หัวข้อ: ช่วยด้วย...หมอ(โดน)ฟัน ตอนพิเศษ ภาคอนาคต P.62 (ลงต้ังแต่ 14/09/57 ลืมเปลี่ยนหัว)

[B52]

คุุณแม่เหนือกว่า

[Biwty...]

 

[punchnaja]

ขุ่นแม่เริ่ดมากค๊า

[DraCo_SLa13]

อ่านทันแล้วค่ะ สนุกมากค่ะ แรกๆพิมพ์ผิดเยอะเลย ยอมรับว่าอ่านแล้วเสียอารมณ์มาก

แต่ต่อมาพัฒนาการดีมากค่ะ หลังๆนี้ ไม่ผิดเลย ชอบคู่  เกลฟิก มาก  แต่ใจจดจ่อ กับ ตามปี มากกว่า คือแบบชอบที่เค้ารักกันแรงๆอ่ะ

ยังไงก็ขอติดตามเป็น FC เรื่องนี้ด้วยคนนะคะ

[poohanddew]

กร๊ากกกก นักฆ่าแพ้พระ'มาร'ดา
 

[+HaNeul+]

แม่พระมากคุณแม่ขา 55

[My_yunho]

ชอบฟิก-เกล มากจร้าาาา น่าร๊าาาาาาาาก

[ไอ้หัวแห้ว]

ขุ่นแม่

เก๋กู้ดดดดดด

[Elizabeth_TonnY]

FC ขุ่นเเม่ที่สุด
ว้าาาา จะจบเเล้วจริงๆหรอต่อไปนี้คงคิดถึงมากกก
อ่านตั้งนานนน รู้สึกพูกพันธ์มากกก
ยังไงก้ออย่าเพิ่งรีบจบน้ะ
หรือไม่ก้อขอตอนพิเศษเรื่อยๆๆๆ น้ะ ฮ้าาาา
ขอบคุณคนเขียนมากกกก
รักเกล รักฟิก รักปี รักตาม

[IöLIKE]

ThankS

[choipango]

หมอ(โดน)ฟัน ตอนที่ 49

        “ทำไรหนะ” แม่โผล่หน้าเข้ามาถามแบบปัจจุบันทัน กะละมังยำในมือแทบร่วง



        “เฮือก!! วู้ โตะใจโมะเลอะ” ผมถอนหายใจอย่างโล่งอกที่ประครองกะละมังยำไว้ได้



        “ทำกับข้าวไง” ผมตอบแม่ยิ้มให้นิดๆแล้วช่วยเป็นลูกมือให้ริคต่อ อ๊ะๆ อย่าคิดว่าผมจะทำเองคนเดียว ฝันกลางวันแหง๋มๆ มีหวังครัวระเบิด วันนี้เป็นวันแรกที่ละครเวทีสาขาฟิกเปิดทำการแสดง ครอบครัวผมยกกันไปดูวันนี้ รวมทั้งครอบครัวฟิกด้วย เมื่อวานผมไปหาแม่ฟิก ท่านไม่โกรธอะไรกลับกอดปลอบผมนึกว่าจะหลุดมือจากลูกสะใภ้อย่างผม ได้เจอพ่อฟิกแล้วหน้าตาดุแต่ใจดีมากคุยหยอกล้อผมเล่น ก่อนจะช่วยกันทำอาหาร ซึ้งผมก็ได้เป็นแค่ลูกมือหยิบจับนู่นนี่นิดหน่อย ที่เหลือแม่กับแฟนต้าจัดการเรียบ แต่ผมไม่ได้ไปส่งด้วยเพราะตกลงกันแล้วว่าจะเจอกันวันแสดงเลย แม่ฟิกเลยแบ่งให้เอากลับมาทานที่บ้าน



        “จะกินได้เรอะ” เสียงพี่คิลดังขึ้น มองเหยียดๆ



        “โอ๊ย เจ็บนะแม่” แม่ตีปากพี่คิลทันทีผมกับริคขำกากทันที ก่อนที่ริคจะรีบเก๊กขรึมเหมือนเดิม



        “ปากเรอะนั้นเดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อย” แม่ชี้หน้าขู่ก่อนจะเดินมาชิมยำที่ผมทำ



        “ก็ใช้ได้ อร่อยออก” แม่พยักหน้าชมก่อนจะปรายตามองพี่คิล



        “วันนี้ไม่มีเรียนบ่ายเหรอ” ผมสั่นหัว อันที่จริงมีแหละต้องเข้าแล็ปแต่น้องที่นัดทำฟันดันมาไม่ได้ไม่รู้ว่าโชคดีหรืออะไร อย่างน้อยมันก็ทำให้ผมมีเวลาทำของพวกนี้เพิ่มละกัน แม้ว่าริคจะเตรียมส่วนผสมทั้งหมดให้แค่เอามาผัดผสมกันก็เสร็จแล้ว



        “มีของที่ตัวเองทำบ้างไหม ที่ไม่ใช่ริคเตรียมไว้ให้” พี่คิลยังคงจ้องจับผิดผมให้ได้ รู้ทั้งรู้ว่าสกิลทำอาหารผมต่ำเตี้ยเรี่ยดินขนาดไหน แค่ตัวเองทำได้ทำแค่นี้ข่มซะ



        “มี นี่ไง” ผมยื่นไข่ม้วนที่ไหม้ๆเกรียมๆ



        “ฮ่าๆๆ นี่มันไข่ม้วนหรืออึหมา” พี่คิลว่าเยาะๆหัวเราะดังลั่น ณ ตอนนี้แม่ก็ช่วยผมไม่ได้เพราะ แม่ พี่กิล ผม ทำอาหารไม่เป็นสับปะรดเลย มีย่า ปู่ พ่อ พี่คิลเท่านั้นที่สกิลทำอาหารขั้นเมพ



        “อืม ก็พอใช้ได้ ตอนทอดใช้ไฟอ่อนๆ ใช้ไฟแรงนะซิถึงได้ไหม้” พี่คิลกินไปชิ้นหนึ่งแล้วคอมเม้นกลับ อย่างกะรายการประกวดทำอาหาร



        “ทำให้หน่อยจิ” ผมอ้อนเผื่อฟลุ๊ค



        “เรื่อง หัดทำเองตั้งใจทำให้เค้าไม่ใช่ไง หน้าตาช่างมันทำด้วยใจ โอเค้” ว่าแล้วก็เดินจากไปพร้อมกับไข่ม้วนทั้งจาน



        “พี่หนูก็พูดเรื่องดีๆเป็นเหมือนกันเนอะ” แม่ว่าแขวะๆ แต่คงดังเกินไป





        “เป็นตั้งนานแล้วเหอะ พระ ‘มาร’ ดา” เสียงพี่คิลตอบกลับมา



        “เดี๋ยวเถอะแก ไอ้ฆ่าตกร มาให้เตะก้านคอซะดีๆ” แล้วแม่ก็ออกไปไล่เตะก้านคอพี่คิล ซึ่งแน่นอนไม่มีใครห้าม และคิดจะช่วย



        “เหอะๆ” ผมได้แต่มองตามอย่างปลงๆ



        “ฮึบ ลองอีกสักครั้งก็แล้วกันเนอะ ริค” ผมหันไปยิ้มกับริคแล้วลองทำไข่ม้วนอีกรอบค่อยๆทำอย่างที่ริคบอก ใช่ไฟอ่อนๆ ใจเย็นๆ ไม่นานไข่ม้วนผมก็ออกมาสวยงาม



        “จัดใส่กล่องเลย” ผมบอกริคยิ้มๆแล้วลงมือทำข้าวกล่อง ผมทำไม่เยอะไม่ได้ทำเลี้ยงทั้งกอง แค่พอคนสนิทเพราะที่กองมีข้าวกล่องอยู่แล้ว



        “ฮู่ว เหนื่อยเหมือนกันนะนี่ทำกับข้าวอะ ว่าแต่กี่โมงแล้ว” ผมปาดเหงื่อมองข้าวกล่องตรงหน้า อดภูมิใจนิดๆไม่ได้



        “เกือบ 4 โมงแล้ว ละครเริ่ม 6 โมงเย็น แต่เกลบอกว่าจะเอาข้าวกล่องไปให้ก่อนและต้องกลับมาอาบน้ำแต่งตัวก่อน 5 โมงเย็นดังนั้นมีเวลา  1ชั่วโมง” ริคยกนาฬิการขึ้นดูพร้อมกับคำนวนเวลาเสร็จสัพ



        “งั้นก็ไปกันเถอะ กลับมาช้าเดี๋ยวโดนว๊าก” ผมรีบถอดผ้ากันเปื้อนขึ้นไปบนห้องล้างหน้าล้างตาปะแป้งพรมน้ำหอมนิดหน่อยแล้วรีบลงมา ข้าวกล่องทั้งหมดก็อยู่หลังรถเรียบร้อยแล้ว



        “จะไปแล้วเหรอลูก” ปู่จ๋าเงยหน้าจากกระดานหมากรุกที่เล่นกับพ่อถามขึ้น



        “เอาข้าวไปส่งเฉยๆ เดี๋ยวจะรีบกลับมาก่อน 5 โมง ไปก่อนนะครับ” ผมวิ่งไปใส่ร้องเท้าไปขึ้นรถได้สั่งให้ริคเหยียบมิดทันที



        “พี่เกล วู้ๆๆๆๆ” น้องแก้มโบกไม้โบกมือเรียกผม วันนี้ดูสวยหวานเป็นพิเศษเพราะชุดกิโมโนสีชมพูลายดอกซากุระนี่ละมั้ง แต่ยังเป็นม้าดีดกะโหลกเหมือนเดิม ส่วยน้องมุกอยู่ในชุดฮากะมะตัวเสื้อสีน้ำเงินส่วยกางเกงสีเขียวมะกอกอ่อน ดูเหมาะสมกันดี

 

      “คิดถึงจัง” ผมเดินเข้ามาน้องแก้มก็เดินมากอดทันทีน้องมุกรับของที่ผมหิ้วมาเดินนำริคเอาไปเก็บ



        “อะไรกัน อุส่าสวยหวานทั้งทีทำตัวดีๆหน่อย เดี๋ยวขายไม่ออก” ผมพูดหยอกน้องแก้มพร้อมกับเดินเข้ามาในพื้นที่สต๊าฟ



        “อะ พี่เกลหวัดดีค่า/คร้าบ” น้องๆในกลุ่มแก้มทักผมยิ้มแย้มกันทุกคน แต่ละคนเสื้อผ้าหน้าผมเป๊ะ พูดแล้วก็อยากเป็นคอสตูมบ้าง คนอื่นๆก็มองผมแล้วยิ้มให้ มีแค่บางคนเท่านั้นที่มองเหยียดๆ แต่ผมไม่สนใจยังไม่อยากให้งานเขาพังแค่เข้ามานี่ก็เกินพอแล้ว



        “อะ ลืมไปเลย” น้องแก้มปล่อยมือผมพร้อมกับวิ่งไปเอาของบางอย่างมาให้



        “หื้ม? ให้พี่ทำไม” ผมมองบัตรสต๊าฟงงๆ



        “ก็พี่เกลเป็นสต๊าฟเหมือนกันไง ฝ่ายกำลังใจนักแสดง อิอิ” น้องแก้มพูดยิ้มแฉ่ง



        “ฟิกละ” ผมถามหาเป้าหมายทันที น้องแก้มทำหน้ามุ่ย



        “มึงไปตามซิบอกว่า ‘เมีย’ มาหา กูยังไม่อยากทำคนหน้าแหก” น้องแก้มหันไปพูดกับเพื่อนคนหนึ่ง



        “อะไรยังไง” ถามอย่างคลางแคลงใจ ปกติต้องเข้าไปตามเอง



        “พูดแล้วของขึ้น มานั่งนี่ดีกว่า อยู่ตรงนี้อึดอัดหายใจไม่ออก พวกมึงก็รอพี่นิ่งก่อนเจอตัวประกบหน้าหลังดักฉุดมาเลยนะ” น้องแก้มพูดอย่างโมโหชวนผมออกไปข้างนอก มิวายลืมสั่งเพื่อนๆแต่ละคนยกมือโอเครับปาก



        “ช่วงที่พี่ไม่มาอะ นางเกาะติดพี่นิ่งแจเลย แทบจะสิงกันได้ พี่นิ่งก็บ่ายเบี่ยงจนขี้เกียจอะเพราะนางก็หาข้ออ้างนู่นนี่มาตลอด” น้องแก้มพูดขึ้นพร้อมกับรื้อถุงของกินหยิบกล่องข้าวที่มีชื่อตัวเองออกมา เพราะผมแยกไว้เป็นส่วนๆ มีชื่อเขียนไว้ ยกเว้นเพื่อนน้องแก้มเยอะเกินจำชื่อไม่ครบเขียนแค่ว่า เพื่อนน้องแก้ม



        “แล้วบางฉากอะนะ นางก็เล่นจริงเปลืองตัวจริงตลอดๆเลย ฉวยโอกาสบางฉากทำเนียน พวกชะนีที่ชอบจ้องแย่งของของคนอื่นนี้หนาหน้าตีแสกหน้าไม่เข้าจริงๆ” น้องแก้มเล่าไปเปิดกล่องเสต็กจิ้มแรงๆก่อนจะกินเข้าไป ผมเลิกคิ้วมองน้องมุกก็ได้แต่ยิ้มๆส่งมาให้ จะว่าไปน้องมุกก็มีฉากถึงเนื้อถึงตัวกับน้องโบว์พวงหรีดนี่นา



        “เกล” ผมหันไปมองคนเรียกพร้อมกับยิ้มกว้างให้ วันนี้ฟิกอยู่ในชุดคล้ายๆกับน้องมุกแต่ดูหรูกว่าเพราะป็นลูกเจ้าเมืองดูหล่อมากๆ อิจฉาจริงคนอะไรใส่ชุดไหนก็ขึ้น ก่อนจะปรายตามองคนที่ยืนข้างๆที่ไม่ได้รับเชิญมา



        “คิดถึงจัง” ฟิกเดินเข้ามานั่งเก้าอี้ยาวตัวเดียวกับผม แค่แว่บเดียวโต๊ะก็เต็มไปด้วยพวกเพื่อนๆน้องแก้มรวมทั้งพี่โจพี่แจม ต่างก็คว้าถุงที่มีชื่อตัวเองแล้วหยิบออกมากิน แต่คงลืมอะไรไปสักอย่าง



        “อ้าว แล้วพี่จะนั่งตรงไหนละ” พี่ตาลถามขึ้นยิ้มๆทุกคนเงยขึ้นมองก่อนจะกลับมากินต่อหาได้สนใจนางไม่



        “ฟิก” พี่ตาลเรียกฟิกเสียงอ้อน



        “โทษนะป้า เห็นๆกันอยู่ว่ามีแค่คน ‘สนิท’ เท่านั้นป้าที่ ‘ไม่’ สนิทพอก็น่าจะเข้าใจหรือต้องให้บอกกันตรงๆ” เสียงน้องแก้มดังแทรกขึ้นจ้องหน้าพี่ตาลเขม็ง

 

       “ทำไมพูดแบบนั้นละ แก้มยังไงก็สายรหัสกัน” นางชะงักไปนิดแล้วตอบกลับมายิ้มๆ



        “แล้วไง จำเป็นต้อง ‘สนิท’ ออกนอกหน้าเนื้อแนบเนื้อหรือไง คิดว่าไม่จำเป็น” ผมยิ้มนิดๆกับคำพูดน้องแก้ม พูดได้สะใจตรงประเด็น



        “เจ็บนะ หยิกเกลทำไม” ผมมองค้อนคนข้างๆที่หยิกเอวผม



        “ร้ายนักนะเรา” ฟิกบีบจมูกผมส่ายไปมา



        “ปกป้อง?”



        “เปล่า วันนี้ทำไรมาบ้าง” ฟิกปฏิเสธก่อนจะเปลี่ยนเรื่องหาของกิน และก็ไม่มีใครสนใจสิ่งรอบข้างนอกจากของกินตรงหน้า จนนางสะบัดหน้าเดินกลับไปเอง



        “ฮู้ว ของค่อยอร่อยเหมือนเดิม มาทำบรรยายกาศเสียหมด” เสียงน้องแก้มพูดเหมือนจะลอยๆแต่ผมคิดว่าไม่เพราะเห็นพี่ตาลสะบัดหน้ามามองก่อนจะกระฟัดกระเฟียดเข้าไปหลังเวที



        “ไปว่าเค้า” น้องมุกว่าเบาๆพร้อมกับส่งกระดาศทิชชูให้



        “หรือไม่จริง” น้องแก้มแว้ดกลับ



        “จริง” ผมชิงตอบเพื่อนน้องแก้มตบมือหัวเราะถูกใจ



        “ห้ามบ่น กินเข้าไป ตั้งใจทำมาต้องกินให้หมด ดูพี่แฝดดิ ฟัดเรียบไม่พูดไม่จา” ผมยัดไข่ม้วนใส่ปากฟิกก่อนที่จะโดนบ่น มิวายแอบแซวพี่แฝด ดูเถอะตั้งแต่มาทักเราสักคำไม่มีมาถึงกินอย่างเดียว ไม่สนใจใคร



        “ช้าๆก็ได้ รีบไปไหนของมีตั้งเยอะ” ผมหยิบน้ำให้พี่แจมที่สำลักยำมีพี่โจลูบหลังให้



        “มองไร กินไปซิ เดี๋ยวเกลต้องกลับไปอาบน้ำแต่งตัวอีก” ผมหันมาถามคนข้างๆที่มองผมเขม็ง ผมยิ้มก่อนจะตักสเต็กป้อน เอาใจเค้าหน่อยขี้หึงเหลือเกิน



        “หวานจริงโว้ยยยย” พออิ่มแล้วก็เริ่มเห่า เอ้ย เริ่มก่อกวน



        “อิจฉา” ผมลอยหน้าถามพร้อมกับตักยำป้อนฟิก



        “ครับ น้องเกลพี่อิจฉา อยากมีบ้าง” พี่โจพูดเสียงน่าสงสารทำตาปริบๆ



        “หาซิ แต่คงยาก ถ้าพี่กินหอยไม่เลือกแบบนี้” เสียงโห่ก็ดังขึ้นทันที น้องแก้มลุกปรบมือยกนิ้วโป้งให้ผม ส่วนพี่แฝดก็ทำหน้าเซ็งๆ



        “ไปไม่ถูกเลยกู น้องเกลนะน้องเกล” พี่แจมพูดเซ็งๆจับแก้มผมบีบไปมา



        “ลามปามแล้วมึง” ฟิกปัดมือพี่แจมออกมองนิ่งๆ



        “ทำเป็นหวง”



        “เออซิ เมียกู”



        “ฮิ้วววววววว” เสียงแซวดังกระหึ่มผมนี่พยายามตีหน้านิ่งไม่สนใจกับเสียงโห่แซว มันทำง่ายซะที่ไหนเล่า เขินจนต้องทุบฟิกไปหลายที



        “เอ้าๆ เสร็จแล้วก็ลุก รีบไปเติมหน้าเติมปาก เราจะบวงสรวงสถานที่กันแล้ว ให้ไว” เสียงน้องผู้กำกับดังขึ้น แต่ละคนก็รีบโซยรีบเก็บยัดๆ บอกขอบคุณผมแล้วรีบไปเติมหน้าเพิ่ม



        “มึงก็เร็วๆ เดี๋ยวได้มาว๊ากอีกรอบ” พี่โจว่าขึ้นที่ยังเห็นฟิกงุงงิงกับผมอยู่



        “เออๆ พี่ไปก่อนนะ ที่เหลือหลังรอบแรกจบพี่จะกินต่อให้หมด” ฟิกตอบปัดๆเก็บข้าวกล่องที่เหลืออีกสองกล่อง เป็นข้าวผัดกับสปาเก็ตตี้มีสลัดไข่กุ้งพิเศษด้วย



        “อื้อ ตั้งใจนะ สู้ๆ เกลจะรอดู” ผมพยักหน้าให้กำลังใจพร้อมกับจัดชุดฟิกให้เข้าที



        “ครับ” รับปากพร้อมกับจูบที่หัวผมแล้วเดินไปที่หลังเวทีทันที ไม่ทันจะฟังผมด่าแก้เขินเลย



        “เหลือไม่ถึง 20 นาทีค่อยกลับไปเขินที่บ้านครับ” เสียงริคดังขึ้นตั้งแต่มาก็มัวแต่สนใจฟิก ลืมริคไปเลย



        “แหะๆ โทษทีคร้าบ เหยียบให้มิดเลยนะ” ผมยิ้มขอโทษริคแล้วรีบวิ่งขึ้นรถ ถ้าสายมีตายงานนี้ ถึงบ้านผมก็รีบถลาขึ้นห้องอาบน้ำแต่งตัวอย่ารวดเร็ว เสร็จทันเวลาอย่างฉิวเฉียด เพราะเป็นรอบแรกเลยต้องใส่สูทนั่งแถวกับรวมกับผู้ใหญ่ อีปีนางก็ต้องใส่เพราะครอบครัวนางก็มาดู ดังนั้นรอบแรกที่นั่งเลยเต็มส่วนมากจะมีแต่ผู้หลักผู้ใหญ่



        “เว่อร์ไปไหมแม่” ผมถามแม่ที่อยู่ในชุดผ้าไหมแพรวาตัดเย็บโดยพี่กิลในชุดสูทกางเกงเพราะแม่ไม่ถนัดใส่กระโปรง แต่ที่เว่อร์สุดๆคงไม่พ้นเครื่องประดับ



        “ตรงไหนยะ”



        “สร้อยเพรชเนี่ย เค้าคงได้ดูละครหรอกนะแสงเพชรทิ่มตาขนาดนี้” ผมบอกแม่อย่างปลงๆ เข้าใจว่าออกงานสังคม แต่มันไม่ไฮโซขนาดนั้นมาให้เต็มต่างหู สร้อยคอ สร้อยข้อมือ แหวน



        “จริงเหรอคุณ” แม่หันไปถามพ่อ พ่อพยักหน้านิ่งๆ



        “ใส่ชุดมุกที่ฟิกซื้อฝากก็ได้แม่ได้เอามาป่ะ เปลี่ยนแค่สร้อยคอกับสร้อยข้อมือก็พอ เท่านี้ก็หรูแล้ว”



        “งั้นรอแปบ” แล้วก็หายขึ้นไปข้างบนสักพักก็กับมาพร้อมกับชุดสร้อยมุก



        “โอเคไปกันได้” แม่บอกพร้อมกันเดินควงพ่อนำออกไปตามด้วยพี่กิลกับปู่ผมเลยต้องควงพี่คิลปิดท้าย



        “คนเยอะจริงๆแฮะ” แม่พึมพำพร้อมกับสอดสายตามองไปทั่ว



        “อ๊ะ นั้นครอบครัวฟิกนี่” ผมเห็นแม่ฟิกที่ยื่นคุยกับใครสักคนก่อนจะหันมายิ้มให้ทางผม



        “กวาง” กำลังจะเรียกแต่เสียงแม่ดังขึ้นซะก่อน



        “สวัสดีค่ะคุณพี่ทั้งสอง นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว” แม่ฟิกทักทายพ่อแม่ผม พ่อฟิกก็ยืนข้างๆยิ้มให้



        “มาซิจ๊ะ งานของลูกเขยทั้งที” แม่บอกยิ้มๆ ยกมือปิดปาก



        “สวัสดีครับครับ/ค่ะคุณอา” พี่คิลกับพี่กิลยกมือไหว้ทักทายพ่อแม่ฟิกผมที่มองงงๆก่อนจะโดนกระทุ้งถึงได้ยกมือไหว้ทักทาย



        “สบายดีไหม ได้ข่าวลงแปลงใหม่” พ่อผมตบไหล่ถามพ่อฟิก



“เรื่อยๆแหละพี่ ทำแก้เบื่อ” พ่อฟิกยักไหล่



        “เพลาๆลงบ้าง สงสารเมียแกที่ต้องตะลอนบินตามแกไปทุกที่”



        “สุขทางใจทำไงได้”



        “ว่าไงน้องเกลยืนเงียบเชียว” แม่ฟิกถามขึ้น คือแบบตอนนี้กำลังอึนและงง



        “แหะๆ กำลังงงขอเรียบเรียงแปบนึง” คือแบบรู้จักกันเหรอ?? สนิทสนมกัน??



        “งงอะไรกัน ก็ครอบครัวหนูเป็นคู่ค้ารายใหญ่รับผ้าไหมจากโรงงานแม่ ตั้งแค่สมัยคุณย่าแล้ว”



        “อ่อ งั้นก็แสดงว่ารู้จักกันมานาน”



        “ใช่จ๊ะ”



        “แล้วทำไมพี่คิล...”



        “โอ๊ะ สวัสดีครับพี่เสือ”



        “อ้าว เฮ้ย ไอ้ชิน เป็นไงมาไงวะ”



        “ไม่ไงหรอกพี่ อยู่ๆไอ้ลูกชายก็บอกเมื่อเช้าว่าวันนี้ต้องไปดูละครเวที ห้ามปฏิเสธ งงๆเหมือนกัน”



        “ฮ่าๆ ขัดลูกชายไม่ได้จริงๆนะแก ว่าแต่ไหนลูกชายแกวะ”



        “มันขอไปโทรศัพท์ อะ นั่นไง จิน ทางนี้” ผมนี่หันไปมองตามทันที โอ้ม่ายยยย โลกกลมเกินไปไม๊ อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น



        “สวัสดีครับคุณลุง”



        “เออๆ หล่อเหมือนกันนี่หว่า”



        “แฮะๆ ว่าแต่คุณป้าไม่มาเหรอครับ”



        “มานั่นไงยืนเม้าน้ำลายแตกฟองอยู่ คุณ” พ่อฟิกตอบแล้วหันไปเรียกแม่ฟิก



        “อ้าว ตาจินนี่”



        “สวัสดีครับคุณป้า” อิตาพี่จินยกมือสวัสดีแม่ฟิกกับแม่แม่ ก่อนจะสะดุดนิดๆแล้วยิ้มเจ้าเลห์



        “ยังหล่อเหมือนเดิมเลยนะ พ่อเราชอบมาโม้ให้ฟังตลอด”



        “ครับ สวัสดีครับน้องแฟนต้า”



        “สวัสดี....ครับ”



        “แล้วนี่คุณแม่ของเกลกับพี่สาวหรือเปล่าครับ”



        “ใช่จ๊ะ”



        “สวยแบบนี้นี้เอง มิน่าเกลถึงน่ารัก”





        “แหม๋ๆ ก็ชมกันเกินไป แต่แม่ไม่หลงคารมยกน้องเกลให้หรอกนะ”



        “ฮ่าๆ เรื่องนั้นผมรู้ครับ ฟิกเกอร์คงเอาผมตาย” แล้วก็ยืนเม้ากันไป แยกเป็นกลุ่มๆ มีผมกับพี่คิลที่ยืนนิ่งไม่ร่วมกลุ่มกับใคร



        “น่าเบื่อวะ” พี่คิลพูดขึ้นสีหน้าเรียบนิ่งโหมดมาดนักธุรกิจ ผมควงแขนลูบมือพี่คิลเบาๆ ใช่ว่าเบื่อกับการเข้าสังคมเพราะพี่คิลก็เข้าสังคมกับพ่อแม่ตั้งแต่เด็กเรื่องแบบนี้สิวๆ แต่ที่รำคาญคงเป็นสายตาคนรอบข้างที่มองมาแล้วซุบซิบ แน่ละคงคุ้นหน้ากับพี่คิลบ้างนอกจากรูปจะตีพิมพ์หน้าข่าวธุรกิจแล้ว หน้าบันเทิงซุบซิบก็มีเช่นกันอาจจะไม่มีข่าวค(ร)าวในเมืองไทยมานัก แต่เพราะเป็นเจ้าของแบรนนาฬิกาดังและถูกโหวตให้เป็นนักธุรกิจหนุ่มหล่อติด 1 ใน 5 ของแมกซีนชื่อดังมันเลยมีโมเม้นแบบนี้บ้าง



        “พี่เกล” น้องแฟนเดินเข้ามากอดเอวผมอ้อนเลยต้องปล่อยมือจากพี่คิลมาลูบหัวแฟนต้า



        “ว่าไง เป็นไรหน้าบูด”



        “น่าเบื่อ” แฟนต้าตอบหน้าบึ้ง



        “หื้ม” แม่ง ดาจาวู





        “ก็ จิ๊ ช่างเหอะ เมื่อไหร่เค้าจะให้เข้าสักทีอะ”



        “อีกไม่นานหรอกเห็นบอกประธานเปิดติดธุระนิดหน่อยเลยมาช้า”



        “อีเก้ง” เสียงอิปีเสียงผม หันไปก็เจอนางเดินหน้าเป๊ะเข้ามาพร้อมกับครอบครัวนางพ่วงพี่ตามกับอิแทมแพนมาด้วยก่อนจะแวะทักทายผู้ใหญ่ ผมก็ยกมือไหว้ป๊ากับม๊านางรวมทั้งพี่คิลและแฟนต้า



        “ช้านะมึง กูนัดกี่โมง” ผมจิกใส่นางที่เดินเข้ามา



        “ดอก รอผัวอยู่ อุ้ย สวัสดีครับพี่คิล น้องแฟน แฮะๆ” นางตอบเสียงสะบัดก่อนจะทักทายพี่คิลกับแฟนต้ายิ้มเจื่อนๆให้เพราะเมื่อกี้ ผัว ของนางดังชัดเจนพี่ตาม อิแพน อิทอมก็ยกมือไหว้พี่คิลและยิ้มให้แฟนต้า พี่คิลกับแฟนต้าก็ยิ้มทักทายกลับ อิแพนนี่กระดี้กระด้าที่ได้เจอพี่คิล เป็นงี้ทุกรอบ



        “พี่ตามทำไรช้าเหรอ”



        “ยืนแรดให้ชะนีอ่อย”



        “ปี”



        “หรือไม่จริง กูเห็นนะว่าอีนั้น%^&*()%^&*()”



        “พูดมากจับดูดปากโชวคนนะ บอกว่าไม่มีอะไรเอากับเมียคนเดียวก็เกินพอแล้ว”



        “ฮ่าๆๆ” ผมกับแฟนต้าขำน้ำตาเล็ด ถึงจะทะเลาะกันแต่ก็รักกันดี อาจจะมีเรื่องแบบนี้เข้ามาบ้างทะเลาะกันนิดหน่อยเดี๋ยวก็ดีกันคืน



        “หวัดดีครับน้องเกล”



        “ดีครับ”



        “แหม๋ๆ อยู่ตั้งหลายคน ทำไมทักคนเดียวอ่ะ”



        “ก็สนใจคนที่ทักอะ” เงิบกันเลยทีเดียว พี่คิลนี่ตีนกระตุก พี่ตามลากอิปีออกไปห่างๆแล้วเข้าโหมดงุงงิกกันสองคน



        “ฮ่าๆ ล้อเล่น สวัสดีครับทุกๆคน สวัสดีครับคุณคิลปกรณ์” เอาทำลืมหายใจไปเลย คิดว่าจะมีการฆ่าตกรรมกันเกิดขึ้น พี่คิลพยักหน้านิ่งๆจ้องมองอิตาพี่จินสีหน้าเรียบเฉยไม่บ่งบอกว่าคิดอะไร แต่เป็นอิหรอบนี้เสียวสันหลังว้าบๆงะ



        “เป็นไงบ้างช่วงนี้” ผมเอ่ยทำลายความเงียบ แม่งอึดอัดวะ ไมมันมาคุแบบนี้



        “ก็ช่วยงานที่โรง’บาลพ่อ รอรับปริญญา”



        “เด็กเส้นซินะ” แฟนต้าพูดขึ้น อิตาพี่จินยิ้มนิดๆจ้องหน้าแฟนตา



        “เปล่าครับ เป็นลูกจ้างเค้านี้แหละ เดี๋ยวต้องรอต่อโทที่เมกาอีกครับ” อิตาพี่จินยิ้มมุมปาก แฟนต้ามองหน้านิดๆแล้วทำเป็นไม่สนใจ



        “งั้นเลี้ยงน้องด้วยนะ” ผมพูดอ้อนๆ หวังคลายบรรยากาศ



        “ได้ครับ”



        “เยอะหน่อยน้า”



        “จัดไป กี่คนว่ามา”



        “โอเค รับปากแล้วนะ ห้ามเบี้ยว”



        “ครับ” ตอบรับแล้วขยี้หัวผมแรงๆ



        “อ้าว เด็กๆอยู่นี่เอง มาสวัสดีคุณอากานดาก่อนเร็ว” เสียงแม่ฟิกดังขึ้นพร้อมกับกวักมือเรียก พวกผมเลยต้องยกกลุ่มไป



        “สวัสดีครับ” พี่คิลยกมือไหว้พวกผมก็ยกตามยิ้มนิดๆไปให้ ให้พี่คิลนำทัพดีที่สุด



        “จ้า เด็กๆ อาเป็นสปอนเซอร์รายใหญ่กับแม่ฟิกเค้าลูกสาวอาก็นางเอกที่เล่นคู่กับฟิกนั้นแหละจ๊ะ” คิ้วผมกระตุกนิดๆ เหอะๆ เอาละซิงานนี้



        “ครับ” พี่คิลพยักหน้าตอบนิ่งๆ



        “อากะจะพาลูกสาวมาแนะนำสักหน่อย แต่เค้าไม่ให้นักแสดงออกมา น่าเสียดายอยากให้เห็นว่าพระนางคู่นี่น่ารัก เหมาะกันดีใช่ไหมคะคุณกวาง” แม่พี่ตาลเปิดฉากขึ้นก่อนจะหันไปถามแม่ฟิก แต่แม่ฟิกยิ้มๆไม่พูดอะไร



        “เหรอคะ แต่ทำไมได้ยินเด็กๆในกองบอกว่าพระเอกนี่มีแฟน เห็นว่าตามให้กำลังใจเช้าถึงเย็นถึง ข้าวปลาไม่มีขาดมือ” แม่ผมพูดขึ้นนิ่งๆแอ๊บหน้าสงสัยฝุดๆ



        “โอ๊ย ข่าวโคมลอยค่ะ ฟิกกับตาลคบๆกันอยู่ใครๆก็รู้” แม่พี่ตาลหน้าตึงนิดๆก่อนจะตอบกลับ



        “อ๋อ งั้นเหรอคะ สงสัยหูดิชั้นคงจะฝาด ได้ยินว่าคบกับเด็กทันตะเป็นผู้ชายซะด้วยนะคะ ใช่ไม๊น้องเกล หนูก็เด็กทันตะนี่เห็นฟิกไปป้วนเปี้ยนแถวคณะเราบ้างหรือเปล่า” แม่พยักหน้าเสมือนรับรู้ ก่อนจะต่ออีกยกแล้วโยนขี้มาให้ผมซะงั้น



        “เอ่อ...” เอาละซิกู



        “เห็นออกบ่อยครับคุณแม่ ตามรับตามส่งกันจนชะนี เอ้ย คนแถวนั้นอิจฉาไฟลุกพรึ่บๆเลยครับ เห็นว่าคนคนนั้นก็มาดูละครรอบนี้เหมือนกันนะครับ อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลซะด้วย ข่าววงในเยียร์เชื่อได้ 1000% ครับ” อิปีนางชิ่งตอบเข้าขากับแม่ผมทันที พี่ตามคงจะกระตุกไม่ทันหรือกระตุกแล้วแต่นางไม่ฟัง



        “ฟิกเค้าอาจจะไปรับเพื่อนก็ได้ ข่าวหนูคงมั่วแล้วหละจ๊ะ ใครจะไปคบกับผู้ชายด้วยกันได้ผิดประเพณี สังคมจะติฉันนินทาได้ ฟิกเค้าชอบผู้หญิงจ๊ะคงไม่วิตปริตผิดเพศหรอก อย่าเหมารวมเอาเข้ากลุ่มซิจ๊ะ” แม่พี่ตาลตอบยิ้มๆ มองเหยียดๆอีปี นางกำลังจะฉะต่อตาเสียงแม่ดังขึ้นแทน



        “แต่ก็ไม่แน่หรอกค่ะ ฟิกอาจจะคบกับเด็กผู้ชายก็ได้ เพราะบางทีผู้หญิงบางพวกบางกลุ่มมันไม่เร้าใจพอ สุกนอกเน่าใน ดิชั้นเข้าใจหัวอกคนเป็นแม่ที่มีลูกชายหล่อและเพียบพร้อมค่ะ เพราะลูกชายดิชั้นเจอผู้หญิงแบบนี้เป็นประจำ แค่ไปทานข้าวด้วยครั้งสองครั้ง มโนแจ่มติ๊ต่างจงจิตนาการไปไกลว่าผู้ชายเล่นด้วยทั้งๆที่ตัวเองวิ่งโร่เข้ามาหาเอง แล้วก็เอาไปโพนทะนาป่าวประกาศให้คนอื่นรับรู้ ทั้งที่ความจริง ‘คิดไปเอง’ ทั้งนั้น” แม่ผมพูดนิ่งๆยิ้มสวยๆไปให้



        “อ่อ อีกอย่าง ผู้ชายคบกับผู้ชายก็ไม่ผิดนะคะ สังคมรับได้และความรักของคนกลุ่มนี้ยังจีรังยังยืนยิ่งกว่าชายหญิงบางคู่ อย่างลูกคนเล็กของดิชั้นเนี่ยก็คิดว่าจะให้คบและแต่งงานกับผู้ชาย เพราะถ้าแต่งงานกับชะนี เอ้ย ผู้หญิงพอมีลูกแล้วอาจจะสับสนว่าใครเป็นแม่เพราะลูกชายดิชั้นสวยยิ่งกว่า ‘ผู้หญิง’ บางคนซะอีกคะ สวยทั้งข้างในและข้างนอก” แม่ปิดท้ายแบบฉบับผู้ดี ไหล่ตั้งตรงหน้าเชิดเอียง 45 องศายิ้มงามๆส่งให้อีกรอบ



        “เชิญทุกท่านเข้าในโรงละครได้เลยค่า ขออภัยในความล่าช้าค่า” แม่พี่ตาลกำลังจะอ้าป้าต่ออีกยกแต่เสียงสต๊าฟประกาศให้เข้าโรงละครได้ดังขัดซะก่อน



        “ดิชั้นขอตัวนะคะ เจอกันในโรงละครค่ะ” แม่พี่ตาลบอกเชิดๆแล้วสะบัดกน้าเดินเข้าโรงละครไป







*********************************







หาไปนานนนนน บอกว่าจะมาต่ออีก 2 วัน ฮ่าๆๆ อีเว้นเยอะมากกกกกกกกกก

วันเสาร์ว่าจะนั่งแต่ง เพื่อนๆนัดถ่ายรูปจบ แล้วตอนเย็นมีงานบายเนียร์อีกกก วิ่งหาชุดแทบตาย

แล้ววันต่อมาต้องอ่านหนังสือสอบวิชาสุดท้ายยยย คิดว่าจะจบแล้วววยังไม่พออออ

แก้รายงาน(อีกรอบ) ส่งก่อนเที่ยงวันอังคาร นั่งเฮ็ดสอดแจ้งงงง



เมื่อวานเลยนอนตายยยยยย ตั้งแต่เที่ยงวันยันเที่ยงคืนนนนน เพิ่งได้ฤกษ์แต่งเมื่อคืนน เสร็จเช้า ฮ่าๆๆๆ



ขอโทษนักอ่านทั้งหลายยยย อย่างแรงงงง



ตอนนี้พูดได้แล้วว่า ปิดเทอมแล้วว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

แต่ต้องเรียนซัมเมอร์ แล้ววันนี้ต้องเก็บของจัดห้อง เพราะจะกลับบ้านนอกแล้ววว

นิยายอาจจะสะดุดอีกแล้ววว เพราะเน็ตที่บ้านโดนตัด เนื่องจากไม่มีใครเล่น



แต่ว่าคนแต่งจะดั้นด้นหาเน็ตมาลงนิยายได้แน่นอนค่าาาา (ถัดจากบ้าน 200 เมตรมีร้านเน็ต)



ขอจบเพียงเท่านี้ เก็บ(ขยะ)ห้องต่ออออออ

[benzdekba]

มันจังเลยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


น่าจะต่ออีกหน่อยนะ วันนี้จะมาต่อไมนะ............

[noy]

คุณลูกไม่ต้อง เดี๋ยวคุณแม่จัดให้ค่ะ

[poppycake]

รุ่นคุณแม่ปะ ฉะ ดะ กัน
มันมากๆ สวดยอดไปเรยคุณแม่ๆ!!!
ยกเว้นแม่เจ๊ตาลนะ พอกันทั้งแม่ทั้งลูก ชิชิ

[My_yunho]

รุ่นใหญ่ปะทะกัน 555+

[B52]

ฉะกันมันส์

[หมูกระต่าย]

ดอกทั้งแม่ทั้งลูกจริงๆ อีเหี้ย

[badbadsumaru]

รู้ละว่าพี่ตาลได้ใครมา
555555555
มโนเก่งเหมือนแม่ซะขนาดนี้ หึหึ

รอตอนต่อไปค่ะ

[แป้งข้าวหมาก]

ลูกมันก็ได้แม่มาเต็มอ่ะนังตาล
แสดงจบแล้วสมควรลากมาสะสางสักหลายๆรอบ 

[Maxshu]

ก็พอดีว่า เกลสวยกว่า อ่านะ
(คุณแม่เกล win เอาใจไปเลย)

[NOoTuNE]

แหม่ แม่ลูกลูกไม่หล่นไม่ไกลต้น

[iammz]

ช่วงที่แสดงบนเวที ต้องมีอะไรแซ่บ ๆ แน่เบย~
ติดตามค่าา^^

[meeoldly]

ชอบคุณแม่มากๆๆๆ

[Biwty...]

 

[fay 13]

 

[+HaNeul+]

พี่คิลอ่วมม

[DraCo_SLa13]

แร๊งงงงงงงง

[mystery Y]

คุณแม่ได้ใจมากกก เริ่ดที่สุด~

[Elizabeth_TonnY]

ว้ายยยยยยย เเซ่ลเว่อร์ อ่ ะบรรดา เเม่ๆ เเรงส์ มากกกกกกกก

[DarkAki]

กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก 5555555

 

สะใจหนูที่สุดเลยค่ะคุณแม่ทั้ง 2 ขาาาาาาาาาาาาาา ชอบๆๆๆๆๆ

พวกคุณแม่วินตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มเลย โฮะ โฮะ โฮะ

พี่ฟิกกกกก เปิดตัวน้องเกลไปในงานนี้เลยน้าาา

พวกชะนีหลงฝูงจะได้เลิกเกาะอขนเกาะขาซักที เหอะ