ตอนที่ 15
ผมมองตาวาวไปที่ไอ้หมาเอ๋อ มันขนทรัพย์สินมายิ่งใหญ่อลังการมีเพื่อนมันช่วยขนมาด้วย แต่ที่โกรธกว่านั้นคือไม่ได้รู้เล้ยยยว่าเสื้อกับกางเกงที่มันใส่มาน่ะเป็นชุดที่ผมเคยซื้อให้ ! มันทำหน้าเหมือนรำคาญผสมหงุดหงิดถลึงตาใส่ผม กดหมวกแก้ปแฟชั่นของมันที่เบี้ยวมาข้างๆเล็กน้อยให้ปีกหันกลับไปด้านหลังเหมือนเดิม ปากก็ดูดจูปาจุ้บจากนั้นก็เหวี่ยงเป้กีฬาลงบนโซฟา
“อันนี้ไว้ไหนวะ”
เพื่อนมันถือลังหนังสือเข้ามา ดูท่าจะหนักเอาการ ทำไมคราวนั้นแม่งไม่มีอะไรเลยมันยังอยู่ได้!
“วางๆไปเหอะ เดี๋ยวกูจัดเอง เฮ้ยไอ้หมูอย่าทำหมวกกูตกนะโว้ย แต่ละใบไม่ใช่ถูก!”
เพื่อนชื่อหมูทำหน้าเอือมขณะแบกกล่องใส่หมวกใบใหญ่เข้ามา
“มึงหัดซื้ออย่างอื่นบ้างเหอะ แล้วกล่องฝามันปิดไม่หล่นหรอกสาส”
“เอก ขอบคุณมากนะมึง”
“อื้อไม่เป็นไร”
ผมขมวดคิ้วมองไอ้คนสุดท้ายที่ถือมาแค่ถุงขนมเล็กๆ ต่างกับไอ้สองคนแรกที่แบกมาอย่างกับกรรมกร
“ขอบคุณแต่ไอ้เอกนะสาสสสส กูแบกทั้งลังหนังสือ! ไอ้หมูก็แบกกล่องหมวกมึงมาอย่างตั้งใจ เชี่ยเอกถือมาแค่ถุงเลย์ กูน้อยใจ!”
“โอ๋นทีคนหล่อคร้าบบบบบบบ อย่างอนคร้าบบบ”
ไอ้ตูบมันก็ไปยกมือไหว้ตลกๆใส่เพื่อนอีกสองคน ส่วน ‘เอก’ เดินตรงเข้ามาหาผม แววตาที่จ้องทำให้ผมรู้ว่ามันเอาจริง
“คุณหมอครับ”
มันพูดเพราะ…
“ครับ?”
กูจะหยาบใส่ก็ไม่ใช่เรื่อง
“เพื่อนผม ผมฝากด้วย”
“มันก็คนของผมเหมือนกัน”
ผมเริ่มอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อยเมื่อมันเริ่มทำสีหน้าโล่งใจ ก่อนจะก้มหัวให้เล็กน้อยแล้วหันกลับไปรวมกลุ่มกับเพื่อน พวกมันเจี๊ยวจ๊าวกันอีกสักพักทุกคน อีกสองคนก็ยกมือไหว้ผมแล้วกลับไป มีร่างสูงของ ‘เอก’ เดินรั้งท้ายไป
“ให้ไว้ไหนอ่ะลุง”
มันเลิกคิ้วถาม ไอ้ลุคใส่หมวกแก๊ปนี่มันทำผมขัดหูขัดตาจนต้องไปแกล้งดึงหมวกมันออก
“เฮ้ย ไรว้า เอาคืนมา”
“ใส่ในบ้าน เดี๋ยวก็หัวล้าน”
“เออน่า เอามาดิ”
“พูดให้มันเพราะๆ ไม่ใช่เพื่อนเล่น”
“เหรอออ แล้วเป็นไร”
“ผัว”
มันสะดุ้งก่อนจะทำปากพะงาบๆแล้วก็หันไปบ่นอุบอิบกับกล่องหนังสือมัน หึหึ ถ้ารู้ว่าห่ามแล้วมันเขินกูห่ามไปนานแล้ววววว
“หนังสือไปไว้ห้องทำงานพี่ ส่วนเสื้อผ้าก็ห้องนอนเรา ยกเสื้อผ้าไปแล้วกัน พี่ยกหนังสือไปให้”
“อ่าฮะ นี่ผมต้องอยู่กี่วัน?”
“อยู่จนระลึกได้นั่นล่ะว่าลืมอะไรไป”
“อะไรวะ แล้วถ้าชาตินี้จำไม่ได้ทั้งชาติอ่ะ !”
“ก็อยู่กันไปจนแก่เลยไง มีแฟนหล่อ รวย เป็นหมอ ต้องการไรอีก?”
“อยากมีเมียโว้ย นี่ลุงผมเป็นเกย์ก็จริงนะ แต่ผมว่าผมไม่เคยหันก้นให้ใคร ผมเป็นคิง!”
“พอดีพี่ … เป็นคิงเหนือคิง !”
มันเบ้ปากสาปแช่งผมแบบไม่มีเสียงอีกครั้งแล้วรีบแบกเป้กับกล่องหมวกมันขึ้นห้องไป ผมก็ผิวปากแบกกล่องหนังสือตามมันไป …
มันเดินผ่านห้องทำงานเข้าห้องนอนแบบไม่มีการหยุดชะงักทำเอาผมแปลกใจเล็กน้อย แต่เหมือนเคยอ่านงานวิจัยว่าคนความจำเสื่อมสามารถรู้สึกคุ้นเคยกับสถานที่ที่ตัวเองเคยไปได้ คงไม่มีอะไร
ผมวางกล่องหนังสือมันลงข้างตู้หนังสือตัวเอง เคลียร์ชั้นให้มันหนึ่งชั้นเต็มๆ แล้วเดินไปพิงประตูห้องนอนดูมันจัดการแขวนเสื้อผ้าตัวเองเข้าไปในตู้เสื้อผ้าผม
รู้สึกดี … รู้สึกดีที่มันกลับมา กลับมาอยู่ด้วยกัน
“มองไรลุง ไม่เคยเห็นคนหล่อหรอ”
“เห็นตัวเองทุกวันจนชินแล้ว”
“เอ่อ … ตีนกาแดกไปครึ่งหน้าแล้วกล้าพูดเนอะ”
“บอกให้พูดเพราะๆไง”
“โว้ยย พูดได้แค่นี้แหละ”
“ทีเมื่อก่อนยังเรียก พี่กรจ๊ะ พี่กรจ๋า … พอบนเตียงก็ผัว..”
พลั่ก!
มันปาเสื้อนักศึกษาใส่หน้าผมก่อนจะโวยวายดังลั่น กล้ามากไอ้ตูบ! ผมสาวเท้าเข้าไปกระชากตัวมันมาจัดการทำโทษด้วยปากผมทันที ปากดีนักต้องเจอ! ต้องงับด้วยปาก ต้องเอาลิ้นฟาดให้ตาย แสบนักใช่มั้ย ปากร้ายนักใช่มั้ย เอาให้ขาดหายใจตายไปเลย!!!!!!
“แฮ่ก … แฮ่ก … นี่! อื้ออออออ”
มันจะโวยวายอีกผมก็จูบอีก เอาสิ เล่นกับหมา หมาเลียปาก เถียงกับหมา ต้องจูบปาก! รอบที่สองมันถึงกับเข่าอ่อนทรุดลงไปในอ้อมแขนผม
“พูดเพราะๆ … ไม่งั้น … จะเจอทำโทษแบบนี้อีก เอ๊ะ หรือว่าชอบเลยจะแกล้งพูดห้วนๆก็ได้นะ หึหึ”
“มะ ไม่เอาแล้โว้ย เอ้ย ครับ … ”
ผมก้มหน้าลงหอมเหม่งมันไปฟอด หึหึ หน้ามันแดงก่ำเป็นมะเขือเทศน่ากินจริงๆ ผมปล่อยให้มันเขินไปจัดของไปต่อ ถ้ารู้ว่ามันหวาน… ชิมไปนาแล้ว ไอ้กรโง่ !
ฉลองมันกลับบ้านผมซื้อของสดเตรียมทำหมูกระทะกินเอง มันก็เดินมาชะโงกนั่นชะโงกนี่สุดท้ายก็จัดการทำน้ำพริกเอง เกือบลืมไปแล้วว่าแม่มันเป็นเชฟ แต่ทำไมตอนเจอแม่มันก็ไม่เห็นจะเข้าครัว
“แม่เป็นเชฟอย่าทำเสียชื่อล่ะ”
“อร่อยรับรอง น้ำจิ้มสำเร็จไม่อร่อยหรอกลุง โขลกเองอร่อยกว่า”
“แม่ไม่ได้เป็นเชฟแล้วหรอ คราวก่อนไปไม่เห็นทำอาหาร”
“อ๋อ แม่เป็นสมัยอยู่อเมริกา ตอนนี้แม่เลิกแล้ว ที่บ้านทำน้ำพริกส่งออกแทน ก็สูตรแม่นั่นแหละ ส่วนพ่อเป็นนักชิมอาหารแล้วมาจัดอันดับ
อ่ะ ตอนนี้อยู่นุ่นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน รัสเซีย ลุงๆมะนาวหน่อย”
ผมส่งมะนาวให้มัน แล้วหันมาหั่นผักต่อ พึ่งสังเกตว่ามันเอากิฟตัวใหญ่มาเสยเหม่งมันขึ้นไป เสื้อยืดลายการ์ตูนกับกางเกงเจเจนั่งขัดสมาธิกับพื้นตำน้ำพริกพลั่กๆ เป็นสมัยก่อนทุกบ้านคงอยากได้เป็นสะใภ้ ตำทีสะเทือนทั้งบ้าน
เราสองคยกโต๊ะออกไปกินสวนหลังบ้านเล็กๆ ผมเน้นกินมากกว่าเพราะมันชอบปิ๊งจนต้องคีบเนื้อส่งใส่ปากให้มันกินบ้าง ปิ๊งจนกินไม่ทันแล้วไอ้ตูบเอ้ย
“หร่อยอ่ะ ลุงหมักหมูใช้ได้ สูตรคล้ายผมเลย”
“ก็คราวก่อนเบียร์สอนทำ”
“ห๊ะ ผมหรอ โหยมิน่าอร่อยมากกกกกกกกกกกกกกก”
มันทำน่าภูมิใจคีบเนื้อเข้าปากจนแก้มตุ่ย ยิ้มทีตายิ้บหยี หึหึ กินเข้าไปไอ้ตูบ มันจะได้เข้าตำราเลี้ยงสัตว์ที่ว่าใครให้อาหาร สัตว์เลี้ยงจะรักคนนั้น! กูป้อนมึงถึงปาก มึงก็ต้องรักกู !!!!
ไอ้เบียร์มันน่ารักตรงที่มันขยัน ไอ้ตูบของผมมันไม่ปล่อยผมเก็บคนเดียว มันล้างให้หมดแถมไล่ผมไปดูทีวีเพราะเกะกะมันขัดกะทะ เห็นท่ามันขัดแล้วต้องรีบเอามือถือมาถ่ายคลิปเก็บไว้ หน้ามันส์เหมือนแข่งเกมส์โชว์
“ออกสักทีสิวะ! นี่แน่ะ มึงดื้อหรอไอ้กะทะ เจอแรงกูซะ หึหึหึหึหึหึหึหึหึ”
เพลียกับมันจริงๆ ปล่อยมันบ้าไป
คืนนั้นผมหยิบหนังสือเล่มใหม่มานั่งพิงหัวเตียงอ่านก่อนนอน มีไอ้ตูบนอนแผ่หลาอ่านการ์ตูนญี่ปุ่นอยู่ปลายเตียง มันขำก๊ากอะไรก็ไม่รู้ แอบเหลือบมองผมนิดหน่อยตอนผมพาดขาไปบนท้องมัน มันก็ไม่ได้ว่าอะไร ตวัดตัวมาก่ายขาผมอีกที ผมเลยแกล้งเอาอีกขาถีบตูดมัน มันก็เริ่มถีบคืน สักพักก็กลายเป็นสงครามมวยปล้ำ…
“แฮ่กๆ … ลุงง อื้อ …”
มวยปล้ำ ก็ต้องปล้ำจริงๆ! ผมกดมันลงกับเตียงจัดการปากฉ่ำๆของมันด้วยปากผมอีกครั้ง สองมือปัดป่ายไปทั่วร่างไอ้ตูบ ผิวมันไม่ถึงกับนุ่มนิ่มแต่ก็ไม่ได้แข็งกระด้าง มันบิดตัวไปมาเมื่อมือผมเริ่มสัมผัสยอดอกใต้เสื้อยืด ก่อนผมจะเลิกเสื้อมันขึ้นเปลี่ยนมาใช้ลิ้นชิม
ผมยิ้มกริ่มเมื่อตามันเริ่มฉ่ำเยิ้มคล้อยตามการนำทางของผม … แต่อย่าหวังว่าจะได้ทุกอย่างตามต้องการเพราะผมผละออกจากมันด้วยความว่องไว แล้วพลิกตัวห่มผ้าห่ม
“ฝันดีนะ”
ผมหลับตาแกล้งหลับรู้สึกได้ว่ามันนอนนิ่งอยู่สักพักก่อนจะผุดลุกขึ้น ได้ยินเสียงมันสบถเบาๆโวยวายอะไรสักอย่าง ก่อนจะเรียกผม แต่ผมไม่ตอบ ยังไงก็ไม่ตอบ มันเลยแว๊ดออกมาเสียงดังก่อนจะเดินกระแทกเท้าเข้าห้องน้ำไป
ผมขำเบาๆเมื่อได้ยินเสียงมันจัดการกับตัวเองในห้องน้ำ … ไม่ใช่ว่าไม่อยากทำ แต่ตอนนี้ความอยากแกล้งมันมีมากกว่า ผมจะทำให้มันยอมเปิดปากร้องขอให้ได้เลยคอยดู! จะทำให้รู้สึกว่าชีวิตของไอ้ตูบเบียร์ ขาดเจ้านายชื่อ กร ไม่ได้!!!
แต่วิธีนี้แม่งก็ทรมานตัวเองซะเหลือเกิน สงสัยรอมันหลับคงต้องไปใช้บริการห้องน้ำบ้าง !
- ----------------------------------------------- -
มาอัพเร็วว พรุ่งนี้วันเกิดแบมเย้ อิอิ #นานๆทีจะมาเร็ว
ปล. ในตอนนี้เปิดตัวตัวเอกเรื่องใหม่แล้วนะคะ 555 ไปเดากันเองว่าจะได้บท นายเอก หรือ พระเอก อิอิ
หัวข้อ: ลุงหมอกับน้องหมา : ตอนจบ P.31 [8/3/15] (อ่าน 305569 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก