Chapter 11เมื่อรถเบนซ์คันหรูเข้าเทียบจอดที่หน้าบ้านหลังเล็กๆ ธนากรก็เอื้อมมือไปตบๆ ใบหน้าคมเข้มของเพื่อนรักเพื่อเรียกสติสตังที่อาจจะยังพอมีเหลืออยู่บ้างให้กลับคืนสู่ร่าง “เฮ้ย ถึงบ้านแล้วมึง ตื่นๆ ลุกไหวมั้ย”
“อือ...”
“กุญแจบ้านล่ะมึง เก็บไว้ไหน!” ธนากรลูบๆ คลำๆ ดูตามกระเป๋ากางเกง พอควานจนเจอกุญแจก็รีบรุดออกจากรถไปไขประตูบ้าน จากนั้นก็กลับมาที่รถอีกครั้ง
นภเกตน์เงยหน้าพร้อมกับปรือตาขึ้นมอง “ที่นี่ที่หนายย”
“บ้านไอ้ตฤณครับ คุณนภเกตน์พักอยู่บ้านมันไปก่อนนะครับ”
ร่างโปร่งหันไปสบสายตากับคนที่นั่งตาปรืออยู่บนเบาะข้างคนขับ “หึ... ไอ้หน้าแมว... เมี้ยวววว~”
ธนากรส่ายหน้า “จะรอดมั้ยวะเนี่ย” แต่ก็ประคองสองหนุ่มเดินโซซัดโซเซเข้าไปในรั้วบ้าน แล้วก็ปล่อยทั้งคู่กองไว้ในห้องนั่งเล่นด้วยกันนั่นเอง “เหนื่อยชิบ! กูไปแล้วนะเว้ย! เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมาอีกรอบ”
“อืออออ” ตฤณผงกศีรษะขึ้นพลางโบกมือลาหยอยๆ แล้วนอนแผ่หลาลงไปบนพื้นพรม
นภเกตน์เอนหลังนอนอยู่บนโซฟา เขาปรือตาแล้วผงกศีรษะขึ้นมองไปรอบๆ ตัว ทุกอย่างที่เขาเห็นเป็นเพียงภาพเลือนราง พอจะลุกนั่งก็ยิ่งรู้สึกมึนศีรษะ “หิว... น้ำ” ร่างโปร่งเอ่ยขณะลุกขึ้นยืนช้าๆ ทว่าสองขาที่อ่อนแรง ทำให้ตัวเขาร่วงแผละลงไปทับบนคนที่นอนอยู่บนพื้นห้อง
“แอ๊ก...” ร่างสูงสะดุ้ง
สองมือขาวคว้าคอเสื้อของคนใต้ร่างแล้วดึงขึ้น จากนั้นก็เขย่าแรงๆ “หิวน้ำ!”
ตฤณใช้ข้อศอกยันตัวเองขึ้นเล็กน้อย โดยที่อีกฝ่ายยังนั่งคร่อมอยู่บนตัก “หิวก็ไปดื่มเซ่”
ร่างโปร่งชักสีหน้าไม่พอใจ “อยู่ไหนเล่า”
“ฮื้ยยย... ลุกๆ จะพาปาย~”
และแล้วขี้เมาทั้งสองก็ประคองกันไปยังห้องครัว ร่างสูงเปิดตู้เย็นหยิบน้ำในขวดส่งให้กับอีกฝ่าย “เอ้า”
“เปิดฝาด้วย!” นภเกตน์ออกคำสั่งเสียงอ้อแอ้
มือใหญ่หมุนเปิดฝาขวดแล้วหันไปถามอย่างประชดประชัน “ต้องให้ป้อนโด้ยยยป้ะ”
“ม่ายต้อง!” ร่างโปร่งคว้าขวดน้ำมาจากอีกฝ่ายพร้อมกับเอนสะโพกพิงอ่างล้างจานอย่างอ่อนแรง มือที่ยกขวดน้ำขึ้นดื่มสั่นระริก แถมยังหาปากของตัวเองไม่เจอ แต่ยกขวดน้ำขึ้นเทรดเสื้อของตนเองเสียอย่างนั้น “Shit” ร่างโปร่งสะบัดขวดน้ำออกจากตัวอย่างหัวเสีย
“ฮื่อ! มันเย็นนะ” คนที่ยืนหลับตาอยู่ข้างๆ กันสะดุ้งตัวเบาๆ
“น้ำหกหมดล้าววว เอาขวดหม่ายยยมาซิ”
“ยุ่งจริ๊งงง” ตฤณส่ายหน้าอย่างหงุดหงิด ใจนึกอยากจะล้มตัวลงนอนบนเตียงนอนเต็มแก่ เขาเอื้อมมือไปเปิดตู้เย็นแล้วหยิบขวดน้ำออกมาอีกขวด “เอ้า!”
มือขาวรับขวดน้ำมา แต่หมุนฝาเท่าไหร่ก็เปิดไม่ออก “น้ำยี่ห้ออารายว้า ห่วยชิบ...”
ร่างสูงพ่นลมหายใจออกยาว พลางยกฝาขวดน้ำในมือขึ้น “เปิดให้ล้าว จะเปิดทามมายอีก อาวมานี่!” ตฤณกระดกขวดน้ำขึ้นดื่มอึกๆ แล้วเดินเซเข้าไปหาอีกฝ่าย เขาวางมือทั้งสองข้างบนไหล่เล็ก แล้วประกบปิดริมฝีปากสีแดงสดเพื่อป้อนน้ำให้ “...โอเคยาง~”
นภเกตน์เปิดปากรับน้ำเย็นฉ่ำที่อีกฝ่ายส่งมอบให้ ด้วยความเมาทำให้ไม่ทันคิดอะไร รู้แค่ว่ามีคนป้อนน้ำให้ก็สะดวกดีเหมือนกัน เขาเงยหน้าขึ้นพร้อมกับออกคำสั่ง “ยาง... อาวอีก”
ร่างสูงที่กำลังเมาทำตามคำสั่งไปอย่างว่าง่าย เขาป้อนน้ำให้ผู้เป็นนายด้วยปากครั้งแล้วครั้งเล่า แล้วหยุดเมื่ออีกฝ่ายบอกว่าพอ
“พอแล้ว จะนอนล่ะ เตียงอยู่หนายยย~”
“เฮ่ยยยย~ แล้วโผมจะนอนหนายอ้ะ”
“ก็นอนปาย... แถวนี้งายล่าววว~”
“ม่าย... นี่บ้านโผมนะ” ตฤณส่ายหน้า
เจ้านายผู้เอาแต่ใจโผเข้ากอดเจ้าของบ้าน “พูดม้ากกจิง จะนอนที่หนาย... ก็นอน รีบพาโผม... ปายนอนได้แล้ว~”
สองหนุ่มที่ยังคงเมาไม่สร่างประคองกันเดินตุปัดตุเป๋ ไต่ขึ้นบันไดไปอย่างทุลักทุกเล แต่ก็พากันไปจนถึงห้องนอนจนได้ เมื่อไปถึง พอเปิดประตูเข้าไปเท่านั้น ร่างโปร่งก็ถลาลงไปนอนบนเตียงทันที แรงสะเทือนทำให้ขี้ฝุ่นฟุ้งกระจายไปทั่วทั้งห้อง
“ฮ้าดดชิ้วว! เด๋วเซ่... แล้วโผมจะนอนหนาย ฮั้ดชิ่ว!” ตฤณกระตุกแขนเรียวเบาๆ ส่วนมืออีกข้างที่ว่างก็ยกขึ้นปาดน้ำมูก
“ฮัดชิ้ว! ฮื้ยย ยุ่งจริ๊ง... ฮ้าดดชิ่ว!” นภเกตน์จามแรงๆ จนศีรษะสั่นคลอน ยิ่งทำให้เขารู้สึกมึนงงมากกว่าเดิมเสียอีก ชายหนุ่มใช้ขาถีบเจ้าของเตียงเบาๆ “พื้นไงเล่า! ลงไป๊!”
“ได้งาย นี่มันเตียงโผม~ นะคุณ!”
“ง้านก็นอนมันด้วยกานเนี่ย”
ตฤณออกแรงผลักเจ้านายคืนบ้าง “นอนด้วยกันได้งาย~ ไม่ใช่แควนกันสากโหน่ย”
ด้วยความรำคาญและอยากจะนอนสักที ผู้เป็นนายเลยเอ่ยออกไปด้วยความหงุดหงิด “...ง้านเรามาเป็นแควนกันนนก้อล่ายยย”
“โอเค แควนก็แควนนน ฮัดชิ่ว!” ร่างสูงพยักหน้าหงึกหงัก เขาเองก็ทั้งเบลอและปวดหัวมากเหลือเกินแล้ว พอตกลงกันได้แล้วชายหนุ่มก็เอนตัวลงนอนเคียงข้างเจ้านายซะงั้น ก่อนพวกเขาจะนิ่งไปอีกชั่วครู่
เมื่อความเงียบงันคืบคลานเข้ามาปกคลุมภายในห้อง ตฤณจึงเริ่มมีอาการกระสับกระส่าย เขารู้สึกเหงา... โหวงเหวงชอบกล “ฮื่อ” หากนั่นก็ไม่ได้ทำให้คนที่นอนอยู่ข้างๆ กันเอ่ยถ้อยคำใดๆ ตอบกลับมา
ใบหน้าคมเข้มหันมองไปทางผู้เป็นนาย แล้วจึงหันไปกอดรัดอีกฝ่ายเอาดื้อๆ
“ทำราย”
“กอดแควน...”
นภเกตน์ปรือตาขึ้นมองพร้อมส่ายหน้าไปมา “อ่อน~”
ตฤณผงกศีรษะขึ้นเล็กน้อยแล้วจิ๊ปากอย่างขัดใจกับคำพูดดูแคลนที่ได้ยิน “เดี๋ยวปล้ำนะ!”
“กลัวตายล้า...”
“ฮึ! อย่าท้าน้า~”
“แน่เจรงก้อปล้ำเบยเซ่...” ไม่พูดเปล่า แต่ผู้เป็นนายยื่นใบหน้าเข้าไปหาผู้ช่วยของตนอย่างท้าทาย
“ได้รุยยยย” ตฤณไม่รอช้า เขาแนบจูบกลีบปากอวบอิ่มตรงหน้า บดคลึงเบาๆ ก่อนจะสอดแทรกปลายลิ้นเข้าไปตามช่องว่างที่อีกฝ่ายเปิดรับ ปลายลิ้นนุ่มๆ ทั้งสองค่อยๆ สัมผัสทำความคุ้นเคยกัน จากนั้นก็เริ่มเกี่ยวรั้งเข้าหากัน รูดรั้งอย่างเชื่องช้า... ริมฝีปากกระชับเข้าหากันเป็นระยะๆ เสียงจูบชื้นแฉะคลอเคล้าไปด้วยเสียงครางด้วยความพอใจ “อืม...”
ใบหน้าคมเข้มผละออกเล็กน้อย “จูบเก่งป่าววว”
“เหมือนแมวเลียโนมมมม หึหึ...” นภเกตน์ยิ้มกริ่ม
มือหยาบเอื้อมไปถอดเสื้อสูทออก ตามด้วยก็ปลดกระดุมเสื้อของนภเกตน์ออกทีละเม็ด ไม่นานก็ถอดเสื้อเชิ้ตตัวนั้นออกแล้วเหวี่ยงลงไปบนพื้นห้อง เขาโน้มใบหน้าเข้าไปกดจูบหนักๆ บนแผ่นอกสีขาว
ร่างโปร่งห่อไหล่ทั้งสองข้างเข้าหากัน “อื้อ~ ทำอารายยย”
“ก็เป็นแมวเลียโนมมมมงายยยย” ร่างสูงตอบพลางตวัดลิ้นรอบๆ ยอดอกสีชมพู
“ฮะๆๆ ฮะ... ฮ้า...” แผ่นอกสีขาวน้ำนมเริ่มขยับขึ้นลงถี่ๆ ด้วยเจ้าของเริ่มรู้สึกแปลกๆ แต่ด้วยความเมา นภเกตน์ก็ยังคงปล่อยให้ผู้ช่วยตัวดีขบเม้มติ่งไตต่อไปเรื่อยๆ
ปลายนิ้วหยาบกดเคล้นไปบนเรือนกายขาว ค่อยๆ เลื่อนลงไปปลดกางเกงของผู้เป็นนายออก จากนั้นก็ก้มลงสร้างรอยจูบบริเวณหน้าท้องแบนราบ ไล่ลงมาจนถึงต้นขาสีขาว
“อา... อื้อ... จะทำ... อารายยย...”
“จะปล้ำ... แว้วน้า~” ตฤณขยับขึ้นมาคร่อม แต่พอโน้มใบหน้าเข้าไปหา คนใต้ร่างก็ใช้มือดันหัวไหล่ห้ามเอาไว้ก่อน
“อื้อ... ม่ายยย ม่ายยแก้ผ้า... คนเดียว...” คราวนี้มือขาวเป็นฝ่ายถอดเสื้อผ้าของคนบนร่างออกบ้าง จากเสื้อไปถึงกางเกงชั้นใน ซึ่งร่างสูงก็ยอมให้ถอดออกได้อย่างง่ายดาย จนเมื่อทั้งคู่ต่างเปลือยเปล่า นภเกตน์ก็ส่งยิ้มหวานให้
ตฤณยิ้มตอบ “ปล้ำได้ยางงง”
“อือ~” คนใต้ร่างพยักหน้าพร้อมกับอ้าแขนรับ “อ๊ะ... อา...” เขาส่งเสียงครางหวิว เมื่ออีกฝ่ายซุกไซ้สลับขบเม้มไปตามลำคอ สองแขนเรียวโอบรัดคนบนร่างเอาไว้แน่นจนผิวกายของสองร่างแนบกันสนิท
ทว่าไม่ใช่ทุกอย่างจะดำเนินไปจนถึงจุดหมาย... จู่ๆ ทั้งคู่ก็เงียบไปซะอย่างนั้น
คร่อก...
ฟรี้...
พวกเขาเมาเกินกว่าจะฝืนลืมตาทำกิจกาม... กรรมต่อไปได้ เมื่อร่างกายรู้สึกดี ต่างก็พากันหลับลึกกันไปทั้งยังกอดกันค้างไว้แบบนั้น
TBC~*อย่าถือคนบ้า อย่าว่าคนเมาเลย 5555 
เรื่องยิ่งวุ่นวายหนักเข้าไปใหญ่ เวลาที่สองหนุ่มตื่นมา จะเป็นยังไงน้ออออ รอติดตามนะคะ จุ๊ฟฟฟฟ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
