หัวข้อ: น้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา \(^O^)/ อวดปกใหม่จ้า

[ชัดเจนกาบ]

พระเอกเรื่องนี้ก็มีความชัดเจนในความรู้สึกตัวเองดีจัง ปลื้ม จากหอมแก้ม กลายเป็นจูบเพียงชั่วข้ามคืน ชอบแบบนี้นะ ไม่ชอบแบบตบจูบหรอก ส่่งสารเดือนสิบ ชอบแบบฟรุ้งฟริ้ง กว๋ยเตี๋ยวต้วยำน้ำข้นน่ากินจัง แล้วมันจะได้ทำงานไหม จูบแบบนี้นะ ผมก็เป็นคนนึงที่คิดไปไกลกับชื่อเรื่อง แต่พอเขามาอ่าน เออมันไม่ใช่นี้หว่า รีบๆมานะ จูบยังค้างอยู่

[becrazie]

รุกเร็วรุกแรงจริงนะพี่ก่อ

[tong_pub]

คนเขียนคะ เขียนไปอย่างที่อยากเขียนเลยค่ะ
เนื้อเรื่องมันจะมีเสน่ห์ถ้าเราเขียนไปในแบบที่เราต้องการ

พี่ก่อคะ...ไม่รุกๆ พอรุกถึงกับจูบน้องเลยเหรอคะ
ร้ายไม่เบานะพ่อค้า 5555555

รอตอนต่อปายยย ><

[cher7343]

น่ารักก

[HanATarO]

อย่าเปลี่ยนบท พี่ก่อ เลยจ๊ะคนเขียน

สงสาร น้องเท็น 5555

[mooping-7]

5555 น่ารักจังเลย ชอบก๋วยเตี๋ยวต้มยำแซ่บเวอร์

[dariganae]

ฟินถึงจุดสุดค่าาาาาา =\\\\\=

[lizzii]

ขุ่นพี่ใจเย็นค่าาาาาา
รุกน้องขนาดนี้ เขินตัวแตกกันพอดี ฮ่าๆๆ

[Inwoสูs]

ต่อจากหอมเป็นจุ๊บละ อ๊ากกก เขิน 

[Freja]

ชื่อเรื่องนี่ทำเอาเรากระพริบตาเพราะคิดว่าอ่านผิด ใจไพล่ไปคิดถึงอย่างอิ่นตลอด

ฟินมากๆค่ะ   อ่านไปด้วยก็ยิ้มไปด้วย  น้ำใสจะโดนชิมวันนี้หรือเปล่าคะ  หรือว่าร้านก๋วยเตี๋ยวจะปิดวันนี้ (ไปโน่นเลย)

มีความสุขกับการอ่านค่ะ อ่านไปยิ้มไป  เราชอบหนุ่มใหญ่ของคนเขียนนะคะ อย่างผู้พัน  พี่ก่อ พี่โมกข์ +++

เรื่องนี้ สนับสนุน   เมะแก่-เคะเด็ก ค่ะ  น้องน้ำใสน้ารักเกินกว่าที่จะมากดพี่ก่ออ๊ะ

รออ่านตอนต่อไปนะคะ 

[Satang_P]

 

[loveyous]

น่ารักมากครับ

[youuue]

เจ้ยยย เผลดแปปเดียวอาเฮียจู่โจมซะแล้วว

[double9JH]

 

[boyslover]

โง่ระดับเฟริสคราส 

มุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งไม่ถนัดเปลี่ยนเป็นแบบฮาร์ทคอร์ เหมือน ซีรี่ย์ X ก็ได้นาาา ฮ่าๆ

[rogerr]

อร้ายยยยย!!!! พรุ้งพริ้งมากๆ น่ารักสุดๆ
อ่านไปดูภาพประกอบไปอยากกินก๋วยเตี๋ยวซะงั้น
ร้านแถวนี้คงปิดหมดแล้ว แงงงงง 

[gupalz]

หวานมากค่า มันมุ้งมิ้งสุดๆ

[zuu_zaa]

 

[fay 13]

 

[ka[ze]na]

อิๆๆๆ น่าร๊าก~~~

[Pam_ban]

ตามกลิ่นผลงานมาเรี่อย ๆ    ได้มาเรี่องนี้แล้วคิดว่าฉีกแนวมากค่ะ  ฟรุ้งฟริ้ง มุ้งมิ้ง  น่ารักจุ๊บุ จุ๊บุ ทำให้รู้สึกว่าหัวใจเต้นผิดจังหวะได้ง่าย ๆ ทั้งจากหมัดฮุกของพี่ก่อที่ส่งออกมาเป็นระยะ ๆ   และปฏิกิริยาตอบสนองของน้องเท็น  ไม่แปลกหรอกถ้าน้องเท็นจะระเบิดตัวเองวันหลายรอบ  คนอ่านก็จิตใจกระจุยกระจาย กระเจิด กระเจิงไปแล้วหลายรอบ     อะไรจะทำให้เคลิ้มได้ขนาดนั้น   


รอตอนต่อไปค่ะ


 

[Freja]

มารอตอนต่อไปค่ะ   อยากทานก๋วยเตี๋ยวที่สุดเลย

ขอเส้นหมี่น้ำใสชามพิเศษโตๆใส่ทุกอย่างเยอะๆ โดยเฉพาะตับให้เฮียก่อเยอะๆนะคะ 

[dahlia]

เรื่องนี้น่ารักจังเลย อ่านแล้วอยากกินพี่ก่อ เอ๊ย ก๋วยเตี๋ยว

[ekuto]

น่าร้ากกกกกกกก

[=นีรนาคา=]

พี่ก่อ บทจะรุกก็รุกเร็วซะ ไม่ทันตั้งตัวเลย

[Belove]

                                  น้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา

                                               บทที่ 5


           ในสายตาของคนบ้ากล้องอย่างผม โลกในตอนนี้มันช่างคัลเลอร์ฟูลสุดๆ

           ผ่านไปแล้วครบสัปดาห์ตั้งแต่วันที่ผมกระวนกระวายใจจนนอนไม่หลับเมื่อรับ

โทรศัพท์จากพี่ก่อ คำพูดที่ฟังดูก็ไม่ได้หวานเหมือนในนิยายแต่มันกลับทำให้ผมร้อนวูบวาบ

และใจเต้นตึกตักไปตลอดทั้งคืน


           “ถ้าเท็นเข้าใจว่าเท็นทำให้ชีวิตของพี่มีความสุขแค่ไหน พรุ่งนี้ขอให้พี่ได้เห็นเท็นที่ร้าน

เหมือนอย่างทุกวัน”


           ตบท้ายด้วยเสียงทุ้ม นุ่ม ที่ปลายเสียงทอดยาวจนเกือบจะทำให้ผมหายตัวไปโผล่

หน้าร้านเสียตั้งแต่ตอนนั้น


           “พี่จะรอเท็นนะ”


           ผมผุดลุกผุดนั่ง เฝ้ามองนาฬิกาที่มันช่างผ่านไปอย่างเชื่องช้าตลอดเวลาดึกสงัดและ

บึ่งมอเตอร์ไซค์ของไอ้ตึ๊งออกไปจากหอพักตั้งแต่ท้องฟ้ายังปกคลุมด้วยผืนพรมสีดำเพื่อไปยืน

กระสับกระส่ายอยู่ที่หน้าร้านก๋วยเตี๋ยวที่ประตูสีเทาหน้าร้านยังปิดสนิท

           เมื่อแรกที่พบหน้าผมอาจจะติดตาต้องใจกับรูปร่างหน้าตาและบุคลิกเอางานเอาการ

ของพี่ก่อจนต้องถ่อมากินก๋วยเตี๋ยวที่นี่ทุกวัน  และได้มาใกล้ชิดยิ่งขึ้นเมื่อมาช่วยงานที่ร้าน

ผมได้เห็นความมีน้ำใจและเอาใจใส่ต่อผู้คนรอบข้างของเขา มันยิ่งจับใจผมให้อุ่นซ่านทุกครั้ง

ที่พบหน้า


           ผมคิดว่าผมกำลังมีความรักแล้วล่ะ


           แสงไฟบนชั้นสามสว่างพรึ่บ ผมแหงนหน้าคอตั้งบ่าขึ้นไปมองพร้อมๆกับที่รู้สึกว่า

เลือดลมจะสูบฉีดจนสะบัดร้อนสะบัดหนาวไปหมด ผมยืนขาแข็งอยู่ไม่นานนักก็ได้ยินเสียง

กุกกักอยู่ตรงประตูห้องแถวสีเทา หัวใจของผมเต้นรัวจนผมกลัวว่ามันจะหยุดเต้นไปเสียก่อนที่

จะได้เห็นหน้าเขา

           ถ้าหากพี่ก่อไม่ได้คิดอะไรกับผมล่ะ ถ้าไอ้คำว่า “รู้สึกดี” มันไม่ได้มีความหมายพิเศษ

ใดๆซ่อนอยู่ ถ้าหากพี่ก่อเพียงแค่อยากจะขอโทษ ถ้า…

           ทุกคำว่า “ถ้า” หยุดชะงักเมื่อประตูสีเทาตรงหน้าถูกดึงขึ้นจนพี่ก่อปรากฏตัว

ท่ามกลางแสงไฟไม่กี่ดวงจากด้านหลัง เผยให้เห็นเงาของร่างสูงคุ้นตาและคุ้นอยู่ในหัวใจ

ผมเพ่งมองภาพนั้นด้วยขอบตาที่ร้อนผ่าว


           “พี่ก่อ คือ ผม…”


           เงาในความสลัวยืนนิ่งจนผมนึกอยากจะหันหลังกลับไปบึ่งมอเตอร์ไซค์กลับหอ แต่ยัง

ไม่ทันจะทำอย่างที่ใจคิดเงานั้นก็เคลื่อนที่มาอย่างรวดเร็วจนมาหยุดยืนให้ผมเห็นกรอบหน้า

คมอย่างเด่นชัดแม้บรรยากาศรอบข้างจะยังมึดมิด

           พี่ก่อไม่ปล่อยให้เราสองคนยืนสบตากันนานนัก เมื่อจู่ๆ เขาก็ดึงผมเข้ามาและใช้สอง

แขนโอบตัวผมไว้จนมิด มือสากจากงานหนักลูบเบาๆ อยู่ตรงท้ายทอยของผม พลางเอ่ยเบาๆ

ด้วยเสียงเครือไม่แพ้กัน


           “ขอบคุณนะครับเท็น ขอบคุณที่มาวันนี้”


           อ้อมกอดพี่ก่อโคตรอบอุ่น ผมซุกหน้าลงกับแผ่นอกกว้างและปล่อยให้น้ำตาไหลลงมา

เปียกชุ่มเสื้อยืดตัวเก่งของเขา ผมดีใจสุดๆ ที่อย่างน้อยผมยังมีคุณค่าต่อเขาบ้าง พี่ก่อไม่ยอม

ละอ้อมกอดเมื่อยังเห็นว่าผมยังสะอื้นเบาๆ วงแขนรัดแน่นขึ้นเรื่อยๆ จนผมชักเขินแล้วแฮะ


           “พี่ก่อ ผม เอ่อ ไม่เป็นไรแล้ว”


           ผมพึมพำ แม้ว่าจะยังก้มหน้างุดและยกมือมาวางบนแผ่นอกแกร่งแล้วดันออก

อ้อมกอดถูกคลายออกอย่างช้าๆ ปลายคางถูกนิ้วมือบีบเบาๆ พลางเชยขึ้นให้ผมได้เห็น

นัยน์ตาพราวแสงยิ่งกว่าดวงดาวบนท้องฟ้าที่เริ่มเรืองรองด้วยแสงจากดวงอาทิตย์

           หน้าร้อนวูบ ใจเต้นแรงจนต้องเม้มปากเพื่อตั้งสติ แต่ทั้งหมดก็กระเจิงอย่างรวดเร็ว

เมื่อพี่ก่อก้มหน้าลงมา เขาเอียงหน้าอีกแค่นิดหน่อยจมูกโด่งของเขาก็หลบจมูกผมพ้นแต่

ริมฝีปากของเขากลับประกบมาบนปากของผมโดยที่ผมยังไม่ทันตั้งตัว


           เดี๋ยวนะ!


           จูบ!


           ที่ปาก!


           อ๊ากกกกกกกกกกกก


           สัมผัสนุ่ม หยุ่น และชื้นยังแนบอยู่บนเรียวปาก มือข้างหนึ่งโอบอยู่ตรงแผ่นหลัง


           ของจริง!


           สัมผัสบางเบานั้นค่อยๆผละออก ลมหายใจอุ่นรินรดอยู่บนใบหน้าของผม ในขณะที่

ผมยืนสตั๊น ตัวแข็งขาแข็ง ดวงตาเบิกโพลง ผมได้ยินเสียงตกใจของพี่ก่อแว่วเข้าหู


           “เท็น เท็นครับ เป็นอะไร”


           กว่าจะรู้สึกตัวผมก็เข่าอ่อนจนร่วงไปกองอยู่กับพื้นหน้าร้านก๋วยเตี๋ยว






           ผมก้มหน้าแอบยิ้ม ขำตัวเองชะมัดที่ตกใจจนแข้งขาอ่อน แม้ว่าเวลาจะผ่านไปครบ

เจ็ดวันแต่ความรู้สึกในวันนั้นก็ยังวนเวียนไปมาเหมือนเพิ่งเกิดขึ้นไม่นาน ยิ่งขำกว่าเมื่อนึกหน้า

พี่ก่อที่ตกใจจนหน้าซีดและรีบก้มมาประคองผมให้เดินเข้ามานั่งพักด้านในของร้านและต้องไป

ซื้อของคนเดียวเพราะผมหมดแรงไปดื้อๆ

           ตั้งแต่วันนั้นพี่ก่อก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้อีก มีเพียงสายตาที่คอยมองผมอยู่ตลอดเวลาที่

ผมมาช่วยงานเป็นสัปดาห์สุดท้าย เป็นสายตาที่ทำให้ผมแทบจะเดินขาขวิดไปเสิร์ฟก๋วยเตี๋ยว

จนกระทั่งวันนี้ซึ่งเป็นวันสุดท้ายที่ผมจะมาทำงานที่นี่ เพราะพี่เปี๊ยกตัดเฝือกแล้วและจะมา

ทำงานในวันรุ่งขึ้น

           บ่ายสอง ลูกค้าโต๊ะสุดท้ายเดินออกจากร้าน ร่างสูงของเขาเดินมาหาผมที่นั่งเท้าคาง

อยู่ที่โต๊ะตัวหนึ่งในร้าน


           “ยิ้มอะไรครับเท็น”


           เขาทรุดตัวลงนั่งตรงข้ามพลางเท้าคางท่าเดียวกับผม ส่งสายตาวิบวับมาจนผมเริ่มจะหวั่นไหว


          “ยิ้มก็ต้องมีเหตุผลด้วยหรือครับพี่ก่อ”


           ผมยักคิ้วแผลบ พี่ก่อโคลงหัวไปมาพลางเอื้อมมือมายีหัวผมเล่น


           “เย็นนี้ไปดูหนังกันนะ”


           เขาเอ่ยชวนง่ายๆ ผมเอียงคออย่างประหลาดใจ


           “นึกยังไงถึงชวนครับ”


           “วันนี้เท็นทำงานวันสุดท้ายแล้วนี่ พี่อยากจะขอบคุณที่เท็นมาช่วยก็เลยจะพาไปดู

หนัง”


           ปากหยักคลี่ยิ้มน้อยๆ เมื่อสบตาผม


           “แต่นั่นก็แค่ข้ออ้างแหละ ความจริงพี่ก็แค่อยากจะไปเที่ยวกับเท็น”


           พี่ก่อก้มหน้านิดๆ ยกมือขึ้นลูบท้ายทอยตัวเองไปมา เป็นกิริยาที่ผมชักรู้แล้วว่าเขา

กำลังเขิน ผมอมยิ้มเมื่อตอบตกลงแต่ว่าผมต้องกลับไปเรียนอีกวิชาหนึ่งก่อน และเมื่อเลิกเรียน

คาบสุดท้ายผมก็เห็นรถกระบะของเขามาจอดรออยู่ตรงหน้าคณะเพื่อมารับผมไปที่โรง

ภาพยนตร์ที่อยู่บนห้างดังย่านนั้น

           เราสองคนมาหยุดยืนอยู่ที่หน้าโปรแกรมหนัง พี่ก่อมองไปมาแล้วเอ่ยถาม


           “ดูการ์ตูนเรื่องนี้ไหม ในโฆษณามันน่ารักดีนะ”


           “ไม่เอาพี่ก่อ อยากดูเรื่องนี้”


           เขาทำคอย่นเมื่อเห็นเรื่องที่ผมอยากดู


           “หนังฆาตกรรมฆ่าหั่นศพ เท็นจะดูทำไม น่ากลัวจะตาย”


           “พี่ก่อ”


           ผมแกล้งทำหน้าพองลม


           “พี่ก่อชวนมาก็ต้องตามใจผมสิครับ”


           พี่ก่อถอนหายใจเฮือกใหญ่เป็นการยอมแพ้ เขาเดินไปซื้อตั๋วหนังในขณะที่ผมแยกไป

ซื้อน้ำอัดลมและป๊อบคอร์น

           เราเดินเคียงคู่กัน เขาถือน้ำอัดลมไว้ให้เพราะมันเย็นมือปล่อยให้ผมถือป๊อบคอร์น

สบายๆ และก่อนที่จะเข้าโรงหนังผมก็ต้องแอบยิ้มอีกแล้ว

           มือใหญ่ของพี่ก่อค่อยๆสอดประสานกับมือของผมอย่างเกรงๆ แต่เมื่อผมไม่ได้ปฏิเสธ

เขาก็กระชับมันทีละน้อยจนไม่เหลือช่องว่างในที่สุด









          มือนุ่มอย่างคนไม่เคยทำงานหนักบีบตอบรับเมื่อผมสอดนิ้วเข้าไปประสานมันทำให้

ผมยิ้มออกมาได้ กับการมาเที่ยวของเราสองคนเป็นครั้งแรกผมตื่นเต้นเหมือนกันนะ บอก

ตรงๆ

           รอยยิ้มของเดือนสิบจับใจผมมากขึ้นทุกวัน ความไร้เดียงสาของเขาก็เรียกความรู้สึก

หวิวๆไหวๆ อยู่ในหัวใจอย่างบอกไม่ถูก

           ผมเดินจูงมือเดือนสิบเข้ามาในโรงหนังที่ยังคงมีแสงมืดสลัวให้มองเห็น จอสีขาวเบื้อง

หน้ายังคงว่างเปล่า ผมชี้ให้เดือนสิบเดินเข้าไปในที่นั่งที่ผมซี้อตั๋วไว้ หนุ่มน้อยทำตาโตเมื่อเห็น


           “ที่นั่งฮันนิมูนซีท หืม พี่ก่อ ทำไมซื้อแพงจังล่ะครับ”


           ผมดึงแขนเดือนสิบให้เดินตามเข้ามา


           “ไม่แพงหรอกครับ พี่อยากให้เท็นนั่งสบายๆ”


           ฉุดมือให้นั่งตาม เดือนสิบมองไปรอบๆ อย่างตื่นเต้น


           “ไม่เคยนั่งเก้าอี้แบบนี้เลย โคตรกว้างอ่ะพี่ก่อ”


           ผมยิ้มเมื่อเห็นท่าทางราวกับเด็กน้อย แล้วเราก็หยุดการสนทนาเมื่อจอหนังเริ่มมีการ

เคลื่อนไหว เดือนสิบคงเป็นคนที่สนใจเรื่องหนังคล้ายกับที่สนใจเรื่องกล้อง เขาจ้องตาไม่

กะพริบแม้จะเป็นแค่หนังตัวอย่างจนกระทั่งหนังฉาย

           สารภาพว่าผมไม่ชอบหนังฆาตกรรม

           มันทั้งน่าตกใจและเสียวไส้แต่เดือนสิบกลับตั้งหน้าตั้งตาดูพลางหยิบป๊อบคอร์นเข้า

ปากหน้าตาเฉย ในขณะที่ผมหลับตาบ้าง เบือนหน้าหนีบ้าง แย่งป๊อบคอร์นโยนเข้าปากบ้าง

อันหลังนี่ทำเยอะหน่อย ป๊อบคอร์นรสคาราเมลปนชีสของเดือนสิบนี่อร่อยจนผมหยุดไม่ได้ พอ

หนังฉายไปได้ค่อนเรื่องป๊อบคอร์นกล่องบิ๊กไซส์ก็อันตรธานไปในที่สุด

           ผมกำลังจะล้วงป๊อบคอร์นอันสุดท้ายในกล่อง แต่มือดีก็คว้าเอาไปก่อนจนได้

เมื่อคุ้นชินกันอยู่ในความมืดแล้วผมเห็นเดือนสิบส่งป๊อบคอร์นเม็ดนั้นเข้าปากพลางหันมายิ้ม

ราวกับจะเยาะเย้ยที่ชิงมันไปได้


           เด็กบ้า ชอบแกล้งผู้ใหญ่


            ผมมองอย่างหมั่นเขี้ยว นึกอยากจะสั่งสอนเด็กดื้อให้หลาบจำ

           มือหนึ่งจึงเอื้อมไปโอบบ่าเล็กเข้ามาใกล้ อีกมือหนึ่งคว้าท้ายทอยให้แหงนขึ้นพลาง

ประกบปากลงไปกับเรียวปากแสนดื้อที่เม้มแน่นอย่างตกใจ ผมเม้มไปที่กลีบปากล่างเบาๆ

เดือนสิบถึงกับผวา ผมถือโอกาสอันดีสอดลิ้นเข้าไปกวาดต้อนป๊อบคอร์นรสชีสแล้วพลิกลิ้น

กลับคืนมาจนมันเข้ามาอยู่ในปากของผม


           ป๊อบคอร์นรสชีสเม็ดสุดท้ายอร่อยมาก อร่อยจนผมอดใจไม่อยู่ที่จะตวัดลิ้นชิมรสของ

มันที่ยังทิ้งอยู่ในโพรงปากหวาน


           สรุปคือเดือนสิบคงไม่รู้ว่าฆาตกรต่อเนื่องในหนังเป็นใคร เมื่อผมไม่ยอมปล่อยให้เขา

ได้หันกลับไปมองภาพอันน่าหวาดเสียวนั้นอีกเลย



        ------------------------------------------ TBC------------------------------------------------

 

[attachment deleted by admin]

[วัวพันปี]

อะไรมันจะขนาดนั้นพี่ก่อ 

[patchylove]

 

[::UsslaJlwaJ::]

รุกกันนเร็วจังจ้าหนุ่มๆ ได้แต่นั่งเขินนนไปสิ

[My_yunho]