รักบอดๆ ตอนที่ 27 (31/05/57) หน้า 8
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: รักบอดๆ ตอนที่ 27 (31/05/57) หน้า 8  (อ่าน 46118 ครั้ง)

ออฟไลน์ runrunna29

  • ก็แค่คนบ้า
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 217
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +59/-4
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม


*******************************************************************
นิยายเรื่องที่ 4 ขอความกรุณาฝากไว้ในอ้อมอกด้วยนะคะ
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 31-05-2014 23:46:19 โดย runrunna29 »

ออฟไลน์ runrunna29

  • ก็แค่คนบ้า
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 217
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +59/-4
Re: รักบอดๆ ตอนที่ 1 (31/01/57)
«ตอบ #1 เมื่อ31-01-2014 02:00:03 »





รักบอดๆ 1




'รักทำให้คนตาบอด'
ประโยคนี้ ตั้งแต่จำความได้จนถึงอายุสิบเจ็ดปี
ได้ยินได้ฟังมานับครั้งไม่ถ้วนจากคนรอบข้างและตามสื่ออื่นๆ
เคยคิดขำในใจ 'รักกันยังไงวะ ทำให้ตาบอดได้'
มาวันนี้เพิ่งเข้าใจท่องแท้ ว่าคือ 'รักมากไป' รักจนไม่มองสิ่งอื่น รักจนยอมให้อภัยไม่ว่าใครคนนั้นจะทำผิดมากี่ครั้ง รักแล้วปล่อยเพื่อนลอยแพ...อ่านะ

ผมชื่อ เอ ครับ (นามสมุตินะ ไม่อยากบอกเดี๋ยวดังแล้วคุณป๋าเขาจะเคือง)
เป็นคน(เฉียง)เหนือ แต่มาโตที่กรุงเทพ อายุก็ไม่มาก อย่างที่บอกไปด้านบนบวกกับสิบปีนิดๆ
หน้าตาก็ไม่ถึงกับดีมาก แต่ก็มีหลายคนหลงเข้ามาในชีวิตบ่อยๆ
เอิ่ม...ถ้าให้อธิบายรายระเอียดก็ ขาวๆ ใสๆ ชีวิตหน้าไม่เคยมีสิว
สูงตามมาตรฐานชายไทย คือ ร้อยเจ็ดสิบกว่าๆ ทรงผมก็ประมาณหนุ่มออฟฟิคเอนไปทางเกาหลีเป๊ะปกติทั่วไปอ่ะครับ

ส่วนไอ้บุคคลที่เข้ามาทำให้ผมตาบอด เพราะเอาความรักมากระแทกตา ชื่อ...
ชินครับ ปัจจุบันอายุก็ลุงดีๆ นี่เอง...ง่ะ ในความคิดผม ขึ้นเลขสามก็ถือว่าลุงแล้วอ่ะครับ เลยใช้ป๋านำหน้าซะเลย
หน้าตาอ่ะเหรอ หล่อเข้ม ตาคม หน้านิ่ง ตัวสู๊งสูง ผิวไม่ขาวมาก ทว่ามีซีกแพค (โคตรอิฉาเหอะ)
คนกรุงเทพโดยกำเนิด

จบการอธิบายความรู้ทางด้านสรีระ ก็เข้าโหมดเริ่มเรื่องที่สาระแทบไม่มี
แต่จะเริ่มยังไงดีนี่สิที่ไอ้คนเขียนมันยังงงๆ อยู่...
เอาเป็นว่าตอนที่ผมรู้จักกับป๋าชินตอนแรก
คือตอนกลางดึกของการเข้าค่ายรับน้องที่เขาใหญ่ สมัยนู้นยังเป็นหนุ่มวัยทีนสดใสอยู่เล๊ย
แถมรู้สึกจะจำได้ว่า ผมรู้จักแกตอนไปเห็นแกกำลังยืนฉี่น่ะนะ ฮ่าๆ


ย้อนไปเพื่อให้เห็นภาพ


วันนั้นเป็นวันแรกที่เข้าค่ายรับน้องเหล่าเฟรชชี่คณะศิลป์กรรมครับ
และที่สำครับรับน้องมหาลัยอื่นไปทะเล ไปที่ๆ เจริญหูเจริญตา แต่ทำไมมหาลัยของผมต้องขึ้นเขามาทำกายภาพบำบัด(ชีวิตบ้านๆ)บนเขาด้วยก็ไม่รู้
อย่างกับเข้าค่ายลูกเสือแน่ะ แล้วลองคิดดูนะ วันแรกรับน้องไป เช้ามืดตื่นหุงข้าว สายๆ โชว์ตัวเต้นกลางสนาม บ่ายๆ วิ่งรอบเขาตากแดดไป
บางเวลาทำกิจกรรมอยู่ดีๆ ฝนก็ตกลงมาซะงั้น เปียกกันไปถึงไข่ ถึงหอยทีเดียวเชียว เง้อ

ผ่านไปสองวัน ตกดึกนอนคิดไรเรื่อยเปื่อยอยู่ในเต๊นท์ จู่ๆ ก็รู้สึกอยากฉี่ขึ้นมา
หันมองเพื่อนซ้ายขวาที่นอนด้วยกัน ก็ตัดสินใจ 'ไปคนเดียวก็ได้วะ'
แหม สงสารครับ แบบว่าเห็นพวกมันหลับเป็นตายแล้วไม่อยากปลุก
แต่จริงๆ คือไม่สนิทมากเท่าไร ปลุกไปกลัวมันจะเตะผมมากว่า

เดินออกมานอกเต๊นท์ เงยหน้ามองฟ้าบ้าง หันมองไปที่เต๊นท์อื่นบ้าง
ก็นึกๆ ไปฤดูนี้ยังมีพวกหลงผิดมาขึ้นเขาแบบพวกผมอีกเหรอเนี่ย
เดินเอามือจับกระดุมกางเกงเตรียมส่องกระต่ายในพุ่มไม้ไม่ใกล้ไม่ไกลเพราะขี้เกียจไปห้องน้ำที่ต้องเดินไปอีก
ทว่ายังไม่ได้ทันจะเตรียมใจ นายพรานที่มาส่องกระต่ายอยู่ก่อนก็หันมาทำหน้าตกใจ
ไอ้ผมก็ตกใจด้วยเพราะไม่เห็นว่ามีคนเนื่องจากที่ตรงนั้นค่อนข้างมืด ท้องฟ้าเมฆเยอะบังแสงดาวหมด

"เฮ้ย!!" มัน
"คะ....ครวยๆ!!" ผม (สาบานว่านี่อุทาน)
"ทำไร ตกใจหมด ไม่เห็นไงคนฉี่อยู่" มันรีบจับปืนประจำตัวที่ใช้ยิงกระตายเมื่อครู่ยัดใส่เข้ากางเองแล้วรูดซิบทันที
"โหพี่ ถ้าเห็นผมจะเดินเข้ามาเหรอ ก็นึกว่าไม่มีคนอยู่ จะมาฉี่เหมือนกันเนี่ย"
แหม่ม ฉี่เกือบกระฉอก ยิ่งเป็นคนขวัญอ่อนอยู่ด้วย ชิส์

จากนั้นผมก็เดินหนีห่างมันออกไปอีกหน่อยเพื่อปลดปล่อยน้ำในร่างกายที่คั่งค้างสะสมมาทั้งวัน

เฮ้อ~ โล่งฉบาย
สลัดสองสามทีก่อนจะเก็บเจ้าเอน้อยเตรียมกลับเต๊นท์ แล้วก็มีเหตุต้องทำให้ร้องอีกหน
จะอะไรซะอีกล่ะครับก็ไอ้คนก่อนหน้านี้มันยังไม่ไปไหนเลย

"พี่มีปัญหากับผมเหรอครับ?" ถามออกไปในที่สุดเมื่อมันเดินตามหลังผมกลับมาถึงเต๊นท์
แม่ง การบังเอิญไปเห็นมึงฉี่โทษมันหนักมากเลยรึไงครับ ตามกูจริง

"ชื่ออะไรอ่ะเรา" มันถาม ส่วนหน้านี่เรียกร้องหาอะไรสักอย่างไปทาบมาก เป็นความรู้สึกเดี๋ยวนั้นอ่ะ
"พี่จะเอาไปทำพิธีเสกหนังควายเข้าท้องผมเหรอครับ เอางี้ผมขอโทษที่เข้าไปตอนพี่ฉี่ พอใจแล้วนะ" ยกมือไหว้
แหม ก็นะ แบบว่านิสัยผมเกรียนเป็นอาจินอ่ะครับ ปัจจุบันก็มักถูกป๋าชินว่าบ่อยๆ ด้วย ว่า 'ทำตัวเป็นเด็ก' จริงๆ ผมก็เด็กอยู่นะครับป๋า

"ไม่พอ ฉันถามว่าชื่ออะไร เราก็ตอบสิ" อ้าว ซะงั้น
"ชื่อเอ ครับ เอที่มาจากตัวเอในภาษาอังกฤษอ่ะ" จำใจตอบให้จบเรื่อง เพราะเริ่มง่วงมาก อยากเฝ้าพระอินทร์จะแย่
จริงๆ เรื่องของเรื่องพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าทำกิจกรรมก่อนกลับด้วย ไม่นอนไม่ไหว คิดแล้วเพลีย

"เป็นนักศึกษาที่มารับน้องใช่มั้ย ปีไหน?" จะรู้ไปทำไมครับเฮีย
"ปีหนึ่งครับ" แต่ผมก็ตอบ ไม่ได้คิดไรไง แบบว่าง่วงมากมาย
"คณะล่ะ"
"ศิลป์กรรม"
"มหาลัย...สินะ"
"เออ ตามนั้นครับ" ตอบไป หาวไป
"อืม ฉันชื่อชิน อายุมากกว่าเราเรียกพี่ชินนะ" จำเป็นด้วยเหรอครับพี่ คิดในใจ หน้าก็พยักรับไปตามคำบอก
"งั้นพี่ชิน ผมขอตัวไปนอนนะครับ ง่วงแล้ว" ตัดสินใจปลีกตัวออกมาและไม่หันกลับไปอีกเลย
เข้ามาในเต๊นท์ก็ลองนอนคิดว่า ไอ้พี่ชินมันจะแนะนำตัวทำไม แล้วก็ผลอยหลับไปด้วยความเหนื่อยล้ามาทั้งวัน

แต่ก็นั่นล่ะ...ใครจะคิด
ว่าไอ้การแนะนำตัวครั้งนั้น จะสื่อถึงการตามหารักแท้ของป๋าชินเขา(เหรอออออ)
จบรับน้องมาได้ประมาณสองอาทิตย์กว่าๆ ขณะกำลังจะเดินออกจากมหาลัยไปโบกกระป๋องกลับบ้านก็ได้ยินเสียงบีบแตรรถ
หันไปมองพอเป็นพิธีก็เห็นว่ามีรถเบนซ์สีขาวจอดใกล้ๆ กับตรงป้ายรถประจำทางที่ผมยืนแล้วบีบแตรเรียกใครสักคนติดๆ กัน
ซึ่งแรกๆ ผมก็ไม่สนใจอะไร รอรถกระป๋องต่อไป

"ปรี๊น ปรี๊น ปรี๊น" รถไมนานจังวะ
"ปรี๊น ปรี๊น ปรี๊นนนนนนนนนน!!!" ลากยาวจนทุกคนต้องหันไปมอง จากนั้นก็มีผู้ชายในชุดสูทสีเทาลงมาจากรถ

หน้าคุ้นๆ ...ใครวะ?

"ทำไมบีบแตรเรียกแล้วไม่สนใจ" มันมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าผม
หน้าตาหลังกรอบแว่นใสดูคล้ายใครสักคน แต่ก็นั่นแหละ ใครวะ

"ผมเหรอ?" ชี้หน้าตัวเองแบบเด็กเอ๋อ คือไม่รู้จักกัน เรียกกูเหรอครับ
"ใช่สิ จำพี่ไม่ได้ไง แค่สองอาทิตย์กับอีกสามวันเองนะ" ทำหน้าดุแล้วจับแขนผมลากยัดใส่ในรถ ก่อนจะขับออกไปตามถนน

ผมก็เออ... ใคร? เรียกกูทำไม แล้วลากกูมาเพื่ออะไร งง
อยากรู้แต่ยังปรับอารมณ์ไม่เข้าที่อ่ะ เป็นอะไรที่รวดเร็วมาก ตามไม่ทันอ่ะครับ

"เอ้า ยังไม่หายบื้ออีก พี่ชินไงครับ พี่ชินที่เจอกันที่เขาใหญ่ตอนที่เอไปรับน้องไงครับ" หันมามองหน้าผมอย่างตำหนิ
"อ้อ..." ได้แค่นี้ เจอกันครั้งเดียวแถมมืดอย่างนั้นใครจำได้ก็แปลกล่ะเห้ย แต่เอ๊ะ พี่แกก็คงจะแปลกนั่นแหละ เพราะดันจำผมได้แม่นเสียด้วยสิ คริ คริ

"น้องเอหิวมั้ยครับ?"
"อื้อ..." ในใจมึงจะเอาอะไรกะกูว้า
"งั้นเดี๋ยวพี่พาไปทานอาหารนะ ทานอะไรดีล่ะ"
"ซูชิ...เห้ย ไม่ใช่ดิ พี่มาหาผมถึงมหาลัยนี่ต้องการอะไรจากผม
ไหนจะลากมาขึ้นรถแบบนี้อีก จะเอาผมไปขายแก้แค้นที่ไปเห็นปืนส่องกระต่ายของพี่เหรอ" งงจริงอะไรจริงครับ

คือถ้าตอนนั้นไม่เห็นว่าป๋าชินแกมาในมาดคุณชาย
ผมคงมีสติไม่หลวมตัวให้แกลากปู้ยี่ เอ้ย! ขึ้นรถไปได้หรอก แล้วเราสองก็คงไม่มีวันนี้ กึ๊ย~

"เปล่า แต่จะเอาไปเลี้ยงที่บ้านครับ" มันยิ้มกรุ่มกริ่ม หากผมเป็นผู้หญิง บอกได้คำเดียวว่าเสียตัวแน่ๆ
"พี่เป็นเกย์?"
"ไม่ได้เป็นครับ แล้วน้องเอล่ะครับ" อ้าว เข้าตัว แต่ผมไม่แคร์
"เป็นครับ" อันนี้รู้ตัวตอนมอสามครับ ดูหนังเอ๊กชายหญิง ทว่าดันเกิดอารมณ์กับร่างกายปู้ชายแทน เหอๆ
"เคยมีแฟนมั้ยครับ"
"เคยมีครับ"
"กี่คน" น้ำเสียงเริ่มกดดัน
"ก็..." นับนิ้ว "จำไม่ได้อ่ะครับ" จริงๆ สามคน แต่ไม่อยากบอก
"งั้นก็ง่ายหน่อย" มันบ่นยิ้มๆ "น้องเอ คิดว่าพี่เป็นไงครับ"
"อะไรเป็นไงอ่ะ" ผมก็ทำหน้างง
"ก็หน้าตา นิสัยอะไรงี้อ่ะ อยู่ในสเป็กน้องเอหรือเปล่า"

ตั้งใจมองหน้ามันอย่างพิจารณา "หน้าตาก็โอเคนะพี่ แต่ไม่ใช่สเป็กผมอ่ะ ผมชอบแบบขาวๆ ตี๋ๆ มีลักยิ้ม
ส่วนนิสัย ผมกับพี่เพิ่งเจอกันครั้งที่สองเองนะจะไปรู้ได้ไง แล้วครั้งแรกที่คุยกันก็นับประโยคได้ด้วยมั้ง"

"อืม..." ครางตอบในลำคอ มือก็หมุนพวงมาลัยจอดรถเข้าข้างทางก่อนจะหันมาจ้องมองผมอย่างจริงจัง
"ถ้าพี่จะจีบเอ คิดว่าจะติดหรือเปล่า"
"ห๊ะ" ตกใจครับ ไม่คิดว่าจะใช้ลูกตรงแบบมะนาวไม่มีน้ำ
"พี่ชอบน้องเอครับ เห็นครั้งแรกก็คิดว่าใช่คนนี้แหละที่ใจเราตามหามานาน" กะอีแค่ผมไปเห็นพี่ฉี่? นิยายว่ะ
"ตลกและ ดูละครมากไปเปล่าพี่ ถึงผมจะเป็นเกย์แต่ผมก็เลือกนะ ไม่เอาหรอก ไปหาคนอื่นเหอะ" บอกปัดไปอย่างแหยงๆ
"ไม่ได้เหรอ...อืม ก็คงจะเร็วไป..." ทำหน้าหงอยเป็นหมาถูกห้ามกินของชอบซะงั้น

ขอบอกอย่างจริงใจนะครับ ถึงผมจะเล่าแบบตลกๆ แต่จริงๆ เวลานั้นอึดอัดมาก แถมยังคิดว่า ไอ้นี่มันต้องบ้าแน่ๆ ด้วย

"เอางี้ เพื่อไม่ให้เสียน้ำใจ พี่อยากจีบผมพี่ก็จีบไป แต่ผมไม่รับประกันหรอกนะว่าจะติด" ตัดปัญหาแม่ง เงียบนาน วังเวงว่ะ
ทำให้อิพี่ชิน จากหน้าหงอยๆ ฉีกยิ้มกว้างโชว์เขี้ยวขาวเลยทีเดียว

"ครับ พี่จะพยายามให้น้องเอหันมามองพี่ให้ได้ แต่เพื่อการนั้น..." หยิบโทรศัพท์ยื่นส่งให้ "เมมเบอร์น้องเอให้พี่ด้วย ไว้โทรจีบ หึๆ"
ผมก็ง่ายครับ รับมาเมมเบอร์ตามคำขอแล้วส่งคืนให้ บอกแล้วไง ถ้าไม่หล่อ ไม่เนี๊ยบ น้องไม่ง่ายนะเค๊อะ (เมื่อไหร่)

"ขอบคุณครับ" รับไปกดโทรทันที "อุ้ย เบอร์จริงด้วย น่ารักจัง" ฉีกยิ้มอีกหนึ่งที ผมก็หัวเราะแห้งๆ
"แล้วพี่จะไปส่งผมที่เดิม หรือว่าไง"
"ไปทานข้าวกันครับ" พี่ชินบอกพร้อมกับออกรถ
"ไม่ไปไกลนะ ผมมีรายงานต้องส่งพรุ่งนี้" ผมพูดไปก็ตบกระเป๋าเป้ที่อยู่บนตักไป
ปีหนึ่ง จารย์อยากรับขวัญบ้างไรบ้าง สั่งงานเป็นภูเขาเลากาเลยครับ คาดว่าคงกลัวนักศึกษาอย่างพวกผมว่างจัด

"ไม่ไกลครับ" บอกจบก็ฮัมเพลงรุ่นคุณทวดยังสาวไปตลอดทาง

อ้อ ผมไม่เถียงนะครับว่าผมเป็นพวกใจง่าย แต่ถึงอย่างนั้นร่างกายไม่ง่ายนะครับ รักตัวสงวนใข่ตลอด กับป๋าชินไม่ใช่คนแรกด้วย ไม่หล่อแต่ฟีโรโมนกระฉูด
อีกเรื่องพอรู้ตัวว่าตัวเองเป็นเกย์ ผมก็เริ่มดูคนที่เข้ามาทำตัวสนิทด้วยออกครับ ว่ามาแนวไหน ถ้าคุยรู้เรื่องก็โอเค แต่ถ้าไม่ ผมหนีเลยครับ ไม่ชอบมันน่ารำคาญ
ป๋าชินขับรถมาจอดใต้ตึกห้างชื่อดังแห่งหนึ่งแล้วพาผมไปนั่งในร้านฟูจิ ดีที่จำได้ว่าผมอยากกิน

"ทานอะไรดีครับ" รับเมนูจากพนักงานหญิงส่งมาให้ผมเลือก
"ได้ทุกอย่างป่ะ"
"ทุกอย่างเลยครับ พี่เลี้ยงเองไม่ต้องห่วง" พี่ชินพูดไปยิ้มไป เอ๊ะ ไหงยิ้มให้เราแต่น้องพนักงานหน้าแดงหว่า
"อืม ดี ผมจะได้ประหยัด เดือนนี้ค่าขนมยิ่งเหลือน้อยอยู่ด้วย" ทำตัวเกรียนเกินเยียวยาแม่กับพ่อเลยหักค่าขนมไปครึ่งหนึ่ง
เรื่องของเรื่องคือ ผมต่อยกับลูกพี่ลูกน้องที่เขามาลวนลามผมตอนงานเลี้ยงวันเกิดตัวเองไปเมื่อเดือนที่แล้ว ซวยมาก ถึงอยู่บ้านจะประหยัดค่าข้าวก็เหอะ

"เอา...บลาๆๆ" สั่งสารพัดปลาไปเกือบสิบอย่าง "แล้วพี่ชินกินไรอ่ะ" เงยหน้าจากเมนูถามคนตรงข้ามบ้าง เดี๋ยวจะหาว่าไม่มีมารยาท
"ที่น้องเอสั่งไป ได้เผื่อพี่หรือเปล่าล่ะครับ"
"เปล่าครับ ผมกินคนเดียว เหมอๆ จะไม่อิ่มเอาด้วย" ซื่อตรงมั้ยครับ ป๋าชินทำหน้าอึ้งไปเลยแต่ก็สั่งเพิ่มไปอีกสองอย่าง
พนักงานไปแล้ว พี่ชินก็มองหน้าผม ยิ้มบ้าง หน้านิ่งบ้าง (ส่วนมากจะนิ่ง) เห็นแล้วสงสัย มองอะไรกันนักหนา คนนะไม่ใช่ภาพศิลป์สามมิติ

"ไหนๆ ก็จะมาจีบผมล่ะ ถามหน่อยสิ พี่ชินทำงานอะไร บ้านอยู่ไหน อายุเท่าไร?" รู้เขารู้เรา
"ทำธุกิจส่วนตัวครับ(โรงพิมพ์) บ้านอยู่แถว...(ใกล้สายใต้ หลังใหญ่เวอร์ อยู่คนเดียวด้วยเหอะ)อายุก็น่าจะมากกว่าเราสักสิบปี"
"โหบ้านอยู่ตั้ง...แต่มาหาผมที่มหาลัยได้ พยายามมากกกกก" แดกดันเข้าไปจะได้เลิกยุ่ง
"ก็อยากเจอนี่ครับ พอแน่ใจความรู้สึกตัวเองแล้วก็อยากเจอขึ้นมา ขืนไม่รีบกลัวน้องเอจะจำหน้าพี่ไม่ได้ แต่ขนาดรีบยังเกือบจะลืมกันเลยดูสิ"
"ก็ตอนนั้นมันมืดนี่ อีกอย่างใครจะไปคิดว่าคนที่เจอกันครั้งเดียวจะมาจีบ"
"น้องเอเคยได้ยินประโยคนี้หรือเปล่าครับ"
"ประโยคไหน?"
"รักไม่ต้องการเวลา"
"หูยยยยย เสี่ยว!" ตอบก่อนจะใช้ตะเกียบคีบปลาดิบที่ยกมาเสิร์ฟใส่ปากเคี้ยวหยับๆ
"พูดจริง ไม่โกหก" พี่ชินชูนิ้วขวาขึ้นสองนิ้ว แก่แล้วนะลุง ไว้ให้เด็กเขาทำเถอะ ผมขอร้อง
"ครับๆ ไม่โกหก ผมจะเชื่อเพราะเห็นแก่ที่พี่เลี้ยงข้าวผมแล้วกัน"
เรื่องจริงเป็นเรื่องเล็ก เรื่องกินเป็นเรื่องใหญ่ ในชีวิตผม สโลแกนนี้สำคัญมาก ไม่ได้เห็นแก่ของฟรีนะเออ

"กินเก่งนะเรา เอาไปเก็บไว้ตรงไหนเนี่ย" จ่ายเงินค่าอาหารเสร็จก็หันมาพูดกับผมที่นั่งเอนกายเหมือนที่แห่งนี้เป็นบ้านตัวเองอย่างไรอย่างนั้น
ความอายหามีไม่ เกิดมาเกรียนไม่พอ ยังหน้าด้านที่สุดล่ะ

"กินไปสักพัก ไม่ทันย่อยก็ออกหมด" เรื่องจริงของคนระบบขับถ่ายดีครับ



*****************************************************


จากการพบการครั้งที่สอง กับมื้ออาการอันอิ่มตื้อ
ป๋าชินก็ชอบหาเวลาว่างจากงานลอบมาพบ เอ้ย มาหาผมที่มหาลัยบ้าง ที่บ้านบ้าง จนสนิทกับพ่อกับแม่ของผมรวมไปถึงเพื่อนทุกคนไปโดยปริยาย
ผ่านจากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี วันหนึ่งผมก็ตัดสินใจทำทุกอย่างให้เป็นเรื่องเป็นราว ในวันเกิดครบสิบเก้าของตัวเอง
อ้อ พ่อแม่ผมรับได้ที่ผมเป็นเกย์ครับ เพราะไม่ใช่ลูกคนเดียว และทั้งบ้านมีแต่ลูกผู้ชาย (มีหญิงแต่เสือกเป็นทอม เห่อๆ)

"ป๋าชินมานี่หน่อย" กวักมือเรียกป๋าที่นั่งก๊งเหล้าอยู่กับพวกพ่อ คอเหล้าครับสองคนนี้ เจอหน้าเป็นดวลกันตลอด
"ครับๆ " วางแก้วในมือแล้วลุกมาหาผมในครัว ป๋าเขาว่าง่ายกับผมเสมอแหละ "มีอะไรครับน้องเอ?"
"ผมขอถามป๋าหน่อยดิ ว่าตอนนี้รู้สึกยังไง ตลอดเวลาที่ป๋าตามจีบผม ป๋าคิดยังไง เบื่อมั้ย"
"ไม่เบื่อครับ ยิ่งรู้จักยิ่งรักเธอ..." แน่ะ หยอดตลอด อิตาป๋าบ้านี่
"ทั้งๆ ที่ผมไม่ได้ทำอะไรที่มันชัดเจนอ่ะนะ แม้แต่มือผมยังไม่ให้จับน่ะเหรอ ป๋าเป็นมาโซป่ะ" เหน็บหน่อย แก้เขิน
"พี่ดูเราออกนะ แต่พี่ก็รู้ว่าเราคงจะยอมรับได้ยากกับความรู้สึกที่มีต่อพี่ เพราะงั้นถ้าความรู้สึกของน้องเอไม่ใช่เกลียดพี่
พี่ก็ถือว่ามันดีมากแล้วครับ ถึงแม้จะไม่ได้ทำอะไรเหมือนที่คู่รักหรือคู่อื่นที่เขาตามจีบกันพี่ก็มีความสุขครับ ไม่ได้เป็นมาโซ"

"อืม ถ้างั้นตอนนี้ผมก็มีคำตอบให้ป๋าแล้วนะ ป๋าชินพร้อมจะรับฟังมั้ย"
"ดีหรือร้าย..." อิตาป๋าหัดเข้าข้างตัวเองบ้างเหอะ จีบผมมาเกือบจะสองปีแล้วนะเห้ย

บอกตามความสัตว์จริง ตลอดเวลาที่ป๋าชินตามจีบผม ชีวิตวัยเรียนผมมีสีสันขึ้นเยอะ แรกๆ จะรู้สึกรำคาญนิดหน่อย
แล้วที่เรียกป๋า ก็เพราะผมเหมือนเด็กเสี่ยตอนอยู่กับแกอ่ะ เลี้ยงนั่นเลี้ยงนี่ ซื้อนั่นซื้อนี่ตามใจเป็นพ่อบุญทุ่มตลอดเลยครับ
ผมไม่เคยควักสักบาท นอกจากตอนซื้อของขวัญให้ตามเทศกาลเท่านั้น

ป๋าชินเป็นคนพูดน้อย...กับคนอื่น แต่กับผมถ้าอยู่กันสองคนจะ จ้อมาก ขี้อ้อนก็ที่หนึ่ง
เวลาอยู่ที่ทำงาน พวกลูกน้องจะกลัวสุดๆ เพราะป๋าแกนิ่งเวอร์
กับครอบครัวผมหรือกับเพื่อน ป๋าแกจะเทคแคร์ดูขัดกับเวลาปกติอย่างแรงส์(ซึ่งผมชอบตรงนี้มาก)
ส่วนกับครอบครัวแกเป็นแบบระบบอิสระครับ พ่อเสีย แม่แต่งงานใหม่กับคนเยอรมัน พอป๋าชินเรียนจบ
แม่แกก็ให้เงินทำทุนมาก้อนหนึ่งแล้วจะไปทำอะไรก็เชิญหมดแล้วก็หาเองเถือกนั้นไม่มีสำรองให้
ไอ้เรื่องขี้หึงเหรอครับ สุดๆ อ่ะนะ แต่มีเหตุผลให้ผมต้องยอมรับทุกครั้งไม่รู้ทำไม ยกตัวอย่างเช่นจีบปีแรก


"ใครครับน้องเอ" ถามหน้านิ่งๆ ตอนมารับกลับบ้าน
"พี่ที่คณะ" ตอบสั้นๆ ทว่าแอบคิดในใจทำไมไอ้คุณป๋าวันนี้ หน้าเหี้ยมจัง
"แล้วทำไมต้องจับมือถือแขนขนาดนั้นด้วยครับ"
ยักไหล่ "เขาถามผมว่าใช้ครีมอะไรถึงได้ขาวเนียนขนาดนี้" ที่จริงเข้ามาขอเบอร์ ฮ่าๆ

"ครับ แต่ที่หน้าที่หลังอย่าให้ใครจับง่ายๆ สิครับ ขนาดพี่ตามจีบเราตั้งนานยังไม่เคยทำเลยนะครับ"
เอิ่ม จบ สุดท้ายผมก็ต้องก้มหน้ายอมรับความผิดที่ตัวเองไม่ได้ก่อ

เอ้ากลับมาต่อกันครับ อันไหนข้ามได้ผมก็จะข้าม เหตุผลหลักคือจำไม่ได้ แหม ใกล้แก่แล้วครับบางทีวันเกิดตัวเองยังลืมเล้ย


"ผมชอบป๋าชินนะ..." พูดไปก็มองหน้าอีกฝ่ายไป
ป๋าชินทำหน้าเหมือนคนถูกรางวัลใหญ่ คลี่ยิ้มแล้วโผเข้ากอดผมเต็มเหนี่ยว หายใจแทบไม่ออก

"เดี๋ยวป๋า ผมยังพูดไม่จบ ฟังก่อน" ป๋าปล่อยผมแล้วกลับไปทำหน้าเครียดอีกครั้ง "ดูจากที่ผมเห็นความพยายามของป๋า
ผมก็เริ่มชอบป๋าขึ้นเรื่อยๆ ป๋าไม่เคยทำให้ผมผิดหวัง ป๋ารักษาสัญญาเสมอ ทั้งยังรักษาคำพูดทุกครั้งที่พูดกับผม ป๋าไม่เคยทำเจ้าชู้ให้ผมเห็น
แม้จะมีใครเข้ามาในชีวิตของป๋า(หมายถึงต่อหน้าและลับหลังซึ่งเยอะมาก)ป๋าไม่เคยข่มเหงน้ำใจผม ไม่ทำในสิ่งที่ผมไม่ชอบ(ในบางครั้ง)
ป๋าให้เกียรติทั้งยังเคารพความคิดผม(ส่วนมาก) ทำให้ตอนนี้ผมได้พบคำตอบแล้ว และคิดว่าหากผมจะให้หัวใจของผมกับป๋าไปคงไม่เป็นไร
เพราะงั้นถ้าป๋าได้หัวใจของผมไปแล้ว ป๋าสัญญาได้มั้ยว่าจะดูแลมันอย่างดี ไม่ทำให้หัวใจของผมต้องบอบช้ำ
ไม่อย่างนั้นแล้ว ผมคงมีชีวิตเหมือนหุ่นยนต์ที่มีแบตรี่แต่ไม่มีที่ชาร์ตไฟสำรอง" เปรียบได้ดีมะ

ป๋าชินมองผมน้ำตาคลอเบ้าพร้อมกับเข้ามากอดผมอีกรอบแต่แน่นและอบอุ่นกว่าเดิม "พี่สัญญาครับ"

"ผมรักป๋าชินมากนะ อย่าทำร้ายหัวใจผมนะครับ" ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะยอมเสี่ยงกับความรัก
"ครับ พี่จะดูแลหัวใจของน้องเออย่างดีเลยครับ รักน้องเอมากนะครับ" จุ๊บหน้าผากผมหนึ่งที แล้วผละออกไปส่งยิ้มละมุนให้
"ตอนนี้ผมกับป๋าเป็นแฟนกันแล้วนะ"
"จะให้ดี พี่อยากให้เป็นมากกว่าแฟน" ยิ้มเจ้าเล่ห์เชียว
"เรื่องนั้นรอไปก่อนเหอะ ยังไม่พร้อมจะเสียตัว" พูดจบผมก็เดินออกมาร่วมวงกับพ่อทั้งที่ร้อนทั้วไปทั้งหน้า แต่ไม่ดื่มครับหรอกกลัวเมาแล้วได้ผัว

สรุป ผมเป็นแฟนกับป๋าชินตอนอายุสิบเก้าปี
ปัจจุบันได้ยินป๋าแกบ่นว่า มีเมียคิดผิดจนตัวตาย บ่นไปก็ทำงานบ้านทุกอย่างไปด้วย
ผมไม่ทำครับ ไม่ใช่ของถนัด นั่งกินนอนกินให้สะมีหาเลี้ยงอย่างเดียว ฮ่าๆ (แม่บ้านก็มีนะ แต่มาอาทิตย์ละสามหนอ่ะ)


คบกัน ตามทำเนียมโบราณคืออยู่ด้วยกันครับ(ทำเนียมประเทศไหน)
เพราะเข้าเดือนที่หกที่เป็นแฟนกัน ผมก็ถูกพ่อแม่ส่งตัวให้ไปเป็นลูกสะไภ้เขา
ในแบบที่แทบจะประเคนให้ถึงเตียง หวงสักนิดหามีไม่ เชอะ!


"น้องเอครับ พรุ่งนี้มีเรียนกี่โมง?" โผล่หน้าหล่อๆ จากห้องน้ำมาถาม
"สิบโมง" ตอบสั้นๆ เพราะสนใจเกมในมือมากกว่า
"ให้พี่ไปส่งหรือจะไปเองครับ"
"ไปเองได้ครับ"
"ดีๆ ครับ เลิกเล่นก่อน" การย้ายมาอยู่ร่วมหลังคาเดียวกัน ทำให้การเดินทางไปเรียนของผมสาหัสกว่าที่คาดหากไร้สารถีคอยรับส่ง

ผมเงยหน้ามองป๋าชินที่นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวออกมายืนเช็ดหัวที่หน้าประตูห้องน้ำ

"ป๋าถามแบบนี้ ผมก็รู้ละว่าป๋าคงไม่ว่างไปส่งผมหรอก แล้วจะให้ผมทำไง ก็ต้องไปเองสิครับ วู้~"
"ก็ถ้าอยากให้ไปส่ง พี่ก็ไปได้ครับ แต่อาจต้องไปเร็วกว่าเวลานิดหน่อย" ป๋าชินบอกพลางเดินเข้ามาหยิกแก้มผมคล้ายกับหมั่นเขี้ยวกัน
"ผมไปเองได้ ป๋าไม่ต้องยุ่งยากหรอก" ตอบปัดๆ ไม่ให้เสียความรู้สึก เอ หรือเสียไปแล้ว?
"ไม่ยุ่งยากครับ"
"อืม แล้วแต่ป๋าเลยละกัน ถ้าจะไปส่งก็ปลุกด้วย" แล้วผมก็สนใจเกมในมือต่อ แต่ได้ไม่นานป๋าชินก็ยึดไปโยนทิ้งบนโต๊ะเครื่องแป้ง
"ไม่เล่นแล้วครับ ดึกแล้ว"
"สองทุ่มนี่ดึก?"
"ถ้าจะเล่นเกม เล่นกับพี่ดีกว่าครับ สนุกด้วยเสียวด้วย" โฮ่ มีพัฒนาการสวดยอด
"ไม่เอาอ่ะ เจ็บก่อนเสียวไม่เวิร์ก" ครั้งแรกของผมคือสามเดือนของการคบกันครับ โดนเอาทัวร์ญี่ปุ่นมาล่อ
เสียตัวต่างแดนเป็นอะไรที่เจ็บมากถึงมากที่สุดเพราะไอ้ป๋ามันศึกษามาไม่ดี คิดแล้วพาลอยากจะทุบให้ตายจริงเชียว

"ไม่ชอบเหรอครับ" หน้าหงอยอีกละ กูล่ะเซ็ง
"ชอบไม่ชอบก็ให้ทุกวันนี่ครับ" ผมตอบกลับหน้าทะเล้น ป๋าชินคลี่ยิ้มแล้วเอามือมาโยกหัวผม
"น้องเอขี้แกล้ง" เพิ่งตรัสรู้รึ

ป๋าไม่รอช้าผลักผมให้นอนราบลงบนเตียงแล้วขึ้นคร่อมอย่างรวดเร็ว ก่อนจะทำการบดขยี้ริมฝีปากหวานๆ ลงมาอย่างคนหื่นกระหาย
สองมือไม่อยู่นิ่ง ลูบไล้เข้าไปข้างในชุดนอนลายทางของผม นัวเนียอยู่กับปุ่มไต้เล็กๆ ทั้งสองข้าง ปากก็กวาดลิ้นดูดดึงไม่บกพร้อง

"อื้อ อ๊ะ...อืมมมม" ผมร้องครางออกมาอย่างเป็นสุข เอน้อยภายใต้กางเกงนอนเริ่มปวดหน่วงตามอารมร์ที่พุ่งขึ้นสูง
ป๋าชินเลื่อนริมฝีปากไล้เลียไปตามส่วนต่างๆ อย่างเป็นแบบแผน คือสูงไปต่ำ จากนั้นก็หยุดอยู่ตรงเอน้อยที่โผล่หน้าออกมาสู้ศึกอยู่ภายนอกเรียบร้อย

"ครั้งเดียวนะป๋า เดี๋ยวเรียนไม่ไหว" ต้องกำชับไม่งั้นเบิ้ลตลอด แล้วก็เป็นการเตือนตัวเองไปในตัว
"ครับ" เงยหน้าจากเอน้อยมาตอบเอใหญ่ แล้วก็ครอบปากลงไปให้เอใหญ่สะดุ้งเฮือก เฉียวฝุดฝุด

ผมกดหัวป๋าชินที่กลืนกินเอน้อยไม่บันยะบันยังไว้แล้วปล่อยของเหลวสีไม่ค่อยขุ่นเพราะทำกิจกรรมกันทุกวันออกมา
ป๋าชินกลืนลงไปก่อนจะเลียรอบริมฝีปากอย่างยั่วยวน

"หวาน" ป๋าชินยิ้มกริ่มให้ผมที่หน้าแดงไปทั้งตัว
"ทะลึ่ง"
"แค่กับน้องเอคนเดียวเท่านั้นครับ" ป๋าหยอดแล้วจูบปากผม
ช่องทางด้านหลังถูกดุนดันโดยนิ้วของป๋าชิน หนึ่ง สอง ไปสามนิ้วตามลำดับ
ป๋าดึงนิ้วออก พลิกให้ผมนอนคว้ำแล้วยกสะโพกผมให้สูง เอื้อมมือไปคว้าเจลล่อลื่นมาบีบลงไปตรงช่องทางด้านหลัง แล้วใช้นิ้วช่วยเบิกทางให้อีกครั้ง

"อึ๊..."
ไม่นานปืนใหญ่ของป๋าชินที่สวมเกราะเรียบร้อยก็แทรกเข้ามาในช่องทางหลัง
ผมกลั้นหายใจเล็กน้อย แม้เดี๋ยวนี้จะไม่เจ็บเท่าครั้งแรก แต่ก็ไม่ชินอยู่ดีที่มีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาในร่างกาย

"อื้อ ฮ่าห์...ป๋า...อ๊ะ อย่าเพิ่งแรงสิ" ผมบอก สองมือก็จิกผ้าปูที่นอนไปด้วยเมื่อป๋าไม่คิดจะยั้งมือให้กันสักนิด
เสียงเนื้อกระทบกันดัง ตับๆๆ สลับกับการเร้าโลมทุกทางทำให้ผมต้องร้องโหยหวน

"ดีจังครับน้องเอ...ฮ่าห์...แน่นสุดๆ เลย" ป๋าขยับสะโพกไปพร้อมกับก้มลงมากระซิบข้างหู
มือด้านหนึ่งของป๋าชินจับเอน้อยเป็นตัวประกัน มืออีกด้านก็จับหน้าเอใหญ่ให้หันไปหาเพื่อแลกจูบกันอย่างดูดดื่น

"มะ...ไม่ไหวแล้วป๋า ผ...ผมจะ...อื้ออ..."
"ไปก่อนก็ได้ครับ ที่รัก" ป๋าเริ่มมือขยับเอน้อยขึ้นลงเร็วๆ และแล้วเอน้อยก็พ่นน้ำลายเลอะเต็มมือป๋าชิน
เอใหญ่นอนหอบแฮ่กๆ หมดเรี่ยวแรง ทว่าป๋าชินที่ยังไม่ถึงสวรรค์ก็ยังคงเร่งขยับเอวต่อไป

"ป๋า...ผม...เมื่อย" เสร็จแล้วเกรียนนี่คือตัวผม
"คะ...ครับ ใกล้แล้วครับ" ป๋าขยับเอวเร็วขึ้น แรงขึ้นจนเตียงสั่นกึกกักฟังดูน่ากลัว
ในที่สุดปืนของป๋าชินก็ดึงเกราะป้องกันออกแล้วปล่อยกระสุนออกมาเต็มแผ่นหลังของผมก่อนจะล้มตัวนอนข้างกัน

ผมหันหน้าไปมองป๋า เงื่อเต็มเลยครับ
"เหนื่อยมั้ยครับ" ถามแล้วเอามือปัดผมให้พ้นหน้าแก

"เหนื่อยแต่ชอบครับ" ป๋าชินยิ้มบอกพลางยื่นหน้ามาจูบผมเบาๆ
"ผมเห็นแก่ตัวมั้ย ที่ให้ป๋าทำเองทุกอย่าง"
"ไม่เลยครับ แค่ที่น้องเอยอมพี่อย่างนี้ก็เป็นโชคดีของพี่จะแย่ล่ะ...คิดมากเหรอครับ หืม"
ผมเอามือลูบแขนป๋าชินเพลินๆ ส่ายหัว "ผมกลัวป๋าเบื่อ"

"หึๆ เด็กน้อย น่ารักแบบนี้จะเบื่อได้ลงเหรอครับ ไปๆ ไปอาบน้ำกัน" ป๋าชินหัวเราะแล้วดึงผมให้ลุกขึ้น
"ป๋า ผมรักป๋านะ" ผมกอดเอวแกทางด้านหลังไว้ แล้วทิ้งน้ำหนักตัวให้แกลากไปเข้าห้องน้ำ ขาสั่นเดินเองไม่ด้าย~


**************************************************

ออฟไลน์ runrunna29

  • ก็แค่คนบ้า
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 217
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +59/-4
Re: รักบอดๆ ตอนที่ 1 (31/01/57)
«ตอบ #2 เมื่อ31-01-2014 02:00:37 »

ต่อจากข้างบน






เช้าไปเรียนก่อนเวลาสองชั่วโมง ป๋าชินต้องคุยงานกับลูกค้าด้วยตัวเองเลยช้าไม่ได้
ส่งผมถึงมหาลัยก็บึ้งรถจากไปทันที ไม่มีร่ำลาเหมือนอย่างเคย ชักจะงอนนิดๆ

"อินังเอ!!" เสียงนังชะนีตัวใด?
หันไปหาเจ้าของเสียงก็พบว่าเป็นต่ายเอื้ออาทร (รับจ้างเป็นภริยาของชาวบ้านแบบจำกัดเวลา)
ต่ายคือเพื่อนสนิทผู้หญิงคนแรกของผมในรั้วมหาลัย และเป็นคนแรกที่รับรู้ได้ว่าผมเป็นเกย์โดยไม่ต้องเอ่ยปาก

"เรียกซะฉันหมดความเป็นชาย" ผมบ่นแล้วผลักหัวมันไปเบาๆ
"น่าจะหมดตั้งกะแกตกเป็นเมียป๋าชินล่ะนะ" ครับ มันรู้ครับ แถมสนิทกันจนเป็นสายข่าวให้กันได้อีกตะหาก
"ถึงเป็นเมียก็ใช่ว่าจะ เป็นตุ๊ดนี่หว่า"
"ย่ะ อย่าเผลอแล้วกันจะประจานให้หือไม่ขึ้นเชียว"
"ตามสบาย กลัวจะแย่"
"เฮ้ย เอ ทางนี้~!!"
"ทำไมพวกแกมาเร็ววะ" ผมถามกลุ่มเพื่อนสนิทที่มีกันอยู่สามคน
"ไม่ได้กลับเหอะ นอนห้องไอ้หงำมัน" เบียร์ว่าหน้าตาระโหยมาก
"อ้าว ไปทำไรวะ" ผมหันถามไอ้หงำที่นั่งซดมาม่ากระป๋อง
"จ้ำจี้...โอ้ย!" ไอ้หงำหน้าเกือบทิ่มไปในกระป๋องมาม่าเพราะแรงตบของไอ้เบียร์
"ดวลเดือดผีกะหงค์เว้ย"
"แล้วต่ายก็ไปด้วย" หันไปเลิกคิ้วถามหญิงถึกหนึ่งเดียวในกลุ่ม
"อื้อ ไปเป็นขี้ข้าให้พวกมันน่ะแหละ" น้ำเสียงไม่พอใจแต่หน้าไม่ใช่ ไรวะ
"ขี้ข้า หรือ ขี้ข้าง" ไอ้เบียร์ว่า
"หุบปากไปอิเบียร์ คนสวยไม่ใจดีตลอดนะคะ" ต่ายชี้หน้าให้หยุด ไอ้เบียร์หัวเราะชอบใจ
"หึๆ พวกไม่ยอมรับความจริง สาธุขอให้ผัวทิ้ง"
"ทิ้งแกล่ะ อิเบียร์ อิปากเน่า" สารพัดคำด่าที่ยากจะทำใจพิมพ์
"พอเลยๆ เถียงกันทุกวัน กัดกันทุกเวลา เบื่อมั่งเหอะ ฉันขอ" ผมปราม
"เดี๋ยวก็ได้กันเอง จะคิดไรมากวะเอ" ไอ้หงำแซวหน้ายียวนชวนให้เข้าใจผิด
"อิหงำ อิปลวกหน้าหัก" ขยันหาคำด่าจริงแม่คุณ

แหย่กันไปแหย่กันมาก็ถึงเวลาเข้าเรียน
เรียนๆ เล่นๆ ก็หมดเวลา

"เอ วันนี้ไปเที่ยวกันเปล่า" ไอ้เบียร์เดินเข้ามากอดคอชวน
"คงไปได้หรอก ผัวหวงซะขนาดนั้น" ต่ายขัด
"ถ้าไปกับพวกเราไม่เป็นไรมั้ง ป๋าชินใจกว้างจะตาย" กับพวกมึงน่ะใช่
"เอ้า โทรไปขอดิ หรือจะชวนป๋าชินไปด้วยก็ได้" เบียร์บอก
ผมก็ได้แต่ทำตาม กดโทรศัพท์ไปเบอร์ป๋า

"ครับ ว่าไงครับน้องเอ"
"ป๋าออกมายังครับ" ถามก่อนเดี๋ยวออกมาแล้วจะดุว่าทิ้งแก
"กำลังออกครับ มีอะไรหรือเปล่า"
"วันนี้ผมไปเที่ยวกับเพื่อนได้มั้ยอ่ะ" จะว่าไปแกก็ไม่เคยห้ามนะ แต่ต้องกลับตามเวลาที่บอกไว้ล่วงหน้า ไม่งั้นเหยียบถึงถิ่น
"ที่ไหน แล้วจะกลับเมื่อไหร่ ไปกี่คน ใช่เพื่อนในกลุ่มหรือเปล่า" เป็นชุด หวงเพ่อเวอร์
"ที่ไหนวะ" ถามไอ้เบียร์
"ร้าน...รัชดา"
"ร้าน...น่าจะประมาณตีหนึ่ง กับเพื่อนกลุ่มเดิมทั้งหมดอ่ะแหละ" ก็ตอบไป
"อืม กลับให้ตรงเวลาด้วยนะครับ พี่จะไม่รอถ้าเกินไปแม้แต่นาทีเดียว"
"ครับ ได้ครับ แค่นี้นะ กินข้าวเยอะๆ ไม่ต้องรอ โอเคนะครับ"
"ครับ จะพยายามกินโดยไม่ฝืนใจนะครับ" ตลอด
ผมกดวางสาย ไอ้เพื่อนสามตัวฉีกยิ้มกว้างแบบไม่ได้นัดหมาย

"ผีเข้าไง ยืนยิ้มไม่มีเหตุผล"
"มี" สามตัวตอบพร้อมๆ กัน
"เหตุผลอะไร" ผมนิ่วหน้าถาม
"เลี่ยน" เบียร์
"หมั่นไส้" ต่าย
"ก็ไม่รู้สินะ" หงำ
"คำดวยเถอะ พวกเวร" อ้าวตายละ อิต่ายไม่มีนี่หว่า งั้นก็ต้องเป็น 'หำดอย' สำหรับเธอผู้เดียวสินะ คริคริ


*****************************************************


ยังไม่จบครับ ชีวิตรักบอดๆ ของผมกับป๋าชินเพิ่งจะเริ่ม
แต่ผมจะเล่าไปตามสเต็ป และเฉพาะเรื่องที่จำได้นะครับ ฉะนั้นอาจจะไม่หวือหวาไปซาบซ่านก็ต้องขอกล่าวอภัย

*********************************************

พิเศษแถม เล็กๆ


วันอาทิตย์ เวลาใกล้ปัจจุบัน

"ป๋าครับ ป๋าชิน" นั่งดูการ์ตูนจบไปสามแผ่นไม่เห็นสุดที่รักมาวนเวียนใกล้ๆ ดังเช่นปกติ แปลกใจในความรู้สึกเลยเรียกหาเสียหน่อย
"ป๋าชินคร๊าบ ป๋าเว้ย~!!" รอบสองตะโกนเลยครับ รอนานหงุดหงิด
"ครับๆ มีอะไรครับน้องเอ" เดินถือกรรไกลตัดหญ้าเข้ามาในชุด เสื้อกล้ามสีขาวเก่าๆ ยืดๆ ย๊วยๆ เกงเจๆ ใส่หมวกฟาง ตัวเต็มไปด้วยเหงื่อกายกับขี้ดิน
"ไปไหนมาอ่ะ" ผมไม่ค่อยพูดเพราะๆ กับป๋าครับ นอกจากเวลาจะอ้อนหรือมีอารมณ์อยากหวานเท่านั้น
"ไปตัดหญ้ามาครับ หลังบ้านสูงจะท่วมเข่าแล้ว" ตอบไปปาดเหงื่อไป หน้าดำปึดเพราะเปื้อนดิน
"ทำไมไม่รอให้คนสวนเขามาทำ จ้างตั้งหลายตังค์ไปทำเองทำไม เดี๋ยวเหอะ ตัวดำจะไม่รักให้" ขู่ไปงั้นใครจะไปทำคนแก่ได้ลง
"ว่างๆ อ่ะครับ ไม่มีคนสนใจก็เลยไปหาอะไรทำดีกว่า" น่าน โดนเลย
"งอนผมเหรอ?"
"เปล่า น้อยใจ วันหยุดทั้งทีคนรักสนใจแต่การ์ตูน ขัดไปก็โกรธ เลยหาอะไรทำแก้เงี...เอ้ยเครียด" ส่อไปนะป๋า ได้ข่าวเมื่อคืนก็ฟ้าเหลืองนะครับ

ผมแอบอมยิ้มแล้วลุกขึ้นไปหาป๋า "ไปอาบน้ำปะ ผมหิว ทำไรให้กินหน่อย"

"แน่ะ แทนที่จะง้อนะคนเรา" ป๋าชินหน้ามุ่ย
"โอ๋ๆ ก็ง้อด้วยการไปอาบน้ำให้ไงครับ ไม่งอนนะ แก่แล้ว"
"ใช่สิ พี่มันแก่" พูดตัดพ้อจบก็สะบัดสะบิ้งเดินหายขึ้นไปบนบ้าน เข้าตำรา คนแก่ขี้น้อยใจใช่มั้ยเนี่ย
"ป๋าชินนนนนนน" ลากเสียงยาวตามแกขึ้นไปบนห้อง
"อะไรครับคนหนุ่ม" ประชดได้อีก
"ถึงป๋าจะแก่แต่ผมก็รักนะครับ" เข้าไปหอมแก้มเปื้อนๆ ของป๋าไปสองฟอด "เหม็นขี้ดินแต่รักคนนี้ อิอิ"
"รักเหมือนกันครับ" ป๋ายิ้มแล้วครับ เจอลูกป้อผมเข้าไป งอนไม่ได้นานหรอก "อยากทานอะไรครับ?"
ถามไปถอดเสื้อผ้าไป ไม่มีทางที่ผมจะบอกว่า 'อยากกินป๋าชิน' ยากส์~ ไม่ต้องมาอ่อย

"เอา ไข่เจียวใส่ลูกโดด" ก็ไข่เจียวใส่พริกขี้หนูอ่ะครับ ใส่ทั้งเม็ดอร่อยมาก
"เอาไข่พี่แทนได้มั้ยครับ สองลูกโดดเลยนะ" โห แรงส์!
"ชิชะ เดี๋ยวจะตัดมาจิ้มน้ำพริก"
"ล้อเล่นครับ แต่กินเผ็ดมากเดี๋ยวกระเพาะพังอีกนะครับ" ทำหน้าเป็นห่วงขึ้นมาทันทีเชียว (เรื่องนี้ไว้เล่าทีหลังเนอะ)
"หูยยยยย นานๆ ทีน่ะป๋า" ดันหลังแกให้เดินเข้าห้องน้ำ อายุปูนนี้ยังมีหกแพคอีก อิจฉาวุ้ย
"ครับๆ จะทำให้ครับ" ป๋ารับปาก สุดท้ายวันนั้นไข่เจียวสามฟอง มีพริกอยู่สามเม็ด ลูกโดดจริงๆ ให้ตายเถอะ



*****************************************************


ไว้มาต่อนะครับ หุหุ~
(ปล. เรื่องแต่งนะจ๊ะ แต่อิคนเขียนอยากแต่งแนวนี้ แบบสนองนีสนิดนุง)
(ปล2. ไม่น่าจะมาม่า น่าจะออกแนวเอื่อยๆ เฉื่อยๆ มากกว่า แต่งแก้เซ็งเวลานึกอีกเรื่องไม่ออก)


ออฟไลน์ ♠DekDoy♠

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4512
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +421/-8
Re: รักบอดๆ ตอนที่ 1 (31/01/57)
«ตอบ #3 เมื่อ31-01-2014 02:39:22 »

โอเคน่าติดตามเลยค่ะ น้องเอนี่ทำบุญมาดีเชียวป๋ารักมากทำให้ทุกอย่างเลย

ออฟไลน์ bulldog17

  • ❤GOT7
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3689
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +265/-12
Re: รักบอดๆ ตอนที่ 1 (31/01/57)
«ตอบ #4 เมื่อ31-01-2014 07:45:10 »

เนื้อเรื่องดูมุ้งมิ้งๆนารักๆ

แต่ชื่อเรื่องแลดูดราม่าจัง

หรือเพิ่งเริ่ม?

ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4060
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
Re: รักบอดๆ ตอนที่ 1 (31/01/57)
«ตอบ #5 เมื่อ31-01-2014 09:04:13 »

โฮฮฮฮ

เป็นเรื่องแต่งที่เหมือนจริงม้ากๆๆๆๆๆๆๆๆ

 :ling1:

เอาอีกค่ะๆๆๆๆๆๆ

ออฟไลน์ Yarkrak

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1629
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +47/-3
Re: รักบอดๆ ตอนที่ 1 (31/01/57)
«ตอบ #6 เมื่อ01-02-2014 07:17:41 »

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

ออฟไลน์ runrunna29

  • ก็แค่คนบ้า
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 217
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +59/-4
Re: รักบอดๆ ตอนที่ 2 (01/02/57)
«ตอบ #7 เมื่อ01-02-2014 09:40:50 »

รักบอดๆ ตอนที่ 2



ขออนุญาตคุณสามีเรียบร้อยก็พากันกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่หอไอ้หงำ
จากนั้นก็บึ่งรถเก๋งเก่าๆ ของไอ้เบียร์ไปร้านที่รัชดาต่อ

จะว่าไปสมัยเกือบสิบปีก่อน วัฒนธรรมเกาหลียังไม่บูมเท่าสมัยนี้ การแต่งตัวของวัยรุ่นไทยเลยไม่จำเป็นต้องพิธีรีตรองอะไรมากมาย
ผู้ชายสวมเสื้อยืดกางเกงยีน รองเท้าผ้าใบขาดๆ ก็ถือว่าหรูสุดๆ สำหรับเด็กมหาลัยอย่างพวกผมแล้วครับ
ส่วนผู้หญิงสภาพไหนก็สวยเลิศได้ ยกเว้นขาสั้นติดติ่งเพราะมันจะล่อแหลมชวนให้ได้ผัวกลับบ้านเกินไปหน่อย

"คนที่เท่าไรแล้ววะ" ไอ้หงำสะกิดแขนผม ที่ตั้งแต่เริ่มเข้ามานั่งในร้านก็ถูกบรรดาสาวๆ หนุ่มๆ ผลัดกันเข้ามารุมขอเบอร์
"หน้าตาก็งั้นๆ แถมผัวก็มี ทำไมถึงได้ฮอตนักวะ ถามจริงเอ แกใช้ยาเสน่ห์ของอาจารย์ตำหนักไหนแน่ บอกมา" ไอ้เบียร์
"อยากรู้ก็ไปมีผัวก่อนสิจ๊ะ" นังต่ายแสล๋นตอบแทนอย่างรวดเร็ว จะเห็นด้วยก็ไม่ได้ เพราะถึงไม่มีผัวผมก็เนื้อหอม ฮ่าๆ
"อุแหม่ ถ้าได้ผัวดีอย่างป๋าชินกูยอมเป็นเกย์เลยเหอะ อิต่าย หุบปาก ไม่งั้นคืนนี้ฉันจะให้แกกลับเอง"
"ฮ่าๆ เบียร์ เคยได้ยินสำนวนนี้ป่ะ เสน่ห์น่ะอยู่ที่ภายใน คือเราไม่จำเป็นต้องหล่ออะไรมากมายหรอก
แค่ทำดี คิดดี เดี๋ยวก็เรียกคนเข้ามาหาเองแหละ"
"ถูกกกกกก" ต่ายเห็นด้วย
"อ้อ ครับ พ่อคนจิตใจดี คิดดี...ถุย คนดีที่ไหนเขาให้เบอร์ไปทั่ว เข้าข่ายนอกใจผัวนะเนี่ย"
"เบอร์ฉันที่ไหน เบอร์อิต่ายมันหรอก"
"เฮ้ย ตายแล้ว แกจะให้ฉันตีฉิ่งทำจังหวะฟันดาบไปด้วยเหรอย๊ะ ไม่เอาๆ" นังต่ายทำท่าทางร้อนรนยกมือถือขึ้นมาถอดซิมทิ้งทันที
"ถอดทำไม" ผมถามขำๆ คือจริงๆ หลอกต่ายมันเล่นเฉยๆ ครับ ไอ้ที่เข้ามาขอน่ะ ผมไม่ได้ให้เบอร์ใครไปเลยสักคน
แบบว่าใจง่ายแต่ก็รักผัวคนเดียวอ่ะครับ คริคริ

"ถอดทิ้งสิ"
"ไม่ต้องถอด ใส่เข้าไป ฉันหลอกแกเล่น"
"หะ..."
"ฉันหลอกแกเฉยๆ อินี่นิ" ผลักหัวมันไปเบาๆ ไม่อยากทำหน้ามันช้ำครับ กลัวมันหาผัวไม่ได้
"อิ...อิหลอดหน้าพญาปลวก" ด่าเสร็จสะบัดหน้าหนี
"ฮ่าๆ เหมือนจะเจ็บแต่ก็เท่ห์นะ ถึงจะจินตนาการไม่ออกก็เหอะ ว่าหลอดหน้าพญาปลวกมันหน้าตายังไง" หัวเราะอิต่ายไปก็ยกเหล้าขึ้นจิบ
ดื่มเหมือนกรอกอย่างสามตัวนี้ไม่ได้ครับ เดี๋ยวไม่มีใครพาใครกลับความซวยจะตกไปที่ป๋าชินต้องนั่งแท๊กซี่มาขับรถให้

"อุ๋ย หล่อ" ต่ายอุทานเมื่อมีหนุ่มหล่อมาดนายแบบมาเปิดโต๊ะข้างๆ กับเพื่อนอีกสองคน
"หน้าตาเจ้าชู้ชิบหาย" ไอ้เบียร์ปรายตามองแล้วบ่นเป็นเชิงอิจฉา ซึ่งผมก็เห็นด้วยกับมันนะ หน้าตาดีทว่าสายตามันรุกริกไม่หน้าไว้ใจ
"ไม่เสมอไปหรอกย่ะ อย่ามาทำอิจฉา"
"ไหนวะ คนไหน" ไอ้หงำชะเง้อคอข้ามไหล่ผมมองหา "ไอ้เสื้อเชิ้ตดำป่ะ?"
"อื้อ โอ๊ย อยากได้มานอนกกทั้งชีวิต"
"เยอะไปละต่าย ผู้ชายดีๆ เขาไม่ชอบผู้หญิงแรดนะจำไว้" ผมเตือนสติเพื่อนสาว
"ไม่แรด ไม่ร่าน ไม่มีทางได้หรอกค่ะ ว่าแล้วก็เข้าไปชนแก้วสักหน่อยดีกว่า อิอิ" คว้าแก้วสปายบนโต๊ะแล้วเดินไปหาไอ้เชิ้ตดำ
"เอ ไม่ห้ามวะ" เบียร์หันมาฮึดฮัดใส่
"ดูๆ มันไปเถอะ แค่อย่าให้มันไปไหนกับเขาสองต่อสองก็พอ" ผมบอก อยู่ว่างๆ เอาโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดข้อความส่งกู๊ดไนท์ป๋าชินดีกว่า
"เฮ้ย เพื่อนมันมองมาทางเราด้วยว่ะ" หงำสะกิดให้ผมต้องเงยหน้าจากหน้าจอขาวดำ
"หวาย หน้าอย่างกับโจร" ผมพูด เมื่อเห็นหน้าเพื่อนไอ้เชิ้ตดำชัดๆ ตัวดำ ไว้หนวด ทำผมตั้งๆ
"กูว่า แก๊งค์มิจฉาชีพป่ะวะ แบบให้ไอ้หล่อมาหาเหยื่อแล้วไอ้สองตัวนั้นเป็นคนจัดการไรงี้" ไอ้เบียร์ออกความเห็น
"เออ น่าคิด" ไอ้หงำพยักหน้ารับ
"เออน่ะ ดูๆ กันไปก่อนเหอะ อย่าเพิ่งตีโพยตีพาย" บอกสองตัวให้เฉยไว้ แล้วก้มหน้ากดข้อความต่อ
ของแบบนี้ดูหน้าตาอย่างเดียวสรุปไม่ได้หรอกครับว่าใช่ไม่ใช่ ไม่งั้นคนหน้าโหดๆ ทั่วโลกคงได้เป็นโจรกันหมด

"ไอ้เอ อิต่ายมันจะไปแล้ว" หงำกระตุกแขนผมที่นั่งเคลิ้มไปกับวงดนตรีบนเวทีในอีกครึ่งชั่วโมงหลัง
"ไหน เฮ้ย รีบไปตามมันกลับมาเลย แม่ง"
"หยุด พวกมึงไม่ต้องกูจัดการเอง" ไอ้เบียร์ยกแขนกันไม่ให้พวกผมลุกจากโต๊ะ
ก่อนจะเดินจ้ำไปตามนังต่ายกลับมา สภาพชีที่ไปหาผู้ชายแปบเดี๋ยวแอ๋กลับมาเลยครับ แถมพูดจาอะไรก็ไม่รู้เรื่องด้วย

"อิต่าย มันโดนมอมยามาป่ะวะ" ไอ้หงำช่วยไอ้เบียร์พยุงแขนต่าย โห หน้าตาเยิ้มเหมือนคนเมายามากกว่าเมาเหล้าจริงๆ

เห็นสภาพเพื่อนแล้วทำใจรับไม่ได้อย่างแรงผมเลยมองไปที่โต๊ะไอ้เสื้อเชิ้ตดำที่ตอนนี้ทั้งมัน
และเพื่อนหันมามองพวกเราพร้อมรอยยิ้มเยาะ ไอ้ที่หนังหน้าดี จิตใจต่ำยังพอทน
แต่ไอ้หนังหน้าเลว จิตใจต่ำแม่งสุดทนจริงๆ ครับ ท่าทางจะวอนท์โดนเกือกกันมากไอ้พวกเชี้ยเอ๊ย

ผมนิ่วหน้ายกนาฬิกาข้อมือดูเห็นว่ายังห้าทุ่ม แต่ในเมื่อ
เรื่องมันเป็นถึงขนาดนี้กลับเลยก็น่าจะดีต่อนังต่ายมากกว่า
"กลับกันเหอะว่ะ หมดอารมณ์เที่ยวละ"

ก่อนขึ้นรถกลับจากผับ ต่ายมันอ้วกใส่ผมครับ
ผมก็เลยต้องเดินกลับมาขอซื้อผ้าเย็นตรงเค้าน์เตอร์บาร์แล้วไปเข้าห้องน้ำโดยที่ไม่รู้ว่ามีคนตามมาด้านหลัง
แล้วเรื่องมันก็เกิด ผมโดนกระชากแขนเข้าไปในห้องในสุดอย่างรุนแรง กว่าจะตั้งตัวได้ว่าตัวเองอยู่กับใครก็นานโข

"มึงจะทำอะไร" คำถามแรกตามสคิปเป๊ะ แต่หน้านี่ซีด มือขวาก็กำผ้าเย็นที่ซื้อมาแน่นเลย
ไอ้เชิ้ตดำผลักหลังผมให้ติดกับผนังห้องน้ำ ส่วนตัวมันเองหันหลังให้ประตู

"เอามึงทำเมีย" บร๊ะเจ้า คำตอบเลิศมาก
สมัยนั้นประเทศไทยการแสดงตัวเป็นเกย์ยังไม่เกลื่อนเท่าสมัยนี้อ่ะครับ
แล้วพอผมมาถูกพูดแบบนี้เข้า ตกใจฝุดๆ ยิ่งในสภาพเลอะอ้วกยิ่งไปกันใหญ่

"......."
"เพื่อนมึงทำให้กูอดเอาอีนั่น เพราะงั้นมึงต้องรับผิดชอบด้วยการมาเป็นเมียกู" ไอ้เชิ้ตดำยิ้มหื่นพลางล้วงอะไรสักอย่างในกระเป๋าเสื้อ
"......."
"เดี๋ยวกูจะทำให้มึงรู้สึกดี จนต้องร้องผัวขาๆ เลย หึๆ" พูดจบมันก็ใช้มือข้างที่ไม่ได้ล้วงกระเป๋าเสื้อบีบกรามผมแรงๆ

ผั่วะ!!

การกระทำเร็วกว่าความคิด เมื่อผมกระแทกเข่าซ้ายใส่ของรักมันสุดแรง
ไอ้เชิ้ตดำเซถอยหลังไปติดประตูห้องน้ำ เม็ดยาหลายเม็ดหล่นหายจากกระเป๋า และผมก็ไม่โง่ที่จะรอให้มันสวนแน่
จึงยันฝ่าเท้าเบอร์สามสิบแปดเต็มยอดอกของมันไปอีกที ก่อนจะดึงประตูเปิดกระแทกซ้ำพอให้มีช่องว่างให้ผมแทรกตัวหนีออกมาข้างนอก
ใส่สปีดวิ่งจ้ำอ้าวกลับมาที่รถก็ทิ้งตัวนั่งหอบพร้อมกับหัวใจที่เต้นแรง สิ่งที่คิดอยู่ในหัวตอนนั้นคืออยากกลับบ้านให้เร็วที่สุด
เพราะถึงจะรอดมาอย่างปลอดภัยแต่สำหรับผมขวัญมันหายไปไหนต่อไหนแล้วก็ไม่รู้

"หายไปไหนมาตั้งชาติวะ" เห็นหน้ากันก็บ่นเลยนะไอ้หมาเบียร์ ช่วยสังเกตสภาพกันหน่อยเหอะว่าแย่ขนาดไหน
"...อย่า...เพิ่ง...ถามกู" สูดออกซิเจนเข้าปอดอีกสองสามทีแล้วพูดต่อ "ออกรถ!"
"อะไรวะ" บ่นหงุงหงิงแต่ก็หันกลับไปใส่เกียร์เหยียบคันเร่งให้นะครับ
"เกิดอะไรขึ้นวะเอ ไหนบอกจะไปล้างตัว ดูดิ เสื้อยังเลอะอยู่เลยเนี่ย"
ไอ้หงำที่ให้ต่ายซบไหล่น้ำลายไหลเปียกเสื้อเอ่ยถามหน้าตาข้องใจกับท่าทีของผมเสียเต็มประดา

ผมสูดลมหายใจอีกหน่อยก่อนไขความกระจ่างให้พวกมันทั้งสอง "กูเกือบจะได้ผัวคนที่สองว่ะ"
คำแทนตัวของพวกผมในกลุ่มจะเปลี่ยนไปตามสภาวะอารมณ์ครับไม่ต้องตกใจ

"ห๋า!!" สองเพื่อนรักพร้อมใจกันร้อง
"ยังไง ตอนไหน บอกมา" ไอ้เบียร์เหลือบมองผมทางกระจกหน้าตาไม่อยากเชื่อ
"ตอนกูกลับไปล้างตัวในห้องน้ำข้างในร้านนั่นแหละ แล้วไอ้เชิ้ตดำมันคงจำกูได้มั้งเลยเดินตามไปฉุดกูในห้องน้ำ"
"แม่งชั่ว" ไอ้หงำสบถ
"หึ คำว่าชั่วยังน้อยไป"
"แล้วมึงไม่เป็นไรนะ" ไอ้เบียร์ถามหน้าตาค่อนข้างชีเรียส สงสัยคงจะกลัวป๋าด่าที่ชวนผมเที่ยวแล้วไม่ดูแล หึๆ
"ไม่เป็นไร กูไหวตัวทันเลยจัดหนักไปสองดอก และก็คงเป็นโชคดีในความโชคร้ายของกูด้วยที่มันไม่คิดว่ากูจะสู้ปกป้องตัวเองได้"
"ก็หุ่นมึงอย่างกับผู้หญิงนี่นะ"
"เอ๊ะ ไอ้นี่นิ" ผมเอื้อมมือไปตบหัวไอ้เบียร์เลยครับ หมั่นไส้มาก
เห็นหุ่นผอมๆ งี้ก็ออกกำลังกายฟิตกล้ามทุกวันนะเว้ย แต่ทำไงได้มันไม่มีเอง งื้อ คิดแล้วเศร้า

"แล้วมึงจะเอาเรื่องนี้ไปบอกป๋าชินเปล่า" ไอ้หงำถาม ทว่าไอ้เบียร์สะดุ้ง
"ไม่ล่ะ ไม่อยากให้แกห่วง" ดีไม่ดีจะถูกงดเที่ยวกลางคืนไปด้วยอีกต่างหาก
"มึงไม่กลัวมันแค้นฝังหุ่นไง"
"กลัว แต่คิดว่าคงไม่มีทางเจอกันอีกหรอก เพราะกูจะเลิกเที่ยวแถวนี้ไปอีกนาน"
"ถ้ากูเจอแม่งที่ไหนนะ จะจับกระทืบให้ที่มาทำเพื่อนกู" ไอ้เบียร์ทุบพวงมาลัยรถอย่างโกรธๆ
"ไม่รู้นะ แต่เท่าที่กูอยากขอตอนนี้ กูอยากขออย่าให้มีใครตกเป็นเหยื่อกามของพวกมันต่อจากกูเลย สาธุ" ผมยกมือไหว้ท้วมหัว

มนุษย์เรานี่ก็แปลกนะครับ ทั้งๆ ที่ถูกสอนให้ยึดหลักตามศิลธรรมอันดีงาม แต่นับวันศิลธรรมเหล่านี้ในตัวมนุษย์กลับชักเริ่มเสื่อม
สอนเข้าหูซ้ายทะลุออกไปหูขวา สอนให้ทำอย่างนี้ ดันไปทำตามอย่างนั้น ไม่รู้จักแยกแยะผิดชอบชั่วดี ไม่รู้จักคำว่าพอดี จนกลายเป็นโศกนาฎกรรม
ผมว่าสักวันทุกศาสนาที่สอนให้คนเป็นคนดีคงค่อยๆ เลือนหายไปจากโลก และเหลือไว้เป็นแค่แผ่นจาลึกหักๆ ให้คนรุ่นหลังได้บังเอิญไปขุดพบเป็นแน่แท้

"ว่าแต่จะเอาไงกับอิต่าย" ดูสภาพมันสองสามวันนี้ไม่น่าไปเรียนไหว
"จะไปหาหมอก็เสี่ยงโดนที่บ้านมันด่า รอดูอาการมันถึงพรุ่งนี้ที่หอไอ้หงำก่อน ถ้าไม่ดีขึ้นค่อยพาไปคลีนิค" ไอ้เบียร์บอก ไอ้หงำพยักหน้าตาม
"เออ จะให้กูไปช่วยป่ะ"
"ไม่ต้อง เดี๋ยวกูไปส่งมึงที่บ้านเลย ไม่อยากโดนป๋าชินหมายหัวว่าเป็นตัวทำลายเวลาจู๋จี๋กับเมีย" ไอ้บ้าเบียร์
"เอางั้นก็ได้ มีไรติดต่อมาได้ตลอดนะ เพื่อนกัน"
"โอเค"


*************************************************


ไม่ถึงชั่วโมงเบียร์ก็ขับรถมาส่งถึงหน้าบ้านป๋าชินที่แสนจะโคตรไกล ผมบอกลาเพื่อนทั้งสองแล้วเปิดประตูรั้วเข้ามาในบ้าน
พอเห็นผมปิดประตูรั้วเรียบร้อยรถของเบียร์ก็แล่นออกไป เข้าบ้านเปิดไฟ ถอดเสื้อเลอะอ้วกกองไว้บนเก้าอี้
แล้วทิ้งตัวลงบนโซฟาในห้องนั่งเล่น

"กลับมาเร็วจังครับน้องเอ" ป๋าชินเดินนุ่งกางเกงผ้าแพรสีเขียวเข้มตัวเดียวลงบันใดมาหา หน้านี่ทาแป้งซะขาวจั๊วะ
"น่ะ บอกไม่เคยจำ ว่าไม่ต้องรอ ให้นอนไปก่อน" ผมนิ่วหน้าเดินเข้าไปกอดป๋าชิน นี่สิที่ทำให้รู้สึกปลอดภัยของจริง
"ปากบ่นแต่ตัวอ้อน พี่คงจำไปทำได้หรอก แล้วนี่ทำไมถึงกลับเร็วกว่ากำหนด ปกติบอกกลับตีหนึ่งกว่าจะถึงบ้านก็ตีสองทุกที มีอะไรหรือเปล่า?"
"ไม่มีครับ แค่คิดถึงป๋าเฉยๆ" เอาหน้าซุกอกแล้วถูๆ ไถๆ เป็นลูกแมว
"จริงเหรอ อย่าโกหกพี่นะ น้องเอก็น่าจะรู้ว่าพี่ไม่ชอบ"
"อืออออ..." เอาไงดีวะ
สุดท้ายผมก็บอก แล้วก็เป็นอย่างที่คิด ป๋าแกตอนที่ได้ยินเรื่องราวจากปากผมนี่ทำหน้าแทบอยากจะฆ่าไอ้เชิ้ตดำนั่นให้ได้เลยอ่ะ

"ห้ามไปเที่ยวกลางคืนตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป" คำประกาษิตฟาดลงกลางกระบาลไอ้เอ อะไรที่คิดที่คาดไว้เป็นไปตามนั้นจริงๆ
"ป๋าชินอ้า~" ทำหน้าละห้อย ทิ้งตัวลงกอดขาป๋าแทนลำตัวไปแล้วครับ
"ไม่ต้องมาอ้อน พี่บอกแล้วนะว่าให้ระวังตัว" เสียงเข้มเชีย
"ผมระวังแล้วนะ ไม่งั้นจะรอดมาถึงบ้านเหรอครับ" ทำตาวิบๆ
"อย่าดื้อน้องเอ ไม่คือไม่"
"ผมวัยรุ่นน้า~"
"ถ้าไม่เชื่อฟัง พี่จะถือว่าเราไม่รักพี่นะครับ" นั่น ใช้ความรักของผมมาอ้างหน้าตาเฉย คิดว่ากลัว ชิส์
"ผมมีสังคม มีเพื่อนนะป๋า จะให้ผมอยู่แต่กับป๋าผมไม่เอาด้วยหรอก" ลุกมาทำหน้าไม่ยอมแพ้
"น้องเอ" เสียงอ่อนลงเล็กน้อย
"เอาเป็นว่า คราวหน้าผมจะไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบวันนี้อีก แล้วป๋าก็ไม่ต้องไปพูดไปว่าอะไรกับเพื่อนผมด้วย เข้าใจป่ะ"
"......" เห็นหน้าป๋าชินตอนนี้ เหมือนผมไปฆ่าใครตายงั้นแหละ ก็รู้ว่าห่วง
แต่ไม่อยากให้เพื่อน โดยเฉพาะอินังต่ายมันรู้สึกไม่ดีที่เป็นสาเหตุทำให้ผมไม่ได้เที่ยวกลางคืนอีก

"ป๋า อย่าทำหน้างั้นดิ ผมรู้ป๋าห่วง ป๋ารักผมมาก แต่ผมขอได้มั้ย ผมไม่อยากให้พวกเพื่อนมันรู้สึกผิด"
"ตามใจแล้วกัน พี่ห้ามอะไรน้องเอไม่เคยได้อยู่แล้วนี่" พูดจบป๋าแกก็สะบัดก้นหนีขึ้นบ้าน
และเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่ป๋าชินไม่พูดกับผมเกือบตลอดหนึ่งอาทิตย์ เจอหน้าก็บึ้งใส่ ถึงกิจวัติประจำวันที่เคยทำให้จะทำเหมือนปกติ
แต่ไม่มีการพูดคุยเล่นกันเหมือนอย่างเคย บางวันก็ให้ลูกน้องที่โรงพิมพ์โทรศัพท์มาบอกผมว่างานยุ่งไม่กลับบ้าน

เข้าวันที่ห้าของการมึนตึงของป๋าชิน
ผมป่วยเพราะต้องอยู่ทำงานส่งอาจารย์จนดึก ข้าวปลาไม่กินเนื่องจากรู้สึกไม่อยากอาหาร
ไอ้ที่กินก็อ้วกออกมาหมด ป๋าเองก็ไม่สนใจหรืออาจจะเป็นเพราะผมไม่ชอบแสดงความอ่อนแอให้ใครเห็นด้วยมั้งเลยไม่รู้

เช้าวันพฤหัสผมตื่นขึ้นมารู้สึกปวดหัวตึบๆ ร่างกายเหมือนจะแตกเป็นเสี่ยงๆ
คอแห้ง และตัวรุมๆ ไม่ร้อนเท่าไหร่ กุมขมับลุกจากเตียงเปิดประตูลงมาห้องครัวข้างล่างด้วยความวิงเวียน
ก็เห็นกับข้าวที่ป๋าชินทำไว้ให้กินอยู่ในครอบฝาชีบนโต๊ะอาหาร เดินไปหยิบแก้วกดน้ำในกระติกน้ำร้อนที่ยังอุ่นๆ อยู่มาดื่มแก้กระหาย
แล้วเดินไปนั่งบนโซฟา เป็นอีกวันที่ไม่นึกอยากอาหารทั้งที่เคยโปรดปานรสชาติอาหารที่ป๋าชินทำ

คิดไปก็จะร้องไห้ เดินขึ้นห้องไปหยิบโน๊ตบุ๊คกับสมุดหนังสือลงมานั่งทำรายงานทั้งที่ยังปวดหัวนี่แหละ ยาเยอไม่กินแม่ง
จะตายก็ให้ตายไปเลย ไหนๆ คนรักมันก็คิดจะสนใจเราแล้วนี่ น้ำตาไหลหยดลงบนสมุดรายงาน (เขาว่าคนป่วยมักต้องการคนเอาใจใส่)

กริ๊ง กริ๊งงงง กริ๊งงงงงงง~!!

ผมเงยหน้าจากสมุดลุกขึ้นไปรับโทรศัพบ้านที่ดังติดต่อกันเป็นสิบนาที

"ไอ้เชี้ยเอ ไม่รับโทรศัพท์วะ" เสียงไอ้เบียร์
"แล้วไอ้ที่ให้แกด่าอยู่นี่ เขาเรียกว่าอะไร" ผมทำเสียงปกติไม่ให้มันสงสัยสภาพจิตใจของผมอย่างทุกครั้ง
ผมไม่แน่ใจหรอกครับว่ามันรู้หรือไม่รู้เวลาที่ผมไปเรียน แต่การที่ผมพยายามทำแบบนี้ก็เพราะไม่อยากให้เพื่อนมันรู้สึกผิดจริงๆ
ในเมื่อชีวิตคนเราอะไรมันก็เกิดขึ้นได้ ต่อให้อยู่กันเป็นกลุ่มหรือไม่เที่ยวที่ไหนเลย คนจะซวยไงก็ซวยอยู่ดีคุณว่าจริงมั้ย

"อย่ามาเยอะ แล้วไมไม่มาเรียน วันนี้มีสอบเก็บคะแนนของอาจารย์...นะเว้ย เล่นขาดไม่มีสาเหตุแบบนี้คะแนนปลายเทอมได้หล่นแน่"
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันไปขอสอบเก็บคะแนนตามหลัง อาจารย์เขาไม่น่าจะเครียดกับฉันหรอก" พูดไปปาดน้ำตาไป
"เอ แกเป็นไรเปล่าวะ เสียงแหบๆ อิต่ายกับไอ้หงำมันก็เป็นห่วง" ครับจากวันที่โดนมอมยา
เย็นวันรุ่นขึ้นอิต่ายก็ลุกขึ้นมาเถียงกับไอ้เบียร์ได้ป๋อเหมือนเดิม ทนทรหดยิ่งกว่าอุปกรณ์พานาโซนิคอีก สวดยอด!

"กูไม่สบายนิดหน่อย ไม่ต้องห่วง ไว้เจอกันพรุ่งนี้"
บอกปัดแล้วจัดการวางสาย และไม่ได้วางหูคืนที่เดิม เพราะผมกลัวมันจะโทรกลับมาซักไซ้ให้รำคาญอีก

เดินไปล้างหน้าในห้องน้ำตรงครัว แล้วออกมาทำรายงานต่อ
นั่งทรมานตัวเองไปได้ชั่วโมงหนึ่งก็ไม่ไหวครับ ปวดหัวจะระเบิด เลยเก็บของทุกสิ่งทุกอย่างขึ้นไปนอนข้างบน
หลับไม่นานเท่าไรไม่รู้ แต่มารู้สึกตัวตื่นอีกทีตอนที่มีสัมผัสเย็นๆ ลูกไล้ไปตามร่างกาย ผมค่อยๆ เปิดเปลือกตาที่หนักแสนหนักขึ้น
และพอเห็นว่าเป็นใครมาเช็ดตัวให้เท่านั้น น้ำตาก็แตกทันที

"ป๋า หายโกรธผมแล้วเหรอ ฮือออออ"
"ทำไมปล่อยให้ตัวร้อนขนาดนี้ครับน้องเอ"
"ฮืออออออ" ไม่ตอบแต่ยันตัวลุกขึ้นไปกอดป๋าชินที่นั่งอยู่ข้างเตียงโดยที่ตัวผมมีแค่กางเกงในตัวเดียว
"ไม่ร้องครับคนเก่ง โตแล้วนะ" ป๋าลูบหลังปลอบด้วยเสียงอ่อนโยนที่ไม่ได้ยินมาห้าวัน น้ำตาจึงทวีคูณหนักขึ้นอีกเท่าตัว
"ป๋าชิน ผมขอโทษ ผมรักป๋า อย่าทำเมินกับผมอีกเลยนะ ผมเหงา ฮือออออ"
"งั้นน้องเอก็อย่าดื้อกับพี่สิครับ น้องเอรู้มั้ยว่าพี่เป็นห่วงแค่ไหน ทุกครั้งที่น้องเอออกเที่ยวกลางคืน
ยิ่งพี่มาได้ยินว่าน้องเอเกือบถูกข่มขืนในห้องน้ำโดยที่พี่ได้แต่เป็นห่วงอยู่ที่บ้าน หัวใจของพี่ก็แทบสลาย
พี่ทั้งโกรธทั้งแค้นอยากฆ่าไอ้คนที่เข้ามาทำกับน้องเอแบบนั้น แต่พี่ก็ทำไม่ได้ สิ่งที่พี่พอทำให้คือห้าม
น้องเอไม่ให้ไปในสถานที่ที่อันตรายอย่างนั้น เข้าใจพี่นะครับคนดี"
"ฮือออออ ผมขอโทษ" สะอึกสะอื้นบีบน้ำตากอดป๋าแน่น ราวกับกลัวว่าที่ทำอยู่นี้เป็นความฝัน ที่เมื่อถึงตอนเช้าแล้วมันจะหายไป
"พี่ยกโทษให้ครับ ไม่ต้องร้องแล้วนะคนดี"
"อื้อ ฮืออออ" ยิ่งโอ๋ บ่อน้ำตายิ่งแตก

ป๋าชินดันผมให้เผชิญหน้ากับแก แววตาของป๋าแฝงความรู้สึกไว้มากมาย
ความรัก ความห่วงใย และความโกรธที่มีต่อผมคงจะรวมอยู่ในนั้นด้วย ป๋าชินใช้ผ้าซับน้ำตาให้ผม
ก่อนจะคลี่ยิ้มบาง เป็นรอยยิ้มอุ่นละไมที่เหมือนกับการเอาลูกกวาดรสหวานมาให้หลังกินยารสชาติขมๆ อย่างไรอย่างนั้น


********************************************

ไม่อยากบอกหรอกนะว่า หลังจากเหตุการณ์ไอ้เชิ้ตดำผ่านไปได้สักพัก(ห้าปี) แล้วผมลองเอาเรื่องนี้ไปตั้งคำถามกับคนแก่ใหม่
คำตอบที่ได้รับกลับมามันน่าช้ำกระดองใจยิ่งนัก มีอย่างที่ไหน บอกถ้าใครข่มขืนผมได้
จะแถมข้าวให้สองกระสอบ พร้อมหม้อหุงข้าวอีกสองใบ

ซึ่งผมอยากเถียงกลับนักเชียวว่า...
โธ่ป๋าชินครับ ถ้าอย่างนั้นผมว่าป๋าคงได้ข้าวไปเป็นโกดังแล้วล่ะ คริคริ

*******************************************



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 01-02-2014 09:56:55 โดย runrunna29 »

ออฟไลน์ runrunna29

  • ก็แค่คนบ้า
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 217
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +59/-4
Re: รักบอดๆ ตอนที่ 1 (31/01/57)
«ตอบ #8 เมื่อ01-02-2014 09:44:36 »

เนื้อเรื่องดูมุ้งมิ้งๆนารักๆ

แต่ชื่อเรื่องแลดูดราม่าจัง

หรือเพิ่งเริ่ม?


เรื่องนี้ไม่มาม่าค่ะ (ถ้าจะมีก็คงมีขลุกขลิกไม่เยอะ...มั้ง)
จะเน้นหวานๆ มากกว่า เพราะตัวละครอายุต่างกันพอควร จะออกแนวเด็กเอาแต่ใจกับ คุณพี่ใจดีอ่ะนะ(เหรอ?)

ออฟไลน์ kun

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3592
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +122/-10
Re: รักบอดๆ ตอนที่ 2 (01/02/57)
«ตอบ #9 เมื่อ01-02-2014 13:40:01 »

เห็นชื่อเรื่องคิดว่าดราม่าอ่ะเป่า
แต่รู้แระ แบบขลุกขลิค อิอิ
น่ารักดี ชอบๆๆ มาเรื่อยๆๆน่ะ
แนวอ้อนๆ เอาใจ แต่เข้าใจ กินเด็ก ฮ่าๆๆๆ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: รักบอดๆ ตอนที่ 2 (01/02/57)
« ตอบ #9 เมื่อ: 01-02-2014 13:40:01 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Moose

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1257
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-2
Re: รักบอดๆ ตอนที่ 2 (01/02/57)
«ตอบ #10 เมื่อ01-02-2014 19:43:54 »

น่ารักมากๆ เลยค่ะ การเล่าเรื่องดูธรรมชาติมาก เหมือนเล่าเรื่องจริงเลย ไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องแต่ง อิอิ

รอตอนต่อไปค่ะ

ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4060
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
Re: รักบอดๆ ตอนที่ 2 (01/02/57)
«ตอบ #11 เมื่อ01-02-2014 20:51:40 »

ฮาาา

แสดงว่า 5 ปีต่อมา ป๋าชินเริ่มเบื่อหรืออย่างไร? ม่ายน้าาา

ออฟไลน์ runrunna29

  • ก็แค่คนบ้า
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 217
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +59/-4
Re: รักบอดๆ ตอนที่ 3 (02/02/57)
«ตอบ #12 เมื่อ02-02-2014 15:25:43 »



รักบอดๆ ตอนที่ 3




ในเมื่อคืนดีกันแล้วก็ต้องรีบอ้อนไว้สะสมครับ
อีกอย่างอ้อนทั้งที่ป่วยจะทำให้สกิลเราแข็งแกร่งยิ่งขึ้น


"ป๋าชินนนนน ผมอยากกินส้มมมมมม"
คนป่วยตะเกียดตะกายไปบนที่นอนเพื่อไปหาคนแก่ที่นั่งเฝ้าไข้ทำงานอยู่หน้าโน๊ตบุ๊คบนพื้นข้างเตียง

"ส้มอะไรครับ ส้มโอ ส้มเช้ง หรือส้มเขียวหวาน?" ปากถามแต่หน้าไม่หันมอง ช่างไม่รู้เลยนะ ว่าคนเขาเรียกร้องความสนใจ ชิส์
"ส้มเช้ง หวานๆ เย็นชื่นใจอ่ะ ตลาดนัดหน้าปากซอยน่าจะมีขายอยู่นะ ถ้าไม่มีส้มธรรมดาก็ได้ ผมไม่เรื่องมากหรอก" เหรอ?
"อืม เดี๋ยวพี่ไปซื้อให้ครับ ว่าจะไปซื้อของสดมาเก็บไว้ด้วย แล้วน้องเอมีอะไรที่อยากกินอีกมั้ย พี่จะได้ซื้อมาทีเดียวเลย"
"อืออออ" นอนกลิ้งไปกลิ้งมา
"ว่าไง" ป๋าชินละสายตาจากจอคอมมามอง
"ไม่รู้อ่ะ ยังนึกไม่ออก ขอคิดอีกแปบ"
"งั้นก็คิดไป พี่ขอทำงานต่อก่อนนะ"
"ป๋า..." หยุดกลิ้งเกลือกแล้วนอนเท้าคางสบตากับป๋า
"หืม?"
"ทำไมวันนี้ป๋ารีบกลับอ่ะ เพิ่งบ่ายกว่าๆ เองนะ" ผิดวิสัยสุดๆ เพราะปกติป๋าชินจะเป็นคนเป๊ะกับเวลาทำงานมาก
(ปัจจุบันก็เป๊ะ เป๊ะกับเวลาทำการบ้านอ่ะนะ หิ้ววว)

"ใจไม่ดีครับ"
"ไม่ดีเรื่องไร" ผมก็ทำหน้างง
"ก็ตอนเช้าพี่ปลุกน้องเอแล้ว น้องเอบอกปวดหัว ไม่รู้ละเมอหรือเปล่า
พี่ก็เลยปล่อยให้น้องเอนอนต่อ ส่วนตัวเองก็รีบออกไปเคลียร์งานที่โรงพิมพ์แล้วก็รีบกลับมาดูอาการน้องเอนี่แหละ"

"ไม่เห็นรู้เรื่องเลย" ผมทำหน้าประหลาดใจ คิดว่าสามีจะไม่ดูดำดูดีกันซะแล้ว
"พี่ก็ว่าน้องเอคงเพ้อเพราะป่วยนั่นล่ะ เป็นห่วงมากเลยรู้มั้ยครับ" ป๋าชินทำหน้าเป็นกังวลแล้วเอามือลูบหน้าลูบตาผมเบาๆ
"ขอโทษนะครับ" สำนึกผิด งื๊อ~
"อืม พี่อยากให้น้องเอรู้นะว่าที่พี่ทำไปน่ะ เพราะพี่เป็นห่วงว่าน้องเอจะไปเจอกับอันตรายอย่างคืนนั้นอีก น้องเอเชื่อที่พี่พูดนะครับ"
"แต่ผมก็อยากเที่ยวกับเพื่อนอยู่นะ" ทำเสียงอ้อนเขาไว้ อุคริๆ
"งั้นก็ไปได้ครับ แต่ถ้าไปเที่ยวกลางคืนต้องมีพี่ไปด้วยครับ พี่ไม่กล้าปล่อยให้เราไปกันเองแล้ว กลัวเสียเมีย"
"ป๋าชินน่ารักที่สุดอ่ะ จุ๊บ" ผมก็จุ๊บปากป๋าไปหนึ่งที
"จะน่ารักกว่านี้ ถ้าน้องเอไม่ดื้อกับพี่อีก" ป๋าพูดยิ้มๆ โชว์เขี้ยวขาว
"คร๊าบบบ ขอโทษที่เป็นเด็กดื้อครับ"
"ดีมาก แล้วตกลงนึกออกยังว่าอยากจะกินอะไรอีก" เออ ลืมเลย แหะๆ
"ไม่อ่ะ ขอส้มอย่างเดียวดีกว่า"
"ไม่ได้นึกสินะ" รู้ทันเค้าอีกและที่รัก
"ป๋า..." เรียกรั้งป๋าที่หยิบกุญแจรถ กระเป๋าสตางค์กำลังจะเปิดประตูห้องออกไป
"ครับ"
"ผมรักป๋านะ"
"พี่ก็รักน้องเอครับ" เดินเข้ามาหอมแก้มทีหนึ่งก่อนจะออกไปข้างนอก
ใครจะบอกว่าหวานเลี่ยนผมก็ไม่แคร์หรอกนะครับ เพราะผมคิดว่าการบอกรักกันบ่อยๆ ก็เหมือนเป็นการเตือนให้เรารู้ว่าเรายังคงรักกันดีอยู่
ดีกว่ามานั่งคิดกันไปเองว่าเขายังรักเราอยู่ ทั้งๆ ที่ความรักจะยังมีอยู่หรือเปล่าก็ไม่รู้ เป็นแบบนี้ผมว่าน่าเศร้าออกครับ

กลิ้งไปกลิ้งมาก็เผลอหลับไปอีกหน
ตื่นมาอีกทีก็ตอนที่ป๋าชินเข้ามาปลุกให้กินข้าวเย็น ยกมาเสริฟถึงเตียงด้วยนะเออ
ปกติไม่มีทางได้นำอาหารเข้ามากินในห้องหรอก ป๋าแกกลัวมดยังกะอะไรดี โดนกัดทีผื่นขึ้นทั้งตัว บอบบางเหลือเกินนนน

"พี่ต้มข้าวต้มมาให้ ทานได้ใช่มั้ย?"
"ข้าวต้มไรอ่ะ" ชำเลืองมองชามข้าวต้มร้อนๆ กลิ่นหอมชวนน้ำลายไหล
"ข้าวต้มหมูครับ" ป๋าชินตอบพร้อมกับลากเก้าอี้ที่หน้าโต๊ะคอมมานั่งข้างเตียง "มาๆ พี่ป้อน"
"ผมกินเองได้นะ แต่ถ้าป๋าอยากป้อนผมก็จะสนองให้" ยังเกรียนได้อีกกรู~
ป๋าชินก็ไม่อะไร เอาแต่ยิ้มลูกเดียว จากนั้นก็ตักข้าวต้มเป่าๆ แล้วก็ป้อน หยั่มๆๆ รสชาติอร่อยเหาะ สมเป็นฝีมือป๋าจริงๆ

"อร่อยมั้ยครับ หืม"
"อร่อยเวอร์"
"งั้นกินเยอะๆ จะได้ทานยา"
"งั้นป๋าก็รีบป้อนเร็วๆ เลย ให้ไว"
"คืนนี้จะอาบน้ำหรือจะให้พี่เช็ดตัวให้?" ป้อนจนผมอิ่มตื้อ ป๋าก็ถามพร้อมกับยื่นยาให้กิน
"อาบดีกว่า เหงื่อออกเยอะอ่ะ"
"อืม" ป๋าพยักหน้า
"ป๋ากินข้าวยังอ่ะ เห็นเอาแต่ป้อนผม ไมไม่ยกของตัวเองมากินด้วยกัน" เกิดเป็นห่วงสามีขึ้นมากระทันหัน
จะว่าไปผมนี่โคตรเห็นแก่ตัวเลยนะ ไม่ว่าจะก่อนหน้านี้หรือปัจจุบัน ผมไม่เคยคิดถึงแกก่อนตัวเองเลยอ่ะ
แต่จะเป็นแกตลอดที่เป็นห่วงผมถึงขั้นยอมอดข้าวเพื่อให้ผมได้อิ่มท้อง(ไว้จะค่อยๆ เล่าไปเรื่อยๆ ว่าทำไมแกต้องอด อิอิ)
เฮ้อ~! ขอโทษนะป๋าชิน ที่ทำยังไงผมก็ปรับปรุงตัวเรื่องนี้ไม่เคยได้เลย

"ก็ว่าป้อนน้องเอเสร็จแล้วจะลงไปกินครับ" บร๊ะ น้ำตาจะไหล
"ห่วงตัวเองบ้างนะ ผมยิ่งเป็นพวกห่วงใครไม่ค่อยจะเป็น เกิดเป็นลมเป็นแล้งขึ้นมาเดี๋ยวผมไม่มีคนหาเลี้ยงทำไง"
"ครับๆ งั้นพี่ไปกินข้าวก่อนนะ อ้อ น้องเอรอให้ข้าวย่อยสักพักนะครับแล้วค่อยไปอาบน้ำ เดี๋ยวท้องอืด"
"คร๊าบบบบ" รับคำเสร็จก็ล้มตัวลงนอน สบายอุรา
"อย่าเผลอหลับอีกนะน้องเอ" ก่อนลงไปกินข้าวไม่วายหันมากำชับเสียงแข็ง ทำเอาคนกำลังนอนสบายๆ สะดุ้งเอือก
"สั่งเป็นขี้มูกเชีย"
"อะไรนะ"
"บอกว่าทราบแล้วครับผม ไปกินเหอะข้าวน่ะ" ปัดๆ ไปพร้อมกับไล่ทางอ้อม

เหลือบมองป๋าชินออกไปนอกห้องก็กระดื๊บๆ ไปหยิบโน๊ตบุ๊คมาเปิดเล่นเกม (ยังไม่มีเฟส มีแต่เอ็กทีน แต่ก็ไม่รู้จะอัพอะไรอ่ะนะ สมัยนั้น)
เล่นไปเล่นมา ป๋าชินก็ยังไม่ขึ้นมาชักง่วงๆ จะด้วยเพราะยาหรือความขี้เกียจอะไรก็ตาม ทำให้ผมเคลิ้มหลับไปอีกหน มาสะดุ้งตื่นก็ตอน
โดนอุ้มจากเตียงโดยไม่มีเสื้อผ้าติดตัวเลยชักชิ้น ป๋าชินแม่งมือเบาเวอร์ ถอดไปตั้งแต่เมื่อไรวะ ไม่เห็นรู้สึกเลย

"บอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่านอน"
"ง่ะ เค้าขอโต๊ด เผลอจริงไรจริงนะจ๊ะ"
"ไม่ให้โทษ แต่จะให้อย่างอื่น" หน้าตาจริงจังไปมั้ยเพ่ ผมแค่เผลอไปหน่อยเดียวเองนะ
"ให้ไรอ่ะ" ยืนทำตัวเจี๊ยมเจี้ยมให้ป๋าเอาน้ำอุ่นราดตัวแต่โดยดี
"อยากรู้?" ป๋าชินเลิกคิ้ว
"อื้อ..."
"เดี๋ยวจะให้บนเตียง" ยิ้มเจ้าเล่ห์ ผมก็เขินเลยดิ
"บ้า!"
"ล้อเล่น พี่ไม่ทำคนป่วยหรอกครับ ยังไม่อยากเป็นพ่อหม้าย เมียตาย ฮ่ะๆ"
"โห แช่งเค้านะ จำไว้ โป้ง" ผมทำแก้มป่อง ยกนิ้วโป้งให้ ถึงจะอายุน้อยกว่าป๋า แต่ดูยังไงผมก็ปัญญาอ่อนว่ะ
"โอ๋ๆ ล้อเล่นนะครับ ไม่โป้งๆ ดีกันนะ"
"จะดีก็ได้ แต่มืออย่าเลื้อยได้ป่ะ ขนลุก" ถ้าไม่เห็นว่าใส่เสื้อผ้าอยู่จะลากมาอาบด้วยซะเลย ชิส์
และก็อย่าคิดว่าพี่แกจะฟังนะครับ เลื้อยหนักกว่าเดิมอีก ผมก็ได้แต่ปล่อยๆ ไป อยากทำอะไรก็ทำเถอะ

"น้องเอ" เสียงเริ่มสั่น ผมว่างานท่าจะเข้าผมแล้วล่ะเนี่ย
"ไหนบอกว่าไม่ทำไง ดูดิ เสื้อเส้อเปียกหมดแล้วเห็นป่ะ"
"ไม่ทำถึงที่สุดครับ นะช่วยพี่หน่อย" ไม่พูดปากเปล่าป๋าแกยังคว้ามือผมไปจับที่ปืนใหญ่ใต้ร่มผ้า
"ตาแก่ลามกเอ๊ย" ก็ได้แต่บ่นครับ ส่วนมือก็ลูบไปด้วยแล้วก็จัดการแก้ซิบ
ควักเจ้าปืนใหญ่ออกมาชมโลกภายนอก หนอย แข็งแรงจริงเชียวไอ้ปืนกระบอกนี้

"อืม..." ป๋าชินคราง เสื้อเชิ้ตขาวเปียกน้ำแนบสนิทกับลำตัวทำให้มองเห็นทะลุสีผิวด้านใน โคตรเซ็กซี่อ่ะ โดยเฉพาะหัวนมดำๆ คริคริ

ชักขึ้นชักลงไม่ทันใจ ผมเลยจัดการก้มตัวเอาปากดูดทันที
ป๋าชินสะดุ้งเล็กน้อย จากนั้นก็ใช้สองมือกดหัวผมไว้ให้เร่งตามจังหวะที่แกต้องการ
ไม่นานจนเมื่อยน้ำลายจากปากกระบอกปืนใหญ่ก็พุ่งเข้ามาให้ผมชิม
เอ รสชาติเฝื่อนๆ นะวันนี้ แสดงว่าสี่ห้าวันที่โกรธกันไม่ได้บำรุงอะไรเลยล่ะจิ

สุขสมสโมสร(แค่ป๋าชินนะ ผมไม่มีอารมณ์ร่วมอ่ะ ป่วย)
ป๋าชินก็แก้ผ้าอาบน้ำด้วยกัน อาบเสร็จก็แต่งตัวเตรียมเข้านอน

"พรุ่งนี้ไปเรียนไหวมั้ยครับ น้องเอ" ป๋าชินละสายตาจากหน้าจอคอมตั้งโต๊ะมาถามผมที่นอนอ่านหนังสือเรียนอยู่บนเตียง
ก็ไอ้วิชาที่จะไปสอบตามเก็บคะแนนย้อนหลังนั่นล่ะครับ

"น่าจะไหวนะป๋า ไม่ค่อยปวดหัวแล้วด้วย สงสัยท่าทางจะได้ยาดี"
"ยาเรอทัก"
"อุ๊ โดน" ผมทำท่าเอามือกุมหัวใจ ป๋าชินก็หัวเราะชอบใจยกใหญ่ที่ผมตบมุขแกก่อนจะหันกลับไปทำงานต่อ
"ป๋า" ผมลุกเดินเข้าไปกอดป๋าชินจากทางข้างหลัง "ผมจะนอนแล้วนะ"
ป๋าชินหันมาหอมแก้มผมทั้งสองข้าง "ฝันดีครับ"

"ฝันดีครับ ผมรักป๋านะ ฟอดดดดด" หอมกลับไปหนึ่งทีแล้วไปนอน และก็ไม่ลืมจะไหว้พระก่อนนอนด้วย


********************************************************

แถมตอนพิเศษ วันปัจจุบัน


"ป๋าชินนนนนนนนนน" ลากเสียงยาวปลุกไอ้ป๋าที่หลับอุตุอยู่บนเตียง
"อืม" ขานตอบแต่ตาไม่ลืมนี่หมายความว่าไงวะ
"ป๋าชินเว้ย ตื่นดิ สายจนตะวันจะทำเมียแล้วนะ" แยงก้น อิอิ
"อืม..." โอเค ยังมีการลืมตา ถือว่าเป็นการพัฒนาที่ดีขึ้น
"ไปๆ ลุกไปอาบน้ำ ผมจะเอาผ้าปูที่นอนไปซัก" จริงๆ ก็แค่เอาไปลงเครื่องแล้วให้ป๋าแกตากนั่นล่ะ
"นอนก่อนไม่ได้เหรอ เช้าวันอาทิตย์ทั้งที" มีต่อรอง
"ไม่ได้"
"ใจร้าย"
"เออ เพิ่งรู้หรือไง ชิส์" ว่าแล้วก็จัดการสลัดผ้าห่มให้คนแก่ต้องจำใจลุกจากเตียงอย่างช่วยไม่ได้ สะใจนิดๆ ครับ อิอิ
"ลุกแล้วก็ไปล้างหน้าล้างตา หรือจะอาบน้ำเลยก็ได้นะ เสร็จแล้วก็ไปทำกับข้าวด้วย ผมหิว"
"หุงข้าวยังครับ"
"หุงแล้ว แต่ไม่รู้จะแฉะหรือแข็งนะ กะไม่ถูก" ครั้งแรกที่หุงข้าวหนักกว่านี้นะครับ
แทบจะเป็นข้าวต้มเลยอ่ะ เราก็ว่าทำไมมันไม่สวยเหมือนที่ป๋าชินหุงวะ พอถามแกก็บอกใส่น้ำเยอะไป จะไม่เยอะได้ไงผมใส่เต็มหม้ออ่ะ กร๊ากกก

"อืม แล้วน้องเออยากกินอะไรครับเช้านี้" ไม่เช้ามั้ง ทำเสร็จก็น่าจะเที่ยงแล้วเหอะ
"ไข่เจียวใส่ลูกโดด ผัดกระเพาหมึกใส่คะน้า ต้มยำปลากระป๋องหอมแดงเยอะๆ"
"ครับๆ" รับคำก็เดินเกาตูดเข้าไปล้างหน้าในห้องน้ำ ยิ่งอายุเยอะยิ่งไม่รักษาภาพลักษณ์เลยนะตาคนนี้

ผมกลับมาจัดการปลอกลอก(ถอด)ผ้าปูที่นอน ปลอกหมอน แล้วก็หอบหิ้วใส่ตระกร้ายกลงไปหลังบ้านที่มีเครื่องซักผ้ารองน้ำไว้เต็มถัง
ยัดๆ ผ้าปูลงไปพร้อมกับผ้าห่ม (อย่าเลียนแบบนะครับต้องแยกซัก แต่ผมขี้เกียจอ่ะ) แล้วก็กดปุ่มให้เครื่องทำงาน ก่อนจะไปนั่งดูซีรี่ย์เกาหลีต่อ
ป๋าชินอาบน้ำแต่งตัวลงมาก็เข้าไปในครัว ได้ยินเสียงทำกับข้าวโป๊กๆ แป๊กๆ แล้วกลิ่นหอมฉุนของผัดกระเพาก็โชยมา

"ฮัดดด เช่ย!!" จามเป็นชุด กว่าจะหยุดก็นั่นแหละ ผัดเสร็จแล้ว
กดหยุดหนังค้างไว้แล้วเดินไปหาพ่อครัวประจำบ้าน รายนี้ก็ยังจามไม่หยุด น่าสงสารจริงๆ

"น้ำลายไม่เต็มผัดกระเพาผมแล้วเหรอน่ะ" เกรียนตัวพ่อจริงๆ กรู
"พี่ปิดปากครับ"
"ให้จริงเหอะ" พูดไปก็ใช้มือหยิบไข่เจียวกิน (โสมาก)
"ล้างมือยังครับ" รายนี้ก็ไม่เคยด่า มีแต่ห่วง พ่อคนดี พ่อสามีดีเด่น หุหุ
"ไม่จำเป็น ว่าแต่วันนี้ป๋าไปเลือกตั้งเปล่าอ่ะ"
"ไม่ไปครับ"
"ทำไม จะนอนหลับทับสิทธิ์เหรอ ไม่เลือกก็โนโหวตไปดิ"
"อืม พี่ว่าจะนอนหลับเหมือนกัน แต่ไม่ได้ทับสิทธิ์นะ"
"แล้วทับไร?" ผมนิ่วหน้าสงสัย มือก็หยิบไข่กินไม่ขาด
"ทับน้องเอครับ" ไข่แทบพุ่ง สาบานซิ ว่านี่มุขคนแก่
"แค่กๆ"
"นะ กินข้าวเสร็จ พี่ขอทับสักสองที แล้วเราค่อยไปโนโหวตกัน" หน้าหื่นขึ้นมาเชีย
จากนั้นก็กินข้าว คุยกันไป แล้วก็ไปนอนทับ เอ้ย ไปเลือกตั้งกัน กลับมาก็มานั่งเขียนเรื่องลงให้อ่านกันนี่ล่ะครับ(ไม่ได้ทับจริงๆ นะ หิ้วววว)


***********************************************

ตัวละครมีมาเรื่อยๆ ครับ แต่จะเน้นผมกับป๋ามากกว่า เพราะงั้นถ้าใครเบื่อก็ต้องขอโทษด้วย
เห็นชื่อเรื่องหลายคนบอกน่าจะดราม่า ขอบอกไว้ตรงนี้ครับ ว่าถ้าจะดราม่าก็เพราะเรื่องของผมล้วนๆ ไม่เกี่ยวกับป๋าชินเลย
รายนี้เขาดีทุกอย่าง จะไม่ดีก็ตรงตามใจผมเกิน กับรักผมเวอร์ อ่ะครับ ไม่ได้อวยสามีตัวเองนะยะ อิอิ

************************************************



ปล. นิยายนะจ๊ะ นิยาย
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 02-02-2014 15:31:14 โดย runrunna29 »

ออฟไลน์ runrunna29

  • ก็แค่คนบ้า
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 217
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +59/-4
Re: รักบอดๆ ตอนที่ 2 (01/02/57)
«ตอบ #13 เมื่อ02-02-2014 15:29:31 »

ฮาาา

แสดงว่า 5 ปีต่อมา ป๋าชินเริ่มเบื่อหรืออย่างไร? ม่ายน้าาา


ไม่ได้เบื่อครับ เพราะถ้านับปัจจุบันก็เข้าปีที่ 10 แล้วนะ ยังหวานเหมือนเดิม (เหรอ - คนเขียน)

ออฟไลน์ Moose

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1257
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-2
น้องเอนี่เกรียนเสมอต้นเสมอปลายดีจริงๆ อดีตเกรียนยังไง ปัจจุบันก็เกรียนอย่างนั้น ก้ากกกกกก

อยากให้คนเขียนย้ำบ่อยๆ ว่าเรื่องนี้เป็นนิยายไม่ใช่เรื่องจริง คืออ่านไปแล้วชอบคิดว่าเป็นเรื่องจริงตลอดเลยยยยยย 5555

รอตอนต่อไปค่า

ออฟไลน์ runrunna29

  • ก็แค่คนบ้า
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 217
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +59/-4

ชักจะอู้มาอัพเรื่องนี้บ่อยไปละ อิอิ


****************************************************




รักบอดๆ ตอนที่ 4





"...ครับ สบายดีครับ ไม่ต้องห่วงครับ...น้องก็ดื้อบ้างตามประสาแหละครับ...ครับ ขอบคุณที่เป็นห่วงครับ ครับ...สวัสดีครับ"
ได้ยินเสียงป๋าชินแว่วๆ มาจากหลังบ้านเลยเดินออกไปหาซะหน่อย

"คุยกะใครอ่ะ กิ๊กเหรอ แหม...เผลอเป็นไม่ได้เลยนะ"
ก็จีบปากจีบคอแซวแกไปเล่นๆ ไม่ได้จริงจังเพราะผมค่อนข้างมั่นใจในตัวแกเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้

"คุยกับคุณแม่ครับ ไม่ใช่กิ๊ก" ป๋ายิ้มแล้วเดินเข้ามากอดคอ
"เหรอ แล้วคุยไรกันบ้างอ่ะ ได้ยินชื่อน้องเอๆ ด้วย"
"ก็ถามไถ่กันตามประสาอ่ะครับ แล้วคุณแม่ก็ถามถึงน้องเอ บอกคิดถึงไรงี้ ไม่มีอะไรมากครับ"
"อ้อ แล้วปีนี้แม่ป๋าจะกลับไทยเปล่า ผมอยากได้ช็อคโกแล๊ตผสมเหล้ารัมอ่ะ ปีที่แล้วได้กินนิดเดียวเอง"
ปีที่แล้วยังไม่ได้ย้ายมาอยู่กับป๋าครับ พวกของฟงของฝากเสร็จญาติพี่น้องหมด ไอ้ที่ซุกไว้ พี่ชายตัวดีดันเสือกหาเจอ เซ็งเลย

"น่าจะกลับปลายๆ ปีเลยมั้งครับ เพราะร้านอาหารที่นั่นกำลังไปได้สวย"
แม่ป๋าชินเปิดร้านอาหารไทยที่เยอรมันครับ แถมทำเป็นสปารีสอร์ทด้วย
สามีใหม่เขาออกทุนให้ ว่างๆ ผมก็ว่าจะลองอ้อนป๋าให้พาไปชิมบ้างไรบ้าง อิอิ

"อืออออ..." เดินละจากแขนหนักๆ ของป๋าเข้าไปเปิดฝาชีในครัวดูซิว่าค่ำนี้ป๋าของเราทำอะไรให้กินมั่งเอ่ย
"หูยย ต้มจืดมะระ ยำปลาป๋อง แล้วนี่ไรเนี่ย" เอานิ้วจิ้มๆ แล้วเอามาดูด "อ้อ คั่วกลิ้ง เค็มดีจริง"
"ไม่ชอบเหรอครับ?"
"ไม่ใช่ไม่ชอบ แต่มันเค็ม" พูดจบก็เดินไปตักข้าวมาสองจาน เผื่อคุณป๋าด้วย
"อืม วันหน้าจะลดเค็ม"
"ดีมาก เอ้า คนทำก็กินเยอะๆ นะครับ"
"คนเพิ่งหายป่วยก็ทานเยอะๆ นะครับ"
ต่างคนก็ต่างตักกับข้าวใส่จานให้กันแล้วก็ยิ้มๆ โคตรมีความสุขว่ะ

"พรุ่งนี้น้องเอจะไปไหนมั้ยครับ"
"ไปสยาม"
"ไปทำไมครับ" หยุดกินข้าวขึ้นมาทันที หน้างี้ขรึมเชียว
"ไปซื้อสีน้ำมันครับ ของเดิมมันใกล้จะหมดแล้ว"
"ไปกับเพื่อน?"
"เออ...ยังไม่รู้เลย ป๋าต้องเข้าโรงพิมพ์ป่ะล่ะ ถ้าไม่พรุ่งนี้พาผมไปหน่อยสิ"
ลากป๋าชินไปด้วยก็เหมือนผมได้พกตู้ATMเคลื่อนที่อ่ะครับ สะดวกดี

"ต้องเข้าไปส่งงานตอนเช้าครับ งั้นพรุ่งนี้น้องเอไปที่โรงพิมพ์กับพี่ก่อน แล้วจากนั้นค่อยไปซื้อของของน้องเอกัน"
ป๋าชินกลับมาทำหน้าสบายๆ ตามเดิมแล้วตักข้าวกินต่อ แหม อารมณ์ดีล่ะจิ จะได้พาเมียไปเที่ยว คริคริ

"อืมๆ" ก็พยักหน้ารับไป

กินข้าวเสร็จก็ปล่อยให้ป๋าชินล้างจานชามแต่เพียงผู้เดียว ส่วนผมมานั่งดูการ์ตูน ประเสริฐมั้ยล่ะ คริคริ
นั่งไปนั่งมาจะหลับ ไอ้ป๋าชินล้างจานเสร็จแล้วไปไหนวะ? เดินไปเมียงมองหน้าบ้านหลังบ้านก็ไม่เห็นเจอ
กลับมานั่งงงกับการหายตัวไปของคนแก่ก็ต้องสะดุ้ง เมื่อไอ้คนที่หาเดินนุ่งชุดนอนลงบันไดมาจากบนบ้าน

"ป๋าไปตกกระป๋องแป้งมาไง หน้าขาวหวอกมาเชียว แล้วไปอาบน้ำทำไมไม่บอก ปล่อยให้ผมหาไปเถอะ ชิส์" เป็นชุด งอนจริงไรจริง
"ก็เห็นนั่งดูการ์ตูนอยู่ พี่ไม่อยากไปกวนให้เราอารมณ์เสีย เลยไปอาบก่อนไม่คิดว่าน้องเอจะตามหานี่ครับ" หน้าสลด
"หึ เกือบไปแจ้งความคนหายแล้วมั้ยล่ะ" เวอร์เข้าไว้ จริงๆ ถ้าขึ้นไปหาบนบ้านไม่เจอก็กะจะออกไปตามที่พูดนั่นแหละ
"ขอโทษครับ พี่ไม่ตั้งใจจริงๆ นะ ฟอดดดด" ป๋าชินเข้ามาโอบเอวขโมยหอมแก้มผมไปหนึ่งที ทำผิดแล้วอ้อนตลอด
"ทีหลังจะไปไหน ไปทำไรหัดบอกมั่งนะ เกิดเป็นลมเป็นแล้งจะได้ช่วยทัน"

เคยเป็นกันมั้ยอ่ะครับ ที่รู้ว่าคนที่เรารักทำอะไรอยู่ตรงนั้นตรงนี้ แล้วจู่ๆ ก็หายไปดื้อๆ
โดยที่เราเองก็ไม่รู้ว่าไปไหน ใจมันรนๆ เหมือนโดนไฟต้องรีบตามหาให้เจออะไรเงี๊ย ผมเป็นโคตรบ่อยเลยครับ
ปัจจุบันป๋าแกก็ยังชอบทำให้ผมงอนเรื่องนี้ทุกที ถึงจะอยู่ในบ้านก็เถอะนะ กะอีแค่เปิดปากบอกกันสักนิดมันจะตายให้ได้เลยหรือไง
มานั่งนึกๆ ดูก็ชักฉุน อยากเดินไปตบไอ้คนที่นอนเล่นไอแพดอยู่บนโซฟานักเชียว นอกเรื่องและ อิอิ มามะ มาต่อกันที่เดิม

ผมตัดพ้อป๋าชินไปพร้อมกับดันตัวให้แกออกห่าง ยังงอนอยู่ครับไม่อยากให้เข้ามาใกล้มากเดี๋ยวจะงอนไม่ได้นาน

"น้องเอคร๊าบบบบ พี่ขอโทษษษษษ"
"ไม่ให้ ไปให้ไกลเลย แล้วคืนนี้ก็ไม่ต้องมานอนด้วยเลย ชิส์"
"ไม่ให้พี่นอนด้วย แล้วจะให้พี่ไปนอนไหนล่ะครับ" ป๋าชินทำหน้าหงอย คงกลัวผมจะพูดจริงล่ะสิ
"นั่นมันก็เรื่องของป๋า ปล่อยได้แล้วผมจะไปอาบน้ำ" สั่งเสียงเขียว หน้านิ่ง ทว่าในใจแอบยิ้ม
ให้มันรู้ซะมั้งว่าทำน้องเองอนมันไม่เป็นผลดี เดินสะบัดตูดขึ้นมาบนบ้าน แก้ผ้าอาบน้ำเกือบครึ่งชั่วโมง(ขัดขี้ไคล)
เสร็จแล้วเช็ดเผ่าเช็ดผมออกมาก็เห็นป๋าชินยืนหน้าจ๋อยอยู่หน้าห้องน้ำ

"อาบนานจังครับ" เสียงนี่อ่อนยิ่งกว่าขนมเปียกปูนอีก
"ใช่เรื่องมั้ย" ผมแยกเขี้ยวใส่แล้วเดินไปเปิดตู้หยิบกางเกงบอลกับเสื้อกล้ามออกมาใส่นอน
"ทำไงน้องเอถึงจะหายโกรธพี่อ่ะครับ" ป๋าชินเดินตามผมที่เดินวนไปหยิบนั่นหยิบนี่ภายในห้อง
"ไปนอนข้างล่างสักคืนก็น่าจะพอ" พูดไปงั้น ใจจริงไม่ได้งอนไรแกแล้ว แต่แกนี่สิจริงจังเกิ๊น
เดินหน้าเศร้าเหมือนเมียหายไปหยิบหมอนหยิบผ้าห่มเตรียมจะลงไปนอนชั้นล่างจริงๆ

"ไปไหนน่ะ" ผมถามเสียงดังเลยครับ ป๋าชินแกก็สะดุ้ง หันมาทำหน้างงๆ เหมือนจะบอกผมว่าก็ไปนอนข้างล่างไงประมาณนี้
"เอาหมอน เอาผ้าห่มกลับไปวางที่เลย"
"อ้าว งั้นพี่จะเอาอะไรห่มอ่ะ"
"ไม่ต้องห่ม ไป จะนอนก็ขึ้นไปนอนบนเตียง วันหน้าวันหลังก็หัดรู้ซะบ้างนะ ว่าต้องบอกทุกครั้งที่จะหายไปทำอะไร เข้าใจป่ะ"
ป๋าชินได้รับคำอนุญาตจากผมก็ดีใจรีบกระโดดขึ้นไปนอนบนเตียงเลยครับ แถมยังมีการตบพื้นที่ข้างๆ ให้ผมไปนอนด้วยอีกแน่ะ

"อะไร ไม่ต้อง จะนอนเดี๋ยวไปเอง" ผมพูดจบก็หันกลับมาตั้งหน้าตั้งตากับการโบ๊ะหน้าด้วยแป้งเด็ก
พอจะเดินไปปิดไฟนอนก็เห็นว่าคนบนเตียงกำลังนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มาทางผม "ยิ้มไร ไม่ทราบ?"

"ดีใจเมียให้โกรธแล้ว"
"เออ" ผมปิดไฟแล้วยิ้มกว้างเลยครับ เพราะไม่ต้องกลัวป๋าชินจะเห็น
เดินไปนอนที่เตียง มือไอ้คนร่วมเตียงก็เริ่มอยู่ไม่สุขครับ ลูบหน้าขาขึ้นลงอยู่นั่นแหละ

"ขอนะครับ ไม่ได้ทำมาหลายวันแล้ว" ป๋าชินกระซิบข้างหู มือก็ลูบเข้ามาในเสื้อ เขี่ยๆ อยู่แต่กับหัวนม
ก่อนจะขอไม่ต้องมาบิ๊วอารมณ์กันก่อนได้เปล่าวะ จะไม่ให้ก็เลยไม่ได้เลยเห็นป่ะ

เห็นผมไม่ตอบไม่ว่า ป๋าชินก็จัดการขึ้นคร่อมแล้วไซ้ซอกคอผมทันที ไม่กี่นาทีให้หลังผมกับแกก็ไม่เหลือเสื้อผ้าติดตัวกันสักชิ้น
ป๋าชินลากลิ้นอุ่นจากบนลงต่ำไปถึงเอน้อย ก่อนจะกลืนกินเอน้อยเข้าไปทั้งตัว มือที่บีบเจลไว้พร้อมสรรพก็จัดการกับช่องทางเข้าสำหรับปืนใหญ่

"อื้ออ...ป๋า...ย...อย่าเน้นมาก ผมจะ...เสร็จ" ปากสั่นเสียงสั่น เนื่องจากอยู่ในสภาวะเสียวแทบขาดใจ
แต่ก็นั่นล่ะครับ มีหรือที่ป๋าชินจะยอมเชื่อฟังกับเรื่องบนเตียง ไม่มีทาง

ในที่สุดผมก็ต้องเสร็จไปก่อนแกจริงๆ ป๋าชินขึ้นมาจูบปากผมพร้อมกับสอดลิ้นเข้ามาพัวพัน
แลกสารแลคโตบาซิลลัสกันอยู่นาน ป๋าชินก็ผละออกไปจับขาผมให้แยกออก
แล้วจับปากปืนใหญ่ที่สวมเกราะเรียบร้อยเข้ามายังช่องทางลับของผมช้าๆ

"อ่าห์...แน่นจัง" แหงดิ ก็งดมาเกือบอาทิตย์
ผมกัดฟันแน่น สองมือก็ดันหน้าอกแกไว้ด้วยเพราะมันค่อนข้างเจ็บมากทีเดียว
ขนาดใช้ตัวช่วยหลายอย่างแล้วนะ ทำไมมันยังเจ็บเหมือนครั้งแรกเลยวะ อู๊ยยย

"ป๋า...ผมเจ็บ" พูดไปน้ำตาก็ไหลพราก อารมณ์หมด เจี๋ยวหดเลยกรู
"อื้อ...เดี๋ยวก็หายครับ...ไม่ได้ทำหลายวันก็แบบนี้แหละ" ป๋าชินพูดพร้อมกับขยับสะโพกอย่างเนิบๆ ปากก็จูบผมไปด้วย

และแล้วการเล้าโลมของป๋าก็ทำให้ความเจ็บของผมเริ่มหายไป พอได้ยินเสียงครางอย่างสุขสมของผมป๋าก็จัดการกระแทกไม่ยั้งเลยครับ
ทีนี้จากจังหวะคลาสสิค ช้าๆ เนิบๆ กลายเป็นร็อคแอนด์โรล ตับๆๆ เลยทันที

ผมเสร็จนำป๋าไปเป็นรอบที่สอง ก่อนจะถูกจับพลิกให้นอนคว้ำหน้า
ป๋าชินลากหมอนมาลองใต้ท้องผมแล้วจัดการขย่มต่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา

"อ่าห์...ไม่ไหวแล้วครับ แน่นมากเลย อื้อ..."
เสียงป๋าชินสูดปากร้องครางพร้อมกับเด้งสะโพกด้วยความเร็วจนเสร็จสมไปอีกคน

ป๋าชินล้มตัวลงไปนอนแผ่บนพื้นที่ว่างข้างๆ ผมเองถึงจะไม่ได้ช่วยขยับอะไร แต่ก็รู้สึกเหนื่อยเหมือนกันครับ
ก็เลยนอนหอบอยู่ท่าเดิมนั่นล่ะ พักเหนื่อยเสร็จป๋าก็ลุกขึ้นไปเปิดไฟ แล้วเดินกลับมาสำรวจสภาพช่องทางลับของผม
ว่ามีอะไรเสียหายหรือเปล่า จับๆ ลูบๆ คล้ำๆ เหมือนจะอยากทำมากกว่าการสำรวจนะ

"ครั้งเดียวพอป๋า ผมไม่ไหวแล้ว" พลิกตัวนอนงาย
"ก็ไม่ได้จะทำอะไร แค่ดูเฉยๆ" ป๋าชินพูดยิ้มๆ สายตานี่หื่นมาก
"ไม่ฉีกหรอกน่ะ แค่แสบๆ ไปๆ ไปปิดไฟ ผมจะนอน" คว้าเสื้อที่เคยใส่ก่อนทำกิจกรรมมาเช็ดคราบของเหลวที่ตัวเองปล่อยออกมาลวกๆ
แล้วก็นอนมันทั้งอย่างนั้นเลยครับ กางเกงกางเกิงไม่ใส่แม่ง (ความซกมกของเด็กศิลป์กรรมครับ...หรือจะกับผมแค่คนเดียว? ฮ่าๆ)

ป๋าชินเดินยิ้มกริ่มไปปิดไฟ แล้วมานอนทั้งๆ สภาพที่ไม่ต่างอะไรไปจากผมสักนิด

"น้องเอครับ"
"ว่า?"
"พี่รักน้องเอนะครับ" ได้ยินประโยคนี้ผมแทบยิ้มแก้มปริ ขยับตัวเข้าไปซบไออุ่นในทันใด
"ผมก็รักป๋าชิน ครับ"
คนข้างตัวลูบหลังผมเบาๆ และมันจะรู้สึกโรแมนติกกว่านี้ถ้ามันจะไม่ไหลลงต่ำ

"โอ๊ย" ป๋าร้องเพราะโดนผมกัดหัวนม
"นอน เข้าใจคำนี้ป่ะ"
"แหะๆ ขอโทษครับ เคลิ้มไปหน่อย"
"อย่าเคลิ้มบ่อยแล้วกัน" ผมว่าแล้วนอนหันหลังให้
แต่มาคิดอีกทีมันไม่ค่อยจะปลอดภัย ก็เลยนอนหงายแล้วเอาหมอนข้างมากั้นเขตแทน จากนั้นก็สลีปปิ้งนาว Zzzz


***********************************************


เช้าวันเสาร์

เช้านี้ต้องไปโรงพิมพ์เป็นเพื่อนป๋าชินครับ เพราะแกต้องเอางานไปส่งให้ลูกน้องทำก่อนจะพาผมไปเดินช็อปสยาม
ตื่นมาอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ไอ้คนทำงานไหงมันยังนอนต่อไม่เข้าใจ (ข้อเสียป๋าชินคือ ขี้เซา ตื่นยากถึงยากที่สุด)

"ป๋า ป๋าครับ ป๋าขา ป๊ะ...ป๋าาาาาาาาา" เมียเรียกนี่ไม่กระดิก ปั๊ดลักหลับเสียนี่
เดินเข้าไปเขย่าตัวปลุก "ป๋าชิน ตื่นจะเก้าโมงแล้วนะ ผมหิว ไหนจะออกไปส่งงานไง ลุกเซะ"

"....อืม ห้านาที" คว้าหมอนมาปิดหน้าแล้วหลับต่อ ดีมากพ่อคุณทูลหัว ฉันชักจะหงุดหงิดกับเธอล่ะนะ
"มีแต่ห้าทีน่ะเอามั้ย ตื่นเร็ว ไม่ตื่นผมหนีไปหาชู้นะ" ครับ ทันทีที่จบประโยค ป๋าชินแกก็จัดการเด้งตัวลุกขึ้นมาเลยครับ
"ใคร มันเป็นใคร" เมาขี้ตาหรือไม่รู้จริงๆ ว่าน้องพูดเล่น
"ยังไม่รู้ ก็ถ้าจะนอนต่อเดี๋ยวไปหาสักคนแล้วจะถามมาให้ เอาป่ะล่ะ" เกรียนหาตอจริงกรู
"ไม่ แล้วก็อย่ามาพูดเล่นอย่างนี้ พี่ไม่ชอบ" คนที่น่าจะหงุดหงิดน่าจะเป็นเค้ามากกว่านะ
"ไม่ชอบก็ลุกให้มันง่ายๆ หน่อยสิ เหนื่อยนะเนี่ย"
"ทำไม ปลุกพี่แค่นี้มันเหนื่อยมากเลยเหรอ" อ้าว ไหงมาเข้ารูทนี้วะ
"ก็เปล่า"
"เปล่าที่ไหน ก็เมื่อกี้..." ผมเอามือขึ้นปิดปากไม่ให้แกพูดต่อ เดี๋ยวจะยาวแล้วพาลจะไม่ได้ไปไหน
"ไปอาบน้ำเหอะ เดี๋ยวผมไปต้มโจ๊ก(กระป๋อง)รอ" หนีลงมาข้างล่าง
ต้มโจ๊กเสร็จสักพักป๋าชินก็เดินหน้าหง้ำหน้างอเข้ามาในครัว รายนี้ถ้าได้งอนนะยาวแน่ๆ เบื่อว่ะ

"ถ้าอารมณ์ไม่ดีไม่ต้องไปก็ได้นะสยามอ่ะ ผมไม่รีบ" ตัดปัญหา ซึ่งผลที่ได้ผิดกับที่คิด
"ไม่อยากไปกับพี่หรือไง" นั่น งานเข้าจนได้ เสียงนี่เย็นขึ้นมาเชีย
"เปล๊าาาา"
"อย่ามาทำเสียงสูง" อ้าว เป็นงั้นไป
"เปล่าครับ"
"ทำไมต้องสุภาพ" เอ๊ะ อะไรนี่ นั่นก็ว่านี่ก็โวย วัยทองหรือไงลุง!
"พี่ชิน" เวลาผมโมโหจะเรียกป๋าว่าพี่ครับ เพื่อให้รู้ว่าโกรธจริงๆ
"พี่อยากจะทะเลาะกับผมใช่มั้ย ผมถึงได้พูดอะไรไม่ถูกใจสักอย่างเนี่ย"
"เอ่อ..."
"ทำตัวให้เป็นคนโตหน่อย อายุก็เยอะแล้วนะ แค่ผมบอกว่าเหนื่อยเพราะปลุกพี่แค่นี้
จะมาใส่อารมณ์อะไรกับผมนักหนาห๊ะ สยงสยามไม่ต้องไปมันแล้ว เซ็งโว้ย!!" เถโจ๊กในหม้อลงถังขยะเลยครับ จากนั้นก็เดินขึ้นห้อง
(ห้องที่ไม่ใช่ห้องนอน ที่บ้านมีสามห้องครับ ห้องหนึ่งไว้ใช้รับแขก อีกห้องไว้เก็บของ และผมหนีเข้าห้องเก็บของครับ)
ล็อคประตู อย่าได้พูดกันเลยวันนี้ เพลียครับ

ป๋าชินตามขึ้นมาเคาะประตู
จริงๆ จะเปิดเข้ามาก็ได้เพราะป๋าแกมีกุญแจห้องทุกห้อง แต่คนมันรู้สถานะตัวเองไง เลยไม่กล้า

"น้องเอครับ พี่ขอโทษ ออกมาคุยกันหน่อยนะครับ"
"หึ" ผมไม่สน นั่งเล่นเกมงูในโทรศัพท์แก้เซ็งไปพลาง
"ไม่โกรธกันนะครับ พี่แค่แกล้งเล่นเฉยๆ" โห แกล้งได้สมจริงซะกรูเคืองเลยเนี่ยนะ กวนตีนว่ะ
"ไปทำงานเหอะป๋า ไว้ผมพร้อมจะคุยเมื่อไหร่ จะโทรไปบอก"
อีกอย่างอารมณ์ผมยังไม่เย็นด้วย เดี๋ยวจะกลายเป็นว่าผมจะไปหาเรื่องทะเลาะซะเอง แถมมือไม้ผมยังไวกว่าคำพูดอีก

"ไม่เอาครับ ออกมาคุยกันก่อน" ตื๊อจริง
"......." ผมก็เงียบ แต่เดินไปหน้าประตูละ
"นะครับ พี่ขอร้อง ออกมาคุยกันก่อนนะ ไม่งั้นพี่ไม่สบายใจแน่"
ผมตัดสินใจเปิดประตู เห็นป๋าชินน้ำตาคลอเบ้า ต๊าย ใครทำผัวกรูร้องไห้ (ได้ข่าวว่าตัวเอง กร๊ากๆ)

"ร้องไห้ทำไม" ผมถามเสียงอ่อน เห็นน้ำตาสามีแล้วใจแป้วเลยอ่ะครับ
"เมียโกรธครับ"
"แล้วน่าให้โกรธมั้ยล่ะ เล่นอะไรไม่รู้เรื่อง" ผมบ่นไปก็ใช้มือปาดน้ำตาให้แกไป สงสารว่ะ
"ขอโทษครับ จะไม่ทำอีกแล้ว เข็ดแล้วครับ" ดึงผมเข้าไปกอดไปหอม เฮ้อ~
"จะไปทำงานได้ยัง?"
"แล้วที่รักหายโกรธยังอ่ะ"
"เออ"
"อยากกินโจ๊กอ่ะครับ"
"ไปคุ้ยหาในถังขยะเอาเหอะ"
"ซะงั้น"
"ไปๆ จะไปทำมั้ยงาน"
"ไปด้วยเปล่าครับ"
"เออ เร็วๆ ล่ะ" ตอบเสร็จผมก็เดินมารอที่รถ
เช้านั้นกว่าจะได้ออกบ้านก็ล่อสิบเอ็ดโมง ไปถึงโรงพิมพ์ลูกน้องบ่นแกยกใหญ่ ว่าทำให้งานช้า สมน้ำหน้า อิอิ


*********************************************

ปล. ก็นิยายอยู่ดี อิอิ~





ออฟไลน์ runrunna29

  • ก็แค่คนบ้า
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 217
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +59/-4
น้องเอนี่เกรียนเสมอต้นเสมอปลายดีจริงๆ อดีตเกรียนยังไง ปัจจุบันก็เกรียนอย่างนั้น ก้ากกกกกก

อยากให้คนเขียนย้ำบ่อยๆ ว่าเรื่องนี้เป็นนิยายไม่ใช่เรื่องจริง คืออ่านไปแล้วชอบคิดว่าเป็นเรื่องจริงตลอดเลยยยยยย 5555

รอตอนต่อไปค่า


อุ๊ย ถูกชมว่าเหมือนเรื่องจริงแล้วดีใจ (จริงๆ แต่งเพราะอยากได้สามีแบบป๋าบ้างไรบ้าง อิอิ)

ออฟไลน์ Nus@nT@R@

  • Life is Investment
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5589
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +456/-11
ว้าาาา บ่อน้ำตาตื้นจริงป๋า กลัวเมียไม่รักขนาดนั้นเลยเหรอ หุหุ

ออฟไลน์ Moose

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1257
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-2
อร้ายยยยยยยย ติดเรื่องนี้จริงจัง ชอบมากกกกกกกก ป๋าชินน่าร้าก น้องเอก็เกรียนได้ใจ

ป.ล ขอบคุณคนเขียนที่ย้ำว่าเรื่องนี้เป็นนิยาย 555

รอตอนต่อไปค่า

ออฟไลน์ runrunna29

  • ก็แค่คนบ้า
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 217
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +59/-4
ขยันจริงไรจริง อัพมันสองตอนรวดไปเลย
แต่งง่ายโคตร ไม่เหมือนอีกเรื่อง หึๆ



******************************************





รักบอดๆ ตอนที่ 5





นั่งก้มๆ เงยๆ จดเลคเชอร์หน้ากระดานไวท์บอร์ด
แถมเสียงอาจารย์ประจำการสอนยังดังวี่ๆ ชวนให้หลับชอบกล
ก็นะ เรื่องจริงของภาคจิตรกรรมครับ โดยเฉพาะหลักการวิจัยทางศิลปะ จดไปงงไปบ่นไรของจารย์แกวะ กรูงง

"อิเอ คืนนี้ฉันไปนอนกับแกได้ป่ะวะ" นังต่ายที่นั่งใกล้กันสะกิดแขนแล้วแอบกระซิบ
"ทำไม มีไรอีก" ปากผมถามมันนะ แต่ตาไม่ได้มองกลัวจดไม่ทัน จารย์จะด่วนลบไปไหนเนี่ย
"เหมือนถูกตามว่ะ"

หันไปมองหน้ามัน "ใครวะ"

"เมียของคนปัจจุบันที่แกแอบคบด้วยป่ะ" ไอ้เบียร์แสล๋นเข้ามาเจ๋อด้วยทันที ใช่เรื่องมึงมั้ย
"ผู้ชายเหอะ เดี๋ยวนี้ฉันคบใครที่ไหน ไม่มี๊~" เสียงสูงเชีย
"เหรอ!" ผมสองคนประสานเสียงกันจนอาจารย์เงยหน้าจากหนังสือขึ้นมามอง
"พวกเธอจะไปคุยกันข้างนอกมั้ย อาจารย์อนุญาตินะ แต่ถ้าไปแล้วไม่ต้องกลับมาเรียนวิชาที่ฉันสอนอีกล่ะ" นั่นไง โดน
"ขอโทษครับจารย์" ผมบอกแล้วจัดการหยุดการสนทนาหันกลับมาจดเลคเชอร์ต่อเงียบๆ

หมดชั่วโมง ไม่มีเรียนไรอีก ว่าง เลยจับกลุ่มมานั่งเม้าท์มอยเรื่องอินังต่ายกันอีกสักรอบที่หน้าคณะ
แต่ก็นะ คนมันฮอต รุ่นพี่ รุ่นน้อง เพื่อนสายเดียวทักไม่เคยขาด จนอิต่ายเกือบงอนหนีแน่ะ คริคริ

"สรุปรู้หรือเปล่าว่าใครตามแก" ผมถาม

เรื่องของเรื่อง สามวันก่อนมันต้องกลับบ้านคนเดียว(ปกติไอ้เบียร์ไปรับไปส่ง เพราะบ้านทางเดียวกัน)มันลงรถเมย์
แล้วอยากประหยัดเนื่องจากยังไม่มืดค่ำเกินไป การเดินเข้าซอยบ้านจึงไม่เปลี่ยวเท่าไร เดินไปก็แทะไอติมที่บังเอิญเข็นมาขายไปด้วย แหม ชิลเกิน
ทีนี้มาถึงครึ่งทาง แล้วไอติมก็หมดด้วย มันถึงได้รู้สึกว่ามีคนเดินตามหลังมันมา มันเลยหยุด ไอ้คนที่ตามก็หยุดด้วย พอหันไปมองไอ้คนนั้นก็ทำเป็น
ยืนมองนั่นมองนี่ มันก็คิดว่าตัวเองคิดไปเอง แต่พอมันเดินต่อไอ้คนนั้นก็เดินตามมันอีก มันก็เลยออกวิ่งล้อฟรีจนถึงบ้าน จบ

"หน้าไม่คุ้นอ่ะ นะๆ ฉันขอไปนอนด้วยนะ วันนี้แม่กับพ่อไม่อยู่ ไปงานศพกว่าจะกลับก็เย็นพรุ่งนี้ ฉันกลัวว่ะแก"
มันพูดไปก็ทำท่าขนลุกไป น่าเห็นใจคนสวยอย่างมันจริงๆ

"ไม่นอนกับไอ้เบียร์อ่ะ"
"กูไม่ว่างเว้ย วันนี้แฟนกูจะมาค้างที่บ้าน" บร๊ะ มันอัพเลเวลแล้วเหรอวะ ถึงได้มีแฟน
"แกไปหาเหยื่อ เอ้ย ไปตกลูกสาวบ้านไหนวะ ตาบอด หรือเป็นออทิสติก?" ผมแซวขำๆ เดือนก่อนยังบอกว่าโสดอยู่แหมบๆ
"รู้แล้วมึงจะอึ้ง กูตามจีบตั้งปีกว่าจะได้มาครอง"
"ใครวะ" หันไปถามไอ้หงำที่กินขนมของหลานระหัสผมเอามาฝาก
"เดือน เอ้ย ดาวคณะมนุษย์ หน้าสวยเว้อ~"
"แต่เป็นกระเทย" ประโยคนี้ต่ายมันพูดครับ คงจะแค้นไอ้เบียร์ด้วยที่เห็นแฟนดีกว่าเพื่อนอย่างมัน
"อึ้งจริงๆ ว่ะ เปลี่ยนรสนิยมเมื่อไรไม่บอกวะ"
"เชี้ย เขาแปลงแล้วเว้ย" ไอ้เบียร์รีบแก้ข่าว แต่สรุปความหมายมันก็คือๆ กันไม่ใช่เหรอวะ แปลงกับไม่แปลงน่ะ
"ไม่รู้ด้วยหรอกย่ะ" ต่ายเชิดใส่ไอ้เบียร์ แล้วหันมาเกาะแขนผมอ้อน ไม่มีผัวอยู่บ้านจะจับเธอทำเมีย อิอิ
"นะเอ ให้ฉันไปนอนบ้านแกนะ ฉันไม่ไปขัดขวางกิจกรรมทำจังหวะของแกกับป๋าชินหรอก นะๆ"
"เออ จะไปก็ไป ที่บ้านมีห้องสำหรับแขกอยู่ ป๋าชินทำความสะอาดแทนแม่บ้านทุกวัน"
"ฟอดดดดด" ต่ายขโมยหอมแก้มผมฟืดใหญ่แล้วยิ้มกว้าง "ขอบใจนะ รักแกว่ะ"
"รักเฉยๆ ไม่ต้องหอมก็ได้ ผัวหวง"
"ฉันไปนอนด้วยได้ป่ะ?" ไอ้หงำที่จัดการกับขนมของฝากเรียบร้อยหันมาถามบ้าง
"หอไม่มีนอนเหรอ" ต่ายครับ มีปากเสียงแทนผมตลอด
"มี แต่โดนยึด พี่ชายมาเยี่ยมพาเพื่อนมาเต็ม เจ้าของห้องนอนหน้าห้องน้ำ  โคตรเซ็ง"
"อยากไปก็ไป นอนกับต่ายไม่ได้แกก็นอนโซฟาข้างล่างเอาแล้วกัน"
"โอ้ว งั้นเดี๋ยวมาแปบ" จู่ๆ มันก็ลุก
"ไปไหน"
"ไปเอาของที่หอ"
"โอเค" ตอบรับคำมันเสร็จไอ้หงำก็เดินออกไป
"เป็นไรเบียร์?" ผมเห็นไอ้เบียร์มองหน้าผมอย่างช่างใจ
"กูว่าพักนี้ หงำมันแปลกๆ ว่ะ"
"แปลกไงวะ?"
"ไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยจา เวลานั่งเรียนก็เหม่อๆ เหมือนมีอะไรในใจงั้นอ่ะ"
"อกหักมั้ง" ต่ายพูดลอยๆ
"จากใคร" ผมสงสัย ไอ้เบียร์พยักหน้าตาม
"ไม่รู้สินะ"
ต่ายยักไหล่ ทำหน้าทำตาเหมือนอมความลับไรอยู่อย่างนั้น คืนนี้แกเจอฉันซักไม่จบแน่คอยดู

เสียงรินโทนโทรศัพท์ผมดังอยู่ในกระเป๋าเป้
เหวี่ยงกระเป๋ามาข้างหน้าแล้วล้วงเจ้าขาวดำออกมารับ เบอร์ที่คุณก็รู้ว่าใคร อิอิ

"อยู่ไหนครับน้องเอ" เสียงทุ้มหล่อมาเลยนะ เห็นหน้าจะกระโดดหอมสักฟอด
"อยู่หน้าคณะที่เดิมอ่ะ"
"งั้นอีกสิบนาทีพี่ถึงครับ"
"อื้อ ไม่ต้องรีบนะ ผมยังคุยกับกิ๊กไม่จบ"
เกรียนหางานไปตามอารมณ์ ต่ายมันก็เล่นด้วยทำเสียงแอ๊บๆ กรอกแทรกไปตามสาย

"พี่เอคะ คุยกับใครอ่ะ แล้วมาว่าน้ำนิ่งเป็นกิ๊กหมายความว่าไง" น้ำนิ่งหรือน้ำลึก เอาให้แน่อิต่าย
"........." ปลายสายเงียบ ผมกับต่ายก็ฉีกยิ้มให้กันขำๆ
"แค่นี้นะป๋า" ตัดสายดังฉับแล้วรอดูผลงาน

ไม่ถึงสิบนาทีเบนซ์คันงามมาจอดหน้าคณะพร้อมกับมีชายมาดนายแบบใส่สูทสีน้ำเงินลงมาจากรถ รองเท้าหนังสีน้ำตาลมันแว๊บ
หน้านี่นิ่ง ไม่สิบึ้งสนิท ชนิดที่ว่าน้ำหวานๆ โป๊ะยังไม่หายเลย หยอกเล่นนิดหน่อยทำจริงจังนะลุง

"สวัสดีค่ะ ป๋าชิน" ต่ายยกมือไหว้ แอบกลั้นหัวเราะ
"สวัสดีครับ ป๋าชิน" เบียร์ยกมือไหว้เช่นกัน แล้วทำท่าปาดคอให้ผมดู เชอะ คนอย่างน้องเอมีหรือจะกลัวป๋า
"ป๋าขับรถเร็วๆ ระวังผมเป็นหม้ายผัวตายนะครับ" เกรียนไม่เสร็จไม่ใช่ผมครับ ฮ่าๆ
"ไม่ตลกด้วยครับ" เออ เห็นหน้าป๋าตอนพูดผมก็รู้อยู่เต็มอกครับ ว่าไม่ตลก
"อ้อ ขอโทษ"
"ไหนกิ๊ก" เสียงขรึมเข้ากับหน้าเวอร์ๆ
"กิ๊กไหน บ้าป่ะ อย่ามาละเมอ" เอาไปหนึ่งดอก น้องเอจัดให้
ต่ายหันหลังให้ป๋าชินเอามือปิดปากตัวสั่นเพราะต้องกลั้นหัวเราะ ไอ้เบียร์ได้แต่ส่ายหน้าระอา อยากอำผัวให้ชีวิตคู่มีสีสันอ่ะ มีไรป่ะ คริคริ
(ปัจจุบันอำแบบนี้ไม่ได้ผลครับ ไม่ใช่ไร ป๋าแกคงเป็นตามชื่ออ่ะ ชิน กร๊ากกกก แต่ถ้ามีคนมาจีบผมจริงๆ นี่ก็อีกเรื่องอ่ะ ถึงไหนถึงกัน)

"ก็น้องเอบอกพี่ว่าคุยอยู่กับกิ๊ก"
"คุยกับตายหรอก จำเสียงมันไม่ได้ไง"
"ต่ายที่ไหนชื่อน้ำนิ่ง" หูย ซื่อหรือทึ่มเอาให้แน่จะได้ด่าถูก
"ต่ายจริงๆ ไม่เชื่อถามเบียร์ได้ ใช่มั้ยเบียร์"
"ครับ ต่ายกับเอมันรวมหัวกันแกล้งจะให้ป๋าหึงอ่ะครับ" อ้าว แล้วบอกหมดไมเนี่ย อิเบียร์บูด!
"จริงเหรอต่าย" ทำเสียงเข้มถามซะเจ้าของชื่อสะดุ้ง สะอึกเป็นชุด บาปมั้ยเนี่ยลุง
"อึก...อึก...จะ...อึก จริง...ค่ะ อึก"
"สม กรรมตามทัน" เบียร์หัวเราะเยาะ หน้าตาแบบว่าสะใจมาก
"น้องเอ"
"คะ ครับ" ไม่สนุกแล้วสิกรู นี่หรือที่เขาว่า ปลาหมอตายเพราะปาก โถๆ ปากหนอปากไม่น่าเลย งื๊ออ~
"เดี๋ยวกลับบ้านเรามีเรื่องต้องคุยกันครับ" ไม่คุยได้มั้ย ผมอยากอยู่เงียบๆ คนเดียว
"แต่หงำกับต่ายจะไปนอนค้างด้วยอ่ะ" ทำหน้าหงอๆ ให้รู้ว่า ผมผิดไปแล้วครับป๋า ดูทำหน้าเข้าสิ ตีนกาจะเพิ่มขึ้นแล้วนะครับ

ป๋าชินหันไปยิ้มให้ต่ายที่ยังนั่งสะอึกไม่หาย
"ตามสบายครับน้องต่าย พี่ยินดีต้อนรับพวกเราเสมอ" โหสองมาตรฐานชัดๆ
"ค่ะ อึก!"
"รอหงำมันก่อนนะ มันกลับไปเอาของที่หอ" ผมบอกพร้อมกับหลบสายตาโหดๆ ของป๋าที่มองมา
"ครับ งั้นพี่ไปนั่งรอในรถนะ อยากผึ่งแอร์ให้อารมณ์มันเย็นหน่อย"
บอกจบก็เดินกลับไปขึ้นรถ ผมมองตาเพื่อนสองคนอย่างขอความช่วยเหลือ

"กรรมใดใครก่อ" เบียร์
"กรรมนั้น อึก...คืนสนอง อึก" ลำบากไม่ต้องพูดก็ได้นะ ฉันไม่ว่าแกหรอก ชิส์
"งั้นฉันไปรอที่รถกับป๋าก่อนนะ" พูดเสียงอ่อย
"เออ เดี๋ยวกูนั่งอยู่เป็นเพื่อนต่ายมันเอง"
"อืม"
"โชค อึก! ดี" เอออออออ เหนื่อยแทนมันจริ๊ง
เดินลากอีหนีบ ไม่ค่อยชอบใส่คัทชูครับ ส่วนผ้าใบอีเน่า ผมซักยังไม่แห้งเลยหนีบแตะมาแทน

เคาะกระจกให้คนข้างไหนปลดล็อก แล้วเข้ามานั่งใบ้
ไม่รู้จะพูดอะไร ขอเงียบไว้ก่อนละกัน

"มีอะไรจะพูดกับพี่มั้ยครับ" น้ำเสียงนิ่งๆ แต่ข้างในคงไม่ได้นิ่งตามแน่ เชื่อสิ
"ขอนึกก่อน" ขนาดนี้ยังไม่เลิกเกรียน
"น้องเอก็รู้นี่ครับ ว่าพี่ไม่ชอบ ทำไมเอาเรื่องแบบนี้มาแกล้งพี่ครับ" เพราะป๋าไม่ชอบมันถึงได้สนุกไง
"ขอโทษครับ" จบป่ะ หยุด! ไอ้เอ อย่าฝันเฟื้อง
"จะให้พี่ทำไงกับเราดีครับ"
"ไม่ทำไรเลยดีที่สุด เหมือนเดิมโอเคป๊ะ"
ส่งรอยยิ้มที่คิดว่าน่ารักที่สุดแล้วไปให้คนข้างๆ แต่แม่ง ไม่เคลิ้มไปกับกรูเลย วัยรุ่นเซ็ง!

"หึ"
แค่นี้แล้วก็เงียบ ซึ่งเป็นสัญญาณอันตรายได้เป็นอย่างดี คืนนี้ไม่ฟ้าเหลืองก็ตูดผมนี่แหละที่เหลือง
นั่งเงียบกันไปไม่ถึงสิบห้านาทีไอ้หงำก็ให้พี่มันขี่แมงกระไซค์มันมาส่งหน้าคณะ

"โห หล่อว่ะ" เผลอจริงไรจริงครับ พี่ไอ้หงำหล่อมากถึงจะน้อยกว่าป๋าชินตอนหนุ่มๆ ก็เถอะ
(ปัจจุบันพี่ไอ้หงำแต่งงานมีลูกสอง น่ารักอยากได้มาเลี้ยงสักคน เห่อๆ)

"น้องเอ!" เสียงดังซ้า~ หน้านี่คงไม่ต้องบอกมั้ง บึ้งไปไหนต่อไหนแล้วก็ไม่รู้
"แค่ชมเฉยๆ ไม่ได้บอกว่าจะเอามาทำผัวสักหน่อย แค่คนนี้คนเดียวก็ปวดหัวจะแย่"
"หึ ใช่สิ อยู่กับพี่แล้วมันน่าปวดหัวนี่" ตัดพ้อซะงั้น ไรวะ ผัวแก่เป็นงี้ทุกคนป่ะ ผมชักเพลีย
"อย่ามาเยอะ ป๋าก็น่าจะรู้ว่าผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นจริงๆ สักหน่อย"
"หึ" จะหึอะไรบ่อยๆ

เบียร์เดินมาส่งหงำกับต่ายขึ้นรถแล้วลาไปรับแฟน
ผมกับป๋าไม่พูดอะไรกันอีกในรถ พอถึงบ้านจอดรถได้ปิดประตูรถใส่ผมที่ลีลาอยู่ในรถ สะเทือนไปทันคัน

"ฉันว่าแกไปง้อป๋าชินก่อนดีมั้ย ฉันเห็นแล้วอึดอัดว่ะ" ต่ายกระซิบขณะมองป๋าที่เดินกระแทกส้นเท้าขึ้นบ้านไป
"ป๋าแกโกรธที่เรามาค้างด้วยป่ะ" ไอ้หงำที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ถามบ้าง สงสัยจะนั่งงงในรถมานาน
"ให้ต่ายมันเล่า เดี๋ยวฉันไปจัดการพ่อครัวแปบ ไม่งั้นงานงอกได้กินข้าวกล่องเซเว่นกันเป็นแน่แท้"

เดินขึ้นบ้านตามคนแก่มาเคาะประตูห้อง รออยู่พักหนึ่งไม่มีคนตอบรับก็เปิดเข้าไปเห็นป๋าชินนั่งอยู่หน้าคอม นิ้วกดเม้าท์กริ๊กๆ
ทว่าหน้าจอดำปื้อ ไม่ดำได้ไง ก็ป๋าแกไม่ได้เปิดเครื่อง ฮ่วย!

"ฮื่อฮื้อฮืออ เธออย่าโกรธฉันเลย อยากให้รู้ ว่าฉันไม่ตั้งใจ ถ้าเธอจะยอมพูดกัน
ให้เข้าใจ ให้ฉันทำอะไรก็ยอม ถ้าไม่ง้อเธอ จะไปง้อ ใคร มีเธอเท่านั้นนอกจากนั้น ไม่มีใคร"(เพลงง้อของอนัน อันวา)

"นั่นไง ผมเห็นนะป๋าว่าแอบหันไปยิ้มอ่ะ ชอบอะดิ ผมร้องเพราะใช่ป่ะ"
"เพราะ..."
"เห็นมั้ยล่ะ น้องเอซะอย่าง อิอิ" ตบอกภูมิใจ ป๋ากรูหายโกรธแล้วโว้ย~!!
"เพราะอะไรถึงร้อง" เงิบเลยครับ
"ป๋าบ้า ไปเลยผมกับเพื่อนหิวข้าวแล้วนะ" ฉุดแขนแกให้ลุก แต่ดันเสียหลักถูกแกดึงไปนั่งตักเสียเอง
"พี่ยังไม่หายโกรธเลยนะ"
"ยิ้มแล้ว แสดงว่าหายแล้ว"
"ยังครับ ต้องนี่ก่อน" ป๋าชินทำแก้มป่อง "สองข้างเลยนะ แล้วก็ตรงนี้ด้วย ไม่งั้นไม่หาย" ชี้ที่ปากด้วย
"เจ้าเล่ห์ตลอดดด" ลากเสียงยาวแล้วหอมแก้มทั้งสองข้างกับอีกหนึ่งปากตามบัญชา "อะ ทำแล้วนะ ลงไปทำกับข้าวด้วย"
"ครับผม รักนะ ถ้าไม่ชอบแกล้งพี่จะรักมากกว่านี้" ป๋าชินพูดยิ้มๆ
"เอาแค่พอดีเหอะ รักเวอร์ไปตัวเองจะเหนื่อย นี่แค่แกล้งเล่นยังเป็นถึงขนาดนี้ ถ้าเจอคนมาจีบผมจริงๆ ไม่ยิ่งกว่านี้เหรอ"
เอาแขนข้างหนึ่งคล้องคอแกไว้ ส่วนอีกข้างก็หยิกแก้มแกอย่างหมั่นไส้

"ไม่รักไม่ห่วง ไม่หวงไม่แคร์นะครับที่รัก"
"เออ" ไม่รู้จะตอบว่าไง เขินจนควันจะออกหู หยอดทีไร โดนทุกทีสิน่า สามีใครว้า


*************************************************


เดินวนเวียนดูพ่อครัวประจำบ้านกับลูกมือจำเป็นสองคนช่วยกันทำอาหาร
ว่างจัดก็แกล้งคนนั้นที คนนี้ทีไม่ตามประสาคนไม่มีไรทำ
เพราะทำอะไรไม่เป็นเลย แม้แต่ต้มไข่ยังออกเป็นไข่ลวก

ทุกวันนี้ทำไว้ให้ป๋าชินโด๊ปตลอดกลัวไม่มีแรง อุคริอุคริ แค่กๆ ป๋าหันมามองน้ำลายติดคอ

(ปัจจุบัน)   "ขำไรครับ?"
         "เปล่า แค่พิมพ์นิยายเฉยๆ"
   "ไหน" ลุกขึ้นมาจากเตียงเดินมาดู แล้วหัวเราะหึๆ "ขี้โม้"
   "ขี้โม้ตรงไหน เรื่องของเราทั้งนั้น"
   "หราาาาาา" ยิ่งแก่ยิ่งเด็กนะเรา ปัญญาอ่ะ
   "ไปชิ้วๆ ไปนอนเล่นที่เดิมเลย เสียสมาธิ"
   "ไปก็ได้ แต่ถ้าอีกสิบนาทีไม่มาจะจับปล้ำ เปิดสไกด์โชว์"
   "ทะลึ่ง!" หยิกท้องแกไปทีแล้วดันไปไกลๆ ยุ่งจริงเชียว


(กลับมาที่เนื้อเรื่องเดิมต่อ)

ก็นั่นแหละครับ แกล้งคนนั้นไปก็หัวเราะชอบใจไปเพราะคนถูกแกล้งทำอะไรกลับไม่ได้ มือไม่ว่าง

"เอ๊ะ อิเอนี่ยังไง แกล้งอยู่ได้" ต่ายเริ่มมีปากมีเสียง
"สนุกไง เหตุผลดีเวอร์ๆ" ผมลอยหน้าลอยตาเดินถือจานมะม่วงจิ้มกินกับกะปิไปพลาง หยั่มๆ
"ระวังมะม่วงจะติดคอเหอะ" แช่งชักผมแล้วหันไปหั่นหมูต่อ ส่วนไอ้หงำแกะเปลือกกุ้งครับ
คืนนี้ป๋าชินเราจะทำเมนู สุกี้หม้อไฟ หิ้วว~!

"เออ ต่ายฉันมีเรื่องจะถาม" นึกเรื่องไอ้หงำขึ้นมาได้ลองถามมันซะหน่อย
"จะแกล้งไรฉันอีกยะ นังอ้าย"
"ไม่ได้แกล้งจ้ะพี่เอื้อย แค่มีเรื่องจะถามเฉยๆ"
ทำเสียงกระแดะขึ้นมาหน่อยนึง แต่ว่ามาดหล่อนไม่เหมาะเป็นนางเอกอย่างแรงเลยนะเอื้อย

"ถามไร"
"หงำมันแอบชอบใครถึงได้อกหักวะ?" ประโยคนี้แอบกระซิบกันสองคนครับ เกรงใจหงำมัน
"แกไม่รู้จริงๆ หรือแกล้งโง่" ต่ายหันมาเลิกคิ้วย้อนถาม
"ก็ไม่รู้จริงๆ ดิวะ"
"วะ กับใคร"
"เอ้ย ครับคุณต่าย"
"เออ ถึงงั้นฉันก็ไม่บอกแกหรอก ปล่อยให้อยากจนตัวสั่นนั่นแหละ อยากแกล้งกันดีนัก เชอะ" สะบัดบ็อบ
"คุณต่ายคร๊าบ ผมขอโทษ" พูดอย่างสำนึกผิด แต่ในใจนะเหรอ ไม่มี๊
"คืนนี้มานอนกับฉันที่ห้องสิ แล้วจะบอก" คิดว่าสามีผมจะอนุญาตเหรอคุณ
"เล่นตัวว่ะ ชิส์" เดินสะบัดบ็อบเช่นกันมาทางป๋าชินที่นั่งยิ้มไป เด็ดผักบุ้งไป อยู่ที่โต๊ะกินข้าว
"ไม่ให้นอนห้องอื่นและกับคนอื่น ไม่ต้องมาขอครับ" ดักทางกรูอีก อิป๋า
"ไม่ไปหรอกนะ ให้ช่วยป่ะ"
"หือ" ป๋าชินทำหน้าแปลกใจ ยากมากหรือไงที่น้องเออยากจะช่วยทำครัวขึ้นมา เดี๊ยะโดนมิใช่น้อย
"ไม่ช่วยก็ได้ ไปดูการ์ตูนดีกว่า ชิส์"
เดินออกมานั่งขลุกอยู่หน้าโทรทัศน์ แต่ไม่ได้เปิดดูหรอกครับ เรื่องของไอ้หงำมันยังคาใจผมอยู่


**************************************************

อยากรู้กันใช่ป่ะว่า หงำมันอกหักจากใคร
ผมว่าบางคนถ้าไม่โง่แบบผมคงเดากันได้ ไม่ใกล้ไม่ไกลและไม่ใช่ใครที่ไหนด้วย
ครับ ตอนหน้าผมจะกลับมาเฉลยนะ เกินมาครึ่งชั่วโมงจนคนคาดโทษหนีหลับไปและ อิอิ
รักนะครับทุกคน จุ๊บุๆ


*******************************************

ปล. นิยายจริงๆ นะเออ
ปล2.แอบรักป๋าชินของน้องเอ คริคริ


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 04-02-2014 05:45:18 โดย runrunna29 »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ dahlia

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4239
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +695/-4
แอบชอบเบียร์หรือเปล่าเนี่ย  ส่วน เอ ก็ชอบแกล้งป๋าเกินไปนะ ป๋าโกรธจริงๆ แล้วจะรู้สึก 555

ออฟไลน์ Yarkrak

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1629
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +47/-3
ย้ำตลอดนิยาย แต่ก็อินน๊าาาาา

ออฟไลน์ kik

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 260
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-2
หนุกมากอ่ะ  เค้าชอบ :กอด1: :L1: :L1: :katai4: :katai4:

อยากได้แบบหึง โหดมีมั้ยอ่ะ

ป๋าชินกับน้องเอ

ออฟไลน์ Moose

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1257
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-2
ตลกเอ 555555555555555555555555555555

KhunMay

  • บุคคลทั่วไป
เชื่อว่าป๋าชินเป็นแบบผู้ชายในฝัน
ของใครหลายๆคน อร๊าย~  :hao7:

ออฟไลน์ tulakom5644

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 587
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +75/-1
ป๋าแกหวงของแก ต้องเข้าใจนะ ------- มาขอเป็นติ่งเรื่องนี้ด้วยอีกคนค่ะ  สนุกมากกกกกกกก
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 07-02-2014 10:44:57 โดย tulakom5644 »

ออฟไลน์ runrunna29

  • ก็แค่คนบ้า
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 217
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +59/-4
รักบอดๆ ตอนที่ 6




มื้อค่ำอันห่ำหั่นกันหน้าหม้อสุกกี้จบลงแล้ว
ผมผู้ชนะเลยต้องไปจัดแจงขนที่นอนปิกนิกในห้องเก็บของลงมาปูให้ไอ้หงำนอนเฝ้าหน้าโทรทัศน์
ต่ายอาบน้ำเปลี่ยนชุดนอนของผมลงมานั่งกอดเข่าบนโซฟามองผมที่กำลังทำหน้าที่เจ้าบ้านที่ดี

"แกไม่รู้จริงๆ นะเหรอว่าไอ้หงำอกหักจากใคร" จู่ๆ มันก็เริ่มต้นการสนทนาอย่างกระทันหัน
ในขณะที่สองคนที่เหลือไปทำธุระส่วนตัวของแต่ละคนในห้องน้ำ

"ไม่รู้ แล้วก็ไม่ขอเดา" ผมตอบ
"แกไม่เคยสังเกต?"
ผมปูที่นอนเสร็จก็นั่งลงบนที่นอนนั่นล่ะแล้วถามกลับ "จากอะไร?"

"เฮ้อ! ไอ้พวกไม่สนใจสิ่งรอบตัว สวยล่ะหน่าย" มันทำหน้าละเหี่ย อยากตบผู้หญิงจริงๆ ให้ดิ้นตาย
"จะบอกก็บอก ลีลาอยู่นั่นล่ะ" ผมนิ่วหน้าเอื้อมมือไปตีหน้าขามันเบาๆ อย่างหมั่นเขี้ยว
"ไอ้หงำมันแอบชอบไอ้เบียร์ พอไอ้เบียร์มีแฟนมันก็เลยอกหัก เข้าใจยัง อิคนไม่ทันเหตุการณ์"
"เฮ้ย คิดไปเองเปล่า" ผมทำหน้าตกใจ ใครจะไปคิด เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อกัน
ไอ้หงำไม่ใช่ไม่หล่อนะครับ ผมยอมรับว่ามันก็หน้าตาดีไม่แพ้ผมหรอก ถึงหุ่นมันจะมีกล้ามแล้วผมไม่มีก็เถอะนะ
แต่กระนั้นไอ้เบียร์มันก็ไม่ได้มีอะไรแตกต่างกับมันเลย แม่งเหมือนโลกแตกอ่ะ หากไอ้สองคนนี้โคจรมารักกันได้

"ไม่ย่ะ คนอย่างนังต่ายคนนี้เนี่ย ถ้าไม่มั่นใจจริงๆ ไม่พูดหรอก
ฉันน่ะนะ เฝ้าติดตาม จับตาดูอิหงำมาตั้งแต่สนิทกันแล้วนะยะ ไม่มีทางคิดเป็นอื่นเด็ดขาด"

"มันเป็นเกย์?"
"อันนี้ก็ไม่รู้สินะ" ตายยักไหล่
"เอ่อ...เอิ่ม" ผมก็ว่าช่วงหลังทำไมมันเกาะติดสองคนนี้จริง ที่แท้ตามกลิ่นนี่เอง
"เอ"
"อ..อะไร" หลุดจากภวังค์
"แกคิดว่ามันจะเสียใจมากมั้ยวะ"
"ไม่รู้ดิ ถ้ารักมากก็คงเสียใจไม่น้อยหรอก"
"อือ มันเก็บความรู้สึกเก่งเนอะ ถ้าไม่ใช่ฉันคงดูไม่ออก" ต่ายพูดเศร้าๆ
"อืม" ผมชักเริ่มเศร้าตาม เป็นเพื่อนจะไม่เห็นใจกันเลยมันก็แปลกแล้วอ่ะครับ
"เอ"
"ไรอีก"
"ช่วยคุยกับมันหน่อยดิ ฉันคิดว่าที่มันขอมานอนด้วยวันนี้มันคงอยากคุยกับแกนะ ในฐานะรุ่นพี่ผู้มีประสบการณ์"
"ห๊ะ"
"นะ ฉันอยากให้มันกลับมาร่าเริงเหมือนเดิม"
"ไม่ไหวมั้ง ฉันไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนว่ะ" ชักมวนท้องตะหงิดๆ
"แกอยากให้กลุ่มเราเพื่อนหายไปคนหรือไง" ต่ายทำตาดุ
"...ขอปรึกษาป๋าก่อนได้ป่ะ"
"ให้เร็ว"
"เออ" ผมขานตอบแล้วลุกเดินหนีมันขึ้นมาบนบ้านเลย
เข้ามาในห้องนอนป๋าอาบน้ำเสร็จพอดี นั่งเป่าผมอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งหันมายิ้มให้

"คุยกันเสร็จแล้วเหรอครับ" เหมือนเป็นคำถามปกติทั่วไป แต่กับป๋าชินผมว่าไม่ใช่ล้านเปอร์เซ็น
"ยัง" เดินเข้าไปแย่งไดร์จากในมือแกแล้วเริ่มต้นเป่าให้
"มีอะไรหรือเปล่าครับ?" ป๋าชินมองหน้าผมทางกระจก
"เครียด"
"เรื่อง?"
"เพื่อน"
"ทำไมครับ ทะเลาะกันเหรอ" ป๋าชินเลิกคิ้ว คว้ามือผมข้างที่ไม่ได้จับไดร์ไปโอบคอ
ผมไม่ว่าอะไร วางไดร์ลงแล้วเอาอีกข้างที่เหลือไปประสานกันไว้พร้อมกับมองหน้าแกในกระจกไปด้วย

"ป๋าว่าไอ้หงำมันเป็นเกย์ป่ะ" ผมตั้งคำถาม ป๋าชินก็ทำหน้านิ่งไปสักพัก
"น่าจะ"
"ทำไมป๋าถึงคิดว่าน่าจะอ่ะ"
"พี่ว่าสายตาเวลาที่หงำมองเบียร์บางครั้งก็เหมือนกับที่พี่มองน้องเอนะ ตอนแรกพี่ก็ว่าคิดไปเอง
แต่พอไปๆมาๆ บ่อยครั้งเข้าพี่ก็มั่นใจว่าไม่ใช่สายตาที่เอาไว้สำหรับมองเพื่อนแน่นอน"

"ป๋ารู้"
"พอจะดูออกครับ ฟอดดด" ป๋าชินตอบแล้วหันมาหอมแก้มผมที่หน้าอยู่ระดับหูแก
"แต่ไอ้เบียร์มันมีแฟนแล้วอ่ะ จะช่วยเรื่องนี้ก็ไม่ได้ แถมต่ายก็จะให้ผมคุยกับมัน ทำไงดีอ่ะ"
ผมตีหน้าเครียด ไอ้ป๋าก็ขโมยหอมแก้มอีกฟอด ตลอดเลยนะ ฮึ๊ย~!

"ปล่อยไปตามธรรมชาติครับ พี่ว่าถ้าหงำเขาอยากคุย อยากปรึกษาเดี๋ยวเขาก็เริ่มเอง"
"งึมๆ"
"เข้าใจแล้วก็เลิกทำคิ้วผูกโบว์สักที" ป๋ายิ้มขำผมในกระจก เออว่ะ หน้ายุ่งเชีย
"งั้นผมไปอาบน้ำนะ ถ้าป๋าง่วง นอนก่อนได้เลย เพราะเดี๋ยวผมจะลงไปให้ไอ้หงำมันปรึกษา" เตรียมจะไปอาบน้ำ
"เดี๋ยวครับ มานี่ก่อน" ป๋าชินฉุดแขนให้ผมมานั่งตัก แล้วจัดการระดมปล้นหอม
ปล้นจูบหลายต่อหลายที ทำเอาผมงี้หายใจหายคอแทบไม่ทัน ชิชะ ไปตายอดตายอยากมาจากไหน

"ตลอดเลยนะป๋า เผลอไม่ได้เลย" ผมบีบจมูกแกส่ายไปมา
"รักนะครับ" ป๋ายิ้มบอก
"รักเหมือนกันครับ จุ๊บ" พูดเขินๆ ที่โดนหยอดก่อนจะจุ๊บกลับไปหนึ่งที
"ไปครับ ไปอาบน้ำ" สั่งแต่ไม่ปล่อยจะให้ผมคิดว่าไงดีครับ
"ก็ปล่อยสักทีสิ"
"อ้อ โทษที พี่ลืม แหะๆ"
"ทำมาหัวเราะกลบเกลื่อนนะ เชอะ" ผมลุกขึ้นเดินสะบัดก้นคว้าผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำ อาบน้ำล้างไข่เสร็จ
เดินออกมาก็เห็นป๋ามันนอนแชทโน๊คบุ๊คอยู่กับใครไม่รู้บนเตียง (สมัยก่อนยังไม่มีMSN อ่ะ มีแต่ห้องแชท โบราณเนอะ คริคริ)

"ป๋า" เรียกครั้งแรก
".......ฮ่ะๆ" พิมพ์ไปหัวเราะไป ไม่สนเมีย จงใจหรือไม่ได้ยินจริงๆ?
"ป๋าชินครับ"
".......อ๊ะ ผิดๆ" ชักหงุดหงิด แต่งตัวเสร็จเดินไปนั่งคร่อมแม่ง
"ไอ้ป๋า ผมเรียกทำไมไม่ตอบห๊ะ" บิดหูให้หันมา
"อะ โอ๊ยๆๆ ครับๆ"
"แล้วคุยกับใคร ไหนดูซิ" จ้องเข้าไปในจอ ปรากฎเป็นห้องว่างมีป๋าแกออนไลน์คนเดียว
หนอยยย ไอ้ลุงแก่กล้าแกล้งเค้าเหรอ นี่แน่ะๆ ออกแรงบิดไปที่หูสุดแรง

"โอ๊ยๆ ยอมแล้วครับ ยอมแล้ว พี่ขอโทษที่แกล้งน้องเอคร๊าบบบบ อู๊ยยยย"
พลิกนอนหงายให้ผมนั่งทับพุง แล้วตัวเองก็เอามือลูบหูป้อยๆ น้ำตาเล็ด ดีสมน้ำหน้า ชิส์

"ไม่มีไรทำไงมาแกล้งเค้าอ่ะ"
"เอาคืนเรื่องเมื่อตอนเย็นครับ" ป๋าชินพูดแล้วดึงผมลงไปกอด "แต่ก็รู้ละ ว่าคิดผิด เจ็บตัวเลย ฮ่ะๆ" ยังมีหน้ามาหัวเราะอีก
"ไม่เป็นเรื่อง" หยิกไปที่หัวนมเลยคราวนี้
"โอ๊ย!"
"ปล่อย ผมจะลงไปข้างล่าง อย่าให้รู้นะว่าคุยกับใคร ขึ้นมาเจอจะโดนไม่ใช่น้อย ชิส์"
ดันตัวออกจากอ้อมแขนแข็งแรงแล้วลุกเดินลงบันไดมาชั้นล่าง ไอ้หงำหยุดดูละครหันมามอง

"ไปกินรังแตนที่ไหนมาวะ"
"ไม่ได้กิน ต่ายไปไหน?"
"ไปอาบน้ำมั้ง" ได้ข่าวว่ามันอาบแล้วนะ
"เหรอ เออ" ผมเดินมานั่งข้างมันบนที่นอนปิกนิก
"มีอะไรจะถามกูมั้ย" มันเปิดประเด็น ผมก็หันมอง หน้าคงประมาณว่า นี่มึงอ่านใจกรูเหรอ
"เอ่อ..."
"กูไม่รู้หรอกนะ ว่ามึงไปรู้อะไรมาจากต่าย แต่กูก็อยากให้มึงถาม" มันบอก ทว่าหน้ายังมองโทรทัศน์
"มึงพร้อม?" ผมมองหน้าด้านข้างไอ้หงำ
"กูพร้อมเสมอสำหรับเพื่อน" โอเค ซึ้ง
"มึงชอบเบียร์" ในเมื่อเขาเปิดโอกาศให้ทั้งทีจะอ้อมโลกให้เสียเวลาทำไมเล่า
"เออ กูชอบมัน" ตอบหน้านิ่งๆ
"ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ"
"ตั้งแต่แรก"
"มึงเป็นเกย์"
"ไม่ได้เป็น"
"อ้าว แล้วไมมึงถึงชอบมัน" พูดประโยคนี้จบ ไอ้หงำหันมองหน้าผมทันที แววตามันเศร้ามากนะตอนนี้
"งั้นทำไมป๋าชินถึงชอบมึงทั้งที่ไม่ได้เป็นเกย์ล่ะ" เออ ถามได้ดี แล้วจะให้กูตอบไงล่ะไอ้ปลัด

ยอมรับอย่างไม่มีเงื่อนไขเลยครับว่า ตอนที่ผมคุยกับมันเรื่องนี้ แทบอยากจะหนีมันขึ้นบ้านมาก
อึดอัดบอกไม่ถูกจริงๆ ที่เพื่อนแอบรักเพื่อน พอลองมาย้อนคิดดูใหม่ โคตรเข้าใจแก่นแท้เลยว่า ชีวิตคนเราก็ละครนอกจอดีๆ นี่เอง อิอิ

"รักแท้ไม่มีพรมแดน รักแกลงๆ อุ้มแตงอยู่บนยอดดอย" แถเอาฮา อยากผ่อนคลายบรรยากาศบ้างไรบ้าง(เกรียน)
"กูซีเรียส" หงำนิ่วหน้า
"อ้าวเหรอ กูนึกว่ามึงชิลๆ"
"ไอ้เอ"
"เออ กูก็แค่ไม่อยากให้มึงคิดมาก โทษทีละกัน" ตบบ่ามันไปเบาๆ
"แสดงว่า ไอ้เบียร์เป็นรักแรกพบใช่ป่ะ" ถามต่อแบบจริงจัง
"อืม"
"แล้วไมมึงไม่บอกมันวะ"
"กูไม่กล้า"
"กลัวเสียเพื่อนว่างั้น"
"เออ"
"แล้วเป็นไง โดนกระเทยคาบไปพร้อมกับโยนแห้วมาให้ อิ่มเลยป่ะ"
"ไอ้เชี้ยเอ กูบอกว่ากูซีเรียส"
"เอ้าเชี้ย กูก็ซีเรียสเนี่ย" ผมมองหน้ามัน มันก็มองหน้าผมแถมกัดฟันด้วย
"แม่ง ปรึกษามึงเหมือนปรึกษาควาย" ทำหน้าเซ็งแล้วล้มตัวลงนอน
"มึงท้อ?"
"จะท้อก็เพราะมึงนี่แหละ" ไอ้หงำเอามือก่ายหน้าผาก
"กูว่า มึงลองเปรยๆ กับมันดูก่อนมั้ยล่ะ มันคงไม่รังเกียจหรอกมั้ง
ถ้าจะรู้ว่ามีผู้ชายมาชอบมันสักคนสองคน ดูอย่างเรื่องของกูกับป๋าชินดิ มันยังไม่เห็นแอนตี้ไรเลย"

"แต่มันมีแฟนแล้วนะเอ"
"แฟนมันก็อดีตผู้ชายไม่ใช่เหรอวะ"
"ตามจีบมาเป็นปีด้วยนะเอ"
"ตามจีบเป็นปีก็ใช่ว่าจะไม่เลิกกันนี่หว่า"
"งั้นมึงจะเลิกกับป๋าชินเหรอ" เข้าตัวกรูอีก
"ไม่เลิกเว้ย"
"มันก็อาจจะไม่เลิกก็ได้" หงำพูดเสียงเบา มีหยดน้ำไสไหลรินจากดวงตาที่มีแขนของมันบังเอาไว้
"หรือมึงจะเก็บเรื่องนี้ไว้กับตัวมึงไปจนตาย โดยที่ไม่บอกอะไรให้มันรู้เลย
ไม่อึดอัดเหรอวะ ความรักนะเว้ย ไม่ใช่เรื่องตลกที่เก็บเอาไว้ในใจแล้วจะเอาออกมาขำได้ตลอด" สงสารมันจริงๆ ครับ

"กูไม่รู้ กูไม่กล้าแล้วก็ไม่พร้อมที่จะกล้าด้วย" เสียงหงำสั่นมาก คาดว่านะจะกลั้นลูกสะอื้น
"เออ ก็เรื่องของมึงแล้วกัน เพราะกูก็ช่วยได้แค่รับฟัง" จากใจของเด็กศิลป์กรรมครับ
"เออ มึงไปนอนเหอะ กูขอคิดไรเงียบๆ หน่อย"
"คิดได้ แต่อยากคิดเลวนะมึง กูยังไม่อยากขายบ้านทิ้ง" ขู่มันไว้ก่อนครับ กลัวมันจะคิดสั้น
"ถ้ากูจะคิดเลวอย่างนั้น กูไม่เรียนต่อให้เสียเงินมรดกแม่หรอกเหอะ" มันยิ้มขำให้ผมทั้งน้ำตา
ผมก็ตบแขนมันไปเบาๆ แล้วลุกขึ้นมาบนบ้าน ต่ายมันนั่งรอผมที่หน้าห้องนอนรับแขกเห็นผมก็เข้ามากอดผมแน่น
และดูท่าจะร้องไห้อยู่ด้วยเพราะน้ำตาซึมๆ

"ได้ยินหมดแล้วอ่ะดิ" ผมถาม มันก็พยักหน้าหงึกๆ ตรงแผงอก
"เอาน่ะ มันคงมีทางออกของมันแหละ พวกเราแค่ต้องให้เวลามันเท่านั้นเอง"
"อื้อ ฉันอยากให้มันสมหวังอ่ะแก ชีวิตมันแย่นะ" ครับชีวิตหงำมันแย่

เท่าที่ผมรู้ ครอบครัวหงำประกอบด้วยแม่ของมันที่ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงไม่มีญาติที่ไหนอีกกับพ่อเลี้ยงชั่วๆ แล้วก็พี่ชายต่างสายเลือด
พ่อเลี้ยงหงำเป็นคนเจ้าชู้มาก แถมเมาแล้วชอบอาละวาดทำร้ายร่างกายแม่กับพวกมันประจำ แต่จะให้เลิกแม่มันก็ทำไม่ได้
สุดท้ายแม่มันก็ตรอมใจตายตอนมันสอบติดมหาลัย เหลือเงินประกันชีวิตหลายล้านไว้ให้มันเก็บไว้เรียนต่อ ส่วนพ่อเลี้ยง
ก็หายหน้าหายตาไปเลยตั้งแต่แม่ตาย จะมีก็แต่พี่ชายมันนี่แหละที่แวะเวียนมาถามไถ่สารทุกข์สุขดิบกันประจำ

"เออ ฉันก็อยากแต่ทำไงได้ ความรักตบมือข้างเดียวมันไม่ดังนี่หว่า" ผมตบหลังปลอบต่ายให้หยุดสะอื้น เสื้อกรูเปียกหมดแล้วครับ
"ฮืออออออ" ยาวไปลูกเพี้ย เฮ้อ~

ปลอบกันอยู่เกือบครึ่งชั่วโมง จนป๋าชินต้องเปิดประตูห้องออกมาดูนั่นแหละ ต่ายถึงได้เลิกขี้แยแล้วขอตัวไปนอน
ส่วนผมเหรอครับ กว่าจะได้นอนก็โดนป๋าจัดหนักไปสองยกแก้เครียดตามระเบียบ คริคริ


******************************************

ใครตอบเรื่องหงำชอบใครถูก อนุญาตให้เอาป๋าไปนอนกกหนึ่งวัน (ล้อเล่น คริคริ)

และไหนใครอยากเห็นป๋าชินหึงโหด ไม่เอ๊า ไม่เอา ไม่วอนท์กันนะครับ
ผมยังไม่อยากตายเน้อ แค่หึงกระปิดกระปอยทุกวันนี้ก็แย่แล้วอ่ะครับ
เจอหึงโหดไปมีหวังขึ้นหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์แน่

อีกอย่างว่าจะลงตอนพิเศษ พิมพ์ไม่ทัน เอาไว้เจอกันตอนหน้าแล้วกัน รักนะ จุ๊บๆ


************************************


ปล. ยังไงมันก็นิยาย
ปล2. ตอนเริ่มสั้นๆ ขอโต๊ดจริงๆ นะค๊า~
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 06-02-2014 16:18:44 โดย runrunna29 »

ออฟไลน์ pe-ar

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 351
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-1
แน่ใจนะว่าเป็นนิยาย แต่ฟินจริงไม่อิงสแตนอินเลยนะ
ป๋าน่ารักอ่ะ ชอบๆๆๆ นายเอเทอเกรียน แหย่ป๋าบ่อยๆๆนะ ชีวิตมันต้องมีรสชาติ ฮ่าๆๆๆ
อัพบ่อยๆๆถี่ๆๆแบบนี้เค้าชอบบบบบ

ออฟไลน์ nanazaa002

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 223
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-2
นิยายจริงเหรอ  :ruready :ruready ยั้มจริงๆเลยยยย

ิbenejeng

  • บุคคลทั่วไป
เป็นนิยายที่เหมือนเรื่องจริงมากกกกกกกกก  ชอบค่ะ น่ารักฝุดๆ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด