หัวข้อ: ดีแล้วทูนหัวมีผัวเป็นทหาร ปีสองของสองคน ๒๐๐๑๒๕๖๓ ตอนที่๑๔/๒ หน้า๑๓๒

[shikyu3211]

รักกันเข้าใจกันน่ารักมากเลย

[GlassesgirL]

แสบซ่าร์นี่ซนและฉลาดช่างพูดกันจริงๆ
เป็นครอบครัวใหญ่ที่อบอุ่น และรักกันดีมากๆ
หมวดบูมก็น่ารัก หนูน่ารักเฮฮาตลอด
แต่จะจบแล้วหรือคะ ยังไงก็จะรอเผื่อมีตอนพิเศษนะคะ คึคึ

ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆ ให้ข้อคิดและความสุขแบบนี้นะคะ

 

[snack]

ครอบครัวนี้่ารีกมากขนาดเป็นครอบครัวโคตรใหญ่

แต่น่ารักทุกคนเลย..มาต่อนะคะยังไม่อยากให้จบเลย

[hormonesyj]

คงคิดถึงน่าดูเลย ยังไงมาต่อตอนพิเศษอีกนะครับ
ครบครัวนี้มีความสุขกันถ้วนหน้าจรืงๆ

[AMMY★]

กวนพ่อบอมบ์กันใหญ่เลยพวกลูกๆ น่ารักก
พี่เจิดกับน้องหนูก็น่ารัก คงคิดถึงเรื่องนี้แย่เลย
ว่างๆเอาตอนพิเศษมาลงอีกเยอะๆนะคะ

[punchnaja]

อยากอ่านแสบซ่าตอนโตจริงจริ๊ง ไม่ก็ตอนพี่บอมอธิบายให้ลูกฟังเรื่องความสัมพันธ์อันซับซ้อนอ่ะ555

[sirikanda28]

แสบ ซ่านี่สมกับชื่อ
เลย

[Rafael]

ง่าา
จะจบแล้วเหรอออ
หลังๆพี่บอมกับหมวดบูมไม่ค่อยมีเวลาส่วนตัวเลยเนาะ 555
มีเด็กๆกวนตลอดดด

[Sohso]

ใกล้จะจบแล้วหรอครับ

[fahsida]

เขียนต่อเถอะค่ะ เขียนต่อไปจนเด็กๆ โตเลยก็ได้ค่ะ เราอยากอ่านต่อไปๆ นะค่ะ

[yjm]

อย่าเพิ่งจบเลยน้าาาา

[hormonesyj]

ยังอยากอ่านอีกเรื่อยๆ ไม่อยากให้จบเลยค่า เด็กๆก็น่ารัก คนใหญ่ก็อ่านแล้วมีความสุข มาต่ออีกนะ ขอตอนพิเศษเยอะๆๆๆเลย

[manowdino]

ถ้าว่างๆค่อยมาต่อก็ได้นะคะ
รอคะ
หมวดบูม กับพี่บอม
คิดถึงยังไงก็อบอุ่น

[nbee]

คิดถึงคู่ ต. กับ บ. จังเลยอ่ะ

[coolmaoil]

 

[jum1201]

  จะจบแล้วเหรอ มันก็ถึงจุดอิ่มตัวจริงๆ และเนาะ ถึงจะอยากให้มีต่อก็เถอะ แล้วแต่คนเขียนจ๊ะ
ขอบคุณที่มาต่อให้อ่าน นิยายของเมฆให้อะไรหลายอย่าง หวังว่าจะมีนิยายดีๆ แบบนี้มาให้อ่านอีกคะ จะรออ่านภาคต่อของสามเสือ แสบ ซ่า ชาลี (ถ้ามี)    รอติดตามจ้า

[tistaek]

เอาอีก เอาอีก

[AGELA]

ตอนพิเศษ ครั้งที่ ๑

ธีรภัทร กับ ธัชระพี ตอนนี้อยู่ ป.๓ อายุ ๙ ขวบ
ชาลี น้องเล็กของบ้านเรียนชั้น ป.๑ อายุ ๗ ขวบ
ตะวัน เด็กชายบ้านตรงข้าม อยู่ในวัยกำลังซน อายุ ๕ ขวบ มีน้องชายอายุ ๔ ขวบชื่ออาทิตย์ หรือบางทีจะเรียกว่า อาร์ตติส เวลาเขียนภาษาอังกฤษมันจะพ้องๆกันอ่ะ บางครั้งก็อาร์ตไปเลยก็เลย ตกลงคือเจ้าอาทิตย์มี ๓ ชื่อ ฮ่าๆๆ อีกคนชื่อ ธันว์ ครับ อายุ ๓ขวบ และน้องสาวชื่อน้องอัญ เพิ่งจะ ๒ ขวบ บ้านตรงเขาลูกดกครับ
เออ ว่าแต่เขา ไอ้เราก็ลูกดกนะ ตั้ง ๓ คนแน่ะ

“คุณย่า หลวงตามาแล้ว”เสียงดังจากหน้าบ้านของเจ้าซ่า หัวหน้าแก๊ง

“เอ้า นี่มาเอากับข้าว เอาข้าวไปลูก เดี๋ยวย่าไปเอาดอกไม้ก่อน”

ครู่หนึ่งเด็กๆก็ยกโถข้าว หม้อกับข้าวไปวางที่โต๊ะหน้าบ้าน แม่ผมตามออกไป ส่วนผมก็วางภารกิจไปใส่บาตรตอนเช้า บ้านตรงข้ามก็มาร่วมใส่บาตรด้วยครับ

“ค่อยๆใส่นะ”

เด็กๆเขาใส่บาตรโดยแบ่งหน้าที่กัน เจ้าแสบใส่ข้าว ชาลีถวายกับข้าว เจ้าซ่าถวายดอกไม้ ส่วนเจ้าตะวันเด็กบ้านตรงข้ามก็ใส่บาตรเช่นกัน มีน้องๆมาคอยป่วน จะเป็นแบบนี้เป็นประจำทุกเช้าครับที่เราชินตา

“ทวดครับ วันนี้ตะวันไปช่วยแม่ฟางเก็บชะอมด้วย”

“เก่งๆมากเลยลูก แล้วนี่แปรงฟันรึยัง”

“แปรงแล้วครับ ทวดครับ ทำไมฟังของตะวันสีดำเหมือนของทวด ตอนเด็กๆแม่ฟางให้ตะวันกินหมากเหรอครับทวด”

“นั่นมันฟันผุไม่ใช่เหรอ ไปหาหมอให้หมอเขาตรวจฟันหรือยัง”

“ไปหาแล้วย่า วันนี้ย่าทำอะไรกินอ่ะ”ไอ้ซันตอบแทนลูกชาย

“น้ำพริกเหมือนเดิม ไปๆ ไปแต่งชุดนักเรียนกินข้าวลูก เดี๋ยวไปเรียนสาย”

“พ่ออุ้ม”น้องอัญลูกสาวคนเล็กของไอ้ซันอ้อนให้ผมอุ้ม สาวน้อยเกิดมาท่ามกลางพี่ๆผู้ชายจึงถูกดูแลเป็นพิเศษเหมือนเจ้าหญิง น่ารักดีครับ ผมก็อยากมีนะ เมื่อก่อนเคยคิดอยากจะมีลูกสาวสัก ๒ คน ลูกชายคนเดียวก็พอ แต่ทุกวันนี้ ลูกชาย ๓ คน ป่วนมาก หาความอ่อนหวานไม่ได้เลยบ้านนี้

อุ้มลูกสาวไอ้ซันมาที่บ้านจากนั้นแม่ผมก็จัดการเรื่องอาหารมื้อเช้าให้เด็กๆ พี่ภาก็คอยดูแลเรื่องการแต่งตัว พี่ๆผม ทั้งพี่ชายพี่สะใภ้นี่กลับมาอยู่บ้านนอกหมดแล้วนะครับ คือ เกษียณปั๊บ ไม่กี่เดือนก็เก็บข้าวของกลับมาที่บ้านนอกเลย บ้านหลังที่อยู่ปัจจุบันก็สร้างใหม่ครับ ใหญ่โตกว่าเมื่อก่อนเยอะ เอาไว้รองรับญาติๆด้วยครับ

ลูกๆกินข้าวเสร็จแล้วพี่น้อยก็ขับมอไซด์ตามไปส่งที่โรงเรียนครับ เจ้าลูกชายนี่ปั่นจักรยานกันไปกันเอง ๔ พี่น้อง เจ้าแสบเป็นคนปั่น เจ้าตะวันเป็นคนซ้อนท้าย เจ้าซ่าปั่นอีกคันหนึ่ง เจ้าชาลีจะซ้อนท้าย พี่นิด หรือบางทีก็พี่เบิ้ล พี่น้อย จะคอยขับมอไซด์ตามไปส่งครับ จริงๆพี่เบิ้ลอยากจะให้ขับรถยนต์ไปส่งนะครับ มันสะดวกดี แต่ผมอยากให้ลูกชายเขาพึ่งพาตัวเองได้มากกว่า แต่ก็ไม่ประมาทต้องมีผู้ใหญ่คอยดูแล ลุงๆเขาไม่ค่อยมีงานการอะไรที่จะต้องรับผิดชอบเยอะเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ก็มอบภาระการช่วยดูหลานไปครับ

จริงๆตอนนี้พี่เบิ้ล พี่น้อย พี่นิด ต่างคนก็ต่างมีหลานเป็นของตัวเองแล้วนะครับ ไอ้ภีมก็แต่งงานกับขนมผิง ตอนนี้ลูก ๒ ชาย ๑ หญิง ๑ คนโต ๑ ขวบ คนเล็ก ๓ เดือน เพิ่งกลับเข้ากรุงไปเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ไอ้ภีมก็แต่งงานแล้ว คนนี้ลูก ๓ ชายทั้งหมดครับ ญาติๆคนอื่นๆก็มีลูกกันทุกคนแล้ว คนที่มีลูกก่อนหน้าที่แล้ว ลูกๆก็โตเป็นวัยรุ่น วัยป่วน แล้วเวลากลับบ้านผมทีนะ เยอะมาก เวลาที่เรารวมญาติกันแล้วพากันไปทำบุญที่วัดทีนะ เป็นกลุ่มใหญ่เลยครับ ชาวบ้านถึงกับอึ้งกับจำนวนลูกหลานเหลนของแม่ผม ไหนจะคนโตแล้ว ไหนจะที่เพิ่งคลอดอีก

ส่วนพี่ชายผมก็จะไม่ได้อยู่บ้านตลอดนะ จะแวะไปหาหลานบ้างอะไรบ้าง แต่ส่วนใหญ่คืออยู่บ้านนอกนี่แหละครับ ทำอะไรเล็กๆน้อยๆ ปลูกผัก ทำเกษตรอินทรีย์ เศรษฐกิจพอเพียง ว่างก็ไปเยี่ยมหลาน แม่ผมตอนนี้ก็ ๘๓ แล้ว ยังแข็งแรงอยู่ครับ เดินได้ปกติ ไม่ค่อยเข้าโรงพยาบาลสักเท่าไหร่ แม่ชอบออกกำลังกายครับ กวาดใบไม้บ้าง เดินเล่นบ้าง มีกิจกรรมเคลื่อนไหวร่างกายตลอด วันไหนถ้าหลานๆชวนเดินออกกำลังกาย ก็จะเดินกับหลาน คือเจ้าแสบ เจ้าซ่า ชาลี จะชวนคุณย่าเดินรอบหมู่บ้าน ๑ รอบครับ ก็เดินไปทักทายชาวบ้านไปด้วย เด็กๆชอบใจ

ส่วนเรื่องอาหารการกินนี่ฟางจะเป็นคนดูแลครับ ฟางกับหลานสะใภ้อ่ะแหละ หาพวกอาหารเสริม วิตามิน มาให้ ไม่ได้ให้เฉพาะแม่ผมนะครับ ซื้อมาให้ทั้งพ่อตาแม่ยาย คนที่รู้จัก แล้วแม่ผมเองช่วงนี้ก็เน้นการเข้าวัด ไปทำสมาธิ ปฏิบัติธรรม วันพระก็ไปแล้วครับ ชุดขาวไปปฏิบัติธรรม ๑ วัน ๑ คืน แม่ผมไป ลูกๆก็ไปกัน วันพระนี่บ้านร้าง เหลือผมกับลูกชาย แล้วยิ่งวันไหนที่เป็นวันเสาร์อาทิตย์ที่ตรงกับวันพระนะ ลูกชายทั้ง ๓ คนก็ไปครับ ส่วนผมทำหน้าที่เฝ้าบ้าน ถึงผมจะไม่ได้นอนวัดผมก็มาทำบ้างนะเล็กๆน้อยๆของผมไปครับ ไม่ทำเดี๋ยวอายเด็กครับ

แล้วตอนนี้อาชีพการงานผมก็ถือว่าเหมาะสมดี มีความสุขดีครับ ผมได้ใช้ชีวิตอิสระ สบายๆ ไปแบบช้าๆ อยู่กับธรรมชาติ หน้านาเราก็ทำนากันไป พอหมดหน้านาก็หาอะไรทำ ทำสวนทำไร่ ปลูกผักขาย พวกผักออแกนิกส์ อ่อ ผมมีผลิตภัณฑ์เป็นของตัวเองด้วยนะ เป็นข้าวกล้องครับก็มี ข้าวขาวก็มี มีหลายชนิดครับ เป็นผลิตภัณฑ์จากการรวมกลุ่มของชาวบ้าน อยู่นี่ผมทำนาแบบลดต้นทุน แรกๆนะโดนคนอื่นถามสารพัดเลยครับ มันจะไม่เป็นอย่างนั้นเหรอ ไม่เป็นอย่างนี้เหรอ ปีแรกที่ผมทำนาก็ไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่นะ โดนเขาหัวเราะเยาะเอาเหมือนกันครับ แต่ผมไม่ยอมทำแบบเก่าๆหรอก แบบเก่าพึ่งเคมีภัณฑ์เยอะมากครับ แล้วมันแพง ผลผลิตก็ใช่ว่าจะได้เยอะเมื่อเทียบกับเงินที่เสียไป บางปีนี่เรียกว่าเสมอตัวบ้าง กำไรก็ไม่มากเท่าไหร่ ยิ่งปีไหนฝนฟ้าไม่อำนวยเรียกว่าขาดทุนกันไปเลยทีเดียว

ผมจึงเปลี่ยนใหม่ ตรงไหนที่มีการสอนวิธีการสมัยใหม่ มีเทคนิคอะไรต่างๆ ถ้าผมไปถึงแหล่งได้ผมจะไปถามเขา ถ้าไปไม่ได้ก็ศึกษาจากพวกเว็บ อ่านงานวิจัยบ้างอะไรบ้าง ปรับปรุงเทคนิคเก่าๆบ้าง และที่สำคัญคือใช้เทคโนโลยีให้เป็นประโยชน์ พอมาปีที่ ๒ ของการทำนา ข้าวผมก็ดีขึ้นครับ แต่ยังอยู่ในระดับปกติที่เมื่อก่อนชาวบ้านเขาทำได้กัน คือ ปีแรกนี่ผลผลิตติดลบไปหลายเกวียนจนเขาหัวเราะเอา พอมาปีที่ ๒ ผลผลิตดีขึ้นเรียกว่าเสมอตัว ช่วงนี้ชาวบ้านก็ยังถามเดิมๆครับว่าวิธีการแบบไม่พึ่งปุ๋ยเคมีจะได้ผลเหรอ พอมาปีที่ ๓ ปีนี้นาผมได้ผลผลิตเพิ่มขึ้นจากเดิมเกือบเท่าตัวครับแล้วต้นทุนผมลดลงไปมาก บางคนก็เริ่มเชื่อผม แต่ผมก็ยังศึกษาวิธีการ ไปอบรม ไปสัมมนาวิธีการทำนา แล้วไปเชิญคนที่ทำนาเก่งๆมาสอนให้ถึงบ้าน จนผมเริ่มทำผลิตภัณฑ์แล้วมีบางคนมาขอร่วม ตอนนี้ถือว่าส่วนใหญ่ในตำบลของผมมีการรวมกลุ่มทำนาแบบสร้างสรรค์ ทำแบบมืออาชีพ ลดต้นทุน ลดการพึ่งพาเคมีภัณฑ์ พึ่งพาธรรมชาติ พึ่งเทคโนโลยี และที่สำคัญคือพึ่งพาตนเองให้ได้

แต่จะว่าไปแล้วผมไม่ได้ลงทุนแค่การทำนาอย่างเดียวนะ อย่างอื่นๆผมก็ทำเหมือนกัน แต่พี่เบิ้ลกับพี่น้อยพี่นิดก็ไปศึกษา เรื่องปลูกผักนี่แหละครับ ฟางนี่เป็นเจ้าหน้าที่ทางด้านการตลาดเลยทีเดียวครับของกลุ่มเรา คอยหาแหล่งตลาดกระจายสินค้า

นอกจากผมจะทำเกษตรแล้ว ผมยังเล่นหุ้นไปด้วยเหมือนที่เคยทำ ไม่ได้ทิ้งไป ผลกำไรโอเคดีครับสมน้ำสมเนื้อที่ลงทุนไป มีเงินใช้ไม่อดแน่ๆครับ

พูดถึงเรื่องอาชีพไปแล้ว ครอบครัวไปแล้ว ต้องพูดถึงที่รักเขาหน่อย ผมยังคบกับหมวดบูมเหมือนเดิมนะครับ ตอนนี้หน้าที่การงานของพี่แกก็ไปได้สวยครับ ไม่ได้เป็นผู้หมวดเหมือนเดิมแล้ว เป็นนายพันแล้วครับ ก็ยังโอเคดีกับความรัก ว่างๆเราก็เจอกัน ไปเที่ยวด้วยกัน ส่วนบิวนี่มุ่งแต่งานอย่างเดียว บอมบ์เล็กไปทำงานที่ต่างประเทศ ส่วนบาสเป็นหมอตามที่ตัวเองตั้งใจเอาไว้ครับ

ไอ้มหาเป็นดาราของมันไปครับ แต่เห็นร่ำๆว่าอยากจะเป็นอาจารย์สอนมหาลัย เออ มันก็มุ่งมั่นทำงานไปเรียนไปจนตอนนี้ก็จบปริญญาเอกไปแล้วนะครับ มันจบด้านกฎหมาย หมวดเต้ยก็ยังโอเคของพี่แกการงานก้าวหน้า

สำหรับอีหนูการงานมันก็ดีครับ ทำงานกับฝรั่งแฟนมันเหมือนเดิมนั่นแหละครับ กิจการรุ่งเรืองช่วยกันทำมาหากิน ไปเที่ยวต่างประเทศกันบ่อย ถ้าว่างตรงกันเราก็จะยกพวกกันไปครับ ไปเป็นแก๊ง

สายๆพวกเราก็ตั้งวงกันกินข้าวมื้อเช้า ลูกชายเขาจะกินก่อน ส่วนกลุ่มสูงวัยนี่กินทีหลังครับ กินข้าวเสร็จแล้วผมก็ขับมอไซด์ออกสำรวจทุ่งนาของตัวเอง ช่วงนี้ใกล้จะเข้าหน้าฝนแล้วต้องรีบเตรียมดิน เรื่องทำนาผมไม่ได้ทำเองทั้งหมดนะครับ ให้หลานมาช่วย มีอยู่ ๒ คน ไอ้ต้อมกับไอ้เป้ มันผ่านการเป็นทหารมาแล้ว ใช้ง่ายครับ ก่อนไปเป็นทหารนะ ดื้อ นักเลง ตอนนี้มันก็คิดอะไรได้มากขึ้น

ทีแรกผมจะให้มันไปหางานทำที่กรุงเทพหรือที่อื่นๆ ให้มันหาเลี้ยงตัว แต่มันไม่ยอมครับ บอกว่าอยู่กับอา เดี๋ยวอาหางานให้ทำ ไม่ต้องไปไกลบ้าน เออ ก็ตามใจ ผมต้องหางานให้ทำ ก็ชวนทำนาครับ ให้มันขับรถไถนา รถไถผมมี ๔ คัน รถดำนาอีก ๓ คัน รถเกี่ยวข้าว ๒ คัน ก็ได้พวกมัน ๒ คนนี่แหละครับคอยทำหน้าที่ขับพวกเครื่องจักรพวกนี้ แต่ไม่ใช่จะมีพวกมัน ๒ คนเท่านั้น มันลากเพื่อนพวกมันมาด้วย ผมก็โอเค หางานให้ทำอีกละ แต่บางทีจะมีพวกที่เกเร งานการไม่เอาไหน ผมไม่ให้ทำเลยนะ แล้วไม่มีใครกล้าแหยมกับผมด้วย ใครมาขอทำงาน ผมหางานให้ทำ ถ้าทำไม่จริงจัง ไม่มีความรับผิดชอบ ผมไล่ออกทันที แต่ส่วนใหญ่ก็จะรู้ประวัติของผมก่อนจะมาขอทำงานก่อนแล้วว่าผมเป็นคนแบบไหน ผมถ้าดีก็ดีใจหาย ถ้าร้ายก็อย่าได้ร่วมโลกกันเลย

ก็ทั้งวันผมก็ทำหารสำรวจ คิดวางแผน ไปพบปะบ้านนั้นบ้านนี้บ้าง คุยกัน จนบ่ายแก่ๆลูกชายได้เวลากลับจากโรงเรียนผมก็บึ่งขับรถมอไซด์ไปรอที่หน้าโรงเรียนครับ เด็กๆตามบ้านนอกนี่จะมีที่พ่อแม่เขามารับบ้างก็มี ใครบ้านใกล้ก็เดินกลับ บ้านไกลก็จักรยาน แต่ส่วนใหญ่จะปั่นจักรยานกันครับ ผมก็มารอ จนลูกชาย

“พ่อบอมบ์ สวัสดีครับ”เด็กๆยกมือไหว้ ใครรู้จักผมก็ยกมือไหว้ทักทายเช่นเดียวกัน เด็กๆปั่นจักยานออกไป ผมขับตามหลังเบาๆคอยดูแลความปลอดภัย มันเคยมีนะครับพวกวัยรุ่นที่โตแล้วชอบขับรถซิ่งแล้วเกือบจะชนเด็ก ผมเป็นห่วงมาก โดยเฉพาะเวลากลับบ้านแบบนี้ ผมจึงต้องมาดูแล ใครขับเร็ว ขับกวนตีนผมจะชี้หน้าเลย ถ้ายังไม่หยุดอีกผมจะตามไปถึงบ้าน

เด็กๆกลับถึงบ้านแล้ว แสบซ่าชาลี ๓ ลิงตั้งขาตั้งจักรยานได้ก็วิ่งไปหาคุณย่าไปกอดไปหอม แล้ววิ่งไปเปลี่ยนชุดนักเรียน ก่อนจะออกไปเล่นฟุตบอลกับเพื่อน ก็ปกติของเขาแหละครับ กลับมาถึงบ้านก็ต้องไปเล่นกันก่อน ผมไม่ว่าอะไรหรอกครับ เขาเรียนมาทั้งวัน ต้องให้เขาได้พักผ่อน ได้เล่นบ้าง แต่เด็กๆจะเล่นไม่นานนะครับ ชั่วโมงกว่าๆก็จะกลับบ้านมาป่วนพ่อ

“วันนี้มีการบ้านไหมแสบ ซ่า”

“มีครับพ่อบอมบ์”

“ไปเอามาทำป่ะ ชาลีล่ะ ครูให้การบ้านมาหรือเปล่า”

“ไม่มีครับพ่อบอมบ์”

“อื้ม ถ้าไม่มีก็เอาหนังสือมาอ่านเล่นก็ได้”ปล่อยเด็กๆให้เขาทำการบ้านไปครับ ส่วนผมโหนบาร์บ้าง ยกดัมเบลบ้าง ผมสร้างฟิตเนสไว้ใช้ส่วนตัวเลยครับ พี่ๆผมก็มาใช่บ่อย

“พ่อบอมบ์ครับ น้องซ่าทำข้อนี้ไม่ได้ พ่อบอมบ์สอนให้หน่อย”เอาแล้วละครับ ลูกชายไม่เข้าใจการบ้าน ผมก็ผละจากการงานมาดูอย่างรวดเร็ว เจ้าชาลีตอนนี้ก็นั่งวาดรูป เขาชอบวาดรูปการ์ตูน ชอบอ่านการ์ตูน แต่ถ้าผมยังไม่อนุญาตให้ดูการ์ตูนเขาจะไม่ดูนะครับ ว่าแล้วผมจึงอธิบายให้ลูกชายฟัง คอยไกด์เขา ไม่บอกเขาทุกอย่าง ให้เขาคิด ถ้ายังคิดไม่ออกก็คอยแนะ

“อ่า การบ้านเสร็จแล้ว เก่งมาก”ชมลูกชายหน่อยครับ เขาเก่งนะ คิดเลขได้ อ่านหนังสือก็เข้าใจ เด็กๆเราต้องคอยชมคอยให้กำลังใจเขาเสมอครับ ทุกคนอยากได้แรงใจ อยากได้กำลังใจ คือที่ผมชมเพราะผมไปอ่านเกี่ยวกับกระทู้เลียงลูกอะไรประมาณนี้แหละครับ ที่เด็กๆมาบ่น คือเขาโตแล้วนะแล้วมาบ่นว่าที่บ้านไม่ชม ทำเกรดได้สวยก็ไม่ชม บางคนได้ ๓.๕ ทางบ้านบอกว่านี่พยายามสุดๆแล้วเหรอ แล้วเขาก็มาบ่นว่ามันเป็นปม แล้วผมก็ไปอ่านเจอในพวกหนังสือพัฒนาตัวเองว่าให้เราชมคนอื่นบ่อยๆ มองหาแง่ดีของเขา มันจะช่วยให้เขามีกำลังใจ

ส่วนเวลาที่ลูกชายเขาทำไม่ได้ผมจะให้พักก่อนครู่หนึ่ง ให้เขาค่อยๆคิด พอเขาทำได้ผมก็จะชมทุกครั้ง มีคนอื่นหาว่าผมชอบอวยลูกชาย คือจริงๆ ความดีของลูก ถ้ามันอยู่บนพื้นฐานของความเป็นจริง ผมจะชมลูกเสมอ คำชมแม้เล็กๆน้อยๆ ก็ช่วยทำให้คนมีกำลังใจมากขึ้นนะครับ เราต้องปลุกพลังบวกให้กับลูก เวลาเขาผิดเราก็ต้องชี้โทษให้เขามองเห็นว่าเพราะอะไรจึงผิด แต่เราก็ต้องฟังลูกด้วยนะครับ ลูกคิดยังไง ผู้ใหญ่คิดยังไง สิ่งที่ผู้ใหญ่คิดมันอาจจะถูกต้องแหละครับ แต่ด้วยวัยของเขา เขาอาจจะคิดว่าสิ่งนี้มันดี มุมมองเขายังไม่กว้าง เราก็ต้องคอยสอนเขา แต่ถ้าเราผิด เช่นเราสอนเขาผิดไป ผมจะขอโทษลูก คือบางทีผู้ใหญ่แบบเราไม่ได้ทำอะไรถูกต้องไปหมดหรอกครับ ถ้าเราผิดจริงผมจะยอมรับว่าตัวเองผิดนะ แต่บางบ้านนี่แบบรู้ทั้งรู้ว่าตัวเองผิด มักจะพูดเสมอว่า แกยังเป็นเด็กอย่ามาเถียง ฉันอาบน้ำร้อนมาก่อน การที่คุณอาบน้ำร้อนมาก่อนไม่ได้หมายความว่าน้ำร้อนนั้นจะพอดีสำหรับคุณทุกครั้ง อาจจะมีบางครั้งที่คุณโดนน้ำร้อนนั้นลวกก็ได้ เวลาเราผิดเราต้องยอมรับครับ

และกับลูกคนอื่นผมก็ชมนะ ให้กำลังใจทุกคน เราสร้างรอยยิ้มให้กัน ปลุกพลังบวกให้กัน พอเสร็จการบ้านแล้วจึงลูกชายเอาไปเก็บให้เรียบร้อยแล้วเรามาตั้งวงกินข้าวมื้อเย็นกัน

“พ่อน้อยเอาน้ำให้น้องแสบหน่อยครับ ซู๊ด ฮ่า”เจ้าแสบหน้าแดงเลยครับ เจอพริกเม็ดเป้งเข้าไป

“หึหึ โดนพริกอ่ะดิ”

“อ่า เผ็ดๆๆๆ ขอบคุณครับ”เจ้าลูกชายรับน้ำไปดื่มอึกใหญ่ เจ้าซ่าตอนนี้นั่งตักกับตักแกงให้คนนั้นทีคนนี้ที เขาชอบตักแกงให้คุณย่า คุณย่าก็จะพูดว่า

“พอแล้วลูก ทานเองบ้าง จะได้โตไวๆ อ่ะ นี่เอาชิ้นนี้ไป”แม่ผมก็หยิบหมูทอดด้วยมือเปล่าๆ คนแก่ก็แบบนี้ไม่ค่อยกินกับช้อน เปิบมืออย่างเดียว

“ก็คุณย่าทานนิดเดียว น้องซ่าอยากให้คุณย่าทานเยอะๆ”

“หื้อ ย่าทานเยอะไม่ได้แล้ว นิดเดียวก็อิ่มแล้ว”

“ทำไมคุณย่าทานเยอะไม่ได้ คุณย่าทานน้อย คุณย่าก็จะไม่โตเหมือนชาลี”เจ้าชาลีถามด้วยความสงสัย

“ย่าแก่แล้วลูก คนแก่ทานเยอะไม่ได้หรอก เอ้า ทานไปลูก เดี๋ยวทานไม่ทันพี่ๆจะตักหมูตักปลาหมดก่อนนา”เจ้าชาลีจึงรีบกินข้าวเพราะกลัวหมูทอดจะหมด หึหึ

[AGELA]

อิ่มแล้วลูกชายรับหน้าที่ล้างจานชาม จากนั้นมานั่งอ้อนพ่อ ปกติเด็กผู้ชายเวลาโตเขาจะไม่ค่อยอะไรกับพ่อกับแม่มากมายนะครับ แต่นี่ไม่ใช่ ทั้ง ๓ คนเลย ขี้อ้อนเอามากๆ ว่างๆแบบนี้ผมก็ชวนฝึกภาษาอังกฤษ ให้อ่านนิทาน ฝึกพูด ฝึกไปเรื่อยๆ ลูกชายก็ชอบนะ ที่ชอบมากๆก็คือคุณย่ามานั่งพูดด้วย แม่ผมนี่หลานท่องเอบีซี ก็นั่งท่องกับหลาน นั่งเขียน แล้วที่สำคัญ พี่นิดไปซื้อกระดานชนวนมาครับ หลายแผ่น โดนใจทั้งแม่และหลาน ใช้เจ้ากระดานชวนนี่แหละเขียน ที่พูดนี่กระดานชวนแบบโบราณจริงๆนะครับ ไม่ใช่กระดานชนวนอิเล็กทรอนิกส์(แท็บเล็ต) หลานพูดอะไร คุณย่าก็จะมานั่งคุยด้วย สนุกดีครับ จนเวลาพอเหมาะจึงไล่ให้ลูกไปอาบน้ำ

อาบน้ำเสร็จก็จะมาสวดมนต์นั่งสมาธิ แม่จะพาสวดทุกวันครับ เด็กๆเขาชอบด้วย ยิ่งไปวัดนี่จะคล่องมาก หลวงพ่อก็เอ็นดูเด็กๆที่ชอบสวดมนต์ ไม่ใช่แค่ลูกผมนะครับ หลายๆคนเวลาเข้าวัดเห็นสวดมนต์ได้ดีนี่ หลวงพ่อเรียกไปให้รางวัล ขนมบ้าง เงินบ้าง แล้วแต่หลวงพ่อจะให้ พอสวดมนต์เสร็จแล้วผมต้องมาอ่านหนังสือให้ฟัง วันนี้ก็เล่าวรรณกรรมของต่างชาติ พอเล่าจบปล่อยให้ลูกนอน ส่วนผมมาเคลียร์งานนิดหน่อย สัก ๔ ทุ่มผมจึงนอนครับ


กิจวัตรเราก็แบบนี้เป็นประจำ บางวันถ้าผมว่างผมจะไปดูลูกเตะบอล บางทีก็เป็นโค้ชซ้อมให้เด็กๆ นี่คิดอยู่ว่าจะตั้งเป็นทีมเยาวชนให้เตะบอลเป็นล่ำเป็นสันกันเลยดีไหม กำลังคิดๆอยู่ครับ พอปลายสัปดาห์หมวดบูมมาเยี่ยมที่บ้าน
 
ผมนั่งคุยกับหมวดบูม สัปดาห์นี้พี่น้อยและพี่สะใภ้ไปเยี่ยมหลานครับ หมวดบูมมาก็ดีจะได้หายเหงา ฮ่าๆๆ พี่แกชอบบุกตะลุย นี่ช่วงนี่ผมเริ่มจะไถนาแล้ว พี่แกก็ไปช่วยขับรถไถนา

“มาถึงแทนจะพักเนอะคนเรา ไปทำงานให้เหนื่อยทำไมลูก มาบ้านนี่ก็ต้องพักผ่อน”แม่ผมพูดระหว่างที่ผู้หมวดแก่ใส่ชุดเตรียมขับรถไถนา

“อยากทำนาอ่ะแม่ ดูน่าสนุกดี”อะไรๆก็น่าสนุกไปหมดแหละ ผมจึงให้หลานไปช่วยดู ก็ทั้งวันของพี่แกไปครับ บ่าย ๓ จึงได้กลับมานั่งหอบแฮกๆ กินน้ำเย็นๆ

“ลาออกแล้วมาทำนาให้เต็มตัวดีกว่าไหม”ผมพูดแบบไม่ได้จริงจังอะไรมาก

“หึหึ ขอทำเป็นงานอดิเรกมากกว่า แล้วนี่เด็กๆเลิกเรียนกี่โมงอ่ะ”

“๔ โมงก็เลิกแล้ว”

“เหรอ งั้นเดี๋ยวบูมไปรับเด็กๆนะ”

“อื้ม”ผมพยักหน้า ช่วงพักนี้หมวดบูมไปดูผักที่ปลูกไว้ พี่พรกับพี่ภาก็นั่งถักไหมพรมไปครับ งานอดิเรกของคนวัยเกษียณ จนถึงเวลาบ่าย ๓ ครึ่งหมวดบูมจึงไปรอเด็กๆหน้าโรงเรียน หมวดบูมไปได้ครู่หนึ่งมีรถยุโรปคันหนึ่งขับเข้ามาจอดในตัวบ้าน ผมก็งงว่าใคร ทีแรกคิดว่าพี่น้อยถอยรถใหม่ แต่คนที่ลงมานั้นกลับไม่ใช่

“สวัสดีครับ อ่า ใช่บ้านนี้จริงๆด้วย”ผู้ชายวัยเกษียณยกมือไหว้หลังจากลงจากรถเสร็จเรียบร้อยแล้ว และมีผู้หญิงที่น่าจะเป็นภรรยา ผมมองหน้าแล้วรู้สึกร้อนวูบในท้องขึ้นมาทันที จากนั้นจึงตามด้วยผู้ชายคนหนึ่งซึ่งตอนนี้โตเป็นหนุ่มเต็มตัวแล้ว สวมแว่นดำลงจากรถลงมา

“สวัสดีครับท่าน”ผมรีบลุกไปต้อนรับ เพราะใครๆก็รู้จักเขาดีในแวดวงธุรกิจ

“ไม่เจอกันนานนะบอมบ์”

“ครับ เชิญเข้าบ้านก่อนครับ”ผมเชิญบุคคลทั้ง ๓ เข้าไปในห้องรับแขก แม่ผมก็ตามเข้ามาด้วยและพี่พรกับพี่ภา ส่วนพี่เบิ้ลไปดูแปลงผักอีกสวนหนึ่ง พี่นิดน่าจะไปนั่งเล่นบ้านไอ้ซันครับ ผู้ใหญ่เข้ามาในบ้านทั้งหมด

“เอ่อ ผมต้องขอโทษด้วยนะครับที่ไม่ได้แจ้งล่วงหน้าว่าจะเข้ามาเยี่ยม”

“ค่ะ ดิฉันต้องขอโทษด้วยนะคะ”คู่สามีภรรยาต่างยกมือขอโทษ ผมรีบไปหยิบน้ำเย็นน้ำชามาต้อนรับและนั่งลง ในใจนี่รู้สึกระทึกใจ คู่สามีภรรยาที่ว่ามานี่ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับ พ่อกับแม่ของไอ้อั๋นแฟนเก่าของบิว คือ ปู่กับย่าของเจ้าชาลีอ่ะครับ ว่าแล้วทั้งคู่ก็อารัมภบทว่ามาด้วยธุระอะไรครับ

“คือผมอยากจะทราบเกี่ยวกับเด็กคนหนึ่งที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของผมครับ ว่าใช่หรือไม่ใช่ยังไง ขอโทษที่ต้องมาถามรายละเอียดกับบอมบ์นะ คือ มันก็เป็นเรื่องที่ว่าวุ่นวายพอสมควรและผมเองต้องยอมรับว่าผมผิดอย่างมากที่ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น บอมบ์พี่ขอถามบอมบ์ตรงๆเลยนะ เด็กคนนี้เขาอยู่บ้านหลังนี้ใช่ไหม”คุณชาติ หรือช่อเต็มว่าปิยชาติ หยิบรูปใบหนึ่งของเขาขึ้นมาเป็นรูปใบหน้าของเขาเองที่ถ่ายกับเจ้าเด็กน้อยชาลี และผมเองจะปฏิเสธไปแต่สายตาของภรรยาคุณชาติเหลือบไปมองเห็นรูปลูกชายคนเล็กแขวนอยู่ที่ผนังบ้าน เป็นรูป ๓ ลิงครับ

“คุณนั่นไงหลานของเรา”

“เอ่อ ชะใช่ครับ มีอะไรเหรอครับ”

“อ๋อ เดี๋ยวพี่จะขอเล่าสักหน่อยเนอะ”ว่าแล้วพี่แกก็เล่าถึงเรื่องว่าไปเจอกับชาลีเมื่อตอนปิดเทอมเมื่อ ๓ เดือนที่ผ่านมานี่เอง เขาเล่าว่าเขาเจอลูกชายคนเล็กของผมนั่งเล่น เขาจึงเข้าไปถามและคุยด้วย รู้สึกถูกชะตาจึงขอถ่ายรูป แล้ววันหนึ่งเขาเกิดเอะใจขึ้นว่าว่าเด็กคนนี้หน้าตาคล้ายใคร เขาจึงเอารูปของไอ้อั๋นมาเปรียบเทียบ ปรากฏว่าใบหน้าคล้ายกันเป๊ะ แล้วทีนี้พี่แกจึงสงสัยว่ามันมีอะไรกับลูกชายของตัวเองแน่ จนวันหนึ่งได้จังหวะพี่แกจึงเค้นกับลูกชาย เค้นเป็นเดือนว่าเกิดอะไรขึ้น ไอ้อั๋นจึงยอมเล่าเรื่องทั้งหมดให้พี่เขาฟัง ระหว่างนี้เองพี่เบิ้ลกับพี่นิดก็เข้ามาพอดี พี่แกจึงเล่าให้ฟังอีกครั้งครับ แล้วพี่แกจึงให้คนมาสืบว่าเด็กคนนี้ คือ เจ้าชาลีอยู่ที่ไหนอะไรยังไง จนวันนี้พี่แกว่าง พี่แกจึงอยากจะมารู้ความจริงจากปากผมและบิวว่าเกิดอะไรขึ้น ผมรู้สึกหนักใจแล้วสิ รู้สึกเจ็บปวดด้วย แล้ววันนี้บิวต้องกลับบ้าน ก็น่าจะช่วง ๖ โมง ยังไม่ทันที่เราจะได้คุยอะไรเลยครับ เสียงจากหน้าบ้านนี่ทำเอาพวกเราต้องหยุดกิจกรรม

“พ่อบอมบ์ สวัสดีครับ คุณย่า พ่อเบิ้ล พ่อนิด แม่พร แม่ภา สวัสดีครับ ขอหอมแก้มคุณย่าหน่อย”เจ้าแสบเจ้าซ่าวิ่งมายกมือไหว้และหอมแก้มคุณย่า “อ้าว ขอโทษครับ พ่อบอมบ์มีแขกเหรอ คุณตาคุณยา สวัสดีครับ คุณอาสวัสดีครับ น้องแสบไปเปลี่ยนชุดก่อนนะ”แฝดยกมือไหว้แล้วไปเปลี่ยนเสื้อผ้า

“คุณย่า สวัสดีครับ พ่อเบิ้ล พ่อน้อย แม่ภา แม่พร สวัสดีครับ พ่อบอมบ์ สวัสดีครับ พ่อบอมบ์วันนี้ชาลีไปช่วยพี่แสบพี่ซ่าทำแปลงผักด้วย แต่ตอนขุดดิน ชาลีเดินไม่ดี ลื่นล้ม โดนไม้ข่วนเป็นแผลยาวๆ”ชาลีอวดแผลที่ทำความสะอาดแล้วให้ผมดู เป็นรอยข่วนบางๆครับมีจุดที่เลือดไหลนิดหน่อย

“ไม่โดนหน้าด้วยใช่ไหม”

“ครับ ไม่โดนครับ อาบูมบอกว่าถ้าโดนหน้านี่จะหมดหล่อ แต่ชาลีก็หล่อกว่าอาบูมอยู่ดี คิกๆๆ”

“หลงตัวเองซะไม่มีอ่ะเรา วันนี้จะไปเตะบอลไหม”

“ไปครับ พ่อบอมบ์วันนี้แม่บิวจะกลับบ้านใช่ไหมพ่อบอมบ์ แม่บิวโทรมาบอกยังครับ”

“อ้าว ก็เมื่อวานแม่บอกชาลีแล้วไม่ใช่เหรอว่าจะกลับวันนี้ตอนเย็น”

“เย้”

“วันนี้มีการบ้านรึเปล่า”

“มีครับ คุณครูให้วาดรูปกับคัดคำศัพท์ครับ โอ๊ะ คุณตา ชาลีจำคุณตาได้ด้วย สวัสดีครับ”คือระหว่างที่เจ้าชาลีพูดเมื่อกี้เขาไม่ได้มองไปรอบๆเลยว่ามีใครอยู่บ้าน เขามายืนกอดคอผมงุ้งงิ้งจนเขามองเห็นนั่นแหละ “พ่อบอมบ์คุณตาที่ชวนชาลีคุยไง ตอนนั้นชาลีก็นั่งเล่นรอพ่อบอมบ์ คุณตามาซื้อข้าวของพ่อบอมบ์เหรอครับ”

“หืม รู้ด้วยเหรอว่าคุณตามาซื้อข้าว”

“ก็ชาลีถามว่า คุณตาทำไมแต่งชุดแบบนี้ คุณตาก็ตอบว่า คุณตาเป็นนักธุรกิจ ชาลีก็ถามอีกว่านักธุรกิจเป็นยังไง คุณตาก็บอกกับชาลีว่า เป็นพ่อค้า ถ้าเป็นพ่อค้าก็ต้องมาซื้อข้าว เพราะพ่อบอมบ์มีข้าวขาย คุณตาครับ ชาลีก็ปลูกข้าวเองด้วยนะ พี่ต้อมไถนาเสร็จ ชาลีก็ขอพี่ต้อมขับรถปลูกข้าวด้วย พ่อบอมบ์ก็บอกว่า แปลงนี้เป็นของชาลี แปลงนี้เป็นของพี่แสบ แปลงนี้เป็นของพี่ซ่า แล้วชาลีก็ปลูกข้าว ชาลีไปดูข้าวทุกวัน แล้วข้าวโตก็มีเมล็ดสวยมาก ชาลีก็เอาข้าวใส่ถุงขาย”

“หึหึ เก่งมากเลยลูก ตาชักจะอยากเห็นข้าวที่หนูปลูกแล้วล่ะสิ”คุณชาติยิ้มแบบเอ็นดู ผมมองหน้าไอ้อั๋นตอนนี้นั่งนิ่ง หน้ามันคล้ายกับหน้าของไอ้ตัวเล็กจริงๆด้วยครับ

“ชาลีๆ ไปเตะบอลกัน ใครช้าอดกินขนมด้วย”เสียงเจ้าแสบดังมาจากด้านบน

“ครับพี่แสบ ชาลีไปเตะบอลก่อนนะครับ สวัสดีครับ”เจ้าตัวเล็กยกมือไหว้แล้วรีบวิ่งไปเปลี่ยนชุด คุณชาติกับภรรยามองไล่หลัง ภรรยาคุณชาติถึงกับน้ำตาไหลออกมาอย่างอดไม่ได้ เด็กๆเปลี่ยนชุดเสร็จแล้ว เขาออกไปพร้อมกับอาบูมของเขา บ้านจึงเงียบลงอีกครั้งหนึ่ง

“เอ่อ เรามาต่อเรื่องของหลานเราเลยนะครับ”คุณชาติพูดเมื่อเด็กๆออกไปเล่นฟุตบอลแล้ว   
 

[ขนมโก๋]

 

[yupa]

 

[black sakura]

ตอนแรกๆก็น่ารักดูอบอุ่นอ่ะนะ
แต่ก่อนจบทำไมรู้สึกได้กลิ่นมาม่าน้าา

[yjm]

ค้างอ่ะ

[DLuciFer]

งะ อย่ามาเอาชาลีไปนะ

[B52]

มหากาพย์ลูกหลาน เยอะมากจริงๆ

[Mouse2U]

ถ้าเกิดจะมาขอน้องชาลีไปดูแลเองก็คงจะไม่ได้หรอกนะคะ บิวคงไม่ยอม และทางครอบครัวของบอมบ์ก็ไม่มีทางยอมแน่ๆ เพราะเขาเลี้ยงของเขามาตั้งแต่อ้อนแต่ออก แต่ถ้าอยากมาเยี่ยมมาหาอันนั้นก็พอเป็นสิ่งที่ยอมรับได้หน่อย ว่าแล้วก็ใจหายเหมือนๆ กับบอม์เลยนะคะเนี่ย ขออย่าให้มีปัญหาอะไรเลยน้าา..

[fahsida]

ชิ อย่ายอมให้มายุ่งเกี่ยวกับชาลีนะ ไหนๆ ก็ไม่สนใจตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

[kasarus]

เหมือนว่าตอนนั้นบิวจะโดนผู้ใหญ่พวกนี้ไล่มาด้วยนี่นา พอตอนนี้ไอ้อั๋นไม่มีปัญญาทำลูกเองเลยจะมาขอของเค้าง่ายๆ งี้เลยเหรอ พี่บอมบ์อย่ายอมนะ

[fahdekkom]

อย่ามาเอาชาลีไปนะ
บอมบ์อย่ายอมยกชาลีให้เขาไปนะ

[seaz]

นายอั๋นอยากได้ลูกคืนเหรอ?
คิดจะมาทวงคืนแบบนี้ง่ายไปไหมครับ หรือยังไงกัน ให้พ่อแม่มาเปิดทางให้เหรอ เด็กน้อย มีปัญญาทำลูกได้ แต่ไม่มีปัญญาเลี้ยง แบบนี้อย่ามีดีกว่านะ สงสารบิวกับลูก