ต่อ 60%
"วันนี้น้องพี่หล่อมากนะ"พี่บีมชม ก่อนที่จะเอามือมาหยิกแก้ม ปกติพี่บีไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ผมไม่รู้จะทำยังไงได้แต่ยิ้มแห้งๆเอา
"พี่บี มาได้ไง"
"ก็พี่บอกแล้วไม่ใช่หรอว่าจะมาดู อะไรกันลืมพี่แล้วหรอ"นั้นดิผมนี่ถามโง่ๆเน้อ ผมหันไปมองไอ้กวางอีกครั้ง ตอนนี้มันดันหันไปมองด้านอื่นซะอีก สองคนนี้มีอะไรกันนะ จำได้ว่าคืนที่มีเรื่องไอ้กวางมันขอมานอนบ้านผมแต่พี่บีดันให้มันไปนอนห้องของพี่บีซะเอง แล้วตอนเช้าพี่บีก็ไปส่งมันอีก
"พี่บี เอ่อ.."
"ไอ้ดีกูขอตัวก่อนนะ มึงคุยกับพี่มึงไปเถอะ"ผมจะถามว่ามีอะไรกันหรือปล่าว แต่ถูกไอ้กวางชิงตัดบทไปเสียก่อน มันกำลังจะหันหลังเดินหนี
หมับ
แขนแกร่งของพี่ผมไหวกว่าจับข้อมือบางของไอ้กวางอย่างแรงก่อนที่จะกระชากเขาหาตัว ผมยืนอึ้งไม่ใช่มีแต่ผมนะครับเพื่อนทั้งกลุ่มก็เป็นเช่นเดียวกัน แต่ก็ไม่มีใครกล้าห้าม
"ปล่อยไอ้สัส กูเจ็บนะโว๊ย"ไอ้กวางตะโกนด่า ก่อนที่พี่บีจะกระซิบอะไรบางอย่าง ผมเห็นไอ้กวางหน้าซีดน้ำตาคลอ เป็นผมเองก็กลัวครับ
"พี่บีมีอะไรกันหรือปล่าว"ผมถาม
"ไม่มีอะไรหรอกดี พอดีพี่มีธุระคุยกับเพื่อนของดีนิดหน่อย พี่ขอตัวแปบนึงนะ"แล้วพี่บีก็กึ่งลากกึ่งจูงไอ้กวางออกไป
"นั้นพี่มึงหรอว่ะไอ้ดี อย่างหล่อเลยสัส"ไอ้ส้มเข้ามาทำตาวิ้งๆ ใช่ครับพี่บีเป็นคนหล่อจัดคนนึงผิวเข้มเพราะทำงานตั้งแต่เด็ก ตาคมเหมือนกับเหยี่ยว คิวหนาเข้ม ความสูงก็พอๆกับไอ้พี่เสือมันนั้นแหละ ประวัติเรื่องผู้หญิงไม่เคยมีไม่เหมือนไอ้พี่เสือเดี๋ยวมีข่าวกับคนโน้นคนนี้ไปทั่วคิดแล้วก็หมั่นไส้อยากจะไปตบกระบานมันสักฉาก
"เอ่อ พี่กูเอง"
"ไม่เห็นเหมือนมึงเลยว่ะ พี่มึงออกจะสูงไหงน้องออกมาเตี้ยอย่างกับแคระ คริๆ"พูดไม่ดูสังขารตัวเองเลยนะครับคุณแมน มึงสูงกว่ากูแค่สองเซ็นเสือกด่ากูแคระ
"มึงก็ไม่ได้ต่างกับกูหรอก สัสแมน"ผมตบกระบานไอ้แมนไปด้วยความหมั่นไส้
"พวกมึงจะเล่นกันอีกนานไหม ว่าแต่พรุ้งนี้กูไปกินข้าวบ้านมึงได้ป่าวว่ะดี คริๆ"ไอ้ส้มว่า
"ถุ๊ย"ผมกับไอ้แมนใจตรงกันก็คราวนี้แหละครับ
ร้อนจริงๆประเทศไทย ยามเที่ยงๆนี่ไม่ต้องพูดถึงยิ่งต้องมาแต่งองค์ทรงเครื่องแบบนี้ฆ่าผมให้ตายเถอะ ไม่น่าเห็นแกเงินเลยเรา ตอนนี้ผมอยู่ข้างๆเวทีไท เอ่ยไม่ใช่เวทีประกวด ผมมันไม่เท่าไรหรอกครับแต่ไอ้กวางนี่สิใส่ทั้งวิกและอะไรเยอะแยะก็ไม่รู้ อยากจะถามเหลือเกินว่าไปคุยอะไรกับพี่ผมกันแน่ แต่ก็ไม่ได้ถามผมว่ามันคงเป็นเรื่องของพวกเขาสองคน รอให้มันเล่าให้ผมฟังเองดีกว่า ขืนถามไปแล้วประกอบกับนิสัยของไอ้กวางมันก็คงไม่บอกแน่ๆ
"ก้มหน้ามากูจะซับเหงื่อให้"ทำหน้างงใส่ผมอีก ไอ้กวางมันเป็นคนตัวสูงโปร่งครับ ผมเลยต้องให้มันก้มหน้าลงมา ผมก็ไม่เคยถามมันด้วยสิว่ามันสูงเท่าไร น่าจะประมาณเกือบร้อยแปดสิบล่ะมั้ง
"ไม่เป็นไร กูทำเองได้"มันตอบ
"ก้มหน้ามา ไม่งั้นกูโกรธ"ผมทำเสียงดุใส่มัน มันมองผมนิดนึงแล้วก้มหน้าลงมา ผมหยิบทิชชูลายหมีที่ผมติดตัวไว้ประจำเช็ดให้มันอย่างเบามือ ปกติผมว่ามันเป็นหล่อนะครับแต่พอมองหน้ามันตอนแล้วบอกได้เลยว่าใครไม่รู้จักมันคงเห็นว่าเป็นผู้หญิงสวยคนนึง
"ดูนางเงือกคนนั้นสิแกสวยเน้อ หุ่นอย่างกับนางแบบเลยว่าไหม"ถ้าจะกระซิบดังขนาดมาคุยต่อหน้าผมเลยดีกว่านะครับ ผมกับไอ้กวางหันหน้าไปมองผู้หญิงสองที่ยืนอยู่ใกล้ๆ
"เอ่อสวยจริงด้วย แล้วดูคนตัวเล็กๆที่แต่งเป็นพระอภัยดิน่ารักมากอ่ะแก เป็นทอมกับดี้ปล่าวว่ะมีเช็ดหน้าให้กันด้วย"
อะแฮ่มๆๆ
ผมทำเสียงไอเสียงดังให้สองคนนั้นรู้ตัว ซึ่งมันก็ได้ผลครับสองคนนั้นดูตกใจก่อนที่จะพากันเดินหนีไป
"พอแล้วมั้งไอดี เดี๋ยวก็ได้เวลาแล้ว"ยังไม่ทันจะได้แย้งเลยครับ เสียงหมามันก็เห่ามาเสียก่อน
"พวกมึงสองคนทำอะไรกันน่ะ"คงไม่ต้องบอกก็รู้นะครับว่าเป็นเสียงใคร"ไม่อายพี่สางเทวดานางไม้บ้างหรือว่ะ ตะวันยังตรงหัวอยู่เลยถ้าจะสวีทกันรอให้มันมืดก่อนสิโว๊ย"เล่นมาเป็นชุด อย่านึกว่ากูจะยอมหรอว่ะไอ้บ้า
"ครับ เดี๋ยวผมรอให้มืดก่อนก็ได้ ไอ้กวางตอนเย็นมึงกลับกับกูนะ"ผมตอบประชดมันไป คิดว่ามึงจะทำได้คนเดียวหรอครับไอ้พี่เสือ ได้ผลไอ้พี่เสือมันหน้างอครับ ส่วนไอ้กวางกมองหน้าผมอย่างแปลกใจ มึงช่วยเล่นกับกูหน่อยนะไอ้กวาง
"เอ่อ...ก็ได้"ไอ้กวางตอบรับ หน้าไอ้พี่เสือมันดูโครตง่ายเลยครับว่ากำลังโมโหเต็มที่
"มึงกล้าหรอไอ้ดี"ไอ้พี่เสือมันเข้ามากระชากข้อมือผม เจ็บนะโว๊ยนี่แรงคนหรือแรงควายว่ะ
"มึงจะทำอะไรไอ้เสือ ปล่อยไอ้ดีไปเหอะ"ไอ้กวางพูดด้วยน้ำเสียงเบาลง พร้อมกับมาจับข้อมือได้พี่เสือมัน
"เรื่องของกูกับมัน มึงอย่าเสือก"ตอนนี้คนรอบๆก็เริ่มมองพวกผมแล้ว พวกเพื่อนผมเองก็เหมือนกัน
"แต่ผมไม่มีเรื่องอะไรจะคุยกับพี่ ปล่อย...ผมเจ็บ"ผมรู้สึกเจ็บจริงๆ ผมน้ำตาคลอเบัาผมพยายามกลั้นไม่ให้น้ำตาออกมา เรื่องทุกเรื่องประดังเข้ามาในสมอง ผมอยากจะหนีออกไปจากตรงนี้จริงๆ แต่มันจะช่วยอะไรได้ถ้าผมเอาแต่หนีปัญหาอยู่แบบนี้ ผมกับมันจัองตากันอยู่สักพัก
"ตอนเย็นกูจะรอหลังหอประชุม แล้วถ้ามึงไม่มากูบุกไปถึงบ้านมึงแน่ อย่าคิดว่ากูไม่กล้า"มันพูดขู่ก่อนจะสะบัดมือผมแล้วเดินออกไปไม่ปล่อยให้ผมปฏิเสธ
"มึงเป็นไรปล่าวดี"ไอ้กวางถาม ผมยิ้มให้ส่ายหน้าเบาๆ
"มึงมีเรื่องอะไรกับพี่เสือมันว่ะ"ไอ้เปาเข้ามาถาม ผมไม่ได้ตอบมันไป"ถ้ามึงไม่ตอบ เดี๋ยวกูไปเค้นกับไอ้พี่เป้เองก็ได้"
"ถ้ามึงมีปัญหาอะไรบอกกูได้นะดี"ไอ้กวางจับไหล่ผม ส่วนผมเองก็ได้แต่ยิ้มให้มันเป็นการขอบคุณ
หลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีก ไม่นานพวกผมก็ถูกเรียกขึ้นเวทีเกือบกลุ่มสุดท้าย พิธีกรพูดอะไรก็ไม่รู้เรื่องในใจคิดแต่เรื่องไอ้พี่เสือมัน ผู้คนที่มองอยู่ข้างล่างต่างหัวเราะชอบใจในกลุ่มผม แต่จะมีใครรู้ไหมว่าผมรู้สึกอยากร้องไห้ ใบหน้าที่กำลังยิ้มมันแค่ฝืนทนยิ้มออกไปเท่านั้น
"ขอเชิญพระอภัยมณีกับนางเงือกมาตรงนี้หน่อยนะครับ"ผมกับไอ้กวางถูกเรียกไปอีกฝั่งนึงของเวที ผมรู้สึกงงๆปกติทุกกลุ่มแค่มาเดินโชว์เองไม่ใช่หรอ
"คือแบบนี้นะครับน้อง พอดีมีเสียงเรียกร้องจากด้านล่างว่าอยากให้พวกน้องโชว์อะไรนิดนึงน่ะครับ พวกเขาเห็นว่าน้องสองคนน่ารักดีไม่เหมือนกลุ่มอื่นด้วย ถ้าใครอยากดูน้องสองคนนี้ขอเสียงกรี๊ดหน่อยเร็ว"นั้นไงซวยพวกผมแล้วไหมล่ะ เสียงกรี๊ดจากข้างล่างดังกระหึม ผมมองหน้าไอ้กวาง
"ทำไงดีว่ะ"ไอ้กวางถามผม จะให้โชว์อะไรใช่ไหม ผมนึกความคิดดีๆออกแล้ว
"มึงยืนอยู่เฉยๆนั้นแหละ"ผมบอกมัน ก่อนที่จะไปหยิบไมค์จากพิธีกรห่วยแตกนั้น ผมจับมือขวาไอ้กวางขึ้นมาเพียงแค่นั้นเสียงกรี๊ดก็ดังไม่หยุดแล้ว ผมมองหน้าไอ้กวางก่อนจะยกไมค์ขึ้นพูด
ถึงม้วยดินสิ้นฟ้ามหาสมุทร
ไม่สิ้นสุดความรักสมัครสมาน
แม้เกิดในใต้ฟ้าสุธาธาร
ขอพบพานพิศวาสไม่คลาดคลา
แม้เนื้อเย็นเป็นห้วงมหรรณพ
พี่ขอพบศรีสวัสดิ์เป็นมัจฉา
แม้เป็นบัวตัวพี่เป็นภุมรา
เชยผกาโกสุมประทุมทอง
แม้เป็นถ้ำอำไพใคร่เป็นหงส์
จะร่อนลงสิงสู่เป็นคู่สอง
ขอติดตามทรามสงวนนวลละออง
เป็นคู่ครองพิศวาสทุกชาติไป
พอพูดจบผมก็ยกมือไอ้กวางขึ้นมาจูบ แค่นั้นแหละครับ
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ
เป็นเอามากนะครับสาวๆสมัยนี้ ผมทำแค่นี้เอง เห็นบ้างคนถึงขนาดเอากล้องขึ้นมาถ่าย บ้างคนก็กรี๊ดซะบ้านแตก แต่ก็มีใครบ้างคนที่ทำหน้าบอกบุญไม่รับจะเป็นใครที่ไหนได้ก็ไอ้พี่เสือที่ตอนนี้พี่มันกำลังวุ่นวายอยู่ด้านล่างเนื่องจากใกล้จะปิดงาน พี่มันยืนจ้องผมตาไม่กระพริบ
"ไอ้ดีมึงเนี่ยสุดยอดเลยว่ะ"ไอ้แมนเดินเข้ามากอดคอผม
"ไม่คิดว่ามึงจะฉลาดเหมือนกันนะ เห็นปกติชอบทำหน้าโง่ตลอด"ไอ้เปาเดินเข้ามาขยี้หัวผมอีก พวกมึงเห็นศรีษะชาวบ้านเป็นลูกบอลหรอว่ะ
หลังจากนั้นไม่นานก็จบการแข่งขัน พวกผมมายืนรอลุ้นอยู่ข้างๆเวทีเนี่ยแหละ ตอนแรกถามไอ้ส้มว่าจะถอดชุดออกได้ยังเพราะผมเริ่มลำคาญมาก นี่ขนาดชุดผู้ชายนะ มันบอกว่าให้ผมใส่ไว้ก่อนผมก็ได้แต่บ่นในใจ การประกาศรางวัลผ่านไปด้วยดี รางวัลประเภทบุคคลซึ่งเป็นไปตามความคาดหมาย พี่ออยที่อยู่ในชุดสีฟ้าเดินออกไปรับรางวัล ผู้หญิงคนนี้สวยจริงๆครับผมยาว ตัวเล็ก แถมหน้าอกใหญ่เกินตัว ระหว่างทางก็มีบรรดาหนุ่มๆโห่ร้องชอบใจกันใหญ่
"เห้ยๆ นั้นมันของไอ้เสือเพื่อนกูนะโว๊ย ไม่อยากโดนตีนเงียบปากไปพวกมึงอ่ะ"เสียงพี่ซีตะโกนดังลั่น จนเสียงโห่ร้องเงียบเป็นปลิดทิ้ง พี่ออยหน้าแดง ส่วนผมจุกในอกครับพูดได้แค่นี้
และแล้วการประกาศรางวัลประเภททีมก็มาถึง ผมที่เริ่มไม่ค่อยจะรู้สึกตื่นเต้นอะไรแล้วได้แต่ยืนกอดอกเซงๆ ผลปรากฎว่าทีมผมไม่ได้ที่หนึ่ง แต่ก็ยังได้รางวัลขวัญใจมหาชนแทน พวกผมดีใจมากอย่างน้อยวันนี้ก็ไม่ได้กลับบ้านมือปล่าวใช่ไหมล่ะ ของรางวัลก็คือบัตรกินชาบูฟรีจำนวนหกคนพอดี
"ดีนะที่ยังได้ไปแดกชาบู อย่างน้อยก็อิ่มพุง"ไอ้ส้มว่า
"หึ มันคุ้มค่าเช่าชุดปล่าวว่ะ ทีหลังมึงชวนประกวดเหี้ยไร กูขอบายคนแรก"ไอ้แมนมันบ่น
"เอ่อ ร้อนก็ร้อนสัส รอให้เมืองไทยหิมะตกกูจะลงประกวดกับมึงอีกล่ะกันนะ"ไอ้เปาเสริม
"...."ไอ้ฟ้า
"เห้ยส้ม มึงช่วยกูถอดชุดหน่อยดิ แม้งอย่างคันเลย"ไอ้กวาง
ต่างคนก็บ่นกันไป กว่าจะเก็บอะไรเสร็จก็เกือบห้าโมงเย็นแล้ว ผมหยิบบีบีขึ้นมาดูปรากฏว่าไอ้พี่เสือมันส่งข้อความมาให้ตั้งแต่สี่โมงครึ่ง นี่ผมลืมสนิทจริงๆ ไอ้พี่เสือมันนัดผมเอาไว้ว่าหลังเลิกงานให้ไปรออยู่หลังหอประชุม พอคิดได้ดังนั้นผมก็รีบลาเพื่อนๆที่ยังเถียงกันไม่เสร็จ ไอ้กวางก็เหมือนจะพูดอะไรสักอย่างแต่ผมรีบจริงๆ เอาไว้วันหลังและกันนะ
ผมกึ่งเดินกึ่งวิ่งรีบมาที่หลังหอประชุมปรากฎว่าไม่มีใครอยู่สักคน มีแต่ความเงียบเข้ามาปกคุมแทน หลังหอประชุมนี้ค่อนข้างมืดไม่รู้ว่าไอ้พี่เสือจะนัดผมมาทำไม
"อือๆ อ๊าๆๆ"เสียงครางนี้ทำให้ผมตัวแข็ง ใครกันดันมาทำอย่างว่าในนี้ แต่ช่างมันเถอะครับไม่ใช่เรื่องของผมสักหน่อย ไหนๆไอ้พี่เสือมันก็ไม่มาแล้ว ผมกลับดีกว่า
"เร็วๆเถอะค่ะ อ๊ะ ออยไม่ไหวแล้ว"ผมเบิกตากว้างเมื่อได้ยินเสียงร้องพร้อมชื่อของผู้หญิงคนนั้น ความกลัวเข้ามา นี่ไอ้พี่เสือมันหลอกให้ผมมาดูฉากอย่างว่ากับพี่ออยหรือไง น้ำตาผมไหลพราก ไอ้ชั่ว ไอ้เลว มันทำกับผมแบบนี้ได้ยังไง ผมทำอะไรไม่ถูก แต่แล้วก็มีมือๆหนึ่งมาปิดปากผมเอาไว้
"ชู่วๆๆ หยุดร้องนี่กูเอง"ร่างหนาเข้ามาประชิด ถึงในนี้ค่อนข้างจะมือแต่ผมก็จำได้ว่าเป็นใคร หัวใจผมพองโต
"ฮึก พี่มาอยู่ตรงนี้ได้ไง"ผมถามไปสะอื้นไป
"ก็มารอมึงอ่ะดิ กูส่งข้อความไปตั้งแต่สี่โมงครึ่ง กว่ามึงจะโผล่หัวมารู้ไหมกูต้องรอนานแค่ไหน"ไอ้พี่เสือมันบ่น
"ขอโทษครับ พอดีผมพึ่งเปิดข้อความอ่าน"ผมก้มหน้าอย่างอายๆไม่คิดว่าพี่มันจะรอผมจริงๆ ถึงมันจะแค่ครึ่งชั่วโมงก็เถอะ ดต่ผมก็ดีใจนะที่มันรอผมอยู่
"ถ้าอยากให้กูยกโทษ มึงต้องมาค้างกับกูที่คอนโดแล้วอย่าดื้อกับกู วันนี้มึงมีหลายคดีที่จะต้องเครีย"ผมอ้าปากค้าง แต่ยังไม่ทันได้ปฎิเสธไอ้พี่เสือก็กดริมฝีปากลงมา มันเร่าร้อนรุนแรงจนแทบจะยืนไม่อยู่ แต่แล้วก็ได้ยินเสียงเดิมขึ้นมาอีก
"อ๊าๆ ออยไม่ไหวแล้ว เร็วๆ อ๊าๆๆ"ผมหน้าแดงกล่ำไอ้พี่เสือมันถอนจูบแล้วมองหน้าผม
"ที่มึงร้องไห้เพราะมึงคิดว่ากูจะใจร้ายให้มึงมาดูกูกับออยทำอย่างว่าหรอว่ะ"ไอ้พี่เสือมันถามอย่างยิ้มๆ นี่มันไม่คิดอะไรบ้างหรือไง แฟนมึงกำลังทำอย่างว่าอยู่กับคนอื่นนะโว๊ย ผมทุบหน้าอกพี่มันทีนึงเป็นการแก้เขิน
"เดี๋ยวมึงรอกูตรงนี้นะ กูจะออกไปแสดงตัวนิดหน่อย"ผมพยักหน้ารับ ตอนนี้สองคนนั้นก็เงียบไปแล้วด้วย ไอ้พี่เสือมันก็เดินเข้าไปทื่อๆเลยครับ
"เสือ"พี่ออยหน้าซีด แต่ผมแปลกใจว่าผู้ชายอีกคนนึงทำไมถึงยิ้ม ยิ้มอย่างเย็นยะเยือกจนผมเองยังขนลุก ถึงใบหน้านั้นจะดูหล่อเหลาเอาเรื่องอยู่ก็เถอะ
"หึ สันดารมึงยังไม่เปลี่ยนจริงๆนะไอ้สิง"ไอ้พี่เสือหัวเราะ จ้องหน้าคนชื่อสิงตาไม่กระพริบ ผมเห็นพี่ออยทำท่าเหมือนจะร้องไห้ ไม่รู้ว่าผมจะสงสารเธอดีหรือปล่าว
"กูไม่เห็นมึงจะสะทกสะท้านอะไรนี่หว่าไอ้เสือ"
"เสือคือออย"พี่ออยพยายามจะเดินเข้ามาอธิบาย ตอนนี้ผมเห็นน้ำตาพี่ออยไหลเต็มหน้า แต่ไอ้พี่เสือมันกับนิ่ง
"ผมไม่โกรธออยหรอก ใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยเถอะ"พี่เสือพูดอย่างอ่อนโยน พี่ออยเองก็ยิ้มอย่างดีใจ
"ระหว่างเรื่องของเรายังเป็นเหมือนเดิมอยู่ใช่ไหมค่ะเสือ ฮึก"ไอ้พี่เสือมันนิ่งไปแป๊บนึง
"ที่จริงถ้าไม่ได้เกิดเรื่องนี้ผมก็ตั้งใจจะมาพูดกับออยแล้วล่ะครับ ผมว่าเรายังเป็นเพื่อนกันได้นะ"
"แต่ออยรักเสือ ออยไม่ต้องการเพื่อน ฮึก ขอร้องเถอะ ให้โอกาสออยได้ไหม"พี่ออยพยายามจะเข้ามาจับแขนพี่เสือ
"ผมขอโทษนะออย แต่ผมมี คน ที่ ชอบ อยู่แล้ว"
เพี๊ยะ
"ถ้าแบบนั้นเสือจะมาคบออยทำไม ฮึก ยังไงออยก็ไม่ยอมแพ้หรอกเสือ ออยจะไม่มีวันตัดใจเด็ดขาด"คนที่ชอบงั้นหรอ ผมจะคิดเข้าข้างตัวเองได้ไหมนะ ผมมองตามพี่ออยที่วิ่งออกไป
"ฮ่าๆๆๆๆ ไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างไอ้เสือจะจริงจังกับใครเป็น"ไอ้คนชื่อสิงหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ เหมือนจะได้รู้อะไรดีๆอย่างนั้นแหละ
"กูขอเตือนเอาไว้ก่อน อย่ามายุ่งกับคนของกู"พี่เสือพูดคำขาด แต่ไอ้สิงกับหัวเราะเข้าไปอีก
"กูไม่รับปากว่ะเสือ มึงก็รู้ว่ากูชอบแย้งของมึงซะด้วย ไม่ว่าสมบัติ เงินทอง น้องมึง คนที่มึงรัก กูจะแย้งมาให้หมด ฮ่าๆๆ"ไอ้พี่เสือกำหมัดแน่น เขาสองคนมีอะไรกันงั้นหรอ ปกติถ้าใครมาทำแบบนี้ไอ้พี่เสือมันคงชกหน้าไปแล้ว แต่นี่มันกลับไม่ทำ
"สมบัติเงินทองมึงเอาไปเถอะ กูถือว่ากูทำบุญ"ไอ้สิงเดินเข้ามากระชากคอพี่เสืออย่างแรง
"หึ ปากดีจังนะครับคุณเสือ"
"มึงก็รู้กูไม่เคยดีแต่ปาก"พี่เสือพูดแค่นั้น ไอ้สิงยิ้มที่มุมปากมือที่กระชากคอเสือเปลี่ยนเป็นผลักออกไป
"แล้วกูจะคอยดู"ไอ้สิงยิ้มร้าย ก่อนที่จะเดินออกไป
ตอนนี้ผมอยู่ในรถไอ้พี่เสือมัน ระหว่างทางผมก็ไม่ได้คุยอะไรกันเลย ผมรู้ว่าพี่มันคงใช่ความคิดเลยขออยู่เงียบๆจะดีกว่า คำถามหลายคำถามที่ผมอยากจะถามมัน ไม่ว่าจะเรื่องพี่ออย แล้วคนที่ชื่อสิงนั้นอีก ตกลงเรื่องมันเป็นยังไงกันแน่
"เงียบทำไม"ไอ้พี่เสือพูดขึ้น ก็กูคิดว่ามึงอยากอยู่เงียบๆ ตกลงกูผิดว่างั้นเถอะ
"ผมนึกว่าพี่อยากอยู่เงียบๆ"ผมบอกออกไป
"ใครบอก มึงเนี่ยชอบคิดไปเองจังนะ"ผมหันไปมองหน้าไอ้พี่เสือที่กำลังขับรถอยู่ ใบหน้ามันไม่ได้บ่งบอกว่าเศร้าหรือกลัวแต่อย่างใด แล้วพี่มันก็หันมามองหน้าผมเหมือนกัน
"มองหน้าผมทำไม ขับรถไปดิ ผมยังไม่อยากตายนะครับ"มันยิ้ม แล้วหันไปขับรถต่อ อะไรมันจะอารมณ์ดีขนาดนี้ว่ะ"ผมถามหน่อยเหอะ พี่ไม่เสียใจบ้างหรือไงว่ะ"สุดท้ายผมก็ถามออกไปจนได้
"อะไรว่ะ นี่มึงไม่ได้ยินที่กูพูดกับออยเลยหรือไง"
"ปะ...ปล่าว ผมได้ยินหมดทุกคำแหละครับ"
"ไอ้ดี มึงคงไม่คิดว่าที่กูพูดกับออยแบบนั้นเพราะว่ากูต้องการเอาคืนที่ออยทำกับกูว่างั้นเถอะ กูไม่อยากพูดซ้ำหรอกนะว่ากูตั้งใจจะบอกเรื่องนั้นมาตั้งนานแล้ว ที่กูคบกับออยก็แค่อยากประชดมึงเข้าใจไหม แต่มึงน่ะแม้งควายดูไม่ออกเอง ขนาดกูพูดให้มึงได้ยินกับหูมึงยังไม่เชื่อ"
"...."
"หลังจากนี้มึงกับกูต้องเจออะไรกันอีกเยอะ ไม่ว่าจะพวกพี่มึงหรือครอบครัวกู แล้วต้องให้บอกไหมว่าคนที่กูบอกกับออยว่าชอบก็คือ มึง ไอ้โง่เอ่ย"ผมอึ้งก่อนจะยิ้มแก้มปริ ส่วนไอ้พี่เสือหน้าแดงกล่ำ
"ก็ได้ ผมเชื่อแล้ว แต่พี่ต้องเล่าเรื่องคนที่ชื่อสิงอะไรนั้นว่าพี่มีปัญหาอะไรกันแน่ ปกติคนอย่างพี่เสือไม่เคยทนอะไรง่ายๆอยู่แล้วไม่ใช่หรอ"ไอ้พี่เสือมองหันมามองหน้าผม แล้วกลับไปทำหน้านิ่งเหมือนเดิม
"มันชื่อสิงโต เป็นน้องกูเองแต่คนละแม่ เรียกง่ายๆว่าเป็นลูกเมียน้อย ป๊าพามันมาอยู่บ้านก็ตอนกูอยู่มอต้นเพราะว่าแม่มันตายด้วยโรคมะเร็ง ม๊ากูก็ไม่ได้รังเกียจอะไรแถมรักมันมากด้วยซ้ำ มันเป็นเด็กดีจนทุกคนรักมันหมด มีอยู่วันหนึ่งกูเห็นมันเอาใบมีดโกนใส่เข้าไปในรองเท้าม๊ากู พอจับได้มันก็สารภาพว่ามันเกียจพวกกูทั้งบ้านและจะเอาทุกอย่างมาเป็นของมันหมด ตอนนั้นกูยังเด็กพอได้ยินแบบนั้นกูก็ชกจนมันเข้าโรงบาล ป๊ากูก็ทำโทษให้กูไปอยู่โรงเรียนประจำ จนทุกวันนี้ทุกคนก็ยังเชื่อมันอยู่ หึๆๆ แม้แต่ไอ้กวางยังเชื่อมันมากกว่ากูที่เป็นพี่มันแท้ๆเสียอีก"ผมรู้ว่าพี่เสือคงเจออะไรมาเยอะ คนเราทุกคนย่อมมีอดีตผมเองก็มีอดีตที่แสนเจ็บปวด แม้แต่สิงโตผมคิดว่าเขาคงมีเหตุผลที่คิดแบบนั้นเหมือนกัน
"แต่ตอนนี้พี่ก็มีผมคนนึงแล้วไง ที่เชื่อในตัวพี่น่ะ"ผมพูดออกไปจากใจจริง อยู่ๆพี่เสือก็จอดรถ
"มึงพูดจริงใช่ไหมดี"ผมพยักหน้ารับ แล้วเอื้อมมือไปจับหน้าคมของพี่เสือที่จ้องผมตาไม่กระพริบ
"ให้ผมแบ่งความเจ็บปวดของพี่มาได้ไหมครับ อย่างน้อยพี่ก็ไม่ได้แบกมันไว้ทั้งหมดคนเดียวอีกแล้ว"ผมโน้มคอร่างสูงให้ลงมาประทับกับริมฝีปากที่ผมรออยู่ต่างบดขยี้เข้าหากันอย่างรุนแรง จนผมได้กลิ่นเลือดภายในปาก ภายในรถที่เปิดแอร์เย็นช่ำแต่คนที่อยู่ข้างในกับร้อนรุ่ม รถที่ขยับไปมาบ่งบอกว่าคนในรถกำลังทำกิจกรรมอะไรกันอยู่ โดยไม่ได้สนใจรถที่วิ่งผ่านไปมา ผมได้รับรู้ความรู้สึกของพี่เสือแล้วล่ะครับ จากนี้ไปไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นจงจำไว้ว่าพี่ก็ยังมีผม
****1คอมเม้น 1กำลังใจ
สารภาพเลยว่ามัวแต่ติดคุกกี้รัน จนมาอัฟช้า
ตอนหน้าจะเขียนพี่เป้กับน้องเปานะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
