“ว่ายังไงไอ้วีร์ ติดหรือเปล่าวะ”“แล้วมึงล่ะไอ้เสก อ้อ ไอ้เกมด้วย”
“พวกกูติดวะ แล้วมึงล่ะ”“กู...” ผมกำลังจะตอบกลับไป แต่ไฟหันมาถามว่าผมจะดื่มนมก่อนนอนไหม ซึ่งผมลืมไปว่ากำลังคุยโทรศัพท์อยู่กับพวกเสกอยู่ ก็เลยเผลอตอบกลับไปว่า “...ไม่”
“อะไรนะ?! ไม่ติด!! คนอย่างมึงเรียนโคตรเทพ สอบอะไรก็ติดตลอด แต่เอนทรานซ์ไม่ติดเนี่ยนะ!!”“เฮ้ย ไม่ใช่!” ผมรีบหันมาบอกทันที แต่ก็ช้าไปแล้วครับ
“คนตรวจข้อสอบอยู่ที่ไหนวะ พวกกูจะไปถล่มมัน!!”แกรก! ตู๊ด! ตู๊ด! ตู๊ด!“เป็นอะไรหรือครับวีร์ ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ” ไฟเดินเข้ามาถามผมด้วยความเป็นห่วง พร้อมกับเสิร์ฟนมสดอุ่นๆหนึ่งแก้วลงบนโต๊ะคอมพิวเตอร์ที่ผมนั่งอยู่
“พอดีพวกเสกเข้าใจผิด คิดว่าวีร์เอนทรานซ์ไม่ติด กะว่าจะไปถล่มคนตรวจข้อสอบน่ะ” ผมยิ้มแห้งตอบกลับไป ซึ่งทำเอาคนฟังถึงกับตาโตทันที “แต่เดี๋ยววีร์ว่าจะส่งข้อความบอกพวกมันไป ว่าวีร์เอนทรานซ์ติดก่อนนะ”
ก่อนหน้าที่พวกเสกจะโทรมา ผมกับไฟก็นั่งลุ้นรอดูผลคะแนนเอนทรานซ์ แม้ผลคะแนนสอบที่ออกมาจะไม่เต็มร้อยเหมือนที่ผมเคยทำได้เมื่อชาติก่อนก็ตาม แต่ผมก็พอใจกับคะแนนนี้มาก เพราะไม่อยากให้ตกเป็นเป้าสายตาของทุกคนน่ะครับ ซึ่งไฟเองก็พอใจกับความคิดผมด้วยเช่นกัน พอผมกดข้อความส่งไปแล้ว พวกมันก็ส่งข้อความกลับมาหาผม แถมยังด่าผมว่าไม่รีบบอกเสียแต่ทีแรก ปล่อยให้เข้าใจผิด แต่ผมก็ด่าพวกมันกลับไปว่าไม่อยากฟังให้ดีเอง ช่วยไม่ได้
“วีร์ครับ มันดึกแล้วนอนเถอะ” เสียงไฟเรียก แต่ผมยังอยากเข้าไปเช็คหุ้นที่เพิ่งจะเล่นได้ไม่นานนี้เอง “วีร์ครับ ถ้ายังไม่ยอมเลิกเล่น ระวังจะไม่ได้นอนทั้งคืนนะครับ”
จบคำ คอมพิวเตอร์ตรงหน้าผมดับวูบทันที ร่างของผมที่ถูกมือหนาอุ้มขึ้นก่อนจะถูกโยนไปบนเตียงอันหนานุ่ม พร้อมกับร่างหนาที่เข้ามาคร่อมทับทันทีโดยที่ผมไม่ทันมีโอกาสตั้งตัว สีหน้าเจ้าเล่ห์ของไฟทำเอาผมถึงกับกลืนน้ำลายด้วยความยากลำบาก
คืนนี้ไม่รอดแน่กู!จริงอยู่ที่ผมย้ายมานอนกับไฟได้หลายวันแล้ว แต่ไฟก็ไม่ได้ทำอะไรกับผมเลย มีเพียงแค่นอนกอดแล้วหลับไปเพียงอย่างเดียว ไฟเป็นสุภาพบุรุษมากครับ แต่ดูเหมือนวันนี้จะไม่เป็นแล้ว เพราะคนตรงหน้าจะแปลงร่างเป็นหมาป่าที่เตรียมจะขย้ำหนูน้อยหมวกแดงกินได้ทุกเมื่อ
“วะ…ไว้คราวหน้าก่อนได้ไหมไฟ วันนี้วีร์ยังไม่พร้อม” ผมบอกอย่างกล้าๆกลัวๆ
“ไม่ได้ครับ ต้องวันนี้เท่านั้น” ไฟยิ้มตอบ แต่มือหนากลับแกะกระดุมเสื้อนอนผมไปแล้วครับ “ไฟบอกก่อนแล้วไงครับ ว่าวันนี้ไฟจะกินวีร์ วีร์จำไม่ได้แล้วหรือ”
“จะ…จำได้ แต่เว้นไว้ก่อนไม่ได้เหรอไฟ นี่มันก็ดึกแล้ว วีร์ง่วง”
“เดี๋ยวก็จะไม่ง่วงแล้วครับถ้าวีร์ยอมให้ไฟกิน” เสื้อนอนถูกดึงโยนออกไปนอกเตียงแล้วครับ พร้อมกับกางเกงนอน เหลือแต่บ็อกเซอร์เพียงชิ้นเดียวที่ยังคงอยู่
สกิลในการถอดเสื้อผ้าเร็วระดับเทพเกินไปหน่อยแล้วมั้ง!“นะครับวีร์ นานแล้วที่เราไม่ได้ทำกันแบบนี้” ไฟพูดเสียงตัดพ้อ แต่ต่างกับตาที่จ้องระยิบระยับ “หรือวีร์จะใจร้ายไม่ยอมให้ไฟกินวีร์ ถ้าวีร์ไม่ยอมก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวไฟจะไปนอนห้องอื่นก็ได้”
ไฟทำท่าจะลุกขึ้นออกจากผม ทำเอาผมรีบคว้าคอเสื้ออีกฝ่ายทันที
“ไม่ต้องไฟ นอนห้องนี่แหละ วีร์ยอมไฟแล้วก็ได้”
“แน่ใจนะครับว่ายอมน่ะ” ไฟถามต่ออย่างลังเล เห็นไฟดูเจ้าเล่ห์ก็จริง แต่ก็ยังเป็นสุภาพบุรุษอยู่ดี
“อื้อ ยอม” ผมพยักหน้ารัวตอบ “ถ้าเป็นไฟ วีร์ยอมทุกอย่างเลยล่ะ”
สิ้นคำตอบจากผม อีกฝ่ายกดผมนอนลงบนเตียงอย่างรวดเร็ว ทำเอาผมถึงกับร้องเฮ้ยทันที
“ถ้างั้นไฟจะขอหม่ำวีร์แล้วนะครับ”
!!!!!!
............................
วีร์ไม่รอดแน่ อิอิ
โพลล์
หัวข้อ: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 13 สิงห์ & จีน อวสาน P.30 (11/09/61)] (อ่าน 159031 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก