ตอนที่ 5 ความสับสน 27/5/14
หลังจากนั้นผมก็คอยหลบหน้าไอ้พี่เสืออยู่ตลอด จะถามว่าทำไมหรอก็ไม่ทำไมหรอกครับ แค่ไม่อยากเห็นหน้าพี่มันเท่านั้นเอง โชคดีที่ไอ้พี่เสือมันอยู่คนละคณะ ผมก็เลยไม่ได้อึดอัดใจเท่าไรนัก บางครั้งผมเจอพี่มันตามทางเดินผมก็จะเดินเลี่ยงไปทางอื่นอย่างเร็ว เฟสก็ไม่กล้าเข้าไปเปิดจนไอ้เปาด่าว่าทำไมผมไม่เคยออนเลยช่วงนี้ทั้งๆที่ผมเป็นคนติดเฟสบุ๊คงอมแงมไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเป็นอะไรตอนนี้ผมแค่รู้สึกสับสน
"ไอ้ดี.."ผมสะดุ้งเมื่อมือของไอ้เปาเขย่าผมอย่างแรง สายตาเพื่อนๆทุกคนจ้องมองมาที่ผม นี่กูทำอะไรผิดไปงั้นหรอ
"มึงเป็นอะไรว่ะไอ้ดี ไอ้เปามันเรียกมึงตั้งนาน นั่งทำเป็นนางเอกมิวสิควีดีโอไปได้"มึงอยากตายใช่ไหมไอ้แมนว่าใครเป็นนางเอกว่ะ ระดับคนอย่างไอ้ดีต้องเป็นพระเอกโว๊ย
"ตกลงมึงต้องเข้าร่วมด้วยไม่งั้นพวกกูโกรธ"
"เข้าร่วมอะไรของมึงว่ะ"ผมทำหน้างงๆ ก็ผมไม่รู้จริงๆนิ เห็นเรียกมาประชุมกันนึกว่าเรื่องไม่ได้สำคัญอะไร
"นี่มึงนั่งอยู่กับพวกกูเป็นชั่วโมงยังไม่รู้อีกหรอว่ะ ว่าพวกกูพูดถึงอะไร"อ้าวไอ้แมนถ้ากูรู้กูจะถามมึงทำลำโพงหรือครับถามโง่ๆนะมึง
"มึงรู้ไหมว่าวันที่ยี่สิบหกมิถุนาเป็นวันอะไร"นางส้มเน่ามันถามพร้อมกับกินขนมในมือไม่หยุดปาก
"วันจันทร์ไงทำไมว่ะ"ผมบอกออกไปหน้าซื่อๆ
"ถุ๊ย กูเชื่อแหละว่ามึงไม่ไดัฟังที่พวกกูพูดจริงๆ วันสุนทรภู่โว๊ย ทางมอเขามีการประกวดชิงเงินรางวัลด้วยนะมึง พวกกูเลยตกลงกันว่าจะลงประกวดประเภททีม แถมยังได้คะแนนของภาษาไทยอีก ตรีมก็คือพระอภัยมณี แล้วกูต้องเล่นเป็นพระอภัยด้วย"ไอ้แมนสรุปให้ผมฟัง มีเงินรางวัลด้วยหรอ น่าสนแหะ จะว่าผมหน้าเงินไหม...ถ้าคิดอย่างนั้นก็คิดถูกแล้วแหละครับ ฮ่าๆๆ
"พระเอกต้องเป็นกูว่ะ โทดทีนะไอ้แมนนนน"ไอ้เปาแย้งขึ้นก่อนจะเริ่มปะทะคารมเพื่อแย่งชิงบทนำกันอย่างดุเดือด
"เงียบไปเลยไอ้เปา พระอภัยมณีเหี้ยไรว่ะหน้าตี๋ชิบหาย ต้องหน้าไทยๆแบบกูนิถึงจะเหมาะ"นี่มึงมั่นใจแล้วหรอว่ะไอ้แมน กูว่าออกไปแนวแทบตะวันออกเฉียงเหนือนะ
"พวกมึงสองตัวน่ะเงียบปากไปเลย แฟร์ๆจับฉลากทุกคนจบ ใครไม่จบกูตบ"ไอ้ส้มมันสรุป แล้วทั้งกลุ่มก็พยักหน้าเป็นการเห็นด้วย
หลังจากนั้นไอ้ส้มก็ทำฉลากโดยเขียนไว้ว่า พระอภัยมณี นางเงือก นางยักษ์ สินสมุทร สุดสาคร ฤาษี แล้วก็ม้วนกระดาษอย่างสวยงามใส ผมเห็นได้เปากับไอ้แมนจับจ้องกระดาษที่เขียนพระอภัยมณีไม่วางตา ถึงมึงจ้องให้ตายก็หาไม่เจอหรอกครับก็ไอ้ส้มมันเขย่าซะขนาดนั้น ไอ้เปามันขอจับก่อนเป็นคนแรกครับพวกผมก็ไม่มีปัญหาอะไร พอเปิดเท่านั้นล่ะครับถึงกับอุทาน
"ไอ้เหี้ย กูขอจับใหม่ได้ป่ะว่ะส้ม"ไอ้เปาทำสีหน้าไม่พอใจ แต่ยังไงไอ้ส้มก็ไม่ยอมครับ สรุปมันจับได้บทนางยักษ์ทุกคนถึงกับฮาลั่นสุ่ม ต่อมาเป็นไอ้แมนมันยกมือไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทีนึง(มึงเว่อร์ไปแหละ)แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรครับ เพราะมันจับได้บทสุดสาคร
"ถึงจะไม่ได้เป็นพระเอก แต่ก็ไม่ต้องแต่งหญิงนะโว๊ย ฮ่าๆๆ"ไอ้เปาถึงกับหน้าหงิก รู้สึกไอ้แมนมันจะสะใจมากครับ ต่อมาเป็นไอ้ส้มมันจับได้บทฤาษีตอนแรกมันก็ตกใจแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร ไอ้ฟ้าได้บทสินสมุทรรายนี้มันเฉยๆอยู่แล้ว สรุปมีเหลืออยู่สองใบแถมเป็นบทพระเอกนางเอกด้วยสิ ไอ้กวางมองหน้าผมนิดนึงก่อนที่ผมกับมันจะพากันแย่งกระดาษที่เหลือ ผมค่อยๆคลี่กระดาษแผ่นเล็กออก อ๊ากกกกกกกกกกกก
"กูได้บทพระอภัยมณีโว๊ยยยย!!!"อยากจะประกาศให้โลกได้รู้ว่าไอ้ดีคนนี้ก็ได้เป็นพระเอกบ้างแล้วครับ ส่วนไอ้คนที่ได้แต่งเป็นนางเงือกกำลังยืนอึ้งอยู่ มึงน่ะเหมาะสมเป็นนางเอกที่สุดแล้วว่ะไอ้กวาง คริๆ
"อีส้มมันจะดีหรอว่ะ ให้พระอภัยมณีแคระ กับนางเงือกสูงเหมือนเปรตแบบเนี่ย เพราะฉะนั้นจับใหม่ๆ"ไอ้เชี่ยเปามึงหุบปากหมาๆไปเลยมึงว่าใครแคระว่ะ
"หุบปากไปเลยไอ้เปา พวกกูเป็นผู้หญิงแท้ๆยังไม่บ่น สรุปจบนะ ถ้ามึงไม่จบกูจะไม่ตบ...แต่กูจะถีบมึงแทนไอ้เปา"พอไอ้ส้มเล่นโหมดโหดไอ้เปาก็เงียบไปตามระเบียบสิครับ แต่ก็ยังมีบ่นอุบอิบอยู่บ้างแต่ก็ไม่มีใครสนใจ ปรึกษาเรื่องงานกันต่อ
วันนี้ผ่านไปอย่างราบเรียบไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมเองทั้งวันก็มัวแต่ชื่นชมและเตรียมวางแผนในการประกวดจึงไม่ได้ไปมีเวลาสนใจเรื่องอื่นสักเท่าไรนัก จะว่าไปแล้วมันก็เป็นผลดีต่อผมไม่ใช่หรอ ช่วงนี้ผมกำลังว่างงานซะด้วยเป็นเพราะใครล่ะผมถึงเป็นแบบเนี่ย ดีนะที่เขาไม่ไล่ออกแต่ยอมให้ผมเซ็นใบลาออกเองไม่อย่างนั้นผมก็กลายเป็นคนมีประวัติแน่ๆ ผมลงจากรถกำลังจะเข้าบ้านด้วยความเพลีย
"กลับมาแล้วหรอไอ้ดี"เสียงพี่ซีตะโกนถามผม รู้สึกว่ามาจากห้องครัวล่ะมั้ง ช่วงนี้จะเป็นเวลาที่พี่ซีจะทำกับข้าวเสียด้วยสิ ว่าแต่วันนี้พี่ซีทำกับข้าวอะไรหนอ แอบไปจิ๊กกินกับเล่นดีกว่า คริๆ พอคิดได้ดังนั้นผมก็รีบเดินเข้าไปในครัว เสียงหัวเราะพูดคุยดังแว่วๆมา พี่ซีพาใครมาว่ะหรือว่าเป็นพี่ยักษ์พี่รหัสของพี่ซีที่มาหาบ่อยๆ แต่เมื่อเห็นว่าคนที่คุยกับพี่ซีคือใคร ผมก็ถึงกับตัวแข็งขึ้นมาดื้อๆ ตาคมจ้องมอง..รอยยิ้มที่มุมปากแบบนั้นมันคืออะไร
"อ้าวดีมาแล้วหรอ วันนี้ไอ้เสือมันมาขอกินข้าวบ้านด้วยน่ะ มาๆต้มยำใกล้เสร็จแล้ว"พี่ซีกวักมือเรียก
"ข้าวบ้านตัวเองไม่มีกินหรือไง ต้องมาอาศัยบ้านคนอื่นเขาเนี่ย"พูดจบ ไอ้พี่เสือมันก็จ้องผมเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อเอาดิมึงจะทำอะไรกูได้ครับ นี่บ้านกูนะเฟ้ยเดี๋ยวก็ฆ่าหมกส้วมแม้งเลย ดูนั้นยังไม่หยุดจ้องกูอีก
"มี...แต่อยากแดกของฟรีมีปัญหาอะไรป่ะ"โห่...ไอ้หน้าด้าน! หน้ามึงทำด้วนซีเมนต์หรือไง ทำไมหนาขนาดนี้ฟระ
"ไม่มีอะไรหรอกครับ พี่เสือออกจะตัวใหญ่แบบเนี่ย ผมกลัวพี่กินไม่อิ่มน่ะ"
"ไม่ใช่แค่ตัวหรอกที่ใหญ่ อย่างอื่นก็ใหญ่ด้วยนะครับน้อง"ผมถึงกับหน้าขึ้นสี ไอ้โรคจิตวันๆมึงคิดแต่เรื่องอย่างว่าหรอว่ะ หมกมุ่นมากแม้งได้เป็นบ้าเข้าสักวัน
"เห้ยๆๆ น้องกูนะครับไอ้เหี้ยเสือ ลำพังตัวกูไม่เท่าไรหรอก ถ้าพี่เอกับพี่บีมาได้ยินปากมึงกินข้าวไม่ได้หลายวันแน่"พี่ซีว่าก่อนจะตักต้มยำลงในถ้วย
"กูว่ามึงโหดแล้วนะไอ้ซี แต่พี่มึงเนี่ยโหดกว่าเยอะเลย"
"มึงคงหมายถึงพี่บีใช่ป่ะล่ะ รายนั้นเห็นเงียบๆแต่เวลาโมโหกูยังสยองเลย มึงเชื่อไหมว่ากูเคยไปมีเรื่องกับเด็กเทคนิคตอนนั้นกูอยู่แค่มอสองมึงก็รู้ว่าไอ้พวกเหี้ยนั่นมันหมาหมู่แต่ตอนนั้นกูอ่อนต่อโลกว่ะ คิดว่าพวกแม้งจะเล่นตัวๆสุดท้ายกูโดนหามเข้าโรงบาล วันต่อมาพี่บีก็พาพวกแม้งมาขอขมากู สภาพแต่ละตัวแม้งจำไม่ได้ว่าใครเป็นใคร"มันก็จริงอย่างพี่ซีพูดล่ะครับ ตอนนั้นผมอยู่แค่ปอหกเองแต่ก็พอจะรู้เรื่องบ้าง ตอนนั้นล่ะมั้งที่ผมเริ่มจะกลัวพี่บีขึ้นมา
"มึงก็ซ่าแค่มอสองแต่ก็เสือกไปมีเรื่องกับเด็กเทคนิค อารมณ์ร้อนไม่เปลี่ยน"
"ว่าแต่กูนะไอ้เสือ ไม่ดูตัวเองเลย อ้าวดีมานั่งนี่เร็วกับข้าวเสร็จแล้ว"
"ผมไม่หิวเท่าไร ผมขอตัวก่อนนะครับ"อันที่จริงโครตหิวเลยครับ แต่เพราะว่าเห็นหน้าพี่มันแล้วผมกินข้าวไม่ลงต่างหาก ผมกำลังจะหันหลังเดินหนี นี่ผมหนีอีกแล้วหรอ แต่แล้วจู่ๆก็มีมือนึงมาจับข้อมือผมอย่างแรง
'เห็นหน้าผัวแล้วกินข้าวไม่ลงหรอ'ไอ้พี่เสือมันกระซิบ ผมหันไปมองพี่ซีที่ดูตกใจเหมือนๆกัน
'ผมไม่หิว อีกอย่างผมก็ไม่ได้เป็นอะไรกับคุณซะหน่อย ปล่อย...ผมเจ็บ'แรงบีบที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆทำให้ผมน้ำตาคลอ อยู่ๆไอ้พี่เสือมันสะบัดมือผมทันที ในวินาทีนั้นผมเห็นสายตาของมันเศร้านิดๆ ผมคงคิดไปเองแหละมั้งเพราะมันแป๊บเดียวจริงๆ
"มึงมีเรื่องอะไรกับไอ้ดีมันว่ะไอ้เสือ"พี่ซีมองอยู่ห่างๆ
"ปล่าว...กูแค่ถามเรื่องไอ้กวางนิดหน่อย"พี่เสือมันตอบแต่ตาก็ยังจ้องผมไม่เลิก
"จริงหรือปล่าวดี"พี่ซีถามย้ำ ผมมองหน้าพี่เสือนิดนึง
"ครับ"
"งั้นก็ดีแล้ว มากินข้าวกันดีกว่า แล้วอย่าบอกว่าไม่หิวไม่งั้นพี่ฟ้องพี่เอแน่ ดูสิผอมขนาดนี้ถ้ามีพายุเข้าแกคงปลิวไปคนแรกเลยไอ้ดี"ผมโดนพี่ซีขู่เลยจำใจต้องนั่งร่วมโต๊ะกับพี่เสือมัน
ระหว่างนั่งกินผมก็ไม่ได้คุยอะไร มีแต่พี่ซีที่ถามไอ้พี่เสือเรื่องพี่ออยว่าไปถึงไหนกันแล้ว มันก็บอกว่าพี่ออยเป็นคนน่ารัก ดีอย่างนั้นดีอย่างนี้ ปกติต้มยำมันจะเปรี้ยวใช่ไหมครับ อยากบอกรสชาติตอนนี้มันหวานเลี่ยนจนอยากจะเอาตัมยำเทใส่หน้าไอ้พี่เสือมันให้ได้
"แล้วไอ้ออยมันเสร็จมึงยังว่ะ คริๆ อย่างมึงเนี่ยกูว่าไม่รอดแล้วมั้ง เป็นไงเด็ดปะว่ะ"ผมก้มหน้าก้มตาพยายามไม่มองหน้าพี่เสือมัน ข้าวที่กลืนลงไปรู้สึกฝืดคอจนต้องดื่มน้ำตาม
"เอ่อดิ ขาวก็ขาว นมก็ใหญ่ ว่าแต่มึงเถอะทะลึ่งนักนะกูจะฟ้องพี่ยักษ์"
"เดี๋ยวนี้ขี้ฟ้องนะมึง เอะอะอะไรก็ฟ้องมัน ฟ้องไปเลยไม่ใช่พ่อกูนี่"
"ไม่ใช่พ่อ แต่เป็นพ่อทูนหัวใช่ปล่าวว่ะ ฮ่าๆๆ"พี่ซีเป็นอะไรกับพี่ยักษ์งั้นหรอ แต่ช่างมันเถอะจะเป็นอะไรก็ช่างถึงยังไงผมก็เป็นน้องผมเคราพการตัดสินใจของพวกพี่เสมอแหละครับ ผมเดินไปเก็บจานที่ผมฝืนกินหมดแล้ว
"มึงอยากโดนตีนมากใช่ไหมครับคุณเสือ อ้าวอิ่มแล้วหรอดี"ผมพยักหน้าก่อนจะขอตัวไปเข้าห้อง ระหว่างที่เดินผมก็หลบสายตาไอ้พี่เสือเหมือนเช่นเคย
เข้าห้องมาได้ก็รีบปิดประตูอย่างรวดเร็ว ผมถอนหายใจก่อนที่จะเก็บกระเป๋าเตรียมทำงานของวิชาสถิติที่อาจารย์ส่ังมา ที่จริงผมอยากอาบน้ำก่อนแต่ก็ไม่อยากออกไปเจอไอ้พี่เสือมัน เป็นเวลาเกือบสี่ทุ่มผมก็ได้ยินเสียงรถขับออกไปเห็นอย่างนั้นผมก็เตรียมผ้าขนหนูเพื่อที่จะได้ไปอาบน้ำทันที วันนี้ผมอยู่กับพี่ซีแค่สองคนเพราะพี่เอเข้าเวรแล้วพี่บีก็อยู่เครียงานอยู่ที่อู่ น้ำจากฝักบัวทำให้ผมสดชื่นจังพออาบเสร็จผมก็แต่งตัวอยู่ในห้องน้ำนั้นแหละสะดวกดี ผมหยิบชุดนอนสีฟ้าลายโดราเอม่อนออกมาใส่ ก่อนที่จะสำรวจตัวเองว่าหล่อหรือยังแล้วค่อยเดินออกไป พอเดินออกมาผมก็เดินออกไปสำรวจดูว่าประตูหน้าต่างล็อคไว้เรียบร้อยหรือยังซึ่งปรากฏว่าเรียบร้อยดีทุกอย่าง ผมฮัมเพลงของพี่สิงโตเบาๆอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะเปิดประตูเข้าห้องแต่แล้วก็มีมือๆนึงก็ดึงผมเข้าไปในห้องเสียก่อน ผมถูกเหวี่ยงลงบนเตียงอย่างแรงจนขาไปกระแทกที่ขอบเตียง ผมร้องออกมาด้วยความเจ็บ
"กล้าดียังไงถึงหลบหน้ากู"เสียงคำรามทำให้ผมผงะ เป็นไปไม่ได้ ทำไมถึงอยู่ที่นี้
"พี่เข้ามาได้ไง ออกไปเดี๋ยวนี้นะ"ไอ้พี่เสือมันหัวเราะ พร้อมกับเดินไปลงกลอนประตูอย่างใจเย็น ในใจคิดว่าจะทำยังไงดีกลับสถานการณ์แบบนี้
"มึงเป็นพ่อกูหรอไอ้ดีถึงมาสั่งกู เฟสก็เสือกอ่านแล้วไม่ตอบ ทำเป็นหลบหน้ากู แถมวันนี้ยังประชดกูอีกอยากลองดีมากใช่ไหมว่ะ"ผมถูกพี่เสือกระชากแขนอย่างแรง เกียจคนเห็นแก่ตัว ทำไมไม่ปล่อยผมไปสักที ทั้งๆที่ก็มีคนของตัวเองอยู่แล้วไม่ใช่หรอ ผมพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ใหลออกมา
"แล้วตกลงพี่จะเอายังไงกับผมอีก เรื่องวันนั้นก็จบไปแล้วไม่ใช่หรอ แล้วจะมายุ่งกับผมอีกทำไม"พี่เสือมองหน้าผมนิ่ง
"ดีมึงจะลืมเรื่องวันนั้นง่ายๆเลยหรอว่ะ"พี่เสือถามด้วยกลับด้วยน้ำเสียงอ่อนลง ผมจะลืมมันได้ยังไงล่ะ ผมไม่ใช่ปลาทองที่ลืมอะไรง่ายๆหรอกนะ
"ผมไม่รู้"ผมตอบได้แค่นั้น
"มึงรู้ไหมว่ากูโมโหมึงมากแค่ไหน เพราะไม่เคยมีใครทำกับกูแบบนี้ มึงขัดคำสั่งกูทั้งๆที่กูให้มึงรออยู่ในรถ มึงก็เสือกออกมา ถ้ากูไม่ติดว่าพวกมันรุมกูอยู่สี่ห้าตัวกูจะไปลากมึงกลับทันทีแน่ กูก็ไม่รู้นะไอ้ดีว่ากูเป็นอะไร แค่มึงทำเป็นไม่สนใจกูก็คลั่งแล้ว แต่ที่กูทนไม่ได้ที่ต้องถึงขั้นปีนเข้าห้องมึงมาเนี่ยก็เพราะมึงประชดกู มึงพูดมาได้ไงว่ากูไม่ได้เป็นอะไรกับมึงทั้งๆที่มึงกับกูเอามากันกี่ครั้งแล้วก็ไม่รู้"ผมหน้าขึ้นสี ไม่คิดว่าไอ้พี่เสือจะคิดแบบนั้น พี่มันก็คงรู้สึกสับสนเหมือนกับผม นี่ผมไม่ได้คิดอยู่ฝ่ายเดียวใช่ไหม หัวใจที่เต้นผิดปกติมันแปลว่าอะไร
"พี่คิดกับผมยังไง"ผมถามออกไปตรงๆ ผมมองเข้าไปในดวงตาสีนิลที่ส่อแววเปล่งประกาย
"กูก็ไม่รู้...แต่ที่รู้ๆกูไม่อยากให้เรื่องวันนั้นมันจบว่ะดี"พูดจบพี่เสือก็กดปากลงมา ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงไม่ได้ขัดขืน ล้ินร้อนเกี่ยวพันเร่าร้อนเหมือนผมรู้สึกโหยหาต้องการมันอยู่แล้ว มือพี่เสือค่อยๆดึงผมเข้าไปโอบกอดแล้วผมก็ตอบรับด้วยการโอบคอร่างสูงแน่นเหมือนกัน กว่าจะถอนปากออกจากกันก็นานอยู่พอสมควร พี่เสือจับผมนอนกับเตียงก่อนจะทับตัวตามลงมา
"พี่เสือ อ๊า"มือใหญ่ค่อยๆดึงกางเกงผมออก ก่อนจะนำพาความต้องการของผมให้สูงขึ้น มือที่ขยับอยู่นั้นทำให้ผมแทบจะไม่มีแรง เสียงน่าอายเปล่งออกมาตามธรรมชาติของมัน
"ไม่ไหว พี่เสือช่วยผมด้วย อ๊า เร็วๆ"พี่เสือยิ้มก่อนที่จะปิดปากผมอีกครั้ง มือหนาขยับเร็วขึ้น ไม่นานผมก็ปลอดปล่อยออกมาเต็มมือพี่เสือ ผมรีบโกยอากาศทันทีเมื่อผลักริมฝีปากออก รู้สึกเหมือนผมจะหายใจไม่ทัน
"น้ำเยอะเหมือนกันนะเรา หึๆ"รู้สึกอายชะมัดที่ต้องมาทำแบบนี้ ผมตีหน้าอกไอ้พี่เสือด้วยความมั่นไส้ แถมยังจะมีหน้ามาหัวเราะผมอีก
"อ๊าๆ เบาๆนะพี่ ผมกลัว"ผมบอกออกไปตามความรู้สึก นิ้วเรียวค่อยๆวนอยู่กับช่องทางหลังก่อนจะค่อยๆแทรกเข้ามา ผมดึงพี่เสือเข้ามาประกบปากเพื่อผ่อนคลาย ซึ่งมันก็ได้ผล จากหนึ่งกลายเป็นสองและเพิ่มมาเป็นสามถึงมันจะรู้สึกอึดอัดไปบ้างแต่ความเสียวมันมีมากกว่า
"กูจะเข้าไปแล้ว อย่าเกร็งล่ะ มึงจะได้ไม่เจ็บ"พอพูดจบผมก็รู้สึกอะไรบางอย่างกำลังเข้ามาในตัว ผมพยายามทำตามที่พี่เสือมันบอก รู้สึกจุกตรงท้องน้อยเหงื่อออกทั่วตัว ผมดันหน้าท้องพี่เสือเป็นนัยว่าอย่าเพิ่งเข้ามามันไม่ไหว พี่เสือก้มลงมาจูบที่หน้าผาก มือนึงก็เลิกเสื้อนอนผมขึ้นก่อนจะละเลงลิ้นอยู่ตรงยอดหน้าอกผมรู้สึกเสียวจนต้องบิดไปมา แต่แล้วจู่ๆผมก็ต้องอ้าปากค้างเมือพี่เสือกระแทกแกนกลายเข้ามาจนสุด
"เจ็บ หือๆๆ"ผมร้องออกมาอย่างไม่อาย พี่เสือมองหน้าผม ก่อนจะจูบซับน้ำตาแล้วเลื่อนมายังริมฝีปากบดเบียดจนผมรู้สึกลืมความเจ็บนั้นไป แต่มันก็ยังมีอาการจุกนิดๆ พี่เสือถอนจูบมองหน้าผม กลางกายยังถูกแช่ไว้อย่างนั้น
"ขยับเถอะ"ผมร้องขอส่งสายตาอ้อนวอนจนถูกริมฝีปากครอบครองอีกครั้ง สะโพกเริ่มขยับผมกอดพี่เสือแน่น แรงกระแทกจากช้าๆเพิ่มขึ้นจนได้ยินเสียงเตียงไม้ของผมดังเอี๊ยดอ๊าดตามจังหวะชักนำของพี่เสือ
"ดีไหมว่ะ อ๊า ของมึงเนี่ย รัดกูดีชิบหาย อ๊าๆ เสียวว่ะสัส"พี่เสือเร่งจังหวะหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ
"อ๊า พี่เสือ...เบาๆหน่อย อ๊ะ เดี๋ยวพี่ซีได้ยิน"ผมร้องห้าม แต่พี่เสือกลับกระแทกแรงยิ่งกว่าเก่า
"มึงไม่ต้องห่วง อ๊า มันยังไม่ตื่นหรอก กูใส่ยาให้มันนิดหน่อย ป่านนี้หลับสบายไปแล้วแหละ อ๊า"ผมไม่รู้ว่าจะด่าไอ้พี่เสือมันยังไงดี ตอนนี้อารมณ์ผมกำลังจะถึงขีดสุด
"พี่เสือ อ๊า จะออกแล้ว อื้อๆ เร็วๆ"พอได้ยินดังนั้นพี่เสือก็กระแทกเข้ามาถี่ยิบ จนผมปลดปล่อยออกมา
"อ๊าๆๆ ดี กูจะออกเหมือน อ๊าๆๆ"จากนั้นผมก็รู้สึกอุ่นวาบในช่องท้อง แล้วพี่เสือก็ทิ้งตัวลงมาทับผม ผมหายใจหอบ พอหันไปทางพี่เสือมันก็ยิ้มให้ผมอยู่ มองแบบนี้ผมก็เขินแย่น่ะสิ
"อีกรอบนะ"นั้นไงผมว่าแล้ว ไอ้หื่นเอ่ย...ยังไม่ได้ตอบเลยพี่เสือมันก็ทับตัวลงมาอีกครั้ง
กว่าผมจะได้นอนก็เล่นกับพี่เสือมันไปห้ายก ไม่รู้ไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน ผมมองใบหน้าคมที่กำลังหลับสนิท ในใจคิดว่าคนาคตมันจะเป็นยังไงกันนะมันอาจจะเลวร้ายกว่านี้ก็ได้ แต่ที่รู้ๆคือผมตัดสินใจแล้วว่าจะไม่หนีปัญหาอีก ใบหน้าตอนหลับเหมือนเด็กไร้เดียงสาดีแหะ ผมหอมพี่มันไปหนึ่งทีเอานิ้วจิ้มจมูกโด่งๆของมันอีก พี่เสือมองหน้าผมยิ้มๆก่อนจะดึงผมลงบนเตียงอีกครั้ง
***1 เม้น 1 กำลังใจเหมือนเดิมจ้า
ตอนแรกก็อยากเขียนให้พี่เสือโหดอยู่หรอกตอนนี้
แต่คิดไว้ตั้งแต่ต้นว่าไม่อยากให้มีฉากขืนใจเท่าไร ไม่รู้จะขัดกับใครหลายๆคนหรือปล่าวนะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
