-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
.::.กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่ .::. (http://http://www.thaiboyslove.com/wboard/)
--------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีครับ
กลับมาอีกครั้ง
กับการแต่งนิยายที่เป็นนิยายเต็มรูปแบบ
บางเรื่องบางตอนอาจจะมีเนื้อหาที่เกินจริง
ผมก็บอกไว้ก่อนนะครับ
ว่าเรื่องนี้มันมาจากจินตนาการล้วน ๆ
เพราะฉะนั้นถ้าเวอร์หรือขาด ๆ เกิน ๆ ยังไงก็ทำใจไว้ดีกว่าครับ แฮ่ ๆ ๆ
ปล. อย่าคาดหวังอะไรกับคนบ้า ๆ บวม ๆอย่างผมมากนัก เพราะผมยังเอาอะไรกับตัวเองไม่ได้เลย :a11:
เชิญอ่านกันได้เลยค้าบบบ
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
ก่อนจะก้าว
" ไอ้เอิง นี่แกจะไปเรียนโดยไม่ก่อเรื่องสักวันได้ไหมเนี่ย หา เฮ้อ "
ผมตะโกนโหวกเหวกเสียงดังขณะเดินออกมาหน้าบ้าน ที่เป็นทาวเฮ้าส์กลางกรุง
ที่เป็นสมบัติเพียงชิ้นเดียว ที่พ่อกับแม่ของพวกผมเหลือไว้ให้ ก่อนที่ท่านจะประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตไปเมื่อปีที่แล้ว
และหลังจากนั้น ผมก็เรียนจบในเทอมถัดมา
ซึ่งก็นับว่าสวรรค์ยังคงเมตตา ที่ผมสามารถเรียนจบได้ภายในเวลาสามปีครึ่ง
เพราะไม่ยังงั้น ผมกับน้องชายคงต้องลำบากแน่นอน
และหลังจากที่พ่อกับแม่ผมเสียชีวิต
ผมเองก็ต้องเป็นผู้รับผิดชอบน้องชายคนเดียวโดยปริยาย
ก็ดีหน่อยแหละครับ ที่อย่างน้อยผมก็ยังมีงานทำ เป็นประชาสัมพันธ์ของโรงแรมแห่งหนึ่ง
ซึ่งเขาก็รับผมเข้าทำงานทันทีหลังจากที่ผมเรียนจบ
ทำให้ผมสามารถมีรายได้มาเป็นค่าเทอมของน้องชายผมได้ และสามารถอยู่ได้โดยไม่ลำบากมากนัก
หากไม่ใช้จ่ายฟุ่มเฟือยอะไร
และก็ไอ้น้องชายตัวดีของผมเนี่ยแหละครับ
ตอนนี้มันกำลังเรียนเทคนิคคอมพิวเตอร์ ปวส.ปีแรก
อย่างว่าแหละครับ เด็กช่าง มันก็นิสัยออกจะห้าว ๆ หน่อย
แต่ไอ้น้องชายผมมันคงไม่หน่อยแล้วล่ะครับ
เพราะมันน่ะทั้งห้าว มุทะลุ ดุดัน ไม่ค่อยจะยอมใครเท่าไหร่ ยกเว้นผมที่มันค่อนข้างจะเคารพ
วัน ๆ มันก็มักจะมีเรื่องมีราวอยู่เป็นประจำ
เมื่อผมถามมันก็บอกว่าเป็นเรื่องระหว่างแก๊งค์
ผมเลยเลิกสนใจไป
เพราะยังไงชีวิตก็ชีวิตมัน
อย่างวันนี้ ก็มีเรื่องมาอีกแหละครับ
เพราะผมได้ยินเสียงเอะอะโวยวายอยู่หน้าบ้าน
สงสัยเพื่อน ๆ มันคงจะหามมาส่งตามเคย
" โห พี่อิง ผมก็ไม่ได้ไปหาเรื่องมันก่อนสักหน่อย "
มันพูดเสียงเบา
" พวกมึง นี่พี่อิง พี่ชายกู พี่อิง แล้วนี่เพื่อนผม ไอ้กัน ไอ้เด แล้วก็ไอ้กิก "
พอน้องชายผมแนะนำพวกนั้นเสร็จ
สามคนนั้นก็ยกมือไหว้ผมอย่างมีสัมมาคาราวะ
ซึ่งแตกต่างจากลักษณะท่าทางและการแต่งตัวโดยสิ้นเชิง
นี่แหละน้าที่เค้าบอกว่าดูคนอย่าดูแค่ภายนอก
"พี่ชายมึงหรอวะ กูนึกว่าน้องสาว แม่ง สวยกว่าเมียกูอีก "
เสียงได้เด็กปากมอมมันพูดขึ้น
ซึ่งผมก็จำไม่ได้ว่ามันชื่ออะไร
เพราะตอนที่ไอ้น้องชายผมแนะนำนั้น ผมไม่ค่อยได้จำเท่าไหร่
ดูปากมันสิครับ
ผมว่าไอ้พวกนี้คงจะมองข้างนอกทะลุข้างในเลยทีเดียว
" อ้าว ไอ้เหี้ย พี่ชายกูนะมึง เล่นระวังปากซะมั่ง "
ไอ้น้องชายผมมันหันไปด่าเพื่อนมัน
พร้อมกับซี้ดปากเพราะความเจ็บ ที่เผลออ้าปากแรงไปหน่อย
" กูจะรู้ได้ไงวะ ก็มึงน่ะตัวอย่างควาย แล้วดูพี่มึงสิ สูงเท่าคอมึงไหมล่ะ กูก็นึกว่าเป็นผู้หญิงสิ อีกอย่างหน้าก็ว้านนนน หวาน "
ไอ้เด็กเวรนั่นมันยังพูดต่อไปอีก
พร้อมกับมาทำสายตากรุ้มกริ่มในตอนท้าย
จริง ๆ แล้วก็เป็นเหมือนกับไอ้เด็กนั่นพูดแหละครับ
เพราะน้องผมมันเป็นคนตัวสูง บึกบึน สูงประมาณเกือบร้อยเก้าสิบได้
หน้าตาจะคม ๆ หน่อย เหมือนคนใต้
แม่ผมมักบอกว่า ไอ้เอิงมันน่ะ ได้คุณปู่ทวด เพราะพ่อของคุณปู่ทวดผมเป็นสเปน ส่วนแม่ของคุณปู่ทวาปมก็เป็นคนใต้
เลยตัวโต หน้าคม
ส่วนผมน่ะตัวเล็ก สูงแค่ร้อยเจ็ดสิบ
จริง ๆ ก็ถือว่าไม่ได้เตี้ยหรือตัวเล็กมาก
แต่ตัวออกจะขาว ๆ
แล้วพอมาเทียบกับไอ้เอิงที่ตัวโต ผิวแทน ๆ หน่อย
ผมเลยดูตัวเล็ก
หน้าผมก็ออกจะหวาน ๆ หน่อย
แล้วแม่ผมก็ยังบอกอีกว่า
ผมหน้าตาเหมือนคุณยายเปี๊ยบเลย
คุณยายผมเป็นลูกเสี้ยวจีนครับ
ผมเองก็แปลกเหมือนกัน
แทนที่ลูกเกิดมาจะหน้าตาเหมือนพ่อเหมือนแม่
แต่กลับไปคล้ายบรรพบุรุษตัวเองซะงั้น
" เอิงเข้าบ้านไป ขอบใจมากนะน้อง ๆที่พาน้องชายพี่มาส่งน่ะ "
ผมพูดเสร็จก็เดินเข้าบ้านไปอย่างหงุดหงิด
หลังจากนั้นน้องชายผมมันก็เดินเข้ามา
" พี่อิง อย่าไปโกรธไอ้เดมันเลยนะ มันก็งี้แหละ ปากหมาไปวัน ๆ "
น้องชายผมมันพูดขณะที่กำลังทรุดตัวลงนั่ง
บนเกาอี้ บริเวณห้องรับแขก กึ่ง ๆ ห้องอาหาร
" เออ พี่ก็ไม่ได้โกรธอะไรนี่ มันชินแล้วแหละ พี่โกรธแกมากกว่า คนอะไรตัวโตยังกับควาย ทำให้พี่โดนยกมาเปรียบเทียบตลอดเลย "
ผมหันไปแขวะน้องชายตัวเอง
พร้อมกับหัวเราะอย่างสบายอารมณ์
เพราะตอนแรกผมก็กกังวลใจ
เกรงว่าน้องชายผมมันจะมีนิสัยก้างร้าวแบบเพื่อน ๆ มันรึเปล่า
แต่พอเห็นว่ามันรู้จักการขอโทษ แล้วก็ยังเคารพผมเหมือนเดิม ผมเองก็โล่งใจ
" อ้าว อยู่ ๆ มากัดผมซะงั้น ผมตัวโตสิดี จะได้คอยป้องกันไอ้พวกผู้ชายหน้าหม้อที่จะเข้ามาคิดมิดีมิร้ายกับพี่ชายผม "
น้องชายผมมันพูดอย่างรู้ดี
เพราะมันรู้ครับที่ว่าผมเป็นเกย์
เพราะผมกับมันเรียนด้วยกันมาเกือบจะตลอด
เมื่อตอนที่ผมอยู่ประถม
เวลาโดนเพื่อน ๆ แกล้ง
ก็ไอ้น้องชายผมนี่แหละครับที่มักจะมาช่วยเป็นประจำ
จะเรียกว่าช่วยก็ไม่เต็มปาก เรียกว่า มาช่วยกันรับทีนดีกว่า
ทั้ง ๆ ที่ตัวเองเป็นน้องตั้งหลายปี
คิดแล้วผมก็อดขำไม่ได้
เพราะพวกผมมักจะโดนรุม หน้าตาเนื้อตัวเลอะเทอะกลับบ้านประจำ
ทั้งพี่ชายแล้วก็น้องชาย
" จำไม่ได้หรอ เวลาที่แกมาช่วยพี่ทีไร เราสองคนจะมีสภาพเป็นยังไง ฮ่า ๆ ๆ "
ผมพูดพร้อมกับหัวเราะ
" ก็นั่นมันตอนเด็ก ๆ ลองมีใครมาวุ่นวายพี่ตอนนี้สิ ผมจะฉะไม่เว้นเลย "
" เออ เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ ชอบใช้แต่กำลัง มา มา พี่จะล้างแผลให้ "
จากนั้นผมก็จัดการล้างแผล
แล้วก็ใส่ยาทำแผลให้ไอ้น้องชายผมจนเรียบร้อย
พอผมจัดการเรียบร้อยแล้ว
กำลังที่จะอ้าปากพูด
" เห็นไหม ถ้ารู้จักทำตัวดี ๆ ก็คงไม่ต้องเจ็บแบบนี้ พี่ก็ไม่ต้องมาเสียเวลาขนาดนี้ด้วย "
ไอ้เอิงมันพูดก่อนที่ผมจะทันได้พูดด้วยซ้ำ
" ไอ้เอิง "
ผมเรียกมันเสียงดัง
" โห พี่จะมาโกรธอะไรล่ะ นี่ดีนะ ผมอุตส่าท่องจำจนขึ้นใจ พี่จะได้ไม่ต้องบอกซ้ำ ๆ ซาก ๆ ไง "
" เออ จำได้แล้วก็รู้จักทำตามมั่ง เดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำแต่งตัวไปทำงานแล้ว วันนี้เวรเย็น "
ผมพูดเสร็จก็ลุกขึ้น
ก่อนจะหันมาพูดกับไอ้เอิงต่ออีกว่า
" ข้าวอยู่บนโต๊ะนะ กินแล้วอย่าลืมกินยาด้วยล่ะ "
แล้วผมก็เดินขึ้นไปบนบ้าน
ที่มีห้องนอนอยู่สองห้องเท่านั้น
ผมกับไอ้เอิงก็แยกกันอยู่คนละห้อง
โดยผมอยู่ที่ห้องของพ่อกับแม่
ส่วนไอ้เอิงอยู่ห้องเก่าที่ผมกับมันเคยอยู่ด้วยกัน
เมื่อครั้งที่พ่อกับแม่ผมยังมีชีวิตอยู่
พอคิดถึงเรื่องนี้
ก็ทำให้ผมคิดถึงพ่อกับแม่ผมมากทีเดียว
พวกท่านสองคนยังไม่แก่เลยด้วยซ้ำ
แต่ก่อนครอบครัวเราเคยเป็นครอบครัวที่อบอุ่น
อยู่กันอย่างพอมีพอกิน
แต่พอพวกท่านทั้งสองคนจากไป
ทิ้งพวกผมสองคนไว้ลำพัง
ทำให้ผมต้องมีหน้าที่รับผิดชอบมากขึ้น
เพราะน้องชายผมนั้นก็ยังมีนิสัยที่เป็นวัยรุ่นอยู่มาก
ชอบคิดชอบทำอะไรตามอารมณ์
ผมจึงต้องคอยเตือนอยู่บ่อย ๆ
เกรงว่าจะไปขัดแข้งขัดขาของผู้มีอิทธิพลสักคนเข้า
เดี๋ยวจะเจอดีเข้าให้
คิดแล้วก็กลุ้ม
ไม่รู้ว่าจะแก้นิสัยแบบนี้ได้ยังไง
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
ช่วยเม้นเป็นกำลังใจให้ด้วยเน่อ
บัยบายย
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
-
:m4: :m4: ขอบคุณก่อนแล้วกันครับ สำหรับเรื่องใหม่ :m1: :m1:
-
หุหุ ดูท่าแล้วพระเอกจะโหดๆ เถื่อนๆ แนวเด็กช่าง :m4: :m4: :m4: :m4:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
เย่ๆๆ มาเขียนเรืองใหม่แล้ว
ชอบๆๆ
รีบมาต่อเน้ออออออออ o13
-
กรี๊ดดดดดดดดดด เรื่องใหม่ของน้องตั้ม.... เอามาอีกค่ะ พี่นีดมากๆ ค่ะ
-
ชอบๆๆๆ ท่าทางจะสนุก :m1:
-
เรื่องใหม่ มาไวมากค่ะ แนวเดิมป่ะเนี่ย :laugh:
-
:m4: :m4:
เรื่องใหม่
:L2: :L2:
มาให้กำลังใจ
-
เรื่องใหม่น้องตั้ม :L2: :L2: :L2: ใครพระเอกหนอ คงคอนเซปเถื่อนๆใช่ป่าว :oni1:
-
อยากอ่านต่ออ่ะพี่ตั้ม o7
มาต่อเร๊วววววว :m12:
-
กรี๊ดๆๆๆๆ เรื่องใหม่ของตั้มมาแล้ว :m4: เปิดเวปมาเจอชื่อตั้ม กรี๊ดลั้นห้อง :laugh:
ลุ้นๆ เรื่องนี้พระเอกเดกกว่า แถมดูท่าจะปากหมานะนั่น :m20: แบบนี้ท่าจะมันส์น่าดู :m25:
จะติดตามและคอยเปนกำลังใจให้จ้า สู้ๆๆ :m1:
-
:m4: เย้มาเขียนเรื่องใหม่แล้ว ชอบแนวนี้ ถ้าจะมันอีกแระ รออ่านต่อจ้า :oni2: :oni2:
-
:impress: :impress: :impress:
ครับผม ผมชอบเรื่องของพี่มากๆๆครับผม
ติดตามเสมอเลยครับ พอเห็นเป็นชื่อพี่ผมรีบมาอ่านเลย
ก้ไม่ทำให้ผิดหวังเลยครับ สนุกจริงๆๆ
เป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมครับผม
:impress: :impress: :impress:
-
เรื่องใหม่ๆๆ :m4: :m4:
ไอ้น้องเดนั่นเหมือนจะเป็นพระเอกแฮะ ปากเสียๆแบบนี้ (ฮา)
:m1: :m1:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกก เรื่องใหม่
ท่าจะเถื่อนๆ ดิบๆ เดะช่าง ชอบๆๆๆๆ
รักเด็ก รักเด็ก :m4:ถูกจายยยยยยยย
-
อ่านแล้วก็ดีอ่า
แต่แอบเศร้าเหมือนกัน
เฮ้ออ อยู่กันแค่ 2 คนพี่น้องเอง
-
กรีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส เรื่องใหม่ของน้องตั้ม ติดตามแน่ๆ
-
เรื่องใหม่ของพี่ตั้ม
เอ้า
ฉลอง !!! :mc4:
-
:oni1:วิ่งหลั่นล้าๆตาม FCของน้องตั้มมา เหะเหะ :m23:
ติดตามต่อปายจ้า
-
ตามมาอ่านเรื่องใหม่ของน้องตั้ม
เรื่องราวชีวิตนองนายเอก ออกแนวชีวิตต้องสู้นะเนี่ย
ดีนะที่มีน้องชายอยู่เป็นเพื่อนอีกคน
-
ดีใจได้อ่านเรื่องใหม่แล้ว :m1: :m1:
ว่าแต่เมื่อไหร่พระเอกจะออกโรงล่ะ :m13: :m13:
-
กรี๊ดดดดดดดดดด
มาแล้ววววว อิอิ มาต้อนรับเรื่องใหม่ด้วยน๊า :oni2:
-
มาเป็นกำลังใจให้เรื่องใหม่ค่า
สุ้ๆๆ
อัพบ่อยนะคะ
:L2:
-
เรื่องใหม่ พระเอกเป็นเด็กช่างอะปะนะ เถื่อนๆๆ
-
:m4: :m4:
ดีใจที่น้องตั้มมาแต่งเรื่องใหม่
รอติดตามค่ะ เรื่องดูจะสนุกแบบโหด ๆ ดี...ชอบจ้า o13 o13
-
จุดประทัดฉลองเรื่องใหม่ของตั้ม :mc4: :mc4:
ดีใจๆ
มาเกาะขอบจอรอนะค้า :oni1:
-
มาต่อไวไวเน้อพี่ตั้ม..........
หรือมัวทำอารายกับพี่แชมป์อยู่
อิอิ
:m1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :m4:
ดีใจจังเลย เรื่องใหม่ มาอัพบ่อยๆๆๆนะจ้ะ :o8:
-
มารออ่านตอนต่อไปค่า
-
:impress: :impress: :impress:
ดันๆๆอะครับ ชอบๆๆ
มาต่อให้ทีครับ อิอิ
:impress: :impress: :impress:
-
มารอตอนต่อไปด้วย
-
:m15: เนื้อเรื่องสนุกดีมาต่อเีีร็วๆนะ :m12:
-
:m4: :m4: :m4:
เรื่องใหม่มาแล้วววว
-
เย้!!ดีใจจังได้อ่านเรื่องใหม่ของตั้มแล้ว
มาต่อตอนต่อไปเร็วๆน้า :oni1:
-
มีเรื่องใหม่มาต่อให้ทันทีทันใด
ยอดเยี่ยมคร้าบ
ชอบเจงๆ
ขอบคุณนะครับ
-
ก้าวแรก
" พี่อิง วิทยาลัยผม เค้าจะให้จ่ายค่าเทอมอาทิตย์หน้าแล้วนะ "
เสียงไอ้เอิงพูดขึ้นขณะที่เรากำลังทานข้าวกันอยู่ในตอนเย็นก่อนที่ผมจะเตรียมตัวไปทำงานกะดึก
ที่แผนกประชาสัมพันธ์ หรือพนักงานต้อนรับหน้าเค้าท์เตอร์นั่นเองแหละครับ
" อาทิตย์หน้าหรอ ... "
ผมพูดได้แค่นั้น
ก็หยุดคิดเกี่ยวกับตัวเลขของจำนวนเงินในบัญชี
ที่ผมมีอยู่
ซึ่งมีอยู่ไม่ถึงหมื่นเท่านั้นเอง
แล้วตอนนี้ก็เพิ่งจะต้นเดือนด้วย
กว่าที่เงินเดือนจะออกก็อีกตั้งเดือน
" พี่ ผมว่าถ้าเงินไม่มี ผมเลิกเรียนไปก่อนก็ได้นะ ตอนนี้ผมก็จบ ปวช.แล้ว ไม่เห็นจำเป็นต้องเรียนต่อเลย "
น้องชายผมมันพูดขึ้น
" ไม่ต้อง พี่มีทางหาเงินมาให้เราอยู่แล้วน่า ไม่ต้องห่วงหรอก แกจะมาตัดอนาคตตัวเองแบบนี้ไม่ได้ แกจำไม่ได้หรอ ว่าพี่เอาเงินเก็บที่มีอยู่หลังจากพอ่กับแม่เสียชีวิตไปใช้เรียนต่อจนจบ แล้วแกจะมาบอกว่าไม่เรียนเพราะไม่มีเงินไม่ได้ ถ้าแกไม่ได้เรียนต่อ พี่จะไม่มีวันให้อภัยตัวเองตลอดชีวิต "
ผมพูดพร้อมกับน้ำตาเริ่มคลอ
ถ้าหากว่าพ่อกับแม่ยังอยู่บางที
เหตุการณ์พวกนี้อาจจะไม่มีวันเกิดขึ้นก็ได้
" พี่ ผมขอโทษ ต่อไปผมจะไม่พูดแบบนี้อีก "
น้องชายผมมันพูดอย่างสำนึกผิด
" ดี ต่อไปแกต้องตั้งใจเรียน ส่วนเรื่องอื่นแกไม่ต้องห่วง พี่จะจัดการเอง แกจะทำตัวเหลวไหล เกเรแค่ไหน พี่ไม่ว่าหรอกนะ แต่พี่ขอแค่ให้แกตั้งใจเรียน เรื่องเรียนต้องมาก่อน เข้าใจไหม "
" ค้าบบบ คุณท่าน ได้ทีสั่งจริงนะ "
" เออ เดี๋ยวพรุ่งนี้แกรอพี่ด้วยนะก่อนไปเรียน เดี๋ยวพอพี่ออกเวรแล้วจะไปวิทยาลัยกับแกด้วย จะไปคุยกับอาจารย์สักหน่อย "
" พี่จะไปคุยเรื่องผัดผ่อนค่าเทอมหรอ "
" ก็ด้วย แต่เรื่องสำคัญ ก็เรื่องที่แกไปมีเรื่องกันในโรงเรียนเมื่ออาทิตย์ก่อนไง แหม มาทำเป็นไม่รู้เรื่องนะ "
" แหะ ๆ ๆ "
ไอ้น้องชายตัวดีถึงกับพูดไม่ออก
ได้แต่หัวเราะอย่างประจบประแจง
......................................................
......................................................
......................................................
พอวันรุ่งขึ้น
ผมก็ตามไอ้น้องชายตัวดีไปที่โรงเรียน
พอผมก้าวเข้าประตูรั้วไปเท่านั้นแหละครับ
ยังกับว่าก้าวเข้าไปในค่ายฝึกทหารเกณฑ์ เหอ ๆ ๆ
ผู้ชายท้างน้านนน
ทำไมแม่ผมไม่ให้ผมเรียนเทคนิคกับเค้าบ้างนะ
เผื่อจะได้หาเนื้อคู่เจอกับเค้ามั่ง
แล้วผมเองคงเป็นสิ่งแปลกปลอมสำหรับวิทยาลัยแห่งนี้แน่นอนครับ
เพราะทุกคนที่กำลังเดินเข้าวิทยาลัยต่างก็หันมามองผมเป็นตาเดียว
" ไอ้เอิง ทางนี้โว้ยยย "
เสียงตะโกนโหวกเหวกดังมาจากด้านข้างสนามฟุตบอล ที่เป็นเก้าอี้ไว้สำหรับนั่งเล่น
ที่ตอนนี้ต่างก็มีนักศึกษานั่งเต็มไปหมด
พอผมหันไปก็เจอกับกลุ่มเพื่อนของน้องชายผม
ซึ่งก็ประกอบด้วย ไอ้เด ไอ้กัน แล้วก็ไอ้กิก
ซึ่งคนที่ตะโกนแหกปากเรียกผมน้องชายผมนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับ
ก็เป็นไอ้เด ไอ้เด็กปากหมาที่มันแซวผมเมื่อวันที่ไปที่บ้านผมนั่นเอง
" พี่อิง พี่จะไปนั่งกับผมก่อนไปไหม หรือว่าจะไปหาอาจารย์เลย "
น้องชายผมมันหันมาถามผม
" เดี๋ยวไปนั่งก่อนก็ได้ เพราะยังไงแกก็ต้องเข้าไปพบอาจารย์พร้อมพี่ไม่ใช่หรอ อย่ามาทำเนียน คิดจะหลบหรอ "
" โห พี่นี่ รู้ทันไปหมดทุกเรื่องเลย "
" ถ้าพี่ไม่รู้ แล้วจะเกิดมาเป็นพี่แกได้ไง "
ผมพูดพร้อมกับกอดคอมันเดินไปที่โต๊ะ
" อ้าวเจ๊ ก็มาด้วยหรอ "
เสียงไอ้เดมันทักผมขึ้นคำแรก
" เออ "
ผมตอบมันไปสั้น ๆ อย่างไม่ต้องการต่อความยาวสาวความยืด
" พี่อิงมาทำไมครับ "
เสียงไอ้กิก เด็กแว่น หน้าตาแบ๊ว ๆ ดูไม่น่าจะมาเรียนที่วิทยาลัยแห่งนี้
แล้วก็ไม่นึกว่าจะมาอยู่กลุ่มกับน้องชายผมได้ถามขึ้น
" พอดีว่า อาจารย์เรียกมาพบน่ะ "
ผมตอบไปอย่างสุภาพ เพราะน้องเค้าถามมาแบบสุภาพชน
" แล้วเรียกมาเรื่องอะไรพี่ "
ไอ้กันถามขึ้นบ้าง
" เรื่องอะไรล่ะ ก็เรื่องที่พวกนายไปก่อเรื่องไว้ไง แล้วนี่ไม่มีใครพาผู้ปกครองมาด้วยรึไง "
ผมตอบคำถามกลับไปโดยเรียกพวกเด็ก ๆพวกนี้ว่านาย
เพราะยังไม่สนิทมากพอที่จะเรียกว่า แก แบบที่ใช้กับน้องผมได้
" มีสิพี่ พ่อผมกับไอ้เดมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ส่วนไอ้กิกมันไม่มีญาติพี่น้องที่ไหนหรอก มันอยู่คนเดียว เลยไม่รู้จะเอาใครมา "
ไอ้กันตอบคำถามผม พร้อมกับอธิบายเสร็จสรรพ
" อ้อ "
ผมพยักหน้าอย่างเข้าใจ
" ไอ้กิก มึงก็ให้พี่กูเป็นผู้ปกครองมึงสิวะ ยังไงวันนี้พี่กูก็มาแล้ว "
เสียงน้องชายผมมันพูดขึ้นอย่างใจดี
โดยไม่ถามความคิดเห็นผมเลยสักนิด
แต่ถึงมันถาม
ผมเองก็คงตกลงอยู่แล้ว
เพราะผมเป็นคนขี้สงสารหน่อย ๆ
โดยเฉพาะคนแบบนี้ ขนาดผมยังมีน้องชายอยู่ด้วยยังรู้สึกเหงา ๆ เลย
แล้วนี่ไอ้เด็กนี่ไม่มีใครสักคน
คงจะเหงาแย่เลย ดูท่าทางแล้วนิง ๆ แบ๊ว ๆ อยู่ด้วยยังกับคุณชาย
" รบกวนพี่อิงรึเปล่าครับ "
" เฮ้ย ไม่หรอกน่า "
ผมตอบกลับไปพร้อมกับยิ้มให้ เพื่อให้น้องเค้าสบายใจ
" เออดี มีเจ๊เป็นแม่ให้คนไม่มีพ่อกับแม่อย่างมึงก็ดี "
ไอ้เดมันพูดหมา ๆ ขึ้น
" ไอ้สาด เมื่อไหร่มึงจะเลิกด่าไอ้กิกมันสักทีวะ "
น้องชายผมมันพูดขึ้น
" เรื่องของกู "
ไอ้เดมันพูด
พร้อมกับทำหน้าตากวนตีนส่งไปให้คนโน้นคนนี้
" ปากหรอน่ะที่พูด "
ผมพูดขึ้นอย่างอดไม่ได้
เพราะมองดูหน้าของไอ้กิกแล้วทำหน้าทำตาเหมือนจะร้องไห้ยังไงไม่รู้
" ปากสิครับเจ๊ ใครเค้าเอาอย่างอื่นพูดล่ะ "
" ไอ้เด "
เสียงน้องชายผมร้องเรียกชื่อเพื่อนตัวเองเสียงดัง
" พอเหอะน่าไอ้เด ขอโทษแทนมันด้วยนะพี่ "
ไอ้เด็กกันพูด
" ใช่ ๆ มันก็เป็นคนปากหมาแบบนี้แหละครับพี่ ยังไงพี่ก็อย่าถือมันเลยนะครับ จริง ๆ "
ไอ้กิกพูด
" อย่าเสือกเรื่องของกู "
ไอ้เดมันพูดพร้อมกับหันไปจ้องหน้าไอ้กิก
" เฮ้ย มึงขึ้นห้องปกครองดีกว่า ไอ้เอิง มึงพาพี่มึงขึ้นไปสิวะ เดี๋ยวพวกกูรออยู่แถวนี้แหละ ขี้เกียจเรียนคาบแรก "
ไอ้กันพูดเหมือนจะพยายามยุติเรื่องขัดแย้งที่กำลังจะก่อตัวขึ้น
" เออ ไปพี่ ไอ้กิก ลุกสิวะ จ้องตากันอยู่นั่นแหละ เดี๋ยวท้องหรอกมึง "
น้องชายผมลุกขึ้นพร้อมกับหันไปดึงแขนไอ้กิก ที่กำลังนั่งจ้องตากับไอ้เดโดยไม่มีใครหลบสายตาใครก่อน
ทำให้ผมเริ่มสงสัยในความสัมพันธ์ของคนทั้งสองนี้ซะแล้ว
ว่ามันมีความเป็นมายังไงกันแน่
เย็นนี้ผมต้องจัดการถามน้องชายผมให้รู้เรื่องทั้งหมดให้ได้
.....................................................
....................................................
...................................................
พอหลังจากเข้าไปพบอาจารย์ที่ห้องปกครองเรียบร้อยแล้ว
อาจารย์ก็ปล่อยน้องชายผมกับไอ้กิกออกมาก่อน
แล้วให้ผมอยู่คุยต่ออีกสักพัก
ผมก็เลยได้โอกาสเดินไปคุยเรื่องค่าเทอมกับฝ่ายการเงินต่อเลย
น้องชายผมมันเลยบอกว่ามันจะรออยู่ที่โต๊ะที่นั่งเมื่อเช้า
เมื่อผมคุยกับอาจารย์เสร็จก็ให้เดินตามไป
เมื่อผมคุยธุระเสร็จ
ก็เดินออกมาจากห้องธุระการเพื่อที่จะไปหาน้องชายผม
พอดีผมเห็นห้องน้ำอยู่หลังตึก
จึงได้เดินเข้าไปเพื่อจะล้างหน้าล้างตาซะหน่อย
เพราะเมื่อคืนก็ไม่ได้นอน จึงรู้สึกเพลีย ๆ ออกจากเวรมาก็มาที่นี่ต่อเลย
พอผมเดินเข้าไปก็เจอกับผู้ชายประมาณหก เจ็ด
กำลังดูดบุหรี่ควันโขมง เต็มไปหมด
ความรู้สึกแรกของผมคือรู้สึกตกใจ
เพราะไม่นึกว่าจะมีใครมาสูบบุหรี่อยู่
ที่สำคัญยังเป็นผู้ชายตั้งหก เจ็ดคน
และความรู้สึกต่อมาคือความกลัว
เพราะผู้ชายพวกนี้ดูท่าทางคงไม่ค่อยธรรมดาเท่าไหร่
ดูจากสายตาที่มองมาขณะที่ผมเปิดประตูห้องน้ำเข้ามานั้นก็ทำให้ผมรู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ ซะแล้ว
แต่ไอ้ครั้นจะให้ผมเดินออกไปเลย
ก็ดูจะเป็นการเสียมารยาทไปสักนิด
ผมเลยพยายามทำใจดีสู้เสือ
เดินเนียน ๆ ไปเปิดก๊อกน้ำที่อ่างล้างหน้า แล้วเริ่มล้างมือ
" เฮ้ย มึงเป็นไรกับไอ้เอิงอิเล็ค คอม วะ "
เสียงไอ้คนตัวโต ท่าทางเถื่อน ๆ เอ่ยขึ้น
" พี่ชาย มีอะไรไหม "
ผมตอบกลับไป
พร้อมกับเงยหน้ามามองมันผ่านกระจก
" มีอะไรไหมอย่างงั้นหรอ นี่น้องมึงไม่ได้บอกมึงหรอ ว่าห้องน้ำตรงนี้ พวกกูคุมอยู่ ห้ามคนที่ไม่ได้รับอนุญาติเข้ามา แต่เอาเถอะเห็นว่ามึงไม่รู้เรื่อง "
มันพูเสร็จก็เดินเข้ามาจับตัวผม
พร้อมกับดันหลังไปกระแทกกับผนังห้องน้ำ
โดยที่พวกที่เหลือก็ยืนดูดบุหรี่ด้วยท่าทีไม่ทุกข์ไม่ร้อนอะไรเลยสักนิด
" กูนึกไม่ถึงเลยว่าไอ้เอิงมันจะมีพี่หน้าตาแบบนี้ นี่มึงเป็นพี่น้องกันจริง ๆ หรือเป็นพี่น้องท้องชนหลังวะ ฮ่า ๆ ๆ กูเห็นกลุ่มมันนี่มีคู่เกย์อยู่ด้วยนี่หว่า ไม่นึกว่ามันก็มีรสนิยมเดียวกันด้วย "
มันพูดพร้อมกับใช้มือบีบคอผมไปด้วย
" แต่ไม่เป็นไร มึงบอกว่าพี่กูก็จะคิดว่าพี่ งั้นมันคงไม่ว่าอะไร ถ้ากูจะเอาพี่มันทำเมีย "
พอมันพูดเสร็จ
มันก็จับผมหันหน้าเข้าที่ผนังห้องน้ำ
แล้วมันก็ยืนประกบหลังผม
พร้อมกับเบียดตัวเอง ยัดเยียดความเป็นชายที่กำลังแข็งชันเข้ามาประกบร่องก้นของผม
ทั้ง ๆ ที่ยังมีเสื้อผ้าอยู่ครบทั้งสองฝ่าย แต่ผมก็รู้สึกถึงมันได้อย่างชัดเจน
ส่วนมือข้างหนึ่งก็จับมือผมไพล่หลังไว้ ส่วนอีกข้างก็ดึงชายเสื้อผมออก
แล้วลูบไล้เข้าไปบริเวณหน้าอกอย่างเมามัน
ปากมันก็ไซร้ตามลำคอด้านหลังผม จนขนลุกซู่ไปหมด
" ฝากไปบอกมันด้วยนะ ว่าอย่าให้มันมายุ่งกับเมียกูอีก ไม่งั้นมันจะโดนหนักมากกว่าเดิม บอกมันด้วย ถ้ามันอยากได้มาก เข้ามากราบตีนกูงาม ๆ แล้วกูจะยกให้ฟรี ๆ จากกู ไอ้เดฟ ช่างยนตร์ ปวส.2 แล้วส่วนมึง ถ้าอยากได้กูเป็นผัวเมื่อไหร่ บอกได้นะ เพราะกูไม่เกี่ยงอยู่แล้วเรื่องแบบนี้ "
มันกระซิบที่ข้างหูผม
ก่อนที่จะปล่อยตัวผม
ผมจึงรีบวิ่งหน้าตาตื่นออกไป
โดยไม่สนใจเสียงหัวเราะที่ไล่ตามหลังมาจากห้องน้ำ
ไปสงบสติอารมณ์อยู่ใต้ต้นไม้ และพยายามจัดแจงเสื้อผ้าให้มันเรียบร้อย
ก่อนที่จะเดินไปหาน้องชาย
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
เจอกันอาทิตย์หน้าค้าบบบ
ไปเยี่ยมญาติก่อน
ปล. แวะมาเปลี่ยนให้แล้วน้า เรื่องชื่อน่ะ พอดีสับสน ๆ
-
ม่ายมันค้างคามากกกกกกกกก :a11:
-
พี่ของเองนี่ชื่ออิงหรือตั้มกันแน่...งงเลยพี่ตั้ม o2 o2
ขอร่วมสงสัยด้วยคนเรื่องกิกกะเด :m24:
ที่ห้องน้ำน่ากลัวอ่ะ :m22:
-
:impress: :impress: :impress:
อ่าครับเสียตัวไปแล้ว อิอิ
สงสารจริงๆๆอ่าครับผม เป็นกำลังใจให้อีกคนครับ
:impress: :impress: :impress:
-
หรือไอ้เลวพวกนั้นจะเป็นพระเอก โอ้ยยยยยยยยย อยากอ่านต่อแล้ว
-
:m1:
^^
ว้าว เรื่องใหม่มาแร้ว
เข้ามาให้กำลังใจพี่ตั้มต่อคับล
อื้ม....ตอนแรกคิดว่าจะเป็น เด+อิง ซะอีก เหอๆ
แต่สงสัยจะกลายเป็น
เด + กิก 555+
เอ้อ คู่หลักคงเป็น เดฟ+อิง ชั่ยมะคร้าบบบบบ ^^
-
เหนด้วยกะรีบนอ่า...
ตกลง เด-กิก แอนด์ เดฟ-อิง ใช่มะ อิอิ :m1:
ถ้าเปนจริง น่าลุ้นทั้งสองคู่เลยนะเนี่ย ไม่ถูกกันทั้งสองคู่เลย น่าร้ากกกกก :m4:
-
แอบเห็นด้วยกับทุกรีข้างบน
เล่นง่ายไปมั้ยเนี่ย :m23:
ว่าแต่อยากอ่านต่อมากกก
มาต่อเร็วๆน้าค้า :oni2: :oni2: :oni2:
-
:a5: เกือบไปแล้วจริง ๆ ด้วย ว่าแต่ตกลงพระเอกอยู่หนายยยละเนี่ย :serius2:
-
เกือบไปแล้วพี่เอิง น้องเดไม่ใช่พระเอก แล้วใครอะ กลุ่มน้นเหรอ น่าคิด
-
:serius2: :serius2: :serius2:
กำลังสนุกมากกกก
อยากอ่านต่อ ไม่ไหวแล้ววววววว
อิอิ
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13 o13
-
สนุกดีอ่ะ รออยู่นะคับ
-
หนุกดี ตื่นเต้น !!!!
ตกลงใครคู่ใครกันแน่เนี่ย
:m4:
ไวไว เลยพี่ตั้ม
-
เห็นคนแต่งแล้วต้องอ่านทันที คึๆๆๆ
กำลังมันส์เลย รีบมาต่อไวๆน้าจ้า>.<!!!!
-
:m32: :m32: :m32: โถ ยังมีเถื่อนกว่าเอิงอีกวุ้ย :m32: :m32: :m32:
-
:m13:
เห็นด้วยกะทุกรีบนเหมือนกันนะ
คู่ เด + กิก และ อิง + เดฟ
แต่น่าสนใจตรงเอิงไปทำอะไรกับแฟนเดฟในตอนนี้อะ
เดฟโหดน่าดู...อิงวิ่งหนีเลย
...น้องตั้มก็กลับบ้านไปแล้ว....รออีกตั้ง 1 อาทิตย์
เฮ้อ ... กลับมาไวไวนะจ๊ะ ... :m1: :m1:
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย...
ค้างคับค้าง
:sad2:
สงสารกันหน่อย
-
:oni1: :oni1: ชักน่าสนุก
-
ค้างงงงงงงงงง :a5:
หนุกดีค่ะ o13
แล้วตกลงอิงยังไม่โดนใช่ปะ?(แต่อิงเนี๊ยไม่ขัดขืนไรเลยแฮะ :m12:)
ปล.แล้วใครเปงพระเอกอ่ะ งงไปหมดแว้วววว o2
-
คุณพี่ชายยยยยยย :serius2: :m31:
-
:oni1: :oni1: :oni1:
ดีใจจังได้อ่านเรื่องใหม่
เป็นกำลังใจครับ
-
ชอบๆๆๆๆๆๆ จะรออ่านนะจ้ะ จุ๊บบบบบบบบบ :m1:
-
วี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด บึ่ม!!!!! :mc4: :mc4:
เข้ามาบูมให้เรื่องใหม่ค่ะ :L2:
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงง ร้ายมากกกกกกกกก ทำไมร้ายเยี่ยงนี้ แต่ท่าทางจะโหดได้ใจรึป่าวเนี่ย
มาต่อไวไวน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
เย้ๆเรื่องใหม่ :a4:
รอตอนต่อไปนะครับ :a4:
-
:L2: :L2: :L2: :L2:
กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญชิมิครับ
-
โห....กะลังหนุกเลย
ชอบเดฟ ๆ เถื่อน ๆ ดี
-
ยังไม่มาเหรอครับ
-
:m4:
เรื่องใหม่พี่ตั้ม
สนุกดีครับ อิอิ
-
เดาผิดวุ้ย คิดว่า เดเอิง
กลายเป็น เดฟเอิง เอาเถอะ เพิ่ม ฟ มาตัวเดียวเอง อิอิ
ลุ้นทั้งสองคู่เลยค้าบบบ :m1:
-
สนุกม๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกมากรีบกลับนะครับ :oni2:
-
พี่เดฟจาเป็นพระเอกป่ะอ่ะ ลุ้นๆ แต่อย่าแกล้งอิงมากน้า :เศร้า1:
สนุกจังเยยอ่าน้องตั้ม จุ๊บๆ :จุ๊บๆ:
-
พระเอกเปิดตัวอ่ะยังหนอ ดูเหมือนจะยังไม่ เอะ หรือว่าเป็นเดฟ อิอิ :oni2:
-
ยังมะมาอีกเหยอ ต้ามมมมมมมม :m15: ใจจะขาดเลี้ยวน้า o7
-
มารอลุ้นว่าใครเป็นพระเอก :a11:
-
มารอตอนต่อไปครับ
-
:L2: :L2: :L2:
เป็นกำลังใจให้จ้า
-
ก้าวที่สอง
" พี่ เป็นไร ทำไมเดินหน้าตาตื่นมาแบบนั้น "
น้องชายผมมันทัก
ขณะที่ผมเดินกำลังจะถึงโต๊ะตัวที่นั่งเมื่อเช้า
พร้อมกับเพื่อนน้องชายผมทั้งสามคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะครบทีม
" เปล่าหรอก ไปเจอไอ้บ้าคนหนึ่งมาแค่นั้นแหละ "
ผมตอบน้องชายผมไปอย่างหงุดหงิด
เพราะไม่คิดว่าจะมาเจอเรื่องบ้า ๆ แบบนี้
อีกอย่าง
ผมเองก็ดันไปยืนนิ่งสมยอมไปกับมันซะด้วยสิ
นี่แหละที่ทำให้ผมหงุดหงิดมากกว่าที่มันทำกับผมซะอีก
" ใครเจ๊ "
ไอ้เด ถามขึ้นด้วยท่าทางกวน ๆ เหมือนเคย
" ไม่รู้สิ เห็นมันบอกว่าชื่ออะไรน้าา แปปนึงนะ อ้อ จำได้แระ ชื่อว่าเดฟ "
ผมพูดพร้อมกับทำหน้าคิด
โดยที่ไม่ได้สังเกตสีหน้าของพวกน้อง ๆตัวเองว่ามีสีหน้าแบบไหน
หลังจากที่ผมตอบคำถามออกไปแบบนั้น
" พี่อิงว่าไงนะ พี่ไปเจอไอ้เดฟมาเนี่ยนะ พี่ไปเจอที่ไหน ตอนไหน แล้ว ๆ ๆ มันทำอะไรพี่ไหม "
ไอ้เอิงมันพูดพร้อมกับลุกขึ้นมา
สำรวจตามเนื้อตามตัวผม
อย่างกับตำรวจตรวจหาวัตถุระเบิดยังไงยังงั้น
" เปล่ามันไม่ได้ทำอะไร พอดีพี่เดินไปเข้าห้องน้ำ กะจะเข้าไปล้างหน้าซะหน่อย ก็เจอคนยืนอยู่ในนั้นหลายคน พี่เลยรีบล้างหน้าแล้วก็รีบออกมา "
" ห้องน้ำตรงไหนพี่ "
น้องชายผมรีบถามขึ้นมาทันที
" ห้องน้ำตรงหลังตึกนั่นแหละ "
พอผมพูดเสร็จ
ทั้งกลุ่มก็พร้อมใจกันเงียบกันไปหมด
พร้อมกับสายตาของทุกคนที่จ้องมาที่ผมอย่างต้องการจะจับผิด
" พี่อิงแน่ใจนะครับ ว่ามีแค่นั้นจริง ๆน่ะ "
ไอ้น้องกิกพูดขึ้นเสียงเบา
หลังจากที่ต่างคนต่างเงียบไปพักหนึ่ง
" ก็มีแค่นี้แหละ จะให้มีอะไรล่ะ "
ผมตอบไปพร้อมกับพยายามหลบสายตาไอ้เด็กพวกนี้พัลวัน
ก็ใครจะกล้าไปบอกพวกมันล่ะครับ
ว่าผมโดนลวนลามในห้องน้ำมาหนำซ้ำยังเป็นการโดนลวนลามที่ผมเองก็กึ่ง ๆสมยอมซะด้วยสิ
น่าอายชะมัด
" พวกผมจะพยายามเชื่ออย่างที่พี่บอก ทั้ง ๆที่ความจริงมันอาจจะมีอะไรมากกว่านั้นก็ได้ "
ไอ้กันพูดขึ้นด้วยท่าทางนิ่ง ๆ เช่นเคย
" พี่อิงพี่บอกมาเหอะน่า มันทำอะไรพี่รึเปล่า เพราะคนอย่างไอ้เดฟน่ะมันไม่เคยปล่อยเหยื่อของมันออกมาอย่างปลอดภัยง่าย ๆ หรอก นอกจาก .. "
น้องชายผมมันเว้นระยะไว้นิดนึง
" มันต้องการเก็บเจ๊เอาไว้เป็นของเล่น ไม่งั้นก็เอามาเป็นเหยื่อล่อพวกเราน่ะสิ "
ไอ้เดมันพูดต่อจนจบประโยค
" เฮ้ย พี่เป็นผู้ชายนะ แล้วไอ้เดฟอะไรนั่นมันก็เป็นผู้ชายเหมือนกันด้วย มันจะมาทำเรื่องบ้า ๆ อะไรแบบนี้ล่ะ "
ผมพยายามพูดเพื่อให้เรื่องออกห่างจากตัวเองมากที่สุด
ทั้ง ๆ ที่ผมเองก็ไม่รู้ว่าผมจะปกปิดไว้ทำไม
อย่างมากก็แค่อาย
แต่ที่จริงผมคงไม่อยากให้น้องผมมันไปก่อเรื่องก่อราวอะไรอีกมั้งครับ
ที่แล้ว ๆ ก็แค่ให้แล้วไป
อีกอย่าง
อาจารย์ปกครองก็คาดโทษเอาไว้แล้วด้วย
ว่าถ้าน้องชายผมไปมีเรื่องอะไรกับใครอีก
จะโดนพักการเรียน
แล้วถ้ายังมีอีกก็จะโดนไล่ออก
" มันเป็นเสือไบน่ะสิ "
เสียงสี่คนนั่นพูดขึ้นพร้อมกัน
ทำเอาผมสะดุ้งตื่นจากพวังทันที
" หา ว่าไงนะ "
พอผมตั้งสติได้
ผมก็ถามออกไปอย่างงง ๆ
" ไอ้เดฟมันเป็นไบ แล้วอย่างเจ๊เนี่ย สเป็คมันเลยแหละ "
ไอ้เดพูด
" พี่อิง ผมไม่เชื่อว่าไอ้เดฟมันจะปล่อยให้พี่เดินเข้าออกห้องน้ำประจำมันง่าย ๆ แบบนั้น ทั้ง ๆ ที่พวกมันก็คงจะอยู่กันเต็มห้องน้ำแน่ ๆ พี่น่ะ สเป็คมันเลยรู้ไหม แล้วอีกอย่าง เมื่อเช้ามันคงจะเห็นพี่อยู่กับกลุ่มพวกผมแล้ว ยังไงมันก็ไม่ปล่อยหรอก "
น้องชายผมบรรยายออกมาเป็นตอน ๆ
พร้อมทั้งยกเหตุผลมาประกอบซะจนผมดิ้นไม่หลุดเลยทีเดียว
" ไม่มีอะไรจริง ๆ เอ่อ จริง ๆแล้ว ก็มีนิดหน่อยแหละ ก็แค่มันดึงพี่เข้าไปหามัน เดี๋ยว ๆ ๆ ฟังให้จบก่อนสิ "
ผมรีบห้ามไอ้เด กับไอ้เอิงที่ทำท่าว่าจะไปเอาเรื่องไอ้เดฟเสียงหลง
" พี่อย่ามาห้ามผมนะ ผมจะปล่อยให้มันทำแบบนี้กับพี่ไม่ได้หรอก "
น้องชายผมพูดด้วยท่าทางฮึดฮัด
" ฟังพี่ให้จบก่อนสิ ที่บอกว่ามันดึงตัวพี่เข้าไป มันก็ดึงไปเพื่อที่จะบอกพี่ ให้ฝากมาบอกแกน่ะ ว่า 'ฝากไปบอกมันด้วยนะ ว่าอย่าให้มันมายุ่งกับเมียกูอีก ไม่งั้นมันจะโดนหนักมากกว่าเดิม บอกมันด้วย ถ้ามันอยากได้มาก เข้ามากราบตีนกูงาม ๆ แล้วกูจะยกให้ฟรี ๆ จากกู ไอ้เดฟ ช่างยนตร์ ปวส.2 ' "
ผมบอกน้องผมออกไปเท่าที่จะบอกได้
โดยเว้นประโยคหลัง ๆ ที่มันเป็นข้อความส่วนตัวของผมเอาไว้
' ถ้าอยากได้กูเป็นผัวเมื่อไหร่ บอกได้นะ เพราะกูไม่เกี่ยงอยู่แล้วเรื่องแบบนี้ 'แค่คิดผมก็อยากหาอะไรไปทุบหัวมันแล้ว
เรื่องอะไรที่ผมจะไปอ้อนวอนมันเพื่อทำเรื่องแบบนั้น
" เรื่องนี้อีกแล้ว "
ไอ้เดพูดอย่างเซ็ง ๆ
" กูว่าเราไปพูดต่อกันที่บ้านดีกว่าว่ะ ตอนนี้กูเรียนไม่รู้เรื่องแล้ว อีกอย่าง พี่กูยังไม่ได้นอนตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ยังมาเสียเวลากับเรื่องไร้สาระอีก ปะ พี่อิง กลับไปคุยกันที่บ้านดีกว่า โห อนุโลมหน่อยน่าพี่อิง แค่วันเดียวเอง น่านะ หรือว่าพี่ไม่อยากรู้ที่มาที่ไปว่ามันเป็นยังไง "
ไอ้น้องชายมันหันมาโอดครวญกับผม
หลังจากที่เจอสายตาดุไปเรื่องที่มันจะไม่เรียนหนังสือในภาคบ่ายต่อ
" เออ ๆ ๆ ไป ๆ ๆ หลายเรื่องนะแก ไอ้เอิง "
เสร็จแล้วพวกผมก็เดินออไปจากวิทยาลัยทันที
โชคดีหน่อยที่วิทยาลัยแห่งนี้มีการเรียนการสอนคล้าย ๆ กับระบบมหาวิทยาลัย
จึงไม่มียามมาคอยเฝ้าหน้าประตูเหมือนกับเทคนิค เทคโนบางที่
...................................
...................................
ระหว่างทางที่ผมนั่งรถมาที่บ้านผมนั้น
ผมก็สังเกตท่าทางระหว่างไอ้เดกับไอ้กิกตลอด
เพราะผมรู้สึกว่าสองคนนี้มักจะมีท่าทีแปลก ๆ ต่อกัน
อย่างตอนที่จะขึ้นแท็กซี่
พอไอ้เอิงก้าวเข้าไปนั่งเป็นคนแรก
ตามด้วยไอ้กัน
พอไอ้กิกเข้าไปนั่ง
จู่ ๆ ไอ้เดที่ทำท่าว่าจะนั่งเบาะหลังก็เปลี่ยนมานั่งเบาะหน้าซะงั้น
พร้อมกับไอ้กิกที่ส่งสายตาออกแนวตัดพ้อมาให้ก่อนที่จะรีบปรบสีหน้าให้เรียบดังเดิม
แต่ก็ไม่ก่อนที่ผมจะสังเกตเห็น
เพราะผมก็จับตาดูมันทั้งสองคนอยู่แล้ว
สงสัยเย็นนี้ผมมีเรื่องต้องเคลียร์กับไอ้น้องชายตัวดียาวแน่ ๆ
พอมาถึงที่บ้านผม
ผมก็จัดการสั่งให้ไอ้น้องชายตัวดีกับไอ้เดออกไปซื้อของกินมากินที่บ้าน
เพราะนี่ก็ใกล้จะเที่ยงแล้ว
จะได้คุยกันยาวหน่อย
เพราะผมก็มีเรื่องที่จะต้องคุยกับพวกนี้เกี่ยวกับความประพฤตของพวกมันด้วย
เพราะยังไง
เพื่อนของน้องชายผม ผมก็ถือว่าเป็นน้องชายของผมเหมือนกัน
จากการที่ดูนิสัยใจคอแล้ว ก็ถือว่าเด็กพวกนี้มันสอบผ่านฉลุยเลยทีเดียว
ถึงแม้นิสัยติดจะห้าว ๆซักหน่อยก็เหอะ
สักพัก
ไอ้เดกับไอ้น้องชายตัวดีของผมก็กลับมา
พร้อมด้วยข้าวของเต็มไม้เต็มมือ
ยังกับว่าจะซื้อมาตุนไว้กินกันทั้งชาติยังไงยังงั้น
" โอ้โห นี่ซื้ออะไรมาเยอะแยะเนี่ย "
ผมร้องทักขณะที่ทั้งสองคนก้าวเข้าประตูบ้านมา ( ต่อไปผมจะเรียกทาวน์เฮ้าส์ว่าบ้านนะครับ )
" ก็ไอ้เดน่ะสิ มันบอกว่ามันจะเลี้ยงฉลองการที่เราทั้งห้าคนได้รู้จักกันไงล่ะ "
ไอ้เอิงตอบผมด้วยท่าทางมีความสุข
" แล้วทำไมต้องมาเลี้ยงฉลองกันตอนนี้วะ พวกแกก็รู้จักกันมานานแล้วไม่ใช่หรอ "
ผมถามด้วยท่าทางข้องใจ
" ไอ้เอิงกับไอ้กันน่ะใช่ มันเรียนด้วยกันตั้งแต่ปวช.แล้ว แต่ผมกับไอ้นี่ เพิ่งเข้ามาเรียนปวส. ก็เลยเพิ่งจะรู้จักแล้วก็สนิทกันไม่นานมานี่เอง "
ไอ้เดตอบผม
" แล้วมารู้จักกันได้ไงเนี่ย "
ผมถาม
" ก็ผมกับไอ้กันเป็นเพื่อนกันมาก่อนตั้งแต่เรียนม.ต้นแล้ว ส่วนผมกับไอ้กิกรู้จักกันตอนม.ปลาย ซึ่งตอนม.ปลายไอ้กันมันมาเรียนที่นี่แล้ว มันเลยไม่รู้จักไอ้กิก พอมาเรียนที่นี่เราก็เลยได้อยู่กลุ่มเดียวกัน "
ไอ้เดสาธยายร่ายยาวเป็นพอเศษ
จนผมเข้าใจชัดแจ้งแดงแจ๋
" อืม เออ แล้วทำไมถึงถือเอาวันนี้มาเลี้ยงฉลองล่ะ "
ผมยังคงถามข้อสงสัยต่อไปอีก
" ก็วันนี้เป็นวันที่พวกมันได้รู้จักพี่ไง "
น้องชายผมตอบยิ้ม ๆ
จริง ๆแล้วไอ้เรื่องฉลองอะไรเนี่ยมันคงจะเป็นข้ออ้างของคนอยาก แดะเหล้ามากกว่าน่ะครับ
เพราะเท่าที่ฟังดูเหตุผลมันไม่ค่อยจะน่าเชื่อถือเท่าไหร่
" เออ เอาไงก็เอาเหอะ แต่ต้องคุยเรื่องที่คุยค้างไว้ที่วิทยาลัยก่อนนะ แล้วพี่จะได้ไปนอน พวกแกจะกินกันต่อก็ค่อยกิน "
ผมพูดกับพวกมันด้วยสรรพนามที่คุ้นเคยมากยิ่งขึ้น
" ได้เจ๊ "
ไอ้เดพูดหน้าระรื่น
" เอ้า ว่ามา ใครจะเป็นคนเริ่ม "
หลังจากจัดเตรียมข้าวของ
พร้อมกับตั้งวงเหล้ากันที่สนามเล็ก ๆ ขนาดเท่ารถหนึ่งคันจอดหน้าบ้านแล้ว
ผมก็เอ่ยขึ้น
" เอาไงดีล่ะ พี่ถามมาดีกว่า "
ไอ้เอิงพูด
" เออ ทำไมไอ้เดฟมันถึงหาว่าแกไปแย่งเมียมัน แล้วแกได้ไปทำแบบนั้นจริง ๆ รึเปล่า "
ผมถามน้องชายผมตรง ๆ
พวกที่เหลือก็นั่งกินเหล้ากันไปเรื่อย ๆ
" ผมไม่ได้มีความคิดนี้อยู่ในสมองเลยนะพี่ ไอ้เดฟน่ะมันมั่วเอง คนมันจะหาเรื่องผมอยู่แล้วน่ะพี่ "
น้องชายผมพูดด้วยท่าทางเคือง ๆ
" แล้วทำไมมันถึงจะหาเรื่องแกล่ะ "
ผมถามต่อไปอีก
" จริง ๆ แล้วไม่ใช่เฉพาะไอ้เอิงหรอกครับพี่อิง มันตั้งใจจะหาเรื่องพวกผมทั้งกลุ่มมากกว่า เพราะว่า พวกผมไม่ยอมเข้าแก๊งค์มัน แล้วตอนรับน้องน่ะ พวกผมก็ไม่ค่อยจะสนใจที่จะเข้าร่วมเท่าไหร่ มันเลยเคือง ๆ พวกผมเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แล้วพอเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว มันเลยได้ที เพราะหนึ่งในบรรดาเมีย ๆ มันเนี่ย มันมาให้ท่าไอ้เอิง พอไอ้เอิงไม่เอา มันเลยไปฟ้องไอ้เดฟ หาว่าไอ้เดฟลวนลาม จนเป็นเรื่องชกต่อยกันถึงขั้นขึ้นห้องปกครองนั่นแหละครับพี่ ส่วนเรื่องอื่นผมก็ไม่รู้แล้ว คนเราไม่ชอบหน้ากันมันมีเหตุผลมากมายแหละครับ "
ไอ้กิกพูดยืดยาว
พร้อมกับอธิบายเหตุการณ์ต่อเนื่องได้อย่างเข้าใจชัดเจนเลยทีเดียว
" แล้วตอนนี้พอมีเรื่องที่เกี่ยวข้องกับกลุ่มพวกผมทีไร มันก็จะเข้ามายุ่งวุ่นวายอยู่ตลอดแหละ "
ไอ้เอิงพูด
" ใช่เจ๊ มันเห็นว่ามันมีพวกเยอะ แถมยังไม่ต้องขึ้นห้องปกครองอีก เพราะบารมีตระกูลมันคุ้มกะลาหัวอยู่ "
ไอ้เดพูดขึ้น
" เฮ้ย มันเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้วะ "
ผมตั้งข้อสงสัย
" ก็ลุงหรือน้ามันเนี่ยแหละ เป็นเจ้าของวิทยาลัยน่ะเจ๊ จะไม่เกี่ยวได้ไง แล้วอีกอย่างนะ ตระกูลมันน่ะ มาเฟียดี ๆนี่เองแหละเจ๊ ธุระกิจตระกูลแม่ง ครอบคลุมไปหมด มันถึงได้กร่างมากไงล่ะ "
ไอ้เดยังคงพล่ามต่อ
" จะว่าไปแล้ว ระหว่างพวกผมกับพวกมันเนี่ย ก็เกือบจะมีเรื่องกระทบกระทั่งกันบ่อย ๆ เรื่อย ๆ แหละ แต่ก็แค่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างที่พี่เห็นบ่อย ๆ น่ะแหละ แต่ก็เป็นเรื่องระหว่างผมกับลูกน้องมันมากกว่า มีเมื่ออาทิตย์ก่อนนี่แหละ ที่ไม่รู้ใครคาบข่าวไปบอกอาจารย์ เรื่องถึงแดงขึ้นมาเนี่ย "
ไอ้กันพูดขึ้นบ้าง
" จะไม่ให้แดงได้ไงวะ เล่นไปชกกันหลังตึกปกครองขนาดนั้น "
ไอ้กิกพูด
" เออ เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน ต่อไปก็พยายามระวังตัวดี ๆ แล้วกัน ถ้ามีจังหวะที่จะได้คุยกับมันดี ๆ ก็ทำดีกว่า จะได้ไม่ผิดใจกัน ต่างคนต่างเดิน รู้ไหม ถ้าพวกแกมีเรื่องอีกนะ จะโดนพักการเรียนน่ะ เพราะฉะนั้น จะทำอะไรก็ระวัง ๆ กันไว้มั่ง ยิ่งคู่แข่งน่ากลัวอันตรายรอบด้านแบบนี้ ก็อย่าไปยุ่งกับมันดีกว่า "
ผมบอกพวกมันไป
พลางถือโอกาสสอนมันไปด้วย
" ค้าบบบ "
เสียงไอ้สี่ตัวนั่นรับคำพร้อมกัน
" เออ เดี๋ยวพี่ไปนอนก่อน "
" พี่อิง แล้ววันนี้พี่ไม่ไปทำงานหรอ "
น้องชายผมมันถามขึ้น
เพราะปกติผมจะไปทำงานตอนหกโมง
ซึ่งถ้านอนตอนนี้ผมคงจะตื่นขึ้นมาไม่ทันไปทำงานแน่ ๆ
" อ้อ ต่อไปพี่ได้ทำงานกะกลางวันแล้ว เข้างานสิบโมง เลิกบ่ายสาม แล้วพรุ่งนี้ก็หยุดด้วย จำไม่ได้รึไงว่าวันพรุ่งนี้มันวันเสาร์ "
" อ้อ ครับ พี่อิงไปนอนเหอะ เดี๋ยวข้างล่างพวกผมจัดการเอง
เสร็จแล้วผมก็ไปอาบน้ำเข้านอนในทันที
ส่วนเรื่องของไอ้เดกับไอ้กิกไว้รอถามคราวหน้าแล้วกัน
วันนี้ไม่ไหวจริง ๆ
"""""""""""""""""""""""""""""""""""
จบก้าวสองค้าบบบ
ลงช้าหน่อยเน่อ
คริ ๆ ๆ
-
^
|
|
|
ขอจิ้มก่อนค่อยอ่านนะคร้าบบบบ
:laugh: :laugh: :laugh:
-
เย้ๆมาแล้ว ไงมาลงไวๆน๊า
-
เรื่องมันเป็นแบบนี้นี่เอง :a6: :a6: :a6:
ไอ้เดฟไร้เหตุผลมาก :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:
ยังอยากรู้เรื่องเด+กิกต่อไปปป :a1: :a1:
-
อยากรู้ว่าจะเกิอะไรขึ้นต่อไป :m24:
คุณตั้มมาต่อไวๆน้าค้า :m13:
-
:impress: :impress: :impress:
อ่าครับสรุปแล้วเดฟเป็นพระเอกใช่ปะ อิอิ
เถื่อนดีครับ ชอบๆๆ
:impress: :impress: :impress:
-
หุหุ แค้นกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อนนี่เอง :oni2: :oni2: :oni2:
-
รอลุ้นตอนต่อไป :L2:
-
อย่างนี้ต้องให้พี่อิงเอาเจ้าเดฟให้อยู่หมัดเลย.... o12
จะได้หายซ่าส์เน๊าะ... :laugh: :laugh:
-
มาแล้วววววววววววววววววววววววว ดีใจจัง
พระเอกของเราออกแนวเอาแต่ใจตัวเอง ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อิอิ
-
ชอบเรื่องนี้จัง o13
เอ แล้วตกลง เดฟ คือพระเอกชิมิฮะ o2
ติดตามต่อไปฮะ :oni1:
-
ดูท่าจะออกแนว ตบจูบ ตบจูบ สินะ หญิงล่ะช๊อบชอบ :m13: :m13:
-
อ๊ากกกกกกกกกก
ชอบๆๆๆๆๆ
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ชอบจังเลยยยยยยย
o13 o13
-
มันต้องมีอะไรที่มากว่านั้นแน่ๆๆๆๆๆๆ ถึงได้แค้นกันขนาดนี้
-
เถื่อนได้ใจนิ :m4:
ชอบมากๆครับ :m1:
แต่ว่า.......
เอิงคู่ใครอ่ะคับสงสัยมั่กๆ
รีบๆเฉลยนะครับ
-
หวังว่าไอ้เดฟคงไม่ใช่พระเอกของเรื่องนะ :a6: :a5:
-
มาลงชื่ออ่านด้วยคนจ้า หนุกดีอ่ะ :m1:
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
ลุ้นๆให้เพ่เดฟเป็นพระเอก :m4:
คู่น้องกิก-เด ก็ด้วย หุหุ
เป็นกลจ. ให้น้าน้องตั้ม จุ๊บๆ :จุ๊บๆ:
-
ค้างงงงงงง นึกว่าตอนนี้จะได้กระจ่างเรื่องความสัมพันธ์ระหว่าเด-กิกซะอีก :m23: รออีกตอนก้อได้เนอะ ว่าแต่สองคนนี้ดูงอนๆกันอยู่ไงไม่รุ้อ่ะ อยากรุ้ๆๆๆ o2
ว่าแต่พระเอกของเราคราวนี้เปนถึงลูกหลานมาเฟียเลยรึเนี่ย จะโหดกว่าพี่แชมป์เปล่าหว่า??หุหุ :m12: ลุ้นคร้าบบบบ
มาต่อไวๆน้าต้ามมม จุฟๆๆ :กอด1:
-
ขอก้าวสามเลยได้ป่ะ 55
อยากให้ทุกตอนมีมาเฟียเดฟ
-
มาติดตามและรอตอนต่อไปของพี่ตั้มอย่างใจจดใจจ่อ :m23:
นั่งกดรีเฟรชทั้งวันเผื่อพี่ตั้มจะมาต่อ หวังว่าจะได้อ่านก้าวที่3 4 5... ต่อไป 55
เรื่องนี้พระเอก(น่าจะ เดฟ ) ท่าทางจะโหดไม่ใช่น้อย
เรื่องนี้ขอไปจับขัง ตบจูบตบจูบกว่าเรื่องที่แล้วเลยนะพี่ตั้ม :m13:
ฮึ พูดอะไรออกไปนี่ ไปดีกว่าเดี๋ยวจะเผยความในใจมากไปกว่านี้
ชะแว๊บบ :m32:
-
อยากอ่านอีกอ่า
-
:m1: :m1:
มารออ่านอย่างมีความหวัง
-
ยังลุ้นอย่เลยอ่ะ ว่าใครเป็นพระเอก จะใช่เดฟอ่ะป่าวเนี่ยยย
แต่ดูเหมือนมี 2 คู่เลยอ่ะ มีคู่ไอ้เดอีกคู่ด้วยอ่ะป่าวว
-
มันค้างนะคะ รอตอนต่อไปค่ะ
-
รอด้วยคนครับ
-
รอจ้า มาต่อได้แล้วนะ อิอิ จายจะขาด
-
ก้าวที่สาม
" อะไรนะครับ คัดพนักงานผู้ชายในแผนกทั้งหมดออกไปหรอ "
ผมถามขึ้นโดยทันที
หลังจากที่ได้ฟังเรื่องที่พี่วุฒิเล่าให้ฟังในตอนเช้าของวันที่ผมเข้าไปทำงาน
ว่าที่ประชุมเขาได้ประชุมเรื่องอะไรกันบ้าง
" จริง ๆ แล้วพี่เองก็ไม่รู้นะ ว่าเพราะอะไร แต่ทางผู้บริหารให้เหตุผลมาว่า พนักงานผู้หญิง ทำงานด้านการประชาสัมพันธ์ได้ดีกว่าผู้ชาย แต่เหตุผลที่แท้จริงแล้วพี่เองก็ไม่รู้เหมือนกัน "
พี่วุฒิแกเล่าต่ออย่างยอมรับในชะตากรรม
เพราะว่าแกเองก็เป็นผู้ชายแล้วก็เป็นพนักงานผู้ชายในแผนกประชาสัมพันธ์หนึ่งในหกคน
ซึ่งในนั้นก็รวมผมเข้าไปด้วย
" คนพวกนั้นมันจะไปรู้อะไรล่ะพี่ คนเรามันไม่ได้ขึ้นอยู่กับเพศหรอกนะว่าจะทำงานดีไม่ดีน่ะ ต้องเป็นพวกลูกค้าชีกอแน่ ๆ ที่หวังจะเคลมพนักงานสาว ๆ สวย ๆ "
ผมพูดขึ้นอย่างแค้นเคือง
เพราะเวลาที่มีลูกค้าผู้ชายมา
ร้อยละเจ็ดสิบจะเดินตรงไปหาพนักงานหญิงทันที
ทั้ง ๆ ที่พวกผมก็ยืนหัวโด่อยู่ทั้งคน
แต่พวกผมก็ทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพนะครับ
เพราะลูกค้าทุกคนต่างก็ออกปากชมเป็นเสียงเดียวกัน
ถ้าไม่มีไอ้พวกหัวงูทั้งหลายนั่นน่ะ
" แล้วเขาจะให้เราออกเมื่อไหร่พี่ เดือนหน้าใช่ป่ะ "
ผมถามขึ้นอีกครั้งอย่างยอมรับชะตากรรม
" อาทิตย์หน้า "
เสียงพี่วุฒิตอบกลับมาอีกครั้ง
ทำเอาผมสะดุ้งโหยงไปเลยทีเดียว
มีอย่างที่ไหน
จะให้พนักงานออกแต่บอกล่วงหน้าแค่อาทิตย์เดียว
ซึ่งจริง ๆ แล้วไม่ถึงอาทิตย์ด้วยซ้ำ
เพราะอาทิตย์หน้าที่ว่าคือวันอาทิตย์หน้า
ซึ่งถือเป็นวันเริ่มทำงานวันแรกของพวกผม
แต่วันนี้มันเป็นวันพฤหัสแล้วน่ะสิ
งั้นผมก็เหลือเวลาทำงานอีกแค่ วันเดียว ถ้าไม่นับวันนี้ แล้วก็วันเสาร์ที่ถือเป็นวันหยุดพนักงาน
" บ้าหรอพี่ มาบอกอะไรกระชั้นแบบนี้ แล้วเราจะไปหางานที่ไหนทัน แบบนี้มันเข้าข่ายเอาเปรียบลูกจ้างนะเนี่ย "
ผมโวยขึ้นอย่างเคือง ๆ
" อย่าไปยุ่งกับเขาเลยไอ้น้อง เราน่ะจะเจ็บตัวเปล่า ๆ อำนาจเงินน่ะมันสามารถบันดาลได้ทุกอย่างนะอย่าลืม อ้อ ลืมไปเลย เห็นเขาบอกว่าจะมีค่าจ้างล่วงหน้าให้ด้วยนะ หนึ่งเดือน "
พี่วุฒิแกพูดเตือนผม
ก่อนที่จะบอกในสิ่งที่ได้รับรู้มา เหมือนเพิ่งจะนึกได้
" โห ตั้งเดือนหนึ่งแน่ะ ช่างเมตตา กรุณาอะไรเยี่ยงนี้ เป็นบุญหัวของเราแท้ ๆ ที่มีนายจ้างแบบนี้ "
ผมอดที่จะพูดประชดไม่ได้
มีอย่างที่ไหนให้พนักงานออกแต่ให้ค่าจ้างล่วงหน้าแค่เดือนเดียว
ทั้ง ๆที่เป็นความผิดของตัวเองแท้ ๆ
แล้วในสภาพเศรษฐกิจแบบนี้
ใครมันจะไปหางานทำได้ภายในเวลาแค่อาทิตย์เดียวได้ล่ะ
อย่างน้อยก็น่าจะสักเกือบ ๆ เดือนได้ละมั้ง
" เฮ้อ ช่างมันเหอะ ยังไงก็ถือว่าเรามันซวยแล้วกัน ไป ๆ ไปทำงาน ก่อนที่เขาจะหาข้ออ้างอีกข้อมาไล่เราออก "
พี่วุฒิแกรีบไล่ผมให้ไปทำงาน
หลังจากที่เก็บของที่ล็อคเกอร์เรียบร้อยแล้ว
ทำให้ผมต้องเดินไปสงบสติอารมณ์ในห้องน้ำก่อน
เพราะนักประชาสัมพันธ์ที่ดี
จะต้องยิ้มแย้ม มีอัธยาศัยที่ดี
อย่างน้อยผมก็ต้องทำหน้าที่ตัวเองให้ดีที่สุด
เพื่อที่สามารถจะบอกใครต่อใครได้เต็มภาคภูมิ ว่าผมก็เป็นหนึ่งในนักประชาสัมพันธ์ที่ดีคนหนึ่ง
..............................................................
..............................................................
" เอิง เดี๋ยวเอาเงินไปจ่าค่าเทอมด้วยนะ "
ผมบอกน้องชายในเช้าวันจันทร์
ก่อนที่น้องชายผมมันจะออกไปเรียน
" พี่ไปเอามาจากไหนเนี่ย "
น้องชายผมมันถามอย่างงงงัเพราะปกติแล้ว เงินเดือนที่ผมมี มักจะใช้ได้แค่เดือน ชนเดือนเท่านั้น
อาจจะมีเหลือเก็บบ้างเพียงเล็กน้อย
แล้วเงินค่าเทอมส่วนใหญ่ก็จะได้จากเงินในบัญชีที่พ่อกับแม่เหลือไว้ให้นิดหน่อย ที่เหลือจากผมใช้ไปในการเรียนแล้ว
แต่เทอมนี้เงินในบัญชีกับเหลือเพียงไม่ถึงหมื่อนด้วยซ้ำ
ซึ่งถ้าเอามาบวกกับเงินเดือนผม
ก็จะพอจ่ายค่าเทอมพอดี
แต่ก็จะไม่มีเงินเหลือเอาไว้ใช้จนถึงสิ้นเดือนหน้า
แต่ครั้วนี้ไม่รู้ว่าโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่
ที่จู่ ๆ ผมก็ได้เงินเดือนของเดือนหน้ามาใช้ก่อน
ทำให้มีเงินใช้ไปอีกเดือนเต็ม ๆ
แต่ ....
ไม่มีงาน
แล้วเรื่องที่ผมโดนเชิญออกเนี่ย
ผมยังไม่ได้บอกน้องชายผมเลยด้วยซ้ำ
เพราะศุกร์ เสาร์อาทิตย์ที่แล้วมันไปทำงานส่งอาจารย์ที่หอของไอ้กิก
แล้วผมก็มัวแต่ยุ่ง ๆ เรื่องหาที่ทำงานใหม่อยู่
เลยไม่ได้โทรไปบอก
" เงินเดือนล่วงหน้าน่ะ "
ผมบอกมันไป
ตอนแรกมันเองก็งง ๆ เหมือนกัน
แต่สักพักมันก็รู้ความหมาย ว่ามันหมายถึงอะไร
" นี่อย่าบอกนะ ว่าพี่ลาออกเพื่อเอาเงินเดือนล่วงหน้ามาจ่ายค่าเทอมให้ผมเนี่ย "
มันถามขึ้นเสียงดัง
" เปล่า ใครเค้าจะทำแบบนั้นล่ะ พี่โดนไล่ออก ไม่สิ ต้องเรียกว่าโดนเชิญให้ออกมากกว่า แต่อย่าถามนะว่า เพราะอะไร มันช้ำ "
ผมตอบน้องชายผมไปแล้ว
ก็ยังแค้นไม่หาย
มีอย่างที่ไหนไล่ผู้ชายออก
เพื่อรับผู้หญิงเข้าทำงาน
ทั้ง ๆที่ประสิทธิภาพการทำงานเท่าเทียมกันแท้ ๆ
" เขาไล่พี่ออกเพราะอะไรล่ะ "
" อ้าวไอ้นี่ บอกไปแล้วไงว่าอย่าถาม ยังจะมาถามอีก "
" ยิ่งไม่อยากให้รู้น่ะแหละ ยิ่งอยากจะรู้ "
" มันต้องการเอาพนักงานผู้ชายออก แล้วเอาพวกผู้หญิงไว้ต้อนรับไอ้พวกหัวงูน่ะสิ "
พอผมพูดจบ
ไอ้น้องชายผมมันก็หัวเราะงอหงายทันที
" ขำอะไรวะ ไม่ใช่เรื่องตลกนะ "
" ก็ขำเจ้านายพี่น่ะสิ มีอย่างที่ไหน เขามีแต่ไล่ผู้หญิงเพราะพวกกีดกันผู้หญิง แต่นี่ไล่ผู้ชายออก เพื่อเอาพนักงานผู้หญิงไว้ "
ไอ้น้องชายตัวดีของผมมันยังคงพูดไปขำไป
" เออ หัวเราะอยู่นั่นแหละ พี่เชื้อตกงานเนี่ย ตลกมากนักนะ ไป ๆ ไปเรียนได้แล้ว "
ผมไล่ไอ้น้องชายออกจากบ้าน
เพื่อที่ผมจะได้ออกไปหางานจริง ๆ จัง ๆ เป็นวันที่สอง
หลังจากที่ออกไปตระเวนสมัครมาแล้วในวันเสาร์
แต่ก็ไม่มีที่ไหนรับพนักงานสักที่
บางที่ที่ไปก็เพิ่งปิดรับสมัคร
หรือเพิ่งได้พนักงานไป
วันนี้ผมหวังว่าคงไม่ได้โชคร้ายเหมือนวันเสาร์หรอกนะ
สาธุ
.......................................................
......................................................
หลังจากไปตระเวนสมัครงานมาทั้งวันเป็นวันที่สองแล้ว
แต่ผลออกมาก็ยังเหมือนเดิม
แต่วันนี้ยังดีหน่อย
มีอยู่สองที่ ที่เขารับใบสมัครไว้ แล้วรอเรียกตัวไปสัมภาษณ์อีกที
แต่ก็ยังไม่รู้อยู่ดีแหละ
ว่าวันนั้นมันจะมาถึงเมื่อไหร่
ใขณะที่ผมกำลังเดินหมดอาลัยอยู่นั่นเอง
จู่ ๆ สายตาผมก็เหลือบไปเห็นป้ายรับสมัครพนักงานต้อนรับ ของบาร์แห่งหนึ่ง
ที่ค่อนข้างใหญ่แล้วก็หรูนิดหนึ่ง
เป็นการรับสมัครเฉพาะพนักงานชายซะด้วย
และที่สำคัญ ไม่จำเป็นต้องมีปะสบการณ์และเริ่มทำงานได้เลยอีกด้วย
อะไรจะแจ๋วขนาดนี้เนี่ย
และด้วยอะไรดลใจผมก็ไม่รู้
ผมจึงได้เดินเข้าไปสมัคร
ทั้ง ๆ ที่ตลอดชีวิตผมไม่เคยเข้าไปข้องเกี่ยวหรือข้องแวะกับบาร์ไหน ๆ มาก่อนเลย
และผมก็ไม่คิดจะเข้าด้วย
แต่กลับจะต้องมาทำงานซะงั้น
จะทำไงได้ล่ะครับ
นี่คงเป็นทางเลือกสุดท้ายแล้วสินะเนี่ย
" เฮ้อ เอาไงเอากันวะ "
ผมพูดกับตัวเอง
เพื่อเรียกความมั่นใจเป็นครั้งสุดท้าย
ก่อนจะเดินเข้าไปในร้าน
ที่ตอนนี้กำลังปิดอยู่เพราะเป็นช่วงกลางวัน
แต่ก็ยังมีประตูเล็ก ๆ อยู่ด้านข้าง
ที่มีป้ายชี้บอกว่าให้คนที่มาสมัครงานเดินเข้าตรงประตูนี้
ผมจึงได้เดินเข้าไปตามประตู
จนได้เจอกับผู้จัดการร้าน
ที่เป็นผู้ชาย(มั้ง)แก่ ๆ ท่าทางใจดีชื่อว่า อาเก๋า ( แกให้เรียกว่างั้น )
จากนั้นก็เป็นการตวรจสอบเอกสาร
แล้วก็สัมภาษณ์
เพราะว่าบาร์แห่งนี้ค่อนข้างมีชื่อเสียงจึงไม่รับคนทำงานสุ่มสี่สุ่มห้า
ต้องมีการตรวจสอบประวัติให้ถูกต้อง
รวมถึงตรวจโรคติดต่อและก็โรคประจำตัวทุกชนิดด้วย ( ไม่รู้จะตรวจไปทำไม แค่พนักงานต้อนรับ )
พอตกลงอะไรเรียบร้อยแล้ว
แกจึงได้นัดให้ผมเข้ามาดูงานในคืนนี้ก่อน
แล้วเริ่มงานพรุ่งนี้ได้เลย
ส่วนเรื่องเงินเดือนก็พอ ๆ กับที่ทำงานเดิมผมเลยแหละครับ
อาจจะมากกว่านิดหน่อยด้วยซ้ำ
แต่ที่นี่จะดีหน่อยตรงที่มันมีทิปเพิ่มเข้ามา
อาเก๋าแกยังบอกนะว่า
บางคนทำงานดีทิปเยอะกว่าเงินเดือนซะอีก
ซึ่งถ้าเป็นแบบนั้นก็ดีสิครับ
เพราะต่อไปผมจะได้มีเงินเก็บเพิ่มมากขึ้น
เวลาที่จ่ายค่าเทอมน้องชายแล้วจะได้มีเงินเหลือไว้ใช้จ่าย
ไม่ต้องมาลำบากเหมือนเดิมอีก
แต่มันก็ยังมีสิ่งที่ลำบอกอยู่ดีแหละครับ..............
เพราะว่านี่มันเป็นบาร์เกย์น่ะสิ
ไม่รู้ว่าผมดีใจจนลืมสังเกตรึเปล่าก็ไม่รู้
จึงไม่ได้มองสำรวจสิ่งรอบข้าง
แต่ก็อย่างว่าแหละครับ
มองไปผมก็ไม่รู้อยู่ดี
เพราะป้ายเขาก็ไม่ได้บอกอยู่แล้วว่านี่เป็นบาร์เกย์หรือบาร์อะไร
เอาไงเอากันสิครับ
ดีกว่าอดตายแหละน่า
ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว
แล้วพนักงานต้อนรับมันคงไม่มีอะไรมากไปกว่าที่ผมเคยทำมาหรอก (มั้ง )
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
ตอนนี้สั้นหน่อยนะค้าบบบ
เพราะเรื่องราวมันมีแค่นี้
ที่เหลือไว้ตอนหน้าแล้วกัน
แล้วเจอกันอาทตย์หน้าค้าบบบ
ปล.จะสอบแล้วววววว
ปล.2 กรูไม่ใช่ผู้หญิง...แล้วไงวะ อัพตอนพิเศษแล้วนะค้าบบบ
-
ได้เข้ามาจิ้มน้องตั้ม...ดีใจ :a2:
เฮอะ...ได้งานใหม่ คงจะเจอเรื่องสนุกในที่ทำงานแน่ ๆ :m12:
ป.ล. โชคดีในการสอบนะจ๊ะ คราวนี้จะเอา A กี่ตัวดีจ๊ะ
-
แอร๊ยยยยยยยยย
บาเกย์ๆๆ
จะเกิดอะไรขึ้นอีกล่ะนี่
โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :laugh:
ปล.สู้ๆๆในการสอบนะ
-
ทำงานบาร์ แล้วจะเจอ ไอ้นั่นอะปะ อิอิ
-
ทำงานบาร์แล้วไอ้เด็กนั้นต้องไปเจอแน่ๆ โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยสนุกแน่ๆ อิอิ
ปล.ตั้งใจอ่านหนังสือสอบน่ะค้าบบบบบบบบบบบบบบ
-
:oni2: :oni2: :oni2:
รอติดตามตอนต่อไปครับ
-
สงสัยจะมาเจอพระเอกโดยบังเอิญที่นี่แน่ๆ เลย กลายเป็นลูกค้าประจำ :laugh: :laugh:
-
:impress: :impress: :impress:
อ่าครับไมชีวิตลำบากอย่างนี้ครับ
อยากไปมั้งจังบาร์เกย์ เกิดมายังไม่เคยไปเลยครับ อิอิ
:impress: :impress: :impress:
-
บอกได้คำเดียว รอก้าวที่ 4 ค่ะ
:m23: :m23: :m23:
-
บาร์เกย์ :serius2: :serius2: :serius2:มีลุ้น :laugh: :laugh:
-
พระเจ้าช่วยกล้วยทอด บาร์เกย์
แล้วก็ต้องมาเจอกันที่นี่ :m1:
-
รออ่านก้าวต่อไป :oni1:
-
เคะสู้ชีวิต
เดี๊ยนล่ะช๊อบ ชอบบบบ :oni2:
สู้ ๆ นะค้า
-
ว้ากกกกก พนักงานต้อนรับบาร์เกย์หรอ :m30: เอิงรู้เข้าจะว่าไงเนี่ย :a5:
แต่อยากไปทำมั่งจัง อิอิ :m4: ได้ดูผู้ชายด้วย แถมได้เงินด้วย สวรรค์ชัดๆเลยนะนั่น ฮ่าๆๆ :m20:
ว่าแต่ อย่าบอกนะว่า เดฟเปนลูกเจ้าของบาร์น่ะ อิอิ โดนแกล้งแน่ถ้าเปนงั้นจริง หึหึ :m25:
ปล.อัพตอนพิเศษ กูไม่ใช่ผู้หญิง.....แล้วหรอ กรี๊ดๆๆ ตามไปดูก่อน คิดถึงพี่แชมป์มากมาย :m1:
-
:m4:หนุกๆ ชีวิตผกผัน รอลุ้นว่าคืนนี้จาเปงงัย
อ๊ากกกกกกกกกกกกก(เว่อร์แระ)
รอตอนต่อปายยยยยยยยยยยย
-
ใครเป็นพระเอกละเนี่ย
อยากรู้ๆๆ
ตอนหน้าขอให้เค้าเจอกันได้มั้ยๆๆ
-
คุณน้องรู้เข้าเป็นห่วงแย่เลย :a5:
-
:oเอาแล้วสิ ได้งานในบาร์(เกย์) :laugh:
อย่างนี้ต้องมีลุ้น อิอิ
แล้วเอิงจะว่ายังไงเนี๊ย :oni2:
:pig4:
-
มารอตอนต่อไปจ้า
-
ทำไงต่อไปอ่เนี่ย
พนักงานต้อนรับบาร์เกย์
แล้วทำได้ป่ะเนี่ย
สู้ๆนะ
-
สงสัยไปเจอเดฟที่บาร์เกย์แน่เลย -------- เอ๊ะรึว่าไง
-
บาร์เกย์ :o แล้วเรื่องมันจะเป็นยังไงต่อไปน้อ :เฮ้อ:
-
พระเจ้าจอร์จ กล้วยทอดดดดด
เรื่องกาลังจามันส์ อิอิ o13
-
มารอจ้า
-
ท่าทางสนุกดีคับ...
มารอตอนต่อไปเน้อออออ
:m23:
-
:laugh:
เจอดีแน่ :laugh:
-
สู้ๆนะพี่อิง :a2:
ดีใจจังที่ ตั้ม มีเรื่องใหม่มาให้อ่านด้วยย
เมื่อกี้เข้าไปอ่านตอนพิเศษแล้ว ยังน่ารักเหมือนเดิมเรยยย :o8:
-
:m4: :m4: :m4:
เย้.........ได้งานใหม่และ
อิอิอิ
สู้ๆ
:o8: :o8:
-
มารอก้าวที่สี่ อิอิ :oni1:
-
ก้าวที่สี่
" อ่ะ "
น้องชายผมมันยื่นซองเงินค่าเทอมให้ผม
หลังจากที่กลับมาจากไปเรียนแล้ว
" อะไรน่ะ ยังไม่จ่ายอีกหรอ "
ผมถามมันไปอย่างงง ๆ
เพราะทางวิทยาลัยเขาก็รับเป็นเงินสดอยู่แล้ว
ทำไมน้องชายผมมันยังไม่รีบไปจ่ายให้เรียบร้อยอีกก็ไม่รู้
" ก็อาจารย์เขาบอกว่า พวกที่ทำเรื่องผ่อนผันน่ะ ต้องให้ผู้ปกครองไปเซ็นจ่ายเอง "
น้องชายผมมันพูดพลางเดินเอากระเป๋าไปวางบนโต๊ะ
ก่อนที่จะเดินกลับมานั่งที่โซฟาข้าง ๆ ผม
" อืม งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ออกไปพร้อมเราแล้วกัน เออนี่พี่มีไรจะบอก พี่ได้งานทำแล้วนะ "
ผมพูดขึ้น
" จริงดิ โอ้โห เร็วดีเหมือนกันนะเนี่ย ได้ที่ไหนล่ะพี่ "
ไอ้น้องชายผมมันดีใจจนนปิดไม่มิด
ผมว่ามันคงจะกังวลเรื่องงานของผมเหมือนกันแหละ
ถึงแม้ว่าเมื่อเช้ามันจะทำตลกเฮฮากลบเกลื่อนก็เหอะ
" พนักงานต้อนรับตามบาร์น่ะ แต่นี่ เงินดีมากเลยนะ เงินเดือนเท่าที่ทำงานเก่าพี่เลย แล้วบางทีถ้าได้ทิปเยอะน่ะ มากกว่าเงินเดือนอีก รู้เปล่า "
ผมรีบยกเหตุผลมาอ้าง
เพราะเห็นไอ้น้องชายผมมันทำท่าจะค้าน
" แล้วมันบาร์แบบไหนน่ะพี่ ทำไมเงินเดือนเยอะขนาดนั้น "
ไอ้เอิงมันถามอย่างสงสัย
" ก็บาร์ทั่ว ๆไปน่ะแหละ แต่ที่นี่มันค่อนข้างมีคุณภาพหน่อยน่ะ ดูหรูมากเลยล่ะ สงสัยรับเฉพาะพวกมีเงินมั้ง ถึงได้มีเงินมาจ่ายพนักงานเยอะขนาดนี้ "
ผมตอบน้องชายไปตามสภพาความเป็นจริง
แต่ ปิดเรื่องที่ว่ามันเป็นบาร์เกย์เอาไว้
เพราะขี้เกียจต้องมานั่งอธิบายอะไรหลาย ๆ รอบ
ถึงแม้ว่าไอ้น้องชายผมมันจะเป็นคนที่เข้าใจอะไรง่าย ๆ ก็เหอะ
แต่ถ้าเป็นเรื่องของผมแล้ว
มันถือว่าความปลอดภัยของพี่มันต้องมาก่อนเสมอ
แต่ก่อนเวลาจะไปไหนมาไหนดึก ๆ มันต้องไปรับไปส่งประจำ
จนตอนที่ผมเริ่มทำงานมานี่แหละ
ที่มันจำเป็นต้องปล่อยผมไปคนเดียว
เพราะผมมันทำงานกะดึกซะด้วย
จะให้ไปรับไปส่งทุกวันคงไม่ไหว
" แล้วมันจะปลอดภัยหรอพี่ ผมว่าพี่ไปหางานอื่นทำเถอะ เดี๋ยวผมช่วยอีกแรง งานพาร์ทไทม์มีตั้งเยอะ "
มันพูดด้วยความเป็นห่วงผม
แต่ผมจะให้มันมาลำบากทำงานไม่ได้
เพราะเรื่องเรียนมันต้องมาก่อนเสมอ
แล้วผมก็ไม่อยากเอาเปรียบมันด้วยเหมือนกัน
เมื่อตอนที่ผมเรียนผมก็ได้แต่เรียนอย่างเดียว
เพราะฉะนั้นเมื่อตอนที่มันเรียน
มันก็ต้องได้คิดแต่เรื่องเรียนอย่างเดียวเท่านั้น
" แกตั้งใจเรียนให้จบปริญญาก็พอแล้วน่า ไม่ต้องมาทำงานหรือทำอะไรช่วยพี่หรอก อีกอย่าง พี่น่ะอายุตั้งยี่สิบสองแล้วนะ แก่แล้ว ไม่มีใครเอาทำอะไรหรอก รับรองปลอดภัยชัวร์ "
ผมพูดเพื่อเพิ่งความมั่นใจให้กับน้องชาย
ทั้ง ๆ ที่ในใจผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะปลอดภัยขนาดไหน
" เอางั้นก็ได้ งั้นให้ผมไปรับไปส่งพี่ทุกวันดีไหม "
น้องชายผมมันยังคงเสนอขึ้นมาอีก
" ไม่เอา เสียเวลาเปล่า ๆ อีกอย่างเปลืองค่ารถด้วย "
ผมพูดไป
แต่ไอ้น้องชายตัวดีมันยังคงทำหน้าตาเหมือนกับไม่สบายใจอยู่ดี
" เอางี้แล้วกัน เพื่อความสบายใจของแก ถ้าหากว่าพี่เห็นว่ามันไม่ปลอดภัยพี่จะเลิกทำงานนี้เด็ดขาด ตกลงไหม "
ผมพูดเพื่อเอาใจมันครับ
เรื่องอะไรล่ะที่ผมจะเลิกทำงานที่เงินค่อนข้างดี
ในสภาพเศรษฐกิจแบบนี้
" ก็ได้ แล้วอีกอย่าง เมื่อพี่อิงเลิกงานแล้ว พี่ต้องโทรศัพท์มาบอกผม แล้วผมจะออกมารอพี่ที่หน้าปากซอย "
มันยังคงเป็นห่วงผมไม่เลิกครับ
" เออ ก็ได้ นี่แกเป็นน้องหรือเป็นพี่กันแน่วะเนี่ย "
" นั่นดิ ผมว่าผมต้องเป็นพี่แน่เลย ดูตัวผมดิ โตกว่าตั้งเยอะ "
ไอ้น้องชายผมได้ทีข่มผมใหญ่เลยครับ
พร้อมยังยกแขนขึ้นโชว์กล้ามเป็นมัด ๆ อีก
"ไอ้เอิง เดี๋ยวเหอะ ตัวเล็กแล้วไงวะ "
" ก็เพราะพี่อิงตัวเล็กแบบนี้ไง ผมถึงได้ห่วงอยู่เนี่ย "
" เออน่า มันไม่มีไรหรอก แล้วพรุ่งนี้อย่าลืมล่ะ จะไปเรียนน่ะเรียกพี่ไปด้วยนะ "
" เฮ้ย พรุ่งนี้หรอ ผมลืมบอกพี่น่ะ ต่อไปทั้งอาทิตย์ พวกผมไม่ได้เข้าวิทยาลัยแล้ว เพราะอาจารย์ให้ไปดูงานข้างนอก เอาไว้อาทิตย์หน้าค่อยไปดีกว่าพี่อิง "
น้องชายผมมันพูดอย่างเพิ่งนึกขึ้นได้
" อ้าวหรอ เดี๋ยวพี่เข้าไปคนเดียวแล้วกัน เพราะกำหนดของอาจารย์มันก็ใกล้เข้ามาแล้ว เดี๋ยวเลยกำหนดจะยุ่ง "
" ไม่ได้นะพี่อิง พี่เข้าไปคนเดียวมีหวังได้โดนไอ้เดฟมันงาบแน่ "
" ไม่หรอกน่า พี่จะรีบไปรีบกลับแล้วกัน "
ทั้ง ๆ ที่ผมลืมเรื่องนี้ไปแล้วแท้ ๆ
แต่ไอ้น้องชายตัวดีมันดันฟื้นฝอยหาตะเข็บอยู่ได้
" พี่ต้องห้ามแวะที่ไหนเด็ดขาดเลยนะ เดินตรงไปห้องธุรการ พอจ่ายเงินเสร็จก็กลับเลย เข้าใจป่ะ "
" เข้าใจค้าบบบท่านพี่ "
ผมตอบมันไปอย่างต้องการประชด
" เออพี่อิง มีอีกเรื่อง เดี๋ยวไอ้กิกมันจะมาขออยู่กับเราสักพักนะพี่ เห็นมันบอกว่ามีปัญหาอะไรสักอย่างไม่รู้ สงสัยเป็นเรื่องเกี่ยวกับมรดกของมันนั่นแหละ "
ไอ้เอิงบอกกับผมก่อนที่ผมจะเดินขึ้นไปชั้นบนเพื่อไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
เพื่อไปดูงานที่บาร์
" อ้าวหรอ ได้สิ ก็ให้พักห้องแกแล้วกัน แล้วนี่จะมาเมื่อไหน่ล่ะ "
" เย็นนี้แหละ แต่เรื่องที่นอนน่ะ ให้มันนอนห้องผม แล้วให้ผมไปนอนกับพี่ได้ป่ะ "
ไอ้น้องชายผมมันพูดเสียงอ่อย
ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรทำไมมันถึงนอนห้องเดียวกับไอ้กิกไม่ได้
" ทำไมไม่นอนกับเพื่อนล่ะวะ มานอนกับพี่ทำไม เดี๋ยวแกก็ได้เตะพี่ตกเตียงหรอก "
" เหอะน่าพี่ เดี๋ยวผมจะบอกทีหลัง เรื่องนี้มันยาวววววว "
น้องชายผมมันพูด
พร้อมกับลากเสียงยาวในท้ายประโยค
และด้วยความรีบทำให้ผมไม่ได้สนใจจะซักอะไรต่อ
ไว้ค่อยจัดการทีหลัง
" ได้ ๆ ๆ ยังไงก็จัดการกันเองแล้วกัน เย็นนี้พี่ไม่อยู่นะ พอดีผู้จัดการเค้าบอกให้ไปเรียนรู้งานก่อนนะ "
" อ้าว ทำไมพี่อิงไม่บอกก่อนล่ะ ผมจะได้ไปดูที่ทำงานพี่ด้วย "
ไอ้เอิงมันโวยอย่างขัดใจ
" เหอะน่า แกก็อยู่ดูแลเพื่อนนั่นแหละ เรื่องที่ทำงานดูเมื่อไหร่ก็ได้ "
ผมรีบพูดผิดทางมันไว้ครับ
เพราะเดี๋ยวความลับรั่ว
" ก็ได้ "
มันพูดพร้อมกับทำท่างอนอย่างเด็ก ๆ
แต่แทนที่จะน่ารักมันกลับน่าหมั่นไส้มากกว่า
" อ้าว ๆ ๆ ดูทำหน้าเข้าสิน่ะ เดี๋ยวหมดเท่ห์หรอก เดี๋ยวพี่ไปเอากล้องมาถ่ายรูปไปอวดสาว ๆของแกดีกว่า ฮ่า ๆ ๆ "
ผมรีบพูดแหย่มันซึ่งก็ได้ผลครับ
เพราะมันรีบเปลี่ยนโหมดใบหน้ากลับมาเก็กโหดเหมือนเดิม
" พี่จะกลับโทรมาบอกด้วยแล้วกัน เดี๋ยวผมต้องออกไปรับไอ้กิกแล้ว "
" เออ ได้ ไปเหอะ "
แล้วผมก็เดินขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว
............................................................
............................................................
...........................................................
พอไปถึงที่ทำงาน
ผมก็เดินเข้าไปรายงานตัวกะอาเก๋าทันที
หลังจากนั้นอาเก๋าแกก็บอกให้พี่คนหนึ่งชื่อว่าพี่เหน่งแต่แกบอกว่าให้เรียกแกว่าป๋าแล้วกันเพราะน้อง ๆ ที่นี่ก็เรียกแกแบบนี้ทั้งนั้น
จากนั้นป๋าก็พาผมไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
ซึ่งก็จะเป็นเสื้อกับกางเกงธรรมดาเหมือนกับพนักงานตามโรงแรมทั่วไป
ไม่มีไรวาบหวิวมากนัก
แล้วป๋าแกก็พาผมไปแนะนำกับพี่ ๆ น้องคนอื่น ๆ ซึ่งมีประมาณสิบกว่าคนได้
ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องมีมากขนาดนั้น
พวกพี่ ๆ และน้อง ๆ เขาก็แนะนำตัวผมเองก็จำไม่ได้หรอกครับว่ามีใครบ้าง
จะมีจำได้คนหนึ่ง
ชื่อว่าตังค์ เป็นรุ่นน้องผม กับอีกคน ชื่อโต ไอ้นี่มันก็ตัวโตสมชื่อจริง ๆ ครับ
สาเหตุที่ผมจำชื่อพวกมันได้น่ะหรอครับ
ก็เพราะว่าผมต้องเดินตามดูการทำงานกับพวกมันน่ะสิ
จากนั้นพอบาร์เริ่มเปิดพวกผมก็แยกย้ายกันไปทำงาน
ตลอดเวลาไอ้ตังค์มันก็ชวนผมคุยตลอด ทำให้ผมกับมันเริ่มสนิทกัน
แล้วจากการพูดคุยกับไอ้ตังค์ทำให้ผมได้รู้ว่า
ที่เขามีพนักงานต้อนรับไว้หลาย ๆ คนเพื่ออะไร
เพราะพนักงานต้องรับสามารถที่จะนั่งดริงค์เป็นเด็กดริงค์ได้
เลยต้องมีพนักงานไว้หลายคน
ซึ่งปกติพนักงานจะมีประมาณยี่สิบกว่าคน
แต่วันนี้เป็นวันที่บาร์มีคนน้อย บางคนเลยขอลาหยุดไป
ส่วนไอ้ตังค์กับไอ้โตนั้น
มันเป็นพวกที่ไม่นั่งดริงค์ครับ
แล้วไอ้ตังค์มันยังเสริมอีกนะว่า
" ก็ลองผมไปนั่งดิ ไอ้โดเอาผมตายแน่ "
เหอ ๆ ๆ
นั่นก็ทำให้ผมรู้ถึงความสัมพันธ์ของคนทั้งสองแล้วล่ะครับ
แล้วผมยังรู้อีกนะว่า
ไอ้สองคนนี้มันอยู่หอด้วยกัน
จริง ๆ แล้วมันก็มีพ่อมีแม่ทั้งคู่แหละครับ
แต่ท่านรับไม่ได้ที่พวกมันทั้งสองคนจะคบกัน
พวกมันเลยหนีออกจากบ้าน
มาพักด้วยกัน
แล้วช่วยกันหาเงินเป็นค่าเทอมรวมทั้งค่าอยู่ค่ากิน
ตอนนี้พวกมันทั้งสองคนก็เรียนอยู่ปีสองของมหาลัยแห่งหนึ่ง
ผมได้ฟังแล้วโคตรซึ้งเลยครับ
ไม่นึกว่าจะมีคนที่รักกันมากขนาดนี้
การเรียนรู้การทำงานในวันนั้นก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ
โดยสรุปผมก็มีหน้าที่ออกไปต้อนรับคนข้างนอก
พามานั่งโต๊ะ
จัดการว่าลูกค้าต้องการอะไร
ต้องการเด็กดริงค์ไหม
จากนั้นก็เรียบร้อย
แต่สิ่งที่ยากที่สุดคือ
การบอกปฏิเสธลูกค้าบางคนที่มันจะเอาเรามานั่งดริงค์นี่สิครับ
ที่มันต้องเป็นไปอย่างละมุนละม่อม
แต่ถ้ามันไม่ไหวจริง ๆ
ไอ้ตังค์มันแนะนำครับ
ว่าให้ไปเรียกป๋ามาเคลียร์ให้
ซึ่งนั่นก็ทำให้ผมใจชื้นขึ้นมามากทีเดียว
...........................................................
...........................................................
...........................................................
" พี่อิง อย่าลืมนะ รีบเข้าไปรีบออกมาอย่าอยู่นานล่ะ แล้วห้องน้ำ ถ้าจะเข้าก็เข้าในตึกธุรการเลย "
เสียงไอ้เอิงมันตะโกนไล่บอกผมก่อนที่มันและไอ้กิกจะเดินออกไปจากบ้านในตอนเช้า
หลังจากนั้นผมก็เก็บโต๊ะกินข้าว
แล้วขึ้นไปแต่งตัวเพื่อไปจ่ายค่าเทอมให้น้องชาย
แล้วถึงจะกลับมานอนต่ออีกครั้ง
เพราะเมื่อคืนกว่าจะกลับมาก็เป็นเวลาเกือบตีสามแล้ว
นอนได้ไม่กี่ชั่วโมง
ไอ้น้องชายตัวดีก็เดินมาปลุกผมหลังจากที่มันอาบน้ำเสร็จ
ให้อาบน้ำแต่งตัวไปจ่ายค่าเทอม
ก่อนที่จะสายว่านี้
เพราะมันบอกว่าไอ้เดฟมันจะชอบเข้าเรียนสาย ๆ
ถ้าผมไปตอนเช้าจะได้ไม่เจอมัน
เอากับน้องชายผมสิครับ
อะไรมันจะห่วงพี่ชายมันขนาดนั้น
""""""""""""""""""""""
จบตอน
-
มาจิ้มตูดค่ะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
จะเจอมั้ยๆๆ
มาลุ้นตัวโก่งเลย
-
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ น้องตั้มมาแล้ว
-
เฮอะ...ต้องเจอเจ้าเดฟแน่ ๆ พี่อิงเอ้ยยยยยยยย... :laugh:
-
เข้ามาลุ้นด้วยคน :laugh: ว่าจะเจอเดฟหรือป่าว
o2เรื่องกิกอ่ะ
-
อยากอ่านต่ออ่ะพี่ตั้มมมมม :serius2: :serius2: :serius2:
o13 o13 o13
-
หนนี้จะเจอน้องเดฟไหมน้อ :a3: :a3:
-
เดี๋ยวส่งเจ้สองไปรับหน้าเดฟเอง ไม่ต้องห่วง
เมื่อกี้เห็ฯแว้บๆ เดี๋ยวต้องเข้ามาแน่ๆ
-
:impress: :impress: :impress:
อ่าครับตกลงเดฟเป็นพระเอกใช่ปะ
ครับปลื้มกับคู่รักของตังกับโตจังครับ
:impress: :impress: :impress:
-
เฮอๆๆ
ไอ้เอิงนี่มันน่ารักดีนะคับ
หวงพี่มันแบบสุดๆไปเรย o13
-
โอ้ยยยยยย อยากอ่านต่อด้วยคน :serius2: :serius2:
-
จะรอดไอ้เดฟ มั้ยเนี่ย..... บรื๋อๆๆๆ o2
-
เปนพี่ที่ดีมากเลยค่ะ อยู่กันสองคนพี่น้อง ต้องรักกันมากนะคะ :m15:
-
มาดันนน
-
จะเจอ อะปะ หน่าๆๆๆๆๆๆๆ
-
เจอแน่ๆเลยอ่ะ
-
:o8: :o8:
แอบลุ้น
-
จะยังไงต่อไปเนี่ย
-
น้องเอิงน่าร้ากกกกก :m1:
-
เิอิงกับกิก มีอะไรกันอ่ะเปล่า :m32:
-
อยากได้เอิงมาเป็นน้องจังเลย
น่าร๊ากกกกกกกกกกกก :m1:
แล้วเดฟคือพระเอก ชิมิ
อย่างนี้ก็คงไม่พ้นได้เจอกันแน่ :a2: :laugh:
ปล.อยากอ่านตอนต่อไปปปปปปปปปปปปปป :serius2:
-
รอลุ้น ให้เจอเดฟ :laugh: :laugh: :laugh:
-
หึหึ ลุ้นด้วยคน :oni1:
-
โอ้ สงสัย เดฟนี่แหละ พระเอกแน่ๆๆ
คริ คริ งานนี้มีลุ้น หุหุ o13
-
สาธุ...ขอให้เจอกะเดฟทีเถอะ
เพี้ยงงงงงงงง....ลุ้นไปถึงตอนหน้าแล่วเนี้ยยย :oni1:
-
โอ๊ยๆๆๆๆๆอยากอ่านต่อแว้ว..... :m1:
-
เอ่อ... ผมจะโดนเหล่รึเปล่าครับ o12 ถ้าจะบอกว่า
ให้ อิง คู่กับ เอิง ก็ได้นะ :o8:
แต่อยากรู้ความสัมพันธ์ของ เด กับ กิก มากๆ เลยครับ ลุ้นคู่นี้อยู่นะ
-
งานนี้บุพเพอาละวาดแน่ หุหุ :m12: คนเรายิ่งหนียิ่งเจอนะ o7 ขอให้เจอละกัน แอร๊ยยยยย :laugh:
ว่าแต่สงสัยใคร่รุ้เรื่องของกิกมากมาย เดด้วย มันดูซับซ้อนซ่อนเงื่อนเหลือเกิน o7
รีบๆมาต่อนะจ๊ะ รออยู่จ้า :กอด1:
-
รอ ค่ะ รอ รอ รอ อิอิ
ลุ้นมากกกก
ต่อไวๆ & เยอะๆนะคะ :m1:
-
เข้ามารอก้าวที่ 5 :o8:
-
ชอบอ่ะ ลุ้นๆๆๆ
มาต่อเร็วๆนะค้าบบบบ
-
อ๊ากกกกกกกกก ลุ้นนนนนนนนน
รีบมาต่อนะ
รอไม่ไหวแล้ววววววววววว :serius2: :serius2:
-
รอค่ะ รอ :m13:
-
รอออออ
อิอิ
ลุ้น เจงๆๆๆเลย :oni2: :oni2:
-
เข้ามาดูเพื่อเจออีกก้าว :laugh: :laugh:
-
รอๆๆ ลุ่นๆๆมากมาย มาต่อเร็วๆนะ :oni2:
-
รอ รอ รอ ครับ
-
ก้าวต่อไป ด่วนค่ะ^^
-
:m4:ไม่ได้เข้ามาหลายวัน เพราะเนตเสีย เห็นชื่อน้องตั้ม ก็เลยรีบเปิดเลย
มารอลุ้นกับการจับคู่ ของตัวละคร ยังไม่อยากเดา รอก่อนแล้วกันนะ
แต่ :m16: อย่าให้รอนานนะ ไม่งั้น จะบอกให้นายแชมป์จัดการน้องตั้ม
โทษฐานที่ให้รอนาน :a12: :bye2:
-
เป็นน้องที่หวงพี่ชายเอามากๆเลยนะเนี่ย.......
แต่เราว่า....อิงหาที่ทำงานอื่นไว้เผื่อไม่ดีกว่าหรอ....
(ที่นี่อัตราเสี่ยงสูงยังไงไม่รู้อะ....รู้สึกเหมือนไม่ปลอดภัย...)
ทำงานที่บาร์ขนาดนี้.....เดฟก็เดฟเหอะ....รู้แล้วจะอึ้ง......555+
-
ก้าวที่ 5 6 7 8 9 10 มาซะทีสิคะ
รอจนใจจะขาดอยู่แล้ว
-
อยากอ่านต่อเร็วๆจังเลย
มาต่อเร็วๆนะ
-
พี่อิง เนี่ย อยู่บนเส้นทางแห่งความเสี่ยง ได้ทุกทีสิน่า
น่ากลัวจริงๆ เลย o7
-
ก้าวที่ห้า
เมื่อเดินทางไปถึงวิทยาลัยแล้ว
ผมก็รีบเดินไปให้ถึงห้องธุรการและจัดการกับธุระโดยเร็ว
จากนั้นก็ต้องรีบเดินเพื่อออกไปจากวิทยาลัยให้เร็วที่สุด
จะว่าไอ้เอิงมันห่วงผมเกินไปมันก็ไม่ค่อยจะถูกนัก
เพราะขนาดผมเองยังมีลางสังหรณ์แปลก ๆ เลย
รู้สึกหนังตาข้างซ้ายมันกระตุกยังไงก็ไม่รู้
เลยไม่รู้ว่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับผมรึเปล่า
อีกอย่างผมเองก็เคยเจอกับไอ้เดฟมาจัง ๆ โดยไม่รู้อิโหน่อิเหน่มาแล้วครั้งหนึ่ง
ผมจะไม่มีวันให้มันเกิดขึ้นเป็นครั้งที่สองเด็ดขาด
" เฮ้ย มึงน่ะ "
จู่ ๆ ก็มีเสียงดังขึ้นมาจากข้างหลัง
ขณะที่ผมกำลังจะเดินพ้นจากรั้ววิทยาลัย
ทำให้ผมหยุดชะงักไปพักหนึ่ง
เพราะเสียงที่เรียกนั้นเป็นเสียงที่ค่อนข้างจะคุ้นหูผมเป็นอย่างดี
ผมจึงได้ตัดสินใจเดินต่อไปจนออกไปนอกรั้ว
แล้วจึงได้เร่งเดินให้เร็วขึ้นไปอีกจนแทบจะต้องวิ่ง
เพราะรู้สึกว่ามีคนกำลังเดินตามอยู่แล้วรู้สึกว่าจะไม่ได้มีเพียงคนเดียวซะด้วย
ถึงแม้จะเป็นกลางวันแสก ๆ ก็เหอะ แต่บริเวณแถบนี้คนก็ไม่ได้พลุกพล่านมากนัก
หรือเรียกได้ว่าไม่มีคนเดินไปมาเลยก็ว่าได้
จนถึงป้ายรถเมล์แล้วผมจึงได้หันหน้ากลับไปมองที่ด้านหลังผมว่ามีคนเดินตามมารึเปล่า
ก็เจอกับแก๊งค์ของเด็กเทคนิคกลุ่มหนึ่ง
ประมาณห้าคน
หนึ่งในนั้นก็มีไอ้เดฟนั่นแหละครับ
ผมถึงกับต้องผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอก
โชคดีที่ผมไม่หยุดเดินแล้วหันกลับไปตามเสียงเรียกนั่น
ไม่งั้นผมคงไม่รอดมาจนถึงตอนนี้แน่( สงสัยเพราะไอ้เอิงมันพูดกรอกหูทุกวันเรื่องความน่ากลัวของไอ้แก๊งค์นี้ ผมเลยกลัวตาม )
ผมยืนรอรถเมล์นานพอสมควร โดยระหว่างนี้ผมก็ต้องคอยหันหน้าไปดูกลุ่มนั้นเรื่อย ๆ
ก็ไม่เห็นว่ามันจะสนใจผม หรือว่ามีท่าทีว่าจะมาก่อนกวนสักนิด
พอรถเมลล์สายที่มันผ่านปากซอยบ้านผมมาถึง
ผมก็รีบวิ่งไปขึ้นประตูหน้าทันที
โชคดีที่ช่วงนี้เป็นช่วงที่คนไม่เยอะ
ทำให้รถว่างพอสมควรไม่ต้องไปเบียดเสียดคนอื่นวุ่นวาย
ผมเลือกที่จะนั่งกับพี่ผู้หญิงคนหนึ่ง
พอผมนั่งลงเรียบร้อยรถก็ออก
ผมจึงเพิ่งจะสังเกตได้ว่า ไม่มีใครวิ่งตามผมมาขึ้นรถเลยสักคนเดียว
จะมีก็แต่....
กลุ่มไอ้เดฟนั่นแหละครับ
ที่มันนั่งอยู่ตอนท้ายของรถ
ห่างจากที่ผมนั่งไปสามสี่ตอน
ผมจึงได้รีบหันกลับมาแล้วแกล้งทำเป็นไม่สนใจ
ทั้ง ๆ ที่ในใจเริ่มตุ้ม ๆ ต่อม ๆ แล้ว
ผมนั่งรถได้ประมาณไม่ถึงครึ่งชั่วโมง
ก็จะถึงซอยเข้าบ้านผมแล้ว
โดยผมต้องเดินข้ามสะพานลอยไปอีกฝั่ง
แล้วก็เดินเข้าไปในซอย
หรือไม่งั้นก็ต้องนั่งวินเข้า
ซึ่งวินของซอยนี้จริง ๆ แล้วมีแค่ไม่กี่คัน
แล้วช่วงกลางวันแบบนี้ก็อย่าฝันไปเลยครับว่าจะมี
เพราะส่วนมากแล้วคนที่อยู่ซอยผมจะเข้าออกซอยกันตอนเช้ากับตอนเย็นพร้อม ๆกัน
ในตอนกลางวันแบบนี้ไม่มีคนเข้าออก วินมอไซด์ก็เลยไปหากินที่ซอยอื่นแทน
หรือซอยผมจะมีสักคันก็นาน ๆ ที
พอผมกดกริ่งเตรียมที่จะลง
ก็อดที่จะชำเลืองไปดูพวกนั้นไม่ได้
ซึ่งก็เห็นพวกมันยังนั่งปกติกันอยู่
ทำให้ผมโล่งใจมาก เพราะอย่างน้อยก็ไม่ต้องไปผจญภัยอะไรกับพวกมัน
กลับไปจะได้อาบน้ำนอนพักก่อนที่จะไปทำงานในตอนเย็นอย่างสบายใจ
เมื่อรถจอดจู่ ๆ พวกมันก็กรูกันลงจากรถพร้อม ๆ กับผม
แต่เป็นคนละประตูกัน
พอผมลงจากรถได้
ผมก็เผ่นแนบเลยสิครับจะรอให้มันเดินเข้ามาก็กระไรอยู่
ในใจผมก็ภาวนาขอให้มีวินมอไซด์หรือไม่ก็แท็กซี่สักคันให้ผมนั่งไปที่บ้านด้วยเถอะ
แต่ผมก็ต้องผิดหวัง
เพราะไม่มีมอไซด์สักคัน
คนที่จะเดินเข้าออกซอยก็ไม่มีสักคน
มองไปไอ้พวกนั้นก็เดินเข้ามาแล้วด้วยสิ
เอาไงดีละทีนี้
ผมยืนตัดสินใจอยู่พักหนึ่ง
ถ้าผมเสี่ยงเดินเข้าไปในตอนนี้
ไอ้พวกนั้นมันก็ต้องเดินตามไป
ซึ่งก็จะทำให้ผมตกอยู่ในวงล้อมของไอ้พวกนั้นตามลำพัง
แต่ถ้าหากว่าผมยืนอยู่ตรงนี้
อย่างน้อยมันก็ยังติดถนนที่พอจะมีรถสัญจรไปมาบ้าง
มันคงจะไม่กล้าทำอะไรผมหรอก
เมื่อคิดได้ดังนั้นผมเลยยืนทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ต่อการเดินมาของพวกมันอยู่ตรงนั้น
พร้อมกับสายตาที่สอกส่องหาวินมอไซด์หรือไม่ก็แท็กซี่ไปด้วย
ติ๊ดดดดดด ตี๊ดดดดดดดดด
ขณะนั้นเองเสียงโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น
พอผมเอาขึ้นมาดูก็เป็นไอ้น้องชายผมเองครับ
มันคงจะโทรมาเช็คว่าตอนนี้ผมปลอดภัยดีอยู่ในอาการครบสามสิบสองรึเปล่านั่นแหละ
" เออ ว่าไง "
" ว่าไงล่ะพี่ ผมสิต้องถามพี่มากกว่า เป็นไงบ้าง กลับถึงบ้านยัง "
ไอ้น้องชายผมมันถามมาตามสาย
" ยังเลยเนี่ย พี่ยืนอยู่หน้าปากซอย รอวินอยู่ "
" เอ้า ทำไมไม่เดินเข้าไปล่ะ ปกติก็ชอบเดินไม่ใช่หรอ "
" ก็ชอบหรอกนะ แต่ตอนนี้มันเดินไม่ได้ "
ผมพูดพลางชำเลืองมองไอ้พวกนั้นที่มันยืนเกาะกลุ่มกันไม่ห่างจากผมมากนัก
" พี่อิง พี่เป็นไรป่ะเนี่ย ทำไมทำเสียงแบบนั้น "
" ก็ตอนนี้พี่ยืนอยู่ปากซอยบ้านเรา กับพวกไอ้เดฟน่ะสิ มันยืนอยู่ข้าง ๆ เนี่ย "
ผมเอามือป้องปากพูด พร้อมกับชำเลืองมองพวกมันอีกครั้ง
ซึ่งครั้งนี้ผมก็พบว่าพวกมันเองก็มองตามผมอยู่เหมือนกัน
" หา ว่าไงนะ พวกนั้นมันตามพี่มาอย่างงั้นหรอ โธ่ พี่อิง ไม่น่าเล้ยยยยย ผมอุตส่าหลบหลีกไม่ให้มันรู้ที่กบดานตั้งนาน พี่กลับพามันมาซะงั้น ... "
น้องผมมันบ่นอะไรต่อไปอีกยืดยาว
สงสัยมันจะลืมว่าที่ผมต้องมายืนอกสั่นขวัญแขวนอยู่กับไอ้พวกนี้เนี่ย ก็เพราะมันแท้ ๆ
" ไม่เป็นไรหรอก อยากน้อยพี่ก็ยังไม่เข้าบ้าน พี่พาพวกมันไปที่อื่นก่อนได้ไหมล่ะ "
" จะบ้าหรอ แกจะให้พี่ไปไหนอีก ตอนนี้พี่ง่วงจะตายอยู่แล้วเนี่ย แล้วอีกอย่างนะ ไอ้พวกนั้นไม่ใช่เด็กอนุบาลนะ พี่จะได้หลอกให้มันตามพี่ไปได้ง่าย ๆ น่ะ "
" เออ นั่นน่ะสิ เดี๋ยวแปบนึงนะพี่ "
จากนั้นไอ้น้องชายผมมันก็หันไปปรึกษากับพรรคพวก
ก่อนที่จะมาพูดสายกับผมอีกครั้ง
" งั้นพี่ก็รอวินมอไซด์ ไม่งั้นก็แท็กซี่อยู๋นั่นแหละ อย่าเดินเข้าไปคนเดียวเด็ดขาดนะ หรือถ้ารถยังไม่มา พี่ก็ยืนรอตรงนั้นแหละ ปลอดภัยที่สุด ตอนนี้ผมกำลังเก็บของอยู่ เดี๋ยวเสร็จแล้วจะตามไป พี่ก็พยายามอยู่ในที่คนเอยะ ๆ ไว้แล้วกัน แค่นี้นะ เดี๋ยวผมรีบไป "
พูดจบไอ้น้องผมมันก็วางสายไปทันที
พร้อมกับที่ผมเริ่มกวาดสายตามองหาที่คนเยอะ ๆ ตามที่ไอ้เอิงบอก
แต่ก็ไม่เห็นมีสักที่
นอกจากว่าจะเดินไปที่ป้ายรถเมล์ที่ไกลพอสมควร
ซึ่งนั่นก็เสียงอีกเหมือนกันเพราะไม่รู้ว่ามันจะมีคนอยู่รึเปล่า
ผมจึงตัดสินใจยืนอยู่ตรงนั้น
เพราะมันคงไม่กล้าเข้ามาทำอะไรหรอกมั้ง
อย่างน้อยผมก็รู้แล้วว่าที่มันตามผมมาเพื่อที่จะรู้ที่อยู่ของไอ้เอิงนั่งเอง
แต่ผมก็ไม่รู้อีกนั่นแหละว่า
ทำไมมันถึงได้มาแบบเปิดเผยแบบนี้
ทั้ง ๆ ที่ถ้ามันจะสืบอะไรมันก็ควรที่จะมาแบบลับ ๆ มากกว่า
" เฮ้ย ยืนรออะไรวะ "
เสียงไอ้เดฟมันถามขึ้นขณะที่มันเดินเข้ามาใกล้ผม
ทำเอาผมหัวใจแทบจะหลุดไปที่ตาตุ่มเลยทีเดียว
" รอวินมอไซด์ "
ผมตอบไปตามความเป็นจริง
" เดินไปไม่ได้รึไง "
มันถามกลับมาอีก
" ไกล ขี้เกียจเดิน "
ผมตอบสั้น ๆ พร้อมกับมองไปรอบ ๆ เพื่อหาคนมาช่วยชีวิตอีกครั้ง
" กูขี้เกียจรอแล้ว "
มันพูดขึ้นอีก
เหมือนเป็นการกดดันให้ผมทำตามที่มันต้องการ
' แล้วมึงมารอทำไมไม่ทราบ '
ประโยคนี้ผมได้แต่คิดในใจแค่นั้นแหละครับ
เพราะถ้าผมพูดออกไปจริง ๆ มีหวังคงได้เละคามือพวกนี้แน่
" เฮ้ยไอ้เดฟ แท็กซี่มาแล้วว่ะ "
ผมยังไม่ทันได้ตอบคำถาม
เสียงของใครสักคนก็ตะโกนขึ้นมา
พร้อมกับที่แท้กซี่คันหนึ่งแล่นเข้ามาจอดข้าง ๆ พวกผม
ไอ้เดฟมันก็ไม่รอช้า
ลากผมขึ้นรถแท็กซี่ทันที
ปล่อยให้เพวกเพื่อนๆมันรออยู่หน้าปากซอย
" ลงไหน "
มันหันมาถามผม
แต่ผมก็ไม่สนใจจะตอบ
" ทาวเฮ้าส์ สีฟ้า ถัดจากเซเว่นครับ ท้ายซอยครับ "
จนพี่คนขับเขามองหน้าผมผ่านกระจก
ทำให้ผมต้องจำใจตอบ
สักพักก็มาถึงบ้านผมจนได้
ผมกำลังยื่นมือไป่างเงินค่ารภ
แต่ไอ้เดฟมันก็ชิ่งจ่ายตัดหน้าผมไปจนได้
ผมจึงรีบเปิดประตูลงจากรถ
แล้วเดินไปเปิดประตูรั้ว
เพื่อที่จะเดินเข้าไปข้างใน
แต่รีรอที่จะเปิดประตูบ้านด้านใน
เพราะไม่แน่ใจว่าควรจะเปิดดีรึเปล่า
มันดูเหมือนเป็นการชักศึกเข้าบ้านยังไงไม่รู้
" มึงจะเปิดไม่เปิด อยู่ตรงไหนกูก็เอามึงได้ทั้งนั้นแหละ ถ้ากูจะทำ "
มันพูดขึ้นด้านหลังผม
เป็นเหตุให้ขนที่ขอผมลุกซู่ขึ้นมาเลยทีเดียว
จากนั้นมันก็เดินเข้ามาดึงกุญแจที่มือผมเอาไปไขซะเอง
พอเปิดประตูบ้านได้
มันก็ผลักผมเข้าไป
แล้วลากผมไปนอนลงที่โซฟา
พร้อมกับที่ปากมันประกบลงมาที่ปากผม
มือก็เริ่มที่จะเคล้าคลึงไปทั่วร่าง
พร้อมกับที่มันถอดเสื้อผมออก
ปากมันก็เริ่มซุกไซร้ลงมาเรื่อย ๆ
จากลำคอลงมาที่ยอดอก
ไอ้เดฟมันขบเม้มเบา ๆที่ส่วนยอด
แล้วลากลิ้นโลมเลียลงมาที่แอ่งสะดือ
จากนั้นก็.........................
" น้องคะ "
เสียงเรียก
พร้อมกับแรงสะกิดเบา ๆ ที่ต้นแขน
ทำให้ผมต้องตื่นขึ้นมา
ผมงัวเงียปรับสภาพสายตาสักพัก
จึงได้รู้ว่าผมกำลังนั่งหลับอยู่บนรถเมล์
" ขอทางด้วยค่ะ "
อ้อ
พี่แกจะลงนั่นเองครับ
แล้วผมก็นั่งขวางทางแกอยู่
ผมจึงได้หลีกทางให้แกเดินออกไป
พร้อมกับหันไปมองที่ด้านหลังของรถ
ก็ไม่เห็นไอ้พวกนั้นแล้วครับ
แสดงว่าพวกมันลงไปแล้ว
เฮ้ออ
เกือบไปแล้วไหมล่ะ
มีอย่างที่ไหนมานั่งฝันวาบหวิวบนรถเมล์
ที่สำคัญ
ดันฝันว่าจะทำอะไรกับไอ้เดฟนั่นซะด้วย
แล้วทำไมผมต้องฝันถึงมันด้วยเนี่ย
สงสัยผมจะอ่านนิยายในเล้ามากไป
หรือไม่ก็เป็นเพราะไอ้เอิงมันพูดกรอกหูทุกวันทำให้ผมเริ่มประสาทไปแล้วแน่ ๆ
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
จบอีกก้าวค้าบบบ
-
โฮก...
หลอกให้อยากแล้วจากไป
:serius2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดด
ดดดดด
ดด
เครียดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ฝันทามม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
:laugh:...ทำเอาเสียจริตกันไปเรยทีเดียวเชียว :laugh:
-
:m31: :m31: :m31: :m31:
หลอกให้เสียวแล้วเลี้ยวกลับเลยนะ
ไม่เปิดไฟเลี้ยวด้วย :m16: :m16:
-
ฝันที่เป็นจริง :m14:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
จาฝันไรกลางวันแสกๆๆ รมณ์เสีย
-
ก้ากกกกกกกกกกก ฮ่าๆๆๆๆ :laugh:
หักมุมได้ใจมากมาย โอยยยย อุตส่าห์เคลิ้ม กลายเปนค้างเรยยย แล้วจะเอาลงไงดีเนี่ย ฮ่วยย :m23:
รีบๆมาต่อเร็วน้า รอก้าวที่หกคร้าบบบบ :m1:
-
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
นึกว่าจะมีซ็อตเด็ด
-
กระซิกๆ :m15:
โดนคนแต่งหลอกให้จิ้นเตลิดดดดดดดด :m31: :m31:
-
ต่อด่วน
-
หนุกจัง :m1:
ลุ้นพี่เดฟเป็นพระเอกต่อปายยยยย
น้องตั้มสู้ๆ :L2:
-
ทำไมไม่เป็นเรื่องจริงน้า......... :o12:
-
และแล้ว....ก็คอยก้าวที่หก เจ็ด แปด ......ต่อปาย
:oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
-
อ๊าววววววววววววววววววววววววววววววววว
ดู๊ดู ดูเค้าทำน้อ
ฝันซะงั้นอ่ะ ไอ้เราก็อ่านซะเพลินเลยเชียว :o8: 55555
-
ที่แท้ก็ฝันไป
คนเขียนทำกันได้ อิอิ
o13 o13 o13
:sad2: :sad2: :sad2:
-
โห...............................อ่านตอนจบแล้ว :o
จี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
หลอกกันได้ เราก็หลงบิ้วอารมณ์ตามไปสุดริด.....................แหม ค้างเติ้งเลย 555
-
เหอ เหอ หลงกลน้องตั้มเข้าจนได้ :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ไม่ยอมนะ ฝันนี้ต้องเป็นจริง :oni3: :oni3: :oni3:
-
ม่ายยย :serius2: :serius2: :serius2:
อยากให้ฝันเป็นจริง :o8: :o8:
-
หลอกให้เข้าใจผิดดดดดดดดดดดดดด ลุ้นอยู่ตั้งนาน :o8:
-
คนเราอ่ะน้า ทำไปได้ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
อุเหม่ วินเคอะ มาหลอกให้อยากแล้วจากไป :m31:
-
เก่งจริงนะ..น้องตั้ม o13
:m16: :o :angry2: :m31: :pig4: :pig4:
-
5555555555555555++++
อ่าววว นี่สรุปใครปิ้งใครกันหว่าเนี่ยยยยย
เล่นเอาเก็บไปฝันแบบนี้ ท่าทางจาเป็นฝ่ายหลงรักก่อนแน่เลยอ่ะ
มารอตอนต่อไปน่ะจ๊ะ อิอิ :oni1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
หลอกกกานนนนนนน
อุตส่าห์ตื่นเต้น 5555
ดังนั้นมาต่อ ก้าวที่ 6 7 8 9 10 ฯลฯ
ด่วนเรยค่ะ อิอิ :m4:
-
รอบนี้เดินแค่ครึ่งก้าว...
ปล. มุขฝันนี่คุ้นๆ นะ
-
:m16:
ซะงั้น....
:m31:
-
อารมณืเสียด้วยคน
-
:m16: ดู ดู๋ ดู เธอทำ ทำไมถึงทำกับฉันได้ ไม่เป็นไร โดนน้องตั้มหักมุม เลย :freeze:
เลยให้ :L2: 1 ช่อซะ
จากนั้นก็รอตอนต่อไป :a11:
-
เหอะ :o
ฝันไปหรอ .....
ลุ้นตั้งนาน อิอิ :laugh:
-
นึกว่าจะได้เสียกันจริงๆ สะแล้ว
:m31:
-
ฝันซะงั้น :sad2:
แต่สงสัยคงเป็นฝันบอกเหตุว่าจะเกิดขึ้นจริง อิอิ
-
จ๊ากกกกกกกกกกกกก
ทำกันได้นะคนเรา 555
ฮาอ่ะ...ฝันไปได้เป็นเรื่องเป็นราว
-
หึหึ.......ขอให้โดนจิงๆๆ :oni1:
-
เอ๊ย!!! ฝันเหรอ ฝันเองเหรอ แค่ฝันเท่านั้นเหรอออออ :m31:
ฝันที่ต้องเป็นจริงสินะคะ :m1:
-
เย้ย.............ฝันหรอกหรอ o7(แอบเสียดายเล็กๆ(?)แหะ :o8:)
ฝันเป็นตุเป็นตะเลย :laugh:
-
ก้าวนี้มีฮา
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
อ่านไปตอนแรกกำลังอิน.อิน ลุ้นว่าในที่สุดก็คู่กับเดฟ
แต่พอมาอ่านตอนสุดท้าย ฝันซะงั้น เซ็งเลยง่า แบบว่า คล้ายๆอารมณ์พุ่งปรี๊ดไปยอดเขา แล้วถูกถีบลงมายังงัยยังงั้นเลย o12 o12
แหม...แหม... น้องตั้มทำกันได้ หลอกคนอ่านมันไม่ดีเป็นบาปตกนรกนะ :o :o
-
:seng2ped:
ดู ดู๊ ดู ดูเธอทำ .. ทำไมถึงทำกับฉันได้... :serius2:
ก้าวที่ หก ต่อเลยนะ น้องตั้ม o12
-
:m25:ฝัน รึนั่น
-
ก้าวที่หก
" สวัสดีครับ ... บาร์ยินดีต้อนรับครับ "
" เชิญด้านในได้เลยครับ "
" ไม่ทราบว่ามากันกี่คนครับ "
" จองไว้รึเปล่าครับ "
" จะเลือกที่นั่งด้านไหนดีครับ ต้องการแบบห้องส่วนตัว หรือ ที่นั่งวีไอพีรึเปล่าครับ "
" เอ่อ คือ ผมเป็นพนักงานต้อนรับอย่างเดียวครับ ไม่ได้นั่งดริงค์ด้วย ขอโทษจริง ๆครับ "
" จะเลือกน้องคนไหนมานั่งด้วยไหมครับ "
" ไม่ได้จริง ๆ ครับ "
" ไม่ดีกว่าครับ "
" พรุ่งนี้ผมต้องไปเรียนน่ะครับ ผมดื่มไม่ได้จริง ๆ "
ฯลฯ
นี่คือหลาย ๆ ประโยคที่ผมจะต้องพูดซ้ำ ๆ ซาก ๆในทุก ๆ วันที่ผมทำงานจนผ่านมาใกล้จะครบเดือนอยู่แล้ว
จริง ๆ แล้วงานที่นี่มันก็สนุกดี
ได้รู้จักกับผู้คนหลากหลายต่างนิสัยใจคอ
งานที่นี่มันก็ค่อนข้างสบายกว่าที่เดิมมากมายนัก เพราะที่นี่เราไม่ต้องไปยืนปั้นหน้าทำตัวเนี๊ยบตั้งแต่หัวจรดเท้าเหมือนกับที่โรงแรม
ที่นี่เขาค่อนข้างจะสบาย ขอแค่ไม่ทำให้เขาเสียลูกค้าก็พอแล้ว
ยังไงก็ตามมันก็มีบางอย่างที่ไม่ค่อยสนุกมากนัก
เพราะวัน ๆ ก็เจอแต่พวกที่ชอบที่จะชวนไปนั่งดริงค์มั่งล่ะ
ไม่งั้นก็คะยั้นคะยอให้ดื่มเหล้า
หรือบางคนก็ถึงขั้นชวนไปต่อข้างนอกด้วยกันเลยทีเดียว
แต่ก็ถือเป็นความท้าทายอีกรูปแบบหนึ่ง
ที่ผมจะต้องคอยคิดหาคำแก้ตัวต่าง ๆ นานา
บางคนแค่บอกว่าไม่ก็เป็นอันเข้าใจ
แต่บางคนก็หนักหนาสาหัสจนถึงขั้นที่ผมจะต้องยกเอาคำพูดไม้ตายมาเป็นข้อแก้ตัวสุดแต่จะสรรหามาได้
" เป็นไรไปไอ้ตังค์ หน้าบึ้งมาเชียว โดนลวนลามมาอีกแล้วหรอ "
ผมถามไอ้ตังค์ขึ้น
หลังจากที่ผมเข้ามาล้างหน้าในห้องน้ำ ในช่วงพัก
แล้วไอ้ตังค์ก็เดินเข้ามาพร้อมกับใบหน้าบึ้งตึง
" ก็ใช่น่ะสิพี่ คนอะไรก็ไม่รู้ ตื้ออยู่นั่นแหละ ไอ้โตก็ไม่รู้หายหัวไปไหน เนี่ยดีนะที่ผมคิดแผนทันน่ะ ไม่งั้นไม่รอดแน่ "
ไอ้ตัวเล็กพูดขึ้น ( ที่ผมเรียกว่าตัวเล็ก เพราะมันตัวเล็กกว่าผมอีก ฮ่า ๆ นาน ๆ จะเจอที )
" แล้วแกไปบอกเค้าว่าไงวะ ถึงได้หลุดมาได้เนี่ย "
ผมถามกลับไปอย่างขำ ๆ
เพราะว่าเวลาที่พวกผมหมดมุขจะใช้จริง ๆ
ก็มักที่จะอ้างเอาเรื่องราวเศร้าสลดหมดอารมณ์ทางเพศมาเล่าบรรยายเป็นฉาก ๆ
ไม่ว่าจะเป็นชีวิตรันทด เกิดมาไม่มีพ่อแม่ ทำงานหาเลี้ยงตัวเองมั่งล่ะ
ไม่งั้นก็บอกว่าหาเงินไปให้แม่ที่เป็นมะเร็ง ที่จริงมีเมียรออยู่ที่บ้าน หรืออะไรอย่างอื่นต่าง ๆ นา นา สุดแท้แต่จะหามาเล่า จนแขกบางคนถึงขั้นน้ำตาตกเลยทีเดียว
จนผมกับไอ้ตังค์คิดว่าจะไปเป็นดาราให้รู้แล้วรู้รอด เพราะดูจากการแสดงแล้วน่าจะได้รางวัลตุ๊กตาทองทั้งคู่
" ก็ไม่มีไรมากหรอกพี่ ผมแค่บอกมันไปว่าแม่ผมป่วย เป็นโรคเอดส์ ผมถึงต้องมาหารายได้เพื่อรักษาแม่ แค่นั้แหละพี่ มันก็ไม่อยากคุยต่อแล้ว ขนาดผมบอกนะว่าผมไม่ได้เป็น เพราะตรวจสุขภาพแล้ว มันยังไม่ยอมคุยต่อเลย ฮ่า ๆ ๆ ผมล่ะอยากให้พี่ไปเห็นหน้ามันตอนที่ผมบอกจริง ๆ "
พอพูดถึงเรื่องนี้ไอ้ตัวเล็กก็หัวเราะอย่างอารมณ์ดี
จนลืมอาการอารมณ์เสียของตัวเองไปจนหมดสิ้น
" เออ ยังไงก็ระวังหน่อยแล้วกัน ถ้าเกิดลูกค้าเอาเรื่องนี้ไปฟ้องป๋าล่ะก็ มีหวังโดนสวดเละแน่ "
ผมเตือนมันด้วยความหวังดี
เพราะถึงแม้ว่าผมจะเพิ่งเข้ามาทำงานใหม่
แต่ผมก็มีความเป็นผู้ใหญ่กว่ามัน
จึงรู้จักคิดที่จะทำอะไรตามเหตุผล( ในบางครั้ง )มากกว่าอารมณ์
" จริง ๆ ผมก็ไม่อยากทำหรอกนะ มีอย่างที่ไหนใครจะไปอยากแช่งแม่ตัวเองล่ะ แต่มันจวนตัวจริง ๆ นี่นา จะหนีออกมาเฉย ๆ ก็ไม่ได้ พนักงานดริงค์ก็หายหมด วันนี้แขกก็เยอะด้วยสิ "
ไอ้ตังค์มันโอดครวญ
" ก็วันนี้มันมีโชว์ไม่ใช่หรอก แขกก็เยอะเป็นธรรมดาแหละน่า ทำงานมาตั้งนานยังไม่ชินอีกรึไง "
" ไอ้ชินก็ชินหรอกพี่ แต่วันนี้น่ะ ไอ้พวกนั่งดริงค์ก็หายไปไหนหมดไม่รู้ มันเลยไม่พอดีกับแขกน่ะสิ สงสัยโดนออฟไปหมดแล้ว เหลือก็แต่พนักงานต้อนรับน่ะสิ ไอ้พวกบ้ากามมันก็เลยต้องมาสุ่มเลือกพวกเรา เฮ้อ "
ไอ้ตัวเล็กพูดพร้อมกับถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย ก่อนจะวักน้ำขึ้นมาล้างหน้าเพื่อขับอาการเมื่อยล้า
" ตังค์ ออกมาช่วยข้างนอกหน่อยสิ เค้าทำคนเดียวไม่ไหวนะ นี่เหลือไม่กี่คนแล้ว ลูกค้าก็ทยอยมาเรื่อย ๆ แล้วเนี่ย "
เสียงไอ้โตดังขึ้น
พร้อมกับหน้าขาว ๆ ตี๋ ๆ ของมันที่โผล่มาจากประตูห้องน้ำ
" เดี๋ยวพี่ออกไปเอง ตังค์มันยังไม่หายเหนื่อยเลย "
ผมพูดพร้อมกับเดินออกไปข้างนอก
เพื่อปฏิบัติหน้าที่ต่อไป
พอผมออกมาข้างนอกก็เดินเข้าไปสมทบกับพนักงานสองสามคนที่เหลืออยู่
พร้อมกับมีผู้ชายท่าทางคุ้น ๆ เดินเข้ามา
" สวัสดีครับ ...บาร์ยินดีต้อนรับครับ "
ผมพูดพร้อมกับโค้งคำนับไปหนึ่งที
" ไม่ทราบว่าได้โทร เอ่อ .."
จังหวะที่ผมเงยหน้าขึ้นมา
ผมถึงกับอึ้งเลยครับ
ก็เพราะกลุ่มที่ผมกำลังพูดด้วยอยู่เนี่
มันเป็นกลุ่มของพวกไอ้เดฟน่ะสิครับ
แต่วันนี้มันมากันแค่สามคน
และดูเหมือนว่ามันเองก็อึ้งไปชั่วขณะเหมือนกัน
ก่อนที่มันจะปรับสีหน้า พร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ที่เริ่มปรากฎบนใบหน้ามัน
" ไม่ทราบว่าได้โทรมาจองไว้รึเปล่าครับ "
หลังจากที่ผมข่มใจให้สงบแล้ว
ผมจึงได้ถามคำถามเดิมอีกครั้ง
" เฮ้ย ตลกว่ะเดฟ อย่างมึงนี่ต้องจองโต๊ะที่นี่ด้วยหรอวะ "
เสียงเพื่อนของไอ้เดฟพูดขึ้น
"คนอย่างไอ้เดฟ หลานชายเจ้าของที่นี่คงไม่ต้องจองหรอกมั้งครับ พี่คนสวย "
อีกคนพูดขึ้นด้วยท่าทางน่าหมั่นไส้ที่สุด
พร้อมกับเสียงหัวเราะของพวกมันที่เหมือนกำลังดูตลกอะไรสักอย่าง
แต่..
มันว่าไงนะ
ไอ้เดฟเป็นหลานเจ้าของที่นี่อย่างงั้นหรอ
ซวย ๆ ๆ
หวังว่ามันคงจะไม่ทำอะไรบ้า ๆ ขึ้นมาหรอกนะ
อย่างน้อยก็ขอให้มันถึงสิ้นเดือนก่อนแล้วกัน
ไม่งั้นไม่ได้เงินแน่
แล้วเรื่องความฝัน เซี๊ยว ๆ นั่นอีกล่ะ
ไม่ ๆ ๆ
ยังจะไปคิดถึงเรื่องบ้า ๆ นั่นอีก
นี่ผมเป็นอะไรกันเนี่ย
แล้วทำไมไอ้พวกนี้มันถึงพากันมาเที่ยวบาร์เกย์ด้วย
ทั้ง ๆ ที่บาร์อื่น ๆ ข้าง ๆ เนี่ยก็มีสาว ๆ สวย ๆ รออยู่ตั้งเยอะ
ถึงมันจะเป็นหลานเจ้าของที่นี่ แล้วไอ้เดฟมันก็เป็นเสือ( ไบ )ก็เหอะ
" เอ่อ งั้นเชิญข้างในเลยครับ "
ผมยังฝืนใจทำหน้าที่ต่อไป
ทั้ง ๆ ที่จิตใจเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว
จังหวะที่ผมกำลังจะเดินนำไปที่โต๊ะ
สายตาผมก็บังเอิญเหลือบไปเห็นไอ้โตมันกำลังเดินมากับไอ้ตังค์พอดี
ในที่สุดก็มีคนที่จะมาช่วยชีวิตผมพอดี
" เดี๋ยวผมจะให้เด็กพาไปนะครับ โต มาพาแขกไปหาที่นั่งหน่อยสิ พี่ไปทำธุระแปบ "
ผมพูดกับพวกไอ้เดฟพร้อมกับหันไปเรียกไอ้โต
ซึ่งมันก็เดินเข้ามาโดยดี
" อ้าว สวัสดีครับคุณรามินท์ วันนี้จะนั่งโต๊ะเดิมรึเปล่าครับ เดี๋ยวผมจะไปจัดการให้ "
พอไอ้โตมันเห็นไอ้เดฟมันก็รีบยกมือไหว้ทันที
พร้อมกับพูดอย่างนอบน้อม
สงสัยคนที่นี่เขาจะรู้กันหมดมั้งครับว่ามันเป็นใคร
ยกเว้นผมคนเดียว
" ไม่ต้อง "
ไอ้เดฟมันพูดเสียงค่อนข้างห้วน
" ชั้นจะให้นายคนนี้พาไป นายไม่ต้องมายุ่ง "
มันพูดต่ออีก พร้อมกับปรายตามาทางผม
ก่อนที่จะเดินนำหน้าผมไป
" พี่อิง รีบเดินตามไปสิครับ เดี๋ยวคุณรามินท์ก็ได้โมโหอาละวาดขึ้นมาหรอก "
ไอ้ตังค์มันพูดขึ้น
พร้อมกับผลักผมเบา ๆ
ทำให้ผมต้องเดินตามมันไปอย่างเสียไม่ได้
ก่อนที่จะรีบเร่งฝีเท้า
เพื่อไปจัดการหาที่นั่งที่ดีที่สุดให้คุณชายท่าน
" คุณ เอ่อ คุณรามินท์ ต้องการที่นั่งแบบไหนครับ จะเอาแบบวีไอพี หรือแบบห้องส่วนตัว "
ผมเอ่นชื่อมันด้วยความกระดากปาก
พ่อแม่มันก็กล้าตั้งชื่อให้ลูกนะ
รามินท์ ฟังแล้วขัดกับหน้าตาท่าทางเถื่อน ๆ ของมันแท้ ๆ
" มึงจะนั่งโต๊ะไหน เลือกสิ "
หลังจากที่มันพูด
ผมก็ยังคงยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น
เพราะไม่คิดว่ามันพูดกับผม
แต่พวกมันก็ไม่ยอมขยับสักที
จนผมต้องเงยหน้าขึ้นมามองมัน
" ทำไม มองหน้ากูมีปัญหาหรอ บอกให้เลือกที่นั่งก็เลือกสิวะ "
มันพูดขึ้นเสียงดัง
ทำเอาผมถึงกับสะดุ้งรีบหาที่นั่งเลยทีเดียว
" กูไม่เอาตรงนั้น สว่างเกินไป "
" ตรงนั้นไม่เอา คนเยอะเกินไป "
" ตรงนี้ก็ไม่เอา "
มันพูดขึ้นหลังจากที่ผมกำลังจะเดินไปเคลียร์โต๊ะที่มีเหลืออยู่น้อยนิด
" งั้นนาย เอ่อคุณ จะนั่งโต๊ะไหนครับ ผมจะได้ไปจัดที่โต๊ะให้ "
ผมถามมันเสียงแข็งด้วยอาการประชดประชัญ
ก็มันเป็นคนบอกให้ผมเลือกที่นั่ง
แต่มันกลับไม่เอาสักที่
จนผมเองก็เริ่มที่จะหงุดหงิดแล้วเหมือนกัน
" ตรงโน้น มืดดี กูชอบ ทำอะไร ๆ จะได้ทำได้สะดวก "
มันชี้ไปที่โต๊ะมุมหนึ่ง
ที่อยู่ในที่อับแสง ค่อนข้างจะมือสักหน่อย
และก็ค่อนข้างที่จะลับตาคน แต่ก็มองไม่ค่อยจะเห็นการแสดงบนเวทีมากนัก
คนส่วนใหญ่จึงไม่ค่อยชอบเลือกที่ตรงนี้
" ได้ครับ "
ผมเดินนำหน้าพวกมันไปที่โต๊ะ แล้วเรียกเด็กเสิร์ฟมาสั่งอาหาร และเครื่องดื่ม ก่อนที่จะขอตัวไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อ
" เดี๋ยว มึงจะไปไหน "
ไอ้เดฟพูดขณะที่ผมกำลังจะเดินตามหลังเด็กเสิร์ฟไป
ทำให้ผมกับเด็กเสิร์ฟคนดังกล่าวต้องหันกลับมามองด้วยความสงสัย
จึงได้รู้ว่าคนที่มันพูดด้วยคือผม
" ไปต้อนรับลูกค้าคนอื่น ๆ ครับ ไม่ทราบว่าคุณรามินท์ต้องการอะไรอีกรึเปล่าครับ "
" ไปเรียกเด็กมาสักสองคน แล้วไปได้แล้ว "
มันหันไปพูดกับเด็กเสิร์ฟคนนั้น ก่อนที่จะหันมาทางผม
" ส่วนมึง มานั่งนี่ "
มันเขยิบตัวไปด้านข้างนิดหน่อย แล้วตบที่นั่งข้าง ๆ เหมือนเป็นการบอกว่าต้องการให้ผมไปนั่งตรงนั้น
" เอ่อ ผมว่าคุณเรียกเด็กอีกคนไม่ดีกว่าหรอครับ ที่นี่มีเด็ก ๆ ที่เตรียมไว้โดยเฉพาะ น่ารัก ๆ ทั้งนั้นเลยนะครับ อีกอย่างน้อง ๆเค้าทำหน้าที่ได้ดีมากเลยนะครับ เอาอกเอาใจก็เก่ง "
ผมพูดกับมันด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน
เหมือนกับที่เคยใช้ได้ผลกับแขกหลาย ๆ คนมาแล้ว
" ไม่ .. มานั่งนี่ "
มันพูดขึ้นเสียงดังกว่าเดิม
" คือ ผมไม่ได้เป็นเด็กดริงค์นะครับ ผมทำงานเป็นพนักงานต้อนรับอย่างเดียว ผมคงจะไปนั่งด้วยไม่ได้หรอกครับ "
ผมพยายามพูดเกลี้ยกล่อมมัน
" ไม่ต้องพูดมาก จะนั่งไม่นั่ง "
มันเริ่มที่จะเสียงดังขึ้นอีก เหมือนกับคนที่เคยใช้อำนาจแล้วมีคนปฏิบัติตามจนเคยตัว
" ผมนั่งด้วยไม่ได้จริง ๆ นะครับ "
ผมอ้อนวอนมันต่อไปอีก
พร้อมกับเริ่มที่จะบีบน้ำตา
เพื่อใช้แผนการณ์สุดท้าย
" มึงไม่ต้องมาตีหน้าเศร้า เฮ้ย ไปเรียกป๋ามา ซิ "
ไอ้เดฟมันพูดกับผม
ก่อนที่จะหันไปตะโกนบอกกับเด้กเสร์ฟที่ยืนรับออเดอร์จากโต๊ะข้าง ๆ
ทำให้เด็กนั่นรีบขอตัวจากโต๊ะนั้นแล้วรีบเดินแกมวิ่งไปเรียกป๋ามาทันที
ดูเหมือนว่าคนที่นี่จะเกรงกลัวบารมีมันจริง ๆ
เพราะแม้แต่ป๋าเหน่งที่ไม่เคยยอมใคร
ยังต้องรีบเดินมาหามันทันทีที่มันเรียกเลย
"""""""""""""""""""""""""""
จบตอนค้าบบบบ
-
อ๊ายยยยย ได้พบประสบหน้ากันแ้ล้วววววว :o8: ชอบเถื่อนๆ
-
โอ้วววววววววววววววววว งานนี้ไม่รอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
อึ๋ย!!!จอมโหดมาแย้ววววววววว :o
-
แอร๊ยยยย ลุ้นจนตัวโก่ง เถื่อนๆแบบนี้ชอบบบ :laugh:
-
น่านๆๆๆ ผิดจากที่พูดมั๊ยล่ะ เดฟเปนลูกเปนหลานเจ้าของบาร์จริงๆ ฮ่าๆๆๆ :laugh:
โลกเรานี่มันกลมแสนกลมเนอะ ซวยล่ะอิงงานนี้ จะยอมก้มหน้ารับกรรมเพราะเสียดายค่าแรง รึจะยอมอดเพื่อไม่ต้องตกเปนเบี้ยล่างเดฟมัน แล้วเอิงล่ะจะทำไง เฮ้อ ปัญหาชีวิตรุมเร้า :m29: สู้ๆๆนะอิง :L2:
-
เดฟนี่ ถ้าพ่อไม่รวยคงไม่มีสิทธิ์เป็นพระเอกหรอกมั้ง :m29:
-
:serius2: :serius2: :serius2:
ไอ้เดฟน่ากลัว
:m29: :m29: :m29:
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยสสส์ จบแบบนี้ไม่ได้นะคะ ขอตอนต่อไปด่วน ๆๆๆ :serius2: :serius2:
-
แอบโหด
-
รออ่านคู่ เด - กิก ครับ
ความสัมพันธ์ของคู่นี้จะเป็นยังไง จะเขียนออกมาแนวไหน ยังลุ้นอยู่ครับ
-
แอร๊ยยยยยย
ลุ้นตัวโก่ง
:serius2:
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
รีบมาต่อเน้ออออออ o13
-
ตอนต่อไป
มาเมื่อไรคับ
:pig4:
-
เดี๋ยวก้าวต่อไปคงต้องเป็นอาทิตย์หน้าแล้วล่ะครับ
เพราะว่าผมต้องไปดูอาการปู่ผม
เพราะตอนนี้ท่านกำลังป่วยหนัก
ไว้เจอกันครับ
-
ขอให้คุณปู่แข็งแรงไวๆ นะคะ :L2: :L2: ฝากเยี่ยมด้วยคน
-
ขอให้คุณปู่หายป่วยไวๆนะคร๊าบบ
-
หว่านสเน่ห์ใส่ให้มันหลงตายไปเลย
-
หว๋า ไมเดฟโหดงี้อ่ะ
อย่างงี้อิงจะรอดไหม :laugh:
ปล.ค้างงงงงงง :a5:
-
ขอให้คุณปู่หายไวๆนะคะ
ต้องรออาทิดหน้าเลย คิดถึงแย่อ่า :m1:
เดฟอย่าทำร้ายอิงนะ :m13:
-
ขอให้คุณปู่หายป่วยเร็วๆ นะจ๊ะ :L2: :L2: :L2: :L2:
ปล.ลุ้นมากมาย :oni1:
-
ขอให้คุณปู่หายไวไวเช่นกันค่ะ :L2:
-
ลุ้นๆๆๆๆ :o8:
ขอให้คุณปู่หายไวๆๆนะคะ :m13:
-
:L2:ฝากดอกไม้เยี่ยมคุณปู่ด้วยนะน้องตั้ม ขอให้หายเร็ว ๆ นะครับ
:sad5: เจอโจทย์จนได้โลกมันทำไมช่างกลมแบบนี้นะ
ไม่เป็นไร ไอ้เดฟมันจะวางอำนาจอย่างไรก็ช่างมัน ดู ๆ ไปมันคง :m3:เรื่มรู้สึกบ้างอย่างกับอิงแล้วละ
แต่พวกนี้ :m27:ฟอรม์เยอะ เล่นตัวแล้ว :a14:ซะ แล้วค่อย :m32: :m22:
เป็นอย่างไง ก็คอยติดตามน้องตั้มก็แล้วกัน
-
โอ้ว...เสร็จมั้ยๆ
ขอให้คุณปู่หายดีนะครับ :L2:
-
เดฟออกมาแล้ว...ดีใจ ๆ
ตอนหน้าเอาเดฟเยอะ ๆ นะ
ปู่สู้ ๆ น๊า...หายไว ๆ นะ
-
เป็นกำลังใจให้ปู่ของตั้มนะครับ
มาต่อเร็วๆด้วย
ค้างงงงงครับ
-
หง่ะ.. :o ..ค้าง....
มาเจอกันซะที...
รอตอนต่อไปเน้อ.....
-
ในที่สุด
ก้อต้องมาเจอกันจนได้
แล้วจะเป็นเหมือนในฝันป่าวเนี่ย
อิอิ
-
โดนแน่เลย
หลานเจ้าของซะด้วย
กรี๊ดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดด
ฝันที่เป็นจริงปะเนี่ย
55+
-
มาต่อเก้าที่เจ็ดเลยครับอ่านแล้วคั๊นๆๆๆๆๆๆๆคัน :m32: :m32: :m32: :m32: :m32: :m32: :m32: :m32: :m32: :m32: :m32: :m32: :m32: :m32: :m32: :m32: :m32: :m32: :m32: :m32:
-
ท่าทางจะเสียตัวก็คราวนี้แหละ 555+
-
:haun1:โห..ลุ้นระทึก
:L2:อวยพรให้คุณปู่แข็งแรงไวๆน้า...
-
ว๊ากกกกกกกก :serius2:
ค้างเลยอ่ะ :sad2: ได้เจอกันจะจะซะทีนึง
แต่เป็นกำลังใจให้ตั้มนะค่ะเรื่องคุณปู่ของให้หายเร็วๆ :a2:
-
จะรอดมั๊ยเนี่ย ยิ่งโหดๆ อยู่ o12
-
ค้างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
คุณปู่คุณตั้มสู้ๆค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ :L2:
ตอนนี้อ่านแล้วหมั่นไส้เดฟจริงเหวย ใหญ่คับซอยจริงๆ o12
.
.
.
.
.
แต่ก็แอบหวั่นไหวเล็กน้อย :o8:
-
ให้ปู่น้องตั้มหายเร็วๆนะคับ
แต่แหม เล่นเป็นหลานเจ้าของบาร์ หึหึ สนุกแน่ๆ
-
:L2:อยากจะอ่านตอนต่อไปเร็วแล้วซิ มาต่้อเร็วๆนะ :L2: :กอด1:
-
เอ้อ...ป๋าจะช่วยได้มั้ยละนี่........(ความหวังริบหรี่ชอบกล........555+)
ป๋าอาจจะช่วยได้เนอะ....ก็ไม่ใช่เด็กดริ้งนี่นา......ถึงจะเป็นลูกเป็นหลานเจ้าของก็เถอะ...... :m29:
ไม่งั้นก็ไม่ยุติธรรมกะอิงเลยอะ......คนอ่านไม่ย้อมมมม........ :o12:
-
o13 มาเป็นกำลังใจให้เรื่องใหม่ก่อนค่ะ :a2:
แป๊ะไว้ก่อนเดี๋ยวมาอ่านค่ะ
-
รีบมาต่อด้วยนะคับ
รออยู่เลยสนุกดีคับ
-
ยังไงก็ดูแลคุณปู่ท่านให้ดีที่สุดนะคับพี่ตั้ม
....ไม่ต้องรีบมาต่อก็ได้ (แต่ไวไวหน่อยก็ดี)
อิอิ
สู้ สู้...... o13
-
มารอ ก้าวต่อไป :m23:
-
o13 o13 o13
รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อนครับ
-
ว้าววววววว....เรื่องใหม่ของพี่ตั้ม
อ่านแร้ว สนุกมั๊กมาก
พระเอกแนวเด็กช่าง แต่ให้อารมคุนชายเอาแต่ใจ หุหุ ติดตามก้าวต่อปายยย
เป็นกำลังใจให้ทุกๆเรื่องนะคร้า
-
คิดถึงน้องตั้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
-
:3129:มาต่อเต๊อะ
-
ยังไม่มาอีกเหรอครับ
-
รอตอนต่อไปครับ
-
มานอนรอพี่ตั้ม หุหุ :a12:
-
คิดถึงคนแต่ง
แล้วก็คิดถึงเดฟ 55+
-
อ้าวววววว
มาได้แล้วค่า
อ๊ากกกกกกกกกกกกก
-
คิดถึงจังเลย เมื่อไรจามาต่อเอ่ย :m1:
รอก้าวที่ 7 8 9 10 ฯลฯ อยู่นะคะ :m4:
-
คึดถึงพี่ตั้มแล้วน๊า........
เมื่อไรจะมาต่อตอนต่อไปค๊า :m1:
:m32:
-
ว้า...ยังไม่มาอีกหรอ :oni1:
-
ขอให้คุณปู่มีสุขภาพดีขึ้นและแข็งแรงไวๆนะครับ :a2:
-
:m32: :m32: :m32: :m32: :m32:
-
ขอให้ปู่หายไวไวน่ะ ตั้ม
สู้ๆๆๆ :a2:
-
^
^
^
^
:m1: จิ้มมพี่แจน
สู้ๆนะคะ ขอให้คุณปู่หายไวๆ
-
ยังไม่มาอีกเหรอครับ
รอนานแล้วนะ
-
สนุกมากค่ะ o13
มาต่อไวไวนะคะ :oni3: :oni3: :oni3:
-
ขอให้คุณปู่หายไวๆ และมีสุขภาพที่แข็งแรง นะคะ :m1:
-
ขอให้ชีวิตผ่านพ้นช่วยที่ไม่ดีไปเร็วๆนะครับ
แล้วกลับมาก้าวตอนที่ 7 ให้พวกเราได้อ่านกันซะทีนะครับ ยืนรออยู่ก้าวที่ 6 จนเมื่อยและ :laugh:
-
รออ่านอยู่เสมอ :a2:
:L2: ขอให้คุณปู่สุขภาพแข็งแรงนะครับ :L2:
-
รอก้าวต่อไปครับ
-
:m15: ค้างอ่ะ...
-
:m32: :m32: :m32: :m32:
-
:a1:
-
ทานข้าวไป รออ่านเรื่องนี้ไป
-
:oni1: ก้าวยาวๆครับ ก้าวไวๆด้วย :m1: รอก้าวต่อไป
-
รอก้าวต่อไป :a2: :a2: :a2:
-
นานจัดแล้วน่า
ไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรนะค่ะ
แต่ก็ขอให้ผ่านพ้นไปด้วยดีละกัน
รีบกลับมาตอบไวๆนะครับ
-
ทำไมก้าวที่เจ็ด ก้าวยากจัง
เมื่อไหร่จะก้าวครับ
-
รอค่า :a12:
-
ตั้มอยู่หนายยยยยยยยยยยยยยยย :โหลๆ:
-
:m1:
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
พึ่งเข้าเล้ามา
กรี๊ซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค้า
อร๊ายยยยยย
-
^
จิ้มๆ เจาะๆ
มาดันรอก้าวต่อๆไป
-
:โหลๆ: ยังไม่มาต่ออีกเหรอ หายไปไหยอะ :โหลๆ:
:call: มาต่อไว้นะ
:bye2:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้
ชอบๆๆๆๆ
แต่ ไหง อ่าน ไป อ่าน มา คนแต่ง หายอะ
รอตอนต่อ ไปนะค่ะ
:bye2:
-
:sad2: ลงแดง อยากอ่านตอนต่อไป
-
ยังรออยู่ตรงนี้ต่อไปเรื่อยๆนะค๊าบบบบบบ :m15:
-
เมื่อไรจะได้ก้าวต่อไปค่ะ
-
:m15: อยากจะออกใจจะขาดอยู่แล้วไปไหนอะ รีบมาต่อเีร็วนะ :m15:
-
ขอโทษด้วยนะค้าบบที่หายไปนานไม่ได้มาอัพเดทให้ฟัง
พอดีช่วงนี้ต้องไปกลับที่นี่กับต่างจังหวัดบ่อย ๆ
เพราะอาการปู่ก็ทรง ๆ ทรุด ๆเรื่อย ๆ
แล้วอีกอย่างช่วงนี้ที่ม.ยังรับน้องอีกลยต้องไปดูน้องด้วย
เลยไม่มีเวลาแต่งให้จบตอนสักที นี่ก็เพิ่งได้แค่เจ็ดสิบเปอร์เซ็นเอง
ยังไงก็คงไม่น่าจะเกินอาทิตย์หน้านะครับ
ขอบคุณทุกคนนะค้าบบที่ยังรอเสมอ
ปล.ร้ากกทู้กกคน
-
ขอให้คุณปู่อาการดีขึ้นเร็วๆนะคะ
จะรออ่านเด้อออ ~ :a11:
-
ยังไงก็จะรอจ้ะ :a11: :a11:
-
:a12: นอนรอตั้ม
-
ขอให้ปู่อาการดีวันดีคืนน๊า...
จะตอนต่อไปเรื่อย ๆ เลยยยย
-
:กอด1: :L2: ยังงัยก็รอค่า
-
ยังรออยู่นะค๊าบบบบ :a11:
-
มารอก้าวที่เจ็ดค่ะ
-
ก็ขอให้อวยพรให้อะไรๆ มันดีขึ้นเรื่อยๆนะ
แล้วก็จะรอ คืบกระดึ๊บหน้า (ก้าวไม่ไหวแย้ว)
:o12:
-
โคตรสนุกเลยก๊าบพี่ก๊าบ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อยากอ่านๆๆๆๆตอนต่อไปอ่า มาเร็วๆนะครับ เป็นกำลังใจให้พี่ตั้มเสมอ เรื่องคุณปู่ด้วย เรื่องเรียนด้วย สู้ๆนะครับ
อ๊ากกก ทำไงดี หลงรักเดฟเข้าให้ซะแล้ว :laugh: :laugh: :laugh:
-
ป้าจุเป็นกำลังใจให้น้องตั้มเน้อ ดูแลสุขภาพตัวเองด้วย ยังรอก้าวที่เจ็ดอยู่เสมอจ้า อิอิ :กอด1:
-
ขอให้คุณปู่หายไวๆนะคะ แข็งแรงๆค่ะ o12
มานั่งปูเสื่อรอตั้ม อยากอ่านจัด อิอิ :m1:
-
รอด้วยคนนะคับ
มาต่อทีขอยาวๆๆเลยนะ สัก 100 หน้าเลย5555 เว่อเกินเนอะ55
o13 o13 o13 o13 o13
-
รอก้าวที่7อ่ะ o9 o9 o9 o9 o9 o9ก้าวที่7
-
น้องตั้มสู้สู้ค่ะ o13
รอมานานเลยคราวนี้ แต่ไม่เป็นไรค่ะ
รอได้ค่ะ :sad2:
-
ขาหักแล้วอะ
-
ยังมีคนรออยู่ตรงนี้น๊าค๊าบบบบบบบบบบบบบบบบ
:sad2: :sad2: :sad2: :sad2:
-
:L2: เป็นกำลังใจให้น้องตั้มนะครับ ขอให้คุณปู่หายไว ๆ สุขภาพแข็งแรงโดยเร็ว
ยังไงก็มารอ ตอนต่อไปนะครับ :a12: :bye2:
-
คงไม่มีก้าวต่อไปแล้วมั้ง :m15:
-
รอนะครับ :a2:
-
อยากอ่านต่อจังเลยยยย
กาซิกๆๆๆ ยังไงก็รอน๊า :bye2:
-
รออยู่นะคะ :m1:
-
ไม่ก้าวแล้วเหรอ :เฮ้อ:
-
เข้ามารอด้วยคนนะ
:call: :call: :call:
-
เข้ามารอพี่ตั้ม :a12: :a12: :a12: :a12: :a12: :a12:
-
รอตั้มน้า
-
รอคร้าบบบบบบบบ คิดถึงจัง เมื่อไหร่จะมาลงเรื่องนี้น้า
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เพิ่งเห็นเรื่องใหม่ของโสรตั้ม
อยากบอกว่าให้เดฟ ทำอะไรพี่อิง ก็ทำไปเลย ทำไปเยอะๆ ให้เจ็บ ๆๆ
แล้วพ่อจะรอดูตอน พี่อิงเอาคืน
หุหุ
-
เข้ามาลงชื่อว่ายังรออยู่เหมือนกัน
-
ยังรออพ่ตั้มอยู่น๊าคร๊าบบบบบบบบ :sad2:
-
มาอ่านแล้วนะคับ
ใครจะเป็นพระเอกล่ะเนี่ย
-
เอ....น้องตั้ม หายไปนานแล้วหนา
เป็นอะไรรึเปล่าเนี่ย
คิดถึงน้องตั้มนะอย่าเพิ่งทิ้งทางที่จะก้าวล่ะ
พวกเรารอตั้มอยู่ จะเดินไปพร้อมๆกับตั้มน้า
:L2: :L2: :กอด1: :L2: :L2:
-
คิดถึงจังเลย มาต่อได้แล้วค่า ^^
-
น้องตั้มหายไปนานมาก ลืมชาวเล้าแล้วเหรอ
กลับมาต่อเถอะ :sad2:
-
มารอก้าวที่ 7 จ้า :m13:
-
เอาให้แน่ จะแต่งได้แค่ไหน :seng2ped:
-
ง่า
คุณตั้มหายไปไหนอ่า
รออยู่นะครับ :a11:
ถ้ามีเกิดยุ่ง ๆ ไม่ว่าง ก็เขามาทักทายกันก็ได้นะ แอบเป็นห่วง :o8:
ยังไงก็ดูแลตัวเอง ด้วยนะคร๊าบบบบ คนอ่าน เป็นห่วง เอิ๊กๆ
-
คุณตั้มค๊าบบ
หายไปไหนน๊อออ :o12:
-
o13 o13
:m1: :m1:
:m22:
-
สวัสดีค้าบบบ เพื่อน ๆเล้าเป็ดทุกคน
ก่อนอื่นผมต้องขอโทษด้วยที่ไม่ได้เข้ามาต่อเรื่องเลย
หายไปนานหลายเดือน
ก็อย่างที่เคยบอกไว้แหละครับว่าคุณปู่ผมท่านป่วยอาการก็ทรุดลงเรื่อย ๆ จนมาเสียไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว
ผมเลยไปร่วมงาน และอยู่ช่วยจัดการอะไรนิดหน่อยจนเสร็จ
และอีกเรื่องคือเทอมนี้ผมเรียนตัวสาขาเยอะมาก งานเลยเยอะ
และตอนนี้ผมต้องทำหนังสือพิมพ์กำแพงเป็นข่าวการเมืองอีก
มีกำหนดส่งในวันแม่
ตอนนี้ผมก็ยุ่ง ๆเรื่องโพลล์อยู่ เพราะต้องทำสองโพลล์ กว่าจะเสนอประเด็นอาจารย์เสร็จ
กว่าจะคิดคำถามโพลล์แล้วกว่าอาจารย์จะอนุมัติ
แล้วผมต้องไปสำภาษณ์ แล้วเขียนเป็นข่าวอีกด้วย
จึงยังไม่ว่างมาต่อ ในช่วงนี้
แต่ผมคงได้มาลงกลางเดือนหน้า( ถ้าว่าง ) คงไม่เกินวันที่ยี่สิบ ตอนนี้ผมก็แต่งไปได้อีกแค่นิดหน่อย
เพราะมัวแต่คิดถึงเรื่องงานอยู่น่ะครับ
หวังว่าเพื่อน ๆ คงเข้าใจนะครับ
ต้องขอโทษจริง ๆที่ปล่อยให้เพื่อน ๆ รอนานโดยไม่แจ้งข่าวเลย
เพราะผมไม่มีเวลามาเข้าบอร์ดน่ะครับ
ขอโทษจริง ๆครับ
ปล. ผมสัญญาว่ายังไงผมจะมาแต่งต่อให้จบแน่นอนครับ
-
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ คุณตั้ม
ยังไงแล้วพวกเราทุกคนเป็นกำลังใจให้นะครับ
ค่อยๆคิด ค่อยๆก้าว
จะได้มั่นคงนะครับ
เป็นกำลังใจให้เสมอ รัน นะครับ
-
ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ
----------
ดีใจที่มาส่งข่าวว่ายังจะแต่งต่อน้า
:L2:
-
:L2:
อ่าๆ มาต่อไวๆนะค้าบบบ
เนื้อเรื่องกำลังเข้มข้นเรยอ่ะ
-
ขอแสดงความเสียใจ ด้วยนะคะ เรื่องคุณปู่
และก็ขอให้ตั้มทำงานอื่นๆให้เสร็จลุล่วงไปได้ด้วยดีค่ะ o12
เพื่อที่จะมาต่อตอนต่อไปและอีกหลายๆตอน จนจบ อิอิ :m1:
-
เสียใจเรื่องคุณปู่ด้วยน๊า ท่านไปสบายแล้ววว อย่าเสียใจน่ะจ๊ะ :L2:
เรื่องนิยาย โอเค รอได้จ้า สู้ๆๆกะการเรียนน่ะจ๊ะ อิอิ :bye2:
-
ไม่เป็นไรน๊าาาพี่ตั้ม
สู้ๆพี่ พวกเรารอได้ :a1: :a1:
-
น้องตั้มมาชี้แจงแล้วก็ OK
จะรออ่านจ้า ไม่หนีไปไหนแน่ๆ
-
ไม่มาต่อ ก็มาทักทาย กันก็ได้ง๊าบบบบบบบ
:bye2:
-
:L2: ขอแสดงความเสียใจ กับน้องตั้ม เรื่องคุณปู่ ด้วยนะครับ
ส่วนเรื่องเรียนและเรื่องงานที่ได้รับมอบหมาย มันเป็นเรื่องสำคัญ และมันเป็นอนาคต
ของเราด้วย ยังไงก็ต้องเอาไว้ก่อน ส่วนเรื่อง งานเขียนของน้องตั้ม ว่างเมื่อไหร่ค่อย
มาต่อก็ได้ครับ อย่างน้องก็ส่งข่าว ให้รู้กันบ้าง ว่ายังสบายดีอยู่ ฝากความคิดถึงไป
ให้ไอ้พี่แชมป์ด้วยแล้วกัน คิดถึงน้อง ทั้ง 2 คนนะครับ และเป็นกำลังใจให้ด้วย :bye2:
-
ไม่ว่าหรอกค่ะ :a4: แค่เป็นห่วงคิดว่าน้องตั้มเป็นไรรึเป่าเท่านั้นเองนะ
แต่อย่าเครียดมากนะค่ะไม่ดีค่ะ เดี๋ยวไมเกรนกำเริบนะ
ดูแลสุขภาพด้วยนะจ้ะ o13
-
แสดงความเสียใจเรื่องคุณปู่นะครับ
แล้วสู้ๆในเรื่องเรียนน่ะครับ
-
ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ :sad2:
เข้าใจและรอเสมอนะคะพี่ตั้ม
สู้ๆๆ o13
-
เข้ามาให้กำลังใจ :L2:
ยังไง ก็จะรอออออออออ
-
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะเรื่องคุณปู่
ส่วนเรื่องนิยาย ไม่เป็นไรค่ะ รอได้
ยังไงตอนนี้เรื่องเรียนก็สำคัญที่สุดค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ :L2: :L2:
-
ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ
เรื่องนิยาย รอได้ค่ะ
เรื่องโพล ถ้ามีถ้ามีแบบสอบถามมา ยินดีช่วยตอบค่ะ ขอให้สอบได้เกรดสวยๆ นะคะ
-
เสียใจเรื่องคุณปู่นะคะ :L2:
รอได้ค่ะ คนแต่งสะดวกตอนไหน คนอ่านแบบเราได้ทั้งนั้น
-
ขอแสดงความเสียใจเรื่องคุณปู่ด้วนนะครับ
นิยายรอได้ครับ ตามสะดวกครับไ่ม่ต้องกังวัลทางนี้ :m1:
-
ขอแสดงความเสียใจกับการเสียชีิวิตของคุณปู่ด้วยนะครับ
ไม่ต้องกังวลกับเรื่องนิยายนะครับ พร้อมค่อยมาอัพ
-
เอาเป็นว่า หน้าทีการงานมาก่อน ถ้าสะดวกเมื่อไรค่อยมาก็แล้วกันคับ รออยู่เสมอ
-
ยังไงก็จะรอน๊า...พร้อมเมื่อไหร่ค่อยมาต่อก็ได้ :oni1: :oni1:
-
เสียใจด้วยอ่ะน้องตั้มเรื่องคุณปู่....
เรื่องนิยายไว้พอมีเวลา ให้ตัวเองชิลล์ๆค่อยมาต่อก็ได้อ่ะ....รอได้ :m1:
รู้ว่าตั้มสบายดีก็โอเชแล้ว
ไง...เรื่องเรียนก็สู้ๆนะ เป็นกำลังใจเด้อ
-
:a2: :a2: :a2:
สู้ๆๆนะคะ
-
เสียใจด้วยจริงๆครับ
แล้วจะรออ่านต่อนะครับ
-
เสียจัยด้วยคับ แต่ มาต่อนะคับ ข้าน้องรออยู่
-
เสียใจด้วยนะค่ะ
ตอนนี้ก็ขอให้งานทั้งหลายผ่านไปด้วยดีนะค่ะ
สู้ๆ เรื่องนิยายก็พักไปก่อนก็ได้
อะไรๆลงตัวแล้วค่อยกลับมาต่ออีกที
-
ก้าวที่เจ็ด
ป๋าเหน่งแกเดินมา พร้อมกับรีบค้อมหัวให้กับไอ้เดฟอย่างนอบน้อม
" เอ่อ สวัสดีค้าบบ คุณเดฟ เอ่อ ไม่ทราบว่า "
แกมองหน้าผมกับไอ้เดฟสลับกันซ้ายที ขวาทีอย่างอึดอัดใจ
ไม่รู้ว่าจะแก้ไขสถานการ์ตรงหน้าอย่างไรดี
เพราะแกคงจะรู้จากเด็กที่ไปตามแกแล้วแหละว่าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น
" เด็กป๋าไม่ยอมมานั่งกับผม "
ไอ้เดฟมันพูดสั้น ๆ พร้อมกับหันหน้ามาทางผม
ป๋าเหน่งแกก็มองตาม
" อ่อ คนนี้เค้ามาสมัครเป็นพนักงานต้อนรับอย่างเดียวครับคุณเดฟ ตอนนี้น้อง ๆ อีกหลายคนก็ว่างอยู่ คุณเดฟจะลองเลือกดูสักคนสองคนไหมครับ "
" มันจะต่างกันตรงไหนเชียว พนักงานต้อนรับมันก็นั่งได้เหมือนกันแหละวะ "
ไอ้เดฟมันพูดแบบใส่อารมณ์และวางอำนาจ
เหมือนกับคนที่เคยชินแต่กับการออกคำสั่ง
" ต่างกันสิครับ "
" เอาเป็นว่าเดี๋ยวผมไปเรียกเด็กมานั่งเป็นเพื่อนคุณเดฟสักคนสองคนแล้วกันนะครับ "
ผมกำลังจะเถียงไอ้เดฟแต่ก็โดนป๋าเหน่งแกพูดขัดขึ้นมาก่อน
ทำให้ผมต้องยืนนิ่งเงียบอย่างขัดใจ
" ไม่ต้อง ผมต้องการคนนี้ หรือว่าคุณกล้าที่จะขัดใจผม "
มันพูดอีกครั้งอย่างวางอำนาจ
" อิง อิงก็ช่วยป๋าหน่อยแล้วกัน ถือว่าป๋าขอล่ะ นะ แค่นั่งเฉย ๆ คงไม่มีอะไรหรอก เพราะปกติคุณเดฟแกก็ไม่เคยนั่งนานเกินชั่วโมง แล้วก็ไม่เคยออฟเด็กไปข้างนอกสักที เห็นมาทีไรก็มานั่งกินเหล้าอย่างเดียว ไม่รู้ว่าวันนี้คึกอะไร เฮ้อ "
ป๋าเหน่งแกหันมาพูดกับผมเบา ๆ พร้อมกับถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจ
" ก็ได้คับป๋า "
ผมบอกแกไปอย่างไม่ค่อยจะเต็มใจนัก
แต่ถ้าไม่ทำก็เกรงใจแก เพราะผมเองก็ถือว่าเป็นเด็กใหม่ จะมาถืออภิสิทธิ์กว่าคนอื่นก็ไม่ได้
แล้วที่ผ่านมาป๋าแกก็เคยช่วยผมจากไอ้พวกหื่นกามไว้ตั้งหลายครั้งแล้ว
" เออ เห็นใจป๋าเถอะว่ะ คนนี้คนเดียวจริง ๆ ไม่งั้นโดนเล่นหมดแน่ "
ป๋าแกพูดทิ้งท้ายก่อนที่จะเดินกลับบริเวณเค้าเตอร์เพื่อทำงานของแกต่อ
" ว่าไงมึง จะลงมานั่งดี ๆหรือจะให้กูเอาธูป เทียนไปเชิญ "
ไอ้เดฟมันหันมาพูดกับผมแล้วดึงผมไปนั่งกลางหว่างขาของมันอย่างรวดเร็ว
พร้อมกับเอาขาทั้งสองข้างของมันหนีบตัวผมไว้ เพื่อกันไม่ให้ผมดิ้นไปไหนได้
ทั้ง ๆที่ผมก็ไม่ใช่คนตัวเล็กมากมายอะไร แต่ก็สู้แรงมันไม่ได้อยู่ดี เพราะตัวมันใหญ่กว่าผมมาก เผลอ ๆ อาจจะตัใหญ่กว่าไอ้เอิงอีกมั้ง
" ถ้ามึงไม่เลิกดิ้นกูจะเล่นหนังสดให้แม่งดูทั้งร้านเลย เอาไหม "
มันกระซิบข้าง ๆ หูผม ทำให้ผมต้องหยุดดิ้นในทันที
" ว่าง่าย ๆ อย่างนี้สิวะ แม่ง ทำเป็นเล่นตัวไปได้ กลัวไม่ได้ทิปรึไงวะ "
ประโยคนี้มันพูดเสียงค่อนข้างดัง เหมือนกับต้องการจะให้เพื่อนมันได้รับรู้ด้วย
ซึ่งก็นับว่าได้ผลเพราะหลังจากที่มันพูดไปแล้ว เพื่อน ๆ ของมันก็หัวเราะครื้นเครงอย่างมีความสุข
ส่วนผมก็ได้แต่มองภาพตรงหน้าอย่างเครียดแค้น แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะก็รู้ ๆ กันอยู่ว่าใครเป็นใคร
" ไงมึง ถึงกับพูดไม่ออกเลยรึไง ทีเมื่อกี้ทำปากดี "
มันยังยั่วผมไม่เลิก
" อ้าวว นั่งเฉยอยู่ทำไมวะ ชงเหล้าสิ ไม่รู้จักหน้าที่อีก สอนกันมายังไงวะ เอาให้ดี ๆ นะมึง ถ้าไม่ถูกปากกูมึงต้องกินเอง "
มันหันมากระซิบที่ข้างหูผมอีกที
แต่คราวนี้มันไม่พูดเปล่า มือมันก็ลูบแขนผมไปมาด้วย
" ไม่ไหวว่ะ ห่วย "
" เอาใหม่ "
" เข้มอีก "
" ไม่ได้เรื่อง "
ฯลฯ
คำพูดต่าง ๆ ของมันที่พรั่งพรูออกมา
หลังจากที่ผมชงเหล้าให้มันแก้วแรกและก็แก้วต่อ ๆมา
ที่ไม่ว่าผมจะทำอย่างไรก็ไม่ถูกใจมันสักที ทำให้ผมต้องดื่มเองทุกแก้ว
" เออ แก้วนี้ใช้ได้ว่ะ "
และนี่คือคำพูดสุดท้ายที่ผมพอจะจำได้ว่ามันพูดอะไรในคืนนั้น
เพราะหลังจากนั้น ผมก็ไม่รับรู้แล้วว่าอะไรเกิดขึ้นกับตัวผมบ้าง
.................................
.................................
................................
ผมรู้ตื่นขึ้นมาในตอนเช้า
พร้อมกับความปวดระบมไปทั้งร่างกาย
โดยเฉพาะบริเวณบั้นท้าย จนแทบจะขยับตัวไม่ได้
" ตื่นแล้วหรอวะ "
เสียงใครสักคนดังขึ้นมาจากที่ไหนสักแห่งในห้อง
ผมจึงหันไปมอง ก็เจอกับไอ้เดฟที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำ
ทั้งเนื้อทั้งตัวมีเพียงผ้าขนหนูผืนเล็ก ที่แทบจะปิดอะไร ๆ ของมันไม่มิดซะด้วยซ้ำ
" ทำไม มองอะไร หรือว่ามึงอยากจะโดนอีกรอบ เมื่อคืนสองรอบเนี่ยยังไม่สะใจ ? "
มันเดินเข้ามาใกล้ผมเรื่อย ๆ
ทำให้ผมต้องรีบถอยห่างออกไป
ทั้ง ๆที่พื้นที่บนเตียงนอนมันก็มีอยู่แค่นั้น
แล้วถ้ามันจะทำอะไรผมจริง ๆ มันก็คงจะทำได้โดยง่ายอยู่แล้ว
" ฮ่า ๆ ๆ กูชักชอบมึงซะแล้วสิ ท่าทางดูตื่น ๆ สะอาด ๆ แบบนี้ แต่พอขึ้นเตียงแล้วกลับเปลี่ยนเป็นคนละคน "
มันพูดเสร็จก็เดินกลับเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง
ผมจึงได้อาศัยจังหวะนั้น
รวบรวมเรี่ยวแรงที่พอมีอยู่ ลุกขึ้นหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมใส่อย่างรวดเร็ว เสร็จแล้วก็รีบวิ่งออกจากห้องทันที
ผมเองก็ไม่รู้ว่าผมจะหลบหน้ามันทำไม ทั้ง ๆ ที่ตัวเองไม่ใช่คนผิดสักนิด
แต่ความรู้สึกในตอนนั้นมันบรรยายไม่ถูกจริง ๆ
รู้เพียงแต่ว่าผมต้องการที่จะหนี ๆ ๆ ๆ
และต้องการที่จะอยู่คนเดียว
พอออกมาจากห้องมันได้ผมก็รีบโบกแท็กซี่กลับบ้านทันที
โชคดีที่ผมมีเงินค่าทิปจากลูกค้ารายก่อน ๆ อยู่ประมาณสองสามร้อยติดอยู่ในกระเป๋ากางเกง
กระเป๋าเงินและโทรศัพท์ผมก็อยู่ที่ล็อกเกอร์ที่บาร์
เดี๋ยวตอนเย็นผมค่อยแวะเข้าไปเอาดีกว่า
.........................
.........................
" พี่อิง "
พอผมเดินเข้ามาในบ้านในตอนสาย ๆ ของวันรุ่งขึ้นก็เจอกับไอ้เอิงและไอ้กิกมันนั่งรออยู่ในบ้านพอดี
" พี่หายไปไหนมาทั้งคืน แล้วทำไมพี่กลับมาในสภาพแบบนี้ "
ไอ้เอิงมันพูดพร้อมกับสำรวจดูตามเนื้อตามตัวผม
" ทำไมพี่ถึงเดินเหมือนคนเจ็บขาแบบนั้น "
ไอ้อิงมันถามผมอีกครั้ง ทั้ง ๆ ที่ผมเองก็ยังไม่ได้ตอบคำถามแรกมันเลยด้วยซ้ำ
" คือ เมื่อคืนมันวันเกิดเพื่อนที่ทำงานน่ะ มันเลยชวนไปกินเหล้าที่หอ แกก็รู้ว่าพี่ไม่ค่อยชอบกินเหล้า แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ พอกินไปได้สักพัก พี่ก็เลยเมา เลยขอนอนที่ห้องมันเลย แล้วไม่รู้ว่านอนอีท่าไหน สงสัยว่าจะนอนทับเส้นตัวเอง ตื่นขึ้นมาเลยเป็นสภาพนี้แหละ "
ผมอธิบายมั่ว ๆ ให้มันฟัง
" แต่ผมว่าสภาพพี่เหมือนคนโดนข่มขืนมาเลยอ่ะ "
ไอ้เอิงมันพูดขึ้นมาลอย ๆ
แต่ก็ทำเอาผมสดุ้งเลยทีเดียว
" เฮ้ย จะบ้าหรอ ใครเค้าจะมาข่มขึ้นพี่ คิดมากน่า แล้วนี่ทำไมไม่ไปเรียนกันเนี่ย "
ผมพยายามหาเรื่องอื่นมาคุย เพราะถ้ายิ่งคุยเรื่องนี้มากไปมันจะยิ่งเข้าเนื้อตัวเองซะเปล่า ๆ
" วันนี้วันเสาร์นะครับพี่อิง "
เสียงไอ้กิกเอ่ยขึ้นมาเป็นครั้งแรก
" เออว่ะ ดีเลย เย็นนี้ไปดูหนังกันไหม เห็นมีหนังเข้าใหม่ แกอยากดูไม่ใช่หรออิง กิกด้วย เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง "
" พี่ไปรวยมาจากไหนเนี่ย ชักจะแปบกไปแล้วนะเนี่ย "
ไอ้เอิงยังไม่วายตั้งข้อสังเกตอีกครั้ง
" คิดมาก ไปนอนก่อน แล้วเดี๋ยวเย็น ๆ ปลุกพี่ด้วย "
พูดจบผมก็เดินขึ้นไปบนห้องนอนทันที
พอถึงห้องนอนผมก็รีบปิดประตู
แล้วทุ่มตัวลงบนเตียงก่อนจะหลับไปในทันที เพราะความอ่อนแรง
........................................
.......................................
.......................................
ผม ไอ้เอิง และไอ้กิกไปถึงบาร์ประมาณสองทุ่ม เพราะเราตัดสินใจที่จะดูหนังรอบมิดไนท์กัน
เลยออกจากบ้านดึกหน่อย
และผมเองก็ต้องแวะมาเอากระเป๋าตังค์ โทรศัพท์มือถือ ที่ลืมไว้ พร้อมกับจะมาลางานกับป๋าด้วย
" พี่อิง นี่มันบาร์เกย์นี่ "
ไอ้น้องชายผมมันพูดเสียงเข้ม
ทำให้ผมเพิ่งจะนึกได้ว่าไอ้เอิงมันยังไม่รู้ว่าผมทำงานที่บาร์เกย์
เฮ้อ ไม่น่าพามันมาด้วยเลย
" ชะ ใช่ พี่ว่าจะบอกแกตั้งนานแล้วแหละ ลืมได้ไงวะ ฮ่า ๆ ๆ"
ผมพยายามหัวเราะกลบเกลื่อน
" ไม่ต้องเลยนะพี่อิง "
มันทำสีหน้างอน ๆ
" โอ๋ ๆ ๆ คนที่ของนม อย่างอนไปเลยนะ บาร์เกย์ที่นี่กับบาร์ธรรมดามันก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่หรอก อีกอย่าง คนดูแลที่นี่เค้าใจดีออก( ยกเว้นหลานเจ้าของ ) พี่ก็เป็นแค่พนักงานต้อนรับธรรมดาแค่นั้นเอง เพราะฉะนั้นเรื่องอื่น ๆ ปลอดภัยหายห่วง "
ผมพูดให้มันเบาใจ
" แต่ยังไงผมก็ไม่ไว้ใจอยู่ดี "
มันยังไม่ยอมง่าย ๆ
" เหอะน่า เดี๋ยวถ้ามีอะไร พี่จะบอกแกเป็นคนแรกเลย "
ผมบอกมันพร้อมกับทำหน้าประจบประแจงเข้าไปกอดเอวมัน
ประหนึ่งว่าผมเป็นลูกชายของมัน
" เฮ้อ แก่แล้วยังมาทำตัวเป็นเด็กไปได้ "
"ไอ้น้องเลว ได้ทีแล้วเอาใหญ่เลยนะ "
ผมพูดพร้อมกับตบหัวมันเบา ๆ ก่อนที่จะเดินเข้าไปเอาของในร้าน
..............................
" โอ๊ย อิง มาพอดีเลย ป๋ารอตั้งนานแน่ะ "
เสียงป๋าดังขึ้นทันทีที่ผมก้าวเข้ามาในร้าน
" มีไรครับป๋า "
ผมถามด้วยความสงสัย
" ก็คุณเดฟน่ะสิ โทรมา บอกว่าให้อิงไปหาที่ห้องตอนสามทุ่ม มีอะไรจะคุยด้วย ป๋าเองก็ติดต่ออิงไม่ได้ เนี่ยก็กะว่าถ้าอิงยังไม่มาป๋าจะไปตามถึงบ้านเลยนะเนี่ย "
ป๋าเหน่งแกพูดด้วยท่าทีร้อนใจ
" ป๋าก็บอกไปสิครับ ว่าผมไม่เข้าร้านวันนี้ แล้ววันนี้ผมก็จะลางานด้วยวันหนึ่ง ว่าจะพาน้องชายไปดูหนังสักหน่อยน่ะครับป๋า "
" ถ้าเป็นคนอื่นน่ะนะ ป่าไม่กังวลขนาดนี้หรอก แต่นี่เป็นคุณเดฟน่ะสิ ตระกูลนี้เค้ายิ่งใหญ่ทั้งตระกูล น่ากลัวแค่ไหนใคร ๆ ก็รู้ อีกอย่างป๋าเองก็อาศับบุญบารมีของพวกเค้าเนี่ยแหละที่ทำให้ป๋ษมีงาน มีอำนาจคุมคนได้ทุกวันนี้ "
ป๋าแกเริ่มเข้าโหมดสาธยายแล้วครับ
" เออ งั้นเอางี้แล้วกันครับป๋า ป๋าเอาเบอร์เค้ามาเดี๋ยวผมจะโทรหาเค้าเองครับ รับรองจะไม่ทำให้ป๋าเดือดร้อนแน่ ๆ "
" แน่ใจนะ "
ป๋าแกพูดอย่างไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่
" ครับ "
ผมรับคำ
พร้อมกับรีบจดเบอร์เอาไว้ แล้วเดินไปเอาของในร้าน
" อย่าลืมโทรหานะ ถือว่าป๋าของร้องล่ะ "
ป๋าเหน่งแกพูดสำทับก่อนที่ผมจะออกมาจากร้าน
" ครับป๋า "
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
เนื้อเรื่องอาจจะไม่ค่อยเข้ากันเท่าไหร่นะครับ
เพราะผมไม่ค่อยมีเวลา
เลยแต่งวันละนิด วันละหน่อย
เดี๋ยวจะปรับปรุงในก้าวหน้านะครับ
ปล.ขอบคุณเพื่อน ๆ ทุกคนด้วยนะครับที่เป็นห่วง :pig4:
-
ว้าววววว มาต่อแล้ว
แต่ผมอยากอ่านอีก :sad2:
-
ดีใจจังก้าวต่อไปแล้ว และก็ขอก้าวต่อๆไปอีกน๊าาาาาาาาาาาาาา :oni2:
-
:mc4:ก้าวที่รอมาเเว้ว
-
เหอๆๆ ก้าวนี้ที่รอคอย มาปุปก้อได้เรื่องเลยแฮะ :a5: นายเอกเสียทีพระเอกซะแระ :m25: งานนี้พระเอกจะมาไม้ไหนต่อไปเนี่ยย ลุ้นนนนน :m1:
-
เสร็จเดฟซะแล้ว :o12: :o12: :o12: :o12:
-
เย้ๆๆมาต่อแล้วๆ :m4: :m4:
ไอ่เดฟบ้าอำนาจ :angry2: :angry2:
-
แค่มาต่อก็ดีใจหลายค้าบ o7
-
เย้ๆๆ มาต่อแว้ววว รอลุ้นตอนหน้างับ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
มากรี๊ดก่อนค่อยอ่าน
น้องตั้มคะ เจ้รอมานานมาก มากจนจิ๋มเจ้มันเหี่ยวฝ่อไปหมดแล้ว แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ขอซดให้มันชื้นก่อนค่ะ
-
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆฉลองการกลับมา ยังสนุกเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน
ไอ้เดฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ ไอ้ชั่ว
-
"เนื้อเรื่องอาจจะไม่ค่อยเข้ากันเท่าไหร่นะครับ"
ใครบอก....สนุกมากกกก..เลยคะ.....ชอบเรื่องนี้อะ....^^
ขอบคุณมากๆเลยคะที่มาต่อให้.....ดีใจ...ได้อ่านแล้ว...
ตอนแรกนึกว่าป๋าจะแน่...ที่ไหนได้..ขอให้อิงยอมซะงั้นอะ...ฮือออ....
เดฟร้ายน่าดู...แปลกใจจังที่อิงดูไม่โกดเลย...หรือว่าเอาไว้คิดบัญชีทีเดียว..555+
-
ไอ้คุณเดฟ.....เถื่อนได้จัยมากมาย !!!! :serius2:
-
มาแล้วสุดๆเลย ได้ใจอีกแล้ว
-
:m1: เย่ๆ ก้าวเดินแล้ว
-
ก้าวที่เจ็ดแล้ววววว o13 นิดๆหน่อยๆ พอให้ชื่นใจก็ยังดีค่ะ ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรก็สู้ๆน้า
-
ในที่สุดก็มีก้าวนี้ซะที หุหุ
-
มอมเหล้าแล้วปล้ำ :a5: อันต่อไปจะเป็นถ่ายวิดีโอ แล้วแบล็กเมล์ป่าวเนี่ย ไอ้เดฟเลวได้อีก o12
-
มาแล้วจริงๆด้วย แล้วรีบมาก้าวต่อๆๆๆด้วยนะคะ
:เตะ1:ไอ้เดฟซักหน่อย หมั่นไส้
-
เย่เรืองนี้มาต่อแล้วววววววว
แล้วจะรอก้าวต่อไป o13
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
อ่าครับผม กลับมาแย้ววว
เดฟร้ายนะครับ แต่ชอบๆๆ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
:seng2ped:
ต้อนรับคุณตั้มกลับเล้าอีกครั้งคับ
รออ่านเรื่องของคุณตั้มตลอดนะ
ไม่เคยจะไม่รอ สู้ๆ นะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
โดนเดฟซะแล้วพี่อิง
เดฟมันโหดไปม้ายยยยย
-
คิคิ มาแว้วๆ
แนว มอมเหล้า แล้ว วกเข้าตัดฉากลืมตา เหมือนเรื่องไอโหด กับตั้ม เลยอ้า<เอ๊ะจำตัวละครผิดเป่า จำผิดขอโทดงับ>
สุดจาบรรยาย ตบบ จูบบ อีกหมายติดตามต่อปาย 55+
ชอบเรื่องของพี่มากก ค้าบบ ติดตามมมตลอด Fc >> writer Fighting :oni2: :oni2:
-
:m4:
ตอนนี้ถูกใจมากครับ
สมกับที่รอมานานเรย
แต่ตอนต่อไป วันไหนดีค้าบบ ?
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
มากรี๊ดก่อนค่อยอ่าน
น้องตั้มคะ เจ้รอมานานมาก มากจนจิ๋มเจ้มันเหี่ยวฝ่อไปหมดแล้ว แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ขอซดให้มันชื้นก่อนค่ะ
แอร๊ยยยยยยส์ส์ เจ๊ต๊อบคะ สงสัยต้องไปยกเครื่องใหม่แร้วล่ะค่ะ
แบบนี้มีทีท่าว่าอีกไม่นานก้อเหี่ยวอีก คริๆ :laugh:
รักดอกจึงหยอกเล่นคร่า ^^
-
กรี๊ดดดด ค้างได้อีกอ่ะ แง่งๆ
ทำไมจิ๊บจะต้องเข้ามาเจอเรื่องหนุกๆแบบนี้ช่วงสอบตลอดเลยว้า 555 o7
ถึงจะรู้ว่าไม่ค่อยว่าง แต่กะมาต่อไวไวนะคะ เดฟไม่ไหวละคร๊า ได้ใจไปไหนเนี่ย
อิงกะน่ารักจิงวุ้ย อุเคะอะไรกะมะรู้ 555 :laugh:
-
ดีใจจังมาต่อแล้ว!!!!
-
สนุกดี ให้กำลังใจคนแต่ง :L2:
-
กิสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ไม่น่ะ ไม่ เราไม่ได้ตาฝาดชิมิค่ะ
มาต่อแล้ววววววววววววววววววววววววว
-
555555+ :laugh:ในที่สุดก็มาซะทีอ่ะค่ะ
หึหึ รอก้าวต่อปายค่ะ ไอเดฟแสบนักนะ
มอมเหล้าแล้วปล้ำเค้าเนี้ย ฮึ่มมมม o12
-
มาต่อแล้ว เดฟอะ ทำไรไม่ให้เอิงรู้ตัวเลย ไม่ดีนะแบบนี้
-
แค่มาต่อให้ก็ดีใจแล้วคร้าบบบบบ
:L2:
-
เดฟ ร้ายกับอิงเข้าปาย เด๋วก้อรักจนได้แหละ อิอิ :m1: :m1:
มาต่อไวๆนะคะ
ตั้งหน้าตั้งตารอมาน๊าน นาน อิอิ :m4:
-
มาต่อแล้ว เย่ๆๆ o13 o13
-
นายเดฟฟฟ ทำงี้ได้ไง ร้ายมากกกกกกกก :m31:
จะรอคูตอนอิงเอาคืนนะจ้ะ ในก้าวต่อๆปนะ :m13:
-
ในที่สุดเราก็ได้ก้าวต่อไปแล้ว o7
ดีใจที่มาต่อนะค้า คิดถึงมากเลย :o8:
-
คิ ๆ ๆ รอมาตั้งนาน พอมาปุ๊บ ได้เป็นสะใภ้มาเฟียซ่ะงั้น แรงน่ะเราน่ะ :laugh: :laugh:
-
โอวววว....ม่ายน้า
ข้าวสารกลายเป็นข้าวสุกซะแร้ววววว...น้องอิง...:serius2:กี๊ซซซซซ
รอติดตามต่อปายจ้า :a1:
-
:o ตอนแรกคิดว่าพี่แชมป์คือที่สุดของ ไอ้โหด เลว ดิบ เถื่อน แร้ว
แต่พอเจอเดฟเข้าไป .... เหอๆ เหนือแชมป์ยังมีเดฟฟฟฟ คริๆๆ
:serius2: สงสารอิงจังเรยค้าบบ เสียของรักไปแบบไม่รุ้ตัว ฮือๆ :m15:
-
พลาดท่าเดฟจนได้ :serius2: :serius2:
-
หนุกอ่ะ ๆ ได้ใจ ไม่ค่อยเข้ากันตรงไหน
อ่านก็รู้เรื่องดีอ่ะ แถมหนุกดี ชอบเดฟ :laugh:
-
อิงเสร็จเดฟซะแล้ว :o
:mc4:
แล้วจะเป็นไงต่อ
รอตอนต่อไปอยู่นะ
:oni1:
ปล.ชอบเอิงอ่ะ น่าร๊ากกก :o8: :m1:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกก
ได้อ่านต่อแล้ว :m1: :m1: :m1:
+1 คนแต่งเลย เอามาให้อ่านตอนไรก็ไม่รู้ :m25: ประมาณว่า 'ขาเจ็บ' เลยงิ
แล้วอิงจะโกรธเกลียดเดฟเหมือนจำเลยรักหรือเปล่า
ที่แน่ๆผมจองเดฟแล้วอ่าน๊า คริกๆๆ :oni1: (<<<อันนี้ล้อเล่น ด้วยเหตุผลหลายประการ... :laugh:)
-
ขอบคถุณนะคับที่มาต่อ อิอิ
-
o2
ไหงอิงเสร็จเดฟซะแล้วอ้ะ
เหอๆ
รวดเร็วทันใจจริงๆ
แถมสองรอบ!! อีก
อิงจะจำลีลาของตัวเองเหมือนที่เดฟบอกได้ไหมเนี้ยยยย
:laugh:
-
:mc4:ฉลองการกลับมาของ ก้าวที่ 7 +1 เป็นกำลังใจให้น้องตั้ม
:angry2: ไม่ได้เรื่องเลย ไอ้เดฟ ไม่มีความสามารถในการจีบ เลยใช้อำนาจมาบังคับ
อิงเอ้ย ทำให้หลงแล้วจัดการเด็ดซะ เหมือนใน จำเลยรักเลย หรือว่าเหมือนไอ้พี่แชมป์วะ
ทำเป็นโหด สุดท้ายเป็นแมวน้อยนอนหวด :oni1: ก่อนโดนไอ้พี่แชมป์มัน จับ :a6:
เป็นกำลังใจให้นะครับ น้องตั้ม :L2: ก่อนไปขอ :กอด1: :bye2:
-
ฮิฮิ
เรื่อง ชัก เข้มข้นแล้วจิ
รอ ก้าวต่อ ไปนะค่ะ
-
อยากรู้แล้วสิคะว่าจะเป็นยังงัยต่อไป :m1:
-
ก้าวต่อไปไมช้าจัง อ่ะ หรือว่าาาาาาาาาาา ไม่นะ ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยย
เจอไวรัสร้าย รักษายังไงก็ไม่หาย ไวรัสโรคดอง! o12
-
:a5:
ได้กันอย่างรวดเร็ว
รอก้าวต่อไปๆๆ
:oni2:
-
อ่านแล้วก็โอเคนะ ลื่นดี มีแค่ชื่อตัวละครผิดนิดหน่อยเอง
รอก้าวที่ 8 นะคะ
-
รอนะครับ
ดีใจที่มาอัพเสียที
เป็นกำลังใจให้ครับ o13
-
โอ้ววววววว
มาต่อแร้ว
รอตอนต่อไป
:oni1: :oni1:
-
:m23:...อยากอ่านก้าวที่...8...จิงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :oni3: :oni3:
-
มาต่อเร็วๆนะคะ :oni3:
หึหึ พออ่านตอนนี้แล้วคำพูดประโยคหนึ่งมันแว๊ปเข้ามาเลย "ก้าวที่7 เสร็จทุกราย" :oni1:
-
ไอ่คุณพี่เดฟ นี้ ถอดแบบมาจากเฮียโหดแชมป์เลยน่ะเนี่ย
อย่าไปยอมน่ะ!!!! นี้เป็นเรื่องของพี่ตั้มน่ะ ถือโอกาสรุกเฮียเลยดีกว่า :a2:
ชายได้ชายเป็นยอดชาย :laugh:
อยากอ่านก้าวที่ 8 ~ เอาแบบวิ่งมาเลยสัก 2-3 ตอนก็ได้ ก้าวให้ยาวๆน่ะ ~ พลีสสส :m13:
-
โด๊นนนนนนนนน
โดนแล้วหล่ะ
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
อ่ะ รู้สึกว่าจะหยุดก้าวอีกแล้วนะ
:o :o :o :o :o
-
หุหุหุ เพิ่งได้เข้ามา ทราบเรื่องว่าคุณปู่ของน้องตั้มเสีย ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ
และแล้วก็มาถึงก้าวที่7แล้วดีใจจัง
ก้าวต่อไปค่อยๆเดินก็ได้ไม่เป็นไรเรื่องเรียนสำคัญกว่าค่ะ เป็นกำลังใจให้กับน้องตั้มนะคะ :L2:
-
ก่อนอื่นต้องแสดงความเสียใจเรื่องคุณปู่ด้วยนะคะ
เรื่องนี้สนุกมากๆๆ เลย อิอิ เดฟโหดได้ใจอย่างรุนแรง พี่อิงโดนไปไม่น่าเลย ฮือๆ :a6:
รอต่อปายฮับ มาอัพเร็วๆน้า จะรอเน้อ o13
-
:m32: :m32: :m32: :m32: :m32:
-
:m22:
-
คิดถึงจังค่ะ
-
รอครับ :a2:
-
รอ ร๊อ รอ ก้าวที่ 8 9 10 ฯลฯ
-
คิดว่าหายไปไหน เพิ่งจะตามมาเจอ แล้วจะรีบอ่านตามให้ทันนะครับ
ปล. ช่วงนี้ไม่ว่างเลยต้องทำงานที่คณะ
-
คิดถึงก้าวที่แปดหล่ะ :sad2:
-
นานมากแล้วค๊าบ~ กลับมาเหอะ :sad2:
-
ก้าวที่ แปด
" เอิง แกไปซื้อตั๋วกันก่อนไป อยากดูเรื่องอะไรเลือกเลยนะ เดี๋ยวพี่ยืนรอตรงนี้แหละ "
พอไปถึงโรงหนังผ
ผมก็จัดแจงให้ไอ้น้องชายผมไปซื้อตั๋วเลยครับ
เพราะตอนนี้แถวคนที่รอซื้อตั๋วกำลังยาว
ผมคงจะมีเวลาโทรศัพท์หาไอ้เดฟสักหน่อย
" ไอ้กิก มึงรอเป็นเพื่อนพี่กูอยู่นี่แหละ "
ไอ้น้องชายตัวดีมันยังห่วงพี่อีกครับ
ไม่อยากให้ยืนอยู่คนเดียว
" เฮ้ย ไม่ต้อง ให้กิกไปเป็นเพื่อนเหอะ พี่จะโทรศัพท์ด้วย "
ผมรีบพูดไล่มันไปทันที
" พี่จะโทรหาใคร เมื่อกี้ก็ที ดูลุกลี้ลุกลนตั้งแต่นั่งมาบนแท็กซี่แล้ว "
ไอ้เอิงมันถามผม
" โทรหาเพื่อน แกรีบ ๆไปซื้อตั๋วเหอะ ช้าหมด อดดูนะ วันหลังพี่ไม่เลี้ยงแล้วด้วย "
" เออ เรารีบไปเหอะ นาน ๆ ทีจะมีคนเลี้ยงหนังนะมึง "
ไอ้กิกมันรีบลากแขนไอ้เอิงไป
พร้อมกับหันมามองหน้าผมเหมือนกับว่ามันยังข้องใจเหมือนกับไอ้เอิง
แต่มันคงรู้ว่าผมลำบากใจที่จะบอกเลยต้องรีบแก้ไขสถานการณ์
พอหลังจากที่น้องผมเดินไป ผมก็รีบโทรศัพท์หาไอ้เดฟทันที
ตื้ดดด ตื้ดดด
ผมรอสายสักพักก็มีคนรับ
ด้วยคำห้วน ๆสั้น ๆ
" เออ "
" อะ เอ่อ ใช่เบอร์คุณเดฟรึเปล่าครับ "
" ใช่ ใครวะ "
เสียงมันค่อนข้างจะหงุดหงิด
" เอ่อ ๆ "
ผมไม่รู้จะตอบมันยังไง เพระถ้าบอกชื่อไปก็ไม่รู้ว่ามันจะรู้จักรึเปล่า
" เอ่อ ๆ แล้วมันใครวะ รีบ ๆพูดมา กูกำลังยุ่ง "
น้ำเสียงมันยิ่งห้วนหนักกว่าเดิม
พร้อมกับมีเสียงผู้หญิงสอดแทรกเข้ามา
แต่ผมก็จับใจความไม่ได้ว่าพูดอะไร
สงสัยว่ามันคงกำลัง ......
" ผมเป็นเด็กเสิร์ฟที่ร้าน ... เป็นพี่ชายเอิง ที่คุณบอกให้โทรหาน่ะครับ แต่ถ้าคุณไม่ว่างก็ไม่เป็นไรครับ ถือว่าผมได้โทรมาแล้วนะครับ สวัสดีครับ "
ผมพูดจบก็ชิ่งวางสายไปในทันที
เพราะอะไรก็ไม่รู้
รู้แต่ว่าผมรู้สึกหงุดหงิดในใจนิดหน่อย
ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่ามันมีสาเหตุมาจากอะไร
ผมก็ยืนรอน้องชายสักพัก
ก็มีคนโทรเข้ามา
จะเป็นใครที่ไหนล่ะครับก็ไอ้เดฟน่ะสิ
" พี่อิง เป็นไร ยืนมองโทรศัพท์อยู่ได้ ทำไมไม่รับ "
เสียยงไอ้น้องชายผมดังขึ้นข้างตัว
ทำเอาผมสะดุ้งโหยงไปเลยทีเดียว
" ไรเนี่ย แค่นี้ทำเป้นสะดุ้ง ตกใจไรนักหนา "
น้องชายผมมันพูดพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ผมไป
แล้วจัดการปิดเครื่องทันที
" เฮ้ย "
ผมร้องขึ้นด้วยความตกใจ
" ก็พี่ไม่อยากรับ ก็ปิดเครื่องเลยสิค้าบบบบ จะได้ไม่มีใครโทรมาอีก เนี่ยก็จะเข้าโรงหนังอยู่แล้วด้วย ปิด ๆไปเหอะน่า จะได้ไม่มีใครโทรมารบกวน "
ไอ้น้องชายมันพูด
พร้อมกับยกเหตุผลอื่นๆ มาอ้างไอ้ร้อยแปดอย่าง
ผมก็ได้แต่ถอนใจด้วยความเหนื่อยหน่าย
" ไปกันเถอะครับพี่อิง พอดีพวกผมเห็นว่าหนังเรื่องนี้จะฉายแล้ว อีกอย่างคนมันน้อยดี เลยเลือกดูเรื่องนี้ ไม่รู้ว่าพี่อิงดูได้ไหม "
เสียงไอ้กิกดังขึ้นเพื่อยืนยันความมีตัวตนอยู่ของมัน
ผมจึงชะโงกหน้าไปดูชื่อเรื่องบนตั๋วหนัง
" อืม ดูได้ดิ พี่ชอบซะอีก น่าสนุกดี "
ผมบอกกับมันไป
แล้วเราทั้งสามคนก็ได้ไปซื้อป๊อบคอร์นกับน้ำดื่มเข้าไปข้างใน
เพราะได้เวลาที่หนังจะฉายแล้ว
ดูหนังเสร็จ
พวกผมก็ไปกินข้าว
แล้วก็กลับบ้านกันทันที
พอลงจากรถได้
กำลังจะเดินเข้าบ้าน
ก็เจอกับไอ้เดที่มันนั่งรออยู่หน้าบ้านก่อนแล้ว
" อ้าว ไอ้เชี่ยเด มึงมาเมื่อไหร่วะ "
ไอ้น้องชายผมมันร้องทักเพื่อนมัน
" ม่ายยนานหรอก แล้วนี่ไปไหนมา ไม่เปิดโทรศัพท์ซ๊ากกกกกคน "
มันตอกลับมาเสียงเมา ๆท่าทางมึน ๆ
สงสัยมันต้องไปกินเหล้ามาแน่นอน
" พวกกูไปดูหนังมาน่ะ แล้วมึงทำไมถึงมาได้วะเนี่ย "
ไอ้เอิงยังคงถามเพื่อนมันต่อ
" เดี๋ยวกูเข้าบ้านก่อนนะ ง่วงแล้ว "
เสียงไอ้กิกดังแทรกขึ้นก่อนจะหันมาขอกุญแจบ้านจากผมไปเปิดประตูบ้าน
" มึงอยู่คุยกับกูก่อนดิวะาาาา ไอ้กิก "
เสียงไอ้เดพูดขึ้น ทำเอาไอ้กิกที่กำลังไขประตูอยู่ถึงกับชะงัก
ซึ่งก็ไม่อาจหลุดรอดสายตาช่างสังเกตของผมไปได้
" กูร้อน "
ไอ้กิกตอบกลับมาก่อนจะเปิดประตูแล้วเดินหายเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็ว
" ไรว๊าาา เมื่อกี๊บอกว่าง่วง แล้วตอนนี้มาบอกว่าร้อน อยู่คุยกับกูก่อนก็ไม่ได้ ไอ้เพื่อนเลวววววววว "
ไอ้เดตะโกนด่าไอ้กิกเสียงดัง
" เฮ้ยมึง เกรงใจข้างบ้านมั่ง ไปเข้าไปข้างในก่อน "
แล้วไอ้น้องชายผมมันก็ลากเพื่อนมันเข้าไปในบ้าน
แต่ไอ้เดมันยังไม่วายหันมาถือเอาขวดเหล้า(ที่ผมเพิ่งสังเกตุเห็น)เข้าไปในบ้านด้วย
พอเข้ามาข้างในได้
ไอ้เดมันก็เรียกหาแต่ไอ้กิก
จนสุดท้ายสงสัยว่าไอ้กิกเองมันคงจะเกรงใจผมนั่นแหละครับ
มันถึงได้เดินลงมาจากบนห้อง ในเสื้อผ้าชุดเดิม
พอไอ้กิกลงมาไอ้น้องชายผมมันก็เดินออกมาทันทีเหมือนกัน
" มันเรื่องอะไรเนี่ย "
มันถามน้องชายผม
" เรื่องมันยาวพี่ เดี๋ยวเราไปคุยกันบนห้องดีกว่า เดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟังตั้งแต่ต้นจนจบเลย "
แล้วพอไปถึงบนห้องผมก็จัดการซักฟอกไอ้น้องชายผมในเรื่องที่ข้องใจมานานโดยทันที
ซึ่งมันก็ได้เล่ารายละเอียดที่ผมพอจะสรุปได้คร่าว ๆ ว่า
............. จริง ๆ แล้ว ก็อย่างที่เคยบอกไปว่า ไอ้เด กับไอ้กิก มันเคยเป็นเพื่อนกันตอนม.ปลาย ตอนนั้นไอ้กิก เพิ่งจะเข้ามาเรียนใหม่ ๆ มันก็ได้เรียนห้องคิง
แต่มันเข้ามากลาง ๆเทอม เลยไม่มีที่นั่ง อาจารย์เลยให้มันไปนั่งหลังห้อง ซึ่งก็กลุ่มที่ไอ้เดนั่งอยู่ เลยได้รู้จักกัน เลยได้เป็นเพื่อนกันตั้งแต่นั้นมา
ส่วนไอ้เดนั้นมันก็คบกับไอ้กิกโดยทีไม่รู้ว่าไอ้กิกเป็นเกย์ จนเมื่อมันมาเรียน ปวส.ที่นี่มันก็ตามกันมา ก็มาเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันกับน้องผม
ไอ้เดบอกอะไรไอ้กิกก็เชื่อทุกอย่าง ยอมทุกอย่าง จนวันหนึ่งมันก็กินเหล้ากัน ไอ้เดเมา ประกอบกับไอ้กิกที่มันก็รักไอ้เดอยู่แล้ว
มันเลยมีอะไรกัน แล้วพอตื่นขึ้นมา ไอ้เดมันก็โวยวาย ตกใจใหญ่ หาว่าไอ้กิกลักหลับมัน ทั้ง ๆที่เมื่อคืนมันเป็นฝ่ายเข้าไปปลุกปล้ำไอ้กิกก่อน
พอหลังจากนั้นมา ไอ้เดมันก็ไม่ค่อยได้คุยกับไอ้กิกเท่าไหร่ ส่วนใหญ่จะเป็นออกแนวประชดประชันทั้งนั้น
เช่น ลูกไม่มีพ่อ มีแม่บ้างล่ะ ไอ้เกย์บ้างล่ะ บางครั้งก็ถึงกับลากไอ้กิกไปเที่ยวผู้หญิงด้วยซ้ำ แต่ไอ้กิกมันก็ทน ซึ่งก็ไม่มีใครรู้ว่ามันรักได้เดขนาดไหน
มันถึงได้ทนขนาดนั้น จนมาพักหลัง ๆ ที่มันมาพักกับผมเนี่ยแหละ ที่ไอ้กิกเริ่มห่าง ๆไอ้เดออกมา สงสัยมันคงไม่ต้องการจะทน
เพราะไม่รู้ว่ามันจะทนไปเพื่ออะไรแล้ว ไอ้เดก็หาย ๆหน้าไป จนมันมาปรากฎตัวอยู่ที่หน้าบ้านผมวันนี้ .............
................................................................
" อืม แล้วแกทำไมไม่บอกๆ เตือนๆ เพื่อนมั่งล่ะ "
หลังจากฟังเรื่องราวต่าง ๆจบ
ผมก็ถามน้องชายผมขึ้นทันที
" เตือนใครพี่ เตือนไอ้กิกไม่ให้รักได้เด หรือเตือนไอ้เดให้มันอย่าทำอะไรไอ้กิกรึไง พี่คิดหรอว่าพวกผมจะเตือนมันได้ "
ไอ้เอิงพูดอย่างเซ็ง ๆ
มันเองก็คงจะเซ็งจริง ๆแหละครับ
มีพี่ชายก็เป็นเกย์
มีเพื่อนก็ดันจะพากันเข้าวงการเกย์อีก
" เออว่ะ งั้นก็ดูๆ ไอ้กิกมันหน่อยแล้วกัน เพราะตอนนี้มันก็อยู่ตัวคนเดียวแล้วใช่ไหม พี่เองก็รู้สึกถูกชะตากับมันตั้งแต่เจอหน้าแล้ว นิสัยก็เรียบร้อยดี ไม่กระโดกกระเดกเหมือนไอ้น้องเลว ๆบางคน "
ผมเห็นน้องชายผมมันนั่งทำหน้าเครียด
ก็เลยแอบกัดมันในตอนท้าย
ซึ่งก็ได้ผลเพราะมันเปลี่ยนท่าทางในทันทีเหมือนกัน
" อ้าว จำไว้เลยนะ ถ้าไม่มีน้องชายคนนี้แล้วจะรู้สึก "
มันทำหน้าตาโกรธ ๆงอนๆ
ที่ผมอยากจะบอกมันมานานเหลือเกินว่า ..
มันไม่ได้น่ารักเลยยยยย
ตัวก็ออกจะควาย
มันทำแล้วทำให้น่าถีบมากกว่าซะอีก
" โอ๋ ๆ ๆ ๆ มามะ ไอ้คนขี้ใจน้อย ใครจะไม่รักน้องชายสุดหล่อคนนี้ล่ะค้าบบบบ "
ถึงแม้ผมจะเห็นว่ามันน่าถีบขนาดไหน
แต่ผมก็ต้องโอ๋มันไว้ครับ
ไม่งั้นงอนจริง ๆแล้วจะยุ่ง
" ฮิๆ ๆ ๆ "
มันหัวเราะอย่างพออกพอใจ
" อารมณ์ดีขึ้นมาเชียวนะ ไม่ไปดูเพื่อนหน่อยหรอ ไอ้เดลากไปปล้ำที่ไหนแล้วไม่รู้ "
ผมไล่ไอ้เอิงให้ไปดูไอ้กิกกับไอ้เด
เพราะไม่รู้ว่ามันพูดคุยกันถึงไหน
ไอ้เดเองก็เมาซะขนาดนั้น
...........................................
พอหลังจากที่น้องชายผมมันเดินลงไปข้างล่างเพื่อจะดูเพื่อนมัน
ผมก็เตรียมตัวอาบน้ำนอน
แต่พอผมเอาโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง
ก็ทำให้ผมนึกได้ว่าผมปิดเครื่องโทรศัพท์อยู่
จึงได้รีบเปิดเครื่องโดยเร็ว
หลังจากที่เปิดเครื่องสักพักก็มีเสียงเมสเสจเข้ามา
บอกรายละเอียดว่าใครโทรมาบ้างในระหว่างที่ปิดเครื่องอยู่
ซึ่งก้มีแต่ไอ้เดฟคนเดียวแหละครับ
ไม่รู้มันจะโทรมาทำไมนักหนา
พอผมกำลังจะวางโทรศัพท์
ก็พอดีว่ามีคนโทรเข้ามา
เป็นเบอร์แปลก ๆ
" ฮัลโหล "
" มึงปิดเครื่องหนีกูทำไม "
คำแรกที่มันพูดขึ้นก็ทำให้ผมรู้ทันทีเลยครับว่ามันเป็นใคร
" ผมดูหนังอยู่ครับ เลยต้องปิดเครื่อง "
ผมยกคำอ้างของไอ้เอิงมาพูดกับมัน
" มึงอย่ามาโกหกกู แต่ช่างมันเหอะ ตอนนี้มึงอยู่ไหน "
" อยู่บ้าน "
ผมตอบมันไปประสาซื่อ
" ออกมาหากูหน่อยดิ "
มันพูดง่าย ๆ ตามสัน เอ้ย นิสัยมัน
" คือผมจะนอนแล้วครับ ตอนนี้มันก็ตีหนึ่งแล้วด้วย พรุ่งนี้ผมก็ต้องทำงานอีก ผมไปหาคุณไม่ได้หรอกครับ "
" งั้นกูให้ลูกน้องไปรับ "
" เฮ้ย ไม่ได้ ๆ ๆ ๆ "
ผมร้องเสียงหลง
" ถ้างั้นมึงจะทำยังไงก้ได้ ให้มึงมาถึงที่คอนโดกูภายในหนึ่งชั่วโมง "
มันยังย้ำเจตนารมณ์เดิม
" ทำไมผมต้องออกไปหาคุณด้วยล่ะครับ ในเมื่อวันนี้ก็ไม่ใช่ผมก็ไม่ได้ทำงาน แล้วคุณก็ไม่มีสิทธิ์มาบังคับผมด้วย "
ผมพูดในสิ่งที่ผมน่าจะโต้แย้งมันไปตั้งแต่แรกแล้ว
" ฮ่า ๆ ๆ มึงถามหาสิทธิ์หรอ ก็สิทธิ์ของความเป็นผัวมึงไง แล้วอีกอย่าง กูจะให้มึงทำอะไรมึงก็ต้องทำตามใจกู ไม่งั้นพวกมึงได้เดือดร้อนแน่ "
เสียงเหี้ยม ๆ ลอยมาตามสาย
" ไม่ "
ผมพูดอกไปอย่างเด็ดขาด
แล้วก็กลั้นใจรอคำตอบว่ามันจะพูดอะไรต่อไป
" งั้นมึงก็คอยดูแล้วกันว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นกับคนรอบตัวมึงบ้าง โดยเฉพาะน้องชายสุดที่รักของมึง "
" อย่า ๆ ๆ เอาเป็นว่าเดี๋ยวผมจะไปหาคุณตอนนี้เลยก็ได้ แล้วคอนโดคุณอยู่ตรงไหนครับ "
ผมรีบพูดออกไปก่อนที่มันจะวางสาย
แล้วตัดสินใจทำเรื่องอะไรบ้า ๆกับน้องชายผมอีก
เพราะผมเองก็ไม่อยากให้อนาคตของน้องชายผมมันต้องมาจบลงเพราะไอ้เกมสนุก ๆ ของใครบางคน
หลังจากนั้นมันก็บอกที่อยู่มา
ซึ่งแค่บอกชื่อคอนโดก็สามารถที่จะรูได้แล้วแหละครับว่ามันอยู่อตรงไหน
" เดี๋ยวกูจะให้คนไปรอรับข้างล่าง อีกห้าสิบนาทีเจอกัน "
ผมกำลังจะถามว่าทำไมถึงเป็นห้าสิบนาที
ก็เมื่อก้มันยังบอกว่าหนึ่งชั่วโมงอยู่แท้ ๆ
แต่ก็นึกขึ้นได้ว่ามันคงหักลบเวลาที่ผมเถียงมันอยู่แน่ ๆ
แล้วมันก็วางสายไปดื้อ ๆ
โดยที่ไม่ยอมให้ผมได้พูดอะไรกับมันอีก
เฮ้ออ แล้วนี่ผมจะโกหกน้องมายังไงอีกหละเนี่ย
ตั้งแต่รู้จักกับไอ้เดฟมา
มันทำให้ผมมีเรื่องที่ต้องโกหกน้องชายผมเป็นประจำ
ทั้งๆ ที่แต่ก่อนผมมีอะไรก็ต้องบอกน้องชายก่อนเสมอ
แต่ตอนนี้มีอะไรผมก็ต้องโกหกน้องชายผมก่อนเสมอ
" เอิง พี่รักแกนะ "
ผมพูดขึ้นเบา ๆ อย่างกับว่าคนที่อยู่ข้างล่างจะได้ยินด้วยยังไงยังงั้น
ก่อนที่จะเดินลงไปเพื่อทำภารกิจต่าง ๆให้เสร็จสิ้น
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
จบตอน
เดี๋ยวไม่แน่นะครับ อาจจะมีตอนพิเศษเดกิก
เหอ ๆ ๆ ขนาดเรื่องหลักยังค้าง ๆดอง ๆ
ปล.หนังสือพิมพ์ผมติดแล้วนะทั่วม.ด้วยฮ่า ๆ ๆ
มีใครได้อ่านไหมเนี่ย แค่หนังสือพิมพ์กำแพงน่ะค้าบบบ
-
กรี๊ดด ก้าวที่ 8 มาแล้ว
จิ้มๆๆ จะรีบไปอ่านเดี๋ยวนี้ละค่า :oni1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด มาต่อแล้วววว
หนังสือพิมพ์อยู่ไหน เดียวมาอ่าน
-
:m1: :m1: :m1:
-
เย้ๆๆๆ
มาต่อแระ
-
มาต่อแล้ว มาต่อแล้ว :m4: :m4:
-
:m30:
อะไรยังไง
ไปหาไอ้เดฟจะเจอกับอะไรบ้างเนี้ย?
o2
-
o7
มาต่อแล้ว
:mc4:
-
:m4: :m4: :m4:มาต่อได้แล้วนิ :laugh: :laugh: :laugh:
-
ชอบๆๆ ตอนหลักก็ชอบ
ตอบพิเศษก็อยากอ่านนนนนน
เอามาลงเถอะ
อย่าหายไปนานนะ
ชอบเรืองนี้มากๆๆๆๆ
แอร๊ยยยยยยยยยยย
รอตอนหน้าด้วยความหวัง..หวังอะไรหว่า..อิอิ o13 :o8:
-
กรี๊ดซซซซซซ มาต่อแล้วหลังจากรอมานาน :m4: :m4: อยากอ่านตอนพิเศษด้วยนะนะ
-
มาต่อไวไวน้า
-
+1 เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ o13
-
สู้ๆๆๆๆ ....คร้าบบบบบบบบบพี่ตั้ม
ชอบมากๆ เลย o13
-
เย้ๆๆ มาต่อ แล้ววว
-
ว่าแล้ว กิก กะ เด มันเป็นยอ่างนี้นี่เอง
-
เรียกไปหาแบบบังคับใจมากมาย....ไม่ค่อยจะโหดเลยแฮะ....พระเอกเรา
สุภาพบุรุษมากกกกก....เอาน้องชายเค้ามาขู่.....(มานเป็นพระเอกได้ไงฟร้า......)
-
รอตอนต่อ ไป นะค่ะ
:oni3:
-
อ๊ากกกกกกกกก ได้อ่านแย้ว
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด มาต่อแล้วหรอคะ
ดีใจมากเลยล่ะ :m1: :m1:
สงสารอิงมากๆ ต้องเจอเรื่องบ้าๆบอๆของเดฟ
เดฟก็เอาแต่ใจมากค่ะ ยังนึกไม่ออกเลยว่าจะรักกันได้ยังไง
แต่ก้อชอบคู่เดกับกิก ดูจะตั้งแง่งอนกันใหญ่แระ
ติดตามตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อนะคะ รอลุ้นๆๆ
ก้าวที่ 9 10 11 12 13 ฯลฯ อิอิ
-
เย้ๆๆๆ มาต่อแล้วววววววว
หลังจากที่รอคอยมานานนน
จาเอาตอนพิเศษ กิก เด อ๊า ชอบบ แนวแบบนี้ ดูทำร้ายจิตใจจ ดี 555++
เอามาลงๆๆๆ :oni3:
-
:m4: :m4: ก้าวที่แปดมาแว้ว มาแว้ว
แล้วก้าวต่อไปจะมาเมื่อไรเนี๋ย :m13:
แต่ไม่เป็นไรจะรอต่อไปค่ะ สู้ๆนะคะ :bye2:
-
:m4:ดีใจจังก้าวที่ 8 จะคอยก้าวที่ 9จ้า
จะคอยนะ....ไม่ว่านานแค่ไหน :L2: :กอด1:
-
มารอก้าวที่ 9 เหมือนกัน ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
8 แล้วววววว ตะคริวกินที่ก้าวที่เจ็ดมานาน เอิงพูดสุภาพจังเลย ดูเดฟแล้วอยากเอารองเท้าเขวี้ยงหัวมากกกก
-
สงสารอิง :o12:
ปล.อันที่จิงก็อยากอ่านตอนพิเศษเดกิกอยู่เหมือนกัน แต่ตอนนี้อยากอ่านคู่หลักให้จบก่อนอ่ะ มันค้างคาใจ
เฮ้อ.......เลือกไม่ถูก o7
แต่.........
เดฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
แก๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :m31:
ชั่งชั่วร้ายอะไรเช่นนี้....................................
รอก้าวที่ 9 ค่ะ :oni1:
-
กริ๊ดดดดดดด ก้าวที่ 8 :oni2:
อย่าอยากตอนพิเศษอยู่เหมือนกัน แต่ว่าขอคู่หลักก่อนอ่ะ
อยากอ่านคู่หลักที่สุดดดดดดด
พี่ตั้มจ๋า ก้าวที่เก้า อย่าดองนานน่ะจ๊ะ :กอด1:
-
มาแล้วววววววววววววววววววแถมหนังสือพิมพ์เสร็จแล้วด้วย แบบนี้คงได้อ่านไวๆแล้วล่ะสิเนี่ย อิอิ(ฝันไปแล้ว อิอิ)
-
โหดไปป่าวจ๊ะน้องเดฟ เฮ้อ!
-
:m4: มาต่อแล้วหรือน้องตั้มคนดี " ของไอ้พี่แชมป์ " :m11:
มารอก้าวที่ 9 อยู่นะ ทีนี้อย่าหายไปนานละ สงสารคนคอยบ้าง :L2: :bye2:
-
ก้าว 8 มาหล่ะ o13 ดีจัย ๆ 55+ :oni1:
-
ก้าวนำไปหลายก้าวแล้วน้องตั้ม...
คิดถึงจังเลยอ่ะ
-
ไอ่เดฟ...ไอ่ขี้บังคับคนอื่น :serius2: :serius2:
ไอ่นิสัยไม่ดี :angry2: :angry2:
-
ผมติดตามเรื่องเดกับกิกอย่างเดียวเลยครับ
รอตอนพิเศษอยู่ รีบมาต่อไวๆ นะครับ
+1 ครับ
-
ในที่สุดตอนที่ 8 ก็มาแล้ว o7
รอตอนพิเศษน้า :oni1:
-
จะออกไปยังไงน๊า เหอะๆๆ
ไปถึงแล้วคงโดนหนัก หุๆๆๆ :o8:
ติดตามตอนพิเศษค้า :oni2:
-
,มารอค้าบบ
ติดใจเรืองนี้มากมายอ่ะค้าบบ
-
:m4:
:m4:
เย้....
มาต่อให้แล้วววว...
เหมือนจะยาวขึ้น...แต่ก็ดี....
แล้วอย่าหายไปนานๆอีกหล่ะคับ....
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
ดูท้านายเอกของเราจะแพ้ทางพระเอกนะครับ
ก็ขอให้อย่าได้เจอเรื่องร้ายๆเลยครับ อิอิ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
สู้ๆๆเขาน๊า
-
:m32: ย่องมาอ่านอีกรอบตอนดึกๆ
เพราะเมื่อเย็นดันใกล้จะหมดเวลาพอดีก็เลยอ่านช่วงท้ายๆแบบรีบๆ
อยากบอกว่าชอบคู่เดกับกิกอ่ะค่า
รอทั้งตอนพิเศษทั้งตอนหลักเลยน้า (โลภมาก อิอิ) :oni2:
และก็ยินดีด้วยกะหนังสือพิมพ์ อยากอ่านมั่งจัง
-
ในที่สุดก็มาแล้ว
รอตั้งนานเลยนะครับ
-
ยังสนุกเหมือนเดิมเลย รอก้าวต่อไปนะ
ปล. หนังสือพิมพ์กำแพงมันเป็นไงค่ะ แต่ก็อยากอ่านนะ
-
ก้าวที่แปดมาแร้ว :กอด1:
มารอตอนพิเศษ
กะตอนต่อไปจ้า ว่าเลือดจะสาดม้ายยยยยย
-
ในที่สุดก็ได้แปดก้าวแล้ว
+1 ให้น้องตั้มจ้า สู้สู้
อยากอ่านหนังสือพิมพ์ที่น้องทำจังอ่ะ
-
เย้ๆในที่สุดก็มาอัพ o7
-
:a1: สู้ๆ
-
ไม่ได้มาอ่านซะนาน เลยได้อ่าน สองตอนรวด
(นานจนต้องย้อนไปอ่านของเก่าอีกนิสสสส)
ไอ้คุณเดฟ มีขู่ เด๋วเต๊อะ
-
กว่าจะก้าวแต่ละก้าวได้ ช่างทรมานใจได้อีกอ่ะ
-
ทำได้อย่างเดียวตอนนี้
ทำใจอ่ะ
-
รอก้าวที่ 9 ต่อไป :a1:
ขอลงชื่ออยากอ่านตอนพิเศษของเดกะกิกด้วยอ่ะจ้ะ น้องตั้ม :oni2:
-
:oni2:
รอมานานนนนนนนนนนนนนน
เดกิกน่าสนใจ อยากรู้ด้วยคน ยิ่งตอนเมาๆ อ่ะค่ะ :o8:
ตอนหน้าเดฟจะเรียกไปทำไรนะ
:laugh: :laugh:
-
ก้าว(9)....มาเถอะค่ะ อย่ายืนเฉยๆเลยนะ นะๆๆๆๆ :oni1:
-
:m13: :m13: :m13:อ่านทันแว้ววววววว รอก้าวต่อไปนะครับบบบบบบ o7
-
ก้าวที่9มา รอก้าวที่ก้าว เอ๊ย! เก้า ฮ้าบบบบ o13 o13
เดฟโหดได้อีก บังคับจิง! o12 o12
-
:m29:>>>พอได้มาอ่านเรื่องนี้แล้ว ไม่สงสัยคุณยาย RN ว่าทำไมถึงติดเรื่องนี้จัง
:กอด1:>>>อยากบอกคนแต่งว่า แต่งได้เก่งมากครับ เรื่องสนุกมากๆ ยังไงก็รอครับ :a11:
-
ก้าวต่อไปไม่มาอีกเหรอค่ะ
-
ตอนที่ 9 ยังไม่มาเลยอ่ะ
-
เย้ๆๆๆๆๆ มาต่อแล้ว
อยากเห็น หนังสือพิมพ์ ที่คุณ momentum เขียนจัง โพสต์ให้ดูได้มั๊ยเอ่ย
-
โหยย เค้ามะได้เข้ามาประมาณยี่สิบวันได้ ตะเองเพิ่งเดินไปได้ก้าวเดียวเอง เอิ้กๆ
อย่าหยุดพักนานเกินไปน้า รีบเดินเร็วเข้า เดี๋ยวคนอ่านจะขาดจายยยย :laugh:
-
รอๆๆๆ ~ มาต่อไวๆนะคะ.. จะลงแดงแว้ว
-
โอยยยยยยยย ในที่สุดก้อเข้าบอร์ดได้สักที เข้าบอร์ดไม่ได้เลยอ่า :sad2:
ในที่สุดก้าวที่แปดก้อมาเยือน อิอิ รอตอนที่เก้านะคร้าบบบบ และก้อแอบหวังถึงตอนพิเศษเด-กิกด้วย อิอิ :m25:
รีบๆมาต่อนะคร้าบบบบบ :m1:
-
มารอก้าวที่ 9 ครับ
รีบ ๆ มาต่อนะครับ
รออ่านอยู่ครับ
-
รอด้วยคนครับ :o12:
-
แวะเข้ามาดัน น้องโสรตั้มจ๋า ป้ารออยู่นะจ้ะ :a11: :a11: :a11:
-
:o12: :o12: :o12:วิ่งไปร้องไปรอก้าวต่อไปครับ
-
ยกมือรอ ขอก้าวที่เก้า 55+
-
เก้า ก้าว เก้า ก้าว เก้า ก้าว เก้า ก้าว เก้า ก้าว เก้า ก้าว เก้า ก้าว เก้า ก้าว เก้า ก้าว เก้า ก้าว เก้า ก้าว เก้า ก้าว เก้า ก้าว เก้า ก้าว เก้า ก้าว เก้า ก้าว เก้า ก้าว เก้า ก้าว เก้า ก้าว เก้า ก้าว เก้า ก้าว เก้า ก้าว เก้า ก้าว เก้า ก้าว ก้าว เก้า
โอม ก้าวที่เก้า...จงมาๆ :oni3:
-
9999999999999999999999999999999999999999999999
999999999999999999999999999999999999999999
999999999999999999999999999999999999
9999999999999999999999999999999
99999999999999999999999999
999999999999999999999
99999999999999999
99999999999
999999
999
9
-
:m22:
:m32:
-
:oni1: :oni1:
-
ขาแข็งแล้วค้า น้องตั้มจ้า ไม่มาซักที
สงสัยยุ่งสู้สู้ค่ะ
-
:o8:..มารอตอนที่...เก้า... :oni2:
-
รอจะก้าวต่อไปแล้วนะค่ะเนี่ย
ไม่มาสักที
-
:a5: ยังไม่มาหรอ :sad2:
-
รอนานมากๆ :t3:
-
มารอตอน 9 เลขมงคล
น้องตั้มสู้ๆ :a2:
-
ชอบจิงๆๆๆพระเอกเถื่อนๆๆๆเนี่ย
ไงๆๆก้อมาต่อเร็วๆๆนะก๊าบบบบบ
อย่าเครียดเรื่องเรียนมากน้าาาาาา
-
นานไปไหมเธอ :a12:
-
พี่ตั้มคร้าบบบบบบบบบ !!!
....
...
..
.>>>>> นานแล้วนะเนี่ย
....รอจนใจจะขาดอยู่แล้วคับ :serius2:
-
เรื่องนี้ก็หายไปเลย
รออยู่นะตัวเอง
-
รอหลายก้าว แล้ว หนา
-
เรื่องนี้มะไหร่จะมาต่ออ่ะครับ
รอนานมากๆเลยนะเนี่ย
-
:กอด1:>>>มาเมื่อไรก็ได้
แต่อย่าดองง
-
ยังรอเก้าที่ 9 อยู่นะคะ :oni2:
:bye2: :bye2:
-
แอบแวบมาดู :m22:
จะปิดเทอมแล้วค้าบบ
เดี๋ยวมาต่อให้น๊า
อย่าเพิ่งงอนเน่อ
-
^
^
จิ้ม (เห็นคนในเล้าชอบทำเรยทำมั่ง :t2:)
ไม่งอนหรอกค้าบบ
มาต่อเถอะค้าบบบ นานแล้วววววว
-
กำลังอืดได้ที่เลยค้า มาเร็วๆเน้ :oni2:
-
รอน่ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อิอิ
-
รอได้คร่า :man1:
-
อ่า...งั้นจะรอนะครับ
มาเร็วๆนะ อยากอ่านจะแย่ละ
-
ปิดเทอมแล้ว อย่าลืมมาลงตอนต่อให้แฟนๆได้ชื่นใจนะจ้ะ :L2: :L2: :L2:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:m13:นานแค่ไหนก็จะรอคร๊าฟฟฟ
-
ให้กำลังใจน้องตั้มค่ะ :กอด1:
สู้สู้........รออยู่
-
รออออออออออออออ
-
:m4: รออยู่ครับ :a1:
-
รอเหมือนกันค้าบบบบ
:m13:
-
ขาแข็งไปหมดแล้วค๊าบ :a6:
-
มาเมื่อไหร่ก็จะรอจ้า
:oni2: :oni2:
-
เข้ามารออย่างเงียบ ๆ :m23:
-
รอค่า :m4:
-
แค่มาก็ดีจายล่ะ :กอด1:
-
ก้าวที่เก้า
ผมก็นั่งแท็กซี่ไปเรื่อยๆ
จนกระทั่งจะเข้าคอนโด
จึงได้หยิบโทรศัพท์โทรหามัน
"ผมจะถึงแล้ว"
"เดี๋ยวลงไปรับ"
มันพูดจบก็วางสายไปอีกครั้ง
ทำให้ผมสงสัยว่าในชีวิตมันเคยคิดที่จะบอกลาอะไรสักอย่างก่อนวางสายหรือเปล่า
เมื่อผมไปถึงก็เดินเข้าไปนั่งรอในชั้นล่างของคอนโด
พร้อมกับมองบริเวณรอบๆ
คอนโดนี้นับว่าค่อนข้างหรูมากทีเดียว
ก็อย่างว่าแหละ
ตระกูลมันก็รวยมากนี่นา
แต่ผมก็แปลกใจอยู่เหมือนกันว่ามันทำไมมาเรียนการอาชีพ
แทนที่จะเรียนมหาวิทยาลัยเหมือนพวกลูกหลานคนรวยเขาทำกัน
" มานั่งหลบอะไรอยู่ตรงนี้ "
ขณะที่ผมกำลังคิดอะไรเพลินๆอยู่
เสียงของไอ้เดฟก็ดังขึ้น
พร้อมกับที่มันเดินเข้ามา
" ไม่ให้นั่งตรงนี้แล้วจะนั่งตรงไหน "
ผมถามกลับมันไปอย่างไม่คิดจะยอมแพ้
" เรื่องของมึงสิ "
มันตอบอย่างพาลๆ
'อ้าวไอ้นี่วอนซะแล้วมึง'
ผมได้แต่คิดอยู่ในใจ
ใครจะไปกล้าพูดออกมาล่ะครับ
ผมได้โดนมันน็อคแน่
" มองหน้ากูอีก เดินตามมาสิ "
พูดเสร็จมันก็เดินนำหน้าผมไปโดยไม่รอ
เหมือนมันไม่เคยโดนใครขัดใจมาก่อน
แล้วมันก็พาผมเข้าไปในลิฟท์
ห้องมันอยู่ชั้นยี่สิบ
นับว่าสูงมากทีเดียวสำหรับคนที่ไม่เคยได้อยู่ในที่สูงๆแบบนี้อย่างผม
" นี่คุณให้ผมมาทำไมเนี่ย "
ผมถามมันหลังจากที่เดินเข้ามาในห้องแล้ว
ถึงแม้ว่าจะเป็นคำถามที่ค่อนข้างจะสายไปสักนิดก็ตามทีเถอะ
" มึงหยุดเรียกกูว่าคุณได้แล้ว ฟังแล้วกูจะอ้วกว่ะ "
มันเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวเพื่อเปลี่ยนผ้า
" ได้ แล้วน้องให้พี่มาทำไม "
ผมได้ทีรีบเรียกสรรพนามข่มมันทันที
ซึ่งมันก็เป็นความจริง
เพราะถ้านับตามอายุแล้วผมมีศักดิ์เป็นพี่มันแน่ๆ อย่างน้อยก็ปีสองปี
" อ้าว ลามปามแล้วมึงน่ะ อายุเท่าไหร่เชียวจะมาเป็นพี่กู "
" 21"
ผมตอบมันไป
บางคนอาจจะสงสัยว่าทำไมผมเรียนจบ ป.ตรีแล้วแต่อายุ 21
ก็เพราะผมเข้าเรียนมหาวิทยาลัยตอนอายุสิบเจ็ดปี
เนื่องจากผมเกิดวันที่ 30 ธันวาคม แม่ผมแกทำยังไงก็ไม่รู้ ผมถึงได้เข้าก่อนเกณฑ์ตั้งสองปี แล้วผมเรียนมหาวิทยาลัยก็ใช้แวลาแค่สามปีครึ่ง จึงยังละอ่อนอยู่ได้จนวันนี้ :o8:
" แก่กว่ากูปีเดียว อย่ามาเรียกว่าพี่เลย มึงเกิดเดือนไร วันที่เท่าไหร่ ปีไร "
มันถามเดือนเกิดผม
ทำให้ผมชักสงสัยว่ามันจะถามไปทำไมนักหนา
" 30 ธันวา 30 "
" ฮ่าๆ ๆ งั้นมึงไม่ต้องมาสะเออะเรียกกูว่าน้อง เพราะกูเป็นน้องมึงแค่สองวัน กูเกิด 1 มกราคม 31 "
พูดจบมันก็หัวเราะอย่างพอใจเหมือนเด็ก
เนี่ยแหละครับที่เขาว่ากันว่า
บางครั้งคนก็ต้องดูที่คุณวุติและถึงแม้อายุเท่ากันแต่ใช่ว่าวุฒิภาวะจะเท่ากันเสมอไป
" อืม แล้วจะบอกได้รึยังว่านายเรียกชั้นมาทำไม "
ถึงแม้ว่าผมจะยังสงสัยในเรื่องอายุมัน
ว่าทำไมมันถึงได้แก่กว่าคนรุ่นเดียวกัน
แต่ผมก็ไม่อยากถามหรอกครับ
ขี้เกียจหาเรื่องวุ่นวายใส่ตัว
" ไม่มีไรหรอก แค่อยากให้มา ทำไม จะกลับแล้วหรอ เดี๋ยวให้คนไปส่ง "
พอฟังมันพูดจบผมนี่ปรี๊ดขึ้นทันทีเลยครับ
ไอ้เดฟก็ไอ้เดฟเถอะ
คนอุตส่าถ่อมาแท้ๆ
" นายว่าไงนะ นี่ให้ชั้นมาเพื่อจะบอกว่าไม่มีอะไรแล้วให้กลับงั้นหรอ "
ผมเผลอตะคอกเสียงใส่มัน
" ทำไมหรือว่ามึงอยากให้มีอะไร เดี๋ยวกูจัดให้ก็ได้นะ "
" ไม่ต้อง "
ผมตอบกลับไปพร้อมกับหมุนตัวเดินออกจากห้องอย่างโมโด
แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้
ก็อย่างมันว่าแหละครับ ผมจะเถียงไปทำไม
มันไม่มีอะไรก็ดีแล้ว
" เดี๋ยว "
เสียงมันดังขึ้นข้างหลัง
" กูเปลี่ยนใจแล้ว "
เอากับมันสิครับ
มันเคยเห็นใจคนอื่นบ้างไหมเนี่ย
" มึงมาอาบน้ำเป็นเพื่อนกูหน่อยสิ ไม่มีคนมาถูหลังให้ว่ะ "
มันเตรียมถอดเสื้อผ้าพร้อมกับมองหน้าผมไปด้วย
เหมือนกับจงใจจะให้ผมร้องงกรี้ดๆเขินอายเหมือนในละครเป็นแน่
แต่มันต้องผิดหวังแล้วล่ะครับ
เพราะผมเองก็มีเหมือนๆมันถึงจะไม่มากเท่ามันก็เถอะ
" ไม่ "
ผมปฏิเสธมันไปดื้อๆ
พร้อมกับหมุนตัวเดินไปที่ประตู
" ถ้ามึงกล้าก้าวออกจากประตูแม้แต่ก้าวเดียว พรุ่งนี้มึงเตรียมหาที่เรียนใหม่ให้น้องมึงได้เลย "
มันพูดอย่างคนมีอารมณ์นิดๆ
ทำเอาผมต้องหยุดอยู่กับทีในทันที
" แล้วนายคิดว่าชั้นจะยอมให้นายทำง่ายๆ หรอ อย่างน้อยบ้านเมืองก็มีกฎหมาย ชั้นไม่ยอมง่ายๆ แน่ "
ผมเถียงมันกลับไปอย่างเหลืออด
" แล้วมึงคิดว่าคนอย่างกูกลัวรึไง ถ้ามึงคิดว่ามึงแน่ก็เอาสิ ไปเลย แล้วมึงก็คอยดูแล้วกัน "
มันพูดจบก็จ้องหน้าผมนิ่งๆ พร้อมกับรอยยิ้มอย่างสะใจที่ปรากฎอยู่บนใบหน้ามัน
ใจหนึ่งผมก็อยากจะไปให้พ้นๆ อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด
เพราะถ้าผมยอมมันก็คงต้องยอมมันต่อไปอีกเรื่อยๆ
แต่.........................อีกแค่ปีเดียวน้องชายผมมันก็จบแล้ว
ผมจะเอาอนาคตน้องชายมาเสี่ยงด้วยเรื่องแค่นี้ไม่ได้
"เข้าไปสิ"
ผมพูดห้วนๆ ให้มันรู้ว่าผมไม่พอใจเป็นอย่างมาก
"ฮ่าๆ ๆ "
มันหัวเราะเยาะผมก่อนที่จะเดินนำเข้าไปในห้องน้ำ
โดยไม่ใส่ผ้าเช็ดตัว ดีที่ยังเหลือกางเกงในไว้ตัว
" อ้าว ยืนคิดอะไรล่ะ เข้ามาสิ "
มันโผล่หน้ามาเรียกจากในห้องน้ำ
ผมเลยต้องจำใจเดินเข้าไป
พอผมก้าวเข้าไปในห้องน้ำได้เท่านั้นแหละครับ
ไม่รู้ว่าน้ำมาจากมุมใน
สาดมาจนตัวผมเปียกโชกไปหมด
จะลืมตาก็ไม่ได้เพราะน้ำมันเข้าตายังแสบอยู่
มือก็ควานหาที่ยึดเกาะไปเรื่อยๆ
จนกระทั่ง...
"เฮ้ย"
ผมร้องอย่างตกใจ
พร้อมกับถอยหลังกรูดจนไปชนกับขอบอ่างอาบน้ำแล้วล้มคว่ำลงไป
นี่ดีนะที่ยังมีน้ำอยู่จึงไม่เจ็บตัวมาก
"มึงนี่ อยากมากจนถึงขนาดต้องมาจับแบบนี้เลยหรอวะ"
ทันทีที่ผมลืมตาได้มันก็กวนผมทันทีครับ
ก็ใครจะไปรู้ล่ะว่ามันยืนอยู่ตรงไหน
แล้วในห้องน้ำมีอะไรบ้าง
แล้วอีกอย่างมันแอบไปถอดกางเกงในตอนไหนผมยังไม่รู้เลย
แล้วตอนนี้อะไรๆ มันก็ชี้โด่เด่ให้ผมเห็นเต็มตาโดยที่มันไม่คิดจะอายเลยสักนิด
"อ้าว พูดแล้วยังจะมองอีก ลุกขึ้นมาสิ ไว้เดี๋ยวหลังอาบน้ำแล้วจัดให้"
มันยังคงกวนไม่เลิกครับ
ไอ้นี่ไม่รู้ว่ามันมีกี่บุคลิกในตัว
เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย
" เปียกแล้วก็ถอดออกซะสิ ชุดน่ะ"
มันบอกผมถอดเสื้อผ้า
แต่เรื่องอะไรผมจะยอมล่ะครับ
ผมไม่อายที่จะเห็นอะไรๆของมันก็จริง
แต่จะให้มันมาเห็นอะไรๆ ผมแบบโจ่งแจ้งแบบนี้ผมก็อายนะ
ถึงมันจะเคยเห็นมาแล้วก็เหอะ
"ไม่ถอดเดี๋ยวกูถอดให้นะ"
น้ำเสียงมันเริ่มนิ่งอีกแล้วครับ
ไม่มีวี่แววของการล้อเล่นหรือกวนๆเช่นเคย
ผมเลยเงยหน้าไปมองมัน
"ไม่เชื่อใช่ไหม"
แคว้กก แคว้กก
"เฮ้ย อย่า "
เสียงผมร้องห้ามแต่ไม่ทันแล้วครับ
เพราะมันเดินเข้ามาฉีกเสื้อผมเรียบร้อย
เหลือเพียงกางเกงยีนส์ตัวโปรดผมเท่านั้น
ที่ผมคิดว่ามันคงไม่มีทางฉีกได้สำเร็จแน่ๆ
แต่ยังไงก็ต้องกันไว้ดีกว่าแก้ครับ
เพราะคนอย่างมันไม่รู้จะบ้าไปถึงไหน
"เดี๋ยวถอดเอง"
ว่าแล้วผมก็พยายามเก็บงำอารมณ์โกรธที่ประทุขึ้นเป็นครั้งที่ร้อยนับตั้งแต่เจอมันลงไป
แล้วถอดกางเกงยีนส์ไปวางพาดไว้ที่ราว
ดีที่ผมยังเหลือบ็อกเซอร์กับกางเกงในอยู่ไม่งั้น
" โอ๊ย "
มัยเอาอีกแล้วครับ
คราวนี้มันดึงกางเกงในกับบ็อกเซอร์ผมทีเดียวขาดเป็นสองชิ้นในทันที
ไม่รู้มันเอาแรงควายๆ มาจากไหนนักหนา
ดีผมไม่ล้มหัวฟาดพื้น แต่ก็เจ็บๆอยู่เหมือนกันจากแรงดึงของมัน
พอมันกำจัดเสื้อผ้าผมได้เสร็จ
โดยที่ผมไม่มีกระทั่งเวลาที่จะด่ามันสักคำ
ผมก็รีบวิ่งไปหลบที่หลังมันโดยเร็ว
จนมันเองก็ตกใจ
เพราะมันก็พยายามหันหน้าหันหลัง
โดยที่ผมก็เดินเกาะไหล่มันหมุนตามกันอยู่อย่างงั้น
เหมือนเด็กปัญญาอ่อนเล่นกันสองคน
แต่สำหรับผมมันไม่ใช่เล่นครับ
แต่ผมเองจริง
ก็ผมอายนี่ครับ จู่ๆ จะให้ยืนเปลือยต่อหน้าคนอื่นเฉย
อย่างน้อยไปหลบหลังมันก็น่าจะปลอดภัยจาก(สายตา)มันมากที่สุด
ไม่รู้ตอนนั้นผมคิดได้ยังไง
"มึงเล่นอะไรของมึงเนี่ย"
มันพูดพลางเดินขยับวน
ผมก็ไม่ยอมปล่อยมันเหมือนกันครับ
จนตอนนี้ผมแทบจะขี่หลังมันได้แล้วมั้ง
"จะอาบน้ำไม่ใช่หรอ เดินไปสิ ลงอ่าง หันหลัง เดี๋ยวถูให้ "
ผมพยายามดันตัวมัน
แต่ยังไงก็ไม่สำเร็จ
"นี่มึงอายกูหรอวะ"
มันถามผม
แต่มันก็ไม่รอเอาคำตอบหรอกครับ
เพราะมันอาศัยจังหวะที่ผมชะล่าใจ
หันมาตวัดผมแล้วอุ้มไปโยนลงอ่าง
โดยมีมันก้างตามลงมานั่งซ้อนหลังผมไว้ติดๆ
พร้อมกับเอาขาหนีบไว้อีกด้วย
มือไม้มันก็เริ่มใต่วุ่นวาย
อารมณ์ผมก็เริ่มกระเจิงสิครับ
อุตส่าห์อดกลั้นต่อความเย้ายวนได้ตั้งนาน
แล้วคืนนั้นก็.............................................................
.................วิมานนี้ สีชมพู ดู๊ ดู ดู๊ ดู่ ดู๊ ดู...............
...............................................................
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
สั้นหน่อยนะครับ
กลัวรอนาน
เดี๋ยวสอบเสร็จต่อก้าวสิบ
วันนี้ไปเลี้ยงวันเกิดน้องมา
พอตึงๆ เลยพิมพ์คล่องนิดหน่อย
ผิดพลาดตรงไหนอย่าว่ากันนะค้าบบ
-
^
^
^
^
อ๊ากซ์ซซซซซซซซซซซ
จิ้มๆๆๆ
อิอิ
ได้อาบน้ำด้วยกันด้วย
:laugh:
-
ค้างค่ะเพ่ :m31:
-
มาซะที กว่าจะก้าว ได้ :laugh:
แอบค้าง
-
วิมานสีชมพูๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
น้องตั้มมาที...ทำให้ค้างซะแร่ะ :o8:
รออ่านต่อไปจ้า....ก้าวที่สิบ :t2:
-
:a1:มานิดก็ยังดีดีกว่าไม่มาคร๊าฟฟฟ :t2:
-
หุหุหุ .....
..
.
.
.
. >>> 'เดฟ' นี่เถื่อนได้ใจจริงๆ เล้ย !!!
รอก้าวที่ '10' อยู่นะคับพี่ตั้ม :jul3:
-
ในที่สุด ก็มาต่อจนได้
แต่ค้างอย่างแรง
-
มาต่อแล้ววววววววววว ปลื้มมมปิติมากมายยยย o7
รอก้าวที่สิบบบบ จะก้าวกระโดดบ้างก็ได้น่ะ ๕๕๕๕ :laugh:
-
ก้าวนี้ ค้าง อะ ก้าวที่ 10 ขอแบบกระโดดๆๆ มาเลยได้ป่ะค่ะ
-
:a5: ได้ใจจริง ๆ ครับ
มาต่อไว ๆ นะครับ :oni1:
-
ถูกล่อลวงมาลงอ่างยามค่ำคืน :oni2: ก้าวยาวๆบ้างนะ อิอิ ชอบจังเรื่องนี้
-
กรี๊ดกร๊าดดดด ตอนใหม่มาแว้ว :oni2:
ตาเดฟแรงควายจริงๆ นี่ถ้าฉีกยีนส์ได้ด้วยคงฉีกไปแล้วนิ เอ๊ะ หรือเสื้อผ้าของอิงเก่าเลยเปื่อย ฉีกขาดง่าย :laugh:
ก้าวที่สิบจะได้ย้ายจากอ่างไปเตียงมั้ยอะ
-
นายเดฟนี่มันเถื่อนได้ใจจริงๆ
น้องตั้ม ก้าวที่สิบ
พี่ขอแบบก้าวกระโดดได้ป่าว มันจะได้มาเร็วๆหน่อย
:jul3:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
อ่าครับ ชอบเดฟนะครับ
ถึงนายเอกของเรื่องจะไม่ชอบก็ตาม ตอนนี้นะ อิอิ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
- -+ ก้าวนี้สั้นนนนนนนนนมากก
ขอก้าวยาวๆ ถี่ๆได้มะค้าบบ :oni2: :oni2:
-
ก้าวตามมาติดๆ แล้วจ้า
-
พระเอกเถื๊อนเถื่อน ชอบอ่ะ :laugh:
ก้าวสั้นไปรึเปล่า :sad2: ก้าบ่อยๆน่ะ พลีสสสสสส
คิดถึงพี่ตั้ม :กอด1:
-
ไอ้เดฟเถื่อนเกิ้นนนนนนนนนนน
ไม่ไหวๆ
(เหมือนด่าเพื่อนตัวเอง เพราะมันชื่อเดฟ ฮ่าๆ)
รอตอนต่อไปครับ
-
:m4: :m4: :m4: :m4:
มาแล้วๆ
รอก้าวต่อไปน้า
-
ได้จริงๆพี่
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เดฟสุดยอดดดดดดดดดด โฮะๆๆ
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆ :oni2:
-
ชอบบบบบบบบบ
รอก้าวต่อไป :bye2:
-
ขอต่อแบบหลายๆก้าวได้ป่ะค้าบบบบบ :oni2:
-
ตอนที่เก้าก็ก้าวขึ้นวิมานเลยเหรอ จึ๊ยจึ๊ย :fox2:
อยากอ่านต่อไวๆจัง :impress:
-
:mc4: หวัดดีครับ มาแนวนี้อีกแล้วน้าเนี่ย บังคับขู่เข็ญ แหะๆ แต่ก็นะ ชอบอะแนวนี้ ได้อารมณ์ดี ขอบคุณมากนะครับ :m1:
-
กรี๊ด! ก้าวที่เก้ามาแล่นนนนน :m4:
เดฟยังคงความเถือนได้ดี แต่ตัดฉากนั้นไปได้งายยยย(แอบเคือง!) o12
รอก้าวต่อไป ฮ้าบบบบบบ :oni2:
-
อารัยยังไง
อยากรู้ ฉาก วิมานสีชมพู จัง 55
-
เอาน่า ดีกว่าไม่ได้ก้าวเลย..
รอก้าวต่อปายยย
-
ก้าวที่ 10 ขอให้ขยายความตรง.....................วิมานนี้ สีชมพู ดู๊ ดู ดู๊ ดู่ ดู๊ ดู...............ได้ไหมคะ :m13:
-
มานิดเดียว แต่ก็ดีกว่าไม่มาล่ะนะ :m23:
-
กรี๊ดดดด วิมานสีชมพู ....คืออารายหว่า
ขอนิยามแบบยาวๆเลยนะคะ อิอิ
มาต่อก้าวที่สิบ ไวๆนะคะ
^__^
-
ก้าวนี้กว่าจะก้าวได้เนอะ
-
:o เดฟเปลี่ยนไป
-
สอบเสร็จวันไหนหว่า อยากอ่านแล้ว :oni2: :oni2:
-
ค้างไม่ว่า แต่มาต่อเร็วๆๆก็พอ :t2: :t2: :t2:
-
ทำไมก้าวสั้นจังง่ะ อิอิ
แล้ว....วิมานสีชมพู....อยากรู้จังว่าเป็นยังไง :t2:
-
ไอเดฟ ..... นึกจะ ...ก็ ..... ช้ำหมด
สงสัยพวกเรา(ชาวเล้า)ต้องทำให้น้องตั้ม ... ตึง ..ตะ...ลึง หน่อยแระ จะได้ก้าวออก
-
รอก้าวนี้มานานละ นึกว่าจะไม่มาต่อซะแล้ว :m13:
-
:o8:...เดฟเถื่อนดีจัง....ชอบอ่ะ...พึ่งอ่านจบอ่านะ
อ่านข้ามมาเยอะ....แหะๆ...เดี๋ยวอ่านอีกรอบดีก่า
-
มาต่อซะที
-
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ในที่สุดก็มา คิดถึงมากมายค่ะเรื่องนี้
-
ในที่สุด o7
-
แล้วนายเอกก็เสร็จพระเอกจนได้
มีการฉีกเสื้อ ฉุดลงอ่าง
แล้วก็วิมานนี้สีชมพู
ป้าขวัญสงสัยจังเลยว่ามันเป็นไง ช่วยบรรยายให้เห็นชัดๆที
แต่ถ้าวิมานนี้สีชมพู มาจากเพลงละก็แสดงงว่า คนแต่งน่าจะรุ่นยายเลยนะ :t2:
-
มาต่อแย้ววววว
รอก้าวสิบอยู่เน้อออออ
-
ก้าวเก้ามาแล้ว รอก้าวสิบอยู่น๊า
-
อ๊ายยยยยยยยย มาแล้ว มาแล้ว
:oni2: :oni2: :oni2: :oni2: :oni2:
-
:m4: :m4: :m4:
ดีใจจังมาต่อแล้วอ่ะ
แต่ว่าแอบค้างนะเนี่ย
จะรอก้าวที่ 10 นะจ๊ะ
-
ก้าวแร้ววววววววววววววววววววววววววววววววว :oni1:
-
ก้าวที่สิบ
" อ่ะ เอาไปซะ "
พอหลังจากเสร็จกิจเรียบร้อย
มันก็ลุกขึ้นไปหยิบเงินในกระเป๋าตังค์มาให้ผม
ทำเอาผมอึ้ง
มองหน้ามันนิ่ง
"เอ้า มองทำไม เอาไปวิ ถือซะว่าเป็นค่าเสียเวลาแล้วกัน"
มันยังคงยืนยันที่จะยัดเยียดให้ผมเหมือนเคย
"ขอบใจนะ แต่มันจะไม่น้อยไปหน่อยหรอ"
ผมมองเงินในมือมันพร้อมกับพูดเสียงเรียบ
"อย่างน้อยครั้งก่อนมันก็เป็นครั้งแรกของชั้น แล้วตอนนี้ชั้นก็ยังไม่ได้ขายให้ใคร อย่างน้อยนายก็น่าจะมีน้ำใจพอที่จะจ่ายค่าเปิดซิงหน่อยนะ"
ผมพยายามกลั้นน้ำตาอย่างเต็มที่
ถึงแม้จะไม่ได้รักไม่ได้ชอบก็เถอะครับ
แต่มันก็เป็นคนแรกของผม
แล้วผมเองก็ยังอุตส่ารู้สึกดีกับมันแล้วแท้ๆ
ไม่น่าหลงกลมันเลย
"งั้นเพิ่มอีกเท่าไหร่ เกินห้าพันกูไม่จ่าย นี่ก็ถือว่ากูจ่ายมากพอแล้วนะ"
"ห้าพันก็ห้าพันสิ"
ผมพดเสร็จมันก็เดินไปหยิบเงินในกระเป๋า
"นายมีเสื้อให้ใส่ไหม"
ผมกำลังจะลุกไปแต่งตัว
แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าผมไม่มีเสื้อผ้าใส่
"มีเดี๋ยวกูไปหยิบให้ ตัวใหญ่หน่อย"
แล้วมันก็เดินไปหยิบเสื้อกับกางเกงมาให้ผม
"เงินอยู่ยนโต๊ะนั่นแหละ หยิบไปห้ามเกิน เดี๋ยวกูอาบน้ำก่อน "
แล้วมันก็เดินเข้าห้องน้ำไป
ผมจึงรีบแต่งตัวเพื่อที่จะได้กลับ
โดยไม่ลืมที่จะหยิบเงินออกไปด้วย
อย่างน้อยก็ถือว่ายังไม่เสียเปล่า
อยู่กินได้อีกครึ่งเดือน
จะไปเสียใจอะไรมากมายล่ะครับ
ทั้งๆที่คิดได้แบบนี้แล้วแท้ๆ
แต่ทำไมน้ำมันถึงไหลออกมาจากตาได้ล่ะ
แล้วมันจะมาไหลอะไรกันตอนนี้เนี่ย
หลายๆคนที่ผมเดินผ่านเขาคงมองผมด้วยสนเท่
ไม่ใช่อะไรหรอกครับ
เขาคงคิดว่าไอ้นี่มันคงบ้า
คนอะไรทั้งหัวเราะทั้งร้องไห้
............................................
...........................................
"อ้าวพี่อิง กลับมาแล้วหรอ"
ไอ้น้องชายผมมันทักด้วยน้ำเสียงงัวเงีย
ขณะที่ผมกำลังล้มตัวลงนอน
"อืม"
"พี่หายไปไหนมา ผมโทรเข้าก็ไม่รับ"
มันถามผมทั้งที่ตามันยังไม่เปิดเลยด้วยซ้ำ
"มีเรื่องที่ร้านนิดหน่อย นอนเถอะ"
ผมไล่ให้มันนอน
ไม่อยากให้มันซักมาก
เดี๋ยวจะพาลบ่อน้ำตาแตกอีก
"พี่อิง ผมรู้นะว่าพี่มีเรื่องปิดผมอยู่"
คราวนี้มันหันหน้ามาพูดตรงๆกับผม
"พี่พร้อมเมื่อไหร่พี่จะบอกแล้วกัน"
ผมพูดตัดบทไป
แกล้งหลับตาให้มันเห็นว่าผมกำลังจะนอน
"พี่อิง"
เสียงมันเรียกอีกครั้ง
"อะไรอีกล่ะ"
ผมแสร้งทำเสียงหงุดหงิดใส่มัน
"ผมขอกอดพี่หน่อยดิ"
มันพูดพร้อมกับหยุดมองหน้าผม
"ผมคิดถึงพ่อกับแม่"
มันพูดออกมาเสียงซึมๆ
ทำเอาน้ำตาผมร่วงทันทีเลยครับ
"พี่ก็คิดถึง ยังไงเราก็มีกันสองพี่น้องนะ แกยังมีพี่ มีเพื่อน"
"ผมรู้ เมื่อคืนผมฝัน พ่อกับแม่บอกให้ผมดูแลพี่ให้ดีๆ"
"แกคิดถึงท่านน่ะสิ เลยฝัน คิดอะไรมาก นอนได้แล้ว"
"พี่อิง .....................ผมดีใจจังที่ได้เป็นน้องพี่"
มันกอดผม
เหมือนลูกโผเข้าหากอดแม่ไม่มีผิด
น้องชายผมเวลาอยู่กับพี่มันก็เป็นแบบนี้แหละครับ
เหมือนเด็กขาดความอบอุ่น
"อืม พี่ก็รักแก รักมากด้วย จำไว้ล่ะ "
ผมพูดกับมัน
ก่อนจะลูบหัวเหมือนเด็ก
จนสุดท้ายเราก็หลับไป
.....................................................
.....................................................
เสียงโทรศัพท์ปลุกผมตื่นขึ้นมาในตอนสายของวันหนึ่ง
"อืม"
ผมรับทั้งที่ยังงัวเงียอยู่
"พี่อิง คืนนี้ไปทำงานไหม "
" หืม เอิงหรอ "
"ก็ใช่นะสิ คิดว่าใคร ตกลงคินนี้พี่ไปทำงานรึเปล่า "
" ไม่หรอก ขี้เกียจ "
เอาล่ะสิครับ
เริ่มแล้วอาการขี้เกียจของผม
ทำงานไม่ถึงเดือน
"อ้าว ผมว่าพี่ไม่ต้องไปทำงานอีกหรอก งานแบบนั้นเสี่ยงจะตาย "
มันบอกผมเสียงระรื่น
"แกมีไรวะเอิง เข้าเรื่องสักทีเหอะ "
"ผมมีข่าวดีจะบอก ผมได้งานทำแล้วนะ อาจารย์เขาเห็นผลงานผม เขาเลยเอางานซ่อมคอมพิวเตอร์มาให้ทำ "
" เออ ดีว่ะ แล้วแกมั่นใจนะว่าจะไม่ทำเครื่องเขาพัง "
ผมแซวมันไปขำๆครับ
เพราะถึงมันจะเรียนปวส.ปีแรก
แต่มันก็เก่งพอตัวเหมือนกัน
นี่ขนาดมันขี้เกียจเรียนนะ
ถ้าขยันหน่อยจะขนาดไหน
ฮ่าๆ ๆ
น้องผม น้องผม
"โหพี่ พูดงี้เดี๋ยวไม่ให้เงินกินหนมนะ "
"ขอโทษครับพี่ค้าบบบ "
" ว่าง่ายๆ จะได้โตเร็วๆ ไอ้น้อง "
" อ้าวๆ ๆ ไอ้นี่ เล่นด้วยหน่อยชักลามปาม แล้วนี่โทรมาบอกแค่นี้ใช่ไหม เดี๋ยวก็เจอกันที่บ้านอยู่แล้วนี่ "
" เออเกือบลืม จะโทรมาชวนพี่ไปฉลองด้วยกันน่ะ "
"งานเข้าแค่นี้ฉลองเลยหรอวะ "
"ไม่ใช่เรื่องผมอย่างเดียวหรอก ฉลงงานหมั้นไอ้เดกับไอ้กิกมันด้วย โอ๊ย ไอ้เหี้ยเด แม่ง ตบหัวกูทำไมวะ "
" ใครใช้ให้มึงปากหมาล่ะ อยากแดกก็บอกเจ็แกไปตรงๆ ดิวะ "
เสียงไอ้เดแว่วมาตามสาย
" เออ กูไม่ล้อก็ได้วะ เห็นแก่ไอ้กิกหรอกนะ แม่งหน้าแดงน่าจับกดชมัด ฮ่าๆ ๆ "
" ไอ้สาดด แค่คิดก็ถึงตายแล้วนะมึง ไอ้นี่ก็เหมือนกัน เขาล้อยังจะนั่งหน้าแดงอยู่ได้ "
เสียงได้เดมันพาลไปถึงไอ้กิกมั้งครับ
" ตกลงไปไหมพี่อิง ไปด้วยกัน นะๆ ๆ "
"เออ ไปก็ไป เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง "
ผมนึกถึงเงินห้าพันที่ได้มาฟรีๆ
แล้วเลยใจปล้ำ
เงินซวยต้องรีบใช้ครับ
"เฮ้ย ไม่ต้องหรอกพี่ "
ไอ้อิงมันค้านครับ
"เหอะน่า นานๆที ไม่งั้นพี่ไม่ไปนะ"
"ก็ได้ งั้นพี่มาหาผมที่วิทยาลัยเลยนะ เพราะร้านที่พวกผมจะไปมันอยู่เลยวิทยาลัยไปอีก ขี้เกียจนั่งกลับไปกลับมา "
"ได้ๆ ๆ เดี๋ยวพี่อาบน้ำแต่งตัวก่อน คงพอดีพวกแกเลิกน่ะแหละ"
"ครับพี่ ยังไงโทรหาผมอีกทีแล้วกัน เดี๋ยวผมไปเรียนก่อน"
แล้วมันก็วางสายไปครับ
ดีเหมือนกัน
ไม่ได้สังสรรค์กับคนอื่นมานานแล้ว
...................................
....................................
" เฮ้ยไอ้เดฟ มึงดูดิวะ ใครมา"
พอผมเดินเข้าวิทยาลัยไอ้เอิง
ก็ได้ยินเสียงหมามันเห่าหอนทันทีเลยครับ
ผมหยุดและหันไปมองก็เจอไอ้เดฟอยู่กับกลุ่มของมันเหมือนเดิม
ที่กำลังเดินสวนกัน
แต่ผมไม่ทันได้มอง
"ว่าไงมาหาไอ้เดฟหรอ"
ไอ้คนเดิมมันยังตอแยไม่เลิก
"เปล่า มาหาน้อง ขอตัวก่อนนะ"
ผมพูดขอตัวแบบเรียบๆ
ไม่อยากไปขึ้นเสียงหรือทำโมโหใส่ครับ
"อ้าว ไม่อยู่คุยกับผัวมึงก่อนหรอ"
ไอ้ปากหมานั่นมันยังคงไม่เลิกครับ
ผมเลยต้องหยุดอีกครั้ง
"ไม่เห็นมีเลยนี่"
ผมมองหน้ามันณะพูด
พร้อมกับมองหน้าไอ้เดฟก่อนจะหันหน้ากลับแล้วเดินต่อ
ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าผมจะมองหน้ามันทำไม
ทั้งๆที่มก็มันก็ไม่ได้เป็นอะไรกัน
ผมยังมาทำท่าทางเหมือนคนงอนกันยังไงไม่รู้
"เดี๋ยว"
ไอ้เดฟมันพูด
พร้อมกับมาดึงแขนผมไว้
"มาทำไม"
"ไม่ได้มาหานายแล้วกันน่า"
ผมตอบน้ำเสียงหงุดหงิด
"มึงอย่ามาพาล เพื่อนกูมันปากหมา ไม่ใช่กู"
"แล้วทำไมไม่รู้จักห้ามเพื่อนบ้างล่ะวะ"
"ปากมันไม่ใช่ปากกูนี่หว่า"
"เออ ปล่อยสักทีสิ"
ผมรับเสียงเซ็งๆ
ก่อนจะเอาดึงแขนออกจากมัน
"มึงยังไม่ตอบเลยว่ามาทำไม"
ไอ้นี่มันถามไม่เลิกเหมือนกันครับ
เหมือนเพื่อนมันจริงๆ
"มาหาน้อง"
"มาหาทำไม"
"มาหาเฉยๆไม่ได้รึไง"
ผมถามกลับกวนๆ
"มึงอย่ามากวน กูถามว่ามาทำไม"
มันจะขึ้นเสียงใส่ผมทำไมเนี่ย
"ก็มาหาน้อง จะไปทำธุระกัน"
ผมตอบมันไปโดยดี
แต่มันยังไม่ยอมปล่อย
"ถามจริงเถอะ มันเป็นน้องจริงๆ ใช่ไหม"
อ้าวไอ้นี่
ไม่ใช่น้องจริงๆจะเป็นน้องปลอมๆรึไง
"น้องจริงๆสิ ถ้าไม่ใช่น้องจะบอกว่าน้องทำไม"
"เออ แล้วมาหาจะไปไหนกัน"
มันยิงอีกคำถามครับ
อะไรกันนักกันหนาก็ไม่รู้
แต่คำถามนี้ผมไม่ยอมตอบมันครับ
เพราะไม่รู้จะตอบมันไปทำไม
พ่อแม่ผมก็ไม่ใช่
"ตอบมา เอาความจริงนะมึง"
มันเร่งเอาคำตอบครับ
"ไปเที่ยว"
ผมลองสบัดขนอีกครั้ง
แต่ก็ยังไม่ยอมหลุดอยู่ดี
"ที่ไหน"
"แล้วจะถามไปทำไมเนี่ย "
ผมถามกลับมันบ้าง
แต่มันก็ไม่ยอมพูด
เอาแต่จ้องหน้าผมเหมือนเดิม
ไอ้นี่
มันชักจะเหมือนผีดูดเลือกเข้าไปทุกทีแล้ว
โดยเฉพาะเวลามันทำหน้านิ่งๆแบบนี้
นี่ดีนะที่เขี้ยวมันไม่งอก
และมันไม่ขาว
ไม่งั้นผมว่ามันใช่เลยล่ะ
"ไม่รู้ น้องมันชวน"
มันมองผมไม่เลิกครับ
ผมเลยต้องบอกมัน
ไม่งั้นถ้าผมโดนมันหักคอใครจะมาช่ว
ไอ้น้องผมมันก็เรียนยังไม่เลิก
มันเลยให้ผมมารอหน้าห้องมันไงครับ
"รู้แล้วโทรบอกด้วย"
มันสั่งเสร็จก็ปล่อยแขนผม
แล้วหันหลังเดินไปเข้ากลุ่มกับเพื่อนมันเหมือนเดิม
ผมยังไม่ได้รับปากอะไรมันเลยด้วยซ้ำ
แล้วเรื่องอะไรผมจะไปบอกมันล่ะครับ
มันไม่ใช่พ่อผมนี่
แล้วอีกอย่าง
ผมคงไม่ได้บังเอิญเจอกันกับมันบ่อยๆหรอก
อีกหน่อยผมก้จะลาออกจากที่ทำงานแล้ว
เพราะมีบางบริษัทเขาเรียกสัมภาษณืผมแล้วล่ะ
ถึงจะไม่ค่อยถูกใจ
ยังดีกว่าไปปวดประสาทกับไอ้พวกเถ้าหัวงูที่ร้านแน่ๆ
ผมเดินต่อมาได้สักพัก
ไอ้น้องชายผมมันก็โทรมาครับ
"เออ "
"พี่อยู่ไหนแล้วเนี่ย ไหนบอกว่ามาถึงหน้าวิทยาลัยนานแล้ว ทำไมยังมาไม่ถึงอีก"
มันถามผมเสียงรัวเลยครับ
สงสัยคงกลัวว่าจะเกิดเรื่องกับผมเป็นแน่
"พี่โกหกแกน่ะว่าถึงแล้ว เนี่ยเพิ่งเดินเข้ามาเอง"
"โห ไรวะ นี่อุตส่าโดดเรียนออกมารอนะเนี่ย "
ตายล่ะครับ
ดีนะที่ไอ้เดฟมันเดินไปเร็ว
ไม่งั้นน้องผมต้องเห็นผมอยู่กับมันแน่นอน
"ไอ้เด็กเลว โดดมาทำไมวะ พี่รอได้"
"เหอะน่าพี่ แล้วพี่อยู่ตรงไหน"
"แค่นี้นะ"
ผมเห็นกลุ่มมันเดินมาสี่คน
ก็รีบวางโทรศัพท์ทันทีครับ
คุยนานไม่ดี
มันเปลือง
เดินไปหามันเลยดีกว่า
ให้มันตกใจเล่นๆ ฮ่าๆ ๆ :a2:
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
ยังคงสั้นเหมือนเดิม
เหอๆ ๆ
วันนี้อารมณ์ดีเลยมาลงให้ก่อนสอบ
เจอกันหลังสอบจริงๆแล้วค้าบบบบ
ปล.สวดมันอวยพรผมด้วยนะค้าบบบ
-
:m4:จิ้มน้องตั้ม ก่อน แล้วค่อย :m5: ขอให้ สอบได้ A ทุกวิชา ที่เข้าสอบ :L2: :bye2:
-
:m4: :pig4: จ๊ะ
ให้กำลังใจน้องตั้ม โชค A ในการสอบนะจ๊ะ o13
-
หุหุหุ +++ ก้าวนี้ 'ยาว' มากมายเลยคับพี่ตั้ม
.....
....
...
..
. >>> เกลียด 'เดฟ' อ่าคับนิสัยไม่ดีเลย !!! :serius2:
>>>>>>>>สู้ๆกับการสอบนะค้าบบบบบบบบ A ทุกตัวคับ o13
-
ไม่สั้นนะ
ยาวทีเดียวแหละ
:laugh:
โชคดีในการสอบครับ!
-
ก้าวไม่พอ
-
เป็นกำลังใจให้สอบได้คะแนนสวยๆนะ
-
เย้~ พี่ตั้มมาต่อแล้ว :m4:
ไอ่พี่เดฟนี้มันน่า :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:
ขอให้ได้ A เยอะๆๆๆๆๆๆๆ
-
อวยพร ๆ โชค เอ ๆ o13
ชอบเดฟเจง ๆ เล่ย
-
ก้าวยาว เนอะ
-
ขอให้ได้ AAAAAAAAAAAAAa นะจ้ะน้องตั้ม อิอิอิ
-
:m12: :m12: :m12:
เอาให้หึงกันไปข้างนึงเลยนะ อิอิ
-
:a2: ขอให้ทำคะแนนได้เยอะๆครับ โชคเอๆ
-
ได้อ่าน 2 ก้าวรวด ดีใจจังเลย :m4:
เป็นกำลังใจให้สำหรับการสอบค่า สอบเหมือนกัน สู้ๆ :a2:
-
โห...มาต่อได้เร็วมากกกกกก
:a2:
ยังไงก็ขอให้ได้Aนะคะ
:a2:สู้ๆ
ปล.ตอนนี้ยาวได้จุใจกว่าตอนที่เก้าเยอะ ยังงี้ให้รอนานแค่ไหนก็ได้คะ อิอิ :oni1:
-
รอก้าวต่อไป
เอาเยอะ ๆๆ
ลงหลาย ๆๆ ก้าวก้ได้น่ะค้าบบ
อิอิ ^^
-
ขอให้พี่สอบบบได้คะแนน ดีๆ นะงับ
พอๆ กับความยาวววว ที่มาอัพต่อให้ :laugh:
และก้อขอให้ ข้อสอบมาน ตรงก่าอ่านมาก๊าฟฟฟ
สู้ตายยไอ มด เขียววว :กอด1: :กอด1:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
ถึงจะสั้น มาลงให้บ่อยๆก้ดีแล้วครับผม
ชอบเรื่องนี้มากๆเลยครับ
ตอนนี้บอกได้คำเดียวว่าไม่เข้าใจเดฟ
ว่าคิดยังไงกับนายเอกของเรากันแน่
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
:serius2:
ต่อๆ
-
อยากเห็นการก้าวกระโดด ยาว ยาว :oni1:
-
ลุ้น ๆ ๆ :oni2:
-
สิบก้าวแล้วเย๊ :L2: เดฟชั่วจิงๆ :angry2:
สอบเกทเอนะค๊าบบบ
-
โชคAสู้ๆ :L2:
-
ก้าว....ต่อไป
-
สู้ๆนะคะ สอบให้ได้เกรดเอๆ ^^
รออ่านๆๆ :m18:
-
A เท่านั้นนะน้อง สู้ :a2:
-
:m13:ขอให้สอบได้เอทุกตัวนะคร๊าฟฟฟ แล้วจะรอก้าวต่อไป
-
รอ ก้าว ต่อ ไป เหมือน กัน ค่ะ
โชค เอ นะ คะ สอบ
-
อิ ๆ เริ่มชอบเจ้าเดฟแล้วแหล่ะ เถื่อนดีแหะ :o8: มีแอบหึงด้วย :laugh:
เดี๊ยวหลังสอบมาก็มาหลาย ๆก้าวหน่อยน๊าาา :oni2:
-
ทำร้ายจิตใจมากมาย
มีไรกันแล้วให้ตังค์เนี่ย
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
ชอบเค้าแต่แสดงออกไม่เป็นปะวะ
คนแต่งเก็ทเอ นะค้า
-
มาสองก้าวติดๆกันเลย
ดีใจมากมายค่ะ
-
น่ารักอย่างงี้ Get A น่ะค้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
:m15: ไอจั๊ววว เดฟ ทำอิงได้ หาใหม่เลยอิง เอาดีดีนะ
ในฐานะที่มาต่อ(แต่สั้นจัง) ขอ แช่งให้ได้ AAAAAAAAAAAAAAAAA
ทุกตัวเลย ...... ชิส์ :a1:
-
ตอนหน้าก้าวยาวๆๆๆเลยน้าาาาาา
-
ก้าวที่สิบมาอย่างว่องไว
ขอให้สอบผ่านนะจ๊ะ
จะสวดมนต์อวยพรให้พร้อมบนด้วยจ้ะ
o13 o13 o13
-
อาการหึง บ่งบอก รักกัน เรวๆๆน้า :oni1:
-
รออ่านตอนต่อไปครับผม
o12 o12
-
สู้ๆน๊าๆ
-
A ทุกตัวนะคร้าบบบบบ
:bye2:
-
เห็นด้วยกับคุณกระต๊อบ...ก้าวไม่พอ
ก้าวสั้นจริงหนอ
แต่ก็รออ่านต่อไปค้าบ
-
มาต่อไวๆนะครับกะลังน่ารัก อิอิ :m1:
-
มาต่อเลยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆด่วนๆ :oni2:
-
ตะเองสอบเสร็จรึยัง
มาต่อก้าวต่อไปเร้ววว ก้าวที่สิบนี่ถือว่ายาวอยู่ แต่ยาวแบบเคาะเอนเทอร์ ยังไม่คือหน้าเท่าไหร่
แต่เข้าใจค่ะช่วงสอบ
เป็นกำลังใจให้นะงิ
คุงเดฟคะ จะเก็กไปไหนเนี่ย หรือยังไม่เข้าใจตัวเองว่าคิดยังไงกับน้องอิง
คุงน้องอิงสู้ๆนะคะ ถ้ามันรู้ใจตัวเองมะไหร่กะแกล้งให้สะใจไปเลย :laugh:
-
มะไหร่จะสอบเสร็จอ่ะครับ
ป๋มก้าวค้างจนเมื่อยขาแล้วเนี่ย
-
สู้ตาย สู้ๆ
-
รอก้าวต่อไปปปปปปป :oni3:
-
สนุกดีนะครับ
แล้วจะรอก้าวต่อไปนะครับ
ขอเป็นกำลังใจให้ทุกๆเรื่องนะครับ...รวมถึงการแต่งนิยายเรื่องนี้ด้วย
-
:m1:>>>เดฟเลวได้ใจ...แต่...เดฟก็น่ารักนั้นแหละ
-
มาก้าวที่ล่ะ4-5ก้าวได้ไหมนี่
เอิ๊กๆ
-
เดฟนี่นิสัยแย่เจงๆ....ชอบบบบบ :o8:
-
ยิ่งอ่านรู้สึกเดฟจะเหมือนพี่แชมป์เลยนะพี่ตั้ม
ไอ้ชอบบังคับนี่หละ เหมือนที่สุด โฮะๆๆ(ไปว่าเขาจะโดนเต๊ะไหมเรา)
5555555+
อยากอ่านแบบยาวๆมั่งได้ไหม
ชอบๆๆๆๆ
-
แนะนำตัวละคร
พระเอก ฟิล่า บราซิเลียโร่
ดุร้าย
รักเจ้าของ
เป็นสุนัขที่เลี้ยงไว้สู้เสือ ในอเมริกาใต้
เป็นสุนัขพันธุ์ที่ดุที่สุดในโลก
(http://i243.photobucket.com/albums/ff295/tama_zaa/1402-4.jpg)
อันนี้รูปตอนเป็นเด็ก
(http://i243.photobucket.com/albums/ff295/tama_zaa/pup-buffet.jpg)
นายเอก บางแก้ว
ดุนิดหน่อยแล้วแต่อารมณ์
สนัขพันธุ์ไทย
(http://i243.photobucket.com/albums/ff295/tama_zaa/v.jpg)
รูปตอนเด็ก
(http://i243.photobucket.com/albums/ff295/tama_zaa/c9.jpg)
กลุ่มน้องนายเอก หลังอาน
สุนัขพันธุ์ไทย
ปราดเปรียว
คล่องแคล่ว
แข็วแกร่ง
(http://i243.photobucket.com/albums/ff295/tama_zaa/1197957685.jpg)
รูปตอนเด็ก
(http://i243.photobucket.com/albums/ff295/tama_zaa/spd_20070714131640_b.jpg)
-
เอารูปตัวละครไปแล้วก็มาต่อก้าวที่สิบเอ็ดแล้วกันนะค้าบบ
ก้าวที่สิบเอ็ด
" เอิง ทำไมไอ้สองคนนั้นมันดูสนิทสนมกันจังวะ ไปดีกันตอนไหนเนี่ย "
ผมเอียงหัวไปกระซิบถามน้องชายผม
เรื่องไอ้กิกกับไอ้เด
ก็เมื่อก่อนเอาแต่ฮึ่มใส่กัน
แต่จะว่าใส่กันคงไม่ได้หรอกครับ
เพราะว่าเป็นไอ้เดฝ่ายเดียวมากกว่าที่ฮึ่มใส่ไอ้กิก
พอมาวันนี้ทุกอย่างมันกลับตาลปัดไปหมดแล้วครับ
ก็มันเล่นป้อนข้าวป้อนน้ำกันกลางร้านเหล้าโดยไม่อายฟ้าอายดิน
"ไม่รู้มันดิพี่ ก็วันนั้นตื่นขึ้นมา มันก็เป็นแบบนี้แล้ว ไม่รู้ว่ามันไปปลอบกันอีท่าไหน "
น้องชายผมมันพูดพร้อมกับกลั้นหัวเราะ
ก็เข้าใจกันแหละครับ
ถึงจะไม่รู้ว่าท่าไหน
แต่ก็รู้แล้วกันว่ามันเกิดอะไรขึ้น
"นินทาไรเจ๊"
เสียงไอ้เดถามขึ้น
หลังจากที่มันเริ่มหันมาสนใจคนรอบข้างแล้ว
"นินทาไรวะ แค่อิจฉาคนมีคู่แค่นั้นแหละ"
ผมแซวมันไป
เป็นผลให้มันหน้าแดงแป๊ดทันทีครับ
ขนาดไฟสลัวๆผมยังมองออกเลย
"ฮ่า ๆ ๆ ตั้งแต่กูคบกับมึงมา กูเพิ่งจะเคยเห็นมึงหน้าแดงก็วันนี้แหละวะ "
ไอ้เอิงมันพูดพรางหัวเราะไปด้วย
"มึงก็ไปหัวเราะมันไอ้เอิง คนเขามีความรักก็เป็นแบบนี้แหละวะ ไม่เฉพาะไอ้เดหรอกนะ โนั่น หน้าไอ้กิกก็แดงแป๊ดถึงหูแล้ว"
ตอนแรกไอ้กันมันก็พูดเหมือนจะช่วยเพื่อน
แต่ไปๆมาๆก็เข้าอีหรอบเดิมจนได้
แต่กลุ่มนี้มันดีอย่างนะครับ
ที่มันไม่รังเกียจเพื่อนตัวเองว่าเป็นอะไร
แต่ถ้าไอ้เอิงมันรังเกีขยผมก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้วล่ะครับ
ก็พี่ชายมันก็เป็นนิ
"สรุปแล้ว แกจะมาเป็นน้องเขยบ้านพี่ใช่ไหมเนี่ยไอ้เด"
ผมได้ทีก็ร่วมแซวกับเขาด้วย
"โหพี่อิง ไม่ช่วยแล้วยังจะแซวอีกนะครับ"
ไอ้กิกพูดด้วยท่าทางอายๆ ดูแล้วน่ารักจริงๆครับ
"เหอะน่า นานๆทีจะมีเรื่องดีๆ สนุกๆสักครั้ง ขำๆ ฮ่าๆ ๆ"
ผมพูดเสร็จก็หัวเราะอย่างอารมณ์ดี
ไม่รู้ว่าเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่อยู่ในร่างกายก้วยรึเปล่า
ทำให้รู้สึกอารมณ์ดีเป็นพิเศษ
"เดี๋ยวพี่ไปฉี่แป๊บนะ เอิง สั่งยำให้พี่ด้วย เอาเปรี้ยวมาดับหวานหน่อย เดี๋ยวเลี่ยน "
ก่อนไปผมยังไม่วายแซวมันสองคนอีกครับ
ก็นานๆทีจะมีโอกาสกัดไอ้เดสักครั้ง
เพราะปกติปากใครก็เถียงสู้ปากหมาๆของมันไม่ได้หรอก
ห้องน้ำที่นี่ก็สะอาดดีครับ
อาจจะเป็นเพราะตอนนี้ยังไม่ดึกมากก็ได้
เลยยังไม่มีใครเมามาก
ห้องน้ำเลยยังไม่เลอะ
พอผมฉี่เสร็จก็เดินออกไปสมทบกับพวกน้องผมที่โต๊ะ
เมื่อเดินเข้าไปใกล้
ก็เริ่มรู้สึกถึงบรรยากาศตึงเครียด
สังเกตจากสีหน้าท่าทางของแต่ละคน
มันช่างแตกต่างจากเมื่อกี๊เหลือเกิน
"เป็นไร หน้าเครียดๆ "
ผมนั่งลงตูดยังไม่ติดเก้าอี้ดีนัก
ก้หันไอถามน้องชายผมทันที
"เมื่อกี๊มีคนโทรมา"
มันพูดพร้อมกับจ้องหน้าผม
ซึ่งตอนนั้นผมก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่ามันเรื่องอะไร
"ไม่ต้องมาทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ "
มันพูดขึ้น
เพราะผมก็ทำหน้าเอ๋อจริงๆแหละครับ
ก็แค่มีคนโทรเข้ามาหาผม
มันจะอะไรนักหนา
ถ้ามันไม่ใช่..
"อย่าบอกนะว่า..."
"ไอ้เดฟ"
พวกมันสี่คนประสานเสียงย่างพร้อมเพรียง
"ทำไมมันโทรหาพี่วะ"
ผมยังคงแกล้งแอ๊บแบ๊วต่อไป
"พอเลยพี่อิง คำถามนี้พวกผมควรจะถามพี่มากกว่า ว่ามันเอาเบอร์พี่มากจากไหน แล้วมันโทรหาพี่ได้ยังไง"
"ใช่ มันโทรหาพี่อิงทำไม"
"มันทำไรเจ๊รึเปล่า"
"พี่อิงไปติดต่อกับมันได้ยังไง"
พวกมันสี่คนรัวคำถามใส่ผมไม่ยั้ง
ประหนึ่งว่าพวกมันเป็นเจ้าหน้าที่มูลนิธิปวีณา
แล้วผมเป็นเด็กที่โดนกระทำชำเรามาขอความช่วยเหลือยังไงยังงั้น
"เฮ้ย ทีละคำถามดิวะ ถามมาแบบนี้ใครจะตอบทัน แล้วนี่ยำมายัง ไอ้สั่งให้ป่าวเนี่ย"
ผมห้ามพวกมันเสียงหลง
ก่อนจะแถไปเรื่องอื่นอีกในตอนท้าย
"สั่งให้แล้ว เดี๋ยวมา ไม่ต้องเลยนะพี่อิง ตอบมาเดี๋ยวนี้ ไปรู้จักมันได้ยังไง"
ไอ้เอิงมันทวนคำถามอีกครั้ง
"แล้วมันโทรมาว่าไงล่ะ"
ผมย้อนถามมันกลับไป
เพื่อเป็นการหยั่งเชิงว่ามันรู้อะไรมาบ้าง
"มันถามว่าใครรับ แล้วเมียมันไปไหน "
ตอนพูดคำว่าเมียไอ้เอิงมันเน้นเสียงหนักเกินไปรึเปล่าผมไมแน่ใจ
แต่ที่แน่ๆ ผมชักรู้สึกร้อนๆหนาวๆ ยังไงบอกไม่ถูก
ไอ้บ้านั่นก็เสือกโทรมาทำไมไม่รู้
แล้วต้องมาโทรตอนที่ผมไปเข้าห้องน้ำด้วยนะ
มันเนี่ยเป็นตัวซวยจริงๆเลย
"แล้วไง"
ผมถามกลับตาใส
"แล้วไง มันบอกว่าเดี๋ยวโทรมา นี่พี่อิง เลิกทำตาใสซื่อแล้วบอกความจริงมาได้แล้ว ว่ามันเกิดอะไรขึ้น "
ตอนนี้มีเพียงผมกับไอ้เอิงเท่านั้นแหละครับที่คุยกันในโต๊ะ
เพราะไอ้พวกที่เหลือมันนั่งหูผึ่งรอฟังคำตอบจากผมอยู่
"เรื่องมันยาว"
ผมบอกปัดไปอย่างลำคาญ
"ยาวก็บอกมา"
มันประสานเสียงกันอีกแล้วครับ
"เออ ก็ได้ ไอ้เด็กพวกนี้นี่ ใครเป็นพี่เป็นน้องกันแน่วะ เออ แล้วอีกอย่างนะ รับปากพี่ได้ไหม ว่าเรื่องที่รู้วันนี้จะปล่อยให้มันจบลงตรงนี้ เพราะว่าทุกอย่างมันจบลงแล้ว "
ผมถามเพื่อความมั่นใจว่าพวกมันจะไม่ไปทำอะไรที่มันจะส่งผลเสียต่อการเรียนพวกมันอีก
"แน่ใจนะพี่ว่ามันจบ"
ไอ้เอิงมันยังไม่แน่ใจ
"เหอะน่า รับปากพี่ได้ไหม"
ผมถามย้ำเพื่อความมั่นใจ
ซึ่งพวกมันก็รับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะ
ยกเว้นไอ้เอิงที่ปากมันก็บอกว่ารับ
แต่ตามันนี่สิผมไม่แน่ใจจริงๆ
นี่ขนาดมันยังไม่รู้เรื่องนะเนี่ย
"พี่ทำทั้งหมดเพราะพวกแกนะ โดยเฉพาะแก ไอ้เอิง แกรับปากพี่แล้วนะ"
ผมพูดจบมันก็พยักหน้าช้าๆ
แล้วเรื่องราวต่างๆก็พรั่งพรูออกมาจากปากผมจนหมด
พอฟังผมพุดจบ
พวกมันก็ทำสีหน้าแตกต่างกัน
ไอ้กิกดูตกใจ
ไอ้เดก็โกรธหน่อยๆ
ไอ้กันดูนิ่งๆเหมือนเคย
ส่วนไอ้เอิง เอ่อ..
ตอนนี้มันเหมือนคนบ้าแล้วครับ
"ไอ้เอิง หยุดเลยนะ ไอ้เด ดึงมันไว้หน่อยสิวะ"
ผมรีบลุกขึ้นไปฉุดมันมันทีที่มันลุก
แต่ก็ยังไม่สามารถจะต้านทานแรงควายอย่างมันได้
จนต้องเรียกไอ้เดที่มันยังคงนั่งนิ่งอึ้งอยู่ให้มาช่วยห้าม
ก่อนที่มันจะพังข้าวของในร้านเพราะความโมโห
ผู้คนในร้านก็เริ่มแตกตื่น
เพราะอยู่ดีๆพวกผมก็โวยวายขึ้น
จนผมกับไอ้เดลากไอ้เอิงออกไปข้างนอกเสร็จ
โดยให้ไอ้กันกับไอ้กิกเฝ้าโต๊ะไว้
เพราะดูแล้วไอ้เอิงมันก็ไม่ได้อะไรมากนัก
สงสัยผมจะคิดมากแล้วโวยวายไปเองมากกว่า
"เอิง ไหนแกรับปากพี่แล้วไง ว่าให้มันจบน่ะ "
"ผมก็ไม่ได้ทำไรนี่พี่อิง พี่เข้าใจไหมว่าผมรู้สึกยังไง ผมตัวโตกว่าพี่ ผมเคยดูแลปกป้องพี่มาตลอด แต่พี่กลับต้องมาโดนคนอื่นรังแกเพราะผม มันเป็นเพราะผมพี่ถึงโดนมันทำแบบนี้ โดยที่ผมไม่สามารถช่วยอะไรพี่ได้เลย แล้วพี่ยังไม่บอกผมอีกว่ามันเกิดอะไรขึ้น นี่ถ้าผมไม่รับโทรศัพท์ ผมก็คงไม่รู้ใช่ไหมว่ามันเกิดอะไร ที่พี่หายไปพี่ไปไหน พี่รู้ไหมว่าผมรู้สึกยังไง มันเจ็บนะพี่ พี่เป็นคนในครอบครัวคนเดียวที่เหลืออยู่ของผม แต่ผมดูแลพี่ไม่ได้ "
มันพูดพร้อมกับน้ำตาที่เริ่มไหลออกมา
ทำเอาผมน้ำตาปริ่มๆอยู่เหมือนกัน
แต่ผมจะแสดงความอ่อนแอให้น้องผมเห็นมากไปกว่านี้ไม่ได้
เพราะไม่งั้นน้องชายผมมันก็ต้องมาคอยดูแลเป็นห่วงผมแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ ไม่จบไม่สิ้น
"เหอะน่า พี่ก็ไม่ได้ว่าไรแกนี่ อีกอย่าง พี่ก็ไม่ได้เสียหายอะไรด้วย ไม่เจ็บไม่ไข้ "
ผมพูดพร้อมกับฝืนยิ้มให้มัน
"พูดดีไปเหอะเจ๊"
ไอ้เดมันสอดขึ้น
"เงียบเหอะน่าไอ้เด "
น้องชายผมมันพูด
พร้อมกับกอดผมไว้เบาๆ
"พี่ต้องสัญญากับผมน่ะ ว่าต่อไปมีอะไร พี่ต้องบอกผม "
ไอ้เอิงมันพูดเสียงเบาลง
"อืม แต่แกก็ต้องสัญญานะ ว่าถ้าเกิดอะไรขึ้น แกจะใช้สมองให้มากกว่านี้ "
มันพยักหน้าให้ผม
"แกด้วยไอ้เด สัญญาได้ไหม ว่าจะไม่ใช่กำลังตัดสินปัญหาอีก ที่พี่เตือนเนี่ยก็เพราะเป็นห่วงหรอกนะ เพราะยังไงพวกแกก็ถือเป็นน้องพี่เหมือนกัน "
ผมหันไปเตือนไอ้เด
ที่มันทำหน้าอึ้งๆ คงไม่นึกว่าผมจะหันไปเทศนาสั่งสอนมัน
" ว่าไงล่ะ รับปากได้ไหม"
ผมทวงคำตอบจากมัน
"ได้เจ๊ ว่าแต่เสร็จยังเนี่ย ไปฉลองกันต่อดีกว่า "
พูดเสร็จมันก็เดินนำเข้าไปก่อน
"โหพี่อิงกล้าว่ะ สั่งสอนไอ้เดได้ดวย รู้ไหม ที่บ้านมันไม่มีใครสั่งมันได้หรอกนะ พ่อแม่มันแยกทางกันตั้งแต่เด็ก ต่างคนต่างเอาใจมัน มันถึงดูเป็นคนก้าวร้างแบบนี้แหละ ใครว่าใครสั่งใครสอนมันไม่ได้หรอก"
ไอ้เอิงพูดกับผมขณะเดินตามหลังไอ้เดเข้าไปในร้าน
"พี่บอกก็เพราะห่วงมันจริงๆ มันคงรู้แหละ มันถึงไม่ว่าอะไร "
ผมพูดไปก็ยังแอบทึ่งในตัวเองเหมือนกัน
รู้สึกว่าตัวเองมีความกล้ามากขึ้น
เข้มแข็งมากขึ้น
พอเข้ามาในร้านบรรยากาศบนโต๊ะก็เต็มไปด้วยความสนุกสนาน
ผมเองก็รู้สึกโล่งๆ เหมือนได้ระบายสิ่งต่างๆ ที่คั่งค้างในหัวออกไป
เดี๋ยวพอผมรับเงินเดือนๆนี้เสร็จก็กะจะลาออกทันที
เพื่อที่ทุกสิ่งทุกอย่างมันจะได้จบๆ ไปให้หมด
สักพักโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้นอีกครั้ง
แต่ผมไม่ได้ยินหรอกครับ
เพราะเสียงในร้านมันก็ดังมากพอสมควร
จนน้องชายผมมันบอกนั่นแแหละถึงได้รู้สึกว่าโทรศัพท์มันสั่น(แอบความรู้สึกช้านะเนี่ย)
"ค้าบบ "
ผมรับโทรศัพท์เสียงยานนิดหน่อย
เพราะตอนนี้รู้สึกมึนมากถึงมากที่สุด แต่ยังไม่เมานะครับ
"ไหนมึงบอกว่ารู้จักร้านแล้วจโทรมาบอก"
"ใครวะ"
ผมถามกลับไปแบบมึนๆ
เพราะโทรศัพท์ผมไม่ได้เมมเบอร์มัไว้จริงๆครับ
ตอนนั้นเลยนึกไม่ออกว่าเป็นใครจริงๆ
"มึงอยู่โต๊ะไหน"
"โต๊ะใน ซ้ายๆ ทางเดินไป. บลาๆๆ แล้วใครเนี่ย"
ผมอธิบายเสร็จสรรพทั้งๆที่ยังไม่รู้ว่าเป็นใคร
พอผมถามกลับมันก็วางสายไป
"ใครพี่"
ไอ้เอิงถาม
"ไม่รู้สิ ไม่ได้บอกว่าเป็นใคร"
ผมตอบมันพร้อมกับโซ้ยต้มยำรสเด็ดเข้าปาก
พร้อมกับสมองเริ่มจะสังเกตเห็นถึงความเงียบรอบตัวอีกครั้ง
"เฮ้ย เงียบไม.."
อึ่งสิครับ
ต่อให้เมาขนาดไหนสมองผมก็ยังประมาลผลได้อยู่ดี
ว่าไอ้ผู้ชาย ไม่สิ ไอ้กลุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆโต๊ะผมตอนนี้มันตัวอันตรายชัดๆ
และก็มันเนี่ยแหละครับ
ถือเป็นตัวเรียกสติชั้นยอดสำหรับผมจริงๆ
เพราะตอนนี้จากที่มึนๆอยู่
ผมสร่างในทันที
"เอิง ใจเย็นๆนะ"
ผมกระซิบกับน้องชายผม พร้อมกับมองหน้าน้องๆในโต๊ะ ซึ่งมันก็พยักหน้าเหมือนกับจะพยายามจนถึงที่สุด
ผมก็สบายใจไปเปราะหนึ่ง
ผมจึงหันหน้าไปมองไอ้วัตถุไวไฟที่อยู่ข้างๆ
ว่ามันจะเอายังไง
เพราะตั้งแต่มันมาถึงก็ไม่พูดอะไรสักคำ
มันเงียบ
ผมเงียบ
น้องๆผมเงียบ
เพื่อนมันก็เงียบ
"เฮ้ย บอกพนักงานต่อโต๊ะ"
มันหันไปบอกเพื่อนมัน
เสร็จแล้วมันก็ลากเก้าอี้มานั่งข้างๆผมหน้าตาเฉย
ปล่อยให้เพื่อนที่มาด้วยกันกับมันอีกสองคนยืนรอพนักงานเอาโต๊ะมาต่อ
โดยไม่สนใจสายตาอาฆาตจากหลังอานสี่ตัวในโต๊ะผมเลยสักนิด
ก็อย่างว่าแหละ ฟิล่า บราซิเลียโร่ ซะอย่างจะไปกลัวอะไร
ฮ่าๆ ๆ
พอผมนึกหน้ามันเป็นหมาพันธุ์ดุ
ผมก็นั่งขำคนเดียวในใจ
ทั้งๆที่บรรยากาศตอนนั้นมัน เวรี่มาคุชัดๆ
"มึงขำอะไร"
อ้าวไอ้ที่ผมคิดว่าขำคนเดียวในใจ
มันแสดงออกทางสีหน้าด้วยหรอเนี่ย
"ป่าว"
ผมตอบมัน
ก่อนจะหันไปมองสี่ตัวที่เหลือบนโต๊ะ
พวกมันนี่เหมือนไทยหลังอานจริงๆ
ดูแต่ละตัวจะเอาอะไรไปสู้กับหมาที่เขาเลี้ยงไว้สู้เสืออย่างไอ้เดฟได้
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
ไม่รู้ว่าหลังสอบจะได้มาต่อรึเปล่านะครับ
เลยมาต่อให้ก่อน
-
ยิ่งอ่านรู้สึกเดฟจะเหมือนพี่แชมป์เลยนะพี่ตั้ม
ไอ้ชอบบังคับนี่หละ เหมือนที่สุด โฮะๆๆ(ไปว่าเขาจะโดนเต๊ะไหมเรา)
5555555+
อยากอ่านแบบยาวๆมั่งได้ไหม
ชอบๆๆๆๆ
แหะๆ ๆ
แอบติดนิสัยคิดว่าตัวเองเป็นนายเอกอยู่เรื่อย
เหอๆ ๆ
เดี๋ยวเรื่องหน้าจะแต่งเรื่องที่พลิกบทบาทสุดๆ ๆ
หุหุหุ
(เรื่องนี้ยังดองจนเค็มยังจะแต่งอีกเรื่องเนอะคนเรา)
มะไหร่จะสอบเสร็จอ่ะครับ
ป๋มก้าวค้างจนเมื่อยขาแล้วเนี่ย
สอบเสร็จกลางเดือนพอดีครับ
ปล.ขอบคุณเพื่อนๆทุกคนที่มาเม้น
เป็นแรงใจให้ผมนะค้าบบบ
อยากจะบอกว่าบางครั้งก็ขี้เกียจแต่งต่อ งานเยอะ
แต่พอมาอ่านเม้นแล้วยังรู้ว่ามีคนคอย
มีคนชอบก็เป็นกำลังใจในการแต่งต่อแล้วล่ะครับ
ปล.2 ถึงแม้จะไม่ค่อยตอบอะไรเท่าไหร่ แต่ก็เม้นมาเถอะครับ อ่านทุกเม้นแน่นอน ฮ่าๆ ๆ สัญญา :n1:
:o8:
ผิดพลาดตรงไหนสั่งสอนมาเลยนะค้าบบ
:a2:
-
o7 ในที่สุดก้าวที่สิบเอ็ดก็มา...
พระเอก ฟิล่า บราซิเลียโร่ :m20: :m20: :m20:
ยังไงก็จะรอต่อไปนะจ้ะ
:oni2: :oni2:
-
โห..บรรยายความดุไอ้เดฟน่ะไม่เท่าไหร่นี่เล่นเอาภาพมาขู่กันอีกต่างหาก
เชื่อแล้วว่าไอ้นี้มันดุจริงๆ
-
:m20: เข้าใจเปรียบเทียบดีจัง :m20:
-
อิง น่ารักสุดค่ะ บางแก้ว ใสๆ 55555+
มาต่อเร็วๆนะคะ
-
เข้าใจเปรียบเทียบ เห็นภาพแบบสุดๆ :laugh: ไม่ไหวแล้ว โดยเฉพาะน้องฟิล่า กับน้องบางแก้ว เนี่ย :jul3:
งานยุ่ีงๆไม่เป็นไร คนอ่านเข้าใจแต่อย่าทิ้งคนอ่านน้า รอได้เสมอ ยืนรอค้างอยู่ก้าวที่แปดมาน๊านนาน ได้มาถึงก้าวที่สิบเอ็ดสักที o13
-
บางแก้วน่ารักสุดๆๆๆ เห็นแล้วอยากกอดดด ~
เดฟนี่โหดดีจัง หุหุ ชอบ
-
:laugh:แค่รูปแนะนำตัวละครก็ได้ใจไปแบบเต็มๆ ยังก็รอเน้อออออ
-
5555 มาต่ไวไวน้า
-
รูปแนะนำตัวละครน่าร๊ากอ่ะ
:laugh:
-
โห...น้องตั้ม
เห็นรูปแล้วรู้จักตัวละครได้อย่างสนิทใจเลย.. :laugh:
อยากให้ก้าวที่สิบสองมาไวไวจ้า
-
ชอบๆๆเรื่องนี้ ยังไงก็จะรออออออออ
เปรียบเทียบได้ ชัดเจนมากๆๆๆ :laugh:
-
ฮ่า ๆๆ รูปนายเอกน่ารักเชียว ... อิอิ
-
รอครับ
-
เย้ในที่สุดก็ได้อ่าน :กอด1:
สอบเสร็จช้าจังครับพี่ตั้ม
-
555 เปรียบเทียบได้เห็นภาพมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก บ้านย่าผมเคยเลี้ยงบางแก้ว
ขอบอกว่าดุมากกกกกกกกกกกกกกกก แต่ก็ซื่อสัตย์กับเจ้าของมากๆน่ะ อิอิ
-
ชอบนายเอก เปรียบเป็นบางแก้ว น่ารักชอบบบบบ :jul3: :jul3:
-
:m30:
จะเกิดอะไรขึ้นไหมเนี่ย?
หรือ นายเอกของเราจะเป็นตัวประสานรอยร้าวระหว่างกลุ่ม
:a2:
-
ช่างเปรียบอะ เหมือนกันอย่างะแกะ อะปะ อิอิ
-
ชอบคับชอบ !!!!!! :m4:
>
>
>
>
>>>>> อยากอ่านต่อไวไวนะคับพี่ตั้ม
-
เอารูปมาให้ดูซะเห็นภาพเลยครับ 55
รอก้าวที่ 12 นะครับ
-
:laugh: :laugh: :laugh:
เปรียบได้เห็นภาพมากเลยพี่ตั้ม
o13 o13 o13
-
สนุกได้อีกอ่ะพี่ตั้ม
รอก้าวต่อไปป
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ทำไมพี่ตั้มน่ารักงี้ อิอิ
-
:m1: :m1:
ก้าวที่สิบเอ็ดดดดดดดด
:oni1: :oni1:
รอก้าวต่อไปนะจ๊ะ
:oni2: :oni2:
-
เหอ ๆ งานนี้จะมีล้มโต๊ะไหมน้อ :oni2:
-
ฮือๆๆๆ o7 มาต่อเถอะนะครับ
ถ้ามะมาต่อป๋มจะจับพี่แชมป์ไปเรียกค่าไถ่เจงๆด้วย :oni3:
ปล. ยังไงก้อจะรอต่อไปครับ เปงกะลังใจให้อยู่นะ
-
พระเอกไม่หล่อเลยแบบนี้...
ว่าแต่ นายเอกน่ารักจัง บางแก้ว... คิดถึงบางแก้วตัวหนึ่ง ถ้ามีโอกาสจะกลับไปซัดอีกสักป้าบ...
แต่มันก็แก่แล้วล่ะ
-
ตัวละครแต่ละตัวน่ารักน่าเลี้ยงจริงๆค่ะ
สรรหามาได้นะเนี่ย
-
รูปน่ารักจัง 555+
-
บรรยากาศมาคุ จะมีศึกชิงอิงกันมะเนี่ย :laugh:
รอต่อฮ้าบบบบบ :oni2:
PS:เดฟยังคงโฉดมะเปลี่ยนแปลง555
-
ในที่สุดดดด สิบเอ๊ดก้าววววก็มาแล้ววววว
ดีใจสุดๆๆๆ เย้ๆๆๆ
สอบได้เอ น่ะ อิอิ
-
มาดันจ้าๆๆ
-
เยสสสส มาแย๊วๆ
อิอิ...
สุดๆเลยสำหรับภาพตัวละคร...
รู้สึกอึ้งๆ 555+..สู้ๆค่ะ ^___^
..."ยังมีอีกหลายร้อยชีวิตจะก้าวไปพร้อมคุณ"...
555+
-
:m29: อยากบอกน้องตั้มค่ะ ว่าเรื่องนี้มาคุตลอดเลยอ่ะ
แต่รออ่านอยุ่นะค่ะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ o13
-
:laugh:>>>เผ่าพันธุ์เอกนี้ดุน่ะครับ
-
:m1:
-
พระเอก ดุดุ ก็ชอบนะครับ
แต่แบบขอเป็นนายเอกร้ายๆนิดนึง เวลาทะเลาะกันสนุกดี อิอิ
-
ก้อรีบๆก้าวหน่อยล่ะกานนะคับ
ก้าวช้ามากๆเดียวจะเปงโรคเอานะ
-
ช่างเปรียบเทียบจริงๆ
บางแก้วนี่น่ารักนะ แต่ตอนดุโคดดดดน่ากลัว
-
วันนี้มาอ่านวันแรก
สนุกดีนะคับ
จะรออ่านก้าวที่ 12
นะคับ
-
:o8: :o8: :o8: :o8:
อร๊ายยยย
น้องเดฟน่ารักถูกใจเจ้
อร๊ายยย
หนูเอิงก็น่ารัด
อร๊ายยยย
เพื่อนหนูเอิงก้อน่ารัก
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยย
ในใจอยากได้ทั้งกลุ่มเลย
กรี๊ซซซซซซซ
:laugh: :laugh:
อร๊ายยยย ว่าแต่กว่าจะก้าวได้แต่ละก้าวนี่ แทบใจหายใจคว่ำเลยนะค้า
อร๊ายยยย
-
รูปแนะนำตัวละครน่าร๊ากอ่ะ
:laugh:
ขอนอกเรื่องหน่อยเน้อ
ป๋อมแป๋ม ยางตามคุณว่างม่ะได้อีกเหยอ คิดฮอดหลายๆ แล้วอ่า :m15:
-
คาแรคเตอร์ช่างเข้า :laugh:
รอก้าวที่ 12 น้าคะ :m13:
-
เข้าใจเปรียบเนอะ
รอก้าวที่ สิบสองงงงงงงงงงง
อย่าเพิ่งขี้เกียจแต่งเลยนะ น้องตั้ม
-
แนะนำตัวละครแบบนี้ นึกภาพออกเป็นกองเลยค่ะ :m23:
-
เพิ่งตามอ่านทัน :oni2:
มาเจอพ่อพันธุ์ ฟิล่า บราซิเลียโร่ ของเรื่องนี้เข้า อย่างฮาเลย :m20:
ทั้งดุ ทั้งโหด ทั้งกัดไม่ปล่อย โอ้ววว... แล้ว แม่พันธุ์ อย่าง บางแก้ จะเหลืออะไรล่ะคะ
ถึงจะมีหลังอาน คอยช่วยเหลือ ก้อเหอะ แต่เจอ พ่อ ฟิล่า กัดไม่เลือก อย่างนี้... จะไหวเหรอคะ อิอิ :t2:
ทางที่ดี น่าจะหาทางสมานฉันท์ กัน จะดีกว่ามั๊ยเนี่ย... :a2:
-
ตามทันแล้ว :a2: เห็นรุปปลากอบแล้ว สุดยอด o13 รออ่านต่อจ้า
-
:laugh:555+
อุตส่าจะซีเรียสซะหน่อย
อิงดันเปรียบซะบทเครียด...ฮากระจาย :laugh:
แล้วเดฟจะทำยังไงต่อไปน๊า..........อิอิ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เดฟมาแว้วววววววววววว
มันจะกัดกันม้ายยยยยยยย
-
ก้าวเร็วขึ้นอีกนี้ดส์เถอะคร้าบบบบบบ
:oni1:
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
พี่คนแต่งมาแว้ววววว
อย่าก้าววววว ค้างงงงงง อีกเยยนะก๊าฟฟฟฟ :serius2:
สอบสู้ๆๆ และกานงับ
-
เอิ้กกก ฮาได้อีก ชอบอ่ะชอบๆ ทั้งที่มะมีบทพระนายเท่าไหร่เลย
ใกล้สอบเสร็จแล้วสู้ๆนะคะ จุ๊บๆ :m1:
-
:oni2: :oni2: :oni2:
เปงเรื่องที่น่าติดตามอีกเรื่องแล้วครับ
มาต่อเร็วๆๆๆๆนะครับ
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆอ่ะ
:oni3: :oni3: :oni3:
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ฟิล่า บราซิเลียโร่ เปรียบเทียบได้ถึงจายอารายอย่างเง้
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ตอนหน้ามีล้อมโต๊ะป่าว :m29:
-
อ๊า ไม่เสียแรงที่ตามอ่านมาตั้ง 11 ก้าว ^__^
ชอบเรื่องนี้มากเลยนะคะ อ่านไปๆเริ่มเข้าใจตัวละคร เข้าใจบรรยากาศในเรื่องมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็ยังไม่เข้าใจการกระทำของใครบางคนต่อไป ฮ่าๆๆ
จะรักจะห่วงหรือจะอะไรก็ไม่เอาให้แน่ คนเราอ่ะเนอะ ขี้บังคับอีกแน่ะ
โดนใจที่พี่ตั้ม (ขอเรียกพี่ตั้มด้วยคนนะคะ ฮ่า) ใช้นักแสดงหน้าใหม่ทั้งหมด ฮ่าๆๆ เซ็ตนี้ของเค้าดีจริงๆ :laugh: :laugh:
ติดตามอยู่เสมอนะคะ ^^ สู้ๆค่ะพี่
+1 ให้พี่ตั้มด้วยค้าบบบ
-
บางแก้วตอนเด็ก น่ารัก
ก้าวที่ 12 :a12:
-
ก้าวที่สิบสอง ก้าวที่สิบสอง :oni1: :oni1:
จงมาต่อๆๆๆๆ :oni3: :oni3:
ด่วนครับ อยากอ่านจะแย่
-
:m20: ฮ่าๆ มีรูปตอนพระเอกยิ้มไมอ่ะ :laugh:
-
:m1::m1::m1::m1: ว้าวๆๆๆๆ เรื่องนี้ใช่เลย~~~โดนใจฉันเลย~~~ รู้สึกว่าพระเอกแต่ละเรื่องของท่านช่างมีนิสัยเหมือนกันดีเนอะ หึหึ
:oni2: ขอถามอย่างจิงับ :oni2: แล้วในเด็กดี ท่านไม่อัพมันแล้วรึ :oni2: พอดีตามเรื่องนี้อยู่ในเด็กดีงิ มาเที่ยวเล้าเลยเห็นพอดี :oni2: จะต่อในเด็กดีมิเอ่ย บอกทีจิ :oni2: แค่เนี้ยแหละงับที่ใสสง :m13:
-
เสร็จแน่ ๆ :laugh:
-
รูปภาพน่ารักเชียววว
ขอรับไปเลี้ยงสักตัว 2 ตัวได้มั๊ยครับเนี่ยย
ปล. พี่ตั้มมมตั้งใจสอบบ เป็นกำลังใจให้น๊า เกรดA ทุกตัวเลยยย
จะได้มาต่อก้าวต่อไป 10 ก้าวรวดเลยย
-
ก้าวที่สิบสอง
" เฮ้ย เมื่อไหร่จะต่อเสร็จวะ"
พอมันนั่งจ้องหน้ากันได้สักพัก
ไอ้เดฟก็ถามพนักงานอย่างวางอำนาจ
จนน้องพนักงานเขาเงยหน้ามามองหน้าซีดๆ
"ทำไมนายต้องไปตวาดเค้าแบบนั้นด้วยวะ ใครมันจะไปทำอะไรได้เร็วทันใจคนอื่นไปทุกเรื่องล่ะ"
ผมกระซิบข้างหูไอ้เดฟเบาๆ
เพราะรู้สึกสงสารน้องพนักงาน
ก็อย่างว่าแหละครับ
คนหัวอกเดียวกัน
ดีหน่อยที่ผมไม่ได้มีหน้าที่ไปยกโต๊ะหรือไม่เคยโดนลูกค้าโขกสับ
"แล้วจะทำไมวะ"
มันถามกลับมาเสียงไม่เบาเท่าไหร่
"สงสารน้องเค้า แล้วอีกอย่างทำไม ต้องมาต่อโต๊ะชั้นด้วยเนี่ย ห่างๆหน่อยไม่ได้รึไง เดี๋ยวได้เกิดเรื่องหรอก"
ในเมื่อผมเตือนน้องชายผมไปแล้ว
ผมก็ต้องเตือนไอ้เดฟด้วยครับ
จะได้ยุติธรรม
"ทำไม ใครจะมาทำอะไรกู"
มันหันไปมองหน้าน้องชายผมที่มองหน้ามันอยู่ก่อนแล้ว
"เงียบเหอะน่า"
ผมลืมตัวตวาดใส่มันเสียงดัง
จนเพื่อนมันและน้องๆผมหันมามอง
ผมถึงได้รู้สึกตัวว่าทำอะไรลงไป
"อย่าหาเรื่องได้ไหม จะนั่งก็นั่งเฉยๆ"
ผมลดเสียงลงเป็นกระซิบเหมือนเดิม
พอผมจัดการกับไอ้ตัวปัญหาเสร็จผมก็หันไปสนุกกับกลุ่มผมต่อ
โดยทุกคนก็พยายามทำเป็นลืมว่าไอ้เดฟอยู่ตรงนั้น
ไม่ใช่เพราะรังเกียจหรอกนะครับ
แต่ถ้าคิดว่ามันอยู่ตรงนั้นเดี๋ยวได้มีเรื่องกันเปล่าๆ
"ตักยำมาให้หน่อยสิ"
เสียงไอ้เดฟมันกระซิบข้างๆหู
มันอยากกินทำไมไม่สั่งมากินเองไม่รู้
แต่ผมก็ต้องตักให้แหละครับ
เดี๋ยวมันได้พาลโมโหอีก
พูดดีๆได้ไม่เกินสิบคำ
คิดอีกทีก็ขำๆ
ถือซะว่ามันเป็นเพื่อนของน้องอีกคน
"พี่อิงตักต้มยำไห้เอิงหน่อยสิ"
เสียงไอ้น้องชายผมมันพูดแทรกขึ้นระหว่างที่ผมกำลังตักยำใส่จานของไอ้เดฟ
"เออ เดี๋ยวนะ"
"เอาถั่วด้วย"
ไอ้เดฟสั่งเสียงดังขึ้นกว่าเดิมที่เป็นเพียงเสียงกระซิบ
"พี่อิง เอาขนมนั่นมาใหน่อยดิ"
เสียงไอ้เอิงดังขึ้นมาอีก
ทั้งๆที่ผมยังตักยำไม่เสร็จเลยด้วยซ้ำ
"มึงอยากกินทำไมไม่ตักเองวะ"
เสียงไอ้เดฟพูดกับไอ้เอิงโดยตรงเลยครับ
"แล้วมึงทำไมไม่ตักเอง มาใช้พี่กูทำไม"
ตอนนี้มันสองตัวจ้องหน้ากันตาไม่กระพริบเลยครับ
"พี่มึงแล้วไง พี่มึงก็ม.."
"เสร็จแล้ว เอิงนี่ต้มยำ"
ผมรีบพูดแทรกก่อนที่ไอ้เดฟมันจะพูดจบ
ถึงแม้ว่าน้องชายผมมันจะรู้เรื่องทุกอย่างดีแล้วก็ตามทีเถอะ
แต่ถ้ามาพูดตอกย้ำซ้ำเติมบ่อยๆ
ผมก็กลัวว่ามันจะยั้งใจไม่อยู่เอาง่ายๆ
"พูดอะไรหัดเกรงใจคนอื่นซะบ้าง"
ผมหันไปกระซิบด่าไอ้เดฟอีกครั้ง
ทั้งๆที่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องกระซิบกับมันด้วย
ยังไงเวลาใครพูดอะไรมันก็ได้ยินทั้งโต๊ะอยู่แล้ว
เพราะตอนนี้ทุกคนในโต๊ะกำลังสนใจอยู่กับคนสามคนคือ
ผม ไอ้เดฟ และไอ้เอิง เท่านั้น
"ทำไมก็มึงเป็นเมียกูไหมล่ะ หรือมึงจะเถียง"
"แค่มีอะไรกันแลกกับเงินเค้าเรียกว่าเมียได้ด้วยหรอ"
"ทำไม มึงขัดข้องรึไง"
มันจ้องหน้าผมไม่วางตา
"อย่างมากก็แค่อดีต"
ผมยังทำใจดีสู้เสือต่อไป
"มึงว่าอะไรนะ"
"เปล่า นั่นเค้าต่อโต๊ะเสร็จแล้ว เขยิบไปดิ"
ผมเฉไฉไปเรื่องอื่น
ทั้งๆที่โต๊ะมันคงจะต่อเสร็จไปพักหนึ่งแล้ว
แต่ผมเพิ่งจะสังเกตเห็น
"กูไม่ไปมีไรไหม"
คราวนี้มันพูดเสียงดังเลยครับ
แต่ก็ได้ยินเฉพาะพวกผมนะ
เรียกสายตาของแก๊งหลังอานให้หันมาพร้อมกันพรึบทั้งสี่คน
"เออ จะนั่งก็นั่ง"
ผมพูดเสียงดังเหมือนกัน
ก่อนที่จะหันไปสนใจไอ้น้องชายตัวดีของผมต่อ
ผมเองก็แปลกใจเหมือนกัน
ว่าคนที่เคยมีเรื่องกันมันยังอุตส่ามานั่งร่วมโต๊ะกันได้
หรือว่าเป็นเพราะวันนี้มันไม่ได้ตั้งใจมาหาเรื่องกันมั้ง
มันเลยไม่มีเรื่องกัน
หลังจากนั้นก็ค่อนข้างจะต่างคนต่างกินแหละครับ
ที่ใช้คำว่าค่อนข้าวก็เพราะ
ไอ้เดฟมันยังขยันหย่อนส้งติงมันมาหาเสี้ยนอยู่บ่อยๆ
พอให้ได้รับสายตาอาฆาตเล็กๆน้อยๆมันก็เลิก
สงสัยมันจะโลกจิต
กลัวไม่มีคนสนใจ
เพื่อนไอ้เดฟที่มาก็ไม่เห็นจะมีไรมาก
เขาก็กินของเขาไป
ไม่เห็นมายุ่งอะไรเลย
"พี่อิง เดี๋ยวแวะซื้อเหล้าหน้าปากซอยไปกินที่บ้านต่อนะ พวกนี้มันยังไม่พอน่ะ"
ไอ้เอิงพูดกับผมหลังจากที่ตกลงกันได้แล้วว่าจะกลับ
ทั้งๆที่พวกมันก็ยังไม่เมาเท่าไหร่
เพราะพรุ่งนี้ผมต้องไปทำงาน
"เอางั้นก็ได้ เผื่อว่าพี่จะได้มานั่งกินด้วย เมาที่บ้านรู้สึกสบายกว่าที่ร้านว่ะ"
ผมเห็นด้วยกับมันครับ
ที่จะซื้อเหล้าไปกินต่อที่บ้าน
เพราะถ้าเมาก็ขึ้นไปนอนได้เลย
ไม่ต้องห่วงเรื่องอื่นว่าจะกลับยังไง
"เฮ้ย เก็บตังค์"
เสียงไอ้โต๊ะที่มันติดกับผมพูดขึ้นเสียงกัง
พลางกวักมือเรียกพนักงานไปด้วย
"มึงจะรีบไปไหนวะ"
เสียงเพื่อนมันโวยวายขึ้นมา
เพราะเพิ่งจะมานั่งได้ไม่นาน
เหล้าเพิ่งจะพร่องไปแค่ครึ่งเดียวเอง
"เหอะน่า พวกมึงไปต่อที่ร้านกูก็ได้ พอดีกูมีธุระ"
ไอ้เดฟมันพูด
"แม่ง เป็นเหี้ยไรวะ พอจะมากุบอกไม่มาก็เร่งยิกๆๆๆ "
เพื่อนอีกคนของมันพูดขึ้นพร้อมกับทำหน้าเซ็งๆ
กระดกเหล้าเข้าปากไปด้วย
"มึงไปแดกร้านกูไป บอกว่ากูเลี้ยงฟรีเลย ถือว่ากูไถ่โทษ"
"ขอบใจว่ะ ดีๆๆ กูจะแดกแม่งให้เรียบเลย ฮ่าๆๆ"
เพื่อนมันพูดอย่างดีใจ
ก่อนจะหัวเราะเสียงดัง
เปลี่ยนโหมดจากอารมณ์เสียเมื่อกี๊อย่างรวดเร็ว
อย่างว่าแหละครับ
ของฟรีเป็นผมก็อารมณ์ดีได้เหมือนกันแหละ
"พี่อิงไปได้แล้ว"
ไอ้เอิงมันลากแขนผมไป
ขณะทีผมมัวแต่สนใจการสนทนาตรงหน้า
ผมจึงเดินตามน้องชายผมพร้อมกับแก๊งมันออกมาข้างนอก
แต่ก็ต้องแปลกใจ
ที่ไอ้เดฟมันเดินตามพวกผมมาด้วย
"มึงตามพวกกูมาทำไมวะ"
ไอ้น้องชายผมมันเริ่มเบ่งแล้วครับ
สงสัยคงจะเห็นว่าไอ้ฟิล่ามันมาคนเดียว
"กูไม่ได้ตามมึง กูตามพี่มึง"
มันพูดอย่างกวนส้งติงอีกครั้ง
"มึงอย่ามากวนตีนกู มึงตามมาทำไม"
ไอ้กิกพูดขึ้นบ้างหลังจากที่มันเงียบมานาน
แต่ไอ้เดฟมันก็หาได้กลัวไม่
เพราะมันยังคงวางท่าทางเหมือเดิม
ไม่มีหงอซักนิด
ทั้งๆที่มันมีคนเดียว
แต่พวกผมมีตั้งห้าคน
"กูจะไปเฝ้าเมียกู"
มันพูดเต็มปากเต็มคำ
เล่นเอาพวกผมอึ้งไปสักพักใหญ่
ไม่มีใครพูดออกสักคน
"จะไปบ้านใช่ไหม ไปรถกูป่ะ เดี๋ยวไปด้วย"
มันยังคงน้ำเสียงนิ่งสงบไม่มีอารมณืเลยสักนิด
ประหนึ่งว่าเบื้องหน้าของมันคือเพื่อนสนิทไม่ใช่ศัตรู
ที่เคยมีเรื่องกันมาเมื่อครั้งก่อน
แล้วมันนึกหรอว่าน้องชายผมจะยอมมันง่ายๆ
"พวกกูมาห้าคน มันจะพอหรอวะ"
อ้าวไอ้น้องชายผมมันกลับพูดในเชิงยอมไปแล้วครับ
อย่างว่าแหละ
พวกนักเลงมันนิสัยแฟร์กันอยู่แล้ว
เรื่องที่เคยผิดใจกันถ้าได้ปรับความเข้าใจกันคงจะจบได้ง่ายๆแหละครับ
พวกผู้ชายมันไม่คิดไรมากหรอก
( แต่มึงช่วยคิดมากหน่อยได้ไหม เพราะมันบอกว่าจะไปเฝ้าเมียมัน แล้วมันคือกู ไอ้น้องเวร / อิง)
"นั่งเบียดๆกันหน่อยไม่ได้รึไงวะ "
มันพูดกลับมาอีกครั้ง
"เออ ดีเหมือนกัน จะได้แวะซื้อเหล้าด้วย"
ไอ้เดพูดอย่างเห็นด้วย
"เออ งั้นไป "
ไอ้น้องชายผมมันเออออเสร็จสรรพ
โดยไม่มีใครสนใจพี่มันเลยสักคน
เหมือนพวกมันได้เพื่อนใหม่แล้วลืมผมเลยครับ
ฮือๆ ๆ เศร้า
อะไรมันจะหายโกรธกันง่ายขนาดนี้เนี่ยยยยยยยย
"มึงขับรถเป็นป่าว"
ไอ้เดฟหันมาถามน้องชายผม
"อือ ทำไมวะ"
น้องชายผมถามงงๆครัง
ซึ่งเป็นผม ผมก็งงเหมือนกันว่ามันจะถามไปทำไม
"ไปขับหน่อยดิ กูมึนว่ะ "
มันพูดว่ามึน
แต่ผมดูไม่เห็นว่ามันจะมึนตรงไหน
แต่ไอ้น้องชายผมมันก็รับกุญแจไปแต่โดยดีครับ
พวกผมก็ขึ้นรถกันทีละคน
ไอ้กิก
ไอ้เด
และได้กันก็นั่งเบาะหลังเรียบร้อย
ผมก็เตรียมจะก้าวเข้าไปนั่งเบียดอีกคน
แต่ก็มีแรงดึงมาจากข้างหลัง
ทำให้ผมไม่สามารถจะเข้าไปได้
"มึงมานั่งหน้ากับกู"
มันพูดพร้อมกัยปิดประตูไอ้ไอ้พวกข้างหลังเสร็จสรรพ
แล้วยัดผมเข้าไปข้างหน้าในจังหวัที่ผมกำลังเอ๋อแดกอยู่
หลังจากนั้นมันก็เข้ามานั่ง
โดยยกตัวผมให้นั่งซ้อนตักมัน
แล้วเลื่อนเบาะให้เอนไปข้างหลังให้มากกว่าเดิม
สรุปแล้วคือ
ผมต้องมานั่งหน้านั่งตักมัน
เพื่อ.................
ทั้งๆที่ถ้านั่งเบียดข้างหลังก็เบียดได้ง่ายๆ
แล้วมีรึที่น้องชายผมมันจะยอม
ไม่มีทาง
มันก็จัดการสตาร์ทรถ
แล้วออกรถไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ................................. o12
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
สั้นอีกแล้ววววว
พอดีเพิ่งสอบเสร็จวันนี้ครับ
นั่งเขียนบทความ บทวิจารณ์ บทสัมภาษณ์อย่างละหนึงหน้า
ภายในสามชั่วโมง ไอ้คนข้างๆเป็นเด็กบริหาร
นังกดเครื่องคิดเลข แต็กๆ ๆ ๆ
สมาธิไม่มีเลย
สอบเสร็จเสด็จแม่ก็มีบัญชาให้กลับวันนี้อีก
เลยรีบมาลงทั้งที่ยังสั้นอยู่กลัวว่าจะรอนาน
เพราะกลับมาอีกทีก็เปิดเทอมสิ้นเดือน
เจอกันสิ้นเดือนนะครับบบบ
ปล.ของคุณนะค้าบสำหรับคำอวยพร
-
จิ้มนู๋มดจ๊ะ :t4:
-
:laugh:>>>น้องชายเป็นใจ อะไรๆ ง่ายกว่าที่คิด ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
โอ๊ะ !เอิง ทำไมเป็นใจให้พี่เขยหล่ะน้านนน :jul3:
-
o12 เฮ้ย...แนวว่ะพี่ :m30: :m30: :m30:
น้องชายเป็นใจเนี่ย โหย สงสัยรู้ใจพี่มันม๊าง555+
-
นะมันจะง่ายไปเปล่านี่ ไม่หวงพี่ชายเลยหรือ :jul3:
:L2:
-
กร๊าก ซะงั้นเลย เอิงก็ปล่อยพี่เข้าปากฟิล่าไปแล้ว ฮ่าๆๆ
เสร็จแน่ อิงเอ๊ย~ น้องชายก็เป็นพวกมันไปแล้ว
แถมมันยังเรียกว่า เมีย เต็มปากเต็มคำ -*- จะดีใจหรือสงสารอิงดีเนี่ย ฮ่าๆๆ
สู้ๆนะคะพี่ตั้ม ชอบตอนนี้จังเลย เอิงกะเดฟแม๊นแมน !
-
จิ้มมมมมมมมมมมๆๆๆๆๆๆ
ตรู๊ดดดดดดดดดดดด
งานนี้เอิงตกเปงเมียไอ้เดฟหน้ารถแน่ กร๊ากกกกกกกกกกก :t2:
-
นั่งตักด้วย อูยเจอลูกระนาดจะเป็นไรล่ะเนี่ย :m32: เดฟคงไม่นอนที่บ้านอิงนะ
-
เอ่อ จะดองกันแล้วเหรอ
รึว่าจะมีศึกหนักรออยู่ข้างหน้า
:jul1:
-
^
^
^
กระซวก ให้หายหื่น
:laugh:
-
กระซวกทะลุไปถึงข้างบน...
-
งานนี้มีเครียร์แน่ๆๆๆๆ
-
ทำไมมันง่ายแบบนี้ล่ะ
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ไม่ชกกันหน่อยหรอ
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
ตลกอ่ะ
-
:n1:
ปล. ตายละ ต้องรอถึงสิ้นเดือนเรยหรอออออ แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
สั้นไปม๊ายยยย กลับมาก๊อนนนน :m15:
แก๊งค์หลังอานน่ารักมากค่ะ หวงพี่ซะไม่มี 555 ฟิล่าน่ารักนะตอนนี้ :t2:
ที่บ้านไม่มีเน็ตเหรอคะ กีสสสสสสสส
-
:m30:สิ้นเดือนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน จ๊ากกกกกกกก................ :jul1:
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
คือ แบบว่า นั่งตัก อ่ะ
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
อบากนั่งตักเดฟ อ่ะค้าบ
-
บทจะดีมานก็ดีกันดื้อๆเว้ย :laugh:
คิดถึงพี่ตั้มจัง :กอด1:
แต่ว่า สิ้ง เดือง!!!!!! :a5: :a5: :a5: :a5:
ถึงงั้นก็จะรอ o7
-
ตอนหน้าสิ้นเดือนเลยเหรอ :serius2: :serius2: :serius2:
-
อ๊ายยย!!~~ << สาวแตกทันที
มาต่อซะที รอเปงชาติ เอิ้ก!!~
เดฟนี่จะเอายังไง อะไรๆก้อเมียกูๆๆ << เหมือนพี่แชมป์
อิงก้อนะ เอะอะๆ ก็ยอมๆๆ << เหมือนน้องแชมป์
เหอะๆๆ จะรอสิ้นเดือนนะครับ
-
สิ้นนนนนนนนนเดือนนนนนนนนนนนนน :sad2: แต่อย่างไงก็รอนะ
-
ที่ไม่พูดอะไรนี่ หมายความว่า เอิงยอมรับเดฟเป็นพี่เขยแล้วชิมิ :m13:
-
:o :o :o อ๊ายยยยยยย เอิงไหงแกง่ายขนาดนั้นวะ ไม่หวง ห่วง พี่แกเลยเรอะ เหอะๆๆๆ
:sad2: อีกทีสิ้นเดือน เศร้าสิงานนี้ อีกตั้ง 15 วันเชียวนะ :o12: ( หนีไปร้องไห้แย้ว )
-
น้องชายสุด LOVE เป็นพวกเดฟ ไปซะงั้น :เฮ้อ:
แล้วบางแก้ว เรา จะทำงัยละเนี้ย o12
-
เอ่อ เอิงนั่นพี่แกนะแล้วนั้นก้อ..เอ่อ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
เอ่อคือ อ้าววววววววว
-
ตามทันแล้ว เย่ ปาดเหงื่อ!! :a2:
หนุกอะ.............
นั่งตักด้วย กรี๊ดดดดๆๆๆๆ
-
ไหงเป็นงั้นหล่ะ...........ไอ้เอิงเอ้ย
>
>
>
>
> ตกลงจะยัดเยียดพี่ชายให้เป็น'เมีย'ไอ้เดฟ 'โดยสมบูรณ์'ทุกประการเลยชิมิ :jul1:
>>>>พี่ตั้มอ่า.....ทำไมจะหายไปนานจังคับ !!!! :o12:
-
สงสัยไอ้น้องอิงมีอะไรแผนแหงๆ :m12:
ไอ้เดฟระวังให้ดี :laugh:
-
ก้าวต่อไปรีบมาหน่อยนะจ๊ะ
รออยู่
-
อย่างนี้เค้าเรียน "ได้ใหม่ (เพื่อน) แล้วลืมเก่า (พี่)" :laugh:
-
:o :o :o
อร๊ายยยยย
จะไม่ทะเลาะกันหน่อยเหรอคะ
ทำไมมันจะราบรื่นจัง
อร๊ายยยยย ฟิล่า ไม่ต้องกลัวนะค้า ไปตัวเดียวไม่ต้องกล้ว เดี๋ยวเจ๊ไปตาม พุดเดิ้ล กะ อเมริกันคอกเกอร์ มาช่วย
อร๊ายยยยยยย
กัดหางมันเลยลูก
:
:laugh: :laugh:
:serius2: :serius2:
อร๊ายยยยยยยยยยยย
ว่าแต่ก้าวอีกที สิ้นเดือนเลยหรอคะ
ต๊ายยยยยยยยยยยยย
คุณพระ
อกอิแป้นจะทะลุ
ทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ
เจ๊ไม่ย๊อมมมมมม ไม่ยอมจริงๆ ด้วย
:serius2: :serius2:
-
:laugh:สงสัยเอิงจะยอมรับพี่เขยรึเปล่าเนี๊ย ดูมันง่ายจัง :laugh:
-
กว่าจะสิ้นเดือนมีหวังสิ้นใจไปก่อนแน่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 555
-
เพราะกลับมาอีกทีก็เปิดเทอมสิ้นเดือน
เจอกันสิ้นเดือนนะครับบบบ
:a5: :a6: ส....สิ้นเดือน!!!! รอต่อฮ้าบบบบบ5555 กลับบ้านเดินทางดีๆเน้อ
เดฟเริ่มน่ารักและ เมื่อไหรจะเข้าสู้สมาคมเกียมัวนะ (อ๊ะ!! :o หรือเข้าไปแล้ว!!!!)
แต่คุณน้องเอิงนี่ดูใจดีเกินคาดดดดดดด :laugh:
-
เดฟบ้าน้อยลงแล้ว
หุหุ
สงสัยรักจิงหวัง.....
แต่ง
555+
-
เอะ จายกพี่ให้ง่ายๆๆเลยเหรออออออ
เสร๊จพระเอกเราสิแบบนี้ หวานหมู หุหุ
-
น้องชายเป็นใจป่าวฟระเนี่ย :laugh:
ว่าแต่สิ้นเดือนเลยเหรอ o7
-
ตั้งสิ้นเดือนกว่าจะมาต่อ หุหุ
-
:L2: :L2:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
อ่าครับผม ยังไงๆกันอยู่นะครับ
เด็กพวกนี้ อิอิ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
:interest: :o9: :haun5: o18
คราวนี้คงได้มีแทงข้างหลังทำลุถึงข้างหน้าแน่ๆ
จะว่าไปเอิงมันไมไม่ขัดว่าที่พี่เขยมันเลยหว่า
เสร็จไอ้เดฟแน่พี่อิง
อิ อิ อิ
-
ํำ้Yeh!!!!
ตามทันล่ะ
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ขำ
เดฟดุได้ใจเจ้มากก o13
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบ
นั่งตักกันโด้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :oni2:
-
กรี๊ดดด คุงน้องเอิง และน้องๆหลังอานอีกสามตัว เอ๊ย สามคน ช่างเปนใจ
หลังจากนี้จะได้มีฉากงอนง้อ เข้าพระเข้านายกันมากก่านี้แล้วชิมิคะ :laugh:
ภาวนาอย่าให้น้องๆหลังอานตบตาเพื่อจะแก้แค้นทีหลัง สาธุ๊ :m4:
-
รออยู่นะค้าบบ
ไงรีบกลับมาต่อด้วยหล่ะ
-
มาดันนนนนนนนนนนนนนนนน
-
:o8: เดฟเนี่ย...ตอนที่แล้วยังทำตัวสมเปนคนเถื่อนอยู่เลย...
มาตอนนี้ไมทำตัวน่ารักงี้อ่ะ....ตามมาเฝ้าเมียด้วย...น่ารักเชียะ
-
:oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1: มาวิ่งเล่นรอ
:o12: แต่กว่าจะสิ้นเดือน :o12: เศร้า
-
อ้าว....ซะงั้นนะ
ตอนเกรียดกันนี่แทบจะฆ่าให้ตายกันไปข้าง
แล้วไหงตอนนี้มันกลายเป็นยังงี้ไปได้ :laugh:
แล้วถ้า...เอิงมันเปลี่ยนฝ่ายมาข้างเดฟแล้วอิงจะไม่แย่รึไง อิอิ
แต่...เดฟทำตัวน่ารักจังเลยแฮะ อิอิ :o8:
-
:a5: ไหงงั้นอ่ะ เปิดเทอมเนี้ยน้า นานเลยอ่ะ
แต่ไงก็จะรอนะคะ :a6:
-
ฟีล่าฯ กับหลังอาน เขาจะญาติดีกันแล้วเหรอ ฮ่าๆๆ :m20:
เอ?... หรือหลังอาน มีแผน ลากเข้าบ้าน รุมตีหัวก๊ะ คึคึ
แต่ดู ฟีว่าสิ... ตัวเดียวก้อไม่กลัวเกรงใครเล้ยยย...ย :laugh:
(ฟีล่า มาเฝ้า บางแก้ว .. มาเฝ้าเมีย หวงของล่ะจิ ) กรี๊ดดดดดดดดด....ด :oni2:
อิงเริ่ม เสียงดังได้แล้ว เป็นบางครั้ง อยากเห็น นายเดฟ หงอ ให้อิงบ้างเอิ้กๆ :t2:
-
:laugh: :laugh: :laugh:
o12 <----- :m20: :m20: :jul3:
ปล.อ่านทันแล้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน :a2:
มารอก้าวต่อไปน้~าาาาาาาาาาาาาาาาา :oni1:
-
:laugh:
ซะงั้น...
น้องชายท่าจะเป็นใจซะและ
-
:m23: ตกลง ไอ้เอิง กำลังคิดอะไรอยู่ หรือว่า เริ่มยอมรับไอ้เดฟ เป็นพี่เขยแล้ว
ถ้าคืนนี้ ไอ้เดฟแกล้งเมา แล้วค้าง :jul3: คงมีการเชิดสิงโต ให้เพื่อน ๆ ได้ดูกันแน่
มารอก้าวที่ 13 ของตั้มดีกว่า :bye2:
-
สงสัยน้องเอิง ไม่อยากให้พี่อิงต้องเสียเปล่า :laugh:
จับเดฟเป็นพี่เขยซะเลย....แกล้งกันมันส์กว่าเน๊าะ :t2:
แต่ไหง น้องตั้มมาต่อซะสิ้นเดือนเลยหล่ะ มันห่างไกลไปมั้ยจ๊ะ..
-
อิอิ เดฟโหดดีจัง เอิงเริ่มเป็นใจ
สิ้นเดือนเร็วๆๆๆๆ ~ จะมารออ่าน
:t4:
-
เอ้ย จบแล้วหรอ :jul3:
-
ตอนนี้สั้นจิงๆๆๆๆ
ไงก้อมาต่อไวๆๆเน้อออออ
-
:oni3: :oni3: :oni3: :oni3: :oni3: :oni3: จงมาๆๆๆๆ
-
เอิงท่าจะได้พี่เขยซะแย้ว
หวงอ่ะดิ ฟิล่า
-
มาอ่านครั้งแรก.....สนุกค๊าบบบบ
ว่างๆมาต่อนะ
-
สนุกดีอ่ะ สั้นไปหน่อยแต่ก็ดีนะจ้า
แล้วมาอัพอีกนะ
-
ทางสะดวกแล้วนายเดฟ ลุยๆๆๆๆ :a2:
มารอตอนต่อไปจ้า
-
สิ้นเดือนรอค่ะ
จะรอต่อไปนะตัวเอง
-
:a12: :a12: มานอนรอ
-
:a5: :a5: :a5:
เรื่องนี้ก็หายเงียบปเลยนะเนี่ย
กลับมาลงต่อเร็วๆๆๆเลย
มันค้างอ่ะนะ
-
คุณผู้แต่ง หะ หะ หะ หายไป
เมื่อไรจะมีฉากหวานๆระหว่างเดฟกันพี่อิงล่ะคับ
อ่านมา โหดตั้งแต่ก้าวที่ 1 - 12
เหอ ๆ พี่เขย + เอิง สมานฉันแล้ว ก๊ากกกก
เดฟทางสะดวก
ลุยโลดดด (แต่ก้อเห็นลุยมาตั้งนานแล้วเน๊อะ )
55 มาต่อเร็ว ๆนะค๊าบบบ
:oni2: :oni2:
-
:a12:
-
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :oni2:
-
ชอบอ่ะสนุกดี...อิอิ :a2:
-
รออออออออ.. :oni3:
-
:a12: นอนรอ
-
:a12: :a12: :a12:
-
:sleep2: เมื่อไหร่ก้าวที่ 13 จะมาซะที :serius2: รอๆ มาหลายวันละ
o15
-
:serius2: :serius2: :serius2:
ไม่มาลงให้อ่านต่อแล้วเหรอครับเนี่ย
ติดงอมแงมแล้วนะครับ เรื่องนี้
มาต่อเถอะนะครับบ
:serius2: :serius2: :serius2:
-
รอตอนต่อไปนะคราฟฟฟฟ
-
:a4: :a4:
:a11: :a11:
นอนรอจนเมื่อย ลุกมาเต้นมั้งดีกว่า
-
:a11: :sad2: :a11: :a11: :a11:
งง อ่ะ
เรื่องนี้จบแค่นี้ จริงๆๆๆ เหรอ
:a5: :a5: :a5: :a5:
-
:oni1: แอบมาวิ่งเล่น :laugh:
-
อะโฮะๆ เริ่มแสดงอาการออกมาแล้วคร้าบบบ
เป็นกำลังใจให้อีกคน มาต่อเร็วๆนะคะ
-
^
^
ได้เจาะไข่รีบนด้วย!!
อีกมะกี่วันละ มาต่อเร็วๆน้า......รอๆ :oni2:
-
:a12: :a12: :a12: เต้นจนเมื่อย กลับมานอนรอตามเดิม
-
:a12: ฮ้าวว าวาวาวว ววว
แล้วเราก็ยังนอนรอต่อไป
-
..คิดถึงขนาด..
-
:man1:
-
รอแบบนี้ :sad2:
-
มาลงชื่อเป็นกำลังใจ
กับเรื่องนี้อีกคนนะจ๊ะ
อยากบอกว่า รออยู่ จ้า แต่ไม่เร่งน๊า
กลับมา เจอกันครั๊บพ้ม........ :L2:
-
สิ้นเดือนแล้วค้าบบบบบ พี่ต้ามมม
มาลงก้าวต่อไปได้แล้วค้าบ
:m16:
-
:a12:รออยู่น๊าครับ
-
:a12: :a12: นอนรอ
-
เข้ามารอก้าวที่สิบสาม
มาได้แล้วววววว :a2:
-
:a5: :a5: :a5: :a5:
ไม่มาลงให้อ่านต่อแล้วเหรอครับ
มาลงได้แล้ว อยากอ่านแล้ว
:oni3: :oni3: :oni3:
-
เพิ่งอ่าน แล้วก็ต้องมานอนรอ :a12:
กำลังมันส์เลยอ่ะค่ะ มาต่ออีกนิดส์เนาะ :m13:
-
:a12: :a12: :a12: ยังคงมานอนรอ
-
ไม่ไหวจะเคลียร์กันหน่อยรึ :t2:
น่ารัก คิด :t3:ภาพตามแล้วตลก :laugh:
-
เฮ้ย!!! เปิดเทอมแล้ว Come back!!!! :แปลงร่าง4:
-
เพิ่งได้ฤกษ์ตามเข้ามาอ่าน
สนุกอย่างเคย
แต่ว่า
ลงช้าจัง
ขัดใจอย่างแรง!
-
เข้ามาตีตั๋วนั่งรอ :a2:
-
:m31:
-
:a12: :a12: ยังไม่มาก็นอนต่อ
-
ไหนบอกเจอกันสิ้นเดือนไง~~ นี่ขึ้นเดือนใหม่มาหลายวันแล้วนะ !! :angry2:
-
เมื่อไหร่หล่อนจะก้าวต่อยะ
แม่โสรตั้ม :m31: :m31: :m31:
-
เข้ามารอ :sad2:
-
(http://widget.sanook.com/static_content/widget/full/text_1/1139/67139/75cb552ffc6e43d2fe4d8d1cce2b956d_1213934303.gif)
-
รอนานแล้วนะ o12
-
รอได้อีก...-*-
-
ตามมาอ่านทันแล้วววว เย้ o7
แต่ว่ามันเปิดเทอมนานแล้วน้าาาา อยากอ่านต่ออ่ะ
คริก คริก ชอบๆ เดฟน่ารักดีอ่ะ (ถึงมันจะกวนก็เหอะ)
ถ้าน้องเอิงยังว่าง ขอจองไว้ได้มะ
ปล. รออยู่น้า
-
สนุกดีครับ :t3: รอก้าวต่อไป นะครับ
-
สื้นเดือนผ่านไปจนล่วงเข้ากลางเดือนถัดไปแล้วค๊าบ :sad4:
-
13 เลขดีนะคะ
ฮี่ๆ
-
รออยู่เน้ออออออออ
-
มาเถิดด :call: :call:
-
:call: :call: :call: :call:
โอม......มนงยว
จงมาลง จงมาลง ตอนต่อปายด้วยเถิ้ด~~~~~~~~~~~~ สาธุ
-
เอาให้แน่ จะมามั๊ย กรั๊กๆๆๆๆ
-
แวะมาเยี่ยม
กำลังรอก้าวต่อไปอยู่นะครับ
-
นานเกิ๊นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ !!!! :m25:
-
:call: :call: :call:
-
สิ้นเดือนที่ว่าหมายถึงเดือนไหนอ่ะคับ :m29:
หรือพี่พิมพ์ผิด จริงๆละเป็นแสนปี :a5:
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
-
:call: มาซะทีจิเจ้าค่ะ
-
รอ..
-
ทำมัยคราวนี้
หายไปนานจังคับ
รออยู่นะ
-
:call: :call: :call: โอม จงลง จงมา สาธุ
มาก้าวต่อไปเหอะน้าาาาาาา หยุดมานานแล้ว เดี๋ยวไปไม่ถึงกันพอดี
รออยู่ฮับ รออยู่
-
งอนแล้วนะ ไม่มาสักทีเนี่ย :m16:
-
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
-
หายไปไหนอ่า
อยากอ่านต่อแล้วนะเนี่ย
-
:z3: 13สักทีสิ !!!!
-
:impress3:
-
เอาให้แน่
จะมาลงตอนที่ 13 เมื่อไร
:fire:
-
คนแต่งหายไปไหน...
เมื่อไรจะกลับมาต่อ(ก้าวที่สิบสาม)รอมานานแล้วนะ :z3:
สงสารคนอ่านหน่อยคะจะลงแดงแล้ว...
-
ก้าวที่สิบสาม
พอมาถึงที่บ้านพวกเราก็จัดการหาที่นั่งจัดสถานที่และก็นั่งกินกันอย่างสบายอุรา
โดยผมก็นั่งข้างไอ้เดฟเหมือนเดิมแหละครับ
เหตุการณ์ก็ไม่มีอะไร
ทุกคนก็กินกันตามสบาย
พอกินเสร็จจะเลิก
ไอ้เดฟมันก็ให้ผมไปส่งมันขึ้นรถที่มันโทรเรียกมาที่หน้าบ้าน
"กูกลับแล้วนะ"
มันหันมาบอกผมก่อนจะก้าวขึ้นไปนั่งบนรถ
"อืม"
ผมพยักหน้ารับมันไป
พร้อมกับปิดปากหาว
มันก็หันหน้ามามองผมเหมือนงอนๆนิดหนึ่ง
แล้วก้าวขึ้นไปบนรถพร้อมกับปิดประตูปังใหญ่
ทำเอาผมงงกับอารมณ์มันมากเลยทีเดียว
ว่ามันเป็นบ้าอะไรก่อนจะออกมายังอารมณ์ดีๆอยู่เลย
จู่ๆก็ทำเหมือนกับโกรธใครซะอย่างงั้น
เรื่องราวต่างๆก็ผ่านพ้นไปเรื่อยๆ
รวมทั้งเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างผมกับมันด้วย
แต่ผมก็ยังหาบทสรุประหว่างเราสองคนไม่ได้
ว่าตกลงแล้วมันจะเอายังไง
เป็นแฟนก็ไม่ใช่
เพื่อนก็ไม่เชิง
หรือมันจะเห็นผมเป็นพวกขายบริการก็ไม่รู้
เพราะเมื่อไหร่ที่มันต้องการ
มันก็จะโทรหา
ส่วนเวลาที่ผมต้องการมันผมไม่เคยที่จะมีสิทธิ์โทรหามันเลยสักครั้ง
ทั้งๆที่รู้แบบนี้แต่ผมก็ยังเผลอไปรักมันเข้าจนได้
ทั้งๆที่รู้ว่ามันไม่ได้มีแค่ผมคนเดียวแต่ผมก็ยังรักมัน
ทั้งๆที่รู้ว่าคนอย่างมันไม่เคยที่จะรักหรือแสดงความรักตอบกลับมาแต่ผมก็ยังรัก
ที่ๆที่รู้ว่าอีกไม่นานมันคงจะเบื่อและทิ้งผมไปแต่ผมก็ยังไม่เผื่อใจไว้ให้กับความเจ็บปวดเลยสักนิด
"พี่อิง ไปทานข้าวกันเถอะค่ะ "
เสียงน้องฝนดังแทรกเข้ามาในความคิดผม
"อ้าว เที่ยงแล้วหรอ "
"ใช่สิคะ เนี่ย ฝนบอกให้คนอื่นเค้าไปรอข้างล่างแล้ว "
"อืม เดี๋ยวพี่เก็บของแปบนะ "
"ได้ค่ะ งั้นฝนไปรอกับพี่ลักษณ์ข้างล่างนะคะ "
"ไปเถอะจ๊ะ เดี๋ยวจะมีคนขาดใจตายซะก่อน ถ้าปล่อยให้รอนานกว่านี้ "
ผมพูดเสร็จน้องฝนก็หน้าแดงแป๊ดขึ้นมาทันที
"แหม พี่อิงก็ มาแซวหนูอยู่ได้ ว่าแต่ตัวเองเหอะ เมื่อไหร่จะมีสักที เห็นไปไหนมาไหนคนเดียวบ่อยๆ แต่เอ๊ พักนี้เห็นนั่งเหม่อบ่อยๆ เป็นเพราะคิดถึงคนๆนั้นอยู่รึเปล่าเนี่ย"
"ฮ่าๆๆ คนอย่างพี่จะมีใครให้คิดถึง นอกจากไอ้เอิงคนเดียว"
"มัวแต่ห่วงน้องอยู่นั่นแหละ ถึงไม่มีใครสักที"
"จ๊ะแม่คู้นนนน ตัวเองมีก่อนนี่มาว่าพี่ว่าเชื้อได้นะ "
"ฮ่าๆ ๆ ฝนไปรอข้างล่างนะคะ "
แล้วร้างสาวสวยก็เดินตัวปลิวออกไปจากแผนก
เพื่อไปรอผมกับกลุ่มเพื่อนๆในแผนกข้างล่าง
ตอนนี้ผมได้งานทำใหม่แล้วคระบ
เป็นประชาสัมพันธ์เหมือนเดิม
แต่คราวนี้ดีหน่อย
ที่ได้ทำงานอยู่ที่โรงแรมใกล้ๆบ้าน
แล้วเพื่อนรวมทั้งเจ้านายก็ดีกับผมทุกคน
"นั่นไงมาแล้ว พนักงานตัวอย่าง"
เสียงพี่ลักษณ์เอ่ยทักขึ้นทันทีที่ผมเดินไปถึงด้านล่าง
"ตัวหย่งตัวอย่างอะไรกันครับพี่ลักษณ์"
ผมถามกลับไปอย่าง งงๆ
"อ้าว ก็ทำงานหามรุ่งหามค่ำ จนลืมกินข้าวเที่ยงเนี่ยเรียกว่าอะไรได้ล่ะ"
เสียงพี่นิด พี่ที่แผนกผมอีกพูดบ้าง
"ใช่ๆ ๆ นี่ขนาดเลยเวลาทดลองงานสามเดือนมานานแล้วนะเนี่ย ยังฟิตไม่หยุดเลย "
ฝนพูดขึ้นบ้าง
ที่แผนกผมที่สนิทกันมากๆ ก็มีด้วยกันห้าคนครับ
มีพี่ลักษณ์ พี่นิด ฝน ต้น แล้วก็ผม
"ใช่สินะ นี่อิงทำงานที่นี่มาจะห้าหกเดือนแล้วนี่ จำได้ว่าเพิ่งจะเห็นหน้าไม่นาน แปบๆผ่านไปห้าหกเดือนซะแล้ว"
เสียงพี่นิดเอ่ยขึ้นลอยๆ
"อะไรกันพี่ จู่ๆก็มาพูดถึงความหลัง เค้าว่ามีแต่คนแก่เท่านั้นนะที่พูดแบบนี้"
ไอ้ต้นพูดขึ้นบ้างหลังจากที่เงียบฟังมานาน
"อะไรกัน มาหาว่าชั้นแก่หรอยะ เดี๋ยวแม่จับเข้าเนอสเซอรี่ซะนี่"
พี่นิดแหวอย่างไม่สบอารมณ์
ทำเอาพวกผมหัวเราะกันยกใหญ่
ก่อนที่จะชวนกันเดินเพื่อมุ่งหน้าไปยังร้านส้มตำเจ้าเก่า
ที่นานๆจะมีเวลาว่างตรงกันมากินเป็นกลุ่มสักที
"เอ้าๆ ๆ ใครสั่งอะไรสั่งเลย มื้อนี้ช่วยกันจ่าย"
สิ้นเสียงพี่ลักษณ์พวกผมก็ช่วยกันโห่ขึ้นมาพร้อมกัน
เรียกสายตาของคนทั้งร้านให้หันมา
ก่อนที่พวกผมจะหันไปขอโทษกันยกใหญ่ที่ทำเสียงดังเกินไป
ถึงแม้ว่าร้านนี้จะอยู่ใกล้โรงแรม
และส่วนมากจะมีแต่พนักงานโรงแรมมากินที่นี่ก็ตาม
แต่พวกผมก็รู้จักเฉพาะคนที่แผนกเท่านั้น
"นึกว่าจะเลี้ยงซะอีก"
ฝนพูดขึ้นเสียงเบา
"อยากให้พี่เลี้ยงก็มาใช้นามสกุลพี่สิจ๊ะ แล้วพี่จะเลี้ยงทุกมื้อเลย"
"พูดจริงนะพี่ งั้นเดี๋ยวไปเปลี่ยนนามสกุลเลย เป็นบุตรบุญธรรมพี่ก็ดี จะได้ไม่เปลืองตังค์ มีพ่อรวยๆแบบนี้ ฮ่าๆ ๆ "
พอฝนพูดจบพวกผมก็หัวเราะเสียงดังกันอีกยกใหญ่
ก็นานๆทีจะเห็นพี่ลักษณ์จอมปากหวานแกหดสักที
"น่าน โดนเข้าให้ อยู่ดีไม่ว่าดี เกือบได้เป็นพ่อเค้าแทนแล้วไหมล่ะ"
"อิง เป็นไรวะ พักนี้ดูเหม่อๆ "
หลังจากสั่งอาหารแล้ว
อยู่ๆพี่ลักษณ์แกก็ถามขึ้น
"เปล่านี่พี่ "
"เห็นมะ อย่างที่ฝนบอกไว้จริงๆ "
"อิง มีไรก็บอกพวกพี่ได้นะ พี่กับไอ้ลักษณ์ถึงแม้จะดูบ้าๆ แบบนี้ แต่ก็อาจจะช่วยเราได้นะพักนี้มีเห็นอิงเหม่อบ่อยมาก ระบายออกมาซะบ้าง เผื่อว่ามันจะดีขึ้น"
"มันก็ไม่มีไรหรอกพี่ ผมคงคิดมากไปเองน่ะ"
"อืม ถ้ามั่นใจว่าคิดมากไปเองก็ไม่ต้องคิดสิ หรือรอให้พร้อมกว่านี้ค่อยมาคุยกับพวกพี่ก็ได้ ยังไงพี่ก็เห็นว่าแกเป็นน้องพี่คนหนึ่งเหมือนกันนะ"
พี่ลักษณ์แกพูดพร้อมกับเอามือตบบ่าผม
ทำเอาน้ำตาผมคลอขึ้นมาทันที
"เฮ้ย อย่ามาร้องตอนนี้นะ อายเค้า "
พี่ลักษณ์แกแซวทำเอาน้ำตาผมไหลย้อนกลับในทันที
"โห ไรวะ กะจะทำซึ้งซักหน่อย ทำเอาเสียอารมณ์หมดเลย ฮ่าๆ ๆ "
"เออ แบบนี้สิวะ ถึงจะเหมาะสมกับประชาสัมพันธ์เบอร์หนึ่ง"
พออาหารเสิร์ฟ
พวกผมก็ลงมือรับประทานกันอย่างไม่มีใครยอมใครเหมือนเคย
.....................................................................................
......................................................................................
"พี่อิง เป็นไรพี่ นั่งใจลอยไปคิดถึงใครอยู่เนี่ย"
ไอ้เอิงพูดพร้อมกับก้าวมานั่งลงข้างๆผม
"ป่าวหรอก คิดเรื่องไรเรื่อยเปื่อยน่ะ"
"ให้มันแน่เถอะพี่ เห็นนั่งทำหน้าเครียดเชียว งานมีปัญหารึเปล่า"
"ไม่นี่ กำลังไปได้สวยเชียว "
"หรอ ไม่มีไรก็ดีแล้ว เห็นพักนี้พี่ดูเครียดๆไปนะ"
"แกคิดมากไปรึเปล่า พี่ก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว เป็นเด็กเป็นเล็กสงสัยไรมาก แล้ววันนี้ไม่ไปไหนหรอ"
"ขี้เกียจอ่ะ อยากอยู่บ้านมากกว่า"
"เออ แล้วนี่ไอ้กิกไปไหนล่ะ พี่ตื่นมาก็ยังไม่เห็นเลยกะว่าวันนี้จะชวนไปเดินเล่นสักหน่อย"
ผมถามหาไอ้กิกครับที่ตอนนี้มันกลายมาเป็นสมาชิกของบ้านผมอย่างถาวร
และกลายมาเป็นน้องชายผมอีกคนแล้ว
"โหไรวะ ชวนแต่ไอ้กิก ไม่เห็นชวนผมมั่งเลย"
"อ้าว ใครจะไปรู้ล่ะว่าแกจะอยู่บ้าน เห็นวันเสาร์ อาทิตย์ทีไรก็ออกไปหาเพื่อนทุกที"
"ไปทุกอาทิตย์ที่ไหนล่ะ"
"เหมือนกันนั่นแหละ แล้วนี่รู้ไหมไอ้กิกไปไหน"
"ไม่รู้สิพี่ พี่ตื่นก่อนผมยังไม่รู้ แล้วผมจะไปรู้ได้ไงล่ะ "
" อืม แล้วนี่ว่างใช่ไหม ไปเดินห้างเป็นเพื่อนพี่หน่อย อยากไปซื้อของใช้น่ะ ดูในครัวเห็นหมดไปหลายอย่างแล้ว ไอ้กิกก็ไม่เห็นบอกมั่งเลย"
พอผมได้งานทำที่ใหม่
ไอ้กิกก็อาสาเป็นคนทำครัวแทนครับ
มันอ้างว่าเป็นการตอบแทนที่ให้ที่อยู่มัน
และผมจะได้ไม่ต้องมาห่วงเรื่องบ้าน
จะได้ทำงานอย่างสบายใจ
ผมเห็นว่ามันอุตส่าตั้งใจช่วย
ก็เลยตกลงให้มันรับหน้าที่นี้ไป
"แล้วพี่ว่างรึไง "
"ว่างสิวะ ไม่ว่างจะชวนหรอ"
"อ้าว ทุกทีเห็นไปกับไอ้เดฟนี่ เออ ว่าแต่ช่วงนี้มันหายไปไหนเนี่ย"
นี่แหละครับ
คือสิ่งที่ทำให้ผมต้องมานั่งคิด นั่งกังวล
ว่าผมกำลังจะโดนทิ้ง
เพราะช่วงนี้ไอ้เดฟมันไม่ค่อยโทรหาผม
ไม่ค่อยมีเวลามาเจอ
ทั้งๆที่แต่ก่อนเวลาเจอหน้าทีไร
ผมก็รู้ว่ามันไม่เคยคิดอย่างอื่นกับผมเลย
นอกจากเรื่องบนเตียงเพียงอย่างเดียว
แต่ถึงอย่างนั้น
ผมก็ยังอยากที่จะเจอมันอยู่ดี
"ไม่รู้สิ "
"อ้าว พี่ไม่รู้แล้วใครจะรู้ พี่กับมันเป็นแฟนกันไม่ใช่หรอ"
"ใครบอกแกว่าพี่เป็นแฟนมัน "
"อ้าว"
ระหว่างนั้นก็มีโทรศัพท์โทรเข้ามาพอดี
ซึ่งจะเป็นใครไปไม่ได้ครับ
นอกจากไอ้เดฟ
"ฮัลโหล"
"อยู่ไหน"
"ทำไม"
"กูถามว่าอยู่ไหน"
"แล้วทำไมล่ะ"
"นี่มึงอย่ามาทำตัวน่าเบื่อได้ไหม คนอุตส่าอารมณ์ดี"
"อยู่บ้าน"
"มาหาหน่อยดิ"
"ไม่ว่าง"
"ทำอะไร"
"จะไปดูหนัง"
".........."
".........."
"กับใคร"
"เอิง"
"เดี๋ยวค่อยไป มาหากูก่อน นานๆ ทีกูจะว่าง"
"ไม่ แล้วไปทำอะไรมา เพิ่งจะว่าง แลวเพิ่งจะโทรมาตอนนี้เนี่ย "
"มึงอย่ามาเซ้าซี้เหมือนเมียกูได้ไหม"
"ใช่สินะ ระหว่างเรามัน"
"อย่ามาลิเกน่า ตกลงจะมาหรือไม่มา"
"ไม่ว่าง.."
พูดเสร็จมันก็ตัดสายไป
โดยที่ไม่รอฟังคำตอบจากผมให้จบ
หรือมันไม่เคยคิดจะง้อผมเลย
โดยเฉพาะในช่วงหลังๆ
ที่การสนทนานระหว่างเราทั้งสองคนมักจะลงเอยด้วยบทสรุปแบบนี้เสมอ
"เป็นไรพี่ ทะเลาะกับไอ้เดฟหรอ"
"นิดหน่อยน่ะ "
"........"
" เอิง ..."
"มีไรพี่"
"เปล่า เดี๋ยวพี่จะออกไปข้างนอกก่อนนะ ไม่ต้องรอกินข้าว นอนก่อนได้เลย"
"พี่ยังจะไปหามันอีกหรอ "
"พี่อาจจะโมโหมันมากไปหน่อย เลยพูดกับมันไม่ค่อยดี ทั้งๆที่มันอุตส่าโทรมาแท้ๆเลย"
"ตกลงพี่จะเอายังไงกันแน่ เดี๋ยวก็โกรธ เดี๋ยวก็ไปตามง้อมัน ผมเห็นพี่เป็นแบบนี้ทุกทีเลย"
นั่นแหละครับ
คือสิ่งที่ผมทำเป็นประจำ
คือทำมันโกรธ แล้วก็ต้องตามง้อมันทุกครั้ง
"........."
"พี่ไม่ใช่เมียเก็บมันนะ เวลาอยากได้ก็โทรมา เวลาไม่ต้องการก็หายหัวไปเลยน่ะ"
"........"
"เวลาที่พี่นั่งคอยมันเป็นวันๆ มันเคยสนใจพี่บ้างรึเปล่า มันหายไปเป็นอาทิตย์ โทรมาไม่พูดอะไร บอกให้ไปหา แล้วพี่ยังจะไปหามันอีกหรอ"
"........"
"ผมทนกับมันมามากแล้วนะ เรื่องอื่นๆของมันก็ดีหรอกนะ ดีสำหรับการคบเป็นเพื่อน พี่รู้ไหม ว่ามันควงผู้หญิงอาทิตย์ละกี่คน เคยรู้ไหมว่ามันจะหายไปทำอะไรเป็นอาทิตย์ ทั้งๆที่มันก็ไม่ได้ไปไหน มันยังไปเรียนทุกวัน แต่มันก็ไม่เคยโทรหาพี่บ้างเลย"
" ... ..."
คำพูดของน้องชายทำให้ผมอึ้งจนถึงกับพูดไม่ออกยนั่งนิ่งน้ำตาไหลไปเลยทีเดียว
เพราะนานๆทีที่น้องชายผมมันจะพูดแบบนี้บ้าง
นี่แสดงว่ามันคงจะทนมานานเหมือนกัน
จึงได้ระเบิดออกมาแบบนี้
"""""""""""""""""""""""""""""""""
แหะๆ ๆ
หายไปนานนนนนนนนนนนนนนนน
ไม่มีข้อแก้ตัว
เดี๋ยวพรุ่งนี้ลงให้อีกตอน
-
พรุ่งนี้อีกตอน?
:call:
-
พรุ่งนี้อีกตอน?
:call:
ถึงกับต้องสาธุลยทีเดียว
ฮ่าๆ ๆ ๆ
นี่ถ้าไม่มาคงโดนเละแน่ๆ
:m25:
-
ในที่สุดก็มา :man1:
เกลียดเดฟมาก นิสัยไม่ดี :z6: :z6:
-
สาธุด้วย
พรุ่งนี้ขอยาวๆ
:call:
-
ดีจายยยยยยยยยย
ในที่สุดก็มาแล้ว เย้ๆ
คิดถึงพี่อิงจะแย่
เดฟอ่ะ ง้อพี่เค้าบ้างจิ
อย่าลืมน้า พรุ่งนี้อีกตอนๆๆๆๆ
:กอด1:
-
เย้ๆๆๆๆๆๆ
มาต่อสักที
:z2: :z2: :z2:
-
เดฟหายไปไหน ไปทำไรยุ่ง o18
รออ่านต่อนะ :z2:
-
แอร๊ย เรืองที่รอคอยแห่งปีมาแล้ววว
รอคอยเรืองนี้มากๆ
ชอบมากๆ
อย่าทิ้งไปอีกนะ
มาต่อให้จบนะ
ชอบ คนแต่งคนนี้มากมาย o13
+1ไปเลย
-
:call:
(...ภาวนาให้เป็นจริง)
-
:beat: :z6: :beat: เดฟ
ขออีกที :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
พรุ่งนี้อีกตอน o18
:call: :call: :call:
-
:call: :call: :call: :call:
-
กว่าจะมา นานเป็นบ้าเลย
:call: พรุ่งนี้ขอยาวๆ เน้อ
-
เข้ามาเพราะได้กลิ่นควันธูปนะเนี่ย
นึกว่าเค้าจุดอารายกัน
ที่แท้ก็... บนไม่ให้ตั้มหายไปอีกนี่เอง
งั้นก็ บนด้วยคนค๊าบบ :call:
-
ยินดีต้อนรับการกลับมา ดีใจจังเลย :mc4:
-
การรอคอยกันยาวนาน :call:
เดฟเอ๊ย ,, แย่จริงๆนะเนี่ย :z6:
-
โอเคพรุ่งนี้แล้ว
ตอนที่ 14 o11 o11 o11 o11 o11 o11 o11 o11
-
:impress2: เย้ๆๆๆ มาแล้วววววววววว
มาถึงก็มาทารุณพี่อิงเลยอ่ะ งือๆ สงสารพี่อิงอ่ะ ไอ้เดฟมันหายไปไหนเนี่ยยยยยยยยยย :m31:
มาต่อเร็วๆน้าาาา พรุ่งนี้มาแต่เช้าเลยก็ดีนะคะ คริๆ :กอด1:
-
ไอ้บร้าเดฟ :z6:
-
:z6:
เดฟแม่มเลววววว
-*-
-
:beat: :z6:
ทำไมนิสัยอย่างนี้ เดฟ
:fire:
รอตอนต่อไปพรุ่งนี้ :o12:
-
ขอซักทีนะเดฟ :z6: นี่แน่ะ.. สำหรับความเจ้าชู้
เปลี่ยนผุ้หยิงไม่ซ้ำหน้า ... แต่ยังไง ก้อหนีไม่พ้น อิง ล่ะสิ
ยังไงก้อกลับมาหาอิงอยู่ดี ชิมิ :z1:
เหมือน นายเดฟ กำลังวิ่งหนีหัวใจตัวเองเลยเนอะว่ามะ ... แต่ทำให้อีกคนที่รอนี่ เจ็บปวดนี่สิ :เฮ้อ:
-
:sad11: Waiting for next chapter
-
ไอห่าลาก เดฟ
-
เดฟ จะ ไม่ รับ ผิด ชอบ อิง หรอ :angry2:
-
หายไปนานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
แต่ก็ยังหนุกหนานเหมือนเดิม
-
ดีครับ ร่วมอธิษฐานอีกคน :call: :call: :call: ฮุ ๆ ๆ พี่แต่งเรื่องได้เนียนมากเลยครับ 2 เรื่องละ
เรทติ้งแรงมากมาย เป็นกำลังใจให้อีกคนนะครับ ก่อนไป ขอจุดอีก 3 ดอก :call: :call: :call: 555
-
วันนี้จะได้อ่านอีกตอน :mc4: :mc4:
-
วันนี้เช้ามาอากาศหนาวเลย
เป็นเพราะพี่ตั้มมาลงต่อให้แน่ๆ
ส่วนพรุ่งนี้หิมะคงตก อิอิ :z1: (แซวเล่นคับพี่ๆ)
ขอบคุณที่มาต่อนะคับ >>>>> เกลียดเดฟจิงๆ :m16:
-
:call:
มารอแต่เช้า
-
:angry2:ไอ้เดฟเลววววววววววววววววววววววววววววว
ปล.มา :z2:รอตอนต่อไปถ้าไม่เอามาลงจะเต็นไปเรื่อยจนกว่าจะมา อิอิ
-
:monkeysad:ค้างอย่างแรงเลยค่ะ :call:รีบมาต่อนะค๊ะ
:bye2:
-
ด้วยคนจิ :call:
อีกตอนนะค่ะพี่ น้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:call: ด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ปรากฎการณ์ยิ่งใหญ่ ต้องกราบไหว้ 555
-
14 14 14
นะคร๊าบบบ
:call: :call:
-
รอตอน สิบ สี่ ไปหาเดฟที่บ้านจะเจอแจ๊คพ๊อตอ่ะป่าววว
หึหึ ลุ้นๆ :n1:
-
มารอตอนใหม่ :z2:
-
ไม่เป็นไรครับ รอได้อยู่ แม้นานๆ จะมาต่อสักที แต่ก็ดำเนินเรื่องได้เร็วดี
ปล.ลืมตอนพิเศษ เด-กิก ที่บอกว่า(อาจจะ)ลงให้อ่านแล้วหรือยังครับ :call:
-
โอ้ย!!! สงสารพี่อิงจัง
-
............ ให้ไวเลยค่ะ ก้าวเลยอ่ะ รออยู่น้า ...... :call:
-
พี่อิงน่าสงสาร :monkeysad:
เดฟทำไมเป็นคนยังงี้นะ(ไม่เข้าใจเลย)
แบบนี้มันน่าฆ่าที่สุด ชั่ววววววว+เลวววววววว :m16:
-
พี่แชมป์มากเดฟเอ๊ย !!!!!!!...
รอพรุ่งนี้ๆ
^^
-
ทำไมพี่อิงใจอ่อนจัง..เหอ ๆ
รอตอนต่อไป....
-
ตกใจที่สุดเมื่อเห็นตอนที่สิบสาม หัวใจจะวายค่ะ
-
รอตอนต่อไป :L2:
-
วันนี้ไม่มามีโกรธนะครับ
ปล.เรื่องคล้ายๆเรื่องเดิมเลย
แต่ก็ชอบนะครับ
มาอัพบ่อยๆนะครับอย่าหายไปนานอีก :fire:
-
:m22:
-
:m15:
-
ก้าวที่สิบสี่
"พี่ยังไปรักมัน ยังไปยอมมันอีกหรอ"
"..........."
".........."
" พี่ขอโทษนะ พี่ขอเวลาอีกหน่อย สักวันพี่คงจะหาทางออกที่มันดีกว่านี้ "
ผมพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบหน้า
".........."
"แต่วันนี้ พี่ขอทำตามที่หัวใจของพี่มันบอกได้ไหม"
"นี่พี่.."
ไอ้เอิงพูดเสร็จมันก็เดินหนีขึ้นไปบนบ้านทันที
ทิ้งให้ผมนั่งคิดทบทวนสิ่งต่างๆอยู่ข้างล่างตามลำพัง
และในที่สุด
ผมก็ตัดสินใจว่า...
ผมขอทำตามที่หัวใจตัวเองเรียกร้อง
คือการไปหาไอ้เดฟ
....................................................
....................................................
ก๊อกๆ ๆ
พอไปถึงผมก็ยืนเคาะประตูหน้าห้องมัน
สักพักก็มีคนมาเปิดประตู
ไอ้เดฟเองครับ
มันโผล่หน้าออกมา
โดยเปิดประตูแค่แง้มๆ ไว้เท่านั้น
"มึงมาทำไม"
"ก็นายโทรบอกให้ชั้นมาไม่ใช่รึไง"
ถึงผมจะอึ้งกับคำถามแรก
แต่ผมก็คิดเพียงแค่ว่ามันอาจจะยังโกรธผมอยู่
"ตอนแรกบอกไม่มา"
"ชั้น... เอ่อ"
"มิ้นอาบเสร็จแล้วนะ เดฟไปอาบตอสิคะ"
ผมยังไม่ทันได้พูดอะไร
ก็มีเสียงผู้หญิงดังมาจากข้างในห้อง
ทำให้ผมรู้ได้โดยที่ไม่ต้องเปิดเข้าไปดูข้างในสักนิด
แต่ก็สามารถที่จะเข้าใจว่ามันกำลังเกิดอะไรขึ้นข้างในนั้น
"........."
"........."
"นะ นาย มีเพื่อนแล้วสินะ"
หลังจากที่ยืนเงียบกันไปสักพัก
ผมก็เป็นฝ่ายเอ่ยขึ้น
"........"
"ถ้างั้นชั้นกลับก่อนดีกว่า แล้ววันหลัง"
"ไม่ต้อง"
"......."
หลังจากที่มันพูด
ผมก็เงยหน้าขึ้นมองมันอย่างสงสัย
ว่าคำว่าไม่ต้องของมันคืออะไร
ไม่ต้องไป
หรือ............
ไม่ต้องมาอีก
"ชั้นคิดว่านายพอจะเข้าใจอะไรง่ายๆ ซะอีก"
"........."
"........."
"จบแล้วสินะ"
ผมพูดได้แค่นั้น
ก็ต้องเป็นฝ่ายเดินแกมวิ่งจากมา
ก่อนที่มันจะได้เห็นน้ำตา
ที่มันกำลังจะทะลักออกมา
ที่ผมพยามเก็บมันเอาไว้
ทำไมเรื่องราวต่างๆ มันถึงได้ดูง่ายดายสำหรับคนอย่างมันขนาดนี้
เริ่มต้นง่ายๆ
พอจะจบ
ก็จบแบบง่ายๆ
แล้วผมก็ยังช่วยให้ทุกอย่างมันง่ายขึ้นไป
ด้วยการเดินจากมาอย่างง่ายๆ อีก
แต่ผมก็คงจะทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านี้
นอกจาก....
ทำใจ
.....................................
.....................................
"คุณอิงครับ ไม่ทราบว่าเป็นอะไรมิทราบครับ"
"เปล่านี่ครับพี่ลักษณ์"
"เปล่าแล้วทำไม งานที่ส่งให้พี่มันถึงได้ผิดไปหมดแบบนี้ล่ะครับ นี่ครั้งที่เท่าไหร่ในรอบสัปดาห์แล้วครับเนี่ย"
"อะ เอ่อ ผมขอโทษครับพี่ เดี๋ยวผมทำให้ใหม่"
"เออ ไม่เป็นไรหรอก นี่ดีนะที่ไอ้ฝนมันเอามาดูก่อน ไม่งั้นถ้าถึงมือท่านหัวหน้าแผนกไปก่อนล่ะก็ ซวยแน่"
"ผมขอโทษจริงๆครับพี่"
"แล้วสรุปเป็นไร บอกพี่ได้ยัง"
"มันก็ไม่มีไรมากหรอกครับ"
"บอกมาเถอะน่า ถือซะว่าเห็นพี่เป็นที่ระบายก็ได้"
"อืม มันก็......"
แล้วผมก็เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในชีวิตผมทั้งหมดให้พี่ลักษณ์
พร้อมกับพี่นิด ไอ้ฝน และไอ้ต้นฟัง(ไม่รู้ว่าแอบมากันตั้งแต่เมื่อไหร่"
"โห เรื่องราวของพี่นี่น่าจะเอามาแต่งเป็นนิยายเนอะ ลึกลับ ซับซ้อนมากๆ"
พอฟังจบไอ้ต้นมันก็พูดออกมา
"ตรงไหนวะ "
ผมหันไปถามมันงงๆ
"เดี๋ยวเข้าใจผิดกัน พระเอกก็ต้องตามมาง้อ พี่ไม่เคยดูหรอ สวรรค์เบี่ยงเอย จำเลยรัก ทางผ่านกามเทพ .."
"พอ ๆ ๆ เน่าแล้วแกน่ะ "
เสียงไอ้ฝนรีบร้องปรามเพื่อนร่วมงานที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกันทันที
"แล้วแกก็ปล่อยให้มันสลัดแกทิ้งง่ายๆ อย่างนั้นน่ะหรอ "
พี่นิดถามขึ้นอย่างโกรธๆ
คล้ายๆกับจะมีอะไรสักอย่างแนะนำ
"ก็คงอย่างงั้นแหละพี่ จะให้ผมทำไงล่ะหรือพี่มีแผนเด็ด"
ผมถามกลับด้วยเสียงตื่นเต้นในตอนท้าย
"ถ้าเป็นพี่ก็คงปล่อย"
"อ้าว"
ทำเอาทั้งกลุ่มที่ตั้งตาคอยเรื่องเด็ดต้องจ๋อยไปตามๆ กัน
"งั้นเอางี้ดีกว่า"
จู่ๆ พี่ลักษณ์ก็พูดขึ้นท่ามกลางความเงียบ
"ในเมื่อมันทำแกเจ็บ แกก็ต้องทำมันเจ็บกลับคืนมั่ง"
"ยังไงพี่"
"เอาแบบนี้นะ...."
แล้วพี่ลักษณ์ พี่ชายที่ผมคิดว่าแสนดีมาตลอดก็เปิดเผยแผนชั่วร้ายต่างๆ นานาออกมาจนหมดสิ้น
"มันจะดีหรอะ"
ไอ้ฝนเอ่ยขึ้นพร้อมกับแสดงสีหน้าหวาดกลัวพี่ลักษณ์
"ใช่ พี่อย่าลืมนะว่ามันไม่ได้คิดอะไรกับผมอยู่แล้ว ทำแบบนี้นอกจากเรื่องจะไม่จบง่ายๆแล้ว ผมเองน่ะแหละที่ต้องเจ็บ"
"แกก็อย่าลืมสิ ว่าไอ้พวกนี้มันชอบหวงของ แล้วมันก็เกลียดการโดนหยามน้ำหน้ามากๆ ถ้าหากว่าของที่เคยเป็นของมัน กลายเป็นของเพื่อนมัน อย่างน้อยก็ให้มันรู้สึกเสียหน้า เสียศักดิ์ศรีบ้างแหละน่า "
"แต่ผมก็เปลืองตัวนะพี่"
"เหอะน่า พี่ไม่ได้ให้แกไปเอาเพื่อนมันนี่หว่า แค่พออ่อยๆ เข้าใจไหม ไม่งั้นก็หาใครก็ได้ที่จะพอมีอารมณ์พิสวาทนิดๆ หน่อย แต่อย่าไปเปลืองตัวเชียวนะ เอาพอแสบๆ คันๆ แล้วก็เลิก "
"แล้วมันจะได้อะไรขึ้นมาวะลักษณ์"
พี่นิดถามขึ้น
"สะใจไง "
"แต่กูว่าแค่นี้น้อยไปว่ะ "
พี่นิดเอ่ยขึ้นเหมือนกับคิดแผนที่เด็ดกว่านี้ได้
"ชั้นนึกว่าจะห้าม ที่ไหนได้ส่งเสริมกันเห็นๆ "
พี่ลักษณ์พูดกลั้วเสียงหัวเราะ
"เออน่า เพื่อน้องชายสุดที่รัก "
"แล้วพี่มีแผนไรอ่ะ"
ผมถามขึ้นอย่างเริ่มนึกสนุกไปด้วย
เหมือนกับได้หากิจกรรมคลายความเศร้าทำไปในตัว
"แกต้องทำทุกวิถีทางให้มันเลิกกับกิ๊กๆ มันให้ได้ เอาให้มันเข้าใจผิดกัน ให้มันเสียหาย แกต้องทำทุกอย่างให้มันอยาก แล้วแกก็ค่อยจากมัน"
"โหพี่ พูดน่ะง่ายนะ แต่ทำมันยาก"
"แต่มันก็ไม่เกินความสามารถไม่ใช่หรอ ถ้าแกคิดจะทำ"
"แล้วจู่ๆ พี่จะให้ผมแบกหน้าเดินเข้าไปหามันเนี่ยนะ"
"ใครบอกล่ะ ว่าจะให้แกเดินเข้าไปเฉยๆ แกก็ทำตามแผนไอ้ลักษณ์ดูก่อนเพื่อหยั่งเชิง ถ้ามันสนใจแกข้างก็คงมีอารมณ์อะไรนิดๆ หน่อยๆ แล้วแกก็ค่อยยั่วมันตามแผนขั้นต่อไป "
"เอ่อ..."
"โทษนะคะพี่ๆขา นี่ท่าจะลืมกันแล้วกระมัง ว่านี่มันเรื่องจริงนะคะ แล้วพี่อิงก็อกหักต่ะ อกหัก ไม่ได้โดนเบี้ยวค่าแชร์ จะได้ไปเอาคืน"
เสียงไอ้ฝนเอ่ยเตือนสติพวกผมที่สุมหัวกันจนลืมทำการทำงาน
"แต่พี่ว่าลองดูสักหน่อยมันคงไม่เสียหายอะไรหรอกมั้ง"
"พี่จะเอาเวลาที่ไหนไปเล่นเกมบ้าๆนี่คะ "
"พี่จะขอเปลี่ยนกะ สักเดือน ขอเล่นอะไรสนุกๆ สักครั้งในชีวิตหน่อยเถอะ ไหนๆ ก็ไหน ๆ แล้ว อย่างมากก็แค่ตาย"
ผมพูดพร้อมกับคิดแผนการในหัวเพิ่มเติมอย่างหมายมั่น
"พี่อิง พี่อย่าคิดทำอะไรบ้าๆ แบบนั้นะคะ "
"ทำไมล่ะฝน สนุกดีออก"
"อย่างที่บอกแหละค่ะ ทำแล้วมันก็ไม่ได้มีอะไรดีขึ้น พี่จะอยู่ใกล้ๆ เค้าทั้งๆ ที่พี่รักเค้าขนาดนั้นได้หรอ พี่จะแกล้งทำเป็นดีต่อหน้าเค้าแบบนั้นได้หรอคะ ทั้งๆ ที่พี่เจ็บเพราะเค้าขนาดนั้น"
"......"
ไม่มีใครตอบครับ
มีเพียงความเงียบเข้าครอบคลุม
"พี่จะยอมเอาเวลาที่พี่มีไปทุ่มเทให้กับคนเลวๆ กับเรื่องบ้าๆ แบบนั้นหรอคะ พี่อย่าลืมสิคะ ว่าพี่ยังมีคนที่รักพี่คนอื่นๆ อีกตั้งเยอะ "
สงสัยไอ้ฝนมันคงคิดว่าผมกำลังจะลาไปตายมั้งครับ
มันถึงได้ห้ามหนักแน่นขนาดนี้
"พี่ตัดสินใจแล้วแหละฝน ขอบใจมากนะ "
........................................................
........................................................
สั้นไปหน่อย (เอ่อ ไม่หน่อยหรอก มากด้วย)
อิอิอิ
เดี๋ยวว่างๆ จะมาลงก้าวที่สิบห้านะครับ
พอดีว่าเนื้อหาของก้าวนี้มันน้อย
เจอกันเมื่อเราเจอกันค้าบบ
-
รอเอาคืนน๊าอิๆ
-
วางแผนเอาคืนแล้ววุ้ย ลุยเลยอิง o18
-
แอร๊ยยยยยยย ได้เวลาเอาคืนแล้ววววววววววววว :m31:
-
สงสัยก้าวที่สิบห้า คงอีกนานเหมือนเคย อิอิอิอิ...
:z2:
-
คราวหน้า
มะไหร่อ๊ะ
ฮืออออออออออออออออออออออออออออออออ
-
:o12: :o12:
:angry2:ไอ้เดฟไอ้เลวววววววววววววววววววววววววว
-
รอ ก้าว ต่อ ไป จ้า
-
อ้ายเดฟ ช่างไม่มีเยื่อใยอะไรเลยจริงๆ
-
อิงอย่าเอามันไว้ ฉะให้สะใจไปเลย เหอๆๆ
-
เดฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ :z6:
อิงน่าสงสารจังเรย :sad11:
-
ถึงเวลาเอาคืนนายเดฟแล้ววววววว.... ว :5779:
งานนี้จะมีเชือดกันสดๆ มะ คนจ๋วยอยากเห็น อิอิ :z4:
-
กลับมาบ่อยๆน๊า
ชอบเรื่องที่ตั้มแต่งทู๊กเรื่องเลยอ่ะ
แต่ก็ม่ายค่อยได้อ่าน
เพราะคนแต่งมานไม่ค่อยมาต่อ :m16:
-
จบง่ายมาก ไอ้เลวเดฟ
เหอะๆๆๆ
ต่อไปเจอยุทธการณ์ เอาคืน ให้แสบถึงทรวงไปเลยนะป๋า :m16: :m31: :m31: :m31: :angry2: :fire:
-
เดฟ ยังคงเลวอย่างต่อเนื่อง!!!! :m31:
ต้องเอาคืนให้สาสม เอาเลยยยยย ลุยยยยยยย :fire:
(ออกแนวเก็บกดแฮะ) :z3:
-
ได้เวลาเอาคืนแล้ว
เดฟโดนแน่ 55+
-
:angry2: ฆ่ามานนนนนนนนนนนนนนนนน
:fire:
-
สู้ๆ
สู้ตาย
o13 o13 o13
-
มารอก้าวที่ สิบห้า
-
อ่าว กำ
เดฟ มาทิ้งกันงี้ได้ไงงงงเนี่ยะ
อิง เอาให้หึงอกแตกตตายไปเลบน่ะ คิคิ อย่าคืนดีง่ายๆๆด้วยยยยย o13
-
ได้เวลาเอาคืน หรือ เวลาเจ็บช้ำน้ำใจกันแน่
เอาเวลามันลงต่อเนื่องหน่อยนะครับตั้ม
อย่าให้เวลาไปหมดกับ ไอ้พี่แชมป์ นะครับ :m22: ก่อนโดน :z6:
-
ไอ้เดฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
:3125:
-
อดใจรอมานาน สั้นนนน จุ๊ดจุ๋เชียว 55+
แต่ยัง รอคับ
-
ไอ้เดฟ
เลว!
แก้แค้น!
:fire:
-
จะแก้แค้นไอเดฟแล้ววววว
-
555 ช่วงเอาคืนแบบนี้ ต้องมันส์แน่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :laugh:
-
รอดู อิงแก้แค้น รึว่าหาเรื่องเจ็บตัวน๊า :z1:
-
เอ่อ พี่อิง หนูว่าพี่จะเปลืองตัว เปลืองใจ มากกว่า สะใจน้าาาาา
แล้วก้าวต่อไปอ่ะ มาเร็วๆน้าาาาาาาาาาาาา :impress2:
-
:sad4:ในที่สุดก็มาต่อสักที
โคตะระดีใจเลยคะคนแต่ง
ไม่เจอะกันนานคิดถึงจังเลยยยย
มาต่อไวๆนะคะ :impress2:
-
อยากอ่าน ก้าวต่อไปเร็วๆจังคราบ อิๆ
นี่นั่งอ่านยาวจนตามทันแล้ว เฮ้อ เหนื่อย แต่สนุกดี
-
:fire:
โหไอ้เดฟแมร่งสุดๆ
แล้วกว่าจะมาอัพอีกที....ต้องนานเท่าไรถึงจะพออะคับ.....
:z2:
-
เดฟเลว!
:z3:
-
:z6:
ไอ้เดฟฟฟฟ ~
พี่อิงแก้แค้นเลยๆๆ
แต่กลัวจะมาเจ็บเองง่ะ
มาไวๆนะคร๊า
T__T
-
พี่อิงสู้ๆ!!~
-
:m16: :m16: :m16:
เอาไงก้อบอกมาดิ
จะได้ไม่ต้องคิดไปเอง
ปวดหัวเว้ยยยยยยยยยยยยยยย
-
เอาคืนนนนนนนนนนนนนนนน o18
-
..... ป๊าดดดดดดดด :z3: สั้น จังงงงงงง ...... อิงเล่นไรกันน้อ คิดว่าหาแฟนใหม่ไปเลยมันจะเจ็บกว่าค่ะ .......
-
ก้าวต่อไป..หนูอิงจะเดินหน้าไหวหรือเปล่า ระวังสะดุดหกล้มจะเจ็บเองนะ ขนาดนี้ยังมานั่งเบลอเป็นอาทิตย์เลย
เราเป็นนายเอกต้องให้เขามาง้อ o22
-
:serius2: :serius2: :serius2:
นี่มันเกิดอะไรกันขึ้น
ไม่เข้าใจเดฟโว้ยยย
-
แล้วตกลงจะเอายังไงล่ะ คนเขียนกลับมาเฉลยก่อนนนนนนน :serius2:
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย 2 ตอนรวดสะใจ
เอาคืนมันเลยค่ะอิพี่เดฟ ร้ายจริง
-
เอาคืนแล้วจะโดนแบบนี้หรือเปล่า
:oo1: :oo1: :oo1:
ในความเ็ห็นส่วนตัวนะค่ะ
รู้สึกว่ามันมีช่องหว่างอันใหญ่ระหว่างก้าวที่สิบสอง และสิบสาม
เหมือนว่าาทิ้งช่วงไปนาน เรื่องมันเลยไม่ต่อเนื่องพิกล
แล้วรู้สึกว่าเหมือนดูหนังโดนตัดอะ เรื่องมันวูบมาทางนี้ วาบไปทางนั้น
ตัดไปตัดมาพิกลค่ะ แต่โดยรวมแล้วก็ยังสนุกดีนะค่ะ รอชมตอนหน้า
-
น้องฝนพูดถูก แต่ทิ้งไว้ไม่ดีม๊างงง :เฮ้อ:
-
:เฮ้อ: ธ่อ เรื่องมันเศร้า อิงตัดใจดีกว่ามั๊ง :sad4:
รอตอนต่อปายยยยยยยยยยยย :L2:
-
:angry2: :angry2: :angry2:
งานเขย้าแล้วสิ
แต่ก็อย่าหายยไปนานๆๆๆ อีกนะครับ
รอเรื่องนี้ตลอดเลยอ่ะ
-
อย่าคิดไปเอาคืนเลยนะ คนเขาไม่รัก ถึงจะหันกลับมาสนใจ มันก้อแค่หวง ไม่ใช่รัก :m15:
แต่ถ้าอยากจะเอาคืนเท่านั้นจริงๆ โดยไม่แคร์ความรัก ก้อเอาคืนแบบอ้อมๆละกัน :onion_asleep:
คือเราก้อตามหารักแท้ของเราไป แต่ไปยั่วๆมันหน่อยไง ดีไหมๆ นี่แหละ! เอาคืนอ้อมๆล่ะ! :t2: อิอิ
-
แก้แค้น ดูน่ากลัวแฮะ !!!! :z1:
เกมนี้เดิมพันด้วย 'ลมหายใจ'
-
ทำไมเดฟเลวได้ขนาดนี้ :fire:
มาเร็ววววววววววววววววววววววววววนะคะ
:z2:
-
อิง แก้ เผ็ด เลย ค่ะ
-
เอาอีกค่พ เอาอีก
อย่าให้อิงเปลืองตัวน๊าาาาา
เปลืองตัวเฉพาะพระเอกอย่างเดียว :oo1: :oo1: :oo1:
-
ไอ่โง่เดฟ ไอ่เบื๊อกเดฟ ไอ่ค ว า ย ไอ่ ชั่วเดฟ ไอ่เลวเดฟ ไอ่มาเดฟ ไอ่เห็บลิง!!!!!
จะรอดูมันคลานกลับมาหาพี่ตัม !!!!!
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
เอาคืนให้เจ็บๆน่ะ คนแบบนี้สงสารไปก็ทำนั้น ไม่จำเป็น!!!
-
:angry2: อิงสู้ๆ
-
เกลียดปู้ชายแบบนี้ที่สุด :beat: :beat: :beat:
แก้แค้นคืนเลยสู้ๆเพี่อิง
-
เจอกันเมื่อเราเจอกันค้าบบ
แล้วมันเมื่อไหร่อ่ะค๊าบบบบ :monkeysad:
เปลืองตัว เง้อออออออ ขอให้แผนสำเร็จทีเถิ๊ดดด :call:
-
เอาคืนเลยย
เอาให้สาสม ....
//ตบเดฟ เคือง
-
ก้าวที่สิบสี่
เจอกันเมื่อเราเจอกันค้าบบ
เป็นคำพูดที่หน้ากลัวที่สุด
-
ไม่น่าหลงมาอ่านเลยตู ค้างคา :a5:
เอาใจช่วยน้องอิง กะน้องตั้ม
-
มาแล้ว เย้ๆๆๆๆๆๆ
เชียร์ อิงสุดใจ
:z2: :z2: :z2:
-
...... หาสามีใหม่เลยค่ะ พี่อิง ไม่ต้องสนใจมันแระ เปลืองตัวเป่าๆ นะ .......
-
:a12: :a12: มานอนรอก้าวที่ 15
-
ในที่สุดก็มาต่อ รอตั้งนานแน่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :impress3:
-
ลองดูสักครั้ง
ให้เจ็บจนสุดใจ
สาแก่ใจดีออก
อิอิ
ลุยโลดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :m31:
-
ฮุฮุ :oo1: :oo1: :oo1:
อิง
สู้
ๆ
ๆ
:mc4:
-
:z3: น้องอิงไม่ต้องสนใจไอ้เดฟหรอกนะ มีแฟนใหม่ดีกว่า
-
ลุยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
15555555รออยู่
-
พี่อิงสู้ๆ
เอาให้ไอ้เดฟมาหมอบแทบเท้าเล้ย
-
ตามมาทันก้าวที่สิบสี่
เอาใจช่วยน้องอิงน๊า ขอให้การตัดสินใจทำอะไรเป็นไปด้วยดี
(เดฟเนี่ย เข้าใจยากดีเนอะ :m16:)
ต้องรอก้าวต่อไปนานแค่ไหนน๊า.....
-
:z3: :z3:
ค้างงงงงงงงงง
ก้าวต่อไปเมื่อไหร่จะมา
-
แก้เผ็ด แก้เผ็ด o13
-
ได้เวลาเอาคืนแล้วววววว!!
อย่างงี้ต้องให้ตายกันไปข้างหนึ่งเลย จะได้สะใจ
มีแฟนใหม่ไปเย้ยยย เลยยย
-
สงสารอิง
ความรักมันไม่ค่แยมีเหตุผลหรอก :z3:
-
เข้ามารอ เเละมาเป็นกำลังใจให้คนเเต่งค่ะ ><
ชิ อย่างนี้ต้องเเก้เเค้น เอาให้หนักเลยน่ะค่ะ :m16:
-
Come quick
-
ก้าวต่อไป ...
เอาให้หนัก ๆ เลยนะอิง :z1:
-
ก้าวต่อไป ก้าวต่อไป ก้าวต่อไป
:call:
-
เดฟ ก็ยังเป็นเดฟเหมือนเดิม
ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปซักนิด
เฮ้ออออออออ แก้แค้นไปทำไม๊ ยิ่งใกล้ยิ่งเจ็บ
รอลุ้นตอนต่อๆ ไป
-
ไม่เกินวันอาทิตย์นี้
ผมน่าจะเอามาลงให้ได้แล้วแหละครับ
สำหรับตอนต่อไป
ตอนนี้ไม่ว่างจริงๆ
ทั้งหาข้อมูลเขียนสารคดี
ทั้งถ่ายคอลัมน์สัมภาษณ์
เฮ้อๆ ๆ
ใครรู้เรื่องประวัติการแก้บนบอกผมที
ไม่ไหวแย้ววววว
ปล.บางทีอาจเอามาลงอีกเรื่อง ฮ่าๆ ๆ
เรื่องเดียวยังจะไปไม่รอด
แต่ยังเจือกเอามาลงอีกเรื่องเนอะ
ร้ากทู้กกคนนะค้าบบบบบ
-
รับทราบคราบ เป็นกำลังใจให้นะ
-
รับทราบค่า o13
ขอให้ผลงานออกมาดีมากๆ เลยนะ
เราไม่รุ้เรื่องหรอก เอาเป็นว่าสู้ๆ
-
เข้ามารับทราบคร้าบบบ
ส่วนเรื่องแก้บนนั้น กูเกิ้ล อาจจะพอช่วยได้นิดนึงอ่ะครับ แหะๆๆๆ
-
รับแซ่บ และพร้อมปฏิบัติคับพ้ม
:a1:
-
ชิลๆ
รอได้น้อง
-
ก็ยังจะรอ...อย่างมีความหวัง ยังคงไม่ปลี่ยนไป...ไม่ว่าใครจะมองว่างช่างงมงาย....ฉันก็......... :กอด1:
-
รับทราบจ้า
ยังไงก็รอนะจ๊ะ
แต่ว่าจะมีอีกเรื่องด้วยหรอ เหอเหอ
เอาเป็นว่าติดตามละกันจ้า
รออยู่แล้วก็เป็นกำลังใจให้ด้วยจ้า
-
:pig4: :pig4: :pig4:
รอได้เหมือนกัน ครับ
เพราะ ชอบเรื่องนี้จิงๆๆนะ
รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ยังไงก็รอ
แล้วก็เปนกำลังใจให้นะ :L2:
-
รออ่านตอนต่อไปเน้ สู้ๆนะคับ :mc1:
-
แก้บนหรอ ได้เรื่องไงเอามาบอกมั่งน้า อิอิ o18
-
...... รอด้ายยยยยยยย ไม่เป้นรายยยยยยยย :z10: ...............
-
จะรอค้าบบบบบบบบบ
-
รอได้อยู่แล้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน อิอิ :L1:
-
รอได้ค่ะ ขอให้งานสำเร็จลุล่วงด้วยดีนะคะ
-
สู้ๆน้า รอได้จ้า :กอด1:
-
รอได้อยู่แล้ววววววววว(นานกว่านี้ยังรอมาแล้ว :laugh: 555+)
เป็นกำลังใจให้นะคะ...ขอให้งานลุล่วงไปด้วยดี :L2:
-
รอง้าบบบ
ตั้งใจทำงานนะ :L2:
-
:L2: เป็นกำลังใจให้คนแต่งน่าคร๊าฟ ขอให้งานสำเร็จไปได้ด้วยดีนะคร๊าฟ
-
สู้ๆ นะคับ
:z2: :z2:
-
ก้อรักอ่ะ รอได้ :-[
-
สู้ๆ ค๊าบ~ :กอด1:
-
รอได้ซาเหมอจ้า สู้สู้ นะจ๊ะ o13
-
รับทราบครับ
ยังรอเหมือนเดิม
-
รอได้ค้าบ บ
-
:3123:ได้เลย ว่าไงว่ากัน
-
รอค่า
รอได้
คนแต่งสู้ๆๆๆๆๆๆ
-
มานั่งลอยคอ รอคอยด้วยคน :amen:
:L2:
-
รอด้วยคน อิอิ
-
สนุกมากมายค่ะ
แต่หลังเริ่มเดินเรื่องเร็วปี๊ดปร๊าด
ยังไม่เห็นฉากเลิฟๆกันเลย เดฟก็เป็นงี้ไปซะแล้ว :serius2:
มาต่อไวๆน้าค่า รอคอยอย่างทรมาน :z10: 555+
-
รอได้ ๆ แต่มาจริง ๆนะ
-
เต้นรอ :z2:
เรื่องแก้บนมิสามารถช่วยได้จริงๆค่ะ :sad11::call:
-
:z10: :z10: :z10:
-
ค่อยๆ ทำไปนะ เดี๋ยวงานก็เสร็จ :fire:ไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบนะจ๊ะ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ค่ะ ชอบพี่อิง น้องเอิงมากมาย แต่โกรธตาเดฟสุดๆ
เอาคืนหนักๆ ไม่ก็หาแฟนใหม่เลยนะคะ อย่ายอมตกเป็นเบี้ยล่าง
เจ้าประคุ๊ณ (ช่วยบน) ขอให้ฟ้าช่วยส่งหนุ่มหล่อสมาร์ทมาดแมนรวยและไม่กลัวฟ้าดินความรวยของเดฟมาให้อิงด้วยเหอะค่ะ
-
:z2:
เป็นกำลังใจให้ครับ!
-
^
^
^
^
เสียบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
:z2: เต้นรอด้วยคน มาอัพเตอะนะจ้า
-
รอได้ครับ
แต่เรื่องแก้บน หุหุ
ไม่รู้เลยอ่ะ
-
จ๊ะ.. (มารับทราบ) :a5:
-
ขอให้งานเสร็จเร็วๆนะคะ
เอาใจช่วย :L2:
-
ก้าวที่สิบห้า
" กิก ไอ้เอิงอยู่ไหม"
ผมถามไอ้กิกที่ตอนนี้มันนั่งอยู่คนเดียวในห้องรับแขกของบ้าน
"ไม่อ่ะพี่อิง ทำไมพี่"
"ป่าวหรอก ไม่อยู่ก็ดี พี่มีเรื่องจะให้ช่วยหน่อยน่ะ"
"เรื่องอะไรพี่ "
ไอ้กิกถามผมด้วยท่าทางอยากรู้
"คือ ...........พี่............เอ่อ"
"ว่าไงล่ะพี่อิง ไม่บอกผมสักทีเนี่ย"
ไอ้กิกมันเริ่มเร่ง
หลังจากที่ผมอึกอักอยู่นานพอควร
"กิกรู้ใช่ไหมว่าเรื่องระหว่างพี่กับไอ้เดฟเกิดอะไรขึ้น"
พอผมพูดเสร็จไอ้กิกก็พยักหน้ารับรู้
แสดงว่าพวกมันคงจะเล่าอะไรให้กันฟังจนหมดแล้ว
"ก็ดี พี่จะได้ไม่ต้องเล่าอะไรมาก "
"....."
"คืองี้นะ ก็เพราะไอ้เดฟมันทำเลวไว้กับพี่ พี่เลยคิดว่าจะเล่นมันคืนนิดหน่อย กิกพอจะช่วยพี่ได้ไหม"
"ว่าไงนะพี่ เล่นไอ้เดฟเนี่ยนะ"
"ใช่ "
ไอ้กิกถึงกับทำท่าทางสยองขึ้นมาทันที
"เฮ้ยย ไม่ใช่ไปหาเรื่องมันนะ พี่ไม่ได้บ้าขนาดนั้นหรอก ก็แค่......... "
แล้วผมก็เริ่มเล่าแผนการทั้งหมดให้มันฟัง
"ผมว่าไอ้ที่พี่จะทำมันยิ่งหว่าไปหาเรื่องมันอีกนะพี่"
"ใช่ผมก็ว่างั้นแหละเจ๊ เล่นไรไม่รู้เรื่องรู้ราว"
จู่ๆ ไอ้เสียงปริศนาก็ดังขึ้นมาจากด้านข้างของผม
ซึ่งจะเป็นใครไม่ได้นอกจาก
"ไอ้เด"
"ทำไมเจ๊ ตกใจไร ผมไม่บอกไอ้เอิงหรอกน่า ถ้าเจ๊สัญญาว่าจะไม่ทำเรื่องบ้านี่"
"กิก ไหนบอกว่าไม่มีใครอยู่ไง แล้วไอ้เดมันโผล่มาได้ไงเนี่ย "
ผมหันไปถามไอ้กิกที่นิ่งนิ่งอยู่
"ก็พี่อิงถามว่าไอ้เอิงอยู่ไหม ผมก็บอกว่าไม่อยู่ พี่อิงไม่ได้ถามต่อนี่ครับว่า มีคนอื่นอยู่บ้านไหม"
มันยังมาแถได้อีกครับ
"เออๆ ๆ พี่ผิดเองแหละ แต่เด แกห้ามบอกไอ้เอิงมันนะ พี่แค่อยากเล่นไรสนุกๆ นิดหน่อย"
ผมหันไปอ้อนวอนมันเป็นครั้งแรก
"โห เจ๊นี่ไปหัดท่าทางตอแหลแบนี้มาจากไหนเนี่ย อ้อนทีนสุดๆ "
"ไอ้เด ชั้นเป็นพี่แกนะ "
"ผมไม่ได้ว่าอะไรนี่เจ๊ ก็แค่เพิ่งเคยเห็นเจ๊ทำท่าทางอ้อนน่ารักๆ ครั้งแรก เลยสงสัยว่าใครฝึกให้"
"ไม่ต้องเลย รับปากมาก่อน ว่าจะไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกไอ้เอิง"
"ได้ไงเจ๊ เรื่องของพี่ชายสุดที่รักของเพื่อนสุดเลิฟของผมทั้งคน ไม่บอกได้ไง ถ้ามันรู้ทีหลัง ผมกับไอ้กิกเสร็จแน่"
"เหอะน่า เดี๋ยวพี่หาทางบอกมันเอง "
ผมเริ่มอ้อนมันอีกครั้ง
พร้อมกับหันไปอ้อนไอ้กิกต่อด้วย
"เอาเหอะน่าเด มึงก็ช่วยๆพี่อิงหน่อย มึงไม่เป็นพวกกูมึงไม่รู้หรอกว่ามันรู้สึกยังไง"
น่านครับ
ไอ้กิกเริ่มมีกัด
จากปกติมักจะอยู่นิ่งๆ
สงสัยช่วงนี้เห็นไอ้เดมันยอมเลยเริ่มข่มมั่ง
"มึงนี่ก็เอากับเขา เออ ๆ ๆ ก็ได้วะ ไม่ต้องเลยมึงไอ้กิก ถ้าไอ้เอิงรู้นะ มึงต้องรับหน้าด้วย เพราะไอ้เอิงมันไม่ทำไรมึงหรอก แต่กูนี่สิ"
"เออ กูรับเอง ว่าแต่ พี่อิงยังไม่บอกเลยว่าไห้ผมช่วยอะไร"
"คือพี่จะถามกิกหน่อยว่ามีเพื่อนไอ้เดฟที่มันชอบๆเกย์ หรือว่าที่มันท่าทางพอที่พี่จะเข้าไปจีบหรือยุ่งเกี่ยวด้วยไหม"
" พี่อิงนี่พี่จะเอาเพื่อนมันเลยหรอ ผมนึกว่าจะเอาคนอื่นซะอีก"
ไอ้กิกถามเสียงดังลั่นด้วยความตกใจ
"ถ้าไม่เอาเพื่อนมัน แล้วมันจะรู้ได้ไงล่ะ"
"แต่ว่า.."
"เหอะน่า แนะนำให้พี่สักคนสองคนสิ "
"เอาแล้วไงมึงไอ้กิก งานเข้า"
เสียงไอ้เดพูดงึมงำอยู่ข้างๆ
พร้อมกับไอ้กิกที่หน้าเริ่มสลดลง
ส่วนผมก็ยังคงยิ้มระรื่นด้วยใบหน้าสดใส
พร้อมที่จะเริ่มแผนการโดยทันที
.........................................................
........................................................
........................................................
"นั่นไงพี่ คนนั้น เพื่อนสนิทไอ้เดฟมัน พี่คงไม่เคยเห็นมันหรอก เพราะมันเรียนคนละที่ ได้ข่าว่ามันเรียนมหาลัยแต่ไม่รู้ว่าที่ไหน ส่วนมากมันจะนัดเจอกันที่ร้านข้างนอกมากกว่า ไอ้เนี่ยนะ หน้าหม้อสุดๆ คบใครไม่นานรหอก ไม่ต่างกับเพื่อนมัน มันชื่อ..."
ไอ้กิกมันบอกผม
พร้อมกับชี้ไปที่กลุ่มคนทที่กำลังยืนคุยกันอยู่หน้าบาร์แห่งหนึ่ง
"ไอ้ว่าน"
"ใช่พี่ มันชื่อไอ้ว่าน ....เฮ้ย พี่รู้จักมันด้วยหรอ"
ไอ้กิกทำหน้าสงสัย
"ไม่ใช่แค่รู้จักเฉยด้วย พี่รู้จักมันดีทีเดียว "
ผมทำหน้านิ่งคิดอะไรสักครู่
ก่อนที่จะเอ่ยขึ้นว่า
"กิก รอพี่แปบนะ พี่คิดไรสนุกๆ ได้แล้ว"
"อะไรพี่ "
มันถามผม
แต่ผมไม่มีคำตอบสำหรับคำถามมันหรอกครับ
เพราะตอนนี้ผมได้เดินออกห่างจากมันเรียบร้อย
ปล่อยให้ไอ้กิกยืนงงอยู่ตรงนั้น
ผมเดินไปหากลุ่มพวกนั้นที่ยืนคุยกันอยู่
แล้วกระโดดเข้าไปกอดคนตัวสูงที่ยืนหันหลังให้ผมทันที
"เฮ้ย ... "
เสียงมันอุทานก่อนที่จะเบิกตากว้างด้วยความตกใจ
เหมือนกับเห็นผียังไงยังงั้น
"ว่าน ทำไมมาไม่บอกเราล่ะ"
ผมพูดกับมันเสียงหวาน
พร้อมกับปรายตาไปมองอีกคนที่ก็ยืนตาค้างเช่นกัน
แต่ฝ่ายหลังเป็นอาการค้างที่มาพร้อมกับความโกรธ
ไม่ใช่ตกใจเหมือนฝ่ายแรก
"อิง..."
ไอ้ว่านมันพูดออกมาได้คำเดียวครับ
เพราะผมไม่ยอมปล่อยให้มันพูดอะไรต่อ
รีบเอามือปิดปากมันไว้
เพราะเดี๋ยวมันจะแพร่งพรายความับของผมกับมันออกมา
"โอ้ยย.."
แต่ผมไม่ได้ยืนกอดไอ้ว่านอยู่นานหรอกครับ
เพราะไอ้เดฟมันจัดการดึง หรือจะเรียกว่ากระชากตัวผมออกมาจากตัวไอ้ว่านอย่างแรง
"มันเรื่องอะไรกันวะ"
มันถามผมเสียงดัง
พร้อมกับหันหน้ามองผมที
มองไอ้ว่านที
"กูก็..."
"ว่าน ไหน ๆ ก็ไหนๆ แล้ว บอกเดฟไปเถอะว่าเราเป็นอะไรกัน เพราะยังไงเรื่องแค่นี้เดฟคงไม่ว่าอะไรหรอก จริงไหม"
ผมพูด
พร้อมกับหันไปมองไอ้เดฟ
ที่ตอนนี้มันยืนนิ่งหน้าแดงกร่ำยืนบีบข้อมือผมจนแทบว่าจะหักซะให้ได้
"เฮ้ย .."
ไอ้ว่านอะทาน
พร้อมกับมองผมอย่างต้องการคำอธิบายว่าเกิดอะไรขึ้น
"มึงไปเอากับมันตั้งแต่เมื่อไหร่"
ไอ้เดฟถามเสียงนิ่ง
"กูไม่ได้.."
คราวนี้ไอ้ว่านเหมือนมันจะเข้าใจว่าอะไรเป็นอะร
มันรีบเอ่ยขึ้นเหมือนกับจะแก้ไขความเข้าใจผิดนั้นทันที
แต่มีรึที่ผมจะยอมให้แผนนี้แตกง่ายๆแบบนี้
เพราะทันทีที่มันอ้าปากจะพูด
ผมก็กระโดดเอาปากปะกบปากมันไว้ทันที
แต่ก็แค่ประกบนะครับ
เพราะผมไม่รู้ว่าจะเอาอะไรปิดปากมันดี
มันถึงจะยอมหยุดพูด
"มึงอยู่นิ่งๆ ได้ไหม เดี๋ยวกูเล่าให้ฟังทีหลัง ข้อร้องล่ะ "
ผมกระซิบข้างหูไอ้ว่านเบาๆ
ก่อนที่จะหอมแก้มมันเพื่อทำเนียนอีกครั้ง
"กูถามว่ามึงไปเอากันมาตอนไหน"
ไอ้เดฟเหมือนจะควบคุมอารมณ์ไม่อยู่แล้วครับ
เพราะมันตะโกนเสียงดังลั่นเลยทีเดียว
ฮ่าๆ ๆ
สะใจผมล่ะสิคราวนี้
แต่คนที่จะซวยคงจะเป็นไอ้ว่านแหละครับ
เพราะมันคงจะกลัวไอ้เดฟโกรธอยู่เหมือนกัน
แต่กับผมมันก็คงไม่กล้าขัดใจ
เพราะผมกับมันก็ถือว่านอกจากความเป็นเพื่อนแล้ว
ยังมีเรื่องบุญคุณที่ต้องทดแทนกันอีกมากโข
"ตอนไหนมันไม่สำคัญหรอก มันสำคัญแค่ว่าตอนนี้ ..โอ้ย "
ผมพูดยังไม่ทันจบ
ก็โดนไอ้เดฟมันชกเข้ามาเต็มแรงจนผมถึงกับล้มคว่ำไปเลยทีเดียว
"กูนึกแล้วว่าสันดานคนอย่างมึง มันคงไม่ต่างกับคนอื่นๆ หรอก เสียแรงที่กูอุตส่าคิดว่ามึงไม่เหมือนใคร"
"ทำไม ถ้ากูต่างกับคนอื่นแล้วมึงจะรักกู มึงจะมีกูคนเดียวไหมล่ะ"
ผมลุกขึ้นได้ก็ถามันกลับ
พร้อมกับเช็ดเลือดที่มุมปากไปด้วย
"........"
"กูขอถามหน่อยเถอะ ว่าที่ผ่านมา ถ้ามึงคิดว่ากูแตกต่างกับคนอื่น แล้วมึงยังมีคนอื่นๆ อีกเป็นร้อยเป็นพนั เนี่มันหมายความว่ายังไง ถ้ามึงคิดว่าใครสักคนเป็นคนพิเศาสำหรับมึง แล้วมึงจะทำกับเค้าเหมือนที่ทำกับกูไหม "
" สำหรับกูแล้วไม่เคยมีใครเป็นคนพิเศษ"
มันตอบกลับมาเรียบๆ
แต่มันกลับเป็นคำทีทำร้ายหัวใจผมมากเลยทีเดียว
"ที่ผ่านมาชั้นก็คงไม่ต่างอะไรกับพวกหิวเงินพวกนั้นสินะ"
ผมถามกลับมันนิ่งๆเช่นกัน
"....."
"แล้วมันผิดรึไง ที่ชั้นจะมองหาคนที่เค้าเห็นความสำคัญกับชั้นมากกว่านาย"
" ไม่ได้ "
มันตวาดผมเสียงดังพ้อมกับดึงผมเข้าไปหามันอีกครั้ง
"ของๆ กู ถึงกูไม่ต้องการ กูก็ไม่ยอมยกให้ใคร โดยเฉพาะกับเพื่อนกู"
"กูไม่ใช่ของๆ มึง"
"ทำไมจะไม่ใช่ หรือว่ามึฝอยากจะให้กูแสดงให้มึงดู"
"......"
"อยากล่ะสิมึง กูไม่ไปหาแค่อาทิตย์เดีย ถึงกับร่านไปมีชู้ นี่มึงคิดถึงกูมากขนาดนั้นเลยหรอ"
มันพูดยิ้มๆ พร้อมกับเอาปากมาไซร้ตามใบหน้าผมเรื่อยๆ
"ปล่อยกูนะ"
"ปล่อยงั้นหรอ มึงคิดจริงๆ หรอว่ากูจะปล่อยมึงไปง่ายๆ คนอย่างไอ้เดฟ มันไม่เคยใหใครมาหยามง่ายๆ หรอกโว้ย เฮ้ย ไอ้เอ็ม วันนี้กูขอตัวนะ "
แล้วมันก็เตรียมลากผมไปที่รถ
ท่ามกลางความตกตะลึงของคนรอบข้าง
โดยเฉพาะไอ้ว่าน
ที่ดูเหมือนจะยังไม่รู้เรื่องอะไรเลยสักอย่าง
ผมจึงรีบส่งสายตาอ้อนวอนไปให้มันทันที
แต่ดูเหมือนไอ้เดฟมันจะรู้ทัน
เพราะมันรีบพูดดักไว้ทันที
"มึงไม่ต้องไอ้ว่าน มึงกับกูมีเรื่องต้องเคลียร์กัน แต่ไม่ใช่ตอนนี้ เพราะฉะนั้นไม่ต้องมายุ่ง ถ้ามึงยังคิดว่ากูเป็นเพื่อนอยู่"
เจอไม้นี้เข้าไปไอ้ว่านก็หยุดสิครับ
เพราะมันก็คงไม่อยากยุ่งเรื่องที่มันเองก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรมากนัก
"ไอ้กิกช่วยพี่ด้วย"
ผมตะโกนอย่างุดเสียงเพื่อนเรียกตัวช่วย
ที่เปรียบเสมือนที่พึ่งสุดท้ายในตอนนี้ทันที
ทำให้ไอ้กิกต้องก้าวออกมาจากที่ซ่อน
แต่ก็โดนพวกเพื่อนของไอ้เดฟจับไว้โดยง่าย
เพราะพวกมันมีคนเยอะกว่าเห็นๆ
"บอกน้องมึงถอยไป ถ้ามันไม่อยากเจ็บตัว ไม่งั้นเพื่อนกูไม่เอามันไว้แน่"
"....."
"หรือมึงอยากให้น้องมึงโดนรุม.....โทรม"
"กิกพอเถอะ เดี๋ยวพี่เคลียร์เอง กลับไปบ้านก่อนไป แล้วห้ามบอกใครนะ"
"แต่พี่อิง.."
"เชื่อพี่เถอะ กลับไปได้แล้ว บอกเพื่อนนายด้วยว่าห้ามทำอะไรน้องชั้น"
"ถ้ามึงยอมไปกับกูดีๆ แล้วกูจะบอกให้"
"ไอ้..."
"ทำไม..หรือว่ามึงจะลองดู "
"....."
"....."
"ได้ บอกเพื่อนนายสิ"
"เฮ้ย ปล่อยเด็กมันกลับบ้านเถอะว่ะ มึงด้วยไอ้ว่าน ไม่ต้องเข้ามายุ่ง มึงกับกูต้องเคลียร์กันแน่ "
พูดเสร็จแล้วมันก็ลากผมเดินไปที่รถทันที
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""'
แหะๆ ๆ
ยังเป็นวันอาทิตย์อยู่ใช่ไหม
เหอ ๆ ๆ
ส่วนอีกเรื่องไว้คราวหน้าแล้วกัน
เพราะยังไม่สมบูรณ์ดี
ขอตัวไปทำงานต่อก่อน :z2:
-
สั้นมากกกกกกกกกกกกกกกก ค้างงงงงงงงงงงด้วย o18
-
งานนี้จะเป็นยังไงต่อไปอ่ะ
โอ้วววววววว งานเข้าอิงแล้วไง
:z3:
-
:fire: เดฟ
อิง สู้ๆ :3123:
:pig4:
-
:sad4: เพ่อิงงงงงง จะโดนทำไรเนี่ยยยยยยยย
แบบว่าไม่น่าไปยั่วไอ้เดฟมันเลยง่ะ ได้ไม่คุ้มเสียน้าาาาา
รอ ตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อค่ะ
-
:sad4: เง้อมันค้างอะ มาให้อยากแล้วจากไปแงๆๆๆ
-
ขอบคุณค่ะที่มาต่อ แบบค้างๆๆๆ อิอิ o18
-
มาต่อเร๊ว ๆๆ น่ะค้าบ บ
-
งานเข้าแล้ววววววว
-
อ๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :serius2: :serius2: :serius2:
ก้าวก็ช้าอะ แถมทำให้ค้างอีก :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ไม่รู้ว่าอิง จะโดนไรมั้งเนี้ยะ :sad4: :sad4: :sad4:
-
:beat: :beat:
มาลงไว้แบบนี้ มาตบกันเลยดีกว่าไม๊คะ
อร๊ายยย
อารมณ์เสีย
-
ค้างงะ แบบว่าตอนนี้ไม่เข้าใจเดฟจริงๆงะ
-
ไม่น่าเลย
สงสารอิง ได้ไม่คุ้มเสีย งานนี้
-
:angry2: :angry2:
ไมเดฟนิสัยไม่ดีจังเลย
ไม่น่าเลย :m31: :m31:
-
ปรับอารมณ์ไม่ถูกเลย อึ้ง :a5:
-
โหยยยยยยยยยยยยยย เดฟ
รัแล้วอย่ามาง้อทีหลังน่ะ ชิ
-
ขอคำเดียวได้มะ?
ไอ้สัด!!!!!
แม่ง เลวโครต
:fire:
-
ไอ้เดฟขี้หวง!!! :beat:
-
อ้ายเดฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
:3125:
-
สู้ๆนะ ขอเป็นกำลังใจให้นะ
-
ค้างงขอ 16 ด่วนนน
เรื่องอื่นเอาไว้ก่อนเรื่องนี้กำลังเข้มข้นครับ คิคิ
ไอเดฟ เดิฟ ดึ๊บอาไรนี่หวงก้างชะมัดสงสารพี่อิง
แต่ให้เจอก่าว่านก็ดีนะ
-
ค้างง่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :sad4:
-
....
...เฮ้อ..
ไม่เห็นจะสู้อะไีรมันได้ซักทีเล้ย
...เฮ้อ เซ็งเจ้าอิง จริงๆ
:เฮ้อ:
-
โหยอิเดฟ หมาจุกปากมาตอนเกิดรึไงวะ บังอาจมาทำร้ายจิตใจอิง
-
:a5:ค้างคาอย่างแรง
อย่างนี้เอามีดมาแทงกันเลยดีกว่า
:angry2::z3:
-
โอ้แมเจ้ากว่าจะมาต่อ
แถมยังค้างอีก
:z3: :z3: :z3:
-
งานนี้ มีแต่เสียกับเสีย เฮ้ออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ :call:
-
it's ค้างอะ
-
:monkeysad:
ค้างงงงเง้อออ....
ได้ไม่คุ้มเสียเล๊ย (คุ้มสำหรับคนอ่าน?)
หุหุ เดฟก็อย่าใจร้ายนักเลยย -__-
น่าสงสารพี่อิง
-
เค้าเรียกแกว่งเท้าหาเสี้ยนแต้ๆ o22 :really2: แต่คนอ่านลุ้นติดขอบจอ :z2:
-
สงสารพี่อิงอ่ะ
เห็นแก่ตัวมากๆ
ไม่รักเค้า จะรั้งเค้าไว้ทำไม!!!~
-
:call: :call:
-
นึกว่าจะได้แก้เผ็ดเจ้าเดฟ พี่อิงโดนซะเองอีกแล้วงานนี้ o22
-
:laugh:
ไม่รู้จะว่าไงดี ขำดีกว่า
ตั้งน้านกว่าจะมาต่อ พอมาต่อก็แบบว่าสั้นและค้างนะเนี่ย
เหอเหอ คงทำไรไม่ได้น่ะเนอะ
รอนะจ๊ะคนแต่ง สู้สู้นะจ๊ะ เป็นกำลังใจให้จ้า :กอด1:
-
กำ
กะมาสะใจเดฟนะตอนนี้
เป็นงี้ได้ไง
โหยยยยยยยยยยยย
ค้างด้วยยยยยยยยยยยยย มาอีกไวๆนะ ลงแดง แอร่กๆ
-
โอเคครับ
รอ รอ รอ.... :a3: :undecided: :onion_asleep:
-
ค้างคา
รีบ ๆ มาต่อด่วน ๆ ครับ
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
โหย .............. หายไปนานกลับมาแค่นี้ นึกว่าจะได้อ่านให้จุใจอ่ะนะ
รอต่อไป นะครับ
สงสาร อิง จังเลย
-
ถามจริงๆๆนะคนแต่ง ตกลงพระเอกเนี่ยมันร๊ากนายเอกของเรารึเปล่าอ่ะ
นิสัยแบบนี้ ไม่น่ามีคนมารักเลยนะ เลวอ่ะ
-
เจ้าอิง งานนี้ไม่ตายก็เลี้ยงไม่โต อยู่ดีไม่ว่าดีจริง ๆ เล้ย :เฮ้อ:
-
เซ็งงงงงงงงงงงงงงงงงงง เดฟ
ว่าน ดีกว่า
เพราะคนชื่อว่าน มีแต่หล่อๆ ทั้งน๊านนนนนนนนนนนนนน (เกี่ยวมั๊ย???)
-
กำลังหนุก จบซ๊าหล่ะ ...
-
นายอิงเอ้ย......
หาเรื่องใส่ตัวแท้ๆ รู้ก็รู้ว่าไอ้เจ้าเดฟมันเป็นยังไง
สงสาร :z10:
-
ค้างอย่างแรง
-
เพิ่งตามอ่านทันงับ
เดฟนี่นิสัยรับไม่ได้จริงๆ :z6:
ก้าวสิบหกไวๆหน่อยนะคับ
-
ค้างมากมาย
เมื่อไหร่จะมาสอยลงซักที
:z3: :z3:
-
ว่าน ว่านไหนหว่า
แป่ววววววววววววววว
พี่อิงนะพี่อิงไม่น่าเล่นแต่ทีแรกแล้ว
หึหึ งานนี้หละ ยาว.........มาต่อไวๆนะค่ะ
-
:z3:
แล้วไงอะ แดฟ ทำไรพี่อิงอะ
:serius2:
-
เปนกำลังใจเน้อ
มาต่อไวไวน้าครับ
ผมรออยู่น้า
-
ค้างตลอด :serius2:
-
:z3:
เดฟทำร๊ายยยยยยย !
-
...... พี่อิงก็มีปั๋วใหม่ไปจริงๆ ก็หมดเรื่อง นิสัยแม่มไม่ต้องเอามันทำปั๋วแล้ว ดูซิทีนี้จะทำไง .......
...... น้องตั้มสู้สู้ค่ะ ..... รอก้าวต่อไปพร้อมๆ กันค่ะ ..............
-
จะทำไปทำไม ในเมื่อคนเจ็บมันก็เราอยู่ดี
เฮ้ออออ
:m15:
-
ขออีกค๊าบบบ
กำลังเข้าได้เข้าเข็ม
อิงโดนแน่ๆๆๆ
:call: :call: :oo1: :oo1:
-
พี่อิงไม่ได้ดังใจเลย สู้เค้าดิ
-
ค้างมากกกกกกกกกกกกกกกก :serius2:
คาดว่าตอนหน้าอาจจะมี :oo1: หุหุ
ชอบ ซะงั้น :-[
แต่เดฟนิสัยเสียจริงๆ เลยอ่ะ
:m16:
-
น้องอิง ต้องนอนหยอดข้าวต้มแน่ๆ
-
แล้วอีกกี่วันจะเคลียร์กันรู้เรื่องละคะน้องตั้มขา
อิงเอ๊ยยยย งานนี้จะอ่วมมะเนี่ย เดฟก็นะ เป็นคนที่เข้าใจยากจริงๆเล้ยยย
งานใกล้เสร็จรึยังจ้ะน้องตั้ม สู้ๆน๊า :3123:
-
เกลียด
-
:a5:น้องตั้มคับ ว่างยังคับ ขอก้าวต่อไปด่วนคับ
-
อยากได้ก้าวต่อไปแล้วอ่ะ
-
มันช่างงงงง.... o7
ลงล็อคพอดีแป๊ะ
เดฟมันจะทามอาไร
ตอนหน้า อิงคงตายแน่เลย
สั้นอ่ะ :impress: มาต่อเร็วๆ นะ
-
:call: :call: :call: :call: :call:
-
อ๊ากกกป๊าดดดดดดดด
ทำไมเดฟถึงได้หวงก้างเช่นนี้
ทีตัวเองละทำได้ชิชะ
แต่ว่างานนี้อิงจะเป็นเช่นไรละนี่ ลุ้นๆๆๆๆๆ
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
อ่าครับ หวงก้างซะงั้น
ยังไม่พอยังปากแข็งอีกนะครับพี่เดฟเนี้ย
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
:serius2:
-
รออยู่นะ รออยู่ อย่าลืมมาต่อก้าวต่อไปด้วย เพราะเราค้าง :เฮ้อ:
-
:laugh: :laugh:รอนานจัง :laugh: :laugh:
:z10: :z10:แต่ก้จะรอต่อไปคับ :z10: :z10:
-
ขออีกตอน :z3:
-
ทำไปแล้วจะเจ็บเองหรือเปล่า
รอก้าวที่สิบหกกกกกกกกกกกกก
-
ก้าวที่สิบห้า ทำไมก้าวแค่ครึ่งขาเอง ละตั้ม
แต่ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะครับ รอ รอ รอ .....
-
อิเดฟ เลวนะเนี่ย ไม่รักเขาแล้วจะเอาเขาไว้ทำด๋อยไรฟร่ะ ( ก้าวที่ 15 กว่าจะมา นานจัด เหอๆๆ )
-
:angry2:
ทำงี้ได้งัย
-
สะดุดกึ๊ก ...... :a5:
แต่เคืองไอ้เดฟ :m16:
-
" ก้าวที่ 16"
"จะบ้ารึไง ปล่อยกูนะ"
ผมไม่พอใจมันิย่างมาก
จึงเริ่มใช้มึงกับกูกับมัน(จริงๆก็มีแอบใช้มาหลายครั้งแล้วแหละ)
"ทำไม ของๆ กู ถ้ากูไม่ยอมปล่อย ก็อย่าหวังว่าใครจะมาเอาไปได้ง่ายๆ "
"แล้วมึงก็ลากกูมามัดไว้เนี่ยนะ"
ผมพูดอย่างเหลืออด
มีอย่างที่ไหน
พอมันลากผมขึ้นรถได้ก็ลากผมกลับมาที่ห้อง
พร้อมทั้งเอาเชือกมามัดมือมัดเท้าขึงพรืดผมไว้กับเตียง
แล้วมันก็มานั่งมองอยู่เป็นนาน
ผมโวยวายเท่าไหร่มันก็ไม่ยอมสนใจ
จนมื่อกี้นี่เองที่มันเริ่มจะตอบจะพูดกับผมบ้าง
"กูจะทำยิ่งกว่ามัด มึงคอยดูสิ แล้วกูก็จะไม่ปล่อยมึงง่ายๆ หรอก ไม่ต้องมาขอร้องกูง่ายๆ"
"....."
ผมได้แต่เงียบ
แล้วพยายามอ่านสีหน้ามันว่ามันรู้สึกอย่างไร
แต่ก็พบแต่ความว่างเปล่า
ไม่รู้ว่ามันพูดเพราะโกรธหรือเพราะอะไรกันแน่ด้วยซ้ำ
"เดฟ"
ผมพยายามเรียกมันเสียงหวานกว่าเดิม
"ไม่ต้องมาใช้ไม้ตื้นๆ กับกู"
"....."
"มึงไปเอากับไอ้ว่านจริงๆ รึเปล่า"
มันจ้องหน้าผมนิ่ง
"....."
ผมก็ได้แต่เงียบอีกสิครับ
ไม่รู้จะตอบมันยังไง
จะโกหกต่อไปก็กลัวพายุอารมณ์หวงของเป็นเด็กของมัน
แต่ถ้าจะให้พูดความจริง
ผมก็ต้องรองรับอารมณ์มันอยู่ดี
"ว่าไง หรือมึงจะต้องให้กูทดลองใช้ดูอีกครั้ง"
มันเอามือมารูด บีบ คลำบริเวณบั้นท้ายผม
โดยที่ผมไม่สามาถขัดขืนมันได้เลย
"ปะ เปล่า"
ผมหลบสายตามันไป
"....."
"....."
" ดี อย่างน้อยความรู้สึกกูมันก็ยังไม่ผิด "
ด้วยคำพูดของมันถึงแม้จะดูเหมือนไม่มีอะไรมาก
แต่มันก็ทำให้ผมใจชื้นขึ้นมานิดหนึ่งแล้วสิครับ
เพราะอย่างน้อยมันก็เชื่อใจผม
ว่าผมไม่มีวันนอกใจมัน
ผมเอาผมแทบเผลอยิ้ม
และลืมเรื่องราวต่างๆ ไปชั่วขณะเลยทีเดียว
"......"
"แต่ไม่ใช่เพราะกูเชื่อใจมึงหรอกนะ แต่เป็นเพราะท่าทางอ้ำๆ อึ้งๆ ของไอ้ว่านต่างหาก ที่กูสงสัย"
มันพูดหน้าตาเฉย
ทำเอาอารมณ์ผมเริ่มพุ่งทันที
เพราะอุตส่าห์หลงเข้าใจผิด
คิดว่าอย่างน้อยสิ่งที่ดีๆ ระหว่างผมกับมัน
ถึงแม้จะไม่รัก แต่ถ้ามันให้ความเชื่อใจผม
ก็ถือว่าน่าจะมากพอแล้ว
เพราะคพวกนี้กว่าที่มันจะไว้ใจใครสักคนได้
นับส่าเป้นเรื่องที่ยากมาก
ซึ่ง.....
ผมก็ยังคงไม่สามารถทำได้เช่นเดิม
"....."
"แล้วมึงทำแบบนี้ทำไม"
"....."
"มึงคิดว่ากูจะหึงมึง แล้วดึงตัวมึงกลับมาสินะ หรือว่ามึงคิดว่าเรื่องแบบนี้มันจะทำให้กูเสียศักดิ์ศรี ฮ่าๆ ๆ กูจะบอกให้นะ ว่าระหว่างมึงกับเพื่อนกู กูแคร์เพื่อนกูมากกว่า ถ้ามึงจะเอากับเพื่อนกูจริงๆ กูไม่เอามาทำอารมณ์หรอก "
พอมันพูดจบ
ผมก็ได้แต่มองหน้ามัน
พร้อมกับน้ำตาที่เริ่มไหลออกมาอย่างลืมตัว
"แล้วที่กูเอาตัวมึงมาด้วยและจับมึงมัดไว้เนี่ย กูก็แค่อยากจะเล่นเกมของมึงให้มันเสร็จก็แค่นั้นแหละ"
มันยังคงอวดความฉลาดต่อไป
"....."
"มึงนี่นะ ตอนแรกกูเองก็ยังนึกว่าจะหงิมๆ แต่ที่ไหนได้..."
มันเอามือมาจับหน้าผมให้เงยมองหน้ามันให้ชัดกว่าเดิม
" มารยามึงเนี่ย มันมาเหนือชั้นกว่าพวกกะหรี่ที่กูซื้อรายชั่วโมงซะอีก แต่มึงอาจจะเอามาใช้ผิดคนแล้วแหละ เพราะคนอย่างกู ถ้าอะไรที่กูทิ้ง กูก็จะไม่มีวันคิดหันไปเก็บมันอีก "
"..... รู้หมดแล้วนี่ แล้วเมื่อไหร่จะปล่อยล่ะ"
ผมกลั้นใจพูดออกไป
พร้อมกับพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้มันไหลออกมาประจานตัวเองมากไปกว่านี้อีก
"มึงคิดว่ากูจะให้มึงกลับไปง่ายๆ อย่างงั้นหรอ "
"......"
"แต่มึงก็อย่าหวังอีกเหมือนกัน ว่าครั้งนี้มันจะเหมือนที่ผ่านๆ มา เพราะกูจะทำให้มึงจำไปจนตาย ว่ามึงทำเรื่องอะไรไว้ "
.......................................................................
.......................................................................
......................................................................
ผมค่อยๆ เดินโผเผ ออกจากลิฟท์หลังจากที่ผมนอนซมอยู่กับที่นอนที่ห้องไอ้เดฟหลายชั่วโมง จนสบโอกาสพอที่จะทรงตัวได้ และไอ้เดฟไม่อยู่ผมเลยสามารถออกมาจากห้องได้โดยง่าย
แต่ถึงมันจะอยู่
มันก็คงจะปล่อยผมมาง่ายๆ เหมือนที่มันพูดไว้อยู่ดี
เพราะทุกสิ่งที่มันพูด
มันคิดความจริงทั้งหมด
และสิ่งที่มันทำกับผม
มันก็คงจะทำให้ผมจำไปจนตายแน่นอน
"น้องครับ น้อง..."
"น้องครับ"
ผมรู้สึกว่ามีคนเดินมาสะกิดที่ด้านหลัง
จึงต้องหันกลับไปมอง
ก็พบกับพี่ยามของคอนโดไอ้เดฟที่ยืนมองผมด้วยแววตาสงสัย
"ไปนั่งพักก่อนไหม เดี๋ยวพี่เรียกรถให้"
แกพูดพร้อมกับทำท่าจะพาผมไปนั่งด้วยความใจดี
"ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยผมเดินออกไปเองดีกว่า"
"ไหวหรอ เนี่ยพี่มองหน้าแล้วยังงงเลย ว่าเดินออกมาจากห้องได้ยังไง ไม่สบายขนาดนี้ เดี๋ยวพี่ไปเรียกรถให้ดีกว่า"
"ไม่เป็นไรจริงๆ ครับ พอดีว่าผมไม่สบายนิดหน่อย แต่มันมักจะซีดแบบนี้แหละครับ"
พี่ยามทำท่าว่าจะพูดต่อ
แต่จู่ๆ ก็มีเสียงผู้หญิงพูดแทรกขึ้น
"พี่คะ ช่วยหารถเข็นให้หน่อยค่ะ พอดีหนูจะเอาของขึ้นห้อง"
"ครับ ยังไงพี่ว่าหารถออกไปดีกว่า นี่ก็ดึกมากแล้ว ปกติมันก็เปลี่ยวพออยู่แล้ว แล้วนี่ยังไม่สบายอีก "
แกพูดอย่างเป็นห่วง
ก่อนจะเดินจากไป
ผมซึ่งน้ำใจแกจริงๆครับ
เพราะที่ผ่านมาผมก็เคยคุยกับแกแค่ไม่กี่ครั้ง
ระหว่างที่มานั่งรอไป้เดฟ
แต่ไม่นึกว่าจะมีน้ำใจงามขนาดนี้ สำหรับคนที่ค่อนข้างจะแปลกหน้าอย่างผม
ผิดกับคนอีกคน
ที่อย่างน้อยก็เคยสนิทชิดื้อ
แต่กลับไม่ยอมสนใจใยดีผมเลยด้วยซ้ำ
เพราะหลังจากที่มันเสร็จกิจ(เพียงฝ่ายเดียว)กว่าสองครั้ง
มันก็ปล่อยให้ผมนอนซมกับคราบเลือดที่แห้งเกรอะกรัง
พร้อมกับอาการปวดเมื่อยตามตัวจนไม่สามารถจะลุกหรือขยับตัวได้อยู่บนเตียง
ไม่แม้แต่จะหันกลับมามองด้วยซ้ำตอนที่มันจะเดินออกจากห้องไป
ผมคิดอะไรเรื่องเปื่อย
ขณะที่เดินออกมาจากคอนโด
ที่ก็ค่อนข้างจะดึกพอควร
แต่บรรยากาศก็เหมาะสำหรับที่จะเดินคิดอะไรเรื่องเปื่อยนิดหน่อย
ทำให้ผมตัดสินใจที่จะปัดขอเสนอของพี่ยามทิ้งไป
โดยเลือกที่จะเดินออกมาหน้าซอยด้วยตัวเองจะดีกว่า
จริงๆแล้วในซอยมันก็ไม่มีอะไรน่ากลัวมากหรอกครับ
เพราะมันเป็นที่ดินในทำเลที่ค่อนข้างมีราคา
หรือเรียกง่ายๆ ว่าเป็นบ้านของพวกผู้ดีก็ว่าได้
จึงทำให้ค่อนข้างเงียบพอสมควร
ระหว่างที่ผมกำลังเดินน้ำตาไหลรินกินบรรยากาศอยู่นั้น
จู่ๆ ก็มีมอเตอร์ไซด์ขับเข้ามาจอด
พร้อมกับคนที่ซ้อนท้ายวิ่งลงมาจากรถเอามีดมาจ่อที่คอผม
โดยที่เพื่อนมันก็ติดเครื่องมอไซด์รออยู่
ซึ่งเหตุการณ์ต่างๆ ก็เกิดขึ้นเร็วมาก
จนผมไม่สามารถที่จะวิ่งหลบได้ทัน
"อย่าร้อง"
เสียงมันขู่จากด้านหลัง
พร้อมกับเอามือปะป่ายตามตัวผมไปเรื่อย
เพื่อหากระเป๋าตังค์พร้อมกับของมีค่า
ซึ่งในตนนั้นทั้งเนื้อทั้งตัวผมมันก็ไม่มีอะไรมีราคามากหรอกครับ
เงินก็มีไม่ถึงห้าร้อย
พวกบัตรผมก็ไม่ได้พกอะไร
มีเอทีเอ็มอยู่ใบ
แต่ในกระเป๋าตังค์ผมก็มีรูปถ่ายครอบครัวผม
ที่ผมหวงมากที่สุดอยู่ใบหนึ่งด้วย
เพราะเป็นรูปถ่ายครอบครัวใยเดียวที่มีรูปของสมาชิกครับทั้งสี่คน
นอกนั้นไม่ขาดพ่อผม ก็ขากแม่ ไม่งั้นไอ้เอิง หรือผมก็ต้องหายไป
และระหว่างที่มันกำลังหาของมีค่าผมอยู่นั้น
มีอยู่จังหวะหนึ่ง
ที่มันเผลอเอามีดออกจากคอผม
เพื่อล้วงหากระเป๋าตังค์ที่กระเป๋าหลังกางเกงผม
ผมจึงได้รีบหมุนตัวออกจนพ้นสามารถพ้นได้
แต่ก็ยังโดนมีดบาดเข้าที่ไหล่นิดหน่อย
จากนั้นผมก็ก้มหยิบก้อนหินขึ้นทุบเข้าที่หัวมัน
ซึ่งผมเองก็ไม่แน่ในเหมือนกันว่าโดนตรงไหน
เพราะผมได้วิ่งออกมาทันที
โดยไม่คิดที่จะอยู่รอดูเหตุการณ์
แต่ผมวิ่งไปได้ไม่เท่าไหร่
มันก็สามารถที่จะคว้าตัวผมไว้ได้อยู่ดี
จะเอาอะไรกับคนป่วยล่ะครับ
แค่ผมมีแรงหยิบหินมาทุบหัวมันได้ก็บุญแล้ว
แต่ไม่รู้ว่าผมจะสู้มันไปทำไม
แต่อารมณ์คนเรามันก็ย่อมไม่ต้องการให้ใครมาเอาของๆเราไปง่ายๆหรอกจริงไหมครับ
อย่างน้อยก็ขอให้ได้สู้ซะก่อน
จะเป็นจะตายค่อยว่ากัน
มันจับตัวผมได้ที่หน้าบ้านมืดๆ หลังหนึ่ง
มันก็จัดการจับหัวผมฟาดเข้าที่เสาหินหน้าบ้านหลังนั้นอย่างแรง
จนผมแทบจะหมดสติ
แต่มันยังไม่พอแค่นั้นหรอกครับ
เพราะหลังจากนั้น
ผมก็รู้สึกถึงความเย็นที่ช่องท้อง
พร้อมกับอาการชา
และติดตามมาด้วยความเจ็บปวด
ก่อนที่สติผมจะขาดหายไป
................................
...............................
...............................
...............................
" พี่อิง"
"....."
"พี่อิง พี่ฟื้นแล้วหรอ "
เมื่อผมตื่นขึ้นมา
ก็เจอกับไอ้น้องชายตัวดีของผมครับ
ที่รีบวิ่งเข้ามาเขย่าตัวผม
พร้อมกับน้ำตาเอ่อคลอที่หางตาของมัน
"...."
" พี่อิง ทำไมพี่มองหน้าผมแบบนี้"
มันถามผม
พร้อมกับทำหน้างอนๆ
ที่มันคิดเองว่าน่ารัก
"ฮ่าๆ ไม่มีไรหรอก ก็หน้าแกมันตลกนี่หว่า ดูดิ พุดแค่นี้ก็น้ำตาจะไหลด้วย"
ผมพูดพร้อมกับจะเอื้อมเอามือไปจับหน้ามัน
แต่มันก็สะบัดหน้าหนีผมอย่างมีจริต(มันยังเป็นผู้ชายอยู่ไหม)
"คนอุตส่าเป็นห่วง ยังมาเล่นอีก ผมนึกว่าพี่จะไม่ฟื้นแล้ว"
"ทำไมพี่จะไม่ฟื้นล่ะ พี่เป็นอะไรหรอ"
"....."
มันยังไม่ตอบคำถามผมในตอนแรก
ทำให้ผมได้สังเกตบริเวณรอบกายเป็นครั้งแรก
ซึ่งก็พบห้องสีขาวสะอาด
พร้อมกับโซฟา ตู้เย็น และเฟอร์นิเจอร์อื่นๆ เท่าที่ห้องพิเศษของโรงพยาบาลพึงจะมีได้
ใช่สิ
ผมอยู่โรงพยาบาล
แล้วผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง
โอ๊ย
จู่ๆ ผมก็รู้สึกเจ็บบริเวณศรีษะ
จึงใช้มือขึ้นจับดู
ก็พบว่ามีผ้าก๊อตพันไว้โดยรอบ
แสดงว่าผมหัวแตกสินะ
แล้วความเจ็บๆบริเวณท้องนี่ล่ะ
มันคืออะไร
หรือว่าผมผ่าตัดไส้ติ่ง
แต่เอ๊ะ
ผมเคยผ่าไปแล้วนี่ เมื่อตอนอายุสิบสี่
"พี่โดนคนทำร้าย สงสัยเป็นพวกปล้นชิงทรัพย์ โดนแทงที่ท้อง ส่วนหัวพี่ไม่รู้ไปฟาดกับอะไร "
"อ้าว แล้วทำไมต้องตกใจขนาดนั้นด้วยล่ะ"
ก็จริงนี่ครับ
ถ้าแต่หัวฟาดกับโดนแทง
มันเองก็เคยเฉียดๆมาแล้วหลายครั้ง
มันจะต้องตกใจไปทำไม
"มันไม่แค่นั้นน่ะสิ พี่น่ะเล่นนอนไม่ยอมตื่นตั้งสี่วันแน่ะ "
"หา สี่วัน ทำไมมันนานขนาดนั้นวะ"
"จะไปรู้หรอ หมอเค้าบอกว่าพี่ต้องการที่จะอยู่คนเดียว เลยปิดการรับรู้ของระบบประสาท แล้วเมื่อพี่พร้อมพี่ก็จะฟื้นเอง ดูมันพูดดิ น่าถีบจริงๆ ใครๆก็พูดได้ แล้วถ้าพี่ไม่ฟื้น ผมไม่ต้องนั่งเฝ้าพี่ไปตลอดชาติหรอ"
มันไม่วายมีแอบแถไปด่าหมอจนได้ครับ
"ฮ่าๆ ๆยังไงพี่ก็ฟื้นแล้วนี่ แล้วพี่ไปโดนทำร้ายแถวไหนหรอ "
"เอ่อ ถะ แถว ..."
"อ้าว ตอบมาดิ แถวไหน ทำไมต้องอ้ำอึ้งด้วย"
"แถว ... คอนโดไอ้เดฟ "
"หืม เดฟไหน เพื่อนใหม่แกหรอ "
ผมถามกลับไปอย่าง งงๆ
เพราะเท่าที่ผมรู้
เพื่อนไอ้เอิง
มันก็มีแค่ไอ้กิก
ไอ้เด
ไอ้กัน
แค่สามคนเท่านั้น
ผมไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อนเลยสักครั้ง.........
.....
-
:laugh: :laugh: ไอ้เดฟ...ต่อไปนี้อิงจะไม่มีมึงอีกแล้วววววววววววว o13
:เฮ้อ: ดีนะที่ปลอดภัย แต่อยากรู้จังว่าใครช่วยพามาโรงพยาบาลอ่ะ??
-
กรี๊ดดดดดด
ลืมไปเลยค่ะลืมไปเลย
เอาใจช่วยให้ลืมให้ได้ค่ะ
-
อ๊ายพีอิงงงงงงงง ความจำเสือมหรือป่าวอ่า :serius2:
-
สมน้ำหน้าเดฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ :laugh:
ลืมไปนานๆนะพี่อิง มันจะได้รู้สำนึก o18
เดฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ เฮววววววววววววววววววว :m31:
-
ดีๆๆๆๆ ลืมไอ่เดฟไปเลย เชียร์ๆๆๆๆ :z2:
-
ดี ๆ ลืมมันไปเลยไอ่เดฟอ่ะ
สะใจดี 55+ o13
-
...ฮ่าๆๆ :laugh:....ลืมมันไปซะ..ไอ้เดฟบ้า
-
สุดยอด o13 มาจุ๊บที่หนึ่งมาคนแต่ง ต่อไปนี้ไม่มีไอ้เลวเดฟอีกแล้ว บันไซ :mc4:
ไม่ต้องแกล้งทำเป็นรู้จักมัน ไม่ต้องแกล้งให้มันหึง ลืมมันไปเลย 5555555555 ซะใจคนอ่านจริงๆๆ
แล้วมาต่ออีกนะ เราจะรอหัวเราะ แล้วก็สมน้ำหน้าไอ้เดฟ
-
เดฟ ใจร้ายมาก :fire:
ลืมเรื่องร้ายๆ ให้หมดเลย อิง
เอาให้ เดฟ สำนึกไปเลย
ต้องเอาให้เข็ด...ผู้ชายใจร้ายยย....... :angry2:
-
ดีๆๆ ลืมมันไปเลยพี่อิง :3125:
-
สมน้ำหน้าเดฟ อิงความจำเสื่อมแล้ว ดีจะได้ไม่ต้องเจ็บปวด :z2:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ได้อ่านสักทีนะครับ
เหอๆๆๆๆๆ
รอเสมอคับ
-
ดีดีดี
ลืมไอ้เดฟไปเลย
อิออิ
-
+1 ไปเลยสำหรับตอนนี้
สะใจจริงโว้ย :laugh: :laugh:
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
ดีดีดี....สะจายยย จิงๆๆ
ลืมมันไปเลย
o13 o13 o13
-
กริ๊ดๆๆๆ อะไรกันค่ะคุณ
มุขใหม่เหรอค่ะ
มาพล๊อต เนี้ย เยี่ยมค่ะ
:laugh:
-
ลืมมันเรย แต่กรุณามาต่อเรวๆทีใจจาขาดแร้นนนนนนนน :o12:
-
โดนค่ะโดนนนนนนนนนนนนนนนน
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดีใจที่อิงลืมมัน
ลืมให้หมด
เย่..
ร้ายมากกกกกกกกกกกกกกกกก ไม่ไหว
-
ลืมเลยๆๆ
ลืมไอเดฟฟฟ เลย
แล้วไอเดฟ มันจะ สำนึกมั้ยยยยย :beat:
-
สงสารอิง
คนเลวขนาดนั้น ลืมไปได้ก้ดี
-
555555++++ :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
สะจ๋ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อิง ลืม เดฟ ก๊ากๆๆๆๆๆๆๆ
อยากจะสมน้ำหน้า อยากเห็นหน้าจริงๆ ว่าจะทำหน้ายังไง
เอิง ลืม เดฟ ก็ไม่เป็นไร แต่ไร เตอร์ อย่าลืม อัพก็แล้วกัน
ต่อเลยๆๆๆๆๆๆๆๆ อย่าทิ้งไว้นาน :serius2: :serius2: :serius2:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หวังว่าก้าวต่อไปอย่าหายไปนานนะจ๊ะ
-
สุดยอด ลิมเดฟไปเลย
รอก้าวที่สิบเจ็ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
ค้าง อีก แล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ทำไม เดฟ ร้ายจัง อ่ะ
แล้วใครพาอิง มา รพ เนี่ย
:z2:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:z3: :z3: :z3:
อยากอ่านต่อ... อิอิ
-
กรี๊ดดดดดดดดดด นี่ล่ะที่ต้องการ
ลืมไปเลยนะ ลืมไอ้เดฟออกไปจากหัวใจเลย
อย่าไปจำมัน อย่าไปใส่ใจ
สะใจโว้ยยยยยยยยยยยยย
-
เลิศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศ ลืมมันไปเรยยยยยยยยยย :beat:
เอาคืนเดฟให้หัวหมุนไปเรย o18
-
+1ไปเลยสำหรับพี่อิง
ลืมมันไปเสียเถอะ เจ้าเดฟนั่นน่ะ :z6:
-
วู้วววววววววววววววว
ไม่ได้เข้ามาอ่านซะนาน
มาอีกที
ซะจายยยยยยยยยยยย
มาต่อเร็วๆๆๆๆๆๆนะค้าบ
-
อ้าว อิง ไม่รู้จักเดฟ ซะแล่ะ
งานนี้ ท่าจะสนุกเนอะ เดฟเอ๊ย ฮ่าๆๆ :laugh:
-
อ้ายหยาาาาา
ลืมซะแล้ววววว
เศร้าอ่าาาาาาา
ซวยจะแล้วนะอ้ายเดฟ
:m15: :monkeysad:
-
ขอใช้โอกาสนี้ เปลี่ยนพระเอกเลยได้ไหมครับ
ให้โอกาสมาตั้ง 16 ตอนแล้ว ยังเลวไม่เลิก ปลดมันเลยครับ
-
แจ่มมากกกกกกกกกก ลืมเฉพาะไอ้เดฟ ให้มันรู้ไปเลยว่ามันเป็นคนที่ไม่มีใครจำ o13
-
อูย ....เริ่ม น่าลุ้นแล้วละซิ
เมื่อ ... แม้แต่ ความทรงจำ อิงก็ไม่เหลือ ให้ เดฟ
แล้ว จะเป็นยังงัย ...ลุ้นๆ ...
-
+1 ตอนนี้สะใจมาก
ลืมไอเดฟไปเลย
หาใหม่ดีกว่าาา
-
:laugh:
โคตรสะใจ
กร๊ากกกกกกกกกกกกก
ลืมให้หมดเลยๆๆ
ปล่อยไอ้เดฟมันไป
ผู้ชายเลวๆ คนนึง อย่าไปสนใจ
:beat:
-
อะฮ่าๆ สมน้ำหน้า เดฟ
ลืมไปเลยๆ ใจร้ายดีนัก
น่าสงสารอิงง่ะ โดยคนที่รักทำร้าย
แล้วยังโดนปล้นอีกเง้อ ;__;
-
เข้ามาสะใจด้วยคน :laugh: :laugh:
-
:z10: เดฟ เลวว่ะ
-
คนแบบนั้นลืมได้ก็ดีเนอะ
:monkeysad:
-
...... . . . .. . . . 555555+ ซะใจพี่อิงลืม มันไปเลย 555555 + หาตัวเอกที่หล่อมากลบรัศมีมัน
หน่อยค่ะ เอาให้รู้ไปเลยเค้าไม่ง้อหรอก . .. . . .. . ซะใจวู้ยยยยย :m20:
-
กีสสสสสสสสส
ตอนนี้ชอบมาก อย่าไปจำมันเลย
o13
-
+1 ให้คนแต่ง
สะใจจริงๆ อยากรู้นักว่าไอ่เดฟมันจะทำยังไง
เอาแบบลืมนานๆนะ :laugh:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ สนุกดีค่ะ
สงสารอิงจับใจเลย
เดฟใจร้ายไปม้ายยย...
ลืมๆมันไปน่ะดีแล้วค่ะ ไอ่คนไม่มีหัวใจ :m31:
คุณตั้มสู้ๆนะคะ :L2:
-
ดีลืมๆๆๆ มันไปซะ
อย่าไปจำ สะจายยยยยยยยยยยยย
-
ลืมไปเถอะ คนอย่างนั้น
-
:laugh: :laugh:
ลืมมันไปเลย
ไอ้เดฟ
สะใจง่ะ
-
ต่อไปนี้ จะเป็นคราวของไอ้เดฟ ที่ต้องทุรนทุรายกับอาการของอิง คอยดู
มันจะได้รู้รสชาติของการไม่มีอะไรอยู่ในสายตา ของคนที่มันแค
ขอบคุณนะครับ ตั้ม ถ้าให้ดีมาต่อบ่อย ๆ นะครับ +1 ให้เป็นการขอบคุณด้วย :กอด1:
-
เยี่ยมมั่ก ไอ่ชั่วอย่างงั้น
อย่าไปจำมันเลยครับ o13
ฆ่ามานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน :angry2:
มาต่อไวๆน่ะครับ :sad4:
-
หง่าาาาาาา สงสารพี่อิงอ่ะ ทำไมถึงได้โดนทำร้ายทั้งร่างกายแล้วก็จิตใจขนาดนี้อ้ะ
ลืมๆไอ้เดฟไปซะเลย ชิๆๆๆๆ ตอนแรกๆก็ชอบไอ้เดฟมันอยู่หรอก แต่...มันชักจะไม่ถูกใจแล้วสิ
พี่อิง ลืมมันไปซะ :m31:
-
ต่อด่วน!!!!~~~~~~
แต่ยังไงก็แล้วแต่ ขอทีเหอะ ไอ้เดฟ :z6: หมั่นไส้มาตั้งแต่ต้นเรื่องแหละ
ปล พึ่งอ่านทันก็เลยพึ่งมาเม้นท์ :pig4: ฮ่ะ สนุกมากกกกกกก
-
โอ๋ววว ค้างอย่างแรง
มันจะนานเหมือนครั้งที่แล้วไหมเนี้ย
กว่าจะได้อ่านตอนนี้ล่ไปครึ่งเดือนเป็นลม :เฮ้อ:
-
สุดยอดนับถือคนเขียนคิดมุกนี้ได้ไงเนี่ย ชอบๆ
จริงๆแล้วมันเหมินกับร่างกายพยายามที่จะลืม คนๆนี้ออกไปปะมันเลยหายไปตอนที่หัวกระแทกเสา
แล้วจะรออ่านต่ออิๆ
-
ดี...............ลบความทรงจำเลวๆทิ้งไปเลย
-
ไม่มีอะไรให้ควรจดจำ
สำหรับคนเอี้ยๆ อย่างไอ่เดฟ
ไม่รู้จักมัน....จนตาย
ขอ :จุ๊บๆ: ตั้ม ทีนึงนะ :laugh3:
-
...อืมมมม (กำลังคิดต่อ)
ยังงี้ไม่สบาย ไอ้เดฟเหรอ ไหนๆจำไม่ได้
จีบใหม่ เล่นใหม่ สบายแฮ
-
กริ๊ดดดดด
อร๊ายยยย
แอร๊ยยยย
ตอนใหม่
กริ๊ดดดดด
:z3: :z3: :z3:
ฝันไปหรือเปล่าเนี่ย
กริ๊ดดดดดดด
-
ลืมมันไปเลย
ฮ่าๆ
สมน้ำหน้าไอ้เดฟจริงๆ
:laugh:
-
โหแรง
ต้องมาด่วนเลยคราบบบบบ
ไม่ไหวแล้วววววว
-
รอตอนใหม่น๊า
-
ลืมแล้ว ๆ :impress2:
ทุกคนแลดูดีใจนะเนี่ย :laugh:
-
สงสารอิงอ่ะ
อยาก :z6: :z6: ไอ้เดฟ
เอิ๊ก ๆ
-
ลืมไอ้เดฟฟฟฟไปเลยยยยย
-
ไอ้เดฟ ใจดำ :angry2:
อิงจงใจลืมไอ่เดฟคนเดียวหรือนี่
หุหุ แล้วคราวนี้จะได้รู้กัน :interest:
อิงลุย สู้ๆ :a2:
-
วะฮ่ะ ฮ่า ฮ่า
ลืมมันไปเรย
สะจาย
อิ อิ อิ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ลืมเลยๆๆๆๆ
ฮ่าๆๆๆๆ จ๋มไอ้เดฟ ชิ ใจร้ายดีนัก
ก้าวที่ 17
ก้าวที่ 17
มาเร็วๆเน้ออออออออออ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด
อยากอ่านต่อๆๆๆๆ
-
สุดยอดเลย มุขความจำเสื่อม
-
:laugh: :laugh: ไอ้เดฟ...ต่อไปนี้อิงจะไม่มีมึงอีกแล้วววววววววววว o13
:เฮ้อ: ดีนะที่ปลอดภัย แต่อยากรู้จังว่าใครช่วยพามาโรงพยาบาลอ่ะ??
ถูกกก..ไอ้เดฟ งานนี้มีลืมกันถาวรแน่ :m20:
-
ลืมมันไปเลย
ไอ่เดฟ
ไอ่ใจร้ายยยย
-
^
^
^
อุ๊ย ๆๆๆๆ จิ้มรีบน
โย่วววววววววววววว
ดีใจมากมาย
สมควรจะขอบใจไอ้โจรนั่นชิมิ
555555555555
ลืมไอ้เดฟบ้าไปซะให้หมดใจ
จะได้ไม่ต้องจำมันอีก
ไอ้ผู้ชายเฮงซวย
555555555555555 สะจาย
-
สุดยอด สะใจมาก
ลืมๆมันไปเลยคนอย่างไอ้เดฟ
:fire: :fire:
-
555 สมควรค่าแก่การรอคอยมากมาย รู้สึกสะจายยยอย่างแรงงงงง
ถ้ามันจะมาจีบใหม่ต้องเล่นตัวให้มากๆนะน้องอิง
+1 เป็นกำลังใจให้น้องตั้มด้วยจ้า :z2:
-
....ลืมมันไปซะ....
-
สะจายไอ้เดฟถูกลืมแระ
สะใจเว้ยสะใจ
:fire:
-
ทู้นี้รุนแรงกันจริง
เอาด้วยๆ
ลืมไปเลยๆไอเดฟฟ ลืมมันเลย
ขออยู่ในกระแสด้วยย :angry2:
-
^
^
เอาไม่เขี่ยๆ
อิอิ
-
ความจำเกี่ยวกับคนชื่อเดฟถูกบล๊อคไปแล้ว จะเปิดระบบขึ้นใหม่ได้หรือเปล่าต้องติดตามก้าวต่อไป
แต่ความทรงจำนี้มันไม่น่าจะจดจำเล้ยยย :oni1:
-
เยี่ยมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม o13 o13
ตัดมันออกไปจากทุกเมมโมรี่ของเซลล์สมองสะ...สะใจมาก
ที่นี้คงได้เห็นไอ้เดฟ ร้อนรน เป็นบ้า กันบ้างล่ะทีนี้
-
อยากรู้ว่าเดฟจะเป็นอย่างไร จะรู้สึกอย่างไร เมื่อรู้ว่าเอิงลืมเขาไปหมดแล้ว เหอะๆ แล้วนายเอกจะเป็นอย่างไรต่อไปนะ
จะติดตามต่อไปนะ สู้ๆนะ เป็นกำลังใจให้นะ
-
:angry2: เลวมากๆๆ รับไม่ได้ ถ้าอิงลืมมันได้จริงๆ ก็ดี รีบๆมาเร็วๆนะ ติดลม :serius2:
-
โอ้โห พลิกเรื่องแบบนี้เลยหรอ
-
ก้าวอย่างคนวิ่งได้ป่ะค่ะ
อย่าก้าวอย่างคนย่อง ฮ่า~~~~
คนอ่านอยากจะขี่รถแซง อยู่แล้วเนี่ย :sad4: :sad4:
-
ก้าวที่สิบเจ็ด
"พี่อิง.."
"อะไร เป็นไรน่ะ เรียกเสียงดังเชียว "
"พี่จำไอ้เดฟไม่ได้หรอ"
"เพื่อนแกหรอ สงสัยพี่คงไม่ได้เจอมันนานมั้ง เลยลืมไปแล้ว แล้วทำไมแกต้องทำหน้าตกใจขนาดนั้นด้วย"
"อะ เอ่อ ไม่มีอะไรหรอกครับ "
"แล้วพี่ไปทำอะไรแถวคอนโดเพื่อนแกล่ะ ถึงได้โดนทำร้ายเนี่ย"
"อะ เอ่อ "
"เออ จริงสิ แล้วใครเป็นคนพาพี่มาส่งโรงพยาบาลเนี่ย"
ผมถามมันต่อด้วยความสงสัย
เพราะอยากจะแสดงความขอบคุณในน้ำใจสักหน่อย
"เห็นคุณหมอบอกว่าเป็นคนแถวนั้นแหละ เค้าออกมาทิ้งขยะ เลยเจอพี่นอนฟุบอยู่ที่หน้าบ้าน "
ไม่รู้เป็นเพราะผมคิดไปเองรึเปล่านะ
ว่าน้องชายผมยิ่งพูดหน้ามันยิ่งซีดลงเรื่อยๆ
"อ้าว จริงหรอ อืม งั้นพี่หายแล้วพี่จะไปขอบคุณเค้าสักหน่อยดีกว่านะ "
"ต้องเป็นงั้นอยู่แล้ว พี่ไปตอนนี้ได้หรอ "
"ได้ทีเอาใหญ่เลยนะแก อย่าให้พี่ลุกได้นะ เดี๋ยวจะเดินไปเตะสักที ฮ่า ๆ ๆ "
"พี่ลุกได้ก็ลุกมาดิ มามะ มาเตะผมนี่"
มันพูดพร้อมกับยื่นหน้าตากวนทีนของมันให้ผมเตะ
แต่ผมจะเอาแรงที่ไหนไปเตะมันล่ะครับ
เอาไง้หายดีก่อนดกว่า
"แกมาช่วยพยุงพี่ไปห้องน้ำหน่อยดิ "
"ไม่เอาพี่ เดี๋ยวพี่ก็ถือโอกาสเตะผมอ่ะดิ "
"แค่พี่จะลุกยังไม่มีแรงเลย เร็วๆ ปวดฉี่"
ผมยื่นมือเพื่อให้น้องชายมาช่วยพยุง
เพราะถ้าลุกเองคงต้องใช้แรงเยอะ
แล้วอาจจะกระเทือนแผลที่โดนแทงได้
แต่ให้ตายสิ
ผมพยายามนึกยังไงก็นึกไม่ออกสักทีว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง
แล้วมันเกิดอะไรขึ้นบ้าง
"โอ๊ะ .โอ๊ยยย..."
ในช่วงที่ผมกำลังจะเอี้ยวตัวเพื่อลุกขึ้นจากเตียงนอนนั่นเอง
ผมก็ต้องร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวดพร้อมกับทรุดลงนั่งที่เตียงเหมือนเดิม
"เป็นไรพี่อิง เจ็บแผลหรอ"
"เปล่าหรอก แต่มันเจ็บที่บริเวณก้น "
ผมพูดด้วยสีหน้าตกใจก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมองน้องชายผม
ที่มันเองก็มองผมด้วยความตกใจเช่นเดียวกัน
"แกอย่าบอกพี่นะว่า ... "
น้องชายผมมันไม่ยอมตอบคำถามผม
ก่อนที่จะหันหน้าหลบสายตาผม
ซึ่งนั่นก็คงมากเพียงพอแล้วที่จะทำให้ผมเข้าใจว่าเหตุการณืมันไม่ได้เกิดแค่ว่าผมโดนแทง
และฟาดศรีษะเท่านั้น
แต่ผมยังโดน
ข่มขืน......
"ไม่นะ แกต้องล้อพี่เล่นแน่ๆ เลย "
น้ำตาผมเริ่มไหลซึมออกมา
พร้อมกับที่น้องชายผมเดินเข้ามากอดผมไว้กับอกมัน
"มันไม่จริงใช่ไหมเอิง มันไม่จริงใช่ไหม แก..... แกบอกพี่มาซิ ...พี่เป็นผู้ชายนะ "
ผมเขย่าตัวน้องชายผม
ที่มันเองก็เริ่มที่จะร้องให้เหมือนกัน
"พี่อิง ผะ ผม "
"ไม่ ... มันเป็นไปไม่ได้ .... พี่จะโดนข่มขืนได้ยังไง ไม่จริง "
"พี่อิง พี่ต้องสงบสติอารมณ์ไว้นะ "
น้องชายผมมันตวาดผมเสียงดัง
ที่ผมเริ่มออกอาการกระวนกระวายและร้องไห้ฟูมฟายตลอดเวลา
"ไม่ มันเป็นไปไม่ได้ มันไม่จริง "
"....."
"มันเป็นไปไม่ได้ พี่ทำให้เค้าผิดหวังไม่ได้"
"พี่ว่าไงนะพี่อิง "
"พี่ทำให้เค้าผิดหวังไม่ได้"
"ใครพี่อิง ใคร.."
"พี่ไม่รู้ พี่รู้แค่ว่า พี่จะทำให้เค้าผิดหวังไม่ได้ เดี๋ยวเค้าจะไม่รักพี่ เค้าจะทิ้งพี่ "
"พี่อิง.."
"ไม่จริงใช่ไหม พี่ไม่ได้โดนข่มขืนใช่ไหม "
"......"
"ไม่ ไม่ มันไม่จริง "
"พี่อิง พี่สงบสติอารมณ์หน่อยสิ พี่เพิ่งจะหายนะ"
"ไม่จริง "
ผมพูดซ้ำคำเดิมๆ
พร้อมกับน้ำตาที่ยังคงไหลออกมาไม่ขาดสาย
"ม่ายยยยยย ..."
ผมเริ่มร้องตะโกนบ้าคลั่งอย่างคนเสียสติ
จนน้องชายผมมันต้องจับตัวผมกดลงไปกับเตียง
ก่อนจะกดเรียกพยาบาล
"ไม่ "
"...."
"ไม่จริง "
ผมยังคงเพ้อถ้อยคำเดิมๆ
"ว่าไงครับ "
คุณหมอเปิดประตูเข้ามาทักทายอย่างแจ่มใส
"คุณหมอ ผะ ผม แค่โดนแทง แล้วก็โดนฟาดหัวใช่ไหม ผมไม่ได้โดนข่มขืนใช่ไหม "
"....."
คุณหมอนิ่งเงียบ
พร้อมกับทำสีหน้าลำบากใจ
"คุณหมอบอกมาเถอะครับ ว่าผมโดนข่มขืนรึเปล่า "
"เอ่อ จากผลการตรวจ คุณมีร่องรอยจากการโดนทุบที่บริเวณศรีษะ โดนของมีคมแทงที่ท้อง และ เอ่อ โดนทำทารุณกรรมทางเพศที่ช่องทวารหนักอย่างรุนแรง จนเป็นแผลฉีก..."
"ไม่จริงงงงงงง "
ผมยังไม่ทันที่จะได้ฟังคำพูดของคุณหมอจนจบ
ก็ร้องขึ้นมาจนสุดเสียง
ก่อนจะลุกขึ้นไปหาคุณหมอ
แต่เพราะความอ่นเพลียของร่างกาย
ทำให้ไม่สามารถที่จะทำอย่างนั้นได้
จึงต้องทรุดตัวลงนั่งกับพื้นแทบเท้าคุณหมอแทน
"ผมไม่ได้โดนข่มขืนใช่ไหม "
"......"
"แล้วผมจะไปมองหน้าเค้าคนนั้นได้ยังไง ผมจะทำให้เค้าผิดหวังไม่ได้ ผมจะไปมีใครไม่ได้ ผมจะมีคนอื่นได้ยังไง"
ผมก้มหน้าร้องไห้อยู่ตรงแทบเท้าคุณหมอ
ที่ยังคงยืนนิ่งอึ้งเหมือนกับไม่รู้จะทำอะไรเช่นกัน
พร้อมกับพร่ำเพ้อพรรณนาหาคนที่ไม่มีตัวตน
"ผมไม่มีหน้ากลับไปหาเค้าคนนั้นแล้ว ผมมันไม่บริสุทธิ์แล้ว "
ผมเริ่มที่จะนิ่ง
น้ำตาเริ่มจะหยุดไหล
ต่างจากเลือดที่เริ่มไหลจากรอยแผลเข็มน้ำเกลือที่หลุดไประหว่างที่ผมลุกขึ้นมาหาคุณหมออย่างรวดเร็ว
"ผมไม่บริสุทธิ์ ฮ่าๆ ๆ คนไม่บริสุทธิ์ คนที่ไม่น่าไว้ใจ ฮ่าๆ ๆ กำลังจะโดนทิ้ง "
"คุณหมอครับ พี่ชายผมเป็นอะไรไป "
น้องชายผมมันทำท่าจะเดินเข้ามาพยุงผมลุกขึ้น
"ฮ่าๆ ๆ เป็นอะไรไป ฮ่าๆ ๆ ก็เป็นคนหลายผัวไง ฮ่าๆ ๆ "
"......"
"ชั้นนอนเองได้ ไม่ต้องมายุ่ง"
ผมหันไปแหวใสน้องชาย
พร้อมก้าวขึ้นไปนอนบนเตียงเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
และน้ำตาก็เริ่มไหลออกมาอีกครั้ง
พร้อมกับสติที่เริ่มคิดล่องลอย
ไปกับเรื่องราวหลากหลายที่มันเกิดขึ้น
ซึ่งก็ไม่สามารถที่จะจับต้นชนปลายได้ถูกว่าอะไรเป็นอะไร
พร้อมกับความรู้สึกเจ็บปวดที่บริเวณสายน้ำเกลืออีกครั้ง
เหมือนกับมีคนเอาอะไรมาแทงสักอย่าง
และผมก็รู้สึกเจ็บปวดเหมือนโดนเร่งยา
ก่อนที่จะรู้สึกเป็นสุขและสติก็ดับวูบไป
............................
............................
............................
ผมรู้สึกตัวอีกครั้ง
ก็ได้ยินเสียงคนคุยกันประมาณสองสามคนดังอยู่รอบๆตัว
" เฮ้ย เจ๊ตื่นแล้วว่ะ"
เสียงคนที่อยู่ข้างๆ ผมดังขึ้น
พอผมืมตาขึ้นดูจึงได้รู้ว่าเป็นไอ้เดนั่นเอง
ที่กำลังยืนเอาแจกันดอกไม้มาวางไว้ที่โต๊ะหัวเตียงผม(ไอ้เดมันทำจริงๆนะ ไม่ได้พิมพ์ผิด)
พอสิ้นเสียงของไอ้เดเท่านั้นแหละ
ทุกคนที่อยู่ในห้องก็กรูกันเข้ามายืนรอบเตียงผมในทันที
ซึ่งก็จะเป้นใครไม่ได้
ก็มีไอ้เอิง
ไอ้กิก
และไอ้กัน
ซึ่งรวมกับไอ้เดที่ยืนอยู่แล้วก็ครบแก๊งค์พอดี
"พี่อิง.."
น้องชายผมมันเรียกชื่อผม
พร้อมกับทำหน้าลุ้นๆ
"หืม ... มีไร"
ผมถามกลับมันเสียงเบาเหมือนปกติ
ทำเอามันยิ้มหน้าบานขึ้นมาทันที
มันคงกลัวว่าผมจะสติแตกอีกแน่ๆ ถึงได้ลุ้นขนาดนี้
"แล้วนี่ไม่ไปเรียนกันรึไง แห่กันมาทำไมเยอะแยะเนี่ย "
ผมหันไปฟูดกับพวกมันทุกคน
ที่มายืนหน้าสลอนทั่วหน้า
"เหลือสอบอีกตัวเดียวเอง เดี๋ยวก็ปิดเทอมแล้ว วันนี้ไม่มีสอบครับพี่อิง"
ไอ้กิกมันพูดกับผม
"อ้าวหรอ แล้วนี่มีสอบอีกวันไหนเนี่ย"
"พรุ่งนี้ครับ"
ไอ้กันตอบขึ้นมาบ้าง
"อ่านหนังสือกันรึยังเนี่ย "
"อ่านแล้วแหละ เนี่ย ก็หอบหนังสือมาอ่านด้วย"
ไอ้เดชี้มือไปที่กองหนังสือ
"โห นี่กะจะมาอ่านนี่กันหมดทุกคนเลยรึไง"
"ก็ไอ้เอิงมันไม่ยอมไปไหนนี่เจ๊ พวกผมก็ไม่อยากทิ้งมัน เลยมานี่หมดแหละ ดีซะอีก เปลี่ยนบรรยากาศ "
"เออ ดี แล้วก็ตั้งใจอ่านกันล่ะ ไม่ต้องมาห่วงพี่หรอก "
"ค้าบบบบ"
พวกมันสี่คนรับปากกันแข็งขัน
"เออ แล้วนี่ไม่มีข้าวมั่งหรอ พี่ไม่ได้กินอะไรมาหลายวันแล้ว รู้สึกจะกินควายได้ทั้งตัวแล้วมั้ง"
"โหพี่อิง เป็นแบบนั้นก็ดีดิ จะได้แข็งแรงเร็วๆ "
ไอ้กิกพูด
"เดี๋ยวผมไปเอามาให้ พยาบาลเพิ่งจะเอามาให้เมื่อกี้เอง"
แล้วน้องชายผมมันก็เดินไปจัดแจงหาอาหารมาให้พร้อมที่ตรงหน้าผม
ก็อก ๆๆ
ในจังหวะที่ผมกำลังกินข้าวอยู่
ก็ได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามา
พร้อมกับคนสี่คนท่ก้าวเข้ามาอย่างพร้อมหน้า
"พี่ลักษณ์ พี่นิด หวัดดีครับ ไอ้ฝนไอ้ต้น มาได้ไงเนี่ย "
"อ้าว ไม่ให้มาได้ไง น้องชายพี่ป่วยทั้งคน "
พี่ลักษณ์พูดพร้อมกับเอาช่อดอกไม้มาให้
"อ่ะ ขอให้ร่างกายแข็งแรงนะ ลืมๆ มันไปซะเถอะไอ้เรื่องที่มันไม่ควรจะจำน่ะ"
พี่นิดยื่นกระเช้ารังนกให้
พร้อมกับอวยพร
"ลืมเรื่องไรพี่ "
ผมมองหน้าพี่แกอย่าง งงๆ
ทำเอาพี่นิดต้องหันไปมองหน้าคนอื่นๆเลิก ลั่ก
"ไม่มีไรหรอกพี่อิง เรื่องงานที่มีปัญหาไง แต่ตอนนี้ได้ข่าวว่าพ่นิดเคลียร์ให้แล้วนี่ ใช่ไหมครับพี่นิด "
ไอ้เอิงพูดพร้อมกับพยัดพเยิดให้พี่นิด
"อะ เอ่อ ใช่ พี่จัดการเคลียร์เรื่องลางานให้แล้วนะ "
พี่นิดพูดพร้อมกับทำหน้าสงสัยไม่หาย
ซึ่งก็ไม่ต่างกับอีกสามคนที่มาพร้อมกันมากนัก
"นี่พี่อิง ผมอุตส่าไปเลือกเองเลยนะเนี่ย "
ไอ้ต้นรีบเข้ามายื่นกระเช้าผลไม้ให้ในทันที
"อี๋ ไอ้ต้น ชั้นได้ข่าวว่าแกให้ไอ้น้ำ แผนกสถานที่เลือกให้นี่ยะ มาทำเป็นเอาหน้า"
ไอ้ฝนยังคงกระแนะ กระแหนไอ้ต้นเช่นเคย
"มันก็เหมือนกันแหละน่า "
มันจ้องสายตาอาฆาตไปให้ไอ้ฝน
เรียกเสียงหัวเราะให้กับทุกคนที่อยู่ในห้อง
ที่สองคนนี้มันชอบทำตัวเหมือนเด็ก ๆ
นี่ถ้าไม่มีพี่ลักษณ์ ผมคงคิดว่าไอ้สองคนนี้มันแอบชอบกันแน่ๆ
แต่ยังไงมันก็เป็นไปไม่ได้หรอกครับ
เพราะไอ้ฝนกับไอ้ต้น มันเป็นญาติกัน ถึงจะห่างๆ ก็เถอะ
ซึ่งได้ข่าวว่ามันเองก็เพิ่งจะรู้ตัว
ตอนที่มันคุ้นๆ นามสกุลของกันและกันนั่นแหละครับ
"ไอ้สองคนนี้นี่ เป้นไรกันนะ เจอกันทีไรกัดกันอยู่ได้ "
พี่ลักษณ์พูดอย่างอารมณ์ดี
"พวกเราไม่ใช่หมานะพี่ลักษณ์"
ไอ้ต้นพูด
"ใช่ "
ไอ้ฝนเสริมทัพทันที
"ทียังงี้มาทำเป็นเข้าข้างกัน เออ แล้วพี่รู้ข่าวผมได้ไงเนี่ย "
" ก็ไอ้เอิงน่ะสิ เข้าไปที่โรงแรม ไปหาพี่ บอกให้ลางานให้อิงหน่อย ตอนแรกพี่ก็ตกใจมาก กะจะมาตั้งแต่วันแรกแล้ว แต่ติดงานปลีกตัวไม่ได้จริงๆ แล้วยิ่งอิงมาลาไปก็ยิ่งวุ่น ช่วงนี้ว่างๆ เลยแวะมาหน่อย เดี๋ยวก็ต้องกัลบไปแล้วแหละ เดี๋ยวหัวหน้าบ่นว่าไอ้สี่ตัวนี่หายหัวไปไหน "
พี่นิดพูดพร้อมกับหัวเราะ
ก็พี่แกเล่นโดดงานมาตั้งสี่คนนี่ครับ
ถึงจะเป็นเวลาพักเที่ยงก็เถอะ แต่กว่าจะไปถึงที่โรงแรมก็ต้องกินเวลางานไปบ้างแน่ๆ
"ผมทำให้พวกพี่ลำบากแท้ๆ "
"เฮ้ย ลำบากอะไรล่ะ พูดอย่างกับพวกเราเป็นคนอื่นคนไกลยังงั้นแหละ อีกอย่าง ใครจะรู้ว่าเราจะเป็นอะไรล่ะ "
พี่ลักษณ์เดินเข้ามาลูบหัวผม
"เอาเป็นว่า หายไวๆ แล้วกันนะ เดี๋ยวพวกพี่ต้องไปแล้ว ไว้วันหลังจะมาเยี่ยมใหม่ "
เสร็จแล้วพวกพี่ๆ ก็เดินออกไป
ไอ้พวกสี่ตัวนั้นก็หันกลับไปตั้งใจอ่านหนังสือเช่นเดิม
ซึ่งเป็นสิ่งที่ผมดีใจมาก
เพราะไม่คิดว่าพวกมันจะตั้งใจเรียนกันได้ขนาดนี้
ก๊อก ๆ ๆ
พอผมกินข้าวเสร็จ
ก็มีคนเปิดประตูเข้ามาอีกครั้ง
ในตอนแรกผมเองก็นึกว่าเป็นพยาบาล
แต่...
"ไอ้ว่าน "
ใช่แล้วครับ
ไอ้ว่านมันเดินถือช่อดอกไม้(อีกแล้ว)เข้ามาพร้อมกับผู้ชายแปลกหน้าคนหนึ่ง
ที่ถือกระเช้าเครื่องดื่มบำรุงร่างกายกระเช้าใหญ่
"""""""""""""""""""""""""""""""
พรุ่งนี้สอบแล้วววว
ขอเสียงเชียร์ เอ้ย อวยพรหน่อยค้าบบบบ
สาธุ
ปล.ไม่ต้องแปลกใจที่เอามาลงเร็วนะครับ
เพราะจะเอาแน่เอานอนอะไรกับผมไม่ได้หรอก ฮ่าๆ ๆ :z1:
-
มาทำม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:z3:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ไม่ได้โดนข่มขืนหรอก
เจ็บเพราะอิเดฟนั่นแหละชิมิ
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮอ
ถึงจำเค้าไม่ได้ แต่ก็รู้สึกว่าต้องรออยู่ดี
-------------------------------------------
ขอให้สอบได้และคะแนนพุ่งปรี๊ดๆ นะจ๊ะ
-
ไอว่าน มากับไอเดฟใช่มั้ยยยย
อย่าจำมันได้นะ ลืมมันไป
ลืมๆๆๆ :z6:
-
ไอ้ว่านมันเดินถือช่อดอกไม้(อีกแล้ว)เข้ามาพร้อมกับผู้ชายแปลกหน้าคนหนึ่ง
ที่ถือกระเช้าเครื่องดื่มบำรุงร่างกายกระเช้าใหญ่
^
^
กร๊ากกกกกกกกก....ก ไอคุนชายเดฟ เป็นได้แค่ผู้ชายแปลกหน้า ...เอาแล้วมั๊ยล่ะ :m20:
งานนี้ท่าจะมีเฮ... แต่ คุนชายเทอจะเฮ..ด้วยอ๊ะป่ะ คึคึ
ตั้งใจทำข้อสอบน๊า.... ขอให้ ทำได้ทุกข้อจ่ะ :L2:
-
เจ๊อิง
สะบัดบ๊อบ เชิดใส่แร้วล่ะ
ฮ่าๆ ๆ
-
ทำข้อสอบให้ได้นะจ๊ะ
-
:เฮ้อ: อยากให้รับได้จัง :monkeysad:
-
:m15: :m15: :m15: :m15:
เรื่องนี้ แลจะหาทางจบ ยาก แฮะ
สงสาร อิง จังเลยครับ
รออ่านต่อนะครับ
มาลงเร็วๆๆนะครับ
ลงเร็วๆๆๆๆ แบบนี้ ดีแล้ว ครับ
คนอ่านเขาจะได้ไม่ขาด ตอน
เค้าจะได้ เม้น ให้ เยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:a5: :a5: :a5: :a5:
อร๊ายยยยยยยยยยยยยย
สองตอนติด
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดด
ดีใจมากมาย ขอดิ้นหน่อย
:z2: :z2: :z2: :z2:
แอบสะใจที่ลืมเดฟไปหมดเลย
สมนำ้หน้า
-
ทำข้อสอบให้ได้น๊า..ง
ว่านมากับใครเนี่ยยยยย
-
o13 อ่า มาต่อไวมากๆๆเจ้าค่ะ อิอิ
แต่ว่าอ๊ากกกกพี่อิงน่าสงสารจังง่ะ
ขนาดลืมเดฟไปแล้วยังอุตสาไปฝั่งใจ ว่าต้องบริสุทธิ์อีก โฮกกกกกก
เส้าแท้ๆๆ หงิงๆๆๆ :o12:
อยากอ่านต่อด่วนๆๆเจ้าค่ะ ดูจิว่าว่านจะมากะใคร เง้อๆๆ
-
:laugh:สะใจเดฟมัน...
ถูกลืมไปแล้ว...เป็นไงๆอยากทำไม่ดีกับเค้าดีนัก
ถึงตาตัวเองโดนบ้างแล้วเป็นไง...
:serius2:จะสอบแล้วเหมือนกันแต่ไม่มีไรอยู่ในหัวเลย
-
รอตอนเดฟรู้ว่าถูกลืม :m20: :m20: :m20:
-
คนที่ข่มขืนคือเดฟต่างหาก :laugh:
-
:z2: กูเกลียดเมิง เดฟ
-
ดีๆๆๆๆ ลืมไอ่เดฟไปเลยเจ๊อิง :laugh:
ป๋อหล๋อ....ขอให้ทำข้อสอบให้ได้คะแนนเยอะๆนะจ้ะ
-
อิยะ ฮ่าฮ่า สะใจมากมายครับ
เดฟถูกลืม มันเป็นความรู้สึกที่ แบบ ที่สุดแล้วอ่าครับ 55
ลืมมันไปเลยครับ ให้มันรู้ซะบ้าง ใครเป็นใคร
แล้วแกจะได้รู้ ไอเดฟ เอิ๊กกกกก
รอลุ้นตอนต่อไป ครับ
-
ปล.ไม่ต้องแปลกใจที่เอามาลงเร็วนะครับ
เพราะจะเอาแน่เอานอนอะไรกับผมไม่ได้หรอก ฮ่าๆ ๆ
++++++++++++++++++++++++++++++++++
เอ่มมมม
พระเจ้าจอร์จ ทำไมพูดงั้นละครับ
แต่ผมจะรอน้าก๊ากก
-
ไอ้เดฟมาแน่เลย
มาทำไมวะ?
ว่าแต่...ไอ้ที่โดนข่มขืนนี่ มันร่องรอยมาจากไอ้เดฟใช่มะ?
:fire:
-
ซวยไปนะจ๊ะ เดฟ ที่อิงจำม่ายด้าย
แอบเศร้าอ่ะ
:monkeysad:
-
ขอ แบบ ต่อ ไวๆๆ อีก ซัก ตอย ด้าย ม่ะ :monkeysad:
ค้าง อย่าง รุน แรง อ่ะ
:z3: :z3: :z3:
ขอ ห้าย ทาม ข้อ สอบ ด้าย ละ กัลนะ :call:
-
อิงจำไม่ได้ เดฟมันต้องโมโหแน่เลย
อิงจ๋า จำมันไม่ได้ตลอดไปเลยนะ คนนิสัยไม่ดีอ่ะ
สาธุ :call: :call: :call:
-
...ลืมมันไปเลย..ไอ่เดฟบ้า :call:
-
55 น้องอิงลืมไอ้เดฟ สะใจจริงๆ :z2:
-
พี่อิงลืมไอ้เอฟไปเลย สมน้ำหน้า :z3:
:L2:ทำข้อสอบให้ได้คะแนนเยอะนะคะ :L2:
-
ไอเเดฟมาทำไมเนี่ย
สงสารอิงอ่า
:sad4: :sad4:
-
อย่าเพิ่งไปมมันได้นะ อิงๆ :sad4:
เอาให้หนักๆๆ :m16:
สู้ๆ อิงน้อย o13
-
เจ็บแทนอ่ะ ถึงจะลืมไปแล้ว แต่ยังเหมือนต้องรออยู่เลยอ่ะ
แล้วมันจะมาทำไมนี่ ไอ้ผู้ชายแปลกหน้านี่
มาทำมายยยยยยยยยยย :z3: :m16: :m31:
ปล**ขอให้พี่ตั้มทำข้อสอบได้นะค่ะ สู้ๆ
-
เดฟ จะรู้สึกเช่นไรว่าเป็นคนที่ถูกลืม แต่เป็นคนที่อิงระลึกถึงในใจลึกๆ มากกกกกก
สงสารอิงจัง :monkeysad:
-
get A A A A
นะคราบ
ว่าแล้วเราก็ไปอ่านเคมต่อบ้างแว้ววววววววว
-
พุ้งนี้เราก้สอบ ขอให้สอบได้เท่าๆกะเรานะ
เพราะทำให้เราค้าง :sad4:
หวังว่าคงไม่โดนข่มขืนและขอให้คนที่มาไม่ใช่เดฟ
มะอยากให้เสียใจก่านี้เรย :sad11:
-
อยากอ่านต่อมากมายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :z3:
-
ได้อ่านสองตอนรวด ดีใจจัง
แอบสะใจเล็กๆ ท่าทางอิงจะจำทุกคนได้หมดยกเว้นตัวการสำคัญ 555
งานนี้สนุกแน่ o18
อวยพรให้ตั้มทำข้อสอบได้นะคะ :L1:
-
ทำไมมีแต่คนสะใจที่ไอ้เดฟถูกลืม แต่ผมก็เป็นไปกับเค้าด้วย :a2:
มารอดูว่าไอ้เดฟจะทำท่าทางยังไง กับการที่ถูกลืม :m20:
ขอให้ทำข้อสอบได้ทุกวิชาที่เข้าสอบ และขอให้ได้ A ทุกตัวด้วย :m5:
โชคดีนะตั้ม +1 ให้เป็นกำลังใจในการเข้าสอบพรุ้งนี้
-
ขอให้ทำข้อสอบได้นะคะ เกทเอค่ะ
น่าสงสารอิงจริงๆเลยค่ะ
เอ่อ...ไอ้ร่องรอยนั่นน่ะ มันเป็นร่องรอยที่ไอ่เดฟทำไว้ใช่มั้ยคะ
เราเริ่มเครียดๆแล้วตอนนี้ ใครรู้บอกที
อย่าเป็นไอ้พวกที่มาชิงทรัพย์เลย
แค่นี้อิงก็เจอเรื่องร้ายๆ(จากไอ่เดฟ)มามากแล้ว(อินไปม้ายเรา)
-
ว่าแต่คงไม่ถูกไอพวกตีหัวข่มขืนนะ
ดีจังสอบก่อนปีใหม่ เค้าแย่เลย
เที่ยวปีใหม่เสร็จ ต้องกลับมาอ่านหนังสือสอบ
-
นึกไม่ออกจำอะไรไม่ได้
แต่ทำมั้ย นึกแต่ว่ากลัวเขาจะทิ้ง :monkeysad:
เอิงทำไมน่าสงสารแบบนี้
ขอ :z6: ไอ้เดฟหน่อยเถอะ เลวจริงๆๆๆๆๆ
-
โห ... ตอนนี้ เจ๋งเป้งมากๆ
ต้องขอยกนิ้วให้
แต่ จะยกให้สองนิ้ว ...
เพราะ ตอนนี้อยากรู้แล้วว่า ผู้ชายคนนั้น จะรู้สึกยังงัย
สะใจ 55
-
สติแตกไปแล้ว สมองลืมแต่ใจไม่ลืม :เฮ้อ:
-
:impress2: ชอบๆ รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ อิอิ
:L2:ขอให้สอบได้เอทุกตัวนะคร๊าฟ
-
:a5:
:เฮ้อ:
จำไม่ได้ก็ดีเนอะ คนใจร้ายแบบนั้น
-
ขอทำคะแนนได้เยอะๆ นะคะ
-
o18...แก้แค้นแบบไม่รู้ตัวเพราะจำไม่ได้... :z6:
....คิดเพียงว่าไม่อยากทำให้คนที่รักทอดทิ้ง...ทั้งที่จำไม่ได้นึกไม่ออก...ไอ่เดฟ แทบกระอักละงานนี้...ที่นี้จะได้รู้ค่าของคนกะเขาเสียที.... :beat:
****เอา A มาให้ได้ทุกวิชาเลยเน้อ....เรื่องโน้นอ่ะไม่มีตอนพิเศษอีกเหรอ คิดถึง ไอ่โหดมากกกกกกก****
-
ผู้ชายแปลกหน้าคนนั้น มันเดฟชิมิ :o12:
งั้นเอาเลย ขอให้อิงลืมนานๆ ทำเค้าเจ็บดีนักต้องเอาคืนซะให้เข็ด เหอๆๆ :t2:
-
ว๊ากกก
เอิง
ใจดีสู้มัน
คงไม่โดนข่มขืนหรอกน่ะ
คิดว่าน่าจะเปน ไอเดฟที่มันทำ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
ไอ่เดฟแน่นอน ไอ่ผู้ชายหน้าแปลกเอ๊ยแปลกหน้าคนน้านนน
ลืมมานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนค่ะอิง
(อินมากขอบอก)
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
ไอ่เดฟแน่นอน ไอ่ผู้ชายหน้าแปลกเอ๊ยแปลกหน้าคนน้านนน
ลืมมานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนค่ะอิง
(อินมากขอบอก)
ขอลอกหน่อย
อิอิ
ขอให้สอบได้คะแนนดีๆ นะจ๊ะ :call:
-
:m15: หง่าาาาาา พี่อิงอย่าเป็นบ้านะ อย่าไปยึดติดไอ้เดฟมันด้วยยยยย
สงสารอ่ะ แต่ที่น่าสงสารที่สุด สงสารตัวเอง
โดนคนแต่งทำค้างงงง :serius2:
-
18 จงมาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :call:
สอบได้คะแนนดีๆนะคร๊าบบบบบ
-
สงสารอิงอ่ะ ตอนรู้ความจิง :monkeysad:
ว่าแต่อีกคนที่มาเยี่ยมนี่เดฟเป่าหว่า... เจอหน้ามันต้อง :beat: ฮึ!!!!
-
คนแปลกหน้าที่เข้ามาคือไอ้เดฟล่ะสิ
สมน้ำหน้ามัน
ฮ่าๆ
:laugh:
-
คนแปลกหน้าคนนั้นคือครายยยย???
อร๊ายยยยๆๆ ลุ้นๆๆ :sad4:
อิงน่าสงสารมากเลยอ่ะ :sad2:
อะไรกันเนี้ย ทำไมต้องเป็นแบบนี้
อุตส่าห์ลืมไปแล้ว แต่ก็ยัง... :เฮ้อ:
-
:monkeysad: สงสารอิง โดนทำร้ายจำเดฟไม่ได้ ( อันนี้ถือว่าดี ) แถมยังเข้าใจผิดอีกคิดว่าโดนข่มขืน( ความจริงเพราะโดนอิเดฟมันถล่มมาตะหาก ) น่าสงสารๆๆ สงสัยคงโดนกระทบกระเทือนจิตใจมากไปเลยตัดสินใจลืมสิ่งที่เลวร้าย ซึ่งนั่นก็คงรวมอิเดฟไปด้วย ก๊ากกกกกกกกกก สะใจตรงนี้แหละ คราวนี้เดฟคงได้บทเรียนเจ็บๆ ล่ะงานนี้ อิอิ :m20: :jul3:
-
ลองเป็นคนที่ถูกลืมซะบ้าง 555 สม
-
ลืมมันไปเลย เดฟน่ะ
หึหึหึ
-
o18 สะจาย
แต่ต้องขอเคลียร์ว่าโดนผู้ใดข่มขืน
อิเดฟ รึ ไอ่เชรี่ยสองตัวนั่น
-
สนุกดีครับ แต่งได้ แบบที่คนอ่านคิดไม่ถึงดีครับ แต่ยาวหน่อยก็ดี น้า น้า :-[
-
สู้ๆนะคราบขอให้โชคดีในการสอบ อิๆ
แหมแต่ตัดตอนได้ใจร้ายจังเลยงะ
-
ขอให้สอบได้คะแนนดีๆทุกวิชาค่า ฮูเร่ คะแนนเต็ม โย่ว :3123:
เป็นกำลังใจให้นะ
ร่องรอบการถูกข่ม.. ขอให้เป็นเดฟเถอะ
สงสารอิง :sad11:
และก็ตอนต่อไปมาเร็วๆน้าค้า :call:
-
โชคดีในการสอบนะครับน้องงง :L2:
สอบเสร็จแล้วอย่าลืมนิยายด้วยนะค้าบบบบบบบบบบ
-
:o12:
น่าสงสารอิงมากมาย
เฮ้อออออออออออออ
เพราะไอ้เวรตะไลเดฟคนเดียวเลยจริง ๆ :angry2:
ขอให้ลืมมันไปให้หมดเลยดีกว่า
ไม่ต้องจงต้องจำต้องรักมันแล้วไอ้บ้าเดฟน่ะ :fire:
เป็นกำลังใจให้คนแต่งด้วยนะจ๊ะ :กอด1:
ตั้งใจสอบนะจ๊ะ สู้ๆ จ้า :L1:
-
:jul3: :jul3:ไม่รู้เป็นไรสะใจซ่ะงั้น คนอื่นจำได้หมด แต่จำไอ้เชี่ยนั้นไม่ได้คนเดียว :m20:
วุ๊ย งานเข้าละเมิง :m20:
-
เอ้า อวยพรให้เค้าหน่อย สอบได้ สาธุ๊ ผ่านโหลด :call:
สอบเสร็จแล้ว อย่าลืมมาต่อเน้อ มาแล้วก็ค้าง ค้าง อยู่เงื้อ :เฮ้อ:
-
...ค้างงง!!!~...
ตั้วใจสอบนะค๊าบบ!!~
-
. . . . . . .. . ลืมมันให้นานๆ เลยค่ะ . . . .. . สงสารพี่อิงอ่ะ หาคนใหม่เหอะ ไม่ต้องสนมัน . . .. . . .
-
ลุ้น ลุ้น ลุ้น ตื่นเต้น ตื่นเต้น ตื่นเต้น มากมาย
ลืมเดฟก็จริง
แต่ก็ยังไม่ลืมว่าตัวเองมีคนที่รักมากๆอยู่สินะ
อย่างนี้ก็ไม่รู้อ่ะดิว่าตัวเองรักใครอ่ะ
น้องตั้มสู้ๆ o13
-
ตั้งใจสอบเน้อ
-
ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
อีเดฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
ปายตายซะ
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
น้องอิง น่าสงสาร ลืมไปเลยนะ คนเลว ๆ แบบนั้นนนนนนนน
ส่วนร่องรอยการข่มขืน โฮฮฮฮฮฮฮ เป็นอีเดฟแล้วกัน
ถ้าเป็นอีเลว 2 ตัวนั้น ม่ายยยยยยน้า โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
มาต่อเร็ว ๆ น้า
โชคดีในการสอบค่ะ
-
ตัดแบบนี้ได้ไงอ่ะ ฮือๆๆๆๆ
-
ให้สอบผ่านฉลุย ได้คะแนนได้ดีๆนะ เสร็จแล้วพาหนูอิงก้าวต่อไปด้วย :call:
-
เอาไปหนึ่งบวกสำหรับ การที่ความจำเสื่อมได้อย่างสาแก่ใจ อิอิ
เจ้ชอบ
แล้วไงก้มาต่อเร็วๆ นะ :L2:
-
เอา + 1 ไปเลยพี่ ฟิตสุดๆๆ ขยันจิงๆๆ ช่วงนี้ o13 :mc4: :bye2:
ปอหล๋อ. ขอให้สอบไปด้คะแนนดีๆๆนะคร้า
-
ฮ่าๆๆๆๆๆๆ สะใจ เหมือนเนื้อร้ายต้องตัดทิ้ง
ไม่มีมันอีกแล้ว
คนที่เข้ามาพร้อมว่านเป็นใครอ่ะ อย่าให้เป็นไอ้คนที่ไม่มีใครอยากจะจำเล๊ย
ตั้งใจทำข้อสอบให้เต็มที่ ส่งกำลังใจให้จ้า :3123:
-
มาทำไมเนี่ย... เดฟ :serius2:
มาต่อเร็วๆน้า :m15:
:bye2:
-
เข้ามาบอกกล่าวค้าบบบ
เดี๋ยวจะหาว่าหายไปเลย
เนื่องด้วยช่วงนี้ผมสอบเสร็จ
แต่คนอื่นยังไม่เสร็จ
ผมเลยมีวันหยุดค่อนข้างยาวกว่ามหาลัยจะเปิดก็หลังปีใหม่โน่นนน
แล้วช่วงอาทิตย์ต่อจากนี้ผมต้องติดต่อเรื่องฝึกงาน
รวมทั้งกลับบ้านด้วย
จึงอาจจะไม่ได้มาต่อนะค้าบบบ
เจอกันหลังปีใหม่ค้าบบบบบ
บายย....................
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
แหะๆ ๆ
ล้อเล่งค้าบบ
เจอกันอาทิตย์หน้า
ไม่น่าจะเกินวันศุกร์นะ
บายค้าบบบ( อันนี้ของจริง)
-
จิ้มๆ น้องตั้ม เล่นซะใจหายหมดเลยค้าบบ กะลังลุ้น :impress2:
-
ใจหายวาบตอนที่บอกว่าหลังปีใหม่
ศุกร์หน้ายังพอทำใจรบัได้ค่ะ
-
นานไปน้อง นานไป
-
รอนะคับ
แต่ต้องมาตามสัญญานะ
-
ใจหายหมดเรย :เฮ้อ:
-
แหมมมมมมมมมมมมมมมมมม
เที่ยวเล่นให้สนุกนะคะ
รีบมาต่อล่ะ อิอิ
-
ลืมไอ้เดฟไปเลยยยยยยยย
-
ตอนแรกเห็นหัวเรื่องแล้วตกใจ
นึกว่าจะเลิกแต่งซะแล้ว
:sad4:
รีบกลับมาน้า
จะรอ :3123:
-
:call: :call:มาต่อเร็วๆน้า
-
นึกว่าหลังปีใหม่
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
พอดีเลยอาทิตหน้าสอบเสดพอดี หวังว่าจะได้อ่านน้าาาาาาาาาา :mc4:
-
ต้องรอคอย นานอีกแล้ว :monkeysad:
อยากอ่านนนนนน มากมายยย
:monkeysad:
-
เล่นงี้เลย ตกใจหมด เฮ่อ... :เฮ้อ:
ถ้าเป็นอาทิตย์หน้าก็รอได้อยู่แล้ว
แต่ต้องมาต่อจริงๆนะ อิอิ :m18:
-
เล่นเอาใจหาย แต่ว่าศุกร์หน้า :sad4: ไม่อยู่นิหว่าตู กำ แงๆๆๆๆ
-
ใจแป่ว....... :z10:
-
ก้าวที่สิบแปด
" มึงมาได้ไงวะ "
ผมรีบถามเพื่อนผมโดยเร็ว
ก่อนที่จะเบนสายตาไปมองคนที่เดินมาข้างๆมัน
"นี่พาแฟนใหม่มาด้วยหรอวะเนี่ย คราวนี้มาลุคใหม่เลยนะมึง"
ผมยังคงแซวเพื่อนผมไม่เลิก
จริงๆ ผมกับไอ้ว่านเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยแล้วครับ
แต่พักหลังๆเริ่มห่าง
มันรู้ว่าผมเป็นเกย์
ผมเองก็รู้ว่ามันเป็นไบ
เราสองคนก็คบๆกันเรื่อยมา
เรียกได้ว่าก็ค่อนข้างสนิทแหละครับ
จนหลายๆ คนคิดว่าผมกับมันเป็นแฟนกันก็มีครับ
แต่ผมกับมันก็รู้ดีอยู่แก่ใจว่ามันเป็นไปไม่ได้
เพราะพวกผมเคยลองที่จะคบกัน
แต่ไปๆมาๆมันก็เหมือนเป็นเพื่อนกัน
เลยตกลงที่จะเป็นเพื่อนกันดีกว่า
เอาล่ะคับ
พักเรื่องของผมกับไอ้ว่านไว้แค่นี้ก่อน
เพราะผมรู้สึกว่าบรรยากาศในห้องชักจะเริ่มเงียบๆ
ผมจึงได้หันหน้าไปมองคนโน้นที คนนี้ที
ทุกคนก็ทำสีหน้าแบบกลืนไม่เข้าคายไม่ออกทั้งนั้น
ยกเว้นแฟนไอ้ว่าน
ที่ทำหน้าเหมือนผมไปสกิดต่อมเขาเข้า
เพราะหน้าตาเขาตอนนี้เหมือนผมเอารังแตนไปแหย่ยังไงยังงั้น
สงสัยเขาคงไม่ชอบให้ใครมาแซวมั้งครับ
หรือไม่งั้นก็คงเป็นพวกไม่อยากเปิดเผยความสัมพันธ์
"เฮ้ย แซวเล่นๆกันน่ะครับ เป็นเรื่องปกติของผมกับไอ้ว่านมัน "
ผมรีบแก้ไขสถานการณ์โดยการหันไปพูดกับแฟนไอ้ว่าน
"มันไม่ใช่แฟนกูไอ้อิง มึงบ้าป่าวเนี่ย เล่นอะไรให้มันรู้บ้าง คราวก่อนก็เอาซะกูแทบตายนะมึง"
ไอ้ว่านมันเดินเข้ามาพร้อมกับทำท่าหงุดหงิด
แล้วเรื่องคราวก่อนที่มันพูดถึงมันเรื่องอะไรกัน
ผมจำได้ว่าเหตุการณ์มันเลือนๆอยู่ในความทรงจำ
แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก
"คราวก่อนไรวะ "
ผมทำหน้างง
"นี่มึงเป็นไรเนี่ย ความจำเสื่อมรึไง"
ไอ้ว่านยังคงถามผมเหมือนเคย
พร้อมกับจับหัวผมส่ายไปมา
โดยปล่อยให้คนที่มากับมันยืนหน้าบึ้งไม่ยอมพูดยอมจาอยู่กับที่
"ถ้ากูความจำเสื่อมกูจะจำมึงได้หรอ ไอ้เวร"
ผมด่ามันไปพร้อมกับหัวเราะ
"แล้วมึงจะไม่ทักไอ้คนที่มากับกูมั่งหรอ หรือมึงอยากให้ระเบิดลง"
ไอ้ว่านขยับปากมากระซิบที่ข้างๆใบหูผม
ก่อนที่จะรีบเบี่ยงตัวออกไปยืนอยู่ข้างๆพวกน้องๆผม
ปล่อยให้ผมนั่งเหวออยู่กับที่
มันจะบ้ารึเปล่าครับ
จู่ๆจะให้ผมไปทักคนที่ไม่รู้จักเฉยเลย
"อะ เอ่อ สวัสดีครับ "
ผมทักเขาคนนั้น
พร้อมกับก้มหัวให้อย่างงามตามมารยาท
แต่ไอ้คนนั้น(ผมขอใช้ว่ามันแล้วกันนะครับเพราะผมเริ่มเซ็งแล้ว คนอะไรยืนเป็นยักษ์วัดโพธิ์ไปได้)มันยังคงยืนนิ่ง
สายตาจ้องมาที่ผมประมาณว่า มึงกำลังทำบ้าอะไรอยู่ประมาณนั้นแหละครับ
"....."
มันยังเงียบครับ
ผมหันไปมองคนอื่นๆ
มันก็หันหน้าหนีหมดครับ
เอาแล้วไง
พวกมันเล่นอะไรกันเนี่ย
" มาเยี่ยมผมรึเปล่าครับ "
ผมถามไปตรงๆ
เพราะสังเกตเห็นกระเช้าเครื่องดื่มบำรุงร่างกายในมือ
ที่มันยังคงยืนนิ่ง
ไม่ยอมวางโดยไม่รู้จักหนักเลยสักนิด
"เออ "
โอ้วว
มันตอบมาคำแรกโดนใจผมเลยครับ
สั้นๆ
แต่ได้ใจความ
"เอิง มารับกระเช้าหน่อยดิ เดี๋ยวพี่เค้าเหนื่อย"
ผมไม่รู้จะเรียกมันว่าอะไรครับ
ไอ้เพื่อนบ้ามันก็ไม่แนะนำตัว
เออ
ใช่สิ
ผมลืมแนะนำตัวไป
" ผมอิงนะครับ เป็นเพื่อนกับไอ้ว่านมันตอนเรียนมหาวิทยาลัยครับ "
ผมเอ่ยทักทายขึ้นอีกครั้ง
ซึ่งครั้งนี้ก็เป็นผลครับ
เพราะไอ้คนนั้นมันเดินตรงมาที่ผมทันที
พร้อมกับกระแทกกระเช้าลงบนที่โต๊ะหัวเตียงอย่างแรง
ก่อนที่จะหันมาจับแขนผมทั้งสองข้างเขย่าอย่างแรง
"มึงเล่นเหี้ยอะไรอยู่เนี่ย หา มึงเป็นบ้าอะไร "
มันตะคอกพร้อมกับเขย่าตัวผมไปด้วย
"....."
ผมเริ่มงงกับมันแล้วสิครับ
ไอ้พวกที่มันยืนนิ่งอยู่ในตอนแรก
ก็เริ่มกรูกันเข้ามาช่วยจับตัวไอ้บ้านี่ออกไปจกผมแล้วครับ
"มึงคิดจะหาผัวใหม่ด้วยวิธีนี้หรอ "
มันยังคงตะโกนเหมือนเดิมครับ
แต่ตัวมันเริ่มนิ่งแล้ว
ส่วนผมนี่สิ
ไอ้แต่อึ้งสิครับ
"เฮ้ยเดฟ พอเถอะ พี่อิงไม่สบายอยู่นะ"
เสียงไอ้เอิงครับ
มันพูดกับไอ้คนที่ชื่อเดฟ
อ้อ
ใช่แล้วครับ
ไอ้เดฟนี่ไงที่เป็นเพื่อนกับน้องชายผม
"เอิง นะ นี่เพื่อนแกหรอ "
ผมที่เพิ่งจะหายจากอาการช็อคเริ่มพูดเสียงสั่น
"อะ เอ่อ "
น้องชายผมมันติดอ่างแล้วครับ
ไม่สามารถจะตอบคำถามได้
"มึงคิดว่ากูเป็นใคร มึงจำไม่ได้รึไงว่ากูเป็นผัวมึง มึงจำผัวตัวเองไม่ได้รึไง "
ไอ้คนชื่อเดฟมันปรี่เข้ามากระชากตัวผมอีกแล้วครับ
คราวนี้มันไม่แค่เขย่าหรอกครับ
เพราะมันแทบจะเอามือบีบคอผมไว้เลยทีเดียว
ไอ้พวกที่เหลือก็พยายามมาห้ามนะครับ
แต่ก็ทำอะไรมากไม่ได้
เพราะถ้ามันดึงตัวไอ้นี่ออกก็เท่ากับดึงเอาคอผมไปด้วย
"กูนี่แหละผัวมึง เรื่องแค่นี้ทำเป็นลืมรึไง หรือมึงมีผัวหลายคน"
ผัวหลายคน
ผัวหลายคน
ใช่สิ
ผมโดนข่มขืน
ผมไม่บริสุทธิ์พอสำหรับเขาคนนั้นแล้ว
ผมมีผัวหลายคน
.
.
.
" ไม่จริง ไม่ ไม่ "
"......"
"ไม่ ชั้นไม่ได้โดนข่มขืน ชั้นมีผัวคนเดียว ไม่จริง ไม่ได้มีหลายคน ไม่จริง "
ผมพูดเพ้อเหมือนไม่ได้สติอีกครั้ง
"ไม่จริง ชั้นไม่ได้มีผัวหลายคน ชั้นไม่ได้โดนข่มขืน ชั้นไม่ได้โดนข่มขืนนะ เชื่อชั้นนะ ชั้นไม่ได้มีผัวหลายคน"
ผมเริ่มเอามือไปกอดตัวไอ้คนชื่อเดฟ
พร้อมกับพร่ำเพ้อ
จนอีกฝ่ายถึงกับยืนนิ่งมองผมด้วยความตกใจ
"ชั้นไม่ได้มีใครจริงๆ นะ นายต้องไม่ทิ้งชั้นไปนะ "
"....."
"ชั้นมีนายคนเดียวจริงๆ นะ ฮึกกก ชั้นรักนายคนเดียวนะ"
ผมพูดพร้อมกับร้องไห้ไปด้วย
"นายจะไม่ทิ้งชั้นใช่ไหม "
ผมพูดพร้อมกับเงยหน้าขึ้นไปมองที่หน้ามัน
แต่สิ่งที่ผมได้เห็นคือคนที่มีสีหน้าของอาการตกใจอย่างสุดขีด
เหมือนกับมันกำลังช็อคกับเหตุการอะไรสักอย่าง
"นายจะทิ้งชั้นไปใช่ไหม เพราะชั้นมันสกปรกใช่ไหม "
ผมเริ่มดันตัวออกห่าง
พร้อมกับก้าวลงจากเตียง
ก่อนที่จะกระชากแขนจนสายน้ำเกลือหลุดอีกครั้ง
"นายจะทิ้งชั้นเพราะชั้นโดนข่มขืนใช่ไหม ............"
"....."
"เพราะชั้นมันสกปรกใช่ไหม "
"....."
"ไม่จริง ไม่จริง มันไม่ได้เป็นแบบนั้น "
ผมเริ่มส่ายหน้าไปทั่วห้อง
ก่อนที่จะวิ่งไปซบที่อกน้องชายผม
"นายไม่ทิ้งชั้นไปใช่ไหม นายจะไม่ทิ้งชั้นไปใช่ไหม"
ผมยืนกอดน้องชายผมพร้อมกับร้องไห้ไปด้วย
ซึ่งพอผมเงยหน้าขึ้นมองน้องชาย
ผมก็พบว่ามันเองก็กำลังร้องไห้ออกมาเช่นเดียวกัน
"ฮ่า ๆ ๆ นายร้องไห้ด้วย ไม่เอานะ ไม่ร้อง ชั้นไม่ได้ทิ้งนายไปสักหน่อย "
ผมเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้กับน้องชาย
"นายเองก็จะไม่ทิ้งชั้นไปใช่ไหม..."
ผมถามกลับอีกครั้ง
ซึ่งน้องชายผมมันก็พยักหน้า
"เย้ นายไม่ทิ้งชั้นแล้ว ............. ตะ แต่ ชะ ชั้น มันสกปรกไปแล้วนะ นายต้องไม่รักชั้นแน่เลย"
"....."
"ใช่สิ คนสกปรก ต้องล้าง ล้าง ต้องล้างตัวให้สะอาด นายจะได้รักชั้น ใช่ไหม"
ผมพูดเสร็จก็ผลักน้องชายผมออกไป
วิ่งไปที่ห้องน้ำ
แล้วเปิดฝักบัวราดตัวเอง
พร้อมกับเอาสบู่มาถูตัวเองอย่างแรง
"ล้าง ล้าง ต้องล้างให้สะอาด "
"ต้องล้างให้สะอาด "
ผมนั่งเล่นน้ำอยู่ในห้องน้ำสักพัก
ก็มีพยาบาลสองสามคนกรูกันเข้ามาจับตัวผมไว้
พร้อมกับเอาเสื้อที่มันแขนติดกัน(ไม่รู้เขาเรียกอะไร ที่เอาไว้ใส่คนเสียสติ)มาสวมลงที่ตัวผม
แล้วก็ลากตัวผมออกมานอนที่เตียง
และเอาอะไรไม่รู้มาฉีด ๆเข้าที่ตัวผม
สักพักผมก็ไม่สามารถรับรู้อะไรอีกเลย
พร้อมกับเปลือกตาที่ค่อยๆปิดสนิทลง
..........
.........
.........
.........
" มึงจะพาพี่มึงหนีไปงั้นหรอ"
เมื่อผมตื่นขึ้น
ผมก็ได้ยินเสียงไอ้กิกดังขึ้นอยู่ห่างจากตัวพอสมควร
"แล้วมึงจะให้กูทำยังไง หมอเองก็บอกว่ากูต้องพยายามไม่ให้พี่กูอยู่สถานที่ หรือเหตุการณ์ที่ก่อให้เกิดความเจ็บปวด แล้วมึงก็รู้ว่าพี่กูเจ็บปวดกับเรื่องอะไรมากที่สุด "
น้องชายผมตอบเสียงเครียด
"แล้วมึงก็จะไม่ให้เจ๊เค้าฟื้นฟูความทรงจำที่มันขาดหายไปเลยใช่ไหม"
เสียงไอ้เดแทรกขึ้น
"ถ้าเป็นความทรงจำเลวร้ายแบบนั้นกูขอบอกว่าใช่ .... มึงไม่รู้ถึงความรู้สึกกูหรอกว่ากูรู้สึกยังไง เวลาที่พี่กูคอยแต่เพ้อถึงเรื่องบ้าๆพวกนั้น พี่กูเป็นญาติเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ของกูนะโว้ย แล้วมึงคิดว่าเรื่องเลวๆแบบนั้นมันสมควรจะจำรึไง"
"แล้วมึงคิดหรอว่าพี่มึงเลือกที่จะลืมจริงๆ "
เสียงไอ้กิกถามขึ้น
ทำให้ห้องทั้งห้องเงียบไปสักพัก
"ถ้าพี่มึงเจ็บปวดกับความทรงจำนั้นจริงๆ จิตใต้สำนึกของเค้าคงไม่จดจำมันไว้หรอก มึงไม่เห็นหรอว่าพี่มึงยังรอมันอยู่ รอให้มันรักอยู่ กูว่าบางที่นั่นอาจจะเป็นความทรงจำที่สวยงามของเค้าก็ได้ "
"ใช่ กูว่าปล่อยให้เจ็แกเลือกเองอย่างไอ้กิกมันพูดเถอะ "
"กูไม่รู้ ขอกูคิดก่อนแล้วกัน เดี๋ยวกูลงไปซื้อของให้พี่กูก่อน พวกมึงลงไปด้วยกันไหม กว่าพี่กูจะตื่นคงจะสี่ห้าทุ่มโน่นแหละ "
น้องผมมันหันมาชวนเพื่อนๆ
ก่อนที่พวกมันทั้งหมดจะเดินออกไปจากห้อง(เท่าที่สังเกตจะมีเพียงสามคน ขาดไอ้กันไปคนหนึ่ง)
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
แหะ ๆ ๆ
เอามาต่อให้อีกตอนก่อนกลับบ้าน
หวังว่าคงไม่ค้างแล้วนะ
เจอกันอาทิตย์หน้าจริงๆนะค้าบบบ
บายๆๆๆ
ขอบคุณทุกแรงอธิฐานให้ผมสอบไอ้นะครับ
ยังไงก็ขอให้ผลบุญสะท้อนกลับด้วยแล้วกัน
-
เข้ามาเมนต์
ลืมไปเฮอะ
พาหนีไปเลย เลวๆ อย่างไอ้เดฟน่ะอย่าไปจำมันเลย ชีวิตตัวเองจะได้หลุดพ้นความเศร้ามาเป็นความสุขเสียที
ยังไงก็เกลียดเดฟอ่ะ
-
:bye2: จะรออาทิตย์หน้าครับ
-
รอๆๆตอนหน้า
-
:sad2: :sad2:
เศร้าอ่ะ
ป.ล.ขอให้สอบได้คะแนนดีๆนะ :call:
-
o13
-
เริ่มเครียดละๆพี่อิงจะเป็นไรเปล่าเนี่ย
แล้วเดฟมันจะรู้สึกผิดบ้างมัยเนี่ย
มันจะคิดได้แล้วกลับมาดูแลพี่อิงเปล่า
แต่คนอย่างมันอาจจะโง่ดักดารคิดไม่ได้
สงสารพี่อิงเริ่มละๆเริ่มจะเกลียดอีเดฟ :m16:
-
o22 มาตอนไหนนี่ ตกใจหมดเลย แต่ก็ดี หุหุ ได้อ่านก้ไปเชียงใหม่ เย้ๆ คริๆๆ
พาหนีไปไกลๆ เลยเอิง หนีจากคนเลวๆ ชิชะ แต่ว่า =w= เจออิงสภาพสติแตกไปคงสำนึกมั้งล่ะนะ เหอๆๆ อ่ะ ให้โอกาสอีกครั้ง ดูสิว่าจะทำตัวดีขึ้นแค่ไหน คริๆๆ
-
อิงทำไมต้องเป็นแบบนี้
:monkeysad:
:beat:ไอเดฟฟฟฟฟฟฟฟฟ :z6:
ปล.ขอให้ทำข้อสอบให้ได้นะ สู้ๆๆ o13
-
สงสารอิง :monkeysad:
-
จะรอตนอต่อไป
อาทิตย์หน้านะครับ
:z2: :z2:
-
เดฟ
เข้าใจรึยังล่ะว่า อิงต้องเจอกับอะไรบ้าง
จิตใจอิงบอบช้ำขนาดไหน......
เห็นกับตาขนาดนี้...ช๊อคไปเลยน่ะซิ
คนใจร้ายยย..... :monkeysad:
ทั้งรักทั้งเจ็บ...ฝังใจ
สงสารอิง....จัง
-
สงสาร อิง ที่สุดอ่า
อ่านตอนนี่เเร้ว เสทือนอารมณ์มากมายอะ
:m15: :m15: :m15: :m15:
ยิ่งอ่าน ยิ่งเกลียดไอเดฟ เเมร่งงงงง :z6:
-
:z6:
ใช่!
คนเลวๆ ลืมไปเหอะ
จบ!
-
ชักสนุกละ อิๆ ท่าทางเด่วเดฟคงมีวิธีการฟื้นฟูความจำให้นะ :m25: :m25:
-
เยี่ยมคราบบบ
มาต่อเร็วน้า
-
เจอกานอาทิตย์หน้าค้าบบบบบ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :z3:
เค้าชอบบบบบบบบบบบมาก อ่านแล้วไม่ไหวแล้ว
แงๆๆๆ สงสารอิงมากมาย
อีเดฟฟฟฟฟ ไปตายซะ :angry2:
ทำไม ต้องรักมันอยู่ โฮๆๆๆ จะหั้ยมันทำร้ายไปเถิงหนายยยยย
:beat: :beat: :z6: อีเดฟ
-
อิง
น่าสงสารมากๆเลยคับ :o12:
เดฟ ไปตายซะไป :angry2:
-
I เดฟนี่มันบ้าป่าวนี่ คนไม่สบายยังไปหาเรื่องอีก :beat: :beat:
พาหนีไปไกลๆเลยนะ เอาให้ตามไม่ได้เลย
แล้วอิงจะเป็นบ้ามั้ยนี่ :sad11: :sad11: :sad11:
-
TT^TT...ไอ่เดฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ!!!!!!!
แง่งๆๆๆ...นิสัยยยย
น่าสงสารเอิงอ่ะ..ไม่เป็นไรนะเอิงนะ มาซบอกป๋ามะ :z2:
-
ขอให้ผลบุญจากที่ฟิตลงอย่างต่อเนื่องสอบได้คะแนนดีๆ (เกี่ยวกันไหมเนี่ย) :pig4:
สะใจอย่างบอกไม่ถูกตอนนี้ 5555
-
พักนี้ไอ้พี่แชมป์ เค้าเอาอะไรให้กัน ตั้ม ฟิตกว่าปกติ :z1:
แต่เป็นความฟิตที่น่ายินดี ผลสอบเป็นยังไง ทำได้หรือเปล่า หวังว่าคงทำได้นะครับ
รออาทิตย์หน้า เอา รอก็รอ รอเป็นหลาย ๆ เดือนยังรอมาแล้ว :z2:
-
:o12:
สงสารจัง
เดฟจะมาเพื่อไรเนี่ย
:m15:
-
ไม่ไหวจริงๆ!!!~
-
เกินจะเยียวยา :z3: :z3:
-
อิง ทำไมต้องเป็นงี้เศร้าเกิ๊น-*-
-
:sad4:
แงๆ สงสารพี่อิงง่ะ
เดฟใจร้ายยยย ~
ขอให้สอบได้ A++ นะคะ
-
:monkeysad:
-
สงสารอิง ลืมมันไปเถอะไอ้เดฟน่ะ :monkeysad:
ผลสอบเป็นยังไงบ้าง ขอให้ได้Aนะคะ :L2:
-
:m16:ไอ้เดฟมันเป็นเทพมาจากไหนว่ะ ใคร ๆ ถึงได้กลัวมันนักหนา
ไอ้เอิง พี่เมิงเป็นขนาดนี้เมิงยังยื่นนิ่งได้เหรอห๊า :angry2:
แต่ก่อนเห็นเก่งนักเก่งหนาไม่ใช่เหรอ แม่ม :m31:
ปล่อยให้มันเข้ามาทำเบื๊อกไม่ว่ะ ตื๊บแม่มให้สาสมดิ แซรง :m16:
ห๊า เกินค่าตัวไปเหรอ หุหุหุ อินจัง :-[
-
กรี๊ดดดดดดดดด
นึกว่าจะแค่ความจำเสื่อม
เพ้อไปเลย
เอิงพาหนีไปเลย
-
:m15:
โอ่ยยยยยยยยย
อิงน่าสงสารได้อีก
เฮ้ออออออออออออออออ
ไม่มีใครเล่าไรให้ไอ้เดฟฟังเลยหรอ
เขย่าซะ คนป่วยนะโว้ย :angry2:
เด๋วปั๊ดเหนี่ยว
ปล. เจอกันอาทิตย์หน้าจ้ะคนแต่ง
รออยู่นะจ๊ะ :กอด1:
-
:m15:
สงสารพี่อิงอ่ะ
:sad11:
รีบกลับมานะ
-
ทำไมต้องเศร้าแบบนี้ด้วย
-
ช่วงนี้ พี่โมเมนตั้ม ฟิตจริงๆด้วย :z1:
-
ว่าแต่ว่า ไอ้เดฟนี่มันใหญ่อ่ะ
จะหนีมันพ้นเร้อ..........ไม่พ้นชัวร์ๆ
รอลุ้นตอนหน้าต่อว่าจะเป็นเยี่ยงไร
น้องตั้มสู้ๆ o13
-
เกรงว่าคืนนี้ตาเดฟจะกลับมาทำอิงสติแตกอีกรอบระหว่างพวกเอิงลงไปซื้อของ ยังไงรอลุ้นต่อนะจ๊า :call:
-
รู้สึกไอ้เดฟเนี่ยจะไม่สำนึกผิดเลยนะ ว่าทำอะไรอิงไว้บ้าง
เจอกันคราวหน้า บอกผลสอบด้วยนะ :impress2:
-
อยากกอดพี่เอิง :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ดีๆๆๆๆ หนีไปเลย ให้ไอ้เดฟมันคลั่งไปเลย
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
รักคนแต่งแล้วอาะ
มาลงให้อ่านบ่อยๆๆๆ นะครับ
สอบก็ขอให้ได้คะแนนดีๆๆๆๆๆ
นะครับ
-
สงสารอิงจัง รักคนแต่งนะค้าบ รีบๆ มานะค้าบ ยังสงสารอิงอยู่ :เฮ้อ:
-
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮอ
น้องอิงค๊าบบบบ เข้มแข็งนะค๊าบบบบ
พาหนีไปให้ได้เน้ออ อย่าให้ไอ้เดฟมันตามเจออออ
โฮฮฮฮฮฮฮ สงสารน้องอิ
เป็นกำลังใจคนแต่งนะค๊าบบบบ โชคดีในการสอบ
-
เศร้าอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
สงสารอิงจัง... :เฮ้อ:
:sad11:
-
อยากให้เดฟมับรับผลกรรมของมันบ้างจัง
:เฮ้อ:
-
ขอให้สอบได้คะแนนงามๆ นะจ๊า
:3123:
-
ไอ้เดฟ :z6: มันต้องแก้ปัญหานี้เอง ใครก็ช่วยไม่ได้
ขอให้ทำข้อสอบได้ฉลุยนะจ๊ะ
-
ฮือๆๆ T^T
ขอให้พี่อิง หายไวๆนะ*
ไอเดฟเลว ว ว วว ว
ตายซะ!! :z6:
-
พี่ๆสู้ตาย สอบให้ได้คะแนนดีๆ
กลับบ้านอย่างปลอดภัย
ได้ข่าวว่าผมก็จะสอบ อาทิตย์หน้านิ
-
แต่เค้าอยากให้พาหนีอ่ะ ปล่อยเดฟอยู่กะตัวเองไปเหอะ หึหึ
ปล. กลับบ้านสวัสดิภาพ กะเกท เอน่ะจ๊ะ :กอด1:
-
อิงเข้าใจผิดป่ะ นึกว่าโจรข่มขืน น่าจะเป็นไอ่เดฟนั่นแหละ
สังเกต โจรมันน่าจะแทงอิงก่อนมากกว่า แล้วถ้ายังมาข่มขืนคนโดนแทงเลือดโชกซะขนาดนั้นก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว
ที่รู้สึกเจ็บก็ไอ้เดฟมันทำรุนแรงไม่ใช่เหรอ?
เดามั่วอีกแระ อิอิ
สงสารอิงอ่ะ
เอาให้เจ็บๆเลยนะอิง ดัดไอ้เอฟมัน ฮึ :z6:
-
ถ้าความทรงจำเก่ากลับมาแล่ะทำให้เจ็บปวด
ทำไมไม่สร้างความทรงจำใหม่ดีๆให้ อิงล่ะ เนอะ
เดฟจะทำได้ป่ะหว่า เอิ้กๆ
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:z3:
-
เดฟเนี่ยน๊า มาเยี่ยมคนป่วยทั้งที ก็ยังมาทำร้ายเค้าอีก ใจมันทำด้วยอะไรเนี่ย
สงสารอิงชะมัด เมื่อไหร่จะหลุดพ้นจากความทรงจำเลวร้ายนั้นหว่า
แล้วเมื่อไหร่เดฟมันจะคิดได้ เฮ้อออออ
(รอน้องตั้มกลับมานะจ๊ะ สู้ๆ :L2: )
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
:z3:
:เฮ้อ:
:monkeysad:
-
อ๊ะ หนี :z2:
-
เย้ดีใจจัง มาต่อแย้ว :z2:
-
:sad4:
ลืมๆมันไปซะ
:z6: เดฟฟฟฟฟฟฟ
-
ตอนนี้ ไอ่เดฟได้แต่อึ้ง เหอๆ
:sad2: สงสารอิงมากมายอ่ะ
กลัวคนอื่นเค้าจะทิ้งไปหมด
ไอ่เดฟจะรู้สึกไรมั้งมั้ยเนี้ย อิงเป็นถึงขนาดนี้ละ :เฮ้อ:
ใจนึงก็อยากให้พาหนี.....
มาต่อเร็วๆ นะ :oni1:
-
พี่อิงน่าสงสารได้อีก..... :sad12:
เดฟจะทำไงต่อน้า..จะรับได้รึเป่า
แต่อยากให้ลืมนานๆ5555 เดฟจะได้รู้สำนึกซะบ้าง :jul3:
-
สงสารอิงค่ะ
ลืมมันไปเลยไอ่เดฟอ่ะ :angry2:
เริ่มต้นชีวิตใหม่ดีกว่า
สิ่งที่มันผ่านไปแล้วให้มันผ่านไปน่ะดีแล้ว
-
รักเอิง เชียร์เอิง
เหอๆๆ ก็ป๋มร๊ากเด็กอ่า o18
กลับมาเร็วๆน๊าตั้ม :กอด1:
-
อะโห ใจดีมาต่อให้มะค้างเลยยย :z3:
สมน้ำหน้าเดฟ ลืมมันไปเลย สะจาย :beat:
-
:sad4: เครียดและค้างอ่า สงสารนายอิงมากเลย
-
สมน้ำหน้าๆๆๆไอ้เดฟ :fire:
เปงงัยละ โดนเข้าไปยังงี้แล้วจะรู้สึกอะไรอีกมั้ย
แต่....อิงน่าสงสารที่สุด
เกือบร้องตามเลย :monkeysad:
ปล.ให้อิงลืมนานๆนะ เอาให้(ไอ้)เดฟมันรู้สำนึกซะบ้าง :angry2:
-
เศร้าอ่ะ...จริงๆนะ... :m15: :m15:
อิงน่าสงสารเนอะ...แล้วทำไมไม่มีใครเล่าอะไรให้เดฟฟังล่วงหน้าเลยหรอ? (แต่ก็ไม่น่ามีเนอะ นิสัยแบบนั้น)
เริ่มเกลียดเดฟเล็กน้อยนะเนี่ย...เหอะ :angry2:
-
:sad4: เรื่องมันเศร้า
-
รอก้าวต่อไปคับ
-
เอิงอย่าพาเจ๊อิงไปไหนเลยนะ
ให้เดฟรักษาเหอะ
สู้ๆๆๆ
เดฟ
:call: :call:
-
รอ เปงกำลังใจนะค้าบ มาเร็วๆ เน้อ คิดถึงใจจะขาดรอน รอน :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ไม่รู้ว่าเดฟจะทำหน้ายังไง จะรู้สึกอย่างไรบ้าง
แล้วรู้สึกรักบ้างหรือยัง
แต่
สะใจชะมัดเลย
-
ทำไม อ่านจบแล้วน้ำตา
มันไหล .... ละ
-
:sad11: เศร้าจังเลยคร่ะ T^T น้ำตาตกเลยทีเดียว
เพียงเข้ามาอ่านน่ะคะ แล้วจะติดตามต่อไปนะคะ
-
แต่ทำไม ทำไม ต้องจำ เมื่อเธอไม่คิดจริงจัง
ทำไม ทำไม ความรักที่เธอนั้นลืมต้องเก็บไปคิดฟูมฟาย
นั่นซินะทำไมต้องจำด้วยหละอิง ทั้งที่มันเจ็บปวดขนาดนั้น
ยังคงรอมันอยู่ใช่ไหมหละอิง
แล้วทำไมเดฟถึงไม่รู้สึกอะไรมั่ง ทั้งที่ใจลึกๆก็รักเขาอยู่ไม่ใช่หรอ
ทำไม ไม่ใช้ใจรักษาเขามั่ง ทั้งที่เขายังรอนายอยู่แท้
ทุกเรื่องมันจบลงแบบเศร้าๆๆๆๆๆ
ปล**** ต่อด่วนนนนนนน
-
. . . . .. พาหนีเลบเอิง หาปั๋วใหม่ให้เจ้แกเหอะ . .. . . .. ให้กำลังใจน้องตั้มค่ะ สู้สู้ค่ะ
-
เพิ่งแวะมาอ่านอะคร้าบ น่ารักทุกคนเลยนะคร้าบ
ขอบคุณคร้าบสำหรับเรื่องราวดีๆ
จะคอยเป็นกำลังใจให้นะคร้าบ อ้อ +1 อิอิ
สงสารอิงอะคร้าบ อย่าให้เจ็บนานนักนะคร้าบ
:oni2: :oni2: :oni2:
-
หนีไปเล้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :laugh:
-
สมน้ำหน้าไอ้เดฟ :angry2: :angry2:
หนีไปเลยพี่อิง หนีมาซบอกเค้าก้ได้นะหน้าอกฯปายนิ๊ม นิ่ม (แน่ใจมาก :z3:)
-
หุ หุ หุ
MomentÂm™ ยาโด๊ป หมดฤทธิ์แล้วเหรอ หายไปอีกแระ
อย่าหายไปนานนักน่ะ คิดถึง
-
เราว่าไม่เห็นต้องหนีไอ้เดฟเลยนะ สู้วนเวียนอยู่ใกล้ๆๆแต่ไม่รู้จักมัน ให้มันเห็นสิ่งที่มันเคยทำไว้ว่าส่งผลรุนแรงแค่ไหนกับอิง สิ่งที่มันเห็นยังน้อยไป
ถ้าอิงเปลี่ยนตัวเองซะใหม่ร้ายให้ได้อย่างที่มันเคยทำ ก็คงซะใจคนอ่านเป็นบ้าเลย :laugh:
คนแต่งอย่าหายไปนานนะ อยากอ่านอ่ะ
-
โย่ววววววววววววววววววว
มารอก้าวที่ 19 จ้า
:oni1:
: 222222:
-
รอค้าบบบ ทุกคนให้อภัยแล้วนะค้าบ กลับมาต่อได้แร้วค้าบ แฮ่ๆๆๆๆ :oo1: :oo1:
-
:z2: มาเต้นรอน้องตั้ม 555
คิดถึงๆ
-
:call:
มารอ
ปล.ตรูจะบร้ากะสัปดาห์นรก
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
อ่าครับเป็นกำลังใจให้ต่อไปครับผม
สู้ๆต่อไปทุกคน
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
:monkeysad: มาต่อเร็วๆน๊า :call:
รออยู่ๆ คนแต่งสู้ๆ
-
(http://i200.photobucket.com/albums/aa319/teerak_photos/Merry_Christmas_Glitter_Wreath.gif)
-
Merry X'mas ค่าาา
อร๊ายยยย
รอตอนเลยสวยยยย 1 9
มาต่อเร็ว ๆ น้าาาาาาาาา
-
ทำไมมันเศร้าอย่างงี้อ่ะคับ.................. :sad11:
แต่ชอบ >>>>> อิอิ
มาต่อไวไวเน้อ.......รออยู่ค้าบบบบบบ !!!!! :L2:
-
(http://i234.photobucket.com/albums/ee208/decnote/Christmas/merry-chrismas.jpg)
-
.............MERRY CHRISTMAS...............
:กอด1: :กอด1:
-
(http://i367.photobucket.com/albums/oo111/taan19/st.jpg)
-
:o12:TTTTTTTTTTTTTTTTTTTTT............................................TTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTT
-
Merry X' Mas นะ
ยังรออยู่นะ :L2:
-
ก้าวที่สิบเก้า
พอไอ้พวกน้องๆผมเดินออกไป
ผมก็ลืมตาขึ้น
เพราะรู้สึกอยากจะเข้าห้องน้ำ
ไปล้างหน้าล้างตาสักหน่อย
นอนซมมาหลายวันแล้ว
และจะได้ไม่ต้องมาคิดเรื่องราวต่างๆวุ่นวาย
ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว
เพราะผมยังไมสามารถที่จะปะติดปะต่อเรื่องราวได้เลย
แล้วได้พวกน้องผมมันจะพาผมหนีใคร
แล้วจะหนีไปไหนก็ไม่รู้
แต่ที่แน่ๆ
มันคงไม่อยากให้ผมรู้ด้วยแน่ๆ
เพราะถ้ามันต้องการปรึกษาผมจริงๆมันคงจะถามผมไปแล้ว
แต่นี่มันแอบคุยลับหลัง
แสดงว่ามันไม่อยากให้รู้
แล้วทำไมผมถึงได้มานอนซมอยู่บนเตียงแบบนี้ได้อีกก็ไม่รู้
แถมยังรู้สึกหนักๆหัวอีกด้วย
ขณะที่ผมกำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำ
ก็มีเสียงเปิดประตูเข้ามาซะก่อน
พอผมหันกลับไปดู
ก็เจอกับคนที่เข้ามาพร้อมกับไอ้ว่านเพื่อนผมนั่นเอง
"อ้าว ยังไม่กลับอีกหรอครับ แล้วนี่ไอ้ว่านไปไหนเนี่ย ผมหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ "
ผมทักไปพร้อมกับยิ้มเขินๆ
ก็ผมไม่รู้นี่ครับว่าเพื่อนผมกับเขาคนนี้หายไปคอนไหน
แล้วทำไมผมจึงได้หลับไปดื้อๆ
มิหนำซ้ำสายน้ำเกลือที่แขนผมก็ไม่มีแล้วด้วย
ทั้งๆที่ก่อนจะหลับผมจำได้ว่าพยาบาลเพิ่งจะเปลี่ยนน้ำเกลือแท้
แต่สิ่งที่เหลืออยู่บนมือผมกลับเหลือแค่เพียงรอยแผลจากเข็มน้ำเกลือ
แต่ก็แปลกอีกนั่นแหละ
รอยแผลจากเข็มน้ำเกลือน่ากลัวมาก
ถึงขั้นเรียกได้ว่าเหวะหวะเลยก็ได้
เหมือนกับพยาบาลกระชากเข็มออกจากมือผมแรงๆ
สงสัยพยาบาลต้องแกล้งผมแน่ๆ
"นี่มึงจำกูไม่ได้จริงๆ ใช่ไหม"
เขาคนนั้นถามผมอีกแล้วครับ
ผมชักคุ้นๆว่าเขาเคยถามผมไปหลายครั้งแล้วเหมือนกันนะ
"เอ่อ ครับ "
ผมตอบกลับไปพร้อมกับทำหน้างงๆ
"...."
"คุณ เอ่อ นายเป็นเพื่อนเราที่มหาวิทยาลัยหรอ คือ ขอโทษด้วยนะ พอดีว่าเราจำนายไม่ได้จริงๆ"
ผมยิ้มอย่างขอโทษกลับไปให้
สมองผมก็แปลกๆแฮะ
มันรู้สึกโหวงๆยังไงไม่รู้
จะว่าความจำเสื่อมมันก็ไม่น่าจะใช่
เพราะผมก็จำคนอื่นๆได้หมด
แล้ว....
ผู้ชายคนนี้เขาเป็นใคร
"ไม่ใช่"
เขาตอบกลับมาสั้นๆ
"แล้ว... คือ เราขอโทษจริงๆนะ นายช่วยบอกเราได้ไหมว่าเราสองคนรู้จักกันได้ยังไง พอดีเราเริ่มจะสับสนไปหมดแล้ว นายทำเหมือนรู้จักเรา แต่ทำไมเราจำอะไรเกี่ยวกับนายไม่ได้เลย"
"ไม่จำเป็น "
เขาพูดก่อนจะเดินมากระชากข้อมือผม
" โอ๊ย"
ผมก็ได้แต่ร้องสิครับ
จะจับข้างไหนไม่จับ
มาจับข้างที่เป็นแผลแล้วยังออกแรงบีบอีก
"นี่พวกมึงรวมหัวกันแกล้งอะไรกู หา ความจำเสื่อมเหี้-ไร ทำไมมึงจะจำได้ทุกคนยกเว้นกู"
เขาตะคอกใส่หน้าผม
พร้อมกับจ้องหน้าผมไม่วางตา
"เอ่อ เรา เอ่อ "
"ทำไม พูดไม่ออกรึไง มึงจะให้กูคลั่งให้ได้ใช่ไหม"
"...."
"ยังจำไม่ได้ใช่ไหม หรือมึงจะให้กูรื้อฟื้นความจำให้ มึงถึงจะเลิกเล่นสักที หา"
เขาพูดพร้อมกับเอาปากมาบดขยี้กับริมฝีปากผมอย่างรุนแรง
ทำเอาผมตกใจจนทำอะไรไม่ถูก
เพราะไม่คิดว่าคนแปลกหน้าจะทำกันถึงขนาดนี้
"...."
" จำได้รึยัง หรือจะต้องให้กูทำมากกว่านี้ ให้กูรื้อฟื้นความหลังให้ไหม"
เขาเริ่มเอาปากมไซร้ตาลำคอผมที่ได้แต่นืนนิ่งขึงอยู่กับที่
พร้อมกับภาพในหัวที่มันเริ่มจะหมุนเวียน
เหมือนหนังที่มันฉายติดๆขัด
แต่ก็เริ่มที่จะชัดขึ้นเรื่อยๆ
" .. เดฟ "
ผมเงยหน้ามองคนตรงหน้าอย่างตกใจ
ก่อนสติจะขาดหายไป
...........................
..........................
..........................
..........................
(ต่อไปจะเป็นการบรรยายผ่านความรู้สึกของเอิงนะครับ)
"ไอ้เดฟ"
พอพวกผมเปิดประตูเข้ามาในห้อง
ก็เจอกับไอ้เดฟที่มันนั่งอยู่ที่โซฟาด้วยท่าทางร้อนรน
พร้อมกับคุณหมอที่กำลังเก็บเครื่องมือ
ทำให้ผมรู้ว่าต้องมีเหตุการอะไรเกิดขึ้นระหว่างที่ผมไม่อยู่แน่ๆ
แล้วไอ้เดฟมันจะเอายังไงกับพี่ผม
เวลาที่ผมกีดกันมันก็จะเอาให้ได้
พอผมเริ่มปล่อยมันกลับไม่สนใจพี่ผม
หันไปควงคนอื่นเปลี่ยนคู่ควงเป็นว่าเล่นโดยที่มันไม่เคยแคร์ความรู้สึกของพี่อิงเลยสักนิด
ไอ้เรื่องจะให้ผมบอกพี่ผมก็ไม่ไหวเหมือนกัน
เพราะผมดูก็รู้ว่าพี่ผมรักมันมากขนาดไหน
ผมรู้ครับว่ามันเป็นรักครั้งแรกของพี่อิง
พี่อิงเลยอาจจะทุ่มเทกับไอ้เดฟมากเกินไป
ขนาดความจำเสื่อมพยายามจะลืมแต่ก็ยังคงคิดถึงมัน
แล้วจะให้ผมทำยังไงล่ะครับ
จะให้ไล่ไอ้คนที่พี่อิงรักออกไปก็ใช่ที่
แต่จะให้มันอยู่เพื่อทำร้ายความรู้สึกของพี่อิงต่อไปผมก็ทำไม่ได้
"หมอครับ เกิดอะไรขึ้นครับ"
ผมรีบเดินเข้าไปสอบถามอาการพี่อิงจากคุณหมอ
"คือ คนไข้ถูกรบกวนระบบการฟื้นฟูความจำอย่างรุนแรง จนระบบการทำงานของจิตแปรปรวน ทำให้รู้สึกสับสนจนสลบไป ตอนนี้ก็ต้องรอดูว่าฟื้นขึ้นมาแล้วจะเป็นอย่างไร อาจจะเกิดผลเสียคือความทรงจำทั้งหมดจะหายไป ซึ่งจะรุนแรงมากกว่าครั้งแรก ส่วนผลดีก็คือ คนไข้อาจจะจำเรื่องราวต่างๆ ทั้งหมดได้ แต่.."
"แต่อะไรครับคุณหมอ"
เสียงไอ้เดฟมันพูดแทรกมา
พร้อมกับลุกมายืนข้างๆผมอย่างร้อนรน
"อย่างที่บอกว่าการฟื้นฟูความทรงจำไม่ได้เป็นไปอย่างมีระบบ ความจำอาจจะจำได้ทั้งหมดก็จริง แต่ทางด้านจิตใจและอารมณ์ของเค้าอาจจะยังไม่ได้เตรียมตัวรับเรื่องราวต่างๆ โดยเฉพาะถ้าเรื่องที่เกิดขึ้นเคยมีผลกระทบกับจิตใจจนถึงขนาดเคยดดนกำจัดออกไปจากสมองแล้ว ก็คงเป็นเรื่องยากที่จิตใจของเค้าจะรับไหว"
"แล้วยังไงครับคุณหมอ พี่ผมจะเป็นยังไงครับ"
ผมรีบถามคุณหมอเสียงสั่น
"คนไข้อาจจะมีอาการซึมเศร้าบ้าง หรืออาจจะมีอารการคุ้มคลั่งในบางครั้ง "
"เป็นบ้าหรอครับ"
ไอ้เดฟมันพูดเหมือนเพ้อ
"จริงๆก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกนะ แต่ก็ต้องรอดูก่อน เพราะหมอก็ไม่สามารถจะบอกอะไรมากไม่ได้ บางทีมันอาจจะไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้น ถ้าสภาพจิตใจของคนไข้แข็งแรงพอเรื่องเหล่านี้มันอาจจะไม่เกิดขึ้นก็ได้"
"แล้วถ้ามันเกิดขึ้นล่ะครับ เราจะรักษายังไง"
ผมถามคุณหมอเสียงเครียด
"ก็ต้องรักษาตามอาการ ถ้าเบาหน่อยก็อาจจะให้กินยา คนรอบข้างก็ต้องช่วยคนไข้ด้วย พยายามอย่าหาเรื่องมากวนใจ ส่วนถ้าหนักหน่อยก็คงต้องเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาล แต่หมอก็ไม่อยากให้กังวลไว้ก่อนนะ อย่างที่บอก เราต้องรอดูตอนที่เค้าฟื้นมากกว่า ถ้ายังไงหมอขอตัวไปตรวจคนไข้คนอื่นก่อนนะ ถ้ามีอะไรก็กดเรียกพยาบาลทันทีแล้วกัน"
"ครับคุณหมอ ขอบคุณมากครับ "
เป็นเสียงไอ้กิกครับที่มันเอ่ยขอบคุณคุณหมอแทนผมสองคนที่ได้แต่ยืนอึ้งอยู่
ผลัวะ
พอผมตั้งสติได้ก็ซัดหมัดเข้าที่ใบหน้าของไอ้เดฟทันที
เป็นผลให้มันถึงกับหน้าหันเลยทีเดียว
แต่มันก็ไม่ตอบโต้นะครับ
มันแค่หันกลับมามองดูผมสายตานิ่งๆเท่านั้น
ผมก็ไม่รู้หรอกนะครับว่ามันกำลังคิดอะไรอยู่
"มึงออกไปจากชีวิตพี่กูเลยนะ ออกไป "
ผมไล่มัน
"....."
"ไปสิ หรือว่ามึงอยากจะโดนอีกหมัด "
ผมเดินเข้าไปหามัน
แต่ก็เดินไอ้เดมันกันไว้ก่อน
"ใจเย็นๆมึงไอ้เอิง มึงอย่าลืมสิว่าเราทุกคนต้องหาทางช่วยเจ๊นะ อีกอย่างเรายังไม่รู้เลยว่าเจ๊แกตื่นมาจะเป็นยังไง บางทีเจ๊แกอาจจะลัล ลา สบายไปก็ได้ "
ไอ้เดยังคงกวนส้นตีนตามนิสัยแหละครับ
แต่ก็ทำเอาผมถึงกลับเผลอยิ้มออกมาเลยทีเดียว
"เออ ต้องยังงี้สิวะ ยิ้มเยอะๆ "
ไอ้กิกเดินเข้ามาบีบแก้มผมอย่างเอ็นดู
แต่เอ ผมรู้สึกรังสีอำมหิตมันแผ่มาหาผมยังไงไม่รู้
"พอเลยมึง มายืนนี่"
ไอ้เดครับมันรีบดึงไอ้กิกเมียมันไปยืนข้างๆทันที
พอผมอารมณ์เย็นขึ้นผมก็ต้องกลับไปเคลียร์กับไอ้ตัวต้นเหตุก่อนแหละครับ
"ตกลงมึงจะเอายังไงกับพี่กูกันแน่ มึงบอกมาเลย "
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""
จบตอน
แหะๆๆ
ผมกลับมาแว้ววววววว
มีแถมเอิงบรรยายนิดหน่อย
ระหว่างที่อิงหลับอยู่
แต่ต่อไปอิงก็บรรยายต่อแหละ
เพราะถ้าเอิงบรรยายต่อเดี๋ยวจะรู้เรื่องไปหมดซะก่อน
บัยบายค้าบบบบ
ปล.สั้นอีกตามเคย
-
ลืม ๆ ๆ
Merry X' Mas
ค้าบบบทุกๆคน
มีความสุขกันเยอะๆนะค้าบบบ
ขอให้ปีนี้มีคนข้ามปีกันทุกคนนะ
จะได้ไม่ต้องเค้าท์ดาวคนเดียว
ไปเที่ยวไหนบอกกันมั่งนะ
เดี๋ยวจะแอบไปด้วย
เหอะๆ ๆ
:L1:
-
^
^
^
^
อ๊ากกกก มาทันจิ้มน้องตั้มด้วย เหอๆๆๆ
ไอ้เดฟเนี่ย มันจะเอาไงฟระ ชักฉุน :m16: ทำตัวดีๆเหมือนคนปกติเค้าไม่ได้รึไง ฮึ่ยยยย
รอลุ้นอย่างเดียวว่าอิงตื่นมาแล้วจะเป้นยังไง เฮ้ออออ ลืมๆมันไปเหอะน้องอิงเอ๊ยยย
merry x'mas ย้อนหลังค่ะน้องตั้ม
คิดถึงน๊า :กอด1: :กอด1:
แน่ใจนะว่าจะตามไปเที่ยวด้วย งั้น เดี๋ยวรีบบอกเลย :-[
-
:m20: lal la
55+ MERRY X'MAS
JOYEUX NOËL !!! ^^
-
เดฟร้อนรนเข้าปาย เหอเหอ :3125:
-
สั้นเนอะ ตั้ม ของจริงสั้นเปล่า :z2:
Merry Christmas นะครับ ขอให้มีความสุขมาก ๆ ไอ้พี่แชมป์ด้วย :กอด1:
-
:mc4: มาต่อแล้ว งงกะคุณเดฟเหลือเกิน :beat:
MERRY X'MAS น้องตั้มด้วยคนจ้า
-
Thanks ที่มาต่อให้อ่านวันนี้ แฮะๆๆ อารมณ์ดี :impress2:
แต่เรื่องราวดูมันเลวร้าย เหมือนนิสัยไอ้เดฟเลยนะ :เฮ้อ:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกก
ได้อ่านแย้ว
อิงอย่าเปงบ้าเยยนะ
-
:L2: MERRY X'MAS ย้อนหลังค่ะ :L2:
สงสารอิงจังอย่าเป็นอะไรเลยนะ
-
ว้าวววววววววววววว น้องอิงมาอัพแล้ววววววว หุหุ
ลุ้นต่อปายยยย อิงจะเอาคืนเดฟได้มั้ยนี่
อย่าไปจำมันเลย ให้มันจีบเอาใหม่ อิอิ
-
:z2:
เย่ๆๆๆๆๆ ตอนที่ 19 มาต่อแล้ว
น่าสงสารอิงจังเลยเนอะ
ไอ้บ้าเดฟนี่ก็ยังคิดว่าคนอื่นเค้าเล่นละครกันอีก
ไมไม่ไปถามหมอวะไอ้บ้า
นิสัยไม่ดี นี่ต้องทำให้ตายไปเลยรึไงถึงจะพอใจน่ะฮึ :angry2:
merry christmas ด้วยนะจ๊ะคนแต่ง
:L1: รอตอนหน้าจ้า :กอด1:
-
ลัล ลา เข้าไป เย้ เย้
:z2: :z2:
อ่านแล้ว ๆ รอตอนต่อไป
-
Merry X' Mas
อย่าไปยอม ไอเดฟมันง่ายๆๆนะ
:beat: :z6:
-
อ่านทันแล้ว สงสารพี่อิงจริงๆๆ ต้องมาเจ็บตัวเพราะคนอย่างอิตาเดฟเนี่ยนะ :fire:
Merry X'mas ...... Best Wishes to u All naKa
-
:z2:
-
:z7: :z7: :z7:
MERRY X'MAS & HAPPY NEW YEAR นะคะ
-
เป็นครูแบบไหนกันน้า หนีเที่ยวด้วย แถมยังโดนจับได้อีก :เฮ้อ: ต้องโดนลงโทษอีกแล้วซินะ :m15:
มือที่เจ็บก็ยังไม่หายดีเลยเน๊อะ หายไวไวนะ จะรอฟังข่าวต่อไปว่าจะง้อสำเร็จมั๊ย แต่เราว่าไม่น่าเกินความสามารถของครูกอล์ฟนะ ฮิ ฮิ :z1:
-
ขอโทษทีเราโพสผิดอีกแล้ว :laugh: ไม่โกรธกันนะ
-
อ่านแล้วสะเทือนอารมณ์ :monkeysad:
กดบวกเป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
:o12: :o12: :o12:
สงสารอิงจังเลยอะ ไม่เข้าใจเดฟด้วยว่าต้องการอะไรกันแน่
-
. . . .. พี่อิงอย่าเพิ่งจำมันได้ดิ . .. . ให้มันทรมาณมากๆ เลยอ่ะ . . . .
. . . . .. . . .. . น้องตั้มมีความสุขมากๆนะค่ะ จะปีใหม่แล้ว . .. . . . .
-
อ๊ากกกกกกกกก
สั้น จิงจิงค๊าบบบบ
:z6: ให้อีเดฟฟฟฟฟ
-
พี่อิง จะมีโอกาสได้เอาคืน ป่าวเนี้ยยยย
แล้วพี่อิงจะเป็นบ้ารึเปล่าก็ไม่รู้
แต่ถ้าให้รอจนปีหน้า คนอ่านเป็นบ้าก่อนแน่ๆ
-
โอ๊วววววววววววววววว
อีเดฟกวนเหลือหลาย :m16:
-
มาเเว้ววว
เรื่องราวกำลังเข้มข้น น่าติดตามตอนต่อไป อิอิ
-
:z2:
พี่อิงหายไวๆนะ
เดฟทำตัวดีๆหน่อยจิ
-
ช่วยลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
Happy New Year นะค้าบบบบ
-
หึยยย ! อิงเอาคืนไอ้เดฟให้แสบๆเลย :3125:
ตอนแรก งง จำนวนตอน ที่แท้ก็ต้องบวกนี่เอง :jul3:
-
แอบสมน้ำหน้าเดฟ แต่สงสารพี่อิงมากมาย :monkeysad:
ตกลงมันจาเอาของมันกานแน่นายเดฟเนี่ย!!!
รอต่อฮ้าบ MERRY X'MAS & HAPPY NEW YEAR
-
สงสารอิง :monkeysad: ตอนหน้าขอยาวๆได้มะ
-
ลืมๆ ไปเห้อคนอย่างไอ้เดฟ
>>>>> จำทำไม :serius2:
-
ไอ้เดฟ...................มันต้องชดใช้กรรม :fire:
-
มาแล้ว ๆ
รอตอนต่อไปค้าบบบบบบบบบบ
-
ลืมมันไปเลย ไม่ต้องจำหรอกไอ้เดฟอ่ะ ชิ!! :beat:
MeRrY X'MaS นะคะ
-
:a5:
อ่านไปอ่านมา.....พี่อิง ไหงกลายเป็นงี้ไปแล้วอ่ะ รักไอ้เดฟมากเลยเหรอ
:m16: ไอ้คนอย่างนั้นอ่ะ มันน่ารักตรงไหนฟระ ชิชะ
รอคุณตั้มต่อไป ไปฉลองปีใหม่แล้วก็อย่าลืมกลับมาลงนิยายต่อน้าาาาา
พีเอสซึ ถึงพี่แชมป์ อย่าฉลองหักโหมน้าค้าาาาา
-
เศร้าๆๆนะเนี่ย
-
ตั้มมาหะแว้วววว... :z2:
อิงอย่าเป็นอะไรไปอีกนะ
เดฟจริงๆแล้วก็รักอิงใช่ป่ะล่ะ
ต่อไปทำตัวให้มันดีๆหน่อย เข้าใจ๋
อย่าทำอิงเสียใจอีก :angry2:
-
ขอบคุณครับ
แต่ครั้งที่แล้วบอกมาวันศุกร์ นี่ก็มาวันศุกร์จิงๆตรงเวลาเป๊ะๆ
คริคริถึงจะไม่สั้น แต่ก็อยากอ่านต่อน้า
-
:serius2: สั้นจัง อยากอ่านต่อ
:z3:
-
:sad11:สงสารอิง
-
มาแล้ววววววววว มาต่ออีกใช่ม้าาา :impress2:
-
อิง น่าสงสารมากกกกก
ไอ่เดฟจะบ้าไปถึงหนายยยยย ห๊า แอร๊ยยอินไปหน่อย
Merry X'Mas คนแต่งแล้วก็ Happy New year น๊า :L1:
-
มัน
มัน
มัน
มัน
:a5:
"สั้น"
จริงๆด้วย
-
กำ
เดฟทำไมทำยังงี้ว่ะ :angry2:
ตื่นมาขอให้ลืมไปให้หมดเลย อิง ไม่ต้องจำแล้ว
-
:impress2: :impress2:
มาต่อเร็วๆนะคับ
:impress2:
-
เดาเนื้อเรื่องต่อไปไม่ออกเลยอ่ะ
แต่แอบสะใจไอ้เดฟ
o18
-
ไอ้เดฟ :beat: :beat: :beat:
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
สั้นมากๆๆๆๆๆๆๆ
ค้างอย่างรุนแรง
-
มาดันก่อนนน
-
เดฟ ทำเยี่ยงนี้ได้อย่างไร หึ มิปลื้ม :m16:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
จะร้ายไปไหนนิ
ปล่อยพี่อิงไป ..ชัดมั้ย
-
กำเลย..ทีนี้จะจำใครไม่ได้เลย
หรอเนี่ยยยย
-
:angry2: อ๊ากกกกกกกกกกกไอ้เดฟทำไมนิสัยแบบเน้เนี๊ยะ
โฮกกก งานนี้อิงดูท่าจะแย่ลงๆๆ เฮ้ออออออ
แถมยัง....ค้างอีก!!!!!!!!!!!!!!!!!!! แงแง
-
คนแต่งอยู่ไหน เรียกมาเคลียด่วน
กวนใช่ย่อยตั้งแต่ชื่อตอนยันจบตอน
โอ้ยยยยยยยยยย ค้างงงงงง
ด่วนเลยๆๆ ลงด่วนเลย
-
สั้นๆๆๆๆๆ จริงด้วย
-
ไอ้เดฟปล่อยพี่อิงไปเดี๋ยวนี้นะ
:fire:
-
โอม จงลืม จงลืม
ลืมคนเลวๆที่ชื่อว่าเดฟ ออกไปซะ
ให้มันเจ็บ ให้มันสำนึก
ให้มันต้องร้องไห้กับพี่อิงซะบ้างนะครับ
55 สะใจๆๆๆๆ ที่สุด เดฟเอ๊ยยย แก
แต่อย่าลืมคนอื่นๆเลยนะ ลืมแค่คนเลวๆพอ เอิ๊กกกกก
+ 1 เพื่อนความสะใจ
แต่แอบคิดว่าจะเอาคืนดีมั้ย เหอๆ
สั้นไป อ่านแล้วทรมานนนนนน มากครับ
-
ง่า ไม่น๊า ไม่ว่าผลจะออกเป็นยังไง
มันก็เหมือนจะไม่ดีซักอย่างเลยอ่า :o11:
ขอให้อิงเข้มแข็งนะ :impress:
จะตื่นขึ้นมารับมือกับปัญหาไหว
ไม่อยากให้อิงเป็นบ้า ไม่อ้าววว :serius2:
มาต่อเร็วๆ นะคะ
-
สงสารอิง :m15:
สมน้ำหน้าเดฟ :m31:
และเมอร์รี่คริสมาสต์ย้อนหลัง + สุขสันต์วันปีใหม่ล่วงหน้าค่า :L2:
-
ตั้มอ่า
มาต่อเร็วๆจิ :z13:
-
รอตอนต่อไป :z10:
-
:amen:
สวดมนต์ให้พี่อิงหายไวๆ
เกลียดไอ้เดฟ :angry2:
-
คนแต่งเอาตอน20มาเป็นของขวัญปีใหม่ให้คนอ่าน
หน่อยซิ หรือว่ามัวแต่สนุกกับการฉลองปีใหม่จนลืม
เอาตอน20มาลง :impress2:ขอขวัญปีใหม่เป็นตอน20นะๆ
-
แอร๊ยยย...เกือบพลาด ตอนที่ 19 :z3:
ทีนี้ ไอคุนชายเดฟ จะทำไง รู้ความจริงแล่ะเนี่ย
ไม่ใช่พออิงฟื้นมาอีกที อาการหนักกว่าเก่านะ o22
งานนี้คุนชายเดฟ คงจะเป็นคนดี ศรีสามี ให้ อิงซะทีนะ เอิ้กๆ :laugh:
-
(http://i242.photobucket.com/albums/ff298/akapong999/glitter/newyear/27-12-2008_08K.gif)
-
....HAPPY NEW YEAR 2009...
ขอให้เจ้าของบ้าน(น้องตั้ม&พี่...โหด)และหนุ่มหล่อสาวสวยทั้งหลายมีความสุขกับปีใหม่ที่กำลังจะก้าวมาถึงกันทั่วหน้าทุกคนเน้อ...
:L1:***...มีแฟนก้อขอให้ได้แฟนหล่อๆๆ...*** :L1:
...มีรักที่เหนียวแน่นเหมือนดั่ง..ตังเม... :กอด1:
poom_โอ่ :L1:
-
ปีใหม่นี้ ขอให้มีแต่สิ่งดีๆๆเข้ามาเน้อ Happy New Year :mc2::3123:
-
(http://i223.photobucket.com/albums/dd277/akapong/newyear/newyear05.gif)
-
ชอบมากมาย
อ่านรวดเดียวจบ
รอตอนต่อไปค่ะ
^^
ขอบคุณค่ะ
-
ก้าวที่ยี่สิบ
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ( เอ่อ เป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ แต่นายเอกเรื่องนี้เล่นสบาย ค่าตัวแพง แต่บทมีแค่นอน)
ก็พบว่าผมกำลังนอนอยู่บนเตียง
ในห้องสีขาวสะอาดห้องหนึ่ง
ซึ่งคาดว่าคงจะเป็นโรงพยาบาลแน่ๆ
แล้วผมมานอนที่นี่ได้ยังไง
"โอะ โอ๊ยย "
ใช่สิ
วันนั้น
ผมเดินโซเซออกมาจากคอนโดของไอ้เดฟ
ซึ่งก็มาเจอกับโจรสองคน
ผมฉุดกระชากลากถูกับมันพอสมควร
จนในที่สุดผมก็โดนมันผลักหัวชน
พร้อมกับโดนแทง
แล้วผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง
ใครเป็นคนพาผมมา
ใช่แล้ว
ขณะที่ตาผมปิดลง
สติผมเหมือนจะรับรู้ว่ามีคนมาช่วยผม
ซึ่งก็คงเป็นชาวบ้านแถวนั้นนั่นเอง
แล้วนี่น้องชายผมไปไหนเนี่ย
หรือว่าน้องผมยังไม่รู้ว่าผมเข้าโรงพยาบาล
"อ๊ะ "
ก้นผมยังเจ็บไม่หายหรอเนี่ย
ตายแล้ว
แล้วคุณหมอเขาจะรู้ไหมว่าผมโดนอะไรมา
ไม่มีทางที่จะไม่รู้แน่
เพราะเขาคงจะตรวจร่างกายผมโดยละเอียดแล้ว
แล้วผมจะเอาหน้าที่ไหนไปมองคุณหมอกันเนี่ย
"เป็นไรมึง จู่ๆก็หน้าแดง ไม่สบายรึเปล่าเนี่ย"
เสียงปริศนาปรากฎขึ้นมาจากด้านหลังของผม
ซึ่งคาดว่าจะมาจากฝั่งหน้าประตูห้องน้ำ
"เฮ้ย"
"เป็นไร แค่นี้ตกใจ แล้วจำได้ยังว่านี่ใคร"
มันเดินมายืนข้างๆผม
พร้อมกับโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ๆ
"มาได้ไง"
ผมไม่ยอมตอบคำถามมัน
แต่กลับถามมันไปเสียงแข็งแทน
"กูรู้สึกว่าตั้งแต่มึงฟื้นมาเนี่ย มึงจะถามกูบ่อยเหลือเกินนะว่ากูมาได้ยังไงเนี่ย "
"บ่อย...... ชั้นเพิ่งจะถามนายครั้งเดียวเองนะ"
ผมชักรู้สึกงงแล้วสิครับ
มันพูดเหมือนกับว่าผมฟื้นมานานแล้วยังไงยังงั้นแหละ
"ตลก .. กูมาเยี่ยมมึงเมื่อวันก่อนก็ถาม กูมาวันไหนมึงก็ถาม"
"วันก่อน..... นี่ชั้นเคยฟื้นมาแล้วหรอ"
มันจะช่วยอธิบายให้ผมเข้าใจหน่อยได้ไหม
ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
มันเคยมาเยี่ยมผมเมื่อไหร่กัน
เท่าที่ผมจำได้
คือ..........
ผมกับมันได้เลิกกันแล้ว
และ.........
มันเป็นการเลิกกันที่แสนจะเจ็บปวดทรมานที่สุด
"นี่มึงเสื่อมซ้อนเสื่อมใช่ไหมเนี่ย"
มันเองก็ดูเหมือนจะเริ่มงงไปกับผมด้วยแล้วแหละครับ
"เสื่อม ...นี่นายจะช่วยอธิบายให้ชั้นเข้าใตชจหน่อยได้ไหม ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แบ้วไอ้เสื่อมนี่มันอะไร แล้วช่วยบอกด้วย ว่าไอ้เอิงไปไหน"
รำคาญสิครับ
จะพูดอะไรก็ไม่พูด
ทำยังกับว่าผมรู้เรื่องราวอะไรไปกับมันยังงั้นแหละ
ถามก็ไม่ตอบแล้วยังจะพูดเองเออเองเข้าใจไปคนเดียวอีก
"ทำไม อยู่กับกูไม่ได้รึไง กูพูดไม่รู้เรื่องหรอวะ ถึงได้เรียกหาน้องมึงน่ะ"
มันทำหน้ากวนตีนใส่ผม
สงสัยมันคงไปเผลอกินยาอะไรเข้าแน่ๆ
"งั้นนายก็ช่วยอธิบายให้ชั้นฟังหน่อยได้ไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้น เอาแบบที่คนสามัญเค้าจะฟังกันรู้เรื่องนะ "
ผมพูดดักมันไว้ก่อน
เพราะมันเป็นเหมือนพวกพูดน้อย
แต่ต่อยหนัก
จะพูดทีเหมือนดอกพิกุลจะร่วง
ผมไม่เคยเข้าใจอะไรที่มันพูดเลย
และก็ไม่กล้าที่จะถามด้วยซ้ำ
ว่าสิ่งที่มันเคยพูดมันหมายความว่ายังไง
"เมื่อหลายวันก่อนมึงฟื้น ความจำเสื่อม แล้วมึงก็อาละวาด หมอฉีดยาให้มึง ระงับประสาท แล้วมึงก็สลบ เป็นแบบนั้นทุกวัน จนมึงสติแตก.."
"พอ.."
ผมรีบบอกมันหยุดก่อนที่มันจะพูดไม่รู้เรื่องไปมากกว่านี้
เพราะผมคงจะหวังพึ่งให้มันอธิบายอะไรให้ผมฟังไม่ได้แน่นอน
แต่ก็ยังขอบใจ
ที่มันยังอุตส่าจะอธิบายให้ผมฟัง
"........"
"ไอ้เอิงไปไหน"
น้องชายผมนี่แหละครับเหมาะสุด
ที่จะอธิบายเรื่องราวต่างๆได้
ไอ้ครั้นจะให้หมอมาอธิบาย
ผมเองก็ยังอายๆอยู่เหมือนกัน
"ไปซื้อข้าว"
ไอ้เดฟมันเริ่มหงุดหงิอ
ซึ่งผมก็ไม่รู้มันว่าทำไม
"อืม.. งั้นนายก็กลับไปได้แล้ว เดี๋ยวมันก็คงมา"
ผมไล่มันไปดื้อๆ
อย่างน้อยหัวใจผมจะได้ไม่เจ็บ
ว่ามันเคยทำอะไรไว้กับผมบ้าง
"มึงไล่กูหรอ"
มันหันมากะชากเสียงถาม
แต่ผมสังเกตเห็นนัยตามันไหววูบและหน้าสลดลงเล็กน้อย
ก่อนที่มันจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ
"เปล่า ไม่ได้ไล่ ก็แค่ไม่เห็นความจำเป็นอะไรที่นายจะต้องอยู่"
ผมตอบกลับมันด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
แต่ข้างในกลับขมขื่น
"กูจะมาเยี่ยมเมียกูไม่ได้รึไง"
มันเริ่มตะคอก
"มันก็คงจะได้นั่นแหละ ถ้าหากว่าในห้องนี้มีคนที่เป็นเมียนาย แต่บังเอิญว่ามันไม่มี เลยไม่มีความจำเป็นที่นายจะต้องอยู่ "
"มึงกล้าปฏิเสธงั้นหรอ"
มันจับต้นแขนผม
พร้อมกับออกแรงบีบอย่างรุนแรง
"ชั้นไม่ปฏิเสธ แต่ก็ไม่ยอมรับ นายก็เป็นผู้ชาย ชั้นก็เป็นผู้ชาย แล้วชั้นจะเป็นเมียนายได้ยังไง แล้วอีกอย่างนะ คนอย่างชั้นสำหรับนายแล้ว มันเคยได้เป็นมากกว่ากระหรี่รายชั่วโมงด้วยหรอ "
"....."
"หรือว่านายจะอยากสานสัมพันธ์ครั้งก่อนๆของเราที่นายเป็นคนทำมันพัง "
ผมลุกขึ้นยืนเพราะหากนั่งอยู่แบบนั้ต่อไป
ผมก็จะตกเป็นรอง
อย่างน้อยถ้าได้ยืนยังพอมีทางหนีทีไล่เยอะกว่า
"......"
ไอ้เดฟยังคงนิ่ง
เสมือเวลาที่คลื่นซึนามิจะมา
เหมือนพายุที่เริ่มก่อตัวอย่างเงียบๆ
แต่ถึงจะสังเกตได้อย่างนั้น
ผมก็ไม่สามาถถอยได้แล้วครับ
เป็นไงเป็นกัน
วันนี้เรื่องต่างๆมันต้องจบลง
ไม่ว่าผลที่ออกมาจะเป็นอย่างไรก็ตาม
"เสียใจด้วยนะ เพราะนายเป็นคนปิดเกมนั้นด้วยมือของนายเอง แล้วนายยังจะมาเรียกร้องอะไรอีก จบๆกันไปเลยไม่ได้รึไง แม้ตายก็ไม่ต้องมาเผาผีกัน"
ผมพูดเสร็จก็ต้องนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด
เพราะจู่ก็รู้สึกปวดร้าวที่ศรีษะบริเวณที่เคยถูกฟาดมาก่อน
แล้วยังมีอาการหน้ามืดตามมาอีกด้วย
"อิง .."
ไอ้เดฟมันรีบเข้ามาประคองตัวผมไว้
"ไม่ต้อง"
หลังจากนั่งลงบนเตียงเรียบร้อย
ผมก็หันมาตวดมัน(เป็นครั้งแรก)
และกับสะบัดตัวออกจากการเกาะกุมของมัน
หลังจากนั้นก็ต้องเตรียมใจรองรับความโกรธของมัน
แต่ปรากฎว่า
ผมรอเก้อสิครับ
เพราะมันเอาแต่ยืนมองผมนิ่ง
ไม่ยอมพูดยอมจา
ที่สำคัญ
สีหน้ามันที่มองผมผมมองไม่เห็นวี่แววของความโกรธเลยสักนิด
และผมก็รู้สึกมึนหัวอีกครั้ง
"กูว่ามึงนอนพักก่อนดีกว่า เผื่อว่าอาการมันจะดีขึ้น เดี๋ยวถ้าตื่นขึ้นมามันยังไม่หาย ค่อยเรียกหมอมาดูอาการอีกที"
มันพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
แต่ตัวมันกลับจับผมกดลงบนที่นอน
พร้อมกับเอาผ้ามาห่มให้เป็นที่เรียบร้อย
จนผมไม่สามารถขัดขืนอะไรได้
จึงต้องจำใจทำตามมัน
พอผมหลับตาสักพัก
ในที่สุดผมก็หลับไปจริงๆ
.............................................
............................................
............................................
เพราะเสียงคนเดินเข้ามาในห้องและพูดคุยกันเสียงค่อนข้างดัง
สงสัยว่าน้องชายผมกลับมาแล้วแน่ๆ
ผมจึงได้ลืมตาขึ้นมอง
ก็พบว่าห้องทั้งห้องกำลังมืดสนิท
"เอิง เปิดไฟใฟ้พี่หน่อยสิ ทำไมอยู่กันมืดๆ แบบนี้"
สงสัยพวกมันคงกำลังนินทาผมอยู่แน่ๆเลย
เพราะพอผมพูดออกไปแค่นั้น
พวกมันก็เป็รอันเงียบสนิทในทันที
เอ..
หรือว่าผมพูดอะไรผิดไปรึยังไงกัน
"พี่อิงว่าไงนะ"
เสียงน้องชายผมถามกลับมาอย่างไม่แน่ใจ
และก็เหมือนคนที่อยู่ในห้องทั้งหมดจะกลั้นใจรอคำตอบจากผม
"พี่บอกให้เปิดไฟให้พี่หน่อย อยู่กันได้ยังไงมืดๆ แล้วนี่พี่นอนไปนานแค่ไหนเนี่ย ตื่นมาก็มืดซะแล้ว"
"........"
ทุกคนในห้องยังคงนิ่งสนิท
ผมแทบจะไม่ได้ยินเสียงลมหายใจเลยด้วยซ้ำ
และนั่นก็ทำให้ผมเริ่มที่จะจับความผิดปกติได้
ว่าต้องมีบางอย่างกำลังเกิดขึ้น
และสิ่งนั้นก็กำลังทำให้ทุกคนตกใจ
"ตะ แต่นี่มันบ่ายสองโมงนะพี่อิง "
น้องชายผมมันพูดเสียงตะกุกตะกัก
"........"
"แล้วอีกอย่าง ตอนนี้พวกเราก็เปิดม่านแสงสว่างจ้าเลยทีเดียว"
เสียงไอ้กิกดังขึ้นข้างตัวผม
และเพราะคำพูดของพวกนั้น
ผมจึงหลับตาลงฃพร้อมกับนึกภาวนาในใจ
ว่าให้สิ่งที่มันเกิดขึ้นเป็นเรื่องตลก
แต่.....
พอผมลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง
ผมก็ยังคงไม่สามารถที่จะมองเห็นแสงสว่างจากที่มุมใดของห้องได้เลยสักนิด
"พี่อิง"
น้องชายผมเรียกชื่อผมเสียงดัง
"......"
ผมรู้สึกว่ามีน้ำอุ่นๆ ไหลลงมาอาบที่แก้มผม
ซึ่งมันไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว
พอมารู้ตัวอีกทีก็รู้สึกว่ามีมือหยาบๆมาเช็ดน้ำตาผมที่ข้างแก้มแล้วนั่นแหละ
"มึงอย่าเงียบสิ "
ในตอนแรกผมนึกว่าเป็นเสียงน้องชายผม
แต่มันไม่ใช่
เพราะคนที่กำลังลูบแก้มผมอยู่
พร้อมกับกระซิบข้างหูผม
เป็น....
ไอ้เดฟ
เป็นไปได้ยังไง
ที่มือที่แสนอ่อนโยนที่เช็ดน้ำตาให้ผมจะเป็นมัน
".........."
ผมไม่รู้ว่าผมตกใจเรื่องใดกันแน่
แต่ที่แน่ๆ คือ
ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าผมจะพูดอะไร
ได้แต่นอนปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมาอยู่อย่างนั้น
"พี่อิง พี่พูดอะไรออกมาสักอย่างสิ อย่าเงียบแบบนี้ "
น้องชายผมพูดเสียงเครือ
และเท่าที่ฟังจากน้ำเสียง
ผมว่ามันคงจะกำลังร้องไห้อยู่เป็นแน่
แล้วทำไมผมมักจะสร้างเรื่องสร้างราวให้น้องผมมันต้องคอยห่วงคอยกังวลกับผมอยู่เรื่อยเนี่ย
ผมทำให้น้องผมต้องเสียน้ำตา
"เอิง ร้องไห้อยู่รึเปล่าเนี่ย"
ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่พยายามทำให้สดชื่น
ทั้งๆที่ใจผมเหนื่อยล้าเหลือเกิน
แต่จะให้ทำไงได้ล่ะครับ
ผมจะมาอ่อนแอให้น้องผมต้องทุกข์ใจอยู่เหมือนเดิมก็คงไม่ได้
"......"
"แกจะร้องไปทำไม ไม่เห็นมีอะไรน่าเสียใจเลย ทำยังกับพี่จะตายไปยังงั้นแหละ"
"ผมไม่ได้ร้องเรื่องนั้น ผมแค่เจ็บใจตัวเอง ที่ผมไม่สามารถดูแลพี่ได้ แล้วผมก็สงสารพี่ ไม่รู้ทำไมเคราะห์ซ้ำกรรมซัดขนาดนี้ "
"เดินมาใกล้ๆพี่หน่อยสิ"
ผมอ้าแขนเตรียมรับ
ซึ่งไอ้เอิงมันก็เดินมาแต่โดยดี
พร้อมกับกอดผมไว้แน่น
เอ่อ
จะว่าไปมันแน่นเกินไปด้วยซ้ำ
"ไอ้เดฟ มึงถอยไปเลย กูจะคุยกับพี่กู"
ผมได้ยินเสียงเคืองๆจากไเอิงดังมาจากด้านหลังของคนที่ผมกำลังกอดอยู่
งั้นก็แสดงว่า...
"ทำไม มึงจะมากอดอะไร ไม่ใช่เด็กแล้วนะมึงน่ะ "
ไอ้เดฟเถียงกลับไป
เหมือนทั้งสองคนนี้มันจะยาดดีกันแล้ว
เพราะฟังจากลักษณะการพูดมันจะเหมือนเพื่อนพูดแหย่กันมากกว่าที่จะทะเลาะกันจริงจัง
"ไอ้เดฟ มึงก็ปล่อยให้พี่น้องเค้าปลอบกันก่อนไม่ได้รึไง คนกำลังซึ้ง"
ไอ้เดพูดอยู่มุมใดมุมหนึ่งของห้อง
เป็นผลให้ไอ้คนที่มันกอดผมอยู่คลายอ้อมแขนออก
ก่อนที่จะมีคนมากอดผมไว้
ซึ่งครั้งนี้ผมแน่ใจว่าไอ้คนนี้มันคือไ
ไอ้เอิงน้องชายสุดที่รักของผมจริงๆ
"ร้องไห้ทำไมฮะ น้องชายพี่"
ผมพูดกับมันเสียงเบาเหมือนกำลังปลอบเด็ก
เพราะถึงแม้มันจะแกร่งแค่ไหน
แต่ถึงยังไงไอ้เอิงมันก็เป็นน้องชายสุดที่รักของผมอยู่ดี
แล้วการที่ผมทำแบบนี้มันก็ชอบซะด้วยสิ
สังเกตได้จากตัวมันที่เริ่มจะหยุดสั่นแล้ว
"......"
"พี่ไม่ได้เป็นอะไมากซะหน่อย พี่ไม่ได้หายไปไหน พี่ยังอยู่กับเองจริงไหม พี่ยังพูดคุย ยังจำเอิงได้ ยังจำว่าเรารักกันก็พอแล้วไม่ใช่หรอ"
ผมพูดปลอบน้องไป
ในใจผมก็เริ่มที่จะร้องไห้
แต่ผมจะไม่แสดงให้น้องชายผมรู้โดยเด็ดขาด
"แต่พี่มองไม่เห็น พี่ตะ ตา..."
"ช่างมันสิ เรื่องแค่นี้เอง อย่างน้อยพี่ก็ยังมีชีวิตอยู่ จริงไหม"
"......"
ไอ้เอิงมันนิ่งเงียบ
ทั้งเสียงสะอื้นก็หายไป
"สงสัยสวรรค์ท่าคงอยากให้เอิงเลี้ยงพี่มั้ง เลยลองทดสองแบบนี้ ไม่งั้นน้องชายพี่ก็ไม่โตซักที"
ผมพูดพร้อมกับพยายามหัวเราะ
"ได้สิ ผมจะดูแลพี่เอง"
มันพูดอย่างหมายมั่น
"นั่นสิ อย่างร้องอีกนะ ต่อไปเอิงต้องเป็นหลักให้พี่ เข้าใจไหม"
"ครับพี่อิง"
"ต้องอย่างนี้สิ เอาล่ะ พี่อยากกินชาเย็นหน่อย เอิงไปซื้อให้พี่หน่อยสิ "
"เดี๋ยวผมให้ไอ้กันไปซื้อให้"
"เอิงนั่นแหละไป ไม่อยากดูแลพี่หรอ"
"ก็ได้ "
สักพักผมก็ได้ยินเสียงน้องชายผมเดินออกไปจากประตู
"ไอ้เอิงไปแล้วพี่อิง"
เสียงไอ้กิกมากระซิบข้างหูผมอย่างรู้งาน
เท่านั้นแหละครับ
ทำนบน้ำตาที่ผมกลั้นไว้ก็แตกทันที
เรียกได้ว่าผมร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่างไม่อายใครเลยแหละครับ
บางทีความเจ็บปวดมันอาจจะลดลงไปได้บ้าง
แค่สักนิดก็ยังดี
"""""""""""""""""""""""""""""""""""
ชักจะจิตขึ้นเรื่อยๆ
แหะ ๆ ๆ
อารมณ์แต่ละตอนโดดไปมาเหลือเกิน
ปล.อารมณ์คนแต่งขึ้นอยู่กับเพลงที่ฟังขณะแต่งและคนข้างเคียงที่มันชักจะจิตไปทุกวัน ๆ
ปล.2 เพลงที่ชอบฟังคือ เพลง Groomy sunday เหอ ๆ ๆ (ไปนึกตอนจบเองแล้วกัน) ล้อเล่งป่าวหว่าาา
ปล.3 ถ้าคนแต่งเป็นอิงคงจะฆ่าตัวตายไปนานแล้วเนอะ
ปล.4 นี่เป็นการอัพส่งท้ายปี ส่วนอัพต้อนรับปีใหม่ ว่ากันทีหลัง ฮ่า ๆ ๆ
-
สุขสันต์วันปีใหม่นะครับเพื่อนๆทุกคน
ขอให้มีความสุขมาก ๆ
มีเงินมีทองใช้เยอะ ๆ
ร่ำรวยความสุขกันทุกคน
ขอให้เจอแต่สิ่งดี ๆ เจอแต่คนดี ๆ
มีความสุขตลอดปีตลอดไป
และขอขอบคุณที่คอยเป็นกำลังใจและคำอวยพรดี ๆ ทั้งเรื่องเรียนและเรื่องที่เขียนนะค้าบบบ
.
.
.
ปล.มีคนฝากมาบอกว่า
ขอให้พี่น้องชาวเล้าเป็ดมีความสุขทุกคนค้าบบบบ
-
:z3:
จะเคราะห์กรรมจริงๆๆ :m15:
-
เชื่อแล้วว่าคนแต่งจิต เดี๋ยวความจำเสื่อม นี่ตาบอดอีก :z3: :z3: แต่ก็ดีไอ้เดฟต้องดูแลอิงตลอดไป
(http://i200.photobucket.com/albums/aa319/teerak_photos/hny3.gif)
-
กระชากอารมมากมาย :m15:
-
อึ้งไปเลย 3 วิ... แต่ไม่เป็นไรนะอิง :กอด1: เค้าจะดูแลอิงเอง :man1:
โชคดีปีใหม่จ๊ะ :L2:
-
o22 o22
แอร้ยยยยยยยย
ปีใหม่ขอให้อิง เจอแต่เรื่องดีๆละกัน
:serius2: :serius2:
-
:z10:
ทำไมต้องเกิดแต่เรื่องกับอิงด้วยอ่ะ
ไปเกิดกะไอ้บ้าเดฟบ้างเด่ะ
:serius2:
-
ตื่นมาอีกที
อิงจะเป็นอะไรอีกมั้ยเนี่ย
เฮ้อ!!!...เศร้าเจงงๆ :monkeysad:
สุขสันต์ วันปีใหม่
ขอให้มีความสุขมากๆ นะคะ
:L2: :L2: :L2:
-
ทำไมเคราะห์ซ้ำกรรมซัดขนาดนั้นล่ะ ??
สงสารพี่อิงจัง เศร้า*
ปีไหม่เเร้วไง ขอไห้คนเเต่งมีความสุขมากๆๆน่ะค้าบ
คิดสิ่งใดสมปรารถนา
ความสุขที่มอบไห้พวกเรา จอไห้เกิดกับตัวผู้เขียนอย่างล้นท้น
Happy New Year 2009 !!! ค้าบ บบ
-
แอร๊ยยยยยอิง.....ความจำเสื่อม ตาบอด กิ๊สสจะเป็นไรเพิ่มอีกมะ
รันทดมาก โอชินยกธงขาว ....
ตบไอ้เดฟ....เมิงเป็นต้นเหตุ
Happy new year 2009 ค้าบบบน้องตั้ม แอร๊ยย (ทำไมเรียกชื่อคนแต่งแล้วเขินหว่า)
(http://i299.photobucket.com/albums/mm293/daokajaii/th9-12-51-01.gif)
-
รับปีใหม่แบบนี้เลยเหรออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ :a5:
-
เศร้าจังอ่ะตอนนี้ :monkeysad:
สุขสันต์วันปีใหม่ด้วยคนคร้าบบบ
ว่าแต่คนที่ฝากมาอ่ะ ใช่พี่แชมป์รึเปล่าเอ่ย อิอิ :z1:
-
โทษน่ะครับ คนแต่งเป็นไรมาป่าวเนี๊ย คือ ..มีความแค้นอะไรเป็นพิเศษกะอิงมันหรือเปล่า
เขียนซ่ะชีวิตไม่มีดีเชียว ไหนจะจิตเสื่อม ไหนจะตาบอด :เฮ้อ:
เกิดเป็นไอ้อิง เป็นทาสอารมณ์คนแต่งชัด ๆ :เฮ้อ:
:jul3: :jul3: :jul3: :jul3:
เอาดี๊ แต่งมาไงก็อ่านยังงั้นแหล่ะ :jul3:
(http://widget.sanook.com/static_content/widget/full/text_1/0386/267386/d643c7b65dd31363990b124f5516ebfb_1229677702.gif)
-
(http://image.ohozaa.com/ix/4hcats.jpg)
-
:m16:
แง่วๆ พี่อิงน่าสงสารง่ะ
เคราะห์กรรมซ้ำซ้อน
เมื่อไหร่จะhappyซะที
-
ทำไมมันเศร้าส่งท้ายปีอะตั้ม แต่ยังไงก็ช่าง รอตอนต่อไปดีกว่าว่า ไอ้เดฟ
จะทำยังไง จะรับผิดชอบกับเรื่องที่เกิดขึ้นยังไง จิ้นให้พอเลยนะครับ น้องตั้ม
ส่งท้ายปี ต้อนรับปีวัวบ้า ( เขาว่างั้น ) แต่ผมว่าปีฉลูแห่งความหวัง เพียงแต่ต้องอดทนนิดหน่อย
ขอให้ตั้มเจอแต่สิ่งที่ดี ไปไหนมีแต่คนรัก คนชอบ และเมตตา :กอด1:
ปล. ฝากบอกไอ้คนข้าง ๆ ด้วยว่า ขอให้แข็ง แรงไม่ตก สนุกตลอดปีและตลอดไป
-
โห เคราะซ้ำกรรมซัดจิงๆ นายเอกเรา
ความจำเสื่อมหายปุ๊ป ตาบอดซ้ำอีก
เมื่อไหร่จาแฮปปี้กับเค้าบ้างเนี่ย
แต่ไงก้อขอให้คนแต่งแฮปปี้มากๆน่ะค่ะ
รอตอนต้อนรับปีใหม่ต่อไป
-
สงสารอิงจัง
แต่นี่เป็นบททดสอบมนุษยธรรมในตัวเดฟหรือเปล่า
ว่ามันจะรู้สึกผิดแค่ไหนที่ทำให้อิงเป็นแบบนี้
-
โอ่ย :z10:
สวรรค์จะแกล้งอิงไปถึงไปเนี่ย
เพราะ
อีเดฟ ตัวเดียวเรย :m31: :angry2:
-
โธ่เอ๊ย น้องอิงของฉัน ทำไมชีวิตมันถึงได้รันทดอย่างนี้หนอ
แฟนก็ทิ้ง ก่อนทิ้งยังทำทารุณกรรม ยังโดนจี้โดนแทง ความจำเสื่อม ตาบอด
เจ็บทั้งตัว เจ็บทั้งใจ ยิ่งกว่าจำเลยรัก + ใจร้าว คละเคล้าสวรรค์เบี่ยง
มีอะไรที่โหดกว่านี้อีกมั้ยเนี่ย สำหรับชีวิตน้องอิง :o12: :o12:
-
เอิ่มมมมม พอตื่นมาตาบอด-*-
ไม่ไหวแล้วขอเป็นลม แทนอิง
อาไรมานจะขนาดนี้แงๆๆๆ
เศร้าตั้งกะต้นเรื่องยัน จะจบลึเปล่าอะครับเนี้ย
โอ้วมายก๊อตพระเจ้าจอร์จ หอยทอด มันยอดมาก :o12: :o12:
-
โถ.....พี่อิง อะไรมันจะเศร้าขนาดนั้น :o12: :o12:
ไหนจะความจำเสื่อม ตาบอดอีก
ปีหน้าขอให้มีความสุขเสียทีนะ
:L2: สวัสดีปีใหม่ค่ะ :L2:
ขอให้มีความสุขมากๆนะ ฝากให้คนข้างๆด้วย :-[
-
เศร้าส่งท้ายปีเก่า :m15:
ขอให้ปีหน้าคุณตั้มเจอะเจอแต่สิ่งดีๆ เรื่องอะไรที่ไม่ดีขอให้ทิ้งไปกับปีเก่า
คิดสิ่งใดขอให้สมปราถนา และขอให้ปีหน้าอิงแฮปปี้ขึ้นไวๆ ^____^
-
(http://i356.photobucket.com/albums/oo7/Bogiecoco/happy_new_year_10.gif)
-
เอิ่มเดวเสื่อม เดวบอด คนเขียนกลั่นแกล้งอิงซะยิ่งกว่านางเอกช่อง 7 อีก จะมีโอกาสหายไหมเนี่ย :z3: บทนี้ถึงเอาแต่นอนแต่ลำบากใช่เล่นนะเนี่ย เพิ่มค่าตัวให้เรยยยยยยยย :angry2:
-
(http://i475.photobucket.com/albums/rr112/ranny19/47_80838_27476d7bca8d641.gif)
:กอด1: :L2: :กอด1:
-
หวัดดีปีใหม่ ........ คนเขียนคร้าบบบบบบบบ
มีความสุขมากๆ เน้อ ........ ถึงจะข้ามปีก็ยังรออ่านต่อปายค้าบบบบบบบบ :3123:
-
นายเอกเรื่องนี้ :serius2: :serius2:
-
เหอๆๆ คนแต่งจิตเพราะคนข้างๆๆจิตอ่ะป่าววว :m20:
ปีใหม่แล้วว ก็รวยๆๆๆๆ เงินเข้ากระเป๋ากันถ้วนหน้าเน้อ
รักกะที่รักมั่กมากกกกกกกด้วยยยยย มีตอนพิเศษมาบ้างงงงงก็เยี่ยมมม :laugh:
ปีใหม่ไปไหน เมาไม่ขับน่ะค่ะ เพื่อคนที่คุณรักค่ะ (สโลแกนเหมือนนมตราหมี เหอๆๆ)
แฮปปี้ปีใหม่น่ะค่ะ แล้วจะยังคงติดตามผลงานต่อๆๆไป
ปล. งานนี้ขอฝ่ายเดฟ เจ๊บเข้าไปถึงจิตมั่งได้ไหมม ประมาณกรรมตามทันนน อยากเห็นนนนนนนนนนนนนน
-
:m15: :m15: :m15: :m15:
สุดยอดเลย เรื่องนี้
เอาอีก
เรียกความสงสารจากมันได้อีก
ไอ้เดฟอ่ะ
แต่สงสารอิงอ่ะ
เดฟน่าจะพุดรัยบ้าง
อยากรู้ว่า เดฟ มันคิดงัยอ่ะ
-
คนข้างๆ ทำจิตอะไรเหรอ55 :call:
-
ทำไมส่งท้ายปีเก่ากันแบบนี้ไม่เอานะ
ไอ้เราก็นึกว่าจะสุขสันต์รับปีใหม่
:เฮ้อ:
-
มีอะไรที่แย่กว่านี้อีกไหม อิง :z3: :z3:
รอตอนต่อไป---จ้า
-
Happy New Year 2009 คราบ
อ่ายแล้วเศร้ามากๆอะ :o12: :o12: :o12:
แล้วจะรออ่านต่อน๊าคราบ อิๆ
-
:mc1: :mc2: :pig3: :mc3:
Happy New Year 2009
Wish You Happy All Year
สวัสดีปีใหม่ 2552
ขอให้มีความสุขมากๆ
-
พี่อิงน่าสงสารอ่า :o12: :sad4: :o12:
-
สงสารอิงจริง ๆ เลย
HaPPy NeW YeaR 2009
-
อ่านมาแต่ละเรื่อง -...-
ของขวัญปีใหม่โหดร้ายที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
><
-
ความจำเสื่อมเพิ่งหาย
มาตาบอดซะอีก
นายเอกชีิวิตรันทดแห่งปีจริงๆ
:sad4:
-
Groomy sunday
ม่าเอา เพลงนี้ เปลี่ยนเพลงชอบเฮอะ
เพลงนี้ ทำคนตายไปเป็น 10 แล้วนา
ครายอกหักแล้วฟัง
ด้ายฆ่าตัวตายกันพอดี
เศร้า อะ ทามมายชีวิตมานน่าสงสาร อย่างงี้อ่า
:z3:
-
ใช้งานนายเอกสมบุกสมบันจริงๆ
คุ้มค่าตัวอยู่นะ จ้างมาแพง ก็เอาแบบนี้แล่ะตั้ม
ฮ่าๆ
-
พี่ตั้มค้าบบบบบบบ
ทำไมมันจิตไปอ่ะ
อย่าใจร้ายนักดิคร้าบบบบบบบบบ
ปล.ฝากบอกคนที่อยู่ข้างๆพี่ว่า Happy New Year มีความสุขมากเช่นกานค้าบบบ :L1:
-
เอ่ออออออออออ
รางวัลตัวละครสุดโศก ควรยกให้ "อิง" เลยจริงๆ
อะไรมันจะโชคร้ายขนาดนั้นนนนนนน
หวังว่าการเจ็บตัวครั้งนี้ของอิงจะทำให้ "ไอ้เดฟ" ได้รู้ถึงคุณค่าของอิงซะทีน่ะ
เเล้ว "อิง" ก็ต้องเล่นตัวให้มากๆล่ะ เอาให้ "เดฟ" มันชดใช้สิ่งที่ทำไว้ทั้งหมดเลย
คอยดู
>>>> เอิ่มมมม นี้เป็นการคอมเม้นหรือว่า สร้างบทละครฟร่ะเนี่ย กร้ากกกกกกกก
ปล. ยังไงก็เป็นกำลังใจให้คนเเต่งค่ะ จะเเต่งออกมายังไง จะจบเเบบไหน
คนอ่านคนนี้ก็ติดตามเสมอค่ะ
-
เคาระห์ซ้ำ กรรมซัดเจงๆ
แต่ว่า ให้น้องเอิง เลี้ยงจริงง่ะ
ให้ ไอคุนชายเดฟเลี้ยงดีกว่ามะเคอะ โฮ่ะๆ o18
(http://i246.photobucket.com/albums/gg100/jairuk/jr1/zuzaa1/ny22.gif)
-
อ่านแล้วเครียดแฮะตอนนี้ พี่อิงน่าสงสารได้อีกกกกกกกกกกกกกก
แต่ที่เห็นชัดเจนเลยคือ เดฟเปลี๋ยนไป อย่างเห็นได้ชัดเลยทีเดียว555
รอต่อฮ้าบบบบ :z13:
-
:m15: ไมมันเส้างี้อะ
-
ถึงจะเศร้าแต่ก็สนุก
สวัสดีปีใหม่ค่ะ
-
ทำไม เคราะห็ซ้ำกรรมซัด ขนาดนี้อ่ะ :z3:
แต่ๆดูเดฟเปลี่ยนไป๋ น่านนนนนนเริ่มหวานนิดๆ :z2:
(http://ecard.sanook.com/ecard_card/cd/cd_002111.gif)
ปล.สวัดดีปีใหม่จ้า ขอให้มีความสุขทุกคนเลย
-
..ยังงี้ต้องโดนตีหัวอีกทีถึงจะหายป้ะ?
555
สวัสดีปีใหม่เด้อ
-
มันจะเศร้าไปไหนเนี่ย
กีสสสสสสสสข้ามปี
(http://i242.photobucket.com/albums/ff298/akapong999/glitter/newyear/30-12-2008_03K.gif)
ปีใหม่ปีนี้ขอให้มีความสุขมากๆนะ
สิ่งไม่ดีก็ทิ้งไปกับปีเก่าๆ เริ่มต้นใหม่กับปีใหม่
มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิต รุ่งเรืองในทุกเรื่องไม่ว่าจะเป็น ครอบครัว การงาน ความรัก สุขภาพ
เฮงๆๆค่ะ
:กอด1: :L2:
-
โอ้ อิง :a5:
-
ไหน ๆ ปีใหม่แล้วฟังเพลงรักบ้างนะจ้ะเผื่อเรื่องมันจะเข้าโหมดหวานบ้างอ่ะ :z3:
Have a great Year. Happy New Year 2009
:L2:
-
เศร้าต้อนรับปีใหม่ :m15:
-
สาหวัด ดีปีใหม่ๆค๊าาาา
ขอให้อิงก่ะเดฟรักกันมากๆๆๆ
คนเขียนมีความสุข
คิกอะรัยขอให้สมหวังนะค๊าาา
o13
-
:impress3:ซาหวัดดีปีใหม่ขอให้ชาวบอร์ดเจอคู่แท้นะ
รักเอิงกะเดฟ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เคราะห์ซ้ำกรรมซัดจริงๆ
เดฟมันจะดีขึ้นมั้ยนิ
อิงจะหายชิมิ
ตรูจำไมไปไหม
55+
สวัสดีปีใหม่น้องตั้มน้า
(http://i367.photobucket.com/albums/oo111/taan19/z1.gif)
-
(http://img100.imageshack.us/img100/9721/hnyltahsetgp1.gif)
รักมากมาย
^^
-
:sad4: :o12: :o12:อัพด่วนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :z3: :z3:
Happy New Year 2009
ขอให้มีความสุขมากๆๆนะจ๊ะ
แล้วก้มาอัพนิยายสนุกๆๆอย่างนี้อีกนะ
:3123: :3123: :pig4: :bye2:
-
หายจากความจำเสื่อม มาเจอ ตาบอด อีก แต่ละอย่างรันทดจริงๆๆ :sad4:
สุขสันต์ปีใหม่นะคะ
(http://i64.photobucket.com/albums/h200/BlackCrescent/Avatar/2009.png)
-
แกล้งอิงไมอ้าาาาาาาาาาา :o12:
-
น่าสงสารจริงๆ
-
:L2: สวัสดีปีใหม่คร๊าฟฟ
:o12:สงสารพี่อิงมากมายนายเดฟก็เลิกใจร้ายซะทีเหอะสงสารพี่อิงบ้าง
-
น่าสงสารอิงที่สุด
งืมๆ
ไอ้เดฟดูแลพี่อิงเลยนะ
:fire:
ปล. HNY '09 ค้าบบบบบบบ
-
เอ่อ...ชีวิตอิงเศร้าไปม้ายยยยย...
เดฟรับผิดชอบดูแลอิงไปตลอดชีวิตเลยด้วย :angry2:
สวัสดีปีใหม่นะคะตั้มและคนข้างๆตั้มด้วย อิอิ
-
คนไรว่ะ กรรมหนักชิบหาย
ความจำเสื่อมก็พึ่งหาย ตามาบอดอีกและ
เฮ้ออออออ พี่อิงนะพี่อิง
ไอ้เดฟฟฟฟฟฟฟ ทำไมไม่ดูแลพี่อิง :m16:
แง่มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เซงจริงๆ
-
ทำไมชีวิตนายเอกเรื่องนี้มันช่างรัดทด :sad2:
:laugh: ตาบอดดดดดดดดดดอีกแล้ว
ฮืออ... พูดไม่ออก o7
-
o22 o22 o22 o22 o22
Happy New Year ~ พี่ตั้ม + คนนั้นของพี่ตั้ม :กอด1:
เรื่องพี่ชักจิตๆเข้าไปทุกที ทำไมให้พี่อิงตาบอดเนี่ย อ๊ากกกกก :z3:
-
:sad4: อะไรกันว๊า ไม่เห็นมีอะไรดีขึ้นเลย
จำได้ แต่กลับมาตาบอดอีก คนแต่งจะเอาให้อิงไม่เหลืออะไรเลยในชีวิตใช่ป่ะ
ไม่จิตอย่างเดียวนะ เริ่มซาดิตส์แล้ว น่ากลัวแฮะ :m29:
-
:monkeysad:
-
สงสารพี่อิงจังอ่ะ
ทำไมโชคชะตาช่างรุมทำร้ายซะขนาดนี้
โห...เศร้าแทน :o12:
-
ทำไมชีวิตน้องอิงมันรันทดงี้ล่ะน้องตั้ม เศร้านะเนี่ย
แต่มันก็คงได้พิสูจน์อะไรบางอย่างจากเดฟด้วยเนอะ
ว่าต่อจากนี้ไป ทั้งคู่จะเป็นยังไง
เข้มแข็งนะอิงเอ้ย สู้ๆน๊า
Happy New Year 2009 นะจ๊ะน้องตั้ม
ร่ำรวยๆ เรียนเก่งๆ สุขภาพแข็งแรง สุข+สมหวังทุกเรื่องนะจ๊ะ
:L1: :L1: :L1: :L1:
-
ยิ่งอ่านยิ่งเครียดแฮะ...
ทำไมอยู่ๆอิงถึงมองไม่เห็นได้ล่ะ? มันเกี่ยวกะระบบประสาทด้วยหรอเนี่ย???
ยังไงก็ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดีละกันเนอะ.... :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ตูละปวดหัวกับการกระโดดไปมาของเรื่องนี้
เนี้ย! ถ้าไม่ชอบกันจริงนะ
เลิกอ่านไปนานแล้ว
แต่เผอิญว่าชอบ
และมากเสียด้วยสิ อิอิ
เลยต้องอ่านต่อ
สวัสดีปีใหม่นะคะคุณน้อง
อิเจ้ กะเทยทรหดอดทน :pig4:
-
:o12: น้ำตาหยดตั้งแต่ก้าวที่19แล้วอ่ะ(อ่านแบบรวดเดียวตั้งแต่ก้าวที่5) แบบว่า สุดๆเลย :a5:ตอนแรกเสื่อมซ้ำเสื่อม พอมาเจอตอนที่20ยังตาบอดอีก คนแต่งค่าาา แบบว่า เศร้ามากมายเลยอ่ะ
ชีวิตสองพี่น้องตระกูลนี้ช่างแสนเศร้า :m15:
เอ่อ....ว่าแต่ว่า ที่อิงโดนขมขื่นนี่ เดฟเป็นคนทำใช่ป่ะค่ะ
ป.ล.มาเร็วๆน่ะ :3123: (<ของกำนัล)
-
เหอๆ
เริ่มจิตขึ้นเรื่อยๆจิงด้วย
-
:z2:
^^
-
รอตอนต่อปายยยยยยยยย
:call: :call: รีบ ๆ มาเน้อ
-
สวัสดีปีใหม่ด้วยๆๆๆๆ
สงสัยว่า บทนายเอกจะไม่ได้แค่นอนอยู่บนเตียงเฉยๆ เท่านั้นแล้วหล่ะมั๊ง
ต้องอยู่บนวิลแชร์ ด้วยอ่ะ แต่อย่านานเลยนะ
สงสารทุกๆ คน โดยเฉพาะเอิง คงเสียขวัญน่าดู
รออ่านตอนต่อๆไป
ปอลอ.... เซ็งเดฟ ชิ ชิ
-
เย้ๆๆๆ อ่านทันแล้ว
สงสาร อิงกะเอิง จัง
เฮ้อๆๆๆๆ.......
คนแต่ง จะทำร้ายจิตใจอิงไปถึงไหนอ่ะ
เ้ฮ้อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
มารออ่านก้าวที่21ค่ะ
-
อ่านรวดเดียว
20 ตอนเลย (งานการไม่ทำคับพี่น้อง )
เคราะห์ ซ้ำ กรรมซัด จริง ๆ อิง
หวังว่า ปีใหม่ แล้ว อิงจะเจอแต่เรื่อง ดี ๆ นะ ค่ะ
-
555+ มาอ่านรวดเดียวจบเลยซะงั้น โหด มัน ฮานิดๆๆ ซึ้งมากๆๆ อย่าลืมมาต่อเน้อ
-
ทำไม ถึง เจอ วิบากกรรม ซ้ำแบบนี้หนอ :sad4:
-
สมหน้าไอ้เดฟมาก ฮ่าๆๆๆ
น่าจะให้ไอ้เดฟมาเปงทาสรับให้อิงซะมันจะได้สำนึก
สงสารอิงงงงงงงง มาซบอกผมเร็วอิง :z1:
-
รอตั้มๆ :m18:
-
ก้าวที่ยี่สิบเอ็ด
"มึง..."
พอผมร้องไห้ได้สักพัก
ก็มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้นมาจากข้างเตียงฝั่งตรงข้ามกับไอ้กิก
"...."
ทุกคนในห้องต่างก็เงียบ
เหมือนต้องการรอฟังคำพูดต่อไปว่ามันจะพูดว่าอะไร
"พวกมึงออกไปจากห้องก่อนได้ไหม กูมีเรื่องจะคุยกับอิงหน่อย"
มันเรียกผมอย่างสนิทชิดเชื้อ
โดยไม่คิดสักนิดว่าผมเป็นพี่มัน(แต่ผมก็ไม่เคยคิดว่ามันเป็นน้องของผมอยู่แล้วนี่)
"......"
พอมันพูดเสร็จทุกคนในห้องก็เงียบอีกครั้ง
ไม่มีแม้กระทั่งเสียงหายใจของใครสักคน
"เหอะน่า ออกไปตามหมอมาก็ได้ กูไม่ทำอะไรมันหรอก "
เงียบต่อไปอีกสักพัก
ผมก็ได้ยินเสียงเปิดประตู
พร้อมกับเสียงฝีเท้าของคนสองสามคนที่ค่อยๆดังหายลับไป
"มึงตาบอดจริงๆใช่ไหม"
ดูคำถามมันสิครับ
ถามมาได้
ใครเขาจะตาบอดเล่นๆ
"อืม.."
ผมตอบพร้อมกับจ้องสายตานิ่งไปยังฝั่งที่เป็นที่มาของเสียง
ประหนึ่งว่าตัวเองมองเห็นหน้ามัน
"มึงเสียใจไหม"
น่าน..
มันยังอุตส่ามาถามอีก
ตาบอดนะครับ
ไม่ใช่ขนแขนร่วงจะได้ไม่เสียใจ
"......"
ผมก็ได้แต่เงียบสิครับ
คำถามบ้าๆแบบนี้ใครจะตอบ
"กูขอโทษนะ"
ผมได้ยินมันพึมพำเสียงเบา
"ว่าไงนะ"
"กูบอกว่ากูขอโทษ ดังพอยัง"
มันเอาปากมาจ่อที่หูผม
แล้วตะโกนเสียงดังจนผมสะดุ้ง
ก็อย่างว่าแหละครับ
ผมไม่รู้เลยนี่ว่ามันมาตอนไหน
จู่ๆก็ส่งเสียงอยู่ข้างหู
"แล้ว..."
ผมถามเสียงเรียบ
"ไม่แล้วไง "
"อืม.."
ผมตอบรับอย่างเหนื่อยหน่าย
เพราะผมก็ไม่รู้ว่ามันจะพูดเพื่ออะไร
ขอโทษเพื่ออะไร
แล้วมันจะพูดอะไรก็ไม่พูดต่อสักที
"........"
"แค่นี้ใช่ไหม ชั้นอยากพักหน่อย รู้สึกปวดตา"
ผมเอนหลังพร้อมกับดึงผ้าห่มมาห่มเพื่อเตรียมจะนอน
"เฮ้ย เดี๋ยวสิ "
"โอ๊ย"
"โอ๊ย"
มันรีบมาดึงตัวผมขึ้นอย่างแรง
จนหัวผมกระแทกกับคางมันเต็มๆ
"อะไรอีกเนี่ย "
ผมพูดอย่างหงุดหงิด
เมื่อไหร่มันจะเลิกทำผมเจ็บสักทีก็ไม่รู้
อยู่กับมันแล้วมีแต่เรื่องไม่จบไม่สิ้นสักที
"กูยังพูดกับมึงไม่เสร็จ"
"มีไรก็ว่ามาสิ อ้ำอึ้งอยู่ได้"
".........."
".........."
"มึง....ต้องไปอยู่กับกู"
นั่นไงครับ
นิสัยเดิมๆ
ถ้าคิดว่าจะได้ยินคำพูดเพราะๆแบบ
ไปอยู่ด้วยกันนะ
ไปอยู่ด้วยกันไหม
เดี๋ยวกูจะดูแลมึงเอง
ไม่มีวันหรอกครับ
รอให้น้ำท่วมหลังเป็ดก่อนเถอะ
"ไม่.."
ผมเองก็ตอบไปอย่างเด็ดเดี่ยวไม่แพ้กัน
"ทำไม"
"ไม่รู้ แต่ไม่ไป ชั้นจะอยู่กับไอ้เอิง"
"แล้วมึงคิดหรอว่าน้องมึงจะดูแลมึงได้ มึงจะไปเป็นภาระให้น้องมึงรึไง"
"........"
พอมันพูดคำนี้ก็ทำเอาผมนิ่งไปเหมือนกันครับ
ใช่สิ
ในเมื่อผมกลายเป็นคนพิการแบบนี้
ผมคงต้องไปเป็นภาระให้กับน้องแน่ๆ
ทำไมเรื่องราวร้ายๆมันต้องมาเกิดขึ้นกับผมด้วย
ทำไมผมไม่ตายให้มันจบๆไปก็ไม่รู้
"กู...เอ่อ "
"มันก็ถูกของนาย ชั้นอยู่ต่อไปก็เป็นภาระให้กับน้องเปล่าๆ "
ผมพูดพร้อมกับความคิดที่เด็ดเดี่ยว
กับการตัดสินใจที่จะทำเพื่อความสบายของทุกคน
"อ้าว ตื่นพอดีเลยหรอ"
ไอ้เดฟมันยังไม่พูดอะไร
เสียงคุณหมอก็ดังเข้ามาขัดจังหวะ
พร้อมกับเสียงฝีเท้าที่เดินตามหลังมาอีกมากมาย
"ว่าไง ปวดหัวไหม"
คุณหมอเดินมาจับหัวผมไปมา
พร้อมกับเอามือถ่างตาผมออก
"รู้สึกไหมว่ามีแสงแยงตาอยู่"
"ครับ "
ผมตอบไปตามความเป็นจริง
เพราะผมก็รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ
มันเหมือนกับมีคนเอาไฟฉายมาแยงตาขณะที่เรานอนหลับ
"อืม ...ถ้างั้นก็นับว่าเป็นสิ่งที่ดีนะ อย่างน้อยก็ยังพอมีทางรักษาหน่อย ไม่ถึงกับบอดสนิท เพราการรับรู้แสงแสดงว่านัยตาของเรายังไม่ได้เสียหายไปเลย เพียงแค่มีความขัดข้องทางระบบประสาทเท่านั้น"
"แล้วพี่ผมจะหายไหมครับ"
"เรื่องหายน่ะมันหายแน่นอนอยู่แล้วครับ เพียงแต่ก็อาจจะต้องอาศัยเวลาหน่อย หรือไม่ก็อาจจะต้องทำการผ่าตัดเร่งด่วน ถ้าปล่อยไว้นานการรักษาก็อาจจะช้าออกไปมาก เพราะการมองไม่เห็นในลักษณะนี้มันเป็นการมองไม่เห็นชั่วคราวเท่านั้น ไม่ได้เป็นถาวร พอระบบต่างๆเริ่มรักษาตัวเองได้เดี๋ยวก็จะมองเห็นเอง"
"แล้วใช้เวลานานแค่ไหนครับ"
ไอ้เดฟถามหมอขึ้นบ้าง
"ก็คงไม่นานเท่าไหร่ ถ้าได้รับการรักษาที่ถูกวิธี"
"แล้วต้องทำยังไงบ้างครับ"
ผมถาม
"ก็อาจจะมีการผ่าตัดเพื่อแก้ไขระบบประสาทภายใน การกินยาคลายระบบประสาท รวมทั้งการบำบัดจิตใจควบคู่ไปด้วย แล้วตาก็จะค่อยๆมองเห็น เพราะการที่คุณมองไม่เห็นครั้งนี้มันเกี่ยวข้องกับระบบประสาทโดยตรง เราจึงต้องเริ่มทำการรักษาที่จิตใจด้วยครับ"
"แล้วค่ารักษามันแพงไหมครับ"
ผมถามเสียงเศร้า
เพราะถ้าพูดถึงเรื่องการผ่าตัดแล้ว
ผมคงไม่มีปัญญาหรอกครับ
ลำพังค่ารักษาเท่าที่เป็นอยู่ก็คงจะแพงมากแล้ว
เงินที่ผมเก็บสะสมไว้อีกไม่นานคงจะหมดแน่นอน
แล้วผมจะเอาเงินที่ไหนไปเป็นค่าเทอมให้น้องผมล่ะครับ
"ก็ค่อนข้างจะแพงเหมือนกันครับ แต่หากคุณไม่ผ่าตัด โอกาสในการหายก็จะน้อยลง หรืออาจจะใช้เวลาเป็นปีๆ "
"....."
พอฟังคำตอบจากคุณหมอผมก็ได้แต่นิ่งเงียบ
เพราะผมไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อไป
"จะเริ่มผ่าตัดได้เมื่อไหร่ครับ"
เสียงไอ้เดฟถามขึ้น
"คนไข้พร้อมเมื่อไหร่ก็ทำการผ่าตัดได้ทันทีครับ "
"งั้นคุณจองคิดผ่าตัดไว้ได้เลยครับ เพราะคนไข้พร้อมแล้ว"
ไอ้เดฟมันยังคงพูดต่อ
"ไม่ครับ..ผมยังไม่พร้อม"
ผมพูกแทรกขึ้นก่อนที่ไอ้เดฟมันจะพูดอะไรไปมากกว่านี้
"เอ่อ.."
คุณหมอทำเสียงเหมือนลำบากใจ
เพราะไม่รู้ว่าจะฟังความจากใครดี
"ทำไมวะ มึงไม่อยากหายรึไง"
ไอ้เดฟถามผมด้วยเสียงที่เริ่มเข้มขึ้น
"เอางี้แล้วกันนะครับ ถ้าพร้อมเมื่อไหร่ตกลงกันได้ ก็ค่อยแจ้งที่ผมอีกที เดี๋ยวผมต้องไปดูคนไข้รายอื่นต่อ พยายามทำใจให้สบายนะครับ "
"เดี๋ยวครับคุณหมอ"
ผมตะโกนเรียกคุณหมอไว้ก่อนที่ท่านจะออกไปจากห้อง
"ว่าไงครับ"
"ผมจะออกจากโรงบาลได้เมื่อไหร่ครับ"
"อ้อ เดี๋ยวเย็นนี้ผมมาตรวจอีกที ถ้าไม่มีอะไรพรุ่งนี้ก็ออกได้แล้วครับ ขอตัวก่อนนะครับ"
"ครับ ขอบคุณมากครับ"
ผมตอบรับคุณหมอ
"ทำไมมึงไม่ผ่าตัด"
ผมกำลังคิดอะไรเพลินต้องสะดุ้งเพราะเสียงไอ้เดฟที่ดังขึ้นข้างตัว
ใช่สิ
ผมลืมเรื่องมันไปเลย
แล้วน้องๆผมหายไปไหนกันหมดไม่รู้
ทำไมปล่อยให้ไอ้นี่มันมาเจ้ากี้เจ้าการกับเรื่องของผมอยู่ได้
"กูถามทำไมไม่ตอบ"
น้ำเสียงมันยังคงดุดันเช่นเดิม
"ไม่มีเงิน"
ผมตอบมันไปตรงๆ
เพราะถึงแม้จะอ้างโน่นนี่ไปเรื่อย
แต่คนอย่างมันก็คงจะจับได้อยู่ดี
"โธ่โว้ย .... ทำไมมึงถึงได้ดื้อด้านขนาดนี้วะ นี่มึงโง่หรือมึงปัญญาอ่อนกันเนี่ย"
มันพูดอย่างหัวเสีย
นี่ถ้าเป็นเวลาปกติมันคงหาอะไรมาจับทุ่มไปแล้วแน่ๆ
เพราะเท่าที่ฟังจากน้ำเสียงมัน
คาดว่ามันคงจะโมโหน่าดู
"............."
"มึงใช้สมองส่วนไหนคิด ว่ากูจะเอาเงินมึงมาจ่าย เงินกูมีให้มึงผ่าตัดวันละรอบไปจนตายยังได้ มึงจะมาห่วงทำไม แล้วเรื่องจะออกจากโรงพยาบาล มึงปรึกษาใครรึยังก่อนจะพูด"
"นายมีเงินก็ส่วนนายสิ มันเกี่ยวอะไรกับชั้น "
"ไอ้เอิง มึงมาพูดกับพี่มึงที ก่อนที่กูจะฆ่าคนตายไปซะก่อน เดี๋ยวกูมา"
สักพักผมก็ได้ยินเสียงเปิดและปิดประตูเสียงดังตามแรงอารมณ์ของคนที่เปิดออกไป
"พี่อิงก็ไปยั่วมัน"
ไอ้เอิงพูด
พร้อมกับเอามือมาลูบที่หัวผม
"พี่พูดจริงๆนะเอิง เราจะเอาเงินที่ไหนไปจ่าย ขนาดค่าโรงบาลนี่ก็ปาเข้าไปเท่าไหร่แล้ว แล้วอีกอย่าง ตอนนี้ตาพี่ก็มองไม่เห็นแล้วด้วย งานพี่ก็ไม่มี เราจะเอาเงินที่ไหนมาใช้จ่ายต่อไปล่ะ"
ผมพูดด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์
เพราะไม่มีใครเข้าใจความรู้สึกของผมสักคน
ไม่มีใครเข้าใจว่าไอ้บอดคนนี้มันใกล้จะกลายเป็นคนพิการไปทุกทีแล้ว
"เฮ้อ ถ้าเจ๊ลำบากใจที่จะเอาเงินจากไอ้เดฟ เจ๊ยืมผมก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวผมไปยืมป๊ามาให้"
ไอ้เดรีบอาสา
"เฮ้ย ไม่เป็นไร เงินเป็นหมื่นเป็นหมื่นเป็นแสน ใครเขาจะให้กันยืมง่ายๆ "
ผมรีบบอกปัดอย่างเกรงใจ
"ใช่ มึงเก็บเงินมึงไว้เหอะ เมียกูคนเดียวกูดูแลได้"
เสียงไอ้เดฟดังขึ้นอยู่หน้าเตียง
โดยที่ผมไม่รู้เลยว่ามันเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่
ถ้ารู้ว่ามันแอบฟังอยู่ผมคงจะยอมรับข้อเสนอของไอ้เดไปแล้วแหละ
อย่างน้อยก็จะได้บอกปัดไอ้เดฟได้ง่ายขึ้น
"แล้วจะเอาไงล่ะพี่อิง "
ไอ้กิกพูดอย่างหมดปัญญา
อย่าว่าแต่มันเลยครับ
ขนาดผมเองยังหมดปัญญาเลย
"ไม่ต้องคิดแล้ว กินข้าวกินยาแล้วนอนพัก ยังไงมึงก็ต้องผ่าตัด แล้วต้องนอนพักที่นี่ก่อน ไม่งั้นอย่าหาว่ากูไม่เตือน "
เสียงไอ้เดฟพูดขึ้น
ทำให้ทุกคนต้องเงียบ
ไม่เว้นแม้กระทั่งผม
ก็จะเอาอะไรไปสู้มันล่ะครับ
ขนดตามองเห็นผมยังแพ้มันทุกครั้ง
นับประสาอะไรกับตอนนี้
"พวกมึงก็ไปเรียนได้แล้วไป ตอนบ่ายกูไม่มีเรียน เดี๋ยวกูดูไว้ให้ "
มันคงจะหันไปบอกพวกน้องๆผมนั่นแหละครับ
ไอ้นี่ได้ทีเอาใหญ่เลยครับ
กล้าสั่งแม้กระทั่งพวกแก๊งหลังอาน
แล้วไอ้พวกนั้นก็ทำตามที่มันบอกจริงๆครับ
ไม่รู้ว่ามันโดนยาเสน่ไอ้เดฟเข้าไปรึเปล่า
"มึงจะกินข้าวได้รึยัง นั่งอ้าปากอยู่นั่นแหละ"
มันหันมาพูดกับผม
หลังจากที่พวกน้องผมพากันออกไปจากห้องแล้ว
"จะให้กินยังไงล่ะ "
ผมถามมันอย่างหมดปัญญา
เพราะผมไม่รู้แม้กระทั่งว่าช้อนส้อมอยู่ตรงไหนด้วยซ้ำ
ได้แต่กลิ่นของอาหารที่โชยเข้ามา
เมื่อกี้ก็ไม่ได้บอกให้น้องผมมันป้อนให้เรียบร้อย
แล้วผมจะเอาไงล่ะครับ
เหลือแค่ผมกับไอ้เดฟแล้วนี่
"กินไม่ได้ทำไมไม่บอก เห็นกูใจดำนักรึไง"
"............"
.
.
.
"อ้าปาก"
จู่ๆผมก็ต้องสะดุ้งตกใจ
หลังจากที่มันเงียบเสียงไปสักพัก
เพราะมันเอาช้อนมาจ่อที่ปากผมก่อนที่มันจะบอกผมด้วยซ้ำ
แล้วผมจะไปรู้ได้ยังไงล่ะครับ
ว่ามันกำลังจะทำอะไร
"เอ้า อ้ากว้างกว่านั้นสิ เห็นไหมเนี่ย ช้อนกินข้าวนะ ไม่ใช่ช้อนชา เดี๋ยวก็หกหรอก"
มันยังคงไม่เลิกดุผมครับ
นี่ผมได้กลายไปเป็นเบี้ยล่างมันตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ( ชั้นว่าแกเป็นมาทั้งเรื่องนะอิง from ผู้แต่ง)
"ก็จะไปรู้ได้ไง จำไม่ได้รึไงว่าชั้นตาบอดอยู่"
"กูก็พูดไปงั้นแหละ เอาเวลาที่เถียงมาเคี้ยวข้าวดีกว่า อ้าปาก"
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
เอ...
เดี๋ยวไม่เกินห้าร้อยก้าวน่าจะจบแระ
จะเอาจบแบบไหนดีน๊า
มีให้โหวต
ก.คู่กรรม (ตายในอ้อมกอด)
ข.สะพานรักสารสิน (ตายด้วยกัน)
ค.ผู้หญิงข้าใครอย่าแตะ(ผัวตายโดยไม่มีวันได้รู้)
ง.ไปแต่งให้ตายเรื่องอื่นไป เรื่องนี้ไม่ต้อง
ฮ่าๆ ๆ
หวังว่าตอนนี้คงมีอะไรให้หวานบ้างนะ
:z1:
-
โหวตๆเอาข้อ
ง.ไปแต่งให้ตายเรื่องอื่นไป เรื่องนี้ไม่ต้อง
ไม่ต้องคิดเลยว่าจะเอาข้ออื่น :z1:
:pig4:
-
โอ้ว ขอเลือกข้อ
ง.ไปแต่งให้ตายเรื่องอื่นไป เรื่องนี้ไม่ต้อง
เป็นคำตอบสุดท้าย
:z2:
-
ง.ไปแต่งให้ตายเรื่องอื่นไป เรื่องนี้ไม่ต้อง
^
^
^
^
ตอบข้อนี้โดนไม่ต้องคิด o13
-
เลือกข้อ ง. เหมือนกัน :laugh:
-
ง.ไปแต่งให้ตายเรื่องอื่นไป เรื่องนี้ไม่ต้อง
ข้อร้อง :z10:
-
ง.ไปแต่งให้ตายเรื่องอื่นไป เรื่องนี้ไม่ต้อง
เลือกข้อนี่เด่ ไม่น่าถาม
แอร๊ยยย.....ไอ้เดฟสำนึกขึ้นมาบ้างแระ ฮ่วย..
-
ชอบมากค้าบ ขอบอก
-
เลือกด้วยๆๆๆ
เลือก ข้อ ง......
จัดมาๆๆ
o13
-
^
^
^
ทะลวงยายรีบน
แหมมมมมมมมมมมมม
ก็ต้อง ข้อ ง อยู่แล้วววววววววว
ไอ้เดฟนิ คนเค้าไม่สบายตาบอด
แกจะพูดดีๆหวานๆกะเค้าหน่อยไม่ได้รึไง ห๊าาา :angry2:
-
เอา ง. ด้วยคน
อ่าเเล้วเมือไหร่ ไอเดฟจะบอกรักละ ??
ชอบประโยคนี่ เมียกูคนเด่วกูเลี้ยงได้ 555
-
ข.สะพานรักสารสิน (ตายด้วยกัน)
เอาแบบนี้ล่ะกานครับ
อิอิ
ชอบแบบเศร้า ๆ
-
ขอเลือกข้อ จ. ตายรัง :o8:
แอบหวานนะเนี่ยตอนเนี้ย
คนแต่งกะลังอินเลิฟอ้ะป่าว กิ้วๆ
-
ไม่น่าถามนะนี่ :monkeysad: :sad11: :impress3:
เรื่องนี้มันต้อง happyending นะค่ะ
-
ขอจบแบบนี้
:oo1:
555+
^^
-
ตั้ม..เอ้ย ไม่ต้องเช็คเรทติ้งหรอก ก็รู้ ๆ อยู่คนในเล้านี้ไม่ชอบอะไร ที่โหดร้าย
เป็นนางเอก กะ พระเอก กันทั้งนั้น ไม่มีใครยอมเศร้าขาดคู่หรอก แม้ความจริง
จะขาดก็ช่างมัน ขอให้ในเรื่อง :กอด1: :haun4: ก็แล้วกัน
ข้อ ง. เป็นคำตอบท้ายสุด และสุดท้าย ไม่เชื่อถามไอ้พี่แชมป์ดูแล้วกัน
( ห้ามตอบเป็นอื่นนะ ไอ้พี่แชมป์ :z2: )
-
ตอบงองูด้วยๆๆๆ หุหุ
เดฟก็พูดหวานๆบ้างจิ
อิอิ
-
ขอเลือกข้อ จ. ตายรัง
ข้อ จ. เข้าท่า เอามั่งๆ
-
มาเลือกข้อ ง.งู ด้วยคน :z2:
กลั่นแกล้งได้ :z10: ตบจูบได้ :beat: แต่อย่าตายเลยน้า :sad4:
-
งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
ข้อ ง. ด้วยคน สงสารอิงถ้าเดฟตาย (คือใจจริงอยากให้มันตายไปอ่ะนะ แบบว่าอีนังเดฟมันใจร้ายกับอิงเกินไป
คนอ่านสุดอินสงสารอิงสุดหัวใจ :m15: แต่ถ้ามันตายอิงก็เสียใจอีก งั้นให้มันอยู่ละกัน <-- อย่างกับตัวเองเป็นคนแต่งเองเลยนะยะ)
ขอบคุณคนแต่งจ้า :pig4:
-
^
^
^
^
เหอะ!!!~
-
ง.
ถูกต้องแล้วค๊าบบบบบ
-
ง.ไปแต่งให้ตายเรื่องอื่นไป เรื่องนี้ไม่ต้อง
โหวตข้อ ง.ด้วยคน :z2:
-
เอาข้อ งองู อยู่แล้ว
ต้องHappy ending ถ้
าจบเศร้านี่คนอ่านบางคนแถวนี้(ตรูนี่แหละ)รับไม่ได้จริงๆ
-
เลือกข้อ ง. ค๊า
อย่างอื่นมิเอา
:bye2:
-
:angry2: คำตอบต้องข้อ งอ งูเท่านั้นคร๊าฟฟฟ
-
ข้อ ง. ต้องข้อนี้เท่านั้น
เราชอบจบแบบแฮปปี้มีขม ๆ ปน ๆ บ้างได้
แต่ยังไงต้องจบแบบมีความสุข เพราะในชีวิตมันคงไม่เป็นงี้ทุกเรื่อง
ดังนั้นในฟิคขอแบบจบสวย ๆ นะ
-
เลือก ข้อ ง ด้วย
เดฟ..... ถึงร้ายก็รัก
:z2: :z2: :z2:
-
ง.ไปแต่งให้ตายเรื่องอื่นไป เรื่องนี้ไม่ต้อง
มาต่อ ตอนต่อไป เร็ว ๆๆนะ
-
ฮ่าๆๆ คำตอบชัดเจนแล้วนะคะ ว่า ข้อ ง. งู อิอิ :laugh:
-
ตอบข้อ ง จ้ะ :3123:
รออ่านตอนหวานๆ ต่อปายยยยยยยยยยยยยย :a1:
-
เลือก ข้อ ง. จ๊ะ
ถามจริงเหอะจะแต่งให้ได้ห้าร้อยก้าวจริงเหรอ
แต่ละก้าวกว่าจะเดินยังรอซะ.....
เอาสักสามสิบก้าวพอมั้ง :laugh:
-
ง. งู คร่าาาา ง. งู
ง.ไปแต่งให้ตายเรื่องอื่นไป เรื่องนี้ไม่ต้อง
โหยยย อีก 500 ก้าว มันก้คงจะแน่นอนอ่ะค่ะ หรือพี่จะแต่งไปอีก 600ก้าวเลยล่ะ่ค่ะ(พลั่ก! ตุ๊บ! :z6: อ๊ายย นู๋โดนคนเขียนเตะ)
รีบๆมาต่อน่ะค่ะ
ป.ล.ไม่เสียทีที่เข้ามาดูแหะ ต่อจนได้ ^^
-
. . . . ช. คนแต่งโดนฆ่าตาย . . :beat: .... ดีมั้ยค่ะ ซะดีดี ขอให้แฮปปี้ค่ะ . ... .
. .. . หวัดดีปีใหม่ด้วยนะค่ะ :L2: . .. . .ยังไม่ได้หวัดดีเลย ช้าหน่อยแต่จริงใจนะ . . .. .
-
:เฮ้อ:
ไอ้คุณชายเดฟก็ยังคงความเลวได้ใจเหมือนเดิม
พูดดี ๆ ไม่เป็นรึง้ายยยย :angry2:
อ่อ ขอเลือกข้อ ง. น่ะจ๊ะ
คงไม่ต้องบอกไรมาก คำตอบมันบอกอยู่แล้ว :laugh:
-
โหวตข้อ ง.ไปแต่งให้ตายเรื่องอื่นไป เรื่องนี้ไม่ต้อง :angry2:
อย่าให้พระเอกที่แสนน่ารักถึงขั้นตายเลยนะ
ยังไม่เห็นจะมีความสุขซักกะตอนจะตายได้ไง
ตอนนี้หวานแค่ระดับ 1 เอง ขอความหวานมากกว่านี้ :m13:
-
จะ ตาย หรือ ไม่ตาย
จะ สมหวัง หรือ ผิดหวัง
จะ สุข หรือ เศร้า...
ก็แล้วแต่คนเขียนเลยนะครับ o13
และเชื่อว่าต้องประทับใจคนอ่านแน่ๆเรยอ่ะครับ
-
เลือกข้อ ง.ไปแต่งให้ตายเรื่องอื่นไป เรื่องนี้ไม่ต้อง
ตอนจบขอ NC หวานๆสักตอนได้ไหมคะ
ได้กันทีไร ตอนเฉพาะตอนล่าสุดแทบจะเป็นพิศาลทุกที
:pig4:
-
ผ่าตัดเหอะอิง
อย่าดื้อเลย
งานนี้คงหวังพึ่งเดฟแล้วล่ะ
-
คนแต่งนี่แอบโรคจิตนะเนี่ย
จะมาคู่กงคู่กำอะรัยเรื่องเน้ :angry2:
ขอแบบแฮปปี้ๆๆอ่ะได้มะ แง้วๆๆ
-
ข้อ ง. ค่ะ
อยากเห็นเจ้าเดฟ ดูแล อิง บ้าง
-
อีก 500 ก้าวเหรอ o22 แต่อ่านก็ดะ :L2: :L2:
-
โหวต... ง.ไปแต่งให้ตายเรื่องอื่นไป เรื่องนี้ไม่ต้อง เชอะเชอะ
เดฟดูเป็นคนดีขึ้นนะ555 :jul3:
-
ขอเปลี่ยนชื่อเรื่องเป็น "เมิงจะเอายังไงกับกรูกันแน่(โว๊ย)" เถอะ ตามอารมณ์เมิงไม่ทันเจงๆเดฟ ขนาดหมอบอกยังถามว่าจริงหรือเปล่าอีก
อิงทิ้งมันเลยไม่ต้องกลัว มีคนช่วยอิงเยอะ อย่ายอมมันนะต้องเอาคืนมันบ้าง :m31:
-
ง
ง
ง
ง
ง
ง
-
เอาให้มันตายไปให้หมดเลย อิอิ :laugh:
-
'งอ งู
มาต่อไวไวน้า
-
:laugh: :fire:
ขอข้อ งอ งู คับ
ไม่อยากร้องให้ตอนจบ
อิอิอิอิ
-
..โหวตข้อ ง.
อิงอ้ะ..ใจแข็งกะเดฟไม่เคยได้ถึงที่สุดซะที ธ่อ
แง่ง..แฮ่~
เอิงก็อยู่ทำไมปล่อยพี่อิง โดนโขกสับเยี่ยงนั้น
โกรธๆ
-
ก.คู่กรรม (ตายในอ้อมกอด) >>> ไม่ดีๆ เดี๋ยวอิงเป็นหม้าย
ข.สะพานรักสารสิน (ตายด้วยกัน) >>> ไม่เอาเฟ้ย ไม่ชอบอ่านเรื่องเศร้า
ค.ผู้หญิงข้าใครอย่าแตะ(ผัวตายโดยไม่มีวันได้รู้) >>> ถ้าเกิดไม่รู้ว่าตาย แล้วมิต้องรอจนแก่เหรอ
ง.ไปแต่งให้ตายเรื่องอื่นไป เรื่องนี้ไม่ต้อง >>> เรื่องนี้ไม่ให้ตาย เรื่องอื่นก็ไม่อยากให้ตายอ่ะ
สรุป...งดออกเสียง กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:laugh:
-
ก.คู่กรรม (ตายในอ้อมกอด)
ข.สะพานรักสารสิน (ตายด้วยกัน)
ค.ผู้หญิงข้าใครอย่าแตะ(ผัวตายโดยไม่มีวันได้รู้)
ง.ไปแต่งให้ตายเรื่องอื่นไป เรื่องนี้ไม่ต้อง
ฮ่าๆ ๆ
^
^
:m20: ผมเลือกทุกข้อได้มั๊ย (ไม่ค่อยจะโลภ อิอิ)
สนุกดี ผมชอบ นายเดฟ โหด เถื่อน ดุอิ๊บอ๋าย ฮ่าๆ :laugh:
-
งอ งู คือคำตอบสุดท้าย!!!
:call: :call: :call:
-
ง.ไปแต่งให้ตายเรื่องอื่นไป เรื่องนี้ไม่ต้อง
-
ง. เป็นคำตอบสุดท้าย ---
คนแต่งเรื่องนี้ ต้องมีเรื่องบาดหมางกับอิงมาก่อนแน่ๆๆเลย :laugh:
แกล้งอิงซะ ชีวิตอะไรจะรันทดขนาดนี้ :o12:
อิง ป๊ะ เราไปออกวงเวียนชีวิตกันเถอะ :z3:
-
ง.ไปแต่งให้ตายเรื่องอื่นไป เรื่องนี้ไม่ต้อง
เราไม่ต้องการรรรรร ที่ใครตายยยย
เรื่องนี้อย่าแหยม :sad4: :serius2: :angry2:
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
ครับผมเดฟนี่จริงๆเลย
แถมปากแข็งอีกต่างหาก
อิอิ
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
งอ งู เฟ้ย ~ :z2:
-
เลือก ให้ 'งู' มันฉกเฟ่ย :sad4:
-
ง.ครับ
อิอิทำไมดุจังไอเดฟเนี้ย -*-
นั้นเขาเปนเมียแกนะ ดุงี้ได้ไงต้องบูชานะเว้ย
คนแต่งสู้ๆ
-
งอ งูว ว ว
เดฟ น่ารักมากอ่ะจิงๆ ๆ
:beat:
-
ตอบ ง. ด้วยคนงับ
ที่ผ่านมาชีวิตนายเอกมันก็น่าสงสารพอทนแล้ว
อย่ามาตายตอนจบอีกเล้ย
:call:
-
เห็นแว๊บๆ ว่ามี ข้อ จ. ตายรัง
เอาข้อนี้ล่ะกัน
เดฟ กลับมาตายรังอิงซะดีๆ หุหุ...
-
เลือก ง ดีกว่า.. :laugh:
-
อาว ข้อ งอ งู
ง ง ง ง ง ง ง ง ง ง ง ง
:impress2: :impress2:
อยากอ่านตอนหวานๆๆๆ
-
:impress2: อิอิ ตอนนี้น่ารักมากมาย วิ้วๆๆ
เดฟแอบหวานแบบโหดๆๆเนอะ แตว่านะ
ขอโหวตข้อ ง โลดดดดดดดดด
-
:z3: :z3: :z3: :z3:
ขอเลือก ง เช่นเดียวกานนะคร้าบ
-
อ่าๆๆๆ พล็อตตอนจบแล้วเหรอ กาลังสนุกเลย อย่าพึ่งดิ :impress2:
-
ข้อ ง. ค๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
อีเดฟ แก คงเส้นคงวาจิงจิง
จา "ดุ" ปายหน๊ายยยยยยยยยยยยยยยย
-
ง.ไปแต่งให้ตายเรื่องอื่นไป เรื่องนี้ไม่ต้อง
:o12: :o12: :o12:
-
ง.ไปแต่งให้ตายเรื่องอื่นไป เรื่องนี้ไม่ต้อง
อย่าไปเอาข้ออื่นละ ข้อนี้เท่าน้าน อิๆ o13 o13 o13
-
เลือกข้อไหนดี เอิ้กๆ
ข้อไหนก้อได้ ที่ ให้ คู่พระนาย เขาหวานใส่กันซ้าที กร๊ากกกก...ก :m20:
ไม่ก้อให้คู่นี้ เขา ฟาดฟันกันไปจนกว่า จะหมดแรงน้ำข้าวต้มกันไปนั่นแล่ะเอิ้กๆ :laugh:
-
ง.ไปแต่งให้ตายเรื่องอื่นไป เรื่องนี้ไม่ต้อง
หวานแบบโหดๆเหมือนเดิม เอิ๊กกกก ชอบบบบบบบบ :-[
-
แวะเวียนมารอบดึกค๊าาา
พึ่งทำการบ้านเสดไปหนึ่งอย่าง
เกือบตาย :z3:
ราตรีสวาดค๊า
ฝันหวานกันทุกคนน :bye2: :bye2: :bye2:
-
ง. เหมื้อนกัน ไปแต่งให้ตายเรื่องอื่นไป๊ ชิ้ว ชิ้ว เค้าอยากอ่านแบบ Happy Ending นะ เพราะอิงโชคร้ายทั้ง
เรื่องแล้วนะ จะใจร้ายกันไปหน๊ายห๊า :sad4: ทั้งคนแต่งกะคนนั้นของคนแต่งเนี้ย :เฮ้อ:
-
งืม....
อิงนี่น่าสงสารจริงๆ
ซวยทั้งเรื่อง...
ไอ้เดฟแม่ม...ชอบบังคับ!
ชิส์
:z6:
-
:z1:
สงสัย จะ รัก พี่ อิงเข้าไปเเล้ว มั้ง ครับเนี่ย คุณ เดฟฟฟ
-
จะดูแลเค้าทั้งที พูดจาให้เพราะเสนาะหูกว่านี้ไม่ได้รึไงเนี่ยไอ้เดฟเอ๊ยยย ฮี่ยย
น้องอิงมีทางหาย เข้มแข็งไว้น๊า :L2:
ขอเลือกด้วยคน เอางองูค้าบบบบบ
พี่ไม่นิยมความเจ็บปวดรวดร้าววววววว 555
:bye2:
คิดถึงตั้มน๊า
-
เลือก ง. งู เหมือนกัน
-
งืม....
อิงนี่น่าสงสารจริงๆ
ซวยทั้งเรื่อง...
ไอ้เดฟแม่ม...ชอบบังคับ!
ชิส์
:z6:
แล้วชอบม่ะ :m20: :m20:
-
ไอ้เดฟมันจ่ายตั้ม เท่าไหร่เนี่ย แต่งซะมันเป็นฮีโร่(??)อยู่คนเดียวเลย
อิง ทำไมชีวิตนี้ ถึงได้ซวย ซ้ำซ้อน อย่างงี้หนา
-
เบื่อไอ้เดฟ :seng2ped:
-
:z2:
รอค่ะ
^^
-
ง. เป็นคำตอบสุดท้ายครับ
-
เข้ามาวิ่งเล่นซะหน่อย :oni1:เดี๋ยวจะลืมว่าคนอ่านรออยู่เนี่ย
o1 มาต่อให้อ่านไวไวนะ
-
รอก้าวที่ 22 อยู่น้า
:กอด1:
-
22 ค๊าาาา ~~~~~
:o8: :o8: :-[ :-[ :o8: :-[
-
เลือก ง งู ล่ะก้ รอก้าว ที่ 22
มาเร็วๆเน้อ
-
ข้อ ข. ตายคู่แล้วค่อยไปพบกันภพหน้า 555+
เดี๋ยวเลือกข้อ ง แล้วเรื่องต่อไปตาย แย่เลย :z3:
-
ยางม่ายมาหรอออ :serius2: :serius2: :serius2:
-
เข้ามาปัดฝุ่น ฮัดดดดเช้ย....แหม คนแต่งเข้าหายไปไหนน้า
ต้องรีบเข้ามาต่อแล้วล่ะ เพราะเรามารอจ้า :จุ๊บๆ:
-
ยังม่ามาอีกเหลอออออออออออออออออ
:z3:
-
จุดธูปอัญเชิญ :call: :call: เผิ่อคนแต่งหลงทางจะได้ตามกลิ่นธูปกลับมาต่อได้ อิอิ :call: :call:
-
น้องตั้ม พี่อยากอ่านตอนต่อไปแล้ว :z3: :z3: :z3:
-
:call: :call: :call:
จงมา จงมา จงมา
-
ไม่มีถูกทุกข้องหรอ :laugh:
-
แวะมา :z2: รอน้องตั้ม
งานเป็นไงบ้าง ใกล้เสร็จยังค้าบ
สู้ๆน๊า :L1:
-
ก้าวที่ยี่สิบสอง
สองเดือนผ่านไป ไวเหมือนโกหก
..
.....
........
............
"เห็นอะไรบ้างไหมครับ"
คุณหมอถามผมหลังจากที่ลอกผ้าที่ปิดตาผมเอาไว้หลังจากผ่าตัดนานกว่าหนึ่งสัปดาห์
" พอจะมองเห็นครับ แต่ยังไม่ชัดเท่าไหร่"
ผมตอบไปตามความเป็นจริง
เพราะยังรู้สึกเหมือนตามัวๆพร่าๆ อยู่มาก
จะเรียกว่ามองเห็นก็ไม่ใช่ซะทีเดียว
แต่หากจะบอกว่ามองไม่เห็นมันก็ไม่ใช่
เพราะแต่ก่อนนั้นมันค่อนข้างจะมืดสนิท
หรือไม่ก็เหมือนกับเวลาเราหลับตาแล้วหันหน้าเข้าหาแสงเท่านั้น
แต่ในครั้งนี้ที่เป็นการผ่าตัดครั้งที่สองแล้ว
ผมก็รู้สึกว่าอะไรๆมันเริ่มจะดีขึ้นมาบ้างแล้ว
เพราะอย่างน้อยมันก็ไม่มืดสนิทเหมือนครั้งแรก
ถึงแม้มันจะยังมัวๆอยู่ก็ตาม
"ครับ นั่นถือว่าเป็นสัญญาณที่ดีนะครับ แสดงว่าการผ่าตัดครั้งนี้สำเร็จตามที่คาดไว้ เดี๋ยวลองหลับตาพักผ่อนนะครับ ดวงตาจะได้พักผ่อนอีกครั้ง แล้วพอลืมตาตื่นขึ้นมาผมกรับรองได้เลยครับ ว่าคุณต้องมองเห็นอะไรได้ชัดแจ๋วเลยทีเดียว คงต้องให้เวลากับมันมากหน่อย "
คุณหมอพูดเสร็จก็เดินออกไป
"เป็นไงมั่ง มองเห็นหน้ากูไหม"
หลังจากที่หมอออกไปแล้ว
ไอ้เดฟก็วิ่งเข้ามาหาผมเป็นคนแรก
ซึ่งสาเหตุที่มันวิ่งมาเป็นคนแรกก็คงไม่ใช่เพราะมันเป็นห่วงอะไรผมนักหนาหรอกครับ
แต่เพราะในห้องมีเพียงแค่ผมและมันอยู่สองคนมากกว่า
พวกไอ้เอิงมันไปเรียนกันหมดครับ
ผมชักรู้สึกว่าพักหลังๆ
ไอ้เอิงมันชักจะปล่อยให้ไอ้เดฟดูแลผมมากขึ้นนะครับ
ผิดกับแต่ก่อนที่มันจะต้องมาดูแลผมจนไม่ค่อยเป็นอันเรียนเท่าไหร่
แต่ก็ดีแล้วแหละครับ
ให้มันตั้งใจเรียนเข้าไว้
อีกหน่อยจะได้สบาย
"เห็นหน้ากูยัง"
มันยังคงถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
ทั้งๆที่มันก็ได้ยินว่าคุณหมอให้ผมหลับตาพักผ่อนอยู่
แล้วตอนนี้ตาผมก็ปิดสนิทอยู่ด้วย
แล้วผมจะไปมองเห็นมันได้ยังไงเนี่ย
"เห็น "
ผมตอบมันอย่างกวนๆ
ทั้งๆที่ตายังปิดอยู่
และเพราะระยะเวลาสองเดือนที่ผ่านมา
ผมค่อนข้างจะได้ใกล้ชิด
ได้รู้จัดไอ้เดฟในหลายๆมุมมากขึ้นกว่าเดิม
ทำให้ผมกล้าที่จะคุยเล่นกับมันได้มากขึ้น
และดูเหมือนมันเองก็พยายามที่จะทำตัวมันให้ดีขึ้นอยู่เหมือนกัน
"กวนกูนะ ....แล้วเป็นไงมั่ง เจ็บไหม"
"ไม่หรอก แผลมันหายตั้งนานแล้ว "
"แล้วนี่จะหลับอีกนานไหม"
"ไม่รู้ จนกว่าจะรู้สึกสบายแหละ ทำไม อยากให้หายเร็วหรอ"
"แล้วมึงไม่อยากหายรึไง หรือว่าอยากนอนอยู่แบบนี้"
"ใครจะอยากไม่สบายล่ะ แต่ก็ม่เห็นต้องมาเร่งกันนี่"
"กูไม่ได้เร่ง กูแค่อยากรู้ว่ามันหายรึยัง"
"อยากให้ออกจากโรงบาลก็บอกมาเหอะ ชั้นก็บอกนายแล้วไงว่าไม่ต้องมารักษาก็ไม่เชื่อ ค่ารักษาก็ใช่ว่าจะถูกๆ "
"เงียบเลยน่า "
"....."
"หายแล้วไปอยู่คอนโดกับกู"
มันบอกเรียบๆ
เหมือนเป็นประโยคธรมดาสามัญ
แต่ผมก็ยังคงรู้สึกว่ามันเป็นประโยคคำสั่งอยู่ดี
และนี่ก็เป็นสิ่งหนึ่งในตัวมันที่ยังคงไม่เปลี่ยนแปลงแหละครับ
คือการชอบเป็นผู้สั่ง
สั่งโน่นสั่งนี่ทุกอย่าง
ยิ่งเวลาที่มีมันคอยดูแลเวลาที่น้องผมติดเรียนแล้วล่ะก็
แทนที่จะรู้สึกดีขึ้นที่มีคนคอยดูแล
แต่กลับต้องมาคอยรับคำสั่งมันว่าให้ทำโน่นทำนี่มากกว่า
อย่างเช่น
กินข้าว
กินยา
เปลี่ยนเสื้อ
ฯลฯ
ซึ่งแต่ละคำสั่งก็มักจะเป็นคำห้วนๆสั้นๆ
จะพูดเพราะๆ หวานๆไม่มี
และไอ้คำว่ามึงกูเมื่อไหร่จะเลิกพูดก็ไม่รู้
"ไปอยู่ทำไม บ้านชั้นก็มี "
"...."
"...."
"งั้น.... กูไปอยู่บ้านมึง"
"ไม่เอา อยู่ได้ไง ตอนนี้ก็แทบจะเหยียบกันตายอยู่แล้ว แล้วไม่รู้ว่าชั้นไม่อยู่บ้านสองสามเดือนเนี่ย น้องชายชั้นมันจะพาใครมาอยู่เพิ่มรึเปล่า"
ผมพูดไปเพื่อกันไม่ให้ไอ้เดฟไปอยู่ด้วย
และเพื่อไม่ไม่ให้ได้ไปอยู่กับมัน
"น้องมึงมันชอบเอาคนมานอนที่บ้านหรอ ผู้ชายหรือผู้หญิงวะ "
ไอ้เดฟมันถามด้วยน้ำเสียงตกใจ
"จะไปรู้กับมันหรอ พูดไปงั้นแหละ มันจะพาใครเข้ามาได้ล่ะ พี่มันก็อยู่นี่ หรือกลัวว่ามันจะพาเมียเก่านายไปกก"
ผมแอบพูดกระทบที่เห็นมันมีท่าทีเดือดดาลเมื่อผมพูดเรื่องที่ไอ้เอิงพาคนไปที่บ้าน
เพราะผมยังจำไม่ลืมว่าที่พวกมันมีเรื่องกัน
ก็เพราะผู้หญิง....
"มันจะเอาก็เอาไปดิ กูจะหวงไว้ทำไม แล้วอีกอย่าง พวกนั้นไม่ใช่เมียกู มึงจะให้กูบอกกี่ครั้ง"
"บอกครั้งเดียวชั้นก็จำได้แล้วแหละ ไม่ได้โง่ขนาดนั้น ที่จะต้องให้คนมาพูดย้ำสองสามครั้ง"
"นี่มึงเป็นอะไรเนี่ย ตื่นขึ้นมาก็หาเรื่องกูตลอด หรือว่าเห็นกูไม่เอาเรื่องเอาราวเลยได้ที"
มันย้อนถามผมด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
ซึ่งมันก็จริงครับ
ผมเองยังไม่รู้เลยว่าผมเป็นอะไร
แต่รู้สึกว่ามันโหวงๆยังไงไม่รู้
รู้สึกใจหาย
เหมือนพรุ่งนี้ผมจะไม่ได้อยู่กับความสุขที่ผมมีมาตลอดสามเดือน
"ไม่รู้สิ โทษทีนะ "
"อ้าว กูพูดแค่นี้ร้องไห้อีกแล้ว เดี๋ยวตาก็ไม่หายสักทีหรอก อยากอยู่โรงบาลต่อรึไง"
"......"
ใช่แล้วครับ
สิ่งที่ทำให้ผมน้อยใจ
และรู้สกใจหาย
เป็นเพราะ...
เมื่อผมหายดีแล้วผมก็ต้องออกจากโรงพยาบาล
แล้วไอ้เดฟก็จะไม่ได้ดูแลผมอีก
ผมเองก็อดที่จะรู้สึกเป็นสุขไม่ได้เมื่อมีมันคอยดูแลอยู่ใกล้ๆ
ถึงแม้ว่ามันจะทำด้วยสาเหตุใดก็ตาม
ผมก็ยังอยากที่จะเก็บเอาวันเวลาดีๆเหล่านี้เอาไว้ให้มันนานกว่านี้
ให้มันนานที่สุดเท่าที่จะทำได้
แต่ทุกสิ่งทุกอย่างก็ต้องหมุนเวียนไปตามกาลเวลา
เพราะหากจะให้ผมไปอยู่กับมันที่คอนดด
ผมเองก็คงจะทำใจไม่ได้แน่นอนครับ
ที่จะกลับไปสู่วิถีทางเดิมๆ
กลับไปสะกิดบาดแผลเดิมๆ
ให้มันกลับมาเจ็บอีกครั้ง
ผมยังไม่กล้าพอ
"ไม่เป็นไรหรอก มันหายแล้วแหละ พรุ่งนี้บอกหมอได้เลย ชั้นจะกลับบ้าน"
"มึงเป็นอะไรของมึงเนี่ย งองแงมากขึ้นทุกวันแล้วนะ "
มันพูดเหมือนกับดุเด็กที่กำลังงอแง
พอพูดเสร็จมันก็เดินเปิดประตูออกไปเลยครับ
สงสัยว่าผมคงงี่เง่ามากเกินไปจริงๆ
ก็ผมไม่รู้จริงๆนี่ครับว่าผมควรจะทำยังไง
จะให้ไปอยู่กับมันเดี๋ยวเหตุการณ์เดิมๆมันก็เกิดขึ้นอีก
แล้วผมเองยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าระหว่างผมกับไอ้เดฟเราคืออะไรกัน
ผมไม่รู้ว่าที่มันมาดูแลผมเพราะมันเป็นห่วงผมหรือว่ามันแค่รู้สึกผิด
ไม่มีทางที่จะแน่ใจได้เลย
.................................
.................................
.................................
"เอาของไปเก็บในตู้สิ ยืนนิ่งอยู่ได้"
มันหันมาดุผมอีกแล้วครับ
สงสัยมันคงคิดว่าผมเป็นลุกมันแน่ๆ
ดุเอาดุเอา
ไอ้ผมก็จะทำอะไรได้ล่ะครับ
ได้แต่หันไปมองค้อนมันอย่างเดียว
มีหรอครับที่มันจะสำนึก
ไม่มีซะหรอก
มันยังคงบังคับให้ผมทำโน่นทำนี่อีกเหมือนเดิม
ซึ่งหนึ่งในนั้นคือการมาอยู่ที่คอนโดมันเนี่ยแหละครับ
ไอ้น้องชายผมก็เข้าขากันดีเหลือเกิน
อ้างนั่นนี่เยอะจัด
เดี๋ยวบอกจะมีเพื่อนมาอยู่ด้วย
มีเพื่อนมาทำงาน
ไม่มีเวลาดูแล
ทั้งๆที่ผมก็บอกไปแล้วว่าตาผมมันก็มองเห็นค่อนข้างชัดแล้ว
ถึงแม้จะยังไม่ใสแจ๋วซะทีเดียว
แต่ก็อ่านหนังสือออกแล้วกัน
แต่ไอ้น้องชาย กับไอ้เดฟมันก็ยังบังคับให้ผมมาอยู่ที่นี่อยู่ดี
ไอ้เดฟนี่ก็ดีใจหาย
อยากได้อะไรจัดให้หมด(เฉพาะที่มันเห็นชอบนะ ถ้ามันไม่ชอบอย่าหวังว่าจะได้)
ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตผมกันแน่เนี่ยครับ
"เอามานี่มา"
มันคงเห็นว่าผมยืนนิ่งอยู่นานมั้งครับ
เลยตัดสินใจดึงของจากมือผมไปเก็บเอง
ซึ่งก็มีแค่กระเป๋าเสื้อผ้าเท่านั้นแหละครับ
ก็ห้องมันมีทุกอย่างอยู่แล้ว
ผมก็ไม่รู้ว่าจะหอบเอาอะไรมาเพิ่มเติม
อีกอย่าง
ผมเองก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะได้อยู่ที่นี่นานแค่ไหน
ดีไม่ดี
อยู่แค่วันสองวันแล้วต้องกลับไปอยู่บ้าน
จะให้ขนข้าวของเยอะแยะกลับมากลับไปคงไม่ไหวเหมือนกัน
เอามาแค่นี้แหละดี
จะไปไหนมาไหนก็สะดวก
"""""""""""""""""""""""""
จบตอนแล้วค้าบบ
สั้นมากกกกกกก
แหะๆ ๆ ๆ
ข้าน้อยขอน้อบรับความผิดไว้แต่เพียงผู้เดียว
เดี๋ยวสุดสัปดาห์นี้จะไม่อยู่เลยรีบเอามาลงไว้ก่อน
เพราะต้องไปถ่ายรูปทำงาน
งานก็ไม่เสร็จ
เฮ้อ
มัวแต่บ้าผู้ชาย(อื่น)อยู่
จุ๊ๆ ๆ
ใครที่รู้สาเหตุอย่าบอกคนอื่นนะค้าบบบ
:impress2:
-
^
^
^
เข้าเส้นชัย
หมายเลข 1
สั้นมากมายอ่ะครับ
ว่าแต่พี่เดฟเราเหมือนพี่แชป์เลยเนอะ
ให้อารมณ์เดียวกันมากมาย
-
^
^
^
เข้าเส้นชัย
หมายเลข 1
สั้นมากมายอ่ะครับ
ว่าแต่พี่เดฟเราเหมือนพี่แชป์เลยเนอะ
ให้อารมณ์เดียวกันมากมาย
ผมเผลอนึกว่าผมเป็นน้องอิงมั้ง
ฮ่าๆ ๆ
อย่าถือสากันเลยเนอะ
เอาไว้เรื่องหน้าจะลองพลิกคาแร็กเตอร์ดู (เรื่องนี้มันยังไม่จบยังจะเอาเรื่องหน้าอีก)
:z1:
-
ฮ่า ๆๆ
อย่างน้อยไอเดฟมันก้ ดีขึ้นมามั้งงเเระ
เเต่คราวนี่เหลือเรื่องหวาน ๆๆ
-
หายไปนานเลยนะจ๊ะ
ไอ้เดฟมันกินยาผิดจนกลายเป็นคนดีตั้งแต่เมื่อไร
:t3:
-
ได้อ่านแล้ว :z2: รู้นะไปบ้าผะชายที่ไหน อย่าให้ต้องตาม :laugh:
-
รักเขาแต่ทำปากแข็งไม่ยอมพูดอ่ะดิ๊ไอ้เดฟอ่ะ
ระวังเหอะ
เดี๋ยวเมียก็หนีอีกรอบหรอก
:laugh:
-
เดฟแลดูเป็นคนดี ขอให้เป็นอย่างนี้ตลอดไปเถิด :call:
-
ได้อ่านแล้ว :z2: รู้นะไปบ้าผะชายที่ไหน อย่าให้ต้องตาม :laugh:
เหอะๆ ๆ
เรารู้กันอยู่สองคน สองคนเท่านั้น
:laugh:
-
เฮอะๆๆ
ถึงจะสั้น ไปนิส
แต่ก็ ยัง ดีกว่า ไม่ ด้ายอ่าน o13
รอตอนต่อไป นะค่ะ
:L2:
-
ไม่สั้นไม่ยาวครับ
กำลังพอดี
รอ่านตอนต่อไปนะครับ
-
จะฟ้องพี่แชมป์ น้องตั้มแอบมองผู้ชายยยย
เดี๋ยวโดนจัดการแน่ๆ :haun4: :haun4:
-
กลัวใจเดฟจริงๆเลย ต้องทำใจไว้ก่อน :เฮ้อ:
-
ขอบคุณมากค้าบ มาต่อแล้ว
-
เหมือนว่าพระเอกของท่านจะนิสัยแบบนี้ทุกเรื่องเลยมั่งเนี่ย โหดๆ ถ่อยๆ นิสัยไม่ดี เหอๆๆ แต่ก็ชอบอ่ะ อิอิ
-
ช่ายยยยพี่ตั้ม
ผมก็อยากอ่านตอนต่อไป
-
จะฟ้องพี่แชมป์ น้องตั้มแอบมองผู้ชายยยย
เดี๋ยวโดนจัดการแน่ๆ :haun4: :haun4:
จุ๊ๆ ๆ ๆ :call:
-
o13 o13 o13
เหมือนกับว่าต่างฝ่ายต่างไม่แน่ใจนะเนี่ย อิๆ
ต้องรออ่านดูก่อนละ
-
ไม่มาก ไม่น้อย ยังไงก็ดีกว่าไม่มา
แต่ถ้าไม่มานาน ๆ จะตามไปทวงที่ทู้นั้นเลย :z2:
-
อ่านมานานแล้ว (เพิ่งมาเม้น นิสัย o22)
ติดตามผลงานอยู่นะ
ชอบนิสัยพระเอกแบบนี้ ถึงจะงี่เง่า ขัดใจอยู่บ้าง
ชอบนิสัยนายเอกเราด้วย ถึงจะยอม แต่แอบไม่ยอม (ยังไงหว่า :really2:)
ชอบคนแต่งด้วย แต่งได้สนุกดี น่าติดตาม (แต่แอบรอนาน รึว่ารู้สึกไปเองหว่า สงสัยเพราะติดตามมากไปหน่อย)
พอแล้ว เวิ่นเว้อแล้ว เม้นแรกนะเนอะ ไม่รู้จะบอกอะไร (แต่บอกมาเยอะแล้ว ท่าจะบ้า :jul3:)
นอกจากมาต่อเร็วๆนะ จะรอ :bye2:
-
เดฟดีจนน่าใจหาย คนอ่านกัววววววว o22 ทำอะไรต้องชัดเจนนนนน เข้าใจม๊ายยยยย เดฟคุง
-
เอามาลงให้แบบนี้ก็หายงอลคนแต่งแร้ว อิอิ รอต่อปายค้าบ
-
:angry2:สั้นมาก
อยากอ่านต่อ
:beat:คนแต่ง
:laugh:
-
ดูแล้วเหมือนจะดีขึ้นเรื่อยๆมั้ย
-
ไม่รู้ว่าไปบ้าผู้ชายที่ไหนนนน แต่ตอนนี้ จุดธูปเรียกและ :call: มาลงตอนใหม่ไวไวน่ะ
-
เหอๆๆ อยู่กันนานๆนะ อย่าให้ต้องมีอุปสรรค์อีกเลย
:z2:
-
อร๊ายยย นายเดฟ ก้อยังชอบบังคับเหมือนเดิมนะเค่อะ
ไฉไลชอบ พระเอก ดุๆโหดๆ แบบนี้ :o8:
..........
ไฉไล จิ้ม + ให้นะเค่อะ มาช้าแต่ก้อมา
แต่ถ้าช้าอีก ไฉไลจะมาจิ้ม - อิอิ ( เชื่อป่ะ ) :z13:
-
ฮึ้ยยยย
คนอื่นชอบ แต่เขาขัดใจพี่อิงอ้ะ อะไรมันจะตามน้ำขนาดนี้..
เอิง อะไรมันจะหวงแต่ปล่อยพี่มันขนาดน้านน
โอ้ย ไม่เข้าใจ
เพื่อนมันเลวจะตายแระ
-
เดฟ เริ่มสำนึก
เอาให้ได้ตลอด
-
มาต่ออีกเยอะๆน๊า
-
เดฟให้อารมณ์เดียวกับพี่แชมป์มิมีผิด
โหด เถื่อน แต่ก็ชอบบบ :impress2:
ขออย่างเดียว อย่าทำร้ายอิงอีกเลย :call:
-
น้องตั้มมาแล้ว เย้ๆ
-
อา ฮะ ย้ายมาอยู่ด้วยกันแล้ววว
ไอ่เดฟ อย่าดีแตกล่ะ
แล้วก็พูดหวานๆอ่ะ
พูดเป็นม๊ายยยยยยยยยยยยย :angry2:
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
อ่าครับผม เดฟคงยังปากจัดปากแข็งเหมือนเดิม
ชอบนะครับคนแบบนี้ อิอิ ดูอีกมุมหนึ่งก็น่ารักดี
เพราะเป็นผู้ชายที่ขี้อาย นะครับ อิอิ
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
เดฟมันก็เป็นห่วงในแบบของมัน คนมันไม่หวาน จะให้ทำหวานก็คงไม่ง่าย
ดีใจที่น้องอิงเริ่มดีขึ้นแล้ว คงต้องยกความดีความชอบให้เดฟใช่มะเนี่ย
กลับมาอยู่ด้วยกันก็อย่าทะเลาะกันน๊า
น้องตั้ม แอบรู้นะว่าหนีไปไหน o18
ขอให้งานเสร็จเร็วๆนะ
-
มันคงเป็นนิสัยและสันดานของมันละถึงได้พูดห้วน ๆ แบบนั้น
แต่ในใจนะมันคงเริ่มรู้สึกแล้วละว่า ทำอะไรลงไปบ้าง คอยดูกันต่อไปแล้วกัน
ปล. เป็นกำลังใจให้นะตั้ม ที่ไป....แต่ระวังไอ้พี่แชมป์ไว้ด้วย
รายนั้นนะต้นตำหรับความ หึง หวง โหด ไม่ใช่เหรอ :z2:
+1 เป็นค่ารถไปหา .... นะครับ
-
อย่าหายไปนานอีกนะค๊าบบ!!!~
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
หุหุ :z2: :z2:
-
เฮ้อ :เฮ้อ: ยังไม่หายคิดถึงเลยนะ :จุ๊บๆ:
บ้าผู้ชายเหรอ ? ขอให้สนุกนะ อย่า :o12:มาซบอกคนในเล้าล่ะ
ขอให้งานเสร็จนะ สู้ สู้ :angellaugh2:
-
:z2:
เย่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มาให้หายคิดถึงจริง ๆ ด้วย
:เฮ้อ:
และแล้วไอ้เดฟก็ยังคงเป็นไอ้เดฟคนเดิม
คิดจะบอกบ้างไหมเนี่ยว่าที่ทำน่ะเพราะอะไร
น่าสงสารอิงจังเลย คิดมากอยู่คนเดียว
คาดหวังว่าอะไรดี ๆ จะเกิดขึ้นเร็วเนอะ
:กอด1: ให้กำลังใจคนแต่งจ้า
-
ลางๆ ว่าเดฟ จะรู้สำนึกรับผิดชอบมั่งแล้ว
หรือจะเอามาทำงานใช้หนี้
อร๊างงงง
ล้อเล่น
แต่เราว่าเดฟเริ่มๆ จะน่ารักแล้วว่ะ
+1 ให้
-
ตอนหน้าขอหวานๆนะคร๊าฟฟฟ ส่งสารอิงหรือเกิน รันทดมาหลายตอนละครับ :laugh:
:L2:มอบให้เป็นกำลังใจแก่คนแต่งครับ
-
เดฟทำตัวน่ารักขึ้นแล้ว :m4:
-
เครียดแทนพีอิงง่ะ :z3:
แล้วน้องตั้มไปบ้า ผช ที่ไหนอ่าาาาาา
แล้วก็ตั้งใจทำงานด้วยนะ o13
-
ได้อ่านพอให้คิดถึง อิอิ แล้วเดฟจะดีกะอิงได้นานมั๊ยเนี่ย :z2:
ขอบคุณน้องตั้มจ้ะ
รอตอนต่อปายยยยยยยยย
-
. . .. มาแค่นี้ก็ดีใจจะแย่แล้วค่า . . .. มาต่อไวไวน้า . ...ช้ากว่าเรื่องก่อนอีกนะคะเนี้ย . . . สู้สู้ค่า....
-
เดฟทำตัวดีขึ้น หุหุ ดีดีดี
ไรเตอร์สู้ๆค๊าาา ~
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
รอตอนต่อไปปปปปป :mc4:
-
อิงก็ยอมเดฟอยู่นั่นแหละ สู้คนซะมั่งสิ
-
เดฟอย่าดุอิงนักสิ :angry2:
-
ดุจังเลยเนี่ย เดฟ
-
ได้อ่านแล้ว :z2: รู้นะไปบ้าผะชายที่ไหน อย่าให้ต้องตาม :laugh:
เหอะๆ ๆ
เรารู้กันอยู่สองคน สองคนเท่านั้น
:laugh:
จะมาต่อเมื่อไหร่ เดี่ยวเจอรายการแฉตอนค่ำนะ :laugh:
รออยู่นะ ขอยาวๆ หวานๆ ช่วงนี้น้ำตาลตก :กอด1:
-
มีผู้ชายอย่างเดฟอีกซักคนไหมอ่ะ
จะเก็บไว้บ้านสักหน่อย
:impress2: :impress2: :impress2:
-
เอาไว้เรื่องหน้าจะลองพลิกคาแร็กเตอร์ดู (เรื่องนี้มันยังไม่จบยังจะเอาเรื่องหน้าอีก)
เอาอีกครับๆๆๆๆๆ
ไม่จบก็เอาเรื่องใหม่ได้นะครับ
อิอิ :impress2:
-
>>>> รักเดฟ มากกว่า เดิม นิสหนึ่ง ค้าบบบบบบบ :haun4:
-
ก็ไม่รู้สิน่ะ
แต่เราชอบตรงที่เดฟให้ความรู้สึกเหมือนพี่แชมป์เนี่ยแหละ
ว่าแต่ว่าน่ะ กว่าจะมาต่อน่ะค่ะ อ่านตอนล่าสุดจบแล้วเราก้ต้อง รอต่อไป~
-
นี่อาจจะหวานในแบบฉบับของ เดฟหรือเปล่า เริ่มน่ารักอ่ะ
:3123:
:pig4:
-
อยากให้หวานกว่านี้ อยากให้ยาวกว่านี้ด้วยถ้าสั้นจะแช่ง ให้สั้นจู้ด :laugh: :laugh:
-
o22 หายคิดถึงไปเปราะนึง
แต่ รีบมาอัพไวๆๆๆๆ น้า :sad4:
พี่เอิงสู้ๆ* :laugh:
-
:เฮ้อ:เรื่องที่อยู่ในใจ มันก็ยังอยู่ในใจแหละน๊ะ ไม่บอกก็ไม่รู้.............
-
คุณเดฟนี่เป็นญาติกับพี่ตั้มรัก..ร้าย หรือเปล่าเนี่ย มาแนวเดียวกันเลย :z10:
อิงก็พยายามก้าวต่อไปนะ ก้าวให้มันไวๆหน่อย เป็นกำลังใจให้นะ :L2: :กอด1: :L2:
-
มาทันแระค่ะ
แหะๆ
ชอบจังพระเอกจิตๆ เนี้ย
โหดร้ายรุ่นแรง ป่าเถือน หึหึ
สุดยอดคร่า o13
-
....พระเอกนิสัยใกล้เคียงกะคนข้างตัวเลยมั้งเนี่ย....
...........โหด..ดุ..หึง..หื่น............
***รออ่านต่อไปคับ***
poom_โอ๋ :กอด1:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
นานๆๆๆๆได้อ่านที แต่ก็รออยู่นะครับ
-
:z3: :z3:
โหยังไม่หายคิดถึงเลยอะครับ
แงๆๆๆ
แต่ก็นะ ยังไม่อยากให้จบเลยอะ
มันสั้นไปหมายยยยยยยยยย
แอ๊กกกกกกกกกกก
-
เดฟดูจะเป็นคนดีขึ้นมาแล้วเหมือนกันนะเนี่ย(อย่าดีแตกล่ะ หึหึ)
เป็นกำลังใจให้อิงเสมอค่ะ
ตั้มไปบ้าป้อจายที่ไหนหรือ??
ระวังพี่แชมป์จะมาจัดการนะจ๊ะ อิอิ
-
ขอหวาน ๆ กว่านี้อีกได้ไหม
-
:mc4:ซินเจียยู่อี่ ซินนีฮวดใช้ :mc4: ขอให้รวย ขอให้เฮงนะ
:m13: แล้วอย่าลืมคนอ่านล่ะตัวเอง รออยู่นะ
-
:mc4: :mc4: :mc4:
-
:impress3:
-
หลายวันแล้วค้าบบบบบบ
คิดถึงพี่ตั้มจังเลย :กอด1:
-
^
^
เห็นด้วยยยยยยย
:z13:
-
อย่างสั้นอะ แต่คนแต่งน่ารัก ให้อภัย :laugh:
ก้าวต่อไป !!!!! KEEP WALKER !!!!!
-
มารอก้าวต่อไป
^^
ขอบคุณค่ะ
-
พี่ต้ามมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
ไปอยู่ไหนเนี่ย...
เด๋วฟ้องพี่แชมป์ซะเรย -*-
มาได้แล้วคร้าบบเพ่
ติดถึงมากมาย ^^
:กอด1:
-
งืม...
เดฟนี่เอาแต่ใจจริงๆ ว่ะ
:fire:
-
น้องตั้มไปหลงอยู่บ้านอื่น กลับบ้านนี้ไม่ถูกปะค้าบ
กลับมาไวๆน๊า
คิดถึงแล้ว (ทั้งน้องอิง น้องตั้มเลย :o8:)
-
ไอเดฟ ดุจัง น่ากลัว มาต่อไวๆๆน่ะคร๊าบบบบบบบบบบบ
-
ทำไมตูหาตอนที่ ๒๒ ไม่เจอวะ
หามาให้อ่านหน่อยเดะ!!!!
-
ทำไมตูหาตอนที่ ๒๒ ไม่เจอวะ
หามาให้อ่านหน่อยเดะ!!!!
อยู่หน้า 159 จ้า อิเจ้คนงาม :z1:
-
ขอบคุณนะคะรีบน
จุ๊ฟๆ
ได้อ่านสมใจอยากแล้ว
สรุปๆ อีนังเดฟนี่มันจะเอาไงแน่คะ?
-
วันนี้เข้ามาดันโดยเฉพาะ น้องตั้มไปไหนหว่า มามะกลับมาเต๊อะ
-
รู้มั๊ยว่าคนในบอร์ดเค้าคิดถึง รีบมาต่อเถอะนะ
ไม่รู้นายเอกของเราจะโดนพระเอก ไล่ออกจากบ้านรึเปล่า?
-
. . .คิดถุงแล้วน้า กลับมาเถ๊อ น้องตั้ม . . .. :z3:
-
:m13: :m13: :m13:
-
กลับมารึยังเอ่ย :กอด1: :กอด1:
-
หายไปนานละค้าบบบบบบบบบ
พี่ต้ามมมมมม
คิดถึง เดฟ-อิง แล้วคับ
-
แวบเข้ามาเตือนความจำพี่ตั้ม ว่ามาอัพด่วน 555 :call:
-
วันนี้ก็แวะมารอ ก้าวที่ 23
:oni3:โอมเพี๊ยงจงมา :m11:
-
'ก้าวที่ 23'
จงมาไวไว .... สาธู้ :call:
-
รอก้าวที่ '23'
o18
-
หวังว่าจะได้รับข่าวดีจากคนเขียน
ภายในเร็ววันนะ
หลายวันแล้วนะเนี่ย
รอจนเหี่ยวแล้ว :m16:
-
หาย...ไปไหน?
มาเร็วๆน่ะ
มารอเรื่องนี้ทู้ก~กกกวันเลย รอๆๆๆๆ
-
รอแล้ว รอเล่า เฝ้าแต่รอ :z3:
-
แวะมาเยี่ยมน้องตั้ม
เงียบหายไปเลย
งานเสร็จแล้วแวะมาบ้างน๊า
:bye2:
-
แวะมาบอกว่า
คงยังไม่ได้ลงเรื่องในช่วงอาทิตย์นี้นะครับ
อาจจะใกล้ๆกลางเดือนถึงจะได้ลง
เพราะผมติดทำงานส่งอาจารย์
เป็นนิตยสารน่ะครับ
คงต้องเร่งทำแล้ว
เพราะปล่อยเวลากันมาเนิ่นนาน
ปล.ขอโทษด้วยจริงๆนะค้าบบที่ทำให้รอ
เดี๋ยวมีรางวัลปลอบใจ
แหะๆ ๆ
-
รับทราบค่ะ!!
-
พี่รอได้ค่ะน้องตั้ม พี่รอได้
-
ok ok ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีเด้อ :ped149:
แล้วจะรอต่อไป :music:
-
รอจ้า รอ :z2:
-
รอ เช่นกัน
-
รอด้วยคนครับ :call:
-
รับแซ่บ อิอิ
-
:z13:
นิวขอจิ้มเจ๊สองน๊า อิๆ
รอได้เสมอคราบผม
-
ยังไงก็รอได้เสมอ
แค่น้องตั้มแวะมาส่งข่าวก็ดีใจแล้วจ้ะ
ขอให้งานเสร็จลุล่วงด้วยดีนะจ๊ะ :L2:
-
OK รออยู่ครับ
เป็นกำลังใจให้ ตั้ม ทำงานส่งอาจารย์ ให้ผ่านฉลุย
แล้วรีบกลับมา ก้าวที่ 23 นะครับ :กอด1:
-
รอค่ะรอ...
ขอให้งานออกมาอย่างที่ตั้งใจนะคะ... o13
-
รับทราบค่ะ
:z2:
-
รออออออออออ
รางวัลปลอบใจ :z1:
-
รอได้ค่ะ รอได้~
แต่ที่ว่ามีรางวัลอ่ะ
ขอเป็นโพสที 5ตอนงี้ได้มั้ยค่ะ 55+
(ยาวๆๆๆๆๆๆเลย)
ล้อเล่นๆ
(แต่ถ้าจะโพสจริงก็เอา^O^)
แล้วมาตามสัญญาน่ะค่ะ^^
-
ค้าบบบบ
รอค้าบบบบ
ว่าแต่ของปลอบใจเอาเป้นตอนพิเศษซัก 10 ตอนได้มั้ยคับ
อิอิ :impress2:
-
รับแซ่บครับ ขอให้ส่งงานแล้วผ่านได้เอบวกน๊าคร๊าฟฟฟ :L2:
-
รอๆๆๆๆๆ :z2:
-
จะรอเน้อ... ^-^
-
ได้ ได้ ได๊เลย
-
รางวัลปลอบใจ ขอเรื่องนี้นานๆๆแล้วกัน
อย่าพึ่งรีบจบหล่ะ :-[
-
ไม่เป็นไรจ้า
ตั้งใจทำงานส่งนะจ๊ะ
ขอให้งานออกมาได้คะแนนดี ๆ นะจ๊ะ
เป็นกำลังใจให้จ๊ะ
ปล. รอของรางวัลด้วย เอิ๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :m20:
-
รอกานต่อไป งานเยอะก้อทำให้เส็ดแล้วค่อยมาอัพก้อได้ สู้ๆๆคับ
-
รับทราบครับ
แต่...
กำลังงงๆ ว่า ตัวเอง อ่านตอนยี่สิบสอง รึยัง
:z3: :z3: :z3:
-
(http://i242.photobucket.com/albums/ff298/akapong999/glitter/valentine/13-02-2009_07.gif)
-
happy valentine's day นะจ๊ะ
ยังรออยู่นะจ๊ะ :กอด1:
:L1: :L2:
-
Happy Valentine :L1:
มีความสุขมากๆนะคะ :L2:
-
happy happy วันวาเลนไทย้อนหลังค๊าาาาาาาาาาาาาาาาา
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
มารอพร้อมดันทู้ด้วย :z2:
-
มาเต้นรอด้วย :z2:
-
เข้ามาเป็นกำลังใจให้จ้า
ยังรออยู่นะจ๊ะ :กอด1:
-
เข้ามา รอ ตอนต่อไปปปปปปปปปปป
รออยู่น๊าค๊า.... :z2:
-
รอๆๆ รอ ค่ะ :call: :call: :call:
-
รอรอรอรอจ๊ะ
ขอรางวัลพิเศษแบบจุใจด้วยนะน้องตั้ม
-
มาม๊ะ....ตะเองงง o18
-
นึกว่า นังตั้มศรี มาต่อเรื่อง
ดีใจเก้อเลย
คุณน้องตั้มขา เจ้รอจนมดลูกจวนจะฝ่อแล้วนะคะเธอ
:m15: :m15: :m15:
-
พี่แชมป์ ปล่อยตั้มมาต่อ นิยายได้แล้วน้าาาาาาาาาาา
คิดถึงน้องเอิงมากมายแล้วอ้ะ :monkeysad:
-
รอเธอมานานแสนนาน :call: :call: :call:
-
รออยู่นะคับ
:z2:
-
รออยู่ค้าบ
เด๋วก้อคงเข้ามามั้ง...
คาดว่า
หรือว่าพี่ตั้มโดนพี่แชมป์กักตัวไว้ -*- :angry2:
-
รออยู่นะ มาต่อเถอะน้า :m15:
-
รอ รอ รอ
น๊าาาาาา
จิ้มๆๆ เลย ย ย
:z13: :z13:
-
อ่านรวดเดียวเลยค่ะ
peakมากตอนอิงตาบอด ช็อคไปเลย
แง สงสารอ่า
รอตอนต่อไปเน้อออ :impress2:
-
มายังเอ่ย
o22
แว๊ค ยังม่ามา :m15:
-
เธออยู่หน๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย~~~
ไคแอบกักตัวไว้???
TT__TT
-
หายยยยยยย :serius2:
คนแต่งหายยยยยย :z13:
รอจ้า :call:
-
:sad4: :sad4: :sad4:
รอนานแล้วนะคร้าบบบบบ
-
รอต่อปายยยยยยยยยย :เฮ้อ:
ดันๆๆๆๆๆ :mc4:
-
แวะมารอค๊า
:t3:
-
เพ่ต้ามมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมอยู่หนายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :monkeysad:
-
คนแต่งหายยยยยยยยยยยยยย
จะรอนะ
อยากอ่านมากมาย :m15:
-
ห๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ไปเลย
ไปไหนหนอ???? :เฮ้อ:
-
:z13: จิ้มๆๆ คนเขียนหายไปไหนนนนนน
-
หายยยเงียบบบ
-
ยังรออยู่นะ
อย่าเงียบนานนะ
คิดถึงจ้า :กอด1:
-
ฝึกงานหนักมากเลยเหรอคะน้องตั้มหายเงียบเลย
รออยู่นะคะน้อง :กอด1:
-
แวะมารอ
ค๊าาาาาา
:jul1:
-
มารอด้วยคน
-
ประกาศพี่ตั้มหายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :m15:
-
:call:
^^
-
มีเด็กตาดำๆ รออยู่นะจ๊า :impress2:
-
เข้ามาบอกว่า...
กฏข้อที่ 2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณถูกแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกัน
การแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน
แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต
และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่น
ช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆ
ก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเอง
เพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่ง
***ส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์
ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย
ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่ห้องอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ***
ต่อไปนี้จะเป็นการปฏิบัติหน้าที่ของดิฉันในฐานะโมฯ นะคะ
เพื่อธำรงไว้ซึ่งกฏระเบียบของเล้าฯ ไม่ได้ทำไปเพราะสาเหตุส่วนตัวใดๆ ทั้งสิ้น
ถ้าใครไม่สบายใจได้การปฏิบัติหน้าของดิฉัน เชิญตั้งกระทู้เพื่อสอบถามได้ที่ "ห้องพูดคุยทั่วไป" นะคะ
เพราะห้องนั้นเรามีไว้ให้พูดคุย ซักถาม แสดงความคิดเห็น-คิดถึง ต่อกันได้อย่างอิสระ
ผิดจากห้องนี้ซึ่งเป็นห้องนิยายที่เปรียบไปก็คล้ายกับห้องสมุดกลายๆ
ดังนั้นหากต้องการจะพูดคุย-ไต่ถามกันก็เชิญได้ที่ห้องพูดคุยนะคะ
แล้วดิฉันจะได้เรียนชี้แจงเป็นรายบุคคล และถี่ถ้วนนะคะ
หวังว่าจะได้รับความร่วมมือเป็นอย่างดี ทั้งจากผู้อ่าน แฟนคลับ นักโพสต์ และนักเขียน นะคะ
โพสต์ได้ เล่นได้ แต่อย่าพากระทู้ออกทะเลก็พอ
สงสารคนที่จะเข้ามาอ่านนิยายบ้าง หาเนื้อนิยายอ่านยากมากกกกกกกกกกกกกกกกก
เราเตือนคุณแล้วนะคะ
เจ้สอง กะเทยอาวุโส อิอิ :bye2:
-
สนุกมากๆเลยอ่ะ
น่ารักดี แต่ว่าก็ยังมึง-กูเหมือนเดิมเลยนะคะ เนื้อเรื่องน่ารักดีอ่ะ ถึงจะดูเถื่อนๆไปแต่ก็มันส์ค่ะ
ยังไงก็มาต่อไวๆนะคะ จะรอค่ะ
-
แวะมาบอกว่ารออยู่นะ
-
รออยู่นะครับ :call: :call:
ของปลอบใจเนี่ยอยากได้ตอนพิเศษเยอะๆจัง :laugh:
-
....คิดถึง....
เมื่อไรจะมาต่อคับ......
อยากอ่านมากเลย..
poom_โอ๋ :กอด1:
-
:m31:
:m31:
มาต่อน่ะก๊าบ
....
-
มารอจร้าาาาาาาาา
:z13: :z13: :z13:
-
:call: :call: :call:
-
หายไปตั้ง 2 เดือนแล้ว
จะกลับมามั้ยหนอ
รอติดตามนะครับ
-
รอ ร้อ รอ :monkeysad:
-
ไม่มาต่ออีกเหรอครับ รออยู่น้า :monkeysad:
-
คนแต่งหายปัยหนัย :serius2: :serius2:
รอๆๆๆๆ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:m18:มารอด้วยคนคร๊าบบบบ :m18:
-
มารอด้วยอีกคน
ไปนานหล่ะน๊า
-
:monkeysad:
-
หายไปนานเกินแล้วนะคะ
คุณน้อง
-
หายไปเลยอ่า
-
คนแต่งหายไปไหนอ่ะค้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
:serius2:
-
เงียบไปเลยอ่า
:sad4:
-
ยังไม่มาอีกหรอค่ะเนี่ย
พี่ตั้มจะเอาธูปอีกกี่ดอก :call: :call:
คนอ่านกระวนกระวาน อ๊ากๆๆ :m31:
-
แวะมาเยี่ยม และรออ่านตอนต่อไป
-
หายไปนานจัง
ไม่คิดถึงกันมั่งเหรอ :monkeysad:
-
แหะ ๆ ๆ
:3123: :3123:
ไม่ได้เข้าบอร์ดหลายเดือน
พอดีฝึกงานอยู่คับเลยต้องทุ่มแรงกาย แรงสมองไปหมด
อีกทั้งผมไม่ได้เล่นเน็ตเลย
แต่ผมก็แอบแต่งไว้แล้วแหละครับ
เหลืออีกตอนสองตอนก็จะจบ
ผมจึงจะแต่งให้จบก่อนเพื่อไม่ให้มันขาดตอน
เพราะที่ผ่านมาก็ขาดมาเยอะแล้ว
ขอบคุณทุกคนนะคับที่ยังติดตามอยู่
ขอโทษจริงๆค้าบบบบบบบบบบบบ
...........................
ปล.รับรองว่ายังไงผมก็จะต่อจนจบแน่นอนครับ
ไม่ค้างแน่ๆ
-
จิ้มคนแต่ง :z13:
ถ้าไม่มาต่อให้จบระวังโดน :beat:
-
o18 o18
-
555 รอ จน ลืม ไป และ ว่า เรื่อง มาน เป็น ยังไง
-
o7 o7
-
นึกว่าจะมาต่ออะ :z3:
-
:z13: จิ้มๆ จี้ๆ ให้มาต่อ
แหะๆเห็นด้วยกับ jpkoko นิดนึง
เรื่องเริ่มเลือนลางในสมองแล้ว กลับไปอ่านใหม่ถือเป็นการ อ่านให้เข้าซึ้งถึงใจเลยล่ะกันเนอะ
:bye2:
-
:o12:
มาปูเสื่อนอนรออีกรอบ - -*
o18
-
รับทราบรอเด็กฝึกงานค่ะ^o^
:m1:
-
ลงเรยฮะ
รอไม่ไหวแล้ว
คิดถงเรื่องนี้มากๆ
-
รอ :call:
-
:z2:
-
ตายละ ขอบคุณมากเลยนะคะที่ส่ง ซิกแนลอ๊อฟไลฝ์ ดีใจที่น้องตั้มยังเข้ามาบอก ถึงจะนานไปหน่อย แต่รอได้ค่ะ :m15:
-
น้องตั้มโผล่มาให้ความหวังแล้ว ดีจายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :mc4: :mc4:
-
เห็นความหวังอยู่รำไร :oni2:
-
แน่นะ
ถ้าไม่ล่ะก้อ
พี่จะไม่อ่านอีกเลย
-
รอๆๆ :z2:
-
โอย...
นึกว่าคนแต่ง... :z10:แล้วจริงๆนะเนี่ย
แวะมาบอกอย่างนี้ค่อยโล่งจายยยยยย หน่อย :เฮ้อ:
แล้วมาต่อเร็วๆหล่ะ :z2:
-
:z3: :z3:
-
อ้าวรู้ตัวด้วยหรอ 555+
-
ขอใหม่ตั้งกะต้นได้มั๊ย
ลืมไปแล้วว่าเรื่องนี้เปนงัย
สงสัยเราจะความจำสั้น
ก็คนแต่งหายไปแป๊บเดวเองนี่นา *_*
เอิ๊กกกกกกก!!!
[/b]
-
รอน้องตั้มกลับมาต่อนะค้าบบบบบบบ
-
:m31: --> :m16: --> :กอด1:
-
มารอค่ะ
ในที่สุดก็มาซักที :z2:
-
น้องตั้มแต่งให้จบก่อนก็ได้จ๊ะ พี่รอได้ :fire: :fire:
-
เจ้ก็รอได้คะตั้ม :fire: :fire: :fire:
-
รอต่อป๊ายยยยยย
-
ต้องรอพี่ตั้มอีกนานแค่ไหนนิ??
-
โอ้วว น้องตั้มกลับมา ดีใจจัง :impress3:
รอค่ะ รออยู่เรื่อยๆ
ตั้งใจฝึกงานน๊า :กอด1:
-
เข้าใจอยู่ว่ายุ่ง ยังไงก็รอนะ
ถ้าว่างแล้ว ต้องมาลงต่อถี่ๆๆๆๆๆๆ เลยนะ ตั้ม
:กอด1:
คิดถึงพระเอกซาดิสต์ นายเอกมาโซ หุหุ
-
เข้ามารอค่ะ
^^
-
รอได้ค้า :z10: :z2:
-
มาส่งข่าวบ้างก็ยังดี ยังรออ่านอยู่นะจ้ะ :L2:
-
อีกนานไหมจะมา :z3:
-
รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ
-
(http://i132.photobucket.com/albums/q8/oaw_eang/01yhie8.jpg)
ยังไม่มา
-
แวะมาเยี่ยม และจะรอตอนใหม่ต่อไปนะ
-
ยังไม่มาอีกหรอ
รออยู่อ่า
-
:fire: :fire:
-
เข้ามารอเหมือนกัน ว่าแต่ว่าพี่แชมป์สบายดีก่อ
-
คิดเหมือนพี่สอง 555
หน้าบ่งบอกอารมณ์กว่านี้มีอีกไหม๊??? :laugh:
-
อดทนเก็บความในใจ
แล้วรอแค่วันเวลา
ให้มันหมุนช้าๆ
แล้วเดินไปกับมัน
.............
......................
..............................
.......................................
:m31:
รอจนฟุ้งซ่านไปแล้ววววววว
ป่อยยยยย
-
ร + อ = รอ :m15: :L2:
มาต่อไวๆนะครับบบบบบ :กอด1: :impress2:
-
เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องที่ 4 ที่เลือกอ่านนะคร๊าฟฟฟ
สุดยอดมากๆๆๆ ชอบๆๆๆ
-
อิอิ ... เพิ่งโผล่มาอ่านรวดเดียวค่ะ
เหลืออีกแค่ 2 ตอน ... ทำไม มันทรมาน กับการรอคอย อย่างงี้น๊า :a5:
เอ่อ เรื่องนี้มันดราม่าจังเลยค่ะ ... ตอนแรกก็เฮฮาอยู่
พอหลังๆ โอ้โห ... ชีวิตมันโหดร้ายกันจังเลยเนี่ย
แต่ ตะหงิดๆ กับอาการความจำเสื่อมของอิงมากมาย ... ที่แบบว่า เดี๋ยวเสื่อม เดี๋ยวหาย เดี๋ยวตาบอด
งง กับระบบประสาท ... อิอิ
-
รอตั้งแต่โน่นนน
ก่อนปิดเทอมตั้งนาน
นี่เปิดเทอมมา2อาทิตย์กว่าๆแล้วน่ะค่ะเนี่ย :m16:
เรื่องยิ่งกำลัง~
เอ้าๆ รอต่อไป เฮ้อออ
-
มารออ่านต่อด้วยคน
:call: :call: :call: :call:
:bye2: :bye2: :bye2:
-
ตามทันเเล้วครับ
ความนี้ก็ รอ รอ รอ รอ รอ
ปล. เป็นเรื่องแรกที่อ่าน นิยายยังโพสไม่จบ เหตุผล คือ รอ ไม่ไหว 555+ :fire: :fire:
-
ยังรออยู่นะจ๊าคนแต่งจ๋าาาาาา :monkeysad:
-
มารอครับ
ถึงไม่มาก็จะมาทุกวัน --* :oo1:
-
:m16: :m16: :m16: มาต่อได้แล้วค๊าบบบ
-
มาซอย เอ้ย มารอ เรื่อยๆๆๆ :oo1: :oo1:
-
กลับไปอ่านก้าวก่อนหน้าได้ที่หน้า 81 นะค้าบบบ
ก้าวที่ยี่สิบสาม
"มึงจะนั่งจ้องหน้ากูอีกนานไหม"
จู่ๆ ไอ้เดฟมันก็เอ่ยขึ้นขณะที่เรากำลังนั่งกินข้าวกันอยู่หลังจากที่เก็บข้าวของเครื่องใช้ที่มีอยู่น้อยนิดเสร็จ
แต่ก็ดูเหมือนผมไม่ได้ช่วยอะไรมันหรอกครับ
เพราะมัวแต่ยืนเหม่อๆ อึ้งๆ อยู่ พอรู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่มันถามผมนี่แหละว่าผมจ้องหน้ามันทำไม
ว่าแต่ผมไปจ้องหน้ามันทำไมเนี่ย
................
"อ้าว กูถามยังมาทำงงอีก ถามจริงเถอะ นี่หมอเค้าให้ออกมาจากโรงบาลได้ไงเนี่ย ดูๆแล้วเหมือนสมองมึงยังไม่ทำงานเลยนะ"
สิ่งที่มันพูดก็ถูกครับ
ไม่รู้ว่าหมอให้ผมออกมาจากโรงพยาบาลได้ยังไง
ทั้งๆที่ผมยังไม่ปกติดีนัก
แต่ไม่ใช่ที่สมองหรอกนะครับ
เพราะสิ่งที่ผิดปกติสำหรับผมมันคือหัวใจต่างหาก
ที่มันยังคงไม่พร้อมที่จะยอมรับสิ่งที่เคยมี หรือไม่ยอมรับความเป็นจริงว่าที่ผ่านมามันเกิดอะไรขึ้นมาบ้าง
หรือบางทีผมอาจจะเป็นคนที่คิดมาเกินไป
ถ้าจะไม่คิดก็คงไม่ได้อีกแหละครับ
เพราะเป็นใครก็ต้องคิดหนักแน่ แค่เวลาผ่านมาไม่นานแต่ผมต้องเปลี่ยนงานตั้งหลายครั้ง ต้องมามีความรักครั้งแกรที่ไม่สมบูรณ์ ต้องเอาชีวิตมาเสี่ยงเพราะเรื่องบ้าๆ ต้อง..............
" มึงมีเรื่องอะไรให้คิดมากมายวะ ดูทำหน้าทำตาเข้า เพิ่งออกจากโรงบาลแท้ๆ "
นั่นสิ เพราะผมเพิ่งออกจากโรงพยาบาลที่ต้องนอนมานานแล้วน่ะสิ
ต่อไปผมต้องคิดหางานทำให้ได้ซะก่อนดีที่สุด
เฮ้อ
เพื่อนที่ทำงานเก่าผมก็ไม่ไดติดต่อกันเลย
รู้สึกเหมือนคนไม่มีอะไรเลยจริงๆ
" มึงกังวลเรื่องอะไรวะ"
"เปล่า"
"กูไม่เชื่อ ........... หรือว่ามึงคิดหางานทำ "
ไอ้นี่มันสมองไวเหลือเชื่อจริงๆครับ
แต่ทำไมมันไม่รู้จักใช้สมองให้มากกว่าใช้กำลังไม่รู้
"ปะ เปล่า "
"กูว่าแล้วไหมล่ะ ถ้ามึงคิดเรื่องนั้นหยุดคิดได้เลย กูไม่ให้มึงออกไปไหนทั้งนั้น จนกว่ากูจะอนุญาต หรือต้องมีกูไปด้วย "
"นายจะบ้าหรอ ไม่ให้ชั้นออกไปหางานแล้วชั้นจะเอาอะไรมากิน แล้วไหนจะน้องชายชั้นอีก "
"มึงก็อยู่กินกับกูอยู่นี่ ยังจะต้องไปจ่ายอะไรอีก แล้วน้องชายมึงเดี๋ยวกูช่วยส่งเอง "
มันพูดเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา ก่อนจะก้มกินข้าวต่อ
"ทำไมชั้นต้องมาคอยพึ่งนายด้วย"
"เมียไม่พึ่งผัวแล้วจะไปพึ่งใครวะ "
มันเริ่มขึ้นเสียงขึ้นมาบ้าง พร้อมกับวางช้อนเงยหน้าขึ้นมาพูดกับผมอย่างจริงจัง
"ชั้นไม่ใช่เมียนาย แล้วก็ไม่ได้เป็นอะไรกับนาย เราไม่เคยเป็นอะไรกัน นายเองก็เคยพูดไว้นี่ "
"กูไม่เคยพูด"
"นายเป็นคนพูดเอง "
"กูพูดตอนไหน "
"ไม่รู้ "
"งั้นแสดงว่ามึงโกหก"
มันเถียงข้างๆ คูๆ
"..................."
"ยอมแล้วรึไง"
มันพูดด้วยสีหน้ายิ้มๆ เหมือนกับว่ามันกำลังล้อผมเล่น หรือกำลังเล่นสนุกอะไรสักอย่าง
" แต่ยังไงชั้นก็จะต้องออกไปทำงาน"
"มึงจะทำงานอะไร"
"ไม่รู้ ก็คงประชาสัมพันธ์ หรือะไรที่เคยทำมานั่นแหละ ไม่งั้นก็คงเด็ก...."
"หยุดเลยนะ ถ้ามึงคิดจะไปเป็นเด็กเสิร์ฟอีก ประชาสัมพันธ์ก็ไม่ต้อง เดี๋ยวก็โดนไป้พวกนั้นชีกอใส่อีก"
"งั้นชั้นไปสมัครพนักงานตามห้างก็ได้"
"ไม่ได้"
"ทำไม โน่นก็ไม่ได้ นี่ก็ไม่ได้"
"ไม่มีเหตุผล กูบอกไม่ได้ก้ไม่ได้สิวะ "
มันพูดจบก็เดินไปหยิบโทรศัพท์กับกุญแจรถแล้วเดินออกไป
"ห้ามออกไปไหนเด็ดขาดนะ ถ้าอยากได้อะไรโทรลงไปข้างล่าง ถ้าชั้นกลับมาไม่เจอเป็นเรื่องแน่"
มันหันมาพูดก่อนจะเปิดประตูออกไป
แล้วทำไมผมต้องมานั่งอยู่ในห้องคนเดียวแบบนี้ด้วยเนี่ย
จะกลับมากี่โมงก็ไม่รู้
โทรศัพท์มือถือก็ไม่มี
แล้วไอ้น้องชายผมมันจะห่วงพี่มันบ้างไม่ได้รึไง เนี่ย
ปล่อยให้ผมมาอยู่กับคนอื่นโดยไม่มาสนใจ
พี่ตัวเองแท้ๆ ไอ้น้องเวร
หึ ลงกับใครไม่ได้ก็ต้องลงกับน้องตัวเองนี่แหละวะ
...........................
...........................
หลังจากเก็บถ้วยจานเสร็จผมก็เดินไปเปิดทีวีดู
แต่ก็ไม่มีช่องที่มีรายการน่าสนใจเลยสักช่องเดียว
จึงต้องไปค้นหาดีวีดีดู
แต่พอไปค้นผมก็ต้องตกใจ
เพราะหนังแต่ละเรื่องมีแต่หนังโป๊อยู่เต็มกล่อง
จะหาหนังดีๆ ดูสักเรื่องก็ไม่มี
ไม่รู้ในสมองเคยคิดเรื่องอื่นอยู่รึเปล่า
"ทำไรน่ะ"
"เฮ้ย ."
จู่ๆ มันก็โผล่มาด้านหลังพร้อมส่งเสียงอันทรงอำนาจ
ทำให้แผ่นหนังบนมือผมร่วงลงพื้นจนหมด
ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองมันด้วยสีหน้าตกใจ
"ห่างมานานจนต้องมาหาดูรึไง อยากดูก็ไม่บอก กูมีแผ่นดีๆ เก็บไว้ในห้องอีกเยอะ ดูไหมล่ะ "
มันพูดเหมือนล้อผมเช่นเคย
"มั่วแล้ว ทีวีมันไม่มีช่องให้ดู ชั้นก็เลยจะมาหาหนังดู แต่มันก็....."
"กูยังไม่ได้ว่าอะไรนี่หว่า แค่ล้อเล่นนิดเดียว ทำเป็นตกใจไปได้ "
"............."
"แล้วจะไม่ถามหน่อยหรอว่ากูไปไหนมา "
คำถามของมันทำให้ผมต้องเงยหน้ามองมันด้วยความตกใจอีกครั้ง
เพราะไม่นึกว่ามันจะพูดแบบนั้นออกมาได้
"ชั้นมีสิทธิถามนายด้วยหรอ"
"..............."
"..............."
ด้วยคำถามของผมทำให้เราทั้งสองคนต่างก็เงียบกันทั้งคู่
เหมือนต่างก็ไม่มีอะไรจะพด หรือถ้าจะพูดให้ถูกคือไม่รู้จะพูดอะไรมากกว่า
เพราะก็อย่างที่ผมบอกแล้วว่า
ระหว่างผมกับมันเหมือนผ่านอะไรมาเยอะ แล้วมันก็ยังคงคั่งค้างอยู่ไม่หายไปไหน
ผมเองก็ไม่กล้าที่จะถามมันให้ชัด
ส่วนตัวมันเองก็เคยที่จะพูดอะไรกับผมให้มันชัดเจนเลยสักครั้ง
"มึงจะหยุดประชดกูสักทีได้ไหม"
"ชั้นไม่ได้ประชด ชั้นก็แค่ถามว่าชั้นมีสิทธิถามนายด้วยหรอว่านายไปไหนมา หรือชั้นมีสิทธิทำอะไรได้บ้างแค่นั้นเอง"
"เฮ้ออ กูรู้ว่ามึงอาจจะยังโกรธกูกับเรื่องก่อนๆ อยู่ "
มันพูดแล้วหันหลังกลับไปเหมือนพยายามจะคิดหาคำพูดอยู่
"แต่กูขอได้ไหมวะ ช่วยอย่ากลับไปคิดถึงมันอีกได้ไหม เพราะกูเองก็ไม่รู้ว่าจะไปแก้ไขมันยังไงเหมือนกัน "
".................."
"มันคงยากที่จะพูดนะ มาพูดเรื่องงานมึงดีกว่า"
ด้วยเรื่องที่มันพูดค่อนข้างจะต่างกันอยางสิ้นเชิง
ทำให้ผมต้องแหงนหน้ามองมันอย่างงงๆ ว่ามันจะมาไม้ไหนกันแน่
"มึงยังอยากทำงานอยู่อีกไหม"
"อยากสิ ถ้าไม่ทำงานแล้วชั้นจะเอาที่ไหนมาใช้จ่ายล่ะ"
"เรื่องนั้นหยุดพูดได้เลย เพราะกูถือว่าเราได้คุยกันรู้เรื่องแล้ว "
"...................."
เมื่อมันพูดมาแบบนั้นผมก็ไม่รู้ว่าจะเอาอะไรมาเถียงมันแล้วล่ะครับ
เพราะมันเองก็สรุปเรื่องให้ผมเรียบร้อย
เถียงไปก็คงสู้อะไรคนอย่างมันไม่ได้หรอก
"แค่ถ้ามึงอยากทำงานเพื่อหาอะไรทำในช่วงว่างก็ไม่เป็นไร "
"สรุปแล้วชั้นสามารถออกไปหางานทำได้แล้วใช่ไหม"
"ก็ไม่เชิง"
"..........."
"มึงจะไม่ได้ออกไปหางานทำเอง เพราะกูไปจัดการมาให้เรียบร้อยแล้ว"
"หา นายไปหางานมาให้ชั้นแล้ว "
"ใช่"
มันตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย
"งานอะไร"
ผมว่างานที่มันหามาให้ผมคงไม่ใช่งานอะไรที่มันปกติธรรมดาทั่วไปแน่นอน
เพราะคนอย่างมันไม่เคยมีอะไรที่มันปกติสำหรับผมอยู่แล้วล่ะ
" ครู"
"หา ครู"
"ใช่ "
"ที่ไหน "
" ที่โรงเรียนกูเอง "
ว่าแล้วไหมล่ะ
นี่ผมบอกไปรึยังนะครับว่าโรงเรียนนั้นมันเป็นของญาติมัน
แต่ผมก็ยังอดแปลกใจไม่ได้ว่าเขารับผมได้ยังไง
ในเมื่อวุฒิที่ผมจบมันไม่ได้มีอะไรที่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่ผมจะไปทำสักนิด
" ชั้นจะไปทำได้ยังไง ความสามารถด้านการสอนไม่มีเลยสักนิด
"เหอะน่า ลองๆไปทำดูก่อน เผื่อมีตำแหน่งที่ชอบ อาจารย์ฝ่ายอื่นก็มี หรืออยากได้งานฝ่ายอื่นก็มี ทั้งธุรการ พยาบาล ฯลฯ "
"ญาตินายเค้าไม่กลัวโรงเรียนเค้าเจ๊งรึไง รับคนเข้าทำงานง่ายๆ แบบนี้"
"ไม่หรอก แค่มึงคนเดียวไม่ถึงกับเจ๊งหรอกน่า "
"แล้วทำไมธุรกิจอื่นมีเยอะแยะ ทำไมชั้นต้องมาทำที่โรงเรียนนี่ด้วย"
ผมงงจริงๆ ครับ
เพราะผมคิดว่าถ้าให้ผมไปทำงานธุรกิจอื่นๆ ที่เป็นของญาติมันก็มีอีกตั้งเยอะ
เผลอๆจะมีตำแหน่งประชาสัมพันธ์ซึ่งตรงกับสายงานที่ผมเคยทำมาแล้วด้วยซ้ำ
"ก็เพราะกูก็เรียนที่นั่น จะได้ไม่คลาดสายตากูไปไหนไกลไง"
น่านว่าแล้ว
ว่าคนอย่างมันทำอะไรต้องมีแผนรองรับก่อนเสมอ
ผมยอมแพ้มันจริงๆ
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
มันต่อกันติดรึเปล่าหว่า
หายไปนานเกิน
จนขนาดคนแต่งเองยังเกือบจำชื่อนายเอกไม่ได้
แหะๆ ๆ
ขอโทษอีกทีค้าบบที่หายไปนาน
แต่ต่อไปคงไม่ได้รอนานแล้วแหละ
เพราะเนื้อหาโดยรวมผมก็แต่งจบแล้ว
ส่วนจะอีกเยอะรึเปล่าขอไม่บอกนะค้าบบ
เอาเป็นว่าจบตอนไหนก็ตอนนั้น
เหอ ๆ ๆ
:bye2:
-
ดีใจที่มาต่อ
ก้าวต่อไป
รออยู่อ่า
-
ก้าวขาค้างขนแข็งไปหมดแร้ววววววววว ดีใจจังที่มาต่อ ลืมชื่อตัวเอกเหมือนกัน 555
-
ดีใจมากมายมหาศาลค่ะที่มาต่อให้แล้ว
แหมพอออกจากโรงพยาบาลมาได้นี่ ไม่ให้กระดิกตัวไปไหนเลยนะนั่น หวง หรือว่าอะไรจ๊ะพ่อพระเอก
-
...เอาอีกๆ...รอๆๆๆๆๆๆๆ :pig4:
-
:mc4: :mc4: :mc4: ยินดีตอนลับการกลับมาคร้า
-
เห็นไหมว่ารักขนาดไหนให้เป็นครูเพราะกูเรียนที่นั่นจะได้อยู่ในสายตา
เหตุผลก็สุดยอด แล้วอย่างนี้...เออจริงด้วยนายเอกชื่ออะไรอ่ะ :a5:
แทบไม่เชื่อสายตา ในที่สุดก็กลับมาแล้ว :กอด1: +1ให้เลย
-
กลับมาเเล้ว
เยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
WELCOME BACK นะคร๊าฟฟฟ
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
-
เออ นั่นดิ นายเอกชื่ออะไรหว่า
-
นั่นอ่ะดินะ นายเอกชื่ออะไร เลือนๆ ไปเหมือนกัน
เอาแต่ระลึกเนื้อเรื่องได้ แล้วอ่านต่อเลย
ไม่เป็นไร ได้อ่านต่อ ก็ตามติดแล้วจ้า
ขอบคุณน๊า ที่มาต่อให้ :3123:
-
ดีใจมากมาย
หลังจากเงียบหายไปนานเนอะ
กลับมาต่อแล้ว
มันก็ต่อกันอยู่นะเนื้อเรื่องนะ
ว่าแต่ว่าก็จริงนะที่ลืมชื่อนายเอกนะรู้สึกจะลืมเหมือนกัน
555555555555555
-
:laugh: ... อะไรกานๆๆๆ ลืมชื่อ นายเอกได้ไงเนี่ย
พอพูดปุ๊บ เราก้รีบเปิดไปดูหน้าแรกเลยล่ะ .... เหอ ๆ
ไม่เป็นไรน๊า เรื่องปะติดปะต่อ ... แต่มาลงต่อ ก็ดีใจมากมายแล้วค่ะ o13
เอ่อ เดฟ ... ยังเอาแต่ใจเหมือนเดิมนะเนี่ย ขี้หึง ขี้หวง จนแอบอิจฉา เอริ้กกก ๆ
-
Yeah Yeah ก้าวที่ยี่สิบสามมาแล้ว
ก้าวค้างจนตะคิวกินหมดแล้ว
ขอบคุณที่มาต่อครับ
-
กลับมาต่อผมก็ดีใจแล้วคร้าบ
ไปรออ่านตอนต่อไป อิอิ อ้อ +1 ไปแว้วนะคร้าบ ชอบเดฟอะคร้าบดุดี
:oni2: :oni2: :oni2:
-
+1 ครับ
รอแล้วไม่ผิดหวังรอก้าวต่อไปครับ
-
โอ้ว ดีใจ เห็นน้องตั้มมา
น้องอิงของเราออกจากรพ.แล้ววววว
แต่ออกมาอยู่กะเดฟเนี่ยสิ ไว้ใจได้มั้ยเนี่ย
คงไม่ได้เอาน้องอิงมาทรมานอีกนะ
น้องตั้มเป็นไงบ้าง หายยุ่งแล้วเหรอคะถึงมาต่อเรื่องได้เนี่ย
คิดถึงๆ
:L2:
-
. . .เย้ เย้ ดีค่ะที่กลับมา . . .ถ้าไม่กลับมาเนี้ย ว่าจะบนบานสานกล่าว แล้วนะคะ . ..ในที่สุดการรอคอยก็สิ้นสุดแล้ว . .
-
ว้ายยยยยยย มาแล้วเหรอคะ พอจำได้ค่ะว่าเรื่องราวเป็นยังไง
-
เย่ๆๆ ดีใจจังมาแล้ว :mc4:
-
กี้ดดด มาแล้วว >//<
ตอนแรกคิดว่าตาฝากจำตอนผิดรึเปล่า 55
รอดูชีวิตคู่ของสองคนนี้ต่อไป
มาต่อเร็วๆนะค้า ~
-
ดีใจที่เห็นตั้มมาต่อแร้ว o13
รอติดตามตอนต่อไปนะจ้ะ :L2:
-
:m3: เอาอีกๆ ในที่สุดก็ได้อ่าน รอมานาน อิอิ
:L2:เป็นกำลังใจให้คนเขียนครับ
-
โอ้วเย้ววววว
ดีใจสุดริด
แล้ว
ยะฮู้
-
ยังต่อติดอยู่..ก้าวต่อไปอย่านานนะ
-
อย่างนี้ต้องฉลองงงงงงงงงงงงงงง :mc4:
-
กรี๊ดดดดดดดด ตาฝาดดดดดดดดด
แป๊บบบบบบ ขอล้างหน้า ล้างตาอีกรอบบบบ
กรี๊ดดดดดด มาต่อจริงๆ ง่ะ
ไม่อยากจะเชื่อเล๊ยยยยยยยยยยยยยยย
แต่ตั้มจ๋า.. มาต่อโดยท้งให้ค้างแบบนี้มันน่าสงสารนะ
หายไปนานๆ อย่างงี้ไม่มีแถมหรอฮ้า อุอุ
แต่ไงก็เหอะ ดีใจมากกกก ที่ในที่สุดก็มาต่อแล้ว
อย่าหายไปนานๆ อีกเน้อ คิดถึงน้าตะเองงงงงงง
:กอด1:
-
:L2:
เย้ๆ มาแว้ววว ~
-
ว้าวๆๆๆๆมาแย้วววว
-
อุ วะ ฮ่า ๆ ๆ ๆ
เดฟ น่า รัก มาก มาย
หุหุ
ไม่ หั้ย คลาด สาย ตา เลย
หนี ม่าย รอด หรอก อิง
ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ
o13
:-[
-
มาต่อแล้ว :mc4: กำลังมันเลยเดฟจะเป็นคนดีแล้วชิมิ อยากอ่านต่อแล้วอะ :z10:
-
ดีใจมากมาย....ที่น้องตั้มมาต่อแล้ว :mc4:
รอก้าวต่อไปนะคะ
เออ...จริงแหละ นายเอกชื่ออะไร :laugh:
-
ต่อแล้วๆ ดีใจ
:L2: ให้เจ้าของเรื่อง
-
มาแว้วววว :กอด1:
-
เย้....มาต่อแว้วววววว....
หลังจากหายไปนานเลยนะครับ...
ต้องกลับไปอ่านไกลถึง บทที่16 อ่ะ
เหอะๆๆ
ได้ฟิลดี...
^^
-
:pig2: :pig2: :pig2:
ดีใจจังเลย มาต่อแล้ว ฮ่าฮ่า
ว่าแต่ เรื่องไม่เป็นไงหนอ จำไม่ค่อยได้แล้ว :a5:
-
กลับมาแล้ว...ไอ้กระผมตื้นตันใจมากขอรับท่าน!
5555 :กอด1: :กอด1:
-
:mc4: จุดพลุฉลองต้อนรับก้าวที่ 23 :mc4:
-
คิดว่าจะไม่ได้อ่านต่อแล้วนะเนี่ย
เดฟก็ยังคงเป็นเดฟ(จะให้เปลี่ยนเป็นมอสได้ไง)อิอิ
-
^^
-
:L2: :t3:
-
รอกันจนครึ่งปี และแล้วก็ได้อ่าน :mc4:
-
กลับมาแล้วว ฉลองค่ะฉลอง :mc4:
ดีใจจังเลย ยินดีต้อนรับกลับนะค้า
-
เย้ๆ :m4: ขอกอดหน่อย :man1:
คิดถึงอิงและคนแต่งมากมาย
แล้วเดฟนี่ยังไงเนี้ย ดีใจหาย
รอตอนหน้านะคะ :impress:
-
มาทบทวนกันหน่อยก่อนจะมาอ่านตอนล่าสุด
อิอิ
ลืมชื่อนายเอกกันหมดเลย
-
กีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส ได้อ่านแล้ว รอครึ่งปีเองน่ะ อิอิอิ
-
น้นสิเกือบลืมชื่อนายเอกไปเเล้ว
-
มาแล้ววววววว :mc4:
โครตดีใจที่ได้อ่านต่อ
ต่อกันติดจ้า
สนุกดี
พระเอกนี่ยังมึนเหมือนเดิม
นายเอกชื่อไรแล้วหว่า ? .....ล้อเล่น :m20:
-
:m11: กลับมาแล้ว
ได้อ่านต่อละ
ดีใจมากคร่าาาาาาาา :impress2:
เป็นครูสอนที่รร. คาดว่าต้องมีเรื่องอีกแน่แน่
-
อุ้ยยยย มาแล้วววววว
เราก็รอว่าเมื่อไหร่จะมา ในที่สุดก็มาสักที
ต่อไปไม่ต้องรอนานแล้วใช่ไหมมม อิอิ :impress2: ดีใจ
มาลงถี่ถี่น้า แค่นี้ก็นานจนเริ่มๆๆจะ ต่อ บ่ ติดแล้ววเหมือนกัน ฮือออ :o12:
-
:L2:
-
มาต่อแล้วเย่ๆๆๆๆ
-
:กอด1:
ูู^^
ขอบคุณค่ะ
-
เหอๆๆๆ เกือบเรื่องนี้ซะแหละ ดีใจจังมาต่อซะที :กอด1:
-
:mc4: ฉลองที่มาต่อแล้ว
เดี๋ยวจะกลับไปอ่านใหม่
-
อ่ะนะ
ต่อติดอยู่
-
ยังต่อติดอยู่ครับ
-
เข้ามาขอบคุณอีกครั้ง 555+
หวังว่าจะไม่หายไปนานเหมือนคราวที่เเล้วอีกนะ
อิอิ ไม่ใช่ไรหรอก เเค่คิดถึงอ่ะคับ พี่ตั้ม :-[
-
มาแล้วววววววววววว
ในที่สุดพี่ตั้มก็กลับมา~~
เฮ้ๆๆๆๆๆ ...
=..= เดฟก็ยังคงคอนเซปโฉดเหมือนเดิม
-
ยังเผด็จการเหมือนเดิม :laugh:
-
o13 o13
มาสักทีใจจะขาดรอนๆ
คิดถึงนายเอกก่าพระเอกจิงๆ55+
พี่มาบ่อยๆนะครับ
-
โคตรดีใจอ่ะ นึกว่าตาฟาด
มาคราวนี้หวานจริงๆ แล้วจะขมอีกไหมเนี้ย
เอาอีกๆๆๆ :call:
-
นานจยลืมปัยเลยว่าอ่านถถึงไหนแระ
ต้องกลับไปอ่านซ้ำอีกคั้งหลายตอน
กว่าจะต่อเรื่องติด
-
ในที่สุด น้องตั้มก็มาต่อนิยายสักที รอมานานมาก
ตอนแรกก็คิดว่าพี่แชมป์พาน้องเข้าป่าเข้าดงหรือเปล่า เงียบไปเลย
แต่กลับมาก็ชื่นใจแล้ว แถมตอนนี้ก็แบบว่า...น้องเดฟน่ารักอ่ะ อารมณ์โรแมนติกแบบโหดๆ ก็น่ารักไปอีกแบบเนอะ :really2:
-
:o12: มาต่อนะ
-
จะติดตามต่อไปนะ
-
รีบมาต่อนะ
ยังๆไม่อ่านคับ ดองไว้หลายๆตอนก่อน 555+ :oo1: :oo1:
-
โอ้เยส
หลังจากรอมาชาติเศษๆ ในที่สุดก็ได้อ่าน(โค ตร จะเว่อร์ ๕๕ )
อย่าหายไปไหนนานๆอีกน่ะค่ะ คิดถึงอย่างแรงง~
-
โอ้ว นี่เดี๊ยนฝันไปหรือเปล่า เห็นหัวข้อใหม่ว่าอัำำพ มือสั่นตอนเปิดเลยทีเดียว 555+
เข้าไปอ่านแล้วแอบงงเพราะว่านานจัด (คิดดูว่าขนาดคนแต่งยังจำชื่อนายเอกไม่ได้อ่านคนอ่านจะเหลือ)
ตอนหน้าอย่านานแบบนี้นะ เดี๋ยวเค้าจะงอน :fire:
ตอนนี้มาแบบน่ารักซอฟๆ นะ อิอิ
-
ในที่สุดการรอคอยก็เป็นจริง :mc4:
แต่ก็เนอะ อ่านตอนแรก ๆ ก็งงนิดหน่อย เพราะห่างไปนานมากเลย
+1 ให้ตั้มและเป็นกำลังใจให้เสมอนะครับ
ปล. คนข้างตัว นะสบายดีหรือเปล่าครับ
-
ดีใจจังที่ได้อ่านต่อ
:mc4:
-
รอ ชั้นรอเทออยู่ แต่ไม่รุเทออยู่หนใด
:sad4:
-
:z2:
เข้ามารอต่อไปค่ะ
^^
-
ก้าวที่ยี่สิบสี่
"มึงรอไปพร้อมกันดิ"
"ไม่ กว่านายจะออกไป ชั้นก็ไปรายงานตัวสายกันพอดี"
"เหอะน่า กูบอกลุงกูเอง "
"ไม่เอา ชั้นจะออกไปก่อน จะได้ไปหาน้องชายชั้นด้วย ไม่เห็นมันติดต่อมาเลย ไม่รู้เป็นไงมั่ง"
เออ
นั่นสินะครับ
ผมมาอยู่กับไอ้เดฟได้จะสามวันแล้ว
ลืมไปสนิทเลยว่าตัวเองยยังมีน้องชายอีกคน
อ้อ
อล้วที่ผมเถียงกับมันอยู่เนี่ยก็ไม่ใช่อะไรหรอกนะครับ
ก็วันนี้เป็นวันที่ผมต้องทำงานวันแรกแล้วน่ะสิครับ
เพราะเมื่อวานผมได้ไปเจอกับลุงไอ้เดฟแล้วก็ทำเรื่องสมัครอะไรต่างๆพอเป็นพิธีเรียบร้อยแล้ว
ลุงมันน่ารักมากครับ
หน้าตี๋ๆ ขาวๆ
เอ่อ..
ซึ่งก็ค่อนข้างต่างกับมันพอควร
แล้วเขาก็ถามผมนะครับว่าอยากสอนชั้นไหน
ถนัดเรื่องอะไรบ้าง
ผมก็บอกไปแหละครับว่าแล้วแต่ลุงมัน
แต่ผมน่ะถนัดเรื่องงานประชาสัมพันธ์เพราะเยนมาและทำงานด้านนี้มานานพอควร
ไอ้เดฟมันก็เสนอเลยครับ
ว่าให้ผมไปเป็นอาจารย์ที่ปรึกษามัน
ลุงมันก็ว่าง่ายครับ
เออ ออ ตามหลานตัวเองไปหมด
แต่ก็ได้ตำแหน่งพ่วงมาอีกอย่าง
เป็นอาจารย์ฝ่ายประชาสัมพันธ์แต่ก็ไม่เต็มตัวหรอกครับ
เพราะมีคนครองตำแหน่งนี้อยู่แล้ว
ผมก็คอยๆไปช่วยๆอีกที
แต่หน้าที่สำคัญก็เป็นอาจารย์ที่ปรึกษานี่แหละครับ
ตอนนี้ก็เปิดเทอมมาได้สองอาทิตย์แล้ว
ผมก็ไม่รู้หรอกนะครับว่าแต่ก่อนอาจารย์ที่ปรึกษามันเป็นใคร
แต่ที่รู้แน่ๆ
งานนี้ไม่หมูเลยล่ะครับ
ไอ้ผมน่ะมันถูกกันกับพวกเด็กเทคนิค เทคโนที่ไหนล่ะ
"เหอะน่า มันไม่ตายห่าตายโหงไปตอนนี้หรอก เดี๋ยวค่อยเจอก็ได้ "
"ปากเสีย"
ผมอดที่จะบ่นมันไม่ได้
อยู่ดีๆมาแช่งน้องผมได้ไง
"เสียอะไร กูยังไม่ได้ว่าอะไรเลย กูบอกว่ามันไม่ตาย มึงฟังชัดไหมว่า มันไม่ตายห่าตายโหง.."
มันยื่นหน้าเข้าาพูดข้างหูผมที่ตอนนี้กำลังผูกเน็ตไทน์อยู่
ในขณะที่มันยังอยู่ในผ้าขนหนูผืนเดียว
เพราะเพิ่งจะออกมาจากห้องน้ำ
"เออ"
ผมพูดขัดมันขึ้นอย่างรำคาญ
"หา มึงพูดว่าไรนะ กล้าขึ้นเสียงกับกูหรอ "
"เปล่า รีบแต่งตัวสิ จะเจ็ดโมงครึ่งแล้ว"
"มึงมาแต่งให้กูหน่อยสิ"
"เรื่องมากน่า แต่งๆไปเหอะ "
ผมเริ่มขึ้นเสียงนิดๆ อย่างขัดใจ เพราะตั้งแต่พูดกับมันผมไม่เคยจะเถียงชนะเลยสักครั้ง
เพราะลงท้ายผมก็จะต้องทำตามมันสั่งทุกที
"มึงนี่ชักจะเอาใหญ่แล้วนะ เห็นกูไม่เอาเรื่องหน่อย กล้าขัดกูหรอ"
"............"
"............"
ผมกับมันต่างก็จ้องหน้ากัน
โดยที่ไม่มีใครพูดกันเลยสักคำ
"กางแขนออก"
จนในที่สุด
ผมก็ต้องเป็นฝ่ายยอมมันอักจนได้
เฮ้อ...
ตรูล่ะเซ็ง
................................
................................
"พี่อิง"
พอผมก้าวลงจากรถซี ของไอ้เดฟเรียบร้อย
(ไม่รู้มันจะมีรถยนต์ไปทำไม มีแล้วไม่ขับมาเรียน "
ก็มีเสียงร้องเรียกผมมาจากทางด้านหลัง
ทำให้ผมต้องหันกลับไปมอง
"ไอ้เอิง"
ใช่แล้วครับ
มันคือน้องชายที่สูญหายไปนานของผมนั่นเอง
ซึ่งมันก็เดินมาพร้อมเดอะแก๊งค์มันนั่นแหละครับ
"โหยเจ๊ หายไปนานเลยนะ ไม่เห็นติดต่อกันมั่งเลย "
ไอ้เดมันพูดขึ้น
"ใครหายกันแน่วะ รู้ไม่ใช่หรอว่าพี่อยู่ไหน ไม่เห็นโผล่หัวไปดูสักราย "
พอผมพูดเสร็จพวกมันก็ยิ้มแหยๆกันทุกคน
ยกเว้นไอ้กิกแหละครับ
"กูบอกแล้ว โกรธมันเลยครับพี่อิง ผมชวนมันตั้งหลายครั้ง แต่มันไม่ยอมไป อ้างโน่นอ้างนี่ แล้วยังก๊งเหล้ากันทุกวันอีก โอ๊ย "
ไอ้กิกมันพูดยังไม่ทันจบ
ก็โดนไอ้เดตบหัวจนถึงกับร้องเสียงหลง
"พอเลยมึง เจอหน้าแปบเดียว ฟ้องซะจนพวกกูไม่มีดีเชียว "
"มึงจัดการเลยนะไอ้เด ควบคุมดีๆ ดิวะ อย่าให้หือ "
ไอ้กันพูดยิ้มๆ
"ไม่มีไรหรอกพี่อิง ผมก็กินนิดๆหน่อยๆ ฉลองที่พี่หายแล้วไง เนี่ยกะเลยนะว่าจะไปหาพี่ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แต่ไอ้เดฟมันไม่ให้พวกผมไป "
ไอ้เอิงมันโยนเรื่องไปให้ไอ้เดฟทันทีที่มันจอดรถลูกรักของมันเสร็จ
"ทำไมวะ"
ผมพูดเหมือนไม่ได้เจาะจงจะถามใคร
"ก็วันนี้มึงก็ต้องมาทำงานอยู่แล้ว จะไปหากันทำไมวะ วุ่นวาย ไป ไป หาลุงกูก่อน"
มันรีบดึงตัวผมออกมาจากกลุ่มบางแก้วสี่ตัวนั่นทันที
"นายจะมาเร่งอะไรตอนนี้ล่ะ เมื่อเช้าใครกันแน่ที่ช้า"
"เออ กูเองแล้วมึงจะทำไม"
".........."
"ทำไม ชอบอยู่กับผู้ชายเยอะๆรึไง"
"................."
ผมได้แต่มองหน้มันงงๆ
เพราะไม่รู้ว่าไอ้การที่ผมอยากคุยกับน้องชายผมเนี่ยมันเกี่ยวอะไรกับการอยู่กับผู้ชาย
"มองหน้าทำงง ทำเป็นไม่รู้เรื่อง"
"นี่นายพูดเรื่องอะไรเนี่ย ชั้นแค่จะคุยกับน้องชายชั้นนะ"
"คุยกับน้องหรือคุยกับคนอื่น มันมีน้องมึงคนเดียวที่ไหนที่คุยกันอยู่น่ะ"
"................."
ผมไอ้แต่อึ้งอีกแล้วครับ
อย่าบอกนะว่ามันหึงผมกับไอ้พวกนั้น
"ไปได้แล้ว แล้วอย่าหวังะว่ากูจะให้มึงไปหาพวกมันโดยไม่มีกูน่ะ"
ว่าแล้วมันก็ดึง หรือแทบจะเรียกว่าลากผมให้เดินตามมันอีกรอบ
ซึ่งผมอยากจะบอกมันเหลือเกินว่า
ทำอะไรไว้หน้าตรูนิดนึง ตรูกำลังเป็นอาจารย์มึงนะ.............
............................................
............................................
"เฮ้ยพวกมึง กูมีอาจารย์ใหม่มาแนะนำว่ะ "
เสียงไอ้เดฟมันพูดเสียงดังขึ้นกลางห้องที่มีนักศึกษา ปวส.ภาคเดียวกับมันที่ต่างก็นั่งและยืนกันประมาณสามสิบคนได้อยู่ในห้อง ซึ่งคาบนี้เป็นคาบโฮมรูมประจำสัปดาห์เพื่อที่อาจารย์ที่ปรึกษาจะได้มาแจกรายละเอียดต่างๆที่ทางสถาบันมีมาให้นักศึกษาได้รู้
ซึ่งหลังจากที่ผมไปพบกับลุงของไอ้เดฟมันแล้ว
มันก็อาสา(อีกแล้ว) ที่จะพาผมมาแนะนำตัวกับเหล่าเพื่อนๆ มันเอง
"หวัดดีคับจารย์"
"หวัดดีคับ"
"ดีคับ"
พอนั่งที่กันครบแล้ว ต่างคนก็ต่างยกมือไว้ผมทั้งแบบเป็นทางการ
และแบบเป็นการเอง
ซึ่งผมเองก็ไม่ได้ถืออะไรมากหรอกครับ
แค่ยกมือไว้และเคารพกันก็พอแล้ว
"สวัสดีครับ นักศึกษาทุกคน อาจารย์ชื่อ อิงคนนท์นะครับ หรือจะเรียก อาจารย์อิงก็ได้ ผมจะมาเป็นที่ปรึกษาพวกเราตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปนะครับ ถ้ามีอะไรก็มาปรึกษาได้ "
"........................"
เงียบกันหมดเลยครับ
ไม่มีเสียงตอบรับแม้แต่นิดเดียว
ทำเอาผมที่ประหม่าอยู่แล้วยิ่งเขินเข้าไปใหญ่
ก็เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ผมเคยคิดว่าจะมาเป็นอาจารย์กับเขาที่ไหนล่ะ
ถึงจะเป็นแค่อาจารย์ที่ปรึกษาแค่นั้นก็ตามทีเถอะ
"จริงๆแล้ว คาบนี้ก็ไม่มีอะไรมาก ยังไงมีอะไรก็มาถามหรือพูดคุยได้ โต๊ะอาจารย์อยู่ในห้องประชาสัมพันธ์นะครับ"
"...................."
ถึงผมจะพูดไปอีกแต่มันก็ยังคงเงียบเหมือนเดิม
ทำให้ผมเริ่มจะใจไม่ดีแล้วแฮะ
เพราะให้พวกมันพูดกัยโหวกเหวกเสียงดังยังจะดีกว่าซะอีก
"อาจารย์จะไม่ให้พวกผมแนะนำตัวหน่อยหรอครับ"
เสียงนักศึกษาชายคนหนึ่งตะโกนมาจากมุมใดมุมหนึ่งของห้อง
เออ...
นั่นสิ
ผมก็คิดอยู่เหมือนกันว่ามันยังขาดอะไรไปสักอย่างในการทำความรู้จักกัน
"ทำเป็นเด็กประถมไปได้มึง แนะนำตัวน่ะ"
เสียงไอ้เด็กคนหนึ่งดังขึ้นมาจากฝั่งที่ไอ้เดฟนั่งขัดความคิดผม
"กูก็ว่างั้น พอแค่นี้แหละ ไว้คาบหน้าค่อยคุยกัน"
เสียงไอ้เดฟพูดขึ้น
พร้อมกับลุกจากเก้าอี้เพื่อจะเดินมาหาผม
"อะ เอ่อ งั้นพอแค่นี้ก่อนเพราะผมเองก็ยังไม่ได้ศึกษาข้อมูลของพวกเรามากเท่าไหร่ ไว้ใครมีอะไรก็ไปปรึกษาผมที่ห้องประชาสัมพันธ์ได้นะครับ"
"เฮ้ยพวกมึง ไม่ต้องรอกูแดกข้าวนะ บอกจารย์ให้ด้วยว่ากูลาป่วย มีงานไรโทรมาบอกกู เพราะกูไม่เข้ามาอีกแล้วว่ะ"
ไอ้เดฟมันตะโกนบอกกลุ่มเพื่อนมัน
ก่อนที่จะยกของช่วยผมแล้วเดินออกจากห้องเพื่อเอาไปวางไว้ที่โต๊ะประจำตำแหน่ง(ฟังดูโก้เนอะ)
"ทำไมมึงต้องหอบอะไเยอะแยะขนาดนี้วะ"
"ก็นี่มันแฟ้มประวัติของพวกนายทั้งนั้นแหละ ถ้าชั้นไม่เอามาศึกษาแล้วจะเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาได้ยังไง"
"งั้นมึงไปประจำที่ห้องพยาบาลดีไหม กูว่างานน่าจะเบา เดี๋ยวกูจะแวะไปหาได้สะดวกหน่อย"
"จะบ้ารึไง พูดยังกับใครจะเป็นก็เป็นง่ายๆยังงั้นแหละ ไม่มีความรู้ด้านนั้นจะไปอยู่ได้หรอ"
"มึงพนันกับกูไหมล่ะว่ามึงเป็นได้"
มันพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
"ไม่ หน้าที่นี้ก็เหมาะแล้ว ถึงแล้ว เดี๋ยวชั้นเดินเข้าไปเก็บเอง "
"เดี๋ยวกูยกเข้าไปให้ ยังไงก็ต้องไปด้วยกันอยู่ดี"
"ไปไหน ชั้นต้องรับงานจากอาจารย์คนอื่นอีกนะ"
"กลับห้อง กูไม่อยากอยู่นี่แล้ว ไปทำไรหนุกๆดีกว่า"
มันพูดพร้อมกับทำสีหน้าเจ้าเล่ห์"
"ไม่ ชั้นต้องทำงาน"
"งั้นมึงก็ไปลาออกซะ เดี๋ยวกูจัดการให้เอง"
"ไม่ได้ "
พอผมพูดจบก็พอดีกับที่ถึงโต๊ะทำงานผม
ไอ้เดฟมันจึงเอากองเอกสารวางไว้บนโต๊ะ
ก่อนจะหันไปดูคนอื่นๆรอบห้องที่มีอยู่ประมาณสองสามคน
พร้อมกับส่งสายตาประมานว่า
ถ้าไม่อยากขายหน้าคนอื่นก็จงทำตามที่มันบอกซะ
"ก็ได้ แต่ชั้นขอคุยงานกับคนอื่นก่อนได้ไหม ยังไม่ได้ทำความรู้จักกันเลยด้วย"
"..............."
มันได้แต่ยืนนิ่งสิครับ
"น่าแค่แปบเดียว "
แล้วทำไมผมต้องมาทำหน้าทำตาตอแหลง้อมันแบบนี้ด้วยเนี่ย
"กูให้แค่สิบนาที กูจะนั่งรออยู่ตรงนี้แหละ "
"........."
ผมเป็นฝ่ายยืนนิ่งมองมันบ้างครับ
เผื่อมันจะยอมผมบ้าง
"ไม่เอา? งั้นไปตอนนี้เลย"
"ก็ได้!"
ผมกระแทกเสียงตอบมัน
ก่อนจะเดินไปทักทายเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆในแผนก
พร้อมกับคุยเรื่องหน้าที่ที่ผมจะต้องทำ
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
มาอีกหนึ่งก้าวค้าบบบบบ
หวังว่าคงจะจำนายเอกได้แล้วใช่ไหมคับ
และอย่าแปลกใจนะคับที่ไอ้เดฟอาจจะไม่โหดเหมือนเดิม
คริคริคริ
เพราะผมกำลังอินเลิฟ
ทำอะไรก็หวานไปหมด
ฮิ้วววววววววววววววว
ล้อเล่งน่า :bye2:
-
กรี๊ดดดดดดด
จิ้มตั้มก่อนอ่านนนน
:mc4:
-
โอ้โหพี่ตั้ม
จนผมลืมไปแล้วนะว่ายังมีเรื่องนี้อยู่
-
โอ้โหพี่ตั้ม
จนผมลืมไปแล้วนะว่ายังมีเรื่องนี้อยู่
แหม
ลืมได้ไงเนี่ย
ยังไม่ถึงปีซักหน่อย
เอ...
หรือว่าถึงวะ
:z2:
-
และแล้วก้าวที่ 24 ก็มา
แหมมมมมมมมมมมมม
รอบนี้ดีใจมากมายไม่ต้องรอนานเหมือนรอบที่แล้วเนอะ
ว่าแต่ว่าที่บอกว่าอินเลิฟอยู่น่ะ
ถ้าอย่างนั้นก็ขอให้แต่งเดฟแบบว่าหายบ้าซะทีนะจ๊ะ
ให้หวานบ้างไรบ้างนะ
รู้สึกว่าจะยังคงทำตัวเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
ไม่รู้เอาอิงมาเก็บไว้เป็นไรกันแน่แล้วเนี่ยตอนนี้
ชักเริ่มไม่มั่นใจในเดฟเหมือนกันนะเนี่ย
-
แง่มๆๆ
อิจฉาคนอินเลิฟอ่า
อยากมีบ้าง อะไรบ้าง
-
ช่วงหลังๆ อ่านเรื่องนี้แล้วอยากตะโกน
"เดฟเปลี่ยนไป๋ เดฟเปลี่ยนไป๋"
แต่หวังว่าเจ๊ของไอ้บางแก้วสี่ตัวคงไม่ยอมลงง่ายๆ น้อ กว่าไปรักไอ้เดฟหมดใจแบบเดิมอีก เดี๋ยวมีปัญหาได้
ปล ยังแปลกใจถึงบัดนี้ว่าเมื่อก่อนเดฟทำเลวๆ แบบนั้นเพราะอะไร ของตายอย่างนั้นเหรอ?? ยังโกรธมันอ่ะ
-
ขอให้มีแต่น้ำตาลเยอะๆๆๆน่าาาาา
อย่าได้มีบอระเพ็ดเยอะเลย
โอมเพี้ยงงงงงงง
-
ยอม ๆ เดฟไปเถอะ
เหอ ๆๆ
-
o13 o13
เขาจะไปทำอะไรสนุกๆกาเหรอขอตามไปดูหน่อยจิครับ
อิอิ
บันรอน้า
-
เดฟไม่โหดเพราะคนเขียนกำลังอินเลิฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
ดีๆๆๆ เดฟจะได้อินเลิฟกะอิงไปด้วยเลย
:z2:
-
มารอดูว่าไอ้เดฟมันจะหวานได้สักกี่น้ำ :laugh:
-
แหมมมม เดฟแม่งอย่างกะหมาบ้า
ดูหึงหน้ามืดตามัวมากๆ
เหมือนใครบางคนเลยเน้อตั้มเนอะ
:z1:
แล้วคนอินเลิฟเนี่ย
ไม่มีเรื่องราวพิเศษมาเล่ายั่วน้ำลาย (หรือเลือดดี) คนในเล้าบ้างหยอออออออ
:o8:
-
เดฟ หวานนานๆนะ ชอบบบบ
:L2:
-
อิอิ อินเลิฟ งั้นก็ส่งผ่านเผื่อแผ่ความหวานให้อิงกับเดฟเยอะๆเลยน้า :impress2:
-
เดฟเป็นใหญ่มากในโรงเรียนนี้
โอ้วววว
-
อยากเห็นนายเดฟต้องเป้นฝ่ายง้องอนมั้งจัง อิอิ
-
อยากเห็นไอ้เดฟพูดเพราะๆกับอาจารย์อิงบ้าง
มึงกูตลอด :เฮ้อ:
-
เดฟเนี่ย ยังบ้าอำนาจเหมือนเดิมเลยน๊า
ทำไมพูดเพราะๆกับอิงบ้างไม่ได้รึไงเนี่ย :m16:
แล้วอิงจะได้ทำงานทำการมั้ยละนั่น เล่นเฝ้ากันตลอดเลย - -"
ดีใจน๊า น้องตั้มอินเลิฟ :impress3:
มีความสุขมากๆนะจ๊ะ
-
:z3: :z3:
-
ทำไมเดฟมันเปลี่ยน จุดเปลี่ยนมันอยู่ตรงไหน
นึกๆๆๆ :m28: นึกไม่ออกแฮะ สงสัยนานเกิน :laugh:
-
เดฟนี่หึงได้โล่เลย ขนาดเพื่อนเอิงยังหึงได้อีก
สงสัยอิงคงได้ทำงานไม่กี่วันต้องลาออกมานั่งเรียน
ด้วยแน่เลย
อิจฉาคนกำลังตกในห้วงรัก ขอให้รักมั่นคงและราบรื่นตลอดไป
-
อิง กลับไปอยู่บ้านเฉยๆๆจะดีกว่ามั้ย
รู้สึกกจะมมาทำงานก็เหมือนไม่ได้มานะ
อิอิ
-
:pig4:
มาต่อบ่อย ๆ นะครับ
-
โอววว มีก้าวที่24มาให้อ่านอย่างต่อเนื่อง
-
คือแบบว่าลืมไปแ้ล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้างค่ะ
นึกว่าอวสานไปแล้วด้วยซ้ำ
ขอไปอ่านใหม่อีกสักรอบดีกว่า
-
หวาน ๆ ๆ
เดฟ ด้าย จัย มาก
จะ มี อุปสรรค์ อีก ป่ะ อ่าาาา
-
โอ้ววววว
มาต่อ จากที่เกลือขึ้นมานาน
-
รวดเร็วจนตกใจ เชื่อแล้วว่าอินเลิฟตริงๆ อารมณ์ดีเชียวนะ
เราว่าิอิงมันยอมเดฟไปหน่อยนะ อะไรกันเข้าทำงานวันแรกแทนที่จะได้ไปแนะนำตัว ถ้าเราเป็นอิงนะ จะ :beat: สักที (แต่ก็คงได้แค่คิดในใจใช่มั้ยอิง)
-
หวานๆน่ารักดี อิอิ
เดฟยังเอาแต่ใจเหมือนเดิม เหอๆ
:-[
-
กลับมาเที่ยวนี้นายเดฟน่ารักขึ้นเยอะเลยนะคร้าบ
ความรักนะมันทำให้มีความสุขจริงมั้ยคร้าบ
แค่ได้อ่านสมกับที่รอมานาน ยังมีความสุขเลยขอบคุณนะคร้าบ
:oni2: :oni2: :oni2:
-
มีคนเคียงข้างแล้ว
-
:z2: มาเร็วจนน่าตกใจ :z2:
-
ไม่เคยเห็นเฮียมาลงเร็วเท่านี้มาก่อนเลยคร้า o13
-
.. . น้องตั้มมีความรักเหรอ อู้ ถึงว่าลืมเราเลย เซ็ง :เฮ้อ: . .. ไอ้เดฟเอาแต่ใจ มันน่าจะมีเรื่องอะไรอีกนะ . .เสือก็ยังเป็น
เสืออยุ่วันยังค่ำ . . .
-
พี่อิงอ่ะ ยอมง่ายจัง
หุหุ
-
เอ้า ฮิ้วววววววว คนแต่งอินเลิฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
งั้นขอแบบพ่อแง่แม่งอนแบบหว๊านนนนนนนน หวานเลยนะจ๊ะคนแต่งจ๋า อิอิอิ
-
อ่า...คนแต่งอินเลิฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
นิยายเลยหวานตาม อิอิ :-[
เดฟเนี๊ยหึงได้กับทุกคนจริงๆ555+
ยังงี้อิงจะไปไหนรอด.......
แต่ก็...ไม่ยากให้อิงยอมเร็วเลยอะ
เล่นตัวอีกหน่อยสิ....หุหุ
-
^^
-
แหม... พอดีแล้วก็ดีใจหายเลยเนอะ
แต่ขำอ่ะ หึงแม้กระทั้งเพื่อนน้อง ท่าจะเป็นหนักนะนั้น
:impress2: อ่านทีเดียว2ก้าว เอาอีกๆ :z2:
-
ไม่ต้องให้เดฟโหดแล้ว ให้มันหงอกลัวเมียซะมั้งดิ :laugh: แล้วเมื่อไหร่ก้าว 25 จะมาเนี่ย
-
อ่านแล้วอินเลิฟด้วย ฮิ้วววววว :z2:
-
:t3:
จะเข้าโหลดองอีกไหมเนี้ย
-
:z1:ตอนหน้าถ้าจะเลือดท่วม อิอิ
ขอบคุณก๊าบบ :L2:
-
ว่าแล้ว ว่าทำไมมันดูวิ๊งๆ พิลึก
อ้อ โลกเป็นสีชมพูนี่เอง :-[
-
:L2:
-
จะไปทำไรกันหว่า
หุหุ
^^
ปล. รอก้สวต่อไปค่ะ
-
ลุ้นๆๆๆๆ
-
นายเอกได้งานทำแก้ว่างอย่างที่เดฟบอกเป๊ะ แก้ว่างจริงๆๆ อยากเลิกงานเมื่อไหร่ก็ได้
จะเอา ก้าวที่ 25 พรีส
-
สงสัยฮิตเลอร์ กลับชาติมาเกิดแน่ ๆ เลย
แม่งเอาแต่ใจตัวเอง จริงเปล่าตั้ม
สงสัยต่อติดแล้วมั่ง ก้าวที่ ยี่สิบห้ามาด่วนเลย น้องตั้ม
+1 ให้เป็นกำลังใจนะครับ
-
+1 ให้ตั้มค่ะ
ชอบเรื่องที่ตั้มแต่งมากๆ ค่ะ
ชอบภาษา อ่านง่าย บรรยายดี เข้าถึงอารมณ์ อินมากจ้า
เราว่าเรื่องนี้เก่งขึ้นกว่าเรื่องเล่าก่อนหน้านะ
เป็นกำลังใจและรอคอยก้าวต่อไปอยู่น้า
o13
-
เดฟ :laugh: โครตตตตตต...เอาแต่ใจ
ดีให้ได้อย่างงี้ตลอดนะ
มาต่อเร็วๆ นะคะ :L2:
-
เอาแต่ใจ แต่ก็น๊า
เค้าหวงนะเนี่ย ฮ่าๆๆๆ :laugh:
-
ว๊ากกก
กำลังโหมดหื่น 5
-
เข้ามากดบวกให้คะ
ดีใจจังที่ได้อ่านนิยายเรื่องนี้อีกครั้ง
-
หนุกมักมัก มาต่อไวๆ o13 นะคับ
-
ดีใจที่ได้อ่านเรื่องนี้อีก :impress2:
เดฟนี่เอาแต่ใจตัวเองจิงๆ :m31:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านครับ..
อ่านตามทันล่ะ..
เพราะว่าคนแต่งแอบอู้...หุหุ :z2: :z2:
-
. . . ดัน ตั้มค่ะ รับน้องกันมันส์น่าดูเลย ลืมกันไปหมดแล้วมั้ง เดี๋ยวกลับมาลืมชื่อพระเอกแน่คราวนี้ . ..
-
มารอก้าวที่ 25...เมื่อไหร่จะมา :z2:
-
น้องตั้ม
เรื่องเก่ามันไม่ดองแบบนี้นี่คับ
เรื่องนี้ นานมากกกกกกกกกกกกก
งานยุ่งเหรอคับ
-
ก้าวที่ยี่สิบห้า
"จะไปไหน"
เสียงไอ้เดฟมันถามผมขึ้นพร้อมกับคว้าตัวผมเพื่อไม่ให้ลุกจากเตียง
"หิวข้าว"
ผมตอบมันไป
แต่มันก็ยังไม่ยอมปล่อยผมอยู่ดี
มิหนำซ้ำ
มันยิ่งดึงตัวผมให้เข้าไปใกล้มันยิ่งขึ้นไปอีกต่างหาก
"เดี๋ยวค่อยไป "
".............."
"กูขออีกรอบนะ"
พูดไม่พูดเปล่า
มันยิ่งเพิ่มแรกดันผมกดลงกับเตียงมากขึ้น
"ไม่เอา ชั้นหิวข้าวแล้ว วันนี้ทั้งวันยังไม่ได้กินอะไรเลย จำไม่ได้รึไงว่าหลังจากที่นายลากชั้นออกมาจากห้องทำงานแล้วชั้นได้มีอะไรตกถึงท้องรึเปล่า"
ผมพูดเป็นประโยคยาวๆเป็นครั้งแรก
หลังจากที่ผ่านมาเกือบทั้งวัน
ไอ้เดฟมันต้องคอยพูดแทรกผมอยู่ตลอด
ซึ่งที่มันยอมให้ผมพูดมากโดยไม่พูดแทรกเนี่ยก็ไม่ใช่เพราะมันยอมอะไรหรอกนะครับ
แต่ที่มันไม่พูดแทรกเพราะปากมันเอาไว้ทำหน้าที่อยู่บริเวณซอกคอผมน่ะสิ
และดูๆไปแล้ว
ผมว่าต่อให้ผมพูดจนปากฉีกมันก็คงไม่สนใจจะฟังอะไรหรอก
"เดฟ ชั้นหิวข้าว"
ผมพูดเสียงดังพร้อมกับดันหัวมันออก
เป็นผลให้มันต้องเงยหน้าขึ้นมามองผม
"เดี๋ยวกูโทรสั่งให้ แต่ระหว่างที่รอมึงต้องยอมกูนะ"
มันต่อรองกับผมด้วยความเจ้าเล่
เออ
ผมว่าพักหลังๆมาเนี่ยไอ้เดฟมันดูน่ากลัวมากขึ้นกว่าเดิมยังไงไม่รู้สิครับ
ซึ่งก็ไม่ใช่ว่ามันจะโหดมากขึ้นกว่าเดิมหรอกนะ
แต่เป็นเพราะมันเพิ่มนิสัยอย่างอื่นของมันขึ้นมาน่ะสิ
ก็อย่างเช่น ความเจ้าเล่ เอาแต่ใจ ฯลฯ
โดยเฉพาะไอ้ความเจ้าเล่เนี่ยแหละ
มันมากขึ้นเยอะจริงๆ
ไม่รู้ไปคบกับไอ้เดนานเกินไปรึเปล่า
เลยติดนิสัยมันมา
"ไม่ต้องเลย ชั้นลงไปซื้อเองก็ได้"
"งั้นมึงก็ไม่ต้องไป"
นี่ก็อีกครับ
เฮ้อออ
แล้วผมจะทำไงได้ล่ะครับ
"ก็ได้"
พอผมพูดจบเท่านั้นแหละครับ
มันกรีบเอื้อมมือไปคว้าโทรศัพท์สั่งอาหารอย่างรวดเร็ว
แล้วก็หันกลับมาบรรเลงเพลงรักที่มันเริ่มไว้ต่อจนเสร็จสิ้น
....................................
หลังจากนั้นประมาณไม่ถึงครึ่งชั่วโมง
อาหารก็พร้อมมาเสิร์ฟถึงที่ห้อง
ผมเองก็ไม่รู้นะครับว่าทำไมมันถึงได้ทำนานขนาดนั้น
แต่ผมก็ไม่มีเวลามาสงสัยอะไรหรอกครับ
เพราะตอนนั้นอารมณ์หิวมันมากเกินกว่าจะมานั่งสงสัยอะไรอย฿แล้ว
เพราะตั้งแต่เช้า
นี่ก็จะหกโมงเย็นแล้ว
ผมยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยสักนิด
ส่วนไอ้เดฟ
หลังจากทานเสร็จมันก็ไปอายน้ำแต่งตัวเพื่อจะออกไปข้างนอก
ดังเช่นหลายๆคืนที่ผ่านมา
ส่วนผมพอกินข้าวเสร็จก็ไม่มีอะไรทำหรอกครับ
นอกจากดูทีวีอะไรไปเรื่อยเปื่อย
เคยไหมครับ
ที่แม้ว่าคุณจะอยู่ท่ามกลางสิ่งของเครื่องใช้ หรือมีชีวิตอยู่อย่างสุขสบาย
แต่คุณกลับรู้สึกเหงา
เคยไหมครับที่คุณจะรู้สึกว่าคุณไม่มีใครแม้ว่าคุณจะมีคนอยู่ข้างกายก็ตาม
เคยไหมครับ
ที่หัวใจคุณจะสามารถรับความรู้สึกของอีกคนดีกว่าที่สมองจะคิดได้
ว่าเขาไม่เคยรักคุณเลย
ถึงแม้ว่าการกระทำของเขาจะทำให้คุณคิดแบบนั้นก็ตาม
แล้วเคยไหม
ที่คุณจะค่อยๆเสพเอาความรู้สึกดีๆเหล่านี้เข้าไป จนยากที่จะถอนตัว
และนี่รึเปล่าที่ทำให้หลายๆ คนยอมทำตามที่ใจตัวเองเรียกร้อง
กระทั่งยอมตกเป็นมือที่สามหรือเป็นของเล่นของคนอื่น
............................
............................
"อะ อื้มมม "
ผมนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่บนโซฟาหน้าทีวี
จนเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้
ปล่อยให้โทรทัศน์รายการแล้วรายการเล่าออกอากาศโดยไม่มีใครสนใจ
จนตอนนี้มันก็ยังคงทำหน้าที่มันเป็นอย่างดีเช่นเดิม
"ตีสี่ครึ่ง"
ผมอุทานกับตัวเองเบาๆ
นี่ผมหลับไปนานเหมือนกันนะเนี่ย
แต่ไอ้เดฟก็ยังไม่กลับ
ทำไมวะนนี้มันไปนานกว่าทุกวัน
เพราะปกติป่านนี้มันก็จะกลับมาแล้ว
ก็ใช่ว่าผมต้องนั่งรอมันทุกคืนนะครับถึงรู้ว่ามันกลับตอนไหน
แต่เป็นเพราะเวลาที่มันกลับมาทุกครั้ง
มันก็จะเข้ามากวนผมเสมอ
ทำให้ผมรู้ได้ไงครับว่ามันกลับมากี่โมง
เฮ้อ
อีกไม่กี่ชั่วโมงผมก็ต้องไปทำงานแล้ว
จะนอนก็ไม่หลับ
ผมจึงเลือกที่จะนั่งดูโทรทัศน์ต่อไป
ตีห้าครึ่ง
ก็ยังไม่มีวี่แววของไอ้เดฟ
หกโมง
มันก็ยังไม่มา
ทำให้ผมชักจะสงสัยแล้วสิครับว่ามันจะเป็นอะไรรึเปล่า
เพราะปกติอย่างที่บอกว่ามันไม่เคยกลับขนาดนี้มาก่อน
หรือจะว่าไป
ตั้งแต่ที่ผมออกจากโรงพยาบาลมา
มันก็ไม่เคยที่จะห่างจากผมนานขนาดนี้มาก่อนเลยด้วยซ้ำ
หรือาจจะเป็นเพราะมันอยู่กับผมนานเกินไป
ก็เลยอาจจะเบื่อ
หรือว่าที่มันดูแลผมเพราะรู้สึกผิด
พอผมสามารถดูแลตัวเองได้
มันก็เลยไม่สนใจ
ซึ่งมันก็คงจะจริง
เพราะผมเองก็ไม่น่าจะมาพึ่งพาอะไรมันมากขนาดนี้
มันอาจจะไม่กล้าที่จะเอ่ปากไล่ผมตรงๆก็ได้
โอ๊ยย
แล้วทำไมผมต้องมาคิดอะไรวุ่นวายขนาดนี้ด้วย
อะไรที่ทำให้ผมต้องมานั่งคิดแบบนี้
แค่มันหายหน้าไปแค่คืนเดียว
มันทำให้ผมต้องมานั่งเครียดขนาดนี้เลยหรอเนี่ย
..................................
...................................
"พี่อิง"
ทันทีที่ผมก้าวเข้ามาในบริเวณวิทยาลัย
น้องชายผมมันก็ตะโกนขึ้นสุดเสียง
พร้อมกับกลุ่มเพ่อนๆ
ที่วิ่งกรูกันเข้ามาอย่างกับหมาเห็นเจ้าของยังไงยังงั้น
"โหยเจ๊ นึกว่าจะไม่ได้เจอนะเนี่ย พวกผมอุตส่ามาดักตั้งแต่เช้า นี่ยังกลัวอยู่เลยว่าเจ๊จะมาพร้อมไอ้เดฟอีก อะไรของมันก็ไม่รู้ หวงกระทั่งเพื่อนน้องชายเค้า ทั้งๆ ที่พวกผมเองหรอกนะที่อนุญาติให้มันดูแลพี่อิงน่ะ "
ไอ้เดฟพอมันเจอหน้าผมโดยที่ยังไม่ทันจะหยุดพักเหื่อยด้วยซ้ำ
มันก็พรั่งพรูความอัดอั้นตันใจที่มีออกมายาวเหยียด
"มึงก็พูดเวอร์ไป "
ไอ้กันมันพูดนิ่งๆตามเคยของมัน
"ก็มันจริงไหมล่ะ เมื่อวานนี้เราจะคุยกับเจณมันยังหวงเลย ไม่สิ มันต้องหึงเจ๊มากแน่ๆ เนี่ยตอนเที่ยงพวกผมไปดักรอที่โรงอาหารก็ไม่เจอ พอไปถามกลุ่มพวกมันก็บอกว่ามันพาเจ๊กลับ เห็นไหมล่ะมึง แล้วอีกอย่างเบอร์โทรศัพท์มันก็ไม่ยอมบอก จะติดต่อเจ๊ยังไม่ได้เลย "
ไอ้เดมันยังไม่ยอมหยุดพูดครับ
"แล้ววันนี้ได้เดฟมันไปไหนล่ะพี่อิง ทำไมไม่มาด้วยกัน"
ไอ้น้องชายผมได้ฤกษ์เบิกปากพูดออกมาสักทีครั
หลังจากที่ต่างคนต่างนิ่งฟังไอ้เดพล่ามอยู่คนเดียว
"ไม่รู้สิ เมื่อวานเห็นออกไปตั้งแต่ตอนเย็นๆ แล้ว เมื่อเช้าตื่นขึ้นมาก็ไม่เจอ พี่เลยอาบน้ำออกมาเนี่ย"
ผมบอกน้องชายไปตามตรง
"แล้วมันหายไปแบบนี้บ่อยไหมครับพี่อิง"
ไอ้กิกพูดขึ้น
หลังจากที่ปล่อยให้คนอื่นพูดมานาน
"ก็เรื่อยๆ น่ะแหละ แต่มันไม่เคยหายไปนานขนาดนี้"
"ผมว่า.."
"เออ นี่ เย็นนี้ไปหาไรกินกันไหม เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง เอ็มเคเอาป่าว"
ผมพูดตัดบทก่อนที่น้องชายผมมันจะพูดแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องไอ้เดขึ้นมา
"จริงป่าวเจ๊"
ไอ้เดตะโกนเสียงดังด้วยความดีใจ
"มึงก็ทำอย่างกับไม่เคยกินนะ น้ำหน้าอย่างมึงจะแดกทุกมื้อยังได้มั้ง "
ไอ้กิกหันไปดุไอ้เดด้วยความรำคาญนิสัยเด็กของมัน
"ทำไม วันนี้มีคนเลี้ยงนี่หว่า มันจะไปเหมือนซื้อกินเองได้ไงวะ "
มันหันไปเถียงไอ้กิก
"แต่..."
"มึงหยุดเลยนะ เดี๋ยวเย็นนี้ก็โดนหรอก"
ไอ้เดหันไปทำหน้าดุใส่ไอ้กิกครับ
ซึ่งถ้าเป็นแต่ก่อนมันก็คงจะกลัวอยู่หรอก
แต่มันไม่ใช่ครั้งนี้ครับ
"ทำไม กูจะเจออะไร ไอ้เอิง งั้นเย็นนี้กูนอนกับมึงแล้วกัน ไอ้เดมันจะทำร้ายกู"
"ไม่ได้ ไอ้เอิงมึงอย่ายอมนะมึง "
"เอิง มึง มึงจะปล่อยให้เพื่อนมึงโดนทำร้ายหรอวะ มึงก็เห็นว่ามันขู่กู"
ไอ้กิกหันไปอ้อนไอ้เอิงใหญ่เลยครับ
เออ
เวลาจะร้ายมันก็ใช่ย่อยนะครับเนี่ยไอ้กิก
"แล้วแต่มึงแล้วกัน"
ไอ้เอิงมันพูดตักบท
"กูไม่ทำอะไรมึงก็ได้ "
ไอ้เดยอมอ่อนให้บ้าง
"สรุปแล้วเย็นนี้ว่างใช่ไหม เลิกเรียนแล้วไปหาพี่ที่ห้องประชาสัมพันธ์นะ "
ผมถามพวกมัน พร้อมกับนัดหมายเสร็จสรรพ
"ดูเหมือนพี่จะลืมอะไรไปอย่างนะ "
ไอ้เอิงมันพูดพร้อมกับหันหน้าพยักเพยิดไปด้านหลังผม
ทำให้พวกมันที่เหลือพร้อมกับผมต้องหันไปมองตาม
"ไอ้เดฟ"
ไอ้กิกอุทานเสียงเบา
"ผมว่าเจ๊รอรับหน้ามนดีกว่า ยังไม่อยากมีเรื่องตอนนี้น่ะเจ๊ อนาคตกำลังสดใส "
ไอ้เดเตรียมชิ่งเต็มที่เลยครับ
เพราะดูๆจากสีหน้าไอ้เดฟแล้วบรรยากาศมาคุชัดๆ
"เย็นนี้เอาแน่ใช่ไหมพี่"
ไอ้เอิงถามย้ำ
"จริงดิ เจอกันที่ห้องเลยนะ เดี่ยวพี่อยู่เองพวกแกไปเถอะ"
ผมตอบมันและไล่ให้มันไปไกลๆ
พร้อมกับที่ไอ้เดฟเดินมาถึงพอดี
"ทำไมมึงไม่รอกู"
พอมาถึงมันก็ถามคำถามนี้ขึ้นเลยครับ
ทำเอาผมถึงกับปรี๊ดขึ้นมาเลยทีเดียว
ไม่รอหรอ
ดูมันสิครับว่ามันเอาอะไรมาพูด
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
จบตอนค้าบบบ
รับน้อง น้องร้ากก
เด็กๆน่ารักมากมายยยยย
วู้ววว :z2:
-
พี่ตั้มมาต่อแระ
เดฟมันหายหัวไปไหนเนี่ย
-
เจอหน้าก็กวนตรีนเลยนะเดฟ :angry2:
-
love
-
สั้นเกิ๊นนนนนนนนนนนนน
ค้างด้วย
เดฟเข้าโหมดเดิมๆ อีกป่ะเนี่ย
อิงจ๋า อย่าไปยอม
หา สา มี ใหม่โลดดดดด
เอ่อ แต่ถ้าอย่างนั้น
คนที่ตายน่ะ อิงแหงมๆ
:เฮ้อ:
-
ไอ้เดฟผีเข้าผีออกงี้ จะเอาไงก็ว่ามา o18
-
ว๊ากกก
มันเเอบไปมีเมียน้อยหรือ เป่าค้าบบ
-
หายไปไหนมาทั้งคืนวะเดฟ :m16:
แล้วก็เอาแต่บังคับ ชักจะมากมายเกินไปละ
เริ่มจะเป็นเหมือนเดิม ระวังอิงไม่ทน
-
กีซซซซซซ เดฟหายไปไหนมาฟะ :serius2: อิงอย่าไปยอมนะ ก้าวที่ 26 ให้ไวนะ
-
^^
-
ดีได้ไม่เท่าไหร่จะเดฟจะออกลายอีกแล้วหรอเนี่ย
-
o22 อิงผิดตรงไหนวะ ..ที่ตัวเองหายไปทั้งคืนยังไม่มีใครว่าสักคำ
:z6:ขอทีเหอะ
-
จริงๆเลยนะ
แอบไปมีเมียน้อยป่าวเนี่ย
นิสัย อ่ะ นิสัยยยย
-
เดฟหายไปไหนมาทั้งคืนอ่ะ ปล่อยให้อิงรอจนเช้าด้วย :m31: อยากรู้ๆๆๆๆ ทะมายยยยยย
-
ไอ้เดฟมันไปไหนของมันฟระ :m16:
อย่าไปยอมมันนะน้องอิง
สัตว์เลี้ยงยังต้องพาไปเดินเล่น
แต่นี่เราคนนะไม่ใช่สัตว์เลี้ยง
-
เดฟแหละ..หายหัวไปไหนมา
-
:o ถามมาได้ไม่อายปาก
เป็นไรกะอิงเนี่ยที่ต้องมานั้งรอ
ตอบให้เคลียก่อนได้มะ
เดียปัดเหนี่ยว :fcuk:
-
สรุปแล้วไอ้เดฟก็ยังไม่เลิกสันดานเดิมๆ
-
ค้าง ด้าย อีก กก กก ก ก กก ก
-
ฟังเค้าอธิบายก่อนตะเองงงงงงงง o18
-
. . .เย้ เย้ :mc4: ตั้มมาต่อ ลั่นล้ามากคะ .. . ไอเดฟมันไปไหนของมัน ทิ้งเมียนอนอยุ่ห้องแล้วออกไปร่าเริงรึ . . .
. . .บอกแล้วให้ทิ้งมันเลยค่ะ . ..(รุ้สึกเหมือนตัวเองเป็นบ่อนทำลายครอบครัวแฮะ )
-
โหหห ... น้อยใจหวะ
" ทำไม ไม่ รอ "
ถามมาได้อ่ะ
รอมาทั้งคืนแล้วอ่ะ ... หงุดหงิดเลย
โหหห ... จะเอาไงอีก :z3:
-
มาแบบเดิมอีกแล้วเจ้าเดฟ กลับถึงคอนโดอิงจะโดน :oo1:เป็นการไถ่โทษหรือเปล่า อิอิ
-
ตกลงไอ้โหดนั่นมันหายไปไหนมากันแน่ะ
อิงก็อย่าคิดมากไป(ตำนานเมียหลวง :m16:)
รออ่านต่อเน๊อ
-
นายเดฟไอ้โรคจิต อิงช้ำหมดพอดี
:oni2: :oni2: :oni2:
-
ทำไมเดฟเริ่มแปลกๆไปอีกอ่ะ ???
-
เมื่อไหร่เดฟมันจะเลิกนิสัยเสียซะทีน้า
อยากดูแลเค้า
ดันหายหัวไปไหนก็ไม่บอกกัน
ไม่ได้คิดถึงคนที่เค้ารอเล้ยยยย
พอเค้าออกมาไม่รอก็โมโหหหห
เป็นวัยทองป่ะเนี่ย
อารมณ์ขึ้นลงตลอดเวลา
ขอทีละกัน :z6:
-
ค้างอ่ะ รู้สึกว่าความขมจะเริ่มมาเยือนแล้วอ่ะเปล่าเนี้ย
-
ไอเดฟไปทำอะไรหว่า
-
:z2: :z2:
-
อารายของไอ้เดฟมัน....มันเป็นอาไร้.... :really2:
-
:z6:หมั่นไส้ ไอเดฟ
เหอะ พูดมาได้ ว่าไม่รอ หายไปไหนมาทั้งคืนฟระ :beat:
อย่าทำให้อิงเสียใจอีกนะ :fire:
-
o13 o13
-
อึม..คนเอาแต่ใจ.. :z6:
-
อยากอ่านอีกกกกกกก...
ว่าแต่ว่าไอ่เดฟมันออกไปทำรัยอ่ะ
-
"ทำไมมึงไม่รอกู" ------->
555+
ก้าวไม่เน้นยาว
แต่ขอก้าวบ่อย ๆ ได้ป่ะ
-
รู้สึกเหมือนตัวเองตาฝาด เมื่อเห็นตอนที่ยี่สิบห้า โอ สุโค่ยยยยมากกกกกกคร้า
ไม่อยากจะเชื่อสายตาตนเอง อิอิ มาต่อเร็วๆๆอย่างงี้ก้อดีเหมือนกันคร้าชอบ
-
ค้างอะ
-
อยาก :beat: ไอ้เดฟ แล้ว :z6: ซ้ำซักทีได้มั้ยคะ
ไอ้คนปากแข็ง อยากให้ถึงคราวน้องอิงแก้แค้นบ้าง
ขอบคุณคนเีขียนค่ะ ..... :L2: ส่งกำลังใจให้คนเขียนนะคะ
-
"แล้วทำไมกรูต้องรอ?"
ความยุติธรรมสำหรับนายเอกอยู่ตรงไหนกั๊น~?
ตัวเองไปได้ แต่คนอื่นห้ามไป :z6:
-
เดฟไปไหนมาคะ?
คืนนี้เจ้ก็ไม่ได้กักตัวไว้นี่คะ ปล่อยไปตั้งกะหัวค่ำ
หรือว่า....?
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย์ ไม่อยากจะคิด
ปล. เจ้าเล่ห์ เขียนอย่างนี้คะ
เจ้สอง :bye2:
-
เอาล่ะ เดฟจะเข้าโหมดเดิมๆหรือเปล่าล่ะเนี่ย
:z3:
-
:laugh: เพราะไปรับน้องมาเลยมีแรงมาต่อใช่มะนี่
ว่าแต่เดฟหายไปไหนทุกคืน นึกว่าดีขึ้นแล้วนะเนี่ย :z3:
-
รอก้าวที่ ยี่สิบหก อยู่นะ อยากรูจริง ๆ ว่า เดฟไปไหน ไปทำอะไร แต่เราคิดว่า คงไม่ได้ไปหาคนใหม่หรอก มั้ง แต่ถ้าทำให้ อิง เสียใจ :z6: :z6: ไม่ได้เกิดแน่ เราจะจัดการให้ อิง เอง :m16: :m16:
-
หมั่นไส้เดฟวุ้ย :m16:
อิงไม่เหนื่อยบ้างเหรอ ยอมมันอยู่ได้ ฮึ่ย หงุดหงิด :m31:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
เดฟหายไปไหน
อย่าบอกนะว่าจะกลับไปเป็นแบบเดิมอ่ะ
อิงก็ยอมเดฟไปเรื่อย
สู้หน่อยสิ!!!!!!
:m31:
-
เดฟแอบหายไปทำเรื่องอะไรเนี่ย
กลับมาแล้วยังมาหึงหวงอีก
:z6:
-
"ทำไมมึงไม่รอกู"
พอมาถึงมันก็ถามคำถามนี้ขึ้นเลยครับ
ทำเอาผมถึงกับปรี๊ดขึ้นมาเลยทีเดียว
ไม่รอหรอ
ดูมันสิครับว่ามันเอาอะไรมาพูด
"""""""""""""""""""""""""""""""""
ก้าวที่ยี่สิบหก
"ไม่รองั้นหรอ"
ผมถามกลับมันไปช้าๆ
พร้อมกับจ้องหน้ามันโดยไม่หลบสายตาเป็นครั้งแรก
"ยังไงมึงก็ต้องมากับกู แล้วมึงทำไมไม่รอมาพร้อมกันวะ"
มันยังคงไม่รู้เรื่องเลยจริงๆ
ว่ามันทำอะไร หรือมีความผิดอะไร
"แล้วชั้นจะรู้ได้ยังไงว่านายจะกลับมากี่โมง นายหายไปโดยที่ไม่บอกชั้นสักคำ "
"แล้วกูมีความจำเป็นอะไรที่จะต้องบอกมึงด้วย"
ใช่สินะครับ
ที่มันพูดก็ถูก
ทำไมมันต้องมาบอกผมด้วย
"แล้วถ้าหากชั้นรอนาย แล้วนายไม่กลับมาล่ะ นายจะให้ชั้นนั่งรอนายต่อไปไหม"
".............."
"นายจะให้ชั้นรอ ทั้งๆที่ชั้นเองก็ไม่รู้ว่ากำลังรออะไรอย่างงั้นหรอ"
ผมเองก็ไม่มั่นใจแล้วแหละครับ
ว่าคำว่า รอ ที่ผมพูด
มันได้หมายความเฉพาะการกลับบ้านของมันรึเปล่า
"............."
"และถ้าหากว่าการที่ชั้นรอนายมาวิทยาลัยพร้อมกัน มันทำให้นายไม่พอใจชั้นก็ขอโทษแล้วกัน แต่ถ้าหากนายจะให้ชั้นรอในสิ่งที่มันไม่มีตัวตนอีกต่อไป ชั้นเองก็คงบอกได้คำเดียวว่าชั้นไม่รอ"
พอพูดจบ
ผมก็เดินจากมันไปเลยแหละครับ
เพราะถ้าหากยืนอยู่กับมันต่อไป
มีหวัง
ผมคงจะใจอ่อน หรืออาจจะทำตัวอ่อนแอให้มันเห็นแน่ๆ
แต่สิ่งที่ผมพุดออกไป
ถึงแม้จะมาจากอารมณ์โกรธ หรืออารมณ์น้อยใจซะเป็นส่วนใหญ่
แต่ผมมั่นใจแล้วแหละครับ
ว่ามันก็เป็นสิ่งที่ออกมาจากหัวใจของคนอย่างผมเช่นกัน
และผมก็รู้แล้วแหละครับ
ว่าผมจะเอายังไงกับชีวิตตัวเองที่มันลอยเคว้งมานาน
"มึงจะไปไหน"
ไอ้เดฟมันพูดเสียงดัง
พร้อมกับที่ตัวมันเองก็เดินมากระชากตัวผมไว้อย่างแรง
จนผมแทบจะถลาเข้าไปหามัน ดีที่ยังพอทรงตัวได้อยู่บ้าง
พร้อมกับที่ผมเริ่มสังเกตบรรยากาศรอบๆตัวผม
ที่มันเริ่มเงียบลง
และก็มีสายตาใครๆอีกหลายคู่กำลังมองมาที่ผมกับไอ้เดฟอย่างสนใจใครรู้
"ไปทำงาน"
ผมกัดฟันตอบมันไป
พร้อมกับพยายามแกะนิ้วมันที่จับแขนผมแน่นอยู่ไปด้วย
แต่จะทำอะไรมากก็ไม่ได้เพราะผมยังแคร์สายตาใครหลายๆคนที่มองมาอยู่
เกรงว่ามันจะเป็นการเรียกความสนใจมากว่าเดิม
"ไปไม่ได้ จนกว่ากูกับมึงจะคุยกันรู้เรื่อง"
มันพูดเสียงดังอย่างไม่แคร์สักนิดว่าจะมีคนได้ยิน
"นายพูดเบาๆหน่อยได้ไหม คนเริ่มมองกันเยอะแล้วนะ"
"ทำไม ใครมันจะกล้ามายุ่งเรื่องกู"
คราวนี้ไม่ใช่แค่เสียงดังอย่างเดียวนะครับ
แต่มันยังกวาดสายตาไปมองคนรอบๆ
ทำให้เหล่าไทมุงทั้งหลายต่างก็หลบสายตามันแทบไม่ทัน
แล้วก็ค่อยๆเกิดการสลายตัวอย่างรวดเร็ว
แต่ผมว่าอีกสักพักก็คงจะกลับมาเหมือนเดิมแหละครับ
"ชั้นก็ไม่ได้คิดว่าใครจะกล้ามายุ่งกับคนอย่างนายหรอก แต่ชั้นอายคนอื่นเค้า"
"คนอย่างกูมันเป็นยังไงวะ "
"ก็..."
"แล้วมึงอายอะไร อายที่คุยกับกูใช่ไหม"
"มันไม่ใช่อย่างงั้น "
แล้วผมจะอธิบายกับมันยังไงล่ะครับ
และทำไมอยู่ดีๆ
จากที่ผมควรเป็นฝ่ายโกรธมัน
กลายเป็นว่ามันก็ดันมาหาเรื่องเอากับผมอีกจนได้
คนอย่างมันเคยเข้าใจอะไรที่คนดีๆเขาคิดกันบ้างไหมเนี่ย
ผมอยากรู้จริงๆว่าพ่อ แม่มันเลี้ยงมายังไง
ถ้าผมเป็นพ่อแม่มันนะ
ใครจะหาว่าผมใจร้ายก็ช่างเถอะ
จ้างให้มันก็ไม่มีวันได้โตจนทุกวันนี้หรอก
"แล้วมันเป็นยังไง"
"ก็เรื่องแบบนี้มันควรที่จะคุยในที่สาธารณะหรือไงล่ะ "
"งั้นมึงไปกับกู"
พอมันพูดเสร็จมันก็ลากแขนผมไปหารถมันทันที
"ชั้นไปไม่ได้ บอกแล้วไงว่าชั้นต้องทำงาน"
"มึงจะเอายังไงวะ โน่นก็ไม่เอา นี่ก็ไม่ได้ "
โห
ก็ดูสิครับ
แต่ละอย่างที่มันจะทำ
ถ้าผมไม่ขัดขืนหรือห้ามมัน
ผมก็คงไม่ใช่คนปกติแล้ว
"ก็สิ่งที่นายทำมันเป็นเรื่องที่ชั้นควรจะยอมง่ายๆรึไงล่ะ"
"แล้วมันยากตรงไหนวะ"
นั่นสิครับ
แล้วมันจะยากตรงไหน
ถ้าหากผมกับมันคุยภาษาเดียวกันเหมือนคนทั่วไป
แต่ตรงนั้นแหละครับที่ยากกว่า
เพราะไม่ว่าผมจะพูดอะไรไปมันก็คงไม่เข้าใจอยู่ดี
"เอาไว้นายใจเย็นกว่านี้แล้วเราค่อยคุยกันดีกว่า"
ผมพูดกับมันเสียงเบาเพื่อให้มันใจเย็นขึ้น
"ไม่ได้ มึงกับกูต้องคุยกันให้รู้เรื่องในตอนนี้ "
"แต่นี่มันได้เวลาทำงานของชั้นแล้วนะ แล้วนายเองก็ควรที่จะเข้าไปเรียนได้แล้วด้วย"
"ถ้ามึงกับกูคุยกันไม่รู้เรื่อง มึงก็อย่างหวังเลยว่าจะได้ทำงาน เพราะกูหางานให้มึงทำได้ กูก็มีสิทธิ์ที่จะไม่ให้มึงทำงานได้เหมือนกัน"
"................."
มันพูดมาแบบนั้นผมก็ได้แต่อึ้งสิครับ
"จะไปดีๆไหม"
มันถามผมเสียงเรียบ
แต่สำหรับผม มันกลับน่ากลัวกว่าที่มันตะโกนซะอีก
"แล้วนายคิดหรอว่าการที่ชั้นหายไปกับนายแบบนี้ งานที่ชั้นทำมันไม่ไม่หายไปด้วยน่ะ"
"ขึ้นรถ"
พูดเสร็จ
มันกระชากผมยัดเข้าไปในรถทันที
ดีหน่อยว่ามันเอารถยนต์มา
ไม่งั้นผมคงต้องนั่งมอไซด์ออกไปท่ามกลางสายตาประชาชนที่จับจ้องแน่ๆ
................................
................................
"..........................."
"..........................."
"..........................."
นี่แหละครับคือสภาพในห้องที่เกิดขึ้น
หลังจากที่มันลากผมขึ้นมาถึงห้องมันแล้ว
ต่างฝ่ายต่างไม่พูด
ไอ้สิ่งที่มันบอกว่าจะพูด
แต่มันกลับไม่พูดกับผมซะงั้น
เราทั้งสองคนก็เลยได้แต่นั่งจ้องตากันอยู่อย่างงั้น
อย่างไม่มีใครหลบใครก่อน
ฮึ
แล้วมันก็อย่าหวังเลยว่าผมจะหลบ
เพราะผมไม่ใช่คนก่อนแล้ว
แต่อย่าถามนะว่าเป็นยังไง
เพราะผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน
แฮ่ๆๆ
"นายจะเอายังไง"
แต่ในที่สุดก็เป็นผมแหละครับ
ที่ทนมันไม่ได้
ต้องเป็นฝ่ายพูดกับมันก่อน
"แล้วมึงจะเอายังไง"
"ชั้นถามนายก่อนนะ"
"มึงนั่นแหละทำตัวมีปัญหา แค่รอกูออกไปพร้อมกันไม่ได้รึไงวะ"
มันยังคงวกกลับมาที่ปัญหาเดิม
"ชั้นก็บอกนายแล้วไง ว่าชั้นไม่คิดว่านายจะกลับมา แล้วนายจะให้ชั้นรออะไร"
"อ๋อ นี่มึงจะบอกว่าถ้ากูห่างมึงนาน มึงจะมีผัวใหม่งั้นสิ"
เอากับมันสิครับ
เรื่องที่ไม่น่าจะเกี่ยวกันได้
แต่มันก็เอามาเกี่ยวได้อยู่ดี
"แล้วได้ป่ะล่ะ"
ผมถามมันขึ้นอย่างกวนๆ
ซึ่งก็เรียกสายตาร้อนแรงจากมันได้มากพอดู
"มึงอย่ามายั่วกูนะ บอกมาว่ามึงทำไมไม่รอกู หรือมึงโกรธที่กูออกไปข้างนอก"
"เปล่า"
"เสียใจ"
"หื่อ"
"น้อยใจ"
"................"
"กูว่าแล้ว "
"................"
"นี่มึงคิดว่ากูไปไหนมาถึงได้กลับมาเอาตอนเช้าขนาดนี้ "
"ไม่รู้"
"แล้วมึงไม่คิดจะถามกูมั่งล่ะ"
"ชั้นถามแล้วนายจะตอบชั้นไหมล่ะ "
"แล้วมึงเคยถามกูไหมล่ะ"
"เคย"
"เมื่อไหร่"
"แต่ก่อน"
"ตอนไหน"
"เอ่อ ........ ก่อนที่ชั้นจะป่วย"
"แล้วมึงจะไปขุดเรื่องเก่าขึ้นมาทำไมวะ ผ่านมาแล้วก็ผ่านไปสิ"
มันพูดอย่างหงุดหงิด
เหมือนไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้(แล้วมันเคยควบคุมได้ตอนไหนวะ)
"................"
"กูไปเยี่ยมเพื่อนกูมา มันรถคว่ำ มึงไม่สังเกตรึไงว่าเพื่อนกูก็ไม่มีใครไปเรียนเลยสักคนน่ะ "
".............."
"ไม่เชื่อ ?"
"เปล่า"
"แล้วไง"
มันถาม
หลังจากที่มองสีหน้าผมแล้วคงเห็นความข้องใจอยู่มั้งครับ
"แล้วทำไมนายไม่คิดจะบอกชั้นบ้างว่านายจะไปไหน"
"แล้วทำไมกูต้องบอกมึง"
เอาอีกแล้วครับ
ก็นี่ไงคำตอบที่ผมเคยได้รับเมื่อผมถามว่ามันไปไหนน่ะ
"เพราะแบบนี้ไงั้นถึงไม่อยากที่จะถาม ว่านายจะไปไหน หรือว่านายไปไหนมา เพราะนายเองก็ไม่เคยคิดจะบอก เพราะฉะนั้น ก็ปล่อยให้มันเป็นไปแบบนี้แหละดีที่สุดแล้ว "
พร้อมพูดอย่างอ่อนอกอ่อนใจ
ก่อนที่จะเตรียมลุกไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้อง
"ก็ได้"
จุ่ๆมันก็พูดขึ้น
เหมือนเพิ่งจะตัดสินใจอะไรได้สักอย่าง
ว่าแต่มันคืออะไรล่ะครับ
"........................."
ผมก็ได้แต่มองหน้ามันงงๆ สิครับ
ว่ามันจะพุดอะไร
"ต่อไปกูจะไปไหน ไปกับใคร หรือกลับมาเมื่อไหร่ กูจะรายงานมึงโอเคไหม"
มันพูดด้วยฝบหน้าเซ็งสุดชีวิต
"ถ้าไม่เต็มใจก็ไม่ต้อง"
พูดเสร็จผมก็เตรียมสะบัดตูดหนีทันที
ฮ่าๆๆ
โบราณว่าไว้ตีงูต้องตีให้ตาย
อย่าเอาแค่หลังหัก
เพราะเดี๋ยวมันจะมาแว้งกัดเรา
เพราะฉะนั้น
เมื่อมันยอมผมก็ต้องกดมันเยอะๆ
โว้วววว
"ได้คืบจะเอาศอกนะมึงน่ะ เห็นกูยอมหน่อยไม่ได้"
"..............."
"แล้วเรื่องเมื่อเช้าที่มึงไปยืนคุยกับคนอื่นน่ะ อย่าคิดนะว่ากูจะไม่ทันเห็น"
"............."
เอ่อ
ทำไมเหตุการณ์มันพลิกผันไปอย่างนี้ล่ะครับ
"พวกมึงคุยอะไรกัน หรือว่ามันยุให้มึงแข็งข้อกับกูวะ"
"เฮ้ย ไม่มี"
"แล้วเรื่องอะไร กูเห็นนะว่ามันทำหน้าตาดีใจ "
โห
แค่มันเดินมาแวบเดียว นี่มันรู้เห็นทุกอย่างได้เลยหรอเนี่ย
"เปล่า"
ผมปฏิเสธมัน
ก่อนจะเดินเลี่ยงมันเข้าห้องไป
"มึงจะไปไหน มึงจะบอกกูดีๆ หรือมึงจะให้กูโทรไปถามน้องมึง "
"ไม่มีอะไรหรอก ชั้นแค่ชวนเด็กพวกนั้นไปเลี้ยงข้าว แค่นั้นแหละ"
"..............."
ผมพูดเสร็จไอ้เดฟมันก็ไม่พูดอะไร
ได้แต่นิ่งเงียบเหมือนใช้ความคิดอะไรสักอย่าง
จึงเป็นเวลาที่ผมจะต้องแอบหลบเข้าไปในห้องสักที
"เดี๋ยว กูบอกมึงหรอ ว่ากูจะให้มึงไปน่ะ "
"บอกไม่บอกยังไงชั้นก็ต้องไป"
"มึงกล้าขัดกูหรอ"
"ก็ทีนายยังหายไปทุกคืนบ่อยๆเลย แล้วทำไมชั้นจะไปไม่ได้"
"อ๋อ ที่แท้มึงก้ยังไม่เลิกคิดเรื่องนี้อยู่ดี มึงอยากรู้อะไรถามมาเลยดีกว่า"
อ้อ
มันเปิดทางมาขนาดนี้
มีหรอที่ผมจะปล่อยไปง่ายๆ
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
-
จื้มมมมมมมมมมม :z13:
-
:laugh:
-
เหมือนจะหวานแต่ทำไมมันโหดแบบนี้... :really2:
ไอ้เดฟมันเป็นไรของมัน...เคยคิดถามตัวเองตอนอ่านเหมือนกันว่าพ่อแม่เดฟเขาเลี้ยงกันมายังไง
ถึงได้ออกมาแปลกประหลาดหาใครเหมือนไม่ได้แบบนี้...เฮ้ออ...
ขอบคุณที่เอามาให้อ่านจ้า :3123:
-
พิฆาตมารเลยครับน้องอิง
:กอด1: น้องตั้ม
-
รู้สึกว่าเดฟเป็นคนที่ตรรกะในชีวิตสับสนชะมัด
แต่หลายๆ อย่างดูเหมือนจะดีขึ้นแล้วแฮะ อยากรู้เหมือนกัน เชียร์อิงสุดใจ ตีงูต้องตีให้หลังหักน้อ สู้ๆๆๆ
-
ไอ้เดฟก็ยังผีเข้าผีออกเหมือนเดิม :laugh:
-
:-[ :-[
-
ช่ายยยยยยยยยยยยยยยยย
อย่าปล่อยโอกาสที่มีให้หลุดลอยไปปปปปปปปปปปปปป
ถามให้หมด
ซักให้สะอาด อย่าให้เหลือซาก :laugh:
-
งงกับไอเดฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
ไปนอนดีกว่า :t3:
-
ไอ้เดฟมันมีอะไรสับสนในชีวิตป่าวเนี่ย
คิดแต่ละอย่าง
ทำเอา..... :really2:
.
.
.
อิง ในเมื่อมันเปิดโอกาสแล้ว
จัดการรรรร o18
:laugh:
:laugh:
:bye2:
-
อยากรู้อะไรถามเลย เราต้องเป็นช้างเท้าหน้า o13
-
:z3: :z3:
นี้ตกลงเค้าทะเลาะกันหรือไม่ได้ทะเลาะกันเนี้ย
:m31: :m31:
เหอะๆๆๆ
โหดร้าย !!!!!
-
ไอ้ที่มันโวยวายนะ สงสัยนายเดฟมันรักน้องอิงแล้ว
เพียงแต่ยังไว้ฟอร์มอยู่ เห็นจากการเปลี่ยนแปลงในหลาย ๆ อย่าง
ตีเหล็กต้องตีตอนร้อน น้องอิงเอ้ย.....
+1 ให้น้องตั้ม รอตอนที่ 27 นะครับ
-
o18 เอาให้อยู่มัดเลยนายอิง หุหุ
:L2:ขอบคุณคร๊าบบบบเป็นกะลังใจให้นะคร๊าบบบ
-
:z13: . . .เหอะ ไอเดฟเป็นคนมีเหตุผลมากเลยค่ะ .. . เหตุผลของตัวเองอะนะ . .เยี่ยม พี่อิงหาสามี
ได้ดีมากค่ะ . . เป็นเสมือนเจ้าของฟาร์มช้างเลยค่ะ . .
-
เอาให้ชนะอย่าไปยอมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมแพ้มัน
-
ทุ่มสุดๆเลยอิง เอาให้คาที่ :z2: :z2:
-
เอาให้เคลียร์เลยจ้ะ นายอิง o13
-
อย่ายอมๆๆๆ อิงเหมือนจะได้เปรียบอ่ะ แต่เอ้ะอีกแปปๆ เสียเปรียบเค้าอีกแหระ 5555555+
-
เฮ้อ ค้างงงงงงง กลับมาเคลียร์กันก่อน :laugh:
-
เดฟนี่เข้าวัยทองแน่นอน ไปปรึกษาหมอแล้วทานฮอร์โมนบ้างอากรจะดีขึ้นเยอะ อิอิ
-
ผีเข้าผีออกเหมือนฮอร์โมนเริ่มหมดนะเดฟ
หวงเค้าไม่ลืมหูลืมตา น่าจะอาศัยช่วงนี้ล่อหลอกให้เดฟหลงจนโงหัวไม่ขึ้นเลยนะ :laugh:
-
สู้ๆๆ อิงตีให้ตายเลยนะงูอ่ะ อย่าให้กัดเราอีก 555
ค้างๆๆๆๆๆ
-
เอาให้อยู่หมัดค่ะ สุ้ๆนะอิง
-
เดฟนี่ยังไง อย่างนี้อิงต้องจัดการซะให้เข็ดนะ
มีอะไรไปไหนไม่ยอมบอก
:z6:
-
ปากแข็ง!!!
ทิฐิสูง !!!
อิอิ
-
อิงเนี่ย ต้องคุมไอ่เดฟให้อยู่นะ :beat:
:L2:
-
บอกมาให้หมดเลยดีก่า
อย่าให้ค้างคา
-
อิงได้แฟนแบบเดฟเนียต้องทำใจนะ
แล้วก็ต้องอบรมมันด้วย มันจะได้ทำตัวดีกว่านี้ :z6:
-
ยึ้ยๆๆๆๆ
สนุกๆๆ
กวนกันๆไปกันมา...
เหอะๆๆๆๆ
มันส์
-
จัดปาย ๆๆ อยากรุ้ถามไป
เหอ ๆๆๆ อยากอ่านอีก
-
รอก้าวที่ยี่สิบเจ็ดอยู่นะ เมื่อไรจะมาอะ
-
ชิงความได้เปรียบมาให้ได้อิง :mc4:
-
แบบนี้สิครับพี่เอิงงงงงงงงง
ถามไปเรยพี่...
-
เอาเลยๆ
อย่าไปยอม
อย่าปล่อยให้ผ่านไปง่ายๆ
:laugh:
-
โอกาสเป็นของเราแล้วอิง
ต้องรีบเป็นผู้คุมเกม หุหุ :interest:
เดฟยังคงเอาแต่ใจโครตเหมือนเดิม
แต่ก็ดูเหมือนว่าจะยอมลงมากแล้ว :m3:
-
:laugh: อิงจ๋า โอกาสมาอย่าปล่อยให้หลุดลอย จัดการเดฟโลดดดด หุหุ
-
อ่านแล้วรู้สึกว่าเดฟเป็นคนที่คุยแล้วไม่รู้เรื่องที่สุดในโลกกกกเลยอ่ะ5555
ลุยเลย พี่อิง เอามันให้เข็ด อำนาจจะต้องมีการเปลี่ยนขั่ว วะฮาฮาฮา
-
ผมว่าถึงเวลาที่ต้อง.............ต่อยอีตาเดฟซักทีนะคร้าบ
กวนม่ายหยุดหย่อน
:oni2: :oni2: :oni2:
-
ก็ยังงงงงกะไอ้เดฟเช่นเคย
-
อย่าไปยอมเดฟน่ะค่ะ
แอบรู้สึกว่าเดฟยังไม่ค่อยน่าไว้ใจ
เหตุเรื่องเพื่อนฟังไม่ค่อยขึ้น ...
-
รออยู่นะ เมื่อไหรจะมา
แต่ที่เดฟบอกเรื่องเพื่อนเชื่อถือได้ปะ
แต่คิดว่าเชื่อถือไม่ได้แน่เลย
ฮ่า.....อย่าไปเชื่อเดฟนะอิง
-
คุยกะเดฟแล้วปวดหัว :z3:
-
จายร้าย ตัดฉับๆแบบเน้เยยเหยอ
-
อ่านเรื่องนี่แล้ว
แบบว่า โครตตตต มึนหัวกะไอเดฟเลย
แบบว่ามันจะเอาไงกันแน่ อยากจะเป็นรม :jul1:
-
อารมแปรปวนนะเนี่ยยย
:angry2:
-
อ่าส์
งี้ค่อยมันหน่อย
เริ่มสุ้เเล้วเว่ยย
-
กูว่าแล้ว..........................
(...ว่ามึงต้องเป็นอย่างงี้ ไอ้เดฟ)
ว่าจะถอดมันออกจากทำเนียบพระเอกแล้วเชียว
-
รออยู่
รีบๆ
มาหน่อยนะคับ
-
"ก็ทีนายยังหายไปทุกคืนบ่อยๆเลย แล้วทำไมชั้นจะไปไม่ได้"
"อ๋อ ที่แท้มึงก็ยังไม่เลิกคิดเรื่องนี้อยู่ดี มึงอยากรู้อะไรถามมาเลยดีกว่า"
อ้อ
มันเปิดทางมาขนาดนี้
มีหรอที่ผมจะปล่อยไปง่ายๆ
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
ก้าวที่ยี่สิบเจ็ด
"เมื่อคืนนายไปดูเพื่อนมาจริงๆหรอ "
"ก็เออดิวะ มึงไม่เชื่อกูรึไง "
".................."
มันถามกลับมาผมก็ได้แต่เงียบสิครับ
ไม่ใช่ไม่เชื่อมันนะครับ
แต่ผมถามมันดีๆ
ทำไมมันต้องตะคอกกันด้วยล่ะ
"มึงโทรถามเพื่อนกูเลยไป นี่ เอ้า "
มันพูดพร้อมกับกดเบอร์เพื่อนมัน
แล้วยื่นโทรศัพท์มาหาผม
แล้วมีหรอที่เสือ(หรอ)จนตรอกแบบผมจะไม่รับไว้
เพราะมีคนเคยบอกผมว่า
ไอ้พวกคนที่ชอบโกหกมันมักจะท้าเพื่อให้เราเชื่อใจ
แต่ไม่ใช่ผมครับ
มันยื่นมาเองนะ
ผมไม่ได้ขอสักหน่อย
เอ่อ
ว่าแต่ผมจะคุยอะไรกับเพื่อนมันน่ะครับ
ขนาดชื่อผมยังไม่รู้เลย
แล้วหน้าตา ผมเองยังไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าเคยเจอรึเปล่า
หรืออาจจะเคยเจอ
แต่ผมคงไม่ได้จำหรอกครับ
เพราะตั้งแต่รู้จักกับไอ้เดฟมา
ผมยังไม่ได้คุยกับเพื่อนมันเลย
กรรมของเวรเลยจริงๆ
"เพื่อนนายชื่อว่าอะไร "
ในที่สุดหลังจากที่ผมยืนจ้องโทรศัพท์ในมืออยู่สักพัก
ก็คิดได้ว่าควรจะตัดสินใจถามมันดีกว่า
"สิงห์"
"ชั้นเคยเห็นหน้าป่ะ"
"เคย"
"ตอนไหน"
"ก็ตอนมึงไปวิทยาลัยไง มึงนี่ถ้าจะเบลอ อย่าบอกนะว่าจำเพื่อนกูไม่ได้สักคน"
ผมถามกลับผมมาอย่างเอือมระอา
"ก็นายเคยแนะนำให้ชั้นรู้จักรึไงเล่า"
ใช่สิครับ
มันไม่ใช่ความผิดผมนะ
เพราะมันเองต่างหากที่ไม่แนะนำให้ผมรู้จักเอง
"แล้วมึงก็ไม่คิดที่จะอยากรู้อะไรเกี่ยวกับกูเลยรึไง "
มันถามผมอย่างฉุนๆ
"อ้าว.."
จะไม่ให้ผมงงได้ไงล่ะครับ
ก็มันเองไม่ใช่หรอที่ไม่ให้ผมยุ่งเรื่องของมัน
แล้วมันเป็นบ้าอะไรของมันเนี่ย
จู่ๆจะให้ผมไปยุ่งเรื่องของมันซะงั้น
ไอ้นี่
สงสัยต้องไปซื้อ สตรีเพ็บภาค เวอร์ชั่นปรับปรุงโฉม มาให้มันกินหน่อยแล้ว
ประจำเดือนมาไม่ปกติแน่ๆ
""ทำไม เวลากูยอมกลับทำงง แล้วก็มาทำงอน มาน้องใจกูอีก"
"......................"
บ๊ะเจ้า
ไอ้เดฟมันไปกินอะไรมาครับ
ไม่น่าเชื่อ
หรือว่าตอนนี้วิทยาลัยผม
เขาเริ่มมีสอนจิตวิทยาแล้ว
มันถึงได้เริ่มเข้าใจคนอื่นแล้ว
แต่
เดี๋ยวครับ
ดูเหมือนว่ามันจะพาผมออกนอกเรื่องมานานแล้ว
ไม่ได้
"แล้วทำไมก่อนไปนายไม่บอกชั้นก่อน"
"กูจะไปรู้รึไงว่ามึงอยากรู้"
มันตอบกลับมาสั้นๆ
แต่ได้ใจความ(หรอ)
"แล้วนายคิดยังไงถึงมาอกชั้นตอนนี้"
"ก็กูคิดว่ามึงน่าจะอยากรู้"
เอากับมันสิครับ
ที่ผมบอกว่ามันไปเรียนจิตวิทยามา
ผมขอถอนคำพุดนะครับ
เพราะดูจากสภาพแล้ว
ผมว่ามันน่าจะเมาแดดมามากกว่า
"แล้วคือก่อนๆ ล่ะ นายหายไปไหนมา"
"มึงจะอยากรู้ไปทำไม"
มาอีกแล้วครับ
คำถามที่เคยจุกอกผมทุกครั้ง
เวลาที่มันย้อนกลับมา
แต่ไม่ครับ
วันนี้มันเป็นวันของผม
"ทำไม หรือมีอะไรปิดบังชั้น"
"กูจะปิดอะไรมึง "
"ไม่รู้ล่ะ ถ้าไม่ตอบก็ไม่ต้องคุยกันแล้ว ชั้นจะไปนอน"
"อ้อ เดี๋ยวนี้มีขู่ .... น้องมึงคงจะสอนมาล่ะสิ ถึงได้มาแข็งข้อกับกุแบบนี้น่ะ "
เอ่อ
ผมไปยั่วอารมณ์(โกรธ)มันรึเปล่าไม่รู้นะครับ
แต่หน้าตามันแบบว่า
น่ากลัวขึ้นมาอีกแล้ว
ซวย ๆ ๆ
"....................."
"มึงอยากรู้จริงๆดิ"
แต่มันก็ไม่ทำอะไรครับ
ผมล่ะกลับอารมณ์กับมันไม่ทันจริงๆ
"ไม่รู้แล้วชั้นจะถามรึไงล่ะ"
นั่นแหละครับ
ริจะเป็นผู้กล้า
ต้องกล้าให้สุดๆ
และไม่กลัวตาย
"กูก็ไปกินหล้า ไปเที่ยวกับเพื่อนกูตามปกติ"
มันพูดเหมือนเป็นเรื่องปกติครับ
แต่จะว่าไป
หากมันไม่แคร์ที่ผมอยู่ด้วย
หรือแคร์ส่ามชผมเป็นอะไรกับมัน
มันก็คงเป็นเรื่องปกติที่คนอย่างมันทำแหละครับ
"........................"
"เฮ้ย งอนกูอีกแระ"
"......................."
กูไม่ได้งอนโว้ยยย
กูโกรธ
แล้ะน้อยใจ
....................มากด้วยย
"แต่กูก็กลับมาทุกคืน มึงก็เห็น "
"................."
"กูไม่ได้ไปนอนกับใครมาด้วย มึงโทรไปถามไอ้สิงห์เลยไป มันรู้เรื่องกูมากที่สุดแล้ว"
"................"
"ทำไม ไม่พอใจอะไรกูอีก นี่กูยอมมึงมากแล้วนะ "
จริงๆผมก็หายข้องใจไปแล้วแหละครับ
เพราะอย่างน้อย
คนอย่างมัน
คงไม่พูดโกหกหรอก
และถึงแม้มันจะโกหก
ก็แสดงว่ามันคงจะแคร์ความรู้สึกของผมมั่งแหละ
ไม่งั้นมันจะโกหกผมไปทำไม
แล้วอีกอย่าง
มันจะเสียเวลามาอธิบายกับผมทำไม
ถ้ามันไม่แคร์ผม
จริงไหมครับ
"........................."
"มึงจะเอายังไงว่ามาดีกว่า พอกูบอกก็ไม่พูด หรือมึงยังไม่เชื่อกูอีก"
"เปล่า ชั้นเข้าใจแล้ว แต่ง่วง เดี๋ยวเย็นนี้ชั้นต้องออกไปข้างนอกอีก "
ผมพูดไปแล้วก็นึกอยากกัดลิ้นตัวเองทันทีเลยครับ
"ว่าไงนะ"
มันถามเหมือนกับได้ยินไม่ชัด
แต่ผมว่ามันคงต้องการจะฟังอีกทีให้แน่ใจมากกว่า
"ชั้นง่วง"
"ต่อจากนั้น"
มันจ้องหน้าผมอย่างคาดคั้น
"ชั้น ๆ เอ่อ ...."
"มึงจะไปทำอะไร แล้วจะไปกับใคร"
" ไปกินข้าว "
"กับใคร!"
"ไอ้เอิง "
"ทุกคนเลยไหม"
"อะไรทุกคน "
"กับพวกมันทุกคนเลยใช่ไหม "
"ชะ ใช่ เดี๋ยวชั้นไปนอนก่อน ง่วง"
ผมพูดพร้อมกับตั้งท่าว่าจะเดินเข้าไปในห้อง
"ถ้ามึงเดินไปอีกก้าวเดียว กูจะเอามึงจนไม่มีแรงลุกจากที่นอนเลย แล้วมึงอย่าหวังเลยว่าจะได้ไปไหนอีก"
" อะไรอีกล่ะ ชั้นแค่จะออกไปกินข้าวกับพวกน้องชายชั้น มันจะอะไรนักหนา"
ผมแสร้งทำหน้าตาและน้ำเสียงหงุดหงิด
กลบเกลื่อนที่ผมไม่ได้บอกมันก่อน
" ไปน่ะไปได้ แต่กูเคยบอกกับมึงว่าไง"
"....................."
"แล้วมึงได้บอกกูไหม"
มันเดินเข้ามาใกล้ผมขึ้นเรื่อยๆ
ในขณะที่ผมก็ได้แต่ถอยหลังร่นไปเรื่อย ๆจนหลังชนฝาเช่นกัน
"ชั้นก็กำลังจะบอกนายแล้วไง"
"แล้วมึงคิดจะบอกกูตอนไหน "
"ก็ถ้าชั้นไม่พูดออกไปนายจะรู้ไหมล่ะ "
"............................"
พอผมพูดจบ
มันก็ได้แต่ยืนจ้องหน้าผมนิ่ง
ยิ่งเพิ่มบรรยากาศความน่ากลัวเข้าไปอีก
" ........................."
"มึงเข้าไปข้างในไป เดี๋ยวกูจะตัดสินใจอีกทีว่าจะให้มึงไปรึเปล่า"
"นายว่าไงนะ "
"เดี๋ยวกูจะบอกอีกทีว่าจะให้มึงไปรึเปล่า"
"แล้วนายมีสิทธิ์อะไรมาตัดสินใจแทนชั้น"
พอผมพูดจบมันก็มองหน้าผมอีกแล้วครับ
"เข้าไปนอนในห้องได้แล้ว"
"กะ ก็ได้ "
เหอๆ ๆ
อารมณ์มันเป็นแบบนี้
มีเหรอคับที่ผมจะไปสู้มันได้
ไว้รอให้มันอารมณ์ดีก่อนดีกว่า
แล้วค่อยขอมันอีกที
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
จบตอนแบบสั้นๆเน้อออ
ไปแระ
ฟิ้ววววววววววววววววว
-
เฮ้อออออออออออออออออออ
นู๋อิงเอ๋ย
ใจแข็งได้ไม่เกินสิบบรรทัดก็ใจอ่อนซะละ
แถมยังไปยอมซะอย่างงั้นอีก
:serius2:
-
สั้นมากกกกกก แต่ดีจายที่มาต่อ จุ้บๆ :call:
อิงใจดีสู้เสือมาก
-
มาต่อแล้วววววววววว
คิดถึงคู่นี้จังเลย
แต่ขอแบบย๊าวยาวววววววววววววววววววได้ม๊ายยยยยยยยยยยย
-
ค้างอ่ะ
แต่ก็อย่างว่าอ่านะ ถึงจะยังไงก็แพ้พี่เดฟอยู่ดี เหอๆ
ยังไงก็มาต่อไวๆนะคะ
ปล.ไม่รู้ทำไมบทนี้คิดว่าเดฟน่ารักจัง
-
แต่เดฟดูใจดีขึ้นเยอะเลย ให้ถามโน้นนี่
แต่ก็ยังโหดๆอยู่ดี เอาแต่ใจนะเนี่ย :z10:
-
ดูแล้ว เดฟอ่อนข้อลงให้กับอิงแล้วนะ
เพียงแต่ว่า มันยังเป็นคนปากแข็งอยู่
ปากแข็งเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึก ---- เดฟรักอิง ฮ่าฮ่า
:L1:ขอบคุณครับ ตั้ม ยังหนุกอยู่เหมือนเดิม +1 ครับ
-
อิอิ กี่ทีก็แพ้ทางทุกทีเลยสิ
-
:-[ มาสั้นๆแต่ก็สนุกได้ใจ ขอบคุณครับ
-
สั้นจังเลย อยากอ่านต่ออีก
มาต่อไวไวน้า อยากรู้ว่าอิงจะได้ไปกินข้าวกะพวกเอิงไหม
:z2:
-
555555555555
อย่างน้อย ๆ เดฟก็ยอมบอกน่ะนะว่าไปไหนมา
แต่ก็ต้องมาลุ้นต่อไปว่าจะได้ไปข้างนอกรึเปล่า
เหอเหอ
-
อิงแพ้เดฟตลอดอะ ชาตินี้จะมีแววชนะเจ้าเดฟข่มมันลงมั่งไหมเนี่ย :m20:
-
ไปยอมมันทำไมไอ้เดฟอะ
-
โอ้วว :sad3: เดฟเปลี่ยนไป๋... ดีขึ้นเยอะเลยอ่า
ทำเอาอิงตามอารมณ์ไม่ทัน (คนอ่านเองยังงง55)
แต่ก็นะ ไม่ถึงไหน ก็โหดปิดท้ายเหมือนเดิม
เอาใจช่วย อิงสู้ๆ :a2:
-
เฮ้อ สั้นเกินไปปะเนี่ย :serius2: เชื่อแล้วว่าตั้มสั๊น สั้น :z1:
-
:m16:อย่าไปยอมมันครับน้องตั้ม เอ๊ยย น้องอิง
ไอ้เดฟมนเป็นแบบนี้ เราต้องแข็งข้อเข้าไว้
หย่อนบ้างตึงบ้าง ให้ไอ้เดฟได้เรียนรู้ เดี๋ยวมันก็ชินไปเอง หึหึ o13
-
:m20: :m20: :m20:
-
:m20:
อิงแพ้ทางเดฟตลอด คงจะต้องบอกว่า เด๋วก็ชินไปเอง อิอิ
-
:-[ ชอบเดฟอ่ะ...ตรงได้ใจดี..
แต่ติดว่าขี้หึงไปหน่อย..
แต่ไม่เป็นไร..ให้อภัยได้.. :z2:
-
เดฟโหดอ่า
ทำงี้เอาโซ่มาล่ามกันเลยดีกว่า
กร๊ากกกกก
-
ใจดีสู้เสือเข้าไว้อิง อย่ายอมเดฟ :laugh:
ว่าแต่จะได้ไปมั้ยเนี่ยะ หรือว่าโดนเดฟทำโทษทั้งคืน ลุ้น ๆ :o8:
-
ดู ไอ้เดฟมันทำ
อิงเอ้ย เพราะใจอ่อนเลยแพ้เขาตลอดเลยนะ
-
เง้อ ค้างงงงงงง :serius2: :serius2: กลับมาต่อเดี๋ยวนี้นะ :z3:
-
ผัวหรือพ่อวะเนี่ย??? อุ๊ย!! เผลอหยาบคายไปนิด
แบบว่า...ทำไมเดฟต้องข่มขู่อิงตลอดเลยอ่ะ
ไอ้เดฟมันยังไปเที่ยวได้เลย ทำไมอิงจะไปบ้างไม่ได้
แอร๊ยย...อินเกินไปแล้วคนเรา
ขอบคุณค่า :3123:
-
:กอด1:
^^
-
โหดร้าย เหมือนเิดิมไม่เคยเปลี่ยนเลย
เดฟเนี่ย :sad4:
-
5555
เดี๋ยวตัดสินใจให้
โด๊นนนนนนน โดน แล้งหล่ะ
-
:o12: :o12:
-
สั้นๆแต่ได้ใจ
-
พระเอกไรว่ะ แมร่งโหดจนน่ากลัว ไม่เคยเกลียดพระเอกเรื่องไหนเท่าเรื่องนี้ ว่าไป มันก้อคล้ายพี่แชมป์เนอะ
เฮ้อ
สงสารอิงจริงๆๆๆ สู้นะๆ พยายามเข้า ต้องสยบให้ได้ อย่ายอมให้ข่มละ
o13
เอาใจช่วย
ปล รีบมาต่อไวๆนะครับบบบบบบ
-
:z13: :z13:
จิ้มซะ
หายไปตั้งนาน มาแค่นี้หรอออ
-
ตัดสินไรหว่า
เชื่อว่ามา เเบบพิเรน เเบบไอเดฟชัวร์ 55
-
นายเอกสู้ๆ เราติดเรื่องนี้อย่างงอมแงม
รู้สึกว่าพระเอกเขายังคงไม่เคยมีใครมาร่วมใช่ชีวิตด้วยมาก่อน
เลยไม่จำเป็นต้องบอกใครว่าไปไหนทำอะไรแต่พอมีมีนายเอกมาอยู่
เขาจึงเริ่มเรียนรู้ที่จะแคร์ใครสักคน เรารู้สึกอย่างนี้นะมันทำให้เรื่องดู
อบอุ่นถึงแม้ว่าพระเอกจะเถื่อนก็ตาม
รอก้าวต่อไปสาธุ :call:
-
แงะ..
สั้นได้ใจมากเลยอ่ะ
--*
แต่ก้ยังดีที่มาอัพ
อิอิ
thx a lot
-
o13 เก่งมาก
-
. . บ้าอำนาจจริงๆ เลย ไรของมันอ่ะ .. แล้วพี่อิงจะได้ออกไปข้างนอกป่ะละ .. เหมือนไม่ได้รักกันจริงๆ เลยอ่ะคะ ..
..รอตอนต่อไป มาสั้นยังดีกว่าไม่มานะคะ . .
-
ถึงแม้จะสั้น
แต่เราก็ดีใจมที่ได้อ่าน
เอิ้กๆ
:z2:
-
มาก็ไม่สั้นนะครับ ^^
แต่ว่าอยากรู้เรื่องต่อไปอ่ะว่าจะเดฟจาทำอารายอ่ะ
-
เหอๆ!!~
อารมณ์หรือ ...... ???~
:angry2: :angry2:
-
ดุจริงวุ๊ย ไอ้บ้านั่น
แค่ไปกินข้าวแค่เนี๊ย เดี๋ยวปั๊ด :3125:
รออ่านต่อเน๊อ
-
ดีใจจัง เห็นพัฒนาการของน้องอิงแล้ว เดี๋ยวนี้มีกล้าหือ(ถึงจะหือได้ไม่เกิน 10 บรรทัดก็เหอะ :laugh:)
อิงสู้ๆๆ :fire:
-
สั้นอย่างแรงอ่ะ
สั้นๆ แบบนี้ขอถี่ๆ ได้ป่ะ
:jul3:
-
อิคุณเดฟ...
โรคจิตชัวร์เลย!
เหนื่อยแทนอิงจริงๆ
:serius2:
-
:o8:
เดฟแรงได้ใจ...
-
เจ๋งสุดๆ อ่านแล้ว..ชอบมาก ขอบคุณนะครับสำหรับนิยายดีๆ o13
-
โว๊ะ จิโหดไปไหนเนี่ย :เฮ้อ:
-
จะมีอะไร สุดท้าย ไอ้เดฟ ก็ไปด้วยเท่านั้น คอยดู
เป็นกำลังใจให้นะครับ น้องตั้ม +1 ให้ซะงั้น ตอนหน้าจะได้ไม่สั้น ๆ ๆ ๆ ๆ
-
เดฟเป็นคนที่อยู่ด้วยแล้วน่าหงุดหงิดที่สุดในโลก
น้ำขึ้นน้ำลง เอาแน่เอานอนไม่ได้
ขี้โมโห ขี้โวยวาย ฮึ่ยย..... หงุดหงิดแทนน้องอิง
-
อ่านทันแล้ว (แบบรวดเดียวจบ) เย้ๆ :laugh:
ชอบมากกกก อ่ะเรื่องนี้
จิงๆก็เห็นใจอิงนะ โดนร้ายใส่มาเยอะ
แต่เดฟคงไม่เคย ใช้ชีวิตกะใครมาก่อนแหละเลยทำตัวไม่ค่อยถูก
รักด้วยน้ำตาแบบนี้ชอบอ่ะ กร๊ากกกกก :impress2:
ปล. +1 ให้คนแต่ง เนื้อเรื่องถูกใจมากมาย :pig4:
-
มะไหร่จะมาน้า
อยากรู้มากมายว่าเดฟจะบ้าได้ขนาดไหนกัน
:z13:
-
มีแฟนทั้งทีได้มาครบเลยโหด เถื่อน
-
กดบวก จัดไป น้องเอิงสุ้ๆ
แต่ว่า ตอนนี้มีคำพิมพ์ผิดสองสามอยุ่ที่นะคะคุณน้องขา
เจ้สอง :bye2:
-
:z2:เอ้ารอ ร๊อ รอ เชิบๆ
-
ก้าวที่ยี่สิบแปด
ผมนอนหลับไปนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้
พอตื่นมาอีกทีก็พบว่าบรรยากาศรอบตัวมันช่างเงียบเหลือเกิน
เหลือบมองนาฬิกาที่หัวเตียง
ก็พบว่าเป็นเวลากว่า 5 โมงครึ่งแล้ว
ที่สำคัญมัน 5 โมงเย็นซะด้วยสิ
แสดงว่าผมงอนมันจนหลับยาวขนาดนี้เลยหรอเนี่ย
พอผมเดินไปเปิดประตูห้อง
ก็พบว่ามันถูกกุญแจคล้องไว้จากด้านนอก
ซึ่งไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นฝีมือใคร
"เดฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ "
ปัง ปัง ปัง
ผมตะโกนเรียกชื่อมันเสียงดัง
พร้อมกับทุบประตูไปด้วยอย่างบ้าคลั่ง
ก็จะไม่ให้บ้าได้ไงล่ะครับ
มีอย่างที่ไหน
ใครจะไปนึกว่ามันจะบ้าจนถึงขนาดขังผมไว้ในห้องแบบนี้
มิน่าล่ะ
มันถึงได้ปล่อยให้ผมเดินเข้าห้องไปง่ายๆ
"ไอ้เดฟฟฟฟ "
ในเมื่อเรียกชื่อมันเฉยๆ
ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ยิน
ผมก็เลยลองเติมคำนำหน้าชื่อให้มันอย่างสรรเสริญเข้าไปอีกนิดหน่อย
เผื่อว่ามันจะได้ยินชัดขึ้นมามั่ง
"ไอ้เดฟฟฟฟ เปิดประตูให้ชั้นเดี๋ยวนี้นะ"
ปัง
ปัง
ผวัะะ
"โอ๊ยย "
"เฮ้ย พี่อิง "
ผมกับน้องชายผมร้องขึ้นพร้อมกัน
แต่ต่างกันตรงที่ผมร้องด้วยความเจ็บปวด
ส่วนไอ้น้องชายผมมันร้องด้วยความแปลกใจหรือตกใจกันแน่ผมก็ไม่รู้
"เปิดมาทำไมไม่ดูเลยวะ"
หลังจากที่รู้ว่าน้องชายผมมันเป็นคนเปิดประตูมากระแทกหน้าผม
ก็เลยอดที่จะบ่นหน่อยไม่ได้
"อ้าว ก็พี่เองไม่ใช่หรอ ที่แหกปากตะโกนอยู่ข้างในน่ะ นี่ผมก็อุตส่าห์ขอกุญแจมาเปิดให้แล้วนะเนี่ย"
"แล้วไงวะ ใครใช้ให้มาล็อกไว้ล่ะ แล้วนี่แกมาได้ไงเนี่ย"
ประโยคหลังผมถามด้วยความแปลกใจ
ก็ใช่น่ะสิครับ
ผมเองก็เพิ่งจะนึกออกว่า
นี่มันคอนโดไอ้เดฟ
แล้วไอ้น้องชายผมมันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกันล่ะ
"ผมจะมาได้ไงล่ะ ถ้าเจ้าของห้องมันไม่พามา "
น้องชายผมมันตอบคำถาม
ที่เหมือนจะไม่ตั้งใจตอบเท่าไหร่นัก
เพราะผมก็ยังคงงงต่อไปอีก
" แล้วมันอยู่ไหน"
ผมถามพลางกวาดสายตาหามัน
"กูอยู่นี่"
มันพูดพร้อมเดินเข้ามาดันตัวไอ้เอิงออกไปอีกทาง
เพื่อที่จะมายืนอยู่ตรงหน้าผมแทน
"................"
"ถามหากูทำไม"
"นายขังชั้นไว้ทำไม"
"กูไม่ได้ขัง"
"แล้วที่นายล็อกห้องไว้ไม่ให้ชั้นออกไปเนี่ย มันเรียกว่าอะไร"
"กูแค่ล็อกไว้ แล้วมึงก็หลับอยู่ข้างในไม่ใช่รึไง พอมึงจะออก ก็มีคนมาเปิดให้ เค้าไม่เรียกว่าขังหรอก"
"นาย......."
"อะไรของมึง อยากแดกข้าวกับน้องกูก็พาพวกมันมาแล้ว พูดกับมึงแล้วกูปวดหัวจริงๆว่ะ"
มันพูดอย่างหงุดหงิด
ทั้งๆที่ต้องเป็นผมเองมากกว่าที่ต้องปวดหัวไปกับมัน
เพราะแต่ละอย่างที่มันทำเป็นเรื่องที่คนธรรมดาเขาไม่ทำกันทั้งนั้น
และถ้ามันจะพยายามมาทำอะไรเพื่อผมแล้ววุ่นวายสร้างความปวดหัวให้ผมขนาดนี้
ผมขอให้มันกลับไปโหด ดิบ เถื่อนเหมือนเดิมยังจะดีซะกว่า
อย่างน้อยก็ยังจะพอตั้งรับทันได้บ้าง
"ถ้านายปล่อยให้ชั้นไปข้างนอก มันก็สิ้นเรื่องไปแล้วแหละ "
"กูต้องทำงานส่งอาจารย์ ไปกับมึงไม่ได้"
"แล้วให้ชั้นไปคนเดียวไม่ได้รึไง"
"ไม่ได้ "
"................."
" แล้วมึงจะไปรับเพื่อนมึงไหม ยืนบื้ออยู่ได้"
ไอ้เดฟมันหันไปพุดกับน้องชายผม
ที่มันก็ว่าง่ายครับ
เดินจากไปแต่โดยดี
เหมือนว่ามันไม่เคยโกรธกันมาก่อน
นิสัยลูกผู้ชายจริงๆ
" มึงก็ไปอาบน้ำได้แล้ว กับข้าวไม่ต้องทำหรอก กูสั่งมาแล้ว "
"......................"
"ยืนบื้ออะไรอีก งั้นไปอาบด้วยกัน"
แล้วมันก็จูงมือผมเข้าไปในห้องน้ำ
ทั้งๆที่ผมเองก็ยังไม่สามารถประมวลผลข้อมูลที่เข้ามาในสมองได้ทัน
แต่ที่แน่ๆ
อย่างน้อยผมเองก็พอจะรู้บ้างแหละครับ
ว่าการอาบน้ำของผมกับมัน
ไม่ได้มีแค่อาบน้ำอย่างเดียว
เอ่อ
ทั้งๆ ที่มันหน้าบึ้งๆแบบนั้นแหละ
นี่ดีนะ ไม่มีแส้ โซ่ เทียนมาด้วย
เพราะน่าจะเข้ากับสีหน้า ท่าทางของมันได้ดีเลยทีเดียว
............................................................
............................................................
" ไม่ต้อง มันไม่กินเหล้า"
ไอ้เดฟบอกปฏิเสธแทนผม
หลังจากที่ไอ้เดฟมันยื่นแก้วเหล้ามาให้
"อ้าว แล้วกินไรเจ๊"
ไอ้เดถาม
"มึงกินแดกไรก็แดกไป เดี๋ยวของมันกูจัดการเอง"
ไอ้เดฟพูดพร้อมกับดึงตัวผมให้นั่งใกล้มันเข้าไปอีก
"โห ไรเนี่ยมึง มาหึงอะไรกับกู "
ไอ้เดมันยังคงไม่เลิกครับ
กวนตรีนดีจริงๆ
"กูไม่ได้หึง แค่รำคาญมึง มาวุ่นวายอะไรกับมันนักหนา "
"จริงหรอวะ"
ไอ้กันพูดขึ้นนิ่งๆตามนิสัยมัน
"ก็เออดิ "
"ถ้ามึงไม่หึง แล้วทำไมมึงต้องทำตัวติดกับพี่อิงเแบบนั้นวะ"
ไอ้กิกแทรกถามขึ้นบ้างอย่างอยากรู้
"ใช่ โทรศัพท์ก้ไม่ยอมให้เจ๊มี งานก็ไม่ให้ทำห่างตัว "
"พวกมึงจะซักกูให้ได้อะไรขึ้นมาวะ บอกว่าไม่ได้หึงก็ไม่ได้หึงสิโว้ย ดูขนาดน้องมันเองยังไม่สงสัยเลย "
ไอ้เดฟเริ่มหงุดหงิดกับคำถามของไอ้พวกนี้แล้วสิครับ
" พวกแกก็หยุดซักมันได้แล้ว มันบอกว่าไม่ได้ชอบพี่กูก็แปลว่าไม่ได้ชอบสิวะ "
ไอ้น้องชายผมมันพูกขึ้นเพื่อยุติการทะเลาะเล็กๆ
แต่ เอ ..
ดูเหมือนว่ามันจะทะเลาะเรื่องหึงไม่หึง
ไม่ใช่ชอบไม่ชอบนี่ครับ
"กูบอกว่าไม่ได้หึงโว้ย ไม่ได้บอกว่าไม่ได้ชอบ"
ไอ้เดฟมันพดพร้อมกับกระกดเหล้าเข้าปากแก้วเดียวรวด
"อ้าว ก็มึงบอกไม่หึง แสดงว่าไม่รักไม่ชอบสิวะ "
ไอ้น้องชายผมมันยังคงกวนไอ้เดฟไม่เลิก
ส่วนผมก็ได้แต่นั่งยิ้มอยู่คนเดียวสิครับ
ก็มันบอกว่าไม่ใช่ไม่ชอบผม
แสดงว่ามันเองก็ชอบผมมั่งน่ะสิ
ถึงแม้จะเป็นการพูดเพราะพลั้งปากก็เถอะครับ
แค่นี้ก็สุขแล้ว
จะไปขูดเลือดอะไรกับปูล่ะ
ว่าไหม
"เออ หึงก็หึง แล้วพวกมึงจะแดกกันได้รึยัง "
มันยอมรับอย่างง่ายๆ
ทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นมองมันอย่างแปลกใจ
"อะไร มองหน้ากูทำไม "
"เปล่า "
ผมพูดพร้อมกับซ่อนยิ้ม
"ดีใจมากรึไง อยู่กับกูมาเป็นเดือนไม่เคยยิ้ม "
"เอาน่ามึง ความสุขเล็กๆน้อย พวกนี้เค้าอยู่ด้วยความรัก ดูอย่างเมียกูสิ ตอนแรกงอนกูบ่อยๆ แต่พอกูบอกรักเข้าหน่อย ขี้คร้านจะละลาย"
ไอ้เดมันพูด
ก่อนจะโดนไอ้กิกหยิกหมับเข้าสุดแรง
ว่าแต่..
พวกมันก้าวหน้าไปถึงขั้นนั้นแล้วหรอเนี่ย
โอ้ววว
"มึงก็อย่าแข็งให้มากสิวะ รักเค้าก็บอกเค้าไปเหอะน่า"
ไอ้กันเอามั่งครับ
แล้ววันนี้มันเป็นวันอะไรกันครับ
อยู่ๆ ก็มาพูดถึงเรื่องความรัก
แล้วที่สำคัญ
พวกมันยังกล้าแซวไอ้เดฟอีกด้วย
หรือว่ามันจะแอบไปสนิทกันลับหลังผม
"เรื่องของกู แดกๆกันไปเหอะพวกมึงน่ะ พูดมาก "
ไอ้เดฟพูด
"แหม ต่อหน้าทำเป็นเข้ม พอลับหลังเจ๊หน่อยก็เอาเหล้ามาล่อพวกกูบ่อยๆ หาทางพิชิตใจเค้า"
ไอ้เดพูดพร้อมกับยักคิ้วให้ไอ้เดฟ
ที่ไม่ต้องบอกก็รู้ครับว่าตอนนี้สีหน้ามันเป็นแบบไหน
"นี่พวกแกแอบไปกินเหล้ากันบ่อยๆหรอวะ "
ผมที่นั่งฟังอยู่นานได้ทีถามสิ่งที่สงสัยบ้าง
" ....................... "
ทีนี้พร้อมใจกันเงียบหมดทุกคนเลยครับ
"ไอ้เด "
เงียบ
"กัน"
เงียบ
"เอิง"
เงียบ
"กิก"
คนนี้ผมพูดพร้อมกับมองหน้าไปด้วย
ซึ่งมันก็มีสีหน้าลำบากใจในทันที
พร้อมกับหันไปค้อนไอ้เด
ซึ่งผมอ่านได้ประมาณว่า
' ปากโป้งนะมึงน่ะ '
"คือ ... ก็ไอ้เดฟมัน..
"เด มึงพาเมียมึงไปเข้าห้องน้ำดิ กูเห็นมันกระสับกระส่าย สงสัยปวดเยี่ยวว่ะ "
ไอ้เดฟมันพูดขัดขณะที่ไอ้กิกมันกำลังจะเปิดเผยข้อมูลลับที่ผมอยากรู้
ทำให้ผมต้องหันหน้าไปมองมันทันที
"..............."
"มองหน้ากูมีปัญหารึไง หรือว่าตอนหัวค่ำไม่จุใจอยากได้อีกรอบ"
ไอ้เดฟมันหันมาดุผมครับ
แล้วหลังจากนั้น
ทุกคนก็ต่างตั้งหน้าตั้งตากินกันทันทีครับ
ส่วนงานที่ไอ้เดฟมันบอกว่าต้องทำส่ง
ก็ยังคงไม่ได้ทำแหละครับ
เพราะมันไม่วางใจให้ผมอยู่กับไอ้พวกนี้
สงสัยกลัวว่าความลับจะแพร่งพราย
มิน่าล่ะ
มันถึงไม่อยากให้ผมอยู่กับพวกน้องชายผมตามลำพัง
.........................................
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
จบค้าบบบ
ปล.ขอบคุณเจ้สองค้าบบ
ที่คอยตรวจสอบคำผิด
คริคริคริ
และเืพื่อนๆที่ยังติดตามเรื่องนี้เสมอนะครับ
-
ขอ NC ฮ่าๆ ๆ ๆ
ชอบๆ ๆๆ ๆ ๆ
มีลับลมคมในซะละ
คนขี้หึง!!!!!!!!
-
โอ้วววว
ชอบๆ
-
^^
-
55555555555
และแล้วก็หลุดมาบ้างล่ะนะนายเดฟน่ะ
ไม่ได้ไม่ชอบ
แหมมมมมมมมมมมมมม
ใครฟังก็ต้องยิ้มกันทั้งนั้นแหละเนอะ
โอ๊ยเขินแทนจัง 555555555
ว่าแต่กิกกะเดนี่ก้าวหน้าไปถึงไหนแล้วเนี่ย
เล่าให้ฟังบ้างสิ
นะนะ
-
น่ารักอ่ะ
รู้แบบนี้แล้วรักเดฟขึ้นเป็นกอง
-
:m4:
-
น่ารักดี ชอบ
-
o22 อ้าวจบซะงั้นอะ เอาอีกๆ :z3:
-
แหม เดฟ เค้าบอกว่า ไม่ได้ไม่ชอบ+หึง = รักนะ
ทำเป็นเข้มต่อหน้าอิง สงสัยกลัวคนอื่นจะแซวล่ะซินี่
-
หึงหึงหึง55555555555 :-[
-
:impress2:
เดฟแอบน่ารักมากมายอะ โหมีหึง มีนัดก๊งเหล้าปรึกษาวิธีพิชิตใจด้วย 555+
แล้วจะรออ่านต่อนะคราบ
นิว
-
:m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
-
เข้าทางน้องไง อิอิ
-
เดฟ แอบ น่า รัด วุ้ย !!
หุหุ
อ่าน ไป เขิล แทน
55 5
:-[ :-[
-
:amen: ผีเข้าเดฟรึเปล่าอะทำไมน่ารักจัง
ไม่ได้หึง แต่รัก โอ้ยผีตัวไหนเข้าสิงเดฟเนีย :-[
-
เอาแล้วเว้ย ไอ้เดฟถ้าจะหลงรักอิงแล้ว :mc4: อยากเห็นไอ้เดฟกลัวเมีย :laugh:
-
ปากแข็งให้ได้ตลอดดิ
-
อยากตื๊บ คนไม่ได้รัก ไม่ได้ชอบ ไม่ได้หีง จะเล่ยยยย :z2:
หมั่นไส้
-
:z1: :z1:
-
ฮา.... สุดท้ายไอ้เจ้าพ่อ ก็เข้าชมรมคนเกียมัว คอยดู
ทำเป็นเข้ม ทีแท้ 555....
+1 ให้น้องตั้ม เป็นกำลังใจให้เสมอนะครับ ฝากความคิดถึง ไอ้คนข้างกายด้วย :z1:
-
หึ่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
แอบขังกันแบบนี้ เกิด :z3:จะทำยังไง5555
-
เค้าแอบหึงกันเหรอเนี่ยยยยยยยยยยย
น่ารักดีนะ
-
โห ไอ่เดฟกล้าพูดว่าอิงพูดด้วยไม่รู้เรื่อง
จริงๆๆควรจะเป็นเอ็งมากกว่านะ o22
วิธีการก็สมกะเป็นไอ่เดฟดี (ขังงี้ ไม่ยอมให้ออกไปข้างนอก แต่ไปรับเพื่อนน้องอิงมาที่บ้านแทนงี้)
แต่ที่กล้ายอมรับบอกว่าหึงอิงเนี่ย มันเดินไปชนเสาไฟฟ้ามาก่อนหน้านี้ป่าวฟระ คึคึ :laugh:
ตอนนี้แอบหวาน คึคึ
มีแอบไปหาข้อมูลมาพิชิตใจอิงอีก :a5: รักไอ่เดฟขึ้นมาหน่อยนึงละ คึคึ :z2:
-
:m14: เดฟอ่ะ..ปากแข็ง..
แต่ก็อยากบอกใช่มั้ยล่ะ...แต่กลัวเสียฟอร์ม..ซะงั้น
เป็นกำลังใจให้นะครับ.. :z2:
-
อยากรุ้ความลับบบบบบบบบ กีสสสสสสส :serius2:
-
แอบรัก แอบหึง
สุดท้ายก็กลัวเมีย
-
อย่าบอกนะว่าที่ออกไปทุกคืน คือไปกินกะพวกเอิง
แบบว่า...อยากจะด่าอีเดฟ แต่ความเถื่อนของมันก็ยังซ่อนความหวาน
ถือว่าให้อภัย ว่าแต่มันจะหวานกันได้มั้ยอ่ะคู่นี้
ที่สำคัญเรายังติดใจปัญหาที่เดฟกะอิงเลิกกันคราวก่อน
สรุปว่าไม่มีอะไรที่กระจ่างเลย หรือเราคิดมากไป
ขอบคุณที่มาต่อจ้า :3123: :3123:
-
ไม่หึงแต่หวงมากกกกกกกกกกกกก
-
ผู้ร้ายปากแข็งนะเดฟ
รักเค้าก็บอกเค้าไปเหอะ :z2:
-
เดฟเริ่มบอมพูดไรมั่งแระ
o13
-
มีวางแผนพิชิตใจด้วยอ่ะ น่ารักโคตร
เดฟเปลี่ยนไป หวานขึ้นเยะเลย :-[
-
ทั้งหึง ทั้งหวงเลยแหละ เดฟเอ้ย :m20:
-
ฮ่าๆๆ ผู้ร้ายปากแข็ง แบบนี้ชอบอ่ะ :-[
โหดแบบแอบหวาน โอ๊ยยย ....รอตอนต่อไปค่า o13
-
หุหุ ไอ้เดฟเจอสองตอนติดๆเลยวุ้ย :laugh: :laugh:
-
เดฟเริ่มออกอาการมากขึ้นทุกทีๆ
อ่านตอนนี้ไป ไมรู้สึกว่ามันน่ารักจังวะ
:-[
-
เดฟแอบน่ารัก อิอิ ชอบง่ะ
แอบยอมรับว่ารักด้วย..
สงสัยความรักมันจะล้น หุหุ (จิ้นไปไหนและ)
เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์น้าา
รออ่านๆๆต่อ
:กอด1:
-
:o8: มีความสุข
เดฟ หวง เอิง
เดฟ หึง เอิง
เดฟ รัก เอิง
อิ้ววววววววววววววววววววววว :z2:
-
ก็เลือดปูมันหวานนี่คะ เราเลยต้องรีดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด อิอิ
เจ้สอง :bye2:
-
อื้มม ตอนนี่น่ารักมากเลย
เอาไห้หงอเลยเจ๊
วู้ๆๆ *
-
เสือเดฟสิ้นลายกลายเป็นแมวเหมียวแล้ว :z2:
-
ว๊าววววววๆๆ เดฟแอบโรแมนซ์ :-[
อีกไม่นานคงได้หวานกันกว่านี้(รึป่าว?)
ขี้หวงขั้นหนักเลยนะเนี้ย o18
-
ไอ่เดฟ น่าร้ากกกกก
ฮิ้ววววววววววววว
:m3:
กรูรักมรึงว่ะ
ฮ่าฮ่า
-
แหมๆๆๆ
เดฟนี้ก็นะ
ไม่พูดตรงๆๆ
แต่ไปปรึกษาคนอื่น
อิอิอิ
-
แอบหวานนะเนี่ยยยยย
-
. ..ฮึ๊ย มาสั้นอีกตามเคยค่ะ กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มก็ตัดกันซะงั้นอ่ะ .. .รอตอนต่อไปนะคะ . .เดฟ จากเสือจะกลายเป็นแมว
รึเปล่าน้า . . .
-
ฮิ้วววววววววว
อยากเห็นไอ้เดฟ "เกียมัว"
:laugh:
-
:z2: รอเดฟหลุดต่อไป..
-
หึงหึงหึง....อิอิ
ไม่ได้ไม่ชอบ หุหุ
และแล้วก็หลุดมาจนได้นะ
กรั่กๆๆๆ :laugh:
-
555 หึงก็บอกมาเหอะว่าหึงอ่ะ
แล้วแอบมีเอาของไปเซ่นด้วยนะ
รักเค้าก็บอกๆไปเห้อออออออ555
-
โอ้วว เดฟมีมุมนี้กะเค้าด้วย o13
ปากกะใจตรงกันบ้างก็ดีนะ ไม่เสียฟอร์มหรอกเดฟเอ๊ย 555
-
:z2: รอ
-
รีบๆต่อนะคร้าบบบ
ชอบๆ
-
:z2:ร๊อร้อรอเชิบๆ
-
มีแฟนขี้หวงอย่างนายเดฟต้องทำใจอ่ะนะ เหอๆๆ
ขอบคุณที่มาลงต่อนะจ๊ะ :L2:
-
ก้าวที่ยี่สิบก้าว
อีกนานไหมอะ (รออยู่ครับผม)
:call: :call:
-
อิอิ คุณอิงคร้าบผมว่าต้องมีความลับมากมายเลยละคร้าบพวกนี้อะ
ต้องหาจังหวะสืบสวนนะคร้าบ
:oni2: :oni2: :oni2:
-
ยี่เก้า ๆ ๆ
มารอๆ
-
อ่านแบบมาราธอน
กว่าจะเจอเเต่ละตอน
ติดตามตอนต่อไปฮัย สนุกมากเลย จะรอดูพัฒนาการของสุดโหดจอมขี้หึง หุหุ :z1:
-
กระดึ๊บๆๆ ตามมาอ่านด้วยความไวหอยทาก
รอคุณเดฟโดนแฉด้วยคน หุหุ คนปากแข็งอย่างนี้ต้องโดนเค้น o18
-
ชอบมากมายค้าบบบบ
+ 1 ให้พี่ตั้มด้วย
ขอบคุณนะคร้าบบบบ
:impress2:
-
วันนี้จะมามั้ยน้ออออออออ
รอ ร๊อ รอ
:กอด1:
-
มานั่งรอ นอนรอแล้วนะ เมื่อไหร่จะมาอะ
ด้วยคนครับผม
-
รอก้าวที่ยี่สิบเก้าจร้าๆๆๆๆๆๆๆ
ยังเดินมาไม่ถึงอีกเหรอคะน้องตั้ม :serius2:
-
ก้าวที่ยี่สิบก้าวไปไหนอะ ไม่เห็นเลย
มาเร็ว ๆ นะ คนอ่านรออยู่อะ
จะลงแดงตายอยู่แล้วอะ :z3:
-
มารอ......
พี่อิงของน้องเดฟสุดโหด+หื่น :z2:
-
จะหายยาวอีกป่าวเนี่ยยยยยยย
อย่าน้า
มาไวๆ เต๊อะ
แฟนๆ รอกันน้ำตาท่วมเข่าแล้ววววว
:z13:
:call:
:call:
สาธุ๊ๆๆๆๆๆๆๆ
มาไวไวเด้ออออออ
-
พี่ต้ามมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
พลีส คัม แบ๊คคคคคคคคคคค
น๊าวววววววววววววววววววววววววว
พลีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
-
. . รอพี่อิงนะคะ และก็คุณตั้มด้วย ..
-
ความลับอันใดกันหนอที่เหล่าผองเพื่อนร่วมกันปิดไว้เนี่ยะ
-
:pig4:
รอต่อไป
-
รอ
รอ
รอ
ร๊อ
.
.
.
:jul1:
-
กรี๊ดดดด ในที่สุดก็ไล่ตามอ่านทัน o13
อ่านตอนแรกๆแล้วอยาก :z6:+ :beat:ไอพี่เดฟ แต่ตอนนี้ก็ยังอยาก :z6:+ :beat:อยู่(เอ๊ะยังไง?)
แต่ตอนล่าสุดนี่แอบหวานนะนี่ เขินบ่อยๆได้ป่ะพี่เดฟ ชอบอ๊ะ มันสะจัยดี หุหุ :z2:
มาต่อเร็วๆนะจ๊ะ รออ่านก้าวต่อไปอยู่ 1+ให้ด้วย:L2:
-
. . .รอตอน29 ค่ะ ..
-
เมื่อไร จะมาต่อซะที รอนานแล้วนะครับบบบ
จาเดือนหนึ่งแล้ววววว
:call: :seng2ped:
-
รอตอนใหม่อยู่นะคะ อยากอ่านต่อแล้วอ่ะ
-
เอิง ขายความลับ พี่อิง :angry2:
รออ่านอยู่นะคะ
-
เข้ามา(กด) ดันอ่ะ รออยู่น้า :z2:
-
ยังไม่มาอีกเหรอ รออยู่นะ :impress3:
-
โอ้ หายไปจารวมเดือนแล้วนะครับบบบ
รีบๆมาต่อทีเถอะ อยากเหงเดฟกลัวเมียแล้วววววววว
:call: :fire:
-
เข้ามาบอกว่ารอ ก้าวที่ยี่สิบเก้าอยู่นะ..... :z2:
-
มาทีเถอะ :sad4: :sad4: อยากอ่านอ่า :o12:
-
รอฉันรอเธออยู่ แต่ไม่รู้เธออยู่หนใด
เธอจะมา เธอจะมา เมื่อไร (ซ้ำ)
นัดกันไว้ทำไมไม่มา (เฮ้ออออออ)
คิดถึงอิงแล้วน้า ฮืออออ
:call:
มาเต๊อะๆๆๆ
-
+1 เป็นกำลังใจ พึ่งอ่านทันวันนี้ น่ารักทั้งคู่ :-[เลย
-
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
-
หายไปนานแล้วนะ
เป็นอะไรหรือป่าว
เป็นห่วงนะ :3123: :3123:
-
o13
-
เมื่อใหร่เก้าที่ยี่สิบเก้าจะมาสักทีอะ
มาเร็ว ๆ นะ วันนี้ได้เลยก็จะดีมากเลยอะ
:call: :call: :call:
รอคอยเธอมาแสนนนนนนาน ทรมานวิญญานนนนนหนักหนา
มาต่อสักทีเถอะนะ เราคิดถึงอะ
-
เมื่อไหร่จะ ยี่เก้า อ่าาา
:jul1:
-
คนขี้หึง น่ารักจัง 5555
รีบมาต่อด่วนนน คาใจนายเดฟ :z2:
-
เมื่อไหร่จามาเนี่ย :serius2:
ดันๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆๆ
กระทู้จาตกไปหน้า 2 แล้วว ว ว ว ว วว ว ว ว ว :z3:
-
โอมจงมาๆ :call: :call:
-
ไม่สบายรึเปล่า เป็นอะไรก็เข้ามาบอกกันหน่อยนะ
เป็นห่วงอะ กลัวจะไม่สบาย เป็นหวัดยอดอิดอะ
เป็นห่วงนะ จะลงไม่ลงก็มาบอกหน่อยหละกัน
ว่าไม่สบายหรือยุ่งอยู่
(ไม่ลงไม่ว่าแต่อย่าให้เป็นห่วงสิ )
รักษาสุขภาพด้วยนะ ทุกคนในเล้าเป็ดเลย
ดูแลสุขภาพกันด้วยนะ
:110011: ออกกำลังกายร่างกายจะได้แข็งแรง
-
ยังไม่มาต่ออีกหรอฮะ :z10:
-
เอาให้แน่....ได้แค่ไหน?
-
ต้องขอโทษเพื่อนทุกคนนะครับที่หายไปนานมากกกก
โดยที่ไม่ได้บอกกล่าวกันก่อน
ก็อย่างที่หลายๆ คนคิดแหละครับ
มันมาจากสองสาเหตุคืออันแรกผมไม่สบายครับ
ไข้ขึ้นสูงมากจนสงสัยว่าเป็นไข้หวัดอินเทรนด์แต่เคราะห์ดีที่ไม่ใช่
พักอยู่เป็นอาทิตย์กว่าจะหาย
แล้วหลังจากนั้นผมก็ต้องเร่งทำงานส่งอาจารย์ครับ
เพราะผมต้องทำหนังสือพิมพ์ที่เป็นงานกลุ่มต้องทำงานหาข่าว
แล้วยังต้องจัดหน้าเป็นอาทิตย์ๆ แล้วต้องขายเองอีก
ที่สำคัญเป็นการทำตังสองฉบับน่ะสิครับ
กว่าจะเสร็จก็ประมาณอาทิตย์หน้า
คงจะได้มาต่อเรื่องได้
ยังไงก็อย่าเพิ่งเบื่อกันนะครับ
เพราะอย่างที่ผมสัญญาไว้แหละครับ
ว่าเรื่องที่ผมแต่งทุกเรื่องถ้าไม่ตายไปซะก่อนต้องจบแน่ๆ
และเรื่องนี้ก็ใกล้จบแล้วแหละครับ
ขอบคุณทุกคนที่รอนะครับ
เจริญสุขสวัสดีจ้าาาา
-
เอาใจช่วยน้องตั้มนะคะ
ขอให้ทุกอย่างผ่านไปโดยไว
รอกันได้อยู่แล้ว ^_^
:L2:
-
รับทราบครับ
ขอให้งานทุกอย่างที่รับผิดชอบสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี
เสร็จสิ้นภาระกิจแล้ว กลับมาต่อเรื่องนะครับ
เป็นกำลังใจเสมอนะครับ :กอด1:
-
รอได้เสมอจ้า..น้องตั้ม...
เป็นกำลังใจให้นะ.... :L1:
-
ง่า นึกว่าจะหายไปซะแล้ววว
รีบๆมาต่อนะครับบบบบบบบบบบบ
o13 :bye2:
-
.....รอได้ค่ะ ขอแค่ให้จบก็พอแล้ว .. .
-
มิเป็นไรจ้า...รอได้อยู่แล้ว
เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ :L2:
-
ช้าหน่อยก็ไม่เป็นไร ขอให้กลับมาต่อเท่านั้นพอ ดูแลสุขภาพด้วยจ๊ะ เจริญสุขสวัสดีเช่นกัน :L2:
-
เอาใจช่วยน้องตั้ม ให้งานนี้สำเร็จด้วยดี อิอิ
-
ตั้งใจทำงานให้เรียบร้อยนะคับบ
รอเรื่องนี้ได้..
-
คนเขียนใกล้มาต่อแล้ว
รอๆๆ
รักน่ะจุ๊บๆ
-
ไม่เป็นไรค่ะพี่ตั้มๆ พวกเรารอได้ๆๆๆ
ทำงานให้สบายใจเถอะนะ ^^
อาทิตย์เดียวเองๆ
-
อิอิ ไม่เป็นไร รอได้ๆื :กอด1:
-
รอได้อยู่แล้ว ดูแลตัวเองด้วยนะ
-
อ่อ เป็นอย่างนี้นี่เอง
ไม่สบายหรอกรึ
ยังไงก็อย่าลืมมาต่อละกันนะจ๊ะ
รักษาสุขภาพด้วยนะ
ยังไงก็รออยู่แล้วจ้า
-
รับทราบ..จ้า
รอได้เสมอ...........
-
รอได้ครับพี่ตั้ม
ขอให้งานผ่านพ้น และสำเร็จไปด้วยดีนะครับ สู้ๆ o13 o13 o13
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
พุทธังรักษา นะนังนู๋ตั้ม
เจ้สอง :bye2:
-
:L2:เป็นกำลังใจให้ครับ ขอให้ส่งงานผ่านได้เอเลยนะครับ
-
:L2: หอบดอกไม้มาเป็นกำลังใจให้ค่า ขอให้ส่งงานเรียบร้อยไปด้วยดีนะคะ เป็นกำลังใจให้จ้า
-
จร้าพี่ตั้ม รอได้เจ้าค่ะ :กอด1:
รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ ไฟท์ติ้งๆ กอดอีกซักสองที :กอด1: :กอด1:
-
Take care youself Na
o13 o13
-
:z2: :z2: :z2:
แล้วจะรออ่านต่อน๊า ช่างเป็นคนที่ยึดมั่นในสัญญาจริงๆ
ชอบตั้งแต่เรื่องที่แล้วๆเลยตามมาอ่านเรื่องนี้ยังไงๆก็จะรออ่านจนจบคราบบ
นิว
-
เราจะรออ่านนะ :pig4:
-
รอพี่ตั้มต่อไป :กอด1:
-
รอ ร๊อ รอ
ครับ :man1:
-
จ๊ะเอ๋.... :man1:
-
:mc4:
อ่านทันแล้ว เป็นแต่ละก้าวที่สนุกมาก
จะรอนะคับน้องตั้ม :กอด1:
-
จะรอนะคะ
สู้็ๆ :กอด1: :L2:
-
ตามอ่านทันแล้ว
รอคุณตั้มด้วยคนนะค้าบ :mc4:
-
ก็ยังไม่มา
เฮ้อออออออ
:call:
:call:
:call:
-
รอคร้าบบบ!!!
:mc4:
-
ก้าวที่ยี่สิบเก้า
นั่งคิดก็แล้ว
นอนคิดก็แล้ว
จะทำยังไงมันถึงจะพูดคำนั้นออกมาให้ผมหายคาราคาซังซักที
เพราะเมื่อคืน
ขนาดผมมอมเหล้ามันแล้วแท้ๆ
แต่ก็ยังไม่เผลอหลุดปากออกมา
เอ
หรือว่ามันจะทำไปเพราะสงสารผม
ที่ผมเกือบตายเพราะมัน
พอหลังจากตื่นนอนเสร็จในตอนเย็น
ไอ้พวกน้องชายผมมันก็กลับไปแล้วแหละครับ
แต่ผมก็ยังคงติดใจเรื่องที่มันพูดในวงเหล้าไม่หาย
จนเป็นที่มาของแผนการ.............
" เดฟ เดี๋ยวชั้นคงต้องกลับไปอยู่บ้านแล้ว...."
"ทำไม อยู่กับกูมันเป็นไร "
ไอ้เดฟพูดแทรกก่อนที่ผมจะทันได้พูดจบด้วยซ้ำ
ขณะที่กำลังนั่งดูโทรทัศน์กันอยู่ในตอนเย็น
"เปล่า ก็แค่ชั้นชักจะเกรงใจ.."
"ไม่ต้องมาอ้าง มึงอยากกลับไปก็บอกดีๆ ......................แต่อย่าหวังว่ากูจะให้ไป"
มันยังคงพูดขัดผมอีกครั้ง
แลว่ามันจะไม่เปิดโอกาสให้ผมได้พูดเลยมากกว่า
เพราะการที่ผมจะอยู่กับมันไปตลอดมันก็กระไรอยู่
เป็นอะไรกันก็ไม่แน่ชัด
ถึงแม้จะเป็นแค่แผนก็เถอะ
แต่ส่วนลึกในใจผมเองก็ยังคงคิดอยู่เหมือนกัน
ว่าผมอยู่ที่นี่ในฐานะอะไร เพราะมันไม่มีความชัดเจนเอาซะเลย
แล้วผมก็เป็นห่วงเรื่องบ้านกับน้องผมด้วย
ไหนจะเรื่องค่าเทอมอะไรต่างๆ อีก
"มึงคิดอะไรอยู่"
จู่ๆ มันก็ถามผมขึ้นหลังจากที่ต่างคนต่างเงียบไปนานพอควร
"เปล่า"
"มึงตอบกูมาตรงๆ ข้องใจอะไรกูมึงถามมาตรงๆ ดีกว่า อย่าให้กูต้องบังคับ"
"เปล่า"
"มึงอย่ามาโกหก กูมองตามึงกูก็รู้แล้วว่ามึงคิดอะไรอยู่ บอกมา"
มันปิดเสียงโทรทัศน์แล้วหันหน้ามามองผมอย่างจริงจัง
จนผมเองก็ชักกลัว
"นายจะให้ชั้นอยู่กับนายไปทำไม"
"แล้วมึงจะไปทำไม"
มันย้อนกลับ
"ก็ชั้นต้องไปดูแลน้อง ดุแลบ้าน อีกอย่างชั้นต้องออกไปหางานทำมั่งสิ นายอย่าลืมนะว่าชั้นต้องดูแลน้อง จะให้มาอยู่กับนายทั้งวันไม่ได้หรอก"
ผมตอบมันยาวอย่างที่ใจคิด
เพราะไหนๆ มันก็เปิดโอกาสให้แล้ว
"เรื่องเงินมึงไม่ต้องห่วงหรอก น้องมึงก็เหมือนน้องกู กูเลี้ยงได้ "
"แล้วทำไมนายต้องมาเลี้ยงชั้นด้วย"
"แล้วทำไมมึงถึงคิดว่ากูจะไม่เลี้ยงมึง"
"......................."
"แล้วก่อนที่มึงจะขอกู มึงคิดหรอว่ากูจะให้มึงกลับไปอยู่บ้านมึงน่ะ"
"...................."
โอ้โห
เจอไปสองประโยค
ผมก็ได้แต่อึ้งแหละครับ
เพราะไม่รู้จะไปขุดสมองจากซีกไหนมาคิดคำตอบให้มันได้
ช่างสรรหาคำมาพูดให้คนจนมุมได้ดีจริงๆ
"ชั้นถามนายจริงๆ นะ ทำไมนาถึงต้องอยากให้ชั้นอยู่ด้วย"
ผมตัดสินใจถามมันเอาดื้อๆ เนี่ยแหละครับ
"กูไม่รู้"
"นายไปคุยอะไรกับพวกน้องๆ ชั้นไว้"
"เปล่า"
หลังจากพูดจบ
ไอ้เดฟมันก็เริ่มหันรีหันขวางซึ่งไม่ใช่อาการที่คนอย่างมันควจะเป็นสักนิด
วะฮ่าๆ พระเจ้า
ไอ้เดฟเสียศูนย์
"แต่เมื่อคืนชั้นได้ยินนะว่านายบอกว่ารักชั้น"
"................"
คราวนี้มันเลิกกระสับกระส่ายแล้วครับ
แต่เปลี่ยนเป็นยืนจ้องหน้าผมนิ่งแทน
"................"
"มึงอย่ามั่ว "
"ชั้นไม่ได้มั่ว"
เอาเถอะครับถึงมันไม่ได้พูดตรงๆ แต่ผมก็ไม่ได้มั่วนะ
เพราะมันน่าจะหมายความอย่างนั้น ตามตรรกกะแล้ว
"กูจำได้หมดแหละว่ากูพูดอะไรไปบ้าง"
ชิ
จำได้ ว่าไม่ได้รักน่ะสิ
เอาวะ
ไหนๆ ก็ไหนๆ
"โอเค งั้นชั้นก็จะกลับไปอยู่บ้านแระ ยังไงอยู่นี่ไปก้เหมือนเดิม ถือซะว่าชั้นไม่ได้พูดอะไรแล้วกัน"
ผมพูดพร้อมกับหันหน้าเตรียมเดินทำทีไปเก็บเสื้อผ้า
แต่ในใจก็แอบหวังว่ามันจะยอมเปิดปากอะไรออกมาบ้าง
"................."
"มึงอยากไปก็ไปแล้วกัน กูขี้เกียจพูดแล้ว"
เฮ้ยยย
ทำไมมันไม่เป็นอย่างที่คิดว่า
ง้อกูหน่อยดิ
นานๆ ที่กูจะมีแผนการนะเว้ย
"ไปสิยืนบื้ออยู่ได้ "
มันยังมีหน้ามาไล่ผมอีกครับ
ก็ได้
อยากให้ไปก็จะไป
กูไม่รักมึงแล้ว
ไอ้เดฟ ไอ้ควายยยย
แล้วผมก็เดินสะบัดหน้าใส่มันอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน
ให้รู้ซะมั่งว่ากูโกรธ
แต่มันก็ยังไม่ง้อหรอกครับ
มัวแต่ยืนอึ้ง
คงไม่คิดว่าจะเห็นผมแรด เอ้ย มีมารยา ได้ขนาดนี้
..............................
..............................
" มึงจะเอาไปแต่ของตัวเองรึไง"
ไอ้คนที่ยืนดักรออยู่ที่หน้าประตูพูดขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
ทำเอาผมสะดุ้งจนเผลอปล่อยกระเป๋าเลยทีเดียว
"อะไร แค่นี้ทำเป็นตกใจ "
"..................."
"มึงยังไม่เก็บของให้กูใช่ไหม"
"เก็บของ ? ทำไมต้องเก็บ"
"อ้าว ถ้าไม่เอาของไป แล้วกูจะใส่อะไร หรือมึงจะให้กูแก้ผ้าทั้งวันทั้งคืน มึงนี่ ทำตัวเหมือนคนมีสมองบ้างสิ"
" ..... ถ้ากูมีสมองกูคงไม่รักมึงหรอก"
ไอ้ผมก็ได้แต่บ่นอุบอิบอยู่กับตัวแหละครับ
ใครจะไปกล้าพูดเสียงดังกับท่านชายล่ะ
"มึงบ่นอะไร"
น่าน
มันยังอุตว่าได้ยินแน่ะ
ดุเอาๆ
ประจำเดือนไม่มารึไงวะ
"ไป เข้าไปเก็บของให้กูด้วย"
"นายจะเอาไปทำไม "
เฮ้ออ
ในที่สุด
มันก็เว้นช่องให้ผมได้ถามมันสักที
"มึงจะไปอยู่อยากไปเยี่ยมบ้านไม่ใช่รึไง"
อืม
มันก็จริง
แต่...
"ชั้นบอกนายว่าชั้นจะกลับไปอยู่บ้าน ไม่ใช่ไปเยี่ยมบ้าน"
"อ้าวหรอ สงสัยกูจะฟังผิด"
แล้วมันก็ทำหน้าตอแหลประหนึ่งว่าฟังผิดจริงๆ
ให้ตายสิ
ไอ้มารยาตัวพ่อ
คนอย่างมันมีหรอครับที่จะฟังผิด
ขนาดผมแอบนินทามันในใจมันยังได้ยินเลย
แล้วก็มาแอ๊บเนียนว่าฟังผิด
แล้วมันจะทำเพื่อ ?
"อย่ามาโม้ คนอย่างนายเนี่ยนะจะฟังผิด"
ผมถามมันกลับพร้อมจ้องหน้ามัน
แล้วคนอย่างไอ้เดฟมีเหรอครับที่จะหลบ
เพราะต่อให้มันทำผิดแบบจับได้คาตา คาตัว
แต่มันก็ไม่เคยหลบหน้าใครหรอก
เพราะมันหน้าด้าน
เหอๆ ๆ
"เออ คนอย่างกูเนี่ยแหละฟังผิด จะเอาไง จะแค่ไปเยี่ยมหรือไม่ต้องไปเลย"
อ้าว
ไหงกลายเป็นงี้ล่ะครับ
เอ๊ะ
หรือว่า
วะฮ่าๆ ๆ
ไอ้เดฟมันจะง้อผม
"ชั้นจะไปอยู่เลย ไม่ใช่แค่ไปเยี่ยม แล้วนายก็ไม่ต้องไปด้วย"
ได้ทีผมต้องแกล้งต่อหน่อยล่ะครับ
เอ่อ
ถ้าสิ่งที่ผมคิดมันถูกนะ
เพราะไม่งั้นซวยแน่ๆ
"ไม่ได้ กูไม่ให้ไป"
มันพูดพร้อมกับดึงกระเป๋าในมือผมไปถือไว้
"ก็ไหนตอนแกรนายบอกให้ไปไง "
"กูบอกแล้วไงว่ากูฟังผิด"
"ชั้นว่านายฟังรู้เรื่องเรื่องแล้วนะ อย่ามาอ้างว่าฟังผิดหน่อยเลย"
"แล้วกูจะโกหกมึงไปทำไม"
"เพราะกลัวเสียฟอร์มน่ะสิ"
"กูจะเสียฟอร์มเรื่องอะไร มึงอย่ามามั่ว เอากระเป๋าไปเก็บได้แล้ว"
"ไม่...........จนกว่านายจะบอกมาก่อน "
" มึงอย่ามาขึ้นเสียงกับกูนะ"
"ชั้นไม่ได้ขึ้นเสียง นายนั่นแหละ อย่าพูดเสียงดังได้ไหม แล้วก็ไม่ต้องสั่งแล้วด้วย เพราะถ้าวันนี้ชั้นไม่ได้คำตอบชั้นก็จะไป"
"คำตอบอะไรของมึง"
มันจ้องหน้าผมนิ่ง
"นายจะให้ชั้นอยู่กับนายไปทำไม"
"....................."
"เพราะว่านายรู้สึกผิดที่ทำให้ชั้นต้องเจ็บตัวใช่ไหม"
"มึงคิดว่ากูจะยอเอาตัวกูไปวุ่นวายกับมึงเพราะเรื่องแค่นั้นหรอวะ"
"....................."
"...................."
"งั้น นายก็......"
"มึงเอาให้ตรงเลยดีกว่า "
"นายคิดว่าชั้นจะถามอะไร"
"กูรู้แล้วกัน เห็นเมื่อคืนมอมเหล้ากู กะจะให้กูพูดล่ะสิ อย่าคิดว่ากูไม่รู้นะ"
"...................."
"กูก็อยากรู้จากปากมึงเหมือนกัน ว่าที่มึงอยู่กับกูเพราะกูบังคับมึงใช่รึเปล่า"
"เฮ้ย ไม่ใช่"
ผมรีบปฏิเสธเสียงหลง
โดยไม่ทันคิดว่าเป็นแผนการของมัน
"ฮ่าๆ งั้นแสดงว่ามึงเต็มใจ"
"..................."
"แปลว่ามึงกับกูก็ยินยอมด้วยกันทั้งสองฝ่าย แล้วมึงจะอยากรู้อะไรอีกวะ"
มันถามผมกลับ
เหมือนกับจะแกล้งเล่นๆ
ทั้งที่มันก็รู้ว่าผมอยากรู้เรื่องอะไร
" เปล่า ไม่มีไรหรอก เดี๋ยวชั้นไปเก็บของให้แล้วกัน"
เหมือนขูดเลือดเอากับปูจริงๆครับ
ยังไงก็ไม่มีทางเจอ
"เดี๋ยว"
มันพูดพร้อมกับดึงแขนผมไว้
"คำๆ นั้นมันมีค่ากับมึงมากหรอวะ"
"มันก็ไม่จำเป็นหรอก ถ้าหากถ้าหากมีการกระทำ หรืออะไรที่มันทดแทนกันได้ ไม่ใช่มืดมนแบบนี้"
"แล้วที่ผ่านมามึงไม่เคยสังเกตอะไรบ้างเลยรึไง"
"อะไร"
"มึงคิดว่าแต่ก่อนกูเป็นคนยังไง"
"เจ้าชู้ เลว .. "
"พอ ได้ทีเอาใหญ่นะมึง "
"..............."
"คนอย่างกูมันเคยทำแบบที่ทำบมึงให้ใครไหม"
"ไม่เคย เพราะนายไม่เคยทำให้ใครเจ็บเกือบตายเหมือนชั้น"
"มึงยังไม่ลืมเรื่องนั้นหรอวะ "
"จะให้ลืมมันก็ลืมได้หรอกนะ แต่มันก็ยังคงค้างใจ ว่าทำไมนายถึงทิ้งชั้นไป แล้วทำไมนายถึงกลับมา"
"..............."
"จนบางครั้งชั้นเองก็ไม่แน่ใจ ว่าระหว่างเรามันคืออะไร แล้วเหตุการณ์ต่อไปมันจะเป็นยังไง"
พอได้พูดถึงเรื่องเก่าๆ แล้ว
มันก็เหมือนกับเอามีดไปขูดแผลที่กำลังตำสะเก็ดอยู่ให้เลือดมันไหลอีกครั้ง
ทำให้คำพูดต่างๆ มันพรั่งพลูออกมาโดยอัตโนมัติ
จนผมต้องเบือนหน้าหนีมันขณะที่พูด
เพื่อไม่ให้มันเห็นน้ำตาที่กำลังจะไหล
" เฮ้ออออออออ"
"..................."
"กูเองก็ยอมรับ ว่าแต่ก่อนกูมันก็ทำกับมึงไว้เยอะจริงๆ .......... แต่มึงก็ต้องเข้าใจ ว่ากูมันเป็นคนยังไง "
"................."
"กูคงไม่ขอให้มึงลืมเรื่องที่ผ่านมาหรอกนะ เพราะกูเองก็ยังไม่ลืมมันง่ายๆ เหมือนกัน แต่ถ้ากูจะพูดไปมึงก็อาจจะหาว่ากูน้ำเน่าอีกแหละ ว่าตอนที่กูรู้ว่ามึงป่วย กูแทบช็อค และกูก็เพิ่งได้รู้ใจกูตอนนั้นนั่นแหละ"
" แล้วไง"
ผมกลั้นใจถามมันออกไป
หลังจากที่จู่ๆ มันก็หยุดพูดเอาดื้อๆ
"กูเองก็ยังไม่รู้เลยว่ามึงคิดกับกูยังไง แล้วเรื่องอะไรกูจะบอกมึงวะ"
เค ........... ซึ้ง
"นายบอกชั้นมาก่อนสิ"
"เรื่องอะไร มึงเป็นพี่ ต้องเสียสละ"
โห
พอตอนนี้มานับอายุ
"นายนั่นแหละ เป็นผู้นำหน่อยดิ"
"พูดงี้ มึงยอมให้กูเป็นหัวหน้าครอบครัวอ่ะดิ"
"เฮ้ยยย "
" เอางี้ มึงกับกูพูดขึ้นพร้อมกัน ถ้ากูนับหนึ่งถึงสาม พูดขึ้นมาเลยนะ ว่ามึงรู้สึกยังไง กูเองก็จะพูดเหมือนกัน"
"ปัญญาอ่อน"
ผมบ่นเบาๆ
"หรือมึงจะบอกก่อน"
"เคๆ ๆ "
"หนึ่ง "
"......."
"สอง "
"........"
ผมได้แต่รออย่างใจจดใจจ่อ
"สาม"
"ชั้นรักนาย"
"กูจะเย็-มึงตลอดไปปปป"
"เฮ้ยย โกงนี่หว่า"
ผมพูดพร้อมกับก้มหน้างุด
ก็ใครจะไม่อายล่ะครับ
ไม่ได้หน้าหนาอย่างบางคนนี่
"เหอะน่า จะอยากฟังทำไมนักหนา "
"..................."
กูไม่พูดด้วยแล้ว
อารมณ์ตอนนี้มันกึ่งๆครับ
ทั้งโกรธ ทั้งงอน ทั้งอาย
"มึงจะอะไรนักหนา กับอีแค่คำๆ เดียว"
"ก็แค่คำๆเดียว แล้วให้กันไม่ได้รึไง"
"ได้ ..... เอางี้แล้วกัน เข้าไปเก็บของในห้องกับกูก่อน แล้วเดี๋ยวจะบอกให้ฟัง"
มันพูดด้วยสีหน้าน่าสงสัย
มันต้องมีอะไรแน่ๆ
"ไม่อ่ะ ไปเก็บเองดิ "
"งั้นกูก็จะไม่บอก "
"เออ ก็ได้ "
แล้วทำไมผมต้องตามใจมัน
เออ
ว่าแต่....
ทำไมผมต้องอยากรู้ขนาดนั้นล่ะครับ
ก็อีแค่คำๆเดียว
"เฮ้ยย อะไรเนี่ย"
ผมคิดอะไรเพลินไปหน่อยสิครับ
เพราะขนาดเดินเข้ามาในห้อง
จนโดนมันจับทุ่มลงเตียงยังไม่รู้ตัวเลย
"กูบอกแล้วไง ว่าเดี๋ยวจะบอก แต่รอก่อนนะ ขอทำธุระก่อน"
"อย่ามาขี้โกงนะ ไหนบอกว่าจะเก็บของไง"
"เหอะน่า ของเมื่อไหร่ก็เก็บได้ แต่นี่ มันเก็บไม่ลงแล้ว"
มันชี้ไปที่น้องชายมัน
ที่ดูท่าแล้วคงจะเก็บไม่ลงอย่างที่มันพูดจริงๆ
"หื่น"
ผมว่ามันไปเบาๆ
"ฮ่าๆ ก็ใครอยากมายั่วกูก่อนล่ะ"
"ใครยั่ว"
นั่นดิ
ใครไปยั่วมันตอนไหน
จำได้ว่าทั้งเศร้า
ทั้งโกรธ
ทั้งงอน
ผมยังไม่ได้ไปยั่วมันตอนไหนเล้ยยย
"ก็มึงนั่นแหละ แม่ง วันนี้ขยันงอนกูเหลือเกิน เล่นเอากูอยากจับกดลงบนพื้นหน้าห้องตั้งนานแล้ว"
อ้าว
นี่ผมผิดใช่ไหม
กูจะจำไว้
ว่าอย่างอนมึง
ไม่งั้นงานจะเข้ากู
"ไอ้บ้า มีอารมณ์กับคนโกรธ"
" ฮ่าๆ ๆ มึงก็ขยันโกรธ ขยันงอนกูบ่อยๆ แล้วกัน "
"เรื่องดิ"
เฮ้ออ
สุดท้ายผมก็ต้องยอมมันจนได้แหละครับ
ก็มันเป็นของเขาทั้งตัวและใจแล้วนี่ครับ
แต่อย่างน้อย
ผมก็รู้นะครับ
ว่ามันเองก็รักผมแหละ
ก็แค่ปากหนักไปหน่อยแค่นั้นเอง(มั้ง)
ไม่เป็นไรหรอกครับ
เพราะมันยังมีเวลาให้ผมค้นหาไอ้คำๆ นี้อีกทั้งชีวิต
คงไม่มีอะไรที่จะต้องเสียแล้วแหละครับ
ก็อย่างที่มันบอกด้วยแหละ
จะอะไรนักหนากับอีแค่คำๆ เดียว
แต่ก็นั่นแหละครับยิ่งได้มายากแค่ไหน
เราก็จะยิ่งเห็นคุณค่า
ยิ่งมันปากหนักแค่ไหน
ผมก็จะยิ่งค้นหามากขึ้น
ฮ่าๆๆๆ
ไอ้เดฟมึงระวังไว้
แต่นี้ต่อไป
กูจะตามล่ามึงเองงงงงงงงงงง
:laugh: :laugh:
ปล.นิยายเรื่องนี้สอนให้ว่า " ปูไม่มีเลือด อย่าไปขูดเลือดเอากับปู "
เจอกันเรื่องหน้าค้าบบบบบบบบบ
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
จบแบบนี้หลายๆ คนอาจจมองว่ามันคลุมเคลือ
หรือไม่กระจ่าง
อย่างเช่น เดฟทำไมทิ้งอิงไป แล้วเดฟหายไปไหน ไปทำอะไรกับน้อง ฯลฯ
แต่ต้องเข้าใจแหละครับ
ว่าผมแต่งจากการเล่าของตัวนายเองที่ไม่ได้อยู่กับเดฟตลอดเวลา
ทำให้บางแง่มุมก็ไม่ได้รู้ หรือไม่ได้สนใจจะรู้
จึงไม่สามารถจะรู้ได้ทุกเรื่อง
และอีกอย่าง
หากจะให้ไอ้เดฟมันพูดอะไรที่ค้างคาใจออกมาหมด ว่าไปทำอะไรที่ไหนอย่างไร
หรือบอกรักยังไง
ความเป็นเดฟก็จะหายไป
และที่มันต้องจบ เพราะเนื้อเรื่องโดยรวมมันจบแล้ว
ไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้ว ส่วนเรื่องจะบอกรักยังไง มันเป็นเรื่องที่อีกยาวนาน
เพราะคนอย่างไอ้เดฟไม่รู้มันจะมีคำๆ นี้มอบให้อิงรึเปล่า (แลว่าคนแต่งคิดว่ามันมีชีวิตจริงๆ )
เหอๆ ๆ
(จริงๆ ไม่มีไรหรอก ไอ้ตั้มมันสมองตัน เลยตัดจบ คริคริคริ)
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
จบบริบูรณ์ค้าบบบบ
เห็นเลขงามเลยขอตัดจบ
แหะ ๆ ๆ
คิดตอนจบไว้ตั้งหลายแบบ
แต่เอาแบบนี้แหละ
ดูเหมือนไม่จบดี
ปล.2 ขอบคุณมิตรรักแฟนนิยายที่ติดตามอ่านเรื่องของผมนะค้าบบบ
แล้วอย่าลืมติดตามเรื่องต่อๆ ไปด้วยเน่อ
ถึงไอ้ตั้มมันจะขี้เกียจตัวเป็นคน สารพัดข้ออ้าง แต่ก็อย่างว่าแหละครับ
บางครั้งสมองมันตื้อๆ ตันๆ ก็แต่งไม่ได้ ก็อย่าว่าเลยนะครับ
ขอบคุณทุกคนอีกครั้งนะครับ ที่ยังรอ และมาเม้นให้อย่างสม่ำเสมอ
:bye2:
-
จบแล้วเหรอ
ไม่จริงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ยังไม่เคยชนะเดฟเลย ทำให้ชนะไอ้เดฟก่อน
แล้วไอ้คำบอกรักของเจ้าเดฟ มันเด็ดจริงๆ กูจะ...ตลอดไป คิดได้ o13
จะติดตามคนแต่งตลอดไปเช่นกันน่ะค่ะ รักน่ะจุ๊บๆ
-
จะติดตามคนแต่งตลอดไปเช่นกันน่ะค่ะ รักน่ะจุ๊บๆ
จุ๊บๆ เม้นแรกคืนค้าบบบ
มาเม้นให้แต่เช้าเลย
-
จบแแล้วอ่านไปอมยิ้มไป นึกว่าจะได้เห็นเดฟมีหลุดกับเค้าบ้าง :impress2:
ขอบคุณค่าแล้วจะติดตามเรื่องต่อไป หุหุ
ปล.เคยได้ยินว่าเลือดปูสีน้ำเงิน จริงไหมไ่รุ
-
จบแล้วเหรอ ไม่ยอม :z3: :z3: กำลังสนุกได้ที่เลย :z3: :z3:
-
สุดท้านก็เป็นผู้ร้ายปากแข็ง ( หรืออย่างอื่นก็แข็งด้วย )
แต่ที่น่าสงสาร จากผู้ล่า กลายเป็นผู้ถูกล่า :jul3:
รอเรื่องใหม่อยู่นะครับ น้องตั้ม +1 และเป็นกำลังใจให้เสมอ ๆ
-
^^
-
ลุ้นกันมานานจนเกร็ง
ทั้งลุ้นเหตุการณ์ในเรื่อง ทั้งลุ้นว่าจะแต่งต่อจนจบหรือเปล่า
ขอบคุณครับที่ไม่ทิ้งคนอ่าน :กอด1:
-
อ้า จบแล้วเหรอคร้า เร็วจัง อยากอ่านตอนพิเศษ ของเรื่องนี้ กะเรื่องก่อน แล้วก้อ
เรื่องใหม่ด้วยคร้า
ปล.หนูโลภไหม อิอิ :impress2: :L2:
-
NC ก่อนจบได้ปะ ไม่งั้นก็ตอนพิเศษเรียนจบ :z2:
-
. . . .ไม่เจง ง ง ง ง ใช่ไหมคะ .. .ไมมันง่ายเช่นนี้อ่ะ ดูคลุมเครือไปหมดอ่ะคะ เรื่องที่เดฟบอกน้องๆ ก็ยังไม่บอก ...คิดถึงพี่ตั้มขึ้นมาทันใดเลยอ่ะคะ ...แต่ก็จะรออ่านเรื่องต่อไปนะคะ หวังว่าคง หื่น โหด โฉด(น้อยลงหน่อย) ตบ จูบ แบบเดิมนะคะ
-
ขอบคุณนะคะ :L2:
-
กำลังหวาน จบซะงั้น
ฮ่าๆๆๆ ตามอ่านมาตั้งนาน ลุ้นๆๆๆ ไปกับอิงด้วยตลอด
แต่ไหง นายตั้ม มาทำจบดื้อๆ ซะงั้น แง่มๆๆๆ
รออ่านเรื่องต่อๆ ไปเน๊อ :3123:
-
กำลังหวาน จบซะงั้น
ฮ่าๆๆๆ ตามอ่านมาตั้งนาน ลุ้นๆๆๆ ไปกับอิงด้วยตลอด
แต่ไหง นายตั้ม มาทำจบดื้อๆ ซะงั้น แง่มๆๆๆ
รออ่านเรื่องต่อๆ ไปเน๊อ :3123:
จริงๆ ถ้าไม่จบแบบนี้ผมมีอีกแบบครับ
ไอ้เดฟไปเที่ยวซานติก้า
โดนไฟครอกตาย
นายเอกเสียใจจนเสียสติ
กระโดดตึกตาย
ไอ้เอิงเลยซึมเศร้าโดนลากไปข่มขืน
เหอๆ ๆ
(แบบว่ากำลังโรคจิต )
-
โห จบแล้วอ่า :z3: ม่ายยยยยย
รีเควสต์ตอนพิเศษ + NC :z1:
-
ชอบประโยคนี้
นับถึงสามแล้วพูดพร้อมกัน
สาม
ชั้นรักน่าย
กูจะเย็-ดมึงตลอดไปปปปปป
กร๊ากกกกกกกกกกกก ทั้งฮาทั้งหื่น
เสียดายกำลังสนุกเลยจบซะแล้ว แต่งตอนพิเศษหน่อยสิน้องตั้ม :call: นะนะ
:L2: ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆ และก็จะรออ่านเรื่องใหม่คับ :bye2:
-
ไหนๆ ก็จบแบบนี้แล้ว
งั้นขอตอนพิเศษ NC++ แบบ :haun4: :pighaun: :jul1:
น๊า :impress2:
+1 ให้ด้วยเลยนะ
-
จบแล้วอ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
คิดถึงงงงงงงงงงงงง
อิง ♥ เดฟ
:pig4:
-
อยาก อ่านต่อ อ อ ออ อ อ
ไหนๆ ก็จบแบบนี้แล้ว
งั้นขอตอนพิเศษ NC++ แบบ :haun4: :pighaun: :jul1:
น๊า :impress2:
แล้ว ก็
^
^
^
^
^
เห็น ด้ว ยย ย ย
-
:L2:
จบแล้ว พี่อิง ก็ยังคงต้องยอมอยู่ร่ำไป
มีเรื่องใหม่รึเปล่าคับคุณตั้ม
ขอบคุณนะค้าบ
-
จบแว้ววว ~
เดฟฮามากๆ ปากแข็งปากหนักเสียเหลือเกิน!!
ว่างๆไรเตอร์มาต่อตอนพิเศษน้าาา หุหุ
เป็นกำลังใจให้ค่า.. จะตามไปอ่านทุกเรื่องเลยย ~
:L2:
-
จบแบบกวนๆแบบนายเดฟเลย จะรอเรื่องต่อไปน่ะค้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
จบเเลว้วอ๊ากกก
ตอนหลังนี่เเอบได้ยิ้มน่ะ
น่ารักดี ไอเดฟของพี่อิง 55
-
จบแล้วหรอ ขอบใจคนแต่งมากจ้ะ
เดฟ หื่นได้จนตอนสุดท้าย แถมปากหนักอีกต่างหาก แต่ยังไงก็รักล่ะนะ อิอิ
ขอตอนพิเศษด้วยคน
-
จบไ้ด้สวย ตัวละคร คงเส้น คงวา ดีค่ะ
:pig4: แล้วจะรอติดตามผลงานต่อไปนะคะ :L2:
-
:กอด1: :กอด1:
-
ปูโหด
บอกรักเค้าหน่อยสิ๊
....
:z3:
-
อ่านของตั้ม มาสองเรื่องและ
เรื่องต่อไปจะเป็นไง
เร็วๆ ละกันนะ
-
จบแล้ว
อ่า
ขอบคุณนะคะ :L2:
-
มาฮาเอาตรง กุจะเย็....เมิงตลอดไป
5555
หานสุดได้เท่านี้เอง
-
สมองหายตันเมื่อไหร่ ขอตอนพิเศษแบบหวานๆของเดฟกับอิงนะ
พยายามกินอาหารที่มีประโยชน์สมองจะได้เลิกตัน :laugh: :laugh:
-
o22 จบแว้วววว ...ม่ายยยยอาววววไม่อยากให้จบเลยย
-
เดฟปากแข็งจริงๆ และค-ยก็แข็งด้วย อิอิ
ชอบประโยคนี้"กรูจะเยสมึงตลอดไป" ถูกใจป้าจริงๆ
-
จบแล้ววววววว
ในที่สุกอิงก็ไม่ได้ยินคำๆนั้น
แต่อย่างว่าจะเอาอะไรกับคำคำเดียว
55555
แค่ไอ้เดฟมันบอกว่าจะ.......ตลอดไปก็คือๆกันหล่ะนะ
.
.
.
.
:pig4:
:L2:
:L1:
มาลงเรื่องใหม่ไวไวนะ
ติดตามอยู่จ้า
-
o13
-
:mc4:
จบแล้ว....ขอบคุณนะครับ ตั้ม
o13 สนุกสุดยอด....เหมือนเช่นเคย
อ่านแล้วสนุกทั้งเรื่อง ตั้งแต่ก้าวแรก จนถึง ก้าวสุดท้าย
พระเอกก็นะ....ไอ่เดฟ มันเป็นญาติกะ ไอ่พี่แชมป์ หรือเปล่าฟ่ะ ฮ่าฮ่า
:L1: รักตั้ม...คนเขียนเรื่อง +1 ให้เลย
-
จบซะแล้วเนอะ
แล้วก็จบแบบสวยงามด้วย
อย่างน้อยก็ได้พูดกันออกมาน่ะเนอะ
ถึงประโยคมันจะไม่เหมือนกันก็เหอะ :z1:
-
จบได้น่ารักมากมาย อ่านตอนที่บอกนับ 1 ถึง 3 แล้วพูดพร้อมกัน ถึงกะฮาแตก เดฟนี่จนนาทีสุดท้ายก็ปากแข็งไม่เลิก
:pig4: มากมายค่า แต่งเรื่องได้สนุกน่าติดตาม จะรอผลงานชิ้นต่อ ๆ ไปนะค้า :L2:
-
ไรเนี่ย ไหนบอกอีกสองสามตอนงัย จบแล้ว :a5: กำลังมันเลย ตอนพิเศษ แบบ NC เด็ดๆหน่อยจิ :z1:
-
รอผลงานเรื่องต่อไปครับ o13
-
+1 ให้คับบบบบบ
จบแล้วววววววววววว..... :L1:
-
จบซะงั้น รอต้างนานนน :impress2:
-
ก้าวพิเศษ เหตุการณ์ยังไม่เปลี่ยนแปลง
แล้วเหตุการณ์วันนั้นก็ผ่านไปได้ 2 ปีเต็ม
ตอนนี้ไอ้น้องชายผมมันก็เรียนจบ ปวส.เรียบร้อย
และกำลังจะหาที่เรียนต่อมหาวิทยาลัย พร้อมๆ กับไอ้กันเพื่อนมันนั่นแหละ
ส่วนไอ้เดกับไอ้กิก
ไอ้กิกมันเรียนเก่งครับ
สอบไอ้ทุนอะไรของมันก็ไม่รู้
ได้ไปเรียยนต่อที่ต่างประเทศจนจบโท
แล้วมีหรอครับที่ไอ้เดจะปล่อย
มันก็ตามสิครับ
เล่นเอาทางบ้านมันอึ้งกันใหญ่
ที่จู่ๆ คนอย่างไอ้เดมันจะอยากไปเรียนต่อต่างประเทศด้วย
ผลบุญเลยไปตกที่ไอ้กิกแหละครับ
ทำให้ได้รับคำชมจากทางบ้านมันมากมาย
เรียกได้ว่าเป็นการเปิดตัวที่สวยหรูเลยทีเดียว
และไม่ต้องบอกก็คงจะรู้ว่าไอ้เดฟเองมันก็เรียนจบเช่นกัน
แต่อย่าหวังเลยคับว่าพ่อคุณจะไปหาที่ลงที่เรียนอะไรกับเขา
เพราะมันขี้เกียจครับ
ขี้เกียจจริงๆ นะเรื่องเรียนเนี่ย
แต่ที่อย่างอื่นไม่เห็นมันจะขี้เกียจเลย
ไอ้หื่นนนนน
ส่วนเรื่องไอคำบอกรักนั่นน่ะหรอครับ
ผมเลิกไปนานแล้ว
ไม่ใช่เพราะท้อนะครับ
แต่ผมทุบกระดองปูตัวนั้นจนมันตายแล้ว
ก็ยังไม่เห็นเลือดสักหยด
นี่ก็กะจะส่งไปให้หมอพรทิพย์ชันสูตรพลิกศพ
ไม่รู้จะเจอรึเปล่า
ไอ้ปูแปดขา
เซมาเซไป
ฮ่าาาา
แต่ดีหน่อยที่มันเลิกเจ้าชู้แล้ว(มั้ง)ครับ
เพราะวันๆ ผมกับมันตัวแทบจะติดกันตลอด
และยิ่งนับวันก็จะยิ่งมากขึ้นด้วยซ้ำ
ไม่รู้มันเป็นไรของมันนักหนา
..................................
..................................
"เดฟ นี่นายจะไม่ไปเรียนจริงๆ หรอ "
ผมถามมันเป็นรอบที่ล้านได้แล้วแหละครับ
ไอ้คำๆ นี้เนี่ย
"มึงจะมะคะยั้นคะยออะไรกูนักหนา บอกแล้วกูทำไหม"
"ไม่เคย"
"เออ แล้วมึงจะหน้าด้านถามทำไม กูบอกแล้วไงว่าขอพักก่อน เดี๋ยวก็ไปเรียนเองแหละ "
แล้วมันก็หันไปดูการ์ตูนเซเลอร์มูนในโทรทัศน์ต่อ
ไอ้ปัญญาอ่อน
ไอ้เด็กโข่ง
จริงๆ แล้วที่มันดูไม่ใช่เพราะติดการ์ตูนอะไรหรอกครับ
แต่เพราะมันอยากดูกางเกงในเหล่าเซเลอร์ต่างหาก
มันเลวได้อีกไหมเนี่ย
"แล้วจะดูอีกนานไหมการ์ตูนน่ะ บอกให้ไปอาบน้ำก็ไม่ไป นี่ก็จะได้เวลาแล้วนะ ทำตัวแบบนี้ลูกน้องที่ไหนมันจะนับถือ "
"มึงเป็นแม่กูรึไง"
มันตวัดหางตามามองผมแล้วถามขึ้น
"เออ ซักวันจะเป็นให้ดู ถามอยู่นั่นแหละ "
"ขี้บ่น"
มันแอบบ่น
แต่ก็ลุกแหละครับ
เฮ้ออออ
เหนื่อยจิตครับ
แต่ละวันต้องบ่นมันอยู่เรื่อย
ให้ไปทำงาน
เออ
ลืมบอกไป
ตอนนี้มันได้เป็นเจ้าของคลับเต็มตัวแล้วนะครับ
เพราะญาติมันยกให้มันแล้ว
ในโอกาสที่มันเรียนจบ ปวส.สักที (บ้านนี้มันดีเนอะ แค่จบปวส.ก็แจกกันแล้ว)
มันก็เลยสถาปนาตัวผมเป็นเลขาส่วนตัวมันในทันที
ก็เป็นอันว่า ผมก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากวงจรขอมันสักที
เพราะต้องเจอหน้ามันแทบจะยี่สิบสี่ชั่วโมง
เฮ้ออออ
อ้อ
แต่ก็ยังดีนะครับ
เพราะเมื่อผมมาทำงานที่นี่
ผมก็ได้เจอเพื่อนเก่าที่รู้จักกัน
ยังจำมันได้ไหมครับ
ได้ตังกับไอ้โต
ตอนนี้มันสองคนได้เลื่อขั้นแล้วนะครับ
ได้เป็นลูกน้องคนสนิทของป๋าแก
เพราะมันทำงานมานานแล้ว
และก็ไม่เคยมีเรื่องเสื่อมเสีย
ส่วนเรื่องความรัก
มันสองคนยังรักกันดีอยู่ครับ
เรื่องเรียนก็จะจบแล้วแหละ
แต่ที่แน่ๆ
มันสองคนมีบ้านมีรถเป็นของตัวเองแล้วนะครับ
โอ้ววว
ผมล่ะปลื้มใจไปกับความรักของพวกมันจริงๆ
"เฮ้ยยยย อะไรวะ"
จู่ๆ ผมก็รู้สึกตัวว่ากำลังโดนลากน่ะสิครับ
ซึ่งจะเป็นใครที่ไหนไม่ได้
นอกจาก....
"เดฟฟฟฟ ไม่เอานะ ขี้เกียจแต่งตัวใหม่"
ผมรู้ได้ไงน่ะหรอครับว่ามันจะลากผมไปทำไม
ก็เพราะเหตุการณ์แบบนี้มันเคยเกิดขึ้นมาแล้วน่ะสิครับ
และไม่ใช่แค่ครั้งเดียวด้วย
แต่ทำไมครั้งนี้มันรุนแรงจังวะ
"แล้วมึงใส่ทำไม ไอ้น้ำหอมกลิ่นเนี้ย"
มันพูดพลางเอามือกระชากเสื้อผมออกจากตัว
"ก็มันเสียดาย ลูกค้าเค้าอุตส่ามีน้ำใจซื้อมาฝาก"
"ที่กูใจดีให้มึงยังเก็บมันไว้ก็บุญแล้ว กูเคยห้ามมึงแล้วใช่ไหม ว่าถ้าใส่อีกจะเป็นไง"
" ชะ ชั้น เอ่อ ไปเปลี่ยนก็ได้ นะ "
ผมส่งสายตาอ้อนวอนมันอย่างเต็มที่
"ไม่ต้อง อยากลองดีกับกูงั้นก็อย่าหวังเลยว่าจะได้ไปไหนอีก 7วันน่ะ"
"ขอลดได้ไหม"
ผมเงยหน้ามองมันเผื่อว่าจะเห็นใจกันบ้าง
"ไม่ อย่าหวังเลยว่าจะรอด มานี่"
"เฮ้ย เปียกๆ ชั้นอาบเองได้ "
ก็มันลากผมเข้ามาในห้องน้ำแล้วจับฝักบัวฉัดผมน่ะสิครับ
ใครก็ได้ช่วยผมที
"จะถอดออกเองหรือจะให้กูถอดให้ หรือจะให้กูฉีกเหมือนแต่ก่อน"
โห
มันยังจำได้เนอะ
ไอ้ครั้งแรกที่ผมเสียตัวให้มันไง
ตอนที่ทำงานอยู่ที่ผับ
ไอ้เลว
จะขุดคุ้ยมาทำไม
คนอุตส่าจะลืม
"ถอดเองได้"
ว่าแล้วผมก็ต้องถอดสิครับ
จะสะบัดสะบิ้งอะไรมากก็ไม่ได้
เพราะมันเองก็คเยบอกไว้แล้ว
ว่ายิ่งงอน ยิ่งโกรธ ก็ยิ่งมีอารมณ์
ผมจึงแอบหวังว่า
ในเจ็ดวันเนี่ย
จำนวนครั้งเอ่อ ต่อวันจะน้อยลงจากปกตินะ
"อะ "
ผมถอดเสื้อผ้าเสร็จปุ๊บ
ไอ้เดฟมันก็เอาร่างเปลือยๆ ของมันประกบเข้าด้านหลังผมทันทีเลยครับ
ไอ้นี่
ไวเหมือนปรอท
" เดฟ ไม่เอาตรงนี้นะ "
ผมพยายามจะห้ามมัน
ทั้งที่อารมณ์ตอนนั้นมันเตลิดไปแล้วครับ
แต่ทำไงได้ล่ะ
จริตต้องมีไว้ก่อน
"ได้ "
แล้วมันก็ลากผมไปที่อ่างอาบน้ำ
ซึ่ง......
มันต่างกันตรงไหน
กูบอกว่าไม่เอาตรงนี้ คือไม่เอาในห้องน้ำโว้ยยย
แต่......
"ยังไงมึงก็เสร็จกูอยู่ดีแหละ"
ใช่ครับ
ยังไงผมก็เสร็จมันอยู่ดี
ก็ได้แต่ภาวนาแหละครับ
ว่าอีกเจ็ดวันที่เหลือขอให้มันหมดอารมณ์ทางเพศ
ขอให้มันกามตายด้าน
ขอให้....
"อีกรอบนะ"
ผมยังแช่งไม่ทันจะจบ
ไอ้เดฟมันก็กระซิบข้างหูผม
แล้วอุ้มผมไปที่เตียงทันที
ฮืออออออ
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ไม่มีจริงงงงงงงงงงงงงงงง
แต่ก็ยังดี
ที่มันยังคงไม่สิ้นในรสสเน่หาของป๋ม
ฮ่าๆ ๆ ๆ :laugh:
..........................................................
..........................................................
ปล. เด็กๆ อย่าเอาอย่างมันนะค้าบบ เพราะการศึกษาคือ คุณค่าที่คุณคู่ควร
ปล.2 ข้าพเจ้าแต่งฉากหื่นมิได้ ได้แค่เนี้ย ฮ่าาาา
-
:z13: ...รอเรื่องถัดไป .... น่ารักดีค่ะ เดฟ มันยังโหดปนหื่นเหมือนเดิมเลยอ่ะ ค่ะ ....
-
+1 เป็นกำลังใจ จะรอเรื่องต่อไปน๊ะจ๊ะ :3123:
-
ว้า...จบซะแล้ว...สรุป เดฟ ก็โหด ปน หื่น ได้เสมอต้น เสมอปลาย จริงๆ....แถมที่สำคัญ มีตอนพิเศษให้อีกต่างหาก....
+1 เป็นกำลังใจให้น้องตั้มจ้า.... :L2:
-
o13 เดฟน่ารักอ่ะ...หื่นดี
ช๊อบบบบชอบ......
-
ภาคพิเศษน่ารักมากๆ เลยค่ะ ดูเป็นการจบที่สมบูรณ์ดี ชอบๆๆๆๆๆ
อยากบอกอิงว่าอย่าไปหวังรอคำรักจากเจ้าเดฟมันเลย แต่ดูที่การกระทำทื่อๆ หวงๆ ของมันดีกว่า จริงๆ อยากเห็นตอนพิเศษแบบ POV ของเดฟบ้างอ่ะ เราว่าเดฟมันขี้หึงน่าดู ประมาณอิงอาจไม่รู้ตัวว่าตัวเองหน้าตาดี หนุ่มๆ ที่เข้ามาหาติดตรึม เดฟมันถึงต้องมาล่ามอิงไว้แบบนี้ ฮ่าๆๆๆ
ถ้าคนเขียนใจดีขอ POV เดฟบ้างนะคะ แต่อยากบอกอีกอย่างก็คือ ดีใจที่เรื่องนี้จบลงซะที ชอบเรื่องนี้มากๆ ชอบน้องตั้มด้วย อิอิ
-
ปลื้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
-
o22
อ๊ากกฉากเลิฟซีนมาจิดนึงแบบโดนตัวแล้วผุ้กำกับสั่งคัด
แต่ก็ยังดีที่มีตอนพิเศษให้
-
แต่งได้แค่นี้ก้ไม่เป็นไร จิ้นเองก็ได้ :m25:
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษ จะรอเรื่องใหม่นะคับ :bye2:
-
o13 :haun4:
-
ไม่ต้องมีฉากก็อมยิ้มได้เหมือนกัน คู่นี้รักกันดี ว่าแต่ให้เดฟไปเรียนต่อด้วยน่ะ เศรษฐกิจฝืดเคืองกิจการคลับอาจมีปัญหา ต้องเลี้ยงภรรเมียอย่าได้ขาดตกบกพร่อง :laugh:
-
เดฟน่ารักดีนะ หื่น+โหดได้ใจเสมอต้นเสมอปลายดี
น้องอิงก็ยอมมันไปเถอะ อิอิ
-
สนุกมากเลยค่ะ o13
รอเรื่องต่อไปน่ะค่ะ
:impress2:
-
หื่นหื่นหื่น :m25:
-
:m25: :m25: :m25:
-
อ้าก!!!
เอาอีก ๆ ๆ
:jul1:
-
เดฟเอ้ย...อะไรจะคงความเถื่อน ถึก ซึน(ดาเระ) หื่นได้ครบถ้วนตั้งแต่ต้นจนจบขนาดนี้
ยังดีที่ความร้ายกาจ ถูกอิงกำหลาบ(?)ลงไปเยอะแล้ว ไม่งั้นชื่อเดฟนี่คงยังติดอันดับอยู่ในรายชื่อพระเอกน่า :z6: ของป้าไปอีกนาน จบได้ลงตัวมากค่ะ ชอบๆ o13
ว่าแต่...อยากอ่านตอนพิเศษอีกจัง คุณตั๊มขา~~~ :bye2:
-
เดฟกับอิง หวานได้แค่นี้ก็พอแล้ว
(หวานปนหื่น)
รอเรื่องใหม่นะ หรือจะต่อตอนพิเศษก็ไม่ว่ากัน
-
ยังไม่อยากให้จบเลยอ่ะ... :impress2:
ชอบตอนบอกรักจัง ตั้มตอบได้แนวมากๆ
จะติดตามเรื่องต่อไปนะค่ะ o13
-
5555555555555
ไม่ว่าจะนานแค่ไหน
เดฟก็ยังคงความหื่นไว้เหมือนเดิม :laugh:
-
ิอยากได้ตอนพิเศษอีกอ่าาาา
ชอบ ๆๆๆ ๆ
หึงขั้นร้ายแรงนะค่ะเนี่ยยยย
-
โอ้วว วว
ชอบลากมางี้
เหนทีต้องเอาไปใช้มั้งเเล้วว
-
กดบวกไปตามระเบียบ "รัก" คะ
อิอิ
เจ้สอง :bye2:
-
บวกให้ตอนพิเศษที่ทั้งน่ารักและน่าอิจฉา :impress2:
:pig4: :pig4:
-
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะค้าบ :mc4:
-
:call:
-
หื่นได้อีก
เจ็ดวันอันตราย อิอิ ชอบจริงๆ
-
อิอิ กำเดาๆๆ..
ชอบเรื่องนี้มากมายยยย
ขอบคุณสำหรับก้าวพิเศษค่า
ขออีกได้ป่าว อิอิ
o13
-
o22 เปิดมาอ่านอีกทีก็มาอยู่หน้า นิยายที่โพสต์จบแล้วเรยอ่ะ
เดฟยังคงหื่นเหมือนเดิม 555
ส่วนพี่อิงก็ รับความหื่นของเดฟต่อไป 555+
รอเรื่องต่อไปนะค้าบบบบบบบบ :bye2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด กำลังมันรุยจบซะแล้วอ่า พี่ตั้มใจร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :z3: :z3:
แต่ชอบตอนจบนะคะพี่อิงงอนได้ใจพี่เดฟก็หื่นขั้นเทพ หุหุ ตอนพิเศษก็เล่นเอาเขื่อนเลือดกำเดาแตกไปรุย :pighaun: :jul1:
ยังไงว่างๆก็มาต่อตอนพิเศษอีกนะคะ อยากอ่ านตอนพิเศษเรื่องนี้อีกอ่า เลิศๆๆๆๆ :z2:
ป.ล เจอกันเรื่องหน้านะคะ จะตามไปให้กำลังใจ(หลอนค่าาาาา :-[) o18
-
น่ารักอ่ะ น่าเสียดายน่าจะมีฝั่งนายเดฟให้อ่านบ้าง คงฮา สนุกมากจ้า
-
:z1:แค่ก็ได้ไม่เป็นไรเด้วจินเอาเอง อิอิ
ว่าแต่ขอก้าวพิเศษอีกสักเจ็ดแปดก้าวได้ไหมครับ :jul3:
-
เจ็ดวันอันตรายจริงๆ
เอ๊ะ หรือจริงๆ แล้วเป็นแผนยั่วเดฟป่าวเนี่ย
:z1:
-
ในที่สุดก็จบแล้ว รอมานานเหลือเกิน
-
เดฟ นายแน่มากกก
หื่นได้ใจมาก
แล้วจะตั้งหน้าตั้งตารอเรื่องใหม่จ้า
-
พึ่งเข้ามาอ่านชอบมากเลย แปะโป่งไว้ก่อนอ่านจบแล้วจะเม้นให้อีกทีนะ o13
-
ชอบเรื่องนี้มากๆเลยอ่ะ o22
-
:laugh:น่ารัก แค่แช่งเดฟอย่างนั้นระวังจะลำบากนะหนู
-
ขอก้าวพิเศษก้าวที่ 2
555
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
กอดพี่ตั้ม พึ่งรู้ว่าจบนะเนี่ยยังรออ่านอยู่หน้าบอร์ดนิยายปกติอยู่เลยอะตอนแรก555+
ดีนะที่เปิดมาอ่าน ขอบคุณที่เอาเรื่องโดนๆแบบนี้มาลงเรื่องนี้จัดว่าอ่านแล้วมันดี
ชอบตรงความแรงของ เดฟมากๆ ตั้่งแต่เรื่องก่อนละที่ตัวเอกเน้นแรงๆ
หวังว่าเรื่องต่อไปจะยังแรงไม่มีสร่างนะคราบ
แล้วจะรออ่านภาคพิเศษต่อ
นิว
-
พึ่งอ่านจบครับ
ถึงจะไม่หวานแหววเหมือนเรื่องอื่นๆๆ
แต่ก็สนุกดีครับ
-
อ่านรวดเดียวจบเลยจ้า
สนุกมากๆ เลยค่ะ
สงสารอิงมากๆ เลยน้า
แต่ตอนหลังก็มีหวานบ้างไรบ้างมาให้ชื่นใจ
ขอก้าวพิเศษอีกได้มั้ยคะเนี่ย
ปล. ดีใจที่ได้อ่านตอนจบหมดแล้ว ไม่งั้นมีขาดใจตายแน่ๆ ตอนที่รอนานๆ น่ะ
-
เหอๆ ไม่เข้าบอร์ดซะนาน
เรื่องนี้จบแล้วหรือนี่(แถมยังมีเรื่องใหม่อีก)
เห็นครั้งแรกตกใจเลย(ไม่เข้ามานานจริงๆ :sad4:)
เดฟยังคงเผด็จการเหมือนเดิม หึหึ
แต่ตอนพิเศษนี่ เจ็ดวันเชียวรึ
อิงตายแน่ๆ อิอิ
ปล.สนุกมากๆเลยคะ o13
-
อิอิ น่ารักจิงๆ o13
-
อยากได้เก้าพิเศษอีกอ่าาา
เรื่องจบ แต่คนอ่านไม่จบบบบบบบบบ
ติดใจซะแล้ววววว
o13
-
โต้รุ่ง มองไปมาเช้าพอดี อิอิอิ
ดีใจขอรับที่ได้อ่านเรื่องนี้
ชอบว่ะฮ่ะฮ่ะ
ขอบคุณที่ให้อ่านนะขอรับ
:L2:
-
:impress2:ได้เห็นตอนพิเศษแค่นี้ก็ดีใจโคตรๆแล้ว
เรื่องใหม่ยังไงก็รีบมาไวๆนะจ๊ะ รออยู่นะ :bye2:
-
:3123:
-
เข้ามลาดเลาเดี่ยวค่อยไปอ่าน :o8:
-
โผล่มาอีกที เรื่องนี้จบซะแล้ว เสียดายจัง :sad4:
เดฟนี่มันคงเส้นคงวามิเปลี่ยนแปลงเลยจริงๆ
ถึงไม่มีคำรักก็จบอย่างสวยงามแล้วแหละเน๊อะ อิง o18
มาต่อตอนพิเศษอีกนะค๊า
:pig4:
-
ขอบคุณมากค่ะ
-
^^
-
อ้ากกกก
คู่นี้น่ารักได้อีก :o8:
แรกๆแอบเกลียดตาเดฟ แต่เอาเถอะ
หลังๆหื่นได้ใจ
อะไรๆที่ผ่านๆมาเลยยกโทษให้หมด :laugh:
-
เรื่องนี้สนุกดี............เสียดายอย่างเดี่ยว
..........
.............
.................
.....................
.........................มันสั้นไปหน่อย......(ขอยาวๆ)..........ได้ป่าวคะ
-
:z1: เจ็ดวันนี้อันตรายจริงๆ
และแล้วกล้องก็ค่อยๆเลือนไปที่ไฟเพดาน :o8:
ขอบคุณ :pig4:
ป.ล. เสียดายสั้นไปนิด ยังไม่หายคิดถึงตัวละครเลย :impress2:
-
น่ารักอ่า ชอบแนวเน้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
o13
-
อ่านจบสองรอบแล้วอ่ะคับ
หนุกๆๆๆๆๆๆ
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
สนุกดีจ้า :m12:
-
ชอบบบบบบบบบค่ะ
หื่นเจงๆๆ
จะื่นไปไหนเนี่ย :m25:
-
สนุกมากเลยค่ะ
ขอบคุณนะคร้า:L2:
-
ชอบอ่า ตอนพิเศษน่ารักดีจัง
ตอนกลางเรื่อง น้ำตาตกเลย สงสารอิง
เคราะห์ซ้ำกรรมซัดไปแล้ว :serius2:
แต่ยังดีนะที่สาระมีมาดูแลเอาใจใส่
ถึงจะปากแข็ง พูดจาไม่ดีบ้างไรบ้างก็เหอะ
อยากอ่านต่อจัง :laugh:
ว่างๆก็แต่งตอนพิเศษมาลงอีกนะคะ :pig4:
-
จบแล้วววววววว นั่งอ่านทั้งวันเลยวันนี้ หุหุ
อิงน่าสงสารมากๆ พอมาท้ายใกล้จบค่อยดีหน่อย
ส่วนเดฟขอบอกเลยว่า นั่งอ่านไปก็สาปแช่งไป ฮา..
แต่หื่นได้โล่จริงๆพ่อคุณคนนี้ อิอิ
-
:laugh: :laugh:
เดฟจอมหื่น
-
ไม่ได้เข้ามานานนนนนนนนนนนนนนนนนน
เรื่องนี้จบแล้วหรอ? :laugh:
แต่ยังสนุกเช่นเดิมเลยน้องตั้ม
เดฟมันเลวเหมือนพี่แชมป์จริงๆ
เหมือนเป็นอีกภาคของแชมป์มาเกิด :jul3:
ลุ้นจังว่าเรื่องหน้า (ไม่รู้ตั้มเขียนยัง เพราะยังไม่ได้สแกนตาหา)
คาแรกเตอร์พระ-นายจะเป็นยังไง
สนุกมากๆ
กด+ ให้เลย o13
-
มีคนเคยบอกว่า ส่วนใหญ่สาว ๆ (หนุ่ม ๆ) ชอบ Bad boy
เชื่อแล้วล่ะว่าจริง :m1:
-
เริ่มเรื่องก็เริ่มสงสาร อิง ซะแล้วซิ ปู้จายหน้าหวานก็แบบนี้แหละ ชอบ (เอ้ มันยังงัย)
-
เดฟเอ้ย...รักเค้าก็ไม่กล้าพูดตรงๆปากแข็งจั้ง แต่การกระทำมันตรงข้ามกันหมดเลย หึงเค้าละซิ
อิง ถ้า ไอ้เดฟมันยังไม่บอกว่า I love you ก็อย่าใจอ่อนซิ
-
:really2:แวะมาอ่าน..รอบที่เท่าไหร่จำไม่ได้แล้ว......
รอบนี้เอา :L2:มาฝากด้วยยยยยยยยย
-
ขอบคุณมากเลยที่นำเรื่องดีดีมาให้อ่านกัน
เล่นเอาอดหลับอดนอน...อ่านแล้ววางไม่ลง :bye2:
-
ก่อนอื่นเลยก็ต้อง
ขอบคุณมากๆเลยนะคะที่นำเรื่องสนุกๆ+รันทด(แต่พองาม)มาให้ได้อ่าน
ชอบมากเลยอ่า......
นายเดฟ เถื่อนคล้ายๆพี่แชมป์ดี
ตรู SM รึนี่ :z3:
-
:m25: :m25: :m25:
-
อ่านจบเเล้วๆๆๆๆๆๆๆๆ
นุกดีชอบ o13
เเต่อยากได้สากหื่นมากก่าวนี่อีกจะอยิ้ง :haun4:
:bye2: :bye2: :bye2:
-
เพิ่งได้อ่านตอนพิเศษ เดฟนี่เก็กไงบังคับไงก็เหมือนเดิม อิงไม่รักคงทำใจลำบากแหละ o3
อ๊ะ! อยากจะบอกว่า ชอบคู่เดกะกิกจัง :m3:
เอิงก็ชอบน๊า :give2:
-
:m15:ปลื้มใจกะผลงานคุณตั้มตลอดเลยจริง ๆ ชิ้นนี้นับเป็นชิ้นโบว์แดงอีกเรื่องนึงเลยน่ะ รองจากไอ้พี่แชมป์ มาเจอไอ้คุณเดฟ โหด เถื่อน หื่น และกว่าจะรู้ใจตัวเอง เล่นนายเอกชอกช้ำตลอด กลางเรื่องรันทด น้ำตาหยดแหมะ ตามอารมณ์คุณตั้มจริง ๆ เลย แต่ก็คงความสนุกทุกตอน ถึงแม้บางตอนจะห่างหายไปด้วยเหตุการณ์ที่ผกผันในชีวิตก็ตาม แสดงความเสียใจด้วยอีกครั้ง(ล่าช้าโครตๆ)เรื่องที่เสียญาติไป :L2: ยังคงรอผลงานชิ้นต่อไปอยู่น่ะจ๊ะ
พีเอสซึ. :z3:ไม่ต้องขยาย nc มาก เำพราะจิ้นไปไกลแล้ว โฮ่ะโฮ่ะ คุณภาพคงเดิม มานอนรอเรื่องใหม่(รึมีแล้วกูไม่รู้ว่ะ) กด + ได้ กดให้ล่ะ คริคริ
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอบคุณคร้าบ...
:3123: :3123:
-
อ่านรวดเดียวจบ!
สนุกดีค่ะ จะไปนอนหลายรอบละแต่เหตุการณ์ในเรื่องมันไม่ให้ไป *ถอนหายใจ*
มีเขียนผิดนิดหน่อย+สลับชื่อตัวละครนะคะ ลองเช็กดู
อาทิ เดเป็นเดฟอย่างนี้
อยากได้ตอนพิเศษอีกจังเลยค่ะ~
-
สนุกมากเลยค่ะ
ถึงแม้ว่าเนื้อเรื่องช่วงแรกๆ จะโหดร้ายกับเจ๊อิงมากไปหน่อย
ยิ่งตอนอยู่รพ. สงสารมาก น้ำตาไหลเลย
เดฟก็นะ มันจะแข็งไปไหน แต่ก็ดีในแบบของมันอ่ะนะ อิงต้องทำใจ
ไอ้เรื่องหื่น เหอเหอ ช่วยอะไรไม่ได้เน้อ
-
ขอบคุณคับหนุกมากเลย
แต่มันก็ยังเหมือนมีอ่ะไรค้าง ๆ คา ๆ ในใจผมอยุ่ดีอ่ะ เหอ ๆ
-
เพิ่งมาตามอ่านเรื่องนี้จนจบ
ห้าๆๆๆๆ
จบดีครับ
ชอบ o13
-
มาช่วงแรกๆ โคตรโหด 555
แต่มาหลังๆน่ารักดี หุหุ
ถึงแม้จะดูน้อยๆไปหน่อย = ='
แต่ก็สนุกทุกตอนจริงๆครับ
-
ชอบแนวนี้โคตรๆ ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
เถื่อนดิบสุดๆ ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
ชอบตั้งแต่ กรูไม่ใช่ผู้หญิงแล้วไงวะ ว๊ากกกกกกกกกกกกกกก
ขอบคุณมากครับ :call:
ไปแล้วครับ
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
สนุกดีค่ะ :L2:
-
ติดตามครับ
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ที่จบแบบ Happy
แต่ก็สงสารอิงในหลายๆเหตุการณ์ที่เกิดจากเดฟ
...
ยังไงก็จะติดตามผลงานเรื่องต่อไปจร้า
ปล.ขอตอนพิเศษอ่านด้วย
:bye2: :bye2:
-
สนุกมากค่ะ อ่านมาตั้งแต่เรื่องที่แล้ว แต่อยากอ่านอีกง่า เอาแบบความรู้สึกเดฟง่า มานยังดูไม่กระจ่างเลย จะรอนะค่ะ
-
แวะมาอ่านครับผม................
ขอบคุณครับ :pig4:
-
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
เย้เย้ ในที่สุดก็ได้เข้ามาอ่านตอนจบ o13
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
พระเอกเป็นนางอาย (อายที่จะบอกร้าก)
สนุกมากครับ
ขอบคุณสำหรับผลงานที่นำมาให้อ่านครับ
-
หนุกหนานดี
เก่งอ่ะ
-
ชอบมากกกกกกกกกกกกก
:L1: :3123: :L2:
-
สนุกมากค่า อ่านรวดเดียวจบเลย
บางช่วงรู้สึกอยากฆ่าเดฟไงไม่รู้ บังอาจทำหนูอิงเสียใจอยู่ได้เนี่ย
-
:z1: :impress2: สนุกมากมายอิอิ
มาต่ออีกป่ะอ่ะ ชอบๆเดฟ หื่นได้อีก
-
ตอนกลางเรื่อง แทยจะเป็นลม
อิงตาบอด เค้า โรงบาล ความจำเสื่อม
โอ๊ย สาระพัดโรค
แต่เดฟนี่ปากแข็งได้อีกอะ
หึงก็แล้ว หวงก็แล้ว ก็ไม่ยอมบอก - - *
แล้วรู้ทันอิงตลอดเลย
แสดงว่าคอยดูอิงตลอดเลยอะดิ๊
โหย ๆ แค่แอบอยากรู้ความเห็นของเดฟมั่งเหมือนกันนะเนี่ย
หุหุ
สนุกมากเลยคะ สุดยอดเลย
-
:sad4:
อ่านจบแล้ววววว
อ่านไปนี่ อิงซวยอยู่คนเดียว
เป็นอะไรมากมาย
ตั้งแต่มาเจอเดฟนี่ สุดๆ
ไอเดฟนี่ก็เชี่ยยยยย
ปากหมา ปากแข็ง สันดา_เลว :laugh: (สะใจจริง) หื่นกามชิบเลยว่ะ
ตั้งแต่ต้นจนจบ :haun4:
+ o13
-
สนุกมากมายก่ายกองเนื้อเรื่องเข้มข้น
อ่านแล้วได้หลายฟีลมากๆเลย เสียน้ำตาด้วย
คุณตั้มแต่งเก่งมากมายก่ายกองเลยจ๊ะ
อ่านนิยายของคุณตั้มเรื่องไหนเรื่องนั้นไม่มีผิดหวังเลย
-
อ่านแล้วต้องตามไปอ่านตอนต่อไปตลอดเลยค่ะ งานการไม่ทำแล้ว 5555++
เดฟนี่โหดจริงๆ แถมหื่นอีกตังหาก สงสารแต่อิงต้องรองรับอารมณ์หื่น
แต่ดูเหมือนว่าอิงจะเต็มใจแหะ ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกค่ะ
-
ชอบจริงๆๆ เถื่อนนิดๆๆ โหดหน่วยๆๆ
-
เถื่อนนิดๆ โหดหน่วยๆๆ ชอบจริงๆ
-
อ่านจบแล้ว เย้ๆๆ
เดฟอะ หื่นไปม๊าย
น่าสงสารนายเอกเรื่องนี้เจงๆ เจอพระเอกปากหนักขนาดนี้ แถมขี้หึง ขี้หวงแบบนี้
เหอ เหอ
-
อ่านจบแล้วสนุกมากๆเลย
ทีแรกเกลียดตาพระเอก โคตรเลวเลยอะ :angry2: :beat:
เศร้าตอนที่นางเอกอยู่โรงบาล :o12: :o12:
แต่หลังจากนั้น ชอบพระเอกนะ
โคตรจะขี้หึงเลย น่ารักมากๆเลย :m16: :m31:
ชอบเรื่องมากๆเลย
ชอบคุณสำหรับนิยายดีเรื่องนี้นะ
:pig4: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
อร้ากกกก สนุกมากเลยค่าไรท์เตอร์
อ่านรวดเดียวจบเลยทีเดียว คีสามได้แล้ว
ไม่ได้คำนึงว่ามีงานพรุ่งนี้ กร้ากกกกกกก
มันติดลมจริง ๆ นะ อิอิ อ่านตอนแรกนี่เกลียดเดฟได้อีก
คนอะไรเลวได้โล่มากๆ ขนาดคนป่วยยังจะรุนแรง พูดดี ๆ เป็นม้ายยยยยยยยยย
ชิชิ แต่อ่านตอนหลัง ๆ เริ่มปรับปรุงตัว ค่อยหายโกรธหน่อย อิอิ
ชอบนิยายของไรท์เตอร์มากเลยอ่า
ขอบคุณนะคะที่แต่งมาให้อ่านกัน ^^
-
อ่านรวดเดียวจบ สนุกมากเลย พระเอกหึง หวง โหดจัง
-
โฮ๊ยยยยยย
ไอ้คุณปูเดฟ
แกจะ Still เถื่อนไปไหนฮะ
-
ขอบคุณนะคะไรเตอร์ สนุกมากเลย พระเอกเถื่อนได้เสมอต้นเสมอปลายเเละมีการปรับ สกิลล์ในการเถื่อนด้วย ดีที่นายเอกเป็นคนที่ทำอะไรไม่ขัดใจตัวเองมากไม่งั้นเรื่องคงยุ่งยากกว่านี้ + มีน้องดี เเต่สะเทือนใจสุดๆต้องตอนที่เข้า รพ.เเล้วสติเเตกอะ ถ้าลากซีนนั้นยาวกว่านี้อาจเสียน้ำตาได้ เเต่ไงก็สนุกจบดีด้วย ชอบ
-
สนุกมาก o13
เพิ่งได้มีเวลามานั่งอ่านจริงๆ ก็วันนี้แหละ 555555 แปะไว้ตั้งนานแล่ะ อิๆๆ
คือประมาณว่า... มันอ่านได้ตลอดอ่ะ... อ่านมาได้เรื่อยๆ
แรกๆ ก็สงสารอิง นะ... ชีวิตช่างรันทด (ช่วงนี้ได้ใช้คำนี้บ่อย)
ส่วนเดฟนี่ก็... คือฉากที่เปิดตัวก็รู้นะว่ามันต้องพระเอกแน่ๆ อ่านไป ทำไมมันเลวจังวะ... นึกว่ามันจะจริงจังกับอิงซะอีก ตอนก่อนป่วยอ่ะนะ เลยเกลียดเดฟเลยอ่ะตั้ม
พออิงป่วย แล้วจำเดฟไม่ได้นะ... โค้ตรจะสะใจเลย 5555555
คงประมาณว่า ที่คิดจะทิ้งเขา... เขากลับจำตัวเองไม่ได้แล้ว หลุดลอยตลอดกาล มันคงจี๊ดใจสุดๆ มั้ง สมน้ำหน้าเดฟมากๆ
เฮ้อ....
แต่ก็ยินดีกับอิงนะ ที่จบแบบนี้
แน่นอนก็มันแฮปปี้นี่นา
ขอบคุณตั้ม... ที่แต่งเรื่องสนุกๆ น่าจดจำให้อ่านจ้า
-
อ่านกี่ที่ก็............
สนุกจนกลับมาอ่านอีกกี่รอบก็ไม่เบื่อ
-
:-[ ลุ้นใจแทบขาด แต่ที่สุดก็จบด้วยดี อิอิ
ชอบๆๆๆๆๆๆๆ :กอด1:
-
อ่านแล้วหยุดไม่ได้
เลยต้องอ่านรวดเดียวจบ สนุกมาก o13
สงสารอิงมาก ชีวิตรันทด กำพร้า ตกงาน คนที่หลงรักก็เถื่อนซะ
เดฟใจร้าย ปากแข็ง แต่ในที่สุดก็ต้องแพ้ใจตัวเอง หุหุ
-
สนุกมาก ๆๆๆๆ
-
แหงะ
มามุขนี้เลยนะ ตั้ม
แต่ก็ดี
โดยส่วนตัวผมชอบแบบนี้นะครับ
จบโดยที่ไม่จบ เพราะว่ามันสมควรจบ
แต่เรื่องราวยังไม่จบ
+555555
งงได้อีก
เอาเป็นว่าผมกับตั้มรู้กันสองคนละกาน
ขอบคุณมากๆนะครับ
สำหรับนิยายกวนโอ๊ยจนอยากจะประเคนของขวัญงามๆให้พระเอกซักสองสามป้าบ
อิอิ
แต่ผมว่านะ
คำบางคำถึงจะดูจำเป็น แต่การกระทำผมว่ามีค่ามากกว่า
อิอิ
รักตั้มเน้ออออออ
-
:haun4: :haun4: :haun4:
สนุกสุดๆไปเลยจ้า
รอติดตามเรื่องใหม่น้า
ขอดราม่าแบบสุดๆ
-
ชอบมากอ่ะเรื่องนี้ เดฟเลวได้ใจ :laugh: :laugh:
-
โอ้ ในที่สุดก้ออ่านจบแล้ว
เย้ๆๆ วันเดียวจบด้วย
สุดยอดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
:L2: :L2:
-
อ่านจบแล้ว
แรกๆทรมานมาก
จบแบบนี้ค่อยแฮปปี้หน่อย
ขอบคุณคนแต่งครับ
-
อุว๊ะ ฮ่า ฮ่าๆๆๆ อ่านจบแย้วววววว~
อ่านข้ามวันกันเลยทีเดียว เมื่อยตรูดส์สุดๆ
แต่ก็คุ้มที่ยอมเมื่อยตูด 55+ สนุกมากๆเลยเรื่องนี้
ตอนแรกที่อ่านนี่ก็ แช่งให้ไอ่เดฟมันตายๆไปซะ เกลียดมันจริงๆ :angry2:
แล้วก็ลุ้นแล้วลุ้นอีก ลุ้นจนเกรงตูดไปหมดแล้วค่ะ เง้อ~
อิงนี่สุดยอดเลยง่ะ ทนได้ง้ายย ยอดมนุษย์ชัดๆ
แต่สุดท้ายขอบอกว่า ไอ่เดฟมึงน่ารักจริงๆวุ้ย!! มาให้หอมทีดิ๊
เคียกๆ น่ารักเนอะ(ไม่ใช่แกนะเดฟ ชั้นต่างหากที่น่ารัก โฮะๆ)<<เจออิเดฟกระโดดถีบดัง แอ๊ก! (เชอะ >3<)
พี่ตั้ม บราโว่~ o13 55+ ว๊ากๆๆ มีความสุขจริงวุ้ย >..<
-
เกลียดเดฟ :o12:
-
เดฟ!! เอ็งทำอะไรอย่างอื่นไม่เป็นเลยใช่มั้ย...มีแต่โหดกับ หื่น!!
แหม...เอ็งนี่! เลว...ได้ใจ! อิเจ๊จริงๆ (ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก ฮ่าฮ่าฮ่า :laugh:)
อ้าย~~ ชอบผู้ชายเถื่อนๆค่า มันเล้าจาย~~~
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
สนุก มากมายเลยคร้า :-[ :-[
เดฟโหดมากเลยน่ะ หื่นด้วย :impress2:
ขอบคุนมากค่ะ o13 o13
:bye2:
-
เพิ่งๆได้มาอ่านเรื่องนี้อ่ะ..
อ่านแล้วสงสารอิงเป็นที่สุด แต่พออ่านจบ สรุปได้ว่าทั้งเรื่อง ไอ้เดฟมันโรคจิตที่สุด :laugh:
-
ขอบคุณคร้าบๆ
กว่าจาอ่านจบง่วงนอนๆ
สมุกมากมายๆ
:bye2: :bye2: :bye2:
-
:jul1: :jul1: o13 :bye2:
-
ชอบที่สู้ดเลย
-
แค่พูดคำว่า "รัก" ให้อิงได้ฟัง คงไม่ยากเกินไปหรอกเดฟ
-
โอ้ววว สนุกสุดยอด เข้มข้นดี เดฟเเอบน่ารักตอนหลัง ปากเเข็งดีจริงๆนายคนนี้
สงสัยยึดว่า การกระทำ สำคัญกว่าคำพูดมั้ง ฮ่าๆ
พี่อิงก็ยิ่งน่ารัก ตอนเเรกดราม่า ทำเอาเศร้าไปเลย เเต่จบเเบบนี้ดีสุดละ
เป็นกำลังใจจ้า ไรท์เตอร์
-
ดีใจจังเลยที่คลิกเข้าอ่าน
สนุกมากกกกกกกกกกกกกก
เดฟถึงหื่นแต่ก็รักจริง
อิงรักถึงยอมทุกอย่าง
อิง+เดฟ
อิง+เดฟ
อิง+เดฟ
อิง+เดฟ
อิง+เดฟ
อิง+เดฟ
:angellaugh2:
-
ใช้เวลาอ่านวันเดียวจบเลยค่ะ ไม่อยากให้จบเลยยย งื้อออ
ชอบมากมายเลย น่ารักๆๆๆๆ เดฟหึงโหด แต่แอบเท่ห์นะตัว กรี๊ดๆๆๆ
-
สนุกดีนะ โหด หิน จริงๆ
-
พระเอกเรื่องนี้ยังไม่เห็นหลุดคอนเส็บเลย55555
ปากแข็งจริงๆ :o8:
o13
-
หมั่นไส้ไอ้เดฟ ฟ !!!!! :z6:
-
เดฟปากแข็งได้อีก
ระวังอิงเจ็บนะ
เพราะโดนปากแข็งๆๆๆจูบ
ว่ะ 55555 :impress2: :impress2:
-
สนุกมากๆเลยจร้า แต่ขอยอมรับเลยว่า เดฟปากแข็งมากๆเลย
บางตอนก็ขำดี แต่บางตอนนี้ซิ น้ำตาท่วมจอเลย ทำไมอิงถึงน่าสงสารขนาดนี้
ทำกันได้ยังไง :o12: แต่ก็ดีแล้วหล่ะถึงเดฟจะปากแข็งไปหน่อย (ไม่หน่อยแล้วมั่ง แบบนี้)
แต่เดฟก็ดูจะรักอิงมากๆเลย
:เฮ้อ: รอลุ้นอยู่ตั้งนาน ว่าเมื่อไรจะรักกันซะที
อิงรักเดฟมากๆเลย ให้อภัย ทั้งๆที่เดฟทำขนาดนั้น นี้หล่ะน๊า ผลจากความรัก รักจนหมดหัวใจ ซึ้งจังเลย >-<
ในที่สุดก็จบอย่างแฮ็ปปี้ ฮ่าๆๆๆ ชอบมากๆเลยจร้า
-
ชอบเรื่องนี้มากๆๆเลย
อ่านหลายรอบแล้วด้วย
-
นายเดฟมันผีเข้าผีออก เจ้าเล่ห์ จอมบงการ หื่น ปากแข็ง เถื่อน ฯลฯ (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/mimio202.gif)
รักอิงก้อไม่ยอมบอก มันแต่ทำโหด โฉด หื่น กลบเกลื่อน(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/mimio207.gif)
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/013-1.gif)แต่....เดฟก้อรักอิง สองคนนี้เค้ารักกัน
แอบน้ำตาไหลตอนชะตาของอิงด้วยหล่ะ อะไรมันจะเคราะห์ซัดกรรมซัดขนาดนั้น(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/03.gif)
สนุกมากๆ(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/yoyo18.gif)(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/yoyo18.gif)
-
สนุกมากเลยค่ะ ชอบๆ
รอตอนพิเศษนะคะ
-
นายเอกยอมเวอร์อะ เสียเวอร์จื้นยังทำเหมือนไม่รู้สึกอะไร เฮ้อ :m20: :m20: :m20:
-
สนุกมากค่ะ
-
เหอะ เดฟมันเลว เถื่อน ขนาดนี้ อิงยังเอาตาตรงไหนไปตกหลุมรักเนี่ย
อิงมีบุญมีน้องชายดีแต่ กรรม ได้ผั_ เลว เฮ้อ
-
ชอบอ่ะ
-
จนถึงสุดท้ายเดฟก็ยังปากแข็งสุดเลย
แค่คำๆเดียวแต่มันก็มีความหมายกับคนฟังเหมือนกันนะ
สนุกจริงๆ แต่ก็สงสารอิงอ่ะ เดฟแม่...เลวจริงๆ
ขอบคุณมากๆ
-
กรี๊ดกร๊าดจบแล้ว
สนุกสนานเหมือนเดิม
ถึงจะจบเดฟมันก้ปากแข็งเหมือนเดิม :laugh: :laugh:
ติดตามเรื่องต่อไปค่ะ ^^
:bye2: :bye2: :bye2:
-
+1 ค่ะพี่ตั้ม ,,
งื้ออออ เรื่องนี้ก็ชอบอีกแล้ว
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน (นานไป)
สนุกมากกกกก
อิงรักเดฟมากเลยนะ ,, เดฟก็นะ ปากแข็งมาก
ชิส์ ,, ตอนที่ทำอิงเจ็บนะ
แทบอยากจะให้อิงลืมไปตลอดเลยอ่ะ
แต่ก็ดีที่ผ่านเรื่องร้ายๆมาได้
ขอบคุณมากนะคะ สนุกจริงๆ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านนะคะ
เดฟก็ปากแข็งเหลือเกิ๊นนนน - -
อิงอดทนมากเลยนะคะ ยอมเค้าตลอดเลย
สนุกมากค่า
-
ชอบเรื่องนี้จังเลย อ่านกี่ทีๆก้อไม่เบื่อ(ลืมไปแล้วว่าเคยอ่าน) :-[
ตอนที่อิงความจำเสื่อมนะ เราร้องไห้ตามเลยอ่ะ :o12:
ตอนนี้กำลังถยอยอ่านเรื่องเก่าๆอยู่ ไงก้อแนะนำมาให้อ่านด้วยนะค๊... :bye2:
-
จบแบบงงๆ
:monkeysad:
-
อ่านไปเมื่อคืนวานรวดเดียวจบ
โดนเส้นมากกก อิอิ
ชอบนายเอกแบบนี้นะ
ทำไรแล้วแต่อารมณ์ จะดุก็ดุ จะยอมก็ยอม เลี่ยงได้ก็เลี่ยง คือทำตามหัวใจตัวเองเลย ทิฐิไม่เกี่ยว
ชอบจัง
ขอบคุณนะคะ
-
อืมๆ จบแบบนี้ก็ดีแล้ว รักษาคาแรคเตอร์เจ้าเดฟด้วย
ชอบบทเถียงตอนจบมาก ละเอียดฝอยจนรู้สึกได้เลยว่าเป็นสงครามน้ำลาย คารมณ์ของคนที่รักกันแต่กันท่าตัวเองเอาไว้
ผมชอบมากเลย คาแรกเตอร์แบบเดฟเพราะดูแมนๆ และเป็นผู้เป็นคนดี หมายถึงมีความแข็งแกร่ง กร้านโลก
ส่วนนายเอิงก็เป็นผู้ใหญ่ที่เป็นผู้เป็นคนในด้านปกติของสังคม อันที่จริงเรื่องนี้ก็สอนสิ่งที่สำคัญของมนุษย์ไว้
คือ คนเราต่อให้เข้มแข็งแค่ไหน ก็ต้องการความรักเพื่อความกระปรี้กระเปร่า คนที่ขาดความรักที่แท้จริง อาจมีมุมที่เศร้าได้มากกว่า
และอีกเรื่องก็คือ คนเราจะเห็นความสำคัญของสิ่งใดๆ ที่ตัวเองเคยเป็นเจ้าของอยู่ ก็ต่อเมื่อเสียมันไป
ในชีวิตจริงเราอาจไม่ได้โชคดีอย่างนี้นัก เพราะมีสิ่งที่อยู่รอบตัวเราที่พร้อมจะสูญสลายมากมาย จนเราต้องรับความทุกข์เหล่านี้อย่างชินตา
ชีวิตจริงมนุษย์จึงต้องเสริมคำพูดต่อไปอีกว่า ต้องอยู่ต่อไปให้ได้โดยไม่มีสิ่งนั้น
คนที่จิตใจปกติ จะรักษาสิ่งที่หวงแหนไว้ตั้งแต่มันยังอยู่กับเราอย่างปกติ
คนที่จิตใจมืดมัว จะมองไม่เห็นความสำคัญของบางสิ่งจนสูญเสียมันไป
แต่มีจุดๆ หนึ่งที่ให้อภัยเดฟ คือ เดฟในอดีตที่กร้านโลก มักมองโลกแบบระแวดระวัง จนทำให้ไม่มั่นใจในตัวเอิง
ไม่ได้เกิดจากไม่เห็นค่า แต่ไม่คาดคิดว่าจะมีคนแบบนี้อยู่ คนที่จะไปรักมันจริงๆ จังๆ อย่างที่มันแอบถวิลหาอยู่ในใจ
-
อ่านตอนจบนี่ เดฟมันจะปากแข็งไปไหน
ไม่ยอมบอกรักสักที บอกแต่การกระทำ
ไว้จะมาอ่านแต่เริ่มแรกอีกครั้งนะ
-
อ่านตอนแรกๆก็แอบจิตตกนะ สงสารอิงอะที่ได้เดฟเป็นสามี แบบเฮ้อออออ ไม่น่าเลย 555
แต่พออ่านจบ จิตดันหายตก พร้อมกับ พูดกับตัวเองว่า "ตรูอิจฉาอิงโว๊ยยยยย" 555
เดฟสุดยอดอะ เสมอต้นเสมอปลายมากกกกไอ่เรืาองโหดเนี่ย อิงนี่ที่เริ่มกล้าขัดใจเดฟ เพราะ
รู้ตัวช่ายปะ ว่าอนาคตจาได้เป็นเจ๊คลุมเจ้าของคลับ 555
แต้งกิ้วนะคะคนแต่ง(คุณตั้ม)
-
เรื่องนี้ให้หลายอารมณ์มากๆ
จะติดตามผลงานอื่นๆนะคร้าบ
ขอบคุณ สำหรับนิยายสนุกๆ
-
รักพี่ตั้ม รักอิง
เป็นแฟนคลับพี่เลยค่ะ เพราะชอบแนวโหดเถื่อน 555+
-
อ่านจบแล้วววสนุกมากเลยยยยค่ะ
-
ขอบคุณคับ..ในที่สุดก็อ่านจบหล่ะ o13 :bye2:
-
อ่านจบแล้วอิอิสนุกมากกกกกก
เดฟหื่นได้ตลอดอ่ะ
ขอบคุณครับ
-
เข้ามาแปะไว้ก่อนนะก๊าบบบ เด๋วจะกับมาอ่านต่อให้จบบบ
ชอบเอิงจังอยากมีน้องน่ารักแบบนี้ ทำไมอิงยอมเดฟตลอดเลยนะ
เดฟมันครบสูตรจิงๆ เลยเนอะ เถื่อน หื่น เลว บลาๆๆ
-
ชอบนะเรื่องนี้
เดฟปากแข็งได้อีก
-
สนุกมากๆค่ะ ชอบเดฟสุดๆเลย หื่นดี
-
เดฟปากแข็งมาก ๆ เลยนะเนี่ย อิงน่ารัก
-
สนุกมากกกกเรยฮ๊าฟฟฟฟฟ
ปากแข็งกันทั้งคู่เล้ยยยย
:L2: ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ นะฮ๊าฟฟฟ
-
อ่านไปนี่ก็ด่าพระเอกไปอีกเช่นเคย :angry2:
ปากเเข็งจริงๆเลย :serius2:
จบเเบบหวานๆ o18
น่ารักๆ :impress2:
-
พี่ตั้มเป็นเรื่องที่สนุกสนานอีกเรื่องนึงเลยค๊าฟ 5555555555555+
เดฟเป็นคนที่ประหลาดอีก :laugh: :laugh: :laugh:
แต่ก้อมีบางมุมที่มีความน่ารักในตัวเหอะๆๆ ถ้าอิงเป็นคนคิดน้อยหน่อยก้อจะดีเน๊อะ
ในส่วนตัวแล้ว ก้อชอบคนแบบเดฟนะ แต่ลดอาการปากหนักกบเอาแต่ใจนิดนึงจาดีมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :-[ :-[ :-[
-
อ่านถึงหน้า 15แล้วละ ท่าทางสนุกเชียว :pig4:
-
o13 สุดยอดจริง มันต้องอย่างนี้สิเจ๋ง แล้วเขียนเรื่องเจ๋งๆอย่างนี้อีกน่ะ จะรอ
-
:monkeysad:เศร้าปนน้ำตา และฮาได้ทุกเลา :L1:
-
ขอบคุณสำหรับนิยายครับ
ขอบคุณครับ
-
o13 o13 o13
สนุก เศร้า เคล้าน้ำตา อมยิ้ม มีความสุข
ครบรสจริงๆ กับเรื่องนี้ อ่านแล้วให้อารมณ์ชีวิตคนเดินดิน ที่ต้องมีทั้งทุกข์และสุข
-
สงสารอิง เพราะเดฟหื่น ห้าๆ
สนุกค่ะ ชอบๆ
-
ขอบคุณครับ :pig4:
-
จบแล้ว......
เดฟโหดมากกกกกก
แต่ตอนหลังดีขึ้นเยอะ เลยไม่ได้รู้ความในใจเดฟเลย
ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะสนุกมาก แอบร้องไห้ด้วยตอนอิงคลุ้มคลั่ง... เศร้ามาก
ดีใจที่จบด้วยดี แฮปปี้เอนดิ้ง
-
เดฟสุดๆๆๆๆๆๆอ่ะ
ทั้งเรื่อง
ไม่ยอมบอกรักเลยอ่ะ ขยันแต่ทำ(ให้รู้ว่า)รักนะ :jul1:
-
สนุกอะ ว่าแต่อิงใจไม่แข็งเลยนะเรา
เลยไม่เคยจะเอาคืนเดฟได้สักหมัดเลย
งี้แพ้น็อคใช่ไหม :laugh:
:pig4: คนแต่งสำหรับนิยายสนุกๆ อย่างนี้ค่ะ :L2:
-
แอบอู้งานมาอ่านเรื่องนี้ด้วยคนครับ ^^
-
5555+ นายเอกหื่น ฝันกลางวันได้เป็นเรื่องเป็นราว แถมฝันบนรถเมล์อีก อั้ยยะ
-
น่าเสียดายที่ใช้ไทม์สคิป เรื่องราวไปหลายเดือน โดยส่วนตัวผมว่าเรื่องราวกำลังเข้มข้นน่าติดตามตั้งแต่ที่ได้เงิน 5 พันคราวนั้นอ่ะ ครับ ^^
-
เข้ามาอ่านเป็นรอบที่เท่าไรแล้วเนี๊ย
ทำไมถึงติดใจเรื่องนี้จังเนี๊ย
มันสนุกจิงๆอะ..
-
ขอบคุนจ้า o1
สนุกดีนะ
ช่วงที่อิงนอนโรงพยาบาล
ทำซะน้ำตาร่วงเลย
จะเศร้าไปถึงหนายย :m15:
จะรอติดตามเรื่องต่อไปน้า :pig4:
-
ชอบมากอิง เดฟ><
อ่านแบบรวดเดียวจบ! o22
-
อิอิ กลับมาอ่านอีกรอบบบแล้วว
สงสัยเราเป็นพวกชอบอะไรๆรุนแรงๆ โหดๆแบบนี้แน่เลยย 555+
><"
ปล.มีเพื่อนชื่ออิงด้วย แต่เป็นผู้หญิง ^-^
-
สนุกดี o13
-
ชอบอิงกะเดฟมาก :)
-
เย่ๆ อ่านจบเเล้วค่าาาาา
เดฟนี่ปากแข็งใช้ได้เลยฮะ ==' จนจบเรื่องเเล้วยังไม่บอกรักอิงเลยอ่ะ ><"
แต่เดฟก็ยังคงเป็นเดฟที่ปากแข็งอยู่เหมือนเดิม 555555.
ขอบคุณที่แต่งเรื่องสนุก ๆ มาให้ได้อ่านนะคะ ขอบคุณมากเลยค่า เป็นกำลังใจให้นะคะ :L2:
-
อ้าว จบแล้วหรอ
นายเดฟปากแข็ง ปากหนัก ยันจบเรื่องเลยนะ
-
อร๊ายยยยยย :z1: สนุกมากมายยยยยย :pig4:
-
สนุกมากครับ แต่พระเอกเรื่องนี้ปากแข็งสุดๆอะ^___^
-
:oo1:ลุ้นตั้งนาน
-
สนุกมากค่า ชอบอิงที่รักและดูแลน้อง
เดฟเอาแต่ใจมาก แต่หล่อรวยและรักจริง อภัยให้ อิอิ
บวกๆ^^
-
ขอบคุณสำหรับนิยายครับ
ขอบคุณครับ
:L3:
-
ตามอ่านรวดเดียวทั้งวันจนจบ เฮ้ออออ... จบซะแล้วแอบใจหาย
ช่วงแรกๆเกลียดพระเอกมากมาย คนอะไรใจร้ายใจดำเจ้าชู้บลาๆ
แต่สุดท้ายก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับความรักและความน่ารักของพี่อิง อิอิ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านจ้า เห็นอยู่ในนิยายแนะนำอ่ะ :L2:
แต่แบบว่าอ่านไป อยากแทะคอมไปเลยทีเดียว
ไม่ชอบนายเอกอย่างแร๊งงงงงงงงงงง :เฮ้อ: ไม่อยากจะว่าอะไรมากมายอ่ะนะ แต่ว่าทั้งยอมเขาสารพัด
เจ็บซ้ำแล้วซ้ำเล่าไปเพื่อ???? คำว่ารักโง่ๆคำเดียว ก็ยอมทำเพื่อทุกอย่าง :fcuk:
แอบสมน้ำหน้านายเอกหลายช็อต ก็นะ สมควร ชริ :z3: ขัดใจสุดๆอ่ะ :m31:
แถมเบื่อคนรอบข้างนายเอก ให้คำแนะนำแต่ละคนช่าง!!! :z6:
นายเอกก็โตนะ ไหงความคิดความอ่านมันง่ายเช่นนี้!!!! หาาาาาา :o211:
มีโอกาสออกห่างจากมันแท้ๆ เฮ้ออออ :เฮ้อ: นายเอกชอบคนเลวจริงๆสินะ
มีตอนหวานๆมา ก็ไม่ทำให้รู้สึกดีขึ้นเลยให้ตายสิ o12
แต่ก็ขอบคุณที่แต่งนิยายให้อ่านนะค๊าาาาาาาา ถึงแม้จะขัดใจในตัวละคร แต่เราก็อ่านจนจบเพราะอยากรู้ว่ามันเป็นยังไงต่อไป หุหุหุ :haun5:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อิงคงน่ารักมาก เดฟเลยหวงมากเป็นพิเศษ มันเป็นอารมณ์อิงคนเดียวไง
ที่จับได้คือน้อยใจ แต่รักพระเอกมาก
ทำให้การแสดงออกว่ารักของพระเอก มันยังดูน้อยไป ทั้งๆที่ถ้ามีpartเดฟ สารภาพความในใจสักตอน มันจะว้าบเลย
แต่ชอบนะ อ่านสนุกรวดเดียวจบ o13
-
สนุกมากค่ะ
มีหลายอารมณ์จริงๆๆ
พระเอกใจแข็งมากก
แต่ก็น่ารักก :-[
:L2: :กอด1:
-
สนุกมาก ชอบมาก...เลยทำให้รู้สึกว่า สั้นไปอ๊าาาา //เอาเป็นว่า จะตามไปอ่านเรื่องอื่นของคุณตั้มต่อแทนละกัน ฮี่ฮี่ :impress2:
-
อ่านรวดเดียวจบ ตอนแรกสงสารน้องอิงมากอะ :hao5:
แต่จบแบบ happy ก็โอเคแล้วคะ
ปล. พระเอกเราปากแข็งน่าดู
-
:pig4:
-
พระเอกเรื่องนี้ เสมอต้นสมอดีจริงๆ หื่น โหด ยังดีที่เลิกเจ้าชู้เเล้ว ไม่งั้นจะเชียร์ให้อิงมีใหม่ เอาให้มีอิธพลมากกว่าเดฟอีก จะได้ไม่มายุ่งกับน้องอิงได้ ก๊ากๆ
-
โว้ยยยยย :z3:
ไอ้ซึน! ไอ้ยัน!
ไอ้ปลากะป๋องเน่า!
ไอ้นมบูดหมดอายุ!
หมั่นไส้พระเอกเรื่องนี้ฝุด กร๊าซซซซซซซซซซซซซ :m31:
แฮ่กๆๆๆ
ขอด่าให้หายแค้นหน่อย อึดอัดใจมาหลายตอน ถึงตอนจบจะดีก็เหอะ :กอด1:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ชอบมาก แต่เสียดายสั้นไปนิด
-
อ่านไปอารมณ์คล้ายๆเรื่องแรก แต่เรื่องนั้นแชมป์มันมีพัฒนาการด้านการแสดงความรู้สึกกับตั้มชัดเจนกว่าไอ้เดฟ ส่วนอิงไม่เข้าใจว่ายอมอะไรกับไอ้เดฟง่ายๆ คือกลัวเดฟแบบกลัวโดนทำร้าย หรือกลัวเดฟมันไม่รัก ? ไม่ค่อยสะใจอย่างแรง :z3: :z3: :z3: :angry2: :angry2:
-
สนุกมากเลยคร้า อ่านแบบรวดเดียวจบ เพลินกะเดฟ แบบตอนแรกนี้เกลียดเดฟเข้าไส้ หลังๆมา โอเครให้อภัย แถมยังมีมุมหวานๆให้อีก อร๊างงว ~ ฟินค่ะ :hao5:
-
เป็นคู่ที่มีครบทุกรถชาติเลย พี่อิงกับเดฟเนี่ย
แกงค์เพื่อนเอิงก็เฮฮาดี
-
เป็นนิยายเรื่องแรกที่พระเอกเลวได้ใจเดี้ยนมากฮ้า 5555555
แต่ชอบอ่ะ ชอบแบบนี้เถื่อนดี แม้พระเอกจะระยำ นายเอกยอมง่ายไปหน่อย แต่ชอบมากกกคะสะใจดี
(อินี่จิต) 555555555555
-
อ่านตอนแรกมาถึงกลางเรื่องจนใกล้จบ บอกเลย...หมั่นไส้นายเดฟจัง! 5555
แต่ตอนหลังๆนี่รู้สึกว่า มันมีมุมงุ้งงิ้งกับอิงด้วยอ่า เหอๆ, หรือจะคิดไปเองหว่า?
น่ารักดีค่ะ, แม้ว่าช่วงแรกๆจะอ่านไปเจ็บไป งื้ออ อ
-
อ่านกี่ครั้งก็สนุก :pig4:
-
อ่านรวดเดียวจบ เยียม! สนุกมากค่ะ o13
-
อืม. อิเดฟช่างซึนนัก
:hao7: :z6:
-
อ่านแบบรวดเดียวจบจริงๆ สนุกดี ^^
-
เขารักกันได้ถึงลูกถึงคนจริงๆ
เข้ามาอ่านแบบรวดเดียว
แสบตามากมาย อิอิ
เดฟนี่ซึนนะ
ปากแข็งมากๆ
ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ
-
กลับมาอ่านอีกรอบบบ
-
กริ๊ด
:-[ืทั้ง ซึน กวน หื่น ครบเลย อร๊ายยย :o8:
-
อ่านจนจบ เดฟกิอยังไม่เลิกกดขี่อิงสักที อิงก้อยอมตลอดดด เฮ้อออ เพราะรักจิงๆ :mew4:
:mew3:
-
ขอบคุณค่ะ
เรื่องนี้ชีวิตนายเอกบัดซบมากอ่ะ เสียน้ำตาให้อิงหลายฉากเลย
ส่วนพระเอกเหี้_ยมาก และพูดไม่รู้เรื่องสุดๆ อ่านไปด่ามันไปทั้งเรื่องอ่ะ
บอกตรงๆว่าเพิ่งมารู้สึกดีกะไอ้เดฟหน่อยก็ตอนพิเศษแล้ว ทำใจยากจริงๆ
แบบว่าเออ อิงมันก็ดูมีความสุขดีเนอะ ช่างไอ้ห่_าเดฟมันเถอะ 555
-
ปักคับ
-
หลงมาอ่านรอบที่สอง ถึงรู้ว่าเรื่องนี้เคยอ่านแต่ก็ยังอ่านต่อ ความสนุกไม่จางเลย เพิ่งได้รู้ว่าลืมเมนต์เรื่องนี้สงสัยช่วงนั้นเมาๆ ขอโทษคร้าบบ และขอบคุณผลงานดีๆที่แต่งให้อ่านครับ ^ ^
-
เดฟ กับ พี่อิง น่าร๊ากกกกกก :hao7:
สนุกมากๆเลยคะ ขอบคุณสำหรับนิยายน้า o13
.
.
.
.
ปล. ขอพื้นที่สำหรับคู่รองด้วย :laugh: :bye2: +1
-
อ่านแรกๆก็งงๆ ลำดับเรื้องงง แต่อ่านไปอ่านมาก็ชอบเริ้อยๆ เถื่อนๆ โหดๆ ห่วงสุดๆๆๆๆ สนุกดี
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อยากอ่านตอนพิเศษที่เป็นมุมมองของเดฟบ้าง
:hao3: :hao3: :hao3:
-
:mc4: :mc4: พึ่งได้เข้ามาอ่าน สนุกมว๊ากกกกกกกก ชอบๆ o13 เขินฟินกรี๊ดแรงๆอยู่กับตอนพิเศษ :katai4: อยากให้มีอีกบ้างจัง น่ารักดี ถึงเดฟจะดูเลว และไม่ชอบในนิสัยของเดฟที่ทั้ง ชอบสั่ง :fire: ชอบบังคับ :angry2: เอาแต่ใจ :serius2: ขอจัดสักทีเหอะ :z6: :beat: บางทีก็เหนื่อยใจแทนพี่อิงนะ 555555 มันน่านักไอ้เ-ี่ยเดฟ - - แต่สุดท้ายก็แฮปปี้แอนดิ้ง :heaven ตอนจบถึงจะรวบรัดไปบ้างแต่ก็มีความสุขดี เขิ๊นนนอ่า!! :impress2: 5555555 คิดว่าเดฟดีขึ้นหลายๆอย่างนะ ปากหนักจริงพ่อคู๊ณณณณณณ :katai5: กร๊ากกกกก เดฟน่ารัก :-[ :o8: :impress2: ชอบนิสัยหื่นๆ :oo1: ฟินนนน!!! :impress2: ขอเลือด!!!! :jul1: มีบางมุมแอบกลัวเมียนะเดฟ :z2: กร๊ากกกกกกก ชอบพี่อิงกับเอิงพี่น้องสุดน่ารัก :o8: คริคริ 55555 สุดท้ายท้ายสุด รักเรื่องนี้นะครับ เอาให้แน่....ได้แค่ไหน
-
สนุกอ่ะ อยากอ่านพาร์ทของเดฟบ้างเผื่อจะได้รู้อะไรเพิ่มขึ้น เพราะนึกถึงอดีตที่อ่านแล้วก็แค้นแทนอิง เดฟน่าจะโดนหนักๆกว่านี้จะได้สะใจ อิงใจอ่อนเกิน รักมากเลยยอมทุกอย่างสินะ ชอบตอนพิเศษค่ะ หวานกึ่งเถื่อนดี o18
-
:hao7: :hao7: :hao7:
-
จริงๆ นี่เหมือนแบบรักแรกพบรึเปล่าเจอครั้งแรกก็เอาเค้าเป็นเมียเลยงี้ 5555
-
ขอบคุนค่า สนุกดี
-
สนุก อ่านจบแล้วรู้เลยว่า เดฟ เป็นพระเอกที่คงเส้นคงวาจริงๆ
-
:pig4:
-
รักกันนานละทีนี้ เดฟ มันงั้นอิงหาไปจากชีวิตแน่
-
กลับมาอ่านอีกรอบ
สงสารอิงมากกกกกก ชีวิตไรจะรันทดขนาดนี้
สงสารอิง จนแทบจะไม่อยากให้อภัยเดฟเลยค่ะ
แต่ก็นะ อิงมันให้เขาไปหมดนิทั้งตัวและหัวใจ
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน สนุกมากค่ะ
:L2:
-
เดฟ พี่อิง ชอบคะ ขอบคุณมากค่ะ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
มาอ่านอีกรอบ ฺก็ยังอยากโดดถีบไอ้เดฟเหมือนเดิม!!!
-
55555555 :m20: :jul3: :pigha2: ตล๊กกกกกกกก 55555555
ถถถถ อิงก็มโนซะ แถมไม่ขัดขืนอีก ว้อยยยยย 5555
-
:hao3:ชอบเรื่องนี้ อ่านเพลิน สนุกดี ชอบเดฟอิง
-
อ่านแล้วก็สมน้ำหน้าอิง โตขนาดนี้แล้วคิดอะไรตื้น ๆ ตัวเองไม่มีเพาเวอรึอะไรเลยสักนิดอ่ะ ริจะแก้แค้นแล้วแผนก็สิ้รริดโคตร น้องมันยังคิดได้ พี่ที่ทำงานก็พอกันสิ้นคิดพอกัน คบคนแบบไหนก็เป็นแบบนั้นจริง ๆ
-
เดหปากแข็ง ส่วนอิงก็ย็อมยอมมมมม :hao7:
-
เดฟ ปากแข็งจนถึงตอนสุดท้าย 555
-
เดฟนี้พระเอกใช่ไหม
-
:pig4: :pig4:
-
:pig4: