พยับที่ 13
“พ่อตะวันนี่พ่อทีป์จ้ะ เป็นลูกบุญธรรมของคุณน้าแขไข ไหว้พี่เขาเสียลูก แล้วก็พ่อทีป์จ้ะ นี่พ่อตะวันหลานป้า ป้าฝากน้องหน่อยนะลูก เห็นว่าอยากเรียนภาษาอีหรอบมันเหลือเกิน ช่วยสอนให้ป้าที”
“ขอรับ”
หลังจากที่คุณหญิงจันทร์วาดกับแม่มะลิมาเยี่ยมเรือนเมื่อสามสี่วันก่อน วันนี้ก็พาตะวัน หรือพ่อตะวัน หรือน้องวันมาฝากให้เค้าสอนภาษา ตะวันเป็นผู้ชายตัวสูงประมาณหนึ่ง อาจจะสูงกว่าเขานิดหน่อย แต่ว่าไม่สูงกว่าคุณหลวงแน่ๆ หากแต่ว่าดูล่ำสันกว่าเขามากอยู่
“พี่ทีป์ขอรับ ตรงนี้กระผมมิค่อยเข้าใจนัก”
ถึงจะตัวเล็กกว่าคุณหลวงไปหน่อย แต่เรื่องหน้าตานี่พอสูสี จะว่าไปก็หล่อคนละแบบละมั้งคุณหลวงหล่อคมส่วนน้องตะวันเนี้ย หล่อเกาหลี ส่วนเขาเอง นายนภทีป์คนนี้ หล่อที่สุดในสามโลก
หึหึ...
“ไหนให้พี่ดูที”นภทีป์เท้าแขนตัวเองกับตั่งตรงหน้าโน้มตัวไปดูตัวหนังสือยึกยือที่ตะวันจดลงในสมุด อืม...จริงๆแล้วก็ตั้งใจเรียนดีแหะ ตอนแรกนึกว่าจะเป็นเด็กเห้วๆ เลวๆ แบดบอยซะอีก
“หือ ไม่เข้าใจอันใด? ไหนว่ามาที”
แล้วทั้งวันของเขาก็ผ่านไปกับการถ่ายทอดวิชาให้ตะวัน จริงๆแล้วเด็กนี้ก็ดูมีความรู้เก่าติดตัวอยู่บ้าง คิดว่าคงเคยไปเรียนกับมิชชันนารีในยุคนี้มาบ้าง พอเขียนได้ อ่านได้ เขาเลยสอนพูดเสียดีกว่า
“หิวหรือยังจ้ะหนุ่มๆ”
“กระผมยังมิหิวเท่าใดดอกขอรับคุณแม่ แต่น้องตะวันดูท่าจักหิวอักโขอยู่นะขอรับ เห็นว่ามิได้ทานข้าวมา”
“พ่อวันหิวแล้วหรือลูก กระเดี๋ยวป้าให้เขาตั้งสำรับให้แล้วมาทานเสียพร้อมกันนะพ่อ”
“ขอรับ”เด็กตะวันยิ้มแฉ่ง เออ จะว่าไปหมอนี่ก็น่ารักดี เห็นละอยากมีน้องชาย แล้วก็คิดถึงไอ่พี่ชายสุดเกรียนของผมขึ้นมา ไม่รู้ไอ่ธามจะเป็นไงบ้าง ไม่รู้ไอ่ตฤณจะยังได้อยู่บ้านหลังนั้นมั้ยถ้าไม่มีผมเป็นกันชนให้ แล้วก็ยังอยากรู้ด้วยว่าพวกมันได้กันหรือยัง
“พี่ทีป์คิดกระไรอยู่หรือขอรับ”
“คิดถึงบ้านน่ะ”ผมตอบตะวันสั้นๆแล้วเงียบไป ไม่อยากพูดอะไรให้มากความ จริงๆแล้วเจ้าตะวันก็น่ารักดีอยู่หรอก เสียแต่สายตาวิบวับๆที่ชอบมองมาเท่านั้นแหละ หวังว่าคงไม่ได้หวังเอกราชของเค้าเหมือนคนบ้านนี้หรอกนะ
“แล้วที่นี่ไม่ใช่บ้านหรือขอรับ คุณแม่ว่าพี่ทีป์เป็นลูกบุญธรรมของคุณน้าแขไข”
“ก็บ้าน แต่ก็มีบ้านที่จากมา เข้าใจหรือไม่”
“ทำกระไรกัน”เสียงแข็งมาแต่ไกลเชียว คุณหลวงนี่เป็นพวกชอบทำให้คนอื่นแตกตื่นหรือยังไงวะ
คุณหลวงมองไปทางสองหนุ่มอย่างไม่สบอารมณ์ ทำไมพ่อทีป์ต้องปล่อยให้พ่อตะวันเข้าใกล้ถึงเพียงนั้นด้วยก็มิรู้ ไม่รู้หรือไรว่าใจพี่คนนี้จักขาดรอน
สายตาตัดพ้อถูกส่งไปทางคนตัวขาวที่นั่งอยู่ข้างๆชายหนุ่มอีกคน หากแต่เพียงชั่วครู่คนตัวโตกว่าก็ผ่อนลมหายใจเบาๆแล้วปรับสีหน้าให้เป็นปกติก่อนจะเดินเข้าไปนั่งเคียงนภทีป์ที่นั่งรอสำรับอยู่
“คุณแม่ล่ะ?”
“เห็นว่าจักไปเร่งบ่าวให้ตั้งสำรับขอรับ คุณหลวงกลับมาเหนื่อยๆ กระหายน้ำหรือไม่ขอรับ”
“กระหายมากอยู่”
“กระเดี๋ยวกระผมไปชงชามาให้ดีหรือไม่ขอรับ”
“เอาซี พ่อตะวันจักเอาด้วยหรือไม่”
“ไม่ล่ะขอรับ กระผมมิค่อยถูกกับรสชาเสียเท่าใด เพียงแต่น้ำลอยดอกมะลิก็หอมกรุ่นชื่นใจแล้วแลขอรับ”ตะวันไม่พูดเปล่ายังยกขันน้ำลอยดอกมะลิกระดกดื่มเสียจนคุณหลวงได้แต่ส่ายหน้าระอา พ่อตะวันยังเด็กอยู่มาก หวังว่าคงไม่ได้คิดกระไรกับพ่อทีป์ แลมิได้คิดร้ายกับพ่อทีป์ดอกนะ มิเช่นนั้น ต่อให้เป็นลูกใครมาจากไหนก็เถิด เขาจักมิไว้หน้าทั้งนั้น!!
“ถ้าอย่างนั้นคุณหลวงรอสักกระเดี๋ยวนะขอรับ ผมไปทำให้”
“พี่นพขอรับ”
“ว่าอย่างไรพ่อตะวัน?”
“พี่นพมิได้รักใคร่พี่สาวกระผมเลยหรือขอรับ”
“แม่มะลิน่ะหรือ...มิได้ดอก กระไรจักรักใคร่ได้ พี่เห็นเป็นเพียงน้องนุ่งเท่านั้นแล เห็นกันมาแต่น้อยจักให้คิดเป็นอื่นคงอย่างเย็นนัก”
“แต่พี่แลดูรักชอบพี่นพอยู่มากนะขอรับ เธอเสียใจมากคราคุณแม่แจ้งข่าวว่าพี่นพขอถอนหมั้น”
“กระนั้นหรือ พี่ต้องขอโทษด้วยจริงๆ แต่จักให้พี่ฝืนใจรักชอบฤาออกเรือนไปด้วยก็หาได้ไม่ หากไม่รักกันแล้วไซร้จักมีความสุขกันจนแก่เฒ่าได้เยี่ยงไร ลางทีแต่งกันไปทั้งที่มิรักแล้ว หากพี่พบหญิงอื่นถูกใจแลรับมาเป็นอนุเสีย แม่มะลิก็จักยิ่งเสียใจยิ่งกว่านี้”
“กระผมมิเคยคิดถึงข้อนี้เลยเทียวขอรับ พี่นพคิดการไกลยิ่งนัก หากเป็นดั่งคำพี่นพว่า เยี่ยงนี้ก็ดีแล้วแลขอรับ กระผมมิใคร่อยากให้พี่มะลิเธอเจ็บปวดเท่าใดดอก”
“นั้นแล ว่าแต่พ่อตะวันเถิด ยังมิได้มองสาวบ้านไหนไว้ดอกหรือ หรือว่าคุณหญิงทาบทามให้แล้ว?”
“มิได้ขอรับ กระผมยังมิได้ชอบพอผู้ใด”
“กระนั้นหรือ แลคุณหญิงได้ทาบทามผู้ใดไว้ให้หรือไม่?”
“ยังมิได้ทาบทามผู้ใดไว้เลยขอรับ พี่นพเองเถิด มิได้ออกเรือนกับพี่หญิงไปเสียเยี่ยงนี้ ไปชอบพอลูกสาวบ้านไหนเข้าหรือไม่ขอรับ”
“หึหึ มิใช่ดอก มิใช่ลูกสาวใครแถวนี้แน่ๆ เอาเถิด แล้วเรียนภาษาอังกฤษเป็นเยี่ยงไรบ้าง?”
“ดีเทียวขอรับ กระผมพอมีพื้นจากพวกมิชชันนารีมาบ้าง และมาได้พี่ทีป์ช่วยสอนเพิ่มเติมให้อีก ได้ความรู้มากเทียวขอรับ วันนี้พี่ทีป์ให้กระผมไปหาสมุดกับปากกามาคราหน้าด้วยนาขอรับจักได้เอาไว้จดคำศัพท์ไว้ทบทวน”
“ดีแล้วๆ จักได้เข้ารับราชการได้ง่ายๆขึ้นไปอีก เป็นลูกท้าวลูกพระยาแลมีภาษาอื่นติดกายเยี่ยงนี้ย่อมไม่ยากนักดอกหากพ่อตะวันจักเข้ารับราชการ”
“คงยังมิใช่เร็วๆนี้ดอกขอรับ กระผมยังมิอยากหาห่วงราชการมารัดตัว หากแต่คุณแม่ท่านก็เร่งอยู่เนืองๆว่าให้ไปรับราชการเถิด คงเกรงว่ายศอย่างจักมิได้เลื่อนกับใครเขากระมังขอรับ”
“นั้นแล วัยอย่างพ่อตะวันเหมาะนักเทียว เอาไว้อยากรับราชการเมื่อไรก็บอกท่านเจ้าพระยาท่านเสีย จักได้เริ่มทำงานทำการ ยามนี้ก็เล่าเรียนไปเสียก่อน ดีนักที่เป็นเด็กรักเรียนหาใช่นักเลงหัวไม้เยี่ยงลูกชายบ้านอื่น พี่ละอยากให้พ่อพิ พ่อพี แลพ่อวีเป็นเด็กดีเยี่ยงนี้ยิ่งนัก”
“ใครหรือขอรับ?”
“ลูกบุญธรรมของพี่น่ะ พี่ขันอาสารับมาเลี้ยงจากหลวงพี่ที่รู้จักกัน น้องสาวของท่านถูกพวกฝรั่งมังฆ้องมันหลอกลวงเอา เป็นแฝดสาม พี่ไปเห็นแลคิดว่าท่านคงมิได้สะดวกเลี้ยงเท่าใดนัก เลยอาสารับมาเลี้ยง นี่เพิ่งจักได้ฤกษ์ตั้งชื่อให้”
“กระนั้นหรือขอรับ แล้วอยู่ที่ใดเสียเล่าขอรับตั้งแต่ขึ้นเรือนมากระผมยังมิเห็นเลยสักครา”
“อยู่ปีกโน้น คุณแม่ท่านเลี้ยง แลมีแม่นมอีกสามคนเทียว ลางที่พ่อทีป์ว่างๆจากงานเอกสารของพี่ก็ไปช่วยคุณแม่ท่านเลี้ยงบ้าง ท่านว่าซนนัก กระเดี๋ยวโยเย กระเดี๋ยวก็คลานเสียทั่วชานไล่จับกันให้วุ่น นี่ท่านว่าเริ่มตั้งไข่กันแล้ว ตัวเริ่มเขียวช้ำเป็นจ้ำๆเทียวแหละ”
“หากเดินได้วิ่งได้บ่ายเรือนพี่นพคงได้วิ่งวุ่นทั้งวันเทียวขอรับ”
“นั้นน่ะซี”
“ชามาแล้วขอรับ เอ้า นั่นคุณแม่ขึ้นเรือนมาแล้วขอรับคุณหลวง”นภทีป์ป้านชาลงให้คุณหลวงแล้วเดินไปรี่ไปหาคุณหญิงที่ขึ้นเรือนมา
“อีกกระเดี๋ยวบ่าวจักยกสำรับมาแล้วลูก หากแม่ไม่ไปเร่งเอาเสียคงอีกพักใหญ่ มาเถิดมา พ่อวันมานั่งข้างป้านี่ลูกกระเดี๋ยวได้ทานข้าวกัน”
“ขอรับ”
“คืนนี้หนาวนัก พ่อทีป์ไยมานั่งอยู่นอกชานเยี่ยงนี้?”คุณหลวงเดินเข้ามาทรุดตัวนั่งข้างๆคนที่นั่งพิงเสาอยู่ นภทีป์เพียงยิ้มบางเบาไม่ตอบคำกระไรไป
“ไยไม่ตอบพี่ ไม่หนาวหรือ กระเดี๋ยวเป็นไข้หัวลม เข้าห้องเราเถิด”
“อีกสักเดี๋ยวเถิดขอรับ กระผมอยากดูดาว”
“งั้นเขยิบเข้ามาใกล้ๆพี่เถิด พี่เอาผ้าห่มมา”
สุดท้ายชายหนุ่มสองคนก็นั่งอิงกันอยู่ใต้ผ้าแพรผืนบาง นภทีป์ทำเพียงเอนตัวไปชิดคุณหลวง แต่อีกคนเหมือนจะไม่พอใจนักถึงได้ดึงอีกคนไปชิดจนเกือบจะขึ้นนั่งตักกันอยู่รอมร่อ
“คุณหลวง กระเดี๋ยวคุณหญิงท่านเห็นจักเข้าใจผิดเอาได้นะขอรับ”
“คุณแม่เข้าใจดีมาตลอดพ่อทีป์ไยต้องกังวลใจไปหืม ในว่าจักดูดาวมัวแต่ว่ากล่าวอยู่จักได้ดูหรือ”
“ขอรับ”นภทีป์ตอบรับแล้วเงยหน้าดูดาว แต่ไม่ถนัดนักจนสุดท้ายกลายเป็นว่าคนตัวเล็กกว่าไถลลงไปเอนกายอยู่บนตักอีกคน คุณหลวงเลยเอาผ้าห่มตามไปคลุมให้เสีย ด้วยกลัวอีกคนจะเจ็บไข้ขึ้นมา
“ง่วงหรือยัง”
“ดูอีกหน่อยนะขอรับ ผมชอบดูดาวแบบนี้นานๆ เผื่อว่าคนที่บ้านจะมองอยู่เหมือนกัน” ถึงจะรู้ว่าอย่างไรเสียก็คงไม่ได้มองฟ้าแบบเดียวกันแน่ๆ แต่อย่างน้อยฟ้าผืนนี้ก็เป็นผืนเดียวกันกับอีกสองร้อยกว่าปีข้างหน้าแหละนะ
“คิดถึงบ้านหรือ”คุณหลวงก้มลงมองหน้าคนที่หนุนอยู่บนตัก พ่อทีป์ชอบทำหน้าเศร้าๆแบบนี้...แต่หากจะให้เขาหาทางให้พ่อทีป์ได้กลับไป เขาก็ทำมิได้เช่นกัน
“คิดถึงขอซีขอรับ บ้านน่ะอย่างไรเสียก็เป็นบ้านจักให้ตัดเยื่อขาดใยได้อย่างไรกัน ผมมีพี่ชายอยู่คนนึง เป็นหมอชื่อธาม มันรักผมมากเลยนะครับถึงมันจะไม่เคยพูดก็เถอะ ตอนนี้ไม่รู้มันจะเป็นยังไงบ้าง”
“พี่ชายแท้ๆหรือ? หน้าเหมือนพี่ทีป์ไหม?”
“ไม่เหมือนเลยขอรับ ไอ่ธามน่ะ ตัวสูงกว่าผม ถึกกว่า ผมหมายถึงตัวใหญ่กว่า มีกล้ามด้วยนะขอรับ ว่าแล้วก็คิดถึงมัน...”
“คุณหลวงขอรับ”
“หืม”
“สัญญากับผมแล้วนะ ไม่ทิ้งผมนะ”นภทีป์พูดเบาๆ เงยหน้าสบตาคนตัวโตที่ก้มหน้าลงมามอง แววแก้วใสวาวจ้องกันอยู่นานเนิ่น ก่อนคุณหลวงจะกดจูบลงมาที่ขมับของคนถามเนิ่นนาน
“พี่จักทิ้งพ่อทีป์ลงได้อย่างไรเล่า”
“ใครจะรู้”นภทีป์พูดอุบอิบแล้วโน้มตัวเกี่ยวคอคนตัวสูงกว่า ใบหน้าขาวติดจะอ้อน ทำเอาคนตัวสูงกว่าใจเต้นระรัว คุณหลวงนพเทพอัคราเห็นทีจักสิ้นท่าให้ชายหนุ่มด้วยกันเสียแล้ว
“มิทิ้งดอกพี่สัญญา หรือพ่อทีป์อยากได้จูบสัญญาก็ได้”
“ทะลึ่ง”หน้าขาวใสแดงแปร๊ดเพราะประโยคกระลิ่มกระเหลี่ยของอีกคน ไม่ยักรู้ว่าคนโบราณก็ขี้หลีเป็นด้วย ชิ ตาคุณหลวงบ้า คนก็อายเป็นนะว้อย!!
“พี่ธาม”ตฤณเดินเข้ามาในห้องทำงานของอีกคน หลังจากที่นภทีป์เพื่อนของเขาหายไป ธามก็อยู่ไม่สุขอยู่เป็นเดือนๆ จนผ่านไปเกือบปีแล้ว ไม่มีวี่แววอะไรเกี่ยวกับเพื่อนเขาเลยแม้เพียงนิด คิดแล้วเขาก็เสียใจ เพื่อนหายทั้งคนใครจะทำใจได้ แล้วก็สงสารคนตรงหน้า
“ว่าไง มีเคสอะไรจะมาถามหรือไง”
“เปล่า คิดอะไรอยู่ หน้านิ่วคิ้วขมวด”ตอนนภทีป์ยังอยู่เขากับไอ่พี่หมอธามไม่ได้ถูกกันเลยสักนิดเดียว ทะเลาะกันทุกวัน ทั้งที่โรงพยาบาลยันกลับมาที่บ้าน...
บ้านที่ไอ่ทีป์อยากได้นักหนา จนต้องขอเงินพี่มันมาช่วยซื้อ แล้วเขาก็มาขออาศัยอยู่ช่วงที่ฝึกงาน แต่ตอนนี้ถึงเขาจะใกล้เรียนจบเต็มที เขาก็ยังไม่คิดจะย้ายไปไหน ไม่อยากทิ้งหมอบ้าไว้คนเดียว
“คิดถึงน้อง กูแม่งแย่ว่ะ อยู่บ้านเดียวกับมันทั้งวันมันหายไปไหนกูก็ไม่รู้”
“กูก็อยู่กับมึง ถ้าแย่ก็แย่ด้วยกัน อย่าคิดมากสิวะ หน้ามึงยิ่งแก่ๆ เดี๋ยวยิ่งแก่ไปใหญ่ หมอแอนตี้เอจจิ้งไม่รับทำหน้าแน่มึง รับมือไม่ไหว”
“สัส ตฤณ...มึงว่ามันจะยังมีชีวิตอยู่มั้ย”
“อยู่สิไอ่ห่าทีป์หนังหนาจะตาย แค่เราไม่รู้ว่ามันอยู่ไหนแค่นั้นเอง มึงเชื่อกูนะธาม อย่าคิดมาก ถ้าทีป์มันรู้มันคงไม่สบายใจ”
“กูพยายามไม่คิด แต่มันทำยากว่ะ กูกับมันแทบไม่เคยห่างกัน”สายตาธามทอดไปไกล ทำเอาใจอีกคนที่ยืนอยู่ในห้องเจ็บหน่วงๆด้วยความสงสาร
“ธาม...”
“อย่าสงสารกูเลยเหี้ย เดี๋ยวกูจับทำเมียขึ้นมาจะลำบากมึงอีก”
“สัส”ตฤณด่าเบาๆ แต่ก็เดินเข้าไปใกล้อีกคนจนถึงโต๊ะทำงาน
“มึงอ่านแบบนี้ทุกวันเหรอวะ?”
“เดี๋ยวมึงก็ต้องอ่าน จะเรียนจบอยู่แล้วสัส เลิกทำตัวเกรียนได้แล้วมั้ง”
“มึงต้องบอกตัวเองเถอะไอ่ธาม มึง...อย่าแกล้งเข้มแข็งได้มั้ยวะธาม”
“กูไม่ได้แกล้ง”
“มึงยังมีกูนะ มีพ่อมีแม่มึง มีนมนุ่มนิ่ม มึงต้องใช้ชีวิตต่อไปได้ดิวะ...นะ ธามมึงอย่าทำแบบนี้ อย่าเศร้าแบบนี้ไม่ได้เหรอวะ”
“ขอบคุณ มึงเหมือนของขวัญชิ้นสุดท้ายที่ทีป์มันจะให้กูเลย”
“กูไปเป็นของมึงตั้งแต่เมื่อไร”
“ตั้งแต่มึงก้าวเท้าเข้าบ้านแล้ว ต่อให้มึงจะปฏิเสธมึงก็ทำไม่ได้แล้วแหละ”ธามยกยิ้มสวยที่ช่วงนี้นานๆจะได้เห็น ทำเอาตฤณหมั่นไส้จนอยากจะชกไอ่คนตรงหน้าเต็มแก่ กวนตีนกูสัสเลยนะธาม
“เอากูได้ก็ลองดู แต่กูว่าคงยากอ่ะ มึงแม่งไม่มีน้ำยา”ตฤณยักคิ้วสองจึ้กใส่คนที่ตัวเองปรามาส ส่วนธามก็ได้แต่มองอีกคนอย่างหมายมาดด้วยไม่อยากหักหาญน้ำใจ
“ระวังประตูหลังมึงไว้เถอะ”
“ไอ่หมอหื่น”
“ตอนนี้ระวังปากมึงแทนดีกว่า”
“ทำไมจะต่อยกูรึไง?”
“ไม่ได้จะต่อย กูจะจูบเอาให้ลืมไปเลยว่าหายใจเป็นยังไง”
“จูบขนาดนั้นก็เอากูเถอะไอ่เหี้ย”
“อย่ามาท้าเลยมึง เดี๋ยวกูทำจริงจะได้ครางจนนมตื่น”
“มึงแม่ง ไอ่หมอหื่น!!” ไม่น่าเป็นห่วงมันเลยจริงๆ คนห่าคนบ้าคนเหี้ยอะไรก็ไม่รู้แม่ง จ้องจะเอาอยู่นั่น เดี๋ยวจะแช่งให้หมดสมรรถภาพทางเพศเลยมึง!!
------------------------------------------
เย่ๆ เอามาเสิร์ฟแล้ว หลังจากมรสุดไฟนอลลและแบกของกลับพร้อมอีเว้นท์นู้นนี่นั้นผ่านไป คิๆ
ตอนแรกจะลงให้ทันส่งท้ายปีแต่ไม่ทันซะงั้นเลยมาลงวันนี้แทนอุอิ
สุขสันต์วันปีใหม่น้าคนอ่านทุกคน ขอบคุณที่ยังติดตามกันมายาวนาน
(เนื่องจากคนเขียนเวลาน้อย T^T)
edit: เพิ่มทวิตเตอร์ไว้ให้คนอ่านทวงนิยาย คึกๆๆๆ Phittha_phitch อยากทวง อยากด่าอยากเตะอยากตี ตามไปได้เลยเน้อววว >////<
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
