EPISODE 51 ตอนนี้เวลาก็ห้าโมงเย็นโดยประมาณ เรากำลังจะไปหาไรเฟิลกายฟอร์สกันครับ ผมกับไนต์ก็กลับมาแต่งตัวเหมือนเมื่อเช้าแล้ว ... มาถึงบัณฑิตก็ทยอยกันมาออกจากหอประชุมแล้วครับ คนเยอะมากเลยอ่ะ ทั้งญาติบัณฑิต เพื่อนพี่น้องของบัณฑิต ตอนนี้ก็แค่รอให้สามบัณฑิตมาที่จุดนัดพบตรงนี้ ระหว่างรอผมก็อ้อนขอดูรูปกับพี่เจ้า แต่พี่เจ้าไม่ให้ดูอ่ะ บอกว่าค่อยดูทีเดียวตอนส่งให้ โธ่! ก็ผมอยากดูก่อนหนิ T_T
“โอ๊ะ! มาแล้วค่ะ!” น้องฟิงซ์พูดเสียงดัง ผมมองตามนิ้วน้องไปก็เห็นไรเฟิลกำลังเดินมา หน้าบึ้งไปไหนนั่น..
“กายกับฟอร์สล่ะ?”
“จำเป็นคนต้องถามถึงผู้ชายคนอื่นไหม?”
“จำเป็นต้องหงุดหงิดไหม?” ไรเฟิลหรี่ตามองก่อนจะเอาปริญญาบัตรเคาะหัวผมแล้วเดินไปหาคุณแม่ แล้วครอบครัวศิริวัฒนามงคลก็ถ่ายรูปกับ(แล้วผมก็โดนเรียกให้ไปถ่ายด้วย เขินอ่ะ T w T) และจากนั้นไม่นานกายกับฟอร์สก็มาครับ สองคนแยกไปถ่ายรูปกับครอบครัว จากนั้นผู้ใหญ่ก็กลับไป เราห้าคนเลยถ่ายรูปด้วยกันบ้าง และผมกับไรเฟิลก็ถ่ายรูปคู่กันไปเยอะเลย.. พี่เจ้าคุ้มค่าตัวสุดอ่ะ
“กูหิว”
“มึงเพิ่งกินไปตอนบ่ายสาม”
“กินตอนบ่ายสามตอนนี้หกโมงเย็นแล้ว นานแล้ว”
“เฮ้อออออ” ไนต์กับน้องตัวเล็กถอนหายใจออกมาพร้อมกัน โอ้โห เอือมมากไหมถามใจตัวเองดู.. ตอนนี้ผม ไนต์ น้องตัวเล็ก พี่เจ้า แล้วก็ เพลิงฟ้านั่งกันอยู่ที่ม้านั่งใต้ต้นไม้ใหญ่กัน ส่วนไรเฟิล กาย ฟอร์ส ไปถ่ายรูปกับกับรุ่นพี่รุ่นน้องคณะ ทีแรกไรเฟิลก็จะไม่ไปหรอก แต่ก็นะ คนฮอต ใคร ๆ ก็อยากถ่ายด้วย ผมเลยบอกให้เขาไป
“หนมปังป่ะ?”
“เอา!” ผมตอบพร้อมตะครุบขนมปังในมือเพลิงฟ้า ผมกับเพลิงฟ้าอายุเท่ากันเพราะฉะนั้นไม่จำเป็นต้องสุภาพอะไรมากมาย(บันนี่อายุน้อยกว่าสี่ขั้วอำนาจหนึ่งปี)
“ไม่มีอะไรแล้วกูกลับก่อนนะเว้ย” พี่เจ้าบอก
“ครับพี่ คืนนี้มาเปล่า?”
“งานฟรี ไม่พลาดว่ะ”
“ครับ! ชวนพี่ขลุ่ยมาด้วยดิ”
“เออ ๆ กูกลับก่อนละ ต้องไปทำรูปให้พวกมึงอีก เยอะฉิบหาย”
“บ่น ๆ ค่าตัวก็แพงยังจะบ่นอีก”
“เด็กทอมนี่ใคร?” โอ้โหหหหหหหหหหห! ขึ้นเลยขึ้น! เรียกทอมนี่ขึ้นเลย!
“พี่เจ้า!!!”
“ฮะฮ่า ๆๆ ไปแล้ว ๆ ดื้อ! กลับ”
“เออ!” แล้วสองคนนั้นก็จากไป คืนนี้มีแพลนจะฉลองกันครับ เรียนจบทั้งทีต้องจัดให้เต็มสิคร้าบ! เตรียมเมาได้เลย ถึงไรเฟิลจะห้ามผมก็จะดื้ออ่ะ
---------------------------
“ไปอาบน้ำ” ผมยังนอนนิ่งบนเตียงกับบันบัน หันหน้าไปมองไรเฟิล คนตัวสูงเพิ่งอาบน้ำเสร็จ มีผ้าเช็ดตัวพันช่วงเอวไว้อย่างหมิ่นเหม่ ร่างกายกำยำพราวไปด้วยหยดน้ำดูเซ็กซี่บวกกับเส้นผมเปียกชื้นนั่นอีก.. ผมกลืนน้ำลายเอือกแล้วหันหน้าหนี อยู่ ๆ ก็นึกอายขึ้นมา บ้าเอ๊ย!
“อื้อออ”
“อื้อก็ลุก” ผมจำใจลุกขึ้นแล้วคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป อยากนอนอ่ะ แต่อยากไปดื่มก็อยากไป ขอแยกร่าง T_T
ผมใช้เวลาอาบน้ำเกือบยี่สิบนาที ออกมาเจอไรเฟิลกำลังเซ็ทผมอยู่ ผมเลยไปแต่งตัวบ้าง ผมเลือกกางเกงยีนส์เดนิมสีเข้มกับเสื้อยืดคอกว้างสีขาว กับรองเท้าสนีกเกอร์คู่โปรด เท่านั้นแหละ แต่งอะไรเยอะแยะ ผมไม่ใช่ไรเฟิลนะครับ เหล่มองคุณชายที่แต่งตัวเสร็จแล้ว ผมสีเงินถูกเซ็ทเปิดหน้าผาก เลื่อนลงที่เสื้อเป็นเสื้อเชิ้ตสำดำพอดีตัว กางเกงก็เป็นยีนส์เหมือนกันผม แอคเซสเซอรีส์มีแหวนที่นิ้วกลางข้างขวา นาฬิกาและต่างหูที่ผมให้(ใส่แค่หูขวาข้างเดียว อีกข้างเขาให้ผม) เป๊ะตั้งแต่หัวจรดเท้า..
หลังจากแต่งตัวกันเสร็จเรียบร้อยก็ได้เวลาออกเดินทาง!! ไปหาอะไรกินรองท้องกันก่อนจะไปที่ผับ แม้ก่อนออกมาจะตีกันไปหนึ่งยกเพราะคุณชายมันจะให้ผมเปลี่ยนเสื้อ! เสื้อผมมันทุเรศตรงไหนอ่ะ ใส่แล้วออกจะดูดี ไอ้ตาต่ำ! แต่ตอนนี้สมานฉันท์กันแล้วฮะ
มาถึงผับตอนสองทุ่มเกือบครึ่ง เลยเวลานัดมาเกือบครึ่งชั่วโมง ไม่ใช่ผมทำไม่ได้นะครับ(ฮ่าๆๆ) เข้าไปหาพวกมันที่โต๊ะแน่นอนว่าโดนด่า โธ่ มีใครมาเป๊ะ ๆ บ้างวะ! พวกที่มาก่อนก็สั่งเครื่องดื่มไว้แล้ว นั่นก็ดีไปครับ จะได้ไม่ต้องรอ ~ คนที่มาไม่ได้มีแค่พวกผมหรอกครับ มีคนอื่น ๆ ด้วย เพื่อนในคณะของสี่สหายนั่นแหละครับ รุ่นพี่รุ่นน้องมากันให้พรึ่บ โซ่กับปูนก็มา ปูนยังหล่อแบดเหมือนเดิม โซ่ก็ยังกวนตีนเหมือนเดิม อย่างเช่นตอนนี้...
“ไปเต้นกับพี่ไหมน้องสาวววว”
“สาวพ่อง!”
