Nov.vol2 เอาให้แน่...ได้แค่ไหน ?
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: Nov.vol2 เอาให้แน่...ได้แค่ไหน ?  (อ่าน 627171 ครั้ง)

~Kalianeko~

  • บุคคลทั่วไป
กำ


เดฟทำไมทำยังงี้ว่ะ   :angry2:


ตื่นมาขอให้ลืมไปให้หมดเลย อิง  ไม่ต้องจำแล้ว

poona28

  • บุคคลทั่วไป
 :impress2: :impress2:

มาต่อเร็วๆนะคับ

 :impress2:

ออฟไลน์ krappom

  • 人は誰でもそれぞれに悩みを抱えて生きる
  • เป็ดนักโพสมือดี
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7395
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1182/-23

เดาเนื้อเรื่องต่อไปไม่ออกเลยอ่ะ
แต่แอบสะใจไอ้เดฟ

 o18


ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10

TAMAKUNG

  • บุคคลทั่วไป
 :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:


สั้นมากๆๆๆๆๆๆๆ



ค้างอย่างรุนแรง

ifwedo

  • บุคคลทั่วไป
มาดันก่อนนน

MonsterP

  • บุคคลทั่วไป
เดฟ ทำเยี่ยงนี้ได้อย่างไร หึ มิปลื้ม :m16:

ออฟไลน์ both^^

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3133
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +730/-4
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

จะร้ายไปไหนนิ

ปล่อยพี่อิงไป  ..ชัดมั้ย

OT

  • บุคคลทั่วไป
กำเลย..ทีนี้จะจำใครไม่ได้เลย

หรอเนี่ยยยย

ออฟไลน์ lily

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 33
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
 :angry2: อ๊ากกกกกกกกกกกไอ้เดฟทำไมนิสัยแบบเน้เนี๊ยะ
โฮกกก งานนี้อิงดูท่าจะแย่ลงๆๆ เฮ้ออออออ
แถมยัง....ค้างอีก!!!!!!!!!!!!!!!!!!! แงแง

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ ronlbb

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1209
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-0
คนแต่งอยู่ไหน เรียกมาเคลียด่วน

กวนใช่ย่อยตั้งแต่ชื่อตอนยันจบตอน
โอ้ยยยยยยยยยย ค้างงงงงง

ด่วนเลยๆๆ ลงด่วนเลย

ranaways

  • บุคคลทั่วไป
สั้นๆๆๆๆๆ จริงด้วย

ออฟไลน์ ไอ้หัวแห้ว

  • ยิ่งมืดเท่าไหร่ ยิ่งเห็นดวงดาวชัดเจน...
  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4479
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +568/-5


ไอ้เดฟปล่อยพี่อิงไปเดี๋ยวนี้นะ



 :fire:


wiintz_

  • บุคคลทั่วไป
โอม จงลืม จงลืม

ลืมคนเลวๆที่ชื่อว่าเดฟ ออกไปซะ

ให้มันเจ็บ ให้มันสำนึก

ให้มันต้องร้องไห้กับพี่อิงซะบ้างนะครับ

55 สะใจๆๆๆๆ ที่สุด เดฟเอ๊ยยย แก

แต่อย่าลืมคนอื่นๆเลยนะ ลืมแค่คนเลวๆพอ เอิ๊กกกกก

+ 1 เพื่อนความสะใจ

แต่แอบคิดว่าจะเอาคืนดีมั้ย เหอๆ

สั้นไป อ่านแล้วทรมานนนนนน มากครับ





ออฟไลน์ GAZESL

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 675
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +65/-1
ง่า ไม่น๊า ไม่ว่าผลจะออกเป็นยังไง

มันก็เหมือนจะไม่ดีซักอย่างเลยอ่า :o11:

ขอให้อิงเข้มแข็งนะ  :impress:

จะตื่นขึ้นมารับมือกับปัญหาไหว

ไม่อยากให้อิงเป็นบ้า ไม่อ้าววว :serius2:

มาต่อเร็วๆ นะคะ

ออฟไลน์ iGiG

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 606
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-0
สงสารอิง  :m15:

สมน้ำหน้าเดฟ  :m31:

และเมอร์รี่คริสมาสต์ย้อนหลัง + สุขสันต์วันปีใหม่ล่วงหน้าค่า  :L2:


TaEnIaE_CoLi

  • บุคคลทั่วไป
ตั้มอ่า

มาต่อเร็วๆจิ :z13:

ออฟไลน์ LingNERD*

  • จบแล้ว...รักที่เคยมี *
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2797
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +144/-0
รอตอนต่อไป :z10:

DekDoy

  • บุคคลทั่วไป
 :amen:

สวดมนต์ให้พี่อิงหายไวๆ

เกลียดไอ้เดฟ  :angry2:

ออฟไลน์ melody

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 346
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-1
คนแต่งเอาตอน20มาเป็นของขวัญปีใหม่ให้คนอ่าน
หน่อยซิ หรือว่ามัวแต่สนุกกับการฉลองปีใหม่จนลืม
เอาตอน20มาลง :impress2:ขอขวัญปีใหม่เป็นตอน20นะๆ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






sun

  • บุคคลทั่วไป
Re: .NOV.เอาให้แน่...ได้$
«ตอบ #1400 เมื่อ30-12-2008 00:23:24 »

แอร๊ยยย...เกือบพลาด ตอนที่ 19   :z3:

ทีนี้ ไอคุนชายเดฟ จะทำไง รู้ความจริงแล่ะเนี่ย

ไม่ใช่พออิงฟื้นมาอีกที อาการหนักกว่าเก่านะ  o22

งานนี้คุนชายเดฟ คงจะเป็นคนดี ศรีสามี ให้ อิงซะทีนะ เอิ้กๆ  :laugh:

ออฟไลน์ k_U_K_K_I_K

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 514
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-4

poom

  • บุคคลทั่วไป
....HAPPY  NEW  YEAR 2009...


ขอให้เจ้าของบ้าน(น้องตั้ม&พี่...โหด)และหนุ่มหล่อสาวสวยทั้งหลายมีความสุขกับปีใหม่ที่กำลังจะก้าวมาถึงกันทั่วหน้าทุกคนเน้อ...

 :L1:***...มีแฟนก้อขอให้ได้แฟนหล่อๆๆ...*** :L1:

...มีรักที่เหนียวแน่นเหมือนดั่ง..ตังเม... :กอด1:


poom_โอ่ :L1:

torto

  • บุคคลทั่วไป
ปีใหม่นี้  ขอให้มีแต่สิ่งดีๆๆเข้ามาเน้อ   Happy New Year   :mc2::3123: 

LIZZ

  • บุคคลทั่วไป

ltahset

  • บุคคลทั่วไป
ชอบมากมาย

อ่านรวดเดียวจบ

รอตอนต่อไปค่ะ

^^

ขอบคุณค่ะ

tama_zaa

  • บุคคลทั่วไป
ก้าวที่ยี่สิบ

ผมลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ( เอ่อ เป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ แต่นายเอกเรื่องนี้เล่นสบาย ค่าตัวแพง แต่บทมีแค่นอน)
ก็พบว่าผมกำลังนอนอยู่บนเตียง
ในห้องสีขาวสะอาดห้องหนึ่ง
ซึ่งคาดว่าคงจะเป็นโรงพยาบาลแน่ๆ

แล้วผมมานอนที่นี่ได้ยังไง


"โอะ โอ๊ยย "
ใช่สิ

วันนั้น

ผมเดินโซเซออกมาจากคอนโดของไอ้เดฟ
ซึ่งก็มาเจอกับโจรสองคน

ผมฉุดกระชากลากถูกับมันพอสมควร
จนในที่สุดผมก็โดนมันผลักหัวชน
พร้อมกับโดนแทง

แล้วผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง
ใครเป็นคนพาผมมา

ใช่แล้ว
ขณะที่ตาผมปิดลง

สติผมเหมือนจะรับรู้ว่ามีคนมาช่วยผม
ซึ่งก็คงเป็นชาวบ้านแถวนั้นนั่นเอง

แล้วนี่น้องชายผมไปไหนเนี่ย
หรือว่าน้องผมยังไม่รู้ว่าผมเข้าโรงพยาบาล

"อ๊ะ "
ก้นผมยังเจ็บไม่หายหรอเนี่ย

ตายแล้ว

แล้วคุณหมอเขาจะรู้ไหมว่าผมโดนอะไรมา
ไม่มีทางที่จะไม่รู้แน่
เพราะเขาคงจะตรวจร่างกายผมโดยละเอียดแล้ว


แล้วผมจะเอาหน้าที่ไหนไปมองคุณหมอกันเนี่ย


"เป็นไรมึง จู่ๆก็หน้าแดง ไม่สบายรึเปล่าเนี่ย"
เสียงปริศนาปรากฎขึ้นมาจากด้านหลังของผม
ซึ่งคาดว่าจะมาจากฝั่งหน้าประตูห้องน้ำ

"เฮ้ย"

"เป็นไร แค่นี้ตกใจ แล้วจำได้ยังว่านี่ใคร"
มันเดินมายืนข้างๆผม
พร้อมกับโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ๆ

"มาได้ไง"
ผมไม่ยอมตอบคำถามมัน
แต่กลับถามมันไปเสียงแข็งแทน

"กูรู้สึกว่าตั้งแต่มึงฟื้นมาเนี่ย มึงจะถามกูบ่อยเหลือเกินนะว่ากูมาได้ยังไงเนี่ย "

"บ่อย...... ชั้นเพิ่งจะถามนายครั้งเดียวเองนะ"
ผมชักรู้สึกงงแล้วสิครับ
มันพูดเหมือนกับว่าผมฟื้นมานานแล้วยังไงยังงั้นแหละ

"ตลก .. กูมาเยี่ยมมึงเมื่อวันก่อนก็ถาม กูมาวันไหนมึงก็ถาม"

"วันก่อน..... นี่ชั้นเคยฟื้นมาแล้วหรอ"
มันจะช่วยอธิบายให้ผมเข้าใจหน่อยได้ไหม
ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
มันเคยมาเยี่ยมผมเมื่อไหร่กัน
เท่าที่ผมจำได้
คือ..........


ผมกับมันได้เลิกกันแล้ว

และ.........

มันเป็นการเลิกกันที่แสนจะเจ็บปวดทรมานที่สุด

"นี่มึงเสื่อมซ้อนเสื่อมใช่ไหมเนี่ย"
มันเองก็ดูเหมือนจะเริ่มงงไปกับผมด้วยแล้วแหละครับ

"เสื่อม ...นี่นายจะช่วยอธิบายให้ชั้นเข้าใตชจหน่อยได้ไหม ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แบ้วไอ้เสื่อมนี่มันอะไร แล้วช่วยบอกด้วย ว่าไอ้เอิงไปไหน"
รำคาญสิครับ
จะพูดอะไรก็ไม่พูด
ทำยังกับว่าผมรู้เรื่องราวอะไรไปกับมันยังงั้นแหละ
ถามก็ไม่ตอบแล้วยังจะพูดเองเออเองเข้าใจไปคนเดียวอีก

"ทำไม อยู่กับกูไม่ได้รึไง กูพูดไม่รู้เรื่องหรอวะ ถึงได้เรียกหาน้องมึงน่ะ"
มันทำหน้ากวนตีนใส่ผม
สงสัยมันคงไปเผลอกินยาอะไรเข้าแน่ๆ

"งั้นนายก็ช่วยอธิบายให้ชั้นฟังหน่อยได้ไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้น เอาแบบที่คนสามัญเค้าจะฟังกันรู้เรื่องนะ "
ผมพูดดักมันไว้ก่อน
เพราะมันเป็นเหมือนพวกพูดน้อย
แต่ต่อยหนัก
จะพูดทีเหมือนดอกพิกุลจะร่วง
ผมไม่เคยเข้าใจอะไรที่มันพูดเลย
และก็ไม่กล้าที่จะถามด้วยซ้ำ
ว่าสิ่งที่มันเคยพูดมันหมายความว่ายังไง

"เมื่อหลายวันก่อนมึงฟื้น ความจำเสื่อม แล้วมึงก็อาละวาด หมอฉีดยาให้มึง ระงับประสาท แล้วมึงก็สลบ เป็นแบบนั้นทุกวัน จนมึงสติแตก.."

"พอ.."
ผมรีบบอกมันหยุดก่อนที่มันจะพูดไม่รู้เรื่องไปมากกว่านี้
เพราะผมคงจะหวังพึ่งให้มันอธิบายอะไรให้ผมฟังไม่ได้แน่นอน
แต่ก็ยังขอบใจ
ที่มันยังอุตส่าจะอธิบายให้ผมฟัง


"........"

"ไอ้เอิงไปไหน"
น้องชายผมนี่แหละครับเหมาะสุด
ที่จะอธิบายเรื่องราวต่างๆได้
ไอ้ครั้นจะให้หมอมาอธิบาย
ผมเองก็ยังอายๆอยู่เหมือนกัน

"ไปซื้อข้าว"
ไอ้เดฟมันเริ่มหงุดหงิอ
ซึ่งผมก็ไม่รู้มันว่าทำไม

"อืม.. งั้นนายก็กลับไปได้แล้ว เดี๋ยวมันก็คงมา"
ผมไล่มันไปดื้อๆ
อย่างน้อยหัวใจผมจะได้ไม่เจ็บ
ว่ามันเคยทำอะไรไว้กับผมบ้าง

"มึงไล่กูหรอ"
มันหันมากะชากเสียงถาม
แต่ผมสังเกตเห็นนัยตามันไหววูบและหน้าสลดลงเล็กน้อย
ก่อนที่มันจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ

"เปล่า ไม่ได้ไล่ ก็แค่ไม่เห็นความจำเป็นอะไรที่นายจะต้องอยู่"
ผมตอบกลับมันด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
แต่ข้างในกลับขมขื่น


"กูจะมาเยี่ยมเมียกูไม่ได้รึไง"
มันเริ่มตะคอก

"มันก็คงจะได้นั่นแหละ ถ้าหากว่าในห้องนี้มีคนที่เป็นเมียนาย แต่บังเอิญว่ามันไม่มี เลยไม่มีความจำเป็นที่นายจะต้องอยู่ "

"มึงกล้าปฏิเสธงั้นหรอ"
มันจับต้นแขนผม
พร้อมกับออกแรงบีบอย่างรุนแรง

"ชั้นไม่ปฏิเสธ แต่ก็ไม่ยอมรับ นายก็เป็นผู้ชาย ชั้นก็เป็นผู้ชาย แล้วชั้นจะเป็นเมียนายได้ยังไง แล้วอีกอย่างนะ คนอย่างชั้นสำหรับนายแล้ว มันเคยได้เป็นมากกว่ากระหรี่รายชั่วโมงด้วยหรอ "

"....."

"หรือว่านายจะอยากสานสัมพันธ์ครั้งก่อนๆของเราที่นายเป็นคนทำมันพัง "
ผมลุกขึ้นยืนเพราะหากนั่งอยู่แบบนั้ต่อไป
ผมก็จะตกเป็นรอง
อย่างน้อยถ้าได้ยืนยังพอมีทางหนีทีไล่เยอะกว่า

"......"
ไอ้เดฟยังคงนิ่ง
เสมือเวลาที่คลื่นซึนามิจะมา
เหมือนพายุที่เริ่มก่อตัวอย่างเงียบๆ
แต่ถึงจะสังเกตได้อย่างนั้น
ผมก็ไม่สามาถถอยได้แล้วครับ
เป็นไงเป็นกัน
วันนี้เรื่องต่างๆมันต้องจบลง

ไม่ว่าผลที่ออกมาจะเป็นอย่างไรก็ตาม

"เสียใจด้วยนะ เพราะนายเป็นคนปิดเกมนั้นด้วยมือของนายเอง แล้วนายยังจะมาเรียกร้องอะไรอีก จบๆกันไปเลยไม่ได้รึไง แม้ตายก็ไม่ต้องมาเผาผีกัน"
ผมพูดเสร็จก็ต้องนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด
เพราะจู่ก็รู้สึกปวดร้าวที่ศรีษะบริเวณที่เคยถูกฟาดมาก่อน
แล้วยังมีอาการหน้ามืดตามมาอีกด้วย

"อิง .."
ไอ้เดฟมันรีบเข้ามาประคองตัวผมไว้

"ไม่ต้อง"
หลังจากนั่งลงบนเตียงเรียบร้อย
ผมก็หันมาตวดมัน(เป็นครั้งแรก)
และกับสะบัดตัวออกจากการเกาะกุมของมัน

หลังจากนั้นก็ต้องเตรียมใจรองรับความโกรธของมัน

แต่ปรากฎว่า

ผมรอเก้อสิครับ
เพราะมันเอาแต่ยืนมองผมนิ่ง
ไม่ยอมพูดยอมจา
ที่สำคัญ
สีหน้ามันที่มองผมผมมองไม่เห็นวี่แววของความโกรธเลยสักนิด

และผมก็รู้สึกมึนหัวอีกครั้ง

"กูว่ามึงนอนพักก่อนดีกว่า เผื่อว่าอาการมันจะดีขึ้น เดี๋ยวถ้าตื่นขึ้นมามันยังไม่หาย ค่อยเรียกหมอมาดูอาการอีกที"
มันพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
แต่ตัวมันกลับจับผมกดลงบนที่นอน
พร้อมกับเอาผ้ามาห่มให้เป็นที่เรียบร้อย
จนผมไม่สามารถขัดขืนอะไรได้
จึงต้องจำใจทำตามมัน

พอผมหลับตาสักพัก
ในที่สุดผมก็หลับไปจริงๆ

.............................................

............................................

............................................

เพราะเสียงคนเดินเข้ามาในห้องและพูดคุยกันเสียงค่อนข้างดัง
สงสัยว่าน้องชายผมกลับมาแล้วแน่ๆ
ผมจึงได้ลืมตาขึ้นมอง
ก็พบว่าห้องทั้งห้องกำลังมืดสนิท

"เอิง เปิดไฟใฟ้พี่หน่อยสิ ทำไมอยู่กันมืดๆ แบบนี้"
สงสัยพวกมันคงกำลังนินทาผมอยู่แน่ๆเลย
เพราะพอผมพูดออกไปแค่นั้น
พวกมันก็เป็รอันเงียบสนิทในทันที
เอ..

หรือว่าผมพูดอะไรผิดไปรึยังไงกัน

"พี่อิงว่าไงนะ"
เสียงน้องชายผมถามกลับมาอย่างไม่แน่ใจ
และก็เหมือนคนที่อยู่ในห้องทั้งหมดจะกลั้นใจรอคำตอบจากผม

"พี่บอกให้เปิดไฟให้พี่หน่อย อยู่กันได้ยังไงมืดๆ แล้วนี่พี่นอนไปนานแค่ไหนเนี่ย ตื่นมาก็มืดซะแล้ว"

"........"
ทุกคนในห้องยังคงนิ่งสนิท
ผมแทบจะไม่ได้ยินเสียงลมหายใจเลยด้วยซ้ำ
และนั่นก็ทำให้ผมเริ่มที่จะจับความผิดปกติได้
ว่าต้องมีบางอย่างกำลังเกิดขึ้น
และสิ่งนั้นก็กำลังทำให้ทุกคนตกใจ

"ตะ แต่นี่มันบ่ายสองโมงนะพี่อิง "
น้องชายผมมันพูดเสียงตะกุกตะกัก

"........"

"แล้วอีกอย่าง ตอนนี้พวกเราก็เปิดม่านแสงสว่างจ้าเลยทีเดียว"
เสียงไอ้กิกดังขึ้นข้างตัวผม
และเพราะคำพูดของพวกนั้น
ผมจึงหลับตาลงฃพร้อมกับนึกภาวนาในใจ
ว่าให้สิ่งที่มันเกิดขึ้นเป็นเรื่องตลก

แต่.....

พอผมลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง
ผมก็ยังคงไม่สามารถที่จะมองเห็นแสงสว่างจากที่มุมใดของห้องได้เลยสักนิด

"พี่อิง"
น้องชายผมเรียกชื่อผมเสียงดัง

"......"
ผมรู้สึกว่ามีน้ำอุ่นๆ ไหลลงมาอาบที่แก้มผม
ซึ่งมันไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว
พอมารู้ตัวอีกทีก็รู้สึกว่ามีมือหยาบๆมาเช็ดน้ำตาผมที่ข้างแก้มแล้วนั่นแหละ

"มึงอย่าเงียบสิ "
ในตอนแรกผมนึกว่าเป็นเสียงน้องชายผม
แต่มันไม่ใช่
เพราะคนที่กำลังลูบแก้มผมอยู่
พร้อมกับกระซิบข้างหูผม
เป็น....


ไอ้เดฟ

เป็นไปได้ยังไง
ที่มือที่แสนอ่อนโยนที่เช็ดน้ำตาให้ผมจะเป็นมัน

".........."
ผมไม่รู้ว่าผมตกใจเรื่องใดกันแน่
แต่ที่แน่ๆ คือ

ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าผมจะพูดอะไร
ได้แต่นอนปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมาอยู่อย่างนั้น

"พี่อิง พี่พูดอะไรออกมาสักอย่างสิ อย่าเงียบแบบนี้ "
น้องชายผมพูดเสียงเครือ
และเท่าที่ฟังจากน้ำเสียง
ผมว่ามันคงจะกำลังร้องไห้อยู่เป็นแน่

แล้วทำไมผมมักจะสร้างเรื่องสร้างราวให้น้องผมมันต้องคอยห่วงคอยกังวลกับผมอยู่เรื่อยเนี่ย

ผมทำให้น้องผมต้องเสียน้ำตา

"เอิง ร้องไห้อยู่รึเปล่าเนี่ย"
ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่พยายามทำให้สดชื่น
ทั้งๆที่ใจผมเหนื่อยล้าเหลือเกิน

แต่จะให้ทำไงได้ล่ะครับ
ผมจะมาอ่อนแอให้น้องผมต้องทุกข์ใจอยู่เหมือนเดิมก็คงไม่ได้

"......"

"แกจะร้องไปทำไม ไม่เห็นมีอะไรน่าเสียใจเลย ทำยังกับพี่จะตายไปยังงั้นแหละ"

"ผมไม่ได้ร้องเรื่องนั้น ผมแค่เจ็บใจตัวเอง ที่ผมไม่สามารถดูแลพี่ได้ แล้วผมก็สงสารพี่ ไม่รู้ทำไมเคราะห์ซ้ำกรรมซัดขนาดนี้ "

"เดินมาใกล้ๆพี่หน่อยสิ"
ผมอ้าแขนเตรียมรับ
ซึ่งไอ้เอิงมันก็เดินมาแต่โดยดี
พร้อมกับกอดผมไว้แน่น

เอ่อ
จะว่าไปมันแน่นเกินไปด้วยซ้ำ

"ไอ้เดฟ มึงถอยไปเลย กูจะคุยกับพี่กู"
ผมได้ยินเสียงเคืองๆจากไเอิงดังมาจากด้านหลังของคนที่ผมกำลังกอดอยู่
งั้นก็แสดงว่า...

"ทำไม มึงจะมากอดอะไร ไม่ใช่เด็กแล้วนะมึงน่ะ "
ไอ้เดฟเถียงกลับไป
เหมือนทั้งสองคนนี้มันจะยาดดีกันแล้ว
เพราะฟังจากลักษณะการพูดมันจะเหมือนเพื่อนพูดแหย่กันมากกว่าที่จะทะเลาะกันจริงจัง

"ไอ้เดฟ มึงก็ปล่อยให้พี่น้องเค้าปลอบกันก่อนไม่ได้รึไง คนกำลังซึ้ง"
ไอ้เดพูดอยู่มุมใดมุมหนึ่งของห้อง
เป็นผลให้ไอ้คนที่มันกอดผมอยู่คลายอ้อมแขนออก

ก่อนที่จะมีคนมากอดผมไว้
ซึ่งครั้งนี้ผมแน่ใจว่าไอ้คนนี้มันคือไ
ไอ้เอิงน้องชายสุดที่รักของผมจริงๆ

"ร้องไห้ทำไมฮะ น้องชายพี่"
ผมพูดกับมันเสียงเบาเหมือนกำลังปลอบเด็ก
เพราะถึงแม้มันจะแกร่งแค่ไหน
แต่ถึงยังไงไอ้เอิงมันก็เป็นน้องชายสุดที่รักของผมอยู่ดี
แล้วการที่ผมทำแบบนี้มันก็ชอบซะด้วยสิ
สังเกตได้จากตัวมันที่เริ่มจะหยุดสั่นแล้ว

"......"

"พี่ไม่ได้เป็นอะไมากซะหน่อย พี่ไม่ได้หายไปไหน พี่ยังอยู่กับเองจริงไหม พี่ยังพูดคุย ยังจำเอิงได้ ยังจำว่าเรารักกันก็พอแล้วไม่ใช่หรอ"
ผมพูดปลอบน้องไป
ในใจผมก็เริ่มที่จะร้องไห้
แต่ผมจะไม่แสดงให้น้องชายผมรู้โดยเด็ดขาด

"แต่พี่มองไม่เห็น พี่ตะ ตา..."

"ช่างมันสิ เรื่องแค่นี้เอง อย่างน้อยพี่ก็ยังมีชีวิตอยู่ จริงไหม"

"......"
ไอ้เอิงมันนิ่งเงียบ
ทั้งเสียงสะอื้นก็หายไป

"สงสัยสวรรค์ท่าคงอยากให้เอิงเลี้ยงพี่มั้ง เลยลองทดสองแบบนี้ ไม่งั้นน้องชายพี่ก็ไม่โตซักที"
ผมพูดพร้อมกับพยายามหัวเราะ

"ได้สิ ผมจะดูแลพี่เอง"
มันพูดอย่างหมายมั่น

"นั่นสิ อย่างร้องอีกนะ ต่อไปเอิงต้องเป็นหลักให้พี่ เข้าใจไหม"

"ครับพี่อิง"

"ต้องอย่างนี้สิ เอาล่ะ พี่อยากกินชาเย็นหน่อย เอิงไปซื้อให้พี่หน่อยสิ "

"เดี๋ยวผมให้ไอ้กันไปซื้อให้"

"เอิงนั่นแหละไป ไม่อยากดูแลพี่หรอ"

"ก็ได้ "
สักพักผมก็ได้ยินเสียงน้องชายผมเดินออกไปจากประตู

"ไอ้เอิงไปแล้วพี่อิง"
เสียงไอ้กิกมากระซิบข้างหูผมอย่างรู้งาน
เท่านั้นแหละครับ
ทำนบน้ำตาที่ผมกลั้นไว้ก็แตกทันที
เรียกได้ว่าผมร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่างไม่อายใครเลยแหละครับ
บางทีความเจ็บปวดมันอาจจะลดลงไปได้บ้าง

แค่สักนิดก็ยังดี


"""""""""""""""""""""""""""""""""""

ชักจะจิตขึ้นเรื่อยๆ

แหะ ๆ ๆ

อารมณ์แต่ละตอนโดดไปมาเหลือเกิน

ปล.อารมณ์คนแต่งขึ้นอยู่กับเพลงที่ฟังขณะแต่งและคนข้างเคียงที่มันชักจะจิตไปทุกวัน ๆ

ปล.2 เพลงที่ชอบฟังคือ เพลง Groomy sunday เหอ ๆ ๆ (ไปนึกตอนจบเองแล้วกัน) ล้อเล่งป่าวหว่าาา

ปล.3 ถ้าคนแต่งเป็นอิงคงจะฆ่าตัวตายไปนานแล้วเนอะ

ปล.4 นี่เป็นการอัพส่งท้ายปี ส่วนอัพต้อนรับปีใหม่ ว่ากันทีหลัง ฮ่า ๆ ๆ

tama_zaa

  • บุคคลทั่วไป
สุขสันต์วันปีใหม่นะครับเพื่อนๆทุกคน

ขอให้มีความสุขมาก ๆ

มีเงินมีทองใช้เยอะ ๆ

ร่ำรวยความสุขกันทุกคน

ขอให้เจอแต่สิ่งดี ๆ เจอแต่คนดี ๆ

มีความสุขตลอดปีตลอดไป

และขอขอบคุณที่คอยเป็นกำลังใจและคำอวยพรดี ๆ ทั้งเรื่องเรียนและเรื่องที่เขียนนะค้าบบบ

.
.
.

ปล.มีคนฝากมาบอกว่า

ขอให้พี่น้องชาวเล้าเป็ดมีความสุขทุกคนค้าบบบบ


ออฟไลน์ RN

  • Global Moderator
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3649
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1650/-14
 :z3:

จะเคราะห์กรรมจริงๆๆ :m15:

ออฟไลน์ Poes

  • คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต
  • Administrator
  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 11342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2405/-22
เชื่อแล้วว่าคนแต่งจิต เดี๋ยวความจำเสื่อม นี่ตาบอดอีก  :z3: :z3: แต่ก็ดีไอ้เดฟต้องดูแลอิงตลอดไป


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 31-12-2008 05:56:36 โดย Poes »

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด