หัวข้อ: น้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา \(^O^)/ อวดปกใหม่จ้า

[tang]

รอนะครับคนเขียน สู้ๆ

[a_n]

น่ารักจุง 555++

[B52]

  น้องดีขนาดนี้ต้องดีต่อน้องให้มากๆนะพี่ก่อ พี่มมีคู่แข่งเป็้นเด็กน้อยนะรู้ยัง

[Belove]

                                      น้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา

                                                   บทที่ 8


           วันนี้วันเสาร์ซึ่งเป็นวันสุดท้ายของกีฬาสีโรงเรียนสาธิต จริงๆแล้วผมไม่อยากจะมาเลย

เพราะไอแดดเมื่อวานทำให้ผมตัวรุมและมึนหัวไปหมด อยากจะนอนซุกผ้าห่มแต่เพราะต้อง

รับผิดชอบในสิ่งที่ได้รับมอบหมาย ผมเลยต้องถ่อสังขารดันตัวเองให้ลุกขึ้นจากที่นอนแล้วมา

สะพายกล้องอย่างมึนๆ ในตอนนี้

           เสียงเชียร์กระหึ่มของการแข่งขันบาสเก็ตบอลในคู่ชิงที่สามดังอยู่เบื้องหน้า ผมยก

ปลายนิ้วขึ้นนวดที่ขมับขับไล่ความปวดตุ้บที่แล่นมาเป็นริ้วให้คลายลงก่อนจะกดชัตเตอร์

ถ่ายรูป ไม่นานนักข้างกายก็มีร่างสูงของเด็กตัวใหญ่มายืนขนาบไว้


           “พี่เท็นเป็นอะไร หน้าซีดจัง”


           เจ้ายักษ์นั่นเอง มันมองผมด้วยสายตาห่วงใยผมฝืนยิ้มเซียวๆ ให้มัน


           “ไม่เป็นไรหรอกว่ะ ขอบใจนะยักษ์”


           ดูเหมือนมันจะไม่เชื่อ เจ้ายักษ์ยืนอยู่ใกล้ผมตลอดเวลาที่การแข่งขันคู่นี้ยังแข่งอยู่

จนกระทั่งมันใกล้จบเต็มที และเพื่อนๆก็เรียกมันให้ไปวอร์มเพื่อรอแข่งคู่ชิงชนะเลิศ มันหันมา

มองผมด้วยความเป็นห่วงอีกครั้ง


           “ผมจะไปแข่งแล้วนะพี่เท็น ยังไหวอยู่ใช่ไหม ถ้าไม่ไหวพี่ต้องไม่ฝืนนะ”


           “เออ รู้น่า แหม นี่กูมีพ่อคนที่สองอายุคราวน้องอย่างมึงหรือไง”


           แม้จะปวดหัวแต่ก็อดขำหน้าตาเคร่งของมันไม่ได้ ไอ้ยักษ์หันหลังเดินไปทางสนาม แต่

ก็ยังไม่วายหันกลับมามองผม


           “พี่เท็น ผมจะชนะให้ได้ เพื่อพี่เลยนะรู้ป่าว”


           ทำไมต้องชนะเพื่อกูวะ

           ผมมองตามแผ่นหลังของไอ้ยักษ์ไปอย่างงงๆ ไม่นานนักการแข่งขันก็เริ่มต้น ไอ้ยักษ์

โดดเด่นอยู่ในสนาม เสียงกรี๊ดจากสาวๆ ดังกันลั่น ผมพยายามฝืนร่างกายที่ไข้เริ่มรุมเร้ามาก

ขึ้นเพื่อถ่ายรูปให้ได้มากที่สุด

           ไอ้ยักษ์แม่งเกิดมาเพื่อสิ่งนี้ เวลาที่มันเหินเวหาขึ้นไปดั๊งลูกลงแป้นบาสช่างเท่ห์สุดๆ

ผมถ่ายรูปไว้ได้หลายรูป ในที่สุดสีเขียวของมันก็ชนะและได้ขึ้นไปรับรางวัลเหรียญทอง

ในขณะที่ผมกดชัตเตอร์ถ่ายรูปมันตอนที่ไอ้ยักษ์ขึ้นรับเหรียญ ผมเห็นสายตาของมันที่มองมา

ทางผมผ่านเลนส์กล้อง ทั้งที่มีผู้คนมากมายอยู่ในสนามมันก็ยังมองมาราวกับมีผมอยู่ใน

สายตาตลอดเวลา แต่ผมยังคิดไม่ออกว่ามันจะมองมาทำไม เพราะท่ามกลางผู้คนและ

แสงแดดจัดจ้ายามบ่ายมันยิ่งทำให้เนื้อตัวของผมร้อนระอุ และหัวก็แทบระเบิดแล้ว

           แรงกระแทกของเด็กสาวที่กู่ร้องกรี๊ดกร๊าดกับนักกีฬาหนุ่มทำให้ผมยืนเซ กล้องคู่ชีพที่

อยู่ในมือหลุดจากการจับยึด ผมตกใจและพยายามที่จะคว้ามันไว้ประกอบการอาการของ

ร่างกายที่ไม่ปกติทำให้ผมหน้ามืดสติบางส่วนหดหาย เสียงกรี๊ดกร๊าดของเด็กสาวกลายเป็น

เสียงร้องอย่างตกใจที่เห็นชายในชุดนักศึกษากำลังร่วงลงไปอยู่กับพื้นปูนร้อนระอุของสนาม

บาส

           ด้วยสติที่ยังไม่สมประกอบผมรู้สึกราวกับร่างกายของผมกำลังลอยอยู่กลางอากาศ

และกำลังเคลื่อนที่เรื่อยๆ จนกระทั่งแผ่นหลังไปสัมผัสกับที่นอนผมจึงค่อยๆลืมตา สิ่งแรกที่

เห็นคือใบหน้าของไอ้ยักษ์ที่มองมาอย่างกังวล


           “พี่เท็น เป็นอะไรหรือเปล่า รู้ตัวไหมว่าอยู่ๆ ก็เป็นลมลงไปกับพื้นสนาม ผมบอกพี่แล้ว

ไงว่าถ้าไม่ไหวอย่าฝืน”


           ไอ้เด็กที่อายุน้อยกว่าสองปีดุเบาๆ ผมยกมือขึ้นโบกไปมา


           “มึงอย่าบ่นมากไอ้ยักษ์ กูแค่เป็นไข้กูยังไม่ตาย แล้วนี่ที่ไหน”


           “ห้องพยาบาลไงพี่ ผมอุ้มพี่มาพักที่นี่”


           “มึงอุ้มกูมา”


           ผมตะโกนลั่น พลางมองหน้ามัน ไอ้ยักษ์ยิ้มกว้าง


           “ทำไมจะอุ้มไม่ได้อ่ะ ตัวเบาจะตาย วันๆกินไรมั่งเนี่ย”


           มันไม่ใช่ประเด็นครับไอ้ยักษ์ ประเด็นคือกูมีแฟนแล้วไง กูก็ไม่อยากให้ใครมาแตะต้อง

เนื้อตัวกู กูหวงไว้ให้แฟน

           ผมได้แต่บ่นอยู่ในใจเพราะมันก็ไม่ใช่เรื่องที่ต้องไปบอกให้มันรู้ อย่างน้อยมันก็มีน้ำใจ

ช่วยผมไว้ ผมเลยได้แต่ยกมือตบบ่ามันเบาๆ


           “อือ ขอบใจมึงมากยักษ์”


           ไอ้ยักษ์ยิ้มเผล่ กุลีกุจอลุกไปหาผ้าเย็นมาให้ มันพยายามจะเช็ดหน้าผมแต่ผมก็โบก

มือห้ามและรับมาเช็ดหน้าตัวเอง ความเย็นชื้นของผ้าทำให้ผมสดชื่นขึ้น จนพอที่จะลุกนั่งได้

แล้ว

           เสียงโทรศัพท์ของยักษ์ดังขึ้น มันล้วงมาแล้วคุยอะไรพักหนึ่งก่อนที่จะหันมามองผม

อย่างกังวล


           “พิธีปิดงานจะเริ่มแล้ว เพื่อนโทรมาตามเพราะผมต้องไปรับรางวัลนักกีฬาดีเด่นอ่ะ แต่

พี่เท็นยังไม่สบายอยู่”


           “เฮ้ย ยักษ์ พี่ดีขึ้นเยอะแล้ว แค่นี้ก็ขอบใจมึงมากแล้วเหอะ รีบไปงานเร็วเข้า”


           “แล้วพี่เท็นล่ะ”


           มันยังไม่วายห่วงใย ผมต้องยิ้มให้มันสบายใจ


           “เดี๋ยวพี่จะโทรเรียกเพื่อนมารับไปนอนแล้ว มึงไม่ต้องเป็นห่วง”


           “พี่ดีขึ้นจริงนะ ว่าแต่เอาเบอร์โทรมาหน่อยสิ จะได้โทรไปนัดวันติวฟิสิกส์”


           ผมบอกมันไปอย่างไม่ได้คิดอะไรมาก มันยิ้มอีกครั้งพลางก้าวมาใกล้ มองผมด้วย

นัยน์ตาแปลกๆ แถมยังดึงสายคล้องเหรียญทองที่ยังคล้องอยู่ที่คอออกมาแล้วคล้องมาที่คอ

ผม ผมมองการกระทำนั้นอย่างงงๆ


           “เหรียญทองอันนี้ผมให้พี่ ดีใจที่ได้รู้จักนะ พี่เท็นคนน่ารัก”


           ด้วยความรวดเร็ว อยู่ๆมันก็ยกแขนมาโอบรอบตัวผมไปทำแบร์ฮักพลางก้มหน้ามา

หอมมาที่แก้มผมดังฟอด ผมอ้าปากค้างด้วยความตกใจ ไอ้ยักษ์รีบปล่อยผมแล้วก้าวหนีไป

พร้อมเสียงหัวเราะ

           ผมส่ายหน้ากับการกระทำแบบเด็กๆ ของมัน ก่อนที่จะดึงโทรศัพท์ออกมาโทรไปหา

ประธานชมรมเพื่อบอกว่าไม่สบายจะขอกลับก่อน เสร็จแล้วว่าจะโทรหาไอ้ตึ้งให้มารับก็นึกขึ้น

ได้ว่ามันกลับไปนอนที่บ้าน ก็เลยเหลือตัวเลือกสุดท้ายคือพี่ก่อที่ผมคาดว่ากำลังปิดร้าน

ในตอนนี้

           ผมนัดพี่ก่อไว้ที่หน้าประตูโรงเรียน ไม่นานเกินรอรถกระบะคุ้นตาก็โฉบมารับผมขึ้นไป

บนรถ ผมเอนตัวไปกับเบาะรถด้วยอาการปวดหัวที่ยังไม่ดีขึ้นเท่าไหร่ พี่ก่อมองอย่างเป็นห่วง


           “ตกลงว่าไม่สบายจริงๆ ใช่ไหมครับเท็น ดื้อจัง บอกตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วว่าถ้าไม่สบายก็

อย่าฝืน”


           พี่ก่อดุเบาๆ เพราะเมื่อเช้าที่ตื่นขึ้นมาก็โทรมาอ้อนเขาจนถูกห้ามไม่ให้มา ผมเลยยิ้ม

แหยๆ ไปรับคำดุ


           “ก็กลัวพี่ๆ ที่ชมรมเขาจะไม่มีคนช่วยน่ะครับพี่ก่อ”


           พี่ก่อส่ายหน้าระอาความดื้อเงียบของผม แป๊บเดียวรถกระบะก็ขับมาถึงร้านที่ไม่มีใคร

อยู่แล้ว พี่ก่อจูงมือผมขึ้นไปชั้นสามพลางดันไหล่ผมให้นั่งบนเตียง


           “ตึ๊งไม่อยู่ใช่ไหมวันนี้ กว่าจะกลับก็พรุ่งนี้ เท็นอยู่หอก็ไม่มีคนดูแล คืนนี้นอนที่นี่แหละ”


           อยู่กับพี่ก่อ อยู่ที่นี่ สองต่อสอง

           หืมมมมม

           หน้าร้อนเห่อไปหมดเลย


           “ดูสิ สงสัยไข้ขึ้นหน้าแดงแล้วเท็น เดี๋ยวพี่ไปหาอะไรมาให้เท็นกินก่อนแล้วค่อยเช็ดตัว

จะได้กินยานอนพัก”


           ตัวสูงๆ หายลงไปด้านล่างตึกพักใหญ่กลับขึ้นมาก็มีข้าวต้มหมูหอมฉุยกลิ่นยั่วน้ำลาย

พี่ก่อตักขึ้นมาเป่าเบาๆจนไอร้อนจางหายจึงค่อยป้อนเข้าปาก มันเป็นข้าวต้มที่อร่อยมาก

ไม่นานมันก็หมดเกลี้ยง คนป้อนวางชามเปล่าลงบนโต๊ะ เขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเมื่อออกมาก็

มีกะละมังกับผ้าขนหนูผืนเล็กออกมาด้วย


           “พี่เช็ดตัวให้”


           “เอ่อ ผมไปอาบน้ำเองก็ได้”


           ผมก้มหน้างุดเลยทีนี้


           “อย่าดื้อสิครับเท็น มาใกล้ๆพี่เร็วเข้า”


           พี่ก่อดึงแขนผมไว้ เสื้อนักศึกษาถูกถอดออกอย่างรวดเร็วเหลือแต่เสื้อกล้ามสีขาวตัว

เล็ก พี่ก่อใช้ผ้าขนหนูหมาดน้ำค่อยๆเช็ดหน้าตาไล่ลงมาที่คอและแขนขา ไม่ได้มีความรู้สึก

ล่วงเกินอยู่ในการกระทำสักนิด ผมได้แต่มองการกระทำนั้นอย่างตื้นตัน มือใหญ่สากงานแต่

มันช่างอ่อนโยนเหลือเกิน

           ไม่นานผมก็อยู่ในชุดใหม่ เป็นกางเกงขาสั้นกับเสื้อยืดตัวใหญ่ของพี่ก่อ พอถึงตอนนี้

สิ่งที่ผมหวาดกลัวที่สุดก็มาถึง ยาพาราสองเม็ดในมือใหญ่ถูกยื่นมาให้ผมพร้อมแก้วน้ำ


           “กินยาลดไข้ จะได้นอนพัก”


           “ไม่กินไม่ได้หรือครับ ผมไม่ชอบอ่ะ”


           ต่อรองแล้ว ได้แต่ดวงตาดุกลับมา พี่ก่อยังยืนยันคำเดิมผมจึงต้องรับมันมาโยนใส่คอ

พอเม็ดยาแตะโคนลิ้นผมก็สำลักและรีบบ้วนมันทิ้ง ผมช้อนตามองเขาด้วยหน้าเสียขอบตา

ร้อนผ่าว


           “พี่ก่อ ผมกลืนยาไม่ได้ มันขมจริงๆนะ”


           “แต่เท็นต้องกิน ไม่งั้นไข้จะไม่ลดนะครับ”


           เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ จ้องหน้าผมจนต้องหลบตา แต่พอแอบเหลือบตามองก็เห็น

พี่ก่อยกยาสองเม็ดใส่ปากพลางกระดกน้ำในแก้วเข้าไปอม ยังไม่ทันตั้งตัวผมก็ถูกดึงเข้าไป

กอด ต้นคอถูกมือใหญ่บีบกระชับให้แหงนขึ้น เมื่อผมอ้าปากจะร้องท้วง มันก็ถูกปิดลงทันที

ยาเม็ดที่เริ่มแตกตัวพร้อมน้ำก็ไหลลงมาจากปากของเขา ผมส่งเสียงอึกอักเมื่อมันมาคาอยู่ตรง

ลิ้นไก่ ทันใดปลายลิ้นชื้นก็ตวัดจนผมต้องกลืนเม็ดยาขมลงไปจนได้










           เม็ดยาไหลลงคอไปแล้ว แต่ผมก็ยังไม่หยุดตวัดปลายลิ้น ร่างกายอุ่นไข้หยุดดิ้นรนแต่

ใช้กำปั้นเล็กๆ ทุบถองไปตามต้นแขนเพื่อแทนคำต่อว่าที่ผมบังคับให้เดือนสิบต้องกินยา ผม

เลยยิ่งต้องเกี่ยวรัดปลายลิ้นเล็กให้คล้อยตามจนกระทั่งเดือนสิบเผลอไผลโอนอ่อน และตวัด

ลิ้นตอบโต้ มือบางวางอยู่บนบ่าบีบไปมาด้วยความหวามไหว

           เมื่อผมค่อยๆ ถอนปลายลิ้นออกมาเดือนสิบถึงกับผวาตาม


           “พี่ก่อ”


           เดือนสิบหน้าแดงจัด ไม่รู้เพราะพิษไข้หรือเขินกันแน่


           “เอ่อ ผม ฮื้อออ”


           หน้าแดงมุดลงกับอกของผม ผมหัวเราะเบาๆ ยกมือลูบผมนุ่ม


           “เท็นทำไมหรือครับ”


           “ผม โอ๊ย พูดไม่ได้หรอก”


           เสียงดังยิ่งขัดเขินจนผมชักจะเดาได้


           “เท็น อยากให้พี่ช่วยไหมครับคนเก่ง”


           มือผมเลื่อนลงไปที่จุดสงวนของเดือนสิบก็เจอคำตอบเมื่อมันแข็งขืนสู้มืออยู่


           “แต่ว่า”


           “สลับกันไงครับ มันเป็นเรื่องธรรมชาติเท็นบอกพี่เองนะ”


           ไม่ต้องรอคำตอบผมก็ผลักเบาๆให้เดือนสิบเอนกายลงไป เจ้าตัวเบนหน้าหนีแต่ก็

ยินยอมให้ผมดึงกางเกงขาสั้นลงจนไปอยู่ที่ข้อเท้า มือเล็กยกมาปิดบังท่อนเนื้อน่ารักไว้ ผมจึง

ต้องดึงมันออกแล้วก้มหน้าลงไปแตะไล้ปลายลิ้นลงกับท่อนเนื้อสีสวยขนาดพอดีกับตัวก่อน

กลืนกินมันลงไปอย่างสบายๆ


           “พี่ก่อ อุ๊บส์ ผม อื้อม   เท็นเสียวครับ”


           ผมเงยหน้าไปมองเดือนสิบที่กำลังส่งเสียงหวานครางแผ่วเมื่อผมสาวรูดรั้งช้าๆ

เดือนสิบแอ่นเอวรับเมื่อผมเริ่มความเร็วมากขึ้นเรื่อยๆ


           “เสียวก็ปล่อยนะครับเท็น อย่าเก็บไว้”


           ผมส่งเสียงอู้อี้ออกไปพลางใช้ลิ้นโลมเลียภายในช่องปาก เดือนสิบครางฮือ จิกมือกับ

หัวของผม แอ่นตัวไปมา ผมรู้ว่าเขากำลังจะปลดปล่อยจึงยิ่งเร่งความเร็ว เดือนสิบแช่เอวค้าง

ก่อนที่ของเหลวจะพุ่งออกมาในปากของผม


           “อ๊ะ พี่ก่อ อย่ากลืน มันสกปรก”


           ดวงตาฉ่ำหวานปรือตามาห้าม แต่ผมก็มองยิ้มๆ และยิ่งดูดมันออกมาจนหมด

เดือนสิบเงยหน้าส่งเสียงครางยาวนานก่อนที่จะหลับตา และหลับไปในอ้อมกอดของผม

           น้ำใสของผมอร่อยไม่ใช่เล่นเลยนะ


----------------------------------------TBC-------------------------------------------

ขออภัย หายไปนาน

 

[attachment deleted by admin]

[fay 13]

 

[❣☾月亮☽❣]

   น้ำใสก็อร่อย น้ำข้นอร่อยกว่า ใช่ไหมพี่ก่อ แอร๊ยยยยยย
เด็กยักษ์ไวเชียวนะแหม

[HISY]

น่ารักอ่าาา
ไอน้องยักษ์ยังไม่เลิกตีท้ายครัวอีก

[mapreaw]

เป็นวิธีการกินน้ำที่สุดยอด

[rogerr]

กรี้ดดดด!!!!  คุณหมอก่อ 

[hibarihao]

 

[Zelsy]

อะไรกัน พี่ก่อนี่ก็ เขินแทนเท็นแล้วเนี่ย
เด็กยักษ์รุกไวจริงๆ

[HanATarO]

พี่ก่อ นิล่ะก็ เขินแทนอ่ะ

[lizzii]

พี่ก่อท่าทางจะหิวน้ำซินะ ฮ่าๆ

[Pam_ban]

ตายแน่ ๆ น้องเท็นของป้า  โดนพี่ก่อทำข้าวต้มให้กินแล้วน้องเท็นก็โดนกินกลับ  เฮียก่อช่างเป็นพ่อค้าที่ค้ากำไรเกินงามจริง ๆ       แต่คาดว่าถ้าทานยาครบทุกมี้อแบบนี้คงหายวันหายค่ีนแน่ ๆ   


รอตอนต่อไปค่ะ



 

[Nattiz]

โอ๊ยยย อร่อยแค่ไหนไม่รู้ รู้แค่ว่าพี่ก่อช๊อบชอบ

[patchylove]

 

[Inwoสูs]

เฮือก สะ สลับกัน 

[TONG]

รอตอนสลับนะ คริคริ

[หอยทาก]

     แหม แหม แหม

[Freja]

เก๊ารอน้องเท็นรับน้ำข้นของพี่ก่ออ๊ะ  ไม่หึ่นเล๊ยแม้แต่น้อย (หึ่นเยอะมากๆ)

[Min*Jee]

น้ำใสอร่อยเนาะ
เท็นเสน่ห์แรงอะ
ได้ไฟท์กับพี่ก่ล่ะวันนี้
รอตอนต่อไปน้าาาาา

[ชัดเจนกาบ]

อั๊ยยะ รอน้ำข้นนะ นายเอกเราเสน่ห์แรงจริงๆ มีเด็กมาหลงเฉยว่ะ

[mukmaoY]

สงสารยักษ์  ไปคู่กับตึ๊งละกันนะลูก  ไม่ก็เพื่อนเท็นที่ลืมชื่อ

[mooping-7]

พี่ก่อรู้ตัวป่ะว่ากำลังจะมีคู่แข่ง

[snowboxs]

เสียไปคนล่ะน้ำ
พี่ก่อได้กินน้ำใสแบบพิเศษ

[4559]

รอวันเกิดสิบเท่านั้น

[rayaiji]

พี่ก่อแม่ง....อบอุ่นอ๊าาาา เค้าอยากได้แบบนี้ซักคน

[poohanddew]

แหมมมมม พี่ก่อออออออ
 

[My_yunho]

น้ำใสๆๆๆของพี่ก่อ

[te4drop]

อุ้ยๆๆ
อยากให้ตัดฉับไปวันเกิดแบบด่วนๆ
ส่วนเด็กยักษ์นั่นค่อยรุกเดือนสิบหลังวันเกิดแล้วก็ได้นะ ขอป้าๆฟินกับคู่พระนายก่อนนะลูกนะ แล้วหนูค่อยมามีบทบาทอีกที อย่ามาขว้างทางฟินป้าๆเลย