[END]☆ underground ☆ SPECIAL EPISODE : OUR FAMILY [13:08:2016] P.28
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [END]☆ underground ☆ SPECIAL EPISODE : OUR FAMILY [13:08:2016] P.28  (อ่าน 504738 ครั้ง)

ออฟไลน์ HEARTBREAKER

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 293
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +418/-3
Re: ☆ underground ☆ EPISODE 51 SEMI-FINAL (08:05:2015)
«ตอบ #570 เมื่อ08-05-2015 21:09:08 »

EPISODE 51
  
  
  
  
  
  
  
  
  ตอนนี้เวลาก็ห้าโมงเย็นโดยประมาณ เรากำลังจะไปหาไรเฟิลกายฟอร์สกันครับ ผมกับไนต์ก็กลับมาแต่งตัวเหมือนเมื่อเช้าแล้ว ... มาถึงบัณฑิตก็ทยอยกันมาออกจากหอประชุมแล้วครับ คนเยอะมากเลยอ่ะ ทั้งญาติบัณฑิต เพื่อนพี่น้องของบัณฑิต ตอนนี้ก็แค่รอให้สามบัณฑิตมาที่จุดนัดพบตรงนี้ ระหว่างรอผมก็อ้อนขอดูรูปกับพี่เจ้า แต่พี่เจ้าไม่ให้ดูอ่ะ บอกว่าค่อยดูทีเดียวตอนส่งให้ โธ่! ก็ผมอยากดูก่อนหนิ T_T
  
  
  
  “โอ๊ะ! มาแล้วค่ะ!” น้องฟิงซ์พูดเสียงดัง ผมมองตามนิ้วน้องไปก็เห็นไรเฟิลกำลังเดินมา หน้าบึ้งไปไหนนั่น..
  
  “กายกับฟอร์สล่ะ?”
  
  “จำเป็นคนต้องถามถึงผู้ชายคนอื่นไหม?”
  
  “จำเป็นต้องหงุดหงิดไหม?” ไรเฟิลหรี่ตามองก่อนจะเอาปริญญาบัตรเคาะหัวผมแล้วเดินไปหาคุณแม่ แล้วครอบครัวศิริวัฒนามงคลก็ถ่ายรูปกับ(แล้วผมก็โดนเรียกให้ไปถ่ายด้วย เขินอ่ะ T w T) และจากนั้นไม่นานกายกับฟอร์สก็มาครับ สองคนแยกไปถ่ายรูปกับครอบครัว จากนั้นผู้ใหญ่ก็กลับไป เราห้าคนเลยถ่ายรูปด้วยกันบ้าง และผมกับไรเฟิลก็ถ่ายรูปคู่กันไปเยอะเลย.. พี่เจ้าคุ้มค่าตัวสุดอ่ะ
  
  
  
  “กูหิว”
  
  “มึงเพิ่งกินไปตอนบ่ายสาม”
  
  “กินตอนบ่ายสามตอนนี้หกโมงเย็นแล้ว นานแล้ว”
  
  “เฮ้อออออ” ไนต์กับน้องตัวเล็กถอนหายใจออกมาพร้อมกัน โอ้โห เอือมมากไหมถามใจตัวเองดู..  ตอนนี้ผม ไนต์ น้องตัวเล็ก พี่เจ้า แล้วก็ เพลิงฟ้านั่งกันอยู่ที่ม้านั่งใต้ต้นไม้ใหญ่กัน ส่วนไรเฟิล กาย ฟอร์ส ไปถ่ายรูปกับกับรุ่นพี่รุ่นน้องคณะ ทีแรกไรเฟิลก็จะไม่ไปหรอก แต่ก็นะ คนฮอต ใคร ๆ ก็อยากถ่ายด้วย ผมเลยบอกให้เขาไป
  
  “หนมปังป่ะ?”
  
  “เอา!” ผมตอบพร้อมตะครุบขนมปังในมือเพลิงฟ้า ผมกับเพลิงฟ้าอายุเท่ากันเพราะฉะนั้นไม่จำเป็นต้องสุภาพอะไรมากมาย(บันนี่อายุน้อยกว่าสี่ขั้วอำนาจหนึ่งปี)
  
  
  
  “ไม่มีอะไรแล้วกูกลับก่อนนะเว้ย” พี่เจ้าบอก
  
  “ครับพี่ คืนนี้มาเปล่า?”
  
  “งานฟรี ไม่พลาดว่ะ”
  
  “ครับ! ชวนพี่ขลุ่ยมาด้วยดิ”
  
  “เออ ๆ กูกลับก่อนละ ต้องไปทำรูปให้พวกมึงอีก เยอะฉิบหาย”
  
  “บ่น ๆ ค่าตัวก็แพงยังจะบ่นอีก”
  
  “เด็กทอมนี่ใคร?” โอ้โหหหหหหหหหหห! ขึ้นเลยขึ้น! เรียกทอมนี่ขึ้นเลย!
  
  “พี่เจ้า!!!”
  
  “ฮะฮ่า ๆๆ ไปแล้ว ๆ ดื้อ! กลับ”
  
  “เออ!” แล้วสองคนนั้นก็จากไป คืนนี้มีแพลนจะฉลองกันครับ เรียนจบทั้งทีต้องจัดให้เต็มสิคร้าบ! เตรียมเมาได้เลย ถึงไรเฟิลจะห้ามผมก็จะดื้ออ่ะ
  
  
  
  
  
  
  ---------------------------
  
  
  
  
  
  “ไปอาบน้ำ” ผมยังนอนนิ่งบนเตียงกับบันบัน หันหน้าไปมองไรเฟิล คนตัวสูงเพิ่งอาบน้ำเสร็จ มีผ้าเช็ดตัวพันช่วงเอวไว้อย่างหมิ่นเหม่ ร่างกายกำยำพราวไปด้วยหยดน้ำดูเซ็กซี่บวกกับเส้นผมเปียกชื้นนั่นอีก.. ผมกลืนน้ำลายเอือกแล้วหันหน้าหนี อยู่ ๆ ก็นึกอายขึ้นมา บ้าเอ๊ย!
  
  
  “อื้อออ”
  
  “อื้อก็ลุก” ผมจำใจลุกขึ้นแล้วคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป อยากนอนอ่ะ แต่อยากไปดื่มก็อยากไป ขอแยกร่าง T_T
  
  
  ผมใช้เวลาอาบน้ำเกือบยี่สิบนาที ออกมาเจอไรเฟิลกำลังเซ็ทผมอยู่ ผมเลยไปแต่งตัวบ้าง ผมเลือกกางเกงยีนส์เดนิมสีเข้มกับเสื้อยืดคอกว้างสีขาว กับรองเท้าสนีกเกอร์คู่โปรด เท่านั้นแหละ แต่งอะไรเยอะแยะ ผมไม่ใช่ไรเฟิลนะครับ เหล่มองคุณชายที่แต่งตัวเสร็จแล้ว ผมสีเงินถูกเซ็ทเปิดหน้าผาก เลื่อนลงที่เสื้อเป็นเสื้อเชิ้ตสำดำพอดีตัว กางเกงก็เป็นยีนส์เหมือนกันผม แอคเซสเซอรีส์มีแหวนที่นิ้วกลางข้างขวา นาฬิกาและต่างหูที่ผมให้(ใส่แค่หูขวาข้างเดียว อีกข้างเขาให้ผม) เป๊ะตั้งแต่หัวจรดเท้า..
  
  
  
  หลังจากแต่งตัวกันเสร็จเรียบร้อยก็ได้เวลาออกเดินทาง!! ไปหาอะไรกินรองท้องกันก่อนจะไปที่ผับ แม้ก่อนออกมาจะตีกันไปหนึ่งยกเพราะคุณชายมันจะให้ผมเปลี่ยนเสื้อ! เสื้อผมมันทุเรศตรงไหนอ่ะ ใส่แล้วออกจะดูดี ไอ้ตาต่ำ!  แต่ตอนนี้สมานฉันท์กันแล้วฮะ
  
  
  
  มาถึงผับตอนสองทุ่มเกือบครึ่ง เลยเวลานัดมาเกือบครึ่งชั่วโมง ไม่ใช่ผมทำไม่ได้นะครับ(ฮ่าๆๆ) เข้าไปหาพวกมันที่โต๊ะแน่นอนว่าโดนด่า โธ่ มีใครมาเป๊ะ ๆ บ้างวะ! พวกที่มาก่อนก็สั่งเครื่องดื่มไว้แล้ว นั่นก็ดีไปครับ จะได้ไม่ต้องรอ ~ คนที่มาไม่ได้มีแค่พวกผมหรอกครับ มีคนอื่น ๆ ด้วย เพื่อนในคณะของสี่สหายนั่นแหละครับ รุ่นพี่รุ่นน้องมากันให้พรึ่บ โซ่กับปูนก็มา ปูนยังหล่อแบดเหมือนเดิม โซ่ก็ยังกวนตีนเหมือนเดิม อย่างเช่นตอนนี้...
  
  
  “ไปเต้นกับพี่ไหมน้องสาวววว”
  
  “สาวพ่อง!”
  
  “ใจร้ายจริง ๆ พี่เสียใจนะครับ” ผมแทบจะเอาเหล้าสาดหน้ามันอยู่แล้วถ้าไม่ติดว่าเสียดายอ่ะนะ กวนตีนผมแล้วก็หัวเราะสนุกสนานแล้วก็มากวนผมอีก
  
  “ไปไกล ๆ” ไรเฟิลสะบัดมือไล่โซ่ มันยิ้มแล้วยอมไปง่าย ๆ แต่ปัญหาจะไม่เกิดถ้าก่อนไปมันไม่หอมแก้มโผมมมมมมมมม ไอ้โซ่!!!! ไอ้เหี้ยโซ่!!!! ผมตาเหลือกยกมือกุมแก้มตัวเองอย่างตกใจ เหลือบตามองไรเฟิลที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ยักษ์ฝรั่งขบกรามกรอดจนขึ้นสันนูน สายตาคมกริบมองไปทางโซ่อย่างเย็นยะเยือก โซ่ค่อย ๆ หุบยิ้มลงแล้วก้าวถอยหลังไปช้า ๆ พร้อมกับยังมือขึ้นสองข้าง
  
  
  “ใจเย็น..” ผมจับข้อมือไรเฟิลไว้แล้วเกลี่ยเบา ๆ ร่างสูงกระแทกแก้วเหล้าในมือลงกับโต๊ะกระจกจนเกิดเสียงดังก่อนจะคว้ามือผมลากออกไปจากตรงนั้นไปที่ด้านหลังของผับ
  
  
  “ไม่โมโหเนอะ”
  
  “(จ้องเขม็ง)”
  
  “อย่ามองอย่างนั้นสิ..”
  
  “ให้มันหอมแก้มทำไม”
  
  “ใครจะไปรู้ว่ามันจะเล่นแบบนั้น..”

  “แม่ง!”
  
  “นี่ ๆ ไม่มีแล้ว” ผมใช้มือเช็ด ๆ ถู ๆ แก้มตรงที่โดนโซ่หอมไปแรง ๆ ไรเฟิลคว้ามือผมไว้แล้วทำหน้ายุ่งยิ่งกว่าเดิม คิ้วเข้มขมวดหมุ่นแทบจะชนกัน
  
  “...”
  
  “I’m sorry” ไรเฟิลส่ายหน้าช้า ๆ โน้มใบหน้าลงมาใกล้กดปลายจมูกโด่งกับแก้มของผมพร้อมกับกัดแก้มผมไปไม่แรงแต่ก็ไม่เบา ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากมาประกบกลีบปากของผม ผมหลับตารับสัมผัสจากร่างสูงก่อนจะจูบตอบ เราจูบกันอยู่ตรงนั้นโดยไม่ได้คิดว่าจะมีคนมาเจอ..
  
  
  “ไงพวก!” ผมกับไรเฟิลผละออกจากกัน ไรเฟิลกดท้ายทอยผมให้ซบหน้ากับอกของเขา ผมไม่รู้ว่าคนที่มาใหม่นั้นเป็นใครเพราะหันหลัง เสียงก็ไม่คุ้นไม่น่าใช่คนที่ผมรู้จัก
  
  “มีอะไรเหรอ?” ผมจะเงยหน้าถามแต่ก็ถูกกดศีรษะไว้อีกพร้อมกับพูดห้ามเสียงเข้ม
  
  “ไม่ต้องเงยหน้าขึ้นมา”
  
  “หวงมากสินะ อืม ๆ” คนที่เพิ่งเข้ามาใหม่พูดอย่างกวนอารมณ์
  
  “จะไปไหนก็ไป”
  
  
  “ไม่ได้เจอกันตั้งนาน โดนไล่แบบนี้เสียใจนะเนี่ย” เสียงคนพูดไม่ได้เสียใจอย่างที่บอก แต่กลับเต็มไปด้วยความกวนประสาท อยากหันไปมองจริง ๆ ว่าคนคนนั้นเป็นใคร
  
  “เหอะ”
  
  “ขอดูหน้าเด็กมึงหน่อยดิวะ”
  
  “เสือก!” ไรเฟิลพลิกตัวผมให้ไปอยู่ข้างหลังแล้วจูงกึ่งลากผมออกจากตรงนั้น ได้ยินเสียงหัวเราะไล่หลังมา กำลังจะหันกลับไปมองก็ถูกไรเฟิลล็อคคอเอาไว้
  
  
  
  
  -------
  ----
  
  
  
  “ใครหรอ”
  
  “ไม่ใช่เรื่องของเด็ก”
  
  “เด็กบ้านมึงสิ ใครอ่ะ ใคร”
  
  “อยู่นิ่ง ๆ” ไรเฟิลจับผมที่ดิ้นแด่ว ๆ ให้นิ่งแล้วพาเดินเบียดฝูงชนเพื่อขึ้นไปชั้นวีไอพีด้านบน เฉไฉเปลื่ยนเรื่องชัด ๆ แต่มันได้ผลว่ะ เพราะผมเลิกสนใจไรเฟิลแล้วหันมองรอบ ๆ แทน เหมือนจะตกเป็นเป้าสายตาแฮะ... มีสาว ๆ มองมาที่ไรเฟิลเยอะแยะเลยครับ เฮ้ย!! ไม่ได้นะ ห้ามมองนะเว้ย คนนี้ของผมนะ!! ผมขมวดคิ้วอย่างไม่ชอบใจแล้วยกแขนกอดเอวไรเฟิลไว้อย่างแสดงความเป็นเจ้าของ ยักษ์หัวเงินเหมือนจะรับรู้ปฏิกิริยาของผมถึงได้ส่งยิ้มยั่วสาว ๆ ให้ละลายไปกองกับพื้น หนอยแหนะ! ไอ้ฝรั่งนี่!!
  
  
  
  “ไปไหนกันมาวะ” ทันทีที่มาถึงโต๊ะไนต์ก็เสนอหน้าเข้ามาหา
  
  “ข้างนอก” ยักษ์ตอบ ผมยังหน้าบึ้งตึงกวาดตามองรอบ ๆ อย่างไม่สบอารมณ์ โว้ยยยย! มองกันอยู่ได้ไม่เคยเห็นคนหรือไง!
  
  “แล้วเห็ดนั่นเป็นไร หน้างอเป็นตูด” ไนต์พยักเพยิดหน้ามาทางผม ผมสะบัดค้อนวงใหญ่ไปให้
  
  “หึง”
  
  “ไม่ได้หึงสักหน่อย!!!”
  
  “บ๊ะ! เดี๋ยวนี้เยอะนะ” ไอ้หมานี่! ผมไม่ได้หึงนะ ไม่ได้หึงจริง ๆ นะ ก็แค่ไม่ชอบที่คนอื่นมามองคนของผมอ่าาา ผมไม่ได้หึงงงงงง!
  
  “หึ”
  
  “ฮึ่ย!” ผมสะบัดแขนไรเฟิลที่โอบไหล่ไว้ออกแล้วเดินไปแทรกกลางระหว่างกายกับสาวสวยสุดเอ็กซ์ที่ยืนคุยกันอยู่อย่างไร้มารยาท ผมอ่ะนะไร้มารยาท .. กวนตีนกายแล้วก็เดินเลยไปนั่งกับฟอร์สที่นั่งดื่มกับเพื่อนมันอยู่
  
  
  “เป็นอะไรวะ?”
  
  “เพื่อนมึงกวนตีน”
  
  “ก็เลยหนีมันมา เดี๋ยวก็โดนคาบไปหรอก มึงดูโน่น”  ผมกับฟอร์สกระซิบกระซาบกันกันใกล้ ๆ เพราะเพลงมันดัง ถ้ามองไกล ๆ คงเหมือนกำลังนัวกันอยู่ .. ฟอร์สชี้นิ้วไปที่ตำแหน่งที่ไรเฟิลยืนอยู่ มันจะไม่อะไรเลยถ้าไม่มีผู้หญิงยืนอยู่ข้าง ๆ มัน!! แล้วจำเป็นต้องเบียดกันขนาดนั้นไหมวะ! เจ๊ครับ! นั่นของผม นมใหญ่ใช่ว่าจะอ่อยแฟนคนอื่นได้นะครับ!!
  
  “เหี้ย!”
  
  “ใจเย็นสหาย” ฟอร์สพูดกลั้วหัวเราะแล้วส่งแก้วเหล้ามาให้ ผมรับแก้วน้ำสีอำพันมาดื่มรวดเดียวจนไอ้ฟอร์สร้องห้ามไม่ทัน ใครชงวะ อย่างเข้ม!
  
  “เจ๊ปากแดงนั่นเป็นใครวะ!”
  
  “อยากรู้ก็เข้าไปดูดิ” นี่ก็เสี้ยมจัง! ผมวางแก้วไว้แล้วเดินไปหาไรเฟิล แทรกกลางแม่งเลย ชิ
  
  
  “สวัสดฮะ คุยอะไรกันอยู่เหรอ” ผมพูดยิ้ม ๆ เจ๊ปากแดงดูงง ๆ ที่อยู่ ๆ ผมก็เข้ามา สาวเจ้าคลี่ยิ้มหวานแต่ตามองจิกผมซะ...
  
  “ใครเหรอคะ”
  
  “แฟน” ไรเฟิลพูดนิ่ง ๆ แล้วโอบเอวแล้วก่อนจะพาเดินหนีจากเจ๊คนนั้น ผมหันหลังกลับไปมองเห็นเจ๊แกช็อคอยู่ก่อนจะกัดฟันกรอด ผมเลยยิ้มให้เบา ๆ ไปทีหนึ่ง ฮึ่ยยย!
  
  
  “กูเจอไอ้แทนไท” กายพูดขึ้น แทนไทนี่ใครวะ บอกกูบ้างดิเฮ้ย!
  
  “เพิ่งเจอ” ไรเฟิลไหวไล่ เพิ่งเจอเหรอ.. ถ้านอกจากเจ๊คนเมื่อกี้แล้วที่เพิ่งก็ตอนที่อยู่หลังผับ ผู้ชายกวนประสาทคนนั้น...
  
  “คนที่อยู่หลังผับน่ะเหรอ?”
  
  “อื้อ”
  
  “ทำไมไม่ให้กูหันไปมองอ่ะ”
  
  “บอกว่าไม่ใช่เรื่องของเด็ก”
  
  “อีกละ” ผมเหลือบตามองบนเอียงตัวไปซบกายที่นั่งอยู่ฝั่งขวาของผม ไรเฟิลดึงผมกลับแต่ผมกอดแขนกายแน่น หึ! กูไม่พอใจ!
  
  “บันนี่”
  
  “เสียงอะไรอ่ะ” ผมยกมือปัดแถวหูเหมือนปัดแมลง
  
  “สัด.. พวกมึงเล่าดิ๊” พอไรเฟิลบอกแค่นั้นอีกสามคนก็หัวเราะลั่น ผมเหล่มองไรเฟิลนิดหน่อยพอเห็นว่าอีกฝ่ายมองอยู่ก็หันหน้าหนีแล้วช้อนตามองกาย กายยักไหล่แล้วก้มลงมาเป็นคนเล่าเรื่องให้ผมฟัง เรื่องมันมีอยู่ว่า... แทนไทกับไรเฟิลเขาไม่ถูกกัน มีปัญหากันมาตลอด ชิงดีชิงเด่นอะไรทำนองนั้น แทนไทก็ชอบแย่งผู้หญิงที่ไรเฟิลควง แต่ไรเฟิลไม่ได้สนใจหรอก แทนไทก็เลยยิ่งไม่ชอบใจ ไอ้เหี้ยนี้ขี้เก๊กสัด ๆ กูหมั่นไส้ อะไรทำนองนั้น ก็กลายเป็นไม่ชอบขี้หน้ากันไป บ้าบอดีแท้
  
  
  “สวย!”
  
  “หะ?”
  
  “ไปแด๊นซ์กัน”
  
  “เออ ๆ” ผมลุกตามแรงลากของบะหมี่ ไรเฟิลพยักหน้าโอเคแล้วไม่มีปัญหา ผมกับบะหมี่ลงไปที่ฟลอร์ชั้นล่าง ยิ่งดึกคนยิ่งเยอะแฮะ เพลงที่เปิดก็ยิ่งเพิ่มระดับความันขึ้นไปอีก คนมองกันให้พรึ่บ ถ้าสายตาคนพวกนั้นเป็นมีดผมกับบะหมี่คงพรุน วันนี้เจ้าแม่สวยนะครับ ผมยาวสวยถูกรวบเป็นหางม้า เมคอัพผมไม่รู้อ่ะแต่แต่งออกมาสวยมาก ต่างหูเล็ก ๆ ใส่เรียงกันยาวเลย (บะหมี่เจาะหูหลายรูมากครับข้างละ 5-6 รูเลยมั้ง) ส่วนชุดเป็นเดรสเปิดไหล่รัดรูปสีน้ำเงินหุ่นมันสวยอยู่แล้วเลยออกมาสวย รองเท้าหนังส้นสูงสีน้ำเงินเหมือนชุด เพราะอย่างนี้มั้ง คนเลยมองกันเยอะ
  
  “มึงขยับมาหน่อย”  บะหมี่ดึงแขนผมเข้าไปหามันแล้วกอดคอผมเอาไว้ระหว่างที่เต้นอยู่
  
  “มีอะไรวะ”
  
  “มึงโดนสีไม่เห็นหรอ หะ” คือ.. กูเป็นผู้ชายไหม? กูต้องเป็นคนดูแลมึงเปล่าวะม่า ทำไมกลายเป็นมึงดูแลกูเนี่ย หาาาาา
  
  “มึงนั่นแหละ ระวังด้วย”
  
  “กูสบายอยู่แล้ว มึงอ่ะ ระวังโดนอุ้ม หน้าตายิ่งน่าล่ออยู่ด้วย”
  
  
  “สวัสดีครับ”
  
  “พูดไม่ทันขาดคำ” บะหมี่กระซิบกับผมเสียงเบา มึงไม่คิดว่าเขามาทักมึงเลยเหรอ หะ!
  
  “สวัสดีค่ะ” บะหมี่ใส่หน้ากากยิ้มหวานกลับไปให้คุณผู้ชายคนนั้น ตาเยิ้มมาเลย คงจะเมาแล้วแน่ รู้สึกสยองฉิบหาย
  
  “เพื่อนหรือแฟนกันครับนี่”
  
  “เพื่อนค่ะ”
  
  “อ้อ ชื่ออะไรกันเหรอครับ”
  
  “บะหมี่ค่ะ ส่วนคนนี้ควอทซ์ มีเจ้าของแล้วค่ะ”
  
  “ว้า... เสียดายจังแฮะ” หืม.. เสียดายอะไรเหรอคุณ.. บะหมี่สะกิดเอวผมยิก ๆ ทำนองว่า เห็นไหม กูบอกแล้วว่าเขามาเต๊าะมึง!
  
  บะหมี่ยิ้ม “มาคนเดียวหรอคะ?”
  
  “เปล่าครับ ผมมากับเพื่อนน่ะ แล้วพวกคุณล่ะ?”
  
  “มากับเพื่อนเหมือนกันค่ะ เอ่อ.. ขอตัวก่อนนะคะ” บะหมี่พูดจบก็ลากผมกลับขึ้นชั้นบนเหมือนเดิม ระหว่างทางเจ้าแม่ก็เป็นคนค่อยกันคนที่จะเข้ามาหานะครับ ไม่ธรรมดา แม่ง มันโคตรทำให้ผมรู้สึกไร้ประโยชน์ทั้งที่เกิดเป็นผู้ชายอ่ะครับ
  
  
  “เอาคืนไป!” เจ้าแม่ผลักผมใส่ไรเฟิล ห่าาา! ถ้าพลาดคือลงไปกองกับพื้นอ่ะครับ แล้วตอนนี้คือ.. ผมนั่งตักไรเฟิลอยู่ จะลุกขึ้นก็ล็อคเอวผมไว้ซะงั้น แล้วแยกขาออกให้ผมนั่งลงที่ว่างตรงระหว่างขาของตัวเอง อายคนอื่นไหมเนี่ย ไอ้หน้าด้าน!
  
  “ทำไมมาเร็ววะ ยังไม่ถึงยี่สิบนาทีเลย” ไนต์พูด บะหมี่กลอกตามองบนแล้วถอนหายใจออกมา ยกเหล้าขึ้นดื่มพร้อมกับที้งตัวนั่งที่ว่าง
  
  “เพื่อนมึงนี่ฮอตเนอะ ไม่ถึงสิบนาทีกูต้องคอยกันผู้ที่เข้ามาเต๊าะนาง ไอ้ห่า! เหนื่อย”
  
  “มึงนี่ชอบทำตัวเป็นภาระคนอื่น” ผมเบะปาก โยกตัวหลบก้อนน้ำแข็งที่หมาไนต์โยนมา
  
  “อะไรอ่ะ! กูไม่ผิดสักหน่อย เขาเข้าหาบะหมี่เถอะ!”
  
  “ควอทซ์มันดึงดูดเพศเดียวกันไง”
  
  “อ้าว.. พูดงี้ต่อยกันไหมฟ้า”
  
  “เพลิงฟ้าโว้ย!”
  
  “มึงก็เยอะยังจะไปว่าเขา” ผมหัวเราะลั่นเพราะคำพูดพี่เจ้า เพลิงฟ้าหน้างอไปเลย หึหึ ว่าคนอื่นเข้าตัวเองเฉย เพลิงฟ้านี่ไม่ธรรมดานะครับ ถึงจะไม่ได้สนิทอะไรมาก(แต่ก็สนิทอ่ะ) แต่ก็พอรู้มาเหมือนกันว่ามันก็ฮอตมาก ถ้าผมเป็นพี่เจ้าคงประสาทแดกตายก่อน
  
  “ฮอตนักหรอ หืม”
  
  “อื้อ อย่ากัดดิ!” ผมฟาดแขนไรเฟิลเพี้ยะ(อยากฟาดปากแต่มือไม่ถึง เศร้า T_T) ใครใช้ให้มันมากัดไหล่ผมล่ะ เจ็บเว้ย กัดไม่ใช่เบา ๆ
  
  
  
  แล้วงานเลี้ยงก็ต้องมีวันเลิกรา เราดื่มฉลองกันผับเกือบปิดถึงได้แยกย้ายกันกลับ แยกกับเพื่อน ๆ ที่ไม่รู้ว่าเหมือนไหร่จะได้เจอกันอีก เรียนกจบก็คงแยกย้ายกันไปทำงานตามสาขาวิชาที่เรียนมา แต่ทุกอย่างมันก็ไม่แน่นอน บางทีก็ได้ทำงานไม่ตรงกับสายที่เรียนมา คิดแล้วก็ใจหายเหมือนกันแฮะ เจอกันแทบทุกวันตลอดระยะเวลาสี่ปี วันนี้ก็ต้องไม่เจอกันแล้ว. . . ก็ขอให้โชคดี
  
  
  
  ---------------------
  
  
  
  
  ผมมึนมากเลยครับแต่ไม่ถึงกับเมานะ ยังพูดรู้เรื่องอยู่ แล้วตอนนี้ก็กำลังจะกลับคอนโด มาถึงห้องผมก็สะบัดรองเท้าไปคนละทิศทางเลย เดินเซ ๆ ไปส่องบันบันที่นอนอยู่ในกรง แล้วขึ้นบันไดไปห้องนอนบนชั้นสอง รู้สึกเกลียดบันไดก็วันนี้แหละฮะ
  
  
  “อาบน้ำไหม?”
  
  “No...Yes”
  
  “ดี ๆ สิ”
  
  “อื้อ.. ถอดเสื้อให้หน่อย” ผมชูแขนชูขาเป็นเด็ก ๆ ไรเฟิลสั่นหัว มือหนาจับข้อเท้าผมแล้วลากไปปลายเตียง จับตัวผมให้ลุกขึ้นนั่งแล้วเริ่มเปลื้องผ้าผม
  
  “ไม่ต้องอาบมันแล้ว”
  
  “อ้าว” แล้วที่แก้ผ้ากูนี่คืออะไรวะครับ ผมปรือตาช้อนมองคนตัวสูงด้วยความงุนงง ไรเฟิลกัดปากก่อนจะแสยะยิ้มออกมาแล้วผลักผมนอนราบกับเตียงเหมือนเดิมแล้วร่างสูงก็เคลื่อนตัวมาคร่อมทับ เดี๋ยวครับเดี๋ยว ท่านี้มันใช้เหรอ...
  
  
  “ท ทำอะไร”
  
  “ทำอะไรดีล่ะ?”
  
  “อาบน้ำ ใช่ ไปอาบน้ำ”
  
  “อาบแล้วก็เปื้อน”
  
  “ฮื่อ.. จะอาบน้ำ!”
  
  “งอแงนะ”
  
  “อาบน้ำเถอะนะ เหนียวตัวอ่ะ เหนื่อยด้วย”
  
  “อื้อฮึ” ผมยิ้มแฉ่ง ลุกขึ้นนั่งแล้วเดินหนีไรเฟิลเข้าห้องน้ำ แต่ยังไม่ทันได้ปิดประตูคนตัวสูงก็ตามเข้ามาซะก่อน อาบด้วยกันก็ได้ว่ะ เหอะ!
  
  
  
  
  -------
  ---
  
  
  
  “บันนี่”
  
  “หือ..” ผมครางตอบในคอ ตาปิดสนิทแต่สติยังไม่ดับ กว่าจะอาบน้ำเสร็จก็เหนื่อยฉิบหายอ่ะครับ ไรเฟิลมัน... ไม่เอา ไม่พูดดีกว่า ตอนนี้น่าจะตีสี่มั้งครับ ง่วงอ่ะ
  
  “เอ่อ...”
  
  “หือ มีอะไรเหรอ ไว้คุยพรุ่งนี้ได้ไหมอ่า...” ผมพูดทั้งยังหลับตา ยิ่งไรเฟิลเล่นผมผมอยู่แบบนี้ก็ยิ่งรู้สึกง่วง
  
  
  
  
  
  “แต่งงานกันไหม”
  
  
  
  
  “...............หะ!!!!!” ผมนิ่งไปให้สมองประมวลผมก่อนจะออกมาพร้อมกับเด้งตัวขึ้นนั่งตัวตรง หัวใจเต้นระรัวไม่เป็นจังหวะ ไรเฟิลที่นอนอยู่ก็ลุกขึ้นมาด้วย ผมมองหน้าเขาอย่างตื่น ๆ ส่วนคนวางบอมบ์ก็ทำหน้านิ่งเฉย ราวกับไม่รู้สึกอะไร
  
  “แต่งงานกันไหม?” ไรเฟิลพูดอีกครั้ง ใบหน้ายังเรียบนิ่งเหมือนเดิม เหมือนประโยคที่พูดไม่เมื่อสักครู่ไม่ใช่การขอแต่งงาน แต่แค่ถามว่า ‘ไปกินข้าวกันไหม’
  
  
  “ร ไรฟิล..”
  
  “น้องควอทซ์จะแต่งงานกับพี่ไหมครับ?”
  
  “ฮึก..”
  
  “ร้องทำไม”
  
  “ไม่รู้ ฮืออออ” ผมโผเข้ากอดคอไรเฟิล เกยคางกับไหล่กว้าง ปล่อยให้น้ำตาเม็ดโตไหลอาบแก้มไว้อย่างนั้น ไม่รู้จะบรรยายความรู้สึกภายในออกมายังไง..
  
  “เด็กน้อย... ตกลงไหม หืม?”
  
  “อื้อ” ผมพยักหน้ารัว ๆ พร้อมกับกอดคอคนตัวสูงแน่นยิ่งกว่าเดิม
  
  “อื้อ คืออะไร?”
  
  “ต แต่งไง ฮ ฮึก”
  
  “หึ ไหน เอาดูหน้าสิ” ผมปล่อยแขนจากลำคอแกร่ง ไรเฟิลช้อนมือประคองใบหน้าผมเอาไว้พร้อมทั้งไล้ปลายนิ้วเช็ดหยาดน้ำตาออกให้ ผมไม่ได้ร้องไห้เพราะเศร้าหรือเสียใจ แต่ร้องเพราะดีใจ ใครจะไปคิดว่าคนที่ไม่ชอบการผูกมัดอย่างไรเฟิลจะขอผมแต่งงาน มันตื้นตันจริง ๆ นะครับ.. ภาพเหตุการณ์ที่ทะเลเมื่อตอนผมยังเรียนอยู่ปีสามไหลย้อนเข้ามาในหัวราวกับวีดีโอที่ถูกกดรีเพลย์
  
  
  “เรียนจบแล้วจะทำอะไรเหรอ”
  
  “อืม.. แต่งงานกับมึง”

  
  
  ผมไม่คิดว่าเขาจะทำอย่างที่เคยพูดไว้จริง ๆ เราคบกันในฐานะแฟนแค่ปีกว่า ๆ เองด้วยซ้ำอ่ะ มันดูเร็วไป แล้วเขามั่นใจอะไรในตัวผมขนาดนั้น..
  
  “หน้าตาน่าเกลียด”
  
  “ไม่น่าเกลียดนะ..”
  
  “หึ นอนเถอะ” ไรเฟิลล้มตัวนอนเหมือนเมื่อกี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แขนยาวดึงผมให้นอนด้วยแล้วสอดแขนเข้ามาให้ผมหนุนแทนหมอน ผมนอนไม่หลับแล้ว ความง่วงมันหายไปหมดตั้งแต่ได้ยินประโยคแรก ผมขยับตัวเข้าไปใกล้แล้วแนบหูกับอกข้างซ้ายตำแหน่งหัวใจของไรเฟิล.. หัวใจเต้นแรงมากเลยฮะ.. ผมยิ้มกับตัวเอง เจ้าชายน้ำแข็งของผมตื่นเต้นสินะ หึหึ
  
  “ตื่นเต้นเหรอ หัวใจเต้นแรงมากเลย..”
  
  “เงียบน่า.. นอนได้แล้ว”
  
  “เขินก็บอกสิ เขินใช่ไหม”
  
  “นอน”
  
  “เขินเหรอ เขินใช่มะ”
  
  “อื้อ..”
  
  “ฮะฮะ .......รักนะ จุ้บ!” ผมยืดหน้าไปจุ้บปลายคางไรเฟิล จุ้บปากไม่ถึงง่ะ T_T
  
  “อื้ม”
  
  “รักไหม ไรเฟิลรักเราไหม?”
  
  “อื้อ”
  
  “รักไหม พี่ไรเฟิลรักน้องควอทซ์ไหมครับ?” ผมยังแกล้งเซ้าซี้ให้อีกฝ่ายรำคาญ ที่ถามแบบนี้ไม่ใช่ไม่เขินนะครับ เขินมากกก ผมร้อนไปทั้งตัวแล้ว T_____T
  
  
  “รักครับ”
  
  
  
  ขอปุ่มกดระเบิดตัวเองครับ...







-----------------------
แป๊บนึงค่ะ.. ขออนุญาตหมั่นไส้แป๊บนึงนะ..
ชีวิตเขาดีเกินไปไหมคะ ขออุปสรรค..
 :fox2: :fox2:
อยากจะบอกว่า.. ตอนหน้าจบแล้วค่ะ...(น้ำตามา) ไว้เจอกันตอนหน้าเนาะ บ้ายบาย
 :bye2: :mew1:

ออฟไลน์ cass-meyz

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 419
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-1
Re: ☆ underground ☆ EPISODE 51 SEMI-FINAL (08:05:2015)
«ตอบ #571 เมื่อ08-05-2015 22:06:00 »

อยากบอกบันนี่ว่า  ชีวิตดี๊ดี  ><

ออฟไลน์ Shinning_day

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 35
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
Re: ☆ underground ☆ EPISODE 51 SEMI-FINAL (08:05:2015)
«ตอบ #572 เมื่อ08-05-2015 22:08:21 »

จิ้มแรกไม่ทัน กรี้ดเสียใจ จริงหมั่นนายเอกของไรท์ทุกคนเพราะพระเอกคสรเป็นของเรานะคะ  :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

ออฟไลน์ zeroj

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 564
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
Re: ☆ underground ☆ EPISODE 51 SEMI-FINAL (08:05:2015)
«ตอบ #573 เมื่อ08-05-2015 22:34:04 »

จัดวันไหนล่ะเนี่ยยยยยย  งานแต่ง  เราจะไปด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย         :hao7: :hao7: :hao7:

อิตาแทนไท  โผล่มาให้น่าสงสัยอีกล่ะ    :hao4:

ออฟไลน์ fonqfeliqz

  • เฮียฟง
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 44
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
Re: ☆ underground ☆ EPISODE 51 SEMI-FINAL (08:05:2015)
«ตอบ #574 เมื่อ08-05-2015 23:04:06 »

ยางงายยยยบันเนนนนนนน่  :hao7:
เขินตัวพรุนสุดดด ฮรือออออ

รอคร้าบบบบ

ออฟไลน์ DeShiWa

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4332
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +150/-9
Re: ☆ underground ☆ EPISODE 51 SEMI-FINAL (08:05:2015)
«ตอบ #575 เมื่อ08-05-2015 23:04:19 »

จะจบแล้วเหรอ

ยังไม่ดราม่าเลย

ขอๆก่อนจบ

ออฟไลน์ mild-dy

  • ☆ ทาสแมว ☆
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8891
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +389/-80
Re: ☆ underground ☆ EPISODE 51 SEMI-FINAL (08:05:2015)
«ตอบ #576 เมื่อ08-05-2015 23:52:49 »

บันนี่น่ารักตลอดดด

ออฟไลน์ noy

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1212
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +189/-9
Re: ☆ underground ☆ EPISODE 51 SEMI-FINAL (08:05:2015)
«ตอบ #577 เมื่อ08-05-2015 23:59:36 »

 :-[ :-[ :-[

ออฟไลน์ silver

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 170
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-0
Re: ☆ underground ☆ EPISODE 51 SEMI-FINAL (08:05:2015)
«ตอบ #578 เมื่อ09-05-2015 00:41:54 »

ชีวิตดี้ดีน้า  :hao7: อิจฉาๆ แต่เศร้าใจมากกว่าว่าจะจบแล้ว  :hao5:

นักอ่านยังอยากอ่านอีกยาววววเลยอ้า  :L2:  :hao7:

ออฟไลน์ My_yunho

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1683
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-5
Re: ☆ underground ☆ EPISODE 51 SEMI-FINAL (08:05:2015)
«ตอบ #579 เมื่อ09-05-2015 00:55:47 »

 :-[ :-[ :-[ :-[

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ☆ underground ☆ EPISODE 51 SEMI-FINAL (08:05:2015)
« ตอบ #579 เมื่อ: 09-05-2015 00:55:47 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
Re: ☆ underground ☆ EPISODE 51 SEMI-FINAL (08:05:2015)
«ตอบ #580 เมื่อ09-05-2015 01:47:13 »

 เขินเลย

ออฟไลน์ ่jjay

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 454
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +70/-0
Re: ☆ underground ☆ EPISODE 51 SEMI-FINAL (08:05:2015)
«ตอบ #581 เมื่อ09-05-2015 10:03:30 »

เขินแทนน้องควอทท์ :-[ :o8:

ออฟไลน์ HEARTBREAKER

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 293
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +418/-3
Re: ☆ underground ☆ EPISODE 52 FINALE (17:05:2015)
«ตอบ #582 เมื่อ17-05-2015 20:31:05 »

EPISODE 52




  3 เดือนต่อมา...
  
  
  
  
  
  “ใกล้เสร็จหรือยัง เร็ว ๆ หน่อยนะ” เสียงอาณิชร้องเร่งช่างแต่งหน้าที่กำลังละเลงแปรงกับหน้าผม ผมนั่งให้พี่เขาลงนั่นลงนี่ให้เป็นชั่วโมงแล้วครับ ช่างก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เจ๊จุ๊บแจงเจ้าเก่า(เคยออกตอนถ่ายแบบและงานเดินแบบ) วันนี้ผมตื่นตั้งแต่ตีห้า ซึ่งง่วงมาก ๆ เผลอหลับไปหลายรอบแล้วครับระหว่างที่แต่งหน้า . . . แต่งหน้าทำไม? นั่นสิแต่งทำไม ที่จริงผมไม่อยากแต่งเลยนะครับ แต่ขัดผู้ใหญ่ไม่ได้ วันนี้เป็นวันสำคัญ. . . เอ่อ จะว่ายังไงดี ผมเขินอ่ะ วันนี้...เป็นวัน...แต่งงานของผมกับไรเฟิลครับ!!!! (ผมเพิ่งมารู้ทีหลังว่าไรเฟิลเขาไปคุยกับผู้ใหญ่ก่อนหน้าที่จะมาขอผมแต่งงานแล้วTwT)
  
  
  
  ตามที่ผู้ใหญ่ตกลงกันคือหมั้นเช้าแต่งบ่ายจัดเลี้ยงเย็น พิธีหมั้นช่วงเช้าจะจัดแบบไทย ส่วนงานช่วงบ่ายจะเป็นแบบคริสต์ เพราะครอบครัวของไรเฟิลเป็นคริสต์ทั้งหมด แล้วครอบครัวผมเป็นพุทธ(ผมไม่ได้นับถืออะไรเป็นหลักแต่บัตรหรือเอกสารเป็นศาสนาพุทธ) และเพื่อเป็นการให้เกียรติทั้งสองฝ่าย จึงตกลงกันที่จะจัดทั้งสองแบบ
  
  
  เมื่อช่วง 3-4 เดือนก่อนวันงาน ผู้ใหญ่เขาก็เข้ามาพูดคุยตกลงกันเรื่องต่าง ๆ  ติดต่อเรื่องอาหาร เรื่องสินสอด(อันนี้ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตกลงกันเท่าไหร่) ตัดชุด เลือกแหวนหมั้นและแหวนแต่งงาน(แน่นอนว่าสั่งทำกับอัครกรุ๊ป) และเริ่มพิมพ์การ์ด เพลิงฟ้าเป็นคนออกแบบการ์ดให้ครับ ไรเฟิลเขาก็โอเค ผมก็ไม่มีปัญหานะ แต่คนที่คัดค้านคือพี่เจ้า เพราะพี่เจ้ากลัวเพลิงฟ้าจะทำเละ แต่พอดูตัวอย่างการ์ดแล้วมันสวยนะครับ
  
  
  
  ชุดที่ใช้ในพิธีเช้าจะเป็นชุดไทยครับและทุกคนก็แต่งชุดไทยกันหมดเลย.. ชุดของผมจะเป็นสูทแต่เป็นผ้าไหมแบบไทย ๆ สีครีมของไรเฟิลก็คล้าย ๆ กัน แต่ไม่เข้าใจทำไมของผมต้องมีลูกไม้ประดับด้วย!! ควอทซ์ไม่เก็ท แต่ก็ขัดไม่ได้อีกนั่นแหละครับ เศร้า...
  
  
  
  “wake up!” เสียงแหลม ๆ ของวิคตอเรียดังข้างหู ผมสะดุ้งแล้วลืมตามองเห็นหน้าวิคตอเรียใกล้ ๆ แล้วเกือบหงายหลัง สาวเจ้าอยู่ในชุดไทยประยุกต์สีชมพูอ่อน แต่งหน้าบาง ๆ กลายไปสาวหวานหมดลุคสาวเปรี้ยวไปเลย ฝาแฝดวิคตี้เพื่อนสนิทของผมพอรู้ข่าวก็บอกว่าจะมางานให้ได้ สุดท้ายก็มาอย่างที่บอกจริง ๆ วิคเตอร์แฝดน้องก็คงอยู่ข้างล่าง
  
  
  “เสร็จแล้วค่าาา”
  
  “ขอบคุณครับ..”
  
  “Sooooo beautifuuuuul!” ไล่วิคตี้กลับประเทศทีครับ! สวยบ้าบออะไรล่ะ หล่อบ้างเถอะ!
  
  
  
  “เรียบร้อยหรือยัง ใกล้ได้เวลาแล้วนะลูก” คุณย่าเข้ามาในห้องแล้วเข้ามาสำรวจความเรียบร้อยให้ผมก่อนจะยิ้มอย่างพอใจ ผมอยู่ในห้องที่ใช้เป็นห้องส่งตัว งานตอนเช้าจัดที่บ้านผม ในห้องตอนนี้ก็มีผม วิคตี้ อาณิช บะหมี่ พี่จุ๊บแจง(ช่างแต่งหน้า) พี่ชิคเพื่อนพี่เจ้าที่มาคอยเก็บภาพให้ แล้วก็คุณย่าที่เพิ่งเข้ามา
  
  
  
  
  “มาแล้วค่ะ!!” บะหมี่ร้องเสียงดัง แหวกม่านดูฝั่งหน้าบ้าน ผมจึงเดินไปดูด้วย รถตู้คันใหญ่เข้ามาภายในรั้วบ้านก่อนจะจอดสนิทและคนในรถทยอยเดินกันลงมา
  
  
  ตึก ตึก..
  
  
  
  ท ทำไมหัวใจผมถึงเต้นเร็วแบบนี้ล่ะ!! ไม่ได้การละ เห็นจากมุมไกล ๆ เองนะเว้ย! ทำไมตื่นเต้นขนาดนี้เนี่ย! คุณย่ากับอาณิชขอตัวออกไปต้อนรับข้างล่าง(และอาณิชก็ลากพี่จุ๊บแจงไปด้วย) ส่วนวิคตอเรียก็ถูกบะหมี่ลากออกไปเพื่อกันประตูเงิน ประตูทอง เอิ่ม... สองคนนี้มันมาเพื่อเป็นเพื่อนเจ้าสาว คืิอ... กูผู้ชายไหม เจ้าสาวบ้าอะไรล่ะ
  
  
  
  
  “ตื่นเต้นเหรอ”
  
  “โคตร ๆ” ผมตอบพี่ชิคที่ยังอยู่ด้วย พี่แกยังรัวชัตเตอร์ไม่หยุด ทำงานคุ้มค่าจ้างไปไหน - - ช่างภาพไม่ได้หาที่ไหนไกลเลยครับ 1 พี่เจ้า 2 พี่ขลุ่ย และ 3 พี่ชิค
  
  “พี่ชิค! ผมโอเคไหมอะ?” ผมมองพี่ชิคอย่างลุ้น ๆ พี่ชิคลดกล้องลงแล้วยิ้มมาให้พร้อมกับชูนิ้วโป้ง
  
  “สวยมาก”
  
  เฮ้ออออ -__-
  
  
  
  ก็อก ก็อก
  
  
  ผมสะดุ้ง มองไปที่ประตูอย่างตื่น ๆ หันมองพี่ชิค ไม่สนผมเลยอ่ะ เอาแต่ถ่ายรูปอยู่ได้!
  
  
  
  แกรก
  
  
  
  ไอ้สัด!!! เอ่อะ.. โอเค งานมงคลจะไม่พูดคำหยาบ(?) ผมถอยหลังครูด กระพริบตาปริบ ๆ มองคนที่เดินเข้ามา.. รู้สึกแสงมันจ้า ๆ แสบตาฉิบ.. ไรเฟิลในชุดสูทแบบไทยหล่อมาก!!! ผมยกมือกุมอกข้างซ้ายที่เต้นระรัวน่ากลัวว่ามันจะหลุดออกมา ยืนตัวแข็งทื่อ โดนไรเฟิลจูงมือออกไปยังไม่รู้ตัวเลย สองสาววิคตอเรียกับบะหมี่ รวมถึงพี่ชิคเดินตามหลังผมเพื่อลงไปข้างล่าง
  
  
  
  
  
  เมื่อมาถึงที่ที่เตรียมเอาไว้ผมกับไรเฟิลก็คลานเข่าไปฝั่งของคุณพ่อคุณแม่ของไรเฟิลก่อนก่อนจะก้มกราบพวกท่านแล้วจากนั้นก็คลานเข่าไปฝั่งคุณย่ากับป๊าของผม เมื่อกราบผู้ใหญ่เสร็จผมกับไรเฟิลก็คลานไปนั่งพับเพียบที่พื้นโดยหันหน้าออก สถานที่ที่ใช้คือพื้นที่ตรงส่วนห้องนั่งเล่นครับ ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายนั่งอยู่บนโซฟา และจัดเก้าอี้ให้แขกนั่งเยื้องไปทางขวามือ . . . ทุกอย่างผ่านไปอย่างเรียบร้อยจนกระทั่งถึงพิธีสวมแหวน. . . (ตรวจสินหมั้นก็ทำพอเป็นพิธีเท่านั้น ป๊าแทบจะจับผมใส่พานให้ไรเฟิลพร้อมกับแถมเพชรให้อีกทั้งโรงงาน สินหมั้นคงไม่จำเป็นแล้ว TwT)
  
  
  
  
  หัวใจผมเต้นตึกตักไม่เป็นจังหวะเลย แล้วมือก็ชื้นมาก ๆ หน้าผมต้องแดงอยู่แน่ ๆ เลย!!!
  
  
  
  ผมก้มลงกราบที่ตักของไรเฟิลโดยที่อีกฝ่ายพนมมือรับไว้ มือหนาจับมือข้างซ้ายของผมไปก่อนจะค่าย ๆ บรรจงสวมแหวนลงมาที่นิ้งนาง ให้ตายเถอะ!!!! หน้าผมร้อนมากเลย!! เห็นไรเฟิลยกยิ้มด้วย ไม่ไหวแล้ว หน้าผมเหมือนจะระเบิดเลย!! . . . พอไรเฟิลสวมแหวนให้เสร็จผมก็กราบขอบคุณอีกฝ่ายอีกครั้งก่อนจะยื่นมือไปหยิบแหวนอีกวงออกมา ผมยื่นมือไปจับมือข้างซ้ายของไรเฟิลแล้วค่อย ๆ สวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายให้อีกฝ่ายด้วยมือสั่น ๆ . . . เมื่อสวมแหวนเสร็จก็เป็นอันจบพิธี จากนั้นก็ถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึก พอถ่ายรูปเสร็จทุกอย่างจบ ผมก็พุ่งไปที่โต๊ะของกินทันที ได้ยินเสียงคุณย่าเอ็ดด้วย แฮ่ ก็ผมหิวอ่ะ
  
  
  
  
  
  -----------------
  
  
  
  
  “ไง ตัวเล็ก”
  
  “ไม่ตัวเล็กแล้ว” ผมยักคิ้วจึก ๆ ให้พี่แธท วันนี้พี่แธทมาด้วยแหละ ผมเคยเปรยถึงพี่แธทอยู่นะ คนที่ส่งไวรัสให้ผมไงครับ ... คนที่มาช่วงเช้าก็มีแค่ครอบครัวกับเพื่อนสนิทแค่นั้น ครอบครัวผม ครอบครัวไรเฟิล คุณลุง คุณป้า(พ่อแม่ของพี่แธทรุ่นพี่ของป๊าและเป็นคนที่ดูแลผมตอนที่เรียนไฮท์สคูล) พี่แธท พี่จีน่า(ภรรยาพี่แธท) น้องเจสเธอร์(ลูกชายพี่แธทกับพี่จีน่า) บะหมี่ ฝาแฝดวิคตี้ ไนต์ กาย ฟอร์ส เพลิงฟ้า พี่เจ้า พี่ขลุ่ย พี่ชิค ... สามคนหลังมาเป็นช่างภาพให้ครับ พี่เจ้าคือกล้องหลัก พี่ขลุ่ยกับพี่ชิคคือแคนดิท
  
  
  “ครับ ๆ โตก็โต” พี่แธทยิ้มอบอุ่นตามสไตล์พร้อมกับยื่นมือมาลูบหัวผม
  
  “เจสเธอร์ล่ะครับ”
  
  “ไม่รู้สิ”
  
  “อ้าว” เมื่อได้อาหารที่จะกินผมก็เดินกอดเอวพี่แธทไปที่โต๊ะ พอมาถึงโต๊ะก็โดนเลยครับ โดนสายตาคมกริบกรีดแทง.. ผมปล่อยมือจากเอวพี่แธทแล้วเดินไปนั่งเก้าอี้ว่างข้างไรเฟิลที่เหมือนจะจงใจให้ว่าง
  
  
  “ดาดี้!” เจสเธอร์กระโดดลงจากตักของกายแล้ววิ่งไปกอดขาดาดี้ พี่แธทย่อตัวอุ้มเด็กน้อยขึ้นมาแล้วหอมแก้มนุ่มไปฟอดใหญ่ อ่า.. อยากหอมบ้างอ่ะ แต่ไม่ทัน พี่แธทอุ้มเจสเธอร์ออกไปแล้ว...
  
  
  
  
  --------
  ----
  
  
  
  
  “กินไหม?” ไรเฟิลพยักหน้าผมเลยจิ้มไส้กรอกให้
  
  “เบาหวานแดกแน่ ๆ เลยว่ะ” ผมลอยหน้าลอยตา ตักกินเองบ้าง ป้อนไรเฟิลบ้าง โดนแซวบ่อยจนเลิกอายไปแล้วครับ กลายเป็นพวกมันเอือม ฮ่า ๆๆ
  
  
  
  
  “ควอทซ์..” เจสเธอร์เงยหน้ามองผมตาแป๋ว มือเล็กวางบนหน้าขาผม คงหนีพี่แธทมา .. ผู้ใหญ่กินข้าวกันอยู่อีกโต๊ะครับ เด็ก ๆ อย่างเราเลยแยกออกมาอีกโต๊ะ
  
  “ว่าไงครับ?” ผมก้มหน้าลงไปใกล้ เด็กน้อยมองรอบ ๆ กลอกตาล่อกแล่กแล้วเงยหน้ามองผมอีกที ก่อนจะยื่นหน้าเข้ามากระซิบผม นิ้วเล็กชี้ไปที่ไรเฟิล
  
  
  “เขากินคนไหม..”
  
  “หะ? ฮะฮ่า ๆๆๆๆ”
  
  “ไม่ไหวแล้ว แป๊บนึงนะ ฮ่า ๆๆ” ผมหัวเราะตัวงอ น้ำตาไหลเลยอ่ะคิดดู
  
  “หัวเราะอะไรวะ” ดูทุกคนข้องกับผมมากเลย แน่สิ มีแค่ผมที่ได้ยินเจสเธอร์พูดนี่ครับ
  
  “น้องถาม.. ฮะฮะ ว่า.. เขากินคนไหม” ผมพูดกลั้วหัวเราะชี้นิ้วไปที่ไรเฟิล ทุกคนนิ่งไปพักนึงแล้วหัวเราะออกมา มีแค่ไรเฟิลที่ขมวดคิ้วเป็นปม
  
  “งื่อ..” เจสเธอร์บี้หน้ากับหน้าขาผม ตากลมเหลือบมองแล้วหลุบลงไปอีก
  
  “ทำไมถามอย่างนั้นล่ะ?” ผมถามเจสเธอร์พลางอุ้มเด็กน้อยขึ้นมานั่งตัก เจสเธอร์กอดคอแล้วซบหน้ากับคอผม .. (เราคุยกันเป็นภาษาอังกฤษนะครับ)
  
  “ดาดี้บบอกว่าถ้าดื้อเขาจะกิน” พี่แธทไปหลอกอะไรลูกวะเนี่ยยยย
  
  
  “อ่ะห่ะ ลองถามสิ”
  
  “ไม่เอา เขาน่ากลัว”
  
  “ใจดีนะ ลองถามสิ” เด็กน้อยทำหน้าลังเล มองหน้าไรเฟิลแวบนึงแล้วก็มุดคอผม เป็นอย่างนี้อยู่สองสามรอบถึงกล้ามองไรเฟิลตรง ๆ
  
  
  “กินคนเหรอฮะ?” พวกผมเงียบ รอฟังคำตอบ ไรเฟิลหันมองเด็กน้อย มุมปากแสยะยิ้มสยอง เดี๋ยวเด็กก็กลัวหรอกไอ้นี่หนิ - -
  
  
  “ถ้าดื้อ”
  
  “เจสไม่ดื้อ!”
  
  “เหรออออ แต่ควอทซ์ว่าดื้อนะ ให้เขากินดีไหมนะ”
  
  “ไม่ดี เจสไม่ดื้อ เจสน่ารัก”
  
  “ไหนนนน น่ารักจริงเหร้ออออ” ผมฟัดแก้มเจสเธอร์อย่างหมั่นเขี้ยว แก้มนุ่มฉิบหาย เด็กน้อยดิ้นใหญ่หัวเราะคิกคักเพราะจั๊กจี้
  
  “เดี๋ยวก็หายใจไม่ทัน” ผมหยุดจั๊กจี้เจสเธอร์เพราะเสียงไรเฟิล อืม.. นั่นสิ ลืมคิดไปเลย เด็กน้อยบนตักหอบหายใจแฮ่ก แก้มยุ้ยแดงก่ำ ...น่าเอ็นดูฉิบหาย
  
  
  
  “Baby! Look at me!” ผมมองวิคตอเรีย แสงแฟลชสาดวูบเข้าหน้าพอดี -__-
  
  “กรี๊ดดด เจสเธอร์น่ารักจัง” อ้าว.. เรียกเบบี้นี่ไม่ได้หมายถึงผมหรอกหรอ
  
  
  
  ------
  ---
  
  
  
  
  ตอนนี้ผมกำลังนั่งรถเพื่อไปที่โบสถ์ครับ ผมกับไรเฟิลแยกกันไปคนละคัน ผมเปลี่ยนชุดจากชุดไทยเป็นสูทสากลแต่ยังเป็นสีครีมเหมือนเดิม ระหว่างที่กำลังเดินทางผมก็เล่นโทรศัพท์เพื่อฆ่าเวลา ... อื้อหือ!!! เห็นตัวเลขโนติฯ แล้วแทบจะโยนทิ้ง แต่ไหน ๆ แล้วก็ดูหน่อยแล้วกัน ผมไล่กดไลค์รูปที่ถูกแท็กในอินสตาแกรมจนหมดแล้วย้ายไปเฟซบุ๊กบ้าง รูปงานหมั้นเมื่อเช้าก็ถูกแท็กเข้ามาเช่นกัน... แอดมินเพจ OfQuartz ก็ได้เอารูปไปอัพโหลดในเพจเหมือนกัน คอมเม้นต์เยอะมากกกกกกกกกกกกกกก!! ทั้งแสดงความยินดี ทั้งวิจารณ์
  
  “ถึงแล้วลูก” คุณย่าสะกิดบอก ผมทิ้งข้อความไว้ในรูปภาพที่อัพเดตล่าสุดว่า ‘ขอบคุณครับ’ ก่อนจะส่งโทรศัพท์ให้คุณย่าเก็บไว้ให้
  
  
  
  ทุกคนเข้าไปภายในโบสถ์แล้ว แต่ผมกับป๊ายังอยู่ด้านนอกเพื่อรอเวลา แล้วไม่ไกลนั้นก็มีเด็ก ๆ ที่จะต้องเดินนำอยู่ด้วย ผมเดินไปเดินมา หยุดแล้วก็เดิน เดินแล้วก็หยุด จนป๊ารำคาญมั้งครับเลยเบรกเข้าให้
  
  
  “แค่นี้ตื่นเต้นเหรอมึง”
  
  “ไม่ตื่นเต้นก็แปลกแล้ว”
  
  “กระจอก” โห่.. ท่านครับ แต่งงานนะครับไม่ใช่กินข้าว ครั้งเดียวในชีวิตนะเว้ยไม่ตื่นเต้นได้ไงอ่ะ
  
  “เหอะ แล้วป๊าไม่คิดจะขออาณิชแต่งงานบ้างหรอ” ป๊าไม่พูดแล้วยกยิ้มมุมปาก
  
  “ได้เวลาแล้ว” ผมย่นจมูก จังหวะดีจริง ๆ
  
  
  
  ------
  ---
  
  
  
  
  แขนเรียวคล้องแขนของผู้เป็นบิดา มืออีกข้างถือช่อดอกไม้ และดอกไม้ที่ใช้คือกุหลาบขาว  ข้างหน้าผมมีคือเด็กโปรยดอกไม้และเด็กถือแหวน ผมก้าวเข้าไปเมื่อเสียงเปียโนบรรเลงอย่างประหม่า ทุกคนในโบสถ์ลุกขึ้นยืน และเมื่อมองเห็นไรเฟิลผมก็ยิ่งประหม่า ได้ยินป๊าหัวเราะเบา ๆ ด้วย ... จนกระทั่งผมและป๊าไปถึงหน้าแท่นพิธี ป๊าส่งมือผมให้ไรเฟิลและไรเฟิลก็มายืนข้างผมแทนป๊า จากนั้นบาทหลวงก็อ่านคัมภีร์เกี่ยวกับการใช้ชีวิตคู่ก่อนจะถามความสมัครใจของผมและไรเฟิล
  
  
  
  
  “นาย รังสิมันต์ เมเยอร์ ศิริวัฒนามงคล นาย รักษ์ธิสุทธ อัครไพศาลกุล ท่านทั้งสองมาที่นี่โดยไม่ถูกบังคับ แต่มาด้วยความสมัครใจอย่างแท้จริง เพื่อเข้าพิธีสมรสหรือ?”
  
  “ครับ”
  
  “ครับ”
  
  “เมื่อเข้าสู่พิธีสมรสเช่นนี้แล้ว ท่านทั้งสองพร้อมจะรักและยกย่อง ให้เกียรติแก่กันและกันจนตลอดชีวิตหรือ?”
  
  “ครับ”
  
  “ครับ”
  
  “โดยที่ท่านทั้งสองมีเจตจำนงที่จะสมรสกัน ขอให้ท่านจับมือขวาของกันและกัน และแสดงความสมัครใจต่อหน้าพระผู้เป็นเจ้า และพระศาสนจักรของพระองค์”
  
  
  ผมและไรเฟิลจับมือขวาของกันและกัน แล้วจากนั้นไรเฟิลก็กล่าวออกมาเสียงดัง...
  
  
  
  “ข้าพเจ้านาย รังสิมันต์ เมเยอร์ ศิริวัฒนามงคล ขอรับคุณรักษ์ธิสุทธ อัครไพศาลกุล เป็นภรรยา และขอสัญญาว่าจะซื่อสัตย์ต่อคุณทั้งในยามสุขและยามทุกข์ ทั้งในเวลาป่วยและเวลาสบาย เพื่อรักและยกย่องให้เกียรติคุณ จนกว่าชีวิตจะหาไม่”
  
  ผมน้ำตาคลออย่างห้ามไม่อยู่ และพยายามสะกดกลั้นก้อนสะอื้นเอาไว้แล้วกล่าวคำมั่นสัญญาออกไปบ้าง
  
  
  
  “ข้าพเจ้า นาย รักษ์ธิสุทธ อัครไพศาลกุล ขอรับคุณ รังสิมันต์ เมเยอร์ ศิริวัฒนามงคล เป็นสามี และขอสัญญาว่าจะถือซื่อสัตย์ต่อคุณทั้งในยามสุขและยามทุกข์ ทั้งในเวลาป่วยและเวลาสบาย เพื่อรักแล้วยกย่องให้เกียรติคุณ จนกว่าชีวิตจะหาไม่...”
  
  
  
  “ความสมัครใจที่ท่านทั้งสองได้แสดงต่อหน้าพระศาสนจักรนี้ ขอพระเจ้าทรงเมตตาทะนุบำรุงให้เข้มแข็ง และประทานพรแก่ท่านทั้งสองอย่างอุดมสมบูรณ์เทอญ สิ่งที่พระเจ้าได้รวมไว้ให้ชิดสนิทกัน มนุษย์อย่าแยกออกจากกันเลย..”
  
  
  “อาเมน”
  
  
  
  หลังจากกล่าวคำปฏิญาณก็ถึงพิธีแลกแหวน ไรเฟิลรับแหวนจากเด็กน้อยแล้วส่งให้ผู้ประกอบพิธีทำพิธีเสกแหวน
  
  
  
  “พระเจ้าข้า โปรดเสกแหวนสองวงนี้ ซึ่งข้าพเจ้าเสกในนามของพระองค์ เพื่อให้ผู้สวมนั้นถือสัตย์ต่อกัน ดำรงอยู่ในสันติสุขและความโปรดปรานของพระองค์ จะได้เจริญชีวิตอยู่ในความรักต่อกันตลอดไป ทั้งนี้อาศัยพระบารมีพระคริสตเจ้าของข้าพเจ้าทั้งหลาย..”
  
  
  “อาเมน”
  
  
  เมื่อเสร็จพิธีเสกแหวนไรเฟิลก็รับแหวนกลับมาและสวมให้ผมที่นิ้วนางข้างซ้าย ผมรับแหวนอีกวงมาสวมให้ร่างสูงที่นิ้วนางข้างซ้ายเช่นกัน. . .
  
  
  หลังพิธีแลกแหวนบาทหลวงก็ทำการประกาศให้เราเป็นสามี ภรรยาอย่างเป็นทางการ เมื่อเสร็จพิธีผมกับไรเฟิลก็เดินออกจากโบสถ์ โดยมีทุกคนช่วยกันโปรยกลีบดอกไม้ จนกระทั่งถึงหน้าโบสถ์ และแล้วก็มาถึงเวลาสำคัญ..หรือเปล่า โยนช่อดอกไม้นั่นเองครับ
  
  
  
  “พร้อมน้าาา” ผมร้องถามสี่สาว พี่เฟ น้องฟิงซ์ บะหมี่และวิคตอเรีย สาว ๆ ที่ยังไม่แต่งงานก็มีแค่นี้แหละครับ ฮ่า ๆๆ แต่เหมือนผมจะใช้แรงมากไป ช่อดอกไม้ในมือลอยละลิ่วข้ามสี่สามและหล่นตุบใส่ศีรษะน้องตัวเล็กที่เหมือนจะกำลังเถียงกับไนต์อยู่พอดี และตามสัญชาตญาณของคนเรามักจะตะครุบไว้ใช่ไหมฮะ? และก็ครับ!! น้องตัวเล็กจับมันไว้อย่างงง ๆ พวกผมร้องฮิ้วเสียงดังและเหมือนน้องจะรู้ตัว ออกัสยึกยักว่าจะโยนมันทิ้งหรือจะถือเอาไว้ แต่สุดท้ายน้องก็เลือกที่จะถือมันไว้ครับ พอโดนแซวก็มุดหลบกับหลังของไนต์ เหมือนเราจะได้เจ้าสาวคนต่อไปแล้วนะครับ หึหึ
  
  
  
  
  
  ----------------
  
  
  
  
  
  ฟรึ่บ!
  
  
  ผมทิ้งตัวนอนคว่ำบนเตียงนุ่มโดยยื่นขาเลยออกนอกเตียงและเตะขาเล่นไปมา อยากนอนอ่ะครับ ไม่ง่วงนะแค่อยากนอน ...  หลังจากเสร็จพิธีที่โบสถ์เราก็แยกกันไปพักผ่อนครับ เพื่อรอเวลาจัดเลี้ยงตอนหกโมงเย็น ตอนนี้ผมกับไรเฟิลอยู่ที่ห้องพักห้องหนึ่งของโรงแรม MS ไม่ใช่ห้องที่ใช้เป็นห้องหอหรอกครับ ห้องพักชั่วคราวน่ะ ผมหยุดนิ่งทุกการกระทำ รู้สึกได้ถึงพลังงานบางอย่างที่ทาบทับบนตัวผม..  ผมกลั้นหายใจก่อนจะทำใจกล้าเอียงหน้าไปมอง เท่านั้นแหละ! ตัวผมก็ถูกจับพลิกให้นอนหงายโดยพลังงานหัวเงินที่ชื่อว่าไรเฟิล..
  
  
  
  “เล่นอะไร”
  
  “เล่นกับเมีย” ผมเอียงหน้าหลบตาร่างสูง สายตาเจ้าชู้ฉิบหาย ผมแพ้ครับ สู้ไม่ไหวจริง ๆ จิตใจไม่แข็งพอ T_T
  
  “พูดได้ไม่อายปาก”
  
  “ทำไมต้องอาย ฮึ?” ถามเฉย ๆ ก็ได้ ไม่ต้องโน้มหน้ามาใกล้ขนาดนี้!!!
  
  “ลุกได้แล้ว หนัก!”
  
  “ก็ไม่เคยรับนะ” อ ไอ้เหี้ย! ไอ้หน้าด้าน!
  
  “คนละลุกโว้ย!”
  
  “หึ” มุมปากแสยะยิ้มโน้มหน้าลงมาใกล้หน้าผมยิ่งกว่าเดิม ถ้าขยับนิดเดียวปากก็ชนกันแล้ว.. จะเอาไง จะจูบไม่จูบ ว่ามา!
  
  
  
  
  ก็อก ก็อก ก็อก
  
  
  
  ไรเฟิลพ่นลมหายใจ ไอ้ยักษ์ดูดปากผมแรง ๆ แล้วผละออกไปเปิดประตู ไอ้เชี่ย! เจ็บนะเว้ย! ผมถูปากแล้วด่ามันในใจ ตีอกชกลมกับตัวเองก่อนจะลุกขึ้นนั่งแล้วคลายไทออกก่อนจะถอดสูทตัวนอกออก
  
  
  “ใครมาอ่ะ”
  
  “ฟิงซ์” ผมพยักหน้าหงึก ๆ ปลดกระดุมเสื้อไปพลาง กะว่าจะเปลี่ยนชุดแล้วนอน แต่ตอนนี้คิดว่าคงไม่ได้นอนแล้วครับ กระเพาะมันเรียกร้องหาอาหารอีกแล้ว
  
  
  
  “บันนี่!”
  
  “หา!?”
  
  “มานี่ดิ” ผมมุ่ยหน้า หยิบผ้าขนหนูมาพาดไหล่แล้วเดินไปตามเสียงเรียก เข้าห้องน้ำแล้วเรียกผมทำไมวะ
  
  “มีอะไรอ่ะ?” ผมชะโงกหน้าตรงกรอบประตู ไรเฟิลกำลังทำอะไรบางอย่างอยู่ที่เคานต์เตอร์อ่างล้างหน้า
  
  “มานี่” มือหนากวักเรียก ผมเดินเข้าไปงง ๆ ถึงรู้ว่ามันกำลังรื้อพวกคลีนเซอร์ พวกโฟมล้างหน้าอยู่ ทำหน้าเครียดอย่างกับโดนไล่ออก ไอ้บ้า!
  
  
  “จะล้างหน้าเหรอ ล้างดิ” ผมพูดมึน ๆ หันหลังจะเดินออกจากห้องน้ำแต่ถูกล็อกคอเอาไว้ก่อน แม่ง!
  
  “อะไรอ่าาาา”
  
  “ล้างให้กูก่อน” ผมแยกเขี้ยวใส่มันก่อนจะกระโดดขึ้นไปนั่งบนเคานต์เตอร์ ไรเฟิลแม่งสูงอ่ะ สูงขึ้นด้วย ร้อยเก้าสิบไปแล้วมั้ง แต่ผมไม่ขยับเลยสักนิด ทำไมไม่มีความยุติธรรมให้คนหล่อบ้างก็ไม่รู้ ควอทซ์เศร้า
  
  
  
  “เสร็จแล้ว” ผมใช้ผ้าผืนเล็กซับหน้าให้อีกฝ่ายเป็นขั้นตอนสุดท้าย หน้าก็ไม่มีอะไรจะล้างทำไมไม่รู้ แต่ก็นะ คุณชายไรเฟิลเขาเป็นพวกรักความสะอาด หนังหน้ามันดีมากเลยนะครับ กระจ่างใสสุด ๆ ผิวนุ่มด้วย ไม่ด้าน ไม่หยาบเลย(ส่วนนิสัยยังด้านและหยาบเหมือนเดิม T_T) ดูแลดีก็งี้ หมายถึงไรเฟิลนะดูแลตัวเองดี ไม่ใช่ผมที่ดูแลมันดี . . .
  
  
   ไรเฟิลบอกขอบคุณแล้วออกเดินจากห้องน้ำไป ผมกระโดดลงจากเคานต์เตอร์แล้วล้างหน้าตัวเองบ้าง สักพักไรเฟิลก็กลับเข้ามาอีก ในสภาพเปลือยท่อนบน ท่อนล่างมีผ้าเช็ดตัวพันเอวอยู่ ร่างสูงเดินผ่านไปที่ shower stall สะบัดผ้าเช็ดตัวไม่อายกูเลย แล้วผมจะไปมองมันทำไมวะเนี่ย!!!! .... กระจกชาวเวอร์สทอลขึ้นฝ้าเพราะไอน้ำจากฝักบัวทำให้มองเห็นร่างสูงข้างในเพียงลาง ๆ แต่แม่งโคตรเซ็กซี่อ่ะ! เชี่ยยยยยย ผมคิดอะไรอยู่เนี่ยยยยย ผมสะบัดหัวไล่ความคิดตัวออกไป แต่คนหล่อโดนกลั่นแกล้งยิ่งไล่แม่งยิ่งคิด แล้วยิ่งได้ยินเสียงน้ำกระทบพื้นด้วยนะ มันยิ่ง... พอ!!!!! ผมรีบล้างหน้าให้เสร็จแล้วออกจากห้องน้ำไปอย่างรวดเร็ว ทรมานจิตใจฉิบหาย อยู่กับไรเฟิลนานวันเข้าผมยิ่งหื่นเหมือนมัน T____T
  
  
  
  
  
  --------------------
  
  
  
  
  “เจ้าสาว มองกล้องหน่อยครับ” ผมชูสองนิ้วยิ้มแฉ่งใส่กล้องพี่เจ้าก่อนจะหน้าบึ้ง กวนตีนผมอ่ะ พี่มันหัวเราะแล้วก็ลั่นชัตเตอร์ใส่ผมไปเรื่อย ๆ ตอนนี้ใกล้ถึงเวลาของงานเลี้ยงตอนเย็นแล้วครับ วู้วววว! ผมตื่นเต้นกว่างานตอนเช้ากับตอนบ่ายรวมกันอีก มันไม่ได้มีแค่ครอบครัวเราไงครับ มีคนอื่นมาร่วมงานด้วยอ่ะ แล้วก็มีเยอะด้วย งานนี้มีแขกราวสี่ร้อยคนได้เลยครับ ครอบครัวผมกับครอบครัวไรเฟิลรู้จักคนน้อยเสียที่ไหนล่ะครับ แต่มันก็ไม่ได้มีพิธีอะไรมากหรอกมั้ง...
  
  
  “งานจะเริ่มแล้วเด็ก ๆ” เท่านั้นแหละครับ ความวุ่นวายก็เริ่มขึ้น ไรเฟิลเดินมาลากคอผมที่กำลังยืนดูรูปกับพี่เจ้าอยู่(ไม่รู้ยังไงยอมให้ดูก่อนด้วย)เพื่อไปรอต้อนรับแขกที่หน้างาน
  
  
  
  
  
  
  ---------
  -----
  
  
  
  “สวัสดีครับ” กลุ่มแรกที่มาถึงคือกองทัพนักข่าวครับ ต้องใช้คำว่ากองทัพเพราะมากันเยอะมากเลย น่ากลัวอ่ะ T_T นักข่าวที่ถูกเชิญมาจะมาก่อนเวลาของแขกทั่วไปราวครึ่งชั่วโมงครับ เผื่อเวลาที่จะสัมภาษณ์ด้วย อันนี้ความคิดพี่เฟ ผมว่ามันก็ดีนะ
  
  
  
  แสงแฟลชวูบวาบสาดเข้าเต็ม ๆ ทำให้ผมต้องหยีตา จะหลบก็ไม่ได้ ที่ทำได้คือยิ้มสู้แค่นั้น หน้าผมต้องออกมาแปลก ๆ แน่เลย
  
  “ปิดแฟลชได้ไหมครับ” เสียงไรเฟิลพูด นักข่าวทำหน้างงกันนิดหน่อยก่อนจะยอมปิดแฟลชตามที่บอก ฮือ คนดีของผมมมมมมมม
  
  
  
  “ไม่กลัวกระแสสังคมจะมองไม่ดีหรือคะ?” คำถามแรกก็เอาซะแล้ว ผมกลัวคำถามแบบนี้จริง ๆ นะครับ ถึงจะเตรียมใจมาบ้างแล้วก็เถอะ พอเอาเข้าจริงมันก็อดไม่ได้นะ งานนี้ผมควรเงียบดีป่ะ กลัวเผลอเหวี่ยงอ่ะครับ TwT
  
  “ไม่มีอะไรต้องกลัวครับ” ไรเฟิล
  
  “ทั้งสองครอบครัวก็เป็นนักธุรกิจกันทั้งคู่ ลูกชายแต่งงานกันอย่างนี้ ไม่กลัวจะเสียไปถึงงานหรือครับ?”
  
  “อืม.. ถามว่ากลัวไหม ก็ไม่ได้กลัวนะครับ งานก็สำคัญ แต่ลูกมันสำคัญกว่า”
  
  “ผมเห็นด้วยกับคุณรัชพลครับ” หลังจากนั้นก็มีคำถามมากมายหลั่งเข้ามา ผมตอบบ้างเงียบบ้าง ส่วนใหญ่นักข่าวจะถามเรื่องกระแสสังคมอะไรทำนองนั้น โยงเข้าเรื่องธุรกิจบ้างประปราย แล้วคนตอบก็เป็นป๊ากับพ่อของไรเฟิลมากกว่าผมกับไรเฟิล เป็นอันจบ ผู้สื่อข่าวเข้าไปภายในห้องจัดเลี้ยง และต่อไปคือต้องต้อนรับแขกที่มางาน
  
  
  
  ----------
  ------


ออฟไลน์ Shinning_day

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 35
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
Re: ☆ underground ☆ EPISODE 51 SEMI-FINAL (08:05:2015)
«ตอบ #583 เมื่อ17-05-2015 20:41:01 »

จิ้มจิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม   :katai5: :katai5: :katai5: มีพี่เจ้ามาแจมด้วยอิอิ

ออฟไลน์ HEARTBREAKER

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 293
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +418/-3
☆ underground ☆ EPISODE 52 FINALE (17:05:2015)
«ตอบ #584 เมื่อ17-05-2015 20:43:05 »

  ----------
  ------
  
  
  
  เราถ่ายรูปกับแขกกันที่แบ็คดรอปไปเยอะมากกกก แขกก็มากันหลายคนแล้ว ตอนนี้ก็เกือบจะหนึ่งทุ่มแล้วฮะ
  
  “เหนื่อยเหรอ?”
  
  “นิดหน่อย”
  
  “ทนหน่อย” ผมพยักหน้าหงึก ๆ รอต้อนรับคนต่อไป
  
  
  “สวัสดีครับ”
  
  “ยินดีด้วยนะครับ” ผมยิ้มตอบแพค แพคมากับพ่อและแม่ครับ เพิ่งจะเคยเจอครบทุกคน
  
  “นึกว่าจะไม่มา”
  
  “ไม่พลาด” แพคยักคิ้ว กำลังจะคุยต่อก็ถูกขัดโดยไรเฟิล คุณชายบอกให้รีบถ่ายรูปแล้วเข้าไปในงานซะ ไม่มีมารยาทเลย!
  
  
  
  “ต๊ายยย ทำงานมันหรูอย่างนี้ล่ะเนี่ย” ผมชะโงกหน้ามองหาเจ้าของเสียง เจ๊ทิชากำลังเดินเข้ามากับพี่เจ๋ง จำได้ไหมครับ เจ้าของซุปเปอร์มาร์เก็ตที่ผมเคยทำงานด้วยไง
  
  “เจจจจจจจ้!”
  
  “ว้าย! สวยขึ้นหรือเปล่าลูก ตายแล้ว เจ้าบ่าวก็หล่อจริง ๆ”
  
  “เจ๊ก็สวย พี่เจ๋งหล่อมาก!” ผมยกนิ้วโปงให้ เจ๊ทิชาสวยชุดเดรสพริ้ว ๆ ส่วนพี่เจ๋งใส่สูทมาเลย
  
  “ปากหวานจริงจริ๊ง ยินดีด้วยนะลูก แวะไปหาเจ๊ที่ซุปเปอร์บ้าง ไอ้เจ๋งมันบ่นคิดถึงทุกวัน ..ไม่มีคนให้มันใช้” ผมหัวเราะ ประโยคหลังเจ๊ทิชาทำท่ากระซิบ แต่มันก็ดังพอพอให้พี่เจ๋งได้ยิน
  
  “ไม่ใช่นะน้องควอทซ์ พี่ไม่เคยคิดอย่างนั้นครับ”
  
  “ฮ่า ๆ มาถ่ายรูปครับ ๆ”
  
  “ถ่ายเจ๊ให้ออกมาสวย ๆ นะสุดหล่อ” นั่น.. ไปหยอดพี่เจ้าอีก
  
  
  หลังจากต้อนรับแขกทุกคนแล้วเราก็เข้าไปในงานบ้างครับ อ้อ ลืมบอกไป พ่อแม่ของกรีนก็มาด้วยนะครับ แต่เหมือนกรีนจะไม่มา เธอคงจะเกลียดผมมากเลยมั้ง . . .
  
  
  
  จากนั้นพิธีกรก็กล่าวต้อนรับแขกที่มาร่วมงาน พิธีกรก็ไม่ใช่ใครที่ไหนครับ กายกับฟอร์สนั่นเอง ใช้คนรู้จักให้เกิดประโยชน์สูงสุดครับงานนี้ ...  และเมื่อกล่าต้อนรับแล้วก็จะเป็นคิวของพรีเซนท์เทชั่น
  
  
  
  คลิปวีดีโอถูกเปิดขึ้นพร้อมกับไฟในแกรนด์บอลรูมที่ถูกดับลง ผมมองที่จอโปรเจกต์เตอร์อย่างสนใจ ผมยังไม่ได้ดูเลยอ่ะครับ ... ในจอปรากฏภาพวัยเด็กของเด็กผู้ชายลูกเสี้ยวผมสีเงินยืนหน้าบึ้งใส่กล้อง ก่อนที่จะมีตัวอักษรขึ้นมาว่า

  ‘Rifle Rangsiman Meilleure Siriwatthanamomgkol (ไรเฟิล รังสิมันต์ เมเยอร์ ศิริวัฒนามงคล) Birthday 8th november xxx (เกิดวันที่ 8 พฤศจิกายน xxxx)’ และต่อไปก็เป็นรูปถ่ายในช่วงเวลาต่าง ๆ ของไรเฟิล ตั้งแต่แบเบาะ โตขึ้นมาอีกหน่อย เข้าอนุบาล ประถม มัธยม มหาวิทยาลัยจนกระทั่งเรียนจบ ตอนเด็กไรเฟิลก็หน้านิ่งเป็นหินเหมือนตอนโตเด๊ะเลยครับ น่ารักดีนะ ^^
  
  
  เมื่อพาร์ทของไรเฟิลจบไปพาร์ทของผมก็ถูกเปิดขึ้น ภาพเด็กน้อยน่าจะสองขวบนั่งแหมะบนพื้นตัวขาววอกเพราะเล่นแป้งอเนกประสงค์ยิ้มแฉ่งโชว์ฟันหน้าสองซี่.. เลือกรูปได้ดี(กัดฟันทำไม) แล้วก็มีเท็กซ์ชื่อกับวันเกิดขึ้นมา และจากนั้นก็เป็นรูปทั่วไป รูปตอนเด็ก เข้าโรงเรียน ไปเที่ยว ร้องไห้ กิน นอน สารพัด รูปผมเยอะมากอ่ะครับ แล้วที่น่าอับอายมากคือมีรูปตอนผมแต่งหญิงด้วย!!! ทุเรศมากครับ ตอนนั้นน่าจะอยู่เกรด 10 ผมเล่นเกมแพ้เลยถูกลงโทษไป แฝดวิคตี้เป็นคนส่งรูปนี้มาแน่ ๆ ทำไมถึงทำกับผมอย่างนี้!! ตอนรูปนั้นขึ้นมาไรเฟิลมองผมด้วยอ่ะ แถมยังยกยิ้มอีก น่าอายเป็นบ้า TwT
  
  
  เมื่อพาร์ทของผมจบไปก็เป็นพาร์ทคู่ครับ รูปคู่ต่าง ๆ ส่วนมากจะเป็นแนวแอบถ่ายมากกว่า มีรูปตอนไปทะเลคราวนั้นด้วย ภาพที่ไรเฟิลกอดคอผมแล้วเดินด้วยกันบนชายหาด เป็นภาพที่ถูกถ่ายจากข้างหลัง ..มีตอนรับปริญญาด้วย ภาพที่ผมกับไรเฟิลยืนคุยกัน ภาพที่ผมเช็ดเหงื่อให้ ภาพที่ไรเฟิลป้อนขนมให้ และภาพอื่น ๆ อีก ..โห่ ผมทำอะไรเลี่ยน ๆ แบบนี้ด้วยเหรอเนี่ย จั๊กจี้ดีแฮะ และที่พีคมากคือภาพที่ผมกับไรเฟิลจูบกัน!!!! ผมอ้าปากค้างอย่างอึ้ง ๆ ใครเป็นคนถ่ายวะ!!!! แล้วเสียงโห่นี่มันอะไรกันครับ! ฮือ TwT และภาพนิ่งก็จบลงตรงนั้นและเป็นภาพเคลื่อนไหว ภาพนิ่งที่ใช้ในพรีเซนท์เทชั่นทั้งหมดไม่ใช่ภาพที่ถ่ายขึ้นมาใหม่นะครับ เป็นภาพเก่า ๆ ที่ถ่ายไว้ก่อนหน้านั้นแล้ว และผมกับไรเฟิลก็ไม่ได้ถ่ายพรีเวดดิ้งด้วยฮะ
  
  
  
  ‘แฮ่! สวัสดีวันเสาร์ ตอนนี้ก็... อืม เจ็ดโมงเช้าฮะ ไม่รู้ตื่นมาทำไมเหมือนกัน ฮ้าวววว เจ้าตัวนี้ชื่อบันบัน เป็นกระต่ายนะไม่ใช่หมู แต่ก็คล้าย ๆ แหละเนอะ ตัวอ้วนเชียว ฮะ ๆ เราขึ้นข้างบนกันดีกว่าเนอะ ไม่รู้คุณชายตื่นหรือยัง แล้วทำไมผมมาคุยคนเดียวเนี่ย..’ ในวีดีโอคือผมที่กำลังคุยกับกล้องและกำลังจะเดินขึ้นบันไดขึ้นชั้นสอง คลิปนี้ผมถ่ายไว้นานแล้วครับ ไปหาเจอได้ไงวะ ผมไม่เคยให้ใครดูเลยนะ
  
  
  “ไปเจอได้ไงอ่ะ?” ผมกระซิบถามไรเฟิล ไรเฟิลไหวไหล่แล้วชี้นิ้วไปที่จอโปรเจกต์เตอร์
  
  
  ผมกำลังเดินย่องเข้าไปใกล้เตียง หมุนกล้องให้ไปโฟกัสคนที่นอนหลับอยู่บนเตียง กดซูมเข้าไปใกล้จนแทบจะเห็นรูขุมขน แล้วหัวเราะคิกคักอยู่คนเดียว ร่างบางนั่งลงบนเตียงแล้วยื่นนิ้วไปจิ้มแก้มไรเฟิล ‘เมื่อวานเขาไปแฮงค์เอาท์มา ท่าจะหลับอีกนาน ทำอะไรดีฮะ? กด 1 ปล่อยให้นอนต่อ กด 2 ปล่อยแม่งไว้งี้แหละ หรือกด 3 ไม่ทำอะไรเลย หืม? มันเหมือนกันเหรอ? นั่นสิ เพื่ออะไรวะ ปัญญาอ่อนแล้วนะเนี่ย’ เสียงผมพูดเบา ๆ ก่อนเสียงกุกกักจะตามมา ผมถ่ายหน้าตัวเองพร้อมกับยิ้มชั่วร้ายคู่กับปากกาเมจิกในมือสองแท่ง และจากนั้นใบหน้าหล่อใสก็ถูกเนรมิตให้เต็มไปด้วยศิลปะขั้นเทพ จากนั้นจอก็ดับวูบ ผมจำได้ หลังจากที่ไรเฟิลตื่นมาแล้วเห็นหน้าตัวเองเป็นอย่างนั้นเขาก็งอนไม่คุยกับผมไปเกือบวันเลย ตลกมากครับ
  
  
  
  ‘Bunnie!’ เสียงไรเฟิลเรียกผมเสียงดังในขณะที่ผมกำลังง่วนกับการทำอาหารเช้าอยู่ (ยังใส่ชุดนอนอยู่เลย) ‘ทำอะไร’ ‘’แหกตาดูสิครับ’ และจากนั้นสงครามในครัวยามเช้าก็เกิดขึ้น ไรเฟิลพูดถามนั่นนี่ไม่หยุดจนผมรำคาญ เอ่ยปากไล่ก็หลายครั้ง เหตุการณ์วันนั้นแทบจะฆ่ากันตาย ‘leave me alone please~~~’ แม้จะขอร้องอ้อนวอนแต่ฝรั่งไม่มีความเห็นใจสักนิด ยังดำเนินการแกล้งผมต่อ กล้องก็จับโฟกัสไม่ได้ จนกระทั่งผมฟิวด์ขาดตะโกนไปเสียงนะ ‘get the fuck out!!!’ นอกจากไม่โกรธแล้วยังหัวเราะสะใจ หมุนกล้องถ่ายหน้าตัวเองพร้อมกับบอกว่า ‘mission complete’ ด้วยเสียงนิ่ง ๆ พร้อมกับยิ้มมุมปากเท่ ๆ . . .
  
  
  
  
  ไฟในห้องจัดเลี้ยงถูกเปิดขึ้นอีกครั้งเมื่อพรีเซนท์เทชั่นจบลง..
  
  
  
  “ผมคิดว่าทุกท่านคงอยากรู้จักตัวจริงของคู่บ่าวสาวแล้วนะครับ” กาย
  
  “เราเชิญทั้งคู่ขึ้นมาบนเวทีเลยดีไหมครับ?” ฟอร์ส
  
  “ขอเชิญทุกท่านปรบมือต้อนรับคู่บ่าวสาวของเราด้วยครับ” สิ้นเสียงกายเสียงปรบมือก็ดังขึ้น ผมขืนตัวเองนิดหน่อยแต่ก็ยอมเดิมตามแรงลากของไรเฟิล มันรู้สึกแปลก ๆ อ่ะครับ เอาตรง ๆ นะ ผมเขิน T/////T
  
  
  “เจ้าบ่าวของเรานะครับ คุณรังสิมันต์ เมเยอร์ ศิริวัฒนามงคล หรือ ไรเฟิล เป็นบุตรของคุณฟีโอน่า และคุณอาทิตย์ เมเยอร์ ศิริวัฒนามงคล จบการศึกษาระดับปริญญาตรี คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัย F” ฟอร์ส
  
  “มาถึงฝ่ายเจ้าสาวบ้างนะครับ คุณรักษ์ธิสุทธ อัครไพศาลกุล หรือ ควอทซ์ เป็นบุตรของคุณรัชพล อัครไพศาลกุล จบการศึกษาระดับปริญญาตรี คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัย F แถมยังได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่งและเหรียญทองด้วยนะครับ ไม่ธรรมดาจริง ๆ” กาย.. หลายครั้งแล้วนะที่เรียกผมว่าเจ้าสาวเนี่ย ผมเป็นผู้ชายทำไมเรียกเจ้าสาวล่ะครับ มันใช่เหรอ? T_T
  
  
  “ต่อไปขอเชิญคุณพ่อคุณแม่ของทั้งสองฝ่าย ขึ้นเวทีเพื่อถ่ายรูปร่วมกับคู่บ่าวสาวครับ เชิญครับ” คุณย่ากับป๊าขึ้นมายืนข้างผม และคุณพ่อกับคุณแม่ไรเฟิลก็ยืนข้างลูกชาย หลังจากถ่ายภาพเสร็จพิธีการก็เชิญประธานในพิธีขึ้นมากล่าวอวยพร จากนั้นพิธีกรก็เชิญพวกท่านไปพักผ่อนที่ด้านล่างเวที และต่อไปก็จะเป็นการสัมภาษณ์ครับ ไม่รู้กายฟอร์สจะมีคำถามแปลก ๆ มาหรือเปล่า..
  
  
  
  
  -------------
  -------
  
  
  “เอาล่ะครับ เรามาพูดคุยกับคู่บ่าวสาวบ้างดีกว่านะฮะ สต๊าฟของไมค์ให้บ่าวสาวด้วยครับ”
  
  “ขอกล่องคำถามด้วยครับ” กล่องคำถามที่ว่าคือคำถามที่แขกที่มาร่วมงานจะเป็นคนเขียนใส่กระดาษแล้วหยอดใส่กล่องตั้งแต่ที่หน้างานเพื่อที่จะเอามาให้พิธีกรถาม ไม่มีสคริปต์ ไม่รู้ด้วยว่าจะได้คำถามแบบนี้ ด้นสดอย่างเดียวเลย งานนี้ที่ต้องมีคือสติฮะ
  
  “ได้มาแล้วนะครับ คำถามแรก บ่าวสาวเตรียมใจก่อนไหมครับ?”
  
  “ผมขออ่านคำถามแรกเลยนะครับคุณพารัน .. เจอกันครั้งแรกที่ไหนครับ?”
  
  “มหาวิทยาลัยครับ” ผมกับไรเฟิลตอบพร้อมกัน มองหน้ากันนิดหน่อย พิธีกรแซวพอเป็นพิธีก่อนจะถามคำถามต่อไป
  
  “คำถามนี้เหมือนจะถามเจ้าสาวนะครับ ..เจ้าบ่าวขอคุณแต่งงานยังไงครับ?” ผมกลืนน้ำลายเอือก กระพริบตาปริบ ๆ
  
  “เอ่อ.. ก็ถามว่า แต่งงานกันไหม?”
  
  “ไม่มีอีเวนท์เซอร์ไพรส์ คุกเข่ายื่นแหวนอะไรอย่างนี้เลยเหรอครับ”
  
  “ไม่มีครับ อยู่ ๆ ก็พูดออกมาทื่อ ๆ ตอนนั้นผมกำลังจะหลับเลยฮะ”
  
  “ไม่มีความโรแมนติคเลยนะครับเจ้าบ่าวของเรา  เพื่อไม่เป็นการเสียเวลา ถามคำถามต่อไปเลยครับคุณกิตติพิชญ์”
  
  “คำถามต่อไปนะครับ ความประทับใจแรกของกันและกันคืออะไรครับ?”
  
  “ไม่มี” ตอบพร้อมกันอีกแล้ว ผมย่นจมูกใส่คนตัวสูง ไรเฟิลเองก็ยักคิ้วใส่
  
  “ซะงั้นนะครับ งั้นผมขอถามเลยแล้วกันนะครับว่าเจอกันครั้งแรกเลยนะครับ แรกพบสบตาหัวใจฉันก็ปลิวไม่หาเธอ.. ”
  
  “ใจเย็นครับคุณพารัน”
  
  “ฮะฮะ ขอโทษครับ เจอกันครั้งแรก ความรู้สึกแรกคืออะไรครับ?” อืม... เจอกันครั้งแรกหรอ มันก็ไม่มีอะไรนะ แค่...
  
  “เอาตรง ๆ หรือเอาที่สบายใจครับ?” ผมเอียงคอมองไรเฟิล ฝรั่งเลิกคิ้วก่อนจะตอบ
  
  “เอาที่สบายใจตรง ๆ” ครับ... -__-
  
  “อืม.. เจอกันครั้งแรก รู้สึกว่า.. คนอะไรขี้เก๊กจัง หน้านิ่่งตลอดไม่มีความรู้สึกเลยเหรอ ชีวิตเครียดมากเหรอครับ”
  
  “โอ้โห.. เจ้าบ่าวยอมเหอครับ?”
  
  “หึ ความรู้สึกแรก.. ทอม?” น็อคเอาท์.. ผมแพ้ไปสำหรับยกนี้ ถึงกับหน้าสั่น ได้แต่เค่นเขี้ยวเคี้ยวฟันกับตัวเอง เจ็บปวดมากครับกับคำว่าทอม แต่ทุกคนหัวเราะกันสนุกสนานอย่างนี้ผมยอมก็ได้ครับ..  การตอบคำถามผ่านไปอย่างรวดเร็ว มีหลายคำถามที่ตัดออกเพราะแนวคล้าย ๆ กัน เพื่อกระชับเวลาเวลาไม่ให้น่าเบื่อเกินไป
  
  
  “คำถามสุดท้ายนะครับ มีอะไรอยากจะบอกกันและกันหรือเปล่าครับ? เชิญเจ้าสาวก่อนเลยครับ”
  
  
  “. . .ขอบคุณ ขอบคุณนะ ....ขอบคุณที่คอยอยู่ข้าง ๆ ตลอด ก็ไม่มีอะไรจะบอกนอกจากคำว่าขอบคุณ แล้วก็... รักนะ” ผมมองหน้าไรเฟิลก่อนจะโผเข้าไปกอดคนตัวสูงเอาไว้ ไรเฟิลโอบกอดผมตอบแล้วโยกตัวไปมาเหมือนปลอบเด็ก มือหนาลูบผมผมไปด้วยเบา ๆ ... ผมอยากพูดอะไรให้มันบอกกว่านี้ แต่มันพูดไม่ออกจริง ๆ ความรู้สึกที่มีอยู่ข้างในมันมากมายจนกลั่นออกมาเป็นคำพูดไม่ได้ แต่ที่อยากบอกก็คืออยากขอบคุณเขา. . .
  
  “แล้วเจ้าบ่าวมีอะไรจะบอกเจ้าสาวไหมครับ?” ไรเฟิลไม่ได้พูดอะไร เขาดันตัวผมออกแล้วเดินลงจากเวที ผมมองตามอย่างงง ๆ แล้วเหมือนทุกคนก็จะงงเหมือนกัน จนกระทั่งคนตัวสูงไปหยุดที่ฟลอร์วงดนตรี ...จะทำอะไร เขารับกีต้าร์จากนักดนตรีมากก่อนจะนั่งที่เก้าอี้แล้วปรับไมค์ให้อยู่ในระดับที่พอดี ผมเบิกตากว้างเมื่อเริ่มจะเดาออก โอ้มายก็อด...!!! นิ้วเรียวเกาสายกีต้าร์ ไอ้เชี่ยยยยยยยย อินโทรเพลงนี้มัน!!!!
  
UNTIL YOU
(ฟังเพลงกันค่ะ(ลงเพลงไม่เป็นของใส่เป็นลิ้งก์นะคะ))
  
  Baby life was good to me
  But just you made it better..

  
  (ที่รัก ชีวิตผมมันก็ดีอยู่แล้วนะ แต่พอมีคุณข้ามามันก็ดีขึ้น)

  
  เสียงทุ้มเปล่งร้องออกมาเหมือนทุกอย่างถูกหยุดเวลาเอาไว้ ผมไม่สามารถละสายตาจากไรเฟิลได้เลย และไม่คิดว่าไรเฟิลจะทำอะไรแบบนี้ด้วย
  
  I love the way you stand by me
  Through any kind of weather

  
  (ผมชอบที่คุณยืนอยู่ข้างผมแบบนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม)
  
  
  I don’t wanna run away, just wanna make your day
  When you feel the world is on your shoulders

  
  (ผมไม่ต้องการที่จะหนีไปไหน แค่อยากทำให้วันของคุณสดใส..เมื่อเวลาคุณทุกข์เหมือนแบกโลกทั้งใบไว้บนบ่า)

  Don’t wanna make it worse, just wanna make us work
  Baby, tell me I will do whatever

  
  (ผมไม่ต้องการให้มันเลวร้ายลง แค่ต้องการให้เราผ่านไปได้ด้วยดี . . . ที่รัก บอกผมสิ ผมจะทำทุกอย่าง)
  
  
  It feels like nobody ever knew me until you knew me
  Feels like nobody ever loved me until you loved me
  Feels like nobody ever touched me until you touched me
  Baby nobody, nobody,until you

  
  (มันรู้สึกเหมือนว่าไม่มีใครเคยรู้จักผม จนกระทั่งคุณได้รู้จักผม
  รู้สึกเหมือนว่าไม่มีใครเคยรักผม จนกระทั่งคุณได้รักผม
  รู้สึกเหมือนว่าไม่มีใครเคยสัมผัสผม จนกระทั่งคุณได้สัมผัสผม
  ที่รัก.. ไม่มีใครเลย ไม่มีใคร จนกระทั่งคุณ)
  

  
  ผมไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองร้องไห้อยู่ จนตอนที่กายส่งผ้าเช็ดหน้ามาให้ ผมไม่รู้จะบรรยายความรู้สึกตอนนี้ยังไง มันตื้อไปหมดเลยครับ ไปแอบเตรียมอะไรอย่างนี้ไว้ตอนไหนกัน
  
  
  Baby it just took one hit of you now I’m addicted
  You never know what’s missing
  Till you get everything you need,yeah

  
  (ที่รัก แค่สัมผัสของคุณครั้งเดียวผมก็เสพติดมันไปแล้ว
  คุณจะไม่รู้หรอกว่าคุณขาดอะไรไป
  จนกระทั่งคุณได้ทุกสิ่งที่ต้องการ)

  
  I don’t wanna run away, just wanna make your day
  When you feel the world is on your shoulders
  Don’t wanna make it worse, just wanna make us work
  Baby, tell me I will do whatever
  
  It feels like nobody ever knew me until you knew me
  Feels like nobody ever loved me until you loved me
  Feels like nobody ever touched me until you touched me
  Baby nobody, nobody,until you
  
  
  
  See it was enough to know
  If I ever let you go
  I would be no one
  Cos I never thought I’d feel
  All the things you made me feel
  Wasn’t looking for someone until you

  
  
  (เห็นไหมว่ามันเพียงพอแล้วที่จะทำให้รู้
  หากผมปล่อยคุณไป
  ผมจะไม่เหลือใคร
  ผมไม่เคยคิดว่าจะรู้สึก
  แต่คุณทำให้ผมรู้สึกทุกอย่าง
  ที่ผ่านมาผมไม่เคยมองหาใครเลย จนกระทั่งมีคุณเข้ามา. . .)

  
  
  It feels like nobody ever knew me until you knew me
  Feels like nobody ever loved me until you loved me
  Feels like nobody ever touched me until you touched me
  Baby nobody, nobody,until you
  
  
  
  It feels like nobody ever knew me until you knew me
  Feels like nobody ever loved me until you loved me
  Feels like nobody ever touched me until you touched me
  Baby nobody, nobody,until you
  
  
  Nobody, nobody,until you
  

  

ออฟไลน์ HEARTBREAKER

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 293
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +418/-3
Re: ☆ underground ☆ EPISODE 52 FINALE (17:05:2015)
«ตอบ #585 เมื่อ17-05-2015 20:44:21 »

  
  
  เสียงปรบมือดังขึ้นเมื่อเพลงจบ ไรเฟิลวางกีต้าร์ลงก่อนจะลุกและเดินตรงเข้ามาหาผม คนตัวสูงส่งปลายนิ้วมาเช็ดคราบน้ำตาออกให้อย่างเบามือ ก่อนมือหน้าจะช้อนใบหน้าของผมเอาไว้แล้วประกบริมฝีปากลงมาเคล้าคลึงกับกลีบปากของผมก่อนจะแทรกเรียวลิ้นล่วงล้ำเข้ามาควานหาความหวานภายใน. .
  
  
  ปัง!!!
  
  
  เราผละออกจากกันและหันไปมองต้นเสียง
  
  “shit..” ไรเฟิลสบถออกมาเบา ๆ แล้วเดินไปขวาง
  
  
  คนที่เข้ามาใหม่คือกรีน กรีนมาในชุดสีดำตั้งแต่หัวจรดเท้า ในมือสวยมีช่อดอกไม้ช่อโตอยู่ มองไกล ๆ จะเหมือนช่อดอกไม้ทั่วไป แต่เมื่อได้มองใกล้ ๆ คุณจะเห็นได้ถึงความผิดปกติของมัน.. ช่อดอกไม้ในมือกรีนคือดอกไม้จันทน์. . . เสียงฮือฮาดังขึ้นซ้ำยังมีเสียงชัตเตอร์จากนักข่าวอีกด้วย
  
  
  “ขอโทษทีที่มาช้า พอดีไปหาของขวัญให้อยู่น่ะ” ใบหน้าสวยเหยียดยิ้มร้ายพร้อมกับสาวเท้าเข้ามาใกล้
  
  
  “ฉันแค่จะมาแสดงความยินดีด้วย รับไปสิ” กรีนยื่นช่อดอกไม้จันทน์มาให้และผมก็ไม่ได้ยื่นมือออกไปรับ ไรเฟิลปัดมันทิ้งจนมันตกกระทบพื้น
  
  “ทำอย่างนี้กรีนก็เสียใจนะคะไรเฟิล”
  
  “ถ้าจะมาทำอะไรบ้า ๆ อย่างนี้อย่ามาเลยยังดีกว่า”
  
  “ก็อุตส่าห์หน้าด้านส่งการ์ดมาให้ กรีนก็เลยต้องมาแสดงความยินดียังไงล่ะคะ”
  
  “กรีน อย่าทำอย่างนี้ลูก” คุณแม่ของกรีนเข้าไปขวางเธอเอาไว้ พ่อของกรีนจับข้อมือลูกสาวไว้แต่ถูกสะบัดออก กรีนก้าวเท้าเข้ามาใกล้ผมเรื่อย ๆ
  
  “อย่าทำเหมือนกลัวฉันสิ”
  
  “กรีน..”
  
  “ก็ไม่รู้จักอวยพรยังไงดี เอาเป็นว่า.. เลิกกันไว ๆ นะ ฉันรอสมน้ำหน้าอยู่” ผมได้แต่เงียบ มันพูดไม่ออกจริง ๆ ครับ ไรเฟิลดึงผมให้ไปอยู่ข้างหลังของเขา แม่ของกรีนพยายามจะห้ามลูกสาวตัวเองแต่เหมือนกรีนจะไม่ฟัง กรีนก้าวเข้ามาใกล้อีกครั้ง
  
  “กรีน อย่าทำอย่างนี้เลยนะคะ”
  
  “กรีนทำอะไรเหรอคะคุณป้า กรีนแค่มาแสดงความยินดีแค่นั้นเอง” กรีนปรายตามองคุณแม่ไรเฟิลนิดหน่อย ก่อนจะมองมาที่ผมด้วยสายตาเย็นเฉียบ ปากสวยคลี่ยิ้ม มันดูน่ากลัว..
  
  “ฉันมีของขวัญจะให้ด้วยนะ” กรีนเปิดกระเป๋าถือของตัวเองแล้วหยิบกล่องขนาดกลางออกมาและยื่นมาตรงหน้า พอไรเฟิลยื่นมือออกไปจะรับกรีนก็ดึงกลับแล้วบอกว่า..
  
  “กรีนให้เจ้าสาวของคุณค่ะ ถ้านายรับฉันจะยอมกลับไปก็ได้” ผมสูดหายใจก่อนจะยื่นมือออกไปรับกล่องนั้นจากมือกรีน ไม่รู้ว่าผมมองโลกในแง่ร้ายมากเกินไปหรือเปล่าที่คิดว่ามันไม่ใช่สิ่งที่ดี
  
  
  
  ผมเปิดกล่องอย่างระวังแล้วเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ข้างในก็เผลอปล่อยของในมือหล่นพื้นไปอัตโนมัติ ของในกล่องคือรูปถ่ายของผมที่ถูกกรีดด้วยของมีคมและอีกหลายรูปที่ถูกฉีกจนเป็นเพียงแค่เศษกระดาษซ้ำยังเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดสีแดงไปทั่ว มันคือเลือดจริงแน่นอนเพราะกลิ่นคาวที่โชยออกมา และผมคิดว่ามันคงเป็นเลือดสัตว์มากกว่าเลือดคน ...บ้าไปแล้ว กรีนบ้าไปแล้ว..
  
  
  “ว้าย!” เสียงวี้ดว้าดดังขึ้นพร้อมกับความวุ่นวาย ไรเฟิลผลักกรีนออกไป ก่อนจะดันตัวผมไปหาป๊า คุณย่าเรียกสต๊าฟมาเก็บกล่องบ้า ๆ นั่นกับช่อดอกไม้จันทน์ออกไป หัวใจผมเต้นแรงมาก ไม่ใช่เพราะกลัวแต่คงเป็นเพราะช็อคและตกใจมากกว่า..
  
  
  “น้องควอทซ์ไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ” ผมส่ายหน้าไปมาตอบอาณิช ผมไม่ได้เป็นอะไรจริง ๆ แต่ผู้ใหญ่คงไม่คิดอย่างนั้น มือนุ่มของอาณิชลูบศีรษะผมเบา ๆ และป๊าก็บีบมือผมราวกับให้กำลังใจ
  
  
  
  “กลับไปซะ”
  
  “กรีนก็แค่อยากมาดูไอ้หน้าด้านที่แย่งไรเฟิลไปจากกรีน”
  
  “ฉันไม่เคยเป็นของเธอ ถ้าจะมาป่วนก็กลับไป”
  
  “เหอะ! ถ้าไม่มีมันคนที่เป็นเจ้าสาวก็คือกรีน”
  
  “เลิกเพ้อได้แล้ว ต่อให้ไม่มีเขาฉันก็ไม่มีวันแต่งงานกับเธอ”
  
  “กรีนไม่ดีตรงไหน..”
  
  “ไม่ได้อยู่ที่ว่าดีหรือไม่ดี แต่เพราะฉันไม่ได้รักเธอ”
  
  “กรี๊ดดดดดดดดด!”
  
  “กรีน กรีน! มีสติหน่อย! อายคนอื่นเขาบ้างไหมห้ะ!”
  
  “กรีนไม่อาย คุณแม่ปล่อยกรีนนะ!! กรีนจะไปตบมัน!”
  
  
  เพี้ยะ!
  
  
  ผมตัวแข็งทื่อ ฝ่ามือของแม่กรีนฟาดเข้าที่ใบหน้าของเธออย่างแรงจนใบหน้าสวยสะบัด กรีนยกมือกุมแก้มตัวเองไว้ก่อนน้ำตาจะไหลอาบแก้ม
  
  
  “ม แม่..”
  
  “เลิกบ้าหรือยัง! กลับบ้าน!” แม่ของกรีนลากกรีนออกไป ไรเฟิลเดินกลับมาหาและพ่อของกรีนก็เข้ามาด้วย ท่านบอกขอโทษที่กรีนมาทำให้วุ่นวายแล้วขอตัวกลับไปก่อน
  
  
  
  
  -----------
  -------
  
  
  
  
  พีธีกรทั้งสองพูดสร้างบรรยากาศจนกลับมาเหมือนเดิม แต่เหมือนความรู้สึกในใจผมจะไม่เหมือนเดิมเลยนะ.. เราดำเนินพิธีการต่าง ๆ ตามที่วางไว้ กล่าวขอบคุณแขกที่มาร่วมงานรวมทั้งกล่าวขอโทษกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วย และจากนั้นก็เป็นการตัดเค้ก เมื่อเสร็จพิธีการตัดเค้กก็โยนช่อดอกไม้(อีกครั้ง) เป็นอันจบพิธีการบนเวที . . ที่ผมไม่เล่ารายละเอียดเพราะมันไม่มีอะไรจริง ๆ ครับ T_T
  
  
  
  “ในนามของเจ้าภาพ และคู่บ่าวสาว กระผมขอขอบพระคุณประธานในพิธี และท่านผู้มีเกียรติทุกท่านที่มาร่วมแสดงความยินดีในวัยที่สำคัญที่สุดของคู่บ่าวสาวในวันนี้ และหากมีข้อบกพร่องประการใด ทางเจ้าภาพและคู่บ่าวสาวต้องขออภัยไว้ ณ โอกาสนี้ ขอบคุณครับ”
  
  
  
  “กระผมขอจบช่วงพิธีการเพียงเท่านี้ครับ ขอเชิญท่านผู้มีเกียรติทุกท่านร่วมถ่ายรูป และรับประทานอาหาร พร้อมรับฟังการแสดงดนตรี ขอบคุณครัับ”
  
  
  ผมพรูลมหายใจออกมาเมื่อสิ้นเสียงกายและฟอร์ส ไรเฟิลจับมือผมและเราสองคนก็เดินไปทักทายแขกตามโต๊ะ หลาย ๆ คนก็ทั้งกล่าวอวยพรและปลอบใจกับเหตุการณ์ไม่คาดฝันที่เกิดขึ้น ผมยิ้มรับและขอบคุณ จนกระทั่งทักทายครับทุกโต๊ะผมกับไรเฟิลถึงได้เวลาพักบ้าง
  
  
  นั่งกินข้าวกับกลุ่มเพื่อน พูดคุยกันนั่นนี่ ประเด็นวันนี้คงหนีไม่พ้นเรื่องที่กรีนบุกมาป่วน (นักข่าวได้เขียนข่าวกันสนุกแน่ เฮ้อ)  นึกแล้วยังอดรู้สึกแย่ไม่ได้ ใครจะอยากให้มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นในงานแต่งตัวเอง จริงไหมครับ มันดูไม่เป็นมงคลเลยนะ ผมนู้ว่ากรีนเกลียดผมเพราะไรเฟิล แต่ผมไม่ได้ไปแย่งไรเฟิลมาจากกรีนนี่นา.. เรารักกันอ่ะ ผิดเหรอครับ ที่กรีนทำอาจเพราะเสียหน้าหรือแค้นอะไรผม แต่มันเกินไปหรือเปล่า ใส่ชุดดำมาผมไม่ว่าแต่ช่อดอกไม้จันทน์กับรูปผมที่โดนกรีดเปื้อนเลือดนั่นผมไม่โอเคจริง ๆ
  
  
  . . . แล้วงานเลี้ยงก็ต้องมีวันเลิกรา เวลาผ่านไปจนกระทั่งงานเลิก งานเลิกก็ไม่มีอะไร เจ้าภาพส่งแขกก็เป็นอันจบ ได้เวลาพักจริง ๆ แล้วววว
  
  
  
  ---------------------------
  
  
  
  
  “บันนี่”
  
  “หือ?” ผมเงยหน้ามองไรเฟิล ตอนนี้ผมนั่งอยู่บนเตียงในห้องพักชั้นสูงสุดของโรงแรมเอ็มเอส
  
  “เปล่า”
  
  “เปล่าอะไร มีแน่ ๆ พูดมาสิ”
  
  “ไปอาบน้ำ” แป่ว.. จบกัน นึกว่าจะบอกอะไรซึ้ง ๆ ซะอีก ผมทำปากยื่นใส่เลยถูกคุณชายดึงจนยืด เง่อออ ไอ้บ้าหนิ
  
  “ไม่อาบได้มะ?”
  
  “ไม่อาบก็ไปนอนข้างนอก”
  
  “โหยยยย งั้น.. อาบให้หน่อยสิ”
  
  “อ่อยเหรอ?”
  
  “อ่อยแล้วชอบไหม”
  
  “ไม่”
  
  “งะ..”
  
  “ไม่อ่อยก็ชอบ” เหยดดดดดดดดดดดด! ไปเอาคำพูดอย่างนี้มาจากไหนครับ!!! เพราะมัวแต่อึ้งเลยถูกไอ้ยักษ์มันอุ้มเข้าห้องน้ำไป.. จากนั้นสงครามก็บังเกิด เล่นเอาเหนื่อย..
  
  
  
  ------
  ---
  
  
  
  “นอนได้แล้ว” ผมพยายามดันศีรษะไรเฟิลออกจากการกัดแทะ(?)หัวไหล่เปล่าเปลือยของผม ไอ้บ้านี่ คนง่วง จะนอนเว้ย!
  
  “ไม่ง่วง”
  
  “แต่กูง่วง.. นอนเถอะน้าาา เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว มึงไม่เหนื่อยหรอ”
  
  “ไม่”
  
  “จริงเหร้อออออ” ผมพูดเสียงสูงพร้อมกับตอบแก้มไรเฟิลเบา ๆ ไรเฟิลกดยิ้มมุมปากก่อนจะรวบมือผมไว้และใช้ปลายนิ้วเกลี่ยแหวนบนนิ้วผม ผมมองนิ่ง ๆ ก่อนจะเผลอกลั้นหายใจเมื่อไรเฟิลกดจูบลงที่วงแหวน. . .
  
  “ตอนนี้มึงเป็นของกูแล้ว” ไรเฟิลพูดเสียงนิ่ง หน้านิ่ง แต่ดวงตาสีน้ำตะเลเป็นประกายระยับ
  
  “อ่า... ก็เป็นมานานแล้วหนิ” ผมพูดอู้อี้ซุกหน้ากับอกแกร่งซ่อนอาการเขิน
  
  
  
  ตอนนี้ผมกับไรเฟิลเราเป็นสามี ภรรยากันอย่างเป็นทางการแล้ว ..ก็อาจจะไม่ต่างจากเมื่อก่อนสักเท่าไหร่ แต่มันถือเป็นความมั่นใจอีกอย่างว่าเราจะอยู่ด้วยกันไปทั้งชีวิต . . . ผมคิดว่าผมคิดถูกแล้วที่แต่งงานกับเขา ไรเฟิลที่อยู่กับผมเสมอแม้จะทุกข์หรือสุข เขาก็ไม่เคยหายไปไหน เหมือนเพลงที่เขาร้องให้ผม..  และคงต้องขอบคุณเหล้าวันนั้นที่ทำให้ผมเมาจนกล้ายั่วเขา(ใช่เรื่องไหมเนี่ย) ถ้าไม่มีคืนนั้นตอนนี้ผมกับไรเฟิลอาจจะเป็นแค่เพื่อนกัน และผมคงต้องแอบรักไปคนเดียวเรื่อย ๆ แต่วันนี้.. เราแต่งงานกันแล้ว ได้แต่งงานกับคนที่ตัวเองรักมันเหมือนฝันเลยนะครับ . . . และผมก็รักเขาจริง ๆ ไม่ได้รักที่หน้าตาหรือฐานะของเขา แต่รัก รักที่เขาเป็นเขา รักเพราะเขาคือไรเฟิล. .
  
  
  “ไรฟ์..”
  
  “หืม?”
  
  “ขอบคุณนะ”
  
  “อื้อฮึ”

  
  “I love you”
  
 
  “I love you too”

  
  
  
  
  
THE END

ออฟไลน์ Shinning_day

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 35
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
Re: ☆ underground ☆ EPISODE 52 FINALE (17:05:2015)
«ตอบ #586 เมื่อ17-05-2015 20:46:42 »

ขอโทษที่ปาดนะไรเตอร์อิอิ :katai5: :katai5: //นุ้งควอทซ์เป็นเจ้าสาวแล้ว กรี้ดดดดดด พี่เฟิลหล่อมากกกกกก ชอบเอิ้กๆๆๆๆ

ออฟไลน์ HEARTBREAKER

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 293
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +418/-3
Re: ☆ underground ☆ EPISODE 52 FINALE (17:05:2015)
«ตอบ #587 เมื่อ17-05-2015 20:48:51 »

  จบแล้วค่าาาาาาาา  :hao5: :hao5: :hao5:

  ตอนนี้เรื่องพิธีการอาจจะไม่เป๊ะและเขียนออกมาได้ไม่มี ผิดพลาดยังไงขออภัยด้วยนะคะ
  ขอบคุณข้อมูลจาก clpark.rmuti.ac.th  siamviva.com centerwedding.com แล้วก็ขอบคุณพี่สาวที่ช่วยให้ข้อมูลด้วยนะคะ สำหรับพิธีการต่าง ๆ ไม่งั้นแย่แน่ ๆ

  รู้สึกใจหายที่ตอนนี้จบแล้ว บันนี่กับพี่เฟิลอยู่กับมา 7 เดือน 7 วัน ในที่สุดก็ถึงตอนสุดท้ายแล้ว ขอบคุณตัวละครทุกตัว ถ้าไม่มีพวกนายนิยายเราคงไม่จบ

  ตั้งแต่วันแรกจนวันนี้ก็ยังกากเหมือนเดิม ไม่มีพัฒนาการอะไรเล้ยยยยย /ตะกรุยผนัง
  
  ขอขอบคุณนะคะ ขอบคุณทุกคนมาก ๆ เลยค่ะที่ติดตามนิยายของเรา ขอบคุณคนอ่านทุกคน ทุกคอมเมนต์ ทุกยอดวิว ขอบคุณกำลังใจที่ให้เรา ถึงมันจะไม่ใช่เรื่องที่ดีอะไร พล็อตก็อมตะมาก แต่เราตั้งใจเต็มที่เลยน้า ทีแรกที่ลงก็นึกว่าจะแป้ก ไม่มีคนอ่านแล้ว แต่ตอนนี้มีคนเอ็นดูบันนี่กับพี่ปืน เราขอบคุณมากจริง ๆ ค่ะ
  หลังจากเรื่องนี้จบก็คงพุ่งไปที่พี่เจ้า แต่จะแต่งตอนพิเศษมาให้อ่านกันนะคะ(ใครจะอ่านนนน)
  
  ก็ไม่รู้จะพูดอะไรนอกจากคำว่า ‘ขอบคุณค่ะ’ (ไม่รู้จะพูดอะไรยังยาวขนาดนี้ - -) ส่วนนี่ @spttrx ทวิตเตอร์ของคนเขียนเอง มาคุยกันได้น้าาาา (ใครขอยะ) แฮ่ คุยได้ค่ะ เราเชื่องมากฉีดยามาแล้ว มาจิกหัวทวงนิยายก็ได้ค่ะ 555555
  
  รู้สึกจะพูดมากเกินไปแล้วหยุดเถอะ งั้นไปเจอกันตอนพิเศษนะคะ(แต่ก็ไม่รู้จะได้แต่งเมื่อไหร่ /วิ่งหลบทุกสิ่งอย่าง) ถ้าใครคิดถึงพี่เฟิลกับบันนี่ บางทีสองหน่อก็อาจจะมีไปแจมในเรื่องของพี่เจ้ากับเพลิงฟ้าค่ะ ยำกันมั่ว ใช้ตัวละครให้คุ้ม 5555 ไหนบอกจะหยุดเพ้อไง หุ้ววว ไปจริง ๆ แล้วค่ะ ทอล์คยาวกว่านิยายอีก ฮืออออ บ้ายบายเน้ออออ รักทุกคนนะค้าาาาา

 :mew1: :mew1: :กอด1: :กอด1:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 28-06-2015 02:46:23 โดย HEARTBREAKER »

ออฟไลน์ iamtoon

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 78
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
Re: ☆ underground ☆ EPISODE 52 FINALE (17:05:2015)
«ตอบ #588 เมื่อ17-05-2015 21:15:03 »

ออกเรือนเป็นฝั่งเป็นฝาไปซะแล้วน้องควอทซ์  :hao3: :hao3: ข่มพี่ไรฟ์ให้เต็มที่เลยค่ะ 55555555

ออฟไลน์ jamesnaka

  • วิหคเหมันต์
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 152
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-1
Re: ☆ underground ☆ EPISODE 52 FINALE (17:05:2015)
«ตอบ #589 เมื่อ17-05-2015 21:36:52 »

เป็นนิยายอีกเรื่องหนึ่งที่ชอบมาก ขอบคุณที่แต่งนิยายสนุกๆให้ได้อ่านกันค่ะ

ขอเป็นกำลังใจให้คนแต่งได้สร้างสรรค์ผลงานดีๆอื่นๆอีกต่อไป

 :pig4:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ☆ underground ☆ EPISODE 52 FINALE (17:05:2015)
« ตอบ #589 เมื่อ: 17-05-2015 21:36:52 »





ออฟไลน์ arij-iris

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2904
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-5
Re: ☆ underground ☆ EPISODE 52 FINALE (17:05:2015)
«ตอบ #590 เมื่อ17-05-2015 21:41:39 »

หวานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
Re: ☆ underground ☆ EPISODE 52 FINALE (17:05:2015)
«ตอบ #591 เมื่อ17-05-2015 21:45:59 »

ขอไปฟินกับความหวานก่อน Thx

ออฟไลน์ DeShiWa

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4332
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +150/-9
Re: ☆ underground ☆ EPISODE 52 FINALE (17:05:2015)
«ตอบ #592 เมื่อ17-05-2015 22:10:48 »

มาให้กำลังใจจ้า

ออฟไลน์ kutelittlepoly

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 187
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-0
Re: ☆ underground ☆ EPISODE 52 FINALE (17:05:2015)
«ตอบ #593 เมื่อ17-05-2015 22:17:33 »

ดำเนินมาถึงตอนสุดท้าย จบแล้ว :mc4: รู้สึกใจหายเบาๆ เราคงจะคิดถึงบันนี่น้อยกับพี่ปืนไปอีกนาน ยังไงถ้ามีเวลาว่างแวะมาลงตอนพิเศษให้หายคิดถึงกันบ้างนะคะ :katai2-1:

ขอบคุณสำหรับงานเขียนดีๆแบบนี้ ขอบคุณที่สละเวลามาแชร์เรื่องราวดีแบบนี้ มาลงตอนต่อๆไปแบบสม่ำเสมอ เราขอเป็นกำลังใจให้คุณในงานเขียนเรื่องอื่นๆ สัญญาว่าจะตามไปอ่านทุกเรื่องเลย :กอด1: ไฟท์ติ้ง o18

ออฟไลน์ BoolinMini

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 220
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-0
Re: ☆ underground ☆ EPISODE 52 FINALE (17:05:2015)
«ตอบ #594 เมื่อ17-05-2015 22:21:05 »

ยังคงรอตอนพิเศษอยู่นะค๊าาาาาาา

ออฟไลน์ PURE LOVE

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 330
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-1
Re: ☆ underground ☆ EPISODE 52 FINALE (17:05:2015)
«ตอบ #595 เมื่อ17-05-2015 22:22:00 »

ตามมาจาก พี่เจ้ากับน้องเพลิงฟ้าจ้า
เพิ่งเข้ามาก็จบพอดีเลย เดี๋ยวจะไปตามอ่านตั้งแต่ต้นก่อนนะ
ท่าทางเรื่องจะน่ารักไม่แพ้กัน แอบดูตอนจบว่าแฮปปี้แล้วยิ่งชอบ
มาเม้นท์ให้กำลังใจคนเขียนก่อนค่ะ ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารัก ๆ น้า
แล้วก็ รอติดตามพี่เจ้ากับน้องเพลิงฟ้าอยู่นะคะ  :กอด1:

ออฟไลน์ pattapong200320

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 333
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
Re: ☆ underground ☆ EPISODE 52 FINALE (17:05:2015)
«ตอบ #596 เมื่อ17-05-2015 22:35:59 »

ขอบคุณนักเขียนที่เขียนเรื่องน่ารักๆแบบนี้มาให้อ่านนะคะ
^^

ออฟไลน์ noy

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1212
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +189/-9
Re: ☆ underground ☆ EPISODE 52 FINALE (17:05:2015)
«ตอบ #597 เมื่อ17-05-2015 22:39:32 »

มันน่าจะมีบทเรียนให้กรีนเสียหน่อยนะ :beat: :beat: :beat:

ยินดีกับทั้งคู่ด้วยนะ :mew1: :mew1: :mew1:

ออฟไลน์ mild-dy

  • ☆ ทาสแมว ☆
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8891
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +389/-80
Re: ☆ underground ☆ EPISODE 52 FINALE (17:05:2015)
«ตอบ #598 เมื่อ17-05-2015 23:09:55 »

อีกรีนนี่ก็บ้าเนอะ คิดเองเออเองว่าเค้าเป็นของตัว

ทุเรศอ่ะกรีนน

รอตอนพิเศษนะ ขอให้มีตอนพิเศษ

ออฟไลน์ silver

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 170
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-0
Re: ☆ underground ☆ EPISODE 52 FINALE (17:05:2015)
«ตอบ #599 เมื่อ17-05-2015 23:52:44 »

เป็นการแต่งงานที่น่าอิจฉามากมายยยย ยิ่งตอนนายปืนร้องเพลงให้บันนี่ คนอ่านอยากจะทะลุจอคอม

ไปร่วมงานแต่ง ณ ตอนนั้นด้วยเลยละค่ะ มันฟินนมาก ของมากที่สุด  :o8:  :-[

รออ่านตอนพิเศษน้าาา   :L2:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด