-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
ข่ม ขืน ฝืน รัก
[/b]
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแต่งทั้งหมด และเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับผู้ชายท้องได้ Mpreg
บทนำ
ตั้งแต่เกิดมาคุณหนูอย่างมินไม่เคยต้องเจออะไรแบบนี้
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเลวร้ายที่สุดในชีวิตของเขา
การโดนข่มขืนว่าเจ็บปวดแล้ว
การโดนข่มขืนจากผู้ชายหลายคนเจ็บยิ่งกว่า
แต่เจ็บที่สุดคือการตั้งท้องโดยไม่รู้ว่าใครคือพ่อของเด็กในท้อง
[/i]
-
ข่ม ขืน ฝืน รัก
ตอนที่1
มินรู้สึกตัวขึ้นมาในตอนดึกเขาพยายามลืมตาแต่ก็ไม่สามารถเห็นอะไรได้เพราะเขาโดนผ้าปิดตาเอาไว้
“โอ้ย !!” มินอุทานออกมาเล็กน้อยเมื่อตัวเองพยายามจะลุกขึ้นนั่ง มินพยายามจะแกะผ้าพันตาตัวเองออกแต่ก็เพิ่งจะรู้ตัวว่าตัวเองโดนมัดมือไว้ด้านหลัง
“ช่วยด้วย ช่วยด้วย” มินพยายามร้องให้คนช่วย เขารู้สึกได้ถึงความอันตรายที่จะมาถึงตัว กลิ่นในห้องนี่หอมไม่น้อย กลิ่นเหมือนเทียนหอม
แอ๊ดดด...
“ตื่นละเหรอ” เสียงดังจากด้านหน้าทำเอามินนิ่วหน้า ใครกัน
คนด้านหน้าเห็นปฎิกิริยามินแล้วยิ้มกริ่ม
“เป็นไงบ้างปวดหัวหรือเปล่า”
คำถามธรรมดาที่ดูไม่คุกคามอะไรแต่มินกลับรู้สึกได้ถึงสายตาของฝ่ายตรงข้ามที่กำลังจาบจ้วงมาที่เขา
“นายเป็นใคร” มินพยายามควบคุมตัวเองไม่ให้สั่น ไม่ให้อีกฝ่ายรับรู้ได้ว่าเขากลัว
“ฉันเหรอ หึหึ” ผู้ชายคนนั้นผู้จบแล้วยิ้มมุมปาก เข้าไปนั่งบนเตียงข้างๆมิน
มินที่รู้สึกได้ถึงแรงยวบของเตียงก็ถอยห่างทันที
“นายต้องการอะไร”
“ตัวนายไงละ” อีกฝ่ายพูดพร้อมกระซิบเบาๆที่ข้างหู
คำตอบของคนตรงหน้าทำเอามีนตาโตทันที มินลุกขึ้นจะวิ่งหนี แต่กลับโดนกระชากจากด้านหลังซะก่อน
“โอ้ย..” มินอุทานออกมาเสียงดังเมื่อโดนกดลงบนเตียง
“คิดเหรอว่าจะหนีฉันพ้น” ผู้ชายคนนั้นพูดแล้วก้มลงหายใจรดแก้มมิน ทำเอามินรีบเบี่ยงหน้า เขารู้สึกขยะแขยงอย่างบอกไม่ถูก
“ใจเย็นๆดิวะเพื่อน ไม่รอกูเลย” อีกเสียงจากประตูทำเอามินรู้สึกสั่น พวกนั้นไม่ได้มีแค่คนเดียว
“ไอ้สัสคิม มึงนี่ใจร้อนจริงๆ” เสียงจากอีกคนดังขึ้น
“ไม่ไหวเลยมึง พร้อมกันดิวะ ของดีขนาดนี้” อะไรกัน 4คนเลยเหรอ มินพยายามขัดขืนทันที
“ปล่อยกูนะ” มินเริ่มฟิวส์ขาด เขาไม่ไหวที่จะสุภาพกับคนพวกนี้แล้ว
“ฮ่าๆ น้องมินคนสวยเริ่มโมโหแล้ววะ”
“อย่าพูดมากน่าไอ้เกมส์” คนที่คร่อมผมอยู่พูดขึ้น ผู้ชายคนนี้ชื่อคิม อีกคนชื่อเกมส์สินะ
“พวกมึงต้องการอะไร เงินใช่ไหม เดี๋ยวกูจะให้พ่อกูโอนมาให้พวกมึงเลยจะเอาเท่าไหร่” มินเริ่มต่อรองกับพวกมัน
“เงินเหรอครับคุณหนู พวกเราไม่ต้องการเงินของคุณหนูมินคนสวยหรอก ฮ่าๆ”
นายคิมพูดขึ้นทำเอามินเบ้ปาก พวกนี้รู้จักเขา
“แล้วพวกมึงต้องการอะไร” มินถามเสียงเฉียบ เขาต้องเข้มแข็ง
“ต้องการตัวคุณหนูมิน แห่งตระกูลจันทรภพไงละครับ” คิมตอบมินอย่างล้อๆ
“ใช่ครับคุณหนู คืนนี้คุณหนูได้พวกเราทั้งสี่คนเป็นผัวแน่ ฮ่าๆ”
ใครสักคนในสามคนที่ยืนอยู่พูดออกมาทำเอามินตัวแข็งด้วยความกลัว เขาต้องทำยังไง เขาไม่อยากโดนข่มขืน
“พวกมึงอย่าทำอะไรบ้าๆนะ” มินถามเสียงแผ่ว
“ฮ่าๆ”
พวกมันทั้งสี่หัวเราะออกมาพร้อมกัน มินรู้สึกกลัวจนตัวสั่น
“ไม่ตัวกลัวไปหรอกครับคุณหนู ถ้าคุณหนูไม่อยากโดนข่มขืนก็สมยอมซะสิครับ ฮ่าๆ”
มินได้ยินแบบนั้นจึงเงียบ เขาต้องตั้งสติ ต้องเอาชนะด้วยสมอง เขาอาจจะรอดจากคนพวกนี้ได้
“เรามาเริ่มกันเลยดีกว่าครับ” เสียงคิมกระซิบข้างหูมิน ทำเอามินขนลุกซู่ไปทั้งตัว
“อ๊ะ..”
มินอุทานออกมาเบาๆเมื่อคิมกระชากเสื้อนักศึกษาของเขาออกจากตัวอย่างแรง
“อย่านะ อย่าทำอะไรฉันเลย นายข่มขืนอาจจะติดคุก โดนประหารได้นะ” มินพยายามต่อรองอีกฝ่าย
“ผมว่าคนดังอย่างคุณหนูมินคงไม่กล้าเป็นข่าวหน้าหนึ่งเพราะโดนข่มขืนหรอกครับ” เสียงเหี้ยมดังขึ้นทำเอามินตัวชา ใช่ เขาจะทำให้ตระกูลของเขาเสื่อมเสียชื่อเสียงไม่ได้
“งั้นก็เปิดตาฉันสิ”
“ฮ่าๆ ไม่ครับ ถ้าคุณหนูมินรู้ว่าพวกผมเป็นใครก็สั่งให้พี่ชายคุณมาเก็บผมสิ” คนพวกนี้รู้ถึงครอบครัวเขา รู้เกี่ยวกับเขามากเกินไปแล้ว
“หยุดพูดมากเลยมึงไอ้คิม เริ่มเลยดีกว่า กูเห็นอกขาวๆ นมชมพูๆแล้วอยากวะ”
“เออวะ กูเหมือนกัน”
“งั้นก็เริ่มเลยเพื่อน”
มินรู้สึกถึงมีมือหลายมือมาเค้นหน้าอกเขา เขาพยายามดิ้นหนีแต่สู้แรงคนด้านบนไม่ได้เลย
“อ๊ะ อ่าห์”
มีคนก้มลงมาหยอกล้อกับยอดอกของเขาทั้งสองข้าง มินพยายามดิ้นก็สู้ไม่ได้ อยู่ดีดีก็มีคนกระชากกางเกงของเขาออกพร้อมกางเกงใน ตอนนี้เขาเลยเปลือยเปล่า แถมกำลังจะโดนข่มขืนจากคนที่ไม่รู้ว่าใคร ไม่เห็นหน้าด้วยซ้ำ
มินรู้สึกเย็นที่ช่องทางหลังและนิ้วกำลังส่งไปทีละนิ้ว
“มึงรีบๆดิวะกูรออยู่”
“เดี๋ยวไอ้สัส กูก่อน เราตกลงกันแล้ว” เสียงนายคิมดังขึ้น มินจำได้
มีคนเอาแท่งความเป็นชายมาจ่อที่ปากมิน แต่มินเม้มปากแน่น เขาไม่มีวันจะทำให้เด็ดขาด
“อ้าปากเดี๋ยวนี้” คนที่จ่อแท่งนั้นพูดเสียงดัง แต่มินยังไม่เปิดปาก นายคนนั้นเลยบีบปากมินจบเจ็บแล้วยอมเปิดปาก
มินเผลอเปิดปากนิดเดียว นายคนนั้นก็เด้งความเป็นชายเข้าไปจนมินสำลัก
“อะ...”
“มึงอมดีดี ถ้ากัดละก็ กูฆ่ามึงแน่”
เสียงเหี้ยมดังขึ้นมินรู้สึกกลัวเลยหลับหูหลับตาทำให้นายคนนั้นไป
“อ๊ะ เจ็บ”
มินรู้สึกถึงความเจ็บทางด้านหลังที่โดนแทงเข้ามาอย่างเร็วและแรง คิมเหมือนจะไม่สนใจเสียงของมินแม้แต่นิดเดียว กระแทกเข้าไปสุดจนมินต้องร้องไห้ออก
“โอ้ย กูเจ็บ อ๊ะ”
“อ่าห์ ฟิตฉิบ ได้เปิดซิงคุณหนูมินเลยกู”
แรงกระแทกจากด้นหลังแรงขึ้นเรื่อยๆ แรงกระแทกที่ปากก็แรงไม่แพ้กัน มินรู้สึกกลัวไปหมด เขาเหนื่อย เจ็บจนน้ำตาไหล ทรมาน การโดนข่มขืนมันทรมานอย่างนี้เองสินะ ไม่มีการเล้าโลม ไม่มีความรัก มี่อะไรทัง้นั้น มีแค่ตัณหา ราคะ ของอีกฝ่ายอย่างเดียว
“อ่าห์ ฟิตฉิบหาย จะแตกละ อ๊ะ อ๊ะ”
ไม่นานเขารู้สึกถึงความอุ่นในท้อง พวกนี้ไม่ใส่ถุงยาง ถ้าพวกมันเป็นเอดส์เขามาตายเหรอ
“เสร็จแล้วใช่ไหม กูต่อนะ”
มินรู้สึกโล่งได้ไม่นานก็รู้สึกถึงแรงกระแทกเข้ามาอีกครั้ง ขนาดของมันใหญ่พอๆกันทำเองเขาเจ็บไม่น้อย จะร้องก็ร้องไม่ได้เพราะมีแท่งอีกแท่งคาปากอยู่
“เร็วๆเลยไอ้ต่อ กูอยากแล้ว”
มินรู้สึกล่อลอยไปหมดแล้ว เขาคิดถึงหน้าพ่อ แม่ และพี่ชาย ทำไมเขาต้อมาเจออะไรแบบนี้ ทำไมเขาต้องมาโดนข่มขืนจากใครก็ไม่รู้
มินหมดแรงขัดขืนนอนให้พวกมันเล่นกับร่างกายของเขาทั้งคืน พวกมันสลับกันเอามาให้ออรัลและเข้าทางหลังกันไม่รู้คนละกี่รอบ แต่ที่รู้ๆเขาเหนื่อยและเจ็บ เจ็บทั้งกายเจ็บทั้งใจ เขาได้แต่นอนอ้าขาน้ำตาไหล เขาไม่สามารถจะขัดขืนอะไรพวกมันได้แล้ว
มินได้แต่ภาวนาให้คืนนี้ผ่านไปเร็วๆ
ถ้าเป็นไปได้มินอย่างให้คืนนี้เป็นแค่ความฝัน
ฝันที่เลวร้ายที่สุดในชีวิต
_____________________________________________________________________________
แอบมาเปิดเรื่องใหม่อีกแล้ว :mc4:
เรื่องนี้แนวดราม่า ตบจูบ โรแมนติก เจ้าพ่อ ชิงรักหักสวาท เยอะแยะเลย ฮ่าๆ
ยังไงก็ฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจทุกคนด้วยนะครับ :3123: :pig4:
-
ม่ายยยยยย! :serius2: ระทมสินะ!
อยากให้เข้าใจผิดว่าถูกหลายคนข่มขืนมาก
กว่าอ่ะ ได้ไหม? :hao5: :hao5:
-
ชื่อเรื่องดึงดูดนิ้วให้คลิกเข้ามามากเลยอ่ะ
เข้ามาอ่านนี่บอกเลย อื้อหือออออ....
4 คนพร้อมกัน ไม่รู้ใครพ่อเด็ก
แถมคนเขียนสปอยว่าเป็นแนวชิงรักหักสวาทอีก
น่าติดตามมากค่ะ 5555555555
ชอบๆ
-
เป็นการเปิดเรื่องที่... :m31: :fire:
-
ง้ะ ท้องได้ด้วย โดนข่มขืนอีก เอาหลายๆPไปเลยก็ได้นะ
5Pรึเปล่าเห็นบอกโดนข่มขื่นจากพวกนั้น4คน
โอ้ยยน มาต่อบ่อยๆนะ อิอิ
-
โอ้ววววว แร๊งงงงงง. แค่บทนำ ก็แรงซ้าาาา.
ส่องตอนต่อไปค่าา
-
:m15: :m15: :m15: :m15:
-
:a5:
-
o22
ตามค่ะตามตอนต่อไป
ไม่มีแรงแมนท์ค่ะ
สงสารน้องมากๆ
ตรวจหาดีเอ็นเอก็ได้ค่ะคุณหนู
สงสารนายเอกของคุณ TanyaPuech เกือบทุกคนเลย ยกเว้น แพม (ตอนนี้นะ)
-
เอ่อ.... สงสารหนูมินอ่ะ โดนข่มขืนจากสี่คนนี่ ไม่ไหวนะ ขอใช้สิทธิ์คนอ่านไม่เอาอีพวกนี้เป็นพระเอกนะ T^T :hao5: :hao5: ขอให้ช่วยส่งพระเอกดีๆลงมาหาหนูมินทีเหอะ ตามอ่านนะคะ ชอบแนวmpreg
-
ชื่อเรื่องมันช่างน่าจิ้มมาอ่านเหลือเกิน
พออ่านอินโทรกับพาร์ทแรกแล้วแบบสงสานน้องมิน
เอิ่มมีคำถามมันเล่นพร้อมกัน4คน :a5:แล้วใครเป็นพ่อ?ตรวจdnaหรอ
ประเด็นทำไมน้องมินโดนจับมากระทำชำเราเยี่ยงนี้
-
บทที่หนึ่ง ความข่มขื่นมาเต็ม บทต่อมาคงได้มีคนตายกันไปข้างสินะ สงสารจุง :hao5:
-
แค่เปิดเรื่องก็ดราม่าแล้ววว :katai1:
-
:katai1: :katai1: :katai1:
รอตอนต่อไป
-
อื้อหือ โดนรุมโทรมอย่างนี้แล้วท้องอีก ดราม่าได้ใจเลย
สงสารคุณหนูมินจริงๆ
-
:m15: :m15: :m15: :m15:
-
5P กันเลยทีเดี่ยว
-
เปิดมาก็มาม่าเลยทีเดียว :monkeysad:
-
ดราม่าอีกแล้ว
-
โอ้ยยยยยยยยย ปวดใจ สงสารหนูมิน ไม่เอาไอ้4คนนี้เป็นพระเอกได้ปะเนี่ย เลวเกิ๊นนนนนนนนน
-
กราบบบบบบบบบบบบบบบ
5Pทีเถิดดดดดดดด อย่ามามีสรุปตอนท้ายว่าเข้าใจไปเองนะ
ตอนหลังอิสี่คนนั้นจะมาแย่งกันเป็นพ่อยังไงก็ตามใจโลด
คือหลายพีมันๆนะหาอ่านยากมากเลยT^T
-
หาตัวเจอแล้วก็ประหารเลยค่ะ อย่าไปไว้หน้าพ่อของลูกแต่เลวๆแบบนี้
-
มาม่าชามโต! :mew5:
-
กินมาม่าจอนดึกอีกแล้วเรา :ruready
-
:z2: :z2: รอครับ
-
ภาวนาให้พระเอกไม่ใช่ไอ้ชั่วพวกนี่...
แต่พอเหงยขึ้นมองชื่อเรื่อง...อาจจะใช่ก็ได้
กรี๊ดดดดดด หลายพี????<<<อย่าเลยสงสารมิน แง้
//ตาค้างรอบดึกกันต่อไป
-
มิ่นมิ้นนนนนนน โอ้ยลูกแม่ไม่นะ...ทำไมคนเขียนทำอย่างนี้!ทำร้ายคนอ่านมากนะรู้ไหม เสียความรู้สึกจริงๆ...เพราะงั้นรีบมาต่อเพื่อทำการไถ่โทษซะ!กร้ากๆๆๆๆ :hao7:#เห็นชื่อเรื่องเเล้วคลิ๊กมาอย่างไว ติดตามจ้า :mew1:
-
รันทดสาหัส โดนข่มขืนไม่พอ โดนหลายคน
ไม่รู้ใครเป็นพ่อเด็ก :katai1:
ถ้าบ้านรวยก็บอกพ่อบอกพี่เถอะ
-
คือมันโคตรรันทดเลย โดนยังไม่พอ นี่ รุมเลยนะ -'-
แถมท้องด้วย มินจ้างมือปืนมาไล่ยิงแม่งเรียงตัวเลย!
-
สงสารมินนนน :z3: :z3:
โดนรุม แถมท้องด้วย ฮือออออ โอย แล้วไอ้ตัวเล็กคลอดออกมาจะเป็นไง
แค่คิดภาพก็น้ำตาใหล :o7:
-
สีั่คนนี้ชอบมินอยู่แล้วเปล่า แต่ทำแบบนี้ก็ไม่ไหวนะ สงสารมิน
-
หนูมินน่าสงสารอะ
ต้องจับมาจัดการให้ได้
-
:katai1:
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
มาม่าตั้งแต่ตอนแรกเลย มันเป็นอะไรที่โหดร้าย แต่น่าติดตาม
-
โหดร้ายอ่ะ บอกเลย อย่าเอามาเป็นพระเอกซักคนเลย
(แต่เขาก็แอบแต่งๆแนวๆนี้อยู่น่ะ แต่มันไม่ลงตัวตรงการให้อภัยไง เลยลบโปรเจคทิ้ง ให้ตายไงข่มขืนแม่งก็เลวเกิน ตั้ง4ตัวอีก งืออ สงสารน้อง)
-
โหย สงสารหนูมินอ่ะ โดนข่มขืนแบบรุมเยยอ่ะ :hao5:
ใครกันหนอ ช่างทำร้ายกันได้ลงคอแบบนี้ :angry2:
-
ชอบแนวนี้โหดเถื่อน
แต่สงสารหนูมิน. โดนข่มขืนแถมตั้ง4คน
-
สงสารมิน :sad4:
-
สงสารอะะะะะะะ ใครใจร้ายใจดำ
ทำแบบนี้ได้ยังไง!!!
-
น่าสงสารอ่า :a5: :a5:
ติดตามตอนต่อไปจร้า :katai1: :katai1:
-
อยากให้ 4 คนนี้โดนเจื๋อนน้องชายให้เป็ดกิน :ling1:
-
:katai1: โอยยยย เปิดมาก็มาม่าชามโต :mew6:
-
:hao5: :hao5: :hao5:
-
สงสารมิน :katai1: :katai1:
-
:pighaun:ชอบๆ แนวหลาย P ตื่นเต้นดี สงสารมินจัง ใครจะเป็นพ่อกันนะ รอลุ้นตอนต่อไป เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะจ๊ะ o13
-
เอามาเลยมาม่า ช่วงนี้ชีวิตกำลังมรสุมรุมเร้า คงไม่มีอะไรเศร้าไปกว่านี้แล้วละ o18
รอจ้าอยากรู้จริงๆว่ามินท้องกับใคร :katai2-1:
-
อ้ากกกกกเริ่มก็มาม่าเลยยยย
-
สงสารมิน.... :sad11:
ไอ้พวกเลว :angry2: :angry2: :angry2: :beat: :beat:
เดาทางต่อไม่ถูกเลยค่ะ มาต่อเร็วนะคะ ลุ้นๆๆๆๆ :mew1: :mew1:
-
สงสารหนูมิน ทนหน่อยนะลูก เดี๊ยวมันก็ผ่านไปนะ :mew4: :mew4:
-
เอาอีกกกก
-
สงสารอะ!!!!! ทำไมเป็นแบบนี้ :katai1:
-
เปิดเรื่องได้รุนแรงมาก
-
5P ไปเลยค่ะ
-
ข่ม ขืน ฝืน รัก
ตอนที่2
มินรู้สึกตัวอีกครั้งในตอนบ่ายของอีกวัน เขายังโดนผ้าปิดตาเอาไว้ มันมืดมนไปหมด เจ็บทั้งใจ เจ็บทั้งกาย เสียงแอร์ในห้องทำให้เขารู้ว่าเขายังอยู่ในห้องเดิมและร่างกายของเขายังเปลือยเปล่าบนเตียง
“อ๊ะ...”มินอุทานออกมาอย่างเจ็บปวด รู้สึกเจ็บที่ช่วงล่างไปหมด
มินค่อยๆประคองตัวเองนั่งแล้วจับช่องทางด้านหลังที่เหนอะหนะไปหมด
พวกเลวนั้นมันเอาสด ไม่ใส่ถุง!!
เขากลัว กลัวเหลือเกิน กลัวว่าจะติดโรคร้ายจากพวกนั้น
“ตื่นแล้วเหรอคุณหนูมิน” น้ำเสียงเย้ยๆดังขึ้นมา
มินนั่งนิ่งได้แต่เม้มปากไม่ตอบอะไร
“หึ ทำเป็นหยิ่งไม่ตอบเหรอ แต่ก็นะคุณหนูมิน ผู้แสนเย่อหยิ่งไม่หลุดมาดง่ายๆหรอกใช่ไหม” อีกฝ่ายยังพูดถากถางไปเรื่อย
“เมื่อไหร่มึงจะปล่อยกู” เสียงแหบพร่าดังออกมา มินรู้สึกถึงอุณหภูมิในร่างกายที่สูงขึ้น
“ทำไม คิดถึงบ้านขึ้นมารึไง อย่างมึงคนที่บ้านมึงจะตามหาเหรอ เขาคงคิดว่ามึงใจแตกไปกับผู้ชาย”
อีกเสียงดังขึ้นอย่างเสียดสีทำเอามินกำหมัดแน่น
ใช่สิ ใครจะมาสนใจคนอย่างเขา
“เอ๊ะ แต่ก็ไม่แน่ พี่ชายมึงอาจจะตามหามึงก็ได้ ทั้งรักทั้งหวงกันดีนักนิ”
อีกฝ่ายยังพูดไม่หยุดมินได้แต่นิ่งเงียบ ไม่เถียงกับคนพวกนี้
“พวกมึงพอเหอะ กูว่าเอาคุณหนูไปส่งเหอะ”
มีเสียงดังปรามขึ้นมาทำให้มินใจชื้น
มินไม่เคยอยากกลับบ้านขนาดนี้มาก่อน
เขาคิดถึงบ้านเหลือเกิน
เหนื่อยเหลือเกิน
“โอ้ย !!”
มินโดนผลักลงจากรถตู้ เขาเซล้มไปเพราะความเพลียและเจ็บ
“เดินเข้าซอยบ้านคุณหนูเองก็แล้วกันนะครับ” น้ำเสียงน่าขยะแขยงดังขึ้น
มินได้แต่เบ้หน้าหนี เกลียด เกลียดคนพวกนี้ที่สุด
“ฉึก”
เสียงดังเชือกด้านหลังดังขึ้นทำให้เขาเป็นอิสระ
“ไปละ บาย!!”
อีกฝ่ายพูดขึ้นเหยียดๆก่อนจะออกรถไป
เมื่อเป็นอิสระมินรีบเปิดผ้า ปรับสายตาอยู่ไม่นานก็เห็นรถตู้ไม่มีป้ายทะเบียนไกลออกไป
พวกมันเป็นใคร
พวกมันต้องการอะไร!!
“มินไม่สบายเหรอ”
เสียงทุ้มดังขึ้นข้างเตียง ทำให้มินที่หลับอยู่ลืมตาขึ้นมา เขาเห็นพี่มนต์ พี่ชายคนกลางของเขานั่งอยู่
“พี่มนต์!!”
มินลุกขึ้นนั่งแล้วกอดมนต์เต็มแรง ร้องไห้โฮออกมาให้สมกับที่ทนไว้
“อึก ฮืออออออออ”
“มินเป็นอะไร บอกพี่สิ”มนต์พูดด้วยความเป็นห่วง
“อึก พี่ อึก มนต์ มินกลัว”
“กลัวอะไร”
มินชะงักแล้วนิ่งไป จะบอกพี่มนต์ไม่ได้ว่าเขาโดนอะไรมา ไม่งั้นเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ
“ไม่ อึก ไม่มีอะไรครับ”
มินเลือกที่จะโกหก เขาภาวนาให้เรื่องเมื่อวานเป็นแค่ฝันร้าย อย่าได้มาตามหลอกหลอนกันอีกเลย
หลังจากมนต์ออกจาห้องไปมินเดินไปล้างหน้าในห้องน้ำแล้วมองตัวเองในกระจก
“เราต้องเข้มแข็ง เรื่องคืนนั้นต้องพยายามลืม ชีวิตเราจะไม่ล้มเพราะเหตุการณ์บ้าๆนั้น”
มินพูดกับตัวเองในกระจกแล้วยิ้มเพื่อเป็นกำลังใจให้ตัวเอง เขามองตัวเองในกระจก ใบหน้ารูปไข่ขาวใสเนียนละเอียด รับกับตากลมโต จมูกโด่งเข้ากับรูปหน้า และริมฝีปากอิ่มชมพูอ่อน
แม้ว่ามินจะพยายามเข็มแข็งขนาดไหน แต่เมื่อนึกถึงคืนนั้นเขาก็อดกลัวไม่ได้
ในตอนเย็นวันนั้นมินอาการดีขึ้นแม้ว่าจะมีเดินติดขัดอยู่บ้าง มินนั่งกินข้าวข้างมนต์ ตรงข้ามมนต์เป็นมัตถ์ พี่ชายคนโตของบ้าน และหัวโต๊ะคือมิ่ง นายมิ่งภพ จันทรภพ ประมุขของบ้านหรือพ่อของมิน
“มิน เมื่อคืนไม่กลับบ้านไปไหนมา” มิ่งภพพูดขึ้นเสียงเฉียบ ดวงตาคมกล้ามองลูกชายคนสุดท้อง
“เอ่อ มินไปนอนห้องเพื่อนมาครับ” มินตอบนิ่งๆ เขาเหนื่อย ไม่อยากจะต่อล้อต่อเถียง
“คงดื่มกันหนักละสิ กลับบ้านมาถึงไม่สบาย”
“ครับ”
มินเลือกที่จะไม่ปฎิเสธ ยังไงในสายตาพ่อเขาก็ไม่ได้เรื่องอยู่แล้ว
“แกจะจบแล้วนะมิน หัดทำตัวมีสาระบ้าง เลิกเที่ยว กินเหล้าได้แล้ว”
มินเลือกที่จะไม่ตอบและกินข้าวต่อไป
“คุณพ่อครับ ช่วงนี้น้องก็ไม่ได้เที่ยวอะไรแล้วนะครับ” ปรมัตถ์พยายามจะช่วยน้อง แต่โดนมิ่งภพมองดุซะก่อน
“แกก็คอยจะให้ท้ายแบบนี้ไง มินเลยเอาแต่ใจ เสเพลจนไม่คิดจะปรับปรุงตัว”
“พ่อครับน้องยังเด็ก” รณภพหรือมนต์พยายามจะช่วยน้องอีกคน แต่โดนขัดซะก่อน
“ปัง !!”
เสียงทุบโต๊ะของมิ่งภพทำเอาทุกคนนิ่งเงียบ
“พวกแกเลิกให้ท้ายมันสักที!!”
มิ่งภพพูดจบมินหันไปสบตากับผู้เป็นพ่อก่อนจะเบ้ปาก
“คุณพ่อต้องการอะไรจากมินนัก เรียนบริหารก็เรียนให้ นี้ก็เรียนใกล้จะจบแล้ว ขอแค่เที่ยวบ้างจะเป็นอะไรไป” มินพูดอย่างใส่อารมณ์ เขาพยายามจะไม่ต่อล้อต่อเถียงแต่เหมือนพ่อจะไม่จบง่ายๆ
“ดูมันพูดกับพ่อสิ ชักจะมากไปแล้วนะม่านภพ!!” มิ่งภพตะวาดเสียงดังพร้อมเรียกชื่อจริงของลูกชายคนเล็ก
มินหันไปสบตาคมดุของผู้เป็นพ่ออย่างไม่กลัว
“พ่อเลิกบังคับมินสักที ในเมื่อมินเรียนจบมินก็ไปช่วยงานที่บริษัทอยู่แล้ว”
“ใช่ ดีที่แกสำนึกได้ แต่ที่ฉันเตือนเพราะฉันเบื่อข่าวคาวๆของแกที่ควงผู้ชายไม่ซ้ำหน้า”
ปรมัตถ์และรณภพมองหน้ากันอย่างเป็นห่วงน้องชายคนเล็ก น้องชายเขาใจร้อนไม่แพ้ผู้เป็นพ่อ และอารมณ์รุนแรงที่สุดในบ้านแล้ว
“หึ พ่อยังไม่ชินอีกเหรอ มินก็เป็นของมินแบบนี้ตั้งแต่ม.ปลาย” มินพูดจบลุกขึ้นก่อนจะพูดต่อ
“มินอิ่มแล้วขอตัวนะครับ”
“แกน่าจะรู้นะมินว่าตระกูลเรามีตำนานว่าอย่างไร ลูกชายคนเล็กมักจะท้องได้”
มิ่งภพพูดจบมินหันมามองหน้าพ่อทันที มินเม้มปากแน่นอดคิดถึงเรื่องเมื่อคืนไม่ได้
“มันอาจจะไม่เกิดขึ้นก็ได้ ในเมื่อมินก็เสียตัวตั้งนานแต่ทำไมยังไม่ท้องละ”
“มิน!!” มนต์ลุกขึ้นพูดเสียงดังอย่างห้ามปรามน้อง
มิ่งภพที่ตอนนี้หน้าแดงเพราะโกรธจัดเพราะพฤติกรรมของลูกชายคนเล็กเดินเข้าไปกระชากแขนลูกชายคนเล็กทันที
“แกอย่าปากดีไปมิน ฉันเตือนเพราะฉันเป็น...ห่วง” มิ่งมองลูกชายคนเล็กอย่างเป็นห่วง ในบรรดาลูกทั้งสามคนเขาห่วงมินที่สุด มินมีรูปร่างสูงเพรียว ผิวขาวเนียนละเอียดเหมือนแม่ แถมใบหน้าหวานสวยถอดแบบจากภรรยาของเขาไม่ผิด
“หึ พ่อเป็นห่วงเหรอ ถ้าพ่อเป็นห่วงมินพ่อควรจะสอนมิน เตือนมินตั้งนานแล้ว ไม่ใช่มาเตือนเอาตอนนี้” มินพูดด้วยแววตาปวดร้าวเขารู้สึกร้อนที่กระบอกตา พ่อควรจะห่วงเขาตั้งนานแล้วไม่ใช่ปล่อยให้ทุกอย่างมันสายไปจนเขาเรียนปี4 พ่อเอาแต่ทำงาน ไม่สนใจลูก ไม่คิดจะสอน ตักเตือน ให้แต่เงิน เงิน เงิน!!!
มิ่งมองลูกชายคนเล็กที่ตาแดงกล่ำจะร้องไห้แล้วปล่อยมือกำแขนลูกชายจนแดงออก ดวงตาเขาสลดเพียงชั่ววูบแต่ก็กลับมาดุเหมือนเดิม
“ฉันไม่อยากเห็นแกท้องไม่มีพ่อ จำไว้!!”
มิ่งภพพูดจบออกจากห้องไปทันที มินหันไปมองพ่อด้วยความน้อยใจก่อนจะปล่อยให้น้ำตาไหลออกมา
มินหันไปมองพี่ชายสองคนที่เดินเข้ามาใกล้ เอื้อมมือจะเข้ามาปลอบแต่มินถอยห่าง
“ไม่เป็นไร มินโอเค”
มินปาดน้ำตาแล้วรีบเดินขึ้นห้องทันที
เขาเหนื่อย เหนื่อยเหลือเกิน
สองวันนี้ทำไมมันเหนื่อยแบบนี้
มินได้แต่ก้มหน้าร้องไห้กับหมอนเงียบๆ
เขาไม่อยากให้ใครรู้ว่าเขาอ่อนแอ
“เอี๊ยดดดดด ”
เสียงรถปอร์เช่สีขาวมุกจอดในโรงจอดรถ มินลงจากรถพร้อมแว่นตากันแดดยี่ห้อดัง ตอนนี้เขาหายเป็นปกติแล้ว จึงกลับมาเรียน มินเดินไปที่ใต้ตึกคณะ ตลอดทางมีคนมองเขาตลอด มินก็เดินเชิดไปอย่างไม่สนใจ
“มิน ทางนี้ๆ”
มินเดินไปตามเสียงก็เจอเพื่อนเขานั่งอยู่สามคน คนที่เรียกก็คือวุ้น ลูกสาวเจ้าของนิตยสารบันเทิงชื่อดัง
“มีไรวุ้น”
“แหม๋ อิคุณหนูมิน พวกกูก็เป็นห่วงสิ เล่นหายไปสองสามวัน ไม่ติดต่อเพื่อนๆ” วุ้นพูดแล้วมองเพื่อนอย่างล้อๆ มินเลยยักไหล่อย่างไม่สนใจ
“กูไม่ค่อยสบาย”
“ตายจริง คุณหนูแสนถึกอย่างมึงไม่สบายเป็นด้วยเหรอ” นพพูดขึ้นพร้อมเอามือทาบอกตัวเอง มินได้แต่ส่ายหน้ากับท่าทีของเพื่อน
นพ เพื่อนอีกคนในกลุ่มของเขา เป็นเกย์สาวสุดมั่น ลูกนายทหารยศสูงที่รับได้กับท่าทีของลูกชายตัวเอง
“อินพ กูก็คนนะ”
“พวกมึงก็พูดไป แต่คืนนั้นกูเห็นที่เราไปเที่ยวกันกูเห็นมึงออกไปสูดอากาศแปปเดียวก็หายไปเลย มึงไปไหน” แป้งพูดขึ้น
แป้ง ลูกสาวเจ้าของธุรกิจเสริมความงามชื่อดัง แป้งดูจะเรียบร้อยสุดแล้วในกลุ่ม
แป้งพูดจบทำให้มินนั่งนิ่งนึกถึงคืนนั้น เขาออกไปสูดอากาศนอกผับ ระหว่างยืนอยู่ดีๆก็สลบลง แล้วมาโผล่อีกทีที่ห้องของพวกเลวพวกนั้น
“เอ่อ กูกลับบ้าน” มินตอบเพื่อนแล้วพยายามนิ่งเพื่อไม่ให้ผิดสังเกต
“ตอแหลละ กุญแจรถมึงอยู่ที่กู มึงกลับไง” นพมองเพื่อนอย่างรู้ทัน มินได้แต่เหลือบมองทางอื่นไม่ตอบอะไร
“หรือว่ามึงไปกับบอม เด็กเศรษฐศาสตร์ เห็นมันจ้องมึงอยู่ตั้งแต่ในผับละ แถมออกตามมึงไปอีก”
มินได้แต่ยิ้มไม่ตอบอะไร ทำเอาเพื่อนๆเข้าใจไปอีกแบบ
“โอ้ยยยย อิดอก บอมแซ่บไหมมึง กูได้ยินมาว่าพอตัว” วุ้นถามอย่างตื่นเต้น มินเลยส่ายหน้าเปลี่ยนเรื่อง
“พอเหอะมึง หยุดพูดเรื่องนี้ได้ละ” มินรีบปรามเพราะเขาไม่อยากจะคิด คิดถึงเรื่องคืนนั้นอีกแล้ว จบกันแล้วก็ถือว่าจบกันไป ถือว่าทำทาน
“มึงๆ นั้นน้องคิม วิศวะ มาทำอะไรที่ตึกเรา” นพหันไปมองตาหวานแล้วสะกิดให้เพื่อนดู
มินหันไปมองแล้วก็เจอผู้ชายตัวสูง หุ่นดี หน้าคมแต่ที่เขาต้องมองก็คงเป็นแววตาที่ดุดัน ดูแล้วช่างมีอะไร
“นั้นสิ มาติดเด็กคณะเราแน่ๆ แต่ก็นะ ใครๆก็ยอมพลีกายอยู่แล้ว นายคิมหันต์ สุริยะทิพย์ ลูกชายมาเฟียชื่อดังเลยนะมึง ธุรกิจบ้านน้องเขาเยอะแยะ รวยโคตรรวยเลยละ”
นพยังบรรยายสรรพคุณไม่หยุด ทำเอามินต้องหันไปมองอีกครั้งก็เจออีกฝ่ายมองเขาแล้วยิ้มมุมปาก
_______________________________________________________________________
ขอบคุณสำหรับกระแสตอบรับในตอนแรก เกินคาดมากเลยครับ ทำให้มีกำลังใจปั่นตอนต่อไป
คนเขียนแอบกดดันเล็กน้อยนะเนี่ย แต่ก็จะพยายามทำให้ออกมาดีที่สุด สำนวนอาจไม่ดีนักแต่จะพยายามปรับปรุง
ส่วนจะกี่P ยังไงก็ติดตามกันนะครับ
มีอะไรติชมกันได้เลยนะครับ ยินดีรับฟัง
ขอบคุณสำหรับทุกคนที่อ่านและคอมเมนต์ครับ
-
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ สงสารน้องมินจัง สาธุ๊ ขอให้น้องมินเจอพระเอกดีๆทีเหอะ
-
รออ่านอีก คนแรกโผล่มาแล้ว
-
อ๊ากกกกกกก หวังว่าคงจะรู้ว่าใครเป็นพ่อนะ
หรือไม่ก้พลิกล็อค คิมทำคนเดียวแต่หลอกว่าคนอื่นด้วย เพราะมินไม่เห็นนิ :hao3:
-
น่าสงสารมินนะ พ่อมินก็เกินไปเป็นห่วงก็พูดดีๆไม่ใช่ประชดขนาดนี้
คิดสภาพไม่ออกเลยนี่ถ้าท้องไม่ไล่ออกจากบ้านเลยหรอ
-
โอ๊ยดราม่าครอบครัวพ่วงมาอีก
คุณพ่อคะสิ่งที่คุณพ่อคิดกำลังเป็นจริงแล้วค่ะ
มินกินยาคุมเลย(กินได้ป่ะอ่ะ )55 เฮ่ยไม่ตลก! เรื่องนี้มันดราม่า
แต่ก็ยังดีที่มีพี่ๆอยู่เคียงข้าง เอาใจช่วยน้องมินน้า
ปล.ในอนาคตอย่าใจอ่อนให้ไอ้พวกนั้นนะ! ดูมันทำกับเรา!
-
คิมพระเอกป่าวอะ
-
คิม นี่หนึ่งในชื่อสี่ตัวนั้นนี่ หึหึหึหึ
สู้ๆ ค่ะ คนเขียน รอติดตามนะคะ กำลังลุ้นตัวโก่งเลยค่ะ
สงสารน้องมิน มีปัญหากับคุณพ่อ
:monkeysad: :monkeysad:
-
:mew6:สงสารมินจังเลยยยย :mew6: :mew6:
-
แม่ะ คนแรกโผล่มาล่ะ :hao6:
เราแอบหวังลึกๆว่าจะมีพระเอกคนเดียวนะจ่ะคนเขียน :call:
รอนะฮะ :')
-
สงสารมินถึงแม้ว่าท่าทางจะเชิด ยะโสก็เถอะ
ไม่มีใครสมควรโดนแบบที่มินโดน
ยิ่งมาเจอที่บ้านแบบนี้ด้วยแล้ว
ที่ว่าตรวจดีเอ็นเอได้
บางทีก็ไม่น่าตรวจหรอกนะ
เพราะว่าพวกว่าที่พ่อๆมันเลวเกิ๊น
ถึงท้องแล้วไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อ
ก็ยังไม่ร้ายเท่ากับพวกเ-ี้ยนั่นถ่ายคลิปไปลงเน็ตนะ
มีใครบ้างนะ?
คิม ต่อ แล้วก็ + อีก 2 ใช่ไหม? บอมหรือเปล่า?
สาธุขออย่าให้เกิดเป็นแบบนั้นเลย
รอตอนต่อไปค่ะ
-
:ling1: :ling1: สะเทือนใจ
-
คนที่หนึ่งกับสอง(รึเปล่า)ปรากฎตัวแล้วสินะ ไม่รู้ว่าจริงๆแล้วมีความแค้นส่วนตัวอะไรรึเปล่า
คุณพ่อนี่ปากกับใจไม่ตรงกันนะ ห่วงก็บอกดีๆสิ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ
ปล. อย่าใจร้ายกับน้องมินมากนักนะ
-
มินสู้ๆ
-
คนแรกมาแล้ววววววว ต่อๆๆๆ เค้าอยากอ่านแล้วววว
-
ตาโตเท่าไข่ห่านตั้งแต่ชื่อเรื่องล่ะ แถมความดราม่าเข้าไปอีก!!
-
นี่คิมเดียวกันใช่ไหม รังควานมินทำไม งื้ออออ สงสารมมิน
-
รู้สึกมินจะช้ำไปทั้งตัวและหัวใจนะ
-
ชอบมากเลย รอตอนต่อไปค่ะ :katai2-1:
-
ติดตาม จะกี่p ก็จัดมาเลยค้ะ :katai2-1:
-
ผู้ต้องสงสัยคนที่ 1 โผล่มาไวแท้
มินไม่สงสัยในชื่อเลยหรอคะ
คิม ผัวคนแรก o13 ใช่มั้ย
-
เหอะ อยากรู้ว่าไอพวกนี้มีเหตุผลอะไรถึงมาทำร้ายมิน :ling1:
เลวทั้งแก็งค์ :m16:
-
:mew4: น่าสงสาร
-
ใครคือพ่อเด็ก ไอ่คนทำคือพระเอกเปล่า ถ้าไม่ขอมห้หาคนใหม่ ถ้าใช่ จงลากตัวมันมารับผิดชอบ ถ้าหลานพีแต่งมันไปเลย #รู้สึกจะไม่ค่อยกังวลเลยนะ
คิม ลูบหล่อ พ่อรวย xxxใหญ่ ok จองตัว นำมันมาเป้นพ่อเด็กซะ
#เดี๋ยวนะเค้ากำลังดราม่ากันอยุ่นะ
-
ถ้าแค่มินคู่กับคิมแล้วไอ้พวกสามตัวที่เหลือมันอยู่ดีมีสุขมีแฟนเป็นตัวเป็นตนมีความสุขจนตอนสุดท้ายละก็ :hao3:
เราจะ fight คนแต่งแน่นอน (อิอิอิ ขมขู่ไว้ก่อน/ขอโทษค่ะคนเขียนนนนนน :monkeysad:)
-
ใช่คิมคนเดียวกับที่ทำกับมินหรือเปล่า ทำไมต้องทำกับมินแบบนี้! คนก็เข้าหาเยอะไม่ใช่หรือไง!! ฮึ่ยยยย
รอตอนต่อไปนะคะ ค้างง่ะ สู้ๆนะคนเขียน
-
ใครก็มีสิทธิสินะ
รอตอนต่อไปปป
-
คิมคนเดียวกันใช่ไหม
-
พระเอกหล่อเลวได้ใจเลยนะเนี่ย
เง้อเอามาปล่อยทิ้งขว้างเลย
คุณพ่อก็ห่วงในแบบเค้าอะนะ
-
ดราม่ารอบด้านเลย สงสารน้องมิน ไฝว้กับพ่อแล้วต้องมาเจอไอ้พวกที่ข่มขืนตัวเองอีก :monkeysad:
-
แอบกระซิบบอกได้ไหมอ่า ว่าใครเป็นพระเอก พีเอ็มส่วนตั๊วส่วนตัวมาก็ได้น้า เราเครียดมากกลัวว่าเราเชียร์พระเอกผิดคน :hao5:
ปล. พลีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
ปล2. กลัวจริงๆนะ :ling3:
ปล3. รออ่านต่อไปค่าาาาาาาาาาาาา
-
สงสารมินทั้งเรื่องครอบครัวไหนจะเรื่องที่ตัวเองโดนมาอีกขอพระเอกดีๆให้น้อง :call: :call:
-
พระเอกมาเฟียรึเปล่า
-
โธ่ๆ เป็นคุณที่รักลูกไม่ถูกทางเลยซะจริงๆ มาสั่งสอนอาไรกันตอนเน้ยะ :angry2:
แล้วพวกที่ข่มขืนมินอ่ะ เป็นใครบ้างง่ะ อยากรู้ๆ :hao5:
ให้เดา ตอนนี้โผล่มาแล้ว 1 หน่อ รึเปล่า ? :hao4:
-
มินผู้น่าสงสาร :m15: :m15:
ผู้ต้องสงสัยคนที่ 1 มาแล้วสินะ :angry2: :angry2:
-
สงสาร มิน เปิดเรื่องมาโดนชุดใหญ่เลย :sad4: :sad4: :sad4:
ว่าแต่ คิม นี่ชัวร์เปิดซิงคนแรกแน่นอน แต่ใช่พระเอกเปล่า ??? :katai1: :katai1: :katai1:
ติดตามต่อ
-
เจอโจทย์คนแรกแล้วซินะ
ว่าแต่ทั้ง 4 คน ทำไปเพื่ออะไร เหมือนโกรธแค้นกันมาก่อนเลย
-
สงสารนุ้งมินมิน
ชีวิตแค่โดนทำร้าย
สู้ต่อไปนะหนู
-
ฮู้
-
อย่าดราม่า...ซะเมื่อไหร่ =]
น้ำตาคนนี่ของชอบ (โรคจิต)
-
ทำไมพวกนั้นต้องทำกับมินแบบนี้อ่ะ
-
มาต่ออีกนะ กำลังสนุก
เจอโจทย์แรกแล้ว
-
สงสาร มิน :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ใครกันนะที่ทำแบบนี้ :fire: :fire: :fire:
-
เปิดเรื่องมาก็ :a5: สงสารน้องมินจังเลย ทำไมไอ้สี่คน ที่หนึ่งในนั้นมันคงเป็นพระเอกชิมิ๊ ขอ :z6: รัวๆๆๆๆๆ ทำไมถึงทำกับน้องมินแบบนั้น มันต้องมีเรื่องเข้าใจผิดหรือไม่ก็โกรธแค้นอะไรสักอย่างถึงมาลงกับมิน แถมยังพูดจาเยาะเย้ยอีก เลวจริงๆ ไม่พอ พ่อยังพูดอย่างนั้นกับน้องอีก รู้ว่าเป็นห่วงแต่น่าจะพูดให้ปากตรงกับใจหน่อยสิคุณพ่อ สงสารมินมากๆ และถ้าท้องจะเป็นยังไง มินต้องโดนพ่อต่อว่าและไอ้พวกนั้นสะใจแน่ๆ :katai1: แต่เชื่ออยู่อย่างว่า นายเอกของคนเขียนจะต้องเข้มแข็งและเอาคืนได้อย่างเจ็บแสบ แซ่บแน่ๆ รอวันเอาคืน o18
-
ขอพระเอกดีๆน้าา
-
มาต่อทุกวันจะดีมากค่ะ 55555
จะกี่ P นี่เราต้องลุ้นใช่มั้ยยย
-
:mew1: :mew1: :fire: 5p ไอพวกบ้าทำแล้วรับผิดชอบด้วย
-
น่าสงสารอ่ะ ทำร้ายน้องมินได้ลงคอ
น้องมินขอให้เจอคนดีๆๆ เข้ามานะ T^T
-
:serius2: อั้ยยะ ไม่ลุ้นหลายพีแต่ลุ้นให้มีพระเอกดีๆมาดูแลน้องมินดีกว่า
-
ลุ้นตอนถัดไปๆๆ
-
สงสารมินอ่ะ มาม่ามากแน่ๆ
-
สงสารมินอย่างเดียวเลยตอนนี้
-
คิมต้องเป็นหนึ่งในนั้น
-
ติดตามจ้า หนุกๆๆ
-
ติดตามจ้า หนุกๆๆ
-
อรั้ยยย ค้างมาก ชอบแนวนี้อะ ชอบ mpreg มาก ละต้องเดาพระเอกด้วยยิ่งชอบ
น้องคิมมาเปิดตัวคนแรก :impress2:
-
:mew1:
-
โห!! คุณคนเขียนขอหักมุมมะ ขอนายเอกคิดไปเองว่าโดนข่มขืน ถ้าเป็นแบบ รุมโทรมแบบนี้คือ omg ดูเลวร้ายเกินไป ในนางเอกผ่านผู้ชายมาเยอะสะดีกว่า
แต่ชอบนะ แนวนายเอก เชิดๆ หยิ่งๆ รออ่านต่อนะค่ะ
-
น้องมินน่าสงสาร :sad4:
พระเอกเป็นใคร อย่าว่าทั้ง 4 คน พ่อของเด็กมีคนเดียวน้าาา :hao5:
-
มาแล้วหนึ่งหน่ออีกสามหน่อไม่รู้ว่าจะโผล่มาตอนไหน
-
โอ้เย่~~ตอนนี้มองไปทางไหนนี้ระเเวงไปหมดเลยอ่ะ :katai1:ผู้ต้องสงสัยเยอะเกิ้นนนน
-
คิม เกมส์ ต่อ แล้วอีกตัวชื่ออะไร
อยากรู้เหตุผลที่ไอ้สี่ตัวนี้ทำกับมิน คงจะไม่ใช่ความสนุกหรอกนะ มันดูไร้เหตุผลจนเกินไป
-
มิน โดนเด็กกิน
ลุ้นๆอ่ะ ว่าแต่ 5p ก็ดีน่ะ
-
ผู้ร้ายคนแรกมาละ :mew5:
-
ไม่สนับสนุนการข่มขืนทุกกรณี ยิ่งรุมโทรมยิ่ง ระ-ำ
ดังนั้น คนเขียนต้องเอาคืนไอ้พวก 4หน่อนี่หนักๆ อย่าให้มินใจอ่อนง่ายๆ
เพราะพล็อตจะง่อยทันที มินเรียนปีสุดท้ายแล้วการรับมือต้องดูมีวุฒิภาวะนิดหนึ่ง แบล็คกราวน์2ฝั่งก็ใหญ่ งานนี้ ช้างชนช้าง
-
ต่อบ่อยๆ นะคะ
ชอบอ่ะ สนุก
-
คิมนี้....ใช่ไหม?!
ลุ้นอ่าาาาาาา
สู้ๆนะมิน
-
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดด ออกมาล่ะ 1 คน หุหุ
-
:really2:
-
:a5: ง่ะ ทำไมน้องน่าสงสารจังเลย
ถ้าจับตัวได้คงมีเฮมั้ง พี่ชายดุป่ะนี่555
-
ใครจะเป็นพ่อของเจ้าหนูในท้องล่ะเนี่ย
-
รออ่านต่อค่ะ :katai5:
-
:m15: สงสารมิน อ่ะ ใครจะเป็นพ่อเด็กละเนี่ย รอนะคะ
-
ชีวิตมินนี้นะ น่าสงสารสุดๆ
-
:katai2-1:รออยู่น่ะค่า
-
น้องมินแสนร้อนแรง ไม่สนความรัก รึเปล่า ชอบนิดๆ แต่ขออ่านไปนานๆ
-
รีบมาต่อน้า อยากอ่านแล้ววววววววววววววววววววววววววววววววว
-
ข่ม ขืน ฝืน รัก
ตอนที่3
มินชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นคิม แต่ก็เขาก็หันหน้ากลับอย่างไม่สนใจ
คงไม่ใช่คนเดียวกันหรอก ต้องพยายามลืม มินคิดในใจ
“แต่น้องคิมยังไม่แซ่บเท่าพี่ชายเขานะ กูละชอบจริงๆ” วุ้นพูดขึ้นมาพร้อมใส่สีหน้าออกรสจนมินอดขำไม่ได้
“พี่ครามใช่ไหมมึง พี่เขาเพิ่งจบไปปีเดียวเอง ได้ข่าวว่ามาช่วยงานที่บ้านเลย” นพพูดตาวาว มินเลยอดที่จะสนใจบทสนทนาข้างหน้าไม่ได้
“ใช่ พี่น้องบ้านนี้สุดยอดจริงๆ แต่พี่ครามนี่โหดพอตัวนะ”
ทั้งสองคนยังพูดคุยเรื่องนี้ยังไปเรื่อยๆ จนถึงเวลาเข้าเรียน
เรียนเสร็จมินเดินหน้านิ่งมากับเพื่อนๆ ระหว่างทางมีคนมองเขาประปราย ด้วยความขาว ใส และออร่าบางอย่างทำให้ใครต่อใครสนใจเขาอยู่เสมอ แต่ใครต่อใครก็ไม่กล้าเข้ามาคุยกับมินนักเพราะกิตติศัพท์ความหยิ่ง เชิด และวีนดังพอตัว
“มิน มึงจะกลับบ้านเลยปะ” แป้งถามมินขึ้น มินหันมามองแป้งเล็กน้อยก่อนจะยักไหล่
“คงงั้นมั้ง”
“มึงไปห้างกับกูก่อนดิ กูจะไปดูรองเท้า” วุ้นแทรกเข้ามา มินเลยพยักหน้าให้
“ก็ได้ กูก็เบื่อๆ กลับบ้านไปก็ไม่มีใคร”
ทั้งสี่คนพยักหน้าให้กันแล้วแยกย้ายกันไปที่รถ มินไปกับนพ ส่วนแป้งไปกับวุ้น
“มึงไปดูคอลเลคชั่นนี้สิวุ้น สวย กูชอบ” นพสะกิดให้วุ้นดูรองเท้าในร้าน มินเลยหันไปมองด้วย คู่ที่ว่าก็สวยจริงๆ
“มินสนคู่ไหนครับ พัฒน์ซื้อให้เอาไหม” มินหันไปตามเสียงก็เจอพัฒน์
พัฒน์คือผู้ชายที่เข้ามาแวะเวียนขายขนมจีบให้มินตลอด แต่มินไม่ค่อยใจนัก
“ไม่เป็นไร มีปัญญาซื้อเอง” มินพูดจบหันมาสนใจรองเท้าต่อ ทำเหมือนพัฒน์เป็นธาตุอากาศ
“ปากดีตลอดเลยนะมิน”
มินไม่สนใจพัฒน์แล้วเดินหนีไปดูรองเท้าอีกฝั่ง พัฒน์เดินตามมาพร้อมกระซิบยิ้มร้ายที่ข้างหู
“ปากดีแบบนี้โดนจัดหนักไปคืนนั้นไม่ได้ทำให้ดีขึ้นเลยรึไง”
พัฒน์พูดจบมินตาลุกวาวตัวชาวาบ มินหันไปมองพัฒน์ด้วยสีหน้านิ่ง
“พูดอะไร ไม่เห็นรู้เรื่อง”
“หึ ถ้าข่าวว่าคุณหนูมิน แห่งตระกูลจันทรภพโดนลากไปรุมโทรมแพร่ออกไปคงดังไม่น้อย” พัฒน์พูดด้วยแววตาเหนือกว่า พัฒน์อยากจะเห็นคนอย่างคุณหนูมินที่แสนหยิ่งจนมุมจริงๆ
มินหายใจเข้าเบาๆอย่างอดกลั้นแล้วยิ้มแหยๆให้พัฒน์
“ไหนละหลักฐาน เรื่องนั้นฉันก็คิดว่าให้ทานพวกหมาข้างถนนก็แล้วกัน”
“ปากดีจริงๆนะ” พัฒน์จะเดินเข้ามาใกล้มินแต่มินถอยห่าง
“ขอตัว !!” มินกระแทกเสียงใส่แล้วสะบัดหน้าหนีออกจากร้านไปทันที
ด้านนพ แป้ง วุ้นมัวหันไปเห็นก็ได้แต่งงว่าเพื่อนเดินออกไปไหน แต่ก็ไม่คิดจะตามเพราะรู้จักเพื่อนดี
มินเดินเข้ามาในห้องน้ำด้วยความเร็ว เขาพยายามควบคุมตัวเองไม่ให้สั่น พยายามควบคุมตัวเองไม่ให้คิดถึงเรื่องคืนนั้นอีก มินเดินกำหมัดแน่นเมื่อถึงห้องน้ำก็ผลักประตูเข้าไปอย่างแรง โชคดีที่ห้องน้ำโซนนี้ไม่มีคนเลย
“ตุ๊บ!!”
มินทุบกำปั้นใส่อ้างล่างหน้าอย่างแรง เขามองตัวเองในกระจกแล้วพยายามนิ่ง ไม่เดินตามเกมส์พวกมัน พวกมันต้องการอะไรจากเขา
พัฒน์ ต้องมีส่วนรู้เห็นกับเรื่องคืนนั้นแน่ๆ ไม่งั้นจะมาพูดแบบนี้กับเขาได้ไง หรือพัฒน์จะเป็นหนึ่งในพวกเลวๆพวกนั้น
“สวัสดี”
เสียงทักดังขึ้นทำให้มินหันไปมองผู้ที่เดินเข้ามาใหม่ มินขมวดคิ้วเล้กน้อยมองพูดชายตรงหน้า ฝบหน้าหล่อเหลา คมเข้ม ทุกอย่างดูลงตัวราวกับเทพบุตรกรีก รูปร่างสูงใหญ่ ภายใต้เสื้อเชิร์ตราคาแพงคงเต็มไปด้วยมัดกล้ามที่สมบูรณ์แบบ
มินมองเสร็จก็ทำเป็นล้างมือไม่ได้ตอบอะไร
“จ้องผมซะขนาดนั้นไม่คิดจะตอบอะไรบ้างเหรอ” ผู้ชายคนนั้นเดินเข้ามาใกล้มินมากขึ้น เขายกยิ้มถูกใจเมื่อเห็นท่าทีของคนด้านหน้า
มิบเหลือบมองผู้ชายคนนั้นเล็กน้อยก่อนจะตอบ
“สวัสดี”
“หึ” ผู้ชายคนนั้นพูดแค่นั้นแล้วหันหลังพิงอ้างล้างมือมองมินหัวจรดปลายเท้าจนมินแอบเสียวสันหลัง
มินทำเป็นไม่สนใจดึงกระดาษชำระมาเช็ดมือ
“ฉันชื่อคราม ฟ้าคราม สุริยะทิพย์ ไม่ถามชื่อฉัน ฉันบอกเองก็ได้”
มินหันมามองผู้ชายตรงหน้าก่อนจะกอดอกถามตรงๆ
“นายต้องการอะไรจากฉัน”
“สิ่งที่ฉันต้องการฉันได้มันไปแล้ว” ครามพูดพร้อมยิ้มมุมปากแล้วเดินเข้ามใกล้มินเรื่อยๆจนมินต้องถอยหลัง
มินได้ยินแบบนั้นตัวเกร็งทันที อะไรกัน นายคนนี้เป็นใคร
“ถ้าได้มันแล้วก็กลับไปซะสิ” มินเชิดหน้าอย่างไม่กลัว
“ถ้าอยากได้อีกครั้งต้องทำไง ได้แบบคืนนั้นแต่คนเดียว” ครมก้มลงมากระซิบข้างหูแล้วแอบขบติ่งหูมินเบาๆ
มินผลักครามอย่างแรงทันทีที่รู้สึก
“อย่ามายุ่งกับฉัน !!” มินตวาดครามเสียงดังตาวาว
“แล้วเราจะได้เจอกันอีก” ครามพูดจบโบกมือให้มินเล็กน้อยก่อนจะออกไปทันที
มินยืนนิ่งค้างกำหมัดแน่น มินรีบเดินออกจากห้องน้ำออกมาก็เจอป้ายห้ามรบกวนการทำความสะอาดหน้าห้องน้ำ ว่าทำไมไม่มีใครเข้ามาเลย
มินถอนหายใจอย่างแรงเพื่อควบคุมอารมณ์ตัวเอง
“ครืน ครืน”
มินสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะมิงโทรศัพท์ตัวเองเป็นเบอร์จากวุ้น
“ฮัลโหล”
“มึงอยู่ไหนมิน”
“อยู่หน้าห้องน้ำ มีไร”
“กูงงมึงไง อยู่ดีดีก็ออกไป ไปกินส้มตำปะ อินพชวน”
“ไปเถอะ กูปวดหัวจะกลับไปนอน”
ทั้งสองคนพูดอีกไม่นานนักก็วางสาย มินเลยเดินกลับไปที่รถตัวเองและเตรียมที่จะขับรถกลับบ้าน มินหันไปเห็นผู้ชายคนหนึ่งที่จอดรถไม่ไกลจากเขานัก เขาจำได้ว่าผู้ชายคนนี้ชื่อคิม คนที่เพื่อนของเขาพูดถึงเมื่อเช้า นายคิมมาพร้อมกับเพื่อนอีกคนนึง
“ไอ้เกมส์เร็วๆดิ เดี๋ยวแม่งก็กลับกันก่อนหรอก”
มินกระตุกแล้วรีบหลบหลังเสาทันที
เกมส์ !! คิม !!
สองชื่อในคืนนั้นที่เขาจำได้ดี
“เออ ยังไงพี่มึงก็ไปดักไว้ก่อนแล้วไม่ใช่หรอว่ะ”
พี่ ! นายครามเมื่อกี้ใช่ไหม
มินมองทั้งสองคนด้วยแววตาเกลียดชัง สองคนนี้จะใช่สองคนที่ทำร้ายเขาเมื่อคืนนั้นหรือเปล่า ไหนจะพัฒน์และนายครามนั้นอีก ครบตัวละคร4คนในคืนนั้น
“เออๆ รีบๆไปเถอะ”
ทั้งสองคนเดินเข้าไปในห้างด้วยความรีบ มินหลบหลังเสาลัวสองคนนั้นจะเห็น เมื่อสองคนนั้นพ้นสายตามินรีบเปิดประตูรถตัวเองแล้วออกรถทันที
ระหว่างทางขับรถมินกำพวกมาลัยแน่น พวกนั้นทั้งสี่ต้องการอะไรจากเขา เขาอยากจะจบเรื่องนี้แต่ถ้าพวกนั้นไม่จบเขาจะทำยังไงดี
หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้นมินเลิกเที่ยว เรียนเสร็จก็กลับบ้าน เขาให้เหตุผลกับเพื่อนๆว่าอยากจะพัก จะเรียนจบแล้วไม่อยากจะทะเลาะกับพ่อ ซึ่งเพื่อนๆก็เข้าใจแม้ว่าจะแอบตะหงิดใจก็ตาม มินเอาแต่หมกตัวเองอยู่แต่ในห้อง ไม่ออกไปสังสรรค์อย่างแต่ก่อนจนทุกคนในบ้านเริ่มเอะใจ เพราะเดือนกว่าแล้วที่คุณหนูคนเล็กของบ้านเอาแต่อยู่ติดบ้าน
“ช่วงนี้มินกลับบ้านเร็วทุกวันใช่ไหม” มิ่งภพพูดขึ้นขณะทานข้าว
มินเหลือบไปมองผู้เป็นพ่อเล็กน้อยก่อนจะอดประชดออกมาไม่ได้
“ก็ดีแล้วไม่ใช่หรอพ่อ”
มินพูดจบพี่ชายทั้งสองคนมองหน้ากันทันที เพราะกลัวจะเกิดงครามกลางโต๊ะอาหารอีก
“แกไม่ต้องมาประชดฉัน แบบนี้ก็ดีฉันจะได้ไม่ต้องกลัวแกจะมาท้องโย่ไม่มีพ่อ”
มินหันไปสบตาดุของผู้เป็นพ่อที่มองอยู่ทันทีที่อีกฝ่ายพูดจบ
“ถ้ามินท้องขึ้นมาจริงๆ มินก็ทำแท้งซะก็สิ้นเรื่อง” มินพูดจบก้มหน้ากินข้าวต่ออย่างไม่แยแส
มิ่งภพทำท่าจะดุลูกต่อแต่โดนพี่ชายสองคนห้ามไว้ก่อน
“น้องแค่พูดเล่นนะครับพ่อ กินข้าวต่อเถอะ” ปรมัตถ์ พี่ชายคนโตออกตัวคนแรก
“มินก็อย่าประชดพ่อนักเลย” รณภพหันไปดุน้องเล็กน้อย
“หึ ดูน้องแกสิ ให้ท้ายกันให้ดีก็แล้วกัน” มิ่งภพพูดจบวางช้อนแล้วเดินออกห้องไปทันที
มินนั่งกินข้าวต่อไปหน้าตาเฉยอย่างไม่รู้สึกอะไรกับเหตุการณ์เมื่อกี้
กินข้าวเสร็จมินเข้ามาในห้อง เขานั่งมองรูปที่ถ่ายกันครบครอบครัว ในรูปพ่อเขากำลังอุ้มเขาอยู่ อีกฝ่ายยิ้มนิกนึงอย่างเสือยิ้มยากแต่แววตาเต็มไปด้วยความสุข ข้างๆมีเด็กผู้ชายหน้าตาคล้ายกันสองคนยืนอยู่แล้วคนสุดท้าย ผู้หญิงคนใบหน้าสวยหวาน ยิ้มไปพร้อมกันทั้งดวงตาและปาก แม่ของเขา
“มินคิดถึงแม่” มินพูดขึ้นเบาๆแล้วลูบรูปข้างหน้าอย่างแผ่วเบา
แม่ของมินจากไปตอนมินอายุได้14ปี แม่ไม่สบายหนักด้วยโรคมะเร็ง แม้ว่าตลอดเขาจะมีเวลาทำใจแต่พอถึงเวลาแม่จากไปจริงๆเขากลับทำใจไม่ได้เลย
มินมองภาพข้างหน้าเลือนรางไปเรื่อยๆจนน้ำตาไหลลงบนรูปภาพที่มินถืออยู่
มินเม้มปากแล้วปล่อยให้น้ำตาไหลเรื่อยๆ มินมองพ่อที่อุ้มเขาอยู่ เมื่อก่อนพ่อจะดุเขาบ่อยก็จริงแต่ก้ตามใจมินมาก มินอยากได้อะไรพ่อหามาให้หมด แต่ตั้งแต่แม่เสียไปพ่อกลับเงียบมากขึ้น นิ่งมากขึ้น เอาแต่ทำงานไม่สนใจเขาเลยในช่วงที่เขากำลังเข้าช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ
ที่มินคอยประชดทำตัวไม่ดี บางทีเขาแค่ต้องการอ้อมกอดจากพ่อของเขาเหมือนตอนที่เขายังเป็นเด็กๆ
“ก็อกๆ”
เสียงเคาะประตูดังขึ้น มินปาดน้ำตาแล้วเปิดประตูก็เจอป้าแสง แม่นมที่เลี้ยงเขามาตั้งแต่เด็ก และเป็นหัวหน้าแม่บ้านที่นี่
“ป้าแสงมีอะไรมั้ยครับ”
“ป้าขอเข้าไปคุยด้านในได้ไหมคะ” แสงพูดกับมินด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน แม้ว่ามินจะโตขนาดไหนแต่สำหรับแสง มินก็คือคุณหนูมินคนเล็กของบ้านที่แสนจะน่ารักขี้อ้อน
“เชิญครับ”
มินเดินนำมาที่โซฟา แสงหันไปเห็นรูปที่วางอยู่บนโต๊ะแล้วยิ้มหันมามองมินแล้วลูบหัวด้วยความอ่อนโยน
“คุณหนูของป้าร้องไห้ทำไมคะ”
“มิน มิน เอ่อ มินแค่คิดถึงแม่” มินจะปฎิเสธแต่เขาปฎิเสธไม่ลงเพราะแววตาที่อ่อนโยนของป้าแสงที่เลี้ยงเขามาตลอดรู้จักเขาดี
มินพูดจบแสงเขาไปกอดมินด้วยความอ่อนโยน จนมินทนไม่ไหวร้องไห้โฮออกมา
“อึก อึก ฮือออออออ”
“ไม่ต้องร้องนะคะ ถ้าคุณมีนเห็นคุณหนูร้องไห้คุณผู้หญิงต้องไม่สบายใจแน่ๆ” แสงพูดพลางลูบหัวปลอบคนตรงหน้า
“อึก มินไม่อยากจะร้อง อึก แต่มินไม่ไหวจริงๆ”
“งั้นร้องออกมาคะ ร้องออกมาให้หมด แล้วพรุ่งนี้คุณหนูของป้าจะกลับมาเข้มแข็งเหมือนเดิม”
มินไม่ตอบอะไรได้แต่กอดแสงร้องไห้ไปจนเหนื่อย
เมื่อแสงเห็นมินนิ่งขึ้นแสงเลยผละออกมาเช็ดหน้ามินให้อย่างแผ่วเบา
“คุณหนูมีอะไรจะคุยกับป้าไหมคะ”
“ป้าแสงครับ มิน เอ่อ ” มินอ้ำๆอึ้งๆไม่รู้จะเริ่มยังไง
“ป้าดีใจนะคะที่เห็นคุณหนูเลิกเที่ยวกลับบ้านดึก แต่หลังๆนี่เป็นเดือนเลยนะคะ ป้าเลยรู้สึกแปลกๆ ป้ากำลังรู้สึกว่าคุณหนูกำลังหนีอะไรอยู่”
คำพูดของแสงทำเอามินนั่งนิ่ง ป้าแสงรู้จักเขาดีและรู้จนได้ว่าเขากำลังหนีพวกเลวๆพวกนั้นอยู่
“มินยังไม่พร้อมจะบอกป้าครับ” มินพูดแล้วหลบตาแสง
“ไม่เป็นไรคะ แต่ถ้าคุณหนูมีอะไรที่ไม่รู้จะพูดกับอะไร คุณหนูอย่าลืมป้านะคะ อย่าทำอะไรตามอารมณ์ตัวเอง”
แสงมองคนตรงหน้าแล้วอดคิดถึงคุณผู้หญิงของที่นี้ไม่ได้ หน้าเหมือนกันเหลือเกิน ไม่แปลกเลยที่คุณผู้ชายทั้งรัก ทั้งหวง แม้ว่าคุณผู้ชายจะแข็งกระด้างก็ตาม
“คุณผู้หญิงฝากให้ป้าช่วยดูแลคุณหนู ถ้าวันนึงคุณหนูเกิดทำอะไรผิดพลาดนอกจากจะทำให้ป้าเสียใจแล้ว คุณผู้หญิงต้องใจมากแน่ๆ”
แสงพูดจบมินชะงักแล้วมองแสงก่อนจะยิ้มให้แสงอย่างอ่อนโยนเป็นการรับคำ
ไม่นานนักแสงก็ออกจากห้องไป มินได้แต่นั่งนิ่งคิดถึงเรื่องที่แสงได้พูดไว้
เช้าวันต่อมามินรู้สึกไม่สบายปวดร้อนมากจนป้าแสงที่มาเช็ดตัวให้ต้องรีบไปบอกปรมัตถ์
“คุณมัตถ์คะ ช่วยพาคุณหนูมินไปโรงพยาบาลหน่อยคะ ตัวร้อนมาก”
“จริงเหรอครับป้า เดี๋ยวผมพาน้องไปโรงพยาบาลเอง” ปรมัตถ์วางแก้วกาแฟทันทีแล้วรีบเดินไปชั้นบน
“แกจะไปไหนมัตถ์” มิ่งภพถามขึ้นเมื่อเหาท่าทีเร่งรีบของลูกชาย
“จะพามินไปโรงพยาบาลครับ ป้าแสงบอกว่าไข้ขึ้นสูงมาก”
มิ่งภพเหลือบมองชั้นบนด้วยความเป็นห่วง เขาอยากจะขึ้นไปดูลูกชายคนเล็กแต่ติดที่เขามีประชุมเช้า
“แกให้หมอตรวจให้ละเอียดว่าน้องเป็นอะไรหรือเปล่า แล้วอย่าลืมโทรบอกพ่อ”
_____________________________________________________________________________
มาต่อให้แล้วครับ ขอโทษที่หายไปหลายวัน แต่หลังจากนี้จะพยายามไม่หายไปนานแล้ว ถ้ามีอะไรจะแจ้งก่อนนะครับ
กระตอบรับดีมาก ขอบคุณคนอ่านทุกคนมากเลย :กอด1:
ติชมแนะนำได้เลยนะครับ คนเขียนยินดีรับฟัง
ขอบคุณสำหรับทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:
-
ตัวละครโผล่มาครบแว๊วๆๆๆๆ
-
ครบองค์ประกอปแล้วสิ คิม คราม เกมส์ พัฒน์ 4 เลว
ถ้าหากว่าท้องแล้ว จะเกิดอะไรขึ้นนะ
มินอาจจะอยากทำแท้งแล้วไอ้ 4 ตัวนั่นจะทำยังไง
น่าสงสารมิน
พวกนี้อยากจะได้มินไปอย่างหนแรกอีก
ถึงกับมาดัก
ครามท่าทางจะตัวพ่อ
คิดไม่ซื่อกับพวกที่เหลืออีกสามคน
อยากได้มินมาเป็นของตัวเองคนเดียว
จะพยายามหักเหลี่ยมกันแบบนี้หรือเปล่า?
-
แต่ละคนน่ากลัวสุดๆ
-
ท้องแล้วแน่เลย T_T พระเอกกี่คนเนี้ยะ
-
จับเฉือนซะดีไหมครับ?
แต่ละคนแหม น่าถีบชิบ! = =*
-
โห แต่ละคนนี่เลวจริงๆ
-
ท้องมาจะเป็นลูกใครล่ะเนี่ย
-
:m15: น่าสงสารมินจังเลย
-
:katai1: :katai1:
-
มะมันออกมาแล้ว ออกมากันแล้ว เจ้าพวกชั่ว!!! :fire:
...ตะแต่ว่าพี่ครามอ่ะ อ้าย~#มินกระโดดถีบ
ฮ่าๆๆๆ ตามลุ้นต่อไปจ้า :pig4:
-
ออกมาครบเลยผู้ชาย4คนในคืนนั้น :m16:
-
ลูกครามชัวร์
-
โหครบองค์เลยใช่ไหมนิ
สงสารมินจริงๆๆ
-
เย้ๆๆๆๆๆๆดีใจที่คนเขียนมาต่อ คิดถึงมินมากๆเลยเน้อ :hao5:
คนร้าย?ทั้งสี่ปรากฎตัวแล้วสินะ :katai2-1: จะได้รู้ซะทีว่าไอ้คนไหนมันพระเอกกันแน่
แต่ถ้าเป็นไปได้ จัดไป5pเลยได้ไหมค่ะ แซ่บแน่นอน :hao6: :hao6:
-
คนไหนจะเป็นพ่อของลูก แล้วทำไมต้องทำกับมินถึงขนาดนี้ด้วยอ่ะสงสารมิน ฮือออออ
-
แอร๊ย จะท้องแล้วยัง หมอจะตรวจเจอไหม มินนี่น่าสงสาร :hao5:
-
:z13:
-
:mew1:
-
T0T
-
สงสารมินมากอ่ะ
-
เจอแต่เลวๆทั้งนั้นเลย สงสารมิน :m31:
-
แต่ละคน หล่อไม่ช่วยอะไรเลย :katai4:
-
พวกนั้นต้องการอะไรกันแน่นะ!?
-
ใครจะเป็นพอเด็กน้อ
ลุ้นต่อไป อิอิ
-
สงสารมินจัง
ตอนหน้ารู้แน่เลยว่าน้องท้อง คุณพ่ออย่าใจร้ายเลยน่ะ
-
โอ้โห เลวเหนือคำบรรยาย หน้าตาดีไม่ได้แสดงถึงสันดานสินะเนี่ย
สงสารมินเลย :hao5:
-
อย่าบอกนะว่า 5 P
สงสารน้องมินจังเลย
-
เอาล่ะสิ จะท้องรึยังนะ :ruready
-
ครบแล้วสิ ไอ้เลว 4 ตัวนั้น สงสัยครามจะต้นคิดเรื่องข่มขืน มิน ก็ยังไม่รู้ว่าพวกมันแค้นอะไรถึงได้ทำกับมินแบบนี้ จะเกี่ยวกับพ่อมินหรือเปล่า เรื่องธุรกิจขัดแย้ง หรืออะไรที่ลึกๆ รอเฉลย ระหว่างนี้รอผลตรวจหมอก่อนว่ามินจะท้องไหม คงยังหรอกมั้ง ดูท่าแล้วมินต้องถูกพวกมันข่มขืนอีกแน่ๆ ต่างคนต่างแย่งกันแบบตัวต่อตัว สงสารมินที่ไม่รู้ว่าตัวเองผิดอะไรถึงต้องถูกทำแบบนี้ ไหนจะพ่ออีก รักแต่ปากแข็ง ปากไม่ตรงกับใจ อย่ารักดีกว่า มันทำให้มินเจ็บปวด น่าจะแสดงออกให้ดีๆหน่อย พ่อเป็นสาเหตุหนึ่งเลยนะที่ทำให้ชีวิตมินเป็นแบบนี้ ถ้าท้องอีก พ่อคงได้ช็อกและด่าว่ามินอีกแน่ๆ :hao5: ส่วนไอ้สี่คนนั้นขอให้มันตกหลุมรักมิน รักมากๆ แต่มินไม่รักตอบ หยิ่งเชิด ไม่สนใจ เจ็บใจแทนเลย ไอ้เลว :z6:
-
ผ่านมาเดือนนึงแล้ว จะเป็นอะไรไหมน้อออออ
รอตอนต่อไปปปปป
-
ถ้าคุณหนูมินท้อง แล้วใครจะเป็นพ่อล่ะทีนี้ เดาไม่ถูกเลย
-
สงสารมิน :katai1:
มาอัพต่อบ่อยๆนะคะ :katai5:
-
เรื่องนี้จะ 5P หรือเปล่าฟระ หรือว่าเหตุการณ์แบบนั้นจะเกิดขึ้นแค่ครั้งเดียว
ไม่รู้ว่าใครเป็นพระเอก แต่ว่าถ้าคนที่เป็นพระเอกคือ 1 ใน 4 คนนี้
ถามจริงมันจะทำใจได้หรือเหรอ ที่เมียตัวเองเคยเป็นเมียของคนสนิทในกลุ่ม
แต่ถ้าใช่ ... เชียร์ครามอ่ะ ... ดูเลวที่สุด อยากเห็นตอนที่รู้สึกผิดว่าจะทำยังไง
....
กลับไปอ่านตอนที่ 1 .... คนที่ข่มขืนแล้วรู้ชื่อในตอนนั้น คือ คิม เกมส์ ต่อ
แต่ตอนที่ 3 มี 4 คนที่เปิดตัวมา คือ คิม เกมส์ คราม พัฒน์ ... ต่อไปไหนฟระ
แล้วตกลงคนที่รุมมิน 4 คน มีใครบ้างแน่
-
5p อ่อเรื่องนี้ แต่แอบเชียร์คุณพี่ครามมั้ง เอ๊ะ ยังไง 55555
สงสารคุณน้องมินอ่ะ เจอศึกหนัก T T
รอและติดตามนะคะ
-
โหไม่ได้สำนึกกันเลย
นี่ตรวจแบบละเอียดด้วย จะรู้ยังว่าท้องเนี่ยยยย
-
ขอบคุณครับ
-
ท้องแล้วป่ะ?
-
เย้ นึกว่าจะไม่มาต่อซะแล้ว ใจหายวาบเห็นหายไปนาน 5555 :katai2-1:
ออกมากันครบแล้วนะ รู้สึกครามจะรัศมีพระเอกแรงจ้ากว่าคนอื่น ? (คหสต.) 555555555555
แต่ก็นะพึ่งเริ่มยังไม่รู้หรอก อิอิ คุณหนูมินอาการไม่ดีท้องแน่ๆเลยใช่มั้ย :hao5:
-
สงสารมินอ่ะ
ทำไมต้องข่มขืนด้วยอ่ะ ;---;)
-
ใครคือพ่อ~? ...ไม่อยากคิดเยอะอ่ะ ....แฝดสี่เลยละกัน หน้าเหมือนพ่อทั้งสี่ไปเลย 55555555 :hao7:
-
อ่ะนะ
-
ในที่สุดพวกคนชั่วก็แสดงตัวแล้วววว :m31: :m31:
-
สี่คนนั้นต้องการอะไรจากมินกันแน่
-
ท้องแล้วแน่ๆเลย
:monkeysad: :monkeysad:
ขออย่าให้ไอ้สี่ตัวนั้นเป็นพระเอกเลยนะคะ
หรือถ้าให้เป็นก็ต้องให้มันกระอักออกมาเป็นเลือดก่อนค่ะ ถึงจะสาสม
:fire: :fire: :fire:
-
ผัวน้องมินแต่ละคนแซ่บเว่อทั้งนั้น
แล้วถ้ารู้ว่าน้องมินท้อง ใครจะเสนอตัวว่าเป็นพ่อของเด็กละ
สงสารน้องมินนะ ชีวิตที่ต้องอยู่อย่างหวาดหวั่น
-
สงสารมินอ่า
หวังว่าจายังไม่ท้องนะ
ถ้าท้อง. แล้วใครจะเป็นพ่อเด็ก
V_V
-
เกมส์ พัฒน์ คราม คิม ไปฆ่ากันให้ตายเพื่อแย่งตำแหน่งพ่อเด็กนะ พวกเลว! (ปล. รู้สึกจะมีชื่อต่อด้วยนะ สรุปมินโดน4คนหรือ5คน?)
สงสารมิน
-
เย้ ๆ ๆ มาต่อแล้ว
อยากรู้จังว่าน้ำเชื้อใครแรง 5555 กว่ากันคงต้องรอลูก (ขอเป็นแฝดได้ไหม)
รีบมาต่ออีกนะครับจะรอออออ
-
ครบแล้ว ไอ้โฉด4ตัว
นี่กะมาดักรอบ2ใช่มั้ย
ถ้าท้องแล้วพ่อจะด่าเพิ่มมั้ย
น้องมินจะพูดความจริงรึยัง
เรื่องราวมันจะใหญ่โตแล้ว
-
รอรอรอ :katai5:
-
เอาเเล้วไง เอาเเล้วไง จะรู้ว่าท้องเเล้วว :katai1: :katai1: :katai1:
4 คนครบเเล้วๆ เเต่พัฒน์ด้วยหรือไง ไม่เเน่ใจ ยังไงก็รอตอนต่อไปนะค่ะ
อย่าใช้อารมณ์นะหนูมิน ใจเย็นๆ
-
ลูกออกมา แฝดสี่ 55555 ครบทั้ง 4 คนเลย
-
o13
-
แหม แต่ละคนที่ข่มขืนนู๋มินเนั่ย ไม่ได้มีสลดเลยเนอะ ยังจะมาข่มขู่เขาอี๊ก :angry2:
ความแตกแน่ๆเบยอ่ะ หนูมินไปโรงพยาบาลเนี่ย :mew5:
มาต่อไวๆนะคร๊า อย่าหายไปนานอีกล่ะ :กอด1:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
4 คนนั้นยอมเผยตัวแล้ว
ลุ้นๆ มินอย่าเป็นอะไรนะ
-
แต่ละตอนจะมาทีลุ้นตัวโก่ง
นานแท้
ไงก็มาต่อเร็วๆนะ
ถ้าพวกนั้นรู้ว่า มินท้องจะเป็นยังไงเนี้ย
จะรีบรับกันเป็นพ่อหรือจะ ทำเลวอีก
เห่อมันต้องมีเรื่องอะไรสิ พวกนั้นถึงได้ลงมือกันแบบนี้
ไม่ใช่ไม่มีเหตุผลใช่ไหม? (มีปัญหากับพี่ๆของมินเปล่าเนี้ย)
-
สงสาร นายเอกที่สูดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
-
:ruready :ruready :ruready ท้องแน่ๆลูกเอ้ยยย ถึงจะรู้ว่ามีใครบ้าง แต่คงไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อเด้ก แหม่ะ
สเปริมเป็นล้านๆตัว ของใครบ้างก็ไม่รู้ หนุกหนานเลยค่ะอิหนู ใครพ่อของลูกก็คงไม่รู้ล่ะทีนี้
แต่อย่าได้แคร์ค่ะหนูมีน เข้มแข็งเอาไว้ ถือซะว่าให้ทานหมา แต่ได้บุญกลับมาอย่างยิ่งใหญ่ ซึ่งก็คือเด็กในท้องน่ารักๆ
หาพ่อให้ลูกใหม่ก็ยังไม่สาย :laugh5:
-
:katai5: :katai5: :ling3: :katai5:
-
ข่ม ขืน ฝืน รัก
ตอนที่4
มินนั่งรอคุณหมอที่อ่านผลการตรวจของมินอย่างละเอียด มินขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นคุณหมออ่านนานเกินไป
“เอ่อ คุณหมอมีอะไรหรือเปล่าครับ” มินถามขึ้น
คุณหมอหันมาสบตากับมินพร้อมยิ้มน้อยๆ
“หลังจากการตรวจอย่าละเอียดอย่างที่พี่ชายของคุณบอกมา คุณแค่เป็นไข้หวัดธรรมดา ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง”
หมอพูดจบมินถอนหายใจออกมาเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มนิดๆ เขาคิดว่าจะเป็นอะไรร้ายแรงซะอีก
“แต่ผลยังบอกอีกว่า คุณกำลังท้องได้เดือนกว่าๆแล้วครับ”
หมอพูดจบมินอ้าปากค้าง มินพยายามควบคุมเสียงตัวเองไม่ให้สั่น
“คุณหมอว่าไงนะครับ คุณหมอไม่ได้ตรวจผิดใช่ไหม”
“หมอตรวจดีแล้วครับ คุณกำลังท้องได้เดือนกว่าๆ” หมอยังยืนยันคำเดิม
มินเม้มริมฝีปากแน่น กำมือตัวเองที่หน้าตักอย่างครุ่นคิด มินหันไปมองที่ประตูห้องตรวจ ด้านนอกพี่มัตถ์กำลังรอเขาอยู่ ถ้าพี่มัตถ์รู้เรื่องพ่อก็ต้องรู้ เขาไม่มีวันจะให้พ่อรู้เด็ดขาดว่าเขาท้องอย่างที่พ่อเคยปรามาสไว้
“คนไข้จะให้ผมเชิญพี่ชายคุณ..”
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมบอกเขาเอง ยังไงคุณหมอก็ไม่ต้องพูดอะไร เดี๋ยวผมพูดเองทุกอย่าง” มินรีบขัดทันที มินมองหน้าคุณหมอพร้อมยิ้มให้เบาๆ
“เรื่องน่ายินดีแบบนี้ผมอยากจะบอกเขาเองมากกว่า” มินพูดจบแล้วหลุบมองต่ำอย่างครุ่นคิดกำหมัดแน่น
“หมอว่าไงบ้างมิน” มัตถ์ถามน้องชายตัวเองขึ้นขณะที่ทั้งคู่กำลังรอยาที่ห้องรับยา
“หมอบอกว่ามินแค่เป็นหวัดธรรมดาครับ ไม่มีอะไร” มินตอบพร้อมยิ้มให้พี่ชายน้อยๆ แล้วทั้งสองคนก็เงียบไป
ไม่นานนักมินได้ยินเสียงเรียกชื่อตนเอง มินรีบเดินไปรับยาเพียงคนเดียว รับยามามินก็รีบเก็บยาในกระเป๋ากางเกงทันที
“มินได้ยาอะไรมาบ้าง ขอพี่ดูหน่อยสิ”
มัตถ์ถามขึ้นขณะที่ทั้งคู่นั่งบนรถกำลังจะเตรียมกลับบ้าน
“ไม่มีอะไรครับพี่มัตถ์ยาทั่วไปทั้งนั้น” มินตอบแล้วแกล้งปิดตาพักผ่อน
มัตถ์เห็นท่าทีของน้องชายก็ไม่ได้ซักอะไรต่อเพราะเขาคิดว่าน้องชายคงจะเหนื่อย
มินหรี่ตามองพี่ชายตนเองที่ขับรถออกจากโรงพยาบาลแล้วปิดตาเหมือนเดิม
เขาจะทำยังไงดี
เขาท้อง !! ท้องกับใคร!!
ก
ลับมาถึงบ้านมินรีบตรงขึ้นไปบนห้องไม่พูดคุยกับใคร มัตถ์ก็ไม่อยากจะซักอะไรต่อ ขับรถไปทำงานทันที เมื่อมินมาถึงห้อง เขานั่งบนเตียงขมวดคิ้วแล้วคิดถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา
เขาโดนผู้ชายพวกนั้นข่มขืน ถ้านับจากเวลาตั้งครรภ์ต้องเป็นลูกของพวกมันหนึ่งในนั้นแน่ เพราะก่อนหน้าที่เขาจะมีอะไรกับคู่ขาคนไหนก็ป้องกันตัวเองตลอด
“ฉันควรทำไงดี” มินพูดกับตัวเองเบาๆแล้วมองไปด้านหน้าเห็นรูปแม่ของตัวเองกำลังยิ้มให้เขาอยู่
“มินควรทำยังไงดีครับแม่”
มินพูดจบแล้วรู้สึกร้อนที่กระบอกตา เขาฟุบหน้าลงไปกับหมอนแล้วปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาเงียบๆ
ในเย็นของวันนั้นมินเลี่ยงที่จะมาทานอาหารเย็นกับคุณพ่อในด้านล่างโดยเขาอ้างว่าเขาอยากจะพักผ่อน แต่จริงๆแล้วเพราะเขายังไม่พร้อมจะเจอหน้าพ่อ พ่อที่คอยพูดว่าระวังท้องไม่มีพ่อ แล้วตอนนี้เขาก็ท้องโดยไม่รู้ว่าใครคือพ่อของเด็กจริงๆ
“ก็อกๆ”
มินชะงักปล่อยตัวเองออกจากความคิดแล้วลุกขึ้นไปเปิดประตู
“คุณพ่อ” มินอุทานออกมาเบาๆ
“ใช่ฉันเอง ขอเข้าไปหน่อยสิ”
มิ่งภพพูดจบมินเดินออกมานั่งที่โซฟา ไม่นานนักมิ่งภพก็ตามมานั่งข้างๆ
“หมอบอกว่ามินเป็นไงบ้าง” มิ่งภพพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงแต่ยังเข้มตามนิสัยคนพูด
“หมอบอกว่ามินไม่สบายธรรมดาครับ” มินพูดแล้วสบตากับพ่อ
มิ่งภพยกมือจะมาอังหน้าผากลูกชายแต่ลูกชายกลับผงะออกห่าง
“พ่อของจับดูหน่อยได้ไหมลูกว่าดีขึ้นหรือยัง”
พ่อพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงจนมินรู้สึกได้ ดวงตาของพ่อแม้จะดุแต่กลับมามีแววตาอ่อนโยนเหมือนเมื่อก่อน เหมือนตอนที่เขาเด็กๆ
“พ่อ..” มินครางออกมาแผ่วเบา เขารู้สึกภาพพ่อด้านหน้าเลือนรางไปเรื่อยๆเพราะม่านน้ำตา
“ร้องไห้ทำไม บอกพ่อสิ” มิ่งภพปาดน้ำตาที่ไหลมาให้ลูกเบาๆ เขารู้ว่าเขาเคยละเลยลูกชายคนเล็กไปในช่วงที่บริษัทเขากำลังมีปัญหา แต่เขาก็ไม่คิดว่าบาดแผลจะใหญ่ขึ้นขนาดนี้
“....”
มินยังไม่ตอบอะไรมิ่งภพเลยเข้าไปกอดลูกชายคนเล็กของเขาอย่างอ่อนโยน
“มินร้องทำไม บอกพ่อสิ”
มินไม่ตอบแต่กลับร้องไห้หนักยิ่งกว่าเดิม เขาปรารถนาสิ่งนี้มาตลอด อ้อมกอดจากพ่อเขา อ้อมกอดที่อบอุ่นพร้อมจะปกป้องเขาเสมอเหมือนที่ตอนที่เขายังเด็กๆ
มิ่งภพยินมองภาพตรงหน้า เขาเกลี่ยผมบนในหน้าผากลูกชายเบาๆ มินร้องไห้จนหลับไป ทำให้เขารู้สึกกระวนกระวายใจไม่น้อย มินเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมลูกไม่บอกเขา เขานั่งมองลูกชายคนเล็กที่เขาหวงนักหวงหนา ค่อยเฝ้าประคบประหงมตั้งแต่เด็ก ตอนนี้โตเป็นผู้ใหญ่แล้วแต่ในสายตาของเขาก็ยังเด็กเสมอ ยิ่งโตยิ่งหน้าเหมือนแม่ เขากลัว กลัวเหลือเกินว่าความลับของตระกูลเขาจะตกที่มิน และที่สำคัญคำทำนายของตระกูลเขากับอีกตระกูลนั้นจะเป็นจริงอย่างที่เคยทำนายในอดีตหรือเปล่า
“มึงจะไปไหนต่อมีน” นพถามมีนขึ้นมาขณะเลิกเรียน
“กูว่าจะไปทำธุระสักหน่อย ขอตัวนะ” มินพูดแค่นั้นแล้วรีบเดินผละไปทันที
ทำให้เพื่อนๆอีกสามคนงงๆกับท่าทีของมินไม่น้อย
มินเข้ามาในรถเปิดโทรศัพท์ตัวเองดูข้อมูลที่เขาหาไว้ในโทรศัพท์
“คลีนิกทำแท้ง”
มินขับรถมาตามจีพีเอสที่บอกเส้นทางมาเรื่อยๆ ระหว่างทางเขากำพวงมาลัยแน่น
มินรู้ว่าทำแท้งมันบาป แต่ตอนนี้เขาไม่พร้อมที่จะมีลูก ถ้าเขาพ่อจะรู้ว่าพ่อของเด็กในท้องเป็นใครก็ดีแต่นี่ไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อของเด็ก อีกอย่างเขาไม่มีทางให้ใครต่อใครมาตราหน้าเขาได้ว่าท้องไม่มีพ่อ
มินจอดนิ่งหน้าคลินิกทำแท้ง มินรวบรวมแรงใจก่อนจะฮึดเปิดประตูออกไป เขาไม่ลืมจะใส่แว่นตาดำกันคนรู้จักมาเห็นแม้ว่าคลินิกทำแท้งแห่งนี้จะค่อนข้างอยู่นอกเมืองก็ตาม
“จองคิวไว้หรือเปล่าคะ” พนักงานที่เคาเตอร์ถามมินขึ้นมินพนักหน้าแล้วบอกชื่อไป
“นั่งรอตรงนี้สักครู่นะคะ”
มินพนักหน้ารับแล้วเดินมานั่งรอตรงที่นั่ง ระหว่างนั้นเขาได้ยินเสียงร้องออกมาจากด้านใน
“โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย !!!!!!!!!!!”
มินสะดุ้งทันทีที่ได้ยินเสียง เขากุมหน้าท้องตัวเองทันที มินรู้สึกเวียนหัวอย่างบอกไม่ถูก พยายามหันหาป้ายห้องน้ำ เขาเจอป้ายแล้วรีบเดินไปทันที
มินถอดแว่นตาแล้วล้างหน้ามองตัวเองในกระจก เขารู้สึกกลัวอย่างบอกไม่ถูก เขารู้กิตติศัพท์เรื่อวงทำแท้งมาบ้าง แม้ว่าเขาจะทำใจมาแล้วแต่พอมาเจอจริงๆกลับอดกลัวไม่ได้ มินลูบหน้าท้องตัวเองแล้วพูดกับเด็กในท้องเบาๆ
“แม่ขอโทษ”
มินพูดจบตัดสินใจเปิดประตูห้องน้ำออกไป เจอกับห้องตรงข้ามที่กำลังทำแท้งอยู่ลืมปิดประตู
ภาพที่เขาเห็นคือผู้หญิงคนหนึ่งกำลังอ้าขากว้างมีคุณหมอใส่ผ้าปิดจมูกไว้กำลังคีบเด็กอ่อนออกมาจากช่องคลอด ภาพบนเตียงแดงซ่านไปด้วยเลือดและสีหน้าของผู้หญิงคนนั้นซีดไม่ต่างจากศพ
ผู้หญิงคนนั้นหันมาสบตากับเขาและเบิกตาพร้อมเอื้อมมืออย่างขอความช่วยเหลือ มินตาโตมองภาพตรงหน้าถอยหลังไปชนประตูห้องน้ำ เขาตัวสั่นไปด้วยความกลัวและรู้สึกเหม็นกลิ่นคาวเลือดไปหมดชวนอ้วก
“ออกไปคะ เชิญไปนั่งที่ของคุณ” นางพยาบาลในชุดมิดชิดเดินมาไล่เขาไปนั่งที่เดิมพร้อมปิดประตู
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!!”
เสียงกรี๊ดจากด้านในดังขึ้นอีกครั้งทำเอามินส่ายหน้าด้วยความกลัว เขารู้สึกเหงือเต็มหน้าไปหมด กลิ่นคาวเลือดยังติดที่จมูก มินตัดสินใจวิ่งออกจากคลินิกทำแท้งทันที
“อ๊วกกกกก”
มินอ้วกที่พุ่มไม้หน้าคลินิก เขานั่งลงไปกับพื้นอย่างหมดแรง ภาพเมื่อกี้ยังติดตาหาย
เขากลัว
มินกลัวจนตัวสั่นร้องไห้ออกมา
“อึก อึก ฮือออ”
มินเม้มปากพยายามไม่ให้มีเสียง เขาตัดสินใจลุกขึ้นยืนแล้วพยายามพยุงตัวเองไปนั่งบนรถ
มิบฟุบลงไปกับพวงมาลัย สายตามินเลือนลอยไปข้างหน้า เขาคิดถึงแม่ คิดถึงป้าแสง คิดถึงพี่ๆ คิดถึงพ่อ
“มินควรทำไงต่อดี”
มินขับรถกลับมาถึงบ้านในตอนค่ำ มินนั่งรวบรวมสมาธิก่อนที่จะเดินเข้าบ้านไป ระหว่างนั้นเขาเหลือบไปเห็นที่ห้งอรับแขก มีพ่อและพี่ชายของเขานั่งกันอยู่
“มินเข้ามานี้สิ” เสียงพ่อของเขาดังขึ้นมาทำให้มินเดินตามเข้าไป
เดินเข้าไปเขาเห็นผู้ชายอายุรุ่นราวคราวเดียวกับพ่อเขาแต่ยังดูดีอยู่มากพร้อมกับผู้ชายสองคนที่นั่งข้างกัน
“คิม คราม !!!”
_____________________________________________________________________________
มาต่อให้แล้วครับ ปั่นมาแบบด่วนจี๋
เนื้อเรื่องอาจจะไม่ง่ายอย่างที่คิดก็ได้นะครับ (สปอยด์ไรของคนเขียนเนี่ย)
มีไรติชมกันได้นะครับ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านลแะคอมเม้นต์นะคร้าบผม :กอด1: :L2: :pig4:
-
สงสาร เครียดคนเดียว ไม่มีที่พึ่ง
-
มาถึงบ้านเลยๆๆสู้นะๆๆ
-
จะเป็นยังไงต่อไป :z3:
-
สงสารน้องมินนนนน :hao5: :hao5:
-
โถ น้องมิน
ช่วงนี้ไม่ควรจะเป็นช่วงที่อยู่คนเดียวเลยนะ
อิคิม อิครามโผล่หางมาละ
คิดว่าไงสองตัวนี้คงไม่ยอมให้มินทำแท้งแน่ๆ
-
สงสารรมินอ่าาา ใครเป็นพ่อเด็กอยากรู้ๆๆ อยากอ่านต่อมากๆเลย
-
สั้นจังเลยอ่ะ :o12:
-
เย้ ดีใจมาต่อแล้ว แต่อยากให้ยาวกว่านี้นิด :hao5:
เอาแล้ว คุณพ่อจะรู้มั้ยว่าน้องมินท้อง คิม ครามมาทำไม ตอนนี้ทิ้งปมไว้ได้ค้างมาก 55555
แต่เดาว่าไม่คิมก็ครามเนี่ยหละน่าจะพระเอก ถึงใจจะเอียงไปทางคราม แต่ก็นะ เนื้อเรื่องยังพึ่งเริ่มเหล่าพระเอกยังไม่ได้ออกมาแผลงฤทธิ์ทำคะแนนกันเท่าไหร่ รอติดตามค่า
-
โอยยยยยย ลุ้นมากกกกกก จะเป็นยังไงต่อ :ling1: :katai1:
-
รีบมาต่ออีกนะอยากรู้ว่าใคร
คือพ่อของเด็ก
:ling1: :ling1: :ling1:
-
คิม คราม พวกแกจะทำให้มินเจ็บช้ำขนาดไหน จะโผล่มาเพื่อ!!!!!!? :ling2: :ling2: :ling2:
-
โอ๊ยตาย แล้วใครจะเป็นพ่อเด็กในท้องเนี้ย :katai1:
-
:katai1: :katai1:
-
อะไร?ยังไง?แบบไหน?ตอนนี้เริ่มงงจริงๆล่ะ :serius2:
เห็นด้วยกับคนเขียนนะค่ะว่าเนื้อเรื่องมันต้องไม่ง่าย :angry2: ถึงมินจะเคยผ่านผู้ชายมาแล้วก็เถอะแต่ไอ้พวกนั้นมันขมขื่นอ่ะ เค้าไม่ยอมให้พวกมันตายดีแน่นอน(ขอจองเวรค่ะตอนนี้อินจัด) ไม่อยากให้เนื้อเรื่องเป็นอย่างที่คิดตอนนี้เลยกลัวทำใจไม่ได้ :hao5:
-
จะโผล่มาทำม้ายยย :z6:
-
แค่อ่านฉากคลินิกทำแท้งก็สยองขวัญ น่ากลัวสุดๆไปเลย :m15: :m15:
-
ท่าทางจะซับซ้อนซ่อนเงื่อนน่าดูอ่ะ
แต่ที่รู้ๆสงสารมินนะถึงจะเคยทำตัวไม่ดี
แต่นางก็ยังไม่นอกกรอบอะไรมากเจอแบบนี้แล้วไม่รู้จะแก้ปัญหายังไงเลย
-
หืมมมม คุณพ่อกังวลเรื่องที่เราสงสัยพอดีเลย
แล้วไหงคนร้ายสองคนนั้นเข้ามาในบ้านแบบนี้ล่ะเนี่ย
ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว!!!
รอตอนต่อไปสิคะคุณณณณ!!!
-
สงสารมินอ่า. ท้องโดยไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อ!!!!!
:z3:
-
ผมว่าลูกแฝดชัวร์
ตามหลักแฝดเทียม เกิดจากสเปิร์มคนละตัวได้
น่าจะแฝด4นะ ครับ
พอคลอดก็ให้พ่อทั้ง4เลี้ยงจะได้ไม่ต้องแย้งกัน
-
ค้างมากครับ ใจจะขาด โปรดมาต่อด่วนๆ
-
เครียดตามมิน เราว่ามินควรบอกพ่อกับพี่ชายนะ :ling3:
-
:a5: :katai4: น่าสงสารจัง อย่าไปแพ้ท้องให้เห็นแล้วกันคงวุ่นวายน่าดู รอๆๆๆๆลุ้น
-
มาเครียดเลยตอนนี้ ดีนะที่มินออกมาก่อนไม่ทำแท้ง
แต่ไอคุณคิน ครามมาโผล่อะไรที่บ้านมิน จบค้างจนคนอ่านอยากมุดลงคอมไปถีบยอดหน้ามันทั้งคู่
พาร์ทนี้พ่อมินเริ่มเหมือนพ่อคนหน่อยแต่ทางที่ดีช่วยปลอบลูกเข้าใจลูกไม่ใช่ประชดอีกนะ
-
มาต่ออีกหน่อยได้มั้ยคะ :hao5:
-
รอตอนต่อไป^^
-
:hao5: อารายอ๊า คนแต่งง๊า มาต่อจึ๋งเดียวเอ๊ง แง๊ๆ
นู๋มินนี่สู้ๆนะจ๊ะ อย่ายอมแพ้อย่าทำบาปเลย o7
-
มีคำนายอีกตระกูลด้วยอ่อ
แต่มาถึงบ้านนี่ต้องการอะไร
-
เจ็บปวด สงสาร
-
:fire: :fire: :angry2:
-
บุกถึงบ้านเลยนะ ช่างกล้า :m31:
-
มาถึงบ้านเลยหรอ
สงสารมินอ่ะ T^T
-
น่าติดตามสุดๆ รีบมาต่อนาาา :z3: :z3: :z3:
-
ยังไงต่อ
-
น่าติดตามๆ ลองดูๆ
-
อย่าทำแท้งเลยนะมิน :o12:
แต่ความลับของตระกูล มันเกี่ยวกับพวกผู้ชายที่ข่มขืนมินด้วยใช่ไหมอ่า :katai1:
-
:mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5:
-
กลัวมาม่าจังอ่ะ
-
โอ๊ยกดดัน
-
:hao7: :ling1ค้าง
-
ชอบเนื้อเรื่อง
มารอตอนต่อไป
-
ตกลงมีกี่คนเนี้ย
ตอนแรกเห็นตมีคนชื่อต่อด้วยนะ ที่ร่วมข่มขืน มินอะ -*-
หรือคนแต่งจะเขียนผิดหรือยังไง
งงๆ แล้วมันมาทำอะไรที่บ้านเนี้ย
ความลับของตระกูลคือมันจะต้องดองกันใช่ใหม
-
ขอไปดักตบอีสี่ตัวนั้นได้มั้ย... :m16:
-
บอกที่บ้านเถอะมิน
ป้าสงสารหนูมากกก
เครียดดดด
อย่างน้อยถ้าบอกใครจะได้มีคนให้ปรึกษาหรืออยู่เคียงข้างนะ
อิสองตัวนี้มาทำไร พูดด
-
มินอย่าทำแท้งเลยนะ!!
ว่าแต่ไอ้ชั่วสองตัวมันมาทำไมนะ??
-
สงสารมิน อารมณ์ตอนนี้ก็เหมือนกับผุ้หญิงที่ถูกข่มขืนจนท้องโดยไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อ เข้าใจมินนะที่ตัดสินใจไปทำแท้ง มันสับสน หาทางออกไม่ได้ แต่ก็ดีใจที่มีเหตุให้มินชะงักและไม่ทำ สงสัยลูกจะอยู่ทำให้พ่อหนึ่งในสี่เจ็บช้ำเจ็บปวดที่ทำกับแม่ เอามันเลยลูกสั่งสอนพ่อหน่อย :z6: พ่อดีขึ้นมานิด อ่อนโยนบ้างไรบ้างมันทำให้ความสัมพันธ์ดีขึ้น แต่ถ้าพ่อรู้เรื่องมินท้อง ไม่รู้จะโกรธจนทำอะไรให้มินเสียใจอีกหรือเปล่า อยากให้พ่อได้อยู่เคียงข้างมิน มินจะได้ไม่เจ็บปวดไปมากกว่านี้ และช่วยมินเอาคืนไอ้พวกที่ทำกับมินด้วย ไอ้สองพี่น้องมันต้องมาดูผลงานตัวเองแน่ มาดูว่าถ้ามินเห็นหน้ามันแล้วจะเป็นยังไง หึ หัวเราะเยาะและสะใจไปก่อนเถอะ ถึงเวลาขอให้คนเขียนเอาคืนให้มินกับลูกหลายๆเท่า :fire:
-
อ้ายยยยยยย ขุ่นน้องอย่าคิดสั้นนะคะ!!อันตรายนะคะนั้นนะ แต่คือมีขอสงสัย...นุมินจะทำแท้งยังไงอ่ะ ฮ่าๆๆๆ :hao6: รอต่อไป๊ :mew1:
-
คำทำนายของตระกูลคืออะไรรรรรรร
แล้วสองคนนั้นโผล่มาทำไมมมมมมม
คุณพ่อช่วยอ่อนโยนกับมินให้ได้ตลอดนะ!! สงสารน้อง ฮือออออ
-
ค้างมากค่ะ นี้รออ่านตอนต่อไปแทบไม่ไว้
-
ค้างมากกกก มาต่อเร็วๆนะจ๊ะ จุ๊บๆๆ :mew1:
-
แล้ว 2 คนนี้มาทำอะไรอะ :hao4:
-
เราว่าอีกตระกูลต้อง คิมกะครามแน่ๆ แต่... คนไหนล่ะ คึคึ :katai5:
-
สงสารมิน สู้ต่อไปเพื่อลูก อย่าเพิ่งท้อ มีครอบครัวและคนอ่านให้กำลังใจอยู่
อย่าไปยอมพวกมัน รอวันเอาคืน
-
ใครคือพ่อเด็กอ่าาาาาา
รอรอรอ :katai5:
-
ต้องเป็นหนึ่งในสองพี่น้องนี่แหล่ะ ที่เป็นพ่อเด็ก
-
สนุกจังรอติดตามนะครับ
-
สตรีเบนนนโล สิ่ ค่ะ
5555555555 อันนนี้ไม่ได้ ยุ นะค่ะ
ซื้อมา ซักขวดดดซัดดดซักหมดดดขวดดดดเลยยค่ะ
อิอินะ
555555555555555555555
-
เอาแล้วววววววว เกิดเรื่องแหละ
แล้วใครอ่ะที่เป็นของลูกอ่ะ
-
อร๊ากกกกกกกกกก :hao5:
-
อิเรื่องท้องพักไว้ก่อน ตอนนี้สนแค่ คิมหรือคราม ใครคือพ่อเด็ก ให้เดา น่าจะเป้นคราม
-
ครามกับคิม อะไรยังไง
มาบอกความจริงหรืออย่างไร
ลุ้นๆๆๆๆๆๆ รอตอนต่อไปจ้า
-
:call: :call: :call: :call:
-
ข่ม ขืน ฝืน รัก
ตอนที่5
มินตาโตมองคนตรงหน้าไม่นานนักมินก็พยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติ เขาเข้าไปนั่งเก้าอี้ที่ว่างอยู่ตรงข้ามคราม และคิม
“มินรู้จักคิมกับครามมาก่อนเหรอ” มิ่งภพเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นท่าทีของลูกชาย
“ผ่านๆนะครับ” มินตอบเลี่ยงๆ จะให้บอกว่าไม่รู้จักเลยพ่อก็คงไม่เชื่อ
“หนูมินมาก็ดี อาอยากจะเจอนานแล้ว อาเคยเห็นตั้งแต่เด็กๆ สวยเหมือนแม่ไม่ผิด” อาคมพ่อของคิมและครามพูดขึ้น มินจ้องตาคมเจ้าเล่ห์ของอีกฝ่ายแล้วยกมือไหว้
“สวัสดีครับ”
“มิน นี่อาคมเป็นคู่ธุรกิจของพ่อ” มิ่งภพแนะนำอีกฝ่ายให้ลูกชายคนเล็กรู้จัก
“สองคนนี่ลูกชายอาเอง คนโตชื่อคราม คนเล็กชื่อคิม หนูมินน่าจะเคยรู้จักผ่านๆมาแล้วใช่ไหม”
อาคมมองมินอย่างสังเกตแล้วยกยิ้ม เด็กคนนี้สวยหวานเหมือนแม่ไม่ผิด แปลกกันก็แค่เด็กคนนี้มีแววตาที่ดื้อรั้น สู้คนแตกต่างจากแม่ที่สวย หวานทุกระเบียบนิ้ว
“ครับ” มินรับคำแล้วยิ้มให้น้อยๆไม่ตอบอะไร
มินหันไปมองสองคนพี่น้องที่มองเขาแล้วยิ้มหน่อยๆ มินเชิดหน้าใส่อย่างไม่อยากรู้จัก ไม่นานนักปรมัตถ์ที่นั่งอยู่ก็พูดขึ้น
“คุณพ่อครับ มัตถ์ว่าให้น้องขึ้นไปพักผ่อนเถอะ เรื่องนี้เราค่อยตกลงกันอีกที” มัตถ์พูดขึ้นแล้วหันมามองน้องชายด้วยสายตาเป็นห่วง น้องชายเขาไม่เคยรับรู้เรื่องราวในบริษัทหรือเรื่องสัญญาอะไรระหว่างสองตระกูลเลย
“อาไม่เห็นด้วยนะมัตถ์ ฝั่งตระกูลจันทรภพพยายามยื้อเรื่องนี้มาเป็นปีแล้วนะ” อาคมขัดขึ้นด้วยน้ำเสียงเฉียบทำเอาทุกคนนั่งนิ่ง
มินขมวดคิ้วงงกับเหตุการณ์ตรงหน้า
“แต่คุณอาครับ” รณภพพยายามจะช่วยพี่ชายอีกแรงแต่กลับโดนขัดขึ้นมาซะก่อน
“พ่อว่าถึงเวลาที่มินควรจะรับรู้แล้วละ” มิ่งภพพูดเสียงดังทำเอาสองพี่น้องนั่งมองหน้ากันอย่างเป็นห่วงน้องชายคนเล็ก
“มินต้องรับรู้อะไรครับพ่อ” มินถามขึ้นแล้วมองพ่ออย่างสงสัย
“มินต้องแต่งงานกับคราม !”
มิ่งภพพูดจบมินตาโตเม้มปากแน่น มินหันไปมองครามที่เอาแต่จ้องเขาทันที
“ทำไมมินต้องแต่งงานกับนายครามด้วย”
“มันเป็นคำสัญญาของสองตระกูลไงละหนูมิน ตระกูลจันทรภพกับตระกูลสุริยะทิพย์ของอาถึงเวลาที่ต้องดองกัน โดยส่งลูกคนเล็กของจันทรภพมาแต่งงานกับลูกคนโตของสุริยะทิพย์ไงละ” อาคมเป็นฝ่ายพูดแทนเพราะเขาเบื่อที่จะยืดเยื้อเรื่องนี้แล้ว
“คำสัญญาบ้าบออะไร มินไม่สน มินไม่แต่ง !!” มินลุกขึ้นพูดเสียงดัง ชีวิตเขาอะไรจะซวยขนาดนี้ เพิ่งรุ้ว่าท้องไม่มีพ่อ แล้วยังต้องมาแต่งงานกับผู้ชายหน้าไหนก็ไม่รู้อีก แถมผู้ชายคนนั้นคือผู้ชายที่เคยช่มขืนเขา
“หึ หนูมินคงไม่อยากให้ทั้งสองตระกูลต้องบาดหมางกันใช่ไหม เพราะตอนนี้ฐานะของจันทรภพไม่สามารถจะมาต่อรองอะไรกับสุริยะทิพย์ได้เลย” อาคมพูดด้วยน้ำเสียงเหนือชั้น มินสบตากับอาคมอย่างไม่กลัว
“คุณอากำลังบีบพวกเราเหรอ”
มินพูดจบอาคมยกยิ้มร้ายแล้วไม่ตอบอะไร ปรมัตถ์เลยต้องเป็นฝ่ายจับให้น้องชายตัวเองนั่งลง
“มินใจเย็นๆ” มัตถ์พยายามลูบไหล่เพื่อปลอบน้องชาย เขาก็ไม่อยากให้น้องชายไปแต่งงานกับอีกฝ่าย ถ้าไม่จำเป็น
มินนั่งลงแล้วพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเอง เขาหันไปมองนายครามที่จ้องมองเขาอยู่ เขามองอีกฝ่ายด้วยสายตาเกลียดชัง
“ว่าไงมิ่ง ฉันว่านายควรตัดสินใจเรื่องนี้ได้แล้ว นายยื้อเรื่องนี้มานานพอแล้ว” อาคมพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าสถานการณืยังไม่คืบหน้า
“ถ้ามินแต่งงานกับครามนายจะเลิกแทรกแซงกิจการของจันทรภพใช่ไหม”
“แน่นอน การที่นายให้หนูมินมาแต่งงานกับครามยังเป็นการยกระดับความสัมพันธ์ของสองตระกูล ทำให้พวกจิ้งจอกงูเห่าน่ารำคาญทำอะไรเราไม่ได้”
อาคมพูดจบมิ่งภพหันมามองลูกชายตัวเอง กิจการของจันทรภพเริ่มมามีปัญหาในช่วงหลังๆเพราะมีการแทรกแซงจากอีกฝ่ายเขารู้ว่านี่แค่เป็นคำเตือนจากอีกฝ่ายที่เร่งเรื่องนี้ขึ้นมา
“อีกอย่างนายคงไม่อยากให้พ่อนายผิดหวังในตัวนายที่เคยอยากจะให้ลูกมาดองกันแต่นายก็ทำมันล่มมาแล้ว เลยสั่งไว้ก่อนตายว่าให้หลานมาดองกัน หวังว่านายจะไม่ทำให้มันล่มอีกใช่ไหม” อาคมพูดต่อแล้วสบตามิ่งภพอย่างเหนือกว่า มิ่งภพจ้องอีกฝ่ายอย่างไม่กลัว แต่สถานการณ์ตอนนี้เขาเป็นรองจริงๆ
ใครจะคิดว่าในอดีตอาคมที่เขารู้จักจะกลายเป็นมาเฟียหนุ่มที่ทรงอิทธิพลขนาดนี้ มิ่งภพมองคนตรงหน้าที่แม้จะมีริ้วรอยขึ้นตามกาลเวลาแต่ยังมีมุมสวย ดุ รูปร่างที่เมื่อก่อนผอมบางตอนนี้กลับเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแม้ว่าจะยังตัวเล็กกว่าเขาพอสมควร
“ฉันขอเวลา..” ยังไม่ทันที่มิ่งภพจะพูดจบอาคมขัดขึ้นมาซะก่อน
“ฉันให้เวลานายมามากพอแล้วมิ่งภพ” อาคมยกยิ้มแล้วนั่งไขว้ห่างมองอีกฝ่ายอย่างกดดัน
“ฉันขอเวลาคุยกับลูกก่อนแล้วฉันจะติดต่อไป”
ทั้งสองฝ่ายจ้องกันอย่างไม่มีใครยอมแพ้ อาคมเป็นฝ่ายยกมือขึ้นแล้วลุกขึ้นยืนก่อนจะพูด
“ฉันให้เวลานายแค่3วันแล้วฉันจะมาเอาคำตอบ” อาคมพูดเสร็จเดินตรงหน้ามินแล้วพูดด้วยย้ำเสียงเย็น
“คิดดีๆนะหนูมิน อนาคตของบริษัทและครอบครัวของหนูอยู่ในกำมือหนูแล้วนะ แล้วอีกอย่างถ้าช้ากว่านี้จะหาว่าอาใจร้ายไม่ได้นะ”
อาคมพูดแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ ใบหน้าสวย ดุนั้นทำให้บรรยากาศทุกอย่างเงียบแล้วดูกดดันมากขึ้น
อาคมพูดแค่นั้นแล้วเดินออกจากบ้านไปทันที ครามและคิมเตรียมเดินตามผู้เป็นพ่อไปและไม่วายทิ้งท้าย
“แล้วเจอกัน” ครามพูดกับมินแล้วยิ้มมุมปากมองมินหัวจรดปลายเท้าแล้วเดินไป
“หึ ” คิมพูดแค่นั้นแล้วมองมินด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ก่อนจะเดินออกไป
ฝั่งสุริยะทิพย์เดินออกไปบรรยากาศในห้องกลับเงียบและเย็นกว่าเดิม ไม่มีใครกล้าปริปากพูด มินที่นั่งกำมัดแน่นมองพ่อและพี่ชายของตนเองแล้วพูดขึ้น
“ไม่มีใครจะคิดบอกมินเรื่องนี้เลยใช่ไหม ถ้าวันนี้มินไม่กลับมาเจอมินคงไม่รู้ใช่ไหมว่าตัวเองจะโดนบังคับแต่งงาน”
“มันยังไม่ถึงเวลามิน” มนต์พยายามพูดกับน้องชายเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเริ่มมีสีหน้าโกรธ
“เมื่อไหร่จะถึงเวลาละพี่มนต์ หรือต้องรอให้มินเข้าหอก่อนจะจะบอกว่ามินต้องเจอกับอะไรบ้าง!!” มินหันไปพูดกับมนต์เสียงดัง เขามองพี่ชายของตนเองด้วยสายตาผิดหวัง
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะมิน” มนต์พยายามพูดกับน้องอย่างใจเย็น
“ไหนๆแกรู้เรื่องแล้วก็ดีมิน แกคงรู้ว่าแกต้องแต่งงานกับคราม ไม่งั้นครอบครัวเรามีปัญหาแน่ๆ” มิ่งภพพูดขึ้น มินหันไปสบตาดุของพ่อแล้วมองพ่ออย่างผิดหวัง
“พ่อจะบังคับให้มินแต่งงานกับคนที่มินไม่ได้รักเหรอ”
“มันถึงเวลาแล้วมินที่แกต้องทำอะไรเพื่อตระกูลบ้าง”
“หึ ให้มินไปเป็นเมียพวกมันเหรอ นี่เหรอคือสิ่งที่มินต้องตอบแทน”
“ใช่ !! ไม่งั้นพวกเราจะล้มละลาย ไม่เหลืออะไรสักอย่างแม้แต่บ้านที่กอยู่ตอนนี้ ธุรกิจมีปัญหาแค่ไหมแกไม่เคยรับรู้ พ่อและพี่ต้องทำงานหนักแค่ไหน พยายามประคับประคองมันแค่ไหมแกรู้บ้างไหมมิน แกเอาแต่เที่ยวเล่น ผลาญเงินไปวันๆแกจะรู้อะไรบ้างมิน !!” มิ่งภพพูดขึ้นเสียงดังแล้วมองลูกชาย
“มินไม่เคยรับรู้ก็เพราะพ่อไม่เคยบอกมินไงละ ไม่บอกแล้วมินจะรู้ได้ยังไง แล้วอยู่ดีดีมาให้มินตอบแทนด้วยวิธีบ้าๆนี่นะ” มินมองพ่ออย่างรู้สึกร้อนกระบอกตา น้ำตาล้นเอ่อเต็มเบ้าตา
“งั้นฉันจะบอกแกให้แกรับรู้ไว้นะมิน ธุรกิจเรามีปัญหาอย่างหนัก ทุกอย่างดูพลาดและโถมเข้ามาใส่พวกเรา บ้านที่อยู่ก็จำเป็นจะต้องขายถ้าแกไม่ยอมช่วย แล้วพวกเราจะไปอยู่ไหนกันมิน ทรัพย์สินทุกอย่างต้องโดนยึด” มิ่งภพพูดออกมาหมดเปลือก ตลอดเวลาเขาไม่อย่างให้ลูกชายคนเล็กมารับรู้เพราะไม่อยากให้ลูกเครียด แต่ตอนนี้คงไม่ไหวแล้วจริงๆ
“เพราะพวกนั้นใช่ไหมที่เราต้องเป็นแบบนี้” มินพูดแล้วปาดน้ำที่ไหลลงมา
“ใช่ เพราะฉะนั้นนี่คือทางเดียวที่เราจะรอด เพราะถ้าแกแต่งงานกับคราม ทางนั้นจะเลิกแทรกแซงเราและความน่าเชื่อถือก็จะเพิ่มมากขึ้น ไม่นานเราก็จะฟื้นกลับมา”
“ไม่!! มินไม่แต่งกับพวกเลวๆนั้น” มินลุกขึ้นพูดเสียงดังแล้ววิ่งขึ้นไปบนห้องทันที
มินเข้ามาในห้องแล้วล็อกประตูขังตัวเองอยู่ในห้อง เขามองรูปถ่ายครอบครัวของเขา มองบ้านรอบๆแล้วร้องไห้ออกมา เขาควรจะทำยังไง
“มินควรจะทำยังไงดีครับแม่ ทำไมทุกอย่างถาโถมใส่มินแบบนี้” มินฟุบเข้ากับฝ่ามือตัวเองแล้วร้องไห้ออกมา
วันถัดมามินตื่นขึ้นมาในตอนสาย มินอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงมาด้านล่างก็เจอป้าแสงทำกับข้าวอยู่ มินเดินเข้าไปในครัวแล้วยิ้มให้ป้าแสง
“ป้าแสงมีอะไรกินบ้างครับ”
“มีผัดคะน้าหมูกรอบและต้มยำกุ้งของโปรดคุณมินคะ” ป้าแสงด้วยด้วย้ำเสียงอ่อนโยน
“น่ากินทั้งนั้นเลยนะครับ”
“ให้ป้าจัดโต๊ะให้ไหมคะ”
“ไม่ต้องหรอกครับ มินกินในครัวก็ได้”
มินนั่งทานข้าวไปเงียบๆ ไม่นานนักมินก็อิ่ม มินหันไปมองป้าแสงที่มองเขาด้วยแววตาอ่อนโยนก่อนจะถามเขาขึ้นมา
“ป้าไม่อย่างจะยุ่งเรื่องของนายหรอกนะคะ แต่เมื่อคืนเสียงคุณมินและคุณพ่อทะเลาะกันดังมาก คุณมินไม่สบายใจเรื่องอะไรก็คุยกับป้าได้นะคะ”
“มินโดนบังคับให้แต่งงานครับป้า” มินพูดแล้วหัวเราะออกมาเบาๆอย่างสมเพชตัวเอง
“แต่งกับคุณครามหรอคะ”
“ทำไมป้าแสงถึงรู้” มินถามขึ้นอย่างงงๆ ไม่คิดว่าป้าแสงจะรู้เรื่อง
“ป้าพอรู้เรื่องมาบ้างคะว่าลูกชายคนโตของฝั่งนู้นต้องแต่งงานกับลุกชายคนเล็กของเรา ป้าทำงานที่นี้มาตั้งแต่คุณท่านยังอยู่ ก็เลยพอจะทราบ”
“มินต้องแต่งงานจริงๆใช่ไหมครับ” มินพูดจบแอบลูบหน้าท้องตัวเอง เขาท้องอยู่ แม้ว่าจะพวกคราม คิมจะมีส่วนในคืนนั้นแต่ก็ไม่รุ้ว่าใครคือพ่อของลูก
“ป้าตัดสินใจแทนคุณมินไม่ได้หรอกคะ คุณมินคิดดีๆนะคะ ป้ารู้ว่าการแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักมันไม่มีความสุข แต่บางครั้งเราก็ต้องยอมแลกความสุขส่วนตัวเพื่อส่วนรวม เพราะไม่งั้นเรื่องนี้คงจะเจ็บปวดเหมือนในอดีต” ป้าแสงพูดขึ้นแล้วแอบหลบตามินจนมินต้องถาม
“อดีตอะไรครับป้า”
“อย่าสนใจคนแก่พูดอะไรเลอะเลือนเลยคะ ป้าขอตัวก่อนนะคะ” ป้าแสงพูดจบก็เบี่ยงตัวออกจากห้อวไป ทิ้งให้มินนั่งมองป้าแสงอย่างงวยงง
มินขึ้นมานั่งบนห้องแล้วคิด เขาท้องได้แค่เดือนเดียวถ้าไม่บอกใครก็คงไม่รู้ ถ้าเขายอมแต่งงานกับคนพวกนั้นจะดีไหมแล้วค่อยหาเรื่องหย่า มินนั่งลูบท้องตัวเองแล้วคิดไปเรื่อยๆ คิดไปอย่างใจลอย
“คุณมินคะ คุณท่านรถคว่ำ”
เย็นวันนั้นป้าแสงมาเคาะประตูห้องมินแล้วพูดด้วยน้ำเสียงสั่น มินได้ยินแล้วล้มลงบนโซฟาถามป้าแสงเสียงสั่น
“พ่ออยู่โรงพยาบาลไหนครับป้า”
แสงตอบมินเสร็จมินรีบขับรถไปที่โรงพยาบาลตามที่แสงบอกทันที มินรีบวิ่งไปที่ห้องฉุกเฉินก็เจอมนต์นั่งอยู่คนเดียว
“พ่อเป็นไงบ้างพี่มนต์” มินถามมนต์เสียงสั่น มนต์มองหน้าน้องชายแล้วกอดน้องชายเต็มแรง
“หมอยังไม่ออกมา แต่...แต่พี่มัตถ์”
“พี่มัตถ์ทำไม” มินผละออกจามนต์แล้วมองพี่ชายตนเองที่ตาแดงกล่ำ
“พี่มัตถ์โดนลอบยิงตอนนี้อาการหนัก ผ่าตัดอยู่”
มนต์พูดจบเหมือนฟ้าผ่ากลางใจมิน มินร้แงไห้โฮออกมาทันที
“ฮือออออ อึกกก”
สองพี่น้องกอดกัน มนต์พยายามไม่ร้องไห้ ตอนนี้เขาต้องเข้มแข็งไว้
“ญาติของคุณมิ่งภพใช่ไหมครับ”
สองพี่น้องผละออกจากกัน มนต์ที่ได้สติก่อนพูดขึ้น
“ใช่ครับ”
“ตอนนี้คุณมิ่งภพพ้นขีดอันตรายแล้วนะครับ” หมอพูดแล้วยิ้มให้ทั้งสองคน มินเลยถามถึงพี่ชายของตน
“แล้วพี่ชายผมละครับ”
“ต้องรอหมออีกท่านที่ผ้าตัดอยู่นะครับ” หมอผละออกไปทำให้สองคนนี้พี่น้องนั่งรอหน้าห้องต่อไป
“พี่จัดการเรื่องคุณพ่อก่อน มินรอฟังผลพี่มัตถ์ตรงนี้นะ”
มนต์แยกตัวออกไปพร้อมพ่อที่โดนเข็นออกมาจากห้องฉุกเฉิน มินมองพ่อตัวเองแล้วอดที่จะน้ำตาไหลไม่ได้ ต้องเข้าเฝือกที่แขนและสีหน้าของพ่อดูซีดมาก
มินนั่งรอผลไปเรื่อยๆ อยู่ดีดีก็มีคนทักขึ้น
“มิน ” มินหันไปมองอีกฝ่ายที่เดินมา ครามเข้ามาใกล้เขา เขาลุกขึ้นยืนแล้วตบหน้าอีกฝ่ายเต็มแรงทันที
“เพี๊ยะ !!!”
ครามหน้าสั่นไปตามแรงตบ ก่อนจะหันมามองอีกฝ่ายที่ตาบวมช้ำจากการร้องไห้
“ไอ้เลว!”
“หึ ฉันจะไม่ถือสาที่นายตบฉัน ส่วนคำด่าจะด่ายังไงก็เชิญเพราะยังไงเลวตรงหน้านาย อนาคตได้เป็นผัวนายแน่” ครามพูดอย่างเย้ยหยัน มินมองฝ่ายตรงข้ามอย่างเกลียดชัง
“คุณเป็นญาติของคุณปรมัตถ์ใช่ไหมครับ”
มินผละจากครามแล้วหันไปถามคุณหมอทันที
“พี่มัตถ์เป็นไงบ้างครับ”
“คุณปรมัตถ์พ้นขีดอันตรายแล้วครับ ดีนะครับที่คุณผู้ชายคนนี้มาส่งโรงพยาบาลเร็ว” หมอพูดพร้อมมองคราม มินหันไปมองครามอย่างไม่อยากจะเชื่อ
“หมอจะย้ายคุณปรมัตถ์ไปที่ห้องไอซียูนะครับ อาการยังน่าเป็นห่วงต้องดูแลอย่างใกล้ชิด”
หมอพูดจบมินพยักหน้าให้แล้วหันมาหาคราม
“นายพาพี่ชายฉันมาส่งโรงพยาบาลเหรอ”
“ใช่ พี่ชายนายมาคุยกับฉันเรื่องนาย พอออกมาแปปเดียวก็โดนซุ่มยิง”
“ฝีมือนายใช่ไหม”
มินถามครามอย่างคาดคั้น ครามมองมินแล้วกระตุกยิ้มมุมปาก
“ไม่ใช่หรอก ครอบครัวนายมีศัตรูคนอื่นที่นายไม่รู้ ฝ่ายนั้นแค่รอเวลาที่ช่วงพวกนายอ่อนแอก็ทำร้ายพี่ชายนายซะ เพื่อฮุบกิจการให้เร็วขึ้นไงละ”
“ฉันไม่เชื่อ”
“ไม่เชื่อก็เรื่องของนาย” ครามเว้นช่วงไปนิดนึงแล้วจ้องตามินอย่างมีความหมายแล้วพูดต่อ
“นายเห็นแล้วใช่ไหมนี่แค่บทเรียนแรก ถ้านายยังยื้อเรื่องแต่งงานไปละก็ ฉันไม่รู้หรอกนะว่าจะเกิดอะไรขึ้นมากกว่านี้หรือเปล่า”
มินยืนกำหมัดแน่น ทำไมทุกๆคนต้องกดดันเขา
“ทำไมนายถึงอยากแต่งงานกับฉันนัก”
“ฉันไม่ได้อยากแต่งงานกับเธอ แต่มันคือหน้าที่”
ครามพูดจบมินคิดอย่างสงสัย แต่เขาเลือกที่จะนิ่ง ชั่วความคิดมินคิดอะไรขึ้นมาได้ก่อนจะตอบครามไป
“ได้ ฉันยอมแต่งงานกับนาย ไปบอกพ่อนายซะ!!”
มินพูดจบเลี่ยงเดินออกมาทันที เขาเดินตามหมอที่ออกมาอีกรอบพร้อมพี่มันตถ์ที่ใช่เครื่องช่วยหายใจอยู่
มินไม่สนใจนายครามที่ยืนอยู่ที่เดิม เขาตัดสินใจบอกไปแล้วเขาก็โอเค
มินลูบหน้าท้องตัวเองแล้วสะแหยะยิ้ม
ในเมื่ออยากให้แต่งนักก็จะแต่ง
ดีซะอีกยัดเยียดเด็กในท้องให้พวกนี้รับผิดชอบไปเลย
ในเมื่อไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อก็หาพ่อให้ซะจบๆไป
ยังไงพ่อของเด็กก็ต้องเป็นหนึ่งใน4คนในคืนนั้น ซึ่งก็มีนายครามเป็นหนึ่งในนั้นแน่ๆ
เขายอมทน ยอมฝืนอยู่กับคนพวกนั้น ยัดเยียดเด็กในท้องให้พวกมันรับผิดชอบซะ
ลูกของเขาจะได้มีพ่อ และครอบครัวของเขาก็จะไม่ต้องมาเจอกับอะไรร้ายๆอีก
ฉันตัดสินใจแล้ว
___________________________________________________________
มาต่อให้แล้วครับ เนื้อเรื่องกำลังเข้มข้นเลย
หนูมินไม่ใสอย่างที่คิดนะ มินผ่านอะไรมาพอสมควรเลยละ
มีอะไรติชมได้นะครับ
ขอบคุณสำหรับทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :กอด1: :L1: :pig4:
-
จิ้มก่อนนะ
-- อ่านจบล่ะ
เด็ดเดี่ยวมากเลยนายเอกเรา หลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นนะ จะมีการแย่งนายเอกเรามั๊ย
หรือพี่ครามมันจะชั่ว พากันมารุมน้องอีก ฮือออ สงสารน้อง
-
อดีตที่ว่า คงไม่ใช่ปู่ของคราม เคยรักกันกับปู่มินใช่ป่ะ แล้วปูมินก็มาแต่งงาน ปู่ครามก่อนตายเลยสาปเอาไว้
-
มินเจ๋งมากลูก
-
นี่มันพัวพันมาจากอดีตใช่ไหม มิ่งภพ - อาคม
มินจะโยกว่าเด็กในท้องครามก็โอเคนะ
คิดว่าไงมันก็เป็นหนึ่งใน 4 เลวนั่น
ไม่ก็น้องครามคือคิมก็เป็นหนึ่งใน 4 คนที่อาจจะเป็นพ่อของลูกมินก็ได้
คิมเป็นคนแรกที่ข่มขืนมินด้วย
กลัวอย่างเดียวว่ามินจะไปกลายเป็นแบบน้องโสหรือเมียทาสให้ครามมัน
ดีแล้วที่มินสู้คน
-
นี่หยิบดาบสู้ตามมินแล้วนะเนี่ย :ซูโม่:
-
มินสู้ๆ
-
มาม่าจัดมาแบบ คอมโบเลยอะ :katai5:
-
โอ้
-
นี่มันพัวพันตั้งแต่รุ่นพ่อแน่เลย
-
คิมกับครามก้อพอแล้วมั้ง ไม่อยากให้คนอื่นมาเกี่ยวข้องด้วยเลยยยยย :ling3:
-
ดีแล้ว ให้พวกนั้นรับผิดชอบการกระทำ
-
:pig4: :pig4:
-
ง่าาาา. ว่าแต่เด็กเป็นลูกใครหว่าาาา
-
คราม นายไม่อยากแต่งกับมินจริงเหรอ :z1:
-
อดีต พ่อมิ่ง กับอาคมเหรอ...
-
สุดยอดมินเยี่ยมมาก
ดูเหมือนทุกอย่าจะเข้ามาพร้อมๆกันหมดเลย
หนักหน่วงจริงๆ
-
เรื่องจะเป็นยังไงต่อไปน้ออออออ ลุ้นอะๆ
รอตอนต่อไปปปป
-
ไม่เข้าใจไอ้พวกเลวเล๊ย โดยเฉพาะคราม ในเมื่อก็รู้อยู่แล้วว่าต้องแต่งกับมิน ทำไมถึงต้องให้ไอ้คิมและเพื่อนมันอีกสองคน ร่วมข่มขืนมินด้วย หรือเพราะมันเกี่ยวกับอดีต ดูท่า พ่อมันกับพ่อมินคงเคยมีซัมติงกันมาก่อน และพ่อมินแต่งงานกับแม่มิน พ่อมันเลยแค้นหรือเปล่าอาจจะใช่ มันเลยแก้แค้นโดยการทำแบบนี้ สะใจเมิงมากใช่ไหมนี่คือเหตุผล ขอให้มินเอาคืนพวกมันให้สาสม :fire: คนเขียนไม่ต้องบอกก็รู้จ้า ว่านายเอกแซ่บ แต่ล่ะเรื่องที่ผ่านมาไม่มีใสซื่อไร้เดียงสาเล๊ย สู้คนทั้งนั้น :laugh:
-
อิรุงตุงนังมาตั้งแต่รุ่นพ่อเลยนี่
แล้วมินก็ร้ายมาก
โอยยยย น่าติดตามๆ
-
:mew1:
-
ฉันว่านะ หึหึหึ
รุ่นพ่อนี่มันต้องมีอะไรในกอไผ่ #ขำ
สมกับชื่อเรื่องเลยเนอะ ข่ม ขืน ฝืน รัก #ดีงาม
-
อืมมมม เหมือนเคยอ่านมาแล้วเลย จำไม่ได้ว่าเรื่องอะไร แต่คุ้นมาก ๆ พล็อตเดียวกันเลยมีเรื่องกันสมัยปู่ สมัยลุง สมัยพ่อนี่ละแล้วลูกก็ท้องได้ มันคาใจอ่ะ
-
ซับซ้อน~~"
-
ลึบลับ ซ่อนเงื่อน :pig4:
-
สู้นะมิน สู้จนกว่าที่อย่างจะดีขึ้น สู้เพื่อเด็กในท้องด้วย
-
โฮๆ น้ำตาท่วมจอเบยอ่ะ น่าสงสารหนูมินฝุดๆ :hao5:
-
ร้ายนะนู๋มิน พลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส :hao7: :hao7:
-
สนุกมากค่ะ. รอตอนหน้านะคะ
-
พี่ครามเป็นพระเอกใช่ป่าว
น้องมินลุกขึ้นมาสู้ดีที่สุดแล้ว
-
แจ่มเลย ทำดีมากๆเลยมิน o13
-
:pig4:
-
แต่งไปเลยหนูมิน หาพ่อของลูกก่อนน :เฮ้อ:
-
ใจเด็ดมากหนูมิน o18
-
เรื่องราวมันมีเงื่อนงำแท้ๆ
-
ดีค่ะ เราชอบนายเอกสู้คน :katai2-1:
-
น่าสงสารจังเลยลูกเอ้ยย
-
มินสู้ๆ
-
มินสู้ๆ
-
อยากรู้เรื่องในอดีตชะมัด
-
เลิศมากมิน
-
ใครเป็นพ่อเด็กในท้องมินกันแน่นะ
:hao4: :hao4: :hao4: :hao4: :hao4:
-
ไม่รู้ว่าผลออกมามันจะเป็นไงนะที่มินตัดสินใจแบบนี้ รู้สึกว่านิสัยดื้อรั้นแบบนี้จะเป็นปัญหาในอนาคตแน่นอน
แต่ก็ค่อยเอาใจช่วยมินอยู่เสมอน้า :hao5:
-
คือสงสัยว่าถ้าครามจะต้องแต่งงานกับมินอยู่แล้ว
แล้วครามกับคิมจะฉุดมินไปปล้ำทำไม
รอปล้ำที่บ้านไม่ดีกว่าเหรอ
ส่วนอาคมนี้ร้ายจริงๆ พ่อมิ่งจัดการสะหน่อยมั้ยยยยย
-
หนูมินนี่เข้มแข็งในระดับนึงเลยนะ ร้ายดี ไม่ปวกเปียกชอบบบบบ o13
-
ซุ่มยิง!! กรี๊ดดดดพี่มัตถ์โดนยิงงงง
อะฮื่อออออออ :o12: ใครมันกล้าทำแบบนี้!!?
#คนเขียนเองจ้าาา #ตีคนเขียน! #ล้อเล่นค่าา :mew1:
-
อย่าไปยอมเชียวนะ สู้ให้ถึงที่สุดเลยหนูมิน
-
ก้อยังน่าสงสารอยู่ดี เห้อ!!
-
สงสารมินนะ
เชื่อสิ่งที่มินโดนกระทำน่าจะมีเบื้องหลังที่เราไม่รู้
ซึ่งเราอยากรู้มากกกกก
ว่าแต่พระเอกคือใครแล้วใครคือพ่อเด็กน้อ
-
มิ่งอาคมนี่ยังไง ๆ อยู่นะ ส่วนครามคิดยังไงกับมินกันแน่
-
ถ้าครามรู้ว่าจะได้แต่งงานกับมิน ทำไมถึงต้องพาคนอื่นมาข่มขืนมินด้วยล่ะ?
-
ตกลงหนูมินคิดดีแล้วใช่มั้ยอ่ะ
แล้วใครที่เป็นพ่อกันแน่นะ
คือบีบคั้นกันขนาดนี้ โหดร้ายจริงๆ
-
อยากรู้ที่สุดว่าใช่ลูกของคิมหรือครามนะ
-
ง่อออ หนูมินเข้มแข็งไว้!! :mew4:
-
มินสู้เลยลูก
อย่าไปกลัวไอ้พวกที่ชอบรังแกคนอื่น
หมาหมู่พวกนี้
ไม่อยากได้ใครเป็นพระเอกเลยเนี่ยยย (อิน :m16:)
-
ข่ม ขืน ฝัน รัก
ตอนที่6
“มินตัดสินใจจะแต่งงานจริงๆใช่ไหม”
มิ่งถพถามลูหชายอย่างไม่อยากจะเชื่อนัก เขามองลูกชายคนเล็กที่นั่งนิ่งเหม่อมองไปเรื่อยๆ
“ครับ ไหนเมื่อเลี่ยงไม่ได้ก็ไม่ต้องเลี่ยง”
มินพูดแล้วยิ้มให้ผู้เป็นพ่อ เขาเดินเข้ามาใกล้พ่อและแตะแขนพ่อเบาๆ
“พ่อเจ็บมากไหม” มินถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ มินมองผู้เป็นพ่อของเขาที่แทบจะไม่เคยเข้าโรงพยาบาลอะไรเลย พ่อเข้มแข็งเสมอในสายตาเขา
“เจ็บ แต่พ่อเจ็บกว่าที่พ่อช่วยอะไรลูกไม่ได้” มิ่งภพมองลูกชายคนเล็กอย่างห่วงใย มินสบตาผู้ป็นพ่อแล้วยิ้มให้ทั้งน้ำตาคลอ
“พ่อกับพี่ๆช่วยมินมาเยอะแล้ว มินอยากจะตอบแทนบ้าง”
มินพูดแล้วยิ้มให้พ่อ มิ่งภพมองลูกชายแล้วยิ้มให้อย่างอ่อนโยน เขาไม่คิดว่าความเจ็บปวดในอดีตจะส่งผลต่อปัจจุบันขนาดนี้ ความเอาแต่ใจของเขา ดื้อรั้นของเขาจะส่งผลต่อลูกเขาขนาดนี้ และเขาก็ไม่คิดว่าอาคมจะแค้นเขาถึงขนาดบีบคั้นกันขนาดนี้
มินเดินมาเรื่อยๆตามทางเดินโรงพยาบาล มินเข้าไปในอีกห้องเขาเจอพี่ชายคนรองเฝ้าพี่ชายคนโตอยู่
“พี่มันตถ์เป็นไงบ้างครับ”
“พี่มัตถ์พ้นขีดอันตรายแต่แพทย์ยังต้องดูแลอย่างใกล้ชิด”
มินหันไปยิ้มให้พี่ชายคนรอง มินเดินเข้าไปใกล้ปรมัตถ์ มินสัมผัสท่อนแขนอีกฝ่ายอย่างแผ่วเบา เขามองภาพพี่ชายที่มีสายระโรงระยางเต็มไปหมดน้ำตาคลอ
“พี่มัตถ์หายไวไวนะครับ มินจะจัดการพวกที่ทำร้ายพี่มัตถ์เอง” มินพูดเสียงแผ่วเบา เขาเหม่อมองถึงพวกตัวการที่ทำให้ครอบครัวของโดนบีบบังคับ โดดแทรกแซง เป็นคนที่ทำให้พ่อเขารถคว่ำเพราะรถปริศนามาปาดหน้า พี่ชายต้องโดนยิงเพราะเหตุผลทางธุรกิจ
และที่สำคัญพวกเลวๆพวกนั้นมีส่วนที่ทำให้เขาโดนข่มขืน
พวกนั้นข่มขืนเขาในคืนนั้น
มินสะแหยะยิ้มมุมปากแล้วปาดน้ำตาที่พร้อมจะไหล
“มินไหวใช่ไหม” มนต์ถามน้องชายคนเล้กด้วยความเป็นห่วง เขากลัวน้องจะเครียด กลัวจะโทษตัวเองว่าเพราะตนเองทุกอย่างถึงเป็นแบบนี้
“มินไหว หมดเวลาของน้ำตาแล้วละพี่มนต์”
มินพูดจบยิ้มหวานให้มนต์แล้วเดินออกจากห้องไปทันที
“มึงจะแต่งงานเหรอมิน” นพถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นแววตาอยากรู้
“ใช่” มินตอบสั้นๆและหันไปสนใจโทรศัพท์มือถือต่อ
“โห อินี้ ตอบกูแค่นี้ ไม่คิดจะบอกอะไรบ้างหรอไง”
มินปรายตามองเพื่อนสาวแล้วถอนหายใจ
“มึงจะให้กูบอกว่าไง กูต้องแต่งงานเพราะคำสัญญาของคุณปู่ กูเลี่ยงไม่ได้”
“จริงปะมึง ชีวิตมึงนี่ยังกะละครเลย”
“บางทีอาจจะเลวร้ายกว่าในละครก็ได้” มินตอบพร้อมยิ้มเยาะน้อยๆ
“ข่าวไวมากเลยรู้ไหม ตอนนี้ใครๆก็รู้ว่ามึงจะแต่งงานกับพี่คราม ถือว่าเป็นงานใหญ่เลยนะที่สองตระกูลจะดองกัน ถึงจะเป็นงานแต่งผู้ชายกับผู้ชายก็เถอะ” แป้งพูดพร้อมมองเพื่อน บ้านเขาทำเกี่ยวกับนิตยสารซุบซิบอยู่แล้ว ทำให้รู้ข่าวพวกนี้ไวมาก
“ขนาดนั้นเลยเหรอ” มินหัวเราะออกมาเบาๆ
“ใช่สิมึง บางคนเขาก็เม้าท์กันว่ามึงท้องก่อนแต่ง พี่ครามเลยต้องรับผิดชอบ ก็นะแต่งไวสายฟ้าแลบขนาดนี้ อีกสองอาทิตย์ก็จะแต่ง”
“เขาอาจจะเม้าท์กันเรื่องจริงก็ได้ ฮ่าๆ” มินหัวเราะออกมา
“เฮ้ย มึงท้องจริงหรอวะ” แป้งถามขึ้นมาหลังจากเงียบมานาน
“จะบ้าเหรอพวกมึงกูจะท้องได้ยังไงละ” มินตอบแล้วยิ้มให้เพื่อนๆ
“ตกใจหมดเลยกู” แป้งพูดแล้วเอามือทาบอกตัวเอง
ตอนเย็นหลังเลิกเรียนเขาขอตัวออกจากเพื่อนๆเนื่องจากต้องเตรียมงานแต่งงาน ที่จริงเขาแทบไม่ต้องเตรียมอะไรเลยเพราะฝั่งอาคมจัดการให้หมด เขาแค่ไปลองชุดเท่านั้น
“สวัสดีครับคุณพี่สะใภ้”
มินหันไปมองเจอคิมหันต์ที่ยืนพิงรถเขาอยู่
“มีอะไร” มินกอดอกมองอีกฝ่ายอย่างจดจ้อง
“หึ แค่แวะมาทักทาย” คิมหันต์พูดเสียงทุ้มตามแบบของเขาแล้วหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุด
“ฉันเกลียดกลิ่นบุหรี่ ออกให้ห่างจากรถฉัน”
“เหรอครับ ในคืนนั้นผมเห็นคุณยังโอเคกับรสจูบกลิ่นบุหรี่” คิมพูดจบพ่นควันบุหรี่ใส่มิน มินชะงักทันทีที่เขาพูด กลิ่นบุหรี่นี้ใช่เลย กลิ่นในคืนนั้น
มินเบะปากเล็กน้อยก่อนจะตอบอีกฝ่าย
“ฉันลืมไปแล้วละว่าเกิดอะไรบ้าง ถือว่าทำทานให้หมามัน”
มินพูดจบผลักคิมให้ออกห่างจากรถ แต่คิมขืนตัวเอาไว้ คิมทิ้งบุหรี่ลงพื้นพร้อมกับคล่อมอีกฝ่ายไว้
คิมเชยคางมินแล้วทั้งสองก็จ้องตากันอย่างไม่ยอมแพ้
“ปาดีจริงๆเลยนะครับ สมคำร่ำลือ ถ้าเป็นคนอื่นโดนขนาดนั้นอาจจะสติแตกไปแล้วก็ได้”
มินเชิดหน้าอย่างไม่กลัว จ้องตาอีกฝ่ายอย่างไม่ยอมแพ้
“แล้วไง ก็แค่เซ็กซ์ข้ามคืน ใช่ว่าฉันจะไม่เคย”
“ถ้างั้นผมขอมีเซ็กซ์ข้ามคืนกับคุณอีกสักครั้ง ก่อนแต่งงานจะได้ไหมครับคุณพี่สะใภ้” คิมพูดกับพร้อมลูบสะโพกมินเบาๆ
มินโอบลำคอแกร่งของคิมไว้แล้วกระซิบข้างหู
“ไปตายซะ ไอ้เลว!!”
มินพูดจบกระทุ้งเข้าใส่กล่องดวงใจของคิมอย่างแรง
“โอ๊ยยยยยยยยยย !!!”
คิมร้องเสียงดังแล้วฟุบลงไปกุมหว่างขาของตัวเอง คิมเงยหน้ามองมินด้วยสีหน้าโกรธ
มินเบ้ปากใส่แล้วมองคิมด้วยแววตาขยะแขยง ก่อนจะเปิดประตูขึ้นรถไปทันที
ก่อนจะออกรถมินลดกระจกมองอีกฝ่ายก่อนจะสาดน้ำในรถไปที่คิมหมดขวด
“ซ่าส์ !!”
“ล้างเสนียด”
มินปาดขวดใส่คิมก่อนจะขับรถออกไปอย่างเร็ว
มินขับรถมาที่ร้านตัดชุดแต่งงานใจกลางเมือง ร้านชื่อดังระดับระเทศที่ตัดชุดให้ดารา เซเลปหลายคนในวงการ
“สวัสดีคะคุณมิน เชิญด้านในเลยคะคุณครามรออยู่” มินยิ้มให้เจ้าของร้านสาวประเภทสองที่ออกมาต้อนรับเขาด้วยตัวเอง
มินเดินตามเข้ามาในร้านก็เจอนายครามนั่งเลือกชุดอยู่
แววตาคมกล้าหันมาสบตากับเขา อีกฝ่ายยิ้มมุมปากให้เขาทำเอาสาวๆที่อยู่ในนั้นถึงกับหน้าแดงเป็นแถว แต่สำหรับเขา เขาว่ามันดูกวนบาทามากกว่า
“มาช้า ทำอะไรอยู่” เสียงทุ้มถามขึ้นระหว่างที่มินนั่งลงข้างๆ
“กัดกับหมา” มินตอบแค่นั้นแล้วไม่สนใจเปิดดูชุดแต่งงานเพื่อเลี่ยงที่จะพูดคุยต่อ
ครามเห็นท่าทางของอีกฝ่ายก็ไม่อยากจะถามอะไรมากนัก
“เอ่อ คุณมินจะเอาชุดแบบไหนคะ เอาทักซิโด้สีขาวไหมสวยดีนะคะ” เจ้าของร้านชื่อพี่เป็ดเป็นฝ่ายพูดขึ้นแทนเมื่อเห็นว่าสถานการณ์ด้านหน้าไม่สู้ดีนัก
“ไม่ครับ มินจะแต่งหญิง มินจะใส่ชุดเจ้าสาว” มินตอบแล้วยิ้มหวานให้พี่เป็ด เขาคิดมาอย่างดีแล้วว่าเขาจะแต่งหญิง เมื่อก่อนเรียนโรงเรียนชายล้วน เขาเคยแต่งหญิงออกงานโรงเรียนบ่อย แต่การแต่งหญิงครั้งนี้มีความหมาย เขาอยากให้ทุกคนรับรู้ว่าฝ่ายที่แต่งงานไม่ใช่เขาตัวจริง แต่เขาต้องแต่งเพราะเหตุจำเป็น มันเหมือนการสวมตัวละครเป็นตัวละครหนึ่งเท่านั้น
“เอ่อ จะดีเหรอคะ” พี่เป็ดถามอย่างลำบากใจ
“ดีสิ มินแค่ฝันว่าอยากจะใส่ชุดเจ้าสาวเหมือนชาวบ้านเขา มินผิดตรงไหน” มินถามอย่างยียวนแล้วหันไปมองครามที่นั่งข้างกัน
ครามปรายตามองมินแล้วหันไปพูดกับพี่เป็ด
“จัดไปตามนั้นเลยครับพี่เป็ด”
เป็ดเห็นอย่างนั้นก็ทำตามที่ลูกค้าสั่ง
มินนั่งเลือกชุดเจ้าสาวหลายแบบ สุดท้ายก็เลือกชุดเกาะอกสีขาวยาว ทั้งชุดปักด้วยลูกไม้ผสมคริสตัลสวยงาม เอวมีผ้าซาตินสีขาวเส้นบางคาดไว้อย่างสวยงาม และผ่าขาสูงถึงขาอ่อน
“มินเอาชุดนี้” มินชี้ที่ชุดที่ตัวเองชอบ
“ได้คะคุณมิน”
“ตัดใหม่นะ ให้ทันวันแต่ง มินไม่อยากใส่ซ้ำกับใคร” มินพูดจบปิดหนังสือแล้วยิ้มพี่เป็น
“เอ่อ ได้คะๆ แล้วคุณครามละคะ”
“ผมขอชุดทักซิโด้สีขาวเข้ากับชุดเจ้าสาวผมก็พอ” ครามพูดจบปรายตามองมินแล้วยิ้มมุมปากตามสไตล์
“ได้คะ เป็ดจัดให้ทันวันงานแน่นอน เดี๋ยวเชิญทั้งคุณมินและคุณครามวัดตัวด้านในนะคะ”
มินและครามแยกตัวกันไปวัดตัว เมื่อวัดจนเสร็จทั้งสองเจอกันที่ห้องรับรอง
“เดี๋ยวไปกินข้าวที่บ้านฉัน พ่อของฉันบอกให้จัดโต๊ะรอนาย” ครามพูดกับมิน มินพยักหน้าให้ไม่ตอบอะไร
“เป็นใบ้หรือไง ทำไมไม่พูด” ครามยังพูดต่อ เขาเริ่มหงุดหงิดกับท่าทีเฉยชาของอีกฝ่าย
“ฉันขี้เกียจจะพูดกับนาย”
“ขี้เกียจจะพูดกับผัวตัวเองนะเหรอ” ครามพูดจบกระชากแขนมินเข้ามาหาตัวทันทีเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังจะเดินหนี
“ปล่อยฉัน!” มินพยายามจะบิดแขนหนี แต่ยิ่งบิดเขายิ่งเป็นฝ่ายเจ็บเอง
“ไม่ปล่อยรังเกียจอะไรฉันนักหนา”
“ฉันไม่ได้รังเกียจ ฉันแค่ขยะแขยง” มินพูดพร้อมเบ้ปากใส่คราม
ครมเห็นท่าทีแบบนั้นยิ่งหงุดหงิด ก่อนจะกระตุกยิ้มร้ายกระซิบข้างหูมินเบาๆ
“ทำเป็นขยะแขยง ทีคืนนั้นอ้าขาร้องครางให้ฉันทั้งคืนไม่คิดจะขยะแขยง”
มินมองอีกฝ่ายอย่างเกลียดชังและพยายามผลักอีกฝ่าย แต่สู้แรงไม่ได้ มินเลยกระทืบเท้าอย่างแรง
“โอ๊ะ !!”
“ชั่วเหมือนกันไม่มีผิด” มินพูดแล้วนึกถึงพฤติกรรมของสองพี่น้องตระกูลนี้ เลวพอๆกัน
“นายพูดว่าไงนะ” ครามถามมินขึ้นเพราะเขาได้ยินไม่ชัดมัวแต่สนใจเท้าที่โดนกระทืบ
“เพี๊ยะ !!”
มินตบครามเต็มแรงแทนคำตอบ
“ฉันพูดว่าปากแบบนายควรโดนแบบนี้ไงละ”
ครามหน้าหันตามแรงตบ เขารู้สึกหน้าชาไปหมด ครามหันมามองมินแล้วยิ้มมุมปากก่อนจะกระชากอีกฝ่ายมากระแทกจูบอย่างแรง
“อื้ออออออ” มินพยายามผลักแต่สู้แรงไม่ได้ เขารู้สึกเจ็บปากไปหมด นี่ไม่ใช่จูบด้วยความเสน่หา แต่นี่คือการจูบแบบแก้แค้น
มินตัดสินใจจิกผมครามอย่างแรงจนอีกฝ่ายเจ็บจนต้องยอมปล่อย
“โอ๊ย !!”
มินถีบอีกฝ่ายเต็มแรงจนล้มไปกระแทกกับโซฟา
“เก่งนักใช่ไหม” ครามคำรามออกมาแล้วจะกระโจนเข้ามาหามินอีก แต่มินหยิบแจกันแถวนั้นมาจะทุ่มใส่
“เข้ามาสิ !!”
“ว๊ายยยย เกิดอะไรกันคะ” เสียงพี่เป็ดดังมาแต่ไกล ทั้งสองฝ่ายเลยหยุดการกระทำ มินตัดสินใจวางแจกันลง
“เกิดอะไรขึ้นรึเปล่าคะคุณคราม” เป็ดถามเมื่อเห็นสภาพของทั้งสองฝ่ายเหมือนเพิ่งสู้รบกัน
“ไม่มีอะไรครับ ผแค่ล้อเล่นกับเจ้าสาวของผมเล้กน้อย” ครามพูดพร้อมเข้าไปโอบเอวมินไว้
มินเลยปรับสีหน้าพยายามยิ้มให้พี่เป็ด
“แหม๋ๆ สองคนนี้รักกันรุนแรงจริงๆเลยนะคะ”
ทั้งสองฝ่ายยิ้มไม่ตอบอะไร ครามเลยพูดขึ้น
“งั้นเราสองคนขอตัวก่อนนะครับ”
มินเดินไปหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกจากร้านไปทันที มินเดินไปที่รถของตัวเองแต่โดนเรียกจากหด้านหลังไว้ก่อน
“ไปรถฉัน” มินหันไปมองครามแล้วชี้ไปที่รถตัวเอง
“ฉันเอารถมา”
“เดี๋ยวเลขาฉันขับไปเอง” ครามปรายตาไปมองผู้ชายใส่ชุดสูธสีดำตัวใหญ่ใส่แว่นตาดำเดินเข้ามาหา
“เก่ง นายไม่ไปขับรถคุณมิน” ครามหันไปสั่งเก่ง เก่งพยักหน้ารับแล้วเดินมาขอกุญแจรถจากมิน
มินเลยอดที่จะให้กุญแจไม่ได้แล้วเดินหน้าเชิดไปที่รถของคราม
ระหว่างทางเงียบไปตลอดทางไม่มีแม้แต่เสียงเพลงในรถทำให้บรรยากาศในรถดูกดดันและมาคุกว่าเดิม ครามขับรถเร็วขึ้นจนมินแอบหวั่นแต่เขาก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรให้อีกฝ่ายเห็น
เมื่อรถเขามาจอดในคฤหาสน์แห่งหนึ่ง มินสำรวจรอบๆมีคนดูแลรอบบ้านไม่ต่างจากบ้านมาเฟียเลยจริงๆ บ้านหรูหรา โอ่อ่าสมกับความร่ำรวยและชื่อเสียงของตระกูลสุริยะทิพย์
“วันนี้เธอทำฉันเจ็บแสบมากนะ” ครามพูดขึ้นแล้วหันมามองมินด้วยแววตาดุ
มินเชิดหน้าไม่สนใจก่อนจะหันมายิ้มหวานนัยน์ตายั่ว
“คิดจะแต่งงานกับฉันก็ต้องทนหน่อยนะคุณสามี”
มินยิ้มหวานตบท้ายก่อนจะเปิดประตูลงรถทันที
มินมองไปที่ประตูบ้านสุริยะทิพย์แล้วสูดลมหายใจ
นี่มันเป็นแค่การเริ่มต้นเท่านั้น
______________________________________________________________________
มาต่อให้แล้วครับ ช่วงนี้มาต่อดึกหน่อย เพราะสมองแล่นจริงๆดึกๆ
รูปด้านล่างคือรูปชุดแต่งงานของมินนะครับ เพียงแค่ชุดมินมีผ่ากลางเพื่อความเซ็กซี่ ฮ่าๆ
ทุกอย่างมันเป็นแค่การเริ่มต้น ทุกอย่างมันมีเหตุผลของมัน
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์นะครับผม
มีไรติชมได้ครับ :L2: :L1: :pig4:
[attachment deleted by admin]
-
ก็ยังงง ถ้าครามรู้ว่าจะต้องแต่งงานกับมินอยู่แล้ว
แล้วจะข่มขื่นทำไม
ไม่เมคเซ้นส์เลย ตลก
-
ไม่เคบผิดหวังกับนายเอกของคุณ TanyaPuet จริงๆ
คือสู้ยิบตา
แต่เราก็คิดไม่ออกจริงๆเรื่องที่ทำไมถึงได้พากันจับมินไปข่มขืนด้วยคน 4 คนทั้งๆที่กำลังจะจัดการทำให้มินแต่งงานกับครามอยู่แล้ว
ไม่รู้ว่าจะมีเรื่องราวเก่าๆแทรกอยู่ด้วยหรือเปล่า
เช่น อาคมเคยโดนมาในอดีต
คงไม่ใช่อะไร 4 ตระกูลหรอกนะ
ไม่รู้ว่าครามจะยอมให้น้องชายมาแทะเล็มเมียตัวเองหรือเปล่าเห็นคิมพยายามมากๆ
โอ๊ย....อยากอ่านต่อแล้ว ขอบคุณมากที่มาต่อค่า
-
ก็ยังงง ถ้าครามรู้ว่าจะต้องแต่งงานกับมินอยู่แล้ว
แล้วจะข่มขื่นทำไม
ไม่เมคเซ้นส์เลย ตลก
ขอตอบเลยนะครับ มันมีประเด็นครับ ปมของเรื่อง ยังไม่รีบเฉลย โอเคนะครับ
-
ยังไงกันนะเนี่ย
-
555 สะใจดี มินจัดการมันอยู่หมัดเลย
แต่กลัวเวลามันเอาจริงอ่า ยังไงก็สู้ยากนะลูก
-
รออ่านอีก
-
งื้อ มาแบบนี้อยากอ่านต่อเลย
ตอนนี้คนอ่านสับสนว่าทำไมมินถึงถูกข่มขืน แล้วอิตาครามยินดีที่จะแต่งงาน
คืออินมากเลยคะ ทำให้อยากรู้ว่าตอนต่อไปยังมีอะไรรออยู่
-
อืม จะแต่งงานกัน
วางแผนข่มขืนทำไมพี่คราม
ข่มขืนคนเดียวก็ได้มั้ง เอาน้องมาร่วมด้วยทำไมน่ะ
-
ชั่วได้อีกกกกกก
-
อยากอ่านต่อ อยากอ่านต่อ
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
ถ้าแกต้องแต่งงานกับมินแต่แรกจนข่มขืนทำไม แทนที่จะยืนใจคนที่แอบรักให้เค้าสนใจ สู้แอบตามจีบไม่ดีกวทาเหรอ ไอ่เลว
-
เอาเลยมีน เอาคืนให้ถึงที่สุด
-
เอาอีก :katai5:
-
ข่มขืนทำไม? ตอนนี้ไม่อยากรู้แล้ว ลุ้นดีกว่าพวกนั้นมันจะได้แอ้มมินอีกหรือเปล่า :m20:
มินดุ เด็ด แซ่บซะขนาดนี้ อย่าหวังเลยดีกว่า สมน้ำหน้า o3
สู้ๆนะมิน อย่ายอมแพ้พวกนี้ง่ายๆ คนชั่วต้องได้รับการลงโทษ :fire:
-
:mew1:
-
มันแค่เริ่ม :katai2-1:
-
เหอะสงครามแต่งงาน ระเบิดแน่ๆอ่า
-
:katai4: :katai4: :katai4:
-
แรงมาแรงตอบ ชอบๆๆๆ แต่ระวังน้องในท้องก็ดีนะมิน
-
หนูมิน สู้ๆลูกกกกก
-
สู้ๆนะมิน ยังอีกไกลเลย
รอตอนต่อไปปปปป
-
มินทำอะไรระวังเจ้าตัวเล็กบ้างนะ
-
รุนแรงมากสองคนนี้
-
ผมนี่เทไลค์เลย
ชอบที่มินไม่ยอมคนนี่แหละ 555
-
ตาต่อตาฟันต่อฟัน มินสู้ๆๆ
-
:hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
-
จัดหนักจัดเต็มเลยคุณลูกขาาาาา .อย่ายอมแพ้พวกมัน เอาให้หนักเอาให้เจ็บอย่าได้เเคร์ เพราะเเบบพวกมันสมควรโดน
-
เอาใจช่วยมินแก้แค้นพวกคนเลว!!
-
มินแก้แค้นเลยอย่าไปยอม :angry2:
-
อยากจะบอกว่าสะจายยยยยยยยยยยยยยยยย :katai2-1: ดีแล้วหนูมินเล่นมันเลยลูก แต่ระวังไอ้ตัวเล็กไว้หน่อย ขอให้พวกมันได้รู้ก่อนว่าท้องดูสิ มันจะทำหน้ายังไงจะมีสำนึกแย่งกันรับเป็นพ่อบ้างไหม แต่ให้หนูมินไม่เลือกพวกมันเป็นซิงเกิลมัม เลี้ยงลูกพอ เอาให้หน้าหงายเงิบ :z6:
-
มาทวงนิยาย
- {ซ่อนรัก} <<< ตอนที ๑๒ ๑๒ กันยายน ๒๕๕๔
- {ปราสาทสวาท} <<< ตอนที่๑ ๑๓ ตุลาคม ๒๕๕๔
- เหตุเกิดเพราะความเมา <<< ตอนที่6 19/10/2557
- BITCH FRIEND เพื่อนรัก เพื่อนร้าย <<< ตอนที่11 หน้า 4 28/1/2557
-
สู้นะลูก
-
ชอบตรงมินไม่ยอมคนนี่แหละ และก็เข้มแข็งจริงๆ สู้ๆนะ :katai2-1:
อย่าไปยอมพวกน้านนนนนนนน
-
อยากให้ถึงวันแต่งเร็วๆ o18
ชุดมินคงเซ็กซี่น่าดู
ก็หวังว่าแต่งงานไปแล้วคงไม่มีเหลือบไร
-
น้องมินสู้ๆนะลูก อย่าไปยอมพวกเขาง่ายๆนะ
-
อยากอ่านต่อแล้วววว เรื่องนี้เราติดงอมแงม :hao7:
-
พี่ครามจะเป็นพระเอกจริงๆเหรอ :ling3:
-
สู้ๆ นะมิน อย่าไปยอม!!!!
ไม่ว่าจะปมอะไรก็เถอะ ไม่เห็นสมควรเลยที่จะต้องไปรุมข่มขืนมิน!!
รอตอนต่อไป .......
-
เริ่ดอ่า. จัดการพวกนั้นเรยมิน. อย่ายอม !!!!
-
หนูมินแต่งหญิง!!!ง่อออออ อยากเห็นๆ :katai2-1:
#คือเราว่ามันยังมีบางจุดที่ไม่ค่อยสมเหตุสมผลเท่าไหร แต่ไม่รู้มันคือตรงไหนเหอๆ(มันบ้า :z6:) แต่โดยรวมก็โอเค น่ารอลุ้นต่อไปดีค่ะ :กอด1:
-
รอรอ :katai4:
-
มันซับซ้อนอีกแล้ว
น่าติดตาม น้องมินสู้คนแล้วนะ
-
เรื่องเริ่มเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆเลยอ่ะ อิอิ ชอบๆๆๆๆ :hao7:
-
โอ้ มินเรานี่ก็แสบใช่เล่นเลยนะ :hao6:
รอนะฮะ :')
-
คนแต่งจ๊ะ ไม่ทราบว่าขมวดปมไม่กี่ปมเจ้าคะ อยากรู้ววววววว :hao5:
หนูมินจ๋า ร้ายมาก็ร้ายตอบยิ่งกว่าเลย :laugh:
-
ชอบจริงๆ นายเอกไม่ยอมคน แรงมาแรงกลับ อ่อนโยนไม่อ่อนแอ
-
มินสู้คนมาก ตอนแรกคิดว่ามินจะโดนคนพวกนี้รังแกแล้ว T_T
-
จะลงแดง มาต่อเร๊วววววววว :katai4: :katai4: :katai4:
-
เห้อออ จริงๆไม่ชอบเรื่องที่นายเอกจะโดนข่มขืนเลย
ยิ่งหลายๆคนยิ่ง ทำใจยาก
แต่พออ่านแล้วแบบ มันดูมีอะไร ลุ้นๆๆ
ขอให้มินโชคดี เอาคืนได้ :monkeysad:
สงสารมินจริงๆ เหมือนทุกอย่างถาโถมเข้ามาทีเดียว :เฮ้อ:
-
ข่ม ขืน ฝืน รัก
ตอนที่7
มินเดินเข้ามาในบ้านสุริยะทิพย์เกร็งๆ เขากวาดสายตามองความหรูหรา โอ่อ่าของบ้านหลังนี้ มันหรูไม่แพ้บ้านเขา แต่เพียงบ้านเขาจะเน้นสีเงิน ดูสบายตากว่าบ้านหลังนี้ที่เน้นสีทอง
“สวัสดีครับคุณพี่สะใภ้”
มินหันไปมองที่ประตูบ้านนึงก็เจอผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่ยืนยิ้มเจ้าเล่ห์อยู่ มินปรายตามองเล็กน้อยก่อนจะมองอย่างอื่นต่อ
“ไม่คิดจะพูดคุยกับน้องผัวหน่อยหรือครับ เอ๊ะ! หรือผัวอีกคน” คิมพูดจบมินตวัดสายตามามองคิมทันที มินเดินเข้าไปใกล้อีกฝ่ายแล้วจ้องอีกฝ่ายอย่างครุ่นคิด
“นายพูดแบบนี้ต้องการอะไร”
“ต้องการ....”
“ทำไรกัน”
เสียงทุ้มดังขึ้นทำให้ทั้งสองชะงัก มินหันไปเจอครามยืนหน้านิ่งมองเราสองคนอยู่
“ถามน้องชายนายดูสิ คิดจะทำอะไร” มินเหย้าอีกฝ่ายขึ้นมาก่อนจะยิ้มหวานให้คราม
“คิม” ครามถามเสียงสูงอย่างเป็นคำถามพร้อมมองหน้าน้องชายเขม็ง
“ไม่มีอะไรหรอกพี่ แค่ทักทายตามประสาน้องสามีกับพี่สะใภ้” คิมตอบแล้วยักไหล่เบาๆ ก่อนจะพูดต่อ
“ไปในห้องอาหารเถอะ พ่อรออยู่” คิมพูดจบหันมามองมินเล็กน้อยก่อนจะเดินนำเข้าไปในห้อง
มินหันไปมองครามที่เดินเข้ามาใกล้ ครามก้มลงมากระซิบข้างหูมินเบาๆ
“อดีตจะเป็นไงฉันไม่สนใจ แต่เธอกำลังจะเป็นเมียฉัน จำไว้!”
ครามพูดจบเดินนำเข้าไปในห้อง มินมองภาพตรงหน้าตาแล้วขมวดคิ้วก่อนจะยกยิ้มกับตัวเองน้อยๆ แล้วเดินตามครามเข้าไปในห้อง
“นั่งสิหนูมิน” อาคมยิ้มให้มินน้อยๆ ใบหน้าสวยคมดุของอาคมยิ้มน้อยๆ มินจ้องตาของอาคมแล้วทำให้รู้ว่าอีกฝ่ายมีตาที่สวยมากแต่ก็ดุไม่น้อย
“สวัสดีครับคุณอา” มินนั่งลงข้างครามแล้วยกมือไหว้อาคม
“คุณอาอะไรกันหนูมิน เรียกคุณพ่อได้แล้ว” อาคมพูดพลางหัวเราะเบาๆ
“ครับคุณพ่อ” มินรับคำแล้วยิ้มให้อีกฝ่าย
“พ่อสั่งให้จัดโต๊ะรอว่าที่ลูกสะใภ้เลย อาหารมีแต่ของชอบของหนูมินทั้งนั้น”
มินได้แต่ยิ้มรับไม่พูดอะไร ทั้งสี่คนเริ่มทานอาหารกัน มินนั่งทานไปเงียบๆ ฝั่งเยื้องกับเขาก็มีนายคิมที่มองเขาอยู่บ้าง
“หนูมินไปเลือกชุดวันนี้แล้วใช่ไหม” อาคมชวนคุยขึ้น
“ใช่ครับ”
“หนูมินเลือกชุดแบบไหนกัน”
“มินเลือกชุดสีขาวงาช้าราตรียาวครับ” มินพูดจบอาคมปล่อยช้อนลงบนจานเสียงดัง
“เพล้ง!!”
ทุกคนหันไปมองอาคม อาคมมีสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อยก่อนจะปรับสีหน้ามาเป็นเหมือนเดิม
“หนูมินคิดจะแต่งเป็นผู้หญิงเหรอ” อาคมถามขึ้นเสียงเย็นเฉียบทำเอาบรรยากาศรอบๆดูเย็นขึ้น
“ใช่ครับ” มินวางช้อนลงแล้วยืดตัวนั่งตรง ประชันหน้ากับอาคม
“หนูคิดเหรอว่าที่ทำมันจะดี”
“มินเลือกแล้วครับ งานแต่งงานของมิน ขอให้มินได้เลือกบ้าง” มินตอบพร้อมจ้องอีกฝ่าย อาคมสะแหยะยิ้มเล็กน้อยก่อนจะจ้องมินด้วยสายตาเย็นยะเยือก
“หนูมินคงจะเหมือนแม่ของหนูมากสินะในวันนั้น”
มินนั่งนิ่งมองอีกฝ่าย เขาปั้นยิ้มหวานแล้วตอบอีกฝ่าย
“ใช่ครับ ใครๆก็บอกว่ามินหน้าเหมือนแม่”
“ใช่ หนูเหมือนแม่หนูมาก แต่นิสัยต่างกันลิบลับ คนหนึ่งเหมือนดอกกุหลาบสวย สูงส่ง น่าสนใจ น่าค้นหา พิษก็แค่หนามที่คอยทิ่มแทงคนอื่น แต่อีกคนเหมือนดอกถุงมือหมาจิ้งจอก สวย หวาน สีสันสวยงาม ดูไม่พิษไม่ภัย แต่ใครจะรู้ว่าพิษของมันอาจจะทำให้คนที่กินเข้าไปตายเลยก็ได้” อาคมพูดจ้องมองมินตาวาว มินจ้องอีกฝ่ายอย่างไม่เกรงกลัว อาคมสะแหยะยิ้มก่อนลงมือทานอาหารต่อ
“ทานข้าวต่อเถอะ เดี๋ยวอาหารจะจืดชืดซะเปล่าๆ” อาคมพูดแล้วลงมือทานอาหาร มินหันไปครามที่มองอยู่
“ทานต่อเถอะ”
มินนั่งนิ่งเงียบ เขาไม่อยากจะทานข้าวแล้ว แต่เขาอยากจะรู้ในสิ่งที่อาคมพูดเมื่อกี้มากว่า แม่เขาทำไม สำหรับเขาแม่เขาสวย หวานและใจดีที่สุดในโลก แต่ทำไมอีกฝ่ายพูดกับเขาเหมือนแม่เขาเป็นคนไม่ดี
อีกฝ่ายรู้จักแม่เขามาก่อนหรือเปล่า
รู้จักได้ไง
มินทานไปได้ไม่นานก็อิ่มเขาจิบน้ำแล้วหันไปมองคนอื่นที่ทานเสร็จแล้ว
“อีกอาทิตย์เดียวก็จะถึงงานแต่งแล้วหนูมินพร้อมที่จะมาเป็นสะใภ้สุริยะทิพย์แล้วใช่ไหม” อาคมถามด้วยน้ำเสียงท้าทาย
“มินพร้อมแล้วครับ” มินตอบพร้อมจ้องอีกฝ่ายอย่างไม่ยอมแพ้
“เป็นสะใภ้สุริยะทิพย์ไม่ง่ายหรอกนะ รับรองว่าคุ้มกับสิ่งที่แลก” อาคมนั่งไขว้ห้างจ้องมินเขม็ง มินรู้สึกเสียวสันหลังทันที แต่ก็เขาก็จ้องอีกฝ่ายแล้วยิ้มหวาน
“มินพร้อมครับ” มินตอบแล้วเชิดหน้าเล็กน้อยมองอีกฝ่าย
“คุณพ่อครับ ผมไปส่งมินก่อนนะครับ นี่ก็ดึกมากแล้ว”
ครามขัดทั้งสองสองฝ่ายขึ้นมา เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ข้างหน้าไม่สู้ดีนัก
อาคมพยัหน้าไม่ตอบอะไร มินเลยยกมือไหว้ลาอาคมแล้วลุกขึ้นเดินกลับ แต่ไม่ทันจะพ้นห้องมินได้ยินเสียงจากอีกฝ่ายขึ้นมาซะก่อน
“รู้ไหม ฉันเกลียดยิ้มหวานๆของเธอที่สุด เพราะอะไรรู้ไหม เพราะมันเหมือนแม่ของเธอไม่มีผิด”
อาคมพูดจบมินตวัดสายตาไปมองอีกฝ่ายทันที อาคมจ้องมินด้วยสายตาเกลียดชังอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน มินชะงักเล็กน้อยก่อนเลือกที่จะยิ้มหวานอีกครั้ง
“ครับ”
มินยิ้มหวานตบท้ายแล้วเดินเชิดหน้าออกมาจากบ้านหลังนั้นทันที
บนรถหรูของครามมินนั่งเงียบมาตลอดทาง เขามองหน้าอีกฝ่ายแล้วถามขึ้นในสิ่งที่เขาอยากรู้
“แม่ของนายไปไหน”
ครมหันมามองอีกฝ่ายเล้กน้อยก่อนจะตอบ
“แม่ของฉันอยู่ต่างประเทศ”
มินขมวดคิ้วกับคำตอบอีกฝ่ายแล้วถามต่อ
“พ่อกับแม่นายเลิกกันเหรอ”
“ใช่ ตั้งแต่ฉันจำความได้”
มินพยักหน้าเข้าใจก่อนจะพูดแหย่คารมเล่นๆ
“ไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างพ่อนายจะมีความรักด้วย”
“แต่งงานกัน มีลูกกันไม่ได้หมายความว่าต้องรักกันเสมอไป” ครามพูดจบหันมามองมินอย่างมีความหมายทำเอามินจ้องอีกฝ่ายนิ่งก่อนยิ้มนิดๆตอบอีกฝ่าย
“นั้นสินะ เหมือนนายกับฉันไง”
รถหรูของครามเข้ามาจอดในบ้านของมิน ครามดับเครื่องแล้วมองหน้ามิน มินจ้องอีกฝ่ายก่อนจะตดสินใจในเรื่องที่เขาอยากรู้
“นายคือหนึ่งในพวกนั้นที่ข่มขืนฉันใช่ไหม” มินตัดสินใจถามออกไป เขาอึดอัด อยากรู้จนทนไม่ไหว
“หึหึ ทำไมถึงอยากรู้ขึ้นมาละ”
“บอกฉันมา! พวกนายใช่ไหมที่ข่มขืนฉัน” มินขึ้นเสียงดังขึ้น เมื่อภาพในวันนั้นเข้ามาในหัว เขารู้เกลียดอีกฝ่ายขึ้นมาทันที
“ใช่” ครามตอบแล้วมองมินเจ้าเล่ห์
“นายต้องการอะไรจากฉันกันแน่ ฉุดฉันไปข่มขืน แล้วอยู่ดีดีมาแต่งงานกับฉัน จะรับผิดชอบเหรอ”
“หึ สำคัญตัวเองผิดไปแล้วมั้งครับคุณหนูมิน ผมแต่งงานกับคุณเพราะทำตามที่พ่อสั่ง ไม่ได้คิดอยากจะรับผิดชอบคุณสักนิด”
“แล้วนายข่มขืนฉันทำไม” มินจ้องอีกฝ่าย ครามเอาหน้าเข้ามาใกล้มินจนลมหายใจรดใส่กัน มินพยายามดันให้ครามออกห่างแต่ครามกลับเข้ามาใกล้มากกว่าเดิม
มินจะเบื้อนหน้าหนีแต่กลับโดนอีกฝ่ายจับหน้ามาบดจูบ มินชะงักนิ่งเพราะจูบรอบนี้กลับทำให้เขารู้สึกวาบหวามแปลกๆ รสจูบที่ร้อนแรง
“อื้ออออ ” เมื่อมินได้สติเขาพยายามดิ้นหนีแต่โดนอีกฝ่ายล็อกแน่น ยิ่งสถานการณ์ในรถแบบนี้เขายิ่งเอาตัวรอดยาก
มินตัดสินใจกัดปากอีกฝ่ายอย่างแรงเมื่ออีกฝ่ายเผลอ
“โอ๊ยยยยยยยยย !!”
ครามจับปากตัวเองทันที เขารับรู้ถึงกลิ่นคาวเลือดในปาก
มินมองอีกฝ่ายอย่างเกลียดชังก่อนจะข่วนหน้าคราม
“โอ๊ยยย นายฉันเจ็บ!!”
มินเบ้ปากแล้วเปิดประตูลงจากรถทันที แต่ไม่ทันจะปิดประตูเขาได้ยินเสียงจากในรถซะก่อน
“เพราะคุณเป็นแบบนี้ไง ใครๆถึงอยากปราบคุณ อยากเห็นคุณแพ้บ้าง”
มินยืนฟังอีกฝ่ายนิ่งแล้วตัดสินใจเดินเข้าไปในบ้านตัวเอง
คนอย่างเขาจะไม่แพ้
ไม่มีวันแพ้เด็ดขาด
โดยเฉพาะแพ้ให้คนตระกูลสุริยะทิพย์
______________________________________________________________
มาต่อให้ละครับ ขอโทษที่มาช้าเล็กน้อย ตอนนี้อาจจะสั้นไปหน่อย แต่คนเขียนรีบปั่นมาให้อ่านเลย
ตอนหน้าจะเป็นฉากแต่งงานแล้ว
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :L2: :กอด1: :pig4: :L1:
-
พ่อหรือแม่ของมินเป็นของตระกูลจันทรากันแน่อ่ะ
ดูท่าจปมเยอะจัง
ข่มขืนมินเพราะแค่ต้องการปราบพยศเนี่ยนะ!!!! น่าเกลียดเกินไปแล้ว
-
แค้นกันมาตั้งแต่รุ่นพ่อรุ่นแม่
อาคมนี่ท่าทางจะเป็นคู่ซ้อมเก่าของคุณพ่อมิน เหมือนนางร้ายไงงั้นเลย แค้นจนออกนอกหน้า
เหมือนจะเอามินที่หน้าเหมือนแม่มาทรมาณหรือไง
สะใจดีนะเห็นคนเขาเชิ่ดก็เลยร่วมมือกันเอาเขาไปข่มขืน
ตัวเองก็ต้องมาแต่งงานด้วย เมียที่ตัวเองไปเรียงคิวมาร่วมกับคนอื่นรวมทั้งน้องตัวเองด้วย
ยังเหลือเรื่องลูกอีกนะ จะยังไงก็สะใจที่ครามต้องรับผิดชอบยิ่งถ้าหากว่าเด็กไม่ใช่ลูกครามแล้วด้วย
-
มินสู้ๆ
-
ปมมาอีกแล้วซินะ
-
ปมมาตลอดดดดด
เชียร์ใครไม่ได้ จะเชียร์มินก็ไม่รู้สึกว่าอยากเชียร์
เชียร์คนแต่งให้เข็นตอนต่อไปละกันนนน
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
ค้างงงงงงงงงงงงงง
-
คุณอาคมนี่น่ากลัวแปลกๆ!?
-
ไม่อยากจะคิดถึงเรื่องในอนาคตเลยจริงๆ :ling1: มันจะมีรักกี่เศร้ากันแน่นะ :katai1:
-
มีปมตั้งแต่รุ่นพ่อแม่
มินต้องระวัังตัวนะ บ้านนี้น่ากลัวแบบแปลกๆ
โดยเฉพาะพ่อของคราม คิดจะทำอะไรอยู่กันแน่
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
ครามคือพระเอกใช่มั้ย
-
น่าตื่นเต้นขึ้นเรื่อยๆ
:z3: :z3:
-
พ่อไอ้ครามไอ้คิมนี่มันต้องมีซัมติงกับพ่อมินแน่ๆ และคงเกลียดแม่มินที่ได้พ่อมินไปครอง ดูแล้วไม่น่าจะรักแม่มิน โถ พ่อผัวแบบนี้ หนูมินจัดการเลย เหมือนนางร้ายมากกว่าพ่อผัวซะอีก ไหนจะลูกมันอีก ทำกับมินอย่างกับไม่ใช่คน ถ้าเหตุผลไอ้ครามแค่นั้น ทุเรศจริงๆ ขอให้มินเอาคืนให้เจ็บแสบแปรบไปถึงทรวงทีเดียว วันไหนที่มินคลอดลูก ขอให้พวกมันกระวนกระวายอยากได้ แต่ไม่ได้เห็น ไม่ได้จับ ไม่ได้อะไรทั้งนั้น แค้นแทน :angry2: เชื่อว่าคนเขียนต้องให้น้องมินเอาคืนแบบแซ่บๆแน่จากประสบการณ์ที่อ่านมา นายเอกทำเจ็บทุกคน :laugh:
-
แหม แต่ละนางแต่ละนาย ท่าจะแค้นกันฝุดๆเลยเนอะ :mew5:
-
มีปมอีกแล้วววว :z13:
-
สงสัยพ่อของครามกับพ่อของมินเคยเป็นคนรักกันมาก่อนแน่ๆ แต่แบบว่าพ่อของมินพลาดท่าทำแม่มินท้องเลยต้องรับผิดชอบประมาณนี้อ่ะ พ่อของครามเลยแค้นแม่มินใช่มั้ย แต่แบบว่าจะว่าพลาดก็คงไม่ใช่คงโดนแม่มินมอมเหล้าหรือวางยาแน่ๆ เลยเกลียดแม่มินมากๆ ถึงกับเปรยๆขึ้นมาให้มินได้ยินอ่ะ ส่วนพ่อของลูกมินนี่อยากจะให้ไม่ใช่ครามกับคิมจริงๆเลย ถ้าเป็นอย่างงั้นจริงๆก็อยากจะเห็นหน้าครามว่าจะทำหน้ายังไงที่ต้องเป็นพ่อให้กับลูกของใครก็ไม่รู้ใน2 คนที่เหลือ คงจะสะใจมินน่าดูถ้าเป็นอย่างงั้น
-
เรื่องนี้มันตรึงเครียดปนสะใจเป็นพักๆ
แต่ผมก็ชอบนะ
-
แหม่ะ ความอาฆาตแค้นมันส่งต่อกันผ่านดีเอ็นเอรึนี่ 55555
-
o22 ชอบมากค่ะนายเอกเด็ดใจสู้จริงๆเลยค่ะ
แต่ใครกันนะเป็นพระเอก ไม่ชอบคนไหนเลยฮา โหดร้ายกันจัง
-
ปมอดีต ตกสู่ลูกๆ สิน่ะ
-
โอ๊ย นายร้าน เหอะ!!!
อยากปราบพยศโดยการข่มขืน สุดยอด คิดได้ไง!!!?
-
สงสัยแม่มิน แย่งพ่อของมินมาจาก อาคมแหงมๆ
คงจะเป็นคนรักกันมาก่อน จนมาโดนแม่ของ มินแยกออกมาสินะ
สงครามแย่งผู้ชาย บังเกิดแล้ว เหอะๆ
-
พ่อครามน่ากลัวจัง ดูแค้นมากด้วย งืออ :katai1:
-
รอ. มาต่อ เร็วๆนะค่ะ
-
:z3: :z3: :z3: นี่มันคืออาร๊ายยยยยย
-
จัดไปหนักๆเลยมิน เอาให้เสียโฉม ฮ่าๆ :laugh:
รอนะฮะ :')
-
รอจร้าาาาาาาาาาาา
-
ผมว่า พ่อมินน่าจะเคยโดนปู่มินบังคับแต่งงานกับอาคม อาคมชอบพ่อมิน แต่พ่อมินเลือกชะนี อุ้ย แม่ของมินรึเปล่า ถึงได้เกลียดแม่ของมินเข้าไส้ แล้วแม่ของมินก็สวยหวานเรียบร้อยอย่างนั้นแน่เหรอ ทำไมอาคมถึงเกลียดขนานนั้น เพราะดูท่าอาคมก็ร้ายไม่เบา แม่มินก็นะ...ก็ต้องรอดูต่อไป #ทีมอาคมเลยเนี่ย
แต่ขัดใจตรงบักพัฒน์นี่แหละ ทำตัวส้นตีนไม่คุ้มค่าได้แอ๊ฟน้องมินเล๊ย :fcuk:
-
รอตอนต่อไป
-
เนื้อเรื่องแบบนี้ กดดันคนอ่านมากเลยนะครัช ต่อเร็วๆนร้า :ling1: :ling1: :ling1:
-
หน่วงมากอะ แต่ก็ชอบไปแล้วทำไงดี :ling1: :ling3:
รอตอนต่อไป อ๊ากกกก
-
:a5:r. รอๆ มาต่อเร็วๆ :ling3:นะ
-
:z13:
-
ข่ม ขืน ฝืน รัก
ตอนที่8
“มึงตื่นเต้นไหมมิน อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันแต่งงานของมึงแล้วนะ” นพพูดพร้อมเขย่าแขนมินอย่างตื่นเต้น มินมองหน้าอีกฝ่ายก่อนจะระบายยิ้ม
“ตื่นเต้นนิดนึง” มินไม่อาจปฎิเสธความรู้สึกตัวเองได้ว่าจริงๆเขาก็ตื่นเต้น
“นั้นดิเนอะ มึงไม่ตื่นเต้นก็แปลกคนเกินไป งานแต่งระดับงานช้างขนาดนี้ ใครๆก็จับตามอง”
“งั้นเหรอ” มินพูดจบเบื้อนหน้ามองไปข้างหน้าอย่างเหม่อลอย
งานแต่งคือวันที่คนสองคนควรจะมีความสุข
แต่ทำไมกันเขากลับรู้สึกว่าเวลาการใช้ชีวอตธรรมดาของเขาน้อยลงทุกที
การแต่งงานของเขาเหมือนการผูกมัดเขาเอาไว้ในเกมส์
เกมส์ที่เขาเป็นหมากตัวหนึ่งที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย
มินกลับมาถึงบ้านก็เจอพ่อนั่งอยู่ในห้องรับแขก พ่อของเขาอาการดีขึ้นมากหลังจากวันนั้น มินเดินเข้าไปหาพ่อแล้วยิ้มให้นิดนึงก่อนจะพูด
“พ่อทำไมมานั่งคนเดียวตรงนี้”
“พ่อมารอมิน” น้ำเสียงนิ่งของมิ่งภพทำเอามินรู้สึกแปลกๆ มิ่งภพมองหน้าลูกชายของตนแล้วตบที่นั่งข้างๆให้มินนั่ง
มินนั่งลงข้างผู้เป็นพ่อแล้วมองหน้าอีกฝ่าย พ่อมองเขาด้วยหลากหลายความรู้สึก เป็นห่วง กังวล สงสาร และรักสุดหัวใจ
มิ่งภพลูบหน้าลูกชายคนเล็กของตัวเองเบาๆแล้วเอ่ยขึ้น
“มินโตขึ้นมาจริงๆ ทำไมนะสำหรับพ่อมินยังเป็นเด็กผู้ชายตัวเล็กๆที่คอยให้พ่ออุ้มอยู่เสมอ แต่ดูสิวันนี้มินโต โตจนกำลังจะแต่งงานแล้ว” มิ่งภพเว้นช่วงก่อนจะพูดต่อ
“พ่อต้องขอบคุณมินที่คิดช่วยครอบครัว พ่อรู้ว่ามินไม่ได้เต็มใจนักแต่มินยังจะทำ จะเพราะเหตุการณืบังคับอะไรก็ตาม แต่พ่อก็ต้องขอบคุณมิน พ่อต้องขอโทษมินที่พ่อเป็นพ่อที่แย่ ช่วยอะไรลูกไม่ได้เลย และทุกอย่างที่เกิดขึ้น....” มิ่งภพหยุดพูดซะก่อนเมื่อเห้นสีน้าอยากรู้ของมิน เขาระบายยิ้มอ่อนๆให้ลูกชายก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง
“พ่อรักมิน ไม่ว่ายังไงพ่อก็รักมินนะลูก” มิ่งภพพูดจบโอบกอดลูกชายของตัวเองเต็มแรง
มินนั่งนิ่งน้ำตาคลอ ความอยากรู้ในตอนแรกหายไปหมดกับสายของพ่อและคำพูดของพ่อ พ่อไม่เคยบอกรักมิน แต่วันนี้พ่อกลับพูดมัน อ้อมกอดที่เขาต้องการเขาได้มันอีกครั้ง อ้อมกอดที่เขาอยากได้เหมืนอตอนเด็กๆ
“ไม่ว่ายังไงมินก็ยังมีพ่อและพี่ๆนะลูก ถ้าเกิดอะไรขึ้นกลับบ้าน แล้วเราจะมาหาทางแก้มันอีกที”
มิ่งภพผละออกจากลูกชายพร้อมเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาให้ เขายิ้มให้ลูกชายอย่างเอ็นดู
“มินก็รักพ่อครับ”
มินพูดจบสองพ่อลูกกอดกันอีกครั้งทำให้มินร้องไห้โฮอกมา ปลดปล่อยความอึดอัดตลอดหลายวันของเขาออกมาให้หมด
มินขึ้นมาบนห้องนอนของตัวเองเขามองตัวเองที่ตาบวมช้ำจากการร้องไห้ มินนั่งลงบนเตียงพร้อมลูบหน้าท้องตัวเองเบาๆ
“อีกไม่กี่วันแล้วนะลูก ลูกจะมีพ่อ จะมีคนรับผิดชอบ แม่ไม่มีวันให้ใครมาตราหน้าว่าลูกเป็นลูกไม่มีพ่อเด็ดขาด”
มินเหม่อมองด้วยสายตาเด็ดเดี่ยว
หมดเวลาของการอ่อนแอแล้ว เขาต้องเข้มแข็งเพื่อครอบครัวของเขา และลูกของเขา
วันแต่งงานมินตื่นแต่ตี3เพื่อไปทำผมแต่งหน้าที่โรงแรมชื่อดังใจกลางเมือง เขาได้ช่างแต่งหน้าชื่อดังของประเทศมาช่วยเนรมิตรความสวยในวันที่ใครๆก็บอกว่าเจ้าสาวต้องสวยที่สุด
“คุณน้องมินสวยมากๆเลยนะคะ” พี่ไก่ช่างแต่งหน้าชื่อดังชมเขาด้วยสายตาชื่นชม เขาเงยมองตัวเองในกระจก คนในกระจกสวยจริงๆ สวยหวานปานเทพธิดา ดวงตากลมโตรับกับเครื่องหน้าทุกอย่างบนใบหน้า เขามองแล้วอดคิดถึงใครคนหนึ่งไม่ได้ แม่ของเขา ยิ่งเขาแต่งหน้าใส่วิกแบบนี้เขาเหมือนแม่เขาจริงๆ
“ต๊ายแล้วน้องมินสวยมากๆเลยคะ มาทางนี้คะ ใส่ชุดไทยพร้อมสำหรับงานหมั้นในตอนเช้า” พี่เป็ดเจ้าแม่งานนี้มาตามเขาไปใส่ชุด เขายิ้มให้อีกฝ่ายเล็กน้อยก่อนจะเดินตาม
วันนี้เขาคงต้องยิ้มอีกเยอะฉะนั้นหัดปั้นยิ้มตั้งแต่ตอนนี้เลยก็ดี
มินเดินตามทางเดิน เขาได้ยินเสียงขบวนขันหมากดังมาแต่ไกล ใจเขาเต้นตึกตักไม่น้อยทั้งๆที่ไม่เต็มใจแต่งาน แต่พอเอาเข้าจริงเขาก็อดตื่นเต้นไม่ได้
“มิน” เสียงเรียกเบาๆจากพ่อของเขาอีก
“พ่อ”
“มินสวยมากเลยลูก เหมือนแม่มากๆจริงๆ” พ่อเดินมาใกล้เขาแล้วมองเขาด้วยสายตารักใครก่อนจะพูดต่อ
“พ่ออดคิดถึงแม่ไม่ได้ ถ้าแม่ยังอยู่ก็คงดีสินะ” พ่อพูดเสียงเศร้าลงเล็กน้อยก่อนจะหันมายิ้มให้เขา
“ลงไปข้างล่างเถอะครับ ขบวนขันหมากจะมาถึงแล้ว” พี่มัตถ์ที่มีอาการดีขึ้นมากมางานเขาด้วยรอยยิ้ม พี่มัตถ์ยิ้มให้เขาอย่างภาคภูมิใจ ทำให้เขายิ้มหวานให้พี่ชาย ยิ้มครั้งนี้เป็นรอยยิ้มที่ออกมาจากหัวใจ
“วันนี้พี่อยากให้มินยิ้มแบบนี้เยอะๆ มินรู้ไหมว่าเวลามินยิ้มแบบนี้มินสวยมาก”
เขาพยักหน้าให้พี่ชายและเดินตามอีกฝ่ายไป
เขายืนรอจังหวะได้ไม่นานก็ลงบันไดไปพร้อมพี่ชายของตน มินมองด้านล่างเจอกับครามยืนใส่ชุดไทยประยุกต์กับสูทได้อย่างลงตัว อีกฝ่ายยืนสง่าอยู่ท่ามกลางฝูงชน
ครามมองมินอย่างอึ้ง เขารู้ว่าอีกฝ่ายค่อนข้างสวย หวาน แต่ไม่คิดว่าเมื่อแต่งเป็นผู้หญิงจะสวยได้มากขนาดนี้ สวยจนเขาตะลึง
“ว่าที่เมียพี่นี่สวยเนอะ” คิมกระซิบข้างหูพี่ชายเบาๆ ครามเลยพยักหน้าให้อีกฝ่ายเบาๆ
งานหมั้นในตอนเช้าดำเนินการไปอย่างราบรื่น มีการจดทะเบียนสมรสอย่างถูกต้องตามกฎหมายทำให้เขากลายเป็นคนของตระกูลสิยะทิพย์อย่างเต็มตัว
เมื่องานเช้าเสร็จทุกฝ่ายแยกย้ายกันไปพักผ่อน มินเลี่ยงเดินออกมาหาเพื่อนของเขาที่ยืนถ่ายรูปอยู่
“มินมึงสวยมาก สวยจริงๆ” วุ้นพูดแล้วมองเพื่อนของตัวเองด้วยความภูมิใจ
“มึงสวยมาก สวยหวานฉีกลุกมึงไปเลย ไม่ได้ดูเปรี้ยว ดูเชิดแบบที่เป็นตัวมึง” นพเสริมเพื่อนขึ้นมา มินยิ้มระบายน้อยๆก่อนจะพูด
“ก็ชุดไทยมึงจะให้กูเปรี้ยว เซ็กซี่ยังไงได้ละ”
ทั้งสี่คนหัวเราะขึ้นมาทันที มินยืนพูดกับเพื่อนสักพักเขาต้องปลีกตัวออกมาหาพ่อและพี่ชายของเขา แต่ระหว่างทางก็เจอนายคิมมายืนดักซะก่อน นายคิมวันนี้มาในชุดสูธพอดีตัว เซทผมเรียบร้อยดูดี ทำให้คนตรงหน้าดูหล่อและคุณชายกว่าปกติ
“หลีกหน่อย”
“ไม่หลีกได้ไหมครับคุณพี่สะใภ้” คิมพูดด้วยน้ำเสียงยียวน มินพยายามระงับอารมณ์เพราะเขาไม่อยากให้บรรยากาศเสีย แขกเหรื่อในงานมาเยอะมาก
“ฉันไม่อยากจะต่อล้อต่อเถียงกับนาย หลีก!” มินพูดเสียงนิ่ง เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ยอมเลยเลี่ยงเดินไปทางอื่นแต่กลับโดนอีกฝ่ายจับมือไว้ซะก่อน
“ผมไม่ได้มากวนหรอกครับ ผมแค่จะมาชมคุณพี่สะใภ้ว่าวันนี้คุณสวยมากๆเลยนะครับ” คิมพูดด้วยน้ำเสียงปกติปราศจากการยียวน แววตาที่มองมาอย่างแน่วแน่ทำให้เขารู้สึกแปลกกับคำพูดตรงหน้า
“สวยจนผมเกือบอดใจไม่ไหวแย่งมาเป็นเมียผมเอง” อีกฝ่ายกระซิบข้างหูมินเสียงแผ่วทำเอามินชะงักและเดินออกมาทันทีไม่สนใจอีกฝ่าย
มินแสยะยิ้มในใจเหลือบมองอีกฝ่ายที่ยังมองเขาอย่างไม่คลาดสายตา
จะสนุกขนาดไหนนะถ้าทำให้พี่น้องฆ่ากันเอง!!
“เธอคุยอะไรกับคิม” เมื่อมาถึงครามเป็นฝ่ายถามอีกฝ่ายทันที ครามยืนข้างพ่อพ่อของมินอยู่นานแล้ว เหตุการณ์ตรงหน้าเมื่อกี้อยู่ในสายตาเขาเสมอ
“เปล่า คิมแค่เข้ามาทักทายตามประสาคนครอบครัวเดียวกัน” มินตอบพร้อมยิ้มหวานการค้าให้ ครามเลยพยักหน้าเหมือนจะไม่ใส่ใจ แต่ในใจเขากลับครุ่นคิด
“มินเหนื่อยไหมลูก กินอะไรสักหน่อยไหม เดี๋ยวเป็นลมเอา” มิ่งภพชวนลูกชายไปนั่งทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตามที่มีอาคมนั่งรออยู่แล้ว”
“ก็ดีครับพ่อ มินเหนื่อยและหิว”
ทั้งสองครอบครัวนั่งทานอาหารกันไปเงียบๆ มินนั่งข้างคราม เจ้าบ่าวของเขา เมื่อทานเสร็จผู้ใหญ่ในงานที่ทั้งสองฝ่ายนับถือเป็นคนเริ่มเอ่ยขึ้น
“หนูมินนี่สวยจริงๆเลยนะครับ สวยหวานเหมือนคุณแม่มากๆ เหมือนกันจริงๆ”
“ใช่ครับ สวยเหมือนแม่จริงๆ” อาคมรับคำแล้วหันมายิ้มหวานให้เขา ช่างเป็นรอยยิ้มที่น่าขนลุกสิ้นดี
มินยิ้มรับคำชมและรอยยิ้มของอาคม
“เหมาะกันจริงๆนะคะคุณกับตาคราม ตาครามก็หล่อเหลา ช่างเป็นคู่กิ่งทองใบหยก” ภรรยาของผู้ใหญ่ท่านนั้นเสริม ขึ้นมา เขาและครามยิ้มรับ
มินแอบนึกในใจ กิ่งทองใบหยกเหรอ เขานะกิ่งทองแต่อีกฝ่ายไม่ใช่ใบหยกหรอก แต่เป็นใบไม้เน่าๆมากกว่า
หลังจากนั้นมินแยกย้ายออกมาแต่งหน้าทำผมเพื่อเตรียมสำหรับงานตอนเย็น ระหว่างทางเดินขึ้นไปบนห้องแต่งตัวเขาเจอกับคิม และนายเกมส์เพื่อนของคิมเขาจำได้ และอีกคนเขากลับไม่รู้จัก
ทั้งสามคนเห็นเขาก็เดินเข้ามาหาทันที มินหยุดนิ่งตั้งรับอีกฝ่าย
“จะไปเปลี่ยนชุดเหรอครับคุณหนูมิน” เกมส์เป็นฝ่ายพูดขึ้น เกมส์หนุ่มหล่อ ขาว ตี๋อินเทรนด์ หุ่นดีเพราะดูแลตัวเองอย่างดี ใครๆมองก็คงจะชอบไม่น้อย
มินเลยกอดอกนิ่งก่อนจะตอบ
“ใช่ มีอะไรเหรอ”
“เปล่าครับ ผมแค่อยากมาแนะนำตัวว่าผมชื่อเกมส์ ผมไม่อยากให้คุณหนูมินลืมผม แม้ว่าเหตุการณ์นั้นจะมาผ่านมาเกือบสองเดือนแล้วก็ตาม” เกมส์พูดพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์
มินชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะทำหน้าไม่สนใจ
“ขอโทษนะ พอดีฉันลืมง่าย อะไรที่ไร้ค่าก็ไม่อยากจะจำ”
“แล้วผมละครับลืมด้วยหรือเปล่า” ผู้ชายอีกคนพูดขึ้น ใบหน้าหล่อลูกครึ่ง รับกับผมสกินเฮดทำให้อีกฝ่ายดูหล่อ ร้ายไม่น้อย
“ผมต่อครับ” ต่อยื่นมือจะทักทายแบบสากล แต่มินเมินและไม่สนใจจะรับคำทักทาย
“จ้ะ แต่ฉันไม่รับปากว่าสมองฉันจะจำคนอย่างพวกนายหรือเปล่า”
มินพูดจบเดินออกมาทันที คิมที่ยืนเงียบอยู่นานพูดไล่หลังมา
“แต่ร่างกายคุณหนูมินคงจำรสรักของพวกเราสามคนในคืนนั้นได้มั้งครับ”
มินชะงักเล็กน้อยก่อนจะสูดลมหายใจเดินต่อ
เขาไม่มีวันหวั่นให้กับพวกนั้นเด็ดขาด
ทุกอย่างต้องไม่ล่มเพราะพวกเลวๆพวกนั้น
มินเปลี่ยนเป็นชุดราตรีสีขาวที่เขาต้องการ พี่เป็ดตัดใหม่ได้สวยและประณีตสมกับเป็นมือหนึ่งด้านนี้จริงๆ มินยืนมองตัวเองในกระจก เขาทำผมใหม่ไม่ได้ดูสวยหวานเหมือนเมื่อเข้า ผมยาวดัดให้เป็นลอนใหญ่สวยงามปัดผมเบี่ยงไว้ด้านซ้ายท้งหมดทำให้ดูสวยเฉี่ยว รับกับการแต่งหน้าที่เปรี้ยวขึ้นและริมฝีปากสีแดงสด
“น้องมินมั่นใจนะคะจะทำผมทรงนี้และปากสีนี้” พี่ไก่ช่างแต่งหน้ายิ้มให้เขาน้อยๆ
“มั่นใจสิพี่ไก่ ทำไมเจ้าสาวจะเปรี้ยวไม่ได้” มินตอบพร้อมเดินสะบัดกระโปรงใส่อีกฝ่าย เขาเดินลงมาด้านล่างพร้อมพี่เป็ด เพราะอีกฝ่ายเร่งให้เขาลงไปด้านล่างแล้ว แขกเริ่มทยอยมากันแล้ว
“น้องมินดูคนลุกส์กับตอนเช้าเลยนะคะ” พี่เป็ดพูดพร้อมมองเจ้าสาว
“เปลี่ยนลุกส์บ้างสิคะ เดี๋ยวคนเบื่อ” มินยิ้มหวานให้อีกฝ่ายแล้วเดินไปที่หน้างาน
เขาเดินมาก็เจอครามยืนหล่อในชุดสูททักซิโด้เข้ารูปทำให้อีกฝ่ายดูหล่อ และสง่าเพิ่มขึ้น
“ฉันว่าแบบนี้สิดูเป็นเธอมากกว่า” ครามพูดพร้อมมองเจ้าสาวเขาเต็มตา มินตอนเช้าสวยหวาน เหมือนเทพธิดา แต่ตอนนี้อีกฝ่ายสวย เฉี่ยว เปรี้ยวดูมั่นใจในตัวเอง สมกับเป็นตัวมิน
“ต้องเปลี่ยนได้หลายลุกส์สิ คุณสามีจะได้ไม่เบื่อ” มินกระซิบตอบข้างหูครามพร้อมยิ้มยั่ว
ครามโอบเอวอีกฝ่ายแน่นขึ้น ทั้งสองหันไปยิ้มการค้าให้ตากล้องและสื่อมวลชนที่เริ่มมาทำข่าวเก็บภาพบรรยากาศงานแต่งงาน
มินถ่ายรูปจนเสร็จบังเอิญหันไปสบตากับคิมที่ยืนจ้องมองเขาและครามอยู่ตลอด มินหันไปยิ้มหวานพร้อมเผยอปากให้อีกฝ่ายอย่างยั่วเย้า
คิมมองมินแล้วยิ้มมุมปากตาวาว มินดูสวยหวานในตอนเช้าเหมือนตุ๊กตากระเบืองเคลือบ แต่ตอนนี้กลับดูสวยสง่าและยั่งเย้าเขาจนเขาเกือบทนไม่ไหว
งานแต่งในตอนค่ำเดินงานไปอย่างเรียบร้อย มินสวยและดูสง่าจนทุกสายตาต้องจับจ้อง แขกผู้ชายหลายคนอดที่จะอิจฉาครามไม่ได้ ส่วนแขกผู้หญิงหลายคนอดที่จะอิจฉามินไม่ได้ที่ได้ครอบครองผู้ชายที่ได้ชื่อว่าไร้หัวใจอย่างคราม อย่างออกหน้าออกตา
“อย่าส่งยิ้มหวานให้ใครเยอะจนเกินไป รู้ไหมว่ามันดูยั่วมากขนาดไหน” ครามกระซิบข้างหูมินขณะที่ทั้งสองนั่งพัก
“หวงเหรอ” มินหันไปมองอีกฝ่ายและจ้องอีกฝ่ายอย่างซุกซน
“หึ ยังไงเธอก็ได้ชื่อว่าเมียฉันแล้ว”
“ฮ่าๆ” มินขำออกมาเบาๆ ครามมองอีกฝ่ายเจ้าเล่ห์ก่อนกัดหูอีกฝ่ายเบาๆแล้วกระซิบ
“กวนไปเถอะ เข้าหอคืนนี้โดนจัดหนักแน่”
มินหันมาสบตาอีกฝ่ายทันทีที่อีกฝ่ายพูดจบ ก่อนจะแลบลิ้นมองอีกฝ่ายอย่างยั่วเย้า
“คิดว่าฉันกลัว”
ทั้งสองต้องหยุดบทสนทนาเพราะโดนตามให้ไปรับรับแขก มินและครามหันไปยิ้มการค้าให้ ครามโอบเอวอีกฝ่ายแน่นพร้อมบีบ มินหันไปมองอีกฝ่ายเล็กน้อยก่อนจะเดินไปพร้อมกัน
___________________________________________________________________
มาต่อให้แล้วครับ ขอโทษที่หายไปนานเพราะใกล้ช่วงสอบมิดเทอมมหาลัยแล้ว
แต่คนเขียนก็จะพยายามมาต่อให้ไม่หายไป
เหมือนคนอ่านจะหายไปแหะ คงไม่ชอบแนวนี้แน่เลย แต่ยังไงคนเขียนก็จะเขียนต่อไป และขอบคุณสำหรับคนที่ไม่ทิ้งกัน
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ
-
จะได้รักกับคนไหนเน้ออ
-
:mew4: วันแต่งงาน พวกมันก็ยังมากวนอีก
-
ยังตามอยู่ค่ะ
กังวลแทนมินจริงๆ
เราไม่เข้าใจครามเหมือนกันนะ
ว่าจะไม่ตะขิดตะขวงใจเลยหรือที่ตัวเองเคยร่วมมือกับคนอื่นอีก 3 คน รวมทั้งน้องชายตัวเองมาข่มขืนมิน
แถม 3 คนที่เหลือก็ยังติดใจจนอยากจะสานต่อ
เราไม่มายด์นายเอกแรงนะ แต่นายเอกร่านก็อีกเรื่อง
-
เอาหนังๆเลยหนูมินเอาให้พวกมันจำฝั่งกะโหลกเลย
-
มินเด็ดมาก T_T
ตอนแรกสารภาพว่ากะไม่อ่านค่ะ 555555555555
เพราะรู้สึกสงสารมิน แต่พออ่านไปเรื่อยๆก็รู้สึกน่าติดตามขึ้น
มินเด็ดมากๆ Y_Y จะติดตามต่อไปนะคะ
:katai5: :katai5:
-
สงสารมินแฮะ
ยังจะมาก่อกวนอีกเนอะ
-
แบบนี้ต้องสั่งสอนให้เข็ด
ดูพวกนี้จะยังไม่จบ ทำครามถึงต้องแต่งงานตามพ่อบอกด้วยน่ะ
แล้วยังร่วมมือกับพวกนี้ข่มขืนมินน่ะ
-
เห้นอัพแล้วพุ่งเข้ามาอย่างว่อง
ตามอ่านอยู่นะ เราเป็นแฟนคลับคุณทุกเรื่องเลยนะ
-
ชอบแนวนี้ค่ะ เพียงแต่ยังเดาทางไม่ถูกเท่านั้นเอง ว่าตอนต่อไปจะเป็นยังไง
ขอตอนต่อไปไวๆนะค้าาาา
^^
-
ที่คนอ่านจะหายเพราะไม่ค่อยมาอัพแหละคะ ไม่ใช้ที่เนื้อเรื่อง เพราะเนื้อเรื่องสนุกดีคะ
-
หลังสอบก็มาต่อเยอะๆน้าาาาาาา
ปล. วันนี้เราก็สอบ 55555
-
มาครบทั้ง 4 คนแล้ว มินระวังตัวเยอะๆนะ :katai1:
-
จิ้มๆ :z13:
-
จะเป็นอย่างไรต่อไป... ยังไงมินต้องเข้มแข็งนะลูก
ชอบแนวนี้นะคะ รออ่านทุกวันเลย รอได้เสมอค่ะ คนเขียนสู้ๆนะคะ :L2:
-
ต่อจากนี้คงแซ่บแน่ มาพบหน้ากันครบแล้ว
-
:mew1:
-
เอาพวกมันให้เละเลยมิน อย่าปล่อยไอ้พวกนี้
-
น้องมินสู้ๆ
-
:katai1:
-
เป็นงานแต่งที่มีอะไรแอบแฝง!?
-
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
-
ในที่สุดก็แต่งงานแล้ว มินได้ก้าวเข้าไปเป็นเมียและสะใภ้เต็มตัวแล้ว มินคงไม่ยอมให้ใครมาจิกง่ายๆ อ่านเวลามินกับอาคมโต้คารมกัน มันให้ความรู้สึกเถียงกับแม่ผัว มากกว่า พ่อผัวอีก :laugh: แลดูนางจิกแบบเกลียดน้องมินที่เหมือนแม่ ชัวร์นางมีซัมติงกับพ่อมินมาก่อน และถ้านางรู้ว่ามินท้องจะทำไงต่อ จะยอมรับหรือกลั่นแกล้ง แต่มั่นใจว่า คราม จะปกป้องเมียในแบบของตัวเอง เพราะครามคงอยากรู้ว่าลูกใคร เอาให้เงิบไปเลยมิน ให้สมกับที่มันทำกับเรา เอาคืนไอ้พวกที่ข่มขืน ให้มันกัดกันเองไปเลย สู้สู้ :fire:
-
มินสู้ๆ อย่าไปยอมนะ ต้องเอาคืนพวกนั้นให้สาสมกับสิ่งที่พวกนั้นทำ
ฮึ่มมมมมมมมมมมม
-
ก็ไม่ค่อยชอบแนวหักเหลี่ยมเฉือนคมแบบนี้เท่าไหร่ เพราะอ่านแล้วมันค่อนข้างเครียดอ่ะ
แต่คนเขียนก็เขียนต่อไปนะ เพราะอ่านแล้วเนื้อเรื่องมันก็น่าติดตามดี :bye2:
-
เรื่องราวจะเป็นไงต่อเนี่ยเดาไม่ถูกเลย :katai1:
-
เริ่มคิดเหมือนมินล่ะเรา อะไรที่ผ่านมาแล้วก็ปล่อยให้มันผ่านไปไม่ต้องไปสนใจมัน o13
เรื่องราวจะเป็นไงนั้นตอนนี้เราเดาไม่ออกจริงๆ แต่ไม่ว่าคนเขียนจะทำออกมาเป็นยังไงเราก็พร้อมยอมรับและจะติดตามไปตลอดค่ะ
เพราะคนอ่านทำใจมาแล้วว่ามันอาจจะไม่มีหลายp~~~ :z3:
-
มินเข้มแข็งมากๆเลย ชอบก็ตรงนี้ นี่ยังไม่มีใครรู้ว่าท้องเลยนี่นาถ้ารู้จะเป็นไงหนอลุ้นๆ
-
ไอ้ผู้ชายพวกนี้มันนี่เลวจริงๆ
ยังจะมาเสนอหน้ากันครบอีกนะ
มินสู้ๆ
-
ก็ยังเชียร์ให้เป็นแฝด 4 อยู่นะ แบ่งๆไปเลยพ่อ4คน 555555 จะได้ไม่ต้องมาทะเลาะกัน :hao7:
-
ไม่มีท่าทีว่าจะดีขึ้น
-
ชั้นชอบต่อ หล่อร้าย :katai3:
-
เดาเรื่องไม่ออกเลยว่าจะดำเนินไปแบบไหน รอติดตามต่อจ้า
-
ยังไม่ไปไหน ยังตามติดชีวิตหนูมินจ้า เป็นกำลังมจให้คนเขียนมีพลังอัพ มีพลังในการสอบ สู้ๆๆ
-
อย่าไปสนคำพูดของคนพวกนั้นเลย
สู้ๆน้องมิน สู้ๆคนเขียน o13
-
จะเ งไงนะ
-
หลังงานแต่งแล้วมินจะเป็นไงบ้างนะ
สู้ๆนะ รออ่านจ้าาาา :hao7:
-
ขอฉากหวานๆ หน่อย ถึงจะหวานแบบเสแสร้งก็เถอะๆ :hao7:
-
ชอบน้าาาา ยังไม่ทิ้งไปไหน ติดตามตลอดจ้า
นานๆจะมีแนวที่ชอบมา อิอิ ใครเป็นพระเอกเนี่ยยยย เริ่มชอบนายคิมซะละ ดูแบดบอยดี :hao6:
เนื้อเรื่องเริ่มเข้มข้น หนูมินแก้แค้นเลยยยย ! :katai4:
-
มินเอาคืนให้สาสมเลยนะ
-
พวกคนเลว :angry2: ขอให้สุดท้ายหลงจนโงหัวไม่ขึ้น
-
มินเอาคืนให้หนักๆเลยนะ :fire:
-
เด้าไม่ออกเลยเรื่องนี้ สนุกมากๆเลยครับ
-
ให้มันฆ่ากันเอง ก็ดีเหมืนกันนะ
-
รอตอนที่มินจะจัดการพวกนั้นคืนนะคะ
-
น่าลุ้นๆ
-
กลับมาอ่านต่อ5 ตอน นายเอกแซบดี
ไม่ว่าคนข่มขืนจะมีเหตุผล-่าอะไร มันจะเป็นพ่อของลูกหรือไม่
สมควรได้รับกรรม เด็กบริสุทธิ์เค้าไม่ผิด แต่ไม่ใช่ผลจะยกโทษให้คนเป็นพ่อ
ถ้าอิชั้นเขียนเรื่องนี้เอง รับรอง4 คนจะกัดกันจนตาย ต่อให้คนที่รอดเป็นพ่อเด็กก็จะบอกมันว่า แกได้ฆ่าพ่อของลูกฉันไปแล้ว ไม่สมควรเลี้ยงดูอุ้มชู้เด็กน้อยที่แสนบริสุทธิ์คนนี้ ....อย่างอินอ่ะคนแต่ง เบื่ออิพล็อตแบบว่า เค้าข่มขืนแล้วฉันก็รักเค้า อิบร้า ชีวิตจริงมันมีที่ไหน ละครมันหลอก จริงๆ นางเอกมันแ-ดจะเอาเค้าทำปั๋วอยู่แล้ว
-
:angry2: เชอะ แต่ละนางแต่ละนาย น่าจับไปโยนให้จระแทะเล่น
-
ผมเดาเรื่องตอนต่อๆไปไม่ออกเลยครับ คือมันเปิดมามึนๆมากอะโดนทีเดียว4คนแต่ถ้าจำไม่ผิด(หรือตาไม่ฝาดคือ ตอนที่หนูมินเราโดน...อะจร่ะเห็นแว่บๆ(หรือมโนเองก็ไม่แน่ใจ)ว่าไอ้นั้นของคนที่ข่มขืนอ่ะจร่ะ มันเท่าเดิม จากตรงนี้ถ้าให้มโนต่อคืออิพี่ครามคนเดียวที่ใส่เข้ามาใช่ไหมอะ?
ปล.เราไม่ได้อ่านละเอียดเพราะเกลียดฉากหลายๆคนอะ ตายแล้วเราเมนต์อารายยยเนี่ย 18+สุดๆ
ปล2.มาอัพต่อบ่อยๆนร้าอย่าลอยแพคนอ่านด้วย :ling3: :ling1:
-
ปมมันซับซ้อนจริงๆ ทุกตัวละครดูไม่น่าไว้ใจสักคน
ตามอ่านอยู่เรื่อยๆนะ
:katai2-1:
-
เดาทางไม่ถูกเลยค่ะ
-
รอดูแผนการของมิน
-
รออออ ร้อออ รอออออออ :katai5: :katai5:
-
มินเด็ดมาก รอฉากเข้าหอคะ คึคึ
-
ติดตามค่ะ
-
ติดตามมม
-
เรื่องกำลังเจ้มจ้นเบยยยยยย
นี่ถ้าครามรู้ว่ามินท้องจะทำยังไงล่ะนี่ 5555
-
ชอบแนวนี้นะคะ ไม่เบืิ่อ ชวนลุ้นน่าติดตาม มันซับซ้อนดีค่ะ
น้องมินอยู่ในดงเสือสิงห์ทั้งนั้น แต่หนูมินคงไม่ยอมให้ตัวเองเป็นเหยื่อแน่นอน
พี่ครามจะได้เข้าหอรอรักกับมินมั้ยเนี่ย รอลุ้นนนน
-
ข่ม ขืน ฝืน รัก
ตอนที่9
งานแต่งดำเนินไปอย่างราบรื่น เวลาล่วงเลยมาจนถึงเวลาเข้าหอของมินและคราม มินยืนมองตัวเองในกระจกในชุดเจ้าสาวเต็มรูปแบบ เขายกโทรศัพท์มือถือที่แอบหยิบเข้ามาด้วยยกขึ้นมาถ่ายรูปตัวเองในกระจกพร้อมอัพรูปลงอินสตราแกรมในแคปชั่นที่ว่า
** อิสระวินาทีสุดท้าย **
มินแค่นยิ้มให้กับตัวเองแล้วค่อยๆเช็ดเครื่องสำอางและอาบน้ำเตรียมพร้อมกับภารกิจต่อไปของเขา การเข้าหอกับเจ้าบ่าว แต่สำหรับเขามันคือการยัดเยียดความพ่อให้กับผู้ชายด้านนอกมากกว่า ยัดเยียดให้ผู้ชายคนนั้นรับผิดชอบเด็กท้อง เด็กที่เกิดจากความคึกคะนองของพวกมัน เขาไม่รู้หรอกว่าใครคือพ่อของเด็กในท้อง แต่ในเมื่อเหตุการณ์มันเกิดขึ้นแบบนี้ เขาก็เลือกที่จะทำแบบนี้
ยังไงลูกของเขาก็ต้องมีพ่อ !
“ก็อกๆ”
“จะอาบน้ำจนถึงพรุ่งนี้เลยรึไง ออกมาได้แล้ว”
เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้มินออกจากห้วงภวังค์ความคิด มินรีบอาบน้ำให้สะอาดไม่ตอบอีกฝ่าย มินเลือกที่จะใส่ชุดคลุมอาบน้ำออกมา เขามองหน้าผู้ชายด้านหน้าที่ปลดกระดุมเสื้อออกหมดทุกเม็ดโชว์แผ่นอกแกร่งและลูกระนาดที่หน้าท้อง
“มัวแต่ชักช้าอยู่นั้นแหล่ะ ฉันจะอาบบ้าง เหนื่อยจะตายละ” ครามพูดกับมิน เขามองอีกฝ่ายที่ล้างเครื่องลำอางออกหมดจด ใบหน้าขาวใสแบบธรรมชาติในชุดคลุมสีขาว เห็นไหล่ขาวๆนั้นทำให้เขารู้สึกเลือดสูบฉีดไม่น้อย
มินเดินเลี่ยงออกมาไม่พูดอะไร ครามมองอีกฝ่ายก่อนจะหัวเราะออกมาน้อยๆแล้วพูดว่า
“ไม่ต้องใส่เสื้อผ้านะ ยังไงคืนนี้ก็ต้องถอดอยู่ดี”
ครามพูดจบปิดประตูดังปัง มินนั่งมองตัวเองในกระจก เขาลูบหน้าท้องตัวเองเบาๆพร้อมเม้มปากอย่างครุ่นคิด
“แม่จะทนเพื่อลูก เพื่อลูกของแม่”
มินนั่งที่ปลายเตียงรอเวลาไม่นานนักครามออกมาในชุดผ้าขนหนูผืนเดียว อีกฝ่ายเช็ดผมเบาๆเดินออกมาเห็นมินนั่งนิ่งอยู่เลยคิดอยากจะแกล้ง
“นั่งนิ่งตัวแข็งไปหมดแล้วมั้ง ทำเป็นไม่เคยไปได้”
มินสะดุ้งเล็กน้อยเพราะเขาเอาแต่คิดไปเรื่อยเปื่อย มินหันไปสบตาอีกฝ่าย เขายอมรับเลยว่าครามเป็นผู้ชายที่หล่อ หุ่นดี เพอร์เฟ็ค เขาหลับหูหลับตามีอะไรกับผู้ชายคนนี้คงไม่ยาก เพียงแค่เขาต้องพยายามไม่นึกถึงเหตุการณ์ในคืนนั้นก็เท่านั้น
“ฉันตื่นเต้นไม่ได้เหรอ” มินพูดพร้อมยิ้มบางๆแล้ว อีกฝ่ายมานั่งคุกเข่าด้านหน้าเขา ทำให้มินขมวดคิ้วอย่างงกับพฤติกรรมคนตรงหน้า
“เช็ดผมให้ฉันหน่อยสิ ทำหน้าที่ภรรยาหน่อย” ครามพูดพร้อมยิ้มบางๆ ทำให้บรรยากาศที่ดูตึงเครียดเริ่มจะดีขึ้น
“ได้สิ คุณสามี” มินยิ้มรับพร้อมรับผ้าขนหนูมาเช็ดผมให้อีกฝ่ายเบาๆ
มินเช็ดผมไปเรื่อยๆแต่สายตาของทั้งสองคนสบตากับตลอด ทั้งสองคนมองกันอย่างมีความหมาย
ครามมองคนตรงหน้าที่สวย หวานเกินห้ามใจ ผิวขาวเนียนละเอียด รูปร่างกำลังดีไม่ผอมจนเกินไปมีเนื้อให้เขาเคล้นคลึงอย่างที่ต้องการ ครามเป็นฝ่ายรุกอีกฝ่ายก่อนโดนยืดตัวขึ้นทำให้จมูกของทั้งสองคนชนกันโดยที่สายตาของทั้งสองยังไม่ละออกจากกัน
“นายเป็นของฉัน หลังจากนี้นายเป็นของฉันคนเดียวจำไว้”
ครามพูดจบมินวางผ้าขนหนูลงก่อนจะคล้องคออีกแล้วจะพูดกระซิบริมฝีปากแนบชิด
“งั้นก็ทำให้ฉันเป็นของนายสิ”
มินพูดจบครามทนกับท่าทียั่วยวนของอีกฝ่ายไม่ไหว ครามบดริมฝีปากเข้าหาอีกฝ่ายทันที ครามละเลียดจูบอีกฝ่ายอย่างนุ่มนวลและค่อยๆร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆโดยมีมินเป็นผู้ตามที่ดี ลิ้นทั้งสองตวัดเข้าหากันอย่างไม่มีใครยอมใครจนได้ยินเสียงดังขึ้น
“จ๊วบบบบ อืออออ”
ครามขึ้นคร่อมมินเต็มตัวโดยที่ปากของทั้งสองยังไม่ผละออกจากกัน ครามสนุกกับริมฝีปากมินจนพอใจก็ผละออกมาซุกไซร้ซอกคอขาวอย่างเร่าร้อน
“อ๊ะ อ่าห์.......”
มินขยุ้มผมอีกฝ่ายอย่างแรงทำให้ครามเร่งเครื่องให้เร่าร้อนมากขึ้น ครามกระชากชุดคลุมของอีกฝ่ายออก ครามมองร่างขาวเนียนของมินที่เปลือยเปล่าอย่างจดจ้อง ก่อนจะยิ้มพอใจ มินเห็นท่าทีคนด้านหน้าเลยอ้าขาอย่างเชิญชวนและมองครามอย่างเชิญชวนไม่แพ้กัน
ครามก้มลงมาหยอกล้อกับยอดอกสีชมพูสวย ครามตวัดลิ้นพร้อมมองสีหน้าขิงมินที่ปรือตามองเพดานอย่างเสียวซ่าน
“ซี๊ดดดดด อ่าห์......”
ครามลงลิ้นลงมาเรื่อยๆจนถึงช่องทางสีสวย ครามยกขาเรียวขาวของอีกฝ่ายขึ้นและไซร้ไปตามขาขาวอย่างคลั่งไคล้
“นายกำลังทำให้ฉันคลั่งรู้ไหม” ครามพูดแล้วสบตามินที่นอนยิ้มยั่วอยู่
“แล้วช้าอยู่ทำไม” มินพูดเสียงกระเซ่าก่อนจะคลึงยอดอกตัวเองเล่นอย่างยั่วเย้า
ครามทนไม่ไหวเขายืดตัวขึ้นไปบดจูบอีกฝ่ายที่แสนยั่วเขาเหลือเกิน มินรับจูบร้อนแรงของอีกฝ่ายก่อนจะเป็นฝ่ายรุกบ้าง มินสะกิดยอดอกสีเข้มของอีกฝ่ายและผลักอีกฝ่ายให้นอนลงก่อนจะขึ้นคล่อม มินนั่งลงตรงกลางระหว่างตัว เขาเอาบั้นท้ายงอนสวยเสียดสีกับความเป็นชายที่ใหญ่โตจนเขาแอบหวั่นเล่นให้อีกฝ่ายเสียว
“อ่าห์ อือออออ ซี๊ดดดด....”
มินก้มลงหยอกล้อกับยอดอกสีเข้ม เขาไล้ลิ้นไปตามแผงอกแกร่งของครามอย่างเย้ายวน มินไล้ลิ้นลงมาเรื่อยๆไปตามลูกระนาดของอีกฝ่าย เขาเหลือมองครามที่มองเขาด้วยสายตาหวานเชื่อมและครางออกมาไม่หยุดปาก
“อ่าห์ อืออออ เสียว ซี๊ดดดดดดดดดดด......”
มินจับความเป็นชายแท้งใหญ่โตของครามไว้ในอุ้งมือ มินแลบลิ้นหยอกล้อส่วนหัวเบาๆก่อนจะปรือตามมองอีกฝ่ายและยิ้มหวานก่อนจะอมมันเข้าไปจนสุดลำ
“โอ้ววววว ซี๊ดดดดดดดด.....”
มินออรัลให้อีกฝ่ายไปเรื่อยๆ เขาโก่งบั้นท้ายโค้งและส่ายมันอย่างยั่วอีกผ่าย
ครามทนไม่ไหวกับภาพตรงหน้ากระชากมินขึ้นมาบดจูบอย่างร้อนแรงและรุนแรงขึ้นก่อนจะเป็นฝ่ายคล่อมอีกฝ่ายเอง
“นายกำลังทำให้ฉันหลงนายใช่ไหม”
“หลงเมียตัวเองมันผิดตรงไหน” มินตอบพร้อมเคียงคอมองอีกฝ่ายอย่างยั่วยวน ครามเลยลงโทษอีกฝ่ายด้วยการจูบอย่างแรงและหยิบเจลที่หัวเตียงมาทาที่ช่องทางสีสวยของอีกฝ่ายทันที
มินเห็นถึงความรุนแรงของอีกฝ่ายที่เพิ่มขึ้นทำให้อดเป็นห่วงเจ้าตัวเล็กในท้องไม่ได้เลยปรามอีกฝ่ายไว้
“อย่าแรงมากซิ วันแรกเดี๋ยวช้ำหมดหรอก”
“นายอยากจะยั่วฉันเอง ช่วยไม่ได้”
ครามพูดจบสอดนิ้วแรกเข้ามาและซุกไซร้อีกฝ่ายอย่างร้อนแรงไม่นานนักครามก็เพิ่มอีกสองนิ้วเข้ามาทันทีเพราะเขาทนความยั่วยวนของอีกฝ่ายไม่ไหวแล้ว
ครามขึ้นไปบดจูบกับอีกฝ่ายอีกครั้งก่อนจะสอดความเป็นชายของเขาเข้าไปทีละนิดจนสุดลำ
“อ่าห์ อืออออออ เบาๆหน่อย อือออ...”
“ฉันไม่ไหวแล้ว ขอนะ ซี๊ดดดด....”
“พั่บๆๆๆๆๆ”
เสียงกระแทกดังขึ้นเรื่อยๆ ร่างของมินสั่นคลอนไปตามแรงกระแทก มินพยายามหลับตา เขาต้องไม่คิดถึงเหตุการณ์ในคืนนั้น และคิดว่าอีกฝ่ายคือสามีของเขา และจะเป็นคนที่จะมาช่วยรับผิดชอบลูกของเขา เขาต้องผ่านมันไปให้ได้
“อย่าหลับตาสิ มองฉัน” ครามพูดพร้อมจับหน้าอีกฝ่าย มินมองอีกฝ่ายที่มองเขาด้วยแววตาปรารถนามินเลยจ้องอีกฝ่ายกลับและจับหน้าอีกฝ่ายมาบดจูบ
เขาต้องฝืน
ฝืนมันให้จบ
“อ่าห์ ซี๊ดดดดดดด ไม่ไหวแล้ว....”
“อืออออ อ่าห์.....”
“อาห์.................”
ครามกระตุกสอสงสามครั้งก่อนจะฟุบลงไปลงบนอกมิน ครามเงยหน้ามองอีกฝ่ายอย่างปรารถนา มินยิ้มหวานให้อีกฝ่ายก่อนจะพูด
“เอาออกไปสิ ฉันเหนื่อย”
“คิดว่าคืนนี้จะได้พักเหรอ”
ครามพูดจบก็เริ่มกิจกรรมเร่าร้อนต่อทันที
มินพยายามหลับหูหลลับตาให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี
เขาภาวนาให้คืนนี้จบลงไวไว
มินตื่นขึ้นมาในตอนสายของอีกวัน มินรุ้สึกเมื่อล้าจากเหตุการณ์เมื่อคืน เขาอดที่จะลูบหน้าท้องและพึมพำกับตัวเองเบาๆไม่ได้ว่า
“หนูต้องอดทนนะลูก”
มินมองคนที่นอนข้างๆ ผู้ชายคนนี้ดูดียังกับเทพบุตรกรีก ทุกอย่างดูลงตัว แต่หน้าตาตรงข้ามกับนิสัยเลวๆเหลือเกิน มินเบื้อนหน้าหนีแล้วจะลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่กลับโดนโอบจากด้านหลังซะก่อน
“จะไปไหน ไม่คิดจะมอนิ่งสามีหน่อยรึไง” ครามพูดกระซิบข้างหูมิน
มินเบี่ยงหน้ามองอีกฝ่ายก่อนจุ๊บริมฝีปากครามเบาๆ
“มอนิ่งคิสครับสามี” มินพูดจบรีบลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องน้ำและมองอีกฝ่ายยิ้มๆ
มินอาบน้ำอยู่ใต้ฝักบัว เขาล้างตัวเงยหน้ามองสายน้ำที่ไหลลงมากระทบใบหน้าเขาแล้วเหม่อลอย
เขาต้องเข้มแข็ง และสู้เพื่อลูกและครอบครัว
มินปล่อยให้ความคิดไหลไปกับสายน้ำเรื่อยๆ
“อ๊ะ”
มินอุทานตกใจเมื่อรู้สึกถึงไออุ่นจากด้านหลังแผ่นหลังของมินกระทบกับแผ่นอกแกร่ง มินเบี่ยงหน้ามองเจอครามยืนยิ้มกะล่อนอยู่
“อาบน้ำด้วยนะจ้ะเมียจ๋า”
มินส่ายหน้าเบาๆก่อนจะเบี่ยงคอให้อีกฝ่ายซุกไซร้
และกิจกรรมร้อนแรงก็เกิดขึ้นอีกครั้งในห้องน้ำ กว่ามินจะได้ออกจากห้องน้ำก็ทำเอาเมื่อยขาไม่น้อย
ครามและมินกลับมาในบ้านสุริยะทิพย์ในตอนเย็นหลังจากที่ทั้งคู่ไปหาอะไรกินกันเสร็จเรียบร้อย มินเดินเข้ามาในบ้านเคียงคู่คราม ด้านหน้าเขาเห็นอาคม คิม และเหมือนจะมีลูกน้องในบ้านมาต้อนรับครบทุกคน
“กลับมาช้ากว่าที่คิดนะคราม” อาคมทักขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าของลูกชายที่ดูจะแจ่มใสจนเขาจับได้
“พอดีพามินไปหาไรกินมาด้วยนะครับ” ครามตอบพร้อมโอบมินไว้ในอ้อมแขน
“มาก็ดีละ เอาละฉันจะแนะนำทุกคนให้รู้จักกับคนตรงหน้า หลังจากนี้หนูมินจะเข้ามาอยู่ในบ้านสุริยะทิพย์ในฐานะภรรยาของคุณชายใหญ่ ทุกคนต้องให้ความเคารพหนูมินในฐานะคุณนายใหญ่ เข้าใจไหม” อาคมพูดด้วยน้ำเสียงดังกังวานและหน้าเกรงขาม ทุกคนพยักหน้าและพูดพร้อมกัน
“เข้าใจครับ / คะ”
มินพนักหน้าและยิ้มให้กับทุกคนอย่างทักทาย
“แยกย้ายกันไปได้ละ”
อาคมพูดจบทุกคนแยกไปทำหน้าที่ของตน แต่มีหญิงสาวอายุมากกว่าเขาไม่กี่ปียืนอยู่และยิ้มให้เขาอย่างเป็นมิตร
“นี่คือแป้น ฉันจะให้แป้นมาเป็นคนรับใช้ส่วนตัวของเธอ มีอะไรก็บอกแป้นละกัน”
“ขอบคุณครับคุณพ่อ” มินพูดพร้อมยกมือไหว้และสรรพนามที่เปลี่ยนไป
อาคมพยักหน้าเข้าใจและผละออกไป แป้นเลยเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อน
“แป้นไปในครัวก่อนนะคะ มีอะไรเรียกหาได้นะคะ” แป้นพูดจบยิ้มให้เจ้านายคนใหม่ของเขาและผละออกไป
ตรงหน้าเหลือเพียงมิน คิม ครามเท่านั้น ครามหันไปมองคิมเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยขึ้นมา
“แกมีอะไรคิม”
“เปล่าพี่ ผมแค่สงสัยว่าทำไมกลับกันมาซะเย็นเชียว” คิมถามด้วยน้ำเสียงยียวนตามสไตล์
“หึ เข้าหอกันหนักไปหน่อย” ครามพูดจบโอบภรรยาของเขาและเดินขึ้นไปบนห้องทันที
มินเหลือบไปมองคิมที่ยืนหน้านิ่งทั้งสองฝ่ายสบตากัน มินเลยยิ้มหวานให้อีกฝ่าย ก่อนจะเบื้อนหน้ากลับมาเชิ่ดเหมือนเดิม
__________________________________________________
มาต่อละครับ ตอนนี้แอบเขียนยากตรงฉากเลิฟซีน ซึ่งคนเขียนไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่ ฮ่าๆ ยังไงก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์นะครับ :กอด1: :L2: :L1: :pig4:
-
โถ่ ทำเบาๆ เดี๋ยวลูกกระเทือน
-
มิน
วางแผนให้พี่น้องตีกันเอง
ระวังตัวแปรอื่นจะโผล่มาน่ะ
-
แผนต่อไปล่ะมิน
-
ทำกิจกรรมขนาดนี้. จะท้องก็ไม่แปลกละนะ. แต่อายุครรภ์จะโกหกยังไงละเค๊อะ
-
ขนาดคนเขียนบอกว่าไม่ถนัดเขียนเลิฟซีนนะคะเนี่ย เลือดหมดตัว :jul1: :haun4: :pighaun:
น้องมินสู้ๆ ตัวเล็กในท้องก็สู้ๆนะ :กอด1:
-
ช่างทำรุนแรงเหลือเกินนนนนนน
-
สงครามระหว่างพี่น้องคงจะเกิดขึ้นในไม่ช้าสินะ หึหึ o3 o3 o3
-
ถามว่าฟินไหม? มากๆเลยข่ะ
เดาความคิดมินไม่ออก ฮาาาา
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
:katai1: คิดว่าเรื่องนี้คงไม่หมูแน่ๆ เพราะอิตาอาคมอาจจะเป็นตัวแปรที่คอยขัดขวางก็ได้
เรื่องเข้าหอเนี่ย ไม่เลยจ๊าา ไม่เก่งเลยยยยยยยยยยย อิชั้นแทบตายคาคอม :pighaun:
-
:jul1: :jul1:
-
โอ๊ยยย มินเด็ดมาก TwT
มินต้องสู้นะ อยากเห็นพี่น้องตีกันจริงๆ 555555555555555555
-
สั้นง่ะะะะะะะะ :ling1: :ling1: ค้างงงงง
เอาให้เจ็บๆเลยนะคะะะ คนอ่านซาดิสต์ :katai5: :hao7: กิกิ :hao3:
-
มินเวลาไม่พยศก็น่ารักดีนะ อิอิ
ชอบเวลามินเป็นแบบนี้อ่ะ ท่องไว้นะมิน เพื่อลูก ๆ
:really2: :really2:
อินไปนิ๊ดนึง แฮ่ๆ :hao7:
รออ่านตอนต่อไป ให้กำลังใจคนเขียนจ้า
-
เมื่อไหร่จะรู้ซะทีว่าข่มขืนไปเพื่ออะไร รอคลายปมอยู่นะคะ
-
แผนของมินเริ่มแล้วใช่ไหม
-
อายุเด็กในท้องตอนนี้กับทำกันตอนแต่งงานนี่มันจะโกหกครามได้หรอ ครามจะหลงกลไหมนิ
ตกลงขมขื่นมินกันทำไมอ่ะ เหมือนครามกับคิมเริ่มมีสงครามเย็นนิดๆละ
-
ครามหลงมินแล้วสินะ หึหึ o18 :beat:
-
พี่น้องจะทะเลาะกันเองหรือป่าวนะ
-
เอาให้แหลกกันไปข้างนึง
-
ครามกับคิมคงจะตีกันในไม่ช้าสินะ
-
คิดว่ามินคงไม่คิดที่จะโกหกครามหรอกเรื่องท้อง
ถ้าหากว่าอีกฝ่ายรู้ขึ้นมา เพราะว่าครามก็คือ 1 ใน 4 ที่มีความเป็นไปได้ว่าจะเป็นพ่อของเด็กในท้องมิน - 25 เปอร์เซ็นต์
อีก 25 เปอร์เซ็นต์ก็คือ คิม ไงลูกอาคมก็มีโอกาส 50 - 50 ที่จะเป็นพ่อเด็กในท้อง
ถึงไม่เอาเด็กยังไงเด็กก็เป็นลูกของมินอยู่ดี
เรารอสะใจตอนที่ครามกับคิมรู้เรื่องท้อง
-
แอบเซงตรงที่ มินดูแรดไปหน่อย
มันแอบผิดหวังในใจเบาๆ
แรงเกิ๊น นี้มันบทนางร้ายชัดๆ 555+
ไม่คิดว่ามินจะแรดและแรงได้ขนาดนี้
แต่ก็นะ ถือเป็นสีสันไปละกัน
ดูทรงแล้ว ต่อไปคงจะไม่พ้นมีอะไรกับคิม อะสิ งานนีั้
แล้วเรื่องลูกจะปล่อยให้ท้องดตแล้วค่อยบอกหรอ
จริงๆ น่าจะบอกและโทดพวกมันก่อนกะได้
ประมาณว่าไม่ต้องการให้รับผิดชอบแต่ขู่พวกมันไห้พวกมันเสียดายลูก
แต่ก็นะ ในเมื่อมินคิดอยากจะไห้ลูกมีพ่อก้ตามใจ
เป้นเรา เราเป็นทั้งพ่อและแม่เองดีกว่า ที่จะมีพ่อเหี้ยๆแบบพวกมัน เหอะๆ (ผิดหวังตรงนี้)
-
เรื่องนี้อ่ะ ลุ้นสุดเบย มาต่ออีกให้หานลุ้นก็ดีนะครับ
-
:mew1:ชอบใจจังที่ผู้เขียนให้นายเอกไม่แพ้ใคร รีบมาลงตอนใหม่นะคับ
-
ทนไว้ๆ เดี๋ยวทุกอย่างจะดีขึ้น มั้ง...
-
แอบลุ้นอ่ะ มาต่อไวไวนะ
-
อ่านแล้วหน่วง อึดอัดนะแนวนี้ :katai1:
อยากให้มินบอกครามว่าท้องนะ อยากรู้ว่าครามจะรู้สึกยังไง
คือมินไม่ได้นอกใจไง ตัวครามและพวกข่มขืนเอง
ลูกจะเป็นของตัวเองรึเปล่าก็ไม่รู้ เจ็บน่าดูนะ
แต่ถ้าตามแผนมิน คงไม่บอกจนกว่าท้องป่องให้ครามเข้าใจผิดเอง
ปล. ไม่ว่ายังไงก็ไม่อยากให้ไปมีไรกะหนุ่มๆ3เลวที่เหลือนะ ทำเพื่อลูก อย่ามุ่งแก้แค้น!
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
มาต่อเร็วๆนะคะ
-
ขนาดหลับหูหลับตายังปาไปหลายรอบแถมล้างหน้าไก่ตอนเช้าอีก :haun4: อดทนไว้ตัวเล็ก แม่กับพ่อกำลังต่ออวัยวะเพิ่มให้นะลูก แต่ยังไงก็อย่าแรงนักเลยคุณคราม หมั่นไส้ทีอย่างนี้มาพูด เป็นของฉันคนเดียว ก่อนหน้าพาน้องกับเพื่อนน้องมาเสียวด้วย ไม่เข้าใจทำไมต้องทำกับมินแบบนี้ ถ้าแค่สองคนพี่น้องก็ยังพอทำเนา แต่นี่เอาเพื่อนน้องมันมาอีกสองคน :z6: ติดตามต่อว่ามินจะทำยังไงต่อ แต่เชื่อว่ามินใจแข็งไม่รับพ่อของลูกไม่รู้ว่าคนไหนให้มาร่วมชีวิตได้ง่ายๆหรอก เอาตรงๆนะ ถ้าตอนจบมินแก้แค้นและพวกมันสำนึกเรื่องกระจ่าง ไม่จำเป็นต้องมีพระเอกก็ได้ สนับสนุน หรือ จะมีผู้ชายดีๆไม่รังเกียจมารักกับมินเลยยิ่งดี สะใจ o18
-
อยากรู้อะใครจะเป็นพ่อเด็ก :katai2-1:
-
มินนางสู้คนนะแต่ทำแบบนี้คงหาความสุขได้ยากอ่ะ สงสารนางจัง
-
ที่มินยังไม่บอกครามตอนนี้ว่าท้องเพราะแคร์คำพูดของพ่อมากกว่าหรือเปล่า
ถ้าทำเป็นท้องกับคราม ก็จะไม่หลุดพ้นคำว่าท้องไม่มีพ่อ
ส่วนครามจะรู้ความจริงหรือไม่อย่างไรก็ต้องรับผิดชอบอยู่ดี
ถ้าครามรู้ว่ามินท้องตั้งแต่แรกพ่ออาจจะรู้ด้วยก็ได้ ก็เลยทำเนียนๆ
แต่เราไม่เห็นด้วยเรื่องพี่น้องตีกัน เราเป็นห่วงลูกในท้องมิน
เราว่าแค่ท้องก็หนักหนาแล้วนะ ไว้คลอดก่อนแก้แค้นทีหลังก็ไม่สาย
ตอนนี้ห่วงลูกดีกว่า ไปตรวจหน่อยไหมว่ายังอยู่หรือเปล่า โดนว่าที่พ่อทำซะอย่างนั้น :katai1:
-
นี่คือไม่ถนัดบทเลิฟซีนนะเนี่ย. :)
รอดูต่อไป มินจะแก้แค้นต่อยังไง
-
:haun4:
-
อดทนเพื่อลูกนะมิน~
-
คืนแรกก็โดนจัดหนักซะแล้วมิน
-
แผนการกำลังจะเริ่มซินะ คึคึ
-
ใครเป็นพ่อเด็ก ต้องรอพิสูจน์ต่อไป
งานนี้บ้านต้องแตกแน่
-
มินแซ่บเว่อร์ :hao6:
-
ก็ยังสงสัยอยู่ดี ว่าทำร้ายมินทำไม :katai1:
-
หนูมิน อดทนไว้ลูก อย่าพึ่งท้อน๊าาา :L2:
:กอด1: เป็นกำลังใจให้ทั้งหนูมินและคนแต่งเลยนะคร๊าาาา
-
สู้ๆ นะมิน
-
จะเปงไงน้อ
-
พูดเลยว่าฉากเลิฟซีนเราอ่านผ่านๆอะ สงสารมินตอนโดนข่มขืน :mew2:
-
มาไวๆน้า อยากอ่านทู๊กกกวันเลยยย :hao7:
-
มินโคตรแกร่งอ่ะ ยอมอดทนทำทุกอย่างเพื่อลูก
ครามทำดีกับมินหน่อยเหอะ รุนแรงซะเหลือเกิน
-
รออยู่นะ อิอิ
-
มินร้ายกาจ ดีอ่ะ สนุกจ้าาาา
-
:pighaun: :pighaun: :haun4: โอ๊ยยยเลือดสาดดดด มาต่อคอนต่อไปเรื่อยๆนะคับติดตามอยู่คับ
-
มินเข้มแข็งสุดยอดดด เราว่ามินตั้งใจแรดนะ เหมือนสถานการณ์มันบีบบังคับไม่ให้อ่อนแอ
-
มาเร็ว ๆ น๊าาา
-
มารอทู๊กวันเลยน้าาาาาา :katai1:
-
หมดจากศึกแย่งเมีย
เด๋วก็มีศึกแย่งลูก หึหึ
ปกติไม่ชอบแนวหลาย P
แต่อยากรู้ปม ก็จะตามอ่านนะ
-
มาซักทีดิ รอนานแล้วคับ
-
ข่ม ขืน ฝืน รัก
ตอนที่10
มินเดินลงบันไดในตอนเช้าของอีกวัน เขาจับราวบันไดพร้อมกวาดสายตามองบ้านหลังนี้ ไม่สิต้องเรียกว่าคฤหาสน์มากกว่า บ้านสองชั้นหลังใหญ่ขนาดนี้ ตกแต่งด้วยสีทองทั้งหลัง
“คุณมินตื่นเช้านะคะ” แป้นที่เดินออกมาจากครัวหันมาทักทาย
“ตื่นเช้ามาสูดอากาศบริสุทธิ์บ้างก็ดี” มินตอบพร้อมยิ้มให้แป้น
“คุณมินจะรับอาหารเช้าเลยไหมคะ หรือจะรอตั้งโต๊ะตอนเจ็ดโมงครึ่งพร้อมคุณท่าน”
แป้นพูดจบมินยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อยก่อนจะหันไปสบตากับรูปของอาคมรูปใหญ่ที่ติดอยู่ในผนังห้องรับแขก
“รอคุณพ่อดีกว่า” มินพูดจบหันไปยิ้มให้แป้นก่อนจะผละออกมาเดินเล่นในสวน
มินเดินทอดน่องไปเรื่อยๆในสวนข้างบ้าน สวนที่นี่ตกแต่งอย่างสวยงาม มินสูดอากาศบริสุทธิ์ในตอนเช้าเข้าปอดแล้วลูบหน้าท้องตัวเองเบาๆ
“อากาศดีไหมลูก” มินยิ้มให้หน้าท้องอย่างอ่อนโยน
บางครั้งเขาก็คิดว่าทำไมถึงไม่บอกครามว่าท้อง เพราะยังไงครามก็อยู่ในคืนนั้น แต่ที่เขาเลือกจะไม่บอก ไม่เอาลูกมาบีบบังคับ เพราะเขาไม่อยากให้พ่อของเขารู้ ไม่อยากให้พ่อของเขาผิดหวังว่าเขาท้องไม่มีพ่อ ไม่รู้ว่าท้องกับใคร
มินลูบหน้าท้องแล้วคิดเหม่อลอย เขาไม่รู้ว่าจะหลอกคนพวกนี้ไปได้อีกนานแค่ไหน ท้องก็โตขึ้นเรื่อยๆ ถ้านับเวลาก็ร่วมสองเดือนแล้ว จะทำยังไงไม่ให้คนพวกนั้นจับได้
“ตื่นเช้าเหมือนกันเหรอ”
เสียงทักจากด้านหลังทำเอามินสะดุ้ง มินหันไปมองเจอคิมในสภาพเหงื่อเต็มตัว สงสัยเพิ่งวิ่งออกกำลังกายเสร็จ
“ใช่ ไม่คิดว่านายจะตื่นเช้า”
“ทำไมเหรอ หน้าอย่าผมไม่น่าจะตื่นเช้าหรือไง” คิมพูดอย่างยียวนพร้อมยื่นหน้าเข้ามาใกล้ มินถอยหลังเว้นระยะห่างทันที
“อย่าเข้ามาใกล้ฉันเหม็น” มินรู้สึกเวียนหัวทันทีที่คิมเข้ามาใกล้ เขารู้สึกเหม็นอย่างบอกไม่ถูก
“อะไรคุณ เหงื่อจากการออกกำลังการเซ็กซี่จะตาย”
มินไม่อยากจะพูดด้วยต่อ เข้าเลิกที่จะโบกมือปัดแล้วเลี่ยงเดินออกมาทันที
“หมับ!”
“รีบหนีไปไหน คุยกันก่อนสิ” ครามพูดพร้อมจ้องมองมิน มินมองมือที่จับแขนเขาไว้แล้วจ้องหน้ามองอีกฝ่ายกลับ
“นายควรรู้ว่าต้องปฏิบัติกับฉันยังไง ตอนนี้ฉันเป็นใคร นายไม่ควรจะมาทำแบบนี้กับฉัน”
“หึ ทำไมผมจะไม่รู้ว่าคุณคือพี่สะใภ้ผม” คิมพูดพร้อมเดินเข้ามาใกล้ มินและคิมจ้องตากันอย่างไม่ลดละ คิมเลยพูดต่อ
“แต่บางครั้งมันก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้หรอก ถ้าคนที่ผมมองมาตลอดต้องโดนพี่ชายคาบไปกิน” คิมพูดจบประชิดตัวมินมากขึ้น มินไม่ถอยห่าง ถอยหนี เขาเลือกที่จะเชิดหน้าและมองอีกฝ่ายหัวจรดปลายเท้าก่อนจะยิ้มมุมปาก
“นายแอบชอบฉันมาก่อนเหรอ”
“หึ ผมไม่ได้แอบชอบคุณหรอก แต่ผมอยากครอบครองคุณมากกว่า”
สายตาทั้งสองจ้องกันอย่างไม่มีใครยอมแพ้ มินเลยเป็นฝ่ายสะบัดมืออีกฝ่ายออกก่อนจะกอดอกมองอีกฝ่าย
“ครอบครอง ฉันอยากรู้นักว่าคนอย่างฉันมีดีอะไรหนักหนาถึงอยากจะครอบครอง”
“คุณไม่ดูตัวเองเลยหรือไง สวย หวานเหมือนตุ๊กตากระเบื้องเคลือบ แต่กลับเชิด หยิ่งยะโส ไม่แคร์ ไม่สนใคร คนในมหาลัยหลายคนอยากจะครอบครองคุณ ปราบพยศคุณ ทำให้คุณมาสยบแทบเท้าให้ได้”
“ฮ่าๆ ฉันเพิ่งรู้นะว่าใครต่อใครเขามองฉันแบบนั้น แต่คนอย่างฉันปราบพยศไม่ง่ายหรอก”
“เพราะคุณไม่ง่ายไง ใครๆถึงอยากได้” คิมพูดจบมองอีกฝ่ายด้วยสายตามีความหมาย มินยิ้มหวานก่อนจะเอื้อมมือไปลูบใบหน้าหล่อ คมของอีกฝ่าย
“นายเลยอยากได้ฉันอีกใช่ไหม” มินพูดจบตบหน้าคิมเบาๆก่อนจะผละออกมาเดินเข้าบ้านไป
คิมมองท่าทีของอีกฝ่ายที่เดินผละไป เขามองมินดูความรู้สึกกระหาย
คนอย่างนายคิมหันต์ไม่เคยรู้สึกว่าใครเข้าถึงยากแบบนี้มาก่อน
มินคือคนแรกที่ทำให้เขาสนใจ ทำให้เขาเป็นฝ่ายตื้อ เข้าหา เพราะชีวิตเขามีแต่คนรอผลีกายให้ ต่างกับมินที่เขายิ่งเข้าหาอีกฝ่ายกลับไม่สนใจเขา
มินคือคนที่นิสัยร้ายต่างกับหน้าตาและดูเป็นดอกไม้สวย สง่า ลึกลับ กลืนกินไปไม่รู้จะโดนพิษหรือเปล่าแต่มันกลับทำให้เขาอยากจะเสี่ยง
เสี่ยงที่โดนพิษมันจนกระอักเลือดหรือเปล่า !!
“ไปไหนมา”
มินเดินมาในห้องอาหาร เจอครามและอาคมนั่งอยู่ก่อนแล้ว มินหันไปยิ้มให้ทั้งสองก่อนจะนั่งลงข้างๆคราม
“ไปเดินเล่นในสวนมา”
“ทำไมไม่รอลงมาพร้อมกัน”
“ก็คุณนอนหลับสบายอยู่ฉันก็ไม่อยากจะกวน”
ครามและมินถามไถ่กันไปเป็นปกติ แต่พฤติกรรมตรงหน้าอยู่ในสายตาของอาคมตลอด อาคมมองทั้งสองก่อนจะเอ่ยขึ้นมา
“ดูปรับตัวเข้าหากันได้ง่ายนะ”
มินได้ยินอย่างนั้นหันไปยิ้มให้อาคมก่อนจะตอบอีกฝ่าย
“ยังไงก็สามีภรรยากันนิครับ ปรับตัวเข้าหากันได้ไวยิ่งดี”
อาคมยิ้มน้อยๆไม่ตอบอะไรต่อ จังหวะเดียวกับคิมเดินเข้ามาในห้องอาหารพอดี คิมนั่งลงตรงข้ามครามก่อนจะหันไปบอกป้านุช หัวหน้าแม่บ้าน
“ป้านุชครับ ตักข้าวเลยผมหิวแล้ว”
“คะคุณชายเล็ก” ป้านุชรับคำแล้วสั่งให้เด็กรับใช้ช่วยกันตักข้าว
โต๊ะอาหารดำเนินไปอย่างเงียบๆจนทุกคนทานเสร็จแยกย้ายกันไปทำธุระของตัวเอง
วันนี้เป็นวันอาทิตย์มินยังได้หยุดอีกวัน พรุ่งนี้วันจันทร์เขาก็คงต้องไปมหาลัยตามปกติแล้วสินะ
“อยากไปฮันนีมูนที่ไหนไหม” ครามถามขึ้นขณะถอดเสื้อผ้าเตรียมอาบน้ำ
“คุณจะพาไปเหรอ” มินถามอย่างงงๆ เพราะไม่คิดถึงเรื่องนี้เลย เขาคิดว่าแค่แต่งงานกันให้จบๆซะอีก
“ใช่ อยากไปไหนละ”
“ไปภูเก็ต” มินตอบพร้อมยิ้มออกมาอย่างลืมตัว เขานึกถึงตอนเด็ก เขาไปเที่ยวซัมเมอร์กับครอบครัวในตอนเด็ก ตอนนั้นเขามีความสุขมากๆเลย
“ได้สิ” ครามตอบทำให้มินหยุดความคิด ครามเดินเข้ามาใกล้มินพร้อมโอบกอดอีกฝ่ายเข้ามาหาตัวก่อนจะกระซิบเบาๆ
“รู้ไหมเมื่อกี้นายยิ้มน่ารักแค่ไหน”
มินชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะมองอีกฝ่ายแล้วพูดขึ้นอย่างล้อๆ
“ทำไม เมื่อก่อนฉันยิ้มไม่น่ารักหรือไง”
“ไม่ใช่ แต่เมื่อกี้ฉันรับรู้ได้ว่าเธอยิ้มมาจากใจของเธอจริงๆ” ครามพูดพร้อมจ้องอีกฝ่ายด้วยแววตาหวานชื่น มินมองตอบสายตาคู่นั้นก่อนจะพูด
“คุณก็ทำให้ฉันมีความสุขบ่อยๆสิ”
“งั้นเข้าไปในห้องน้ำเถอะ ฉันจะทำให้เธอมีความสุขเอง” ครามพูดจบอุ้มอีกฝ่ายเข้าไปในห้องน้ำทันที
“ซี๊ดดดดดดดด อ่าห์ อือ.....”
“อื้มมมมม ซี๊ดดดด....”
วันนั้นทั้งวันครามเอาแต่อยู่ในห้องทำงานเพราะต้องเคลียร์เอกสารที่คั่งค้าง มินนั่งดูทีวีจนเบื่อเลยออกมาเดินเล่นข้างล่าง ระหว่างทางเดินไปหลังบ้านผ่านห้องออกกำลังกาย มินหันไปเจอคิมที่ออกกำลังกายอยู่ในห้อง อีกฝ่ายถอดเสื้อเปลือยเปล่าท่อนบน อีกฝ่ายซิตอัพทำให้เห็นซิคแพคชัดเจนมากขึ้น มินยืนเกาะประตูมองอีกฝ่ายยิ้มๆ
“เอ้า คุณ !” คิมหันมาเจอมินยืนอยู่ คิมแปลกใจเล็กน้อยเพราะคิดว่าอีกฝ่ายคงอยู่กับพี่ชายเขาในห้อง
“ตกใจอะไร” มินพูดพร้อมเดินเข้ามาในห้อง เขากวาดสายตามองร่างกายอันสมบูรณ์แบบของอีกฝ่าย ไม่ต่างจากพี่ชายเลยจริงๆ
“มองผมขนาดนั้น กินผมเลยไหม” คิมพูดพร้อมสายตาเจ้าเล่ห์จนมินหัวเราะออกมาเบาๆ
“ทะลึ่งละ ฉันแค่มองว่าหุ่นของนายก็ดีไม่แพ้พี่ชายนายเลย”
“ใช่ นอกจากหุ่นผมดีแล้วอย่างอื่นผมก็ดีนะ” คิมมองมินพร้อมยิ้มมุมปาก มินสบตากับอีกฝ่ายก่อนจะทิ้งสายตาเบื้อนมองทางอื่น
“ฉันไม่อยากรู้หรอก” มินพูดจบจะเดินออกจากห้องแต่โดนอีกฝ่ายพูดขัดซะก่อน
“ทำไมพี่ชายผมถึงปล่อยให้เจ้าสาวหมาดๆมาเดินเหงาได้ละ”
มินหันไปมองอีกฝ่ายที่นั่งมองเขาอยู่
“ครามเขาต้องเคลียร์งาน”
“อ๋อใช่ พี่ชายผมทำงานหนัก เพราะต้องแบกรับงานต่อจากพ่อคงไม่มีเวลาให้ภรรยาสินะ” คิมพูดจบมินกอดอกมองอีกฝ่าย เพราะเขารู้ว่าอีกฝ่ายยังพูดไม่จบ
คิมยิ้มเมื่อเห็นท่าทีของอีกฝ่าย เขาลุกขึ้นแล้วเดินเข้ามาใกล้อีกฝ่ายมากขึ้น
“น่าสงสารคุณภรรยาหมาดๆ เหงาแย่”
“ฉันไม่เหงาหรอก ดีซะอีกครอบครัวจะได้สมบูรณ์” มินพูดพร้อมยิ้มหวาน คิมชะงักเล็กน้อยเพราะอีกฝ่ายไม่เป็นไปตามที่เขาคิด
“ครอบครัว คุณคิดจะสร้างครอบครัวกับพี่ผม” คิมขมวดคิ้มเมื่อได้ยินอีกฝ่ายพูดถึงคำนั้น
“ใช่ นายอาจจะไม่รู้ว่าฉันสามารถท้องได้ตามกรรมพันธุ์บรรพบุรุษตระกูลฉัน” มินเชิ่ดหน้าใส่อย่างเหนือกว่าเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเริ่มนิ่งไป
“คุณคิดจะมีลูกกับพี่ชายผม”
“ใช่สิ ไม่ให้ท้องกับสามีตัวเองจะให้ไปท้องกับใครละ” มินพูดขึ้นอย่างติดตลกแล้วมองหน้าอีกฝ่าย
“ผมไม่คิดว่าคุณจะรักพี่ผม” คิมกระชากอีกฝ่ายเข้าหาตัวทันทีเมื่อเห็นท่าทีของอีกฝ่าย มินยังเชิดหน้าไม่สะทกสะท้านก่อนจะตอบ
“แต่งๆกันไปเดี๋ยวก็รักกันเอง โบราณเขาว่าอย่างนั้น ฉันอยากจะลองพิสูจน์ดูเหมือนกัน”
“แต่ผมไม่อยากให้คุณรัก !!” คิมตวาดเสียงดังจนมินตกใจ สีหน้าของอีกฝ่ายดูโกรธขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
“นาย...”
“มึงมีสิทธิ์อะไรมาห้าม !!”
เสียงตวาดเสียงดังกว่าทำเอามินหันไปมอง เจอครามยืนหน้านิ่งอยู่ นิ่งจนเขากลัว
ครามเดินเข้ามาใกล้มินและคิมมากขึ้น ครามกระชากมินมาข้างตัวอย่างแรง
“ปล่อยเมียกู !” ครามพูดจบจ้องหน้าคิมเขม็ง คิมจ้องกลับอย่างไม่ยอมแพ้
“กูถามว่ามึงมีสิทธิ์อะไรมาห้าม มึงยังไม่ตอบกู” ครามยังคาดคั้นอีกฝ่าย คิมยิ้มมุมปากก่อนจะกอดอกอย่างกวนๆ
“ไม่รู้สิ ผมอาจจะมีสิทธิ์ก็ได้ ไม่ตอนนี้ก็ในอนาคต”
“ไอ้คิม!” ครามเรียกคิมเย็นๆจนมินรู้สึกขนลุก
“ผมรู้ว่าผมชื่อคิม ไม่ต้องเรียกย้ำขนาดนั้นก็ได้”
“มึงควรสำนึกไว้ว่าตอนนี้มินคือเมียกู มินคือพี่สะใภ้มึง”
“ใช่ แต่ในอดีตพี่ก็คงจะจำได้ว่ามันเป็นยังไง”
“อดีตก็คืออดีต”
“ใช่อดีตก็คืออดีต แต่อนาคตนี้สิ ไม่แน่”
“พอเถอะ ทั้งคู่เลย” มินห้ามขึ้นเมื่อดูว่าทั้งสองฝ่าย
ครามชี้หน้าอีกฝ่ายอย่างปรามๆแล้วจับมือมินแล้วหันมาพูด
“ไป”
ครามกระชากมินเดินอย่างแรงจนมินตัวปลิว มินหันมามองคิมเล็กน้อยก่อนรีบเดินตามอีกฝ่าย
คิมเดินตามทั้งคู่ออกมาและตะโกนบอกให้ทั้งคู่รับรู้
“ถ้าพี่ไม่อยากให้ผมยุ่งกับเมียพี่ก็อย่าปล่อยให้เมียเหงาอีกสิ”
ครามชะงักมองหน้ามิน มินสบตากับอีกฝ่าย ครามเม้มปากพร้อมกระชากให้เขาเดินเร็วขึ้น
______________________________________________________________________
มาต่อให้แล้วครับ ช้าไปติดเพราะมีสอบ มอคนเขียนสอบช้า ยังไม่สอบเลย
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ
ปล. ใครทันรอบแรกคงเห็นคนเขียนแอบเบลอจัด ขอโทษด้วยครับ ลงซ้ำ
:L2: :L1: :pig4:
-
รอตอนต่อไปค่าาาาาาา
ปล. มันมีตอนเดียวซ้ำกันอยู่สองครั้งนะคะ
-
ท่าทางจะหลงมินทั้งคู่
-
อนาคตอาจไม่แน่??? อยากรู้จริงๆว่าใครจะได้ใจมินไปครอบครอง แล้วใครหนออออ~~ที่เป็นพ่อของลูกในท้องมิน อยากรู้ไวไวค่ะ ยิ่งเร็วยิ่งดี แต่ครามก็ได้กับมินบ่อยซะเหลือเกิน ถ้าว่าจะให้มินคู่กับคนอื่นก็นะ คือถ้าจะมาขนาดนี้ให้เค้าสองคนค่ิยๆรักกันไปศึกษากันไปแล้วก็ก้าวผ่านอุปสรรคไปด้วยกันก้าวข้ามความผิดพลสดที่ทำมาในอดีต แล้วก็ใช้อดีตเป็นบทเรียนของชีวิตเพื่ออนาคตเถอะค่ะ แล้วดูๆแล้วตอนนี้เริ่มจะมีสงครามพี่น้องแล้ว หวังว่าคิมคงจะไม่ได้เลวขนาเทำร้ายพี่ชายตัวเองหรอกนะ และที่สำคัญตอนนี้คือ หวังอย่างเดียวคือให้ลูดในท้องของมินเป็นลูกของคราม ไหนๆครามก็ได้มินก่อนใครเพื่อนแล้ว(ตรรกะไหนของมันฟะ?)
-
มันซ้ำกันนะจ๊ะ
-
ชักจะสนุกแล้วละสิ ศึกชิงนาย :katai2-1:
-
มันซ้ำกันอ่ะค่ะ :z2:
-
อยากรู้จังว่าใครเป็นพ่อของลูกมิน :hao3:
มินสู้ ๆ นะ :katai2-1:
-
เหมือนซ้ำสองครั้งอ่ะ
เริ่มอยากรู้และ ว่าใครเป็นพ่อของเด็กในท้องมิน
แอบเชียร์คิมนะเนี่ย 5555
-
ก็อปมาเบิ้ลป่าวคะ มันซ้ำสองครั้งเน้อ
-
เอาจริงๆก็ยังไม่รู้เลยว่าใครเป็นพระเอก 555555555555555
คือพี่ครามก็ดีนะ แต่มันก็ไม่ดีอะ...
จริงๆหนึ่งในสี่คนนั้นไม่อยากให้เป็นพระเอกเลยจั๊กคน Y_Y
ถ้าเกิดครอบครัวนี้ไม่ต้องแต่งงานกัน ครามไม่ต้องแต่งงานกับมิน
มินก็จะท้องไม่มีพ่อโดยที่คนพวกนั้นไม่ได้รับผิดชอบเลย Y_Y
สงสารมิน...
แล้วก็แอบสงสัยว่าใครคือพ่อของลูกในท้องมินด้วย 5555555555555555
ปล.รู้สึกจะกดวางสองครั้งนะคะ(?) เนื้อหาซ้ำกันสองรอบ 5555
-
กำลังลุ้นอยู่เหมือนกันว่าลูกของมินจะเป็นลูกใคร
ครามเข้ากับมินได้ถ้าหากพยายาม
อีกทางก็สมน้ำหน้าการจับมินมารุมข่มขืนโดยหนุ่ม 4 คน
ตอนนี้เป็นเหมือนโซ่ที่ล่ามอย่างน้อยก็ทั้งครามกับคิม ณ ตอนนี้
ต่างคนต่างจำว่าทำอะไรไว้ ยังคิดถึงรสชาติของมิน
ครามได้กินเรื่อยๆแต่ก็เริ่มระแวง
คิมก็ยังจำรสชาติได้และยังอยากกินอีก
ลูกออกมาหน้าฝรั่งก็คงมันส์มากค่ะ
ทั้งคราม คิม ก็คงจุกอก กรรมใดใครก่อก้รอผลกรรมเอง
-
คิมเป็นพระเอก?
ไม่น้าาาาาา ให้ครามเป็นเหอะ........
อยากรู้แล้วว่าลูกในท้องใครเป็นพ่ออ่ะ
เอ๊ะหรือ3Pไปเลย มินครามคิม ^^
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
สงสารมินแฮะ
แล้วอีกสองคนที่เหลือจะโผล่มายังไงละเนี่ย
-
ลุ้นสุดๆ อยากรู้ว่าใครเป็นพ่อ
-
คิมเป็นพระเอก?
ไม่น้าาาาาา ให้ครามเป็นเหอะ........
อยากรู้แล้วว่าลูกในท้องใครเป็นพ่ออ่ะ
เอ๊ะหรือ3Pไปเลย มินครามคิม ^^
แลจะเห็นด้วยกับโพสนี้ 3pก็ดีนะ แต่พี่ครามเขาอยากได้มินคนเดียวนิ
แล้วยังมีตัวป่วนอีกสอง(ที่ตอนนี้ไม่ค่อยมีบทเลย มาแว่บๆตลอด)
คนเขียนมาต่ออีกนะครับ ขอให้สอบได้คะแนนเต็มนะครับ
-
เอ้าง่ายๆคือ
ทั่งสามสี่หนุ่ม ก็เป็นตะกูลใหญ่ทั่งหมดใช่ป่ะ
คิดว่าทั่งหมดเคยมีความเกี่ยวของในอดีตตั้งแต่รุ่นพ่อเป็นแน่แท้
ปล. ขอให้มิน มีลูกแฟน4ด้วยเถ่อะ
เพราะแฝดเทียมสามารถเกิดจาก
เชื้อคนละตัวได้ และขอให้ทั่ง4หนุ่มเป็นพระเอก คุณพ่อทั่ง4คง เป็นครอบครัวที่อบอุ่นดีนะ ข่มแล้ว ขืนใจแล้ว ช่วงนี้คือฝืนใจอยู่ แต่สุดท้าย มินก็รักทั่งหมดใช่มัยล่ะ
แฝดสี่ แฝดสี่ แฝดสี่
:katai4: :katai4:
-
มินระวังลูกในท้องด้วยนะ ดูอิตาครามจะหึงๆ กลัวทำไรรุนแรง :katai1:
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
พระเอกยังสรุปไม่ได้??
-
ชักเริ่มจะชอบ คราม กับ มิน แล้ว ไม่อยากให้คนอื่นมายุ่งกับมินอีกเลย แต่ก็ขอให้มินสั่งสอนให้เข็ดหลาบก่อนจะตกลงเลือกครามเป็นผัวคนเดียว (คิดไว้เฉยๆนะ) แต่คงไม่ง่าย แค่คิมก็คิดจะปืนเกลียวกับพี่ตัวเองแล้ว ที่จริงคิมถ้าคิดจะปราบมิน ทำไมครั้งแรกไม่ทำมินแค่คนเดียววะ ไม่ต้องเอาพี่เอาเพื่อนมาเอี้ยว อย่างว่าเน๊าะถ้าอย่างนั้นเรื่องก็จบเร็วดิ :laugh: สู้ต่อไปน้องมิน เดินหน้าเอา(คืน) ให้เต็มที่ o18
-
โอ๊ะโอ!!!! ศึกชิงนาง เอ๊ะ หรือ นาย?? :m28: :m28:
-
ตรงที่บอกว่า...
จะรีบหนีไปไหน คุยกันก่อนสิ ต้องเป็นคิมพูดนะไม่ใช่คราม
++ เรื่องน่าติดตามมาก คิมหรือครามจะเป็นพ่อกันน๊าาา หุหุ แต่สงสัยเป็นคิมนะ เพราะมินดูเหม็นขี้หน้าฮีมากมาย
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
เราขอเดาว่าคิมเป็นพ่อเด็กจากการอ่านตอนนี้ เพราะมินเหม็นกลิ่นตัวคิม ตอนคิมเดินเข้ามาใกล้ มันเป็นอาการแพ้ท้องอย่างหนึ่ง ที่ภรรยาจะเหม็นกลิ่นตัวสามีเวลาแพ้ท้อง นี่อีกสองสามคนที่ออกมาตอนก่อนหน้าจะไม่โผล่มาสร้างปริศนาหน่อยหรอ ลุ้นมาก
-
เราก็ยังอยากรู้ว่าทำไมมินถึงถูกจับมาข่มขืน
มันน่าจะมีเหตุผลที่มากกว่านั้นนะ
-
คาดว่าคิมจะเป็นพ่อ
-
เอาละซิ 2 พี่น้องคราม&คิม
ดูท่าจะเปิดศึกแย่งมินซะแล้วววว
ติดตามจ้าาาาาาาาาาาา
-
:katai5:
-
เราว่าถ้ามินจะโดนขนาดนี้ น่าจะแท้งลูกไปแล้วนะ และท่าทางจะท้องใหม่ง่ายด้วยเพราะครามขยันเหลือเกิน เหอๆ
-
มาแบบสั้นๆไม่สะใจเลยอะ แต่ก็ยังอยากรู้อยู่ดีสรุปว่าเด็กคือลูกใคร
คิมหรือป่าวนะ คนแรกนิ
-
ถ้าโดนทั้งสี่คนข่มขืนจริง แล้วลูกออกมาคนเดียว น่าจะยังบอกไม่ได้ว่าใครเป็นพ่อนะ
ต้องรอดูตอนคลอดว่าลูกใคร ลุ้นๆ :z2:
อ่านตอนนี้รู้สึกว่าคิมต้องรู้อะไรสักอย่าง :hao3:
-
:pig4: :pig4:
รอนะจ๊ะ รีบๆ มาต่อนะค่ะ
:katai2-1:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
อ่านแล้วส่วนตัวเชียร์คิมเป็นพระเอกอะ คืออารมณ์ชอบอะไรที่พลิกผัน (แบบคิดว่าคนนี้เป็นพระเอกแต่จริงๆอีกคนอะไรแบบนี้)
คิดว่ามีโอกาสแค่ 30 เปอเซน เพราะพี่ครามดูผูกปินโตน้องมินเรียบร้อยแล้ว แต่คนเขียนยังคอยหยอดโมเม้น คิมมินมาเรื่อยๆแฮะ(แต่ไม่แน่ใจว่าใส่มาเพื่อให้ครามหึงเฉยๆหรือเปล่า)ไม่แน่ใจกับสไตล์คนเขียนเลยคาดเดายาก 5555555555
แต่ไหนๆคิมก็ได้น้องมินเป็นคนแรกปะ (หรือเราจำผิดหรือเปล่า) เดาว่าคิมน่าจะเป็นพ่อของลูกมินนะ มันน่าจะมีอะไรที่หักมุมหน่อย เพราะไหนๆก็ใส่ฉากเล่นแง่มาในตอนแรกแล้วว่าไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อเด็ก คือถ้าเป็นครามจะออกแนวสูตรสำเร็จไปนิด เป็นคนชอบให้คนแต่งหลอก 5555555555 ต้องรอดูต่อไป เรื่องนี้เราติดตามมานานคิดว่าน่าสนใจมาก อยากให้คนแต่งทำให้มันมากกว่าสูตรสำเร็จทั่วไป ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆค่า :L2:
-
:jul1: อ๊ะ ข้าพเจ้าจะลงแดงตาย มาน้อยๆแต่เล่นสอยหมัดฮุกแบบนี้ :hao5:
แง่มมมม อดทนกับการรอ รอ ร๊อ รอ (ได้ข่าวเค้าพึ่งลง?)
แหม่ะ การรอมันทรมาณนะคะ โดยเฉพาะต้องรอให้กับสิ่งที่ชอบ แต่มันก็เป็นความสุขอย่างหนึ่ง(แต่รอมากก็กลัวจะกระอักเลือดตายจริงๆซะก่อน - -)
รู้สึกตอนนี้เนี่ย คิมจะรุกหนักกว่าเดิมอีก เล่นพูดเอาดื้อๆต่อหน้าพี่แบบนี้ เค้าคงต้องระวังเมียตัวเองมากกว่าเดิม เอ๊ะ? ไม่ใช่ระวังน้องตัวเองเหรอ เออ ช่างมันเถอะ อยากเห็นมินมีความสุขแบบไม่ต้องฝืนใจตัวเองจริงๆ คาดว่าครามก็คงเป็นสามีที่ดีได้
เพราะดูจะหลงมินเข้าเรื่อยๆแล้ว ถ้าคิมไม่ถลำลึกมากกว่านี้ก็ดี (เดี๋ยวมีเล่นชู้แล้วเราจะเปลี่ยนใจมาเชียร์ชู้แบบคิมดี?)
อนาคตก็เป็นเรื่องของอนาคตจริงๆนั่นแหละ แต่ถ้าลูกออกมาคงเป็นเหมือนเทพมากกว่าคน ก็เล่นแม่สวยพ่อหล่อซะขนาดนั้น
(ถึงจะไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อก็เถอะ แต่หล่อทุกคน ยีนเด่นมันคงมารวมๆกันเองแหละมั้ง?)ฮะๆ หวังว่าคนแต่งจะมาแต่งเร็วๆนี้นะคะ
ช่วงปิดเทอมเนี่ย กะจะอ่านให้โลกลืม ลืมโลกไปเลย 555 :katai2-1:
-
งานนี้คิมมีลุ้น หึหึหึ เคยทำอะไรไม่ดีกับอีกฝ่ายไว้ คิดบ้างไหมนั้นว่าเขาจะไม่เดินไปตามเกมที่คิดไว้
-
ย๊ากกก พี่น้องเขาแย่งกันเองแล้วครับบบบบ
ตีกันตายเมื่อไหร่จะสมน้ำหน้าให้!!!
แต่มินก็อย่าเพิ่งไปรักไอ่คุณพี่ครามนะเฟ้ยยยย
แล้วคนที่เหลือหายไปหนายยยยยยยยย
:pig4: :pig4: :pig4:
-
แพ้ท้องกับคิม ลูกคิมเร๊อะ ชอบนายเอกแบบนี้ สู้ๆนะลูก
-
แหมๆ แย่งกันขนาดนี้ สองพี่น้องประกบคู่กันไปเลยปะ :hao6:
-
ยังไงกันนะเนี่ย แต่คิมพ่อเด็กเปล่า แต่ครามเริ่มหวงมินแล้วสิ
-
สนุกดีค่ะ แต่เราค่อนข้างไม่ค่อยเข้าใจการกระทำของพวกคราม ในตอนแรก ว่าจะจับมินมาข่มขืนทำไม ในเมื่อก็ต้องได้แต่งงานกันอยู่แล้ว และไม่น่าเป็นไปได้ที่ครามจะไม่รู้ว่า ตัวเองกำลังจะได้แต่งงานกับมิน คือตอนแรกครามก็คงไม่ได้รักมินหรอก แต่ถ้าเห็นแล้วถูกใจ อยากครอบครอง ก็น่าจะอยากกั๊กไว้เองคนเดียว (คิดแบบนี้เพราะอ่านตรงช่วงที่ครามบอกมินว่าอยากให้มินเป็นของตัวเองคนเดียว) ไม่น่าจะเป็นแบบพากันมารุมกันแบบนี้ คือคนอ่านงงความคิดมาก
ปล.ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ
-
เดาไม่ถูกว่าใครเป็นพระเอก แต่เป็นครามก็ดีนะ ดูเป็นผู้ใหญ่กว่าใคร :เฮ้อ:
-
เริ่มหนักใจแทนมีนล่ะ แค่สองคนก็วุ่นกันขนาดนี้แล้ว
ถ้ามาอีกสองจะวุ่นขนาดไหน
:hao5: :hao5: :hao5:
-
วุ่นวาย เอาให้มันวุ่นวายกันไปให้หมดทั้งครอบครัวอิพี่ครามเลย :z2:
-
ศึกพี่น้องแน่นๆ
-
คนอื่นอย่างไงไม่รู้นะ แต่เราคิดว่ามินก็เหมาะกับพี่ครามดีอ่ะ
-
ท่าทางจะเป็นศึกสายเลือด
-
มิน รวบ สองเลย ขอให้คิมเป็นพ่อเด็กเหอะ รอๆ :katai2-1:
-
เครียดทุกตอนเลย T-T
-
ชักจะสนุกขึ้นเรื่อยๆ แล้วสิ o13
-
ลูกใครหว่า งานนี้เดาไม่ยาก คึคึ
-
ค้างงง
-
กลัวว่าจะแท้งซะก่อนจะหาพ่อเด็กเจอ
ปกติท้องผู้หญิงนี่มีอะไรกันได้หลังสี่เดือน? แต่นี่ผู้ชาย?
แต่ก็ไม่เห็นว่าจำเป็นต้องหา
เพราะเราปักใจว่าครามเป็นพระเอกไปแล้ว 55 5
ถึงความจริงเรื่องนี้ไม่น่ามีพระเอกก็เถอะ!
ดูทรงแล้วครามอาจจะรักมินก่อนก็ได้นะ ยิ้มบ่อยๆ นะมิน :mew2:
-
แหม หลงเสน่ห์มินกันใหญ่
-
อ้ากกกก หายไปแปปๆๆมาไกลขนาดนี้แล้วเรอะ หนูมินสู้ๆนะ คนเขียน สู้ๆเราเป็นกำลังใจให้ :3123: :3123: :3123:
-
อิคุณคิม เป็นพ่อ?
-
รอทุกวันเยยยยย :ling1:
-
ศึกสายเลือดยังดำเนินต่อไปๆ
-
ยังไม่มาต่ออีกเหรอ :z13:
-
คนเขียนนนนน
แวร์อาร์ยูวววววว
มาอัพได้แล้วน๊าาา
:call: :call:
-
ถ้าคิมเป็นพ่อเด็กก็ดี ถือว่าเป็นบทเรียน
มีลูกกับมินแต่ก็ไม่มีสิทธิอะไรในตัวลูกเพราะมินเป็นเมียพี่
พี่ก็เจ็บกับเหตุการณ์ที่เคยร่วมกันทำในอดีต
แต่รออ่านไปเรื่อยๆ ดีกว่า เป็นลูกของต่อ หรือพัฒ ก็น่าสนุกไปอีกแบบ
รอตอนต่อไปจ้าาาาาา
#เอออ่ะ ลืมหนุ่มเกมส์ไปได้ยังไง งั้นวันนั้นคนที่รู้ทำไมมี5 คนอ่ะ
-
สนุกดีค่ะ รอติดตาม
คิมน่าจะเป็นพ่อเด็ก
:pig4:
-
ข่ม ขืน ฝืน รัก
ตอนที่11
มินยืนมองครามที่เท้าสะเอวจ้องมองเขาอยู่ด้วยสายตาดุ ความเงียบในห้องทำให้บรรยากาศอึดอัดกว่าที่คิด มินเม้มปากแน่นมองอีกฝ่าย ครามยังจ้องเขาไม่หยุด มินทนความกดดันของอีกฝ่ายไม่ไหวจึงพูดขึ้นมาก่อน
“คราม” มินเรียกชื่ออีกฝ่ายเบาๆ ครามจ้องหน้ามอนก่อนจะเดินเข้ามาใกล้มินเรื่อยๆ
“มีอะไรว่ามา” น้ำเสียงเข้มของครามทำให้มินหลุบมองต่ำพยายามบีบน้ำตาปั้นหน้าแสร้งเสียใจ
“นายโกรธอะไรฉันเหรอ”
“นายไม่ควรถามคำถามนี้เลย”
“แล้วฉันต้องทำยังไง”
“แล้วนายไปอยู่ในห้องนั้นกับไอ้คิมทำไม !!” เสียงครามดังขึ้นทำเอามินสะดุ้ง มินจับแขนอีกฝ่ายให้เย็นลง
“ฉันแค่เดินผ่านแต่นายคิมมาตอแยกับฉันเอง”
“แต่เธอเข้าไปยืนอยู่ในห้องนั้น” ครามจ้องมองมินอย่างไม่เชื่อใจ มินเลยปล่อยมือที่จับแขนครามไว้ก่อนจะก้มหน้า
“ใช่ ฉันเข้าไปยืน แต่นายลงไปถามน้องชายนายสิว่าเขาพูดจาอะไรกับฉันบ้าง แทะโลมยังไงฉันบ้าง” มินเงยหน้าขึ้นมาและพูดเสียงดังขึ้นมาบ้าง
“นายไม่เชื่อฉันฉันไม่ว่าแต่นายควรจะใช้สมองของนายคิดดูว่าเรื่องมันเป็นมายังไง น้องชายนายก็อยู่ในคืนนั้นที่ข่มขืนฉัน น้องชายนายก็ทำอย่างนั้นกับฉันไม่ใช่เหรอ” มินจ้องหน้าคราม มินมองครามน้ำตาคลอเมื่อพูดถึงเหตุการณ์นั้น
“คนโดนข่มขืนอย่างฉันรู้สึกยังไงนายคงไม่รู้สินะ นายดูน้องชายนายพูดกับนายเมื่อกี้สิ เขาพูดเหมือนจะกลับมาทำอะไรกับฉัน ฉันกำลังปัดป้องตัวเองนายก็เห็น” มินพูดแล้วหลับตาปล่อยให้น้ำตาที่คลอเบ้าไหลออกมา
“ฉันรู้ แต่ฉัน...” ครามพูดไม่ถูกเมื่อเห็นคนตรงหน้าร้องไห้และพูดถึงเหตุการณ์นั้น
“ฉันเป็นเมียนายแล้ว ฉันก็อยากจะเป็นของนายคนเดียว” มินพูดพร้อมจ้องตาอีกฝ่าย ครามกระชากมินเข้ามากอดแน่น
“ฉันขอโทษ ฉันแค่หวงเธอเกินไป” ครามพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลง มินได้ยินอย่างนั้นยิ้มมุมปากและปรายสายตามองครามเล็กน้อยก่อนแสร้งพูดเสียงเศร้า
“ฉันดีใจนะที่นายหวงฉัน แต่ฉันกลัวน้องชายนาย กลัวมันจะทำกับฉันเหมือนในอดีต” มินเริ่มใส่ไฟเข้าไปเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายอ่อนลง
“มันไม่มีวันที่จะทำได้อีก” ครามผละออกมาจ้องมองมินด้วยสายตามั่นคง มินยิ้มออกมาบางๆก่อนจะพูดต่อ
“ฉันดีใจนะที่นายจะปกป้องฉัน เพื่อครอบครัวของเราในอนาคต”
“ครอบครัว ฉันชอบคำนี้” ครามเหม่อมองไปด้านหน้าด้วยสายตาเศร้าเพียงแวบเดียวเท่านั้นก่อนจะกลับมาเหมือนเดิม มินเห็นปฏิกิริยาของอีกฝ่ายแล้วนึกยิ้มในใจ
“ถ้าฉันท้อง ครอบครัวเราต้องสมบูรณ์แน่ๆ” มินพูดพร้อมยิ้มหวาน ครามลูบหน้ามินเบาๆก่อนจะพูดขึ้น
“ใช่ ฉันรู้จากคุณพ่อมาว่าเธอท้องได้ ฉันอยากให้ถึงวันนั้นไวไว”
“อีกไม่นานเกินรอหรอก” มินพูดจบเข้ากอดครามแน่น อีกฝ่ายกอดตอบอย่างแน่นไม่แพ้กัน มินยิ้มร้ายและเหลือบมองครามจากด้านหลัง
ไม่ต้องรอไวไวหรอกฉันท้องแล้ว
แต่พ่อของเด็กในท้องเป็นใครนี่ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน
จะเป็นนาย น้องชายของนาย หรืออาจจะเป็นใครสักคนในคืนนั้น
เย็นวันนั้นบนโต๊ะอาหารที่นิ่งเงียบเหมือนกับทุกวัน แต่วันนี้ดูเหมือนว่าจะเงียบผิดปกติ และทุกคนรับรู้ได้ถึงความอัดอัด บรรยากาศกดดันในห้องอาหาร
“หนูมินเป็นไงบ้าง มาอยู่บ้านของเรา” อาคมชวนคุยขึ้น เขารู้สึกได้ถึงบรรยากาศบางอย่างแต่ไม่อยากใส่ใจนัก
“ก็ดีครับคุณพ่อ ทุกคนดูแลมินอย่างดี”
“อื้ม แล้วคิดหรือยังจะไปฮันนีมูนที่ไหนกัน”
“ไปภูเก็ตครับ” มินตอบพร้อมยิ้มบางๆ อาคมมองหน้ามินก่อนจะยิ้มน้อยๆ
“ดีแล้ว ไม่ต้องไปไกล เพราะครามช่วงนี้งานเยอะ ไปไกลกลับมาจะคงต้องเคลียร์หนัก”
“ครับ” มินตอบแค่นั้นก่อนจะหันไปทานข้าวต่อจนอิ่ม
มินและครามทานเสร็จทั้งคู่ก็ขอตัวลุกขึ้นจากโต๊ะ แต่ไม่ทันจะออกจากห้องอาหาร อาคมก็เรียกครามไว้ซะก่อน
“คราม”
ครามหันมามองผู้เป็นพ่อ ทำให้มินต้องหันมามองด้วย
“พ่อหวังว่าฮันนีมูนรอบนี้พ่อจะได้อุ้มหลานนะ” อาคมพูดจบ ครามยิ้มมุม โอบมินเข้ามาในอ้อมแขนแล้วหอมแก้มโชว์
“ฟอด !!”
“ไม่ต้องห่วงครับพ่อ พ่อได้อุ้มหลานแน่ๆ”
ครามพูดจบปรายตามองคิมเล็กน้อยก่อนจะยิ้มอย่างคนชนะ และโอบมินเดินออกจากห้องไป
คิมจ้องครามและมินที่เดินออกไปเขม็ง คิมแอบกำหมัดใต้โต๊ะแน่น
“คิม!”
“ครับพ่อ” คิมหันมามองผู้เป็นพ่อที่เรียกเชาเสียงดัง
“แกจะเหม่อไปถึงไหน ฉันเรียกตั้งนานละ”
“ขอโทษครับ” คิมพูดจบจะลุกขึ้นแต่อาคมพูดขึ้นก่อน
“หลังจากวันนี้ฉันอยากให้แกสนใจงานในบริษัทบ้าง เลิกเที่ยวได้แล้ว ปี3แล้ว”
คิมหันมามองผู้เป็นพ่อเล็กน้อยก่อนจะก้มหัวให้
“เรื่องไหนที่มันไม่ดีก็หยุดซะ ฉันขอเตือนไว้ ถ้าวันนึงแกถลำลึกลงไปมันไม่สนุกเหมือนที่แกคิดอยู่แน่ๆ”
อาคมพูดพร้อมจ้องมองลูกชายคนเล็กของเขา ครามสบตาพ่อของตนเล็กน้อยไม่พูดอะไร ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
เมื่อทุกคนออกไปหมด อาคมล้มตัวนั่งพิงพนักเก้าอี้อย่างเหนื่อย เหนื่อยกาย เหนื่อยใจ ชีวิตของเขาต้องยู่บนหลังเสือ ต้องพยายามวางมาด ตั้งท่าให้คนอื่นเกรงกลัว แต่ใครจะรู้ว่าจริงๆคนอย่างเขาก็เหนื่อยเป็น เขาแก่ตัวมาทำให้รู้ว่าเขาไม่ต้องการอำนาจ เงินทองอะไรอีก เขาต้องการแค่ใครสักคนข้างๆกันในวันที่เหนื่อยล้า
อาคมหลับตาลง ทั้งๆที่อยากจะร้องไห้ แต่เขากลับร้องไม่ได้
เขาจะให้ใครเห็นเขาอ่อนแอไม่ได้
มินไปเรียนตามปกติในวันต่อมา เขาเดินเข้ามาในตึกเรียน ทุกคนหันมามองเขาอย่างเคย บางกลุ่มก็ซุบซิบถึงเรื่องราวของเขา แต่มินกลับไม่สนใจ เชิ่ดหน้าเดินไปที่กลุ่มเพื่อนเขา
“เป็นไงบ้างคะเจ้าสาวหมาดๆ” นพแซวทันทีที่มินนั่งลง
“ก็ดี สามีดูแลดี” มินพูดพร้อมเบ้ปากอย่างน่าหมั่นไส้
“ดีออก!!” เพื่อนทั้งสามร่วมกันอวยพรมินทันที มินหัวเราะออกมาทันที
“มึงดูสดใสขึ้นนะมิน” แป้งพูดขึ้นพร้อมสำรวจเพื่อนตรงหน้า
“จริงเหรอ” มินเอียงหน้ามองแป้ง คนอย่างเขานี่นะสดใส
“กูก็ว่างั้น มึงดูเปล่งปลั่ง มีราศีอย่างบอกไม่ถูก” วุ้นพูดขึ้นอีกคนพร้อมลูบแขนมินแล้วพูดต่อ
“ผิวพรรณมึงดูเปล่งปลั่งขึ้น ดูสวยขึ้นว่ะ”
วุ้นพูดจบมินยกกระจกมาสำรวจตัวเอง เขาว่าเขาก็ปกตินะ
“แบบนี้แหล่ะ เขาเรียกราศีของคนมีผัว” นพสรุปให้ทุกคน ทุกคนหัวเราะร่าทันที
เรียนเสร็จมินเดินมาที่ลาดจอดรถ ครามให้คนที่บ้านไปเอารถของเขาพร้อมของใช้จำเป็นของเขาจากบ้านมาให้ มินกำลังจะไขกุญแจรถแต่โดนเรียกขึ้นซะก่อน
“มิน” เสียงทุ้มดังขึ้นทำให้มินหันไปมอง เจอต่อยืนพิงรถข้างๆกอดอกมองเขา
มินมองต่อหัวจรดปลายเท้า ผู้ชายคนนี้ดูดี หน้าลูกครึ่งอังกฤษของอีกฝ่ายผสมกันลงตัว รูปร่างสูงใหญ่แบบคนมีเชื้อนอก ตัดสกินเฮด เจาะหูแบบนี้ สาวๆคงชอบไม่น้อย
“มีอะไร”
“ทำไมพูดห่างเหินกับผมขนาดนี้ละครับ”
“ฉันไม่ได้สนิทกับนายขนาดนั้น”
“แน่ใจเหรอครับว่าไม่ได้สนิท” ต่อพูดพร้อมมองเขาหัวจรดปลายเท้าแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
มินกอดอกมองอีกฝ่ายอย่างจิกก่อนจะพูดขึ้น
“แน่ใจสิ”
“ไม่สนิทก็ไม่สนิทครับ โอเค” ต่อพูดพร้อมยกมือขึ้นอย่างยอมแพ้
มินมองอีกฝ่ายก่อนจะขึ้นรถไปแต่โดนกระชากจากด้านหลังซะก่อน
“โอ้ย !! ปล่อย !!”
“ผมไม่ทำอะไรมินหรอกครับ ไม่เห็นต้องทำหน้าดุขนาดนั้น” ต่อยืนหน้าเข้ามาใหล้มินเรื่อยๆ จนมินต้องยกเข่ากั้นไว้
ต่อเห็นท่าทีของอีกฝ่ายเลยพูดต่อ
“รู้ไหมเวลามินทำหน้าดุ หยิ่ง มันเซ็กซี่หน้าขยี้ขนาดไหน” ต่อพูดด้วยแววตาหื่นจนมินขนลุก มินเชิดหน้าสู้อีกฝ่ายก่อนถาม
“นายต้องการอะไร มาดักรอฉันทำไม”
“ผมไม่ได้มาดักรอมินนะครับ บังเอิญผมจอดรถข้างๆมิน” ต่อพูดแล้วหยุดก่อนจะยิ้มแล้วกระซิบข้างหูมินพูดต่อ
“บางทีมันอาจไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่อาจะเป็นพรหมลิขิต”
ต่อพูดจบมินจะกระแทกเข่าเข้าไปที่กล่องดวงใจ แต่อีกฝ่ายหลบได้ซะก่อน
“นั้นแหน่ะ อย่าคิดว่าผมรู้ไม่ทัน”
มินยิ้มหวานให้อีกฝ่ายก่อนเอามือที่ว่างอยู่ไปบิดเป้าอีกฝ่ายเต็มแรง
“โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย !!!!”
“แล้วครั้งนี้ยังรู้ทันไหม”
มินพูดจบขึ้นรถแล้วรีบเร่งครื่องออกไปทันที
____________________________________________________________________________
มาต่อให้แล้วครับ ช่วงนี้สอบมิดเทอมอาจจะมาต่อช้าหน่อย แต่หลังจากนี้จะปกติครับ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์นะครับ :L2: :กอด1: :pig4:
ติชมได้นะครับ คนเขียนยินดีรับฟัง :pig4:
-
คือฟินมากกกกกก
มินนี่นางพญาชัดๆ
มีเมียแบบนี้จะกราบเช้าเย็น =,.=
-
o13
-
มิน ร้ายแบบนี้ดีแล้ว. สู้ๆนะ
-
ดีใจมาต่อแล้ว
ว่าแต่จะเป็นลูกใครลุ้นๆ
-
เรากำลังคิดๆว่าคืนนั้นไม่มีคราม
คือสงสัยมาตั้งแต่ครามปรากฏตัวแล้วล่ะ
ที่จำได้ มีคิม ต่อ พัฒน์ เกม ไม่ใช่หรือ ยิ่งตอนนี้มีต่อออกยิ่งแน่ใจ
แล้วครามล่ะ ยังไง (เราคิดไปเองหรือเปล่านะ 5555555)
โอ้ยกลัวจัง เห็นแววดราม่ารำไร
:hao5: :hao5: :hao5:
-
สู้ๆนะหนูมิน รู้สึกว่าคนอื่นๆติดใจมินนะเนี่ย กัดไม่ปล่อย
-
กราบมินรัวๆ มินเทพมาก(?) ชอบมาก 55555555555
เอาจริงๆตอนนี้เริ่มสับสน...
คือพี่ครามแกก็พูดเหมือนว่าแกอยู๋ในเหตุการณ์นั้น
แต่ตัวละครมันเกิน 4 ว่ะ(........)
ต่อ เกมส์ คิม คราม ใครอีกคนนะ? จำชื่อไม่ได้แต่จำได้ว่ามีอีกคน 55555555555
แต่เอาง่ายๆคือมันเกินมาหนึ่ง(...........)
ต่อนี่ท่าทางมาแบบนี้คิดว่าคงเป็นหนึ่งในนั้น หรือว่าพี่ครามจะไม่ใช่หนึ่งในนั้น?
เป็นแค่คนที่รู้เห็นเป็นใจ 5555555555555
แต่ถ้าพี่ครามไม่ใช่หนึ่งในนั้น...ลูกก็ไม่มีวันเป็นลูกของพี่คราม
อู้ยยยย เห็นแววดราม่ามากมาแต่ไกล (จริงๆก็เห็นแววดราม่ามานานแล้ว...)
จริงๆคนอื่นนี่ไม่ค่อยเท่าไหร่ มันจะมีปัญหาตรงคิมกับพี่ครามนี่แหละ...
พวกคนอื่นๆก็ไม่ค่อยมาวุ่นวายกับมินอยู่แล้ว...
พี่ครามนี่ก็ดูหล๊งหลงมิน แต่มินไม่ได้ใยดีในตัวพี่ครามเลย 5555555555
:katai3:
-
นายเอกเรา....แซ่บอ่ะ o13 o13
-
มันจะมายุ่งทำไมว้า :z6:
-
ลูกใครกันแน่นะ หวังว่าจะเป็นครามนะ
สงสารมินอ่ะ :mew4:
-
ตกลงคืนนั้นมี4? แต่ตัวละครที่น่าสงสัยมีเกิน4แล้ว
-
แท้งดีไหม แล้วค่อยท้องใหม่
นี่เราใจบาปไปหรือเปล่า?????
เอาเถอะ..อย่างน้อยชื่อนิยายก็จบด้วยคำว่า'รัก'
จะอดทนอ่านจนถึงวันนั้นแล้วกันนะ
:mew2:
-
5555 มินแสบดีจัง
มีลูกแล้วก็อย่าหักโหมมากนะ (แต่เรื่องในมุ้งไม่เป็นไร ก๊ากกกก) o18
-
มินเจ๋งมากกก o13 คราวหน้าเอาให้เป็นหมันเลยนะ :laugh:
-
มินร้ายมากก ปั่นหัวคนโน้นที คนนั้นที
ผู้ชายจะฆ่ากันตายก็เพราะแย่งนางพญานี่แหละ
แซ่บเว่อ~
-
ดีนะที่มินไม่แพ้ท้อง ไม่งั้นความแตกแน่เลย
-
ขอบคุณ :)
-
อยากรู้จังเลยว่าใครเป็นพ่อของเด็กในท้องมินนนนนนนนนนนนนนนนนนน
:confuse: :confuse: :confuse:
-
กราบมินรัวๆ มินเทพมาก(?) ชอบมาก 55555555555
เอาจริงๆตอนนี้เริ่มสับสน...
คือพี่ครามแกก็พูดเหมือนว่าแกอยู๋ในเหตุการณ์นั้น
แต่ตัวละครมันเกิน 4 ว่ะ(........)
ต่อ เกมส์ คิม คราม ใครอีกคนนะ? จำชื่อไม่ได้แต่จำได้ว่ามีอีกคน 55555555555
แต่เอาง่ายๆคือมันเกินมาหนึ่ง(...........)
ต่อนี่ท่าทางมาแบบนี้คิดว่าคงเป็นหนึ่งในนั้น หรือว่าพี่ครามจะไม่ใช่หนึ่งในนั้น?
เป็นแค่คนที่รู้เห็นเป็นใจ 5555555555555
แต่ถ้าพี่ครามไม่ใช่หนึ่งในนั้น...ลูกก็ไม่มีวันเป็นลูกของพี่คราม
อู้ยยยย เห็นแววดราม่ามากมาแต่ไกล (จริงๆก็เห็นแววดราม่ามานานแล้ว...)
จริงๆคนอื่นนี่ไม่ค่อยเท่าไหร่ มันจะมีปัญหาตรงคิมกับพี่ครามนี่แหละ...
พวกคนอื่นๆก็ไม่ค่อยมาวุ่นวายกับมินอยู่แล้ว...
พี่ครามนี่ก็ดูหล๊งหลงมิน แต่มินไม่ได้ใยดีในตัวพี่ครามเลย 5555555555
:katai3:
วิเคราะห์ได้เยี่ยมมากครับ ผมนี่แอบเห็นด้วยเลยนะเนี่ย
คนเขียนมาต่ออีกนะครับ กำลังสนุกเลย
ขอให้สอบได้คะแนนเยอะๆนะครับ
-
ถ้ามินไม่แต่งงาน คนพวกนี้ก็คิดว่าตายจากโลกนี้ไปแหล่ะ
มันคือการหวงก้างชัดๆ สองเดือนที่ผ่านมามัวแต่ไปมุดหัวอยู่ที่ไหนกัน
เพิ่งจะมาเรียกร้องสิทธิ์ตอนนี้
-
ปลื้มมินมากกกก :katai2-1:
ระวังตัวด้วยนะ เดี๋ยวเจ้าตัวเล็กจะไม่ปลอดภัย ไม่ว่าใครเป็นพ่อ แต่ตัวเล็กน้องน่ารักน่าชังมากแน่ๆ :o8:
-
o13
-
มินนี่เคะ"ราชินี" ชัดๆ
ชอบอ่ะ :ling1:
-
ลุ้นต่อไป~
-
:mew4:
-
นางพญาชัดๆค่ะ. มาดแบบนี้
^^
-
มาไวๆนะคะ เริ่มมันส์ละ
-
รอติดตามตอนต่อไป ฮูเร่!! :katai2-1:
-
มินร้ายย
-
ตอนจบจะแฮปปี้ไหมนะ :hao4:
-
รอติดตามนะครับชอบแนวท้องได้มากเลย :-[
-
ยังงัยต่อละเนี่ย รอตอนต่อไป
-
ระวังเด้กในท้องหน่อยลูก
-
ไม่รู้จะสงสารใครดี :เฮ้อ:
แต่ก็แอบอยากรู้ว่าใครเป็นพ่อเด็ก :serius2:
:กอด1: :pig4:
-
สู้ๆนะมิน
เข้มแข็งไว้
-
อยากรู้ใครพ่อเด็ก.. รู้สึกว่าพี่น้องครามคิมไม่นานตีกันชัวร์
-
แล้วเมื่อไหร่จะรู้ว่าท้องสะทีแล้วใครจะเป็นพ่อเด็ก
แล้วเรียนอยู่แบบนี้ท้องโตจะไม่เป็นไรหรอ -*-
-
ทำไมรู้สึกว่าเด็กต้องเป็นลูกคิน ดูอีคินจะเด่นสุด คล้ายจะเป็นพระเอก พี่ครามดูอ่อนกับมินเยอะ เริ่มคิดเหมือนหลายคน พี่ครามไม่ได้ข่มขืนมินหรือเปล่าในวันนั้น เพราะออกมาครบสี่คนแล้ว แต่มีส่วนรู้เห็นเป็นใจ เริ่มสับสนแล้วดิ :เฮ้อ: ดูคินจะเริ่มออกนอกหน้าหลายเรื่องแล้ว ยิ่งถ้ารู้มินท้องนะ อีคินมันต้องไม่หยุดเผือกแน่ ครามคงดีใจที่จะเป็นครอบครัวไม่สงสัยเรื่องมินท้อง แต่อีคินมันต้องสงสัยแน่นอน และมันต้องพูดว่าตัวเองก็มีเอี่ยวถ้ามันรู้ว่ามินท้องก่อนแต่ง เริ่มเข้มข้นแล้ว อีคุณพ่อก็เหมือนจะอ่อนไหวซะแล้วในตอนนี้ อยากให้พ่อมินมาช่วยปลอบอ่ะดิ :hao6:
-
ยังไงกันล่ะ
-
ตอนที่แล้วมินเหม็นกลิ่นเหงื่อคิมหรือว่าจะแพ้ท้องแบบเหม็นพ่อของลูกกัน ลุ้นๆๆๆ
เดี๋ยวมันต้องมีสักตอนที่ทุกคนรู้เรื่องอายุครร ทีนี้แหละแซ่บแน่ๆ
ทั้งสี่คนวันนั้นคงรีบมาเสนอตัวกันรัวๆ
รอตอนต่อไปดีกว่า อิอิ :z1: :z1:
-
:เฮ้อ:m
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เรื่องนี้แซ่บมากบอกเลย
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
มินเข้มแข็งดีมาก
-
:katai1: อยากรู้ใครเป็นพ่อเด็กกกกกก
-
หนูมิน เชิดเข้าไว้ลูก เราอย่าแสดงด้านอ่อนแอออกมาตอนนี้เลย :a14:
:laugh: ชอบอ่ะ Image ราชินีเคะชัดๆอ๊ะ
-
มินจะไหวไหมเนี่ย ต้องรับมือทั้งศึกนอกศึกในเลย :katai1:
-
มาชูป้ายไฟ :pig4: :3123:
-
สนุกครับ
-
ชอบมินร้ายดี
-
:z3: :z2:
รอค่ะะะะะะ
-
เหมือนอยู่ในคดีโคนัน ต้องหาตัวพ่อเด็ก!?
ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว
-
ปูเสื่อรอตอนต่อไป :bye2:
-
:เฮ้อ: เรื่องราวมันช่าง... นี่ถ้าเด็กในท้องไม่ใช่ของครามหรือคมนี่ พล็อตคงยากน่าดู อีรุงตุงนังแก้ไม่ออก อ่านมา ครามก็ดี คมก็ดี 55+ แต่ก็ต้องตามพล็อตที่คนแต่งวางไว้ เดาใจยากจริงเชียว
-
รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ :o12:
-
รอๆๆ รอตอนต่อไป
-
ว้าวววววว มีท้องด้วย
-
ชอบอ่ะค่ะ รออ่านต่อ
-
เราชอบมินมากเลย สุดยอดอ่ะ เป็นตัวละครที่ค่อนข้างเรียลด้านการกระทำ
เราหวังว่า มินจะไม่ตกลงไปในหลุมที่ตัวเองเป็นคนขุดนะ เราเป็นห่วงจริงๆ
-
ข่ม ขืน ฝืน รัก
ตอนที่12
“ผมจองบ้านพักริมทะเลหลังนี้ไว้ให้คุณ คุณชอบไหม” ครามพูดพลางกอดมินจากด้านหลัง
มินยิ้มให้กับคำพูดของครามไม่ตอบอะไร มินมองไปตรงด้านหน้า ทะเลสีเขียวอมฟ้า น้ำใสสมกับเป็นสถานที่ท่องเที่ยวชื่อดังระดับโลก ชายหาดนี้ค่อนข้างส่วนตัวและก็สวยมาก เขาอยากมาทะเล และครามก็พาเขามาจริงๆหลังจากบอกไปเพียงไม่กี่อาทิตย์
“ว่าไง คุณไม่ตอบแปลว่าไม่ชอบเหรอ” ครามยังคาดคั้นเอาคำตอบ เขาให้เลขาจองบ้านพักที่สวยสุด ริมชายหาดที่สวยที่สุดเพื่อทริปฮีนนีมูนครั้งนี้
“ชอบสิ สวยมากๆเลยละ” มินตอบพร้อมหันหน้ามามองคราม ครามยิ้มน้อยๆให้มินก่อนจะลูบหน้าอีกฝ่ายเบาๆ
“ผมดีใจนะที่คุณชอบ”
มินยิ้มน้อยๆตอบรับ ก่อนจะเดินเข้าห้องพักไป มินนั่งลงบนเตียงก่อนจะเหลือบมองครามที่เดินตามเข้ามา
“ฉันไม่คิดว่าคุณจะพาฉันมาฮันนีมูนเร็วขนาดนี้”
“ผมรีบเคลียร์งานเพื่อคุณเลยไง ช่วงที่ผ่านมาผมอาจจะกลับบ้านช้าบ้างเพราะต้องรีบเคลียร์งานจะได้มาเที่ยวกับคุณแบบสบายไง” ครามตอบพร้อมกับนั่งลงข้างๆมิน
“ขอบคุณนะ” มินพูดพร้อมยิ้มให้ครามอย่างจริงใจจนครามอดที่จะยิ้มตามไม่ได้
“เราไปเดินเล่นกันเถอะ” ครามลุกขึ้นพร้อมยื่นมือให้มิน
มินมองครามเล็กน้อยก่อนจะยิ้มและจับมืออีกฝ่าย
ทั้งสองคนเดินจูงมือกันเลียบชายหาดไปเรื่อยๆ บรรยากาศในตอนนี้ไม่ค่อยร้อนนัก ทำให้อากาศเหมาะแก่การเดินเล่น
“เราไม่ค่อยรู้จักกันเลยว่าไหม ทั้งๆที่แต่งงานกันแล้ว” มินถามขึ้นพร้อมมองหน้าอีกฝ่าย ครามแปลกใจเล็กน้อยกับคำถามอีกฝ่ายแต่ก็พยักหน้าตอบ
“เราลองมาแนะนำตัวเองกันไหม” มินหยุดเดินแล้วมองหน้าคราม ครามสบตากับมินก่อนจะยิ้มน้อยๆกับท่าทีอีกฝ่ายแล้วตอบ
“ก็ได้ คุณเริ่มก่อน”
“โอเค ฉันชื่อมิน อายุ22ปี เรียนคณะบริหารธุรกิจ เป็นลูกคนเล็กของตระกูล มีพี่ชายสองคน ชื่อว่ามัตถ์และมนต์ แม่ของฉันเสียไปตอนฉันอายุ12 หลังจากนั้นฉันก็อยู่กับพ่อและพี่มาตลอด พ่อกับฉันไม่ค่อยลงรอยกันเท่าไหร่หรอก”
มินก้าวมาเดินด้านหน้าและผายมือให้อีกฝ่ายพูดบ้าง
“ฉันชื่อคราม อายุ23ปี เรียนจบจากคณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยเดียวกับเธอ เป็นลูกชายคนโตของตระกูล ตอนนี้ก็ทำงานในบริษัทของพ่อตัวเองอยู่”
“แล้วแม่นายละ”
“แม่ของฉันไปอยู่ต่างประเทศตั้งแต่ฉัน5ขวบ ไม่ค่อยกลับไทยมาหาฉัน นอกจากฉันจะไปหาเอง”
ครามพูดแล้วเลี่ยงเดินต่อ มินเลยรีบเดินตามแล้วถามอีก
“ทำไมแม่นายถึงไปอยู่ต่างประเทศตั้งแต่นายยังเด็กละ”
ครามหยุดเดินและหันมามองหน้ามิน
“พ่อกับแม่ฉันเลิกกัน ไม่ใช่สิ บางทีพ่อกับแม่ฉันอาจจะไม่เคยรักกันเลยก็ได้” ครามพูดพร้อมทอดสายตามองทะเล แววตาของครามมีแววขมขื่น แต่เพียงแว่บเดียวเท่านั้นก็กลับมาเป็นปกติ
มินเห็นท่าทีของอีกฝ่ายก็จับมืออีกฝ่ายมาบีบให้กำลังใจ ครามหันมามองหน้ามินก่อนจะยิ้มให้น้อยๆ
“แล้วทำไมคุณกับพ่อถึงไม่ค่อยลงรอยกันละ”
“ช่วงนั้นพ่อไม่ค่อยสนใจฉัน เอาแต่ทำงาน และฉันก็หัวเลี้ยวหัวต่อทำให้ฉันประชดพ่อ เที่ยว ทำตัวเรียกร้องความสนใจ ทำให้เราสองคนทะเลาะกันบ่อย ไม่ค่อยได้คุยกัน คุยทีไรก็ทะเลาะกัน จากแผลเล็กๆก็ค่อยๆใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ” มินยิ้มเศร้าๆให้คราม ครามมองอีกฝ่ายด้วยสายตาอ่อนโยนก่อนจะรวบมินเข้ามากอด
“เรื่องนั้นช่างมันเถอะ เรามาฮันนีมูนกัน เราคุยแต่เรื่องของเราสองคนดีกว่า”
“นั้นสิเนอะ” มินกอดตอบอีกฝ่าย ก่อนเหลือบมองครามแล้วกระตุกยิ้มร้าย
คนเราต่อให้เข้มแข็งขนาดไหนก็มีจุดอ่อนแอเหมือนกัน
อยู่ที่ว่าใครจะรู้หรือไม่
“ลงไปเล่นน้ำกันเถอะ” มินผละออกจากครามและลากอีกฝ่ายลงน้ำไป
“เดี๋ยวสิคุณ” ครามยื้ออีกฝ่ายเล็กน้อย เพราะตกใจกับท่าทีร่าเริงของอีกฝ่าย
“เล่นกันเถอะ ไหนๆก็มาถึงแล้ว” มินลากอีกฝ่ายลงน้ำสำเร็จ และสาดน้ำใส่ครามเบาๆ
“ไม่เล่นคุณ” ครามพยายามปัดป้องอีกฝ่ายที่สาดน้ำใส่
“ไม่เล่นเหรอ นี่แน่ นี่แน่” มินยังสาดน้ำใส่อีกฝ่ายเรื่อยๆ ครามหัวเราะออกมาเบาๆก็ท่าทียังกับเด็กของอีกฝ่าย
“ได้ จะเล่นใช่ไหม” ครามพูดจบกระโดนกอดอีกฝ่ายจนล้มลงเปียกหมดตัว
“นายขี้โกงนี่” มินยู่ปากเล็กน้อยก่อนจะพยายามปัดน้ำที่เข้าตา
“ขี้โกงตรงไหน เสร็จแน่คุณ” ครามสาดน้ำใส่มินมากขึ้น มินหัวเราะออกมาเบาๆ แล้วสาดน้ำใส่อีกฝ่ายอย่างไม่ยอมแพ้
ทั้งสองคนเราต่างลืมเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างกัน ในตอนนี้มีแค่คนสองคนที่มาเที่ยวกันเท่านั้น ลืมความแค้น ลืมหน้าที่
“อ๊ะ”
มินโดนครามสวมกอดจากด้านหลัง ครามเอาคางเกยไหล่อีกฝ่ายเบาๆก่อนจะ
“ฟอด !!”
“คราม!!”
“เรียกชื่อฉันทำไม” ครามยิ้มล้อๆเมื่อเห็นอีกฝ่ายหันหน้าไปมาอย่างกลัวคนเห็น
“เดี๋ยวก็มีคนเห็นหรอก”
“เห็นแล้วจะเป็นไร ผัวเมียจู๋จี๋กันผิดตรงไหน” ครามยื่นหน้าเข้ามาใกล้มินเรื่อยๆ แทนที่มินจะหลบกลับจ้องตาอีกฝ่ายกลับ
ครามเห็นท่าทีของอีกฝ่ายเลยก้มลงมาจูบมินเบาๆ
“ขึ้นก็เถอะ ก่อนที่จะไม่ได้ขึ้น”
ครามจูงมินกลับไปที่บ้านพักทันที มินยิ้มกับตัวเองน้อยๆเมื่อเห็นท่าทีของอีกฝ่าย
หลังจากเสร็จภารกิจบนเตียงของทั้งคู่มินอาบน้ำเสร็จออกมาก็ไม่เจอครามแล้ว มินเดินมาที่เตียงก็เจอโน๊ตเล็กๆตั้งอยู่ มินหยิบมันมาดู
** แต่งตัวน่ารักๆแล้วไปเจอผมที่ร้านอาหารริมทะเลนะ **
มินยิ้มกับข้อความนั้นแล้วเลือกที่จะแต่งตัวตามที่อีกฝ่ายพูด มินเดินตามทางมาเรื่อยๆ เขาก็โดนเรียกจากด้านหลังซะก่อน
“คุณมินใช่ไหมครับ” มินหันไปเจอผู้ชายรุ่นราวคราวเดียวกับเขายืนอยู่
“ใช่ครับ”
“คุณครามบอกให้ผมนำทางคุณไปร้านอาหารครับ”
มินพยักหน้าเข้าใจเดินตามอีกฝ่าย ในเวลาค่ำอย่างนี้ลมพัดเบาๆทำให้เขารุ้สึกดีอย่าบอกไม่ถูก เขามองพระจันทร์กลมโตบนท้องฟ้าแล้วยิ้ม
เอาจริงๆเขาก็อดตื่นเต้นไม่ได้ที่ครามทำอะไรแบบนี้
เดินมาจนถึงร้านอาหารที่ว่า ร้านอยู่ริมทะเลบรรยากาศของร้านตกแต่งด้วยเทียนหอมทั้งร้านทำให้ดูสว่างละสวยงามดั่งดาวบนดิน รับกับแสงจันทร์ที่ทอดลงมาจากฟ้า เขามองรอบๆร้านไม่มีคนเลยทุกโต๊ะดูว่าง มินเดินมาจนสุด เห็นครามนั่งอยู่เพียงผู้เดียว อีกฝ่ายใส่เสื้อกล้ามสีขาวทำให้เห็นกล้ามแขนแกร่งและกล้ามอกที่แน่น รับกับกางเกงขาสั้นเหนือเข้า อีกฝ่ายอยู่ในลุคสบายๆ แต่เขายอมรับเลยว่าดูหล่อไม่น้อยเลยทีเดียว
“คราม” มินเรียกอีกฝ่ายแผ่วเบา ครามหันมายิ้มให้มินก่อนจะเดินมารับอีกฝ่ายไปนั่ง
มินนั่งลงบนเก้าอี้ก่อนกวาดสายตามองไปรอบๆที่นี้มีเพียงเขาสองคน อาหารทะเลบนโต๊ะดูสดใหม่ เพิ่งทำ เรียกน้ำย่อยในท้องเขาได้ไม่น้อยเลยทีเดียว
“ฉันจัดมันไว้ให้คุณ เรามาฮันนีมูนกันทั้งทีฉันก็อยากจะให้คุณประทับใจบ้าง” ครามยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน ครามมองมินในชุดเสื้อกล้ามสีขาวทับด้วยเสื้อเชิร์ตสีชมพูอ่อน รับกับกางเกงขาสั้นพอสมควรสีขาวโชว์เรียวขาขาวสวย มินดูน่ารักมากๆอย่างที่เขาสั่งไว้จริงๆ
“ขอบคุณนะคราม” มินยิ้มออกมาแผ่วเบาสบตากับอีกฝ่าย
“กินกันเถอะ ฉันรู้ว่าคุณใช้พลังงานไปเยอะ” ครามพูดก่อนยิ้มล้อ มินยู่ปากใส่อีกฝ่ายก่อนจะพูดขึ้น
“เพราะใครกันเล่า”
“ฮ่ะ ฮ่ะ” ครามหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะลงมือทานอาหารตรงหน้า
เสียงเพลงบรรเลงเปียโนดังขึ้นคลอกับบรรยากาศมินมองคนด้านหน้าก่อนจะลงมือทานอาหารตาม เสียงเพงขับกล่อมไปพร้อมกับบรรยากาศทำให้ดูโรแมนติกไม่น้อย
ครามทานอาหารไปเรื่อยๆจนอิ่ม เขานั่งมองมินที่ยังทานไม่หยุด ครามมองมินอย่างเอ็นดูเมื่ออีกฝ่ายมีเศษอาหารติดปาก
“คุณมองอะไรฉันนักหนา” มินทักขึ้นก่อนเสหันไปมองทางอื่น เขาไม่อยากยอมรับว่าเขินเหมือนกันนะที่มีคนมาจ้องมองขนาดนี้
“มองเมียตัวเองผิดตรงไหน” ครามเท้าคางมองอีกฝ่ายล้อๆเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเขิน
“หยุดมองเดี๋ยวนี้นะ” มินแกล้งทำตาดุใส่คราม ทำเอาครามหัวเราะออกมาเบาๆ
“ทำไม คุณจะทำอะไร”
“ฉันขี้เกียจเถียงกับคุณแล้ว” มินขี้เกียจเถียงต่อ เพราะเขาหิวมากๆและรู้สึกชอบอาหารทะลตรงหน้ามากๆ
“ไม่คิดว่าคุณจะกินเยอะขนาดนี้” ครามแปลกใจเล็กน้อย อีกฝ่ายตัวผอมๆไม่คิดว่าจะกินจุ
“ก็อาหารทะเลมันอร่อย” มินแถเป็นเรื่องอื่นเมื่อนึกได้ เขาจะให้อีกฝ่ายจับผิดไม่ได้ว่าเขาท้อง
ครามพยักหน้าไม่พูดอะไร แต่จ้องมองมินอยู่ตลอด เขาชอบเวลาที่อีกฝ่ายเผลอแบบนี้ ไม่ต้องเชิ่ด ไม่ต้องหยิ่ง ทำตัวเป็นนางหงส์ตลอดเวลา
มินรู้ตัวว่าอีกฝ่ายมองเขาอยู่แต่ขี้เกียจพูด อยากมองก็มองไป ไม่สนใจแล้ว ลูกฉันหิวโว้ยยยยย
ตลอดเวลาทั้งสามวันสองคืน ครามดูแลมินอย่างดี พามินเที่ยวรอบเกาะ บรรยากาศของคนสองคนดูดีขึ้น ไม่มึนตึงอย่างเช่นตอนแรก และครามดูก็ยิ้มมากขึ้นเมื่ออยู่กับมิน
คืนหนึ่งก่อนกลับกรุงเทพมินนอนซบที่อกของครามมินเขี่ยหน้าอกแกร่งของครามเล่น ครามเลื่อนโทรทัศน์ดูไปเรื่อยๆ
“คุณไม่คิดถึงแม่บ้างเหรอ”
“หื้ม..” ครามวางรีโมทแล้วมองหน้ามิน แปลกใจที่อีกฝ่ายถามถึงเรื่องนี้
“ว่าไง”
“คิดถึงสิ แต่ช่วงนี้ไม่ค่อยได้ไปหาหรอก งานฉันเยอะ”
“คุณยังดีนะที่มีแม่ให้ไปหา” มินพูดเสียงเศร้า ครามรับรู้ถึงความเศร้าของอีกฝ่ายเลยกระชัดกอดอีกฝ่ายแน่นขึ้น
“อย่าคิดมากเลย”
“นั้นสิเนอะ ถ้าฉันมีลูกฉันอยากให้ครอบครัวของฉันมีความสุขที่สุด ไม่อยากให้เหมือนฉัน” มินพูดพร้อมเหม่อมองไปด้านหน้า
“ฉันเหมือนกัน ฉันจะดูแลลูก เอาใจใส่ ให้ความรัก ให้ในสิ่งที่ฉันไม่เคยได้มัน” ครามพูดออกมาแผ่วเบาในประโยคหลังแต่มินจับใจความได้ซะก่อน มินกระตุกยิ้มเล็กน้อย
“อีกไม่นานแล้วละที่เราสองคนจะมีลูก” มินเท้าคางมองอีกฝ่ายล้อๆ
“แน่นอนอยู่แล้ว เชื้อฉันแรงนะจะบอกให้”
ทั้งสองคนหลุดยิ้มออกมาทั้งคู่ ครามยกมือลูบหน้าอีกฝ่ายแล้วพูดขึ้น
“กลับไปฉันคงต้องทำงานหนักหน่อย แต่ผ่านโปรเจ็คใหญ่ของบริษัทไปเมื่อไหร่ ฉันจะไม่กลับดึกเหมือนที่ผ่านมาแล้ว”
ครามพูดจบมินนึกถึงอะไรได้บางอย่างเลยด้มหน้าแล้วพูด
“รู้ไหมช่วงที่คุณกลับบ้านดึก คิมเขามาเกาะแกะฉันตลอดเลย” มินแสร้งทำหน้าหนักใจก่อนจะมองอีกฝ่าย ครามหน้านิ่งทันทีที่มินพูดจบ
“มันยังไม่หยุดเหรอ”
“มินไม่อยากจะบอกคุณเลยกลัวคุณคิดมาก กลัวคุณไม่เชื่อ แต่ฉันก็ต้องบอก ฉันไม่อยากให้ใครตราหน้าว่าเล่นชู้” มินพูดพร้อมกับแสร้งทำหน้าเศร้า กอดครามซบลงตรงอก มินเหลือบมองครามที่เหม่อลอยก่อนจะยิ้มสะใจ
“.....”
ครามเงียบไม่พูดอะไร มินยิ้มมุมปากก่อนจะผละออกจากครามแล้วยิ้มสดใส
“มินไม่น่าบอกคุณเลย คุณอย่าคิดมากนะ มันไม่มีอะไรหรอก” มินพยายามทำให้อีกฝ่ายไม่คิดมาก แต่ครามก็ยังนิ่ง
“ไม่เอาไม่ทำหน้าบึ้งสิ” มินฉีกยิ้มอีกฝ่ายให้ยิ้ม ครามเห็นท่าทีของคนตรงหน้าก็อดที่จะยิ้มไม่ได้
“โอเค ผมไม่คิดมากแล้ว” ครามถอนหายใจก่อนมองมิน
“ดีมากครับผม” มินยิ้มรับอีกฝ่าย ครามมองท่าทีคนตรงหน้าแล้วดึงอีกฝ่ายมากอดแน่น
“อ๊ะ ” มินแอบตกใจกับท่าทีของอีกฝ่าย แต่ก็ยอมให้กอดโดยดี
“ผมเชื่อใจคุณได้ไหม” ครามถามมินเสียงแผ่วเบา มินเบ้ปากเล็กน้อยก่อนตอบ
“ก่อนที่คุณจะมาถามว่าเชื่อใจฉันได้หรือเปล่า คุณควรห้ามไม่ให้น้องชายคุณมายุ่งกับฉันมากกว่า” มินพูดจบผละออกจากอ้อมกอดครามและลุกขึ้นไปที่ระเบียง
ครามเดินตามมินมาที่ระเบียง ครามยืนข้างๆอีกฝ่ายก่อนจะมองอีกฝ่ายเต็มตา
“ทำไมคุณพูดอย่างนั้น” ครามถามเสียงเข้ม มินเหลือบมองอีกฝ่ายเล็กน้อย ก่อนจะทอดสายตามองด้านหน้า
“เพราะคุณก็น่าจะเห็นอยู่ว่าฉันไม่ได้เป็นฝ่ายไปตอแยน้องชายคุณ แต่น้องชายคุณตังหากที่มาตอแยฉัน”
“แต่ถ้าคุณไม่เล่นด้วย มันคงไม่มีอะไรที่น่ากังกวล”
“นี่นายมาหาว่าฉันไปเล่นด้วยเหรอ” มินหันมามองคราม มินมองอีกฝ่ายอย่างรู้สึกผิด ก่อนจะเบ้ปากเล็กน้อยแล้วพูดต่อ
“นายคิดว่าฉันจะร่านขนาดที่เอาทั้งพี่ทั้งน้องเลยเหรอ”
“มันไม่ใช่นะมิน” ครามพยายามจะแก้ตัว เขารู้สึกสับสน อีกฝ่ายก็น้องชาย อีกฝ่ายก็ภรรยา
มินโบกมือให้อีกฝ่ายหยุดก่อนจะพูดขึ้นมา
“มันจะไม่ใช่ได้ไงในเมื่อคำพูดของนายหมายถึงแบบนั้น แต่ฉันจะบอกอะไรไว้นะ นายอย่าลืมสิว่าฉันก็เคยนอนกับน้องของนายมาก่อน” มินหยุดพูดพร้อมมองท่าทีอีกฝ่าย ครามมองมินดุทันที มินเลยพูดต่อ
“ก็ในวันที่นายข่มขืนฉันพร้อมกับน้องชายของนายไงละ จำได้ไหม”
“นั้นมันเรื่องในอดีต” ครามพูดแล้วพยายามจะเดินเข้ามาหามิน แต่มินกลับถอยหลังออกห่าง
“อดีตเหรอ สำหรับนายเรื่องนั้นคงผ่านไปง่าย แต่สำหรับฉันกว่าจะลืมเรื่องนั้นได้ฉันต้องพยายามมันขนาดไหนรู้ไหม อดีตที่เลวร้ายบางทีอาจจะส่งผลถึงอนาคตก็ได้” มินพูดจบจับระเบียงแล้วเหม่อมองไปที่ทะเล มินเม้มปากแน่นด้วยความโกรธ
“ผมอยากให้คุณลืมมันไปซะ แล้วเริ่มต้นใหม่กับผม” ครามพูดพร้อมจับมือมินให้มาเผชิญหน้า สายตาของครามที่มองมาไม่ได้ทำให้มินรู้สึกดีขึ้นเลย
“นายอยากให้ฉันลืม ฉันจะพยายามทำให้นาย แต่นายก็ต้องไว้ใจฉัน” มินสบตาอีกฝ่ายแล้วพูดขึ้นอย่างจริงจัง
“ผมจะไว้ใจคุณ”
“ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นในอนาคต นายจงจำไว้ว่าคนเริ่มไม่ใช่ฉัน แต่น้องของนายไม่แน่”
มินเบ้ปากก่อนจะมองอีกฝ่าย ครามขบกรามตัวเองแน่นมองอีกฝ่ายดุ และบีบมือที่จับอยู่แน่นขึ้น
“ทำไมเธอพูดแบบนี้ !!”
“ก็วัวเคยขา ม้าเคยขี่ เหตุการณ์ในอดีตนายก็มีส่วนร่วม เพราะฉะนั้นผลของมันจะเกิดอะไรขึ้นนายก็ต้องรับผิดชอบ”
มินพูดจบสะบัดมืออีกฝ่ายแล้วเดินเข้ามาในห้องพัก
ครามมองอีกฝ่ายเดินเข้าห้องไปนิ่งๆ ครามถอนหายใจออกมาแผ่วเบา เขาไม่อยากจะคิดว่าน้องชายที่เกิดคลานต่ามกันมาจะมายุ่งกับเมียเขาจริงๆ แม้ว่าอีกฝ่ายแสดงท่าทีให้คิด แต่เขาก็ยังเชื่อใจน้องชาย ส่วนอีกฝ่าย ภรรยาหมาดๆที่เพิ่งแต่งงานกัน เขารู้สึกหลงใหลอีกฝ่าย และอีกฝ่ายเป็นคนที่กำลังจะทำให้เขารุ้สึกถึงคำว่าครอบครัว คำที่เขาไม่เคยได้รับจากผู้เป็นพ่อ
ครามกำมือตัวเองมองทะเลที่ซัดกระทบฝั่ง เหมือนเรื่องราวในอดีตกำลังกลับมาทำร้ายเขาอีกครั้ง เขาไม่คิดเลยว่าเหตุการณ์คึกคะนองในอดีตจะส่งผลร้ายแรงในปัจจุบันขนาดนี้ และเป็นเครื่องมือที่อีกฝ่ายเอามาต่อรองเขาได้อย่างร้ายกาจ
__________________________________________________________________________
ปั่นนานมากกว่าจะเสร็จ ฮ่าๆ รู้สึกว่าตอนนี้จะยาวไม่น้อย อยากให้ฮันนีมูนจบกันไปในตอนนี้เดียว อิอิ
เพราะหลังจากนี้หวานๆคงจะมาพร้อมขมๆ เอ๊ะ ยังไง
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ
มีอะไรติชมได้ค้าบ :L1: :pig4: :3123:
-
โหย อุตส่าห์มาเที่ยวกัน มาตายตอนจบซะได้
-
ตอนนี้คงเป็นตอนที่มินสับสนในตัวเองมาก เดี๋ยวมิน เดี๋ยวฉัน สลับไปสลับมาเหมือนอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ
-
จงรับผลที่ตามมาจากอารมณ์ชั่ววูบในอดีต o18
-
สงครามประสาทกำลังจะเข้มข้นแล้วใช่ไหมมิน
-
จะเปงไงน้า
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
ครามสิสับสน เพราะมินรู้แล้วว่าเป้าหมายคืออะไร
แต่ก็น่าเสียดายนะ ถ้าหากว่าครามตั้งใจลงหลักเป็นครอบครัวแต่มินเลือกที่จะแก้แค้น
-
ฉันชอบครั้งที่มินแอบแสยะยิ้ม 555555555555
สงสารพี่ครามนะ แต่ทำเองนี่ช่วยไม่ได้ #สรุปพี่ครามทำจริงๆสินะ
ช่วยไม่ได้จริงๆนะ...ถือเป็นผลกรรมแล้วกัน
ทำเอง รับเอง...
#ทีมมิน
-
เอาเลยมิน เอาให้พวกมันฆ่ากันเอง
แล้วที่สำคัญอยากให้ถึงฉากที่ครามมันหลงหัวปักหัวปำ
แล้วมารู้ความจริงว่าลูกในท้องอาจไม่ใช่ลูกของมัน
แต่อาจจะเป็นลูกของคนใดคนหนึ่งที่พวกมันพากันมาข่มขืนมิน
คงสะใจพิลึก แต่หวังว่าถึงตอนนั้นมินคงจะไม่หลงรักมันซะก่อนนะ
-
ไม่เอาขมนะคะ
-
เอาให้หนัฏเลย คนทำต้องได้รับผลสิ
-
มินบอกความจริงครามไปเลยว่าท้อง....ดูสิครามจะทำอย่างไร
-
มินจัดการพวกมันได้แล้ว 4 คนนี้ไม่เหมาะเป็นพ่อที่ดี เพราะพวกมันเคยร่วมกันทำชั่วร่วมกันมาก่อน
ถ้าลูกของมินรู้ว่าตัวเองเกิดมาจากการข่มขื่นจากผู้ชายชั่วๆ ทั้ง 4 คน ซึ่ง 1 ในนั้นคือพ่อ ลูกจะรับได้เหรอ
-
ขอสั้นๆ คนเขียนสู้ๆ
หนูมินสู้ๆ
-
:mew1:
-
เกือบลืมว่ามินท้องอยู่ แต่ไม่แพ้ท้องเลยเนาะ?
-
ลุ้นอ่ะลุ้น อยากรู้แล้ว
-
สมน้ำหน้าครามเหมือนกันนะ มันก็สาสมแล้วที่จะต้องจมกับความหวาดระแวงว่ามินจะไปมีอะไรกับน้องตัวเอง ในเมื่อเป็นคนก่อขึ้นมา แล้วจะมาบอกให้มินลืมได้ยังไง ทำกับมินขนาดนั้น ยังไงก็ต้องเอาคืนให้สาสม จะคู่กันหรือเปล่า หรือมินจะคู่ใคร ก็ขอให้เอาคืนและสั่งสอนให้พวกมันจดจำไปจนตายว่าครั้งหนึ่งเคยทำกับมินไว้ขนาดไหน หรือ ให้โดนแบบเดียวกับมินไปเลยก็ดี จะได้รู้สึกถึงรสชาติการถูกข่มขืนซะบ้าง :fire: คนที่น่าสงสารคือ มิน กับ ลูกที่จะเกิดมารับรู้ว่าไอ้พวกเลวหนึ่งในนี้เป็นพ่อตัวเอง :mew6:
-
เริ่มรู้สึกว่าลูกในท้องมิน ไม่ใช่ครามเป็นพ่อ แล้วก็จะมีมาม่าชามโต :z2: :z2:
-
สรุปว่าพระเอกคือครามเหรอไม่ชอบเลยอยากให้ได้เจอกับคนดีๆ
-
ขอบคุณ :)
-
กว่าจะผ่านเหตุการณ์ต่างๆคงจะเหนื่อยเลยล่ะ
-
เที่ยวอย่างสนุกกันอยู่ดีๆ ไหง มามาม่าตอนจบซะงั้น
:hao5: :hao5: :hao5:
ท่าทางตอนหลังๆ จะมาม่าหนัก :ling1: :ling1: :ling1:
-
ครามพูดเหมือนไม่มีความรู้สึกผิดเลยอะ
ผ่านแล้วให้ผ่านไป ง่ายเนอะ จับถ่วงทะเลแม่ง
ถ้าอยากเป็นพระเอกช่วยปรับปรุงตัวหน่อยนะ :katai5:
-
เอาจริงๆเรื่องนี้ไม่ต้องมีพระเอกก็ได้นะ เพราะครามหรือคนที่ข่มขืนมิน
ก็ไม่ได้รู้สึกผิดเลย คิดแต่ว่ามันเป็นเหตุดารณ์ที่ป่านมาแล้ว ส่วนมินแก้แค้นพวกมันนนน
-
เอาจริงๆ ก็ไม่อยากให้ใครได้เป็นพ่อเลยให้คนอื่นมาเป็นดีกว่า มันทำใจยากอ่ะ มองหน้าลูกก็จะนึกถึงแต่อดีต
-
อ่านแล้วรู้สึกขัดๆกับสรรพนามที่ตัวละครใช้เรียกมากเลย อย่าง เธอ ฉัน คุณ ในบางประโยค
เนื้อเรื่องสนุกค่ะ น่าติดตาม แต่อ่านแล้วมันไม่ลื่นยังไงไม่รู้เพราะสรรพนามที่ใช้แทนตัวนี่แหละ ไม่รู้ว่าจะสนิท ห่างเหิน หรือยังไง คือใช้ผสมกันมาหมดเลย
แต่โดยรวมก็โอเคนะคะ ตินิดหน่อยไม่ต้องไปคิดมากก็ได้ :L2:
-
ทำไมตัวเป็นนางใสๆทำไม สู้ทำตัวร้ายและร้ายจริงๆตอกหน้ามันไปเลย มันทำอะไรไว้ มันควรรู้ตัวเอง
-
โอ๊ยยยยย :katai4:
-
เริ่มหน่วงๆ :ling2:
-
รอตอนต่อไป
-
ย้ายหนีพวกบ้าๆนี่เถอะ ทำอะไรแล้วเห็นเป็นเรื่องสนุก :m16:
-
แล้วตอนนั้นทำไปทำไมคราม
-
ดีดี
ให่มันรู้สึกผิดไปจนวันตาย
คิดว่าครั้งหนึ่งผลของมันก็ได้กลับมาย้อนทำลายตัวเอง
ในวันที่รักไปจนหมดใจ วันนั้น มินคงได้เอาคืนยังสาสม (เปล่าหว่า?) 555+
-
พึ่งได้อ่านค่ะ ลุ้นมากกกกกกกกกกกกกกก
นี่เชียร์ครามอ้ะ ดูมีเคมีดี Orz
แต่ก็นั่นแหละทำอะไรไว้ผลที่ได้ก็ตามมาแบบนั้นแหละ
แล้วสรุปลูกจะเป็นของใครกันเนี่ยยย
โอยยย หลังๆนี่จะตั้งหม้อมาม่ารัวๆรึเปล่าาา
-
โธ่ๆ จากทะเลหวานๆ ดันอาบยาพิษซะอย่างงั้นงาะ :mew5:
-
ครามน่าจะรู้สึกละอายมากกว่านี้ในสิ่งที่ทำลงไปนะ พากันไปข่มขืนเขา พูดจาให้เขารู้สึกแย่ แบบนี้สมควรจะโดนคืืนให้สาสมกับที่ไปทำให้มินมินน้อยเจ็บช้ำน้ำใจและกาย
-
นุ้งมินสู้ๆ
-
ตอนแรกอ่านแล้วเหมือนครามจะเป็นพระเอก แต่อ่านไปอ่านดู ดูท่าไม่ใช่ เดาไม่ถูกเลย
-
ข่ม ขืน ฝืน รัก
ตอนที่13
หลังจากกลับมาจากฮันนีมูนบรรยากาศรอบๆที่ควรจะดีขึ้นแต่กลับตึงไม่น้อย ดูเหมือนนิ่งๆ แต่จริงๆใครจะรู้ว่าอาจมีคลื่นใต้น้ำ รอวันที่จะปะทุขึ้นมา
“พี่ได้รู้มาว่ามินไปฮันนีมูนมาเป็นไงบ้าง” มัตถ์ถามน้องชายคนเล็กของเขา
“ก็ดีครับ” มินตอบพร้อมยิ้มน้อยๆให้พี่ชาย มัตถ์มองน้องชายตนเองอย่างรุ้สึกสงสาร สงสารที่น้องชายต้องมาแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก
“บ้านนั้นเขาดีกับมินไหม” มนต์ที่นั่งอยู่ด้วยถามมินขึ้นมา
“ก็ไม่เลวร้ายอะไรครับ มินก็อยู่ไปวันๆ” มินพูดจบวางนิตยสารในมือลง เพราะเขารู้ว่าพี่ชายทั้งสองต้องถามยาวแน่ๆ
“ถ้ามินไม่ไหว มินจะกลับมาอยู่บ้านก็ได้นะ” มนต์จ้องมองน้องอย่างสงสาร เขาไม่อยากให้น้องชายคนเล็กที่เขาคอยเฝ้าทะนุถนอมต้องทนอะไรที่บ้านหลังนั้น
“มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกพี่มนต์ ขึ้นหลังเสือมาแล้วมันลงกันไม่ง่ายหรอก” มินสบตามนต์นิ่งก่อนจะยิ้มให้พี่ชายทั้งสอง เขาไม่อยากให้พี่ชายทั้งสองกังวลใจเกินไป
“แต่ พี่จะหาทางช่วย..” มัตถ์พยายามพูดแต่มินขัดขึ้นมาก่อน
“ไม่ต้องหรอกครับพี่มัตถ์ มินเลือกแล้ว มันไม่มีทางออกที่ดีกว่านี้แล้ว จะให้พวกนั้นมาทำร้ายพี่มัตถ์ ทำร้ายพ่ออีก มินไม่ยอม!” มินพูดพร้อมมองรอยแผลจางๆจากแขนพี่ชายคนโต ก่อนแววตาจะแข็งกร้าวขึ้น
“มิน” มัตถ์ครางชื่อน้องชายคนเล็กออกมาแผ่วเบา เขารู้สึกได้ว่าน้องชายเขาเปลี่ยนไป
“พี่มัตถ์ พี่มนต์ไม่ต้องเป็นห่วงมินหรอก มินจะดูแลตัวเองดีดี ไม่มีใครทำอะไรมินได้หรอก” มินพูดจบยิ้มให้พี่ชายทั้งสองอย่างจริงใจ
“มินขอตัวไปหาคุณพ่อก่อนนะครับ” มินพูดต่อและก้มหัวลงเล็กน้อยอย่างขอตัว
มินเดินขึ้นไปชั้นสองของบ้าน ระหว่างทางมินลูบหน้าท้องตัวเองเบาๆ หน้าท้องเขาเริ่มโตขึ้นเรื่อยๆ ถ้าเทียบก็จะเข้าเดือนที่สี่แล้วสินะ
สิ่งที่เขาทนอยู่ทุกวันนี้ เป็นเพราะครอบครัวของเขา และลูกเขา
“ก็อกๆ”
“ใคร” เสียงทุ้มน่าเกรงขามดังขึ้น มินสูดลมหายใจเขาก่อนจะตอบ
“มินเองครับ”
เสียงในห้องเงียบไปแปปนึงก่อนจะดังขึ้นมา
“เข้ามาสิมิน”
มินเปิดประตูเข้าไปเจอพ่อของเขานั่งบนโต๊ะทำงาน เอกสารเยอะแยะบนโต๊ะ มินยิ้มให้พี่น้อยๆก่อนจะไปนั่งเก้าอี้ตรงกันข้าม
“มีอะไรหรือเปล่า” มิ่งภพถามลูกชายขึ้นและสังเกตมองลูกชายคนเล้กของเขา มินดูอวบอิ่มและสดใสขึ้น แม้ว่าแววตาอีกฝ่ายจะมีแววหม่นก็ตาม
“มินแค่คิดถึงพ่อ มินอยากเจอพ่อ” มินพูดออกมาพร้อมยิ้มให้พ่อ มินพยายามกดความรู้สึกร้อนที่กระบอกตา เขาไม่อยากจะร้องไห้ แต่เขาคิดถึงพ่อจริงๆ
“พ่อ....ก็คิดถึงมิน” มิ่งภพมองลูกชายก่อนตัดสินใจพูดขึ้นและเดินอ้อมมาหาลูกชายที่นั่งอยู่
มินลุกขึ้นยืนกอดพ่อเต็มแรง เขาพยายามเม้มปากสะกดตัวเองไม่ให้ร้องไห้
มิ่งภพกอดตอบลูกชายแน่น เขาก็ไม่ปฎิเสธว่าเขาก็คิดถึงมิน คิดถึงลูกชายคนเล็กที่ต้องออกไปอยู่บ้านคนอื่น
“เป็นไงบ้าง อยู่บ้านหลังนั้น” มิ่งภพผละออกมาและยิ้มให้มินน้อยๆ
“ก็ดีครับ” มินยิ้มให้พ่อพร้อมปาดน้ำตาที่ใกล้ไหลเต็มที
“ไม่มีใครทำอะไรมินใช่ไหม” มิ่งภพถามด้วยความเป็นห่วง เขากลัวใจ กลัวใจอาคม
“ไม่มีนี่ครับ” มินตอบก่อนเองคอมมองอีกฝ่าย พ่อพูดเหมือนกลัวใครจะทำร้ายเขา
“ไม่มีก็ดีแล้ว” มิ่งภพพูดก่อนลูบหัวลูกชายคนเล็ก
มินยิ้มตอบกับท่าทีของพ่อ มิ่งภพผละออกจากลูกชายก่อนจะเดินไปที่ตราประจำตระกูลที่แขวนอยู่บนผนัง
“มินรู้เรื่องใช่ไหมว่าตระกูลเราลุกชายคนเล็กมักจะท้องได้” มิ่งภพพูดขึ้นทำเอามินขมวดคิ้ว ทำไมอยู่ดีดีพ่อเขาถึงพูดถึงเรื่องนี้
“รู้ครับ” มินตอบพร้อมเดินไปยืนข้างๆอีกฝ่าย
“มีอีกเรื่องที่มินควรรู้ไว้ ตระกูลของเราและตระกูลของฝั่งนั้นมีคำทำนายหนึ่งซึ่งเป็นที่ยึดถือมาตลอดของสองตระกูล” มิ่งภพหยุดพูดพร้อมหันมามองหน้ามินก่อนจะพูดต่อ
“คำทำนายคือ เด็กที่เกิดจากลูกคนเล็กและลูกคนโตของทั้งสองตระกูลจะเป็นคนทำให้ทั้งสองตระกูลเจริญรุ่งเรือง และไม่มีตระกูลไหนๆมาเทียบได้”
มิ่งภพพูดจบมินเบิกตากว้างอย่างตกใจ เผลอลูบหน้าท้องตัวเอง
“พ่อหมายความว่าที่มินต้องแต่งงานกับนายครามก็เพราะเหตุผลนี้นั้นเหรอ ไม่ใช่แค่คำสัญญาของคุณปู่ใช่ไหม” มินพยายามควบคุมเสียงตัวเองไม่ให้สั่นและถามอีกฝ่ายขึ้น
“ใช่ นี่คือเหตุผลหลักที่อาคมพยายามบีบให้มินยอมแต่งงาน”
มินสูดหายใจอย่างควบคุมตัวเองและมองผู้เป็นพ่อก่อนจะเบ้ปากเล็กน้อย
“งั้นมินก็ไม่ต่างจากเครื่องผลิตลูกสินะ” มินประชดขึ้นมา
“พวกนั้นจะมองไงก็เรื่องของพวกมัน แต่ที่พ่อบอกเพราะอยากให้มินดูแลตัวเองดีดี ไม่ใช่เรื่องท้องแต่เรื่องความปลอดภัยของมิน” มิ่งภพมองลูกชายอย่างเป็นห่วง
“ยังไงครับ”
“พ่อรถเฉี่ยวเล็กน้อยๆอาจจะเป็นการบีบบังคับจากสุริยะทิพย์ แต่เรื่องที่มัตถ์โดนยิงอาจจะเป็นสัญญาณเตือนจากฝั่งอื่น”
“อะไรกัน นี่มันเรื่องอะไรกัน” มินเริ่มปวดหัวในสิ่งที่ตัวเองรับรู้ ทำไมมันดูเยอะและหยุ่งเหยิงขนาดนี้
“คำทำนายไม่ใช่มีแค่ตระกูลเราที่รู้ และที่สำคัญพวกนั้นไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นแน่ เพราะถ้าเกิดขึ้นตระกูลสุริยะทิพย์จะเป็นใหญ่ มีแต่คนเกรง”
มิ่งภพมองท่าทีอึ้งของลูกชายแล้วตัดสินใจพูดต่อ
“ตระกูลเราเลิกยุ่งเกี่ยวกับธุรกิจมืดหมดแล้ว แต่ทางสุริยะทิพย์ยังไม่หยุด ทางนั้นเป็นตระกูลที่โด่งดังในเรื่องนี้อยู่แล้ว มีแต่คนเกรง ฉะนั้นคงไม่มีใครพอใจแน่ๆถ้าจะทำให้สุริยะทิพย์น่าเกรงไปมากกว่าเดิม”
มิ่งภพพูดจบมินสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆก่อนมองหน้าผู้เป็นพ่อ
“พ่อจะเตือนมินให้ดูแลตัวเองดีดีใช่ไหม”
“ใช่ ระวังทั้งศึกในและศึกนอก” มิ่งภพมองหน้าลูกชายอย่างเป็นห่วง “พ่อและพี่ๆจะคอยดูแลห่างๆ”
“ครับ นี่ก็แปลว่าถ้ามินท้องอาจจะมีคนเก็บมิน หรือไม่ก็ลูกของมินใช่ไหม” มินพูดพร้อมเม้มปากตัวเองอย่างครุ่นคิด เขาท้องแล้วในตอนนี้
“ใช่”
มินแอบหลบสายตาคมดุของผู้เป็นพ่อที่มองมา ก่อนจะกำมือตัวเองแน่นและตัดสินใจพูดขึ้น
“มินท้องแล้วพ่อ”
“ห้ะ มินท้อง!!” มิ่งภพพูดเสียงดังอย่างตกใจ ลูกชายเขาแต่งงานได้แค่ประมาณสามเดือน แต่ท้องแล้ว แปลว่าอีกฝ่ายรุกไวมาก
“ใช่ มิน เอ่อ ท้องได้สามเดือนแล้ว” มินแอบหลบตาพ่อก่อนจะเม้มปากแน่น เขาแอบโกหกอายุครรภ์ จริงๆเขาท้องได้สี่เดือนกว่าแล้ว แต่เขาต้องโกหกให้สมดุลกับระยะเวลาการแต่งงาน
“มินไม่ได้ป้องกันเหรอ” มิ่งภพจ้องมองมิน มินเลยหันหลังและกอดอกเพราะกลัวพ่อเขาจะจับได้ พ่อเขารู้จักเขาดี
“มินลืมป้องกัน” มินตอบย่างแถๆ
“ทำไมมินไม่ป้องกัน พ่อเตือนมินช้าไปใช่ไหม” มิ่งภพจับลูกให้หันหน้ามาคุยกัน
“ช้าไปมากครับ” มินพูดพร้อมกัดริมฝีปากตัวเองและจ้องพ่อตัวเองอย่างมีความนัย
มิ่งภพรู้สึกได้จึงยอมปล่อยมือที่จับลูกชายลง
“มินบอกพวกสุริยะทิพย์หรือยัง”
“ยังครับ”
“มินควรบอก พวกนั้นจะได้ช่วยปกป้องมิน”
มินสบตากับผู้เป็นพ่อก่อนจะพูดขึ้น
“ครับพ่อ”
“หลังจากนี้ก็ดูแลตัวเองดีดีนะ มินไม่ได้ตัวคนเดียวแล้ว” มิ่งภพมีท่าทีที่อ่อนลง และเดินเข้ามาใกล้ลูกชายของตน
“ครับพ่อ พ่อไม่ต้องห่วง มินจะดูแลลูกมินอย่างดี ทุกวันนี้มินทนก็เพราะเขา” มินพูดกับผู้เป็นพ่อ
มิ่งภพมองแววตาลูกชายคนเล็กที่เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด ดูโตขึ้นและเหมือนมีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่ มาดดูน่าเกรงขามและไม่ได้หวั่นสักนิด
“มินขอตัวก่อนนะครับพ่อ” มินพูดพร้อมไหว้ผู้เป็นพ่อ มินกำลังจะเปิดประตูออกไปแต่ก็หันหลังกลับมาพูดกับผู้เป็นพ่อก่อน
“พ่อก็ดูแลตัวเองดีดีนะครับ อย่าทำงานหนักนัก” มินพูดจบยิ้มให้พ่ออย่างจริงใจก่อนจะเดินออกไป
มินออกไปมิ่งภพนั่งบนโซฟาอย่างเหนื่อยและถอนหายใจออกมาเบาๆ เขารู้สึกเป็นห่วงมินจริงๆ เขาไม่น่าส่งลูกชายไปสู่วังวนบ้าๆนี้เลย
มินเดดินเข้ามาในบ้านสุริยะทิพย์ เขาไตรตรองมาตลอดทางกลับมา เขาคิดดีแล้วว่าเขาจะบอกครามเรื่องที่เขาท้อง เพื่อลูก และเพื่ออะไรหลายๆอย่างที่ตั้งใจไว้
มันถึงเวลาแล้วที่ลูกของเขาจะต้องมีพ่อจริงๆจังๆสักที
ลูกในท้องของเขาที่ยังไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อ ยังไม่รู้ว่าจะใช่ครามหรือเปล่า
ลูกในท้องที่จะใช่เด็กในคำทำนายไหม
แต่เขาจะทำให้เด็กคนนี้เป็นเอง
“ไปไหนมาครับคุณพี่สะใภ้” เสียงยียวนกวนดังขึ้นระหว่างเขาเดินไปที่ห้องทำงานของคราม เขารู้มาจากเด็กในบ้านว่าครามกลับมาแล้ว
“กลับไปบ้านของฉันมา” มินหันไปตอบเมื่อเห็นว่าคนที่ยืนกอดอกมองเขาอยู่คือคิม
“คิดถึงบ้านเหรอครับ มาอยู่นี้ตั้งสามเดือนแล้วนี่”
“ใช่ ว่าแต่นายมีอะไรกับฉัน”
“ผมแค่คิดถึงนะครับ” คิมพูดพร้อมเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ มินยืนกอดอกไม่ได้ถอยห่างแต่อย่างใด
“คิดถึงฉันเหรอ คิดถึงฉันทำไม” มินพูดพร้อมมองอีกฝ่ายกวนๆก่อนจะยิ้มหวาน
“คิดถึงมันต้องมีเหตุผลด้วยเหรอ”
“ฮ่าๆ ฉันขี้เกียจเล่นลิ้นกับนายละ ขอตัว” มินพูดพร้อมโบกมือ แต่กลับโดนอีกฝ่ายขัดขึ้น
“เล่นลิ้นอะไรกัน ผมยังไม่ได้เอาลิ้นมาเล่นกับอะไรเลย” คิมพูดยิ้มทะลึ่งก่อนกวาดสายตามองเขาหัวจรดปลายเท้า
“อย่าเอามันออกมานะดีแล้ว ฉันกลัวไม่สนุก” มินพูดพร้อมยิ้มเย้ยอีกฝ่าย คิมชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะยิ้มมุมปาก และเดินเข้ามาประชิดจนตัวติดกัน
“สนุกไม่สนุก ต้องลองก่อนนะครับ”
“ทำไมฉันต้องลองด้วย”
“หึ แต่คืนนั้นคุณก็เคยลองมันไปแล้วนี้” คิมยิ้มมุมปากและสะกิดเรื่องราวในอดีตขึ้นมา
“อ่อเหรอ บังเอิญฉันจำไม่ได้ด้วยสิว่าลิ้นใครเป็นลิ้นใคร เพราะหลายคน” มินเชิ่ดหน้าใส่อย่างผู้ชนะก่อนจะหมุนตัวผละเดินออกมา
แต่เดินได้ไม่กี่ก้าวคิมก็พูดแทรกขึ้นมา
“งั้นครั้งนี้เราลองมาเล่นกันสองต่อสองดีไหม”
มินหยุดเดิน ก่อนจะหันไปมองอีกฝ่ายแล้วทำหน้านิ่งไม่สนใจ
“ฉันเป็นเมียของพี่นายนะ นายไม่ควรมาพูดแบบนี้กับฉัน”
คิมขมวดคิ้วงงกับอารมณ์อีกฝ่าย เมื่อกี้ยังเล่นกับเขาแท้ๆ
“กูก็คิดว่ามึงไม่ควรพูดแบบนั้น” เสียงทุ้มดังขึ้น
“คราม!” มินแสร้งทำเสียงตกใจ แต่จริงๆเขาเห็นตั้งแต่เมื่อกี้แล้วว่าครามเปิดประตูออกมา เขาเลยเล่นละครอีกฉากแทน
“มึงหยุดยุ่งกับเมียกูสักที!!” ครามชี้หน้าคิมพร้อมมองอีกฝ่ายอย่างไม่พอใจ
“คราม นายมาตั้งแต่ตอนไหน” มินแสร้งไม่รู้เรื่อง ไปยืนกอดแขนครามข้างๆ
“มันไม่สำคัญ ไปกันเถอะ”
ครามจับแขนมินฝห้เดินตามไปในห้องทำงาน
มินปรายตามองคิมเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มหวานให้อีกฝ่าย
“ปัง!!”
ครามปิดประตูเสียงดัง แต่มินก็ไม่ได้สะดุ้งตกใจ กลับเดินไปนั่งไขว่ห้างบนโซฟา จ้องมองอีกฝ่ายแทน
“นายก็เห็นแล้ว ว่าน้องชายนายเริ่มก่อน และฉันก็ไม่ได้ยุ่งด้วย” มินเป็นฝ่ายเปิดประเด็นก่อน ครามจ้องมินอย่างไม่ลดละ แต่มินก็ไม่กลัวจ้องตอบอีกฝ่าย
“ฉันเห็นแล้ว”
“ก็ดี” มินตอบเสียงสูง และลุกขึ้นไปยืนข้างๆอีกฝ่าย
“ฉันไม่มีวันยุ่งกับน้องชายนายหรอก” มินพูดพร้อมยิ้มให้คราม ครามจ้องมองมิน มินเลยพูดต่อ
“ถ้าไม่โดนขืนใจ”
มินพูดจบครามจ้องมินดุยิ่งกว่าเดิม ครามกัดครามตัวเองจนเป็นหันก่อนพูดขึ้น
“คิมมันไม่ทำอย่างนั้นหรอก”
“แน่ใจได้ไง ในเมื่อคิมเคยทำมันมาก่อน” มินยุแหย่ไปเรื่อยๆ ครามขมวดคิ้วทันทีที่มินพูดจบ
มินเลยยิ้มหวานก่อนจะกอดอีกฝ่าย ครามรู้สึกงงกับท่าทีของมิน
“อย่าไปสนใจคนอื่นเลย มาพูดเรื่องของเราดีกว่า” มินพูดพร้อมเงยหน้ามองคราม แล้วพูดต่อ
“ฉันท้อง”
มินพูดจบครามมีสีหน้าดีขึ้นก่อนจะถามย้ำ
“อะไรนะ” ครามยังรู้สึกงงๆ ปรับอารมณ์ไม่ทันกับเหตุการณืที่เกิดขึ้น
“ฉันท้อง ฉันท้องกับนายได้สามเดือนแล้ว”
มินย้ำคำพูดของตน และย้ำสถานะของอีกฝ่าย
“ฉันดีใจมากเลยมิน” ครามกอดมินแน่นและยิ้มกว้างออกมาอย่างดีใจ
มินเลยยิ้มตอบอีกฝ่ายอย่างจริงใจ
เขาก็รู้สึกดีใจ
ดีใจที่ลูกของเขามีพ่อจริงๆจังๆสักที
____________________________________________________________
มาต่อให้แล้วครับ หมดเทศกาลสอบมิดเทอมแล้ว คงได้มาต่อบ่อยขึ้น
ปมอะไรหลายๆอย่างค่อยๆเผยขึ้นมาละ
มีอะไรติชมได้นะครับ คนเขียนรับฟังได้หมด
ขอบคุณสำหรับทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :L2: :กอด1: :pig4:
-
ลูกใครหว่าา. เฮ้อออ
-
ยังไงต่อ!!! หลายคนก็มาจากหลายตระกูลใช่ไหมที่ทำมิน
-
กลัวคนอื่นจะรู้อายุครรภ์ของมินจัง :hao5:
-
ถ้าไม่ใช่ลูกครามนี่...เหอๆ
-
เรื่องนี้มีเงี่ย...เอ้ย เงื่อนงำ
-
จ๊ะ ปมอันเป้งเลยจ๊ะ
-
ความลับไม่มีในโลกนะครับ
-
ปมเดียวของเราคือ ใครเป็นพ่อเด็กนี่แหละ :z3:
มินดูแลตัวเองดีๆนะ :กอด1:
-
ลุ้นๆๆๆๆๆ/
-
ยังไงต่อ!!! หลายคนก็มาจากหลายตระกูลใช่ไหมที่ทำมิน
คิดเหมือนกันเลย
-
4คน 3 ตระกูล
ที่นับแล้วเกินมาอาจจะเป็นว่าครามไม่ได้ร่วมแต่ไม่น่าใข่
น่าจะเป็นว่า 1 ในคนที่รู้เรื่องมินโดนข่มขืนไม่ได้ร่วม
เรื่องอายุครรภ์นี่ตรวจสอบได้โดยการทำอุลตร้าซาวนด์
โดยวัดจากขนาดของทารกได้นะ
เรื่องดีเอ็นเอก็ทดสอบได้โดยการใช้เข็มเจาะท้องผ่านถุงน้ำคร่ำเพื่อเอาสิ่งที่จำเป็นมาจากตัวทารกมาตรวจได้
ปกติใช้วิธีนี้ในการตรวจโครโมโซมของเด็กที่สงสัยว่าจะเป็นดาวน์ซินโดรม (ในกรณีที่มารดาอายุมากๆ)
ยังไงก็หวังว่าครามจะดูแลมินดีๆนะ
-
:mew1:
-
ท้องกับใครก็ไม่รู้
-
ถ้าไม่ใช่ลูกครามแล้วถูกจับได้ขึ้นมานี่เสรจเลยนะ :katai1:
-
มินร้ายมากๆ 555555555555555
จากตอนนี้คิมน่าจะเริ่มเห็นแล้วว่ามินร้าย...
เอาจริงๆก็แอบคิดว่าลูกไม่ใช่ลูกครามแน่ๆ
ยิ่งจากคำทำนายอีก ถ้าเกิดจากลูกคนเล็กกับคนโตจะรุ่งเรือง
แล้วถ้าเกิดจากคนเล็กกับคนเล็กล่ะ......
ทำไมเห็นแววดราม่า
:ling1: :ling1:
-
เหมือนจะเริ่มสงครามยังไงอย่างนั้นเลย
-
ฉันท้องงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ห๊ะ อะไรนะ
มินท้องงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :z1: :z1: :z1:
-
คิมยังไม่เลิกตอแยมินอีกนะ!
-
เข้มข้นแล้วหล่าาาาา
-
ถ้าไม่ใช่ลูกของครามขึ้นมาจะเป็นอย่างไงไม่อยากจะคิดเลย
-
รู้สึกจะซับซ้อนขึ้นไปอีกนะ นี่ถ้านอกจากครามที่รู้แล้ว คิม และ อีกสองคน ต่อ เกม (ใช่ป่ะ ลืมอ่ะ :ruready) ถ้ารู้เข้าจะต้องขอเข้ามามีเอี่ยวแน่ และทีนี้จะเกิดศึกแย่งชิงมินกับลูกแน่ เชื่อว่า ครามจะปกป้องมินกับลูก ที่ยังไม่รู้จะใช่ลูกตัวเองไหม ใจก็อยากให้ครามเป็นนะ แต่คิดว่าไม่น่าใช่ เกรงจะเป็นคิม (มั้ง) สงสารมินกับลูก และครอบครัวมินด้วยที่ต้องมาพบกับเรื่องแบบนี้ อย่างที่มินพูด เหมือนตัวเองเป็นแค่ที่ผลิตลูก ที่คนพวกนั้นเห็นความสำคัญแค่เด็กคนนี้มีบุญในเรื่องกิจการของตระกูล แทนที่จะรักอย่างจริงใจกับสายใยที่ขึ้นชื่อว่า ลูกและหลาน แต่ครามดูดีใจมากที่มินท้องเพราะครามอยากมีครอบครัว เพราะตัวเองขาดก็เลยอยากจะชดเชย ถ้าครามคิดอย่างนี้จริงๆก็สงสารนะถ้าเกิดมินไม่มีใจให้ และ เด็กในท้องไม่ใช่ลูกคราม แต่ไม่ได้ต้องให้มินสั่งสอนพวกนั้นให้เข็ดหลาบก่อนจะคู่กับใครก็ (แต่แอบเชียร์ คราม มิน :laugh:) ติดตามกันต่อไป :katai2-1:
**และก็มีคำน่าจะผิดคนพูด**
“ไม่มีก็ดีแล้ว” อาคมพูดก่อนลูบหัวลูกชายคนเล็ก
ห้ะ มินท้อง!!” อาคมพูดเสียงดังอย่างตกใจ ลูกชายเขาแต่งงานได้แค่ประมาณสามเดือน แต่ท้องแล้ว แปลว่าอีกฝ่ายรุกไวมาก
“มินไม่ได้ป้องกันเหรอ” อาคมจ้องมองมิน มินเลยหันหลังและกอดอกเพรา (เพราะ) กลัวพ่อเขาจะจับได้ พ่อเขารู้จักเขาดี
ทำไมมินไม่ป้องกัน พ่อเตือนมินช้าไปใช่ไหม” อาคมจับลูกให้หันหน้ามาคุยกัน
ตอนมินคุยกับพ่อตัวเอง น่าจะเป็น 'มิ่งภพ'นะ :hao3:
-
ชอบมินจัง
-
โอ๊ยยยยย ไม่ใช่ลูกครามแน่เลย มินดูเริ่มอารมณ์แปรปรวนแล้วนะอาการคนท้องมาแล้ว
-
หนูมินคิดอะไรอยู่นะ อยากรู้จริงๆ เฮ้อออออ
คนแต่งสู้ๆๆๆ
-
ที่จริงจะท้องกับใครก็ไม่ใช่ความผิดมิน
มินนี่ต้องเรียกว่าเอาชีวิตรอดมาได้จากเรื่องบัดซบแบบนั้นด้วยซ้ำ
แล้วไงพวกแกไม่ต้องติดคุกก็ดีตายล่ะ จะมาโทษว่ามินท้องกับคนอื่นเหรอ?
-
ลูกในท้องมินใครเป็นพ่อเด็กนะ
ถ้าพี่ครามรู้ว่าไม่ใช่ลูกเค้า จะยอมรับมินได้มั้ย
กลัวอาคมจะทำอะไรกับมินต่อก็ไม่รู้
-
ลูกใครหว่าาา ลุ้นไปกับมินด้วยอ่า
-
ลูกใครนะ อยากรู้จังขอให้เป็นลูกของครามนั่นแหละนะ
-
ขอให้เด็กในท้องของมินเป็นลูกของครามจริงๆเต๊อะ :hao4:
-
ขอบคุณ :)
-
ดีใจที่ลูกของเขามีพ่อจริงๆจังๆสักที :m20:
เราฮาประโยคนี่อะ คนเขียนตั้งใจใช้คำนี้จริงๆ ใช่ไหม
ไม่รู้ว่าตั้งใจให้มันติดตลกหรือเปล่า
-
ถึงจะลูกใครก็แล้วแต่ ทั้ง4คนควรจะรับผิดชอบอยู่ดี
แต่จริงๆคงจะอยากแย่งกันรับผิดชอบทั้งนั่น :laugh:
-
ยังไงกลัวว่าจะเป็นลูกคิม
หรือยังไง
ใครจะได้สิทธ์เป็นพ่อเด็ก 555+
ได้เป้นพ่อเด็กก็ได้ตัวมิน จอบอ
-
มินนี่นายเอกในใจเลย ชอบๆ :mew1:
-
:z13:
-
ใครเป็นพ่อเด็ก ปมเบ้อเร่อที่คนอ่านทุกคนอยากรู้ :katai1:
-
แร้วจะเปงไงต่อ
-
เรื่องมันชักนะเจ้มจ้นจริงๆ..... :katai1:
-
อยากรู้อ่ะ. ว่าลูกเป็นของใครกันแน่อ่ะ
-
มินต้องเข้มแข็งนะะะะ
-
รอตรวจ DNA
-
:katai4: กลายเป็นว่าเรื่องเริ่มจะยุ่งเหยิงขึ้นอีกคราาาา
ไม่รู้ลูกใครเป็นลูกใคร ยังไงก็ขอให้มินเข้มแข็งไว้น๊าาาา :กอด1:
-
คิดไหมว่านั้นใช่ลูกครามและมินหรือเปล่า
คิดไหมว่าตอนโดนข่มขืน หลายคนมาจากพวกตระกูลที่ไม่อยากให้ตระกูลสุริยะเป็นใหญ่
คิดไหมว่าสักวันความลับไม่มีในโลกสักวันต้องเปิดเผย
คิดไหมว่าบางทีตอนนั้นที่มีสี่ห้าคนที่ข่มขืน จริงๆอาจมีแค่คนเดียวที่ได้มินไป
ใครไม่คิด
แต่เราคิด
-
ถ้าครามเป็นหมันนี่เงิบกันทั้งตระกูลเลย o22
-
ถ้าหากคิมรู้เรื่องสงสัยจะมีซีนดราม่าเสริมแน่เลย งานนี้ใครเป็นพ่ออเด็กไมม่สำคัญ ที่สำคัญคือมิินจะอยู่อย่างมีความสุขหรืออเปล่า
-
ดีเอ็นเอ ดี่เอ็นเอ ดีเอ็นเอ๋ :laugh: :laugh: :laugh:!!!!!
-
ข่ม ขืน ฝืน รัก
ตอนที่14
“แกมีข่าวดีอะไรจะบอกพ่อเหรอ”
“มินท้องครับ”
ครามบอกผู้เป็นพ่อด้วยความดีใจ แววตาของครามดูมีความสุขจนคนรอบข้างรับรู้ได้ มินที่นั่งข้างๆครามได้แต่ยิ้มน้อยให้อาคม
“จริงเหรอ ดีดี ฉันกำลังจะได้เป็นปู่แล้วสินะ” อาคมมีแวตตาที่อ่อนลงและยิ้มเล็กน้อย อาคมมองมินก่อนจะถามขึ้น
“ท้องกี่เดือนแล้วละหนูมิน”
“สามเดือนแล้วครับ”
“ฮ่าๆ น้ำยาดีจริงๆ เพิ่งแต่งงานได้สามเดือนกว่า ไม่นานก็ท้องได้สามเดือนเลย”
คำพูดของอาคมทำเอามินบีบมือตัวเองที่ตักแน่น และพยายามยิ้มให้อาคม
“ผมบอกแล้วไงครับพ่อ ว่าผมไม่ทำให้พ่อผิดหวัง” ครามพูดจบปรายตามองคิมที่นั่งจ้องมินเขม็ง
“หลังจากนี้แกก็ดูแลลูกเมียแกดีดีละ”
“ครับผม” ครามรับคำผู้เป็นพ่อก่อนจะหันมายิ้มให้มิน มินได้แต่ยิ้มตอบครามไม่พูดอะไร
อยู่ดีดีคิมที่นั่งเงียบอยู่นานก็พูดขึ้นมา
“แล้วเรื่องเรียนของมินละ มินยังเรียนไม่จบไม่ใช่เหรอ”
“แกไม่ต้องเป็นห่วงเมียฉันแทนฉันหรอก ช่วงนี้อยู่ในช่วงฝึกงาน ฉันทำเรื่องให้มินมาฝึกงานที่บริษัทฉันเรียบร้อย มินไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น อยูบ้านเฉยๆ ดูแลตัวเองดีดี” ครามเป็นฝ่ายตอบแทนมิน
มินรู้สึกแปลกใจไม่น้อยที่อีกฝ่ายจัดการเรื่องของเขาขนาดนี้
“คุณไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม” ครามหันมาถามมินเมื่อเห้นว่ามินมีสีหน้าแปลกใจ
“ไม่ครับ” มินตอบแล้วหันมมามองหน้าคิมที่จ้องอยู่ เขาเห็นว่าคิมกำหมัดของตัวเองแน่นสีหน้าดูครุ่นคิดอะไรบ้างอย่าง
“จัดการทุกอย่างได้ก็ดีแล้ว ยังไงเทอมนี้หนูมินก็เรียนเป็นเทอมสุดท้ายแล้ว”
อาคมพูดจบครามและมินพยักหน้าให้ อาคมนั่งอีกไม่นานก็ขอตัวออกจากห้องไป
ทั้งห้องเหลือเพียงคราม มิน และคิมเท่านั้น บรรยากาศในห้องจึงดูอึดอัดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ครามนั่งไขว้ห้างพิงพนักโอบเอวมินไว้และจ้องมองคิมเขม็ง คิมก้ไม่แพ้กันจ้องพี่ชายตอบอย่างไม่เกรงกลัว มินนั่งมองคนทั้งคู่สลับไปมาจนรู้สึกอึดอัด จึงขอตัว
“ฉันขอตัวไปพักผ่อน” มินพูดจบลุกขึ้น ครามจึงลุกขึ้นตามและโอบเอวมินไว้
“เดี๋ยวฉันไปส่ง”
“ช่างดูเป็นครอบครัวที่สุขสันต์จริงๆเลยนะ” คิมที่นั่งมองภาพตรงหน้าเหยียดยิ้มก่อนจะพูดขึ้นมา
มินและครามชะงักหยุดเดิน ครามหันมามองหน้าคิมก่อนจะตอบอีกฝ่าย
“ใช่ อิจฉาเหรอ” ครามจ้องคิมอย่างข่มอีกฝ่าย
คิมเห็นท่าทีของอีกฝ่ายทำให้รู้สึกเดือดในใจมากกว่าเดิมก่อนจะลุกขึ้นและจ้องหน้าครามอย่างไม่เกรงกลัว
“ฮ่าๆ ผมอิจฉาพี่แน่ๆถ้ามันไม่มีอะไรพลิกโผ”
“แกหมายความว่าไง!!” ครามพูดเสียงดังกระชากตัวเข้าไปหาคิม แต่โดนมินจับแขนไว้ซะก่อน
คิมมองครามกวนๆก่อนจะกอดอกมองอีกฝ่าย
“พี่ก็น่าจะรู้ว่าผมหมายความว่าไง”
“หึ มินท้องสามเดือน ช่วงนั้นมินก็อยู่กับฉัน เด็กในท้องต้องเป็นลูกของฉัน” ครามกดเสียงต่ำอย่างพยายามควบคุมตัวเองไม่ให้โมโห
“ถ้าพี่แน่ใจอย่างนั้นก็ดีครับ” คิมพูดจบมองหน้าครามและมินสลับกัน ก่อนจะเดินออกไปอย่างกวนๆ
ครามมองคิมจนลับสายตากำหมัดตัวเองแน่น
เขามั่นใจว่าเด็กในท้องมินเป็นลูกของเขา!!
มินที่ยืนจับแขนครามไว้เมื่อเห็นว่าคิมออกไปจึงลูบแขนอีกฝ่ายอย่างปลอบโยนก่อนจะพูดขึ้น
“ใจเย็นๆนะ คิมก็แค่ปั่นประสาทพวกเรา”
“ฉันรู้”
“ยังไงเด็กท้องฉันก็เป็นลูกนายอยู่แล้ว ฉันมีแค่นายคนเดียว อย่าคิดมากไปเลย” มินพูดพร้อมกอดอีกฝ่ายเบาๆ ครามกอดตอบมินแน่น ก่อนจะหอมหัวอีกฝ่ายเบาๆ
มินแอบสะแหยะยิ้มสะใจเมื่อเห็นอีกฝ่ายเหม่อลอย
ดี !! แบบนี้แหล่ะดี !!
ต้องขอบคุณนายคิมที่ทำให้เกมส์นี้ง่ายขึ้น
ตีกันให้ตายกันไปเลย !!
“อีมินมึงท้องเหรอ” นพพูดขึ้นเสียงดังจนมินต้องตีแขน
“มึงจะพูดดังไปทำไม”
“โอ๊ย อีดอกกกก ตอนนี้คนเขารู้กันทั้งประเทศแล้วว่ามึงท้อง ข่าวแวววงสังคมดังซะขนาดนั้น” นพพูดพร้อมทำหน้าตาเล่าอย่าออกรสจนมินต้องส่ายหัว
ตอนนี้มินและเพื่อนๆนั่งอยู่ที่ร้านอาหารร้านหนึ่งในห้างดังใจกลางเมือง แป้งที่นั่งเงียบอยู่นานก็พูดขึ้น
“มึงตั้งใจให้ท้องใช่ไหมมิน คนอย่างมึงไม่น่าพลาดให้ตัวเองท้อง” แป้งจ้องมองเพื่อนอย่างรู้ใจ พวกเขาคบกันมานานจนรู้จักกันดีมากพอ
มินยิ้มน้อยๆก่อนจะจ้องแป้งกลับแล้วหัวเราะขึ้นมาเบาๆ
“ก็ไม่เห็นแปลก กูแต่งงานมีครอบครัวแล้วจะปล่อยให้ตัวเองท้องผิดตรงไหน”
“แต่มึงยังเรียนไม่จบ”
“กูเรียนไม่จบ แต่ก็ใกล้จบแล้ว การที่กูท้องก็ไม่ส่งผลกระทบต่อการเรียนสักนิด”
“โอเค กูเถียงมึงก็ไม่ชนะ” แป้งยกมือขึ้นอย่างยอมแพ้
“มึงก็รู้ว่าเถียงมันไม่ชนะ แล้วมึงยังจะเถียงมันอีก” วุ้นที่นั่งอยู่ตรงข้ามนพพูดแทรกขึ้นมา
“ก็กูเป็นห่วงมัน” แป้งพูดขึ้นอย่างจ๋อยๆ มินเลยเอื้อมมือไปจับมือแป้งไว้และจับมือของวุ้นกับนพมารวมกัน
“กูรู้ว่าพวกมึงเป็นห่วง แต่กูทำอะไรกูคิดแล้ว กูไม่ขอให้พวกมึงเข้าใจ แต่ขอให้พวกมึงอยู่ข้างๆกูได้ไหม” มินพูดเสียงแผ่วเบารู้สึกร้อนที่กระบอกตา นอกจากครอบคัรวเขาก็มีเพื่อนเขาทั้งสามคนนี่แหล่ะที่คอยอยู่ข้างๆมาเสมอ
“ไม่ต้องห่วงหรอก ใครจะมองมึงยังไงกูไม่สน กูรู้จักมึงดี” วุ้นพูดขึ้น แป้งและนพพยักหน้าเห็นด้วย
“แต่ถ้ามึงต้องการความช่วยเหลืออะไรอย่าลืมพวกกูนะ” นพพูดขึ้นมินเลยยิ้มอย่างจริงใจให้เพื่อนๆ
มินได้ยิ้มตอบเพื่อนๆ ทั้งสี่คนได้แต่มองกันและกันน้ำตาซึม
“ครืน ครืน”
เสียงโทรศัพท์มินดังขึ้นขัดจังหวะซึ้งของทั้งสี่คน มินยิ้มตบท้ายให้เพื่อนๆก่อนจะผละออกมารับโทรศัพท์
“ฮัลโหล”
“เสร็จธุระหรือยัง เดี๋ยวฉันไปรับ” ปลายสายพูดขึ้นมา มินก็พอรู้ว่าอีกฝ่ายคือใคร
“เสร็จแล้วละ มารับเลย”
“โอเค”
ปลายสายวางไปมินได้แต่มองโทรศัพท์ก่อนถอนหายใจเล็กน้อย เพื่อนๆทั้งสามมองท่าทีของมินก็อดที่จะถามขึ้นมาไม่ได้
“คุณครามจะมารับมึงเหรอ” นพเป็นฝ่ายพูดขึ้นมา มินไม่ตอบอะไรได้แต่พยักหน้าให้
“ทำไมมึงดูไม่มีความสุขเลยวะ นั้นสามีมึง พ่อของลูกมึง คนที่มึงกำลังจะสร้างครอบครัวด้วยนะ” แป้งเป็นฝ่ายพูดขึ้นมา เขาไม่อยากให้เพื่อนคิดมากในขณะที่กำลังท้องอยู่
“กูจะพยายามมีความสุข”
คำตอบของมินทำเอาเพื่อนๆขมวดคิ้ว ทั้งสามคนคิดว่าที่มินท้องต้องมีอะไรแอบแผงแน่ๆ เพราะคนอย่างมินไม่มีทางที่จะปล่อยให้ตัวเองท้องง่ายๆ และที่สำคัญไม่มีทางจะสร้างอนาคตกับคนที่ตนไม่ได้รัก
“คุณเคลียร์งานเสร็จแล้วเหรอ” มินชวนครามคุยขณะที่ที่สองคนกำลังเดินทางไปโรงพยาบาล
“ไม่เสร็จก็ต้องเสร็จ จะพาเมียไปฝากครรภ์ทั้งที” ครามพูดยิ้มๆก่อนเอื้อมมือมากุมมือของมินไว้
“คุณดูดีใจนะที่ฉันท้อง” คำพูดของมินทำเอาครามขมวดคิ้ว
“แล้วคุณไม่ดีใจเหรอที่ท้อง”
“ดีใจสิ ฉันกำลังจะเป็นแม่คนนะ” มินพูดพร้อมยิ้มให้คราม ครามกระชับมือที่กุมมินไว้แน่นขึ้นก่อนจะตอบ
“ฉันก็ต้องดีใจที่กำลังจะเป็นพ่อคนเหมือนกันสิ”
คำพูดของครามทำเอามินเหม่อมองกระจกด้านข้างและแอบยิ้มสะใจออกมาเล็กน้อย
ถ้านายรู้ว่าเด็กในท้องออาจจะไม่ใช่ลูกของนาย นายจะยังดีใจไหมนะ ? มินได้แค่คิดในใจก่อนจะปั้นหน้ายิ้มให้คราม
ไม่นานนักก็ถึงโรงพยาบาลชื่อดังที่ทั้งสองตกลงกันว่าจะมาฝากครรภ์ที่นี้ ครามเดินจับมือมินไปตลอดทาง มินมองมือที่ครามจับไว้ก่อนจะเม้มปาก สูดลมหายใจเบาๆ
ที่นายทำดีกับฉัน เพราะเรื่องคำทำนายของสองตระกูลสินะ
“เดี๋ยวนายรอด้านนอกนะ” มินหันไปพูดกับคราม อีกฝ่ายมีสีหน้าไม่พอใจทันทีที่มินพูดเสร็จ
“ทำไมละ ฉันอยากเข้าไปดูลูกด้วย”
“แต่ฉัน....”
“ไม่มีแต่ ฉันจะเข้าไปด้วย” ครามกดเสียงต่ำลงจนมินต้องพยายามยิ้มให้อีกฝ่าย
“ฉันไม่ได้ห้ามไม่ให้นายเข้าไป แต่ฉันบอกให้นายรอให้พยาบาลมาเรียกเพราะเขาจะให้คนท้องเข้าไปก่อน โอเคนะ” มินพยายามควบคุมตัวเองไม่ให้โมโห
“ก็ได้” ครามยอมแต่โดยดี ยอมไปนั่งรอหน้าห้องตรวจ มินเลยเข้าไปในห้องตรวจคนเดียว
เข้ามาก็เจอคุณหมอยังหนุ่มยังแน่น ดูเหมือนจะเพิ่งจบมาได้ไม่กี่ปีนั่งอยู่
“เชิญครับคุณมิน” หมอเอ่ยกับมิน
“วันนี้มาฝากครรภ์นะครับ” หมอหนุ่มยังพูดไปเรื่อยๆ มินนั่งฟังอย่างตั้งใจเกี่ยวกับรายละเอียดเรื่องที่คุณหมอพูด
“แล้วเอ่อ คุณมินจะไม่ให้สามีเข้ามาด้วยเหรอครับ”
“เดี๋ยวค่อยให้เขาเข้ามา ผมมีเรื่องอยากจะคุยกับหมอก่อน” มินนั่งนิ่งก่อนจะยิ้มการค้าให้อีกฝ่าย หมองงกับท่าทีอีกฝ่าย
“มีอะไรหรือเปล่าครับ”
“ผมอยากให้หมอจะปิดเรื่องอายุครรภ์”
“อะไรนะครับ !!”
“ผมอยากให้หมอบอกเขาว่าเด็กในท้องอายุครรถ์แค่สามเดือน”
“แต่ความจริงแล้วคุณมินท้องได้สี่เดือนกว่าแล้วนะครับ”
“ใช่ ผมขอร้องละหมอ”
“แต่จรรยาบรรณของแพทย์...” ยังไม่ทันที่หมอจะพูดจบ มินยืดตัวตรงก่อนจะหรี่ตามองอีกฝ่าย
“ถ้าหมอไม่ทำตามที่ผมบอก ผมคงต้องให้ทางคุณพ่อพิจรณาทุนที่คุณหมอขอไปเรียนต่อด้านเฉพาะทางที่อังกฤษ” มินเหยียดยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างผู้เหนือกว่า
ก่อนจะมาหาหมอเขาศึกษามาอยากดีว่าต้องโรงพยาบาลเอกชนแห่งนี้ และต้องหมอคนนี้ เขาต้องหาหมอที่เขาสามารถต่อรองได้เพื่อไม่ให้ความลับรั่วไหล
“ผมรู้มาว่าทางบ้านคุณหมอค่อนข้างลำบาก และคงไม่มีทุนมากพอที่จะส่งคุณหมอไปเรียนต่อเฉพาะทางที่อังกฤษ ถ้าคุณหมอไม่ช่วยผม ผมคงให้คุณพ่อระงับทุน และให้หมอคนอื่นไปแทน หมอที่ตกลงง่ายนะครับ” มินยิ้มหวานตบท้ายให้หมอ แต่สำหรับหมอนี้คือรอยยิ้มหวานอาบยาพิษชัดๆ
“คุณกำลังบีบผมใช่ไหม”
“ผมไม่ได้บีบคุณหมอ แต่ผมแค่ให้คุณหมอเลือก แค่ช่วยปกปิดเรื่องอายุครรภ์เล็กน้อย แลกกับอนาคตของคุณหมอ คุณหมอได้เปรียบเห็นๆ”
“แต่ผม...” หมอมีสีหน้าหนักใจอย่างเห็นได้ชัด ความฝันของเขาคือการไปต่อด้านนี้ที่อังกฤษ จะต่อแพทย์เฉพาะทางที่ไหนก็ได้แต่ที่อังกฤษจบมาจะมีโอกาสในการทำงานสูงกว่า และเขาหวังทุกอย่างและทุ่มไปทุกกอย่างเพื่อทุนในครั้งนี้ เขาคงไม่ยอมให้มันชะงัก
“คิดดีๆนะครับ อานคตคุณหมอทั้งชีวิตนะครับ จะเป็นคุณหมอจบนอกไฟแรง หรือแค่หมอธรรมดาที่รักษอุดมการณ์” มินเหยียดยิ้มให้เป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะนิ่งและมองอีกฝ่ายอย่างกดดัน
“โอเค ผมตกลง” หมอก้มหน้าละยอมตกลง เขายอมแพ้ต่ออำนาจของอีกฝ่าย
“คุณหมอคิดถูกแล้วครับ ผมคงไม่ต้องบอกใช่ไหมว่าคุณหมอต้องทำยังไง”
“ครับ” หมอพยักหน้า และเชิญอีกฝ่ายขึ้นเตียงอัลตราซาวน์
ก่อนจะขึ้นเตียงมินจับแขนคุณหมอหน้าหล่อ ห่อนจะยิ้มหวานให้อีกฝ่าย
“เรื่องทุนของคุณหมอภวัตอนุมัติแน่นอนเมื่อผมคลอด และทุกอย่างผ่านไปด้วยดี”
มินยิ้มหวานตบท้ายก่อนจะไปนอนบนเตียง
หมอภวัตเรียกพยาบาลให้เขามาในท้องช่วยเตรียมเครื่องอัลตราซาวน์
“คุณหมอช่วยตามสามีผมเข้ามาด้วยนะครับ”
หมอภวัตพยักหน้าเข้าใจก่อนจะตามครามเข้ามาในห้อง
เครื่องทุกอย่างถูกเซ็ตไว้เรียบร้อย หมออัลตราซาวน์และพูดถึงเด็กในท้องไปเรื่องๆ โดยมีครามยืนกุมมือมินอยู่ข้างๆ
“เด็กอายุครรภ์สามเดือนครับ แข็งแรงดี ไม่น่าเป็นห่วงอะไร”
“แล้วลูกผมเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายครับ” ครามถามขึ้นมา สีหน้าแววตาครามดูตื่นเต้นจนเห็นได้ชัด
หมอภวัตมองหน้ามินเล็กน้อยก่อนจะตอบ
“อายุครรภ์แค่สามเดือนยังไม่รู้ครับ คงต้องรอเดือนหน้า” หมอภวัตตอบ ครามเลยพยักหน้าเข้าใจ
มินเลยยิ้มให้ครามและพูดขึ้น
“คุณหวังให้เป็นผู้ชายเหรอ” มินถามจี้ใจอีกฝ่าย เพราะรู้ว่าตระกูลสุริยะทิพย์ต้องการหลานชายคนแรกตามคำทำนาย
ครามนิ่งขึ้นทันทีที่มินพูดจบ ครามหันมามองหน้ามินก่อนจะพูดขึ้น
“ลูกคนโตผมก็อยากให้เป็นผู้ชาย”
“แต่ฉันว่าถ้าเป็นผู้หญิงก็ดีนะ สนุกดี” มินพูดจบหัวเราะเบาๆกลบเกลื่อน
ครามพยายามยิ้มให้อีกฝ่าย เขาไม่อยากให้มินรู้ถึงคำทำนาย หรืออีกฝ่ายจะรู้แล้ว
ส่วนคุณหมอภวัตที่มองจออัลตราซาวน์อยู่ฟังบทสนทนาตรงหน้าแล้วรับรู้ได้ถึงบางอย่าง เขารู้สึกอึดอัดทันทีเพราะเขารู้เพศเด็กในครรภ์แล้ว
เพียงแค่ไม่สามารถพูดได้เท่านั้น!!
__________________________________________________________________________
มาต่อแล้วครับ เรื่องเริ่มข้นขึ้นแล้ว อิอิ
มีไรติชมได้นะครับ ยินดีรับฟัง
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ
-
สงสัยจะได้ลูกสาว และเป็นลูกของคิม เปล่าหว่า แฮๆ เดา
-
หรือจะเป็นเด็กผู้หญิงหว่า :ling1:
-
สงสารหมอแป้บ :z2:
-
เดาพระเอกของเรื่องไม่ออกเลยจริงๆ :ling2:
-
แอบลุ้นให้เป็นลูกคิมงะ อิอิ ดูคนเขียนใส่ปริศนามาพร้อม อิอิ
-
ข้นคลั่กเลยค่ะ ตอนนี้
-
ตกลงลูกใครน้อออออออ
-
หญิงหรือชายน๊า
-
อึดอัดแทน
-
บอกตรงๆนะ ลุ้นเหมือนดูละครเลย
-
ลุ้นๆใครจะเป็นพ่อ ? ลูกจะเป็นชายหรือหญิง ?
-
เป็นห่วงมินกับลูกมากเลย :hao5:
-
เริ่มเข้มข้นขึ้นแล้วสิ!!
-
มินเอ้ย จะห้าเดือนแล้ว หยุดคิดแล้วอยู่นิ่งๆ บ้าง
ปล่อยให้คนอื่นเค้าเดินตามเกมไปเอง
น่าจะได้ลูกแฝดเนอะ ชายหญิงเลย 5 5 ลดความเครียด
-
โอ๊ยยยยยพ่อของลูกคือใครละเนี่ย
-
ตกลง พระเอกคือใครน่ะ :katai1:
อ่านมาตั้งนานก็ยังไม่รู้
แถมใครเป็นพ่อเด็กก็ยังไม่รู้ โอ๊ยยย อยากรู้แล้ววว
แล้วไหนจะเรื่องเพศของเด็กอีก อยากรู้ทุกอย่างเลย 5 5 5
เป็นกำลังใจให้มินนะ สู้ ๆ นะ เรารักเธอ
เป็นกำลังใจให้คุณนักเขียนด้วยค่ะ สู้ ๆ :man1:
-
เดียวนะ ตอนที่ 43?
-
:a5:
-
:o12:มินแซ่บลืมมม
-
อึดอัดแทนแต่ละคนเลย :mew5:
-
สรุปยังไงกันนะ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ลุ้นนะคะ. เด็กจะ ญ รึ. ช
แล้วตกลงใครเป็นพ่อเด็ก
พระเอกตัวจริงคือใคร
รอตอนหน้าค่าาาา
-
สงสารครามนะ ถ้าสุดท้ายไม่ใช่พ่อเด็กเนี่ย
-
ลูกคิมแน่งานนี้...
ความรู้สึกบอกว่าเป็นลูกคิม..
แล้วคิมเองก็เหมือนจะมีลางสังหรณ์เหมือนกันว่ามินไม่ได้ท้องสามเดือน...
อ่า เห็นแววดราม่ามาก 55555555555555
-
:mew1:
-
น่าสงสารหมอมากเลย
โดนอำนาจมืดเล่นงาน 555+
-
เดี๋ยวนะ ทำไมตอนหมุนไปเร็ว ไปถึงตอน43แล้วล่ะ 5555555555
ให้เดานะ เพศชาย พ่อคือคราม จบ. ไม่ต้องเดาและดู ไม่ต้องคิดให้เมื่อย 5555555
-
สนุกอะแต่อยากให้ครามเป็นพระเอกดอ่านแล้วรู้เลยคิมเป็นพระเอกชัว..
-
:hao7: หนุกหนานนนนน ไม่รู้จะปิดไปได้นานแค่ไหนล่ะนะ เอาใจช่วยหนูมินจ้าาา :katai2-1:
-
มั่นใจขึ้นมาอีกเยอะ ลูกคิมและคิมเป็นพระเอกแน่นอน ด้วยนิสัยเหมาะกับมินดี รู้ทันมินไปเกือบทุกอย่าง ครามเหมือนจะร้ายแต่บางครั้งก็เหมือนเด็กขาดความมั่นใจ ยอมให้มินปั่นหัวได้เยอะเลย เข้าทางเลย พี่น้องตีกัน อย่าลืมเพื่อนอีกสองคนล่ะ เงียบไปเลย ไม่ใช่รอเสียบอยู่หรอกนะ :katai2-1:
-
:a5: :a5: :a5: ว๊ากกกกดดด
-
จะยังไงก็ได้ขอแค่มาต่อ วันต่อวัน หรือวันเว้นวัน 555+
ติดเลยบอกตรง
-
ขอบคุณ :)
-
ข่ม ขืน ฝืน รัก
ตอนที่15
2 เดือน ผ่านไป
มินลูบหน้าท้องตัวเองที่นูนขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ตอนนี้เขารู้สึกปวดหลังมากขึ้นเนื่องจากต้องรองรับน้ำหนักของเจ้าตัวเล็ก มินสูดบรรยากาศดีดีในตอนเช้า ตั้งแต่เขาชอบ เขาชอบตื่นเช้ามาเดินเล่นในสวน เขาชอบบรรยากาศธรรมชาติแบบนี้ที่สุด
“สวัสดีครับคุณพี่สะใภ้” เสียงก่อกวนดังขึ้นทำให้มินหันไปมอง เห็นคิมที่วันนี้ออกมาวิ่งในตอนเช้า
“ว่าไง คุณน้องสามี” มินตอบยิ้มๆ ตลอดสองเดือนที่ผ่านมาคิมไม่ได้มาก่อกวนเขาเท่าไหร่ เนื่องจากอีกฝ่ายต้องเข้าไปช่วยงานในบริษัท เพื่อแบ่งเบาภาระของคราม และท่าทางครามจะแบ่งไปให้เยอะซะด้วย ทำเอามินแทบจะไม่ได้เห็นหน้าอีกฝ่ายเลย
“ไม่ได้เจอหน้าตั้งนาน สวยเหมือนเดิมเลยนะครับ” คิมพูดพร้อมมองมินหัวจรดปลายเท้า มินได้แต่ยืนกอดอกยิ้มรับท่าทีอีกฝ่าย
“ฉันไม่ต้องขอบใจสำหรับคำชมใช่ไหม”
“ฮ่าๆ แล้วแต่จะกรุณา” คิมพูดจบค้อมตัวให้อีกฝ่ายอย่างล้อๆ มินส่ายหน้าก่อนจะเดินหลีกออกไป
“คุณท้องได้5เดือนแล้วใช่ไหม” อยู่ดีดีครามก็พูดออกมา มินหันไปตอบอีกฝ่าย
“ใช่ ทำไมเหรอ”
“แต่ผมว่าท้องคุณมันโตเกินห้าเดือนนะ ฮ่าๆ” คิมพูดล้อๆก่อนมองอีกฝ่ายเข้าไปในดวงตา
มินชะงักก่อนจะพยายามยิ้ม
“สงสัยฉันจะทานเยอะไปหน่อย ท้องเลยใหญ่เป็นธรรมดา”
“เหรอครับ ผมคิดว่าคุณท้องได้สักหกเดือนแล้วซะอีก” คิมพูดพร้อมเดินเข้ามาใกล้มินเรื่อยๆ มินยืนนิ่งพยายามควบคุมสายตาไม่ให้สั่น เขาไม่อยากให้อีกฝ่ายจับไต๋ได้
“ทำไมละ” มินแกล้งหัวเราะออกมา เหมือนเรื่องตรงหน้าเป็นเรื่องตลก
“ก็ถ้าคุณท้องหกเดือน มันก็จะพอดีกับวันที่คุณโดนข่มขืนไงละ”
คิมพูดไม้เด็ดออกมาทำเอามินชะงักตาแข็งกร้าวขึ้นมาทันที มินพยายามควบคุมตัวเอง ควบคุมเสียงไม่ให้สั่น
“ตายจริง ฉันเกือบลืมไปแล้วว่าโดนข่มขืนมาก่อน” มินเบ้ปากก่อนจะกอดอกมองอีกฝ่าย
“ฮ่าๆ คุณเลิกทำตัวเข้มแข็งสักทีเถอะ เพราะมันจะทำให้คุณยิ่งดูอ่อนแอ” คิมมองอีกฝ่ายก่อนจะยิ้มมุมปากอย่างคนเหนือกว่า
มินสูดลมหายใจก่อนจะยิ้มเชือดเฉือน
“นายก็เลิกทำตัวฉลาดสักทีเถอะ เพราะมันจะทำให้นายยิ่งดูโง่” มินกระแทกเสียงคำว่า”โง่” ใส่คิมจะหน้าหงาย
“คุณ !!” คิมเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้เมื่ออีกฝ่ายตอกกลับมา
“อย่ามาขึ้นเสียงกับฉัน คิดจะทำตัวฉลาดก็ฉลาดให้ตลอดสิ อย่าตกม้าตายตอนจบ” มินถอยหลังชี้หน้าอีกฝ่าย
มินหันหลังจะเดินออกมา แต่นึกขึ้นได้เลยยกยิ้มมุมปากก่อนจะหันมามองคิมด้วยสีหน้าสมเพชแล้วพูดขึ้น
“ส่วนเรื่องโดนข่มขืน ถ้าเด็กในท้องฉันเกิดตั้งแต่วันนั้น ฉันทำแท้งไปนานแล้วละ ฉันไม่เก็บเด็กที่เกิดจากพวกเลวๆพวกนั้นไว้หรอก”
คำพูดของมินทำเอาคิมตาโต กำหมัดแน่น มินเห็นท่าทีของอีกฝ่ายแล้วยิ้มอย่างเหนือกว่าและสะบัดหน้าเดินเข้าบ้านไปทันที
“คุณไปไหนมา”
มินเปิดประตูเข้ามาในห้อง เจอครามยืนกอดอกหันหน้ามองไปทางระเบียง อีกฝ่ายถามเขาเสียงเข้ม
“ฉันออกไปเดินเล่นที่สวนมา”
“สวนนั้นมีดีอะไรหนักหนาคุณถึงออกไปเดินเล่นทุกวัน”
มินเริ่มขมวดคิ้วกับคำพูดของคราม มินเดินเข้ามาเรื่อยๆก็เห็นครามมองลงไปข้างล่าง บังเอิญตรงนั้นเป็นที่ที่เขายืนคุยกับคิมเมื่อกี้ และนายคิมยืนยิ้มกวนๆอยู่
นายคิมตั้งใจจะมาทักเขา เพื่อให้ครามเห็น!!
มินพยายามยิ้มและสวมกอดครามจากด้านหลังก่อนจะพูดขึ้น
“ฉันแค่ออกไปเดินสูดบรรยากาศตอนเช้า มันจะดีต่อลูกของเรา”
“ไม่ใช่ตั้งใจออกไปเพื่อดักเจอไอ้คิมใช่ไหม” ครามพูดพร้อมหันหน้ากลับมามองมิน มินปั้นยิ้มหวานให้อีกฝ่ายก่อนจะหัวเราะขึ้นมาเบาๆ
“จะบ้าเหรอ ฉันจะออกไปดักเจอคิมทำไม”
“ก็คิดว่าคิดถึงกัน ฉันอุส่าหางานให้มันทำ ให้มันยุ่งจะได้ไม่มายุ่งกับนาย”
“พูดแบบนี้หึงฉันใช่ไหม” มินพยายามทำให้บรรยากาศตรงหน้าดูเบาลง
ครามลูบหน้ามินเบาๆ ก่อนจะมองมินด้วยสายตาที่ทำเอามินไม่กล้าสบตา
“เมียฉัน ฉันก็หึง”
คำพูดและสายตาของครามทำให้มินรู้สึกแปลกๆขึ้นมา สายตาที่ทอดลงมาหวานจนเขาแอบเขิน
“พอได้แล้ว ฉันจะไปอาบ” มินพยายามผลักครามที่กอดเขาแน่น
“เดี๋ยวสิ รีบไปไหน เช้านี้ฉันไม่ได้ทักทายลูกเลย” ครามย่อตัวลงประชันหน้ากับหน้าท้องที่นูนขึ้นมาเยอะของมิน พร้อมลูบเบาๆ
“อีกไม่กี่เดือนก็จะได้เจอกันแล้วนะลูก” ครามพูดกับเด็กในท้อง น้ำเสียงที่มินรับรู้ได้เลยว่าอ่อนโยน แววตาของครามดูอ่อนโยนเหมาะกับการเป็นพ่อคนที่สุด
เขาเลือกไม่ผิดจริงๆที่เลือกผู้ชายคนนี้เป็นพ่อของลูกเขา!
“ไปหาหมอมาล่าสุด หมอบอกว่าเป็นลูกชายใช่ไหม”
นัดครั้งล่าสุดครามไม่ได้ไปด้วย เพราะติดประชุมสำคัญของบริษัท แม้ว่าอีกฝ่ายอยากจะยกเลิกเพื่อไปกับมินขนาดไหนแต่มินก็ห้ามไว้
“ใช่ เด็กในท้องเป็นผู้ชาย” มินตอบพร้อมรอยยิ้มจริงใจ เด็กในท้องแข็งแรง สมบูรณ์ทุกอย่าง อายุครรภ์จริงๆก็หกเดือนกว่าแล้ว แต่อายุครรภ์หลอกๆก็ห้าเดือน
“ถ้าคุณพ่อรู้คุณพ่อต้องดีใจแน่ๆที่เด็กเป็นผู้ชาย” ครามฉายแววตาดีใจก่อนจะลูหน้าท้องเขาไปเรื่อยๆ
มินชะงักก่อนจะสะแหยะยิ้ม มองบนด้วยแววตาแข็งกร้าว
ฉันหลงดีใจว่านายมีความเป็นพ่อคน แต่จริงๆนายก็แค่ดีใจที่เด็กในท้องตรงกับคำทำนาย ยิ่งเป็นเด็กผู้ชายพวกนายยิ่งดีใจสินะ!
“พ่อนายคงดีใจจนตัวสั่นแน่” มินพูดประชดประชันขึ้นมา ทำเอาครามเงยหน้ามองมิน
“ทำไมนายพูดแบบนั้น”
“ก็เด็กในท้องของฉันตรงกับคำทำนายของสองตระกูลใช่ไหมละ!” มินกระแทกเสียงใส่คราม ก่อนจะถอยหลัง
ครามเห้นท่าทีของมินก็อึ้งที่มินรู้เรื่องคำทำนาย ครามลุกขึ้นก่อนจะจับมือมินไว้
“นายรู้”
“ใช่ ฉันรู้ นี่คือเหตุผลที่นายต้องแต่งงานกับฉัน และพยายามมีอะไรกับฉันบ่อยๆ เพราะฉันจะได้ท้องสักทีใช่ไหม”
“ไม่ใช่นะ ที่ฉันทำ เพราะฉันอยากทำ” ครามพยายามแก้ตัว
“เหรอ !!” มินกระแทกเสียงใส่ครามเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะสะบัดมือครามและเดินเข้าห้องน้ำไปทันที
ครามมองมินเข้าห้องน้ำไปแล้วหน้านิ่งเครียดทันที มินรู้เรื่องคำทำนายไม่แปลกที่มินจะเข้าใจเขาผิด เขายอมรับว่าต้องแต่งงานกับอีกฝ่ายเพราะคำตกลงของผู้ใหญ่ แต่คนอย่างเขาต่อให้พ่อบังคับแต่ไหนเขาก็ไม่แต่งแน่ ถ้าเขาไม่สนใจอีกฝ่ายตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น
มินออกมาเดินเล่นห้างใจกลางเมืองแก้เครียด เขาเบื่อที่จะอยู่บ้าน เขาไม่ได้ออกไปไหนมาเกือบสองเดือน ออกไปก็แค่โรงพยาบาล หรือไม่ก็บ้านของเขา เพื่อนๆจะมาเยี่ยมก็ต้องมาที่บ้านสุริยะทิพย์ ตอนนี้เขาเบื่อบ้านหลังนั้น เบื่อที่จะเห็นหน้า คราม คิม เบื่อคนในตระกูลนั้นทุกคน
มินยืนมองเสื้อผ้าเด็กด้วยรอยยิ้ม เสื้อผ้าเด็กผู้ชายน่ารักๆเต็มไปหมด เพราะเสื้อผ้าด้านหน้าทำให้เขาอารมณ์ดีได้ขึ้นเยอะทีเดียว
“สวัสดีครับคุณมิน”
มินหันไปมองเจอต่อ ยืนยิ้มให้เขาอยู่ ก่อนมองอีกฝ่ายเล็กน้อยก่อนจะหันหน้ากลับมามองเสื้อผ้าด้านหน้าเหมือนเดิม ไม่ตอบอีกฝ่าย
“ยังหยิ่งเหมือนเดิมเลยนะ ไม่เจอกันตั้งนาน” ต่อขยับเข้ามาใกล้เรื่อยๆ
มินหันไปมองอีกฝ่าย ใบหน้าหล่อแบบลูกครึ่งของอีกฝ่าย รับกับผมสกินเฮดแบบเดิม เป็นคนที่หล่อ ร้าย ดึงดูดสาวๆรอบๆได้ดีทีเดียว
“มีอะไร”
“ผมแค่อยากมาทักทาย ท้องหลายเดือนแล้วนี่ครับ” ต่อพูดพร้อมมองท้องของมิน
“ใช่ ทักเสร็จแล้วก็กลับไปสิ”
“รีบไล่จังเลยครับ ตั้งแต่ท้องนี่ไม่ค่อยไปไหนเลยนะครับ สามีหวงจริงๆ” ต่อพูดก่อนจะยิ้มมุมปาก
“ฉันไม่อยากไปไหนด้วย” มินตอบอีกฝ่ายไป ทั้งๆที่ในใจเขาก็รู้ดีว่าที่เขาไม่อยากไปไหนเพราะเจะเป็นอันตรายอย่างที่พ่อเขาเคยเตือนไว้
“ก็ดีนะครับ คนกำลังท้องออกมาเที่ยวด้านนอกบ่อยไม่ดีหรอก” คำพูดของต่อเหมือนจะธรรมดาแต่เขารับรู้ได้ถึงบางอย่าง
“ขอบใจนะที่เตือน” มินตอบพร้อมยิ้มหวานให้อีกฝ่ายอย่างรู้กัน
“คุณโดนใจผมมากเลยรู้ไหม สวย สง่า และฉลาดเป็นกรด” ต่อพูดพร้อมเดินเข้ามาใกล้มินเรื่อยๆก่อนจะพูดต่อ
“เสียดายคุณไม่น่ารีบแต่งงาน แต่ที่น่าเสียดายกว่าแต่งงานคือไม่น่ารีบท้อง”
มินมองสายตาของต่อที่มองเขาอย่างเสียดายจริงๆ มินยกยิ้มก่อนจะถามอีกฝ่ายขึ้นมา
“นายจะเสียดายอะไรนักหนาในเมื่อคืนนั้นนายก็ได้ฉันไปแล้ว หรือนายติดใจฉัน”
“หึหึ ถ้าคืนนั้นผมได้คุณจริงๆ เรื่องมันคงไม่ราบรื่นขนาดนี้หรอก” ต่อเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้มินมาก
“อะไรนะ !! แปลว่าคืนนั้นนายไม่ได้ฉันงั้นเหรอ” มินเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เขาเข้าใจมาตลอดว่าคืนนั้นเขาโดนผู้ชายหลายคนข่มขืน มีคราม คิม ต่อ เกมส์ พัฒน์ และเด็กในท้องก็ต้องเป็นหนึ่งในคนพวกนี้ที่เป็นพ่อ
“ผมพูดเยอะเกินไปแล้วละ” ต่อยืดตัวกอดอกมองมิน มินยืนมองอีกฝ่ายด้วยสายตาอยากรู้ก่อนจะถามขึ้น
“แล้วคืนนั้นมีใครบ้าง”
“ผมบอกแล้วไง ผมพูดเยอะเกินไปแล้ว” ต่อพูดจบเดินเลี่ยงออกไปทันที
มินจะตะโกนถามแต่อีกฝ่ายหันหน้ากลับมาก่อน
“ผมว่าคุณรีบกลับบ้านไปเถอะ ผมเห็นไอ้เสื้อดำสองสามคนด้านนอกมองคุณบ่อยไปแล้ว มันไม่ใช่บอดี้การ์ดที่สามีคุณส่งมาเพื่อดูแลคุณแน่ๆ”
ต่อพูดจบมินรีบหันไปมองด้านนอกทันที มีผู้ชายเสื้อดำสองสามคนมองเขาอยู่จริงด้วย มินพยายามทำไม่ตกใจ สูดลมหายใจเข้าปอด ก่อนจะรีบเดินออกจากห้าง
ระหว่างเดินมินพยายามมองด้านหลังบ่อย สามคนนั้นเดินตามเขามาจริงๆ มินยิ่งรีบเดินกว่าเก่า
“ปั๊บ!!”
มินสะดุ้งที่โดนจับแขน เขาหันไปมองอีกฝ่ายด้วยสีหน้าตกใจ
“ไม่ต้องตกใจครับ คุณครามส่งผมมาให้ดูแลคุณมิน เชิญทางนี้ครับ”
มินถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาคุ้นๆหน้าอีกฝ่ายไม่น้อยว่าเป็นบอดี้การ์ดของสุริยะทิพย์
มินเดินตามนายคนนั้นไปเรื่อยๆ นายคนนั้นพาเขาออกไปอีกทางที่ไม่ใช่ทางที่เขาจอดรถไว้
“ฉันเอารถมา”
“ไม่เป็นไรครับ ค่อยให้คนมาเอา คุณกลับกับผมเถอะ คุณน่าจะรู้ว่าตอนนี้คุณโดนตามอยู่”
มินพยักหน้าเข้าใจเดินตามอีกฝ่ายมาทางด้านหลังห้าง
“ปั๊ก !!!”
บอดี้การ์ดคนนั้นโดนต่อยอย่างจังจากผู้ชายสามคนเมื่อกี้ มินรีบถอยห่างทันที
“คุณมินหนีไปครับ”
มินตกใจกับเหตุการณ์ด้านหน้า เขารีบเดินกลับไปในห้างแต่โดนกระชากไว้ซะก่อน
“จะไปไหน !!”
ผู้ชายตัวโตหน้าเหี้ยมกระชากมินอย่างแรง มินพยายามดิ้นแต่อีกฝ่ายกลับจับเขาแน่น
“ปล่อยฉันนะ”
“ปัง !!”
เสียงปืนดังลั่นและชายคนที่จับมินไว้ทรุดลงไปกับพื้น มินมองไปด้านหน้าบอดี้การ์ดฝั่งเขาเข้ามาสบทบเพิ่มมากขึ้น
“คุณมินครับ หนีไปก่อนทางนี้พวกผมจัดการเอง”
มินพยักหน้าให้ เขาจะวิ่งหนีแต่กลับโดนผลักอย่างแรงจากด้านหลัง โชคดีที่มินประคองตัวเองไม่ให้ล้มได้
“ปั๊ก ป้าบๆ”
นายคนที่ผลักมินโดนซ้อมจากอีกคน มินหันไปมองก็เห็นนายต่อเป็นฝ่ายซ้อมอีกฝ่าย
“คุณมากับผม”
ต่อกระชากมินให้เดินตามไปอีกทาง
“เปรี้ยง !!”
“ปัง !!”
ระหว่างทางที่ต่อพามา มินก็ได้ยินเสียงปืนปะทะกันด้านหลังไม่หยุด ต่อจูงมือมินมาจนถึงรถหรูที่จอดอยู่
“ขึ้นไปเถอะ เดี๋ยวผมไปส่งคุณเอง”
มินพยักหน้าให้คราม มินรู้สึกตื่นกลัวไปหมด มือไม้สั่นทำอะไรไม่ถูก เขาโตมาในครอบครัวที่มีอิทธิพลก็จริง แต่เขาไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน เหตุการณ์ที่เขาตกเป็นเป้าอีกฝ่าย
มินนั่งบนรถของต่อ เขาพยายามคบคุมมือตัวเองไม่ให้สั่น มินลูบหน้าท้องตัวเองเบาๆ เขาเป็นห่วงลูกของเขามากกว่า
“ใจเย็นๆคุณ คุณปลอดภัยแล้ว” ต่อมองมินอย่างอดเป็นห่วงไม่ได้ อีกฝ่ายตัวสั่นเหมือนลูกนก ลูบหน้าท้องตัวเอง
“ฉันขอบคุณนายมากนะ” มินหันมามองต่อและพูดด้วยน้ำเสียงจริงใจ เขาต้องขอบคุณอีกฝ่ายมากจริงๆ
“อื้ม ผมไม่ใจร้ายที่จะปล่อยให้คนท้องโดนทำร้ายต่อหน้าต่อตาหรอก”
ต่อขับรถไปเรื่อยๆจนถึงบ้านสุริยะทิพย์ ระหว่างทางทั้งสองนิ่งเงียบไปพูดคุยอะไรกัน มินได้แต่ลูบหน้าท้องตัวเองไปตลอดทาง
“มินเป็นไงบ้าง!!”
เขาลงมาจากรถ ทั้งครามและคิมพูดออกมาพร้อมกัน ทั้งสองคนมองหน้ากันนิ่ง อาคมที่ยืนมองอยู่ขมวดคิ้วก่อนจะเดินเข้ามาหามินเอง
“หนูมินเป็นไงบ้าง”
“มินโอเคครับ ดีที่ได้ต่อมาช่วย” มินพยายามยิ้มให้อีกฝ่าย อาคมมองมินก่อนจะหันไปพูดกับต่อ
“ต้องขอบใจต่อมากที่ช่วยมินไว้ ช่วยหลานของอาไว้”
“ไม่เป็นไรครับอา หลานอาก็หลานผมเหมือนกัน” ต่อตอบยิ้มๆ
“มินไม่เป็นใช่ไหม เจ็บตรงไหนหรือเปล่า ไปหาหมอไหม” ครามเดินเข้ามากอดมิน ลูบมินไปหมดทั้งตัว
“มินโอเค”
มินมองครามที่สำรวจเขาด้วยความเป็นห่วง มินเงยหน้าบังเอิญสบตากับคิมที่มองเขาอย่างเป็นห่วงไม่แพ้กัน
คิมก้าวเข้ามาจะเข้ามาถามแต่อีกฝ่ายก็ชะงักและหยุดไว้ และมองภาพของมินและครามที่ถามอาการกันด้วยแววตาเจ็บปวด
______________________________________________________________________
ตอนนี้แอบเฉลยบางอย่างไปแล้ว คืนนั้นต่อไม่ได้ทำอะไรมิน !!
ขอบคุณสำหรับทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ
จะพยายามมาต่อบ่อยๆน๊า :L2: :pig4:
มีอะไรติชมได้ครับ
-
เอาละสิ ไม่ใช่ว่าคืนนั้นเป็นคิมที่ข่มขืนคนเดียวนะ
เพราะต่อก็พูดทำนองว่ายังไม่ได้ พี่ครามนี่ก็ไม่น่าใช่
เดาว่ามีแค่คนเดียวที่ข่มขืนมิน ที่เหลือก็แค่สมรู้ร่วมคิด
-
:ling1: :ling1: :ling1: เอาแล้วไง ปมค่อยๆคลายแล้ว
โอ๊ยยยย ใครเป็นพ่อหล่ะทีนี้ :katai1: :katai1:
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงง :ling1:
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
ไม่อยากให้ใครเปนพระเอกเลย
แต่ถ้าคิมเป็นพระเอกจะผิดหวังมากกว่าคนอื่น เกลียดมันอ่า ถ้าเปนมันนี่ก้ไม่อยากตอนจบจิงๆ เกลียด
-
สรุปคืนนั้นมีใครบางละเนี่ยยย :katai1:
-
เริ่มงง :really2:
-
ตกลงใครข่มขืนกันแน่ แต่ครามก็จะแต่งกับมินอยู่แล้วไม่น่าทำเรื่องแบบนี้นะ
-
ยิ่งเข้มข้น ถ้าคิมรู้มาตลอดว่าในท้องมินเป็นลูกตัวเองล่ะ มาม่าแน่ ให้ตาย
-
ตัดออกไปแล้วหนึ่ง
-
สรุปว่าลูกใครเนี่ย
งงจุง
-
มีแค่คิมกับครามรึเปล่า ที่ข่มขืนมินอ่ะ
เพราะเรื่องคำทำนายอะไรนั่น
-
อะอ้าว แร้วกัน!!
-
อ้าว สรุปใครกันแน่ที่ข่มขืน :m28:
-
ถ้าคนที่ข่มขืนคืออิคิมคนเดียวนี้ เตรียทมเผาพริกเกลือสาปแช่งเลยคะ
-
อย่างน้อยก็สองคนนะคนที่ข่มขืนมิน
เพราะว่ามีคนสอดใส่ด้านหลังและอีกคนก็ทางปากหรือเปล่า?
จากนั้นก็เปลี่ยนกัน
คนแรกคือคิมแล้วอีกคนนี่สิครามหรือเปล่า?
ุ้ถ้าอิคิมเป็นพระเอกก็โคตรสงสารครามเลยเพราะว่าตอนนี้ก็ท่าทางรักเมียกับลูกมากๆ
ที่จริงถ้าหากว่าคนข่มขืนเป็นลูกอาคมทั้งสองคนก็ไม่น่าจะมีปัญหาหรอกว่าเด็กในท้องเป็นลูกใคร
เพราะว่าอาคมต้องการแค่หลานเท่านั้นเอง
แต่คิมกับครามนี่สิอาจจะถึงกับฆ่ากันตายไปข้างก็ได้นะ
ที่จริงน่าจะยกคุณพ่อมินให้อาคมไปเสียเนอะ
-
ไม่ใช่คนเดียวหรอกที่ข่มขืนมิน แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมดอีกใช่ไหม :z3:
แต่ถ้าพ่อของลูกมินคือคิมนี่ปวดหัวรอเลย :katai1:
ครามก็ดูรักมินอยู่นะ :mew2:
-
งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
งั้นอย่าบอกนะว่าคืนนั้นมีคิมแค่คนเดียว
-
ตกลงลูกใครรรรรรรรรรรรรรรรร
-
อ๊าก ใครพ่อเด็กเนี่ย
ขอให้เป็นครามที่เถอะดูรักมินมากเลย เกลียดคิมอ่า :z3:
-
โอยยยย ขอยาดมให้อิฉันทีเจ้าค่ะ อิฉันเครียดเรื่องที่ว่าเด็กในท้องเป็นลูกใคร ลุ้นตามจนไมเกรนจะขึันแล้วเจ้าค่ะ เตรียมต้มน้ำรอมาม่าชุดใหญ่ไว้แล้วนะเจ้าคะ
-
คิมแปลกๆหรือว่าจะเป็นพ่อของเด็กในท้องมิน!?
-
ตัดออกไปหนึ่งหน่อ แต่ลูกมีสิทธิ์เป็นลูกคิมสูงมาก เพราะดูคิมมั่นอกมั่นใจละเกิน
ชอบมินตรงที่เข้มแข็งนี่ละ อยู่ทีมมินเลย
-
เอิ่ม..... เดี๊ยนไม่ได้เข้ามาส่องนาน
มาม่าเริ่มโชยมาแล้ววววววว :hao5:
ลุ้นได้อีกค่ะ!!! ตกลงใครกันแน่คือพ่อของลูก
ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว!!
ไปตรวจดีเอ็นเอกันป่ะ! รอตอนต่อไปเนอะะะะ
-
ยังไงกันนะหรือลูกในท้องจะเป็นลูกของคิม
-
โอ้ย ต่อแมนมาก!!!!!!! เปลี่ยนพระเอกด่วน :katai3:
-
ขอบคุณ :)
-
ตอนนี้ปนกันไปหมดเลยในหัว 555555 ขอชมคนแต่งว่าหลอกได้สับสนมากจนคนอ่านเดาไม่ออก
ตอนนี้ที่คิดไว้
1. คิมได้มินคนเดียวคืนนั้น + คิมเป็นพ่อเด็กในท้องมิน (และคิมอาจเป็นพระเอก?)
2. แค่คิมและครามที่ได้มินคืนนั้น (แต่อ่านๆดูครามอาจจะไม่ได้มินรึป่าว เพราะดูกังวลเรื่องลูกมาก) + ลูกอาจเป็นลูกคราม
แต่คนเขียนเล่นpoint ตรงไม้เด็ดของคิมมาก + มินโกหกเรื่องลูกในท้อง มันเลยรู้สึกเหมือนน่าจะเป็นลูกคิม 80เปอเซน แต่ตอนนี้มินก็ดูเริ่มหวั่นไหวกับคราม ? แถมคนแต่งยังอัดโมเม้นครามมินมาอย่างเต็มที่ (ทั้งฉากฮันนีมูน ฉาก 18+ บลาๆ) เลยยังสับสน
ส่วนตัวเชียร์คิมเป็นพระเอก เราว่าครามดูเหมือนโดนมินจูงตลอดเวลา รู้สึกคนอย่างมินเหมาะกับคนอย่างคิมมากกว่างะ อิอิ 555555
-
:serius2: ไม่คิมก็ครามนี่แหละ ใครคือพ่อของเด็กกก
-
ไม่ชอบพ่อของครามกับคิมเลย พอๆกะลูกเลยอ่ะ
มินเข้มแข็งไว้นะ อย่าไปยอมหรืออ่อนแอ
เรื่องเริ่มเข้มข้นขึ้น รอติดตามจ้าา
-
หรือคืนนั้น จะมีคิมคนเดียวที่มีอะไรกับมิน o8 o8 o8 o8 o8 o8 o8 o8 o8
-
คราม คิม ต่อ เกมส์ พัฒน์ ตาย!!
มินอยู่กับลูกสองคนและได้สมบัติของตระกูลสุริยะทิพย์
จบ.
:katai3:
-
แสดงว่าในคืนนั้นน่าจะมีแค่สองพี่น้องครามกะคิม
รึป่าวที่ข่มขืนมินอ่ะส่วนลูกในท้องน่าจะเป็นของคิมป่ะ
-
:katai4: :katai4: :katai4:
-
คิมต้องเป็นพ่อเด็กแน่ๆเลย แลดูมั่นใจมาก
ปล.อยากให้คิมเป็นพระเอก :oo1:
-
ลูกคิมแน่....หรือว่าคืนนั้นมีแค่คิม? แต่คิมจะโหดไปเปล่า
ครามนี่ใจจริงไม่อยากให้อยู่ในคืนนั้นเลยนะ แอบชอบครามอยู่...
ส่วนคิมนี่สงสารไม่ลงอะ 55555555555555
ตัวทำตัวเองนะคิม...
:katai3:
-
:a5:
-
อ่ะๆ ปมเยอะไปอีกจ่ะ
55555
-
อุ๊ยย เอาแล้วววว
-
มันล่ะงานนี้.... เค้าคิดว่า. คืนนั้นจริงจริงแล้วอาจจะเป็นคิมคนเดียวก็เป็นได้
-
ผู้ต้องสงสัยหายไปหนึ่งคนแล้ว
-
ซับซ้อนจริงๆ
ลุ้นๆ :z2:
-
:mew1:
-
ลูกคิมสินะ
เนื้อเรื่องเริ่มมาม่า โอ๊ยๆ
-
คือปมปริศนาตอนนี้เริ่เยอะละ และมันเริ่มคลายออกมาบ้างแต่ยังคงสับสนอยู่่
ส่วนเด็ในท้องลูกใครนั้น เราได้ลองกลับไปอ่านตอนแรกใหม่ว่ามีคนร่วมกระบวนการกี่คน
ในตอนแรกนั้นรู้สึกจะเป็น 4 คน จากบทพูดนี้ (“ใช่ครับคุณหนู คืนนี้คุณหนูได้พวกเราทั้งสี่คนเป็นผัวแน่ ฮ่าๆ”)
แต่มีชื่อโผล่มาคือ คิม กับเกมส์ เท่านั้น ส่วนอีกสองคนไม่รู้ชื่อ แต่คาดว่าน่าจะเป็นต่อ กับ พัฒน์
แต่ในตอนล่าสุดโผล่ออกมาว่า มี 5 คน (“อะไรนะ !! แปลว่าคืนนั้นนายไม่ได้ฉันงั้นเหรอ” มินเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เขาเข้าใจมาตลอดว่าคืนนั้นเขาโดนผู้ชายหลายคนข่มขืน มีคราม คิม ต่อ เกมส์ พัฒน์ และเด็กในท้องก็ต้องเป็นหนึ่งในคนพวกนี้ที่เป็นพ่อ) แต่ตัดต่อทิ้งไป
และจากการย้อนไปอ่านตอนแรกใหม่ก็รู้สึกติดใจกับคำพูดนี้ขึ้นมา (มินรู้สึกโล่งได้ไม่นานก็รู้สึกถึงแรงกระแทกเข้ามาอีกครั้ง ขนาดของมันใหญ่พอๆกันทำเองเขาเจ็บไม่น้อย) นั่นอาจหมายความว่าคืนนั้นคิมเป็นคนข่มขืนคนเดียว โดยครามอาจไม่ได้อญุ่ร่วมในคืนนั้นด้วย
และบทสองบันทัดสุดท้ายยังทำให้คิดอีก (คิมที่มองเขาอย่างเป็นห่วงไม่แพ้กัน คิมก้าวเข้ามาจะเข้ามาถามแต่อีกฝ่ายก็ชะงักและหยุดไว้ และมองภาพของมินและครามที่ถามอาการกันด้วยแววตาเจ็บปวด) นั่นอาจจะหมายความว่าคิมรู้แล้วว่ามินท้องได้หกเดือนกว่าแล้วไม่ใช่ห้าเดือน
อาจสรุปได้ว่า คิมเป็นพ่อเด็ก มั่นมากกว่า 90 เปอร์
แต่ประเดนทั้งหมดไม่สำคัญเท่ากับว่าครามเริ่มรักมินแล้ว จะทำไงล่ะทีนี้ แต่ใจจริงก็อยากให้สุดท้ายถึงคิมจะเป็นพ่อเด็กแต่
มินกับครามก็ยังรักกันอยู่ดี เพราะลูกที่เกิดมามันเกิดจากความผิดพลาดที่โดนข่มขืนไม่ได้เต็มใจ
หรือไม่ต้องมีใครเป็นพระเอกเลยจบแบบ เจ็บๆกันไปเลย ดราม่าจัดหนัก คิคิ
-
ยังไงก็เชียร์ครามอยู่ดี
-
ย้าก ชักอยากจะรู้ว่าใครเป็นพ่อของเด็ก รอจ้ารออ
-
ลูกคิมหรอ ถ้าใช่ สงสารครามอ่ะ
-
เรารู้สึกว่าคิมจะเป็นพ่อเด็กยังไงไม่รู้
และรู้สึกว่าครามจะไม่ใช่พระเอกด้วย
อ่านแล้วลุ้นเกิน ลุ้นกลัวมินจะถูกจับได้เรื่องโกหก
เอาล่ะ มารอเฉลยทีละเรื่องๆกันดีกว่า
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ
-
ลูกอิคิมแหงๆ
-
ข่ม ขืน ฝืน รัก
ตอนที่16
“ถ้านายดูแลลูกและหลานฉันไม่ได้ ฉันจะพามินกลับบ้าน”
ในตอนค่ำของวันนั้น พ่อและพี่ชายของเขาทั้งสองมาบุกที่บ้านสุริยะทิพย์เมื่อรู้เรื่องของเขาที่โดนลอบทำร้ายจากกลุ่มใครสักคน มิ่งภพนั่งนิ่งหน้าดุมองอาคมที่นั่งไขว้ห้างมองหน้ากัน อาคมหน้านิ่งไม่แพ้อีกฝ่าย
“หลานของนายก็หลานของฉันเหมือนกัน”
“เรื่องนั้นฉันรู้ แต่ถ้านายดูแลไม่ได้ ฉันจะดูแลเอง”
“นายมั่นใจขนาดไหนว่าถ้ามินไปอยู่กับนายแล้วจะปลอดภัยกว่าอยู่กับฉัน”
ทั้งสองฟาดฟันกันอย่างไม่มีใครยอมใคร มินได้แต่มองทั้งสองคนเถียงกันนิ่งๆ ข้างๆเขามีครามนั่งกุมมือเขาไว้ตลอดเวลา และตรงกันข้ามมีคิมที่จ้องมองเขาอยู่ตลอด
“ให้มินอยู่ที่นี้เถอะครับ ผมจะดูแลลูกและเมียผมอย่างดี จะให้ดีกว่าที่ผ่านมา” ครามพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหนักแน่นพร้อมบีบมือมิน มินหันไปมองหน้าครามที่ทอดสายตามองเขาอยู่อย่างห่วงใย
“นายมั่นใจใช่ไหมว่าจะดูแลน้องฉันได้” ปรมัตภ์พูดขึ้น เขามองเห็นสายตาและท่าทางของครามที่มีต่อน้องของเขาแล้วอดเบาใจไม่ได้ ครามดูห่วงใยน้องของเขาจริงๆ
“ผมมั่นใจครับ ที่ผ่านมาผมก็ไม่ได้นิ่งเฉย ผมสั่งให้ลูกน้องดูแลมินอยู่ห่างๆตลอด แต่ไม่คิดว่ามันจะฉวยโอกาสในวันนั้นทำร้ายมิน”
“ว่าไงมิ่งภพ นายยังจะเอาลูกชายนายกลับไปอยู่ที่บ้านอีกหรือเปล่า” อาคมยืดตัวมองหน้ามิ่งภพก่อนจะกระตุกยิ้มแล้วพูดต่อ
“นายมั่นใจเหรอว่าจะดูแลลูกของนายได้ นายวางมือจากอำนาจมืดแล้วไม่ใช่เหรอ นายจะเอาอะไรไปปกป้องลูกของนาย”
มิ่งภพมองท่าทีดูแคลนของอาคมแล้วจ้องอีกฝ่ายอย่างดุดัน
“ฉันมีคนฝีมือดีอยู่ ยังไงฉันก็ดูแลลูกฉันได้”
“ฝีมือดีแต่ก็สู้จำนวนเยอะไม่ได้หรอก ถ้าพวกนั้นพากันมาเยอะนายก็จบ” อาคมเว้นช่วงหยุดสบตากับมิ่งภพก่อนจะพูดต่อ “นายไม่น่ารีบว่ามือจริงๆ ทั้งๆที่กำลังจะรุ่งแท้ๆ”
“ฉันไม่อยากให้ลูกของฉันต้องมาพัวพันและเสี่ยงกับอำนาจมืดอีก”
“แต่ตอนนี้นายก็เลี่ยงมันไม่ได้” อาคมกระตุกยิ้มก่อนจะมองมิ่งภพหัวจรดปลายเท้าและคลี่ยิ้มบางๆ “นายไม่น่าโง่ตามผู้หญิงคนนั้นเลย”
“หุบปากอาคม !!” มิ่งภพพูดขึ้นเสียงดันและแววตาดุดันกว่าเคย
อาคมเห็นท่าทีของอีกฝ่ายก่อนจะยิ้มออกมาอย่าสมเพช ไม่รู้สมเพชมิ่งภพหรือสมเพชตัวเองกันแน่
“ผู้หญิงคนนั้นยังเป็นอะไรที่แตะต้องไม่ตลอดเลยสินะ”
“นายก็รู้ดีนิ” มิ่งภพพูดก่อนจะเหยียดยิ้มร้าย “ยังไงฉันก็ไม่มีวันลืมเนตร”
“ทั้งๆที่มันตายไปหลายปีแล้วนี่นะ !!” อาคมเสียงดังขึ้นพร้อมแววตาที่แข็งกร้าว แต่ใครจะรู้ว่าลึกๆเขาเจ็บ
“พอเถอะ มันไม่ใช่เรื่องที่เราจะมาคุยกัน” มิ่งภพพยายามควบคุมตัวเองพร้อมบอกปัด เขาหันมามองหน้ามินแล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง
“พ่อให้มินตัดสินใจว่าจะเอาไง”
มินที่นั่งมองอาคมและมิ่งภพเถียงกันถึงอะไรบางอย่าง และในนั้นก็มีชื่อของแม่เขา ความสัมพันธ์ของพ่อเขาและอาคมต้องมีอะไรที่มากกว่านั้นแน่นอน
“มินจะอยู่ที่นี้ครับ” มินตอบพ่อพร้อมยิ้มบางๆ ที่เขาอยากอยู่ที่นี้เพราะที่ยี้บอดี้การ์ดเยอะกว่าที่บ้าน เขาคงปลอดภัยกว่า และที่สำคัญกว่านั้นคือ เขาต้องรู้ให้ได้ว่าคืนนั้นมีใครบ้าง และเหตุผลอะไรที่อาคมเกลียดแม่ของเขานักหนา
“มินแน่ใจใช่ไหม” รถภพหรือมนต์ที่นั่งนิ่งอยู่นานถามมินขึ้น
“มินแน่ใจครับ คุณพ่อและพี่ๆไม่ต้องห่วง” มินยิ้มให้ทั้งสามคน
แม้ในทั้งงสามคนจะเป็นห่วงขนาดไหนก็บังคับมินไม่ได้ เขาเคารพการตัดสินใจของมิน
มินนั่งบนเตียงนิ่งระหว่างที่ครามกำลังอาบน้ำ เขาลูบหน้าท้องตัวเองเบาๆอย่างให้ลูกของเขารับรู้
“แม่จะปกป้องหนูเอง ไม่มีใครจะทำอะไรหนูได้” มินพูดกับลูกเบาๆ เขาอดที่จะคิดถึงแม่ของเขาที่เสียไปไม่ได้ แม่ก็คงรักเขา เป็นห่วงเขาเหมือนเขาตอนนี้สินะ
“ยังคิดมากเรื่องวันนี้อยู่เหรอคุณ” ครามที่เดินเปลือยท่อนบนออกมาจากห้องน้ำถามขึ้นเมื่อเห้นมินนั่งนิ่งอยู่บนเตียง
“เปล่าหรอก” มินแค่นยิ้มให้อีกฝ่าย ครามนั่งข้างมินก่อนจะกอดมินจากด้านหลัง
“ผมจะป้องคุณและลูกด้วยชีวิต เชื่อผมเถอะ จะไม่มีใครทำอะไรคุณและลูกได้” ครามพูดพร้อมหอมหัวมินเบาๆ มินนั่งนิ่งพิงครามไว้ก่อนจะยิ้มออกมาเบาๆ
“ด้วยชีวิตเลยเหรอ”
“ใช่ จะไม่มีใครทำอะไรคุณได้”
มินยิ้มพอใจกับคำตอบของคราม มินหันหน้ามามองอีกฝ่ายก่อนจะลูบหน้าครามเบาๆ
“ฉันดีใจนะที่ได้แต่งงานกับคุณ”
“ผมก็ดีใจที่มีคุณข้างๆ” ครามตอบพร้อมจูบมินเบาๆ สำหรับเขามินคือคนที่มาคอยอยู่ข้างๆทำให้เขารู้สึกดี ทำให้เขารู้สึกรักและอยากจะปกป้อง มินคือคนที่มาเติมเต็มรอยอดีตของเขา เขาอยากมีครอบครัวที่อบอุ่น เขาจะดูแลลูกของเขาอย่างดี ให้ความอบอุ่น ให้ในสิ่งที่เขาไม่เคยได้รับ
เช้าวันถัดมา มินนั่งเล่นในห้องนั่งเล่น เขาเปิดทีวีไว้เพื่อไม่ให้ห้องเงียบจนเกินไป แต่ในมือเขากำลังกดโทรศัพท์เพื่อติดต่อใครบางคนในคืนนั้น ตอนนี้เขาอยากรู้ว่าในคืนนั้นมีใครบ้าง และใครจะเป็นพ่อของลูกชองเขาบ้าง
“ฮัลโหล” มินกรอกเสียงลงไปเมื่ออีกฝ่ายรับสาย
“ฮัลโหล นั้นใคร”
“จำเราไม่ได้แล้วเหรอพัฒน์”
“.....” มินยิ้มทันทีเมื่ออีกฝ่ายเงียบไป เขาได้เบอร์ขงพัฒน์มาจากนพที่สามารถหาเบอร์ของอีกฝ่ายมาให้เขาได้อย่างง่ายดาย
“เรามิน”
“มินเองเหรอ คิดว่าใครซะอีก” ปลายเสียงเงียบไปแปปนึงก่อนจะพูดต่อ “โทรมาหาเราทำไม ไม่กลัวผัวว่าเอาเหรอ ฮ่าๆ”
อีกฝ่ายหัวเราะออกมาอย่างติดตลก มินเบ้ปากหมั่นไส้อีกฝ่าย พัฒน์เคยจีบเขาเมื่อก่อนแต่เขาไม่เล่นด้วย เพราะความขี้โม้ โอ้อวดที่ทำให้เขารำคาญ
“เราคิดถึงพัฒน์ไง”
“แหม่ กล้าพูดเนอะ กำลังท้องอยู่ไม่ใช่เหรอ มาบอกคิดถึงผู้ชายคนอื่นแบบนี้ไม่ดีนะ”
“จะเป็นไรไปละ ก็ในเมื่อพัฒน์ก็เคยเป็นผัวเรานิ” มินใส่หมัดฮุก พัฒน์ไม่ใช่คนฉลาดที่จะเก็บอะไรไว้
“ตอนไหนวะ”
“ก็คืนนั้นที่เราโดนข่มขืนไง พัฒน์ก็อยู่ด้วยไม่ใช่เหรอ”
“หึ ไม่คิดว่ามินจะโง่ขนาดนี้ คืนนั้นพวกนั้นแค่จ้างเราให้ล่อมินออกมาจากผับและพวกนั้นก็เอาไปจัดการต่อ”
พัฒน์พูดถึงตรงนี้ทำให้เขาคิดได้ คืนนั้นเขาไปเที่ยวและโดนพัฒน์ลากออกมาด้านนอก เขายืนคุยกับพัฒน์ไม่นานก็สลบไป และมาโผล่อีกทีก็โดนพวกนั้นข่มขืน
“แปลว่าพัฒน์ไม่ได้ยุ่ง”
“ใช่ กูอยากจะยุ่งกับมึงใจจะขาดมิน แต่พวกเหี้ยนั้นหวงฉิบหาย มันเลยฟาดหัวกูด้วยเงินเบาๆ แสนนึง”
มินเบ้ปากกับความขี้โม้ โอ้อวดของอีกฝ่าย
“แล้วคืนนั้นมีใครบ้าง”
“กูไม่รู้วะ คนที่ออกมาอุ้มมึงก็พี่คราม และในรถอีก2-3คนมั้ง”
มินกำหมัดแน่น ในคืนนั้นมีนายครามจริงๆ
“โอเค ขอบใจมาก”
“เดี๋ยวนะ นี่มึงโทรมาหลอกถามกูเหรอ”
“เออ เพิ่งจะรู้เหรอไอ้ควาย!!” มินพูดจบวางสายทันทีก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างสะใจ เขาปิดเครื่องโทรศัพท์เครื่องเก่าที่เอามาใช่เพื่อการณ์นี้โดยเฉพาะ
มินเหม่อมองทีวีที่เปิดตั้งไว้แล้วคิด คืนนั้นไม่มีต่อ และ พัฒน์ เหลือคราม คิม เกมส์ เขาจะเข้าหาเกมส์ได้ยังไงในเมื่ออีกฝ่ายกูไม่โง่เหมือนพัฒน์และเป็นเพื่อนสนิทกับคิมอีก
มินขยับตัวเองที่นั่งบนเตียงในห้องด้านล่างอย่างลำบากเล็กน้อย เพราะตอนนี้ท้องเขาใหญ่ขึ้น มินย้ายมานอนห้องด้านล่างกับครามตั้งแต่ไปหาหมอครั้งล่าสุดตามคำแนะนำของหมอที่ไม่อยากให้เขาขึ้นลงบันไดนัก กลัวจะอันตรายต่อลูกในท้อง
“มินเป็นอะไร ปวดท้องหรือเปล่า” ครามที่นั่งทำงานอยู่เงยหน้าจากกองเอกสารมามองมิน มินท้องใหญ่ขึ้น เด็กในท้องสมบูรณ์ทุกอย่าง เขารู้สึกตื่นเต้นที่จะได้เห็นหน้าลูก
“เปล่า ฉันแค่ปวดหลัง”
“นั่งอยู่บนเตียงนั้นแหล่ะ เดี๋ยวฉันเซ็นอันนี้เสร็จจะไปนวดให้”
มินมองครามที่รีบก้มไปจัดการเอกสาร ครามทำหน้าที่สามีได้ดี ดูแลเขาอย่างดีมาตลอด คอยนวด คอยทำหน้าที่เตรียมตัวที่จะเป็นพ่อคนอย่างดีที่สุด เขาหวังว่าเมื่อเจ้าตัวเล็กคลอดออกมาอีกฝ่ายจะเป็นพ่อที่ดี
“มา ฉันนวดให้”
ไม่นานนักครามมานั่งซ้อนหลังเขาพร้อมค่อยๆนวดที่บั้นเอวเขาเบาๆ มินยิ้มให้กับอีกฝ่ายเบาๆ
“เป็นไงดีขึ้นบ้างไหม”
“ดีขึ้นเยอะเลยละ” มินพูดเอาใจอีกฝ่ายทำให้ครามยิ้มออกมา เป็นรอยยิ้มที่เขาได้เห็นบ่อยขึ้นหลังจากที่รู้จักกันมาเกือบปี
“ก็อกๆ”
เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้เราสองคนหลุดจากการจ้องมองกัน ครามที่ได้สติก่อนถามขึ้นเสียงดัง
“ใคร”
“ผมเองพี่ จะมาคุยเรื่องงาน”
“อื้ม เข้ามาสิ”
คิมเปิดประตูเข้ามา ภาพแรกที่เขาเห็นคือครามกำลังนวดหลังให้มินอยู่บนเตียง มินที่ท้องโตเพราะใกล้คลอดขึ้นทุกวัน ทำไมนะความรู้สึกของเขาถึงอยากไปอยู่ตรงนั้นแทนพี่ชาย
“แกมีอะไร”
คิมชะงักเล็กน้อยสติกลับมา ก่อนจะยื่นเอกสารให้พี่ชายตัวเองดู
“ผมอยากให้พี่ดูตรงนี้หน่อย ผมไม่ค่อยเข้าใจ”
“เดี๋ยวฉันมานวดให้นะ” ครามพูดกับมินเบาๆก่อนลุกขึ้นไปที่โต๊ะทำงาน
คิมสบตากับมินเบาๆ คิมจะก้าวไปหามินจะโดนพี่ชายเรียกไว้ซะก่อน
“มานี่สิคิม” คิมที่ยินอย่างนั้นเดินไปหาพี่ชายที่โต๊ะทำงานอย่างอดไม่ได้
มินนั่งมองครามที่อธิบายงานให้น้องชายอย่างละเอียด ตอนนี้คิมขึ้นปี4แล้ว และเขาเรียนจบแล้ว เขาไปทำเรื่องเรียนจบเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมานี่เอง รอรับปริญญาตอนปีหน้า
คิมและครามมีเค้าโครงหน้าที่คล้ายกันมาก เพียงแต่แววตาของทั้งคู่แตกต่างกัน คิมมีแววขี้เล่นและกวนๆ ส่วนครามจะดูจริงจังกว่าและดุดันกว่า รูปร่างสูงใหญ่พอๆกัน ถ้าลูกของเขาในท้องเป็นลูกของคนใดคนหนึ่ง ออกมาหน้าตาก็คงจะไม่จืดนัก ดูเนียนๆไปได้เ แต่ถ้าเป็นลูกของเกมส์ขึ้นมานี่สิ แย่แน่
ในตอนค่ำของวันนั้นมินออกมาเดินเล่นในขณะที่ครามหลับไปแล้วเพราะพรุ่งนี้มีประชุมแต่เช้า มินออกมาเดินเล่นในสวน ดึกๆแบบนี้เงียบๆและสงบดี อากาศก็เย็นสบาย
“ออกมาเดินเล่นตากน้ำค้างอะไรตอนนี้ เดี๋ยวไม่สบายนะคุณ” มินหันไปมองเจอคิมที่ยืนกอดอกมองเขาอยู่
“ฉันไม่กระหม่อมบางขนาดนั้นหรอก”
“ที่ผมพูดเพราะเป็นห่วงหรอก” คำตอบของคิมทำเอามินขมวดคิ้วเบาๆ วันนี้อีกฝ่ายจะมาไม้ไหน
“งั้นฉันก็ขอบใจที่เป็นห่วงฉัน”
มินหันไปประชันหน้ากับคิมที่เดินเข้ามาใกล้เขาเรื่อยๆ
“ทำไมนายถึงตอแยฉันนัก ทั้งๆที่นายก็หน้าตาหล่อเหลา ใครๆก็ชอบ จะหาใครมาเคียงข้างกายไม่ยากเลย” มินถามขึ้นในประเด็นที่เขาสงสัย
“คุณไม่มีวันเข้าใจหรอก” คิมพูดพร้อมผละออกจากเขา เหม่อมองท้องฟ้า
“ก็บอกให้ฉันเข้าใจสิ”
“บอกตอนนี้อะไรๆสายไปแล้วละ” แววตาของคิมดูเศ้ราขึ้นอย่างเห้นได้ชัด คิมหันมามองหน้ามินก่อนจะลูบหน้ามินเบาๆ
มินยืนนิ่งให้ฝ่ายลูบไปเรื่อยๆ คิมก็พูดขึ้น
“คุณไม่เคยรู้หรอกว่าผมคอยมองคุณมาเสมอ ตั้งแต่คุณเรียนปี1 คุณคือแรงบันดาลใจให้เด็กที่เกเรตอนม.6 ตั้งใจอ่านหนังสือเพื่อที่จะได้เรียนมหาลัยเดียวกับคุณ ผมพยายามเข้าหาคุณแต่คุณก็มีกำแพงคอยขวางกั้นไม่ให้ผมเข้าไปได้ ใครๆก็สนใจคุณ คุณสวย น่ารัก สง่า หยิ่ง เชิ่ด ไม่สนใคร แต่นั้นไม่ทำให้ผมหยุดที่จะมองคุณ แต่มันกลับทำให้ผมสนใจในตัวคุณมากขึ้นไปอีก ใครหลายคนสนใจในตัวผมคอยถวายตัวให้ผมสนใจ แต่ทำไมนะ ผมกลับไม่สนใจคนพวกนั้น เพราะผมเอาแต่มองคุณไงละ มองคุณมาตลอด4ปี”
คำพูดที่ไม่ต่างจากคำสารภาพรักของคิมทำเอามินอึ้ง เขาพอจะรู้จักอีกฝ่ายมาบ้าง นายคิม วิศวะ หนุ่มหล่อ รวย ที่ใครๆก็รู้จัก ถ้าเขาสังเกตดีดีว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาเห็นหน้านายคิมบ่อยมาที่ดรงอาหารคณะของเขา แต่ตอนนั้นเขาก็คิดว่าอีกฝ่ายแค่มาเหล่หญิง
“แล้วทำไมนายไม่จีบฉันละ ก่อนที่จะเกิดเรื่องราวต่างๆ” มินถามอีกฝ่ายขึ้น
คิมแค่นยิ้มก่อนจะลดมือที่ลูบหน้าใบหน้ามินลง
“คนอย่างคุณมันจีบง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ เข้าหาง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ แล้วยิ่งตอนนั้นคุณคบกับนายเทพอยู่ ใครจะไปกล้าจีบคุณ”
มินนึกถึงเรื่องราวในอดีต เทพคือแฟนเก่าของเขาที่คบกันมาได้สองปีก็เลิกกันเพราะอีกฝ่ายมีคนอื่น ก็เพราะหมอนี้ทำให้เขาอัพเลเวลความหยิ่งและจีบยาก เพราะเขาไม่คิดว่ารักแท้จะมีในโลก
“ฟ้าคงลิขิตไม่ให้เราสองคนมาคู่กัน”
“ใครจะรู้ฟ้าอาจจะเล่นตลกกับเราสองคนอยู่ก็ได้” คิมตอบมินพร้อมรอยยิ้มที่จริงใจ
มินมองอีกฝ่ายที่เดินออกไปอย่างแน่นิ่งและอดไม่ได้ที่จะลูบหน้าท้องตัวเองเบาๆ
หรือเด็กในท้องจะเป็นลูกของนาย
คิม!!
__________________________________________________________________________________
มาต่อให้แล้วครับ ตอนนี้เปิดเผยอะไรๆไปพอสมควรเลย
มินใกล้คลอดแล้วนะ เย้ เย้ หลังคลอดรับรองเรื่องจะใส่พริก ใส่มะนาวเพิ่มขึ้นแน่นอน ไม่ท้องแล้ทำอะไรก็สะดวกขึ้น อิอิ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ มีอะไรติชมได้ :L1: :pig4: :L2: :กอด1:
-
:3123:
-
อืออ จะเศร้ามั้ยเนียยยย
เหมือนจะเป็นลูกคิมเลย แล้วมินก้เหมือนยังไม่ได้รักครามด้วย :ling1:
เอิ่มม ยังไงล่ะเนี่ยย
-
ปวดหลัง :z13:
-
เราว่า คนที่มีอะไรกับมิน น่าจะเป็นครามคนเดียวล่ะนะ
เพราะถ้ารู้ว่าคำทำนายคืออะไร
ครามคงไม่ยอมให้ใครทำอะไรมินแน่ๆ
แต่ครามคงรู้ว่าคิมแอบชอบมิน ถึงแสดงท่าหวงมินมาก
น่าจะนะ...
-
เฮ้ออออ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :a6: :a6: :a6:
-
หวายๆ สัญนิฐษนไม่ถูกหรือนี่ งั้นตัดไปพัฒน์ไปอีกคน เหลือสาม
แต่ดูแล้วเกมไม่น่าจะใช่ งั้นประเด็นนี้ก็เหลือแค่ สองคนสินะ ไม่พี่ก็น้องอ่ะ
แต่ว่านะอาจจะมีการเล่นตุกติกอะไรอีก เช่น คิมวางยานอนหลับคราม แล้วคิมก็จัดคนเดียว เอ๊ะ หรือกับเกม ยิ่งคิดยิ่งงง โอ๊ย
โคขุน สืบเบาะแสไม่ได้เลยต้องไปปรึกษา โคนัน แล้วหล่ะ ฟิ้ววววววว :ling1:
-
พวกคุณพ่อต้องมีซัมติงกันแหงๆ อุ๊ยยยยย
ถ้าคิมเป็นพ่อเด็กจริงๆก็ไม่เป็นไปตามคำทำนายสิเนาะ
รอตอนต่อไปปปปปป
-
คิมเป็นพระเอกแน่เลยอ่ะๆ สงสารคราม ครามfc :ling3:
-
เป็นครามเถอะนะ สงสารอ่ะถ้าต้องผิดหวังตลอด :L3:
-
อ่านถึงตอนนี้แล้วรู้สึกสงสารคิมกับครามแบบบอกไม่ถูก
คือเหมือนทั้งคู่จะรักมินและเด็กในท้องอ่ะ
ถ้าสมมติเป็นลูกคราม มันก็ดีนะเพราะครามก็ดูแลมินดี
แต่ถ้าเป็นลูกคิม ก็ดีเพราะถ้าเรื่องที่คิมพูดว่าแอบรักมินเป็นเรื่องจริงคงจะดีถ้าคิมได้เป็นพ่อของลูกด้วย
ตอนแรกเราก็ไม่อยากให้มีพระเอกนะ แบบมินโดนลากไปข่มขืนอ่ะ
แต่พออ่านถึงตอนนี้รู้สึกมีพระเอกก็ได้แต่ขออย่าให้มินใจอ่อนง่ายๆ แบบขอให้มินเอาคืนก่อนแล้วค่อยแฮปปี้
แต่ถึงจะสงสาร2คนนี้แต่ก็ยังยืนยันว่ามินอย่าเพิ่งไปยอม อย่าไปอ่อนแอนะ 555555
เฮ้อออออ รอลุ้นว่าจะเป็นลูกใคร ถ้าคลอดแล้วคงจะมันส์น่าดูแบบมินทำอะไรสะดวกขึ้น
ส่วนคู่ของพ่อนี่เราก็อยากรู้นะว่าเกิดอะไรขึ้น ดูมีซัมติง ขอตอนเสริมคู่พ่อด้วยได้มั้ยคะ 555
เม้นท์ซะยาว จะรอติดตามต่อนะคะ อย่าหายไปนานนะ เรารออยู่5555
-
เหลือสามคนแล้ว....ทำไมแอบรู้สึกว่าคืนนั้นน่าจะเหลือแค่คิมกับพี่คราม?
แต่ถ้าเป็นงั้นโอกาสที่จะเป็นลูกของคิมยิ่งเยอะขึ้น...
แล้วถ้าเกมส์อยู่ด้วยล่ะ 55555555555555555
แบบพลิกล็อกเกมส์เป็นพ่อของลูกอะไรแบบนี้ #อู้ยย5555555555
จริงๆเราก็คิดนะว่าพ่อของลูกมินน่าจะเป็นคิม...
:katai1: :katai1:
-
ความรู้สึกมันบอกว่าน่าจะเป็นลูกของคิม
-
ตอนนี้ใจเอนเอียงไปทางคิมว่าต้องใช้พระเอกกับลูกในท้อง
เพราะดูท่าทางคนเขียนส่งบทให้เยอะ5555
-
ใครเป็นพ่อหว่าาาาาาา
-
คราม คิม สันคนละนะ
-
รู้สึกมินคุยกับคิมที่สวน ไหงกลายเป็นนายครามหว่า 555+
-
ลูกคิมรึเปล่า
รอดูต่อไปค่ะ
-
ตกลงลูกใคร
-
:mew1:
-
ลูกของคิมแน่ๆเลย ไม่น่าพลาดนะ
-
บอกไม่ถูก ความรู้สึกชวนอึดอัด
-
รอพริก รอมะนาว รอเครื่องปรุงเอาแบบให้ครบสูตรเลยนร้า เรื่องนี้ทำให้เราติดตามตลอดจริงๆ เลฟคนเขียนนร้ามาต่อไวๆนะจร่ะ :ling1:
-
โอวๆๆๆๆ ตัดออกไปเหลือสาม แต่คิดว่าจะเหลือสองหรือเปล่า กับ คืนนั้นมีแค่คิมคนเดียว แต่ครามก็ไม่น่าจะปล่อยมินรอดไปได้ ในตอนนี้ดูครามดีกับมินมาก ไม่น่าจะเสแสร้งแกล้งทำเพื่อคำทำนายอย่างเดียวแน่ แต่คิมก็มาแรง ดูคิมจะมั่นใจมากว่าเด็กในท้องเป็นลูกตัวเอง ถ้าออกมาคงจะลูกครามหรือคิมก็ไม่ต่าง แต่ถ้าพลิกไปเป็นลูกเกมนี่ o22 แต่ก็คิดว่าลูกสองคนนี้แหละ แต่ลูกของคิมเปอร์เซ็นเยอะมากเลย เพราะดูแล้วคิมน่าจะเป็นพระเอกมากกว่า นิสัยรู้ทันมินไปหมด แต่ยังไงมินก็ต้องสั่งสอนสองพี่น้องนี่รวมถึงพ่อสามีด้วย ที่ชักเปิดเผยแล้วว่ามีซัมติงกับพ่อมินมาก่อน ออกอาการหึงน่าดู :katai2-1:
-
งั้นลูกในท้องนี่ไม่ของครามก็คิมแล้วล่ะงานนี้ เพราะถ้าคิมชอบมินก็คงไม่ยอมให้เพื่อนตัวเองทำอะไรคนที่ตัวเองรักหรอกมั้ง เกมก็คงต้องรู้บ้างว่าคิมคิดยังไง คงไม่กล้าเหมือนกัน ถ้างั้นหรือเรื่องนี้จะสามพีดีมั้ยน้อ :hao3: แล้วก็มีลูกอีกสักคนมันซะเลย ถ้าคนนี้ลูกครามก็ปั้มให้คิมอีกคน หรือถ้าคนนี้ลูกคนก็ปั้มให้ครามแทน สองพี่น้องจะได้ไม่มีใครน้อยใจ หุหุ :katai2-1:
-
โว้ยยย กดดัน 5 5 5
อยากรู้มมากใครพอเด็กก :katai1:
-
ขอบคุณ :)
-
ยังไงวันนั้นก็ต้องมีสองคน คิดว่าคิมกับครามนี่แหละ :hao3:
ลูกคลอดอาจจะโป๊ะแตกตรงกรุ๊ปเลือดก็ได้ใครจะรู้นอกจากคนเขียน 55555 :katai1:
ถ้าเป็นลูกคิมคงจะสงสารครามมาก แต่จะ 3P ก็นะ มินจะรับได้ไหม :serius2:
ข่มขืนไปแล้ว เหลือฝืนรักนี่แหละ ว่าฝืนรักนั่นนะรักใคร
รอตอนต่อไป :katai4:
-
คนเขียนมาอัพเร็วจนตกใจ :katai2-1:
ลูกคิมรึเปล่าน้อ แต่พอมินพูดว่า หรือจะเป็นลูกของคิม ทำเอาเรากลัวคนแต่งหลอกอีก 5555555555 (เป็นพวกกลัวโดนหลอก)
กลัวประมาณว่าชี้เรื่องไปทางไหนแต่จริงๆหักไปอีกมุม (เพราะเรื่องแนวนี้ยังไงมันก็แนวหักมุมไปๆมาๆอยู่แล้ว)
-
:katai1: ปมใกล้จะเฉลยเข้าไปทุกที
อยากให้เด็กเป็นลูกคราม แต่ทำม้ายยยยยิ่งอ่านไปยิ่งรู้สึกว่าเด็กเป็นลูกคิม :serius2:
-
คืนนั้นอาตจะเป็นคิมคนเดียวที่จัดหนักกับมินก็ได้นะ
-
เชียร์ครามแล้วกัน สงสารคราม
-
จะคลอดแล้วจ้า
ขอ คิม+มิน+คราม ละกัน
บอกตรงๆสงสาร 5555+
-
:pig4: กำลังเข้มข้น รออ่านตอนต่อไปนะ
-
แข็งแรง แลอดภัย ทั้งแม่ทั้งลูกน้าาา :กอด1:
แต่พ่อเด็กคือใคร ยังไม่รู้เลย :hao5:
-
หวั่นว่าจะเป็นลูกคิมยังไงไม่รู้ :serius2:
แต่นี่อยากให้ครามเป็นพระเอกนะครามดูรักมินมาก :hao5:
แต่ก่อนรักกันเอนดิ่งมันไม่ง่ายแน่ๆ :o12:
-
เฉลยเลยว่าเป็นลูกใครลูกคิมชัว55
-
ฟ้าคงไม่ให้เราเกิดมาคู่กัน และรักหลายเศร้านี้ ใครเล่าที่จะเจ็บ :monkeysad:
เรื่องมันช่างน่าเศร้า สุดแสนจะรันทด(ของคนหน้าตาดี แต่อยากมีเมียคนเดียวกัน)
อาเมนนนนนน :heaven
-
อารายกานนนน
-
สรุปคือลูกของคิมใช่ใหม???
-
ข่ม ขืน ฝืน รัก
ตอนที่17
มินนั่งกำมือตัวเองแน่นขณะที่นั่งบนโซฟาตัวยาวในห้องนั่งเล่น เขารู้สึกกังวลมาหลายวันเกี่ยวกับอายุครรภ์ของเขา ตอนนี้เขาท้องได้แปดเดือนกว่าใกล้คลอดเต็มที แต่หลายๆคนยังรับรู้ว่าเขาท้องแค่เจ็ดเดือนเท่านั้น มินนั่งมองโทรทัศน์ที่ฉายละครหลังข่าวเรื่องดังในขณะนี้
“ทุกคนจะต้องจับไม่ได้” มินพูดกับตัวเองเบาๆ เขารู้สึกปวดท้องหน่อยๆมาหลายวันแล้ว และคงามรู้สึกเขากำลังบอกว่าเขาใกล้คลอด
“มิน” เสียงเรียกดังขึ้นทำเอามินสะดุ้ง มินมองหน้าครามที่เดินเข้ามานั่งใกล้ๆเขา
“มีอะไรหรือเปล่า”
“ผมว่าคุณควรไปนอนได้แล้ว ท้องแก่ขนาดนี้นอนดึกไม่ดีหรอกนะ” ครามทอดสายตามองมินและมองหน้าท้องของมินก่อนจะยิ้มอย่างอ่อนโยน
“ฉันก็จะไปนอนแล้วเหมือนกัน” มินพยายามปั้นยิ้มให้คราม อีกฝ่ายลูบผมมินเบาๆ
“คุณใกล้คลอดแล้ว ตื่นเต้นไหมที่กำลังจะได้เป็นแม่”
มินพยักหน้าให้ครามเบาๆ เขาตื่นเต้นที่กำลังจะได้เป็นแม่คน และเขาตื่นเต้นมากกว่าที่จะได้รู้ว่าลูกเขาเป็นลูกใครกันแน่ ในคืนนั้น
“ตื่นเต้นสิ ตื่นเต้นมากเลยละ” มินยิ้มให้ครามและครามก็ยิ้มตอบ
“ผมก็ตื่นเต้นไม่แพ้คุณเลย” ครามกอดมินเบาๆ มินรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่ครามมีให้ เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกดีกับสิ่งที่อีกฝ่ายมอบให้เขา
มินซบลงบนไหล่ครามก่อนจะยิ้มออกมาเบาๆ ตลอดเวลาที่ผ่านมาครามดูแลเขามาอย่างดี ไม่เคยทำให้เจ็บช้ำน้ำใจ เขารู้สึกดี แต่เขาไม่อาจจะรู้สึกไปมากกว่านั้นได้เพราะตราบาปในคืนนั้นยังคอยหลอกหลอนเขา แม้ว่าเขาจะไม่พูดถึงมันแต่เขาก็ไม่เคยลืม
“อะแฮ่ม” เสียงกระแอมดังขึ้นทำให้มินและครามผละออกจากกัน
คิมมองภาพที่เห็นเมื่อกี้ด้วยคงามรู้สึกเจ็บหนึบในใจ เขาอยากจะเป็นคนที่อยู่ตรงนั้นแทนพี่ชาย
“แกมีอะไรคิม” ครามถามคิมขึ้นเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายจ้องมองไม่หยุด
“เปล่าครับ ผมแค่มาเดินเล่น” คิมพูดด้วยสีหน้ากวนๆก่อนจะมานั่งลงบนโซฟาไม่ไกลจากคนทั้งคู่นัก
“เราสองคนไปนอนกันเถอะมิน” ครามหันมาพูดกับมินและจับมืออีกฝ่ายให้ลุกขึ้น
มินลุกขึ้นตามอีกฝ่าย ก่อนออกจากห้องเขาเหลือบมองคิมเล็กน้อย ที่จ้องมาที่เขาไม่หยุด
มินและคิมสบตากัน มินรู้สึกแปลกๆกับสายตาของคิมที่มองมาและรู้สึกเจ็บที่หน้าท้องขึ้นมาทันที
“อ๊ะ” มินหยุดเดินและกุมหน้าท้องเอาไว้ เขารู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
“มินเป็นอะไร เจ็บท้องเหรอ” ครามถามขึ้นและประคองมินอย่างเป็นห่วง
มินเงยหน้ามองคิมที่รีบลุกขึ้นจะเดินเข้ามาหาเขาแต่ได้แค่หยุดมองเท่านั้น
“ใช่ ฉันเจ็บ โอ๊ยยยย” มินรู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาอีกครั้งและก้มลงมองหว่างขาของตัวเองที่มีน้ำคล่ำไหลออกมา
“คุณมีน้ำไหลออกมา” คิมชี้ที่หว่างขาของมินด้วยสีหน้าตกใจ ครามก้มลงมองและมีสีหน้าตกใจไม่แพ้กัน
“พาฉันไปโรงพยาบาลที”
ครามพยักหน้าและช้อนตัวมินขึ้นอุ้มและรีบเดินไปที่รถทันที
“ผมขับไปให้” คิมเดินตามมาพร้อมเสนอตัวทันที ครามชะงักมองหน้าอีกฝ่ายเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้ายอม
มินนั่งลูบหน้าท้องตัวเอง พร้อมรีบกดโทรศัพท์ที่ติดมือมาหาหมอภวัตทันที
“ฮัลโหล”
“หมอ ฉันจะคลอดแล้ว ไปที่โรงพยาบาลด่วน ต้องหมอเท่านั้นที่ผ่าคลอดฉัน” มินสั่งเสียงเข้มก่อนจะเบ้หน้าด้วยความเจ็บ
“ครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้”
มินวางสายเป็นเวลาพอดีที่สองคนพี่น้องเข้ามาในรถ ครามมานั่งใกล้มินที่เบาะหลัง ครามได้แต่ลูบแขนมินอย่างให้กำลังใจเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเริ่มเหงื่อไหล
“คุณไหวไหมมิน”
“ฉันไหว รีบไปเถอะ”
คิมถอยรถทันทีที่มินพูดจบ คิมมองจากกระจกด้านหลังเห็นพี่ชายเขาคอยปลอบประโลมมินอย่างอ่อนโยนแล้วอดที่จะกำพวงมาลัยแน่นไม่ได้
เมื่อมาถึงโรงพยาบาล หมอภวัตจัดห้องคลอดไว้รอมินเรียบร้อย คิมและครามยืนรออยู่ด้านนอกด้วยความร้อนใจ ครามเดินไปมาหน้าห้องอย่างตื่นเต้น คิมที่นั่งมองพี่ชายอยู่เขาจึงอดที่จะถามอีกฝ่ายไม่ได้
“มินคลอดตอนนี้เท่ากับคลอดก่อนกำหนดใช่ไหมพี่”
ครามหยุดเดินและมองหน้าคิม เขาขมวดคิ้วแล้วคิดตามอีกฝ่าย เขาลืมนึกถึงเรื่องนี้ไปเลย
“คงใช่ แต่เจ็ดเดือนก็คลอดได้แล้วไม่ใช่เหรอ”
“ใช่ แต่เด็กจะแข็งแรงหรือเปล่า”
“ฉันขอให้เด็กแข็งแรง” ครามตอบเสร็จหันหน้ามองไปทางห้องคลอด เขาภาวนาให้ลูกและเมียของเขาปลอดภัยทั้งคู่
“แกไม่คิดจะโทรบอกพ่อเลยใช่ไหม” คิมและครามหันไปตามเสียงเจอพ่อของเขาทั้งคู่เดินมา
“ขอโทษครับพ่อ ผมตื่นเต้นไปหน่อย” ครามหันไปไหว้พ่อและพูดขึ้น
“ไม่เป็นไร ดีนะที่เด็กในบ้านเห็นแล้วเอามาบอกฉัน”
ครามพยักหน้าให้ผู้เป็นพ่อ และอาคมเลยถามต่อ
“หนูมินเป็นไงบ้าง”
“ยังไม่ออกมาเลยครับ เข้าไปหลายชั่วโมงแล้วเหมือนกัน”
อาคมพยักหน้าเขาใจและไปนั่งข้างลูกชายอีกคนของเขา ทั้งสามคนนั่งรออีกสักพักคุณหมอก็เปิดประตูออกมา
ครามที่ยืนรออยู่รีบพุ่งเข้าใส่หมอทันที
“ลูกเมียผมเป็นไงบ้างครับ”
“ปลอดภัยทั้งคุณแม่คุณลูกครับ” หมอภวัตยิ้มอ่อนๆให้กับอีกฝ่าย
“หลานผมเป็นผู้ชายใช่ไหมครับ” อาคมพูดขึ้นทำให้ทุกคนหันไปมอง ครามขมวดคิ้วไม่พอใจเพราะเขารู้ว่พ่อของเขากำลังคิดถึงเรื่องอะไรอยู่
“ใช่ครับ แข็งแรงปลอดภัยดี”
“ค่อยโล่งอกหน่อย คลอดก่อนกำหนดผมกลัวจะไม่แข็งแรงซะอีก” คิมพูดขึ้นมาบ้างทำเอาคุณหมอเม้มปากแน่น หลบสายตาไม่พูดอะไร
“หมอขอตัวก่อนนะครับ” หมอภวัตรีบขอตัวทันที เขาไม่อยากจะอยู่ต่อเพราะกลัวอีกฝ่ายจะซักถามอะไรขึ้นมาอีก
มินรู้สึกตัวขึ้นมาเขาเห็นเด็กทารกผู้ชายนอนอยู่ข้างๆเขา ทำให้มินยิ้มน้ำตาคลอลูบแก้มจ้ำม่ำของอีกฝ่ายเบาๆ
“ลูกแม่” มินเอ่ยเสียงแผ่วเบา นี่สินะลูกชายของเขาที่เขาคอยฟูมฟักมาเกือบเก้าเดือน ลูกชายที่เขายอมฝืนที่จะทำอะไรหลายๆอย่างที่เขาไม่อยากทำ
“มินรู้สึกตัวแล้วเหรอ”
ครามเดินเข้ามาใกล้มินพร้อมจูบหน้าผากมินเบาๆอย่างให้กำลังใจ มินหลับตาลงรับความอ่อนโยนจากอีกฝ่าย
“ลูกแข็งแรงดีใช่ไหม” มินถามครามขึ้นมา ครามยิ้มให้กับมินอย่างอ่อนโยนก่อนจะอุ้มเจ้าตัวเล็กขึ้นมาแนบอก
“หมอบอกว่าลูกของเราแข็งแรงดีทุกประการ” มินยิ้มให้กับครามและมองภาพที่ครามอุ้มลูกด้วยรอยยิ้มอย่างจริงใจ ครามเหมาะที่สุดที่จะเป็นพ่อของลูกเขา
คิมที่เปิดประตูเข้ามาพร้อมอาคมยืนนิ่งหยุดชะงักเมื่อเห็นภาพตรงหน้า ลูกของเรางั้นเหรอ คิมกำหมัดแน่นมื่อได้ยินอย่างนั้น
“แกเป็นอะไรไปคิม” อาคมทักขึ้นมาเมื่อเห็นว่าลูกชายคนเล็กของเขาจ้องภาพด้านหน้าไม่หยุด
“เปล่าครับพ่อ” คิมพูดจบเดินเข้าไปนั่งที่โซฟารองรับ
อาคมมองอาหารลูกชายคนเล็กก่อนจะขมวดคิ้ว อาการของลูกชายคนเล็กของเขาเหมือนกับเขาในอดีตไม่ผิด อาคมพยายามสะบัดความคิดนั้นออกจากหัวตัวเองก่อนจะเดินยิ้มเข้าไปหามินและคราม
“เป็นไงบ้างหนูมิน” อาคมถามมินขึ้นด้วยรอยยิ้มจางๆ
“โอเคครับคุณพ่อ”
“พ่อเป็นห่วงแทบแย่ กลัวเจ้าตัวเล็กจะไม่แข็งแรงเพราะคลอดก่อนกำหนด”
มินได้ยินอย่างนั้นเจื่อนลงทันทีก่อนจะรีบปั้นยิ้มเหมือนเดิมเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายสงสัย
“คงโชคดีของเจ้าตัวเล็กนะครับ” มินตอบอาคมก่อนจะเบื้อนสายตาไปมองเจ้าตัวเล็กที่ครามอุ้มอยู่
“ขอฉันอุ้มหน่อย”
ครามพยักหน้ายิ้มก่อนจะส่งเจ้าตัวเล็กให้กับผู้เป็นแม่ มินมองเจ้าตัวเล็กในอ้อมแขนด้วยรอยยิ้ม
เมื่อก่อนเขาอาจจะมีคำถามว่าอนาคตเขาจะทำอะไร แต่ตอนนี้เขาคิดว่าเขามีคำตอบให้ตัวเองแล้ว เขาจะอยู่เพื่อให้ลูกเขามีความสุขที่สุด
“นี่ขนาดคลอดก่อนกำหนดแต่เจ้าตัวเล็กยังอ้นท้วนสมบูรณ์เชียว” คิมเดินเข้ามาดูเจ้าตัวเล็กก่อนจะพูดขึ้น
มินเงยหน้ามองหน้าคิมที่ยืนมองเขาอยู่ก่อนจะยิ้มหวานให้อีกฝ่าย
“ฉันดูแลลูกของฉันดี”
“ก็ดี” คิมตอบเสียงสูงก่อนจะกอดอกมองอีกฝ่าย
ครามที่ยืมมองสถานการณ์ตรงหน้ารู้สึกไม่ชอบใจกับท่าทีของคิมเลยถามขึ้น
“แกมีปัญหาอะไรนักหนาคิม”
“เปล่าพี่ ผมแค่รู้สึกว่าเจ้าตัวเล็กไม่เหมือนเด็กที่คลอดก่อนกำหนดสักนิด” คิมกระตุกยิ้มมองพี่ชาย
ทั้งสองคนจ้องหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใคร อาคมที่มองลูกชายของเขาสองคนสลับกันไปมาขมวดคิ้วก่อนจะพูดเสียงเข้ม
“แกสองคนหยุดตีกันได้แล้ว วันนี้วันดี วันเกิดหลานของฉัน อย่าให้มันมีเรื่อง”
ทั้งสองคนยอมผละสายตาออกจากกัน ครามนั่งลงบนเตียงก่อนจะโอบเมียและลูกของเขาเอาไว้ก่อนจะยิ้มเฉือดเฉือนมองคิม
“ผมไม่ถือสาเด็กขี้อิจฉาหรอกครับ” ครามพูดจบก้มลงไปเล่นกับเจ้าตัวเล็กในอ้อมกอดของเขา
คิมตาลุกวาวทันทีที่อีกฝ่ายพูดจบ อยากจะเถียงแต่ก็เถียงไม่ออก
อาคมมองลูกชายคนเล็กเขาต้องเอื้อมมือไปจับแขนอีกฝ่ายไว้อย่างปรามๆ
“แล้วหนูมินคิดไว้หรือยังจะให้เจ้าตัวเล็กชื่ออะไร” อาคมพยายามเปลี่ยนเรื่องเมื่อบรรยากาศตรงหน้าดูอึมครึม
“มินอยากให้ชื่อซันครับ ซันที่แปลว่าพระอาทิตย์” มินตอบพร้อมรอยยิ้ม เขาอยากให้ลูกชื่อซัน เพราะพระอาทิตย์คือผู้ยิ่งใหญ่
“ดีเลย ฉันชอบ แกว่าไงละคราม” อาคมตอบอีกฝ่าย
“เมียผมว่าไงผมก็ว่าตามครับ” ครามตอบด้วยรอยยิ้มก่อนจะมองคิมอย่างเย้ย
มินเหลือบมองคิมและครามไปมาก่อนจะแอบยิ้มเยาะในใจ
เช้าวันถัดมา พ่อและพี่ๆของมินมาเยี่ยมที่โรงพยาบาลกันตั้งแต่เช้า มินยิ้มตอนร้อบทั้งสามคนด้วยรอยยิ้ม
“หลานตาน่าเกลียดน่าชังจริงๆ” มิ่งภพอุ้มหลานขึ้นมาแนบอกก่อนจะมองหลานของเขาด้วยรอยยิ้มกว้าง
“ผมว่าน่ารักมากกว่านะคุณพ่อ” มัตถ์ที่ยืนอยู่ข้างๆขัดขึ้น
“แกนี่ไม่รู้อะไร เขาให้ชมเด็กว่าน่าเกลียดน่าชัง” มิ่งภพตอบลุกชายคนโต อีกฝ่ายก็ร้องอ๋อทันที
“มินตั้งชื่อหรือยัง” มนต์เป็นฝ่ายถามขึ้นมาบ้าง
“ตั้งแล้วครับ ชื่อน้องซัน เด็กชายทิวากร สุริยะทิพย์”
“โห แบบนี้ก็แปลว่าพระอาทิตย์หมดสิ ทั้งชื่อเล่น ชื่อจริง นามสกุล”
“ใช่ เขาจะได้เป็นพระอาทิตย์ผู้ยิ่งใหญ่ไงละ” มินตอบพร้อมรอยยิ้ม
“ฮ่าๆ มินก็ช่างคิดเนอะ” มนต์หัวเราะพร้อมรอยยิ้ม
“อุ๊แว๊ !!”
น้องซันร้องขึ้น ทำให้มัตถ์อดหันไปแซวน้องชายคนกลางไม่ได้
“มนต์แกหัวเราะซะดังเห็นไหมหลานตกใจหมด”
“โหพี่ ไม่เกี่ยวสักหน่อย”
“ฮ่าๆ ไม่ใช่หรอก น้องซันคงหิว กินจุมากๆเลย” มินตอบพี่ชายทั้งสองพร้อมรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ
รอยยิ้มและเสียงหัวเราะที่ออกมาจากข้างในที่เขาไม่ได้ทำมันมานานแล้ว
ในตอนเย็นของวันนั้น มินนั่งมองน้องซันกินนมเสร็จและหลับไป มินลูบแก้มลูกชายของเขาเบาๆ
“ก็อกๆ”
มินผละสายตตาออกมามองที่ประตูก็เจอครามที่เดินเข้ามาพร้อมของเยอะแยะ
“คุณซื้ออะไรมาเยอะแยะ”
“ของบำรุงคุณและลูกทั้งนั้น” ครามตอบพร้อมรอยยิ้ม เขาวางของเสร็จเดินอ้อมไปหอมแก้มน้องซันเบาๆ
มินมองภาพนั้นด้วยรอยยิ้ม แต่เขาก็มีสิ่งที่กังวลในใจ เรื่องพ่อที่แท้จริงของน้องซัน
“คุณมีอะไรหรือเปล่า” ครามมองมินที่มีสีหน้ากังวล
“เปล่าๆ” มินพยายามฝืนยิ้มให้อีกฝ่าย
“คุณมีอะไรบอกผมได้นะ” ครามนั่งลงข้างเตียงก่อนจะจับมือของมินมากุมไว้
“ฉันไม่มีอะไรหรอก”
“คุณกังวลเรื่องน้องซันใช่ไหม” มินเบิกตากว้างทันทีที่อีกฝ่ายรู้ทัน ครามยิ้มออกมาน้อยๆก่อนจะพูดต่อ
“ที่ผมไม่พูดไม่ใช่ผมไม่รู้ ผมเป็นคนไม่ค่อยชอบพูดอะไรมากอยู่แล้วคุณก็น่าจะรู้ แต่สิ่งที่คุณกังวลอยู่ไม่มีอะไรน่ากังวลหรอก เชื่อผมสิ”
“คุณหมายถึงอะไร”
“คุณที่ปากแข็งจริงๆ คนอย่างคุณถ้าต้อนไม่จนมุมคงไม่บอกสินะ” ครามมองหน้ามินก่อนจะจ้องมินเข้าไปในดวงตา
“ผมไม่ได้โง่ หรือตามคุณไม่ทันหรอกนะ ไม่งั้นผมจะบริหารงานบริษัทได้ยังไงถ้าตามเมียตัวเองไม่ทัน” ครามปล่อยไม้เด็ดทำให้มินมองอีกฝ่ายนิ่ง มินเม้มปากแน่น
“คุณไปรู้อะไรมา”
“ต้องให้ผมพูดให้ได้ใช่ไหม”
“มีอะไรก็พูดมาเถอะ อย่าลีลา!” มินเริ่มขึ้นเสียงเพราะเขาไม่ชอบสถานะการณ์ที่เหมือนเขากำลังโดนต้อนจนจนมุม
“ใจเย็นๆสิ ผมรู้ว่าน้องซันไม่ได้คลอดก่อนกำหนด” มินเบิกตากว้างมองคราม ครามเลยลูบมือมินเบาๆ
“ถ้าคุณรู้แล้วคุณยังจะมาทำดีกับฉันทำไม” มินพยายามจะกระชากมืออกแต่กลับโดนอีกฝ่ายรั้งไว้
“ใจเย็นๆสิ ที่ฉันทำดีเพราะฉันอยากจะทำให้เธอละลูกของฉันไงละ” ครามเน้นเสียงตรงคำว่าลูกของฉันจนมินรู้สึกได้
“ถ้านายรู้ว่าน้องซันไม่ได้คลอดก่อนกำหนดนายก็ต้องรู้ว่าฉันท้องตั้งแต่ก่อนจะแต่งงานกับนาย”
“ใช่ ฉันรู้”
“นายรู้ได้ยังไง”
“หึ ฉันแค่บังเอิญเจอยาบำรุงของเธอ ฉันให้คนไปตรวจสอบก็เลยรู้ว่าคือยาบำรุงครรภ์ ฉันรู้ตั้งแต่ก่อนที่เธอจะบอกฉันว่าท้องด้วยซ้ำ”
มินมองครามที่พูดเรื่องนี้ออกมาได้หน้านิ่งอย่างไม่เข้าใจ
“แล้วนายไม่โกรธฉันเหรอที่ฉันท้องกับใครก็ไม่รู้แล้วมาย้อมแมวให้นาย”
“ฉันจะโกรธเธอทำไมในเมื่อน้องซัน เป็นลูกของฉัน”
“ฉันไม่เข้าใจ” มินส่ายหน้าอย่างไม่เข้าใจในสิ่งที่อีกฝ่ายพูด
“เธอท้องเพราะโดนข่มขืนในคืนนั้น และคนที่ข่มขืนในคืนนั้นมีแค่ฉันคนเดียว”
คำพูดที่ครามพูดออกมาทำเอามินช็อก นี่เขาเข้าใจผิดมาตลอดว่าโดนรุมโทรม
“แล้วทำไมคืนนั้นฉันเหมือนได้ยินหลายคน”
“ฉันแค่สร้างสถานการณ์ ไม่มีใครได้เธอ ไอ้คิมก็แค่ได้ให้เธอช่วยทางปาก”
มินกำหมัดแน่น ไม่รู้เขาจะดีใจหรือเสียใจดีที่รู้ความจริง
“เพี๊ยะ !!!!”
“นี่คือสิ่งที่นายทำกับฉันในคืนนั้น”
ครามก้มหน้าให้มินตบแต่โดยดี
มินพูดน้ำตาคลอเสียงสั่น
“นายเห็นฉันเป็นตัวอะไร รู้สึกดีมากใช่ไหมที่เห็นฉันทรมานกับสิ่งที่นายทำไว้มาตลอด”
มินมองครามด้วยความโกรธ ผู้ชายคนนี้ทำให้เขาคิดมากมาตลอดว่าโดนข่มขืน ต้องทำให้เขาทนทุกข์ทรมานกับสิ่งที่พวกมันทำไว้ เขาไม่มีวันยอมให้เรื่องทุกอย่างจบลงง่ายๆแน่
มันต้องได้รับการชดใช้!!
____________________________________________________________________________
มาต่อให้แล้วครับ เรื่องเดินเรื่องมาได้ครึ่งแล้ว :กอด1:
อะไรๆเริ่มคลี่คลาย
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ มีอะไรติชมได้ครับ :กอด1: :L2: :L1: :pig4:
-
โอ๊ยยยย สรุปครามเป็นพ่อเด็กจริงๆเหรอ
แล้วทำไมคิมต้องอาการขนาดนั้นหละ
ถ้าคืนนั้นมีแค่ครามคนเดียวที่ได้มิน
-
ตกลงครามคนเดียวจิงดิ กลัวมีหักมุม
-
เฉลยเป็นครามหรอ
-
ที่ครามพูดเนี่ยเรื่องจริงใช่มั้ยเนี่ย ตกใจจริงๆ นะ นึกว่าเป็นลูกคิมซะอีกแต่แบบนี้ก็ดีแล้ว คงไม่มีโค้งหักศอกอีกหรอกนะ ครามง้อมินเลยนะหลอกกันอย่างนี้เนี่ยไม่ดีเลย อยากรู้จริงทำไมต้องทำแบบนี้เนี่ยกลัวไม่ได้แต่งมินหรอถึงต้องจัดฉากแบบนี้อ่ะ สมควรโดนมินโกรธนะเนี่ย
-
โอ้โนโคขุนจับแพะซะแล้ว ไหงเฮียครามเป็นคนทำเล่าเนี่ย คดีพลิก :z3: :a5: สตั้นไป 10 วิ o22
-
ความรู้สึกมันยังไม่ใช่อ่ะ :ruready เหมือนมันขาดๆยังไงไม่รู้
สงสารคิมนะ ที่ต้องมารักคนคนเดียวกับพี่ชายตัวเองแล้วต้องมองทั้งสองคนมีครอบครัวด้วยกัน แล้วตัวเองได้แต่มองไม่พอยังถูกเกลียดถูกเหยียดหยามจากพี่ชายอีก แลืวการกระทำของคิมมันต้องมีอะไรใช่ไหมถึงได้แสดงออกมาแบบนั้น :เฮ้อ:
ครามที่จริงนายไม่น่าทำมันลงไปเลย มันส่งผลเสียหลายอย่างเลยอ่ะ แล้วไหนจะสิ่งที่แสดงกับน้องตัวเองอีกถ้าไม่ชอบก็ไม่ควรทำแบบนั้นไหม มันจะทำให้ทุกอย่างเเย่ยิ่งกว่าเดิมแน่ๆ แต่ก็ยังข้องใจว่าครามเป็นพ่อของน้องซันจริงๆใช่ไหม คือ....ตอนนีี้ทุกอย่างมันก็แย่มากอยู่แล้วไม่อยากให้มันแย่ลงกว่านี้แล้วอ่ะ
มินจะแก้แค้น???? :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:katai5: ไม่เอาน่า เป็นแม่คนแล้วใจเย็นๆ เริ่มชีวิตใหม่ เข้าวัดทำบุญ
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
จริงอ๊ะ?
ไม่รู้สิเราว่าวันนั้นมีคิมกับคราม
ครามอาจจะพูดเพื่อให้มินไม่ต้องคิดมาก
ไหนๆก็สร้างครอบครัวด้วยกันแล้ว
น้องซันไม่ลูกก็หลานตัวเอง
เพราะว่ามินมีปฏิกิริยาเกินไปกับึิม-เหม็น , มองหน้าคิมแล้วปวดท้องคลอด
คิมเองก็ตามมินมากเกินไป
แต่ถ้าหากว่าครามเป็นพ่อเด็กจริงๆก็โอเคนะ
ดูครามไงก็ห่วงลุกกับเมียจริงๆ
กลัวแต่ใจมินจะหาทางหมกมุ่นอยุ่กับการแก้แค้นเท่านั้นเอง
-
หวังว่ามินจะปล่อยวางได้เร็วๆ
-
ครามโดนหนักแน่ ไอเสือ
-
:z6: ช่วยมิน
-
โอ่ะโอ่ววว
-
ครามทำแบบนั้นมีเหตุผลอะไร!?
-
มินจ๋า อน่างน้อยครามก็เป็นพ่อของน้งซันจริงๆ เป็นสามีที่ดีของมิน อย่าใจร้ายนักเน้อ ทางนี้เริ่มใจอ่อน :katai1:
-
ยังโชคดีที่เด็กเป็นลูกของครามจริงๆ ไม่งั้นเด็กคงน่าสงสาร แต่น่าสงสัยว่าคิมชอบมินจริงๆ ใช่มั้ย รึแค่อิจฉาพี่ชาย
-
จริงหรอ น่าคิดนะ
-
:pig4:
-
จากความรู้สึก ถ้ามีคนเดียวที่ได้มิน
ก็คงเป็นคิมมากกว่า
ส่วนคราม คงแค่เหมือนที่ครามเล่า
แค่ครามสลับกับคิมแค่นั้น
-
ดีกันเถอะนะมินอย่าไปโกรธครามเลย
-
อ๋อออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
มิน่าล่ะ คิมถึงได้อิจฉาไปซะทุกอย่าง ไม่ได้มินนิเอง
แต่ก้อโล่งอกที่มินไม่ได้โดนรุม แค่ครามคนเดียว แล้วยังเป็นพ่อของลูก :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
โอ้ยมิน มีลูกขนาดนี้แล้วยังจะมาแก้แค้นอะไรอีก คิดถึงลูกบ้างจิ
-
บางทีก็ต้องจัดการบ้าง
-
บอกตามตรงยังไม่โล่งเท่าไหร่ เพราะระแวงว่า ครามจะไม่ใช่พ่อเด็กและคืนนั้นไม่น่าจะเป็นครามคนเดียว เพราะดูคิมกังวลและห่วงมินไม่น้อย สำหรับครามอาจจะพูดเพราะอยากให้มินสบายใจ และตัวเองก็อยากมีครอบครัวที่สมบรูณ์มาตลอด อีกอย่างถ้าเด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกยังไงก็เป็นหลานตัวเองอยู่ดี ครามอาจจะคิดแบบนี้ก็ได้ แต่ถ้าไม่หักมุม ก็ดีใจที่ครามเป็นพ่อเด็ก แต่ จะได้คู่กับมินไหม นี่ก็ยังไม่แน่ใจ คิดว่าคิมคงไม่จบแค่นี้ คิมแสดงออกมากเลย อาคมก็ดูออกเพราะตัวเองเคยผ่านมาแล้ว คงกับพ่อมินนั่นแหละ แต่มินคิดแค่สั่งสอนให้เจ็บก็พอ อย่าให้ถึงกับเคียดแค้นหรือเอาให้ถึงตายเลยนะ อย่างน้อยก็นึกถึงลูกเอาไว้บ้าง :katai2-1:
-
เราเชื่อว่าครามรู้ แต่นายข่มขืนมินทำไม ต้องการอะไรหว่า
-
ที่แท้เรื่อก้อเปนยังงี้นี่เอง
-
ได้ข้อสรุปแล้วสินะ 555
-
รู้สึกไม่เคลียร์อย่างแรงงงง แบบถึงครามจะบอกว่าเป็นพ่อจริงๆก็เถอะ
แต่มันก็น่าคิดว่าทำไมคิมต้องพูดต้องทำแบบนั้นเหมือนกับตัวเองก็ได้มินอ่ะ
พักเรื่องลูก แต่เราอยากรู้เรื่องพ่อจัง แบบไม่ชอบพ่อครามกับคิมเลย
:z6:
-
จัดการครามเลยมิน หมอนี่นิสัยแย่มาก ๆ
-
มันง่ายไปเปล่า เราว่ามันไม่ใช่ครามคนเดียวอ่ะ
มันต้องมีครามกับคิมดิ เราไม่เข้าใจคิม
ถ้าวันนั้นไม่มีคิม มันจะโมโหอะไรขนาดนั้น
อยากรู้เหตุผลด้วยว่าสร้างสถานการณ์กันทำไม
รอตอนต่อไปค่ะ :katai5: :katai5: :katai5:
-
นี่ไงคนร้ายตัวจริงปรากฎแล้ว
-
o22 ชักจะแปลกๆแล้วสิ ครามเป็นพ่อเด็กจริงเหรอ
กลัวคนเยนหักศอกจัง ปล.หักก็หักเถอะเราติดเรื่องนี้แล้วอะ มาต่อเรื่อยๆนร้ากำลังสนุกเลย
-
เป็นอย่างนี้นี่เอง ที่แท้ครามก็รู้อยู่แล้ว โล่งไปที ลูกครามจริงๆสินะ
-
โอ้ย น้ำตาจะไหล
จะให้ให้อภัยมันไม่ง่ายหรอกนะ
มันไม่ใช่แค่โดนข่มขืน แต่มันโดนรุมโทรมจริง ๆ นั่นแหละ
รุมโทรมทางจิตใจไงล่ะ ไม่ใช่แค่สองคนแต่เป็นห้า
ไม่ต่างกับถูกข่มขืนแล้วโดนถ่ายคลิปไว้เลย
เป็นใครก็เจ็บปวดวะ
และคนสร้างเรื่องไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นคนที่เรียกว่าพ่อของลูก
คนที่ควรน่าเคารพและศรัทธากลับเป็นคนเลวระยำ
:ped144: ไม่แค้นก็บวชชีเถอะ!
-
มันน่าจะดีนะที่มิน(และคนอ่าน)รู้ความจริงชักทีแต่ทำไมถึงดูเหมือนว่าจะยิ่งมาม่าหนักไปกันใหญ่เลยอ่ะ
ยังมีหลายอย่างเลยอ่ะที่ไม่เข้าใจการกระทำของคิมกับคราม คิมบอกว่าชอบมินมาตั้งนานแต่ทำไมวันที่มินถูกขมขื่นถึงเป็นครามคนเดียวอ่ะ แล้วคิมก็พูดเหมือนตัวเองหมั่นใจหนักหนาว่าลูกไม่ใช่ลูกของคราม หรือว่าครามจะโกหกมินรึป่าวอ่ะ
งงจุงรอคนเขียนรีบมาเฉลยน๊า
-
ใช่แล้วมิน พวกมันทุกคนต้องชดใช้
ขอให้คืนนั้นคิมแอบมาข่มคืนมินแต่ครามไม่รู้
แล้วลูกดันเป็นลูกของคิมทีเถอะ คงสะใจพิลึก :katai1: :katai1:
-
คดีพลิกจริงไรจริง ตอนแรกเรายังนึกว่าพ่อของลูกมินคือคิมอยู่เลย
แต่เราเข้าใจความรู้สึกของมินนะที่ไม่อยากให้อภัยครามง่ายๆ :เฮ้อ:
-
เหี้ยคราม
-
ฆ่าเด็กซะให้พ่อมันทรมานบ้างอิอิสะจาย :laugh:
-
ครามจะโกหกป่าวอ่ะ
น่าสงสัยๆ :hao4: :hao4: :hao4:
-
ครามเป็นพ่อเด็กจริงเหรอ นี่ยังสงสัย แต่อยู่ทีมมินนะ ไม่ว่าคิมหรือครามจะเป็นพ่อเด็กเราก็อยากให้มินเอาคืนอยู่ดีเอาคืนให้หนักๆ อีกอย่างคืออยากรู้เรื่องรุ่นพ่อเราว่าต้องมีอะไรๆซ่อนอยู่
-
ตกลงลูกครามใช่ไหม
-
เราว่ามันต้องมีหักมุมแน่เลยย เราเดาว่าพ่อของเด็กต้องเป็นคิม555 รอจร้าา
-
ครามมีเหตุผลที่ทำใช่หรือเปล่า
-
หลังจากนี้คือการแก้แค้นรึเปล่า
เข้มข้นๆ รอตอนต่อไปน้าาาาา
-
อย่างนี้ต้องดูๆไปก่อน เผื่อเหลืออีกหลายโค้ง กลัวช็อค o22
-
ทำไมเรารู้สึกว่า ที่ครามขมขื่นมิน
เพราะต้องการบังคับมินทางอ้อมให้ตกลงแต่งงานนะ
แบบให้มินยอมตกลงแต่งงานเองน่ะ
-
ลุ้นนนนนนนนนน
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ครามคนเดียวจริงอ่ะ
ทำไมคิมดูมั่นใจแปลกๆ
-
ตอนอ่านนี่แบบ แม่หหหหหหหหหหหห
สุดท้ายครามก็ทำจริงๆเหรอ T_____T
ว่าแต่คิมไม่ได้ทำจริงๆ? คือมันไม่น่าเชื่อนะ
ถ้าคิมไม่ได้ทำแล้วทำไมคิมถึงต้องสงสัยนู่นนี่...
เรื่องมินคลอดอีก...เพราะถ้าครามทำคนเดียว
มินจะท้องตอนไหนก็ลูกครามอยู่แล้ว...
ไม่ใช่ว่าคิมแอบมาทำอะไรๆใช่มั้ย 5555555555555
:ling1: :ling1:
-
:a5: แหกโค้งไปเลย ลูกครามจริงอ่ะ
-
ครามจริงๆเหรอ
-
รู้สึกสงสัยแฮะ ทำไมต้องหันไปมองคิมแล้วปวดท้อง ? (อีนี่ก็ดันทุรังเชียร์คิม 55555555555) :ling3:
ครามพูดเพื่อให้มินสบายใจรึเปล่า แอบสงสัย
-
อ้าวคืนนั้นมีแค่ครามคนเดียวหรอหรือยังไง :m28:
-
จริงๆก็โอเคนะถ้าครมจะเป็นพ่อของลูกอ่ะ แต่ช่วยเคลียร์เรื่องคิมหน่อยน๊า :กอด1:
-
:katai1:ส.
-
ยังรู้สึกไม่เคลียร์เลยอ่า. เหมือนปมยังไม่คลี่คลายยังไงก็ไม่รู้
-
:o12: โอ๊ะโอ ตอนหน้า มาม่าอืดเต็มจอแน่ๆเบยอ่ะ
-
เราว่าครามต้องโกหกแน่ๆเลยอ่ะ จริงๆเเล้วคนที่ข่มขืนมินคือทั้งครามและคิมนั่นแหละ!!!!
-
:pig4: รออ่านตอนต่อไป
-
เราว่าเป็นลูกครามก็ดีแล้วนะ ครามดูอบอุ่นเป็นผู้ใหญ่แลดูดูแลครอบครัวได้ อีกอย่างถ้าเปลี่ยนให้เป็นลูกคิม พี่น้องคงจะมองหน้ากันไม่ติด เป็นเมียพี่ไปแล้ว จะให้มาเป็นเมียน้องอีก สงสารมินแย่เลย ได้ทั้งพี่ได้ทั้งน้อง คิมอาจจะแค่ชอบมินมานานแล้ว แต่อยู่ๆพี่ชายมาได้ไปเลยไม่พอใจ 555 คนเขียนสู้ๆนะคะ รอติดตามค่ะ
-
ในที่สุดก็รู้สักทีว่าใครเป็นพ่อน้องซัน :monkeysad:
-
ถึงไงก็ยังไม่เคลียอ่ะ ต้องยังมีอะไรในกอไผ่แน่ๆ :katai4:
-
ครามโกหกเพื่อให้มีนสบายหรือป่าว นี้มีคดีผลิกอีกแน่ๆ
ดูคิมหมั่นใจมากว่านั้นลูกตัวเองนะ
มันต้องมีอะไรมากกว่านั้นแน่ๆ
-
ตามมาเรื่อยๆ เริ่มเข้มข้นขึ้นแล้ว
แต่บทนี้อ่านแล้วมันติดๆ ขัดๆ ความรู้สึกไงแปลก
*ฉากน้ำคล่ำแตก โอ้วว อ่านแล้วยอมรับว่าตกใจ และสงสัยว่ามันแตกออกมาทางไหน มีปากมดลูก? 555 อ่ะ ok ข้ามๆ
**สงสัยว่าคลอดเอง?(อันเนื่องมาจากถุงน้ำคล่ำแตก ปากมดลูกเปิด,มินไม่มีปากมดลูก) หรือผ่าคลอด? (สงสัยเพื่อออออ?)
***ฉากที่ว่าครามก้มลงเล่นกับลูก ให้ความรู้สึกว่าลูกลืมตาแล้ว มองเห็นแล้ว หยอกล้อเล่นได้ทั้งที่เพิ่งเกิด หรือเราคิดไปเอง อ่ะokข้าม อีก
ไม่ได้จริงจังเกินเหตุอันใด แต่เพื่อความสมจริงและอรรถรสในการเสพนิยายเท่านั้นเองค่ะ
ขอบคุณนักเขียนที่แต่งเรื่อง ผูกเรื่อง และเขียนออกมาให้ได้อ่านค่ะ
ติดตามอ่านอยู่เสมอนะคะ :katai2-1:
-
ขอบคุณ :)
-
ไม่รู้สิ แต่เรารู้สึกว่ามันแปลกๆ เหมือนครามโกหกอ่ะ
มันมีหลายอย่างเลยนะที่ชี้ว่าคิมเป็นพ่อของเด็ก
แต่ถ้าครามเป็นพ่อเด็กจริงๆ แต่ครามก็รู้อยู่แล้วว่าจะได้แต่งงานกับมิน
ก็ไม่น่าจะจัดฉากรุมโทรมเลย เราว่ามันไม่ใช่ ครามโกหกอ่ะโกหก (ยังไงก็คิดว่าคิมเป็นพ่อเด็ก)
รอติดตามต่อไปละกันนน
-
เอายังไง
ระเบิดอารมณ์เลยหรอ
ยังไงต่อๆ
งงไปหมดแบ๊ว 555+
-
ไม่ค่อยอยากเชื่อเลยว่าจะเป็นลูกคราม
ครามโกหกป่ะเนี่ยยย ห๊ะะะ
สงสารมิน ดูเหมือนจะเข้มแข็งนะ แต่ในใจคงเจ็บหนัก :hao5:
-
ทำไมรู้สึกเหมือนครามโกหกอ้าาา :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
มันต้องมีอะไรอีกแน่ๆ :ling1: :ling1: :ling1:
-
มันต้องมีพลังงานบางอย่างรอการประทุแน่นอนเลย
-
สรุปครามเป็นพ่อเด็กจริงๆดิ ทำไมคิมมันแสดงอาการออกนอกหน้างั้นอ่ะ สรุปใช่จริงดิ =_=
คิดว่าเรื่องจะแซ่บขึ้น คิดว่าน้องซันอาจจะช่วยให้อะไรดีขึ้น
-
รออยู่นะคะ จะขาดใจแล้ววววววววววววววว TwT
-
:katai5: ดูท่าแล้ว หนทางแห่งการแก้แค้นยังอีกยาวไกลจีๆ - -
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
รออยู่ๆๆ^^ :hao4:
-
มานั่งรอจ้า
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
สรุปใครคือพระเอก. คิม. หรือ คราม
-
ยังไม่มั่นใจอยู่ดีว่าลูกใคร โฮกกกก :katai1:
-
เรื่องนี้มีเงื่อนงำ ต้องติดตาม
รีบๆมานะครับอยากอ่านต่อแล้ว
-
ฉันมารอคนเขียนที่เล้าทุกวันเลยนะรู้ไหม :z3: :z13:
-
ช่างเป็นผู้ชายที่น่าเกลียดน่าชังเสียเหลือเกิน :katai1:
-
ข่ม ขืน ฝืน รัก
ตอนที่18
มินเหม่อมองกระจกรถที่กำลังแล่นเข้าสู่บ้านสุริยะทิพย์ มินขบฟันแน่นก่อนจะพยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติ เข้าหันมามองลูกตัวเองในอ้อมอก ก่อนจะลูบแก้มทารกน้อยในอ้อมแขนเบาๆ
“แม่จะไม่ให้ใครเห็นว่าเราสองคนเป็นแค่หมากในเกมส์อีกแล้ว เราสองคนต้องเป็นคนคุมเกมส์บ้างละ”
มินพูดกับทารกน้อยเบาๆก่อนจะสูกลมหายใจเข้าเบาๆอย่างเรียกกำลังใจให้ตัวเอง
“ลงได้แล้วมิน ถึงบ้านของเราแล้ว” ครามเรียกมินขึ้นทำให้มินหันไปมองหน้าอีกฝ่าย บ้านของเรานั้นเหรอ
มินพยักหน้าให้ครามก่อนจะอุ้มทารกน้อยลงจากรถ มินเดินเข้ามาในบ้านพร้อมคราม ระหว่างทางเจอคนในบ้านที่มายืนต้อนรับเยอะแยะ มินปั้นยิ้มให้กับทุกคนก่อนจะเดินเข้ามาในตัวบ้าน เจออาคมและคิมยืนอยู่
“ยินดีต้อนรับสู่บ้านสุริยะทิพย์นะหลานปู่” อาคมเดินเข้ามาใกล้และก้มลงไปคุยกับทารกน้อยในอ้อมแขนของมิน ก่อนจะแย่งน้องซันมาอุ้มเอง
มินได้แต่ยืนนิ่งให้อีกฝ่ายอุ้มลูก ก่อนจะจ้องมองอาคมอย่างไม่พอใจ
“มีอะไรหรือเปล่าหนูมิน” อาคมปรายตามองมินน้อยๆก่อนจะหันไปสนใจหลานต่อ
“ไม่มีอะไรครับคุณพ่อ” มินแค่นยิ้มและพยายามกดความไม่พอใจเอาไว้
“หลานแข็งแรงดีใช่ไหม” คิมเดินเข้ามาใกล้มินพร้อมถามขึ้น
“ใช่ แข็งแรงดีทุกอย่าง” มินตอบอย่างขอไปที เป็นจังหวะเดียวที่ครามเดินเข้ามาในบ้าน
“ไม่ต้องห่วงหรอกไอ้คิม ลูกกูแข็งแรงดี” ครามตอบอีกฝ่ายพร้อมเดินเข้ามาโอบมินอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ
คิมกระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะพูดขึ้น
“ก็ดีแล้ว ผมเป็นห่วงหลานที่คลอดก่อนกำหนด”
“มึงเลิกพูดเรื่องนี้สักที หลานแข็งแรงดีแล้วมึงจะพูดอะไรนักหนา”
“ผมก็แค่อยากรู้ ผมผิดเหรอ” คิมสวนขึ้นมาด้วยสีหน้ายียวน
มินมองสลับไปมาระหว่างสองคนพี่น้องก่อนจะยิ้มเบาๆอย่างครุ่นคิด
“เรื่องบางเรื่องรู้มากไปมันก็ไม่ดี” ครามจ้องคิมอย่างไม่ยอมแพ้
คิมยกไหล่อย่างไม่สนใจก่อนจะเดินขึ้นห้องไป
“อุ๊แว๊ !!!”
เสียงร้องของน้องซันดังขึ้นทำให้มินหันไปสนใจลูกที่อาคมยืนอุ้มอยู่
“ขอลูกของมินคืนนะครับ” มินเน้นเสียงที่คำว่า ของมิน ก่อนจะยิ้มหวานให้อาคม
อาคมหน้านิ่งลงไปทันทีก่อนจะยอมส่งทารกน้อยคืนกลับให้มินแต่โดยดี
มินอุ้มลูกไว้ในอ้อมอกก่อนจะเดินขึ้นห้องนอนไป
ในห้องรับแขกที่ตอนนี้เหลือแค่ครามและอาคม อาคมเดินเข้ามาใกล้ลูกชายคนโตก่อนจะพูดขึ้นเสียงเข้ม
“ฉันหวังว่าแกคงไม่ลืมใช่ไหมว่าหน้าที่แกคืออะไร”
ครามมีสีหน้าลำบากใจก่อนจะที่พยายามปรับสีหน้าเป็นปกติก่อนจะหันไปมองผู้เป็นพ่อ
“ผมไม่ลืมหรอกครับ”
“ก็ดี ตอนนี้ทุกอย่างเป็นไปตามที่เราหวังไว้ เมื่อถึงตามที่เรากำหนด ทุกอย่างจะต้องเป็นไปตามแผนที่เราวางไว้”
“ผมรู้ครับพ่อ แต่...” ครามไม่ทันจะพูดจบก็โดนอาคมสวนขึ้น
“ไม่มีแต่ !!” อาคมเดินเข้ามาจ้องหน้าลูกชายตัวเองด้วยสายตาเย็นฉียบ
“แกห้ามใจอ่อนเด็ดขาด”
ครามหลบตาผู้เป็นพ่อก่อนจะเงยหน้ามองผู้เป็นพ่อนิ่ง
“ผมจะไม่ใจอ่อน”
“ก็ดี ถ้าแกใจอ่อนเมื่อไหร่คนที่จะตายในเกมส์นี้คือแก เพราะคนอย่างมินไม่โง่” อาคมพูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกจนครามแอบกลัว สายตาที่อาคมทิ้งท้ายก่อนจะเดินจากไปทำให้ครามรู้สึกกลัวผู้เป็นพ่อของเขา
พ่อของเขาอำมหิตกว่าที่คิด
ครามเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนเขาเจอมินที่นั่งให้นมลูกอยู่ ครามมองภาพนั้นด้วยความรู้สึกอุ่นในใจ เขาอยากมีครอบครัวที่อบอุ่น ครอบครัวที่สมบูรณื เขาอยากจะชดเชยทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาไม่เคยได้รับในอดีต
“อ๊ะ” มินอุทานออกมาอย่างตกใจเมื่อรู้สึกถึงแรงกอดจากด้านหลัง
“ผมเอง” ครามกระซิบข้างหูมินเบาๆ มินหันหน้าไปมองอีกฝ่ายที่ซบลงตรงไหล่ของเขาก่อนจะยิ้มออกมาน้อยๆ
“คุณเป็นอะไร” มินถามขึ้นเมื่อเห็นว่าแววตาของอีกฝ่ายดูเหนื่อยล้าอย่างบอกไม่ถูก
“ผมไม่เป็นอะไรหรอก” ครามพยายามยิ้มให้มิน แต่มินรับรู้ได้ว่าอีกฝ่ายกำลังฝืน
“ก็ดีแล้ว ฉันไม่อยากให้คุณเครียด เพราะเจ้าตัวเล็กคงไม่มีความสุขแน่ที่เห็นพ่อเครียด” มินพูดพร้อมยิ้มล้อกฝ่าย
ครามเผลอยิ้มออกมาจนได้เมื่อได้ยินอีกฝ่ายพูดขึ้น
“ฟอด !!” ครามหอมแก้มมินเบาๆก่อนจะพูดขึ้น
“ขอบคุณนะที่คุณทำให้ผมยิ้มได้” ครามมองมินด้วยแววตารักใคร่จนมินรู่สึกได้ มินได้แต่ยิ้มตอบอีกฝ่าย
“ก็เราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว”
คำตอบของมินทำให้ครามพอใจและกอดอีกฝ่ายจากด้านหลังแน่น มินก้มลงมองน้องซันที่หลับปุ๋ยเพราะอิ่มแล้ว มินเลยวางลูกให้นอนบนเตียงก่อนจะหันมามองหน้าคราม
“ฉันยอมรับว่าโกรธที่รู้ความจริง โกรธที่โดนพวกนายหลอกมาตลอด แต่ฉันก็แอบดีใจที่คืนนั้นฉันไม่ได้โดนข่มขืนจากผู้ชายหลายคน ถึงฉันจะโดนข่มขืนแต่ฉันก็โดนจากผู้ชายที่เป็นสามีของฉันในปัจจุบันแค่คนเดียว ฉันเลยคิดว่าฉันจะคิดมากให้ได้อะไรขึ้นมาอะไรที่ผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไป ฉันให้อภัยนายนะ สำหรับเรื่องที่ผ่านมา” มินพูดพร้อมจับมือของครามแน่น มองครามและยิ้มให้อีกฝ่าย
“ผมดีใจที่คุณให้อภัยผม” ครามมองมินด้วยแววตาดีใจและจับมือตอบอีกฝ่ายแน่น
“หลังจากนี้นายสัญญาได้ไหมว่าถ้ามีอะไรนายต้องบอกฉัน อย่าปกปิดฉันเพราะเราคือครอบครัวเดียวกัน” มินพูดจบสวมกอดครามพร้อมซบลงที่อกของอีกฝ่าย
ครามชะงักไปเล็กน้อยเพราะคำพูดของอีกฝ่าย ก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติและลูบหัวอีกฝ่ายเบาๆ
“ได้สิ”
“ถ้านายหลอกฉันอีก ฉันไม่มีวันให้อภัยนายแน่”
ครามนิ่งเงียบไปกับคำพูดของอีกฝ่าย เขารู้สึกหนักใจอย่างบอกไม่ถูก
“แล้วเราจะได้มีครอบครัวที่อบอุ่นแบบที่นายต้องการไงละ” คิมเงยหน้ามองครามเล็กน้อยก่อนจะสะแหยะยิ้มออกมา
“อบอุ่นจะร้อนเป็นไฟแน่” มินพึมพำกับเองเองเบาๆ
ทั้งสองคนกอดแบบนั้นไปสักพักครามก็ขอตัวไปทำงานต่อ
“ผมไปทำงานที่ห้องก่อนนะ เดี๋ยวตอนเที่ยงผมจะมาหา” ครามลุกขึ้นก่อนจะมองหน้าอีกฝ่ายก่อนจะจูบหน้าผากเบาๆ
“ตั้งใจทำงานนะครับ” มินยิ้มให้อีกฝ่ายก่อนจะลุกขึ้นจูบแก้มอีกฝ่ายเบาๆ
ครามยิ้มทิ้งท้ายก่อนจะออกจากห้องไป
ทันทีที่ครามออกจากห้องไปมินรีบถูหน้าผากของตัวเองอย่างแรงก่อนจะสะบัดหน้าและเบ้ปากยิ้มร้าย
“อยากจะอ้วก!!”
มินอุ้มลูกมานั่งเล่นในห้องเด็กที่ถูกจัดเอาไว้อย่างสวยงาม เขาวางลูกลงบนเตียงสำหรับเด็กก่อนจะเดินสำรวจห้องจนทั่ว
“เป็นไง ห้องถูกใจไหมหนูมิน” อาคมเดินเข้ามาในห้องก่อนจะมองมินยิ้มๆ
มินหันไปยิ้มตอบอีกฝ่าย แม้ว่าใจจริงเขารู้สึกสะอิดสะเอีนยกับรอยยิ้มจอมปลอมของอีกฝ่ายเต็มที
“ก็น่ารักดีครับ”
“แต่จริงๆฉันควรจะถามตาหนูมากกว่าว่าถูกใจห้องของตัวเองหรือเปล่า แต่ตาหนูยังโตไม่พอ” อาคมยืนกอดอกมองมิน มินหันไปประจันหน้ากับอีกฝ่ายก่อนจะยิ้มหวานแล้วตอบ
“งั้นคุณพ่อก็ทำถูกแล้วละครับที่ถามมิน เพราะมินเป็นแม่ของน้องซัน”
“หนูมินนี้ชอบย้ำคำว่าแม่จริงๆเลยนะ” อาคมกระตุกยิ้มมองหน้ามิน มินมองอีกฝ่ายก่อนจะหรี่ตายิ้มและหัวเราะออกมาเบาๆ
“ใช่ครับ เพราะมินมีโอกาสได้เป็นแม่ไงละครับ” มินตอกกลับอาคม ทำเอาอาคมหุบยิ้มหน้านิ่ง
มินเดินเข้ามาใกล้อาคมมากขึ้นแล้วพูดต่อ
“แต่คุณพ่อคงไม่เข้าใจหรอก เพราะไม่มีโอกาส” มินยิ้มหวานตบท้ายก่อนจะไปอุ้มลูกขึ้นมา และเชิดหน้าเดินออกจากห้องไปทันที
อาคมมองท่าทีของมินแล้วกำหมัดแน่นก่อนจะสบถขึ้นมากับตัวเองเบาๆ
“เชิดไปให้ดีเถอะ อีเด็กเมื่อวานซืน!!”
ค่ำของวันนั้นที่โต๊ะอาหารเย็นทุกคนอยู่กันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา มินที่นั่งทานอาหารไปอย่างเงียบๆข้างๆคราม มินรู้สึกได้ถึงสายตาของอาคามที่มองเขาไม่หยุด มินรู้ได้ทันทีว่าสงครามประสาทกลับเริ่มขึ้นตั้งแต่เมื่อเที่ยงที่เขาประกาศสงครามไป
“หนูมินทานแกงเลียงเยอะๆนะ ดีต่อการให้นมลูก” อาคมพูดขึ้นเมื่อเห้นว่าอีกฝ่ายเริ่มรู้ตัว
“ขอบคุณครับคุณพ่อ” มินหันไปยิ้มตอบอีกฝ่ายก่อนจะลงมือทานต่อ
“ถึงฉันจะไม่เคยเป็นแม่ แต่ฉันก็พอรู้ว่าแม่ลูกอ่อนต้องทานอะไรบ้าง ฉันจะคอยแนะนำหนูมินเอง เพราะหนูมินไม่มีแม่ให้ช่วยแนะนำแล้ว” อาคมพูดด้วยน้ำเสียงเย็นและยิ้มหวานมองมิน
มินวางช้อนลงทันทีก่อนจะหันไปประจันหน้าอีกฝ่าย พร้อมกดความไม่พอใจไว้
“ถ้าแม่มินยังอยู่ก็ดีสินะครับ พ่อของมินคงจะมีความสุข”
มินย้อนกลับอีกฝ่าย เพราะเขารับรู้ได้ถึงบางอย่างของอาคมและพ่อของเขา
ครามที่นั่งอยู่วางช้อนและแตะแขนมินเบาๆแต่มินสะบัดหนี ส่วนคิมที่นั่งตรงหน้ามองสถานการณ์ตรงหน้ายิ้มๆ
“ฮ่าๆ แต่แม่หนูตายไปแล้วนี่สิคือเรื่องจริง” อาคมเน้นเสียงตรงคำว่า ตาย ทำให้มินสะอึกไม่น้อย
“พ่อของมินก็มีความสุขกับสิ่งที่เลือก นี่ก็เรื่องจริงเหมือนกัน” มินเชิดหน้าและมองจิกอาคมแล้วพูดต่อ
“มินรู้มาว่าพ่อของมินไม่เลือกว่าที่คู่หมั้นนี่สิ ใครกันคุณพ่อรู้ไหมครับ” มินทำหน้าอยากรู้ทำให้อาคมมองอีกฝ่ายแล้วกำหมัดแน่น เม้มปากถามอีกฝ่ายเสียงเข้ม
“เธอรู้เรื่องนี้ได้ยังไง”
“มินรู้เรื่องนี้ได้ยังไงไม่สำคัญหรอกครับ” มินพูดจบสะบัดผ้าเช็ดปากก่อนจะลุกขึ้น “มินขอตัวนะครับ”
“ถ้าหนูมินรู้เรื่องแล้วก็ควรรู้นะ ว่าแม่ของหนูแย่งพ่อของหนูจากคู่หมั้นมา”
อาคมพูดจบหันมามองมินอย่างผู้ชนะเมื่อเห็นมินหน้านิ่งไป
มินมองหน้าอาคมอย่างไม่อยากเชื่อก่อนจะรับเดินออกไปทันที
มินกำมือตัวเองแน่นก่อนจะรีบเดินเข้าห้องไป
เขาต้องรู้ความจริงเรื่องนี้ให้ได้
________________________________________________________________
มาต่อให้ละครับ หยุดสงกรานต์ไปหลายวัน ขอโทษที่ให้รอกันนานหน่อย
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :L1: :pig4:
-
เรื่องมีปมซับซ้อนอ่า. คงย้อนไปกันตั้งแต่รุ่นพ่อ
อยากรู้จังว่ามินจะจัดการกับปัญหานี้ยังไง
-
โอ๊ยย ยังไง เข้มขัน จ๋นน ยัยอาคมมีแผนอะไนอีก
-
อ่าวเฮ้ย ป้าคม หรือยายคมวะเนี้ย
-
เรื่องมันซับซ้อน อีตาคมจะทำอะไรมินมั้ยเนี่ย
ที่ดูแลดีตอนแรกเพราะหวังแค่เด็กใช่มั้ย?
-
อาคมนี่อะไรเนี่ย!
ตอนนี้สงสารครามอย่างบอกไม่ถูก T_T
ไม่เอาสิคราม จะยอมตกเป็นเครื่องมือของผู้ใหญ่จริงๆเหรอ
-
อาคมนี่ทำตัวเหมือนตุ๊ดแก่ที่ยังไม่หลุดจากบ่วงความแค้นที่ผ่านมาเป็นยี่สิบปีเลยอะ อะไรจะต้องแค้นนานขนาดไหน ลูกตัวเองก็มีมั้ยอะ สตินะ ดึงสติหน่อย
-
ปัญหาจากคนรุ่นก่อนสินะ
-
ตกลงพ่อของคราม รักพ่อของมินเหรอคะ
ดูแล้วมันซับซ้อนแปลกๆ
-
ระอุแล้วบ้านนี้
-
เฮ้อคราม
-
พ่อครามคืออดีตคู่หมั้นของพ่อมิน??
-
เพิ่งเข้ามาอ่านรื่องนี้สนุกมากชอบมินนางสู้ดีเราชอบ
แต่เรื่องใครเป็นพ่อเด็กเนี่ยไม่น่าสงสัยเท่าเรื่องพ่อมินกับพ่อครามนะ
-
เราว่าลูกคิมนะ จำได้คร่าวๆคืนที่ข่มขืนนั้นคิมเป็นคนเปิดซิงมิน
อาคมเป็นคู่หมั้นพ่อมินแน่ๆ
อาคมอาจจะเป็นเหมือนมินคือท้องได้
แต่พ่อมินกลับเลือกแม่มิน
คิดว่าแม่มินกับอาคมต้องรู้จักกัน
น่ากลัวว่าอาคมกะจะเอาลูกมินไว้
คิดว่าน่าจะเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังการลากมินมาข่มขืนกะให้ท้อง
ชักสงสารครามขึ้นมารำไร
ชักไม่แน่ใจว่าครามเป็นพระเอกหรือว่าคนอื่น
มโนตามเดิม
-
คือตอนนี้ คนเขียนเปิดปม ที่ว่า อาคมและพ่อมิน เนี่ยมีซั่ม เอ๊ย ซัมติง กันแน่นอนสินะ คาดว่า อาคมแหละที่เป็นคู่หมั้นเก่า ของพ่อมิน
แต่คิดว่าคงรักอีกฝ่ายข้างเดียว และจากการที่ เรียกจิกหัวมินว่าอี ทำให้คาดเดาได้ว่า น่าจะท้องได้เหมือนมิน
เลยทำให้แค้นมากกว่าเก่าเข้าไปอีก ที่พ่อของมินไปเลือก แม่ของมิน ทั้งๆที่ตัวเองเป็นคู่หมั้น และให้กำเนิดทายาทได้เหมือนกัน
เลยอาจจะรู้สึกเหมือนเสียหน้า และมีแนวโน้มว่า การตายของแม่มินนั้น อาคมอาจมีส่วนเอี่ยวด้วย
ส่วนเรื่องพ่อของน้องซันนั้น มีความเป็นไปได้ว่า อาจจะเป็นคิมสูงมาก แต่ไม่อยากไว้ใจคนเขียนเลย อาจจะดัดหลังคนอ่านก็ได้
ทำนองว่าคิมคือพ่อของซัน แต่พระเอกคือครามไรเงี๊ย :hao3: อร๊ากกก หรือ 3 พี ไปเลย ดีแม๊ะๆๆๆ :katai3:
อร๊ยยร๊ะ เปิดหลายปมในตอนเดียวเนี่ย ไม่ไหวๆลุ้นตัวโก่งเลย
-
อีอาคม อีตุ๊ดเฒ่า :beat: :beat:
-
น่าจะเปลี่ยนชื่อเรื่องเนอะรอยรักรอยแค้นหรือเป็นรอยแค้นแสนรัก555555หรือเรื่องนี้ก็ได้นะไม่สิ้นแค้นไฟสวาท
-
อาคมเคยเป็นคู่หมั้นของคุณพ่อมินมาก่อนสินะ
อืมมมมม รอตอนต่อไปปป
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
เรื่องยิ่งตรึงเครียด บอกตามตรงถึงมินจะหยุด แต่อาคมไม่หยุดแน่ๆ
รอต่อละกันครับ
-
เงื่อนงำเยอะมากกกกก อยาากรู้ความจริงจะแย่อยู่แล้ว
:serius2: :serius2: :serius2:
-
ปมจะลงเอยเช่นไรหนอ
-
เงื่อนงำเยอะดีแท้
รอตอนต่อไปครับ. เรื่องสนุกมาก
-
ปมเยอะขึ้นสินะ. ครามจะยอมเป็นหมากในเกมนี้ผลตอบรับในอนาคตข้างหน้าเป็นอย่างไรตัวเองก็ต้องพร้อมได้รับผลของมันด้วยเช่นกัน
-
ตายละ คุณพ่อเคยอยากเป็นคุณแม่มาก่อนหรือนี่ :a5:
งั้นเรื่องในอดีต คนที่น่าสงสารน่าจะเป็นแม่ของครามกับคิมไหมเนี่ย ดูท่าคุณแม่อาคม อุ๊ย คุณพ่ออาคมจะยังปักใจกับคุณพ่อน้องมินอยู่เลย :mew4:
-
ปมยังอีกเยอะสินะ
-
ปมเยอะจัง
-
อาคมคงแค้นมากที่ไม่ได้แต่งงานกับพ่อของมิน
-
พอหลานคลอด พ่อตาชักเริ่มออกลาย :m31: :m31:
-
สงสัยคมเป็นคู่หมั้นกับพ่อมินในอดีตแน่เลย พอไม่ได้แต่งงานเลยแค้นและเอามาลงที่ลูก
ต่อไปครามกับมินจะเป็นยังไงต่อไปเนี่ย
-
ครามน่าสงสารที่สุดเลยตอนนี้
ทุกคนต่างแก่งแย่งเพื่ออะไรซักอย่าง
และปัญหาของคนรุ่นก่อน(พ่อ)
สืบเนื่องมาครามเหมือนจะรักจะชอบมิน
แต่มินก็ยังเจ็บใจกับครอบครััวนี้
-
คุณอาคม เขาเป็นเจ้เหรอ
-
เริ่มไม่มั่นใจแล้วสิว่าเป็นลูกครามจริงมั้ย
จะไม่คิดไปก่อนเพราะเดายากกก
-
ขอบคุณ :)
-
อิยายคม อยากจะจับตบ :beat:
นี่ถ้าเราเป็นคราม นี่ทำตัวไม่ถูก
ก็คนมันรักไปแล้ว แต่ติดที่อิยายคม
เฮ้อออออ เรื่องมันมีเงื่อนงำแท้
-
ตกลงนางชื่อ อาคม หรือนาง ชือ คม แล้วมีศักเป็นอา
เห็นเวลาเรียก อาคมๆ มันเป็นการเรียกไม่มีระดับชั้น
เหมือนยายชื่อน้อย แต่หลานเรียกแต่ น้อยๆ
ภาษาไทยเป็นภาษาที่มีระดับชั้นต้องใช้ให้เป็นแล้วจะไม่งงค่ะ
-
เอิ่ม สรุปว่าต้องรอลุ้นไปอีกนานสินะ มีหลายปมเจงๆ :m29:
-
เครียดแทนนน
-
เราว่าลูกคิมนะ จำได้คร่าวๆคืนที่ข่มขืนนั้นคิมเป็นคนเปิดซิงมิน
อาคมเป็นคู่หมั้นพ่อมินแน่ๆ
อาคมอาจจะเป็นเหมือนมินคือท้องได้
แต่พ่อมินกลับเลือกแม่มิน
คิดว่าแม่มินกับอาคมต้องรู้จักกัน
น่ากลัวว่าอาคมกะจะเอาลูกมินไว้
คิดว่าน่าจะเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังการลากมินมาข่มขืนกะให้ท้อง
ชักสงสารครามขึ้นมารำไร
ชักไม่แน่ใจว่าครามเป็นพระเอกหรือว่าคนอื่น
มโนตามเดิม
เห็นด้วยอย่างแรง คือแบบคิมเป็นคนเปิดซิงอะ ไม่น่าจะใช่ครามเเน่ๆ
เรื่องที่ครามบอกว่าเป็นครามคนเดียวอะเราว่าคิมคนเดียวมากกว่า
-
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วชอบอ่านคอมเม้นด้วย ดูทฤษฏีที่แต่ละคนวิเคราะห์ 555555555
ส่วนตัวยังเชียร์คิมน้า รู้สึกว่าคิมดูย้ำๆเรื่องเดิมๆ คิดว่าครามหลอกมิน เรื่องที่ครามทำอะไรมินคนเดียว
ตอนนี้สั้นมากเลยย T^T หรืออ่านเพลินก็ไม่รู้ 5555555
-
เห้อปวดจิต!!
-
ความลับเยอะจัง
เรื่องจะไปทางไหนนะ
ต้องรอต่อไป
:)
-
สรุป ที่เกิดเรื่องทั้งหมดรวมถึงวางแผนไปจับมีนมากระทำชำเรานี่ เป็นแผนของอาคมทั้งนั้นเลยใช่ไหมเนี่ย :m16: อาคมเอาความแค้นความเจ็บปวดจากความรักในอดีตที่ไม่สมหวังมาลงกับลูก ใช้ลูกเป็นเครื่องมือไปแก้แค้น ใจร้ายมากเลย ไม่สงสารลูกสักนิด คนที่รับมากที่สุดก็คือ คราม สินะ ในฐานะลูกคนโตที่ต้องแบกความรับผิดชอบไว้ทั้งหมด เพราะคิมยังไม่ได้เรื่อง ชักเริ่มเห็นใจครามซะแล้วสิ จากตอนนี้ดูครามจะรักมินและลูกมากนะ ครามอยากมีครอบครัวอบอุ่นอยากเริ่มใหม่ เพราะตัวเองคงเคยขาดมาแล้วจากพ่อและแม่ที่คงไม่ได้รักกันแน่นอน แต่งเพราะความจำใจ :เฮ้อ: แต่น้องซันเราคิดว่าเป็นลูกคิมนะ ครามถึงจะได้มินแต่ก็มาได้ตอนแต่ง ก่อนหน้านั้นไม่แน่ใจว่าได้ไหม อาจจะพูดให้มีนสบายใจและยอมรับตัวเองให้เป็นพ่อ ครามรักมีนแล้ว แต่มีนคิดจะแก้แค้น ก็เข้าใจว่าใครเป็นมีนก็ต้องเอาคืน แต่เอาคืนผิดคนหรือเปล่า คนที่น่าจะเอาคืนมากที่สุดคือ อาคม อยากให้คราม คู่ กับ มีน นะหลังจบเรื่องแก้แค้นคลี่คลายแล้ว แต่คงไม่ใช่แน่นอน คิมคงไม่ใช่แค่ตัวประกอบ ต้องเป็นตัวเด่นภายหลังแน่ :mew5:
-
คุณพ่อเนี่ยเป็นพ่อคนแล้วนะ ยังคิดไม่ได้อีกเหรอ เฮ้อ :เฮ้อ:
-
เหนือปีศาจ 5 ตัว ยังมีพญามาร :katai1:
-
ไม่นร้าาาาาา อาคม ป้าคม หรือ ยายคม คนเขียนทำเค้าค้างอีกแล้วววว o22
-
มันส์มวกก มาต่ออีกนะแจ๊ะ
-
ยังไงกันล่ะเนี่ย
-
ปมเยอะ ลุ้นตัวโก่งจริงๆ
-
ปม ปม ปม ปม ปม
ปมเยอะไปหมดเบย....
-
นี่เราคิดมาตลอดว่า ครามมีลูกไม่ได้ แล้วคนข่มขืนคืนนั้นคือคิม คงไม่ใช่เนอะ มันจะดราม่าหนักมากเลย แต่มินทำให้ครอบครัวนี้พินาศทีนะ ขอเหอะ
-
ตอนนี้ชักสงสารคราม พ่อกับเมีย กัดกันตอนกินข้าว. :mew5:
-
คนเขียนจะรู้ไหม เค้ามารอข่ม ขืน ฝืน รัก ทุกวันที่เล้าเป็ดเลยนร้า :z13:
-
:hao7: คุณอาคมต้องเป็นคู่หมั้นของพ่อมินแย่เลย
แล้วพวกเขาจะทำยังไงกะหนูมินน้าาาา
-
รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อเลย
มิน สู้ๆนร้าาาา
-
เย้ๆ อ่านทันแล้ว อาคมเป็นคนอยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดเลยสินะ เพราะพ่อของ มิน ไม่ยอมแต่งกับคู่หมั้น งั้นแสดงว่าคู่หมั้นของพ่อมิน ต้องเป็นคนจากตระกูล อาคมน่ะสิ เค้ารางแห่งความวุ่นวายเริ่มขึ้นแล้ว ครามน่าเห็นใจมากๆนะ ครามจะทำยังไงในเมื่อเกมส์นี้พ่อตัวเองเป็นคนก่อ รอ รอ รอลุ้นตอนต่อไปคับว่าจะเป็นไปทางไหน ผู้แต่งมาไวๆนะ
-
ข่ม ขืน ฝืน รัก
ตอนที่19
มินนั่งครุ่นคิดถึงสิ่งที่อาคมพูดถึงในเมื่อวานตอนค่ำ เขายังคิดถึงเรื่องนี้ไม่ตก เขาอยากจะรู้ว่าทุกอย่างมันเกิดอะไรขึ้น ในเมื่อเขาลงมาเล่นในเกมส์นี้แล้ว เขาต้องรู้ทุกเรื่องราวมากกว่านี้ เขาจะไม่ยอมเป็นแค่เบี้ย แต่เขาจะต้องเป็นผู้เดินเกมส์คนหนึ่งเหมือนกัน
“คุณเหม่อไปถึงไหนแล้ว”
ครามสวมกอดมินจากด้านหลังและกระซิบข้างหู มินเอียงหน้ามองอีกฝ่ายพร้อมยิ้มบางๆ
“เปล่า ไม่มีอะไร”
“แต่ผมเห็นคุณเหม่อนะ” ครามกระชับกอดแน่นขึ้น
“ฉันบอกว่าไม่มีอะไรก็ไม่มีอะไรสิ”
“ผมรู้ว่าคุณคิดมากเรื่องเมื่อวาน แต่ผมไม่อยากให้คุณคิดมาก” ครามพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงมิน มินยิ้มหวานตอบอีกฝ่ายก่อนจะหันหน้ามาพูดกับคราม
“ฉันไม่คิดมากหรอก” มินพูดด้วยรอยยิ้มก่อนจะเขย่งจุ๊บริมฝีปากอีกฝ่ายเบาๆ
“ตั้งใจทำงานนะครับ”
ครามยิ้มรับกับท่าทีของอีกฝ่ายพร้อมจูบศีรษะมินและเดินออกจากห้องไปทำงาน
มินนั่งลงบนเตียงมองน้องซันที่เพิ่งตื่น มินช้อนตัวทารกน้อยมาแนบอกก่อนจะก้มลงไปพูดกับทารกน้อยเบาๆ
“เราไปหาคุณตากันดีกว่า” มินพูดจบแล้วมองไปที่หน้าต่าง เขาจะต้องรู้เรื่องราวทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้ได้
“คุณหนูมิน” แสงเรียกอีกฝ่ายด้วยความดีใจที่ไม่เจออีกฝ่ายมาพอสมควร
“สวัสดีครับป้าแสง” มินพูดพร้อมยิ้มอย่างจริงใจ
“ไหน ป้าขอดูคุณซันหน่อยสิคะ” แสงเดินเข้ามาใกล้มินพร้อมยื่นมือไปอุ้มทารกน้อยในอ้อมขาของมิน
มินยื่นทารกน้อยให้แสงและมองไปที่บันไดชั้นบน
“ป้าแสงครับ คุณพ่ออยู่หรือเปล่า”
“คุณท่านอยู่คะ คุณซันนี่หน้าเหมือนคุณมินตอนเล็กๆเลยนะคะ แต่บางมุมก็แอบเหมือนคนบ้านนู้นเหมือนกัน”
คำพูดของแสงทำให้มินหันมาสนใจ
“ป้าแสงว่าน้องซันมุมไหนที่เหมือนคนบ้านนู้นบ้าง”
“ก็ซันมีดวงตาเหมือนพ่อเขานะคะ ดวงตาสองชั้นแต่รียาว และดูดุ ไม่เหมือนคุณมินที่ดวงตากลมโต” แสงพูดพร้อมก้มลงไปสำรวจทารกน้อย
คำพูดของแสงทำให้มินคิด น้องซันหน้าเหมือนนายครามเหรอ เขาสะบัดความคิดนั้นทิ้งก่อนจะหันไปสนใจเรื่องที่เขาต้องการคำตอบ
“เด็กเดี๋ยวหน้าก็เปลี่ยนอีก รอให้โตกว่านี้ดีกว่า” มินพูดยิ้มๆก่อนจะพูดต่อ “งั้นมินฝากน้องซันแปปนะครับ มินขอตัวไปคุยธุระกับคุณพ่อก่อน”
“ได้คะคุณมิน” แสงยิ้มรับอีกฝ่ายและพาทารกน้อยไปนั่งในห้องนั่งเล่น
มินเดินขึ้นบันไดมาชั้นสองและเดินไปที่หน้าห้องทำงานของผู้เป็นพ่อ
“ก็อกๆ”
“ใคร” เสียงเข้มดังขึ้น
“มินเองครับพ่อ” มินพูดจบไม่นานอีกฝ่ายก็มาเปิดประตูให้
มินเข้ามาในห้อง อีกฝ่ายก็เป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อน
“มินจะมาทำไมไม่บอกพ่อก่อน พ่อจะได้ปรับ”
“มินมีธุระด่วนจะคุยกับพ่อครับ”
“แล้วนี่พาตาหนูมาด้วยหรือเปล่า”
“พามาครับ อยู่กับป้าแสงด้านล่าง” มินพูดจบนั่งลงบนโซฟาตัวยาวรับแขก
“มินมีอะไรจะคุยกับพ่อหรือเปล่า” มิ่งภพสังเกตท่าทีของลูกชายแล้วพอจะเดาได้ว่าอีกฝ่ายต้องมีธุระสำคัญ ถึงได้มาโดยไม่บอกแบบนี้
“มินอยากรู้เรื่องของพ่อและนายอาคม”
มิ่งภพรู้ได้ถึงสรรพนามที่เปลี่ยนไป เขาไปนั่งลงตรงข้ามลูกและถามขึ้น
“ทำไมมินเรียกอาคมว่างั้น”
มินเบ้ปากเล็กน้อยก่อนจะตอบผู้เป็นพ่อ
“มินไม่อยากจะนับถือคนแบบนั้น คนที่ดูถูกแม่มิน” มินพูดจบมิ่งภพขมวดคิ้วทันที
“มินรู้อะไรมา”
“นายอาคมบอกว่าแม่แย่งพ่อมาจากคู่หมั้น”
“อาคมบอกลูกแบบนั้นเหรอ” มิ่งภพเสียงเริ่มนิ่งและชะงัก หน้าตาที่ดูสดใสเริ่มตึงเครียด
“ใช่ มินอยากรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้”
“แต่เรื่องมันนานมาแล้ว” มิ่งภพเสียงเริ่มเข้มขึ้น มินเห็นท่าทีของผู้เป็นพ่อแล้วกดเสียงต่ำลงผู้อย่างช้าๆ
“แต่มินต้องรู้ และพ่อต้องบอกมิน!”
“มินอย่ามาทำเสียงแบบนี้กับพ่อนะ !!” มิ่งภพขึ้นเสียงดังเมื่อเห็นท่าทีของอีกฝ่าย
“งั้นพ่อก็บอกมินสิ หยุดปิดบัง เรื่องที่เกิดขึ้นพ่อต้องบอกมิน เพราะมินไม่อยากให้อาคมมากดมินด้วยเรื่องนี้อีก” มินพูดด้วยน้ำเสียงปกติและควบคุมอารมณ์ของตัวเอง เขาเครียดเกี่ยวกับเรื่องนี้เกินไป
“ก็ได้ พ่อจะบอกมิน” มิ่งภพอ่อนลงและมองหน้าลูกชายของตัวเอง อีกฝ่ายคงโดนอาคมเล่นสงครามประสาทมาสินะ
“งั้นพ่อเล่ามาสิว่าที่นายอาคมพูดมาหมายความว่าไง”
“แม่มินไม่ได้แย่งพ่อมาจากคู่หมั้นหรอก แต่พ่อเต็มใจและรักแม่ของมิน และยอมยกเลิกงานแต่งงานเอง”
“คู่หมั้นที่ว่าคือนายอาคมใช่ไหม” มินถามด้วยความอยากรู้ เขาคาใจเรื่องนี้มาก
มิ่งภพชะงักไปเล็กน้อยกับคำถามของอีกฝ่าย ก่อนจะยอมตอบแต่โดยดี
“ใช่ อาคมเคยเป็นคู่หมั้นของพ่อ”
คำตองของผู้เป็นพ่อทำให้มินกระตุกยิ้มทันที เขาเดาไว้แล้วไม่ผิด
“แปลว่าอาคมเคยเป็นอ้อยมาก่อน” มินเบ้ปากพร้อมหัวเราะออกมาเบาๆ
“ยังไงก็เถอะ พ่อบอกในสิ่งที่มินสงสัยแล้ว พ่อขอตัวไปหาตาหนู” มิ่งภพรีบเลี่ยงออกทันทีเพราะกลัวว่าลูกชายคนเล็กจะซักไซ้เขามากกว่านี้
“เดี๋ยว มินยังมีในสิ่งที่มินสงสัย” มินรีบดักพ่อไว้
“อะไรอีก”
“พ่อยอมเป็นคู่หมั้นกับนายอาคมทำไมทั้งๆที่พ่อไม่ได้รัก”
“พ่อขัดคุณปู่ไม่ได้”
“ไม่จริง มินรู้จักพ่อดี คนอย่างพ่อถ้าไม่ยอมก็คือไม่ยอม แล้วทำไมพ่อถึงยอมเป็นคู่หมั้นละ ยอมหมั้นก่อนเพื่อรอแต่ง” มินเดาเรื่องราวไปเรื่อยเพื่อจี้จุดให้อีกฝ่ายพูดออกมา
มิ่งภพถอนหายใจและมองหน้าลูกชาย
“เมื่อก่อนพ่อยังไม่เจอแม่ คุณปู่จะให้พ่อหมั้นพ่อก็ไม่ยอม เพราะเมื่อก่อนพ่อเจ้าชู้ ไม่อยากมีพันธะ แต่พ่อต้องมาหมั้นกับอาคมเพราะพ่อเมา และเกิดพลาดท่าไปมีอะไรกับอาคม คุณปู่จับได้เลยต้องหมั้น พ่อก็ต้องยอมเพราะไม่อยากให้พ่อเสียเพื่อนกับพ่อของอาคม”
มิ่งถภพพูดจบมินเบิกตาตกใจ นี่มันซับซ้อนกว่าที่เขาคิดไว้ซะอีก
“แปลว่าพ่อต้องหมั้นเพราะรับผิดชอบ แต่ไม่ได้เพราะรัก”
“จะพูดว่าอย่างงั้นก็ใช่ พอพ่อหมั้นพ่อก็เลิกเจ้าชู้และพยายามที่จะดีกับอาคม”
“แล้วพ่อมาเจอแม่ตอนไหน”
“พ่อมาเจอแม่เพราะ แม่เป็นเพื่อนกับอาคม พ่อไม่เคยเจอแม่มาก่อน และได้มาเจอกันตอนจะใกล้จบมหาวิทยาลัยแล้ว”
มิ่งภพพูดจบมินยกยิ้มทันที
“พ่อก็เลยยอมยกเลิกงานแต่งมาหาแม่ เพราะเจอแม่”
“ใช่ แม่เป็นผู้หญิงที่พ่อรัก เห็นครั้งแรกก็ตกหลุมรัก พ่อตกหลุมรักในความเรียบร้อย อ่อนหวาน และสู้ชีวิตของแม่ พ่อไม่เคยเจอแม่เลยแม้เป็นเพื่อนกับอาคมก็เพราะแม่ต้องรีบกลับบ้านไปช่วยงานที่บ้าน พ่อพยายามทำความรู้จักกับแม่ ยิ่งได้รู้จักก็ยิ่งรัก แม้จะรู้ว่ามันจะผิดต่ออาคมก็ตาม”
พ่อพูดจบมินคิดตาม อาคมจะพูดว่าแม่มินแย่งก็ไม่แปลก แต่เรื่องความรักมันห้ามกันได้ที่ไหน
“ว่าทำไมละ อาคมถึงแค้นครอบครัวเรานัก”
“ใช่ พ่อยอมรับว่าพ่อผิด พ่อผิดที่ทำกับอาคม แค่จะให้พ่อทำไงในเมื่อพ่อรักแม่” พ่อพูดด้วยน้ำเสียงสลดลง
มินจับมือผู้เป็นพ่อย่างปลอบใจและพูดขึ้น
“พ่ออย่าคิดมากเลย ถ้าจะมีคนผิดก็ต้องนายอาคมที่ยังแค้นไม่เลิก ไม่ยอมหยุดสักที”
มินพูดปลอบพ่อและแอบมีแววตาแข็งกร้าว
“มินก็อย่าไปเดินตามเกมส์ของอาคม ไม่งั้นเรื่องนี้ก็จะไม่มีวันจบ”
“หึ มินอยู่เฉยๆไม่ได้หรอกครับ มินจะไม่ยอมเป็นฝ่ายแพ้”
“แต่....”
“มินขอตัวแล้วกันครับ น้องซันคงจะหิวนมแล้ว” มินเบี่ยงประเด็นและลุกขึ้นยืนทันที
มิ่งภพมองลูกชายที่เดินออกไปด้วยแววตาเป็นห่วง เขาไม่อยากให้ลูกชายเสี่ยงกับอาคม
มินอุ้มน้องซันเข้ามาในบ้านสุริยะทิพย์ในตอนค่ำ เขากินข้าวเย็นจากบ้านมาเรียบร้อย ระหว่างทางเดินขึ้นห้อง มินเจออาคมยืนอยู่ที่ทางขึ้นบันได มินหยุดชะงักและมองอีกฝ่าย
“ไปไหนกันมา” อาคมถามเสียงนิ่ง มินยิ้มเล็กน้อยให้อีกฝ่ายก่อนตอบ
“ไปบ้านมาครับ”
“พาลูกออกไปข้างนอกได้ไง ลูกเพิ่งจะเดือนกว่าๆเอง”
“มินอยากพาลูกออกไปเปิดหูเปิดตาบ้าง”
“ถ้าหลานฉันไม่สบายขึ้นมาฉันจะเอาเรื่องเธอ” อาคมเดินเข้ามาใกล้มินมากขึ้น มินเชิดหน้าขึ้นอย่างไม่เกรงกลัว
“มินเป็นแม่ มินไม่มีวันทำร้ายลูกตัวเองหรอก”
“ก็ดี ดูเหมือนเธอจะภูมิใจกับการได้เป็นแม่จริงๆเลยนะ”
“แน่นอนครับ คุณพ่ออยากลองเป็นแม่ดูบ้างไหม ” มินกระตุกไหล่ให้อีกฝ่ายก่อนจะยิ้มหวาน
“หึ ฉันอาจจะเคยได้เป็นแล้วก็ได้” อาคมพูดออกมาพร้อมจ้องหน้ามิน ในแววตาอาคมมีแววเจ็บปวดอยู่แค่แปปเดียว แปปเดียวเท่านั้น
“หมายความว่าไง” มินขมวดคิ้วด้วยความสงสัย
“ไม่ใช่เรื่องของเธอ” อาคมกระตุกยิ้มก่อนจะเอื้อมมือจะอุ้มน้องซัน
“มินขอตัวนะครับ น้องซันคงง่วงแล้ว”
มินเลี่ยงออกมาไม่ให้อาคมอุ้มน้องซันและเดินขึ้นห้องไปทันที โดยไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะมีสีหน้าไม่พอใจ
“ลูกหลับแล้วเหรอมิน” ครามที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำถามมินขึ้น
“ใช่ครับ”
ครามกลับบ้านดึกบ่อยในช่วงนี้เพราะงานหนัก เขากลับลูกเกือบจะหลับทุกครั้งที่ครามกลับมา
“ฟอด !!” ครามสวมกอดมินจากด้านหลังและหอมแก้มมินเบาๆ
“อะไรของคุณ ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้า” มินขืนตัวเล็กน้ยเมื่ออีกฝ่ายสวมกอดแน่นในสภาพเกือบเปลือย
“ผมคิดถึงคุณ” ครามพูดพร้อมซุกลงที่ซอกคออีกฝ่าย
“เราก็เจอกันทุกวัน” มินพอจะรุ้ว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร
“แต่ผมก็คิดถึงคุณอยู่ดี” ครามหมุนตัวให้อีกฝ่ายมาประจันหน้ากัน ก่อนจะจูบมินเบาๆ
มินยืนนิ่งไม่มีท่าทีขัดขืนก่อนจะโอบคออีกฝ่าย
ครามจูบเบาๆและค่อยร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ ดูดดื่มร้อนแรงมากขึ้นจนมินต้องกระชับอีกฝ่ายแน่น
ระหว่างนั้นมินมองไปที่หน้าต่าง และบังเอิญสบตากับคิมที่ยืนมองคนทั้งสองกอดจูบกันอย่างดูดดื่ม
ระหว่างนั้นครามก็อุ้มมินขึ้นและรีบพามินไปที่เตียง
และคืนอันเร้าร้อนก็เกิดขึ้นเกือบทั้งคืนสมกับความคิดถึงของคราม
___________________________________________________________________________________
มาต่อให้แล้วครับ อะไรหลายๆอย่างเริ่มเปิดเผย ปมทุกๆอย่างค่อยๆเปิด
ขอชี้แจงเรื่องชื่อของอาคมนิดนึงนะครับ เป็นความผิดพลาดของคนเขียนเองที่อาจตั้งชื่อให้คนอ่านสับสน
อาคมชื่อ นายอาคม สุริยะทิพย์ ชื่อเล่นว่าคม ช่วงแรกๆมินจะเรียกว่าอาคม หมายถึงอาที่ชื่อคม
ส่วนมิ่งภพเรียกอาคม คือชื่อจริงนั้นเอง อาจทำให้ใครสับสนก็ขอโทษด้วยครับ
มีอะไรติชมได้ครับ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :L1: :pig4: :L2:
-
เอ๊ะ หรืออาคมเคยท้องมาก่อน :a5:
-
หรือว่าอาคมจะเคยท้องกับพ่อมิน?
อะไรยังไงละเนี่ย เอาเป็นว่าหนูมินสู้ๆ
-
“ก็ดี ดูเหมือนเธอจะภูมิใจกับการได้เป็นแม่จริงๆเลยนะ”
“แน่นอนครับ คุณพ่ออยากลองเป็นแม่ดูบ้างไหม ” มินกระตุกไหล่ให้อีกฝ่ายก่อนจะยิ้มหวาน
“หึ ฉันอาจจะเคยได้เป็นแล้วก็ได้” อาคมพูดออกมาพร้อมจ้องหน้ามิน ในแววตาอาคมมีแววเจ็บปวดอยู่แค่แปปเดียว แปปเดียวเท่านั้น
เอ๊ะอะไรยังไง จะมีพลิกโผลหรือเปล่าเนี่ย อยากอ่านต่อแล้ว
-
แสดงว่าอาคมเคยท้องแน่...แล้วก็น่าจะเป็นลูกของพ่อมินด้วย
แต่เด็กคนนั้นอยู่ไหนนี่แหละ T_T
-
มินก็เพลาๆนะ ลูกยังเล็ก
-
จะเปงไงละเนี่ย
-
โอย ขมวดปมอีกปมแล้วสิ
อาคมท่าจะเคยท้อง น่าจะเป็นครามหรือเปล่าเพราะว่าเป็นคนแรก
เราว่าเราพอเข้าใจความรู้สึกของอาคมแล้วนะ
คือโดนเจาะไข่แดงแล้วท้อง
พ่อเด็ก(มิ่งภพไม่รู้เรื่องเด็ก)โดนบังคับให้รับผิดชอบ
หมั้นแต่ทีหลังถูกยกเลิกเพราะพ่อเด็กไปรักคนอื่นแทน
แต่งงานกับฝ่ายนั้นแล้วมีความสุขมีลูก 3 คน
ในขณะที่ตัวเองท้องแล้วไม่มีใคร
อาคมท่าจะรักพ่อมินมากถึงได้แค้นมาก
ไม่งั้นอาคมอาจจะเคยท้องแล้วแท้งไป
ุถึงได้เจ็บช้ำเลยวางแผนให้ลูกตัวเองไปจับมินมาข่มขืน
จัดการแต่งงานเพราะอยากได้หลานจากคำทำนายอันนั้น
+ แก้แค้นมิ่งภพ
เป็นเราๆก็แค้นนะบอกตรงๆ แต่ก็ไม่ถึงกับทำอะไรกับอีกฝ่ายหรอก
คงจะแค่ไม่เผาผีตระกูลนี้ต่อไป
เราว่าต้องมีอะไรมากกว่านั้นที่พ่อมินไม่พูด
เพราะว่าทั้งสองตระกูลเป็นตระกูลที่มีอิทธิพลคงแข่งกันแหละ
ทางแม่มินก็อาจจะมีอะไรก็ได้
ไม่น่าจะมีใครขาวไปหมดหรือดำไปหมด
แต่แน่ๆก็คืออาคมสร้างนายพญาคนใหม่ซึ่งก็คือมิน
คนเขียนเน้นหลายครั้งแล้วเรื่องที่คิมแอบมองครามกับมิน
ตามอ่านต่อไป
-
เหมือนอาคมจะเคยท้อง แต่อาจจะแท้ง :hao4:
-
อ้าวนายอาคมเคยท้องหรอหรือว่าไง :m28:
-
ยังไม่คล่ยปมเลยค่ะ. ยังงงอยู่เลย
-
อาคมนี่ท้องกับพ่อมินป่ะ ถ้าเป็นงั่นนี่น่าสงสารนะโดนเจาะไข่แดงแถมท้องอีก แล้วผู้ชายก็ดันไปรักเพื่ินตัวเอง ถ้าเป็นงั้นจริงเนี่ยพ่อมินจะเป็นคนที่น่ารังเกียจเลยล่ะ จริงอยู่ที่ความรักมันห้ามกันไม่ได้แต่ยังไงเราก็ว่าพ่อมินผิดอยู่ดี ไม่แปลกเลยที่อาคมจะแค้น มินก็นะลูกยังเล็กอยู่ทำอะไร นึกถึงลูกไว้เยอะๆนะ :เฮ้อ:
-
ปมแค้น แสนรัก ซีนะ
-
คนที่ร้ายแต่แอ๊บใสซื่อนี่จะเป็นตัวแม่ของมินหรือเปล่านะ เริ่มเดาแล้ว
-
:mew1:
-
นางเอกก็แค้นอะไนนักหนาสรุปอาคมอยากมีผัวแล้วใครคือพระเอก
-
ทีอาคมบอกว่าอาจเคยเป็นแม่แล้วหมายความว่าไง
อย่าบอกนะว่า...รอคนเขียนมาเฉลยดีกวา ขี้เกียจเดา
-
ถึงอาคมจะร้ายแต่เราก็สงสารอาคมนะ ที่อาคมบอกว่าอาจจะเคยได้เป็นแม่นั้น คงไม่ใช่ว่ากำลังท้องอยู่แล้วพ่อมินไม่รู้แล้วขอเลิกเพื่อที่จะแต่งงานกับแม่ของมิน แล้วสะเทือนใจทำให้แท้งเลยแค้นไม่เลิกหรอกนะ ถ้าคิดแบบนี้ก็พอจะรู้ถึงเหตุที่แค้นไม่เลิก
แต่ยังไงเราก็ว่าอาคมเป็นคนที่น่าสงสารมากๆ คนนึงรักไม่สมหวังแล้วยังต้องเสียลูกอีก (ถึงแม้จะเดาเอาทั้งนั้นก็เถอะ) แถมยังจมอยู่แต่ความหลัง ความแค้นไม่ยอมลืมแบบนี้
-
หมายความว่าอาคมก็เคยท้องเหรอ!?
-
เหมือนคดีจะพลิก :a5: ถ้าเป็นอย่างที่มิ่งภพเล่า ก็เห็นใจอาคมนะ จะรักหรือไม่รักแต่ถ้าพลาดไปแล้วก็ควรจะรับผิดชอบยิ่งเป็นคู่หมั้นกันด้วย มิ่งภพก็พยายามจะดีและรักอาคมให้ได้ แต่สุดท้ายก็ไปรักแม่มินแถมยังเป็นเพื่อนอาคมอีก เข้าข่ายเพื่อนรักหักเหลี่ยม ถ้าเราเป็นอาคมก็เจ็บใจนะ ทั้งคนที่เรารักข้างเดียวทำดีกับเราด้วยแถมเพื่อนทำกับเราแบบนี้ เจ็บปวดเหลือหลาย เหมือนกำลังจะไปได้ดีแต่มีคนมาขัดไว้ ความรักมันห้ามกันไม่ได้ก็จริงแต่ก็ต้องนึกถึงจิตใจของอีกคนด้วยนะ และยิ่งคำพูดที่อาคมบอกว่า อาจจะเคยเป็นแม่มาแล้ว ยิ่งทำให้คิดว่า อาคมเคยท้องกับพ่อมินหรือเปล่า แล้วเด็กล่ะ ยังอยู่หรือว่าตายแล้ว ตอนแรกคิดว่าเป็นคราม แต่ก็คิดอีกว่า อาคมให้ร้ายยังไงก็คงไม่คิดจะจับพี่น้องคนล่ะแม่มาได้กันหรอก ถ้าอย่างนั้นก็เกินไป แก้แค้นกันไปมาไม่จบ กว่าจะจบจะมีคนเจ็บปวดสักกี่คนกันนะ หลายซับหลายซ้อนเหลือเกิน :เฮ้อ: แต่เราเริ่มรู้สึกชอบครามนะ อยากให้ครามได้คู่กับมิน ดูจากมุมมองของมินก็มองว่าครามดีนะไม่มีอะไรแอบแฝง ไหนจะความคิดและการกระทำของครามที่อ่อนโยนและเป็นห่วงลูกกับมินมาก เหมือนไม่อยากจะทำตามที่อาคมบอกแล้ว แต่อย่างที่บอกคิมยังมีบทบาทไม่ใช่แค่ตัวประกอบ ในตอนนี้คนที่ทำอะไรให้มินและดูมีความผูกพันธ์มากกว่าคือคราม ก็เลยเห็นใจคราม อยากให้มินมองความจริงใจของครามบ้าง จะสั่งสอนก็ไม่เป็นไร แต่ขอให้มีสติยั้งคิดสักนิด อาจจะเป็นฝ่ายมินก็ได้ที่สร้างความเจ็บช้ำให้ครอบครัวอาคมอย่างแสนสาหัส ความรักห้ามกันไม่ได้ ก็เหมือนความเจ็บปวดความแค้นด้วยรัก ก็ห้ามไม่ได้เช่นกัน รักมากก็เจ็บมาก :hao5:
-
ปมเหมือนจะคลาย
แต่ก็เปล่า....
มันยังมีอะไรซ่อนๆอยู่
ความลับเยอะมาก
รอต่อไป......
-
เกลียดคิม
ความจิงก้สงสารอาคมนะ เจ็นน่าดู โดนเพื่อนแย่ง ถึงจะบอกว่ารักกัน มันก้แย่งอยู่ดีอ่า เป็นเราเราก้ไม่ยอมว่ะ
คนอื่นอาจพอทำใจแต่นี่เพื่อนกันนะ สำหรับมันน่ารังเกียจมาก
-
เห็นใจอาคมน่ะเป็นใครก็แค้นเป็นฉันก็ทำแต่อย่าทำร้ายคนอื่นที่ไม่เกี่ยวข้องเลยนะ
ปล.น่าจะตั้งตอนนี้ว่าความแค้นของเกย์แก่ 55555
-
อาคมเคยท้อง แล้วลูกคือใคร หรือเเท้งแล้ว เงื่อนงำเยอะเกิ้นน
-
เป็นเรื่องที่สมมติฐานเปลี่ยนไปทุกตอน
ถ้าความรักของพ่อแม่มินบริสุทธิ์จริงพ่อคงเล่าออกมาง่ายกว่านี้
แต่นี่เล่าแบบไม่ค่อยเต็มใจเล่าสักเท่าไหร่
อาคมก็น่าสงสารจริงๆ ต้องมองคนที่รักมีความสุขอยู่กับคนอื่น
รักใช่ไหม น่าจะใช่ ถ้าไม่รักคงไม่แค้น
แต่แอบสงสัยว่าที่เมานั้นโดนอาคมมอมหรือเมาเอง
จากที่สังเกต เราว่าอาคมรักน้องซันจริง ๆ
บางทีอาจเอาเรื่องคำทำนายเป็นข้ออ้าง เพื่อใช้ครามเป็นหมากตัวหนึ่ง
เพราะมันดูสมเหตุสมผลกว่า
และน้องซันอาจเกิดมาเป็นเครื่องมือแก้แค้นมากกว่าเป็นเครื่องรางนำโชคก็ได้
ได้แต่เดาจริง ๆ เรื่องนี้
:a11:
-
ไกล้จบยังนิ
เริ่มเกลียด อ้อยอาคมแล้ว อาคมเป็นอ้อย :hao7:
-
:hao4: เอ๊ะยังไง อาคมเคยท้องมาก่อน??? แล้วแท้ง ???
แหม ขยันทิ้งปมไว้จุงเบยคนแต่งจ๋า :mew5:
-
ตกลงคิมกับคราม เป็นลูกคนละพ่อ คนละแม่กันสิน่ะ
-
ออกมาซะก็จบ หมดทุกปัญหาเลย
-
ติดตามๆ :katai4:
-
อยากรู้ปมอาคม :เฮ้อ: :เฮ้อ:
มาต่อเร็วๆนะคะ
-
ใครเป็นใครไม่รู้ ขอครามเป็นพระเอกน้าาาา
ปกติชอบพระเอกเถื่อนๆ. แต่เรื่องนี้ชอบครามอ่ะ
มินจ๋าาาา อย่าโหดกะครามน้าาาา :ling1:
-
แท้งหรือเอาเด็กออกคะคุณอาคม.....
-
งงจริงๆจังๆวะฮะฮ่า
-
รอมาต่อนะ :mew3: :mew3: :mew3:
-
ข่ม ขืน ฝืน รัก
ตอนที่20
มินมองครามที่นอนซบแผ่นหลังเขาอยู่ มินรู้สึกได้ถึงลมหายใจที่สม่ำเสมอของอีกฝ่าย ครามคงหลับไปแล้วหลังจากผ่านกิจกรรมเร่าร้อนบนเตียงไปหลายยก มินผละออกจากครามเบาๆเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายรู้สึกตัว บนเดินขัดเล็กน้อยเพราะเขาไม่ได้ทำกิจจกรมอย่างว่ามาพอสมควร มินเดินไปเปิดลิ้นชักหยิบสิ่งที่เขาแอบซื้อมาไว้เพราะกลัวว่าจะเกิดเหตุการณ์เหมือนในวันนี้
ยาคุมกำเนิด!
มินหยิบขึ้นมากินเพราะเขาไม่อยากให้มีเหตุการณ์ซ้ำรอยอีก เขาไม่อยากจะท้องอีก
มินเดินเข้าไปล้างตัวในห้องน้ำ ออกมาเขาเห็นน้องซันหลับปุ๋ยอยู่ มินยิ้มมองลูกชายเขาอย่างอ่อนโยนก่อนจะจูบหน้าผากอีกฝ่ายเบาๆ
แม่ว่าน้องซันจะเกิดจากความไม่ตั้งใจ แต่เขาก็รักลูกมาก เพราะยังไงน้องซันก็มีเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาอยู่
มินตื่นมาในตอนเช้า เช้านี้เขาตื่นก่อนครามที่ยังนอนหลับ อาจเพราะวันนี้เป็นวันหยุดของอีกฝ่าย ทำให้อีกฝ่ายไม่ต้องตื่นเช้า และมินก็ไม่อยากกวนอีกฝ่าย มินเดินไปอุ้มน้องซันที่อาจจะตื่นก่อนเขาด้วยซ้ำแต่ทารกน้อยกลับนอนเล่นคนเดียวไม่กวนผู้เป็นแม่แต่อย่างใด
“ตื่นนานละยังครับน้องซัน” มินอุ้มลูกชายขึ้นมาและอดไม่ได้ที่จะฟัดแก้มยุ้ยๆของอีกฝ่าย
น้องซันเกือบสองเดือนแล้ว มินรู้สึกได้ถึงน้ำหนักตัวที่เพิ่มขึ้นเพราะอีกฝ่ายกินเก่งเหลือเกิน
“แอ๊ แอ๊” ทารกน้อยยิ้มร่า มินมองน้องซันด้วยความรักก่อนจะอุ้มอีกฝ่ายไปอาบน้ำ
หลังจากมินจัดการตัวเองและน้องซันเสร็จ เขาอุ้มน้องซันลงมาข้างล่าง เขารู้สึกหิวไม่น้อย มินให้พี่เลี้ยงอุ้มน้องซันไปเล่น สวนเขาขอตัวไปทานอาหารเช้าที่ห้องอาหาร
“ครามละ”
มินนั่งได้ไม่นาน อาคมที่นั่งอยู่ที่หัวโต๊ะถามขึ้น
“ครามคงใกล้ลงมาแล้วละครับ”
“ทำไมวันนี้ตื่นสาย ครามไม่เคยตื่นสายขนาดนี้” อาคมพูดขึ้นอย่าไม่ใส่ใจนัก เพราะเขารู้ว่าวันนี้เป็นวันหยุดลูกชาย แต่ยังไงครามก็ไม่เคยตื่นสายขนาดนี้
“สงสัยเมื่อคืนหนักมั้งพ่อ” เสียงยียวนของคิมที่นั่งตรงข้ามดังขึ้นพร้อมมองมาที่มิน มินมองทางอื่นอย่างไม่สนใจ
“....”
“แล้วมึงยุ่งอะไรด้วยคิม” ครามที่เดินเข้ามาในสภาพเพิ่งตื่นนอนพูดขึ้น ก่อนจะจูบลงบนศีรษะของมินเบาๆและเงยหน้ามองคิม
“ก็เปล่า” คิมยักไหล่กวนๆ แต่ใต้โต๊ะแอบกำหมัดแน่น
ครามนั่งลงข้างมินและหันมายิ้มให้มิน
“ลูกละมิน”
“พี่แป้นดูให้อยู่”
ครามพยักหน้าเข้าใจก่อนจะลงมือทาน ทุกคนก็เริ่มทานตาม ระหว่างที่ทานกันไปอาคมก็จ้องมองมินและครามอยู่ตลอด
ทานข้าวเสร็จมินก็ไปนั่งเล่นกับน้องซันที่ห้องงที่อาคมจัดเตรียมไว้ให้ ส่วนครามขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว ระหว่างที่มินนั่งเล่นกับลูกอยู่นั้นเองก้มีเสียงขัดขึ้นมา
“แป้นออกไปก่อน”
มินหันไปมองที่ประตูเจอคิมยืนกอดอกมองเขาอยู่ มินทำเป็นไม่สนใจก้มลงมาเล่นกับลูกต่อไป
ไม่นานนักแป้นก็ออกจากห้องไป
“เมื่อไหร่คุณจะเลิกทำเหมือนผมเป็นธาตุอากาศสักที” คิมพูดขึ้นมาอย่างเหลืออด เมื่อเขายืนรอให้อีกฝ่ายทักแต่ก็ไม่ทัก
มินเงยหน้ามองคิมที่ยืนกอดอกอยู่ไม่ไกล
“สวัสดีคิม” มินพูดเอื่อยๆอย่างเบื่อๆ
“อย่ามาประชดผมนะ” คิมกระชากแขนมินอย่างทำเอาอีกฝ่ายต้องลุกขึ้น
“ปล่อยฉันคิม!” มินพูดเสียงเข้มแล้จ้องอีกฝ่ายให้ปล่อย
“ไม่ !!” คิมปฎิเสธและบีบแขนมินแรงมากขึ้น
มินเชิดหน้าไม่ร้องขอความเห็นใจและจ้องอีกฝ่ายอย่างไม่ยอม ท่าทีของมินทำให้คิมรู้สึกไม่พอใจ
“คุณไม่เจ็บหรือไง!!” คิมตวาดออกมาอย่างอดไม่ได้
“ฉันเจ็บ แต่ฉันไม่มีวันที่จะขอร้องความช่วยเหลือจากผู้ชายอย่างนาย” มินพูดเสียงเฉียบก่อนจะสะบัดมือคิมออกในช่วงที่เวลาอีกฝ่ายอ่อนลงพอดี
เมื่อหลุดจากคิม มินจะนั่งลงแต่กลับโดนคิมกระชากเข้าไปกอดจากด้านหลัง
“ผมคิดถึงคุณ..” คิมกระซิบข้างหูมินแผ่วเบา มินยืดตัวแข็ง
“นายจะมาคิดถึงฉันทำไม”
“ผมไม่คอยเจอหน้าคุณเลย เรียนใกล้จบ งานก็เยอะ จะเจอก็ไม่มีโอกาส พี่ครามพยายามกั้นคุณออกจากผมทุกวิถีทาง”
“มันก็ถูกแล้ว ฉันเป็นพี่สะใภ้นายนะคิม อย่าลืม!” มินย้ำเสียงเข้มก่อนจะกระชากมือที่กอดเอวแน่นออก
“ผมไม่สน อย่าลืมนะมิน คุณเคยเป็นของผมมาก่อน” คิมยิ้มมุมปากแววตาเจ้าเล่ห์
มินขมวดคิ้วกับคำพูดของอีกฝ่าย
“อย่ามาหลอกฉันซะให้ยาก ครามบอกฉันหมดแล้วเรื่องคืนนั้น” มินพูดจบยกยิ้มอย่างผู้ชนะ ทำให้คิมชะงักไปทันที
“พี่ครามกล้าบอกคุณเหรอ”
“ใช่ เพราะฉะนั้นเลิกเอาเรื่องนี้มาต่อรองกับฉัน” มินสะแหยะยิ้มมองคิมอย่างดูแคลน คิมทนท่าทีของอีกฝ่ายไม่ไหวจะกระชากเข้ามาอีกครั้งแต่กลับโดนขัดซะก่อน
“แง๊ !!!!”
น้องซันที่นอนเล่นอยู่ร้องดังขึ้นมาทำให้ทั้งสองคนหยุดชะงัก มินเลิกสนใจคิมและก้มลงไปอุ้มลูกชายมาแนบอกและโอ๋
“โอ๋ ไม่ร้องนะครับคนดี” มินยิ้มมองน้องซัน
คิมมองภาพด้านหน้าด้วยแววตาที่อ่อนลง เขาเดินเข้าไปใกล้มินมากขึ้นและก้มลงมองน้องซัน จังหวะนั้นเองมินก็เงยหน้าขึ้นมา ทำให้คนสองคนสบตากัน
“ฉันไม่มีเวลาจะมาเล่นสงครามน้ำลายกับนาย ฉันขอตัว” มินพยายามเบี่ยงตัวออกมา แต่คิมกลับรั้งไว้
“เดี๋ยวสิ ฉันขออะไรสักอย่างได้ไหม” คิมพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงทำให้มินหันไปมองอีกฝ่าย
“นายจะขออะไร”
“ฉันขออุ้มน้องซันหน่อยได้ไหม” คำพูดของคิมทำเอามินงง ไม่น้อย จะว่าไปตั้งแต่นอนซันเกิดมาอีกฝ่ายไม่เคยได้อุ้มเลยสินะ
“เอาสิ”
คิมยิ้มกว้างทันทีที่มินพูดจบ เขาไม่คิดว่ามินจะยอมเขาง่ายขนาดนี้
มินยื่นน้องซันให้คิม อีกฝ่ายอุ้มอย่างเงอะงะเล็กน้อยแต่ก็พอรู้วิธีบ้าง
“ระวังหัวด้วย”
“ฉันรู้น่า” คิมหันมาพูดกับมินติดตลกและอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ
คิมก้มลงมองน้องซันที่มองเขาตาแป๋ว คิมยิ้มมองทารกน้องด้วยความอ่อนโยน เขาเห็นแก้มยุ้ยๆแล้วอดไม่ได้ที่จะก้มลงไปหอมเบาๆ
“เอิ๊ก !!”
น้องซันร้องออกมาเบาๆเมื่อโดนคิมหอมแก้ม มินมองภาพตรงหน้าก็อดยิ้มไม่ได้
“คุณว่าน้องซันหน้าเหมือนใคร” อยู่ดีดีคิมก็ถามขึ้นมาพร้อมสบตามิน
“ก็ต้องหน้าเหมือนฉันสิ”
“ก็จริง เหมือนคุณมาก เด็กผู้ชายเหมือนแม่มันก็ดีอยู่แล้ว แต่บางส่วนก็ต้องมีส่วนที่เหมือนคนเป็นพ่อบ้างสิ”
มินกอดอกมองอีกฝ่ายก่อนจะตอบ
“งั้นนายคิดว่ามีส่วนไหนเหมือนครามบ้างละ”
“ผมว่า.... บางมุมแอบเหมือนผมนะ” คิมพูดพร้อมเงยหน้ามองมินและจ้องอีกฝ่าย มินนิ่งไปกับคำพูดของคิม
“พวกนายเลิกปั่นหัวฉันเถอะ ครามบอกฉันหมดแล้ว” มินพยายามสะบัดความลังเลในใจตัวเองออกไป
“ฮ่าๆ คุณคิดอะไรเนี่ย น้องซันจะเหมือนผมก็ไม่แปลกในเมื่อผมกับพี่ครามหน้าเหมือนกันไม่ใช่เหรอ”
คิมพูดจบทำให้มินพยักหน้าให้ ก็จริงอย่างที่อีกฝ่ายพูด ครามและคิมหน้าคล้ายกันพอสมควร
“แฮ่มๆ” เสียงกระแอมตรงประตูทำให้ทั้งสองคนหันไปสนใจคนที่ยืนอยู่ที่ประตู
“คราม” มินครางชื่ออีกฝ่ายขึ้นมาเบาๆ
“อื้ม” ครามตอบรับแค่นั้นก่อนจะเดินก้าวเข้ามาที่หน้าคิม
“ขอลูกกูคืนด้วย” ครามพูดพร้อมยื่นมือพร้อมรับน้องซัน
คิมมองหน้าพี่ชายตนเองพร้อมเม้มปาก ถอนหายใจแต่ก็ยอมส่งน้องซันให้อีกฝ่ายแต่โดยดี
“ทำเป็นหวงนะพี่ อาขออุ้มหลานแค่นี้”
“ก็ดีที่รู้ว่าเป็นอา” ครามเน้นเสียงตรงคำว่าอา ก่อนจะยิ้มให้คิม
“ครับ” คิมยิ้มตอบรับก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปากไม่พูดอะไร
“เรื่องในคืนนั้นกูบอกทุกอย่างมินไปหมดแล้ว หวังว่ามึงจะไม่ขุดเรื่องนี้ขึ้นมาอีก” ครามอุ้มน้องซันขึ้นมาพร้อมจ้องหน้าบอกอีกฝ่าย
“แย่เลยแบบนี้ อดแหย่คุณพี่สะใภ้” คิมกลับมายียวนเหมือนเดินและจ้องมองมิน
มินส่ายหน้ากับท่าทีของอีกฝ่าย
“กูและลูกเมีย ขอตัว” ครามพูดพร้อมหันหลังโอบเอวมินให้เดินออกจากห้อง
มินหันหน้าไปมองคิมที่มองมาที่เขาอย่าเจ็บปวดจนเขารู้สึกได้
เขารู้ได้ว่าคิมแอบรักเขามาตลอดจริงๆ อีกฝ่ายไม่ได้โกหก
วันนี้เป็นวันหยุดเขาบีบน้ำนมไว้ให้น้องซันถึงตอนเย็นและให้แป้นที่เป็นพี่เลี้ยงช่วยเอาดูแลน้องซันเลี้ยงน้องซันแทนเขาหนึ่งวันเพราะครามชวนเขาออกมาเที่ยวด้านนอกเพียงแค่สองคน
“ทำไมไม่พาลูกมาด้วยละ” มินถามครามขึ้นในขณะที่อีกฝ่ายกำลังขับรถ
“ลูกยังเด็ก รอให้โตกว่านี้แล้วเราค่อยมาเที่ยวกันสามคนพ่อแม่ลูก” ครามพูดด้วยรอยยิ้มและก้มลงมองมิน
มินอดยิ้มไม่ได้กับแววตาของอีกฝ่าย ครามนำมือที่ว่างจากการจับพวงมาลัยมาจับมืออีกฝ่ายไว้
“ตอนนี้ผมอยากให้เราสองคนไปเที่ยวกันก่อนมากกว่า สวีทกันสองต่อสอง”
รถติดไฟแดงพอดี ทำให้ครามก้มลงมาหามินจนจมูกชิดกัน ครามมองมินด้วยสายตาหวานเชื่อมจนมินอดไม่ได้ที่จะเขิน
ไฟเขียวทำให้ครามออกตัวรถแต่มือก็ยังกุมมือมินไปตลอดทาง
“คุณสัญญากับผมได้ไหม ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราจะไม่ปล่อยมือกันและกัน” ครามพูดพร้อมบีบมือมินแน่น
มินเงยหน้ามองคราม เขารู้สึกสับสน สับสนในความรู้สึกของตัวเอง สับสนกับท่าทีของอีกฝ่ายว่ากำลังเล่นเกมส์ความรู้สึกกับเขาอยู่หรือเปล่า
“....”
“ผมรุ้ว่าคุณยังไม่มั่นใจในตัวผม แต่คุณเชื่อเถอะ ผมจะปกป้องคุณเอง ขอแค่คุณเชื่อใจผมและไม่ปล่อยมือผม”
ครามพูดพร้อมมองถนนด้านหน้าแต่ในแววตาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น แน่วแน่
“ฉันจะเชื่อใจนายได้ใช่ไหม” มินพูดออกมาอย่างแผ่วเบา
“ได้สิ” ครามหันมายิ้มกว้างให้มิน มินจึงยิ้มตอบรับอีกฝ่าย
เมื่ออีกฝ่ายหันไปขับรถต่อ มินหันหน้ามองกระจกด้านนอกด้วยความสับสน
สับสนในความรู้สึกของตัวเอง
สับสนกับท่าทีของอีกฝ่าย
ระหว่างนั้นก็มีภาพของใครอีกคนเข้ามา ภาพของคิมที่ยืนมองเขาอยู่ แวตาคิมที่มองเขาก่อนที่เขาจะออกมา แต่ตอนนี้มือเขากำลังกุมมือครามไว้และใจที่เริ่มอ่อนเอนในความดีที่แสดงมา
สับสน สับสนจริงๆ!!!
___________________________________________________________
มาต่อให้แล้วครับ คนเขียนชอบมาดึกๆ เพราะดึกๆละสมองแล่น
มีไรติมชมได้ครับ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :L2: :กอด1: :pig4:
-
ก็ยังแอบสงสัยว่าน้องซันอาจจะเป็นลูกคิม
-
:katai1: :katai1: :katai1: อร๊ากกก บอกตามตรงเลยว่า ปวดใจปวดตับ ไม่รู้ว่าที่ครามทำดีด้วย เพราะรักจริงๆ
หรือว่าต้องการให้ตายใจแล้วหลอกเชือด เหมือนที่คุ๊นแม่อาคมสั่งไว้ แล้วตกลงน้องซันลูกใคร ใครโกหกใึครพูดจริง
แล้วถ้าเกิดว่ามินรักคราม แล้วคิมจะไม่ร้ายใช่มั้ย แล้วคุ๊นแม่อาคม จะลงมือเองรึเปล่าถ้าเกิดว่าครามไม่ยอมลงมือ อร๊ากก :katai1:
ปล. แล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แล้วเต๊มไป๊หม๊ดเล๊ยในหัวตอนนี้ :เฮ้อ:
-
เชียร์ครามเป็นพระเอก
-
“กูและลูกเมีย ขอตัว” ครามพูดพร้อมหันหลังโอบเอวมินให้เดินออกจากห้อง
มินหันหน้าไปมองครามที่มองมาที่เขาอย่าเจ็บปวดจนเขารู้สึกได้
เขารู้ได้ว่าคิมแอบรักเขามาตลอดจริงๆ อีกฝ่ายไม่ได้โกหก
คิมหรือเปล่าคะ? มินเดินไปกับครามแล้วหันหน้ามามองคิม
หรือว่าเป็นครามที่มินมอง? เรานึกว่าครามคนเดียวเสียอีกที่หลงรักมิน
เดาไม่ถูกแล้วล่ะ
แต่จากคำพูดอาคมและท่าทีของพ่อมินทำให้เราคิดว่าแม่มินร้ายแต่แอ๊บเพื่อจับพ่อมิน
เรารู้สึกสงสารทั้งอาคมทั้งมิน+ครามเลย
ครามท่าจะรักมินจริงๆนะ
แต่ถ้าหากว่าไม่ทำตามที่อาคมสั่งก็ท่าทางจะไม่รอดไปปกป้องลูกเมีย
ขอบคุณคนเขียนที่มาอัพติดต่อกับโดยตลอด
ยังไงด็ขอรบกวนอัพจนตยเลยนะคะ
-
ยังไงๆ
-
นิยายเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า เราไม่ควรทำตัวเป็นนักสืบจิ๋วโคนัน เราควรเป็นตำราจที่รอโคนันปิดคดีจะดีกว่า :laugh:
-
โอ๊ยยยยย สับสนๆๆๆๆๆๆ ตกลงอะไรยังไงแน่นะ :katai1: :katai1: :katai1:
-
อย่างน้อยมินก็มีหัวใจ ไม่ได้คิดจะแก้แค้นอย่างเดียว o13
-
คนอ่านก็สับสนนนนนนนนนนนนน
รอตอนต่อไปน้าาา
-
มินเริ่มลังเลสินะ!?
-
คิมน่าจะไม่เคยมีอะไรกับมินจริงๆ จากตอนที่ชะงักไปตอนมินบอกว่าครามบอกความจริงแล้ว ละถามว่าครามกล้าบอกด้วยหรอ เราเชื่อตรงนี้นะว่าคิมไม่เคยมีอะไรกับครามจริงๆ คิมคงรักมินมากแหละ :mew5:
แอบคิดว่าคิมเป็นพระเอกยังไงไม่รู้5555555555555555555555
-
อ่านแล้วสงสารทุกคนมากอ่ะ
-
:mew1: :mew1:
-
อาคมต้องมีอะไรอีกเยอะแน่เลย
-
หืมมมมม มินมีน้ำนมด้วยยยยยย อุ๊ตาย!!
-
เป็นแผนหลอกมินรึเปล่า อาจจะเป็นลูกคิมจริงๆก็ได้
-
เอ๊ะยังไงกันแน่นะ
เหมือนจะมีอะไรแอบแฝง
บอกไม่ถูกเลยจริงๆ
รอต่อดีกว่า
-
สงสารทั้งคิมและคราม
-
เหมือนลูกคิมเลยยยยย
-
สับสนเหมือนกัน แงงง สงสารคิม :o12:
-
เพิ่งอ่านถึง ตอนที่ 15 อยากบอกคนเขียนตรวจสอบเรื่อง
ตัวละครที่เข้าซีนดูหน่อยครับ อย่างตอนที่มินเดินในสวนตอนเช้า
เจอคิมคุยโต้กับคิมอยู่ โดนครามทักเรื่องท้องมินสวนว่าถ้าจริงคงเอาเด็กออก
กลายเป็นคิมโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง
อีกตอน ตรงที่ต่อมาพาหนี ประโยคถัดมากลายเป็นว่าอุ่นใจที่เป็นรถคราม
คือมันทำให้อรรถรสนิยายมันแปร่งๆ นะ ผมว่า
ขอกลับไปตาม ตอนที่ 16-ล่าสุด ต่อละครับ
-
:mew5:
-
ยังมีอะไรลึกกว่าที่เห็น และมั่นใจว่าลูกคิม แต่ครามกับพ่อคงกำชับคิมไม่ให้ยุ่ง แต่ถ้าคิมรู้ก็น่าจะช่วยอะไรมินบ้างนะ หรืออาจจะแอบช่วยแต่ไม่บอกใคร กลัวมินจะเป็นอันตราย คิดว่า คิมกับมิน คู่กันแน่ น่าสงสารครามนะ ถ้าทุกอย่างที่ครามทำด้วยความหวังดีและรักมินกับลูกจริงๆ ไม่ได้หลอกลวง แต่สุดท้ายก็ต้องคืนมินให้คิมไป เศร้าแทน ดูครามเหมือนจะแบกรับอะไรหลายอย่างให้อาคม เป็นครามก็ลำบากใจนะ นี่ก็พ่อหรือแม่หว่าแต่แอ๊บเป็นพ่อ กับ อีกฝ่ายก็เมียกับลูก แต่เชื่อว่าครามจะทำทุกอย่างเพื่อมินและลูกแน่ อย่าหลอกดาวนะคราม ดาวเชียร์ตะเองนะ คิมไปหาใหม่แล้วกัน แต่ตงิดๆว่า ครามจะเป็นอะไรไปจังเลย :hao5:
-
ครามรักมินแล้วใช่มั้ย ไม่ใช่ว่าจะพามินไปทำร้ายอะไรนะ อาคมมันมีแผนร้ายอะไร หวังว่าครามจะไม่ร่วมมือไปกับมันนะ โตเป็นพ่อ เป็นผัวคนแล้วนี่ เดาทางตอนใหม่ไม่ไหวจริงๆ รอ รอ รอ รออ่านตอนต่อไปคับ ลุ้นๆดี
-
เราเชียร์ 3p รักพี่เสียดายน้องอ่ะ
เราแอบหวังว่าจะมีอดีตของคุณพ่อทั้งสองฝ่ายให้อ่านบ้างนะ
ขอคารวะ 3p จงเจริญ :call: :call: :mc4:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
โว้ยยย น้องซันนน หนูเป็นลูกใครเนี่ยลู๊กกก :katai1:
โฮกก ลุ้น ๆ
แต่ใจนี่เชียร์ให้เป็นลูกคิมนะ 5 5 5
ไม่รู้สิ ตาครามดูรักมินนะ แต่แอบรู้สึกว่าคุณชายเธอยังยอม ๆ พ่ออยู่
เกิดวันนึงย้อนมาทำลายมินก็แย่สิ
เพราะฉะนั้น เชียร์คราม 1 เสียงคะะะ :-[
ป.ล. แต่หากมีใจเมตตา กรุณา 3P เป็นศรีแก่คนอ่านนะค่ะ :z1:
-
จนถึงตอนนี้เราก็ยังไม่เชื่อว่าน้องซันเป็นลูกของคราม
และก็ไม่รู้หรอกว่าทำไมอาคมถึงได้ทำอะไรแบบนี้
ถึงจะเคยผิดหวังมาจากพ่อของมินมาก่อนแต่มันก็ไม่สมเหตุสมผลเอาซะเลยที่จะทำเรื่องชั่วร้ายแบบนี้
เราคิดว่าอาคมอาจะเคยท้องแต่คงแท้งไปแล้วและคิดว่าอาคมอาจจะวางแผนพรากลูกพรากแม่ก็ได้
แต่ถ้าคนที่เคยเป็นแม่มาก่อนแล้วยังคิดจะทำอะไรแบบนี้อีกนับว่าเป็นเรื่องที่ต่ำทรามมาก
ส่วนคราม ต่อให้รักมินและน้องซันแค่ไหนแต่ความผิดที่เคยทำและกำลังทำอยู่ก็ไม่อาจลบล้างได้หรอก
พอความจริงปรากฎอยากรู้จริงๆว่าครามจะยังปั้นหน้าเป็นสามีที่ดีและพ่อที่ดีได้อีกรึเปล่า
ส่วนคิม เรามั่นใจว่าคืนนั้นคิมต้องได้กับมินแน่ๆ และน้องซันก็เป็นลูกของคิมด้วย
เราชอบคิมมากนะ ถึงจะเคยทำผิดแต่ตอนนี้ก็ดีกว่าพี่ชายอย่างครามไปหลายขุม
เหมือนว่าคิมอยากจะช่วยมินนะ แต่มินปฏิเสธ
จากนี้ไปก็ได้แต่เอาใจช่วยมินและลูกให้ผ่านพ้นสิ่งร้ายๆนี้ไปได้
รอต่อตอนไปค่ะ :L2:
-
3P 3P 3P 3P 3P 3P 3P 3P 3P 3P 3P 3P 3P 3P 3P 3P 3P
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
-
:pig4: รออ่านตอนต่อไป
-
:mew5: โธ่ เริ่มออกแนวงงตามกนูมินแล้วอ่ะ ตกลงอะไรเปงอะไรกันแน่ ปมเยอะจุงเบย
-
ไม่อยากเดา รอเฉลยดีกว่า o18
-
รีบมาต่อด่วน อ้าก ค้าง :hao5:
-
มันก็ยังมีแนวโน้มนะว่าซันเป็นลูกใคร
-
อาคมไรนี้ น่าจะตบไห้กระโหลกร้าว จริมๆ
ริอาจมาก
-
ขอบคุณ :)
-
มินอย่าเขว อย่าเขว
เราเชียร์ครามอยู่นะ
เชื่อว่าตอนนี้ครามกำลังพยายามแสดงความจริงใจ
เล่าความจริง แสดงความรู้สึกตรง ๆ
ไม่เหมือนคิมแม่งกวนอยู่ได้ จุดยืนไม่มี
ชอบเขาแทนที่จะทำให้เค้าสบายใจ กลับทำให้เขาคิดมาก
นิสัยเหมือนพ่อไม่มีผิด นี่แหละจะไม่เหลืออะไร
ทำตัวเองทั้งนั้น
-
สรุปเรื่องนี้ยังเดาไม่ออกเลยระหว่างครามและคิม มันยังไงกันแน่นะ
-
ThankS
-
ข่ม ขืน ฝืน รัก
ตอนที่21
มินกลับมาจากข้างนอกกับครามด้วยรอยยิ้ม คนทั้งสองคนจับมือเข้ามาในบ้านกันอย่างมีความสุข มินยิ้มน้อยๆให้กับคราม ทั้งสองคนเดินเข้ามาในบ้านก็เจออาคมที่ยืนอุ้มน้องซันอยู่ ทำเอาทั้งสองคนหยุดชะงัก มินสบตากับอาคมที่จ้องมาที่เข้าทั้งสองนิ่งๆ นิ่งจนเขาเดาความคิดของอีกฝ่ายไม่ออก
“ไปสวีทกันมาถึงไหนละ กลับมายิ้มแป้นกันมาเชียว” อาคมเป็นฝ่ายเปิดฉากขึ้นมา
“ผมพามินไปพักผ่อนบ้าง มินเลี้ยงลูกมาตลอด ยังไม่ได้พักผ่อนเลย” ครามตอบผู้เป็นพ่อและยังกุมมือของอีกฝ่ายไว้แน่น
“ก็ดี” อาคมกระตุกยิ้มก่อนกวาดสายตามองคนทั้งสอง
“แง๊ !” น้องซันร้องดังขึ้นมาเหมือนจะรู้ว่าผู้เป็นแม่กลับมาแล้ว อาคมหันมาสบตากับมินนิ่งๆ มินเลยเดินเข้าไปหาอีกฝ่ายและยื่นมือขอลูก
อาคมยืนนิ่งไม่ยอมส่งน้องซันให้ มินเลยเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้น
“ขอน้องซันให้มินด้วยครับ”
“ไปเที่ยวมาทั้งวันแล้วจะมาสนใจอะไรตอนนี้” อาคมพูดเหยียดๆ
“มินฝากน้องซันไว้กับพี่แป้นนะครับ ไม่ทราบว่าคุณพ่อลำบากอะไร ตรงไหน” มินเน้นเสียงให้อีกฝ่ายรับรู้
อาคมหน้าตึงทันทีที่โดนอีกฝ่ายยอกย้อน อาคมยังยืนนิ่งไม่ยอมส่งน้องซันให้แม้ว่าทารกน้อยยังร้องไห้ไม่หยุด
“แง๊ !!!”
“คุณพ่อครับ ส่งลูกให้มินเถอะ” ครามพยายามเข้าช่วย
“ก็แกดูเมียแกสิ ปากดีจริงๆ”
“มินปากดีก็ไม่เกี่ยวกับการที่น้องซันร้องไห้ คุณพ่ออย่าทำอะไรไร้ศักดิ์ศรีแบบนี้สิครับ ที่เอาเด็กมาเป็นเครื่องมือ ถ้าจะสู้ก็สู้กับผู้ใหญ่ดีกว่า” มินจ้องมองอาคมอย่างดุดัน เขารู้สึกสงสารลูกที่ยังร้องไห้ไม่หยุด คนเป็นแม่ไม่อยากเห็นลูกร้องไห้เลย
“ปากเก่งจริงๆนะคุณหนูมิน ระวังเถอะสักวันจะไม่มีปากไว้พูด!” อาคมกระแทกเสียงใส่มินและอุ้มน้องซันเดินหนี
มินไม่ยอมเดินตามพร้อมกระชากแขนอาคมอย่างแรง
“แง๊ !!!!!!!!!”
น้องซันร้องไห้หนักขึ้น อาคมหันมามองมินตาดุพร้อมขบฟันแน่น ไม่มีใครกล้าทำอย่างนี้กับเขา
“แกปล่อยฉัน!!” อาคมมองมินที่กำแขนเขาแน่น อีกฝ่ายบีบอย่างแรง
“ถ้าคุณพ่ออยากให้ปล่อยก็ส่งน้องซันมา” มินจ้องอาคมอย่างไม่ยอมแพ้
“ไม่!! หลานฉัน ฉันเลี้ยงเองได้”
ครามที่มองเหตุการณ์ตรงหน้าทนไม่ไหวเป็นฝ่ายเข้าไปหาอาคมและแบ่งลูกมาอุ้มเอง ระหว่างนั้นอาคมไม่ได้สนใจครามเพราะมัวแต่สนใจมินเลยเผลอผ่อนแรงทำให้ครามแย่งน้องซันไปได้
น้องซันเมื่ออยู่ในอ้อมคนของผู้เป็นพ่อก็ค่อยๆเงียบลง
อาคมต้องใจเมื่อครามแย่งไปได้และหันไปตวาดครามเสียงดัง
“คราม แกเข้าข้างมันเหรอ !!!”
“ผมไม่ได้เข้าข้างใคร ผมแค่กำลังทำหน้าที่คนเป็นพ่อ” ครามตอบเสียงดังไม่แพ้กัน อาคมเบ้หน้าอย่างไม่พอใจครามและหันมาหามิน
มินยืนยิ้มกริ่มอย่างสะใจ ก่อนจะค่อยๆปล่อยมือที่บีบแขนอาคมไว้และยกมือก่อนจะพูดเสียงเฉียบ
“ขอตัวนะครับ”
มินเดินไปยืนข้างครามและกำลังจะเดินขึ้นห้อง โดยไม่สนใจสายตาอาคมที่มองมาอย่างโกรธเกรี้ยว
“แกมันเลว เลวเหมือนแม่แกไม่มีผิด !!” ไม่ทันที่จะขึ้นบันได อาคมพูดตวาดออกมาเสียงดัง สายตาอาคมแดงกล่ำไปด้วยความโกรธ และเกลียดชัง
น้องซันที่เงียบไปร้องไห้ขึ้นมาเสียงดังอีกครั้งอย่างตกใจ
“แง๊ !!!!!!!!”
มินขบฟันแน่นและหันไปพูดกับคราม
“คุณพาลูกขึ้นไปบนห้องก่อน”
“แต่ผม....”
“เชื่อฉัน! ฉันไม่อยากให้ลูกร้องไห้” มินตวาดเสียงดัง และพยายามข่มอารมณ์
ครมยอมพยักหน้าและรีบเดินขึ้นไป มินหันหน้ามาประจันหน้ากับอาคมที่ยืนกอดอกมองเขาตาแดงกล่ำด้วยความโกรธ
“แกเหมือนแม่แกไม่มีผิด ชอบแย่งของที่ฉันรัก”
มินเบ้ปากก่อนจะลงจากบันได กอดอกจ้องมองอาคมด้วยความเกลียดชังไม่แพ้กัน
“แม่ลูก ลูกไม้คงหล่นไม่ไกลต้นนักหรอก และก็คงแย่งสำเร็จเหมือนกัน” มินยิ้มหวานออกมาก่อนมองอาคมเหยียดๆ
“แกรู้แล้วเหรอว่าแม่แกมันร่าน ขนาดไหน”
“อย่ามาว่าแม่ฉันนะ!” มินเดินเข้าไปใกล้อีกฝ่ายมากขึ้น
“ทำไมฉันจะว่าไม่ได้ ในเมื่อฉันพูดความจริง ความจริงที่แม่แกมันร่าน แย่งได้แม่กระทั่งคู่หมั้นของเพื่อน”
มินกลืนน้ำลายกับคำพูดของอีกฝ่าย ก่อนจะเชิดหน้าใส่
“เรื่องของความรัก บางทีมันก็ห้ามกันไม่ได้”
“แกพูดเข้าข้างแม่ตัวเอง แกลองมาเป็นฉันไหมละ ฉันโดนเพื่อนสนิทที่ฉันรักแย่งคู่หมั้น เพื่อนที่ฉันคิดว่าเป็นเพื่อนตายแย่งคนที่ฉันรัก และสุดท้ายเขาก็เลือกแม่ของแก เพราะแม่ของแกท้อง แล้วฉันละ ฉันละ ฉันต้องยอมปล่อยให้คนที่ฉันรักไปกับผู้หญิงหน้าด้านอย่างแม่แก แกรู้ไหมว่ามันเจ็บปวดขนาดไหน” อาคมพูดพร้อมตีอกตัวเองด้วยความเจ็บปวด แววตาแดงกล่ำน้ำตาคลอ เมื่อนึกถึงภาพในวันนั้นทีไร เขาเจ็บ เจ็บเจียนตายทุกที
“....” มินถึงกับพูดไม่ออก ถ้าเป็นเขา เขาคงเจ็บปวดไม่แพ้กัน
“ถึงกับพูดไม่ออกเลยเหรอเมื่อรู้ว่าแม่แกมันร้าย มันร่านขนาดไหน ฉันจะบอกให้แกรู้ไว้นะ พ่อแกมันก็เลวที่เจ้าชู้ แม่แกมันก็เลวที่แย่งผัวคนอื่น” อาคมกระแทกเสียงใส่มินที่ยืนอึ้ง ก่อนจะเบ้ปากอย่างสะใจ
“ยังไงแม่ฉันก็ตายไปแล้ว แกก็ควรจะหยุดพูดถึงเรื่องนี้สักที” มินพูดขึ้นเสียงเข้ม เขาพยายามตอบโต้อีกฝ่าย
“จะให้ฉันหยุดได้ไง” อาคมพูดพร้อมเดินเข้ามาใกล้มินและสะแหยะยิ้มพร้อมลูบหน้ามิน “ก็ฉันยังเห็นตัวแทนของมันอยู่ตรงหน้า แกมันเหมือนแม่แกเกินไป เหมือนจนฉันเกลียด เกลียดหน้าหวานๆ รอยยิ้มหวานๆ แต่ข้างในร้ายกาจยังกับปีศาจ” อาคมพูดบีบแก้มมินอย่างแรงจนมิน ต้องปัดมืออีกฝ่ายออกอย่างแรงไม่แพ้กัน
“แกว่าฉันกับแม่เหมือนปีศาจ แกก็ไม่แพ้กันหรอก ซาตานชัดๆ” มินจ้องอีกฝ่ายอย่างดุดัน
“แกอย่าคิดจะแย่งตาครามไปจากฉัน เหมือนที่แม่แกเคยแย่งพ่อของแกไปจากฉัน” อาคมพูดพร้อมชี้หน้ามิน มินเบ้ปากกกอดอกและยิ้มออกมาอย่างกวนๆ
“ฉันไม่ได้แย่งแต่ดูท่าทางลูกชายของคุณจะอยากอยู่กับฉันเอง วันนี้เขาพาฉันไปเที่ยว สวีทกันอย่างมีความสุข เหมือนคู่ผัวตัวเมียจริงๆ ไม่ใช่โดนบังคับแต่งงาน”
“หึ ฉันก็ขอให้เธอมีความสุขนานๆ กอดเก็บความสุขนี้ไว้นะ”
“ฉันกอดเก็บความสุขนี้ไว้แน่นๆแน่ เพราะฉันไม่ตกอยู่ในวังวนความแค้นเป็นสิบๆปีแบบแก ขอให้มีความสุขกับชีวิตบั้นปลายที่แสนจะร้อนเป็นไฟนะคุณพ่อ” มินกระแทกเสียงใส่อาคมก่อนจะเบ้ปากกอดอกเดินหันหลังให้
“แกจำไว้ ยังไงครามก็เลือกฉัน เลือดย่อมข้นกว่าน้ำ”
มินหันกลับมามองอาคมก่อนเบ้ปากอย่างเบื่อหน่าย
“คุณพ่อก็น่าจะทบทวนใหม่นะ อะไรๆก็เปลี่ยนได้ เพราะคนที่นั่งคุยอย่างคุณพ่อ และคนที่นอนคุยอย่างฉัน ผลลัพธ์มันไม่เหมือนกัน” มินยิ้มหวานให้อาคมก่อนจะเชิดหน้า
อาคมมองท่าทีของอีกฝ่ายอย่างทนไม่ไหว จับแจกันที่อยู่ใกล้มือทุ่มใส่อีกฝ่ายทันที
“เพล้ง !!!”
มินหลบได้อย่างหวุดหวิด แต่เขาถอยหลังบังเอิญเหยียบเศษแจกัน
“โอ๊ย !!”
“หึ ถึงแกจะหลบได้ แต่คนเลวๆอย่างแกก็ต้องโดนอยู่ดี”
มินมองอีกฝ่ายที่กอดอกมองเขาอย่างเกลียดชัง มินสบตาอีกฝ่ายแล้วเม้มปากอย่างเจ็บแค้น มินจับโต๊ะข้างๆเพื่อประคองตัวเองไว้
“เจ็บไหมละ โดนแจกันบาดเจ็บไหม แต่ฉันจะบอกให้นะว่ามันเจ็บน้อยกว่าที่ฉันเจ็บมาตลอด20ปี” อาคมถลึงตาใส่มินและกอดอกมองมินอย่างสะใจ
“คุณพ่อทำอะไรครับ !!” ครามตะโกนมาจากชั้นสองเสียงดังและรีบเดินมาที่ทั้งสองคน
ส่วนครามที่เพิ่งกลับมารีบวิ่งเข้ามาทันทีที่ได้ยินเสียงแจกัน
มินหันไปมองครามก่อนจะแกล้งทรุดตัวลงตบหน้าตัวเองอย่างแรง
“คราม ช่วยฉันด้วย” มินพูดออกมาเสียงแผ่ว ครามรับประคองมินที่หน้าแดงเป็นรอยมือและเท้าที่เลือดเริ่มออกเยอะขึ้น
“คุณพ่อทำอะไรมิน!” ครามหันไปพูดกับผู้เป็นพ่อเสียงเขียว
“มันซุ่มซ่ามเดินชนแจกันแล้วเหยียบเอง” อาคมกอดอกยืนมองครามด้วยสีหน้านิ่ง
“แต่แจกันตั้งที่โต๊ะด้านนู้นไม่ใช่เหรอครับพ่อ” คิมพูดขึ้นพร้อมขมวดคิ้มกับเหตุการณ์ตรงหน้า เขามาก็เห้นมินหน้าแดงเป็ยรอยมือและเท้าเลือดออกแล้ว
“หุบปาก ตาคิม!!” อาคมหันไปตวาดคิม
“คุณพ่อเข้ามาทุ่มแจกันใส่เท้ามิน และยังตบหน้ามินด้วย” มินเม้มปากบีบน้ำตา ก้มหน้าร้องไห้ ครามที่ประคองมินอยู่ปาดน้ำตาที่ไหลออกมาให้มิน
“คุณพ่อทำจริงๆใช่ไหมครับ”
“ใช่ ฉันทุ่มแจกันใส่มัน แต่ฉันไม่ได้ตบมัน!!”
“แล้วหน้ามินจะแดงได้ยังไง”
“นี่แกไม่เชื่อพ่อเหรอ ฉันพ่อแกนะคราม” อาคมพูดเสียงเข้มเมื่อลูกชายของเขาทำท่าทีเข้าข้างอีกฝ่าย
“แต่มันก็เห็นๆกันอยู่นิครับ” ครามน้ำเสียงอ่อนลง
“แกมันมารยาจริงๆนังมิน ฉันไปตบแกตอนไหน” อาคมตวาดเสียงดังจะพุ่งตัวเข้าใส่มิน แต่กลับโดนคิมรั้งไว้ก่อน
“พอเถอะครับคุณพ่อ อย่ามีเรื่องกันเลย” คิมพยายามห้าม เขากันไปมองมินอย่างเป้นห่วง อีกฝ่ายตาแดงและร้องไห้ไม่หยุด
“อย่าทำร้ายมินเลยนะครับคุณพ่อ มินกลัวแล้ว” มินแสร้งทำเสียงอ่อยและช้อนตาขึ้นมองอาคมก่อนจะเบ้แกสะใจ
“ตอแหล!!” อาคมตวามเสียงดังและจะพุ่งเข้าใส่มินอีก ครามรีบเอาตัวบังไว้ คิมที่จับอาคมไว้เริ่มทนแรงของอาคมไม่ไหว
“พี่พามินไปโรงพยาบาลทำแผลก่อนเถอะ เดี๋ยวผมดูแลทางนี้เอง” คิมพูดขึ้น ครามพยักหน้าเห็นด้วยและรีบประคองมินไปโรงพยาบาล
ระหว่างที่คิมกำลังก้มจับอาคมไว้ มินหันมายักคิ้วพร้อมพูดออกมาแผ่วเบา
“เชื่อหรือยังละ”
อาคมที่อ่านปากมินออกยิ่งโมโหใหญ่เมื่ออีกฝ่ายตอกย้ำเรื่องที่คุยกันไว้ แต่รอบนี้อาคมกลับนิ่งไม่พุ่งตัวเข้าใส่และมองมินอย่างอาฆาตแค้น
คิมเมื่อเห็นอาคมสงบลงก็ปล่อยมือและหันไปมองครามที่ประคองมินขึ้นรถ
เขาอยากอยู่ตรงนั้น เป็นคนปกป้องมินแทนพี่ชาย
เมื่อรถครามออกตัวไป คิมผละออกจากอาคมและไปสั่งแม่บ้านที่อยู่ในครัวให้มาเก็บเศษแจกัน
ส่วนอาคมยืนมองรถแล่นออกไปด้วยสายตาที่เริ่มนิ่งลง และเย็นจนน่าขนลุก
“เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมอย่างแกนะเหรอที่จะมาสู้กับฉัน หึ”
_________________________________________________________________
ตอนนี้รู้สึกว่าด่ากันยิ่งกว่าละครหลังข่าว ฮ่าๆ สนองนี๊ดคนเขียนเบาๆที่อยากมีฉากแซ่บๆไว้ในนิยายตัวเองบ้าง
อยากจะเขียนให้อาคมและมินตบกันก็ดูตลาดเกินไป ฮ่า
ปมเรื่องนี้เอาจริงๆก็ไม่เยอะมากหรอกครับ เพียงแค่คนเขียนค่อยๆเปิด ค่อยเฉลย มันจะได้ลุ้นๆดี ตอนนี้หลายๆคนก็พอจะเริ่มปะติปะต่อเรื่องราวได้แล้ว
สำหรับคนเขียนตัวละครอาคม นี่น่าสงสารนะ โดนมาเยอะ และอยู่กับความแค้นมาตลอด คนแบบนี้ไม่มีความสุขหรอก
มินก็น่าสงสาร มินมีความแค้นในตัว แต่ความแค้นมินไม่เทียบเท่าเลยกับเกมส์ที่มินกำลังเล่น มินแค่หมากตัวหนึ่งที่กำลังเล่นอยู่ มินไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่มินแค่เป็นคนที่ถูกเลือก ตอนนี้มินเป็นหมากที่กบฎขึ้นมาอยากจะเป็นคนคุมเกมส์ และไม่อยากให้เกมส์มันจบไปตามที่อีกฝ่ายคาดหวัง
ครามที่อยู่ระหว่างกลางของเกมส์ รับรู้ทุกอย่างแต่พูดไม่ได้ คิมที่เหมือนจะไม่รู้อะไร แต่จริงๆอาจจะรู้อะไรมากกว่าที่หลายคนในเรื่องคิด
ไม่รู้คิดไงบรรยายตัวละคร แต่อาจเพาะคนเขียนยังมือใหม่ บรรยายได้ไม่ดีนัก
มีอะไรติชมได้ครับ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นครับ :L2: :pig4:
-
ความรู้สึกเหมือน แม่ผัวลูกสะใภ้เถียงกันเลยแฮะ
-
:เฮ้อ:
-
แซ่บเว่อร์ค่ะ. รอลุ้นตอนต่อไปนะคะ
-
รู้สึกแปลกๆกับอาคมยังไงก็ไม่รู้แฮะ :เฮ้อ:
-
สงสารอาคมอ้ะ
แม่มินท้อง แปลว่า มีอะไรกัน ถึงจะบอกความรักห้ามกันไม่ได้แต่ความร่านควรจะห้ามหน่อยนะ มีอะไรกับคู่หมั้นของเพื่อนสนิท เลวทั้ผญ.และผช.อ้ะเป็นใครใครจะยอมค้ะ แหม่ น่ารังเกียจ
-
ไม่รู้จะว่ายังไงเราสงสารอาคมน่ะ เราอยากให้อาคมมีความสุขหลุดจากความแค้นนี่ซะทีน่ะ
จมอยู่กับความแค้นมา 20 กว่าปี อาคมคงไม่เคยมีความสุขเลย เราว่าอาคมคงเป็นตัวละครที่น่าสงสารที่สุดแล้วของเรื่องนี้
ไหนจะคนรักทิ้งตัวเองไปกับเพื่อนสนิทที่รักมาก เพื่อนสนิทที่ไว้ใจและรักมากที่สุดแย่งคนรักไป
คงไม่มีอะไรจะเจ็บไปกว่านี้อีกแล้วกับการโดนทรยศหักหลังกันแบบนี้
-
รู้สึกสงสารคุณอาคม ที่มีแต่ความแค้น
-
อีคมนี่มันเป็นผู้ใหญ่ที่น่าตบจริงๆ :beat: :beat:
-
อาคมกับมินให้ความรู้สึกแบบเดียวกันเลย คือเป็นนางร้าย ทุกคนอาจจะมองว่ามินเป็นนางเอกที่สู้คนแต่เรามองว่าตอนนี้มินเป็นนางร้ายตามอาคมไปแล้ว รู้สึกเศร้าที่ความแค้นเปลี่ยนคนให้เป็นไปได้ถึงขนาดนี้
บางทีสิ่งเดียวที่อาคมอยากได้ก็อาจจะเป็นคำขอโทษจากพ่อมินก็ได้นะ สงสารนางค่ะ 20 ปีไม่มีความสุขเลย มาตอนนี้ท่าทางลูกชาย 2 คนก็จะไปทางมินหมด อาคมท่าจะกระอักเป็น 2 เท่าเพราะว่าเหมือนเสียคนที่รักให้กับแม่มินไปอีกครั้ง ความรักความแค้นนี้ก็เลยเกิดขึ้นโดยวนเป็นลู๊ปไปอีกรุ่น
กลับมานั่งคิดดูพ่อมินแค่ Justify ในสิ่งที่ตัวเองทำว่าเป็นเพราะความรักแม่มิน แต่ในขณะเดียวกันไม่ได้ Rectify การกระทำผิดต่ออาคม คิดว่าสังเกตุได้จากการพูดถึงอดีต
ต่อให้น้องซันเป็นลูกคิมเราก็ชอบครามนะ เพราะยิ่งน้องซันเป็นลูกคิมแล้วครามก็รักเช่นลูกแท้ๆ ครามเป็นคนดีที่อยากมีครอบครัวเป็นพ่อที่น่ารัก
ป.ล นั่งคิดๆดูครามนี่เกิดจากอาคมหรือเปล่านะ? เรียกพ่อที่จริงอาจจะต้องเรียกแม่ก็ได้
-
พ่อสามีกับลูกสะไภ้
กรี๊ดดดดดดดดดดดด!
-
ตลกอ่ะ เหมือนตุ๊ดแก่หาเรื่องลูกสะใภ้ :ruready
-
พ่อผัว ลูกสะใภ้
แหมๆๆๆๆร้ายทั้งคู่เลยนะ
-
สั้นเกิ้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน! TT แต่ดีแล้วค่ะ อย่างน้อยก็มาต่อเร็ว
หายไปนานๆแล้วใจจะขาด :mew1: :ling1:
-
ละครหลากสี...
-
ไม่รู้สิ แต่เรื่องนี้ #ทีมปะป๊าอาคม
-
อาคมนี่กะจะพรากทั้งน้องซันทั้งครามเลยสินะ
-
อีอาคมตุ๊ดมากๆ บอกเลย 55555
-
โอ้โห อาคมมินนี่แซ่บจริงไรจริง แต่มินกับแม่เป็นคนละคนกัน แก้แค้นไแม่มินก็ไม่เจ็บหรอกเพราะตายไปแล้ว ก็หวังงว่าอาคมจะนึกถึงน้องซันบ้าง นั่นหลานตัวเองแท้ๆ
อ่านแล้วอิน
-
เป็นอะไรที่แซ่บมาก :z1:
-
นี่ๆ อี่อาคมนี่กระเทยจ๋าเลยนะเนี่ย อุ๊ยว๊ายต๊ายตะเถรกล้วยแขกแหกทอด แอร๊ย
เยี่ยมมากน้องมิน เริสมากลูก o13 สินปีมอบรางวัลตุ๊กตาเพชรให้เลย ทองคำมันน้อยไป :katai2-1:
-
สงสารอาคม
เข้าใจความรู้เพื่อนที่เป็นเพื่อนตายไปแอบคบกับแฟน
น่าสงสารมาก #ทีมอาคม
-
เริ่มรู้สึกว่าคนที่รับกรรมคนสุดท้ายคือ อาคมแน่ๆ มาม่าชามโต
-
อ่านไปอ่านมาสงสารอาคมว่ะ แต่ก็อ่ะนะแค้นแล้วมาลงที่คนอื่นมันก็ทำร้ายตัวเองอยู่ดี
แต่แม่มินแอบแรง คนรักเพื่อนตัวเองนะน่ะ พ่อมินก็ดันไม่เคลียร์ให้ลงตัว ปวดหัวแทน
แต่ยังไงก็เชียร์ครามอยู่ดี :mew1:
-
แซ่บจริงๆตอนนี้พ่อผัวกับลูกสะใภ้!
-
ละครหลังข่าวจ้า
พ่อปั๋ว กะ ลูกสะใภ้
รอต่อ
-
เอาจริง ๆ จากความคิดส่วนตัว จากใจ
โคตรไม่ชอบแม่มินเลยเว้ยยยย พ่อมินก็ด้วย !
เกลียดคนแบบนี้มาก แย่งของคนอื่นจริง ๆ นั่นแหละ
อย่ามาพูดดิวะ ว่าความรักมันห้ามกันไม่ได้ ไม่เห็นเกี่ยว
ถ้าห้ามอารมณ์ ความรู้สึกตัวเองไม่ได้ ไม่มีศีลธรรม จริยธรรมเตือนตัวเองแบบนี้ ก็เดรัจฉานดี ๆ เนี่ยแหละคะ ไม่ใช่มนุษย์ !
ฮึ่ยยย อินเว้ยยย หงุดหงิด ๆ ขออภัยในความรุนแรง และ หยาบคาย
แต่เข้าใจอาคมจริง ๆ :m16:
แต่ก็นะ อาคมก็ไม่น่าพาลไปถึงมินอ่ะ
มินไม่ผิดอะไรเลยนะ เรื่องที่ไปแย่งพ่อมามินก็ไม่เกี่ยว
นี่ก็พาลเกิ๊น ไร้เหตุผล เหอ ๆ
สุดท้ายนี้ ลุ้นต่อว่าใครพ่อน้องซัน 5 5 5 5
โอ๊ยยย อยากรู้ :katai1:
-
แค้นไม่ไปก็ไม่ได้ช่วยอะไรขึ้นมาเลยลุงคม
-
อาคมเอ๋ย ถึงยังไงแกก็พลาดอย่างหนึ่ง ถ้า มิน จากไป ไม่ว่าจะเป็นหรือตาย ลูกก็ต้องมองว่าเป็นความผิดของ อาคมทั้งหมดอยู่ดีเพราะรู้ไงว่าคอยลอบทำร้ายขัดขวาง ถ้าจะพูดว่ามินเหมือนแม่ แต่นายก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าน้องซันหลานแกอ่ะเหมือนมินแล้วก็ต้องเหมือนแม่ของมินอยู่ดีเมื่อโตขึ้นอย่าบอกนะว่าจะทำร้ายตอนโตด้วย??? :z3:
-
อาคมนางไม่ไหวแล้ว รักษาด่วนนนน!!
-
มาต่อไวๆนะครับ
-
รุนแรงแท้ๆ :hao7:
-
แม่ผัว เอ้ย พ่อผัว กับ ลูกสะใภ้ :laugh: ก็พอฟัดพอเหวี่ยงกันเลยนะคู่นี้ ไม่ได้เข้าข้างใคร เห็นใจทั้งอาคม คราม และมิน ส่วนคิมเอาไว้ก่อนตอนนี้แกยังไม่มีบท เดี๋ยวเจ๊มาเม้นท์ให้ทีหลัง :jul3: หัวอกคนเป็นแม่เห็นลูกร้องไม่ว่าจะสาเหตุอะไรก็เจ็บแล้ว ในตอนนี้อาคมไม่ควรจะยื้อหลานไว้เพื่อความสะใจหรือเอาคืนมิน หลานไม่รู้เรื่องด้วยสัญชาติญาณได้ยินเสียงแม่ก็ร้องหา อาคมควรจะให้ลุกกับมินไป ยังดีที่ครามช่วยลูกไว้ ครามรักมินกับลูกจริงๆแหละ และก็รักพ่อด้วย ครามนี่แหละจะลำบากใจที่สุด แต่ถ้าเลือกครามคงตัดสินจากความถูกต้องมากที่สุด เชื่อว่าถ้าวันหนึ่งมันถึงจุดแตก ครามจะปกป้องมินกับลูกได้ ถ้าน้องซันไม่ใช่ลูกครามแต่ก็เป็นหลาน ครามถือว่าทำหน้าที่พ่อได้ดีนะ อยากให้มินคู่กับคราม ไม่ได้เกลียดคิมแต่เอนเอียงทางครามมากกว่า และคิดเหมือนคนเขียนอยู่แล้วว่า คิมต้องมีบทบาทแน่ๆ ในเร็วนี้ ชักเริ่มสงสารครามอีกแล้วสิ ดูมินไม่ได้รักครามหรอกแค่หวั่นไหวในสิ่งที่ครามทำให้ ลึกๆเหมือนมินจะชอบคิมมากกว่า เอาเถอะขอให้จบด้วยดี แต่รู้สึกมีนจะเหมือนนางร้ายเข้าไปทุกที เข้าใจนะว่าถูกกระทำโดยไม่ได้ผิดเป็นแค่ตัวแทนที่โดนแก้แค้น แต่อยากให้มีนรู้ความจริงมากกว่านี้ก่อนนะถ้าจะทำอะไรรุนแรงไป :เฮ้อ:
ส่วนอาคมเป็นคนน่าสงสารและไม่มีความสุขเพราะชีวิตจมกับไฟรักไฟแค้นที่มีต่อพ่อแม่มิน ความรักห้ามกันไม่ได้ แต่ก็ไม่ควรหักหลังเพื่อนตัวเองนะ ยิ่งแม่มินก็เพิ่งมาเจอพ่อมินทีหลัง ยังไม่รู้ว่าพ่อมินชอบแม่มินด้วยเหตุที่บอกจริงหรือเปล่า ไม่ใช่ว่าไปแอบได้กันจนท้องแล้วมาบอกอาคมทีหลัง อาคมช็อคจำใจต้องยกเลิกหมั้น แล้วตัวเองท้องขึ้นมาแต่ทำไรไม่ได้ลุกแท้งหรือยังอยู่ ถ้าความแค้นมันหักห้ามใจได้อาคมคงไม่ทุกข์อย่างนี้ มันต้องมีอะไรมากกว่านี้แน่ที่พ่อกับแม่มินทำกับอาคม ก็ไม่รู้ต้องติดตามกันต่อ ปมเริ่มคลายบ้างแล้ว เป็นกำลังใจให้คนเขียน :katai2-1:
-
กลัวใจอาคม คนที่้ผ่านความเจ็บปวดมาก่อน คนที่อยู่กับความทรมานมาตั้ง20ปี คนแบบนี้ใจเค้าคงน่ากลัว ...น่ากังวลใจจัง
-
หมั่นไส้นางอาคมอ่ะ ยิ่งนานยิ่งออกอาการสาวแตกเหวี่ยงวีนมาก
ไม่สมกับบทบาทพ่อผู้นำตระกูลเลย แก่ก็แก่แล้วแต่ยังไม่มีหัวคิด
หลงอยู่ในวังวนตัณหา ความแค้นของตัวเองไม่เลิก
เดาว่านางต้องเคยท้องมาก่อน ไม่ใช่กับใครที่ไหน พ่อของมินนั่นแหล่ะ 2 คนนี้เคยได้กันนี่
แล้วนางคงแท้งหลังจากนั้นไม่นานโดยที่พ่อของมินไม่เคยรู้ว่านางท้อง
พอถูกแม่ของมินแย่งคนรักไปเลยแค้นฝังหุ่น ยิ่งมินเหมือนแม่ไฟแค้นของนางเลยยิ่งระอุ
แล้วในที่สุดนางก็ถูกไฟแค้นของตัวเองเผาตัวเองตาย :เฮ้อ:
-
ขอบคุณ :)
-
จัะ ตุ้สรุ่นใหญ่กะตุ้สรุ่นเด้กจะตีกัน
-
มวยคู่นี้ช่างสูสีกันยิ่งนัก
-
อาคมนี้น่าลำคาญมาก
อยากจะตบล้างน้ำสะไห้เข็ด
บางทีความแค้นของตัวเองกับคนที่ทำไห้ตัวเองแค้น
ก็ไม่น่ามาลงกับคนอื่นมาลงรุ่นลูกเลย
มันไม่ใช่อะ
แล้วเรื่องทั้งหมดนี้เกิดจากอาคมใช่มะ
เข้าไปได้จะตบสะเป้นละครช่อง 7 เลย (ตบหนังตบจริงแถมอิงนิยาย)
-
แซ่บ!!!!! :ling1:
-
ข่ม ขืน ฝืน รัก
ตอนที่22
มินกลับมาจากโรงพยาบาลหลังจากทำแผลเสร็จ มินเดินขากะเผลกเข้าบ้านโดยมีครามประคองอยู่ข้างๆ ระหว่างเดินเข้ามาในบ้านมีแม่บ้านเดินเข้ามาหา
“น้องซันอยู่กับใคร” ครามเป็นฝ่ายถามแม่บ้านขึ้นมาก่อน
“อยู่กับแป้นคะ”
คำตอบของแม่บ้านทำเอามินสบายใจขึ้น เขากลัวว่าน้องซันจะอยู่กับอาคม
“คุณพาฉันไปหาลูกหน่อย” มินหันไปหาคราม
“ผมไปส่งคุณที่ห้องก่อนดีกว่า เดี๋ยวผมจะไปรับลูกที่ห้องของลูกเอง” ครามหันไปมองมินด้วยความเป็นห่วง แม้มินจะไม่เป็นอะไรมากนัก แต่เขาก็ไม่อยากให้อีกฝ่ายต้องเดินมาก
“ก็ได้ คุณไปรับลูกเถอะ เดี๋ยวฉันขึ้นบนห้องเองได้”
“จะดีเหรอ ให้ผมไปส่งคุณไหม”
“ไม่ต้องหรอก ฉันเดินไหว” มินหันไปพยักหน้าให้ครามเพื่อความมั่นใจ ครามเลยพยักหน้าตอบและเดินไปที่ห้องของน้องซัน
มินเดินเบาๆมาที่ห้องของตัวเอง แต่ไม่ทันจะเปิดประตูก็เจอคิมที่ยืนพิงผนังอยู่ไม่ไกล
“คุณเป็นไงบ้าง” คิมยืดตัวและถามมินทันทีที่เห็น มินสบตากับคิม เขามองออกว่าลึกๆแววตาที่ดุนั้นมีแววของความเป็นห่วงอยู่
“ฉันโอเค ไม่เป็นอะไรมาก” มินเดินเขย่งมาเรื่อยๆ คิมเห็นแบบนั้นจึงเดินเข้าไปประคองอีกฝ่ายไว้
มินสบตากับคิมที่เดินเข้ามาประคอง หน้าของเขาสองคนใกล้มากแต่คนสองคนกลับไม่ละสายตาออกจากกัน มินเป็นฝ่ายเบี่ยงหน้ามองอย่างอื่นแทนคิมที่ยังจ้องอย่างไม่ลดละ
“ขอบใจ แต่ฉันว่าอย่าดีกว่า” มินพยายามถอยห่างคิมที่เริ่มจับตัวเขา
“ทำไมละ”
“มันไม่ดีหรอก”
“มันจะไม่ดีได้ยังไง ฉันแค่ช่วยประคอง” คิมพูดนิ่งๆไม่มีแววกวนอย่างเคยทำให้มินอดที่จะหันไปมองหน้าอีกฝ่ายไม่ได้
“งั้นก็ตามใจนาย” มินเบื่อที่จะต่อล้อต่อเถียง วันนี้เขาเหนื่อยมากพอแล้ว
คิมประคองมินมาจนถึงหน้าประตู จังหวะนั้นเอง ครามก็เดินอุ้มน้องซันมาที่ห้องพอดี
ครามจ้องมองคนสองคนที่กำลังประคองกันเข้าห้อง ก่อนจะเม้มปากอย่างไม่พอใจ ครามอดไม่ได้ที่จะทักขึ้น
“ขอบใจนะคิมที่มาส่งเมียพี่ถึงห้อง” ครามพูดนิ่งๆแต่ชัดเจนทำให้มินและคิมหันไปมอง
ครามเดินเข้ามาในห้องและมองคิมที่ประคองมินนั่งลงบนโซฟาก่อนที่คิมจะหันมาตอบ
“ไม่เป็นไรพี่” คิมยิ้มน้อยๆแต่สายตากลับจ้องครามอย่างไม่ลดละ
“งั้นก็เชิญ ฉันดูแลเมียฉันเองได้”
“ครับ” คิมรับคำก่อนจะหันไปมองมินอีกครั้งก่อนจะเดินออกจากห้องไป
ทันทีที่เสียงประตูปิดลงบรรยากาศในห้องกลับนิ่งเงียบเต็มไปด้วยความอึดอัด มินมองครามนิ่งๆไม่พูดอะไรทั้งนั้น ครามก็มองอีกฝ่ายอยู่ สุดท้ายครามยอมแพ้ ส่งลูกให้มินอุ้ม
มินรับน้องซันมาอุ้มไว้ มินก้มลงมองน้องซันก่อนจะเกลี่ยแก้มยุ้ยๆของทารกน้อยเบาๆ น้องซันหลับนิ่งคงจะเหนื่อยที่วันนี้ร้องไห้มากไป มินยิ้มหวานให้น้องซันและสูดลมหายใจเพื่อเพิ่มกำลังใจ แค่เห็นหน้าลูกก็ทำให้เขามีกำลังใจที่จะเผชิญกับอะไรต่อ
“ผมไม่ชอบให้คุณเข้าใกล้คิม” ครามนั่งลงข้างๆมินและเปิดประเด็นขึ้น
“ฉันไม่ได้อยากจะเข้าใกล้น้องคุณ แค่บังเอิญเจอกัน และคิมก็ช่วยประคองฉันมาส่งที่ห้องเพราะเห็นว่าฉันเดินไม่ถนัด” มินอธิบายเรื่อยๆด้วยน้ำเสียงปกติ
“ผมรู้ แต่ผมไม่ไว้ใจความคิดมัน” ระหว่างที่ครามพูด มินลุกขึ้นอุ้มน้องซันไปวางบนเตียง และกลับมานั่งข้างคราม
“คนที่คุณพูดถึงคือน้องชายคุณ คุณควรไว้ใจเขาไม่ใช่เหรอ” มินสบตาอีกฝ่าย นั่งนิ่งจ้องมอง
“ผมรู้ แต่คุณก็รู้ว่ามันชอบคุณ” ครามสบตาตอบอีกฝ่ายและพูดอย่างจริงจัง
“ฉันรู้ว่าคิมชอบฉันก็จริง แต่มันไม่สำคัญไปกว่าปัจจุบันฉันเป็นเมียใครไม่ใช่เหรอ”
“ผมรู้ ผมถามอะไรคุณหน่อยได้ไหม” คามพูดพร้อมจับมือทัง้สองข้างของมินมากุมไว้
มินพยักหน้าให้อีกฝ่าย ครามเลยพูดต่อ
“คุณเคยคิดว่าตัวเองเป็นเมียผมจริงๆบ้างไหม เมียจริงๆที่ไม่ใช่แค่เมียที่โดนบังคับมาแต่งงานและต้องอยู่กันเพราะลูก”
คำถามของครามทำเอามินชะงัก มินมองอีกฝ่ายก่อนจะหลบตาเล็กน้อยและยิ้มให้อีกฝ่าย
“คำถามคุณไม่ต่างจากถามว่า ฉันรักคุณบ้างไหมเลยนะ” มินพูดติดตลก แต่ครามยังนิ่งไม่ตลกด้วย
“ผมอยากรู้คำตอบ” ครามพูดเน้นเสียงกดดันมิน มินสบตาครามอย่างไม่เกรง
“นายอยากรู้คำตอบไปเพื่ออะไร”
“ผมแค่อยากรู้ว่าผมเป็นอะไรในสายตาคุณ” แววตาครามมีแววเจ็บปวดจนมินรู้สึกได้
“แล้วคุณละ คิดยังไงกับฉัน”
“ผมถามคุณก่อน คุณตอบก่อนสิ อย่าเบี่ยงประเด็น”
“ก็ได้..... ในสายตาฉัน คุณคือพ่อของลูกฉัน” มินตอบยิ้มๆ แต่ครามกลับไม่พอใจกับคำตอบ
“ผมจะถามคุณตรงๆ คุณห้ามเล่นลิ้นกับผมอีก ตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกันมาปีกว่า คุณเคยรักผมบ้างไหม คุณเคยรู้สึกว่าผมเป็นคนรักของคุณบ้างไหม คนรักที่ไม่ใช่โดนบังคับเพื่อแต่งงาน” มินถึงกับนิ่งเมื่อเจอคำถามตรงๆของอีกฝ่าย มินไม่คิดว่าผู้ชายอย่างครามจะมาพูดอะไรกับเขาแบบนี้ ครามที่จ้องมองเขาตอนนี้เต็มไปด้วยแววตาอ้อนวอน
“ถามว่าฉันเคยรู้สึกบ้างไหมเหรอ เคยสิ ฉันเคยหวั่นไหวกับสิ่งที่นายทำให้ฉันมาตลอดหนึ่งปี หวั่นไหวกับความดี การดูแลเอาใจใส่ของนาย แต่นายอย่าลืมสิคราม ว่าเรื่องของเราเกิดขึ้นยังไง เรื่องของเราไม่ได้เกิดขึ้นเหมือนคนอื่นๆ เรื่องของเราสองคนเกิดขึ้นเพราะนายข่มขืนฉัน นายทำลายศักดิ์ศรีความเป็นคนของฉัน พ่อนายบีบให้ฉันแต่งงานกับนาย ฉันก็ต้องแต่ง แล้วนายจะให้ฉันรักนายเหรอคราม เวลาหนึ่งปีมันอาจจะดูเยอะสำหรับผู้ชายอย่างนาย แต่สำหรับฉันเวลาหนึ่งปีที่นายดีกับฉันมันเทียบไม่ติดเลยกับนาทีเดียวที่จะต้องจมอยู่กับความรู้สึกที่โดนข่มขืน โดนบีบบังคับแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก” มินพูดจบปล่อยมือที่ครามกุมไว้และหันหน้าหนี เชิดหน้ามองเพดาน กระพริบตาเพื่อไล่ความรู้สึกร้อนที่กระบอกตา เขาจะอ่อนแอตอนนี้ไม่ได้
“ผมรู้ว่าผมเคยทำไม่ได้กับคุณไว้ แต่คุณช่วยลืมมันไปได้ไหม แล้วเริ่มต้นใหม่กับผม เพื่อครอบครัวของเรา เพื่อลูกของเรา” มินลุกขึ้นทันทีที่ครามจะกอดเอวเขา ครามมองมินด้วยแววตาอ้อนวอน มินสบตาครามและพยายามสะบัดหน้าหนี เขาไม่อยากจะใจอ่อน
“ถ้าเรื่องทุกอย่างมันลืมง่ายอย่างที่นายพูดก็ดีสิคราม” มินสูดลมหายใจก่อนจะหันหน้ามาประจันหน้ากับคราม ครามลุกขึ้นยืนและก้าวเข้าไปใกล้มินมากขึ้น
“ผมรู้ว่ามันอาจจะเร็วไปที่ผมมาคาดคั้นเรื่องนี้กับคุณ แต่ผมทนไม่ไหว ความรู้สึกของผมที่มีต่อคุณมากขึ้นทุกวัน แต่ผมไม่รู้ถึงความรู้สึกของคุณเลย บางครั้งคุณก็เหมือนจะมีใจแต่บางครั้งกลับเย็นชา และวันนี้ผมมาเห็นไอ้คิมประคองคุณทำให้ผมกลัว กลัวว่าคุณจะรู้สึกอะไรกับมัน และผมจะต้องเสียคุณไป”
“ทำไมนายถึงกลัวว่าฉันจะรักคิม”
“เพราะคุณรู้ความจริงแล้วไม่ใช่เหรอว่าไอ้คิมมันแอบชอบคุณมานาน”
มินขมวดคิ้วสงสัยกอดอกมองหน้าคราม
“แปลว่าคุณรู้มาตลอดว่าคิมแอบชอบฉันมาตั้งนานแล้ว” ครมชะงักหลบตามองทางอื่นไม่สบตามิน
“ใช่ผมรู้”
“แต่นายก็ยังยอมแต่งงานกับฉันทั้งๆที่นายก็รู้ว่าน้องชายนายรักฉัน นายเป็นพี่แบบไหนที่แย่งคนที่น้องชอบได้ลงคอ” มินถามเสียงเครียด ผู้ชายคนนี้นิ่งและร้ายกว่าที่เขาคิด ไม่งั้นอาคมคงไม่ไว้ใจให้ครามบริหารงานบางส่วนหรอก
“แล้วคุณจะให้ผมทำยังไง ผมต้องทำตามคำสั่งพ่อ” ครามพยายามจะจับมือมิน แต่มินเบี่ยงตัวหนี เขารู้ว่ามันไม่ดีแต่เขาขัดพ่อไม่ได้ เขามองแววตามินที่มองมาก็พอรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังสับสนกับตัวตนของเขา เขาไม่ใช่คนดีมากหรอก เพียงแต่เขาอยากจะลองเป็นคนดีเพื่อมินและลูก
“นายทำตามคำสั่งพ่อทุกอย่างเลยงั้นเหรอ รวมถึงที่ต้องข่มขืนฉันด้วยหรือเปล่า” มินมองครามอย่างคาดคั้น ตอนนี้เขาเริ่มปะติปะต่อเรื่องราวทุกอย่างที่เกิดขึ้นได้บ้างแล้ว
“ฉัน เอ่อ”
“บอกฉันมา!!” มินขึ้นเสียงใส่อีกฝ่ายทันทีที่เห็นครามอ้ำอึ้ง
“ใช่” ครามตอบเสียงแผ่วเบา มินเบ้หน้าด้วยความเกลียดทันทีที่ได้ยินคำตอบ มินกำหมัดตัวเองแน่น เขาพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ให้ระเบิดในตอนนี้
“คุณอย่าไปโกรธคุณพ่อเลยนะ ......” ยังไม่ทันที่ครามจะแก้ตัวเสร็จมินพูดเสียงเฉียบและดังขัดขึ้นมา
“หุบปาก!”
ครามเงียบและมองหน้ามินที่ตาแดงกล่ำไปด้วยความโกรธ
“นายบอกฉันได้ไหมว่าพ่อของนายสั่งให้นายไปข่มขืนฉันทำไม” มินพูดต่อพร้อมเดินไปนั่งบนโซฟา มินนั่งไขว้ห่างมองครามที่ยืนอยู่
“ผมว่าเรื่องมันแล้วไปแล้วก็ให้จบไปเถอะ”
“เล่ามา!”
ครามถอนหายใจและเดินไปนั่งข้างมิน ครามพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มและเย็นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
“ถ้าผมเล่าให้คุณฟังแล้ว คุณสัญญาได้ไหมว่าจะให้เรื่องทุกอย่างมันจบแล้วเราจะเดินหน้า ไม่มองอดีตอีก”
มินสูดลมหายใจเข้าลึกๆกับคำถามของคราม เขาต้องแกล้งลืมให้อีกฝ่ายตายใจ ต้องแกล้งเล่นบทแสนดีเพื่อให้ครามสงสารมากขึ้นสินะ เขาต้องดึงครามมาเป็นพวก
“ได้สิ ถ้านายเล่าทุกอย่างให้ฉันฟัง ฉันจะพยายามลืมมัน”
“และคุณจะไม่โกรธแค้นพ่อของผม”
“ได้สิ ฉันจะพยายาม” มินหันไปมองหน้าครามพร้อมยิ้มหวาน
ครามถอนหายใจเบาๆเมื่อเห็นท่าทีของมิน แม้ว่าเขาจะยังไม่เชื่อในรอยยิ้มหวานอาบยาพิษของมินแต่เขาก็จะลองเชื่ออีกฝ่ายดู
“พ่อสั่งให้ผมไปข่มขืนคุณเพราะอยากจะให้คุณท้อง ท่านอยากมีหลาน และอยากผูกมัดคุณเพื่อให้คุณไม่สามารถที่จะปฏิเสธการแต่งงานไม่ได้”
ครามพูดจบมินพยักหน้าให้อีกฝ่าย
“เพราะแบบนี้นี่เอง แต่พ่อคุณก็ใจร้อนเนอะ แทนที่จะรอให้เราแต่งงานกันแล้วมีลูกกลับใจร้อน ต้องไปข่มขืนก่อนแต่ง” มินจ้องตาครามอย่างไม่ลดละ ก่อนจะยิ้มหวานแล้วพูดด้วยน้ำเสียงปกติ
“ฉันจะพยายามลืมก็แล้วกัน”
มินลุกขึ้นจะไปอาบน้ำแต่โดนครามจับมือรั้งไว้
“แล้วคุณจะพยายามรักผมได้ไหม”
มินชะงักเม้มปากแน่น ไม่หันไปมองหน้าคราม ก่อนจะกระตุกยิ้มหวานและหันไปยิ้มให้
“ได้สิ ฉันจะพยายาม” มินพูดจบเดินเข้าห้องน้ำไปทันที
“ปึก !!” มินทุบเคาเตอร์อ่างล้างหน้า เขากำหมัดแน่นมองตัวเองในกระจก
“คิดว่าฉันจะเชื่อในสิ่งที่นายพูดเหรอคราม นายพูดแต่นายพูดไม่หมด ฉันเชื่อหรอกว่าอาคมจะคิดแค่นั้น ฉันว่ามันต้องการทำลายศักดิ์ศรีฉันมากกว่าที่ให้นายไปข่มขืนฉัน ต้องการให้ฉับอับอายว่าท้องไม่มีพ่อ และต้องบากหน้าไปหามัน”
มินสะแหยะยิ้มร้ายให้ตัวเองในกระจก
“ฉันจะไม่ยอมให้แกทำฉันได้ฝ่ายเดียว” มินพูดเสร็จเดินไปอาบน้ำเพื่อพยายามสงบสติอารมณ์
มินตื่นแต่เช้า เขากำลังจัดการน้องซันอยู่ครามก็อาบน้ำเสร็จพอดี ครามนั่งลงใกล้มินก่อนจะพูดขึ้น
“มินผมอยากให้คุณขอโทษคุณพ่อได้ไหมเรื่องเมื่อวาน”
มินชะงักหยุดแต่งตัวให้น้องซันทันทีที่ได้ยินอีกฝ่ายพูด ครามเมื่อเห็นว่ามินนิ่งไปเลยพูดต่อ “
“การที่เราขอโทษก่อนไม่ได้แปลว่าเราผิดหรอกนะมิน แต่ผมแค่อยากให้ทุกอย่างจบ เพราะยังไงก็ยังต้องอยู่ด้วยกันในบ้านเดียวกัน ผมไม่อยากให้บาดหมางกัน เราเป็นเด็กขอโทษผู้ใหญ่ก่อนก็ไม่เสียหน้าหรอก” ครามพยายามพูดกล่อมมิน เขาเป็นคนกลางรู้สึกลำบากใจไม่อยากให้เมื่อรอยร้าว
มินขบคิดในสิ่งที่อีกฝ่ายพูดและเงยหน้ายิ้มหวานให้อีกฝ่าย
“ได้สิ”
ครามรู้สึกโล่งอกที่มินยอม แม้ว่าแอบฉงนที่แอบฝ่ายยอมง่ายเกินไป
“ผมดีใจนะมินที่คุณพยายามเหมือนที่คิดบอกผมไว้”
มินได้แต่ยิ้มหวานไม่พูดอะไรต่อ
บนโต๊ะอาหารวันนี้ดำเนินไปเรียบๆทุกคนมาทานกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา อาคมที่ดูนิ่งเหมือนทุกวันและไม่ได้จ้องมินหรือพูดแขวะมินแต่อย่างใด
“คุณพ่อครับ มินมีอะไรจะคุยด้วย” ครามเปิดขึ้นมาเมื่อเห็นว่าทุกคนทานอาหารเสร็จหมดแล้ว
“อะไรเหรอ” อาคมพูดนิ่งๆอย่างไว้ท่าที
ครามพยักหน้าให้มินและแอบบีบมือให้กำลังใจใต้โต๊ะ มินยิ้มตอบครามและลุกขึ้นไปนั่งคุกเข่าข้างๆอาคม
“มินกราบขอโทษเรื่องเมื่อวานนะครับ มินเป็นเด็กมินเลยมาขอโทษคุณพ่อที่ทำไม่ดีใส่ หวังว่าคุณพ่อจะให้อภัยมิน” มินกราบลงที่ตักอาคมก่อนจะเงยหน้ายิ้มหวานให้
อาคมยิ้มตอบและลูบหัวมินเบาๆ
“ฉันให้อภัยหนูมินอยู่แล้ว ฉันก็มีส่วนผิดที่เอาเรื่องในอดีตมาพูด ตอนนี้ฉันรู้แล้วละว่าอดีตก็คืออดีต ฉันไม่เอามันมาคิดมากแล้วละ”
มินแอบแปลกใจกับท่าทีของอาคมที่ง่ายเกินไป แต่ก็ยิ้มตอบอาคมไป
“ถือว่าจบไปนะครับเรื่องเมื่อวาน ผมขอบคุณคุณพ่อมากนะครับ” ครามพูดสรุปและยกมือไว้อาคม อาคมพยักหน้าให้ มินเลยลุกขึ้นมานั่งที่เดิม
“เอาละ ฉันขอตัวนะ ต้องเข้าบริษัทแต่เช้า” อาคมลุกขึ้นจากโต๊ะอาหารไป
“ฉันก็ต้องไปแล้วนะมิน เจอกันตอนเย็นนะ” ครามลุกขึ้นพร้อมจูบหน้าผากมินเบาๆแล้วออกไปทำงาน
มินนั่งนิ่งบนโต๊ะอาหาร ก่อนจะเห็นว่าคิมมองเขาอยู่
“นายไม่ไปเรียนเหรอคิม”
“วันนี้ไม่มีเรียน”
มินพยักหน้าให้ก่อนจะลุกขึ้นยืนกำลังเดินออกไปด้านนอก
“เท้าคุณเป็นไงบ้าง” คิมถามขึ้น
“ก็ดีขึ้นแล้ว ขอบใจที่เป็นห่วงนะคิม” มินยิ้มหวานตบท้ายก่อนจะเดินออกจากห้องไป
__________________________________________________________________
มาต่อให้แล้วครับ ตอนที่ผ่านมาหลายคนบอกว่าอาคมดูเจ๊ไป ฮ่าๆ จริงๆอาคมเป็นผู้ชายหวานๆนะ แต่เพียงเพราะประสบการณ์และหน้าที่ที่ต้องมาอยู่ ณ จุดนี้ทำให้ต้องมีมาด แต่เมื่อวานสติหลุดเลยเอานิสัยเก่าๆมาใช้บ้าง อิอิ
ตอนนี้เฉลยเรื่องอีกแล้ว มีใครพอจะเดาอะไรได้บ้างไหม
ช่วงนี้คนเขียนติดละครสุดแค้นแสนรักมาก แซ่บจริงๆชอบ ฮ่าๆ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :กอด1:
-
:katai1: :katai1: :katai1: ไม่อยากจะเดาอะไรต่อละ รอตอนต่อไปอย่างเดียวเลยแล้วกัน ขอแค่มาลงไวๆก็พ๊ออออออออออออ :serius2:
-
เรารู้สึกเหมือนกับว่าครามเป็นลูกที่เกิดจากอาคมกับพ่อมิน
คิดมาตลอดว่าอาคมรักพ่อมินถึงได้แค้นพ่อกับแม่มินมาก
แต่ถ้าหากว่าอาคมไม่ได้รักพ่อมินแต่ถูกข่มขืนแล้วท้องเพื่อให้กลับไปเจรจายอมแต่งงานกับพ่อมินเพราะว่าท้องไม่มีพ่อ
แล้วพ่อมินก็หักหลังทำมห้ขายหน้าด้วยการไปแต่งงานกับแม่มินที่เพื่อนสนิทของอาคมตามที่วางแผนไว้เพราะว่าอยากหักหน้าตระกูลอาคม จะยิ่งแซ่บไปกว่านี้ถ้าหากว่าอาคมมีแฟนอยู่แล้วยิ่งเดิกเป็นแม่มินก็สุดยอดค่ะ
คิดว่าอาคมเจตนาให้มินโดนข่มขืนแล้วท้องเพื่อให้ยอมแต่งงานกับครามเพื่อแก้แค้นและเอาลูกของมินตามคำทำนาย
2ตระกูลนี้น่าจะเป็นศัตรูกันมานานมากกว่าเป็นเพื่อนกันอย่างที่พ่อมินบอกมิน
ที่คิดแบบนี้เพราะว่าอาคมแค้นมากๆ แค้นฝังหุ่นเลยทีเดียว ซึ่งมันต้องไม่ใช่ธรรมดา
เรายังสงสารอาคมนะ สมมุติว่าถ้าหากว่าพ่อมินทำอาคมจริงๆแล้วทีหลังมินรู้ความจริงเราก็อยากรู้ว่ามินจะคิดยังไง
ขอโทษค่ะ ว่างมากไปหน่อย ลูกกรอกน้ำเข้าตู้เย็นแทนหมดแล้ว 5555
-
เดายากจริงๆ เอาใจช่วยน้องมินนะ
-
นึกว่าป้าแยัมกับอุไร :katai4:
-
มันส์มาก :katai4:
-
พ่อมินต้องมีความลับอะไรอยู่แน่ๆ อาคมก็เหมือนกัน ความลับจริง
-
:mew1:
-
เรารู้สึกสงสารครามทำไมไม่รู้ฟ่ะ ยังไงก็ชอบครามอยู่ดี
แต่ครามต้องเข้มแข็ง กล้าลุยกะพ่อเพื่อเมียมากกว่านี้นะ
-
รู้สึกปมยังไม่ครายยย
-
บอกไม่ถูกเลยว่าจะดำเนินไปยังไง
-
เราติดตามเรื่องนี้ ชอบมากเลย
แต่เบื้องหลัง คงน่าสงสาร อาคม อะ ที่ร้ายเพราะมีสาเหตุ
เราไม่ชอบทัั้งแม่มิน และพ่อของมินเลย
:hao5: :hao5: :hao5:
-
เหนื่อยแทนมิน
-
พ่อมินจะสบายเกินไปนะ เค้าห้ำหั่นกันแทบเป็นแทบตาย
เหมือนพยายามไม่รับรู้อะไรเลย ไม่คิดว่าตัวเองมีส่วนผิดด้วยซ้ำมั้ง
มาอยู่บ้านนี้ด้วยกันไหมคุณพ่อ เผื่อเรื่องนี้จะมันเข้าไปอีก
:z10:
-
สงสารคิม แต่ก็เห็นใจคราม ... ง่าาา 3P มั้ยละ 555 :katai5: :hao5:
-
ต๊ายยยยย มันต้องมีอะไรในกอไผ่แน่ๆ เลย
-
แอ็คติ้งเริ่ดกันทั้งพ่อผัวและลูกสะใภ้ สงสารคิมที่ได้แต่อยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ
-
แซบบบ เข้มข้นจริงๆ o13
-
ขอบคุณ :)
-
เริ่มเกลียดครามล่ะ ถ้าเราเป็นมินก็คงไม่รักมันอ่ะ
แหม่ "เรามาเริ่มต้นกันใหม่" "ช่วยลืมเรื่องนั้นไปเถอะ" ตลกกก โดนข่มขืนนะ
ถึงจะมีลูกแต่ถ้าอยู่กับครอบครัวแบบนี้เป็นซิงเกิลมัมดีกว่า ตอนแรกก็เชียร์ให้มีพ่อ
แต่พ่อมันเชี่ยเกิน ไม่สิ ทั้งครอบครัวพ่อมันอ่ะเชี่ยเกิน ยิ่งอ่านตอนนี้ยิ่งรู้สึกว่า
อีครามนี่โคตรเห็นแก่ตัว เรื่องนี้ไม่ต้องมีพระเอกก็ได้นะ อ่านถึงตอนนี้แล้วแบบ :fire:
มินเอาคืนพวกมันเลยนะ เราคิดว่ามินยังไม่รักมันเพราะอ่านๆมานี่แค่หวั่นไหวเล็กน้อย เล็กน้อยจริงๆ
เอาคืนให้เจ็บแสบเลยมิน ลูกไม่มีพ่อแต่เราก็เลี้ยงให้ดีได้ โดยเฉพาะครอบครัวพ่อแบบนั้น ขอบายยยย
-
จะเป็นยังไงต่อว่ะเนี่ย :ling1:
-
ทำไมยิ่งอ่านยิ่งสงสารครามก็ไม่รู้ เหมือนคนแบกรับทุกอย่างเอาไว้ พูดยากนะยิ่งคนสั่งเป็นพ่อหรือแม่มั้ง สั่งมาแล้วก็ต้องทำ อาคมอาจจะเล่าถึงความหลังให้ครามฟัง แต่ไม่รู้จะบิดเบือนความจริงมากแค่ไหน ส่วนคิมอาคมอาจจะไม่บอกแต่ได้ยินเองก็ได้ และอาคมรู้เข้าเลยสั่งห้ามยุ่ง เห็นใจคิมเหมือนกัน แต่ก็ชอบครามมากกว่าเพราะอย่างที่บอกอาคมบังคับครามมากกว่าคิม :เฮ้อ: ครามไม่ใช่คนโง่ ทำไมครามจะดูมีนไม่ออกแต่เพราะครามเริ่มรักมีนและอยากสร้างครอบครัวครามเลยมองข้ามไป ไม่ใช่ว่าครามไม่ปกป้องมีนกับลูกนะ ครามเมื่อเห็นมีนกับลูกโดนอาคมทำแรงเกิน ครามก็จะออกหน้าทุกครั้ง ในตอนนี้น้อยใจแทนครามจัง เหมือนมีนจะโทษเป็นความผิดของครามเต็มๆ ที่ทำกับตัวเอง และเหมือนจะเห็นใจคิม แต่ความรู้สึกคิดว่าครามพูดเพื่อตัดปัญหาเรื่องมีนกับคิม ยังมั่นใจว่า คนที่ขืนใจมีนจริงๆ คือ คิม และ น้องซันเป็นลูกคิมกับมีน แต่อาคมรู้ว่าคิมรักมีนก่อนแล้วเลยสั่งให้ครามแต่งงานกับมีนแทน โดยที่คิมอาจจะโวยวายแต่ขัดพ่อไม่ได้แน่ๆ เข้าใจความรู้สึกมีนนะว่าเจ็บปวดที่โดนขืนใจ ถ้ามีนจะเอาคืนก็ไม่ว่าแต่อยากให้พอเหมาะพอควรอย่าถึงกับให้มีใครตายเลย อีกอย่างมีนควรจะเค้นความจริงกับพ่อตัวเองบ้างนะ อย่าปักใจเชื่อแต่ว่าทางอาคมไม่ดี ลองกลับไปถามพ่อตัวเองดูบ้างว่าทำอะไรไว้ :katai2-1:
-
มันจะเป็นยังไงต่อ
-
สรุปแล้วความจริงอาคมเคะมาก (??????) เเต่ก็ดี เพราะเราชอบคนน่ารัก
-
บอกคนเขียนตามตรงนะ ไม่ดงไม่เดาแล้ว อรมเสียเดาไปก็ผิด เช๊อะ :a5:
-
ThankS
-
เนื้อเรื่องกำลังเข้มข้นเลย รีบมาต่อนะคะ
อ่านไปนี่ขี้เกียจจะเดาเนื้อเรื่องเลย หักไปย้อนมา :katai1:
-
มาต่อเร็วๆนะ โอยยยยยยยย
-
ต่างคนต่างมีแนวทาง แผนการเป็นของตัวเองสินะ แล้วจะลงมือทำอะไรกันต่อล่ะเนี่ย :hao4:
-
มินจะทำอะไรอีกน้าาา
-
สนุกมากๆคับ มินน่าสงสารมากๆนะ กลายเป็นคนจมอยู่กับความแค้นฝังใจไปเลย อาคมไปทำเขาก่อนนี่เนาะ ยังเชียร์ครามให้เอาชนะใจมินให้ได้นะ
-
:pig4: :กอด1:
-
ไม่เอาคิม จะเอาครามมมมมมมมมมมมม :z3:
-
จะร้ายอะไรกันนัก
-
ทีมคิม#. หวังว่าจะสมใจ แต่ดูยากเหลือเกิน พ่อเขยลูกสะใภ้มันมากจริงๆ
-
รอดูต่อ
-
ข่ม ขืน ฝืน รัก
ตอนที่23
เวลาผ่านไป3เดือนกว่า สถานการณ์ในบ้านดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด มินและอาคมไม่ได้มีสีหน้าที่บึ้งตึงใส่กันอีก การพูดคุยแต่ละครั้งมักจะมีรอยยิ้มประดับเล็กน้อย แม้เขาจะรู้ก็เถอะว่าทุกอย่างนั้นเป็นแค่ละครฉากหนึ่ง ตลอดสามเดือนกว่าที่ผ่านมา มินและครามมีความสัมพันธ์ที่ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ครามดูแลมินอย่างดี เอาอกเอาใจมินทุกอย่าง แต่มินก็รู้สึกได้ถึงสายตาของคิมที่คอยมองเขาตลอด อีกฝ่ายไม่ค่อยได้พูดคุยกับเขามากนักตั้งแต่วันนั้น แต่เขามักเจอคิมอยู่เสมอ ทั้งสองได้แค่ยิ้มให้กันและกัน อีกอย่างช่วงนี้เหมือนคิมใกล้จะเรียนจบและมาทำงานในบริษัทมากขึ้น อีกฝ่ายจังต้องดูแลอะไรหลายๆอย่าง ไม่ได้ตัวเปล่าเล่าเปลือยเหมือนแต่ก่อน แต่ก็นั้นแหล่ะ การที่คิมมาช่วยงานในบริษัททำให้ครามดูผ่อนคลายลง ไม่ทำงานหนักเหมือนเมื่อก่อน
“แอ๊ แอ๊” เสียงน้องซันที่ตอนนี้เข้าหกเดือนแล้วดังขึ้น ทารกน้อยอวบอ้วนน่าฟัดที่สุด ตอนนี้พูดเก่ง อ้อแอ้ตลอดเวลา มินโชคดีที่น้องซันเป็นเด็กเลี้ยงง่าย ไม่ร้องไห้บ่อย
“ว่าไงครับน้องซัน” มินเดินเข้าไปหาน้องซันที่นอนคว่ำอยู่ อีกฝ่ายเรียกเขาเพราะกำลังเหนื่อยจากการนอนคว่ำมากไป
มินยิ้มหวานให้ลูกชายก่อนจะช้อนอุ้มอีกฝ่ายขึ้นมา ทารกน้อยยิ้มกว้างทันที่เห็นผู้เป็นแม่ รอยยิ้มของทารกน้อยทำเอาผู้เป็นแม่อดที่จะยิ้มตามไม่ได้
“หิวแล้วเหรอครับ” มินพูดกับลูกชายตัวน้อยก่อนหยิบขวดนมที่ตั้งไว้ป้อนให้กับทารกน้อย
น้องซันดูดนมอย่างรวดเร็ว มินยิ้มเบาๆ บางทีเขาอาจจะคิดผิดว่าทารกน้อยเหนื่อย แต่จริงๆอีกฝ่ายอาจจะหิวก็ได้
“มิน” เสียงเรียกดังขึ้นจากประตุทำให้มินหันไปมองเจอครามยืนอยู่
“กลับมาแล้วเหรอครับ ทำไมวันนี้เลิกไวจัง” มินหันไปพูดยิ้มๆให้กับอีกฝ่าย
“รีบกลับเพราะคิดถึงมินและลูกไง” ครามยิ้มพร้อมส่งสายตาเจ้าชู้ให้มิน มินส่ายหน้าเบาๆ ตลอดเวลาสามเดือนที่ผ่านมาครามดูจะแสดงอารมณ์มากขึ้น มากกว่าที่รู้จักกันตอนแรกๆ
ครามเดินเข้ามากอดมินจากด้านหลังพร้อมหอมแก้มมินเบาๆ ครามก้มลงมองทารกน้อยในอ้อมกอดของผู้เป็นแม่แล้วยิ้ม นี่แหล่ะสิ่งที่เขาปรารถนา ครอบครัวเล็กๆที่มีความสุขเต็มไปด้วยความอบอุ่น
“ก็อกๆ” เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้ครามผละออกจากในและเดินไปเปิดประตู
“ว่าไงไอ้คิม” ครามเรียกน้องชายขึ้นเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเป็นคนที่ยืนอยู่หน้าประตู
“คุณพ่อให้ผมมาบอกพี่ว่างานการกุศลพรุ่งนี้ให้พี่ไปแทน”
“ทำไมละ ไหนตอนแรกท่านบอกจะไปเอง”
“ผมก็ไม่รู้ พ่อให้มาบอกแค่นี้ แล้วอีกอย่างวันนี้พ่อชวนออกไปทานข้างนอกบ้าน 6โมงเย็นเจอกันข้างล่าง”
“โอเคๆ” ครามพยักหน้ารับคำ
คิมเมื่อมาส่งสารเสร็จก็อดที่จะมองมินที่ยืนอุ้มน้องซันอยู่ไม่ได้ คิมเลยก้าวเข้ามาในห้องพร้อมหันไปพูดกับคราม
“ผมขอเข้าไปดูหลานหน่อย”
คิมเดินเข้ามาใกล้มิน มินที่รับรู้ตั้งแต่คิมยืนอยู่หน้าห้องแล้วหันไปส่งยิ้มให้กับอีกฝ่าย
“ผมขออุ้มหลานหน่อยได้ไหม”
“ได้สิ” มินส่งน้องซันให้กับคิม ทารกน้อยที่ทานนมจนอิ่มแล้วหันมายิ้มให้กับผู้เป็นอา
คิมมองน้องซันก่อนจะยิ้มตาม เขารู้สึกรักและผูกพันกับน้องซันอย่างบอกไม่ถูก คิมอุ้มน้องซันก่อนจะหอมแก้มน้งซันเบาๆ ทารกน้อยที่โดนหอมแก้มร้องเอิ๊กอ๊ากทันทีเพราะโดนหนวดที่เพิ่งขึ้นหน่อยๆของคราม
“เอิ๊ก เอิ๊ก”
“น้องซันคงจะจั๊กจี้หนวดนาย” มินพูดขึ้นเมื่อเห็นคิมยังฟัดแก้มน้องซันต่อ
“ฮ่าๆ ผมก็ว่างั้น” คิมพูดพร้อมยกมือที่ว่างลูบคางตัวเองเบาๆ
“ทำไมถึงไว้หนวด ไว้เคราละ” มินถามขึ้นอย่างสงสัย เมื่อก่อนคิมหน้าเกลี้ยงใส แต่เดี๋ยวกลับเริ่มไว้หนวดไว้เครา เขาไม่ปฏิเสธเลยว่าการที่อีกฝ่ายไว้หนวดไว้เคราทำให้อีกฝ่ายดู หล่อ เข้ม ดิบไปกว่าเดิม
“เปลี่ยนลุคบ้าง” คิมตอบยิ้มๆ
ครามที่ยืนมองคนทั้งสองคนสนทนากันทำให้เขารู้สึกหวิวในใจอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งน้องซันที่ดูเหมือนจะมีปฏิกิริยาที่ดีกับคิม
“จะเปลี่ยนลุคเอาใจสาวที่ไหนหรือเปล่าไอ้คิม” ครามกดความรู้สึกตัวเองไว้ก่อนจะพูดขึ้นอย่างล้ออีกฝ่าย
“เปล่าหรอกพี่” คิมตอบยิ้มๆพร้อมช้อนตามองมิน แต่กระพริบตาก่อนพยายามปั้นยิ้มเมื่อเห้นสายตาของคิม
“พี่คิดว่าแกไปชอบสาวหรือหนุ่มที่ไหนซะอีก ใกล้จบแล้วมองๆไว้บ้างก็ดี” ครามพูดพร้อมเดินเข้าไปใกล้คนทั้งสามมากขึ้น ครามเลือกที่จะยืนใกล้มินอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ
คิมมองพี่ชายแล้วอดที่จะยิ้มไม่ได้ ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าพี่ชายคิดอะไรอยู่
“ผมมีคนที่สนใจอยู่แล้วพี่ สนใจมาตลอด แต่ไม่น่าโดนแย่งไปเลย” คิมพูดขึ้นก่อนจะมองมินอย่างมีความหมาย
คำพูดของคิมทำเอามินตัวแข็ง ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายหมายความว่าไง ส่วนครามที่ยืนอยู่ข้างๆหน้ากระตุกทันทีแต่ก็พยายามที่จะไม่แสดงสีหน้า
บรรยากาศในห้องนิ่งเงียบไป และดูกดดันอย่างบอกไม่ถูก ครามเลยยิ้มขึ้นก่อนจะพูดขึ้น
“พี่ว่าอะไรที่มันไม่เป็นไปไม่ได้แกก็ควรที่จะปลงและเดินหน้าใหม่เถอะ”
“พี่อย่ารีบสรุปสิ สงครามยังไม่จบอย่าเพิ่งนับศพทหาร” คิมพูดยิ้มๆ ก่อนจะก้มลงไปฟัดแก้มน้องซันต่อ
“เอิ๊ก อ๊าก”
ครามยืนมองคิมที่เล่นกับน้องซัน เขารู้สึกหวั่นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ความรู้สึกเขาเหมือนกำลังจะถูกแย่งอะไรบางอย่างไป
“เอาละ พ่อแค่นี้ อาค่อยมาเล่นกับน้องซันอีกนะ” คิมพูดกับน้องซันเบาๆ ก่อนจะจุ๊บแก้มน้องซันส่งท้ายและส่งน้องซันคืนให้มิน
มินที่ยืนฟังทุกอย่างอยู่ตลอดได้แต่ส่งยิ้มให้คิมและรับน้องซันมาอุ้มไว้
“ผมไปก่อนนะพี่ อย่าลืมที่นัดกันไว้ละ” คิมพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกจากห้องไป
คิมออกไปครามทิ้งตัวลงบนโซฟาทันที มินหันไปมองครามที่มีสีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัด
“คุณคิดมากเรื่องที่คิมพูดเหรอ” มินนั่งลงข้างๆครามพร้อมมองอีกฝ่ายอย่างเป็นห่วง ถึงยังไงครามก็ดีกับเขามาตลอด เขาก็อดที่จะห่วงไม่ได้
“ไม่มีอะไรหรอก” ครามพยายามยิ้มให้มินและทำเหมือนไม่สนใจ
“คุณจะแบกทุกอย่างไว้คนเดียวไม่ได้หรอกนะคราม เราสองคนเป็นสามีภรรยากันนะ อะไรที่ฉันแบ่งเบาคุณได้ฉันก็อยากทำ”
มินวางน้องซันไว้บนที่นอนก่อนจะมานั่งใกล้ๆครามและจับมืออีกฝ่ายให้กำลังใจ
“ผมแค่กังวลอะไรที่ไร้สาระ”
“มันไม่ไร้สาระหรอกถ้าคุณกังวลมัน” ครามหันมาสบตากับมินพร้อมกอดมินไว้แน่น
“ผมกลัวว่าผมจะเสียคุณและลูกไป” ครามกระซิบบอกมินแผ่วเบา
“ฉันจะไปไหนได้ละ คุณอย่าคิดมากเลย” มินพยายามปลอบอีกฝ่าย แต่สมองกำลังคิดปะติปะต่อเรื่องราวต่างๆ
“ผมกลัวว่าคุณจะรักไอ้คิม”
“ทำไมละ ฉันพยายามห่างเขานะ ทำไมคุณกลัวว่าฉันจะรักเขา”
“เพราะว่าคิมมันรักคุณมากไงละมิน ผมกลัวว่าคุณจะใจอ่อนให้กับมัน ความรักของมันมั่นคงเพราะมันรักคุณมานานมาก”
“แล้วความรักที่คุณให้ฉันไม่มั่นคงเหรอ” มินถามครามขึ้นมาจากส่วนลึกของหัวใจ
“มันมั่งคงสิ ผมรักคุณมาก รักคุณไม่แพ้ไอ้คิมแน่” ครมผละออกจากมินและสบตาอีกฝ่ายอย่างมีความหมาย
“แล้วคุณจะไปกลัวอะไร คุณรักฉันไม่แพ้คิมและคุณก็อยู่ใกล้ฉัน อยู่ในฐานะของสามีฉัน”
“นั้นสิเนอะ” ครามตอบพร้อมรอยยิ้ม ก่อนจะจูบหน้าผากมินเบาๆ
มินยิ้มหวานตอบคราม แต่เขายังรับรู้ได้ถึงสายตากังวลของอีกฝ่าย กังวลอะไรบางอย่างที่ยังไม่บอกเขา
ค่ำของวันนั้นพวกเขามากินข้าวนอกบ้านกันที่ร้านอาหารบรโรงแรมหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยา วิวสวยงามติดแม่น้ำพร้อมลมที่พัดเบาๆทำให้บรรยากาศอาหารเย็นวันนี้ดูโรแมนติกไม่น้อย
“อิ่มไหมหนูมิน” อาคมถามขึ้นเมื่อเห็นว่ามินหยุดทานแล้ว
“อิ่มแล้วครับคุณพ่อ” มินพูดขึ้นยิ้มๆพร้อมจับน้องซันที่นั่งบนตักเขาให้นั่งให้ดีเพราะอีกฝ่ายเริ่มซนจับนู้นนี้
“เหนื่อยไหม ท่าทางตาหนูจะซนไม่น้อย”
“ก็เหนื่อยครับ แต่มันก็เป็นหน้าที่ของแม่” มินพูดยิ้มๆก่อนจับมือทารกน้อยที่เริ่มเล่นผ้าเช็ดปาก
“น้องซันแค่ซนครับพ่อ แต่ไม่ค่อยงองแง” ครามที่นั่งข้างมินพูดขึ้นพร้อมลูบหัวทารกน้อยเบาๆ
“น้องซันหกเดือนแล้วสินะ หย่านมแล้วสิ” อาคมยังชวนคุยไปเรื่อยระหว่างรอของหวาน
“ใช่ครับ ตอนนี้กินนมผงจุไม่น้อยเลย” มินเป็นฝ่ายตอบขึ้น
“แบบนี้ก็ห่างแม่ได้แล้วสิ” อาคมพูดพร้อมหัวเราะขึ้นเบาๆแล้วพูดต่อ “ปู่จะได้พาไปออกงานบ้าง”
ประโยคหลังของอาคมไม่ได้ทำให้มินรู้สึกดีขึ้น แต่เขาก็ต้องแสร้งหัวเราะไปตามบท
เขารู้และระวังตังมาตลอด เขารู้และไม่เชื่อว่าเรื่องของเขาและอาคมจะจบลงง่ายๆ
สถานการณ์ของเขาและอาคมตอนนี้เหมือนไฟใต้น้ำที่นิ่ง รอวันจะปะทุมากกว่า
และเขาจะไม่ยอมให้อีกฝ่ายทำอะไรเขาฝ่ายเดียวแน่
“เอ้า ไอ้คิม” เกมส์เพื่อนของคิมทักขึ้น เกมส์กำลังเดินมาที่โต๊ะไม่ไกลนักจากโต๊ะของคิม
“เอ้า ไอ้เกมส์ มากับใครวะ” คิมที่นั่งข้างอาคมทักเพื่อนขึ้น
“มากับเด็ก” เกมส์พูดยิ้มๆทำให้เพื่อนทั้งสองหัวเราะออกมาอย่างเข้าใจกันและกัน ไม่นานนักคิมก็เห็นผู้หญิงเดินตามเกมส์มา
“สวัสดีครับคุณพ่อ สวัสดีครับพี่คราม และสวัสดีครับพี่มิน ” เกมส์หันไปไหว้ทุกคนบนโต๊ะและหันไปสนใจกับทารกน้อย
“นี่น้องซันใช่ไหมครับ”
“ใช่ ลูกฉันเอง” ครามเป็นฝ่ายตอบขึ้นมา เกมส์ที่ได้ยินคำตอบเลยพูดขึ้นเสียงสูง
“อ๋อครับ น่ารักดีนะครับ อ้วนน่าฟัดเชียว” เกมส์พูดเสร็จหันมามองหน้าคิม คิมทำหน้าเข้มใส่เพื่อนทำให้เกมส์หัวเราะขึ้นมาและขอตัวไปที่โต๊ะ
อาคมนั่งมองคิมและครามสลับกันก่อนจะหันไปทานของหวานต่อ เขาเหลือบมองมินเล็กน้อยก่อนจะคิด คิดว่าเหตุการณ์จะเป็นไปตามที่เขาวางไว้ใช่ไหม
มินขอตัวมาเข้าห้องน้ำ ครามจะตามาด้วยแต่เขาให้ครามอยู่กับลูกที่โต๊ะ ระหว่างที่มินกำลังล่างมืออยู่ก็เหลือบไปเห็นเกมส์ที่ยืนพิงประตูห้องน้ำอยู่ มินหันไปสบตาอีกฝ่าย เขาอยากรู้ถึงท่าทีของอีกฝ่ายในเมื่อกี้เหมือนกัน
“มีอะไรหรือเปล่า” มินถามเกมส์ขึ้น
“คุณดูมีความสุขดีกับครอบครัวของคุณนะ” เกมส์เปิดฉากทันที แค่มองก็รู้ว่าพี่ครามและมินดูมีความสุข และอบอุ่นเพราะมีเจ้าตัวเล็กมาคอยเต็ม
“ใช่ ครามเขาดูแลฉันดีมาก”
“แต่คุณคงลืมเหตุการณ์ในวันนั้นไปแล้วสินะ”
“เหตุการณ์อะไร” มินถามพร้อมขมวดคิ้ว
“ที่คุณโดนข่มขืนไง” เกมส์กระตุกยิ้มมองมิน มินเชิดหน้าก่อนจะเบ้ปากอย่างสมเพชเกมส์
“เลิกเอาเรื่องนี้มาขู่ฉันสักที ฉันรู้ความจริงหมดแล้วว่าคืนนั้นฉันไม่ได้โดนข่มขืน ฉันได้กับครามคนเดียว”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” เกมส์หัวเราะลั่นห้องน้ำ ทำให้มินรู้สึกแปลกทันที
“คุณรู้ความจริงว่าคุณไม่โดนข่มขืน แต่คุณอาจจะรู้ความจริงไม่หมดนะครับ” เกมส์ล็อคประตูห้องน้ำพร้อมเดินเข้ามาใกล้มินเรื่อยๆ
“นายหมายความว่าไง” มินพูดขึ้นเสียงเฉียบและเริ่มกังวลกับสิ่งที่เกมส์พูด
“หึ ความจริงนี่มีเพียงผม ไอ้ต่อและไอ้คิมเท่านั้นที่รู้ แม้แต่พี่ครามยังไม่รู้ ถ้าพี่ครามเป็นคนบอกความจริงกับคุณก็คงบอกหมด แต่ถ้าไอ้คิมบอกแปลว่ามันบอกไม่หมด”
“แล้วที่ฉันยังไม่รู้คืออะไร”
“คืนนั้นพี่ครามได้กับคุณจนพอใจก็นอนพักด้านนอก แต่ใครจะรู้ว่ากลางคืนมีคนแอบย่องไปมีอะไรกับคุณอีกจนถึงเช้าและผมเป็นคนดูต้นทางให้”
คำพูดของเกมส์เหมือนฟ้าผ่ากลางใจเขา งั้นแปลว่าน้องซันอาจจะเป็นลูกของทั้งคิมและครามได้เหรอ
“พวกนายมันเลว” มินด่าออกไปอย่างเกลียดชัง ตามินแดงกล่ำไปด้วยความโกรธ โกรธที่โง่โดนหลอกซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ถ้าคืนนั้นมืนทบทวนดีดีเขาโนข่มขืนสักพักก็หยุดไปจนเขาเกือบหลับแต่ก็โดนปลุกขึ้นมาอีกและรสรักนั้นเปลี่ยนไป
“ใช่ มันเลวกันหมด พี่ครามก็เลวที่เอาคนที่น้องชายตังเองชอบได้อย่างหน้าตาเฉย ไอ้คิมมันก็เลวที่ย่องไปเอาว่าที่คู่หมั้นของพี่ชาย”
“ไม่มีใครรู้เรื่องนี้ไปมากกว่านี้ใช่ไหม” มินพยายามสะกดความเกลียดชังทั้งหมดไว้และหันไปพูดกับเกมส์
“ใช่ ผมคันปากอยากจะพูดเรื่องนี้มานานแต่ไอ้คิมมันห้ามผมเอาไว้ เพราะมันไม่อยากให้คุณเสียใจ ก็อุตส่าห์วาดฝันครอบครัวที่อบอุ่นกับพี่ครามไว้แล้วนิ แต่วันนี้ผมต้องพูด ผมไม่ทนที่จะเห็นเพื่อนของผมต้องเสียใจเพราะเห็นพี่ชายของคุณและคุณรักกัน บนความทุข์ของเพื่อนผม เพื่อนผมแอบมองคุณมานาน ผมอยากให้มันได้สมหวังบ้าง”
เกมส์เว้นช่วงก่อนจะเดินเข้ามาใกล้มินมากขึ้นและพูดต่อ
“สุดท้ายคนที่ผมสงสารที่สุดก็คงเป็นคุณ คุณสงสารที่ไม่รู้ความจริงสักทีว่าพ่อของลูกเป็นใคร”
มินกระตุกไปทันทีที่เกมส์พูดจบ เขาเม้มปากแน่น ความรุ้สึกตอนนนี้มันตีรวนกันไปหมด
“ฉันขอบใจนายก็แล้วกัน” มินเดินกระแทกเกมส์ออกไป แต่ไม่ทันจะเปิดประตูออกไปก็โดนอีกฝ่ายขัดขึ้นซะก่อน
“ผมหวังว่าคุณจะพิสูจน์ความจริงสักทีว่าน้องซันเป็นลูกของใคร ผมก็รอลุ้นอยู่เหมือนกัน”
มินหยุดเดินและชะงักไป ก่อนจะเชิดหน้าเปิดประตูออกจากห้องน้ำไป
เกมส์ที่มองมินเดินออกไปหัวเราะกับตัวเองขึ้นมาเบาๆก่อนจะเดินออกไปที่จุดสูบบุหรี่ เขาหยิบบุหรี่ขึ้นสูบและเหม่อมองแม่น้ำที่ไหลไปเรื่อยๆ
เขาทนมาที่จะต้องจะปกปิดเรื่องนี้ เขาสงสารคิมเพื่อนเขาที่ต้องมาทนเห็นพี่ชายของตัวเองรักกับคนที่คิมรักมาตลอด เขาไม่เคยเห็นน้ำตาของเพื่อนก็ได้เห็นในวันที่คนทั้งสองแต่งงานกัน เพื่อนเขาทั้งเมามายและน้ำตาอาบแก้ม คิมมันพยายามลืมมิน พยายามคั่วทั้งผู้หญิงและผู้ชายไม่ซ้ำหน้าแต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้ คิมต้องหยุดและพยายามช่วยงานในบริษัทเพื่อให้ลืมเรื่องราวของมิน แต่คิมก็ไม่เคยลืมมินได้เลย คิมถือไพ่ใบสุดท้ายไว้แต่ก็ไม่เลือกที่จะใช้ คิมรักมินมากเกินไปที่จะเห็นมินเสียใจถ้าทุกอย่างที่วาดฝันครอบครัวที่สมบูรณ์ต้องพังทลาย และสุดท้ายคิมก็รักพี่ชายไม่แพ้กัน เลยเลือกที่จะไม่ทำลายความสุขของพี่ชายตนเองที่มีความสุขกับครอบครัวของตน
เกมส์ถอนหายใจก่อนจะขยี้บุหรี่ลงในกระบะสำหรับทิ้งบุหรี่ หมดหน้าที่ของตัวประกอบอย่างเขาและสินะ เขานึกถึงหน้าเพื่อนรักของเขา เขาและคิมเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ม.1 เขายินดีที่จะเห็นเพื่อนที่เขารักมีความสุขสักที แม้ว่าผลน้องซันยังไม่รู้ว่าเป็นลูกใคร แต่อย่างน้อยเขาก็ยังได้จุดความหวังสุดท้ายของเพื่อนที่เขารัก และรักที่สุด
รักมาตลอด
“ไอ้ต่อ กูบอกความจริงกับมินไปแล้ว” เกมส์ยกโทรศัพท์ขึ้นพูดกับเพื่อนของเขาอีกคน อีกฝ่ายมีน้ำเสียงตกใจ เกมส์เลยกดวางโทรศัพท์และดูภาพหน้าจอที่ปรากฏขึ้น
ภาพของเขา คิม ต่อ แต่ในรูปคิมกอดคอเขาไว้และเขาเผลอมองอีกฝ่ายด้วยความรู้สึกที่อัดอั้นมาตลอด
____________________________________________________________________
มาต่อละครับ มาดึกมากกกกก ฮ่าๆ ไม่สิจะเช้าละ
เรื่องน้องซันใกล้จะถึงบทเฉลยแล้วนะหลังจากเดากันมาตลอด
เกมส์ดูเป็นพระเอกเนอะตอนนี้ สงสารเกมส์เล็กน้อย :hao5:
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :impress2: :L2: :pig4:
ปล. ฝากเพจของคนเขียนหน่อยนะครับ ไปกดไลค์กันได้ มีอะไรพูดคุยกันในเพจได้ ทวงนิยายได้ ถ้ามีอะไรคนเขียนจะแจ้งผ่านเพจ มีอะไรติชมได้นะครับ https://www.facebook.com/pages/Tanyapuech/1448764075422477
คนเขียนชื่อพืชนะครับ พอ อือ ชอ พืช
-
คิดว่าอาคมคงไม่รู้แน่ว่าคืนนั้นคิมก็มีอะไรกับมิน
ถ้าน้องซันเป็นลูกคิมคงไม่เป็นไปตามแผน
-
สงสารครามถ้าน้องซันเป็นลูกคิม
จะสงสารมากขึ้นถ้าหากว่ามินหันไปหาคิม
ครามคงจะได้ร้ายแน่ๆ
ว่าไปก็เลวหมดแหละ
ุถึงรักหรือแค้นก็ไม่มีสิทธิทำกันแบบนี้
วนต่อเป็นลูปไป
-
เรื่องนี้มันมีอะไรเยอะเหลือเกิน ถ้าเกิดว่าน้องวํฯเป็นลูกคิม แล้วครามล่ะ สงสารนะ :m15:
จบแบบไม่มีใครสมหวังคงจะดีกว่านะถ้าอย่างนี้อ่ะ Sad ending ไปเลย :o12:
แต่เรื่องนี้มีแนวว่าอาจจะมีคนตายตอนจบอ่ะ อาจจะเป็นคราม หรือ คิม วิ่งไปรับกระสุนแทนมิน อะไรงี้ เดาล้วนๆ :a5:
ก็กลัวว่าจะเป็นคราม แล้วสุดท้ายมินได้กับคิม แล้วน้องซันเป็นลูกคิม เฮ้อ :z3:
โอ๊ยนี่เราจะเป็นโคนันอีกละ พอๆ รออ่านเอาดีกว่า :a5:
-
:mew1:
-
แหม่ พูดซะคิมคนดี รักครามมาก รักคิมมาตลอด ไม่อยากทำให้เสียใจ มึงมันเลวตั้งแต่แรกเองนะไอ้เชี่ย :angry2:
เกลียดคิมมาก แต่อยาดสถิติ เกลียดใครคนนั้นมักจะเปนพระเอก :m31:
ไม่ๆเรื่องนี้ข้อยกเว้น :call:
-
บ้ามากอ่า สุดท้ายในเกมนี้ใครจะบอบช้ำสุด
-
เกมส์ชอบคิมมากกว่าความเป็นเพื่อนสินะ ใช่ป่ะ :katai2-1: ถึงน้องซันเป็นลูกคิม ก็อยากให้มินได้อยู่กับครามอยู่ดี มันสัมผัสได้ถึงความรักของครามที่มีต่อมินมากกว่า ครามไม่ได้ตั้งใจจะแย่งคนรักของน้องหรอก แต่เพราะเป็นคำสั่งของอาคม ทำให้ครามต้องทำถึงส่วนลึกครามจะชอบมิน แต่ถ้าโดยปกติคิดว่าครามไม่ทำแบบนั้นกับคิมแน่ ยังไงก็พี่น้องกัน อีกอย่างในเมื่อคิมชอบมินมาตั้งนานแล้วทำไมไม่เข้าไปจีบมินตั้งแต่แรก ตั้งแต่ก่อนที่จะเกิดเรื่องแบบนี้ และยังร่วมอยู่ในเหตุการณ์ด้วย ฟังเกมส์พูดยังไงก็ไม่มองว่าคิมเลวน้อยไปกว่าครามหรอก รักแต่ไม่ทำอะไรเพื่อปกป้องคนที่ตัวเองรัก และยังจะมีหน้ามาเจ็บปวด ก็ตัวเองไม่ทำอะไรเลย อย่างน้อยคิมต้องทำบ้างจะสำเร็จหรือไม่สำเร็จก็ยังขึ้นชื่อว่าได้ปกป้องคนที่ตัวเองรัก และถ้าคิมรักมินจริง อยากให้มีความสุขกับพี่ชาย ทำไมไม่ตัดใจ ยังเข้าไปพูดจาเหน็บแนมตลอด ไม่รู้สิเราไม่สัมผัสถึงความรักของคิม ถึงครามจะมาทีหลังยังทำหน้าที่ได้ดีกว่า บอกตามตรงสงสารครามที่ต้องแบกรักอะไรไว้หลายอย่าง และยิ่งถ้าต้องเสียมินกับลูกไปให้คิม ถ้าความจริงปรากฎว่าน้องซันเป็นลูกคิม ครามต้องเจ็บปวดมาก เราว่าครามเสียสละความสุขตัวเองหลายอย่างนะ ต้องรับคำสั่งจากอาคมมาตลอดเพราะเป็นลูกคนโต พอมีโอกาสมีความสุขแบบครอบครัวที่เคยอยากมีก็มาระแวงว่าจะหายไปอีก และไม่รุ้ว่าสุดท้ายจะมีใครเป็นอะไรไหม โดยเฉพาะคราม รุ้สึกถึงลางไม่ดีเลย ถ้าเป็นคิมที่เสียสละให้ก็ไม่อยาก มันจะยิ่งทำให้มินมองคิมดีขึ้นไปอีก สุดท้ายถึงน้องซันไม่ใช่ลูกครามก็อยากให้ครามได้อยู่กับมินมากกว่า แต่คิดว่ามินคงคู่กับคิมอยู่แล้วล่ะ ครามจะอยู่หรือตายอย่างมากก็ได้แค่ความระลึกถึงความดี ไม่ใช่ความรักจากมินอยู่ดี :hao5: และยิ่งตอนนี้มินรู้ความจริงเพิ่มขึ้นมาอีก ถ้ามินจะเกลียดครามไม่ใยดีก็ควรจะไม่ใยดีคิมด้วยเช่นกัน เพราะคิมก็ถือว่าข่มขืนมินอยู่ดี :m16:
-
สงสารมินที่สุดแหละ...
-
ต้องขอชมคนเขียนเลยนะคะว่า ผูกเรื่องได้ค่อนข้างดีมากเลยที่เดียว ผูกปมเรื่องได้ดีในขณะเดียวกันเมื่อปมแรกค่อยๆคลี่คลายก็จะเจอปมใหม่ที่ว่างไว้แล้ว ที่ สำคัญคุณเขียนอารมณ์ของตัวละครออกมาได้ดีมากจนทำให้ผู้อ่านรู้สึกอินไปกับตัวละครไม่ว่าจะเป็น อารมณ์รัก อึดอัด เคียดแค้น
-
ซีนอารมณ์เยอะมากจริงๆ สงครามยังไม่ตบ เอ๊ย จบ อย่าเพิ่งนับอย่าเพิ่งนับศพทหาร..สินะ
-
เราหวังในน้องซันเป็นลูกครามจริงๆ
ส่วนคิม หันไปมองเกมส์บ้างสิ...
-
สรุปน้องซันยงไม่รู้ว่าเป็นลูกของใครสินะ
-
เลวกันหมดสิน่ะ
-
เอาแล้วไง สรุปก็เลวพอกันเลยทั้งพี่ทั้งน้องทำแบบนี้แล้วมาบอกว่ารักมิน :serius2:
-
ไม่ต้องมีพระเอกกกกก ตอนแรกเชียร์ครามแต่ครามแม่งมาแย่งคนที่น้องชายรัก ชั่วสุด มันใช่พี่แน่ๆเหรอ
ส่วนคิม ไม่สงสารอีกเหมือนเดิม รักมินจริงทำไมต้องฉุดไปข่มขืน ชั่วพอๆกัน
ครอบครัวนี้ตั้งแต่พ่อยันลูกนี่ไม่ชอบเลยยยย ไม่ต้องมีพระเอกก็ไม่เสียดาย หรือถ้าจะมีก็รอดูว่ามันสมเหตุผลที่จะมีมั้ย
อ่านมาคนแต่งปูทางมาซะมินดูเก่ง ดูหยิ่งไม่ยอมอ่อน แต่ทำไมมันเริ่มไม่รู้สึกแบบนั้นแล้ว โดยเฉพาะตอนอยู่กับอาคม โอ้ยยยย ดูปวกเปียกมาก กลับไปเลี้ยงลูกเถอะถ้าจะทำอะไรไม่ได้
-
ปมเรื่องนี้ เยอะมากๆเลย
เราชอบเรื่องที่เคะท้องได้จัง อ่านแล้วฟินมากๆ
แอบหวังให้เป็น 3P อ่ะ ความคิด10%นะ :hao7: :hao7:
-
คิม ถ้าตัดใจได้หันไปมองคนข้างๆ ใกล้ๆตัว บ้างน่ะ
-
ขอกรี้ดแรงงงงงง โอ๊ยยยย สรุปทั้งพี่ทั้งน้องก็เลวพอกันวุ้ยย
มินพาตะหนูไปตรวจดีเอ็นเอโล้ดอยากรู้อ่ะว่าใครพ่อกันแน่
-
ถ้ารู้ว่าลูกใครแล้วมินจะเอายังไง จะเลือกใคร ทิ้งทั้งสองคนก็ดีนะ วุ่นวายเหลือเกิน
รักคงยังไม่พอต่อการละลายรอยร้าวในใจที่เรื้อรัง
-
อือหือนี้มันอารายยยย วงจรความเจ็บปวดหรือคะ สุดจะบรรยายเลยที่เดียว ไม่รู้จะสงสารใครดี :katai1: :katai1: :ling3: :ling1:
-
ขอบคุณ :)
-
สงสัยน้องซันคงจะเป็นลูกของคิมมากกว่า ดูเหมือนครามก็จะรู้และกังวลว่ามินจะจากไป
-
ตอนนี้ขอหยุดอ่านจนกว่าเรื่องจะจบแล้วกันนะคะ
ยิ่งอ่านยิ่งอึดอัด สงสารทุกคน โดยเฉพาะมินกับน้องซัน
ที่น่าจัดการที่สุดคงไม่พ้นอาคม
ที่เอาความแค้นส่วนตัวมาทำร้ายมินขนาดนี้
:hao5: :hao5: :hao5:
-
จริงๆ ลูกใครไม่สำคัญเท่า แม่มเลวทั้งพี่น้องทั้งตระกูลเลย
-
3P ไปเลยหมดปัญหา ไม่ต้องแย่งกัน :hao7:
-
ตอนนี้ขอหยุดอ่านจนกว่าเรื่องจะจบแล้วกันนะคะ
ยิ่งอ่านยิ่งอึดอัด สงสารทุกคน โดยเฉพาะมินกับน้องซัน
ที่น่าจัดการที่สุดคงไม่พ้นอาคม
ที่เอาความแค้นส่วนตัวมาทำร้ายมินขนาดนี้
:hao5: :hao5: :hao5:
เอาจริงเราก็จะพูดเหมือนกันมันดูยุ่งเหยิงมากหลายเรื่องหลายปมผมขอโทษนะครับ
-
o22 น้องคิมอาจเป็นลูกของคิมก้อได้สิ
-
:hao5: พอเต๊อะ อย่ามาม่าเยอะเบย แค่นี้ก็อืดจะแย่แว้ว
สงสารหลายๆคนจุง
-
เห็นแก่ตัวทุกคนแหละ คนหนึ่งก็ข่มขืนคนที่น้องชายตัวเองรัก อีกคนก็บอกว่ารักมานาน แต่ก็มีส่วนรู้เห็นกับพี่ชายข่มขื่นมิน แล้วก็ข่มขืนซะเองด้วย :m31:
-
รักที่มีแต่ความเห็นแก่ตัวอย่างรุนแรง...
-
มันเป็นเรื่องในอดีตไปแล้ว อยู่กับปัจจุบันเถอะ :hao5:
น้องซันเป็นลูกของมิน และครามก็ทำหน้าที่สามีและพ่อที่ดี ให้มันหยุดอยู่แค่ตรงนี้เถอะ :katai1:
-
รอตอนต่อไป ~~
-
ใครเป็นพ่อน้องซันกันแน่นะ. เฮ้อออ. สงสารทั้งสามคนเลย. มิน คิม คราม
-
ข่ม ขืน ฝืน รัก
ตอนที่24
มินเดินกลับมาที่โต๊ะด้วยรอยยิ้มและสีหน้าปกติ ครามเห็นมินเดินเข้ามาจึงทักอีกฝ่ายขึ้น
“มินไปซะนานเชียว ผมกำลังจะไปตามพอดี”
มินยิ้มน้อยๆก่อนจะนั่งลงข้างๆคราม
“พอดีฉันท้องเสียนิดหน่อย” มินปั้นยิ้มเจื่อนๆให้เข้ากับสถานการณ์ ไม่อยากให้ใครสงสัย
“เป็นเพราะอาหารที่ร้านรึเปล่า” ครามถามมินด้วยความเป็นห่วง
“ไม่ใช่หรอก ก่อนจะมานี้ฉันเผลอทานนมตอนท้องว่างไป คงเพราะนมมากกว่า” มินปั้นเรื่องขึ้นมา เพราะเขาไม่อยากอีกฝ่ายต่อความยาวสาวความยืด มินหันไปมองน้องซันที่นั่งบนตักอาคมและเปลี่ยนเรื่องสนทนา
“น้องซันซนกับคุณปู่ไหมครับ”
“ไม่เลย ตาหนูนั่งนิ่งมาก สงสัยจะชอบอยู่กับฉัน” อาคมพูดขึ้นยิ้มๆ มินพยายามยิ้มตอบอีกฝ่ายโดยไม่ตอบโต้อะไร เขาเหนื่อย เหนื่อยที่จะสู้รบกับใครต่อในวันนี้แล้ว
อาคมเลิกคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นมินดูนิ่งเงียบไป
นั่งพูดคุยกันอีกไม่นานทั้งสี่คนก็กลับบ้าน ตลอดทางมินอุ้มน้องซันไว้บนตักไม่พูดอะไร ครามหันมามองมินอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเงียบอย่างผิดปกติ
“มินเป็นอะไรหรือเปล่า” เมื่อเข้ามาในห้องครามก็ถามมินทันทีที่วางน้องซันให้นอนเล่น
“ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่เพลียจากท้องเสีย” มินพูดจบเดินไปหยิบผ้าขนหนูเพื่อจะเข้าไปอาบน้ำ แต่กลับโดนครามโอบจากด้านหลังซะก่อน
“มินจะอาบน้ำเหรอ” ครามพูดพร้อมจูบที่ต้นคอมินเบาๆ มินมองอีกฝ่ายเล็กน้อยก่อนจะถอนหายใจ
“ใช่ มีอะไรเหรอเปล่า”
“ผมอาบด้วยคนนะ” ครามพูดจบมินเม้มปากแน่น เขาไม่มีอารมณ์ที่จะมาเล่นรักในตอนนี้ แต่เขาก็ต้องสะกดมันไว้เพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายสงสัยเพราะตลอดที่ผ่านมาเมื่ออีกฝ่ายต้องการเขาไม่เคยปฏิเสธ
“แล้วน้องซันละ จะอยู่กับใคร” มินพยายามใช้ลูกช่วย
“เดี๋ยวผมเรียกให้แป้นมาอุ้มน้องซันไปเล่นที่ห้องข้างล่างเอง”
มินกัดริมฝีปากล่างแน่นกับความพยายามของอีกฝ่าย เขาอ่อนใจเลยยอมแต่โดยดี
“ก็ได้ งั้นไปบอกแป้นสิ”
“ครับผม” ครามพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริงอย่างเห็นได้ชัด และรีบเดินออกไปตะโกนหาแป้น มินถอนหายใจและพยายามคิดในแง่ดี อย่างน้อยลีลารักของอีกฝ่ายอาจจะทำให้เขาผ่อนคลายได้บ้าง เพราะครามเป็นนักรักที่ดีคนนึง ทำให้เขามีความสุขทุกครั้งที่กอดกัน
ไม่นานนักแป้นก็มาอุ้มน้องซันไปเล่นด้านล่าง ครามก็เริ่มเล้าโลมเขาตั้งแต่หน้าประตูห้องน้ำ
“ผมขอถอดเสื้อผ้าคุณเองได้ไหม” ครามกระซิบข้างหูมินเสียงแหบพร่าเต็มไปด้วยความต้องการ มินคล้องแขนคิมไว้ก่อนจะกระซิบตอบอีกฝ่ายอย่างยั่วเย้า
“ได้สิ ฉันเป็นของคุณอยู่แล้ว”
ครามทนความยั่วเย้าของอีกฝ่ายไม่ไหวอุ้มมินและรีบพาเข้าห้องน้ำไปทันที
มินเดินลงมาในตอนห้าทุ่ม เขาต้องบอกให้ครามหยุด ไม่งั้นอีกฝ่ายคงยังไม่หยุดกิจกรรมบนห้องนอนแน่ เขาเป็นห่วงลูกมากกว่า ทิ้งน้องซันไว้นานแล้ว ดีนะที่อาบน้ำก่อนจะออกไปทานอาหารแล้วไม่งั้นคงเหนียวตัวแย่
มินเดินมาถึงห้องของน้องซันที่ตกแต่งไว้เลี้ยงสำหรับกลางวันที่ด้านล่างก็เห็นน้องซันนอนหลับปุ๋ยบนเตียงนอนขนาดย่อมโดยมีอาคมนั่งอยู่ข้างๆ และแป้นที่นั่งอยู่ด้านล่าง
“เสร็จภารกิจแล้วเหรอหนูมิน” อาคมถามเสียงเรียบ มินเลยยิ้มตอบอาคม
“ครับ พอดีครามไม่ยอมหยุดง่ายเลยดึกไปหน่อย ต้องขอโทษคุณพ่อนะครับที่ต้องมาดูน้องซันแทนมิน”
“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ ฉันหัดเลี้ยงไว้ก็ดีเหมือนกัน” อาคมพูดพร้อมยิ้มให้มิน มินอยากจะเบ้ปากใส่รอยยิ้มที่แสนจะเคลือบไปด้วยหน้ากากนั้น แต่ก็ทำได้แต่ยิ้มหวานตอบ
“ครับ งั้นมินขอตัวพาน้องซันไปนอนนะครับ” มินเดินเข้าไปใกล้น้องซันก่อนจะช้อนน้องซันมาแนบอก
“หนูมินคุมกำเนิดบ้างเหรอเปล่า” จู่ๆอาคมก็ถามขึ้นทำเอามินสงสัยกับคำถามที่ถามมา
“คุมสิครับ”
“ก็ดีแล้ว” อาคมพยักหน้าเข้าใจก่อนจะพูดต่อ “ฉันอยากให้ลูกคนที่สองอายุห่างจากน้องซันหน่อยก็ดี”
“ขอบคุณนะครับที่เป็นห่วงแต่ครอบครัวมิน มินจัดการเองได้ครับ” มินพูดส่งท้ายก่อนจะเดินออกจากห้องไป
มินอุ้มน้องซันมาวางไว้บนเตียงของตัวเองและหันไปมองครามที่หลับไปแล้ว มินตัดสินใจเปิดคอมพิวเตอร์หาข้อมูลที่เขาต้องการ ลีลารักของครามเมื่อสักครู่นี้ทำให้เขาผ่อนคลายได้ไม่น้อย แต่มันก็ทำให้มินเลิกที่จะจัดการเรื่องบางเรื่องให้กระจ่างสักที
“การพิสูจน์ดีเอ็นเอ”
มินเสิร์ชหาในกูเกิ้ลและพอจะเข้าใจว่าเขาต้องเตรียมอะไรบ้างเพื่อพิสูจน์หาว่าใครคือพ่อที่แท้จริงของน้องซัน มินตัดสินใจโทรหาหมอภวัตที่เขามีอำนาจต่อรองอีกฝ่ายได้ งานนี้เขาต้องใช้หมอภวัตอีกครั้ง มินคำนวณดูหลังจากวันนั้นมาก็6เดือนแล้วสินะ ตอนนี้หมอภวัตคงเตรียมตัวไปเรียนต่างประเทศในอีกไม่กี่อาทิตย์ข้างหน้าสินะ เพราะทุนจากบริษัทของพ่อเขาอนุมัติเรียบร้อยแล้ว
มินเลี่ยงออกมาโทรศัพท์ที่ระเบียง
“หมอภวัต นี่ฉันมินนะ”
“เอ่อ คุณมินมีอะไรเหรอเปล่าครับ”
“ฉันอยากจะตรวจดีเอ็นเอลูกฉันว่าใครเป็นพ่อ ฉันต้องใช้อะไรบ้าง” มินตรงประเด็นทันที หมอภวัตเงียบไปแปปนึงก่อนจะพูดขึ้น
“สิ่งที่ตรวจดีเอ็นเอได้ก็คือ โคนผม เลือด ชิ้นเนื้ออะครับ”
“ฉันจะหาเลือดของคนที่ฉันสงสัยไปให้หมอช่วยตรวจหาว่าใครคือพ่อของลูกฉันให้ หมอต้องจัดการเรื่องนี้ให้ฉัน”
“ได้สิครับ”
“แต่เรื่องนี้ต้องเป็นความลับ ถ้าเกิดแพร่งพรายไปหมอไม่ได้ขึ้นเรื่องไปเรียนต่อแน่” มินขู่เสียงเย็น ทำเอาหมอภวัตนิ่งไป
“ได้ครับ ผมช่วยคุณมินมาตลอดอยู่แล้ว”
“ดี พรุ่งนี้หมอช่วยเอาอุปกรณ์สำหรับใส่เลือดเพื่อตรวจดีเอ็นเอมาให้ฉันตอนหกโมง ฉันจะรอที่หน้าบ้าน หมอมาบ้านสุริยะทิพย์ถูกใช่ไหม”
“ถูกครับ”
“แล้วเจอกัน” มินพูดจบกดวางสายไป เขาเดินเข้ามาในห้องเจอครามนอนหลับสนิทอยู่ เขาต้องเอาเลือดครามและคิมมาพิสูจน์ให้ได้
วันต่อมามินตื่นแต่เช้าไปรับอุปกรณ์จากหมอภวัต เขาเลือกที่จะนัดตั้งแต่เช้าตรู่เพื่อไม่อยากให้ใครสงสัย มินอาบน้ำแต่งตัวเสร็จนอนซันก็ตื่นพอดี มินจัดการพาลูกไปอาบน้ำได้ เมื่อเสร็จครามก็ตื่นพอดี
“มินตื่นเช้าจังเลย” ครามบิดขี้เกียจก่อนพร้อมหันมายิ้มให้มิน มินยิ้มตอบอีกฝ่าย
“ใครจะขี้เซาเหมือนคุณละ”
“ก็ใครจะคิดว่าคุณตื่นเช้าไหว เมื่อคืนโดนจัดหนักไปขนาดนั้น” ครามพูดพร้อมส่งสายตาเจ้าชู้ใส่มิน มินส่ายหน้าเบาๆก่อน
“ไปอาบน้ำไป ” ครามเดินเข้ามาหอมแก้มมินฟอดใหญ่ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป
ครามเดินเข้าห้องน้ำไปมินนั่งนิ่งจับน้องซันให้เล่นของเล่นก่อนจะหาวิธีทำให้ครามเลือดออก มินเผลอหันไปเห็นแอปเปิ้ลและมินที่ตั้งอยู่บนหลังตู้เย็นก็ยิ้มออกทันที
มินนั่งเล่นกับน้องซันฆ่าเวลารอครามแต่งตัวเสร็จ ไม่นานนักครามก็นั่งลงข้างๆมิน มินเลยออกอุบายขึ้นทันที
“คุณฉันอยากกินแอปเปิ้ลจัง ปอกให้ฉันกินหน่อยสิ”
“กินแอปเปิ้ลตอนนี้นะเหรอ” ครามแปลกใจเล็กน้อยที่อยู่ดีดีมินอยากให้เขาปอกแอปเปิ้ล
“ใช่ ฉันอยากกินอะ ปอกแอปเปิ้ลให้ฉันแค่นี้ไม่ได้เหรอ” มินหน้าหงอยลงทันที
ครามเห็นหน้าหงอยของมินแล้วอดสงสารไมได้ แต่เขาปอกแอปเปิ้ลไม่เป็นนี่สิ
“ผมบอกแอปเปิ้ลไม่เป็น”
“บอกไม่เป็นก็พยายามสิ พยายามเพื่อฉันสักเรื่องไม่ได้เหรอ” มินซบเข้าที่อกครามอยากออดอ้อน ครามแม้จะแปลกใจกับท่าทีของมินแต่ก็ยอมพยักหน้าแต่โดยดีเมื่อโดนหน้าหวานๆของมินอ้อน
มินนั่งมองครามที่ทำหน้าปุเลี่ยนจับแอปเปิ้ลอย่างเก้ๆกังๆ ครามพยายามปอกแอปเปิ้ลด้วยสีหน้ามุ่งมั่นจนเกือบจะเสร็จ มินที่นั่งลุ้นให้มินบาดมือครามแต่เหมือนว่าแผนนี้จะไม่สำเร็จ มินขมวดคิ้วทันที ไม่ เขาจะต้องไม่พลาด มินพยายามจดจ้องที่ครามและภาวนาในใจให้มินบาดสักที
“โอ๊ย บ้าชิบ” ครามอุทานออกมา มินยิ้มออกทันที ก่อนจะรีบเปลี่ยนสีหน้าเมื่อครามหันมา
“ดีนะที่ผมหลบทัน ไม่งั้นโดนบาดแน่”
มินพยายามปั้นยิ้มแม้ว่าในใจจะรู้สึกร้อนขนาดไหน แผนไม่สำเร็จ
มินทานแอปเปิ้ลที่ครามปอกเปลือกให้จนหมด เขาพยายามปั้นยิ้มดีใจที่ครามทำให้ แม้จะพยายามสะกดตัวเองว่าปั้นยิ้มแต่ในใจลึกๆเขาก็อดที่จะรู้สึกดีไม่ได้ที่อีกฝ่ายพยายามเพื่อเขาขนาดนี้
หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จครามก็ออกไปทำงานพร้อมอาคม มินมองที่เป้าหมายต่อไปคือคิม ที่กำลังจะเดินขึ้นบนห้อง
“วันนี้นายมีเรียนไหมคิม” คิมหันมามองมินที่เดินตามมางงๆ ร้อยวันพันปีไม่เคยสนใจเรื่องเขา
“มีตอนบ่าย มีอะไรเหรอเปล่า”
“ไม่มีอะไรหรอก แค่ถามเฉยๆ” มินตอบพร้อมรอยยิ้มพิมพ์ใจและเดินเข้าไปใกล้คิมมากขึ้นและแตะแขนคิมเบาๆ
“นายมีอะไรปกปิดฉันบ้างไหมคิม”
คิมขมวดคิ้วกับคำถามของมิน
“อะไรของคุณ”
“ฉันแค่อยากจะบอกว่าอะไรที่นายปกปิดฉันไว้ฉันอาจจะรู้แล้วก็ได้นะ” มินพูดยิ้มๆก่อนจะเชิดหน้าขึ้น
“คุณรู้อะไรมา” คิมเริ่มหวั่นกับท่าทีของมิน
“รู้ว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้างนะสิ” มินเหยียดยิ้มก่อนจะลูบแขนคิมเบาๆ
คิมชะงักไปทันที ก่อนจะหันมาจ้องมิน
“คุณรู้อะไรมา !” คิมพูดเสียงเข้ม
“ถ้าอยากรู้ตามไปที่ห้องนาย ฉันไม่อยากให้ใครได้ยินเรื่องนี้”
มินพูดเสร็จเดินขึ้นไปที่ห้องคิม มินเปิดประตูเข้าไปก่อนจะกวาดสายตามองห้องคิมและหันมาแระจันหน้ากับเจ้าของห้องที่ยืนนิ่งหน้าเครียด
“คุณจะบอกได้หรือยัง”
“ฉันรู้ว่าคืนนั้นนายก็ได้ฉันเหมือนกัน” มินพูดเสียงเฉียบก่อนจะกระตุกยิ้ม
คิมเบิกตากว้างทันที มินรู้เรื่องนี้ได้ยังไง !!
“ใครบอกคุณ ไอ้เกมส์หรือไอ้ต่อ”
“หึ ฉันไม่บอกหรอกนะว่าใครบอก ใครเมื่อเรื่องนี้มีแค่นายและสองคนนั้นที่รู้ก็ต้องเป็นหนึ่งในนั้นที่บอก ไปสืบเองก็แล้วกัน” มินกระตุกยิ้มอย่างเหนือกว่า ก่อนจะกดเสียงต่ำแล้วจ้องอีกฝ่ายอย่างไม่ละสายตา
“ไหนนายบอกว่ารักฉันมาตลอด แต่นายก็กลับข่มขืนฉันได้ลงคอ ”
“ผมไม่อยากจะทำแบบนั้นกับคุณ แต่ตอนนี้นั้นผมหน้ามืด ผมต้องฟังเสียงคนที่ผมรักมาตลอดโนพี่ชายข่มขืน ผมโกรธจัดอยากจะห้าม อยากจะขัดแต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะถ้าคุณพ่อรู้ท่านเอาผมตายแน่” คิมชะงักก่อนจะเม้มปากเหมือนเพิ่งจะรู้ตัวพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูด
“หึ นายไม่ต้องตกใจไป ฉันรุ้ความจริงที่พ่อของนายเป็นคนจัดการทุกอย่างแล้ว”
“พี่ครามบอกคุณ”
“ใช่ เพราะครามเขารักฉันไงละ เขารักฉันจึงกล้าที่จะสารภาพทุกอย่าง” มินกอดอกก่อนจะเหยียดมองคิมแล้วพูดต่อ “แล้วนายละรักฉันอย่างที่ปากนายพูดจริงเหรอเปล่า”
มินเดินก้าวไปหาคิมก่อนจะมองคิมอย่างกดดัน คิมสบตามินอย่างไม่ลดละและตอบอย่างฉะฉาน
“คุณอย่ามาดูถูกความรักของผม”
“ถ้านายไม่อยากให้ฉันดูถูกก็สารภาพทุกอย่างมาให้หมด”
คิมจ้องมินพร้อมแววตาที่กังวล มินแอบใช่จุดนี้จี้จุดเผื่อมีอะไรที่เขายังไม่รู้อีกบ้าง เขาไม่อยากโง่อีกแล้ว
“คืนนั้นผมมีอะไรกับคุณด้วย ผมทำไปเพราะความอิจฉาบังตา ผมอยากให้คุณเป็นของผมเหมือนกัน ผมมองคุณมาตลอดแต่ผมป๊อดไม่กล้าจะเข้าใกล้ ยิ่งตอนนั้นคุณก็มีคนของคุณอยู่ แล้วอยู่ดีดีก็ต้องมาเห็นพี่ชายตัวเองคาบไปกินกันต่อหน้า ใครจะทนไหว ผมเลยวางแผนวางยาให้พี่ครามหลับไปและย่องไปทำให้คุณเป็นของผมเหมือนกัน”
“ไอ้คิม !!”
เสียงดังขึ้นจากประตูทำเอาคนทั้งสองหันไปมองอย่าตกใจ
ครามยืนมองเขาทั้งสองด้วยความโกรธ ครามเดินเข้ามากระชากคอเสื้อคิมก่อนจะต่อยอีกฝ่ายเต็มแรง
“ปัก ปัก ปัก !!”
มินยืนกอดอกมองครามต่อยคิมพร้อมสะแหยะยิ้มอย่างสะใจและไม่คิดห้ามอีกฝ่าย
มินเห็นครามตั้งแต่ตอนเปิดประตูแล้ว และสะใจที่สุดตอนที่ครามมาทันเวลาทันที ยังไงครามก็ต้องกลับมาอีกเพราะอีกฝ่ายลืมโทรศัพท์ไว้ที่มิน
คิมยอมให้พี่ชายต่อยโดยไม่คิดสู้ ครามเมื่อเห็นว่าเขาให้ความโกรธครอบงำเกินไปและเริ่มระงับสติได้ก็ยอมปล่อยน้องชายที่คิ้วแตก ปากแตก
“มึงทำแบบนี้กับกูได้ไงไอ้คิม!” ครามชี้หน้าคิม
“แล้วพี่ละ แย่งคนที่น้องรักได้ยังไง!!” คิมลุกขึ้นจ้องพี่ชายอย่างไม่ยอม เขาถือว่าเขาชดใช้เรื่องที่ปกปิดไปแล้ว
“มึงก็รู้ว่ากูเลี่ยงคุณพ่อไม่ได้”
“พี่เลี่ยงไม่ได้หรือไม่คิดจะเลี่ยงกันแน่ อย่าคิดว่าผมไม่รู้ว่าพี่ก็สนใจมิน แต่พี่ไม่กล้ากระโตกกระตากเพราะพี่ก็รู้ว่าผมรักมินมาตลอด !”
“แล้วทำไม !! ตอนนี้มินเป็นของกู เมียกูมึงจำไว้ไอ้คิม”
“มินเป็นเมียพี่แต่น้องซันละ เป็นลูกของใคร !!” คิมซัดหมัดเด็ด ทำเอาครามได้แต่ขบฟันจนกรามขึ้น
“นั้นสิ น้องซันเป็นลูกของใคร” มินที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่พูดขึ้น ทำเอาทั้งสองคนหันมามอง มินยิ้มหวานบาดจิตให้ทั้งสองคนก่อนจะพูดเชิญชวน
“ถ้าอยากรู้ฉันขอเชิญทุกคนไปที่โรงพยาบาลเพื่อตรวจดีเอ็นเอ”
ไม่คิดว่าแผนสำรองของเขาจะใช้ได้ดีขนาดนี้ นอกจากจะได้เอาคืนทั้งคู่แล้วยังได้หาพ่อน้องซันตัวจริงสักที !!
________________________________________________________________________
มาต่อให้แล้วครับ แอบเร็วด้วย ฮ่าๆ ช่วงนี้ดราม่าหนักก็ไม่อยากทิ้งนัก กลัวคนอ่านทิ้งคนเขียนไปหมด
คนเขียนโอเคนะครับที่บางคนไม่อยากอ่านดราม่าช่วงนี้ รอให้จบแล้วมาเก็บต่อ แต่บางทีก็แอบเฟลเล็กๆแต่ก็เข้าใจ
ปมจะเฉลยหมดแล้วละ หลังจากนี้ก็เหลือแค่ลุ้นไปกับตัวละครแล้ว
ตอนหน้าจะได้รู้ปมใหญ่ของเรื่อง และใครคือพ่อของน้องซันสักที
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :L2: :กอด1: :pig4:
-
ขอให้เป็นลูกคิมๆๆๆๆ จะได้ไม่ตรงกับคำทำนาย
อยากเห็นนางอาคมผิดหวัง :hao3:
-
ขอให้เป็นคิมเถอะน้าาา ว้ากกก พูดอัลไลออกไป 55555555
-
มาต่อเร็วๆ. ก็ดี คนอ่านจะได้ไม่ค้างนะคะ
-
อืม
-
จะนอมไปมั้ยเนี่ย
-
ใครจะเป็นพ่อนะ. เครียดๆๆ ไม่รู้จะเชียร์ใครเลยยยย
-
เกลียดอาคม ใจะได้รู้สักทีใครคือพ่อน้องซัน
-
ท้องเสียแล้วทำกันไม่ได้นะคนแต่ง o22
-
โอยยยยยย มินสุดยอดอ่ะเอาจริง มินนี่สายแข็งและแกร่งมากจริงๆ สุดท้ายไม่ว่าใครเป็นพ่อน้องซัน เราก็ไม่ชอบตระกูลนี้อยู่ดี ทั้งลูกชายทั้งพ่อเลย :z6:
-
เย่ๆ จะรู้แล้วว่าน้องซันเป็นลูกใคร แต่ยังไงก็ชั่งอยากให้มินได้กับครามเท่านั้น ถ้าครามไม่ได้ก็ไม่ต้องมีใครได้ :z3:
คนเดียวไม่เหงาเท่าสามคน :katai1:
o13 อย่าน้อยใจไปนะคนเขียน ผมนี่ปูเสื่อจองที่ทุกวันเลยครัช รอลุ้นพร้อมเป็นกำลังใจให้คนเขียนไปด้วย :mew1:
มาต่อบ่อยๆน๊านี่อดหลับอดนอนรอเลย มันเจ้มจ้น เนี่ยไม่เข้มข้นผมไม่นอน 555+ :L2:
-
โทษนะ ตอนนี้ชักไม่ชอบสักตัวละครแล้วสิ
คิมไงก็ไม่สงสาร
ท่าทางซันจะเป็นลูกของคิม
เราสงสารครามเพราะไงครามก็พยายามเป็นพ่อและเป็นสามีที่ดีของมิน
เรายังปักใจว่าครามเป็นลูกของมิ่งภพและอาคมนะ
นี่อาจจะเป็นสาเหตุว่าซันน่าจะเป็นลูกคิม
แล้วไงคิมจะชิงลูกชิงเมียไปจากพี่ชายงั้นหรือ
มินก็ท่าจะทำสำเร็จนะที่ทำลายตระกูลอาคมได้
-
เคยอยากให้คิมเป็นพ่อน้องซันนะ แต่พออ่านตอนนี้ละแบบ คิมเป็น ผช.ที่ขี้ขลาดมากคนนึงเลย ขลาดตั้งแต่ไม่กล้าบอกรักมิน ไม่กล้าจีบ แล้วยังขลาดที่ไม่กล้าเข้าไปช่วยคนที่ตัวเองบอกว่ารักมานักหนาโดนข่มขืน ไม่กล้าขัดคำสั่นพ่อมันฟังไม่ขึ้นหรอกนะ เราเริ่มไม่แน่ใจละว่าคิมรักมินหรือรักตัวเองกันแน่ :mew5:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: เจ็บปวดพอๆกันทั้งพี่และน้อง
-
อึดอัดมากกกกกกกกกกก
-
ดีนะมินเป็นคนค่อนข้างเข้มแข็ง สงสัยจะลูกคิม รึเปล่า
-
หึหึ....ชีวิต!!!
-
:monkeysad: ขอให้เป็นครามเถอะนะคะ เพราะครามได้มินก่อน เชื้อต้องวิ่งก่อน
คิมเห็นแก่ตัว รักเค้าแต่ก็ข่มขืนเค้า
#ทีมครามค่ะ :m15:
-
ถือว่ามินเอาคืนได้ดีเลย พี่น้องทะเลาะกันเอง ยังดีที่ครามยับยั้งไม่ทำมากกว่านี้เพราะยังไงก็น้องและตัวเองก็ผิดด้วย เข้าใจนะว่า ทั้งสองคนขัดพ่อไม่ได้ แต่เหตุผลของคิมฟังแล้วไม่สมกับเป็นลูกผู้ชายเลย ไม่กล้าขัดขวางแต่กล้าที่จะข่มขืนคนที่ตัวเองรัก ถ้าเราเป็นมินเราจะไม่เอาคิมมาเป็นพ่อของลูกแน่ ถ้าผลตรวจออกมาว่าน้องซันเป็นลูกคิม ดูคิมขี้กลัวเกินไป ถ้าคิมขัดขวางเชื่อเถอะพ่อไม่กล้าทำร้ายลูกตัวเองจนถึงตายหรอก เหตุการณ์มันก็จะเปลี่ยนไป หมายถึงถ้าคิมทำนะ แต่นี่ตามพล็อตไงเลยไม่ใช่ :laugh: ส่วนครามยอมรับว่าก็เลวที่ทำแบบนั้นกับมินและยังรู้ว่าเป็นคนที่น้องชอบ แต่ครามก็ขัดพ่อไม่ได้เช่นกัน แต่ที่เราเห็นใจครามมากกว่าคิมเพราะครามต้องแบกรับอะไรไว้หลายอย่าง หลังแต่งงานครามก็ทำตัวดี รักมินกับลูกด้วยความจริงใจ ดูจะรักมากด้วย แต่หลังจากนี้ยังไม่รู้ว่าครามจะเป็นยังไงถ้ารู้ว่าน้องซันไม่ใช่ลูกตัวเอง จะยังรักมินกับน้องซันเหมือนเดิมไหม แต่เราเชื่อว่ารักเพียงแต่เจ็บปวดกับสิ่งที่ได้รู้ และคิมคงไม่ยอมต้องเอามินกับลูกคืนแน่ สำหรับมินอาจจะดีใจที่น้องซันเป็นลูกคิม แต่ไม่ใช่เพราะรักอาจจะสะใจที่แผนของอาคมไม่สำเร็จ แต่มินก็เจ็บไม่แพ้กันที่ถูกกระทำแบบนั้น และทีนี้อยู่ที่มินแล้วว่าจะตัดสินใจยังไง อยากให้มินให้โอกาสครามนะถ้าเกิดครามไม่แคร์และยังยืนยันว่าจะเป็นครอบครัวเหมือนเดิม ถ้าหลังจากเรื่องจบลง แต่ถ้ามินไม่เลือกใครเราก็ไม่ว่า เพราะมันทำใจยากจะยอมรับ ปล่อยให้พี่น้องสองคนเจ็บบ้างก็ดี ถ้าเลือกคิมนี่ไม่ค่อยเห็นด้วยเท่าไร ครามกับมินอยู่กันมาเกือนจะสองปี ความผูกพันมันมากกว่าเยอะ ความดีความรักทีชดเชยให้ก็พอลบล้างได้บ้าง แต่ถ้าไม่ใช่ตามพล็อตที่วางไว้ก็ยอมรับตามคนเขียนล่ะนะ :hao5:
สรุป เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดเพระาอาคมที่เอาความแค้นมาลงที่มิน แต่พ่อแม่มินก็มีส่วนด้วย ที่ยังไม่ชัดเจนว่า เกิดอะไรขึ้น ใครถูกใครผิด กันแน่ พ่อมินควรจะทำอะไรบ้างในเมื่อก็รู้ว่าอาคมให้มินแต่งงานกับลุกตัวเองเพราะอะไร น่าจะมาคุยต่อรองเผื่อว่าอะไรมันจะดีขึ้น คงออกมาตอนหน้าล่ะมั้ง ตอนหน้าก็รู้แล้วสินะน้องซันลูกใคร ถ้าเป็นลูกคิมนี่ นับว่าน้ำยาครามนี่ด้อยมากเลยนะ ได้ก็คนแรกและมีโอกาสบ่อยกว่า แต่สุดท้ายกลายเป็นน้ำยาคิมที่ปั้นสำเร็จ :เฮ้อ:
ปล. คนเขียนไม่ต้องเฟลไปนะ เขียนตามที่วางไว้เถอะ แสดงว่าคุณเขียนเข้าถึงคนอ่านถึงได้อินตามและรับไม่ได้เลยต้องรอไปอ่านตอนจบ ประสบความสำเร็จ สู้สู้ o13
-
ความจริงกำลังจะปรากฎแล้วสินะ :hao4:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
เราจะไม่เชียร์ใครทั้งนั้นนนนนน
ขี้เกียจเดาเพราะทั้งคู่เราไม่อยากให้เป็นพระเอกล่ะ
:katai4:
-
แบบนี้ก็ไปตรวจกันง่ายขึ้นเลยสินะ
-
อยากให้เป็นลูกคิม อุอุ
-
รู้สึกว่าคิมเป็นพ่อไม่ผิดใช่ไหม T_T
เอาตรงๆไม่อยากให้เป็นพระเอกทั้งสองคนเลย พวกเลววววววววว
-
หรูยยย กว่าน้องซันจะรู้ว่าพ่อคือใคร
-
อยากรู้ว่าใครเป็นพ่อน้องซันจัง
-
ลุ้นมากกกก~ น้องซันจะเป็นลูกใครน้า~
-
อ่านรวดเดียวจบ มันส์มากค๊าาาาา ชอบมินมากก แซ่บเวอร์ โดนคนเขียนหักมุมแล้วหักมุมอีกจนตับไตนี่พังหมดละค่าาา ตกลงลูกใครเนี่ย ลุ้นมากก รีบมาต่อน้าา :katai1:
-
ลูกใครน๊า อีกกี่ตอนนะถึงจะรู้ :katai2-1:
-
สนุกคับ เรื่องราวกำลังเข้มข้นขึ้น จบตอนไปซะงั้น ค้างมากกกกกคับ เอาใจลุ้นครามเป็นพ่อน้องซันและเป็นพระเอกอยู่ ๕๕๕๕๕ รอ รอ รออ่านตอนต่อไปคับ มาเร็วๆนะคับ
-
ถ้าผลออกมาแล้วทั้งครามทั้งคิมไม่ใช่พ่อน้องซัน นี่คงยิ่งช็อกกว่าเดิม :m20:
คือไม่อยากจะเครียดมากไง ลุ้นมากว่าใครคือพ่อน้องซันกันแน่ :katai1:
-
ในที่สุดก็อดไม่ได้ ต้องเข้ามาอ่านต่อ
ที่เราบอกว่า จะเข้ามาอ่านตอนจบทีเดียว
คนเขียนอย่าคิดมากนะคะ ไม่ได้มีเจตนาไม่ดีนะคะ
แค่อินเกินเท่านั้นเอง โดยภาพรวมเรื่องนี้มัรทำให้รู้สึกสงสารมินมากเท่านั้น ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
อุ้ม แผนเธอแซ่บจริงๆ o13
-
ปมจะเฉลยละ มินรักใครบ้างหรือยัง ถ้ายังไม่รักใครเลยก็ดีนะ o18
-
ถ้ารู้แล้วจะทำยังไงต่อละ
-
:pig4: ดราม่าเข้มข้นมาก รออ่านตอนต่อไป
-
อยากให้คิมเป็นพ่อน้องซัน เราอยากให้คิมคู่กับมินมากกว่าอ่ะ
-
ข่ม ขืน ฝืน รัก
ตอนที่25
มินยืนอุ้มน้องซันระหว่างรอคิมออกมาจากห้องเจาะเลือด มินหันไปมองครามที่นั่งหน้าเครียดที่หน้าห้องเจาะ ครามเป็นคนเจาะเลือดเป็นคนแรก
ครามเงยหน้ามองมินที่ยืนนิ่งไม่พูดสนทนาอะไรกับเขาเลย เขารู้สึกเครียดอย่างบอกไม่ถูก รู้สึกกลัว กลัวความจริงว่าน้องซันจะไม่ใช่ลูกของเขา
“ถ้าน้องซันเป็นลูกของไอ้คิม คุณจะทำยังไง” ครามชวนมินคุยขึ้น เขาทนที่จะอยู่อย่างอึดอัดไม่ไหว
“ก็ไม่ทำไง ยังไงน้องซันก็คือลูกของฉัน”
“คุณจะทิ้งผมไปหามันหรือเปล่า” ครามถามมินอย่างอ่อนแรง มินหันไปสบตาครามที่นั่งอยู่ มินมองสายตาของครามแล้วอดที่จะใจอ่อนไม่ได้
“ยังไงฉันก็เมียคุณ ไม่ว่าน้องซันจะเป็นลูกของใคร”
คำตอบอของมินทำเอาครามยิ้มออก ครามลุกขึ้นมากุมมือมินไว้ก่อนจะมองมินด้วยสายตารักใคร่
“ผมรักคุณ รักคุณมากเกินกว่าจะเสียคุณให้ใคร”
มินได้แต่ยิ้มตอบอีกฝ่าย เวลานั้นเองประตูห้องเจาะเลือดก็เปิดออก คิมเห็นภาพตรงหน้าแล้วทำให้เขารู้สึกจี๊ดอย่างบอกไม่ถูก
“ฉันขอตัว” มินเดินเข้าไปในห้องเจาะเลือด ถึงคิวสุดท้ายแล้วคือน้องซัน
มินนั่งลงบนเก้าอี้ด้วยใจเต้นตึกตัก เขารู้สึกตื่นเต้นที่จะได้รู้ความจริงสักที ส่วนลึกๆในใจเขาภาวนาให้เป็นลูกของคราม
“หมอเจาะเลือดเลยนะครับ” หมอภวัตพูดขึ้นและจับแขนทารกน้อยอย่างถะนุถนอม
“คุณหมอเบาๆนะ” มินสั่งคุณหมอ เขาไม่อยากให้ลูกต้องเจ็บ
“ผมจะเบามือที่สุด” มินพยักหน้าให้กับคำตอบหมอภวัต
มินอุ้มลูกมาประจันหน้าก่อนจะยิ้มให้กับทารกน้อยที่มองเขาตาแป๋ว
“น้องซันต้องทนนะครับ คนเก่งของแม่เก่งที่สุดนะครับ” มินหอมแก้มลูกชายฟอดใหญ่
“แอ๊ แอ๊” ทารกน้องเหมือนจะรับรู้
หมอภวัตจับแขนน้องซันอย่างเบามือและค่อยๆกดเข็ม น้องซันดิ้นเบาๆพยายามสลัดแต่มินพูดกล่อมและพยายามลูบแขนให้อีกฝ่ายใจเย็น สุดท้ายเมื่อดึงเข็มขึ้นทารกน้อยร้องดังขึ้นมา คุณหมอเลยรีบจัดการให้เสร็จ
“แง๊ !!!!!!!!!”
เมื่อหมอจัดการเสร็จเอาสำลีห้ามเลือดมินอุ้มลูกอย่างถะนุถนอมเพราะกลัวลูกเจ็บและโอ๋ทันที
“ไม่ร้องนะคนเก่ง เสร็จแล้วครับ ไม่เจ็บแล้วนะ” มินโอ๋ลูกชายไปสักพักทารกน้องจึงนิ่งลง
มินหันไปมองหมอภวัตที่กำลังเก็บเลือดของคนทั้งสาม
“รู้ผลเมื่อไหร่หมอโทรหาฉันคนแรก ห้ามโทรหาสองคนนั้นเด็ดขาด แล้วฉันจะมาฟังผลเอง”
“ครับ” หมอภวัตพยักหน้า
มินเดินออกจากห้องเจาะเลือด เขาออกมาก็ไม่เห็นทั้งคิมและคราม จะเดินไปหาที่ห้องน้ำแต่บังเอิญเห็นทั้งคู่ยืนคุยที่บันไดหนีไฟซะก่อน มินจึงหยุดฟัง
“ถ้าน้องซันเป็นลูกผมพี่จะทำไง” คิมเป็นฝ่ายพูดขึ้น
“ถ้าเป็นลูกแกฉันก็เลี้ยงได้ เพราะยังไงก็ถือว่าเป็นหลานฉัน”
“แต่ผมก็อยากจะเลี้ยงลูกผม”
“อย่าทำอะไรให้เป็นเรื่องใหญ่เลย แกก็รู้ใช่ไหมคิมว่าเรื่องนี้จะเป็นยังไงถ้าน้องซันไม่ใช่ลูกฉัน”
“ผมรู้ เรื่องนี้คุณพ่อจะรู้ไม่ได้ ถ้าคุณพ่อรู้ว่าน้องซันเป็นลูกผม น้องซันและมินไม่ปลอดภัยแน่”
มินตาเบิกกว้างเมื่อได้ยินแบบนั้น
“ใช่ แกก็น่าจะรู้ว่าคุณพ่อแค้นตระกูลของมินขนาดไหน พ่อวางแผนทุกอย่างมาหลายปี ถ้ารู้ว่าแผนต้องมาพังเพราะแก ไม่ใช่แค่น้องซัน มินที่จะโดนเก็บ แต่แกอาจจะโดนหางเลขไปด้วย ”
“หึ พ่อไม่ฆ่าผมหรอก ยังไงผมก็ลูก แต่มินนี่สิ ถึงน้องซันจะเป็นลูกพี่ สุดท้ายมินก็โดนเก็บไม่ใช่เหรอ”
ไม่ใช่แค่มินที่ตกใจ แต่กลับเป็นครามก็ตกใจไม่แพ้กัน
“แกรู้อะไรมาคิม”
“ผมได้ยินคุณพ่อคุยคนสนิทว่า เมื่อน้องซันครบ1ขวบเมื่อไหร่ มินจะได้หายไปจากโลกนี้!”
“ไม่อยากจะเชื่อว่าคุณพ่อจะทำจริงๆ” ครามครามออกมาอย่างแผ่วเบา คิมมองครามด้วยความสงสัย
“พี่รู้มาก่อนเหรอ”
“ฉันไม่รู้หรอก แต่คุณพ่อเคยพูดแปลกๆ เคยห้ามไม่ให้ฉันรักมิน เพราะแผนทุกอย่างจะไม่เป็นไปตามที่คุณพ่อวางไว้”
มินหันหลังพิงผนังตาโต เขาไม่คิดว่าอาคมจะเลวร้ายได้ถึงขนาดนี้ มินเม้มปากแน่นเมื่อได้ยินในสิ่งที่สองคนนั้นพูดกัน
“แอ๊ แอ๊” น้องซันร้องดังขึ้น ทำให้มินรู้สึกตัวและเดินกลับไปที่หน้าห้องตรวจ ระหว่างนั้นคิมและครามเดินออกมาพอดี มินจึงทักขึ้น
“ไปไหนกันมา”
มินถามด้วยสีหน้าปกติเพื่อไม่ให้ผิดสังเกต คิมและครามมองหน้ากัน คิมจึงเป็นฝ่ายพูดขึ้น
“ไปห้องน้ำกันมา”
“งั้นกลับกันเถอะ”
“แล้วผลดีเอ็เอจะรู้เมื่อไหร่” ครามถามขึ้น
“หมอจะจัดการให้เร็วที่สุด และจะโทรบอกฉันเอง” มินพูดแค่นั้นและเดินไปที่รถโดยไม่รอสองคนด้านหลัง
ระหว่างทางมินรู้สึกกลัวขึ้นมาทันที ถ้าน้องซันเป็นลูกของคราม เขาก็จะโดนเก็บในอนาคต และถ้าเป็นลูกคิม เขาและลูกอาจจะโดนเก็บทันทีที่เรื่องแดงขึ้นมา
กลับมาถึงบ้าน มินเดินไปหาแป้น และให้แป้นดูน้องซันแทนเขา มินรู้สึกเครียดขึ้นมา เมื่อส่งน้องซันให้แป้นมินรีบขึ้นไปบนห้องทันที มินนั่งกำมือแน่นบนโซฟา เขามองไปรอบๆห้องอย่างหวาดกลัว ตอนนี้เขาอยู่ที่ถิ่นของอาคม อาคมจะเก็บเขาวันนี้ พรุ่งนี้ก็ได้ เขาจะต้องป้องกันตัวเอง ที่สำคัญ เขาต้องหาพวก!
“มิน” เสียงเรียกดังขึ้นทำให้มินหันไปมอง ครามยืนมองมินอย่างเป้นห่วงเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายมีสีหน้าหนักใจ
“คุณเครียดเรื่องผลดีเอ็นเอใช่ไหม” ครามนั่งข้างๆมินก่อนจะกุมมือมินไว้ ครามกังวลว่ามินจะเครียดเรื่องดีเอ็นเอ
มินหันไปมองคราม มินเม้มปากอยากจะเอ่ยถามครามว่าตกลงเรื่องที่อาคมจะเก็บเขานั้นเป็นไงกันแน่แต่ก็เลี่ยงที่จะไม่ถาม เพราะเขาจะให้อีกฝ่ายหรือใครๆรู้ไม่ได้ว่าเขารู้เรื่อนี้แล้ว เพื่อที่จะแผนของอาคมจะได้ไม่เปลี่ยนไปอีก
“ใช่ ฉันกลัว” มินพูดมันออกมาจากใจจริง สีหน้ามินดูหวาดกลัวอย่างงเห็นได้ชัด ครามจับมินเข้ามากอดแน่น
“คุณไม่ต้องกลัวนะ คุณยังมีผม”
“นายจะไม่ทิ้งฉันใช่ไหม นายจะอยู่ข้างๆฉันใช่ไหม” มินถามเสียงสั่นเครือ กระบอกตาเริ่มร้อนขึ้น
“ผมจะไม่มีวันทิ้งคุณ ไม่ว่างน้องซันจะเป็นลูกของผมหรือไม่ เพราะยังไงคุณก็เป็นเมียผม” ครามพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
มินผละออกมาจ้องหน้าคราม
“ฉันเชื่อคุณ ฉันรักคุณนะคราม” มินตัดสินใจพูดขึ้น เขารู้สึกหวั่นไปหมด ตอนนี้เขาต้องการหลักประกันว่าจะมีคนอยู่ฝ่ายเขา ถ้ามันจะต้องพูดมัดด้วยคำว่ารัก เขาก็ต้องทำ
ครามยิ้มกว้างเมื่อได้ยินคำนี้ ครามจูบหน้าผากมินเบาๆและพูดตอบอีกฝ่าย
“ผมก็รักคุณเหมือนกัน”
หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป
หนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมามินพยายามทำตัวปกติ ไม่ให้ใครผิดสังเกต และเขาพยายามเอาอกเอาใจครามมากขึ้น เพื่อให้อีกฝ่ายไม่เคลือบแคลงในคำว่ารักของเขา
“เสร็จแล้ว” มินจับเนคไทน์ครามให้เข้าที่
“ขอบคุณนะครับ” ครามพูดจบก้มลงมาจูบริมฝีปากมินเบาๆ
มินยิ้มหวานตอบอีกฝ่ายก่อนจะพูดขึ้น
“ตั้งใจทำงานนะ”
“ครับ” ครามพูดขึ้นก่อนจะออกจากห้องไป มินเดินออกห้องนอนไปที่ห้องของน้องซันข้างล่างก็เจอคิมนอนเล่นกับน้องซันอยู่ มินเลยทักอีกฝ่ายขึ้นมา
“นายไม่ไปเรียนเหรอคิม”
“จะสอบไฟนอลแล้ว ช่วงนี้หยุดอ่านหนังสือ ผมจะจบแล้ว” ครามลุกขึ้นนั่งพร้อมพูดกับมิน
มินเดินเข้าไปนั่งข้างๆคิม ก่อนจะก้มมองน้องซันที่นอนเล่นของเล่นอยู่
“ผมเรียนจบ ผมก็จะทำงานและดูแลคุณและลูกได้” คิมพูดพร้อมจะจับมือมิน มินที่จะเบี่ยงหนีอย่างเคยก็นึกออกว่าควรตามใจอีกฝ่ายเลยยอมให้จับแต่โดยดี
“ให้ผลออกมาก่อนเถอะ”
“ผมมั่นใจว่าน้องซันเป็นลูกของผม” คิมพูดออกมาอย่างมั่นใจ
“ทำไมนายถึงมั่นใจนัก” มินหันไปถามอย่างสงสัย
“เพราะตอนที่คุณท้องผมแพ้อาหารบ่อยมาก เวียนหัวบ่อย อ้วกด้วย ผมว่ามันต้องเป็นเพราะแพ้ท้องแทนเมียแน่ๆ”
“นายก็พูดไป” มินพยายามไม่ใส่ใจในสิ่งที่อีกฝ่ายพูด
ในตอนเย็นของวันนั้นหลังจากทานอาหารเสร็จ อาคมก็พูดขึ้น
“คิมจะเรียนจบแล้วใช่ไหม” อาคมหันไปถามลูกชายคนเล็ก
“ใช่ครับ มีอะไรครับพ่อ”
“พ่ออยากให้แกไปเรียนต่อบริหารที่อังกฤษ” คำพูดของอาคมเหมือนสายฟ้าฝ่ากลางใจคิม คิมหันมามองมินทันที่
“ไม่ครับ ผมไมไป”
“แกต้องไป เพราะแกต้องมาดูแลงานฝ่ายบริหารอย่างเต็มตัว” อาคมพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งจนทุกคนต้องเงียบ
“ผมพอจะทำได้ ไม่ต้องไปเรียนต่อหรอกครับ”
“แกจบวิศวะมาจะมาช่วยงานบริหารอะไรได้ ฉันบอกให้แกเรียนบริหารเหมือพี่แก แกก็ไม่เรียน ตอนนี้แกต้องทำตามใจฉันบ้าง แกต้องไปต่อโทบริหารที่อังกฤษ”
“งั้นก็ต่อที่ไทยก็ได้ครับ” คิมพยายามต่อรอง
“ไม่ แกต้องไปที่อังกฤษ”
“ผมไม่ไป!” คิมเริ่มขึ้นเสียง
“ปัง !!” อาคมทุบโต๊ะลั่นก่อนจะหันไปมองคิมด้วยแววตาดุ
“ฉันมาบอกให้แกทราบเพื่อเตรียมตัว ไม่ได้มาขอความคิดเห็นจากแก ทุกอย่างฉันจะจัดการให้เอง อีกสามอาทิตย์เตรียมตัวบินไปได้เลย” อาคมพูดจบเดินออกไปจากห้องทันที
คิมหันมามองครามอย่างขอความเห็นใจ ครามได้แต่ถอนหายใจก่อนจะพูดกับน้องชายอย่างเห็นใจ
“แกก็รู้ว่าไม่เคยมีใครขัดพ่อได้ ไม่ว่าเรื่องใดใด”
ครามพูดจบจับมือมินให้ลุกขึ้นกลับห้อง
มินหันไปมองคิมนิดนึงก่อนจะเดินตามครามไป มินเม้มปากแน่นระหว่างเดิน อาคมกำลังจะทำอะไร อาคมกำลังจะส่งคิมไปไกลเพื่อจะได้จัดการเขาให้สะดวกขึ้นใช่ไหม!
มินนั่งเหม่อบนห้อง ครามกำลังเคลียงานในห้องทำงาน น้องซันนอนหลับไปแล้วคงเหนื่อยเพราะวันนี้ซนกับคิมทั้งวัน ระหว่างนั้นเองก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
“ครืน ครืน”
มินรีบกดรับทันทีเมื่อเห็นว่าใครโทรมา
“ว่าไงหมอภวัต”
“ผลตรวจออกละครับ”
มินตาเป็นประกายทันทีที่ได้ยิน
“ฉันจะไปหาหมอที่โรงพยาบาลเดี๋ยวนี้ แล้วเจอกัน”
มินรีบออกจากบ้านโดยสั่งให้แป้นมาดูน้องซันที่ห้องแทน มินขับรถมาที่โรงพยาบาลที่หมอภวัตอยู่ทันที
“ผลว่าไงหมอ” มินนั่งลงบนเก้าอี้อย่างรีบร้อน ตอนนี้ใจเขาเต้นตึกตักไปหมด เขาภาวนามาลึกๆตลอดทางว่าอยากให้เป็นลูกของคราม ไม่รู้ทำไม แต่เขาอยากให้ครามดูแลเขามากกว่าคิม
หมอยื่นผลการตรวจดีเอ็นเอให้มินดู มินหยิบมาอ่านก็รู้ว่า
“น้องซันเป็นลูกของคิม!”
“ใช่ครับ น้องซันเป็นลูกของคุณคิม”
ในใจมินรู้สึกสะใจที่แผนของอาคมกำลังจะไม่เป็นไปตามแผน แต่ความปลอดภัยของเขาและลูกก็กำลังน้อยลงทุกที มินได้ไตร่ตรองเรื่องนี้มาอย่างดีแล้วเขาจะต้องทำตามแผนที่เขาคิดมาตลอดหนึ่งสัปดาห์
“หมอภวัตช่วยฉันเป็นเรื่องสุดท้ายได้ไหม ฉันจะไม่กวนหมออีก”
“ช่วยอะไรครับ” หมอภวัตขมวดคิ้วทันทีที่อีกฝ่ายพูดจบ เค้าลางความไม่สงบกำลังมาเยือนหมอภวัตอีกครั้ง
“หมอช่วยเปลี่ยนผลตรวจเป็นนาย คราม สุริยะทิพย์แทนได้ไหม”
หมอภวัตเบิกตากว้างทันที
“แต่มันจะขัดกับจรรยาบรรณผมนะครับ”
“หมอจะมาถามหาจรรยาบรรณอะไรตอนนี้ มันสายไปแล้วละ มันหมดตั้งแต่หมอช่วยฉันปกปิดเรื่องอายุครรภ์แล้ว หมอต้องช่วยฉันถ้าหมออยากจะขึ้นเครื่องไปเรียนต่ออเมริกาในอีกสองวันอย่างปลอดภัย” มินพูดเสียงเข้มด้วยแววตาดุจนหมอภวัตต้องหลบตา เขากลัว กลัวมินขึ้นรื่อยๆ
มินกดดันหมอภวัตด้วยสายตาเรื่อยๆ เขาไม่สนใจว่าใครจะมองเขาเป็นนางมารร้ายยังไง เขาต้องปกป้องลูกของตัวเองอย่างถึงที่สุด เขาต้องปกป้องตัวเองจากอาคม จะไม่มีใครทำอะไรเขาและลูกได้ เพราะถ้าผลเป็นลูกของครามก็จะยืดเวลาไปได้อีก5เดือน
“ก็ได้ครับ ผมจะเปลี่ยนให้” หมอภวัตจำยอมทำแต่โดยดี
“ด่วน แล้วก่อนหมอขึ้นเครื่องฉันจะโอนเงินไปให้หมอใช้เล็กๆน้อยที่อเมริกาสักแสนดีไหม” มินยิ้มหวานให้หมอภวัต
หมอภวัตรู้สึกดีใจอยู่หรอกที่จะมีเงินติดกระเป๋า แต่ทำไมนะเขารู้สึกขนลุกกับรอยยิ้มของมิน
มินเดินถือผลตรวจด้วยรอยยิ้ม ตอนนี้น้องซันก็จะเป็นลูกคราม ไม่มีใครสงสัยอีก แม้ว่าจะนึกถึงคำพูดของคิมเมื่อตอนเที่ยงแล้วอดสงสารอีกฝ่ายไม่ได้ แต่เขาก็ต้องรักษาชีวิตของลูกและตัวเองก่อน ยังมีคุณพ่อและพี่ๆที่ต้องปกป้องเขาแน่ เขาจะเข้าไปคุยกับคุณพ่อ เวลาอีก5เดือน คงพอสำหรับการจัดการอาคม
“ฉันไม่ยอมให้แกฆ่าฉันก่อนแน่ อาคม!”
____________________________________________________________________________
ปมเฉลยหมดแล้ว เย้! หลังจากนี้ก็เหลือการฟาดฟันของมินและอาคม
ใครอยากรู้เรื่องในอดีตอีกไม่นานก็จะพาทุกคนไปในอดีต ไปรับรู้เรื่องราวต่างๆ
ใครจะเป็นพระเอกอันนี้คงต้องลุุ้นจนหยดสุดท้าย / โดนคนอ่านตบ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ ช่วงนี้ฟิตจริงๆขนาดช่วงสอบ ฮ่าๆ :กอด1: :L1: :pig4:
-
ว๊ายๆๆๆๆ อะไรยังไงคะ :mew3:
-
มาทันออนแอร์
-
ป้าดดดดดดดด สรุปลูกคิม แล้วยังไงต่อล่ะทีนี้ สงสารทั้งครามทั้งคิม สามพีเลยได้มั้ยยยยยยยยยยย :hao5:
-
เฮ้อ
-
สุดท้ายน้องซันก็เป็นลูกคิม
แต่เรื่องให้ลุ้นยังมีต่อนี่สิ
-
มาแบบนอนสต๊อปกันเลยทีเดียว อาคมแค้นอะไรขนาดจะฆ่ามินที่เกิดมาก็ไม่ได้รับรู้ความบาดหมางของอาคมและแม่ตัวเอง ความแค้นขนาดไหนจะได้รู้ซักที ชอบตรงที่มินไม่ยอมอาคมง่ายๆนี่แหละ กลัวใจอาคมจะรีบจัดการมินก่อนห้าเดือนนี่สิ
-
เป็นพระเอกทั้งสองคนเลยก็ได้นะทั้งครามและคิม จะได้ไม่มีใครเสียใจ 3p :impress2:
-
เฮ้อตามคหข้างบน
หน่วงความรู้สึก
อาคมปะฉะดะกับมิน
ถ้าหากว่าอาคมแค่แค้นเพราะว่าถูกทางพ่อมินทิ้งไปแต่งกับแม่มินก็นายร้ายละครหลังข่าวเท่านั้นเอง
คิมไปนอกทันกลับมาช่วยมินกับลูก
ครามพระรองเกาหลีเสียละมั๊งนี่ - มโนตามสเต็ปค่ะ
สงสารครามที่รักลูกรักเมียจริงๆ
-
สงสราคราม.
-
โอ๊ย ยิ่งอ่านยิ่งงอนคนเขียน แบร่
แต่ไม่รู้งอนเรื่องไร 555 อารมณ์ขึ้นๆลง คล้ายๆสาววัยไกล้หมดปประจำเดือน :hao7:
อยากรู้จิงจี้งใครคือพระเอก แต่ก็เชียครามนี่แหละยืนยันคำเดิม
หรือไม่ มินอาจไม่เลือกใครเลย เช้อะ ตามนั้น จบแบบนี้ดี่ที่สุด โปรดรับไว้พิจารณาด้วย :ling1: :katai4:
-
อ้าว!!ลูกคิมหรอเนี้ย แล้วจะเป็นไงต่อ
-
:เฮ้อ: :serius2:
-
ความจริงมันจะแย่กว่าปัจจุบันที่เป็นอยู่หรือเปล่า
-
น้องซันเป็นลูกคิมจริงด้วย!!
-
ทำไมอาคมเลวแบบนี้
-
จะแค้นอะไรขนาดนี้ อาคม :beat:
-
อยากให้ครามเป็นพระเอกกกกกกก แต่คิมก็เป็นพ่อ ขอสามพี่เลยได้ไหมมมม :ling3:
-
ไม่พลิกโผ ลูกคิม แต่คิดอีกทีก็ถือว่าคืนความยุติธรรมให้คิมบ้าง ในเมื่อครามได้มินไปคนแรก คิมก็ได้กลับมาบ้าง แต่คิดอีกทีคิมมันได้เยอะนะเนี่ยแถมแพ้ท้องแทนเมียอีก :laugh: เข้าใจสิ่งที่มินทำ มินทำถูกแล้วอย่างน้อยก็เป็นการปกป้องลูกไว้ได้ก่อน ขนาดครามยังคิดเหมือนมินเลยตอนที่คุยกับคิม ดีใจนะที่ครามไม่โกรธเคืองอาจจะมีเสียใจบ้างถ้ารู้ความจริง แต่ยังไงก็หลาน สงสารครามนะรักมินมาก มากจนยอมทุกอย่าง มินถึงจะยังไม่ได้รักแต่ความดีความผูกพันที่มีต่อครามมันมากเหลือเกิน ถึงมินจะใช้คำว่ารักจอมปลอมหลอกครามเพื่อความปลอดภัยของตัวเองและลูก แต่ความรู้สึกลึกๆ มินก็อยากอยู่ครามมากกว่าคิม อยากให้น้องซันเป็นลูกครามจริงๆ และไหนจะการกระทำที่ยืนยันว่ามินจะไม่ทิ้งคราม จะเลือกคราม อาจจะไม่รักตอนนี้แต่ก็คงจะรักได้ไม่ยาก ดีใจแทนไปส่วนหนึ่ง แต่เรื่องยังไม่จบอย่าเพิ่งดีใจมาก :katai1: บอกตามตรงกลัวผิดหวังแทนคราม ไม่ได้อยากจะเข้าข้างครามหรอกนะเพราะก็ทำกับมินไว้ไม่น้อย ถึงจะเป็นคำสั่งพ่อก็เถอะ แต่ถ้าให้เลือกระหว่างครามกับคิม คิดว่าครามดีกว่า และก็ไม่ได้อยากให้ทั้งครามหรือคิมเป็นอะไรหรอกนะ แต่เหมือนเหตุการณ์จะรุนแรง อาคมถึงกับจะฆ่ามิน เลยกลัวว่าทั้งครามและคิมจะเป็นอะไรไปเพราะปกป้องมินกับลูกนี่แหละ แต่ลางสังหรณ์บอกว่าจะเป็นคราม หรือถ้าไม่เป็นอะไรทุกอย่างจบลง ความจริงกระจ่างว่าน้องซันเป็นลูกคิม คิมพร้อมจะทวงสิทธ์คืนในฐานะพ่อ และคนที่รักมินมาก่อน คิมคงทนไม่ได้ที่จะอยู่ในฐานะอา ได้แต่เฝ้ามองลูกและคนรักอยู่กับพี่ชายตัวเอง แต่ถ้าเป็นการตัดสินใจของมินว่าจะเลือกคราม คิมคงต้องตัดใจยอมรับ แต่กลัวครามจะคิดมากว่าที่มินเลือกเพราะสงสารตัวเอง เพราะครามรู้ว่ามินไม่ได้รักตัวเอง ครามไม่ใช่คนโง่ที่จะดูไม่ออก แต่เป็นคนที่หลอกตัวเอง เชื่อว่ามินรักตามที่พูด เพราะทำให้ครามมีความสุข ครามพูดเสมออยากสร้างครอบครัวที่อบอุ่น เพราะขาดมาตลอด ถ้าสุดท้ายมินกับคิมไปอยู่ด้วยกัน สงสารครามมากเลย จะว่าลำเอียงก็ได้ แต่รู้สึกอย่างนี้จริงๆ คิมแกไปเป็นเมียเกมส์เถอะนะ ขอร้อง :hao5: ส่วนอาคม คิดว่าที่จะฆ่ามินเพราะตัวเองเคยสูญเสียลูกมาก่อนหรือเปล่า เลยอยากจะเอาคืน อาคมจมกับความรักในรอยแค้นมานานมาก อยากให้อาคมคิดได้ อย่างน้อยเห็นแก่ลูกกับหลาน ที่ไม่ว่ายังไงน้องซันก็ขึ้นชื่อว่าหลานตัวเองอยู่ดีไม่ว่าจะลูกใคร อาคมจะคิดฆ่าหลานได้ลงคอเชียวเหรอถ้าแค่น้องซันไม่ใช่ลูกครามและไม่เป็นไปตามคำทำนาย ใจร้ายเกินไปนะ แต่มันอาจจะจบลงด้วยดีถ้ามิ่งภพมาเคลียร์ด้วยตัวเอง ด้วยกับจับอาคมไปอยู่เกาะสองต่อสองจัดคืนให้หลายดอกๆสลายความแค้น :hao6:
-
ถ้าคิมจะเป็นพ่อน้องซันก็ไม่เป็นไร
แต่เราว่า มินอยู่กับครามน่าจะปลอดภัยที่สุด
-
สงสารครามว่ะ :hao5: :hao5: :hao5:
-
:mew1: :ruready
-
ดีนะที่มินไม่อ่อนแอ
-
ติดตามเรืองนี้มาสักพัก เพิ่งสมัครไอดีมาเม้นให้
อ่านถึงตอนล่าสุด ทีมคิมอย่างเราร้องไห้หนักมาก
เข้าใจแหละเข้าใจดีว่าครามทั่วถึงกว่า. ฮือ
-
:monkeysad:#สงสารครามหนักมาก
-
เครียดแม่งทั้งเรื่องอะ อ่านเรื่องนี้
ไม่มีอะไรดีเลย
นี้ยังคิดจะฆ่าจะแกงกันอีก อาคมนี้อะไร นิสัยตุ๊ดมาก
ไม่มีเหตุผลเลย จะมาฆ่าเพราะเรื่องแบบนี้อะนะ
แล้ว สองพี่น้องนี้รัก มิน จริงหรือเปล่า เรื่องเป้นขนาดนี้รุ้ขนาดนี้
ยังไม่รีบบอกหรือหาทางแก้อีก ควายจริงๆทั้งสองตัวอะ
-
แน่ใจนะว่าจะปกป้องลูกตัวเองได้เพราะตั้งแต่เป็นแม่คน มินดูจะทำอะไรไม่ได้
-
โหหหหห พี่น้องหักเหลี่ยมกันเองจริงๆนะเรื่องนี้ ๕๕๕๕ น้องซันเป็นลูกของคิมไปซะงั้นอ่ะ สงสาร ครามสุดๆ แต่นิยายก็คือนิยายคับ ไม่เป็นไรคราม ลูกคนต่อไปเป็นของครามได้ ยังมีเวลาผลิตลูกได้อีก ๕๕๕๕ อาคมรู้ความจริงเข้าคงผิดหวังสุดๆ แต่คนอ่านจะสะใจมากๆเพราะไม่เป็นไปตามแผนของอาคม รออ่านตอนต่อไปคับ มาเร็วๆนะคับผุ้แต่ง
-
ไม่อยากให้ใครเป็นพระเอกเลย เหนื่อยใจ
-
ลูกคิมจริงด้วย! แต่ใจมินไปทางครามมากกว่าแล้ว Y_Y
จริงๆแอบอวยคิมนะ 5555555555555
-
เลือกไม่ถูกทั้งคิมทั้งคราม แต่รุ้สึกเหมือนคิมจะเปนพระเอกเลย มันต้องมีแบบใครซักคนพลีชีพปกป้องมินแน่เลยอ่ะ เชียร์ทั้งคู่เลย ฮือ คนเขียนห้ามให้ใครตายน้า :hao5:
-
อ่านแล้วจี๊ดเลย ... เรื่องราวบานปลายมาขนาดนี้แล้ว มินก็เห็นมาก็ขนาดนี้แล้ว
เราไม่เข้าใจจริง ๆ ว่ามินยังจะหวังอะไรกับทั้งครามและคิม ? ถึงใครจะเป็นพ่อก็ช่างหัวมันเถอะ
ในเมื่อ 2 คนนั่นไม่เคยคิดจะงัดกับนางอาคมเลย ถ้ามีแผนจะฝากฝังอะไรกับ 2 คนนั่นก็ล้มเลิกเหอะ ใช้แค่เป็นหมากก็พอ
ตัวช่วยที่ดีที่สุด นอกจากตัวเอง ตอนนี้ก็คือ ครอบครัวทางบ้าน ตัวละครลึกลับพิเศษ
ไม่งั้นอีก 5 เดือนมินเตรียมลงหลุมแน่ o21
-
ขอบคุณ :)
-
:m31: :fire: :angry2:
-
สงสารคิมนะเนี่ยเป็นพ่อแท้ๆแต่ไม่ได้รับรู้
-
ข่ม ขืน ฝืน รัก
ตอนที่26
เย็นของอีกวัน มินนั่งรอครามในห้องด้วยความใจจดใจจ่อ รอที่จะพูดเรื่องผลดีเอ็นเอ
“ก็อกๆ”
มินลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูก็เจอคิมที่ยืนรออยู่
“เข้ามาสิ” มินพูดเสร็จถอยกลับมานั่งบนโซฟาอย่างเคย คิมปิดประตูและมาน้องข้างๆมิน คิมกวาดสายตามองรอบห้องก็ถามขึ้น
“น้องซันละ”
“น้องซันอยู่กับแป้น” มินพูดจบเงยหน้ามองนาฬิกา อีกไม่นานครามก็จะกลับมาแล้ว
“ผลตรวจออกแล้วใช่ไหม น้องซันเป็นลูกฉันใช่ไหม” คิมพูดพร้อมจะจับมือมินแต่มินกลับลุกขึ้นซะก่อน
“เดี๋ยวนายก็รู้ รู้พร้อมกันทั้งหมด” มินยืนหลังให้คิม โดยไม่สนใจเลยว่าคิมจะสลดไปทันทีที่อีกฝ่ายพูดแบบนี้
“ก็อกๆ” เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้งและเปิดเข้ามา ครามมองคิมที่นั่งรออยู่ก่อนแล้ว มินยิ้มให้ครามน้อยๆก่อนจะพูดขึ้น
“นั่งสิคราม เราจะได้รู้ผลพร้อมกัน”
ครามนั่งลงข้างคิม มินหันไปมองทั้งสองก่อนจะหยิบผลตรวจในลิ้นชักออกมาและส่งให้ทั้งสองคนอ่าน
คิมหยิบผลตรวจออกมาอ่านด้วยความตื่นเต้น ครามนั่งอยู่ข้างๆก็ตื่นเต้นไม่แพ้กัน คิมปิดอ่านจากหน้าตาที่ตื่นเต้นก็ค่อยๆสลดทีละนิด
“น้องซันเป็นลูกของพี่” คิมพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาและส่งกระดาษให้คราม
ครามยิ้มกว้างทันทีก่อนจะหยิบผลตรวจมาอ่านซ้ำ ครามเงยหน้ามองมินด้วยแววตาตื่นเต้นก่อนจะเดินเข้ามากอดมินแน่น
“ผมดีใจที่สุดเลยมิน”
มินกลั้นหายใจเม้มปากแน่น เขาไม่อยากหลอกคราม แต่เขาต้องทำเพื่อยื้อเวลา ระหว่างนั้นมินบังเอิญสบตากับคิมที่นั่งหน้าเจื่อนมองมินด้วยแววตาเริ่มแดง มินเบี่ยงสายตาหลบทันที เขาจะสงสารใครไม่ได้
คิมนั่งมองภาพของครามกอดกับมินแล้วก้มหน้าเม้มปากแน่น พยายามสะกดอารมณ์ทุกสิ่งทุกอย่างที่ปะทังเข้ามา เขารู้สึกจุกไปหมด จะร้องก็ร้องไม่ออก เขามั่นใจว่าน้องซันคือลูกเขา ทั้งการที่เขาแพ้ท้องแทน ทั้งความรุ้สึกอะไรหลายๆอย่าง แต่ผลกลับไม่ใช่ มันทำให้เขาเจ็บไม่น้อย
ฟางเส้นสุดท้ายที่พอจะรั้งให้มินเป็นของเขาได้ขาดลงแล้ว มินไม่มีทางที่มินจะเป็นของเขาได้แล้ว
คิมลุกขึ้นยืนจะเดินออกจาห้อง ครามมองแผ่นหลังน้องชายที่กำลังจะออกไปก็พูดขึ้น
“ฉันหวังว่าแกจะตัดใจจากมินนะคิม”
คิมชะงักก่อนจะหันหน้ามายิ้มเจื่อนๆให้ทั้งสองคนที่เพิ่งผละออกจากกัน
“พอก็หวังว่าผมจะทำได้ ผมใช้เวลาแอบรักเขามาเกือบ5ปี จะให้ตัดใจกันง่ายๆมันไม่ได้หรอก แต่ผมหวังว่าการที่ผมไปอยู่อังกฤษอาจจะทำให้อะไรๆมันดีขึ้น” ยิ้มยิ้มให้ทั้งคู่น้อยๆก่อนจะพูดต่อ
“พี่ต้องดูแลมินและน้องซันให้ดีที่สุด จากทุกสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคต ถ้าวันนั้นพี่ทำมันไม่ได้ ผมจะมาทวงมินคืน!” ครามพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นก่อนจะสลตากับมินและเดินออกจากห้องไป
มินยืนมองคิมที่เดินออกไปด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก แต่มันเป็นแบบนี้แหล่ะดีที่สุดแล้ว
“มิน น้องซันละ” ครามถามขึ้นเมื่อไม่เห็นลูก
“อยู่กับแป้น”
“งั้นผมไปหาลูกนะ” ครามยิ้มกว้างก่อนจะรับออกจากห้องไป
มินยืนมองครามที่เดินออกไปลับสายตาแล้วเชิดหน้านิ่ง เขาจะต้องใจแข็ง คนพวกนี้ทำกับเขาไว้ไม่น้อย เขาจะใจอ่อนกับเรื่องแค่นี้ไม่ได้ ถ้าจะทำการใหญ่กว่านี้
มินโทรให้พี่มัตถ์ขับมารับเขากลับไปที่บ้าน ระหว่างทางพี่มัตถ์ชวนเขาคุยตลอดทาง มินรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นเมื่อได้อยู่กับครอบครัว เขาไม่ต้องระแวงอะไร
“น้องซันกี่เดือนแล้วนี่มิน อ้วนเชียว” มัตถ์ถามพร้อมก้มมองหลานชายที่นั่งกัดยางสำหรับกัดฟันของเด็กบนตักของผู้เป็นแม่
“7เดือนแล้วครับ”
“เออ ใช่ พี่ได้ข่าวว่าคิมจะไปเรียนต่ออังกฤษใช่ไหม”
“ใช่ครับ พี่มัตถ์รู้ได้ไง” มินหันไปถามพี่ชาย
“พี่บังเอิญเจอคิมที่ผับ เลยได้คุยกันนิดหน่อย คิจะเดินทางอีกไม่กี่วันนี่แล้วใช่ไหม”
“ใช่ครับ” มินพูดจบยิ้มให้พี่ชาย มัตถ์ก็ไม่ได้ซักไซ้อะไรต่อ
มาถึงบ้าน ป้าแสงที่ยืนรอมินอยู่ยิ้มร่าทันทีที่มินลงจากรถ
“คุณหนูซันน่ารักจังเลยนะคะ ขาวจ้ำม่ำเชียว” ป้าแสงยื่นมือขออุ้มน้องซันมินส่งให้ด้วยรอยยิ้ม
“มินคิดถึงป้าแสงจังเลย” มินเข้าไปกอดแสงอย่างออดอ้อน
“ป้าก็คิดถึงคุณหนูคะ” แสงยิ้มอย่างอบอุ่นให้มิน
“คุณพ่ออยู่ข้างบนใช่ไหม”
“ใช่คะ คุณท่านรอคุณหนูอยู่”
“งั้นมินขอตัวนะครับ ฝากน้องซันด้วยนะครับ”
แสงพยักหน้าให้มิน มินเลยเดินขึ้นมาบนห้องของพ่อ ระหว่างทางมินมองไปรอบบ้านๆแล้วอดที่จะน้ำตารื้นขึ้นมาไม่ได้ เขารู้สึกคิดถึงบ้าน อยากกลับมาอยู่บ้านที่สุด บ้านที่เขาสามารถไว้ใจทุกคนได้ และออยู่ได้อย่างปลอดภัยไม่ต้องระแวง
“ก็อกๆ”
“มินใช่ไหม เข้ามาเลย” เสียงเข้มตามฉบับดังขึ้น มินเปิดประตูเข้าไปเจอพ่อยืนอยู่กลางห้อง มินเข้าไปกอดพ่อแน่น
มิ่งภพตกใจเล็กน้อยที่ลูกเข้ามากอดเข้าแน่น แต่ก็อดยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างเอ็นดูไม่ได้
“ทำตัวเป็นเด็กๆไปได้ มีลูกแล้วนะเรา”
“ก็อ้อมกอดของพ่อเป็นอะไรที่มินอบอุ่นและรู้สึกว่าปลอดภัยที่สุดแล้วนิครับ” มินซึมซับความรู้สึกไว้ เขาจะต้องเข้มแข็ง
“พูดอะไรแปลกๆ”
มินผละออกและมองหน้าผู้เป็นพ่อ ก่อนจะมีสีหน้านิ่งขึ้นและเดินไปนั่งบนโซฟา
“มินอยากให้คุณพ่อส่งคนฝีมือดีของบ้านเราเข้าไปอยู่ในบ้านนั้นได้ไหม” มินพูดขึ้นนิ่งๆ ทำเอามิ่งภพรู้สึกแปลกใจกับอารมณืของลูกชายที่เปลี่ยนขึ้นอย่างฉับพลัน
“ทำไมละมิน อาคมจะทำอะไรลูกรึเปล่า”
“มินไม่ไว้ใจ มินอยากให้พ่อส่งคนฝีมือดีของเราไปอยู่ในบ้านนั้นเงียบๆ แทรกแซงไปสักสองสามคน ไปคอยคุ้มกันมิน”
อาคมเดินไปนั่งข้างๆลูกชายก่อนจะมองอีกฝ่ายด้วยความสงสัย
“มินจะทำอะไรลูก”
“มินไม่ทำอะไรหรอกครับ มินแค่อยากให้มีคนของเราเข้าไปอยู่ในบ้านบ้าง มินอยากให้ตัวเองสบายใจ”
“สบายใจจากอะไร” มิ่งภพถามลูกชายด้วยความสงสัย
“จากอันตรายที่อาจจะเกิดขึ้นไงละครับ” มินพูดเสียงนิ่ง อาคมมองลูกชายที่นิ่งและดูโตขึ้น
“ก็ได้ พ่อจะจัดการให้”
“เอาให้เนียนที่สุดนะครับ มินไม่อยากให้ฝ่ายนู้นรู้ตัว” มินหันไปมองผู้เป็นพ่อด้วยแววตาแน่วแน่
“มินรู้ไหม ว่าตลอดสองปีที่ลูกอยู่บ้านนู้นมีคนของบ้านเราคอยคุ้มกันลุกอยู่ตลอดประมาน5คน พ่อส่งไปตั้งแต่รู้ว่าลูกต้องแต่งงาน พ่อก็ไม่ไว้ใจอาคมเหมือนกัน คนอย่างอาคมไม่สามารถคาดเดาอะไรได้”
มินมองพ่ออย่างทึ่ง เขาไม่รู้มาตลอดมีคนคอยดูแลเขา
“แต่รอบนี้พ่อจะส่งไปอีก2คนที่ฝีมือดี จะให้ดูแลมินอย่างใกล้ชิด”
“ก็ดีครับพ่อ ส่วน5คนนั้นก็ให้อยู่ปกติ”
“ได้สิ”
มินยิ้มกว้างเมื่อทุกอย่างเป็นไปตามที่คิด อาคมลูบหัวลูกชายเบาๆก่อนจะพูดอย่างเป็นห่วง
“มินกังวลอาคมใช่ไหม”
“ใช่ มินกลัวความแค้นของเขา วันนั้นเขาสามารถทุ่มแจกันใส่มินได้ วันต่อไปเขาจะทำอะไรมินไม่สามารถคาดเดาได้” มินพูดขึ้นทำให้มิ่งภพนิ่งไปทันที
“อาคมกล้าทำแบบนั้นกับลูกเลยเหรอ” น้ำเสียงที่อ่อนโยนแปลเปลี่ยนเป็นแข็งขึ้นทันที
“เขาพูดว่าเขาเกลียดแม่ เขาเกลียดที่แม่แย่งพ่อไปจากเขา และเขามาลงที่มินเพราะมินเหมือนแม่” มินมองพ่ออย่างสังเกต
“อาคมบอกลูกเหรอว่าแม่แย่งพ่อไป”
“เขาเล่าให้มินฟังว่าพ่อกำลังจะหมั้นกับเขา แต่ต้องยกเลิกเพราะพ่อไปเจอแม่ทีหลังที่เป็นเพื่อนรักเขา และแม่ก็ท้องขึ้นมา พ่อต้องมาดูแลแม่และทิ้งเขา” มินพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งแต่สังเกตปฏิกิริยาของมิ่งภพ
มิ่งภพนิ่งไปหลบตามินก่อนจะหันหน้ามองไปทางอื่น
“เรื่องมันหลายปีมาแล้ว ทำไมอาคมยังแค้นไม่เลิก”
มินเม้มปากทันทีที่ได้ยินแบบนั้น พ่อพูดแบบนี้แปลว่าทุกอย่างที่อาคมพูดคือเรื่องจริงงั้นเหรอ
“แปลว่าทุกอย่างที่อาคมพูดคือเรื่องจริง”
มิ่งภพหันมามองหน้าลูกชาย ก่อนจะถอนหายใจ
“พ่อยอมรับพ่อมันเลวเอง พ่อลังเล พ่อเป็นคนที่ทำให้ทุกอย่างมันแย่แบบนี้”
“และพ่อก็ทำให้มินต้องตกนรกไปอยู่บ้านหลังนั้น” มินพูดเสียงเข้มก่อนจะลุกขึ้นยืน มินพยายามสูดลมหายใจเข้าปอด
“พ่อขอโทษ” มิ่งภพพูดออกมาก่อนจะเดินเข้าไปยืนข้างลูกชายคนเล็ก
มินหันมามองพ่อก่อนจะถอนหายใจ
“พ่อรู้จักอาคมพอตัวใช่ไหม งั้นพ่อก็ต้องรู้สิว่าจุดอ่อนของอาคมคืออะไร” มินถามผู้เป็นพ่อด้วยแววตานิ่ง
“อาคมเป็นคนร่างกายไม่แข็งแรงเท่าไหร่ตั้งแต่เด็ก อีกอย่างอาคมไม่ใช่คนใจร้ายใจมารอะไรมากหรอก แต่ต้องพยายามสร้างภาพให้ตัวเองดูเข้มแข็ง แข็งแรงเพราะต้องดูแลกิจการ”
“ใครจะไปรู้ละ เวลาผ่านมาหลายปี ผสมกับความแค้นในใจ ทำให้อาคมทำอะไรได้มากกว่าที่คุณพ่อคิดก็ได้” มินพูดแค่นั้นก่อนจะหันไปพูดกับพ่อในเรื่องปกติทั่วไป และไม่นานนักก็ลงไปด้านล่าง
มินกลับมาที่บ้านสุริยะทิพย์ในตอนค่ำ เขากลับมาถึงก็อาบน้ำจัดการตัวเองและลูกเสร็จ กล่อมลูกเขานอนจนหลับ มินหันไปมองนาฬิกาที่สี่ทุ่มกว่าแล้ว แต่ครามยังไม่กลับมาจากห้องทำงานอีกเลยตัดสินใจเดินไปที่ห้องทำงานของคราม
“ก็อกๆ”
“ใคร”
“ฉันเองมิน”
“เข้ามาสิมิน” มินเปิดประตูเข้าไปเจอครามที่นั่งเคลียร์เอกสารหลายกองด้านหน้า
“จะสี่ทุ่มแล้วคุณไม่นอนเหรอ”
“งานยังไม่เสร็จเลย ช่วงนี้งานกลับมาเยอะอีกแล้ว คิมจะไปเรียนต่ออีก ผมยุ่งๆแน่ช่วงนี้” ครามวางปากกาก่อนจะเงยหน้ามองมิน มินยิ้มให้อีกฝ่ายน้อยๆ
“อย่าหักโหมมากนะ”
“ครับ ยังไงคุณก็นอนก่อนเลย ไม่ต้องรอผม” มินหยักหน้าให้อีกฝ่าย นั่งคุยด้วยอีกไม่นานก็ขอตัวออกมา
ระหว่างนั้นเองมินสวนกับเด็กรับใช้ที่เดินถือเหมือนจะเป็นซุปไก่ มินเลยทักขึ้น
“นั้นอะไร”
“ซุปไก่บำรุงร่างกายของคุณผู้ชายนะคะ”
มินหยักหน้าให้อีกฝ่ายก่อนจะถามต่อ
“คุณพ่อทานทุกวันเลยเหรอ”
“ใช่คะ ทุกวันก่อนนอน”
มินยิ้มทิ้งท้ายก่อนจะเดินผละออกมา เขาสังเกตมาหลายวันแล้วว่าอาคมว่าต้องกินซุปไก่ตลอด และแผนที่เขาวางไว้ก็จะเป็นไปตามที่คิดไว้ มินสะแหยะยิ้มร้ายก่อนจะเดินเข้าไปในห้อหยิบบางสิ่งที่แอบแวะซื้อตอนออกไปข้างนอก
มินเดินลงมาในครัวไม่มีคนอยู่สักคนอาจจะเพราะดึกมากแล้ว มินเห็นหม้อซุปไก่ที่ตั้งบนเตาแก๊สก่อนจะยิ้มร้าย
“ตึก ตึก” มีเสียงเดินมา มินหันซ้ายขวาก่อนจะรีบมุดลงไปซ่อนใต้โต๊ะ
“เคร้ง!” เสียงวางถ้วยแก้วดังขึ้น คงเป็นเด็กคนนั้นเอาถ้วยมาเก็บสินะ
มินนั่งอยู่ไม่นานเสียงก็เงียบไป เขาค่อยๆแง้มพาปูโต๊ะดูเมื่อเห็นว่าครัวปิดไฟเรียบร้อย มินค่อยๆออกจากโต๊ะ เขาปรับสายตากับความมืดไม่นานก็พอมองเห็นเพราะยังมีแสงไปจากด้านนอกส่องเข้ามา มินมองหาหม้อซุปไม่เจอแล้วก็เปิดดูในตู้กับข้าว มินรู้สึกโล่งอกที่หม้อซุปไก่ยังอยู่
มินตัดสินใจฉีกซองยาเบื่อหนูออกและเทออกไปเล็กน้อย ถ้าเทมากไป อาคมตายขึ้นมาก็จะทำให้ตรวจพบเจอสารหนูได้ แต่ถ้าค่อยเททีละนิด ทีละช้าๆ สารหนูที่ตกค้างจะน้อยกว่าและตรวจพบได้ยากกว่า ยิ่งอาคมเป็นคนที่ร่างกายอ่อนแอ อีกฝ่ายอาจจะไม่สังเกตที่ตัวเองไม่สบายทีละนิด ทีละนิด
“มีทางเดียวที่ฉันจะไม่ตาย คือฉันต้องฆ่าให้แกตายก่อนไงละอาคม”
มินเก็บซองยาเบื่อไว้ก่อนจะคนหม้อซุปไก่และเดินออกจากครัวไป
เขาจะไม่มีให้อาคมทำอะไรเขาและลูกได้เด็ดขาด!!
_____________________________________________________________________________________
มินเดินหน้าแล้วนะหลังจากที่คนอ่านบอกว่ามินไม่ค่อยทำอะไร
ตอนหน้าเราจะมาส่งคิมไปอังกฤษ และมาฟังความรู้สึกเรื่องในอดีตของอาคมกัน
ขอบคุณทุกคนที่่อ่านและคอมเม้นต์ครับ
-
:mew1:
-
มินร้ายมากอ่ะ ไม่ได้ต่างอะไรจากอาคมเลย #สงสารคาม :เฮ้อ:
-
เราว่ามินเล่นแรงไปน่ะ สารหนูเลยเหรอ คือเราก็รู้น่ะว่าอาคมจะลอบฆ่าอ่ะแต่แบบว่าเรารู้ก่อนก็น่าจะหาทางจับอาคมแบบจะๆแล้วให้กฎหมายลงโทษไม่ดีกว่าเหรอ คือนี่ถ้าอาคมตายขึ้นมาตรวจชันสูตรก็รู้ว่ามีสารพิษตกค้างถึงจะใส่แค่ทีละนิดแต่ก็ใช่ว่าร่างกายจะขับออกมาได้หมดน่ะเพราะกว่าอาคมจะตายมันก็ต้องมีตกค้างแน่ๆ แล้วตัวมินเองจะแย่นะ
-
ยิ่งอ่านก็ยิ่งต้องถอนใจ
มิ่งภพต้องทำอะไรมากกว่าที่บอกมินแน่ๆ
มินเป็นตัวรับกรรมที่รุ่นผู้ใหญ่สร้างกันไว้ว่างั้นเถอะ
ยิ่งตอนนี้มินเป็นอะไรไปแล้ว?
จะร้ายยิ่งกว่าอาคมอีก
ดูๆจากครั้งสุดท้ายที่ปะทะกัน
สงสัยตายจะกันหมดแล้วเหลือคิมมารับมินกับซันเท่านั้นเอง
แต่ไงถ้าหากว่ามิ่งภพทำอะไรอาคมไว้ก็ขอให้ได้รับผลกรรมด้วยเถอะเพราะความคิดแค้นพวกนี้เริ่มมาจากการกระทำของพ่อมินด้วย
ป.ล ผิดเยอะเลยนะคะ ผิดที่ชื่อเช่นคิมเป็นคราม มิ่งภพเป็นอาคม
-
มินทำได้เยี่ยม งดงามจริง ๆ ... :impress2:
แต่ก็เป็นความจริงที่ยังไงการชันสูตรซากของนางอาคมจะต้องพบเจอสารหนูเป็นแน่ ถ้านางยังไม่ตายแต่ป่วย ตรวจเลือดก็ต้องเจอ
ไม่แน่ การเปิดศึกเต็มรูปแบบอาจใกล้เข้ามาแล้ว
-
มิน ไม่เอาๆ อย่าทำแบบนี้สิลูก :hao7:
ปล. อยากรู้ว่าคนเขียนพลอตไว้กี่ตอนง่า :katai2-1:
คือลุ้นแบบตูดขมิบ ชะอุ่ยใครพิมพ์ :katai1:
ดูท่าตอนจบแล้ว ต้องจบแบบไม่ Happy อ่ะ
-
สงสารอาคม #ทีมอาคม
-
สงสัยต้องตายกันไปข้างหนึ่ง :katai5: :katai5: :katai5:
-
ลุ้นพอกันทั้งคู่ว่าใครจะฆ่าใครก่อนกัน
-
มินร้ายมาก!!
-
เล่นกันแบบนี้เลยหรอ พระเจ้า!!! :mew5:
-
สุดแล้วแต่เวรแต่กรรมก็แล้วกัน :z3: :z3:
-
มินไม่เล่นแรงไม่หน่อยเหรอ ป้องกันตัวไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้นะ น่าจะใช้วิธีที่ดูฉลาดกว่านี้ มินก็รู้จากพ่อแล้วว่า อาคมร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงและไม่ใช่คนใจร้ายอะไรนัก อีกอย่างพ่อตัวเองก็ทำผิดต่ออาคมไม่ใช่เหรอ อีกอย่างก็มีคนส่งไปอยู่ด้วยแล้ว ไหนจะครามกับคิมก็อยู่ด้วย โอกาสจะอันตรายก็น้อยลงนะ ระหว่างห้าเดือนน่าจะหาวิธีไกล่เกลี่ย ตามความจริงนะ มิ่งภพควรจะเข้ามาจัดการอะไรได้แล้ว ตัวเองเป็นส่วนหนึ่งให้มินไปเจอเรื่องเลวร้ายแทนที่จะหาทางไปคุยกับอาคม ไม่ใช่คิดเองว่า อาคมยังไม่หายแค้นอีกเหรอ คิดสักนิดสิว่าตัวเองทำอะไรไว้กับอาคมถึงได้แค้นขนาดจะฆ่ากันได้ มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆแล้ว :m16: สงสารครามที่ถูกหลอกซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ก็เพราะด้วยความจำเป็นของมินพร้อมด้วยความแค้นที่ถูกทำในตอนแรกก็สมควรจะถูกเอาคืนบ้าง แต่ ครามอาจจะรู้ก็ได้ แต่เพราะความรักที่จะชดเชยให้เลยทำเป็นไม่รู้ แต่ถ้าครามรู้ว่ามินทำร้ายพ่อตัวเองแบบนี้คงเสียใจและลำบากใจไม่น้อย แต่เชื่อว่าครามจะต้องปกป้องมินกับน้องซัน รวมถึงคิมด้วย ที่ไม่คิดว่าจะจบลงแค่ไปเรียนต่อ คิมต้องหาทางทำอะไรแน่จากคำพูดคิมคงไม่ตัดใจจากมินง่ายๆ ก็เห็นใจคิมนะแต่คิมก็ไม่มีความกล้าพอจะจีบมินตั้งแต่แรกแล้ว พอเกิดเรื่องก็ช่วยไม่ได้และยังข่มขืนมินไม่ต่างจากคราม แต่สุดท้ายคงเป็น คิม มิน น้องซันอยู่ด้วยกัน ครามตายไปพร้อมอาคมหรือไม่ก็ตายไปคนเดียวด้วยการปกป้องใครสักคนไม่พ่อก็มินแน่ๆ แค่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ก็สงสารครามแล้ว ถึงอยู่ก็ไม่ได้คู่กับมินอีก ความลับไม่มีอยู่แล้ว ยังไงความจริงก็ต้องเปิดเผยว่าใครเป็นพ่อตัวจริงน้องซัน คงต้องคืนให้ไป :hao5:
-
มินแอบร้าย นะเนี่ย
-
ถ้ามินจะทำถึงขนาดนี้ ขอบายดีฟ่า ย้ายไปข้างอาคมล่ะ
ความจริงเท่าที่อ่านๆ ดูอาคมน่าสงสารนะ เป็นเหมือนอีแย้มที่มีความแค้นฝังใจตลอด
มินถ้าคิดจะสู้ก็ไม่ผิดนะ แต่การทำแบบนี้ดูไม่ฉลาดเลย
สุดท้ายสงสารคิมที่สุดล่ะกัน
-
มินคือนางเอก....หรือตัวร้าย ??!!! ...ไม่ชอบเลย ถึงขนาดคิดฆ่ากัน....มินอาจจะเลวยิ่งกว่าอาคมซะอีก
ก็รู้ความจริงแล้ว ว่าเรื่องนี้อาคมน่าสงสารที่สุด....ก็ยังคิดร้าย ด้วยความเห็นแก่ประโชน์ตนเป็นที่ตั้ง
ถ้าแม่ดี พ่อดี แล้วไปรับเชื่อความเลวจากใคร ?? เหี้ยมโหดไปไหม !! ทำอะไร ก็อย่าลืมว่า ดาบนั้นจะคืนสนองเสมอ
มีลูกแล้ว ก็นึกถึงลูกให้มาก...อย่าให้ต้องรับกรรมเลวของตัวเลย
-
ตั้งแต่อ่านมา คนที่เราเกลียดที่สุด คือมิน มินไม่ได้ร้ายแต่มินเลว สงสารครามที่ต้องร่วมชีวิตอยู่กับคนที่หลอกลวงแบบนี้จัง ไหนจะคิมอีก เกลียดแม่มม :katai1: :katai1:
-
ใครจะอยู่ ใครจะไป
-
สุดท้ายใครจะเป็นคนเจ็บที่สุด
-
แต่ตอนนี้เราสงสาร คิม คราม
และน้องซันที่สุด
-
สุดแล้วแต่เวรแต่กรรม มินเล่นแรงไปนะเนี่ย
แต่เอาเถอะ จะรออ่านเรื่อยๆ
ทำไมช่วงนี้คนแต่งมาต่อทุกวันเลย 5555555 ขยันนะคะเนี่ย
-
เรื่องชักจะไปกันใหญ่ มินเล่นสารหนูเลยหรอ
เดาว่าต้องมีใครตายสักคนตอนจบ
-
เห้อออ
-
สุดท้ายคนที่เสียใจและเจ็บปวดที่สุดคงเป็นมิน
-
สงสารคิมว่ะ แอบรักมา 5 ปี แต่ไม่ได้เหี้ยอะไรเลย แม้แต่ความจริง
-
นึกภาพตอนจบไม่ออก
สรุปแล้วมินเป็นบ้าเลยมั้ง อยู่ด้วยความระแวงมาเป็นปีๆ555
-
เรื่องราวเริ่มสนุกขึ้นแล้วสิคับ ระหว่างอาคมกับมิน มินทำผิดวิธีไปหน่อยนะ แทนที่จะบอกความจริงไปเลยว่าลูกของใคร ให้เขาแก้ปัญหากันเอง ส่วนเรื่องอาคมยังไงมันก็ไม่เอามินอยู่แล้วหาทางแก้คืนได้ ที่จริงใช้ดอกยี่โถแทนได้ กินไปนานๆมันก็ออกฤทธิ์อันตราย เป็นพิษต่อหัวใจ ทำให้ตายได้เหมือนกัน คนที่อยู่ตรงกลางอย่างครามกับคิมก็คงจะได้รับผลไปด้วย เรื่องนี้สงสารทุกคนเพราะการกระทำของตัวละครแท้ๆ เรื่องมันเริ่มมันส์ขึ้นแล้วใช่มั้ยผู้แต่ง รอ รอ รอ รออ่านตอนใหม่ มาเร็วๆนะคับ สนุก สนุก
-
:a5: ให้ตายกันไปข้างเลยนะ
-
จะบอกว่าไงดี นี้มันร้ายกันทุกคนเลยนะคะ อีกคนร้ายเพราะอดีต อีกหนึ้งร้ายเพื่ออยู่รอด :ling1: :ling1: :katai1: :katai1: :mew5: :mew5:
-
มินร้ายนะแต่ไม่ฉลาด เริ่มเหมือนนายเอกสติแตก
เราคิดว่าต้นเหตุความผิดอยู่ที่พ่อของมิน ปล่อยเรื่องราวเลยเถิดจนถึงป่านนี้
พ่อมินคงทำให้อาคมเจ็บจนถึงกับอยากฆ่า ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร
ส่วนตัวเราในเรื่องนี้สงสารสองคนก็คือ อาคมกับคิม
-
งานนี้อาคมไม่ตาย ก็มินนี่แหละที่ตาย ถ้าอาคมจับได้ขึ้นมาคาดว่าจากห้าเดือนจะเปลี่ยนเป็นเดี๋ยวนั้นเลยยย อยากรู้เรื่องในอดีต รอๆๆ
-
น่าสงสารกันทุกคน
คิม...ลูกตัวเองแต่ไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะอ้างเป็นพ่อ
คราม...เป็นพ่อแต่ก็ไม่รู้ตัวว่าไม่ได้มีลูก
มิน...เป็นแม่ต้องทำทุกอย่างเพื่อให้รอดไปพร้อมลูก
คงไม่อยากใช้วิธีวางยาหรอก แต่พอเข้าตาจน
นึกวิธีไหนที่คิดว่าจะรอดได้ก็ต้องทำ ยิ่งไม่ใช่คนที่เกิดมาเพื่อยอมใครอย่างมินแล้ว
แต่ถ้าเป็นเรา เราจะพาลูกหนี ตั้งแต่รู้ว่าคิมอาจเป็นพ่อของลูกแล้ว
เราคงทนอยู่รอจนรู้ผลตรวจไม่ได้ ไม่อยากรู้ด้วยซ้ำ
หนีไม่ให้ใครได้อะไรอีกต่อไป
แต่จะปล่อยให้อาคมลอยนวล มันก็ง่ายเกินไป...
-
น้องซันจะมีพ่อตัวจริงๆซะที
-
#ทีมปะป๊าอาคม
ผมรู้สึกว่ามันต้องมีอะไรมากมายกว่านั้น
ยิ่งอ่านยิ่งไม่ชอบมิน
-
มินถ้าไม่จนตรอกก็คงไม่ทำขนาดนี้ :เฮ้อ:
-
มินร้ายมากกกกกกกกก
-
ชอบเรื่องนี้มากกกก ติดตาม แต่เนื้อเรื่องแปลกๆ
บางทีมินก็เหมือนจะร้าย บางทีก็เหมือนเป๋อๆทำอะไรไม่ถูก(สงสัยความกลัวเข้าครอบงำ)
สงสารคิมสุดแล้วนะเรื่องนี้ อดทนได้ขนาดนี้ถือว่าสุดยอด เป็นเราใจขาดตายตั้งแต่พี่ขมขื่นคนที่รักล่ะ
ที่จริงความแค้นของผู้ใหญ่ไม่ควรมาลงกับบรรดาลูกๆเลยซักนิด
เหมือนเป็นผู้ใหญ่ที่ไม่มีความสงสาร ไม่นึกถึงความรู้สึกลูก ใจเขาใจเราบ้าง
เอาความแค้นตัวเองเป็นที่ตั้ง แล้วเอาลูกมาเป็นเครื่องมือในการแก้แค้น
พ่อมินก็ใช่ว่าจะดี ก็รู้นะความรักห้ามกันไม่ได้ แต่สมควรป่ะ ต้องหักหลังกัน (จากที่อ่าน)
ลูกยังไม่พอยังลามมาถึงหลาน จะพากพ่อแม่จากหลานอีก :katai1:
ขอเดาเนื้อเรื่องแบบมั่วนิดๆ แบบอาคมเคยมีอะไรกับพ่อมิน แต่จริงๆแล้วท้อง แต่แท้งลูกงี้
แต่พ่อมินอาจจะรู้หรือไม่รู้ แต่เป็นสาเหตุ
เลยทำให้อาคมแค้นคิดจะกำจัดมินทิ้งให้พ่อมินรู้สึกแบบที่ตัวเองรู้สึกรึป่าว
ปล.นักเขียนน เค้าขอเถอะอย่าหักดิบจบแบบมีใครตายเลย ถ้าจะมีเอาเป็นบรรดาพ่อๆไปเถอะ
ถ้าเป็น คราม คิม หรือ มิน เค้าประท้วงร้องไห้หนักมากเลยนะ :hao5:
-
แนะนำให้พ่อมินตาย พร้อม อาคมฮะ
ส่วนมินท้องลูกคนที่2ของคราม
แค่นี้ก็ครบ 5คนพ่อแม่ลูก!!!!
-
รู้สึกว่ามินเลวนะ ฆ่าคนด้วยยาเบื่อหนูนี่อำมหิตกว่าการเอาปืนจ่อหัวกันซึ่งๆหน้าเสียอีก
-
ขอแสดงความคิดเห็นนิดนึ่งคะ คือ คุณหมอสามารถบิดเบือนความจริงได้ใช่ไหมว่าน้องซันลูกใคร จริง ๆ น้องซันลูกคิวก็ได้ แค่แจ้งให้มินทราบ แล้วให้มินตัดสิน ว่าต้องการให้เอกสารออกมาว่าน้องซัน DNA เป็นของใคร ยิ่งตัวพ่อเป็นพี่น้องกันแล้ว DNA ยิ่งคล้ายกันมาก
เอ๊ะ หรือว่าฉันคิดมากอีกแล้ว
-
ไม่สงสารใครทั้งนั้นอะ ต่างคนต่างแค้น คิดจะฆ่าอีกฝ่ายทั้งคู่ๆ ตายๆไปพร้อมกันให้หมดเลยไหม :m16:
-
แค้นกันไปแค้นกันมา สงสารน้องซัน
-
อ่านมาตอนนี้รุ้สึกไม่ชอบเลย
มันแลดูเลอะเทอะไปนะ
ถ้ามินจะทำแบบนี้ คือปัญญาอ่อนอะ
ถ้าจะวางยาวิธีแก้มันไม่ใช่เลย
อาจจะบอกว่าแรงมาแรงกลับมันก็ใช่
แต่ไม่ใช่วิธีหมาลอบกัดแบบนี้สิ
คนดีดีเขาไม่ทำกันหรอก
แล้วกลัวว่าคนที่กินซุปไก่คงจะไม่ใช่อาคมยังเดียว จะเป้นครามด้วยหรือเปล่า
ทำอะไรก็คิดถึงผลที่จะตามมาด้วย
พ่อก็บอกแล้วมีคนอยู่ 5คน ถ้ากลัวก็ย้ายออกหรือหนีไปสิ
ทำแบบนี้ผลจะตกอยุ่ที่ใครก็ไม่รุ็
อ่านตอนนี้มันละครช่อง 7 บทตัวร้ายวางยาผัวตัวเองอะไรแบบนี้มาก
เน่าเกิน
แล้วปากบอกว่าอยากกลับบ้าน คนที่บ้านไว้ใจได้
แล้วปากอมพะนำอะไรไม่บอกพ่อเรื่องนี้ละ
ึคิดว่าตัวเองเป้นวอนเดอร์เกิลหรอ
รอเรื่องเกิดก่อนค่อยบอกหรือไง
บอกครอบครัวตอนนี้จะได้ช่วยกันแก้
นี้อะไร เลอะเทอะมาก (ขอโทษทีอินไปหน่อย)
-
แรง
-
ส่วนใหญ่จะสงสารคราม แต่ทำไมนี่สงสารคิมมากกว่าอ่ะ
คือรักเค้ามาตั้งนานแต่ครอบครองไม่ได้เพราะเป็นเมียพี่
คนที่แอบรักดันต้องมาใช้ชีวิตในบ้านหลังเดียวกันต้องเจอกันทุกวัน แต่ทำอะไรไม่ได้เพราะเป็น 'เมียพี่'
ลูกตัวเองก็เลี้ยงไม่ได้เพราะคิดว่าเป็นลูกของพี่
ถถถถถ #ชีวิตช่างซับซ้อน #ทีมคิม
รอต่อไปงั๊บบบ :katai5:
-
^^
-
มินนี่เริ่ดมากกกกกกกกกกก ร้ายมาต้องร้ายตอบสิเนอะ
น้องซันน่ารักมาก
แอบเชียร์คิม เป็นทั้งพ่อของลูกและคนที่แอบรักมาตลอด
-
รอ รอ รอ :katai5: :katai5: :katai5:
-
อาคมต้องมีเหตุอะไรมากกว่านี้แน่ถึงไม่ชอบแม่มินขนาดนี้ มินแรงไปเปล่า ถ้าความจริงกลายเป็นบ้นมินนั่นแหละผิด จะยังไง แล้วทำอะไรคิดถึงครามบ้างหรือเปล่า
-
สะใจ จริงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
อาคมบีบบัังคับให้้มินต้องร้าย ขณะเดียวกันมินนก็ร้ายได้ถึงใจเชียวจะน่าสงสารกก็คนรอบตัวนี่แหละ
-
อ่านแล้วสงสารทุกคนเลยอ่า ไม่ว่าสุดท้ายจะเป็นยังไงนะ มีแต่คนต้องเจ็บทั้งนั้นเลย :hao5: :hao5: :sad4: :o12:
-
:katai4: :katai4: :katai4:
-
ข่ม ขืน ฝืน รัก
ตอนที่27
“อยู่อังกฤษแกตั้งใจเรียนละคิม จะได้รีบกลับมาช่วยงานกัน”
อาคมพูดขึ้นบนรถขณะที่พวกเรากำลังมุ่งหน้าสู้สนามบิน
วันนี้เป็นวันที่คิมต้องไปเรียนที่อังกฤษ ตั้งแต่วันนั้นมินไม่เคยค่อยได้พูดคุยกับคิมอีก เหมือนอีกฝ่ายจะค่อยๆออกห่างจากเขา ซึ่งมินก็รู้สึกว่ามันดีแล้ว ดีต่อความรู้สึกของคิมเอง
“ครับพ่อ” คิมได้แต่พูดรับคำไม่พูดอะไรต่อ
ไม่นานนักก็ถึงสนามบิน คิมหันมายิ้มให้ครามก่อนจะกอดพี่ชายแล้วพูด
“ดูแลตัวเองดีดีนะพี่ และก็ผมฝาก” คิมหันมามองหน้ามินก่อนจะพูดต่อ “ผมฝากมินด้วย”
ครามตบไหล่น้องชายเบาๆก่อนจะพูดตอบ
“ไม่ต้องห่วง กูจะดูแลอย่างดีที่สุด”
มินได้แต่ยิ้มให้คิมที่มองเขาอยู่ เขาเห็นแววตาของอีกฝ่ายก็อดสะท้อนใจไม่ด้ที่เขาโกหกอะไรบางอย่าง
“แอ๊ แอ๊ แอ๊” น้องซันดิ้นขึ้นในอ้อมขนเขา มือน้องซันพยายามยื่นไปทางคิม
คิมมองน้องซันแล้วรู้สึกอุ่นขึ้นมาในใจก่อนจะยิ้มรับเด็กน้อยจับเด็กน้อยขึ้นมาอุ้มไว้
“น้องซันไม่ดื้อ ไม่ซนกับคุณแม่นะครับ แล้วไม่นาน” คิมเว้นวรรคเงียบไปก่อนจะพยายามยิ้มพูดต่อ “อาคิมจะกลับมา”
มินเม้มปากแน่นทันทีที่ได้ยินอีกฝ่ายพูดขึ้น เขารู้สึกบอกไม่ถูกที่เห็นปฏิกิริยาแบบนั้นของน้องซันและเห็นแววตาของคิมที่มองน้องซัน
“แอ๊ แอ๊” ทารกน้อยยิ้มกว้างอย่างเด็กอารมณ์ดี
ครามยืนมองคิมและน้องซันนิ่งเงียบ ความรุ้สึกเขามันแน่นในอกไปหมด
“มาหาแม่ น้องซัน” มินยื่นมือหาน้องซันก่อนจะยิ้มให้คิม น้องซํนยอมมาหามินแต่โดนดี แต่ไม่วายหันไปมองหน้าคิมอีกครั้ง
“ไปได้ละ เดี๋ยวจะตกเครื่องเปล่าๆ” อาคมที่ไปซื้อกาแฟเดินมาถึงก็พูดกับคิม
“ครับ ผมไปก่อนนะครับพ่อ” คิมไว้อาคม อาคมตบไหล่ลุกชายเบาๆ
“โชคดี”
มินยืนมองคิมที่เดินเข้าไปจนลับสายตา ความรู้สึกของมินแน่นไปหมดในอก ระหว่างที่กำลังเดินกลับไปขึ้นรถนั้น มินพูดกับตัวเองเบาๆ
“ฉันขอให้นี่คือบทลงโทษที่นายเคยข่มขืนฉัน”
“ซุปไก่คะคุณท่าน” สาวใช้ในบ้านยกซุปไก่มาให้อาคมเยี่ยงทุกคืน อาคมรับมันมาดื่ม
รสชาติของซุปไก่รอบนี้ดูแปลกๆไป แต่เขาก็พยายามที่จะไม่คิดมาก เขาไม่อยากจะดื่มซุปไก่เท่าไหร่นัก แต่ถ้ามันจะทำให้เขาร่างกายแข็งแรง ไม่อ่อนแอเหมือนที่แล้วมาเขาก็ยอม เขาไม่อยากให้ใครมารับรู้ว่าร่างกายของเขาอ่อนแอเพียงใด
อาคมดื่มเสร็จก็ส่งถ้วยให้กับสาวใช้ สาวใช้เดินออกจากห้องไป
อาคมลุกขึ้นเดินไปเปิดลิ้นชักใต้โต๊ะ หยิบกล่องกำมะหยี่สีแดงขึ้นมาดูก่อนจะเปิดมันออกมา ข้างในเป็นแหวนเพชรเม็ดงาม แหวนเพชรที่เขาเคยใส่เมื่อ20กว่าปีที่แล้ว
เหตุการณ์ในวันนี้ที่คิมไปเรียนต่อต่างประเทศทำให้เขานึกถึงมันขึ้นมา เขาเคยโดนหักหลังอย่างร้ายกาจจากคนที่ตัวเองรักสองคน ทำให้เขาต้องไปพักใจที่ร้อนดั่งไฟที่ต่างประเทศ และรอวันเวลาที่เหมาะสมเพื่อจะเอาคืนพวกมันให้สาสมกับที่ทำไว้ให้เขาเจ็บช้ำที่สุด
อาคมหยิบแหวนเพชรเม็ดงามขึ้นมาสวมที่นิ้วนางข้างซ้าย ทีที่มันเคยอยู่ อาคมชูนิ้มขึ้นดูก่อนจะเบ้ปากคิดถึงเหตุการณ์ที่ผ่าน เหตุการณ์ที่ทำให้จิตใจเขาร้อนเป็นไฟมาตลอด20ปีที่ผ่านมา
20กว่าปีที่แล้ว
อาคมในชุดนักเรียนรีบวิ่งขึ้นไปบนบ้านไปหาพ่อของตัวเองเพื่อที่จะประกาศข่าวดีให้อีกฝ่ายรับทราบ
“พ่อครับ ผมสอบติดบริหารตามที่พ่อหวังไว้แล้วนะครับ” อาคมพูดด้วยสีหน้าตื่นเต้นและดีใจ แต่พ่อของเขากลับเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสารและพูดด้วยน้ำเสียงดุดัน
“ทำไมแกไม่เคาะประตูก่อนเข้ามา!”
อาคมหงอยลงทันทีก่อนจะแก้ตัวด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“ผมขอโทษครับ ผมดีใจไปหน่อย”
“ช่างเถอะ แต่ก็ดีที่แกสอบติด ฉันจะไม่อายใครเขา” คงศักดิ์ผู้เป็นพ่อพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งก่อนจะก้มลงไปทำงานต่อ อาคมยืนนิ่งก่อนจะถอนหายใจ พ่อก็เป็นอย่างเคย ไม่เคยจะสนใจไยดีกับเขาเลย
“ได้ข่าวว่ามิ่งภพก็สอบติด แต่คณะเศรษฐศาสตร์” คงศักดิ์พูดขึ้นต่อ
“จริงเหรอครับพ่อ” ข่าวของมิ่งภพทำให้เขายิ้มได้อีกครั้ง มิ่งภพคือคนที่เขาแอบรักมาตั้งแต่ยังเด็ก อีกฝ่ายใจดีกับเขาตลอด คอยให้ไออุ่นที่เขาไม่เคยได้จากผู้เป็นพ่อ
“ใช่ เก็บท่าทีของแกบ้าง ยังไงแกก็ได้หมั้นกับมิ่งภพอยู่แล้ว ฉันคุยกับเมฆแล้ว”
“ครับ”
อาคมเดินออกจากห้องไปด้วยรอยยิ้ม เขารู้ตัวมาตลอดว่าโตมาต้องแต่งงานกับมิ่งภพ ทำให้ใจเขาไม่เคยที่จะมองใครนอกจากอีกฝ่าย แต่กลับกันมิ่งภพก็รับรู้ว่าต้องแต่งงานกับเขา แต่อีกฝ่ายไม่หยุดที่เขา ยังมองคนอื่นอยู่เรื่อยไป
“แกไม่กลัวมิ่งภพเขาจะเปลี่ยนใจบ้างเหรอ ฮอตซะขนาดนั้น” เพื่อนที่คบกับเขามาตลอดสี่ปีพูดขึ้น ตอนนี้อาคมเรียนชั้นปีที่4 ปีสุดท้ายแล้ว เรียนจบเขาจะได้หมั้นกับมิ่งภพตามที่หวังไว้สักที
“ไม่หรอก คนอื่นมิ่งเขาก็แค่เล่นๆ” อาคมพยายามพูดปัด แต่ในใจเขากลับเต็มรุ่มร้อน เขากังวลมันมาตลอด แต่มิ่งภพก็ยังไม่มีใครเป็นตัวเป็นตน อีกฝ่ายยังเล่นๆไปเรื่อย
“แกนี่ก็แม่พระเนอะคม ถ้าเป็นฉันนะ จะเข้าไปอาละวาดให้หมดเลย” แน่งน้อย เพื่อนของอาคมพูดอย่างรสและมองไปที่มิ่งภพที่นั่งไม่ไกลกับโต๊ะของเขานัก มิ่งภพกำลังนั่งคุยหวานกับผู้หญิงคนอื่น
“อย่าทำตามที่น้อยพูดเลยคม นายทำแบบนั้นมันไม่ดีกับตัวนายหรอก” เนตร เพื่อนสาวที่สนิทกับเขาอีกคนพูดขึ้น เนตรเป็นผู้หญิงสวย หวาน เรียบร้อย ลูกสาวผู้ดีเก่าในวัง กิริยาท่าทางเรียบร้อยเหมาะสมกับนางในวัง
“ฉันไม่ทำอย่างนั้นหรอกน้อย และฉันก็เป็นคนดีขนาดนั้นไม่ได้หรอกเนตร” อาคมพูดขึ้นก่อนจะจ้องไปยังมิ่งภพที่ยังไม่รู้ตัวว่าโดนจับจ้อง
“เราขอตัวก่อนนะครับ คุณพ่อมารับแล้ว” เนตรขอตัวกลับบ้าน เนตรมักจะเป็นแบบนี้เสมอ ไม่ไปเที่ยวไหน เรียนเสร็จก็กลับบ้าน ทำให้ตลอดสี่ปีที่ผ่านมาไม่ค่อยมีใครรู้จักเนตรนัก แม้ว่าอีกฝ่ายจะสวยปานนางอัปสร
“แล้วเจอกันวันจันทร์นะเนตร” อาคมหันไปยิ้มหวานให้เนตร เนตรพยักหน้ารับและเดินขึ้นรถไป
“ยัยเนตรไปละ แกจะทำอะไรคม” แน่งน้อยพูดขึ้นอย่างนึกสนุก
“เดี๋ยวก็รู้”
อาคมลุกขึ้นเดินไปที่โต๊ะของมิ่งภพ ก่อนจะยิ้มหวานเมื่อมิ่งภพรู้สึกตัว
“สวัสดีมิ่ง เราขอนั่งด้วยสิ” มิ่งภพยิ้มรับก่อนจะพยักหน้าให้
“เอาสิคม”
“ใครเหรอคะพี่มิ่ง” ผู้หญิงข้างๆนั่งออเซาะมิ่งภพและปรายตามองอาคมและเบะปาก
“อาคมครับ เรียนบริหาร”
“อ๋อ คนนี้นะเหรอที่ได้ข่าวว่าเป็นคู่หมั้นพี่มิ่ง”
อาคมยิ้มรับคำพูดอีกฝ่าย คนทั้งมหาวิทยาลัยส่วนใหญ่รู้หมดว่าเขาคือคู่หมั้นของมิ่งภพ หนุ่มฮอตของมหาลัย เพราะเขาเป็นฝ่ายปล่อยข่าวทุกอย่างเองทั้งหมด เขาอยากจะให้คนอื่นเลิกยุ่งกับมิ่งภพ แต่มันกลับไม่เป็นดังนั้น ใครต่อใครก็ยังเข้าหาอีกฝ่ายเหมือนเดิม
“ใช่ครับ อาคมเป็นคู่หมั้นพี่” มิ่งภพพูดขึ้น
“คิดว่าจะหน้าตาดีกว่านี้ซะอีก” ผู้หญิงคนนั้นพูดพร้อมสายตาเหยียด
“พิม!” มิ่งภพพูดเอ็ดอีกฝ่ายขึ้น
“ไม่เป็นไรหรอกมิ่ง คนเราถึงจะได้รับการศึกษาเหมือนกัน แต่ได้รับการเลี้ยงดูมาไม่เหมือนกัน” อาคมหันไปยิ้มหวานให้พิมก่อนจะพูดต่อ “ฉันเข้าใจเธอนะ”
“แก!!” พิมลุกขึ้นชี้หน้าอาคม อาคมแสร้งทำหน้าตกใจ ทำให้มิ่งภพต้องยืนห้าม
“พอเถอะพิม กลับไปก่อน”
“ไม่ พิมไม่กลับ นังนี่มันดูถูกพิม”
“แต่คุณเริ่มก่อน พอเถอะ กลับไปซะ!” มิ่งภพพูดเสียงเข้มแววตาดุ ทำให้พิมยอมอ่อนลงและเดินออกไปแต่โดยดี
อาคมยกยิ้มอย่างผู้ชนะก่อนจะเขยิบไปนั่งข้างมิ่งภพที่ทรุดตัวนั่งลงบนโซฟาและวางมือบนขาอีกฝ่าย หันไปเหยียดยิ้มร้ายให้พิมที่มองอยู่อย่างไม่วางตา
พิมสะบัดหน้าออกไปทันทีอย่างไม่สบอารมณ์
“เราไม่คิดเลยว่ามิ่งจะยุ่งกับคนแบบนั้น”
“เราแค่เล่นๆ” มิ่งภพพูดขึ้นก่อนจะส่ายหัว มิ่งภพมองอาคมก่อนจะถอนหายใจ เขารู้ดีว่าอาคมรู้สึกเช่นไรกับเขา และเขาก็ไม่สามารถขัดพ่อได้จึงยอมเป็นคู่หมั้นกับอีกฝ่ายแต่โดยดี เขากับอาคมเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก เมื่ออีกฝ่ายมีปัญหากับพ่อเขาก็จะคอยปลอบโยนอีกฝ่าย จนวันหนึ่งเขาไม่คิดว่าความสัมพันธ์ในวัยเด็กจะทำให้อาคมฝังใจกับเขาขนาดนี้ เขารักอาคม แต่รักในแบบพี่ชายรักน้องชายคนหนึ่งเท่านั้น เขายอมเป็นคู่หมั้นเพราะเลี่ยงไม่ได้ และยังไม่เจอคนที่ใช่ และหวังว่าในอนาคตอาคมจะทำให้เขารักอีกฝ่ายแบบคนรักได้
ข้อดีอีกอย่างหนึ่งของอาคมคือ อาคมยอมรับในความเจ้าชู้ของเขาได้ เพียงแค่เขาห้ามมีเป็นตัวเป็นตน
“เรารุ้ว่ามิ่งแค่เล่นๆ แต่ตอนนี้เราทั้งสองคนก็จะจบแล้ว เราว่ามิ่งควรเพลาๆลงนะ”
มิ่งภพได้แต่หันไปมองหน้าอาคมไม่พูดอะไร
เหตุการณ์ในวันนั้นทำให้อาคมรู้สึกตัวว่าเขาต้องรีบรวบรัดอีกฝ่ายก่อนที่อีกฝ่ายจะเปลี่ยนใจ ไม่งั้นเขาจะต้องเสียใจมากแน่ๆถ้ามิ่งภพจะต้องตกเป็นของคนอื่น
“มิ่งต้องมางานวันเกิดเรานะ”
“เราไปอยู่แล้ว เราไม่เคยพลาดสักปี” มิ่งภพตอบรอยยิ้มบางตามแบบของเขา
มิ่งภพเดินออกไป อาคมยิ้มตามมองอีกฝ่ายออกไป แผนทุกอย่างต้องเป็นไปตามที่เขาวางไว้
“ยิ้มหวานเลยนะคม” เนตรที่เพิ่งไปซื้อน้ำกับแน่งน้อยมาทักขึ้น
“ไม่ต้องมาแซวเลยเนตร ว่าแต่เนตรเถอะ ปีนี้จะไปงานวันเกิดเราได้ไหม”
“คงไม่ได้หรอก คุณแม่ของเราคงไม่พอใจที่เราจะไปเที่ยวงานสังสรรค์กลางคืน” เนตรได้แต่ยิ้มเจื่อนให้เพื่อน งานวันเกิดของเพื่อนทุกปีเนตรไม่เคยได้ไป เขาต้องอยู่ตามกรอบที่พ่อและแม่ตีไว้ให้ตลอด แม้ว่าในใจอยากจะออกจากกรอบไปเจออะไรที่น่าตื่นตาตื่นใจบ้างแต่เขาก็ทำไม่ได้
“ยังไงเนตรก็ต้องไป จะเรียนจบกันแล้วจะรวมตัวอีกคงยาก ปีนี้เนตรต้องไปให้ได้ เราจะเข้าไปขอกับคุณพ่อ กับคุณแม่เนตรเอง” อาคมหมายหมั้นปั้นมือที่จะชวนเนตรไปให้ได้ เขาอยากให้เนตรรู้จักกับมิ่งภพมากกว่าที่เห็นหน้าไกลๆ อยากให้เพื่อนรักของเขาอีกคนสนิทกับคนรักของเขาเอาไว้
งานวันเกิดปีนี้ของอาคมจัดขึ้นอย่างเรียบง่าย มีแต่เพื่อนสนิทมางาน เนตรได้มางานเพราะอาคมลงทุนไปอ้อนกับคุณพ่อคุณแม่ของอีกฝ่ายถึงในวัง
“เนตรสวยมากเลยนะ” อาคมยิ้มรับเนตรเมื่ออีกฝ่ายเดินเข้ามาในงาน เนตรมาในชุดราตรีสั้นสีขาวมุก ประดับด้วยสร้อยมุกเส้นเล็กสวยงาม รวบผมขึ้น แต่งหน้าเล็กน้อยทำให้อีกฝ่ายดูโดดเด่นในงานไม่น้อย
“คมก็พูดเกินไป แฮปปี้เบิดเดย์นเพื่อน มีความสุขมากๆ” เนตรส่งของขวัญให้อาคม
“ขอบใจนะเนตร”
อาคมพูดเสร็จยืนพูดคุยกับเนตรอีกไม่นาน เนตรก็ขอตัวออกไปหาไรกินกับแน่งน้อยที่มาถึงงานก่อนอีกฝ่ายไม่นาน อาคมยืนรับแขกไปไม่นานก็มาครบ คืนนั้นงานดำเนินไปอย่างเรียบง่ายแต่ไม่น่าเบื่อ
มิ่งภพที่มางานเป็นคนแรกๆนั่งจิบไวน์ราคาแพงอยู่แต่สายตาของเขากลับไม่ละจากเนตรตั้งแต่เดินเข้ามาในงาน อีกฝ่ายสวย หวานราวกับนางฟ้า กิริยาท่าทางดูเรียบร้อยสมกับเป็นลูกผู้ดีในวัง รอยยิ้มหวานที่มักจะประดับบนใบหน้าอีกฝ่ายทำให้มิ่งภพอดที่จะยิ้มตามไม่ได้
“มึงมองเนตรไม่หยุดเลยนะ” เจตน์ เพื่อนของมิ่งภพที่โดนเชิญมางานด้วยพูดขึ้นพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“สวย สวยมาก ชื่อเนตรเหรอวะ” มิ่งภพพูดขึ้นอย่างเพ้อๆ
“เออ เขาชื่อเนตร เนตรเป็นลูกผู้ดีเก่าในวังนะมึง สวย รวย ชาติตระกูลดี ใครยากจะจีบเพราะพ่อแม่หวงยังกับไข่ในหิน ไอ้พันคอยจีบอยู่ตั้งนานเขายังไม่สนใจเลยมึง”
มิ่งภพได้แต่พยักหน้าไม่พูดอะไร
เนตรยืนคุยเพื่อนอยู่ก็รับรู้ได้ถึงสายตาหนึ่งที่คอยจับจ้องเขาอยู่ตลอด แต่เขาพยายามจะไม่สนใจ เพราะเขารู้ดีว่าคนที่มองเขาอยู่คือมิ่งภพ ผู้ชายที่เพื่อนเขาหลงรักสุดหัวใจ
“เนตรมานี่สิ เราจะพาไปแนะนำให้รู้จักกับมิ่งภพ” อาคมจูงมือเนตรไปที่โต๊ะมิ่งภพ โดยมีแน่งน้อยเดินตามไปด้วย
“มิ่งเราอยากให้เรารู้จักเพื่อนสนิทเราอีกคนนอกจากยัยแน่งน้อย”
มิ่งภพหันไปมองเนตรด้วยรอยยิ้ม ยิ้มหวานกว่าใครที่เขาเคยมอบให้
“เนตรหรือเปล่าครับ” มิ่งภพพูดขึ้น เนตรได้แต่พยักหน้ารับ
“เอ่อ รู้จักกันได้ไงเนี่ย เวลามิ่งมาหาเรายัยเนตรก็กลับบ้านแล้วตลอด” อาคมพูดด้วยความสงสัย
“พอดีผมแนะนำให้รู้จักแล้วละครับ” เจตน์ที่ยืนอยู่ไม่ไกลแนะนำขึ้นมา
“อ๋อ งั้นเราจะแนะนำอย่างเป็นทางการนะ นี่เนตร เพื่อนสนิทเราอีกคน” อาคมหันไปยิ้มให้มิ่วภพ ก่อนจะหันไปหาเนตร “นี่มิ่งภพ คู่หมั้นเราไงเนตร”
เนตรได้แต่พยักหน้ารับ เขาพยายามหลบสายตาของมิ่งภพที่มองเขามา
มิ่งภพยิ้มรับก่อนจะยื่นมือไปข้างหน้าเนตร
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
เนตรชะงักไปเล็กน้อย เขาไม่เคยจับมือกับชายแปลกหน้ามาก่อน เนตรได้แต่ยิ้มและยกมือไหว้
“ยินดีที่ได้รู้จักคะ”
เนตรอยู่ที่งานได้ไม่นานคนที่บ้านก็ขับรถมารับกลับ เนตรขอตัวลาอาคมและเปิดประตูรถกลับบ้าน
นี่เป็นงานกลางคืนครั้งแรกของเขา เขารู้สึกสนุกไม่น้อย และมันก็ไม่น่ากลัวอย่างที่คุณแม่คอยพูด เนตรเหลือบมองงานรื่นเริงที่ยังจัดต่อไป มันจะสนุกกว่านี้ถ้าไม่มีสายตาของมิ่งภพที่จ้องเขาจนเขาอึดอัด
อาคมรู้สึกมีความสุขกับงานในคืนนี้ งานเลี้ยงเลิกราจนเหลือแค่เขาและมิ่งภพที่ดื่มไปเยอะจนเมา
“เดี๋ยวเราไปส่งไอ้มิ่งเอง” เจตน์พูดขึ้น แต่อาคมรีบห้าม
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวมิ่งพักที่นี้ก็ได้”
“จะดีเหรอ”
“ดีสิ” อาคมยิ้มตอบก่อนจะเรียกเด็กในบ้านมาช่วยแบกมิ่งภพขึ้นห้อง
“จะให้ผมไปส่งห้องรับแขกห้องไหนครับ”
“ไม่ ไปส่งที่ห้องฉัน” อาคมพูดจบยิ้มหวานขึ้นอย่างพอใจ เขารอเวลานี้มานานแล้ว
มิ่งภพที่นอนอยู่บนเตียง เขายอมรับว่าเมาพอสมควรแต่ยังพอมีสติ มิ่งภพกวาดสายตามองรอบๆห้อง ก่อนจะได้ยินเสียงของอาคมขึ้น
“ดื่มน้ำหน่อยสิมิ่ง จะได้ไม่ปวดหัว” มิ่งภพพยุงตัวนั่งก่อนจะรับแก้วมาดื่มน้ำแต่โดยดี
อาคมยิ้มหวานขึ้นเมื่ออีกฝ่ายดื่มจนเสร็จ
“เดี๋ยวเราไปนอนอีกห้องดีกว่านอนห้องเดียวกันมันจะดีเหรอ” มิ่งภพพูดขึ้น เขาพยายามควบคุมสติที่จะคุยกับอีกฝ่าย
“ไม่เป็นไรหรอก นอนนี่แหล่ะ เดี๋ยวเราไปอาบน้ำนะ” อาคมพูดขึ้นก่อนจะเข้าไปอาบน้ำ
อาคมอาบน้ำจนหอมฟุ้ง เขาอาบน้ำถ่วงเวลาให้ยาออกฤทธิ์ ยาที่จะทำให้มิ่งภพเป็นของเขา
อาคมออกมากด้วยสภาพผ้าเช็ดตัวผืนเดียว อาคมยืนหยุดมองมิ่งภพที่นั่งบนโซฟาแทนที่จะเป็นเตียง อีกฝ่ายนั่งเหมือนพยายามควบคุมสติตัวเอง
“มิ่งเป็นอะไร” อาคมนั่งเบียดอีกฝ่าย เขาพยายามนั่งชิดจนตัวเย็นๆของเขาสัมผัสกับอีกฝ่าย
มิ่งภพหันมามองอาคมด้วยแววตาหวานอย่างที่ไม่เคยมองมาก่อน อาคมยิ้มรับทันที
“คมไปไกลๆเราเถอะ เราเมาแล้วเป็นแบบนี้ทุกที แต่ครั้งนี้มันรุนแรง” อาคมยิ้มในใจเมื่อยากระตุ้นของเขาได้ผล
“ไม่เป็นไรหรอก” อาคมพูดเสียงหวานก่อนจะลูบแขนอีกฝ่ายเบาๆ
มิ่งภพมองหน้าอีกฝ่ายอย่างช่างใจ แต่เขาสู้กับกิเลส ตัณหาในใจ และไฟที่ร้อนรุ่มทวีคูณมากขึ้น เขาจับหน้าอาคมมาบดจูบอย่างดูดดื่ม
อาคมคล้องขออีกฝ่ายทันที เขาไม่คิดว่ามิ่งภพจะเร่าร้อนขนาดนี้
“อ๊ะ อ๊า ซี๊ดดดดดดด”
“เบาๆหน่อยมิ่ง อ๊ะ อ๊ะ”
“ไม่ไหวแล้ว อ่าห์ ซี๊ดดดดดดด”
กว่าที่เกมส์รักจะจบก็เกือบรุ่งเช้า
_____________________________________________________________________________
ตอนหน้ามาเจอพาร์ต อดีตพาร์ทสอง
ตอนแรกตั้งใจว่าจะเล่าอดีตแบบไม่ลึกมาก แต่เอาแบบลึกดีกว่า อย่างให้ทุกคนรับรู้ถึงความรู้สึกตัวตัวละครที่เป็นต้นเหตุของเรื่องราวทั้งหมด เลยมีสองพาร์ท
ตั้งใฝจไว้ตั้งแต่ต้นแล้วว่านิยายเรื่องนี้ไม่มีตัวละครสีขาว หรือ สีดำ แต่ทุกตัวล้วนเป็นสีเทา สีเทาเข้ม หรือ อ่อนก็แล้วแต่การกระทำ
หายไปนานเพราะคนเขียนติดสอบรวดเดียว4ตัว 3วันติด เกือบตาย :hao5: สอบยังไม่เสร็จแต่หลังจากนี้มีเวลาอู้อ่านหนังสือมาพิมพ์นิยายบ้าง อิอิ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์นะครับ :L2: :3123: :กอด1: :pig2:
ปล. คนเขียนฝากไลค์เพจนิยายด้วยนะครับ มีอะไรคนเขียนจะอัพเดทในนี้ https://www.facebook.com/pages/Tanyapuech/1448764075422477?ref=bookmarks
-
:mew2: ชนวนเหตุของเรื่องทั้งหมดสินะ รอพาท สองอย่างใจจดใจจ่อ ดีกว่า แบบว่าดูๆแล้ว เนตรไม่น่าจะเป็นแบบนั้นเลย
ท่าทางมิ่งนั่นแหละที่ก่อเรื่องขึ้นมา ท่าทางจะมากว่าที่เล่าให้มินฟังซะด้วย
ปล.เรื่องนี้เลือกคนสงสารไม่ถูกจริงๆ เพราะ ทุกตัวละครน่าสงสารเหมือนๆกันหมด แต่ตัดมิ่งออกไปได้เลย รายนั้นบอกได้เลยว่าเลว
:z6: :z6: :z6:
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
เนตรชะงักไปเล็กน้อย เขาไม่เคยจับมือกับชายแปลกหน้ามาก่อน
เนตรเป็นผู้หญิงใช่ไหม? ไม่ชินกับที่ว่าใช้คำว่าเขา
ยังไม่อยากเมนท์อะไรมากต้องรอพาร์ทต่อไป จะรอดูว่าอาคมมีมิติหรือว่าเป็นแค่นางร้ายหลังข่าว So far เนตรนี่นางเอกมากๆลูกผู้ดีสวยราวกับนางฟ้า มิ่งภพก็...........รอไว้เมนท์ทีเดียวดีกว่า
ป.ล พาร์ทนี้อวยคิมมากๆ
-
ไม่อยากได้ดราม่า แบบคิมอาจจะไปมีสัมพันธ์กับใครที่อังกฤษ และมินก็เฉลยทีหลังว่า ซันเป็นลูกทีหลัง
ถ้าเป็นตามผมคิด น่าตบปากคนที่บอกว่ารักหมดใจนะครับ มันไม่สมเหตุสมผลเลย หากจะปล่อยตัวปล่อยใจแบบนี้ ปากก็บอกว่ารักๆแต่กลับแอบมีสัมพันธ์ลับๆ หรือไม่ก็ไม่ได้ตั้งใจ โดนยาแบบมิ่ง
ส่วนอาคม ไม่มีคอมเม้นต์ ปล่อยนางไป เวิ่นเว้อดี
-
ในความรู้สึกเรานะ เนตรกับมิ่งก็ผิดนะ ถึงบอกว่าความรักมันห้ามกันไม่ได้
งั้นใครๆก็ต้องเลือกความรักมาก่อนความถูกต้องหรอ :ruready :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
วุ่นวายกันสุดๆเหอะๆ
-
:mew1:
-
อยากรู้เรื่องต่อแล้วอ่ะ...
-
เข้าข้างใครไม่ถูกเลย ทุกคนมีปมและน่าสงสารหมด
-
อ่านจนถึงตอนนี้ก็ยังรู้สึกว่าเรื่องมันเริ่มที่อาคม และอาคมเป็นคนผิดอยู่ดีอะ
อาคมไม่มิ่งภพมีคนอื่นแต่ห้ามจริงจัง อาคมหลงรักมิ่งภพฝ่ายเดียว อาคมอ่อยมิ่งภพจนมีอะไรกัน(น่าจะใส่ยาปลุกเซ็กส์?ด้วยนะ ดูจากอาการมิ่งภพแล้ว)
ไม่รู้สิ อาคมมันเวิ่นเว้ออะ ทั้งๆที่เรื่องทุกอย่างเริ่มที่ตัวเองนะ แต่โทษเป็นความผิดของเนตรแล้วก็มิ่งภพทั้งหมดอะ ไม่ละอายบ้างหรอ = _ =
-
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: เค้าขอยาวๆ :ling1: :ling1: :ling1:
-
นิยายนี้ไม่มีคนดีสักคน :ling1:
-
คมก็ร้ายไม่เบานะตัวเธอวววว
-
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
ในความรู้สึกเรานะ เนตรกับมิ่งก็ผิดนะ ถึงบอกว่าความรักมันห้ามกันไม่ได้
งั้นใครๆก็ต้องเลือกความรักมาก่อนความถูกต้องหรอ :ruready :เฮ้อ: :เฮ้อ:
เห็นด้วยยย เราถึงสงสารอาคมไง
แต่อาคมก็ทำเกินไปตรงมินแหละ มินไม่รู้เรื่อง
มินต้องลองโดนเองบ้าง ถึงจะรู้ว่ามันเจ็บขนาดไหน
แต่อีกใจก็อย่าเจอเลย มินเจ็บมาเยอะแล้ว สงสาร
เฮ้อออ เศร้า แต่ละตัวละครไม่พยายามเข้าใจกันและกัน
อารมณ์แบบใจเขาใจเราไม่มีเลย เรื่องมันถึงมาถึงขนาดนี้
-
โอ้ ความสัมพันธ์ลึกซึ้ง ถึงว่าแค้นฝังหุ่น
-
อ่านตอนนี้แล้ว อนาคต คิม มิน น้องซัน ชัดเจนมากเลย เข้าใจนะยังไงพ่อลูกสายสัมพันธ์ก็ตัดกันไม่ได้ น้องซันแสดงออกกับคิมมากเหลือเกิน ถ้าครามกับมินอยู่ด้วยกันก็มีแต่ความอึดอัดมากกว่าจะมีความสุข เพราะคิมไม่ใช่คนอื่น คิมเป็นน้องคราม คิมเป็นสามีมินคนหนึ่ง และที่สำคัญคิมเป็นพ่อน้องซัน คิดว่าครามคงตัดใจคืนมินกับลูกให้น้องชายแน่ เราเห็นใจครามเพราะ ครามแบกรับภาระของครอบครัวเยอะกว่าคิม รับความกดดันจากอาคม ทำตามที่พ่อสั่งทุกอย่าง มีเรื่องมินกับลูกนี่แหละที่ครามพอจะขัดบ้าง และครามพยายามไถ่โทษและดูแลมินกับลูกให้ดีที่สุด เชื่อว่าครามทำได้เพราะรักมินกับน้องซันอยู่แล้ว เราว่าครามรู้นะว่าน้องซันไม่ใช่ลูกตัวเอง แต่เพื่อความปลอดภัยของมินและน้องซัน กอปรกับความรักที่มีให้ ครามเลยเลือกที่จะเก็บไว้เพราะอยากมีครอบครัวที่อบอุ่น ส่วนคิมเราไม่เห็นใจเพราะว่า คิมมีโอกาสที่จะจีบมินตั้งนานไม่ทำ อ้างว่ามินมีคนรักเลยไม่ได้ยุ่ง อันนี้เห็นด้วยนับว่าคิมไม่แย่ง แต่ถ้าคิมรักมิน ก็ไม่ควรจะข่มขืนมิน ควรจะขัดขวางก่อนครามจะทำ ไม่รู้สิความรู้สึกเราถ้ารักใครสักคนมากๆ เราต้องช่วยไม่ใช่ปล่อยให้เป็นไปตามนั้น และตัวเองก็มาเสียใจเสียดายและกระทำซ้ำเติมมินเข้าไปอีก สมควรที่คิมจะได้รับบทลงโทษจากมิน ส่วนครามก็ได้รับเช่นกัน ได้รับความอึดอัด ความหวาดระแวง ว่าสักวันมินและน้องซันจะไม่อยู่กับตน :เฮ้อ:
อาคมทั้งรักทั้งแค้นกับพ่อแม่มิน ก็ไม่แปลกถ้าถูกหักหลังอย่างนั้น อาคมผิดตรงที่ใช้วิธีไม่ดีกับมิ่ง แต่สองคนหมั้นกันแล้วก็ไม่แปลกอะไรเพระาอาคมไม่ได้แย่งของใครมา ส่วนมิ่งนิสัยเป็นคนเจ้าชู้มักมาก ขนาดมีอาคมเป็นคู่หมั้นก็ยังไม่เกรงใจ อาคมปล่อยก็เพราะยังไม่ได้แต่งเลยจำทนไม่อยากแสดงอาการหึงหวงจนเกินเหตุไปนัก แต่สุดท้ายอาคมก็ต้องเสียมิ่งให้กับเพื่อนสนิทตัวเอง อาคมรักและไว้ใจเนตรมาก ถึงได้แนะนำให้รู้จักกับมิ่ง แต่เนตรก็ไม่ได้มีท่าทีอะไรในตอนแรก คงเพราะอาคมรุกและพูดโอ้โลมจนทำให้เนตรใจอ่อน ด้วยความไร้เดียงสาอยู่แต่ในกรอบไม่เคยมีความรัก พอเจอมิ่งภพที่มีเสน่ห์เลยอดไม่ได้ จนทั้งสองคนทำการหักหลังอาคม สมควรที่อาคมจะเจ็บใจเพราะรักทั้งคู่แต่ทำกับตัวเองได้ ความรักห้ามกันไม่ได้ แต่ ยังไงก็ถือว่าผิดอยู่ดี อาคมน่าสงสารนะ ถูกกดดันจากพ่อ แสดงว่าเป็นมาทุกรุ่นเลยครอบนี้ กดดันลูกหลานตัวเอง หวังว่ามันคงจะจบในรุ่นครามกับคิมนะ แต่ไม่อยากให้มีใครตายเลยอยากให้เข้าใจกัน และอยากให้ครามคู่กับมินมากกว่า มโนไปไกลแล้วฉัน อินจัด :hao5: แต่สรุปเนตรเป็นผู้หญิงใช่ไหม เห็นมีประโยคลงท้ายครับ ตอนที่บอกลากลับบ้าน และคิดว่าน่าจะใช้ เธอ มากกว่า เขา นะ :katai2-1:
-
ควรจะสงสารใครดี :ling1:
-
ขอบคุณ :)
-
จะยังไงเราไม่รู้ รู้แต่ว่าตัวต้นเหตุอย่างมิ่งต้องรับกรรมที่ก่อไม่ใช่ให้ลูกๆ มาชดใช้กรรมแทนแบบนี้
ไม่ยุติธรรมกับคนอื่นๆ ที่ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องที่ตัวเองก่อไว้เลย
-
จะยังไงก็แล้วแต่
มินก็ไม่ควรทำแบบนี้อยู่ดี ใส่ยงใส่ยา
เลอะเทอะมาก ดูละครมากไปแล้ว
-
สงสาร :ling1:
-
สุดท้ายคิมอาจจะเป็นพระเอก เดาจากปฏิกิริยาของมินและน้องซันตอนไปส่งคิมที่สนามบิน เฮ้อ
:z3:
-
ให้คิมเป็นพระเอกเหอะ ครามพรากลูกพรากเมียไม่ดีๆ
-
ทำไมอ่านไปอ่านมารู้สึกอยากให้มินตายตอนจบ - -
-
จิงๆปมเงื่อนมันไม่ได้ใหญ่เลยนะ ตอนแรกๆอะ แต่แทนที่แต่ละคนจะพยายามคลายปม จะได้ไม่รัดแน่น กลับผูกปมเพิ่มขึ้นไปอีก แล้วก็แน่นขึ้นไปเรื่อยๆ จนสดท้าย ก้อคงไม่มีใครคลายปมได้ คงทำได้แค่ ตัดเชือกให้ขาด เท่านั้นเองมั้ง #มันขมขื่นมากเลยนะ
-
อาคมสมัยก่อนส๊าวสาวววว
-
อีเนตรเป็นเพื่อนสนิทกับอาคมเเต่มึงทำอย่างนี้ได้ยังไง ถ้าชั้นเป็นอาคมชั้นจะตบหน้าอีเนตรให้คว่ำไปต่อหน้าต่อตาให้มากๆ เเละจิกหัวมันขึ้นมาประจานความหน้าด้านไร้ยางอายของมัน
-
สนุกมากกกกคับ สงสารทุกคนจริงๆเพราะการกระทำของตัวเองในอดีต มันจึงส่งผลมาถึงรุ่นลูกที่ต้องรับผลตามไปด้วย พอมาถึงรุ่นลูก ครามกับคิมก็เอามินมาข่มขืนอีก สงสารใจอาคมกับมินมากๆ สงสาร 2 คนนี้จริงๆได้รับผลเต็มๆเพราะใจที่คิดแต่จะเอาคืน แก้แค้นคืนและไม่ยอมรับความจริงที่เกิดขึ้น พ่อของมินเองในอดีตก็ไม่รู้จักพูดไปตรงๆว่าคิดยังไงกับอาคม มัวแต่คิด คิดเท่านั้นไม่พูดออกมาและปล่อยเลยตามเลยจนเกิดเรื่องคาดไม่ถึง สงสารใจอาคมกับมินจริงๆ
คิมไปเรียนเมืองนอกแล้ว อย่าบอกนะว่าเรื่องราวจะแรงและเข้มข้นขึ้นจนครามต้องรับกระสุนแทนมิน พอครามตายแล้วคิมกลับมาเป็นพระเอกตามง้อลูกง้อเมีย ผมเชียร์ คราม เป็นพระเอกนะเออ....๕๕๕๕๕๕๕ นิยายก็คือนิยายเนาะ
-
สรุปเรื่องนี้ครามน่าสงสารสุด และมินทำเกินไปมากๆ ทำใจอ่านต่อไม่ค่อยได้แล้วอ่ะ
แต่ยังไงคนเขียนก็สู้ๆ นะ
-
ครามน่าสงสาร เเบบรักมินมาก เเต่เราว่ามินทำอย่างงี้ก็ถูกแล้วนะเพราะถ้าในอนาคตต้องอยู่ร่วมกันก็จะไม่เกิดอารมณ์หวงจากคิม ครามก็ไม่ต้องกังวลครอบครัวตัวเองว่าเเบบนั่นลูกน้องคงรักได้ไม่เต็มที่เพราะพ่อเด็กไม่ใช่ใครที่ไหนน้องตัวเองอีกคงกลัวใจมินว่าอย่าให้พ่อลูกเค้าอยู่ด้วยกันจะใจอ่อนไปรักคิมไหม แต่คนที่เจ็บสุดก็คงเป็นมินที่รู้เเต่ทำอะไรไม่ได้ แล้วตอนนี้ไปวางยาพ่อสามีอีก ถ้าคราวรุ้ก็คงไม่ยอมเเน่ โ้อ้ยยย ซับซ้อน :mew5:
-
:katai1:
-
:ling3: :ling3: :ling3:
-
แบบนี้ผิดทุกคนนั้นแหละตั้งแต่รุ่นพ่อละ แต่ทำไมกรรมดันตกกะรุ่นลูก น่าสงสารมินไม่รู้เรื่องอะไรเลย :sad4:
-
:เฮ้อ: ยังไม่มาอีกเหรอ :ling1:
-
ข่ม ขืน ฝืน รัก
ตอนที่28
อาคมเม้มริมฝีปากตัวเองแน่นเมื่อนึกถึงเรื่องราวในอดีต เขาไม่คิดว่าการที่เขาพยายามผูกมัดมิ่งภพจะเป็นการยิ่งทำให้มิ่งภพอยากจะออกห่างจากเขามากกว่าเดิม อาคมหลับตาและนึกถึงเรื่องราวที่แสนจะเจ็บปวดในอดีตครั้ง เหตุการณ์ที่ทำให้ชีวิตเขาเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ
“คม เอ่อ คือเรา” มิ่งภพพูดตะกุกตะกักเมื่อเขาลืมตาขึ้นมาพบว่าอาคมนอนซบลงตรงอกเขา
“ไม่พูดอะไรหรอกมิ่ง” อาคมยิ้มหวานให้อีกฝ่ายก่อนจะมองมิ่งภพอย่างรักใคร่
“อาคม!!” เรียกประตูเปิดเสียงดังขึ้นพร้อมกับเสียงของพ่ออาคมที่ดังขึ้นไม่แพ้กัน
อาคมตกใจผุดลุกขึ้นเอาผ้าห่อมาห่อร่างที่เปลือยเปล่า
“คุณอา!” มิ่งภพพูดขึ้นเสียงดังเมื่อคิด พ่อของอาคมจ้องมาที่เขาเขม็ง
“ไม่คิดว่าแกสองคนจะหักห้ามใจกันไม่ได้ อีกไม่นานก็จะแต่งงานกันแล้วยังมาแอบลักลอบมีอะไรกัน” เสียงเย็นๆของคิดพูดขึ้นพร้อมกับแววตาเหยียดของอีกฝ่าย
“ผม ขอโทษครับคุณอา” มิ่งภพใส่กางเกงที่ตกลงข้างเตียงและรีบลุกขึ้นยกมือไหว้อีกฝ่าย
“หึ ขอโทษแล้วอะไรๆมันจะดีขึ้นไหม” คิดเดินเข้าไปใกล้มิ่งภพ
“คุณพ่ออย่าทำอะไรมิ่งนะครับ เราสองคนรักกัน” อาคมรีบใส่เสื้อผ้าก่อนจะจะมายืนขวางคนทั้งสองไว้
มิ่งภพกระตุกมองอาคมทันทีที่ได้ยินคำนั้น
“แกไม่ต้องห่วงหรอกอาคม ฉันไม่ทำอะไรมิ่งภพมันหรอก แต่การกระทำแบบนี้มันไม่ไว้หน้าฉันเลยรู้ไหมมิ่งภพ” คิดหันไปพูเสียงเย็นพร้อมจ้องมิ่งภพอย่างไม่ลดละ
มิ่งภพมองหน้าอีกฝ่ายก่อนจะพูดออกมาอย่างฉะฉาน
“ถ้ามีอะไรที่ผมจะพอรับผิดชอบได้ ผมก็จะทำ”
“แกได้ทำแน่มิ่งภพ แกต้องหมั้นกับอาคมอย่างเร็วที่สุด!”
สิ้นเสียงของคิด มิ่งภพขบกรามแน่น เขาเป็นลูกผู้ชายพอที่จะรับผิดชอบอีกฝ่าย แต่เวลานั้นในสมองเขากลับเต็มไปด้วยภาพของใครคนหนึ่ง ที่ติดตาเขามาตลอดตั้งแต่เมื่อคืน
อาคมที่เลี่ยงมายืนข้างมิ่งภพลอบยิ้มขึ้นมาที่ทุกอย่างเป็นไปตามที่ใจของเขาปรารถนา และแผนของเขาก็สำเร็จ
เขากำลังจะได้หมั้นกับมิ่งภพเร็วขึ้น
งานหมั้นของอาคมถูกจัดขึ้นในสองอาทิตย์ต่อมา ทำเอาเป็นที่กล่าวขานของใครต่อใครไม่น้อย เมื่อหนุ่มฮอตของมหาลัยต้องมาหมั้นกับว่าที่คู่หมั้นเร็วขึ้นกว่ากำหนด หลายคนมองต่างมุมมอง แต่บางก็มองว่าเหตุผลที่ต้องหมั้นกันเร็วขึ้นเพราะอาคมกับมิ่งภพแอบลักลอบเจอกันจนผู้ใหญ่จับได้ แต่ที่ร้ายกว่านั้นบางคนกลับมองว่าอาคมอาจจะท้องแล้ว
“คมแกไม่ได้ท้องอย่างที่เขาพูดกันใช่ไหม” แน่น้อยพูดขึ้นในห้องแต่งตัวระหว่างรอเวลาที่จะลงไปข้างล่าง
“จะบ้าเหรอน้อย อะไรจะไวขนาดนั้น” อาคมพูดยิ้มๆมองแน่งน้อย เขาอยู่ในชุดไทยแบบคุณชายสีชมพูอ่อน แต่งหน้าเล็กน้อยทำให้อาคมดูสดใสเหมาะกับวันน่ายินดีชองเขา
“พูดแบบนี้แปลว่าแกแอบได้เสียกับมิ่งภพแล้วจริงเหรอ” แน่งน้อยพูดขึ้นอย่างตื่นเต้น เนตรที่ยืนอยู่ไม่ห่างกันทนไม่ไหวจึงต้องปรามเพื่อนขึ้น
“แน่งน้อยพูดอะไรแบบนั้น”
“ก็เราอยากรู้นี่”
อาคมไม่ตอบได้แต่ยิ้มหวานอย่างเขินอาย แน่งน้อยไม่พูดอะไรได้แต่พยักหน้าเข้าใจ เพราะแค่ท่าทางของอีกฝ่ายเขาก็คงจะพอรู้คำตอบ
เนตรมองอาคมด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ เธอไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะกล้าชิงสุกก่อนห่าม
งานหมั้นของอาคมและมิ่งภพจัดไปอย่างเรียบง่ายแต่ดูดี แขกเหรื่อมาร่วมงานกันไม่น้อย ทุกคนต่างอวยพรคนทั้งคู่ เนตรรู้สึกดีใจไปกับเพื่อนด้วยเมื่อเห็นรอยยิ้มของอาคมตลอดทั้งงาน อาคมดูมีความสุขมากจนเธอสัมผัสได้ เธอจะรู้สึกดีกับเพื่อนมากกว่านี้ถ้าไม่มีสายตาของมิ่งภพที่คอยมองเธอทุกครั้งเมื่อหลบจากอาคมได้
เนตรรู้สึกบอกไม่ถูกกับสายที่ทอดมองมา สายตาของเขาด้วยแววตารักใคร่ ปรารถนา และขอโทษพร้อมกันๆ เธอทั้งรู้สึกอึดอัด และ แปลกๆอย่างบอกไม่ถูก ตั้งแต่เกิดมา22ปี ไม่เคยมีใครมองเธอด้วยสายตาแบบนี้
หลังจากหมั้นกันเสร็จอาคมดูเหมือนจะแสดงความเป็นเจ้าของมิ่งภพมากขึ้น มิ่งภพรู้สึกอึดอัดไม่น้อยแต่เขาก็พยายามเข้าใจอีกฝ่าย ตั้งแต่งานหมั้นเขาไม่เคยจะยุ่งกับใครอีก เพราะเขาคิดที่จะทำตัวดีดีเพื่อไม่อยากให้ทั้งสองตระกูลต้องมีปัญหากัน แต่ทำไมนะ เขากลับไม่สามารถควบคุมสายตาตัวเองได้เลยเมื่อเจอเนตร เขาคอยจับจ้องอีกฝ่ายอยู่ตลอดเวลาที่อาคมเผลอ เนตรเหมือนจะรู้ตัวและพยายามเลี่ยงเขาตลอด ยิ่งเนตรเลี่ยงเขามากเท่าไหร่ เขากลับรู้สึกกว่าอีกฝ่ายมีอะไรที่น่าค้นหากว่าคนอื่น จากที่สนใจอยู่แล้วกลับทำให้เขาสนใจมากขึ้นไปอีก
ยิ่งเนตรถอยห่างมิ่งภพมากเท่าไหร่ มิ่งภพก็ยิ่งเข้าหาเนตรมากขึ้นเท่านั้น เนตรพยายามหลบมิ่งภพ ทุกครั้งที่มิ่งภพมารับอาคมกลับบ้าน เนตรบอกให้ผู้เป็นพ่อมารับเขาที่หน้ามหาวิทยาลัยแทน เพื่อที่เขาจะได้เลี่ยงการพบเจอกับมิ่งภพ แต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้ความพยายามของมิ่งภพลดน้อยลง มิ่งภพกลับมาดักเจอเนตรที่หน้ามหาวิทยาลัยทุกวัน และวันนี้ก็เช่นกัน
“นายไม่ควรมาเจอฉัน” เนตรหันไปพูดกับมิ่งภพอย่างเหลืออด
“ผมดีใจที่เนตรยอมคุยกับผมแล้ว” มิ่งภพยิ้มร่า ตลอดสามวันที่ผ่านมาเนตรไม่ยอมคุยกับเขาเลย
“นายเป็นคู่หมั้นของอาคม นายไม่ควรทำแบบนี้ นายกำลังจะทำให้ฉันมีปัญหากับเพื่อน”
“แต่ฉันก็ห้ามความรู้สึกตัวเองไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ฉันพยายามหักห้ามใจ แต่ทำไมนะ ฉันกลับทำไม่ได้เลยสักครั้งเมื่อเห็นหน้าเธอ” มิ่งภพพูดด้วยน้ำเสียงเว้าวอน เนตรชะงักและพยายามหลบสายตาของอีกฝ่าย เขาพยายามนิ่งเหมือนไม่สนใจ ทั้งๆที่ในใจกลับว้าวุ่นไปด้วยความรู้สึกบางอย่าง
“งั้นเราสองคนก็ไม่ควรเจอหน้ากัน” เนตรเดินเลี่ยงออกมากลับโดนมิ่งภพกระชากเข้ามาใกล้ตัวอย่างแรง หน้าคนสองคนห่างกันเพียงนิดเดียว เนตรพยายามหลบสายตาของมิ่งภพที่เอาแต่จ้องเขาอยู่ เขาพยายามสะกดความรู้สึกแม้ว่าหน้าเขาเริ่มร้อนไปหมด
“ผมทำไม่ได้หรอก เพราะผมฝากหัวใจไว้ที่คุณแล้ว”
เนตรเผลอสบตาอีกฝ่ายที่ทอดมองเธอ เนตรรู้สึกหวั่นไหวอย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน
“ปริ๊น !!” เสียงแตรรถดังขึ้นขัดจังหวะคนทั้งสอง เนตรที่รู้สึกตัวก็ผลักมิ่งภพออกห่างทันที
เนตรไม่พูดอะไรหันไปเจอพ่อขับรถมาจอด เนตรรีบเปิดประตูรถเข้าไปทันที
“นั้นคู่หมั้นอาคมนิ เขามายืนทำอะไรกับลูก” ผู้เป็นพ่อถามขึ้น เนตรเลยพยายามยิ้มให้อีกฝ่าย
“พอดีเกิดอุบัติเหตุเล็กน้อยคะ” เนตรพูดจบเขากุมหน้าอกตัวเองแน่น หัวใจเขาเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน เขาจะรู้สึกแบบนี้กับมิ่งภพไม่ได้ อีกฝ่ายคือคู่หมั้นของเพื่อนรัก
อาคมนั่งกุมมือตัวเองแน่นบนรถระหว่างกลับบ้านพร้อมมิ่งภพ เมื่อวานมีคนมาบอกเขาว่าเห็นมิ่งภพและเนตรกอดรัดกันที่หน้ามหาลัย เขาไม่อยากจะเชื่อ อีกฝ่ายต้องมาเป่าหูให้เขากับมิ่งภพทะเลาะกัน เขาเชื่อใจเพื่อนตัวเอง เชื่อใจว่าคนอย่างเนตรจะไม่มันวันหักหลังเขาเด็ดขาด!
หลังจากวันนั้นเจตน์เพื่อนของมิ่งภพเดินหน้าจีบเนตรจนหลายคนรับรู้ อาคมก็สนับสนุนเพราะเจตน์เป็นคนดี ไม่เจ้าชู้ และลึกๆในใจเขาอยากให้เนตรมีแฟนเป็นตัวเป็นตนเพื่อลบความคิดที่มีคนเคยมาเป่าหู
“เจตน์นี่มาส่งเนตรกลับบ้านทุกวันเลยนะ น่าอิจฉาจริงๆ” แน่งน้อยพูดขึ้นอย่างหยอกเย้า
“เราแค่อยากเห็นเนตรกลับบ้านอย่างปลอดภัย เราจะได้สบายใจไง” เจตน์ยิ้มให้กับเนตร เนตรยิ้มรับอีกฝ่าย เธอพยายามเปิดใจให้เจตน์ เจตน์เป็นคนดีแต่ทำไมนะ เจตน์ไม่เคยทำให้เขาหัวใจเต้นแรงได้เลยเหมือนคนบางคน
“เป็นห่วงเป็นใยกันขนาดนี้ เมื่อไหร่จะเป็นแฟนกัน” อาคมพูดแซวขึ้น แต่สายตาอาคมกลับจับจ้องปฏิกิริยาของมิ่งภพที่นั่งอยู่ด้วย มิ่งภพมีสีหน้าที่ไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด อาคมแอบจิกขาตัวเองจนเจ็บ เขาไม่อยากจะยอมรับว่ามิ่งภพรู้สึกยังไงกับเพื่อนรักของเขา
วันนี้พ่อของเนตรโทรมาบอกให้เนตรกลับบ้านเองอย่างกะทันหัน ทำให้เนตรรู้สึกว้าวุ่นไม่น้อย เขาไม่เคยนั่งรถเมล์กลับบ้านเองมาก่อน แถมตอนนี้เพื่อนๆเขาก็กลับบ้านหมดแล้ว จะให้ใครไปส่งก็ไมได้
“ลองกลับเองดูคงไม่เป็นไรหรอก” เนตรพยายามพูดปลอบใจตัวเอง ยกนาฬิกาขึ้นมาดูตอนนี้ก็ห้าโมงเย็นแล้ว ต้องรีบกลับ เขาไม่อยากถึงบ้านค่ำจนเกินไป
เนตรนั่งรถเมล์มาจนถึงปากซอยเข้าบ้าน ตอนนี้เริ่มมืดแล้วเขากลัวไม่น้อยที่จะต้องเดินเข้าซอยคนเดียวในเวลาเปลี่ยวๆแบบนี้ เนตรพยายามกระชับหนังสือในอ้อมกอดแน่น เขาพยายามหาอะไรยึดเหนี่ยวไว้ ไม่ให้กลัว
“จะไปไหนจ้ะคนสวย พี่ไปส่งไหม” ผู้ชายวัยกลัดมันนั่งกินเหล้าอยู่ระหว่างทางแซวเนตรขึ้น เนตรชะงักและรีบเดินต่อทันที
“หยิ่งเหรอว่ะ” เนตรโดนกระชากจากด้านหลัง เขาเบิกตากว้างอย่างตกใจและตอบอีกฝ่ายเสียงสั่น
“ขะ ขอบโทษคะ พอดีรีบกลับบ้าน” เนตรพยายามพูดด้วยดี เขาได้กลิ่นเหล้าจากอีกฝ่าย ท่าทีคุกคามแบบนี้ทำให้เขากลัว
“งั้นน้องคนสวยให้พี่ไปส่งไหมจ้ะ”
“ไม่รบกวนดีกว่าคะ”
“แต่พี่อยากให้รบกวนนิจ้ะ”
พูดคุยไม่รู้เนตรเริ่มขัดขืนและอีกฝ่ายก็เรียกเพื่อนอีกสองคนมาฉุดเนตรเข้าป่าข้างทาง เนตรพยายามต่อสู้และกรีดร้องเสียงดัง
“ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย อุ๊ก!” เนตรโดนต่อยที่ท้องจนจุก เธอน้ำตาคลอดเบ้าร้องไห้โฮออกมาเมื่อคนพวกนั้นรุมทึ้งร่างกายของเธอ เนตรรู้สึกเหมือนร่างกายแหลกเป็นเสี่ยงๆ ทำไมเขาต้องมาเจอเหตุการณ์แบบนี้
“หยุดนะเว้ย!!!” สามคนนั้นชะงักและหันไปมอง
มิ่งภพได้ยินคนเรียกให้ช่วย เขาลงจากรถพยายามมองตามเสียงก็เจอผู้หญิงโดนขืนใจอยู่ มิ่งภพตัดสินใจเข้าไปช่วย เขาต่อสู้กับคนร้ายสามคนจนพวกมันหนีไป มิ่งภพรีบวิ่งไปดูผู้หญิงคนนั้น เมื่อเขาเห็นเขารีบอุทานออกมาเสียงดัง
“เนตร !” มิ่งภพเข้าไปโอบกอดอีกฝ่ายแน่น เขาขบฟันจนกรามขึ้น รู้งี้จะฆ่าพวกสารเลวสามคนนั้นให้ตายคามือ
“มิ่งภพเหรอ” เนตรพูดเสียงแผ่วเบา
“ฉันเอง เธอเป็นอะไรไหม”
“ไม่ ดีนะที่เธอมาช่วยไว้ได้ทัน ไม่งั้นฉันต้องตกนรกทั้งเป็นแน่”
มิ่งภพกอดเนตรแน่นและจูบหน้าผากอีกฝ่าย เนตรยิ้มรับความอบอุ่นจากอ้อมกอดนี้ เขาดีใจที่มิ่งภพมาช่วยเขาไว้ได้ทัน
“ครืน ครืน!!” เสียงฟ้าร้องฝนจะตก มิ่งภพรีบอุ้มเนตรขึ้นจะพาไปที่รถแต่ไม่ทัน เขาจึงรีบอุ้มเนตรไปที่บ้านร้างแห่งหนึ่งที่ไม่ไกลกันนัก
มิ่งภพโอบกอดเนตรไว้แน่น ใต้บ้านร่าง อากาศเริ่มหนาวเย็น แต่คนทั้งสองกลับรู้สึกอบอุ่นในใจ เนตรเงยหน้ามองคนที่ช่วยชีวิตเขาไว้ เนตรรู้สึกในเต้นตึกตักไปหมด
“ฉันขอบใจนายมากนะที่มาช่วยฉัน”
“ฉันจะเสียใจมากถ้าฉันไม่ได้ช่วยเธอไว้” มิ่งภพพูดพร้อมแววตาหวานซึ้งและนี่เป็นครั้งแรกที่เนตรไม่หลบตา บรรยากาศและความอ่อนแอในใจเนตรทำให้เนตรกล้าที่จะสบตา และกล้าที่จะทำอะไรอย่างที่เธอไม่คาดคิด
“พวกนั้นมันได้ทำอะไรเธอไหม”
“พวกมันแค่จูบ และจับเท่านั้น”
“ฉันขอลบรอยพวกมันได้ไหม” มิ่งภพพูดพร้อมเกลี่ยแก้มเนตรเบาๆ
เนตรหลับตาไม่พูดอะไร มิ่งภพเลยจัดการลบรอยที่เนตรโดนกระทำจนถึงเช้า
เนตรกลับบ้านมาในตอนเช้า เขาโดนเอ็ดหลายยกแต่เนตรพูดปดว่าไปนอนบ้านแน่งน้อยทำให้คุณพ่อและแม่ไม่ติดใจอะไร เนตรเดินเข้ามาในห้องและฟุบลงบนเตียงนอน เขารู้สึกผิดขึ้นมาเต็มอก เขามีอะไรกับคู่หมั้นเพื่อนสนิท เขาได้หักหลังอาคมไปแล้ว เนตรเม้มปากแน่นสะกดความรู้สึกที่ถาโถมเข้ามา
“คม ฉันขอโทษ อึก ฮือออออออ” เนตรปล่อยโฮขึ้นมา
ตั้งแต่วันนั้นเนตรพยายามเลี่ยงที่จะเจอหน้ามิ่งภพ เขาจะเจอกับอาคมแค่ในห้องเรียนเท่านั้น เรียนเสร็จเนตรจะรีบกลับบ้านทันที อาคมสังเกตได้ถึงความผิดปกติของเนตร แต่เขาเลือกที่จะไม่พูด สำหรับเขามันก็ดีที่จะทำให้เนตรห่างกับมิ่งภพ
มิ่งภพรู้สึกว้าวุ่นใจมาตลอด เพราะตั้งแต่วันนั้นเขาไม่เคยได้เจอหน้าเนตรอีก เนตรพยายามเลี่ยงเขาตลอด จนวันนี้เขาทนไม่ไหว เขามาดักเจอเนตรที่หน้าห้องน้ำ
“เนตร” มิ่งภพกระชากแขนเนตร
“มิ่งภพ ปล่อย” เนตรสะบัดมือมิ่งภพออกอย่างแรง
“ทำไมต้องหนีหน้ากันด้วย”
เนตรหันไปสบตากับมิ่งภพก่อนที่จะยิ้มออกมาอย่างสมเพชตัวเอง
“ฉันละอายใจ”
มิ่งภพชะงักแต่เขาก็เอื้อมมือมาจับมือเนตรไว้แต่โดนเนตรเลี่ยง
“เนตรไม่คิดถึงเรื่องคืนนั้นบ้างเหรอ เรื่องของเรา”
“นายลืมมันซะเถอะ ฉันถือว่ามันเป็นแค่ฝัน เราอย่าเจอหน้ากันอีกเลย” เนตรเชิดหน้าเดินออกมา ปล่อยให้มิ่งภพยืนกำหมัดแน่น ตาเขาร้อนไปหมด ชีวิตมิ่งภพไม่เคยต้องร้องไห้เพราะผู้หญิง แต่เขากลับต้องมาร้องไห้เพราะโดนเนตรปฏิเสธ
เนตรเดินออกมา เขาพยายามเชิดหน้าแกล้งไม่เป็นไร แต่พอลับสายตามิ่งภพ เนตรยืนพิงกำแพงและร้องไห้โฮออกมาทันที เขายอมเจ็บปวดเพื่อให้เรื่องนี้จบ
แต่ไม่มีใครเห็นอาคมที่ยืนกำหมัดแน่นและร้องไห้ออกมาเงียบๆ อาคมแอบเดินตามมิ่งภพมาและเขาไม่คิดว่าจะมาเจอเรื่องเด็ดแบบนี้ เนตรและมิ่งภพแอบคบกันและดูเหมือนทั้งคู่จะมีความสัมพันธ์มากกว่าที่เขาคิด
“นังเพื่อนทรยศ อึก อึก”
สามเดือนถัดมา อาคมรู้สึกตัวเองน้ำหนักขึ้นและทานเยอะกว่าเมื่อก่อนเท่าตัว ตลอดสามเดือนที่ผ่านมาเนตรออกห่างจากเขา ออกห่างจากมิ่งภพ ยิ่งตอนนี้เรียนจบต่างคนต่างแยกย้าย ทำให้จะเจอกันลำบาก เขาก็รู้สึกดีที่ไม่ต้องลำบากใจเวลาเจอหน้าเนตร อีกหนึ่งเดือนเขาก็จะแต่งงานกับมิ่ง เขารู้สึกมีความสุขที่สุด เขาให้อภัยเนตรได้ถ้าอีกฝ่ายยอมออกไปเงียบๆไม่มาทำลายความสัมพันธ์ของเขาและมิ่งภพ แต่ถ้าอีกฝ่ายมาทำลาย เขาไม่เอาไว้แน่ๆ
ฝ่ายเนตรที่กำลังเดินออกจากโรงพยาบาล เนตรมือสั่นไปหมดเมื่อมองผลการตรวจของเขา เขาท้องได้3เดือนแล้ว และเขากำลังท้องกับมิ่งภพซึ่งเป็นคู่หมั้นของเพื่อนเขา
“อึก ฮือออออออออ ทำไม ทำไมต้องเป็นแบบนี้”
เนตรกลับมาถึงบ้าน เขาไม่รู้จะทำยังไงต่อดี เนตรนั่งข้างแม่ที่กำลังดูข่าวในทีวี
“เนตรลูก ดูข่าวนี่สิ น่าสงสารผู้หญิงคนนั้นจริงที่ท้องไม่มีพ่อ แต่ก็โทษใครไม่ได้หรอก ต้องโทษฝ่ายหญิงที่ใจง่ายเอง น่าสงสารพ่อแม่จริงๆที่ต้องมาเสื่อมเสียชื่อเสียงเพราะลูกสาว”
เนตรได้แต่ปั้นยิ้มไม่พูดอะไร เขารีบเดินเข้ามาในห้อง เนตรนั่งเม้มปากแน่น เขาจะให้ตระกูลของเขาต้องมาเสื่อมเสียชื่อเสียงเพราะเขา และลูกของเขาจะเกิดมาเป็นเด็กไม่มีพ่อไม่ได้ เนตรรู้ว่าสิ่งที่เขากำลังจะทำมันเห็นแก่ตัว และจะทำร้ายอาคม แต่เขาก็ต้องทำเพื่อเขา และลูกของเขา
เนตรโทรหามิ่งภและนัดเจออีกฝ่าย เนตรบอกเรื่องที่ตัวเองท้อง มิ่งภพดีใจมากและจะรับผิดชอบเนตรทุกอย่าง
“นายจะรับผิดชอบยังไง ในเมื่อนายหมั้นกับอาคมแล้ว”
“หมั้นได้ก็ยกเลิกหมั้นได้ ผมไปพูดเรื่องนี้กับอาคม และจะให้พ่อผมไปสู่ขอเนตร แต่งงานให้ถูกต้องตามประเพณี”
เนตรยิ้มรับคำกับอีกฝ่าย แม้ว่าในใจเขากำลังรู้สึกผิดกับเพื่อนรักสุดหัวใจ
ด้านอาคมที่เพิ่งกลับจากหาหมอ หมอบอกว่าเขาท้องได้เกือบ4เดือนแล้ว ทำให้อาคมรู้สึกดีใจมากและตั้งใจจะบอกข่าวดีนี่กับมิ่งภพเพราะอีกฝ่ายบอกว่าจะมาหาที่บ้าน อาคมเข้ามาในบ้านรู้สึกตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าพ่อของมิ่งภพและพ่อของเขาก็นั่งอยู่ด้วย
“มิ่งมีอะไรหรือเปล่า” อาคมพูดด้วยน้ำเสียงสดใส แม้จะรู้สึกแปลกๆกับบรรยากาศในห้อง
“คม เอ่อ เราขอถอนหมั้นนะ” มิ่งภพพูดจบอาคมเบิกตากว้าง แกอาคมสั่นไปหมด
“มิ่งพูดเล่นใช่ไหม”
“เราพูดจริง เราขอถอนหมั้น ส่วนของหมั้นทุกอย่างเรายกให้คมหมด”
“ไม่!! เราไม่ถอนหมั้น มิ่งจะถอนหมั้นทำไม!” อาคมลุกขึ้นพูดเสียงดัง เขาปล่อยโฮร้องไห้ออกมาอย่างหมดอาลัย “อึก ฮืออออออออ”
“มิ่งมันไปทำผู้หญิงท้องไง เลยต้องรับผิดชอบ!!” สิ้นคำพูดของพ่อของอาคม ทำให้อาคมเม้มปากแน่น
“มิ่งไปทำใครท้อง”
“เอ่อ เนตร” มิ่งภพหลบตาอาคมที่เอาแต่จ้องเขาตลอด เขารู้สึกผิดแต่เขาก็เลือกไม่ได้จริงๆ เขาไม่สามารถทิ้งเนตรและลูกได้
“อีเนตร!! ทำไมเราจะไม่รู้ว่ามิ่งกับมันแอบลักลอบเป็นชู้กัน และเราคิดว่าจะหยุดแล้ว ทั้งสองคนดูห่างออกจากกัน แต่ไม่คิดเลยว่าจะทำให้เราตายใจและไปแอบกินกันลับหลัง” อาคมพูดด้วยน้ำเสียงเคียดแค้น
“ไม่ เราห่างจากเนตรแล้วจริงๆ แต่เนตรเกิดท้องขึ้นมาเราก็ต้องรับผิดชอบ”
“ไม่เชื่อ หยุดตอแหลสักที ผู้ชายอย่างแกมันเลวจริงๆ เจ้าชู้ ตอแหล มักมาก หึ ไอ้ชั่ว” อาคมโกรธจัดคว้าแจกันจะทุ่มใส่มิ่งภพแต่กลับโดนห้ามซะก่อน
“ใจเย็นๆนะคม อาขอโทษแทนมิ่งมันด้วย จะด่าว่ายังไงอาก็ไม่โกรธ แต่ขอให้จบกันแค่นี้ จบกันด้วยดีเถอะ”
“มึงก็พูดง่ายเนอะ ลูกมึงไม่ได้เป็นคนเสียหาย” พ่อของอาคมพูดขึ้นมาอย่างไม่พอใจ
“กูพูดได้แต่ขอโทษ และขอตัวนะ” พ่อของมิ่งภพพูดขึ้นและดึงแขนให้ลูกชายออกไป
อาคมเดินตามออกมาด่าเสียงดังลั่นบ้าน
“มึงอย่าหวังว่ามึงจะมีความสุขมิ่งภพ กูจะตามล้างตามแค้นมึงไปตลอด กูจะทำลายมึง ทำลายอีเนตร ทำลายครอบครัวมึงทุกอย่าง ตระกูลมึงต้องฉิบหายเพราะกู!!”
อาคมล้มลงกับพื้น มองมิ่งภพที่เดินออกไปด้วยความเคียดแค้น เมือรู้สึกตัว เขาลูบหน้าท้องตัวเองและปล่อยโฮออกมา
“ฮืออออออออออ อึก ทำไมถึงทำแบบนี้กับฉัน” อาคมได้แต่ฟุบหน้ากับพื้นบ้านร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายใคร
อาคมเม้มปากและจะเดินไปหามิ่งภพอีกครั้ง เขาลืมบอกว่าเขาท้อง เขาจะไปบอกเรื่องนี้กับอีกฝ่าย
แต่ในขณะนั้นเองอาคมวิ่งออกมาหน้าบ้านเป็นจังหวะเดียวที่รถของมิ่งภพมาถึงหน้าบ้านพอดี
“โครม!!” เสียงรถชนดังลั่น
อาคมรู้สึกเจ็บไปหมดเขาจับหน้าท้องและมองเห็นเลือดที่ไหลเต็มขา
“ไม่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
อาคมกระตุกและปาดน้ำตาที่ไหลเต็มหน้า หลังจากวันนั้นเขาก็แท้งลูกและไม่สามารถท้องได้อีก เขาต้องรักษาตัวในโรงพยาบาลหลายเดือนทำให้ไปสามารถไปทำลายงานแต่งของเนตรและมิ่งภพได้ เขาได้แต่แช่งชักหักกระดูกคนทั้งสอง เขาต้องกลายเป็นคนอ่อนแอ ขี้โรค พ่อของเขาจึงหาผู้หญิงคนหนึ่งมาอุ้มท้องลูกของเขาให้ ทำให้เขามีลูกชายสองคนคือคราม และคิม เขาต้องตกอยู่ในไฟแค้นมาตลอด20ว่าปี และวันนี้มันถึงเวลาต้องชำระความแค้นทุกอย่าง
“ครั้งนี้ฉันต้องเป็นผู้ชนะ และพวกแกต้องเจ็บปวดไม่แพ้ฉัน”
อาคมมองตัวเองในกระจก เขาปาดน้ำตาและลุกขึ้นเก็บแหวน
“อะ อ๊ะ” อาคมรู้สึกเวียนหัวขึ้นมาและรู้สึกปวดหน้าอกขึ้นมาทันที
เกิดอะไรขึ้นกับร่างกายเขา!!
______________________________________________________________
คนเขียนขอโทษที่หายไปนานมากนะครับ คนเขียนสอบเสร็จสักพักแล้วแต่ไม่ว่างมาอัพจริงๆ
ช่วยนี้ปิดเทอมแล้วอาจจะมาอัพบ่อยขึ้น แต่ไม่ทิ้งไปนานแน่นอน
ตอนนี้ยาวหน่อย ชดเชยที่หายไปและปิดประเด็นในอดีต ว่าทำไมอาคมถึงแค้นนัก
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :3123:
-
อ่านแล้วไม่สงสารอาคมเลยซักนิด ทำตัวเอง
-
ทุกคนล้วนมีความผิดทั้งนั้นที่ทำให้เรื่องเกิดขึ้น แต่สงสารอาคมที่สุด เสียลูกด้วยอ่า
ถ้าเป็นเราจะบอกให้มิ่งภพรุ้ และบอกว่าที่ลูกตายเพราะมิ่งภพ เอาให้รู้สึกผิดไปตลอดชีวิตเลย
(เริ่มเอนเอียงไปที่อาคมละ :hao5: :hao5:)
-
สรุปคนที่ผิดมากที่สุดคือ มิ่งภพ อาคมผิดตรงที่ใช้วิธีวางยา แต่ยังไงทั้งสองคนก็ต้องงานกันอยู่ดีตามข้อตกลงของตระกูล อาคมที่รักมิ่งภพอยู่แล้วเลยทำแบบนี้ เนตรไม่ได้ผิดเพราะพยายามหลีกเลี่ยงทุกทาง แต่มิ่งภพก็เข้าหาทุกทางเช่นกัน อาคมพอรู้ก็ยังข่มใจคิดว่าอีกไม่นานก็แต่งงานแล้ว แต่เรื่องเกิดขึ้นซะก่อนคงเป็นบุพเพของมิ่งภพกับเนตร แต่ก็แอบหมั่นไส้เนตรที่บอกเรื่องท้องกับมิ่งภพ แค่เพราะกลัวพ่อแม่จะรู้ว่าท้องไม่มีพ่อ ถ้าเราเป็นเนตรรักเพื่อนจริงจะไม่ทำแบบนี้ นอกจากมิ่งภพจะรู้เองและก็ตามมารับผิดชอบ อันนั้นยังพอเข้าใจนะ ถ้าตอนนั้นมิ่งภพรู้ว่าอาคมท้อง มิ่งภพจะทำยังไงนะ เราว่ามิ่งภพก็ต้องรับผิดชอบแต่ยังไงก็รักเนตรมากกว่าอยู่แล้ว น่าสงสารอาคมที่สูญเสียลูกไป อาคมน่าสงสารมาก จะให้ไม่เจ็บแค้นคงไม่ได้ และดูพ่อมิ่งภพพูดสิ พูดเหมือนเป็นเรื่องไม่เสียหายอะไร ทั้งที่มิ่งภพก็ได้อาคมไปแล้วเหมือนกัน ยังไงคิดว่า มิ่งภพควรจะพูดกับอาคมด้วยตัวเองจะดีกว่า และควรจะรับรู้ความเจ็บปวดของอาคมด้วยว่าเป็นยังไง ไม่รักแต่ก็ควรจะรู้ไว้บ้างว่า ได้ฆ่าลูกตัวเองไปแล้ว :m16: อาคมเริ่มออกอาการแล้ว ทีนี้อาคมต้องเอะใจแน่ว่าตัวเองเป็นอะไร และเรื่องมันจะเลวร้ายมากกว่านี้ ถ้าอาคมตายเราไม่ได้สมน้ำหน้าหรอกนะ คนแบบนี้น่าสงสารที่ผิดหวังมาตลอด อาคมรับมิ่งภพมาก :hao5: รุ้สึกไม่ชอบมินซะแล้ว มินร้ายกาจผิดพ่อผิดแม่ แทนที่จะหาทางแก้ไขด้วยวิธีอื่น เข้าใจว่ามินก็เจ็บที่ต้องมารอบรับความแค้น แต่ไม่น่าจะถึงกับเอาชีวิตคน ถ้าอาคมเลว มินก็เลวก็ไม่แพ้กัน ยังไงก็ฆ่าคน สงสารครามถ้าเกิดรู้ว่ามินวางยาพ่อตัวเองครามคงเสียใจมาก ทั้งที่บอกแล้วจะปกป้องมินกับลูกให้ได้ เชื่อว่าถ้าถึงวันนั้น ครามกับคิมไม่ปล่อยให้มินเป็นอะไรหรอก ไหนจะคนของพ่ออีก เผลออาคมๆก็ใจอ่อนเห็นแก่หลานอาจจะยกเลิกไปแล้วก็ได้ อาจจะแค่ขู่ ไม่รู้สิ เรามินไม่ฉลาดเลย ดูเป็นนางร้ายมากกว่า :katai2-1:
-
สงสารอาคมนะ เรารู้รักมากก็อยากให้เค้ารักเราตอบ อยากให้เค้าเป็นของเราโดยไม่เลือกวิธี
แต่เราว่าอาคมใช้วิธีนี้มันผิดไปหน่อย และมิ่งภพก็ผิดที่แอบไปมีอะไรกับเนตรโดยไม่เคลียกับอาคมก่อน
ถึงจะรู้ว่ามันยากและอาคมอาจจะรังควาญแต่ก็ไม่ควรทำแบบนี้ลับหลังอาคม
-
อ่านแล้วจะร้องไห้ เราสงสารนะ
มิ่งภพไม่เคยรักอาคมเลย ฟันเฉยๆ
พอตัวเองมีความรักมั่งก็ทิ้งง่ายดาย ง่ายมากๆ ง่ายเกินไป
นี่ถ้าอาคมไม่ถูกรถชน แต่เครียดจัดจนแท้งลูกเองนี่จะยิีงน่าสงสารมาก
-
สงสารอาคม มินแกมันร้ายจะฆ่าอาคม
-
:katai1: สงครามนี้จะกี่ศพนะ แต่ก็สาสมแหละ ความจริง มิ่งน่าจะตายๆตามนังเพื่อนเลวของอาคมไปด้วยเลย
ไม่มีไรจะด่าละนอกจากเลวจริงๆ แต่จะโทษมิ่งฝ่ายเดียวก็ไม่ได้ เพราะอาคมเองแหละที่วางยามิ่ง สรุปก็ถ้าหักลบกลบก็ถือว่าเสมอตัว
ส่วนมินที่วางยาอาคม เราเฉยๆนะ ไม่ได้เกียจมินเหมือนคนอื่นๆ คือการที่เรารับรู้ว่าใครสักคนวางแผนจะฆ่าเรา
ถามว่าเราคงมานั่งนึกถึง จรรยาบรรณต่างอยู่มั้ย คงไม่อ่ะ นาทีนั้นคงต้องหาทางเอาตัวรอด ถ้าเป็นชีวิตจริงก็คงแจ้งความ
แต่ในเรื่องนี้ มินทำอะไรได้บ้าง คำตอบคือ ไม่เลย เพราะว่าหลักฐานอะไรก็ไม่มี จะหวังพึ่งครามหรือคิมก็ยากเหลือเกิน
คราม ก็กลัวพ่อไปหมด เคยขัดอะไรบ้างล่ะ ? คิมไม่ต้องไปนึกถึงเลย ปลิวไปไกลละ เหลือใครล่ะทีนี้ นอกจากตัวเอง
แล้วถามว่าจะทำยังไงต่อ ก็เหมือนที่โบราณว่าไว้แหละว่า ชิงลงมือก่อนย่อมได้เปรียบ นั่นแหละคือสิ่งที่มินทำ แค่ลงมือก่อน
ในสงครามที่ไม่มีความแน่นอนในชีวิตจะมามัวใจอ่อนอยู่ ก็คงเป็นเราเองน่ะแหละที่ต้องตาย ถือว่าคนเขียนเขียนออกมาได้ดีเลยนะ
แบบว่า เข้าถึงอารมณ์ของคนที่เอาตัวรอดอย่างแท้จริง แบบประมาณว่า มึงไม่ตายกูก็ตาย ฉะนั้นมึงนั่นแหละที่ต้องตาย
ปล.คาใจมากเลย ว่าเนตรตายเนี่ยฝีมืออาคมใช่มั้ย ???? ถ้าใช่อยากจะบอกว่า แจ่มมาก สมควรละ ปากบอกว่าไม่อยากแย่งแต่กลับบอกมิ่งภพ :z6: ดีเริศอ่ะ ปรบมือสมน้ำหน้าให้นังแพศยา !!! ตายๆไปแหละดีละ
-
นานาจิตตัง เนตรเลิศสุดมั้ง ถูกสุดต้องเธอคนนี้ ทำทุกวิธีเพื่อตัวเราเอง ดีม๊ากๆค่ะ
-
ถ้าเราเป็นอาคมเราจะไม่แค้นมากถ้าคนที่มิ่งภพทำให้ท้องไม่ใช่เพื่อนสนิทเรา
แถมเค้ายังพากันไปแต่งงานอีกเข้าใจว่าต้องรับผิดชอบ แต่ก็อดสงสารอาคมไม่ได้
แถมอาคมยังต้องแท้งลูกอีก ไม่ให้แก้แค้นชาตินี้จะไปแก้แค้นชาติไหน :katai1: :katai1:
-
สงสารครามนะที่เป็นเครื่องมือให้มินกับอาคม
-
อ่านเบื้องหลังความแค้นแล้ว อาคมทำไมปากจัด อาฆาตแค้น ไม่ยอมรับความจริงสักทีนะ แต่ก็เห็นใจอาคมด้วย รักมากก็แค้นมาก แค้นจนฝังใจไม่มีความสุขใจเลย มิ่งภพก็ผิดที่ไปตอแยทำเนตรท้องอีก เห้ออออ!!! เรื่องราวความรักกลายเป็นความแค้นไปเลย
-
เราคิดว่าเรื่องนี้มันไม่มีใครที่ถูกต้องมาตั้งแต่แรกอ่ะ แต่ที่ทำผิดทุกคนก็มีเหตุผลของตัวเอง ยอมรับว่าสงสารอาคมนะ อยู่กับความแค้นมาตั้งนาน คงไม่เคยมีความสุขจริงๆสักครั้ง แล้วที่อยากรู็อีกอย่างคือมุมมองของอาคมที่มีต่อคิมและครามอ่ะ อยากรู้ว่าเจ๊แกรักลูกบ้างไหม เท่าที่อ่านมาคือเจ๊แกดึงลูกมาใช้เป็นเครื่องมือโดยไม่สนจิตใจลูกเลย
-
ปมจริงๆก็คือรักมากไปกับไม่ได้รักนั่นแหละ อาคมก็รักมากเกินไปจนไม่เลือกวิธี มิ่งภพก็เลวตรงที่ว่าจัดการไม่ดี ตัวเองหมั้นอยู่แล้วก็ยังออกไปหาเศษหาเลยถึงจะเป็นคนที่รักที่ชอบก็เถอะแต่การจัดการเรื่องถอนหมั้นนี้น่าเกลียดมาก ของหมั้นทั้งหมดที่ยกให้อีกฝ่ายก็ใช่ว่าจะทดแทนให้ได้ มิ่งภพยังไม่รู้ว่าอาคมเสียมากกว่าแค่โดนถอนหมั้น แต่เราก็ไม่รู้อีกนั่นแหละว่าถ้ารู้แล้วมิ่งภพจะรู้สึกรู้สาอะไรหรือเปล่าอาจจะแค่ยักไหล่แล้วไม่แคร์เพราะว่าตัวเองไม่ได้แคร์อาคม เราเข้าใจอาคมนะว่าเจ็บและแค้นแถมอีกฝ่ายก็มีความสุขมากันเป็นปีๆในขณะที่ตัวเองสูญเสียเกือบหมด ทั้งครามและคิมน่าจะเป็นเด็กแบบอุ้มบุญเพราะว่าอาคมไม่น่าจะนอนกับหญิงได้ ครามถึงได้โหยหาความอบอุ่นของคำว่าครอบครัว อยากให้มิ่งภพได้เจ็บปวดบ้าง ไม่ใช่มีแต่สุขอย่างเดียว แค่มินเจอมันไม่เจ็บสำหรับมิ่งภพหรอกเพราะว่าไม่ใช่ตัวมันเองที่โดน เรื่องมันไม่น่าจะเป็นปมถ้าหากว่าอาคมตัดใจได้ แต่คนบางคนก็รักมากเกินเกลียดมากเกินไป
ตระกูลอาคมก็เหลือปมต่อให้รุ่นต่อไปอยู่ดี ทั้งครามและคิมที่รักคนเดียวกัน เราชอบครามมากกว่าคิม ครามเองก็รักมินเป็นพ่อที่ดีของน้องซันมาตลอด คนเขียนหยอดเป็นระยะๆเรื่องที่ว่าน้องซันเป็นลูกคิมและดูเหมือนจะไปทางคิมมากกว่าคราม คนไทยส่วนใหญ่จะเชื่อเรื่องสายเลือด แต่เราสายเลือดไม่เท่ากับคนเลี้ยงดูค่ะ รู้สึกว่าคนเขียนจะวางตัวให้คิมเป็นคนที่สมหวังในตอนท้ายและครามก็ต้องเสียทุกสิ่งทุกอย่างอาจจะตายไปก็ได้ แววพระรองเกาหลีมาเป็นระยะ ทำทุกอย่างเพื่อลูกเพื่อเมีย แถมเมียก็ไม่รัก ส่วนคิมที่แอบรักมานานหลายปีสุดท้ายก็คงโผล่หัวออกมาเป็นพระเอกทีหลัง
เรื่องของมินนี่กลืนไม่เข้าคลายไม่ออกเพราะโดนคนอื่นกระทำ แถมมีความกลัวมาตลอดเรื่องจะโดนฆ่าจนถึงลงมือเองในการฆ่าอาคมก่อน จริงๆแล้วตระกูลมินเองก้น่าจะมีศักยภาพพอที่จะจัดการเอาตัวมินและลูกแยกออกมาแล้วเอาไปอยู่ที่อื่นได้ ไหนๆก็สามารถที่จะเอาคนเข้าไปในบ้านได้ตั้ง 5 คนแล้ว แต่มินเลือกที่จะฆ่าคน เลือกที่จะให้มือตัวเองเปื้อน ไม่คิดถึงผลที่ตามมาเลยว่าการวางยาพิษแบบนี้มันสามารถตรวจสอบได้ แล้วครามจะทำยังไงถ้าหากว่าพ่อตัวเองโดนเมียตัวเองฆ่า มินอาจจะวางแผนหนีออกไปกับน้องซันหลังจากอาคมตายแต่เรื่องไม่มีทางจบดีเพราะว่าครามคงไม่ปล่อยมินกับลูกไป เราว่ามินแก้ปัญหาได้ตื้นเขินสมกับเป็นลูกของมิ่งภพดี
-
ตอนนี้อยากเห็นไอมิ่งภพมันเจ็บปวดและทรมานบ้างอ่ะ เอาหนักๆเลย
เป็นเราๆก็แค้นนะแะอาจจะตามแก้แค้นด้วย เพียงแต่คงไม่ดึงพวกลูกๆมาเกี่ยวด้วยอ่ะ
-
อ่านแล้วไม่ได้สงสารอาคมซักเท่าไหร่เลย มันบอกไม่ถูก
อาคมเองก็ไม่ได้ทำถูกแต่แรก จะทั้งเรื่องท้อง หรือมีอะไรกัน หรือเรื่องอะไรก็ตาม
เท่าที่เห็นคืออาคมเห็นแก่ตัว...มิ่งอาจจะผิดที่ไปมีความสัมพันธ์กับเนตร
แต่มันก็ไม่ได้เกิดจากการบังคับเหมือนที่อาคมทำเลย
เพราะงั้นอาคมจะมาแค้นแล้วเฝ้าโทษแต่คนอื่นได้ยังไง....
...
..
ฮือ รู้สึกอินค่ะ 5555555555555555555555555
ยังไม่ได้อยากให้อาคมตายนะ ยังไม่อยากให้มินเป็นฆาตรกร 55555555555
-
ไม่มีใครดีเลย
-
พูดไม่ออก...รอตอนต่อไป
-
ขอบคุณ :)
-
แค้นฝ๗งหุ่นจิงๆเลยนะอาคม
-
เอาไงดี อยากจะบอกว่าเรื่องนี้อาคมคือคนผิด แต่เพราะที่นี่คือบอร์ดนิยาย y และเราคือสาว y
เลยทำให้รู้สึกอยากเข้าข้างอาคมทั้งๆที่รู้ว่าคนผิดแต่แรกคืออาคม
ปวดใจแฮะ(ที่ต้องเข้าข้างผญในนิยายวาย :ling3:) 55555555555 :katai1:
ส่วนตัวไม่ได้มีอคติกะผญนะ แต่ผญบุคลิคอย่างเนตรเป็นผญที่เราไม่ชอบในนิยายปกติอยู่แล้ว(ยิ่งมาเจอในนิยายวายนี่ทวีคูณ) แต่ถ้ามองใครผิดถูกจริงๆก็คงต้องเป็นไปตามนั้น 55555
ยังไงก็รอดูกันต่อไป อิอิ ไหนๆเรื่องรุ่นพ่อแม่ก็ผ่านไปแล้ว หรืออย่าบอกว่า ครามคือลูกของพ่อมิน ? (แล้วคิมนี่อาคมคลอดเองหรือเมียของอาคม?) เอ๊ะ งงๆแฮะ 55555555
-
พูดไม่ออก แต่ตอนจบให้มิ่งภพตายได้ไหมแลดูเป็นตัวสร้างเรื่อง
ถ้าไม่รักก็ปฎิเสธอาคมแต่แรกมันจะได้ไม่เลยเถิดมาถึงขั้นวางยา ได้กัน หมั้น
สุดท้ายมีคู่หมั้นแต่ดันไปชอบเพื่อนของคู่หมั้นตัวเอง
เนตรก็เหมือนกันอย่าหาว่าดีแค่บรรยากาศเป็นใจก็งาบคู่หมั้นเพื่อนแล้วมารู้สึกผิดทีหลัง
แล้วไงพอท้องก้ไม่สนอะไรละเอาคู่หมั้นเพื่อนเฉยเลย ทำไปทำมาเราสงสารอาคมนะ
ถ้ามองในมุมนี้มันก็น่าแค้นเพื่อนที่ไว้ใจที่สุดมาทำกันแบบนี้
ยิ่งมิ่งภพมาถอนหมั้นแบบไม่ฟังอะไรเลยแม้กระทั้งว่าอาคมท้องนี่มันก้น่าสงสารแถมมาโดนรถชนแท้ง ไออดีตคู่หมั้นก็ไม่เคยดูดูดำดูดี ไปแต่งงานมีีความสุขกับเพื่อนตัวเอง ถ้าไม่ได้อ่านเรื่องของมินมาก่อนเราว่าอาคมน่าสงสารเลยนะผลิกบทเป็นนายเอกได้อะ
เข้าใจปมละว่าทำไมถึงแค้นกันขนาดนั้น มารุ่นลูกนี่ก็อย่าให้มันเป็นปมเลยเถิดแบบรุ่นพ่อเลย
หรือถ้าคนเขียนจะให้อาคมตายจริงๆก็น่าจะให้มิ่งภพรู้มั่งว่าตอนนั้นอาคมก็ท้องเหมือนกันแต่โดดนรถชนแท้ง
อย่างน้อยก็ให้มีความรู้สึกผิดบ้างเถอะ
จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ
-
ง่าาา. ไม่รู้จะโทษใคร
-
สงสารอาคม แต่จริงๆ เขานั่นแหละที่เป็นคนเริ่มเรื่องและทำตัวเองมาตั้งแต่แรก
-
คือ บับ เฮ้อ คำเดียว เฮ้อ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:katai4: :katai4:
-
เห้อ!! แค้นไปแค้นมาได้อะไร
-
ผิดกันทุกคน :katai5:
-
:hao5: :hao5: :hao5: อ่านนิยายเรื่องนี้ให้ความรู้สึกเหมือนละครไทยในปัจุบันเลย........
เป็นกำลังใจให้ค่ะ o13 o13 o13 o13
-
ถ้าเราเป็นเนตรนะ เราคงไม่สามารถอยู่กินกับมิ่งภพจนมีลูกถึงสามคนหรอก
ตระกูลมินนี่เลวตั้งแต่พ่อของพ่อเลยแหละ
ตัดจบได้แบบ..ขอโทษนะ..จัญไรมาก
ลูกคนอื่นจะเป็นไงก็ช่าง ลูกตัวเองรอด
ถ้าใครจะห่วงความรู้สึกของอาคมมากกว่านี้
บางทีความแค้นมันอาจจะไม่ลากยาวมาจนถึงป่านนี้
แต่ละคนสร้างปัญหาไว้ เอาตัวรอดได้ก็ทิ้งรอยเท้าเอาไว้
ไม่กลับมาดูดำดูดี
อยากจุดธูปถามเนตรว่า ตลอดเวลาที่มีชีวิตอยู่มีความสุขมากไหม
อยู่กับมิ่งภพมีความสุขมากไหม
มิ่งภพอยู่จนหัวหงอกคุณมีความสุขกี่วัน
เราพยายามแยกรุ่นพ่อกับรุ่นลูกนะ
พอถึงรุ่นลูกครอบครัวอาคมเลวกว่า
แต่ถ้ามินยังแก้ปัญหาอย่างนี้ต่อไปก็คงไม่ต่างกัน
และถ้ามิ่งภพยังพอจะคิดอะไรได้ ..ก็รีบ ๆ เลิกเห็นแก่ตัวเถอะ
-
:เฮ้อ:
-
อาคม จะมาแค้นอยู่ฝ่ายเดียวก็ไม่ถูกนะ เพราะตัวเองก็มีส่วนผิดเหมือนกัน :angry2: :angry2: :angry2:
-
หมดกัน ไม่มีเลย คนดีไม่มีในเรื่องนี้ มีแต่คนพลาดและแค้น แค้นนนนน :katai1: :katai1:
-
ปมจริงๆก็คือรักมากไปกับไม่ได้รักนั่นแหละ อาคมก็รักมากเกินไปจนไม่เลือกวิธี มิ่งภพก็เลวตรงที่ว่าจัดการไม่ดี ตัวเองหมั้นอยู่แล้วก็ยังออกไปหาเศษหาเลยถึงจะเป็นคนที่รักที่ชอบก็เถอะแต่การจัดการเรื่องถอนหมั้นนี้น่าเกลียดมาก ของหมั้นทั้งหมดที่ยกให้อีกฝ่ายก็ใช่ว่าจะทดแทนให้ได้ มิ่งภพยังไม่รู้ว่าอาคมเสียมากกว่าแค่โดนถอนหมั้น แต่เราก็ไม่รู้อีกนั่นแหละว่าถ้ารู้แล้วมิ่งภพจะรู้สึกรู้สาอะไรหรือเปล่าอาจจะแค่ยักไหล่แล้วไม่แคร์เพราะว่าตัวเองไม่ได้แคร์อาคม เราเข้าใจอาคมนะว่าเจ็บและแค้นแถมอีกฝ่ายก็มีความสุขมากันเป็นปีๆในขณะที่ตัวเองสูญเสียเกือบหมด ทั้งครามและคิมน่าจะเป็นเด็กแบบอุ้มบุญเพราะว่าอาคมไม่น่าจะนอนกับหญิงได้ ครามถึงได้โหยหาความอบอุ่นของคำว่าครอบครัว อยากให้มิ่งภพได้เจ็บปวดบ้าง ไม่ใช่มีแต่สุขอย่างเดียว แค่มินเจอมันไม่เจ็บสำหรับมิ่งภพหรอกเพราะว่าไม่ใช่ตัวมันเองที่โดน เรื่องมันไม่น่าจะเป็นปมถ้าหากว่าอาคมตัดใจได้ แต่คนบางคนก็รักมากเกินเกลียดมากเกินไป
ตระกูลอาคมก็เหลือปมต่อให้รุ่นต่อไปอยู่ดี ทั้งครามและคิมที่รักคนเดียวกัน เราชอบครามมากกว่าคิม ครามเองก็รักมินเป็นพ่อที่ดีของน้องซันมาตลอด คนเขียนหยอดเป็นระยะๆเรื่องที่ว่าน้องซันเป็นลูกคิมและดูเหมือนจะไปทางคิมมากกว่าคราม คนไทยส่วนใหญ่จะเชื่อเรื่องสายเลือด แต่เราสายเลือดไม่เท่ากับคนเลี้ยงดูค่ะ รู้สึกว่าคนเขียนจะวางตัวให้คิมเป็นคนที่สมหวังในตอนท้ายและครามก็ต้องเสียทุกสิ่งทุกอย่างอาจจะตายไปก็ได้ แววพระรองเกาหลีมาเป็นระยะ ทำทุกอย่างเพื่อลูกเพื่อเมีย แถมเมียก็ไม่รัก ส่วนคิมที่แอบรักมานานหลายปีสุดท้ายก็คงโผล่หัวออกมาเป็นพระเอกทีหลัง
เรื่องของมินนี่กลืนไม่เข้าคลายไม่ออกเพราะโดนคนอื่นกระทำ แถมมีความกลัวมาตลอดเรื่องจะโดนฆ่าจนถึงลงมือเองในการฆ่าอาคมก่อน จริงๆแล้วตระกูลมินเองก้น่าจะมีศักยภาพพอที่จะจัดการเอาตัวมินและลูกแยกออกมาแล้วเอาไปอยู่ที่อื่นได้ ไหนๆก็สามารถที่จะเอาคนเข้าไปในบ้านได้ตั้ง 5 คนแล้ว แต่มินเลือกที่จะฆ่าคน เลือกที่จะให้มือตัวเองเปื้อน ไม่คิดถึงผลที่ตามมาเลยว่าการวางยาพิษแบบนี้มันสามารถตรวจสอบได้ แล้วครามจะทำยังไงถ้าหากว่าพ่อตัวเองโดนเมียตัวเองฆ่า มินอาจจะวางแผนหนีออกไปกับน้องซันหลังจากอาคมตายแต่เรื่องไม่มีทางจบดีเพราะว่าครามคงไม่ปล่อยมินกับลูกไป เราว่ามินแก้ปัญหาได้ตื้นเขินสมกับเป็นลูกของมิ่งภพดี
เห็นด้วยจังเลยความคิดนี้ ยังไงก็ชอบครามค่ะ
-
พี่มากจร้าฉันมารอพี่ที่เล้าทุกวันเลยระจร่ะ :katai4: :o12:
-
คืออาคมก็น่าเห็นใจนะ แต่คิดฆ่ามินกับลูกมินนี่คือ เค้าไม่เกี่ยวด้วยนะ #ทีมมิน สงสารคิมเหมือนกัน
-
ThankS
-
การมีความรักไม่ผิด แต่ที่ผิดคือการไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี ควรรู้ว่าอะไรควรไม่ควร ไม่งั้นมันจะกระทบต่อทุกคนที่เกี่ยวข้อง เหมือนเรื่องนี้
-
:mew1:
-
ความแค้นจากรุ่นสู่รุ่น
-
เพราะ คำว่ารัก คำเดียวเลย
:mew6: :mew6:
-
รออยู่นะ อยากรู้แล้วอ่ะ ว่าจะเป็นไงต่อ คนเขียนสู้สู้ :mc4:
-
รออยู่นะครับ จะจบแบบไหน ลุ้น ๆ :pig4:
-
รออ่านอยู่นะคะ :katai4:
-
ความผิดมีทุกคนในเรื่องนี้ เเต่ไม่มีใครซักคนในเรื่องนี้ที่จะคิดโทษตัวเอง
เห็นจะโทษเเต่คนโน้นไม่ดี คนนี้เเย่ เเต่สังคมคนจริงๆ นี่เเหละเรื่องจริง
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ไม่สงสารใครซักคน ...
สะใจดีทุกตัวละคร หึๆ
อยากให้เรื่องนี้ไม่มีพระเอก ก็มันชั่ว ขาดเขลา กันมาตั้งแต่ต้น
เป็นซิงเกิ้ลมัม ไม่แย่หรอกนะ ไม่มีพ่อแล้วไง ไอ้ที่แม่เล่นละครว่ารักกันดี อย่าคิดว่าลูกไม่รู้นะ บางทีลูกก็แค่เอาหูไปนาเอาตาไปไร่
-
คิดถึงงง
-
เราชอบครามค่ะ ลุ้นให้ครามเป็นพระเอก. ดูท่าว่าเราคงจะเข้ามาอ่านเรื่องนี้อีกทีตอนอัพจบแหละค่ะ
ไม่อยากเสียความรุสึกหากคิมคือพระเอกคู่กับมิน
เพราะดูหลายๆตอนแล้วคนแต่งมีแนวโน้มให้คิมเป็นพระเอกมากกว่าครามซะอีก บอกเลยสงสารครามค่ะ :m16: :m16:
-
คนแต่งจ๋า หายไปหน๊ายยยยยย :hao5:
มารออยู่นะคะว่ามินจะทำยังไงต่อไป o7
-
หายไปไหนนนน
-
คนแต่งหายไปไหนนนน :katai1:
-
ดันเน้อ
-
ข่ม ขืน ฝืน รัก
ตอนที่29
อาคมเดินนิ่งเข้ามาในบ้าน สีหน้าแววตานิ่งแลเย็นชาจนคนรับใช้ในบ้านไม่กล้าสู้หน้า ครามที่เดินสวนกับผู้เป็นพ่อชะงักลงและรับรู้ได้ถึงอารมณ์ที่ไม่ธรรมดาของผู้เป็นพ่อ
“คุณพ่อไปไหนมาเหรอครับ”
“ฉันไปหาหมอมา” อาคมพูดเสียงเย็นจนเขาขนลุก ก่อนจะพูดต่อ “มีงานด่วนต้องบินไปเชียงใหม่ไม่ใช่เหรอ รีบไปสิ”
“ครับพ่อ” ครามพยักหน้ารับและรีบเดินออกมา เขารู้สึกแปลกใจตั้งแต่เลขาของพ่อให้เขารีบไปดูงานที่เชียงใหม่โดยด่วนพร้อมจองตั๋วให้เขาไปทันที แม้ว่าจะรับรู้ได้ถึงความไม่ชอบมาพากล แต่เขาก็ขัดพ่อไม่ได้
ลับเสียงรถครามออกจากบ้านไป อาคมกระตุกยิ้มเย็นชา ก่อนจะเรียกเลขาคนสนิทเขามา
“ที่ฉันให้จัดการเรียบร้อยใช่มั้ย”
“เรียบร้อยครับนาย คนของบ้านนั้นโดนจัดการไปหมดแล้ว”
“หึ คิดจะตลบหลังคนอย่างฉันมันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกเด็กน้อย” อาคมพูดเสียงเย็นจนเลขาขนลุก อาคมนั่งรอในห้องนั่งเล่นพร้อมเคาะนิ้วบนต้นขาอย่างใจเย็น เขารอการมาของใครบางคนอยู่
“คุณพ่อมีอะไรกับมินเหรอครับ” มินที่โดนคนรับใช้เรียกให้มาพบอาคมเดินมาอย่างใจนิ่ง เขารู้สึกแปลกใจไม่น้อย แต่เขาก็รับรู้ได้ถึงบรรยากาศของบ้านที่แปลกไป เหมือนคนรับใช้ บอดี้การ์ด และหลายคนๆโดนเกณฑ์ออกไปจากบ้านหมด แม้กระทั่งน้องซันเขายังโดนหัวหน้าพ่อบ้านบังคับให้ฝากไปดูแลเพราะโดนอาคมสั่งเด็ดขาดมา อาคมต้องการพูดคุยกับเขาคนเดียว และเพียงลำพังเท่านั้น
“นั่งก่อนสิมิน พ่อมีเรื่องจะคุยด้วย” อาคมส่งยิ้มเย็นให้มิน เป็นรอยยิ้มที่ทำให้มินขนลุกไม่น้อย
มินนั่งลงบนโซฟาตรงข้าม เขาจับที่กระเป๋ากางเกงสัมผัสกับมีดพกที่เขาเอามาด้วย เพื่อความสบายใจและป้องกันตัว
“มินว่าหมาจนตรอกสามารถทำอะไรได้บ้าง” อาคมเปิดฉากขึ้นหลังจากทั้งสองคนนั่งจ้องกันอย่างไม่มีใครยอมใคร
“หมาจนตรอกคงจะทำทุกวิธีเพื่อให้ตัวเองรอด” มินหน้านิ่งตอบอีกฝ่ายอย่างไม่เกรงกลัว
“นั้นสินะ เพราะเป็นหมาและใช้วิธีต่ำๆเหมือนกำพืดของแม่มัน”
“อาจจะเพราะแม่ของหมาตัวนั้นเคยชนะมาก่อน มันเลยใช้วิธีเดียวกัน” มินตอบกลับไปอย่างไม่เกรงกลัว เขารับรู้ได้แล้วว่าอีกฝ่ายต้องการสื่ออะไร คนอย่างอาคมไม่โง่อย่างที่เขาคิดจริงๆ ที่เขาทำแบบนั้นเป็นเพียงแค่ต้องการส่งสารให้อีกฝ่ายทนไม่ไหวแล้วจัดการเขา เพราะมันยากที่เขาจะเริ่มงัดเจ้าพ่อมาเฟียอย่างอาคมก่อน
“อย่าหยิ่งทะนงตัวไปเลย เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมอย่างแกนะเหรอจะชนะฉัน” อาคมทนไม่ไหวกับคำพูดของอีกฝ่าย คำพูดที่เหมือนเข็มแทงใจเขามาตลอดว่าแม่อีกฝ่ายเคยชนะเขามาก่อน
“ใครจะรู้ละ” มินกระตุกยิ้มพร้อมลุกขึ้นยิ้มประจันหน้ากับอีกฝ่าย “คุณเรียกฉันมาทำไม เข้าเรื่องดีกว่า อย่าอ้อมโลกเลย น่ารำคาญ”
“ก็ดี แกคงรู้ตัวแล้วสินะว่าฉันเรียกแกมาทำไม แกมันฉลาดนะที่รู้ว่าฉันต้องการอะไร ฉันต้องการแค่หลานชายของฉันที่เกิดจากแกตามคำทำนายเท่านั้น หลังจากนั้นแกก็หมดความหมายกับฉัน”
หลังจากอาคมพูดจบมินกอดอกพร้อมเบ้ปากเบ้ก่อนจะพูดต่อ “หลานชายที่เกิดจากลูกคนแรกของตระกูลคุณและลูกคนสุดท้องของตระกูลฉันนะเหรอ”
“ใช่ เมื่อแกรู้ทุกอย่างแล้วก็ไปตายซะ”
อาคมพูดจบชักปืนจากใต้เบาะจ่อหน้ามิน มินชะงักหัวใจเต้นรัว แต่เขาพยายามสะกดตัวเองไม่ให้กลัว เขาต้องใช้สติในการแก้ปัญหา มินพยายามกวาดสายตามองหาบอดี้การ์ดที่พ่อส่งมา
“หึ แกมองหาบอดี้การ์ดหน้าโง่ที่พ่อแกส่งมานะเหรอ โดนคนของฉันเก็บไปหมดละ แกคิดว่าฉันไม่รู้เหรอว่าแกกับพ่อต้องการทำอะไร แกคิดว่าฉันโง่ขนาดนั้นเลยเหรอ ถ้าฉันโง่แบบนั้นฉันคงไม่อยู่ในวงการนี้ได้เป็นสิบสิบปีหรอก” อาคมกระตุกยิ้มร้ายพร้อมยิ้มอย่างสะใจ เขาเอาปากกระบอกปืนลากไปตามรูปหน้าของมินที่ยืนนิ่ง
“ฉันเกลียดแก เกลียดแม่แก เกลียดหน้าของแกที่เหมือนแม่แกมาก นังเพื่อนสารเลวที่แย่งคู่หมั้นของเพื่อน และก็เกลียดพ่อของแกที่ชั่ว!!”
ปึก!!
อาคมกระแทกปืนเข้าที่หน้ามินเต็มแรงจนมินรู้สึกมึนและรับรู้ได้ถึงเลือดที่ไหลออกมา
ปัก !!
อาคมอาศัยช่วงเผลอถีบมินอย่างแรงจนอีกฝ่ายล้มลง พร้อมขึ้นคล่อมและกระชากผมมินอย่างแรงและไม่ลืมที่จะเอาปืนจ่อหัวมินไว้
“โอ้ยย !!”
“เจ็บเหรอ เจ็บแค่นี้มันยังไม่เท่ากับที่พ่อแม่ของแกทำไว้กับฉันและ...” อาคมถลึงตามองมินก่อนพูดออกมาอย่างเจ็บปวด เขาหยุดนิ่งไปก่อนจะพูดจบและมีหน้าเจ็บปวดจนมินรับรู้ได้
“พ่อแม่ฉันทำแกเจ็บแล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน” มินรู้สึกทั้งเจ็บและมึนไปหมด แต่เขาจะอ่อนแอตอนนี้ไม่ได้
“เพราะแกคือลูกรักของมันไงละ ทั้งรักทั้งทะนุถนอมอย่างกับไข่ในหิน ฉันอุส่าห์วางแผนให้ลูกชายฉันไปข่มขืนแก ย่ำยีแกให้หมดความเป็นคน แต่แกก็เสือกปากแข็งไม่บอกมัน ถ้ามันรู้ว่าลูกชายที่รักนักรักหนาโดนข่มขืนคงกระอักเลือดตาย”
มินเม้มปากแน่นเมื่อรับรู้ความจริงที่เขาได้เจอกับครามและคิม จุดเริ่มต้นของเรื่องทุกอย่าง
“เพราะแบบนี้แกเลยตั้งใจให้ฉันท้อง และจะเอาเด็กไว้ใช่มั้ย”
“ใช่ จริงๆฉันตั้งใจจะให้แกบากหน้ามาให้ฉันรับผิดชอบด้วยซ้ำ แต่ผิดแผนไปหมด ฉันเลยต้องเป็นฝ่ายไปบีบบังคับแกเอง ”
“ที่พ่อฉันโดนลอบยิงก็เป็นเพราะแกใช่มั้ย” มินเลือดขึ้นหน้า เขาจ้องตากับอีกฝ่ายอย่างไม่ยอมแพ้
“โนว พ่อแกโดนลอบยิงฉันไม่รู้เรื่อง แต่เรื่องที่พี่แกรถคว่ำฝีมือฉันเอง” อาคมยิ้มเย็นชาและจ่อปืนไปที่ขมับของมิน “เอาละหมดเวลารับรู้ความจริงแล้ว...”
ไม่ทันที่อาคมจะพูดจบมินหยิบมีดในกระเป๋ากางเกงตัวเองออกมาจ้วงไปที่ขาอีกฝ่ายอย่างแรง
“โอ๊ยยย!!”
มินใช้ช่วงเผลอผลักอีกฝ่ายกระเด็น เขารีบเข้าไปแย่งปืนทันที
“แกมันงูพิษเหมือนแม่แกไม่ผิด!!” อาคมแผดเสียงดัง
มินยิ้มร้ายพร้อมเหยียบที่แผลที่เขาจ้วงที่ขาอย่างแรง
“โอ๊ย!!!!!!!”
อาคมทนเจ็บไม่ไหวปล่อยปืนลง มินรับปืนทันทีพร้อมเอาปืนจ่อหัวอีกฝ่าย
“ก็แกจะด่าว่าฉันเป็นหมา หรืองูพิษก็เรื่องของแก แต่เกมส์นี้ฉันต้องไม่ใช่คนแพ้”
ปัง!!!
มินตั้งใจจะยิงขาอีกฝ่ายแต่อาคมหลบได้ก่อนพร้อมตัดขามินจนมินล้มลง
“อ๊ะ” มินครางออกมาเขาและต้องร้องออกมาอย่างเสียงดังเมื่อโดนมีดบาดตรงแขน “โอ๊ย!!!”
“ฉันไม่น่าเล่นกับหมายอย่างแกเลย นี่สินะที่เขาว่าเล่นกับหมา หมาเลียปาก”
อาคมกระชากผมมินอย่างแรงพร้อมปีนขชึ้นบนตัวจะแย่งปืน แต่มินพยายามกำปืนแน่นอย่างไม่ยอมแพ้ อาคมเห็นแบบนั้นจึงกระชากผมมินแรงขึ้นพร้อมเอาหัวมินโขกกับพื้น
“โอ๊ะ โอ๊ย!!” มินรู้สึกมึนไปหมด เขาหมดแรงจนต้องปล่อยปืน อาคมจับปืนพร้อมลุกขึ้นยืนจ่อที่หัวมิน
มินที่นอนอยู่รับรู้ได้ถึงสัมผัสที่หัว เขาพยายามรวบรวมแรงที่มีทั้งหมดลุกขึ้น
“ลาก่อน” เสียงเย็นเฉียบจากด้านหลังดังขึ้น
ปัง!!
มินกลิ้งหลบลูกกระสุนทัน เขาหยิบแจกันใกล้มือขว้างใส่อีกฝ่ายทันที
เพล้ง!!!!
อาคมเผผลอตกใจไม่ทันมอง มินก็จะวิ่งออกจากห้องไป แต่ไม่ทันจะออกจากห้องอาคมดึงสติกลับมาพร้อมจ่อปืนไปที่มิน
ปัง!!
มินหลับตาแน่น แต่เขากลับไม่รู้สึกเจ็บปวด แต่กลับรู้รู้ได้ถึงแรงกอดจาดใครบางคนที่คุ้นเคย
“คราม” มินครางออกมาอย่างแผ่วเบาเมื่อเห็นหน้าคราม ครามพยายามยิ้มให้มินแต่ก็เจ็บปวดกับบาดแผลจากข้างหลัง
“คราม!! แกกลับมาทำไม!! แกปกป้องมันทำไม!!” อาคมตวาดเสียงดังลั่น
ครามพยายามประคองให้มินยืนข้างหลังเขา แม้ว่าเขาจะรู้สึกเจ็บจนยืนไม่ไหว ยังไงเขาก็ต้องปกป้องคนๆนี้ คนที่เขารักมาก
“ทำไมผมจะปกป้องครอบครัวของผมไม่ได้ละครับพ่อ ครอบครัวที่ผมไม่เคยได้ ไม่เคยรู้สึกมาก่อน” ครามด้วยน้ำเสียงหนักแน่น อาคมมองแววตาของผู้เป็นลูกแล้วทำให้เขารู้สึกเจ็บปวด เขาไม่เคยจะเป็นพ่อที่ดี เขาเอาแต่ทำงานเพื่อให้ลืมไฟแค้นในอดีต ครามและคิมเกิดขึ้นเพราะความเจริญทางวิทยาศาสตร์ที่ทันสมัย เขาให้แม่ของทั้งสองคนอุ้มบุญให้ เขารู้ดีว่าเขาไม่สามารถนอนกับผู้หญิงได้
“แต่แกก็รู้ดีว่าทุกอย่างต้องจบแบบนี้ ฉันบอกแกมาตลอดว่าห้ามหลงรักมัน!!”
“มินไม่ใช่แค่คนรัก มินคือแม่ของลูกผม คือครอบครัวผม” ครามพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ยืดตัวขึ้นพร้อมปกป้องมินแม้ว่าตัวเองจะเจ็บจี๊ดจากแผ่นหลัง
คำพูดของครามทำให้มินรู้สึกหวั่นไหว ครามรักเขาขนาดยอมเอาตัวเองบังกระสุน ยอมงัดข้อกับผู้เป็นพ่อ แถมยังยืนปกป้องเขาแม้ว่าอีกฝ่ายจะเจ็บ และเขารู้สึกสงสารอีกฝ่ายถ้าต้องรับรู้ความจริงว่า น้องซันไม่ใช่ลูกของตัวเอง
“ไปโรงพยาบาลเถอะคราม เรื่องนี้มินจัดการเอง” มินรู้สึกเป็นห่วงคราม แค่คิดว่าจะไม่มีอีกฝ่ายอยู่ข้างๆเขาก็รู้สึกเจ็บ
“มินจัดการไม่ได้หรอก ไม่มีใครหยุดเขาได้”
“หึ หยุดพร่ำเพ้อความรักของแกสองคนสักที แกคิดเหรอครามว่าแกจะขวางฉันได้ ถ้าฉันจะฆ่ามัน ฉันต้องได้ฆ่า!!” อาคมพูดขึ้นอย่างเลือดเย็นพร้อมจ่อปืนมาที่คนทั้งสอง
“ศักดิ์!! มาเอาตัวครามออกไปเดี๋ยวนี้ และอย่าปล่อยให้ใครเข้ามาอีก ไม่งั้นฉันจะฆ่าแก” อาคมพูดจบบอดี้การ์ดเข้ามาพร้อมกับรีบจับตัวครามทันที แม้ว่าครามจะมีท่าทีขัดขืนขนาดไหนก็ตาม
ครามสู้แรงศักดิ์ไม่ไหวเพราะตัวเองบาดเจ็บจึงโดนอีกฝ่ายล็อคจากด้านหลัง
“รีบพาครามไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้” อาคมสั่งตามหลัง อาคมมองลูกชายด้วยความเป็นห่วงแม้ว่าเขาจะไม่ค่อยแสดงความรักแต่ยังไงอีกฝ่ายก็คือลูก
จังหวะนั้นเองมินรีบแจกันอีกอันเขวี้ยงเข้าหัวอาคมทันที
“เพล้ง!!”
“โอ้ย!!!! แก!!!”
มินแย่งปืนมาถือพร้อมกรคะทืบเข้ากลางตัวอาคมอย่างแรง
ปัก ปัก!!
“อย่าวอกแวกสิถ้าตัวเองถือปืนขู่คนอื่นอยู่ หึ” มินเตรียมเหนี่ยวไกปืน แต่กลับมาเสียงของครามห้ามไว้
“อย่านะมิน!!”
ครามเดินเข้ามา ห้ามมินไว้ มินหันไปสบตาอีกฝ่าย ก่อนจะเหยียดยิ้มและขยี้เข้าไปที่แผลที่ของอาคมอย่างแรงและพูดขึ้น
“จะให้ฉันหยุดฆ่าคนที่คิดจะฆ่าฉัน ฆ่าพี่ชายฉัน คนที่ทำลายศักดิ์ศรีของฉัน ทำลายชีวิตของฉันนะเหรอ ไม่มีทาง!!” มินพูดพร้อมคิดถึงเรื่องราวต่างๆที่เขาต้องเจอก็นำตาคลอขึ้นมา “มันคิดวฃจะพรากลูกไปจากฉัน สิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตฉันมันยังจะแย่ง!!” แค่คิดว่าต้องจากลูกนอยของเขาไปเขาก็ไม่ยอม ยอมไม่ได้
“โอ้ยยย แกเห็นมันไหมละคราม มันร้ายขนาดไหน”
“ใช่ ฉันมันร้าย คุณอย่ามาเสียสละเพื่อคนอย่างฉันเลยคราม ไปซะเถอะ” มินมองไปที่ครามก่อนจะน้ำตาไหล นี่คือภาพผู้ชายที่ดีที่สุดในชีวิตของเขา
“ไม่นะมิน!!!”
ปัง!!!
มินหลับตาพร้อมตาที่ไหลพราก เขามือสั่นไปหมด แต่เขาก็ต้องทำก่อนที่อีกฝ่ายจะมีโอกาสฆ่าเขาอีก
มินลิมตาขึ้นมา ภาพที่เขาเห็นคือพ่อของเขาบังตัวอาคมไว้แทน
“พ่อ!!!!” มินตะโกนลั่นมือสั่นไปหมด ปืนตกลงบนพื้น มินเดินถอยหลังจนนั่งบนโซฟา
“พอเถอะมิน พ่อไม่อยากให้ลูกมีตราบาปว่าลูกได้ฆ่าคนตาย เรื่อทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพราะพ่อ ขอให้มันจบที่พ่อเถอะ ” มิ่งภพหันมาพูดกับลูกแต่สุดท้ายเขาต้องฟุบลงบนพื้นเพราะแรงกระสุนโดนกระดูกสันหลัง
อาคมที่นิ่งช็อกไป เขามองที่มิ่งภพที่ฟุบอยู่ใกล้ๆแล้วน้ำตาไหล ผู้ชายที่เขารักมากที่สุด ผู้ชายที่เขารักมาตลอดปกป้องเขา
“นาย ทะ ทำแบบนี้ ทำ ไม ” อาคมพูดเสียงสั่น
“ขอให้ทุกอย่างจบได้ไหมอาคม ผมมันเลวเอง ทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะผม ขอให้นายหยุด เลิกแล้วต่อกัน ถ้าผมตายแล้วทำให้นายเลิกแค้นได้ ผมก็ยอม” มิ่งภพพูดขึ้นเสียงแผ่ว ความเจ็บแล่นขึ้นมาจนต้องเบ้หน้า
“หึ แกจะตายได้ยังไงในเมื่อแกยังไม่รู้ถึงความเลวของตัวเองหมด จำวันที่แกขับรถชนฉันแกจำได้มั้ย ว่าแกได้ฆ่าลูกตัวเองลงไป แกฆ่าลูกในท้องของฉัน!!!”
อาคมพูดจบทำเอามิ่งภพชะงักตาโต พร้อมน้ำตาเอ่อ มิ่งภพหลังตาและจับปืนที่อยู่ไม่ไกลส่งให้อาคม
“ฆ่าผมสิ ผมเลวขนาดนี้ฆ่าผมเลย ให้สาสมกับความแค้นกว่า20ปีของนาย ผมอยู่ตรงนี้แล้ว ฆ่าผมให้ตาย แต่อย่าไปลงที่ลูกของผม”
อาคมจับกระบอกปืนมือสั่นน้ำตาไหลไม่หยุด เขาเล็งที่หัวใจของอาคม หัวใจที่เขาเคยอยากได้แต่เขาไม่มีวันได้ อาคมสบตากับมิ่งภพ มิ่งภพได้แต่ยิ้มน้อยๆให้และพูดขึ้นเสียงสั่น
“ฆ่าสิ ฆ่าเลย”
อาคมมือสั่น เขาไม่เคยหนักใจกับการฆ่าใครขนาดนี้มาก่อน เขาจะฆ่าอีกฝ่ายได้ยังไงในเมื่อเขารักอีกฝ่ายมาตั้งแต่เด็ก จนตอนนี้ก็ไม่เคยจะน้อยลงแม้จะเกลียดขนาดไหนก็ตาม
“ฉันทำไม่ได้” อาคมพูดออกมาแผ่วเบาพร้อมทิ้งปืนลง
มินที่ยังช็อกกับการยิงพ่อตัวเองไปเริ่มรู้สึกตัวเมื่อครามมาแตะตัว
“มินลุกขึ้น” ครามเรียกมินแผ่วเบา เขาต้องพาอีกฝ่ายไปจากที่นี้ก่อนที่อาคมจะรู้สึกตัว
“เรียกรถพยาบาล พาพ่อไปโรงพยาบาล” มินพูดออกมาทั้งๆที่ยังช็อก ครามพยักหน้าพร้อมประคองมินให้ลุกขึ้น
“แกจะไปไหน ฉันไม่ฆ่าพ่อแก ก็ไม่ได้แปลว่าฉันจะไม่ฆ่าแกนังมิน แกแย่งจากฉันไปทุกอย่าง แกแย่งลูกไปจากฉัน” อาคมลุกขึ้นปาดน้ำตาจ้องมินอย่างอาฆาต อาคมกระชากมินจากด้านหลังอย่างแรงและผลักจนมินชนกับโต๊ะอย่างแรงล้มลง
“โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย !!”
มินร้องอกมาเสียงดังจนทุกคนตกใจ มินพยายามประคองตัวเองลุกขึ้น เขาก้มลงมองที่ขาตัวเองเลือดไหลตามง่ามขาลงมา ทำให้ทุกคนในห้องตกใจ มินบาดเลือดขึ้นมาน้ำตาคลอพร้อมหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง
“ฮ่าๆๆๆ แกเกลียดฉันใช่มั้ย แกเกลียดฉันนักใช่มั้ย แกอยากได้นักใช่มั้ยเด็กตามคำทำนายที่จะทำให้ตระกูลแกยิ่งใหญ่ นี่ไง แกได้ฆ่ามันไปแล้ว” มินตะคอกออกมาเสียงดังทำเอาอาคมหน้าซีด มิ่งภพตกใจ และครามที่ตกใจไม่แพ้กัน
“แกหมายความว่าไง”
“แกมันโง่ไงละ น้องซันไม่ใช่ลูกของครามแต่เป็นลูกของคิม แต่เด็กที่อยู่ในท้องฉันตอนนี้เป็นลูกของครามไงละ!!”
คำพูดของมินทำเอาทั้งสามคนช็อก แต่ที่ช็อกที่สุดคงไม่พ้นคราม
“หมายความว่าไงมิน” ครามถามด้วยน้ำเสียงสั่น
“ฉันหลอกคุณเรื่องผลดีเอ็นเอ น้องซันเป็นลูกของคิม เพราะอะไรนะเหรอที่หลอก ก็เพราะฉันรู้ไงละถ้าฉันบอกความจริงไปมันก็ต้องฆ่าทั้งฉันและลูกของฉัน!!”
“เพราะแบบนี้ใช่มั้ยคุณถึงกินยาคุม และไม่อยากมีลูกกับผมอีก” ครามพูดเสียงแผ่ว ก่อนจะดังขึ้น “ผมสงสัยเลยลองเปลี่ยนยาคุมเป็นยาบำรุงแทนในบรรจุภัณฑ์ที่เหมือนกัน สั่งทำขึ้นมาเพราะคุณ ไม่คิดเลยว่าเหตุผลจะเป็นแบบนี้นี่เอง” ครามปาดน้ำตาที่ไหลลงก่อนจะยิ้มอย่างสมเพชตัวเอง
“ฉันว่าแล้วเชียวฉันจะท้องได้ไงในเมื่อฉันกินยาคุมทุกคืน เพราะคุณ เพราะคุณ!! ฉันสงสัยแต่ยังไม่ไปหาหมอ แล้วรู้มั้ยว่าก่อนที่ฉันจะลงมาให้อาคมเชือดฉันเพิ่งตรวจครรภ์มาและผลบอกว่าฉันท้อง!!”
“แกมันอสรพิษจริงๆ เห็นมั้ยครามว่ามันร้ายขนาดไหน”อาคมหันไปพูดครามก่อนจะหันมาพูดกับมิน “แกฆ่าหลานชายที่ฉันอยากได้ แกมันตัวทำลายชีวิตฉัน”
“เดี๋ยวสิ แกลืมไปแล้วเหรอว่าคนที่ฆ่าหลานชายที่แกอยากได้นักอยากได้หนาคือแกเอง!!”
“ไม่ ไม่ ไม่!!!”
อาคมจะเข้าไปทำร้ายมินแต่ต้องหยุดชะงักเพราะเสียงที่ดังขึ้น
“หยุดนะอาคม ไม่งั้นผมยิงแน่” เสียงมัตถ์ดังขึ้นพร้อมพวกที่มากันเต็มไปหมด มัตถ์เห็นสถานการณ์ตรงหน้า
“มนต์โทรเรียกรถพยาบาลมารับพ่อและน้องเดี๋ยวนี้”
“ครับพี่”
มัตถ์เดินเข้าไปประคองพ่อขึ้น มิ่งภพหันไปพูดกับลูก
“พ่อขออย่าให้มีใครตาย ขอให้ทุกอย่างจบ”
“แต่เขาทำกับเรา”
“พ่อขอมัตถ์”
“ครับ” มัตถ์พยักหน้าเข้าใจพ่อ
“อาคม ผมขออย่าให้เรื่องมันบานปลายไปมากกว่านี้ จบแค่นี้เถอะ ” มิ่งภพพูดขึ้น อาคมที่ยืนน้ำตาคลอมองอีกฝ่ายกำหมัดแน่น
“ฉัน....” ยังไม่ทันที่อาคมจะพูดจบ มิ่งภพถลาลงไปกรคาบที่เท้าอาคมพร้อมพูดขึ้น
“ผมขอโทษ”
ทุกคนมองภาพตรงหน้าอย่างไม่คาดถึง ผู้ชายที่เหย่อหยิ่งในศักดิ์ศรี พูดคำว่าขอโทษไม่เป็นยอมก้มกราบอีกฝ่าย
อาคมมองภาพตรงหน้าน้ำตาไหลก่อนจะพูดคำๆนึงออกมา
“รู้มั้ยฉันรอฟังคำนี้จากนายมาตลอด20ปี แต่นายไม่เคยพูดมันเลย คำขอโทษที่มาจากใจนายจริงๆไม่โดนบังคับมา หรือจำใจขอโทษ”
________________________________________________________________________________
กราบขอโทษขออ่านทุกท่านที่คนเขียนหายไปกว่า5เดือน ที่หายไปเพราะมีเหตุให้เครียดหลายเรื่อง ทั้งเรียนเรียนที่ซิ่ว และเรื่องทางบ้าน แต่ตอนนี้เริ่มลงตัวมาสักพักแล้ว และแอบขี้เกียจด้วย ฮ่าๆ ขอโทษจริงๆครับ
หลังจากนี้จะไม่ทิ้งหายแบบนี้แล้ว จะลงให้บ่อยที่สุดเท่าที่บ่อยได้ อย่างน้อยอาทิตย์ละ1ครั้ง จนจบแน่นอน
เรื่องนี้มาถึงโค้งสุดท้ายแล้ว ไม่มีการเร่งจบทุกอย่างเป็นไปตามที่วางไว้ตั้งแต่ต้น
ตอนนี้อาจจะไเขียนได้ไม่ดีนักเพราะหายไปนานก็ต้องขอโทษไว้ด้วยครับ
สุดท้ายขอบคุณทุกคนที่รออ่าน และอินบ็อกไปในเพจ คนเขียนได้อ่านและเป็นแรงฮึดให้มาต่อจนจบ
หวังว่ายังไม่ลืมกันนะ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ
ฝากแฟนเพจด้วยครับ https://www.facebook.com/Tanyapuech-1448764075422477/
ไปทวงนิยาย ไปพูดคุยถึงตัวละครกันได้ครับ
-
โถ คราม พระเอกเกาหลีของป้า
ทำขนาดนี้แล้วก็ยังต้องเสียลูกเสียเมียไป
อาคมทำขนาดนี้ได้แค่คำขอโทษที่สายไปแค่.....20 ปี เท่านั้นเอง
รอแค่ให้คิมมารับลูกรับเมียสินะ
ป.ล ใครก็ได้จับมิ่งภพผูกโบว์ส่งเข้าหอให้อาคมหน่อยสิ หรือกลับกันก็ได้ จะได้จบจริงๆกันเสียที เกิดที่รุ่นพ่อก้จบที่รุ่นพ่อนี่แหละนะ 5555
ขอบคุณที่มาต่อค่ะ
ถึงจะเชียร์ผิดคนผิดคู่ แต่เราก็สนุกไปกับนิยายคุณค่ะ
ดีใจด้วยที่ทุกอย่างคลี่คลายใจชีวิตจริงนะคะ
-
จร้า สู้ๆนะ คิดว่าไม่แต่งต่อซะละ เห็นหายไปนานมาก
อ่านตอนนี้ให้ความรู้สึกว่าเหมือนรวบรัด แต่ถ้าคนเขียนบอกว่าตามพอร์ต เราเชื่อจร้า
เพราะถึงมันจะรวบรัดแต่ก็เขียนได้ดีมากเลย ไม่สะดุดด้วย
อยากรู้จุดสุดท้ายของปลายทางบนถนนที่มีแต่ความแค้น
มินจะลงเอยกับใคร คราม หรือ คิม เพราะสุดท้ายแล้ว
มินก็มีลูกด้วยกันทั้งสองคน แต่ห่วงก็แต่คนล่าสึดในท้องเนี่ยแหละ
จะอยู่รอดปลอดภัยมั้ยหลังจากผ่านตอนนี้ไป :mew2:
-
:hao5:
ง่า เราสงสารอาคม ถึงใครจะว่าอาคมไม่ดี แต่มันก็มีเหตุให้อาคมแค้น
แต่อยากให้อาคมมีความสุข ทุกคนมีความสุข อย่าแค้นกันอีกเลย
-
แร้วมันจะเปงไงเนี่ย
-
โอ๊ยยยยย ขออย่าให้บูกในท้องของครามเป็นอะไรเลย สงสารคราม จะผิดหวังกี่รอบกัน :hao5: :hao5:
-
จัดเต็มมากตอนนี้ อย่าให้ใครเสียเลือดเสียเนื้อเลยเนอะ :hao5:
-
อ่านแล้วใจจะสลายแทน
-
สุดยอดเลยไม่อยากให้มินแท้งอยากให้หมอช่วยมินและลูกได้เพราะเรื่องมันคงจะสนุกมากยิ่งขึ้น555
-
:hao5:
ง่า เราสงสารอาคม ถึงใครจะว่าอาคมไม่ดี แต่มันก็มีเหตุให้อาคมแค้น
แต่อยากให้อาคมมีความสุข ทุกคนมีความสุข อย่าแค้นกันอีกเลย
เราเห็นด้วย สงสารอาคมมาก อยากให้อาคมมีความสุขซักที อยู่กับความแค้นมา 20 ปี
เราว่าอาคมน่าสงสารมากที่สุดในเรื่องเลย ถึงอาคมจะผิดที่วางยามิ่งเพื่อให้ได้หมั้นกัน
แต่ในเมื่อหมั้นกันแล้วถึงไม่รักมิ่งก็ควรให้เกียรติกัน มิ่งน่าจะบอกเลิกกับอาคมไปตรงๆ
ถึงแม้ว่ามันจะยากก็ไม่ควรทำอะไรลับหลังอาคมแบบนี้ จนเกิดเรื่องขึ้น
-
สงสารครามงะ ขอบคุณนักเขียนนะคะที่มาเขียนต่อ
-
:mew1:
-
ขอบคุณ :)
-
ก่อนอื่นดีใจที่คนเขียนกลับมาแล้ววว :mc4: และก็เศร้าใจ เสียใจ สงสาร คราม กับ อาคม สงสารสองคนนี้มากๆ ใครจะว่าอาคมร้าย แต่ที่ร้ายก็เพราะโดนหักหลังก่อน และยังเจ็บปวดกับคนรักที่ฆ่าลูกตัวเองถึงจะไม่ได้ตั้งใจก็เถอะ แต่ยังไงเราก็สงสารอาคมอยู่ดี ถูกกระทำมายี่สิบปี ความต้องการแค่ อยากได้ยินคำขอโทษ ที่จริงใจ เท่านั้น ถ้ามิ่งภพจริงใจตั้งแต่แรกก็คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น หนทางที่อาคมกับมิ่งภพจะอยู่ด้วยกันแบบผัวเมียคงไม่มี เราว่าดีแล้วล่ะ ความรู้สึกมันเสียไปแล้วคงกลับมายาก แต่รุ่นลูกๆนี่สิ ที่เจ็บช้ำกับการกระทำในอดีต ปัจจุบันจะเป็นยังไง ความจริงถูกเปิดเผยหมดแล้ว ครามรักมีนมากๆ และยังต้องมาเสียเมียเสียลูกอีกเหรอ ลูกคนแรกก็ของคิม คิมที่ไม่ได้ทำอะไรเพื่อมีนเลย ปากบอกว่ารักแต่ไม่ปกป้อง กับจะได้ทุกอย่างไปได้ง่าย เราไม่เห็นด้วย คิดว่ามีนรักครามนะ เพราะครามจริงใจและปกป้องมีนจนวินาทีสุดท้าย เห็นใจคราม อยากให้มีนเลือกอยู่กับครามมากกว่า ขอให้ครามได้สมหวังบ้างเถอะ ครามไม่ได้อยากมีลูกเพราะเรื่องคำทำนาย ครามอยากมีลูกกับมีนเพราะอยากสร้างครอบครัวที่อบอุ่นที่ตัวเองไม่เคยมี ให้โอกาสครามเถอนะ :hao5:
-
กลับมาแล้ว~เลือดสาดท่วมจอ 0_0!
-
ครามดีเกินไปสำหรับมิน รักคราม
สงสารอาคม
-
มินแลดูไม่เสียใจที่แท้งเลยอ่ะ จากนี่จะเป็นไงต่อ :mew2:
-
มันซับซ้อนมากๆเลยค่ะ สงสารทุกคนเลยยยย
-
สมน้ำหน้าพ่อยังมิน
-
เป็นเรื่องที่เราเลือกข้างเชียร์ไม่ถูกจริงๆ เพราะทุกคนล้วนแต่มีเหตุผลในการกระทำทั้งนั้น
แต่ถ้าเราเป็นมินเราก็แค้นนะ แบบมินไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วย เป็นความแค้นระหว่างพ่อของทั้งสองฝ่าย
อาคมจะแก้แค้นแล้วไปลงที่พ่อของมินเราก็คงจะเชียร์เต็มที่ แต่นี่ดันให้ลูกตัวเองไปข่มขืนมิน
มันก็เหมือนสร้างบ่วงให้คนมาอยู่ในวังวนของความแค้นเพิ่มอีกคน แล้วทีนี้ถ้ามินจะเอาคืนครอบครัวนี้คมก็ต้องเข้าใจ
และจงยอมรับมันให้ได้เพราะคมเป็นคนก่อเอง เพราะถ้าเราเป็นมินเราก็คงแค้นและเกลียดครอบครัวนี้แบบไม่คิดจะเผาผีกันเลย
ดีไม่ดีถ้าเราเป็นมินเราคงหาทางเอาคืนให้พวกมันเจ็บมากกว่านี้ ส่วนอาคมในเรื่องของพ่อมินเราสงสารและเห็นใจนะ
ถ้าเราเป็นอาคมก็คงแค้นและหาทางเอาคืนแน่ๆ แต่แค่ไม่เอาความแค้นไปลงกับคนอื่นที่ไม่เกี่ยวข้อง
ฉะนั้นหากอาคมจะโดนมินเอาคืนเราก็ไม่สงสารนะ เพราะมันคนละส่วนกัน และอย่าลืมว่ามินไม่ได้ไปทำอะไรให้
อาคมและครอบครัวเลยซักนิด แต่ทำไมทุกคนในครอบครัวนี้ถึงได้มาทำกรรมกับมินขนาดนี้ ข่มขืนมินทั้งพี่ทั้งน้อง
เราว่ามันเลวร้ายมากเลยนะสำหรับคนๆนึงที่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ ซ้ำครอบครัวนี้ยังคิดจะแย่งลูกของมินไปแล้วฆ่ามินอีก
ถ้ามินหายโกรธหายแค้นหรือหายเกลียดครอบครัวนี้่ได้ง่ายๆเราว่ามันก็คงเกินไปอ่ะ ตอนนี้เหมือนว่าความแค้นของทั้งอาคม
และพ่อมินมันกำลังจะจบลงแล้ว แต่เรากลับรู้สึกว่าความแค้นของมินกับครอบครัวนี้มันเพิ่งจะเริ่มต้นเองอ่ะ
คือถ้าในประเด็นของพ่อมินกับอาคม เราอาจจะเอนไปทางอาคมนิดๆ ที่ไม่เอนมาทางอาคมแบบเต็มๆเพราะอาคมก็ได้พ่อของ
มินมาด้วยวิธีสกปรก เราก็เลยคิดว่าเรื่องนี้อาคมก็เป็นคนผิดด้วยเหมือนกัน และอีกอย่างลองคิดกลับกันคือถ้าเราเป็นพ่อของมิน คือไม่ได้รักอาคมไง แต่โดนอาคมวางแผนจับตัวเอง แล้วตัวเองก็ต้องก้มหน้ายอมรับในสิ่งที่โดนยัดเยียดเราก็แอบเห็นใจนะ เพียงแต่เราว่าพ่อของมินทำไม่ถูกที่เหมือนไปให้ความหวังอาคมไม่คิดจะปฏิเสธแบบเด็ดขาดเอง แล้วยังไปสานสัมพันธ์รักกับเพื่อนสนิทอาคมอีก ถ้าเราเป็นอาคมเราก็คงรู้สึกเหมือนโดนหักหลังจากคนที่รักทั้งสองคน คือถ้าดูจากประเด็นตรงนี้เราว่าคนที่ดูเลวที่สุดเลยคือแม่ของมินนะ เพราะพ่อของมินก็ไม่ได้รักอาคมไง
แต่แม่ของมินเป็นเพื่อนสนิทเป็นเพื่อนรักที่อาคมเชื่อใจและไว้ใจ แต่นางก็แอบแทงข้างหลังเพื่อนประเด็นนี้เป็นเราๆก็ยอมไม่ได้อ่ะ และเราคิดว่าเรื่องนี้ถ้าจะมีใครที่สมควรได้รับโทษแบบหนักๆ และเป็นอีตัวร้ายของเรื่องจริงๆก็ยัยเนตรแม่ของมินนี่แหละเลวที่สุดของที่สุดในเรื่องล่ะ
แต่ถ้าเป็นเรื่องความแค้นของครอบครัวอาคมกับมินเราเลือกเชียร์มินแบบเต็มๆ เพราะเรื่องนี้มินโดนกระทำอย่างหนักโดยไม่รู้อะไรด้วยเลยซักนิด ฉะนั้นถ้ามินจะแค้นมากเราว่ามันก็ไม่แปลก คือเห็นหลายคนไม่ค่อยพอใจในการกระทำของมินเหมือนมินเป็นตัวร้าย
แต่ถ้าลองย้อนกลับไปอ่านจริงๆ มินไม่ได้ผิดนะ เพราะครอบครัวนี้ร้ายกับมินก่อนโดยที่ตอนนั้นมินยังไม่รู้อะไรเลยด้วยซ้ำ
จริงๆมินเหมือนเป็นแพะรับบาปความเลวของพ่อกับแม่ทั้งที่มินไม่ได้ทำอะไรเลย แต่ดันมาตกเป็นจำเลยเป็นคนรับกรรมแทน
มันก็ไม่ต่างจากการที่ศาลตัดสินให้คนบริสุทธ์คนนึงต้องรับโทษและติดคุกทั้งที่เค้าไม่ได้ทำอะไรผิดเลยซักนิด ส่วนครามหากถามว่าสงสารมั๊ย
เราก็สงสารนะ แต่ไม่เห็นใจ เพราะเราก็ถือว่าครามต้องชดใช้ในสิ่งที่ตัวเองทำน่ะถูกแล้ว ผิดก็คือผิด ไม่สามารถเอาความดีในปัจจุบันมาลบล้างความผิดในอดีตได้หรอก
ปล.ชอบเรื่องนี้มาก แม้แกนของเรื่องจะเป็นแนวดราม่า แต่ก็เป็นดราม่าที่ไม่ได้หน่วงจนคนอ่านจิตตก
คือเราว่ามันเป็นนิยายดราม่าที่สมเหตุสมผลดี เพราะอย่างน้อยใครทำผิดก็ต้องได้รับกรรมต้องชดใช้กันทุกคน
มันเลยทำให้พอเราอ่านแล้วมันไม่ได้รู้สึกขัดใจหรือติดใจอะไร แบบอาคมหรือมิ่งภพทำผิดทั้งสองก็ได้รับกรรม
และชดใช้ทั้งสองคน ครามที่ทำผิดกับมินก็ต้องชดใช้ให้มิน อาคมทำผิดกับมินก็ต้องชดใช้โดยการเสียหลาน
ที่ตัวเองต้องการไป คิมก็ต้องชดใช้โดยการดันมาตกหลุมรักเมียพี่ มาตกหลุมรักคนที่ตัวเองเคยข่มขืนแล้วก็โดนมินเอาคืน
โดยการหลอกปั่นหัวให้หลงรัก
-
ข่ม ขืน ฝืน รัก
ตอนที่30
“เด็กในท้องเป็นไงบ้างครับหมอ”
มินถามคุณหมอที่กำลังตรวจครรภ์ของตนด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา เขารู้สึกตื้อไปหมดกับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น เขาท้องอีกครั้ง และครั้งนี้ไม่ต้องสงสัยว่าท้องกับใคร เด็กในท้องเป็นลูกของครามแน่นอน
เขารู้สึกทั้งดีใจ ตื่นเต้น และเสียใจสับสนปะปนกันไปหมด เขาดีใจที่ได้ท้องกับผู้ชายที่รักเขา และเขาก็รู้สึกเหมือนกันกับอีกฝ่าย แต่เขาก็ลุ้นว่าเด็กในท้องจะยังอยู่กับเขาหรือเปล่า หรือว่าได้จากเขาไปแล้ว
“หมอดีใจด้วยนะครับ เด็กในท้องยังอยู่ แต่ว่าอ่อนแอมาก หมออยากให้คุณแม่อยู่โรงพยาบาลเพื่อดูอาการสักพักก่อนนะคัรบ”
มินยิ้มกว้างออกมาอย่างโล่งอก เขาไม่อยากจะเสียใครไปอีกแล้ว
“มินเป็นยังไงบ้าง” ครามที่เดินเข้ามาถามมินขึ้น อีกฝ่ายมองเขาด้วยสายตาเป็นห่วงอย่างเห็นได้ ผู้ชายคนนี้ยังเป็นห่วงเขาแม้ว่าเขาจะทำเรื่องเลวร้ายไว้กับอีกฝ่าย และครอบครัวของอีกฝ่าย
“ปลอดภัยดี” มินตอบอีกฝ่ายเบาๆ แล้วเบี่ยงหน้ามองทีวี เขาไม่อยากเห็นหน้าอีกฝ่าย เห็นแววตาที่อีกฝ่ายที่อาจจะทำให้เขาต้องเปลี่ยนความตั้งใจของตัวเอง
“แล้วลูกของเราละ”
มินรู้สึกจุก ความรู้สึกมันตีรวนขึ้นมาจนทำให้เขารู้สึกร้อนที่กระบอกตา
“เขาจากเราไปแล้วละ” มินพยายามกลั้นน้ำตาเพื่อไม่ให้ไหล เขาไม่ได้เล่นละคร แต่เขากำลังเสียใจจริงๆ เสียใจที่ทำร้ายจิตใจอีกฝ่ายอีกแล้ว
“ไม่จริง” ครามเอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบาแล้วล้มตัวลงบนโซฟาทั้งยืน มินพยายามไม่มองอีกฝ่าย เขากลั้นน้ำตาไม่ไหว ปล่อยให้น้ำไหลลงมาเงียบๆ เขาต้องพยายามขนาดไหนที่จะไม่มองอีกฝ่าย ไม่มองว่าครามก็น้ำตาไหลไม่แพ้เขา
ไม่นานครามก็เดินออกจากห้องไปเงียบๆ มินได้แต่ลูบหน้าท้องแล้วพูดกับลูกในท้องเบาๆ
“แม่ขอโทษที่ทำแบบนี้ แต่สิ่งที่แม่ทำ เกินกว่าที่จะให้คนดีดีอย่างพ่อของเรามารัก”
ครามปาดน้ำตาก่อนจะถอนหายใจหน้าห้องพักฟื้นอีกห้องเขาช่างใจไม่นานก่อนจะเคาะและเปิดประตูเข้าไป ก็เจอกับผู้เป็นพ่อของเขานั่งอยู่บนเตียง
“หลานยังอยู่มั้ยคราม” อาคมถามเสียงแผ่ว ความรู้สึกผิดยังจุกอยู่ในใจเมื่อเห็นสายตาของลูกชายของเขา
“เขาไปจากเราแล้วครับพ่อ” ครามพูดจบล้มลงตังลงนั่งบนโซฟา เขาล้มตัวแรงไปจนรู้สึกเจ็บแผลที่แขน เจ็บกายไม่เท่าไหร่ แต่เจ็บที่ใจนี่สิเมื่อไหร่จะหาย
“พ่อ เอ่อ พ่อ ขอโทษ” อาคมพูดออกมาแทบจะไม่ได้บินเสียง เสียงเขาแหบแห้งไปหมด หลายที่เขารอคอยตายเพราะฝีมือเขา เรื่องนั้นยังไม่สำคัญเท่ากับเขาทำลายครอบครัวของลูกชายเขา ด้วยมือเขาเอง
“มันไม่สำคัญแล้วละครับ” ครามมีท่าทีเฉยชาจนอาคมรู้สึกได้ อาคมพยายามยิ้มให้อีกฝ่าย แม้ว่ารอยยิ้มของเขาจะดูฝืนเต็มที
“ครามควรไปพักรักษาตัวนะลูก”
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวมันก็หาย”
“แกอย่ามาทำท่าทางแบบนี้ใส่ฉันนะ ฉันเป็นพ่อแกนะคราม!!” อาคมขึ้นเสียง เขาไม่พอใจกับท่าทีของอีกฝ่าย
“ผมรู้ครับว่าพ่อเป็นพ่อ คนที่ผมเรียกว่าพ่อ แต่พ่อกลับไม่เคยกอดผมแบบที่พ่อคนอื่นเขาทำทำ” ครามสวนกลับทำเอาอาคมสะอึก ครามเหยียดยิ้มก่อนจะพูดต่อ “และตอนนี้พ่อก็ได้ฆ่าลูกของผมไปแล้ว”
ครามพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ให้โกรธ แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะพูด
“ฉันควรทำยังไง แกบอกฉันสิ ฉันควรทำไง!!”
“พ่อแค่หยุด หยุดทุกอย่าง เลิกแค้นต่อกัน พ่อก็เห็นว่าสุดท้ายมันไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้น ไฟแค้นก็มีแต่เผาผลาญพวกเราทั้งหมด อย่าให้ศูนย์เสียกันไปมากกว่านี้เลย”
“ฉันหยุด หยุดก็ได้ ฉันตั้งใจจะหยุดอยู่แล้ว” อาคมเหม่อมมองเพดานพยามกลั้นน้ำตาที่กำลังจะไหลลงมา เขาไม่อยากร้องไห่ให้ใครเห็นอีกแล้ว
“ขอบคุณครับพ่อ” ครามเดินเข้ามาไหว้ผู้เป็นพ่อ
อาคมมองลูกชายคนโตแล้วกลั้นน้ำไม่ไหวปล่อยให้มันไหลลงมา ลูกชายของเขาโตขึ้นมาจริงๆ โตพร้อมจะเป็นพ่อที่ดี พ่อที่ดีกว่าเขา
“ขอพ่อกอดหน่อยได้มั้ย”
“ครับ”
ครามยิ้มออกมาพร้อมสวมกอดผู้เป็นพ่อ ครามรู้สึกร้อนที่กระบอกตาขึ้นมา นี่สินะอ้อมกอดจากพ่อที่เขาต้องการมาตลอด ด้านอาคมหลับตาปล่อยให้น้ำตาไหลเงียบๆ
ที่เขายอมหยุดไม่ใช่เพราะมิน เพราะมิ่งภพ หรือเพราะใครทั้งนั้น แต่ที่เขายอมหยุด เขายอมหยุดเพื่อลูกชายของเขา และเขาจะทำหน้าที่พ่อที่ดี พ่อที่เขาไม่เคยจะเป็นเลย
มินขยับรถเข็นเข้ามาในห้องพักอีกห้องที่ไม่ไกลจากห้องของเขานัก
“ขอบคุณมากพี่มัตถ์” มินหันไปพูดกับพี่ชายที่เข็นเขามา
“ไม่เป็นไรมิน” ปรมัตถ์ยิ้มด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนก่อนจะลูบหัวอีกฝ่าย
มินพยายามเดินเข้าไปหาคนที่นอนอยู่บนเตียงอย่างช้าๆ เขาลูบแขนอีกฝ่ายเบาๆ
“มินเองเหรอลูก” มิ่งภพลืมตาพบกับลูกชายคนเล็กของเขา
“ครับพ่อ”
มินลูบตามตัวของผู้เป็นพ่อแล้วน้ำตาเอ่อ พ่อต้องเป็นแบบนี้เพราะเขา
“มินขอโทษคับพ่อ อึก ฮือออออ” มินปล่อยโฮออกมา
มิ่งภพมองลูกชายคนเล็กอย่างเอ็นดูพร้อมเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้ลูกชายคนเล็ก
“ไม่ใช่ความผิดของมินเลยลูก ทุกอย่างมันเป็นเวรกรรม มันคงถึงเวลาที่พ่อต้องชดใช้ในสิ่งที่พ่อเคยทำไว้ในอดีต” มิ่งภพพูดออกมาแล้วยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างเอ็นดู
“อึก แต่ มะ...มิน อึก เป็นคนยิงพ่อ”
“พ่อไม่อยากให้มือของมินเปื้อนเลือดฆ่าคน ถ้ามินฆ่าอาคมตายไป เรื่องราวความแค้นก็จะไม่จบสิ้น พ่อยากให้ทุกอย่างมันจบที่พ่อ” มิ่งภพยังเช็ดน้ำตาให้ลูกชายคนเล็กไม่หยุด
“อึก พ่อต้อง อึก เป็นอัมพาตเพราะมิน ”
มิ่งภพยิ้มให้ลูกชายคนเล็ก เขาไม่เคยโกรธอีกฝ่ายเลยที่เขาต้องเป็นแบบนี้
“บางทีมันอาจจะเป็นเวรกรรมจริงๆ พ่อทำให้มินต้องมาเจอเรื่องราวมากมาย เจ็บช้ำทั้งร่างกายและจิตใจ เรื่องทุกอย่างมินไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรสักนิด แต่มินต้องมารับและแบกมันไว้เองทั้งหมด ฟ้าเลยสั่งสอนพ่อโดยให้มินยิงพ่อที่ทำให้มินต้องมาเจออะไรแบบนี้มั้ง ฮ่าๆ” มิ่งภพพยายามพูดติดตลกให้อีกฝ่ายไม่เครียด
“มินขอโทษ” มินปาดน้ำตาแล้วบีบมือผู้เป็นพ่อ
“มันไม่ใช่ความผิดมินเลยลูก ไม่ต้องร้องไห้ ไม่ต้องเสียใจ บางทีมันถึงเวลาที่พ่อต้องพักแล้ว” มิ่งภพพูดจบหันไปมองมัตถ์และมนต์ลูกชายอึกสองคนที่นั่งน้ำตาซึมอยู่ “พักให้มัตถ์ มนต์ มิน ช่วยดูแลกิจการของพ่อแทน พ่อเหนื่อย ได้เวลาหาทางอู้แล้วละ ฮ่าๆ”
มิ่งภพพยายามพูดติดตลกไม่ให้ทุกคนเครียด ทำเอาลูกชายทั้งสามอดยิ้มไม่ได้
“ไม่ต้องโทษตัวเองนะรู้มั้ย ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ พ่อก็จะทำเหมือนเดิม เพื่อให้ทุกอย่างมันจบ” มิ่งภพพูดทิ้งท้ายก่อนจะยิ้มให้ลูกชายคนเล็กที่มีสีหน้าดีขึ้น
“พี่มัตถ์จอดตรงนี้ก็ได้ครับ มินอยากนั่งเล่นในสวนสักพัก” มินหันไปบอกพี่ชายที่เข็นเขามาถึงสวนภายในโรงพยาบาล
“เดี๋ยวพี่อยู่เป็นเพื่อนนะมิน” มัตถ์หันมาถามน้องชายอย่างเป็นห่วง เขารู้สึกผิดไม่น้อยที่ช่วยอะไรไม่ได้เลย น้องชายคนเล็กของเขาต้องมาแบกรับอะไรที่มันเกินตัว แบกรับอะไรที่ตัวเองไม่ได้ก่อ
“ไม่ต้องหรอกครับ มินอยากอยู่คนเดียว” มินหันไปตอบพี่ช่ยด้วยรอยยิ้ม แม้ว่าดวงตาของเขาจะไม่ได้ยิ้มด้วยก็ตาม
มัตถ์ช่างใจสักพักก็ยอมพยักหน้าให้น้องชายของเขาอยู่คนเดียวก่อนจะพูดทิ้งท้าย
“อยากกลับห้องก็โทรหาพี่นะ เอามือถือมาใช่มั้ย”
“ครับ แล้วมินจะโทรหา”
มินมองพี่ชายที่เดินไปจนลับสายตาก่อนจะถอนหายใจออกมา เขาหลับตาสัมผัสสายลมที่พัดไปมาแทน เหนื่อย เหนื่อยเหลือเกิน เรื่องราวทุกอย่างใกล้จบแล้วสินะ
“แอ้ แอ้” เสียงเด็กร้องขึ้นทำให้มินลืมตาขึ้นมองภาพตรงหน้า เขาเห็นคิมยืนอุ้มน้องซันอยู่ไม่ไกลจากเขานัก เขามองหน้าลูกชายแล้วรู้สึกคิดถึง รู้สึกภูมิใจในตัวเอง แม้ว่าจะต้องแลกกับอะไรแต่เขาก็ได้ทำหน้าที่ความเป็นแม่เต็มที่แล้ว เขาปกป้องลูกชายของตัวเองได้
“มาหาแม่” มินยืนมือจะไปอุ้มน้องซัน แต่กลับโดนคิมห้ามเอาไว้
“อย่าเพิ่งเลยมิน มินยังไม่แข็งแรง”
“แต่น้องซันคือลูกของฉัน”
“ฉันรู้ แต่ฉันก็เป็นอา” คิมพูดจบมินขมวดคิ้วเล็กน้อย แปลว่าอีกฝ่ายยังไม่รู้ความจริง คงยังไม่เจอใครสินะ
“นายเพิ่งกลับมาเหรอ”
“ใช่ ฉันรู้ข่าวจากเลขาพ่อเลยรีบกลับมา มาไม่ทันโศกนาฏกรรมครั้งยิ่งใหญ่” น้ำเสียงคิมมีแววเย้ยหยัน มินเชิดหน้ามองอีกฝ่ายก่อนจะกระตุกยิ้ม
“ถ้านายกลับมาทันนายจะทำอะไร”
“ฉันอาจจะฆ่าตัวต้นเหตุของเรื่องนี้ไงละ” คิมพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาก่อนจะหยิบปืนพกขนาดเล็กออกมาจ่อที่แชนน้องซัน
“แอ้ แอ้” น้องซันที่ไม่รู้เรื่องหันไปมองหน้าคิม
คิมก้มลงมองเด็กในอ้อมแขน เขาไม่กล้าทำหรอก เขาเพียงแค่ขู่มินเท่านั้น คิมมองน้องซันที่แววตาคุ้น คุ้นเหลือนเกิน เหมือนเขาไม่มีผิด เขารู้สึกผูกพันกับเด็กในอ้อมแขนไม่น้อย ทั้งๆที่เขาแทบจะไม่ได้เข้าใกล้เลยด้วยซ้ำ ถ้าไม่มีผลตรวจเขาคงไม่เชื่อว่าอีกฝ่ายคือลูกของพี่ชายเขา
“นายนี่มันโง่ แล้วยังคิดอะไรตื้นๆอีกสินะ” มินกระตุกยิ้มก่อนจะถอนหายใจ คิมไม่กล้าหรอกเขารู้
“หมายความว่าไง”
“ถ้านายฆ่าลูกตัวเองได้ลงคอก็ฆ่าสิคิม” มินพูดจบคิมตาโตมองน้องซันและรับเก็บปืนทันที
“พูดจริงเหรอมิน”
ยังไม่ทันที่มินจะตอบก็มีเสียงแทรกขึ้นมาก่อน
“จริงสิ น้องซันเป็นลูกของแกคิม” ครามสอดเข้ามา เขาเดินเข้ามามองภาพตรงหน้าแอบสะท้อนใจไม่น้อยที่เห็นพ่อแม่ลูกที่แท้จริงยืนด้วยกัน
“ลูกพ่อ” คิมยิ้มกว้างหอมแก้มน้องซันฟอดใหญ่ เขาคิดไว้ไม่ผิดว่าน้องซันคือลูกของเขา ถ้าไม่มีผลตรวจนั้นเขาคงไม่เชื่อ เพราะอีกฝ่ายเหมือนเขาเกินไป
มินถอนหายใจและบังเอิญหันไปสบตากับคราม ครามที่แววตาเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด มินลูบหน้าท้องตัวเองเบาๆ เขาไม่รู้ว่าที่เขาตัดสินใจมันผิดไหม
แต่เขาเลือกที่จะตัดไฟตั้งแต่ต้นลม
เด็กสองคน คนละพ่อว่าซับซ้อนแล้ว แต่พ่อของทั้งสองคนกลับเป็นพี่น้องกัน คงเป็นอะไรที่แปลก เขาคงตอบคำถามให้ลูกยาก
เขาเลยเลือกที่จะไม่เอาใคร เลี้ยงลูกคนเดียวคงไม่ยากเกินไป
เพราะยังไงความรักที่เกิดขึ้นบนความแค้นก็เป็นไปไม่ได้หรอก
_____________________________________________________________________
เชื่อว่าตอนนี้มีคนด่ามินแน่ๆ ฮ่าๆ โค้งสุดท้ายแล้ว เข้าใจนางหน่อยเนอะ
เรื่องนี้แฮปปี้เอนดิ้งนะครับ ไม่ต้องห่วง
มีอะไรติชมได้เลยนะครับ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ
สุดท้ายฝากเพจ https://www.facebook.com/Tanyapuech-1448764075422477/?ref=bookmarks
ไปพูดคุยเรื่องนิยายกันได้นะครับ
-
:pig4: ชุลมุนซับซ้อนเหลือเกินตอนนี้ รออ่านตอนต่อไปนะ
-
เข้าใจว่ามินคงรู้สึกแย่ที่มีลูกกับทั้งพี่ทั้งน้อง การยอมรับจากสังคมและความกดดันที่เด็กจะได้รับ ล้วนแต่ไม่เป็นผลดี มินเลยตัดสินใจแบบนั้น... เป็นการตัดสินใจที่เข้มแข็งมาก
-
เหัอออออ
-
พูดไม่ออก
มินน่าจะพยายามไม่เอาใครมั๊ง
ยังไงเราก็คิดว่าครามดีกว่าคิมนะ
้เพราะว่าครามพยายามมาตลอด
ยิ่งมามีลูกด้วยกันแล้ว
อาคมก็หยุดแล้ว
มิ่งภพก็เข้าใจแล้ว
เหลือแต่คราม-มิน-คิมแล้วสิว่าจะไปต่อกันยังไง
ใครจะถอยให้ใคร
อยากให้คิมถอยนะเพราะยังมีเพื่อนคิมที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อคิมอยู่
ในขณะที่ครามไม่มีใครเลยแล้วมินเองก็รักครามด้วย
เราเชื่อว่าครามจะเป็นพ่อที่ดีของน้องซันได้
*เชียร์คราม-มินสุดฤทธิ์สุดเดชค่ะ*
ป.ล 1 - ช่วยส่งตาแก่สองคนไปพักฟื้นด้วยกันได้ไหมคะ?
คนหนึ่งนั่งรถเข็น อีกคนก็ไม่ค่อยแข็งแรง
ป.ล 2 - คำทำนายอะไรนั่นไม่น่าสำคัญหรอกนะ ดีชั่วอยู่ที่ตัวคนค่ะ
-
อยู่กันสามคนก็ happy ending เหมือนกันนะ -..-
คราม-มิน-คิม คิคิ
-
ขอสามพีเลยแล้วกัน
-
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
เป็นกำลังใจให้มิน
สู้ๆนะ
-
เดียวนะๆ ทำไมถึงอยากฆ่าน้องซันขึ้นมาล่ะ คือถ้าซันไม่ใช่ลูกแต่เป็นหลานแก แกก็จะฆ่าเหรอ?!
ไรของแกว่ะคิม!
แต่ดีใจนะที่ลูกของครามยังอยู่ แอบเชียร์คราม :mew1:
-
รู้สึกคิมกับคมจะเป็นพ่อลูกที่ประสาทที่สุดแล้ว เอาจริงๆไม่ชอบคม อกแตกตายไปเลย
ส่วนมิน แล้วแต่จะตัดสินใจ ลูกสองคนจากคนที่เป็นพี่น้องกัน มันไม่โอเคแหล่ะ
ส่วนคิม ประสาทเหรอ นี่เหรอคนเป็นพ่อ นี่เหรอผูกพันธ์ เอาปืนมาจี้เด็กเนี่ยนะ
แน่จริงยิงเลย อ่านแล้วเพลีย ฉากนี้
-
เป็นฉากที่ให้ความรู้สึกหลากหลายกับผู้อ่าน
ใครเชียร์ใครก็ด่าอีกฝ่าย อันนี้เราเชียร์อาคม เอาจริงๆเลยสงสารสุดละมั้งคู่หมั้นที่ตัวเองรักไปเอาเพื่อนตัวเอง อีเพื่อนที่ไว้ใจท้องกับคนที่ตัวเองรักไม่พอชิงตัดหน้าให้รับผิดชอบลูกในท้องแม่งไม่มาคุยกันดีๆไม่มาปรึกษากันซักคำ ตังเองดันโดนรถชนจนแท้งอีกอีเพื่อนกับคู่หมั้นสบายใจครองรักกันมีความสุข ดีเนอะเป็นเราคงฆ่าล้างตระกูลแล้วหละไม่รอมาเล่นเกมส์อย่างงี้ ทำไปทำมาลูกชายสองคนชองตัวเองดันไปเข้าข้างศัตรูอีก ดี๊ดี ส่วนไอตัวต้นเรื่องแค่โดนยิงทำมาเป็นพระเอกสำนึกผิด สำนึกจริงหรอ? เรื่องเด็กๆจะไม่ยุ่งละกันเพราะบางทีก็รำคาญคาเรคเตอร์มิน คิดเยอะไปทางเลือกมันก็มีไม่กี่ทางจะอยู่รึจะจบก็แค่นั้น จะรักคนพี่คนน้องรึรักทั้งคู่มันก็คงไม่มีใครมาว่าอะไรแล้วมั้ง รออ่านต่อนะคะจะจบยังไง แต่สารภาพจริงๆว่าในใจอยากให้มิ่งภพตายนะ (อินจัดขออภัย)
-
:sad4: :o12: :o12: สงสาร คุณหนูมิน
-
สงสารคราม แต่ก็เข้าใจมิน มีลูกกับทั้งพี่และน้อง
-
พระอก2คนเถอะ เพราะแค่คนเดียวอีกคนก็ไม่happpy
-
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :mew6: :mew6: :mew6:
สงสารครามมมมมมมมมม พ่อพระเอก ไม่เข้าข้างใครนะเรื่องมันผิดไปหมดถ้าพ่อมินขอโทษตั้งแต่อดีตเรื่องคงจบไปนานแล้ว
ที่พ่อ คิมกับคราม แค้นคงเพราะตนเองท้องอยู่ทำไม ไม่ดูแลบ้าง TT^TT ในที่สุดเรื่องราวในอดีตก็จบลง อย่าง happy แต่มินคิมคราม จะเอายังไง แต่ครามคงเสียใจมาก เรื่องนี้คงไม่มีใครบวชใช่ไหม :mew5: หวังว่าทุกอย่างจะดี เรื่องนี้มีปมมานานเวลาจะแก้เลยแก้อยากไง ต่างคนต่างมีทิฐิ หวังว่าเรื่องของครามคิมมิน คงไม่เป็นแบบพ่อเเม่นะ
#ทีมคราม TT^TT ฮีอยากมีครอบครัวที่อบอุ่น ขอให้มินท้อง รอบนี้ลูกคราม เรื่องนี้ 3P :call:
-
:a5:
-
:mew6:
-
โอยยยย *กรี้ดอัดหน้า ลุงคม*
-
:hao7: ตัดสินใจแบบนี้ยิ่งวุ่นวายไปกันใหญ่
-
:katai1: สงสารมินอ่ะ แต่ก็สงสารครามด้วยจริงๆ
งานนี้คุณอาคมได้รับบทเรียนราคาแพงแล้วจริงๆ ว่าความแค้นไม่ได้ทำให้ใครเป็นสุข
มีแต่คนที่เป็ฯทุกข์ สุดท้ายก็วอดวายไปพร้อมกับเพลิงแค้นในใจตัวเอง
*** เอาสองพ่อมาอยู่ด้วยกันเถอะ ถึงแม้จะแก่แล้วแต่เราคิดว่า จุดไฟติด :laugh: แล้วอีกอย่าง มิ่งภพขัดขืนอะไรไมไ่ด้แล้วด้วย
งานนี้ป้าอาคมจัดได้เต็มแม็กเลย จะต้มยำทำแกงท่าไหนจัดไป :hao3:
ส่วนเรื่องพระเอก อืมมมมม งานนี้เลือกไม่ถูกจริงๆ ว่าจะเอาใครดี คิมก็รักมินนะ พยายามเท่าที่ตัวเองทำได้
แต่ครามก็น่าสงสาร เพราะสุดท้ายแล้วก็ไม่เหลือใคร
ปล. 3 คนเลยได้มะ แต่มินคงไม่ยอม เพราะไม่อย่างนั้นคงบอกครามไปแต่แรกแล้วว่าลุกยังอยู่ :m31:
-
ขอบคุณ :)
-
เจ็บและหน่วงสุดๆๆๆๆ บีบคั้นถึงใส้ติ่งเลย
-
เจ็บปวดกันทุกคน...
-
ตอนจบมันจะเป็นอย่างไรนะทำไมเรื่องนี้จะสงสารใครดีสงสารครามดีกว่ามีนแม่งทำไมทำแบบนี้เรื่องนี้อยากให้มีนมีผัวสองคนเลยสนับสนุนอย่างดี
-
ข่ม ขืน ฝืน รัก
ตอนที่31
“เดี๋ยวผมเอารถมารับนะมิน” ครามพูดกับมิน โดยที่ไม่ไกลนั้นมีคิมที่ยืนอยู่
“ไม่ต้องหรอก” มินหันไปปฏิเสธคราม วันนี้หมออนุญาตให้เขากลับบ้านได้แล้ว หลงัจากต้องพักฟื้นอยู่ที่โรงพยาบาล
“ทำไมละมิน” ครามถามขึ้น บรรยากาศตอนนี้อึดอัดจนไม่สามารถอธิบายได้ มันอึดอัดตั้งแต่ความจริงอะไรหลายๆอย่างเปิดเผย
“มินจะกลับไปอยู่ที่บ้าน”
“มินหมายความว่าบ้านมินเหรอ”
“ใช่” มินพูดเสร็จลุกขึ้นยืน และปฏิเสธห้ามคิมที่จะเข้ามาประคองก่อนจะพูดต่อ “เรื่องราวทั้งหมดมันหนักหนาเกินกว่าที่ฉันจะกลับไปอยู่บ้านหลังนั้นได้”
“งั้นเราไปซื้อบ้านอยู่ข้างนอกกันมั้ย” ครามพยายามพูดตื้ออีกฝ่าย แม้เขาจะรู้ดีว่าคนอย่างมินคิดจะไปก็จะไปให้ได้
“อย่าเลยคราม นายต้องดูแลอาคม ยิ่งตอนนี้สุขภาพอาคมไม่ค่อยดี นายต้องอยู่ใกล้ๆอาคม” มินพูดเสียงนิ่ง
“แล้วครอบครัวของเราละ”
มินหันมาสบตากับครามก่อนจะพยายามใจแข็งไม่สนใจต่อแววตาที่อ้อนวอนของคราม
“เราว่าเรื่องของเราควรจบกันแค่นี้”
มินพูดจบทั้งสองเงียบกริบ คิมที่ยืนมองทั้งคู่อยู่ได้แต่นิ่งเงียบ เขาไม่รู้ว่าเขาควรดีใจหรือเปล่า อาจจะเป็นโอกาสทองที่เขาจะได้กลับมาสร้างกับครอบครัวกับมิน ในเมื่อน้องซันก็คือลูกของเขา แต่อีกใจเขาก็เสียใจที่พี่ชายของเขาต้องมาผิดหวังทุกอย่าง
“ไม่!! มินคิดว่าจะจบมันง่ายๆเหรอ ผมไม่ยอมให้มันจบแล้วมินไปรักกับไอ้คิมหรอก”
“มันไม่เกี่ยวกันคราม มันไม่เกี่ยวกับคิม หรือใครทั้งนั้น”
“ทำไมจะไม่เกี่ยว ในเมื่อความจริงทุกคนก็รู้หมดแล้วว่าน้องซันคือลูกของไอ้คิม ตอนนี้ไอ้คิมก็กลับมาแล้ว ไม่กลับไปเรียนแล้ว ต้องกลับมาช่วยงานที่บ้าน มินก็เลยคิดจะกลับไปอยู่กับมัน สร้างครอบครัวกับมันใช่มั้ย” ครามพูดออกมาเสียงเข้มแต่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด
มินพยายามไม่สบตาครามที่เสียใจจนเขารู้สึกได้ เขาต้องใจแข็ง
“นายเข้าใจผิดแล้วละคราม ฉันจะไม่ไปสร้างครอบครัวกับคิม ต่างคนต่างอยู่เหมือนตอนแรกก็จบ ”
“น้องซันเป็นลูกของเรานะมิน มินจะใจร้ายกับลูกลงคอเหรอ ไม่อยากให้ลูกมีครอบครัวที่พร้อมหน้าพร้อมตาเหรอ” คิมแทรกขึ้นมาทันที เขาไม่อยากจะพลาดโอกาสสุดท้าย
มินหันไปมองหน้าคิมก่อนจะส่ายหน้า เขาคิดไว้ไม่ผิดว่าคิมจะต้องพูดแบบนี้
“อย่าเลย ครอบครัวต้องมีพื้นฐานจากความรัก ซึ่งเราสองคนไม่ได้มีตรงนั้น”
“มินก็รู้ว่าเรารักมินมาตลอด แต่พี่คราม...” คิมพูดขึ้นก่อนจะหันไปมองครามแล้วเงียบลง
“แต่เราไม่ได้รักคิม!!” มินรีบพูดขึ้นเสียงดังฟังชัดจนคิมต้องหน้าซีด มินรู้ว่าอีกฝ่ายเสียใจ แต่เรื่องนี้ไม่ควรยืดเยื้อ ทุกอย่างควรจบได้แล้ว
“อยู่ๆกันไปก็รักกันเอง เพื่อลูกไงมิน” คิมงัดไม้ตายเรื่องลูกออกมา เขาไม่มีวันที่จะพลาดโอกาสอีกครั้งแน่
“เหอะ! นี่มันชีวิตจริงไม่ใช่ละคร และอีกอย่างฉันอยากจะสร้างครอบครัวกับคนที่ฉันรัก” ประโยคสุดท้ายมินแอบมองครามที่ยืนขบกรามมองมินและคิมเถียงกัน
“ให้โอกาสเราได้ไหมมิน” คิมถลาเข้ามาใกล้มิน แต่มินถอยห่างอีกฝ่าย
“อย่าเลยคิม ทุกอย่างมันควรจะจบแบบนี้ คิมก็อยู่ในฐานะพ่อของน้องซันได้ เจอน้องซันได้ในฐานะพ่อเท่านั้น แต่กับเราไม่มีฐานะอื่นให้คิม นอกจากแม่ของน้องซันเท่านั้น!” มินพูดชัดเจนจนครามและคิมรู้สึกได้ ครามแอบดีใจที่มินปฏิเสธอีกฝ่าย
“มินไม่กลัวลูกจะขาดความอบอุ่นเหรอ” คิมยังตื้อไม่เลิก
“หยุดตื้อเถอะคิม เราตัดสินใจแล้ว”
“แต่เราว่า...” ยังไม่ทันที่คิมจะพูดจบมินแทรกขึ้นมาก่อน
“ถ้านายยังพูดไม่รู้เรื่อง เราจะไม่เซ็นต์ยินยอมเปลี่ยนชื่อพ่อน้องซันในใบเกิดเป็นชื่อนาย” มินพูดนิ่งพร้อมจ้องตาคิมอย่างวัดใจ ทัง้สองคนจ้องตากันสักพัก สุดท้ายคิมก็ต้องยอมแพ้
“เรายอมแล้วมิน เราไม่สามารถชนะใจมินได้เลยจริงๆ ไม่ว่าวิธีไหนก็ตาม แม้จะมีลูกด้วยกันแล้วมินก็ไม่คิดจะให้โอกาสเรา” คิมเสียงอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด แววตาที่เศร้าลงของคิมทำให้มินถอนหายใจ
“ก่อนที่นายจะถามหาโอกาสจากฉัน นายเคยถามว่าตัวเองก่อนมั้ยว่า นายเริ่มความสัมพันธ์แรกเริ่มของเรายังไง ถ้าความสัมพันธ์เริ่มต้นด้วยความไม่น่าประทับใจ นายคิดเหรอว่าจุดจบมันจะสวยหรูเหมือนในนิยาย” คำพูดของมินทำเอาสองคนพี่น้องนิ่งเงียบและแอบมองหน้ากัน มินมองหน้าทั้งสองคนแล้วพูดต่อ
“นายเข้าใจแล้ใช่มั้ยครามว่าทำไมฉันถึงอยากกลับไปอยู่บ้าน ฉันไม่ได้อยากไปสร้างครอบครัวกับใคร แต่ฉันอยากอยู่คนเดียว ฉันอยากอยู่กับลูกสองคน สองคนแม่ลูกเท่านั้น!”
“ผมเข้าใจ ผมรู้ว่าความสัมพันธ์ของเราสองคนมันเริ่มต้นไม่สวย แต่เราจะผ่านมันไปด้วยกันได้มั้ย” ครามพยายามเว้าวอนมิน
“เราทั้งสามคนเริ่มต้นด้วยความแค้นของพ่อของนาย ความรักที่เกิดขึ้นบนความแค้นมันจะมีเหรอ ใช่ นายสองคนอาจจะรักฉัน แต่ฉันละ คนที่โดนกระทำมาตลอด ฉันโดนอะไรจากพวกนายบ้าง ฉันโดนข่มขืนจากพวกนาย โดนพ่อของพวกนายบีบบังคับให้มาแต่งงาน ฉันต้องทิ้งชีวิตวัยรุ่นที่ฉันควรจะไปกิน เที่ยวกับเพื่อนมาจมปลักอยู่กับความแค้นและต้องคิดแก้เกมส์ที่พ่อของนายวางมา ทำยังไงให้ตัวเองอยู่รอด รู้ไหมว่าฉันอึดอัดแค่ไหนที่ต้องท้องและบอกใครไม่ได้ ฉันต้องโกหกนาย ต้องคิดต่างๆนาๆกังวลว่าจะโดนจับได้ สุดท้ายคนที่โง่ก็คือฉันที่ไม่รู้เลยว่าทุกคนรู้หมด ฉันมันก็แค่หมากตัวนึงในเกมส์นี้ ฉันนอนไม่หลับเพราะไม่รู้ว่าพ่อของนายจะลุกขึ้นมาฆ่าฉันกับลูกเมื่อไหร่ ฉันกังวลว่าพ่อนายจะเอาลูกของฉันไป ตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันยิ้มกี่ครั้งฉันก็ยังไม่รู้เลย แล้วแบบนี้พวกนายจะให้ฉันรักพวกนายเหรอ ขอโทษนะทำไม่ได้ ” มินพูดไปพร้อมน้ำตาที่คลอเบ้า ความรู้สึกที่อัดอั้นทั้งหมดพรั่งพรูออกมา คิมและครามที่มองอยู่แต่นิ่งเงียบ เขาพูดความจริงที่เขาไม่ได้รักคิม แต่....
“แล้วที่ผ่านมามินอยู่กับผม มินไม่มีความสุขเลยเหรอ” ครามเสียงอ่อยลงอย่างเห็นได้ชัด
“มีสิ นายทำให้ฉันมีความสุข นายทำให้ฉันรู้ว่านายรักฉันและน้องซันมาก แต่ฉันขอโทษที่รักนายกลับไม่ได้” แต่ฉันกำลังโกหกว่าฉันไม่ได้รักคราม
มินปล่อยให้น้ำตาไหลลงเงียบๆ น้ำตาที่ไหลลงมาไม่หยุด เขาไม่รู้ว่าเขาเสียใจกับเรื่องราวในอดีต หรือเขาเสียใจที่โกหกหัวใจตัวเองกันแน่
“ฉันขอตัว น้องซันจะไปอยู่กับฉัน ถ้าพวกนายคิดถึงก็ไปหาได้ ในฐานะพ่อ และลุงเท่านั้น” มินพูดจบปาดน้ำตาและเดินออกจากห้องไปทันที
ครามและคิมยืนแน่นิ่งทั้งสองคนไม่มองหน้ากัน ทั้งสองคนปล่อยให้เวลาผ่านไปสักพัก คิมก็เป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อน
“มันเป็นความผิดของเราสองคนที่ยอมทำเรื่องบ้าๆตามพ่อ ไม่ผิดเลยที่เขาจะไม่มีวันให้อภัยพวกเรา”
“ใช่ ถ้าฉันรู้จักห้ามใจไม่ยุ่งกับคนที่น้องชายรักทุกอย่างก็คงไม่เป็นแบบนี้”
“ทุกอย่างมันผ่านไปแล้วพี่ ช่างมันเถอะ” คิมตบไหล่พี่ชายที่ยืนซึมอย่างเห็นได้ชัด
“แกจะเอาไงต่อ”
“ก็คงต้องทำตามที่มินบอกแหล่ะพี่ ถึงผมจะไม่ได้อยู่ในฐานะสามีของมิน แต่อย่างน้อยผมก็ได้อยู่ในฐานะพ่อของน้องซัน ”
ครามยิ้มมุมปาก ยิ้มไม่ใช่ดีใจ แต่ยิ้มออกมาอย่างสมเพชตัวเอง แล้วเขาละจะอยู่ในฐานะอะไร
คิมมองพี่ชายอย่างเข้าใจอีกฝ่ายว่าอีกฝ่ายกำลังน้อยใจและเสียใจเรื่องลูก
“พี่อย่าลืมสิ พี่ยังมีทะเบียนสมรส ยังไงพี่ก็ยังได้อยู่ในฐานะที่ผมอยากอยู่มากที่สุด” คิมพูดจบก่อนจะบีบไหล่พี่ชายและเดินออกจากห้องไป เขายอมแพ้แล้ว ยอมให้กับความใจแข็งของมิน และยอมให้กับความรักที่พี่ชายของเขามีให้มินจนเขารู้สึกได้ว่าครามรักมินมากจริงๆ
“กลับมาอยู่บ้านแบบนี้คนบ้านนู้นเขาไม่ว่าอะไรใช่มั้ยมิน” มนต์ที่ถามน้องชายขึ้น เขารู้ว่าอีกฝ่ายต้องการออกมาจากวังวนตรงนั้น แต่ที่เขาถามเพื่อไม่อยากให้ทั้งสองฝ่ายไม่พอใจกันอีก
“ไม่หรอกครับ มินเคลียร์ทุกอย่างแล้ว” มินตอบพร้อมรอยยิ้มบางๆ ก่อนจะก้มลงไปเล่นกับน้องซันที่นั่งเล่นบนพรมในห้องนั่งเล่น
เขากลับมาอยู่บ้านได้เดือนกว่าแล้ว ทุกอย่างดูสงบและสบายใจ เขาสามารถทิ้งตัวลงนอนได้โดยไม่ต้องกังวลอะไรในบ้านหลังนี้ แม้ว่าในใจเขาแอบรู้สึกคิดถึงคนที่อยู่ข้างๆเขามาตลอดเกือบ2ปี และวันนี้อีกฝ่ายไม่ได้อยู่ข้างๆ
“คิมมาหาน้องซันบ่อยใช่มั้ย” มนต์ถามขึ้น เพราะเขาได้เจอกับอีกฝ่ายบ่อยครั้ง คิมมักแวะวเวียนมาหาน้องซันทุกวันและซื้อของเล่นมาให้เจ้าตัวแสบจนมินต้องห้าม
“ก็ทุกวันแหล่ะครับ” มินตอบพร้อมคิดถึงคิมที่มาหาน้องซันทุกวัน อีกฝ่ายยังมาเจ๊าะแจ๊ะกับเขาบ้างในช่วงแรก แต่เขาเว้นระยะห่างให้อีกฝ่ายมากพอจนอีกฝ่ายถอยกลับและเว้นระยะห่าง กลับไปอยู่ในฐานะพ่อน้องซันเท่านั้น
“แบบนี้มีสิทธิ์รีเทิร์นหรือเปล่าน๊า” มนต์ขึ้นอย่างล้อเลียนน้องชายตัวเอง
“ไม่มีวันหรอกครับ”
“จะว่าไปก็ไม่เห็นครามเลยนะ ครามเลี้ยงน้องซันมา น่าจะมาหาบ้าง” มนต์พูดขึ้นอย่างไม่คิดอะไรแต่ทำให้มินที่นั่งอยู่เจ็บจี๊ดขึ้นมา
ใช่ ครามไม่เคยมาเลย แม้ว่าเขาจะบอกว่าให้อีกฝ่ายมาได้ในฐานะลุง
“แต่มินก็ยังไม่หย่ากับครามใช่มั้ย” มนต์ยังถามไม่หยุด
“ใช่ครับ” มินลืมไปเลยว่าเขาต้องหย่า เขาลืมหรือเขาไม่คิดจะหย่ากันนะ
“สวัสดีมิน สวัสดีครับพี่มนต์” เสียงของบุคคลที่เอ่ยถึงเมื่อกี้ดังขึ้นมา คิมก็คงมาหาน้องซันเหมือนทุกวัน
มินเงยหน้ามองคิมที่เดินเข้ามา แต่วันนี้ไม่เหมือนวันอื่นๆ วันนี้มีอีกคนตามมาด้วย
คราม!
“เอ้าคราม วันนี้มาด้วยเหรอ” มนต์หันไปทักคราม บ่นถึงมื่อกี้ก็มาเลย
“ครับ” ครามตอบรับพร้อมยิ้มน้อยๆ ก่อนจะหันไปมองมิน เขาสบตากับมินแปปเดียวอีกฝ่ายก็หันหน้าหนี เขาอยากจะเดินเข้าไปกระชากอีกฝ่ายเข้ามากอดแล้วบดจูบให้สมกับความคิดถึง แต่เขาทำไม่ได้ เขาไม่อยากให้อีกฝ่ายเกลียดเขาไม่มากกว่านี้
“เชิญตามสบายนะคิม คราม” มินเลี่ยงออกมาข้างนอกพร้อมมนต์
ตลอกเวลาที่คิมมาหาน้องซันเขาปล่อยให้สองคนพ่อลูกอยู่ด้วยกัน เขาไม่อยากจะเข้าไปยุ่ง เขาอยากให้พ่อลูกอยู่ด้วยเพราะอีกไม่นานเขาก็ต้องให้ทั้งสองคนห่างกันตามที่เขาคิดไว้ อดไม่ได้ที่จะมองครามที่นั่งเล่นกับน้องซันด้วยรอยยิ้ม รอยยิ้มที่แสนจะอ่อนโยนที่อีกฝ่ายมีให้น้องซันเสมอ มินลูบหน้าท้องตัวเองที่เริ่มย่างเข้าสู่เดือนที่4 ท้องเริ่มใหญ่ ครามคงจะอ่อนโยนและรักลูกตัวเองมาก อีกฝ่ายจะดีใจแค่ไหนนะถ้ารู้ว่าลูกของตัวเองยังอยู่
มินยิ้มหวานออกมาแต่สุดท้ายก็ต้องหุบยิ้มและเดินห่างออกมา
เขายอมสละความสุขส่วนตัวของตัวเองเพื่อลูกทั้งสองคน
เขาไม่อยากให้ลูกต้องสับสนว่าทำไมพี่ชายถึงเป็นลูกของอา หรือน้องเป็นลูกของลุง
มัยซับซ้อนเกินกว่าจะอธิบาย
เขารู้ว่าความลับไม่มีในโลก
แต่เขาจะยื้อเวลามันให้นานที่สุด
_________________________________________________________________
มาต่อให้แล้วครับ แอบมาไวหน่อยอาจจะมาอีกทีอาทิตย์หน้าเลย
ตอนนี้คงรู้แล้วเนาะว่าใครเป็นพระเอก ฮ่าๆ
มีอะไรติชมได้ครับ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :L2:
https://www.facebook.com/Tanyapuech-1448764075422477/ สุดท้ายฝากเพจด้วยคร้าบ
-
:hao7: หวั๊ยๆๆๆๆๆ พี่ครามเป็นพระเอก :z2: แอบดีใจนิดๆ แอบสงสารคิมนะ แต่ก็..... อร๊ายยย พี่ครามพระเอกอ่ะ :impress2:
-
เห้ยยยยยย มาสั้นไปน่ะ กำลังสนุกเลย ตอนหน้าขอยาวกว่านี้นะ
-
มีทางเลือกให้คนเขียนสองทาง 3P ไม่ก็ Bad ending ไปเลย ทำใจไม่ได้ รักพี่เสียดายน้อง 555 :katai4: :hao5:
-
จริงๆแล้วมันไม่จำเป็นต้องเป็นแบบนี้
เพื่อสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับน้องซัน
ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนชื่อพ่อด้วยซ้ำถ้าหากว่ายังแคร์สังคมอยู่
ครามรักน้องซันมากๆอาจจะไม่ใช่พ่อผู้ให้กำเนิด
แต่ก็เป็นพ่อผู้เลี้ยงมาและคิดว่าน้องซันเป็นลูก
ถึงไม่ใช่พ่อแต่ก็เป็นลุง
การที่ครามที่ถอยให้คิมนี่เราว่าครามมองทุกสิ่งเพื่อน้องซันมากกว่าคิมเสียอีก
เราเข้าใจว่ามินเป็นเหยื่อเป็นผู้ถูกกระทำ
ทำให้มินไม่สามารถมองอะไรได้มากกว่าความแค้นของตัวเอง
เหมือนที่ครั้งหนึ่งอาคมเคยเป็น
ถ้ามีเวลาคิดจริงๆมินน่าจะเข้าใจความแค้นของอาคมมากขึ้น
เพราะถ้าหากว่ามินไม่สามารถผ่านตรงนี้ไปได้มินก็จะเป็นเหมือนอาคมในอดีต
มินเองก็สมควรมานั่งคิดว่าที่เกิดขึ้นทั้งหมดพ่อตัวเองก็มีส่วนสร้างเหมือนกัน
พ่อมินเองเป็นคนส่งมินไปแต่งงานกับคราม
แต่ก็อย่างว่าแหละ
เป็นเรื่องยากที่มารับรู้ว่าพ่อแม่ตัวเองอาจจะเคยมีส่วนสร้างความเจ็บปวดให้คนอื่น ถึงแม้ว่าตัวพ่อแม่อาจจะไม่มองแบบนั้นก็ตาม
การมีความแค้นคุณอาจจะไม่สามารถลืมได้แต่ก็อย่าได้ให้มันมาเป็นเรื่องที่ฝังใจ
เพราะทั้งชีวิตคุณจะไม่มีความสุขอีกเลย
-
o18. ถ้าจบแบบ3P ก็ไม่ต้องเลือกไงดีออก o18
-
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
ใกล้จะจบแล้วใช่ไหมเนี่ย เหมือนทุกอย่างเคลียร์แล้วในรุ่นพ่อ ดีแล้วที่จบกันได้อย่างน้อยก็เห็นแก่ลูกแก่หลาน แต่ที่ยังไม่ลงตัวก็คงเป็น มิน คราม คิม สินะ เข้าใจมินนะ มันทำใจลำบากที่จะต้องเลือกให้อยู่กับใครสักคน มินทำถูกตรงที่รักลูก ทำเพื่อลูก และไม่เลือกใคร แต่ลึกๆ มินรักคราม อยากอยู่กับคราม เพราะครามถึงแม้จะทำไม่ดีในตอนแรก แต่พอเป็นครอบครัว ครามก็ดูแลมินมาตลอด ปกป้อง และแสดงให้เห็นถึงความจริงใจหลายอย่าง ถ้ามินเลือกครามก็ดีใจด้วย เราคิดว่าถ้าทุกคนรักครอบครัว คงไม่มีใครพูดเรื่องพ่อของน้องซันและน้องคนใหม่หรอก เอาไว้ให้เด็กๆโตขึ้นจนเข้าใจว่าอะไรเป็นอะไร ค่อยบอกความจริงก็ได้ แต่ถ้าไม่มีใครพูดถึงก็ปล่อยให้ตายกับตัวไปดีกว่า :katai2-1:
-
้ถ้าคิมจะเห็นแก่ความสุขของพี่ชาย ลูกตัวเอง ต้องเสียสละอ่ะ ไม่บอกน้องซันว่าเป็นลูกตัวเอง อยู่ในฐานะอาต่อไป ถือเป็นการไถ่บาปที่เคยทำกับมิน
-
เอาใจช่วยมินนะ
-
นำ้ตาซึม T.T
-
ครามสู้ๆ
-
:z3: หน่วงไปมั๊ย
-
3P เถิดจะเกิดผล~ :katai5:
-
น่าสงสาร
-
วู้ววววววว ผัวสองไปเลยดิ คิดอะไรยุ่งยาก เข้าใจป่ะนิยายอ่ะ อะไรก็เกิดขึ้นได้ นี่บอกเลยเชียร์คิม อยากให้คิมได้เข้ามาเป็นพ่อแล้วก็ดูแลน้องซันจริงๆ ส่วนพี่ครามพี่แกมีออร่าพระเอกเกินไป ยังไงก็เชียร์สามพี อยู่ด้วยกันสามคนไปเลยดิ คิดอะไรมากมาย คนอื่นเขาไม่มาเป็นเราเขาไม่รู้หรอกอะไรก็ว่าไป
-
หน่วงในใจมาก ถ้าจะว่าผิด ก็ผิดด้วยกันทั้งหมดนั้นแหละ :mew6:
เราเป็นแค่คนอ่านเรายังเจ็บไปด้วยกับทั้งสามคนเลย :hao5:
ใจเราคิดนะว่าอยากให้อยู่ด้วยกันทั้งสามคน เรื่องนี้มันเรื่องจากความแค้นของพ่อๆ ทำไมลูกๆต้องมารับกรรมนี้ล่ะ
แล้วไหนจะหลานๆอีก มินลองตัดหลักการและเหตุผลต่างๆออกไปได้ไหม ครามและคิมลองถามตัวเองสิว่าอะไรที่ตัวเองต้องการ
ใช้หัวใจกันเยอะๆได้ไหม อะไรที่มันพลาดไปแล้วมันแก้ไม่ได้ก็จริง แต่ช่วยกันเริ่มใหม่ได้ไหม
ตัวเราที่เป็นคนอ่านตอนนี้รู้สึกเหมือนหลุดเข้าไปในนิยายที่คุณแต่ง รู้สึกทรมานตามตัวละครทุกตัวที่คุณแต่ขึ้นมา
รู้สึกเหมือนว่าโลกทั้งโลกจะไม่เหลือเรื่องน่ายินดีอีกต่อไปแล้ว
-
ขอบคุณ :)
-
สนุกมากๆคับ เห้ออออ สงสารครามอ่ะ ลูกที่จะออกมาจะแข็งแรงมั้ยอ่ะ มินโดนซะขนาดนั้น
รอ รอ รออ่านตอนใหม่คับ ครามกับมินจะเป็นยังไงต่อไป (มินจะเป็นกฤษณาสอนน้องมั้ย ๕๕๕ ผัวห้ายังอยู่ด้วยกันได้)
-
เชียคิมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
ชอบตอนนางแพ้ท้องแทน แต่สุดท้ายไม่ได้เป็นพระเอก ช่างร้าวใจ
หวังลึกๆว่าไหนๆก็ไหนๆ สามพีไปโลด 55555555555
-
ขนาดนี้เเล้วก็3พีเถอะเจ้า :hao5:
-
ข่ม ขืน ฝืน รัก
ตอนที่32
“มินแน่ใจแล้วเหรอลูก” มิ่งภพถามขึ้นเมื่อลูกชายคนเล็กของเขาขอย้ายไปอยู่ต่างประเทศ
“มินมั่นใจแล้วแล้วครับ” มินพูดตอบด้วยสำเสียงหนักแน่น เขาตั้งใจไว้แล้วเมื่อพ่อกลับมาอยู่บ้านได้และอาการเริ่มดีขึ้น เขาจะขอตัวไปอยู่ต่างประเทศ
“แต่พ่อไม่อยากให้มินและหลานไปอยู่ไกลๆ” มิ่งภพยังตื้อ แม้เขาจะรู้ดีว่ามินเป็นคนยังไง
“มินเข้าใจว่าพ่อเป็นห่วง แต่ตอนนี้มินโตพอที่จะดูแลตัวเองและลูกได้แล้ว”
“แล้วไปอยู่นู้นจะทำงานอะไร”
“มินจะไปช่วยงานร้านอาหารของเพื่อนที่ไปเปิดที่นู้น”
เขามีโอกาสได้คุยกับกับนพเพื่อนสนิทตอนมหาลัยที่ตอนนี้ไปอยู่ที่อังกฤษถาวรเพราะได้แฟนเป็นคนอังกฤษและได้เปิดร้านอาหารอยู่ที่นั้น อีกฝ่ายพร้อมจะช่วยเหลือเขาทันทีที่เขาขอความช่วยเหลือ แม้ว่าที่ผ่านมาเขาจะไม่ค่อยได้ติดต่อเพื่อน แต่เขา นพ และวุ้นยังเหมือนเดิม
“ถ้ามินคิดดีแล้วพ่อก็ตามใจมินละกัน”
“ขอบคุณครับพ่อ”
มินมองมิ่งภพที่นั่งบนรถเข็นแล้วอดที่จะรู้สึกผิดไม่ได้
“มินหยุดโทษตัวเองได้แล้ว พ่อสมควรได้รับทุกอย่างอยู่แล้ว” มิ่งภพพูดขึ้นเมื่อเห็นลูกชายมีแววตาที่หม่นลงอย่างเห็นได้ชัด
“ครับพ่อ” มินพยายามฝืนยิ้มให้กับผู้เป็นพ่อ
นี่อาจจะเป็นเหตุหนึ่งที่เขาอยากจะลี้หน้าไปสักพัก เขามองเห็นพ่อทีไรทำให้เขารู้สึกสะท้อนใจว่าพ่อต้องเป็นแบบนี้เพราะเขา แต่เหตุผลหลักๆคงเป็นเพราะเด็กในท้องของเขาที่กำลังโตขึ้นเรื่อยๆ และเขายังไม่อยากให้ใครรู้ตอนนี้ว่าเขาท้องกับคราม
มินยืนมองคฤหาสน์ข้างหน้าที่เป็นจุดเริ่มต้นของทุกอย่าง เขาไม่ได้กลับมาเหยียบมันตั้งแต่เกิดเรื่อง และวันนี้เขาต้องมาเพื่อสะสางอะไรบางอย่างให้จบก่อนจะไปอังกฤษ
“ครามอยู่มั้ย” มินหันไปถามพ่อบ้านที่ยืนต้อนรับเขาอยู่
“อยู่ครับคุณมิน จะให้ผมเรียนให้ไหมครับ”
“ก็ดี ฉันไปรอที่ห้องรับแขกนะ” มินพูดจบเดินไปที่ห้องรับแขก แต่ระหว่างนั้นเองอาคมก็เดินออกมา
มินชะงักเล็กน้อยมองอีกฝ่าย อาคมดูอ่อนแอกว่าเมื่อก่อนเล็กน้อยแต่ก็ดูผ่อนคลายมากขึ้น
“สวัสดีครับ” มินยกมือไหว้ตามมารยาท แม้ว่าเรื่องทุกอย่างจะจบ เขาทำได้แค่อโหสิกรรม แต่จะให้เขามาทำท่าทีว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นคงไม่ได้
“สวัสดีมิน” อาคมพูดเสียงนิ่ง ก่อนจะมองมิน มินดูเอิบอิ่มอย่างบอกไม่ถูก ถ้าเขาไม่รู้อีกฝ่ายแท้งลูกไปแล้วเขาคงคิดว่าอีกฝ่ายยังท้องอยู่
มินไม่พูดอะไรต่อเดินเข้าไปในห้องรับแขก แต่กลับได้ยินเสียงของอาคมดังขึ้น
“อาขอโทษสำหรับทุกอย่างที่อาทำไว้กับมิน ทั้งๆที่มินไม่ได้เกี่ยวกับความแค้นครั้งนี้เลย” อาคมพูดขึ้น เขาเห็นหน้าอีกฝ่ายและการมาบ้านเขาอีกครั้งเขาก็พอเดาได้แล้วว่ามินไม่ได้จะกลับมาอยู่ที่นี้แน่ๆ
“มินอโหสิกรรมให้หมดแล้วครับ ขอให้เลิกแล้วต่อกัน อย่าได้พบเจอกันอีกไม่ว่าชาตินี้หรือชาติใดใด” มินกลับมาตอบอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงนิ่ง ก่อนจะถอนหายใจแล้วจะหันกลับ
“อาอยากให้มินให้โอกาสคราม ครามเขารักมินมากนะ” อาคมพูดในสิ่งที่เขาตั้งใจจะพูด นี่อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะได้ทำหน้าที่พ่อที่ดี และทำให้ครามมีครอบครัวที่ตัวเองหวังไว้ ครอบครัวที่เขาได้ทำมันพังด้วยมือตัวเอง
“มันจบแล้วละครับ ทุกอย่างมันจบแล้ว” มินพูดจบเดินเข้าไปในห้องทันที
อาคมไม่ทันจะพูดต่อก็ได้แต่ถอนหายใจ
“พ่อครับ” อาคมหันไปตามเสียงพบครามที่เดินมา อาคมได้แต่ยิ้มน้อยๆให้ลูก
“มินรออยู่ข้างใน”
“ครับพ่อ” ครามพยักหน้าให้ผู้เป็นพ่อและเดินเข้าไปในห้องรับแขก
อาคมมองภาพตรงหน้าแล้วได้แต่ภาวนาให้มินใจอ่อน เขาอย่างให้ลูกชายของเขามีความสุข
“สวัสดีมิน” ครามเข้ามาในห้องและเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อน มินมองอีกฝ่ายที่นั่งตรงข้ามเขาก่อนจะพยักหน้าให้
“ฉันขอเข้าเรื่องเลยแล้วกัน ที่วันนี้ฉันมาที่นี้ฉันจะมาขอหย่า” มินพูดจบครามชะงักและหน้าเข้มขึ้นทันที
ครามองหน้ามินที่นิ่งจนเขากลัว เขาเตรียมใจมาแล้วว่าอีกฝ่ายต้องมาคุยกับเขาเรื่องนี้ แต่พอโดนเขาจริงๆก็ทำใจไม่ได้
“ทำไมถึงอยากหย่าละ”
“เราจะผูกมัดเราสองคนไว้ทำไมทั้งที่ทุกอย่างมันจบแล้ว น่าจะเปิดโอกาสให้กันและกันไปพบเจอคนใหม่ๆ”
“มินคิดจะมีคนอื่นเหรอ” ครามเสียงเข้มขึ้นทันที แค่เขาคิดว่าอีกฝ่ายจะโนคนอื่นกอดจูบเขาก็ทนไม่ได้แล้ว
“ตอนนี้ไม่รู้ อนาคตไม่แน่นิ แล้วอีกอย่างนายก็ยังหนุ่ม ยังหล่อ นายอาจจะต้องการมันก็ได้” มินพูดออกมา เขาต้องพยายามกล้าที่จะสบตาของอีกฝ่าย สายตาที่ทำให้เขารู้สึกแพ้ สายตาที่เขาอาจจะไม่ได้เห็นมันแล้ว
“ไม่ ผมไม่หย่า!!” ครามพูดเสียงดัง
“ทำไมละ!!” มินตอบเสียงเข้มขึ้น
“ผมไม่มีวันยอมให้คุณไปเป็นของคนอื่นหรอก” ครามตอบเสียงเข้ม เขากำหมัดแน่นจนเส้นเอ็นขึ้น
“เหอะ นายคิดจะผูกฉันไว้แค่กระดาษไปเดียวเหรอ” มินไม่รู้ว่าตัวเองจะดีใจดีไหมที่เห็นอีกฝ่ายหึงหวงเขา แต่เขาต้องพยายามซ่อนความรู้สึกนั้นเอาไว้
“เซ็นซะ” มินวางใบหย่าลงตรงหน้าครามพร้อมปากกา แต่อีกฝ่ายเมินเฉยๆ นั่งพิงหนักพิงอย่างไม่สนใจ
“ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่หย่า” ครามกระตุกยิ้มมุมปากอย่างยียวน ถ้ากระดาษใบเดียวจะผูกอีกฝ่ายไม่ให้ไปเป็นของใครเขาก็ยอม
มินถอนหายใจ เขาว่าแล้วว่าอีกฝ่ายต้องไม่ยอมง่ายๆแน่ๆ
“ฉันบอกให้เซ็นเดี๋ยวนี้!!” มินเริ่มเสียงดังบ้าง แต่อีกฝ่ายกลับส่ายหน้าอย่างไม่สนใจ
“ไม่!! ถ้าอยากหย่านักก็ไปฟ้องหย่าเอาสิ”
“นายอย่าท้าฉันนะคราม” มินเริ่มเหนื่อยที่จะต่อล้อต่อเถียงกับอีกฝ่าย
“แน่จริงก็ฟ้องเลย เอาสิ” ครามยังยิ้มยียวนเหมือนเดกิมจะมินทนไม่ไหวหยิบหมอนแถวนั้นมาปาใส่อีกฝ่าย
“เลิกทำหน้ากวนบาทาสักทีเถอะ สรุปจะไม่เซ็นใช่มั้ย” มินลุกขึ้นยืนอย่างเหลืออด
“ไม่มีวัน” ครามยักไหล่กวนๆก่อนจะสบตากับอีกฝ่าย มินหลบสายตาที่อีกฝ่ายมองมา เขารู้สึกเขินแต่พยายามซ่อนมันไว้ก่อนจะขึ้นเสียงเข้มเหมือนเดิม
“งั้นก็เชิญนายนอนกอดทะเบียนสมรสไปเถอะ อย่าคิดว่าแค่กระดาษใบเดียวจะรั้งฉันไว้ได้”
มินพูดจบปาใบหย่าพร้อมปากกาใส่อีกฝ่าย ก่อนจะเดินออกจากห้อง
แต่ไม่ทันจะเดินออกก็โดนครามกระชากอีกฝ่ายเข้ามากอดซะก่อน
“เกลียดฉันขนาดนั้นเลยเหรอ” ครามกระซิบข้างหูมินเบาๆ
มินพยายามดิ้นหนีอีกฝ่ายแต่อีกฝ่ายกลับรัดแน่นขึ้น
“ปล่อย!!”
“ไม่ปล่อย ตอบฉันก่อนสิ”
มินพยายามข่มความรู้สึกดีที่ได้อยู่ในอ้อมกอดนี้ไว้ลุกๆก่อนจะตอบอีกฝ่ายเสียงดังฟังฉัน
“ฉันเกลียดนาย”
มินพูดจบครามนิ่งไปทันที มินรีบดึงมืออีกฝ่ายออก ก่อนจะหันมาประจันหน้ากับอีกฝ่าย
“นายรักฉันจริงๆใช่มั้ยคราม” มินถอนหายใจและพูดขึ้น
“ใช่ ผมรักคุณ” ครามพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นจนมินหวั่นไหว มินกลัว กลัวเหลือเกินว่าตัวเองจะใจอ่อน
“ถ้านายรักฉันมากพอ นายต้องให้เวลากับฉัน ฉันไม่สามารถลืมทุกอย่างได้ภายในไม่กี่วัน หรือกี่เดือนหรอก”
“ผมจะรอคุณ ต่อให้ทั้งชีวิตก็รอได้” ครามพูดจบมินยิ้มให้อีกฝ่ายเล็กน้อยก่อนจะเดินออกจากห้องไป
มินนั่งบนรถพร้อมลูบหน้าท้องตัวเองเบาๆแล้วพูดกับเด็กในท้อง
“แม่ก็รักพ่อเหมือนกันลูก”
มินเหม่อมองฟ้าแล้วพยายามข่มน้ำตาไม่ให้ไหล
ถ้าเราสองคนคู่กันคงไม่แคล้วกันหรอก
_______________________________________________________________
หายไปเกือนอาทิตย์เลยรีบปั่นมาส่งก่อน ตอนนี้อาจจะสั้นไปนิด
อีกไม่กี่ตอนก็จะจบแล้ว เย้ 55555
มีแต่คนเชียร์สามพี หรือคนเขียนจะให้จบแบบสามพีดีนะ 55555
โดยส่วนตัววางพล็อตไว้ไม่ใช่สามพีตั้งแต่แรกอยู๋แล้ว เลยอาจจะจบไม่โดนใจใครหลายๆคน
สุดท้ายขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์นะครับ :L2:
https://www.facebook.com/Tanyapuech-1448764075422477/ มีอะไรไปพูดคุยในเพจได้เหมือนเดิมครับ
-
น่าสงสารทุกฝ่าย :mew6:
-
คู่กันแล้วก็คงไม่แคล้วกันหรอกนะ
-
ได้คู่กับครามเราจะดีใจมาก
ถึงจะส่งสารคิมก็เถอะ แต่อย่างน้อยคิมก็ได้ลูกจากมินหนึ่งคนแล้วนะ :hao7:
-
มินกลับมาอีกที ตอนลูกโตเลยรึเปล่าเนี่ย
-
:serius2: ถ้ารักก็ไม่ควรทำแบบนี้ เหมือนไม่คิดแก้ปัญหาหนีมันไปเลย
-
:hao5:
สงสารทุกคนเลย แต่ก็ขอให้มินและครามรักกันนะ
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
เบื่ออออ ทำไมข่มขืนแล้วต้องรักกัน นึกว่าจะแปลกใหม่กว่านี้
-
เจ็บมากกกกกกกกกกก
-
3พีก็ได้ค่า ยังไงก็ได้แต่หนูมินต้องคู่กับพี่ครามอันนี้ขอแน่นอน พี่ครามแบดดี นังคิมก็น่าสงสารขอเถอะ 3พีก็เด็ด เชื่อป้า 55555555 สั้นไป จงรีบมาต่อ นี่ถ้าไม่ไปตามจะลืมกันเลยใช่ไหมคนเขียนนนน #ที่ไปเม้นว่าหาย -..-
-
เห้อออ
-
ถึงแม้จะถูกข่มขืน แต่คนเราใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ก็ต้องผูกพันธ์กันเป็นธรรมดา พอมีคนมาทำดีด้วย มาดูแลเอาใจใส่บอกรักอยู่บ่อยๆ จะไม่รักก็แปลกแล้ว
-
ตอนนี้คงต้องให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์และทำใจในเรื่องที่เกิดขึ้น แต่ดีใจที่มินรักคราม เชื่อว่าทั้งมินและคราม จะกลับมาเป็นครอบครัวได้แน่นอน เรื่องน้องซันไม่น่ามีปัญหาอะไร ยังไงก็หลาน ถ้าเด็กๆโตขึ้น ค่อยอธิบายให้ฟังก็ได้ มโนไปล่วงหน้า :laugh:
ส่วนอาคม กับ มิ่งภพ ถ้ามีโอกาสได้คุยกันในฐานะเพื่อนก็คงดีนะ อย่างน้อยก็อโหสิให้กันจะได้ไม่ติดค้างอะไรอีก :katai2-1:
-
:mew1: :mew1:
-
ขอบคุณ :)
-
:pig4: รออ่านตอนต่อไป
-
อ่านรวดเดียวเลยค่ะ
ดีใจที่พระเอกเป็นคราม
หนูมินอย่าไปไหนน้า กลับไปหาครามเถอะค่า
-
:katai5: อือ ครามรู้ไหมว่ามินท้องอ่ะ สรุปเรื่องนี้ 3P เถอะ อยากใหทุกคนีความสุขยังไงคิมก็มีลูกกับมินไปแล้ว มาต่อนะคะ
:hao7: :mew1:
-
ข่ม ขืน ฝืน รัก
ตอนที่33
“เดินทางปลอดภัยนะมิน” มัตถ์สวมกอดน้องชายก่อนจะยิ้มให้อีกฝ่าย
“มินถึงแล้วจะโทรหานะครับ” มินยิ้มตอบพร้อมกันไปหาพี่ชายอีกคนที่ยืนอยู่ไม่ไกลนัก
“พี่มนต์ มินฝากดูแลพ่อด้วยนะ”
“สบายมากมิน อยู่นู้นดูแลตัวเองดีดีนะ พร้อมเมื่อไหร่ก็กลับมา” มนต์พูดจบตบไหล่น้องชายเบาๆ
มินพยักหน้าตอบรับก่อนจะหันไปจับมือทั้งสองข้างของลูกชายในอ้อมแขนขึ้นมาไหว้ลุงๆทั้งสอง
“สวัสดีลุงสิลูก”
น้องซันที่ไม่รู้เรื่องได้แต่หัวเราะเอิ๊กอ๊ากตามประสาเด็ก
“มินไปละครับ” มินพูดจบก่อนจะลากกระเป๋าเข้าไปในสนามบิน วันนี้เขาตัดสินใจไปหาเพื่อนที่อังกฤษ ตัดสินใจไปเริ่มชีวิตใหม่ที่นู้น และลืมเหตุการณ์ที่เลวร้ายในอดีตที่ผ่านมา เหตุการณ์ที่เขาต้องใช้เวลาทั้งชีวิตก็ไม่รู้ว่าจะลืมลงหรือเปล่า
มินกอดน้องซันบนตักแน่นขณะนั่งรอขึ้นเครื่อง มินก้มลงไปมองลูกชายที่นั่งเล่นของเล่นในมือตัวเองไม่สนใจตอะไร เป็นเด็กมันก็ดีแบบนี้สินะ ไม่ต้องสนใจอะไรมากมาย ของแค่มีความสุข และสนุกไปวันวันก็พอแล้ว
“หลังจากนี้จะมีแค่เราสามคนแม่ลูกนะลูก” มินกระชับกอดน้องซันแน่นขึ้นจนน้องซันต้องเงยหน้ามองผู้เป็นแม่
“แอ๊ แอ๊” น้องซันวางของเล่นในมือและพยายามปีนผู้เป็นแม่และปาดน้ำตาไหลลงมาของมิน โยที่อีกฝ่ายไม่รู้ตัวสักนิด
มินยิ้มหวานให้ลูกชายของเขา
“แม่ไม่เป็นอะไรครับ” มินพูดจบปาดน้ำตาที่ไหลลงมาก่อนจะหอมแก้มหนุ่มน้อยฟอดใหญ่
มินถึงสนามบินที่ลอนดอน เขากระชับน้องซันที่หันหน้าไปมาอย่างตื่นเต้นกับเหตุการณ์ที่ตัวเองไม่เคยเจอมาก่อน
“อย่าดิ้นไปมาสิลูก เดี๋ยวก็หล่นหรอก” มินดุน้องซันเบาๆ หนุ่มน้อยรู้ตัวก็นิ่งขึ้นแต่อดไม่ได้ที่หันไปมา
“มิน อยู่นี่ๆๆๆ” เสียงเรียกดังจนเขาต้องหันไปมอง ก็เจอนพและวุ้นเตนโบกมือให้เขาสองคนไปมา
มินยิ้มกว้างเมื่อเห็นเพื่อนสนิททั้งสอง พวกเขาสามคนกอดกันกลมอย่างไม่อายใครที่สนามบิน นอกจากครอบครัวก็มี นพและวุ้นนี่แหล่ะที่อยู่ข้างๆเขามาเสมอ
“กูคิดถึงมึงมากเลยมิน” นพพูดขึ้นพร้อมยิ้มทั้งน้ำตรา น้ำตาแห่งความดีใจ
“กูก็เหมือนกัน” วุ้นพูดด้วยพร้อมบีบมือมินอย่างให้กำลังใจ
“กูขอบคุณพวกมึงมากๆนะที่ช่วยกู”
“เพื่อนกันนะมึง พูดยังกะคนอื่นคนไกล” นพพูขึ้นพร้อมยู่ปากใส่อีกฝ่าย
“กูรู้สึกผิด เวลากูมีความสุข กูไม่เคยจะคิดถึงพวกมึง แต่เวลากูต้องการความช่วยเหลือ กูกลับคิดถึงพวกมึงทุกที” มินยิ้มขึ้นทั้งน้ำตา น้ำตาที่บอกไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไร
“ไม่ว่ามึงจะคิดถึงกูเวลาไหน แค่มึงคิดถึงพวกกูและยังรู้ว่ากูอยู่ข้างๆมึงเสมอกูก็ดีใจแล้ว” วุ้นพูดขึ้นพร้อมพูดต่อ “โอ๊ย อย่ามาดราม่าร้องไห้ ตั้งแต่มีลูกนี่เจ้าน้ำตานะมึง” วุ้นพูดติดตลกและพยายามปรับโหมดให้ไม่ดูเครียดจนเกินไป
“กูสองคนรู้ว่ามึงไม่ได้มีความสุขหรอก ตลอดเวลาที่มึงหายไป” นพพูดสอดขึ้นก่อนที่เพื่อนรักทั้งสามจะมองหน้ากันและยิ้มให้กันอย่างเข้าใจ
ไม่นานักพวกเขาก็มาถึงที่บ้านพักของนพใจกลางเมืองลอนดอน เดินเข้ามานพก็แนะนำให้มินได้รู้จักกับเจฟ แฟนของอีกฝ่ายที่คบหาดูใจกันมานานพอสมควร
“เจฟนี่มิน เพื่อนสนิทอีกคนของนพ” นพผายมือแนะนำมินให้รู้จักกับเจฟ
“สวัสดีครับมิน” เจฟก้มหัวให้พร้อมพูดภาษาไทยออกมา แม้ว่าจะไม่ค่อยชัดก็ตาม
“ยินดีที่ได้รู้จักครับเจฟ รบกวนหน่อยนะ”
“ไม่รบกวนหรอกครับ อยู่กันหลายคนสนุกจะตาย แถมมีเด็กๆมาวิ่งเล่นด้วย ฮ่าๆ” เจฟพูดติดตลกทำเอาทุกคนหัวเราะออกมาเบาๆ
“น้องซันครับชอบบ้านอานพไหม สวยเนอะลูก” นพพูดกับน้องซันก่อนจะจับอีกฝ่ายมาอุ้มแทนมิน
“คืนนี้ปาร์ตี้กันเถอะ ต้อนรับคุณหนูมินสู่มาหานครลอนดอน เย้!” วุ้นพูดขึ้นเสียงดังทุกคนก็ยิ้มกว้างออกมา
มินยืนมองบรรยากาศรอบๆแล้วยิ้มตาม เขาไม่ได้ยิ้มกว้างแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้วนะ
ค่ำคืนนั้นสามคนเพื่อนซี้นั่งคุยกับสัพเพเหระ รวมถึงเหตุการณ์ต่างๆมากมายที่เขาเจอมาหลังจากเรียนจบ บนโต๊ะมีอาหารมากมาย แต่มีอย่างนึงที่วุ้นสงสัยเลยอดที่จะถามเพื่อนไม่ได้
“ทำไมมึงไม่แตะไวน์เลยมิน” วุ้นถามขึ้น เอาอุส่าห์เปิดไวน์อย่างดีให้เพื่อน แต่อีกฝ่ายกลับไม่แตะมันซะงั้น
“กูไม่อยากกินแอลกอฮอล์”
“ทำไมวะ”
มินยิ้มน้อยๆให้เพื่อนๆทั้งสองคน และอดจะหันไปมองน้องซันที่นั่งเล่นกับเจฟบนโซฟาใกล้ๆไม่ได้
“กูท้องอยู่”
“ห้ะ!!” วุ้นและนพอุทานออกมาพร้อมกันอย่างตกใจ
“เดี๋ยวนะ มึงท้องกับใคร” นพถามขึ้นอย่างสงสัย
“กับคนที่กูเล่าให้มึงฟังเมื่อกี้ไงละ”
“พี่หรือน้องวะ”
“คนพี่” มินพูดเสียงแผ่วก่อนจะยิ้มออกมาน้อยๆ เขาเหม่อมองไปที่หน้าต่างก็อดคิดถึงไม่ได้ คิดถึงคนที่เขาอุส่าห์หนีมา
“ชีวิตมึงโครตดราม่าเลยวะ ลูกคนแรกท้องกับคนน้อง คนที่สองท้องกับคนพี่” วุ้นพูดขึ้นก่อนจะมองเพื่อนรักอย่างสงสาร มินดูนิ่งขึ้นและโตขึ้นมาก เหตุการณ์ที่ผ่านมาคงสอนอะไรเพื่อนเขาไม่น้อย
“มึงเลยหนีมานี่เพื่อไม่อยากให้เขารู้ว่ามึงท้องใช่ไหม” นพพูดขึ้นอย่างรู้ทันอีกฝ่าย
“ใช่ กูไม่อยากให้ทุกอย่างมันพัวพันธ์กันไปมากกว่านี้”
“แต่เท่าที่มึงเล่าให้กูฟัง เขาก็รักมึงนะ”
“ใช่ เขารักกู แต่มึงจะตอบลูกยังไงละว่าทำไมพี่คนโตถึงเป็นลูกของอา แล้วทำไมคนเล็กถึงเป็นลูกของลุง”
“เห้อ สับสนซับซ้อนฉิบ” นพพูดพร้อมกับทิ้งตัวลงบนพนักพิงอย่างเหนื่อยหน่าย
“กูว่านะ มึงไม่ควรคิดมากถึงอนาคต ขอแค่ทุกวันนี้เรามีความสุขก็พอไม่ใช่เหรอ เมื่อถึงเวลาทุกอย่างมีทางออกของมันทั้งนั้น” วุ้นพูดขึ้น เขามองออกว่ามินก็รู้สึกดีกับอีกฝ่ายไม่น้อยเลย
มินได้แต่ยิ้มตอบไม่พูดอะไรต่อ
“มึงเหนื่อยที่ต้องเป็นหมากในเกมส์บ้าๆนั้น กุว่ามึงควรทำให้ตัวเองมีความสุขบ้าง” วุ้นพูดต่อ
“นี่ไงความสุขของกู คือการมาอยู่นี่กับพวกมึงไง” มินตอบพร้อมยิ้มกว้าง
นพและวุ้นมองหน้ากันก่อนถอนหายใจ เขาทั้งสองมองออกมาว่าไม่ได้มีความสุขจริงอย่างที่พูดหรอก แม้ว่าปากจะยิ้มกว้างขนาดไหน แต่สายตากลับไม่ยิ้มตามสักนิด
มินเดินทอดน่องไปในสวนสาธารณะไปเรื่อยๆ วันนี้เขาออกมาเดินเล่นคนเดียว เพราะวุ้นพาน้องซันไปเดินช้อปปิ้ง แต่เขาขี้เกียจเลยตัดสินใจมาเดินเล่นในสวนสาธาณะคนเดียว เขามองไปที่ข้างหน้าเห็นกลุ่มเด็กน่าจะประมาณมอปลายเล่นบาสกันอยู่ ทุกคนดูสูงใหญ่ตามฉบับเชื้อสายของตัวเอง แต่มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่ดูแปลกไปกว่าคนอื่นเล็กน้อย เพราะดูเหมือนจะมีเชื้อสายของทางเอเชีย
เขาจ้องเด็กหนุ่มคนนั้นมากเกินไปจนอีกฝ่ายรู้ตัว ทั้งสองคนสบตากับจนมีรู้สึกตัวและหลบตาและเดินต่อไป เขาตัดสินใจมานั่งพักใต้ต้นไม้ใหญ่ อากาศช่วงนี้กำลังดี ไม่หนาวและร้อนจนเกินไป
“สวัสดีจ้ะหนู” มินหันไปมองข้างๆ เขาเจอกับผู้หญิงเอเชียคนหนึ่งที่ดูมีอายุแต่ยังสวยอยู่มาก และหน้าตาของอีกฝ่ายเขาคุ้นมาก เหมือนใครบางคน
“สวัสดีครับ” มินพูดพร้อมกับก้มหัวให้
“น้าคิดไว้แล้วเชียวว่าหนูต้องเป็นคนไทย”
“ใช่ครับ คุณน้าก็คนไทยใช่มั้ย”
“ใช่จ้ะ ว่าแต่หนูมาอยู่ลอนดอนนานหรือยัง”
“เพิ่งมาเองครับ” มินตอบด้วยรอยยิ้มมองผู้หญิงตรงหน้า คุ้น คุ้นมากจริงๆ
“น้าอยู่นี่มานานแล้วละ เกือบ20ปีแล้ว” ผู้หญิงคนข้างหน้าผู้ขึ้นพร้อมรอยยิ้ม
“คุณน้าได้กลับไทยบ้างไหมครับ”
“ไม่เลย น้าไม่เคยได้กลับหรอก ตอนนี้น้ามีครอบครัวที่นี้แล้ว”
มินพยักหน้าเข้าใจ และอีกฝ่ายก็เป็นฝ่ายพูดขึ้น
“ไม่รู้ทำไม น้าเห็นหน้าหนูแล้วอดคิดถึงใครบางคนที่อยู่ที่ไทยไม่ได้” แววตาของคุณน้าดูเศร้าลงเล็กน้อยแต่ก็ดูอบอุ่นเหมือนกัน
“มีอะไรเล่าให้ผมฟังได้นะครับ” มินถามขึ้น แม้ว่าใจนึงอย่างรู้ แต่ก็กลัวเสียมารยาท
การะเกดหันมามองเด็กหนุ่มตรงหน้าเต็มๆก่อนจะยิ้มให้อีกฝ่ายและเล่าเรื่องที่เขาคิดถึงให้อีกฝ่ายฟัง
“เมื่อก่อนน้าจนมาก ที่บ้านล้มละลาย อยู่ดีดีก็มีผู้ชายคนหนึ่งยื่นมือเข้ามาช่วยพร้อมยื่นข้อเสนอให้น้าอุ้มบุญลูกให้เขา เพราะเขาไม่สามารถมีลูกกับผู้หญิงได้ น้าเลยตัดสินใจยอมเพื่อช่วยครอบครัว และน้าก็อุ้มบุญให้กับเขาสองรอบเป็นเด็กสองคน ลูกน้าสองคนนั้นก็คงอายุรุ่นราวครามเดียวกับหนู น้าก็เลยคิดถึง”
“แล้วน้ายังติดต่อกับเขาสองคนบ้างไหมครับ”
“ติดต่อบ้าง คุยกันบ้าง แต่หลังๆก็ไม่ค่อยได้คุยเลย เหมือนพ่อของเขาจะสั่งห้ามไม่ให้คุยกับน้ามั้ง” การะเกดพูดขึ้นด้วยเสียงเศร้า แม้ว่าเขาจะไม่ค่อยได้เลี้ยงดูทั้งสองคน แต่ทั้งสองคนก็คือลูกของเขาเหมือนกัน
“แต่ตอนนี้คุณน้าก็มีครอบครัวที่นี้นะคัรบ อย่าเศร้าไปเลย” มินพูดพร้อมบีบมือให้กำลังใจอีกฝ่าย
“ขอบคุณนะหนูที่นั่งฟังเรื่องไร้สาระของคนแก่”
“ยินดีครับ” มินยิ้มหวานให้อีกฝ่าย
อยู่ดีดีก็มีเสียงดังขัดขึ้นมา
“แม่ครับ มาตั้งแต่เมื่อไหร่” การะเกดหันไปมองเจอปีเตอร์ ลูกชายของเขาเดินเข้ามาตัวชุ่มเพราะเพิ่งเล่นบาสเสร็จ
“อ้าว” ปีเตอร์พูดขึ้นพร้อมหันไปมองผู้ชายตัวขาว หน้าเอเชียที่เผลอสบตากับเขาที่สนามบาส ผู้ชายที่กระชากใจเขาทำให้เขาเล่นบาสไม่ดีจนเพื่อนด่า เพรามัวแต่มองหาอีกฝ่ายว่าหายไปไหน
“ปีเตอร์นี่หนู เอ่อ ว่าแต่หนูชื่ออะไร ตายจริงนั่งคุยตั้งนานน้ายังไม่ถามชื่อเลย” การะเกดพูดขึ้นอย่างอายๆ
“ชื่อมินครับ” มินยิ้มให้ พร้อมมองเด็กหนุ่มตรงหน้าที่เขาเห็นที่สนามบาส
“ปีเตอร์นี่หนูมิน เป็นคนไทยเหมือนกับแม่”
ปีเตอร์ก้มหัวให้อีกฝ่ายก่อนจะมองอีกฝ่ายเต็มตา ใบหน้าเรียวหวาน ตากลมโตจนเขาอดที่จะหลงใหลไม่ได้ ริมฝีปากอิ่มสีสดที่เขาเห็นแล้วต้องกลืนน้ำลาย
“จ้องอะไรขนาดนั้นปีเตอร์ เสียมารยาท” การะเกดอดที่จะตีลูกไม่ได้
“อะ ขอโทษครับ สวัสดีครับคุณมิน”
“สวัสดีครับคุณปีเตอร์” มินมองลูกครึ่งหนุ่มหน้าหล่อที่ผสมผสานระหว่างความเป็นเอเชียและยุโรปได้อย่าลงตัว รูปร่างสูงใหญ่ เสื้อที่ชุ่มเหงื่อทำให้เขารับรู้ได้ถึงมัดกล้ามที่อยู่ภายใน
มินยกมือมองนาฬิกา ใกล้เวลาวุ้นและน้องซันกลับมาแล้วเขาจึงหันไปหาการะเกด
“มินขอตัวกลับก่อนนะครับคุณน้า ไว้โอกาสหน้าคุยกัน”
ปีเตอร์สะกิดผู้เป็นแม่แรงๆ จนการะเกดอดที่จะขำไม่ได้ เขามองออกว่าลูกชายของเขาสนใจอีกฝ่าย
“เอ่อ หนูมินจ้ะ น้าขอเบอร์ติดต่อได้มั้ย เผื่อว่างๆไปทานข้าวบ้านน้า”
“เอ่อ คือ...”
การะเกดเห็นมินอึกอักจึงพูดขึ้นต่อ
“น้ารู้สึกถูกชะตากับหนูนะ น้าขอเบอร์ได้มั้ย”
“ก็ได้ครับ” มินยิ้มกว้างตอบก่อนบอกเบอร์ติดต่อ เขาก็รู้สึกถูกชะตากับอีกฝ่ายแต่ก็อดกลัวไม่ได้ แต่ไม่เป็นไรหรอก ยังไงก็คนไทยด้วย
หลังจากมินเดินจากไป ปีเตอร์รีบเข้าไปกอดอ้อนแม่ทันที
“แม่ไม่ให้เบอร์หรอก” การะเกดพูดขึ้นกวนๆลูกชายของเขาที่ยู่ปากใส่เขาทันทีที่พูดจบ
___________________________________________________________________
มาต่อให้แล้วครับ หายไปสักพักเพราะติดสอบไฟนอล
เหลือสองตอนก็จบแล้ว มาช่วยลุ้นกันๆ
ตอนหน้าเรามาดูฝั่งครามกันบ้าง
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์นะครับ :L2: :กอด1:
https://www.facebook.com/Tanyapuech-1448764075422477/?ref=bookmarks
ฝากเพจด้วยครับ มีอะไรไปติชม พูดคุยกันได้
-
ตัวละครใหม่ แล้วก็ตกหลุมรักมินเรียบร้อย
-
สงสัยว่าการะเกดจะเป็นแม่ของครามกับคิม
ปีเตอร์เป็นลูกสามีใหม่
ขอเถอะค่ะ ยังไงก็ขออย่าให้มินต้องมาเกี่ยวข้องอะไรกับปีเตอร์เลย
เท่าที่เป็นอยู่ก็สุดจะกล้ำกลืนกันได้แล้ว
2 ท้อง ลูก 2 พ่อแถมยังเป็นพี่น้องกันอีก
ถึงแม้ว่ามินจะเป็นเหยื่อก็เถอะ
ที่จริงนะ เหมือนที่เราเคยว่าไว้ว่า
ถ้าหากว่าเห็นแก่เด็กจริงๆ
ที่คิมเป็นพ่อน้องซันไม่จำเป็นต้องพูดถึงด้วยซ้ำ
ในเมื่อมินเองก็ไม่เอาคิมอยู่แล้ว
ถ้าหากว่ามินยอมมองข้ามแล้วเริ่มใหม่กับคราม
ก้บอกไปเลยว่าเป็นลูกของครามไปเลย
ยังไงครามก็รักทั้งมินทั้งซันอยุ่แล้ว
เผลอๆรักมากกว่าคิมอีก เพราะเลี้ยงมาตั้งแต่เกิด
กลัวใจคนเขียนว่าจะให้มินลงเอยกับปีเตอร์
เห็นบรรยายถึงกล้ามถึงไรแล้ว
ถ้าเป็นตามนั้นก็หมดใจเลยค่ะ
ลูกชายแม่การะเกดน้องมินฟาดหมดเลย
-
ปีเตอร์โผล่มานี่ เรื่องมันต้องยุ่งอีรุงตุงนังอีกแน่เลย
เห้ออออออ คิมกับครามจะเจอแม่ตัวจริงละ
ทีนี้ มาม่าพะรุงพะรังแน่ค่าาา 555 มั้ง?
-
:mew1:
-
ดูเรื่องมันพะรุงตุงนังกันไปหมด เฮ้อ สงสารครามมากกว่า โดนปั่นหัวโดนใช้เป็นเครื่องมือของพ่ออีก ขาดความอบอุ่น ส่วนมินก็คิดแปลกๆ ลูกไม่มีพ่อไม่แย่กว่าเหรอ ทำไมไม่ขอให้คิมเป็นอาน้องซันเหมือนเดิม งงกับความคิดมินจริงๆ นิสัยยังกับผู้หญิง ไม่มีความเป็นผู้ชายเลยอ่ะ อีก2 ตอนจบแล้ว ขอบคุณนะคะ ที่แต่งได้ดีจนเราอินขนาดนี้
-
ไม่เอาเพิ่มแร้วเนาะ ปวดหัวคะนุงมิน
-
เสน่ห์แรงจังแค่สบตาก็ได้ใจปีเตอร์ไปซะล่ะ
มินเป็นสเป๊กลูกชายแม่การะเกดทุกคนเลย
น้องซันยังเด็ก ไม่รู้หรอกว่าพ่อที่แท้จริงเป็นใคร คิมต้องเสียสละอ่ะ
-
โลกกลม หรือพรหมลิขิต
-
อยากให้ครามลงเอยกับมิน :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ครามรักมินมาก ทำไมอ่ะ มิน ทำไมไม่ยอมรับยอมเปิดใจให้คราม :z3: :z3: :z3:
-
ครามรีบมาเร้วววว เด่วปีเตอร์ทำคะแนนแซงน้า
-
มินหนอมิน เสน่ห์แแรงตลอด กับปีเตอร์จะเป็นไงเนี่ย :serius2:
-
ตัวละครใหม่!?
-
:pig4: นะคะ
จะลงเอยกับใครก้แล้วแต่คนเขียนเลยยยย 55555
ส่วนตัวเราไม่เชียร์ใครเลยอะ ปวดหัว ทั้งคิมและครามเข้าใจว่ามีความรักมาปนด้วยแน่นอน แต่ก็ยังอดรู้สึกไม่ได้ ว่าเห็นมินเป็นแค่หมากในเกม ไม่ว่ามินง้องแง้งนะ คือจะชายจะหญิง ถ้าเจอเรื่องซับซ้อนขนาดนี้ การที่จะสติแตกหนีปัญหานี่ มีโอกาสเป็นไปได้สูง
การมาอยู่กับเพื่อน โอเคสำหรับบางคนมองว่าหนีปัญหา แต่เราว่าถอยมาเริ่มต้นใหม่ บางครั้งก็เป็นอะไรที่ถูกต้องแล้วนะ
ปีเตอร์หรอ ถ้าดีจริงๆก็เชียร์นะ (ความจริงเชียร์แหละ 55555)
เพราะไม่ได้รับรู้ถึงเกม แล้วก็ไม่ได้เห็นมินเป็นแค่ตัวหมาก คือถ้าเริ่มใหม่ได้ ก็อยากให้มินเจอคนดีๆค่ะ
ความจริงคือ ครามกับคิมแม่ง ปวดหัวอะ แค่คิดก้ปวดหัวแทน
:katai4: :katai4:
-
ไม่มีใครหนีความจริง หนีใจ ตัวเองได้หรอกนะ มิน ต่อให้มินเริ่มต้นใหม่กับใคร แต่ใจของมินก็รู้ว่าอะไรเป็นอะไร แล้วทำไมไม่ปล่อยวางทำตามหัวใจตัวเองล่ะ มินรักคราม ยังไงเรื่องน้องซันไม่น่าจะเป็นปัญหา ถ้าคิมรักมินและลูกก็ควรจะยอมรับฐานะอา ไม่ใช่ไม่สงสารคิมนะ แต่อย่างที่บอกไปก่อนหน้าว่า คิมไม่คิดจะสู้เพื่อความรักของตัวเองเลย รักมินแต่ปล่อยให้เกิดเรื่องบานปลาย ทำไมไม่จีบมินตั้งแต่แรก หรือ ขัดขวางสิ่งที่พ่อให้ครามทำ นี่แหละที่เราไม่เข้าข้างคิม กับครามก็ใช่ว่าจะดี แต่ครามทำเพราะพ่อสั่ง และไม่ได้รักมินในตอนแรกจึงทำได้ แต่พอได้เป็นผัวเมียกัน และมินตั้งท้อง ครามก็ดีใจและอยากมีครอบครัวที่อบอุ่นอย่างที่อยากได้ และ ครามยังปกป้องมินจนวินาทีสุดท้าย เราว่าครามช้ำใจและเจ็บปวดว่าคิมเยอะ เพราะคิดว่าลูกตัวเองตายแล้ว ปล่อยทุกสิ่งให้เป็นไปตามธรรมชาติและโชคชะตาดีกว่า ความจริงเราพูดได้ แต่ขอให้พูดเมื่อตอนที่พร้อม เชียร์คราม :katai2-1: และคิดเหมือนหลายเม้นท์ การะเกดต้องเป็นแม่ครามกับคิมแน่นอน ส่วนปีเตอร์เป็นน้องต่างพ่อ แหม่ มินนี่สเปค สามพี่น้องนี่จริงๆ ครามรีบมาเถอะ มารับลูกรับเมียกลับไป :katai3:
-
ไรเตอร์อย่าหายสิ มาต่อเถอะนะๆๆๆ อยากรู้บทสรุปแล้ว อยากรู้ว่าครามจะทำยังไงต่อ :mew2: นี่เราติดเรื่องนี้มากลงทุนสมัครเพื่อมาเม้นให้เลยนะเนี่ย 555
-
ชอบพี่คนเขียนคนนี้มาก อยากเม้นมานานเเละเเต่ไม่มีโอกาส วันนี้มาเม้นบอกเลยชอบตั้งเเต่เรื่อง วังสวาทเเล้วเเบบอ่านไม่ถึงวันจบเเต่งได้อารมณ์มากก โดยเฉพาะเรื่อง พี่ครับได้ซักครั้งผมจะตั้งใจเรียน หืมเเบบ โอ้ยชอบค่ะ ไม่รู้จะว่าอย่างไรเลยตามมาอ่านเรื่องนี้จนทันเเล้วค่า อิอิ ติดใจในฝีมือการเเต่งมาก คนเเต่งสู้ๆนะค่ะ จะตามอ่านตลอดไป อิอิ ชอบทุกเรื่องที่เเต่งมาเลย :-[รักคนเเต่ง รักนิยายเรื่องนี้^^ รอคร้าๆๆๆ
-
ก็ยังเชียร์ครามต่อไป :mc4:
-
ไม่เอาปีเตอร์อีกคนนะคะ
-
:o12: :katai1:
-
เชียร์พี่ครามค่ะ ไม่เอาปีเตอร์นะ สงสารมินกับลูกๆ
:serius2:
-
ข่ม ขืน ฝืน รัก
ตอนที่34
“พี่ตั้งใจให้เรื่องมันจบแบบนี้จริงๆเหรอพี่” คิมถามขึ้นพร้อมหันมองพี่ชายที่กำพวงมาลัยรถแน่น
ครามได้แต่นิ่งเงียบมองถนนไม่ตอบผู้เป็นน้องชาย เขาไม่ได้สนใจท้องถนนข้างหน้า แต่จิตใจเขาไม่อยู่กับเนื้อกับตัว มินหนีเขาไปแล้ว ไปแล้วจริงๆ
“ให้ลูกน้องพ่อสืบ ไม่นานเราก็จะรู้ว่ามินหนีไปอยู่ที่ไหน” คิมพูดต่อ
“ไม่ต้อง!” ครามพูดเสียงเข้ม
“ทำไมละพี่ พี่จะปล่อยมินไปจริงๆเหรอทั้งๆที่พี่รักมินขนาดนั้น”
คิมหันไปมองผู้เป็นพี่ชายที่มีแววตาปวดร้าวอย่างเห็นได้ชัด เพราะเขารู้ว่าพี่ครามรักมินขนาดไหน เขาเลยยอมที่จะออกมา ยอมตัดใจจากมิน
“พี่เคารพการตัดสินใจของมิน” ครามตอบแค่นั้นไม่พูดอะไรต่อ คิมได้แต่ถอนหายใจและมองพี่ชายอย่างห่วงใย
ตั้งแต่วันที่ครามและคิมรู้ว่ามินได้หนีไปอยู่ต่างประเทศแล้วครามเอาแต่ทำงานหนัก รับโปรเจ็คทุกอย่าง พยายามทำตัวไม่ให้ตัวเองว่าง ทำให้ตัวเองไม่คิดมาก
“พักก่อนไหมลูก” อาคมทักลูกชายคนโตที่เอาแต่ก้มหน้าอ่านเอกสารตรงหน้า
“อะ พ่อ เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ” ครามเงยหน้าจากเอกสารตรงหน้า
“เข้ามาสักพักแล้ว แต่เราไม่สนใจพ่อสักนิด”
“ขอโทษครับ” ครามก้มหัวให้ผู้เป็นพ่อ
“ไม่เป็นไรหรอก แต่พ่ออยากให้ครามพัก” อาคมนั่งบนเก้าอี้ตรงข้าม จ้องหน้าลูกชาย ครามดูโทรมไปเยอะ แววตาดูอ่อนล้าและเหนื่อยล้า เขาเป็นห่วงว่าถ้ายังหักโหมแบบนี้อาจจะไม่สบายเอาได้
“พักไม่ได้หรอกครับ โปรเจ็คนี้เป็นโปรเจ็คใหญ่ ผมอยากให้ออกมาดีที่สุด”
“พ่อจะมาดูแลต่อเอง ครามพักเถอะ” อาคมพูดจบเห็นว่าครามยังไม่ตอบรับอะไรเลยพูดต่อพร้อมยื่นบางอย่างไปตรงหน้าคราม
“ไปเที่ยวอังกฤษไหม”
ครามมองผู้เป็นพ่ออย่างสงสัย ก่อนจะก้มลงมองสิ่งที่พ่อยื่นมาให้
เป็นรูปของมินในอังกฤษกำลังอุ้มน้องซัน
“ตอนนี้มินอยู่ที่อังกฤษ อยู่กับเพื่อนที่ทำร้านอาหารอยู่ที่นั้น”
“ครับ” ครามตอบรับไม่พูดอะไรต่อ ได้แต่ก้มลงมองมินในรูป มินดูอวบอิ่มมีน้ำมีนวลขึ้นอย่างเห็นได้ชัด แค่เห็นรูปก็รู้สึกคิดถึง คิดถึงเหลือเกิน
“ไปทำตามหัวใจตัวเองเถอะ พ่อจะไม่ขัดอะไรแล้ว ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าความสุขของลูกหรอก” อาคมยิ้มให้คราม เขาทำลายความสุขมามากพอแล้ว ถ้าเขาจะทำให้ลูกชายมีความสุขได้ เขาจะทำทุกอย่าง ทนแทนที่ผ่านมา
“ไม่ดีกว่าครับ” ครามได้แต่ยิ้มแห้งๆให้ผู้เป็นพ่อ
“ทำไมละ เรารักมินไม่ใช่เหรอ”
“ผมเคยก้มลงอ้อนวอนเขาแล้ว แต่เขาก็ใจแข็งที่จะไป ผมรู้จักมินดีครับพ่อ มินเป็นคนใจแข็ง ยิ่งผมตื้อเขาเท่าไหร่ วิ่งเข้าหาเขาเท่าไหร่เขาก็จะยิ่งวิ่งหนีจากผม ตอนนี้ผมทำได้แค่รอ รอให้เขากลับมา กลับมาเห็นว่าผมยังรอเขาเสมอ ผมยังรักเขาไม่เปลี่ยนแปลง”
แววตามุ่งมั่นของครามทำเอาอาคมอิจฉา อิจฉามินที่ได้เจอคนที่รักอีกฝ่ายได้มากขชนาดนี้
“แล้วถ้ามินกลับมาพร้อมใครสักคนข้างๆเขาละ”
ครามยิ้มตอบแต่แววตากลับสลดลงอย่างเห็นได้ชัด
“ผมก็จะยอมรับความจริง มันจะทำให้ผมรู้ว่าความผูกพันมันซื้อความรักไม่ได้ ผมก็จะหยุดรอ”
อาคมยิ้มให้ลูกชายอย่างจริงใจ ครามไม่แตกต่างจากเขาสักนิดในเรื่องความรัก มุ่งมั่น รักเดียวใจเดียว แต่เขาไม่อยากให้ครามต้องพบจุดจบที่ไม่ดีเหมือนเขาเลย
“ถึงครามจะทำแบบนั้นก็เอาเถอะ แต่พ่อจะบอกอะไรอีกสักอย่าง ตอนนี้มินกำลังท้อง”
คำพูดของอาคาทำเอาครามตาโต
“มินท้อง! ท้องกับใคร!”
“พ่อก็ไม่รู้หรอก เขาอาจจะท้องกับคนอื่น หรืออาจจะท้องกับแก” อาคมพูดจบครามขมวดคิ้วทันที
“ท้องกับผม มินแท้งไปแล้วไม่ใช่เหรอ”
“มินอาจจะโกหกก็ได้”
ครามรู้สึกตื่นขึ้นทันที เขารู้สึกมีกำลังใจอะไรบางอย่าง แววตาของครามดูมีความหวังจนอาคมรู้สึกได้ อาคมเลยพูดต่อ
“แบบนี้แกจะวางงานลงแล้วไปอังกฤษได้หรือยัง”
“งั้นต้องรบกวนพ่อด้วยครับ” ครามตอบด้วยรอยยิ้มกว้าง อาจจะเป็นรอยยิ้มในรอบหลายเดือนของเขา
“มินแกจะไปไหน” วุ้นถามขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนกำลังเก็บเสื้อผ้าลงในกระเป๋า
มินหันไปมองวุ้นก่อนจะตอบพร้อมรอยยิ้ม
“กลับไทย”
“อะไรนะ กลับไทย!!” วุ้นพูดเสียงดังอย่างตกใจ หลายเดือนมานี่เขาเห็นอีกฝ่ายดูเหงาหงอยและเหม่อบ่อย แต่ไม่คิดว่าจอยู่ดีดีจะกลับไทยกะทันหัน
มินได้แต่พยักหน้าไม่ตอบอะไร นพเดินเข้ามาในห้องแล้วพูดขึ้นติดตลก
“ให้มันกลับไทยนะดีแล้ว หลายเดือนมานี่ฉันเห็นมันเหงาหงอยแล้วรำคาญลูกกะตา”
“จะได้ไม่อยู่เป็นภาระแกละสิ” มินหันไปกัดเพื่อนพร้อมรอยยิ้ม
“จ้า แหม๋ อยากจะรู้จริงๆอะไรดลใจให้แกอยากกลับไทย ทัง้ๆที่พวกฉันกล่มแกจนขี้เกียจกล่อมแล้วก็ไม่คิดจะกลับ”
มินยิ้มหวานพร้อมลูบท้องตัวเองเบาๆ
“ลูกในท้องมั้ง”
“ฮ่าๆๆๆๆ!!!!” วุ้นและนพระเบิดเสียงหัวเราะออกมา สมกับเป็นมินที่รู้จักกันมานานหน่อย มินเป็นคนเด็ดเดี่ยว อยากทำอะไรก็ทำเลย การที่มันทำแบบนี้สมกับเป็นมันจริงๆ
มินมองท้องฟ้าริมหน้าต่าง แล้วยิ้มออกมา ยิ้มให้กับความบ้าของตัวเอง ตลอดหลายเดือนที่ผ่านมาเขาคิดจะหนีจากอีกฝ่าย แต่ตอนนี้เขากลับคิดจะกลับไปหาอีกฝ่ายด้วยตัวเอง อาจจะเพราะเวลาและอะไรหลายๆอย่างทำให้เขารู้ว่าเขารักครามมากแค่ไหน อีกฝ่ายดีกับเขาแค่ไหน เขาไม่อยากจะต้องเสียคนดีดีแบบครามไปอีกแล้ว
ส่วนเรื่องน้องซันเขาก็เลิกกังวล อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดขึ้นในอนาคต ตอนนี้เขาขอมีความสุขกับปัจจุบันก่อน
“แม่ขอเห็นแก่ตัวหน่อยนะลูก” มินพูดพร้อมลูบหัวน้องซันที่หลับปุ๋ยอยู่ข้างๆ
ครามก้มลงมองตั๋วเครื่องบินในมือแล้วอดที่จะตื่นเต้นไม่ได้ มินยังท้อง ท้องลูกของเขา ครั้งนี้ต่อให้มินจะไล่เขายังไงเขาก็ไม่กลับ เขายอมคุกเข้าตรงหน้าเพื่อให้มินกลับไทยกับเขา กลับมาเป็นครอบครัวเหมือนเดิม
ครามนั่งรอเวลาเช็คอิน ในขณะที่เขากำลังจะเดินเข้าไปนั้น เขาเหลือบเห็นใครบางคนเดินผ่าน หน้าตาคล้ายมินมาก
“บ้าจริง ตาฝาดแน่ๆ” ครามส่ายหัวไปมาพร้อมเดินต่อ
แต่ไม่ทันที่เขาจะเดินถึงเคาเตอร์ก็โดนสะกิดซะก่อน
“นี่ๆนาย”
ครามหันมามองคนที่สะกิดแล้วต้องตาโต
“มิน!!”
“จะเรียกเสียงดังทำไม จำฉันไม่ได้รึไง”
ครามกำลังอึ้งพูดอะไรไม่ถูก มินเห็นท่าทีของอีกฝ่ายแล้วอดยิ้มไม่ได้
“แอ๊ แอ๊” น้องซันดิ้นจะให้ครามอุ้มเมื่อเห็นคราม
“แล้วนี่จะไปไหนเหรอ” มินถามขึ้นเมื่อเห็นตั๋วของอีกฝ่าย
“ไป เอ่อ อังกฤษ” ครามตอบตะกุกตะกัก ตอนนี้หัวใจเขาเต้นรัว และดีใจอย่างบอกไม่ถูก
“ไปทำไม” มินขมวดคิ้วมองอีกฝ่าย เกือบคลาดกันแล้วไหมละ ดีนะที่น้องซันร้องขึ้นไม่งั้นเขาคงไม่เห็นอีกฝ่ายแน่ๆ
“ไปหามิน” ครามตอบเสียงหนักแน่นด้วยรอยยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่ทำให้มินต้องยิ้มตาม
“งั้นคงไม่ต้องไปแล้วละ อยู่นี่แล้วไง”
มินพูดจบครามกอดอีกฝ่ายแน่น มินได้แต่กอดตอบอีกฝ่าย
“แอ๊ แอ๊” น้องซันร้องขึ้นเมื่อตัวเองโดนรัดจนอึดอัด
จบบริบูรณ์
________________________________________________________________________________________
จบแล้ว เย้ ฮ่าๆ ทิ้งช่วงไปนานพอสมควรเพราะคนเขียนไม่มีเวลาจะเขียนเลย ขอโทษด้วยครับ
ตอนจบไม่ได้ได้รวบรัดนะครับ ตั้งใจให้จบแบบนี้อยู่แล้ว เพราะโทนเรื่องมันดราม่าอยู่แล้ว ไม่อยากจบให้หวานไป กลัวขัดๆ ฮ่าๆ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและติดตามมาตลอด เรื่องนี้หนักพอสมควรเลยและก็ทำได้
แอบใจหายเล็กๆแต่ไปเจอกันเรื่องใหม่ คนละแนวเลย เรื่องนั้นโรแมนติกคอมเมดี้น่ารักๆ พักบ้างดราม่าติดๆมาหลายเรื่อง ฮ่าๆ
สุดท้ายขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ :กอด1: :pig4:
-
ยินดีด้วยค่ะที่จบไปอีกเรื่อง
อยุ่ใกล้ๆกันจะส่งขนมไปให้ฉลอง
ลุ้นมาตลอดเลยตั้งแต่เริ่มเรื่องจนจบ
เนื้อเรื่องอาจจะมีบางจุดที่เราติดใจ
แต่โดยรวมสนุกมากค่ะ
แม้ว่าส่วนตัวไม่ชอบที่พระเอกหักหาญน้ำใจนายเอก
แต่จบดีก็โอเคค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
-
:hao5:
จบซะแล้ว ในที่สุดมินก็เลือกที่จะกลับมาหาพี่คราม
ขอให้มีความสุขมากๆนะ
ขอบคุณไรท์เตอร์ที่แต่งเรื่องสนุกๆมาให้อ่านนะคะ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
จบแล้ว รออ่านสมใจอยากล่ะคับ จบสวยด้วย แต่สั้นไปหน่อยคับ ชอบฉากจบนะคับ กอดกัน
-
จบแล้ววววววว ดราม่าเรื่องแรกที่อ่านแล้วแว๊บไปทำใจก่อนกลับมาอ่านต่อ :hao5:
ดีใจด้วยนะครามมมมมมมมม :mc4:
-
ห้วนไปอ่ะ
-
ในที่สุดก็จบซักที อ่านเรื่องนี้ก็อินมากจนรู้สึกอึดอัดจนเกือนจะเลิกอ่านไปแล้ว แต่สุดท้ายก็มาอ่านจนจบ ดีใจที่มาอ่านจนจบ เพราะไม่งั้นคงติดใจไปอีกนาน
-
ชอบฉากจบมากๆค่ะ เรื่องนี้อ่านแล้วหน่วงๆ มาตลอด แต่พอถึงตอนจบ เป็นอะไรที่ทำให้ยิ้มได้ ตรงกับใจมากๆค่ะ ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคะ
-
จบแล้ว~ ขอบคุณนะคะสนุกมากๆเลย
-
แอ๊ แอ๊...
.
.
.
จบบริบูรณ์
.
.
.
ห้ะ!!!? จริงดิ!?
-
ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายสนุกๆ
-
จบแฮปปี้แล้ว เย้ๆ
อยากให้มีตอนพิเศษเรื่องหลังจากนี้จังเลยค่า
-
จบแล้วววว ขอบคุณมากค่า รอตอนพิเศษนะคะ
//แอบนึกว่าคุณการะเกดกับปีเตอร์จะมีบทมากกว่านี้
จบน่ารักมากค่ะ :katai2-1:
-
ห๊ะ!!!!!!!
จบ.....................
จริงดิ
ยังมึนๆอยู่เลย
แต่ก็ยอมรับขอรับ
ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ
-
จะเป็นไปได้ไหมถ้าอยากเห็นอาคมมีคู่บ้าง และท้องอีกครั้ง
-
ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ :)
-
ห๊าาาา...อะไร ยังไงกันหน๊อออ
ต้นๆเรื่องนี่มีแต่ปมรัวๆๆๆ
ทำไมตอนจบนี่จบดื้อๆเลยล่ะค๊าาาา ฮืออออ ขัดใจเจ้นัก
:katai1:
-
ขอบคุณมากๆเลยครับ ผมรักเรื่องนี้
-
:pig4: ขอบคุณนะคะ :L1:
-
จบแล้วจริงดิ เฮ้ย บ้า อะไรแบบนั้น :a5: o22 :katai4:
-
จบดี
มีความสุข
เย่ๆๆๆ
-
:pig4: จบเเล้ว กอดกันๆ :กอด1:
-
ผู้แต่งเขียนเนื้อเรื่องเปิดมาดีมาก คือมีที่มาที่ไปทำไมถึงเกิดเหตุการณ์ต่างๆขึ้น อ่านไปเรื่อยๆก็กระจ่างละ
ชอบเนื้อเรื่องที่เขียนถึงการแก้แค้นมาก คือทำออกมาดีค่ะ นายเอกร้ายได้ใจไม่หน่อมแน้มนุ่มนิ่มให้รกลูกตา 555
แต่แอบเสียดายตอนจบตัดจบเร็วไปนิดนึง จินตนาการต่อยากมากเลย 555
แต่ชอบค่ะ ขอบคุณที่แต่งมาให้อ่านน้า สู้ๆค่ะเป็นกำลังใจให้รวมถึงเรื่องต่อๆไปของผู้แต่งด้วยจ้าา
:katai2-1:
-
ชอบเรื่องนี้มาก สนุก น่าติดตาม ปมค่อยๆคลายออก นายเอกฉลาดและเข้มแข็งมาก ขนาดโดนทำขนาดนี้ แต่ยังอดทน ฉลาดอ่ะ ที่แรกๆจะปั่นหัวพระเอก กะน้องพระเอก ให้ทะเลาะ เพื่อแก้แค้นที่ถูกข่มขืน รู้สึกว่านายเริ่ดมาก ชนะเลิศ อ่านแล้วรักนายเอกมาก
สุดท้ายขอบคุณทีีมีเรื่องดีๆให้อ่าน
จะมีตอนพิเศษไหม อยากให้มี อิอิ
-
จบห้วนเนาะ
ดีใจกับมินและพี่ครามด้วย :mew1:
-
เนื้อเรื่องปมเยอะดี สนุกน่าติดตาม แต่คำผิดทำเอางง เหมือนกัน ชื่อตัวละครผิดบ่อยๆ ตอนจบห้วนไปหน่อยนะคะ เหมือนมันยังต่อได้อีกหน่อย ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะนะ :L1: :3123: :L2:
-
จบตัดอารมณ์หน่วงมาก ดราม่าหนักกน่วงรุนแรงมากมาย
ขอบคุณสำหรับนิยายจ้า ><
-
เง้อออ จบแล้ว เอาเถอะค่ะ จบเถอะะะะ สงสารทุกคนนนน ฮือๆๆๆๆๆ จบซะทีนะทุกคน ขอให้ต่อจากนี้ไปมีแต่เรื่องดีๆ ขอให้สองคนที่เกิดมา ไม่ทำตามพวกพ่อน้าาาา
-
จบแล้ววว ห้วนไปนิดแต่แฮปปี้ มีความสุขทั้งหมด น่าจะมีตอนพิเศษนะคะ
-
จบแล้วเหรอ เร็วมากเลยนะ อยากให้มีต่อจัง
-
มาอ่านรวดเดียวเลย
สงสารคิมอยู่เหมือนกัน แต่ก่อนหน้านั้นทำกับเขาไว้มากจริงๆ
มินใจแข็งมากก นี่ถ้าเป็นคนอื่นเจออะไรแบบนี้อาจจะสติแตกไปนานละ
ดีใจที่จบแฮปปี้555
-
ครามมีความสุขซะที
ได้สร้างครอบครัวที่อบอุ่นแล้ว
-
เชียร์ครามตั้งแต่ต้นจนจบ ยังลุ้นว่าจะลงเอยกับครามมั้ยเลย
สนุกมากเลยค่ะ อนาคตช่างมันเถอะ ขอแค่ตอนนี้ได้อยู่กับคนที่รักก็พอ
-
ขอทำสารบัญให้นะ :hao3:
บทนำ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45467.msg2958608#msg2958608) • ตอนที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45467.msg2958613#msg2958613) • ตอนที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45467.msg2959567#msg2959567) • ตอนที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45467.msg2965911#msg2965911) • ตอนที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45467.msg2968162#msg2968162)
ตอนที่ 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45467.msg2970305#msg2970305) • ตอนที่ 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45467.msg2972495#msg2972495) • ตอนที่ 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45467.msg2976155#msg2976155) • ตอนที่ 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45467.msg2982250#msg2982250) • ตอนที่ 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45467.msg2983952#msg2983952)
ตอนที่ 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45467.msg2988147#msg2988147) • ตอนที่ 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45467.msg2993648#msg2993648) • ตอนที่ 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45467.msg2998783#msg2998783) • ตอนที่ 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45467.msg3003277#msg3003277) • ตอนที่ 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45467.msg3009120#msg3009120)
ตอนที่ 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45467.msg3012326#msg3012326) • ตอนที่ 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45467.msg3014321#msg3014321) • ตอนที่ 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45467.msg3017802#msg3017802) • ตอนที่ 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45467.msg3029039#msg3029039) • ตอนที่ 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45467.msg3033481#msg3033481)
ตอนที่ 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45467.msg3037971#msg3037971) • ตอนที่ 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45467.msg3040115#msg3040115) • ตอนที่ 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45467.msg3044723#msg3044723) • ตอนที่ 23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45467.msg3048762#msg3048762) • ตอนที่ 24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45467.msg3049835#msg3049835)
ตอนที่ 25 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45467.msg3051054#msg3051054) • ตอนที่ 26 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45467.msg3052317#msg3052317) • ตอนที่ 27 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45467.msg3058320#msg3058320) • ตอนที่ 28 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45467.msg3073563#msg3073563) • ตอนที่ 29 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45467.msg3216652#msg3216652)
ตอนที่ 30 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45467.msg3224520#msg3224520) • ตอนที่ 31 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45467.msg3227724#msg3227724) • ตอนที่ 32 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45467.msg3236188#msg3236188) • ตอนที่ 33 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45467.msg3248846#msg3248846) • ตอนที่ 34 (จบ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45467.msg3287105#msg3287105)
-
ในที่สุดก้ลงเอยด้วยดี คิดว่าจะจบเศร้าซะแล้ว :mew6:
-
มันจบแบบตัดๆไปนิดนะ แต่ก็ซึ้ง
-
เพิ่งตามมาอ่านค่ะ ช่วงชิงไหวชิงพริบแก้แค้นกันระหว่างอาคมกับมินลุ้นสนุกดีค่ะ คิดตามว่าเค้าจะแก้เกมส์กันยังไง
จบเร็วไปนิด แต่ก้อโอเคน้ามินตัดสินใจกลับเมืองไทยแล้วก้อคิดว่าทุกอย่างคงจะดีขึ้นค่ะ
ขอบคุณค่ะ
-
:mew3: ขอบคุณค่ะ
-
สนุกมากเลย ลุ้นกันตั้งแต่ตอนแรกๆ เลย
-
เป็นนิยายที่ใช้พลังในการอ่านเยอะมากจริงๆ สนุกครับ ตื่นเต้น หน้าติดตามตลอดจนกว่าจะจบ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
ตอนแรกนึกว่าจะ 3P ซะแล้ว Mpreg นี่พอรับได้เพราะเห็นหัวข้อเรื่องแล้ว แต่ถ้า 3P นี่รับไม่ได้จริงๆ 555 :katai4: :katai4: :katai4:
-
ดุเดือดจริงๆ ทุกคนเลย แร๊งงง :katai5:
-
จบแล้ววว
ตอนแรกคิดอยู่นานว่าจะอ่านเรื่องนี้ดีมั้ย ดูจากชื่อเรื่องต้องแนว s&m แน่ๆเลย 55555
แต่พอตัดสินใจอ่านแล้วไม่ผิดหวังจริงๆค่ะ สนุกมากกกกกก แซ่บเวอร์จริงๆ
ชอบมินมากๆเลย ถึงจะรู้สึกว่าทุกคนน่าสงสารแต่เราคิดว่ามินน่าสงสารสุดเพราะโดนทุกอย่างรุมเร้าทั้งๆที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรเลย
ชอบตรงที่จบได้สวยงาม ไม่เศร้า และพระเอกเป็นคนที่คาดไว้หลังจากลุ้นอยู่นานระหว่างครามกับคิม
ครามทำให้เราเห็นว่าเขารักมินจริงๆ คิมก็น่าสงสารนะที่แอบรักมาตลอดแต่ยังไงเราก็แอบรู้สึกว่าครามรักมินมากกว่า
ส่วนเรื่องรุ่นพ่อ พ่อของมินก็ได้รับกรรมตามที่ก่อไว้
เนื้อเรื่องค่อนข้างสมเหตุสมผลดีค่ะ แต่มีข้อติเรื่องคำผิดซึ่งมีค่อนข้างเยอะอยู่ โดยเฉพาะชื่อตัวละครที่เขียนสลับกันบ่อยๆ
แต่สุดท้ายนี้ อยากบอกว่าชอบเรื่องนี้มากจริงๆค่ะ อ่านแล้วลุ้นไปทุกตอนเลย
อยากให้มีตอนพิเศษสักหน่อย อยากอ่านฉากหวานของครามกะมินงื้ออออออ :ling1:
-
:pig4:
-
เอ๊ยยย นี่จบจริงๆ เหรอ!!!
จบเอาง่ายๆ แบบนี้เนี่ยนะ!?
-
จบสั้นจังเลย
แต่ก็โอเคนะ
เรื่องดราม่าให้จบหวานเลี่ยนก็ยังไงๆอยู่
ขอบคุณที่แต่งมาลงจนจบจ้า
-
อ่านแล้วเรารู้สึกหน่วงมาก สงสารคิม แต่มินก็น่าสงสาร
สุดท้ายมินครามคือสุดยอดอะ ครามนี่เป็นคนดีอะ เราว่าอยู่ด้วยกันแล้วเกิดเป็นความรัก
ลูกคนแรกไม่น่าเป็นของคิมเลย :ling1:
-
อ่านรวดเดียวจบ เป็นเรื่องที่เเบบ ลุ้นจนตอนสุดท้ายจริง ๆ ดีใจที่สุดท้ายพระเอกเป็นคราม เกือบจะผิดหวังกลัวว่าคนดีๆจะได้เป็นเเค่พระรองซะเเล้ว
ปอลอ ตอนจบสั้นไป ขอตอนพิเศษเพิ่มอีกสักตอนสองตอนน่ะค่ะคนเขียน :mew2: :mew2:
-
อ่านไปเครียดไป ทั้งลุ้นทั้งเกลียด อ่านแล้วเครียด โอโห้ คนเราจะเกลียดใครจนทำเรื่องร้ายๆได้หลายเรื่องนี่ไม่เหนื่อยบ้างหรอ :fire:
-
อ่านแบบรวดเดียวจบ. เนื้อหาเข้มข้นมากจริงๆ. มีหลากมุมมอง. หลากตัวละคร. กระทำผิดทุกตัวต่างสาเหตุ. ต่างเหตุผล. แต่ที่สรุปคือความแค้น. ความรู้สึกผิดจากจิตสำนึกที่แท้จริง. เพราะถ้าไม่มีสาเหตุแบบนี้เนื้อเรื่องคงเกิดไม่ได้. ทำให้เกิดอรรถรสในการอ่าน. สนุกมาก. ลุ้น. ติดตาม. ในที่สุดก้อจบได้ในแบบไม่ทำร้ายคนอ่าน. เหมาะกับคำว่า. ข่ม. ขีน. ฝืน. ใจ. ที่สุดแล้วค่ะ. ขอบคุณคุณนักเขียนมากค่ะ. เป็นกำลังใจให้ต่อไปค่ะ
-
:hao7: :katai5:สนุกกก
-
น่ารักมากตอนจบๆ
แต่อยากอ่านอีกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
จริงๆแล้วอาคมก็ไม่ได้ดีไปซะหมด แต่เป็นคนร้ายลึกสินะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
แอ๊ แอ๊ :hao4:
^
^
จบแบบมึนๆ555
ความคิดส่วนตัว จุดเริ่มต้นความแค้นของอาคม คือพ่อของทั้ง2ตระกูลที่ให้ลูกชายหมั่นและจะแต่งงานกันโดยที่ไม่คิดถึงความรู้สึกของลูกถึงอาคมจะรักแต่ก็รักแค่ฝ่ายเดียวต่อให้แต่งงานกันไปก็ไม่มีความสุข เป็นการจับคู่เพื่อให้ธุระกิจเจริญก้าวหน้า ถ้าจะให้เปรียบก็คือใช้ลูกเป็นเครื่องมือมันก็ไม่ผิดนักหรอก
-
สนุกมากกกกก ชอบมากเลยค่ะ อ่านรวดเดียวเลย
แต่รุ้สึกว่าตอนจบห้วนๆไปหน่อยน้า
-
คืออ่านแล้วหยุดอ่านไม่ได้อ่ะ เนื้อเรื่องดีมากจริงๆ
-
คืออ่านแล้วหยุดอ่านไม่ได้อ่ะ เนื้อเรื่องดีมากจริงๆ
-
อ่านจบแล้ว อยากตะโกนดังๆสามบ้านแปดบ้านว่า "ดีใจโว้ย ครามเป็นพระเอก! วู้ววๆๆๆๆๆๆ" #ทีมครามมิน
ปล. ขอ (+1) ให้กับจังหวะที่มินพูดว่า "แปลว่าอาคมเคยเป็นอ้อยมาก่อน!?" นิยายดราม่าก็แอบฮาได้เนอะ 555
-
พึ่งเข้ามาอ่านตอนจบเนี่ย
แอบอยากให้ดราม่า 55 จิต
-
อยากให้มีตอนพิเศษจัง มีเถอะน้าาาาๆๆๆๆๆๆๆ นะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :katai2-1: สนุกมากเรื่องนี้ น่าติดตามตลอดทั้งเรื่องมันส์ตอนมินปะทะกับอาคม :z6: 5555 งี้แหละ แม่ผัว เอ้ย! พ่อผัว กับ ลูกสะใภ้ คริคริ แต่สุดท้ายก็จบกันด้วยดี เชียร์ครามตลอดทั้งเรื่อง :mc4: แต่ก็สงสารคิมด้วย :hao5: ตอนที่มินกับครามจึ้กๆกันนี่ฟินสุดๆ :jul1: :heaven ลอยขึ้นสวรรค์
เลยละ เอิ๊กๆ อยากให้ครามปั้มลูกกับมินเยอะๆ :oo1: วรั้ยยยยยยย ฟินนนนนน :impress2: (แลดูหื่น555) จะได้มีลูกเต็มบ้าน
มีความสุขกับชีวิตครอบครัว ครามกับมินและลูกๆ อ๊ากก ฟินนนนน เขินนนนนนนนน!!! :o8: :-[ ฮ้าาาาาา :laugh: อยากให้มีตอนพิเศษจริงๆนะ :katai4: :katai5:
สุดท้ายท้ายสุด รักครามกับมินมากๆ ....ข่มขืนฝืนรัก #ครามมิน :กอด1:
-
สนุกค่ะเนื้อเรื่องเร็วดีไม่อืดอาด แถมปมเทาๆของทุกคนนี่มันส์มากเหมือนดูละครเรื่องหนึ่งเลย o13
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ดีงามอีกแล้วนักเขียนคนนี้ ยอมใจกับความบ้าบิ่นของตัวร้ายของคุณทุกตัวเลยอะ เราเห็นสมควรมากกกกกก ที่พระเอกคือคราม ถึงตอนแรกเราจะเชียร์คิมเพราะนางรักมินจริงจัง แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมาครามอยู่กับมินมาโดยตลอด ค่อยๆรักกันไปเรื่อยๆ คิดตั้งแต่ตอนแนะนำตัวละ (นี่มันไดอะลอกพระเอกนางเอกชัดๆ) แถมบทอัศจรรย์ก็มาเต็มกันขนาดนั้นจะไม่ใช่พระเอกได้ไง 55 ขอบคุณมากนะคะ
-
ไม่ว่าใน4คนนี้ใครจะเป็นพ่อเราก็ภาวนาขออย่าให้1ใน4เป็นพระเอกเลย มันเลวร้ายเกินกว่าจะรับได้ ไม่มีใครจะอภัยและทำใจรักคนที่ข่มขืนเราได้หรอก ยิ่งเรียงแถวมาแบบนี้มันยิ่งเกินจะอภัย :sad11: :beat:
-
ตรวจดีเอ็นดีก็รู้ละว่าลูกใคร จะกังวล คลุมเคลือเพื่อ? :really2:
-
อยากอ่านตอนพิเศษต่อจัง
-
แล้วอีกคนล่ะ
คนน้องอ่ะขอรับ
แต่ก็.....
ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ
-
จบห้วนไปหน่อยแต่ก็ชอบที่มินเลือกครามนะ
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคะ
-
อ่านเรื่องนี้แล้วไมเกรนขึ้นเลย ปวดหัดตุ๊บๆ แต่ก็ยังอ่านต่อ คือลุ้นตัวเกร็งแทบทุกตอนเลย สุดท้ายสงสารครามมากเลยที่น้องซันไม่ใช่ลูกทั้งๆ ที่รักมาก
ส่วนคิมที่บอกว่าแพ้ท้องแทน ทำเอาเรากลับมาคิดอีกทีเลย เออ มันก็จริงเนาะ ตั้งแต่มินท้องน้องซันมันก็ไม่มีอาการแพ้จริงๆ คนเขียนเก่งมากเลยค่ะ สนุกมาก
-
Happy Ending อิอิ ดีแล้ว พ่อแม่ลูกอยู่ด้วยกาน
-
เราเชียร์คิมอ่าา สงสารรรร :o12:
เเต่สนุกมากกค่าาา :pig4:
-
สงสารคิม แอบชอบมาตั้งหลายปีมีลูกด้วยกันสุดท้ายลูกก็ต้องให้พี่ชายเลี้ยง
-
ในความรู้สึกเหมือนตัดจบฉับไรงี้ มันน่าจะมีอีกหน่อยนะ
-
เพิ่งได้มาตามอ่านจนจบ เนื้อหาแรงดีค่ะ เราว่าเราเข้าใจการกระทำของทุกตัวละครนะ ถ้าเราเป็นอาคมก็คงจะแค้นมากเหมือนกัน ถ้าเป็นมินเราก็อาจทำเหมือนมินรวมทั้ง สงสารแต่คิม เจอแต่ผิดหวังๆๆ น่าจะ3Pไปเลย อิอิ
-
:-[
-
ระทึกขวัญจริงๆ
ดูดินอนดึกอีกละ :laugh:
-
อ้าวจบ!! งงเลยฮ่าาาา ลุ้นมาตั้งนาน
-
สนุกมากๆ เลย
-
มินครามเข้าใจกันก็ดีล่ะ แต่แอบสงสารคิมหน่อย ๆ อาคมจริง ๆ ก็น่าสงสารนะ เรื่องทั้งหมดเกิดจากมิ่งกับเนตรแท้ ๆ แต่ก็สงสัยว่าถ้ามิ่งรู้ว่าอาคมท้องมิ่งจะทำยังไงเหมือนกันนะ
-
จบแบบรีบๆไปนะคะ แต่ชอบเนื้อเรื่องมาก
-
โดนใจอีกละ5555 :fire:
-
จบห้วนไปนิด แต่ก็โอเคค่ะ o13 o13
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
อ่านจนจบรวดเดียว มีแค่คำเดียวที่อยากจะพูด น่าจะ3P :hao5:
-
:z3: จบแบบทำร้ายจิตใจมาก 3p ไปเลย
-
สนุกมากๆเลยค่ะ
ลุ้นว่าสุดท้ายแล้วมินจะเลือกใคร
-
ทั้งสงสาร ทั้งหมั่นไส้คราม มินคิดถูกแล้วที่ยอมรับใจตัวเอง อ่านไปก็อินนะ แต่บางตอนก็รู้สึกห้วนไปหน่อย ยังไงก็สนุกอยู่ค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะ
-
อ่านวนไปสองรอบจบคลุมเครือนิดๆแต่ก็ดีที่มินยอมกลับมาหาหัวใจตัวเองนะ :mew1:
-
อ่านแรกๆก็ไม่ชอบมิ่งนิดๆ เหม็นหน้าอาคมหน่อยๆ พออ่านถึงอดีตนี่เกลียดความแรดของมิ่ง
เขียนผิดบ่อยมากกก แบบต้องอ่านย้อนไปว่าคือใครกันแน่
รู้สึกจบห้วนไปหน่อย แบบแล้วคิมหล่ะ แล้วน้องซันหล่ะ แล้วแม่ครามกับคิมหล่ะจะมีต่อไหม นึกว่าต้องมีเรื่องของปีเตอร์เข้ามาซะอีก
-
เรื่องนี้ คิม น่าสงสารที่สุด
-
จบเร็ว จบไว นึกจะจบก็จบ 5555
แต่ขอบคุณเรื่องราวดีดี ที่ให้ได้อ่านมากค่ะ.
กดเข้ามาอ่านเพราะชื่อเรื่อง ล้วนๆ เลย. แฮปปี้ๆมากค่ะ
-
:pig4:
-
จบแล้วววว พอตเรื่องออกแนวละครไทยมากเลย 5555
น่าสงสารมินที่โดนข่มขืน เอาจิงๆตัวแปรเรื่องนี้ค่อนข้างเยอะ เนื้อเรื่องก็มีให้ลุ้นอยู่ตลอด สงสารทุกคนเลยไม่ว่าจะเป็นอาคม ครามหรือคิม
แต่สุดท้ายครามก็มาวินจ้าาาาา :hao3:
-
“หึหึ ถ้าคืนนั้นผมได้คุณจริงๆ เรื่องมันคงไม่ราบรื่นขนาดนี้หรอก” ต่อเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้มินมาก
“อะไรนะ !! แปลว่าคืนนั้นนายไม่ได้ฉันงั้นเหรอ” มินเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เขาเข้าใจมาตลอดว่าคืนนั้นเขาโดนผู้ชายหลายคนข่มขืน มีคราม คิม ต่อ เกมส์ พัฒน์ และเด็กในท้องก็ต้องเป็นหนึ่งในคนพวกนี้ที่เป็นพ่อ
“ผมพูดเยอะเกินไปแล้วละ” ต่อยืดตัวกอดอกมองมิน มินยืนมองอีกฝ่ายด้วยสายตาอยากรู้ก่อนจะถามขึ้น
มินเงยหน้าบังเอิญสบตากับคิมที่มองเขาอย่างเป็นห่วงไม่แพ้กัน
คิมก้าวเข้ามาจะเข้ามาถามแต่อีกฝ่ายก็ชะงักและหยุดไว้ และมองภาพของมินและครามที่ถามอาการกันด้วยแววตาเจ็บปวด
หรือคืนนั้นจะมีแค่คิมกับครามสองคนที่ข่มขืน
-
โอ้ยยยย..... จะมาจบแบบ สั้นๆ ไม่ด้ายยยยน้าาาาา
ขอเติมความหวาน กับตอนพิเศษ หน่อยยยยยย...
เรารักทุกคน ทั้งคิม และ คราม ดีหมดเลยทั้ง 2 คน เป็น 3 P ไปเลย ก็ได้ หรือ จะโมเม้นท์ แบบลูกใครก็รักเหมือนกัน
ยังรู้สึก อยากได้ความหวานมามากกว่านี้อีกหน่อย ขอเถอะนะ
ขอขอบคุณนักเขียน ผู้น่ารัก ขนาดเจอมรสุมชีวิต ยังมีแรงใจมาแต่งเรื่องให้พวกเราได้อ่านกัน
ขอบคุณจากใจ + 1 เป็ด เลย
:pig4: :pig4: :pig4:
-
มิ่งภพเหลือบมองชั้นบนด้วยความเป็นห่วง เขาอยากจะขึ้นไปดูลูกชายคนเล็กแต่ติดที่เขามีประชุมเช้า
ขึ้นไปดูแป๊บเดียวไม่ถึงกับสายหรือมีคนตายหรอก ใจดำมาก
-
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
ทรู ระบบเติมเงิน เน็ตไม่อั้น เร็ว 12 Mbps(เม็ก) เน็ตอย่างเดียว นาน 30 วัน ราคา 482 บาท
https://www.youtube.com/watch?v=c8Z68L98B70 (https://www.youtube.com/watch?v=c8Z68L98B70)