หัวข้อ: ลุงหมอกับน้องหมา : ตอนจบ P.31 [8/3/15]

[ทิวสนที]

คิดถึงเจ้าตูบของลุงแล้วววววววววววว

[bambooiihallo]

ตอนที่ 18
-------------



“ไปไหนมา!”



“ไปส่งเนมมา”



“เหอะ”



ผมมองไอ้ตูบมันเบ้ปากสะบัดหน้าหนี



“เป็นอะไร ไปส่งแฟนให้ไม่ดีใจหรอ?”



“ไหนว่าลุงต่างหากเป็นแฟนผม”



ปลายเสียงสะบัดห้วน…



“อ้อพูดผิด นั่นแฟนเก่า”



“ไปส่งทำไมก็ไม่รู้ ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย”



“ก็เขาปวดท้อง”



“โกหก โหยนี่เชื่อหรอ? หมดยุคพระเอกโง่แล้วนะ ทำไมลุงไม่หัดพัฒนามั่ง”



“อ่าว แสดงว่าหน้าแบบพี่ก็หล่อเป็นพระเอกได้สิ?”



“เปรียบเปรยเฉยๆเหอะ! เป็นตัวประกอบไปเหอะ แบร่”



ผมยกมือไปขยี้หัวมันแรงๆด้วยความหมั่นไส้



“โอ้ยผมเสียทรง”



“หล่อก็ไม่หล่อห่วงอะไรแค่ผมเสียทรง”



“ดูถูกกกกกกกกก หิวข้าวอ่ะกลับได้ยัง”



“ก็หายจุกแล้วก็กลับได้ ป่ะ ไปกินพิซซ่ากัน”



“เย้ !!!!! แต่… สภาพแบบนี้ไม่อยากไปห้างเลยอ่ะ หน้ายับยู่ยี่หมด”



“สั่งไปกินที่บ้านเราไง เค๊?”



“โอเคคคคคคค”



ผมมองหน้าฟกช้ำประปรายของมันแล้วเซ็ง สักพักคงบวมฉึ่งกว่านี้ เฮ้อ ไอ้ตูบเอ้ย









“เอาเลย์หน่อย …”



ผมส่งเลย์ให้ไอ้ตูบมันก็ล้วงหยิบเข้าปากตาก็ยังไม่ละจากการ์ตูนวันพีชบนจอ เห็นว่ามันพึ่งหายป่วยหรอกนะถึงยอมให้กิน



“โค้ก ….”



ผมเทโค้กแล้วส่งให้ก่อนมันจะเลื้อยลงมานอนตักผมแทน



“เป็นงูรึไง”



“หิวอ่ะ พิซซ่ามาช้า”



มันดูดนิ้วจ้วบๆดูการ์ตูน ผมก็นั่งกินเลย์แทน



“อ้ามมมมมม”



มันอ้าปากมองผม



“ขึ้นมากินดีๆ”



“แอะ … อ้ามมมมมม”



ยังจะดื้ออีก… ผมก้มหน้าลงไปงับริมฝีปากล่างปากที่อ้ากว้างของมันหนึ่งที



“โอ้ย …”



“หึหึ”



“หนอย….”



คิ้วกระดกเลิกขึ้นเมื่อต้นคอถูกโน้มลงโดยไอ้ตูบ ได้ยินเสียงจุ๊บเบาๆก่อนทุกอย่างจะกลับสู่สภาพเดิม มันก็หันหน้าไปที่จอทีวีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น



“อ้ะ … ลุง อื้อ …”



ผมดันหน้ามันกลับมา สอดมือรั้งต้นคอมันขึ้นมาจูบอีกครั้ง… คราวนี้จูบจริงๆ ความชื้นบนริมฝีปากรสเลย์ขบเม้มกันไปมาก่อนผมจะสอดลิ้นเข้าไปสำรวจลิ้นไอ้ตูบ สองมือมันขยุ้มเสื้อผมแล้วขยับตัวขึ้นมานั่งบนตักผมแล้วเลื่อนมือขึ้นมาโอบรอบต้นคอ



ผมไล้มือเข้าไปใต้เสื้อนักศึกษาลูบไล้แผ่นหลังบางไปมา … เสื้อก็บางคราวหน้าคงต้องให้มันใส่เสื้อกล้ามด้วย ผมผละจากปากนิ่มลงมาสูดกลิ่นผิวเนื้อที่ต้นคอ กินยาแก้ฟกช้ำยังชัดเจนติดจมูกแต่ปากผมก็ยังขบเม้มเบาๆไปตามลำคอ .. ติดปกเสื้อ ต้องแกะกระดุม



ไม่ใช่ผมคนเดียวที่ขัดใจ ไอ้ตูบรีบจับหน้าผมแล้วประกบจูบอีกครั้ง มือเราสองคนช่วยกันแกะกระดุมเสื้อทั้งสองฝ่ายออก แต่คงรีบมากไปเพราะไอ้ตูบมันกระชากเสื้อผมจนกระดุมหลุดไปสองเม็ด



“หึหึ … โหดนะเรา”



“ชิ … อื้อ ..”



ผมดึงเสื้อมันออกโยนไปที่ไหนสักที่แล้วใช้จมูกตัวเองสูดกลิ่นกายคนใต้ร่างไปทั่ว ก่อนจะขบเม้มเบาๆที่แผ่นท้องเหนือรอยบุ๋มกลางตัว



ปิ๊นนนน ปิ๊นนนนน “พิซซ่ามาส่งแล้วครับบบบบบ”



ไอ้ตูบหมาตื่นสะดุ้งมองหน้าผมเลิ่กลั่กก่อนหน้ามันจะแดงแปร๊ดแล้ววิ่งจู้ดขึ้นข้างบนไป ผมยังรั้งมันไว้ไม่ทัน! ผมคว้าเสื้อมาใส่ลวกๆเดินจัดการค่าพิซซ่ากลับเข้ามาไอ้ตูบก็แต่งตัวเรียบร้อยใส่เสื้อยืดกอดหมอนรอกิน



“มาเร็ว .. แกะพิซซ่า”



“ไม่อยากกินพิซซ่า”



“เก๊าะ … ไม่ต้องกินแต่ผมจะกิน”



“แต่พี่อยากกินเบียร์”



“ก็ไปซื้อดิ๊ เซเว่นไง”



หน้ามันเริ่มแดงอีกครั้ง ปากขมุบขมิบ หึหึ



“อ้าวบ้านก็มีไปทำไมเซเว่น”



“เบียร์นี่ไม่ให้กิน …”



“หึหึ … หรอ … จริงหรอ?”



ผมเดินเข้าไปนั่งข้างๆ มันก็เขยิบหนีไปจนสุดโซฟา



“มานี่”



“ไม่เอา เอาพิซซ่า”



“ไอ้ตูบมานี่”



“ผมไม่ใช่หมานะ! เอาพิซซ่ามา”



“แล้วจะได้กินเบียร์มั้ย?”



“วันนี้ไม่ได้ ฮึ่ย …”



“ทีเมื่อกี๊ … อุบส์”



มันยกสองมือปิดปากผม หน้าแดงแปร๊ดปากเม้มแน่นจ้องผมเขม็ง มันเขิน…



“ห้ามพูดอีก ไม่งั้นไม่ต้องกินทั้งพิซซ่าทั้งเบียร์! เบียร์กินได้ แต่ไม่ใช่วันนี้ … ผมอาย… ไม่กล้าให้กินแล้ว”



ท้ายประโยคมันพึมพำเบาๆแต่มันก็น่ารัก ไอ้พิซซ่าทำหมาผมตื่นหมด เฮ้อ…










































Part : Puppy Barirak



“เบียร์เป็นไรหน้าแดง?”



“ป่าว!!!!”



หน้าผมร้อนผ่าววูบวาบในหัวมีแต่ภาพเรื่องเมื่อวาน โอ้ยยยยยยย เครียดโว้ย ทำไปได้ยังไง ภาพลุงหมอก้มจูบตรง…. อ๊ากกกกกกกกกก
กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก



“มึงเลิกขยี้หัวสักทีได้มั้ย? กูจะทำการบ้าน”



“นที๊ !!!”



“อะไร มึงเมาปะเนี่ย ถ้าไอ้สองคนนั้นมากูจะให้พามึงไปหาหมอละนะ”



“หมอ … ”



หมอกร…



“ไอ้สัสพูดถึงหมอก็หน้าแดง อย่าบอกนะ น่อวววววววววววววววววววววว



น่อววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว”



มันทำหน้ากะลิ้มกะเหลี่ยชี้นิ้วมาทางผม



“ไม่มีอะไรโว้ยยยยยยยยยยย”



“แหน่ะๆ กูยังไม่ได้พูดอะไรเลย … เสียตัวแล้วหรอวะ?”



“ยังโว้ย!”



“โห่อะไรวะ พี่หมอแม่งไม่เก่งชัวร์เลย”



“เปล่าโว้ยเก่งจะตาย!”



อารมณ์มันอยากแก้ตัวให้ลุงหมอ แต่กลายเป็นเข้าตัวเอง!



“อู้หูววววววววววววววววววววววววววววววววววววว ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”



“ขำไรวะนทีดังไปถึงพม่าแล้วมึง”



“มึงๆๆๆๆๆๆหมูๆๆๆๆ ไอ้เบียร์บอกพี่หมอ … เก่งมาก … ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”



“ไอ้เหี้ยไม่ใช่โว้ยยยยย”



“โอ้โหไม่เบานะเพื่อนเบียร์ เป็นเด็กเป็นเล็กหัดรู้ด้วยว่าเก่งไม่เก่ง ฮ่าๆ แหม่ๆ … เจ็บตูดเปล่าวะเห็นเขาว่าครั้งแรกนี่มันแสบซ่านไปนาน”



“ยังไม่ได้โว้ยยยยย โอ้ยกูไม่คุยกับพวกมึงละ เอกกกก ไปเรียนกัน”



เอกมันยิ้มน้อยๆ ก่อนจะเดินนำไปให้ผมกระโดดขี่หลังมัน มันก็ไม่บ่นแบกผมขึ้นตึก ไอ้สองคนนั้นก็โวยวายแซวตามหลังมา ผมสู้มันไม่ได้ ไอ้เอกก็คงไม่เข้าข้างผม เงียบเป็นเป่าสากผมเลยได้ซุกหน้าลงกับไหล่มัน



“ฮือออ กูโดนรังแก”



ได้ยินแต่เสียงไอ้เอกขำเบาๆกลับมา เซ็ง!




“กูกลับก่อนนะ”



“รีบกลับไปหาพี่หมอคนเก่งหรอน้องเบียร์จ๋า”



“ไม่ใช่โว้ย แม่ง กูเกลียดพวกมึงสาสสสสสสสสสสสสส”



“เกลียดกูไม่ได้นะเพราะนอกจากพวกกูไม่มีใครคบกับมึงแล้วนะ ฮ่าๆๆๆๆๆ”



“อย่าพึ่งกลับเลย รอแดกเค้กก่อน มึงกลับเร็วมาหลายวันอดกินเค้กฟรีเลย ไอ้เอกมันสั่งมาส่งทุกวัน”



“เอ้าหรอ งั้นอยู่กินก่อน เค้ก เค้ก เค้กกกกกกกกกกกก”



ไอ้เอกก็ไม่ได้ว่าอะไรนั่งกดมือถือเล่นเกมส์ในมือไปเรื่อยเปื่อยจนได้ยินเสียงรถมอไซต์ขับใกล้เข้ามาไอ้เอกถึงเงยหน้าขึ้น ผมมองตามสายตามันไปก็เห็นไอ้หล่อเบอร์หนึ่งคณะวิศวะขับเวสป้าสีสนิมคันเดิมมาจอดเทียบหน้าตึกพร้อมกับถุงสีขาวใบใหญ่



“นั่นไง เค้กเดลิเวอร์รี่”



“ไงทุกคน”



“หวัดดีพี่หนึ่ง วันนี้มาช้านะเนี่ย”



ไอ้นทียกมือไหว้ลวกๆ มันคงเริ่มสนิทกันแล้วมั้ง



“เข้าช็อปนานไปหน่อย อ่ะเค้กพวกมึง แดกให้อร่อย ส่วนมึง… กูซื้อกาแฟร้านพิงค์กี้มาให้ ลาเต้เย็นเพิ่มวิปครีมถูกปะวะ?”



“อือ ขอบคุณ”



“แขวนอยู่ข้างรถ เดินไปเอาดิกูจะได้กลับเลย”



เอกวางมือถือลุกขึ้นเดินตามไอ้เบอร์หนึ่งไปที่รถ ก่อนจะหยุดยืนคุยกันสองคนตรงนั้น



“มึงว่า… ไอ้เบอร์หนึ่งมันจีบไอ้เอกปะ”



หมูเริ่มเปิดประเด็น



“กูว่าไม่นะ ไม่เห็นมันดูจะสนใจกันเลย เค้กนี่ไอ้เอกก็จ่ายทุกครั้ง นอกจากเอาเค้กมาส่งกูไม่เห็นไอ้เอกจะมีคิวไปเจอมันนอกเวลาเลย”



“เค้าอาจจะเจอกันลับๆ?”



“เชี่ยหมู มันจะไปเจอกันลับๆทำเพื่อ?”



“แต่กูเห็นด้วยกับหมู มันซื้อกาแฟมาฝากด้วยนะ มาแค่เค้กก็ได้ แถมจำได้ด้วยว่าไอ้เอกมันชอบอะไร”



“แต่เพื่อนกูคณะวิศวะบอกไอ้พี่หนึ่งมันมีแฟนแล้วนะ”



“นี่มึงเลิกเรียกมันว่าไอ้เบอร์หนึ่งเป็นไอ้พี่หนึ่งแทนแล้วหรอวะ”



“เปล่า มันบอกกูกับหมูวันก่อนว่ามันชื่อเต็งหนึ่ง”



“บังเอิญว่ะ เป็นเอกกับเต็งหนึ่ง … แหม่… กูน่าจะเปลี่ยนเป็นที่หนึ่งบ้างเนอะ จะได้ดูเท่ๆบ้าง”



“เอ้าเบียร์ไม่ใช่มึงเป็นที่หนึ่งในใจพี่หมอไปแล้วหรอวะ ใช่มั้ยหมู ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก”



ไอ้สัส… มึงก็วกมาที่กูอยู่ได้!


- ----------------------------------------------------------

แหะๆ มาแย้ว *0*

[buathongfin]

เหยดดด เกือบเเล้วๆ ขัดใจพิซซ่า 

[Ryoooo]

พิซซ่ามาส่งเร็วไปนิดน่ะ
ลุงอดเลยดูจิ

[supernaturalgay]

โธ่! ไอ้คนส่งพิซซ่า!
...โหลๆ เออ  นี่กูเอง กูยืมคนของมึงซักสองสามดิ
...เออๆ ไม่มีไรมากแค่จะไปกระทืบคนบางคนว่ะ
ก็ไอ้คนส่งพซซ่าอ่ะดิ ดันเข้าไปขัดจังหวะหมอกรจับเด็กกิน  แม่ง!กำลังจะอะซาเดเฮแล้ว  อ๊าก!!!
จัดให้ด้วยนะเฟ้ย  เอาให้เนียบ โอเชๆจัดไป

ปล.เมื่อไรพี่หมอจะได้มีโอกาสได้กินเนื้อหมาอ่า~

[poppycake]

โอ้ยยยยยย ทำไมพิซซ่ามาส่งตอนนี้~~~!!!!
คุณพี่เครียด ค้างคร้าาาา >{  }<

[GETIIZ]

เกือบได้กินกันแทนพิซซ่าแล้วววววว5555555

[kinjikung]

ตูบเข้าตัวตลอดเลยโวยวายจนโดนล้อ 55

[Dark_Noah]

ตอนนี้ไม่ห่วงเอนซี อยากกำจัดนังเนมก่อน 

[B52]

แหม!!! ไม่น่ามาขัดเลย

[Min*Jee]

ชริ!!!!! พิซซ่านะพิซซ่า!!!!!
มาช้ากว่านี้ก็ได้ จ่ายให้ๆ
รอตอนต่อไปปปป

[black sakura]

เกือบละๆ

[shijino]

เค้าจะประท้วงๆๆ เลิกกินพิซซ่าหกเดือน 

[่patsaporn]

น้องเบียร์น่ารัก... และน่ากิน กร้ากกกก โดนพี่หมอตบ
เกลียดนังเนม ตอแหลมาก แต่พี่หมอรู้ทันมัน พระเอกนี่ฉลาดครึ่งหนึ่งละ แต่ยังไม่รู้ว่าตัวเองจะถูกกิน 555

[boonpa]

ลุงหมอก็ยังไม่ได้กินเบียร์อีกเหมือนเคย

[มาโซซายตี้]

พี่หมอ
เมื่อคืนอดกินเบียร์
คืนนี้ตั้งโต๊ะรอเลยนะ กล้องพร้อม อุปกรณ์พร้อม

[iceman555]

 

[dekying kukkig]

แหม่ะ..............อีกนิ๊ดเดียว 
ว่าแต่ เป็นเอกกับเต็งหนึ่ง .... คึ คึ คึ 

[rmlab]

โดนแซวตลอดอ่ะน้องเบียร์

[Wereena]

อิอิ น้องหมาเบียร์น่ารักแบบมึนๆ555

[ทิวสนที]

เกิดภาวะอยากกระโดดถีบเด็กส่งพิซซ่ากะทันหันอ่ะ

เป็นเอกกะเต็งหนึ่งๆๆๆๆๆๆ

[lizzii]

พิซซ่ามาเร็วไปนะ ฮ่าๆๆ

[bambooiihallo]

อิอิ

[maemix]

เบียร์หึงลุงอ่ะดิ รู้สึกว่าลูกหมามันแอบยั่ว
  กำลังเคลิ้มได้ที่ พิชซ่าส่งทำไมตอนนี้

[poohanddew]

แหมมมมมม ลุงเกือบได้กินเบียร์ก่อนกินพิซซ่าแหละ
 

[bambooiihallo]

ตอนที่ 19



“อะไรนะจะญี่ปุ่น”



หางตาผมเหลือเห็นไอ้ตูบหันขวับจากทีวีและถังข้าวโพดคั่วในมือมาหาผม



“อือ ไปสัมมนา โรงพยาบาลให้ไป”



“อ้าว… ผมต้องอยู่คนเดียวอ่ะดิ”



“ทำไมทำหน้าแบบนั้น ไปแค่สองอาทิตย์เอง”



ผมละสายตาจากแฟ้มงานในมือเขยิบเข้าไปโยกหัวไอ้ตูบหน้าหงอยไปมา



“ตั้งสองอาทิตย์ต่างหาก….”



“อะไรกัน เหงาหรอเรา?”



มันทำหน้าเบ้ โยกหัวหนี



“ก็เปล่า แต่ไม่บอกก่อนอ่ะ”



“ก็… ไม่คิดว่าจะเรื่องใหญ่”



จริงๆผมก็ลืมไปเลยเพราะกำหนดการมันมาตั้งแต่สามเดือนก่อน นานจนลืมไปแล้วว่าต้องไปจนกระทั่งแฟ้มเอกสารการประชุมถูกส่งมาให้ผมวันนี้



“ลุง .. ทำเหมือนอยู่คนเดียว”



มันพึมพำตัดพ้อ ทำให้ผมอดยิ้มออกมาไม่ได้ ที่แท้ก็เรื่องนี้



“ขอโทษ… ไม่โกรธนะ พี่ยอมทุกอย่างเลย พี่เห็นเบียร์เป็นคนในครอบครัวนะครับ”



“แล้วไม่บอกเบียร์ก่อน… ”



มันเริ่มตาแดงๆ ไอ้ตูบกวนตีนกลายร่างมาเป็นตูบหงอยขี้งอแงทำเอาผมไปไม่เป็น ผมไม่ถูกโรคกับไอ้พวกน้ำตานี่จริงๆ ยิ่งเป็นไอ้ตูบเหมือนมีอะไรมาบีบรัดหัวใจผม



“โอ๋ …”



ผมดึงมันขึ้นมานั่งตัก กอดเอวมันไว้หลวมๆ มันก็หันหน้ามากอดคอผมแน่นซบหน้าลงกับไหล่ผม ความชื้นที่ไหล่ทำให้ผมรู้ว่ามันเสียใจ คนเรามีเรื่องเซ้นซิทีฟไม่เหมือนกัน สำหรับมันเรื่องนี้คงเป็นเรื่องใหญ่



“ฮึก…”



“เอ่เอ้… รักเบียร์นะ พี่ขอโทษ…”



“ของฝากด้วย … ฮึก…”



“ได้เลย”



“ห้ามไปมองคนอื่นด้วย”



“นี่หวงพี่หรือเปล่า”



“ก็.. เราเป็นแฟนกัน”



“แฟนที่ไหนจำกันไม่ได้”



มันผละออกมาทำหน้าไม่พอใจใส่ผม



“เดี๋ยวก็จำได้! จำไม่ได้ก็ช่าง ลุง ! ของผม ห้ามคนอื่นยุ่ง แตะก็ไม่ได้ ถ้ารู้นะ….”



“รู้แล้วเป็นไง?”



“ผมจะ…”



“จะ?”



“เก๊าะ … จะไม่อยู่กับลุงแบบนี้อีกแล้ว”



มันทำหน้าจริงจังส่วนผมก็อดหัวเราะไม่ได้ เลยยกมือโน้มคอมันลงมาจูบ ไอ้ตูบขืนตัวไว้เล็กน้อยก่อนจะยอมจูบตอบกลับมา … วันนี้ยังไงก็ต้องได้กินเบียร์



สองมือจัดการเสื้อผมของคนใต้ร่างจนเหลือแต่ผิวเปล่าเปลือย ปากและลิ้นผมทั้งขบเม้มลิ้มชิมไปทั่งร่าง เบียร์แอ่นตัวเข้าหาหลุดเสียงครางออกมาเมื่อผมขบเม้มดึงดันกับยอดอกทั้งสองข้างสลับไปมา



“อะ อา … ”



มือผมเลื่อนมากำรอบแกนกายของไอ้ตูบค่อยๆรูดมือปลุกเร้าอารมณ์มันจนกระทั่งน้ำบางอย่างเริ่มแฉะมือ



“เดี๋ยวพี่มา…”



“อ้ะ ไปไหน”



ผมยิ้มให้ไอ้ตูบที่ยังเม้มปาก หน้าตาบ่งบอกถึงแรงอารมณ์ … จะให้ผมเข้าไปทั้งตัวตอนนี้มันคงเจ็บพอดี ผมรีบเดินเข้าห้องน้ำหยิบวาสลีนออกมาใช้นิ้วชี้และนิ้วกลางควักเนื้อครีมออกมาทาจนทั่วนิ้ว ผมยิ้มให้ไอ้ตูบก่อนจะเดินเข้าไปหามัน มันชันตัวลุกนั่งโอบรั้งต้นคอผมเข้าหาประกบจูบลงมา โซฟาดูจะเล็กไป



ผมอุ้มมันมาวางลงบนพื้นพรมหน้าโซฟาแทน ก่อนจะรั้งขาข้างนึงมันขึ้นพาดบ่าตัวเองเผยช่องทางสีชมพูปิดสนิท ค่อยๆสอดนิ้วเคลือบวาสลีนเข้าไป



“อะ … ลุง …”



มันทำหน้าเหยเก แต่ก็ยอมให้ผมสอดนิ้วเข้าไป ช่องทางไอ้ตูบมันตอดรัดนิ้วผมจนเสียวซ่าน ผมควานนิ้วไปจนทั่วช่องทางอุ่นจนมันหลุดครางออกมา สองมือมันรวบแกนกายตัวเองรูดเพิ่มความเสียว เมื่อช่องทางมันได้ที่ผมยกขาอีกข้างมันขึ้นพาดบ่า ยึดขาสองข้างมันไว้แน่นแล้วค่อยๆแทรกตัวตนของผมเข้าไป… อา …



“ซี้ด … โอย ….”



“ทนอีกนิด อึก…”



มันแน่นมาก ทั้งแน่น ทั้งตอดรัดจนผมแทบจะทนไม่ไหว ต้องรีบกระแทกเข้าไปจนสุด มันผวาแอ่นตัวจิกไหล่ผมจนเจ็บ แช่ไว้สักพักผมก็เริ่มขยับเอวตอกตัวเองเข้าไปในตัวไอ้ตูบเป็นจังหวะ เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นบ้าน ไอ้ตูบก็สาวมือให้ตัวเองตามจังหวะผม เงยหน้าครางดังลั่นไม่หยุด



ผมโน้มตัวลงไปจูบกับมันจนแทบขาดอากาศหายใจ ท่อนล่างก็ยังขยับไม่หยุดรู้สึกได้ว่าตัวเองทำแรงมากขึ้น แต่ก็ยิ่งทำให้มันครางดังมากกว่าเดิม จนกระทั่งน้ำขาวขุ่นพุ่งขึ้นมาเลอะหน้าผมเต็มไปหมด ไอ้ตูบมันถึงก่อน



ผมยิ้มให้มันที่หน้าแดงซ่านนอนหอบหายใจ ก่อนจะรีบขยับเอวต่อจนมันหัวสั่นหัวคลอนผมถึงปลดปล่อยออกมาเต็มตัวมัน



“อา …”



“ลุง !... ”



มันหน้าแดงลงมาถึงลำคอ หลบตาผมด้วยความเขินหรืออายก็ไม่รู้มันรีบดันตัวผมออก ทำให้น้ำของผมในตัวมันทะลักออกมา สงสัยห่างหายมานานจนน้ำผมออกมาเยอะมาก … และบางส่วนยังออกมาไม่หมดด้วยซ้ำ



“เบียร์ ….”



“อะ … อะไร …”



“ยังไม่หมด…”



“หา …”




มันทำหน้างงว่าอะไรยังไม่หมด จนกระทั่งผมรั้งขามันกระแทกตัวเองเข้าไปอีกรอบ ให้ร่างกายมันรีดน้ำผมออกจนหมด แต่พอมันหมด … ไอ้ตูบกลับมีอารมณ์อีกครั้ง …






Part : Puppy Barirak



ผมตื่นมาด้วยความปวดเมื่อยไปทั้งร่าง แล้วก็เกือบสะดุ้งเพราะลุงกรกำลังรั้งขาผมขึ้นแล้วเอาผ้าอุ่นๆสอดเข้ามาในตัวผมเพื่อทำความสะอาด ผมรีบแกล้งหลับต่อ … มันเขินนี่หว่า…



แต่สัมผัสของลุงกลับทำให้บางส่วนของร่างกายมันไม่รักดี ไม่รู้จักเชื่อฟังเริ่มตื่นตัว



“ตื่นแล้วมีอารมณ์เชียว จัดการยังไงดีนะ หึหึ”



ผมแกล้งทำเป็นขยับตัวหนีถึงจะโดนจับได้ว่าตื่นแล้วแต่ไม่ยอมรับหรอกโว้ย! แต่ขาผมกลับถูกรั้งไว้ให้อ้าออก ก่อนสัมผัสอุ่นๆจะตามมา



ผมเหลือกตากว้างเมื่อลุงกรใช้ปากจัดการกับน้องชายไม่รักดีของผม … ตาคมเหลือบขึ้นมามองหน้าตื่นๆของผมแล้วยักคิ้วให้



ผมพยายามกลั้นเสียงครางของตัวเองแต่สุดท้ายมันก็หลุดออกมา ลุงแม่ง.. ใช้ปากโคตรเก่ง! จนผมใกล้จะถึงอยู่รอมร่อ



“ลุง … อย่า.. จะถึง…”



ผมไม่อยากให้ลุงกรกินของผมเข้าไปหรอกนะ … แต่สุดท้ายผมก็ดันตัวเองออกไปไม่ได้เพระลุงแกยึดไว้แน่นจนผมปล่อยออกมาเต็มปากเขา..



“ลุง ! คายออกมา !!!!”



ผมเห็นลุงกรขมวดคิ้วก่อนจะรั้งผมเข้าไปประกบปากแล้วใช้ลิ้นกวาดน้ำของผมเองมาใส่ปากผม! แล้วลุงแกก็ผละออกไปนั่งหัวเราะเบาๆ



ผมยอมรับว่ามุมนี้ลุงแกโคตรเซ็กซี่… มุมปากเปื้อนน้ำขาวขุ่นของผมทำตากรุ้มกริ้มก่อนจะยกนิ้วโป้งเช็ดออก แต่… ผมแทบจะอ้วกออกมา



ผมลากสังขารตัวเองวิ่งเข้าห้องน้ำไปแหวะออกในโถส้วมด้วยความเร็วสูง ได้ยินเสียงหัวเราะดังตามหลังมา



“ของตัวเองแท้ๆ .. เฮ้อ .. มีสารอาหารทั้งนั้น”



ผมถลึงตามองคนที่ยืนสบายใจเฉิบพิงกรอบประตูมองผมบ้วนปาก ผมหยิบแปรงสีฟันมาเตรียมแปรงฟันต่อ แต่ก็สะดุ้งเมื่อมีมือมาบีบแก้มก้นผม



“ลุง!”



“ก็มันน่าบีบ…ไปใส่กางเกงก่อน ไม่งั้นทำยิ่งกว่าบีบไม่รู้นะ?”



“ไอ้ลุงหื่น!!”



“คนครางลั่นบ้านไม่หื่นเลย เฮ้อ .. อุตส่าห์แบกมาบนห้องรู้งี้ปล่อยให้นอนหนาวบนพรมดีกว่า”



“ชิ..”



ผมเปิดตู้คว้าบ็อกเซอร์มาใส่ลวกๆตามเข้ามายืนแปรงฟันคู่ลุง ในกระจกสะท้อนภาพผู้ชายสองคนใส่บ็อกเซอร์ยืนแปรงฟันคู่กัน แต่คนหนึ่งทำหน้าหงุดหงิดกับอีกที่ทำหน้าครึ้มอกครึ้มใจ



ผมแปรงฟันเสร็จก็หันหลังเดินออกมาแต่อีกคนก็รั้งแขนผมเข้าหาพร้อมกับประกบจูบลงมาทันที แถมมีลิ้นด้วย!



“อื้อ ….”



“Morning kiss , baby”


- ------------------------------------------------------ -

-3- อิอิ

[GETIIZ]

โหววววววววว
ลุงจะไม่อยู่ตั้งสองอาทิตย์
อิเก็กเนมไรนั่นต้องมาตามราวีตูบน้อยอีกแน่ๆ

แต่ก็ยังไม่วายหื่นนกซดเบียร์จนหมดแก้วจนได้55555

[maemix]

อิลุงได้จับเบียร์ยกซดแล้ว
กักตุนไว้ก่อนไปเจแปนตั้ง2อาทิตย์

[boonpa]

  ลุงกรได้กินเบียร์เปรมไปเลยนะ

[black sakura]

ลุงมาหวานเลยตอนนี้