ตอนที่ 8 ฉาว! อีกแล้ว คลิปหลุด ลูกสาว สส ชื่อย่อ sm อาละวาดกลางร้านเบเกอรี่หรู ผมอ่านพาดหัวข่าวบันเทิงของเช้านี้อย่างอารมณ์ดี มองภาพข่าวแล้วยิ้มเหี้ยม นี้แค่น้ำจิ้มๆนะ ของจริงมันยังไม่เริ่มเลยด้วยซ้ำ
“พี่เกมส์ พี่เกมส์”เสียงของเค้กทำให้ผมหลุดจากภวังค์
“พี่เป็นบ้าเหรอ อ่าหนังสือพิมพ์แล้วนั่งยิ้มอยู่คนเดียว”ผมไม่ได้ตอบ แต่เลือกที่จะโยนหนังสือพิมพ์ที่ผมอ่านอยู่ใส่หน้ายัยเค้ก แต่มันพาดดันไปตกข้างโซฟา
“โอ๊ย! พี่เกมส์ถ้าพี่จะโยนแบบนี้ ทำไมไม่ปาใส่หน้าฉันเลยล่ะ”
“แกก็ลองเอาหนังสือพิมพ์มาคืนพี่สิ พี่จะทำตามปรารถนาแกให้ ”
ยัยเค้กบ่นกระปอดกระแปดก่อนจะทรุดตัวนั่งที่โซฟาตรงข้ามผมแล้วอ่านหนังสือพิมพ์ที่ผมโยนไปอ่าน
“อ้าว! นั้นมันวันที่ฉันนัดพี่ไปที่ร้านเบเกอรี่นิพี่เกมส์”
“ก็ใช่”
“ร้ายนะพี่เกมส์ ยัยสมายด์กับพี่เกมส์นี้มันมวยคนละรุ่นจริงๆเลยนะ”
“ขนาดเธอยังรู้ แต่ยัยเด็กนั่นไม่คิดจะเจียมตัว”ผมยิ้มเยาะ
ครืด! ครืด! ครืด!
~ถ้าวันหนึ่งฉันเลิกกับเขา แล้วเราจะมารักกันได้ไหม ถึงรู้ว่าผิด หัวใจก็สั่งให้ทำอย่างนี้~
ครืด! ครืด! ครืด!
-XXX-
“แปบนะเค้กพี่รับโทรศัพท์ก่อน”
“ฮโหล”
(อีเกมส์)
“เอ่อ ใครครับ”
(นี้ฉันมิ้งเองนะ ฉันมีเรื่องมาเม้าท์)
“มิ้งไหนครับ”
(อย่ามาแอ๊บอีเกมส์ ฉันมิ้งอาร์ซีเพื่อนแรดหล่อนไงอีนี้นิ)
“อ้าวมิ้งเองเหรอ นึกว่าชะนีที่ไหน ล้อเล่นน่ามิ้ง”
(อย่ามาเยอะนะอีเกมส์ จำแฟนเก่าของสามีแกได้ไหม)
“ใครอ่ะมิ้ง”
(มีเยอะเหรอย่ะ ก็น้องสมายด์คนดีของพ่อสมาร์ทสุดมาทแมนแฮนซั่มสามีหล่อนไงย่ะ)
“ทำไมเหรอมิ้ง”
(ก็ไอ้ปาร์คหลานรหัสฉันน่ะ มันพาเด็กไปกินตับในหอ แล้วที่นี่ผัวไอ้ปาร์คกลับมาเจออ่ะแก มันก็เลยให้ฉันไปเคลียร์ให้ แกรู้ไหมเด็กที่ไอ้ปาร์คพาไปนั้นใคร)
“อย่าบอกนะว่า”
(ใช่จ้า น้องสมายด์คนงามนี้ล่ะ ดีนะฉันจำนางได้ไม่งั้นนางคงโดนผัวไอ้ปาร์คเตะไส้แตกไปแล้ว)
“ฉันไม่อยากจะเชื่อ”ผมพึมพำ
(ถ้าแกไม่เชื่อ ฉันมีคลิปนะ ไอ้ปาร์คมันแอบถ่ายไว้ ลีลานี้นะนางเอกAVยังอายเลยแก แค่นี้ก่อนนะ ผัวฉันกลับมาแล้ว บายนะแก ไว้ผัวฉันไม่อยู่แล้วเดี๋ยวฉันแล้วฉันจะแอบออกไปหา)
“โอเคๆ”
ติ้ด!
หลังจากที่ผมวางสายจากเพื่อนสมัยมหาลัยแล้ว ผมก็นั่งรอคลิปที่มิ้งบอกจะส่งให้ผม
ครืด! ครืด! ครืด!
อ๊ะ!
ผมมองคลิปวิดีโอที่แนบมากับข้อความที่มิ้งส่งมาให้แล้วกดเล่น
ผมดูไม่นานก็ปิด
ผมรู้สึกหดหู่ ผมไม่รู้สึกสะใจเลยสักนิด ใช่สมายด์จริงๆด้วย ผมไม่คิดว่าเธอจะมั่วขนาดนี้
ผมอึ้งนะยอมรับเลย ไม่เคยคิดว่าจะเลวร้ายขนาดนี้
ผมหลับตาลง ภาพในหัวของผมมันมีแต่ภาพในอดีต
“แง่..แง่”
เสียงของตาเครปทำให้ผมหลุดออกจากภวังค์ ผมลุกจากโซฟาเดินไปที่เปลเด็ก แล้วอุ้มเจ้าตัวเล็กขึ้นมากอดปลอบ
ผมมองหน้าของเครป แล้วความสงสารที่ผมมีเมื่อกี้มันก็หายไป ผมจะไม่สงสารผู้หญิงคนนี้อีก ผมเมตตาเธอมากเกินพอแล้ว
ผมกล่อมจนตาเครปหยุดร้องแล้ววางเขาลงบนเปลตามเดิม วันนี้เค้กหอบตาเครปมาเลี้ยงที่บ้านผมเพราะวันนี้ป๊ากับม๊าไม่อยู่บ้าน ยัยตัวดีเลยต้องหอบลูกมาอยู่กับผม ถึงจะมีเสียงงอแงของตาเครป แต่ก็ยังดีกว่าให้ผมอยู่บ้านหลังนี้คนเดียว บ้านหลังใหญ่ที่ไม่มีใครอยากจะอยู่
ผมมองโทรศัพท์ที่กดเบอร์ของสมาร์ทคาไว้ ผมชังใจอยู่หลายครั้งว่าจะโทรดีไหม สุดท้ายผมก็ไม่โทร ผมไม่อยากให้เขารู้ว่าผมยังห่วงเขา เพราะเขายังไม่ได้รับบทเรียนที่เขาสมควรจะได้รับ เอาไว้ผมจัดการเรื่องสมายด์เสร็จเมื่อไรเขาจะเป็นรายได้ไปที่ผมจะตามหา
“พี่เกมส์ๆกับข้าวเสร็จแล้ว”
“เสร็จแล้วหรอเค้ก”
“เสร็จแล้วพี่ ตั้งโต๊ะเลยป่ะ”
“เมื่อกี้ใครโทรมาอ่ะพี่”
“อ๋อ เพื่อนพี่นะเขาส่งไฟล์งานมาให้ตรวจ ไม่มีอะไรหรอก”
ผมบอกปัดๆไปก่อนที่เดินตามไปช่วยเค้กจัดโต๊ะอาหารเช้า
“ทำไมจัด 3 ที่ล่ะเค้ก”
“วันนี้เค้กนัดพี่ไนท์มาตกลง เรื่องของเค้กกับพี่เขานะ”
“อ๋อ แล้วนั้นจะยืนรออะไรละเค้ก ตักข้าวสิ”
ผมมองเค้กที่ ยืนถือทัพพีแต่ไม่ยอมตักข้าว
“เค้กว่าเราอย่าเพิ่งตักข้าวเลยนะพี่เกมส์”
“ทำไมล่ะ ไม่ตักแล้วจะได้กินข้าวกันไหมวันนี้”
เค้กทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก ทำให้ผมต้องคว้าโถข้าวมาตักใส่จานเองอย่างช่วยไม่ได้ แต่ปกติเค้กจะไม่แสดงท่าทีแบบนี้ มันผิดปกติเกินไป จนผมจับสังเกตได้
กริ้ง!
กริ้ง!
“เอ่อ พี่ไนท์คงมาแล้ว ฉันไปเปิดประตูให้พี่เขาก่อนนะ”
ผมมองตามหลังเค้กแล้วถอนหายใจอย่างปลงๆกับท่าทางของยัยเด็กนั้น จะทำอะไรก็ไม่เคยจะเนียน จะปิดอะไรก็ไม่เคยจะมิด ชอบแสดงพิรุธจนผิดสังเกตตลอด
“สวัสดีครับพี่ไนท์ หอบข้าวของมาเสียเยอะแยะเลยนะครับ”
ผมกล่าวทักทายพร้อมกับแซวพี่ไนท์เล็กน้อย จนเจ้าที่ตัวที่เพิ่งเดินเข้ามาถึงกับยิ้มเขินๆ
“ไม่เยอะหรอกคะพี่เกมทส์ มีแต่ของโปรเค้กทั้งนั้นเลย พี่ไนท์นี้รู้ใจเค้กจังเลย”
“งั่น ถ้าถูกใจ เค้กก็ให้รางวัลพี่สิครับ”
“ได้คืบจะเอาศอกนะคะ พี่ไนท์อย่าลืมนะคะที่สัญญากับเกมส์ไว้ว่าอะไร”
“พี่ไม่ลืมหรอกครับ พี่จะบอกคุณแม่ให้ยกเลิกงานหมั้นแล้วก็ถอนหุ้นจากบริษัทของครอบครัวสมายด์ตามที่พี่สัญญาไว้กับเกมส์”
ผมจ้องเข้าไปในดวงตาของพี่ไนท์ พี่เขาไม่หลบสายตาจับผิดของผมเลย ท่าทางที่มั่นคงและมั่นใจในสิ่งที่ตัวเองพูดมันทำให้ผมยิ้มอย่างคนชนะ
ที่จริงผมก็ไม่ได้อยากลากใครเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องของผม แต่ถ้ามันไม่หยุด ผมคนนี้ล่ะจะเป็นฉุดมันลงนรกคลุมสุดท้าย ให้ทรมานยิ่งกว่าตายทั่งเป็น
“กรี้ด! นี้มันอะไรกันค่ะพี่ไนท์ พี่มาอยู่บ้านอีพวกเสนียดจัญไรพวกนี้ได้อย่างไง อ๋อ อีเด็กสารเลวนี้เอง แกยั่วพี่ไนท์ใช่ไหม ฮ่ะ!”
ผมถึงกับต้องยกมือขึ้นปิดหูกับเสียงกรีดร้องของหญิงสาวตรงหน้า สมายด์มาที่บ้านของผมได้อย่างไง แล้วสมายด์รู้ได้อย่างไงว่าพี่ไนท์จะมาที่นี้
“หยุด! หุบปากของเธอนะสมายด์ แล้วอย่าคิดจะมาด่าใครในบ้านหลังนี้ ถ้าเธอยังไม่อยากไร้ที่ซุกหัวนอน”
ผมมองพี่ไนท์สลับกับสมายด์อย่างนึกสนุก ผมอยากรู้ว่าพี่ไนท์จะทำให้ผมสนุกได้มากแค่ไหน ผมอยากเห็นสมายด์ลงไปชักดิ้นชักงอกับพื้นเสียจริงๆ
“พี่ไนท์พูดแบบนี้หมายความว่าอย่างไงคะ สมายด์เป็นคู่หมั้นกับพี่นะคะ แล้วอีเด็กนั้นมันกำลังจะแย่งพี่ไปจากมายด์”
“คู่หมั้นเหรอ ถ้าฉันถอนหมั้นล่ะ”
“ไม่จริง คุณแม่พี่ต้องไม่ยอมแน่ๆ ไม่จริง พี่ไนท์ต้องเป็นของสมายด์”
เพล้ง! กรี้ดดดด!
ผมเค้กแล้วก็พี่ไนท์รีบถอยห่างจากสมายด์ทันที่เธอกวาดจานบนโต๊ะหล่นลงมาแตกกระจายหมด เธอกรีดร้องเหมือนคนบ้าแล้ว วิ่งออกจากบ้านของผมไป
ผมได้แต่มองแต่ก็ต้องหันสบตากับยัยเค้ก เมื่อผมนึกถึงคำพูดก่อนหน้านี้ของยัยเค้ก ที่เตือนผมเรื่องตักข้าว ผมเข้าใจแล้วละครับ ว่าไม่ควรตักเพราะอะไร
“พี่ขอโทษทั้งสองคนนะ พี่ไม่รู้จริงๆ ว่าสมายด์รู้ได้ไงว่าพี่จะมาที่นี้”
หายหน้า หายตาไปนาน ต้องขอโทษคนอ่านด้วยนะครับ
ฝากเรื่องสั้นด้วยนะครับ NC ตอนเดียวจบ
{เรื่องสั้นตอนเดียวจบ} Call Me Teacher
หัวข้อ: ((เรื่องสั้น))เมียหลวง ตอนที่ 13 up 9 มิถุนายน 2562 (รักกันแค่ตอนหายใจก็พอ) (อ่าน 132841 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก