หัวข้อ: ดีแล้วทูนหัวมีผัวเป็นทหาร ปีสองของสองคน ๒๐๐๑๒๕๖๓ ตอนที่๑๔/๒ หน้า๑๓๒

[iceman555]

ซันสู้ๆๆๆๆ

[noy]

 

[Min*Jee]

อร๊ายยยยยยย จะปลดแล้วเหรอคะ
คิดถึง3 หน่อจัง รอตอนต่อไปเนาะ

[Mouse2U]

นับถอยหลังแบบนี้น่ากลัวว่าเรื่องใกล้จะจบตามไปด้วยเลยค่ะ คือสนุกมากกกก และยังไม่อยากให้จบเลย ^^

[fahsida]

ฮาอ่ะ ตลกกันขนาดนี้รวมตัวเปิดคณะตลกเลยดีกว่ามันเนี่ยพี่บอมบ์ 

[GlassesgirL]

ฮากันจริงๆทั้งกลุ่ม แต่จะปลดกันแล้ว จะกลับมารวมตัวกันเมื่อไรอีกนะถ้าปลดไป

 

[boyslover]

 

รุ่นพ่อใกล้จบรอรุ่นลูกต่อ อิอิ

[ทิวสนที]

คิดถึงมากกกกกกกกกก

[Sohso]

หวานกันแบบน่ารักๆ

[hormonesyj]

ยังสนุกเหมือนเดิม แต่สั้นไปน้าา มาต่ออีกเถอะค่ะให้หายคิดถึงง 

[shikyu3211]

ปลดแล้วบูมต้องเหงามากแน่ๆ ไม่มีคนมาให้เจอหน้ากันทุกวันเหมือนก่อน

[sirikanda28]

พ่อคนเดียวไม่พอจะ
แบ่งลูกอีกเนาะ

[AMMY★]

มาสั้นจังเลยง่า คิดถึงมากเรื่องนี้ ดีใจที่มาต่อนะค่ะ 

[nicksrisat]

ตอนนี้ฮาๆสนุกๆไปเลยครื้นเครงกันจังใกล้ปลดแล้วก็แบบนี้

[Mura_saki]

สนุกมากๆค่ะ ชอบมากๆ ใกล้ถึงบทสรุปของทุกคนแล้วรึป่าวคะ


คิดถึงแสบซ่า

[Doranaii]

มาต่อเร็วๆนะครับ ลั่นเลย พ่อดูดคนเดียวไม่พอยังแบ่งให้ลูกอีก ฮ่าๆๆๆๆๆ

[Chrysan]

หึหึหึ ขำค้างงง
พ่อมีแต่พี่บอมกับหมวดบูม ก็คิดถึงพี่มหากับหมวดเต้ย
ินับวันยิ่งเสน่ห์แรง ถ้าไม่ได้เป็นทหารแล้วจะขนาดไหน
สองจิตสองใจ ใจหนึ่งก็อยากให้พี่มหาเป็นายแบบ ใจหนึ่งก็อยากให้เป็นทหาร
แต่พี่บอมไม่อยากให้กลับบ้านเลย ไม่อยากให้ห่างกัน
แต่พวกเค้าก็โตเกินกว่าจะโฟกัสเรื่องความรักอย่างเดียวสินะ
                             

[chard]

ขอบคุณครับ

[why yyy]

ขอบคุณ

[Inwoสูs]

ไม่ใช่โรงเรียนอนุบาลหรอก สถานเลี้ยงเด็กดีๆนี่เอง ๕๕๕๕๕๕

[Der Adler]

หมวดบูมงอแง....เเข่งกะพวกแฝดใช่ป่ะเนี้ยยย
555
 

[nam151238]

ชอบๆๆๆๆๆๆๆ

[RAKDEK_KA]

ภาคพ่อจบแล้วต่อภาคลูกๆ หลานๆเลย ก็จะดีนะ

[วันชัย]

สนุกๆ

[AGELA]

ตอนที่ ๙๗ วันปลด

สงกรานต์มาถึงแล้ว ปีนี้ผมก็เหมือนเดิมไม่ได้ออกไปเที่ยว เพราะหมดวัยด้วยมั้งครับ ก็นอนดูหนังอยู่กองร้อย พวกที่เหลือออกไปเที่ยวกันครับ ไปแบบเช้าเย็นกลับนะครับ พวกมันก็เที่ยวสนุกสนานกันทั้ง ๓ วันครับ ออ แต่เราผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันไปเที่ยวนะครับ

พอสิ้นสุดวันสงกรานต์ ก็มานั่งแกร่วกันที่ใต้ถุนกองร้อยต่อ ทุกอย่างดำเนินไปตามปกติของทหาร พวกผมได้แต่นับเวลาถอยหลังครับ อีก ๒ สัปดาห์แล้วพวกเราจะได้ปลดจากการเป็นทหารเกณฑ์ที่อดทนมาตั้ง ๒ ปีเต็ม

ทีแรกผมก็คิดว่าตัวเองจะทนไม่ได้นะ เอาจริงๆนะ การเป็นทหารมันก็ดีนะผมว่า ถ้าได้บรรจุเป็นนายสิบหรือนายทหารแบบนี้ มันมีเงินเดือน มีตกเบิก มีเบี้ยเลี้ยง เข้าโรงพยาบาลรักษาได้ตามสิทธิของข้าราชการจะพึงได้อ่ะครับ พี่ๆผมถามตลอดแหละ ตั้งแต่ผมตัดสินใจไม่เข้าเรียนนายร้อยกับไอ้ภีม พี่ๆผมเป็นห่วงว่าผมจะทำอะไรกิน จะดำเนินชีวิตยังไง จะสู้ไหวไหม

ตอนนี้ผมโตแล้วละ รับผิดชอบตัวเองได้แล้ว ทางเรื่องการเงิน เรื่องชีวิตผมว่าชีวิตผมโอเคระดับหนึ่ง ถึงมันจะเว้าแหว่งไปบ้างก็ตามทีเถอะนะ แต่เชื่อเถอะทุกคนล้วนมีชีวิตที่เรียกว่าไงอ่ะ คือ มันลงตัวอ่ะ มันไม่ได้พอดีไปซะทุกอย่างและมันก็ไม่ได้เว้าแหว่งจนหาชิ้นดีไม่ดี ทุกคนมีความลงตัวของตัวเอง ถ้าเราสร้างสมดุลชีวิตได้ดี ทุกอย่างก็โอเค

สำหรับปลดไป ผมคิดๆเอาไว้ว่าคงจะอยู่บ้าน อยากอยู่กับลูกให้เต็มที่ หลังจากที่แม่ผมต้องเลี้ยงมาตลอด ๒ ปีเต็ม สงสารแม่นะที่ทุ่มเทให้กับหลานทุกอย่างเลย ถ้าไม่มีแม่ ไม่พี่ญาติๆ ผมเองไม่รู้จะทำยังไง กลับไปก็คงจะดูแลลูกจนโต เรื่องหมวดบูมคงไม่มีอะไรที่น่าเป็นห่วงหรอกมั้ง เพราะการเดินทางเราไม่ได้ลำบากลำบนเหมือนแต่ก่อน มีช่องทางการเดินทางหลายๆอย่าง ทำให้เราไปมาหาสู่กันสะดวกสบายยิ่งขึ้น และมีเทคโนโลยีที่เอื้ออำนวย คิดถึงกันก็โทรหากันครับ





“อีก ๑๒ วันโว้ย”เสียงแหกปากแต่เช้า ก็แบบนี้ทุกผลัดครับ นับถอยหลังกันอย่างลุ้นระทึก

“ใครนับถอยหลัง กูค้างปลดนะโว้ย”ผู้หมวดพูดบ้างครับ ไอ้คนพูดนี่เงียบกริบเลยครับ หึหึ

ตอนนี้รุ่นใหญ่หลายๆคนใจมันไม่อยู่กับร่องกับรอยหรอกครับ มันอยากปลดแล้ว ขนาดว่าผมเองที่มองดูจะรักความเป็นทหารนักหนา ขอโทษเถอะ กูอยากปลดเหลือเกิน ตัวกับใจนี่ไม่อยากอยู่กับชุดพรางแล้ว อยากใส่ยีนส์ ใส่เสื้อยืด ฮ่าๆๆ



“เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมีการแนะแนววิชาชีพที่กรมนะ เดี๋ยวจะเช็คยอดเอาพวกปลดไปสัก ๒๐ คน ไหนพวกจะปลดแยกตัวมาดิ”พวกผมก็แยกมานั่งเกาะกลุ่มกันอีกโซนหนึ่งครับ ผลักผมขึ้นกองร้อยมา ๔๗ คน หนีไป ๕ เป็น ๖เดือน ๒ คน ปี ๑ปี ๗ คน ยอดเหลือสุทธิที่กองร้อยจริงๆ ๒๕ คนครับ มันจะมีจำหน่ายไปบ้านนายด้วย ก็เหลือเท่านี้ โหรงเหรง ส่วนพวกที่เป็น ๑ ปี กับเป็น ๖ เดือนก็แยกมานั่ง รวมๆแล้วกองร้อยผมปลดกัน ๓๘ คนครับ

สิบเวรแยกตัวผู้ที่จะไปฝึกอบรมที่กรมในวันพรุ่งนี้ คือเขาไปจัดหางานอ่ะ เตรียมงานให้ทหารที่จะปลดกัน ผมเองงานการก็มีอยู่แล้วละ ไม่ได้ลงชื่อไปกับเขา พอจัดรายชื่อเสร็จก็จัดเวรกองรักษาการณ์ เวรโรงนอน และมีงานนอก ส่วนใหญ่รุ่นใหญ่จะไม่ให้เข้ากองรักษาการณ์แล้วครับ เพราะจะปลดแล้ว มีภารกิจเกี่ยวกับงานปลดจะต้องทำ

“พี่บอมบ์ ไปซื้อกาแฟให้หน่อย”หมวดบูมเรียกผมว่าพี่จนติดปากแล้วละครับ ต่อหน้าคนอื่นก็เรียกผมว่าพี่ตลอด อภิสิทธิ์แค่ผมคนเดียว

“จะกินตอน ๒ ทุ่มนี่นะ ไม่คิดจะหลับจะนอนเหรอ”ผมถามด้วยความฉงน

“เออ เข้านายทหารเวรอยู่ บอกให้ไปซื้อก็ไปซื้อดิ เอาเด็กมาฝากด้วย”

“เรื่องอะไร ผมฟาดเรียบตั้งแต่อยู่ข้างนอกแล้วละ”

“ฮ่าๆๆ เออๆ เร็วๆ ถ้ามีลูกชิ้นปิ้งก็เอามาด้วยนะ”

“ครับ”ผมรับคำ แล้วบึ่งมอไซด์ออกไปกับไอ้ซันครับ ขับออกประตูหลังกองพัน ก็วน พาไอ้ซันกินก๋วยเตี๋ยว ฮ่าๆๆ ซื้อมาฝากคนอื่นๆด้วยครับ ซื้อน้ำแดง น้ำดำมาด้วย น้ำแข็งด้วยล่ะ แหม่ ถ้าได้น้ำยอดข้าวนี่คงจะดีไม่น้อย



“โหพี่ ใช้ตั้งแต่ทุ่มกว่า กลับมาเกือบจะ ๓ ทุ่มนี่นะ”ผู้หมวดแกโวยนิดหน่อย

“ก็มันหิวอ่ะ อ่ะนี่ซื้อมาฝาก หมี่แห้ง”จากนั้นก็เรียกคนใกล้ชิดมาเอาของกินกันครับ

“รีบกินรีบขึ้นนอนนะ ใครมัวโอ้เอ้เดี๋ยวจับเข้าเวรโรงให้หมด”





รุ่งขึ้นพวกที่จะต้องไปอบรมไปรวมตัวกันที่ศาลากลางน้ำแล้วเดินทางกันไปที่กรม ทีแรกผมไม่ได้ไปหรอก แต่ว่าหมวดบูมแกต้องไปคุมทหาร อ้าว ก็ต้องขับรถไปส่งน่ะสิครับ สรุปคือผมต้องตามไปด้วย ไปถึงมีพิธีเปิดเล็กน้อยจากผู้การและเข้าสู่รายละเอียดของงาน

“สวัสดีครับ”ผู้หมวดโค้งให้ผู้การ ส่วนไอ้บอมบ์ กูยกมือไหว้ครับ

“สมัครต่อไหมบอมบ์ เนี่ย ได้ข่าวแว่วๆว่าจะมีรับสมัครชั้นสัญญาบัตรนะ”

“แฮะๆ ไม่ไหวแล้วพี่ อยากจะปลดแล้วครับ”

“เออ พี่เสียดายหน่วยก้านบอมบ์นะ เนี่ย ถ้าเป็นทหารต่อนะ อื้ม ใช้ได้เลย ทุกอย่างเหมาะสม ความรู้ บุคลิก”

“ไม่อยากแย่งงานหมวดบูมอ่ะครับพี่ เดี๋ยวผมหล่อกว่า”พูดไปขำๆครับ

“อืม พี่เข้าใจ ไปป์เหมือนกันนะ เข็นให้เป็นทหาร ก็ไม่อยากเป็น อย่างว่าอ่ะนะ ใจมันไม่ไปแล้วต่อให้เข็นแค่ไหนก็ไม่ไหวเนอะ”

“เห็นว่าน้องไปป์อยากเป็นหมอ”

“ใช่ ก็คงแล้วแต่เขาอ่ะนะ แต่ใจพี่ก็อยากให้เขาเป็นทหารต่อ”

“ครับ แต่ฝืนความรู้สึกเขามากไปก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เราต้องให้อิสระเขา ถ้าเขาไม่ทำอะไรที่คนอื่นเดือดร้อน ผมว่ามันโอเคนะพี่”

“อืม แล้วหลานเป็นไงบ้าง”

“เพิ่งกลับบ้านไปเมื่อต้นเดือนนี่เองครับ แม่อยู่กรุงเทพนานๆไม่ค่อยได้”

“อือ ก็ตามประสาคนแก่อ่ะนะ ชินกับบรรยากาศแถวบ้าน แม่พี่ก็เหมือนกัน เข้ากรุงเทพได้ไม่นานหรอก ร้อนด้วย ก็อยู่กันที่สวนตามประสาตายายที่ต่างจังหวัด”


คุยกับผู้การครู่หนึ่ง พี่แกก็ไปทำงานต่อครับ ส่วนผมเดินดูรายละเอียดของงานแต่ละงานครับ พวกที่เดินๆดูส่วนใหญ่รับโบชัวร์ของบริษัท ไม่ค่อยมีใครสมัครหรอกครับ ก็ไม่รู้ว่ามันจะรออะไรนะ กลัวได้งานมั้ง หึหึ


ใกล้เที่ยงวันผมแวะไปหาไอ้แบงค์ที่กองร้อยของมัน ไปถึงทหารสั่งตรง แฮะๆ คราวนี้มากับผู้หมวด ดีนะไม่มีคนเข้าใจผิด ไอ้แบงค์เลี้ยงข้าวมื้อกลางวันพวกผม ก็กินพร้อมๆกับผู้กอง ผู้หมวดที่กองร้อยมันนั่นแหละครับ

“ตกลงว่าจะเอายังไงต่อวะบอมบ์ จะปลดแล้ว”

“จะกลับไปอยู่บ้าน เลี้ยงลูก ลูกยิ่งโตยิ่งซน แม่กูคงเอาไม่อยู่ แก่แล้วด้วย วิ่งจับหลานไม่ทัน ว่าแต่มึง เมื่อไหร่จะหาเมียเป็นตัวเป็นตน”

“ไม่รีบๆ ไปเรื่อยๆว่ะ สัก ๓๐ ค่อยคิด”

“ปีนี้เท่าไหร่ จะเข้า ๒๙ แล้วไม่ใช่เหรอ”

“ก็ก่อนมึงไม่ถึง ๒ เดือนนี่”ไอ้แบงค์เกิดคนละ พ.ศ.กับผมนะครับ แต่ก่อนผมแค่ ๒ เดือนครับ ปลายๆปีมันจะเข้า ๒๙ ไวฉิบหาย อีกแปบเดียวจะเข้าเลข ๓ แล้ว ความรู้สึกเหมือนเพิ่งจะจบมัธยมปลาย

นั่งโม้กันครู่หนึ่งผมกับผู้หมวดจึงกลับกองพันครับ ตอนบ่ายก็พักผ่อน ช่วงนี้พวกผู้ช่วยครูก็ตั้งใจฝึกกันในสนามเพื่อต้อนรับผลัดใหม่ที่จะมาถึงในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ฝึกกลางแดดร้อนๆ แล้วนอนกันที่หน่วยฝึก สำหรับผู้ฝึกเป็นผู้หมวดคนใหม่ครับ ไม่ค่อยสนิทกับพวกผมเท่าไหร่ จริงๆแกบรรจุตั้งแต่ผลัดที่แล้วแล้วละครับ หมวดบูมหมวดเต้ยนี่สบายไป ไม่ต้องเป็นผู้ฝึก ถึงไม่ได้เป็นแต่หน้าที่ด้านนายทหารเวรก็ยังมีอยู่ครับ นี่เตรียมจ่อขึ้นร้อยโททั้งคู่แล้วละ อีกแปบคงจะเป็นผู้กอง มีอำนาจหน้าที่ความรับผิดชอบที่สูงขึ้น ส่วนผมกับมหาคงจะเป็นแค่คนธรรมดาตาดำๆ





“ใจหายเนอะ อีกอาทิตย์เดียวเราก็จะปลดแล้ว”ไอ้มหารำพึงเบาๆ ผมเองก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน ถึงจะไม่ค่อยชอบมันก็ตามเถอะ

“เฮ้อ แล้วต่อไปหนูจะกวนตีนใครอ่ะ กวนตีนพี่บอมบ์พี่มหาอ่ะ สุดๆแล้ว”อีหนูนั่งกอดเข่าพิงผนัง

“แหม่ พวกกูก็ไม่ได้ว่าจะหายสาบสูญไปนี่นา”

“หนูว่าหนูคงต้องคิดถึงพวกพี่บอมบ์มากๆแน่เลย แปลกเนอะ เรามาเจอกันแค่ ๒ ปี แต่มันทำให้เรารู้จักกันมาเหมือนเป็นชาติๆอ่ะ กับเพื่อนสมัยอนุบาลหนูก็ยังไม่ขนาดนี้นะพี่บอมบ์”

“อือ ก็เรากิน เรานอนด้วยกัน เราทุกข์ด้วยกัน สุขก็สุขด้วยกันทั้งกองร้อย มันเลยสนิทกันมาก”

“เราไปสร้างกองร้อยแล้วอยู่ติดๆกันดีไหมพี่บอมบ์”

“หึหึ หนู ทุกคนมาหน้าที่เว้ย ตอนนี้เรามาทำหน้าที่ลูกผู้ชายอย่างหนึ่งของเราใกล้จะสมบูรณ์แล้ว เราก็ต้องไปทำหน้าที่อย่างอื่นของเราต่อไป กูก็ต้องไปทำหน้าที่พ่อของเจ้าแฝด เจ้าตัวเล็ก ไปทำหน้าที่ลูกที่ดีอยู่บ้าน มึงก็ต้องไปทำหน้าที่ของตัวเอง เราจะมาเล่นสนุกแบบนี้อีกไม่ได้ต่อไปแล้วนะ เพราะเราจะต้องออกไปเผชิญชีวิต ไปเผชิญกับสิ่งต่างๆ ว่างๆก็นัดกันไปทะเล ไปเที่ยวกัน”

“อือ”อีหนูพยักหน้า มันทำหน้าหงอยๆ อย่างที่มันว่าแหละครับ อีหนูสนิทกับพวกเรามาก มันเป็นตุ๊ดที่พวกผมกล้าเล่นด้วย และมันก็เป็นคที่เปิดความคิดอะไรหลายๆอย่างให้กับผมนะ

“มึงจะไปทำอะไรหนู หลังจากปลดไป”ไอ้มหาถาม

“หนูต่ออ่ะพี่มหา หนูเหลวไหลมามากพอแล้วแหละ แล้วจะไปช่วยทำงานพี่เจิดด้วย”

“แล้วมึงอ่ะไอ้ศักดิ์”

“ยังไม่รู้เลย เดี๋ยวนอนอยู่บ้านสักเดือนก่อนค่อยคิดอีกที”



เรานั่งโม้เรื่อยเปื่อยถึงอนาคตของเรา ผมก็อย่างที่บอกไปนะครับ กลับบ้าน เลี้ยงลูก ส่วนคนอื่นๆ ต้องดิ้นรนกันต่อไป





วันใกล้ปลดจะมาถึงแล้วตอนนี้พวกเราก็ไปทำหน้าที่ซ้อมกันที่หน้าลานพระรูปครับ ซ้อมสวนสนามอำลาธงชัยเฉลิมพล จะมีชุดหนึ่งเป็นหมู่เชิญธงชัย อีกชุดจะเป็นชุดสวนสนามครับ จัดกำลังแต่ละกองร้อยใกล้เรียบร้อย ใกล้ทหารที่จะปลดหมดทุกคน

“ผลัดปลดรวม”เสียงดังด้านหน้าบก.ร้อย ทำเอาพวกผมที่นั่งเล่นใต้ถุนต้องวิ่งออกมาอย่างว่องไว

“แหม่ ไวเชียวนะไอ้สัส ทีเรียกทำงานนี่กว่าจะมาได้ เอ้า ไวๆ มึงจะปลดไหม ไอ้กอล์ฟ”สิบเวรแซวพวกผม พวกเราวิ่งมารวมที่หน้ากองร้อยยืนเรียงแถวโดยอัตโนมัติครับ “เดี๋ยวพวกกองเกียรติแยกออกไปนะ พวกกำลังพลสวนสนามก็แยกอีกกลุ่มหนึ่ง คุมแถวกันไปเองนะ”

“ครับหมู่”



พวกเราแยกย้ายออกไปเป็น ๒ ชุดเหมือนเดิม พวกต้องสวนสนามแยกซ้อมต่างหาก พวกกองเกียรติซ้อมต่างหาก ผมคุมแถวพวกต้องสวนสนามไปที่ลานหน้ากองพัน จากนั้นรอนายทหารครับ ยืนคุยกันเจี๊ยวจ๊าว

“เอ้า ฟังนะทหาร เดี๋ยวผู้กองจะจัดแถวสวนสนาม เป็นตอนเรียง ๖ นะ ไล่ตามส่วนสูง”ผู้กองอีกกองร้อยเป็นผู้ควบคุมพวกผมในคราวนี้ครับ ผมเองตัวสูงที่สุดตามด้วยไอ้มหาครับและคนอื่นๆ ทยอยยืนไล่ๆกัน ก็วุ่นวายพอสมควรเพราะใกล้ปลดแล้วต่างคนต่างก็เล่นๆอ่ะ เกือบจะโดนแดกแล้วครับ

“เฮ้ยไอ้สัส มึงรีบทำรีบเสร็จสิวะ มึงไม่ร้อนเหรอ มึงไม่อยากทำ ไม่อยากปลด มึงไปนอนอยู่กองร้อยแล้วเขียนใบสมัครต่อเหอะ จวยแม่ง”ผมตะคอกชี้หน้า โมโหว่ะ พวกแม่งเล่นเยอะเกิน ขนาดนายสิบดุแล้วพวกมันก็ไม่ฟัง

