-///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) คิดถึงนะคะ^^(จบแล้วจ้า) 07/12/61
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) คิดถึงนะคะ^^(จบแล้วจ้า) 07/12/61  (อ่าน 119363 ครั้ง)

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0


////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 20  ท้าให้ลอง... /1   






เช้าตื่นมาก็ไม่เห็นไอ้เดย์ สงสัยมันกลับบ้านมันไปแล้วครับ
แต่จะเรียกว่าเช้าก็ได้ไม่เต็มปาก เพราะมองนาฬิกานี่มันบ่ายโมงแล้ว (แต่เป็นเช้าของผม)
ผมก็ล้างหน้าแปรงฟัน แล้วลงไปหาข้าวกิน แม่จ๋าบ่นว่าโทรไปปลุกผมลงมากินข้าวตั้งแต่เช้าแล้วก็ไม่ยอมรับ ไม่ตื่น

ตักข้าวเปล่ามานั่งที่โต๊ะกินข้าวในครัว รู้สึกคอแห้งๆครับสงสัยที่กินเหล้าไปเมื่อวาน แล้วผมก็นึกไปถึงไอ้เดย์..
มันกินตั้งเยอะไม่รู้จะแฮงค์หนักมั้ย................

พรึ่บ!!! มะม่วงลูกใหญ่ๆทั้งนั้นเป็นถุงเบ้อเร่อ ถูกวางลงบนโต๊ะต่อหน้าผม ผมตาโตมองไล่ตามมือขาวๆขึ้นไป
เห็นหน้าเจ้าของถุงมะม่วงแล้วอย่างแปลกใจเลย ... คือเชี่ยเดย์อ่ะ
ผมคาบช้อนมองหน้ามันอยู่ก็ต้องดึงออกจากปาก  “อ้าว ไรวะเนี่ย?” แล้วดูมันตอบ
“มะม่วงไง ยังเมาอยู่ป๊ะเนี่ยมึง!?”  เดย์มันดึงเก้าอี้ออกมาแล้วนั่งท้าวแขนกับโต๊ะ มองหน้าผมยักคิ้วให้ ยิ้มกวนตีน

“รู้~~~! กูหมายถึงมึงอ่ะเดย์.. อะไรวะยังอยู่อีก ไม่อยู่บ้านตัวเองล่ะมาอยู่บ้านกูทำไมวะ”
ท่าทางมันก็ดูแฮงค์ๆอยู่นะ แต่ก็ยังเล่นหูเล่นตากวนบาทาผู้คนที่พบเห็นได้เหมือนเดิม

“กูกลับไปแล้วกลับมาใหม่นี่ไง แม่กูให้เอามะม่วงมาให้แม่มึงอ่ะ”
“โหเหรอ งั้นฝากขอบคุณแม่มึงด้วยนะ”
ผมกำลังเลือกเอาลูกที่ใกล้สุกที่สุดออกมา ว่าจะกินกับข้าวสักหน่อยเถอะ ไอ้เดย์มันแย่งไปครับ

 “ แม่กูไม่ได้บอกว่าให้มึงนะ! เพราะงั้นไม่ต้องแดก!”
“เอ๊า! อะร๊ายยย!! ก็กูจะกินอ่ะ!”
“ก็ของจ๋าอ่ะ กูไม่ให้!!”
“ไอ่!!~ ไอ้บ้า! ให้แม่กูก็เหมือนให้กูนั่นแหละ เอามานี่!”
“อยากได้มากกกกกก!?”
“เชี่ยเด๊ย์~ เอามา อย่าลีลาดิวะ หิวนะกูยังไม่ได้กินอะไรเลยเนี่ย!”
 “จะเอา!?”
“เอ้อ!! เอามา!”
 “อยากกิน?”
“เอ้อ!”
“อยากเอา?”
“เอ้อ!!!”
“งั้นป่ะ! ขึ้นห้อง!!” 
“เอ้อป่ะ! ห..ห๊ะ!? ////*//”
“เอ๊า! ตาโต หน้าแดงทำไมวะ55 55”
“มึงพูดเรื่องเชี่ยอะไรกันแน่เนี่ย!!”
“ก็เอามะม่วงไปกินบนห้องไง๊ มึงคิดว่าไรวะ555”
“สัด!////*// สาบานเหอะว่ามึงหมายถึงมะม่วงเนี่ย”
“ก็เอองะ ... มะม่วงกูอ่ะ! อย่างมัน! โคตรแซ่บ! รับรองลูกคิดมึงต้องซี๊ดดดดดด คิๆ คิๆ555”
“/////*// เชี่ยนี่! ห่าเด๊ย์~ปล่อยมือกูเลยไอ่สัด! กูจะฟ้องแม่กู!!!”  ผมตีมือมันที่พยายามจะดึงมือผมไป 
ไอ้บ้านี่มึงก็หื่นได้ทุกเวลานะสงสารหัวใจกูบ้าง มันเต้นแรงเหนื่อยนะเว้ย

แล้วหัวเราะไปๆมาๆไอ้เดย์ก็หาวขึ้นมาซะน้ำตาเล็ด 
“มึงง่วงมึงก็กลับบ้านไปนอนไป๊เดย์ เดี๋ยวคืนนี้มึงต้องนอนดึกอีกนะเว้ย”   
ผมพูดยิ้มๆ ขำมัน นึกภาพมันกลัวผีแล้วคงฮาดี

ไล่มัน นอกจากมันจะไม่กลับแล้วยังใช้ให้ผมปอกมะม่วงเผื่อมันกินด้วย โว๊ะไอ้นี่เอามาให้เขาแล้วยังจะกินอีก
ผมเลยต้องปอกมะม่วงแบ่งให้มันด้วย  “....... ลูกคิด... ความยุติธรรมมึงอยู่ที่ไหนวะ มึงเอาเม็ดให้กูเนี่ยนะ”
เสียงไอ้บ้าเดย์บ่นง้องแง้งน่ารำคาญมากครับ ก็ผมคิดว่ามันอาจจะชอบแทะเนื้อที่ติดกับอยู่เม็ดมันนี่
เลยจำใจยื่นเนื้อมะม่วงให้  “.......... ลูกคิด... ทำไมมึงปอกเปลือกมะม่วงไม่หมดวะ ไอ้เงาะ(เด็กผู้หญิงสิบขวบ
ข้างบ้านไอ้เดย์ ถ้าจำกันได้) มันยังปอกเก่งกว่ามึงเลย” …ดูมันว่าผมดิ

“โอ๊ยอย่าเรื่องมากได้มั้ยวะ คนอื่นเขายังกินทั้งเปลือก แดกๆเข้าไปเหอะน่า เดย์มึงไม่ปอกเองล่ะปอกเผื่อกูด้วยก็ดี”
ผมคิดว่ามันคงทำไม่เป็นถึงได้ชอบใช้ผมจัง แต่แล้วไม่น่าเชื่อนะครับ ไอ้เดย์มันดึงจานมะม่วงตรงหน้าผมไป
แล้วมันก็หยิบมะม่วงลูกใหม่สามลูกในถุงไปล้าง แล้วก็มานั่งปอกใส่จานให้ผมจนเต็ม เชี่ยเดย์ทำโคตรคล่องเลย!
มะม่วงในจานที่ปอกเสร็จหั่นเป็นชิ้นๆอย่างสวยงาม บอกตรงๆผมงี้อายมันแม่งงงงง T  T
สรุปที่ผ่านมาคือมึงแค่ขี้เกียจใช่มั้ยเดย์...

“หึหึ..อร่อยป่ะ”  เดย์มันอมยิ้มท้าวคางนั่งมองผมกิน
“...//// ..อ...อื้ม..อร่อย..” มองหน้ากูทำไมนักหนาวะ
“แต่ถ้าได้ขึ้นไปกินบนห้อง อร่อยกว่านี้อีกนะ ลองป่ะ คึคึคึ////”   กวนตีนแล้วไง
“กินตรงไหนก็เหมือนกันแหละ”
“อ้าวตรงนี้ก็ได้เหรอ!”  ไอ่ห่านี่เขาทำท่าจะลุกมาคร่อมตัวผม ผมเลยรีบลุกหนีมัน “มึงอย่าเข้ามาน๊ะ!!////*//”
ผมยกจานมะม่วงวิ่งหนีมันไปหาแม่หน้าบ้านเลย

.................................
...................
........

ตกเย็น ไอ้เดย์มันกลับไปเปลี่ยนชุดเป็นเสื้อกางเกงบอลที่บ้านมันมา ใส่รองเท้ากีฬามาด้วยนะ
แล้วก็มาชวนผมไปวิ่งกับไอ้คิม บอกนัดไอ้คิมไว้แล้ว อ้าวแล้วผมเกี่ยวอะไรด้วยวะเนี่ย
“กูไม่ไปเดย์”
“ไปกับกูหน่อย นะๆ นะๆ”
“มึงก็ไปวิ่งกับไอ้คิมไง กูกินข้าวกินขนมไปแล้วมันจะจุก”
“วิ่งเหยาะๆไม่จุกหรอก ไอ้ลูก~~ ป่ะ! ไปด้วยกัน เร็วดิ!”
“โหยเดย์~~! กูไม่อยากปายยยยยยยยยยยย”

อ่ะให้ทายว่าเหตุการณ์ต่อไปเป็นยังไง...ติ๊กต่อกๆๆๆๆๆๆ.......ผมว่าทุกคนน่าจะทายถูก99.99%นะ หรือจะ 100..

**************************

............................

...........
ผมยืนแหงนหน้ามองขึ้นไปบนต้นไม้สูงใหญ่ มองนกกำลังทำรัง.. ผมอยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาว กางเกงบอล และ..
ใส่ถุงเท้ารองเท้าผ้าใบสำหรับวิ่ง.....ใช่ครับ ขณะนี้ผมกำลังยืนเหม่อรอไอ้คิมกับไอ้เดย์วอล์มร่างกายยืดแข้งยืดขา
พวกเรามากันที่สวนสาธารณะใกล้บ้านไอ้คิม

“ลูกคิด มาวอล์มเดี๋ยวปวดขา”  ไอ้เดย์พยักหน้าเรียกผมครับ มันเห็นผมไม่ทำอะไรเอาแต่ยืนเฉย
“ก็กูไม่อยากวิ่งอ่ะ”  ผมเหนื่อย(ยังไม่ทันวิ่ง) ผมเซ็ง ผมไม่ชอบออกกำลังกายยยยยย~~โฮ
ไอ้คิมหัวเราะผมแล้วหันไปถามไอ้เดย์  “เฮ้ยเดย์มึงหายแฮงค์แล้วเหรอวะ ถึงชวนกูมาวิ่งด้วยได้เนี่ย”
 “ดูด้วยนี่ดิลวิลนะครับ”  ไอ้เดย์ตอบยิ้มๆยักคิ้วกวนๆให้ไอ้คิมแล้วหันมาเร่งผม ผมก็ส่ายหน้า มันเลยเดินมาหาซะใกล้

“กูนั่งรอพวกมึงสองคนตรงนี้ไม่ได้เหรอ กูกำลังเอาใจช่วยนกตัวนั้นอยู่นะ”  ผมชี้มือไปบนต้นไม้ ไอ้เดย์เงยมองตาม
แล้วแม่งก็ทำหน้าโหดใส่ผม  “ไม่ได้! คืนนี้กูต้องพร้อมที่สุด! ถ้าเกิดถึงตอนที่ต้องวิ่งขึ้นมาแล้วมึงเกิดช้าอืดเป็นเต่า
หนีไปไหนกับเขาไม่ทันจะทำยังไงวะห๊า! ลูกคิดมึงเฉื่อยชาเกินไปแล้ว แดกม้าสักคอกมั้ย!?กระฉับกระเฉงหน่อย”

“ก็ไม่เห็นต้องทำไง... ทิ้งกูไว้เลย กูจะนอนตรงนั้นแหละ”  ผมตอบเสียงเบาก่อนมองหน้าไอ้บ้าเดย์
หูย..หน้าหงิกกว่าเดิม แล้วมันก็จับแขนผม “กูไม่มีวันทิ้งมึง” เดย์ทำหน้าจริงจังมากจนผมไม่กล้าเล่นต่อ
ไอ้บ้าเดย์ลากแขนผมที่พยายามจะหันไปเกาะต้นไม้ให้ออกไปยืดตัวกับมัน ผมก็ทำตามมันกับไอ้คิมเงอะๆงะๆไป
สงสัยเดย์มันจะรำคาญ เห็นมันมองผมที่ทำอย่างเสียไม่ได้แล้วส่ายหน้า

“มานี่!”  อยู่ๆไอ้ห่าเดย์ก็เล่นบทโหด “อ๊ากกก||||||||”  มันจับผมดัดตัวเฉยเลย เจ็บอ่ะ ฮือ...

................................ ต่อมา ......เราต้องรีบหนีเลยนะครับเดี๋ยวโดนต่อต่อย...(อูยยยยย! ไม่เล่นก็ได้ แหะ..)
พวกเราวิ่งเหยาะๆกันไปเรื่อยครับ ไม่ต้องห่วงเรื่องสาวๆตามรายทาง ใครเจอไอ้บ้าเดย์นี่มองจนเหลียวหลังทุกคน
มันใส่ชุดบอลสีดำยิ่งดูโคตรหล่อขาวโคตรเด่นเลย ยิ่งวิ่งคู่กับไอ้คิมที่ผิวคล้ำแต่ดันใส่ชุดบอลสีขาว
ไอ้สองคนนี้ผมว่าตลกดีเหมือนม้าลาย วิ่งตามหลังมันสองคนไปก็ขำไป

แล้วไอ้เดย์ก็หันหลังมามองผมครับ ผมรีบหุบยิ้มที่ขำค้าง มันชะลอฝีเท้าแล้วลงมาวิ่งคู่กับผม
ปล่อยให้ไอ้คิมวิ่งนำเราเล็กน้อย “มึงทำไมต้วมเตี้ยมๆเหมือนเต่าอย่างนี้วะลูกคิด นี่วิ่งอย่างช้าแล้วนะ
มึงยังวิ่งตามพวกกูไม่ทันอีกเหรอ!?”  ผมเหล่มองหน้ามันเคืองๆ แล้วก็ฮึดรีบวิ่งให้ไวกว่าเดิม
สปีดหนีขึ้นไปวิ่งคู่กับไอ้คิม แล้วหันหลังไปขยับปากด่ามันแบบไม่ออกเสียงว่า เชี่ย!
ไอ้เดย์ก็ขำ แล้วก็วิ่งตามหลังผมมาเรื่อย แบบมันจะแซงก็ไม่แซงนะ แบบมันวิ่งอยู่ข้างหลังผมเลยเหมือนไล่จี้
ให้วิ่งนำมันไปตลอด โอย~~~~ เหนื่อยสิครับ ผมรู้สึกจุกท้องจนต้องหยุดวิ่งเลย..

ไอ้เดย์กับไอ้คิมหยุดดูผม เห็นผมเอามือกุมท้องหน้าซีดๆ “เมนมาเหรอวะลูก?”  ดูไอ่เชี่ยเดย์มันถามอาการผมสิครับ
ผมนั่งยองๆตัวงออยู่ก็เงยหน้ามองตาขวางใส่มัน ไอ้ดำคิมเอาแต่ขำผมเลยด่ามันทางสายตาด้วยอีกคน
ไอ้คิมเลยเดินหนีไปซื้อน้ำเย็นที่ร้านข้างทางเป็นซุ้มเล็กๆ

“โอ๊ะ” ผมตกใจนิดหน่อยที่โดนไอ้เดย์มันดึงตัวขึ้น ไอ้บ้านี่ทำอะไรเบาๆก็เป็นแฮะ มันประคองผมให้ค่อยๆเดิน
ไปนั่งที่ม้านั่งยาวข้างทาง พอนั่งลงมันก็เอาผ้าขนหนูเช็ดหน้าที่คล้องคอมันอยู่ออกมาไล่ซับเหงื่อที่หน้าผากให้ผม
“ขอโทษที่แกล้งมึงอ่ะ”
“......////”  ผมหลบตามันไม่รู้จะพูดอะไรเลย ก็พอมันไม่เล่น ไม่ทำหน้ากวนตีน ไม่บ้าบอแล้วมันเลยดูหล่อโคตรๆ
มันแปลกๆนี่ครับ พอมันเห็นว่าผมไม่ตอบ มันก็ถามว่าผมโกรธมันเหรอ ผมส่ายหน้า มันก็ยิ้มออกแล้วนั่งกอดคอผม
ไอ้คิมเดินมายื่นน้ำเย็นให้ไอ้เดย์หนึ่งขวด คิมมันดื่มไปแล้วเล็กน้อย เดินออกไปทำท่ายืดแข้งยืดขาตรงหน้าพวกผม
ไอ้เดย์เปิดขวดน้ำแล้วส่งให้ผมก่อน ผมดื่มไปนิดเดียวกลัวยิ่งจุกแล้วคืนให้มัน มันก็ดื่มแค่สองอึกแล้วปิดฝา

ไอ้เดย์เอามือลูบท้ายทอยผมเล่น แล้วพูดกับไอ้คิมที่อยู่ข้างหน้า “เฮ้ยคิม ลูกคิดเหมือนจะไม่ค่อยสบายเลยว่ะ กูว่า..
คืนนี้กูกับไอ้ลูกไม่ไปแล้วดีกว่า มึงไปขอหวยเผื่อกูด้วยได้ป่าววะ”  อ้าว อยู่ๆไอ้เดย์หาเรื่องไม่ไปเอาผมมาอ้างซะงั้น
แต่ไอ้คิมนี่ทำหน้าตกใจหันมาห้ามอย่างไวเลยครับ “ไม่ได้นะเว้ย ถ้าขาดมึงไปจะทำไงวะ
ทุกคนเขาก็เตรียมการกันอย่างดีแล้ว!”

“เตรียมการเชี่ยอะไรวะ?”  ไอ้เดย์ทำหน้างง หันมามองหน้าผม ผมก็งง มองหน้าไอ้คิมมันดู...มีพิรุธแปลกๆนาผมว่า
“อุ้ย....|||||||| เอ่อ....ป่าววว ก็เตรียมตัวไปบ้านร้างนั่นแหละ เพื่อนกันนะเว้ย สัญญาแล้วห้ามเบี้ยวต้องไปให้ครบ”

ไอ้คิมพูดบอกให้ไอ้เดย์ไปให้ได้ ไอ้เดย์หันมาถามผมจะไปมั้ย ไหวรึเปล่า... คือผมแค่จุกนะไม่ได้โดนตัดขา
กลับบ้านไปก็หายแล้วป่ะครับ ไอ้คุณดิลวิลเลยจำใจรับปากบอกไอ้คิมว่าจะไปพร้อมผมเหมือนเดิม
ไอ้คิมยิ้มหน้าดำเอ๊ย! หน้าบาน แล้วชวนไอ้เดย์ให้วิ่งต่อ บอกทิ้งผมให้นั่งรอตรงนี้แหละ แต่ไอ้เดย์ส่ายหน้าขอนั่งพัก
ไอ้คิมก็บ่นว่าพวกผมอู้ ก่อนที่มันจะตาลุกวาว ปาดน้ำลายแล้วระรี้วิ่งตามตูดสาวผมยาวหุ่นเซี๊ยะ
ที่วิ่งเขย่าหน้าอกหน้าใจผ่านมาไปอย่างร่าเริงไม่สนใจเพื่อนมันอีก..

ผมแหงนหน้ามองท้องฟ้าสีครามช่วงเย็นใกล้มืดแต่เพราะเป็นหน้าร้อนละมั้ง ถึงสว่างตาขนาดนี้
แสงจากพระอาทิตย์ตอนเย็นสะท้อนใบไม้ยอดไม้สวยดีครับ
ไอ้เดย์แหงนหน้ามองตามผมด้วย แล้วมันก็ทำหน้างงถาม “มึงมองอะไรวะ?”  ผมหัวเราะบอก “ก็มองท้องฟ้า”
มันก็ยังถาม “มองทำไม กูเห็นมึงชอบมองไปข้างบนเรื่อย” ผมอยากกวนตีนมันเลยบอก “เรื่องของกูป่ะ”
แต่ไอ้เดย์กวนตีนกว่านะครับ “เขินเหรอ?”  ผมขมวดคิ้วงงเลยครับ “เขินเชี่ยไรวะ?”
“ก็เขินไม่กล้ามองกู เพราะกูนั่งข้างมึงทีไร มึงก็คอยมองไปที่อื่นเรื่อย กูหล่อ กูเข้าใจ”
“55555555 ไอ้บ้า ทำไมกูต้องเขินมึงด้วยอ่ะ”
“งั้นกล้ามองหน้ากูนานๆมั้ย มึงไม่กล้าหรอก”
“กล้าเหอะ เรื่องแค่นี้มึงบ้ารึเปล่า ทำไมกูต้องเขินมึงวะ”
“งั้นลองดิ๊”  มันยิ้มเจ้าเล่ห์ว่ะ ผมคิดไปคิดมาก็หลบตามันส่ายหน้า “ไม่เอาอ่ะ ทำก็กลัวมึงดิ”
“หึหึ มึงไม่กล้าหรอกลูกคิด มึงกลัวอดใจไม่ไหวกูรู้555”
“เออ กูกลัวอดใจตัวเองไม่ไหว เพราะคงอยากกระทืบมึงมาก”
“555 มึงไม่กล้าหร๊อก เพราะก่อนที่มึงจะกระทืบกู กูจะทำให้มึงไม่มีแรงยกขาก่อนเลย”
“มึงจะทำเชี่ยไร!?/////*//”  ผมสะดุ้งถามมัน แล้วก็ต้องสะดุ้งอีกเพราะมันยื่นหน้ามายิ้มใกล้หน้าผมมาก
แม่งมันไม่ตอบเอาแต่หัวเราะ แล้วก็ล้มตัวลงนอนหนุนตักผมเฉย ขำชอบใจอยู่อย่างนั้น ผมดันหัวมันให้ลุกขึ้น
มันก็ไม่ยอมลุก มาจับมือผมไปปิดตามันไว้  มีตายายคู่นึงวิ่งผ่านมา เห็นเขาชี้ชวนให้ดูพวกผมกันแล้วยิ้มๆ
อายเขามั้ยเนี่ย

นานพอดูที่ไอ้เดย์นอนหลับตาแต่ปากมันยิ้ม
.......เอาความจริงเลยนะ ขนาดมันหลับตาผมยังไม่กล้ามองหน้ามันนานๆเลย
เขินแม่งงงงงง////
ไม่รู้เป็นยังไง หลังจากลองแอบจูบมันแล้ว ดูเหมือนใจผมจะเต้นแรงง่ายกว่าเดิมอีกครับ


.............. พอกลับไปที่รถ (เอารถมอเตอร์ไซค์ไอ้เดย์มาครับ) ไอ้เดย์กำลังสตาร์ทเครื่อง
ไอ้คิมก็สะกิดแขนผมที่ยืนรอห่างๆ แอบกระซิบบอกผมว่าถ้าเกิดไอ้เดย์มันจะเบี้ยวไม่ไปขึ้นมา ยังไงคืนนี้
ผมต้องหาทางชวนมันไปให้ได้นะ ตอนผมนั่งซ้อนไอ้เดย์แล้วไอ้เดย์มันไม่ได้หันมามอง
ไอ้เวรคิมยังกระซิบบอกทิ้งท้าย “เดี๋ยวกูโทรหา”  แล้วขยิบตาข้างนึงให้ผมที่ขมวดคิ้วมองหน้ามันแบบงงๆ





« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 09-06-2015 19:02:57 โดย tsktonight »

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0


////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 20  ท้าให้ลอง... /2   






*********************************

ไอ้เดย์ขี่รถไม่เร็วนักตามคำขอของผม แต่ไอ้ไม่เร็วของมันสำหรับผมก็ยังเร็วอยู่ดี แต่ก็ยังดีกว่าตอนมันซิ่งเยอะ
เดย์มันมาส่งผมที่บ้านแล้วก็ช่วยขอแม่จ๋าให้ผมไปนอนค้างบ้านมัน จ๋าจะได้ไม่รู้ว่าผมกับมันคิดจะทำอะไรแผลงๆ
ยามวิกาลด้วยกันคืนนี้ (ไปบ้านร้างๆไงครับ) น่าแปลกนะ ไม่รู้มันเล่นของอะไร แม่ผมไม่เคยด่ามันเลยให้ไปง่ายๆ
แล้วพอจ๋าไม่ว่า ไอ้เดย์ก็ดีใจบอกให้ผมรีบไปอาบน้ำ มันจะรอรับผมไปบ้านมันเลย มันนั่งคุยกับแม่จ๋าเล่นอยู่ข้างล่าง
ผมก็ขึ้นห้องไปเตรียมตัวอาบน้ำ แต่ไอ้คิมโทรเข้ามาก่อนผมรีบรับเพราะอยากรู้

“คืนนี้! พวกกูวางแผนกันแกล้งหลอกผีไอ้เดย์เว้ย!555”
“เฮ้ยยย จริงดิเชี่ย!!?”   ตายห่าล่ะ ไอ้เดย์ตายแน่ๆ||||||| ไอ้พวกบ้านี่อุตริแล้วไง
“ รู้กันหมดแล้วยกเว้นมึง ไอ้ซีนมันบอกให้มึงรู้เป็นคนสุดท้ายเพราะเดี๋ยวมึงจะหลุด มึงอยู่กับไอ้เดย์บ่อยสุด
เดี๋ยวเกิดคุยกันแล้วมึงทำพิรุธไอ้เดย์จับได้มันไม่ยอมไปซวยกันหมดอดสนุกเลย55 แต่ยังไงก็ต้องเตี๊ยมกับมึงก่อน
เพราะไอ้เดย์มันติดมึงที่สุด ยังไงมึงเดินไปทางไหนแม่งก็ต้องตามต้อยๆเหมือนทุกที คิคิคิคิ”

ไอ้คิมร่ายแผนการแกล้งไอ้เดย์ให้ผมฟังครับ บอกให้ผมร่วมมือด้วย ผมก็รับปากเออออไปกับมัน..........
แต่พอวางสายจากไอ้คิมแล้วผมไม่รู้สึกสนุกหรือขำด้วยเลย.. สงสารไอ้เดย์อ่ะ
มันกลัวผีมากนะ ไปแกล้งมันเดี๋ยวก็จับไข้หัวโก๋รนจริงๆหรอก
 


........................... ผมคิดไม่ตกจนไปถึงบ้านไอ้เดย์ อยู่ในห้องมันไม่มีสมาธิเล่นเกมส์เลย รู้สึกไม่สบายใจ
ไอ้เดย์อาบน้ำอยู่ ผมนั่งคิดชั่งใจจะบอกมันดีมั้ยว่าเพื่อนจะแกล้งอำมัน เขารู้กันหมดทุกคน ผมกลัวมันจะโกรธ..

เห็นไอ้เดย์เดินใส่บ็อกเซอร์เช็ดตัวเช็ดหัวออกมาจากห้องน้ำ ผมก็มองตามกำลังจะอ้าปากพูด มันเห็นก็แซวผม
“มองอะไรครับ น้ำลายไหลเหรอครับ ไม่เคยเห็นผู้ชายหุ่นดีเหรอครับ คึคึ”  แม่งเบ่งกล้ามอวดกูอีกน่าถีบจริงๆ
แต่ก็ขอยอมรับล่ะครับว่า ตาผมไม่ละไปจากซิคแพ็คพี่เขาเลยจริงๆ ขึ้นเป็นลอนสวยมาก ผมอยากมีบ้างอ่ะ..

“มึงทำยังไง เล่นยังไงวะ”  ผมถามมองซิคแพ็คมองกล้ามสลับกับหน้าเจ้าของมัน ไอ้บ้านี่เห็นผมสนใจ
ก็เดินปรี่เข้ามายืนให้จ้องใกล้ๆต่อหน้าไม่ยอมใส่เสื้อเลยครับ 

“แตะดูดิ”  คำเชิญชวนจากไอ้เดย์ครับ

ผมนั่งอยู่ที่เก้าอี้หน้าโต๊ะคอม เงยหน้ามองมันที่ยืนท้าวเอวสองข้างก้มหน้ามองผม
เชี่ย........เห็นธรรมดายังไม่เท่าไหร่ ผมก็เคยเห็นบ่อย แต่มันเล่นเกร็งหน้าท้องซะกล้ามขึ้นเป็นลูกๆขนาดนี้
คนมีแต่ก้างอย่างผมจะอดใจไหวเหรอครับ ก็ลองแตะดู   “อุ้ย!”  สะดุ้งผงะมือออกเล็กน้อยครับ
ไอ่เชี่ยเดย์แกล้งกระตุกกล้ามท้อง มันขำ คิคิคิ กวนตีนมาก ผมเลยตีหน้าท้องมัน แนะ! แม่งมีเกร็งสู้... เลยลองลูบ ...
ลูบแม่งให้ทั่วเลย อยากมีแบบนี้บ้างอ่ะครับ แล้วจู่ๆเชี่ยเดย์ก็แขม่วท้องแล้วถอยหนีมือผมซะงั้น 

“โห่///////~~~ สาดดดดด เสียวนะเว้ย!”
“ฮึก..ไอ้บ้า////”  พูดอย่างนี้ผมทำหน้าไม่ถูกเลยสิน่า
“หึหึ.. มึงสนใจ...อยากมีอย่างกูป่าวล่ะ เดี๋ยวกูสอนให้เอามั้ย มันมีท่าอยู่นะ ง่ายๆ”
ถึงผมจะรู้สึกว่าไอ้คนพูดมันทำหน้าเจ้าเล่ห์ไม่ค่อยน่าไว้ใจ แต่ผมก็ทนลูกอยากรู้อยากลองของตัวเองไม่ได้

“มึงพูดจริงเหรอวะเดย์! จะสอนให้กูจริงอ่ะ!”
“เอ้อ เออดิ สนรึเปล่าละ55”
“สนดิๆๆ!!!///// ทำไงวะ เฮ้ยกล้ามกูขึ้นแน่นะ!?”
“แน่ดิ ถ้ามึงทำทุกวัน”
“ต้องทำยังไงอ่ะ!?”
“ง่ายๆเลยซิทอัพ!”
“แค่เนี๊ยะ!?”
“แค่นี้เหรอ หึหึหึ มึงซิทอัพให้ขึ้นก่อนเหอะไอ้ลูก!”
“อย่าดูถูกกู แค่ซิทอัพกูก็ทำได้!”
“มึงทำได้กี่ที”
“อึก........ไม่รู้..............แต่กูทำได้แล้วกัน แล้วมันต้องทำกี่ที”
“สิบที มึงทำให้ได้ก่อนเหอะลูก แล้วค่อยเพิ่ม........... ไหน...หนายยยย ทำให้กูดูหน่อยดิ๊”

ไอ้บ้าเดย์ลากผมให้ลุกยืนแล้วเอามือล้วงเข้าจากชายเสื้อยืดผม เริกขึ้นไปจนถึงราวนมโชว์หน้าท้องแบนราบ
แต่ไร้กล้ามท้องโดยสิ้นเชิงของผม อยู่ดีๆมันก็มาเปิดเสื้อผม ผมสะดุ้งดึงเสื้อตัวเองลงปิดแล้วด่ามัน
“ไอ่เชี่ย!////*//ทะลึ่ง”
“ทะลึ่งบ้าไรวะ มานี่เลยไอ้ลูก มึงถอดเสื้อมึงออกเลย แล้วมานอนบนเตียง”
“ห๊า!!!/////*// มึงจะบร๊าเร๊อะ!!!”
รีแอ็คชั่นผมนี่แบบกอดตัวเองขนลุก ถีบเท้าถอยรัวๆหนีไปจนหลังชนกำแพงห้องเลยครับ

“อะไร? ก็จะให้มึงลองมาซิทอัพบนเตียงให้กูดูนี่ไง มาเร็วดิดูซิจะได้กี่ที เดี๋ยวกูกดขาให้มาสิลูกคิด!”
“อ้าว”
“อ้าวอะไรวะ?”
“เปล๊า!”
“......จะมาไม่มาวะ ตกลงนี่จะให้กูสอนแน่รึเปล่า”
“ก็ถ้ามันแค่ซิทอัพ เดี๋ยวกูไปทำคนเดียวที่บ้านก็ได้นี่”  ผมอ้อมแอ้มตอบมันตอนที่ค่อยๆเดินเข้าหา
แต่ไอ้เดย์ไม่พูดพร่ำทำเพลงแม่งลากผมไปนอนแอ้งแม้งบนเตียงแล้วจับถอดเสื้อเลยครับ
มือไวเกินมนุษย์ละสัด!////*//

“อ่ะ จับนี่ไว้ชูขึ้นเหนือหัวให้ตลอดนะ อย่าให้มันร่วงทับหน้าตัวเองล่ะ จับแน่นๆดิลูกคิด”
เดย์มันเดินไปหยิบดัมเบลเล็กหนักสักโลได้ มาให้ผมถือด้วยสองมือครับ
“เออ กำแน่นๆนะลูกคิด แล้วทีนี้มึงก็ลองเกร็งท้องลุกขึ้นมานั่งให้ได้ พอนั่งได้ก็โน้มมากอดกูให้ได้”
ไอ้เวรเดย์มันเล่นขึ้นคร่อมนั่งทับหน้าขาผมไว้เลยครับ กอดอกพูดยิ้มกริ่ม “ดูซิมึงจะทำได้มั้ย”

“////ทำไมกูต้องลุกขึ้นไปกอดมึงด้วยวะ!?”   ผมเถียงมันมันก็ว่า
“ก็ถ้าเรื่องแค่นี้ยังทำไม่ได้? จะเอามั้ยซิคแพ็ค ไอ้ลูก!”
“อึก........ก็ได้ๆๆๆ ก็ได้เว้ย!”
เอ่อคือ...ท่าและสภาพล่อแหลมมากครับตอนนี้ เปลือยท่อนบนทั้งคู่ นั่งทับกันอี๊ก~

“ฮึบ! หนึ่ง!”  ผมลุกขึ้นมากอดมันได้สำเร็จครับ ดีใจทำอีก “ฮึบ! ส..สะ..สอง!!” โห~~~ ผมขึ้นมานั่งกอดมันได้อีก!
ดีใจเว่อร์เลยครับรู้สึกตัวเองก็เก่งไม่เบา รีบทำรอบที่สาม “ฮึบบบบบบบบบบบ! ส๊าม..ม...มมม|||||||||”
คราวนี้ขึ้นมาแล้วเชี่ยเดย์กอดตอบผมด้วยครับ มันมองหน้าผมยิ้มเหมือนจะหยัน (เอ๊ะหรือผมจะคิดไปเอง)
“พอแล้วลูกคิด มึงมาได้แค่นี้แหล่ะ คึคึ”
“ฮึ่มมม!!! กูจะทำอีก! ปล่อยกูนะ!” 
ผมหยิกนมมันสองข้างแม่งเลย กอดกูดีนัก เชี่ยเดย์ร้องโอยแต่ยิ้มคือไร!? ห่านี่////

“ฮฮฮ...อ...อึก...|||||||||||| เฮือกกกก ฮ  เฮือกกๆๆ ...ฮ้า.......ฮ๊า......ฮืบบบบบบ!!! สะสะสะสะสะ..สะ..”
พยายามกี่ครั้งก็ตามแต่.. ไม่ขึ้นแม่ง ผมนอนแผ่เศร้าเลยครับ เวรแท้ๆ ทำได้สามทีจบ.............T T 
ผมเกลียดเรื่องใช้แรงเยอะๆนี่ครับทำไงได้ เหมือนพลังอุลตร้ามันหมดอ่ะ

“555555555555555” 
“เชี่ยเดย์ มึงขำเสียงดังไปมั้ย!”  ผมหงุดหงิดตะคอก ค้อนใส่มันซะเลย ไอ้เดย์ดันล้มตัวลงมานอนทับผมไว้อีก
“อื้อ~~ กูหนักสัดเด๊ย์~~ ออกๆ ออกไปๆๆๆ/////*//”
แล้วไอ้เดย์ก็ยิ้ม ยันศอกขึ้นมาท้าวที่นอน โดยคร่อมหน้าผมไว้... หน้ามันกับหน้าผมอยู่ใกล้กันโคตรๆ...

ดูมันนะ......มันยิ้มหล่อให้ผม.......................ผมก็ใจเต้นแรงไม่หยุดเลยสิครับ...

ตรึ้งงงงงง!!
เสียงแชทเข้าครับ .....ผมกับไอ้เดย์หันไปมองทางต้นเสียงพร้อมกัน เป็นมือถือไอ้เดย์ที่อยู่ไม่ไกลมือ
ไอ้เดย์ยังไม่ยอมลุกครับ มันยังนอนทับผมอยู่แต่เอื้อมมือไปคว้าโทรศัพท์มากดดู ผมเห็นแว็บๆ...เป็นผู้หญิงนี่หว่า..

ไม่รู้เพราะอะไรครับ ผมรู้สึกฉุนขึ้นทันที ผลักมันออกจากตัวตอนที่มันเผลอ มันก็ร้องเหวอ แล้วตกไปจากตัวผม
ผมหนีไปใส่เสื้อแล้วหันหลังให้มัน ไม่สนใจแม่งแล้วนั่งเล่นเกมส์คนเดียวก็ได้!

ไอ้หมาเดย์มันตามมาเกาะหลังผมครับ ผมกำลังจะหันไปด่า มันก็อ้อมมือเอาโทรศัพท์มาให้ผมดู
ตอนนี้เหมือนผมโดนมันกอดจากด้านหลังเลยครับ  “..........เอ๊ะ คนนี้...เพื่อนแอ๋มนี่” 
คนชื่อกั้งที่ดูจะคลั่งไข่ไข้ไข๊มันมาก กั้งน่ารักมากผมก็ชอบเขาแต่เขาไม่สนใจผมเลย ถึงวันนั้นที่เจอกัน
เขาจะชมว่าผมยิ้มน่ารัก แต่ตานี่ก็คอยมองแต่ไอ้บ้าเดย์ เห๊อะ! ร้ายกาจเว้ย ไอ้ห่าเดย์ทำไม่สนใจแต่ความจริงมันก็สน

ผมเม้มปากตัวเองแล้วคิดในใจนะ... ทำไมมันยังคุยกับผู้หญิงคนอื่นอยู่ล่ะ?
ทั้งที่คิดว่ามันน่าจะชอบผมไม่ใช่เหรอ?.......... ผมนั่งมองมือถือไอ้เดย์นิ่งๆจนไอ้เดย์กระซิบข้างหู 

“อย่างอนเดย์นะ เขามาขอเป็นเพื่อนเฟสแล้วทักมาเรื่อยเลย แต่ เดย์ไม่ค่อยได้คุยหรอก ลูกคร้าบ
ลูกคิดไม่โกรธน๊า นะนะ ดีกัน”   มันชูนิ้วก้อยมาแทบแหย่เข้ารูจมูกผมแน่ะ
เชี่ยเดย์มาอ้อนผมขนานใหญ่ ตาผมจ้องเกมส์เขม็งแต่มือไม่ได้แตะแป้นอะไรเลย ผมกำลังนั่งกัดปากตัวเองไปมา
แล้วก็ทั้งๆที่ผมยังไม่ได้อ้าปากพูดอะไร ไอ้เดย์ก็เข้ามาช้อนตัวผมขึ้น แม่งอุ้มผมท่าเจ้าหญิงซะผมตัวลอยวืดไปเลย!!!

“เหวอออออ~~~/////*// เชี่ยเดย์! ปล่อยกูลงนะโว้ยยยย เล่นอะไรของมึงเนี่ย!!”  ผมแหกปากโวยวายและดิ้นๆๆครับ
ไอ้บ้าเดย์หัวเราะชอบใจเหมือนโจรป่า มันอุ้มผมเหมือนผมตัวเบามาก ลอยละลิ่วไปนอนบนเตียงเช่นเดิมครับ
แล้วมันก็นอนทับตัวผมไว้ไม่ยอมให้ผมหนีอีก มันจับหน้าผมให้มองหน้ามันด้วย
“ไม่งอนดิ” ไอ้เดย์พูดย้ำทำผมโมโห
“ฮึ่ม! งอนเชี่ยไรมึง! ห๊า!! เป็นอะไรกัน ทำไมกูต้องงอนอะไรมึง!? กูผู้ชายแมนๆไม่งอนเว้ย!!!”
“อ่ะงั้นแล้วทำท่าเหมือนทำไมอ่ะ”
“กูจะเล่นเกมส์ ปล่อย!”
“ไม่ปล่อยอ่ะ......อย่าทิ้งกูนะ กูจะไม่ทิ้งมึง มึงอย่าทิ้งกูนะ อยู่กับกูนะคืนนี้”  ไอ้เดย์ฟุบหน้าลงซุกซอกคอผม
มันหายใจรดอยู่อย่างนั้น จั๊กเดียมเป็นบ้า////

“ด...เดย์!////มึงพูดอะไรเนี่ย”  โหย.........หัวใจผมเต้นแรงเป็นบ้า
“ก็ที่ต้องไปบ้านยายทิชาไง ห้ามไปไหนไกลกูด้วย.......” 
“อ๋อ.........โธ่เอ๊ยนึกว่า..”
“นึกว่าอะไรวะ?”
“เปล่า ไม่มีอะไรเลย!”   นึกว่าหมายถึงเรื่องที่เราต้องนอนด้วยกันอ่ะดิไอ้บ้า/////
“ชักไม่อยากไปแล้วดิ.........มีผีจริงแหงๆ||||||||||”   มันกอดผมแน่นเลย ผมไล่มันไปใส่เสื้อมันก็ส่ายหน้า

เฮ้อ.......ผมได้แต่ถอนใจ สงสารมันอ่ะครับ ยังไม่ทันโดนเขาแกล้ง มันก็กลัวด้วยตัวเองไปไกลแล้วไอ้ห่านี่

“เดย์............. ถ้าเกิดว่า....คือ..”
“อะไร”
“ถ้าบ้านร้างที่เราจะไปกันมันไม่มีผีจริง มีแต่....ผีปลอม...มึงจะกลัวมั้ย”

ไอ้เดย์ขมวดคิ้วเข้ม จ้องหน้าผมเหมือนมีคำถามมากมายอยู่ในหัว ….มันมองตาผม ผมก็มองตามัน..

“บอกแล้วไง กูไม่เคยกลัวอะไรนอกจากกลัวตัวเอง..”   ไอ้มุกเสี่ยวๆควายๆของมันนี่น๊า
“หนัก... /// ลุกออกไปซะทีเซ่”  ผมขมวดคิ้วว่ามัน หลบสายตายิ้มๆยั่วๆให้น่าเอานิ้วจิ้มตาแหกนั่นซะ
พอมันขยับลงไปนอนตะแคงข้างตัวผม ผมก็รีบลุกจากเตียง แต่ก็โดนตามดึงจนล้มมานั่งอยู่ในวงแขนมันอีก
ไอ้บ้านี่ตามกอดผมไว้ไม่ปล่อย  มันกระซิบ “ สารภาพมาซะดีๆ... มีอะไร..หื้ม?”

ผมอึกอักไม่กล้าหันไปมองหน้ามัน จะลุกหนีมันก็จับข้อมือผมทั้งสองข้างดึงยึดให้อยู่กับมันแล้วก็กระซิบพูดอีก
“ถ้าไม่ยอมบอก เดี๋ยวมึงจะโดนนะลูกคิด”
ผมกลืนน้ำลายลงคอแล้วรู้สึกได้ถึงสัมผัสจากปลายจมูกของคนข้างหลัง มันเลื่อนผ่านวนไล้ไปมาที่ต้นคอด้านหลัง
“อึก////ด..โดนอะไร?” 
 “จุ๊บ”   ได้ยินเสียงพร้อมๆกับที่รู้สึกสะดุ้งแถวๆหลังคอ มันร้อนผ่าวเพราะลมหายใจของเดย์ 
 
นี่เหรอวิธีขู่ของมัน ถ้าผมไม่ยอมบอก มันจะทำอะไรผมอีกกันแน่ 
“ไอ้บ้าเดย์////*//พ่อแม่ พี่มึงก็อยู่นะเว้ย!! คอยดูนะถ้ามึงทำอะไรบ้าๆกูจะร้องให้ลั่นบ้านมึงเลย! ปล่อย!!”
“แล้วไงวะ”  มันพูดแบบไม่แคร์อะไรเลยครับ แล้วก็เอามือมาปิดปากผมไว้แน่น “อุ้บ! อื้อออ~~”
ผมดิ้นๆๆจะแกะมือมันออก นอกจากมันจะไม่ยอมเปิดปากให้แล้วมันยังล้วงมือเข้าไปกอดเอวผมข้างในเสื้อ
เสียวท้องวูบเลยครับ “ลองมั้ยล่ะ ว่ากูจะทำอะไรมึงได้บ้าง”  เสียงไอ้บ้าเดย์ที่กระซิบขู่อยู่ข้างหูทำผมอึ้งไปเลยจริงๆ






tsktonight…
*** สารภาพว่าหลับ กระเสือกกระสนแต่งจนได้มาเท่านี้ ฮือT T  รอตอนต่อไปของเค้านะ :o7:

Kaokorn /// อย่าเพิ่งเบื่อคนแต่งก็พอ เรามาเล่นด้วยกันนะๆๆ :oni1:
Alone Alone /// ขอบคุณที่ติดตามนะจ๊ะ แปลกนะมีแต่คนว่าเดย์น่าจะตื่น55 :impress:
Janamanza /// ต้าร์กับซีนต้องจิ้นกันต่อไป55 คิดถึงคนอ่านด้วยค่า น้องเดย์งอนแล้วนั่น55 o9
Titansyui /// ตามมาๆๆๆ55 : 222222:
Rk /// มาต่อไวๆน้า ....นี่คือสิ่งที่วิอยากจะทำให้ได้ทุกวันจริงๆ แต่เค้าเป็นเต่าไง T T  o6
mild-dy /// น่ารักอ่ะ มาอ่านเรื่องนี้ด้วย^^  :myeye:




ออฟไลน์ janamanza

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 649
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-2
อ๊ากกกกกกกก  ค้างอ่ะ ค้างงงงง  ตัดแบบไม่เห็นใจเค้าเลย  น้องลูกต้องปากโป้งแน่ๆ ฮาาา เพราะเจอการขู่ที่.....เขิลลลลล -/////-

ออฟไลน์ Alone Alone

  • ขอตายในอ้อมกอดฮยอกแจ
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-0
สงสารเดย์อ่ะ ขอให้เดย์โกรธเพื่อนทั้งหมดเลยได้ป่าว

รู้ว่ากลัวยังจะแกล้งอี๊กกกกกก

ออฟไลน์ ตาล

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 52
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
ลูกคืดหนูเปิดเผยความลับเพื่อนหมดเลยนะคุณลูก

ออฟไลน์ kaokorn

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 903
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-2
555+ ยังยืนยันว่าลูกคิดน่ารักดี มิน่าเดย์ถึงชอบ
รอตอนต่อไปนะว่าเดย์จะผ่านเรื่องผีๆนี้ไปได้ยังไง

ออฟไลน์ meuy

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 218
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
อ๊ากกกกกกกกกก  :ling1: :ling1: :ling1:
ค้างอ่าาา มาต่อไวๆน้าาาาาา ชอบมากๆเลยยยค่า
เดย์จะทำอะไรน้า   หุหุ   :haun4: :haun4:

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 21  ไม่บอกเธอ... /1   





“เด็กๆ!! ลงไปกินแปะก๋วยกันเร้ว! แม่ซื้อมาทำลอยแก้วใส่มะพร้าวอ่อนอร่อยมากเลย”
เสียงคุณแม่ของเดย์เรียกมาจากนอกประตูห้องไอ้เดย์ครับ

เราชะงักกันไปทั้งคู่ พอสักพักเสียงแม่มันเงียบไปแล้ว คาดว่าน่าจะลงบันไดไปแล้ว
ไอ้ตัวนัวเนียมันก็ปล่อยมือข้างที่ปิดปากผมออก แต่กอดผมยังไม่ปล่อยซบหน้ากับหลังของผมพูดเบา
“แม่นะแม่~ เฮื่อยมาอะไรตอนนี้นะ” มันถอนใจออกมาให้ได้ยินแบบเซ็งๆ แต่ผมนี่สิครับใจเต้นยังไม่หายเลย

................. ลงไปนั่งกินแปะก๋วยด้วยกัน ผมกังวลคอยมองนาฬิกาข้างฝา ใกล้สามทุ่มแล้ว
เราตกลงกันว่าราวสักสี่ทุ่มครึ่ง จะไปรวมตัวกับเพื่อนๆที่หน้าเซเว่นใกล้โรงเรียน แต่ละคนก็ตอแหลพ่อแม่
ว่าไปค้างบ้านเพื่อนทำงานกลุ่ม ไอ้เดย์ก็บอกพ่อแม่มันอย่างนี้เหมือนกัน ใครจะไปกล้าบอกล่ะครับว่าจะไปท้าผี
แล้วขอหวย ยิ่งมีผมไปด้วย พ่อแม่พี่สาวไอ้เดย์ก็วางใจว่ามันคงจะไม่พาผมไปแว้นซ์ซ่าบ้าท้าตีกับใครเขาที่ไหนแน่

ไอ้เดย์กินแปะก๋วยหมดมันก็ทำขึงขัง ตบโต๊ะพยักหน้าเรียกผม “ลูกคิด! ป่ะ!!”  ผมยังอมเม็ดแปะก๋วยอยู่ในปาก
นั่งเงยหน้ามองมันแบบขัดใจ “ไปไหนของมึ๊งงงง!? ให้กูกินหมดก่อนได้ป่าว จะรีบไปไหนวะ เพิ่งสามทุ่มเอง!?”

“กูฟิตเว้ย กูฟิต!! ป่ะๆๆ มึงอ่ะช้าตลอดอ่ะ! เอ้า เอาถ้วยขนมมาด้วยก็ได้”  ไอ้เดย์มันเดินไปตักขนมใส่ถ้วยใบใหม่
ถือมาแล้วก็ลากแขนผมออกไปนอกบ้านกับมัน มือผมก็ยังไม่วางถ้วยขนมของตัวเอง ก็ผมเพิ่งกินไปได้ครึ่งเดียวเอง
เล่นถือถ้วยขนมกันออกมาด้วยทั้งคู่แบบนี้ แสดงว่ามันยังไม่ไปหน้าเซเว่นแน่ๆ แล้วจะไปไหนของมันวะ?

งงไม่นานหรอกครับ เพราะไอ้เดย์ไปไม่ไกล มันตรงรี่ไปบ้านเงาะครับ.... บ้านติดกันนี่แหละ
มันไปเรียกเขาเพราะปิดบ้านกันแล้วแต่ไฟในบ้านยังเปิดอยู่ ได้ยินเสียงละครโทรทัศน์ดังลอดออกมาเล็กน้อย
แสดงว่ายังไม่นอนกัน เดย์เอาขนมไปให้แม่ของน้องเงาะครับ

“น้าอรค้าบบบบ เดย์เอาขนมมาให้เงาะครับ เอาไว้ให้น้องกินพรุ่งนี้ก็ได้ครับน้า”
“วุ้ยน่ารักจริง ขอบใจนะลูกนะ เดี๋ยวน้าเอาไว้ให้น้อง วันนี้น้องแปรงฟันแล้ว เงาะ! พี่เดย์เอาขนมมาให้แน่ะ
ขอบคุณค่าพี่เดย์รึยัง”  แม่ของเงาะหันไปยิ้มเรียกน้องที่นั่งดูทีวีตาแป๋วให้สนใจหันมามอง
สามทุ่มแล้วยังไม่หลับอีกนะเงาะ..

เงาะเดินเตาะแตะมาเมียงมองดูขนมครับ พอเห็นถูกใจก็รีบยกมือไหว้ขอบคุณไอ้เดย์ พูดกับแม่เสียงฉอเลาะ
“โอ๊ะ!//// แม่ขา~อันนี้หนูชอบกิน หนูกินเลยได้มั้ยค่ะ น๊า~แม่ขา”
“ว่าจะให้เก็บใส่ตู้เย็นไว้ก่อนค่อยกินพรุ่งนี้ จะกินตอนนี้ก็ได้แต่หนูต้องแปรงฟันใหม่นะลูก”
“ค่า!!!”

ผมยืนถือถ้วยขนมตัวเองมองน้อง น่ารักดีครับใส่ชุดนอนกระโปรงสีชมพู โตมาต้องสวยแน่น้องเงาะนี่..
น้องมันกำลังเดินถือถ้วยขนมลั่นล้าไปไอ้เดย์รีบเรียกไว้  “เงาะๆ!! พี่เดย์ยืมจักรยานหน่อยดิ!”
เล่นเอาเงาะเบรกเอี๊ยดดดดดด เลยครับ เด็กมันหันควับมาตีหน้ายักษ์ใส่พูดชัดถ้อยชัดคำ “ไม่ให้!!!”
 
“เงาะ!”  น้าอรเอ็ดลูกสาวตัวน้อยที่เมื่อกี้ยังเล่นเป็นนางเอกตอนยังเด็กน่ารักน่าเอ็นดูอยู่แท้ๆ
แต่ตอนนี้กลายเป็นตัวอิจฉาเลียนแบบละครที่มันดูไปแล้ว

“แม่อ่า~~~~~~~~~~~ฮืออออออ!!!” 

ยืมจักรยานเงาะนี่ยากพอๆกับขอให้ไอ้เดย์เลิกขี่รถเร็วเลยล่ะครับ มันไม่เคยเต็มใจ
ไอ้เดย์แอบมากระซิบบอกให้ผมดูหน้าน้องเงาะครับ “มึงดูๆมันเบะปากร้องไห้ แต่ไม่มีน้ำตาสักหยด แม่งเล่นละคร”
ผมกลั้นขำน่าดู ยิ่งพอแม่เงาะขู่ว่าถ้าไม่ให้พี่เดย์ยืมรถก็เอาขนมคืนเขาไป มันก็อึกอักลังเลใหญ่ อยากกินก็อยากกิน
หวงรถก็หวง 55...  แล้วผมก็อดสงสัยไม่ได้ว่าไอ้เดย์มันมาแกล้งเด็กทำไมเวลานี้  “มึงจะเอารถเงาะมาทำไมวะ”

“เอามาทำสายไหมขายมั้ง! ถามได้กูก็เอามาขี่ดิ” 
“ฟิตมากเลยเนอะมึงอ่ะ”
 ผมส่ายหน้าขำครับ ไอ้นี่แม่งบ้า เหมือนยิ่งใกล้เวลาไปบ้านร้างคุณชายเชี่ยเดย์เขาก็ตื่นเต้น อยู่ไม่สุก
 
สรุปเงาะให้ยืมแค่แป๊บเดียวครับ ไอ้เดย์รีบเข้าไปยกรถออกมาเลย แล้วมันก็ปั่นจักรยานคิตตี้ของเด็กผู้หญิงนั่นน่ะ
ให้พล่านไปทั่วเลย เลยไปเข้าซอยนู้นออกซอยนี้ หนีหมาบ้างอ้อมไม่เข้าไปทางหน้าบ้านตัวเองบ้าง
มันกลัวเดี๋ยวไอ้เงาะยังไม่หลับจะออกมาทวงรถคืนครับ ผมนั่งซ้อนท้ายมันก็ตักขนมกินจนหมดถ้วย
แล้วส่งถ้วยเปล่ากับช้อนให้ไอ้เดย์ เอาไปใส่ไว้ในตระกร้าหน้ารถน้อง

 “กูหิวน้ำว่ะเดย์ กลับเข้าบ้านเหอะ”
“เดี๋ยวๆๆ ยังก่อนๆ กูกำลังสนุกเนี่ย”
“เฮ้อ............... มึงกลัวเหรอ ไม่ต้องไปก็ได้นี่”  ผมแค่พูดเปรยๆ ไอ้บ้าเดย์มันเลยนึกขึ้นมาได้
“เออจริงดิ..... ที่มึงพูดตอนอยู่ในห้องกูอ่ะ หมายความว่าไงวะ มึงว่าบ้านหลังนั้นไม่มีผีจริงเหรอ แล้วผีปลอมคือไร”

“..เอ่อ อื้ม! กูว่างมงายว่ะ!  คือคนก็คิดกันไปเองไง คงเห็นอะไรมัวๆมืดๆก็คิดว่าเป็นผี กูว่าชาวบ้านคงเห็นผีปลอมๆ
ทั้งนั้นแหละ ต้นกล้วยต้นอ้อย ลงลังในบ้านผ้าม่านโดนลมพัดล่ะม้างงงง ..นี่ขนาดเจ้าของบ้านแท้ๆอย่างทิชา
ยังว่าไม่เคยเห็นเลยไม่ใช่เหรอวะ”   ผมก็พยายามพูดมั่วไปทั่วให้มันกลัวน้อยลงแล้วนะ แต่ดูความคิดมันดิ

“แต่ถ้าไม่มี... อย่างนี้กูไม่ไปขอหวยเสียเที่ยวเหรอวะ”
“นึกอยู่เรื่องเดียวรึไงในหัวมึงอ่ะ จะโดนหลอกยังไม่รู้ตัวอีก!”
ไอ้เดย์ได้ยินที่ผมพูดเมื่อกี้มันบีบเบรกจักรยานเอี๊ยดเลยครับ ผมตกใจรีบปิดปากตัวเองที่หลุดพูดความลับ

“ก็ไหนมึงบอกไม่มีผีไง!!!||||||||*|| จะมาหลอกเชี่ยไรกูอีกอ่ะ!”    อ้าวมันยังไม่รู้นี่ครับ คิดว่าหมายถึงผีหลอกซะงั้น
“ก็! ก็เออไง!! ไม่มีๆ ผีบ้าที่ไหนไม่มีเว้ย!!!”
“อ้าวเชี่ย! งั้นแล้วหวยกูล่ะ!”
“โห่! ไอ่ฟาย!! มึงต้องการอะไรจากกูเนี่ยเดย์! ตกลงอยากให้มันมีหรือไม่มีผีวะ!”
“กูไม่อยากได้ผี! กูอยากได้แต่เลขเว้ย! สัดเอ๊ยมาเป็นแพ็คคู่กันอีกงานนี้ ทำไงดีวะ|||||||”     กลุ้มใจจัดนะสัด...

ไอ้เดย์ปั่นรถต่อไปได้ไม่กี่เมตร มันก็เบรกรถกึกอีกครั้ง หันมาบอกให้ผมช่วยปั่นแทนมันที มันเมื่อยแล้ว..
เวรกรรมของกูหนอธีทัต ไม่ขี่ให้มันก็ไม่ได้ ปวดกล้ามขากูอีก(คิดว่าตัวเองมีไว้ก่อน)
 ผมได้ยินเสียงมันฮัมเพลงเบาๆ มึงสบายใจเกินไปแล้วมั้งเดย์ ถ้าฟังไม่ผิดรู้สึกจะเป็นเพลง..จิงเกิลเบล..
อารมณ์มึงเป็นซานตาครอสแล้วให้กูเป็นกวางลากมึงไปใช่มั้ย... ดีแล้วที่มึงไม่ฮัมเพลงเขมรไล่ควาย

.............................
………..

เกือบห้าทุ่มแล้วครับกว่าทุกคนจะมารวมตัวกันเกือบครบที่เซเว่นแถวโรงเรียนเรา จากจุดนี้ขี่มอเตอร์ไซค์ไปกันครับ
ไล่เรียงสมาชิกภารกิจบุกไปท้าผีแลกเบอร์หวยกันครั้งนี้นะครับ มีพี่อ๊อฟ เพิ่มแฟนพี่อ๊อฟมาคนครับ
(ไม่ใช่คนที่มากินสเต็กวันนั้นด้วยอู้ยยย)  ดุ๊กดิ๊ก แจ๋วแหว๋ว โฟร์ แมวเหมียว ทิชา (ทิชายังไม่มานะครับ)
กีต้าร์ ซีน คิม ยู มาร์ค น็อต ไอ้เดย์

และสุดท้ายผมครับ ลูกคิดสุดหล่อ เท่สุด เฟิร์มสุด ฉลาดสุด แมนๆนั่งดูเพื่อนเตะบอลครับ (ไม่เตะเองครับเหนื่อย)
ทุกวันนี้ไปไหนมาไหนตัวผมเลอะเทอะตลอดครับ แม่จ๋าก็ด่าลำบากซักเสื้อผ้า ผมก็ได้แต่บอกแม่ว่า ทำไงได้ล่ะครับ
จ๋าก็คนมันหล่อลากดินนิ...อิอิ  แต่ความหล่อของผมนี่ส่งผลร้ายนะครับ ทำให้ผมจับหน้าตัวเองไม่ได้ เลือดออก
หน้าคมมากบาดมือเหวอะ เลือดงี้ไหลๆๆ พกกระดาษทิชชู่เยอะมาก มีเผื่อไว้แจกให้สาวๆที่พบเห็นผมด้วยครับ
ก็ดันไปหล่อบาดใจเขาอีกอ่ะ คึคึ หลายคนอาจอิจฉาผมแต่อยากจะบอกอย่าอิจฉาเลยครับ เพราะผมใช้ชีวิตอยู่
ลำบากมากนะครับ วันก่อนเดินๆไปหัวยังเกือบแตก เอะอะล้มๆ แหม่! เป็นที่มาของคำว่าหล่อลื่นไงครับ คึคึคึ
(มีคนบอกถ้ามึงจะบาดเจ็บเยอะขนาดนี้ล้มแล้วตายไปเลยมั้ย..)
อารายยยยย...อะไรครับ จะหาว่าผมบ้าเหรอ แน่ล่ะก็คนมันหล่อเป็นบ้า!ก๊ากกกกก555 555555555
(โอ๊ะ..แหะๆ ไม่เพ้อเล่นไม่ออกนอกเรื่องก็ได้น่า!...)

เอาสติกลับมาสำรวจตรวจดูเพื่อนครับ...อื้อหือแต่ละคน อิดุ๊กดิ๊กกับอิแจ๋วแหว๋วมึงนี่คู่แข่งจ๊ะกับใบเตยเลยนะ
สั้นเสมอจู๋มาเลยครับ เอิ่มแล้วที่คอพวกหล่อนนี่คือคล้องกระเทียมมาคนละพวง หนักกว่านั้นนอกจากกระเทียม
นังแมวเหมียวกับนังโฟร์เขามีหอมแดงคนละพวง คือพวกมึงเอามากันผีอะไรวะกลัวหอมแดง?

ไอ้ที่ผมข้องใจนี่ยังมีอีกหลายเรื่องครับ เช่นพี่อ๊อฟขากวนของเรา คือพี่แกใส่แว่นดำมาเลย... กลางคืน ไปบ้านร้าง
ซึ่งร้างไง ซึ่งไม่มีไฟ ต้องเอาไฟฉายไปกันแล้วพี่แกใส่แว่นกันแดดดำอย่างเท่มาเลย
ไอ้เดย์เกือบวิ่งเข้าไปขอซื้อล็อตเตอร์รี่แล้วครับตอนแรก ถ้าผมไม่ยั้งมันไว้ก่อนว่านั่นพี่อ๊อฟเว้ยพี่อ๊อฟไอ่ห่า
กิ๊กแกที่พามานี่แม่งก็ใส่หมวกปีกกว้างบานทะโร่ แต่งตัวเหมือนจะไปขี่ม้าเป็นคาวเกิร์ล กูนึกว่าอยู่เท็กซัสเหอะ

งงกับกลุ่มตัวเองเหลือเกินครับ ไอ้พวกที่เหลือนี่ผมก็ไม่ใช่ว่าจะเคลียร์นะ ไอ้กีต้าร์เอากีต้าร์มา!...?
มึงมีอารมณ์เล่นกีต้าร์!!? ในบ้านนั้นเรอะ!?
...ส่วนเชี่ยซีนใส่ชุดนอนลายกระต่ายสีชมพูกินแครอทมา สภาพแบบคนเพิ่งตื่นเมื่อกี้นี้ไงงั้น พกเป้มาด้วยสีแดง
ไอ้มาร์คแม่งใส่เสื้อทหาร พรางหน้ามาอีกแต่ไม่ใช่เอาอะไรดำๆมาป้ายหน้านะครับ สงสัยกลัวมองไม่ออก
เพราะลำพังหน้ามันก็ดำพอแล้ว มันเอาแป้งเด็กผสมน้ำประมา ลายเหมือนหยากไย่มากกว่าหนวดแมวนะผมว่า

ไอ้น็อตเห็นเพื่อนมันทาก็จะทามั่งครับ แต่แป้งธรรมดาหมด เชี่ยมาร์คเอาเข้าไปซื้อแป้งในเซเว่น แล้วขอน้ำดื่ม
ของแฟนพี่อ๊อฟนิดหน่อยเอามาผสมกัน ป้าย..เรียกโปะดีกว่าครับเต็มหน้าไอ้น็อตเลย
ฮากันลั่นตรงเชี่ยน็อตร้องแสบตา แป้งเข้าจมูก ติดยันฟันมันอ่ะครับ แถมแป้งที่เชี่ยมาร์คใช้คือแป้งเย็น...
ไอ้น็อตวิ่งไล่เตะไอ้มาร์คไปๆมาๆหน้าเซเว่นอยู่พักนึง

มาถึงไอ้คิม ใครก็ไม่ทำให้ผมงงเท่าไอ้ห่านี่แล้ว มันใส่ผ้ากันเปื้อนถือตะกร้าจ่ายตลาดมาอ่ะครับ555
ไอ้คิมมันขนอาหารใส่มาเต็มตะกร้าเลย ก็พวกของคาวของหวานเอามาไว้ทำพิธีเซ่นไหว้คุณยายของทิชาครับ
“แหมมึง! จะขอเข้าไปเล่นในบ้านยายกันทั้งที แถมยังจะขอหวยยายอีก ต้องมีของไปฝากคุณยายกันหน่อยดิโว้ย”

เออแต่ก็ถูกของมันนะครับ ไอ้นี่รอบคอบดี มีพกธูปเทียนที่ปักอะไรมาพร้อมพวงมาลงพวงมาลัย
แต่แล้วมันทำไมต้องใส่ผ้ากันเปื้อนวะ? พร๊อบมึงรึอะไร?
“อ๋อ... กูรีบมาเลยลืมถอด กูใส่ทำกับข้าวพวกนี้อ่ะ ทำเสร็จก็มาเลย”
“อ้าวแล้วทำไมตอนนี้มึงไม่ถอดออกวะ”
“..............ก็.......เออน่า ไหนๆๆก็ใส่มาแล้วก็ใส่ไว้งั้นๆแหละ” 
 ทำท่าประหลาดอย่างกับกลัวผมจะกระชากผ้ามันออก  หวงทำไมเนี่ย
“มึงโคตรเหมือนยายมาจ่ายตลาดตอนเช้าตรู่เลยรู้ตัวมั้ยเชี่ยคิม555 55555”   มันทำค้อนใส่ผมน่ายันให้กลิ้งจริงๆ

ผมว่ามันแล้วขำ ไอ้คิมมันก็ดูอายเพื่อนเล็กน้อยนะครับ แต่มันก็ไม่ถอดผ้ากันเปื้อนออกนะ ลายการ์ตูนน่ารักเชียว
ผมอยากจะบอกว่ามีผม ไอ้เดย์ แล้วก็ไอ้ยูดูปกติสุดแล้ว แต่ก็พูดได้ไม่เต็มปากครับ เพราะเชี่ยสองตัวนี่
เขาแต่งตัวธรรมดา เสื้อยืดกางเกงยีนส์ก็จริงอยู่ แต่อาการสิครับลุกลี้ลุกลน ร้อนรนจะยืนจะเดินจะนั่งเอาสักอย่างเหอะ

“เป็นเชี่ยไรวะยู แปลกๆนะมึง กลัวผียายเหรอ55”  ผมแกล้งทำเสียงยานๆหลอกมัน แต่ดันโดนไอ้คนข้างหลัง
(ไอ้เดย์) ตบหัวผลัวะ! เข้าให้ ... พูดกระทบมันก็ไม่ได้เนอะ ผมรู้อาการไอ้เดย์น่าจะตื่นประหม่า กลัวเจอดีที่บ้านร้าง
แต่ไอ้ยูนี่มันเหมือนคนมีความกังวลแปลกๆ คอยกดดูแต่นาฬิกาในมือถือตัวเองด้วย

“กลัวพี่บาสจะรู้มากกว่า กูแอบหนีมานี่!”
“เอ๊า!? มึงไม่ได้บอกพี่บาสเหรอสัดยู ทำไมไม่ชวนพี่เขามาด้วยกันเลยวะ?”  ทำให้เป็นปัญหาครอบครัวทำไมวะนี่
“ชวนแล้ว แต่เขาบอกว่ามันอันตราย เขาไม่อยากให้กูมาทำอะไรแบบนี้ แต่กูก็บอกแล้วนะว่าเพื่อนเยอะๆ
บ้านคนรู้จักอีกต่างหาก เขาก็ไม่ยอมให้มาจนเกือบทะเลาะกันแน่ะเมื่อหัวค่ำอ่ะ กูเลยแกล้งบอกไม่มาแล้วตัดปัญหา
แต่หนีเข้าห้องตัวเองแม่งเลย พี่บาสเขาก็เข้าห้องตัวเองไป พอได้เวลากูก็ค่อยแอบย่องหนีออกจากบ้านมาที่นี่ไง”

“โห......... เห็นหน้านิ่งๆมึงก็ร้ายนะเชี่ยยู55”   มันเล่าเสร็จผมอดขำไม่ได้
“อยากให้รีบไปรีบกลับว่ะ จะรีบกลับไปง้อพี่บาสเนี่ยเดี๋ยวเขาคิดว่ากูโกรธยันเช้า”
“ถ้ามึงรีบขนาดนั้นไม่ต้องไปก็ได้มั้งยู อีกนานอ่ะกูว่าค่อนคืนเหอะ..”
“ก็กูอยากไปนี่หว่า กูไม่เคย กูก็อยากลอง อยากรู้ด้วยผีมันมีจริงมั้ย เป็นยังไง ให้หวยได้จริงรึเปล่า”
กรณีนี้เชี่ยเดย์แทรกตัวเข้ามาเลยครับ “จริงดิ! ถ้าดวงมึงขึ้นด้วยนะรับรองงวดนี้พวกเราต้องรวยเละ!555”

ผมก็ได้แต่ส่ายหน้าแล้วเหล่ตามองมันอย่างระอาครับ ความโลภครอบงำมันจนไม่รู้ตัวว่ากำลังจะโดนเพื่อนหลอก
ผมเม้มปากตัวเองดึงปากตัวเองอย่างชั่งใจ... อยากบอกมันให้รู้ตัวแต่ผมกลัวใจมันเหลือเกิน ถ้ารู้แล้วโกรธขึ้นมา..

สักพักไอ้ยูมันสังเกตเห็นผมคอยมองตามแต่ไอ้เดย์ครับ มันก็มาสะกิดกระซิบถามยิ้มๆ  “สรุปไงมึง ลองจูบกันรึยัง”
หนนี้ผมไม่ปฏิเสธมันเหมือนทุกที แต่กัดฟันแล้วกลั้นใจพยักหน้าช้าๆให้มันรู้  “อื้ม//////”   เท่านั้นแหละครับ
ไอ้ยูร้องเฮ้ยเสียงดัง เพื่อนๆหันมามองทางนี้หมด ผมต้องลำบากหาเรื่องแก้ตัวว่าไม่มีอะไรแค่บ่นง่วง
ยูเลยทำเสียงดังให้ผมตื่นไว้ ก็แค่เล่นกัน แล้วพี่อ๊อฟเลยเสนอให้กินกาแฟ พี่แกกับแฟนเดินเข้าเซเว่น
ไปซื้อกาแฟมาเลี้ยงน้องๆเลยครับ ป๋ามาก ผมก็เลยได้กาแฟฟรีมาแก้วนึง

พวกเรานั่งเรียงกันริมฟุตบาทบ้าง ที่ม้านั่งยาวบ้างแถวๆหน้าเซเว่นกันนี่แหละครับ ขวดโลชั่นกันยุงที่เพิ่งซื้อมา
ถูกส่งต่อกันไปเป็นทอดๆ ตอนนี้ก็พร้อมกันหมดครับ เหลือแค่รอคนสำคัญคือ ทิชา
เจ้าของบ้านที่พวกเราจะไป ทิชาไปงานแต่งญาติกับที่บ้านเลยจะมาช้ากว่าเพื่อน เพราะต้องนั่งรถอ้อมมาไกลมาก
แม่จะมาส่งหน้าเซเว่นครับ ทิชาบอกที่บ้านแล้วว่าเพื่อนรอรับอยู่ (รายนี้ก็บอกที่บ้านว่ามาค้างบ้านเพื่อน
ทำงานกลุ่มโต้รุ่งกับเขาเหมือนกัน)

นั่งกินกาแฟไปผมก็เห็นไอ้คิมที่นั่งอยู่ด้วยกันมันนั่งเหล่มองไปทางกลุ่มพวกสาวๆเป็นระยะๆ
ผมก็เลยมองตามสายตามันดูนะ ...เฮ้ย... แม่งไอ้คิมมองตามตูดดุ๊กดิ๊กไปๆมาๆ....เฮ้ย! ชักจะยังไงๆแล้วนะไอ้คิม.. 
“คิม! มึงชอบเหรอ!?”  ผมตบไหล่เรียกมัน ถามตาโตเลยชี้ไปทางดุ๊กดิ๊ก  ก็กะจะแกล้งมันนั่นแหละครับ
แต่ไอ้คิมรีบรวบจับมือผมให้ลดลง ถลึงตาดุผมแล้วเอามือมาอุดปากผมอย่างไว
ไอ้เดย์ที่นั่งข้างๆผมอีกฝั่งหันมามอง ไอ้คิมเลยรีบปล่อยผมทำไม่รู้ไม่ชี้ไม่มีอะไรดื่มกาแฟชิว...
แหม...ชิวมากเลยนะมึงเหงื่อแตกเชียว

“ก็แค่ขา...”  ได้ยินไอ้คิมงึมงำตอบเบา มันไม่สบตาผมเว้ย... ผมหันไปมองทางดุ๊กดิ๊ก อืมมม.... ขาแม่งสวย
กระเทยตัวเล็กๆอ้อนแอ้นๆ ขาโคตรเรียวไม่มีขนหน้าแข้งเลยขาวอีกต่างหาก
วันนี้มันใส่กางเกงสั้นจุ๊ดจู๋รัดตูดฟิตเปรี๊ยะโชว์ขาเรียวงามของมัน..  ไม่ใช่แค่ไอ้คิมหรอกนะครับที่สนใจขาสวยๆ
ก้นงอนๆของนังดุ๊กดิ๊กมัน คนอื่นๆก็มองกันนะ แต่ทุกคนมองเป็นมองให้รู้ว่ามองเลยไงครับ

อย่างพี่อ๊อฟยังชมออกมาโต้งๆต่อหน้าทุกคนเลยตอนเห็นดุ๊กดิ๊กมันลงรถมาถึง ว่าแต่งตัวสวย ขาก็สวย
พวกผมทุกคนก็แกล้งล้อแกล้งแซวมันกับแจ๋วแหว๋วแหละครับ ยกเว้นไอ้คิม ไอ้นี่นิ่งเงียบ วันนี้มันยังไม่แซว
ไม่แกล้งอะไรนังดุ๊กดิ๊กเหมือนทุกทีเลย แต่มานั่งแอบซุ่มดูขาเขาเนี่ยอ่ะนะ555
อิดุ๊กดิ๊กเขินผู้ชายบิดไปบิดมา เดินเข้าออกยั่วผู้ชายในเซเว่นเป็นว่าเล่นครับ55 ถ้าหูผมไม่เพี้ยนได้ยินเสียงไอ้คิม
แอบด่าเบาๆครับว่า  “แรดเอ๊ย..เฮ้อ....”    ด่าเขา.......แต่ตามันก็คอยแอบมองแต่ขาเขาตลอดอ่ะครับ ..ฮึ ไอ้นี่..

รอไปรอมา พี่อ๊อฟครับ พี่ใหญ่สุดในหมู่พวกเรา แกขี้เกียจรออยู่หน้าเซเว่นแล้วเลยให้แจ๋วแหว๋วโทรบอกทิชา
ว่าพวกเราจะล่วงหน้าไปก่อน เดี๋ยวให้ใครสักคนรอเป็นเพื่อนทิชาที่นี่ โฟร์คนอวบยกมืออาสาอยู่รอทิชาที่เซเว่นเอง
พี่อ๊อฟแกพลุ่งพล่านจะโชว์พาวเด็กครับ บอกไปหาอะไรทำกันแถวๆหน้าบ้านร้างดีกว่า

 ... แบบว่าแล้วมันจะมีเชี่ยอะไรให้ทำวะ? ผมยังคิดไม่ออก บ้านร้างนะพี่ไม่ใช่สวนสยาม
พี่อ๊อฟแกบอกเดี๋ยวพากันไปสำรวจรอบๆบ้าน ระหว่างรอทิชาไปเปิดบ้านไปพลางๆก่อน
พวกเราตกลงตามพี่อ๊อฟแกไปครับ สงสัยพวกบ้านี่จะไปหาดักหนูแถวนั้นกินมั้งครับ


………………………..
……………
……..

เฟี้ยวฟ้าวครับ... ขี่มอเตอร์ไซค์ไปกันเป็นกลุ่มไม่น่ากลัวเลย สนุกดีครับ ผมซ้อนไอ้เดย์แบบชิวๆ
เพราะมันขี่เร็วไม่ได้ ติดคันของพวกเพื่อนๆข้างหน้า ลมเย็นสบายดีจัง..

นั่งซ้อนท้ายมันไปเรื่อยๆ ผมก็ฉุกคิดได้ถึงเรื่องเดิม จนรู้สึกเป็นกังวลขึ้นเรื่อยๆถ้าไม่ติดที่ต้องไปร่วมขบวนการ
แหกตาไอ้บ้าเดย์ ผมคงสบายใจกว่านี้...  มาถึงขั้นนี้แล้วผมกลัวไอ้เดย์มันโกรธผมด้วยอ่ะ ไม่กล้าพูดเลยครับ
คิดมากแล้วก็ได้แต่กำเสื้อมันแน่น จนมันที่ตั้งหน้าตั้งตาขี่รถอยู่ถามผมว่า เกร็งทำไมมันขี่ไม่เร็วสักหน่อย
ผมเลยกอดเอวมัน เอาหน้าซบกับหลังมัน เราอยู่เป็นคันท้ายขบวนไม่มีใครมาคอยล้อให้อายหรอกครับ

“ยังง่วงอีกเหรอลูกคิด กอดกูแน่นๆนะเดี๋ยวตกไม่รู้ด้วย” 
ไอ้เดย์มันพูดเป็นห่วงผม แล้วคอยเรียกผมคุยให้ดูไฟข้างทาง มองนู่นนี่นั่นจะได้ไม่หลับคารถ
บ่นๆๆว่าผมไม่รู้จะมาทำไม มันอยากได้แค่หวยแต่ฝากเพื่อนขอก็ได้ ถ้าไม่ติดที่ผมมามันคงไม่มา.....

ผมฟังแล้วยิ่งสะอึกในใจนะ อย่างนี้ก็เป็นเพราะผมน่ะสิมันถึงจะโดนเขารุมแกล้ง ผมกอดเอวมันแน่นขึ้น
สงสารมันอ่ะ T T... มันก็ถามว่าหนาวเหรอ แล้วขี่รถช้ากว่าเดิม จนหลุดขบวนห่างจากเพื่อนๆไปเป็นหลายเมตร
แต่ก็ยังตามเห็นกันได้อยู่  ผมรู้สึกผิดทั้งที่ผมไม่ได้เป็นคนต้นคิดแกล้งมัน
แต่เรื่องนี้ผมกลายเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดไปแล้วแค่เพราะผมไม่กล้าบอกมัน..

 



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 15-06-2015 00:24:18 โดย tsktonight »

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 21 ไม่บอกเธอ.../2     




**************************



ถึงหน้าบ้านร้าง บรรยากาศน่ากลัวมาก ก้าวขาลงรถมอเตอร์ไซค์ปุ๊บ! เสียงหมาหอนมาปั๊บ!!!||||||||| ผมสะดุ้ง
แต่ไอ้เดย์ที่ยืนข้างหลังผมสะดุ้งกว่า มันคว้าเอวผมหมับ! ประชิดตัวโคตรๆตั้งแต่ยังไม่ทันได้เข้าไปในเขตบ้าน
เห็นคนอื่นก็ยืนลูบแขนตัวเองเหมือนหนาวๆ คงขนลุกกันเหมือนผมนี่ล่ะ มืดครับมองลอดประตูรั้วเหล็กเข้าไป
มืดมากๆ เห็นสภาพบ้านปูนสีขาวสองชั้นโทรมๆในความมืด ตัวบ้านโดนล้อมด้วยดงไม้ที่ขึ้นรกรุงรังทั่วสวน
หญ้าก็ขึ้นสูงมาก พวกสาวๆบ่นกลัวงูกันใหญ่ ไม่ไหวๆที่บ้านทิชาไม่คิดจะมาดูแลบ้านเก่ายายบ้างเลย เออแต่ก็นะ
ไม่อย่างนั้นชาวบ้านเขาจะเรียกกันว่าบ้านร้างเรอะ...

“เฮ้ย..ซีน มึงมีซาวด์ประกอบเป็นเสียงหมาหอนรับกันเป็นทอดๆอย่างนี้ด้วยเหรอวะ||||||||” 
ผมแกะมือไอ้เดย์ออกจากเอวแล้วเข้าไปกระซิบกระซาบถามไอ้ซีนอย่างเร็ว ก่อนที่ไอ้เดย์มันจะตามมาประกบ
จับแขนผมแน่น เชี่ยเดย์โคตรล่อกแล่กเลยมันกลืนน้ำลายแล้วกลืนน้ำลายอีก  ไอ้ซีนขมวดคิ้วส่ายหน้ารัวๆตอบผม
คิดว่ามันแอบเปิดเสียงหมาแกล้งเพื่อน ที่ไหนได้ไม่ใช่ แสดงว่าไอ้เสียงหมาหอนโหยหวนที่พวกเรากำลังได้ยิน
ไม่ขาดตอนอยู่ตอนนี้คือของจริงดิครับ...

บ้านนี้เป็นบ้านใหญ่อยู่ท้ายซอยครับ รอบๆเลยเงียบมาก บ้านคนมีแสงไฟนี่อยู่ห่างไปไกล ให้มาคนเดียวไม่เอาเด็ดๆ

มาถึงพิสูจน์ความกล้าไม่พูดไม่จาครับ พี่อ๊อฟคนแมนพาปีนกำแพงข้างรั้วข้ามเข้าไปเป็นตัวอย่างเลยครับ!
(นี่มันน่าจะเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีนะผมว่า)
“เฮ้ยยยย55555 เป็นไง อ่ะโธ่! ตามกูมาๆ!! ไม่มีอะไรต้องกลัวเว้ย555 ที่รักจ๊ะพี่เก่งมั้ยจ๊ะ”
พี่อ๊อฟแกอวดเด็กครับ บอกพวกผู้ชายปีนเข้าไปด้านในรั้วแบบแกเลยแมนๆ ส่วนพวกสาวๆรอข้างนอกก่อนก็ได้
อีกเดี๋ยวทิชากับโฟร์คงเอากุญแจบ้านมา แต่แล้วเรื่องที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นครับ!!!

ในขณะที่ไอ้ยูกับไอ้มาร์คกำลังจะปีนป่ายกำแพงบ้านกัน “เฮ้ยๆๆ!!! พวกมึงเดี๋ยวๆๆ!!!” เสียงเชี่ยซีนครับ
เรียกเพื่อนให้หยุดก่อน แอบเห็นพี่อ๊อฟที่ย้ายร่างเข้าไปยืนด้านในรั้วอยู่หนึ่งหน่อสะดุ้งตกใจหันซ้ายหันขวา
แล้วท้าวเอวด่าไอ้ซีนครับ “||||||| ตกใจหมดสัด! มีอะไรวะ รีบๆเข้ามากันเร็วๆดิเว้ย ปล่อยให้กูยืนคนเดียวอยู่ได้!”
คนแมนยืนขาสั่นเล็กน้อยถึงปานกลางครับผมเห็น...

ไอ้ซีนมันจ้องไปที่ประตูรั้วเขม็งเลยครับ มันเดินเข้าไปใกล้รั้วเงียบๆ... แล้วก็เอานิ้วจิ้มดันรั้วนั้นไม่แรงนัก
เฮือกกก!!!    “เอี๊ยด....อ๊าดดดด......”   ไอ่เชี๊ยะ!!! เสียงรั้วลั่นเรียกเสียงพวกเราดังฮือฮาครับ ประตูรั้วไม่ได้ล็อคครับ!
 แม่งเปิดได้อ่ะ ไอ้ซีนเปิดประตูกว้างยิ้มตาหยีโค้งให้เพื่อนๆ พวกเราเลยเดินเข้าทางประตูกันหมด... หญ้ารกสัดครับ
ต้องช่วยกันแหวกทางเดินเข้าไปใกล้ตัวบ้าน เปิดไฟฉายกันให้รึ่ม พี่อ๊อฟแกมองพวกเราเดินผ่านหน้าไป
แบบนิ่งๆเงียบๆก่อนจะพูดเจ็บใจเบาๆ  ”เชี่ยเอ๊ยหลอกให้กูปีน….”   อ่า...เอ๊ะไม่ทราบใครหลอกพี่แกครับ?


พี่อ๊อฟเสนอให้เดินสำรวจวนนอกตัวบ้านไปรอบๆ พวกเราจับมือไปกันเป็นคู่ๆเลยครับ ใครเจออะไรแปลกๆ
ให้แหกปากด่วน กรณีนี้พี่แกหมายถึงเผื่อเจอขโมยขโจร คนติดยา หรือพวกลองของที่ไหนมาแอบอยู่แถวนี้น่ะครับ

ไอ้เดย์ถือไฟฉายมือนึง จับมือกับผมแน่นเลยมือนึง.. ผมก็แอบหันหน้าไปยิ้มขำมันทางอื่นไม่ให้มันเห็นแล้วนะ
แต่มันดันเห็นผ่านทางกระจกหน้าต่างบ้านที่แตกไปครึ่งนึงนั่นครับ เชี่ยเดย์ส่องไฟฉายเข้าหน้าผมเลย
“มึงยิ้มเชี่ยไรวะลูก”
“อึก... เปล่า...”
เมี๊ยวววววว!!!!!
“เหวอออ!!!!||||||||||||”
“อ๊าคคคคคค!!!!|||||||||||”
แมวครับ! กระโดดหนีพวกเราที่เดินไปเหยียบโดนหางมัน มาแอบอยู่แถวนี้ได้ไงไม่รู้ครับ เชี่ยเดย์ผวาดึงผมไปกอด
ร้องให้ลั่น คนอื่นๆก็ตกใจกันรีบโผล่มาดู ส่องไฟเห็นแว๊บๆเป็นน้องแมวลายขาวดำวิ่งหนีตาวาวออกนอกบ้านไป
แล้วแสงจากไฟฉายจำนวนมากก็โซโล่ฉายมาที่ผมกับไอ้เดย์ครับ สภาพคือผมยืนตัวแข็งทื่อไอ้เดย์ก้มหน้าหลับตาปี๋
กอดผมทั้งตัว เอาขาตะกายก่ายอีกต่างหาก แรงควายมันทำผมหายใจแทบไม่ออก  “แค่กๆ|||||| เชี่ยเด๊ย์! ป..ปล่อย
ปล่อยกูได้แล้วไอ้ห่า โอ๊ยพวกเชี่ย! มึงจะส่องหน้ากูทำไมนักหนาเนี่ยแสบตานะเว้ย!”

ไอ้พวกบ้านี่ขำกันใหญ่ครับ ล้อพวกผมว่ากลัวแมวซะตัวสั่น ผมน่ะไม่อะไรหรอกครับแต่ไอ้คุณชายเชี่ยเดย์สิ
เขาเสียฟอร์มขนาดหนัก พอรู้ว่าเป็นแค่แมวธรรมดาไม่น่าใช่แมวผีแบบที่มันแอบพึมพำข้างหูผม
แม่งก็ค่อยๆปล่อยผมออก แต่ยังแอบจับมือแน่นเหมือนเดิม “ก็..ไอ้ลูกแม่งกลัวแมวอ่ะ55||||| กูต้องกอดปลอบใจดิ”   
อยากตบเกรียนมันให้ดังๆสักสามสี่ป้าบจริงๆใส่ร้ายผมอีก ใครเชื่อมันบ้างยกมือขึ้นสิครับ

“แมวเหมียว ไม่ดูแลญาติมึงให้ดีๆวะ55”  ไอ้น็อตแกล้งว่าให้แมวเหมียวเพราะเห็นว่านั่นเป็นแมวน่าจะพวกเดียวกัน
“บ้าดิ อุ้ยน่ากลัวเนอะแก แมวมาได้ไงไม่รู้ ว้ายๆขนลุกอ่ะอิดุ๊กดิ๊กอิแจ๋วแหว๋ว”
แมวเหมียวเดินเลี้ยวไปแทรกตัวอยู่ตรงกลางเพื่อนมันเลยครับ

แต่ไอ้ซีนส่ายหน้าบอกไม่เห็นจะมีอะไรแค่แมว ถ้าเจองูก็ยังไม่แปลก ในเมื่อไม่มีอะไรแปลกๆนอกจากแมวก็ดีแล้ว
“เฮ้ย! ประตูไม่ได้ล็อคนี่หว่า”  เสียงไอ้ยูครับ มันไปลองผลักประตูบ้านดูเพราะไม่เห็นคล้องกุญแจ เสือกเปิดได้!!!
ทุกคนหันไปมองทางมันเป็นตาเดียวกัน อ้าว!

“อย่างนี้ก็ไม่ต้องรอทิชากับโฟร์แล้วสิ55 เฮ้ยเข้าไปเลยๆ ดีๆๆ”  ไอ้ซีนพูดหันไปหัวเราะกับพี่อ๊อฟที่กอดเอวแฟนอยู่
แฟนสาวพี่อ๊อฟอ้อนน่าดูครับ แหม่.. เห็นแล้วอยากมีอย่างนี้บ้าง ตัวเล็กๆอกเป็นอก เอวเป็นเอว บอบบางน่ารัก
น่าทนุถนอม น่าดึงมากอดปลอบโอ๋ๆๆ คึคึคึ... แต่ในความเป็นจริงคือ ได้ไอ้ควายตัวโต ลักษณะคล้ายจักรยานครับ
 น่าถีบ ตัวก็หนาไหล่ก็กว้าง แขนงี้กล้ามเป็นมัด สัดเอ๊ยลากกูเดินตามไม่ห่างเลย..เฮ้อ

ผมเดินตามเพื่อนๆไปโดยมีไอ้เดย์อยู่ข้างกายไม่ห่าง เกือบได้เป็นแฝดสยามกับมันละ
เดินไปรวมกันกลางห้องแรกที่เข้าไปครับ ไอ้ซีนเปิดเป้ล้วงเสื่อออกมาสองผืน โหมันรอบคอบครับ ก็กางนั่งกัน
แต่แล้วก็นึกขึ้นได้ครับว่าต้องไหว้คุณยายของทิชาก่อน เลยเดินหารูปยายครับ ทิชาเคยเล่าให้เพื่อนฟังว่ายังเหลือ
รูปคุณยายอยู่ในบ้านนี้  พวกเราแยกกันหาทั่วชั้นล่างไม่เจอครับ เลยขึ้นชั้นบน บันไดเขรอะมาก หยากไย่ท่วมบ้าน
นี่ไม่น่าเชื่อเลยนะครับว่าเพิ่งร้างมาได้สองปี อย่างกับร้างมาเป็นสิบปีเหอะ สภาพบ้านโคตรน่าขนลุกครับ
ดีที่มากันเยอะมากมาย ทุกคนเลยไม่ค่อยนึกกลัวอะไรกันมาก มันอยากมาสนุกกันมากกว่า

ไอ้กีต้าร์ตะโกนเรียกพวกครับ มันเดินนำไปกับไอ้ซีนเจอห้องหนึ่งน่าจะเป็นห้องนอน เห็นมีเตียงไม้เก่าๆไม่มีฟูก
อยู่ในนั้น มีรูปคุณยายเก่าๆตั้งอยู่บนหิ้งครับ ไอ้คิมหยิบเทียนมาจุดรอบๆเลยครับ แล้วไปตั้งกับข้าวคาวหวาน
ที่ใต้รูป พวกเราจุดธูปไหว้กันพร้อมหน้า ไอ้เดย์ไหว้อย่างนานสุด อธิษฐานแรงกล้าสิครับ
นอกจากเราจะขอโทษคุณยายไว้ก่อน นาทีนี้แหละครับพ่วงการขอเลขกับยายไปด้วย  แล้วเราก็พากันลงมาข้างล่าง

ต่อไปเป็นการล้อมวงเล่าเรื่องผีครับ! ทุกคนต้องผลัดกันเล่า ใครเล่าได้น่ากลัวที่สุดชนะ คนชนะโคตรน่ากลัว
เพราะจะสั่งให้ใครทำอะไรก็ได้ตามใจหนึ่งอย่างในบ้านหลังนี้!!!
หลังจากเกมส์ลงโทษแล้วพวกเราถึงจะกลับขึ้นไปชั้นบน เพื่อดูธูปที่ไหว้ยายไว้ ตีเลขหวยจากธูปที่ไหม้หมดแล้ว
นั่นแหละครับ ค่อยเก็บของกลับบ้านกัน

ตอนเศร้าของไอ้เดย์มาถึงแล้วครับ! แผนขั้นแรกไอ้ซีนเริ่มแล้วครับ มันส่งซิกทางหางตากับคนอื่นๆเป็นอันรู้กัน
ว่าจะไม่มีทางโหวตให้ไอ้เดย์มันชนะเด็ดขาด จะได้ถือโอกาสแกล้งมันจังๆอย่างที่ได้วางแผนมา
เรียกว่าขี้โกงกันเป็นขบวนการ โตไปไม่โกงใช้กับพวกเชี่ยนี่ไม่ได้ และพวกมันเตรียมบทลงโทษไว้ให้ไอ้เดย์แล้ว
วันนี้พวกเพื่อนๆกะจะให้ไอ้เดย์ยอมรับมาตรงๆให้ได้เลยว่าความจริงแล้วมันป๊อดกลัวผีขนาดไหน......เฮ้อ...

กลับมานั่งล้อมวงกันที่เสื่อที่เดิมครับ ไอ้ซีนสะกิดพี่อ๊อฟ ในฐานะแก่สุด เอ๊ยเป็นพี่สุดให้เริ่มคนแรก
แต่ไอ้เดย์ยกมือค้านเลยครับ “เฮ้ยเดี๋ยวดิ! พวกมึงไม่รอทิชากับโฟร์มาก่อนเหรอวะ”  เดย์แม่งถ่วงเวลาครับ

เอาจริงๆเลยมั้ย ผมลืมยัยสองคนนี้ไปเลย มาช้าโคตรอ่ะ ถึงไหนแล้วไม่รู้ ดุ๊กดิ๊กสะกิดแจ๋วแหว๋วให้โทรตาม
“ถึงไหนแล้วยะอิโฟร์? เขาจะเล่าเรื่องผีกันแล้วนะหล่อน”  แจ๋วแหว๋วจีบปากจีบคอคุยมือถือไปมือก็ล้วงถุงขนมกิน
แล้วมันก็บอกพวกเราว่าทิชาเพิ่งมาถึง ไม่ต้องรอเพราะทิชาเล่าเรื่องไม่เก่ง มันก็ไม่เล่นสละสิทธิ์บอกว่าเดี๋ยวจะรีบมา
“โอเคๆย่ะ งั้นพอพวกหล่อนมาถึงหน้าปากซอยก็โทรบอกนะ จะให้ใครออกไปรับเพราะทางมันเปลี่ยว มาเร็วๆนะ”

สรุปพี่อ๊อฟเลยว่างั้นตัดสองคนนี้ออก เอาไว้มาถึงค่อยพาขึ้นไปไหว้ยายขอหวย หลานรักมาเองน่าจะได้เลขเด็ดแน่

พอรู้ว่าจะเริ่มโดยที่ไม่ต้องมีทิชากับโฟร์ก็ได้ ไอ้เดย์ทำท่าเหมือนกำลังจะอ้าปากบอกถอนตัวอีกคนครับ
แต่ไอ้ซีนรีบพูดขึ้นซะก่อน  “เฮ้ยเอ้างั้นเริ่มกันเลยเหอะเนอะ ห้ามใครถอนตัวอีกนะเว้ย! เดี๋ยวไม่มัน นอกซะจาก...
จะกลัววววว มากกกกกกกก ก๊ากกก5555  ถ้าปอดแหกก็ยกมือขึ้นนนน คึคึ โอ้! สรุปไม่มีงั้นพี่อ๊อฟเริ่มเลยครับ!” 

ไอ้เดย์มันไม่กล้าบอกว่าจะขอเลิกครับ เห็นนั่งหุบปากเงียบเลย มันคล้องแขนผมไว้ข้างนึง อย่างแน่น...
ผมลอบมองหน้าเดย์ที่ได้แสงสลัวจากเทียนส่องพอเห็น ไม่ดูใกล้ขนาดผมคงไม่รู้ว่าหน้ามันเจือนแค่ไหน

รู้สึกผิดขึ้นมาตะหงิดๆอีกแล้วอย่างอดไม่ได้  พวกเพื่อนๆสั่งห้ามผมปากโป้งเด็ดขาด
ผมก็รับปากมันไปโดยไม่ทันคิด ถ้าผมบอกไอ้เดย์ก็เท่ากับหักหลังทุกคน แต่ถ้าผมไม่ยอมบอกมันแบบนี้
ก็เท่ากับว่าผมหักหลัง.... คนที่บอกผมว่าจะไม่มีวันทิ้งผมไป

มันหนักอึ้งในหัวใจยังไงไม่รู้สิครับ!

ผม..............ผมตัดสินใจแล้ว! ผมต้องบอกเดย์!! ต้องหาทางบอกให้มันรู้ตัวก่อนที่จะโดนลงโทษให้ได้!!!


พอคิดได้ก็ขยับแขนข้างที่โดนไอ้เดย์เกี่ยวไว้ฝ่ายเดียว เปลี่ยนมากำมือไอ้เดย์ไว้แน่น ผมหันไปยิ้มให้มัน
มันทำหน้าสงสัยเล็กน้อย แล้วยิ้มมุมปากให้ผมเล็กๆก่อนจะสอดนิ้วมือเข้ามาประสานกับนิ้วของผม
สอดนิ้วไขว้กันแบบนี้ถึงมันจะดูน่าอาย แต่ผมก็ไม่ดึงมือออกครับ

ไอ้ยูที่นั่งตรงข้าม เห็นมันยิ้มชัดมากเพราะเหล็กดัดฟันมันอย่างกับจะส่องประกายในความมืดได้เลยครับ
แต่มันดันยิ้มแปลกๆทุกครั้งที่มองหน้าผม ไอ้เวรนี่มีเรื่องต้องเคลียร์กับผมหลังจากนี้แน่ครับ
ก็เรื่องที่หลอกให้ผมไปบ้าตามมัน อุตส่าห์แอบจูบไอ้เดย์ ไม่เห็นจะได้อะไรเลยครับ นอกจากเดี๋ยวนี้
ผมต้องคิดเรื่องไอ้บ้าเดย์มากกว่าเดิมเป็นเท่าตัว ผมยังรู้สึกมีอารมณ์กับผู้หญิง ชอบผู้หญิงสวยน่ารักเป็นปกตินะครับ
ส่วนไอ้เดย์ผมก็เห็นมันเป็นเพื่อน ไอ้คนนิสัยเสียมือไวใจร้อนเพื่อนแม่งก็ไม่เว้นชอบมาลวนลามผมไอ่เปรตนี่////*//
ทำไมผมถึงเกลียดมันไม่ลงนะ ปล่อยให้มันลากไปนู่นมานี่ทำอะไรตามใจ อดด่าตัวเองว่าบ้าไม่ได้

ถามว่าผมมีอารมณ์กับมันมั้ย...ผมยังไม่เคยนึกอยากปล้ำมันสักที...แต่จูบแล้วดันรู้สึกดี? ไม่รังเกียจเลย/// นี่งงโว้ย
อย่างตอนนี้ก็เหมือนกัน ถ้ามันรู้เรื่องแล้วโกรธผมยังดีกว่า ปล่อยให้มันโกรธที่ผมไม่ยอมบอกมัน มันจะได้ไม่กลัว
ทำไมผมต้องรู้สึกแคร์ไอ้บ้าเดย์มากขนาดนี้ด้วยก็ไม่รู้

 เอาไปเอามาผมว่าเชี่ยยูแม่งทำผมงงหนักกว่าเดิม ผมแอบชี้หน้ามัน มันก็กลั้นขำครับ


ทุกคนปรบมือต้อนรับการเล่าเรื่องของพี่อ๊อฟครับ ถึงตอนนี้ไอ้ต้าร์คว้ากีต้าร์มาดีดคลอรอประกอบเรื่องเล่าครับ
ผมจะไม่อะไรกับมันเลยถ้าไม่มีเสียงไอ่เชี่ยซีนร้องคลอตามมาอีก เพลงออนเดอะฟลอร์ เนี่ยนะสาดดด
แต่ก็ดีครับขำกันจนไอ้เดย์ที่กลัวๆยังหัวเราะตาม แล้วไอ้ซีนเลยหยุดร้องเดี๋ยวไอ้เดย์มันไม่กลัว

“อ้าวเฮ้ย! เชรี้ยยยะ!~ พวกเรา!! ไอ้มาร์ค! ไอ้คิม! มันสองคนหายไปไหนวะ!? ทำไมกูมองไม่เห็นเลย
รึโดนลักเอาไปซ่อนไว้”  เสียงไอ้ซีนจ้าวเดิมครับ ไอ้ตัวทำลายความเงียบ พวกผมเห็นมันล้อไอ้มาร์คไอ้คิมก็ขำอีก
ไอ้สองคนที่โดนล้อว่ากลมกลืนไปกับความมืดนี่ขึ้นเลยครับ ..ยืนขึ้นแล้วเดินไปหยิบเทียนมาจุดที่ตัวเองเพิ่ม555

ไอ้สองคนนั้นด่าไอ้ซีนที่ว่ามัน ไม่ดำบ้างให้รู้ไปสักวันจะจับไอ้ซีนมัดไว้กลางแดด โหโหดครับ
 พี่อ๊อฟก็ด่าเชี่ยซีนวันนี้จะได้เล่ามั้ย ไอ่สัดยังมีหน้าบอกเอาเบียร์แทนมั้ยครับพี่ พี่อ๊อฟจะหลังแหวนใส่หลอกๆ
ไอ้ซีนนี่รีบหันไปกอดไอ้กีต้าร์หลบหลังมือพี่อ๊อฟอย่างไว ผมล่ะขำมันแกล้งทำตัวสั่นน่าตบกะโหลกจริงๆ

ระหว่างยังเล่นกันนั้นผมรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่ด้านหลังครับ!? หันไปมองอย่างอดระแวงไม่ได้
ไอ้เดย์ก็คงรู้สึกเหมือนกันมันก็หยุดหัวเราะหันมองตามผม...

มีลม...พัดประตูบ้านให้เคลื่อนไหวไปมาเป็นพักๆครับ เทียนที่จุดไว้ด้านในไหววูบเล็กน้อย
แต่ไม่ถึงกับดับเพราะลมไม่ได้แรงขนาดนั้น นอกบ้านมืดจนมองไม่เห็นอะไรเลย ผิดกับในบ้านที่มีแสงสว่างบ้าง
พอมองแล้วทุกสิ่งรอบตัวมันก็จะไม่มีอะไรแปลกตรงไหน  ถ้าหากว่าผมไม่ได้ฉุกคิดขึ้นมาในใจ

ว่าเอ๊ะ...แล้วทำไมประตูมันไม่ได้ล็อควะ.......?







tsktonight…
 ***ตอนหน้าห้ามพลาดนะจะได้ฟินกันถ้วนหน้า อิอิ
ปลล ลล ลล .  ขอบคุณสำหรับคนที่รับเรื่องนี้เข้าไปอยู่ในใจ จากใจนะจุ๊

janamanza /// อยู่ดีๆก็ขึ้นมาแปะก๋วย555 ขอโทษคนอ่านจริงๆค่ะ
Alone Alone /// โกรธป่าวเดี๋ยวตอนหน้าไปดูกัน อิอิอิ
ตาล /// ให้ตามลุ้นว่าน้องลูกจะได้พูดมั้ย55
kaokorn /// ขอบคุณค่า ตอนหน้ามาดูกันว่ามีผีอะไรบ้าง ที่แน่ๆผีทะเลเพียบ55
meuy ///  ค้างเยอะๆได้พร้าเล่มงามค่า.....เอ๊ะใช่มั้ยนี่55


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 18-06-2015 23:00:51 โดย tsktonight »

ออฟไลน์ rk

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 254
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-2
ชอบเรื่องนี้มากๆเลย

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ meeoldly

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 161
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
ลุ้นตอนต่อไป :ling3: :ling3:

ออฟไลน์ Alone Alone

  • ขอตายในอ้อมกอดฮยอกแจ
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-0
เดย์อย่าลืมโกรธลูกที่ไม่ยอมบอกแผนเพื่อนนะ

ลงโทษด้วยการกินตับลูกเลย

ออฟไลน์ Sawapsery

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 14
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วววว :katai5:

ออฟไลน์ titansyui

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-0

ออฟไลน์ Disthaporn

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 55
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
ชอบบบบบ  พ่อพระเอกนี่ขยันหยอดจริ๊งจริง   :impress2:  รอตอนต่อไปนะคะ   
ปล.ลูกคิดเสียซิงตอนม.2เลยเหรอ เร็วไปอ่า  :katai1:

ออฟไลน์ cheyp

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1536
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +49/-0
สงสารเดย์ อย่าแกล้งเดย์เลยนะ

ออฟไลน์ thyme812

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 313
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-3

ออฟไลน์ meuy

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 218
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
อ๊ากกก  อีแปะก๋วยย    :katai1:  :katai1:5555

เดย์ อย่าลืมลงโทษลูกน้าา ขอจัดหนักไปเลยย  :laugh: :laugh:  :hao7: :hao7:

ออฟไลน์ ice.sp0211

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 224
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
เราอยากให้เขาได้กัน

55555555555

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

ออฟไลน์ arij-iris

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2904
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-5

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0
////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 22  ผิด... /1   


……

………..

เอ๊ะ...แล้วทำไมประตูมันไม่ได้ล็อควะ.......?

นึกแล้วทำให้ขนลุกขึ้นมาเฉย ....รู้สึกว่าไม่ควรหันไปมองข้างหลังตัวเองจะดีกว่า||||||
แล้วก็ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงไม่กล้าถามคนอื่นด้วยเอาดิ

“เอาล่ะ... หึ หึ หึ หึ หึ เหอ เหอ เหอ เหอ เหอ เหอ เหอ เหอ เหอ เหอ”
พี่อ๊อฟเริ่มเกริ่นเข้าเรื่องเล่าของแกแล้วครับ ขึ้นมาก็ขำก่อนเลย (เอ๊ะนี่มันเรื่องผีรึเรื่องตลกครับ?)
“พวกมึงอาจจะไม่เชื่อนะ! แต่ครั้งนึง กูเคยเจอกับเพื่อนมาแล้วเว้ย”

ไอ้ซีนขัดครับ “เจอกับเพื่อนครั้งนึง?......ทำไมเจอกันน้อยจังพี่แล้วจะเป็นเพื่อนกันได้ไง?”
“โธ่! ไอ้ห่า กูไม่ได้หมายถึงเจอเพื่อน! กูไปกับเพื่อนแล้วเจอเว้ย!!!”  พี่อ๊อฟแก้ความกวนตีนของไอ้ซีน
ด้วยท่าขมวดคิ้วแล้วเสยผมตัวเองรัวๆ... ยังห่วงเท่โชว์หญิงทุกจังหวะหายใจจริงๆครับผู้ชายคนนี้...

กีต้าร์ถามอีก “เจออะไรพี่”
พี่อ๊อฟแจ๊ะปากเลยครับ “โว๊ะ ก็ผออีอ่ะสิโว้ย! เห็นจะๆเลยๆๆ”
ไอ้น็อตตาโตพูด “โห~~ เห็นเองเลยเหรอพี่! จริงดิ!?”
พี่อ๊อฟเหล่หางตามองไอ้น็อตเล็กน้อย แล้วส่ายหน้าครับ “เปล่า ไอ้บ้า เพื่อนกูน่ะเห็นแต่กูไม่เห็นเชี่ยไรสักอย่าง555”
ไอ้มาร์คผลักหน้าไอ้น็อตที่นั่งใกล้ๆมือมันไปครับแล้วว่า “วู้! มึงก็ถามไม่คิด! หน้าอย่างพี่อ๊อฟ เอ๊ย! อย่างพี่อ๊อฟเนี่ย
แกจะไปเห็นอะร๊ายยย มึงดูดิ๊! แว่นพะล่อดำขนาดนี้ไอ่สัด555”

พี่อ๊อฟถอดแว่น มีเล่นดึงขาแว่นกลับมาจิ้มตาตัวเองเล็กน้อยให้สาวที่มาด้วยกิ้วก้าวแซว พี่แกส่ายหัวแล้วประกาศ
 “เฮ้ยใครเอาไอ่เชี่ยนี่ไปเก็บทีซิ!”   -*- ชี้ไปทางไอ้มาร์คครับ  “ไหนใครมีอะไรข้องใจเรื่องของกูอีก!?”

ไอ้คิมยกมือถามเลยครับ “พี่อ๊อฟๆ พี่กินเบียร์ป่าวคับ อ่ะ” คุณธนาคิมยื่นเบียร์กระป๋องที่ไม่ค่อยเย็นเท่าไหร่แล้วให้
“เอ้อดีเว้ย!..........เฮ้ยอ่ายสาดดด พวกมึงก็อย่าเพิ่งขัดกูดิวะ มาๆๆ เอาเบียร์กระป๋องมานี่ วู้ๆ ฟังต่อนะ
เรื่องนี้น่ากลัวโคตรอ่ะกูชนะชัวร์ หึหึหึ เหอเหอเหอ”

“ตกลงไม่ใช่พี่แต่เป็นเพื่อนพี่ใช่ป่ะครับที่เจอ” ไอ้ยูนั่งกอดเข่าเหมือนจะหนาว ผมว่าในบ้านร้อนกว่าข้างนอกนะ
แต่ทำไมขนลุกเหมือนจะหนาวๆกันหมดก็ไม่รู้ครับ

“เออ! เพื่อนกูที่เจอ”  พี่อ๊อฟพยักหน้าจริงจัง กิ๊กพี่เขาก็ขยับเข้ามานั่งกอดแขน หน้าอกไซส์บอลลูนงี้บี้ซะติดเลยครับ
แหม่ เห็นแล้วอยากไปนั่งแทรกกลางมากๆ แต่ผมคงปลีกตัวไปไหนลำบากเพราะมีไอ้ลูกนอกไส้มันเกาะหนึบ
ผมกับเดย์จับมือกันแน่น แต่ตัวมันก็มาเบียดบี้กับแขนผม ถ้ามันมีหน้าอกหน้าใจตู้มๆผมคงฟินพิลึก แต่ไอ้สัมผัสนี้
คือแม่งแข็งๆแบนๆพิลึก T T

“เอ้าไอ่สัดใครจะถามอะไรอีกมั้ย กูจะเล่าแล้วนะ”  พี่อ๊อฟพูดลิ้นยังไม่ทันกลับเข้าที่ ไอ้กีต้าร์ยกมือพรวด
“เฮ้ยพี่! พี่อ๊อฟเมื่อวันก่อน พี่สร บอกผมว่าคอร์ดเพลง...นั้นน่ะท่อนฮุคผมเล่นเพี้ยนด้วย เป็นไปได้ไงพี่ในเมื่อ..”
ขณะที่พี่อ๊อฟยังไม่ได้เล่าซะที พี่แกมัวแต่กระดกเบียร์ แล้วตอบปัญหาเรื่องคอร์ดเบสกับไอ้กีต้าร์(ใช่เวลามั้ย)

 ผมสังเกตเห็นไอ้คิมครับ คือว่าไอ้คิมมันใส่ผ้ากันเปื้อนอยู่ใช่มั้ยครับ แล้วตอนมายังไง๊ยังไงมันก็ไม่ยอมถอดออก
ดูจะหวงๆ แต่ตอนนี้ที่เขารู้สึกหนาวๆกันทั้งที่เป็นหน้าร้อน ไอ้คิมมันถอดผ้ากันเปื้อนแกล้งปาใส่หน้าอิดุ๊กดิ๊ก
ให้แว้ดเล่น “อิบ้า!”  คุณธนาคิมมันบ่นว่าร้อน...
ดุ๊กดิ๊กกับแจ๋วแหว๋วใส่กางเกงขาสั้นเสมอจู๋มากันใช่มั้ยครับ แต่แจ๋วแหว๋วมันมีเสื้อคลุม
มันก็เอามาห่มตัวห่มขาไปตามเรื่อง แต่อิดุ๊กดิ๊กนี่เขาใส่แต่เสื้อยืดรัดนม(ปลอมๆ)มาเท่านั้น

ไม่รู้จะมีใครคิดเหมือนผมบ้างมั้ย ก็มันอดคิดไม่ได้ว่าไอ้คิมมันตั้งใจถอดผ้ากันเปื้อนไปให้อิดุ๊กดิ๊กรึเปล่านะ
แต่ดุ๊กดิ๊กมันก็หยิ่งนะครับ มันขยำผ้าปากลับไปให้ไอ้คิม ไอ้คิมเลยด่าใส่
“อิกระเทยแล้งน้ำใจ! ฝากไว้หน่อยไม่ได้เหรอวะ!”  แหมเพื่อนคนอื่นรายล้อมรอบตัวมึงมีบานตะไทไม่ฝากเว้ยเฮ้ย
แล้วแม่งก็ปากลับไปหาดุ๊กดิ๊กอีกครับ คือมันนั่งตรงข้ามกันพอดีครับ นังดุ๊กดิ๊กสะดุ้งร้องว้ายด่าไอ้คิมอีกรอบ
“อิควาย เอ๊ยคิม! กูสวยขนาดนี้กรุณาแหกตาอันไม่มีแววของมึงดูด้วยนะคะ กูไม่ใช่ตะกร้าผ้าที่ยังไม่ได้ซักนะยะ!
มึงคิดจะให้กูเก็บผ้าเน่าๆของมึงไว้กับตัวเนี่ยนะ อี๋~~~~~หยะแหยง”   ดีดดิ้นมันเข้าไปครับ ไอ้คิมเลยตวาดใส่
“เอ้านั่งดีๆดุ๊ก! ไข่มึงโผล่แล้วไอ่ห่า!” 
ดุ๊กดิ๊กร้อง “อ๊าย!!!/////*// เชี่ยคิม! อิปากหมา! ฮือ!!! กูไม่มีไข่ซะหน่อย” 

ดุ๊กดิ๊กหันไปโผกอดแจ๋วแหว๋วซุกหน้าอายเพื่อนครับแต่ปากมันก็ยังด่าไอ้คิมไม่เลิก
 “ไอ้บ้า! ไอ้ตอแหล! มืดขนาดนี้มึงจะเห็นได้ไง” แล้วนังแจ๋วแหว๋วมันก็เสริมครับ “ใช่ๆพวกกูแต๊ปเนียนแล้วเหอะ!”
ดิดุ๊กดิ๊กตีเพื่อนมันครับ “อิแจ๋วแหว๋ว!////*// อิบ้า ไปบอกมันทำไม! ไข่บ้าไข่บออะไรกูไม่มี!”

ไอ้ซีนกับพี่อ๊อฟนี่รีบถามเลยครับ “เฮ้ยจริงดิดุ๊กดิ๊ก! มึงไปแอบเฉาะมาแล้วเรอะ!?”    “โหสุดยอดอ่ะน้อง จริงดิ!”
หน้าตานี่เสือกทั้งคู่ เอ๊ยอยากรู้มากๆเลยครับ  ดุ๊กดิ๊กมันก็ก้มหน้าอายๆส่ายหน้า สองคนนั้นทำหน้าผิดหวัง
เหมือนเด็กสอดรู้ที่โดนแม่สั่งห้ามถาม55

ไอ้คิมแสยะยิ้มหัวเราะหึหึ “โธ่อย่าให้กูพูด อย่างมึงน่ะมียิ่งกว่าไข่อีก เขารู้กันทั้งนั้นแหละไม่ต้องมากระแดะแอ๊บ
มึงอ่ะทำไงก็ไม่ใช่ผู้หญิงจริงๆหรอก ผู้หญิงที่ไหนวะยืนฉี่55 นมก็ปลอม นมมึงดันขึ้นไม่เท่ากันแล้วนั่นน่ะ
แม่งดูแล้วเสียสายตาว่ะ555 ต่อให้ไปแต่งตัวมาอีกร้อยรอบยังไงกูก็ยังเห็นมึงเป็นคนมีไข่เหมือนกูอยู่ดี555”

ดุ๊กดิ๊กมันเม้มปากแน่นเลย กำหมัดแล้วทำหน้าโกรธๆ แจ๋วแหว๋วกอดเพื่อนมันไว้ แมวเหมียวกับยูก็รุมว่าเตือน
บอกให้ไอ้คิมว่าพอได้แล้ว  ผมก็ว่าปากมันเสียหนักไปมั้ยนะวันนี้ สงสัยเก็บกดรึไงวะ แต่ไอ้คิมยังมีต่ออีกดอก
 “เห๊อะไม่เห็นจะมีความสวย ทุเรศ!”

ดุ๊กดิ๊กสะบัดหน้าไปทางอื่นพูดแบบไม่ยอมมองหน้าไอ้คิมแล้ว   “กูเกลียดมึง...”   
อูยยยยย ผมว่าเสียงมันเหมือนอยากจะร้องไห้เลยครับ แม่งจากตอนแรกหัวเราะกันฮากัน ตอนนี้เริ่มจะไม่ขำแล้ว
ก่อนที่พวกมันจะดราม่าไปมากกว่านี้ ผมเลยเร่งให้พี่อ๊อฟเข้าเรื่องซะทีครับ

“เออใช่! ไอ้เวรเอ๊ยกูเลยลืมเลย มาๆๆฟังกูเล่า เรื่องกูนะน่ากลัวโคตร! กูเอ๊ย! เพื่อนกูเห็นมากับตาตัวเองเล้ย! เหอๆๆ”

ไอ้เดย์ที่นั่งเงียบมานานจนผมต้องคอยแอบเหลือบตามองว่าอาการมันเป็นยังไง ยกมือขัดจังหวะพี่อ๊อฟจนได้
“พี่ๆ ไหนตอนแรกบอกว่าเพื่อนพี่เห็นคนเดียว แล้วทำไมตอนนี้บอกเพื่อนเห็นกับตาตัวเองอ่ะ ตกลงยังไงอ่ะครับ
สรุปเพื่อนพี่เห็นคนเดียวรึเห็นกับตา? งงนะเนี่ย แล้วอย่างนี้พี่ไปเกี่ยวไรกะเขา?” 
แหม่ เชี่ยเดย์กลัวก็กลัว แต่เขาก็อยากกวนตีนของเขาล่ะครับ

“อ๊าคคคคคคคคคค!!! -*-  ไอ่พวกห่ารากกกกกกก เมื่อไหร่กูจะได้เล่าซะทีไอ่สัด!”  พี่อ๊อฟโวยวายทนไม่ไหวครับ

แต่ผมขำไอ้ซีนที่เหล่ดูนาฬิกาข้อมือตัวเองแล้วยิ้มตาหยีพูดแทรกขึ้นมามากกว่าอีก
 “โอ๊ะ... หมดเวลาครับ! พี่อ๊อฟหมดเวลาเล่าเรื่องของพี่แล้วครับพี่”

“ห๊ะ!!? มึงว่าไงนะ!?”

ฮาแตกสิครับ พี่อ๊อฟยังไม่ทันได้เล่าเลย พี่แกก็โวยดิ
 “เชี่ย! กูยังไม่ได้พูดแม้แต่ชื่อเรื่องไอ่ฟาย! หมดเวลาได้ไงวะ! มึงจำกัดเวลาทำไมไม่บอกกู๊~~!|||||*||”   

“เอ้าเชิญคนต่อไปเลยครับกระผม อ๋มๆๆๆๆ”  เชี่ยซีนกำจัดพี่อ๊อฟแบบมัดมือชกครับ เรียกเพื่อนคนใหม่ให้เล่า
มีใส่เอ็คโค่ต่อหางเสียงนึกถึงเวลามักนายกพูดในงานวัด เสียงในบ้านคุยกันแล้วก้องๆถ้าไม่ขำกันก็หลอนๆอยู่นะ 

พี่อ๊อฟกางมือทำท่าอยากบีบคอไอ้ซีนครับ  แต่สาวของพี่แกดึงแขนมากอดปลอบใจ พี่แกเลยยอมเงียบ
ไม่สนใจพวกเราแล้วหันไปหนุงหนิงจู๋จี๋กับแฟนตัวเองแทน (สนใจความอิจฉาตาร้อนของผมนิดนึงก็ดีนะครับพี่)

แต่ก่อนจะฟังเรื่องผีเรื่องใหม่ผมก็ลองสรุปเรื่องเก่าในหัววัดระดับความน่ากลัวครับ สรุปทั้งเรื่องที่พี่อ๊อฟเล่ามา
คือเรื่องมีอยู่ว่าเพื่อนกูเห็นมากับตาตัวเอง หึ หึ เหอ เหอ น่ากลัวโคตรครับ จบ..
เออ ผมว่าพี่แกก็เล่าได้กระชับดีออกนะครับ เอ๊ะอะไรเหรอ............ อ๋อ ยังไม่ได้เล่านิ ขำดิ555

คนต่อไปคือไอ้น็อตครับ  “มีผู้หญิงน่าสงสารอยู่คนเว้ย เขาโดนแม่เลี้ยงกับพี่สาวอีกสองคนที่เป็นลูกติดแม่ใหม่มา
ใช้งานหนักทั้งวันทั้งคืน ทำทุกอย่างในบ้านคนเดียวเหมือนคนใช้เพราะพ่อตายไปนานแล้ว ผู้หญิงคนนั้นเขาก็ทน
ทนๆๆเรื่อยมาเลยนะเว้ย จนวันนึง..มีจดหมายส่งมาที่บ้านนี้ เชิญให้ไปงานเลี้ยงที่โคตรจะหรูหราเลย แกก็อยากไป
แต่โดนแม่เลี้ยงกับพวกพี่สาวแกล้งขัดขวางไม่ให้ไปว่ะ เลยต้องแอบหนีไปเอง แต่ไม่มีชุดสวยๆใส่ พี่แกเลยไปบน
ไปบนกับนางไม้ที่ศาลหลังบ้านนั่นแหละ แล้วนางไม้ก็ปรากฏกายออกมาเสกชุดให้! เสกรถให้ด้วย! เสกรองเท้าอีก!
แต่สั่งว่าห้ามกลับเกินเที่ยงคืน ไม่งั้นจะสูญเสียทุกอย่าง!~บรื้อ~~น่ากลัวม๊ะ!”

ทุกคนฟังเงียบกริบเลยครับ เอาจริงๆนะ ผมว่าไม่ได้กลัว ผมว่าพวกมันก็คงกำลังคิดเหมือนผมนี่ล่ะ
เรื่องของเชี่ยน็อต คุ้น........คุ้นบอกไม่ถูก...

“แล้วที่งานนี้แหละเว้ยที่ผู้หญิงคนนี้ได้เจอลูกชายเจ้าของงานโคตรหล่อ โคตรรวย ปิ๊งกันรักกันทันที
อยู่ในงานก็คอยหลบพวกแม่เลี้ยงกับพี่สาวกันไปมา แต่ก็โล่งใจเพราะเห็นหน้ากันไม่ถนัดนักหรอก
ไม่มีใครจำได้เพราะงานนี้แต่งแฟนซีเว้ย.. แต่แล้วสุดท้ายเสียดาย ต้องรีบกลับบ้านก่อนเที่ยงคืน แม่งวิ่งๆๆ
หนีผู้ชายไปขึ้นรถฟักทอง เอ๊ย! รถโรลส์รอยซ์! จนทำรองเท้าแก้ว เอ๊ย! แม่งรองเท้าแตะหลุดไว้ตีนบันไดข้างนึง!”

โอเคแม่งชัดแระ!... มีแม่เลี้ยง มีพี่สาวสองคน มีหลุดว่ารถฟักทองงี้ รองเท้าแก้วงี้ กลับบ้านก่อนเที่ยงคืนด้วย หึหึหึ
ไอ่ฟายยยย แก้เป็นรองเท้าแตะอีก นางไม้มึงเสกรองเท้าแตะให้!?ไปงานเลี้ยงโคตรหรูบ้านพ่องใส่รองเท้าแตะไป

“สุดท้ายผู้ชายก็ออกตามหาตัว โคตรโชคดีเลยนะ เอารองเท้าที่เจ้แกทำตกไว้นั่นแหละเป็นเครื่องพิสูจน์
ว่าคืนนั้นผู้หญิงที่สวมหน้ากากที่มันหลงรักแม่งเป็นใครมาจากไหน ก็ไปกับญาติเว้ยหาเคาะๆประตูตามบ้าน
หาบ้านที่ส่งบัตรเชิญไปแล้วรู้ว่ามีลูกสาวอยู่ไรงี้นะ...”

เกือบจบเรื่องแล้วครับแต่ไอ้กีต้าร์แทรกมาเล่าแทนไอ้น็อตได้เลย  “แต่ว่า! แม่เลี้ยงกับยัยพวกพี่สาวแกล้ง
ไม่ยอมให้สองคนนั้นเจอกัน ทำลายรองเท้าข้างที่เอามาตามหาเจ้าของทิ้งด้วยใช่ป่ะ!”

ไอ้น็อตเหวอเลยครับ  “เฮ้ยเชี่ย! กีต้าร์มึงรู้ได้ยังไงวะ!!?”

ไอ้ซีนแทรกมาเล่าต่อให้จบได้อีกครับ  “เออรู้ดิ! แล้วสุดท้ายของสุดท้ายแม่งก็ได้แต่งงานกัน เพราะผู้หญิงคนนั้น
ควักเอารองเท้าแตะอีกข้างนึงที่อยู่กับตัวเองออกมาโชว์ บอกกูนี่แหละคนเมื่อคืนนั้น อิพวกนั้นกรี๊ดแตกแห้วแดก”

ไอ้น็อตยังขำ พวกผมช่วยกันโห่ไล่มัน ไอ้มาร์คกอดคอมันพูดใส่หน้า  “โห่ไอ่ควาย! ก็ไปดูมาด้วยกันนี่หว่าเรื่องนี้
ไอ่สัดมึงเล่าเรื่องซินเดอเรลล่าทำแปะไรวะสาดดดดดด เอามาแอ๊บไม่เนียนเว้ยเชี่ย!”
หมายเหตุ... วันที่พากันไปดูหนังกลุ่มใหญ่ ไอ้ซีนกับไอ้น็อตร้องจะดูเรื่องนี้ เวรแท้ๆเด็กวิ่งล้อมหน้าล้อมหลังกูเลย
พวกเราไม่ยอมดูกับมันครับ อยากดูหนังตลก พวกมันก็อยากดูเหมือนกันเลยตกลงกันได้จบที่หนังไทยฮาๆเรื่องนึง
แต่วันหลังพวกมันก็หลอกพาไอ้กีต้าร์กับไอ้มาร์คไปดูด้วยกันจนได้555 ส่วนตัวผมไม่เคยดูแบบหนังครับ
เคยรู้จักแต่ที่มันเป็นนิทาน กับที่มันเป็นการ์ตูนนะ

“55555555555ฟายๆๆๆๆ5555โห่ๆๆๆ55555”
ขำไอ้น็อตไอ้ขี้โกง55 ผมเหล่มองไอ้เดย์... มันก็ยิ้มๆ ผมเลยกระซิบบอกมันว่า  “เฮ้ยเดย์ไม่เห็นน่ากลัวเลยเนอะ”
“เหอะ กูเคยกลัวที่ไหน”  โอ๊ยพ่อคนเก่งโว้ย เก่งเหลือเกิ๊น

ไอ้ซีนส่ายหัวใหญ่ไม่ได้ดั่งใจมันครับ มันเลยขอเล่าเองมันบอกจะเล่าเอาแบบน่ากลัวๆเลย พวกเราก็กอดเข่าตั้งใจฟัง
“คืนหนึ่ง เด็กม.3 คนนึงเว้ย มันต้องกลับไปโรงเรียนตอนกลางคืนเพราะลืมการบ้านไว้ งานสำคัญต้องไปเอา
มันก็มาโรงเรียนโคตรเงียบ วังเวงเชี่ยๆ น่ากลัว เดินไปหายามเว้ย บอกยาม ตอนนั้นก็สี่ห้าทุ่มแล้ว ตอนแรกยามบอก
ให้กลับบ้านไปเถอะพรุ่งนี้ค่อยมาเอาก็ได้ แต่เด็กไม่ยอมเว้ยกลัวโดนครูเล่นงาน เลยอ้อนวอน ยามแก่ๆที่กำลังง่วง
ก็เลยให้ยืมไฟฉายไปเว้ย..”

เรื่องนี้ฟังแล้วดูท่าจะน่ากลัวจริงครับ ผมได้ยินเสียงไอ้เดย์มันกลืนน้ำลายดังเอื้อก ตัวมันก็นั่งเบียดๆกว่าเดิมอีก

ไอ้ซีนมันตั้งใจเล่ามากนะครับ ทุกคนก็ฟังลุ้นครับว่าผีจะออกมาตอนไหน
“ไอ่สัดทางเดินโรงเรียนโคตรน่ากลัวอ่ะ! มันก็เดินขึ้นตึกไปคนเดียวเว้ย แล้วคือมาคนเดียวไง เดินไปเรื่อยๆๆ
คนเดียวเนี๊ยะ! แต่มันรู้สึกแปลกๆ แปลกมากๆเชี่ยเหมือนมีคนเดินตาม!”

“ยามป่าว..”  ไอ้ยูทายครับ
“เออดิ!! ยาม! แกดันเดินตามมาเมื่อไหร่ไม่รู้เว้ยพ่องเอ๊ย!”  ไอ้ซีนทำหน้าเสียดายครับไอ้ยูดันทายถูกด้วย
“ไอ้เด็กนั่นหันไปเห็นยามคนนั้นเว้ยก็เลยยิ้มให้ แล้วไฟฉายในมือก็แม่งดับ! ดับๆติดๆ พอติดสว่างดีอีกที
ส่องไปไม่เจอลุงยามคนนั้นแล้วครับเชี่ยยยย!!!!”  ไอ้ซีนทำสีหน้าอารมณ์มาเต็มครับ แต่ฟังแล้วก็น่ากลัวดี

“ยามไปไหนวะ”  ไอ้คิมสงสัยครับ
“สงสัยเดินกลับไปป้อมมั้ง”  ไอ้ยูทายอีกครับ
“เออถูก! ลุงแกเดินมาส่งข้างบนแล้วกลับไปป้อมแล้วไอ่ห่า! มึงจะพูดก่อนกูทำไมวะเชี่ยยู!”  55ไอ้ซีนด่าไอ้ยู

“จากนั้นไอ้เด็กคนนั้นมันก็ใจไม่ดีเว้ย..”  ไอ้ซีนพยายามบิ้วอีกรอบครับ
“ใจไม่ดีก็ใจร้ายยยยยยยยยยย ดิวะ555”  ไอ้มาร์คขัดอีกไอ้ซีนเอากระป๋องเบียร์ที่หมดแล้วเขวี้ยงใส่เพื่อนเลย
“ไอ่หอกเอ๊ยไอ้เดย์มันจะไม่กลัวก็เพราะพวกมึงนี่ล่ะ ให้กูเล่าจริงจังบ้างเหอะห่า!”
 เหมือนมันลืมตัวนะครับพูดแล้วอุดปากตัวเองแทบไม่ทัน คนอื่นๆก็สะดุ้งเหล่มองหน้าไอ้เดย์เป็นแถว
แต่ไอ้บ้าเดย์ทำเป็นยิ้มสบายๆครับ สร้างภาพไม่กลัวอะไรทั้งนั้นแล้วก็ยังไม่รู้เรื่องว่าเขาจะแกล้งมันอีก


“เดย์....มึงกลัวม๊ะ?”  ผมกระซิบถามมัน มันก็ยักไหล่

ไอ้ซีนรีบกลบเกลื่อนเล่าต่อไปครับ  “คือ! เออ! แล้วๆๆ เด็กนั่นมันก็ไปเอาของที่ห้องได้สำเร็จอ่ะนะ แต่! แต่ๆๆ!!!
ขากลับแม่งมันดันเสือกปวดฉี่เว้ย! เลยไปแวะเข้าห้องน้ำ!!! ห้องน้ำโรงเรียนอ่ะสัด! น่ากลัวฉิบหาย”

ไอ้เดย์มันบีบมือผมแน่นจนผมเจ็บมือร้องโอยเบาๆ มันถึงรู้สึกตัวว่าบีบแรงก็คลายมือออกบ้างเล็กน้อย
เหงื่อเริ่มออกมือแล้วครับ ทั้งที่ผมรู้สึกว่าในบ้านนี้มันหนาวๆชอบกล


“ผีออกมาจากห้องน้ำแหง”    “ว้ายผีส้วมเหรอสกปรกอ่ะ”
ไอ้ยินแมวเหมียวที่นั่งข้างผมพูดกับแจ๋วแหว๋วครับ ส่วนดุ๊กดิ๊กตั้งแต่ทะเลาะกับไอ้คิมก็นั่งเงียบเลย
ผมเห็นมันวางผ้ากันเปื้อนของไอ้คิมไว้ข้างตัว มันดูจะหนาวๆขาตัวเองนะ แหม่ก็เล่นใส่มาซะสั้นขนาดนั้น
แต่มันก็ไม่เอามาคลุมขานะ สงสัยโกรธไอ้คิมจริง คุณธนาคิมเขาก็คอยเหล่ๆมองไปหานะ ดุ๊กดิ๊กมองแต่ขาตัวเอง

ไอ้ซีนทำเสียงจุ๊ๆปากให้เพื่อนๆเงียบครับ  “เฮ้ยพวกมึงได้ยินเสียงอะไรป่าววะ....”
พวกผมชะงักหยุดซุบซิบกัน กลายเป็นความเงียบกริบเลยครับ เสียงแปลกๆแว่วๆบอกไม่ถูกดังมาจาก...ชั้นบน!?

“ไอ้คิม กูว่าหนูแม่งออกมาแดกกับข้าวมึงแหงๆ5555”  ไอ้ซีนพยายามหาเหตุผลให้พวกเราหัวเราะออกครับ
ไม่มีใครพูดแย้งมันสักคน ไม่อยากคิดเป็นอื่นนี่ครับ

ไอ้ซีนเข้าเรื่องต่อครับ  “เฮ้ยแต่เรื่องกูนี่ไอ้เด็กคนนั้นมันก็เข้าไปฉี่ในห้องน้ำแต่จู่ๆแม่งก็!”
“อะไรวะ!?”  ผมลุ้นครับผมลุ้น คนอื่นก็ฟังกันตัวเกร็งเลย
“จู่ๆเชี่ยนั่นปวดขี้ด้วยว่ะ เลยเข้าห้องไปถ่ายหนัก!”

อดด่ามันในใจแล้วเผลอออกเสียงออกมาจริงๆด้วยไม่ได้ครับว่า ฟายเอ๊ย!

“เฮ้ยแม่ง! เดี๋ยวๆๆๆ พวกมึงได้กลิ่นอะไรเหม็นเน่าๆรึเปล่าวะ!!?|||||||||”  พี่อ๊อฟเบรกขึ้นกลางวงครับ
เออ ผมก็ได้กลิ่นนะ .........เหม็นๆ

วินาทีนี้ไอ้ซีนยกมือเล็กน้อย ตอบอ้อมแอ้มครับ  “เอ่อ กูตด......”

“โห่!! เชี่ยซีน!”  คราวนี้ทุกคนโดยเฉพาะพี่อ๊อฟพากันด่าไอ้ซีนเสียงดังทั้งที่บีบจมูกตัวเองไปด้วยครับ 
“ถ้ามึงจะเหม็นขนาดนี้ มึงขี้เลยดีกว่ามั้ย!|||||||*||”   กีต้าร์ด่าเพราะทนนิ่งไม่ไหว มันนั่งใกล้มันทรมานสุดครับ..
ไอ้ซีนพยายามพัดกลิ่นตดมันให้จางๆไปครับแล้วเริ่มเล่าต่อ  สันนิษฐานว่าคุณกวีวัธน์เขาอาจโดนไม้หน้าสาม
ตีแสกหน้าบ่อยมั้งครับ เลยหน้าด้าน ไม่รู้เซลล์สมองเสียไปมากแค่ไหน แต่ผมคิดว่าคงมาก...
“แล้วพอเข้าห้องไปถ่ายนะ มันก็ได้ยินเสียงแปลกๆ เหมือนมีใครเดินป้วนเปี้ยนนอกห้องอ่ะเว้ย!”


“ยามอีกป่าว”  ไอ้ยูดักทางไอ้ซีนอีกแล้วครับ ไอ้กีต้าร์มันขำทำท่าสั่งไอ้มาร์คที่นั่งใกล้ๆปิดปากเชี่ยยูด้วย

“ฮึ่ม....-*-  เออ! ยามมาไอ่สัด!”    ไอ้ซีนหน้าไม่สบอารมณ์ห้ามไอ้ยูแทรกเรื่องอีกเดี๋ยวไม่น่ากลัว
“ยามปวดฉี่มาเข้าห้องน้ำ ไอ้เด็กนั่นก็คุยกับยามบอกลุงเดินเร็วจัง เมื่อกี้เจอบนตึกเผลอแป๊บเดียวหายลงไปแล้ว
แม่งน่ากลัวตรงนี้แหละเพื่อน ลุงยามบอกแกไม่ได้ตามขึ้นไปบนตึกสักหน่อย! เชี่ยยยยยยกูขนลุกเลยสัด!”

“กูก็ขนลุกว่ะเชี่ย”  ผมรีบยกมือเลยครับ เพื่อนๆมองปฏิกิริยาโอเว่อร์แอ็คติ้งของผม
“มึงกลัวอ่ะดิไอ้ลูก!”  ไอ้ซีนยิ้มกว้างพยายามทำตาโตครับ  “ป่าว กูปวดฉี่”  ผมบอกไปไอ้ซีนด่ามา  “ไอ่เชี่ย!-*- ”

“แต่มันยังไม่จบแค่นี้ดิวะ! ไอ้เด็กนั่นหน้าซีดแล้วเดินใจลอยไปล้างมือ เผลอแป๊บเดียวลุงยามหายไปแล้ว!
แม่จ้าวววว! ไอ้ห่ารีบวิ่งเลยครับท่าน มันกลัวสุดขีดอ่ะ ทำไมหายไปไหนเร็วโคตรเว่อร์ แล้วแม่งก็ตกใจ
วิ่งไปเจอยามอยู่ที่ป้อม....เชี่ยแม่งลุงแกนั่งกินกาแฟ! ไอ้เด็กนี่ก็กล้าๆกลัวๆกอดสมุดการบ้านแน่น เหงื่อแตกเลยเว้ย
กลั้นใจบอกลุงว่าจะกลับแล้ว แล้วก็ถามว่าทำไมลุงมาที่ป้อมเร็วจัง เมื่อกี้ยังคุยกันดีๆที่ห้องน้ำชาย
บรื้ยยย!||||||||| ลุงแกตอบมาทำไอ้เด็กม.3นั่นเหวอหัวตั้งเลยเว้ย แกบอกว่าแกไม่ได้ไปเข้าห้องน้ำ
ไอ้เด็กนั่นวิ่งหน้าตั้งหนีออกจากโรงเรียนไปเลย....น่ากลัวโคตรรรรรร โฮ~~กูเล่าเองกูกลัวว่ะสาดดดด”
ลีลาไอ้ซีนนี่เหลือรับจริงๆครับ มีกลัวเองด้วยเอาหัวไปไล่ซุกๆพุงไอ้กีต้าร์ แต่ทำหน้าตอแหลๆไงไม่รู้มันครับ..


ผมกับเดย์นั่งแทบจะขี่กัน มันกลืนน้ำลายแล้วกลืนน้ำลายอีก ปาดเหงื่อ นั่งตัวเกร็งเงียบสนิท มือบีบมือผมแน่นมาก

แล้วไอ้ยูที่โดนไอ้มาร์คเปิดปากให้แล้วก็หัวเราะออกมาครับ ชี้หน้าไอ้ซีน
“555 เชี่ยซีนอ่ะ! มึงยังเล่าไม่จบเลย กูเคยฟังเพื่อนที่โรงเรียนเก่าเล่าแล้วเรื่องนี้อย่างฮา55 ก็ลุงยามแม่งมีฝาแฝด!
คนนึงไปตรวจตึก คนนึงไปเข้าห้องน้ำ สวนกันไปมาไอ้เด็กนั่นมันเข้าใจผิดวันต่อมาไปโรงเรียนเล่าให้เพื่อนฟัง
เพื่อนๆแม่งพากันขำซะหงายท้อง เพราะลุงเขาเพิ่งพาพี่ชายฝาแฝดมาสมัครทำงานที่โรงเรียนด้วยกันมีแต่มันที่ไม่รู้”

“จบ...............ไอ่สัดยู! มึงๆๆๆๆๆไอ่เชี่ยยู๊!!!!!|||||||||*||” 
ไอ้ซีนชี้หน้าด่าไอ้ยูที่ขำกลิ้งไปมาซะสารพัด บอกไอ้ยูมาทำลายงานศิลป์ของมันหมด ทุกคนเลยเลิกเกร็งมาขำแทน

“มึงก็ขี้โกงพอกับไอ้น็อตแหละซีน! เอาเรื่องที่มันดีกว่านี้มาเล่าก็ไม่ได้”  ไอ้กีต้าร์บ่นไอ้ซีนครับผลักหัวมันออก
บอกให้ไสหัวไปไกลๆมันเลยเล่าไม่ได้เรื่อง ไอ้ซีนก็ทำปากเบะๆหันไปบอกเกลียดไอ้ยู ทุกคนยิ่งขำมัน
แล้วไอ้ซีนก็หันกลับไปอ้อนซบไหล่ไอ้กีต้าร์ ถ้าเป็นผมคงตบหัวมันไสหัวมันให้ไปห่างๆอีก แต่หนนี้ไอ้กีต้าร์ก็เฉย
ปล่อยให้ไอ้ปลิงซีนมันเกาะแกะอยู่ได้มองแล้วโคตรน่ารำคาญแทน .....แต่จะไปว่ามันก็ไม่ได้เต็มปากนะ
เพราะไอ้ปลิงยักษ์ที่มันกำลังเกาะแกะผมอยู่นี่ก็หมดหนทางแกะออกเหมือนกัน วันนี้สงสารมันด้วยแหละ
เลยไม่ค่อยขัดใจมันเท่าไหร่  (แหม่.. ทำอย่างกับทุกทีเคยขัดได้อ่ะเนอะ แหะๆ)

เรื่องต่อไปหลังเสียงโห่ฮา แมวเหมียวกำลังจะเล่าครับ แต่ผมยกมือขัดจังหวะขึ้นซะก่อน
“กูพูดจริงนะ ที่บอกขนลุกอ่ะ ปวดฉี่ว่ะ ขออนุญาตไปฉี่ได้ป่าววะ”  ผมพูดมองหน้าเรียงไปทีละคน

พี่อ๊อฟบอกให้ๆมันไปซะ รีบไปรีบมาจะได้ฟังให้ครบไวๆ ยิ่งดึกยิ่งหนาว ขนลุกไม่รู้หน้าร้อนเชี่ยไร
ไอ้ซีนมันทำเสียงยานคางถามผม  “ลูกกกกกกคิดดดดดดด เหอๆๆ มึงม่ายยย กลัวววว เหรออออออ คึคึคึ”

ผมเม้มปากคิดนะครับ เอาไงเอากันวะ ตอนนี้แหละต้องบอกไอ้เดย์แล้ว ขืนให้มันนั่งฟังเรื่องเล่าต่อไปโดยไม่รู้อะไร
มันก็จะกลัวมากขึ้นไปอีก ผมคิดว่าอย่างแมวเหมียวไม่น่าเล่าเรื่องเล่นๆแล้วล่ะครับ เรื่องของไอ้ซีนนี่ถ้าไอ้ยูไม่เฉลย
ไอ้เดย์ต้องเก็บเอาไปคิดติดหัวกลัวไปหลายวันแน่
“กลัวดิ...”  ผมตัดสินใจพูด เพื่อนๆก็ขำกันนะ “เดย์...”  ผมลุกยืนขึ้นเรียกมัน มือยังจับกัน ไอ้เดย์เงยมองหน้าผมงงๆ
แล้วลุกยืนตามตอนที่ผมกระตุกมือมัน  “ไปส่งกูหน่อย กูกลัวไม่กล้าไปคนเดียว” 

ไอ้เดย์ตาโตมองหน้าผมแล้วค่อยๆหันไปมองทางนอกบ้าน “ไป...ไปกับมึงสองคนเหรอ”  ห่าเดย์ชั่งใจคิดครับ
มันมองเพื่อนๆที่นั่งกันหน้าสลอนตรงจุดนี้ คงไม่อยากออกไปวังเวงกับผมสองคนข้างนอก
มืดน่ากลัวแบบนี้ไม่มีใครอยากแยกตัวไปหรอก และจะให้คนอื่นไปเป็นเพื่อนอีกก็ไม่ได้ เดี๋ยวไม่ได้พูดกับเดย์

“มึงบอกจะไม่ทิ้งกูเองนะ...”  ผมพูดเบาเหมือนทวงสัญญาจากมัน  ไอ้เดย์ยังอ้ำอึ้งครับ

ถ้าหากว่ามันทำตามคำพูดของมันจริง  มันต้องออกไปข้างนอกกับผม และผมจะบอกความจริงกับมัน
แต่ถ้ามันเห็นแก่ความกลัวมากกว่า ไม่ยอมออกไปส่งผม ผมก็ไม่ได้บอกความจริงกับมัน มันจะโทษผมไม่ได้นะ
ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของมึงแล้วเดย์.....

“..........”  ผมใจหายนะตรงที่เดย์ไม่พูดอะไรเลย
แต่แล้วจู่ๆมันก็จูงมือผมเดินออกไป... หัวใจผมเต้นแรงขึ้นมาซะเฉยๆผมรู้ตัวนะ......ว่าตัวเองกลั้นยิ้มไม่อยู่

“โห่ ไอ้พวกไม่รู้กาลเทศะ! มึงหื่นกันไม่เลือกสถานที่เวลาเลยนะเว้ย55 ชวนกันไปช่วยถือช่วยจับหรือไงวะ55”
ไอ้ปากหมาซีนมันตะโกนแซวครับ คนอื่นก็วี้ดวิ้วตามๆกันมา พวกห่ากูขอให้ผีหลอกพวกมึง/////*//

........................................
........................




« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 23-06-2015 21:34:28 โดย tsktonight »

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0



////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 22 ผิด.../2     





........................................
........................

ออกมาข้างนอกบรรยากาศหนาวสะท้านวังเว๊ง วังเวง ....ผมเดินตามหลังไอ้เดย์อยู่ก็เปลี่ยนเป็นเดินนำมัน
ไปให้ห่างๆจากตัวบ้าน เดี๋ยวไอ้พวกนั้นมันได้ยินเพราะเงียบมาก คนข้างในพูดอะไรกันคนข้างนอกยังได้ยินหมด
ผมก็เดินไปถึงรั้วเลยครับ ไอ้เดย์มันถามขำๆ “55มึงจะฉี่ใส่รั้วเขารึไงสัดลูก?”

เดินกันมามือนี่จับไม่ปล่อยจากกันเลยครับ ผมหันหน้ามาหามัน ตกใจเล็กน้อยเพระมันเดินเข้ามาใกล้ซะประชิดตัว
อยู่ใกล้กันมากขนาดนี้ แสงจากพระจันทร์บนท้องฟ้าส่องลงมาเห็นแววตาของผมบ้างมั้ยนะ มันจะเห็นสายตา
ที่ผมมองมันด้วยความเป็นห่วงและกังวลบ้างมั้ยนะ... แต่ผมไม่เห็นสีหน้ามันเลย เพราะมันตัวสูงกว่าผม
และหน้ามันก็โดนเงาตัวเองบังมืดหมด ผมเลยเอาไฟฉายที่เหน็บไว้กระเป๋ากางเกงหลังออกมาเปิดไฟใส่หน้าตัวเอง

“เชี่ย!||||| ห่าลูกคิด! มึงอย่าเล่นดิวะ เยี่ยวๆไปซะรีบกลับเข้าบ้าน ไอ้พวกนั้นมันจะได้รีบๆเล่าให้จบ
กูอยากไปดูหวยแล้ว”  ไอ้เดย์สะดุ้งแล้วจับข้อมือผมให้ลดไฟลง มันเอาไฟไปถือให้แล้วบอกให้ผมหันหน้าไปฉี่ซะ
แม่งมีเตือนให้ผมระวังงูฉกลูกคิดน้อยด้วยนะ แล้วมันก็ยังว่าให้ผมอย่าลืมยกมือไหว้เพื่อขอโทษ
ขออนุญาตเจ้าของสถานที่เค้าซะ  “สำคัญนะเว้ยมึงอย่าทำเป็นเล่นไป” 
ไอ้เดย์อยากเล่นก็อยากเล่นแต่มันก็กลัวอยู่ดี ผมพอจะดูออก

ผมยืนหันหลังนิ่งๆก็ผมไม่ได้ปวดฉี่นี่ครับ กำลังคิดคำพูด ไอ้เดย์ก็เข้ามาสวมกอดจากด้านหลังทำเอาผมสะดุ้ง
“เป็นอะไรวะ ให้ช่วยมั้ย”
“............”
“ ลูกคิดมีอะไรทำไมเงียบวะ.....|||||||| มึงไม่ได้โดน...ผ..ผีเข้าใช่มั้ย”
“หึหึ...บ้าดิ.......กูขอโทษนะเดย์”
“หือ? ขอโทษกูเรื่องอะไร”
“ก็ที่กูไม่ได้บอกมึงก่อนมาที่นี่ ว่าไอ้พวกนั้นมันหลอกให้มึงมา!”
“ห๊ะ? หลอก?”
“ มันจะแกล้งหลอกผีมึงที่นี่อ่ะ! มันรู้ว่ามึงกลัว!!”
“............................”

ในที่สุดผมก็พูดออกไป ไอ้เดย์ดูเหมือนจะอึ้งครับ ผมพูดจบมันก็ปล่อยมือออกจากเอวผม
แล้วถอยหลังไปสองก้าวได้ ผมรีบหันไปดูมัน มันก็ยืนนิ่ง ผมเลยตามไปจับมือมันแล้วก็ถาม
“โกรธกูเหรอเดย์ อึก....ขอโทษนะ”
“.................”  เชี่ยเดย์อย่างเงียบครับ ผมใจไม่ดีเลย สีหน้ามันเป็นยังไงก็ไม่รู้มองไม่ค่อยเห็นเพราะมันมืด
“เดย์..”
“แล้วมึง.. มาบอกกูตอนนี้เนี่ยนะ”  น้ำเสียงไอ้เดย์ฟังแล้วหนาวยิ่งกว่าอากาศรอบตัว|||||||||

“มาบอกกูทำไม”  ไอ้เดย์หันหน้าไปมองทางอื่นครับ ผมกำมือแน่นก่อนแย่งไฟฉายจากมือมันสาดเข้าหน้ามัน
ผมอยากเห็นหน้ามันชัดๆ มันก็ยกมือบังแสงแล้วหยีตา คว้าข้อมือผมจับลดลงไม่ให้ส่องดูหน้ามัน

“ก็เพราะว่ามึงไม่ทิ้งกู.. กูเลยปล่อยมึงไว้แบบนี้ไม่ลง มึงรู้อย่างนี้แล้วก็เอาเป็นว่าเข้าใจตรงกันนะเว้ย
ว่าพวกมันตั้งใจจะหลอกมึง ยังไงมึงก็โดนลงโทษ เพราะฉะนั้น ไม่ต้องกลัวนะ...”

ผมคิดว่าหมดหน้าที่แล้วครับ ผมสบายใจแล้วที่ได้บอกมัน ถึงมันจะโกรธผมก็ช่างเถอะผมทำดีที่สุดแล้ว
ผมทำท่าจะเดินไปแต่ไอ้เดย์มันดึงมือผมจนเซ ลากผมกลับไปกอดไว้แน่นเลย ล็อคตัวไว้แน่นหนาขยับดิ้นไม่ได้
ขณะก้มหน้าซุกลงมาหา ปากมันก็พูดกระซิบติดใบหูของผม   “ขอบใจนะ” แล้วก็หอมแก้ม
เขินสิครับโดนหอมแก้ม จะกี่ครั้งผมก็ยังไม่เคยชิน..แต่ก็ยืนเฉย รู้ว่ามันคงดีใจที่ผมบอกความจริงกับมัน
ผมก็ดีใจนะครับที่มันไม่โกรธผม โล่งใจมากเลยเอามือโอบหลังมันไว้

เดย์กอดผมอยู่อย่างนั้นราวนาทีได้ ต้องกระซิบบอกมันว่าให้ปล่อยได้แล้วกลัวเพื่อนออกมาตาม
ถึงจะมืดแต่ผมก็รู้ว่ามันยิ้มให้ผมนะ..........น่าจะเป็นยิ้มกว้างมากๆเลยด้วยครับ/////

ไม่รู้ทำไมผมเขินแม่งงงง//// ท่ามกลางพงหญ้ารกสัด....พาให้นึกไปถึงไอ้ที่มันเคยพูดว่าจะลากผมเข้าพงหญ้า
“555 555”  จู่ๆเดินไปผมก็ขำ มันก็มีชะงักหาว่าผมโดนผีเข้าอีกแล้ว ผมเลยว่าไม่มีผีสักตัวผีไหนจะมาเข้าได้
แล้วเสียงหมาหอนอย่างโหยหวนก็มาเลยครับ............โบร๋วววววววววววววววววววววววววววว

“เชี่ย||||||||||| รีบเข้าบ้านเหอะว่ะ”  ไอ้เดย์พูด รีบจูงมือผมอย่างไว

..................................
....................

กลับเข้ามาไอ้เดย์รู้เรื่องแล้วมันก็ยิ้มๆกับผม แอบกระซิบบอกผมว่าให้คอยดูไป เดี๋ยวพวกเชี่ยนี่เจอมันแน่..
ไม่รู้ไอ้เดย์คิดจะทำอะไร แต่ฟังเขาเล่าเรื่องผียันเรื่องสุดท้ายมันก็ยังนั่งบีบมือผมแน่นอยู่ดี
เรื่องผีของเดย์ก็เรื่องสมัยเด็กครับ มันว่าคุณตาชอบมาเล่นกับมัน พอเสียไปก็มาเข้าฝัน...ให้หวย แม่มันถูกเต็มๆ
มิน่าล่ะไอ้บ้านี่ติดหวยมาแต่เล็กแต่น้อย....
เรื่องของผมก็จำๆเขามาเล่าแหละครับ เรื่องนอนต่างที่ กลางดึกก็ได้ยินเสียงคนคุยกันบนหัวทั้งที่เรานอนคนเดียว
เลยต้องลุกมาขยับเตียงแก้เคล็ด สวดมนต์ไหว้พระถึงได้เงียบ เพื่อนๆมันก็ว่าน่ากลัวนะ

แต่ผลสรุปคือไอ้กีต้าร์ได้โหวตครับ มันเล่าเรื่องความเฮี้ยนของทางสามแพร่งแถวบ้านญาติมัน เรื่องจริงด้วยน่ากลัว

“นี่ยัยโฟร์โทรมาแล้ว ใครออกไปรับทีสิ”  แจ๋วแหว๋วคุยโทรศัพท์เสร็จก็หันมาบอกพวกผม
อดคิดไม่ได้ว่ายัยสองสาวนั่นช้าโคตร นึกว่าจะมาถึงพรุ่งนี้เช้าเกือบจะได้หลับรอ
ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตอาสาขี่รถออกไปรับที่หน้าปากซอยครับ

“เอางี้นะ กูจะให้พวกมึงขึ้นไปอยู่เป็นเพื่อนยายของทิชาข้างบนคู่ละสิบนาที!555 ทุกคนเลยเพื่อความยุติธรรมนะ”
ไอ้ต้าร์ออกคำสั่ง ผมรู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ 
“เฮ้ยเดย์! มึงกับไอ้ลูกขึ้นไปคู่แรกเลยไป กูรู้มึงอยากดูหวยเต็มแก่ ไปขอยายไปเพื่อน กูจะจับเวลาพิสูจน์ความกล้า
ครบสิบนาทีเดี๋ยวกูตะโกนเรียกให้ลงมา” 
ก็คงจะมีแค่คู่ของผมล่ะครับที่ได้ขึ้นไป คนอื่นๆมันไม่ทำหรอก มันเตรียมตัวหลอกไอ้เดย์กันไว้

ไอ้เดย์พยักหน้าไม่เกี่ยงงอนจนไอ้กีต้าร์ยังทำหน้าแปลกใจ เดย์จูงมือผมเดินขึ้นบันไดผิวปากไปด้วยอีกต่างหาก
ผมหันไปมองทางเพื่อนๆ เห็นมีกระซิบกระซาบอะไรกันใหญ่ สงสัยงงทำไมไอ้เดย์ดูชิวผิดปกติ
ไอ้เดย์ดูมีอะไรๆในหัว มันแอบยิ้มด้วยนะ....

...............................
..............
......
เข้าไปนั่งที่พื้นห้องครับ พื้นมีแต่ฝุ่นหนาเชียว ผมกระซิบถามเดย์  “เดย์ มึงยิ้มทำไมอ่ะ”
ไอ้เดย์ก็ยังอมยิ้มอยู่ครับ มันหันมายักคิ้วให้ผม ผมนั่งจับมือกับมันเฉยๆก็กลัวจะเงียบเกินไป
“เดย์มึงโกรธมั้ย ไม่โกรธเลยเหรอ”
“......... กูดีใจ เลยนึกโกรธใครไม่ออกว่ะ55”
“หื้อ? ดีใจ...”
“มึงเป็นห่วงกู”
“.............//// ก็แค่กลัวมึงอาละวาดเว้ย”
“อ้าวไม่ได้ห่วงกูเหรอ”
“ไม่ใช่อย่างนั้น ก็ห่วง////ไอ่ห่า...”
“หึหึ...ก็เห็นมั้ยคนเป็นห่วงกัน.............ก็แสดงว่ารักกัน”
“หา!?////// บ้าดิ”
“อ้าวมึงไม่รักกูเหรอ”
“......อึก/////*// อย่ามาหลอกให้กูพูดอะไรบ้าๆน่า รู้นะคิดเชี่ยไรอยู่อ่ะ”
“คิดอะไร มึงรู้ได้ไงว่ากูคิดอะไร”
“รู้ก็แล้วกัน ไม่ต้องมา.....พูดงี้เลย/////”
“อะไรวะ รู้ได้ไงวะว่าอยากกอด”
“หะห๊ะ!!?////*// เชี่ยเดย์! มึงคิดอะไรเนี่ย!?”
“อ้าวไหนว่ารู้ไง โกหกนี่ เคี๊ยกกกก5555555”
“ไอ้บ้า..”   บรรยากาศบ้านนี้มันไม่เหมาะให้มึงมานั่งหยอดกูมั้งเดย์

“โอ๊ะ!”  มาแล้วครับอะไรแว๊บๆผ่านไปนอกห้องขาวๆ ผมตกใจชี้ไปทางนั้นไอ้เดย์ขยับมากอดผมไว้หันไปมองตาม
มันแสยะยิ้มพูดเบา  “มาแล้วเหรอ ฮึ่มดี! หึหึหึ”  ไอ้เดย์หัวเราะน่ากลัวอ่ะ||||||||

แล้วมันก็แกล้งโวยวายเล่นละครครับ ร้องเสียงดังลั่นว่ากลัวๆ เข้ามากอดซุกกับอกผม ผมเหวอๆงงๆ
ไอ้พวกผีผ้าขาวปลอมๆข้างนอกนั่นสามตัวรุมกันเดินเข้ามาหลอกมันแบบระยะเผาขน  “แฮ่ๆๆๆๆ”
“เหวอ~~! อย่าๆๆกลัวแล้ว!”
“เดย์ๆ!!”  ผมเขย่าตัวมัน มันกลับผลักผมออกห่างไป แล้วมันก็ผุดผลัดลุกยืนขึ้นให้ไอ้พวกผีได้ผงะ สะดุ้งถอยแทน
ไม่รู้ใครเป็นใครบ้างใส่หน้ากากผีมา ...........เอิ่ม...แม่งเด็กกันฉิบหายก็นึกว่าจะหลอกอะไรไฮโซกว่านี้

“ก็บอกว่าอย่าไง! (ตุ้บ!) ก็บอกว่ากูกลัวไงไอ่สัด!(ตั้บ!) ก็บอกว่ากลัวแล้วอย่าเข้ามา!(ผลั่ค!)”
ผมนั่งอ้าปากหวอ ถือไฟฉายส่องมองเห็นไอ้เดย์ซัดไอ้พวกผีปลอมด้วยหมัด เข่า ศอก เตะหน้าแข้ง เจาะยาง
ฟาดหางจรเข้! แล้วมันก็ซัดมั่ว  “อ็อคค!|||||||”  โห!ไอ่สัดก้านคอใส่ใครวะนั่น อึ๋ยยยยย~~~~|||||||||| น่ากลัวเชี่ยๆ

“เดย์!||||||||| พอแล้วเดย์ไอ้บ้านั่นผีนะเว้ย มึงเตะผีได้ไง!!” 
ผมยืนห่างๆกลัวโดนลูกหลงสุดๆครับงานนี้ได้แต่แหกปากเรียกมัน

“เออว่ะ! เฮ้ยกูลืมไปอ่ะ เหวอ~~ กลัวอ่ะ! ลูกคิดดดด เดย์กลัวอ่ะครับ”    ไอ้บ้าเอ๊ยมึงเล่นใหญ่ไปนะ...
เดย์มันแทบจะหลุดขำ มันวิ่งกลับมากอดผมแน่นทำเป็นกลัว เปิดโอกาสให้ไอ้พวกผีปลอมเผ่นกันแน่บ
ใครไม่รู้สะดุดเหยียบผ้าตัวเองหน้าทิ่มอีก ผมล่ะขำต้องกลั้นแทบแย่  เชี่ยเดย์แอบหัวเราะคิกคักอยู่ข้างหูผมสนุกมัน

“สมน้ำหน้าแม่ง”  ไอ้เดย์พึมพำครับ ผมส่ายหน้าขำไม่หาย
“มึงก็ทำเกินไป เกิดพวกนั้นมันสลบไปจะทำไงวะ กูต้องช่วยกันแบกกลับหนักอีก555”
“กูยั้งไว้หรอกน่า ถ้าเป็นคนอื่นนะจัดเต็มไปแล้ว จะเอาให้เดี้ยง55 55”
“แล้ว.....”
“แล้ว?”
“อ่ะแฮ่ม!!”
“ไร?”
“หืมม.. เนียนนะมึง ปล่อยกูเลย ปล่อยกูได้แล้ว”
“ไม่เอาอ่ะ...กลัว////”
“ไม่ต้องมาโกหก มึงเลิกกลัวแล้วกูรู้ คนบ้าอะไรวะซ้อมผี555”
“โอ๊ะ! ////เลข!!!”

แหม พอเห็นหวยล่ะปล่อยกูเลยนะ ไอ้เดย์รีบไปส่องดูธูปตีเลขใกล้ๆครับ มันยิ้มน้อยยิ้มใหญ่สงสัยวาดฝันไกล
ผมเผลอเงยหน้ามองไปที่รูปคุณยายบนหิ้งครับ..... โห รูปเก่ามากเกิน แสงเทียนส่องไม่เห็นครับ
รู้แต่เป็นรูปคุณยายแก่ๆผมขาวๆ ...... อ่า น่ากลัวแฮะ ไม่มองดีกว่า....หือ?... เอ๊ะ....!? เดี๋ยวนะ!!?
ผมรีบเอาไฟฉายส่องไปที่รูปคุณยายครับมันจะได้เห็นชัดมากขึ้น ไม่น่าเชื่อในรูปนั้นยายอุ้มแมวต่ำๆอยู่กับอกนี่!

“เฮ้ย!|||||||||||  แมว....”   ผมมองไม่ทันหรอกว่าไอ้แมวที่มันวิ่งหนีไปนั่น ลายเหมือนไอ้ตัวในรูปนี่รึเปล่า
แต่ขนลุกขึ้นมาเลย ไม่ได้ปวดฉี่ด้วย ผมจำได้ว่าลายขาวดำคล้ายๆกัน...อึ๋ย

“เป็นอะไรไปวะลูกคิด”  เดย์มันเดินเข้ามาแตะไหล่ ผมผวาจับชายเสื้อมันดึงให้เข้ามาใกล้ตัวแบบอัตโนมัติเลยครับ
“กูชักอยากกลับบ้านแล้วดิ”  ไอ้เดย์ได้ยินผมพูดก็ยิ้มๆครับ ถือโอกาสดึงตัวผมเข้าไปกอดอีกแล้ว
“หึหึ///// กลัวอะไร เดย์อยู่นี่”
“.......”   แหม่... เก่งขึ้นมาเลยนะมึง พอรู้ว่าไม่มีผีที่ไหน แม่งก็ทำตัวเป็นผีซะเอง ผีทะลึ่งด้วย
ลูบหลังลูบหัวกูไม่พอ ลูบตูดปลอบกูคือไรไอ่สัดนี่////*//     “ฮึ่ม! เดย์! มึงอ่ะจับเชี่ยไรเนี่ย!” 
ผมปัดมือมันออกจากก้นผม หนอยมันทำเป็นหัวเราะ

“อ๊ะๆๆ  แหม่~! ยังไม่เข็ด ยังไม่พอนะ ฮึ่ม เดี๋ยวกูจะจับตีเข่าแม่งเรียงตัวเลยไอ่พวกเชี่ยนี่”  ไอ้เดย์บ่นเสียงเบาๆ
พอให้ผมได้ยิน มันพยักเพยิดให้ดูส่งซิกไปทางประตูห้อง เห็นอะไรขาวๆแป็บเดียวแล้วก็หายไป
ไอ้เดย์จะวิ่งตามไปไล่กระทืบครับ แต่ผมฉุดมือมันไว้  “อย่า! อย่าไปเดย์!!”  ผมว่ามันแปลกๆแล้ว!
ถ้าไอ้พวกนั้นวิ่งไปทำไมไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าของใครเลยล่ะ!?|||||||||   
“ทำไมวะ!?”  เดย์หันมาถาม แต่ผมไม่กล้าพูดไปทำไงดี

ตึง!  ตึง! ตึง! ตึง! ตึง! ตึง! ตึง! ตึง! ตึง! ตึง! ตึง!

 นี่ไง!! มันต้องมีเสียงวิ่งแบบนี้สิ!
เอ๊ะพวกเพื่อนผมวิ่งขื้นมาทำไมกันเยอะแยะเนี่ย ยังมาหลอกไอ้เดย์ไม่ทันครบคนเลย
หรือว่าจะกลัวโดนไอ้เดย์ซ้อมอีกแหง  ไปแกล้งมันดีนักสมน้ำหน้า

ทันทีที่โผล่หน้ามากันทั้งไอ้กีต้าร์ ไอ้ซีน ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต ไอ้ยู ก็แหกปากเรียกผมกับเดย์แบบหน้าตาตื่น
แล้วรุดเข้ามาช่วยกันลากพวกผมให้ออกจากห้องอย่างด่วนจี๋ ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากครับ รู้ตัวอีกที
พวกมันก็ช่วยกันดับเทียน แล้วพาผมกับไอ้เดย์ออกไปยืนหอบตรงที่จอดรถกันไว้ ไอ้พวกนี้เก็บของไวมากอ่ะ
ผมนี่งงไปหมด  “เกิดอะไรขึ้นแน่ไหนบอกกูมาไอ้ซีน!!?”
ผมก็ตกอกตกใจนะ ไอ้เดย์ก็อยากรู้หน้างงไม่ต่างจากผม มันก็หันไปถามไอ้มาร์คด้วยอีกคน
พวกเพื่อนๆสีหน้าไม่สู้ดีเลยสักคนครับ ในใจผมคิดไปไกลว่ามีใครเจอผีแหงๆ|||||||

“ตอนนี้นะ! พวกมึงอย่าเพิ่งพูดอะไรมาก กูว่าเรารีบไปจากที่นี่กันก่อนเถอะ ไปบ้านพี่อ๊อฟกันให้หมดเนี่ย”
ไอ้กีต้าร์ระล่ำระลักบอกไปก็ขึ้นซ้อนท้ายไอ้ซีนอย่างลนๆครับ แต่ผมข้องใจนี่

“อ้าวเฮ้ยเดี๋ยวดิ! เดี๋ยวดิวะ!! แล้วทิชากับโฟร์อ่ะ!? ไหนว่าไอ้มาร์ค ไอ้น็อตไปรับมาไง ไหนล่ะ”
ผมดึงแขนเสื้อไอ้กีต้าร์ไว้ ไอ้กีต้าร์จับมือผม แล้วพูดกับผมหน้าซีดๆครับ

“มึงฟังกูให้ดีนะลูกคิด! ไอ้บ้านหลังนี้!! ไม่ใช่บ้านยายของทิชา!”

“ห๊า!!?||||||||||| มึงว่าไงนะ!?”   ผมกับไอ้เดย์แหกปากพูดพร้อมกันเลยครับ

ไอ้ซีนมันหันมาตะโกนใส่หน้าพวกเรา
 “บ้านหลังนี้ไม่ใช่บ้านยายทิชาโว้ยยยยยย  กูมาผิดซอย!! ไอ่เชี่ยยยยย!!!|||||||||||”

“เชี่ยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!”

ใช้เวลา 0.3 วินาที เผ่นกันแน่บแบบไม่เห็นฝุ่น ไปจาก ณ จุดๆนั้นทันทีเลยครับ
โฮ~~~~~~~~~~~~!!! ผมงี้กอดเอวไอ้เดย์แน่นเลยครับ! กูยอมให้มึงซิ่งสุดชีวิตวันนึงโว้ย!!

…………………………….
……………….
………





ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0
////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 22 ผิด... /3   





*******************************


………….. มานั่งท้าวความทำความเข้าใจกันยกใหญ่ที่บ้านพี่อ๊อฟครับ
ทุกคนนั่งเสียขวัญเล็กน้อยอยู่ไม่นาน ก็เปลี่ยนเป็นฮากันขี้แตกขี้แตน ไอ้เชี่ยซีนพาเลี้ยวเข้าผิดซอยครับ
ไม่เคยมีใครไปบ้านยายทิชามาก่อน พอไอ้มาร์คไอ้น็อตออกไปหาไม่เจอทิชากับโฟร์ก็กลับมาโวยกับแจ๋วแหว๋ว
ซึ่งตอนนั้นผมกับไอ้เดย์อยู่ชั้นบน  แจ๋วแหว๋วโทรไปถามสองสาวนั่น คุยกันไปมาถึงได้รู้ว่ามาผิดหลังครับ!

ทิชาบอกบ้านยายอยู่ซอยถัดไปต่างหาก แต่พอรู้ประวัติบ้านหลังที่เราไปกันมาบ้าง
“โหย หลังนั้นร้างมาเป็นสิบกว่าปีแล้ว นั่นน่ะบ้านเพื่อนคุณยายของเราเองแหละ เขาสนิทกัน
แต่เสียไปก่อนยายของเราตั้งนานมากแล้ว เห็นว่า....เฮี้ยนยิ่งกว่าบ้านยายเราอีกนะ ใครไปลองของเจอกันทุกคน!”
พวกสาวๆนั่งเบียดกันทำท่าขนลุกขนพอง

พูดมาถึงตรงนี้...ผมไม่อยากคาใจทั้งคืน ขอถามให้มันกระจ่างกันไป
“เฮ้ยต้าร์... มึงขึ้นไปหลอกไอ้เดย์กี่รอบวะ”  ผมแอบกระซิบถามกีต้าร์ ผมไม่บอกมันหรอกว่าเดย์มันรู้ คึคึ..
ไอ้พวกนี้ก็ปิดปากเงียบเลย มันไม่กล้าบอกหรอกว่าแกล้งหลอกไอ้เดย์ มันคิดว่าอาจโดนไล่เตะยิ่งกว่านี้

“รอบเดียวก็ไม่มีใครกล้าขึ้นไปแล้วเชี่ย มึงดูตาไอ้ยู...เขียวแล้วไอ่ห่า55 หัวไอ้คิมก็โน แล้วมึงดูนั่น55555
คอเชี่ยซีนเคล็ดจนเอียง55555”      รู้แล้ว ไอ้เดย์ก้านคอใส่ใคร...  เห็นสภาพเพื่อนแล้วบอกคำเดียวครับ สม...55
ไอ้ตัวต้นคิดอย่างไอ้ซีนงานนี้อ่วม โดนไอ้เดย์เตะจนคอเอียง มันไปขอยานวดยาทาจากพี่อ๊อฟเจ้าของบ้าน
เอามาให้ไอ้กีต้าร์ช่วยทาให้

โล่งอกนะที่ออกมาจากที่นั่นได้ ตลอดเวลานึกแล้วยังขนลุกไม่หาย มันหนาวๆเย็นๆวูบวาบ รู้สึกแปลกๆ
แถมไอ้ที่ผมกับเดย์เห็นพร้อมกัน คิดว่าเพื่อนมาหลอกรอบหลังนี่ก็ไม่ใช่เพื่อนตัวเองอีก...แล้วอะไรอ่ะ|||||||||||
 
บ้านพี่อ๊อฟไม่ได้มีห้องหับหลายห้องแต่ประการใดครับ เจ้าของบ้านก็โอบเอวแฟนสาวคนสวยขึ้นห้องไป
บอกให้น้องๆทำตัวตามสบาย นอนได้ตามสบาย ตามพื้นห้องรับแขกบ้านพี่ครับ... ยังดีที่หาหมอนมาให้
แต่ผ้าห่มไม่พอครับ พวกผู้ชายเลยสละให้พวกผู้หญิงเอาไปห่มด้วยกัน

“เฮ้ยๆๆ มึงดูๆ นู่นๆ คิคิ”   ไอ้เดย์กระซิบแอบชี้ให้ผมดูไอ้คิมกับดุ๊กดิ๊กครับ ...ไอ้สองคนนี้สภาพน่าสงสัยสุด
ก่อนมาก็ด่ากันกัดกันแทบตาย ตอนหนีออกมาไอ้คิมดันทะลึ่งคว้านังดุ๊กดิ๊กขึ้นรถตัวเอง มันก็ซ้อนมอเตอร์ไซค์
กันมานั่นแหละครับ ช่วงนั้นรีบและชุลมุลมาก ผมไม่ทันมองว่าอิดุ๊กดิ๊กเอาผ้ากันเปื้อนเชี่ยคิมไปใส่ตอนไหนวะ?..
เฮ้ยแม่งดีกันเฉย ท่าทางตอนนั่งซ้อนกันมามันคงจะยอมคุยกันแล้ว เห็นอย่างนี้ก็ดีครับไม่อยากให้เพื่อนทะเลาะกัน
รักๆกันไว้ดีกว่า ยิ่งอยู่ห้องเดียวกันด้วย

เฮอะ... แต่ก็น่าหมั่นไส้นะครับ ตอนนี้ไอ้คิมแยกตัวไปนั่งยิ้มๆให้ดุ๊กดิ๊กมันทายาที่หัวปูดให้(ฝีมือไอ้เดย์)
พวกมันคุยอะไรกันหว่า ได้ยินไม่ค่อยถนัดเลย ...งานเสือกต้องมาครับ ผมก็พยายามกระดึบๆเข้าไปทางนั้น
ทำเป็นสนใจอย่างอื่น มองทางอื่น แต่เงี่ยหูฟังมันสองคนคุยกันครับ

“...พอรึยังล่ะ”   ดุ๊กดิ๊กพูดครับ
“..ยังอ่ะ ทาให้จนกว่าจะหายเลยดิ..หึหึ”  อันนี้ไอ้คิมพูดครับ
“บ้าดิ ไปให้แฟนตัวทาให้นู่น มาให้คนไม่สวยอย่างเค้าทาทำไม..”  ดุ๊กดิ๊กพูดเล่นตัวอ่ะครับ
โอ๊ะแปลกเนอะ ผมแปลกใจทำไมพวกมันพูดกันเพราะจังวะ?
“มีที่ไหน...ยังไม่มี หาอยู่เนี่ย”   ไอ้คิมพูดแล้วยิ้มเยิ้มเชียวครับ ผมแอบเหล่ไปมอง
“เหรอ~~~//// หืมมม เชื่อตายล่ะ ไปไหนก็ไปป่ะคิม.. มานั่งมองหน้าเค้าทำไม” 
“ไม่ให้มองหน้าให้กูมองหำรึไง”
“ปากมึงเนี่ยน๊า อิคิม!-*- ”
“อ๊ะ โทษๆ55 ก็มันชินนี่หว่า555 แกล้งมึงสนุกดี”
“คนผีทะเล! เชอะ! เค้ายังไม่บอกว่าหายโกรธเลยนะ ที่ด่าเขาที่บ้านร้างนั่นน่ะ”
“ขอโทษษษษษ  ขอโทษคร้าบบบบ  วันหลังไม่ปากหมาแล้วสัญญา”
“จริงนะ////”
“แต่ถ้าวันไหนเผลอไป ก็ขอให้เข้าใจด้วยแล้วกันนะ555”
“อิคิม...”
“ดีกันแล้ว ขอจับทีดิ”
“จับอะไรยะ!?”
“จับนม ดูดิ๊ว่าเอาอะไรยัดไว้ ไหน55นมเชี่ยอะไรวะแข็งได้ตลอดเวลา555”
“ว้ายอิบ้า!//// “
แล้วมันก็ตีกันตุ้บตับๆ ลุกวิ่งหนีพอเป็นพิธีแล้วก็นั่งคุยกันต่อ แต่คราวนี้มีแจ๋วแหว๋วกับพวกสาวๆร่วมวงด้วย
ก็คุยกันเรื่องที่ไปหาเรื่องทำอะไรไร้สาระกันมานั่นแหละครับ ผมเลยเลิกฟัง หันไปล้มตัวลงนอนกับพื้นบ้านซะเลย
..........ไอ้บ้าเดย์มันก็กระดึบมาล้มนอนข้างๆผม โอย... มองนาฬิกาบ้านพี่อ๊อฟแล้วรู้สึกง่วงแรงครับ
เกือบตีสี่แล้ว หนังตาผมหลับลงเมื่อไหร่ไม่รู้ตัวเลย

.......................
...........
.......

มารู้สึกตัวตื่นอีกทีตอนใกล้รุ่ง.... ฟ้ายังไม่สว่างแต่ชะเง้อมองนาฬิกาถึงรู้ว่าจะเช้าแล้ว
วันอาทิตย์ครับนอนยาวๆเลยดีกว่า ผมปวดฉี่ก็ลุกไปเข้าห้องน้ำครับ ข้ามศพขึ้นอืดของเพื่อนๆมากมาย
ที่นอนน้ำลายย้อยน้ำลายยืด กลับหัวกลับหาง กางแขนกางขาเรียงรายกัน ระเนระนาดเกลื่อนพื้นบ้าน
ไปสะดุดเอาขาไอ้ยูครับ หน้าเกือบทิ่มดีที่ทรงตัวอยู่ แล้วผมก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ ตายห่าล่ะ! ไอ้ยูไม่กลับบ้านนี่!
ป่านนี้พี่บาสจะรู้รึยังก็ไม่รู้ว่ามันหนีมากับพวกผม

“ยูๆ ยูๆ!! ตื่นๆ เฮ้ยมึงไม่กลับบ้านเหรอวะ!?”  ผมเขย่ามันแป๊บเดียวไอ้ยูสะดุ้งลุกพรวดขึ้นมายืนเลยครับ
“ขอบใจเว้ยลูกคิด ก..กู กลับก่อนเว้ย!!”  ไอ้ยูร้อนรน เหมือนมันก็คงจะนึกขึ้นได้เลยรีบไป
ผมส่ายหัวมองตามหลังมันจนลับไปภายในเวลาอันรวดเร็ว 

ไปเข้าห้องน้ำกลับมานอนที่เดิม ผมนอนริมครับติดผนังข้างนึง (อย่าให้รู้นะใครดันกูมาบี้กับข้างฝาอยู่ตรงนี้)
ผลักๆไอ้เดย์ให้ขยับไปหน่อยครับ เชี่ยนี่นอนกินเนื้อที่สิบแปดเอเคอร์เหลือเกิน มันก็อื้อๆ เอ้อๆ ประสาคนยังหลับ
ไม่รู้เรื่องแล้วกระเถิบตัวไปนิดหน่อย  ผมล้มตัวลงนอนต่อ คิดว่าสายๆเดี๋ยวกลับไปนอนต่อที่บ้านตัวเองดีกว่า
แต่ตอนนี้ง่วงจัดครับ ก็ได้นอนไปนิดหน่อยเองจะเช้าแล้ว ยังไม่อยากตื่นตอนนี้นี่ครับ

เคลิ้มๆจะหลับครับ.............รู้สึกถึงสัมผัสแปลกๆ....ที่ลูบวนหน้าท้องผม... แล้วหนักๆเหมือนมีอะไรมาทับขาไว้
คนที่นอนข้างผม..คือไอ้เดย์ ไม่ต้องลืมตา ไม่ต้องเดาก็รู้เลย มันเอาขามาพาดขาผม มันชอบนอนก่ายกอดอย่างนี้
ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกถ้าขามันจะอยู่เฉยๆ.........มันไม่เฉยดิ มันขยับยุกยิกๆแปลกๆ... แล้วมือมันที่เอามาก่าย
ก็ไม่ได้กอดผมนะ...มันลากมือลูบๆเข้าไปใต้เสื้อยืดที่ผมใส่...ลูบท้องผมเล่น........ผมรู้สึกอุ่นๆร้อนๆแถวซอกคอ
นี่มันก็คงเอาหน้ามาซุกใกล้ๆอีกเหมือนเคย... แต่วันนี้ไม่เหมือนเคย!..... มันจุ๊บเบาๆที่ซอกคอผมด้วย/////////

ไอ่เชี่ยเด๊ย์~!!!!! นี่มึงคิดจะทำอะไรกูเนี่ย ไอ่เพื่อนเลว! ไอ้คนฉวยโอกาสแม่งคิดว่ากูหลับสิท่า!

ผมไม่อยากลุกขึ้นโวยวายให้เพื่อนๆตื่นมาทำหน้าเอ๋อ ถามกันทั้งฝูงหรอกครับ ได้แต่ทนแกล้งนอนหลับตานิ่งๆไป
ดูซิว่ามันจะทำอะไรอีก...  ยอมรับนะครับว่าใจเต้นเป็นบ้าเลย ไอ้มือบ้าของไอ้คนบ้าข้างๆแม่งก็ไม่ยอมหยุด
ได้คืบจะเอาศอก ล้วงลึกเข้าเสื้อไปเขี่ยยอดอกเล่นทั้งสองข้างสลับกันไปๆมาๆ...จน...มันแข็งสู้นิ้วเลยอ่ะครับ

ผมกลั้นเสียงครางแทบตาย กลัวเพื่อนคนไหนได้ยินแล้วจะตื่นมาเจอ ไอ้ห่านี่ก็ไม่ยอมหยุด มันทำยิ่งกว่าใช้นิ้ว
ใช้มือ มันค่อยๆเริกเสื้อขึ้นแล้วใช้จมูกกับปากไซร์ไปตามลำตัวของผม.....เสียวมากครับบอกเลย

ไอ้เดย์ไซร์เลื่อนริมฝีปากขึ้นมาเรื่อยๆ มันยังถูไถยอดอกผมสนุกมืออยู่ มันจะรู้บ้างมั้ยว่าผมแทบขาดใจ
จนบางครั้งเสียงเกือบรอดออกจากลำคอ ผมไม่กล้าลืมตามองเลยสิ่งที่ผมกำลังถูกกระทำอยู่ตอนนี้ มันมากมาย
ยิ่งกว่าครั้งไหนๆ ไอ่เชี่ยนี่เขามามีอารมณ์หื่นอะไรตอนเช้าๆที่น่านอนอย่างนี้นะ จากที่ตาผมพร้อมจะปิดสนิท
กลายเป็นว่ามันหลับไม่ลงไปแล้วสิครับ กลัวมันจะรู้เหลือเกินว่าหัวใจผมเต้นแรงมาก..

เดย์ใช้ลิ้นใช้ปากกับส่วนที่มันแข็งเป็นไตอยู่แล้วให้ยิ่งแข็งสู้ลิ้นเปียกๆเข้าไปใหญ่
“อืมมม~~ฮึก~ อิ๊ก..อื้ออ”
เก็บไม่อยู่จริงๆครับเสียง เสียงครางรอดออกจากลำคอผมเบาๆ เป็นพักๆ แต่ผมคิดว่าไม่น่าจะมีใครได้ยิน
นอกจากไอ้คนที่มันกำลังทำให้ผมครางอยู่ตอนนี้ สุดที่จะทนก็เพราะมันเล่นขยี้ โอ๊ยทรมานครับ
โดนรุกรานถึงเนื้อถึงตัวไปถึงไหนๆขนาดนี้ ผมได้แต่แกล้งทำเป็นยังหลับไม่รู้ตัว ต้องนอนเฉยๆ
ปล่อยให้มันกระทำอย่างไม่อาจต่อต้านอะไรได้

ไม่อยากจะบอกว่าข้างล่างของผมตอนนี้ลุกเลยครับ///// เชี่ยเดย์ใช้เข่ามาสีตลอดเวลาเลยอ่ะ มันปลุกอารมณ์ผม!
แต่ผมก็รู้สึกได้ว่าของมันเองก็แข็งไม่ต่างกัน เผลอๆอาจยิ่งกว่าผมอีก...

ผมนอนตัวเกร็งด้วยความเสียวและใจสั่นไหวไปหมด ได้แต่หวังว่ามันจะหยุดแค่นี้...  กลัวเพื่อนตื่นมาเห็นก็กลัว
กลัวโดนทำมิดีมิร้ายไปมากกว่านี้ก็กลัว..  แต่ผมกลัวตัวเองที่เกลียดมันไม่ลงยิ่งกว่าเรื่องไหนๆ
เพราะผมกลัวที่จะลืมตามองหน้ามัน กลัวว่าจะไม่สามารถห้ามอะไรมันได้เลย...รวมทั้งใจตัวเองด้วย

ขณะที่ผมอ้อนวอนขออยู่ในใจว่าให้มันหยุดเถอะ ก่อนที่อะไรๆจะเลยเถิดไปมากกว่านี้
สองอุ้งมือของไอ้เดย์ก็เลื่อนลงไปด้านล่าง ลูบไปที่สะโพกแล้วล้วงมือไปขยำก้นผมครับ!/////*// แต่ไม่แรงนัก
คงกลัวผมจะตื่น ก่อนที่มันจะเปลี่ยนเป้าหมายมาทางด้านหน้าบ้าง!!! จับเต็มๆเลยครับ ผมอายมากแต่มันสิสนุกมือ

“ฮึก!//////ฮื่อออ~~~ ด...เดย์ ทำอะไร ย..อย่า...” 
ผมทนไม่ไหวแล้วครับที่สุดก็ตัดสินใจยอมพูดออกมาจนได้ ผมทำให้มันรู้ว่าผมรู้สึกตัวแล้ว

ไอ้เดย์สะดุ้งเฮือกเลยครับ มันชะงักมือกับปากที่ปรนเปรอผมอยู่ ผมอายมากหน้าผมคงแดงแจ๋
ตัวผมก็อ่อนปวกเปียกไปหมด คงมีแค่ตรงนั้นแหละที่แข็ง
ไอ้เดย์เอาหน้าหล่อๆที่ดูหื่นโคตรๆตอนนี้เข้ามาใกล้หน้าผม มันกระซิบที่หู “เฉยเหอะ แล้วดีเอง เชื่อเดย์(จุ๊บ)”

คุณพระคุณเจ้าช่วยกล้วยยกมาทั้งหวี!!!////// อ๊ากกกกกกกกก~~~~ ไอ้เดย์ไม่หยุด ผมสิจะขาดใจฮือออออออ
“อย่า!..อึก..ฮือออ อย่า.. ฮือออ~ อื้อออ~~~ย.....ย..อย่า~ซี๊ดดดดดด”
“ชู่ว์...ลูกคิดเบาๆ”
ยิ่งไอ้เดย์เร่งมือ ผมก็ยิ่งครางดังขึ้นๆ ขืนเป็นอย่างนี้เพื่อนได้ตื่นมาเจอแน่ เดย์มันเลยใช้ปากมันประกบปากผมไว้..

ตอนแรกผมก็ดิ้นเบี่ยงหน้าหนีไปมา ก็อะไรกันเล่ายังไม่ทันทำใจเตรียมใจอะไรเลย อยู่ดีๆมาจูบกูเฉย
มันจูบผมครับ..........เพื่อให้ผมกลั้นเสียงได้
แล้วมันก็ได้ผลนะสุดท้ายผมก็เพลินไปกับลิ้นที่ช่ำชองของมัน รสจูบมันซ่านในปากหวานๆยังไงไม่รู้
ทำในหัวผมเบลอไปหมด รวมถึงข้างล่างที่เร่งความเร็วและแรงจนผมต้องแอ่นสะโพกลอยตามมือมันตลอดเวลา

ไม่นานก็...     “อื้อออ!!!!”     ทุกส่วนในร่างกายผมเกร็งกระตุกยิ่งส่วนนั้นกระตุกแรงมาก
ปล่อยออกมาจนเลอะมือไอ้เดย์หมด หน้าท้องตัวเองด้วยครับ แต่เดย์ก็ทำความสะอาดให้ทั้งหมดด้วย ลิ้น
สุดยอดครับ.......
แตกแล้วทีนี้เอายังไงล่ะ ไอ้เดย์ยังไม่แตกมันก็จับมือผมไปทำให้ตัวเองบ้าง
ขุ่นพระ! ผมตกใจตรงไอ้ที่มันกำไม่รอบนี่แหละ ที่เคยว่ามึงขี้โม้ในใจตลอดถือซะว่ากูขอโทษ
“ซี๊ดดดดดด..อื้อๆๆ”   เสียงทุ้มต่ำแต่ฟังได้อารมณ์มาก

ผมนอนหายใจหอบ ส่วนไอ้เดย์นอนตะแคงซุกหน้าเหนื่อยหอบอยู่กับอกผม แล้วมันก็จุ๊บที่หน้าอกเล่นเอาผมสะดุ้ง
เกือบลืมตัวด่ามันเสียงดัง ดีที่มันเอามือมาอุดปากผมไว้ทัน ผมจึงนอนมองหน้ามันเงียบๆ////ไอ้เปตรนี่มาลักหลับกู!

สารภาพความจริง ตอนที่ทำช่วงหลังๆผมลืมไปแล้วด้วยซ้ำ ว่านอนรวมกับคนอื่นอยู่ที่ห้องรับแขกบ้านพี่อ๊อฟ
เดย์มันขำคิกคักมากระซิบกระซาบถามผมว่า  “ฟินมั้ยมึง หึหึ////บอกแล้วว่าดี(จุ๊บ)”
ผมอายมันมากเลยนะแต่ก็เอาหน้าหลบปากมันไม่ทัน เดี๋ยวนี้มันได้ใจลามปามมาจุ๊บที่ปากผมแล้วสิ
ก็ได้แต่มองหน้ามันตาปรือๆ ผมคิดอะไรไม่ออกหรอกตอนนี้....แล้วผมก็นอนหลับตา
ขืนยังลืมตาอยู่มันก็จ้องหน้าผมไม่ยอมเลิก

ไอ้เดย์เห็นผมจะหลับ มันก็เปลี่ยนจากกอดนัวเนียไปนอนจับมือผมไว้เฉยๆแทน.......เนียนเลยนะมึง

ในขณะที่ผมยังสับสนว่าชอบมันมากกว่าเพื่อนมั้ย มันก็มาทำบ้าๆกับผม แล้วผมก็บ้ายอมให้ทำ
เป็นเพื่อนกันเขาก็ช่วยกันได้มีถมไป.... ผมไม่รู้ว่ามันผิดมั้ย ผู้ชายโดนกระตุ้นมันก็จำเป็นต้องปลดปล่อย
เป็นเรื่องธรรมชาตินี่ครับ แต่กับใครก็ได้งั้นเหรอ..ถ้าเป็นคนอื่นล่ะ......
ผมจะยอมให้มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นก็ได้งั้นเหรอ? ผมไม่แน่ใจ ถ้าเป็นคนอื่นผมจะโวยวายหรือว่าปล่อยเลยตามเลย
ผมชอบแบบนี้ หรือว่าผมชอบมัน  ผมคิดแบบนี้อยู่ไม่กี่รอบก็ผล็อยหลับไป






tsktonight…
 ***ขอโทษที่ให้รอนานนะจ๊ะ วิไม่ค่อยว่าง มีเวลาก็รีบมานั่งแต่ง
ฉากเลิฟๆทอนแล้วทอนอีก คิดว่าก็ไม่น่าจะเยอะเกินไปเนอะ ^^ ก็ใสๆนี่คะ พอเป็นยา

rk/// ชอบคนอ่านมากๆเหมือนกันค่า
meeoldly ///และก็ให้ลุ้นตอนต่อไป55
Alone Alone ///น้องเดย์บอกอย่างนี้คือให้รางวัลนะจ๊ะ
Sawapsery /// มาแล้วๆจ้า คิดถึงจุง คิดถึงคนอ่าน
titansyui ///ขอบคุณนะคะ^^
Disthaporn /// ก็ให้มันหยอดกันจนย้อยไปเลยค่า ลูกคิดบอกตั้งแต่ม.2 แห้วมาตลอดเลยฮับ55
cheyp ///ไม่รู้ตอนนี้จะสงสารเดย์อีกป่าว55
thyme812 ///ขอบคุณที่ชอบนะคะ^^
meuy ///เดย์บอกเอาไปเบาะๆก่อน55
ice.sp0211 /// อดทนเก็บความในใจ แล้วรอแค่วันเวลา...คึคึ
arij-iris /// มาแล้วค่าๆ ดีใจที่มีคนมารอด้วย



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 24-06-2015 15:25:47 โดย tsktonight »

ออฟไลน์ Alone Alone

  • ขอตายในอ้อมกอดฮยอกแจ
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-0
ตอนนี้ฟินทั้งคู่เดย์ คู่คิม

ฟินมากกกกกกกกกกกกกกกกก

ป.ล.เข้ามารอในเล้าทุกวันเลยนะคะ วันนี้เข้ามาเปิดเรื่องนี้เรื่องแรกแล้วได้อ่าน
ดีใจสุดๆ >[+++]<

ออฟไลน์ rk

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 254
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-2
มาต่อแล้วดีใจจัง

ออฟไลน์ ziqh.leo

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 179
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
ตามอ่านรวดเดียวค่า เยอะมาก  จุใจมาก
กรีดร้อง ตอนล่าสุด เดย์ทำอารายยยย  :hao6:
ไม่ต้องคิดแล้วค่ะน้องลูกคิดว่า คิดยังไงกับเดย์ ยอมขนาดนี้ไม่ชอบก็ให้รู้ไปสิ หึหึ  :hao7:

สนุกมาก รออ่านตอนต่อไปนะคะ รีบๆรู้ตัวเองได้แล้วนะคิด เดย์ตะล่อมเก่งโฮกกก  :hao3:

ออฟไลน์ arij-iris

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2904
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-5
เดย์กลัวผีได้น่ากลัว(??)มาก ไม่กล้าเข้าใกล้แน่ 5555555+

ออฟไลน์ เกริด้า(๐-*-๐)v

  • ไม่อยากคิดอะไรทั้งนั้นแหละ
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3191
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +349/-29
ชอบเรื่องนี้มากกกกกกกกกก ดำเนินเรื่องดีอยู่นะ ^^

ออฟไลน์ meuy

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 218
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
 :pighaun: :pighaun:

ชอบมากๆเลยค่า  ไม่ยาวเกินไปค่า ชอบยาวๆ ฟิน 555

ชอบเรื่องนี้มากเลยค่า รอรวมเล่มม อยากได้มาก ><

ตอนหน้ามาไวๆ ยาวๆน้า  :mew1: :mew1:

ออฟไลน์ titansyui

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-0

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด