รักนาย ❤❤ มายรูมเมท...ตอนที่ยี่สิบสาม
“มองอาราย อ้ายโคนบ้า....ปายห้ายโพ้นเบย”
ไอ้วินมันตาปรือคงจะง่วงมาก
มันพยายามฝืนควบคุมตัวเองด้วยสติที่หลงเหลือเพียงน้อยนิด
แต่มันก็ยังไม่วายส่งสายตาหรี่ปรือมาค้อนควักผม
“อาบน้ำก่อนมั๊ย...”
ผมต้องถอนหายใจออกมายาวๆ กับคนตรงหน้า
มันเด็กมากๆทั้งความคิดและการกระทำ มันไม่รู้จักระวังตัวบ้างเลย
ผมหงุดหงิดเมื่อคิดว่า ถ้าคนที่พามันเข้ามาในห้องไม่ใช่ผมล่ะ
จะเกิดอะไรขึ้นกับมันบ้าง
ผมทั้งต้องอดทนและโมโหที่มันดื้อ
ต้องอดกลั้นกับภาพไอ้วินตัวขาวๆที่ยังนุ่งลมห่มฟ้า
“ม่ายอาว...จานอน...”
ไอ้วินมันล้มตัวลงนอนหงายแผ่ลงบนเตียง
ผมเอื้อมมือไปช่วยถอดกางเกง
ทั้งกางเกงตัวนอกและบ๊อกเซอร์ที่ม้วนกองอยู่ตรงข้อเท้าออก
อาหารอันโอชะวางยั่วน้ำลายอยู่ตรงหน้า
ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ลมหายใจติดขัดไปหมด
นี่เป็นการทดสอบความอดทนของผมเหรอวะ
ผมไม่สงสัยแล้วว่าผมชอบผู้ชายหรือผมเป็นเกย์รึเปล่า
เพราะตอนนี้….ผม...เกิด....อารมณ์
“คร่อก....ฟี้”
ลมหายใจสม่ำเสมอบวกกับเสียงกรนเล็กๆบอกให้รู้ว่าไอ้ตัวดีมันหลับไปแล้ว
“เฮ้อ....”
ถ้ากูลักหลับมึงตอนนี้ มึงจะว่าไรมั๊ยวะ
ผมดึงผ้าห่มที่ปลายเตียงขึ้นมาห่มให้มัน
แล้วผมก็ไปจัดการกับตัวเองในห้องน้ำ
อาบน้ำ สระผม ปลดปล่อยระบายสิ่งที่คั่งค้างออกมา
“อ่า...วิน....ซี๊ดดดดด”
เพียงไม่นานไม่ทันเมื่อยมือผมก็ไปถึงจุดหมายปลายทางได้ง่ายๆ
เมื่อคิดถึงภาพของคนตัวขาวที่ตอนนี้แดงเรื่อไปทั้งตัว
มันเปลือยเกือบหมด ผมเห็นร่างกายของมันทุกซอกมุม
เว้นพียงสิ่งที่อยู่ภายในลิงน้อยของมัน
ครับ....ลิงน้อย กางเกงในเนื้อนุ่มของมันตัวเล็กจิ๋วแถมยังไฮคัทพอๆกับกางเกงว่ายน้ำของมัน
ไอ้นี่มันนอกจากใช้ของมีแบรนด์แล้ว รสนิยมในการเลือกของมันขั้นเทพเลยครับ
ของแบรนด์เนมไม่ได้เหมาะกับตัวเราทุกแบบทุกชิ้นนะครับ
ถึงจะแพงจะดูหรู แต่ถ้าไม่แมทฃ์กับรูปร่างหน้าตาก็ดับได้เหมือนกัน
“วิน...อืมมมม....อ่า...”
ระลอกสองตามมาติดๆ
ผมที่ดื่มไปไม่น้อยกับตัณหาที่ปะทุขึ้นมาทำให้ผมแตะขอบฟ้าไปเป็นครั้งที่สอง
“อร๊าย....ชีเปลือย...หน้าด้านนิคนเรา..คริคริ”
“ซ่า...”
“เฮ๊ย....”
ผมที่ยังเงยหน้าหลับตาสูดปาก ดื่มด่ำไปกับไคลแมกซ์
นานๆใช้สองมือกู้โลกก็ดีเหมือนกันครับ
ครั้งสุดท้ายที่ทำน่าจะก่อนเข้ามหาวิทยาลัย นอกนั้นมีสาวๆเอื้อเฟื้อตลอด
“อ่า....”
ไอ้วินมันทำตัวสั่นน้อยๆตอนฉี่สุด
ผมที่ยืนกุมพี่เขมอยู่ ตาแทบถลนเมื่อมองเห็นน้องวินในมือมัน
“มองทำมาย...ม่ายเคยเหนจาหลวดเหยอ...คริคริ...หย่ายป่ะล่ะ”
มันกุมน้องแต่ยกส่วนปลายขึ้นส่ายโชว์
“มึง...มึงนี่มัน....”
มันเห็นตอนที่ผม...โลกสวยด้วยมือ...แล้วมันจะเห็นของผมรึเปล่าวะ
“ม่ายต้องอายเดะ...ว่าวต่อปายเหอะ....หนุกม๊ะ”
มันทำหน้าล้อผม มันยืนโงนเงนเล็กน้อยยังไม่สร่างดีแต่ก็ยังควบคุมสติไม่ได้
“จะอาบน้ำมั๊ย...”
ผมยังยืนอยู่ใต้ฝักบัวที่ปิดแล้ว
ในขณะที่ไอ้วินยืนขวางทางเข้าออกของส่วนเปียก
“อยากทำมั่งอ่า....”
ไอ้วินมันใช้มือเขี่ยลิงที่มันยังไม่ได้ดึงกลับเข้าที่ออกจากตัว
แล้วเหวี่ยงลิงที่ม้วนเป็นเลขแปดไปข้างๆ
“ให้..กู...ออกไปก่อน”
ผมเดินเบี่ยงตัวจะออกมาโดยที่ยังกุมพี่ชายเอาไว้ทั้งสองมือ
ด้วยขนาดของผมมันไม่สามารถจะกุมได้หมดด้วยมือเดียว...ฮะฮะ
“ม่ายอาว....ทำเปนเพื่อนหน่อยเด้ เนี่ย ม่ายด้ายทำนานแล้วด้วย”
มันปล่อยมือจากน้องชายมาเกาะแขนผมทั้งสองข้าง
น้องชายของไอ้วินที่ผมเห็นเต็มตามันกำลังแข็งตัว สีขาวสะอาดทั้งแท่ง
มีสีแดงฉ่ำตรงส่วนปลาย ไม่มีรอยคล้ำอย่างที่ควรจะมีกันบ้าง
ตอนนี้ผมเห็นกับตาแล้วว่าร่างกายของมันเนียนไปทั้งตัว
อ้อ ยังเหลืออีกที่ที่ผมยังไม่ได้สำรวจ...ก้นมันยังไงล่ะครับ
“เฮ๊ย...ทำเองดิวะ ของใครของมัน”
จะบ้าเหรอ ให้ผมทำรอบสามเนี่ยนะ
“จายร้าย...ไอ้เขม...จายร้าย”
ปากแดงๆยู่แล้วเชิดขึ้นสูง
“ก็...ก็กูทำแล้วนี่หว่า ทำไรอีก”
ผมจ้องตามัน มันดันทำหน้าอ้อน
“ม่ายทามก้อดูเฉยๆดิ ม่ายด้ายงาย”
เอ่อ...มึงจะให้กูยืนเบิ่งมึงชักว่าวเนี่ยนะ
“น้า....แป๊บเดียว”
เสียงอ้อแอ้ของมันน้อยลง แต่สายตายังฉ่ำเยิ้ม
“เออๆ”
ผมแกะแขนมันออกแล้วเบี่ยงตัวเดินหลีกทางให้มัน พร้อมกับหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันเอว
“อ่า....อื้อ......”
“ซี๊ด.....อื้อ...”
“อ่า.....”
“เขม...มันไม่ออกอ่ะ...อึกๆ”
มันสะอื้นช้อนสายตาตัดพ้อขึ้นมามองหน้าผม
“ทำเป็นป่าววะ”
ผมยืนกอดอกมองดูมันปั่นเก้ๆกังๆอยู่นาน
จนผมเองก็เริ่มจะตุงๆดันผ้าเช็ดตัวออกมาแล้ว
“เคยทำ...แต่ทำมายตอนนี้มันทำไม่ได้อ่ะ...อึกๆ”
มันยกมือสองข้างปิดหน้า มึงลืมเปล่าวะว่ามือมึงเพิ่ง....
“ฮือๆ....วินตายด้านไปแล้ว...ฮือๆ...”
มันคร่ำครวญ
“ใจเย็นสิวะ มึงอาจจะยังไม่มีอารมณ์ก็ได้"
ผมเข้าไปใกล้มัน แตะที่ไหล่มันข้างหนึ่ง
“เขม...เขมช่วยวินด้วยน้า”
มันหันมากอดผมแน่น หน้ามันซุกอยู่กับอกเปลือยๆของผม
ริมฝีปากของมันที่พร่ำพูดชิดติดกับแผ่นอกผม มันให้ความรู้สึกวาบหวิว
“มึง...มึงอาบน้ำก่อนเหอะ”
สายน้ำเย็นๆคงจะช่วยให้มันสร่างได้สติ
“เขม...อาบให้วินหน่อยน้า”
ไม่ได้อย่างก็อ้อนเอาอีกอย่าง
“เออๆ มึงปล่อยกูก่อน”
อ้อนเปล่าๆไม่ได้ไงวะ เบียดมาซะ
ผมยืนซ้อนหลังมันห่างๆ เปิดน้ำแล้วเริ่มสระผมให้มัน มันก็ยืนนิ่งโดยดี
แต่พอผมใช้มือสองข้างที่มีครีมอาบน้ำที่ผมถูจนเกิดฟอง
มาลูบไล้ไปตามแผ่นอกและแผ่นหลังของมัน
“จั๊กกาจี๋อ่า...คริคริ”
มันดิ้นยุกยิกจนผมกลัวมันจะลื่นล้ม
ผมต้องเอามือข้างหนึ่งจับเอวมันเอาไว้ มืออีกข้างหนึ่งก็ถูไปตามตัวมันลวกๆ
“เสร็จล่ะ”
ผมถอนหายใจเมื่อล้างฟองของครีมอาบน้ำจนเสร็จ
โดยที่ผมพยายามเลี่ยงไม่ให้มือผมโดนยอดอกของมัน
“อืม...ข้างล่างยังไม่ได้อาบเลยอ่ะ”
ไอ้วินมันทำเสียงกระเส่า
“ถ้ามึงไม่อยากเสียใจก็พอแค่นี้”
ผมปิดน้ำแล้วโยนผ้าเช็ดตัวผืนใหม่ให้มัน แม่งผ้ากูก็เปียกชุ่มอีก
ผมออกจากห้องน้ำโดยไม่สนใจเสียงตัดพ้อโวยวายของมัน
ขืนผมอยู่ต่ออีกไม่เกินห้านาที ผมได้ฟันมันในห้องน้ำแน่นอน
นี่ขนาดผมเอาออกไปถึงสองน้ำแล้ว ลูกชายของผมมันยังตุงไม่ไว้หน้าพ่อมันเลย
ผมใส่เสื้อกล้าม กางเกงนอนขายาว ข้างในไม่มีครับ อึดอัด
ไอ้วินเดินคาดผ้าเช็ดตัวผืนเดียวหน้างอออกมาจากห้องน้ำ
ผมชี้ชุดนอนของมันที่ผมวางไว้ให้มันตรงปลายเตียง
นี่กูเหมือนขี้ข้าของมันชัดๆ ทั้งจัดกระเป๋า ทั้งแบกของมาให้มัน
แล้วยังต้องจัดเตรียมวางพร้อมใช้ให้มัน
มันไม่มองหน้าผม ไม่พูดไม่จา
เดินมาที่เตียงแล้วถอดผ้าเช็ดตัวออกจากเอว โยนทิ้งไปที่พื้น
มันแต่งตัวเงียบๆ ด้วยเสื้อกล้ามสีชมพูอ่อนหวานแหวว
กับกางเกงบ๊อกเซอร์ตัวบางสีขาวที่ผมหยิบมาให้มัน
ผมเห็นมันชอบใส่แบบนี้ตอนนอนก็เลยจัดมาให้มันเหมือนที่เคยเห็นมันใส่
มันเดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้ง หยิบกระปุกครีม โลขั่น แป้ง สลับไปมาขึ้นทาทั้งหน้าและตัว
ผมสีน้ำตาลของมันยุ่งเหยิงและยังเปียก
“มานั่งนี่มา”
ผมที่ล้มตัวลงนอนไปแล้วลุกขึ้นเดินไปปิดไฟกลางห้องเมื่อเห็นมันทาครีมเสร็จแล้ว
แต่ไอ้วินมันยังยืนลังเลอยู่ เพราะมันเป็นเตียงคู่ยังไงล่ะครับ
ผมกลับมานั่งที่เตียงแล้วตบลงบนที่นอนข้างตัว
“เขม...ใจร้าย”
มันเดินมาด้วยหน้างอๆ แล้วปืนขึ้นมานั่งบนตักผม
ผมเอื้อมไปหยิบผ้าเช็ดตัวผืนที่มันโยนทิ้งพื้นมาเช็ดผมให้มัน
“กูใจดีที่สุดแล้ว”
ผมหมายถึงอย่างที่พูดจริงๆครับ
“ดีบ้าบอไรล่ะ”
มันปัดมือผมออกจากหัวมัน
ทำให้ผมที่ไม่ทันระวังตัว เลยทำผ้าในมือตกลงไปข้างเตียง
“มึงลุกก่อน”
ผมดันตัวมันออกจากตักเพื่อจะไปเก็บผ้า
“ม่ายอาว...ไม่ลุก”
มันขืนตัวเอาไว้ แถมยังกอดคอผมแน่น บั้นท้ายนิ่มๆของมันเบียดอยู่กับตักผม
“เออๆ...ไม่ลุกก็ไม่ลุก”
“เขม....ช่วยวินหน่อยน้า...จุ๊บ”
มันยื่นหน้ามาแล้วใช้ปากแดงๆแตะลงบนปากผมเร็วๆ
“คือ...มึงจะยั่วกู”
มันจะหาเรื่องเสียตัวให้ได้ใช่มั๊ยวะ
“บ้า...แค่จะให้ช่วยทำให้อ่ะ”
“มึงก็ทำเองดิวะ โน่น...ห้องน้ำ”
ผมชี้นิ้วไปทางห้องน้ำแล้วดันตัวมันออกจากตัก
จนตอนนี้มันลงไปนั่งหน้างอบนเตียง
“ไอ้คนใจร้าย”
มันล้มต้วลงนอนง่ายๆซะอย่างนั้น
“เฮ้อ....ผมล้มตัวลงนอน แล้วเอื้อมไปปิดโคมไฟข้างเตียง
ความมืดเข้าครอบงำทั่วทั้งห้อง
ไม่ถึงห้านาที ผมที่กำลังเคลิ้มๆ
คิดว่า...วันนี้มันช่างแสนยาวนาน มันมีเรื่องทดสอบความอดทนของผมมากมาย
“อึกๆ....”
เสียงสะอื้นของไอ้วินทำให้ผมลืมตา มันนอนหันหลังให้ผม
ท่ามกลางแสงสลัวที่รอดผ่านผ้าม่านเนื้อไม่หนาจนแสงจากภายนอกทะลุผ่านได้
ผมเห็นแผ่นหลังบอบบางของมันสั่นจากแรงสะอื้น
“วิน...”
แค่ผมเอื้อมมือไปแตะไหล่ของมัน ไอ้วินก็ผวาหันกลับมากอดผมแน่น
“ฮือๆ....”
“มึงจะร้องไห้ทำไมวะ...”
ผมลูบหลังมันเบาๆ
เสื้อกล้ามเนื้อบางตัวนุ่มไม่ได้เป็นอุปสรรค ผมรับรู้ได้ถึงผิวเนียนนุ่มมือของมัน
ทั้งสัมผัสจากการกอดรัด ทั้งกลิ่นครีมอาบน้ำ แป้ง และโลชั่น ของคนที่ซุกอยู่กับอกของผม
ทำให้ผม....
“ทะลึ่งอ่ะ...คริคริ”
ไอ้วินขยับตัวออกเล็กน้อยแล้วเงยหน้าขึ้นมายิ้มล้อเลียนผม
เมื่อมันรับรู้ถึงสิ่งที่ดุนดันหน้าท้องของมัน
“เงียบ...นอนได้แล้ว”
ผมเอ็ดมัน และเป็นฝ่ายดึงตัวมันเข้ามากอด
“คริคริ”
เสียงหัวเราะ และไหล่ที่สั่นไหว ทำให้ผม....
“ถ้ามึงยังยั่วกู...มึงจะต้องเสียใจนะวิน”
ผมก้มลงกระซิบติดใบหูของมัน
“ระวังเหอะ...จะได้กูเป็นผัวนะมึง”
“คร่อก...ฟี้....”
เสียงกรนน้อยๆ และลมหายใจที่สม่ำเสมอของมันทำให้ผมถอนหายใจอย่างโล่งอก
วันนี้กูถอนหายใจมากกว่าสิบครั้งแล้วนะไอ้วิน
แต่อย่างน้อยผมก็ไม่ผิดคำพูด และไม่ฉวยโอกาสรวบรัดให้มันเป็นของผมโดยที่มันสติไม่เต็มร้อย
“จุ๊บ”
ผมแตะปากลงบนริมฝีปากแดงๆของคนในอ้อมกอด
“วิน.....กูอยากอยู่แบบนี้ตลอดไปว่ะ”
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์และการติดตามครับผม
ผม...แอบขำ...เม้นท์ของคุณแมวเหมียว ครับ
หัวข้อ: รักนาย ❤❤ มายรูมเมท....ตอนที่สี่สิบสอง...อวสาน (01/10/14) จบแล้ว..ย้ายได้เลยครับ (อ่าน 120157 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก