@@โดย Luk {สงครามทะเลทราย..ศึกเทพมหาธาตุ} @@ 1/3/57 # P.64...END++++
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: @@โดย Luk {สงครามทะเลทราย..ศึกเทพมหาธาตุ} @@ 1/3/57 # P.64...END++++  (อ่าน 622551 ครั้ง)

ออฟไลน์ badbadsumaru

  • ♡ caramel macchiato
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2458
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +91/-2
สงสารท่านองครักษ์อ่ะ  T^T
ว่าแต่เนียนเลยนะองค์ชาย 55555

ออฟไลน์ JustWait

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3348
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +80/-4
องค์ชายขา เนียนไปแล้วค่ะ

ออฟไลน์ Littlesir

  • I adore all the things you hate about yourself.
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 442
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +101/-0
องค์ชายนี่หน้ามึนดีเนอะ ผักตบน่ารัก ชอบๆ
รอตอนต่อคับ  o13

ออฟไลน์ KuMaY

  • คนไม่สำคัญ ทำไรก็ผิด
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 620
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-0
รอฉากอภิเษกอยู่น้า... :katai3:

ออฟไลน์ loveview

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1912
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +87/-10
แอบมารอนิดๆ ปูเสิ่อหน่อยๆ

ออฟไลน์ luxilove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1042
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2415/-118
สงครามทะเลทราย..ศึกเทพมหาธาตุ
Part 20...พิธีอภิเษก



   “เสด็จแม่..ท่านเรียกข้าพบด้วยเรื่องอันใดเยี่ยงนั้นหรือ”
องค์ชายธรณินทรงรับสั่งถามพระมารดา หลังพระนางให้มหาดเล็กไปตามพระองค์เข้าเฝ้าเป็นการด่วน

   “หากไม่มีกิจธุระ มิสามารถเรียกเจ้าพบหรืออย่างไร นับตั้งแต่เจ้ากลับจากสนามรบ
จนถึงเพลานี้ข้าเห็นหน้าเจ้าเพียงหนเดียว มิคิดจะมาหาข้าบ้างกระนั้นหรือ”
 พระปิตุจฉาทรงตัดพ้อพระองค์ พระพักตร์ขึงดุให้รับรู้ว่าพระนางทรงกริ้วมิได้เสแสร้ง

   “โธ่! เสด็จแม่..ข้ามีราชกิจ ท่านย่อมรู้ข้ารอนแรมรบทัพจับศึกอย่างต่อเนื่อง
กลับวังยังต้องมาสะสางภารกิจราชการบ้านเมือง ใยมิคิดถึงท่านเล่า
เพียงข้าตั้งใจสะสางให้เสร็จเสียก่อน ค่อยมาพบท่าน” พระองค์ใช้สุรเสียงทุ้มอ้อนพระมารดา ให้พระทัยเย็นลง

   “ข้ารู้เจ้ามีงานมากหามรุ่งหามค่ำมิได้หลับนอน ถึงกับใช้องครักษ์หอบเอกสารไปให้ที่ตำหนัก
ช่างน่าสงสารเห็นใจนักโอรสข้า เยี่ยงนี้สมควรปูนบำเหน็จรางวัลให้แล้วกระมัง
ในเมื่อเจ้าเสียสละทุ่มเทมากถึงเพียงนี้” พระดำรัสแลดูชื่นชม แต่องค์ชายธรณินสัมผัสได้ว่า ทรงโดนแดกดันอยู่

          “ข้ามิหวังบำเหน็จรางวัลอันใดดอก ขอทำหน้าที่บุตรกตัญญูต่อท่านเท่านั้น ข้าถือเป็นความภาคภูมิใจแล้ว
ท่านมิต้องกังวลจัดหารางวัลใดให้ข้าหรอกเสด็จแม่” องค์ชายรีบออกตัว เมื่อทรงรู้สึกไม่ชอบมาพากลกับพระกระแสรับสั่ง

“มิได้กระมัง..เยี่ยงนั้นข้าใยมิถูกติฉินจากผู้คนไปเสียแล้ว กลับได้ฉายามารดาใจร้ายต่อโอรสข้าอีก
ข้ากับเสด็จพ่อของเจ้าเห็นพ้องต้องกันว่า ถึงเวลาจักให้เจ้าขึ้นครองราชบัลลังก์เวฬุวรรณเสียที
ในเมื่อร้างลากษัตริย์มานานหลายปี จึงเตรียมพิธีอภิเษกสมรส พร้อมสถาปนากษัตริย์องค์ใหม่
แก่เวฬุวรรณนครไปในการนี้เสียเลย” พระนางรับสั่งขัดพระโอรสเช่นกัน

“ท่านกล่าวอันใด ท่านกับเสด็จพ่อรับปากต่อข้า จักรอให้เสร็จศึกสงครามกำราบไตรคาน
เป็นนครใต้อาณัติสำเร็จเสียก่อน ข้าจึงจักอภิเษกกับหญิงธารเยี่ยงไรเล่า ไฉนเปลี่ยนพระทัยกะทันหัน..ข้าขอคัดค้าน!!!”
พระองค์รับสั่งสุรเสียงแลขัดขืนนัก ทรงไม่พอพระทัยที่จักให้มีการอภิเษกสมรสกับพระคู่หมั้นองค์หญิงชลธารในเร็ววัน

“หึหึ! ทุกอย่างย่อมมีการเปลี่ยนแปลง เพื่อให้เกิดประโยชน์เสมอ ทั้งเรื่องครองราชย์..กระทั่งชายาของเจ้าก็เช่นเดียวกัน
ย่อมเปลี่ยนแปลงพลิกผันตามสถานการณ์ มิแตกต่างจากสิ่งอื่นใดหรอก..ธรณิน” พระนางทรงยืนกรานแนวความคิด
และการปฏิบัติที่วางแผนเอาไว้

“ท่านรับสั่งเช่นนี้หมายความกระไร”
องค์ชายธรณินสีพระพักตร์มึนงงอยู่พอสมควร ต่อความหมายแฝงในพระดำรัสของพระมารดา

“ข้ากล่าวอันใดไม่ชัดเจนกระนั้นหรือ เจ้าถึงไม่เข้าใจ..ข้ากับเสด็จพ่อของเจ้าจักจัดพิธีอภิเษกให้เจ้าในอีก 15 ราตรี
ส่วนว่าที่ชายาของเจ้าคือองค์หญิงทิพย์เกสรแห่งนครไอยรา หาใช่ชลธารอีกต่อไปไม่”
พระนางรับสั่ง เสมือนไม้คานตีแสกกลางพระพักตร์ของพระโอรส ซึ่งทอดเนตรเบิกค้าง

“ทะ..ท่านคงไม่จับข้าอภิเษกกับทิพย์เกสรดอก” พระองค์ตรัสถาม ด้วยพระสติเคว้งคว้างไปแล้ว

“มีอันใดไม่เหมาะสมกระนั้นหรือ เจ้าเองก็ชมชอบนางอยู่มิใช่น้อย หาไม่แล้วเจ้ายุ่งเกี่ยวนางใย
อย่าคิดว่าข้าหูหนวกตาบอดไม่รับรู้พฤติกรรมของเจ้าที่กระทำอันใดต่อนาง แม้นข้ามิได้ย่างกรายออกจากตำหนัก
กลับล่วงรู้เรื่องราวความเป็นไปภายนอกดียิ่ง เจ้ากับนางร่วมหอกี่ครั้งมีหรือข้าจักไม่ล่วงรู้ ที่ข้าเปลี่ยนใจให้นางเป็นชายาเจ้า
เนื่องจากชลธารหาได้ชมชอบบุรุษดอก นางกลับมีพฤติกรรมชมชอบสังวาสอิสตรี นิสัยเยี่ยงนี้คงมิสามารถแก้ไขอันใดแล้ว
ขืนให้อภิเษกกับเจ้าย่อมไม่แคล้วไร้ทายาทสืบทอดราชบัลลังก์แน่ ข้าให้เสด็จพ่อเจ้าส่งสาส์นสู่ขอราชธิดา
เหนือหัวภุมรินแห่งไอยรานครเป็นที่เรียบร้อยแล้ว พิธีอภิเษกมิมีการเปลี่ยนแปลงเป็นอื่น
เจ้าก็ด้วยธรณิน..อย่าดื้อรั้นเป็นอันขาด นึกหรือข้าไม่รู้ที่เจ้าอ้างสะสางภารกิจราชการ
ที่แท้ขลุกอยู่กับเชลยหนุ่มองครักษ์ของวายุภักษ์ภายในตำหนัก ข้าปล่อยปละละเลยให้เจ้าประพฤติเหลวไหลพอแล้ว
ถึงเวลาจักต้องกระทำให้เข้าที่เข้าทางเสียที” พระกระแสรับสั่งเปี่ยมอำนาจ บ่งบอกชัดไม่มีการเปลี่ยนแปลง 
เสมือนบังคับพระโอรสไม่ให้เหลือทางเลือกใดอีก

“เสด็จแม่..ข้าไม่อภิเษกได้หรือไม่ ข้าหามีใจรักหญิงทิพย์เกสรแต่อย่างใด
ใยมิให้ข้าเป็นผู้คัดเลือกชายาด้วยตัวข้าเองเล่า ส่วนการสถาปนากษัตริย์ไตรคาน
ข้ายินดีกระทำตามพวกท่าน ยกเว้นเรื่องอภิเษกสมรศ ทรงโปรดกรุณาเถิด..ท่านแม่”
พระองค์มิเห็นหนทางใด นอกจากวิงวอนใช้เป็นหนทางสุดท้าย
สำหรับพระมารดาทรงรู้ดีว่า พระนางเฉียบขาดมากที่สุด..

“หึ!..เจ้าอย่าได้ต่อรองข้าแล้วธรณิน สิ่งที่ข้าเลือกให้เจ้าล้วนเป็นเพราะเจ้าคือโอรส
หาไม่ข้าจักสนใจอันใด ทุกอย่างกำหนดไว้แล้ว อย่าได้อ้อนวอนข้า
จงเตรียมตัวอภิเษกครองบัลลังก์เป็นกษัตริย์องค์ต่อไป
ข้ามิใจดำดอก ระหว่างนี้จักให้เจ้ามีเพลาสนุกกับเชลยอีก 7 ราตรี
หลังจากนั้นข้าจักเป็นผู้นำตัวเชลยมาควบคุมตำหนักข้าแทน
ถือว่าข้าผ่อนปรนให้เจ้ามากแล้ว อย่าได้เรียกร้องอันใดอีก”
พระดำรัสสิ้นสุด พระนางทรงลุกจากพระเก้าอี้ ย่างพระบาทออกจากห้องรับรอง
ไม่ทรงชายเนตรแลพักตร์ซีดเผือดของพระโอรสแม้แต่น้อย

“โธ่ท่านแม่..” สุรเสียงอ่อนระโหย
ดำรัสตามหลังพระวรกายพระปิตุจฉาอย่างตัดพ้อ ที่มิอาจร้องขอให้พระมารดายกเลิกพิธีอภิเษกไปได้

พระองค์ครุ่นคิดตลอดทางเสด็จกลับพระตำหนัก ทรงหาทางออกอย่างหนัก
กลับมิพานพบหนทางใด ทรงดำเนินมายังห้องพระอักษร ด้วยพระอาการพระทัยไม่อยู่วรองค์
พระโขนงขมวดมุ่นยุ่งเหยิง ลืมกระทั่งการรับรู้ว่าภายในห้องหาได้ทรงประทับเพียงลำพัง
กลับมีบุรุษซึ่งถูกตีตราเชลย เข้ามาหาอ่านหนังสืออยู่ก่อนแล้ว

กลกะลาแปลกใจไม่น้อย ที่เห็นยุพราชหนุ่มย่างบาทพระทัยลอยเข้ามาในห้องอักษร
ไม่รับรู้กระทั่งว่าเขาอยู่ในนี้ สายพระเนตรดูเลื่อนลอยอย่างผู้ที่จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
เขารับรู้ว่าทรงเสด็จเข้าเฝ้าพระมารดายังพระตำหนักส่วนพระองค์ เหตุอันใดกลับมาด้วยสภาพนี้..

ดวงตาคมเต็มไปด้วยข้อสงสัย จับจ้องยังวรองค์ผึ่งผายสง่างามไม่กะพริบ โดยมิคิดเปล่งวาจาให้อีกฝ่ายรู้
เพียงยืนจ้องดูนิ่งยังมุมซึ่งไม่ลับตาอันใด หากอีกฝ่ายจะทรงมีพระสติ..ย่อมรับรู้ว่าเขาอยู่ร่วมห้องเช่นกัน

“เฮ้อ!!!..ข้าจักทำเยี่ยงไรดี” จู่ๆ พระองค์ทรุดวรกายประทับนั่งพระเก้าอี้ ใช้หัตถ์กุมพระเศียรอย่างจนปัญญา
พระอาการที่เห็นกลกะลามึนงงสงสัยเข้าไปใหญ่ มีเรื่องราวใดสามารถทำให้บุคคลเชื่อมั่นตนเอง
ถึงกับแสดงพระอิริยาบถหมดท่าเยี่ยงนี้ เรื่องราวหนักหนาสาหัสกระนั้นหรือ

   “อ๊ะ!..เจ้าเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่” จังหวะทรงเงยพระพักตร์ เนตรคมดันปะทะดวงตาดำสนิท
ถึงกับทรงแปลกพระทัย ไม่คิดว่าองครักษ์หนุ่มเชลยส่วนพระองค์ จักอยู่ภายในห้องอักษรด้วย ทรงตรัสถามขึ้นทันที

   “เป็นข้ามากกว่าสมควรแปลกใจท่าน ข้าอยู่ในนี้ตั้งแต่ท่านเสด็จไปเข้าเฝ้าพระมารดา
ข้าเห็นท่านเข้ามากลับมิรับรู้ว่าข้ายืนอยู่นี่ แปลกนักผู้ฝึกปรือทักษะถึงขั้นโสตสัมผัสว่องไวต่อสภาพรอบข้างเยี่ยงท่าน
มิเห็นข้าอยู่ในสายพระเนตรได้เยี่ยงไร” กลกะลาย้อนถามคืน องค์ชายธรณินพอสดับฟังวาจาคู่สนทนาจบสิ้น
ถึงกลับพระพักตร์ซับสีโลหิต ทรงรู้สึกอับอายที่เผลอเรอลืมองค์ไปครู่ใหญ่ ไม่แม้กระทั่งรับรู้ว่าอีกฝ่ายอยู่ภายในห้องด้วย
หากเป็นผู้ประสงค์ร้ายต่อพระชนม์ชีพแล้ว ปานนี้ใยมิได้รับบาดเจ็บไปเล่า

   “ช่างเถอะ..อย่าได้ถกถึงสาเหตุที่ข้าไม่เห็นเจ้า ว่าแต่เจ้าทำอันใด ใยมิพำนักที่ห้องบรรทมรอข้า”
พระองค์แก้พระอาการเขินที่ประดังต่อเนื่อง โดยอาศัยเปลี่ยนเรื่องเฉย ไม่สนใจตอบคำถามกลกะลาด้วยซ้ำ
เพื่อใช้กลบเกลื่อนความผิดพลาดและพระอาการเขินอายที่เกิดขึ้น

   “ท่านคงเลอะเลือนเสียกระมัง ห้องอักษรมีไว้ให้ทำอันใดกันหรือ ใยถามเรื่องไม่สมควรเยี่ยงนี้
ท่านมิได้ห้ามให้ข้าก้าวออกจากห้องบรรทม เป็นท่านมิใช่หรือที่อนุญาตให้ข้าไปที่ใดก็ได้ ภายในอาณาเขตของตำหนัก
ใยข้าจำต้องทนรอท่านในห้องบรรทม ท่านกำลังมีพฤติกรรมผิดแผกแลมิใช่ท่านที่ข้าคุ้นเคยเสียแล้ว”
กลกะลาตีฝีปากโต้พระองค์ไม่ลดละ

   “เจ้าสนใจข้ากระนั้นเชียว ถึงได้รู้ข้าเป็นเยี่ยงไร” พระองค์ทรงรับฟังองครักษ์หนุ่มที่วิพากษ์วิจารณ์พระองค์
ทั้งที่สีหน้าไม่บ่งบอกอารมณ์ใด ในขณะเอ่ยวาจาให้ทรงคาดเดาได้ นอกจากเฉยชาแต่กลับมีเสน่ห์ลุ่มลึก
ในความนึกคิดของผู้ซึ่งได้พระฉายา ‘มังกรปฐพี’

   ส่งผลให้พระทัยที่ขุ่นมัวหนักอึ้ง พลันคล้ายความหน่วงไปในทันที เพียงแค่พระองค์ได้สนทนากับองครักษ์หนุ่ม
ทั้งที่ถ้อยคำแฝงความหมายแดกดันเสียด้วย กลับทำให้พระทัยฟูฟ่องหลังฟังถ้อยประโยค
รับรู้ถึงการสังเกตสังกาที่อีกฝ่ายแสดงออกโดยไม่รู้ตัว ว่าคุ้นเคยกับพระองค์ดียิ่ง

   “ท่านตีความอันใด ผู้ใดสนใจท่านกัน ข้าแปลกใจผู้ถือครองเทพมหาธาตุซ้ำฝีมือไม่ใช่ชั่ว
ใยขาดความระมัดระวังภัยเพียงนี้ ถ้าหากข้าฉวยโอกาสทำร้ายท่าน ย่อมได้เปรียบแล้วกระมัง”
กลกะลารีบชี้แจงเบี่ยงประเด็น ที่อีกฝ่ายตีความชวนให้หัวใจเขาพลอยเต้นผิดจังหวะ
สำคัญเขาไม่กล้าสบดวงเนตรคมวาว แสดงออกให้เขารู้พระอารมณ์ฉ่ำหวานทอดส่งมาให้
ทำให้เขาวางมือไม้เกะกะไปหมด ต้องรีบคว้าหนังสือที่อยู่ใกล้มาถือไว้ อาศัยเป็นที่ยึดเฉยเลย

   “หึหึ!..ที่เจ้าไม่ฉวยโอกาสจัดการข้า เป็นเพราะคิดสิ่งใดอยู่หรือ”
องค์ชายธรณินทรงกลั่นแกล้งองครักษ์หนุ่ม ทรงลอบสังเกตใบหน้าที่ขึ้นริ้วซับสีโลหิต
พร้อมอาการหลบสายพระเนตรไม่ยอมสบตาตอบ โดยทรงหยิบคำกล่าวของกลกะลา
มาแฝงความในเข้าข้างพระองค์เป็นที่เรียบร้อย

   “ท่าน!..ต่อให้ข้าสามารถลอบทำร้ายท่าน แต่นั่นมิใช่พฤติกรรมน่ายกย่องที่บุรุษพึงกระทำ
ข้าคือองครักษ์แห่งไตรคาน มิลักลอบทำร้ายผู้ใดเป็นอันขาด หากจักต้องต่อสู้แล้ว ย่อมใช้วิธีซึ่งหน้าไม่ลอบกัด”
   กลกะลาใช้วิธียกอ้างศักดิ์ศรีขึ้นมาแย้ง ยังผลให้องค์ยุพราชหนุ่มแย้มสรวลอย่างพระอารมณ์ดี
หัวเราะในพระศอทุ้มห้าวอย่างทรงนึกขบขันในเหตุผลของเขา
ก่อนรับสั่งด้วยพระอาการสะกดกลั้นมิให้หลุดสุรเสียงหัวเราะออกมาดังๆ

   “ช่างน่ายกย่องชื่นชมนัก หากเชลยทุกคนคิดเยี่ยงเจ้าแล้ว คงมิมีนักโทษคนใดแหกคุกหลบหนี
หรือเกิดการลอบสังหารกระมัง ในเมื่อต้องกระทำซึ่งหน้า กระนั้นย่อมเป็นข้าที่ละเมิดกฎ
ข้าไม่สามารถกระทำภารกิจบางอย่างซึ่งหน้าได้ โดยเฉพาะจังหวะที่ข้ากระทำต่อเจ้า
แลเพียงท้ายทอยและแผ่นหลังเจ้าเท่านั้น..ฮะฮ่าๆๆ!!” พระองค์ไม่สามารถสะกดกลั้น ห้ามมิให้ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
เมื่อกลกะลาจ้องพระองค์ตาเบิกโพลงไปแล้ว หลังทรงดำรัสแฝงความหมายให้ได้อับอาย
ซึ่งได้ผลเกิดคาดเมื่อใบหน้าหล่อซึ่งควบคุมความรู้สึกเก่ง ดันสุกปลั่งขับกระแสโลหิตให้ชวนพิศขึ้นอีก
สร้างความขบขันให้พระองค์สำราญฤทัยนัก ถึงกับหลุดหัวเราะไปเสียแล้ว

   “ท่านช่างลามก มิว่าเรื่องราวใดกลับชักนำโยงใยสู่ตัณหาเสียหมด ยังครื้นเครงขบขันได้อีก
ข้ามิสามารถยกอ้างสิ่งใดเปรียบเทียบท่านได้แล้ว ผู้ใดจักไร้ยางอายเยี่ยงท่านอีก ในแผ่นดินนี้คงไม่มีแล้วกระมัง”
   องครักษ์หนุ่มทั้งบันดาลโทสะทั้งโกรธโมโห หนักสุดเขาอายผสมปนเปตีกันยุ่ง
เป็นเรื่องที่เขาไม่สามารถควบคุมตนเองได้ ขันติพังทลายลงง่ายดาย เมื่อเจอองค์ชายผู้นี้กวนโทสะด้วยเรื่องน่าอาย

   “ข้าจักถือเป็นคำชม ช่างเป็นเกียรติที่ได้รับคำชมจากองครักษ์เอกแห่งไตรคาน
มิมีเรื่องใดให้ข้าภาคภูมิใจเท่าคำชมของเจ้า” องค์ชายธรณินทรงตีมึนแย้มพระสรวล กวนโทสะกลกะลาได้อย่างยียวนยิ่ง

   “ท่านคงจักเกินเยียวยา เสียดายข้าหลงผิดคิดว่าท่านผจญปัญหา  ที่แท้คือเพทุบาย
ยามใดนางละครไร้ผู้ฝึกสอน ท่านสมควรรับหน้าที่เสียเอง ย่อมอบรมสั่งสอนพวกนางสวมบทบาทได้แนบเนียนยิ่ง”
กลกะลาทิ้งทวนด้วยประโยคเผ็ดร้อน ยอมหมิ่นพระเกียรติกล้านำพระองค์เปรียบนางละครในวังหลวง
ซึ่งอาชีพนางละครมักถูกเปรียบเปรยเป็นพวกตีสองหน้า

   “เจ้าบังอาจกล้าลบหลู่ข้าเหิมเกริมนัก หากมิกำราบเสียบ้างคงถูกผู้คนหัวเราะเยาะข้าแล้ว
‘มหาธาตุธรณีจงฟังข้า ตรึงร่างเขาไว้ในบัดดล’..”
สิ้นพระสุรเสียงร่างกายกลกะลาถูกควบคุมไม่ให้ขยับ จากพลังไร้สภาพที่เขามองไม่เห็น
แต่หนนี้ยังคงสามารถเอ่ยวาจาได้

   “ท่านจักทำอันใด ใยผูกมัดข้าด้วยเทพมหาธาตุอีกเล่า”

   “ข้าจักสั่งสอนเจ้าให้รู้สำนึก อย่าริเหิมเกริมบังอาจหมิ่นเกียรติข้าผู้เป็นสวามีเจ้าเป็นอันขาด”
พระดำรัสพลั้งเผลอ หลุดประโยคที่มิได้ทรงเตรียมการณ์ใด ทำเอากลกะลาชะงักนิ่ง หมดคำพูดที่จะเอ่ยแย้งทันที

ส่วนเจ้าของพระดำรัส หลังรู้พระองค์ตรัสสิ่งใด ถึงกับทรงนิ่งขึงไปแล้วเช่นกัน ดวงเนตรคมจ้องลึกยังดวงตาดำสนิท
ของผู้ที่ยืนตะลึงค้างในพระดำรัสของพระองค์ ต่างไม่มีผู้ใดเปล่งวาจา นอกจากสบสายตานิ่งเป็นหุ่นไปแล้วเรียบร้อย
ภายในใจของทั้งคู่ มีบางอย่างที่เหมือนกันอยู่ นั่นคือจังหวะการเต้นของหัวใจ ความรู้สึกคลุมเครือไม่ชัดเจน
กลับรับรู้ถึงอารมณ์ที่ก่อเกิด ล้วนมีจุดศูนย์กลางมาจากฝ่ายตรงข้าม มีอิทธิพลทำให้เกิดอาการดังกล่าว
แต่พวกเขาไม่กล้าที่จะยอมรับมันมากกว่า..เลยกลายเป็นต่างฝ่ายต่างเบือนหนีไปคนละทิศ
เมื่อเริ่มได้สติเผลอจ้องกันค้างไปนานพอสมควร..

บางครั้งคนเรารู้สึกสับสน หาคำตอบให้กับความนึกคิดความรู้สึกแปลกใหม่ไม่ได้ แม้ไม่ไร้เดียงสา
แต่กลับไม่กล้ายอมรับ ว่าสิ่งที่ก่อเกิดเป็นความต้องการทุรนทุรายอยู่ในหัวใจ ซึ่งกำลังร่ำร้องอยู่หมายถึงอะไร...


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 13-02-2014 18:11:22 โดย luxilove »

ออฟไลน์ luxilove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1042
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2415/-118
-  2  -


ต่อด้านล่าง




              “ตบ..วันนี้แม่ดีใจจริงๆ ชั่วชีวิตคนเป็นแม่
มีความสุขที่สุดคือการจูงมือลูกส่งมอบให้คนที่ดูแลลูกเราได้ เขาสร้างความมั่นใจให้แม่เห็นแล้ว
ว่ารักลูกแค่ไหน รับปากปกป้องลูกด้วยชีวิตของเขา เท่านี้แม่ก็วางใจแล้ว”
แม่เล็กนั่งจ้องหน้าหล่อเหลาหมดจด เสมือนเทวะชั้นสูงของลูกชายคนเดียว
พอผักตบสวมอาภรณ์สีขาวบริสุทธิ์ ซึ่งเป็นฉลองพระองค์เครื่องทรงพระชายา
มีเครื่องประดับอัญมณีสูงค่าประดับประดาได้งดงามปานเทพจากสรวงสวรรค์
รอฤกษ์เข้าพิธีมงคลยิ่งใหญ่ที่จะมีขึ้นในค่ำคืนนี้

ท้องพระโรงคับคั่งไปด้วยเหล่าทูตานุทูต ราชนิกุลชั้นสูงนครต่างๆ ที่มาร่วมเป็นสักขีพยาน
ส่วนด้านนอกก็เนืองแน่นไปด้วยพสกนิกรไพร่ฟ้าราษฎรไตรคานและผู้คนต่างถิ่น ซึ่งเดินทางมาจากทุกหัวระแหง
เพื่อยลพระศิริโฉมของคู่อภิเษก ร่วมเฉลิมฉลองพิธีอภิเษกสมรสองค์รัชทายาท เจ้าชายหนึ่งเดียวของพวกเขา
อนาคตจักครองราชบัลลังก์ ต่อจากองค์เหนือหัวอนิละ

พิธีอภิเษกสมรสครั้งนี้ ถือเป็นงานมงคลในรอบทศวรรษก็ว่าได้ หลังเหตุบ้านการเมืองเข้าสู่ยุคสงครามนานหลายปี
ทุกหย่อมหญ้าได้รับความเดือดร้อนถ้วนทั่ว กว่าบ้านเมืองจะผาสุกฟื้นคืนอุดมสมบูรณ์ เสมือนสงครามไม่ได้เกิดขึ้นมาก่อน
ล้วนอาศัยพระอัจฉริยภาพองค์รัชทายาทและพระชายาในพระองค์แล้ว ทรงอุทิศพระองค์นำสิ่งเหล่านี้กลับคืนสู่ไพร่ฟ้า
ก่อนจักมีงานมงคล ไม่เพียงแต่เหล่าพสกนิกรไตรคาน พากันตื่นเต้นชื่นชมสภาพแวดล้อมและภูมิทัศน์ทั่วนคร
เหล่าทูตานุทูตตัวแทนจากหัวเมืองแว่นแคว้นก็ตื่นตาตื่นใจไม่แพ้กัน ในเมื่อไตรคานคือนครเดียวในแผ่นดินทะเลทราย
ที่มีพื้นที่เขียวชอุ่มต้นไม้หลากหลายสายพันธุ์ ให้ความรู้สึกสดชื่นร่มเย็นจนน่าทึ่ง ไม่นับจำนวนแหล่งน้ำมีให้ใช้สะดวกสบาย
ห่างไกลคำว่าแร้นแค้นขาดแคลนจนนึกภาพไม่ออกเสียแล้ว ผลพวงจากการตรากตรำทำภารกิจหนักต่อเนื่อง
ของสองพระองค์ ถึงวันนี้ไม่เสียแรงเปล่าจริงๆ ทรงสร้างความเชื่อมั่นให้บรรดาแขกบ้านแขกเมือง
ที่ฝืนโองการของเวฬุวรรณนคร ห้ามมิให้นครใต้อาณัติส่งตัวแทนมาร่วมงานครั้งนี้

เพราะข่าวที่แพร่สะพัด ถึงการกำเนิดผู้ถือครองเทพมหาธาตุจตุรธาตุทั้ง 4 ซึ่งเป็นพลังยิ่งใหญ่
สามารถนำพาความร่มเย็นผาสุกสู่พวกเขา ทุกนครต่างมั่นใจหากผูกสัมพันธไมตรีกับไตรคาน
พวกเขาจะไม่เสียเปล่า สองพระองค์ที่กำลังจะเข้าพิธีสยุมพร ต้องคลี่คลายปัญหาการไล่ล่า
ของเวฬุวรรณนครได้อย่างไร้ข้อกังขา เจ็ดแปดสิบเปอร์เซ็นต์จึงฝ่าฝืนคำสั่งของเวฬุวรรณนครโดยไม่เกรงอาญา
เดินทางมาร่วมพิธีครั้งนี้ จนวังหลวงต้องต้อนรับพวกเขาคับคั่งไปหมด หักหน้าเวฬุวรรณนครไม่เป็นชิ้นดี

ความรู้สึกของแม่เล็ก ที่เข้ามาทำหน้าที่พระมารดาของพระชายาในห้องส่วนพระองค์
หลังมีโอกาสอยู่กันตามลำพัง เธอจึงถ่ายทอดคำพูดจากใจให้ลูกชายรับรู้ ผู้หญิงซึ่งมีอดีตเป็นโสเภณีขายบริการ
โชคดีมีวาสนาได้ลูกชายที่ฟ้าประทานผิดที่ผิดเวลา ทำให้สองแม่ลูกข้ามมิติกาลเวลามาอยู่ในดินแดนเก่าแก่นับพันปี
ซ้ำยังได้รู้ชาติกำเนิดลูกชายว่าไม่ธรรมดา เป็นถึงขัตติยะหน่อเนื้อเชื้อกษัตริย์นครใหญ่ แถมยังมีพลังเหนือธรรมชาติ
ซึ่งเหล่าทวยเทพประทานติดกายมาตั้งแต่เกิด สิ่งเหล่านี้เหมือนฝันแต่กลับกลายเป็นความจริง

ในขณะที่เธอผ่านร้อนผ่านหนาว ผจญความลำบากกันสองแม่ลูก มาวันนี้ลูกชายกำลังจะมีครอบครัว
อนาคตคือราชินีนครยิ่งใหญ่ไม่แพ้ใคร ได้รับการยกย่องสรรเสริญ ผิดกับอดีตที่โดนดูถูกดูแคลนราวฟ้ากับดิน
ส่วนเธอเองก็ได้รับยศฐาบรรดาศักดิ์ เป็นพระมารดาพระชายาไปแล้วเรียบร้อย ก้าวย่างหนทางไหน
มีแต่ข้าราชบริพารคอยรองมือรองเท้า พูดจาราชาศัพท์กับเธอ ปฏิบัติดุจราชนิกุลชั้นสูงไม่ต่างกัน

ถ้าถือเป็นโชค ก็ต้องบอกกับตัวเองว่าเป็นโชคหลายชั้นเลยทีเดียว แต่นั่นไม่ใช่ความสุขที่แท้จริง ลาภ ยศ สรรเสริญ
เธอเข้าใจในสัจธรรมดีว่า ไม่สามารถคงทนถาวรยั่งยืน มีตั้งขึ้นย่อมมีดับลงเป็นธรรมดาของทางโลก
แต่ความสุขซึ่งท่วมท้นหัวใจผู้เป็นแม่ คือการได้รับรู้ประจักษ์ด้วยสองตาของเธอเอง
วันนี้ลูกชายที่เธอฟูมฟักอดตาหลับขับตานอนป้อนนมป้อนข้าวตั้งแต่ยังแบเบาะ กำลังจะเป็นฝั่งเป็นฝาออกเรือนไปแล้ว

“แม่ครับผมรักแม่ ไม่ว่าโลกนี้จะเปลี่ยนแปลงไปยังไง ไม่ว่าผมจะอยู่ในฐานะไหน มีครอบครัวมีคนรัก
แต่คนที่ผมบูชาสูงสุดคือแม่ไม่มีวันเปลี่ยนเป็นอื่น แม่ของผมคือสิ่งที่ผมเทิดทูนไว้เหนือเกล้า
ถ้าไม่มีแม่คงไม่มีคนชื่อผักตบอย่างทุกวันนี้  ผมดีใจที่แม่มีความสุข แม่อยากเห็นผมมีความสุข
แต่สิ่งนั้นต้องทำให้แม่มีความสุขไปด้วย ผมยินดีทำโดยไม่ลังเล เช่นการอภิเษกในครั้งนี้
ผมรู้ว่าแม่ต้องการให้เป็นแบบนี้ ถึงจะให้ผมตัดสินใจทำอะไรให้ใช้ใจเป็นตัวตัดสิน
ส่วนลึกแล้วแม่รักมั่นใจองค์ชายวายุภักษ์อยู่แล้ว ต่อให้แม่ไม่พูดแต่สายตาและการกระทำบอกชัด
ว่าแม่อยากให้ผมรับรักเขา แต่งกับเขาโดยไม่พูดชักจูงผมแต่อย่างใดก็เถอะ แต่แม่กลับแอบลุ้นเชียร์เขาอยู่ดี
ผมรับรู้มาโดยตลอด นับตั้งแต่วันที่เราต่างรู้ว่าผมมีมดลูกมีโอกาสตั้งท้องได้ หากพลาดพลั้งมีอะไรกับผู้ชาย
ตั้งแต่วันนั้นเรื่องนี้สร้างความกังวลรบกวนจิตใจแม่โดยตลอด ห่วงกลัวว่าผมจะอยู่ยังไงใช้ชีวิตแบบไหน
ในลักษณะที่ผิดแปลกแตกต่างคนปกติทั่วไป ผมรู้ว่าแม่กังวลไม่หายกับการเป็นห่วงผมเรื่องนี้
แม่ไม่เคยที่จะไม่รอให้ผมกลับถึงบ้านก่อนเสมอ วันนี้แม่ยอมบอกผม แม่มีความสุขที่ผมแต่งงานมีครอบครัว
คนที่เขาสามารถดูแลปกป้องผมได้ คือองค์ชายวายุภักษ์ที่แม่ไว้วางใจเขาแล้ว ผมอยากบอกแม่เช่นกัน
ขอบคุณมากครับ ที่อยู่เคียงข้างเป็นกำลังใจให้ผมฟันฝ่าอุปสรรคจนถึงทุกวันนี้ ความสุขของผมคงเป็นเพียงความว่างเปล่า
ถ้าไม่มีหญิงเหล็กหัวใจงามนาม ‘แม่เล็ก’ เธอเป็นคนรังสรรค์ปั้นแต่งวางแผนให้ผมตั้งแต่ต้น..ผมรักแม่มากครับ”

สิ้นสุดประโยคที่ออกจากปากผักตบ แววตาคมฉายประกายชัดเทิดทูนบูชาเธออย่างหมดหัวใจ
น้ำตาคนเป็นแม่ปลาบปลื้มดีใจในความกตัญญูกตเวทีของลูก ค่อยหยดไหลจากสองตาผวารวบกอดลูกชายแน่น
ขณะนี้ร่างกายสูงใหญ่งดงาม ในชุดแต่งงานตามขนบธรรมเนียมประเพณี
ผักตบก้มหัวซบลงไหล่บาง วาดวงแขนแข็งแรงกอดตอบแม่เล็กด้วยความสุขล้นในหัวใจเช่นกัน
ตาคมคลอไปด้วยวาวน้ำ กลายเป็นภาพซาบซึ้งประทับใจของสองแม่ลูก
ภายในห้องส่วนตัวของพระชายาที่กำลังจะเข้าร่วมพิธีอภิเษก ในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้แล้ว

“แม่ครับ..ผมทำมือถือหล่นหาย” ผักตบกำลังอยากถ่ายรูปกับแม่
เขาไม่สะดวกพกพากล้องถ่ายรูป คงดูไม่เหมาะถ้าพระชายาสะพายกล้อง
จึงตั้งใจใช้โทรศัพท์สมาร์ทโฟน ซึ่งยังมีแบตเตอร์รี่ในเครื่องอยู่พอสมควร
ตลอดระยะเวลาเขาปิดเครื่องไม่ได้ใช้งาน ตอนเดินมายังห้องนี้เพื่อให้นางกำนัลช่วยแต่งตัวก็พกมาด้วย
มีแอบแวะไปห้องเครื่องหาของกินรองท้องเล็กน้อยกันเผื่อหิว เพราะไม่อยากยุ่งยากวุ่นวาย
สั่งให้ใครยกสำรับมาบริการถึงในห้อง แค่ขอชิมนั่นนี่แก้หิว ซึ่งก็ได้รับความร่วมมือจากหน่วยห้องเครื่องดิบดี
มีตรวจสอบยาพิษใช้เข็มเงินทดสอบก่อนให้เขากินด้วย

ยังไม่ปลอดภัยพอ กลับมีผู้รับหน้าที่ชิมอาหารเข้าปากทานก่อน
หากโดนวางยาพิษเธอซี้ม่องเท่งเตรียมสละชีวิตเพื่อเจ้านาย ผักตบสำนึกขอบคุณภารกิจของพวกเขาเหล่านี้จริงๆ
 
แอบถ่ายรูปอาหารจัดเลี้ยงที่ประดิษฐ์ประดอยสวยงามน่ากินสมเป็นเครื่องเสวยในวัง
เหมาะรับรองแขกเหรื่อเป็นพิเศษ มัวเพลินไปหน่อย กระทั่งนางกำนัลต้องมาเร่งให้เขารีบไปแต่งตัว
กลับกลายเป็นว่าในห้องแต่งตัวมีของกินเตรียมไว้พร้อม เหมือนรู้เขาต้องหิวระหว่างรอฤกษ์มงคล
สงสัยโทรศัพท์หล่นในห้องเครื่องแล้วล่ะ

จะออกไปหาเองก็ไม่ได้ เข้ามาแล้วมีกฎห้ามไม่ให้พระชายาก้าวออกจากห้องเป็นอันขาด
เหลือหนทางเดียวยังไงก็อยากถ่ายรูปเป็นที่ระลึก แบตหมดยังเก็บไว้ได้ รอหาวิธีชาร์ตไฟก็สามารถใช้ได้ปกติ..

“แม่ไปดูให้ คิดว่าตกแถวไหน” แม่เล็กขันอาสาอย่างรู้ใจลูก

“แถวห้องเครื่องแน่ ผมไม่ได้แวะที่ไหนนอกจากที่นั่น
แอบบันทึกวีดีโอตอนพวกเขาชิมอาหารทดสอบยาพิษไว้ด้วย
สงสัยจังหวะที่ผมกำลังกินเผลอวางลืมไว้แถวนั้น แม่ลองไปถามพวกเขาดู
อาจมีใครเก็บไว้ให้หรือหล่นแถวนั่นแหละครับ” ผักตบอธิบายบอกรายละเอียด

“ถ้างั้นเดี๋ยวแม่มา”

“ครับ..” ลูกชายรับคำ ค่อยเดินไปส่งแม่ตรงประตู
ซึ่งมีนางกำนัลส่วนตัวของแม่เป็นใครไม่ได้..บุปผา ราตรี เดินตามแม่ไปในทันที

ส่วนผักตบกลับมานั่งรอในห้อง หน้าห้องมีหน่วยอารักขาองครักษ์พิเศษ
คัดเฉพาะพวกฝีมือดี 4 นายมาคอยดูแล ยังมีนางกำนัลอีก 6 สำหรับรับคำสั่งหากเขาต้องการให้รับใช้อะไรเป็นพิเศษ

“ไม่รู้คุณเป็นยังไง รู้สึกตื่นเต้นเหมือนผมหรือเปล่า” ผักตบเปรยกับตนเองพูดถึงพระสวามี
ทรงประทับอยู่ห้องใดห้องหนึ่งเตรียมพระองค์เช่นเดียวกัน
แม้จะรู้ต้องแต่งงานเตรียมตัวเตรียใจล่วงหน้ากว่าครึ่งเดือน แต่เขาก็อดตื่นเต้นไม่ได้อยู่ดี...
>
>

ต่อด้านล่าง


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 13-02-2014 18:15:49 โดย luxilove »

ออฟไลน์ luxilove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1042
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2415/-118
-  3  -




   “เหนือหัว..พระมเหสีทรงเสด็จ!!!”
เสียงมหาดเล็กขานเสียงดังไปทั่วท้องพระโรงสำหรับจัดพิธีอภิเษกสมรส
บรรดาขุนนางอำมาตย์ตลอดจนราชนิกุลเชื้อพระวงศ์ ทูตานุทูตที่มาร่วมงานกันคับคั่งต่างยืนตรงค้อมศีรษะ
ถวายความเคารพเจ้าภาพอย่างเป็นทางการ..พร้อมเพรียงแลดูสวยงาม

   “ไม่ต้องมากพิธีเชิญทุกท่านนั่งลงเถิด เราในฐานะกษัตริย์ไตรคานขอต้อนรับจากใจ
ที่ทุกท่านให้เกียรติมาร่วมพิธีอภิเษกสมรมของวายุภักษ์โอรสของเราในครั้งนี้
หลายท่านเดินทางรอนแรมมาไกล หากการต้อนรับของเราขาดตกบกพร่องประการใด เราขออภัยไว้ด้วย
อย่าได้ถือโทษอันใด เนื่องจากนครเราห่างไกลการจัดพิธีนานหลายสิบปี พวกเราต่างรับรู้เป็นเพราะสาเหตุใดจึงเป็นเยี่ยงนั้น
   เรื่องราวได้ผ่านพ้นไปแล้ว นับจากนี้คงมิมีเรื่องราวใดสามารถทำให้พวกเราฝันร้ายได้อีกต่อไป
หลังจากนี้หากพวกท่านประสงค์จักขอความช่วยเหลือด้านแหล่งน้ำ หรือสิ่งอื่นใดที่ไม่เหลือบ่ากว่าแรงแล้ว
เรายินดีจักให้วายุภักษ์รับบัญชา ให้ความช่วยเหลือไม่บ่ายเบี่ยงแน่นอน”

   “ขอพระองค์ทรงพระเจริญ ขอพระมเหสีทรงพระเจริญ องค์ชายวายุภักษ์พระชายาทรงพระเจริญ!”
เสียงตะโกนแซ่ซ้องสรรเสริญพระบารมีดังสนั่นไปทั่วท้องพระโรง ประสานเสียงพสกนิกรไพร่ฟ้า
ที่อยู่ด้านนอกท้องพระโรงตรงลานกว้าง ต่างถวายพระพรจนผู้ที่มาร่วมงานจิตใจเบิกบาน

รู้สึกตื่นตาตื่นใจไปกับเสียงปีพาทย์เครื่องสาย ที่บรรเลงให้จังหวะในการจุดคบไฟสว่างวาบไปทั่วอาณาบริเวณ
ขับไล่ความมืดในยามราตรี กลายเป็นเวทีสรวงสวรค์ไปเสียแล้ว    
ช่างเป็นภาพวิจิตรงดงามตระการตายิ่งใหญ่สมเป็นนครแห่งอารยธรรม ที่สืบทอดกันมายาวนาน

   “ได้เพลาแล้วเพคะ เชิญพระชายาเสด็จยังท้องพระโรง” นางกำนัลชั้นสูงเป็นผู้กล่าวเชิญผักตบ
ฉลององค์อาภรณ์งามดุจเทวบุตร แม้แต่พวกนางกำนัลและเหล่าองครักษ์ยังต้องยอมรับ
ผักตบงามสง่าประหนึ่งเทวดาเผยโฉมยังแดนมนุษย์ ต่างค้อมศีรษะยอบกายถวายพระพร
แล้วตามขบวนเสด็จเป็นทิวแถวงดงามอย่างสมพระเกียรติ

   มาผสมรวมขบวนเชิญเสด็จ ขององค์ชายวายุภักษ์ยังหน้าประตูทางเข้าท้องพระโรงพิธี
ก่อนองค์ชายจะเป็นผู้ย่างพระบาทเข้ามาประจันกับผักตบ ที่ยืนนิ่งทอดสายตาตะลึงลาน
ไปกับความหล่อเหลาจนเขาใจสั่นกระตุกไปไม่รู้กี่รอบ องค์ชายวายุภักษ์ฉลองพระองค์สีแดงเพลิง
สวมมงกุฎบนพระเศียรบ่งบอกพระยศ ราชกุมารองค์รัชทายาทแห่งไตรคาน

   ยังมีเครื่องประดับอัญมณีล้ำค่า รัดเกล้าท่อนพระกร เผยพระอุระเปลือยช่วงบนเล็กน้อย
อวดแผงมัดกล้ามงดงามแข็งแกร่ง ยิ่งฉลองผ้าคลุมยุพราชสีเหลืองทอง
ขับพักตร์คมคายหล่อเหลาให้สง่างามจนผู้คนถูกมนต์สะกดไปเสียแล้ว
พระทัยขององค์ชายวายุภักษ์กลับทรงปลาบปลื้มปิติยิ่งนัก สายพระเนตรคมหวานทอดอ่อน
จดจ้องไปยังวรองค์พระชายาไม่วางตา ผักตบเพลานี้งดงามพิสุทธิ์
หมดจดไร้มลทินแลสูงส่งเสียยิ่งกว่ามนุษย์เดินดินทั่วไป ผิวพรรณขาวผุดผ่องใบหน้าหล่อไร้ที่ติ
ปานรูปวาดในจินตนาการ ของเหล่าทวยเทพยดาไปเสียแล้ว

   “เจ้างดงามนัก หามีบุรุษใดในแดนดิน จักรูปงามเช่นเจ้าไม่มีแล้ว”
พระองค์กลับดำรัสถ้อยวาจาหวานปานน้ำผึ้ง ต่อพระชายาอย่างอดพระทัยชื่นชมไว้ไม่ได้
ในเมื่อสิ่งที่ทรงตรัสมิได้เกินจริงแต่อย่างใด
   ผักตบยังตะลึงความสง่างามพระสวามี ถึงกับหัวใจเต้นไม่เป็นส่ำ
ส่งผ่านความรู้สึกไปยังวงแหวนมรกตที่สวมนิ้วนางข้างซ้าย เปล่งประกายเขียวนวลเจิดจ้าขึ้นมาในทันที

   “หึหึ! ขอบใจเจ้ามาก ที่ทำให้เรามีความสุขในวันนี้ และตลอดไป”
พระองค์ยังไม่หยุดรับสั่ง ทำให้หัวใจของพระชายาสั่นไหวอย่างต่อเนื่อง
   ค่อยยื่นพระหัตถ์กอบกุมนิ้วเรียวขาวเหมือนสีผิวเจ้าของ จับจูงตีคู่เคียงข้างวรองค์เข้าสู่ท้องพระโรง
ท่ามกลางการลุกขึ้นยืนสำรวมต้อนรับคู่อภิเษก ตามด้วยเสียงแซ่ซ้องสรรเสริญ จากเหล่าพสกนิกรไม่ขาดสาย
คลอเคล้าด้วยเสียงบรรเลงดนตรี ช่วยสร้างบรรยากาศในพิธีให้ดูมีมนต์ขลังดึงดูด สะกดสายตาและหัวใจใครต่อใคร
ที่ได้มีโอกาสมาชื่นชมพระบารมีอย่างใกล้ชิด ให้รู้สึกปลื้มปริ่มมีความสุขตามไปด้วย

   องค์หญิงศศิธรทรงประทับอยู่ใกล้พระปิตุลาผู้เป็นพระบิดา ยังอดชื่นชมในความสง่างามอดีตพระคู่หมั้น
ทรงมิอาจปฏิเสธได้เช่นกัน สำหรับคู่อภิเษกซึ่งดำเนินเคียงเข้ามานั้น กลับรูปงามประหนึ่งเทวะแดนสรวงแล้ว

   ผักตบในวันนี้ สง่าราศีบารมีเปล่งรัศมีเรืองรองให้ผู้คนได้ประจักษ์ รัศมีที่ฉายประกายเหล่านี้
ยากจักเกิดขึ้นในบุคคลธรรมดาสามัญหามีได้แม้แต่บรรดาเชื้อพระวงศ์ หรือกระทั่งองค์กษัตริย์ก็จักมีไม่
แต่ผักตบกลับแลสูงส่งงามพิสุทธิ์ ชนิดที่ไม่สามารถละสายตาได้เลย
   จึงกลายเป็นคู่อภิเษกที่ได้รับการขนามพระนาม กล่าวขานไปทั่วแผ่นดินอย่างไม่ต้องสงสัย
ในเมื่อปฏิกิริยาอาการของผู้ที่ได้เข้าร่วมในพิธี ต่างเหมือนถูกตรึงต้องมนต์สะกดไปแล้ว
จิตใจดั่งได้สัมผัสบรรยากาศดินแดนสรวงสวรรค์ มีเทวะหนุ่มรูปงามสองพระองค์
ประทับอยู่เบื้องหน้าของพวกเขาแล้วตอนนี้ ก่อนจะถูกดึงสติด้วยเสียงของผู้ขานกำหนดการณ์

   “เริ่มพิธีอภิเษก ณ บัดนี้” เสียงขานจางลง ผู้บำเพ็ญศีลบริสุทธิ์พร้อมด้วยขบวนโหรหลวง
ต่างสวมอาภรณ์สีเหลืองนวล ก้าวมายืนขนาบด้านข้างทั้งสองพระองค์ พร้อมกับรินสุราทิพย์
สำหรับให้สัตย์ปฏิญาณของคู่อภิเษกจักพึงมีต่อกัน ทรงกระทำต่อหน้าราชบัลลังก์
โดยมีองค์เหนือหัว พระมเหสี พร้อมเหล่าราชนิกุล และบรรดาแขกเหรื่อร่วมเป็นสักขีพยาน

องค์ชายรับสุราในถ้วยหยกสีขาวชูให้ผู้คนเห็น เปล่งพระดำรัสด้วยสุรเสียงเน้นหนักห้าวหาญ
สะกดทุกซุ่มเสียงให้เงียบสนิทรอฟังพระดำรัสของพระองค์ประการเดียว
แม้แต่เสียงขยับร่างกายหรือกระทั่งลมหายใจก็แทบไม่ได้ยิน ทุกอย่างเงียบสนิทลงทันทีอย่างไม่ต้องนัดหมาย..

“ข้า..วายุภักษ์รัชทายาทแห่งไตรคาน ขอให้สัตย์ปฏิญาณต่อเทพไท้เทวา พระวิญญาณบูรพาจารย์
รวมทั้งบรมกษัตริย์ไตรคานทุกพระองค์ ตลอดจนบรรดาผู้มีเกียรติที่เข้าร่วมพิธีในครั้งนี้
ช่วยเป็นสักขีพยานในสัตย์ปฏิญาณของข้า รับรู้เถิดว่าข้าอภิเษกสมรสกับบุรุษผู้มีนามผักตบ
พระโอรสเลือดเนื้อเชื้อไขของอดีตกษัตริย์แห่งเวฬุวรรณนคร แต่งตั้งเป็นชายาคู่บารมีและราชบัลลังก์ไตรคาน
ครองราชสมบัติ ดูแลไพร่ฟ้าให้ผาสุกร่มเย็นร่วมกันตลอดกาล..‘ข้าจักดูแลเจ้า..ด้วยหัวใจทั้งดวงของข้า’...”
กระแสรับสั่งสัตย์ปฏิญาณประโยคปิดท้าย ทรงทอดพระเนตรหวานเชื่อมยังผู้ที่พระองค์เจตนามอบให้เป็นพิเศษ
ยังผลให้คนที่ยืนประจันพระพักตร์ ถึงกับหน้าแดงก่ำเสียยิ่งกว่าสุรารสเลิศในถ้วยหยกสีขาวไปแล้ว

   จากนั้นองค์ชายค่อยยกสุราขึ้นดื่มรวดเดียวหมดถ้วย เพื่อให้คำสาบานต่อสัตย์ที่พระองค์ปฏิญาณไว้
โดยไม่ละสายพระเนตรจากใบหน้าหล่อเหลาของพระชายาแม้แต่น้อย
   เป็นผักตบบ้าง ต้องให้สัตย์ปฏิญาณตามธรรมเนียมประเพณี เขายื่นมือหยิบถ้วยหยกจากถาดทองของโหรหลวง
แล้วยกชูสูงแบบเดียวกับที่องค์ชายทรงกระทำ รอปฏิกิริยาผู้คนเงียบเสียงจนไม่ได้ยินอะไรแล้ว
ส่งยิ้มหล่ออย่างที่น้อยครั้งจะทำ สะกดตรึงทุกผู้คนไปกับรอยยิ้มพิฆาตบาดจิต
 แม้แต่พี่สาวฝาแฝดผู้ไม่นิยมชมชอบในบุรุษเพศ ยังจ้องเนตรเบิกค้างไปกับรอยยิ้มงดงามหล่อเหลาของพระอนุชา
พระองค์ทรงประทับอยู่ข้างแม่เล็ก ที่ยืนมองลูกกับพระสวามี ด้วยหัวอกคนเป็นแม่ซึ่งมีความสุขเปี่ยมล้นหัวใจ
ในมือกดถ่ายวีดีโอไปด้วย ใช้สมาร์ทโฟนยี่ห้อดังที่เธอไปหาจนเจอ

   “ผมชื่อผักตบ ขอให้สัตย์ปฏิญาณต่อเทพไท้เทวา พระวิญญาณบูรพาจารย์ บรมกษัตริย์ไตรคานทุกพระองค์
เชื้อพระวงศ์ราชนิกุล รวมทั้งบรรดาท่านผู้มีเกียรติที่มาร่วมพิธี ช่วยเป็นสักขีพยานต่อคำสัตย์ปฏิญาณของกระผมครั้งนี้
โปรดจงรับรู้ไว้ว่า ผมจักเทิดทูนเคารพพระสวามีชั่วชีวิต จักร่วมทุกข์ร่วมสุข ดูแลไพร่ฟ้าราษฏรจนกว่าชีวิตจะหาไม่
‘จักเป็นชายา ดูแลพระทัยองค์ชาย..ด้วยหัวใจของผมเช่นกัน’..”
   เสียงโห่ร้องแสดงความดีใจดังรับ จังหวะปี่พาทย์บรรเลงขึ้นทันที ผักตบยกถ้วยหยกกระดกสุราสีแดงคล้ายไวน์
แต่มีรสฝาดหวานลงสู่ลำคอตามอย่างพระสวามีทรงกระทำไปก่อนหน้า

    จากนั้นทั้งสองพระองค์เสด็จไปใกล้พระที่นั่งเหนือหัว พระมเหสีที่หน้าบัลลังก์ พากันคุกเข่าค้อมเศียร
รอให้สองพระองค์พรมวารีทิพย์เพื่อความเป็นสิริมงคล พร้อมกับรับพระราชทานพร
ก่อนแม่เล็กจะทำหน้าที่ผูกข้อไม้ข้อมือให้ปิดท้าย เป็นอันเสร็จพิธีอภิเษกอย่างเป็นทางการ

เข้าสู่บรรยากาศเฉลิมฉลอง ไม่มีพิธีรีตองครื้นเครงอย่างเดียว บรรดาพสกนิกรภายนอกต่างร่ำสุรา
ทานอาหารผลไม้ซึ่งวังหลวงจัดเตรียมไว้ให้เหลือคณานับ พวกเขาได้โอกาสชื่นชมพระบารมีเหนือหัว
ทรงเสด็จนำพระโอรสและชายาในพระองค์ พร้อมด้วยเชื้อพระวงศ์รวมแม่เล็ก องค์หญิงศศิธร
โบกไม้โบกมือให้พวกเขายังปะรำพิธีตั้งแท่นสูง ให้สามารถมองเห็นกันทั่วถึง
ก่อนดำเนินกลับสู่ท้องพระโรงเลี้ยงต้อนรับแขกเหรื่อในครั้งนี้

   “จากนี้ไปจักเป็นเพลา ดื่มฉลองสุราหมื่นพิรุณตามธรรมเนียมประเพณี
ข้าในฐานะกษัตริย์..จักนำพวกท่านยกถ้วยสุราเฉลิมฉลอง”
เหนือหัวทรงตรัสให้ได้ยินทั่วท้องพระโรง หลังเสด็จกลับมาประทับเป็นที่เรียบร้อยดังเดิม

   “ขอประทานอภัยพะยะค่ะเสด็จพ่อ” องค์ชายวายุภักษ์รีบท้วงติง  เมื่อพระบิดาทรงรับสั่งเสร็จสิ้น

   “เจ้ามีอันใดเช่นนั้นหรือ..วายุภักษ์” พระองค์ดำรัสถาม

   “ทรงยกเลิกสุราหมื่นพิรุณ ในการดื่มฉลองครั้งนี้เสียเถิดพะยะค่ะ”
องค์ชายให้เหตุผลที่ทรงดำรัสแทรกขัดพระองค์ ยังความแปลกพระทัยให้พระบิดาไม่น้อยทีเดียว
ด้วยสุราหมื่นพิรุณเป็นประเพณีปฏิบัติ ใช้ดื่มฉลองในงานมงคลแทนสุราอื่นใด โดยเฉพาะพิธีอภิเษกสมรส..

   “เหตุใดให้ยกเลิก เจ้าย่อมรู้เป็นธรรมเนียมปฏิบัติพึงต้องกระทำ”
พระโอรสไม่ตอบคำ ทรงผินพักตร์มายังผักตบ ให้สัญญาณด้วยเนตรคมท่ามกลางความสงสัยใคร่รู้ของบรรดาแขกเหรื่อ

   ผักตบเหมือนรอจังหวะอยู่ก่อน เขาก้าวเท้าเข้าไปยืนหน้าพระที่นั่งองค์เหนือหัว
ผู้เปลี่ยนฐานะเป็นพ่อสามีหมาดๆ ค่อยเปิดคลิปวีดีโอมือถือ แล้วยื่นไปให้เหนือหัวอนิละทรงทอดพระเนตร
หลังพระองค์ทอดพระเนตร ถึงกับพระพักตร์ซีดเผือดตกพระทัยอยู่ไม่น้อย
ไม่ต่างกับพระมเหสีที่ได้ทอดพระเนตรไปพร้อมกัน ก่อนสบเนตรกับผักตบ ซึ่งกระซิบพระองค์เบาๆ

   “ทรงรับสั่งเปลี่ยนสุรา ไม่ให้งานหมดความสนุกไปเสียก่อนครับ ส่วนเรื่องนี้เราค่อยสะสางกันภายใน
ยังไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น รอให้งานผ่านไปก่อนเถอะครับ เสด็จพ่อ..เสด็จแม่”
เป็นครั้งแรกที่ผักตบเรียกขานพระองค์เยี่ยงนี้ องค์เหนือหัวพยักพระพักตร์เข้าใจสิ่งที่ผักตบบอก
ค่อยมีรับสั่งให้ได้ยินไปทั่วท้องพระโรง ด้วยการกลบเกลื่อนพระอาการไม่ให้พิรุธ สมเป็นกษัตริย์ผู้ครองนครแล้ว

“เราจักเปลี่ยนหมื่นพิรุณ เป็นอมตะวารีสุราพิเศษที่โอรสเราใช้เทพมหาธาตุแห่งสายวารีกระทำขึ้น
เพื่อให้พวกท่านได้ลิ้มลองแทน ถือเสียว่าเป็นการแสดงความขอบคุณ จากโอรสและชายาเขาแล้ว”
องค์เหนือหัวทรงไหวพริบพระปัญญาเป็นเลิศ ทรงแก้ไขสถานการณ์ได้น่าชื่นชมยิ่งนัก

“องค์ชายทรงพระเจริญ พระชายาทรงพระเจริญ” เสียงสรรเสริญต่อองค์ชายวายุภักษ์กับผักตบ
ดังรับกระแสพระดำรัสโดยไม่มีข้อกังขาสงสัยอันใดอีก เมื่อองค์เหนือหัวทรงชี้แจง การเปลี่ยนแปลงสุราเฉลิมฉลอง

พวกเขากลับภาคภูมิใจที่ได้มีโอกาส ลิ้มรสสุราซึ่งใช้พลังของเทพมหาธาตุเรียกวารีทิพย์มาเพื่อการนี้โดยเฉพาะ
ซึ่งองค์เหนือหัวหาได้ยกอ้างเกินจริงแต่อย่างใด น้ำที่ใช้หมักสุราเป็นสายวารีจากเทพมหาธาตุ
องค์ชายวายุภักษ์ทรงกระทำขึ้น หลังสามารถเรียกใช้เทพมหาธาตุวารีด้วยองค์เอง

เพียงส่วนประกอบที่เหลือคือสมุนไพรพิเศษ ร่วมมือกับมหาโหราผู้เฒ่าปรุงแต่งให้เป็นสุรามีไม่มากนัก
แต่หากจักใช้รับรองแขกเหรื่อภายในท้องพระโรงนี้ ก็ยังคงเพียงพออยู่บ้าง

ส่วนประเด็นที่กลายเป็นปัญหาเปลี่ยนสุรากะทันหัน ไม่สามารถแพร่งพรายให้เกิดความโกลาหล
ในเมื่อทรงทอดพระเนตรจากคลิปวีดีโอ รับทราบในพระทัยว่า ‘สุราหมื่นพิรุณมียาพิษ’
รอให้ผ่านพ้นพิธีอภิเษกค่ำคืนนี้ไปเสียก่อน จากนั้นค่อยสะสางจับคนร้าย ซึ่งทรงหนักพระทัยยิ่งนัก
เพื่อสืบสาวราวเรื่องหาต้นตอสำคัญกันต่อไป เรื่องนี้ไม่ธรรมดาเสียแล้ว..


มาอัพตามนัดแล้วนะคะ  เจอกันอีกทีวันอาทิตย์ค่ะ

ขอบคุณสำหรับแฟนนิยายที่โอนจองเรื่องนี้ไว้ในอ้อมกอด
สำหรับจำนวน 50 ท่านแรกที่จะได้ของขวัญแทนการขอบคุณ
เหลืออีก 10 ท่านนะคะ ใครต้องการอยู่ในเงื่อนไขสามารถโอนได้อยู่ค่ะ

ส่วนท่านที่โอนนอกเหนือจากนี้ ไม่ต้องเสียใจนะคะ ยังไงก็ได้น้องตบพร้อมมัดกล้ามงามๆ
ไปนอนอ่านคลายร้อนในเดือนเมษายน สงกรานต์ที่จะมาเยือนนี้แน่นอนค่ะ

ฝากอิมเมจปกเล่ม 2 ระหว่าง องครักษ์หนุ่มกลกะลา VS องค์ชายธรณิน 'มังกรปฐพี'
คาดเดาเอาเองนะคะ ว่าใครเป็นใคร ตามจินตนาการของคนอ่าน :mew1:




« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 13-02-2014 18:17:28 โดย luxilove »

ออฟไลน์ aoihimeko

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3130
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +155/-9
 :z13:
ดีใจได้จิ้มอีกละ อิอิ


///////////////////////////////////////////////

หนักใจแทนธรณินจริงๆ ไม่รู้จะหาทางออกเรื่องนี้ยังไง

สงสารกลกะลาที่สุดเลย พระปิตุจฉาร้ายกาจ

ผักตบได้แต่งแล้วดีใจๆๆๆ แต่ก็ยังมีเรื่องร้ายตามมาอยู่ดี

ใครกันที่บังอาจวางยาพิษนะ จับตัวคนร้ายให้ได้นะ

รอตอนต่อไปก๊าบ :hao7:



ปล.ปกของคู่นี้บาดจิตจริงๆ เดาว่าข้างหน้าอ่ะหนูกลนะ อิอิ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 12-02-2014 16:58:46 โดย aoihimeko »

ออฟไลน์ tamako

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1198
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +65/-6
^
^
จิ้มๆ ในทะลุไปถึงพี่ lux
ดีใจเรื่องงานแต่งของผักตบ แต่แอบเสียวเรื่องยาพิษดีนะที่มีคลิปไม่งั้นร่วงกันหมด
สงสารกลกะลา(ไม่อยากสงสารธรนิน ฮ่า)โดนงานแต่งกะทันหันแบบนี้แย่แน่ๆ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 12-02-2014 16:36:08 โดย tamako »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ mild-dy

  • ☆ ทาสแมว ☆
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8891
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +389/-80
ดีนะที่มีคลิป ไม่งั้นมีงานเข้า
รอเวลาหลังเสร็จพิธีค่ะ
รอคนร้าย

ออฟไลน์ mystery Y

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7677
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +585/-12
เป็นงานแต่งที่หวานมาก~ คือแบบ...จิ้นไปว่าเจ้าชายกับผักตบต้องหล่อเว่อร์ๆ แล้วตอนสาบานรักโคตรเขิน~

FeeDtheCAT

  • บุคคลทั่วไป
ดีใจฝุดๆ ^^

ออฟไลน์ MiSS-U

  • {^o^} {^3^}
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2800/-11
พิธีอภิเษกดูอลังการและชวนซาบซึ้งมาก  ดีใจกับผักตบและวายุภักษ์จริงๆ

เพราะในที่สุดก็ได้ใช้ชีวิตร่วมกัน  :mew1:  แต่ดูท่าหลังคืนวิวาห์คงวุ่นหาตัวคนร้าย

กันอีกแน่ๆ  แต่เชื่อว่าต้องเจอและจับหนอนได้อย่างแน่นอน  :hao7:

แอบเครียดกับคู่กลกะลาและธรณิน  ไม่รู้เมื่อไหร่จะรู้ใจตัวเอง  ที่สำคัญจะฝ่าฟัน

มาอยู่ด้วยกันได้ยังไงนี่สิ   :mew2:

บวกเป็ด  รอวันอาทิตย์

 :pig4:   :กอด1:

ออฟไลน์ Toon_TK

  • เ ด็ ก อ้ ว น
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 740
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-1
หวานเฟ่อร์ๆ  :-[ :-[ :-[ :-[

ออฟไลน์ Nus@nT@R@

  • Life is Investment
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5589
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +456/-11

ออฟไลน์ bulldog17

  • ❤GOT7
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3689
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +265/-12
ดีนะพระชายารู้ทัน

เกือบไปๆ

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
รูปในหนังสืออย่างหล่อเลยอะ

ออฟไลน์ zatamare

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 808
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +69/-1
เอ้ยยยย แต่งละหวานได้อีก   

ออฟไลน์ wiwari

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 420
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +93/-1
งานแต่งงานของผักตบยิ่งใหญ่มาก อยากรู้จังใครเป็นคนวางยา

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ yunchun

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 554
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-2
ตอนนี้มีแต่สีชมพูเลยเชียว แต่ก็ยังมีปมตอนท้าย
ใครกันวางยาพิษ  o18
ปก2 นี่น้ำลายแทบหก 5555555 :z1:

ออฟไลน์ omyim_jjj

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 632
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-1
หวานนนน   :L2: :L2: :L2:

ออฟไลน์ nuwi

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 188
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-1

ออฟไลน์ loveview

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1912
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +87/-10
น่าสงสัยมากๆงานนี้ ใครกันที่วางยาพิษ
งานแต่งทั้งทีมีเรื่องจนได้ :a5: o22 :z6:

ออฟไลน์ 2pmui

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +66/-6
อิมเมจน้องกลแซ่บมั่กก

ออฟไลน์ KuMaY

  • คนไม่สำคัญ ทำไรก็ผิด
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 620
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-0
หวานมาก :o8:
แต่แอบเสียวยาพิษนะ
ดีที่ผักตบรู้ก่อน ทุกคนเลยรอด
ขอให้จับตัวคนร้ายได้ไวไวนะ

ส่วนอีกคู่ ธรณิณจะแก้ปัญหายังไงนะ
แล้วถ้ากลกะลารู้จะเสียใจแค่ไหนกัน :z3:

ออฟไลน์ maemix

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4403
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +299/-3
พิธีอภิเษกหวานมาก
ต่างคนต่างตะลึง

เกือบล่มเพราะใครวางยาพิษ
ดีนะแก้สถานการณ์ได้ทัน

ออฟไลน์ Yร้าย

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 732
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +39/-1
จะทำไงดีน๊อ....พี่ดินของน้องกะลาหาทางออกแบบไหนดี
..ส่วนไตรคาน  พระบิดาหญิงอ้ายจะเป็นไส้ศึกรึเปล่า....
เพราะมองดูแล้วน่าจะเข้าเค้ามากเลย.....เพราะไม่ค่อยมี
บทบาทเท่าไหร่  แต่เงียบ ๆ นี่อันตรายน่าดูนักล่ะ.....
ตามล่าคนร้ายต่อไปนะหนูตบที่รัก... :mew1: :mew1:

ออฟไลน์ ๐๐ตะวัน๐๐

  • ๐๐๐ลูกตาล๐๐๐
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1104
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-3
แต่งกันแล้วดีใจด้วยน่ะผักตบ

ออฟไลน์ route rover

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2423
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +221/-7
เค้าแต่งงานกันแล้ววว รอตอนเข้าหอ  :katai2-1:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด