บ้านเงียบเชียบ ไม่รู้ว่าลูกน้องในบ้านตัวเองหายไปในหมด ผมรู้แต่ว่าต้องช่วยเหลือคุณพ่อกับลุงอิฐให้ได้ ส่วนวีร์กับคุณเสือหรือไฟนั้น ผมคาดว่าทั้งคู่คงจะโดนคนร้ายจับตัวไปด้วย ถึงแม้คนร้ายจะไม่ได้บอกว่าได้จับตัวทั้งคู่ไว้หรือเปล่า เพราะพี่ลีโอบอกว่าจับแค่พ่อของเราเท่านั้น
แต่ลางสังหรณ์ของผมมันไม่เคยผิดพลาด...ณ วินาทีที่พวกเราเดินผ่านห้องรับแขก เสียงปืนก็ดังขึ้นหนึ่งนัด
ปัง!“มันดังมาจากห้องครัว!” พี่ลีโอบอกและทำท่าจะไปแต่กลับถูกพี่สิงห์ห้ามไว้
“อย่าเพิ่งไป เราไม่รู้ว่าพวกนั้นมีมากันกี่คน ไว้รอพวกกระต่ายมารวมซะก่อนแล้วค่อยคุยกันอีกที”
“ก็ได้” แล้วพวกเราก็ยืนรอจนกระทั่งกระต่าย เหยี่ยววิ่งมาทางนี้ “ได้เรื่องไหม”
กระต่ายกับเหยี่ยวส่ายหน้าทันที
“ด้านหลังบ้านไม่มีใคร”
“ในห้องครัวล่ะ?” พี่สิงห์ถามเพราะทั้งคู่วิ่งผ่านทางนั้นมา ซึ่งพวกกระต่ายส่ายหน้าตอบอีกครั้ง “งั้นก็เหลือแต่ข้างบน ฉันเดาว่าน่าจะเป็นห้องของคุณพ่อ ถ้ายังไงก็ระวังตัวกันให้มากๆล่ะ”
“อืม” ทุกคนรวมถึงผมตอบพร้อมกันเป็นเสียงเดียว
หวังว่าจะไม่เกิดเรื่องร้ายแรงถึงขั้นเลือดตกยางออกหรอกนะ...“เดี๋ยวขึ้นไปดูข้างบนกัน ฉันจะขึ้นไปก่อน รอสัญญาณนะโอเค”
“โอเค”
แล้วพี่สิงห์ก็เดินขึ้นไปก่อนใคร พวกเรายืนรอกันซักพักก่อนที่พี่สิงห์จะให้สัญญาณบอกให้ตามไป ซึ่งพวกผมก็รีบตามไปอย่างรวดเร็วแบบเงียบเชียบ บรรยากาศข้างบนมืดมนชอบกล แถมแสงไฟจากหลอดนีออนดับๆติดๆ ทำให้ยากแก่การมองเห็นทางเดิน แต่นั่นก็ไม่เป็นอุปสรรคกับพวกเรา เพราะพวกเราต่างชินเส้นทางในบ้าน ซึ่งอยู่อาศัยมาตั้งแต่จำความได้ ทางเข้าไปห้องของคุณพ่ออยู่ไม่ไกล แต่ผมที่เดินอยู่ท้ายสุดกลับได้ยินเสียงอะไรบางอย่างดังแว่วหูมาจากประตูห้องที่ผมกำลังเดินผ่านอยู่พอดี
นี่มันห้องคุณปู่วีร์ไม่ใช่รึไง?“หยุดก่อนทุกคนอย่าเพิ่งไป เมื่อกี้ฉันได้ยินเสียงบางอย่างจากในห้องนี้ด้วย” ผมเรียก ซึ่งทำเอาทุกคนที่เดินนำหน้าถึงกับชะงักหันมามองพร้อมกัน “จริงๆ ไม่ได้โกหก เดี๋ยวฉันจะลองเข้าไปดูลาดราวให้ก่อนแล้วกัน”
“ไม่ต้องจีน เดี๋ยวฉัน...” ผมไม่ฟัง ทำท่าจะเดินเข้าไปแต่กลับถูกมือหนาดึงเอาไว้ “...ทำไมเป็นคนดื้อรั้นแบบนี้ บอกให้อยู่เฉยๆไง เหยี่ยว มาจับจีนไปห่างๆทีซิ”
“ครับคุณสิงห์” พี่เหยี่ยวทำท่าจะเดินเข้ามา ซึ่งผมรีบสะบัดแขนแต่ก็ไม่หลุด
ทำไมเหนียวขนาดนี้วะ!“ปล่อย!”
เพียะ!ผมโดนอีกฝ่ายตบจนหน้าหัน
“ไม่ใช่ฉันไม่เชื่อใจแก แต่ฉันเป็นห่วงแกมากกว่าเข้าใจไหมไอ้เด็กดื้อ”
ห่วง? คนอย่างพี่สิงห์เนี่ยนะห่วงผม...“ใช่ พี่กับกระต่ายเองก็เป็นห่วงเธอด้วยเหมือนกันจีน” ลีโอเป็นฝ่ายพูดบ้าง ตามด้วยกระต่ายที่พยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดนั้น “ถึงแม้เราจะไม่ชอบหน้าเธอเพราะเป็นลูกบุญธรรมที่คุณพ่อรับมาเลี้ยง แต่เราก็ไม่ได้ถึงกับเกลียดจนถึงขั้นผลักไสไล่ส่งเธอให้ไปตาย เธอน่ะเป็นคนในตระกูลสิงห์แล้ว ต่อให้ไม่ใช่สายเลือดโดยตรง แต่ก็ถือว่าเป็นคนของสิงห์อยู่ดี ฉะนั้นอย่าทำให้คนอื่นต้องเป็นห่วงอีกเข้าใจไหมจีน”
“พี่ลีโอ”
“เธอน่ะคือคนของสิงห์ ไม่ใช่กาฝากอย่างที่เธอเข้าใจ” คราวนี้กระต่ายเป็นคนพูดบ้าง “ขืนเธอเป็นอะไรไปขึ้นมา คุณพ่อกับลุงอิฐจะมาโทษเราว่าดูแลเธอในฐานะน้องชายคนสุดท้องได้ไม่ดี”
“พี่กระต่าย” ผมถึงกับพูดไม่ออกเลยทันที มันซึ้งจนผมอยากจะร้องไห้ออกมา เพราะที่แล้วมาผมกับพวกเขาไม่เคยคุยกันดีๆแบบนี้เลย ส่วนมากเจอหน้ากันมีแต่จะกัดตลอด แต่พอมาเจอเหตุการณ์นี้เข้าก็พลันทิ้งไปทันทีราวกับไม่เคยมีเรื่องราวบาดหมางกันเลยมาก่อน
นั่นสินะ ก็ในเมื่อตอนนี้ผมคือคนของสิงห์นี่นะ…....................
โพลล์
หัวข้อ: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 13 สิงห์ & จีน อวสาน P.30 (11/09/61)] (อ่าน 182488 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก