หัวข้อ: ดีแล้วทูนหัวมีผัวเป็นทหาร ปีสองของสองคน ๒๐๐๑๒๕๖๓ ตอนที่๑๔/๒ หน้า๑๓๒

[black sakura]

เล่าเรื่องในกองทีไรมีแต่เรื่องฮาๆตลอดอ่ะแกงค์นี้

[hormonesyj]

ท้องแข็งหมดแล้ว  ฮาทั้งคณะตลอด

[jum1201]

    ลำลึกความหลังก็ยังฮ่าเหมือนเดิน โดนลูกอำซะบอม 

[GlassesgirL]

ความหลังครั้งยังเป็นทหารทำให้หัวเราได้ตลอดเลย ฮ่าๆๆๆ

 

[Mura_saki]

ครอบครัวเฮฮามากๆ

[kataiyai]

จัดปาร์ตี้รวมรุ่นเลย

[AMMY★]

อยากให้ไปเข้ากรมกันอีกรอบคงฮาน่าดู 55 หนูตลกตลอด ชอบๆ อบอุ่นที่สุดเลย

[manowdino]

คิดถึงพี่บอมกับหมวดบูมมมไม่ค่อยมีฉากหวานเลยอ่าา Y.Y
หมวดเต้ยกับมหาก็มีบ้างให้กรุ่มกริ่ม^.^

[ning-ning.ja]

 o22ชอบบรรยากาศเรื่องนี้จ้าอ่านแล้ว :-[สู้ๆจ้าอย่าเพิ่งจบเลย

[MayA@TK]

เมื่อไหร่บอมบ์กับหมวดบูมจะมีตอนหวานๆๆๆๆๆบ้าง
ตั้งแต่อ่านมารู้สึกเอง ว่าบอมบ์พูดถึงครอบครัวเยอะมากกกกก
มีหมวดบูมโผล่มาในบทไม่เท่าไหร่เลย
กับคู่มหาและหมวดเต้ยยังดูหวานกว่ามีบทบาทคู่กันมากกว่าอีกอ่ะ

[why yyy]

ขอบคุณ

[Akikojae]

อยากอ่านบรรยากาศเข้ากรมใหม่อีก ชอบช่วงเวลาพวกนั้นมาก
คิดถึงจังงงง อบอุ่นเหมือนเดิม พี่บอมบ์ก็รักครอบครัวมากเหมือนเดิม
อยากได้ตอนพิเศษหวานๆของพี่บอมบ์หมวดบูมจังเลยค่ะ
ไม่ค่อยได้เห็นพี่แกสวีทเลยง่ะ สามแสบก็น่ารักเหมือนเดิม 

[nicksrisat]

ครื้นเครงกันจัง มาร่วมกลุ่มกันเยอะๆ็แบบนี้แหละเนอะ

[MonsterDarknight]

ขอบคุณครับ..ไล่อ่านจนทัน..สนุกครับ..อ่านไปยิ้มไปด้วย..พลอยนึกถึงบรรยากาศตอนเป็นทหารเกณฑ์ไปด้วยเลย

[ขนมโก๋]

อบอุ่นหัวใจ คิดถึงสามแสบจนต้องกลับมาอ่าน

[psyche]

อ่านจบแล้ว อยากบอกว่า สนุกมาก มีทุกรสชาติ
ตัวละครเหมือนมีชีวิต มีพัฒนาการ มีเหตุผลในตัว
ทุกตัวละครน่ารักกันมากเลยคะ เด็กๆยิ่งน่ารักมากก
อ่านแล้วต้องยกนิ้วให้หมวดบูม ใจกว้างมาก ไม่คิดเล็กคิดน้อยเลย

ขอตอนสวีทหวาน พี่บอม หมวดบูม สักตอนนะคะ

[AGELA]

ตอนพิเศษ ครั้งที่ ๕

ลูกชายกลับมาถึงบ้านแล้ว จอดจักรยานเสร็จก็ไปนั่งรุมหมวดบูม เล่านั่นเล่านี่ให้ฟัง คนฟังก็ฟังแทบไม่ทัน เอากับเขาสิ

เย็นนี้เพื่อนๆ ผมจะต้องกลับไปทำภารกิจของเขาต่อไปครับ ๔ โมง ทุกคนเดินทาง ผมก็ฝากของฝากไปหลายอย่าง พอไปแล้วบ้านก็เงียบ เหลือไม่กี่คน

มื้อเย็นเราทำอาหารกินกันแบบเรียบง่าย เสร็จแล้วผมก็มานั่งคุยกับบิว ตอนนี้เรื่องที่ดินที่เคยโดนน้าเขายึดไป ไอ้อั๋นไปตามเรื่องมาให้เรียบร้อย ที่เกือบ ๑๐๐ ไร่ แล้วกว่าจะได้เงิน หมดเงินไปเยอะ แต่บิวก็บอกว่า ช่างมัน แค่นั้นขนหน้าแข้งไอ้อั๋นไม่ร่วงหรอก จริงๆที่ดินนั้นลูกๆของน้าของบิวเอาไปขายล้างผลาญ เปลี่ยนมือไปหลายทอด บางส่วนก็อยู่ในมือของไอ้อั๋น อีกบางส่วนอยู่กับเจ้าอื่น แต่ก็เป็นคนที่ไอ้อั๋นรู้จัก มันไปคุยๆกันแล้วเอามาคืนได้คนหมด บ้านของน้าบิวเองตอนนี้เรียกได้ว่าเหมือนจะล้มละลาย น้าเขยเป็นมะเร็งกล่องเสียง ส่วนน้าผู้หญิงเป็นหลายโรคเลยครับ ลูกเต้าก็มีดีอยู่คนเดียว ที่เหลืออีก ๒ ไม่เอาอ่าวอะไรเลยสักนิด เงินทองที่เคยใช้คล่องมือตอนนี้อะไรๆก็ติดขัดไปหมด ไวนะครับ ๗ ปีเอง กับคนที่เคยอยู่สุขสบายต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ มีหลังใหญ่ที่เคยอยู่ต้องขาย มาอยู่บ้านเล็กๆ รู้สึกว่าเขาจะขายสมบัติไปเยอะเหมือนกันนะครับ และดูท่าจะต้องขายอีก เพราะไหนจะลูกที่มาจองล้างจองผลาญพ่อแม่ ไหนจะโรครุมเร้า คนที่เป็นที่พึ่งได้มันก็เครียดของมัน

ส่วนเรื่องไอ้อั๋น มันโทรมาคุยบ่อยๆว่าจะขออนุญาตผมจีบบิวอีกครั้ง มันบอกว่าในชีวิตมันไม่เคยรักใคร ไม่เคยมีคนอื่น หึ ไอ้หอกหัก ตอนที่เขายังอยู่ใกล้กลับมองไม่เห็นค่า พอเขาไม่ได้อยู่กับมือของตัวเองแล้ว กลับมาต้องการ ผมรู้สึกหวงก้างเหมือนกันนะครับ น้องของผม ถึงจะไม่ได้โตมาด้วยกันตั้งแต่เด็กเล็กๆ แต่เราก็ฝ่าฟันอะไรมาด้วยกัน ไอ้อั๋นโทรขอผม แล้วโทรเล่าให้หมวดบูมฟัง หมวดบูมถึงกับโทรไปด่า บอกว่าถ้าจีบเจอลูกปืนแน่ๆ หึหึ คนนี้ถึงจะไม่ค่อยแสดงออกว่าหวงบิวต่อหน้า แต่ลึกๆเขาหวงน้อง ผมก็หวงเหมือนกัน ห่วงความรู้สึกไอ้ตัวเล็กมันด้วย

แต่อีกใจหนึ่งก็อยากให้เขาทั้งคู่ได้มาเป็นเหมือนเดิมอีกครั้งนะครับ อยากให้ชาลีได้อยู่กับพ่อของเขา ถึงไอ้เจ้ากุมารทองจะบอกว่าผมเป็นพ่อของเขาก็ตามเถอะนะ บิวเองผมก็ไม่แน่ใจว่าเขาจะยังไง เขาเข้มแข็งขึ้นมาก เขาแกร่ง ไม่รู้เขาตัดเยื่อใยไปเด็ดขาดหรือเปล่า

“ตัวเล็ก ถ้ามีหนุ่มหล่อมาจีบแม่บิว ตัวเล็กจะว่ายังไง”ผมถามเจ้าชาลีซึ่งตอนนี้นั่งข้างๆผมที่ระเบียงหน้าบ้าน บิวก็นั่งใกล้ๆ

“ถามอะไรอ่ะพี่บอมบ์”บิวเอ็ดผม

“ก็พ่อบอมบ์หล่อแล้วนี่ครับ คนอื่นไม่หล่อหรอก จีบแม่บิวไม่ได้แน่ๆ”

“แน่ะ ยอพ่อซะด้วยนะเรา”

“ทำไม เขาต้องมาจีบแม่บิวด้วยครับพ่อบอมบ์”

“ก็แม่บิวสวยนี่ เขาชอบ”

“แต่ชาลีไม่อยากให้ใครมาจีบแม่บิวเลย”

“ทำไมอ่ะลูก”บิวถาม

“ก็ถ้ามีคนอื่นรักแม่บิวนอกจากพ่อบอมบ์ คุณย่า ชาลีก็จะเหงา เพราะแม่บิวไปรักคนอื่น”

“แล้วถ้าแฟนเก่าของแม่มาจีบแม่ล่ะ”ผมถามเจ้าตัวเล็ก จะรู้ไหมนะ เด็กแค่ ๗ ขวบ

“แฟนเก่า คือคนที่เลิกกันใช่ไหมครับพ่อบอมบ์”

“ใช่แล้ว”

“แล้วทำไมเขาต้องเลิกกันด้วยครับ”

“อืม เขาไม่เข้าใจกันนิดหน่อย เอาเป็นว่าพ่อไม่ถามหนูดีกว่า หนูยังเล็กอยู่”

“เฮ้อ ชาลีก็ไม่เข้าใจผู้ใหญ่ว่าคิดอะไรอยู่”หึหึ ไอ้เด็กดื้อเอ๊ย ไปเอาคำนี้มาจากไหนเนี่ย ทำท่าทางถอนหายใจเหมือนตัวเองจะรู้ประสา

ผมก็ไม่รู้ว่าเจ้าชาลีจะรู้หรือเปล่าว่าความสัมพันธ์ระหว่างผมกับบิว ไม่ใช่ผัวเมียกัน คือถ้าอย่างไอ้ซันกับฟางเขาก็ใกล้ชิดกัน แต่ผมกับบิวเรามีช่องว่าง ผมไม่รู้ว่าเด็กๆจะเข้าใจว่ายังไงกับสถานะแบบนี้ เขารู้แต่ว่าผมเป็นพ่อ บิวเป็นแม่ แต่ไม่รู้เขาจะรู้หรือเปล่าว่าเราไม่ได้มีความสัมพันธ์แบบสามีภรรยากัน เฮ้อ ปวดหัวจริงๆ

“พ่อบอมบ์ไม่รักแม่บิวแล้วเหรอ”

“รักสิ”

“อ๋อ งั้นก็คนอื่นก็ไม่ต้องจีบแม่บิว พ่อบอมบ์ก็รักอาบูม คนอื่นก็ไม่ต้องจีบอาบูมด้วย ชาลีก็รักแม่บิว รักพ่อบอมบ์ รักอาบูม รักคุณย่า รักทุกคนเลย”

“ปากหวานจริงเรา โตไปสาวๆคงติดตรึมแน่เลย”บิวชมลูกชาย

“คิกๆ โตไปจะมีคนสวยเท่าแม่บิวไหมน้า”เจ้าชาลีเอนตัวไปซบตักแม่ เฮอะ รู้ประสีประสาเชียวนะเอ็ง ยอพ่อยอแม่ ยอคุณย่าเก่ง

“มีสิ แต่คงไม่มีใครสวยเท่าแม่หรอก แม่สวยที่สุดในโลก”บิวยิ้มอารมณ์ดี

“แม่สวยไง แม่สวยก็สวยนะแม่บิว”เจ้าชาลีพูดขึ้นมา

“แม่ไม่ยอมแพ้แม่สวยหรอก”บิวประกาศสงครามกับสาวรุ่นพี่ ยังจำสวยได้ไหมครับ บิวตี้แฟนเก่าสาววิศวะ ตอนนี้ก็ยังโสดครับ เจ้าตัวไม่ยอมคบใคร เขาเคยบอกผมนะ ไม่มีใครดีเท่าผม สาสสสสสส กูเขินฉิบหาย แต่ก็นะ เราไม่ได้คบกันแล้ว แล้วคงจะไม่มีทางเป็นไปได้ เพราะผมก็มีไอ้บูมสุดที่รัก นี่ถ้าเขาไม่ทิ้งผมไปตอนนั้น ก็อาจจะไม่มีไอ้บอมบ์ ณ จุดนี้ อืม มันก็น่าคิดนะ ถ้าผมยังคบกับบิวตี้อยู่ ผมอาจจะอยู่ กทม. คงไม่มีเจ้าแฝด คงไม่มีชาลี อืม ก็ฝันเฟื่องไปอ่ะครับ มันผ่านไปแล้ว เราก็ต้องอยู่กับปัจจุบัน

ผมกับบิวและชาลีนั่งคุยกัน ๓ คน เรื่องเด็กๆทั่วไปกับเรื่องผู้ใหญ่บ้าง ชาลีเป็นเด็กที่ฉลาด น่ารัก ช่างพูดช่างคุย ขยันด้วยครับ ให้ทำงานทุกอย่าง ก็ทำไป มีบ่นบ้าง งอแงบ้าง ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรนะครับ บังคับลูกบ้าง ปล่อยบ้าง ผมไม่ตึงกับลูกเกินไป และไม่หย่อนกับลูกเกินไป อยู่กับลูกเราต้องสังเกตเขาเยอะๆ แต่ความเด่นของ ๓ พี่น้องพวกนี้ก็คือ ความขี้อ้อน ไม่ได้อ้อนขอนั่นขอนี่นะครับ ชอบมานั่งซบ นั่งเล่าเรื่อง นั่งถาม ต้องกอด หึหึ

“แม่บิว มีคนโทรหาแม่บิวครับ”เจ้าซ่าหยิบมือถือมาให้ มันยังสั่นอยู่เลย

“ขอบคุณครับ แม่รับสายแปบนะ เพื่อนที่ทำงานโทรมา”แล้วบิวก็คุยธุระ

“พ่อบอมบ์ พรุ่งนี้วันจันทร์แล้ว น้องซ่าอยากช่วยพี่ต้อมขับรถดำนาอีก”ขึ้นมานั่งตักแล้วพิงกับหน้าอกผม

“เดี๋ยวโตก่อนแล้วค่อยทำ เรามีหน้าที่ไปโรงเรียน ไปเรียนให้เก่ง เห็นไหม พี่ต้อมจบปริญญาแล้วนะ”

“ถ้าไม่จบล่ะครับพ่อบอมบ์”

“ไม่จบก็ได้ แต่เราจะด้อยกว่าคนอื่นไง”

“โดนเขาหลอกไปทำงานเหรอครับพ่อบอมบ์”

“ใช่แล้ว”

“ใช่ๆ ชาลีเคยได้ยินพี่แก้วบอกว่า พี่แก้วไปทำงานแล้วเขาไม่ให้เงินด้วย”ชาลีพูด แก้วนี่คือเด็กสาวอายุ ๒๕ ครับไปก่อสร้างเมื่อหลายปี ก็โดนเขาโกงมา บอกหักนั่นหักนี่ เหลือไม่เท่าไหร่ แก้วก็ไม่มีความรู้ครับ จบม.๓ เพราะมีแฟนซะก่อน แล้วท้อง ลูกให้แม่เป็นคนเลี้ยง ตอนนี้ก็กลับมาอยู่บ้าน ทำงานกับพวกผมนี่แหละครับ

“พ่อบอมบ์ ทำไมผู้ใหญ่เขาชอบเป็นคนไม่ดีครับ”เจ้าซ่าถาม เด็กๆโลกอาจจะยังไม่กว้าง พอโตแล้วล่ะ จะรู้สึก

“คนที่ดีๆก็มีนะ ส่วนคนที่ไม่ดีคือคนที่ควบคุมตัวเองไม่ได้”

“ทำไมเขาควบคุมตัวเองไม่ได้อ่ะครับพ่อบอมบ์”

“เพราะเขาไม่ยอมควบคุมตัวเองไง พอเราโตไปเราต้องควบคุมตัวเองได้ทุกอย่างนะ เช่น ถ้าซ่าอยากซื้อขนม แต่ซ่ามีอยู่ ๕ บาท ขนม ๑๐ บาท ซ่าจะต้องทำยังไง”

“ก็ทำงาน เอาผักไปขาย แล้วก็ไปซื้อขนม”

“ใช่ นั่นคือวิธีการที่ถูก แต่บางคนก็ไปแย่งเขามา ไปขโมยเขา เพราะเขาไม่ยอมควบคุมความอยากของตัวเอง”

“อ๋อ เราก็เอาไว้ซื้อทีหลังได้ใช่ไหมครับพ่อบอมบ์”ชาลีร้องอ๋อขึ้นมา

“ใช่แล้ว อย่าทำอะไรเกินตัว”

“ยังไงเหรอครับพ่อบอมบ์”ชาลีมีความสงสัย

“ก็เหมือนกับตอนนี้หนูยกหนังสือได้ ๕ เล่ม แต่ยก ๑๐ เล่มไม่ได้ไงลูก”

“มันหนักเนอะพ่อบอมบ์ ชาลีก็จะยก ๒ ครั้ง ๕ บวก ๕ เป็น ๑๐ ทำ ๒ ครั้ง”ชาลีชูมือซ้ายขวา บวกเลขโชว์

“ใช่แล้ว แต่บางคนเขาชอบยกทีเดียวเลย ทีนี้มันก็ยกไม่ไหว ก็จะไม่ดีกับร่างกาย”

“มันจะปวดหลัง คุณย่าชอบบอกว่าห้ามยกของหนักจะปวดหลัง”เจ้าซ่าพูด

“ใช่ งั้นเราอย่าทำอะไรเกินตัว แต่ไม่ใช่ว่าเราจะไม่พยายามนะ เราต้องพัฒนาความสามารถของเราทุกวันด้วย เราค่อยเพิ่มทีละนิด อย่าโหมหนักด้วย”

“ทำยังไงเหรอครับ”

“ก็ ที่พ่อบอกไง วันนี้เรายกหนังสือได้ ๕ เล่ม พรุ่งนี้เราก็เพิ่มไปอีก ๑ เล่ม ให้ร่างกายมันรับน้ำหนักได้ จากนั้นก็เพิ่มไปจนยกได้ ๑๐ เล่ม การใช้ชีวิตก็เหมือนกัน เราต้องดูตัวเราเองด้วยว่าเราทำได้เท่าไหร่ แล้วเราก็พัฒนา จนเราเก่งขึ้น พอเราเก่งแล้ว คนไม่ดีจะทำอะไรเราไม่ได้ เพราะเรารู้”

“อ๋อ”เจ้าซ่าพยักหน้า ไม่รู้จะเข้าใจหรือไม่เข้าใจ ผมพูดไปก่อน ต้องพูดบ่อยๆ บอกซ้ำๆ ทำตัวอย่างให้เห็น ไม่เข้าใจตอนนี้ก็ไม่เป็นไร ขอแค่ผ่านหูไปก็พอครับ เดี๋ยวเด็กๆจะซึมซับได้เองต่อไป

“ฮ้าว วันนี้ชาลีอยากดูแฮรี่จังเลย พ่อบอมบ์ ชาลีก็อยากไปเรียนแบบแฮรี่นะ จะขี่ไม้กวาด แล้วเอาไม้คทาเสกให้ฝนตก แล้วก็เสกข้าวของเราให้สวยๆ ชาลีก็จะขี่ไม้กวาดไปเรียนด้วย”

“แต่พี่อยากเป็นแบบตาฤๅษี คิกๆๆๆ พี่ก็จะเหาะ ไม่ต้องขี่ไม่กวาดด้วย แล้วจะยิงพลัง เออ เป็นเหมือนหลวงจีน มีวรยุทธ์ แล้วจะเอากระบี่ฆ่าศัตรู”

“อ๋อ ที่มีวิชาฉิมปะจรใช่ไหม อันนั้นชาลีก็ชอบ มานั่งสมาธิแล้วฝึกพลัง”ฉิมปะจรคืออะไรวะ ผมก็นึกๆไป อ้อ เดินชีพจร เคลื่อนย้ายลมปราณ ลูกชายยังพูดไม่ถูก

“ใช่ แล้วมันจะมีดาบ มีมังกร ขี่มังกรแล้วปราบศัตรู”

เอาแล้วครับพี่น้องบ้านนี้ ทั้งคู่ดูหนังแล้วชอบเอามาทำตาม มีบางครั้งอยากจะแต่งชุดจีน อยากมีกระบี่ อยากฝึกวรยุทธ์ บางครั้งก็อยากจะเหาะแบบพ่อมดแฮรี่ ผมก็ต้องหาอุปกรณ์ อยากกระบี่นี่ก็เหลาไม้เอาครับ หาอุปกรณ์ง่ายๆให้พวกเขาได้เล่นกัน

วันจันทร์บิวไปทำงานแล้ว ที่บ้านเงียบเหมือนเดิมครับ ลูกๆไปโรงเรียน พวกผมก็ต้องทำงาน ดำนาทุกวันครับ จนสุดสัปดาห์ก็เริ่มจะเสร็จเรียบร้อยแล้ว

สัปดาห์นี้หมวดบูมติดงาน ไม่ได้กลับบ้าน คนอื่นๆก็ตั้งหน้าตั้งตาทำงานกันต่อไป ก็เงียบหายกันไป ๑ สัปดาห์ครับ สัปดาห์ต่อมาผมเองเร่งทำนาให้เสร็จเรียบร้อย ฝนก็ตกลงมาทุกวัน ลูกชายผมก็ไม่ให้ปั่นจักรยานไปโรงเรียนอีกแล้ว ต้องขับรถไปรับไปส่งครับ

“สวัสดีครับ”ไอ้อั๋นยกมือไหว้อย่างนอบน้อม

“จ๊ะ สวัสดี นั่งก่อน ไหนว่าจะมาตั้งแต่เมื่อวาน”

“อ๋อ มีประชุมด่วนครับ กลับถึงบ้านก็ดึกแล้ว”

“อ้อ นั่งนี่ก่อนนะ เดี๋ยวยายเอาน้ำมาให้”

“ไม่เป็นไรครับ ลำบากคุณยายเปล่าๆ”

“เดี๋ยวผมไปเอาให้เองแม่”ผมลุกเข้าไปหยิบน้ำจากตู้เย็น สัปดาห์นี้พี่เบิ้ลกับพี่ภากลับไปเลี้ยงหลานครับ จะวนกัน ก็เหลือพี่น้อย พี่นิด ที่ยังอยู่บ้าน ส่วนผมไม่ค่อยได้เข้กรุงเทพสักเท่าไหร่ ช่วงนี้มันฤดูเพาะปลูก ต้องจัดการให้เสร็จก่อน คิดถึงหมวดบูม

“อา ขอกุญแจรถหน่อย จะไปรับลูก น้องอัญ อยู่กับพ่อบอมบ์ก่อนนะ เดี๋ยวพ่อจะไปรับพี่ๆเขาก่อน”ไอ้ซันเดินมาที่บ้านผม นี่ใกล้เวลาที่เด็กๆจะเลิกเรียนแล้ว ฟางไปรับ อาทิตย์ กับ ธันว์ที่ศูนย์เด็กเล็ก ส่วนเจ้าตะวันนี่ขึ้นอนุบาล ๑ แล้วครับ เรียนโรงเรียนประถมกับแสบซ่า ชาลี ส่วนน้องอัญ ยังเด็ก เพิ่งจะ ๒ ขวบ ยังไม่พาเข้าศูนย์พัฒนาเด็กเล็กครับ แต่ก็ไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว

ผมหยิบกุญแจรถมาให้ ไอ้ซันเอากุญแจรถไปและส่งลูกให้ผมอุ้ม น้องอัญก็นิ่งๆ ไม่งอแง เมื่อเช้าผมไปส่ง ตอนเย็นมันจึงไปรับ สลับๆกันครับ ไอ้ซันมีน้องชายคนหนึ่งนะครับ ชื่อแซม ตอนนี้เป็นเภสัชกรประจำโรงบาล ก็ทำงานตามสาขาที่มันเรียนจบครับ ไอ้ซันก็ช่วยทำกิจการกับพวกผม มันเก่งขึ้นมาก อาจจะเพราะได้เมียดีครับ ฟางนี่ถึงจะเป็นลูกคนรวยแต่ไม่ค่อยเรื่องมากเท่าไหร่นะครับ เคยมีเพื่อนๆของฟางมาพูดแดกดันว่า ทำไมไม่หารวยๆกว่านี้ ฟางก็ขำๆครับ บางคนตอนนี้ได้แฟนรวย แฟนแม่งเจ้าชู้ หรือบางคนได้แฟนหล่อ ดูดี แต่โดนเกาะแดก ส่วนไอ้ซันมันก็แบบนี้ อาจจะช่วยเมียไม่ได้เยอะเท่าไหร่ แต่พอมันมีรายได้มันก็ไม่น้อยหน้า ฟางเองชอบพูดเสมอๆ ผู้ชายหล่อ หาไม่ยาก แต่ผู้ชายที่พร้อมจะอยู่ในโอวาทและเป็นสามีที่ดีของเรา มันหาไม่ได้ง่ายเลย ฮ่าๆๆๆ ผมก็ขำอ่ะดิ ไอ้ซันมันหงอๆนะ บางทีก็แซวๆว่ากลัวเมีย เพื่อนของมันคนอื่นอ่ะชอบแซวว่ากลัวเมีย ผมก็ขำกับมัน จริงๆไอ้ซันหล่อนะ ดูผมเป็นตัวอย่างก็ได้ อามันหล่อยังไง หลานมันก็ต้องไม่ทิ้งเชื้อทิ้งแถวสิครับ ฮ่าๆๆ

“พ่อดูตาตูน”น้องอัญพูดกับผม

“หืม ดูทุกวันอ่ะเรา ไม่เอา วันนี้เรามาวาดรูประบายสีดีกว่า”ผมอุ้มน้องอัญไปหยิบกระดาษวาดรูป ส่วนไอ้อั๋นคุยกับแม่อยู่ด้านนอกครับ

[AGELA]

พักใหญ่ ๔ กุมารกลับมาถึงบ้าน ความวุ่นวายขนาดย่อมๆเกิดขึ้น ทั้งหมดไปเปลี่ยนชุดเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย ตอนนี้บรรยากาศด้านนอกก็ครึ้ม คล้ายพายุจะเข้ามาอีก

“พ่อบอมบ์ครับ”

“ครับ”

“ชาลีอยากไปเตะบอล”

“ตอนนี้ฝนจะตก ดูสิ ฟ้ามืดมาเชียว”

“อยากเล่นน้ำฝน”

“เฮอะ เดี๋ยวได้เป็นไข้หรอก วันนี้เล่นแถวบ้านเราแล้วกัน หรือจะเข้าฟิตเนสกับพ่อ”

“เข้าฟิตเนสครับ ชาลีอยากวิ่ง อยากออกกำลังกาย จะได้ตัวโตแบบพ่อบอมบ์”

“อื้ม แสบ ซ่า ทำอะไรกัน”ผมตะโกนถามลูกชาย

“ไม่ได้ทำอะไรครับพ่อบอมบ์”เสียงตะโกนมาจากด้านบน แล้วตามด้วยเสียงวิ่งลงบันได

ระหว่างผมจึงเข้าครัว เตรียมทำกับข้าวครับ มีพี่ป่านกับพี่พรคอยช่วย เราทำแบบไม่เร่งรีบเท่าไหร่ครับ


๖ โมงเย็นเรามาตั้งวงกินข้าวกัน ไอ้อั๋นมาร่วมวงด้วย ชาลีนั่งใกล้ๆกับไอ้อั๋น

“คุณอาต้องทานอันนี้ อร่อยมาก พ่อบอมบ์ชอบทำให้ชาลีทาน”ชาลีตักไข่เจียวกุ้ง เอ๊ะ หรือเขาจะเรียกว่ากุ้งทอดดีวะ คือผมเอากุ้งฝอยอ่ะ มาเจียวกับไข่ ใส่แป้งนิดหน่อย แต่ไข่จะเยอะกว่า ทำให้เจ้าตัวเล็กกินบ่อยครับ เด็กๆเขาชอบ พอชาลีตักให้ไอ้อั๋น มันก็นั่งมองตาปริบๆกับความน่ารัก กูรู้ว่ามึงรู้สึกผิด คนเรากว่าจะคิดอะไรได้ก็เกือบจะสาย

“พ่อบอมบ์ก็ต้องทานด้วย”ตักให้ผมอีกชิ้น

“เดี๋ยวพ่อแย่งหมดนะ”

“พ่อบอมบ์ไม่กล้าทำหรอก ชาลีรู้ พ่อบอมบ์ชอบพูดเล่น”ดูมัน รู้ดีซะจริง

“อืม อย่ามัวแต่ตักให้พ่อ ทานเองเลย”

มื้อเย็นสิ้นสุดลง เราก็มานั่งคุยกันเรื่องอาคารเรียนที่จะสร้าง คงจะเป็นแบบใหม่ทั้งหมดครับ เพราะอาคารเรียนมีตึกใหม่อยู่ตึกเดียว สร้างตอนผมเรียนป.๑ นอกนั้นสร้างก่อนผมจะเกิดอีกครับ มีปรับปรุงบ้างเพื่อให้มันยังใช้ได้ เราจึงมาดูแบบ เด็กๆก็ขอดูด้วยครับ ออกความเห็นกันมากมาย ส่วนผมก็เรียกฟางมาให้มาช่วยกันดูอีกคน เราจะสร้างกัน ๒ หลัง รื้ออาคารเก่าทิ้งในส่วนของชั้นประถม กับอาคารของเด็กอนุบาล

“ชาลีอยากให้มีห้องนอนด้วย เวลาชาลีง่วงนอน ชาลีก็จะเข้าไปนอน”

“หืม เราขึ้นป.๑ แล้วนะ ยังจะนอนกลางวันเหมือนเด็กอนุบาลอีก”ผมโยกหัวเจ้าตัวเล็ก

“ทำห้องสมุดด้วยนะครับคุณอา แล้วซื้อหนังสือมา น้องแสบจะเอามาให้พ่อบอมบ์อ่านให้ฟัง”เจ้าแสบเสนออีกคน

“โตแล้ว อ่านเองได้ ไม่มีใครอยากจะอ่านหนังสือให้พ่อฟังบ้างเลยเหรอ หืม”ผมกวาดสายตามองลูกชายทั้ง ๓ คน

“ชาลีจะอ่านให้พ่อบอมบ์ฟังเองครับ ชาลีก็จะสะกดตัวอักษรด้วย”

“ซ่าก็จะอ่านครับพ่อบอมบ์ แต่ซ่าชอบให้พ่อบอมบ์อ่านให้ฟังมากกว่า”

“ใช่ ชาลีก็ชอบ เวลาพ่อบอมบ์อ่านให้ฟัง ก็จะมีตัวดุ๊กดิ๊กๆ”เวลาผมเล่านิทานผมก็ชอบทำท่าทางประกบให้ลูกเขาจินตนาการได้

“หึหึ แล้วนี่จะให้คุณอาเขาทำอะไรอีก”

“ทำห้องดูดาว ทำห้องคอมด้วย น้องแสบจะนั่งเล่นเกมส์ที่โรงเรียน”เจ้าแสบตอบ

“หึหึหึ เล่นแต่เกมส์อ่ะเรา”

เรานั่งคุยกันพักใหญ่ ฝนตกลงมา ฟ้าร้อง ลมพัดแรง แต่ก่อนบ้านยังไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แม่ผมชอบตกใจเวลาฝนตก กลัวลมจะพัดบ้านจนหลังคาเปิดบ้างอะไรบ้าง ตอนนี้บ้านสวย หลังใหญ่ แข็งแรง แม่ผมก็ไม่ค่อยกลัวเท่าไหร่แล้ว

ฝนตกแบบนี้เรามานั่งล้อมวงคุยกัน ผมสอนสะกดคำให้กับเด็กๆ ชาลีนั่งตักไอ้อั๋นตลอด บางทีผมก็ยิ้มดีใจที่ลูกได้เจอพ่อของเขา แต่บางครั้งผมก็ไม่อยากให้ลูกไปเป็นของคนอื่น เฮ้อ มึงอย่ามาแย่งกูเลยนะ ถึงกูไม่ใช่คนทำให้เขาเกิด แต่กูก็เลี้ยงของกูมา

ผมสอนสะกดคำ สอนอ่านหนังสือเสร็จแล้ว จานั้นก็สนทนาภาษาอังกฤษ ไอ้อั๋นรับอาสาครับ มันจบจากอังกฤษมา ภาษามันดีกว่าผม แต่ไม่ใช่ผมพูดไม่รู้เรื่องนะ ผมก็พูดได้ถึงแม้จะไม่เคยได้ไปเรียนที่ต่างประเทศเหมือนคนอื่นเถอะ นี่พูดก็พูดนะ ยังเสียดายเหมือนกัน อยากจะไปเรียนที่ต่างประเทศกับเขาบ้าง ถ้าไม่ติดว่าต้องเลี้ยงลูกผมคงไปเรียนจริงๆอ่ะ

“ไปอาบน้ำกันป่ะ จะได้กินนมนอน”

“ขอดูการ์ตูนสักตนได้ไหมครับพ่อบอบม์”เจ้าซ่ามานั่งตักอ้อนผม

“ได้สิ แต่ต้องอาบน้ำก่อน ป่ะๆ”ไม่อยากจะห้ามลูกหรอกครับ เขาเรียนมาทั้งวัน ตะกี้ก็เรียนเพิ่มเติม ให้เขาได้พักสมอง ได้ผ่อนคลายบ้าง สงสารเด็กทุกวันนี้ อะไรๆต้องดีต้องเลิศไปซะทุกอย่าง ยิ่งเป็นเด็กในเมืองด้วยแล้ว การแข่งขันมันสูง ผมเองไม่ค่อยชอบการแข่งขันเท่าไหร่ แต่เวลาทำอะไรเราต้องอยู่อันดับต้นๆ ฮ่าๆๆ จริงๆคนเรามันก็แข่งขันตั้งแต่แต่เรายังเป็นตัวอสุจิเนอะ ตอนเป็นอสุจิก็วิ่งจู๊ดด้วยความเร็วเพื่อจะได้มาเจาะไข่ เกิดมาก็ต้องแข่งกับคนอื่น ทั้งชีวิตความเป็นอยู่ ไม่แข่งก็ไม่มีอะไรจะกิน แต่แข่งมากไปมันเครียด ผมชอบพอดีๆ ไม่ต้องแข่งทุกเรื่อง ไม่ต้องเด่นทุกเรื่อง เด่นเท่าที่เราทำได้ และเราไปได้ในสุดทางของเรา ชีวิตคนเรามันก็ไม่ได้ยาวนานอะไรหรอกครับ เราเกิดมาอย่างมากอยู่ได้ ๑๐๐ ปี มันแปบเดียว กินใช้พอประมาณ ให้คนรุ่นหลังเขาได้กินบ้าง

เด็กๆไปอาบน้ำแล้ว ผมมานั่งคุยกับไอ้อั๋นต่อ มันก็พร่ำเพ้อถึงชาลีว่าน่ารัก

“เฮ้อ ถ้าผมไม่ตัดสินใจแบบนั้นในวันนั้น ผมคงจะมีอะไรดีๆกว่านี้ มันรูสึกเหมือนตัวเองยังไม่ได้ขึ้นจากเหวยังไงไม่รู้”

“แล้วใครเป็นคนขุดมันขึ้นมาอ่ะเหวหลุมนั้นอ่ะ ตัวเองไม่ใช่เหรอ”

“อืม ผมผิดเองพี่”

“เคยได้ยินคำนี้ไว้ ใคร่ครวญให้ดีแล้วจึงทำอ่ะ คนเราบางทีไม่ได้คิดดีๆ ใช้อารมณ์มากเกินไปมันก็แบบนี้”

“นั่นน่ะสิพี่ ถ้าผมคิดได้ตั้งแต่ตอนนั้น ผมคงไม่จมปลักแบบนี้ ตอนนี้ก็ได้แต่ขอโทษบิว อยากจะขอเขาคืนดี แต่ไม่รู้ว่าจะเป็นไปได้แค่ไหน”

“ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ ปมนี้มึงผูกขึ้นมาเอง มึงก็ต้องแก้เอง ไม่สนับสนุน แต่ก็ไม่ห้ามนะว่าจะทำยังไง ตอนคบกัน กูโคตรอิจฉามึงเลยว่ะ เมียมึงสวย แต่มึงกลับมองไม่เห็นค่า คนเราก็แบบนี้ เวลาที่อะไรอยู่ใกล้ตัวเรา เรามักจะมองไม่เห็นค่าของมัน เพราะเราคิดว่ายังไงมันอยู่ใกล้ตัว แต่พอมันไม่อยู่ มันเปลี่ยนเจ้าของ กลับหวงอยากจะได้มันกลับคืนมา มันคงจะเป็นไปได้ยาก บางคนมีแฟน กลับมองเห็นค่าแฟนน้อยลงทุกวัน เพราะเวลามันผ่านไป มันไม่ตื่นเต้น มันจึงเกิดการมองไม่เห็นคุณค่า ความรักก็พลอยลดลงไม่เหมือนวันแรกที่เราทุ่มแหลกแจกโปรโมชั่นกัน อยู่นานสันดานมันออก ใจก็เลยออกห่าง อันนี้ก็สาเหตุหนึ่ง แต่บางคนดีเสมอต้นน่ารักเสมอปลาย แต่เรามองเห็นเขาเป็นของตาย ทิ้งเขาไปมีคนอื่น สุดท้ายกลับมาตายรัง อันนี้ก็อีกแบบ

“เฮ้อ ผมต้องขอโทษบิว และจะขอบิวคืนดีให้ได้ จะขอโทษลูกด้วย”

“อืม อยากทำอะไรก็ทำ แต่ถ้าทำให้เขาเสียใจ กูเอามึงหนักแน่”

“ไม่มีอีกแล้วพี่ ผมไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว”

“พ่อบอมบ์ครับ เสร็จแล้ว”เจ้าซ่านุ่งผ้าเช็ดตัวมายืนตรงหน้าผม

“ไปแต่งชุดไป เช็ดตัวให้แห้งด้วยนะ เดี๋ยวพ่อหาการ์ตูนให้ดู”ผมลุกไปหยิบแท็บเล็ตมาเลือกหาการ์ตูนสนุกๆ ครู่หนึ่งลูกๆมานั่งดู ผมก็ดูด้วยครับ แม่ผมชอบว่า โตแล้วทำไมชอบดูการ์ตูน ผมก็ขำๆ ดูการ์ตูนดีกว่าไปติดเหล้าเนอะ จริงๆการ์ตูนมันสอนอะไรเราได้หลายอย่างนะ แต่บางคนเขาอาจจะมองว่าเป็นของที่เหมาะสำหรับเด็ก แต่ผมกลับมองว่ามันเหมาะสำหรับทุกวัย การ์ตูนมักจะมีคำคมที่ลึกซึ้งสอดแทรกเสมอ มันเพลินด้วย ได้อะไรด้วย แต่เด็กๆเขาก็ตามวัย ดูเพื่อความเพลิดเพลินกับจินตนาการ

พอจบแล้วก็ให้ลูกนอนครับ พรุ่งนี้บิวกับหมวดบูมคงจะมา สัปดาห์ที่แล้วไม่มีใครกลับ ผมเหงาครับ ฮ่าๆๆ

ลูกหลับ ผมไปอาบน้ำ ทำงานนิดหน่อย ส่วนไอ้อั๋นก็นอนที่บ้านผมนี่แหละครับ ฝนไม่ยุดตกสักที แม่ไม่ให้ขับรถไปพักในโรงแรมในตัวเมือง แม่บอกอันตราย ก็โอเคครับ

วันรุ่งขึ้นไปส่งลูกเสร็จแล้ว ผมไปคุยกับ ผอ. กับหลวงพ่อ เรียกกำนันเรียกผู้ใหญ่บ้านมาคุยด้วยครับ ประชุมกันครึ่งวันครับ ส่วนใหญ่คือรับทราบอย่างเดียว เพราะเงินที่มันอยู่ที่ผมครับ ฮ่าๆๆ ดูเหมือนตัวเองจะรวยล้นฟ้าเนอะ

ตอนบ่ายก็ไม่มีอะไร พักผ่อนครับ ผมมาทำงานของผมต่อ เรื่องขายข้าวนั่นแหละครับ มาดูการผลิต ดูกระดานหุ้นด้วยอะไรด้วย จนถึงเวลาเย็น ไอ้ซันก็ไปรับลูก

๖ โมง หมวดบูมกับบิวก็มาถึงบ้านพอดี นั่งเครื่องบินมาแปบเดียว แล้วให้ฟางไปรับ ผมไปรับไม่ได้ มัวแต่ยุ่งกับงานครับ

“แม่บิววววววววววววววววววววว”ทั้ง ๓ คนวิ่งไปกอด

“อาบูมมมมมมมมมมมมมมมม”กอดแม่บิวเสร็จ กอดอาบูมของพวกเขา

“ไม่ให้กอดอาบูมหรอก”ผมกอดไปกอดหมวดบูมแกล้งเด็กๆ

“พ่อบอมบ์อ่ะ ชอบหวงอาบูมไว้คนเดียว ชาลีก็รักอาบูม พ่อบอมบ์อย่าหวงสิ”ชาลีเจื้อยแจ้วจะกอดหมวดบูมให้ได้

“เหอะ อาบูมของพ่อต่างหากละ ไม่ให้กอดไว้”

“พวกเรา ใช้พลังคลื่นเต่า เย้”ร้องเสียงดังแล้ววิ่งมาเกาะขาผม ปีขึ้นบนตัว ไอ้ผมก็กลัวตกต้องรีบอุ้ม อุ้มเจ้าแสบ อ้าว เจ้าซ่ากับชาลีได้หมวดบูมไปซะแล้ว

“เฮ้ยๆ อาบูมของพ่อนะ”ผมก็แกล้งทำเป็นสะบัดๆ

“ฮ่าๆๆ”หมวดบูมก็ขำไปครับ อุ้มเจ้าชาลีด้านซ้าย เจ้าซ่าด้านขวา เจ้าแสบลงจากตัวผมได้ก็วิ่งไปกอด

“ไม่มีใครรักแม่บิว งั้นพ่อรักแม่บิวคนเดียวนะ”ผมเดินไปกอดบิว เด็กๆก็วิ่งมากอดบิวบ้างครับ

“แสบรักแม่บิว พ่อบอมบ์ปล่อยเลย แม่บิวอยากกอดน้องแสบต่างหาก”เจ้าแสบวิ่งมากอดบ้าง

“แม่บิวของชาลี เย้ กอดแม่บิว รักแม่บิว”ผลัดกันกอดกันหอม

“พอก่อน ให้แม่พักก่อนแปบนึง แม่รักทั้งหมดทุกคนเลย”บิวหอมแก้มลูกชายไปคนละที ส่วนผมก็เดินไปกอดคอหมวดบูม

เอาของไปวางด้านในเสร็จเรียบร้อยเออกมาทักทายกัน บิวไม่ค่อยพูดกับไอ้อั๋นเท่าไหร่ คงจะโกรธอ่ะครับ ก็นะ มันทำเขาหนักนี่ มันก็พยายามครับ พยายามไม่ให้บิวอึดอัด ชาลีก็เด็กใสๆ ไม่รู้หรอกว่าแม่โกรธอะไรพ่อ มันก็ไปนั่งตัก ไปชวนคุย ชาลีบอกว่า

“ไม่มีใครคุยกับคุณอา ชาลีก็กลัวว่าคุณอาจะเหงา”บิวเองถึงกับสะอึก ไอ้อั๋นก็คงจะจุกๆ ชาลีก็ตามประสาเด็กครับ ชวนคุยนู้นนั่นนี่ คุยเรื่องต่างๆ ไอ้อั๋นมันก็เล่าไปว่าเคยไปต่างประเทศ ไปเที่ยวที่ไหนบ้าง หยิบมือถือมาให้ดู

“นี่เป็นรูปที่อาไปมิลาน สวยไหม”

“โอ้โห พี่แสบๆ สวยมากเลย พี่แสบมาดูนี่”เจ้าแสบก็ไปนั่งล้อมวง ไอ้อั๋นก็โม้ให้ฟัง เด็กๆเขาชอบ ผมออกมาคุยข้างนอกกับหมวดบูม จริงๆก็ผู้พันบูมครับ

ผมกับหมวดบูมอาจจะไม่ค่อยได้หวานอะไรกันมากมายนักนะครับ เพราะเป็นผู้ใหญ่ ไหนจะลูก แต่เราก็ไม่เคยทิ้งช่องว่างของเราให้ห่างกันมากนัก ยังรักพี่แกเหมือนเดิม เหมือนวันที่เจอครั้งแรกนั่นแหละครับ

“พ่อบอมบ์ชอบมานั่งคุยกับอาบูม ๒ คน น้องซ่าโป้ง”ก็แบบนี้แหละครับ อาจจะไม่ได้เจอบทหวานมากเท่าไหร่นัก แต่แค่รู้ว่าเรายังรักกันก็พอ







ปล. อาจจะหยุดลงตรงนี้แล้วนะครับ
กำลังมีแพลนจะเขียนเรื่องใหม่ อิอิ

[Zyse]

ชาลีน่ารักที่สุดเลยตอนนีิ    : 
พี่บอมแก่แล้วเลยไม่ค่อยหวานแหววกับหมวดบูม แต่เอาน่ะขอให้รักกันก้อพอเนอะ 

คุณเมฆจะหยุดเรื่องละขึ้นเรื่องใหม่ ดีใจด้วยใจหายด้วย คิดถึงเด็กๆๆ

แต่ก่อนจบขอพี่บอมกับหมวดบูมหวานๆเรียกเลือดหน่อยเถอะค่ะ พรีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส 

[Yarkrak]

  :pig4:กำลังคิดถึง

แล้วแต่ความสะดวกครับ

และเตรียมตัวรอเรื่องใหม่ คริคริ

 

[shikyu3211]

ครอบครัวนี้ยังน่ารักและอบอุ่นเหมือนเดิม อั๋นกับบิวมันคงยากอ่ะ แต่ถ้าจะคบในฐานะเพื่อนคงพอได้ล่ะนะ

[Mouse2U]

อีกหนึ่งสาเหตุที่หวานกันไม่ได้มากเป็นเพราะเด็กๆ ด้วยหรือเปล่าคะเนี่ย ก้างชิ้นใหญ่เบ้อเริ่มเลยนะคะบอมบ์ ><

ปล. รอเรื่องใหม่จ้าา

[Mura_saki]

เออ...ทำไมอ่านตอนนี้สงสารอั๋นจับใจ อยากให้บิวใจอ่อนแล้ว แต่ก็นะทำเขาไว้เยอะ

จบแล้วจริงๆสินะคะ ชอบมากๆ ตามอ่านเรื่องใหม่ค่ะ:-)

[Akikojae]

อ่านถึงคำว่าจบลงตรงนี้แล้วเศร้าเลยค่ะ
อยากอ่านวีรกรรมลูกหลานบ้านนี้ไปตลอดเลย
อาบูมน่ารัก พ่อบอมบ์เลยหวงไงลูก อิอิ
โตๆกันหมดแล้ว อีกเดี๋ยวก็เลี้ยงพ่อได้แล้ว
คิดถึงเรื่องนี้ ที่จริงอยากให้เขียนไปเรื่อยๆ
แต่ถ้าคุณเมฆจะเขียนเรื่องใหม่ก็จะรอค่ะ

[maemix]

เด็กๆน่ารัก ขอบคุณสำหรับนิยาย
รอเรื่องใหม่ด้วยคน

[sirikanda28]

เมื่อมันถึงเวลาก็ต้อง
ทำใจ

[nuttzier]

อย่าพึ่งเขียนเรื่องใหม่   เอาเรื่องนี้ให้จบก่อนน๊า  .....   

[cchompoo]

 

[boonpa]

  เรื่องนี้น่ารักมากเลย อยากอ่านพวกเด็กๆต่อ หยุดลงก็เสียดาย แต่ไม่เป็นไรรอเรื่องใหม่ก็ได้

[snack]

บอมบ์เลี้ยงลูกสอนลูกดีจริงๆครอบครัวนี้น่ารักสุดๆ....เอาใจช่วยอั๋นนะอยากให้พ่อแม่ลูกมาอยู่กันพร้อมหน้า

สิ่งที่เคยผิดพลาดก็จำไว้เป็นบทเรียน..ถึงเรื่องนี้จะจบลงก็จบลงด้วยความสุข

ของคนอ่านนะเราว่าและจะรอติดตามเรื่องต่อไปขอบคุณเรื่องราวดีๆมีความุขทุกครั้งที่ได้เข้ามาอ่าน