ตอนที่ ๗๙ พักสั้นหรือพักยาว
กลับมากองร้อยหลังจากทำบุญเนื่องในวันครบรอบที่พ่อจากพวกเราไป แม่ผมอยู่บ้านไม่ได้ตามกลับมาที่กรุงเทพด้วย ผมเองก็จากลูกมาด้วยความคิดถึงเหมือนเดิมครับ ยิ่งโตวันโตคืนยิ่งน่ารัก เฮ้อ คิดๆไปแล้วเมื่อไหร่จะถึงคิวเราปลดประจำการนะ นี่ก็ปลายกรกฎาแล้ว มะรืนนี้ต้นสิงหา เร็วมาก และก็ใกล้เข้าวงรอบการฝึกภาคหมู่ตอนหมวดอีกแล้วครับ กลางเดือนสิงหาก็จะได้ออกฝึกละครับ
มาถึงกองร้อยก็ครึกครื้นกว่าเมื่อก่อนเนื่องจากจำนวนคนที่เยอะมากขึ้นอีก ๔๐ กว่าคน จากเดิมมีทหารประมาณ ๕๐ กว่าๆ นี่มีมาเพิ่มอีกทำให้เยอะ ก็ปกติของรุ่นน้องที่ขึ้นกองร้อยมาใหม่ๆจะทำตัวเจี๋ยมเจี๊ยม สงบเสงี่ยมเจียมตัว
“พี่บอมบ์มาแล้ว ดีใจจัง”อีหนูวิ่งมาช่วยผมถือของ กลับมากองร้อยทั้งทีก็ซื้อของกิน ขนมนมเนยแถวบ้าน เอามะพร้าวหลายทะลายเลยครับ “อ้าว ผู้หมวดภูมิมาด้วยเหรอ หล่ออ่ะ หนูจองนะ”มันหม้อไปทั่วเลยอีนี่
“จองไม่ได้ มีสามีแล้ว ฮ่าๆๆๆ”ไอ้ภูมิก็ขี้เล่นครับ
“อ่ะ ผู้หมวดอ่ะ พูดอะไรออกมา หนูโป้งแล้วด้วย”อีหนูทำหน้างอง้ำใส่ มึงดราม่าได้ทุกเรื่องเลยนะอีหนู ผมขนของลงจากท้ายรถ มะพร้าว ๓ ทะลาย ขนมอีก ๒ ถุงใหญ่ และมีพวกปลาแห้ง หมูแดดเดียว น้ำพริกปลาร้า(อันนี้ขาดไม่ได้ เอามาทีนี่เหมือนแร้งลง) ไอ้ซันก็ช่วยขนลงเล็กน้อย ส่วนไอ้ภูมิมันไม่ได้ช่วยผมครับ นั่งแชทกับแฟนมันบนรถ
“หมดแล้วละภูมิ กลับบ้านเถอะ”ผมพูดหลังจากเอาของลงหมดแล้ว
“ครับอา กอดทีดิ”มันเดินมากอดผม ผมก็กอดมันกลับแล้วตบไหล่เบาๆครับ ญาติกันก็แบบนี้แหละครับ เรารักกัน เป็นห่วงเป็นใยกัน
“อยากกอดหมวดภูมิอ่ะ”อีหนูทำหน้าตามีความหวัง
“ฮ่าๆๆ มาๆ”แล้วมันก็คว้าอีหนูไปกอดทีหนึ่ง “ดูแลอาบอมบ์ดีๆด้วยล่ะหนู อย่าให้อาบอมบ์เถลไถล”ดูมันฝากฝังสิ ตกลงใครเป็นหลานใครเป็นอา
“ครับผู้หมวด”อีหนูรับปากเสียงเข้ม
“กลับได้แล้วมั้ง”
“เสาร์หน้าไปเที่ยวกันอา เดี๋ยวมารับ”มันพูดทิ้งท้ายก่อนจะขึ้นรถแล้วขับออกไป
“ครอบครัวพี่บอมบ์มีแต่คนหน้าตาดีเนอะ อิจฉา ฟิน อยากอยู่ท่ามกลางดงหนุ่มหล่อ”อีหนูทำหน้าปลาบปลื้มใจ
“หน้าตาดีมันอยู่กับเราไม่กี่ปีหรอกว่ะหนู คอยดูตอนกูแก่นะแล้วมึงจะบ่นว่ากูหมดหล่อ”
“เออ ก็จริงอ่ะพี่บอมบ์ นี่หนูมองภาพไม่ออกเลยนะว่าแก่ไปหนูจะเป็นยังไง คงเหี่ยว ผมหงอก ฟันหัก เป็นเกย์แก่ๆ โดนเด็กๆรุ่นหลังว่าอีนี่ไม่เจียมสังขาร”
“ถ้าทำอะไรให้สมกับวัยมันก็ไม่น่าเกลียดหรอกมั้ง เอ้า ช่วยขนของก่อน เรื่องแก่ค่อยว่ากันอีกที”
“หูย ได้กลิ่นปลาร้า น้ำลายศอเลยอ่ะพี่บอมบ์”อีหนู ไอ้ซัน ไอ้มหา ไอ้แม็ค ไอ้นุ และรุ่นน้องที่รู้จักช่วยผมขนของ พวกมะพร้าว ข้าวหลาม ขนมนมเนยบางส่วนก็ขนไปไว้ที่ใต้ถุนโรงนอน บางส่วนก็ขนไปด้านบนครับ เอาไปเก็บไว้ ผมขึ้นไปเปลี่ยนชุดแล้วลงมาด้านล่างจากนั้นก็แบ่งของฝากให้กับพี่น้องร่วมกองร้อย
“พี่บอมบ์ๆ นี่สามีใหม่หนู”อีหนูควงแขนทหารรุ่นน้องที่เพิ่งจะขึ้นกองร้อยผลัดล่าสุดมาอวดผม ผมมองหน้าแล้วก็ร้องอ๋อในใจ ไอ้คนที่อีหนูเคยโมเมว่าเป็นผัวมันนี่เอง
“สวัสดีครับ”รุ่นน้องมันยกมือไหว้ ผมก็รับไหว้ หน่วยก้านดีเลยทีเดียวครับ สูง ตี๋ๆ หน้าตามันดูเถื่อนๆ แต่มันก็ขาวด้วยครับ แต่ขาวในร่มผ้านะ เพราะส่วนที่โดนแดดนี่มันจะเขียวก็ไม่เขียว จะดำก็ไม่ดำ
“ผัวเยอะเนอะมึง”ผมยักคิ้วให้น้อง
“พี่บอมบ์หึงหนูล่ะสิ”
“อือ กูหึงมึงมากเลยว่ะหนู แทบใจขาดดิ้น”พูดไปก็บีบปลายคางของมันไป
“ปลื้มใจจัง”มันทำหน้าชื่นตาบาน
“มัวแต่ปลื้มใจ นู้นของฝาก ไอ้มหาล่อมะพร้าวไปหลายลูกแล้วนั่น เอ๊ะ มึงเป็นแรดนี่หว่า กินมะพร้าวมันจะย่อยป่าววะ”
“อีตาบ้า”มันค้อนผม “พี่มหา ผ่าให้หนูด้วย”แล้วก็แจ้นไปหาไอ้มหาที่กำลังเฉาะมะพร้าวฉับๆ
“เออ มึงชื่ออะไร”
“ชื่อเล็กครับ”
“น้องมันชื่อเล็ก แต่ของมันไม่เล็กนะพี่บอมบ์ ฝังมุกด้วยด้วย กี่เม็ดวะเล็ก”อีหนูรีบแทรกมาทันที แหม มันรู้จริงเว้ย
“๓ เม็ดครับ แฮะๆ”มันยิ้มให้ผมเขิน
“ใหญ่จริงอะไรจริงอ่ะพี่บอมบ์ หนูเห็นแล้วน้ำเดิน อยากเอาหน้าเข้าไปซุก”มันถือลูกมะพร้าวมาแล้วก็มาโม้กับผม เรื่องนี้มันถนัดเชียว
“มึงนี่ก็นะหนู เกินหน้าเกินตาไปป่ะวะ”
“แต่หนูว่าใหญ่สู้พี่บอมบ์ไม่ได้หรอก ถึงแม้หนูจะไม่เคยเห็นของพี่บอมบ์ตอนแข็งนะ”
“มานี่สิ ทำไมทะลึ่งจัง เล็กใหญ่มันก็จวยเหมือนกันนั่นแหละ ห่า”ผมเขกหัวมันไปทีหนึ่ง
“พี่บอมบ์อ่ะ เดี๋ยวหนูแช่งให้จวยเล็กเลย อร่อยอ่ะพี่บอมบ์ น้ำมะพร้าวหอมมากเลย คิดถึงตอนที่เราไปทะเลเนอะพี่บอมบ์ อยากไปเล่นน้ำแบบนั้นอีก”
“ก็ให้ฝรั่งพาไปสิ”
“พี่เจิดเขาว่างเพื่อหนูตลอดนะพี่บอมบ์ แต่หนูอยากจะไปหลายๆคนไง พาน้องเล็กไปด้วย ไปโชว์หุ่น เรียกเสียงกรี๊ดจากชะนี แบบว่า ให้ชะนีมันโหนต้นมะพร้าวแล้วร้องเรียกหาผัวไรงี้”
“สมองเสมิงไปแล้วนะนั่น ไปเคียดแค้นอะไรกับชะนีมากมายขนาดนั้นวะ”
“ฮ่าๆๆ ก็แบบว่า ทุกวันนี้ชะนีไม่มีที่จะยืนไงพี่บอมบ์ เจอผู้ชายหล่อๆ อยากได้เป็นผัว เผอิญว่าไอ้หน้าหล่อคนนั้นก็เสือกมีผัวไปซะแล้ว เจอคนแมนๆคบหาสมาคม แทนที่จะเจอแมนแท้กลับเจอประเภท ผัวกูตอนกลางวัน เมียมันตอนกลางคืน บางคนก็แอ๊บแล้วแอ๊บอีก แอ๊บจนแป้งหลุดเป็นแผ่น นางก็บอกว่านางแมนนะฮะ ชอบหญิง แต่พอให้เลียหอยกลับอ้วกแตกอ้วกแตน ต่อหน้าผู้ใหญ่ทำเป็นดูดี พูดครับ ไม่วี๊ดว๊าย พอได้อยู่กับเพื่อนสาว เมียที่เลี้ยงลูกอยู่บ้านคงได้น้ำตาตกใน พูดไปก็สงสารชะนีนะพี่บอมบ์ หาหล่อๆมาเป็นผัวว่ายากแล้ว ยังหาแมนๆมาเป็นผัวยิ่งยากเข้าไปใหญ่ ไอ้ที่พอจะเหลือไว้แดก หน้าก็แหกไม่มีดี สุดท้ายก็ต้องพึ่งพัดลม พอหงี่ทีหนึ่งก็เอาลมพัดพอให้หมอยมันพลิ้วไหว เฮ้อ งี้ละนะ ชะนีไม่มีที่จะยืน”
“มองในแง่ร้ายเกินไป ทุกอย่างมันมีดีมีเสียทั้งนั้นแหละ”
“จริงนะพี่บอมบ์ บางทีนะ พอเจอหล่อๆ แมนๆ มั่นใจว่าชายแท้ พอได้คบเป็นผัว มันก็ชายแท้อ่ะนะพี่บอมบ์ แต่เป็นประเภทพวกชายแมงดาแท้ เพื่อนหนูเจอมากับตัว โคตรสงสาร มีผัวหล่อ รวย จวยใหญ่ แต่ที่ไหนได้ มันเป็นได้แค่กิ๊กห่างๆ เมียตัวจริงของมันนี่รุ่นป้า คบเพื่อนหนูบังหน้า ผู้ชายนี่ก็มารยาเยอะจริง ไอ้ที่พอจะเอามาเป็นผัวนางก็เรื่องมาก หน้าไม่โอบ้าง จนบ้าง ผู้ชายขาดตลาด นางก็เลยหันไปกินกันเอง แต่นิ้วอุ่นๆหรือจะสู้ดุ้นแข็งๆ จริงไหมพี่บอมบ์ ร้อยทั้งร้อย เจอมังกรตาเดียวเสียวแทบไม่อยากจะเอาออก”
“เพ้อไปมากป่ะ คนที่เขาเจอผู้ชายดีๆก็มีเยอะ เจอผู้ชายไม่ดีก็มีแยะ เราเหมารวมไม่ได้หรอกหนู ถ้ามึงพูดแบบนี้ก็กลับไปเป็นชายแท้ หาเมียสิ”
“ไม่ทันแล้วพี่บอมบ์ เป็นมาขนาดนี้ เป็นมาตั้งแต่เกิด เกิดมาหนูก็โหยหาว่าผัวๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ”
“ชักจะเลอะเทอะแล้วมึง เอ้า ไปเฉาะให้น้องลูกหนึ่งดิ มัวแต่โม้”
“อ่ะพี่บอมบ์”ไอ้นุมันเอามะพร้าวที่เฉาะเรียบร้อยแล้วมาให้ผม ปากมันก็เคี้ยวเนื้อมะพร้าวตุ้ยๆอยู่
“เออๆ พวกมึงกินไปเหอะ กูกินมาเยอะแล้วละ แบ่งๆกันนะ คนละนิดละหน่อย ที่จริงกูอยากจะเอามาเยอะกว่านี้แต่มันเต็มท้ายรถว่ะ กูไม่ได้ขับกระบะมา เอามาได้แค่นี้”มะพร้าวมีหลายต้นครับ และช่วงนี้กำลังออกลูกงามเชียว นี่ถ้าผมเอากระบะมาอาจจะได้หลายทะลายครับ แต่ว่ากระบะที่อยู่บ้านพี่นพจำเป็นต้องใช้ คือรถกระบะผมเป็นเจ้าของ แต่พี่นพพ่อไอ้ซันแกขอเอาไว้ใช้ครับ เอาไว้ขนปุ๋ย ขนนั่นนี่ และอีกอย่าง เอาไว้พาแม่ผมไปธุระในยามจำเป็น
นั่งมองผองเพื่อนและรุ่นน้องนั่งกินของฝากอย่างเอร็ดอร่อย เห็นแล้วมีความสุขดีครับ อยากซื้อมาฝากเยอะๆ แต่รถผมขนมาไม่ไหว ไว้รอบหน้าแล้วกัน ช่วงเย็นไอ้ซันก็ขึ้นไปหอบกระปุกปลาร้าฝีมือแม่มันมา มันเดินไปโรงเลี้ยงก่อนครับ จัดเวรเลี้ยงประมาณ ๕ โมง ๔๕ พอใกล้ๆจะ ๖ โมงเย็นเราก็เดินแถวไปที่หน้าโรงเลี้ยงไปกินข้าวมื้อเย็นครับ
๖ โมงเป๊ะ เคารพธงชาติ จากนั้นก็ฟังนายทหารเวรชี้แจง รุ่นน้องขึ้นกองร้อยมาได้ ๓ วันแล้วพอรู้ทิศรู้ทางบ้างว่าควรปฏิบัติตัวอย่างไร นายทหารเวรพูดไม่เกิน ๕ นาทีก็ปล่อยให้ทหารเดินแถวเข้าโรงเลี้ยง จากนั้นก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง สิบเวรสั่งนั่งเรียบร้อยแล้วก็กินข้าว น้ำพริกปลาร้าสูตรเด็ดถูกแจกจ่ายไปตั้งแต่หัวโต๊ะยันท้ายโต๊ะกันเลยทีเดียว แปบเดียวเท่านั้นแหละครับ หมดเกลี้ยง แหม่ พวกมึงแดกปลาร้ากันดีจริงๆเว้ย
“โอ้โห มันกินดีจริงๆเลยว่ะอา”ไอ้ซันตบเข่าเบาๆ ที่จริงไม่ใช่เรื่องน่าประหลาดใจหรอกครับ เพราะมองจากสภาพหน้าที่ มาจากที่ราบสูงทั้งนั้น ทั้งผมทั้งมันนั่นแหละ เผอิญผมไม่รู้ได้เชื้อหล่อมาจากไหน หน้าตาไม่ค่อยเหมือนคนที่ราบสูงเท่าไหร่นัก ฮ่าๆๆ จริงๆเคยมีคนเข้าใจผมผิดว่าผมไม่ใช่คนในหมู่บ้านนะครับ เพราะหน้าตา ส่วนสูงนี่มันคนละพื้นที่กันชัดๆ
จะว่าไปแล้วผมว่าผมน่าจะมีเชื้อสายพวกมนุษย์สมัยโบราณน่ะ ที่มีข่าวเขาขุดเจอพวกกระดูกว่าเป็นมนุษย์ ๔ ศอก ๕ ศอก คนเมื่อสมัยแต่ก่อนผมว่าตัวสูงใหญ่กันจริงๆล่ะครับ อันนี้ผมเคยเจอมากับตัว ปีนั้นผมยังอายุ ๑๐ ขวบครับ แล้วทะลึ่งไปขุดดินที่โบราณสถานของหมู่บ้านเล่น ขุดไปได้ประมาณสัก ๕๐ เซนมั้งครับ เจอจะๆ กระดูกขาวโพลน วิ่งแจ้นแหกปากน้ำตาแตกไปหาพ่อ พ่อผมก็ตกใจว่าผมเป็นอะไร ผมก็ตัวสั่นพูดไม่ได้ความ กว่าจะรู้เรื่องกันก็เย็นแล้ว ผมก็เล่าว่าไปขุดดินแล้วเจอกะโหลกผี พูดไปตัวสั่นไป ไม่ถึงชั่วโมงล่ะคราวนี้ ไข้ขึ้น พ่อผมนี่รีบอุ้มผมซ้อนท้ายไอ้ตุ๊กแก มอไซด์คันแรกๆของหมู่บ้าน พาผมไปวัด แม่ผมนี่วิ่งตามหลังมาไวๆ พ่อขับมอไซด์ แม่วิ่งตามหลัง มาถึงวัดก็ให้หลวงพ่อรดน้ำมนต์ให้ครับ หลวงพ่อรดน้ำมนต์ไปก็ขำผมไปด้วย สักพักนู้นแหละผมจึงหายตัวสั่น นั่งตักกอดพ่อไว้อย่างเดียว กลับบ้านนี่ยังหลอนๆ พ่อก็นอนกอดไว้
รุ่งขึ้น พ่อพาลุงผู้ใหญ่บ้านคนเก่าซึ่งตอนนี้แกตายไปแล้วนะครับ พ่อพาผู้ใหญ่บ้านและพรรคพวกไปจุดเกิดเหตุ แล้วก็ทำพิธีขุดกระดูกผีขึ้นมา เห็นอยู่หลายร่างเลยครับ มีไหด้วย มีดาบโบราณด้วย แล้วเอากระดูกมาเรียงกัน ทุกอย่างมีสภาพเกือบสมบูรณ์นะครับ แต่ละร่างนี่ใหญ่และสูงมากด้วย น่าจะประมาณ ๒ เมตรขึ้นไปแน่ะ ผมไม่ได้ไปร่วมพิธีกับเขานะครับ นั่งกอดแม่อยู่ที่บ้าน ที่เอามาเล่าได้ก็เพราะพ่อเล่าให้ฟังแล้วก็มีรูปถ่ายยืนยัน พอขุดเสร็จก็เอากระดูกพวกนี้ไปวัด พวกมีดดาบของโบราณทั้งหลายก็เอาไปวัดด้วยเหมือนกันครับ นี่พูดถึงเรื่องความสูงของตัวเองก็เอาเรื่องหลอนๆมาเล่าอีกละ ฮ่าๆๆ ผมเจอประเภทหลอนๆเยอะอ่ะครับ เลยเอามาเล่าสู่กันฟัง
๑ ทุ่มตรง สิบเวรวันนี้ซึ่งก็คือหมู่อาร์ตนั่นเองเข้ามาอบรม ผมก็ไปนั่งฟัง แต่เวลาเขาพูดเขาไม่มองหน้าผมครับ คงละอายละมั้ง ก็พูดอึกๆอักๆไปเรื่อยเปื่อย ผิดจากปกติที่จะต้องเบ่งอำนาจโชว์พาว ผมเองตอนนี้ถามว่าหายโกรธหรือยัง ผมก็ยังไม่ใช่คนใจกว้างพอที่จะบอกว่ายังไม่หายโกรธนะ มันก็มีอยู่นั่นแหละครับ แต่ผมก็คิดว่าสักวันผมคงจะให้อภัยและไม่ติดใจเอาความกับเขา ความโกรธแค้นขุ่นเคืองกันนี่มันไม่ดีเลย เลี่ยงได้ก็พยายามเลี่ยงให้ได้มากที่สุด แต่ถ้าวันไหนผมทนไม่ไหวผมก็เอาอีกเหมือนกันนะ ฮ่าๆๆ มันตัดไม่ขาดเสียที ก็ได้แค่พยายามลดๆลง ให้เป็นคนใจเย็น มีเหตุผลมากกว่าอารมณ์ เพราะเป็นพ่อคนแล้วนี่ครับ เออ พูดไปแล้วจะว่าไปตั้งแต่ผมมาเป็นทหารและมีลูก ผมว่าผมใจเย็นกว่าเมื่อก่นเยอะเลยนะครับ เมื่อก่อนนี่ไม่เข้าหูนิดเดียว เตรียมจ่ายค่ารักษาไว้เลย ผมเคยหมดไปหลายล้านเพราะกระทืบคนจนเละ เกือบๆจะได้นอนซังเตก็มีนะครับ แต่ก็รอดมาได้ทุกครั้ง ช่วงนั้นนี่เจอใครมาทำให้ฉุนเฉียว ผมจะมองเป็นผักปลาพร้อมที่จะต้มยำทำแกงทันที มีปืนคว้าปืน มีมีดคว้ามีด มีไม้คว้าไม้ ไม่มีอะไรก็ ๒ มือ ๒ ตีน ยำคนยิ่งกว่ายำวุ้นเส้น ไม่ก้มกราบนี่ไม่ยอมลดราวาศอกกันเลยทีเดียว แต่ไม่ใช่ว่าผมจะหาเรื่องกับทุกคนนะ ที่เจอผมยำจริงๆมีอยู่ประมาณ ๕ รายเห็นจะได้ เออ ชักจะนอกเรื่อง เอาความเลวมาอวด ฮ่าๆๆ ไม่ดีนะครับ ทางที่ดีอย่ามีเรื่องกันเลย อะไรที่คุยได้ ตกลงกันได้ก็ทำซะ
“พี่บอมบ์ ราตรีสวัสดิ์ จุ๊บๆ พี่มหาด้วย จุ๊บๆนะ”
“ค่ะเพื่อนสาว”ไอ้มหาทะเล้นตอบไป
“ว้ายตัวเองพูดอะไรออกไป ความแตกหมด”ผมก็เลียนเสียง ทำเป็นเสียงอ่อนระทวย ไอ้ศักดิ์นี่ขำก๊ากกันเลยทีเดียว
