หัวข้อ: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 13 สิงห์ & จีน อวสาน P.30 (11/09/61)]

[Min*Jee]

น่ารักเนาะคุณปู่
สู้ๆ พิชิตใจหลานๆเร็วๆนะคะ

[fay 13]

 

[dragon123]

“อย่าลืมคัดแยกรายชื่อลูกค้าที่สั่งน้ำหอมของเดือนนี้มาให้ผมด้วยล่ะ”

“ครับคุณลีโอ”

“แล้วช่วยเอาตัวอย่างน้ำหอมอันใหม่ขึ้นมาให้ผมตอนบ่ายด้วย เพราะผมต้องการตรวจสอบดูอีกที”

“เรื่องนั้นเอ่อ...” เลขาส่วนตัวเขาพูดเสียงกระท่อนกระแท่น

“มีอะไรก็พูดมา” เขาถามย้ำอีกรอบ ถึงเขาจะไม่ดุดันเหมือนสิงห์แฝดผู้พี่ แต่ถ้าอีกฝ่ายทำให้เขาไม่พอใจขึ้นมา เขาก็ไม่เอาไว้หน้าด้วยเช่นกัน “อย่าให้ผมต้องพูดซ้ำ”

“ครับ ตอนนี้น้องวีร์ เอ่อ เด็กฝึกงานคนใหม่กำลังทดสอบกลิ่นน้ำหอมที่โต๊ะทำงานของผมอยู่ อ๊ะ คุณลีโออย่าโกรธน้องวีร์เลยนะครับ ถ้าจะโทษก็มาลงโทษที่ผมเถอะ ผมเห็นว่าเขาขยันทำงานดี แถมเจ้าตัวบอกว่าเคยมีประสบการณ์เรื่องการคัดแยกกลิ่น ผมก็เลยให้เขาลองดมดูเล่นๆน่ะครับ” เขาได้ยินที่อีกฝ่ายพูดถึงกับมุ่นคิ้ว แต่ก็ไม่ได้แปลกใจอะไร เพราะเดิมทีปู่วีร์ก็เคยมีประสบการณ์ทางด้านนี้อยู่แล้ว

แต่ปู่วีร์ในตอนนี้เป็นเพียงแค่เด็กหนุ่มฝึกงานที่ชื่อกมล ไม่ใช่พนักงานบริษัทซักหน่อย

“ของขายบริษัทไม่ใช่ของที่จะให้เด็กฝึกงานมานั่งดมเล่น” เขาพูดในเชิงตำหนิ ซึ่งทำเอาอีกฝ่ายถึงกับหน้าซีดไปในทันที “เรื่องที่คุณทำในวันนี้ผมจะถือซะว่าคุณบกพร่องต่อหน้าที่ เดือนนี้ผมจะหักเงินเดือนคุณสิบเปอร์เซ็นต์ เอาล่ะ รีบออกไปพักทานข้าวกลางวันซะ ตอนบ่ายผมกลับมาอีกที ต้องเห็นตัวอย่างน้ำหอมอันใหม่ของเดือนนี้วางอยู่บนโต๊ะของผมด้วย”

“ครับคุณลีโอ” แล้วอีกฝ่ายก็รีบออกไปทันที ซึ่งเขาได้แต่ทอดถอนหายใจ ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องทำงานเพื่อรับประทานข้าวกลางวัน หลังจากทานข้าวเสร็จ เขาก็เดินกลับมาที่ห้องทำงานของตัวเองอีกครั้ง แต่คราวนี้ลีโอถึงกับชะงักเมื่อได้กลิ่นหอมของน้ำหอมที่คุ้นเคยมานานแสนนาน จะว่าเป็นกลิ่นตัวอย่างน้ำหอมที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานของตัวเองก็ไม่ใช่ เพราะยังไม่ได้เปิดฝาขวดออกเลยด้วยซ้ำ ด้วยความสงสัยจึงเดินดูไปทั่วรอบห้องเพื่อหาแหล่งที่มาของกลิ่น ก่อนจะชะงักไปทันทีที่เห็นแก้วเทียนหอมสีแดงที่ยังไม่ได้ถูกจุดไฟวางอยู่หลังโต๊ะทำงานของเขา “อ๊ะ ขอโทษครับคุณลีโอ ผมไม่คิดว่าคุณลีโอจะกลับมา...”

“แก้วเทียนหอมนี่เป็นของใคร” เขาถามพลางยกขึ้นชูให้อีกฝ่ายดู

“เอ่อ คือว่า”

“ผมถามว่าของใคร?” เขาถามย้ำอีกรอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา ซึ่งอีกฝ่ายถึงกับสะดุ้งตกใจทันที

“ขอโทษครับคุณลีโอ นั่นเป็นของน้องวีร์ครับ!”

ของปู่วีร์อย่างงั้นหรือ?

“ผมขอโทษครับ ผมจะรีบนำมันออกไปเดี๋ยวนี้แหละครับ” อีกฝ่ายพูดพลางทำท่าเข้าจะมาแย่งคืน แต่ลีโอกลับยกขึ้นหนีได้ทัน “คุณลีโอ?”

“ไม่ต้องเอาออกไป ไว้ที่นี่แหละ คุณกลับออกไปทำงานต่อได้แล้ว ถ้ามีอะไรผมจะเรียกอีกที”

“ครับคุณลีโอ” แล้วอีกฝ่ายก็เดินออกไปจากห้องทำงาน เหลือแต่เขาที่ยังคงมองแก้วเทียนหอมในมือของตัวเองพลางครุ่นคิดย้อนความหลังกลับไปเมื่อครั้งยังเป็นเด็ก

“คุณปู่ฮะ นั่นเขาเรียกว่าอะไรเหรอฮะ ทำไมหอมจัง” ลีโอถามด้วยความสงสัย หลังจากเดินเล่นในห้องทำงานของคุณปู่ในช่วงพักกลางวันแล้วมาเห็นแก้วทรงกลมมีเทียนไขพร้อมกับดอกไม้สีแดงถูกใส่อยู่ในนั้น ซึ่งปู่วีร์ได้ยินที่เขาถามก็พลันฉีกยิ้มมุมปากตอบกลับมาว่า

“อ้อ นั่นเขาเรียกว่าแก้วเทียนหอมน่ะ”

“แก้วเทียนหอม?”

“ใช่แล้วล่ะ แก้วเทียนหอม” ปู่วีร์ตอบย้ำอีกรอบก่อนจะพูดต่อ “เป็นการนำเทียนหอมที่มาใส่ไว้ในแก้ว ถ้าอยากให้มันมีกลิ่นก็จุดไฟซะ แบบนี้ไง”

ปู่วีร์พูดจบก็จุดไฟให้ลีโอดู ก่อนที่กลิ่นจะโชยออกมา ซึ่งทำเอาเขาถึงกับร้องว้าวทันที

“หอมจังเลยฮะคุณปู่ ว่าแต่กลิ่นนี้เขาเรียกว่ากลิ่นอะไรเหรอฮะ ลีโอช๊อบชอบ” เขาหันไปถามปู่วีร์ด้วยความตื่นเต้น ซึ่งคุณปู่ยิ้มสลับกับเอามือลูบหัวเขาเบาๆ ก่อนจะตอบกลับมาว่า

“เขาเรียกว่ากลิ่นดอกกุหลาบแดงน่ะลีโอ”

“หึ ไม่นึกเลยว่าคุณปู่จะยังจำเรื่องพวกนี้ได้อีกนะ เชื่อเขาเลย” ลีโอส่ายหน้าพูดอย่างขำๆ ก่อนจะนั่งลงมือทำงานต่อโดยที่มีบ้างที่อดจะเหลือบมองแก้วเทียนหอมที่วางอยู่บนโต๊ะเป็นบางครั้งบางคราว

ก็กลิ่นมันหอมคุ้นเคยเหมือนกับมีคุณปู่มานั่งอยู่ใกล้ๆนี่นะ...

.....................

 


[attachment deleted by admin]

[nunnan]

ตบคนซึน   

[poonpungay]

 

[Ice_Iris]

หนูวีร์เหมือนจะป่วนไปทั่วเลยนะ

อิอิ


ใจอ่อนกันไวๆนะจ๊ะหลานๆ

[Freja]

ชนะใจหลานยากยิ่งกว่าชนะใจแฟนอีกนะ

[ben]

อั่ยย่ะ ปู่วีร์ >< เอาชนะใจหลานๆให้ได้นะ สู้ๆ

[fay 13]

 

[dragon123]

ถึงผมจะเป็นคนชอบโดดหนีงานประจำแต่ก็ไม่ใช่เป็นคนทำงานไม่เป็น ดังนั้นถึงเวลางานผมก็ทำงานจนลืมทานข้าวทานปลาเสมอ และทุกครั้งคนที่คอยเตือนให้ผมทานข้าวก็คือคุณพ่อ หรือไม่ก็เป็นคุณลุงอิฐที่จะนำข้าวมาให้ผมทานในห้องทำงานแทบทุกครั้ง

ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูดังขึ้นสองครั้ง ทำเอาผมเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสารก่อนจะมองดูนาฬิกาข้อมือ

“นี่เที่ยงครึ่งแล้วเหรอเนี่ย” ผมบ่นพึมพำก่อนจะตะโกนออกไปว่า “เอาข้าววางไว้บนโต๊ะหน้าห้องทำงานเลยฮะลุงอิฐ เดี๋ยวผมเขียนเสร็จจะรีบออกไปกินเอง”

แล้วผมก็นั่งเขียนให้เสร็จก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไปข้างนอกห้อง แลเห็นข้าวต้มกุ๊ยร้อนๆ กับกับข้าวอีกสองสามอย่าง ซึ่งล้วนเป็นของโปรดของผมทั้งนั้นครับ

“ว้าว วันนี้มีของชอบเราด้วย!” ผมร้องอุทานอย่างดีใจก่อนจะนั่งลงกับเก้าอี้โซฟา นอกจากข้าวกับอาหารแล้ว ยังมีขนมหวานกับน้ำชาอีกด้วย “เอ วันนี้มีขนมหวานตบท้ายด้วยเหรอเนี่ย ไม่ยักกะรู้มาก่อน แต่ก็ช่างเถอะ รีบทานรีบกลับไปทำงานต่อดีกว่า”

แล้วผมก็นั่งทานอาหารด้วยความเอร็ดอร่อย พอถึงตาขนมหวาน ทำเอาผมแทบตัวลอยเลยครับ เพราะขนมมันหวานกลมกล่อม ไม่หวานเลี่ยนจนเกินไป แถมยังมีน้ำชาแก่ๆดื่มแก้เลี่ยนอีกด้วยครับ

“อิ่มแบบนี้มีหวังได้ง่วงนอนแน่เลยเรา ฮะๆ” ผมพูดไปหัวเราะไปพลาง ก่อนจะชะงักเมื่อเห็นการ์ดที่แนบอยู่ใต้ถาดขนม ซึ่งผมหยิบขึ้นมาดูก่อนจะอมยิ้มทันทีที่เห็นข้อความบนกระดาษ

ตั้งใจทำงานนะ

จาก (ปู่)วีร์สุดที่รักของจีน ^O^

ปล.อยากได้อาหารแบบไหนบอกวีร์ได้นะ เดี๋ยววันหลังจัดให้อีก

..........................

 

[jaokhwan]

  วีร์น่ารัก

[dragon123]

“เหนื่อยไหมครับคนดี พักก่อนก็ได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าก็ลุกไปทำงานไม่ไหวหรอก”

“ไหวสิ แค่นี้เอง” ผมบอกในขณะที่กำลังง่วนกับการทำขนมให้กับลูกหลานของตัวเอง หลายวันนี้ผมทำทั้งขนมทั้งอาหาร ไหนจะต้องลุกขึ้นไปทำงานที่บริษัทของตัวเองแต่เช้าอีก ก็เลยทำให้ผมกับไฟแทบจะไม่ได้ทำการบ้านด้วยกันอีกเลย “ถ้าไฟง่วง ก็ไปนอนก่อนได้นะ เดี๋ยววีร์ทำเสร็จแล้วจะรีบขึ้นไปนอนทันที”

“แน่นะครับว่าทำเสร็จแล้วขึ้นไปนอนน่ะ”

“แน่นอน คำไหนคำนั้น”

“ถ้าถึงเที่ยงคืนเมื่อไหร่ แล้ววีร์ยังไม่ขึ้นไปนอน ไฟไม่ขอรับประกันว่าวีร์จะต้องโดนลงโทษอะไรบ้างคงรู้ดีนะครับ” ไฟชูนิ้วก้อยยื่นออกมา ซึ่งผมชูนิ้วก้อยไปเกี่ยวสัญญากับอีกฝ่ายทันที

“อื้อ วีร์สัญญา” แล้วไฟก็เดินขึ้นไปนอน เหลือแต่ผมที่ยังคงง่วนกับการทำขนมอยู่ ซึ่งผมทำเกือบจนจะเสร็จ เตรียมจะเก็บล้างข้าวของเพื่อขึ้นไปนอนเพราะใกล้ถึงเวลาเที่ยงคืนแล้ว กลับชะงักเมื่อได้ยินเสียงข้อความมือถือดังขึ้นมา ทีแรกผมคิดว่าเป็นข้อความของพวกไอ้เสก หลายวันนี้ผมไม่ได้ไปหาพวกมันเพราะเอาแต่ทำงาน เลยคุยกันผ่านทางแอพพลิเคชั่นเพียงอย่างเดียว ครั้นพอเปิดดูเมื่อนั้นแหละ ทำเอาผมถึงกับชะงักไปในทันที เพราะสิ่งที่ผมเห็นก็คือ...

ภาพของตัวบ้านเก่าที่ผมเคยอยู่กับแม่ข้าวตั้งแต่ยังเล็กจนโต!

.......................

 

[Ice_Iris]

จะมีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่านะ

ขอตอนหวานๆดีกว่าขอรับ

ช่วงนี้เพิ่งเริ่มปีใหม่เองขอรับ

อย่ามาม่าแต่หัวปีเลยขอรับ

[fay 13]

 

[Min*Jee]

หือออออออออ
เรื่องร้ายๆเข้ามาอีกแล้วววว

[patchylove]

มีเรื่องมาอีกล่ะ 

[zeroj]

เหมือนมีลางว่า  จะมีเรื่องอีกล่ะ


 

[dragon123]

ตอนที่ 23

.....................

หลายวันนี้วีร์หรือคุณปู่วีร์เทียวส่งข้าวส่งขนมเสิร์ฟกาแฟให้พวกหลาน จนเป็นที่ชินตาของพวกพนักงาน ซึ่งไม่มีใครว่าอะไร เพราะเห็นวีร์เป็นเด็กฝึกงานที่น่ารัก ขยันทำงาน ช่างพูดเอาอกเอาใจจนทุกคนได้แต่พูดถึงยามว่างเสมอไม่มีขาด หากแต่วันนี้เจ้าตัวกลับเงียบ ทำหน้าเหมือนมีอะไรในใจตลอดเวลา แถมยังดูเศร้าซึมจนทุกคนเป็นห่วง พอถามไปเจ้าตัวกลับฉีกยิ้มตอบว่าแค่เหนื่อยนิดหน่อย ก็เลยทำให้เหล่าพนักงานส่งตัวแทนไปบอกเรื่องนี้กับเจ้านาย เพราะคนที่พาวีร์เข้ามาทำงานนั้นก็คือวิน แน่นอนว่าพอวินรู้ก็รีบมาถามคุณพ่อทันทีด้วยความเป็นห่วง

“คุณพ่อมีอะไรไม่สบายใจก็บอกผมได้นะครับ” ทว่าวีร์กลับฉีกยิ้มส่ายหน้าตอบมาว่า

“เปล่าวิน พ่อสบายดี เลิกคุยเถอะเดี๋ยวพวกพนักงานมาเห็นเข้ามันจะไม่ดีนะ”

“เรื่องนั้นพวกเขาเป็นคนมาบอกผมให้มาคุยกับคุณพ่อเองนี่แหละครับ” วินเถียงกลับทันที ก่อนจะพูดต่อ “หรือว่าคุณพ่อมีเรื่องทะเลาะกับคุณไฟน่ะ ไม่ไหว คุณไฟนะคุณไฟ คนอุตส่าห์ไว้วางใจให้คุณพ่อไปอยู่ด้วย แต่กลับมีเรื่องทะเลาะกับคุณพ่ออีก ใช้ไม่ได้เลยให้ตายสิ”

“ไปกันใหญ่แล้ววิน พ่อไม่ได้ทะเลาะกับไฟเลยซักนิด”

“อ้าว?” วินร้องอุทานเสียงหลง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเชิงตัดพ้อ “ถ้างั้นคุณพ่อเป็นอะไรครับ บอกผมซักหน่อยก็ยังดี หรือว่าคุณพ่อไม่เห็นหัวผมเลยไม่ยอมบอกน่ะ”

“ไม่ใช่แบบนั้นวิน พ่อก็แค่เหนื่อยนิดหน่อยก็เท่านั้นเอง พักซักหน่อยก็คงหาย”

“แน่นะครับว่าแค่เหนื่อยน่ะ” วินถามอย่างคาดคั้น ซึ่งวีร์พยักหน้าตอบรัว

“ใช่ เพราะงั้นแกห้ามไปบอกพวกสิงห์นะ เดี๋ยวพวกหลานจะแตกตื่นจนไม่เป็นอันทำงาน”

“กระทั่งคุณไฟก็ห้าม?”

“ใช่ กระทั่งไฟด้วย” วีร์บอกก่อนจะลุกขึ้นยืนบิดขี้เกียจ “เอาล่ะ พ่อจะไปทานข้าวกลางวันกับไฟ ส่วนแกก็ไปพักทานข้าวได้แล้ว สภาพร่างกายยิ่งไม่ค่อยดีไม่ใช่รึไง เดี๋ยวเจ้าอิฐก็บ่นเอาได้หรอก”

แล้วเจ้าตัวก็เดินออกจากห้องถ่ายเอกสารไปอย่างรวดเร็วโดยไม่รอให้วินถามอีกเลย

.........................

 

[patchylove]

    สงสารวีร์

[Ice_Iris]

เมื่อไหร่จะมีความสุขนะ

ไม่สุขมาก

แต่ขออย่าทุกข์เลย

[Inwoสูs]

หาให้เจอไวๆนะ เป็นห่วงแม่ข้าว 

[dragon123]

เนื่องจากวินไม่ไว้ใจพ่อตัวเอง จึงเรียกลูกทุกคนมาคุยปรึกษาหารือเกี่ยวกับความเปลี่ยนแปลงของวีร์ ซึ่งพวกสิงห์ก็เอะใจอยู่เหมือนกัน เพราะเห็นวีร์ซึมเศร้าอย่างบอกไม่ถูก ดังนั้นพอเลยพักเที่ยงไป หลังจากที่พวกเขายืนซุ่มดูวีร์กับไฟเดินแยกทางหลังจากทานข้าวเสร็จแล้ว พวกเขาก็เรียกไฟให้มาคุยกันที่ห้องประชุมอย่างลับๆ

“มีธุระอะไรถึงต้องคุยกันในห้องอย่างลับๆด้วยล่ะ” ไฟเอ่ยปากถามพวกสิงห์อย่างสงสัย เพราะในห้องประชุมตอนนี้มีวิน อิฐ สิงห์ ลีโอ จีน เหยี่ยว และกระต่ายอยู่ในห้องเท่านั้น

“มีเรื่องทะเลาะอะไรกับวีร์หรือเปล่า” วินเป็นคนเริ่มเปิดประเด็นก่อน

“ทะเลาะ?” ไฟมุ่นคิ้วก่อนจะตอบกลับไปว่า “เปล่านี่ ฉันไม่ได้ทะเลาะอะไรกับวีร์”

“แน่ใจว่าไม่ได้ทะเลาะน่ะ” สิงห์ถามอย่างคาดคั้น ซึ่งไฟส่ายหน้ากลับไปพร้อมกับพูดตอบมาว่า

“แน่ใจสิ ที่พวกเธอถามแบบนี้คงอยากจะรู้สินะว่าทำไมวีร์ถึงทำหน้าเศร้าไม่ค่อยยิ้ม”

“คุณรู้?” ทุกคนถามพร้อมกันเป็นเสียงเดียว

“ใช่ ฉันรู้” ไฟตอบเสียงหนักแน่น “คนอย่างฉันมีหรือจะไม่รู้ ฉันไม่เคยพลาดอะไรที่เป็นเกี่ยวกับวีร์ ไม่ว่าวีร์จะเป็นอะไรยังไงฉันดูออกหมด แค่แกล้งทำเป็นไม่รู้เพียงอย่างเดียว และจับตาดูอย่างใกล้ชิด เพราะเหตุนี้ฉันถึงต้องเทียวไปเทียวมาตอนพักกลางวันเพื่อทานข้าวกับวีร์ทั้งๆที่บริษัทของพวกเธอกับของฉันมันอยู่ห่างกันเป็นสิบกิโล และฉันยอมให้วีร์มาทำงานที่นี่ก็เพราะจะได้อยู่ในความดูแลของพวกเธอด้วย”

“ถ้าเช่นนั้นวีร์เป็นอะไรไปล่ะ คุณบอกได้หรือเปล่า” กระต่ายถามต่อ

“ฉันไม่แน่ใจ แต่เท่าที่สังเกตมาหลายวัน น่าจะเป็นเพราะวีร์ได้รับข้อความปริศนาจากคนแปลกหน้า ซึ่งขอเดาว่าน่าจะเป็นพ่อคนใหม่ของวีร์ที่หายสาบสูญไป” คำพูดของไฟทำเอาทุกคนถึงกับตกใจ

“คุณรู้ได้ไงว่าเป็นพ่อของวีร์น่ะ” ลีโอเป็นฝ่ายถามบ้าง ซึ่งไฟล้วงหยิบของบางอย่างขึ้นมาให้ทุกคนดู

“กล่องดนตรีลูกแก้วมังกรกับรูปภาพบ้าน?” ทุกคนพูดโพล่งพร้อมกันเป็นเสียงเดียวทันทีที่เห็นของสิ่งนั้น รวมถึงรูปภาพที่เป็นรูปบ้านอีกด้วย

“หลายวันนี้ฉันไม่ได้อยู่เฉย ฉันสั่งให้คนในบริษัทของพวกเธอเป็นฝ่ายคอยจับตาดูวีร์ทุกฝีก้าว ดังนั้นเวลาวีร์ทำอะไรฉันรู้หมด แม้กระทั่งมือถือของวีร์ฉันก็ได้ใส่เครื่องดักฟังเอาไว้ด้วย”

!!!!!!

“คุณนี่มัน…” วินยังไม่ทันได้พูดจบ เสียงมือถือของไฟก็ดังขึ้นเสียก่อน ไฟจึงกดรับแนบหูทันที

“มีอะไร ห๊ะ ว่ายังไงนะ ดี จับตาดูอย่าให้คลาดสายตา ถ้าหากวีร์เป็นอะไรไป ฉันเอาพวกแกตายแน่” ไฟพูดเสียงเข้มจนคนฟังยังรู้สึกหนาวไปตามๆกัน แล้วไฟก็กดวางสายก่อนจะเงยหน้าขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “ตอนนี้พวกเราต้องเลิกคุยกันแล้วล่ะ”

“ทำไม มีอะไร?” วินถามต่อด้วยความสงสัย

“ก็จะอะไรเสียอีก ตอนนี้วีร์ไม่ได้อยู่ที่บริษัทแล้วน่ะสิ!”

“หา?!” ทุกคนถึงกับร้องอุทานออกมาพร้อมกัน

“ไม่จริง เมื่อครู่นี้ยังแยกกับคุณอยู่ไม่ใช่หรือไง” จีนถามด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก เพราะเมื่อครู่นี้วีร์เดินแยกออกมากับไฟ แถมยังตรงไปยังห้องถ่ายเอกสารอยู่เลยด้วยซ้ำ แถมพวกเขายืนคุยกันได้ไม่นาน วีร์ไม่น่าจะเดินออกไปจากที่นี่โดยที่พวกเขาไม่รู้ได้ (เพราะพวกเขาได้จ้างพวกบอดี้การ์ดคอยคุมวีร์อยู่ห่างๆ)

“ใช่ๆ ถ้าวีร์ออกไปจริงพวกบอดี้การ์ดที่ฉันบอกให้พวกนั้นตามวีร์ก็ต้องโทรมาแจ้งแล้วสิ” วินพูดต่อ

“คงโทรแจ้งได้หรอกนะโดนวีร์ซัดจนสลบซะขนาดนั้น”

!!!!!!

“อย่ามัวพูดมากอยู่เลย ถ้าใครเป็นห่วงวีร์ก็ตามฉันมา”

“อะ…อืม” แล้วทุกคนก็รีบวิ่งตามไฟที่ออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว

..........................

 

[fay 13]

 

[Min*Jee]

จะบู๊แล้วววววววววววววว
รอออออ

[shoi_toei]

อ่านทันละ แรก ๆ สับสน งงงวยยยย

พออ่านไปเรื่อย ๆ โอเคนิดหน่อยย

เนื้องเรื่องสนุกดี แต่แอบบอยากให้คนเขียน

ลงแบบเป็นตอน ๆ หรือแบ่งครึ่งตอน 50% พอมาแบบเป็นท่อน ๆ

แล้วขัด ๆ อ่าาาาา เสนอแนะนะค่ะ

[dragon123]

โง่...

โง่จริงๆ...

ปริศนามันก็บอกใบ้มาโต้งๆแล้ว แต่ผมกลับไม่นึกเลยว่าแม่ข้าวจะถูกลักพาตัวมาอยู่ที่นี่ ที่ๆเป็นบ้านเก่าของผมและแม่ข้าวเคยอาศัยอยู่ ทีแรกไม่ได้สงสัยว่าแม่ข้าวจะอยู่ที่นี่ หลังจากเอาคำปริศนาทุกอย่างมาวางรวมกันก่อนจะใช้เวลาครุ่นคิดอยู่นาน ก็เลยลองแอบหนีออกมาจากบริษัทเดี๋ยวนั้นทันที แน่นอนว่าหลังจากก้าวเท้าออกจากบริษัท พวกบอดี้การ์ดของวินที่แอบตามผมก็พากันรั้งตัวผมไม่ให้ออกไป แต่มีหรือพวกนี้จะห้ามผมได้ ผมก็ใช้ไม้ตายของผมสิครับ ป่านนี้พวกวินคงรู้ตัวแล้วล่ะว่าผมไปทำอะไรกับบอดี้การ์ดของเขาไว้ โชคยังดีที่ก่อนออกมาผมได้ปิดโทรศัพท์มือถือเอาไว้ เพราะเดาว่าไฟน่าจะติดเครื่องส่งสัญญาณติดตามมาแน่แท้

แต่จะให้เดินเข้าไปง่ายๆแบบนี้จะดีหรือ?...

ผมครุ่นคิดอย่างหนักใจ เพราะยังไม่ไว้วางใจว่าอีกฝ่ายจะเป็นพ่อที่แท้จริงของผม บางทีอาจเป็นใครบางคนที่ต้องการหลอกล่อผมให้ติดกับด้วยการนำชื่อของพ่อผมไปอ้างก็เป็นไปได้ ส่วนเหตุผลที่มันต้องการตัวผมนั้นผมยังไม่ทราบ ซึ่งมันอาจมีได้หลายกรณี อย่างแรกง่ายๆไม่ต้องคิดมาก เพื่อต้องการฆ่าวินที่เป็นถึงผู้นำตระกูลสิงห์ สอง ต้องการยื่นหมูยื่นแมวเรื่องเงินหรือเรื่องธุรกิจกับวิน และสาม ต้องการให้ผู้นำตระกูลที่รู้จักกับผมยอมสยบอำนาจให้กับตัวเอง

ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง ผมไม่มีทางยอมเป็นอันขาด..

ไม่มีวัน!

หลังจากยืนสูดลมหายใจสองสามครั้ง ก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปนั้นผมได้ทิ้งข้อความบางอย่างเอาไว้แถวหน้าบ้าน ซึ่งรหัสลับนั้นเป็นที่รู้กันระหว่างผมกับไฟ ผมเดาว่าอีกไม่กี่นาทีไฟก็คงจะพาพวกวีร์มาถึงที่นี่อย่างแน่นอน ถ้าให้เทียบกับหนังบู้ที่ผมเคยดู พวกพระเอกมักจะหาทางบุกเข้าบ้านโดยการเข้าทางหลังบ้านหรือไม่ก็ปีนทางหน้าต่าง ซึ่งถ้าใครเดินดุ่มเข้าประตูหน้าไปก็ต้องถือว่าโง่มาก เพราะผู้ร้ายจะเตรียมการไว้ทุกอย่างที่หน้าประตู แต่...

ผมจะเดินเข้าไปแบบสง่าผ่าเผยนี่แหละ!

เมื่อตัดสินใจได้แล้วก็เดินเข้าไปเปิดประตูทันที แน่นอนว่าภายในทางเดินเข้าบ้านมีแต่ความมืดมิด ซึ่งผมคิดไว้แล้วไม่มีผิด เพราะคนร้ายที่ไหนจะเปิดไฟโล่งแจ้งกันล่ะครับ ผมไม่ลืมที่จะเตรียมหยิบปืนขึ้นมา เพราะคนร้ายอาจบุกทำร้ายผมได้ทุกเมื่อ ในขณะที่ผมกำลังจะก้าวเท้าเดินเข้าบ้านไปอย่างเงียบๆ และยังไม่ทันได้ก้าวเท้าเดินออกจากห่างประตูบ้านได้ซักเท่าไหร่ เงาดำก็โผล่ออกมาอย่างรวดเร็วโดยที่ผมไม่ทันได้ตั้งตัว

ปัง!

...................

 

[nunnan]

 

[dragon123]

“แน่ใจนะว่าวีร์มาที่นี่น่ะครับคุณเสือ เอ๊ย คุณไฟ”

“แน่ใจสิจีน”

“แล้วทำไมบ้านเก่าของวีร์ดู…” จีนพูดพลางมองบ้านไม้ที่เล็กและทรุดโทรม ต่างกับคฤหาสน์ของพวกเขาที่เคยอยู่ลิบลับ แถมบ้านหลังอื่นที่อยู่รอบข้างก็ไม่ต่างกัน บางทีก็ดูทรุดโทรมจนน่าอเนจอนาถเสียยิ่งกว่าบ้านหลังนี้อีกเลยด้วยซ้ำ “…เก่า ทรุดโทรม เล็ก วีร์เคยอยู่ที่นี่จริงๆหรือ”

“มัวแต่พูดอยู่นั่นแหละ จะเข้าหรือไม่เข้า!”

“ใจเย็นๆลูกสิงห์ พ่อรู้ว่าลูกเป็นห่วงคุณปู่ แต่ขืนบุ่มบ่ามเข้าไปมันจะอันตรายเอาได้นะ” วินบอกลูกชายพลางดึงเสื้ออีกฝ่ายไม่ให้เดินเข้าไปในบ้าน ตอนนี้พวกเขายืนซุ่มดูอยู่ห่างจากตัวบ้านไปสองหลังได้สิบนาทีแล้ว

“งั้นก็ให้พวกบอดี้การ์ดเข้าไปก่อนแล้วกัน” ไฟพูดตัดบทในขณะที่สิงห์กำลังจะโต้แย้งเถียงออกมา ก่อนจะหันไปสั่งลูกน้องของตนที่เป็นบอดี้การ์ดแอบเข้าไปทางหลังบ้าน พอพวกนั้นเข้าไปได้ซักพักแล้วพวกเขากลับต้องสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องของพวกบอดี้การ์ด “ดูท่าพวกเราต้องบุกเข้าไปเองซะแล้วสิ”

“งั้นก็อย่าเข้าทางเดียว กระจายกำลังไป แล้วก็ระวังตัวกันด้วยล่ะ เพราะพวกเราไม่รู้ว่าในนั้นมีพวกมันอยู่กี่คน” วินบอกทุกคน ก่อนจะแบ่งกันเข้าไปคนละที่ ซึ่งทางไฟแอบไปทางประตูหลังบ้านโดยมีจีนกับสิงห์ตามมา ส่วนวินก็มีอิฐกระต่ายและลีโอไปทางประตูหน้าบ้าน

บ้านเล็กนิดเดียวแต่กลับดูลึกลับน่ากลัวชอบกล…

นั่นคือสิ่งที่จีนคิดแต่ก็กระชับปืนในมือเดินตามไฟกับสิงห์เข้าไปในบ้าน หลังจากเดินสำรวจชั้นล่างจนหมด ก็ไม่พบอะไรเลยทั้งสิ้น แม้กระทั่งบอดี้การ์ดที่เดินเข้ามาก่อนก็ไม่มีอีกด้วย

“เอายังไงดีต่อครับคุณไฟ” วินถามต่อหลังจากเดินเข้ามาทางหน้าบ้านก็ไม่พบผิดสิ่งปกติ

“ก็ต้องขึ้นไปชั้นสองเพียงอย่างเดียวแล้วล่ะ” ไฟพูดตอบก่อนจะเดินนำขึ้นบันไดเป็นคนแรก ตามด้วยพวกวินที่เดินขึ้นตามทีหลัง เมื่อขึ้นไปยังชั้นสองก็พบว่าหน้าต่างชั้นบนถูกปิดเสียจนมืดมิดยิ่งกว่าชั้นล่าง จนไม่มีแสงเล็ดลอดออกมา ไฟที่เดินนำก็ชะงักเมื่อเห็นประตูห้องที่อยู่ในสุดของตัวบ้านชั้นบนได้เปิดออกมาเองราวกับเชิญชวนให้พวกเขาเดินเข้าไปยังข้างใน แต่พวกเขาก็ไม่มีทางที่จะเดินต่อไปได้อีก ได้แต่จำต้องเดินเข้าไปยังข้างใน “เดี๋ยวฉันจะเดินไปเอง ทุกคนรออยู่ข้างนอกนี่แหละ”

“ไม่ มาด้วยกันแล้วก็ต้องเข้าไปพร้อมกันสิ” สิงห์พูดเสียงคัดค้าน ซึ่งทำให้ไฟอึ้งเล็กน้อย

“งั้นก็ตามมาแล้วกัน” ไฟบอกก่อนจะเดินนำ ตามด้วยพวกสิงห์ที่เดินตาม เมื่อเข้าไปในห้องแล้ว ไฟในห้องก็ถูกเปิดออกทันที ซึ่งทำให้พวกเขาที่อยู่ในความมืดเสียนานไม่ชินกับแสงที่ถูกเปิดออกกะทันหัน ทำให้ทุกคนถึงกับรีบหลับตาเพื่อหลบแสง ครั้นค่อยๆลืมตาขึ้นมา พวกเขาถึงกับตกตะลึงจนพูดไม่ออก เพราะภาพเบื้องหน้าที่พวกเขาเห็นนั้นเป็นภาพของแม่ข้าวที่ถูกมัดเชือกห้อยโยงกับฝ้าเพดาน และที่กลางห้องมีชายแปลกหน้าสวมหน้ากากสีขาวยืนถือปืนขึ้นจ่อขมับวีร์ที่ถูกมัดด้วยเชือกที่โยงมาจากฝ้าเพดานยืนสลบไม่รู้เรื่องราวโลกภายนอกเลยซักนิด

“วีร์!!”

................................

 

[fay 13]

 

[Noo_Patchy]