“เออ เฮ้ย รีบทำรีบเลิก พวกมึงมัวแต่ช้ามันก็ไม่เสร็จสักที”เพื่อนๆช่วยกันพูด ทุกคนโอเคขึ้นครับ รีบจัดแถวตามลำดับส่วนสูง คือ ที่ผมต้องของขึ้นแบบนี้เพราะมันควบคุมยากจริงๆ ทหารแต่ละกองร้อยนิสัยไม่เหมือนกัน คือ พอขึ้นกองร้อยก็ได้รับนิสัยจากรุ่นพี่ที่ถ่ายทอดมาแตกต่างกัน เมื่อไหร่ที่แต่ละกองร้อยมารวมตัวมันจะคุมยากหน่อย อย่างกองร้อยผม นี่ผมไม่ได้อวดนะ พวกเราคุยง่าย อะไรที่เป็นส่วนรวมเราจะคิดถึงจุดนี้มากกว่า เพราะเป็นหน้าเป็นตากองร้อย แต่กองร้อยอื่นคุมยาก ยิ่งกองร้อยที่แบบนายสิบชิวๆด้วยล่ะก็ คุมยากครับ

เมื่อจัดกำลังพลเสร็จเรียบร้อยแล้วพวกเราก็ทำตามรูปแบบการสวนสนามอำลาธงชัยครับ มีการสวนสนาม ซ้อมกล่าวคำปฏิญาณ และซ้อมวิ่งไปรับพระบรมฉายาลักษณ์ที่แต่ละกองพันจะเป็นผู้มอบให้ ซ้อมกันอยู่ ๒ ชั่วโมงครับ เหงื่อแตกชุ่ม

“ขอฝากทุกคนนะ หาชุดลายเหมือนๆกัน ผู้กองขอกำหนดเป็นชุดดิจิตอลสีแบบนี้นะ”ผู้กองชี้มาชุดลายติจิตอลสีเข้มๆ ไม่ใช่ชุดที่เขาแจก ชุดที่เขาซื้อครับ ก็ไม่มีปัญหาอะไรครับ ส่วนใหญ่พวกเรามีชุดแบบนี้อยู่แล้ว “เอานะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เรามาเจอกันที่หน้าลานกองพัน ตามเวลาที่นัดเอาไว้เหมือนเดิม ไปเตรียมชุดให้เรียบร้อย เชิญแต่ละกองร้อย”




“แถว หยุด”ผมคุมแถวกลับมาที่กองร้อย “เลิกแถว”

“เฮ้”

“พี่บอมบ์จะซักชุดป่ะ”

“อือ ต้องซักดิวะ ดูดิ เสื้อกูขึ้นเกลือหมดแล้ว”

“จะแห้งทันเหรอวะ”ไอ้มหาถาม

“ทันมั้ง แล้วตื่นมารีดแต่เช้า เอามาปั่นรวมกันดิ”

ถอดชุดแล้วผมก็รีบเอาไปปั่นครับ นั่งพัก ครู่หนึ่งก็ไปเตรียมตัวกันถ่ายรูปที่ลานหน้ากองพัน เป็นชุดเต็มยศครับ ก็เตรียมกันตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ชุดเต็มยศนี่เป็นชุดสำหรับสวนสนามในวันสำคัญครับ มีหมวดพู่และเครื่องแบบ เข็มขัด สายสะพาย พวกผมแต่งชุดลงไปพร้อมกับถือหมวกลงไปด้วยครับ แล้วก็ไปรวมกันถ่ายรูปครับ ถ่ายเดี่ยว เสร็จแล้วก็ถ่ายเป็นแต่ละกองร้อย ใช้เวลาพอสมควรครับ ถ่ายเสร็จไปซักชุดคืนกองร้อยครับ


พูดถึง ๒ หมวดเขาสักหน่อย สัปดาห์นี้พี่แกหน้าเข้มๆเป็นพิเศษครับ หมวดเต้ยนี่อ้อนไอ้มหาฉิบหายเลยครับ เพราะปกติพวกมัน ๒ คนก็ไม่ค่อยได้สวีทกันอยู่แล้ว ช่วงนี้ก็เลยอ้อนๆหน่อย ส่วนหมวดบูมพี่แกก็หงอยๆครับ เหม่อบ้างอะไรบ้าง


“เอาละนะ พรุ่งนี้เราจะปลดกันแล้ว ผู้กองก็ไม่มีอะไรจะพูด อยากฝากให้ทุกคนทำดีต่อไปแล้วกัน อะไรที่ดีๆจากกองร้อยก็เก็บเอาไปใช้ อะไรที่มันไม่ดีก็ทิ้งมันเอาไว้ แล้วกลับให้ถึงบ้านทุกคนนะ ไปไหว้พ่อไหว้แม่ ว่างๆหลังจากปลดแล้วแวะมาเยี่ยมกองร้อย เยี่ยมกองพันได้เสมอ เจอกันก็ทักกันเนอะ เดี๋ยวให้หมวดบูมมาคุยต่อแล้วกัน”ผู้กองฝากฝังในยามเย็นของการอบรมประจำวันครับ หมวดบูมแกก็นั่งข้างๆ

“ผู้หมวดไม่มีอะไรจะพูดมากเท่าไหร่นะ ผู้หมวดผูกพันกับทุกๆคน โดยเฉพาะผลัดนี้ฝึกมากับมือ ก็อยากให้ทุกคนกลับเป็นพลเมืองดีของประเทศต่อไปแล้วกัน ไปหางานทำ เลี้ยงตัวเอง เลี้ยงครอบครัว อย่าลืมแวะเวียนมาหากันบ้าง และพรุ่งนี้วันสุดท้ายแล้วที่เราจะได้ทำหน้าที่ของการเป็นทหาร ขอให้ทุกคนทำมันให้เต็มที่”ผู้หมวดแกพูดแค่นี้ครับ จากนั้นพวกรุ่นใหญ่ก็ออกมาคุยครับ ผมไม่รู้จะคุยอะไร ฝากรุ่นน้องเล็กๆน้อยๆ เรื่องความอดทน คือ พูดมาเยอะแล้วอ่ะ

“หนูมีอะไรจะพูดไหม”ผู้กองถาม

“นิดหนึ่งครับผู้กอง”อีหนูออกไปข้างหน้า “ขออนุญาตผู้กองกับผู้หมวดนะ ก็ในฐานะที่พี่จะปลดแล้ว ก็คงจะเหมือนๆกับพี่ๆคนอื่นๆ ขอให้ทุกคนอดทนเนอะ พี่ก็แบบนี้ ไม่ใช่ชายแท้ร้อยเปอร์เซ็นหรอก ที่มาเป็นทหารก็หนักใจเหมือนกัน กลัวทำไม่ได้ กลัวไม่มีคนคบ กลัวคนอื่นเหยียดหยาม ที่สำคัญกลัวโดนปล้ำ”

“ฮ่าๆๆๆ”

“โดนไปยังวะ”ผู้กองถาม

“ไม่โดนครับผู้กอง ผู้ชายในกองร้อยนี้กินยาก โดยเฉพาะพี่บอมบ์ หนูจ้องตั้งแต่ขึ้นกองร้อยแล้ว ไม่ได้กินสักที”

“อ้าว วันก่อนที่เจอเข้าห้องน้ำพร้อมกันนี่มันอะไรวะ”เพื่อนร่วมรุ่นถาม

“ไอ้บ้า เข้าห้องน้ำกันคนละห้อง ก็พูดจริงๆนะ คือไม่ใช่คนที่กระหายผู้ชาย มีคนมาแซะๆขอให้อมให้เหมือนกันแหละ แต่ไม่เอาอ่ะ มีแฟนแล้ว”

“ใช่ซี่ ได้กินของนอกนี่”ไอ้นนท์แซว

“เออ ก็ฝากน้องๆให้อดทนแล้วกัน พี่เป็นแบบนี้ ตุ้งติ้ง ไม่แมน แต่ก็ทำทุกอย่างที่ผู้ชายแมนๆเขาทำกัน พี่ไม่เอาความตุ้งติ้งบ้าบอของพี่มาเป็นประเด็นในการอู้งาน ไปฝึกก็ไป ทรหดอดทน ใครที่ชอบหลบชอบอู้ก็สงสารเพื่อนๆบ้าง เรามาอยู่รวมกันเยอะๆแบบนี้ ต้องช่วยกัน ที่สำคัญ อย่ายั่วโมโหผู้หมวด เพราะผู้หมวดแดกทีนี่ยันเช้า ผลัดล่าสุดนี่ยังไม่เจอเนอะ”

“อะไรๆ กูใจดีนะหนู”

“อี๋ ผู้หมวดก็ใจดีแต่ตอนนี้แหละ พอแดกทีนี่เดี้ยงกันเป็นแถบๆ หนูนี่แทบคลาน โดนแฟนเอายังไม่อ่อนแรงเท่าโดนผู้หมวดแดก ฮ่าๆๆ”ก็ขำกันทั้งวงครับ “ก็ฝากไว้แล้วกัน อดทน ห้ามหนี ถึงเวลาก็ได้ลาพักทุกคนแหละ ขอพูดประโยคเด็ดนะ คนที่อยู่ก็สู้กันต่อไป”

อีหนูพูดจบแล้วจากนั้นก็รุ่นใหญ่คนอื่นๆครับ คุยกันคนละเล็กละน้อย ฮาบ้าง ซึ้งบ้างครับ ส่วนใหญ่พวกเราจะบ้าบอคอแตกกันทั้งนั้น หาอารมณ์เครียดไม่เจอกันหรอก

“พรุ่งนี้ตื่นตามปกตินะ ผลัดปลดก็ดูเครื่องแต่งกายอย่าให้โดนตำหนิมาแล้วกัน ส่วนพวกที่เหลือก็เหมือนเดิม ทำตามรปจ. ไม่ต้องไปอยากปลดกับเขา เดี๋ยวก็ถึงวันของเรา เออ ห้ามหนีเที่ยวละกัน ตอนเย็นพรุ่งนี้ก็มีโต๊ะจีน กับโคโยตี้ สมนาคุณจากไอ้บอมบ์นะ ขอบคุณพี่เขาด้วยล่ะ เชิญแยก”

“ตรง”

“ขอบคุณครับ”


แล้วก็ไปนอนกันครับ คืนสุดท้ายแล้วสินะที่เราจะได้นอนกองร้อย





ตอนเช้ามาเราตื่นกันเวลาปกติเหมือนเดิม ทำความสะอาดถึงเวลาผลัดปลดก็มาดูเครื่องแต่งกาย คือไม่ได้เอาตามองเฉยๆนะ แบบ ดูแลอ่ะให้เป็นระเบียบเรียบร้อย ให้เนี๊ยบ รองเท้าต้องมันวาว วันนี้วันสุดท้ายแล้วที่พวกเราจะได้ใส่ชุดพรางกันครับ พรุ่งนี้วันที่ ๑ พฤษภาคม เราก็จะเป็นพลเรือนเต็มตัว ถึงเวลานัดพวกเราก็ไปรวมตัวกันที่ในศาลาน้ำ วันนี้หมวดเต้ยเป็นนายทหารกำกับธงครับ ส่วนหมวดบูมก็ไปเป็นผู้ร่วมงานด้วย

เชิญธงชัยเฉลิมพลจากบก.พันมาที่รถเรียบร้อยแล้ว พวกเราก็ขึ้นรถบัสไปตามหลังรถธงชัย ไปที่กรมครับ ไปถึงก็เชิญธงลง พักครู่หนึ่ง ช่วงนี้ก็ถ่ายรูปกันครับ ใครอยากถ่ายกับใครก็แบ่งปันกันครับ เอาให้เต็มที่ พอใกล้จะ ๙ โมงเราจึงไปรวมตัวกันซ้อม ๒ รอบ

“พรุ่งนี้พวกมึงก็เป็นพลเรือนแล้วสินะ ไวเนอะ แปบเดียว ๒ ปีแล้ว”ไอ้แบงค์นั่งจิบกาแฟคุยกับพวกผม ผมมานั่งเสร่อกับบรรดานายทหารเขาละครับ รู้จักกันหลายคน คุนกันไปเรื่อยเปื่อย ๒ หมวดนี่เงียบๆ ไม่ค่อยมีปากมีเสียงอะไรมากมาย





“เตรียมตัวๆ ใครจะเข้าห้องน้ำก็รีบเข้านะ จะเข้าพิธีจริงแล้ว”ผู้กองประกาศเสียงดัง พวกเราจึงลุกขึ้นแยกย้ายกันไปเข้าห้องน้ำห้องท่าให้เรียบร้อย จากนั้นมารวมแถวในแตละกองพันเพื่อทำพิธีเชิญธงไปรวมกันที่หน้าลานของกรมครับ

ลำดับขั้นตอนก็เชิญธงชัยไปครับแล้วพวกเราก็ไปยืนรอ จากนั้นจึงเตรียมกันสวนสนาม มีพระคอยพรมน้ำมนต์ด้วยครับ สวนสนามผ่านธงชัยเสร็จเรียบร้อยแล้ว จึงมาฟังโอวาทจากผู้การ แล้วมีพิธีกล่าวอำลาจากทหารผลัดปลด และทหารที่ยังอยู่ประจำการ และมีการมอบใบประกาศครับ สำหรับคนที่เรียนจบ กศน. และสุดท้ายก็รับมอบพระบรมฉายาลักษณ์ เป็นอันเสร็จพิธีในคราวนี้


จะว่ามันเร็วก็เร็วนะครับที่เราใช้ชีวิตส่วนหนึ่งกับการเป็นทหาร มันมีช่วงที่ทรมานหัวใจบ้าง ทรมานกายบ้าง มีช่วงที่เราสุขด้วยกัน ทุกข์ด้วยกัน ต่อไปทุกอย่างมันก็ต้องแยกย้ายสลายตัว บทบาทหนึ่งของชีวิตที่คนกลุ่มหนึ่งมารับใช้ชาติ เราก็ทำตามกำหนดเวลา ต้องแยกย้ายเลิกลากันไป



กลับมาถึงกองร้อย พักผ่อนครับ เก็บข้าวเก็บกอง ส่งมอบอะไรต่างๆให้กับรุ่นน้อง ผมนี่เก็บผ้าห่มเอาไว้ ชุดพรางผมก็ไม่ให่ใคร เอาไว้ไปใส่ทำนาครับ ฮ่าๆๆ มันยังใช้ได้อ่ะครับ เราเอามาใช้ประโยชน์ต่อดีกว่า เก็บข้าวของเสร็จแล้วรุ่นน้องย้ายโรงนอนไปรวมกันนอนอีกฝั่งหนึ่ง ส่วนพวกเรารุ่นใหญ่ต้องย้ายมานอนพื้นอีกที่หนึ่ง แต่คืนนี้คงจะไม่ได้นอนกันมั้ง

บ่าย ๓ เราลงมาจัดสถานที่กันครับ จ้างโต๊ะจีนมา ส่วนผมนี่ติดต่อโคโยตี้ให้มาเต้นครับ ขอส่งท้ายกันแบบสนุกสนานกันนิดหนึ่ง

แล้วงานเลี้ยงเริ่มขึ้นครับ โดยพิธีแรกเป็นการมอบของให้กับกองร้อย พวกเราก็ปรึกษากันสละเงินคนละเล็กละน้อยรวมๆกันซื้อเครื่องตัดหญ้ากับเครื่องซักผ้าให้กับกองร้อย ผู้กองมาเป็นผู้แทนรับมอบ จากนั้นร่วมกันถ่ายรูป พอตะวันตกดินจึงเริ่มกินกัน ผมนี่นั่งโต๊ะวีไอพีครับ เพราะพี่เบิ้ล พี่น้อย พี่นิด แกมาด้วย

“อ้าว มาทำไมอ่ะพี่เบิ้ล ตกใจหมด”คือไม่ได้นัดพี่แกว่าจะมาครับ พี่ชายผมก็ไม่ได้บอกผมว่าจะมา

“อ้าว น้องชายพี่ปลด ทำไมจะมาไม่ได้ ไอ้ตอนวันเกณฑ์ก็ไม่ให้ไป มามันซะวันปลด”

“กลัวบอมบ์เถลไถลไง”ผมเข้าไปกอดพี่ชายทั้ง ๓ คน โตเป็นควายแล้วยังอ้อนพี่ๆเหมือนเดิมครับ หึหึ

“มาพอเป็นพิธีอ่ะ นี่หน้าด้านมานะเนี่ย เขาไม่เชิญ ไอ้เบิ้ลก็ลากพี่มา”ไอ้น้อยพูด

“เชิญเลยครับท่าน ขออภัยนะครับที่ไม่ได้เชิญ”ผู้กองผายมืออย่างนอบน้อม เราจึงมานั่งกัน พี่ชายผมก็ชิวๆครับ มีของกินมาเสริมด้วย ที่สำคัญ สั่งเบียร์มาเยอะ ผมนี่งดมานานแล้ว วันนี้ขอเบาๆแล้วกัน กาจจะไม่ได้เลิกเด็ดขาด เรากินแค่ช่วงที่จำเป็นต้องกินครับ ปกติก็พยายามไม่กินแล้วกัน กินไปไอ้พวกเจ้าสัวแม่งรวยเอาๆ

พี่ชายผมมาไม่พอครับ พ่อผู้หมวดก็มา ทั้ง ๒ หมวดเลยนะ พี่ติพ่อหมวดบูมกับพี่ชิดพ่อหมวดเต้ย ไอ้ภีมมาด้วยครับ กับไอ้ชิน ไอ้แบงค์พี่หมวดบูม ไอ้โต้งพี่หมวดเต้ย มานั่งรวมๆกัน ผู้พันก็มาครับ กองร้อยผมนี่ยิ่งใหญ่ ก็ฮาเฮ ผู้ใหญ่เขาเข้าใจเด็กๆครับ


ช็อตเด็ดมาถึงตอนที่โคโยตี้เริ่มเต้น กองร้อยอื่นๆนี่มารุมมาตุ้มที่กองร้อยผมครับ เพราะกองร้อยเขานี่เงียบๆ กองร้อยผมนี่จัดเต็ม ก็เต้นในรถสองแถวอ่ะ ไปรุมล้อมกันใหญ่เลยครับ ส่วนใหญ่ผัวมาคุมด้วย ผมนั่งมองไกลๆไม่ได้ไปร่วมแจมกับเขา

“ไปไหนมาวะหนู”

“ไปดูนมมาอ่ะพี่บอมบ์ ใหญ่มาก อยากได้”

“อยากได้มาเป็นของตัวเองเหรอ”

“เปล่า หนูเห็นแล้วหนูอยากเป็นผู้ชายเลย พรุ่งนี้เป็นผู้ชายแมนๆดีกว่า”ดูความคิดของมันสิครับ ก็ขำกันไป

ระหว่างนี้โคโยตี้ก็มาเต้นยั่วผม ฮ่าๆๆ คือผมก็พอรู้จักกับเด็กๆพวกนี้อยู่นะ เป็นนักศึกษาหารายได้พิเศษ แต่ก่อนผมก็เคยไปให้รายได้พิเศษเพราะอยากลอง ก็เด็ดอ่ะ เอวดี

“จำกันได้ไหมเนี่ย”นุ่งสั้น นมนี่เท่าลูกแตงโม เสื้อขาว ตัวก็ขาว ขาก็ขาว มานั่งตักผม สาวเจ้าก็จีบปากจีบคอเล่นๆ

“หึหึ ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะ แฟนไม่มาด้วยเหรอวันนี้”

“บ้า แฟนเฟินมีที่ไหน”

“อ๊ะ อย่าหลอกพี่เลยน่า สักหน่อยไหม”ผมยื่นเบียร์ให้

“ไม่เอา เดี๋ยวเมาแล้วไม่มีคนพากลับ ไปแล้ว คนเจ้าชู้”น้องแกจิ้มมาที่หัวใจ ผมก็ขำๆ หมวดบูมแกก็ขำๆครับ คงจะเข้าใจผมมั้ง แล้วเราก็นั่งโม้กันต่อ ผู้ใหญ่นี่ได้เบียร์ก็โม้กัน เออ พ่อหมวดเต้ยไม่กินเบียร์นะ งดแอลกอฮอล์ กินแต่น้ำแดงไป


เที่ยงคืนกว่าๆ ผู้ใหญ่กลับบ้านกันหมดแล้ว เหลือแต่พวกมทหารเกณฑ์ตาดำๆ เออ ไม่สิ วันนี้วันใหม่แล้ว เราหมดสภาพจากการเป็นทหารเกณฑ์แล้ว แต่ก็ยังไม่ได้เป็นพลเรือนเต็มตัว

ก็ทยอยเก็บข้าวของมาวางไว้ ค่อยล้างกนพรุ่งนี้ ที่เหลือก็ไปนั่งกินเหล้ากันที่ใต้ถุนครับ มีแอบหนีไปเที่ยวบ้างเล็กน้อย ผมเองนั่งกินต่อนิดหน่อย พอเมาจึงเดินไปกางมุ้งนอนด้านบน ไอ้สัส มีคนทะลึ่งเปิดหนังโป๊ในมือถือดังลั่น กูเมาแบบนี้ก็เงี่ยนสิครับ

แต่ไม่ได้ทำอะไรนะ เมา หลับ จะออกไปหาใครคงไม่ได้หรอก ถ้าผู้หมวดรู้นี่เอาตายครับ เกรงใจที่รักผม


ตอนเช้า เราตื่นมาอาบน้ำอาบท่า เก็บข้าวของใส่กระเป๋าให้เรียบร้อย สายๆไปหาอะไรกินที่ตลาด ตอนนี้ทุกคนไม่ได้ใส่ชุดทหารแล้วครับ ใส่ชุดพลเรือนแล้ว คนที่ยังกินอยู่ก็กินกันต่อไป ผมไม่เอาแล้ว แค่เมื่อคืนก็เพียงพอแล้วละครับ

๘ โมง เสมียนเอาเงินเดือนกับบัญชีเงินฝากมาจ่ายให้กับพวกเราทุกคนครับ แล้วรอครู่หนึ่งไปรอรับใบรับรองกับใบปลดที่กองพันจะแจกให้ในวันปลด จบสิ้นแล้วครับกับการรับใช้ชาติ ๒ ปีเต็ม

๒ ปีที่เราเจออะไรมากมายในกองพันแห่งนี้ ได้มาเจอความรัก เจอเพื่อนสนิท เจอคนที่เราไม่ชอบ เจอคนที่หลากหลาย ที่สำคัญเราได้ทำหน้าที่ของเราอย่างไม่บ่ายเบี่ยงไม่หาหนทางเพื่อที่จะสบายกว่าคนอื่น ผมภูมิใจกับตัวเองนะครับ ที่ผมทำหน้าที่ของตัวเองได้อย่างเต็มที่

วันนี้ก็เป็นวันใหม่แล้วที่เราจะก้าวออกมาดำเนินชีวิตอย่างปกติ ออกมารับผิดชอบตัวเองและครอบครัว หน้าที่หนึ่งจบไปแต่อีกหน้าที่หนึ่งก็ยังมีอยู่ มาทำหน้าที่ของตนเอง จนสุดความสามารถ

เมื่อมีเริ่มต้นสิ่งหนึ่ง ก็ย่อมมีจุดสิ้นสุดของสิ่งนั้น

วันปลด

[Akikojae]

ดีนะที่ยังไม่จบบ พี่บอมบ์ปลดแล้วจะได้เจอผู้หมวดบ่อยไหมอ่า
คิดถึงวันวานอันสนุกสนานของพวกพี่ๆแย่เลย
ดีใจที่ได้อ่านเรื่องนี้ เหมือนเป็นชีวิตประจำวันไปแล้วอ่ะ
ขอบคุณนะคะ มาต่ออีกน้าาาา
 

[hormonesyj]

พี่บอมบ์ปลดแล้ว ฮือออ ผู้หมวดคงเหงาแย่เลย คิดถึงงงง 

[aiyuki]

ปลดแล้ววว ในที่สุด เหมือนดูรายการเรียลลิตี้ชีวิตทหารเลย 5555 อยากรู้ชีวิตหลังปลดของทุกคนมากกก

[shikyu3211]

ปลดแล้วก็อย่าพึ่งรีบกลับนะ อยู่ให้บูมทำใจได้สักอาทิตย์ก่อนค่อยกลับ

[Mouse2U]

แอบเหงาตามสองหมวดไปด้วยเลยค่ะ คือเป็นกองร้อยที่เฮฮามากมายเลยน้าา~