.
.
ที่ร้านก๋วยเตี๋ยวแผงลอยริมทาง รถแต่งสีขาวคันหรูชะลอตัวจอดลงข้างฟุตบาท
“อ้าวไหนว่าจะเลี้ยงเหล้าไง กูชนะนี่หว่าไหงพามาจอดที่ร้านก๋วยเตี๋ยวแบบนี้ล่ะวะ” เมื่อดูท่าว่าเอสกำลังจะเดินลงไปกินที่ร้านนี้แล้วแน่ ๆ แคปก็โวยวายขึ้นมา
“ร้านนี้ก็มีเหล้า” เอสพูดตอบอย่างไม่ใส่ใจแล้วเขาก็เปิดรถก้าวลงไปทัน แคปรีบตามเข้าไปถามไม่ดังนัก แถวนี้มีร้านก๋วยเตี๋ยวเรียงตัวกันอยู่สามสี่ร้าน ขยับไปหน่อยเป็นผับขนาดเล็กสองสามแห่งและที่ฝั่งตรงข้ามเป็นคอนโดสูงใหญ่ขนาดกลาง แคปชี้ๆไปที่ผับเล็กนั่น เขามองเอสบอกประมาณว่าไปกินกันที่ร้านนั่นดีกว่า แต่เอสไม่สนใจผลักเขาออกแล้วเดินเข้าไปจับจองลงที่โต๊ะนั่งเล็กๆ
“อะไรของมึง อย่าบอกนะว่าจะแดกเหล้าขาวกับก๋วยเตี๋ยวอ่ะ” แคปตามไปนั่งลงฝั่งตรงข้าม
“มีปัญหารึไงล่ะ กูเลี้ยง มึงกินแค่นั้นจบโอเคไหม”
“ไอ้สัส กูไม่กินกับมึง” แคปไม่สนใจแล้วเหมือนกัน เขาว่าจบลุกขึ้นหันหลังจะเดินออกไปเอสคว้าแขนเขาไว้แล้วดึงให้นั่งลง
“นั่งลง มึงแดกเหล้าไปกูหิวข้าว”
“ทำไมกูต้อง....
“สั่งอะไรดีคะ..” พนักงานสาวเดินยิ้มหวานเข้ามาถามเสียงใสกริ๊ก แคปเหล่มองเธอตาโต อะไรกันเนี่ยร้านก๋วยเตี๋ยวริมทางแบบนี้ทำไมมีพนักงานสาวสวยขนาดนี้มาเสิร์ฟได้ นางฟ้ามันต้องอยู่ในผับไม่ใช่รึไง ทำไมมาเดินดินอยู่ข้างทางได้วะเนี่ย เขารีบดึงแขนตัวเองออกจากเอสตามสัญชาตญาณเมื่อเห็นเธอขยับสายตามอง มา แคปนั่งลงทันที เธอส่งเมนูให้เอสจากนั้นยืนรอออเดอร์
“แดกเหี้ยไรมึง” แคปยื่นหน้าเข้าไปถามให้เบาที่สุด เอสเงยหน้าขึ้นมองหน้าแล้วส่ายหัวเมื่อเห็นความกะล่อนของอีกฝ่าย เขาดูเมนูต่อไปเรื่อย ๆ พอเปิดถึงหน้าหลัง ๆ แคปเอื้อมมือไปเคาะนิ้วลงที่เมนูเหล้าราคาแพงยี่ห้อหนึ่งพร้อมยักคิ้วบอกเอสว่าจะเอา เอสจ้องหน้าเจออีกคนเดาะลิ้นใส่อย่างยั่วโมโห
“มึงแพ้เองนี่หว่า...” แคปเย้ย เอสพยายามบอกตัวเองว่าต้องอดทนเข้าไว้ เขาส่ายหัวรอบที่ร้อยก่อนบอกน้องพนักงานว่าจะสั่งอะไรบ้าง
“จริงๆวันนี้อากาศดีนะ แต่น่าเสียดายที่ต้องมานั่งแดกเหล้าอยู่กับคนที่ไม่ถูกขี้หน้ากันนี่กูเซ็งสุดๆบอกเลย” แคปมองรอบข้างไปเรื่อย เขาพูดลอย ๆ ออกมาราวกับว่าคนตรงข้ามกันไม่ใช่เอส
“ก็แล้วมึงมาทำไมล่ะ..”
“อ้าวไอ้เหี้ยนี่ปากดี ก็มึงไม่ใช่ไงบอกจะเลี้ยงเหล้ากู แพ้แล้วอย่าคิดเบี้ยวครับ เห่อะอ่อนเองโดนกูเตะทีเดียวก็จอดแล้วไม่เห็นจะเก่งอย่างที่เจอกันวันแรกเลยนี่หว่า”
“เหรอ วันนั้นกูเก่งด้วยเหรอ”
“ไอ้สัส พูดมากนะมึง” จริง ๆ แล้วแคปสังเกตเห็นว่าเอสจับที่ต้นขาตัวเองบ่อยมาก ตำแหน่งที่เขาเตะแบบเจาะลงไปพอดิบพอดี ก็พอจะรู้อยู่หรอกว่าขาเอสคงจะมีปัญหาอะไรอยู่ก่อนแล้ว น้องพนักงานเริ่มเอาเครื่องดื่มและอาหารมาวางแคปยิ้มให้เธอพร้อมกล่าวขอบคุณ เขาชงเหล้าให้ตัวเองโดยไม่สนใจคนตรงหน้า เอสเอาก๋วยเตี๋ยวมาตักปรุงก้มหน้ากิน คีบแค่สามคำก็หมดถ้วย ไม่มีสั่งเพิ่มไม่กินอะไรอีก เขาล้วงเอาบุหรี่ขึ้นมาจุดพ่นควันขาวอย่างไม่แคร์ พอดีกับที่แคปไอโขลกขึ้นมา แค่กๆๆๆ
“อะไรของมึง อ่อนหัดหรือไงกะอิแค่บุหรี่อย่าบอกนะว่าไม่สูบ มิน่าปากมึงถึงแดงแบบนั้น”
“คนที่อ่อนหัดน่ะมันมึง จะสูบก็ดูสถานที่ด้วย..” เห็นเขาเป็นแบบนี้แต่ก็ดูที่ดูทางอยู่นะไม่ใช่นึกอยากจะพ่นตรงไหนก็พ่น ยิ่งโต๊ะข้าง ๆ มีสาว ๆ เพิ่งเดินเข้ามานั่ง เขาเองก็ไม่อยากจะเสียมารยาทกับคนสวย
“ทำไม นี่มันที่กินเหล้ากูสูบได้แน่ ๆ ไม่ต้องให้บอก” เอสหงายแก้วอีกใบที่คว่ำไว้ขึ้นมาเขาจัดการชงเหล้าให้ตัวเอง มองดูคนตรงข้ามที่นั่งมองเขาทำโน่นทำนี่แล้วเบะปากใส่
“นี่มันร้านก๋วยเตี๋ยวมึงบอกกูเอง” แคปเถียง เอสส่ายหัวอย่างหงุดหงิดก่อนบี้บุหรี่ดับลงที่โต๊ะ เขาเลิกคิ้วถามไปกวน ๆ ประมาณว่าพอใจยัง แคปไหวไหล่นิดๆเหยียดรอยยิ้มส่งให้
“อยากโดนกูถีบไหม ทำหน้าทำตาแบบนั้น”
“อ้าวเหี้ย พูดแบบนี้ก็สวยดิ อะไรวะกินอยู่ดีๆปากหมาขึ้นมาอีกแล้วสัส..” แคปลุกพรวดขึ้นโต๊ะข้าง ๆ มองมากันหมด เขากำลังจะเอื้อมมือเข้าไปคว้าคอเสื้อเอสดึงเข้ามาจัดการโทษฐานปากดีอยู่แล้วถ้าไม่มีร่างสูงใหญ่ราวกับยักษ์ของใครบางคนเดินเข้ามาห้ามไว้ก่อน
“มีเรื่องไรกันน้อง อยากจะกินที่นี่รักษาระเบียบวินัยให้อยู่ในความสงบด้วย พวกพี่ไม่ชอบความวุ่นวาย” แคปมองผู้ชายร่างยักษ์คนนั้น คือสูงจนเขาต้องเงยหน้า ตัวพี่แกใหญ่มากจริง ๆ นี่ถ้าโดนเข้าสักหมัดไม่ต้องคิดให้เสียเวลาเขาคงกองราบอยู่ที่พื้นอย่างกับต้นผักเหี่ยวแน่ ๆ
“ไม่มีไรครับพี่ พวกเราแค่เล่นกัน” เป็นเอสตอบออกมา ส่งสายตาบอกแคปว่าให้นั่งลง อย่าหาเรื่อง
“ไม่มีอะไรก็ดีแล้ว พวกพี่ดูแลความเรียบร้อยของที่นี่ ไม่ชอบให้มีเรื่องเข้าใจตรงกันนะ” เอสพยักหน้าให้ก่อนที่พี่ยักษ์แกจะเดินออกไป แคปนั่งหน้าหงุดหงิดจนเอสต้องเลื่อนแก้วเหล้าส่งให้แล้วบอกให้กินๆลงไป
เวลาผ่านไปเรื่อย ๆ สองคนนั่งดวนเหล้ากัน สายลมยามดึกพัดโกรกมาเบา ๆ แคปเสยผมที่ยาวลงมาจนปรกตา
“มึงว่ากูมาวยังวะไอ้เหี้ยเอส” คนพูดเมามากจนตาเยิ้ม เอสมองทั้งเหล้าทั้งโซดาที่นอนกองกันอยู่บนโต๊ะ เขายกข้อมือขึ้นดูเวลาก่อนชูมือเรียกพนักงานเข้ามาเก็บบิล
“ไหวไหมคะพี่..” น้องคนสวยพนักงานที่เข้ามาชงเหล้าให้ในช่วงแรกถามขึ้น ขณะที่เขารับเงินทอนแล้วเดินเข้าไปดึงแขนแคปขึ้นมาพาดใส่บ่า
“ทำเบาๆเป็นไหมไอ้เหี้ย..” นี่เสียงคนเมาโวยวายออกมา เอสคว้าเอวแคปแนบเข้าไว้กันไม่ให้ล้ม
“ให้แฟนหนูมาช่วยแบกไปขึ้นรถก็ได้นะ” เธอชี้ไปที่ผู้ชายร่างยักษ์คนนั้นที่นั่งหน้าบูดอยู่ไกลๆ เอสส่ายหัวแล้วบอกปฏิเสธ เขาเองก็ไม่ใช่ว่าจะไม่เมาแต่แค่น้อยกว่าเจ้าคนคออ่อนแล้วยังอวดดีนี้อยู่หน่อยๆ
“เดินดีๆสิวะ โอ๊ย..” เอสทั้งแบกทั้งสบถ โดนแคปฟาดผั๊วะเข้าที่หน้าทันทีที่พูดจบ คนเมาหน้ายุ่งเดินเซแล้วยังบ่นไปตลอดทาง
“อย่ามาว่ากูนะ มึงไม่มีสิทธิ์” เสียงคือยานคางมากๆ
“ฤทธิ์มากนักนะมึง เดินดีๆตัวหนักเหี้ยๆเลย เดี๋ยวกูจะเอามึงไปโยนทิ้งงที่ป่าข้างทางถ้ายังไม่หยุดพูดมาก”
“กูจาพูด กูจาพูด มึงจามาห้ามกูได้ยังงายยยยย”
“นิ่งๆ”
“โอ๊ยยย โยนหาพ่องเหรอ กูเจ็บนะอื้อออ” พอเปิดรถได้เอสยัดแคปเข้าไปด้านในทันที คนเมาทำท่าจะก้าวลงมาเขาเลยใช้เท้าถีบยัดๆมันขึ้นรถแล้วปิดประตูก่อนถอนหายใจเฮือกใหญ่กอดอกแล้วพิงประตูรถไว้ ก้มดูอีกทีเจ้าคนขี้เมาท่าทางจะสงบลง นอนแล้วหลับตานิ่งอยู่ที่เบาะ เอสล้วงเอาโทรศัพท์มือถือขึ้นมาต่อสายหาพี่รหัสตัวเอง กะว่าจะเอาแคปไปส่งให้ที่ร้านแต่ตอนนี้รู้สึกตัวเองก็ไม่ค่อยจะไหว ทางที่ดีให้เต้มารับเอาไอ้บ้าน่ารำคาญกลับไปเองจะดีกว่า
(ว่างายยยวะไอ้น้องเหี้ย มึงหายหัวไปหนายเนี่ย เพื่อนมึงถามหากันให้ทั่วเลอออ...) ให้ตายสิ เสียงเต้ยานคางซะยิ่งกว่าของทางนี้ ท่าทางคงเมาหนักกันน่าดู ยังไม่ออกจากผับแน่ ๆ ดนตรีแว่วเข้ามาดังลั่น
“เฮียเมาป่ะเนี่ย”
(เมาที่หนายยยยกูเหรอจามาวววว พวกกูคอแข็งกันทั้งตระกูลลลลลโว๊ย) เอสส่ายหัวทันทีที่ยิน สองพี่น้องขี้โม้มากๆ คอแข็งกันทั้งตระกูลคือเห้อัลไร??
(มึงโทรมามีไรอ่ะ) เต้ถามมาอีก เสียงไม่ดังแล้วแต่เปลี่ยนเป็นกังวานแทน คาดว่าตอนนี้อยู่ในห้องน้ำ
“น้องเฮียเมาอยู่กับผมเนี่ย เอาไงอ่ะ ไปส่งไม่ไหวนะเฮียจะมารับมันป่ะ”
(น้องหน๋ายวะ น้องกูมีเป็นสิบๆ ระบุหน่อยสิโว๊ยยย มึงก็น้องไม่ใช่ไง จ่อกกกกกกๆๆๆ) บ้าฉิบ มีเสียงเอฟเฟคจากห้องน้ำประกอบอีกต่างหาก เอสส่ายหัวอีกแล้ว บ้าอะไรไม่รู้กับสองพี่น้องนี่ทำเอาเขามึนตึ๊บจริง ๆ ให้ตายเหอะ
“ไอ้แคปน้องเฮียอ่ะ”
(อ้าวไอ้แคปมันไปอยู่กับมึงได้งายวะ ไม่เชื่อหรอกมึงแม่งโม้ชัวร์วันก่อนยังตีกันอยู่เลยเห็นกูแบบนี้ไม่ลืมหรอกนะเว้ย)
“ตกลงจะมารับมันป่ะ..” เอสสะดุ้งขึ้นนิดๆเมื่อแคปทำท่าจะเปิดรถออกมาอีกเขาเลยดันเอาไว้
(มึงพูดจริงดิ่)
“อือ ถ้ามารับก็ไปแวะเอาที่คอนโดผมละกันเดี๋ยวเอามันไปทิ้งไว้ที่นั่น แค่นี้นะเฮีย”
(แม่งพูดซะน้องกูเหมือนถุงขยะเลยไอ้สัส แวะเอาไปทิ้งบ้าบออะไรของมึงวะ แคปน่ะมันน่ารักยิ่งกว่าตุ๊กตายิ่งเวลามันนอนหลับนะหน้าเหมือนกวางตัวเล็กๆน่ารักมากๆ กูน่ะ.....บลาๆๆ) ได้ยินเสียงเต้ร่ายยาว ๆ เอสรีบกดสายทิ้งทันที ขืนให้ฟังไอ้พี่ชายหลงน้องตัวเองต่อไปเรื่อยๆ มีหวังเขาได้สำรอกของเก่าออกมาจนหมดแหงๆ ลองก้มลงมองคนที่นั่งหลับสิ้นฤทธิ์อยู่ในรถอีกครั้ง
“บ้าเอ๊ย ขยับมานั่งดีๆสิวะ เอาขาขึ้นมาทำไมเนี่ย” พอขึ้นรถมาเขาเอื้อมมือไปดึงไหล่แคปให้นั่งตัวตรง ๆ ผลักขาคนตัวเล็กกว่าลงจากเบาะ จากนั้นกดสายเข็มขัดล๊อคให้ ล้วงมือไปที่กระเป๋ากางเกงฟิตๆแคบขยับทำหน้ายุ่งนิดหน่อยตาก็ตะแคงให้อีกฝ่ายล้วงได้สะดวก เอสเอาโทรศัพท์มือถือแคปออกมากะจะกดต่อสายหาเพื่อนของไอ้คนที่เมามายอยู่นี่ว่าให้มารับกลับไป แต่แล้วความหวังดับริบหรี่ทุกอย่างเพราะโทรศัพท์แคปดันแบตหมด ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ เอสถอนหายใจเฮือกใหญ่อีกครั้งก่อนเอื้อมมือไปหยิบเสื้อคลุมหลังรถแล้วโยนพาดลงที่หัวคนเมาจนมิด
“หลับไปแบบมืดๆแหละดี อย่าตื่นขึ้นมาแล้วอาละวาดล่ะมึง”
รถคันสวยออกตัวไปเรียบร้อยแล้ว แค่ไม่กี่นาทีรถก็ยูเทิร์นกลับมาเลี้ยวเข้าคอนโดหรูที่อยู่ฝั่งตรงข้ามของร้านก๋วยเตี๋ยวร้านนั้นนั่นเอง
“บ้าเอ๊ย อย่าอ้วกใส่กูนะ” เอสดึงแคปออกมาจากรถ พาเดินแบบเซๆไปที่ลิฟต์ แคปที่มึนๆงงๆไม่รู้เรื่องราวซบไหล่เขาแล้วอ้อน บอกง่วงนอนๆ
“เออเดี๋ยวก็ถึงแล้ว มึงยืนนิ่งๆสิวะ จะซบกูทำเชี่ยเหรอ” เอสผลักหัวแคปออก เงิบจนอีกฝ่ายเกือบหงายหลังเขาเลยดึงไว้ หัวเล็กซบลงมาอีกครั้ง
“บ้าฉิบ...” เอสสบถ ลิฟต์เปิดออกพอดีเขาลากไอ้ตัวดีเดินเข้าไป ระหว่างเคลื่อนตัวขึ้นไปนั้น แคปทำท่าจะอ้วกหลายครั้งมาก เขาเองลุ้นจนตัวโก่ง พอถึงชั้นที่กดเรียกแค่ก้าวขาออกไปเท่านั้นแคปพ่นของเก่าออกมาทันทีเอสรีบผลักหัวมันไปจุ่มลงที่ถังขยะข้างลิฟต์ เขายืนหันหลังให้แล้วเอื้อมมือไปฟาดแผ่นหลังเล็กดังผั๊วะๆๆอย่างไม่แคร์ นี่กูช่วยลูบหลังให้ก็ดีแค่ไหนแล้ว
“ไอ้เหี้ย....” แคปร้องงุ่นง่านคิดว่าคงจะเจ็บแต่เมามากจนไม่รู้ว่า อะไรที่กำลังฟาดลงที่หลังตัวเองอยู่ ทั้งอ้วกทั้งมึนจนจะหมดแรง มือไม้เริ่มไม่อยู่สุขกระชากกระดุมเสื้อตัวเองออกแล้วบอกอึดอัดจะนอน เอสเลยรีบลากเข้าห้องก่อนที่คนแถวนั้นจะแตกตื่น
“ถ้ากูรู้ว่ามึงเมาแล้วจะยุ่งยากแบบนี้ให้ตายกูก็ไม่เลี้ยงเหล้ามึงเด็ดขาด” เขาบ่นก่อนโยนแคปลงที่โซฟาและเกิดพลาดเมื่อคนเมากองถลาลงที่พื้น เอสก้าวเข้าไปแล้วแต่เห็นแคปล้วงมือขึ้นมาเกาพุงตัวเองยิกๆกางแข้งกางขาแผ่หรานอนสบายเขาเลยไม่อยากสนใจปล่อยให้นอนกลิ้งบนพื้นไปทั้งๆแบบนั้น เอสคว้าเอาหมอนอิงโยนฟาดใส่หัว หวังจะให้แคปจัดการเอามันมาหนุนด้วยตัวเอง แต่คนเมาอย่างไรก็คือคนเมา นอนหลับไม่รู้เรื่องมือไม้ปลดกระดุมออกจนหมด มันเกานมอีกต่างหากบ่าฉิบหายเลยแม่ง เอสถอนใจยาวพรืด ส่ายหัวก่อนเดินเข้าห้องตัวเองเพื่ออาบน้ำอาบท่า
สายน้ำเย็นฉ่ำกับอากาศดึกๆราว ๆตีสอง
“.....วู๊ววว...วววว ~ ~........” เขาผิวปากอย่างสบายใจ อาบน้ำสระผมจนเสร็จ ยืนเป่าให้พอหมาด ดูเหมือนว่าจะหลงลืมไปแล้วว่ามีใครสักคนนอนกลิ้งอยู่ที่พื้นด้านนอก
“ว่าไง” มีโทรศัพท์เรียกเข้ามาเอสกดรับ
(ไอ้เพื่อนเหี้ย มึงหายหัวไปไหนวะแม่ง กูกับไอ้ชิพกลับก่อนแล้วนะเว้ย) เสียงเมี่ยงโวยวายมาตามสาย
“เออๆโทษทีพวกมึงกลับกันเหอะกูถึงห้องแล้วว่ะ”
(ไอ้สัส ได้ผู้หญิงแล้วลืมเพื่อน)
“ผู้หญิงที่ไหนวะ” เอสคิ้วขมวด เขาเดินไปปิดไฟ สะบัดผ้าเช็ดตัวออกแล้วก้าวขึ้นเตียง เวลานอนบางครั้งไม่สวมใส่อะไรเลยเป็นเรื่องปกติ
(อย่า มึงอย่ามาทำเก๋ไก๋ ผู้หญิงชุดดำที่มึงเดินไปนั่งคุยด้วยอย่าคิดว่าพวกกูไม่เห็น เนอะชิพเนอะ” เสียงเมี่ยงกับชิพแซวโห่ดังลอดออกมา เอสถึงกับตะโกนคำด่ากรอกตอบลงไป
“เชี่ย นั่นพี่กูโว๊ย สัสแล้วพวกมึง”
(กูเชื่อมึงเหอะ เจอพี่สาวจะหายหัวแบบนี้ไม่มีทางหรอก)
“ไม่เชื่อก็ตามใจ อย่าพูดมากจะนอนแล้ว”
เขาไม่รอให้อีกฝ่ายพูดอะไรกลับมาเอสโยนมือถือทิ้งลงที่เตียงแล้วดึงผ้าห่มผืนหน้าขึ้นมาห่มนอนอย่างสบายตัวสบายใจโดยที่ไม่ได้สนเลยว่าอีกคนด้านนอกจะนอนหนาวเหน็บคันคะเย่อหรืออ้วกแตกบ้าบอยังไง
เวลาผ่านไปไม่รู้กี่ชั่วโมง แคปที่นอนอยู่ด้านนอกพลิกไปพลิกมารู้สึกเหมือนตัวเองปวดเมื่อยเนื้อตัวไปหมด
ทำไมพื้นมันแข็งๆ
ทำไมอากาศมันหนาว ๆ
ทำไมถึงมึนหัวไปหมดแบบนี้
โอยยยยอยากจะอ้วกกกก
เขาลุกขึ้นนั่งแบบมึน ๆ ถอดเสื้อที่กระดุมถูกปลดไว้แล้วทั้งหมดทิ้งลงที่พื้น เพราะว่าภายในห้องมืดมาก ไม่มีเสียงอะไรเล็ดลอดออกมาเลยนอกจากเสียงแอร์ แคปไม่ได้คิดนึกอะไรให้มากความ ห้องไหน ๆ ก็จัดคล้ายๆกันทั้งนั้นเขาจึงคิดว่านี่เป็นห้องของตัวเอง บังเอิญมากจริง ๆ การจัดวางเฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นคล้ายกันอย่างไม่น่าจะเป็นไปได้ แคปลุกขึ้นยืนเดินเซเข้าห้องนอนไม่มีการเตะชนอะไรให้ตกหล่นเสียหาย
“หึ....”
เขากระตุกยิ้มขึ้นนิดๆเมื่อเห็นคร่าว ๆ แล้วว่าตรงนั้นคือเตียงอันหนานุ่มของเขา หลงโทษตัวเองเมามากจนเข้าห้องไม่ไหว ไปนอนกองอยู่ด้านนอกได้ยังไงวะตลกเป็นบ้า มือเล็กปลดกระดุมกางเกงยีนส์แล้วถอดๆๆ ลำบากนิดหน่อยจนต้องล้มตัวนั่งลง เพราะเป็นเดฟที่ค่อนข้างรัดรูป บ็อกเซอร์เหรอ?? อืมม ถอดออกไปเลยดีกว่าเมาๆแบบนี้จะไปนอนทนอึดอัดทำไม ว่าแล้วก็ปลดซีเคตัวเก่งลง เมื่อเขาลุกขึ้นยืนดันเซล้มลงอีกครั้งเพราะสะดุดกับเสื้อผ้าที่ตัวเองถอดกองไว้ เขาเขี่ยๆมันให้พ้นทางก่อนซุกตัวลงนอนที่เตียงนุ่มทันที
“นอนละ....”
“อืมม...” เสียงใครสักคนที่อยู่บนเตียง คำรามฮึมฮัม พลิกตัวหันหลังให้เขาเหมือนกับว่ารำคาญมาก แคปคิ้วขมวดนิดๆทั้งที่ยังหลับตาอารามว่าเมา แต่สุดท้ายแล้วก็ยิ้มออกมาเมื่อเขาเอามือลูบ ๆ คลำๆดูแล้วรู้ว่าเป็นร่างกายเปลือยเปล่าของใครสักคน ผิวเนียนมากๆ คึคึ
เขาคิดว่าต้องเป็นแยม...เธออาจจะมารอเขาอยู่ที่นี่ แคปลืมไปเลยว่าแยมเพิ่งจะนอกใจเขาเมื่อหัวค่ำและเพิ่งมีเรื่องมีราวกัน
“แยมครับ..” แคปเรียกเสียงพร่าต่ำ เขาดึงไหล่เล็กของแยมให้หันกลับมา รู้สึกว่ามันเต็มไม้เต็มมือกว่าเดิม แยมอาจจะอ้วนขึ้นในเวลาแค่ไม่กี่ชั่วโมงแต่ไม่เป็นไรนอกจากแยมแล้วไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้ามานอนแก้ผ้าบนเตียงเขาแน่ ๆ
“แยม....”
“อื้อ”
เมื่อเขาเรียกอีกครั้งแยมกลับตอบอื้อๆกลับมาทำน้ำเสียงติดรำคาญ แคปที่หลับตาเริ่มอารมณ์เสีย ทุกทีไม่เคยเล่นตัวแบบนี้นี่หว่า เรื่องมากนักไม่ยอมหันกลับมาใช่ไหม ผู้หญิงอ่ะนะบางทีก็ชอบให้ใช้กำลังบังคับกันมั่ง เขาจัดการขึ้นคร่อมทับเธอซะเลย
แยมอ้วนขึ้นจริง ๆ นี่หว่า ตัวใหญ่ขึ้นเยอะเลย
“ตัวหอมจัง.....”
แคปว่าเบา ๆ พลางซุกปลายจมูกโด่งตักตวงเอาความหอมหวานแถวซอกคอเล็ก(??) ปลายคางมนรวมถึงมุมปากสวย(??) จูบลงไปแบบรัว ๆ
รู้สึกแปลกๆ ว่ะ แต่ช่างมันก่อน แคปบอกตัวเองแบบนั้นแล้วแลบลิ้นออกมาไล้เลียพวงแก้มขาว(??)
อะไรวะ รู้สึกแปลกๆอีกแล้ว.....
ในเวลาเดียวกัน...คนที่นอนหลับนิ่งเป็นตายอยู่บนเตียงอย่างเอส กลับรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังโดนผีอำ....ทั้งหนักทั้งอึดอัดจนต้องเบ้หน้า รู้สึกว่าใบหน้าเปียกแฉะแล้วก็เหนียวเหนอะน่ะไปหมด ซอกคอจักจี้แปลกๆ ก่อนที่ความเปียกชื้นจะลากขึ้นมาที่ใบหน้าอีกครั้งแล้วเปียกลามใบจนถึงใบหู
เอสค่อยลืมตาขึ้นด้วยความยากลำบาก ปวดหัวหนึบ ๆ
Tbc.
ย้ายมาห้องนี้แล้วค่ะ ดีจุยยย
ขอบคุณทุกท่านที่ตามเข้ามาอ่านนะคะ วันนี้มาแบบไม่ยาวนักค่ะ แต่คำหยาบเยอะไปนิด แฮ่ๆ ขอบคุณอีกครั้งงับ!!
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