“ใจร้ายจริง ๆ พี่เสียใจนะครับ” ผมแทบจะเอาเหล้าสาดหน้ามันอยู่แล้วถ้าไม่ติดว่าเสียดายอ่ะนะ กวนตีนผมแล้วก็หัวเราะสนุกสนานแล้วก็มากวนผมอีก
“ไปไกล ๆ” ไรเฟิลสะบัดมือไล่โซ่ มันยิ้มแล้วยอมไปง่าย ๆ แต่ปัญหาจะไม่เกิดถ้าก่อนไปมันไม่หอมแก้มโผมมมมมมมมม ไอ้โซ่!!!! ไอ้เหี้ยโซ่!!!! ผมตาเหลือกยกมือกุมแก้มตัวเองอย่างตกใจ เหลือบตามองไรเฟิลที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ยักษ์ฝรั่งขบกรามกรอดจนขึ้นสันนูน สายตาคมกริบมองไปทางโซ่อย่างเย็นยะเยือก โซ่ค่อย ๆ หุบยิ้มลงแล้วก้าวถอยหลังไปช้า ๆ พร้อมกับยังมือขึ้นสองข้าง
“ใจเย็น..” ผมจับข้อมือไรเฟิลไว้แล้วเกลี่ยเบา ๆ ร่างสูงกระแทกแก้วเหล้าในมือลงกับโต๊ะกระจกจนเกิดเสียงดังก่อนจะคว้ามือผมลากออกไปจากตรงนั้นไปที่ด้านหลังของผับ
“ไม่โมโหเนอะ”
“(จ้องเขม็ง)”
“อย่ามองอย่างนั้นสิ..”
“ให้มันหอมแก้มทำไม”
“ใครจะไปรู้ว่ามันจะเล่นแบบนั้น..”
“แม่ง!”
“นี่ ๆ ไม่มีแล้ว” ผมใช้มือเช็ด ๆ ถู ๆ แก้มตรงที่โดนโซ่หอมไปแรง ๆ ไรเฟิลคว้ามือผมไว้แล้วทำหน้ายุ่งยิ่งกว่าเดิม คิ้วเข้มขมวดหมุ่นแทบจะชนกัน
“...”
“I’m sorry” ไรเฟิลส่ายหน้าช้า ๆ โน้มใบหน้าลงมาใกล้กดปลายจมูกโด่งกับแก้มของผมพร้อมกับกัดแก้มผมไปไม่แรงแต่ก็ไม่เบา ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากมาประกบกลีบปากของผม ผมหลับตารับสัมผัสจากร่างสูงก่อนจะจูบตอบ เราจูบกันอยู่ตรงนั้นโดยไม่ได้คิดว่าจะมีคนมาเจอ..
“ไงพวก!” ผมกับไรเฟิลผละออกจากกัน ไรเฟิลกดท้ายทอยผมให้ซบหน้ากับอกของเขา ผมไม่รู้ว่าคนที่มาใหม่นั้นเป็นใครเพราะหันหลัง เสียงก็ไม่คุ้นไม่น่าใช่คนที่ผมรู้จัก
“มีอะไรเหรอ?” ผมจะเงยหน้าถามแต่ก็ถูกกดศีรษะไว้อีกพร้อมกับพูดห้ามเสียงเข้ม
“ไม่ต้องเงยหน้าขึ้นมา”
“หวงมากสินะ อืม ๆ” คนที่เพิ่งเข้ามาใหม่พูดอย่างกวนอารมณ์
“จะไปไหนก็ไป”
“ไม่ได้เจอกันตั้งนาน โดนไล่แบบนี้เสียใจนะเนี่ย” เสียงคนพูดไม่ได้เสียใจอย่างที่บอก แต่กลับเต็มไปด้วยความกวนประสาท อยากหันไปมองจริง ๆ ว่าคนคนนั้นเป็นใคร
“เหอะ”
“ขอดูหน้าเด็กมึงหน่อยดิวะ”
“เสือก!” ไรเฟิลพลิกตัวผมให้ไปอยู่ข้างหลังแล้วจูงกึ่งลากผมออกจากตรงนั้น ได้ยินเสียงหัวเราะไล่หลังมา กำลังจะหันกลับไปมองก็ถูกไรเฟิลล็อคคอเอาไว้
-------
----
“ใครหรอ”
“ไม่ใช่เรื่องของเด็ก”
“เด็กบ้านมึงสิ ใครอ่ะ ใคร”
“อยู่นิ่ง ๆ” ไรเฟิลจับผมที่ดิ้นแด่ว ๆ ให้นิ่งแล้วพาเดินเบียดฝูงชนเพื่อขึ้นไปชั้นวีไอพีด้านบน เฉไฉเปลื่ยนเรื่องชัด ๆ แต่มันได้ผลว่ะ เพราะผมเลิกสนใจไรเฟิลแล้วหันมองรอบ ๆ แทน เหมือนจะตกเป็นเป้าสายตาแฮะ... มีสาว ๆ มองมาที่ไรเฟิลเยอะแยะเลยครับ เฮ้ย!! ไม่ได้นะ ห้ามมองนะเว้ย คนนี้ของผมนะ!! ผมขมวดคิ้วอย่างไม่ชอบใจแล้วยกแขนกอดเอวไรเฟิลไว้อย่างแสดงความเป็นเจ้าของ ยักษ์หัวเงินเหมือนจะรับรู้ปฏิกิริยาของผมถึงได้ส่งยิ้มยั่วสาว ๆ ให้ละลายไปกองกับพื้น หนอยแหนะ! ไอ้ฝรั่งนี่!!
“ไปไหนกันมาวะ” ทันทีที่มาถึงโต๊ะไนต์ก็เสนอหน้าเข้ามาหา
“ข้างนอก” ยักษ์ตอบ ผมยังหน้าบึ้งตึงกวาดตามองรอบ ๆ อย่างไม่สบอารมณ์ โว้ยยยย! มองกันอยู่ได้ไม่เคยเห็นคนหรือไง!
“แล้วเห็ดนั่นเป็นไร หน้างอเป็นตูด” ไนต์พยักเพยิดหน้ามาทางผม ผมสะบัดค้อนวงใหญ่ไปให้
“หึง”
“ไม่ได้หึงสักหน่อย!!!”
“บ๊ะ! เดี๋ยวนี้เยอะนะ” ไอ้หมานี่! ผมไม่ได้หึงนะ ไม่ได้หึงจริง ๆ นะ ก็แค่ไม่ชอบที่คนอื่นมามองคนของผมอ่าาา ผมไม่ได้หึงงงงงง!
“หึ”
“ฮึ่ย!” ผมสะบัดแขนไรเฟิลที่โอบไหล่ไว้ออกแล้วเดินไปแทรกกลางระหว่างกายกับสาวสวยสุดเอ็กซ์ที่ยืนคุยกันอยู่อย่างไร้มารยาท ผมอ่ะนะไร้มารยาท .. กวนตีนกายแล้วก็เดินเลยไปนั่งกับฟอร์สที่นั่งดื่มกับเพื่อนมันอยู่
“เป็นอะไรวะ?”
“เพื่อนมึงกวนตีน”
“ก็เลยหนีมันมา เดี๋ยวก็โดนคาบไปหรอก มึงดูโน่น” ผมกับฟอร์สกระซิบกระซาบกันกันใกล้ ๆ เพราะเพลงมันดัง ถ้ามองไกล ๆ คงเหมือนกำลังนัวกันอยู่ .. ฟอร์สชี้นิ้วไปที่ตำแหน่งที่ไรเฟิลยืนอยู่ มันจะไม่อะไรเลยถ้าไม่มีผู้หญิงยืนอยู่ข้าง ๆ มัน!! แล้วจำเป็นต้องเบียดกันขนาดนั้นไหมวะ! เจ๊ครับ! นั่นของผม นมใหญ่ใช่ว่าจะอ่อยแฟนคนอื่นได้นะครับ!!
“เหี้ย!”
“ใจเย็นสหาย” ฟอร์สพูดกลั้วหัวเราะแล้วส่งแก้วเหล้ามาให้ ผมรับแก้วน้ำสีอำพันมาดื่มรวดเดียวจนไอ้ฟอร์สร้องห้ามไม่ทัน ใครชงวะ อย่างเข้ม!
“เจ๊ปากแดงนั่นเป็นใครวะ!”
“อยากรู้ก็เข้าไปดูดิ” นี่ก็เสี้ยมจัง! ผมวางแก้วไว้แล้วเดินไปหาไรเฟิล แทรกกลางแม่งเลย ชิ
“สวัสดฮะ คุยอะไรกันอยู่เหรอ” ผมพูดยิ้ม ๆ เจ๊ปากแดงดูงง ๆ ที่อยู่ ๆ ผมก็เข้ามา สาวเจ้าคลี่ยิ้มหวานแต่ตามองจิกผมซะ...
“ใครเหรอคะ”
“แฟน” ไรเฟิลพูดนิ่ง ๆ แล้วโอบเอวแล้วก่อนจะพาเดินหนีจากเจ๊คนนั้น ผมหันหลังกลับไปมองเห็นเจ๊แกช็อคอยู่ก่อนจะกัดฟันกรอด ผมเลยยิ้มให้เบา ๆ ไปทีหนึ่ง ฮึ่ยยย!
“กูเจอไอ้แทนไท” กายพูดขึ้น แทนไทนี่ใครวะ บอกกูบ้างดิเฮ้ย!
“เพิ่งเจอ” ไรเฟิลไหวไล่ เพิ่งเจอเหรอ.. ถ้านอกจากเจ๊คนเมื่อกี้แล้วที่เพิ่งก็ตอนที่อยู่หลังผับ ผู้ชายกวนประสาทคนนั้น...
“คนที่อยู่หลังผับน่ะเหรอ?”
“อื้อ”
“ทำไมไม่ให้กูหันไปมองอ่ะ”
“บอกว่าไม่ใช่เรื่องของเด็ก”
“อีกละ” ผมเหลือบตามองบนเอียงตัวไปซบกายที่นั่งอยู่ฝั่งขวาของผม ไรเฟิลดึงผมกลับแต่ผมกอดแขนกายแน่น หึ! กูไม่พอใจ!
“บันนี่”
“เสียงอะไรอ่ะ” ผมยกมือปัดแถวหูเหมือนปัดแมลง
“สัด.. พวกมึงเล่าดิ๊” พอไรเฟิลบอกแค่นั้นอีกสามคนก็หัวเราะลั่น ผมเหล่มองไรเฟิลนิดหน่อยพอเห็นว่าอีกฝ่ายมองอยู่ก็หันหน้าหนีแล้วช้อนตามองกาย กายยักไหล่แล้วก้มลงมาเป็นคนเล่าเรื่องให้ผมฟัง เรื่องมันมีอยู่ว่า... แทนไทกับไรเฟิลเขาไม่ถูกกัน มีปัญหากันมาตลอด ชิงดีชิงเด่นอะไรทำนองนั้น แทนไทก็ชอบแย่งผู้หญิงที่ไรเฟิลควง แต่ไรเฟิลไม่ได้สนใจหรอก แทนไทก็เลยยิ่งไม่ชอบใจ ไอ้เหี้ยนี้ขี้เก๊กสัด ๆ กูหมั่นไส้ อะไรทำนองนั้น ก็กลายเป็นไม่ชอบขี้หน้ากันไป บ้าบอดีแท้
“สวย!”
“หะ?”
“ไปแด๊นซ์กัน”
“เออ ๆ” ผมลุกตามแรงลากของบะหมี่ ไรเฟิลพยักหน้าโอเคแล้วไม่มีปัญหา ผมกับบะหมี่ลงไปที่ฟลอร์ชั้นล่าง ยิ่งดึกคนยิ่งเยอะแฮะ เพลงที่เปิดก็ยิ่งเพิ่มระดับความันขึ้นไปอีก คนมองกันให้พรึ่บ ถ้าสายตาคนพวกนั้นเป็นมีดผมกับบะหมี่คงพรุน วันนี้เจ้าแม่สวยนะครับ ผมยาวสวยถูกรวบเป็นหางม้า เมคอัพผมไม่รู้อ่ะแต่แต่งออกมาสวยมาก ต่างหูเล็ก ๆ ใส่เรียงกันยาวเลย (บะหมี่เจาะหูหลายรูมากครับข้างละ 5-6 รูเลยมั้ง) ส่วนชุดเป็นเดรสเปิดไหล่รัดรูปสีน้ำเงินหุ่นมันสวยอยู่แล้วเลยออกมาสวย รองเท้าหนังส้นสูงสีน้ำเงินเหมือนชุด เพราะอย่างนี้มั้ง คนเลยมองกันเยอะ
“มึงขยับมาหน่อย” บะหมี่ดึงแขนผมเข้าไปหามันแล้วกอดคอผมเอาไว้ระหว่างที่เต้นอยู่
“มีอะไรวะ”
“มึงโดนสีไม่เห็นหรอ หะ” คือ.. กูเป็นผู้ชายไหม? กูต้องเป็นคนดูแลมึงเปล่าวะม่า ทำไมกลายเป็นมึงดูแลกูเนี่ย หาาาาา
“มึงนั่นแหละ ระวังด้วย”
“กูสบายอยู่แล้ว มึงอ่ะ ระวังโดนอุ้ม หน้าตายิ่งน่าล่ออยู่ด้วย”
“สวัสดีครับ”
“พูดไม่ทันขาดคำ” บะหมี่กระซิบกับผมเสียงเบา มึงไม่คิดว่าเขามาทักมึงเลยเหรอ หะ!
“สวัสดีค่ะ” บะหมี่ใส่หน้ากากยิ้มหวานกลับไปให้คุณผู้ชายคนนั้น ตาเยิ้มมาเลย คงจะเมาแล้วแน่ รู้สึกสยองฉิบหาย
“เพื่อนหรือแฟนกันครับนี่”
“เพื่อนค่ะ”
“อ้อ ชื่ออะไรกันเหรอครับ”
“บะหมี่ค่ะ ส่วนคนนี้ควอทซ์ มีเจ้าของแล้วค่ะ”
“ว้า... เสียดายจังแฮะ” หืม.. เสียดายอะไรเหรอคุณ.. บะหมี่สะกิดเอวผมยิก ๆ ทำนองว่า เห็นไหม กูบอกแล้วว่าเขามาเต๊าะมึง!
บะหมี่ยิ้ม “มาคนเดียวหรอคะ?”
“เปล่าครับ ผมมากับเพื่อนน่ะ แล้วพวกคุณล่ะ?”
“มากับเพื่อนเหมือนกันค่ะ เอ่อ.. ขอตัวก่อนนะคะ” บะหมี่พูดจบก็ลากผมกลับขึ้นชั้นบนเหมือนเดิม ระหว่างทางเจ้าแม่ก็เป็นคนค่อยกันคนที่จะเข้ามาหานะครับ ไม่ธรรมดา แม่ง มันโคตรทำให้ผมรู้สึกไร้ประโยชน์ทั้งที่เกิดเป็นผู้ชายอ่ะครับ
“เอาคืนไป!” เจ้าแม่ผลักผมใส่ไรเฟิล ห่าาา! ถ้าพลาดคือลงไปกองกับพื้นอ่ะครับ แล้วตอนนี้คือ.. ผมนั่งตักไรเฟิลอยู่ จะลุกขึ้นก็ล็อคเอวผมไว้ซะงั้น แล้วแยกขาออกให้ผมนั่งลงที่ว่างตรงระหว่างขาของตัวเอง อายคนอื่นไหมเนี่ย ไอ้หน้าด้าน!
“ทำไมมาเร็ววะ ยังไม่ถึงยี่สิบนาทีเลย” ไนต์พูด บะหมี่กลอกตามองบนแล้วถอนหายใจออกมา ยกเหล้าขึ้นดื่มพร้อมกับที้งตัวนั่งที่ว่าง
“เพื่อนมึงนี่ฮอตเนอะ ไม่ถึงสิบนาทีกูต้องคอยกันผู้ที่เข้ามาเต๊าะนาง ไอ้ห่า! เหนื่อย”
“มึงนี่ชอบทำตัวเป็นภาระคนอื่น” ผมเบะปาก โยกตัวหลบก้อนน้ำแข็งที่หมาไนต์โยนมา
“อะไรอ่ะ! กูไม่ผิดสักหน่อย เขาเข้าหาบะหมี่เถอะ!”
“ควอทซ์มันดึงดูดเพศเดียวกันไง”
“อ้าว.. พูดงี้ต่อยกันไหมฟ้า”
“เพลิงฟ้าโว้ย!”
“มึงก็เยอะยังจะไปว่าเขา” ผมหัวเราะลั่นเพราะคำพูดพี่เจ้า เพลิงฟ้าหน้างอไปเลย หึหึ ว่าคนอื่นเข้าตัวเองเฉย เพลิงฟ้านี่ไม่ธรรมดานะครับ ถึงจะไม่ได้สนิทอะไรมาก(แต่ก็สนิทอ่ะ) แต่ก็พอรู้มาเหมือนกันว่ามันก็ฮอตมาก ถ้าผมเป็นพี่เจ้าคงประสาทแดกตายก่อน
“ฮอตนักหรอ หืม”
“อื้อ อย่ากัดดิ!” ผมฟาดแขนไรเฟิลเพี้ยะ(อยากฟาดปากแต่มือไม่ถึง เศร้า T_T) ใครใช้ให้มันมากัดไหล่ผมล่ะ เจ็บเว้ย กัดไม่ใช่เบา ๆ
แล้วงานเลี้ยงก็ต้องมีวันเลิกรา เราดื่มฉลองกันผับเกือบปิดถึงได้แยกย้ายกันกลับ แยกกับเพื่อน ๆ ที่ไม่รู้ว่าเหมือนไหร่จะได้เจอกันอีก เรียนกจบก็คงแยกย้ายกันไปทำงานตามสาขาวิชาที่เรียนมา แต่ทุกอย่างมันก็ไม่แน่นอน บางทีก็ได้ทำงานไม่ตรงกับสายที่เรียนมา คิดแล้วก็ใจหายเหมือนกันแฮะ เจอกันแทบทุกวันตลอดระยะเวลาสี่ปี วันนี้ก็ต้องไม่เจอกันแล้ว. . . ก็ขอให้โชคดี
---------------------
ผมมึนมากเลยครับแต่ไม่ถึงกับเมานะ ยังพูดรู้เรื่องอยู่ แล้วตอนนี้ก็กำลังจะกลับคอนโด มาถึงห้องผมก็สะบัดรองเท้าไปคนละทิศทางเลย เดินเซ ๆ ไปส่องบันบันที่นอนอยู่ในกรง แล้วขึ้นบันไดไปห้องนอนบนชั้นสอง รู้สึกเกลียดบันไดก็วันนี้แหละฮะ
“อาบน้ำไหม?”
“No...Yes”
“ดี ๆ สิ”
“อื้อ.. ถอดเสื้อให้หน่อย” ผมชูแขนชูขาเป็นเด็ก ๆ ไรเฟิลสั่นหัว มือหนาจับข้อเท้าผมแล้วลากไปปลายเตียง จับตัวผมให้ลุกขึ้นนั่งแล้วเริ่มเปลื้องผ้าผม
“ไม่ต้องอาบมันแล้ว”
“อ้าว” แล้วที่แก้ผ้ากูนี่คืออะไรวะครับ ผมปรือตาช้อนมองคนตัวสูงด้วยความงุนงง ไรเฟิลกัดปากก่อนจะแสยะยิ้มออกมาแล้วผลักผมนอนราบกับเตียงเหมือนเดิมแล้วร่างสูงก็เคลื่อนตัวมาคร่อมทับ เดี๋ยวครับเดี๋ยว ท่านี้มันใช้เหรอ...
“ท ทำอะไร”
“ทำอะไรดีล่ะ?”
“อาบน้ำ ใช่ ไปอาบน้ำ”
“อาบแล้วก็เปื้อน”
“ฮื่อ.. จะอาบน้ำ!”
“งอแงนะ”
“อาบน้ำเถอะนะ เหนียวตัวอ่ะ เหนื่อยด้วย”
“อื้อฮึ” ผมยิ้มแฉ่ง ลุกขึ้นนั่งแล้วเดินหนีไรเฟิลเข้าห้องน้ำ แต่ยังไม่ทันได้ปิดประตูคนตัวสูงก็ตามเข้ามาซะก่อน อาบด้วยกันก็ได้ว่ะ เหอะ!
-------
---
“บันนี่”
“หือ..” ผมครางตอบในคอ ตาปิดสนิทแต่สติยังไม่ดับ กว่าจะอาบน้ำเสร็จก็เหนื่อยฉิบหายอ่ะครับ ไรเฟิลมัน... ไม่เอา ไม่พูดดีกว่า ตอนนี้น่าจะตีสี่มั้งครับ ง่วงอ่ะ
“เอ่อ...”
“หือ มีอะไรเหรอ ไว้คุยพรุ่งนี้ได้ไหมอ่า...” ผมพูดทั้งยังหลับตา ยิ่งไรเฟิลเล่นผมผมอยู่แบบนี้ก็ยิ่งรู้สึกง่วง
“แต่งงานกันไหม” “...............หะ!!!!!” ผมนิ่งไปให้สมองประมวลผมก่อนจะออกมาพร้อมกับเด้งตัวขึ้นนั่งตัวตรง หัวใจเต้นระรัวไม่เป็นจังหวะ ไรเฟิลที่นอนอยู่ก็ลุกขึ้นมาด้วย ผมมองหน้าเขาอย่างตื่น ๆ ส่วนคนวางบอมบ์ก็ทำหน้านิ่งเฉย ราวกับไม่รู้สึกอะไร
“แต่งงานกันไหม?” ไรเฟิลพูดอีกครั้ง ใบหน้ายังเรียบนิ่งเหมือนเดิม เหมือนประโยคที่พูดไม่เมื่อสักครู่ไม่ใช่การขอแต่งงาน แต่แค่ถามว่า ‘ไปกินข้าวกันไหม’
“ร ไรฟิล..”
“น้องควอทซ์จะแต่งงานกับพี่ไหมครับ?” “ฮึก..”
“ร้องทำไม”
“ไม่รู้ ฮืออออ” ผมโผเข้ากอดคอไรเฟิล เกยคางกับไหล่กว้าง ปล่อยให้น้ำตาเม็ดโตไหลอาบแก้มไว้อย่างนั้น ไม่รู้จะบรรยายความรู้สึกภายในออกมายังไง..
“เด็กน้อย... ตกลงไหม หืม?”
“อื้อ” ผมพยักหน้ารัว ๆ พร้อมกับกอดคอคนตัวสูงแน่นยิ่งกว่าเดิม
“อื้อ คืออะไร?”
“ต แต่งไง ฮ ฮึก”
“หึ ไหน เอาดูหน้าสิ” ผมปล่อยแขนจากลำคอแกร่ง ไรเฟิลช้อนมือประคองใบหน้าผมเอาไว้พร้อมทั้งไล้ปลายนิ้วเช็ดหยาดน้ำตาออกให้ ผมไม่ได้ร้องไห้เพราะเศร้าหรือเสียใจ แต่ร้องเพราะดีใจ ใครจะไปคิดว่าคนที่ไม่ชอบการผูกมัดอย่างไรเฟิลจะขอผมแต่งงาน มันตื้นตันจริง ๆ นะครับ.. ภาพเหตุการณ์ที่ทะเลเมื่อตอนผมยังเรียนอยู่ปีสามไหลย้อนเข้ามาในหัวราวกับวีดีโอที่ถูกกดรีเพลย์
“เรียนจบแล้วจะทำอะไรเหรอ”
“อืม.. แต่งงานกับมึง” ผมไม่คิดว่าเขาจะทำอย่างที่เคยพูดไว้จริง ๆ เราคบกันในฐานะแฟนแค่ปีกว่า ๆ เองด้วยซ้ำอ่ะ มันดูเร็วไป แล้วเขามั่นใจอะไรในตัวผมขนาดนั้น..
“หน้าตาน่าเกลียด”
“ไม่น่าเกลียดนะ..”
“หึ นอนเถอะ” ไรเฟิลล้มตัวนอนเหมือนเมื่อกี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แขนยาวดึงผมให้นอนด้วยแล้วสอดแขนเข้ามาให้ผมหนุนแทนหมอน ผมนอนไม่หลับแล้ว ความง่วงมันหายไปหมดตั้งแต่ได้ยินประโยคแรก ผมขยับตัวเข้าไปใกล้แล้วแนบหูกับอกข้างซ้ายตำแหน่งหัวใจของไรเฟิล.. หัวใจเต้นแรงมากเลยฮะ.. ผมยิ้มกับตัวเอง เจ้าชายน้ำแข็งของผมตื่นเต้นสินะ หึหึ
“ตื่นเต้นเหรอ หัวใจเต้นแรงมากเลย..”
“เงียบน่า.. นอนได้แล้ว”
“เขินก็บอกสิ เขินใช่ไหม”
“นอน”
“เขินเหรอ เขินใช่มะ”
“อื้อ..” “ฮะฮะ .......รักนะ จุ้บ!” ผมยืดหน้าไปจุ้บปลายคางไรเฟิล จุ้บปากไม่ถึงง่ะ T_T
“อื้ม”
“รักไหม ไรเฟิลรักเราไหม?”
“อื้อ”
“รักไหม พี่ไรเฟิลรักน้องควอทซ์ไหมครับ?” ผมยังแกล้งเซ้าซี้ให้อีกฝ่ายรำคาญ ที่ถามแบบนี้ไม่ใช่ไม่เขินนะครับ เขินมากกก ผมร้อนไปทั้งตัวแล้ว T_____T
“รักครับ” ขอปุ่มกดระเบิดตัวเองครับ...
หัวข้อ: [END]☆ underground ☆ SPECIAL EPISODE : OUR FAMILY [13:08:2016] P.28 (อ่าน 504781 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก