หัวข้อ: น้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา \(^O^)/ อวดปกใหม่จ้า

[saotome]

หิว


คิคิ

[cocoaharry]

ภูเขาไฟที่หน้าระเบิดตู้ม เขินจังงง

[EoBen]

รุกไวเชียวนะจ๊ะน้องน้ำใส

[finn~luv]

ต่ออีกๆๆๆ
น่ารักจังน้องน้ำใส 555555
 

[♥MPEGz♥]

มาแปะไว้ก่อนจ้าา

[sey19]

น้องเท็นนี่เห็นโอกาสรีบรุกจีบพี่ก่อเลยนะ

ขอบคุณครับ

[mek_it]

น่ารักอ่ะ อ่านไปยิ้มไป ^^ มาเขียนตอนใหม่เร็วๆ น่า

[Belove]

                                         น้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา

                                                    บทที่ 3


กลายเป็นความเคยชินไปแล้วเมื่อผมต้องตื่นเช้า จากคนที่ถ้าแสงแดดไม่แยงตาก็อย่าคิดว่าจะลุกจาก

เตียง ในเมื่อตลอดสองสัปดาห์ที่ผ่านมาผมไปช่วยพี่ก่อซื้อของในตลาดสดตั้งแต่หกโมงทุกวัน

           พี่ก่อบอกว่าอยากได้ของดีต้องไปเร็วๆ ถ้ามัวแต่ตื่นสายก็จะได้วัตถุดิบที่ไม่ดี อาหารที่เราปรุงขึ้นมาก็จะ

ไม่อร่อย การจะทำอาหารอะไรสักอย่างจุดเริ่มต้นของความอร่อยก็เริ่มจากสิ่งเหล่านี้แหละ

           พี่ก่อเป็นคนอัธยาศัยดี พูดน้อยแต่ยิ้มเยอะ เวลาปากหยักของเขาคลี่ยิ้มกว้างก็ราวกับดวงอาทิตย์จะ

ขึ้นสองดวง บรรดาแม่ค้าในตลาดดูจะชอบพี่ก่อมากเวลาพี่ก่อซื้อของก็มักจะทั้งลดทั้งแถมทั้งที่เขาก็ไม่ได้ต่อ

ราคาจนพี่ก่อเกรงใจ


           “ของซื้อของขาย ใครๆ ก็อยากได้กำไร เราเองขายก๋วยเตี๋ยวยังอยากได้กำไรเลย ถ้าต่อราคามากๆ พี่

สงสารคนขาย”


           “แต่คนขายบางคนเขาก็ตั้งราคาสูงเกินจริงนี่ครับพี่ก่อ”


           ผมอดแย้งไม่ได้ในประเด็นนี้ พี่ก่อหันมายิ้มตามแบบฉบับแล้วตอบอย่างอารมณ์ดี


           “มันก็ขึ้นอยู่กับดีมานซัพพลายด้วย ถ้าของเป็นที่ต้องการแล้วคนอยากได้มีกำลังซื้อก็ตั้งไป แต่ถ้าตั้งไป

แล้วคนซื้องบน้อย เดี๋ยวก็ต้องขยับราคาลงอยู่ดีถ้าอยากขาย”


           เอ่อ พี่ก่อครับ นี่พี่ก่อขายก๋วยเตี๋ยวอย่างเดียวจริงๆ หรือเปล่า พี่รับจ๊อบวิเคราะห์การตลาดด้วยใช่ไหม

           พี่เปี๊ยกคนงานของร้านต้องใส่เฝือกที่แขน หมอให้พี่เปี๊ยกหยุดหนึ่งเดือน ในร้านมีคนงานอยู่สามคน

เมื่อขาดพี่เปี๊ยกไปพี่ก่อให้ผมมาช่วยซื้อของในตอนเช้าซึ่งเป็นหน้าที่เดิมของพี่เปี๊ยกจนถึงเก้าโมง เขาก็ให้ผม

กลับไปเรียน หลังจากนั้นจึงมาช่วยในช่วงเวลาที่ยุ่งที่สุดของร้านคือตั้งแต่สิบเอ็ดโมงกว่าๆ ไปจนถึงบ่ายสอง

ก๋วยเตี๋ยวร้านพี่ก่อขายดีมาก พอบ่ายกว่าของก็เริ่มหมดและจะปิดร้านไม่เกินบ่ายสาม และพี่ก่อยืนยันว่าจะให้

ค่าจ้างผมด้วยนะ วันละสองร้อยแน่ะถึงผมจะบอกว่าไม่รับก็เถอะ


           “ต้องรับนะครับเท็น อุตส่าห์มาช่วยงานพี่จะให้เท็นเหนื่อยฟรีไม่ได้”


           ผมหน้ามุ่ย


           “ผมอยากได้คูปองกินฟรีมากกว่านี่นา”


           พี่ก่อส่ายหน้าอย่างระอากับท่าทางง้องแง้งของผม


           “ก็บอกแล้วไงว่าจะให้กินฟรีตลอดชีพ ไม่ต้องใช้คูปองหรอก ใช้สัญญาใจนี่แหละ”


           สัญญาใจ


           โอย ใครมีเบอร์มูลนิธิร่วมกตัญญูไหมครับ โทรบอกให้เขามาเก็บศพผมที






           ในสัปดาห์ที่สามพี่ก่อก็กวักมือเรียกให้ผมเข้าไปช่วยตอนที่เขากำลังเริ่มต้มน้ำซุปในขณะที่ผมกำลังนั่ง

เท้าคางมองร่างสูงใหญ่กล้ามแขนขึ้นเป็นลำ หน้าตาค่อนไปทางคนจีนที่เครื่องหน้าคมคิ้วดก จมูกโด่ง เหนือ

ริมฝีปากมีไรหนวดสีเขียวจางๆ ใส่หมวกคลุมผมและคาดผ้ากันเปื้อน ซึ่งมันไม่น่าจะเข้ากับบุคลิกแต่จริงๆแล้ว

มันกลับดูดีมากๆ ผมแอบสะดุ้งน้อยๆ เมื่อพี่ก่อหันมาสบตา


           “มาช่วยพี่ต้มน้ำซุปไหม”


           ลุกพรวดพราดโดยไม่ต้องรอให้ออกปากซ้ำ ผมแทบถลาไปที่หน้าหม้อต้มทันที

           พี่ก่อใส่น้ำเย็นลงไปในหม้อต้ม ตามลงไปด้วยรากผักชีที่ล้างสะอาดจนเห็นเป็นสีขาวอวบ ทุบให้พอ

แหลก ต่อจากนั้นก็ตามด้วยหัวไชเท้าปอกเปลือกที่หั่นเป็นแว่น เขาบอกให้ผมสับกระดูกหมูและซี่โครงหมูรอไว้

เมื่อเขาเริ่มเปิดไฟ ผมก็ใส่กระดูกหมูและซี่โครงหมูลงไปตามที่พี่ก่อบอก พี่ก่อใช้ไฟกลางค่อนไปทางแรงพอน้ำ

เดือดจัดเขาก็เบาไฟลง

           กลิ่นหอมอวลไปทั่วร้าน น้ำในหม้อเดือดปุดๆ ราวกับกำลังเริงร่าท้าคนกิน พี่ก่อไม่ได้คนน้ำ หรือตักฟอง

ออก จนกระทั่งกะเวลาว่ากระดูกและซี่โครงสุกแล้ว เขาจึงช้อนซี่โครงออกมาแยกไว้


           “ซี่โครงนี่ เอาไว้สำหรับเมนูก๋วยเตี๋ยวซี่โครงไงครับ ถ้าเราต้มนานเกินมันจะยุ่ยเสียก่อน”


           เขาสอนผมไปด้วยพลางก็ในกระบวยตักน้ำในหม้อมาดู


           “เริ่มปรุงรสได้แล้ว”


           พี่ก่อค่อยๆ เติมเกลือ พริกไทยเม็ดที่ตำจนละเอียดเขาบอกว่าพริกไทยเม็ดจะให้รสและกลิ่นแรงกว่า

ตัดรสหวานด้วยน้ำตาลกรวด  จากนั้นเขาก็คนน้ำในหม้อช้าๆ


           “ไม่ใส่ผงชูรสหรือครับ”


           ผมถามอย่างสงสัย เห็นร้านไหนๆ ก็ใส่กัน พี่ก่อส่ายหน้ามองผมอย่างเอ็นดู


          “ร้านพี่ไม่ใส่ผงชูรส แต่พี่ใส่ใจแทน”









ผมมองหนุ่มน้อยแก้มใสที่กำลังแดงเรื่อราวมะเขือเทศอย่างไม่นึกเบื่อ

หนุ่มน้อยคนนี้เป็นลูกค้าร้านก๋วยเตี๋ยวของผมนานนับปี ตั้งแต่ยังเป็นเด็กหัวเกรียนจนกระทั่งบัดนี้มัน

เริ่มยาวจนสามารถตัดทรงที่วัยรุ่นกำลังนิยมกันได้ ผมจำเขาได้แม่นเพราะเขามักจะสั่งเมนูก๋วยเตี๋ยวหมูน้ำใส

อยู่เป็นประจำ พอเด็กในร้านยกไปเสิร์ฟก็จะเห็นเขาก้มหน้าก้มตาซดน้ำอย่างเอร็ดอร่อย คนปรุงอย่างผมก็ได้

แต่ชื่นใจ นี่จะรู้หรือเปล่าว่าหลังๆ ผมแอบเพิ่มเครื่องให้ตั้งเยอะทั้งลูกชิ้นทั้งหมูสับ

           ผมเองก็ไม่นึกหรอกว่าจะได้รู้จักได้พูดคุยหากไม่เกิดเหตุที่ตลาดสดในวันนั้น ที่ผมได้เห็นเด็กวัยรุ่นสอง

คนกำลังทำตัวเป็นพลเมืองดีข่วยเหลือคนถูกกระชากกระเป๋าจนถูกไอ้โจรนั่นคิดจะทำร้าย  เด็กหนุ่มตัวผอมๆ

สูงไม่เกินร้อยเจ็บสิบห้าเซ็นกำลังต่อสู้กับคนมีอาวุธทั้งที่ในใจกำลังกลัวสุดขีด มันทำให้ผมต้องรีบเข้าไป

ช่วยเหลือ และนั่นเป็นจุดเริ่มต้นให้เราได้รู้จักกัน


           เดือนสิบ คือเด็กหนุ่มคนนั้น


           เด็กหนุ่มวัยรุ่นดวงหน้าสดใสที่มักจะยิ้มทั้งปากและตาเวลามองสบตา นัยน์ตาฉายแววจริงใจยามได้

พูดคุยทำให้ผมนึกเอ็นดู แถมยังเป็นคนไม่ถือเนื้อถือตัวกับพวกเด็กในร้านทั้งที่ตนเองก็เป็นนักศึกษา

มหาวิทยาลัยชื่อดัง ตัวตนทั้งหมดของเดือนสิบอยู่ในสายตาของผม

           โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เวลาที่เดือนสิบกำลังเขิน มันทำให้ผมอารมณ์ดีเป็นพิเศษ

           อย่างเช่นตอนนี้ที่เจ้าตัวกำลังยืนตัวแข็ง ตาโต และเม้มปากแน่น แก้มป่องๆนั้นก็จะค่อยๆแดงขึ้นก่อนที่

มันจะลุกลามไปถึงใบหูเพียงเพราะผมปล่อยหมัดฮุคเข้าไปเต็มๆ

           เดือนสิบกำลังทำให้ผู้ชายคนหนึ่งซึ่งมีชีวิตที่เหี่ยวเฉากลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้งไม่ว่าเขาจะรู้ตัวหรือไม่


           “เท็นรู้ไหม เวลาทำอาหารมันก็เหมือนเวลาเราอยู่กับแฟน”


           “เอ่อ ทำไมถึงเหมือนหรือครับพี่ก่อ”


           เข้าทาง


           “เราต้องใส่ใจกับอาหารที่เราทำ ให้เหมือนกับเวลาที่เราใส่ใจกับแฟนเราไง”


           แก้มป่องนั้นหลบตาฉับพลัน เดือนสิบก้มหน้างุดจนคางแทบชิดอกเมื่อผมปล่อยหมัดตรงไปอีกหมัด


           “คือ อ่า ผมไม่เคยมีแฟน”


           เสียงนั้นเบาหวิว สองมือบีบกันแน่นอยู่เบื้องหน้าอย่างคนเขินจัด เดือนสิบกำลังทำให้หัวใจของผมเต้น

ผิดจังหวะ


           “อะไรกัน นี่อยู่มหาลัยแล้ว ยังไม่มีแฟนอีกหรือ”


           ผมประดิษฐ์สุ้มเสียงแปลกใจ เดือนสิบเงยหน้าขึ้นมาอย่างรวดเร็วแล้วส่ายหน้าพรืด


           “ชีวิตผมมีแต่เรียนกับสอบก็หมดเวลาแล้ว จะเอาเวลาที่ไหนไปมีแฟนล่ะครับพี่ก่อ”


           ไม่รู้เป็นไรแฮะ แต่ผมกลั้นยิ้มไม่ได้เลย


           เสียงน้ำร้อนเดือดปุดๆ ตรงหน้าเรียกสติของผมกลับคืนมา ผมเบนสายตาจากเดือนสิบไปมองน้ำซุป

พลางหรี่ไฟให้เบาลงและบอกให้เดือนสิบสับกระดูกหมูใส่เพิ่มเขาก็รีบทำอย่างรวดเร็ว เกือบสามสัปดาห์

ที่มาช่วยงานดูจะคล่องแคล่วขึ้นเยอะ


           “เอ้าดูสิ ไม่ระวังเลย หน้าเปื้อนเลือดหมูแล้ว”


           ผมดุเบาๆ เมื่อเห็นเขาใช้มีดสับลงไปที่กระดูกหมูไม่ถูกตำแหน่งจนเศษเลือดที่อยู่ในข้อกระดูกกระเด็น

มาเปื้อน ผมคว้ากระดาษทิชชูที่อยู่ใกล้มือที่สุดแล้วใช้มือดึงใบหน้าของเดือนสิบให้แหงนขึ้นพลางใช้ทิชชูเช็ด

หยดเลือดหมูจนสะอาด

           เศษเลือดหมดแล้ว แต่ผมก็ยังไม่ปล่อยมือ เมื่อขยับสายตาก็ไปสบกับดวงตาอีกคู่ที่จ้องมองมาในระยะ

ประชิด ผมนิ่งงันไปชั่วครู่

           ผมโน้มใบหน้าลงไปกดปากลงกับแก้มเนียนใสอย่างไม่รู้ตัว





---------------------------------------------- TBC ----------------------------------------------



นิยายเรื่องนี้ผู้แต่งตั้งใจจะให้เป็นแนวอ่านสบายๆ หากมันเรื่อยๆ มาเรียงๆ ก็ขออภัยคนที่ไม่ถูกใจด้วยนะคะ

ผู้แต่งยังมีนิยายอีกหลายแนวค่ะ หากใครชอบแนว ตบจูบ ดราม่า Bracon Incest

แนะนำเรื่อง เพลิงพ่าย
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43444.0


หากใครชอบเรื่องสั้นไม่กี่ตอนจบ เน้นหื่นนิดๆ

แนะนำ X-Theme the series

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40976.0


ขอบพระคุณค่ะ

[attachment deleted by admin]

[holefiller]

(เอาเลือดหมูป้ายหน้า)

พี่ก่อขาาาาาาาาาาาาาาาาาา เช็ดให้หนูด้วยยยย 

[B52]

เอาเลือดมาสาดเต็มหน้าก่อน

[Min*Jee]

พี่ก่อแอบลวนลามมมมม
อย่างงี้เท็นๆก็มีหวังแล้วสินะ
รอตอนต่อไปจ๊ะ อยากกินก๋วยเตี๋ยวเลย

[seaz]

พี่ก่อเนียนไปนะครับ เดี๋ยวน้องเท็นก็ตกใจหมด
ค่อยๆ สิ ค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไป

[hibarihao]

เนียนนะค่ะเนียนมาก

[lizzii]

เนียนจริงๆ ค่าคุณพี่ ฮ่าๆ

[❣☾月亮☽❣]

   พี่ก่อคะ แหมพี่ก็มองน้องมานานเหมือนกันนะ ตั้งแต่ผมเกรียน
มาอยู่ใกล้กันตั้งเกือบเดือนแล้วเพิ่งหอมแก้มนี่ก็อดทนสุดยอด
น้ำใสมาแล้วรอน้ำข้นบ้าง 

[uknowvry]

อยากินน้ำใสขึ้นมาทันที

[Zelsy]

แค่หอมแก้ม แต่ทำไมเราเขินจัง ฮืออ T////T

[paladin.kn]

โอ้ยยยยย จะเป็นลม

ทำไมพี่ก่อถึงได้ดูอบอุ่นขนาดเน้

หยอดเล็กหยอดน้อยตลอดดดด

[padthaiyen]

พี่ก่อรุกเลยค่ะเดือนสิบรออยู่

[pigarea]

ไม่ไหวแล้ว หิวเลยรู้ไหม
พี่ก่อการรัก เริ่มแล้วสินะ เริ่มแล้วววววว

[fanglest]

โอ้ยย
หิวววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
พี่ก่อจบอะไรมานะ
 

[Inwoสูs]

อู๊ยพี่ก่อ  อย่าว่าแต่เดือนสิบเลย คนนี้ก็จะละลายแล้ว 

[My_yunho]

เนียนๆๆๆๆ

[HanATarO]

เนียนตามหยดเลือดหมูนั้นไป 5555

[heaven13]

แนวนี้โดนใจ น่ารักอบอุ่น +1 ให้เลย

[เมื่อนั้นฝันว่า]

ง่าาาา เขินแทนง่าาาา เนียนเลยง่าาาา

[ลิงน้อยสุดเอ๋อ]

พี่ก่อ เล่นรุกหมัดรัว น้องมันก็เขินแย่สิ

พี่ก่อเนี่ยชักจะก่อการกบฏต่อหัวใจน้องและคนอ่านน่ะเนี่ย

[davina]

แหม่ะ พี่ก่อรุกเคลมเร็วนะคะ เขินแทนน้องเท็น ><

[mapreaw]

นิยายอบอุ่นแต่ทำไมเราร้อนวูบวาบไปทั้งใจเลย จะน่ารักเกินไปแล้วนะทั้งน้องเท็นทั้งพี่ก่อ

[วัวพันปี]

ความลับของ"ความรัก" เอ๊ยน้ำซุปก๋วยเตี๋ยว

ชอบๆๆๆๆเรื่องนี้ค่ะ