-14-
“ชิบหาย!!!! ไอ้แรม!! ตื่นว้อยยย ตื่นนน!!!”อื่ม...เหมือนได้ยินเสียงอะไรแว่วๆ
“เชี่ยแรมมตื่นนนน มึงตื่นนนนน ตื่นเดี๋ยวนี้!!!”
“นัน กูหนวกหู จะนอน” เสียงตู้ตะโกนมาอีกคนทำให้ผมยอมลืมตาอย่างช่วยไม่ได้
“...มีอะไรครับนัน”
“..คืองี้นะมึง มึงต้องไปคณะกับกูด่วนๆเลย”
“ทำไมล่ะครับ?”
“เออน่า เดี๋ยวกูอธิบายช่วยไปกับกูก่อนเร็ว”
ผมที่ยังไม่ทันได้ตั้งสติดีก็ถูกนันลากไปโบกรถไปคณะทันที เมื่อพอจะรวบรวมสติได้ผมก็เป็นฝ่ายถามนันว่ามีอะไรในขณะนั่งอยู่ในรถแท็กซี่
“..คืองี้นะ มันเป็นแผนของกูที่กูคิดไว้เพราะมึงกับคิดในตอนนั้นดูยังไม่คืบหน้ากันเสียที..”
“อะไรครับ???”
“...จำงานรวมชาวสถาได้ป่ะ...”
หมายถึงกิจกรรมที่รวมคณะสถาปัตย์ในพื้นที่จังหวัดมาทำกิจกรรมร่วมกันน่ะครับ ยังจำกันได้ไหมครับ
“ครับ”
“กูขอโทษที่ลืมบอก ก็งานมันยุ่งๆอ่ะเนอะ ปีสองได้จัดการเรื่องการแสดงทั้งหมด ...คือ...กูเสนอชื่อมึงไปในการแสดงอ่ะ”
“เห้ย!! ไม่เอาครับ นันก็รู้ผมทำอะไรฮาๆไม่ได้หรอก!”
“กูป่าวส่งมึงเข้าชุดฮาหรอก...”
“?”
“กูส่งมึงเข้าชุดสวยงาม”
สวยงามป๊ะป๋าคุณสิครับ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!“ผมไม่เอา! นันคิดอะไรเนี่ย ก็รู้ว่าผมไม่..”
“ไม่เอาน่าแรม... กูพิจารณาอย่างถี่ถ้วนดีแล้วถึงส่งมึงเข้าเนี่ย แถมเพื่อนๆในสาขาก็ตกลงแล้วด้วย นี่เหลือไปรอคุยกับสาขาอื่นๆว่าเขาจะตกลงไหม”
“นัน ไม่เอา! ผมหน้าแย่จะตาย ทำไมไม่เอามินแทนล่ะครับ” มินที่ว่าคือเดือนสาขาผมครับ ผมอยากจะต่อยเขาจริงๆให้ตาย จะให้ผมไปเป็นตัวแทนคณะเนี่ยนะ ไม่เอาหรอก มีหวังโดนโห่จนงานล่มพอดี นันมันคงเล่นงานผมตอนที่ผมออกไปคุยธุระกับไปเข้าห้องน้ำสินะ เอ่อ..จะว่าไปหลังจากนั้นผมก็ไม่ได้เข้าประชุมเลยนี่หว่า แล้วเขาทำยังไงให้เพื่อนๆตกลงกัน ติดสินบนอะไรรึเปล่าเนี่ย!
“มินมันยังยอมมึงเลยหลังจากที่กูเอารูปมึงให้ดู อันที่จริงกูส่งวนให้เพื่อนๆในสาขาดูจนพวกมันตกลงพร้อมใจกันเลือกมึงอ่ะ”
“รูป...รูปผม? รูปอะไรครับ”
“...รูปมึงตอนหลับ”
ละเมิดความเป็นส่วนตัว!! นี่นันละเมิดสิทธิความเป็นส่วนตัวผมชัดๆ!! เขาไปถ่ายรูปตอนผมหลับตอนไหน แล้วถ่ายทำไม หน้าผมมันคงฮามากจนเพื่อนๆต้องยอมแน่ๆ สักวันไอ้นันมันจะต้องตายคาตีนผม
“...ไม่เอาน่าแรม มึงหล่อจะตายไม่งั้นเพื่อนไม่เลือกหรอก” ไอ้นันว่าพลางตบไหล่ผมปุๆ คงเพราะเห็นผมทำท่าช็อคค้างไปแล้วก็ได้ จะบ้าตาย เขาคิดอะไรอยู่! เอาผมที่หน้าไม่เข้าเบ้าไปขึ้นโชว์เนี่ยนะ แล้วคณะผมจะถูกประนามในความอุจาดตาเพราะผมสักเท่าไหร่กันเชียว ให้ตายยังไงก็ไม่เอาแน่ๆ จากที่ผมงัวเงียเพราะนอนไปได้แค่ชั่วโมงกว่า ตอนนี้กลับตื่นเต็มตาเลยครับ ในขณะที่ผมนึกหาวิธีปฏิเสธการขึ้นเวทีครั้งนี้ แท็กซี่ก็มาจอดที่มหาลัยผมพอดี นันลากผมไปยังคณะก่อนตรงไปยังสตูของสถาปัตย์หลัก
“โทษๆ กูหลับลืมว่ะ”
นันโผล่พรวดเข้าไปพร้อมคำขอโทษ ข้างในสตูดิโอมีเพื่อนๆที่ผมไม่รู้จักหน้าประมาณสี่ห้าคนได้
“เออๆ มาก็ดีละ ไหนละคนของสาขาภูมิ”
“อ้อ ไอ้นี่ๆ” นันว่าพลางดันผมมาข้างหน้า ทุกคนจ้องผมแบบแปลกๆประมาณว่า ไอ้นี่น่ะหรอ?จะไปเดินงาน
“อะ..เอ่อ..คือผมว่าผมคงไม่..”
“อย่าพึ่งตกใจๆ มึงๆดูนี่นะ”
นันเข้ามาถอดแว่นผมไปโดยไม่ขอสักคำ เห้ย ทำอะไรน่ะ ยังไม่ทันได้ออกปากว่าเขาก็ยกมือขึ้นมารวบผมหน้าของผมขึ้นไป
“โอ้ะ...”
“หยา...”
“ไอ้หี้ย...กูพลาดได้ไงวะ”
ปฏิกิริยาคนรอบข้างดูทึ่งเสียจนผมอยากตาย นี่นันเขาทำอะไรของเขาเนี่ยหา เห็นผมเป็นตัวตลกหรือไง
“ทึ่งยังๆ โอป่ะ” นันยังมีหน้ามาถามเพื่อนๆของเขาอีก ดูก็น่าจะรู้แล้วนี่ครับว่าไม่โอ! หาคนอื่นเถอะครับฮือ
“...กูยอมเลยสัด”
“เนี่ยยย ขนาดเดือนคณะยังยอม กูยอมด้วย ฮ่าๆ”
“บ้ะ! ไอ้นัทยังยอม เออแต่กูก็ยอม เอาไอ่นี่แหละ ชื่อไรนะ?”
“แรมๆ ชื่อแรม ข้างแรม”
“เออ งั้นตกลงตามนี้ คนเดินชุดสวยงามเป็นแรมสาขาภูมิกับยาหยีสาขามัณฑนฯ โอเคนะ”
“อืม”
“ตามนั้น”
เดี๋ยวๆ เขาตกลงอะไรกัน ถามผมก่อนดีไหมครับ ผมไม่ยอมอ่ะทำไงดี หันไปหานันมันก็ยักคิ้วกวนตีนมาให้ ฮึ่ม...อย่าให้เผลอนะ ผมจะเล่นแบบให้ลืมทางกลับบ้านเลย
“โอเค แรมกับยาหยีฟังนะ โอ้ะ แรม เราชื่อส้มอยู่ถาปัตย์หลัก เป็นคนจัดการเรื่องการแสดงชุดนี้นะ ที่แน่ๆตอนนี้คือเรามีคอนเซปต์ละ ทั้งชุดฮาและชุดสวยงามที่ต้องโชว์มีคอนเซปต์เหมือนกันคือ ‘สถาปนิก’ เข้าใจง่ายดีเนอะ คือทางยาหยีกับแรมต้องแต่งตัวหล่อๆสวยๆแบบสถาปนิกขึ้นไปทำการแสดงอีกนิดๆหน่อยๆ ทีนี้เรื่องชุดเราจะให้แตงจัดการ ส่วนเรื่องการแสดงช่วยกันคิดหน่อยว่าจะทำอะไรดี”
ห้ะ เอ่อ...ส้มร่ายยาวจนผมไม่มีเวลาร้องขอเลย เพื่อนๆครับผมไม่อยากขึ้นแสดงครับ โถ่
“ร้องเพลงคู่เป็นไง เบสิกสุด ยังไงการแสดงหลักมันก็อยู่ที่ชุดฮาอยู่แล้ว ชุดสวยงามก็มีขึ้นพอเป็นพิธี อวดคนหล่อสวยแต่ละสถาบันเฉยๆ”
“...เอ่อ ยาหยีว่าไง”
“เราร้องเพลงไม่เป็นอ่ะ เสียงแย่แถมหลงคีย์สุดๆ อ้ะ แต่เราเล่นกีตาร์เป็นนะ”
“งั้นให้แรมร้องแล้วยาหยีเล่นกีตาร์เอาป่ะ”
“เอ่อ ผมไม่..” ผมไม่ร้องครับ แง...
“โอเค กูตอบให้ ไอ้แรมเสียงดีกูมั่นใจ กูแอบเคยฟังมันร้องเพลง”
ผมอยากเลิกคบกับนัน...
“งั้นโอเค ตามนี้ แรมร้องเพลงกะยาหยีเล่นกีตาร์ เออดีๆผู้หญิงเล่นกีตาร์ให้ผู้ชายร้อง ฮ่าๆ ว่าแต่จะเอาเพลงอะไร”
เดี๋ยวครับ ผมยังไม่ตกลงเลยนะ ไม่ตกลงอะไรสักอย่างแหละทั้งขึ้นไปโชว์ตัวหรือขึ้นไปร้องเพลงอะไรนั่นน่ะ
“เราเล่นเพลงใหม่ๆไม่ค่อยได้นะ ไม่ได้ฝึกเลยอ่ะ งานท่วม..”
“งั้นยาหยีเล่นเพลงไรได้มั่งอ่ะ”
“เอ่อ.....ก็มีวันทอง อากาศ... อ้ะ แต่ถ้าเพลงใหม่ล่าสุดที่เราเล่นได้ก็เพลงที่รักเธอ ของเอก สุระเชษฐ์อ่ะ”
“เออ งั้นเอาเพลงนั้นละกัน น่ารักดี ยาหยีจะได้ไม่ต้องไปฝึกเล่นใหม่ให้ยุ่งยาก เห็นว่าถาปัตย์หลักใกล้ไฟนอลโปรเจคแล้วนี่”
“ช่ายยย แฮ่ๆ”
“แล้วแรมร้องได้ไหม” ถ้าถามถึงเพลงที่รัก(เธอ)ล่ะก็ผมเคยได้ยินครับ แต่จะให้ผมร้อง..
“ได้ดิ แรมมันเทพจะตาย”
...........................ผมเกลียดนัน
โดยสรุปแล้วก็คือผมต้องขึ้นไปเดินโชว์แล้วร้องเพลงหนึ่งเพลงเป็นอันจบ...จบชีวิตของผมเองนี่แหละ ทำไมทุกคนตกลงกันเองโดยไม่ถามผมเลยอ่ะ (เพราะไอ้นันมันตอบให้หมด) ผมไม่ได้อยากขึ้นไปแสดงอะไรนั่นเลยสักนิด ขอผมช่วยอย่างสงบดีกว่า ให้แบกให้ยกของอะไรผมยอมหมดอ่ะ ขอแค่ไม่ขึ้นแสดง โฮ... การประชุมเป็นอันเสร็จสิ้นโดยทุกคนก็แยกย้ายกันกลับรวมถึงผมกับนันด้วย
ป๊าบ!
เข้าให้
“โอ้ย..เตะกูไมวะ”
“ก็แล้วนันทำอย่างนี้ทำไมอ่ะ ผมไม่ได้อยากขึ้นไปแสดงอะไรนี่เลยนะครับ”
“เห้ย นี่เป็นโอกาสที่มึงจะได้ทำตัวใกล้เคียงกับของสูงไง มันได้เวลาปฏิวัติตัวมึงแล้วว่ะ”
“แต่ผมไม่อยาก!”
“มั่นใจหน่อยดิว้าไอ้แรม เชื่อกูดิว่ามึงหล่อจะตาย ท่านนันคนนี้อุตสาห์ชมเลยนะเว้ย”
“งั้นนันก็ขึ้นแสดงเองเถอะผมไม่เอาด้วยหรอก”
“เห้ยๆ ได้ไง เขาตกลงกันแล้วว่าเลือกมึง”
“นั่นนันตกลงเองต่างหาก”
“คนอื่นเขาก็เลือกมึง อ้ะ เฮลโหลคิตตี้ มาทำอะไรเนี่ย”
“คิตตี้พ่อมึง กูลืมของที่สตูอ่ะ”
โอ้ะ คิดแหละครับ ผมมองเขาว่าใช่คิดจริงๆหรือเปล่าเพราะค่อนข้างมืด แต่พอเขาเห็นผมก็ส่งยิ้มกลับมานั่นทำให้ผมมั่นใจแน่นอนว่าเป็นคิด
“แรมมาทำอะไรหรอ?”
“โอ้ะๆ นี่เลยๆ คิดไอ้แรมมันขึ้นแสดงด้วยนะ งานรวมชาวสถาอ่ะ”
“โหหห จริงดิ อยากเห็นๆ”
“รอเห็นของจริงที่งานนะครับ หึหึ”
“เออ มันแน่อยู่แล้วดิ ว่าแต่ไปตกลงกันตอนไหนทำไมเราไม่รู้เลยอ่ะ”
เอ่อ...ไอ้นันมันบังคับอ่ะครับ
“พึ่งสรุปได้เมื่อกี้น่ะ เดี๋ยวจะเริ่มซ้อมพรุ่งนี้ละ”
“อ่าหรอ แรมสู้ๆนะ”
คิดครับผมอยากบอกว่าผมไม่อยากขึ้นแสดงเลยครับ แต่คำว่าสู้ๆนะของเขานั่นมันทำให้ผมจะ...
จะ...
“ครับ...จะพยายามครับ”
....ตอบไปอย่างหน้าด้านๆเลยครับ
“คิดดด เสร็จยังวะ ยุงตอมกูตายห่าแล้วเนี่ย อ้ะ”
“เชี่ย!”
“อ่า เปเปอร์ สวัสดีครับ”
ผมกล่าวสวัสดีเมื่อเห็นเปเปอร์เดินขึ้นบันไดขึ้นมา เขาคงมาส่งคิดมั้งครับว่าแต่เพื่อนนันจะตะโกนทำไมเนี่ย
“ดีๆแรม แล้วไปหลบข้างหลังแรมทำไมหือ? นัน..”
“เสือก”
พอเปเปอร์พูดอย่างนั้นผมก็หันไปสังเกตคนข้างตัวปรากฏว่านันมันโคจรมาอยู่ข้างหลังตามคำที่เปเปอร์ว่าจริงๆ นั่นสิ หลบเปเปอร์ทำไมกันน่ะ
“หึหึหึ เปอร์รอแปปนะ เดี๋ยวกูมา”
คิดว่าพลางเดินผ่านผมกับนันไป มีการตบไหล่นันเบาๆด้วย นี่ผมพลาดอะไรหรือเปล่าครับ?
“แรมกลับกัน..”
“เหอะ หนีหรอมึง”
“หนีพ่อมึง กูหมดธุระกูก็กลับดิวะ”
ไอ้นันว่าพลางพยายามลากผมไป เดี๋ยวสิ ผมเพิ่งเจอคิดได้แปปเดียวเองนะ โถ่
“........อย่าให้เผลอนะสัส หึหึ”
เสียงเปเปอร์ตะโกนไล่ตามหลังมา เดาว่าน่าจะคุยกับนันล่ะมั้งครับ ว่าแต่สองคนนี้เขามีอะไรกันหรอ?
________________________________________________
เป็นตอนที่รับรู้ได้ถึงความสั้น หึหึหึ //วิ่งหลบรองเท้า
ค่าตัวคิดแพงเลยออกมาน้อยค่ะ555
(ลืมอธิบายตอนที่แล้วว่างานที่คิดทำไม่ได้หนักหนาเหมือนกับแรมนะคะ เขาอยู่คนละสาขา ฮืออออ เป็นความผิดพลาดของเราเอง ขอโทษด้วยค่ะ คิดเองก็เป็นคนนะ ถ้าทำงานหนักหนาแบบแรมเสร็จในคืนเดียวเนี่ยไม่เรียกว่าคนแล้ววว555)
ใครรอเงาะป่าถอดรูป ใกล้ได้ฤกษ์แล้วค่ะ
คราวนี้ไม่ใช่แค่ในมหาลัยที่ต้องตะลึง แต่เป็นถึงสามมหาลัยที่ต้องตะลึง คุคุ
จริงๆพระเอกของเราหล่อจะตายยยย
ท่านนันมีอะไรในก่อไผ่รึเปล่ายังไม่บอกค่ะ
ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ
______________________________________________________________
ตอบคอมเม้นค่ะ
Ra poo นั่นสินะ มีอะไรรึเปล่าน้อ..
yuierror ใช่ ปล่อยให้คิดรุกอยู่ฝ่ายเดียวเลยTT
route rover ถ้าคิดไม่รุกมีหวังปล่อยเอ๋อใส่กันไม่จบแน่ๆค่ะ5555
Maytbb
boong086 แค่หันหลังนายแรมก็แทบแย่แล้ววววว
Ali$a฿eth 555 ปีหนึ่งใสๆ สนุกสุดๆ งานปีหนึ่งชิลสุดแล้วววววว
omyim_jjj ขอบคุณค่ะะะะะ
Jthida เป็นพระเอกขี้อายยยย
kenghan ช่ายย เมื่อไหร่แรมจะกล้าสักทีนะะะ
kongxinya ถ้าไม่มีคิด งานแรมถึงคราวเกิดโศกฆนาฏกรรมแน่ๆค่ะ5555//ขอบคุณสำหรับคำแนะนำเรื่องncนะคะ
mild-dy ใช่ ไม่ยอมรุกสักที
sang som นี่ยังไม่ใช่พรีเซนท์จริงๆนะคะ เหนื่อยกันสุดๆ5555555
yisren. บรรยากาศในสตูนี่ฮาจริงๆค่ะ(แต่ถ้าไม่มีงานส่งก็ฮาไม่ออกเหมือนกันนะ555) //เรื่องเซ็กซ์นั้นยากจริงแต่ไม่เกินความสามารถค่ะ อุอุอุอุ
DoubleBass มากกว่านี้คนแต่งก็เขินนนนน
(จิ้นตาม
)
IIIA ตอนนี้น่าจะสั้นกว่านะคะ555555 ขอบคุณค่า มาต่อแล้วว
PetitDragon หน้าแดงตลอดการทำงานจริงๆ
loveaaa_somsak ชีวิตต้องสู้
toshika นันมันกวนตีนค่ะ555555 นันจะมีคู่หรือเปล่าต้องลุ้นค่ะ อิอิ มาต่อแล้ววว
tsundere แรมเป็นเสะสุภาพบุรุษษ
//อยากได้คิดมาช่วยงานด้วยเหมือนกันค่ะ
bulldog17 โอ้ะ.........เป็นเราเองซะงั้นที่เปิดเผยความหื่น ทิชชู่ซับหน้าหรอกหรอออ โถ้วว
55555
meeoldly
fonny1987 หนุ่มขี้อายน่ารักๆๆ
maemix กลัวว่าถ้าคิดมาแรมจะตื่นเต้นจนไม่เป็นอันนอน55555
phana_qbz ขอบคุณค่า หลงรักแรมแล้วล่ะสิ อิอิ
quiicheh. ใช่แล้ว แรมระวังตัวเหอะ หึหึ
mystery Y ไม่ทันใจจริงๆเนอะ555
river พักใหญ่จริงๆค่ะ แต่ไม่นานเกินรอ(คิดว่านะคะ)555
AMINOKOONG เป็นคอมเม้นที่โดนใจมากๆค่ะ การที่แรมยังคงทำตัวแบบนี้อยู่ อนาคตชีวิตคู่ข้างหน้ามีหวั่นแน่ๆ ถ้าแรมยังไม่เปลี่ยนตัวเองคิดเองก็ท่าจะแย่ค่ะ ดีใจที่มีคนดูออก อิอิ แต่เขาจะปรับตัวและสู้กันต่อไปหรือไม่อย่างไรต้องติดตามค่ะ555
น่าเสียใจที่แรมโดนเพื่อนนันจับถวายให้ถอดรูปเงาะค่ะ ไม่งั้นแรมก็จะอยู่แต่ในมุมมืดต่อไป แต่เมื่อเหตุการณ์มันเกิดขึ้นแล้วปัญหาตามมามีแน่ๆค่ะ ต้องมาลุ้นว่าแรมจะจัดการได้มั้ยน้อ ยิ่งเป็นสุภาพบุรุษน่าหมั่นไส้สุดๆ5555555
yuierror ขอบคุณที่รอค่า มาต่อแล้วน้า
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นค่ะ
_____________________________________________________________________
หัวข้อ: ▆ ▇ █ Maybe….I’ll try?-เล่นของสูง- แปะแฟนเพจ -23.3.2016 p.54 █ ▇ ▆ (อ่าน 584136 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก