หัวข้อ: @@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.96 วันนี้ไปส่งหนังสือให้หมดแล้วนะคะ 12/12/56

[{TN}]

มาอัพต่อหน่อยน้า

[luxilove]

สนามรัก..นักบอล
Part 23

   
   “นั่งสิ” เสียงทุ้มบอกโยโย่
หนุ่มตัวโตนั่งลงตรงข้าม หน้าหล่อนิ่งเฉยมีเพียงสายตาที่จ้องผู้ให้กำเนิด

   “แปลกใจ ที่พ่อเรียกพบ” ประธานไบอันปิโตเลียมกรุ๊ปถามลูกชาย สายตาคนเจนโลกสำรวจลูกชายเช่นกัน

   “นับครั้งได้ ที่พ่อมาสโมสรโดยไม่แจ้งล่วงหน้า” โยโย่ตอบไม่ตรงคำถาม เขาแปลกใจที่พ่อเรียกมาพบ
แต่ไม่ติดใจเท่าเรียกนักเตะประชุมนอกเวลาอย่างที่รับรู้มา

   “หึ! ฉันดูเป็นพ่อที่ไม่เอาไหนขนาดนั้น” น้ำเสียงปกติ กลับติดประชดจนคนฟังสัมผัสได้

   “คำพูดผม..ทำให้พ่อคิดแบบนั้นเหรอ” ชายต่างวัย..ระหว่างพ่อลูก
กำลังใช้วาจาหยั่งเชิงท่าทีอีกฝ่าย สายตาซึ่งถอดแบบกันมา ต่างสบกันนิ่ง

   “ต่อให้ไม่สนใจคำพูดแก แค่การกระทำที่ไม่โผล่หัวไปเยี่ยมคุณย่า มันก็บอกชัดแล้วโย่..
แกไม่ต้องการเหยียบเข้าบ้านแค่ไหน สาเหตุถ้าไม่ใช่เพราะพ่อ..จะให้คิดว่าอะไรหืม” คุณทวีตำหนิซึ่งหน้า
เกือบสองเดือนที่ลูกคนกลางไม่เหยียบไปบ้านใหญ่ ก่อนหน้าแทบไม่เห็นหัว ประเด็นคือแม่เขาบ่นตลอดให้บอกโยโย่ไปหาท่าน
แม้ที่ผ่านมาเขาจะพูดไปแล้ว แต่โยโย่ก็ไม่รับปาก แถมไม่โผล่ไปเลยนี่สิ..?

   “พ่อคงไม่มีธุระ เรียกผมพบเพราะเรื่องนี้” โยโย่ไม่เชื่อเหตุผลที่ผู้เป็นพ่อเรียกเขาพบ แค่ไม่โผล่ไปให้ย่าเห็นหน้า
ยังไงย่ายังมีธวัชชัยกับธีระชัยพี่ชายน้องชายต่างแม่ คอยเอาใจตลอดเวลา หลานคนกลางอย่างเขา
หายหัวไปก็คงไม่ทำให้ย่ากังวลมากนักหรอก

   “แค่ส่วนหนึ่ง..เรื่องที่พ่อจำเป็นต้องคุย คือเรื่องเด็กในความดูแลที่แกเป็นพี่เลี้ยงอยู่” หางคิ้วเข้มกระตุก
หน้าคมหล่อเหลายังคงวางเฉย แม้ในใจเริ่มจับเค้าได้บ้างแล้ว แต่ยังไม่ปริปากรอฟังอย่างใจเย็น

   “พ่อให้เทพเป็นพี่เลี้ยงแทน พรุ่งนี้ให้เด็กคนนั้นย้ายไปอยู่ห้องเทพ” เป็นคำสั่งมากกว่าถามความเห็น

   “ทำไม” โยโย่ถามสั้นๆ

   “พ่อลองคิดดูแล้ว เจ้าเทพเล่นตำแหน่งผู้รักษาประตูเหมาะที่จะถ่ายทอดประสบการณ์ให้เด็กนั่น ได้ดีกว่าศูนย์หน้า”
เหตุผลนี้ หากเป็นช่วงแรกเขาคงไม่มีปัญหา เวลานี้มันไม่ใช่อีกต่อไป

   “ผมเคยบอกไม่ขอรับเด็กเข้าห้อง พ่อให้เหตุผลยังไง จำได้ไหมครับ” เขาย้อนพ่อด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
สีหน้าเฉยชาแต่กดดันคนฟังไปในตัว

   คุณทวีที่เจอคนมาไม่น้อยทั้งเสือสิงกระทิงแรด ไม่เคยถูกใครแผ่รังสีกดดันได้เท่าลูกชายตัวเอง
จำเพาะลูกชายคนกลางที่เกิดกับภรรยาต่างเชื้อชาติอีกต่างหากเสียด้วยสิ

   “พ่อบอกแล้ว ว่าเจ้าเทพเหมาะสอนกว่าแก ทำไมจะจำคำพูดไม่ได้ แกมีปัญหาอะไรที่พ่อให้เจ้าเทพเป็นพี่เลี้ยง ทั้งที่ก่อนหน้า
ปฏิเสธเสียงแข็ง ยืนกรานไม่รับใครร่วมห้อง ตอนนี้พ่อเห็นว่า แกคงต้องการความเป็นส่วนตัว จึงนำเรื่องนี้ไปไตร่ตรองใหม่”
กระดูกคนละเบอร์ โยโย่กลับถูกพ่อโต้กลับเฉียบคมไม่แพ้กัน

   “ถ้าเป็นเหตุผลนี้ ผมรู้มันไม่ใช่เหตุผลแท้จริง เปิดอกคุยดีกว่าครับ” หนุ่มหน้าคมเคราดกไม่เสียเวลาอ้อมค้อมต่อไป
เขาจ้องหน้าพ่อไม่กะพริบ อีกฝ่ายหรี่ตาจ้องตอบ ก่อนเน้นเสียงชัดถ้อยชัดคำ

   “แล้วแกคิดว่า มีเหตุผลอะไรที่พ่อไม่ให้เป็นพี่เลี้ยง” ชั่วโมงบินขิงแก่ มีหรือจะยอมให้ผู้ที่ได้ชื่อเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขข่มเอา
ทวีโยนให้โยโย่เป็นคนตอบเสียเอง

   “พ่อจะแยกผมไม่สำเร็จ” โยโย่ใช้สายตาเด็ดเดี่ยวตอบโต้

   “โย่!..พ่อไม่คิดว่าแกจะเหลวไหล เรื่องเจ้าเรนพ่อกับย่าคิดว่าคงเป็นอารมณ์วูบไหวของแก
ที่กำลังเคว้งเสียแม่กับตาไปในเวลาไล่เลี่ยกัน แกเลยหาหลักยึดเหนี่ยวทางใจ หลังจากนั้นพ่อไม่เห็นแกมีข่าวกับเพศเดียวกัน
หมอผานิตล่ะ..แกคบเกือบสี่ปี จะทำเล่นให้คนเขาหัวเราะเยาะครอบครัวเราไม่ได้..เข้าใจไหม” แล้วความจริงก็เผยออกมา
โยโย่เค้นยิ้มมุมปาก เอนกายท่าทางสบายไม่ทุกข์ร้อน ตาคมจ้องหน้าพ่อนิ่ง

   “เรื่องของเรน คงเป็นอารมณ์วูบไหวอย่างที่พ่อกับย่าคิดถูกต้องครับ แต่เด็กคนนี้ผมจริงจัง..ไม่ให้ใครทำพังเด็ดขาด”
คุณทวีหน้าซีดถนัด หลังได้ฟังจากปากลูกชายเต็มสองหู

   “แกคิดว่าย่าแกจะยอมรับ..หืม”

   “นั่นคงเรื่องของย่า” คำตอบสั้นๆ ทำเอาคนเป็นพ่อตาเขม็งกร้าว

   “แกรู้จักย่าแกหรือยังโย่..พ่อไม่ห่วงแกหรอก ยังไงก็เป็นหลานในไส้ แล้วเด็กคนนั้นล่ะ แกแน่ใจไม่พาเขาลำบากไปด้วย”
เป็นคำขู่ที่ยืนอยู่บนรากฐานความเป็นจริง หากใครรู้จักคุณหญิงศิริวรรณดีพอ

   “ผมบอกไปแล้วครับ ผมจะไม่พูดซ้ำเป็นครั้งที่สอง คนของผมย่อมปกป้องดูแลเขา
ยกเลิกความคิดให้เทพเป็นพี่เลี้ยงแทนผมได้เลย ลูกดิ่งอยู่กับผมเหมือนเดิม การที่พ่อเรียกนักเตะประชุม
แจ้งประกาศรายชื่อนักเตะอุ่นเครื่องการกุศลวันจันทร์นี้ ผมหวังว่า..คงไม่มีตุกติก
เด็กของผมตกหล่นไม่มีชื่อติดเพราะเรื่องนี้เป็นอันขาด” สายตาคมจ้องหน้าประธานสโมสรนิ่ง

   “นี่แกกำลังใช้อภิสิทธิ์อย่างคนเห็นแก่ตัวอยู่นะ..โย่” คุณทวีเสียงห้วนเข้าใส่ เมื่อลูกชายออกแนวข่มขู่

   “ผมเห็นแก่ตัวงั้นหรือครับ ผมไม่ใช่เด็กสองขวบ จนขาดศักยภาพในการวิเคราะห์ฝีเท้านักเตะในทีม
ตำแหน่งผู้รักษาประตูสำรองว่าง พ่อกล้าพูดกับผมตำแหน่งนี้ไม่สำคัญ ถ้าลูกดิ่งหลุดโผไม่มีชื่อใน 22 คน หุ้นของพ่อคงมีปัญหา”
โยโย่พูดด้วยสีหน้านิ่งเฉย ราวกับสิ่งที่เอ่ยออกจากปาก..เขาไม่ได้ข่มขู่ผู้ให้กำเนิด แต่คนฟังถึงกับออกอาการปากสั่น

   “โยโย่! แกกล้าเอาเรื่องหุ้นมาขู่พ่อเชียวเหรอ เห็นคนอื่นดีกว่าคนในครอบครัว ธุรกิจนี้สุดท้ายเป็นของแก
นี่หรือที่เถียงพ่อแกไม่ใช่เด็กสองขวบ แค่คิดแกก็ไม่ผ่านแล้ว” คุณทวีตวาดเสียงดังใส่อย่างไม่เก็บอารมณ์

   “มรดกส่วนของผม..คือที่คุณตากับแม่ยกให้ ส่วนที่พ่อสร้างขึ้นมาผมไม่ขอรับ พ่อจะยกให้พี่ธวัชหรือน้องธีร์แล้วแต่
พ่อกับย่าเห็นสมควรครับ  ผมขอสละสิทธิ์ ที่ผมบอกเรื่องหุ้นไม่ใช่แค่ขู่..ฮาริฟาพร้อมทำให้ผมทันที พ่อรู้ดีนี่ครับ ขอยืนยันอีกครั้ง
ผมไม่ใช่เด็กที่จะอยู่ในโอวาทพ่อหรือคุณย่า สิ่งที่พ่อกับย่าพยายามอยู่..ไม่ได้ทำให้ผมมีความสุขขึ้นมา ถ้าพ่อจะว่าผมเห็นแก่ตัว
ผมคงห้ามความคิดของพ่อไม่ได้
   ทุกคนย่อมเห็นแก่ตัว พ่อกล้ายืนยันหรือไม่ ที่แต่งงานกับแม่ยอมหย่าแม่ใหญ่ ทั้งที่ไม่ได้รักแม่จริง
พ่อกับย่าไม่เห็นแก่ตัวกันเลย ทำเพราะรับผิดชอบต่อตระกูลงั้นหรือครับ แล้วแม่ผมล่ะ..แม่ตรอมใจเพราะความรักจอมปลอม
ผมคือผลผลิตที่พ่อใช้เป็นใบเบิกทางต่อรองคุณตาให้ได้อำนาจและหุ้นอย่างที่ต้องการ สิ่งเหล่านี้ล้วนไม่ใช่ความเห็นแก่ตัวงั้นหรือครับ”
   คุณทวีกำที่เท้าแขนแน่นมือสั่นระริก ทำไมเขาจะไม่รู้จักนิสัยโยโย่ คำพูดที่พรั่งพรูจากปากลูกชาย เขารู้ว่าโยโย่ผิดหวังและเจ็บปวดกับความจริงเรื่องนี้ ซึ่งเขาก็จนปัญญาแก้ไขให้ลูกเข้าใจเป็นอย่างอื่น

   ฮาริฟาคือมือขวาคุณตาโยโย่ จงรักภักดีเศรษฐีน้ำมันแค่ไหน ทำไมเขาจะไม่รู้ สิ้นพ่อตากับภรรยา
ฮาริฟาเป็นผู้ดูแลผลประโยชน์และจัดการมรดกให้โยโย่ แถมทำได้ดีเสียด้วย

   แม้แต่พ่ออย่างเขา ซึ่งเป็นสามีถูกต้องตามกฎหมาย ยังไม่มีอำนาจเท่าหมอนั่น
น่าโมโหตรงที่หมอนั่นไม่รับคำสั่งใครยกเว้น ‘โยโย่’

   เพราะแบบนี้ เขาในฐานะพ่อดูเหมือนเกรงใจลูกชายอยู่หลายส่วน จะไม่เกรงได้ไง
ในเมื่อตำแหน่งประธานไบอันปิโตเลียมกรุ๊ปที่สร้างชื่อให้เขาจนเป็นที่รู้จักในสังคม แท้จริงมีหุ้นในมือ 20%
ไม่ถึงขี้เล็บลูกชายที่ถือกว่า 60% ชี้เป็นชี้ตายบริษัทในไทยและต่างประเทศได้เพียงพริบตา

   ความอดสูในชีวิต คงมีแค่เรื่องที่ลงทุนหย่าผู้หญิงที่เขารัก เพื่อมาแต่งกับแม่โยโย่ตามแผนคุณหญิงศิริวรรณ
ช่วยพยุงฐานะทางสังคมของครอบครัวที่กำลังเข้าสู่ภาวะวิกฤต แม้เขาจะกู้ชื่อเสียงความมั่นคงกลับคืนมาได้
แต่เขาไม่เคยภาคภูมิใจตัวเองอย่างที่คนมองเพียงเปลือกนอก

   พูดได้ไม่เต็มปากว่าเขาไม่ได้รักแม่ของโยโย่เลยก็ไม่ใช่ พออยู่ไปความผูกพันก็เกิดขึ้น
 เขาแพ้ความใจเย็นและอดทนสูงของผู้หญิงคนนี้

   ทุกวันนี้เขารู้สึกผิดอยู่เสมอ ไม่ใช่เลือดเย็นอย่างที่โดนลูกชายต่อว่าเสียทีเดียว เพียงแต่ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าตัวเขาเอง
บางครั้งการกระทำก็ขัดกับความรู้สึก แต่จะทำยังไงได้ ในเมื่อเขาเป็นลูกชายคนโตของครอบครัว ต้องแบกรับภาระทั้งหมด
นับตั้งแต่ไม่มีพ่อเหลือแต่คุณหญิงศิริวรรณ ที่คอยเลี้ยงดูเขากับน้องชายต่างแม่ ซึ่งเป็นความลับในครอบครัว
ที่เขาเองยังไม่รู้ตื้นลึกหนาบางมากนัก

   รู้แค่ว่าทวีป..น้องชายเลือกความรักมากกว่าฐานะชื่อเสียงสังคม ยอมตัดขาดจากตระกูล ‘เจริญลาภไพศาล’
หายออกไปจากชีวิตพวกเขาเกือบยี่สิบปี เปลี่ยนทั้งชื่อและนามสกุล กระทั่งเดี๋ยวนี้ไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าทวีปเป็นตายร้ายดีอย่างไร

   “แกเลือกเองนะโย่” สุดท้ายเขาคงได้แต่เอ่ยคำพูดให้คิด

   “ผมเคารพการตัดสินใจของตัวเองทุกครั้ง พร้อมจะรับผลของการกระทำ ถ้าพ่อจะทำให้ผมรู้สึกว่า
ผมยังเหลือญาติผู้ใหญ่ในครอบครัวล่ะก็ ขอร้องอย่ายุ่งเกี่ยวเรื่องนี้” สายตาแน่วแน่รอคำตอบผู้ให้กำเนิด
เด็ดเดี่ยวมุ่งมั่นเหมือนสายตา ‘ทวีป’ น้องชายต่างแม่ของเขา ที่บอกกับเขาในวันนั้นไม่ผิดเพี้ยน

   ‘ผมเคารพพี่เสมอ ถึงเราไม่ใช่พี่น้องคลานตามกันมา แต่ผมก็รักนับถือพี่เป็นพี่ชายแท้ๆ ฝากดูแลแม่ด้วยครับพี่ทวี”
คำพูดสุดท้าย ที่น้องเขาจะหายไปจากครอบครัวตั้งแต่วันนั้น เพียงเพราะขัดใจไม่ยอมทำตามความต้องการของคุณหญิงศิริวรรณ
แม่ของเขาที่ห้ามไม่ให้คบผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้า แต่ทวีปเลือกผู้หญิงคนนั้น...

   “พ่อจะไม่ยุ่งเรื่องนี้ แต่ย่ารู้ใช่ไหมจะเป็นยังไง” เขายังต้องการให้ลูกนับถือในฐานะ ‘พ่อ’ ยอมรับปาก
แววตาของโยโย่คงไม่ยอมฟังคำทัดทาน ไม่รู้เพราะอะไร เวลาแค่อาทิตย์กว่า ลูกชายกับเด็กหนุ่มหน้าใส
ถึงได้สานความสัมพันธ์กันแบบนี้ เขาเองดันไม่เฉลียวใจ

   อดีตแม้โยโย่จะคบหาเด็กผู้ชาย แต่เรนเป็นผู้ชายหน้าหวานตัวเล็กขาวใสดูไม่แมน เด็กที่ชื่อ ‘ลูกดิ่ง’
ไม่มีมีแววเป็นแบบเรน เพราะอะไรโยโย่ถึงได้มุ่งมั่นยืนกรานว่าเด็กคนนี้ ‘คือคนของผม’ คำถามคาใจที่เขาไม่เชื่อ
ว่าลูกดิ่งยอมคบหาโยโย่ด้วยความจริงใจ ถ้าไม่หวังผลประโยชน์ลูกชายของเขาแล้วล่ะก็...

   “ขอบคุณครับ” โยโย่ขอบคุณจากใจจริง อย่างน้อยสิ่งที่เขาระบายความรู้สึกออกไป พ่อยังยอมฟัง

   “พ่อรับปาก แต่เรื่องที่เด็กคนนั้นจะมีชื่อติดทีมหรือไม่ ขอโปร่งใสไม่ใช้เส้น แกรับปากพ่อเรื่องนี้ได้ไหม”
ในฐานะพ่อ ย่อมกังวลและห่วงไม่น้อย หากโยโย่ถูกหลอกใช้..เพราะผลประโยชน์

   “ได้ครับไม่ใช้เส้นสาย น้องแสดงฝีมือด้วยตัวเอง ทุกอย่างโปร่งใส” โยโย่มั่นใจ
ลูกดิ่งไม่จำเป็นต้องอาศัยเขาเรื่องนี้ น้องผ่านด้วยตัวเองได้

   “อีกเรื่อง ย่าแกรู้เรื่องนี้แล้ว” คิ้วเข้มของโยโย่กระตุก
 
   “ผมไม่แปลกใจสักนิด พ่อรู้มีหรือคุณย่าจะไม่รู้ บอกผมได้ไหมครับ ใครเป็นสายให้พ่อ” เขาแค่ต้องการความจริง

   “กล้องวงจรในสนาม ทำอะไรก็น่าจะรู้..แกเจตนาท้าทายพ่อกับย่า” คุณทวีจ้องหน้าลูกชายเขม็ง
โยโย่กล้าจูบเด็กคนนั้น ย่อมรู้ว่าเขาต้องรู้เรื่อง

   “คิดว่ามืดเสียอีก กล้องพ่อประสิทธิภาพดีจริง” โยโย่หน้านิ่งเฉย แต่คนเป็นพ่อบอกตัวเอง..ลูกชายคนนี้ ‘เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว’

   “อย่าทำไขสือ พ่อรู้แกตั้งใจประเจิดประเจ้อ ต้องการท้าทายใช่ไหม”
สองพ่อลูกกลับสู่ภาวะอึมครึมอีกครั้ง หลังผ่อนคลายไปได้ไม่กี่นาที

   “ผมลูกพ่อหรือเปล่าครับ ถ้าใช่ย่อมไม่แปลก พ่อคิดยังไงก็คงยังงั้น” เป็นการยอมรับในแบบของโยโย่

   “แกไม่ให้พ่อยุ่งได้ แต่ย่าคงไม่อยู่เฉย ดูแลคนของแกให้ดีแล้วกันโย่” สิ่งที่เขาช่วยได้..คงมีเท่านี้

   “ครับ..ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัว” ยุติสนทนา โยโย่ลุกยืนกล่าวลา หันหลังเดินออกไป โดยมีสายตาเป็นกังวลของพ่อ
มองตามแผ่นหลังกว้างหายลับด้วยความเป็นห่วง..แต่ลูกชายคงไม่มีโอกาสเห็น
>
>
>
   “น้ำเย็นครับ” กลับถึงห้อง ลูกดิ่งเสิร์ฟน้ำทันที สีหน้าที่ดูเครียดเผยยิ้มออกมาจนได้

   “ขอบคุณครับ” เสียงทุ้มนุ่มหู เอ่ยกับรุ่นน้องพร้อมสายตาวาวหวาน ทำลูกดิ่งหน้าขึ้นสี
เขาไม่ชินกิริยาแบบนี้ของรุ่นพี่ รู้สึกประดักประเดิด

   “ไม่เป็นไรครับ เห็นพี่ไปนาน” ชวนคุยชักเริ่มวางมือไม้ไม่ถูก

   “ห่วงเหรอครับ” โยโย่ยกแก้วจิบ ถามด้วยแววตากรุ้มกริ่ม ตาคมเข้มพอออกอาการนี้
ดันมีพลังบางอย่างทำลูกดิ่งไม่กล้าสบด้วย หาคำพูดตอบโต้ไม่ได้ดื้อๆ จะให้บอกไม่ห่วงก็ใช่ที่ เขากังวลรุ่นพี่มีปัญหากับพ่อ
สาเหตุพาเขาออกไปข้างนอก ทั้งคู่ไม่ได้เข้าร่วมประชุม ให้บอกห่วงก็กลัวตีความไปอีกเรื่อง เลยเงียบดีกว่า

   “หึหึ! ไม่มีอะไรสบายใจได้ อาบน้ำหรือยัง” รุ่นพี่ถาม เพราะไม่ให้รุ่นน้องเขินหนักกว่านี้
จากสายตาบ่งบอกว่าลูกดิ่งอาบน้ำแล้วเรียบร้อย

   “ครับ” รุ่นน้องบอก กล้าจ้องหน้าแล้วตอนนี้ สายตามีคำถาม รุ่นพี่หน้าหล่อเลิกคิ้วสูง รอฟังรุ่นน้องจะพูดอะไร

   “เรื่องประชุม มีข่าวอะไรไหมครับ” โยโย่ยิ้มฟันขาว

   “หึหึ! ไม่โทรถามยุทธเหรอครับ” รุ่นพี่ไม่ตอบ ดันยิงคำถามมาเฉย

   “ทีแรกผมคิดแบบนั้น แต่พี่บอกให้รอเลยไม่รบกวนพี่ยุทธ อยากฟังจากพี่มากกว่า” คราวนี้รุ่นพี่ยิ้มกว้าง
ลูกดิ่งรู้สึกแสบตาเฉก้มหน้า ปล่อยให้รุ่นพี่จูงมือมานั่งโซฟาโดยไม่อิดออด

   “เชื่อฟังแบบนี้ รู้ไหม..ทำตัวน่ารักแค่ไหน” เจอไม้นี้ลูกดิ่งตัวแข็งทื่อ เขาไม่เคยหวั่นไหวหรือใจสั่นกับลูกหม้อใครมาก่อน
คำพูดพี่โย่ไม่กี่ประโยค ไม่ได้หวานเลี่ยนด้วยซ้ำ แต่เขากลับรู้สึก...เขินจัด

   “เรื่องที่ประชุม แค่เลื่อนประกาศรายชื่อนักเตะนัดอุ่นเครื่องที่จะถึง  คงเตรียมแถลงสื่อ นัดสัมภาษณ์มากกว่า
จึงเลื่อนประกาศรายชื่อนักเตะเร็วขึ้น เห็นว่าวันจันทร์รายชื่อออกแล้ว” โยโย่พูดน้ำเสียงปกติ ไม่คิดแกล้งให้รุ่นน้องเขินอีกต่อไป

   “เหรอครับ ผมนึกว่ามีอะไรเสียอีก” ลูกดิ่งค่อยหายใจทั่วท้อง เมื่อไม่มีกรณีเขาสองคนเป็นประเด็นปัญหา

   “อืม..พี่ขอตัวอาบน้ำก่อนครับ จะได้รีบนอน..พรุ่งนี้ซ้อมเสร็จดิ่งกลับบ้านเลยไหม” วันเสาร์ซ้อมแค่ช่วงเช้า
ปล่อยนักเตะกลับบ้านตามปกติ รวมถึงรุ่นน้องที่เข้าค่ายฝึกก็ได้สิทธิด้วย

   “ครับ”

   “ถ้างั้น..พี่ไปส่ง”

   “ลำบากเปล่าๆ เผื่อพี่มีธุระ” คนขี้เกรงใจรีบออกตัว

   “หึ! ไหนอนุญาตให้พี่ไปเที่ยวบ้านได้ ไม่ทันไรห้ามกันแล้ว” เจอไม้นี้ลูกดิ่งปฏิเสธอย่างไว

   “เปล่านะครับ ผมไม่อยากเป็นภาระ ถ้าพี่อยากไปเที่ยวบ้านผม แม่คงดีใจจะได้บอกล่วงหน้า คงแสดงฝีมืออวดพี่ตามเคย”
ลูกดิ่งยิ้มละไม หน้าหล่อใสดูมีเสน่ห์สุดๆ โยโย่ถึงกับมองไม่กะพริบ

   “ถ้างั้น แวะคอนโดพี่ก่อนค่อยไปนะ” คนแรกที่โยโย่ต้องการให้เห็นพื้นที่ส่วนตัว
ซึ่งไม่เคยต้อนรับใครมาก่อน แม้แต่เกรียงหรือคนในครอบครัว

   “ได้สิครับ” สองหนุ่มจ้องตาส่งท้าย ก่อนรุ่นพี่ตัวโตจะผละไปอาบน้ำเตรียมตัวเข้านอน
ใกล้ห้าทุ่มแล้วรุ่นน้องยังคงนั่งยิ้มที่เดิม เขารู้สึกดีใจเมื่อได้รับเกียรติจากรุ่นพี่..ให้ไปเยือนคอนโดในวันพรุ่งนี้
>
>
>
   “ไงมึง..เรียบร้อยดี” เกรียงถามโยโย่ สองหนุ่มวิ่งตีคู่วอร์มรอบสนาม โดยมีรุ่นน้องในความดูแลวิ่งนำหน้าอีกคู่
คนที่เหลือกระจัดกระจายวิ่งเป็นคู่เช่นกัน

   “อืม..เคลียร์แล้ว แต่ย่ากูกำลังเริ่มบุก” โยโย่ตอบหน้านิ่ง

   “งานงอกแล้วมึง ทำไมไม่ทำให้เงียบวะ รอซักระยะค่อยเปิดก็ได้นี่” เกรียงถามด้วยความเป็นห่วง

   “มึงยังไม่รู้จักย่ากูดีพอ ยิ่งรอยิ่งเสียเปรียบ รุกเร็วกูจะได้ไม่ตั้งรับ สำคัญกูต้องการให้น้องฟันฝ่าร่วมกัน
ความผูกพันจะได้ไม่ฉาบฉวย” พอได้ยินแนวคิดโยโย่ เกรียงถึงกับอึ้งแดก

   “ร้ายกาจ..กะเรียกคะแนนสงสารชัดๆ” โยโย่ไม่ปฏิเสธ หันหน้ายิ้มแสยะให้เพื่อนซี้

   “หึ!” เกรียงได้แต่ก่นในใจ เห็นนิ่งๆ แพรวพราวเอาเรื่อง เขาเข้าใจเพื่อนรัก การจะให้น้องเปิดใจโดยใช้เวลาคงไม่ทันใจ
แต่หากมีเหตุการณ์กดดันเป็นตัวกระตุ้น คนใสซื่อมองโลกแง่ดีอย่างลูกดิ่ง ไม่มากก็น้อยย่อมอ่อนไหวเห็นใจเพื่อนเขาแน่
โยโย่ต้องการโอกาสที่ย่าตัวเองเป็นคนสร้าง ใช้ร้อยรัดผูกมัดรุ่นน้องให้สำเร็จ การรอเวลาอาจสายไป หากมีปัจจัยอื่นเป็นตัวแปร
นั่นจะเข้าทางแนวคิดเพื่อนเขาเช่นกัน

   “อย่าให้น้องลำบากนะมึง สงสารเด็กมัน” เกรียงพยักพเยิดตามหลังลูกดิ่งที่วิ่งตีคู่ยุทธอยู่หน้าพวกเขาห่างไม่ไกลนัก

   “ไม่ว่าหน้าไหนทำคนของกู..มึงคิดว่ากูจะปล่อย” คนฟังแอบขนลุก

   “ครับนาย..เข้าใจครับผม” เกรียงล้อเลียน เขาพอรู้มาบ้างว่าโยโย่เพื่อนเขามีใครหนุนหลังอยู่ และแข็งแกร่งแค่ไหน...



