ข่ม ขืน ฝืน รัก
ตอนที่10
มินเดินลงบันไดในตอนเช้าของอีกวัน เขาจับราวบันไดพร้อมกวาดสายตามองบ้านหลังนี้ ไม่สิต้องเรียกว่าคฤหาสน์มากกว่า บ้านสองชั้นหลังใหญ่ขนาดนี้ ตกแต่งด้วยสีทองทั้งหลัง
“คุณมินตื่นเช้านะคะ” แป้นที่เดินออกมาจากครัวหันมาทักทาย
“ตื่นเช้ามาสูดอากาศบริสุทธิ์บ้างก็ดี” มินตอบพร้อมยิ้มให้แป้น
“คุณมินจะรับอาหารเช้าเลยไหมคะ หรือจะรอตั้งโต๊ะตอนเจ็ดโมงครึ่งพร้อมคุณท่าน”
แป้นพูดจบมินยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อยก่อนจะหันไปสบตากับรูปของอาคมรูปใหญ่ที่ติดอยู่ในผนังห้องรับแขก
“รอคุณพ่อดีกว่า” มินพูดจบหันไปยิ้มให้แป้นก่อนจะผละออกมาเดินเล่นในสวน
มินเดินทอดน่องไปเรื่อยๆในสวนข้างบ้าน สวนที่นี่ตกแต่งอย่างสวยงาม มินสูดอากาศบริสุทธิ์ในตอนเช้าเข้าปอดแล้วลูบหน้าท้องตัวเองเบาๆ
“อากาศดีไหมลูก” มินยิ้มให้หน้าท้องอย่างอ่อนโยน
บางครั้งเขาก็คิดว่าทำไมถึงไม่บอกครามว่าท้อง เพราะยังไงครามก็อยู่ในคืนนั้น แต่ที่เขาเลือกจะไม่บอก ไม่เอาลูกมาบีบบังคับ เพราะเขาไม่อยากให้พ่อของเขารู้ ไม่อยากให้พ่อของเขาผิดหวังว่าเขาท้องไม่มีพ่อ ไม่รู้ว่าท้องกับใคร
มินลูบหน้าท้องแล้วคิดเหม่อลอย เขาไม่รู้ว่าจะหลอกคนพวกนี้ไปได้อีกนานแค่ไหน ท้องก็โตขึ้นเรื่อยๆ ถ้านับเวลาก็ร่วมสองเดือนแล้ว จะทำยังไงไม่ให้คนพวกนั้นจับได้
“ตื่นเช้าเหมือนกันเหรอ”
เสียงทักจากด้านหลังทำเอามินสะดุ้ง มินหันไปมองเจอคิมในสภาพเหงื่อเต็มตัว สงสัยเพิ่งวิ่งออกกำลังกายเสร็จ
“ใช่ ไม่คิดว่านายจะตื่นเช้า”
“ทำไมเหรอ หน้าอย่าผมไม่น่าจะตื่นเช้าหรือไง” คิมพูดอย่างยียวนพร้อมยื่นหน้าเข้ามาใกล้ มินถอยหลังเว้นระยะห่างทันที
“อย่าเข้ามาใกล้ฉันเหม็น” มินรู้สึกเวียนหัวทันทีที่คิมเข้ามาใกล้ เขารู้สึกเหม็นอย่างบอกไม่ถูก
“อะไรคุณ เหงื่อจากการออกกำลังการเซ็กซี่จะตาย”
มินไม่อยากจะพูดด้วยต่อ เข้าเลิกที่จะโบกมือปัดแล้วเลี่ยงเดินออกมาทันที
“หมับ!”
“รีบหนีไปไหน คุยกันก่อนสิ” ครามพูดพร้อมจ้องมองมิน มินมองมือที่จับแขนเขาไว้แล้วจ้องหน้ามองอีกฝ่ายกลับ
“นายควรรู้ว่าต้องปฏิบัติกับฉันยังไง ตอนนี้ฉันเป็นใคร นายไม่ควรจะมาทำแบบนี้กับฉัน”
“หึ ทำไมผมจะไม่รู้ว่าคุณคือพี่สะใภ้ผม” คิมพูดพร้อมเดินเข้ามาใกล้ มินและคิมจ้องตากันอย่างไม่ลดละ คิมเลยพูดต่อ
“แต่บางครั้งมันก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้หรอก ถ้าคนที่ผมมองมาตลอดต้องโดนพี่ชายคาบไปกิน” คิมพูดจบประชิดตัวมินมากขึ้น มินไม่ถอยห่าง ถอยหนี เขาเลือกที่จะเชิดหน้าและมองอีกฝ่ายหัวจรดปลายเท้าก่อนจะยิ้มมุมปาก
“นายแอบชอบฉันมาก่อนเหรอ”
“หึ ผมไม่ได้แอบชอบคุณหรอก แต่ผมอยากครอบครองคุณมากกว่า”
สายตาทั้งสองจ้องกันอย่างไม่มีใครยอมแพ้ มินเลยเป็นฝ่ายสะบัดมืออีกฝ่ายออกก่อนจะกอดอกมองอีกฝ่าย
“ครอบครอง ฉันอยากรู้นักว่าคนอย่างฉันมีดีอะไรหนักหนาถึงอยากจะครอบครอง”
“คุณไม่ดูตัวเองเลยหรือไง สวย หวานเหมือนตุ๊กตากระเบื้องเคลือบ แต่กลับเชิด หยิ่งยะโส ไม่แคร์ ไม่สนใคร คนในมหาลัยหลายคนอยากจะครอบครองคุณ ปราบพยศคุณ ทำให้คุณมาสยบแทบเท้าให้ได้”
“ฮ่าๆ ฉันเพิ่งรู้นะว่าใครต่อใครเขามองฉันแบบนั้น แต่คนอย่างฉันปราบพยศไม่ง่ายหรอก”
“เพราะคุณไม่ง่ายไง ใครๆถึงอยากได้” คิมพูดจบมองอีกฝ่ายด้วยสายตามีความหมาย มินยิ้มหวานก่อนจะเอื้อมมือไปลูบใบหน้าหล่อ คมของอีกฝ่าย
“นายเลยอยากได้ฉันอีกใช่ไหม” มินพูดจบตบหน้าคิมเบาๆก่อนจะผละออกมาเดินเข้าบ้านไป
คิมมองท่าทีของอีกฝ่ายที่เดินผละไป เขามองมินดูความรู้สึกกระหาย
คนอย่างนายคิมหันต์ไม่เคยรู้สึกว่าใครเข้าถึงยากแบบนี้มาก่อน
มินคือคนแรกที่ทำให้เขาสนใจ ทำให้เขาเป็นฝ่ายตื้อ เข้าหา เพราะชีวิตเขามีแต่คนรอผลีกายให้ ต่างกับมินที่เขายิ่งเข้าหาอีกฝ่ายกลับไม่สนใจเขา
มินคือคนที่นิสัยร้ายต่างกับหน้าตาและดูเป็นดอกไม้สวย สง่า ลึกลับ กลืนกินไปไม่รู้จะโดนพิษหรือเปล่าแต่มันกลับทำให้เขาอยากจะเสี่ยง
เสี่ยงที่โดนพิษมันจนกระอักเลือดหรือเปล่า !!
“ไปไหนมา”
มินเดินมาในห้องอาหาร เจอครามและอาคมนั่งอยู่ก่อนแล้ว มินหันไปยิ้มให้ทั้งสองก่อนจะนั่งลงข้างๆคราม
“ไปเดินเล่นในสวนมา”
“ทำไมไม่รอลงมาพร้อมกัน”
“ก็คุณนอนหลับสบายอยู่ฉันก็ไม่อยากจะกวน”
ครามและมินถามไถ่กันไปเป็นปกติ แต่พฤติกรรมตรงหน้าอยู่ในสายตาของอาคมตลอด อาคมมองทั้งสองก่อนจะเอ่ยขึ้นมา
“ดูปรับตัวเข้าหากันได้ง่ายนะ”
มินได้ยินอย่างนั้นหันไปยิ้มให้อาคมก่อนจะตอบอีกฝ่าย
“ยังไงก็สามีภรรยากันนิครับ ปรับตัวเข้าหากันได้ไวยิ่งดี”
อาคมยิ้มน้อยๆไม่ตอบอะไรต่อ จังหวะเดียวกับคิมเดินเข้ามาในห้องอาหารพอดี คิมนั่งลงตรงข้ามครามก่อนจะหันไปบอกป้านุช หัวหน้าแม่บ้าน
“ป้านุชครับ ตักข้าวเลยผมหิวแล้ว”
“คะคุณชายเล็ก” ป้านุชรับคำแล้วสั่งให้เด็กรับใช้ช่วยกันตักข้าว
โต๊ะอาหารดำเนินไปอย่างเงียบๆจนทุกคนทานเสร็จแยกย้ายกันไปทำธุระของตัวเอง
วันนี้เป็นวันอาทิตย์มินยังได้หยุดอีกวัน พรุ่งนี้วันจันทร์เขาก็คงต้องไปมหาลัยตามปกติแล้วสินะ
“อยากไปฮันนีมูนที่ไหนไหม” ครามถามขึ้นขณะถอดเสื้อผ้าเตรียมอาบน้ำ
“คุณจะพาไปเหรอ” มินถามอย่างงงๆ เพราะไม่คิดถึงเรื่องนี้เลย เขาคิดว่าแค่แต่งงานกันให้จบๆซะอีก
“ใช่ อยากไปไหนละ”
“ไปภูเก็ต” มินตอบพร้อมยิ้มออกมาอย่างลืมตัว เขานึกถึงตอนเด็ก เขาไปเที่ยวซัมเมอร์กับครอบครัวในตอนเด็ก ตอนนั้นเขามีความสุขมากๆเลย
“ได้สิ” ครามตอบทำให้มินหยุดความคิด ครามเดินเข้ามาใกล้มินพร้อมโอบกอดอีกฝ่ายเข้ามาหาตัวก่อนจะกระซิบเบาๆ
“รู้ไหมเมื่อกี้นายยิ้มน่ารักแค่ไหน”
มินชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะมองอีกฝ่ายแล้วพูดขึ้นอย่างล้อๆ
“ทำไม เมื่อก่อนฉันยิ้มไม่น่ารักหรือไง”
“ไม่ใช่ แต่เมื่อกี้ฉันรับรู้ได้ว่าเธอยิ้มมาจากใจของเธอจริงๆ” ครามพูดพร้อมจ้องอีกฝ่ายด้วยแววตาหวานชื่น มินมองตอบสายตาคู่นั้นก่อนจะพูด
“คุณก็ทำให้ฉันมีความสุขบ่อยๆสิ”
“งั้นเข้าไปในห้องน้ำเถอะ ฉันจะทำให้เธอมีความสุขเอง” ครามพูดจบอุ้มอีกฝ่ายเข้าไปในห้องน้ำทันที
“ซี๊ดดดดดดดด อ่าห์ อือ.....”
“อื้มมมมม ซี๊ดดดด....”
วันนั้นทั้งวันครามเอาแต่อยู่ในห้องทำงานเพราะต้องเคลียร์เอกสารที่คั่งค้าง มินนั่งดูทีวีจนเบื่อเลยออกมาเดินเล่นข้างล่าง ระหว่างทางเดินไปหลังบ้านผ่านห้องออกกำลังกาย มินหันไปเจอคิมที่ออกกำลังกายอยู่ในห้อง อีกฝ่ายถอดเสื้อเปลือยเปล่าท่อนบน อีกฝ่ายซิตอัพทำให้เห็นซิคแพคชัดเจนมากขึ้น มินยืนเกาะประตูมองอีกฝ่ายยิ้มๆ
“เอ้า คุณ !” คิมหันมาเจอมินยืนอยู่ คิมแปลกใจเล็กน้อยเพราะคิดว่าอีกฝ่ายคงอยู่กับพี่ชายเขาในห้อง
“ตกใจอะไร” มินพูดพร้อมเดินเข้ามาในห้อง เขากวาดสายตามองร่างกายอันสมบูรณ์แบบของอีกฝ่าย ไม่ต่างจากพี่ชายเลยจริงๆ
“มองผมขนาดนั้น กินผมเลยไหม” คิมพูดพร้อมสายตาเจ้าเล่ห์จนมินหัวเราะออกมาเบาๆ
“ทะลึ่งละ ฉันแค่มองว่าหุ่นของนายก็ดีไม่แพ้พี่ชายนายเลย”
“ใช่ นอกจากหุ่นผมดีแล้วอย่างอื่นผมก็ดีนะ” คิมมองมินพร้อมยิ้มมุมปาก มินสบตากับอีกฝ่ายก่อนจะทิ้งสายตาเบื้อนมองทางอื่น
“ฉันไม่อยากรู้หรอก” มินพูดจบจะเดินออกจากห้องแต่โดนอีกฝ่ายพูดขัดซะก่อน
“ทำไมพี่ชายผมถึงปล่อยให้เจ้าสาวหมาดๆมาเดินเหงาได้ละ”
มินหันไปมองอีกฝ่ายที่นั่งมองเขาอยู่
“ครามเขาต้องเคลียร์งาน”
“อ๋อใช่ พี่ชายผมทำงานหนัก เพราะต้องแบกรับงานต่อจากพ่อคงไม่มีเวลาให้ภรรยาสินะ” คิมพูดจบมินกอดอกมองอีกฝ่าย เพราะเขารู้ว่าอีกฝ่ายยังพูดไม่จบ
คิมยิ้มเมื่อเห็นท่าทีของอีกฝ่าย เขาลุกขึ้นแล้วเดินเข้ามาใกล้อีกฝ่ายมากขึ้น
“น่าสงสารคุณภรรยาหมาดๆ เหงาแย่”
“ฉันไม่เหงาหรอก ดีซะอีกครอบครัวจะได้สมบูรณ์” มินพูดพร้อมยิ้มหวาน คิมชะงักเล็กน้อยเพราะอีกฝ่ายไม่เป็นไปตามที่เขาคิด
“ครอบครัว คุณคิดจะสร้างครอบครัวกับพี่ผม” คิมขมวดคิ้มเมื่อได้ยินอีกฝ่ายพูดถึงคำนั้น
“ใช่ นายอาจจะไม่รู้ว่าฉันสามารถท้องได้ตามกรรมพันธุ์บรรพบุรุษตระกูลฉัน” มินเชิ่ดหน้าใส่อย่างเหนือกว่าเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเริ่มนิ่งไป
“คุณคิดจะมีลูกกับพี่ชายผม”
“ใช่สิ ไม่ให้ท้องกับสามีตัวเองจะให้ไปท้องกับใครละ” มินพูดขึ้นอย่างติดตลกแล้วมองหน้าอีกฝ่าย
“ผมไม่คิดว่าคุณจะรักพี่ผม” คิมกระชากอีกฝ่ายเข้าหาตัวทันทีเมื่อเห็นท่าทีของอีกฝ่าย มินยังเชิดหน้าไม่สะทกสะท้านก่อนจะตอบ
“แต่งๆกันไปเดี๋ยวก็รักกันเอง โบราณเขาว่าอย่างนั้น ฉันอยากจะลองพิสูจน์ดูเหมือนกัน”
“แต่ผมไม่อยากให้คุณรัก !!” คิมตวาดเสียงดังจนมินตกใจ สีหน้าของอีกฝ่ายดูโกรธขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
“นาย...”
“มึงมีสิทธิ์อะไรมาห้าม !!”
เสียงตวาดเสียงดังกว่าทำเอามินหันไปมอง เจอครามยืนหน้านิ่งอยู่ นิ่งจนเขากลัว
ครามเดินเข้ามาใกล้มินและคิมมากขึ้น ครามกระชากมินมาข้างตัวอย่างแรง
“ปล่อยเมียกู !” ครามพูดจบจ้องหน้าคิมเขม็ง คิมจ้องกลับอย่างไม่ยอมแพ้
“กูถามว่ามึงมีสิทธิ์อะไรมาห้าม มึงยังไม่ตอบกู” ครามยังคาดคั้นอีกฝ่าย คิมยิ้มมุมปากก่อนจะกอดอกอย่างกวนๆ
“ไม่รู้สิ ผมอาจจะมีสิทธิ์ก็ได้ ไม่ตอนนี้ก็ในอนาคต”
“ไอ้คิม!” ครามเรียกคิมเย็นๆจนมินรู้สึกขนลุก
“ผมรู้ว่าผมชื่อคิม ไม่ต้องเรียกย้ำขนาดนั้นก็ได้”
“มึงควรสำนึกไว้ว่าตอนนี้มินคือเมียกู มินคือพี่สะใภ้มึง”
“ใช่ แต่ในอดีตพี่ก็คงจะจำได้ว่ามันเป็นยังไง”
“อดีตก็คืออดีต”
“ใช่อดีตก็คืออดีต แต่อนาคตนี้สิ ไม่แน่”
“พอเถอะ ทั้งคู่เลย” มินห้ามขึ้นเมื่อดูว่าทั้งสองฝ่าย
ครามชี้หน้าอีกฝ่ายอย่างปรามๆแล้วจับมือมินแล้วหันมาพูด
“ไป”
ครามกระชากมินเดินอย่างแรงจนมินตัวปลิว มินหันมามองคิมเล็กน้อยก่อนรีบเดินตามอีกฝ่าย
คิมเดินตามทั้งคู่ออกมาและตะโกนบอกให้ทั้งคู่รับรู้
“ถ้าพี่ไม่อยากให้ผมยุ่งกับเมียพี่ก็อย่าปล่อยให้เมียเหงาอีกสิ”
ครามชะงักมองหน้ามิน มินสบตากับอีกฝ่าย ครามเม้มปากพร้อมกระชากให้เขาเดินเร็วขึ้น
______________________________________________________________________
มาต่อให้แล้วครับ ช้าไปติดเพราะมีสอบ มอคนเขียนสอบช้า ยังไม่สอบเลย
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ
ปล. ใครทันรอบแรกคงเห็นคนเขียนแอบเบลอจัด ขอโทษด้วยครับ ลงซ้ำ
หัวข้อ: { ข่ม ขืน ฝืน รัก } MPREG ตอนที่34 ตอนจบ หน้า50 19/1/2559 (อ่าน 457343 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก