ตอนที่3
เช้าวันเสาร์ของวันนี้ก็เป็นดังเช่นทุกวันที่ผ่านมา น้องจีตื่นขึ้นมาแต่เช้าโดยไม่ต้องปลุก เมื่อเจ้าตัวได้ยินเสียงพีเนียสกับเฟิมร์ในทีวี ผมลงไปเตรียมอาหารเช้าให้กับน้องจี ก็เจอแม่ที่กำลังเตรียมอาหารเช้าสำหรับพ่อและผมอยู่ก่อนแล้ว
“น้องจีตื่นยังลูก”แม่ผมหันมา
“ตื่นก่อนเอฟอีกแม่”ผมว่าขำๆก่อนจะต้มข้าวต้มหมูสับให้น้องจี ใช้เวลาไม่นานก็เสร็จ ผมก็ยกนมและข้าวต้มขึ้นไปให้น้องจี
“น้องจีครับ กินข้าวก่อนลูกเดี๋ยวแม่จะพาหนูไปซื้อของ”ผมร้องบอกก่อนจะวางถาดอาหารที่โต๊ะปลายเตียงน้องจียังคงนั่งมองทีวีอย่างใจจดใจจ่อ
“มามะ เดี๋ยวแม่ป้อน”ผมร้องบอกอีกครั้ง แต่น้องจียังคงเฉย คิ้วผมเริ่มกระตุก
“น้องจี แม่จะพูดเป็นครั้งสุดท้ายนะครับ มากินข้าว”น้องจีทำหน้าจ๋อยๆก่อนจะค่อยๆคลานมาที่ปลายเตียง
“อ้าม”ผมก็ป้อนข้าวน้องจีไปแล้วก็กินเองไปด้วย ก่อนที่จะได้ยินเสียงรถเข้ามาจอดในบ้านผมเดินไปที่หน้าต่างเพื่อดูปรากฏว่าเป็นรถของคุณหมอนนต์ สงสัยคงจะมาชวนไปเล่นน้ำตก
“สวัสดีครับคุณหมอ มาแต่เช้าเลย”ผมเอ่ยทักตอนนี้พ่อกับแม่ออกไปทำงานกันแล้ว พ่อกับแม่ของผมทำงานที่ไร่ตัวเองครับ เราปลูกผักขาย ตอนแรกๆก็เหมือนจะทำเล่นๆเพราะยังไงทั้งพ่อและแม่เองกมีเงิน บำนาญกันทั้งคู่ แต่เอาไปเอามากลับทำอย่างจริงจัง ซึ่งนั้นเป็นขอดี เพราะคุณหมอคิดว่ามันทำให้พวกท่านได้ออกกำลังกาย
“ครับ พอดีว่าจะพายัยแนนไปเที่ยวครับ เลยกะว่าจะมาชวนเอฟด้วย”คุณหมอว่ายิ้มๆ
“เอ่อ พอดีวันนี้ผมว่าจะไปทำธุระในเมืองน่ะครับ ขอบคุณที่มาชวนนะครับ”ผมบอกอย่างรักษามารยาท
“หน้าเสียดายจังครับ งั้นเอาไว้คราวหน้าแล้วกัน”
“ครับ”ผมว่าคุณหมอวิ่งกลับไปที่รถ ผมมองตามจนเจอกับผู้ชายคนนั้นเขานั่งข้างคนขับ สายตาคมจ้องมองมาที่ผมเหมือนต้องการข่มขู่
ผมรีบเข้าบ้าน จัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้น้องจี จากนั้นก็ขับรถเข้าไปในเมือง บ้านผมมีรถกระบะคันหนึ่งสำหรับซื้อของและส่งของขายและก็มีมอตอร์ไซด์อีกหนึ่งคัน น้องจีดูจะตื่นเต้นทุกครั้งที่เข้ามาในห้างสรรพสินค้าในเมือง เด็กน้อยของผมวิ่งเล่นไปทั่วจนผมเองต้องจับมาไว้บนรถเข็น
“แม่ฮะ จีอยากเดินเอง”น้องจีส่งเสียงร้องใบหน้ากลมขาวใสเริ่มงอเพราะถูกขัดใจ
“อยู่บนนี้ดีแล้วครับ นั้นไงน้องจีจะได้ช่วยแม่หยิบของ ไหนหยิบกระดาษเช็ดปากให้แม่หน่อย แม่หยิบไม่ถึง”ผมแกล้งว่า ก่อนที่
จะตัวน้อยจะรีบลุกขึ้นไปหยิบกระดาษเช็ดปากที่เราใช้ประจำให้
“เห็นไหม แบบนี้ดีกว่าอีก”ผมว่าก่อนจะเริ่มออกเข็นรถอีกครั้ง แต่เพราะผมที่มั่วแต่มองน้องจีจนลืมมองทางจึงเข็นรถไปชนกับรถเข็นที่อีกคันที่เดินสวนกัน
“ขอโทษครับ”ผมกล่าวขอโทษกับผู้ชายที่สวมใส่เสื้อเชิ้ตแขนสั้นลายสก็อตสีดำขาวที่มากับเด็กผู้หญิงที่ดูแล้วน่าจะอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับน้องจี
“ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจ คงซนซินะครับ”เขาว่ายิ้มๆก่อนที่จะมองมาที่น้องจี
“555ครับ สุดๆเลยล่ะ”ผมตอบน้องจีที่ดูดนมกล่องอยู่กลับเงยหน้าขึ้นมามองอย่างสงสัยจนผมอดไม่ได้ที่จะขยี้หัวไปมา
“ของผมก็เหมือนกันครับ แยกไม่ออกเลยว่าเนี่ย ผู้หญิงหรือผู้ชาย เขาว่าก่อนที่จะก้มมองดูเด็กหญิงบนรถที่กำลังก้มกดมือถืออยู่
“555”ผมหัวเราะตอบกลับไป
“น้องจีมาหาพ่อมา”แต่แล้วจู่ๆผู้ชายคนนั้นที่มาจากทางด้านไหนก็ไม่รู้เดินเข้ามาอุ้มน้องจีที่บนรถ น้องจีเองก็ยื่นแขนไปให้อุ้ม ทั้งๆที่ปกติแกจะแทบไม่ยอมให้ใครอุ้มเลยนอกจากคนที่บ้าน
“คุณ”ผมร้องทักอย่างตกใจ
“อ๊ะ”ผู้ชายคนนั้นทำท่าทางแปลกใจเล็กน้อยก่อนจะเปลี่ยนแบบส่งยิ้มอ่อนๆมาให้
“หน้าเหมือนคุณพ่อมากเลยครับ โชคดีสุดๆ”สงสัยเขาคงจะคิดว่าผมเป็นพวกคู่เกย์ที่เอาเด็กมาเลี้ยงเป็นลูกพอเห็นว่าหน้าตาของน้องจีเหมือนกับผู้ชายคนนี้ก็เลยร้องทักอย่างแปลกใจ
“...”ผมไม่ได้ตอบอะไร เพียงแค่ส่งยิ้มอ่อนๆให้ก่อนที่จะขอแยกย้ายเพราะเรายืนคุยกันตรงทางเดิน
“คุณมาที่นี่ได้ไง”ผมหันไปถามน้องจีก็เอาแต่จับเส้นผมของเขาเล่นไปมา
“ไม่สำคัญ”เขาว่าก่อนจะจับมือน้องจีขึ้นมาจุ๊ฟเบาๆ
“คิคิ”น้องจีหัวเราะชอบใจเพราะรู้สึกจั๊กจี้
“เอาน้องจีมา”ผมยื่นแขนออกไปเพื่อจะรับน้องจีคืน แต่เขากลับเบี่ยงตัวหลบ
“นี่คุณ”ผมส่งเสียงร้องอย่างไม่พอใจ
“อย่ามาขึ้นเสียงต่อหน้าลูก”เขาหันมาว่าเสียงเย็น จนผมรู้สึกตัวว่าตัวเองเริ่มเสียงดังน้องจี มองผมตาปริบๆ
“คุณไม่มีสิทธิเรียกน้องจีว่าลูก เขาเป็นลูกผม ไม่ใช่ลูกคุณ”ผมบอกกลับไปแต่ลดระดับเสียงลง
“บอกแล้วไงว่าถ้าขืนพูดว่าเขาไม่ใช่ลูกกูมึงจะโดนอะไร”เขาว่าอย่างโมโห พร้อมมืออีกข้างบีบข้อศอกผมแน่นจนเจ็บไปถึงกระดูก
“โอ๊ย”ผมเจ็บจนต้องร้องออกมา น้องจีรีบโผล่เข้าหาผมทันทีเพราะเริ่มตกใจ เขาปล่อยให้ลูกมาหาผมและปล่อยมือออกจากแขนของผมก่อนจะมองมาที่น้องจี อย่างรู้สึกกังวล
“แม่ฮะ เป็นไร”น้องจีส่งเสียงถาม ทำหน้าตาเหมือนจะร้องไห้ เห็นแค่นี้ใจผมมัยก็ตื้นตันจนน้ำตาคลอแล้ว
“เปล่าครับ แม่โดนมดกัด น้องจีอยากได้อะไรเดี๋ยวแม่พาไปซื้อ”ผมรีบเปลี่ยนประเด็นทันที เด็กน้อยของผมก็ดูจะดีใจเมื่อผมถามของที่เขาต้องการ
“จีอยากได้กันดั้มฮะ พ่อฮะซื้อให้จีหน่อย”น้องจีพูดออกมาเสียงใสก่อนที่จะเอ่ยคำที่เขาไม่เคยเอ่ยมาตลอดชีวิตขึ้นมา ทำเอาผมหน้าชาเลย
ผู้ชายคนนั้นเองก็หันมามองน้องจีด้วยแววตาที่ผมไม่สามารถเข้าใจ ถ้าผมไม่คิดว่าเป็นเขา มันคงเป็นสายตาเดียวกันกับที่ผมเจอหน้าน้องจีครั้งแรก
“นะ น้องจีครับ เขาไม่ใช่..”
“พี่ทอส!อยู่นี่เองแนนตามหาซะทั่ว”ก่อนที่ผมจะได้อธิบายอะไรอีกครั้งน้องสาวคุณหมอก็วิ่งโล่เข้ามาหาผู้ชายคนนี้
“อ๊ะ บังเอิญจังคุณเอฟกับน้องจีก็อยู่ด้วย”
“อ่อ ครับพอดีพาน้องจีมาซื้อของนะครับ”ผมรีบบอกก่อนที่จะวางน้องจีลงบนรถเข็นตามเดิม
“แล้วเป็นไงถึงมาอยู่กับพี่ทอสได้ค่ะ แนนเข้าห้องน้ำแปปเดียวออกมาก็หายไปแล้ว”เธอว่าก่อนจะทำหน้างอๆ ซึ่งไม่ว่าจะดูจากมุมไหนก็น่ารักน่าเอ็นดูไปซะหมด
“...”เขางียบก่อนที่จะจ้องมองมาที่ผมกับน้องจี
“อ่อพอดีว่าผมกำลังจะหยิบของชั้นบนน่ะครับ แต่หยิบไม่ถึงคุณทอสเลยหยิบให้ก็เลยบังเอิญอยู่ด้วยกันอย่างที่เห็น”ผมโกหกคำโตก่อนที่จะเริ่มมองหาทางหนีออกจากผู้ชายคนนี้
“หรอค่ะ โลกกลมจังเนอะ” เธอว่ายิ้มๆก่อนจะเดินมากอดแขนแฟนตัวเอง
“งั้นผมขอตัวก่อนดีกว่านะครับ เดี๋ยวจะพาน้องจีไปซื้อของเล่น เที่ยวให้สนุกนะครับ” ผมว่าก่อนที่จะเข็นรถเข็นออกมาโดยไม่ฟังเสียงใดๆ
“แม่ฮะ พ่อไม่มาด้วยกันหรอฮะ”น้องจีหันมาถามเสียงเศร้า เห็นแบบนี้คนเป็นแม่อย่างผมถึงกับสะอึก ไม่รู้ทำไมแกถึงเชื่อสนิทว่าผู้ชายคนนั้นคือพ่อ ถึงแม้ความเป็นจริงเขาจะใช่ก็ตาม
“เขาไม่ใช่คุณพ่อของน้องจีหรอกครับ คุณพ่อของน้องจีคือแม่นี่ไงครับ”ผมบอกยิ้มๆก่อนจะเข็นรถเข็นไปที่แผนกของเล่นเด็ก
TBC.
ขอย้ำอีกครั้งว่ามัน ไม่ม่านะ จริงๆ
ส่วนเหตุผลที่นางเองท้องน่ะนะ อารมณืประมาณว่า เรื่องหยุ่มหยิม พันนั้นอย่าไปใส่ใจเลย555
เรื่องคำผิดต้องขออภัยจริงๆ เรียนได้ว่าเป็นอะไรที่แก้ยากมากอ่ะ
ปล. สาววายเป็นพวกอารมณ์รุ่นแรงดีจริงๆ ดูจากคอมเม้นน่ะนะ
ปล. มีสอบอาทิตย์หน้า คงไม่ได้ลงบ่อยนะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
