ชีวิตใหม่ๆของน้องผัก [ตอนพิเศษ วันเด็ก 1 up 100% 25/01/60]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

โพลล์

จากเรื่องน้องผัก ตัวละครไหนที่ท่านชอบมากที่สุด

น้องผัก
14 (58.3%)
พี่ผลไม้
0 (0%)
พี่ข้าว
2 (8.3%)
พี่เคียวจันทร์เสี้ยว (พี่เคียว)
2 (8.3%)
ลุงจอบ
1 (4.2%)
บัวรดน้ำ
0 (0%)
พี่โคบาล (พี่โค)
2 (8.3%)
ลุงปุ๋ยเคมี
0 (0%)
น้องบุ้งกี๋
2 (8.3%)
คุณยายคันไถ
0 (0%)
พี่วิน
1 (4.2%)
ขิง
0 (0%)
พี่ลุค
0 (0%)
ลุงโต
0 (0%)

จำนวนผู้โหวตทั้งหมด: 24

ผู้เขียน หัวข้อ: ชีวิตใหม่ๆของน้องผัก [ตอนพิเศษ วันเด็ก 1 up 100% 25/01/60]  (อ่าน 74543 ครั้ง)

ออฟไลน์ dragon123

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
ตอนที่ 26 คนชั่วยังไงก็คือคนชั่วอยู่วันยังค่ำ

..................

“อ๊า เจ็บ พอแล้ว อ๊ะ อ๊ะ พอได้แล้วพี่วิน ผักเจ็บ!”

“อืม ของมึงตอดกูดีฉิบหาย อ่า สมแล้วที่กูเล็งมึงมานาน”

“อ๊ะ อ๊ะ เจ็บพอแล้ว ขอร้องล่ะ อึก อ๊า!”

ร่างบางหวีดร้องสุดเสียงก่อนจะสลบเหมือดคาอ้อมกอดของผม แต่ถึงร่างในอ้อมกอดจะสลบผมก็ต้องทำต่อให้เสร็จสิ้น เมื่อทุกอย่างจบลง ผมก็เดินเข้าห้องน้ำไป ทิ้งให้ร่างเล็กนอนอยู่บนเตียงอยู่อย่างนั้น ก่อนจะเดินออกมาดูเมียของผม ซึ่งบัดนี้ร่างกายเต็มไปด้วยรอยจ้ำแดงกับรอยฟกช้ำของเชือกบนข้อมือที่ถูกผมมัดเอาไว้ แต่ผมยืนดูได้ไม่นานก็ต้องเดินออกจากห้อง เพราะวันนี้ผมต้องบินไปที่ต่างประเทศเพื่อทำงานชิ้นใหญ่ถึงสามเดือนเต็ม งานที่ว่าก็คืองานใต้ดิน เบื้องหน้าคือธุรกิจค้าขายส่งออกไวน์ แต่เบื้องหลังของผมคือธุรกิจของมาเฟีย ค้าขายทั้งเด็กทั้งผู้ใหญ่ ไม่ว่าผู้ชายหรือผู้หญิงก็ตาม ผมทำหมดครับ และที่บ้านนี้ก็คือบ้านของน้องผัก แต่ตอนนี้คือบ้านของผม ซึ่งผมยึดกลับคืนมาจากพ่อแม่ของผมเอง นั่นก็เป็นเพราะว่าผมทนเห็นพ่อแม่ตัวเองที่แอบฆ่าพ่อแม่ของน้องผักไม่ได้ ใช่ครับ ฟังไม่ผิดหรอก พ่อแม่ผมฆ่าน้องผัก โดยการตัดสายเบรกรถยนต์ ทำให้พ่อแม่ของน้องผักประสบอุบัติตกเหวเสียชีวิตในที่เกิดเหตุทันที

“ป้าศรี…ป้าศรี!”

“ค่ะนายท่าน!” ร่างอ้วนท้วมใหญ่วิ่งกระหืดกระหอบหน้าตาตื่นเข้ามา เพราะกลัวผมจะลงโทษ “มีอะไรจะใช้เหรอคะ”

“รู้ใช้ไหมว่าต้องทำอะไร ดูแลเมียของฉันให้ดี ระหว่างสามเดือนที่ฉันไม่อยู่นี้อย่าให้เมียของฉันได้หนีไปไหนเด็ดขาด ถ้าขาดเหลืออะไรก็โทรบอกได้” ผมสั่งเสียงเข้ม

“ค่ะนายท่าน”


นั่นเป็นเหตุการณ์เมื่อสามเดือนก่อน พอผมกลับมาไทยก็พบกับความว่างเปล่า เมียของผมหายไปแล้วครับ จะเหลือก็แต่ป้าศรี อดีตคนครัวของพ่อแม่น้องผักที่ยังอยู่ในบ้าน

“รู้ใช่ไหมว่าทำผิดแล้วต้องได้รับโทษนะ” ผมพูดเสียงเย็นพลางมองหน้าผู้ใหญ่ที่นั่งก้มหน้าก้มตา ซึ่งผมสืบมาได้ว่าป้าศรีได้แอบช่วยน้องผักให้หนีออกไปจากบ้านนี้ได้ “บอกมา น้องผักหนีไปที่ไหน พูด!”

“ดิฉันไม่ทราบค่ะ”

“ไม่ทราบงั้นรึ” ผมพูดพลางหันไปพยักหน้าให้กับลูกน้องที่ยืนคุมตัวป้าศรีอยู่ด้านหลัง ซึ่งอีกฝ่ายพอรับคำสั่งของผม ก็ใช้มือตบเข้าที่ใบหน้าป้าศรีหลายรอบอย่างแรง “เอาล่ะ ทีนี้จะพูดมาได้หรือยัง ว่าเมียของฉันหนีไปอยู่ที่ไหน”

“ดิฉันไม่ทราบค่ะ”

“ดี! อย่าให้ฉันสืบจนเจอนะ ไม่งั้นป้าจะโดนมากกว่านี้แน่ป้าศรี” ผมตวาดเสียงใส่ก่อนจะหันไปทางลูกน้องตัวเองอีกที “เอาไปขังไว้ อย่าให้ออกมาจนกว่าฉันจะอนุญาต”

“ครับนายท่าน” แล้วลูกน้องผมก็นำตัวป้าศรีออกไป เหลือแต่ผมที่ยังนั่งอยู่อย่างหงุดหงิด

อย่าให้กูเจอตัวเชียว จะจับกดเจ็ดวันเจ็ดคืนไม่ให้ออกจากห้องเลยคอยดูสิ!


...................

 :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 10-06-2014 21:31:23 โดย dragon123 »

ออฟไลน์ หมูน้อย

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 319
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-1

ออฟไลน์ ตีสี่

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 412
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +81/-5
    • 61'
พี่วินโหดไปอ่ะ ว่าแต่ไปรู้ได้ไงว่าน้องผักเขาอยู่ที่เกาะ ใครบอกพี่แกฟร่ะ

ออฟไลน์ patee

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +276/-3

ออฟไลน์ saruttaya

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 926
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-6
ไอ้วินจอมโหด อย่ามายุ่งกับน้องผักนะเฟ้ย!!!

ออฟไลน์ dragon123

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
ในที่สุดก็ถึงวันเทศกาลแข่งม้าเข้ามาจนได้ ผมขี่เจ้าอาชามาโดยมีน้องบุ้งกี๋นั่งอยู่ด้านหน้า ส่วนพี่โคนั้นได้มาถึงงานก่อนผมตั้งแต่ตีห้าแล้ว เห็นว่าต้องเตรียมตัวเพื่อที่จะแข่งขันนะครับ

“ทำไมพี่ผักถึงไม่ลงแข่งคะ” น้องบุ้งกี๋ถามด้วยความสงสัย

“อ้อ เพราะพี่ยังไม่หายเจ็บนะค่ะน้องบุ้งกี๋” ผมยิ้มตอบพลางชี้นิ้วไปยังผ้าพันแผลบนหัว ซึ่งยังไม่ได้ตัดไหมออก “แถมพี่โคก็ไม่อนุญาตให้พี่ลงแข่งด้วย เพราะกลัวจะเป็นลมเป็นแล้งไปเสียก่อนนะ”

“จริงด้วยค่ะ หนูเองก็เป็นห่วงพี่ผัก พี่ผักต้องหายไวๆนะคะ”

“จ้าน้องบุ้งกี๋ พี่จะพยายามหายไวๆเพื่อน้องบุ้งกี๋โดยเฉพาะเลย” ผมยิ้มตอบพลางเอามือลูบหัวน้องบุ้งกี๋เบาๆ พอผมขี่เจ้าอาชามาถึงที่งาน ก็กระโดดลงจากหลังม้าก่อนจะอุ้มน้องบุ้งกี๋ลงกับพื้น แล้วเอาเจ้าอาชาไปฝากไว้กับเจ้าหน้าที่ของงาน “ไป ไปดูพี่โคกันเถอะน้องบุ้งกี๋ ป่านนี้คงคอยนานแย่แล้ว”

“ค่ะพี่ผัก” ตัวเล็กยิ้มหน้าแป้นก่อนจะจับมือผมพากันเดินเข้าไปยังข้างในงาน

Trr…

ในขณะที่ผมกำลังพาน้องบุ้งกี๋เดินไปยังไม่ถึงไหน จู่ๆก็มีเสียงมือถือดังขึ้น ทำเอาผมต้องหยุดเดินก่อนจะหยิบมือขึ้นมาดู

ขิง

ไม่ต้องสงสัยหรอกนะครับว่าใคร นั่นขิงเพื่อนสนิทคนเดียวของผม ผมได้อีเมล์บอกขิงไปแล้วว่าได้เปลี่ยนเบอร์มือถือใหม่นะครับ

“ว่ายังไงขิง เบอร์มือถือใหม่ของผักสวยไหม”

“เรื่องเบอร์ไว้คุยกันทีหลังเถอะผัก ตอนนี้ขิงมีเรื่องจะถาม”

“ว่า?”

“ผักเป็นเมียพี่วินตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอ"

!!!!!!


...............

 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 10-06-2014 12:57:22 โดย dragon123 »

ออฟไลน์ item

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 230
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-0

ออฟไลน์ HanATarO

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2141
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-2
ตัวละครเริ่มมาเยอะแล้วแฮะ กลัวจำได้ไม่แล้วอ่ะ 555

ว่าแต่ อิพี่วิน แมร่งโรคจิตป่ะค่ะ น่ากลัวมาก

ถ้าอิพี่เค้าเจอ น้องผัก มีหวังเสร็จแน่นอน

เฮ้อ

ออฟไลน์ dragon123

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
ตอนที่ 27 ม้าดีอยู่ที่คนเลี้ยง

.......................

ผมตื่นตั้งแต่ตีห้าก่อนจะบอกคนรักว่าจะออกไปเตรียมตัวเพื่อแข่งม้าแต่เช้า ซึ่งอีกฝ่ายก็พยักหน้าเพียงอย่างเดียวแล้วก็ล้มตัวลงนอนต่อ พอมาถึงสถานที่แข่งขัน ผมก็เดินเข้าไปลงชื่อกับเจ้าหน้าที่การประกวดก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาเห็นคนคุ้นตาอีกสองคน

“น้องผักไม่ได้ตามมาด้วยเหรอโค” ข้าวเอ่ยปากถามอย่างอารมณ์ดี ผิดกับอีกคนที่มีสีหน้าเรียบเฉยตามปกติ แต่ดูงัวเงียเป็นพิเศษครับ

“มาตอนนี้ก็เหนื่อยเปล่า เลยให้นอนไปก่อน คิดว่าเดี๋ยวใกล้เริ่มแข่งแล้วจะมานะ” ผมยิ้มตอบก่อนจะเหลือบสายตาไปมองผู้มาใหม่ ซึ่งไม่ใช่ใครนอกเสียจากผลไม้

“ข้าว เคียว โค เดี๋ยวลงชื่อเสร็จแล้วให้มาที่ห้องของนักแข่งหน่อย มีเรื่องจะคุยด้วย…” ผลไม้บอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง “…เป็นเรื่องสำคัญเกี่ยวกับน้องผัก”

“คุยที่นี่เลยไม่ได้หรือไงผลไม้”

“ไม่ได้” ผลไม้หันไปตอบกับข้าวก่อนจะหันมาทางผมต่อ “มันเป็นเรื่องสำคัญมาก คนนอกจะรู้ไม่ได้ โดยเฉพาะนาย โค นายจำเป็นต้องรู้ด้วย เพราะเรื่องนี้จะให้น้องผักรู้ไม่ได้เสียด้วย”

“มันสำคัญมากขนาดนั้นเลยรึผลไม้”

“ใช่เคียว สำคัญมากเลยทีเดียว ขอความร่วมมือด้วยหน่อยแล้วกัน” ผลไม้พูดจบก็เดินหายเข้าไปในห้องนักแข่งทันทีท่ามกลางสายตาของพวกผมที่จ้องมองมันด้วยความสงสัย


..........................

 :hao4: :hao4: :hao4: :hao4: :hao4: :hao4: :hao4: :hao4: :hao4:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 10-06-2014 14:07:27 โดย dragon123 »

ออฟไลน์ why yyy

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4561
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +309/-8
เรื่องชักยุ่งแหะ


ขอบคุณ :)

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ saruttaya

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 926
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-6
เรื่องชักจะวุ่นไปใหญ่แล้ววววว  :mew5:

ออฟไลน์ dragon123

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
"พี่ผักเป็นอะไรเหรอคะ” หนูไม่รู้พี่ผักเป็นอะไรกันแน่ ตั้งแต่รับโทรศัพท์มือถือคุยกับใครก็ไม่รู้แล้วถึงกับหน้าซีด เหงื่อแตกจนต้องยกมือขึ้นเช็ดหน้าเป็นพัลวัน ทำเอาหนูอดเป็นห่วงมิได้จึงได้ถามออกไป “พี่ผักได้ยินที่บุ้งกี๋พูดหรือเปล่าคะ”

พี่ผักสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะก้มหน้ามองหนูด้วยรอยยิ้มหวาน ใบหน้าของพี่ผักเป็นใบหน้าที่หนูชอบมองที่สุด เพราะเวลามองแล้วรู้สึกสบายใจที่สุด ถ้าให้เปรียบ พี่ผักเหมือนคุณแม่ของหนูที่จากไปมากที่สุด

“น้องบุ้งกี๋เรียกพี่ผักเหรอคะ”

“ใช่ค่ะพี่ผัก” หนูยิ้มตอบพลางบีบมือพี่ผักเบาๆ เพราะพี่เคียวเคยบอกหนูไว้ว่าถ้าพบเห็นคนกำลังไม่สบาย ให้บีบมือเพื่อให้เป็นกำลังใจกับคนๆนั้น “บุ้งกี๋เป็นห่วง เห็นพี่ผักหน้าซีด ไม่สบายหรือเปล่าคะ”

“พี่สบายดี น้องบุ้งกี๋ไม่ต้องเป็นห่วง พี่ว่าเรารีบเดินไปหาพี่โคกันเถอะ เดี๋ยวพี่โคจะคอยนาน”

“ค่ะพี่ผัก!” แล้วหนูก็เดินไปพร้อมกับพี่ผักด้วยกัน


.................................

 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 11-06-2014 07:15:25 โดย dragon123 »

ออฟไลน์ HanATarO

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2141
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-2
ตอนนี้สั้นจังอ่ะ

พี่ผลไม้ จะรับมือยังไงน้า



ออฟไลน์ dragon123

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
“เอาตามที่ว่ามานี้นะ แผนการให้เริ่มตั้งแต่วันนี้ได้เลย ส่วนคนอื่นๆฉันจะบอกทีหลัง โอเคนะ”

“อืม โอเค”

แล้วพวกผมก็แยกย้ายกันไปแต่งตัวเพื่อเตรียมลงแข่งขี่ม้าที่กำลังจะเริ่มต้นในไม่ช้านี้ ซึ่งพอแต่งตัวเสร็จพวกผมก็ได้ยินเสียงประตูเปิด ทำเอาทุกคนหันไปมองก่อนจะเห็นร่างบางเดินมาพร้อมกับน้องบุ้งกี๋

“พี่เคียวขา!” ขามาแต่ไกลเชียวครับ ก่อนที่น้องบุ้งกี๋จะวิ่งเข้าสวมกอดไอ้เคียวที่หันมาอ้าแขนเตรียมรับศึกหนัก แน่นอนว่าเจ้าตัวหน้านิ่วจุกเล็กน้อยเพราะน้องบุ้งกี๋เล่นวิ่งชนเสียแรงเลยครับ หึๆ “พี่เคียวช่วยตรวจดูพี่ผักให้ที เมื่อกี้พี่ผักแอบไปร้องไห้มาด้วยล่ะ”

คำพูดของน้องบุ้งกี๋ ทำเอาผม ไอ้ผลไม้ ไอ้เคียว และข้าวต่างพากันหันไปมองน้องผักที่ยืนยิ้มแห้งๆ นัยน์ตาทั้งสองข้างแดงก่ำราวกับผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก ไหนจะหน้าที่ซีดเซียวราวกับไม่สบายอีก ทำเอาผมรีบเดินเข้าไปหาคนรักทันทีด้วยความเป็นห่วง

“เป็นอะไรครับที่รัก ร้องไห้ทำไม ใครทำอะไรเรา บอกพี่มาซิ”

“ใจเย็นๆโค น้องผักพูดตอบไม่ทันนายแล้ว” ข้าวพูดแย้งเมื่อเห็นว่าผมถามเร็วเกินไปหน่อย

“ไม่เป็นไรฮะพี่ข้าว ผักสบายดี” น้องผักหันไปยิ้มตอบให้กับข้าว ก่อนจะหันมาทางผมต่อ “พี่โค ผักไม่เป็นไร แค่เคืองตานิดหน่อย สงสัยมีแมลงเข้าตานะฮะ”

“งั้นให้เคียวตรวจดูตาหน่อยดีไหม”

“นั่นสิ”

“แต่…”

“ไม่มีแต่ครับน้องผัก ให้เคียวตรวจเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นพี่จะพาเรากลับบ้านนะ” ผมยื่นคำขาด ทำให้ร่างบางยอมให้เคียวตรวจแต่โดยดี ซึ่งตรวจได้ซักพักเคียวก็บอกว่าไม่ได้เป็นอะไรมาก แค่ช้ำนิดหน่อย หยอดยาใส่ตานิดหน่อยก็หายแล้ว พอเจ้าหน้าที่ประกาศเรียกผู้เข้าแข่งขัน ทุกคนก็พากันเดินออกจากห้องนักแข่งไปพร้อมๆกัน แต่ก่อนจะเดินออกไป ผมได้ดึงแขนของน้องผักเข้ามาในห้องพร้อมกับปิดประตู “บอกพี่มาสิครับว่าร้องไห้เรื่องอะไร”

ผมรู้ดีครับว่าน้องผักไม่ได้ตาแดงเพราะมีแมลงเข้าตา แต่เป็นเพราะร้องไห้เสียมากกว่า

“ผักเปล่าร้องไห้นะพี่โค”

“พี่ไม่เชื่อ ผักโกหกพี่” ผมบอกก่อนจะกอดรัดร่างบางอย่างแนบแน่น “ถ้าผักไม่บอก พี่จะจูบและจะทำมากกว่านี้ ไม่กลับไปแข่งขี่ม้าอีกเลยดีไหมล่ะ”

“ไม่ดีฮะพี่โค อย่าทำแบบนี้อีกเลย” น้องผักพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ มือบางดันอกผมไว้อยู่

“งั้นก็บอกพี่มาสิครับน้องผัก” ผมพูดพลางก้มหน้าประชิดใบหน้าน้องผัก คล้ายกับว่าจะจูบ ซึ่งทำเอาร่างบางหันหน้าหนี “ไม่บอกพี่จูบนะ”

“พี่โค…โอเค ผักยอมรับ ผักร้องไห้ ผักก็แค่คิดถึงคุณพ่อกับคุณแม่เท่านั้นเอง”

“แค่นี้?”

“ฮะแค่นี้”

“งั้นก็แล้วไป” ผมพูดพลางจุ๊บปากน้องผักเบาๆ ก่อนจะผละออกมา “จำไว้นะครับน้องผัก ถ้ามีอะไรไม่สบายใจ ต้องบอกพี่ทุกเรื่องนะครับ”

“ฮะพี่โค”


...............

 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 11-06-2014 21:06:14 โดย dragon123 »

ออฟไลน์ why yyy

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4561
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +309/-8
แผนอะไร เอ๊ะ แผนอะไรกันนะ

ขอบคุณ :)

ออฟไลน์ saruttaya

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 926
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-6
น้องผักเป็นอะไร ร้องทำไมลูก

ออฟไลน์ inspirer_bear

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2003
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +206/-5
แย่แล้ววว ผลไม้จะทำยังไงต่อไปหนอ
วินนนน่ากลัวเกินไป

ออฟไลน์ dragon123

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
ตอนที่ 28 ม้าดีอยู่ที่คนเลี้ยง 2

..................

“ผักเป็นเมียพี่วินตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอ”

!!!!!!

ผมถึงกับอึ้งไปพักใหญ่ ก่อนจะส่งเสียงหัวเราะอย่างขำๆกลับไปว่า

“ฮะๆ ขิง วันนี้ไม่ใช่วันที่ 1เมษานะ”

“ก็ไม่ใช่นะสิ” คำพูดของขิงทำเอาผมถึงกับหยุดหัวเราะ “ผักก็รู้ว่าขิงไม่เคยพูดล้อเล่น ไม่ต้องสงสัยหรอกนะว่าขิงรู้ได้ยังไง เพราะพี่วินมาตามหาผักถึงบ้านขิง เขาร้องไห้บอกกับขิงว่าผักเป็นคนบอกเลิกแล้วหนีเขาไป”

!!!!!!

“ขิงไม่เคยนึกรังเกียจผักที่เป็นเกย์หรอกนะ” อีกฝ่ายพูดต่อในขณะที่ผมพูดไม่ออกเลยซักคำเดียว ผมคาดไม่ถึงว่าพี่วินจะใช้ไม้นี้หลอกคนอื่นเอา “แต่ผักควรจะกลับไปคืนดีกับพี่วินเสีย อย่าให้พี่เขาต้องเสียใจร้องไห้แบบนี้เลย ขิงสงสารพี่วิน”

“ละ...แล้วขิงได้บอกที่อยู่ของผักกับเขาหรือเปล่าล่ะ” ผมถามด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่น ถ้าหากขิงบอกที่อยู่ของผมไปจริง ผมได้ตายแน่ๆ

“เปล่า ขิงไม่ได้บอกพี่วินหรอก” คำตอบของขิงทำเอาผมถึงกับหายใจโล่งคอ “ผักเห็นขิงเป็นอะไร เพื่อนสนิทของผักคนเดียวแท้ๆ มีหรือขิงจะทรยศเพื่อนสนิทของตัวเอง ไม่มีวันซะหรอก”

“อืม ขอบใจนะขิงขอบใจจริงๆ”

“ไม่เป็นไรผัก ไม่ต้องขอบคุณ เออผัก เดี๋ยวขิงต้องวางสายก่อนนะ เงินค่าโทรศัพท์ใกล้จะหมด นี่ขิงใช้โทรศัพท์ตู้สาธารณะโทรมาหาผักนะ ไว้คุยกันทางอีเมล์เหมือนเดิมแล้วกันนะ”

“อืม แล้วเจอกัน” พออีกฝ่ายวางสายไป ผมถึงกับถอนหายใจด้วยความโล่งอก ก่อนจะหันไปมองน้องบุ้งกี๋ “น้องบุ้งกี๋คะ เดี๋ยวพี่ผักขอไปห้องน้ำซักครู่ น้องบุ้งกี๋ยืนรอพี่อยู่ที่หน้าห้องน้ำได้ไหมคะ”

“ได้ค่ะพี่ผัก บุ้งกี๋จะรอนะ” แล้วผมก็เดินเข้าห้องน้ำไปทำธุระส่วนตัว เมื่อเรียบร้อยแล้วก็เดินออกมาที แต่ยังไม่ทันได้ออกจากห้องน้ำ เสียงอีเมล์ในมือถือก็ดังขึ้น ทำเอาผมมุ่นคิ้วก่อนจะควักมือถือขึ้นมากดดู ซึ่งมันเป็นอีเมล์แปลกหน้าที่ผมไม่รู้จัก (ผมใช้อินเทอร์เนตแบบสามจีนะครับ)

niw@xxxxxx.com

ด้วยความสงสัยผมจึงลองเปิดอีเมล์ฉบับนี้ดู ซึ่งใช้เวลาไม่นานนัก ข้อความของเมล์นี้ก็ปรากฏขึ้นมา

Found u/ur sweetheart

!!!!!!


นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมร้องไห้ครับ แต่เพราะผมไม่อยากให้ทุกคนเป็นห่วงจึงต้องพูดโกหกไป ถึงแม้จะโดนพี่โคจับได้ว่าโกหกก็ตาม ตอนนี้ผมมายืนอยู่ที่ข้างสนามแข่งตรงจุดผู้ชมแล้วครับ ที่หลังผมมีน้องบุ้งกี๋นั่งขี่อยู่ ส่วนข้างกายผมก็มีคุณยายคันไถ ถัดจากคุณยายก็เป็นบัวรดน้ำ ซึ่งเธอทำหน้าหงุดหงิดเล็กน้อยเหมือนกับไม่พอใจอะไรซักอย่าง แต่ผมไม่สนหรอกครับ เพราะสิ่งที่ผมต้องสนใจก็คือพวกพี่โคครับ เห็นลือกันมาว่าทุกปีสี่จตุรเทพแห่งเกาะนี้มักจะท้าดวลกันเป็นอยู่ประจำ ถ้าคนใดคนหนึ่งชนะจะได้ถูกยกขึ้นแท่นเป็นหัวหน้าใหญ่แห่งสี่จตุรเทพ (ผมได้ยินว่าปีที่แล้วพี่เคียวได้ที่หนึ่งมาครับ)

“การแข่งขันไม่ได้ขึ้นอยู่กับฝีมือเพียงอย่างเดียว แต่ขึ้นอยู่กับม้าของเจ้าของด้วย” ผมได้ยินที่บัวรดน้ำพูดจึงหันไปฟังด้วยความสนใจ “เพราะถ้าเลี้ยงออกมาแบบสะเปะสะปะ รับรองได้ว่าม้าที่ตัวเองลงแข่งต้องแพ้อย่างแน่นอน”

“งั้นเหรอครับ”

“ไม่แน่ว่าปีนี้คนที่จะได้หนึ่งอาจจะต้องเป็นโค”

“แล้วคุณรู้ได้ยังไงครับคุณบัวรดน้ำว่าผู้ชนะปีนี้เป็นพี่โค” ผมถามกลับด้วยความสงสัย แต่อีกฝ่ายกลับยกมือขึ้นกอดอกยักคิ้วใส่ผมตอบว่า

“เซนส์ของผู้หญิงนะ”

สาบานได้ว่าผมจะไม่เชื่อคำพูดของผู้หญิงอีก!


......................

o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 12-06-2014 00:09:45 โดย dragon123 »

ออฟไลน์ saruttaya

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 926
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-6
กลัวไอ้พี่วินจะมาตามน้องผักจัง  :katai1:

ออฟไลน์ dragon123

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
ตอนที่ 29 ของรางวัล

ณ วินาทีที่เสียงปืนดังขึ้นก้องฟ้า ม้าทุกตัวก็เริ่มออกสตาร์ท ผมถึงกับลุ้นตัวโก่งมองทุกคนที่เข้าแข่งขัน โดยเฉพาะร่างสูงคุ้นตาที่นั่งขี่อยู่บนหลังม้าสีดำทำเอาผมอยากให้เขาได้ชัยชนะ พิธีกรพากย์เสียงดังลั่นแต่ก็ไม่เข้าหูผมหรอกครับ เพราะสายตาผมจับจ้องเพียงแต่พี่โคอย่างเดียว

“พี่เคียวสู้ๆ” เสียงน้องบุ้งกี๋ดังขึ้นข้ามหัว เพราะตอนนี้ร่างเล็กกำลังขี่คอผมออกเสียงเชียร์อยู่ “พี่ข้าวสู้ๆ พี่ผลไม้สู้ๆ พี่โคสู้ๆ”

ผมได้ยินชื่อพี่ผลไม้จากน้องบุ้งกี๋ก็เลยเผลอมองเจ้าของชื่อดูบ้าง ปรากฏว่าเจ้าตัวขี่ม้ามาตีคู่กับพี่โคด้วยกันอย่างสูสี แถมยังขี่นำเกือบทุกคนเลยด้วยครับ

“คู่นี้สูสีกันมากครับ ระหว่างคุณโคบาลกับคุณผู้ใหญ่บ้านผลไม้แห่งเกาะก็เกาะไงเล่า” เสียงพิธีกรพากย์มันไม่หยุดปาก “มาดูกันว่าใครจะชนะ อ๊ะ คุณเคียวคุณหมอสุดหล่อขี่ตามทั้งคู่มาทันแล้วครับ งานนี้ใครจะชนะใครจะแพ้โปรดติดตามกันต่อไป”

เสียงพากย์ก็ยังดังต่อไปเป็นระยะๆ ก่อนที่พี่ข้าวจะขี่ตามหลังมา ถึงแม้อีกนิดเดียวจะตีตื้นแต่ก็ตามหลังทั้งสามคนมาอย่างไม่ลดละ

มันส์พะยะค่ะ!

“ทุกคนสู้ๆนะครับ!” ผมไม่รู้จะเชียร์ใครดี ก็เลยเหมารวมหมดทุกคน

“อีกนิดเดียวจะถึงเส้นชัยแล้วครับ ใครจะแพ้ใครจะชนะกันล่ะนี่” พิธีกรยังคงพากย์ต่อ จนกระทั่งทั้งสี่คนใกล้ถึงเส้นชัย เสียงเชียร์ก็เริ่มดังกระหึ่มไม่แพ้กัน “จะเป็นคุณโค คุณเคียว คุณผลไม้ หรือคุณข้าวกันแน่ อ๊ะ คุณข้าวหลุดจากกลุ่มแล้วครับ ดูท่าจะไม่ไหวแล้ว ตอนนี้เหลือคุณโคคุณเคียวคุณผลไม้แล้ว เร่งฝีเท้าให้ไว ให้ว่อง ผู้ชนะจะเป็นใครกันแน่ ระหว่างคุณโค คุณเคียว ไม่สิ คุณผลไม้”

เสียงพิธีกรพูดแต่ชื่อพี่โคพี่เคียวพี่ผลไม้ซ้ำกันตลอดเวลา เพราะทั้งสามคนขี่ม้าควบเร่งตามติดกันมาอย่างไม่ยอมแพ้ แต่แล้วคนที่ชนะกลับเป็นคนที่ผมไม่คาดคิด…

“เข้าเส้นชัยไปแล้ว ผู้ชัยชนะในการแข่งขันครั้งนี้คือคุณเคียว! ขอแสดงความยินดีกับผู้ชนะด้วยนะครับ ส่วนที่สองดูท่าจะเสมอกันนะครับ เพราะคุณโคกับคุณผลไม้เข้าเส้นชัยพร้อมกัน ส่วนที่สามก็เป็นคุณข้าวครับ”

“เฮ้อ ดูท่าเซนส์ของฉันจะผิดพลาดอย่างแรง” เอ่อ ยังไม่จบเรื่องนี้อีกหรือครับคุณบัวรดน้ำ

“ไม่ต้องคิดมากนะจ้ะหนูผัก ที่โคแพ้ก็ไม่แปลกนักหรอก เพราะเคียวเป็นถึงอดีตแชมป์นักขี่ม้าของมหาวิทยาลัยถึงสี่สมัยนะ” โห อดีตแชมป์เลยเชียวรึครับเนี่ย “แต่ที่จริงโค ผลไม้ และข้าวก็เป็นนักขี่ม้าด้วยกันทั้งหมดนั่นแหละ เพียงแต่เคียวเขาเก่งกว่าเท่านั้นเอง”

“พี่ผักคะ บุ้งกี๋อยากไปหาพวกพี่เคียวแล้วค่ะ”

“อ๊ะจ้ะๆ พี่ผักจะพาไปเดี๋ยวนี้แหละ” ผมบอกกับร่างเล็กที่ยังขี่คอผมอยู่ “เดี๋ยวผมต้องขอตัวไปหาพวกพี่เคียวก่อนนะครับคุณยาย”

“อืมจ้ะ ตามสบายเลย” แล้วผมก็พาน้องบุ้งกี๋ไปหาทุกคนทันที


.........................

 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 12-06-2014 17:19:39 โดย dragon123 »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ why yyy

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4561
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +309/-8

ออฟไลน์ ตีสี่

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 412
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +81/-5
    • 61'
อาจจะไม่ค่อยได้เมนต์แต่ติดตามอยู่นะ

ออฟไลน์ dragon123

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
“พี่เคียวขา!” ผมได้ยินเสียงเรียกจึงรีบหันไปพร้อมกับอ้าแขนรอรับร่างเล็กที่วิ่งเข้ามา แน่นอนว่าผมถึงกับจุกนิดหน่อยเพราะเจ้าตัวเล่นวิ่งเข้ามากอดผมเสียแรง “ยินดีด้วยนะคะที่ได้ที่หนึ่ง บุ้งกี๋คิดไว้แล้วว่าพี่เคียวต้องชนะ”

“ครับน้องบุ้งกี๋” ผมยิ้มตอบก่อนจะเหลือบตามองข้าวที่ตอนนี้ทำหน้าบึ้งตึง

ดูเขาทำสิครับ หึงได้แม้กระทั่งเด็ก…

“ขอแสดงความยินดีกับชัยชนะด้วยนะฮะพี่เคียว” น้องผักเดินมาพูดกับผม ซึ่งผมพยักหน้าให้ ก่อนที่เจ้าตัวจะหันไปแสดงความยินดีกับโค ผลไม้ และข้าว “ว่าแต่ของรางวัลปีนี้เป็นอะไรเหรอฮะ”

“รู้สึกว่าที่หนึ่งจะได้ม้าตัวใหม่กับเงินอีกหนึ่งแสนบาทนะ”

“โห เยอะขนาดนั้นเลยเชียวเหรอฮะพี่ข้าว” น้องผักถึงกับร้องอุทานเสียงดังลั่น

“ใช่ แต่ดูเหมือนผู้ชนะไม่อยากจะได้ของรางวัลซักเท่าไหร่” น่าน มีแขวะผมอีก “เพราะที่บ้านมีม้าอยู่สองตัวแล้ว ส่วนเรื่องเงินยิ่งไม่ต้องพูดถึง อาชีพหมอรวย ขนหน้าแข้งไม่ร่วง”

“เอ่อ…” ดูเหมือนน้องผักจะรู้สึกถึงบรรยากาศไม่ดีก็เลยพูดไม่ออกแล้วครับ

“เรื่องม้ากับเงินรางวัลฉันให้พวกนายสองคนไปจัดการแบ่งกันเองแล้วกัน” ผมหันไปบอกกับโคและผลไม้ ก่อนจะหันมาคว้ามือบางที่พยายามเดินหนีผมด้วยครับ “เพราะฉันจะไปจัดการเด็กดื้อแถวนี้ซักหน่อย คงใช้เวลาไม่นาน เดี๋ยวเจอกันอีกทีตอนเย็นที่ร้านหมูกระทะอ้วนแน่มึงนะ”

พูดจบผมก็ดึงมือข้าวออกเดินไปจากที่นี่อย่างรวดเร็วโดยไม่คิดฟังคำตอบจากสองคนนั่น เพราะรู้ว่าพวกมันคงต้องไปที่นั่นตามผมบอกอยู่ดีครับ


..................

 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

ออฟไลน์ HanATarO

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2141
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-2
พี่เคียว จะปราบเด็กดื้ออย่าง พี่ข้าว แบบไหนอ่ะ

อยากตามไปดูจัง

หุหุ

ออฟไลน์ dragon123

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
ตอนที่ 30 น้ำตา

...................

“เอ่อ พี่โคฮะ พี่เคียวกับพี่ข้าว…”

“เป็นแฟนกัน” ผมยิ้มตอบก่อนจะพูดอธิบายให้คนรักฟังต่อ “สองคนนั้นเป็นแฟนกันตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยแล้ว อันที่จริงชอบกันมานานแต่ไม่ยอมพูดความในใจกันซักที พี่กับผลไม้ก็ลุ้นแล้วลุ้นอีก ว่าสองคนนี้จะปากแข็งไปถึงไหน”

“แล้วใคร เอ่อ เป็นฝ่ายบอกก่อนฮะ” น้องผักเอียงคอถามด้วยความสงสัย

“ไม่มีใครเป็นฝ่ายบอกก่อนหรอก ทั้งคู่พูดพร้อมกันต่อหน้าพวกพี่นี่แหละ” พอพูดจบผมกับผลไม้ต้องเดินขึ้นไปรับรางวัลแทนไอ้เคียวครับ ก่อนจะนำมาแบ่งกัน เพราะไอ้เคียวคงไม่เอาแล้วล่ะ ซึ่งผลไม้ขอม้าไป ส่วนเงินรางวัลผมได้มาแทน (กะว่าจะเก็บไว้ให้น้องผักเป็นทุนในการทำสวนครับ) เมื่อเรียบร้อยแล้ว ผมกับน้องผักก็พาน้องบุ้งกี๋กลับไปส่งให้กับลุงจอบ ก่อนจะพากันกลับบ้านเพื่ออาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปกินหมูกระทะในตอนเย็นครับ


......................

 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

ออฟไลน์ mild-dy

  • ☆ ทาสแมว ☆
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8891
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +389/-80

ออฟไลน์ saruttaya

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 926
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-6
มาต่ออีกๆๆๆ :ling1:

ออฟไลน์ dragon123

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จผมกับพี่โคก็นั่งพักอยู่ที่บ้านอยู่หนึ่งชั่วโมง ก่อนจะขี่เจ้าอาชาออกมาด้วยพร้อมกัน ซึ่งขาไปร้านหมูกระทะนั้นก็มีพวกชาวบ้านต่างเข้ามาแสดงความยินดีกับพี่โคไม่ขาดสาย ถึงแม้พี่โคจะได้แค่ที่สองเหมือนกับพี่ผลไม้ก็ตาม

“คนที่นี่ดูใจดีนะฮะ ไม่มีการแบ่งแยกว่าต้องอวยพรกับคนที่ได้ที่หนึ่งเท่านั้น”

“อืมใช่ คนที่นี่เขารักสามัคคีกัน เพราะงั้นที่นี่ถึงได้ดูร่มรื่นเงียบสงบอย่างที่เห็น” พี่โคพูดตอบในขณะที่มือหนึ่งถือสายบังเหียนอาชากับอีกข้างได้กอดเอวผมไว้อีกข้างกันผมตก “ว่าแต่ที่รักเถอะ มาอยู่ที่นี่ได้หนึ่งเดือนแล้วรู้สึกเป็นยังไงบ้างเอ่ย”

ถึงแม้ผมกับพี่โคยังเป็นแค่แฟนกันอยู่ ไม่ได้มีสัมพันธ์ทางกายก็ตาม แต่ผมก็รู้สึกเขินไม่ใช่น้อยที่ได้ยินคำว่าที่รักนั้นดังมาจากปากพี่โค 

“ก็...รู้สึกดีฮะ ผักชอบที่นี่มาก ทุกคนบนเกาะนี้ใจดีกับผักที่เป็นคนแปลกหน้า” ผมก้มหน้าตอบ ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองพี่โคที่เอียงคอมองหน้าผมหรอกครับ “แล้วนอกจากนี้ผักก็ดีใจ...ที่ได้อยู่บ้าน...สวน...ที่เป็นของคุณพ่อคุณแม่ ถึงแม้มันจะ...ฮึก...เป็นของชิ้นสุดท้ายที่พวกท่านทิ้งไว้ให้ผมดู...ฮึก...เป็นต่างหน้าก็ตาม”

แล้วพี่โคก็ไม่ถามผมอีก มีเพียงแต่กุมมือผมไปตลอดทางจนกระทั่งถึงร้านหมูกระทะที่ได้นัดหมายไว้

....................

 :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 14-06-2014 23:21:13 โดย dragon123 »

ออฟไลน์ saruttaya

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 926
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-6
ไอ้พี่ผลไม้นี่พระเอกปะเนี่ยยยย

ชักช้ามาก เดี๋ยวเชียร์พี่โคซะเลย

ออฟไลน์ dragon123

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
ถึงแม้ผมจะพยายามตัดใจจากน้องผักตามที่ไอ้เคียวเคยบอกไว้ก็เถอะ แต่พอเอาเข้าจริงมันกลับทำไม่ได้ ภาพของสองคนนั่งคุยมุ้งมิ้งไม่สนใจโลกหลังจากขี่ม้ามานั่งร้านหมูกระทะนั้นทำเอาผมรู้สึกเจ็บครับ ส่วนเคียวกับข้าวนั้นไม่ต้องพูดถึง ผมรู้ดีว่าทำไมพวกมันถึงมาช้า เพราะหลักฐานที่แสดงอยู่บนต้นคอของข้าวมันเห็นเด่นชัดมากครับ

“ดื่มให้มันพอสมควรบ้างนะผลไม้ เยอะขนาดนั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าไปประชุมงานไม่ไหวนะ” ข้าวหันมาบอกผมด้วยความเป็นห่วงหลังจากเห็นผมนั่งดื่มเบียร์แบบไม่บันยะบันยัง ส่วนไอ้เคียวก็มองผมด้วยสายตาประมาณว่ามึงอย่าดื่มเยอะ กูขี้เกียจแบกมึงกลับบ้าน “โคก็ช่วยพูดห้ามผลไม้บ้างสิ อย่าเอาแต่นั่งคุยกับน้องผักอยู่อย่างเดียว”

ข้าวหันไปสั่งอีกคน ทำเอาสองคนนั้นชะงักแล้วหันมามองผมพร้อมๆกัน

“เป็นผู้ใหญ่บ้านก็อย่าดื่มเยอะ เดี๋ยวชาวบ้านเห็นแล้วไม่ดีนะผลไม้”

“เรื่องของกู” พูดจบผมก็ยกเหยือกเบียร์แก้วใหญ่รวดเดียวหมด ก่อนจะลุกขึ้นยืนโซซัดโซเซ “กูจะกลับแล้ว พวกมึงจะกินกันต่อก็เรื่องของพวกมึง ไปล่ะ”

ผมไม่อยากอยู่แม้แต่ ณ วินาทีเดียว เพราะแค่นี้ก็เจ็บเจียนแทบบ้าแล้วครับ จะไปโทษสองคนนั้นก็ไม่ถูก ผมมันชักช้าเอง กว่าจะรู้ใจตัวเองว่าหลงรักน้องผักมันก็สายไปเสียแล้ว

“ไม่ต้องไปส่งกู กูเดินกลับ เอิ้ก เองได้” ผมพูดขู่เพราะเห็นไอ้เคียวทำท่าลุกขึ้นยืน แล้วผมก็หมุนตัวเดินออกจากนอกร้านไปอย่างเงียบๆ เมื่อออกร้านไปได้ซักพัก ผมกลับเดินเลี้ยวไปอีกทาง โดยไม่คิดจะกลับไปบ้านเหมือนอย่างที่พูดเอาไว้ “อึก แม่งเจ็บวะ กูทำไมมันโง่แบบนี้ โง่ โง่ ไอ้โง่!”

ผมพูดพลางเดินเข้าไปต่อยกับต้นไม้อย่างแรง ส่งผลให้มือขวาถึงกับแตกเลือดออกทันที แต่มันไม่เจ็บเท่ากับใจของผมที่กำลังแตกสลายอยู่ในตอนนี้หรอกครับ แล้วผมก็หันหลังพิงกับต้นไม้ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่มีดวงดาวขนาดเล็กส่องสุกสกายอยู่ไปทั่วท้องฟ้ายามค่ำคืน ทำเอาผมอดคิดถึงอดีตคนรักที่จากไปเสียมิได้

แหมะ แหมะ

“แม่งฝนห่าตกอะไรตอนนี้วะ คนยิ่งเมาๆอยู่” ผมบ่นพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะยืนมองท้องฟ้าอยู่อย่างนั้นซักพักแล้วค่อยตัดสินใจเดินกลับบ้านตัวเองไปอย่างทุลักทุเล


.............

 :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 15-06-2014 07:49:10 โดย dragon123 »

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด