“นัทอยากเห็นมิวตายใช่ไหม..”
“อย่างี่เง่านะมิว”
“มิวไม่ได้งี่เง่า ! นัทต่างหากที่เปลี่ยนไป !”
ผมแกล้งหลับตานิ่งๆ อยู่ที่เบาะหลังแบบนั้นเหมือนไม่ได้ยินเสียงทะเลาะ เสียบหูฟัง เปิดเพลงให้เล่นไป..แกล้งไม่รู้ แกล้งไม่ได้ยิน แกล้งทำตัวโง่ๆ เหมือนทุกครั้ง วันนี้มันต้องแวะมารับมิวไปกินข้าวเย็นก่อน..ผมเลยต้องมากับมันแบบช่วยไม่ได้ เพราะมันไม่ยอมให้ผมกลับเอง..ไม่ยอมและบังคับให้ผมต้องนั่งรถมารับมิวจากที่ทำงานของเธอ แถมยังต้องไปเป็นก้างตอนที่มันกินข้าว..ดูหนังกับมิวด้วย
“พูดกันไม่รู้เรื่องแบบนี้..ก็อย่าพูดกันเลยดีกว่า !”
“นัท !!”
“ลงไป !”
“นัท !!” มิวเสียงดังขึ้นอีก “นี่นัทกล้าไล่มิวเหรอ !”
“บอกให้ลงไปไง !”
“เอ่อ..” ผมรีบถอดหูฟัง..ก่อนจะเอ่ยปากห้าม “คุณนัทใจเย็นๆ หน่อยสิครับ”
“หุบปากไป !” มันหันมาตวาดผม “ส่วนมิว..ลงจากรถไปได้แล้ว !”
“นัทกล้ามากนะที่ทำกับมิวแบบนี้..”
“จะไปฟ้องแม่หรือฟ้องใครๆ ก็ได้นะ..หรือถ้าจะประชดด้วยวิธีเดิมๆ ก็ขอให้ตายสมใจแล้วกัน”
“นัท !!”
“ลงไป !!” มันออกปากไล่อีกครั้ง..ก่อนจะหันมาสั่งผมเสียงดัง “ส่วนมึงย้ายมานั่งข้างหน้า !”
มิวตวัดหางตามามองผมแบบไม่พอใจ..ก่อนจะเปิดประตูออกไปแรงๆ ผมถอนหายใจออกมา..แล้วย้ายพาตัวเองไปนั่งเบาะหน้าโดยไม่เปิดประตูรถ แค่ก้าวขาข้ามเบาะไปนั่ง..ไม่คิดจะสนใจเสียงบ่นของมัน
ผมเลิกกลัวที่จะถูกมันด่ามันว่ามาสักพักแล้ว..คงเพราะช่วงหลังๆ มานี้มันแทบจะไม่ปริปากว่าอะไรผมเลย ไม่ว่าผมจะงี่เง่าไม่กินข้าว..หรือไม่ทำความสะอาดห้องเหมือนเมื่อก่อน มันก็ไม่เคยพูดอะไร นอกเสียจากว่าวันไหนผมจะไม่ตอบสนองมันกับเรื่องบนเตียง
ใช่..ผมนอนกับมันง่ายๆ ทุกคืน เลิกขัดขืนและตามใจทุกครั้งที่มันแสดงความต้องการ ผมไม่แคร์เรื่องศีลธรรม..ไม่สนใจด้วยซ้ำว่าบาปมันจะมากมายแค่ไหน ถ้าความผิดพวกนี้..มันจะสามารถทำให้ผมลืมความเจ็บปวดไปได้
“จะทิ้งคุณมิวแบบนี้จริงๆ เหรอครับ” ผมถามแล้วมองไปรอบๆ ถึงตอนนี้จะยังไม่มืดเท่าไร แต่มันก็ดูน่ากลัวเกินไปสำหรับผู้หญิงตัวเล็กๆ อยู่ดี “ผมว่า..”
“ไม่ใช่เรื่องของมึงทิว”
ผมหุบปากเงียบ..ไม่พูดไม่แสดงความเห็นอะไรอีก ทำแค่ส่งสายตาแสดงความเห็นใจไปให้มิวที่ตอนนี้ยืนกระฟัดกระเฟียดอยู่นอกรถ บางทีผมก็เคยคิด..ว่าสิ่งที่มิวทำมันดูไร้สาระ การที่เธอเลือกจะรั้งมันเอาไว้..เลือกจะเรียกร้องความสนใจจากมันด้วยการทำร้ายตัวเอง การกระทำโง่ๆ ที่อาจจะเห็นผลในช่วงแรก..แต่ไม่สามารถใช้ไปได้ตลอด
ผมไม่เห็นประโยชน์อะไรจากสิ่งที่มิวทำ..เพราะทุกสิ่งที่เธอทำมันรั้งเอาไว้ได้แค่ตัว แต่ไม่เคยรั้งหัวใจมันเอาไว้ได้ !
“เพราะเธอรักมากเหรอครับ..เธอถึงได้ดูไร้ค่าแบบนั้น”
ผมถามคำถามที่อยากได้คำตอบจากใครบางคน ผมอยากรู้..รู้ว่าเพราะผมรักเขามากใช่ไหม เขาถึงได้ทำแบบนั้นกับผม ทอดทิ้งความรักที่ผมมีให้..เหยียบย่ำมันเหมือนกับว่าความรู้สึกของผมมันช่างไร้ค่าสิ้นดี
“เพราะอีกคนไม่ได้รักต่างหาก..มันถึงได้ดูไร้ค่า”
เสียงมันพึมพำบอกก่อนจะออกรถมา ผมได้ยิน..แต่ไม่ได้คิดจะเก็บคำพูดของมันมาใส่ใจอีก ที่ทำก็แค่หยิบหูฟังที่เพิ่งถอดทิ้งไปกลับมาเสียบฟังใหม่..ฟังไปแบบนั้นเรื่อยๆ จนเผลอหลับไปทั้งที่ยังไม่ถึงคอนโด
.
.
“อื้อ..” ผมงัวเงียลืมตาขึ้นมา..ตอนที่มันจะอุ้มผมลงจากรถ “คุณนัท..”
“หึ..” มันหัวเราะในลำคอ..ก่อนจะก้มลงมากัดปากผมแรงๆ “ถึงแล้ว..”
“ครับ..” ผมโงนเงนลงจากรถ..เดินแบบครึ่งหลับครึ่งตื่นตรงไปที่ลิฟต์โดยไม่รอมัน เสียงมันหัวเราะแว่วๆ ตามมาด้วยเสียงปิดประตูรถ ผมหันกลับไปมอง..ก่อนจะชะลอฝีเท้าลงเพื่อรอมัน “ผมปวดหัว..”
“นอนมาก..” ผมเอนตัวไปเกาะแขนมัน..ตอนถูกว่า “อย่าเลื้อย..”
“ผมง่วง..”
“หึๆ” มันหัวเราะ..ก่อนจะดึงตัวผมให้เดินเข้าลิฟต์เมื่อประตูเปิด “ถ้ายังไม่หยุด..กูเอามึงตรงนี้”
ผมเลิกทำตัวอ่อนปวกเปียก..ยืดตัวขึ้นยืนด้วยตัวเองทันทีที่ได้ยินคำขู่ ถึงจะรู้ว่ามันคงไม่ทำ..แต่ผมก็ไม่อยากลองเสี่ยง ยิ่งในเวลาแบบนี้..เวลาที่มันเพิ่งจะหงุดหงิดมา ยิ่งไม่ควรลอง..
.
.
พอถึงห้อง..ก็แยกย้ายกันเข้าห้องใครห้องมัน ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ..ก็เดินตรงมานั่งอ่านหนังสือเพื่อทบทวนสิ่งที่เรียนไป ผมทำแบบนี้ทุกคืนถ้าพอมีเวลา ก่อนจะเดินไปเคาะห้องมันเมื่ออ่านเสร็จ มันเองก็รู้..ถึงได้ให้เวลาผมได้อ่านหนังสือโดยไม่เข้ามากวนเลยสักครั้ง แต่ถ้าวันไหนผมอ่านเพลินจนมันรอไม่ไหว..มันก็จะเดินมานอนกับผมที่ห้องเอง
นอนในที่นี้..ก็คือการมีเซ็กส์นั่นแหละ !
.
.
“ช้า..” มันว่าทันทีที่ผมเปิดประตูห้องมันเข้ามา
“ขอโทษครับ..”
ผมปลดกระดุมเสื้อตัวเองออก..ก่อนจะเดินเข้าไปหามันที่เตียงอย่างรู้งาน ก็เป็นแบบนี้ทุกคืน..นับตั้งแต่ผมรู้ตัวว่าตัวเองเกิดมาเพื่อต้องทำเรื่องแบบนี้ คนไม่มีค่า..ก็แค่ขยะที่ไม่มีใครต้องการ อย่างดีก็เป็นแค่ที่ระบายความใคร่ของใครต่อใคร..เหมือนที่มันเคยบอกเอาไว้ ว่าผมน่ะ..มันได้เลือดแม่มาเต็มๆ
โคตรสกปรกเลย !
Ma-NuD_LaW
ขออืดตรงช่วงนี้..เพื่อเก็บรายละเอียดหน่อย
.
.
((อันนี้คิดเผื่อไว้ก่อน)) อารมณ์และการแสดงออกของตัวละครโดดเร็วไปไหมสำหรับตอนนี้
อืม..คิดว่าไม่นะ เพราะเวลามันเดินข้ามมาสักระยะแล้ว (ในความรู้สึกของคนเขียน 
)
.
.
สุดท้าย..ขอโทษที่หายหัว อย่างที่บอกช่วงนี้วุ่นจริงๆ แต่มีข่าวดีเรื่องสุขภาพของแม่มาทำให้รู้สึกสบายใจขึ้นมาหน่อย 
ขอบคุณทุกความเห็นครับ 
หัวข้อ: Bitch or Friend ? -มี Ebook แล้วน้าาาาาาา (อ่าน 540107 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก