ตอนที่ 15
“ฮัดเช่ยยยย ฮัดเช่ยยย” หวัดแดกครับ
ห่วงแต่ไอ้ยิ่ง กลัวไอ้ยิ่งเป็นไข้… สรุปแว่ ผมนี่แหละครับ ป่วยเรย…. มาช่วยที่บ้านทำนาได้ 4 วันแหละ มานอนเฝ้าเครื่องสูบน้ำตอนกลางคืน เพราะ ไอ้ยศ มันไปเรียน ผมก็เลยไม่ให้มันมานอนเฝ้า มันต้องตื่นไปเรียนแต่เช้าหน่ะ… กลางวันร้อนเหี้ยๆ กลางคืนอากาศเย็นจัด มีหมอกด้วย… ก็เลยเป็นฉะนี้แหละ … ท่าทางจะมีไข้ด้วยนะผม
ปีนี้ทำนาเยอะ อีกหลายวันถึงจะหว่านเสร็จครับ…. หว่านเสร็จเดี๋ยวลงปุ๋ยอีก แปลงที่หว่านก่อน ต้นกล้าเริ่มงอกแหละครับ เหลืออีกไม่กี่ไร่ ก็จะเสร็จแล้ว…. ก็คงจะเบาแรงลงหน่อย … ไอ้ยอดก็จะได้มีเวลา ไปถ่ายรูป ลงเวปขายซะที ตามจริง ก็ได้ถ่ายรูปไปลงเวปบ้างแล้วเหมือนกัน…. ถ่ายตอน หนุ่มหล่ออย่างไอ้ยิ่ง ไถนาหน่ะ อย่างที่เคยว่าไว้ ผมไม่ใช่คนถ่ายภาพสวยอะไร เทคนิคอะไรก็ยังไม่ฟู่ฟ่า ผมเน้นถ่ายรูปที่มันเรียลๆ ดูแล้วจริง ภาพผมที่ขายได้ก็จะเป็นแนวๆนี้…ธรรมชาติ ป่าไม้ คนธรรมดา ดาดๆ
ภาพที่ผมถ่ายตอนมาทำนานี่ ถือว่าโอเคเลยนะครับ… ขายได้ไปหลายภาพเลย โดยเฉพาะ ภาพไอ้ยิ่ง ที่กำลังเดินตามรถไถนาเดินตาม ภาพไอ้ยศ กำลังหว่านข้าวลงในนา มันสื่อถึงว่า… นี่แหละลูกชาวนา ไม่ว่าจะเป็นใครมาจากไหน จะเรียนจบอะไรอยู่ในสังคมแบบไหน แต่เมื่อกลับบ้าน กลับสู่ถิ่นฐาน เรานั้นก็แค่ ลูกชาวนา กระดูกสันหลังของชาติ ผมชอบภาพนี้
ครืดดดด ครืดดดด ครืดดดดดด
ไอ้ยอดกำลังนั่งพักร้อนครับ… ขณะที่กำลังจะลุกขึ้นไปหว่านข้าวต่อ แรงสั่น จาก.โทรศัพท์มือถือ ก็สั่นขึ้นเบาๆ ไอ้ยอด จึง ล้วงกระเป๋ากางเกงยีนส์ ตัวเก่า แล้วก็จ้องดูที่หน้าจอว่าใครโทรมา
***เฮียเล้ง***
เฮียเล้ง เฮียเล้ง มีเรื่องอะไรหว่า งงครับ ปกติ เฮียเล้ง เจ้าของบริษัท พ่อของคุณใหญ่ ไม่เคยโทรหาผมเลย มีแต่ผมที่โทรหา เพื่อขอส่วนลด ในเคสพิเศษก็เท่านั้นเอง มีเรื่องอะไรรึเปล่าหว่า
“สวัสดีครับ” ไอ้ยอดกรอกเสียงลงไปอย่างสุภาพ
“ยอดชายรึเปล่า นี่เฮียเล้งนะ”
“ครับเฮีย ผมยอดชายครับ” ไอ้ยอดน้ำเสียงออกมึนๆ
“เออ อายอด… เฮียมีเรื่องจะให้ เอ็งช่วยหน่อย … “ เฮียเล้ง ตอบกลับมาเร็วๆ น้ำเสียง เหมือนจะไม่สบายใจเอามากๆ
“ครับเฮีย… ถ้าผมช่วยได้นะครับ” เฮียเป็นเจ้านายที่ดีมากครับ ผมเคารพเฮียมาก
คนอย่างเฮียเล้ง ไม่เคยขอให้ใครช่วยไม่ใช่เฮียหยิ่งหรืออะไร เฮียแค่ ไม่อยากรบกวนคนอื่น เฮียเคยบอกว่า เฮียอยากจะลองสู้ทุกอย่างดู ถ้าสู้ไม่ไหวจริงๆ เฮียถึงจะขอให้คนอื่นช่วย ผมไม่รู้ว่าเฮียจะให้ผมช่วยอะไร แต่ผมคิดว่า เฮียคงหมดหนทางจริงๆ
“เอ็งช่วยเฮียได้แน่ยอด ถ้าเอ็งช่วยไม่ได้ก็ไม่มีใครช่วย เฮียได้แล้ว …”
“ครับเฮีย” มันขนาดนั้นเลยเหรอ ไอ้ยอดคิด
“ยอด ยอด ช่วยคุย กับไอ้ใหญ่ ให้เฮียหน่อย ชวนมันไปอยู่บ้านยอด …หรือ ไปที่ไหนก็ได้ ไปจากที่นื่ หายหน้าไปเลย.....” เฮียถอนหายใจ ไอ้ยอดงงเต๊ก ไม่เข้าใจอะไร ยังไงหล่ะครับเฮีย
“ครับ ผมไม่เข้าใจอะครับเฮีย” ไอ้ยอดถามกลับแบบมึนๆ สมองประมวลผลไม่ทัน
“เฮ้อ… เฮียไม่อยากพูดอะไรมาก …… ตอนนี้ ไอ้ใหญ่ มันกำลังอยู่ในอันตราย …. เฮียกลัวว่า จะเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นกับมัน อาจจะถึงชีวิตเลยคราวนี้…เฮียอยากจะให้มันหลบไปที่ไหนซักพัก … เฮียทั้งขอร้องทั้งบังคับ ให้มันไปอยู่เมืองนอก แต่มันก็ไม่ยอมไป… …เฮียเข้าใจว่ายอดออกจากบริษัทเฮียแล้ว… แต่ถือว่า ช่วยเฮีย แล้วก็ช่วยไอ้ใหญ่มันนะยอด….” ไอ้ยอดตกใจครับ คือ อันตรายถึงชีวิต มันคือเรื่องอะไรกันหว่าครับ แล้วทำไมต้องเป็นผม หรือว่า เฮียจะรู้เรื่องผมกับคุณใหญ่ ไอ้ยอดมึน
“ครับเฮีย … ไม่มีปัญหาหรอกครับ เรื่องช่วย แต่ มันเรื่องอะไรกันหน่ะครับ….ถึงขั้นอันตรายถึงชีวิตเลยเหรอ”
“อือ… เรื่องงานนี่แหละยอด เรื่องเงินเรื่องทองมันไม่เข้าใครออกใครหรอก… คนบางคนมันเสียผลประโยชน์ เสียมากทีเดียว … คนที่ทำให้มันเสียก็คือ ไอ้ใหญ่นั่นแหละ… ไอ้ใหญ่ มันโดนลอบทำร้ายมาหนหนึ่งแล้ว แต่โชคดี ที่ไอ้ใหญ่มันไม่เป็นอะไร แต่เฮียไม่รู้ว่า… จะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอีก มันเกินที่เราจะควบคุมแล้ว…เรื่องอะไรนั้นเดี๋ยวยอดก็ถามกันเอาเอง…แค่ยอดรับปากเฮียว่าจะพาตัวเจ้าใหญ่มันไป เฮียก็ขอบใจยอดมากๆแล้ว…นะยอด ตอนนี้ เฮีย กับ ซ้อ ก็ไม่รู้จะทำยังไงกับเจ้าลูกหัวดื้อคนนี้แล้ว…ยอดเป็นความหวังเดียวของเฮียเลย”
“ครับเฮีย … แล้วเฮียจะให้ผมคุยกับคุณใหญ่ เมื่อไหร่ครับ” ผมถามอย่างงงๆ
“ไอ้ใหญ่…มันออกจากกรุงเทพ เร็วเท่าไหร่ยิ่งดี….ส่วนทางนี้เฮียจัดการเอง…พวกเลวๆนั่น ต้องเจอคนอย่างเฮีย” เฮียพูดน้ำเสียงเจ็บแค้นมากมาย
“ครับเฮีย เดี๋ยวผมโทรหาคุณใหญ่เลยครับ” ไอ้ยอดอดกังวลไม่ได้ เรื่องอะไรกันนะ
“ดี…ขอบใจมาก… ไปแบบเงียบๆ อย่าให้ใครรู้นอกจากคนที่บ้านยอด…” เฮียย้ำกับผม น้ำเสียงเหมือนโล่งอก
“ครับ…แค่นี้นะครับเฮีย…” ถึงจะมีความสงสัยอยู่มาก แต่… คิดว่าเด๋วถามกับคุณใหญ่เอาก็ได้
หรือเป็นเพราะเรื่องนี้รึเปล่าที่ทำให้คุณใหญ่… ทำตัวอึมครึมมาตลอด…. ถึงเวลาที่ไอ้ยอดจะรู้แล้วสินะ….
“เอ่อ เดี๋ยวครับเฮีย…” ไอ้ยอดเรียกเฮีย ก่อนที่เฮียจะวางสาย
“ว่าไงยอด…”
“เฮีย..วันนี้คุณใหญ่ยังไปทำงานอยู่รึเปล่าครับ…”
“ไป… วันนี้ มันเข้าออฟฟิศ… อยู่ห้องทำงานมันนี่แหละ เฮียไม่ให้มันออกไปไหน… แม้แต่คอนโดยอดเฮียก็ไม่ให้ไป หึหึ ” นั่น หัวเราะเสียงเหมือนกันเลยพ่อลูก…งานเข้าไอ้ยอดแล้ว…หน้าร้อนวูบเลย
“เฮีย…คือ …” ไอ้ยอด พูดไม่ออกกระทันหัน…ความมั่นใจหายไปเกือบครึ่ง
“เฮ้อ… เรื่องของเด็กๆ…เฮีย ไม่ยุ่งหรอก… ว่ายังไงหล่ะยอด ยอดมีอะไรอีกไหม” เฮียพูดอย่างผู้ใหญ่ใจดี ที่คงจะเข้าใจโลก(มั้ง)
“เอ่อ ครับ… เฮีย เดี๋ยวผมเข้ากรุงเทพเลยแล้วกันครับ…ถ้าออกตอนนี้ คงถึงเย็นๆ …เดี๋ยวเฮีย… ทำยังไงก็ได้ ให้คุณใหญ่ ไปรอผมที่คอนโด โดยที่ไม่มีใครรู้… เดี๋ยวผมพาคุณใหญ่ออกมาคืนนี้เลยครับ” ถึงจะไม่รู้เรื่องอะไรมากมาย แต่ยิ่งคนรู้น้อยเท่าไหร่ยิ่งดี
“อืม… ได้ไม่มีปัญหา…เฮียขอบใจยอดอีกครั้งนะ…บุญคุณครั้งนี้เฮียจะไม่มีวันลืมเลย” อานะ เฮีย ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้นะครับ
“เฮีย… ผมมีชีวิตที่ดี มีทุกสิ่งทุกอย่าง ก็เพราะเฮียให้โอกาส… แค่ตอบแทนเฮียเล็กๆน้อยๆ .. ผมไม่ถือเป็นบุญคุณหรอกครับ” ผมพูดกับเฮียอย่างจริงใจ…เฮียมีบุญคุณกับผมจริงๆ … ถึงแม้คนที่เฮียให้ผมช่วยจะไม่ใช่คุณใหญ่ ถึงเฮียไม่ขอร้อง ไอ้ยอดก็ต้องช่วยอย่างสุดความสามารถอยู่แล้ว
“อือ… เอ็งเป็นเด็กดีนะยอด… ดีจริงๆ ที่ไอ้ใหญ่…มันได้เจอคนดีๆ อย่างเอ็ง…เอาหล่ะ … เดี๋ยวทางนี้เฮียจัดการเอง….เดินทางปลอดภัยนะยอด” แล้วเฮียก็วางสายไป ทามกลางอาการเห่อร้อนบนใบหน้าของไอ้ยอด…เฮียนะเฮีย พูดกำกวมให้ไอ้ยอดคิดอีกแล้ว
ผมวางสายจากเฮียเล้ง…. ความกังวลใจ ความไม่สบายใจมากมาย กดดันจนไอ้ยอด ต้องนั่งนิ่งๆเพื่อใช้สมองประมวลผล … มันเรื่องอะไรกันนะ…เกี่ยวกับเรื่องงาน เกี่ยวกับเรื่องที่คุณใหญ่ ปลดพนักงานออกมากมายนี้รึเปล่า…. เรื่องกฎมากมายที่คุณใหญ่ตั้งขึ้นใหม่ นี้ไหม แล้วทำไมคุณใหญ่ถึงไม่เคยเล่าอะไรให้ผมฟังเลย…. คุณใหญ่ไม่ไว้ใจผมเหรอ… ความน้อยใจวิ่งลิ่วๆ ขึ้นมากระแทกใจอย่างรุนแรง… รุนแรงจนถึงขั้นเหมือนมันวิ่งเข้ามาจุกอยู่ที่คอหอย…. ขอบตาร้อนผ่าวๆ … คุณใหญ่นะคุณใหญ่… มีอะไรไม่เคยบอกกันบ้างเลย คุณใหญ่ เห็นผมเป็นอะไร….
นั่งทอดถอนใจอยู่พัก ไอ้ยอด จึงเดินไปบอกพ่อว่า..ต้องกลับกรุงเทพด่วน มีเรื่องให้ไปจัดการ…พ่อไม่ว่าอะไร…พ่อบอกแต่ว่าขับรถดีๆ ระวังตัวด้วย…งานที่นี่ไม่ต้องห่วงคนงานเยอะแยะ…
ไ อ้ยอด ขับ มอเตอร์ไซต์กลับบ้าน เข้าไปบอกแม่ …แม่ก็โอเค แต่ให้พาน้องไปด้วย ไอ้ยศ หรือไอ้ยิ่งก็ได้… แม่บอกว่าผมเป็นหวัดอยู่ ขับรถอันตราย… ผมจึงโทรไปหาไอ้ยิ่ง บอกให้มัน เตรียมตัว จะพาเข้ากรุงเทพฯ ไอ้ยิ่งมันงงๆ เล้กน้อยแต่ก็โอเค
ผมอาบน้ำแต่งตัวซักพัก ก็ขับรถออกไปรับไอ้ยิ่ง…ที่มหาลัย… เราออกจากตัวจังหวัดตอนบ่าย2 คงถึงกรุงเทพฯ ราวๆ ทุ่มกว่าๆ ถ้ารถไม่ติดอะนะ…
*********************************************************
มาแล้วจ้า.... มาแบบสั้นๆ...กุดๆ
เอาไว้ว่างๆ จะมาอัพใหม่....ช่วงนี้...ยังอยู่ ตจว...อยู่อะไม่ว่างจริงๆ นะจ้ะ...
หัวข้อ: (เรื่องสั้น)”หล่อเพชฌฆาต” คุณใหญ่ ของ นายยอด (ตอนที่ 17 หน้า 13) 2/2/58 (อ่าน 102639 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก