{CH 4 Cold heart}
“เอาล่ะจ๊ะ อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาแล้วนะจ๊ะ… เอ่อหนูฝ้ายจ๊ะ”
ผมนั่งส่งสายตาอาฆาตไปให้ไอ้ขี้เก๊กที่นั่งเท้าคางมองผมเหมือนกัน ส่วนไอ้สองแฝดไอ้เดชพาไปเล่นที่บ้านที่คุณนายจะให้ผมอยู่แล้ว โดยผมสัญญากับมันว่าจะเล่าทุกอย่างให้ฟัง หึหึ แค่คิดที่จะได้ป๊ะกับไอ้บ้านี้ก็น่าสนุกจนเส้นมือเส้นตีนกระตุกและ คนอย่างมันผมไม่แอ๊บให้เสียเวลาหรอก ไม่ใช่คนจ้างผมซักหน่อย ในเมื่อมารยาททรามนิสัยชั่วร้ายขนาดนั้นสงสัยต้องใช้ไม้แข็งดัดกันซะให้เข็ด คิดว่าเป็นนักบริหารใหญ่โตและจะใหญ่คับโลกหรือไงว่ะ!!! ห๊ะ!!!!
“หนูฝ้ายจ๊ะ หนูฝ้าย!”
“คะ ครับผม!”
“เป็นอะไรรึเปล่าจ๊ะ ทำหน้าน่ากลัวเชียว เป็นห่วงสองแฝดหรอ ไม่ต้องห่วงนะจ๊ะ ที่นั้นกว้างขวางและปลอดภัยสำหรับสองแฝดแน่นอนจ๊ะ”มาแบบนี้ไอ้ฝ้ายเห็นทีต้องเล่นบทนางซินซะแล้ว
“ครับ ผมแค่ห่วงน้อยกลัวแปลกที่และจะร้องไห้กัน … ผมก็มีกันอยู่แค่สามคนถ้าน้องผมเป็นอะไรขึ้นมาผมคงรู้สึกผิดมากๆ” ผมแสร้งก้มหน้ามองมือตัวเอง บีบน้ำตา เสียงน้อยเนื้อต่ำใจเรียกคะแนนทันที
กริ๊ก ผมเหลือบตาขึ้นมองไอ้ขี้เก๊กที่นั่งอยู่โซฟาฝังตรงข้ามที่อยู่ๆก็ดีดฝาซิปโป้ดูดบุหรี่หน้าตาเฉย แถมยังพ่นควันมาทางผม จนต้องปัดไล่อีกตั่งหาก ขอให้มะเร็งกัดกินปอดแกให้ตายๆๆๆๆ ตายไปเลย ไอ้บ้าเอ้ย!!!
ได้ จะเอาแบบนี้ใช่ม่ะ!!!!!!
“แคกๆ แคก ผะ ผมแพ้ควันบุหรี่ครับ” ผมแกล้งเอามือปิดปากปิดจมูกไอจามออกมายกใหญ่ จนน้ำตาไหลเป็นทาง ตาจมูกคงแดงหมดล่ะม้าง หึหึ รางวัลออสก้าเถอะ
“ตายล่ะ ตาจอมทำไมนิสัยไม่ดีแบบนี้ ฮึ ดูสิน้องสำลักควันหมดเลย” คุณนายรีบให้คนเอาผ้าชุบน้ำมาให้ผมเช็ดหน้าเช็ดตา แต่ไอ้แก่จอมดูเหมือนจะไม่สะถกสะท้านเอาบุหรี่บี้กับที่เขี่ยบุหรี่หน้าตาเฉย แถมให้คนเอาบรั่นดีมาให้และรินจิบกินท่าทางสบายใจอีกตั่งหาก ชะหน่อยแหนะ!!!!
“ดีขึ้นแล้วนะจ๊ะหนูฝ้าย เอาล่ะนะ ฟันนะตาจอม นี้คือหนูฝ้ายเค้าคือคนใช้ส่วนตัวของเราหรืออีกนัยหนึ่งพี่เลี้ยงขอลูกจ๊ะ”
“ไม่เอาครับ” กูก็ไม่อยากดูแลมึงเหมือนกันแหละ !!!!!
“ทำไมล่ะจ๊ะ หนูฝ้ายน่ารักน่าลูก น้องแฝดก็น่ารัก แถมยังเป็นคนที่มีความมุ่งมั่นด้วย เลี้ยงน้องตัวคนเดียว แถมยัง …”
“ไม่เอาครับ” พูดเป็นแต่คำนี้หรือไงว่ะ!!!! คันปากอยากจะตะโกนใส่หน้ามันแต่ต้องสำรวมจิตใจแอ๊บแตกต่อหน้าคุณหญิงไม่สวยแน่ๆ
ผมไม่พูดอะไรแต่แอบส่งสายตาอำมหิตใส่ไอ้หมาแก่นั้นผ่านผ้าเช็ดหน้าที่เอาอุดจมูกไว้ไม่ให้คุณนายเห็นซึ่งมันก็มองผมไม่วางตา มันเหยียดริมฝีปากนิดๆผมว่ามันแสยะมากกว่านะก่อนจะพูดขึ้น
“ก็ได้ครับ เด็กคนนี้คือคนรับใช้ของผม” มันค่อยๆเดินข้ามฝั่งมายืนค้ำหัวผม มือสากๆลากไปตามใบหน้าที่แสนจะบอบบางของผม ยี๋ขยะแขยง
“งั้นเด็กคนนี้ก็เป็นของผมสินะ” มันก้มลงมากระซิบที่ริมหูผม ที่แท้ไอ้หมอนี้ก็เก้งกวางบางชะนีสินะ!!!! ขนลุกฉิบหาย อดทนไว้ฝ้าย อดทนเพื่อน 5 หมื่น เพื่อน้อง!!!!!
“ดีจังเลยนะจ๊ะ ! เห็นทีวันนี้ต้องเลี้ยงฉลองกันหน่อยซะแล้ว หนูฝ้ายไปรอที่บ้านก่อนนะจ๊ะสักหนึ่งทุ่มมาเจอกันที่สนามใหญ่เนอะ” รอดแล้ว รอดจาดอารมณ์อยากจับไอ้หมาแก่นี้ทุมพื้นแล้ว!!!! ผมกำลังจะยิ้มหวานกับคุณนายไอ้มารก็พูดขัดขึ้น
“ไม่ไงครับ ก็หมอนี้เป็นพี่เลี้ยงผมนี้ งานแรกก็คือทำความสะอาดห้องฉัน ไป!” และอยู่ๆโลกที่ผมเคยอยู่แม่งก็สูงขึ้นแถมกลับหัวกลับหางอีกตั่งหาก เมื่อไอ้หน้าเก๊กมันอุ้มผมพาดบ่าเฉยเลย!!!!!! กูกลัวความสูงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!!!
“เฮ้ย!!!! ปล่อยนะโว้ย!!! อุ๊บ!” ผมเผลออุทานออกมาเสียงดังจนต้องเอามือตะครุบปากไว้มองเห็นคุณหญิงมีท่าทีตกใจก่อนจะหัวเราะคิกคักออกมา ผมละเซ็งกับคุณหญิงนี้จริงๆ แม่คนอื่นปกติเขาวิ่งมาด้วยความเร็วสูงห้ามลูกชายแล้ว นี้คงเลี้ยงตามใจกันมาล่ะสิท่า ฮึ คนรวยนี้มันน่าหมั่นไส้จริงๆ
“โอ้ย!!!! เจ็บนะโว้ย!!!!” ผมร้องลั่นเมื่อไอ้สัตว์ประหลาดในร่างคนจับผมทุ้มลงกับพื้น ทันทีที่มันมาถึงห้องและปิดประตูล็อกเรียบร้อย พื้นขอย้ำว่าพื้น!!!! หลังกูจะหักก็วันนี้แหละ
“อ้าวไม่แอ๊บแล้วหรอ หึหึ” ไอ้ปิศาจเอ้ย!!!!! ผมยันตัวลุกขึ้น อูย หลังกู เจ็บชะมัด
“ไม่แล้วโว้ย บอกไว้ก่อนนะ ฉันน่ะมวยรุ่นใหญ่ อย่ามาแหยมซะให้ยาก ที่รับงานนี้ก็เพราะคุณนายแม่นายมาขอร้อง … ว๊ากกกกกกกก ปล่อยนะโว้ยยยยยยยยยยยยย” ผมร้องลั่นเมื่ออยู่ๆไอ้หมอนี้ก็ก้มมาลากคอผมไปที่เตียงและโยนแหมะลงตรงกลางเตียง … หนานุ่มดีจัง! เฮ้ยไม่ใช่ ไอ้บ้านี้มันคิดจะทำอะไรว่ะ!!!!!
มันล้มทับตัวผมที่กำลังจะตะเกียดตะกายหนีตาสบตา เหมือนจะโรแมนติกนะ แต่ขอโทษ! หน้าหล่อๆมึงไม่ได้ช่วยให้กูหลงเลย!!!!
ผลั๊ว! มันลงไปกองกับพื้นที่นอนข้างๆผม ตามองมาที่ผมเขียวปั๊ดสบถด่าอะไรผมสักอย่างผ่านรอดไรฟัน บิดไปมาด้วยความเจ็บปวด ฮึฮึ แหง่และใครจะไปมีไข่ทองคำทนแรงกระแทงตีเข่าระดับ 10 ของไอ้ฝ้ายได้ล่ะ มุขนี้ใช่มานัดต่อนัดแล้วกับไอ้พวกหืดกามทั้งหลาย!!!!
“ช่วยไม่ได้นะน้องจอมที่รัก อ่อนเอง แบร่ๆๆๆ”
ผมกระเด้งตัวออกมาแลบลิ้นปลิ้นตาใส่มันก่อนจะวิ่งออกมาจากห้องทันที ฮึฮึ อยากได้ไม้แข็งพี่ก็จัดให้นะครับน้องจอมน้อย ฮิฮิ
.
.
.
“ฝ้ายขุนทัพหล่อม้า~”
“หล่อครับหล่อมากมาหอมที” ผมหันไปหอมแก้มตัวกลมด้านซ้ายในชุดสูทสีชมพูน่ารัก
“และขุนพลอ่ะ หล่อไหม ๆๆ”
“หล่อมาก มาจุ๊บเหม่ง ที” และผมก็ต้องกันไปด้านขวาหอมเหม่งเจ้าตัวแสบที่อยู่ในชุดสีฟ้าน่าเอ็นดู
ผมยิ้มแก้มปริเมื่อน้องน้อยสองแฝดของผมวันนี้หล่อฟุดๆ โดยฝีมือการแต่งตัวของผมและไอ้เดชที่นั่งเอาหุ่นยนต์ล่อเจ้าสองแฝดให้ไปเล่นด้วยอยู่ ต้องขอบคุณคุณหญิงที่กรุณาอภินันทนาการสิ่งของเหล่านี้มาให้เจ้าแฝด ทั้งของเล่นมากมายกายกองซึ่งผมไม่มีปัญญาจะซื้อให้มากได้ขนาดนี้ ทั้งเสื้อผ้าใหม่ๆ และที่เจ๊งเป้งสุดติ่งกระดิ่งแมวที่สุดคือบ้านเรือนไทยหลังเน้!!!! พ่อคุณแม่คุณเอ้ยท่านช่างมีจิตใจเมตตายิ่งนัก คุณหญิงยกบ้านเรือนไทยหลังใหญ่นี้ให้ผมและน้องอยู่กันช่วงคราวครับ เครื่องอำนวยความสะดวกครบถ้วน ห้องนอนก็สองห้องพอดี แถมยังห้องน้ำในตัวและมีห้องน้ำแยกอีกห้องข้างออกอีก ห้องโถงกว้างและโปร่งอากาศถ่ายเททั้งสี่ทิศ แถมยังมีบ่อน้ำหลังบ้านที่มีศาลายื่นออกไปอีก สวรรค์ครับสวรรค์มากๆ งานแบบนี้คงหาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว บุญคุณนี้ผมจะไม่ลืมเลยครับ กระซิก อยากวิ่งไปซุกอกคุณนายจริงๆ รักนะครับ จุ๊บๆ
“ตกลงมันดีแน่แล้วหรือว่ะไอ้ฝ้าย” ผมหันไปหาไอ้เดชมันละออกมาจากสองแฝดที่เล่นหุ่นกันดั้มกันอย่างสนุกสนาน เห็นมันขมวดคิ้วเป็นปม ผมเลยต้องหัวเราะออกมาและเอื้อมตัวไปตบไหล่มันเบาๆ
“ดีไม่ดีกูไม่รู้ว่ะไอ้เดช แต่งานนี้ดีสำหรับน้องกู กูไม่อยากให้สองแฝดอยู่ห้องแคบๆแบบนั้น แถมเงินดีขนาดนี้ มึงไม่ต้องเป็นห่วงกูนะไอ้เดช”
“เฮ้อ … เอาเถอะ มีอะไรก็โทรหากูได้ตลอดเวลา … กูกลับก่อนล่ะเย็นมากแล้ว”
“เออ อยู่ปาร์ตี้ด้วยกันก่อนดิว่ะ”
“ไม่ล่ะ เกรงใจ มึงดูแลตัวเองและสองแฝดดีๆนะ ไอ้แฝดพี่ไปล่ะนะ”
ไอ้สองแฝดพอได้ยินแบบนั้นก็รีบวิ่งมาหอมแก้มไอ้เดชคนล่ะปาดสองฟอด ผมอมยิ้มกับภาพตรงหน้าก่อนจะอุ้มสองแฝดมาไว้บนแขนคนล่ะข้างและบอกมัน
“ป่ะ กูไปส่ง”
“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวกูออกไปเอง มึงเตรียมตัวเหอะอีกครึ่งชั่วโมงก็ถึงเวลาแล้วไม่ใช่หรอว่ะ” โว้ยไม่ต้องเป็นห่วงก็หรอก อาบน้ำ สามน่าทีแต่งตัวสองนาที เดินออกไป 5 นาทีก็ทัน ผมขี้เกียจเถียงมันอีก ได้แต่ยิ้มและให้สองแฝดโบกมือบ๊ายบายไอ้เดชที่เดินไปก็หันมาโบกมือไป
“โอ๊ะ โอ๊ พ่อของลูกไปซะและ” ผมหันขวับไปทันที ผู้ชายในชุดอยู่บ้านเสื้อยืดกางเกงสามส่วนซึ่งไม่ได้ทำให้ออราสัตว์ร้านมันหายไปแม้แต่น้อย แหมทำมา ยืนเก๊กหล่อไอ้น้องจอมน้อย!!! หมาแก่เอ้ยมาทำอะไรที่นี้ว่ะ ไอ้แฝดยกมือไหว้ไอ้ปิศาจและซุกเข้าที่ซอกคอผมตัวสั่นด้วยความกลัว ผมยืนมองมันไม่ละสายตา อยากรู้เหมือนกันมันจะทำอะไร
“ไม่ต้องมาทำขู่ฟ่อๆขนาดนั้นหรอก แค่มาดูเท่านั้นแหละ” มันพูดเสียงนิ่งก่อนจะเดินมานั่งโซฟาไม้ในบ้านผมอย่างถือวิสาสะ แถมยังหยิบหนังสือการ์ตูนของไอ้สองแฝดไปอ่านสบายใจอีกตั่งหาก
“หนังสือวันพีชพล พี่เค้ายังไม่ได้ขอเลย”
“ของทัพด้วย” เสียงไอ้สองแฝดอู้อี้อยู่ที่หูของผม คงเห็นเข้าล่ะสิ ผมเดินไปวางเจ้าแฝดลงในโซนของเล่น ก่อนจะเดินไปหาไอ้เจ้าหนูจอมที่กระดิกตีนไม่สนใจโลก ก่อนจะกระชากหนังสือออกมาจากมือหนาๆนั้น มันเงยหน้ามองผมนิ่ง
“ขอรึยัง ?”
“ทำไมต้องขอ”
“ของของคนอื่น เวลาอยากจะหยิบจะยืม ต้องขอก่อนนี้หลักมารยาทเบื้องต้นยังไม่รู้อีกหรอ”
“และนายล่ะมาอยู่ที่นี้ ขอเจ้าของบ้านหรือยัง” ผมเหยียดยิ้มหวานก่อนจะบอกออกไปเสียงหวานไม่แพ้กัน
“คุณหญิงให้ฉันมาอยู่ที่นี้เพราะมันเป็นเงื่อนไขในการทำงาน”
“อะเหรอ … แต่บ้านหลังนี้ของฉัน” ผมหุบยิ้มทันที หรือว่าบ้านนี้จะเป็นของไอ้หมอนี้จริงๆว่ะ … ตายโหงล่ะไอ้ฝ้าย … เอาว่ะ!!!
“งั้นผมขออยู่ที่นี้นะครับคุณจอม สุดหล่อคุณจอมสุดเท่ แถมยังน่ารักน่าชังอีกตั่งหาก กรี๊ดๆ ผมกรี๊ดคุณ กรี๊ดๆ” ผมพูดไปก็บีบหัวไหล่แข็งๆนั้นไป แหม ช่วยไม่ได้ทีใครทีมันอีกอย่างท่องไว้ เพื่อน้อง เพื่อน้อง!!!
“หึหึ ที่นี้ล่ะทำมาเป็นประจบ” มันว่าและสะบัดตัวออกจากมือผมนอนลงกระติกตีนสบายใจ หมั่นไส้โว้ย!!!!!
“ไปอาบน้ำสิ เดี๋ยวคุณแม่ฉันโวยวายและจะเรื่องใหญ่” ผมยอมพยักหน้าเอออ่อ และเดินเข้าห้องตัวเองไป เอ๊ะ พวกแฝดอยู่ข้างนอกนี้ ถ้าตกน้ำตกท่าไปจะทำยังไง ถึงจะมีรั้วกั้นก็เถอะ ผมโผล่หน้าออกมาจากห้องก่อนจะตะโกนบอกไอ้ขี้เก๊ก
“คุณจอมช่วยดูแฝดให้ด้วยนะครับ คุณจอม คุณจอมครับ ไอ้บ้าจอม!!!!!!”
“เออ! เรียกอยู่ได้” ก็แค่นั้นแหละ ไม่อยากขานทำไมล่ะ ก็นึกว่าหลับ ผมสะบัดหน้าหนีไอ้ขี้เก๊กเข้าไปในห้องทันที
.
.
.
“ต๊าย น่ารักจริงๆทั้งสามคนเลย ขุนพลขุนทัพมาหาป้านี้มาลูก” ผมวางไอ้เด็กแฝดลงกับพื้น สองคนนั้นรู้หน้าที่วิธีทำคะแนนรีบวิ่งเข้าไปซุกคุณนายที่อยู่ในชุดสีฟ้าหวานแหววหอมคนล่ะฟอดสองฟอด
ผมเองก็อยู่ในชุดสูทขาสั้นสีเขียวอ่อน มีหูกระต่ายสีฟ้าเหมือนกันกะแต่งมาเอาใจคุณหญิงนี้ล่ะ งานปาร์ตี้ที่คุณหญิงจัดในสนามคือปาร์ตี้บาบีคิวดีๆนี้เอง ไอ้เด็กแฝดถูกเชิญไปที่นั่ง VIP ก่อนใครเพื่อน โดยมีคนใช้ในบ้านเสริฟอาหารให้ไม่ขาดสาย แหม เคี้ยวตุ้ยๆเลยนะ เห็นน้องมีความสุขแบบนี้ ต่อไปผมก็ไม่กลัวอะไรแล้ว ต่อไอ้ไอ้ยักษ์มารที่ยืนคุมผมอยู่ข้างหลังนี้จะหาสารพัดวิธีมาแกล้งผมก็เถอะ
“บาบีคิว…”
“ครับ ?”
“ฉันอยากกินบาบีคิว ปู กุ้ง และปลาหมึก เอามาให้ฉันภายใน 10 นาที” มันสั่งเสร็จก็เดินไปนั่งที่โต๊ะข้างๆคุณหญิงที่ป้อนบาบีคิวให้ไอ้แสบทั้งสองเป็นลูกนกอยู่ … ฮึ้ย ได้ครับนายน้อยอยากกินนักใช่ไหม!!!! คอยดูเถอะ ไอ้ฝ้ายนักปิ้งอยู่แล้วกินให้ทันก็แล้วกัน กินไม่หมดพ่อจะเอายีหัวให้!!!!
======================
สวัสดีค่า คิดถึงน้องฝ้ายกันไหม นิยายเรื่องนี้ไม่เน้นดราม่านะค่ะ
แต่ก็มีบ้าง ฮ่าๆๆๆๆๆ ไม่ชามโตจ้าชามเล็กๆ
ตอนนี้อาจจะยังไม่เล่นกันแรงมากเท่าไร บอกไว้ก่อนเลยเนอะว่าพระเอกไม่ใช่คนน่ากลัวอะไร
เพียงแต่ว่าอาชีพการงานและสังคนบีบบังคับต่างหาก แต่ว่าก็ต้องเป็นหน้าที่ของน้องฝ้ายที่ต้องปลอกลอกเอาเปลือกหนาๆนั้นออก
พล็อตจริงๆก็มีแค่นี้แหละ ฮ่าๆๆๆ จริงๆนะ
ยังไงก็ขอบคุณทุกกำลังใจและขอกำลังใจด้วยนะค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