“ตาบ้า หมดกันความหวังสุดท้าย ฮ่าๆๆ”
“อานี่ก็นะ เปลี่ยนใจอยากเป็นอีหนูเร็วจริง”ไอ้ซันมันพูด “นอนไปค่ะเพื่อนสาว”แล้วมันก็ค้อนใส่อีหนู ตกลงแก๊งค์กูติดเชื้อตุ๊ดกันหมดเลยเหรอ ฮ่าๆๆ
หลับไปได้ไม่ถึงชั่วโมงดี ลมก็ตีเข้ามาในโรงนอน หน้าตาที่ไม่ได้สับตะขอเอาไว้ก็ตีกับขอบหน้าต่างดังพรึบพรับ ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมา แล้วรีบปิดหน้าต่าง ไม่ทันไรฟ้าผ่าลงมาเปรี้ยงใหญ่ สว่างโร่กันเลยทีเดียว ปิดประตูหน้าต่างได้ก็เข้ามานอนฟังเสียงฝน เจ้าลูกชายตัวดีของผมนี่ชอบฝนมากเลยครับ ชอบเล่นน้ำด้วย ตอนอยู่บ้านนะตื่นเช้ามานี่วิ่งมาเกาะแข้งเกาะขาผมให้ผมพาไปอาบน้ำ ผมจับวางใส่กะละมังเปิดน้ำใส่นี่ยิ้มเบิกบาน พอเอาขึ้นจากน้ำนี่งอแงกันเลยทีเดียว เข้าหน้าฝนแบบนี้ก็อยากจะนอนกอดลูก ขดตัวอยู่ในผ้าห่มเล็กๆคงจะมีความสุขน่าดู อ่อ คิดถึงหมวดบูมด้วย ป่านนี้พี่แกไม่รู้เป็นไงบ้างวันก่อนเห็นโพสต์ข้อความสั้นๆว่า ยิ้มสู้ ไม่มีรูปของพี่แกให้เห็นเลยครับ แต่ก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยพี่แกก็ไปทำหน้าที่ของลูกผู้ชาย ไปฝึกตัวเองเพื่อที่จะมาเป็นกำลังของชาติ
“ไอ้พวกนี้ไปทำที่แฟลต ๑ กับสนามเด็กเล่น”
“ไอ้พวกนี้ไปกวาดโรงรถผู้บังคับบัญชา”
“พวกนี้ไปทำห้องน้ำ”
“แถวนี้ไปทำบนโรงนอนทั้งทิศเหนือทิศใต้ เอาให้สะอาด เอาให้เนี๊ยบนะมึง”
“๔ คนนี้ไปทำบันได”
“มึงไอ้ตุ่น ไปทำพีเอ็กซ์”
“พวกมึงไปทำใต้ถุนโรงนอนกับห้องพักผ่อน”
“ไอ้พวกนี้ไปทำความสะอาดที่สนามเด็กเล่นหน้าแฟลต ๔”
“พวกมึงไปทำรอบโรง”
หมู่อาร์ตจ่ายงานทำความสะอาดในตอนเช้าซึ่งมีหลายทีแต่คนเยอะครับก็เลยแบ่งกระจายกันไป ส่วนผมก็ไม่ต้องแบ่งไปทำความสะอาดห้องพระกับห้องผู้หมวดครับ เด็กคลังทั้งหลายก็ไปทำความสะอาดที่หน้าคลังของตัวเอง ส่วนอื่นๆก็กระจายกันไป มีตรงไหนก็จัดเต็มกันเลยทีเดียว ทีนี้มันก็มักจะมีการเอารัดเอาเปรียบกันเสมอ ซึ่งส่วนใหญ่พวกรุ่นใหญ่ใกล้ปลดมักจะอวดลีลากัน เรียกว่าจัดหนักกันเลยทีเดียว บางคนไม่ทำก็ไม่ว่าอะไร แต่ไอ้พวกไม่ทำแล้วชี้หน้าด่ารุ่นน้องนี่มันน่าต่อยหน้า ถ้าผมไม่เห็นว่าเขามาก่อนผม ๑ ผลัดนะผมด่าแหลก ไม่เหลือไว้หรอกครับ ก็ได้แต่กัดฟันอดทนไว้ พอถึงผลัดเราเป็นใหญ่เราก็อย่าทำเหมือนที่พวกเขาทำแล้วกัน แต่ที่พูดไปไม่ใช่ว่าจะไม่มีคนดีนะครับ ก็มีรุ่นพี่บางคนทำงานเก่งมาก ขยัน น้องทำอะไร พี่ก็ทำอันนั้น พี่ทำอะไร น้องก็คอยตาม ซึ่งมีรุ่นพี่ที่ไม่เอารัดเอาเปรียบรุ่นน้องประมาณสัก ๖ คนเห็นจะได้ นอกนั้นอีกประมาณเกือบๆ ๒๐ คนที่เป็นรุ่นใหญ่ บางคนก็กลางๆ บางคนก็หนักหน่อยครับเห็นว่ารุ่นน้องขึ้นกองร้อยมาเยอะแล้วกูก็ไม่ต้องทำ คอยสั่งอย่างเดียว มันก็มีทุกสถานที่แหละครับ ไม่ว่าจะที่ไหน อะไรที่กูสบายแล้วพวกมึงลำบากกูก็ไม่สนใจ กูสบายไว้ก่อน ชอบสบายแต่อยากได้เงินเดือนใช้ นี่ถ้ามันเป็นงานของเอกชนนะ พวกมึงไม่ต้องแดกหรอก
กวาดฝุ่น เช็ดโต๊ะหมู่ให้ปราศจากฝุ่น จากนั้นก็ถูพื้น พื้นกองร้อยนี่เป็นพื้นไม้นะครับและทุกผลัดที่มีการขึ้นมาสังกัดกองร้อยของทหารใหม่ จะมีการทำความสะอาดและลงแว๊กซ์พื้น ซึ่งผลัดที่แล้วก็มีครับ ผลัดที่ผมขึ้นกองร้อยใหม่ๆก็มีการขัดพื้นเรียกว่าเป็นธรรมเนียมทุกผลัดกันเลยทีเดียว ลงแว๊กซ์ครั้งหนึ่งพื้นจะมันเงาวับอยู่ได้หลายเดือนครับ เวลาถูกพื้นก็ใช้ผ้าแห้งธรรมดาในการถูกไม่ต้องไปชุบน้ำเพราะจะทำให้แว๊กซ์มันหายไป แค่ถูเอาฝุ่นออกแค่นั้นเอง พื้นก็จะเงางามเหมือนเดิม
งานเสร็จแล้วก็มานั่งดูข่าวในห้องผู้หมวด รอเวลาไปกินข้าวมื้อเช้า ใกล้ๆจะถึงเวลาก็ออกจากห้องลงมาด้านล่างแต่งตัวแล้วนั่งรอที่เก้าอี้หน้ากองร้อย คนเยอะงานเสร็จไว รุ่นน้องขยันขันแข็งดีครับ ใหม่ๆก็แบบนี้แหละครับ พอเก๋าเกมส์เชื่อเหอะเรียกหมายังง่ายกว่าเรียกหารุ่นน้องมาใช้งาน มันเป็นทุกผลัดทุกรุ่นไม่ว่าจะผลัดไหน รุ่นไหน ไม่ใช่เฉพาะรุ่นพี่ หรือรุ่นผม หรือรุ่นน้อง หลายต่อหลายรุ่นก็เป็นแบบนี้ เคยได้ยินไอ้ภูมิ ไอ้ภีมมันบ่นเหมือนกันครับ ก็อย่างว่าแหละครับนิสัยคนมันไม่เหมือนกัน บางคนก็ดีเสมอต้นเสมอปลาย บางคนโคนต้นดีแต่ปลายเว้าๆแหว่งๆไปซะหน่อย ส่วนบางคนต้นคดปลายตรง ต้นคดปลายงอ เจอคนหลายประเภทหลายชนิด มันก็ดีเหมือนกันครับ จะได้รู้จุดอ่อน เรียกว่ามีทางหนีทีไล่ ที่พูดไปใช่ว่าจะยกหางตัวเองนะครับ ผมก็ยังจัดว่ามีเรื่องต้องปรับปรุงตัวเองอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ยังไม่ดีเท่าที่ควร
“พี่ซัน มีน้ำพริกอีกไหมพี่”รุ่นน้องผลัดต่อจากผมถามไอ้ซันซึ่งนั่งใกล้ๆผม
“มี แต่ไม่ได้เอามา”
“มื้อเที่ยงเอามานะพี่ อร่อยมาก”ปลาร้าไม่อร่อยก็เกินไปแล้วครับ อาหารเลิศรสของใครหลายๆคน
๑ สัปดาห์ผ่านไปแล้วสำหรับการขึ้นกองร้อยของทหารใหม่ การปรับตัวก็ปรับกันเรื่อยๆ ช่วงนี้ก็ใกล้จะมีการฝึกภาคหมู่ตอนหมวดอีกแล้วครับ จ่ากองร้อยก็จัดกำลังพวกที่จะไปฝึก ภาคนี้ผมคงไม่ได้ไปฝึกเพราะผู้กองบอกว่าผมกับไอ้มหาไม่ต้องไป เนื่องจากคนเยอะขึ้นแล้ว ผมก็ไม่เสียใจหรอกครับ ดีซะอีกให้รุ่นน้องได้โชว์ฝีมือต่อไปบ้าง ถึงแม้จะไม่ได้ไปฝึก แต่ผมก็ยังคงต้องช่วยงานจ่าในการฝึกหมู่ปืนกล เนื่องจากตำแหน่งปืนกลก็อย่างที่รู้ กูล่อเป้าไปเป็นร้อย ผมเลยต้องมาฝึกรุ่นน้อง ซึ่งคนที่จะแบกปืนกลไหวต้องเป็นคนตัวใหญ่ ไม่พ้นไอ้เล็ก ไอ้ตี๋รุ่นน้องและไอ้นัน ความสูงของ ๒ คนนี้ไล่เลี่ยกัน แต่มันยังเตี้ยกว่าผมกับไอ้มหาอยู่ดี นี่บางทีผมก็คิดว่า กูชิงเปรตมาเกิดป่าววะ สูงโย่งซะขนาดนี้ ฮ่าๆๆ
ตลอดการฝึกในกองพันผมก็ไปช่วยดูรุ่นน้องช่วยจ่า จ่าก็ยังคงออกฝึกเหมือนเดิมในตำแหน่งผบ.หมู่ปืนกล ส่วนผู้หมวดปีนี้ก็เป็นผู้หมวดอีกคนหนึ่งครับ ซึ่งแกมาจากนายสิบ คือแกเป็นจ่าสิบเอกมาก่อนแล้วสอบเลื่อนขั้นได้เป็นผู้หมวดนะครับ การฝึกก็ชิวหน่อย เพราะว่าถ้าฝึกกับหมวดบูม รายนี้พี่แกจะเป๊ะมาก เพราะพี่แกร้อนวิชาไง ความรู้ร้อนๆที่มาจากโรงเรียนไม่ถึง ๕ ปีมันยังไม่เสื่อมลง ส่วนผู้หมวดที่มาจากนายสิบนี่รู้เกมส์ดีครับ เพราะผู้หมวดเหล่านี้จะผ่านสนามฝึกแบบนี้มาหลายสิบปี เข้าใจนิสัยทหารและมองภาพการฝึกออกมากกว่าแก๊งนายร้อยหน้าเอ๊าะๆ มันก็มีดีต่างกันนะครับ ถ้าฝึกกับหมวดบูมจะได้ความเป๊ะกลับมา แต่ถ้าฝึกกับหมวดที่มาจากนายสิบ เรื่องเป๊ะอาจจะเป็นรองแต่เรื่องพื้นที่นี่มองทะลุตั้งแต่อยู่ในกองพันครับ
พอถึงกลางเดือนการฝึกหมู่ตอนหมวดในพื้นที่จริงก็เริ่มขึ้น ทหารเหลือที่กองร้อยหลายคนเพียงพอกับการเข้าเวร ส่วนคนไปฝึกก็คงจะมันน่าดูเลยทีเดียว อยากไปฝึกอีกนะครับ ได้นอนกลางดินกินกลางทราย นอนไม่เป็นเวลา กินก็ไม่ค่อยเป็นเวลา อยู่ท่ามกลางธรรมชาติที่สดชื่น แต่ถ้าให้รบจริงๆนี่มันคงไม่สนุกแบบนี้หรอกครับ
อยู่กองร้อยไม่เงียบเหงาเท่าไหร่ คนน้อยๆก็สนุกไปอีกแบบหนึ่งครับ เวลานอนที่โรงนอนจะโล่งมากๆ เหลืออยู่กองร้อยประมาณ ๓๐ กว่าคน ผมก็เข้าเวรโรงอย่างเดียว ส่วนคนอื่นๆก็ผลัดเปลี่ยนกันเข้าเวรกองรักษาการณ์บ้าง เข้าเวรที่อื่นแล้วแต่จะมีงาน ไม่มีงานวันๆก็พักผ่อน ดูหนังฟังเพลง ถึงเวลาก็ทำความสะอาดกองร้อย ต้องช่วยกันเพราะพื้นที่เยอะ เป็นแบบนี้อยู่จนพวกที่ไปฝึกภาคหมู่ตอนหมวดกลับมา แต่ละคนนี่หน้าตาดูโทรมไปนิด แต่ยิ้มได้ แหงล่ะไปอยู่ในป่ามันได้ดูดไอจากธรรมชาติมานี่ครับ ต่อให้เหนื่อยแค่ไหนก็ตามที แต่มันยังมีความสนุกสนาน ตำนานและเรื่องเล่าติดมาเสมอ
และแล้วช่วงสำคัญก็มาถึง วันๆนี่ไม่ได้คิดถึงเรื่องอะไรหรอกครับ หาเรื่องจะลากันอย่างเดียว ก็ตามเดิมครับ พวกที่ไปฝึกจะได้ลาล็อกแรกกับล็อกที่ ๒ ส่วนพวกที่อยู่กองร้อยก็คอยลาล็อกสุดท้าย ก็ไม่มีใครโวยวายอะไร อาจจะมีบ่นบ้างแต่ไม่ถึงหูผู้กองเท่านั้นเอง
วงรอบการลาพักผ่อนทยอยผ่านไป จากล็อกที่ ๑ มาล็อกที่ ๒ จนมาถึงล็อกที่ ๓ ก็ถึงคิวพวกผมที่จะต้องออกไปพักผ่อนกับเขาบ้าง ตอนบ่ายแก่ๆก็ขึ้นมาเก็บข้าวของให้เป็นที่เรียบร้อย หลังจากกลับมากินข้าวมื้อเย็นก็ขึ้นไปเอากระเป๋าแล้วสิบเวรก็ปล่อยลากันในเย็นวันนั้น
“มึงจะไปหมอชิตเลยเหรอมหา รอกลับพร้อมกูดิ กูกลับพรุ่งนี้”
“รบกวนมึงเปล่าๆว่ะ”
“เอาน่า กูจะได้แวะบ้านมึงด้วย”
“อยู่เที่ยวกับพวกกูก่อนดิมหา”ไอ้ซันพูดเสริม
“นั่นสิพี่มหา เที่ยวสักคืนหนึ่งก่อน เดี๋ยวหนูพาไปคลายเครียด”อีหนูรบเร้าอีกคน ส่วนไอ้ศักดิ์ตั้งแต่ออกจากประตูกองพันมันก็จ้อกับเมียมันอย่างเดียวเลยครับ
“อือ ก็ได้”มะพยักหน้าตกลง จากนั้นอีหนูก็นั่งแท็กซี่กลับบ้านมัน ส่วนพวกผม ๓ คนก็ไปที่บ้านพี่น้อย ไอ้ศักดิ์เมียขับรถมารับเลยไม่ได้มาพร้อมกันกับพวกผม
มาถึงบ้านพี่นิดพูดคุยนิดหน่อย ประมาณ ๓ ทุ่มเรานัดกันที่ห้างดังใจกลางกรุงเทพ มาดูหนังกันครับ คนยังเดินพล่านกันมากเลยทีเดียว ทีแรกตั้งใจว่าจะไปนวดตัวแต่คุยไปคุยมา พากันมาดูหนังซะงั้น
เที่ยงคืนกว่าแล้วที่เราออกมาจากโรงหนัง คนอื่นเข้าห้องน้ำส่วนผมมารอที่ด้านหน้า มองซ้ายมองขวามีแต่คนมีแฟน บางกลุ่มก็มากันแก๊งใหญ่เป็นพวกนักศึกษาครับ มองดูเพลินๆจนสายตาไปสะดุดกับใครคนหนึ่ง
“สวย”ผมเดินเข้าไปใกล้เขาแล้วเรียกชื่อที่เราคุ้นเคย เขาเงยหน้าจากจอโทรศัพท์มองผมด้วยความตะลึงพรึงเพริด “ใช่สวยจริงๆด้วย”ผมรีบคว้าข้อมือข้างหนึ่งขึ้นมากุมไว้อย่างดีใจ
“หล่อ”เขาพูดออกมาเสียงเบา ผมรีบดึงตัวเขามากอด
“เฮ้ย ไม่เจอกันนานอ่ะ คิดถึงสวยจัง”
“อื้อ หล่อ ปล่อยเค้าก่อน อายคนอื่นเขา ตาบ้านิ”ดิ้นยุกยิกพอเป็นพิธีแต่มีหรือที่ผมจะปล่อย ผมจูงมือเขาไปที่เงียบๆ
“สวยมากับใคร แล้วนี่ทำอะไรอยู่ กลับมาเมื่อไหร่ ทำไมไม่บอกกันบ้าง ลืมบอมบ์เหรอ”ผมถามหลายคำถามด้วยความตื่นเต้น
“จะตอบคำถามไหนก่อนดีล่ะ หล่อปล่อยก่อนสิ อายคนอื่นเค้า คนอะไรก็ไม่รู้ ยังทะลึ่งตึงตังเหมือนเดิมเลย”
“ก็คิดถึงสวยอ่ะ”
“จ๊ะพ่อคุณ ปล่อยก่อนจะได้ตอบคำถามสักที”
“อ่ะ ปล่อยก็ได้”ผมยอมคลายอ้อมกอดแต่จับมือเขาไว้ข้างหนึ่ง
“คืนนี้เค้ามาคนเดียว เพื่อนแอบชิ่งกลับไปก่อนหนังจะจบ”
“อื้ม แล้วสวยทำงานอะไร พักอยู่ไหน มีแฟนใหม่ยัง”
“เค้าช่วยงานป๊าอยู่บ้านอ่ะ พักอยู่บ้านกับป๊าและม๊า แฟนเหรอ อย่าได้ถาม ไม่อยากคบผู้ชาย โดยเฉพาะผู้ชายเจ้าชู้แบบหล่อ”
“ฮ่าๆๆ โดนเลยเรา แต่ก็ดีนะ ไม่ต้องมีหรอกแฟนหรอก มีหล่อคนเดียวก็พอ เนี่ยเสียใจมากเลยนะวันที่สวยทิ้งหล่อไปอ่ะ”
“ก็อยากจะเปิดโอกาสให้ได้เจอคนใหม่บ้าง แหม ตอนนั้นก็ควงหลายคนไม่ใช่เหรอ หืม”สวยตีที่แขนผมเบาๆและพยายามจะแกะมือผมออกตลอด แต่ผมอยากกอดน่ะ อย่าว่ากันนะ
“แฮะๆ”แล้วเราก็ถามสารทุกข์สุขดิบซึ่งกันและกัน สวยที่ผมพูดด้วยนี่คือแฟนเก่าผมเองครับ สาววิศวะที่เคยทำยกทรงตกใส่หัวผมน่ะ ห่างหายกันไปหลายปี ตอนนี้สวยมากขึ้นกว่าเดิมเป็นเท่าตัว แฟนเก่าของไอ้บอมบ์มีแต่สูง ขาว อึ๋ม และสวยครับ เรียกว่าเมียเก่านี่เกรดเอทั้งนั้นเลยครับ แล้วที่ผมเรียกเขาว่าสวย ที่จริงเขาไม่ได้ชื่อสวยนะครับ ชื่อบิว เต็มๆก็บิวตี้ ก็บิวตี้สมชื่อเขาละครับ เราคุยกันสักพักไอ้ซันก็โทรตาม ผมก็ให้พวกมันกลับบ้านไปก่อนครับ จากนั้นก็ไปเดินเล่นกับแฟนเก่า เขาทิ้งผมไปทั้งๆที่ผมไม่ได้หมดรักเขา เฮ้อ
“หล่อขับรถดีๆนะ”
“ครับ ขอหอมแก้มสวยทีดิ”ตอนเราเป็นแฟนกัน ผมจะเรียกเขาว่าสวย แล้วเขาจะเรียกผมว่าหล่อครับ
“คนทะลึ่ง”ค้อนผม แต่ไม่ทันหรอก ไอ้บอมบ์ยื่นหน้าไปสูดแก้มนิ่มๆของเขาแล้ว
“บิวตี้ ฝันดีนะ บายๆ”ผมโบกมือลา
“ขับรถดีๆนะ ถึงบ้านแล้วไลน์มาบอกด้วย”
ตี ๓ แล้วถนนโล่ง ผมขับรถกลับบ้านด้วยความรวดเร็ว เหยียบทีร้อยกว่า ถนนโล่งได้เหยียบคันเร่งแบบแรงๆแบบนี้ละผมชอบครับ อีกอึดใจเดียวจะถึงบ้านแล้ว มองนาฬิกาข้อมือตอนนี้ ตี ๓.๒๕ ชั่วระยะเวลามองนาฬิกาไม่ถึง ๒ วินาที พอสายตาเหลือมองถนนด้านหน้า
“ไอ้เหี้ยเอ๊ย”ผมสบถออกมาก่อนที่ทุกอย่างจะ ปรี๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ปึงงงงงงงงง โครมมมมม ปึงงงงงงงงงง ปุบ ปุบ นี่คือเสียงสุดท้ายของค่ำคืนนี้
หัวข้อ: ดีแล้วทูนหัวมีผัวเป็นทหาร ปีสองของสองคน ๒๐๐๑๒๕๖๓ ตอนที่๑๔/๒ หน้า๑๓๒ (อ่าน 1219472 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก