ผมช่วยคุณตาของวีกวาดบ้านถูบ้าน..ทำอาหาร ทำงานบ้านทุกอย่างในบ้าน..เพื่อตอบแทนที่คุณตาช่วยให้ที่ปลอดภัย ใจจริงผมอยากจะเข้าไปช่วยงานในสวนด้วยซ้ำ..แต่ติดที่ทั้งวีและคุณตาของเขาไม่ยอมเลยสักครั้ง สุดท้ายก็เลยได้แค่ทำอะไรเล็กๆ น้อยๆ อยู่ในบ้านแบบนี้
.
.
“ทิว..อยากเล่นน้ำไหม” วีถามขึ้นมาตอนที่เรากำลังนอนเล่นกันอยู่บนแคร่ใต้ถุนบ้าน
“เล่นน้ำ..ที่นี่มีที่เล่นน้ำด้วยเหรอ”
“ก็มีลำธารเล็กๆ ไหลผ่านอยู่ที่ท้ายสวน..ทิวอยากลองไปเล่นไหม?” แล้ววีก็ยิ้มออกมาแบบอวดๆ “น้ำใสมากเลยนะ”
ผมพยักหน้าทันทีเมื่อได้ยินแบบนั้น..เพราะอยากลองเล่นน้ำแบบนี้มานานแล้ว น้ำใสๆ จากลำธารธรรมชาติ..ไม่ใช่จะหาเล่นง่ายๆ สักหน่อย
“งั้นไปกัน..”
วีลุกขึ้น..ก่อนจะดึงมือผมให้ลุกขึ้นตาม แล้วจูงมือผมให้เดินตามไปซ้อนจักรยานเขา เพื่อปั่นพาผมไปที่ท้ายสวน ผมคล้องมือเข้าไปที่เอวเขา..ก่อนจะมองต้นลิ้นจี่ตลอดข้างทางไปเรื่อยๆ จนกระทั่งไปถึง
.
.
“น้ำใสจัง..”
ผมพูดเมื่อถอดรองเท้าแล้วเดินลงไปในน้ำเรียบร้อยแล้ว..น้ำใสๆ ที่ตอนนี้สูงท่วมเพียงแค่เข่าทำให้ผมรู้สบายใจมากจริงๆ ผมเดินลุยน้ำไปเรื่อยๆ ก้มลงเก็บก้อนหินในน้ำขึ้นมาถือเล่นบ้าง..ก่อนจะโยนมันกลับลงไปที่เดิม ทำอยู่แบบนั้นวนไปวนมาแบบไม่รู้จักเบื่อ..
“ผมคิดแล้วว่าทิวต้องชอบ..” เขาพูดหลังจากนั่งมองผมเล่นน้ำอยู่บนฝั่งมาสักพัก “ถ้าอยากมาอีก..ก็ปั่นจักรยานมาเองนะ”
“อืม..”
ผมรับคำแบบหงอยๆ เมื่อคิดว่าพรุ่งนี้วีต้องกลับไปเรียนแล้ว..ส่วนผมก็ต้องทิ้งการเรียนมาแบบนี้ เพราะคงกลับไปอีกไม่ได้ ขืนห่วงเรียนแล้วกลับไปอีก..ก็คงไม่พ้นต้องถูกมันลากกลับไปอีก
“อยากกลับไปด้วยกันหรือเปล่า..”
ผมส่ายหน้า..ก่อนจะเดินกลับขึ้นมานั่งลงข้างๆ เขา “ผมแค่กลัวว่าวีอาจจะเดือดร้อน..”
“ถ้าผมกลัวเขา ผมคงไม่เอาตัวเข้ามายุ่งแบบนี้” เขายื่นมือมาจับมือผมเอาไว้ “ไม่ต้องห่วงนะ..ผมดูแลตัวเองได้”
“อืม..”
ผมเอนหัวไปซบไหล่วีเอาไว้..ก่อนจะหลับตาลง นั่งฟังเสียงน้ำไปเงียบๆ วีเองก็ไม่ได้พูด..ไม่ได้ถามอะไรอีก เขานั่งเงียบๆ ลูบมือผมเบาๆ ไปมาแบบนั้น จนกระทั่งผมลืมตาขึ้นมา..แล้วหันกลับไปจูบเขา
เราจูบกันแบบนั้น..จูบที่มีเพียงริมฝีปากเท่านั้นที่แตะกัน เขาไม่ได้รุกล้ำเข้ามา..ในขณะที่ผมเองก็ไม่คิดจะทำแบบนั้น อาจจะเพราะผมเพียงแค่อยากลองจ้องตาเขาใกล้ๆ ส่วนเขาเองก็ตามใจผมด้วยการปล่อยให้จ้องอยู่อย่างนั้น..
เกมส์จ้องตา..ที่ไม่ได้มีใครอยากได้ชัยชนะ
.
.
“ผมรักทิว..” เขาบอกเมื่อผมปล่อยให้ริมฝีปากเขาเป็นอิสระแล้ว
“ผมก็รักวี..”
นี่คือความจริงที่ผมรู้สึกอยู่เต็มอก ผมรักเขา..รักผู้ชายคนนี้ รักด้วยเหตุผลที่มีมากมาย..แต่ไม่สามารถพูดออกมาเป็นคำพูดได้สักเหตุผลเดียว ก็แค่รัก..คิดแค่นั้นก็พอแล้วไม่ใช่เหรอ ?
“ดีใจจังที่ได้ยินทิวพูดแบบนี้..”
“...”
“รู้สึกดีที่ไม่ได้มีแค่ผมที่รู้สึกไปเองฝ่ายเดียว..”
เราจูบกันอีกครั้ง..จูบเพื่อแสดงความรักให้แก่กันและกัน ก่อนที่ผมจะปล่อยตัวให้นอนราบลงไปตามแรงผลักของเขา..เสื้อยืดของผมถูกเขาเลิกขึ้นมาทีละนิดๆ ช้าๆ ผมไม่ขัดขืน..แถมยังช่วยให้เขาถอดมันง่ายขึ้นด้วยซ้ำ
“ผมรักวี..”
คำว่ารัก..ถูกปล่อยออกไปพร้อมๆ กับกางเกงของผมที่ถูกถอดออก เรากอดรัดกัน..สัมผัสกันและกันอย่างไม่อาย ทั้งที่อาจจะมีชาวบ้านหรือคนงานสักคนในสวนมาเห็น
ผมเลือกจะเอาแต่ใจ..ในขณะที่วีคงไม่ทันได้ยั้งคิด จนกระทั่งได้ยินเสียงอะไรบางอย่างหล่นกระทบกับผืนน้ำ..
“วะ..วี..” เราผละออกจากกัน..ก่อนที่ผมจะรีบคว้าเสื้อกลับมาสวม “เสียงอะไร..”
“ลูกไม้หล่นกระทบน้ำ..” วีบอกแล้วหัวเราะออกมา “ทำเอาตกอกตกใจหมด..”
“แย่จริง..” ผมบ่น “ทำเสียบรรยากาศหมด..”
“งั้นจะต่อไหม..” เขาหันมาทำหน้าทะเล้นใส่ “หรือจะกลับไปต่อที่บ้าน..”
“ไม่เอาแล้ว..”
.
.
ใส่กางเกงเสร็จผมก็เดินลุยน้ำลงไปอีก เดินวนไปวนมาแบบเดิม..ก่อนจะทิ้งตัวลงไปนั่งแช่น้ำทั้งตัว ขอดับความร้อน และความอายในตัวหน่อยเถอะ ไม่รู้เมื่อกี้ผมเป็นบ้าอะไร..ถึงได้ทำเรื่องน่าอายแบบนั้นลงไปได้
“บ้าจริง..”
ได้แต่บ่นกับตัวเองแบบนั้น..เพราะไม่กล้าหันไปสบตาใครบางคนที่นั่งอมยิ้มมองผมอยู่บนฝั่ง ทำไมเขาต้องใช้สายตาแบบนั้นมามองผม..ทำไมต้องทำให้ผมอายแบบนี้
Ma-NuD_LaW
3P ! 3P ! 3P! อะไรกันเนี้ย ?? 
หัวข้อ: Bitch or Friend ? -มี Ebook แล้วน้าาาาาาา (อ่าน 537252 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก