หัวข้อ: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) คิดถึงนะคะ^^(จบแล้วจ้า) 07/12/61

[kaokorn]

ขอให้หายป่วยไวไว สุขภาพแข็งแรงนะฮะ
เหนื่อยนัก พักก่อน อย่าเพิ่งหักโหม อยากอ่านเรื่อยๆ นานๆ สนุกๆ อิอิ

[thanapon25]

อ่านแล้วรู้สึกอินกับบทที่แต่งมากคับ คือรู้สึกมากดีที่ได้มาอ่าน  และขอเป็นกำลังใจให้กับคนแต่งด้วยนะ จะรอติดตามผลงานนะ

[สิบโท]

หายเร็วๆนะคะ สุขภาพสำคัญมากๆ

คิดถึงเดย์

คิดถึงคนเขียนด้วย 

[patchylove]

น่าร้ากกกกกกกอ่ะ 

[tsktonight]

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 26 เป็นอะไรกัน...  /1   







“กูบอกให้ไปไง ไม่ใช่เรื่องของพวกมึง!”

“ไม่ใช่ได้ไงวะ! กูเพื่อนมึงมั้ยสัด!! เรื่องของมึงกูก็เสือกได้หมดแหละไอ่ควาย!”
ไอ้ซีนมันขึ้นเสียงด่าตอบไอ้เดย์ทันควัน กีต้าร์ก็ดึงผมให้ถอยห่างแล้วตะคอกด่าไอ้เดย์อีกคน
“เชี่ย! นี่มันก็ไม่ใช่เรื่องของมึงเหมือนกัน! พูดไม่คิด กูเป็นเพื่อนมึงจะให้กูหนีไปไหน!
ต้องรอให้พวกกูตายเพราะมึงก่อนใช่มั้ย มึงถึงจะพอใจ!!”

ขนาดผมได้ฟังยังสะอึกมองหน้าไอ้กีต้าร์ตาค้าง เชี่ยนี่พูดแรงมาก ไอ้เดย์อึ้งแดกไปเลย ไอ้เด็กที่ชื่อนุ๊กยังมองหน้า
“มึงว่ามันทำไม!ฮึ่ม!!” ผมเลยทุบแขนไอ้กีต้าร์ที่คว้ากอดผมไว้แรงๆไปสองที มันไม่ยอมให้ผมเข้าไปหาไอ้เดย์
แต่ไอ้กีต้าร์ไม่ยอมปล่อยผม ดูท่าทางมันจะโมโหไอ้เดย์ บังคับลากผมออกห่างไม่สนใจที่ผมตีมันไปเลยสักนิด

“เฮ้ย!!! เชี่ย! เดย์หลบ!!!!|||||||”  ผมร้องเสียงหลงทันที มีผู้ชายตัวใหญ่ย่องมาข้างหลังยกเก้าอี้ไม้ที่มันคว้าได้
จากร้านแถวนั้นเงื้อขึ้นสุดแขน กะฟาดใส่หลังไอ้เดย์สุดแรง

“โครม!!!!!”  ไอ้เดย์กับเด็กที่ชื่อนุ๊กกระโดดหลบแตกกระเจิงไปคนทิศ เฉียดไปนิดเดียวเก้าอี้ฟาดใส่พื้นแทน
“เฮ้ยไอ่สัดมึงจะทำพี่กูเหรอ!!!”  ไอ้นุ๊กที่แก้มเขียวช้ำไปข้าง ตัวเล็กแต่ซ่าเอาเรื่อง มันโกรธก็จะเข้าไปต่อยเขา
แต่ดันถูกอีกฝ่ายถีบเข้ายอดอก ยันซะกระเด็นเป็นลูกหมาออกมาเลย ไอ้เดย์ก็ไม่ว่างหันไปช่วยมัน
เพราะมีคนลากไม้หน้าสามมาเงื้อใส่มันทีเดียวสองคน ไอ้ซีนเลยต้องเข้าไปลากคอไอ้เด็กนุ๊กนั่นให้ห่างตีนเขาแทน

แล้วผมก็แทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ที่เห็นไอ้เดย์มันเบี่ยงหลบไม้ไอ้คนขวาแล้วหันไปเตะไม้ในมือไอ้คนซ้ายจนปลิว
หลุดจากมือไอ้นั่นไปเลย ไอ้เดย์คว้าคอได้คนก็จับโน้มคอตีเข่าใส่ แรงซะไอ้นั่นร้องกระอักแทบอ้วก 
เพื่อนมันเห็นก็โมโหเงื้อไม้จะตีไอ้เดย์ข้างหลังอีก กีต้าร์ปล่อยผมออกรีบวิ่งไปถีบตูดไอ้คนเงื้อไม้นั่นหน้าทิ่ม
ก่อนวิ่งไปช่วยไอ้ซีน ไอ้ซีนกับไอ้คนที่ถีบไอ้นุ๊กกำลังยื้อยุดกระชากเสื้อกันไปมา

อีกฝ่ายมันด่าว่าพวกเรามาเสือกอะไรด้วย กีต้าร์ก็เข้าไปพยายามจะแยกไอ้ซีนกับไอ้คนนั้น อธิบายว่าเราไม่เกี่ยว
 แต่ฝ่ายนั้นเห็นเราช่วยไอ้เด็กนุ๊กมันก็ไม่ฟังจะต่อยท่าเดียว กีต้าร์เลยต่อยไอ้หมอนั่นไปหมัดแบบลืมตัว
ฝ่ายนั้นมันยิ่งโกรธก็จะต่อยคืน ไอ้ซีนถลามาผลักกีต้าร์ออกมันเลยโดนสอยแทน ทรุดไปกองกับพื้นปากแตกเลย
กีต้าร์เห็นไอ้ซีนเจ็บมันก็ถีบไอ้ฝ่ายนั้นสุดแรง กำลังจะวิ่งตามไปซ้ำ แต่ไอ้หมอนั่นดันเซไปโดนไอ้เดย์

เดย์กำลังกระทืบคนที่กีต้าร์ถีบไว้ ส่วนไอ้คนที่โดนตีเข่านอนตัวงอไปนานแล้ว เดย์มันแทบไม่ได้มองหน้า
ไอ้คนตัวใหญ่ที่เซมาชนมันด้วยซ้ำ มันจิกหัวไอ้คนนั้นจากข้างหลังแล้วกระชากให้ล้มลงไป ผมเห็นแล้วสะดุ้ง
ยืนตัวแข็งเลยครับแม่งน่ากลัวเกิน เชี่ยเดย์เตะอัดเข้าหน้าไอ้ตัวใหญ่นั่น ผมเห็นฟันมันกระเด็นหลุดออกมาเลย
เลือดสาดครับงานนี้ ผมมองตาค้างอ้าปากร้องอย่ายังไม่ทัน แล้วเดย์มันก็เตะเข้าชายโครงเขาอีกสามทีโคตรแรง
ไอ้สามคนที่โดนเดย์เล่นไปมันกองกับพื้นลุกไม่ขึ้นสักคน ไอ้เดย์หันไปคว้าเก้าอี้ไม้ตัวที่เกือบตีโดนมันขึ้นมา
จับฟาดลงไปที่ไอ้สามคนนั้นทั้งที่พวกมันยังนอนตัวงออยู่

“เชี่ยอย่า!!!”  ผมร้องเสียงหลง แต่ก็ห้ามไอ้เดย์ไม่ทันมันตีไอ้สามคนนั้นจนเก้าอี้แหลกเหลือแต่ที่จับ
ถึงไอ้สามคนนั้นจะกลิ้งหลบแต่ก็ยังตีโดนจนมันคลานหนีไอ้เดย์แทบไม่ไหว เหลือเศษเก้าอี้ในมือเดย์แค่พนักพิง
มันก็เอาเขวี้ยงใส่ใครไม่รู้ที่วิ่งมาเหมือนจะเข้ามาต่อยมันเพราะเห็นเพื่อนโดนตี ไอ้เดย์ปาใส่โดนหน้าไอ้นั่นเต็มๆ
เชี่ยนั่นทรุดหยุดเลย แล้วก็มีคนจะเข้ามาอีก ผม กีต้าร์ ซีน และไอ้เด็กนุ๊กนั่นได้แต่ยืนเหวอครับบอกเลย

ไอ้เดย์ชักเดือดเลือดขึ้นหน้าใหญ่แล้ว ผมกลัวมันจะหน้ามืดจนไม่ฟังผมแล้ว ยิ่งเห็นกับตาก็ยิ่งรู้สึกว่ามันน่ากลัว
ผมกลัวไอ้เดย์มากกว่าผู้ชายตัวโตที่ถือไม้หน้าสามทั้งฝูงซะอีก||||||||||

“เชี่ยมีด!!!”  ไอ้ซีนกับกีต้าร์ร้องบอกไอ้เดย์ มีคนคว้ามีดจากร้านขายของกินวิ่งมาหาไอ้เดย์
ผมนี่หัวใจแทบหยุดเต้น ดีที่เดย์มันหันไปเห็นก่อนเลยหยิบไม้ที่พื้นขึ้นมาตีมืออีกฝ่ายจนมีดร่วงไป
หลังจากนี้สิเรื่องน่ากลัวของจริง คือไอ้เดย์มันแย่งมีดมาได้ครับ!||||||||

“ปล่อย! ปล่อยมีดนะเดย์อย่า!!!”  ผมขยับเข้าไปใกล้พวกนั้นมากขึ้นตะคอกบอกมัน ไอ้เดย์กำมือที่ถือมีดเกร็งแน่น
มันชะงักเล็กน้อยแต่ยังล็อคคอไอ้คนที่มันจับได้ไว้อยู่
แล้วตอนนั้นเอง นอกจากเสียงเพื่อนก็ยังมีเสียงใครก็ไม่รู้ที่ผมไม่รู้จัก ตะโกนดังมาห้ามไอ้เดย์ด้วยอีกคน 
“เชี่ยเดย์!!! สัดกูขอ!!! อย่ามึงอย่า! เพื่อน!!!”

ทุกคนชะงักหันไปมองไอ้คนนั้น เขารีบวิ่งมาหาไอ้เดย์  “เดย์ๆๆ!!!|||||||| สัดกูไหว้มึงล่ะ! พอๆๆนี่ลูกน้องกูเอง!
มันไม่รู้จักมึงๆ!! คนใหม่ทั้งนั้นอย่าถือเลยกูขอ นะๆกูขอ ปล่อยแม่งไปเหอะ นี่มึงมาได้ไงวะเนี่ย
เชี่ย....มึงรู้จักพวกมันเหรอ!?” 
คนนี้ดูจะอายุพอๆกับพวกผม พวกลูกน้องมันงงกันไปหมด พวกผมเองก็งง ท่าทางจะรู้จักไอ้เดย์เข้าอีกแล้ว
เอาไงล่ะทีนี้คนรู้จักไอ้เดย์ทั้งสองฝ่ายเลยเหรอ

ผมมัวแต่มองเขา แล้วผมก็ไม่รู้ตัวเลยว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่มีคนพุ่งมาข้างหลัง มันล็อคคอผม
ผมตกใจดิ้นสุดฤทธิ์ร้องเสียงดัง  “เหวออออ!!!!!||||||||อ๊าคคค!!! อ๊าคคคค!!!”
กีต้าร์ ซีน แม้แต่ไอ้เด็กนุ๊กจะวิ่งมาช่วยผม แต่ก็ไม่มีใครไวเท่าไอ้เดย์
เดย์ผลักไอ้คนที่มันจับไว้ไปให้เพื่อนเก่ามันแล้ววิ่งมาดึงตัวผมออก ถีบไอ้นั่นจนล้ม มันกระทืบซ้ำอย่างโมโหมาก
แต่ไอ้นั่นลุกมาสู้ ไอ้เดย์ก็ต่อยคว่ำแล้วเงื้อมือที่ถือมีดจะปาใส่หน้ามัน วินาทีนั้นใครจะห้ามมันทันนอกจากผม
ผมผวากอดมันแน่นแทบร้องไห้เลยครับ  “อย่าๆๆๆๆ!!!!!!|||||||||| ไม่เอาเดย์ กูกลัวไอ่สัด ไม่เอาแบบนี้ฮือออออ” 

เดย์มันเลยเปลี่ยนใจปาใส่ตีนไอ้หมอนั่นแทน แม่งร้องจ๊ากเข้าเต็มๆคลานหนีไปหาลูกพี่มันยังโดนตบกะโหลกซ้ำ
คนที่ดูแก่กว่าใครเหมือนจะเป็นลูกพี่อีกคน เดินมาสมทบไล่ให้สลายตัว
“ไอ้ห่า! นี่พี่เดย์ไง! มึงไม่รู้จักก็ไหว้พี่เขาซะพวกห่า! ตีกับใครไม่ตีไอ่สัดซวยจริงมึง เฮ้ยๆๆสัดเจตสัดแป็ก
นี่ไอ้เดย์โว้ย!! พวกเชี่ยพวกมึงหยุดเลย ไปๆๆๆหนีไปบ้านเชี่ยนทก่อน ไปก่อนตำรวจมาไอ่พวกควาย!!!”
ไอ้พวกรุ่นพี่นี่น่าจะเพิ่งตามมาสมทบเพราะรู้ว่าเด็กๆตัวเองก่อเรื่อง ตอนแรกผมว่าไม่เห็นหน้าไอ้พวกนี้
ท่าทางจะรู้จักกับไอ้เดย์ดีซะด้วย

ไอ้พวกที่เด็กกว่าอายุน่าจะพอๆกับไอ้นุ๊กพากันไหว้ลาไอ้เดย์กันหมด ส่วนฝ่ายไอ้เด็กนุ๊กที่ดูจะสู้ไม่ได้ตั้งแต่แรก
เลยได้โอกาสเผ่นกันแน่บ แต่แม่งทิ้งไอ้นุ๊กไว้กับพวกผมเฉยเลย มันคงเห็นแล้วว่าฝ่ายเราช่วยไอ้นุ๊กไว้


“ไหนมึงว่าเลิกเชี่ยแล้วไงเสร่อมาอยู่นี่ได้ไงวะ!? แล้วทำไมมึงไปเข้าข้างมัน! กูมีเรื่องกับพวกมันอยู่
มึงไม่แหกตาดูวะเชี่ย!? ถ้ามึงไม่คิดจะกลับมากูก็ขอนะเดย์ มึงอย่ายุ่งกับเรื่องนี้อย่าเสือก! เว้นซะแต่ว่ามึงอยู่ข้างมัน!”
เหลือคนที่น่าจะเป็นเพื่อนเก่าเดย์กับรุ่นพี่ในแก็งค์นั้น ยืนชี้หน้าว่าไอ้เดย์เป็นเชิงขอแกมขู่
 
ไอ้เดย์ยังกอดผมไว้แน่น มันสูดหายใจเข้าลึกๆข่มอารมณ์ให้กลับมาปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้ ก่อนจะพูดด้วย
“พี่..ผมไม่เกี่ยว.. ผมมาเที่ยวงาน ผมแค่ช่วยไอ้นุ๊ก!”  เดย์มันชี้ไปที่ไอ้นุ๊ก มันยืนจ๋องจ๋อยกุมหน้าที่เขียวของตัวเอง
เด็กนี่น่าจะไม่เกินสิบห้า พวกที่ตีกันส่วนใหญ่ก็ด้วย
สองคนที่อยู่ฝ่ายตรงข้ามหันไปมองหน้าไอ้นุ๊กอย่างไม่สบอารมณ์ จ้องเอาเรื่อง
 
ไอ้เดย์เห็นท่าทางพวกนั้นที่มองไอ้นุ๊กแล้วไม่พอใจมาก ตวาดพวกคนที่เป็นเพื่อนเก่ามันตาขวาง 
“จำไอ้นุ๊กกันไม่ได้เหรอ!”   ผมเงยหน้าที่ซุกอยู่กับอกมันขึ้นมอง เพราะไอ้เดย์ตัวสั่น เสียงที่ตะคอกก็ยังสั่น
 
“น้องไอ้ปิงไง!!!”  ทันทีที่คำนี้หลุดจากปากเดย์ พวกแก็งค์เกเรสองคนนั้นถึงกับอ้าปากเหวออย่างตกใจ
หันไปมองหน้าไอ้นุ๊กอีกครั้งให้เต็มตา  “เชี่ย! โตเร็วจังวะ แม่งจริงอ่ะ!”  เพื่อนเก่าไอ้เดย์ลูบหน้าตัวเองตกใจพอดู
“ไอ่ห่าทำไมไม่เข้าแก็งค์กูไปเข้าแก็งค์เชี่ยนั่นได้ไงควายเอ้ย!” คนเป็นรุ่นพี่ที่แก่กว่าสบถอย่างขัดใจที่ได้รู้ความจริง

แต่ไอ้เดย์กลับหันไปตะคอกว่าไอ้เด็กนุ๊กนั่นซะสะดุ้งหน้าซีดหนักกว่าเดิม
 “กูเคยบอกมึงแล้วใช่มั้ย!ให้ตั้งใจเรียน! อย่าทำตัวแบบกู! อย่าให้ต้องเป็นแบบพี่มึง!! แล้วมึงทำตัวอย่างนี้เหรอ
แม่มึงรู้มั้ยเนี่ย เดี๋ยวมึงมีเรื่องต้องเคลียร์กะกูไอ้นุ๊ก!!!”

ไอ้เด็กนุ๊กนั่นร้องไห้ออกมาเพราะกลัวไอ้เดย์  “ฮือออผมขอโทษครับพี่ฮืออ”
ทั้งผม ทั้งไอ้ซีนแล้วก็ไอ้กีต้าร์มองไปมองมาเลิ่กลั่กอย่างไม่ค่อยรู้เรื่องนัก

“เชี่ยแม่งหนีก่อน เฮ้ยมึงไปเจอกูที่บ้านไอ้นทนะเดย์ พาไอ้เชี่ยนี่ไปด้วย!”  ลูกพี่กับเพื่อนเก่าไอ้เดย์เห็นท่าไม่ดี
มีคนไปแจ้งว่าพวกที่ตีกันยังเหลืออยู่ทางนี้ แถมลูกน้องบางคนก็โดนจับได้ด้วยมีคนโทรมาบอก
ไอ้เดย์โดนบอกให้พาไอ้นุ๊กไปหาทีหลัง ผมได้ยินแล้วไม่อยากให้มันเข้าไปเกี่ยวด้วยเลย

พวกเราเลยรีบสลายตัว วิ่งกันกระเจิง กีต้าร์กับซีนต้องคอยฉุดไอ้เด็กนุ๊กที่เอาแต่ร้องไห้ไปตลอดทาง
ไอ้เดย์ก็ดึงมือผมวิ่ง ผมวิ่งไปใจก็ยังสั่นๆ ถึงไอ้เดย์จะเก่งแค่ไหนแต่ถ้าวันนี้มันเป็นอะไรไปผมจะทำยังไง
แล้วถ้าเกิดมันพลาดติดคุกติดตารางหมดอนาคตล่ะ แค่คิดว่ามันจะทิ้งผมไว้ แค่คิดว่าผมอาจต้องสูญเสียมันไป
ก็พาลน้ำตาจะไหลขึ้นมา  แต่ก็กลั้นไว้ไม่กล้าโวยวายต่อว่ามัน อายคนอื่นเขา....

.......................................

...................

พวกเราหนีออกมาห่างจากวัดพอสมควร ไอ้ซีนกับกีต้าร์โทรบอกเพื่อนๆให้มาเจอกันที่นี่ พอเล่าเรื่องคร่าวๆ
ให้ทุกคนรู้เรื่องแล้ว ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตก็ย้อนกลับไปเอามอเตอร์ไซค์มาให้ พอได้มอเตอร์ไซค์ไอ้เดย์ก็จะไปทันที

“เดย์! มึงไม่ไปไม่ได้เหรอวะ มึงอย่าไปยุ่งกับเขาอีกเลย” 
ผมขอร้องฉุดแขนไอ้เดย์ที่คร่อมมอเตอร์ไซค์มีไอ้นุ๊กนั่งก้มหน้าซ้อนท้าย

“ไม่ได้ว่ะ ยังไงก็ต้องพาไอ้ห่านี่ไปเคลียร์ แล้วต้องไปเอามันออกจากแก็งค์ที่มันอยู่ตอนนี้ด้วย”
ไอ้เดย์ตอบผมหน้าเครียด ผมชักไม่พอใจไอ้เด็กนี่ขึ้นมายังไงบอกไม่ถูก ทั้งที่ไอ้เดย์เลิกเกเรแล้ว
ยังต้องกลับไปพัวพันด้วยอีกเพราะมัน มันสำคัญมาจากไหนกันวะ! -*-

“มันเป็นอะไรกับมึง!?”  ผมถามเกือบตะคอกมันอย่างไม่พอใจ เพื่อนๆก็มอง
“น้องเพื่อนกู”  ไอ้เดย์ตอบเสียงเบา มันคงรู้ว่าผมไม่พอใจที่มันมายุ่งกับเรื่องคนอื่นอย่างนี้

เท่าที่ได้ฟังมันคุยกับพวกเพื่อนเก่าสมัยอยู่แก็งค์นั่น ผมก็พอรู้ว่าไอ้นุ๊กนี่น่าจะเป็นน้องชายเพื่อนมัน...แต่!
“แล้วทำไมต้องมึง!? ไปบอกพี่มันสิ!?”  พอผมพูดอย่างนี้ไอ้เดย์ก็ก้มหน้าเลย แล้วไอ้มาร์คกับไอ้น็อตก็เข้ามา
จับไหล่ผมเขย่าเล็กน้อย พวกมันส่ายหน้าเหมือนอยากบอกให้ผมหยุดพูดเถอะ

“ทำไม่ได้หรอก....พี่มันตายไปแล้ว ตายเพราะกูไง” 
ผมได้ยินไอ้เดย์พูดก็สะอึก หันไปมองหน้ามัน มันพูดหน้านิ่งมากแต่ข้างในใจคงไม่ได้นิ่งเหมือนหน้ามันแน่ๆ

อย่าบอกนะว่านี่...เป็นน้องคนนั้น... เพื่อนที่เสียไปแล้วของมัน คนที่มันพูดถึงเมื่อไหร่ก็อยากร้องไห้ทุกที..

เพื่อนๆพากันถอนใจ กีต้าร์บอกขอโทษไอ้เดย์ทันที  “โทษนะ กูเข้าใจมึงว่ะ”  ไอ้เดย์มันยิ้มให้นิดๆ
เหมือนจะบอกว่าไม่เป็นไร ถึงตอนนี้คงไม่ต้องอธิบายอะไรกันแล้ว พวกเราเข้าใจว่าไอ้เดย์ทำแบบนี้เพราะอะไร
มันขอโทษที่ดึงผม กีต้าร์ กับซีน เข้าไปเกี่ยว ไอ้เด็กนุ๊กนั่นก็ยกมือไหว้ขอโทษใหญ่ พวกเราต่างส่ายหน้า
บอกว่าช่างมันจะทำไงได้

“พี่เดย์... พี่...”   อยู่ๆไอ้เด็กนุ๊กก็สะกิดหลังเดย์แล้วทำท่าทางแปลกๆสื่อสายตามองมาทางผม
เหมือนอยากจะถามอะไรไอ้เดย์เกี่ยวกับผม ผมดูจากท่าทางมันแล้วก็พอเข้าใจได้ แต่มันก็ไม่ได้พูดอะไร
ส่วนไอ้เดย์ก็แค่พยักหน้าให้มัน แล้วหันมาดึงมือผมเข้าไปหา มันขยี้หัวผมแล้วสัญญา
 “เดี๋ยวกูไปหาที่บ้าน ไม่ต้องห่วง กูไม่เป็นไรหรอก”    แล้วมันก็พาไอ้นุ๊กขี่รถออกไป.........


ผมหันไปหาไอ้มาร์คกับไอ้น็อต ไอ้สองคนนี้เป็นเพื่อนเดย์มาตั้งแต่ตอนม.ต้น ท่าทางจะรู้เรื่องดี
แล้วคงจำไอ้นุ๊กนั่นได้มันถึงได้มาห้ามผมไม่ให้พูดถึงพี่ชายเด็กนั่น
“ลูกคิด...กลัวมั้ยมึง55”   ไอ้มาร์คมีหน้ามาถามผม กูฉี่แทบราด||||||||

“พวกมึงรู้จักกับเพื่อนไอ้เดย์ที่ตายไปใช่มั้ย เล่าให้กูฟังบ้างสิ มันสนิทกันมากเลยเหรอ”  ผมถามทั้งไอ้มาร์คไอ้น็อต
พวกมันหันมองหน้ากันก่อนยักไหล่ใส่ผม ไอ้น็อตบอกว่า “มึงไปถามไอ้เดย์เองเถอะ”  อ้าว...

ไอ้มาร์คก็ว่า “อยากรู้อะไรก็ถามไอ้เดย์เอา กูแค่รู้จักแล้วก็พอจะจำหน้าน้องมันได้ โตไวฉิบหาย สองปีที่แล้ว
แม่งยังอยู่ป.6 ตอนนี้ตัวสูงเกือบเท่ามึงเลยมั้งลูกคิด เอ๊ะ รึเป็นมึงเองไม่โต55” ผมทำตาขวางจ้องหน้าไอ้มาร์ค
ไอ้ดำตัวโตก็หัวเราะหน้าผมแล้วทำหน้านึกๆก่อนพูด  “กูไม่ได้สนิทกับไอ้ปิงเท่าไอ้เดย์ว่ะ ปิงมันเป็นคนพูดน้อย
พวกมันเรียนด้วยกันมาตั้งแต่อนุบาล... เหมือนทิชานั่นแหละ พวกกูอ่ะเจอกันแค่ม.ต้นแถมอยู่คนละห้อง
แต่อาศัยมั่วสุม สุมหัวทำเรื่องแสบๆไร้สาระด้วยกันบ่อย ย้ายมาเรียนต่อที่นี่ถึงได้อยู่ห้องเดียวกันเลยสนิทกันขึ้น”

ผมหันไปมองทิชา ทิชามองมาที่ผมพอดี เธอยิ้มให้ผม ผมเลยแหวกกลุ่มผู้หญิงเข้าไปคุยด้วย
“ทิชา ทิชาสนิทกับเพื่อนเดย์คนที่ตายไปแล้วนั่นมั้ย...เอ่อ.....แหะ..คงไม่มั้ง...”  ผมเหมือนจะถามเองก็ตอบเองได้
เพราะเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าขนาดไอ้เดย์เองยังบอกไม่ได้สนิทกับทิชาเลย ทิชาไม่ค่อยสุงสิงกับเด็กผู้ชายเท่าไหร่

“เราไม่ค่อยได้คุยกับเขาเท่าไหร่หรอก....แต่รู้ว่าสองคนนั้นสนิทกันที่สุด เวลาโดดเรียนก็หายไปพร้อมกันตลอด
มีเรื่องมีแผลก็พร้อมกันตลอด พอปิงเสียแล้ว...... เดย์ไม่พูดกับใครเลย เศร้ามาก เรื่องมันเกิดช่วงก่อนจะจบม.สาม
ราวๆสามเดือนได้น่ะ ขอโทษนะเราไม่ค่อยรู้อะไรเรื่องปิงหรอก”

ผมยืนฟังทิชาเล่าเท่าที่เธอรู้ซึ่งมันน้อยมาก.... คิดๆแล้วจะให้ผมไปถามกระทบใจไอ้เดย์ผมคงทำไม่ได้หรอกครับ
เรื่องมันผ่านไปแล้ว ก็ให้มันผ่านไปเถอะ...ไปช่วยพาน้องชายเพื่อนมันออกจากแก็งค์ได้ก็ดีเหมือนกัน
จะได้ไม่ต้องมีอะไรเกี่ยวข้องกับพวกที่ตีกันนั่นอีก ขอแค่ไอ้เดย์ไม่หวนกลับไปทำตัวแบบเดิมอีกก็พอ

ผมทำหน้าเครียดถอนใจเพราะเป็นห่วงไอ้เดย์ เพื่อนๆก็แซวว่าผมเป็นห่วงแฟนเหรอ...
น่าวิ่งกลับไปเอาไม้หน้าสามมาไล่ตีปากแม่งให้หมด ( -*- ) นึกขึ้นได้ว่าไม่ได้เป็นแฟนมันซะหน่อยแล้วผมก็ชักฉุน

“มึงได้กันยัง?”  สะดุ้งเฮือกเลยครับเชี่ยยูแม่งจู่ๆก็มากระซิบข้างหู ผมไล่ตีมันมันก็หัวเราะวิ่งหนีผม/////*//
แล้วผมก็สะดุดโดนไอ้คิมจับมากางแขนกางขาสำรวจดูว่าได้แผลตรงไหนมั้ย มันจะได้พาไปทำแผลให้พร้อมไอ้ซีน
ผมก็งงๆนะไอ้คิมมันกอดผมโอ๋แบบเอามือลูบหัวลูบหลังผม จับหัวผมซบไหล่มันด้วย คือ...มึงเว่อร์ไปรึเปล่าวะ?

“มองอะไรดุ๊ก...หึหึ หึงเหรอ?คึคึ”  ได้ยินเสียงไอ้คิมพูดแกล้งดุ๊กดิ๊กติดขำๆเหมือนเคย ผมก็หันไปมองดุ๊กดิ๊ก
กะเทยสวยสะบัดหน้าหนีครับ เชิดใส่ไอ้คิมซะงั้น แล้วก็มีหันกลับมาทำท่าแหวะใส่มันอีกก่อนจะหันไป
เม้าท์กับเพื่อนผู้หญิง คุยกันเรื่องตอนอยู่ในวัดได้ยินคนพูดว่ามีคนตีกันๆแต่ก็ไม่คิดว่าพวกผมจะอยู่ในนั้นกับเขาด้วย
ซวยจริง

“โอ้ย|||||||| เจ็บว่ะ แง~~”  ผมผลักไอ้คิมที่โอ๋ผมออก หันไปมองตามเสียงไอ้ซีน มันทำสำออยมากเลยครับ
เกาะไหล่ไอ้กีต้าร์เอาหน้าซุกซอกคอเพื่อนมัน ร้องว่าเจ็บปากที่แตกไม่หยุด เป็นผมนะรำคาญสะบัดหลังมือใส่
ไปนานละ... แต่กีต้าร์แม่งไม่หนียืนหัวเราะอยู่ได้ 

ไอ้น็อตพูดขำๆว่าวันนี้ยังถลุงเงินไอ้เดย์กันไม่มันส์เท่าไหร่เลย ทำเป็นเล่นไปผมลองนึกๆคิดคำนวณรายจ่าย
ที่ไอ้เดย์เลี้ยงพวกเราคร่าวๆดู มันไม่ใช่น้อยๆเลยนะครับ ตั้งแต่ข้าวกลางวันที่สั่งพิซซ่ามาเลี้ยงแล้วน่าจะสัก
แปดพันกว่าบาทได้มั้ง...
เป็นผมนะถ้าแม่จ๋ารู้ว่าใช้เงินขนาดนี้ในวันเดียว อาละวาดบ้านแตกแน่ ต้องบอกให้เอาไปเก็บไว้ที่แม่ชัวร์..


*******************************


กลับมาบ้านแล้วนั่งรอไอ้เดย์ที่ม้าหินอ่อนหน้าบ้าน สามทุ่มกว่าแล้วครับไอ้เดย์ก็ยังไม่มาซะที
ผมชะเง้อคอรอมันจนคอยาว กดมือถือเล่นไปเรื่อยยุงก็กัด ผมใส่กางเกงบอลกับเสื้อกล้ามมีเนื้อที่ให้ยุงกัดเยอะ
แล้วเหมือนแม่จะรู้ว่ายุงกัดผม สงสัยได้ยินเสียงผมตบยุง แม่จ๋าก็ตะโกนบอกให้ผมเข้าบ้าน

“เดี๋ยวจ๋า รอเดย์ก่อน เดี๋ยวมันก็มา...”  ผมตะโกนบอกแม่ที่นั่งดูทีวีข้างในบ้าน
จ๋าคิดว่าผมรอเอาข้อมูลรายงานจากไอ้เดย์  ผมไม่ได้เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่วัดให้จ๋ารู้ ไม่อยากให้แกไม่สบายใจ
แต่คนแถวบ้านนี่อย่างไว  ผมกลับมาถึงบ้านกลายเป็นแม่จ๋าเป็นฝ่ายเล่าให้ฟังซะเองว่าที่วัดเขาตีกัน...
ถามว่าผมรู้เรื่องมั้ย ผมก็แกล้งทำหน้าเหรอหราส่ายหน้าไป

บ้านเราปิดหน้าร้านเรียบร้อยแล้ว เหลือช่องประตูเปิดไว้แค่เล็กน้อย ผมนั่งรอมันตั้งแต่กลับมาจนป่านนี้
ใจคอไม่ดีครับเป็นห่วงมัน โทรไปตามแม่งก็ไม่ติดสงสัยปิดเครื่องหนี มึงจะรู้บ้างมั้ยว่ากูโคตรห่วงมึงแค่ไหน
ไอ้บ้าเอ๊ย -*-

[tsktonight]

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 26 เป็นอะไรกัน...   /2 






.........................เวลาผ่านไปผมยังนั่งหน้าบ้านคอยไอ้เดย์ที่เดิม แต่ยุงไม่กัดแล้วเพราะทั้งจุดยากันยุง
แล้วก็ทาโลชั่นกันยุง ผมนั่งท้าวคางตาปรือ กดมือถือดูนาฬิกาในนั้น....แม่ง..จะเที่ยงคืนแล้ว

บ้านล็อคเรียบร้อย แม่จ๋าขึ้นไปนอนนานแล้ว ผมบอกจ๋าว่าเดี๋ยวค่อยตามขึ้นไปนอน แต่จนถึงตอนนี้ไอ้เดย์ก็ยังไม่มา
มีแค่ผมที่นั่งรอมันด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก ผมง่วง...แต่ไม่อยากนอน ผมอยากรอเจอหน้ามันให้แน่ใจก่อน
ว่ามันจะไม่บุบสลายกลับมา......ใครจะว่าผมบ้าก็ได้นะ รู้ครับว่ามันเก่ง มันต้องเอาตัวรอดได้แน่ มันน่ะตัวอันตราย
แต่ผมคงนอนไม่หลับแน่ถ้าไม่ได้รู้เรื่องมันคืนนี้ มันจะไปตีกับใครอีกมั้ย ได้แผลรึเปล่า จะเจ็บตรงไหนบ้าง
หรือไปทำอะไรบ้าบิ่นโดยที่ไม่มีผมอยู่ข้างๆคอยเรียกสติมันไว้ มันจะ....นู่นนี่นั่นโน่น...เฮ้อ มากมาย

นี่ผมเริ่มเหมือนแม่มันเข้าไปทุกทีๆแล้วนะ .... แต่ก็ใช่ว่าจะมีแค่ผมที่เป็นห่วงไอ้เดย์นะครับ น่าดีใจ
เพื่อนๆก็คอยโทรบ้างส่งข้อความบ้างมาถามข่าวจากผม ไอ้เดย์กลับมารึยัง เป็นยังไงบ้าง ผมตอบใครไม่ได้สักคน
เพราะผมก็ไม่รู้ว่าตอนนี้มันเป็นยังไงอยู่ที่ไหน โทรศัพท์มันก็ติดต่อไม่ได้
ไอ้บ้านั่นไม่คิดถึงใจคนเป็นห่วงทางนี้บ้างเลย

ตรึ้งงง!!!  ................ เสียงข้อความเข้า!
ผมรีบดูโทรศัพท์ตัวเองด้วยความดีใจ คิดว่าน่าจะเป็นไอ้เดย์แน่ แต่ก็ไม่ใช่...เป็นไอ้ไลค์

“เฮ้อ......คิดถึงลูกคิดจัง วันหลังจะซื้อขนมไปฝากอีกนะครับ ฝันดีนะ รักนะครับไลค์” 
 ผมอ่านข้อความจากไอ้ไลค์แบบเซ็งๆ นอนดึกเหมือนกันนะมึง
ชะเง้อคอมองหาจะมีใครขี่รถมาทางบ้านผมบ้างมั้ย ....ก็ไม่มีวี่แววแม้แต่เงา มีแต่เงาหมาเดินผ่านมาหนึ่งตัว
ผมถอนใจเฮือกใหญ่ นั่งไปนั่งมาวังเวงหนักครับ นี่ก็จะตีหนึ่งแล้วผมเลยจำใจก้มหน้าเปิดล็อคประตูบ้าน
เดินเข้าบ้านไปใจก็กังวลไม่รู้จะทำยังไงดี ตอนนี้ผมอยากเจอหน้าไอ้เดย์ที่สุด...

เข้าห้องนอนไปข่มตาหลับ...ผมหลับไม่ลงแน่เลย คิดถึงแต่ไอ้เดย์ .................................................
..................................................
.......................
.........

... ตรื้ดดดดดดๆๆๆ!!!
ตกใจเสียงโทรศัพท์ครับ ผมสะดุ้งตื่นมายังมึนงง... คลำหามือถือมาดู อ้าว! ไอ้เดย์โทรมาครับ ดูเวลานี่มันตีสองแล้ว
(อ้าวนี่กูหลับเหรอครับ ก็ว่าไม่หลับๆดันหลับไปตอนไหนวะ)
“ฮัลโหลเดย์! มึงอยู่ที่ไหน มึงเป็นอะไรมั้ย!!?”  ผมลุกลี้ลุกลนถามมัน
“หูยยยยย หูจะแตก แหกปากเบาๆก็ได้ หลับไปรึยังเนี่ย”   ดูมันนะหายไปให้เป็นห่วงกลับมาก็กวนตีนผม
ผมเลยลดเสียงลงด่ามัน “ฮึ่ม!กูจะหลับลงได้ไง!(ความจริงกูเพิ่งตื่น) ถ้าหลับแล้วกูจะรับโทรศัพท์มึงได้เหรอฟาย!
อยู่ไหนทำไมมึงไม่ตอบกู!? มึงรู้มั้ยว่ากูอ่ะ..!..”  ผมจะพูดว่าเป็นห่วงมันมากก็สะอึกกลืนคำหายเข้าคอไป
ผมนิ่งเงียบคิดในใจ ขืนพูดไปมันต้องได้ใจมากแน่ ไม่เอาอ่ะ ไม่พูดดีกว่า เดี๋ยวมันล้อผม////*//

“ทำไม..../////หึหึ...อยากเห็นหน้ากูอ่ะดี๊~”
“แหวะ! กูไม่อยากเห็นหน้ามึง!”
“แต่กูอยากเห็นหน้ามึงอ่ะ มาหาเดย์หน่อยดิ......”
“อึก/////..พูดงี้หมายความว่าไง กูไม่ไปไหนทั้งนั้นแหละ กูจะนอนแล่ว!”
“แค่เดินมาที่หน้าต่างหน่อยเดียวเอง”
“ห๊ะ!?”

ผมตกใจรีบเดินไปที่หน้าต่างรวบผ้าม่านออก ก้มลงไปเห็นไอ้บ้าเดย์นั่งคร่อมมอเตอร์ไซค์เงยหน้ายิ้มโบกมือให้ผม
“โอเค เห็นหน้ามึงแล้วชื่นใจ กลับบ้านนอนดีฟ่า55”
ผมเห็นไอ้เดย์ทำท่าจะวางสายแล้วสตาร์ทรถมัน ผมก็รีบพูด “ควาย! ใครให้มึงไปหยุดเลยนะ! ห้ามไป! รอกูก่อน!!”
ตัดสายโทรศัพท์แล้ววิ่งตาลีตาเหลือกออกจากห้องนอน ลงบันไดไปให้เร็วและส่งเสียงให้เบาที่สุด
ผมรีบวิ่งไปเปิดประตูบ้านอย่างเบามือกลัวแม่จ๋าที่อยู่ชั้นบนจะได้ยิน

เปิดบ้านได้ผมก็พุ่งไปหาไอ้เดย์ที่ยิ้มหล่อรอเลยครับ ....ถึงตอนนี้ทุกคนคงจะคิดว่าผมจะพุ่งเข้าไปกอดมัน
เหมือนนางเอกหนังไทย ดีใจที่พระเอกปลอดภัยกลับมา เสียใจด้วยครับ ความจริงคือ 
“สัดเดย์! ไอ่ห่า ไอ่หอก ไอ่ควาย ไอ่เชี่ย ไอ่เวร ไอ่ๆๆๆๆๆๆฮึ่ยๆๆบ้าเอ๊ย!!”   ชี้หน้าด่าๆๆๆแม่งอย่างเก็บกดครับ
“มึงด่ากูทำไมเนี่ย||||||||”   ดูมันถามทำหน้าแหย ยังไม่รู้ตัวอีก
“ไอ้คนชอบหาแต่เรื่อง! ปล่อยให้กูรอจนหลับเพิ่งโผล่มาเหรอไอ่สัด!”
“อ้าวไหนมึงบอกไม่ได้นอนไง..”
“ฮึ่ม! เออนั่นล่ะ!ไม่ได้นอน แต่หลับตาไปเฉยๆอ่ะ  เอาเป็นว่ามึงบอกจะมาหากูก็รอร้อรอ
ทำไมมึงไม่เล่าอะไรให้กูฟังบ้าง กูอยากรู้!”   แล้วผมก็เข้าไปจับแขนคลำขาควาญหาตามหน้าตาเนื้อตัวมันว่าได้แผล
หรือฟกช้ำดำเขียวตรงไหนบ้างรึเปล่า ไม่ได้ขาขาดแขนขาดหน้ามันก็ยังหล่อดี ไอ้หอกเดย์ตอนแรกแค่ยิ้มๆ
แต่พอเห็นผมดมๆตามตัวมันก็หัวเราะใหญ่

“5555เหมือนหมาเลย55มึงทำไรเนี่ยลูก!?”
“ไอ่ควาย!-*- กลิ่นเหล้าหึ่ง! ส้นตีนเหอะปล่อยให้กูรอแต่มึงไปแดกเหล้ามาใช่มั้ย!!แม่ง! ไปไหนก็ไสหัวไปเลย!”
ผมลืมตัวด่าใส่มันเสียงดังด้วยความโมโห แล้วก็นึกได้ว่าดึกสงัดเสียงมันดัง เลยรีบเอามือปิดปากตัวเอง
แล้วถอยเท้าจะเข้าบ้าน ผมไม่สนใจเชี่ยเดย์แม่งแล้ว

แต่ไอ้เดย์มันก็รีบลงจากมอเตอร์ไซค์รุดมาดึงมือผม ดึงตัวผมกลับออกมาจากบ้านทันก่อนที่ผมจะปิดประตู
มันกอดเอวผมแน่นแล้วก้มมาหอมแก้มผมฟอดใหญ่ ผมสะดุ้งตกใจด่ามัน  “ปล่อยกูเลยเชี่ยนี่!////*//”
พยายามจะยันมันออกไปแต่มันก็บังคับกดหน้าผมให้ซบกับอกมันกอดไม่ยอมปล่อย
“รอเดย์เหรอ55 โคตรน่ารักเลยอ่ะ นึกว่าหลับไปแล้วมาแกล้งกวนตีนให้ตื่นเล่นๆนะเนี่ย555”
“ฮึ่ม! ฟายเอ๊ยมึงไม่นึกว่ากูจะห่วงมึงบ้างเลยใช่มั้ย!...อึก/////”  แม่งเผลอหลุดปากพูดไปแล้วผมเขินแฮะ

“น่ารักว่ะ/////”  มันก้มมาบดจมูกกับแก้มผมอีกหลายทีก่อนจะลามปามไซร์ไปที่กกหูเลื้อยไล่ไปที่ลำคอ
ผมผลักหน้ามันออกร้อง  “อื้อ~~!!///*//” ได้แค่นั้น เพราะหลังจากนั้นก็โดนประกบปากจูบแบบดื่มด่ำ
มันสอดลิ้นเข้าปากผมเล่นเอาหายใจไม่ทั่วท้อง เสียวท้องน้อยวูบที่มันสอดมือเข้าเสื้อกล้ามมาลูบไล้คลำจับ
ไปทั่วเนื้อตัวผมทั้งด้านหน้าด้านหลัง  สองมือผมจะยันมันออกก็เหมือนไม่ค่อยมีแรง โดนจูบปากใช้ลิ้นแบบนี้
ผมสู้มันไม่ได้เลย เผลอตัวจูบตอบมันทุกที แต่มาได้สติหน่อยตอนที่ไอ้บ้าเดย์คิดจะล้วงมือเข้ากางเกงบอลผม
เลยทำให้มันหยุดอยู่แค่ที่ขอบยางยืดกางเกงด้วยการหยิกหลังมือมันอย่างแรงซะ ไอ้คนบ้ามันก็สะดุ้งรีบดึงมือออก
ผละปากที่ไล่ขยี้ปากผมออกมาต่อว่า    “โอ๊ยหยิกกูไมเนี่ย!?”  มีการขมวดคิ้วดุกูนะ

“มึงจะปี้กูหน้าบ้านเลยมั้ยสัด!////*// แฮ่กๆๆ”  ผมเหนื่อยหอบหน้าแดงเพราะมัวจูบกับมันหายใจแทบไม่ทัน
ไอ้บ้านี่ก็นะ..คนมองค้อนอยู่ยังมายิ้มชอบใจ

“ถ้ามึงยอมกูก็กล้าอ่ะ เอากันเลยมั้ย คึคึคึ”
“เชี่ยยยยยย!”
“โหยด่าอีกแระ!”
“...........”  ผมจ้องหน้ามันเคืองๆ
“ก็ไปเคลียร์มันไม่ใช่ไปพูดๆๆแล้วก็จบกลับได้เลยซะเมื่อไหร่เล่า มึงเข้าใจดิ กูต้องเลี้ยงเหล้าแม่งทั้งสองฝ่ายเลย
กินฝ่ายพี่แน็คกับพวกเก่ากูเสร็จ ก็ต้องไปกินกับพวกลูกพี่ไอ้นุ๊กแม่งอีก ดีที่มีคนรู้จักกูอยู่ แถมกูยังต้องให้ตังค์
ค่าทำแผลค่าทำขวัญไอ่พวกห่าที่กูกระทืบไปอีก ไปประกันไอ้พวกที่โดนจับได้อีก ตังค์ถูกหวยกูหมดเลยเซ็งแม่ง
ยังไม่พอกูต้องไปเบิกตังค์มาเพิ่มอีกเนี่ยโคตรซวย เหนื่อยว่ะเซ็งเชี่ยๆเลย มึงก็อย่ามาทำหน้าอย่างนี้ใส่กูอีกเลยน่า...”

ผมกอดอกฟังมันอธิบาย ไอ้เดย์ลูบท้ายทอยตัวเองสะบัดหัวไล่ความมึนจากฤทธิ์แอลกอฮอล
“มันเลิกตีกันแล้วเหรอ”  ผมทำหน้าสงสัยถามมัน
“ฮึ เรื่องนี้กูไม่เกี่ยวให้มันเคลียร์กันเอง กูแค่ไปขอตัวไอ้นุ๊กมัน บอกแม่งไม่ต้องให้เข้าแก็งค์อีกถือว่ากูขอ”
“โทรก็ไม่ติด มัวแต่ห่วงคนอื่น แต่ไม่คิดว่าคนอื่นจะห่วง”  ผมมองเมินพูดไปทางอื่นแต่ก็หมายถึงมันนั่นแหละ
“กูปิดไว้กันใครโทรตามตอนกำลังตกลงกับทางนั้นอยู่ โธ่กูก็มาหามึงแล้วนี่ไง”
“เฮ้อ.........โอเค! เข้าใจหมดแล้ว มึงกลับบ้านไปได้แล้วปะ”
ผมหันหลังจะเดินเข้าบ้านแต่โดนเชี่ยเดย์ดึง “อะไร!?”  หันมาถามมันงงๆ มันก็ทำตาเยิ้มใส่ยิ้มแฉ่ง
“คือ...ไหนๆก็ไหนๆแล้วอ่ะลูก....ลูกคิดจ๋าขอเดย์นอนด้วยคนดิน๊า นะๆๆๆ จุ๊บๆๆ”
อึ๋ย!///// ไอ้บ้านี่มันเอาปากไล่จุ๊บขึ้นมาตามแขนผม  “ขนลุกไอ่สัด จั๊กจี๋!ปล่อยๆๆกูเลยไอ้บ้า!”
“ไม่เอา~~~~ เดย์นอนด้วยยยย~~~”
แม่งมันกอดผมจะตามเข้าบ้าน ผมยันมันออกก็ติดหนึบอย่างกับปลาหมึก พัวพันอีรุงตุงนังมาก ถึงขั้นลงไป
เกาะขาผมไม่ยอมให้เดิน มันพันแข้งพันขาพล่ามเสียงอ้อแอ้ว่าจะนอนกับผมให้ได้ ความดื้อด้านผสมความเมา
บวกความหน้ามึนของมันทำให้ผมบ่ายเบี่ยงลำบาก กลัวไอ้บ้านี่เสียงดังหนักเข้าแล้วแม่จ๋าจะตื่นลงมาด่ามาก
ผมถอนใจบอกมัน “เออๆๆ!!! ก็ได้ๆเฮื่อย!เบาๆดิเดี๋ยวจ๋าตื่น” ไอ้เดย์ร้องเย่เบาๆมันลุกขึ้นขโมยหอมแก้มผม
แล้วรีบไปเข็นรถเข้าบ้าน ผมก็ค่อยๆเปิดประตูบ้านให้มัน..

..........................................
.........................

“อื้มม! หือตัวหอมจัง////”  ขึ้นมาบนห้องผมได้ไอ้มือปลาหมึกมันก็เริ่มเลย กอดผมแล้วหอมซอกคอ ผมก็ยันหน้ามัน
“แต่มึงโคตรเหม็นอ่ะเดย์”  ผมว่ามัน มันก็ทำหน้างอนทำปากเชิดๆนะโคตรน่าทุบ
“กูไม่เหม็นนนนนน ไม่เชื่อดมดู555”  แล้วมันก็ยกจั๊กกะแร้มาเสยหน้าผม ผมดิ้นพล่านเลยโดนมันล็อคไว้
เล่นเอารักแร้มาหนีบหัวกูได้นะไอ้เปรตนี่! เดย์เป็นคนไม่มีกลิ่นตัวเลยครับ มีแต่กลิ่นเหงื่อกับกลิ่นเหล้า
ที่ตอนนี้กลบกลิ่นน้ำหอมที่มันใช้ประจำหมด
 “มึงไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้เลยไอ่หอกเอ๊ย!///*//ไม่งั้นไม่ต้องนอนเตียงกูเลยนะเดย์”
“ขี้เกียจอ่า~~~”  ว่าแล้วไอ้บ้าเดย์ก็ผละจากผมเดินไปทิ้งตัวลงนอนคว่ำหน้านิ่งที่เตียงทันที
ผมตกใจรีบตามไปดึงมันขึ้นเดี๋ยวนั้น ที่นอนผมเหม็นเหงื่อเหม็นเหล้ามันหมดพอดีกัน

“ไปอาบน้ำ!” ผมใช้แรงทั้งหมดที่มีลากมันลงเตียง ไอ้เวรนี่ไม่ยอมลุกเลื้อยตัวลงไปนอนแผ่หลาที่พื้นห้องแทน
“กูนอนตรงนี้ก็ได้ลูกคิด กูไม่ไหวแล้ว อยากก็อยาก ถ้ามึงไม่เล่นกะกูก็ปล่อยให้กูหลับเหอะ”
ผมท้าวเอวสองข้างก้มมองไอ้ตัวบ้าที่นอนหลับตาพล่ามอยู่ที่พื้น  “อยาก.........?...มึงอยากอะไร?”
เดย์ลืมตาขึ้นมาสบตากับผมพอดี ปิ๊ง!.... สายตาแม่งโคตรหื่นผมหลบตามันทันทีที่นึกรู้แบบอัตโนมัติ
“ทะลึ่งไม่เลือกเวลาเลยนะมึงอ่ะ ควาย....///// ไปอาบน้ำแล้วค่อยออกมานอนจะได้สบายตัวไง”
“ม่ายยยยยยยยย~~~~~ ไม่เอาๆๆๆๆ กูไม่อาบ~~ ฟรี้~~~ กูหลับแล้ว!” 
ทำตัวดิ้นเร่าๆไปกับพื้นเหมือนเด็กสามขวบครับมัน งอแงน่ากระทืบสุดๆ ผมเลยส่ายหน้าช่างแม่ง

“ตามใจ เรื่องของมึงเหอะ แต่ไม่ต้องเนียนขึ้นมานอนกอดกูเลยนะ จะถีบออกให้”  ผมบ่นๆเสร็จก็เดินไปปิดไฟ
แล้วก็ต้องแปลกใจครับ ไอ้เดย์มันลุกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้เดินมาเปิดไฟห้องน้ำด้านหลังผม ตอนนี้ในห้องมืดสลัว
แต่แสงจากไฟห้องน้ำสว่างจ้า ผมหันมามองการกระทำของไอ้เดย์อย่างโคตรจะงง มันคว้าผ้าเช็ดตัวผมที่พาดตากไว้
แถวๆราวเล็กหน้าห้องน้ำเอาพาดบ่ามันแล้วเดินเข้าห้องน้ำปิดประตูไปเฉย.....

ผมงง ยืนเอ๋อๆกรอกตาตัวเองไปมาในความมืดสองสามวิ... ก็ได้ยินเสียงซู่ซ่าเหมือนน้ำจากฝักบัวตกกระทบตัว
คือมันอาบน้ำ.... เอ้าไอ้บ้านี่บอกให้อาบไม่อาบ พอบอกตามใจรีบไปอาบเฉย...

เบื่อกับความบ้าบอของมันผมเดินไปห่มผ้านอนดีกว่า  สักพักยังไม่ทันหลับ ไอ้เดย์ก็เปิดประตูห้องน้ำออกมา
“ลูกคิดกูหยิบแปรงผิดอันว่ะ เอาของมึงไปแปรงอ่ะ เคี้ยกกก555แต่ไม่เป็นไรหรอกเนอะ
เราเอาลิ้นเลียฟันกันออกบ่อยไป555” 

ผมนอนห่มผ้าอยู่มันยืนปลายเตียง ผมกะจะลุกขึ้นด่ามันซะหน่อย แต่กลับต้องนั่งตาค้างเลยครับ
แสงไฟจากในห้องน้ำสว่างส่องเห็นร่างไอ้เดย์ยืนนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียว ตัวขาวโบ๊ะมีน้ำเกาะพราวตามกล้ามแขนขา
ตามซิกแพ็คหน้าท้องที่ขึ้นเห็นเป็นลอนๆเลย หัวมันก็เปียกด้วย เห็นอย่างนี้ใจสั่นเลยครับแม่งโคตรเซ็กส์ซี่

มันยืนสั่นอยู่แป๊บเดียวก็ดึงผ้าที่พันท่อนล่างตัวเองออกแล้วเอาไปเช็ดหน้าเช็ดตัวถูหัวถูหลัง ถูไปทั่วเนื้อตัวมัน
ยกแข้งขากำรูดไอ้ที่ห้อยโตงเตงแกว่งไปแกว่งมาต่อหน้าผมแบบไม่อายอะไรเลยสักนิด!
.......ผมสิกลับต้องอายมัน นั่งหน้าร้อนฉ่ามองมันแก้ผ้าตาไม่กระพริบ

“ฮั่นแน่! จ้องต่ำจังนะมึง คึคึคึ ของเขาดีมีคุณภาพคับแก้วก็งี้แหละเนอะ”  ขอบอกว่าขนาดยังไม่ตื่นตัวก็ใหญ่ใช่เล่น
ไอ้เดย์ปาผ้าขนหนูที่ชื้นไปทั้งผืนใส่หน้าให้ผมสะดุ้งรู้ตัว แล้วล้อผมที่จ้องตรงนั้นของมันอย่างลืมตัว

“เชี่ยเหอะ!/////*//หน้าด้านฉิบหายเลยมึงอ่ะ!”   ดูๆๆคนบ้าอะไรวะเดินแก้ผ้าโทงๆในห้องคนอื่นเขา
ไอ้เดย์เดินโป๊ไปเปิดตู้เสื้อผ้าค้นหาบ็อกเซ่อร์ของผมเอาออกมาใส่นอนอย่างคุ้นเคย แต่ก่อนจะใส่มันดันทะลึ่ง
เอาขึ้นมาดมๆตรงเป้า “ไอ้โรคจิตเอ๊ย!////*// กูซักแล้วเหอะ!”  ผมด่ามัน มันก็ขำไปยกขาสวมบ็อกเซ่อร์ไป
แต่สงสัยเวรกรรมไอ่เชี่ยนี่เยอะ หรือมันยังมึนอยู่ไม่รู้ครับ ยืนขาเดียวไม่ได้เซเอาหัวไปโขกใส่ขอบตู้เสียงดัง “โป๊ก!”

“555555555555สมน้ำหน้าแม่งอุ๊บ! คึคึคึคึ”  ผมขำลั่นแล้วนึกได้ว่าเสียงดังไปเลยรีบปิดปากแต่ก็ขำต่อ
 ไอ้บ้าเดย์ยังใส่บ็อกเซ่อร์ไม่เสร็จ สวมได้ขาเดียวกลิ้งกับพื้นมือก็กุมหัว มันทำหน้าเหยเกคงเจ็บหัวน่าดู
“ 55ไอ้บ้า ไหนมาให้ดูดิ๊ แตกแล้วมั้ง55”  ผมนั่งบนเตียงท้าวแขนไปชะเง้อมองมันที่นอนกุมหัวตัวงอกับพื้น

เดย์มันรีบลุกเลยครับดึงบ็อกเซ่อร์เข้าขาอีกข้างใส่อย่างลวกๆ แล้วแทบจะโผขึ้นเตียงมากอดเอวผม อ้อนน่าถีบ
ผมนั่งยิ้มก้มมองมันที่นอนกอดเอวผมเอาหัวมาไถๆที่พุงด้วย “คิกๆ เจ็บมั้ยมึง////” เอามือลูบดูโห...แม่งโนเลย
“ถามมาได้...เจ็บอ่ะ..”  ไอ้เดย์ทำเสียงน้อยใจแบบแหลๆก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองตาผม  “จูบทีดิ” 

มันขอผมเลยก้มไปจุ๊บที่หัวโนปูดออกมานิดๆของมัน
 “555หวังว่ามึงคงไม่บ้าไปมากกว่านี้เพราะสมองกระเทือนหรอกนะ”    แต่ไอ้เดย์ทำหน้างอพูดไปอีกเรื่อง 
“ไอ้ลูก ใครบอกให้มึงจูบตรงนี้... จูบตรงนี้ดิ”  มันจับมือผมเอานิ้วผมไปแตะที่ปากมัน หัวใจผมเต้นแรงขึ้น
ตอนที่ค่อยๆก้มหน้าลงไปหามัน ยื่นปากแตะปาก สอดลิ้นแตะลิ้นแล้วตวัดเกี่ยวกันอย่างได้อารมณ์

มันดึงหน้าผมลงไปจูบแรงขึ้นๆก่อนจะผลิกตัวมาโถมทับตัวผมแทน มือไม้อยู่ไม่สุกทั้งคู่ลูบไปทั่ว
สองมือผมจับขยำผมบนหัวเกรียนๆของไอ้เดย์อย่างลำบาก ตอนที่มันไซร์ลงไปถลกเสื้อแล้วดูดเนื้อเนินอกผม
“ซี๊ดดดด...อื้อเดย์..หัวยังเปียกอยู่เลย”  ผมดันหน้ามันออกมันกำลังเล่นกับยอดอกผม ผมรู้สึกใจสั่นเหลือเกินครับ
เดย์ยิ้ม จับคางผมไว้แล้วจูบเน้นๆที่ปากสองสามที ก่อนจะผละไปหยิบผ้าขนหนูบนเตียงที่มันปาทิ้งไว้ไปตาก
แล้วคว้าผ้าขนหนูผืนเล็กที่ราวเอามาให้ผมแบบใช้ปากคาบมา  มันขึ้นเตียงแล้วคลานมาคร่อมตัวผมที่ยันศอกขึ้น
กึ่งนั่งกึ่งนอนหงายมองอยู่  ผมดึงผ้าออกจากปากมันแล้วเอาคลุมหัวมันเช็ดหัวให้มัน มันก็ยิ้มหล่อมองผมตาเยิ้ม
ก้มมาจุ๊บปากผมเป็นระยะๆ ผมนอนเช็ดหัวให้มันจนเมื่อยมือก็หยุด ผมมันก็เริ่มแห้งแล้วด้วย
วันนี้ไอ้เดย์มันอ้อนเก่งชะมัด/////

เดย์ล้วงมือเข้าไปในเสื้อกล้ามใส่นอนของผมอีกครั้ง มันบีบขยี้ที่ปลายยอดอกเล่นอย่างสนุกมือแต่ผมนี่เสียวมาก
“ซี๊ดดด เดย์ไม่เล่น///// นอนเหอะ”  ผมพูดมันก็ยิ้มหอมแก้มผมแล้วเปลี่ยนไปนอนตะแคงกอดผมแน่นจากข้างหลัง
คิดว่ามันจะหยุดแล้วยอมนอนดีๆ แต่เปล่าเลยครับมันยังสอดมือมาขยี้ต่อ คราวนี้ไม่ใช่แค่ข้างบน ข้างล่างก็ด้วย
ไอ้เดย์ล้วงมือเข้าไปในกางเกงบอลลูบเล่นซะผมไม่เป็นอันนอน แถมร่องก้นผมยังรู้สึกได้ว่าโดนอะไรตุงๆแข็งๆ
มาเบียดสีไปสีมา ไอ้เดย์มันไม่ยอมนอนทั้งที่บอกว่าง่วงมาก แต่ตอนนี้ดูเหมือนมันจะคึกจัดอยากเล่นผมมากกว่า

ตรงนั้นของมันสัมผัสกับด้านหลังของผมผ่านเนื้อผ้าบางๆของบ็อกเซ่อร์และกางเกงบอล...
“อื้มมม..ซี๊ด...ดูดให้หน่อย”  เดย์กระซิบข้างหูผมเสร็จก็พลิกตัวผมให้หันไปหา มันจับจูบปากก่อนกดหัวผมลงไป

ด้วยอารมณ์ตอนนี้ผมก็ไม่ขัดมันหรอกครับ ใช้ปากให้มันพลางใช้มือทำให้ตัวเองไปด้วย ไอ้เดย์ครางซี๊ดซ้าดชอบใจ
ชมผมว่าหัวไวสอนนิดเดียวก็ทำคล่องแล้ว ผมเลยเล่นลิ้นกับมันให้เต็มที่ ตั้งหน้าตั้งตาใส่ไม่ยั้ง มันบอกให้ผ่อนบ้าง
ผมก็ไม่ฟัง ถึงที่สุดไอ้เดย์ก็แตก ผมเก็บกินที่มันปล่อยมาเรียบไม่อยากเชื่อตัวเองเหมือนกันแต่ก็กินจนหมด
“ลูก...ลูกคิด”  เสียงเดย์เรียกผมให้ขยับหน้าขึ้นไปหา มันรอจูบผมอยู่ ผมก็ขึ้นไปจูบกับมันนัวเลยเล่นเอาหอบ
แต่ไอ้เดย์พลิกมาทับผมใหม่ มากอดมาหอมมาไซร์ไปทั่วตัวผม มันกระซิบข้างหู  “ลองเอากันมั้ย..”
ผมสะดุ้งเลิกเคลิ้มเลยครับ ของไอ้เดย์ยังไม่หายแข็งอีกถูไปมาอยู่ที่สะโพกผม

จะว่าอยากลองก็อยากลองนะ.....แต่อีกใจผมก็กลัว..........เขาว่ามันเจ็บนี่.......ไม่เอาดีกว่าไม่กล้าอ่ะ
ขณะที่ชั่งใจผมก็นิ่งเงียบ ไอ้เดย์คิดว่าผมยอมมันมั้งเลยจะรุกใส่ ผมรีบโวยวาย “เฮ้ยๆๆๆ////*//หยุดเลยมึง!”
“อ้าวววววววววว”    หน้าตามันผิดหวังสุดๆ ทำหน้าอ้อนซะ แต่ผมไม่ใจอ่อนหรอกครับ
“มึงให้กูทำมั้ยล่ะ!”  ผมหรี่ตาพูด เชี่ยเดย์ตกใจสะดุ้งตาโต   “เรื่องดิ! กูสิทำ!”

“แล้วเรื่องไรกูต้องยอมให้มึงทำกูด้วยล่ะ!”  ผมถามกวนๆมันเล่น
“อ้าวแล้วทำไมมึงถึงไม่ยอมให้กูทำมึงล่ะ?”  มันทำหน้าหงุดหงิดครับ
“มึงคิดว่าคนอื่นเขาจะหื่นเหมือนมึงหมดรึไงวะ นี่มึงคิดว่ากูง่ายมากเลยใช่ป่ะ”
“พูดอะไรเนี่ยไปใหญ่แล้ว อย่างอนดิครับ”
“ไม่ต้องมาพูดเพราะใส่กู อ้อนไงกูก็ไม่ให้เอา”
“อ้าวเอาไงวะสัดลูก”
“เชี่ย! มึงด่ากูเหรอ!”  ผมทุบๆๆๆมั่วใส่มันทั้งที่หน้าที่ตัว ไอ้ห่าเดย์หัวเราะท้องแข็งกอดกดผมไว้กับที่นอน
จนดิ้นไม่ได้  “555โอ๋เดย์ล้อเล่นๆ55 55”  เดย์เอามือมาลูบผมที่หน้าผากของผมแล้วหอมแก้มผมที่ทำหน้าบูด

“มึงรู้มั้ยว่ามึงลืมอะไร ถ้ามึงคิดออกเมื่อไหร่ ถึงตอนนั้นค่อยมาขอกูใหม่ก็แล้วกัน////”
“กูลืมอะไรวะ?”   ทำหน้างงใส่กูอีก
“สิ่งที่มึงควรจะทำให้เคลียร์ก่อน ไม่ใช่จ้องแต่จะอึ๊บกู! ก่อนมีอะไรกันอย่างน้อยต้องทำไง/////*//”   กูอายนะแม่งงงง
“..............ตรวจเลือดเหรอ......ไม่จำเป็นม้างงงง กูไม่ได้มั่วกะใครเลยนะเดี๋ยวนี้รับรองเลย”
ผมใบ้ให้ขนาดนี้ไอ่ควายเดย์เขาก็ยังไม่รู้อีกครับ   “ฮึ่ม! เดย์! มึงไม่รู้จริงๆเหรอว่ากูอยากให้มึงทำอะไร”
ผมหันหนีมันทั้งตัวเลยครับ  มันก็ตามกอดอ้อนผมอีก  “มึงจะเอาอะไรลูกคิด~~”
“คิดเองดิ!”   ผมไม่หันไปหามันก็มาจุ๊บๆๆที่หลังคอ กอดนัวเนียล้วงมือคลำไปทั่วตัวผม (ปลุกอารมณ์กูอีกแล้วนะ)

เดย์เอาตรงนั้นที่กำลังตื่นบดเบียดกับบั้นท้ายผมพูดเสียงกระเส่า  “ตอนนี้คิดอะไรไม่ออกแล้วครับ ขออีกทีนะ
นะๆๆๆๆ”   ผมกลืนน้ำลายหนืดลงคอ ใจเต้นดังระรัว ไอ้บ้านี่มันสอดมือล้วงเข้าในกางเกงบอลผมอีกแล้ว
ทนใจแข็งไม่ไหวครับ ผมเองก็ยังค้างๆคาๆด้วย สุดท้ายเลยจบที่ท่า 69 อีกรอบ........... 


ก่อนตาจะปิด ไอ้เดย์ที่กอดผมไว้กับอกก็ไม่วายถามผมเหมือนคนละเมอ ว่าทำยังไงผมถึงจะยอมมันซะที
ผมบอกให้มันเอากลับไปคิดเอง นึกให้ออกว่ามันลืมทำอะไรให้ผม บางอย่างที่ผมให้ความสำคัญ
บางอย่างที่มันควรจะทำให้ผมแน่ใจว่าเรา.....  “เราเป็นอะไรกัน....”

คงไม่ทันฟัง ไอ้เดย์หลับไปแล้ว...... ผมขยับกอดมันแน่นขึ้น คิดในใจอย่างน้อยใจนิดหน่อย
.....ก็แค่พูดว่ารักกู แค่นี้กูก็ยอมมึงแล้วไอ่ฟายเอ๊ยฟายเดย์/////*//





tsktonight…

 ***คนรออ่านน่ารักมากกกกก ได้กำลังใจเยอะเลย ขอบคุณที่เป็นห่วงเรื่องสุขภาพกันมาด้วยนะจ๊ะ
แต่เป็นโรคประจำตัวหลายโรคมากไม่หายขาด วิพยายามอยู่กับมันให้ได้แหละ ไม่ม่าๆทำใจให้ชิน55
ทุกคนก็ด้วยนะระวังเรื่องเจ็บป่วยนะคะยิ่งอากาศเปลี่ยนบ้าๆบอๆ เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวฝน วิห่วงใยทุกคนเช่นกัน
อยู่อ่านเรื่องนี้ด้วยกันไปยาวๆๆ

Disthaporn /// รักคนอ่านเหมือนกันค่า^^ ความจริงอยากให้ฮากันทุกตอน แต่บางทีวิก็หม่นบ้างเหม่อบ้าง555
Alone Alone /// ขอบคุณกำลังใจนะจ๊ะ วิอัพไม่แน่ไม่นอนขอโทษจริงๆ ยังไงก็สงสารคิม กับลูกคิดด้วย555
pamazier24 /// วิก็คิดอย่างนั้นนะ555
mild-dy /// แค่นี้ก็ยังได้กำลังใจนะคะ^^
ziqh.leo /// ได้กำลังใจดีๆแล้วค่า ดีใจที่ฟินน๊า55 มีคนสังเกตฉากซีนกีต้าร์ด้วย ความจริงมีของคนอื่นอีกนะ^^
เกริด้า(๐-*-๐)v /// พากันหนีเรียบร้อย สถานการณ์ยังคลุมเครือรอเวลา ขออย่างเดียวคนอ่านอย่าหนีเค้าก็พอ55
Misakiiz /// ต้องมาลุ้นว่าทำไม แล้วให้ลูกคิดกับคนอ่านรุมด่าอิเดย์เล่น55
meuy ///  ขอบคุณค่า ความค้างจงเจริญ555 รออ่านเม้นท์เหมือนกันเห็นทีไรก็ดีใจนะจ๊ะ
kaokorn /// ขอบคุณจ้า^^ วิพักผ่อนเยอะน่าดู55 แล้วแวะมาอ่านเรื่อยๆเลยน๊า วิก็รอ
thanapon25 /// ขอบคุณกำลังใจนะคะ เราก็อินที่ได้อ่านเม้นท์นะ^^ ดีใจจริงๆ
สิบโท /// น่ารัก คิดถึงคนอ่านเหมือนกันจ้า^^
patchylove ///  จะไม่มีคนรู้เลยว่ามันน่ารัก ถ้าคนน่ารักไม่ได้อ่าน คนอ่านน่ารักกว่าเย๊อะ~~ 55 ^^

[mild-dy]

 

[Noo_Patchy]

 

[ziqh.leo]

ฟายเดย์ 5555555
คู่นี้เหมือนผัวเมียเลยอ่ะ ประหนึ่งผัวเมากลับบ้านมาเมียโกรธหนักมาก 5555555

พาร์ทนี้เดย์มาสายโหดมาก อย่าว่าแต่ลูกคิดกลัว คนอ่านก็กลัว 

รีบๆรู้ตัวนะเดย์เอ้ยยยย ไม่งั้น อดดดดด!!

[nunda]

ตามมาอ่านแล้วนะค๊าาาาาา
เดี๋ยวขออ่านย้อนหลังก่อน  ^^

[Alone Alone]

ตอนนี้มาเร็วจัง คุณวิดีขึ้นรึยังคะ

ตอนนี้ก็ยังไม่พัฒนาความสัมพันธ์กันเท่าไหร่เลยนะเดย์

คิมดุ๊กก็ออกมาแว๊ปๆ เอง เง้อ...

[meuy]

ขออนุญาติเอาคำของลูกมาใช้

ไอ้ฟายเดย์คิดให้ออกสิเฟ้ยยยย   5555

เดย์ ทำให้มันชัดเจนนซะที //อินจัดด

สนุกมากๆเลยค่า ชอบบบบบ

รอตอนต่อไปอยู่น้าา  คนเขียนสู้ๆจ้า


รักษาสุขภาพด้วยจ้า ><


 

[kaokorn]

เฮ้อ ลูกคิดต้องห่างจากเดย์บ้างมั้ง ไม่งั้นเดย์คงคิดไม่ออก
นัวเนียแบบนี้ เดย์มันไม่รู้หรอก ความหื่นบังตาอ่ะ

[zuu_zaa]

 

[Disthaporn]

สอบมิดเทอมเสร็จเเล้ว :mew1:จริงๆอ่านตั้งเเต่ยังสอบไม่เสร็จเเล้ววว เซงกับหนังสือเจอนิยายอัพดีใจเว่อออ นึกภาพฉากที่เกย์กอดลูกคิดต่อหน้าคนอื่น นี่ฟินไปไกลเลย

[panitanun]

รออยู่น้าาาา

[meeoldly]

มาต่อเร็วๆ 

ชอบคู่นี้มากๆ  รอดูว่า เดย์จะบอกรักลูกคิดเมื่อ   

[titansyui]

 

[meuy]

เข้ามารอ ~~~~~


   

[ขนมโก๋]

เขินแรง ทำไมมันมุ้งมิ้งแบบนี้

[Misakiiz]

ตบเดย์ให้หายโง่ #ลูกคิดมิได้กล่าวไว้ #อารมณ์คนอ่านล้วนๆ 
 

[pupae2528]

 ::แอบหวานเล็กๆ ดอมน่ารักอะ
ปล.ตามมาอ่านจากรุ่นแด๊ด&มี๊

[tsktonight]

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 27 งานโรงเรียน... /1   







อากาศ...... อากาศวันนี้แปลกๆ เหมือนฝนจะตั้งเค้าเมื่อตอนบ่าย น่าจะเป็นเพราะเมื่อเช้านี้มันร้อนมากๆ
แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่เห็นเม็ดฝน แล้วพอตกบ่ายคล้อยมันก็ร้อนอบอ้าว แต่เวลามีลมพัดมาก็รู้สึกว่าเริ่มเย็น
ส่วนตอนนี้เลิกเรียนแล้วกลายเป็นว่าแดดออกแรงซะงั้นครับ..
 
วันนี้มีกิจกรรมชมรม พวกชมรมดนตรีไทยอยู่ซักซ้อมการแสดงดนตรีไทยต่อหลังเลิกเรียนทั้งอาทิตย์นี้
โดนอาจารย์สั่งนะไม่ใช่ว่าเต็มใจกันหรอกครับไม่งั้นไม่มีใครเหลืออยู่แล้ว กลับบ้านกันหมดแน่
นี่ก็ใกล้วันงานโรงเรียนเข้ามาทุกทีแล้ว พวกเพื่อนๆผมต้องขึ้นแสดงส่วนผมกับไอ้คิมไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไร
แต่ก็ยังไม่กลับบ้านกัน เพราะไอ้บ้าคิมวันนี้ดันทะลึ่งใจดี ชวนผมเอาขนมจีบที่ทำในชมรมคหกรรมไปแจกเพื่อน
(มันเหลือเยอะเพราะไม่อร่อยอ่ะ)

เดินมาถึงหน้าห้องดนตรีไทย เห็นอาจารย์กัลยากำลังประชุม พูดสั่งสอนพวกเด็กในชมรมทางหลังห้อง
ห้องนี้เป็นห้องที่มีพื้นไม้สวยครับ ทุกคนต้องถอดรองเท้าไว้หน้าห้องหมด เวลาเดินก็ต้องเบาๆนั่งพับเพียบกับพื้น
ผมกับไอ้คิมกลั้นขำแทบแย่ เห็นไอ้พวกลิงเถื่อนนั่นมันนั่งก้มหน้าเจี๋ยมเจี้ยมทุกคน รอจนอาจารย์สั่งงานเสร็จ
แล้วเดินออกไปห้องพักครู ถึงค่อยส่งเสียงเรียกไอ้พวกนั้น

หน้าเพื่อนแต่ละคนนี่ซังกะตายมาก แต่มันหันมายิ้มกันหน้าบานทันทีที่เห็นผมกับไอ้คิมถือขนมจีบเดินเข้าไป
พวกเพื่อนเลวของผมให้การต้อนรับขนมจีบเป็นอย่างดี

แล้วเหตุการณ์ต่อมาภายในห้องดนตรีไทย ที่คลาคล่ำไปด้วยเหล่านักเรียนแสนสุภาพเรียบร้อย
นั่งพับเพียบกับพื้นเมื่อครู่ ก็กลายสภาพเป็นจลาจลขนาดย่อมของฝูงคิงคองที่ตีกับฝูงควายป่า
แล้วมีฝูงอีแร้งลงรุมทึ้งไอ้ตัวที่พลาดท่าอีกต่อหนึ่ง  แม่งแย่งกันกินทั้งห้อง ถึงขั้นเอานิ้วจิ้มตา ขัดขา ง้างปาก
ผลักไม่พอมีศอกใส่ ผมกอดตัวเองและยืนหลบหลังไอ้คิมเพื่อความปลอดภัย อีกนิดเกือบมีเหวี่ยงเด้งเชือก
แล้วสวนด้วยครอสเค้าท์เตอร์แล้วครับ ก็นะ.... เด็กผู้ชายทั้งนั้น

เป็นอะไรที่น่างงอยู่เหมือนกัน ชมรมดนตรีไทยไม่มีผู้หญิงสักคนครับ มีแต่ลูกผู้ชายแมนๆแย่งกันแดกขนมจีบ..
ทั้งที่ผมว่ามันไม่ค่อยอร่อยแต่ไอ้พวกหิวกระหายนี่กินไม่เหลือซาก ไอ้คิมนี่ยืนยิ้มแป้นเลย ถามว่ารสชาติเป็นไง

“........เป็นไงเหรอ....เอ่อ....นี่กูแดกอะไรอยู่วะเนี่ย? อีตอนแย่งเขามากูก็ไม่ได้มองสภาพไว้ด้วย มันคืออะไรวะ?” 
ใครคนนึงตอบมา หน้ามันแบบว่ามึนมาก มันกินอะไรเข้าไปกันยังไม่รู้เลยครับไอ้พวกนี้ ขอให้กินได้เป็นพอ


หลังจากกินขนมจีบกันหมดภายในเวลาแค่ชั่วพริบตา ทั้งห้องผมก็เห็นมีไอ้ยูนี่แหละที่ตั้งใจซ้อม ไปนั่งสีซอสามสาย
อยู่ทางมุมห้องไม่สนใจใคร ลักษณะเหมือนมันยังเล่นได้ไม่ค่อยดีเลยตั้งใจเป็นพิเศษ ก่อนหน้านี้มันเอาแต่บ้าบาส
ช่วงนี้เพลาๆเรื่องซ้อมบาสลง ก็ดูมันตั้งอกตั้งใจเรียนขึ้น ขนาดทำกิจกรรมชมรมที่มันไม่ถนัดเลยก็ยังตั้งใจขนาดนี้
ส่วนคนอื่นๆก็คุยไปเล่นไป อาจารย์ไม่อยู่ก็เป็นแบบนี้แหละครับ

ในวงมียูเล่นซอสามสาย ซีนเล่นฆ้องวงใหญ่ มาร์คตีรำมะนา กีต้าร์เป่าขลุ่ยเพียงออ น็อตตีฉาบเล็ก
ไอ้เดย์อย่างที่รู้ๆกันมันตีฉิ่งครับ ส่วนผมกับไอ้คิมไม่ได้เล่นอะไรแต่มาเล่นกับเพื่อนเฉยๆ

“เฮ้ยยู เดี๋ยววันงานกูถ่ายคลิปตอนแสดงให้เอามั้ย เอาไว้อวดพี่บาสไง คึคึ”  ผมเดินไปหาพูดใกล้ๆไอ้ยู มันก็ยิ้มๆ
“มึงว่ากูเล่นเพราะมั้ยลูกคิด”  ไอ้ยูหยุดมือ แล้วเงยหน้าถามผมที่ก้มดูมัน
“เพราะ”
“จริงอ่ะ”
“เพราะอะไรเสียงซอมึงถึงได้ทุเรศอย่างนี้วะ55555”
“ไอ่ห่าลูก! /////*// กูอุตส่าห์ตั้งใจเล่นให้มึงฟัง”
“จริงอ่ะ”
“เออ มึงไม่เคยได้ยินเหรอ สีซอให้ควายฟังอ่ะ!55555”
“เชี่ย/////*// ไม่คุยกะมึงแล้ว”  ผมเดินหนีไอ้ยูแม่ง ถึงมันจะแกล้งเรียกผมตามหลังเป็นเชิงง้อก็ไม่สนใจหรอก

“ลูกคิดคร้าบบบบบบบบบ”
 “ไม่ต้องมาเรียกกูเลยสัดยู แบร่!”    แลบลิ้นใส่แม่งดันหัวเราะกูอีกไอ้บ้า

 “ซีน..... มึงลืมอะไรไปรึเปล่าวะ”   จู่ๆผมก็ได้ยินเสียงไอ้กีต้าร์ถามไอ้ซีน ผมเลยขยับเข้าไปใกล้พวกมัน
ทั้งสองคนยืนพิงหน้าต่างกอดอก เห็นไอ้กีต้าร์ยิ้มแปลกๆส่วนไอ้ซีนก็ทำหน้านึกไปนึกมา
แล้วไอ้เดย์ก็กระตุกมือผมให้ลงไปนั่งกับพื้นข้างๆมัน เดย์นั่งซ้อนหลังกอดคอผมเอาไว้ เราเงยหน้ามองเพื่อนคุยกัน
ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตมันเล่นจั๊กจี๋กันอยู่ข้างๆ ไอ้มาร์คกระเถิบก้นถอยๆๆจะล้มตัวมานอนที่ตักผม ไอ้เดย์มันเห็น
ก็รีบจับหัวเข่าผมยกหนี หัวไอ้มาร์คเลยโขกกับพื้นไม้ ไอ้น็อตกับไอ้เดย์ชี้แล้วพากันขำใหญ่
ผมก็ขำไอ้มาร์คที่มันทำตาแบ๊วๆแต่ทำปากเบะๆ บอกไม่ถูกว่านี่คือน่ารักหรือน่าต่อยให้คว่ำซ้ำแม่งอีกสักที

กำลังหัวเราะ อยู่ดีๆไอ้คิมมันก็มาล้มตัวลงจะนอนหนุนตักผมอีก แต่ไอ้เดย์แม่งก็ไวเหลือเกินครับ
มันดึงตัวผมให้ถอยไปจนไอ้คิมหงายเงิบ แล้วไอ้เดย์ก็มานอนหนุนตักผมแทนแบบเนียนๆ...
ผมขำไอ้คิมที่มองไอ้เดย์หน้าเอ๋อมาก

“กูลืมอะไร ไม่มี๊ มึงว่ากูลืมอะไรกีต้าร์?”  ไอ้ซีนคิดอยู่นานแต่สุดท้ายมันก็ยังไม่รู้ ทำท่ายักไหล่แล้วเข้าไปกอดคอ
มองหน้ากีต้าร์ใกล้ๆยิ้มตาหยีให้ ผมนั่งมองอย่างไม่เข้าใจ คือมึงทำไมต้องยืนจ้องหน้ากันใกล้ขนาดนั้นด้วย
ทำไมเหรอ จะได้รู้ว่าอีกคนแปรงฟันสะอาดมั้ยปากเหม็นมั้ยอะไรงี้เหรอ ถ้ามีผีผลักพวกมันคงได้จูบปากกันไปแล้ว

“55ไม่ต้องมาทำเนียนลืมเลยเชี่ยซีน กูจำได้เว้ย วันนั้นที่งานวัดมึงล้วงไหแพ้พวกกู! มึงยังไม่ได้วิ่งเลย555”
โอ๊ะ! กีต้าร์พูดมาแบบนี้ผมกับไอ้เดย์มองหน้ากันแล้วหัวเราะเลยครับ หันไปพยักเพยิดหน้ากับไอ้กีต้าร์พร้อมกัน
เกือบลืมไปเลย ไอ้ซีนมันแพ้พนันต้องวิ่งรอบสนามฟุตบอลโรงเรียนสิบรอบ ลิ้นห้อยแน่มึง55
ซีนมันทำหน้าประมาณว่า มึงจะรื้อฟื้นขึ้นมาหาสวรรค์วิมานอันใดครับ

แล้วพวกผมก็ไม่ยอมให้มันเบี้ยวได้ ไอ้ซีนเลยต้องระเห็จลงไปวิ่งรอบสนามตามสัญญาท่ามกลางเสียงโห่ฮา
ของพวกผม อาจารย์กัลยาแกไปห้องพักครูซึ่งอยู่ตึกวิทย์ ห่างจากตึกที่พวกเราอยู่ไปไกล สนามฟุตบอลโรงเรียน
อยู่หน้าตึกที่มีห้องดนตรีไทยพอดี พวกเรากับเพื่อนคนอื่นในชมรมพากันออกมายืนเกาะขอบระเบียง
ก้มดูไอ้ซีนวิ่งรอบสนามจนขาสั่นจากบนชั้นสาม

มันวิ่งเร็วใช้ได้เลยนะครับแต่...แค่สองรอบแรกเท่านั้นนะ หลังจากนั้นแทบจะคลานเอา หยุดพักถี่มากถึงมากสุด
หนักเข้ามันร้องจะกลิ้งไปเอาไม่ไหวไม่มีแรงวิ่งแล้ว แต่ยังมีแรงตะโกนด่าพวกผมลั่น เราทุกคนพากันขำไอ้ซีน
แล้วแกล้งตะโกนโหวกเหวกด่าเร่งมันให้วิ่งเร็วๆ เอาให้ครบสิบรอบก่อนที่อาจารย์จะกลับมา
ไม่อย่างนั้นวันหลังจะให้มันเริ่มใหม่ตั้งแต่ต้น

ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตเต้นเชียร์ไอ้ซีนอยู่ข้างๆผม ไอ้คิมกับไอ้ยูยืนมองสองคนนั้นเต้นแล้วหันมาทำหน้าแบบ
ไม่ไหวนะไม่ไหวไอ้สองคนนี้ต้องได้รับยาครับ หันไปเห็นกีต้าร์ ไอ้นี่ยืนขำไอ้ซีนแบบสะใจมากที่ได้แกล้งเพื่อน

ส่วนไอ้เดย์.....ผมหันมาเห็นแล้วสะดุ้งเลย มันมองหน้าผมอยู่ ปากก็ยิ้มๆ..../////ไรวะ คนอื่นเขามองไอ้ซีนกัน
ไอ้บ้านี่มาจ้องหน้าผมทำแป๊ะไรครับ “อย่าดิ”  ผมพูดเบากับไอ้เดย์ไม่อยากให้เพื่อนคนอื่นได้ยิน
ไอ้เดย์ก็ถามกลับยิ้มๆ “อย่าอะไร”  ผมขมวดคิ้วอดอมยิ้มไม่ได้ก่อนพูด  “อย่ามองงงงง”
ไอ้เดย์หลุดขำนิดๆแล้วมันก็ยิ้มเขินๆยังไงไม่รู้ครับก่อนจะเบนสายตาไปมองทางอื่น
แม่งเล่นเอาผมเขินไปด้วยเลยไอ้บ้านี่/////


พอไอ้ซีนวิ่งเสร็จมันก็หอบลิ้นห้อยมาที่ห้อง กีต้าร์ยื่นน้ำดื่มที่เหลือครึ่งขวดให้ซีน ซีนดื่มน้ำแล้วเหลือก้นขวด
เอาไปเทล้างหน้าที่มีแต่เหงื่อตรงริมหน้าต่าง ผมเห็นอาจารย์เดินกลับมาพอดี เลยชวนไอ้คิมออกไปนอกห้อง
นั่งเล่นดูพวกมันซ้อมหน้าห้อง เห็นอาจารย์ทำหน้าแปลกใจมองไอ้ซีนที่นั่งหน้าซีดตีฆ้องวงมือสั่นแล้วขำจะบ้าตาย

“ตายแล้ว นายกวีวัธน์ เธอตีฆ้องยังไงของเธอเนี่ยเหงื่อท่วมเชียว นี่เธอโหมซ้อมหนักเกินไปรึเปล่าเนี่ย!
ดูสินั่งตัวสั่นไปหมดแล้ว จะเป็นลมรึเปล่า!?” 

“ผม||||||||| ผมไหวครับจารย์! เพื่อชมรมของเรา!! เพื่องานโรงเรียน!!! ผมจะสู้ครับจารย์!!!!.......แต่..
อ่อยยย~~~ แต่ตอนนี้ผมอยากได้สปอนเซ่อร์ เอ็มร้อย กระทิงแดงมากเลยอาจารย์~ฮืออออ” 
ไอ้ซีนลงไปนอนแผ่กับพื้นเลยครับ เพื่อนขำมันกันทั้งห้อง


+++++++++++++++++++++++++++

................
.........

และแล้วก็ถึงเช้าวันงานโรงเรียนครับ
ผมหงุดหงิดไม่ใช่น้อย เมื่อไปถึงโรงเรียนอย่างร่าเริงแล้วพบว่า วันนี้ผมต้องแต่งเป็น.......กล้วย!

“เชี่ยยยยยยยยยยเหอะ!||||||||||*|| ทำไมต้องกู! ทำไมๆๆๆๆๆๆ”   เกือบอาละวาดห้องแตกแล้วครับ
ผมไม่ว่างมาเล่นเป็นกล้วยเหลืองอ๋อยวิ่งไปวิ่งมาหน้าร้านหรอกนะ ผมตั้งใจว่าจะไปถ่ายคลิปเพื่อนๆเล่นมโหรี

งานโรงเรียนปีนี้ห้องผมขายกล้วยทอดกรอบแบบไอ้ที่โรยผงปรุงรสครับ มีหลายรสให้เลือก ไอ้พ่อครัวหัวใหญ่
อย่างไอ้คิมเป็นคนเสนอครับ แต่อย่าได้คิดว่ามันจะลงมือทำการอันใดนะครับ มันก็จัดแจงแบ่งงานสั่งๆๆ
ส่วนตัวมันวางแผนว่าจะชิ่งไปเที่ยวเล่นดูนู่นนี่นั่น ทำทีเป็นช่วยขายนิดหน่อยพอ สำหรับผมวางแผนหนีอย่างเดียว
แบบว่าตังค์ไม่เอาเลยครับอยากไปเที่ยวกับเพื่อนมากกว่า แต่ไอ้แห้ง! เพื่อนในห้องที่มันต้องแต่งชุดกล้วยเรียกลูกค้า
ดันไม่สบายมาโรงเรียนไม่ได้ซะนี่ งานเข้าเลยครับ ไอ้พวกเพื่อนเลวของผมทั้งหลายไม่มีใครเตือนผมก่อนเลย
พวกมันเอาตัวรอดหนีไปกันหมดแล้ว เหลือแค่ผมที่มาถึงห้องโฮมรูมเป็นคนสุดท้าย

และเพราะผมเป็นผู้ชายที่เสร่อเหลืออยู่คนเดียวของห้อง พวกผู้หญิงทุกคนเลยจับผมใส่ชุดกล้วยเฉยเลย!||||||| T T
(ยัยพวกนี้โหดมากผมจะไปสู้ผู้หญิงทั้งห้องได้ไงอ่ะ) พวกเพื่อนผู้ชายคนอื่นๆพอมันรู้ข่าวว่าได้คนแต่งเป็น
ไอ้กล้วยเสร่อๆนี่แล้ว มันก็ย้อนกลับมาดูสภาพผมทีละคนๆจนเต็มห้อง ขำวิจารณ์กูกันเข้าไปไอ้พวกเวร เจ็บใจแม่ง 

เพื่อให้ทุกคนนึกภาพออกว่าสภาพผมในชุดกล้วยเป็นยังไง คือมันเป็นชุดครึ่งตัวบนเป็นกล้วยสุกลูกเป่งๆ
หนึ่งลูก ครึ่งตัวล่างเป็นเอี้ยมสีน้ำเงินเข้มขาสั้นอ่ะครับ มีช่องให้หน้าให้มือโผล่ออกมาได้ ผมต้องใส่ถุงมือ
 ใส่รองเท้าสีเหลืองใหญ่ๆเหมือนกล้วยด้วย อนุบาลเด็กน้อยมากโคตรน่าอาย T T

“55555 กูว่าไอ้ลูกแม่งเข้ากะชุดกล้วยหอมนี่ดีว่ะ555น่ารักดีออกนะเว้ย พวกผู้หญิงต้องกรี๊ดมึงแน่55” เสียงไอ้ยูครับ
“แหมๆๆทำเป็นมาชมกูนะ ไม่ต้องเลยสัด กูไม่สนมึงหรอก เชี่ยยูมึงทิ้งกู -*-  ”
แล้วไอ้คิมก็เถียงแทรกขึ้นมาครับ 
“55ไอ้บ้ายู มึงดูผิดแล้ว กล้วยหอมที่ไหนห้องเราขายกล้วยหักมุก! ไม่เชื่อดูหน้าคนใส่ดิ หน้างอจนหักได้เลยเนี่ย555555”
“ฮึ่ม! ไอ้ดำ! ไอ้คิม! มึงไปยืนทอดกล้วยเป็นเพื่อนกูเลย! ถ้ามึงหนี ปล่อยให้กูยืนเป็นกล้วยเน่าหน้าร้านคนเดียว
อยู่กับพวกผู้หญิง กูจะ!...”  ผมแยกเขี้ยวใส่ไอ้คิมครับ ก็มันมาชี้หน้าล้อผมนี่ พยายามนึกคำขู่ลากมันไปยืนเป็นเพื่อน
เรื่องอะไรผมจะไปยืนคนเดียว ถ้าไม่ติดที่อิดุ๊กดิ๊กมันแสลนไปบอกอาจารย์ว่าผมจะไปยืนเป็นกล้วยให้นะ
ป่านนี้ผมหนีกลับบ้านไปแล้ว

ไอ้คิมทำล้อหน้าล้อตาผม มันยิ้มฟันขาวถาม  “ทำไมวะลูกคิด มึงจะ...จะ..จะ..จะอะไรจ๊ะ คึคึคึคึคึ” 
“กูจะยืนร้องไห้แม่ง T T ” 
“555555555”  เชี่ยคิมหัวเราะซะตัวงอ ไอ้พวกบ้าที่เหลือเกือบครึ่งห้องที่ยืนล้อมผมอยู่ก็ขำกันใหญ่

“โอ๋ๆๆ น่าสงสารจังเลยลูกคิดมึงนี่เด๊กเด็กเนอะ ฮุฮุฮุ เอางี้ม๊ะเค้าอยู่เป็นเพื่อนข้างๆตลอดเลยก็ได้น๊าโฮะโฮะ”
อิดุ๊กดิ๊กครับ แหวกวงล้อมลากเก้าอี้เข้ามานั่งกอดผมทั้งตัว มันยิ้มชอบใจเอามือลูบหัวผมที่เป็นกล้วยอยู่ไปมา
บอกว่าน่ารักดี แล้วมันก็ชอบกินกล้วยมาก ไอ้อันหลังนี่ทำเอาผมเสียววาบกุมกล้วยตัวเองแน่น
มึงน่ากลัวไปแล้วอิดุ๊กดิ๊ก

“ฮึ.....ไม่เอาอ่ะ มึงไม่นับเป็นผู้ชายนิ กูอยากมีเพื่อนผู้ชายยืนด้วยนี่”  ผมยังหน้างอบ่นงึมงำๆ ดุ๊กดิ๊กหมั่นไส้
มันเลยหยิกแก้มผมแรงๆ ผมแหกปากร้องให้เพื่อนช่วยไอ้พวกบ้าก็เอาแต่ขำ มีแต่ไอ้คิมแหละ
คู่กัดขาประจำของดุ๊กดิ๊กมัน ยื่นมือมาช่วยผมด้วยการลากร่างอันอ้อนแอ้นของกระเทยสวยออกไปแทบจะปลิว

ไอ้คิมมานั่งแทนที่แถมกอดผมแทนนังดุ๊กดิ๊กด้วย  “เดี๋ยวกูอยู่กับมึงเองก็ได้ไอ้ลูก เฮ้ย////กอดแล้วนิ่มดีจังว่ะ! 
เอ้ออิดุ๊ก! มึงไปช่วยกูทอดกล้วยเลยด้วยห้ามหนีกูไปไหนเข้าใจ๊!”  ไอ้คิมมาลูบหัวผมเล่นอีกคน
ก่อนหันไปชี้หน้าดุ๊กดิ๊กที่ยืนเหวอ ดุ๊กดิ๊กมันเชิดหน้าหนีไอ้คิมไม่รับปาก แต่มันก็ไม่ได้ปฏิเสธ ทำเหมือนงอนอะไร

“หึหึหึ... ถ้าทำตัวดีเดี๋ยวกูเอากล้วยลูกใหญ่หย่ายยยยยให้กินนะดุ๊กกกกก คึคึ5555” 
ไอ้คิมหันไปทำหน้าทำตากรุ้มกริ่มเจ้าเล่ห์ใส่ดุ๊กดิ๊กครับ เพื่อนโห่แซวแกล้งกันใหญ่ ดุ๊กดิ๊กมันถลึงตาด่าไอ้คิม 
“ยี้!////*// ไอ้กล้วยดำๆเหี่ยวๆเล็กๆไม่เต็มปากเต็มคำของมึงน่ะเหรอ ไม่ต้องเอามานะไม่อิ่ม! แหวะ!!! -*- ”
“หึหึ เอาเข้าปากแล้วมึงก็อย่าเพิ่งเคี้ยวดิวะ อมๆไว้เดี๋ยวเดียวก็เต็มปากมึงแล้วล่ะ5555”   แหม่มียักคิ้วให้เขาด้วยนะ
ไอ้เวรคิมมันนี่ชอบยั่วให้ดุ๊กดิ๊กด่ามากที่สุดในกลุ่มแล้วครับ

ดุ๊กดิ๊กทำตัวสะบัดสะบิ้งยี้ไอ้คิม...แต่เอาจริงๆนะผมก็เห็นมันแอบหน้าแดงอยู่เหมือนกันแหละ
ดุ๊กดิ๊กหลบสายตาไอ้คุณธนาคิมที่ยิ้มยั่ว เพื่อนก็โห่แซว คิมมันยังนั่งกอดผมอยู่แต่เอามือเอื้อมไปแตะตัวดุ๊กดิ๊ก
กระเทยสวยสะดุ้งตีมือมัน กัดปากตัวเองเหมือนคนอยากจะพูดอะไรแต่ก็ไม่พูด แล้วเดินหนีไปหาแมวเหมียว
กับโฟร์ที่แหกปากเรียกไปกินขนม นังสองสาวมันด่าพวกผมว่าไร้สาระอย่าไปเสียเวลาคุยด้วยไม่เจริญ หูยยยยย
กูขอให้พวกมึงกินจนกระโปรงปริใส่ไม่ได้นอนร้องไห้ไปสามวันเจ็ดวัน!


ผมนั่งท้าวคางสองข้างกับโต๊ะนักเรียนตัวเอง หน้าก็งอแหละครับรำคาญเสียงหัวเราะไอ้พวกบ้านี่ชะมัด
เซ็งเสียงสั่งให้ยิ้ม ฉีกยิ้มสวยๆของพวกผู้หญิงด้วย ซวยสุดๆอย่างนี้ผมก็หนีไปเที่ยวไหนไม่ได้ดิ ซุ้มที่ตั้งขายกล้วย
มีอาจารย์ประจำชั้นคอยช่วยดูแลตลอดด้วย แล้วจู่ๆยัยโฟร์มันก็ตะโกนขึ้นมาว่าถ้าผมอยากไปเที่ยว
ก็ให้หาตัวตายตัวแทนมาเปลี่ยน คือกูไม่ใช่สัมภเวสีนะครับโฟร์คนอวบ แล้วใครเขาจะอยากมายืนเป็นกล้วย
ให้คนหัวเราะกันเล่า

แต่ผมก็ยังไม่สิ้นหวังหรอกครับ ยังไงผมก็จะหาทางไปดูพวกเพื่อนๆแสดงให้ได้ งานนี้ต้องถ่ายคลิปไว้ขำมันนะ
กลายเป็นผมโดนขำซะเองแต่เช้าได้ไงวะเนี่ยยยย


“เฮ้ยไหนกูขอลองกอดดูมั่งดิ๊ไอ้คิม”  ไอ้ซีนครับมันมาสะกิดให้ไอ้คิมออก แล้วมันก็มานั่งกอดผมแน่น
แม่งเอาหน้ามาถูไปถูมาเหมือนหมั่นเขี้ยวแถวๆคอผมด้วย แต่ผมไม่รู้สึกอะไรหรอกก็ชุดกล้วยนี่มันทั้งกลมทั้งหนา
เหมือนผมอยู่ในกระบอกไม้ไผ่แต่ข้างในนิ่มๆหนาๆ จะไปรู้สึกอะไรได้ครับนอกจากรำคาญแม่ง งานนี้ร้อนแน่เลย

“อะไรของพวกมึงกันนักหนาวะเนี่ย -*- ”   ผมขมวดคิ้วว่าอย่างหงุดหงิด ตอนนี้ไอ้กีต้าร์เข้ามากอดผมอีกข้างแล้ว
ทั้งที่ไอ้ซีนมันก็ยังเกาะหนึบอยู่อีกข้างนึง แต่ว่ายังไม่ทันขาดคำ ผมก็โดนไอ้ยูกับไอ้คิมโผเข้ามารุมกอดกันใหญ่
นี่พวกมึงคิดว่ากูเล่นเป็นกล้วยเรื่องมินเนี่ยนรึไงสัด..

“โอ๊ยยยยย อ๊าคคคคค ไอ้พวกบ้าๆๆๆ กูร้อนปล่อยกู๊~~~!”   
ผมแหกปากโวยวายอยากพ่นไฟใส่หน้าเผาแม่งให้หมด กูไม่เป็นแล้วกล้วยกูจะเป็นก็อตซิลล่า!~
น่ารำคาญจริงแทนที่พวกมันจะเลิกนัวเนียผม คนอื่นๆในห้องดันอยากลองกอดผมดูมั่ง มันรุมแย่งกันกอดผม
เยอะขึ้นๆเรื่อยๆ จนกระทั่งมีเสียงหนึ่งดังมาจากหน้าห้องครับ

 “หยุดเลยนะเว้ย!!!!”  ทุกคนชะงักค้าง
มองไอ้คนที่ตะคอกดังลั่นมาครับ ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก เชี่ยเดย์ครับ!... มันเดินอาดๆตรงมาหาผมด้วยหน้าโหดๆ

[tsktonight]

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 27 งานโรงเรียน... /2 





“หยุดเลยนะเว้ย!!!!”  ทุกคนชะงักค้าง
มองไอ้คนที่ตะคอกดังลั่นมาครับ ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก เชี่ยเดย์ครับ!... มันเดินอาดๆตรงมาหาผมด้วยหน้าโหดๆ



ผมกลืนน้ำลายเอื้อกเสียวสันหลังวาบ แม่งจะต่อยใครรึเปล่าอารมณ์มันไม่ดีมาจากไหนกันวะ สภาพผมตอนแรกนี่
อีรุงตุงนังสุดๆแต่ตอนนี้พวกเพื่อนผมถอยกรูดไปยืนหลังเก้าอี้ที่ผมนั่งกันหมด เออซึ้งละพวกมึงให้กูตายก่อนใช่มั้ย!

 ปั้ง!!! ผมสะดุ้งมองหน้าไอ้เดย์ที่ตบโต๊ะตรงหน้าแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ผมว่าเพื่อนคนอื่นแม่งก็ต้องอึ้งแดกไม่แพ้ผม
เหมือนกันแหละครับ  “ใคร!”  คำถามที่ออกมาจากปากไอ้เดย์เล่นเอางง

“ค..ค..คะ..ใคร? อะไรวะ?”  ผมกล้าๆกลัวๆถามมัน หน้ามึงจะเหี้ยมไปไหนเนี่ย เอาเป็ดปลอมไปหักคอเล่นก่อนมั้ย

“ใครให้มึงใส่ชุดกล้วยเชี่ยนี่!!!?”
ทุกคนตัวแข็งเลยครับ มองหน้ากันไปมาเลิ่กลั่กๆ พวกผู้หญิงแม้จะชอบและกรี๊ดไอ้เดย์ทุกทีแต่หนนี้มีเกร็ง
หน้าเสียกันไปหมด ไม่มีใครกล้ายอมรับสักคน ผมอยากฟ้องมากเลยว่ามันรวมหัวกันแกล้งกูอ่ะเดย์~
 “ไมอ่ะ... มึงไม่ชอบเหรอ?”  ผมถามเสียงเบา แต่ไอ้เดย์ไม่ตอบครับ มันเดินอ้อมโต๊ะมาหาผมแล้วคุกเข่า!!?

เดย์กอดผมหมับ!   “เชี่ยยยยยยยย!/////////// กูชอบบบบบบ!!!! กูจะเอากลับบ้านนนนนนน!”   
เท่านั้นแหละฮาทั้งห้องครับ
“ห้ามใครกอดด้วย กล้วยลูกนี้ของกู กูจองงง///// เดี๋ยวมึงใส่ชุดนี้กลับบ้านเลยนะลูกคิด คึคึคึ555เคี้ยกกก5555555” 
ไอ้หอกเดย์! ไอ้บ้า! ไอ้คนบ้าแม่ง!!!//////*//  เพื่อนๆหัวเราะการกระทำของเชี่ยเดย์อย่างชอบอกชอบใจ กูอายเค๊า!

“มึงมาทำไมเนี่ย!? กลับไปห้องตัวเองเลย”  ผมไล่ไอ้เดย์ชิ่วๆ มันก็กระซิบว่าหวงผมอ่ะไม่อยากให้ใครเห็นผมตอนนี้ 
“มึงน่าร๊ากกกกกก////”   แปลกนะใครชมว่าผมใส่ชุดกล้วยแล้วน่ารักผมก็หงุดหงิด แต่พอออกจากปากไอ้เดย์
ทำไมผมเขินไม่รู้

ไอ้เดย์ฟัดผมเล่นเล็กน้อยแล้วผละไปอย่างเสียดาย มันมาชวนไอ้พวกที่ต้องแสดงดนตรีไทยไปเปลี่ยนชุดพร้อมกัน
เสร็จแล้วก็ต้องไปช่วยกันขนเครื่องดนตรีขึ้นเวทีอีก 
“เดย์จ๋า กินขนมมั้ย////”  เพื่อนผู้หญิงในห้องผมเรียกไอ้เดย์ก่อนที่มันจะพ้นประตูออกไป เดย์หันมายิ้มให้ใสๆ
หน้าหล่อๆทำยัยพวกนั้นละลายแหลกเหลวเป๋วเละเทะ อัมพาตแดกมือไร้เรี่ยวแรงจับนู่นนี่ร่วงหมด
“ไม่อ่ะครับ อยากกินกล้วยมากกว่า คึคึ55555”  เชี่ยนี่จะไปยังไม่วายแซวกูอีก 
ผมเหมือนลัญลักณณ์เมืองอะไรสักอย่าง เพื่อนมันกรูกันมาโพสท่าถ่ายรูปเซลฟี่เซลก้าห่าไรไม่รู้มากมายกับผม

................................
 
..............  แล้ว ผมก็กลายเป็นขวัญใจสาวๆอย่างไม่น่าเชื่อครับ!////// วันนี้ธีทัตรู้แล้วว่ากล้วยมันดียังไง! อิอิอิอิ
ผู้หญิงที่ผ่านร้านแทบทุกคน อย่างน้อยต้องขอจับมือผมล่ะ ส่วนใหญ่ก็มาถ่ายรูปด้วย ผมแค่เดินๆนั่งเล่นยืนเล่น
กินกล้วยเล่นอยู่หน้าร้านแต่เพราะว่ามันเด่นไง คนเลยหันมามองทางร้านเราเยอะ

แต่ผมก็ชะเง้อคอมองไปทางสนามฟุตบอล เวทีตั้งที่นั่น พวกไอ้เดย์จะเล่นดนตรีไทยกันที่นั่น ผมอยากไปดูนิ
ไอ้คิมที่ยืนทอดกล้วยอยู่ก็อยากไป ผมจะทำไงดีนะ ทำไงดีๆๆ คิดๆๆๆๆๆๆๆ
.....เอ้อ! จริงดิในเมื่อหนีไปไม่ได้ ก็ขอไปขายกล้วยแถวหน้าเวทีดีกว่า!

“โอ้! ความคิดดีนี่ธีทัต!”  อาจารย์เอากระทะมาเพิ่มอีกใบ กำลังตั้งเตาเพิ่มครับกระทะใบใหญ่เบิ้ม
พวกปอกกล้วยก็มือเป็นระวิง ไม่มีใครว่างไปเดินขายให้นอกจากผมหรอก ผมยอมอายเอาสภาพกล้วยนี่
เดินไปหาฝูงชนเพื่อเพื่อนเลยนะ ไอ้คิมนี่รู้ทันผมครับมันรีบเสนอตัวไปช่วยเพราะผมคงขายไม่ถนัดในชุดนี้
มันรีบยัดกะชอนใส่มือดุ๊กดิ๊ก นังดุ๊กดิ๊กจะอ้าปากด่าพวกผมยังไม่ทัน เรารีบวิ่งหิ้วถุงกล้วยกรอบไปอย่างไว555

............ไปถึงหน้าเวทีนี่ทุลักทุเลดูไม่จืดเลยครับ ผมจะไปยืนตรงกลางบังหน้าใครเขาก็ไม่ได้ หัวกล้วยผมสูงบังเขา
แต่ก็เพราะผมอยู่ในชุดกล้วยนี่แหละครับ ไอ้พวกเพื่อนๆผมที่กำลังตั้งใจ สงบเสงี่ยมทำหน้าตาเจี๋ยมเจี้ยม
เล่นเพลงเปิดเอาฤกษ์เอาชัยให้พวกอาจารย์อวุโสฟัง ต่างเหล่มองมาทางผม อมยิ้มบ้าง แอบขำบ้างแสดงให้ผมรู้
ว่าพวกมันเห็นกล้วยยักษ์ลูกนี้ที่ข้างเวทียืนถ่ายคลิปยิ้มแป้นอยู่

กูดูพวกมึงอยู่นะเพื่อน//// ทำให้เต็มที่เลย
....อ่า..นี่พวกมันจำเป็นต้องทำผมแบะแสกกลางกันด้วยเหรอวะ? คนไหนผมสั้นหัวเกรียนเหมือนไอ้เดย์ก็รอดไป
แต่ใครผมยาวหน่อยนี่ทรงแสกกลางกะหม่อมเหมือนกันหมด 55ตลก
เห็นพวกมันใส่ชุดราชประแตน นุ่งโจงกระเบนกันทุกคนแล้วผมอดขำไม่ได้....ไอ้แสบพวกนี้เกร็งกันจนตะคริวกิน
จากตาตุ่มจะขึ้นมาหน้ามันหมดแล้ว มีอาจรย์ผู้ใหญ่นั่งดูกันเต็มพรืด ผมต้องบันทึกภาพไว้เป็นประวัติศาสตร์ชาติ
ถ่ายไปก็ขำไป การฟังดนตรีไทยวันนี้ไม่น่าเบื่อเลยสักนิด ผมคิดว่าพวกมันเล่นเพราะดีนะ

ไม่รู้นะว่าตอนนี้ตัวเองที่อยู่ในชุดกล้วยถือโทรศัพท์ถ่ายคลิป กับไอ้พวกข้างบนเวทีที่นั่งขรึมแสกกลางใครฮากว่ากัน
ไอ้คิมวิ่งขายกล้วยแบบยัดเยียดบ้างแถมบ้างจนหมดภายในเวลาอันรวดเร็ว แล้วมันก็มายืนขำเพื่อนข้างๆผม
เห็นไอ้เดย์ใส่ชุดไทยนั่งพับเพียบตีฉิ่งแล้วผมอดยิ้มไม่ได้ มันก็เหล่มามองผมเรื่อยนะ พอผมส่งยิ้มให้
มันก็แอบก้มหน้าอมยิ้มเขินนนนนนนน.... น่าถีบมากเลยครับ55


.................แสดงเสร็จไอ้พวกบ้ามันเหมือนโล่งอก ขนเครื่องดนตรีไทยลงหลังเวที นั่งหัวเราะขำกันเอง
“กรี๊ดพี่เดย์ หล่อที่สุดเลยค่า~~~//////”  พวกเด็กสาวๆรุ่นน้องพากันเอาดอกกุหลาบมาให้ไอ้เดย์ที่หลังเวที
ผมชะเง้อมองไปอย่างหงุดหงิด ไอ่เชี่ยมึงยิ้มหน้าบานทำห่าไรวะ ฮึ่ม -*- 
พวกกีต้าร์ ซีน ยู มาร์ค น็อต ก็มีสาวๆมารุมเหมือนกัน แต่คงปฏิเสธไม่ได้ว่าไอ้เดย์โดนรุมเยอะที่สุด

แล้วผมก็ดันตาดีนะเหลือบไปเห็น น้องแตงโม คนที่เคยคุยกับไอ้เดย์จนมีเรื่องมีราวกันคราวนั้นยืนหลบๆอยู่
เหมือนเธอจะใช้ให้เพื่อนเอาขนมที่ซื้อมาไปให้ไอ้เดย์ ไอ้เดย์รับไว้มองไปทางที่เพื่อนโมชี้
พอเห็นน้องโมนั่นมันก็พยักเพยิดหน้าเหมือนบอกขอบใจ ยัยน้องโมเลยได้ทีแสดงตัวออกมาอย่างยืดข่มคนอื่นมาก

ผมได้แต่ท้าวเอวมองอยู่ไกลๆ ผมใส่ชุดกล้วยอยู่นะใครจะกล้าเข้าไปกลางวงล้อมสาวๆอย่างนั้นวะ
ถึงจะไม่สบอารมณ์แต่ผมก็ยังเบิกตากว้างๆยืนมองพวกมัน ..........หนอย! ผมอุตส่าห์เอากล้วยมาให้มันถุงนึง
ได้ของจากสาวเยอะขนาดนี้ กล้วยกูก็ไม่จำเป็นแล้วมั้ง

“โห่ อิดุ๊กแม่งโทรตามจิกกูละ! ป่ะไอ้ลูก จารย์บ่นแล้วว่าเราหายหัวมานานเกิน กลับไปร้านก่อนป่ะ”
ไอ้คิมจะลากผมไป  “มันมีเบอร์มึงด้วย?”  ผมเอะใจถามไอ้คิม มันกรอกตาเล็กน้อยไม่ได้ตอบอะไรผม
พอดีไอ้เดย์มันเห็นผมโดนไอ้คิมลากไปเลยตะโกนเรียก  “ลูกคิดดดดดด!”  ไอ้ห่าทำท่าจะแหวกสาวๆวิ่งมาหา
แต่โดนยัยน้องโมกับเพื่อนๆดึงรั้งตัวไว้  สาวที่ล้อมไอ้เดย์หันมามองผมแล้วหัวเราะกันใหญ่

ผมเห็นแล้วปรี๊ดดดดดดดด แม่งแน่จริงทำไมมึงไม่เตะก้านคอยัยนั่นแล้ววิ่งมาหากูล่ะ
ไหนบอกเกลียดนักเกลียดหนา ไม่คุยกับเขาแล้วไงไอ่ชั่ว ไอ้เลวววว  ผมฮึดฮัดขัดใจตะโกนเรียกมัน
“เดย์!!!”   ทุกคนมองมาที่ผม ไอ้คิมก็ชะงักหยุดดึงผมไป

ผมกำถุงกล้วยทอบกรอบในมือแน่นวิ่งเข้าไปหาไอ้เดย์เลยครับ พอได้ระยะผมก็ปาใส่หน้ามันให้ทุกคนตกใจ
“โอ๊ย! เชี่ยลูก!|||||||*||”   ไอ้เดย์ตกใจตาโต ตะครุบเก็บถุงกล้วยชี้หน้าด่าผม
ผมก็สะดุ้งตกใจวิ่งหนีมันแซงหน้าไอ้คิมไปเลย พวกเพื่อนแม่งพากันหัวเราะเสียงดังลั่น แต่ผมไม่สนอะไรแล้วครับ
หนีแม่งก่อน ไอ่เชี่ยนี่น่ากลัว||||||| พอดีผมลืมนึกไปว่าถ้ามันโกรธผมขึ้นมาจะเป็นไง ตอนทำหน้ามืดนิดหน่อย

ไอ้เดย์ตะโกน “มึงหยุดเลยนะเชี่ยลูก! อย่าหนีกูนะสัด!”  มันทิ้งของที่ได้มาจากพวกสาวๆไว้กับเพื่อน
แล้วถือถุงกล้วยที่ผมปาใส่หน้ามันวิ่งไล่ผมมาติดๆ คนแม่งก็ขำกันตลอดทาง
“หยุดกูก็โง่ดิสัด! |||||||”  ผมวิ่งไม่ถนัดนักหรอกครับ ใส่ชุดกล้วยตัวกลมอยู่แบบนี้ แถมหลบไปแอบที่ไหนก็ไม่ได้
แม่งเป็นกล้วยอยู่แบบนี้มันเด่นสะดุดตาจะตายไป ไอ้คิมก็ทิ้งผมเลยหายหัวไปไหนไม่รู้สงสัยหนีกลับร้านไปก่อน

………………..
………..

“นี่แน่ะ! จับได้แล้ว!!”
“เหวอ~~~ปล่อยกูน๊า~~~||||||||”
ผมหนีไม่ทันอ่ะโดนไอ้เดย์ไล่จับได้ มันก็ลากผมมาคุยกันแถวหน้าห้องที่ไม่ได้ใช้ไม่ค่อยมีคนผ่าน
ไอ้เดย์จับแขนผมไว้แน่น ผมมองมันหน้างอ......กลัวก็กลัวแต่กูงอนแม่ง...

“นี่มันอะไรกันห๊ะ!!?”  ยืนหอบกันไม่เท่าไหร่ มันก็ชูถุงกล้วยในมือถามผม
“ขนมไง”  ผมก็ตอบมันถูกแล้วไงแต่มันด่าผมซะงั้น “เชี่ย อย่ามากวนตีนกูลูก!”
“ก็กล้วยทอดที่ร้านที่ห้องกูทำขายอ่ะ! กูพูดอะไรผิดวะ!”  ผมฮึดฮัดยังเถียงมัน
“เอ้อ! กูรู้! แล้วมึงเอามาปาใส่หน้ากูทำไม!!?”
“ก็กูเอามาให้มึงไง! เอาไปกินดิ!”  ผมตะคอกใส่มันแล้วสะบัดแขนออก บอกมันว่าเจ็บมันจับแรง มันเลยปล่อย
แต่ผมจะเดินหนีมัน มันก็ดึงมือผมไว้อีก  “โกรธอะไรวะ”  มันถามไม่คิดผมก็มองหน้ามันแล้วพูด  “ไม่ได้โกรธ!”
“ไม่ได้โกรธแล้วเป็นแบบนี้เนี่ยนะ!?”
“สนทำไม! ไปสนน้องโมของมึงนู่นไป!”

เราจ้องหน้ากันสักพัก ไอ้บ้าเดย์ก็อมยิ้มขึ้นมาเฉย...  “มึงหึงกูเหรอ.. คึคึคึ”
เอ้า! เปลี่ยนอารมณ์ตามแทบไม่ทันครับ ไอ้ห่านี่มันยิ้มล้อผม ผมหน้าร้อนฉ่าขึ้นมาทันที อายมันอ่ะ////*//
“กูเกลียดคนพูดไม่จริง ถ้ามึงยังชอบเขาอยู่มึงก็บอกว่าชอบเดย์!”
“................หึงกูเหรอ..คึคึ////”
“ฮึ่ม!~///*// มึงไม่ต้องมายุ่งกะกู! กูจะไปยืนเป็นกล้วย! มึงจะไปหาใครก็ไปเลย!!”
“.............เฮ้ยมึงหึงกูจริงๆนะเนี่ย.55555”
“ไอ้เชี่ย! ไอ้บ้า!! ไอ้ห่าเดย์ปล่อยยยยยยยย!!!!”
ผมดิ้นๆๆ ถีบมัน กัดมือมัน มันร้องโอย ผมก็รีบวิ่งหนีมัน คราวนี้มันไม่ตามแล้วแฮะ...

........................................
...................
.......

“ขายดีมั้ยครับอาจารย์”  ผมได้ยินเสียงไอ้หอกเดย์มันทักอาจารย์ข้างหลังผมก็สะดุ้งหันไปมอง
มันพูดจ้อคุยกับคนโน้นคนนี้ไม่หยุด แต่ไม่เข้ามาคุยกับผม เดย์เปลี่ยนชุดเป็นชุดนักเรียนแล้วถือนมเย็นในมือ

“เฮ้ยเดย์มึงยังไงเนี่ย! ร้านห้องตัวเองไม่ช่วยขาย มาขายของให้ห้องอื่นเฉยไอ้เวร!”
เพื่อนห้องเดียวกับไอ้เดย์ผ่านมาเห็นก็เข้ามาไล่เตะตูดมันกันใหญ่ รู้สึกห้องไอ้เดย์จะขายพวกกาแฟโอวัลตินครับ ...

ไอ้บ้าเดย์มันยืนอยู่ที่ร้านห้องผมยาวเลย บางทีมันก็ชวนผมคุย ทำเป็นเนียนนะแต่ผมไม่คุยกับมันสักที
มันก็เลยไม่ยอมไปไหน  “ร้อนป่าว”  เดย์มันเห็นผมเหงื่อซึมก็จะเอากระดาษทิชชู่มาซับหน้าให้ ผมผงะหน้าหนี
แต่ไม่พ้นมือมัน ไอ้เดย์จับหน้าผมบังคับให้หันไปหา มันซับหน้าให้แบบอมยิ้มกลั้นขำหน้าบูดๆของผม
เพื่อนผู้หญิงกับเด็กแถวนั้นก็แซว  “เดย์จ๋า~~///// เค้าก็เหงื่อท่วมตัวเลยมาซับให้เค้าบ้างสิ กรี๊ดดด”
ไอ้เดย์เล่นกับเพื่อนๆผมแม้แต่อาจารย์ยังเล่นด้วย “อาจารย์ครับกล้วยลูกนี้ขายเท่าไหร่ครับ55”  มันชี้มาที่ผม
“ถ้าเธออยากได้อาจารย์จะให้ฟรี แต่ต้องช่วยอาจารย์ขายกล้วยให้หมดก่อนนะ555”

เพื่อนผู้ชายคนอื่นนี่มันไม่มาเฉียดร้านเลยครับ คงกลัวโดนสั่งให้มาเปลี่ยนกันทำกล้วยขาย แต่ไม่เป็นไรหรอก
งานนี้ใครทำก็ได้ตังค์แบ่งๆกัน ใครไม่ทำก็ไม่ต้องเอา เราตกลงกันใหม่เพราะคนหนีเที่ยวอย่างเดียวเยอะเกิน

เชอะ ผมไม่สนใครหรอก นั่งหยิบกล้วยที่เขาทอดเสร็จยังไม่ได้แพ็คมากินเล่นจนโดนตีมือ แมวเหมียวกับโฟร์
มันบอกผมกินเยอะไป ไอ้เดย์มันมาจากไหนไม่รู้ยื่นข้าวโพดคั่วอบเนยมาให้ผมแทน สงสัยเดินไปซื้อมาให้
ผมนิ่งไม่รับ มันก็จับยัดปากผม ไอ้โหด!||||| ผมเลยต้องเอาไปนั่งกินเงียบๆ ยังไม่ยอมพูดกับมันง่ายๆหรอก

“เดย์มึงไม่ไปไหนเหรอวะ”  ไอ้คิมที่ยืนทอดกล้วยคู่กับอิดุ๊กดิ๊กหันมาถามมัน ผมไม่หันไปมองพวกมันหรอก
แต่ก็แอบเงี่ยหูฟังอยู่  “ไม่อ่ะ กูไม่อยากไปไหน”  ไอ้คิมมันก็แซวไอ้เดย์ต่อว่าเห็นสาวตอมเพียบ เป็นไปได้ไง
ที่จะไม่มีใครชวนไปเดินเที่ยวดูงานโรงเรียน ไอ้เดย์ยักไหล่ตอบไอ้คิมหน้าตาเฉยว่า  “กูรอไปกับไอ้ลูกเนี่ย”
ผมเลยหันควับไปมองมันแบบงงๆ ใครบอกมันว่าผมจะไปกับมันเนี่ย

แล้วผมก็ได้ยินอาจารย์พูดในสิ่งที่ทำให้ผมกระโดดตัวลอยด้วยความดีใจ
“ธีทัต ตอนบ่ายเธอก็ไปเดินเที่ยวเล่นเถอะ อาจารย์ขอบใจมากนะ แค่นี้ก็ทำแทบไม่ทันขายแล้ว
เธอไม่ต้องมายืนโปรโมตร้านแล้วก็ได้ เดี๋ยวจะหาว่าอาจารย์ใจร้าย”

“ขอบคุณคร้าบบบบ อาจารย์สวยจังเลยครับวันนี้555”  ผมเข้าไปบีบแขนนวดแขนอาจารย์อย่างประจบเอาใจ
เห็นไอ้เดย์แอบหัวเราะ  ก่อนจะตกใจเสียงแสลนของแจ๋วแหว๋วที่เดินแวะมาเที่ยวหาแล้วเจอไอ้เดย์เข้า
“ว้ายยยยยยยยยยย///////เดย์ขา~~ ดีใจจังเลยเจอตัวแล้ว หาที่ไหนก็ไม่เจอมาแอบอยู่นี่เอง”
“หาเราทำไมเหรอ”
“ก็เมีย อุ้ยๆไม่ใช่ๆ โฮะๆๆ เค้าซื้อขนมมาให้เดย์ไง”
“ขอบใจนะ” 
ผมเห็นไอ้เดย์รับขนมไว้แล้วยักคิ้วกวนๆให้ผม ผมทำท่าแหวะใส่มัน ปล่อยให้มันโดนอิแจ๋วแหว๋วแทะโลมไปเถอะ

“ลูกคิดกินมั้ยจ๊ะ”   ทิชาที่แสนดีมาเงียบๆ ผมสะดุ้งหมดแต่ก็ยิ้มให้
กำลังจะขอลองชิมลูกชิ้นในถุงที่ทิชายื่นให้ซะหน่อย แต่ยัยโฟร์มันมาดึงถุงลูกชิ้นตัดหน้าผมไปเฉย มันเอาไปกินเอง
ยัยบ้านี่มันบอกผมกินเยอะแล้วไม่ต้องกินของทิชาหรอก แล้วเขาก็ลากเพื่อนเขาไปเลยครับ หนีไปจากร้านเลย
ยัยแมวเหมียวถือโอกาสจะวิ่งตามไปแต่โดนอิดุ๊กดิ๊กดักทาง บอกไม่ต้องไปไหนเลยเพราะตัวมันก็ยังไปไหนไม่ได้
ต้องยืนช่วยไอ้คิมทอดกล้วยอยู่ตั้งแต่เช้าแล้ว ไอ้สองคนนี้ก็แปลกดีนะผมไม่คิดว่ามันจะทำอะไรด้วยกันได้เลย
แต่กลับอยู่ด้วยกันได้ ช่วยกันขยันขันแข็งดีอีกต่างหาก ถึงจะแกล้งกันด่ากันอยู่ตลอด พวกมันก็ไม่หนีไปไหน



...................................
.....................
...........

พักกลางวันผมถอดชุดกล้วยออกเปลี่ยนกลับมาใส่ชุดนักเรียนเหมือนเดิม(หล่อเหมือนเดิม คึคึ)
ผมกับเพื่อนๆพากันมานั่งเล่นกินน้ำกินขนมกันอยู่ที่โรงอาหาร มีไอ้กีต้าร์ ไอ้ซีน ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต
ผมแล้วก็ไอ้เดย์ครับ ส่วนไอ้คิมอยู่ที่ร้านอาจารย์เลี้ยงข้าวทุกคน แต่ผมอยากมานั่งกับเพื่อนที่โรงอาหารมากกว่า
เลยเอาข้าวกล่องมานั่งกินที่นี่ ไอ้เดย์ก็ตามผมมา มันไม่ยอมไปไหนจริงๆครับ เฝ้าผมทุกฝีก้าวอ่ะ
แล้วไอ้ยูตอนแรกก็นั่งอยู่ด้วยกันนี่แหละ แต่มีรุ่นพี่ที่เล่นบาสด้วยกันมาชวนมันไปเล่นเกมส์ที่ห้อง

“ไหน เอาที่มึงถ่ายไว้มาดูมั่งดิ”  ไอ้เดย์เอื้อมมาแย่งโทรศัพท์ในมือผมเอาไปเปิดดูคลิปที่มันเล่นดนตรีไทย
แล้วหัวเราะ มันยังขำตัวเอง คนอื่นก็มามุงดูด้วยพากันขำหน้าตัวเองตอนเล่นทุกคน

ผมยังนั่งกินข้าวกล่องเงียบๆ กีต้าร์มันเห็นผมแปลกๆไม่ค่อยพูดก็ผละจากกลุ่มที่มุงดูคลิปกับไอ้เดย์ มานั่งด้วยข้างๆ
แอบกระซิบถามว่าเป็นอะไร ใครจะไปบอกมันว่ากำลังงอนไอ้เดย์อยู่ได้ล่ะครับ
ผมเลยไม่ตอบเสไปถามเรื่องแฟนมันแทน “ช่วงนี้กูไม่ค่อยเห็นแอ๋มเลยวะต้าร์”  ไอ้ต้าร์เงียบครับ

ผมก็ถามต่อ  “ทะเลาะกันเหรอ”  มันก็พยักหน้าผมเลยปลอบมัน  “เดี๋ยวแอ๋มก็หายงอนเองแหละ
ไปขัดใจอะไรเขาอีกล่ะสิ”  ไอ้กีต้าร์หน้ามุ่ยบ่นให้ฟัง  “เบื่อว่ะไม่อยากเจอ แม่งระแวงห่าไรไม่รู้ ชอบหาว่ากู
จะมีคนอื่น ไม่ดูแล ด่าว่ากูเห็นเพื่อนสำคัญกว่าแล้วทีกูชวนไปไหนด้วยบอกไม่ไปจะไปกับเพื่อน ซื้ออะไรให้
ก็บ่นๆๆบอกอยากได้อย่างอื่นทำไมไม่รู้ใจ ลามปามไปยันเรื่องกูจำไม่ได้ว่าหนังที่ไปดูด้วยกันครั้งแรก กูได้ที่นั่ง
แถวที่เท่าไหร่  มึงว่าบ้าป่ะไอ้ลูก! เฮ้อมึงอย่าเพิ่งพูดถึงแอ๋มช่วงนี้ได้ป่ะกูล่ะปวดหัว”  แม่งบ่นซะยาวเลย

แล้วโทรศัพท์มันก็ดัง  ไอ้กีต้าร์กดตัดสายเลยพอรู้ว่าเป็นแอ๋มโทรมา แต่แอ๋มก็โทรมาอีก กีต้าร์เลยรับอย่างเสียไม่ได้
เดินแยกตัวเลี่ยงออกไปคุยไกลเพื่อน ผมมองตามเพื่อนแล้วส่ายหน้าไม่คิดอะไรมากหรอกครับ มันทะเลาะกันบ่อย
แต่ไม่เลิกกันง่ายๆหรอกเห็นจนชินแล้ว

ผมเหล่มองไอ้เดย์มันไม่ยอมคืนโทรศัพท์ให้ผมครับ ดูคลิปเสร็จแล้วยังเอาไปเล่นเกมส์เฉย แถมทำท่าเหล่ๆแบบ
อยากให้ผมตักข้าวป้อนมันด้วย เรื่องอะไรผมต้องทำล่ะ ผมอยากขอโทรศัพท์คืนไม่รู้จะทำไงดี เหมือนมันจะแกล้ง
ทำให้ผมพูดกับมันก่อนให้ได้ ผมก็เลยไม่สนมันกินข้าวผัดพริกแกงหมูกรอบแม่งให้หมดกล่องเลย โมโห...

สักพักเหมือนไอ้เดย์มันจะยอมคืนมือถือให้ผม บ่นว่าเกมส์ในเครื่องผมน่าเบื่อไม่เล่นแล้วดีกว่า
แต่มันก็ยังไม่ทันคืนให้หรอกครับ ได้ยินเสียง ตะริ้งๆๆ ก่อน...
โอ๊ะ! โทรศัพท์ผมดัง.... มีข้อความเข้า
ผมตาโตมองไอ้เดย์ที่ทำหน้าเครียด มันค่อยๆเบนสายตาจากหน้าจอมามองหน้าผม
ผมลุกยืนจะเอื้อมมือไปแย่งคว้าโทรศัพท์มาดู ไอ้เดย์ก็ดึงมือหลบไม่ยอมคืนให้ มันทำหน้าโกรธๆผม แล้วลุกหนีไป
ผมเสียวสันหลังวาบ ในหัวตอนนั้นคือ ใครส่งอะไรมาวะ ทำไมมันต้องโกรธด้วย!?

เพื่อนๆก็มองหน้าผม “ทะเลาะอะไรกัน?”  ไอ้ซีนเงยหน้ามองผมที่ยืนอึ้ง “เปล่า! มันจะแกล้งกูอ่ะดิ!” ผมรีบแก้ตัว
แล้ววิ่งตามไอ้เดย์ไป “เดย์! เดย์! มึงจะไปไหน!? เอาโทรศัพท์กูคืนมา!”

ไอ้เดย์หยุดครับ หันมามองผมตาขวาง ก่อนจะเข้ามาลากแขนผมให้เดินตามมันไปด้วยแรงอันมหาศาล
เจ็บแขนหมด  “โอ๊ยมึงอะไรของมึงเนี่ย!!”  มันพาผมไปห้องเรียนที่ว่างไม่มีคนมาใช้

“ตั้งแต่เมื่อไหร่!?”  ไอ้เดย์หันหลังใส่แต่ท้าวเอวถามเสียงเครียด
“อะไร........ เอาโทรศัพท์กูมาเดย์”  ในใจผมก็กลัวมันนะ แม่งจะพาผมมาฆ่ารึเปล่าเนี่ย
“เอาโทรศัพท์เหรอ.......ด๊ายยยยยย!”   แล้วมันก็แกะเอาซิมส์มือถือของผมไปก่อนโยนเครื่องมาให้
“มึงเอาซิมส์กูไปทำไมเนี่ย!?”  ผมอ้าปากค้างเลยตอนที่มันเค้นหัวเราะ แล้วหักซิมส์มือถือต่อหน้าผมดัง “เป๊าะ!!!”

“เชี่ยเดย์!!!”  ไอ้เดย์ทิ้งซิมส์ไปไม่สนใจผมที่ด่ามัน
“เดี๋ยวกูซื้อให้ใหม่”
“แล้วมึงมาหักซิมส์กูทำไมไอ้บ้า!”
“ก็ไอ่เชี่ยนั่นมันจะได้ส่งข้อความมาจีบมึงไม่ได้อีกไง! กินข้าวรึยังครับ รู้มั้ยว่าเราคิดถึง! ไลค์! คิดถึงลูกคิดนะครับ!
ไอ่สัด!ท้าทายกันชัดๆ!! กูเคยบอกไม่ให้ไปยุ่งกับมันไง!”

เดย์ตะคอกผมอย่างโมโหมาก มันเข้ามาดันผมจนถอยหลังติดฝาผนังห้อง ไอ้เดย์ยืนยกแขนคร่อมตัวผมไว้
กันไม่ให้หนีมันไปไหน ผมตกใจเข่าอ่อนเลยครับ ก้มหน้าหลบตา มันก็จับหน้าผมบีบคางให้เงยหน้ามองมัน
ถึงตอนนี้ไม่ต้องถามผมก็รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น.....เชี่ยไลค์ส่งข้อความมาหาผม! ผมก็ลืมสนิทเลยมัวแต่หยิ่ง
ไม่พูดกับไอ้เดย์ รู้อย่างนี้แย่งมือถือคืนมาแต่แรกก็ดีหรอก||||||| ซวยฉิบ คดีพลิกเลยกู...ฮืออ







tsktonight…

 ***วิหยุดงานน่ะค่ะนอนทั้งวันตื่นมาห้าโมงเย็น5555 ชีวิตที่ลำเค็ญ เฮ้อ..ตีสามกว่าแล้วยังไม่ง่วงเลยอ่ะ
นี่นั่งแต่งตลอดเลยนะ ก็เลยอัพดึกเลย รอกันอยู่ใช่มั้ยทุกคน! เย่! รักนะแจ๊ะ ขอให้ทุกคนแข็งแรงเช่นกัน

mild-dy-----ดีใจที่ชอบ หวังว่าจะฟินนะจ๊ะ^^
Noo_Patchy-------เลือดกระฉูดขนาดนี้ไปโรงพยาบาลมั้ยจ้ะ55
ziqh.leo--------เดย์มาสายโหด คนอ่านมาสายฮา ขวัญเอ๋ยขวัญมา แต่วิอยู่สายไหนก็หลับ555
nunda-------ขอบคุณมากเลยนะคะ ดีใจจังตามมาอ่านทำลิ้งค์ด้วย ขอให้ชอบนะสาธุ น่ารักสุดๆเลย
Alone Alone-------มีอะไรซ่อนอยู่มากมายให้เราค้นหาค่ะ คึคึคึคึ ตอบแบบมีเลสนัยมากเลยเนี่ย55
meuy--------ดีใจที่ฟินและอิน คนแต่งมีความสุขมากตรงนี้แหละ55 รอเราตลอดเลย
kaokorn---------ไม่ใช่แค่เดย์นะ ความหื่นก็บังตาวิเหมือนกัน5555
zuu_zaa--------นี่ก็ตามมาอ่าน ดีใจจังค่ะ แต่ทุบกำแพงนี่คือชอบใจหรือโมโหค่ะเนี่ย55
Disthaporn-------ขอให้สอบผ่าน ขอให้ได้คะแนนสุดยอดทุกวิชา ขอให้ฟินนานๆเลยนะคะ^^
เคยมีแฟนบอกว่าอ่านนิยายวิแล้วสอบได้คะแนนดี ขอให้เป็นแบบนั้นทุกคนเลย55
panitanun------- มาแล้วจ้ามาแล้ว คิดถึงไม่ไปไหนไกลหรอกเนอะ^^ มาทวงกันได้วิดีใจที่มีคนรอนะคะ
meeoldly------ ดีใจที่ชอบมากนะจ๊ะ งั้นใบ้ให้เลยว่าไม่นาน กว้างไปมั้ย555
titansyui------- ขอบคุณค่า แปะๆๆคิดถึงวิล่ะสิ(เข้าข้างตัวเอง55)
ขนมโก๋--------โหดบ้าง มิ้งบ้าง ฮาบ้าง บ้าบอซะเป็นส่วนใหญ่ค่ะเรื่องนี้เหมือนคนแต่งมันน่ะ55
Misakiiz--------55555กลัวแทนเดย์เลยอ่ะ55  ไม่รู้ตอนนี้จะโมโหเพิ่มรึเปล่าเนี่ยอิเดย์ตายแน่เลย555
pupae2528-------อันนี้ฮาสุด เหมือนจะเม้นท์ผิดเรื่องใช่มั้ยคะ555

[Disthaporn]

งืออออ ตัดจบงี้ได้ไง   ลูกคิดคงจะร้อนมากในชุดกล้วย เเต่ไม่เป็นไรหรอกเนอะ เดย์ชอบก็พอ เดย์ชอบกินกล้วยยย คึคึ   เราสอบได้ท็อปด้วยนะคะ55555555555555ท็อปวิชาที่อ่านตอนอ่านเดย์ลูกคิดพอดีเลย

[panitanun]

ฮู้ววว หึงเเรงงงงงง

[Alone Alone]

เป็นแฟนกันสักทีเท้อ เห็นใจคนรอ (อ่านเอ็นซี) หน่อย

ดุ๊กดิ๊กลูกหาผัวเถอะนะ ไอ้คิมมันจะได้ไม่มาเต๊าะเป็นหมาหยอกไก่แบบนี้

555+

[meeoldly]

อยากกินกล้วยยยย 

เดย์หึงแบบนี้เป็นอะไรกับลูกคิด 

[Misakiiz]

ตราบใดที่สถานะยังไม่ชัด อิเดย์แกก็ไม่มีสิทธิ์หึงขนาดนี้นะ เป็นแฟนกันก่อนแล้วค่อยจัดเต็มเลยดิ

[ขนมโก๋]

หึงอีกๆ ชอบตอนเดย์มันดิ้น ไม่เห็นใจหรอกนะ ชิส์!