ตอนนี้ไปต่างจังหวัด มาลงให้ก่อนนะคะ 70%

ส่วนที่เหลือ ขอลงวันศุกร์นะคะ  ขอบคุณที่ติดตามกันตลอด

ขอบคุณทุกคะแนนบวก ทุกกำลังใจจากคนอ่านที่น่ารักทุกคน

เจอกันวันศุกร์ค่ะ

[วัวพันปี]

  พี่โย่เจ้าแผนการ

[Aomampapeln]

พี่โย่เล่ห์เหลี่ยมเยอะจิงๆแล้วดิ่งจะไปไหนรอดได้ไงละอย่างนี้ฝ่าฟันอุปสรรคกันไปให้ได้

[ohm]

เริ่มเข้มข้นขึ้นแล้ว

ขอบคุณที่เขียนมาให้อ่านครับ สนุกมาก ชอบทุกเรื่องเลย ^^

[♠DekDoy♠]

คนหนุนหลังพร้อม เพื่อนรักข้างกายพี่ก็มี เพื่อนรุ่นพี่รักของน้องก็มี เราเชื่อว่าทั้งพี่โย่และน้องดิ่งต้องผ่านไปได้แน่นอน

[Karn12]

วันนี้มาแต่เช้าเลย

[nongrak]

ที่แท้โย่ก็มีแผนของตัวเอง ถึงว่าทำไมกล้าทำอะไรดิ่งที่สนาม

[cross]

พี่โย่ น้องดิ่ง สู้ๆๆๆๆ
โบกป้ายไฟรัวๆๆๆ

[punthipha]

รอลุ้นด่านย่าหินโหด โยโย่+น้องดิ่งสู้ๆ  รอวันศุกร์

[gupalz]

พี่โย่แกเล่ห์เหลี่ยมเยอะจริงๆ
แต่สงสัยงานหนักคือคุณย่าแน่ๆ

[t152_rakjai]

พี่โย่ สู้ๆๆๆๆๆๆๆ

เดียวเราไปทำป้ายไฟมาให้กำลังใจพี่โย่กันน้องดิ่ง ให้ผ่านเรื่องทุกอย่างไปได้ด้วยดี

[Palmpalm]

รอส่วนที่เหลือ

[~tai~]

รักมากกกกกกกกกค่ะเรื่องนี้  :L1
จะรอนะคร๊า

[-west-]

โย่ร้ายติดย่ามาปะเนี่ย 555

[maemix]

มาแต่เช้าเลย ดีใจเปิดมาเจออัพแล้ว

น้ำกำลังเริ่มข้นแล้ว พี่โย่สุดยอดแหะ
เจ้าวางแผนด้วย ดิ่งเอ้ยคงไม่รอด
แค่นี้ก็หวั่นไหวแล้ว อีกนานคงได้คำตอบ
ย่าของพี่โย่เริ่มแล้ว พี่โย่ลูกดิ่งสู้ๆ

[Infinity 888]

โยโย่พร้อมลุยแล้ว ลูกดิ่งเริ่มมีใจให้พี่มากขึ้น ลุ้นๆ

[took-ta_naka]

   ชอบพี่โย่อ่ะ  อย่าให้ใครทำอะไรคนของโย่นะจ๊ะจะเป็นกำลังใจให้  หากขาดกำลังเสริมบอนะจะไปช่วย   


   +1  ค่ะ  รอตอนต่อไปค่ะ  (พรตมาถึงเค้าแล้ว  ฮฺฮฺ  มีฟามสุขมาก)

[Little_Devil]

พี่โย่นี่ก็เจ้าแผนการไม่่น้อยนะเนี่ย
อืมม์...  ไม่ได้ด้วยเล่ห์ ก็เอาด้วยกล
           ไม่ได้ด้วยมนต์ ก็เอาด้วยคาถา
           ไม่ได้ด้วยมารยา ก็เอาด้วย...จริต(หรือเปล่าหว่า)
วางแผนเตรียมไว้ขนาดนี้ยังไงสุดท้ายคงได้จุดพลุฉลอง  พี่โย่คงไม่ยอมให้หวยพลิกล็อค

ไว้อาลัยให้กับดิ่ง  เส้นทางสายนอมอลน้องคงปิดตลอดกาล
มาเจอพี่โย่คงมีทางแค่สายเดียวให้เลือกเดิน

[ROCKLOBSTER]

มันต้องอย่างงี้สิพี่โย่   อิคุณย่านี่ก็เหลือเกิน
 กอด
ก่อนกลับไปอ่าน มายเลิฟ

[krit24]

พี่โย่ปกป้องน้องให้ได้นะ

[Minnie~Moo]

พี่โย่ 

[myd3ar]

ได้หยอดน้องอีกจนได้

สู้ๆ นะโย่ เอาชนะทั้งย่าแลัใจน้องให้ได้

[Ta_ii]

ชอบที่พี่โย่คุยกับพ่อ แล้วแทนลูกดิ่งว่า "เด็กของผม" แลแบบแสดงความเป็นเจ้าของเต็มตัวอ่ะ 

เห็นเงียบๆนิ่งๆอย่างพี่โย่ แต่ร้ายกาจเหมือนกันนะเนี่ย

[EoBen]

ชอบพี่โย่ มั่นคง ถึงจะดูดุดัน แต่ก็ไม่ถึงกับก้าวร้าว 

อ่านแล้วเขินอะ กำลังจินตนาการว่าพี่โย่กับลังจีบเบนอยู่ 555555

[$VAN$]

ย่า-พ่อ-ลูก ตระกูลนี้ คมเฉือนคมกันจริงๆ มันดีแฮะ
แต่พ่อเองก็รักโย่และแม่ของโย่อยู่บ้าง คงช่วยได้ไม่มากก็น้อยเนอะ
ทวีปพ่อของดิ่งเป็นลูกอีกเมียอย่างนี้ สงสัยว่าย่าจะเกลียดทวีปไหม แล้วจะพาลเกลียดดิ่งด้วยไหม

ลูกดิ่งหวั่นไหวใหญ่แล้ว เจอลูกหม้อโยโย่ อิอิ น่ารักจัง
จะเกิดอะไรขึ้นต่อไป น่าติดตามมาก
.
.
.
“หึ! ฉันดูเป็นพ่อที่ไม่เอาไหนขนาดนั้น” น้ำเสียงปกติ กับติดประชด
...กลับ

 “โย่!..พ่อไม่คิดว่าแกจะเหลวไหล เรื่องเจ้าเรนพ่อกับย่าคิดว่าคงเป็นอารมณ์วูบไหวของแกที่กำลังเคว้งเสียแม่กับตาไปในเวลาไล่เรี่ย
...ไล่เลี่ย

  “นี่แกกำลังใช้อภิสิทธิอย่างคนเห็นแก่ตัวอยู่นะ..โย่”
...อภิสิทธิ์

“ผมเห็นแก่ตัวงั้นหรือครับ ผมไม่ใช่เด็กสองขวบ จนขาดศักยภาพในการวิเคราะห์ฝีเท้านักเตะในทีม ตำแหน่งผู้รักษาประตูสำรองว่าง พ่อกล้าพูดกับผมตำแหน่งนี้ไม่สำคัญ ถ้าลูกดิ่งหลุดโผล
...โผ

   “โยโย่! แกกล้าเอาเรื่องหุ้นมาขู่พ่อเชียวเหรอ เห็นคนอื่นดีกว่าคนในครอบครัว ธุรกิจนี้สุดท้ายเป็นของแก นี่หรือที่เถียงพ่อแกไม่ใช่เด็กสองขวบ แค่คิดแก่
...แก

   “ผมเคารพการติดสินใจของตัวเองทุกครั้ง 
...ตัดสิน

   “ขอบคุณครับ” เสียงทุ้มนุ่มหู เอ่ยกับรุ่นน้องพร้อมสายตาวาวหวาน ทำลูกดิ่งหน้าขึ้นสี เขาไม่ชินกิริยาแบบนี้ของรุ่นพี่ รู้สึกประดักประเดิ่น 
...เดิด

 “อืม..พี่ขอตัวอาบน้ำก่อนครับ จะได้รีบนอน..พรุ่งนี้ซ้อมเสร็จดิ่งกลับบ้านเลยไหม” วันเสาร์ซ้อมแค่ช่วงเช้า ปล่อยนักเตะกลับบ้านตามปกติ รวมถึงรุ่นน้องที่เขา
...เข้า

[greensnake]

ย่าของพี่โย่ท่าทางจะร้ายใช่เล่น แต่พี่โย่ก็ใช่ย่อยเสียที่ไหน
ไม่อย่างนั้นคงไม่กล้าท้าทายและเชื่อมั่นตัวเองขนาดนี้
เราเองก็เชื่อว่าพี่โย่ปกป้องน้องได้แน่ แต่น้องก็ต้องสู้ด้วยนะ
และนั่นก็ลุ้นเสียยิ่งกว่าอะไร ลุ้นให้น้องเปิดใจให้พี่สักหน่อย
ความสัมพันธ์ค่อยๆกระดึ๊บ แต่ทางปฏิบัติพี่โย่จัดเต็มที่
รอวันศุกร์แสนสุขนะคะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
+1และเป็ดจ้ะ

[route rover]

ขอให้พี่โย่พาน้องดิ่งฝ่าด่านคุณย่าไปให้ได้นะ

[MiSS-U]

ยกนิ้วให้พี่โย่เลย. เด็ดขาดจริงจังเรื่องน้องที่สุด. 

หวั่นใจเรื่องย่าอ่ะ. ไม่รู้จะเป็นพายุร้ายรึเปล่านี่สิ

บวกเป็ด

[punchnaja]

อ๊ายยยยยยยย ร้ายกาจมากอ่ะพี่โย่ ครบสูตรมาก ช๊อบชอบ