ตอนที่ 16
กว่าผมกับไอ้ยิ่ง จะถึงกรุงเทพ ก็ปาเข้าไปเกือบ ทุ่มแล้ว… ผมไม่แน่ใจว่า คุณใหญ่ได้ไปรอผมที่คอนโดรึยัง ระหว่างนั่งรถไปด้วยกัน ผมก็ได้บอกไอ้ยิ่งคราวๆแล้ว ว่าเราเข้ากรุงเทพกันมาอย่างด่วนจี๋ครั้งนี้เพราะอะไร … ไอ้ยิ่งมันไม่พูดอะไร…มันเอาแต่ถอนหายใจและก็บอกผมว่า…แล้วแต่มึง… แค่นั้น
รถราในกรุงเทพก็ยังติดเช่นเดิม… ผมกับไอ้ยิ่งถึงคอนโดก็เกือบ3 ทุ่ม … พอถึงคอนโดผมก็ขึ้นลิฟท์และตรงดิ่งขึ้นไปบนห้องผมทันที ผมเพลียมากๆ อยากพักมากเลย… อาการหวัดแดกเริ่มกำเริบ เมื่อต้องขับรถนานๆ… ไอ้ยิ่งเดิมตามตูดผมมาติดๆ … มันก็บ่นงุ้งงิ้งๆ ว่าผมไม่ยอมให้มันขับ… ผมก็บอกว่า…มึงได้ขับแน่ตอนกลับ มันก็ทำหน้าเคืองๆผมนิดหน่อย
ประตูหน้าห้อง ไม่มีแม่กุญแจคล้อง แสดงว่า… คุณใหญ่ได้มารอผมอยู่ในห้องแล้วเรียบร้อย..ผมถอนหายใจด้วยความโล่งอก… พอใช้กุญแจไขเข้าไปในห้อง… ภายในห้องรับแขกของผม… ไฟในห้องสว่างโร่… ที่โซฟากลางห้อง คุณใหญ่นอนเหยียดยาวอยู่บนนั้น….
“กู ไม่เข้าใจ… ทำไมเจ้านาย…ที่พึ่งเฉดหัวมึงออกจากบริษัท ถึงได้มีกุญแจห้องมึงได้วะยอด….” ไอ้ยิ่งหลังจากที่มันปิดปากเงียบสนิท มานานมันก็พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ตอนที่มันเดินตามผมเข้ามาในห้อง … มันคงเก็บกดมานานอะนะผมว่า
“เออ.. หุบปากเหอะ เสือก” ผมด่ามันเสียงเบา ผมเอาศอกถองท้องมันด้วย …
“ไอ้เหี้ย เจ็บ” มันแหกปากซะจน ผมกลัวว่า ผู้ชายหน้าตาดีที่หลับตาพริ้มอยู่บนโซฟาจะลืมตาตื่นขึ้นมาซะก่อน….
และ คนที่นอน หล่ออยูบนโซฟา ก็สะดุ้งตื่นกระเด้งตัวลุกขึ้นนั่งทันที…. คุณใหญ่เมื่อเห็นหน้าผมก็ยิ้มอย่างดีใจ… ทำท่าเหมือนจะกระโจนเข้าใส่ผม… ผมก็ยิ้มให้คุณใหญ่เหมือนกัน…. ดีใจเหี้ยๆเลยครับ…
“เฮ้ย เหี้ยอะไรเนี๊ยะ… “ และแล้วมารผจญ ก็กระโดดมาแทรกกลาง ก่อนที่คุณใหญ่จะถึงตัวผม…
ผมส่งยิ้มให้คุณใหญ่ โดยโผล่หน้าออกมาจากหลังไอ้ยิ่ง… ผมพยายามจะเบี่ยงตัวออก แต่ไอ้ยิ่งมันไม่ยอมหว่ะครับ… มันดันๆหัวผมให้กลับไปอยู่ด้านหลังมันเหมือนเดิม… ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ คุณใหญ่ กับ ไอ้ยิ่ง กำลังทำหน้าแบบไหนอะไรยังไงกันอยู่….
“อือ…ยอด กูว่า เจ้านายมึง… ดูเด็ก แล้วก็หล่อ กว่าที่คิด…” ไอ้ยิ่งมันทำเสียงขรึม..โคตร ไม่เหมาะกับมึงเลย
“มิน่า…แม่งพอเค้าบอกให้มารับ…มึงถึงได้แจ้นขับรถมาหา …ไอ้ควายมันใกล้ซะที่ไหนหล่ะ…ห่วงผู้ชาย…ไอ้เหี้ย” อ้าว ไอ้เหี้ยเล่นกูแล้วไอ้ยิ่ง
และแล้ว ผมก็หลบออกจากหลังไอ้ยิ่งได้สำเร็จ…ผมส่งยิ้มให้คุณใหญ่… คุณใหญ่ไม่ได้ยิ้มตอบกลับมา…หน้าโคตรนิ่ง…เหมือนกำลังโมโห…แบบสุดๆ…คนอะไรขนาดยืนเท้าสะเอว…หน้าตาบอกบุญไม่รับ…ยังหล่อเลย….
“ใคร…?” สั้นมาก แต่กูสั่นสะท้านไปถึงขั่วหัวใจ
“ผัวมันมั้ง…” ไอ้เหี้ย ไอ้ยอดตกใจอะครับ…ไอ้ยิ่งมึงเป็นเหี้ยอะไร กวนตีนกูใช่ไหม… มึงพูดอะไรออกมา
ไอ้ยอดอ้าปากหวอ…คือ ไอ้ยอดทำตัวไม่ถูกอะไรครับ…คือ ไม่คิดว่าไอ้ยิ่ง…มันจะทำอะไรแบบนี้อะ… เหมือนมันจะเดาอะไรๆระหว่างผมกับคุณใหญ่ออก… แต่แม่งกูสยองท่าทางคุณใหญ่จนอยากกระโดดตึกตายให้รู้แล้วรู้รอด
“ยอด!!!!!” สะดุ้งเฮือกเลย ไอ้ยอด…
คุณใหญ่ เข้ามาประชิดตัวผมตั้งกะเมื่อไหร่มะรู้ มารู้ตัวก็ตอนที่… ได้ยินเสียงไอ้ยิ่งโวยวาย… ไอ้ยอดก็หันหน้ามอง คนนั้น คนนี้ที… กูมึน…
“ไอ้เหี้ย ปล่อยแขนพี่กู” เออ… ปล่อยแขน..อะไร ผมก้มลงมองแขนตัวเอง….
!ผัวะ!
“เฮ้ย!”
เสียงผัวะ ที่ว่าคือ… เสียงหมัดเน้นๆ ของไอ้ยิ่ง ที่ฟาดผั่วะ เข้าที่ใบหน้าของคุณใหญ่…เสียงเฮ้ยคือเสียงไอ้ยอด ที่ถลาตามคุณใหญ่ที่เสียหลักล้มหงายหลังลงบนโซฟา …โดยที่มีตัวผมล้มทับลงไปอีกทีหนึ่ง… ก็ขนาดโดนต่อยขนาดนั้นคุณใหญ่ยังไม่ยอมปล่อยแขนผมเลย…ไอ้ยอดก็ล้มคว่ำ ลงไปบนอกล่ำๆของคุณใหญ่อะสิ… ดั้งโด่งๆของไอ้ยอดก็จิ้มปึกเข้าไปที่หน้าอกแข็งๆ ดั้งแทบหัก…
“ไอ้ยอด!” อันนี้เสียงไอ้ยิ่ง
“โอ้ยยย…กูเจ็บบ… ไอ้เหี้ยยิ่ง มึงทำอะไร…” ผมพยุงตัวลุกขึ้นนั่งอย่างไว แล้วตวาดแหว ใส่ไอ้ยิ่งด้วยความโมโห
ไอ้ยิ่ง มันตลึงมองมาที่ผมตาค้าง อ้าปากพะงาบๆ โคตรตลก แต่ตอนนั้นคือผม ไม่ขำ… โกรธเหี้ยๆ มันต่อยคุณใหญ่ของผมได้ไง…
ผมถลึ่งตัวกะจะไปฟาดปาก ไอ้น้องเลว ที่บังอาจมาต่อยสุดหล่อของไอ้ยอด… แต่ลุกไม่ขึ้นหว่ะ… อะไรยังไงวะ… ผมหันขวับไปมองคุณใหญ่…ที่ตอนนี้นอนหน้านิ่ง ไม่ยอมขยับเขยื้อนตัวไปไหน…กระตุกยิ้มมุมปากหน่อยๆ แต่ช๊อตเด็ดมันไม่ใช่อยู่ที่หน้าคุณใหญ่ มันอยู่ที่มือทั้งสองข้างของคุณใหญ่ที่ตอนนี้จับอยู่ที่สะเอวผม…และกดเอวผมไว้ไม่ยอมให้ผมลุกไปไหน ไอ้ไม่ยอมให้ไปไหนหน่ะไม่เท่าไหร่..แต่ที่ไอ้ยอดนั่งทับอยู่นี่สิครับ…มันคือ…ไอ้ยอดกำลังทับ คุณใหญ่น้อยอยู่อะซี้….
“ไอ้ยอด!!” ไอ้ยิ่งทำเสียงระโหย มันยกมือขึ้นชี้ๆนิ้วมาที่ผมกับคุณใหญ่…
ผมอ้าปากหวอ ส่งยิ้มแหยๆ ไปให้ไอ้ยิ่ง มือก็พยายามแกะมือคุณใหญ่ออกจากเอวตัวเองแต่ … คุณใหญ่แม่งมือเหนียวยิ่งกว่ากาวตราช้าง
“คุณใหญ่!!ปล่อยผม…” รู้สึกตัวเองกับคุณใหญ่กำลังอนาจารกันนะตอนนี้ ไอ้ยิ่งยังชี้นิ้วสั่นๆอ้าปากพะงาบๆอยู่….
“ไอ้ยอดด!!!!! มึงทำอะไรไอ้เหี้ยยยย” มึงจะอะไรนักหนาวะยิ่ง กะอิแค่ผู้ชายนั่งทับกัน ธรรมดาจะตายเนอะ?
แล้วนี่คุณใหญ่ ก็เหลือเกินจริงๆผมหันหน้ากลับไปมองคุณใหญ่ เมื่อพยายามแกะยังไงมือกาวตราช้างของคุณใหญ่ก็ไม่ยอมออก
“คุณใหญ่” ผมพูดเสียงนิ่งๆ เมื่อเห็นละว่าคุณใหญ่ ทำตาเหมือนขำ ก็จะขำใครก็ขำไอ้ยิ่งหน่ะสิ
“โอเค…” คุณใหญ่พอเห็นผมทำท่าจริงจังก็ปล่อยมือออกจากสะเอวผมทันที หน้ายังนิ่งอยู่ แต่ตานี่วาวเชียว
พอคุณใหญ่ปล่อยเอวผม ผมก็ลุกขึ้นยืนทันที ส่วนคุณใหญ่ก็ขยับตัวจากนอนเป็นนั่ง ทำหน้านิ่งๆจ้องมาที่ผมกับไอ้ยิ่ง
ไอ้ยิ่งสงบลงแล้ว ผมเงียบ คุณใหญ่เงียบ ไอ้ยิ่งยืนกอดอก มองผมกับคุณใหญ่สลับกันไปมา …
“คือ สรุปนี่ผัวมึง” ปากหรือนั่น จากที่ทำเป็นมองจิ้งจกบนเพดาน ไอ้ยอดก็หันขวับกลับไปหาไอ้ยิ่งทันที
“ไอ้เหี้ย… ทำไมคุณใหญ่ต้องเป็นผัวกู…มึงไม่คิดว่ากูจะเป็นผัวคุณใหญ่บ้างรึไง มึงเห็นพี่มึงเป็นอะไร” ผมโวยวายด้วยความขัดใจ เป็นผู้ชายเหมือนกัน ทำไมหล่ะ ทำไมไอ้ยิ่งมันถึงคิดว่าคุณใหญ่จะเป็นผัวผม …ทั้งๆที่ผมก็พอจะเข้าใจไอ้ยิ่งแต่มันก็อดที่จะโมโหไม่ได้ ขนาดน้องกูแท้ๆยังคิดว่ากูจะเป็นฝ่ายโดน แล้วในสายตาคนอื่นหล่ะ…เออ รู้สึกผมจะโมโหผิดเรื่องนะว่าไหม
“โธ่…ไอ้ยอด” ไอ้ยิ่งมันมองผมตั้งแต่หัวจดเท้าเท้าจดหัวแล้วส่ายหน้า เอ่อ มันแปลว่าอะไรวะครับ
“อะแฮ่มม…ยอด”ผมหันหน้างอๆ ไปหาคุณใหญ่
คุณใหญ่มองมาที่ผม กับไอ้ยิ่ง ที่ยืนค้ำหัวคุณใหญ่อยู่ ในใจคงคิดไอ้พวกเด็กไม่มีมารยาทมายืนเถียงกันค้ำหัวผู้ใหญ่ไรงี้มั้งนะ!!! หรือยังไง …. ก็หน้าตาคุณใหญ่แบบว่า มันอึ้งๆอะนะ… มองมาที่ผมแบบกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
“โอ๊ะ… ขอโทษครับคุณใหญ่… ผมชื่อยิ่งครับ เป็นน้องชายไอ้ยอด.. เมื่อกี้แบบตกใจอะครับ เลยต่อยคุณไป..นิดนึง แฮะๆ” กูว่าไม่นิดนะไอ้ยิ่ง คุณใหญ่มีรอยม่วงๆแดงๆที่ปลายคางด้วยไอ้สัด…มึงทำหน้าคุณใหญ่มีราคี
ไอ้ยิ่งรีบแถไปยกมือไหว้คุณใหญ่ทรุดตัวลงนั่งโซฟาเดี่ยวที่อยู่ข้างๆโซฟาตัวยาวที่คุณใหญ่นั่งอยู่ ….
คุณใหญ่ก็ส่งยิ้มให้นิดๆประมาณว่าไม่ถือสาหรอก อะไรประมาณนี้ ยกมือรับไหว้ไอ้ยิ่งอย่างผุ้ใหญ่ใจดี
“คือ ผมคิดว่า พี่ผมโดนคุณใหญ่ลวนลามอะครับ… แต่มาคิดดูดีๆแล้ว… ผมว่าระดับคุณใหญ่เนี๊ยะ ไม่มีทางมาลวนลามไอ้ขี้ก้างอย่างไอ้ยอดมันหรอก มีแต่มันนั่นแหละที่คิดไม่ดีกับคุณ… จริงไหมครับ ” อะไรวะ กูว่าโมเม้น และความคิดของมึงมันแปลกๆนะไอ้ยิ่ง
เมื่อกี้กูก็รู้สึกดีใจและภูมิใจขึ้นมานิดนึงอะนะตอนที่มึงต่อยคุณใหญ่ แต่คำพูดคำจาของมึงเมื่อกี้นี้มันคืออะไรวะยิ่ง กูงงกับมึงมากเลย
“หึ..อือ” คุณใหญ่ตอบรับมาแบบนี้ ซึ่งผมก็ไม่รู้ความหมายของมันเหมือนกัน ตอนนี้คุณใหญ่ไม่ยิ้มแล้วครับ
ผมทรุดตัวลงนั่งข้างคุณใหญ่ บนโซฟาตัวเดียวกัน แต่คนละด้าน รักษาระยะห่างไว้นิดนึง
คุณใหญ่มองไปที่ไอ้ยิ่ง แววตานิ่งๆ ผมว่าไอ้ยิ่งก็ดูแปลกๆ ปากมันเหมือนจะพูดดีๆแต่ผมว่านะ… เหมือนสองคนกำลังหยั่งเชิงกันอะ…เหมือนมีประกายไฟแปล๊บๆแลบออกมาจากตาทั้งสองคนที่จ้องกันด้วย
“แล้วถ้าฉันบอกว่า… ยอดไม่ได้คิดลวนลามฉันหรอก…ฉันต่างหากที่คิดลวนลามยอด เธอจะว่าไง” หา ไอ้ยอดอ้าปากค้างอีกรอบ เสียงคุณใหญ่ยังนิ่ง ไอ้ยิ่งมุมปากมันกระตุกนิดๆ …มันเหลือบตามามองผมแบบไม่พอใจ แล้วหันไปอ้าปากถามคุณใหญ่
“หึ… คุณเป็นเกย์” อุ้ย กูยังไม่กล้าถามเรย มึงก็ช่างกล้านะ
ไอ้ยอดกลั้นใจรอคำตอบเลยครับ
“ใช่” คุณใหญ่ตอบ
“เหี้ย” เสียงไอ้ยิ่ง
“หา” เสียงไอ้ยอด
แล้วห้องทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ เอาจริงๆนะ ถึงความสัมพันธ์ของผมกับคุณใหญ่มันจะก้าวกระโดด แบบอึมครึม มีเงื่อนงำ ไม่ขัดเจนอะไรซักอย่าง แต่ผมก็พูดได้อย่างเต็มปากนะ ว่าผมชอบคุณใหญ่ ชอบมากๆด้วย และผมก็รู้ซึ้งดีว่าคุณใหญ่ไม่ได้แค่ชอบผมหรอก ผมไม่ได้ซื่อขนาดนั้น แต่ ผมก็ไม่เคยคิดหาคำตอบอะไรมากมายให้มันรกสมอง ผมไม่เคยถามตัวเองว่าคุณใหญ่เป็นเกย์รึเปล่า ผมไม่เคยคิดว่าการที่ผมชอบคุณใหญ่ ผมต้องเป็นเกย์ด้วยไหม ผมแค่รู้สึกว่าผมชอบ… แค่นั้น
พอได้ยินคุณใหญ่ตอบมาแบบนี้ ก็ทำให้ผมฉุกคิดขึ้นมาเหมือนกันว่า….ผมเป็นเกย์…เหมือนคุณใหญ่สินะ…ผมชอบผู้ชายเหรอ…แต่ผมก็เคยมีเมียนะ….หรือว่านี้คือเหตุผลที่ผมไม่เคยรังเกียจรังงอนอะไรพวกเกย์ พวกกระเทยที่ชอบเข้ามานัวเนียผม… บางทีผมก็ยิ้มเอ็นดูพวกเธอด้วยซ้ำ ถ้าไม่มากไป
“ไอ้ยอด” ผมได้ยินเสียงไอ้ยิ่ง เรียกชื่อผม
เหมือนคาดคั้นเอาคำตอบอะไรซักอย่างกับผม แต่ผมไม่ใช่คุณใหญ่ ที่จะตอบคำถามไอ้ยิ่งแบบตรงไปตรงมา ผมก็คือผม บางทีความคิดในสมองของผม มันก็อธิบายเป็นคำพูดไม่ได้ แต่บางครั้งบางขณะคำพูดมันก็เรียงกันอยู่ในสมองรอแค่เมื่อไหร่จะพูดเท่านั้นเอง
“มึงจะมาซักพวกกูหาอะไร…กูจะเป็นอะไร เป็นเกย์ เป็นตุ๊ดเป็นกระเทย หรือเป็นผีห่าซาตานอะไร แล้วยังไง… กูก็นั่งอยู่ตรงนี้ … กูก็ไม่ได้เหาะได้ หรือมีอภินิหารเหนือมนุษย์อะไรซักหน่อย…ถ้ามึงได้คำตอบแล้วยังไงยิ่ง… มึงอยากได้คำตอบแบบไหนจากกู ถ้ามึงไม่พอใจที่กูเป็นแบบนี้ก็บอก แต่กูจะบอกอะไรมึงให้นะ ถึงยังไงกูก็เป็นพี่มึง อันนี้แหละที่มึงเปลี่ยนไม่ได้… ถ้ามึงไม่พอใจก็บอกนะ กูจะพาคุณใหญ่ไปหลบที่อื่น” ผมบอกไอ้ยิ่งไปนิ่งๆ ผมก็ไม่รู้หรอกนะว่าทำไมผมถึงตอบมันไปแบบนี้ แค่ตอนนี้ผมคิดแบบนี้ก็เท่านั้นเอง
“หึ…มึง มันก็เป็นแบบนี้แหละยอด… มึงมันเป็นคนแบบนี้… กูถามมึงกูถามเค้า…เพราะมึงเป็นพี่กูกูเป็นห่วงมึง กูไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับมึงกับเค้าเลย…มึงไม่เคยพูดเรื่องพวกนี้ มึงเล่าแต่เรื่องงาน เรื่องทุกสิ่งทุกอย่างของมึง เรื่องอิจอย เมียเก่ามึง มึงเล่า แต่เรื่องเค้า มึงไม่เล่า กูก็แค่เป็นห่วง กูเป็นน้องมึง … ถึงมึงจะเหี้ยถึงมึงจะไปเป็นฆาตกร มึงก็พี่กู กูไม่เคยเกลียดมึง กูมีแต่เป็นห่วง แล้วทำไม ทำไมมึงถึงพูดกับกูแบบนี้ มึงนะไอ้ยอด มึงพูดมึงทำอะไรมึงไม่คิดถึงจิตใจคนอื่นหรอกไอ้เหี้ย!! มึงหน่ะ เหมือนจะดีนะยอด แต่มึงมันคน นิสัยเหี้ยเห็นแก่ตัวไอ้สัด!!!!” แล้วไอ้ยิ่งมันก็เดินกระแทกส้นตีน เข้าไปทางห้องนอนของผมแล้วปิดประตูห้องดังปั่ง สั่นสะเทือนไปทั้งห้อง
ไอ้ยอดก็อึ้งพูดไม่ออกผมมันเหี้ยจริงๆอะแหละ ก็ผมโมโหหนิ ผมโกรธ ด้วยอารมณ์เพียงชั่ววูบผมถึงได้พุดจาแบบนั้นกับน้องไป แต่…จะให้ผมรู้สึกผิดอะเหรอ ไม่มีทางไอ้ยิ่งอะแหละที่มันผิด ไอ้สัดทำเป็นพูดดีปากดี ไอ้น้องเหี้ย มารยา กูจะดูน้ำหน้าอย่างมึงสิ จะทำตัวเป็นนางเอกได้ซักกี่น้ำ รอให้กูง้อเหรอชาติหน้าเหอะมึง ให้เวลาหนึ่งชั่วโมงไม่ออกมากูทิ้งมึงไว้นี่แหละ
“เฮ้อ…” ผมถอนหายใจหนึ่งเฮือก
แล้วหันหน้าไปหาคุณใหญ่ที่ตอนนี้ นั่งมองหน้าผม หน้าเครียดมากมาย …จะเครียดทำไมครับคุณใหญ่ อย่าไปอินังขังขอบกับมันมากนักเลยไอ้ยิ่งหน่ะ ปล่อยมันเหอะ ผมมองตรงปลายคางคุณใหญ่ที่มันเริ่มม่วงขึ้นแล้ว คิดแล้วก็โมโหไอ้ยิ่งต่อยมาได้ไอ้น้องเลว
“เจ็บมากไหมครับ” ผมยกมือขึ้นไปลูบๆที่ปลายคางของคุณใหญ่
“ไม่เท่าไหร่หรอก เล็กน้อย …น้องเธอก็แค่เป็นห่วงเธอหน่ะ…ปล่อยไว้แบบนั้นจะดีเหรอ” คุณใหญ่บุ่ยหน้าไปทางประตูห้องนอนที่ปิดสนิท โธ่คุณใหญ่ป่านนี้มันคงเงี่ยหูฟังคุณกับผมคุยกันอยู่นะสิไอ้ยิ่งหน่ะ มันดราม่าไปงั้นแหละสันดานมันผมรู้ดี
“ช่างมันเถอะครับ… เดี๋ยวผมไปเอายามาทาให้นะ” ผมลดมือลงจากปลายคางคุณใหญ่
“ไม่ต้องหรอก…ฉันคิดถึงเธอ” พร้อมกับคำพูดนิ่งๆเรียบๆนั้น คุณใหญ่ก็ค่อยๆดึงผมเข้าไปกอด
ผมไม่รู้ว่าผมคิดถึงคุณใหญ่มากแค่ไหนเทียบกับความคิดถึงที่คุณใหญ่คิดถึงผมได้รึเปล่า แต่ผมโคตรรู้สึกดีเลย มันอุ่นมันวูบมันวาบ ผมขยับมือขึ้นไปโอบกอดคุณใหญ่บ้าง
“ยอด ยอดจริงๆใช่ไหม… ฉัน” เสียงคุณใหญ่สั่น
ใจไอ้ยอดสั่น ผมพยักหน้าหงึกหงักกับไหล่คุณใหญ่
“ผมก็คิดถึงคุณนะครับ … คุณใหญ่หายไปไหนมา ไม่มาหาผมเลย” ได้ทีก็อ้อนซะเลย น้ำเสียงก็อ้อนหน่อยๆ กระแดะซ้าไอ้ยอด
“อือ…เดี๋ยวค่อยคุยนะยอด…ตอนนี้ฉันขอ อือ” แล้วคุณใหญ่ก็หยุดพูดแค่นั้น
จมูกโด่งๆของคุณใหญ่กดซ้ำๆย้ำๆลงกับซอกคอของผม ไอ้ยอดเสียววูบ ส่งเสียงครางออกมาแบบไม่รู้ตัว คุณใหญ่เปลี่ยนจากจมูกมาเป็นริมฝีปากบางๆแดงๆที่ผมชอบนักหนา คุณใหญ่ไล่เรื่อยจากลำคอมาที่ปลายคางและจบลงที่ริมฝีปากของผม
“ฮือ คุณใหญ่” ผมพูดได้แค่นั้นเมื่อคุณใหญ่ค่อยๆผลักผมให้หงายหลังล้มลงไปกับโซฟาตัวยาวที่เรานั่งกันอยู่
ลิ้นร้อนๆ หวานๆของคุณใหญ่เข้ามาดูดดึง เกี่ยวตวัดกับลิ้นร้อนๆของผม ปากคุณใหญ่ ลิ้นคุณใหญ่ทำหน้าที่ได้อย่างดีเยี่ยมในการสำรวจโพรงปากของผม ไอ้ยอดเคลิ้มจนจะคลั่งตายอยู่แล้ว มือของคุณใหญ่ก็ทำหน้าที่ได้ดีเยี่ยมไม่แพ้กัน มือคุณใหญ่ลูบเรื่อยขึ้นลงระหว่างหัวนมกับพุงแบนๆเรียบๆของผม แล้วลูบวนๆซ้ำๆอยู่แถวๆสีข้างของไอ้ยอด
“อ้า คุณใหญ่” ไอ้ยอดครางระโหย เมื่อคุณใหญ่ผละริมฝีปากออกจากริมฝีปากของผม
แล้วจูบระเรื่อยไปตามมุมปากข้างแก้มจมูกเปลือกตา ริมฝีปากคุณใหญ่สำรวจไปทั่วใบหน้าของผม ….ไอ้ยอดหลับตาพริ้ม ลืมแล้วซึ่งทุกสิ่งอย่าง ลืมไปแล้วด้วยว่าตัวเองมาที่นี่ทำไม และลืมไปแล้วว่าเราไม่ได้อยู่กันแค่สองคน ในคอนโดขนาดปานกลางแห่งนี้ …….แต่ก็ช่างมันเถอะ ไอ้ยอดไม่แคร์…หึหึ
******************************************************************************
มาต่อแล้วจ้า ช้าหน่อย แต่ก็มาเน้อ.... มึีความสุขกับการอ่านจ้า
หัวข้อ: (เรื่องสั้น)”หล่อเพชฌฆาต” คุณใหญ่ ของ นายยอด (ตอนที่ 17 หน้า 13) 2/2/58 (อ่าน 102410 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก