หัวข้อ: ชีวิตใหม่ๆของน้องผัก [ตอนพิเศษ วันเด็ก 1 up 100% 25/01/60]

[dragon123]

กว่าจะเคลียร์งานเสร็จก็เล่นทำเอาผมถึงกับเพลียไปเลยครับ เพราะคนเป็นผู้ใหญ่บ้านต้องทำนู่นทำนี่ไม่หยุดเว้นแต่ละวัน ไม่ได้ว่างอยู่ตลอดเวลา แต่ก็มีบ้างที่ผมจะแอบอู้ออกไปเดินเล่นข้างนอกเพื่อคลายเครียด อย่างวันนี้เคลียร์เรื่องการเดินไฟฟ้าเข้าบ้านของไอ้เด็กแสบนั่นครับ อันที่จริงเริ่มทำตั้งแต่วันแรกที่น้องผักย้ายเข้ามาอยู่แล้ว แต่ติดปัญหาอยู่หลายอย่างก็เลยทำให้ไฟฟ้ายังเข้าบ้านน้องผักไม่ได้เลยครับ

Trr…

แกรก!

“ผู้ใหญ่บ้านกำลังพูดอยู่ครับ” ผมพูดทันทีที่รับสายโทรศัพท์ “อ้อ การไฟฟ้าเหรอครับ ครับ จะส่งไฟฟ้าให้เย็นนี้เลยรึครับ ครับ ขอบคุณมากครับ ครับ แล้วผมจะบอกเจ้าของบ้านให้ครับ ขอบคุณครับ”

ผมวางสายก่อนจะถอนหายใจเฮือกแรงๆ แต่กลับต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าเดินเข้ามา

“เดี๋ยวนี้คนเป็นหมอว่างมากถึงขนาดเข้ามาเดินเล่นบ้านคนอื่นเลยรึไง”

“เปล่า ก็แค่อยากจะเอายาของน้องผักมาฝากไว้กับนาย” อีกฝ่ายบอกเสียงเรียบ ก่อนจะวางถุงยาลงบนโต๊ะทำงานตรงหน้าที่ผมกำลังนั่งอยู่ “วันนี้ฉันมีธุระที่ต้องขึ้นเรือไปบนฝั่ง เลยไม่ว่างเอายาไปให้น้องผัก”

“ทำไมต้องเป็นฉัน...นายฝากข้าวเอาไปให้แทนไม่ได้รึไง”

“ไม่ได้ นายต้องไป เพราะข้าวจะขึ้นเรือไปพร้อมกับฉัน” พูดเสร็จก็หมุนตัวเดินไปจากไปทันที เวลาผมคุยกับไอ้เคียวทีไร มีอันต้องประสาทกินทุกที (เพราะเถียงไม่เคยชนะยังไงครับ) แล้วผมก็เคลียร์พื้นที่บนโต๊ะให้เรียบร้อย ก่อนจะลุกขึ้นหยิบถุงยาแล้วเดินออกจากบ้านทันที แต่ยังไม่ทันได้ก้าวเท้าไปไหน ผมก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังแว่วเข้ามา พร้อมกับเสียงหัวเราะที่ดังอย่างไม่เกรงใจชาวบ้าน

“ฮะๆ พี่โคเร่งความเร็วอีก สนุกดีๆ ผมชอบ” ผมว่าเสียงมันคุ้นนะครับว่าไหม

“ฮะๆ ได้เลย พี่โคจัดให้!”

พอได้ยินชื่อเท่านั้นแหละ ผมก็เห็นทั้งม้าทั้งคนนั่งขี่วิ่งผ่านต่อหน้าต่อตาผมทันที ถึงแม้มันจะดูเร็ว แต่ผมก็เห็นได้ชัดครับ ซึ่งภาพที่ทำเอาผมถึงกับตะลึงจนตาค้าง ก็คือภาพของน้องผักนั่งอยู่บนหลังม้าโดยมีไอ้โคนั่งซ้อนท้ายเอามือโอบเอวร่างบางไว้อีกด้วย

!!!!!!

....................

  

[why yyy]

นั่นไงผลไม้เห็นซะแล้ว!!



ขอบคุณ

[HanATarO]

นั่นไง พี่โค มีแววเป็นคู่แข่ง พี่ผลไม้ แน่นอน

55555555

[KoBKaB]

ผลไม้หลบไป    น้องผักเขากะลังหวานกะพี่โค  อึ้งเลยอะดิ ว่าเเล้วผลไม้ต้องเห็น 
คราวนี้ผลไม้จะทำหน้ายังไงนะ 

[dragon123]

ตอนที่ 15 เขาเรียกว่าหึง

.............

“ขอบคุณพี่โคมากเลยนะครับที่พาผมขี่ม้าทัวร์รอบเกาะ ผมสนุกมากเลยครับ”

“ไม่เป็นไรน้องผัก เรื่องแค่นี้เอง” พี่โคยิ้มตอบ หลังจากกลับขี่ม้ามาพวกผมสองคนก็ได้ของกินติดไม้ติดมือมาด้วย ซึ่งไม่พ้นผลไม้ที่พี่โคแอบเด็ดออกมาจากสวนบ้านคนอื่น (เด็กดีไม่ควรลอกเลียนแบบนะครับ) “เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่จะมาสอนเราใหม่แล้วกัน เอาช่วงเช้านี่แหละกำลังดี ไม่ร้อนด้วย”

“ฮะ แล้วแต่พี่โคล่ะกัน” แล้วพี่โคก็ขอตัวกลับบ้าน ส่วนผมก็หันไปทักทายเจ้าเสียมที่ยืนรอหน้าบ้าน แต่ยังไม่ทันได้เข้าบ้านเพื่อเตรียมตัวจะไปรับน้องบุ้งกี๋ ผมก็ได้ยินเสียงคุ้นหูดังขึ้นจากด้านหลังเสียก่อน

“งานการก็ไม่รู้จักทำ แถมเพิ่งจะหายดี ก็ดันออกไปแรดขี่ม้าเล่นกับผู้ชายคนอื่น คงสนุกมากสินะ” ผมหันกลับไปมองทันที ซึ่งคนพูดนั้นไม่ใช่ใครนอกเสียจาก…

ไอ้พี่ผลไม้

“ผมจะสนุกหรือไม่ มันก็ไม่ได้เกี่ยวกับพี่ซักหน่อย” ผมแย้งด้วยความฉุนเฉียว “แล้วผู้ชายที่พี่พูดถึงนั่นก็พี่โค เขาแค่อยากจะพาผมขี่ม้าเล่นมันผิดด้วยหรือ”

“ผิดสิ ผิดที่นายไปยั่วเขา อย่างไอ้โคไม่สนเด็กตัวกะเปี๊ยกอย่างนายหรอกรู้ไว้ซะด้วย” แล้วอีกฝ่ายก็เดินจากไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้ผมยืนกำมือโมโหอยู่ตรงนั้น

.............

 

[HanATarO]

หมั่นไส้ อิพี่ผลไม้ ง่ะ

มาว่า น้องผัก ได้ไงกัน

ชิชิ

[why yyy]

ว่าน้องผักทำไม


ขอบคุณ

[item]

น้องผักทำอะไรผิด ชิส์ไอ้ผลไม้

[ตีสี่]

ทำนิสัยน่าเกียจว่ะ อิผลไม้

[saruttaya]

พี่ผลไม้หึงเต็มๆเลยนะนั่น 555+

[patee]

หมั่นไส้ไอ้พี่ผลไม้นัก

[padthaiyen]

ผลไม้เป็นอะไรก้บน้องผักมีสิทธิ์ไปหึงเขาเหรอ

[nongrak]

น้องผักอยู๋ที่เกาะนี้นี่ได้เรียนรู้หลายอย่างเลยนะ

[dragon123]

ล้อเลียน ตอนที่ 15

................

“งานการก็ไม่รู้จักทำ แถมเพิ่งจะหายดี ก็ดันออกไปแรดขี่ม้าเล่นกับผู้ชายคนอื่น คงสนุกมากสินะ” ผมหันกลับไปมองทันที ซึ่งคนพูดนั้นไม่ใช่ใครนอกเสียจาก…

ไอ้พี่ผลไม้

“ผมจะสนุกหรือไม่ มันก็ไม่ได้เกี่ยวกับพี่ซักหน่อย” ผมแย้งด้วยความฉุนเฉียว “แล้วผู้ชายที่พี่พูดถึงนั่นก็พี่โค เขาแค่อยากจะพาผมขี่ม้าเล่นมันผิดด้วยหรือ”

"ผิดสิผิดที่นายไปยั่วเค้า อย่างโคน่ะ เด็กกะโปโลแบบแกเค้าไม่แลให้เสียสายตาหรอก" แล้วอีกฝ่ายก็เดินจากไปอย่างรวดเร็วแต่ก็ยังอุตส่าห์ทิ้งท้ายไว้ให้ผม "มันต้องเป๊ะเวอร์อย่างฉันนี่ เชอะ"
.
.
"ฮือๆ กระซิกๆๆ T^T"

.................

ขำๆ แซวกันนอกบทเฉยๆจ้า ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่อง   

[KoBKaB]

ผลไม้ หึงน้องผักสะเเล้วสิเนี่ย แต่ไม่ชัดเจนกับความรู้สึกเอาสะเลยนะ ว่าน้องแรดอีก มันน่าให้ไปยั่วพี่โคบ่อยๆ จะได้รู้สีหน้าของผลไม้555

[dragon123]

“เจ้าม้า”

“สายลม”

“หญ้า”

“ลมกรด”

หลังจากที่ผมเดินไปรับน้องบุ้งกี๋แล้ว ผมก็ชวนน้องบุ้งกี๋มาช่วยกันคิดชื่อเจ้าม้าที่ได้มาจากลุงจอบ แต่ก็ยังไม่ได้ซักชื่อ เพราะมัวแต่หัวเราะเรื่องชื่อที่ตัวเองเป็นคนตั้ง

“ฮะๆ สงสัยวันนี้จะไม่ได้เรื่องซะแล้วมั้ง”

“จริงด้วยค่ะพี่ผัก”

“สองคนหัวเราะอะไรกันอยู่เนี่ย พี่ข้าวกับพี่เคียวขอร่วมวงด้วยได้ไหมเอ่ย” เสียงคุ้นหูดังขึ้น ทำเอาผมกับน้องบุ้งกี๋หันไปมอง ก่อนจะเห็นพี่ข้าวกับพี่เคียวเดินมาด้วยกัน

“พี่ข้าวพี่เคียว!” เด็กน้อยร้องเรียกชื่อก่อนจะวิ่งถลาเข้าไปกอดพี่ข้าวเต็มรัก “วันนี้หนูกับพี่ผักกำลังคิดชื่อม้ากันอยู่ค่ะ แต่ยังไม่ได้ซักชื่อเลย”

“งั้นเหรอคะ”

“แล้วนี่ได้ถุงยาเรียบร้อยหรือยัง” พี่เคียวเอ่ยปากถามทันที ทำเอาผมที่กำลังมองน้องบุ้งกี๋ถึงกับหันมามองด้วยความมึนงง “ยานะได้แล้วหรือยัง ฉันฝากผลไม้ให้เอามาให้เธอนะ”

“ยังครับ ผมไม่เห็นรู้เรื่อง” พูดถึงหมอนั่นก็ฉุนครับ ไม่อยากได้ยินชื่อนี้เลยด้วยซ้ำ

“นี่แสดงว่าเจอผลไม้แต่ไม่ได้ถุงยา?”

“ยังครับพี่เคียว คนๆนั้นมาแค่ด่าว่าแล้วก็ไป ไม่เห็นมีถุงยามาให้ อุ๊บ!” ผมแทบปิดปากตัวเองไม่ทัน ทำเอาทั้งพี่ข้าวทั้งพี่เคียวต่างมองผมด้วยความสงสัย

“หมายความว่ายังไงที่ว่าด่า ผลไม้ทำอะไรเธอรึ” พี่เคียวถามย้ำอีกรอบ ซึ่งผมได้แต่หลบสายตาอันน่ากลัวของพี่เคียว “ฉันถามเธออยู่นะผัก”

“ใจเย็นๆเคียว น้องมันกลัวนายแล้วนะ เอาล่ะ ไม่ต้องกลัวนะครับน้องผัก มีอะไรก็พูดมาได้เลย พี่รอฟังอยู่” พี่ข้าวพูดอย่างใจเย็น ซึ่งผมก็ได้เล่าเรื่องให้ฟังตั้งแต่ต้นจนจบ

“ผมไม่เข้าใจเลยว่าทำไมไอ้พี่ผลไม้บ้านั่นต้องมาว่าผมกับพี่โคด้วยก็ไม่รู้”

“หึง”

“อะไรนะครับ?”

“แบบนั้นเขาเรียกว่าหึง” พี่เคียวตอบย้ำอีกรอบ “ผลไม้เขาหึงเธอ ที่เธอไปขี่ม้าสนุกสนานกับโคนะ”

“เขาจะหึงผมทำไม ในเมื่อผมกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย”

“เดี๋ยวเรื่องนี้ฉันจะเป็นคนไปจัดการให้เอง ส่วนเรื่องโค เธอก็คุยกับเขาไปตามปกติเถอะ”

“ครับพี่เคียว พี่ข้าวก็ด้วยนะฮะ ถ้าไม่ได้พี่สองคนผมคงเครียดแย่เลย”

“ไม่เป็นไรครับน้องผัก เรื่องแค่นี้เอง”

แล้วทั้งคู่ก็ขอตัวกลับบ้านก่อน ส่วนเรื่องยาพี่เคียวจะไปเอามาจากไอ้พี่ผลไม้บ้ามาให้ผมทีหลัง

.....................

  มีปัญหาปรึกษาหมอเคียว 

[HanATarO]

พี่เคียว ช่างรู้ใจ พี่ผลไม้ เหลือเกิน

5555

[why yyy]

ขอบคุณ

[dragon123]

ตอนที่ 16 พี่ขอจีบน้องผักได้ไหมครับ

..................

“งานการก็ไม่รู้จักทำ แถมเพิ่งจะหายดี ก็ดันออกไปแรดขี่ม้าเล่นกับผู้ชายคนอื่น คงสนุกมากสินะ” ผมหันกลับไปมองทันที ซึ่งคนพูดนั้นไม่ใช่ใครนอกเสียจาก…

ไอ้พี่ผลไม้

“ผมจะสนุกหรือไม่ มันก็ไม่ได้เกี่ยวกับพี่ซักหน่อย” ผมแย้งด้วยความฉุนเฉียว “แล้วผู้ชายที่พี่พูดถึงนั่นก็พี่โค เขาแค่อยากจะพาผมขี่ม้าเล่นมันผิดด้วยหรือ”

“ผิดสิ ผิดที่นายไปยั่วเขา อย่างไอ้โคไม่สนเด็กตัวกะเปี๊ยกอย่างนายหรอกรู้ไว้ซะด้วย”

“เหรอ แล้วทำไมพี่ต้องมายุ่งกับผมด้วย” ผมพูดสวนกลับไป แต่อีกฝ่ายกลับสืบเท้าเข้ามาจนผมต้องเดินถอยหลังหนี

“ที่พี่มายุ่งกับเราก็เพราะ…”

เพราะ?

“…พี่หึง”

!!!!!!

กริ้ง!!

เสียงมือถือดังลั่น ทำเอาผมถึงกับเบิกตากว้างลุกขึ้นนั่งหายใจหอบราวกับไปวิ่งมามิปาน ผมนั่งหอบหายใจซักพักก่อนจะมองสำรวจไปทั่ว พอรู้ว่าอยู่ที่ไหนแล้วผมค่อยผ่อนลมหายใจออกด้วยความโล่งอก

ค่อยยังชั่ว ที่แท้ก็ฝัน…

ผมลงจากเตียงก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป โชคดีที่ไฟฟ้าเข้าเมื่อวาน ก็เลยทำให้ผมได้ใช้ชีวิตที่สะดวกสบายเหมือนกับชาวบ้านเค้าซักที เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ผมก็ทำกับข้าวให้ตัวเองและให้เจ้าเสียมมันด้วยครับ พอออกไปให้อาหารเจ้าเสียมแล้ว ผมก็เดินไปให้หญ้ากับเจ้าม้า น่าเสียดายที่ผมกับน้องบุ้งกี๋ยังไม่สามารถตั้งชื่อให้เจ้าม้านี่ได้ ก็เลยต้องเรียกมันว่าเจ้าม้าอยู่ต่อไป พอเสร็จจากการให้อาหารเจ้าม้าผมก็ไปรดน้ำผักที่ตัวเองเป็นคนปลูก ซึ่งกว่าจะเสร็จก็ปาไปเกือบชั่วโมงกว่าครับ

“ไงครับน้องผัก เมื่อคืนหลับสบายดีไหมเอ่ย” ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมพี่โคถึงมาหาผมอีก นั่นก็เป็นเพราะว่าพี่โคได้รับปากแล้วว่าจะสอนผมขี่ม้า

“ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ฮะ ฝันร้ายนิดหน่อย”

“โบราณเขาว่าฝันร้ายจะกลายเป็นดี อย่าคิดมากเลยนะ”

“ฮะพี่โค”

จากนั้นพี่โคก็พาผมไปสอนขี่ม้า ซึ่งวันนี้ไม่มีอะไรมากนอกเสียจากได้เรียนรู้วิธีขึ้นขี่หลังม้า แต่กว่าจะได้ก็แทบแย่ (ม้ามันสูงครับ) นอกนั้นพี่โคก็ให้ผมได้ลองนั่งหลังม้าโดยมีพี่โคคอยจูงให้ม้าออกเดินทั่วบริเวณสวนบ้านผม “ว่าแต่เราตั้งชื่อม้าไปแล้วหรือยังครับ”

“ยังเลยฮะพี่โค พี่โคช่วยตั้งชื่อให้มันหน่อยสิ”

“ฮะๆ ถ้าพี่ตั้งแปลกๆหรือเชยๆอย่าว่ากันเชียวล่ะ”

“ฮะ ผมไม่ว่าพี่หรอก”

“อืม งั้นก็…” ร่างสูงพูดพลางมุ่นคิ้วครุ่นคิดชื่อที่จะตั้ง “...ชื่อน้องผักน่ากิน”

!!!!!!

“พี่ล้อน้องเล่นนะ ฮะๆ” โหย ล้อเล่นซะผมเกือบตกม้าเลยนะพี่โค “ตกลงว่าชื่ออาชาแล้วกัน”

“ดีเลยฮะ อาชา เท่ห์ไม่หยอกเลยนะเจ้าอาชา” ผมพูดพลางเอาหัวลูบเจ้าอาชาอย่างแผ่วเบา ซึ่งมันเองก็ตอบรับผมด้วยการร้องฮี้เบาๆ หลังจากนั้นพี่โคก็ขึ้นซ้อนท้ายพาผมขี่เจ้าอาชาไปยังแถวบ้านตัวเอง เห็นบอกว่าจะพาไปดูวิวสวยๆนะครับ ซึ่งใช้เวลาไม่ถึงยี่สิบนาทีก็มาถึงจุดมุ่งหมาย พี่โคกระโดดลงไปยืนบนพื้นก่อนจะหันมาอุ้มผมลงจากหลังอาชา (ผมยังลงจากม้าไม่เก่งฮะ)

“ที่นี่แหละที่พี่ชอบพาวัวมากินหญ้าบ่อยๆ สวยใช่ไหมล่ะ” พี่โคบอกในขณะจับมือผมจูงเดินไปยังริมหน้าผาที่มีหญ้ากับดอกไม้อยู่เต็มไปหมด (ผมไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมพี่โคถึงต้องจับมือผมด้วยก็ไม่รู้)

“ครับพี่โค สวยมากๆเลย” ผมหันไปยิ้มตอบ

“ก็ดีแล้วล่ะที่เราชอบ” แล้วพี่โคก็ชวนผมไปนั่งใต้ต้นไม้ครับ อยากจะบอกว่าอากาศที่นี่ร่มรื่นมากครับ ไม่ร้อนด้วย “ที่จริงที่นี่เป็นที่คุณแม่ของพี่เคยพามาเดินเล่นนะ”

“เหรอฮะ จริงสิแล้วคุณพ่อคุณแม่ของพี่ตอนนี้อยู่ที่ไหนเหรอครับ ผมอยากจะไปแวะสวัสดีพวกท่าน” ผมพูดอย่างเพิ่งนึกขึ้นได้

“อ้อ พวกท่านทำงานอยู่ที่อังกฤษนะ” พี่โคยิ้มตอบก่อนจะพูดต่อ “ไว้พวกท่านกลับมาแล้วพี่จะพาน้องผักไปแนะนำตัวให้แล้วกัน”

“จริงนะฮะ”

“ก็จริงนะสิ” พี่โคบอกพลางเอามือลูบหัวผมเบาๆ จะว่าไปทำไมพี่โคชอบลูบหัวผมบ่อยจัง ชักสงสัยแล้วสิ “น้องผักครับ พี่มีเรื่องจะถาม”

“ฮะพี่โค ถามมาได้เลย”

“คือว่า...”

“ว่า?”

“คือว่าพี่ขอจีบน้องผักได้ไหมครับ”

!!!!!!
 
..................

  พี่โครุกแล้ว! 

[why yyy]

บ้าจริงพี่โค!! ฉันเขินนะ >///< #กร๊ากกกก. ไปดีฝ่า เด๋วโดนน้องผักดักตบ



ขอบคุณ

[หมูน้อย]

ฮึยยยยยย.....จีบไม่ได้นะ
ถึงพี่โคจะดี แต่เชิญพีโคกินหญ้าเถอะ อย่าพึ่งหันมากินผักเลย 55
ปล่อยให้ผักกับผลไม้ อยู่คู่กันต่อไป



.....

[saruttaya]

มาต่อด่วนนนน อย่าตัดแบบนี้ซี่

ปล. ยกป้ายไฟเชียร์พี่โค หมั่นไส้อิพี่ผลไม้ 5555+

[dragon123]

ตอนที่ 17 อดีตอันน่าขมขื่น

....................

“คือว่าพี่ขอจีบน้องผักได้ไหมครับ”

   “พี่โค”

   “หรือว่าน้องรังเกียจที่พี่เป็นเกย์”

   “ปะ…เปล่าฮะพี่โค! ผมไม่ได้รังเกียจ” ร่างบางรีบตอบทันควัน ซึ่งทำเอาผมถึงกับหายใจโล่งคอ เพราะนึกว่าน้องผักจะรังเกียจผมซะอีก “ผมแค่ตกใจนิดหน่อย”

   “ถ้างั้นพี่จีบน้องผักได้ใช่ไหมครับ” ผมถามย้ำอีกรอบ ซึ่งร่างบางถึงกับหน้าแดงเลยครับ

   น่ารักจัง…

   “ว่ายังไงครับน้องผัก” ผมถามเป็นครั้งที่สาม “จะให้โอกาสพี่โคได้จีบน้องผักหรือเปล่าเอ่ย”
   
หงึกหงัก

   ร่างบางไม่ตอบ ได้แต่พยักหน้าเพียงอย่างเดียว คาดว่าคงอายจนพูดไม่ออกครับ

   “ดีจัง ขอบคุณนะครับน้องผักที่ให้โอกาสพี่” ผมไม่พูดเปล่า รีบคว้ามือบางทั้งสองข้างของน้องผักขึ้นมาหอมฟอดด้วยความดีใจ แน่นอนว่าทำเอาคนถูกหอมถึงกับหน้าแดงลามไปถึงหู “พี่ขอรับรองว่าจะไม่ทำให้น้องต้องผิดหวัง”

   หลังจากนั้นผมก็ชวนน้องผักไปกินข้าวที่บ้าน ซึ่งน้องผักก็ยอมไปแต่โดยดีเพราะเห็นว่าอยากจะไปหาคุณยายของผมด้วยครับ อยากจะบอกว่าการชวนน้องไปกินข้าวด้วยกันนี้เป็นอะไรที่คุ้มค่ามาก เพราะผมได้รู้จักน้องผักมากขึ้นกว่าเดิม เมื่อทานอาหารเสร็จ ผมก็ต้องขี่ม้าพาน้องไปส่งถึงบ้านเพราะเจ้าตัวบอกว่าจะเดินไปรับน้องบุ้งกี๋ที่โรงเรียน ก่อนที่ผมจะเดินกลับบ้านเองครับ (ม้าเป็นของน้องผักครับ ไม่ใช่ของผม)

...................

 

[ตีสี่]

สรุปคือพี่โคเป็นพระเอก อิอิอิ
เราชอบนะ พี่โคเท่อ่ะ

[patee]

อ้าว....จะเปลี่ยนพระเอกเหรอจ๊ะ

 

[why yyy]

บ๊ายบาย อิผลไม้ คริๆ



ขอบคุณ

[padthaiyen]

พระเอกไม่ใช่ผลไม้ ดีแล้ว

[dragon123]

ผมไม่นึกเลยว่าการมาอยู่ที่บนเกาะนี้จะได้เจอเรื่องดีๆเข้า แล้วก็ไม่คิดว่าจะมีคนอย่างพี่โคมาจีบผมด้วย จะว่าไปพี่โคก็เป็นคนดีคนหนึ่งที่ผมชอบเหมือนกันครับ ไม่เหมือนกับไอ้พี่ผลไม้บ้านั่น ที่เจอหน้ากันมีอันต้องเป็นกัดจิกเสียทุกครั้ง

Trr…

ไม่ต้องสงสัยหรอกนะครับว่ามันคือเสียงอะไร มันเป็นเสียงมือถือของผมเอง ตั้งแต่ไฟฟ้าเข้าบ้านแล้วผมก็ได้มีโอกาสใช้มือถือกับเขาบ้าง (เพราะแบตหมดไงครับ) แน่นอนว่าตอนที่อยู่กับพี่โค อีกฝ่ายได้ขอเบอร์มือถือผมด้วยครับ ซึ่งผมก็ให้ไปเพราะไหนๆผมก็อนุญาตให้พี่โคจีบผมอยู่แล้วนี่

พี่โค

“ครับพี่โค มีอะไรเหรอครับ” ผมกดรับแล้วพูดกรอกเสียงลงไปทันที

“ไม่มีอะไรหรอกครับน้องผัก พี่แค่ลองโทรดูเฉยๆ”อีกฝ่ายตอบก่อนจะพูดต่อ “ว่าแต่เย็นนี้น้องผักว่างหรือเปล่าครับ”

“ก็ว่างฮะ พี่โคมีอะไรเหรอครับ”

“พี่ก็แค่อยากจะชวนเราไปกินข้าวเย็นด้วยกันนะ”

“ตกลงฮะ ผมว่าง”

“งั้นก็ดีเลย ตกลงเย็นนี้เจอกันตอนห้าโมงเย็น พี่จะไปรับเราที่หน้าบ้านนะครับ”

“ครับพี่โค แล้วเจอกัน”

“ครับแล้วเจอกัน” แล้วอีกฝ่ายก็วางสายไป ซึ่งผมยังไม่ทันจะได้เก็บมือถือเข้ากระเป๋า เสียงมือถือก็ดังขึ้นอีกครั้งครับ ครั้งนี้ผมจึงไม่มองดูว่าใครโทรมา เพราะคิดว่าเป็นพี่โคแน่ จึงรีบกดรับสายทันทีเลยครับ

“มีอะไรอีกครับพี่โค”

“……”

“ฮัลโหล? พี่โคได้ยินที่ผมพูดหรือเปล่าฮะ”

“……” เอ สงสัยจะไม่ใช่พี่โคแล้วมั้งเนี่ย

“เอ่อ ผมชื่อผัก ไม่ทราบว่านั่นใครถือสายอยู่ครับ”

“คนที่เธอรู้จักไง”

“เอ๊ะ?”

“ไม่ได้เจอกันแค่สามเดือนก็ลืมเสียงผัวตัวเองแล้วเหรอครับน้องผัก”

!!!!!!

................

 

[หมูน้อย]

 

ใคร....เค้าคือใคร

[saruttaya]