หัวข้อ: เด็กช่างรักจริง...เคยได้ยินไหมครับคุณ? : ตอนจบ P. 44

[TIKA_n]

โห้ สเปคของพิชนี่สูงลิบลิ่ว แต่มีจริง มองไปมองมา มันก็เจอแต่พี่ปุณณ์เท่านั้นอ่ะ 
ไม่รู้ตัวรึไง พี่ปุณณ์ นี่แหละ ควรคู่ คู่ควรที่สุด สมกับที่จะเปลี่ยนตัวเองไปตลอดชีวิตนะพิชนะ
ถึงขนาดจะยอม มอบกายถวายตัวใส่พานผูกโบว์ให้ นี่แสดงว่ายอมรับบท เคะ แล้วเหรอจ้ะ
จริง ๆ เชียร์พี่ปุณณ์เป็นเคะนะ แต่ถ้าพิชยอมสละตัวเองขนาดนั้น เชียร์พี่ปุณณ์เป็นเมะก็ได้นะ
อ๋อง นี่ ออกตัวแรงจริงนะ เป็นคนอื่นคงรู้ไปแล้วว่าโดนจีบอยู่เนี่ย แต่พอเป็นพิชเลย เฮ้อ
แค่เจอสายตาอ้อน ๆ ก็คิดว่าน่ารักแล้วเหรอ พี่ปุณณ์น่ารักกว่าตั้งเยอะน้าาาา 
แค่นี้ใครมันจะฆ่าตัวตาย พิชนี่ก็เชื่อง่ายจริงเลย ให้น้องมันซบซะอีก หนอย ๆ
แล้วมารำคาญเพลงพี่ปุณณ์ได้ไงเนี่ย เดี๋ยวเหอะ รักกันเมื่อไหร่ ให้พี่ปุณณ์ร้องให้ฟังทุกชั่วโมงเลย ชิชิ
ตอนนี้พี่ปุณณ์ ไม่ได้โผล่หน้าหล่อ ๆ มาเลยอ่ะ คิดถึงพี่ปุณณ์นะจ้ะ
รอตอนต่อไปนะจ้ะ ขอบคุณแบมจ้า 

[toshika]

คิดถึงน้องเป็ดม่อนใส่เสื้อสีเหลืองในร้านนม 

ชอบเรื่องนั้นมากๆๆๆๆๆๆๆๆ 

เรื่องนี้ก็รอลุ้นเหมือนกัน รอตอนต่อไปนะ 

เนื้อคู่ของพิชนี่ได้สมใจแน่ค่ะ รวย หล่อ 55555

[sang som]

พิช สเป็คนี้ไม่ได้ไกลตัวเล๊ย พี่ปุณณ์ชัดๆ

[KURATA]

ตร๊ายยยยย คุณน้องอ๋อง เธอคือใคร แรงจริงอะไรจริง

[aoihimeko]

หนอยยยยยยยยยยยย

ดอกกกกกกกกกกมึงจะแรงไปไหน

สาธุขอให้พิชเจอปุณแล้วรอดจากอิดอกนี่ทีเถอะ



ปล.คิดถงพี่แดงกะน้องม่อนอ่ะ

[kitty08]

พิชนายเนื้อหอมมากกกกกกกกกก  เจอทั้งรุ่นเล็กรุ่นใหญ่เข้ามารุมเพียบเลยน่ะ แบบนี้หนีไม่พ้นแน่ๆ    คิดถึงเด็กขายนมจริงๆ เลยน่ะ  สงสัยความรักครั้งนี้ของพิชคงหนุกน่าดูเลยน่ะ 

[TeuyHom]

อ๋องปัญญาอ่อนจัง เรื่องแค่นี้ถึงกับจะฆ่าตัวตาย  5555 ปุณรีบมาเอาพิชกลับคอนโดเร้วๆๆๆ

[bambooiihallo]

ตอนที่ 8    ชน




“ฮัดชิ่ว! ขอโทษทีครับ”



ปุณณ์จามออกมาในจังหวะที่กำลังถ่ายแบบขึ้นปกนิตยสารรายเดือนเล่มหนึ่ง สงสัยไข้หวัดจะเริ่มถามหาช่วงนี้โหมงานไม่ได้พักไม่ได้ผ่อนเวลานอนเวลากินยังแทบไม่มี



“คุณปุณณ์ไหวนะครับ?”



ช่างภาพถามขึ้นมาด้วยความเป็นห่วง เพราะกว่าจะได้คิวปุณณ์นี่ต่อแถวยาวเป็นเดือน สภาพร่างกายคนดังก็อาจจะไม่ไหวกับตารางงาน



“ไหวครับๆ ต่อเลย”



หลังจากถ่ายต่อไปอีกสิบกว่ารูปช่างภาพก็บอกเลิกงานได้ ปุณณ์ที่ถูกแต่งหน้าเป็นแวมไพร์ขาวซีดก็เดินออกมาจากฉากสีแดงเข้มที่มีเก้าอี้ทรงยุโรปสูงเหมือนเก้าอี้พระราชาสีดำตั้งอยู่



“คุณปุณณ์ใส่สีแดงแล้วยิ่งดูขาวนะคะ”



คอสตูมอดชมออกมาไม่ได้ ยิ่งเมคอัพจนขาวไปทั้งตัวทั้งหน้าทั้งหลัง เหลือแต่กางเกงยีนต์ขาเดฟสีแดงเลือดนกเอวต่ำ อวดเรือนร่างเต็มที่



“คุณปุณณ์จะเลือกรูปขึ้นปกเลยมั้ยครับ มันดีทุกรูปเลย ให้คุณปุณณ์เลือกเลยก็ได้”



ปุณณ์เดินไปที่จอคอมทีมงานก็เลื่อนรูปไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงรูปสุดท้ายจังหวะที่เขาจามออกมา เป็นรูปที่เขาเอาหัวหนุนพนักเก้าอี้ข้างหนึ่งแล้วพาดขายาวไปบนพนักอีกข้าง แขนข้างหนึ่งตกลงมาจากเก้าอี้ สายตาหมดอาลัยตายอยากจ้องมาเหมือนกำลังจะนอนตายอยู่บน
เก้าอี้



“อันนี้ล่ะครับ เซ็กซี่ดี ปกติเห็นแต่พวกนางแบบผู้หญิงถ่ายรูปท่านี้กัน”



“ได้เลยค่า แบบนี้ก็ดูดีนะคะ แอบยั่วยวนนิดๆคิดๆ คุณปุณณ์ดูขาวจริงๆค่ะ”



“ก็โบ๊ะขนาดนี้ไม่ขาวก็แย่ละครับ ฮ่าๆ งั้นขอตัวก่อนนะครับ ขอบคุณมากครับ”



ปุณณ์เดินเข้าไปในห้องแต่งตัว เปลี่ยนกางเกงสีแดงยี่ห้อดังมาเป็นกางเกงยีนส์สกินนี่เดฟสีดำกับเสื้อเชิ้ตสีเดียวกัน ดำสนิทไปทั้งตัว รองเท้าที่วันนี้ใส่มาก็สีดำ! มองตัวเองในกระจกแล้วก็ผงะไปเล็กน้อย
….อะไรจะขาวโอโม่ขนาดนี้วะ



ปุณณ์รู้สึกได้เลยว่าตัวเองขาวเด่น วิ๊ง เหมือนกับโรเบิร์ต แพททินสันในเรื่องทไวไลท์มาก ต่างกันตรงที่เขาคงจะเป็นเอ็ดเวิร์ดเวอร์ชั่นไทย ยิ่งปากที่โดนทาเป็นสีชมพูซีด หน้าจึงหวานลง .. หวานเหมือน.. เหมือนผู้ชายหน้าสวย



“ปุณณ์เสร็จยัง”



“เสร็จแล้วครับพี่แบงค์ วันนี้มีงานต่ออีกมั้ยอ่ะครับ?”



“ไม่มีแล้ว พักได้เลย จะกลับบ้านเลยมั้ยหรือคอนโด เดี๋ยวพี่ขับไปส่ง”



ปุณณ์โบกมือปฏิเสธเพราะเข้าใจว่าผู้จัดการตัวเองก็เหนื่อยเหมือนกัน คิวงานเขายุ่งขนาดนี้แถมยังมากขึ้นเข้าไปอีก ยาวไปสามเดือนโน่น พี่แบงค์ก็คงอยากพักเหมือนกัน เผลอๆไม่ได้พักเพราะรับโทรศัพท์ตลอดเวลา



“กลับเองได้แน่นะ? ขาวขนาดนี้อ่ะนะ? เด่นจะตาย”



“ได้ครับพี่ เดี๋ยวไปแท็กซี่เอา จะแวะรับรถด้วยครับ เดี๋ยวขับรถใหม่กลับเองเลย”



“โอเคกลับดีๆ อย่าไปในที่คนเยอะๆล่ะ ขาวเด่นผิดมนุษย์อยู่ระวังโดนรุมทึ้งเป็นข่าวอีก”



“ครับพี่แบงค์ งั้นผมไปก่อนครับ”



ปุณณ์เดินไปรอบทีมงานยกมือไหว้ลาตามปกติที่เคยปฎิบัติมาตลอดตามประสาคนดังหน้าตาดีและมารยาทดีมาก ก่อนจะพาร่างตัวเองเดินออกมาโบกรถแท็กซี่ที่ผ่านหน้าตึก



“ไปศูนย์นิสสัน แถว … ครับ”



“ครับ …”



ปุณณ์ยิ้มแห้งๆเมื่อลุงคนขับมองผ่านกระจกมาแบบหวาดระแวง ลุงแกคงไม่รู้จักเขาแล้วก็คงคิดว่าไม่มีคนปกติคนไหนพอกตัวเองซะขาวซีดทั้งหน้าทั้งตัวทั้งแขนและคอที่โผล่พ้นร่มผ้าขนาดนี้ ขาวยิ่งกว่าชุบแป้งเตรียมจะทอด




ตอนนี้ก็หกโมงกว่าแล้ว รถมันก็ติด ยิ่งเย็นวันศุกร์แบบนี้แม่งโคตรติด! กรุงเทพมหานครถ้ารถไม่ติดวันนั้นคงเกิดวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่ที่คาดไม่ถึง



เลขมิเตอร์แท็กซี่ก็เพิ่มไปเรื่อยๆให้มองเพลิน ยิ่งเพิ่มก็ยิ่งเซ็งระยะแค่นี้จริงๆมันไม่ไกล แต่เพราะรถติดมันจึงแพง แต่จะให้ไปนั่งวินมอไซ … คงจะไม่ไหวในสภาพนี้ ยิ่งคิดก็ยิ่งเซ็ง!
















กว่าจะมาถึงศูนย์นิสสันที่โคตรจะไม่ไกลก็ปาไปหนึ่งทุ่มกว่า ดีนะที่โทรไปแจ้งถึงเหตุจำเป็นอันต้องมาค่ำมืดไว้ก่อนแล้ว พนักงานก็เข้าใจ



“สวัสดีครับคุณปุณณ์ ขาวมาเลยนะครับ ฮะๆ”



“สวัสดีครับคุณนิพล ขอโทษที่มารบกวนนะครับทั้งๆที่เวลาเลิกงานแล้ว พอดีผมถ่ายแบบมาเลยขาวจนสำลียังอายนี่ล่ะครับ”



“ครับ งั้นรับรถเลยนะครับ? เชิญเซ็นเอกสารทางนี้เลยครับ”



“ครับผม”



และแล้วปุณณ์ที่ไม่ได้ขับรถมานานมากก็ต้องมาตื่นเต้นหลังพวงมาลัยพร้อมกับภาวนาให้ตัวเองขับไปได้ตลอดรอดฝั่ง ปกติถึงจะมีใบขับขี่เพราะไปทำตั้งแต่สมัยเรียนแต่ก็ไม่เคยได้ขับ สมัยเรียนก็มีคณินทร์มารับตลอด พอเรียนจบช่วงแรกก็ผู้จัดการมารับเพราะทะเลาะกับพ่อต้องออกจากบ้านไม่ได้เอารถมาใช้ด้วย พอคณิทร์ซื้อรถให้อีกทีกลับกลายเป็นว่าตัวเองติดการใช้บริการแท็กซี่จนเอารถไปจอดที่บ้านให้ปัณณ์ใช้ กระทั่งเลิกกับคณินทร์คืนรถไป … ก็ยังไม่ได้ขับ ในรอบแปดปี … เอาวะต้องลองสักครั้ง!








“ขอบคุณมากพี่จั๊ด ทำเนียนว่ะ!”



“ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นใคร หึหึ”



พิชยกมือไหว้พร้อมส่งมอบบัตรกำนัลผับดังดังมูลค่าสองพันให้ช่างเจ้าของอู่ที่ชื่อจั๊ด พี่แกเคยเป็นนายช่างของศูนย์นิสสันที่อยู่ห่างไปหนึ่งแยก แล้วก็รวมแก๊งกับเพื่อนสมัยเรียนเปิดอู่ ฝีมือดี และโชคดีที่เป็นรุ่นพี่ในคณะจึงทำให้แลกบัตรกำนัลกินเหล้าฟรี … เด็กวิศวะจะกี่ปีกี่ปีก็ชอบเหล้า!



“อ้ะ … ”



เสียงตกใจของคนที่มาด้วยทำให้พิชกับจั๊ดหันไปมองพร้อมกัน ภาพที่เห็นคือไอ้เด็กอ๋องหน้าแบ๊วตกใจกับรถยนต์ที่ถูกเครื่องจักรยกขึ้นจนเลยหัวตัวเองขึ้นไป



“ใครวะ? แฟน?”



“รุ่นน้องในคณะครับพี่ มีปัญหานิดหน่อยเลยต้องพามันมาด้วย”



“พี่พิชครับ .. ”



อ๋องเดินเข้ามาหลบอยู่ข้างหลังพิชเกาะชายเสื้อด้วยความกลัวใบหน้ามหาโหดของช่างที่พิชกำลังคุยด้วย ไม่ได้รู้เลยว่านั่นก็พี่ในสายรหัสตัวยเอง



“อ๋องนี่พี่จั๊ด พี่จั๊ดนี่อ๋องน้องปีหนึ่ง”



“สวัสดีครับ”



อ๋องยกมือไหว้ปลกๆ ก่อนจะหลบไปอยู่ข้างหลังพิชเหมือนเดิม จนนายช่างหนวดเฟิ้มหน้ามันตัวดำเริ่มหมั่นไส้ในความเวอร์ของเด็ก ก้าวขายาวๆไปกระชากแขนเล็กมาจ้องตา



“มาอู่ก็อย่างงี้ คราวหลังทนไม่ได้ก็ไม่ต้องมา เกะกะเข้าใจมั้ยไอ้หนู”



“ฮึก .. ฮือออ”



“ว๊ะ แค่นี้ก็เป่าปี่ พาน้องมึงกลับไปเลยไปไอ้พิช”



พิชหัวเราะแห้งๆมองภาพรุ่นพี่ขยี้หัวตัวเองด้วยความเซ็ง แต่หันมาดูคนงอแงข้างหลังก็ไม่รู้จะทำยังไง ขี้แยเหลือเกินไอ้น้องอ๋อง



“งั้นผมกลับล่ะพี่สวัสดีครับ อ๋องไหว้พี่จั๊ดเร็ว”



“สะ .. สวัสดีครับ”



“เออๆ ไปๆ ขับดีๆ”



พิชขับรถออกมาจากอู่พร้อมตุ๊กตาหน้ารถที่เพิ่งเลิกงอแง แล้วก็นั่งเงียบไม่ได้พูดอะไรอีก ก็ดีเหมือนกันเขาก็ไม่รู้จะคุยอะไรกับอีกฝ่าย ทำใจสบายๆได้รถคืนดีกว่า ไม่ได้ขับหลายวันโคตรคิดถึง!











ปึง !



“เชี่ย!”



พิชเบิ่งตากว้างมองผ่านกระจกหน้าเห็นรถสีขาวคันหนึ่งจอดแนบชิดท้ายรถเขาเรียบร้อย … มันเป็นใคร! นั่นคือสามคำที่ดังขึ้นมาในหัว รู้
มั้ยว่ารอตั้งอาทิตย์กว่าจะซ่อมรถเสร็จ แล้วพึ่งออกจากอู่มาได้ไม่ถึงสิบนาที! นี่เพิ่งจะเลยมายังไม่ถึงแยกเลยด้วยซ้ำ!



พิชกระแทกนิ้วกดปุ่มไฟฉุกเฉินเปิดประตูออกมาแล้วกระแทกประตูปิดอย่างแรง วันนี้คงจะได้ฆ่าคนตายกลางถนน อยากจะเห็นหน้าไอ้บ้าขับรถเฮงซวยนี่เหลือเกิน



ร่างสูงเดินไปถึงรถสีขาว เหลือบสายตามองท้ายรถตัวเองที่บุบไปเล็กน้อย และมีสีถลอกถึงจะไม่ใหญ่แต่มันก็เจ็บใจ! เจ็บใจที่สุด!




ก๊อกๆๆๆๆๆ



ยกมือเคาะกระจกรัวๆ แม้อีกคันจะไม่ติดฟิล์มแต่เวลาที่ท้องฟ้ามืดขนาดนี้ทำให้มองเห็นคนในรถไม่ชัดอยู่ดี คิ้วเข็มขมวดเข้าหากัน ยกแขนเท้าขอบรถอีกฝ่ายพร้อมเคาะกระกระจกต่ออีกชุดใหญ่ จะเคาะจนกว่าแม่งจะลงมานั่นล่ะ!




ปากที่เม้มแน่นเริ่มอ้าเตรียมพ่นคำโวยวายเต็มที่เมื่อกระจกอีกฝ่ายลดลงมา แต่พอเห็นหน้าคนข้างในแล้วก็เลิกคิ้วขึ้นด้วยความแปลกใจ



“นี่คุณเองหรอ?”



“เอ่อ … ขอโทษที …นะ ไม่ได้ตั้งใจ …”



ปุณณ์ยิ้มแหยออกมา กว่าจะตั้งสติหายเออเร่อได้ก็ใช้เวลาครู่ใหญ่ ใครจะไปคิดว่าขับออกมาจากศูนย์มันก็เกิดเหตุเลยทันที! หันไปข้างหลังนี่ยังเห็นป้ายศูนย์นิสสันตัวเท่าโลกอยู่เลยให้ตายสิ



“คุณ … ขับรถเป็นหรือเปล่า ใบขับขี่เนี่ยมีมั้ยครับ?”



“ก็ … เป็นนะ … แต่ .. มันนานมากแล้ว ใบขับขี่ … ก็มีอยู่ …”



พิชยกมือกุมขมับตัวเองนวดคลึงไปมานับหนึ่งถึงสิบในใจสกัดกั้นอารมณ์โกรธ ถึงจะโกรธแค่ไหนดูจากหน้าเจื่อนจ๋อยซีดขาวขนาดนั้นคงจะตกใจมาก เอาเถอะ! ยังไงกับคนชื่อปุณณ์นี่ก็ดวงชงอยู่แล้ว ชงชะมัด! นี่อีกฝ่ายแก้แค้นที่เขาทำร้ายร่างกายด้วยวิธีนี้รึเปล่าเนี่ย!



“โอเคครับ ว่าแต่คุณตกใจมากหรอ ? ผมกลัวคุณตายนะทำไมหน้าซีดจังวะ นี่คุณหายใจเข้าลึกๆ … ผมขอโทษก็ได้เรื่องเคาะกระจกคุณดังขนาดนั้น”



พิชตะโกนลั่นแข่งกับเสียงรถเลนส์อื่นที่วิ่งผ่านไป



“เอ่อ .. คือหน้ามัน ..”



“เอาล่ะ ค่อยคุยกัน คุณค่อยๆขับตามผมมาโอเคมั้ยครับ? คอนโดอยู่ไม่ไกล ตามผมอย่างเดียว เราจะไปกันเลนส์ซ้ายสุดนะครับ เลนส์รถเมล์ล่ะคุณ ค่อยไปคุยกันที่คอนโด เอากระจกขึ้นเลยคุณ ไม่ต้องกลัวนะมีผมอยู่ ถ้าขับไม่ไหวจริงๆกดแตรย้ำๆนะครับ แล้วจอดรถเลย
เดี๋ยวผมโทรให้เพื่อนมาขับให้ โอเคตามนี้ล่ะ เดี๋ยวให้รุ่นน้องมานั่งด้วย”



พิชพูดจบก็ล้วงกระเป๋าหยิบไอโฟนตัวเองส่งให้ปุณณ์



“หือ?”



“เอามือถือคุณมา แลกกัน เพราะแลกเบอร์ตอนนี้คงไม่ทัน แล้วถ้ามีปัญหาอะไร โทรเข้าเบอร์ตัวเอง ผมก็จะกดรับ ง่ายดีปะ? เร็วๆคุณ รถมันเยอะผมกลัวตาย”



“โอเคๆ”



ปุณณ์หยิบมือถือรุ่นดังสมัยหลายปีก่อนส่งให้พิช ซึ่งก็ไม่ได้ใส่ใจจะมองรับมายัดใส่กระเป๋ากางเกง



“โอเคครับ เอากระจกขึ้นเลย”



“อ่า …”



พูดจบพิชก็ก้าวเท้ากลับไปขึ้นรถตัวเองทันที …คนจะแก้ตัวเรื่องน่าซีดเลยไม่มีโอกาส ก็อาจจะตกใจแต่ก็ไม่ได้บ๊องแบ๊วขนาดตกใจทำอะไรไม่ถูก แค่รู้สึกผิดสุดๆที่ดันไปชนท้ายรถอีกฝ่ายซึ่งเป็นคนที่รบกวนบ่อยๆในช่วงที่ผ่านมา แล้วคราวก่อนก็บีเอ็มคันเดิมนี่ก็ไปถูกชนตอนเขานั่งอยู่ด้วยก็คงจะโกรธเพราะเพิ่งไปซ่อมมาชัวร์ ถึงจะเรื่องไหนก็ตามแต่มันก็คงไม่ถึงขนาดหน้าซีดหรอก … แต่ที่ซีดมันเพราะเมคอัพโว้ย!




ถึงจะแอบเซ็งแต่ก็ยังจำได้ว่าอีกฝ่ายที่แววตาวาวโรจน์ด้วยความโกรธอ่อนแสงลงเมื่อเห็นเขาอ้ำอึ้งไปไม่ถูก .. ไอ้เด็กบ้านั่นกี่ครั้งๆมันก็เป็นคนแบบนี้ … เป็นห่วงคนอื่นและมีน้ำใจ



“ก็น่ารักดีนี่หว่า”



ปุณณ์สะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงตัวเอง น่ารัก? ไม่นะ … มันน่ารักยังไงก็แค่เป็นคนดี มีน้ำใจ ไม่ได้เข้าใกล้คำว่าน่ารักสักหน่อย ไอ้ประเภทน่ารักมันต้องแบบน้องปิ๊งดิน้องปิ๊งอ่ะ ขาวจั๊ว ตัวเล็ก ขี้อาย ไอ้เด็กนี้มันปากมาก พูดน้ำไหลไฟดับ แถมแรงควาย ไม่ได้น่ารักสักนิด!





รู้ตัวอีกทีพิชเดินมาเคาะกระจกอีกครั้งแต่ฝั่งข้างคนขับ พร้อมกับ เอ่อ .. เหมือนจะลากเด็กผู้ชายคนหนึ่งมาด้วย ปุณณ์จึงรีบกดเปิดประตูแล้วเด็กคนนั้นก็ถูกยัดเข้ามานั่งข้างปุณณ์




“เดี๋ยวอ๋องจะนั่งไปเป็นเพื่อนนะคุณ ค่อยๆขับตามมาเลยนะครับ”




ยังไม่ทันตอบรับอะไรคนพูดก็ปิดประตูเดินกลับไปรถตัวเองทิ้งเขาไว้กับเด็กผู้ชายหน้าตาน่ารักที่มองมาด้วยความสงสัยเหมือนกัน



“เพื่อนพี่พิชหรอครับ?”



“อ้อ ครับ พี่ชื่อปุณณ์ครับเราล่ะ?”



“อ๋องครับ เอ๋ .. ปุณณ์ ปฐพีหรอครับ ?”



ปุณณ์ยกยิ้มเล็กน้อยพยักหน้ารับก่อนจะเริ่มขับช้าๆตามบีเอ็มดับบลิวสีดำคันหน้าไป แอบขำเล็กน้อยเมื่อได้ยินอีกฝ่ายอุทานด้วยความตกใจ



“คุณปุณณ์ตัวจริง!”



“ครับ ตัวเป็นๆเลยล่ะ”



“แล้วทำไมคุณรู้จักพี่พิช?”



คำถามนี้ทำเอาปุณณ์เลิกคิ้วเล็กน้อย อ้อ .. ไอ้เด็กช่างนั่นชื่อพิชนี่เอง พิชไม่ใช่พีช



“ก็ คอนโดเดียวกัน เลยรู้จักกัน แต่ .. ก็ไม่ได้สนิทเท่าไหร่”



ก็ถึงจะไปนอนห้องอีกฝ่ายมาแล้วแต่ก็แทบจะไม่ได้คุยอะไรกันเท่าไหร่ ก็ถือว่าไม่สนิทล่ะมั้ง ครั้งนี้ก็ถือเป็นการเจอกันในรอบเดือนเลยก็ว่าได้



“รุ่นน้องพิชหรอ?”



“ใช่ .. เอ้ย ไม่ใช่ครับ ผมเป็นแฟนพี่พิช”



“แฟน? ”



“ครับ แฟน พึ่งคบกัน”



ปุณณ์ยิ้มขำกับคำตอบอีกฝ่าย ขนาดบอกว่าเป็นแฟนยังพูดเหมือนตัวเองกำลังจะโกหก น้ำเสียงก็ไม่ได้มีความมั่นใจสักนิด ไอ้เด็กนี่มันดูออกง่ายจริงๆ



“อ้อ … อย่างนี้นี่เอง”



รับคำไปอย่างนั้น ทำไมจะต้องไปทำเด็กมันเสียความมั่นใจด้วยล่ะ? มันจะคบไม่คบก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขาสักหน่อย … แล้วทำไมต้องรู้สึกแปลกๆวะ ดูก็รู้ว่าเด็กมันโกหก ไอ้ปุณณ์เอ้ยใส่ใจอะไรคำพูดเด็ก



 “คุณปุณณ์ห้ามจีบพี่พิชของผมนะ!”



ปุณณ์สะดุ้งเหยียบเบรกสุดแรงจนหน้าเกือบทิ่ม ไอ้เด็กนี่มันเงียบไปตั้งนานเพื่อบอกเขาด้วยประโยคแบบนี้เนี่ยนะ?



“ว่าไงนะ?”



“ผมหมายถึงว่า”



ครืด … ครืดดด ครืดดดดด



“เดี๋ยวก่อนนะ”



ปุณณ์หยิบมือถือบนตักขึ้นมารับสายก่อนจะเริ่มขับตามต่อ



“สวัสดีครับ”



“เฮ้ยไอ้พิช ร้านมันปิดว่ะ กินคอนโดมึงแทนนะ เอางี้ล่ะ เจอกันพวกกูอีกห้านาทีถึงคอนโดมึง see ya ma friend”



“เดี๋ยว … เฮ้ย !”



วันนี้จะมีใครฟังเขาพูดบ้างมั้ยเนี่ย! ปุณณ์เริ่มกรุ่นขึ้นมา ไอ้พวกนี้นี่มันเกิดมาเพื่อพูดแต่ไม่ได้มีหูไว้ฟังบ้างใช่มั้ยหา! ไอ้พวกเด็กใจร้อนทั้งหลาย



“ตกลงว่าไงครับ !”



ปุณณ์ตวัดหางตามองคนข้างตัว ไอ้เด็กน่ารักนี่ก็อีก น้องจากหน้าตาบ่องแบ๊วแล้วสมองประกอบด้วยเยลลี่หรือไงถึงคิดแต่เรื่องพวกนี้เนี่ย



“ห้ามจีบใช่มั้ย?”



“ชะ .. ใช่ครับ”



อ๋องเริ่มเสียงสั่นกลือนน้ำลายเอื้อก เมื่อเห็นใบหน้านิ่ง ยิ่งขาวแถมเขียนตาดุ … ยิ่งดูน่ากลัว



“เสียใจด้วยนะ พอดีคบกันแล้ว! แล้วที่บอกว่าแฟนพิชน่ะ … คิดไปฝ่ายเดียวหรือเปล่าครับ? แฟนพิชนั่งอยู่นี่เข้าใจมั้ยครับน้องอ๋อง?”



จบ! จะว่าปัญญาอ่อนก็เถอะ แต่ปุณณ์ยอมรับมาตลอดว่าตัวเองเป็นคนอารมณ์ร้อน และ ชอบเอาชนะ! อยากมาพูดให้ขัดใจเวลาโมโหก็ต้องแบบนี้ล่ะ! หึหึ อยากห้ามนักใช่มั้ยไอ้จีบพิชเนี่ย ยิ่งฟังก็ยิ่งโมโห!



ถึงไม่รู้ว่าจะโมโหอะไรก็เถอะ แต่ฟังแล้วมันขัดใจ!



“ไม่จริง! พี่พิชไม่เห็นบอกใครนะครับ!”



“แล้วเขาจะบอกทำไมล่ะ คบกันมันต้องประกาศออกสื่อรึไง? ไปค้นในอินเตอร์เน็ตไปครับ ปุณณ์ ปฐพี ไม่เคยมีข่าวว่าคบกับใคร เพรา
อะไรรู้มั้ย? เพราะคบกับพิชมาตั้งแต่พิชจะเข้ามหาลัยอีกครับน้องอ๋อง แต่เพราะเป็นคนดัง ถึงต้องปิดบังอยู่นี่ไง? นี่กำลังจะไปคอนโด …


ไหนๆก็พูดแล้ว ก็บอกเลยแล้วกันว่า .. ใช่ครับซื้อไว้สองห้อง แต่ทุกคนพิชไม่ได้นอนห้องตัวเองนะครับ”



“ฮึก … คุณ … กับพี่พิช … ไม่จริง!!!! ผมไม่เชื่อ !”



ปุณณ์ยิ้มเหยียดเริ่มมันส์ในอารมณ์เข้าไปอีก รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นนางร้ายในละครหลังข่าวกำลังจะฉะกับนางเอกสมองปลาทอง โดยที่พระเอกไม่ได้รับรู้อะไรเลย



“ไม่ได้ขอให้เชื่อครับ เพราะความจริงก็เป็นความจริง”



“ชิ !”



ปุณณ์ยิ้มด้วยความสะใจเมื่ออีกฝ่ายสะบัดหน้าหนีไป ให้มันรู้ซะมั่งว่าใครเป็นใคร ไม่มีสมรภูมิไหนที่คนชื่อปุณณ์ไม่ชนะ! ถึงจะสมรภูมิแย่ง
พิชก็เถอะ!





…. ถึงจะไม่ได้เป็นอะไรกัน อย่างน้อยก็เคยนอนห้องเดียวกันมาแล้วนะโว้ย! แถมยังทิ้งรอยไว้ตามร่างกายเขาอีก ใช่! รอยความรักรุนแรง ทั้งถีบทั้งฟาด … ลึกซึ้งยิ่งนัก!



- -------------------------------------------------------------------- ---


หลังจากลุ้นกันมาหลายตอน .. สุดท้าย ...พี่ปุณณ์เป็นฝ่ายหวั่นไหวก่อน 55555  แต่น้องพิชดูจะยอมให้พี่ปุณณ์เหมือนกันนะเนี่ย -...-

หรือน้องพิชก็แอบหวั่นไหว ? 555555


จริงๆน้องอ๋องไม่ได้มีพิษมีภัย แค่น่ารำคาญเฉยๆเอ๊งงง 555

[babaaa]

“.... คิดไปฝ่ายเดียวหรือเปล่าครับ? แฟนพิชนั่งอยู่นี่เข้าใจมั้ยครับน้องอ๋อง?”

กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เขามาทวงของเขาคืน
 

[chancha]

น้องอ๋องเด็กกำลังหัดแรง แต่เจอขิงแก่ ก็ต้องยอมสยบ 55555

[shockoBB]

 

[maemix]

เจ้าเล่ห์เหมือนกันนะปุณณ์ ถ้าพิชรู้จะเป็นไงเนี่ยะ
ส่วนอ๋องส่งไปให้พี่จั๊ดจัดการไป ท่าทางโหดดี

[WASHABHI]

กริ๊ดดดดดดดด ให้มันได้แบบนี้สิ 5555 
อ่องเงิบเลยแบบนี้

[hembetaro]

 

อ๊ะ.....บรรยายซะพี่ปุณณ์เหมือนเคะเยย

ลุ้น...อยากให้พี่ปุณณ์โดนน้องพิชกด

 

[poppycake]

555555+

ปุณณ์แกล้งเด็กอ่ะ แต่เราก้อชอบบบบ

เอาให้เดกอ๋องมันไม่กล้าจีบพิชเรยนะ

55555555

[wutwit]

มารอเชียร์น้องพิชกดพี่ปุณ....

[lizzii]

ต้องขอบคุณน้องอ๋องจริงๆ 555555

[Aomampapeln]

อ๋องเหวอเลยดิปุณโดนใจเลยอะสะใจเบาๆพิชรู้จะเป็นไงนะคงช็อกน่าดู

[wi_OoO_wi]

โอ๊ยย เฮียปุณณ์ สงสารเด็กมันอ้ะ 

[♠DekDoy♠]

สุดยอดดดด พี่ปุณณ์ชนะโดยที่พิชไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลย 555

[yymomo]

   สมควร อิเด็กอ๋องแกมันตัวประกอบ กร๊ากกก    ในเมื่อเปิดตัวกับศัตรูหัวใจแล้วพี่ปุณเปิดตัวกับเพื่อนๆน้องพิชต่อเลย   
 

[Pumpkin]

ถึงน้องอ๋องมันจะแรดจะแรง แต่ยังไงกระดูกมันก็คนละเบอร์กันนะครับผม แหม่ ไม่คิดว่าปุณณ์กับอ๋องจะได้เจอกันเร็วขนาดนี้ แถมไม่คิดจริงๆว่าเด็กนั่นจะพูดแบบนั้น สรุปโดนตอกกลับมาหน้าหงายหาทางไปไม่ถูก แบร่! สมน้ำหน้าค่ะ

อ๋องช่างเป็นคนที่น่ารำคาญอะไรอย่างนี้ เอะอะร้องไห้ๆ ถึงจะไม่แมนก็เถอะ คน(ตอแหล)อ่อนแอแบบนี้เกินไปว่ะ ถ้าเจอคนแบบนี้จังๆเข้าสักทีคงมีด่ากระเจิง วุ้ย!!

ปุณณ์จ๋าของเรายังเมะอยู่ม้ายยย เรายังเชียร์ปุณณ์เมะอยู่นะ 

[ชะรอยน้อย]

น้องอ๋องแรงนะคะ แต่พี่ปุณเราแรงกว่า ฮ่าๆๆ

[greensoda]

บุคลิกพี่ปุณณ์นี่เคะชัดๆ
อยากให้โดนน้องพิชกดจังงง 

[quiicheh.]

ได้กดคนแก่นี่ก็เป็นอมตะเหมือนกันนะครับน้องพิช... เย้ยยยยยยยยยยยยย!!!55555555555555

[Satanza321]

เดี๋ยวก็เป็นข่าวหรอนายปุณณ์ (แอบซะใจนะ ทำมาแอบอ้างเจอตัวพ่อเข้าไปจอดเลย)
น้องอยู่ส่วนน้องไปชิ้วๆ หลีกทางให้ผู้ใหญ่
แต่ก็อดสงสัยไม่ได้นะ พิชเดือดขนาดนั้น แต่เจอหน้าปุณณ์ปุ๊บเย็นเลย
มีแนวโน้มหวั่นไหวทั้งคู่

[แป้งข้าวหมาก]

กร้ากกกกกกกก...5555555 เป็นไงหล่ะน้องอ๋อง
เจอตัวจริง...เงิบเลยดิ ว้ากกก...กรั่กๆๆๆๆ
อยากจะหัวเราะให้ฟันหลุดจริงๆพี่ปุณณ์แซ่บเว่อร์
 

[NRedu]

อ๋อง กะหรี่เด็กมาก ขอแบน

[seaz]

“.... คิดไปฝ่ายเดียวหรือเปล่าครับ? แฟนพิชนั่งอยู่นี่เข้าใจมั้ยครับน้องอ๋อง?”

กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เขามาทวงของเขาคืน
 

สุดยอดเลยปุณณ์ อิอิ

[PoofuGirl]

อ่านตอนนี้แล้วรำคาญน้องอ๋องมาก
น้องเป็นรุ่นน้องพี่พิชแต่อะไรนิดอะไรหน่อยก็สะดุ้ง
เฮือก ๆ ต่อมน้ำตาจะแตกท่าเดียวนะเนี่ย !!

ยิ่งอ่านยิ่งเชียร์พี่ปุณณ์ให้เป็นเมะค่ะ!!
พี่ปุณณ์รุก !!  ตอนท้ายของเรื่องนี้
อยากให้น้องอ๋องเงิบ 555+ ชอบขั้วเดียวกัน อิอิ


มีการประกาศจองห้ามพี่ปุณณ์จีบน้องพิชอีกด้วย
รู้ซะมั่งว่าใครเป็นใคร คำประกาศห้ามนี่
ปลุกไฟในตัวพี่ปุณณ์สินะ >x<


น้องพิชก็ซื่อเนอะ ยังไม่รู้... ตัวว่าอยู่ในระหว่างศึกชิงนายซะแล้ว
แต่ชอบที่น้องเป็นห่วงเป็นใยพี่ปุณณ์ซะขนาด
เป็นก้าวเล็ก ๆ ที่เริ่มต้นได้ดีค่ะ