หัวข้อ: ชีวิตใหม่ๆของน้องผัก [ตอนพิเศษ วันเด็ก 1 up 100% 25/01/60]

[dragon123]

วันรุ่งเช้าผมตื่นขึ้นมาก็ปวดหัวก่อนเป็นอย่างแรกเลยครับ แถมพ่วงด้วยอาการเพลียๆร้อนๆหนาวๆเหมือนคนจะเป็นไข้ คิดว่าคงเป็นเพราะเมื่อวานเจอกับเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เลยทำให้รู้สึกไม่สบายตัว

“พี่ผลไม้ฟื้นแล้วเหรอฮะ” ผมถามด้วยความดีใจหลังจากตื่นขึ้นมาเห็นคนป่วยนอนลืมตามองเพดานอยู่คนเดียวเงียบๆ “ดีจังเลย ผักกลัวแทบแย่ กลัวพี่จะไม่ฟื้นขึ้นมาซะอีก ว่าแต่เจ็บหรือปวดตรงไหนบ้างฮะ ผักจะได้บอกพี่เคียวให้เอายาแก้ปวดมาให้”

“ถ้าไม่ชอบพี่ไม่ต้องฝืนพูดเอาใจพี่ก็ได้นะน้องผัก”

“เอ๋?”

“เรื่องที่พี่พูดไปเมื่อวานนี้ น้องผักไม่ต้องเก็บมาคิดก็ได้นะ” พี่ผลไม้พูดยิ้มๆ “ถือซะว่าพี่ละเมอพูดออกมาแล้วกัน เพราะตอนนั้นพี่เบลอๆเลยพูดออกมาไม่ทันคิด”

“พี่ผลไม้”

“เราเป็นแฟนของไอ้โคมันนี่ ฉะนั้นก็หันไปดูโคซะบ้างเดี๋ยวมันจะน้อยใจเอาได้” พี่ผลไม้บอกพลางสะบัดมือผมที่จับอยู่ออก “ไปซะสิ ตอนนี้ไอ้โคมันรอน้องผักกินข้าวเช้าอยู่ข้างนอกห้องนะ”

“พี่ผลไม้…” ผมพูดยังไม่ทันจบ อีกฝ่ายกลับตัดบทด้วยการหลับตาหลีกหนีที่จะสนทนากับผม ก็เลยทำให้ผมต้องเดินออกไปจากห้องแต่โดยดี

....................

 

[dragon123]

ตอนที่ 35 ผักไม่ใช่สิ่งของที่พวกพี่สองคนคิดจะโยนให้กันนะ!

...............................

เสียงประตูดังขึ้น ทำเอาผมที่กำลังนั่งจัดยาให้ผลไม้อยู่นั้นต้องเงยหน้าขึ้นมอง ก่อนจะเห็นน้องผักยืนทำหน้าอมทุกข์ ผมเห็นดังนั้นจึงวางยาลงบนโต๊ะก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหา

“เป็นอะไรนะเรา มีอะไรไม่สบายใจบอกพี่ข้าวได้นะครับ”

“พี่ข้าว…” ร่างบางเรียกชื่อผมเสียงอ่อย “…ผักควรจะทำยังไงดีฮะ อีกคนหนึ่งก็แฟน อีกคนหนึ่งก็เพื่อนของแฟน ผักคิดอะไรไม่ออกแล้ว”

อันนี้ถึงน้องไม่บอกผมก็ทราบดีครับว่าปัญหาที่น้องผักเจอนั้นคืออะไร

“พี่ไม่รู้จะแนะนำให้เรายังไงนะครับน้องผัก แต่ขอให้ใช้ใจของตัวเองคิด”

“ใจของผักเหรอฮะ”

“ใช่แล้ว” ผมพยักหน้ายิ้มตอบ ก่อนจะเอามือแตะหน้าอกของน้องผักด้านที่มีหัวใจอยู่ “ค่อยๆคิดค่อยๆตัดสินใจว่าเราชอบใคร แต่ถ้าชอบทั้งสองฝ่าย และดีทั้งสองฝ่าย ก็ตัดสินใจคบไปด้วยกันทั้งสามคนพร้อมกันนั่นแหละจะได้หมดเรื่องหมดราวไปเลย ฮะๆ”

ทีแรกน้องผักทำหน้าเอ๋อไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมพูด แต่พอผ่านไปได้ซักพักถึงกับหน้าแดงเลยครับ

น่ารักจัง

นี่ถ้าไม่ติดว่าผมมีไอ้เคียวเป็นผัวแล้วล่ะก็ คงจะขอน้องผักเป็นแฟนด้วยอีกคนซะเลย จะได้เป็นสี่พี

“แล้วตอนนี้พี่โคอยู่ที่ไหนเหรอฮะ เห็นพี่ผลไม้บอกว่ารอผักกินข้าวอยู่ข้างนอก”

“อ้อ เห็นโคว่าขอออกไปทำธุระก่อนนะ แล้วฝากบอกเราว่าให้กินข้าวไปก่อนได้เลยไม่ต้องรอ”

“ฮะ ขอบคุณฮะพี่ข้าว”

“ไม่เป็นไรๆ แค่นี้เอง”

..................

  มีปัญหาปรึกษาหมอข้าว (เลียนแบบเคียว)

[oreena]

 

[HanATarO]

สามพีไปเลยก็ดีนะเออ

5555

[cweanz]

จัดไป3P!! 

[snowboxs]

อ่านทันแล้ว ทันตอนสำคัญซะด้วย

[dragon123]

อันที่จริงผมไม่ได้ออกไปทำธุระตามที่พูดไว้กับข้าวหรอกครับ แต่ผมออกมาเดินเล่นเพื่อที่จะหลบเลี่ยงคนรัก อยากหลบออกมาคิดคนเดียว แต่ก็ต้องเดินกลับมาคลินิกอีกครั้ง

“น้องผักไปไหนหรือข้าว” ผมถามด้วยความสงสัยเมื่อไม่เห็นคนรักของตัวเองอยู่ข้างใน ส่วนอีกฝ่ายที่กำลังนั่งกินข้าวพร้อมกับไอ้เคียวอยู่นั้นก็เงยหน้าขึ้นตอบว่า

“อ้อ เห็นว่ากลับบ้านไปแล้วนะ ไปดูเจ้าเสียมมันว่าเป็นยังไงบ้าง”

“เหรอ” ผมตอบโดยไม่มองสายตาไอ้เคียวที่จ้องมองมาเหมือนกำลังจับผิดผมอยู่ “แล้วผลไม้ตื่นหรือยังล่ะข้าว”

“ตื่นแล้ว นั่งดูโทรทัศน์อยู่ข้างในนั้นนะ” แล้วผมก็เดินเข้าไปข้างใน เห็นไอ้ผลไม้นั่งดูโทรทัศน์คนเดียวอย่างเงียบๆ มันเองก็หันมาเมื่อได้ยินเสียงผมเปิดประตู

“ปิดทีวีก่อน ฉันมีเรื่องสำคัญที่จะต้องคุยกับนาย”

.................

 

[dragon123]

ผมเดินเกือบไปถึงบ้านตัวเองแล้วครับแต่เดินย้อนกลับมาเพราะลืมของเอาไว้ ครั้นพอเดินเข้าไปในคลินิกกลับพบพี่ข้าวกับพี่เคียวกำลังล้างจานชามด้วยกันอยู่ในครัว ผมไม่อยากขัดจังหวะความสุขของพี่เคียวกับพี่ข้าวหรอกครับ ก็เลยเดินผ่านไปอย่างเงียบๆ จนกระทั่งมาถึงหน้าประตูทางเข้าห้องพี่ผลไม้ แต่ประตูมันเปิดค้างไว้อยู่ ผมก็เลยเดินเข้าไปแต่กลับต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงพี่ผลไม้กับพี่โคคุยกันอยู่

“ทำไมต้องไล่น้องผักออกไปข้างนอก กูอุตส่าห์ให้โอกาสมึงได้อยู่คุยปรับความเข้าใจกับน้องผักแล้วนะไอ้ผลไม้” เป็นครั้งแรกที่ผมได้ยินพี่โคพูดคำหยาบคาย แถมน้ำเสียงยังดูรุนแรงจนผมรู้สึกกลัวไม่กล้าเดินเข้าไป

“ทำไมกูต้องพูดปรับความเข้าใจกับน้องผักด้วยวะไอ้โค” พี่ผลไม้พูดตอกกลับมาด้วยน้ำเสียงรุนแรงเช่นเดียวกันกับพี่โคอย่างไม่ยอมแพ้ “มึงเป็นแฟนของน้องผักนะเว้ย จะให้กูคบกับน้องผักรึไง”

“ก็เออนะสิวะไอ้โง่!”

!!!!!!

คำพูดของพี่โคทำเอาผมถึงกับเข่าอ่อน แต่ยังไม่ถึงกับทรุดเพราะผมจับกำแพงไว้ได้ทัน

“กูยอมถอยถ้ามึงคิดจะคบกับน้องผัก”

“มึงบ้าแล้วไอ้โค” พี่ผลไม้ด่ากลับมาจนเกือบจะเป็นเสียงตะคอก “กูรักน้องผักก็จริง แต่กูจะไม่แย่งของๆมึง กูยอมให้น้องผักเป็นแฟนกับมึงดีกว่าที่มาเป็นแฟนกับกู”

“แต่กูกับน้องผักไม่ได้มีอะไรกัน ฉะนั้นมึงเอาน้องผักไปเถอะ”

“กูไม่เอา มึงนั่นแหละที่ต้องเอาผักไป และไม่ต้องมาสงสารกู…”

“อ้าวน้องผักมายืนทำอะไรอยู่ที่นี่ล่ะ ไม่เข้าไปซักที พี่ข้าวกับพี่เคียวเข้าไปในห้องไม่ได้นะ” เสียงพี่ข้าวดังขึ้นแทรก ทำเอาพี่โคกับพี่ผลไม้ที่กำลังคุยกันอยู่ถึงกับหยุดชะงัก ก่อนจะหันมามองผมพร้อมกันด้วยความตกใจ

“น้องผัก!” ทั้งพี่โคทั้งพี่ผลไม้ต่างพูดชื่อผมพร้อมกันเป็นเสียงเดียว

“ผัก…ฮึก” ผมไม่รู้เป็นบ้าอะไร จู่ๆน้ำตามันก็ไหลออกมา ห้ามมันก็ห้ามไม่อยู่ครับ “…ผักไม่ใช่สิ่งของที่พวกพี่สองคนคิดจะโยนให้กันนะ!”

แล้วผมก็หันหลังวิ่งออกไปจากที่นี่โดยไม่ฟังเสียงเรียกของพวกพี่เลยแม้แต่น้อย

...................

 

[snowboxs]

สงสารน้องผัก พี่โคน่ะแหล่ะผิด
ตัวเองเป็นแฟนอยู่แท้ๆถ้าจะหลีกทาง
ก็ต้องคุยกับผักก่อนซิ ว่าน้องผักคิดยังไง
เพราะความซึนและความใจร้อนของโคกับผลไม้
จึงทำให้รักสามเศร้ามันเกิดขึ้น รอลุ้นน้องผักดีกว่า

[dragon123]

ตอนที่ 36 มาเป็นแฟนกับพวกพี่สองคนเถอะน้องผัก

.....................

“มึงส่งข้อความบอกทุกคนหรือยังว่าให้ออกตามหาน้องผักนะ”

“เออ กูส่งข้อความบอกทุกคนไปแล้ว” ผมพูดด้วยความฉุนเฉียว ครั้นจะลุกขึ้นเดินเพื่อที่จะออกตามหาน้องผัก ก็โดนไอ้เคียวส่งสายตาอมหิตมาให้ ทำให้ผมต้องนั่งลงไปบนรถเข็นที่มีข้าวยืนคุมอยู่

“กูว่าแยกย้ายกันออกตามหากันดีกว่าไหม ถ้ามัวชักช้าอยู่อย่างนี้เมื่อไหร่จะเจอ แถมช่วงนี้ก็อันตรายเสียด้วย ขืนเกิดไอ้บ้านั่นส่งคนมาลักพาตัวน้องผักอีกมิแย่เลยหรือ” ปกติไอ้โคไม่เคยพูดคำหยาบหรอกครับ แต่ถ้ามันโมโหเมื่อไหร่จะหลุดออกมาทันที

“งั้นนายไปกับผลไม้แล้วกัน เพราะฉันจะไปกับข้าว”

“เฮ้ย ทำไมกูต้องไปกับไอ้โคด้วย…” ผมพูดสวนแต่กลับต้องชะงักเมื่อไอ้เคียวจ้องมองผมด้วยสายตาน่ากลัว “…โอเค กูไปกับไอ้โคก็ได้ ไม่เห็นต้องทำตาหน้ากลัวแบบนั้นเลยนี่”

“ไปกับผลไม้ไม่มีปัญหาอะไรนะโค”

“อืม” แล้วเคียวกับข้าวก็แยกออกไปอีกทาง ส่วนผมนั้นไอ้โคก็เข็นรถเข็นที่ผมนั่งอยู่ออกเดินทันที แต่เพราะผมนั่งหันหลังอยู่ ก็เลยไม่เห็นสีหน้าของไอ้โคในตอนนี้ “ผลไม้ ขอถามอะไรหน่อยได้ไหม”

“ว่ามาสิ”

“ถ้าเกิดน้องผักเลือกเราสองคน นายจะยอมคบกับน้องผักเป็นแฟนไหมล่ะ”

“อันนี้ต้องถามมึงก่อนว่าจะยอมให้กูเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งด้วยหรือเปล่า” ผมตอบกลับไปก่อนจะพูดต่อ “กูไม่อยากทำร้ายจิตใจใครมึงก็รู้ดีไม่ใช่รึไอ้โค”

“เออรู้ เพราะนายมันซึนเดเระตัวพ่อ”

“ไอ้สัสซึนพ่องมึงดิ!”

“ฮะๆ” แล้วพวกผมก็เลิกคุยเพราะต้องรีบออกตามหาน้องผักต่อครับ

.......................

 

[snowboxs]

อย่านะ 3 เศร้าพอรับได้ แต่ 3P ไม่เอานะ

[HanATarO]

เห็นด้วยกับ พี่โค พี่ผลไม้ แม่งโคตรซึนอ่ะ

ว่าแต่ตอนนี้หา น้องผัก ให้เจอก่อนเถอะนะ

[หมูน้อย]

ฮั้ยยะ...เกิดเรื่องไม่คาดคิด 3p จะมา

อะอะอะ รอๆ
ชอบอะเป็นวิธีแก้ปัญหาที่ดีมากๆ

[mild-dy]

 

[dragon123]

“อ๊ะ!”

ตูม!

ร่างของผมตกหล่นลงไปในน้ำ โชคดีที่ผมว่ายน้ำเป็นก็เลยตะเกียกตะกายว่ายน้ำขึ้นฝั่งในเวลาอันรวดเร็ว นี่คงเป็นเพราะว่าผมเอาแต่วิ่งแบบไม่ลืมหูลืมตา ก็เลยตกน้ำอย่างที่เห็น

แหมะ แหมะ

เสียงน้ำจากเส้นผมหยดลงบนพื้นดิน แต่ก็ไม่เท่ากับจิตใจที่ตอนนี้สับสนว้าวุ้นราวกับเดินอยู่ในทางเขาวงกต ผมเลือกหนทางไม่ถูกว่าจะไปทางไหนดี หนึ่งก็แฟน หนึ่งก็เพื่อนของแฟน

“พี่ไม่รู้จะแนะนำให้เรายังไงนะครับน้องผัก แต่ขอให้ใช้ใจของตัวเองคิด”

“ใจของผักเหรอฮะ”

“ใช่แล้ว” พี่ข้าวพยักหน้ายิ้มตอบ ก่อนจะเอามือมาแตะหน้าอกข้างซ้ายของผม “ค่อยๆคิดค่อยๆตัดสินใจว่าเราชอบใคร แต่ถ้าชอบทั้งสองฝ่าย และดีทั้งสองฝ่าย ก็ตัดสินใจคบไปด้วยกันทั้งสามคนพร้อมกันนั่นแหละจะได้หมดเรื่องหมดราวไปเลย ฮะๆ”

คบพร้อมกันสามคน...

มันจะเป็นไปได้ด้วยหรือ?

ผมส่ายหน้าให้กับความคิดของตัวเอง ก่อนจะถอดเสื้อของตัวเองออกมาบิดสลัดให้แห้ง ครั้นพอจะใส่เสื้อกลับต้องชะงักเมื่อเห็นถ้ำอยู่หลังน้ำตก

ไม่ยักกะรู้ว่าที่นี่มีถ้ำอยู่ด้วย?

คิดได้ดังนั้นผมก็ใส่เสื้อให้เรียบร้อย ส่วนรองเท้าก็ไว้บนก้อนหินขนาดเล็กข้างริมแม่น้ำเพื่อที่จะผึ่งแดดให้แห้ง ก่อนจะเดินเข้าไปในถ้ำด้วยความอยากรู้อยากเห็น โดยหารู้ไม่ว่าสิ่งที่ตัวผมเองทำก่อนเดินเข้าไปนั้น มันทำให้คนที่มาทีหลังเกิดความเข้าใจผิดอย่างร้ายแรง

..................

 

[dragon123]

พบรองเท้าของน้องผักวางอยู่บนโขดหินข้างริมน้ำตกให้รีบมาด่วน!

!!!!!!

ข้อความบนมือถือทำเอาผมถึงกับช็อก ซึ่งไม่เว้นแม้กระทั่งคนป่วยที่ผมกำลังจูงรถเข็นอยู่ก็ตาม แต่ผมยืนนิ่งไม่นานก็รีบเข็นไอ้ผลไม้ให้ไปยังที่น้ำตกอย่างรวดเร็วปานสายฟ้าแลบ จนมาถึงที่เกิดเหตุก็พบกับลุงจอบลุงปุ๋ยไอ้เคียวและข้าวยืนรอพวกผมอยู่

“แน่ใจนะว่าใช่รองเท้าของน้องผักนะ!” ไอ้ผลไม้ตะโกนถามด้วยความโมโห

“นั่นสิ ไม่ใช่พวกนายมั่วหรอกนะเคียว” ผมเองก็ถามด้วยความโมโหเช่นกัน

“ฉันไม่ได้มั่ว” เคียวตอบเสียงเย็น ก่อนจะนำรองเท้ามาให้พวกผมดู “มันถูกวางไว้บนโขดหินจริงๆ”

“ไม่ กูไม่เชื่อว่าน้องผักจะ…”

“…ฆ่าตัวตาย” ข้าวพูดต่อด้วยน้ำเสียงสั่นเครือราวกับจะร้องไห้ได้ทุกเมื่อ “…มันไม่จริงใช่ไหมเคียว โค ผลไม้ น้องผักไม่ได้ฆ่าตัวตายหรอกใช่ไหม”

“พวกมึงลองลงไปดูในน้ำหรือยังล่ะ!” ผลไม้ถามย้ำอีกรอบ

“ยังเลย ตอนนี้น้ำเชี่ยวกรากมาก ขืนลงไปมีหวัง…”

ตูม!

ผมไม่รอฟังลุงจอบพูดจนจบหรอกครับ รู้สึกตัวอีกทีผมก็ลงไปในน้ำท่ามกลางเสียงร้องเรียกชื่อผมของทุกคน แต่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ เพราะผมว่ายน้ำเป็นและว่ายน้ำแข็งมากพอสมควร ทว่าผมลงดำไปหาดูเท่าไหร่แล้วก็ไม่พบ จึงต้องว่ายกลับขึ้นมาบนฝั่งอย่างหมดแรง

“เป็นไงไอ้โคเจอไหม” ผลไม้ยืนตะโกนถามผม มันคงอยากจะลงมาดำน้ำดูด้วยแต่ก็โดนไอ้เคียวรั้งตัวเอาไว้ครับ “กูถามอยู่นะว่าเจอไหมตอบสิวะ!”

ผมส่ายหน้าให้เป็นคำตอบ ซึ่งทำเอาผลไม้ถึงกับทรุดลงไปนั่งกับเก้าอี้รถเข็นตามเดิมท่ามกลางความเสียใจของทุกคน ส่วนผมก็ได้แต่เงยหน้าขึ้นฟ้า น้ำตาเกือบจะไหลถ้าไม่มีเสียงน่ารักพูดขึ้นแทรกเสียก่อน

“เอ่อ ขอโทษที่ขัดจังหวะ คือว่าผัก…ไม่ได้ฆ่าตัวตาย ยังมีชีวิตอยู่ฮะ”

!!!!!!

....................

 

[snowboxs]

555 น้องผักเล่นเอาทุกคนเงิบไปเลย

[HanATarO]

เล่นเอาพวกพี่ๆ เค้าใจแป้วเลยนะ น้องผัก

555

[dragon123]

“เอ่อ ขอโทษที่ขัดจังหวะ คือว่าผัก…ไม่ได้ฆ่าตัวตาย ยังมีชีวิตอยู่ฮะ” พอผมพูดจบ ทุกคนถึงกับหันมามองที่ผมพร้อมๆกัน ตอนที่อยู่ในถ้ำผมได้ยินหมดแล้วครับ แต่ก็ไม่กล้าออกไปจึงดูอยู่ซักพัก ก่อนตัดสินใจเดินออกมาพูดเพื่อแก้ความเข้าใจผิด “ผักขอโทษนะฮะที่ทำให้ทุกคนต้องเป็นห่วง ผักไม่ได้ตั้งใจทิ้งรองเท้าเอาไว้ พอดีรองเท้ามันเปียกก็เลยจะตากแดดไว้ให้มัน…”

ผมพูดยังไม่ทันจบดี ทั้งพี่โคทั้งพี่ผลไม้ต่างเดินเข้ามากอดผมพร้อมกัน

“อย่าทำให้พวกพี่เป็นห่วงอีกนะครับน้องผัก”

“พี่โค”

“รู้หรือเปล่าว่าพวกพี่ตกใจกันมากแค่ไหนตอนเห็นรองเท้าของเราวางอยู่บนโขดหินข้างแม่น้ำ”

“พี่ผลไม้” แล้วพวกพี่สองคนก็ก้มหน้ามองผมพร้อมกัน แววตาของทั้งคู่ที่จ้องมองมานั้น ช่างดูอบอุ่นและอ่อนโยน “ผัก…ผักขอโทษนะฮะ ผักไม่ได้ตั้งใจ”

“ไม่เป็นไรหรอกครับน้องผัก ว่าแต่ทำไมตัวของน้องผักถึงได้เปียกล่ะ” พี่ผลไม้ถามด้วยความสงสัย

“อ้อ พอดีผักวิ่งตกน้ำนะฮะ”

“หา?!”

“แต่ไม่เป็นอะไรมากฮะ ผักว่ายน้ำเป็น” ผมรีบพูดแก้กลัวทั้งคู่จะเป็นห่วง “พอผักขึ้นมาจากน้ำก็เห็นถ้ำ อยากจะสำรวจก็เลยตากรองเท้าไว้ข้างนอกแล้วเดินเข้าไป ไม่คิดว่าทุกคนจะ…”

“ช่างมันเถอะ เรื่องมันผ่านไปแล้วก็แล้วกันไป ที่จริงเป็นความผิดของพวกพี่ ที่ไม่คิดจะถามความรู้สึกของน้องผักดูเสียก่อน ก็เลยทำให้น้องผักต้องวิ่งออกมา”

“พี่โค”

“พี่เองก็ใจร้อนไปหน่อย เลยไม่ได้ถามความรู้สึกของเรา”

“พี่ผลไม้”

“น้องผักคิดยังไงรู้สึกยังไงก็บอกพวกพี่มาได้เลยนะ”

“คือผัก…” ผมพูดไม่ออกครับ ก็เล่นจ้องหน้าซะใกล้ขนาดนี้ แถมโดนกอดอีกด้วย ครั้นพอหันหน้าไปทางพี่ข้าวเพื่อขอความเห็น อีกฝ่ายก็ทำมือเป็นรูปหัวใจแล้วชี้มาทางผม ทำเอาผมถึงกับบางอ้อเพราะจำคำพูดของพี่ข้าวได้ครับ “…ผักชอบพี่โคอยู่แล้ว ส่วนพี่ผลไม้ ทีแรกผักไม่ได้ชอบหรอกฮะ เพราะพี่ชอบแกล้งผัก ตอนที่มีคนเอาครีมทากันแดดกับขวดนมมาให้ ผักก็สนใจนะฮะเพราะไม่รู้ว่าเป็นใคร แต่พอรู้แล้วว่าเป็นพี่ผลไม้ แถมพี่มาบังตัวกระสุนแทนผักกับพี่โค ก็เลยทำให้ผักชอบพี่ผลไม้ทันที อาจจะฟังดูแปลกๆที่ผักชอบแบบไม่มีเหตุผล แต่ผักคิดแบบนี้จริงๆ พี่โคคงไม่ว่าอะไรนะฮะถ้าผักชอบพี่ผลไม้ด้วย อ๊ะ แต่ไม่ต้องห่วงนะฮะพี่โค ผักยังชอบพี่โคอยู่เหมือนเดิม”

“ครับพี่รู้ครับ แต่ถ้าน้องผักคิดได้แบบนั้นก็ดีไป พวกพี่จะได้ตัดสินใจอะไรๆขึ้นมาง่ายหน่อย”

“เอ๊ะ? ตัดสินใจอะไรเหรอฮะ” ผมถามด้วยความสงสัย ซึ่งทั้งคู่หันหน้ายิ้มให้กันก่อนจะหันมาพูดกับผมพร้อมกันเป็นเสียงเดียวว่า

“มาเป็นแฟนกับพวกพี่สองคนเถอะน้องผัก”

!!!!!!
.....................

 

[padthaiyen]

ในเมื่อพี่ๆ เขาเสนอมาน้องผักก็สนองไปซะ

[dragon123]

   ตอนที่ 37 มาเล่นโยคะด้วยกันเถอะครับน้องผัก

.........................

   หลังจากที่น้องผักโดนพวกผมขอเป็นแฟนพร้อมกัน ทำเอาน้องผักถึงกับอึ้งไปพักใหญ่ แต่กว่าจะตอบก็หน้าแดงจนไม่รู้จะแดงยังไงแล้วล่ะครับ แต่สุดท้ายน้องผักก็พยักหน้าตอบตกลงพวกผมทั้งๆที่หน้ายังแดงอยู่นั่นแหละครับ เนื่องจากพวกผมยังไม่ไว้ใจให้น้องผักกลับไปนอนบ้านคนเดียว ก็เลยให้น้องผักมานอนค้างที่คลินิกไอ้เคียวแทน

   “แหม คบพร้อมกันสามคนหวานชื่นดีจัง” ไอ้ข้าวเอ่ยปากแซวพวกผมไม่ขาดสายตั้งแต่เมื่อวานแล้วล่ะครับ ก่อนจะขยับมาพูดกระซิบใกล้ๆ “ว่าแต่ได้กิ้วๆกันยังโค”

   เห็นติ๋มๆเรียบร้อยแบบนี้อย่าโดนมันหลอกเอาได้นะครับ ถ้าไม่สนิทจริงจะไม่มีทางรู้ว่าไอ้ข้าวนี่หื่นตัวแม่ แต่ยังดีที่ไอ้เคียวปราบมันได้ ไม่งั้นมันคงหันมาจีบน้องผักของพวกผมแน่

   “จะรู้ไปทำไม”

   “ก็อยากรู้อ่ะ” ดูท่ามันยังไม่เลิกถามนะครับ ผมจึงหันไปขอความช่วยเหลือจากไอ้เคียวแทน ซึ่งมันพยักหน้าก่อนจะลุกขึ้นอุ้มไอ้ข้าวพาดบ่าเดินเข้าห้องนอนที่อยู่ข้างๆปิดประตูหายเงียบจ้อยเลยครับ

   แกรก!

   “อ้าวพี่ข้าวกับพี่เคียวไปไหนแล้วฮะ เมื่อครู่นี้ยังนั่งดูโทรทัศน์ด้วยกันอยู่เลย” ร่างบางถามหลังจากเดินออกมาจากห้องน้ำ แถมอยู่ในชุดนอนวาบหวิวเสียจนผมกับไอ้ผลไม้มองแทบไม่วางตา

   “อ้อ เห็นว่าจะไปเล่นโยคะด้วยกันอีกห้องนะ ว่าแต่เราเถอะ สนใจจะเล่นโยคะไหม พวกพี่สองคนจะได้สอนให้” ไอ้ผลไม้พูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์พลางหันหน้ามามองผมก่อนจะยักคิ้วข้างหนึ่งส่งซิกส์ให้กับผมอย่างรู้กัน

   “โยคะเหรอฮะ” น้องผักมุ่นคิ้วพูด “ก็ดีเลยฮะ ผักอยากเล่นเหมือนกัน แต่ผักอาบน้ำแล้ว”

   “อาบแล้วก็อาบใหม่ได้ครับน้องผัก” ผมพูดเสริมต่อทันที ซึ่งน้องผักทำหน้าครุ่นคิดก่อนจะพยักหน้าตอบตกลงอย่างว่าง่าย

   “ก็ได้ฮะ เล่นโยคะก็ได้ แต่เดี๋ยวผักขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน” ร่างบางทำท่าจะเดินเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำ ทำเอาผมรีบดึงแขนเอาไว้ทันที

   “ไม่ต้องเปลี่ยนหรอกครับที่รัก เล่นโยคะด้วยกันชุดนี้ก็ได้”

   “อืม เอางั้นก็ได้ฮะ” น้องผักพูดตกลง “ว่าแต่จะเริ่มยังไง ผักเล่นโยคะไม่เป็น”

   ผมกับผลไม้มองหน้ากันก่อนจะหันไปตอบน้องผักพร้อมกันด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ว่า

   “หึๆ ไม่ต้องห่วงครับน้องผัก เดี๋ยวถึงเวลาก็รู้เอง”

....................

 

[saruttaya]

เล่นโยคะในชุดนอนวาบหวิว 

พี่ผักกับพี่โคแม่งโคตรเจ้าเล่ห์

[หมูน้อย]

อืมมมม
เล่นโยคะ แบบนี้เองหรอ

[padthaiyen]

เออพี่โค พี่ผลไม้เจ้าเล่ห์นะยะ เล่นโยคะเนี่ยนะ

[Noo_Patchy]

 

[dragon123]

“เอ่อพี่โค นี่ใช่วิธีการเล่นโยคะแน่เหรอฮะ”

“แน่สิครับ แน่ยิ่งกว่าแช่แป้งเสียอีก”

“แล้วทำไมพวกพี่สองคนถึงต้องถอดเสื้อผ้าด้วยล่ะฮะ”

“ก็จะได้เล่นโยคะสะดวกยังไงล่ะครับ”

“แล้วทำไมพี่โคต้องขึ้นมานั่งคร่อมผมด้วยล่ะฮะ”

“อ๋อ นี่เป็นวิธีการเล่นโยคะยังไงล่ะครับ”

“แล้วทำไมพี่ผลไม้ต้องขึ้นไปนั่งบนหัวผักด้วยฮะ”

“ก็เป็นวิธีการเล่นโยคะแบบสามพียังไงล่ะครับ”

“แล้วทำไมพี่โคต้องแกะกระดุมเสื้อนอนผักด้วยฮะ ไหนว่าเล่นโยคะแบบไม่ต้องถอด…” ผมยังถามไม่ทันจบก็โดนพี่ผลไม้จัดการปิดปากด้วยปากของพี่เขาเอง ก่อนจะสะดุ้งเฮือกเมื่อมีมือหนามาลูบไล้บนหน้าอกให้สยิวเล่น แน่นอนว่าพอผมสะดุ้งตกใจถึงกับเปิดปากออกมาแล้ว ทำให้ลิ้นหนาที่พยายามจะเข้ามาแทรกถึงกับพรวดพราดเข้ามาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะกวาดไปทั่วโพรงปากเสียจนผมถึงกับร้องครางออกมา “…อือออออ อื้ออออออ”

ผมโดนพี่ผลไม้จูบได้ไม่นานอีกฝ่ายก็ผละออกมา แน่นอนว่าผมถึงกับหอบเลยครับ

“น้องผักครับ”

ฮะ?

“พวกพี่ขอนะ”

ขออะไรเหรอฮะ?

“ไม่ต้องกลัวนะครับ เพราะพวกพี่จะทำน้องผักแบบทะนุถนอม”

ทีแรกผมได้แต่มึนงงเพราะไม่เข้าใจในสิ่งที่พี่โคกับพี่ผลไม้พูด แต่พอพี่โคดึงกางเกงผมออกจนหมดแม้กระทั่งกางเกงใน ก่อนจะยกขาทั้งสองข้างผมขึ้นเป็นตัวเอ็มเท่านั้นแหละผมถึงกับบางอ้อเลยครับ

ชัดเลยครับ…

ชัดยิ่งกว่าสามจีสี่จี…

ไม่ต้องไปเสิร์จหาในเว็บ…

แค่นี้ผักก็รู้แล้วล่ะครับพี่โคพี่ผลไม้…

ว่าโยคะที่พวกพี่พูดถึงนั้นเขาเล่นกันยังไง…

....................

 

[saruttaya]

 

[ตีสี่]

ล่อลวงเยาวชนว่ะ อิสองตัวนี้

[rmlab]

ยาวแน่เลยน้องผัก

[dragon123]

ตอนที่ 38 การประกวดแข่งสุนัข

...............................

ผมตกเป็นของพี่โคพี่ผลไม้ไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ

เรียบร้อยโรงเรียนการเกษตร

ถ้าถามว่าผมยินยอมไหม

ขอตอบได้เลยว่า

ยินยอมครับ

ทีแรกผมก็กลัวอยู่เหมือนกัน เพราะมันฝังใจตั้งแต่โดนไอ้เหี้ยพี่วินข่มขืนแล้วครับ แต่พี่โคกับพี่ผลไม้พูดกล่อมผมด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนจนผมถึงกับคล้อยตาม แถมยังสารภาพกับผมว่ารู้เรื่องอดีตของผมแล้วด้วย

“แล้วพวกพี่สองคนไม่รังเกียจผักเหรอฮะ ผักเคยเป็นของคนอื่นมาแล้วนะ”

“ไม่ครับน้องผัก ถึงเราจะเคยเป็นของใคร แต่สำหรับพวกพี่สองคน น้องผักถือว่าเป็นคนแรกและเป็นคนสุดท้ายครับ” ทั้งพี่โคทั้งพี่ผลไม้ต่างพูดยืนยันพร้อมกันเป็นเสียงเดียว ทำเอาผมถึงกับปลื้มจนกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่

“ขอบคุณฮะพี่โคพี่ผลไม้ที่ไม่รังเกียจผัก”

หลังจากนั้นผมคงไม่ต้องบอกนะฮะว่าเกิดอะไรขึ้นต่อจากนั้น เพราะมันดุเดือดมากจนห้องนั้นกลายเป็นสนามรบเลยก็ว่าได้ ส่วนตอนนี้หรือฮะ ผมก็นอนมองพวกพี่สองคนที่นอนกอดผมอยู่ทั้งสองข้างยังไงล่ะครับ

“คิกๆ”

“อือ” ดูเหมือนผมจะหัวเราะเสียงดังไปหน่อย ก็เลยทำให้พวกพี่สองคนรู้สึกตัว ก่อนจะลืมตามองผมที่กำลังหัวเราะอยู่ “เมื่อคืนว่าพวกพี่จัดไปหลายยกแล้วนะ ยังมานอนหัวเราะได้อีก สงสัยต้องจัดไปอีกซักสองรอบแล้วล่ะมั้งเนี่ยโค”

เย้ย!

“นั่นสิผลไม้ นี่ก็ใกล้จะเช้าแล้วด้วย อีกซักสองรอบก็ดีเหมือนกัน” พี่โคพูดพลางมองผมด้วยสายตาแพรวพราว ส่วนพี่ผลไม้ไม่ต้องพูดถึง รายนี้แลบลิ้นเลียปากตัวเองราวกับหมาป่าที่กำลังหิวโหยมิปาน

“งั้นมัวรอช้าอยู่ทำไมล่ะ รีบลงมือเลยดีกว่า”

“นั่นสินะ”

!!!!!!

ขอไว้อาลัยให้ตัวเองซักพัก เพราะตอนนี้ผมโดนพี่โคพี่ผลไม้กำลังฟิวชั่นรวมร่างเป็นสเต็กเนื้อฟรุ๊ตสลัดครับ

.................

 

[attachment deleted by admin]