มาต่อแล้วจ้า
"ดี ตื่น"
"....."
"ชอบยั่วกูดีนัก ถ้าไม่ตื่นมึงได้โดนจับ on top แต่เช้าแน่"องอรอะไรมึง จะว่าไปเคยได้ยินคำนี้จากที่ไหนว่ะ
"ขออีก 5 นาทีนะพี่เอ"เอ่อ...เอากับผมดิ ด้วยความง่วงผสมผสานกับเรื่องเมื่อคืนอีกมันทำให้ผมกลายเป็นคนความรู้สึกช้าไปแล้วหรอเนี่ย
"ไอ้ดีกูเป็นผัวมึงนะ ไม่ใช่พี่มึง เร็วๆวันนี้กูบอกแล้วไงว่าจะพาไปเจอม๊ากู กูจะนับหนึ่งถึงสาม"ผัวใครกูไม่สนก็กูจะนอนง่ะ
"..."
"1"
"..."
"2
"..."
"สะ.."
"ตื่นแล้ว อือๆ"พูดพร้อมขยี้ตา พอตื่นเต็มตาก็เจอไอ้พี่เสือมันก็ยืนกอดอกมองผมอยู่ จ้องแบบนั้นหมายความว่าไงว่ะ
"อย่าทำเสียงแบบนั้นอีก แล้วลุกไปอาบน้ำได้แล้ว ส่วนเสื้อผ้าและอุปกรณ์ของใช้ต่างๆอยู่ในถุงนั้น"มันพูดพร้อมชี้ไปที่ถุงกระดาษที่วางอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้ง ไม่น่าเชื่อว่าไอ้พี่เสือมันจะสนใจเรื่องแบบนี้ด้วยแหะ
"เร็วๆล่ะ เดี๋ยวจะพาไปกินข้าวข้างนอกด้วย"พูดจบมันก็เดินออกไป ปล่อยให้ผมนั่งเกาหัวงงๆ ผ้าขนหนูที่วางเป็นระเบียบพร้อมกับแปรงสีฟันสีชมพู แล้วทำไมต้องเป็นสีชมพูด้วยว่ะหรือว่าไอ้พี่เสือมันแอ๊บแต๋ว สะบัดความคิดบ้าๆทิ้งแล้วจับผ้าเช็ดตัวพาดไหล่เดินไปเข้าเข้าห้องน้ำอย่างสบายอารมณ์
"พี่เลือกชุดอะไรให้ผมเนี่ย"อยากจะเข้าไปตบกระบานพี่มันสักที ผมตะโกนลั่น ไอ้เสื้อยืดสีชมพูนี่มันหมายความว่าอย่างไงว่ะ โชคยังดีนะครับที่พี่มันเลือกกางเกงสามส่วนสีขาวให้ บอกตามตรงเลยว่าผมจะเกียจสีชมพูก็เพราะมันเนี่ยแหละ ผมเดินเข้าไปหาพี่มันแบบว่ายังถือเสื้อไม่ยอมใส่ก็เลยเปลือยช่วงบนออกไป โดยไม่ทันได้สังเกตุว่าพี่เสือมันคุยอยู่กับใครคนนึงอยู่
"ไอ้ดี มึงออกมาทำเหี้ยอะไรเข้าไปแต่งตัวในเรียบร้อย ส่วนมึงไอ้นายเลิกจ้องเมียกูได้แหละไอ้เหี้ย อยากแดกตีนกูแต่เช้าใช่ไหม"เจอระเบิดลงเลยครับ ก็จริงๆอย่างที่ไอ้พี่เสือมันพูดไอ้นายมันจ้องผมเขม็ง สายตาแบบว่ากินผมได้กินไปนานแหละ ทั้งๆที่กูก็มีเหมือนมึงนั้นแหละจะจ้องทำไมว่ะ เดี๋ยวแม่ก็จิ้มให้ตาบอดซะหรอก
"ปกติพี่ไม่เคยพาใครมานอนที่นี้นี่หว่า ฮันแน่!!! คนนี้ตัวจริงอ่ะดิ"ไอ้นายพูดพร้อมยกนิ้วชี้กระดิกไปมาเชิงว่ารู้ทัน ผมขมวดคิ้วไม่ค่อยเข้าใจความหมาของมันสักเท่าไร
"เอ่อ...แล้วมึงจะยืนสงสัยอีกนานไหม รีบเข้าไปใส่เสื้อดิ"มันพูดพร้อมเอาตัวมาบังผมไว้ แล้วดันเข้าไปในห้อง ผมมองเสื้อที่อยู่ในมือก่อนจะตัดสินใจใส่มันซะ ผมสำรวจตัวเองอีกครั้งว่าเรียบร้อยก่อนจะเดินออกไป เพียงแค่บิดลูกบิดผมชงักนิดนึงกับเสียงที่รอดออกมา
"มึงรู้ไหมว่ามันเป็นใคร"พี่เสือพูดด้วยน้ำเสียงโกรธๆ
"ไม่นะ แต่ท่าทางเอาเรื่องอยู่นะพี่ ผมเห็นไอ้กวางตัวสั่นเชียว แถมตามตัวมีแต่รอยดูดเต็มไปหมด"ไอ้นายพูด ไอ้กวางเป็นอะไรงั้นหรอ
"มันต้องขู่น้องกูแน่ๆ ไอ้เลวนั้นน่ะ"พี่เสือขบฟันแน่น
"พี่ใจเย็นๆนะ เดี๋ยวผมให้คนสืบให้ ว่าแต่พี่มีเรื่องกับใครหรือปล่าวว่ะ หรือว่าจะเป็นไอ้เหี้ยสิง"
"กูว่าไม่ใช่"พี่เสือตอบอย่างมั่นใจ
"แล้วพี่รู้ได้ไงว่าไอ้สิงจะไม่มีวันทำร้ายไอ้กวาง พี่ก็รู้ไอ้เหี้ยนั้นมันชอบเล่นสกปรกแค่ไหน ดูอย่างคราวที่แล้วดิ มันจงใจเล่นงานพี่ชัดๆ"
"เอ่อ...กูรู้ก็แล้วกัน"พี่เสือพูดสั้นๆ ผมเดินออกไปทำทุกอย่างให้เป็นปกติ พี่เสือก็ไม่ได้พูดอะไรอีกจนกระทั่งไอ้นายขอตัวกลับไป ผมคาดเดาว่ามันต้องไปสืบเรื่องไอ้กวางตามที่ไอ้พี่เสือมันสั่งชัวๆ ผมมองคนที่นั่งนิ่งคิวขมวดเข้าหากัน
"เป็นอะไรหรือปล่าวครับ"ผมแกล้งๆถามมันดู พี่มันมองผมก่อนจะหยิบกล่องบุหรี่แล้วเดินออกไปสูบที่หน้าระเบียง สายลมพัดผ่านทำให้ควันบุหรีพัดออกไปอย่างรวดเร็ว ผมมองดูคนตัวใหญ่สูบบุหรี่จนเสร็จ จึงตัดสินสินใจเปิดประตูกระจกออกไปหามัน
"วันนี้หลังจากที่พามึงไปหาม๊ากูเสร็จ กูจะไปสารภาพผิดกับพวกพี่มึงด้วย"พี่เสือพูดออกมาลอยๆ ผมนิ่งฟัง"มึงอาจจะไม่เจอกูสักพักนะดี"
"อย่าเพิ่งก็ได้ครับ"ผมพูดเบาๆ ตามที่จริงแล้วผมกล้าบอกได้เลยว่าผมกลัว มันเร็วเกินไป รู้สึกใจหายวูบ
"อย่างน้อยมึงก็ปลอดภัยมากขึ้น"
"แต่..."
"ยังไงสักวันมันก็ต้องมาถึง สู้กูยอมรับอย่างลูกผู้ชายตั้งแต่ตอนนี้เองไม่ดีกว่าหรอ ที่กูทำแบบนี้เพราะอยากอยู่กับมึงนานๆนะดี แล้วอีกอย่างตอนนี้มีใครก็ไม่รู้กำลังจ้องเล่นงานกูอยู่ด้วย มึงก็ได้ยินไม่ใช่หรอ"
"พี่รู้"
"กูได้ยินเสียงบิดลูกบิดแต่มึงก็ไม่ออกมาสักที กูก็เลยรู้ว่ามึงคงแอบฟังอยู่"พี่เสืออธิบาย พร้อมหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบอีกครั้ง
"แล้วใครกันที่เล่นงานไอ้กวาง เป็นคนชื่อสิงโตอย่างที่นายมันพูดหรือปล่าว"ผมสงสัยเหมือนไอ้นายเหมือนกันแหละครับ แต่จะว่าไปศัตรูพี่เสือมันคงเยอะเหมือนกันเพราะเรื่องวีรกรรมของพี่เสือกับพี่ซีก็มีไม่น้อย
"กูบอกแล้วไงว่าไอ้สิงไม่มีวันทำร้ายไอ้กวางได้แน่ๆ"มันพูดเน้นย้ำอีกอีกด้วยความมั่นใจสุดๆ
"แล้ว...."
"อย่าถามเลยว่าทำไมกูถึงมั่นใจนัก กูไม่อยากพูดถึงมัน"ผมไม่ได้ถามอะไรพี่มันต่อ มันคงเป็นเรื่องที่ไม่อยากพูดจริงๆ เรื่องบางเรื่องสู้เราไม่รู้จะดีกว่า ผมยิ้มให้พี่มันก่อนจะเกินเข้าไปกอดอย่างอ้อนๆ หลังจากวันนี้ไม่รู้เมื่อไรที่ผมจะได้อ้อนมันแบบนี้อีก กลิ่นตัวที่ผมสัมผัส...ได้กลิ่นทั้งน้ำหอมที่ผมชอบกับกลิ่นบุหรี่จางๆ ผมอยากจะหยุดช่วงเวลานี้ไว้จริงๆ
หลังจากนั้นพี่มันก็พาผมไปกินโจ๊กเจ้าอร่อยๆแถวเยาวราช พี่มันแปลกใจนิดหน่อยที่ผมกินตั้งสองชามแถมเอาแบบพิเศษซะด้วย เห็นผมตัวเล็กๆแบบนี้ใครจะรู้ว่าผมนะกินจุเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน แถมได้พี่เสือมันเลี้ยงก็ต้องจัดหนักสักหน่อย ระหว่างทางผมเห็นของกินอร่อยๆก็ซื้อหมด จนพี่เสือมันหน้าหงิกนิดๆ กว่าจะมาถึงบ้านพี่มันก็เกือบเที่ยง เมื่อรถเลี้ยวเข้ามาผมก็เห็นบ้านหลังสีขาวสไตน์ยุโรปตั้งอยู่ คือก็รู้หรอกครับว่าพี่มันรวยแต่ไม่คิดว่าจะรวยขนาดนี้ ขนาดประตูทางเข้าเป็นแบบอัตโนมัติผมว่าอึ้งแล้ว พอเข้ามาเห็นตัวบ้านยิ่งอึ้งกว่า ยังไม่ทันรถได้จอดดีก็เห็นมีคนรีบวิ่งออกมา
"คุณหนูเสือกลับมาแล้ว"พอเปิดประตู ก็มีเสียงทักของหญิงวัยกลางคนร้องเรียก ดูท่าทางแล้วผมว่าเป็นแม่บ้านแน่ๆ พอได้ยินเรียกพี่เสือว่าคุณหนูผมเลยนึกขำแต่ก็กลั้นเอาไว้
"นม ม๊าอยู่ไหนครับ"
"กำลังรับประทานอาหารอยู่กับคุณสิงแล้วก็ เอ่อ...."นมทำเสียงกระอักกระอ่วน
"แล้วใคร..ป๊าหรอ"
"ไม่ใช่ค่ะ...เขาบอกว่าเป็นแฟนคุณเสือ ชื่อคุณออยน่ะค่ะ"นมอธิบาย พี่เสือคิ้วขมวดเข้าหากัน
"ใครบอกว่าแฟนผมล่ะนม...คนนี้ต่างหาก"พี่เสือดึงผมเข้าไปหามัน หน้าอกพี่มันกระแทกกับศรีษะของผมเต็มๆ นมมองอย่างอึ้งๆ ผมยิ้มแห้งๆให้แก
"คนนี้หรอค่ะ ปกติไม่เคยพาใครมาที่นี้ สงสัยคนนี้ตัวจริงล่ะสิท่า น่ารักไม่เบาเลยนะค่ะ"นมยิ้มๆ ดูตาจะแพรวพราวกว่าปกติ พี่เสือหัวเราะ ส่วนผมทำหน้างงๆอยู่คนเดียว
"นมนี่ดีเมียผม ส่วนนี่นมพรคนที่เลี้ยงฉันมาตั้งแต่เด็ก"พี่เสือแนะนำ ผมหยิกเอวมันไปทีนึงด้วยความมั่นไส้ แล้วหนไปสวัสดีนมพรเป็นการทักทาย
"ชื่อดีหรอค่ะ ชื่อน่ารักจัง"ผมได้ยิ้มๆอย่างเขิน ไม่รู้จะพูดอะไร แทบอยากจะเอาหน้ามุดดินหนีกันเลยทีเดียว
"เดี๋ยวผมไปรอที่ห้องรับแขกแล้วกัน บอกม๊าด้วยนะ"พี่เสือพูดตัดบท
"ค่ะ"
"เสือ"ยังไม่ทันได้ก้าวเข้าบ้านมารก็มาผจญซะแหละ พี่ออยกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกมาโดยมีนายสิงเดินตามมาอย่างยิ้มร้ายๆ อยู่ข้างหลัง ผมกลืนน้ำลายแทบจะไม่ลงคอทำให้คิดถึงเรื่องเมื่อวานของสองคนนั้นด้วย
"เสือใจร้าย ปล่อยออยรออยู่ตั้งนานแน่ะ"พี่ออยเดินเข้ามาแทรกตรวกลางระหว่างผมกับพี่เสือ ก่อนจะเข้าไปเกาะแขนล้ำของพี่เสือมัน เกาะไม่ว่านะครับเอาหน้าอกไปถูนี่สิ แล้วไอ้บ้านี่ก็ไม่ปฏิเสธซะอีก
"ออยมานี่ได้ไง เมื่อวานเราก็คุยกันแล้วไม่ใช่หรอ"พี่เสือว่าก่อนจะจ้องเขม็งไปทางสิงโต ที่กำลังกอดอกยิ้มร้ายเหมือนกัน
"ไอ้เสือ ออยเป็นผู้หญิงนะโว๊ย...ให้เกียจสุภาพสตรีหน่อยสิว่ะ"สิงโตพูดยั่วๆ
"ผมไม่อยากพูดอะไรซ้ำเป็นครั้งที่สองหรอกนะ"พี่เสือพูดออกมาเย็นๆก่อนจะแกะมือเล็กนั้นออก พี่ออยเองก็ทำเหมือนจะร้องไห้ แต่พี่เสือมันก็ไม่ได้สนใจเลยสักนิด
"เสือให้โอกาสออยอีกไม่ได้หรอค่ะ"พี่ออยอ้อนวอนอีกครั้ง แต่คราวนี้กับเข้าไปกอดพี่เสือแน่น นมพรดูท่าทางตกใจไม่ใช่น้อยก่อนจะเอามือกุมหน้าอก ส่วนผมได้ยืนตัวแข็งเหมือนเดิม
"ผมบอกแล้วไงว่าผมมีคนที่ชอบอยู่แล้ว แล้วตอนนี้เขาก็ตอบรับความรู้สึกของผมเหมือนกัน"พี่เสืออธิบาย ส่วนพี่ออยได้แต่ส่ายหัวไปมาเหมือนไม่อยากเชื่อ
"ไม่จริงค่ะ ออยไม่เชื่อ แล้วคนๆนั้นคือใครค่ะ อย่าบอกนะว่าเป็นอีตุ๊ดที่พี่จับมือมันหน้าบ้านเนี่ย หน้าด้านไรอย่างอาย ทุเรศวิปริต"พี่ออยตะโกนว่า
"ถ้าบอกว่าใช่ล่ะ ผมชอบผู้ชายด้วยกัน คุณจะด่าว่าผมยังไงก็ช่างแต่อย่ามาดูถูกคนรักของผม"พี่เสือพูดเย็นๆอย่างไม่สะทกสะท้าน แล้วมือใหญ่ก็เข้ามาดึงตัวผมเข้าไปกอด ดูพี่ออยกับสิงโตจะอึ้งมากๆ ส่วนนมพรรู้สึกจะตาแวววาวผิดปกติ (นมพรเป็นสาววาย ><")
"ไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างมึงจะเป็นเกย์ได้ หมดท่าไอ้เสือเลยว่ะ ฮ่าๆๆๆ"สิงโตหัวเราะร่า
"มึงก็ไม่ต่างกับกูนักหรอก"พี่เสือมันพูดแค่นี้ แต่ก็ทำให้สิงโตมันหยุดยิ้มได้ ถึงจะไม่รู้ความหมายที่มันพูด แต่ผมก็สะใจเล็กๆ
"พูดแบบนี้หมายความว่าไง"สิงโตที่ตอนแรกยืนดูอยู่ห่างๆ แต่ตอนนี้โกรธจนเนื้อเต้นเข้ามา ยืนประชันหน้ากับพี่เสือ
"รู้อยู่แก่ใจ แล้วอย่าคิดว่ากูไม่รู้...หยุดความคิดเหี้ยๆนั้นซะ บอกตามตรงมันทุเรศ"พอสิ้นคำไอ้สิงโตก็พุ้งเข้ามาหาพี่เสือทันที แต่มันก็อยากอยู่เพราะไอ้สิงโตมันตัวเล็กกว่าพี่เสือนิดหน่อย หมัดที่สิงโตปล่อยออกมาพี่เสือก็รับได้หมด ส่วนพี่ออยก็ได้แต่กรี๊ดร้อง เพราะตอนนี้พี่เสือสวนกลับบ้างแต่แค่หมัดเดียวไอ้สิงโตก็ลงไปกองกับพื้นร้องโอดครวญ
"พี่เสือพอเถอะครับ"ผมร้องบอก กลัวพี่เสือมันจะฆ่าไอ้สิงโตเสียก่อน
"ไอ้เหี้ยเสือ...มึงทำกู กูจะฟ้องป๊า"นี่มึงยังไม่หมดพิษสงอีกหรอว่ะ นี่แค่โดนต่อยทีเดียวเองนะ ยังจะปากดีอีก
"เรื่องของมึง"พี่เสือพูดอย่างไม่ใส่ใจนัก ก่อนจะชงักกับเสียงร้องห้ามของคนที่กำลังเดินออกมา
"หยุด!! นี่มันอะไรกัน"สวยชะมัด ผมมองหญิงวัยกลางคนในชุดกี่เพ้าสีขาวลายมังกรแดง ถึงจะดูว่าเธอมีอายุแล้วแต่ร่องรอยความงามก็ยังปรากฏอย่างชัดเจน ผิวขาวสุภาพดีตัดกับริมฝีปากที่ทาลิปสติกสีแดงสด ตอนนี้เธอหน้างอหน่อยๆเพราะคงจะเคืองกับภาพตรงหน้า
"ม๊า...ไอ้เสือมัน.."
"หยุดเลยเจ้าสิง...เรื่องนี้ค่อยเคลียร์กันที่หลัง"ม๊าหรอ!!! อย่าบอกนะว่าเป็นแม่ไอ้พี่เสือ"ส่วนเราพาน้องเข้าไปข้างในก่อน..."แม่พี่เสือสั่งอย่างเฉียบขาด พี่เสือมองผมก่อนจะจับมือผม ผมอยากรู้ว่าพี่เสือมันได้ใครว่ะทั้งๆที่ไอ้กวางก็ขาวม๊ามันก็ขาวแต่ตัวเองเสือกดำอยู่คนเดียว
"ส่วนสิง...ม๊าว่าเราต้องมีเรื่องคุยกันเยอะ แต่ก่อนอื่นช่วยพาแม่หนูคนนี้ไปส่งที่บ้านที เราเป็นคนพามาไม่ใช่หรอ"แว่บนึงที่ผมเห็นไอ้สิงมีทีท่าหงุดหงิดแต่ก็ไม่พูดอะไร
"แต่คุณแม่ค่ะ...."พี่ออยพยายามจะพูด
"ขอโทษนะจ๊ะหนู ฉันว่าฉันพูดชัดแล้ว อีกอย่างฉันมีลูกชายแค่สามคนจ๊ะ"ผมเห็นพี่ออยกำมือแน่น ก่อนจะมองมาทางผมอย่างโกรธๆ โชคดีที่พี่เสือพาผมเข้ามาข้างใน ก่อนจะพาเข้ามาในห้องๆหนึ่งสงสัยจะเป็นห้องรับแขกเพราะมีทีวีเครื่องใหญ่ กับโต๊ะรับแขกสีทองสวยแกะสลักเป็นรูปหงส์กับมังกรอย่างสวยงาม มีแจกันหลายใบวางประดับไว้ตามมุมห้อง โคมระย้าอันใหญ่ชูให้ห้องนี้ช่างดูหรูหรา
"มึงไม่เป็นอะไรใช่ไหม"พี่เสือพูดพร้อมกับเดินเข้ามาสำรวจว่าผมเป็นอะไรหรือปล่าว สีหน้าแสดงความเป็นกังวลผมคลี่ยิ้มให้พี่มัน จับแขนเสื้อมันขาหนึ่งเป็นการบอกให้หยุด
"ผมไม่เป็นอะไรหรอกครับ ว่าแต่พี่เสือเถอะเป็นอะไรบ้างหรือปล่าว"ผมสำรวจไอ้พี่เสือเช่นเดียวกัน
"กูขอโทษนะ...ต้องให้มึงมาเจอเรื่องแบบนี้"
"อย่าคิดมากเลยนะครับ"ผมพูดยิ้มๆ แม้ในใจจะหวั่นๆอยู่บ้างก็ตาม แต่ก็ไม่อยากให้พี่มันไม่สบายใจ
"อย่างที่หนูคนนี้พูดนั้นแหละ เป็นลูกผู้ชายต้องเข้มแข็งสิเสือ"เสียงทรงพลังของหญิงผู้เป็นใหญ่ในบ้านนี้เดินเข้ามา เธอยิ้มให้กับผม ผมก็ยิ้มตอบไปเหมือนกัน ก่อนจะเดินไปนั่งยังโซฟาตัวกลาง
"ม๊าครับนี่ดีเมียผม ส่วนนี่ม๊ากูเอง"ผมยกมือไหว้ ม๊าของพี่เสือก็รับไหว้ผมเหมือนกัน
"เราชื่อ ดี ใช่ไหม"
"ครับ"
"แนะนำตัวให้ม๊าหน่อยได้ไหมว่าหนูเป็นลูกเต้าเหล่าใคร อย่าเข้าใจผิดว่าม๊าจะรังเกียจนะจ๊ะหนู ม๊าแค่อยากรู้ว่าหนูโตมายังไง ถูกเลี้ยงดูแบบไหนก็เท่านันเอง"เธอพูด ผมมองพี่เสือนิดๆก่อนที่มันจะผยักหน้า
"ผมเป็นลูกชายคนที่สี่ของครอบครัว จะบอกว่าผมเป็นลูกกำพร้าก็ได้ครับ พ่อเสียตั้งแต่ผมจะจำความได้ ส่วนแม่ก็แต่งงานใหม่ไปอยู่ที่อเมริกา พี่ชายคนโตตอนนี้เป็นหมออยู่ที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง พี่ชายคนรองทำงานที่อู๋แถว...น่ะครับ ส่วนผมกับพี่ชายคนที่สามก็กำลังเรียนอยู่"ผมพยายามเล่าให้สั้นที่สุดเท่าที่จะทำได้ ไม่อยากรื้อฟื้นเรื่องอดีตไปมากกว่านี้ ม๊าพี่เสือมองผมยิ้มๆ
"หนูคงเจออะไรมาไม่ใช่น้อยใช่ไหมจ๊ะ เอาล่ะม๊าจะไม่ถามมากไปกว่านี้แล้วล่ะ"เธอว่า
"ม๊าไม่รังเกียจใช่ไหมครับ ที่ผมทำให้ม๊าผิดหวัง"พี่เสือพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
"จำคำที่เราเองพูดกับม๊าไม่ได้หรอเสือ"เธอพูดยิ้มๆ
"จำได้ครับ"
"ใช่แล้ว คนที่เสือรักม๊าก็ต้องรักด้วย ในเมื่อเสือมั่นใจแล้วว่าเป็นหนูดี ม๊าก็ต้องยินดีด้วยถูกไหม ส่วนเรื่องป๊า...ม๊าจะคุยให้เอง"เธอพูดอย่างอ่อนโยน ผมมองเผลอมองดูใบหน้าที่ใจดีนั้น แม่...แม่อย่างนั้นหรอ
"เราสองคนเข้ามาหาม๊าสิ"พี่เสือมองหน้าผมก่อนจะจูงมือเดินเข้าไปหาแม่ของตน รอยยิ้มที่แสนอบอุ่นทำไมมันช่างตรงข้ามกับเธอคนนั้น คนที่เป็นคนคลอดผมออกมา
"ม๊าจะให้สิ่งหนึ่งกับลูกทั้งสองยื่นมือมาสิ"ผมกับพี่เสือยื่นมือออกไป ห่อผ้าสีทองถูกวางบนมือคนล่ะอัน พอแกะออกมาดูก็ตกใจนิดๆ...มันเป็นหยกสีมรกรตรูปหงส์ครึ่งซีก ส่วนอีกซีกอยู่กับพี่เสือเป็นรูปมังกร
"ผมรับไม่ได้หรอกครับ มันมากเกินไป"ผมแย้งขึ้น มันคงมีมูลค่ามากจริงๆนั้นแหละครับ ดูจากลวดลายของฝีมือช่างที่ปราณีตมากแบบนี้
"ม๊าต้ังใจไว้แล้วจ๊ะ ว่าจะให้หยกอันนี้กับลูกชายคนโตและลูกสะใภ้ใหญ่คนละชิ้น"สะใภ้งั้นหรอ ผมมือสั่นไม่คิดว่าการพาผมมาเจอม๊าคือการมาดูตัวนี่หว่า ผมตวัดสายตาเคืองๆให้พี่เสือ แต่มันกลับหัวเราะซะนี่
"แต่ผม..."ยังไม่ทันได้แย้งผมก็ถูกตัดบทอีกครั้ง
"ม๊าคิดว่าหนูเหมาะสมที่สุดแล้วล่ะจ๊ะ เสือคิดว่าจะจัดงานวันไหนเดี๋ยวม๊าจะได้เตรียมตัว"งานไรหว่า มีผมคนเดียวแหละที่ไม่รู้เรื่อง แต่เหมือนสองคนนี้จะรู้กันมาก่อนแล้ว ผมได้แต่นิ่งๆไว้ตามแบบฉบับดีคนเดิม
"ผมว่าอีกสักพักน่ะครับ คงต้องเคลียร์กับทางนู้นก่อน"
"อย่าบอกว่าทางนั้นยังไม่รู้ ตายๆเจ้าเสือ ถ้าเกิดทางนู้นไม่ยอมยกหนูดีแล้วจะทำอย่างไง เราเนี่ยชอบทำอะไรโดยไม่คิดอยู่เรื่อย"ตกลงพูดอะไรกันหรอครับ แล้วยกผมให้ใคร แง่ๆ มีผมคนเดียวหรอที่ยังไม่รู้
"ยังไงผมก็ไม่ให้มันเป็นอย่างงั้นหรอกครับม๊า ถึงจะนานแค่ไหนผมก็จะรอ"พี่เสือพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ ส่วนคนที่นั่งฟังถึงกับยิ้มไม่หุบเลยทีเดียว
"ดีมากอย่างนี้สิถึงเป็นลูกม๊า หนูดีเองก็ต้องเข้มแข็งไว้นะลูก"
"ครับ คุณป้า"ผมยิ้ม แต่ดูท่าทางเธอจะไม่พอใจเท่าไร
"ต้องเรียกม๊าสิจ๊ะ ม๊าถือว่าหนูเป็นว่าที่ลูกสะใภ้ของม๊าแล้ว"เธอยิ้มอย่างอ่อนโยน
"ครับ ม๊า"ผมพูดตอบ ต้องขอบคุณไอ้พี่เสือมัน วันนี้ผมมีความสุขจริงๆถึงจะงงๆกับคำพูดกับสองคนนั้นก็เถอะ
หลังจากนั้นพี่เสือก็พาผมเดินรอบบ้าน พาไปดูสวนกล้วยไม้ของม๊าและห้องศิลปะของไอ้กวางมัน ผมอยากบอกว่าเพื่อนผมมันก็มีฝีมือไม่ใช่น้อยนะแต่ทำไมมันต้องมาเรียนเศรษฐศาสตร์ด้วล่ะ วันนี้ทั้งวันผมก็ไม่ได้เจอมัน ถามนมพรก็บอกว่ายังไม่กลับไอ้พี่เสือมันเลยก็เข้าโหมดเคลียดอีกเช่นเคย ถึงมันจะไม่ได้แสดงออกอะไรแต่ผมก็รู้ว่าพี่เสือคงเป็นห่วงไอ้กวางมาก ไม่นานผมก็ให้พี่เสือไปส่ง ระหว่างทางมันก็ไม่ได้พูดอะไรกับผมอีกเช่นเคย ผมมองดูนาฬิกาเกือบจะสองทุ่มแล้วป่านนี้พวกพี่ๆคงเป็นห่วงผมอยู่แน่ๆ โทรศัพย์ผมก็ปิดเอาไว้ซะด้วย รถหรูแล่นมาจอดที่หน้าบ้านผม แต่ปกติมันจะไม่มาจอดตรงนี้นี่หนา ใช่ผมลืมสนิท....สิ่งที่พี่มันพูดกับผมเมื่อตอนเช้าไง
"พี่เสือผมว่าอย่าพึ่งเลยครับ"ผมพูดออกไป
"กูตัดสินใจแล้ว..."พี่มันดับเครื่องก่อนจะเอามือมาจับผมไว้"รอกูนะดี"มันพูดแค่นี้ก่อนจะดึงตัวผมไปประกบปาก ลมหายใจแบบนี้ผมคงไม่มีวันลืม กว่าเราจะถอนปากก็นานพอควร สายตาประสานกันไม่ต้องมีคำพูดใดๆผมก็รับรู้ความรู้สึกมันได้
"ครับ"พี่เสือยิ้ม ก่อนจะเอี้ยวตัวมาปลดเข็มขัดนิรภัยให้ พอลงจากรถเสียงบางอย่างก็ดังขึ้น
ตึกๆๆๆ พลัก! ผัวะ!
พี่เสือล้มลง ผมรีบวิ่งมาอีกด้านนึงของรถทันที ในใจเต้นรั่วเหมือนกลอง น้ำตาไหลออกมาเองโดยอัตโนมัติ ผู้ชายที่กำลังคร่อมอยู่บนร่างพี่เสือรั่วหมัดอย่างไม่หยั่ง พี่เสือเองก็ได้แต่ยกมือป้องเอาไว้โดยไม่สวนกลับ
"ไอ้เหี้ย มึงไอ้เลว ไอ้ระยำ ไอ้เพื่อนชั่ว"พี่ซีตะโกนว่า
"พี่ซี ฮือๆๆ พอๆ พี่ซีพอเถอะ ดีขอร้องอย่าทำเขา ฮือๆๆ"ผมได้แต่ร้องอ้อนวอน พอได้ยินพี่ซีชะงัก
"มึงกล้าทำแบบนี้กับกูหรอ มึงทำร้ายหัวใจกูไอ้เสือ กูไม่น่าไว้ใจคนอย่างมึงเลย"พี่ซีตะโกนด่า พี่เสือบ่วนน้ำลายที่เต็มไปด้วยเลือดทิ้ง
"กูรักน้องมึง และกูก็จะไม่แก้ตัวด้วย"พูดจบพี่ซีก็รัวหมัดอีกชุดใหญ่ ผมได้แต่ร้องไห้ อ้อนวอนแต่คราวนี้พี่ซีกลับไม่หยุด
"พี่ซี พอเถอะครับ ฮือๆๆ อย่า ฮือๆๆ"ผมรู้สึกเหมือนจะขาดใจจริงๆ ได้โปรดใครก็ได้ช่วยด้วย!
"หยุด!! นี่มันเรื่องอะไรกัน หยุดสิซี"พี่เอรีบวิ่งออกมา พี่ซีหยุดชะงัก"นี่มันเกิดอะไรขึ้น"พี่เอเดินเข้าไปดูพี่เสือที่นอนอยู่ ร่างกายที่เต็มไปด้วยเลือด ผมเองก็รีบเข้าไปนั่งๆข้าง ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ร้องไห้หนัก
"...."
"แล้วทำไมแกถึงไม่ห้ามล่ะบี ยืนทำบ้าอะไร น้องแกกำลังจะฆ่าคนนะ"พี่เอหันไปว่าคนที่กำลังยืนพิงฝากระโปรงรถ ควันสีขาวที่พ่นออกมาบ่งบอกว่ากำลังสูบบุหรี่อยู่ พี่บีมาตอนไหน ทำไมถึงได้ทำท่าสบายอารมณ์แบบนั้น
"แค่นี้มันไม่ตายง่ายๆหรอก"พูดจบคนตัวสูงก็ขว้างบุหรีทิ้งใช้รองเท้าเหยียบจนดับสนิท สายตาที่มองมาด้วยความนิ่ง ใช่แล้วสายตาแบบนั้นเหมือนผมเห็นในวันก่อน พี่บเดินตรงมาหยุดที่ข้างหน้าพี่เสือ ตัวผมสั่นไม่หยุดกลัวกลัวเหลือเกิน
"ซีพาน้องออกไปก่อน พี่เอผมขอคุยอะไรกับมันหน่อย ผมสัญญาว่าผมจะไม่ทำร้ายมันแม้แต่ปลายเล็บ"พี่เอพยักหน้า พี่ซีเดินมาจับตัวผม
"อย่า..อย่าทำร้ายเขา ฮือๆๆ พี่บีดีขอร้อง"ผมตะโกนร้อง พร้อมกับโดนพี่ซีลากออกมา พี่เอเดินเข้ามากอดผมไว้ ผมได้แต่ร้องไห้ เห็นสภาพพี่เสือตอนนี้บอกตามตรงเหมือนหัวใจผมจะหลุดออกมาให้ได้จริงๆ พี่บีเดินเข้าไปคุยอะไรบ้างอย่างที่ผมไม่สามารถได้ยินเพราะถูกพี่ซีลากออกมาไกลอยู่ พี่เสือยันตัวเองลุกขึ้นนั่งก่อนจะกำหมัดแน่น พี่บียิ้มร่าก่อนจะหัวเราะออกมาเสียงดังอย่างสะใจ หลังจากนั้นทุกอย่างก็เบลอไปหมดแล้วทุกอย่างก็มืดดับไป
***1เม้น 1กำลังใจนะ
ไม่ขอพูดมากนะตอนนี้
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
