สนามรัก..นักบอล
Part 3 ตั้งแต่รถเคลื่อนออกประตูโรงเรียน กระทั่งถึงสโมสรปุ้มไม่ยอมคุย แม้ยุทธจะชวนคุยแต่ก็เป็นไปแบบถามคำตอบคำ หน้าคมดูดื้อรั้นมองนอกรถตลอดเวลา
เหมือนไม่อยากเสียสายตามองลูกดิ่งที่นั่งด้วยกัน โดยมียุทธคั่นกลางเสียอย่างงั้น
บรรยากาศในรถอึมครึม ยุทธจนปัญญาแก้ไขข้อบาดหมางในครั้งนี้ คนบางคนต่อให้อีกฝ่ายไม่ได้ทำอะไร
อาการเหม็นขี้หน้าก็เกิดขึ้นไม่ยาก เพียงคนนั้นมีภาษีดีต่อสาวที่ตัวเองคั่ว ทั้งที่ไม่ต้องลงทุนอะไรสาวเจ้ากลับวิ่งเข้าใส่
ในขณะที่อีกคนพยายามอย่างหนัก ตามง้อตามเอาใจกลายเป็นของเล่นคั่นเวลา สภาพนี้ยุทธพอเข้าใจความรู้สึกของปุ้ม
ที่ไม่ชอบลูกดิ่ง เอาเสียเลย ติดแค่อารมณ์เหม็นขี้หน้าดูไร้เหตุผลเกินไปหน่อย ทำให้ยุทธไม่อาจแสดงความเห็นใจต่อกัปตันหนุ่ม
นอกจากสมเพชเสียมากกว่า
“ถึงแล้วพวกเธอ เจอผู้ใหญ่อย่าลืมสวัสดี อย่าไร้มารยาทให้เสียถึงครูบาอาจารย์เชียวนะ”
โค้ชภุชงค์นั่งแถวหน้ากับสต๊าฟโค้ชท่านหนึ่งหันมากำชับน้ำเสียงจริงจัง
“ครับ/ครับ/ครับผม” พวกเขาขานรับ รถจอดให้รปภ.ตรวจตราสักครู่ก่อนวิ่งตามทางลึกเข้าด้านใน
ผ่านสนามฟุตบอลขนาดมาตรฐาน น่าจะเป็นสนามหลักในการซ้อมของนักกีฬาสโมสร ถัดมาเป็นขนาดกลางใช้ผู้เล่นทีมละ 7 คน
ทั้งสองสนามมีอาคารห้องพักนักกีฬาไว้บริการเรียบร้อย สำคัญหญ้าในสนามเขียวขจีชี้ให้เห็นว่าได้รับการดูแลเอาใจใส่ดีแค่ไหน
โดยเฉพาะบรรยากาศของสถานที่..บ่งบอกฐานะของสโมสรได้ดีที่สุด
“ใหญ่ฉิบหาย” ยุทธอุทานโดยไม่เก็บอาการสักนิด ลูกดิ่งตื่นตาตื่นใจไม่แพ้กัน เพียงแต่เด็กหนุ่มอาศัยแสดงความสนใจ
บนตาเรียวคู่สวยที่เป็นประกายวูบวาบแทน ปุ้มซึ่งนั่งหน้าบอกบุญไม่รับตลอดทางก็ตื่นเต้นเช่นกัน แสดงให้เห็นฟุตบอลคือกีฬา
โปรดกลายเป็นจิตวิญญาณของสามหนุ่มเข้าสายเลือดไปแล้ว
รถเคลี่อนผ่านสปอร์ตคลับ ในนั้นคือที่ออกกำลังกายครบวงจรของนักกีฬาสโมสร รวมถึงสระน้ำขนาดมาตรฐาน
ให้นักฟุตบอลใช้ผ่อนคลายกล้ามเนื้อ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเครื่องเล่นฟิตเนสมีครบเต็มสตรีมกันเลยทีเดียว
“โห..แม่งเอร้ย! เหมือนฝัน ไม่อยากเชื่อกูจะได้มาเหยียบที่นี่ในฐานะนักฟุตบอลคัดเลือก” ยุทธยังคงพูดอยู่คนเดียว
สองหนุ่มหล่อซ้ายขวาที่นั่งประกบเอาแต่มองด้วยอาการตาโต ในใจทั้งคู่ต่างยอมรับที่นี่ยิ่งใหญ่สมฐานะสโมสรชั้นนำจริงๆ
“ถึงแล้วครับ..รบกวนน้องสามคนไปรวมตัวห้องอบรมพบเพื่อนที่มาจากโรงเรียนอื่น รับฟังกฎระเบียบ จากนั้นพี่จะพาไป
แนะนำให้รู้จักผู้บริหาร เสร็จเรียบร้อยทานกลางวันร่วมกัน ช่วงบ่ายตรวจร่างกาย สิ้นสุดโปรแกรมพวกเราถึงเข้าที่พักได้”
พี่สต๊าฟที่นั่งคู่โค้ชภุชงค์แจ้งรายละเอียด ทราบชื่อภายหลังว่าพี่โจ้ อายุสามสิบกลางๆ อดีตเคยเป็นนักกีฬาทีมชาติมาก่อน
ปัจจุบันคือหนึ่งในสต๊าฟโค้ชคอยดูแลนักเตะของสโมสร และเป็นพี่เลี้ยงให้พวกเขาที่เข้าค่ายคัดตัวตลอดระยะเวลาสองเดือนนี้ด้วย
รถจอดเรียบร้อย สามคนรีบสะพายเป้สัมภาระส่วนตัวเดินตามพี่โจ้เพื่อไปลงทะเบียนเข้าห้องอบรม ไปรวมกลุ่มนักเตะ
ทีมโรงเรียนต่างๆ เป็นที่รู้จักคุ้นหน้าคุ้นตากันพอสมควร พวกนี้ล้วนมาจากโรงเรียนดังมีชื่อเสียงด้านทีมฟุตบอล มีศูนย์หน้า
กลองกลาง กลองหลัง ยกเว้นผู้รักษาประตูแปลกมีลูกดิ่งเพียงคนเดียว
“เห้ย! ไอ้ดิ่งมึงไม่มีคู่แข่งเลยนี่หว่า” ยุทธพูดขึ้นมาทันควัน หลังรู้รายละเอียดของแต่ละตำแหน่งที่เข้าอบรมด้วยกัน
“ไม่รู้เหมือนกันพี่” หน้าหล่อระบายยิ้มตามแบบฉบับ ตอบรุ่นพี่คู่ซี้ไปอย่างใจคิด
เขาเองก็แปลกใจที่ไม่มีคู่วัดฝีมือตำแหน่งนายทวาร
“ของกูล่อซะสาม” ยังคงเป็นยุทธที่คร่ำครวญ ตำแหน่งกองกลางของเขา เท่าที่เห็นรวมเจ้าตัวมีถึงสามคน
ศูนย์หน้าวัดฝีมือปุ้มมีมาสี่คน สองคนที่เหลือเป็นกองหลัง พวกเขายุติการพูดคุย เมื่อพี่โจ้ให้แนะนำตัวแลกเปลี่ยนกับเพื่อน
ไม่เห็นโค้ชภุชงค์ตามมาด้วย คงไปเจรจากับผู้ใหญ่ของสโมสรละมั้ง
เด็กหนุ่มแต่ละคน ล้วนเป็นรุ่นพี่ลูกดิ่งทั้งสิ้น อยู่ม.5-6 เสียส่วนใหญ่ ยกเว้นเขาที่อยู่ม.4 หลังแนะนำตัวเรียบร้อย
พี่โจ้บอกกฎระเบียบข้อบังคับต่างๆ ระหว่างเข้าค่ายฝึกระยะเวลาสองเดือน โดยทุกคนจะได้ค่าตอบแทนคนละสามหมื่น
เฉลี่ยเดือนละหมื่นห้าพันบาท แต่ที่น่าสนใจคือหลังจากใครได้รับคัดเลือกให้เป็นหนึ่งในทีมนักเตะ จะได้เซ็นสัญญาสี่ปี
พร้อมค่าตัวหนึ่งล้านบาท ไม่นับเบี้ยเลี้ยงสวัสดิการเงินเดือนอีกเดือนละสามหมื่นบาท นี่ขนาดเงินก้อนแรกก็หลักล้านแล้ว
หากใครสร้างผลงานติด 11 ตัวจริง ได้ค่าตอบแทนห้าหมื่น คือความฝันยิ่งใหญ่ที่เด็กๆ ตาวาวด้วยความมุ่งมั่น
ส่วนรายละเอียดข้อปฏิบัติอื่นๆ เหมือนข้อบังคับทั่วไป ห้ามเล่นการพนันดื่มสุรา ทะเลาะวิวาทมีเรื่องชกต่อยหรือสร้างปัญหา
ถ้าใครก่อเรื่องจะถูกคัดตัวออกจากค่ายทันที เมื่อตรวจสอบแล้วพบว่าเป็นผู้ก่อเหตุ
วันหยุดมีให้ทุกวันอาทิตย์ ยกเว้นอาทิตย์ที่จะถึงยังไม่อนุญาตให้กลับไปเยี่ยมบ้าน เป็นตามคาดของลูกดิ่ง
พ้นอาทิตย์นี้ไปสามารถกลับบ้านได้ตั้งแต่เย็นวันเสาร์ หรือใครให้ญาติมาเยี่ยมที่นี่ มาได้เฉพาะวันเสาร์เย็นตั้งแต่สี่โมงไป
ส่วนวันอาทิตย์เยี่ยมได้ทั้งวันไม่เกินสองทุ่ม โดยมีห้องรับรองนักกีฬาจัดให้พบญาติพี่น้องที่มาเยี่ยม อยู่ติดแคนทีนทานอาหาร
ที่นี่จัดอาหารให้นักกีฬาสามมื้อ เช้าแปดโมง หลังนักกีฬาลุกวิ่งตอนหกโมงรอบสนามฟุตบอลครบสิบรอบ ออกกำลังกายยืดหยุ่น
กล้ามเนื้อเรียบร้อย ค่อยกลับมาอาบน้ำทานมื้อเช้า
มื้อกลางวันเที่ยงตรง มื้อเย็นสองทุ่ม ส่วนตารางการฝึก ช่วงเช้าเป็นการเอากำลังเสริมกล้ามเนื้อและฝึกเทคนิค
การเล่นทั้งสิ้น ส่วนช่วงบ่ายจะเป็นการลงทีมเต็มรูปแบบ พวกเขาสิบคนมีโอกาสสัมผัสกระทบไหล่นักเตะชื่อก้องของสโมสร
ในตอนนี้ หมายถึงหลังจากนี้หนึ่งอาทิตย์สามารถเข้าไปสลับเปลี่ยนตำแหน่งเล่น เพื่อให้ผู้จัดการทีมและกลุ่มสต๊าฟโค้ชเห็นทักษะการเล่นและความสามารถเฉพาะตัวของแต่ละคน เพื่อใช้เป็นบรรทัดฐานในการวินิจฉัยคัดตัวผู้เล่นต่อไป
แค่นั่งฟังการแจงรายละเอียดจากพี่โจ้ ปุ้ม ยุทธ ลูกดิ่ง รวมเด็กหนุ่มที่เหลือ ถึงกับเก็บอาการตื่นเต้นบนสีหน้าไว้ไม่อยู่
ใครบ้างไม่ฝันได้ลงไปวิ่งแย่งบอลกับนักเตะระดับประเทศ มาวันนี้พวกเขาก้าวมาถึงจุดนี้ได้ถือเป็นความภาคภูมิใจครั้งหนึ่งในชีวิต
ของสายเลือดนักฟุตบอลรุ่นใหม่
“ทิ้งสัมภาระไว้ในห้องนี้ หยิบติดตัวไปเฉพาะของมีค่า ไปพบรุ่นพี่นักเตะพร้อมผู้บริหารของสโมสร” พี่โจ้พูดจบ
พวกเด็กๆ ค้นกระเป๋าหยิบโทรศัพท์กับกระเป๋าสตางค์ ยัดใส่ในกางเกงกันจ้าละหวั่น ก่อนพากันเดินเกาะกลุ่มตามพี่โจ้ออกจากห้อง
ขึ้นบันไดไปชั้นสอง เป็นห้องประชุมขนาดใหญ่ คนนำยิ้มหล่อให้พนักงานสาวสวยที่นั่งโต๊ะหน้าห้องประชุม
“ผมพาน้องๆ มาพบผู้บริหาร” เขาแจ้งความจำนง
“เชิญค่ะ ท่านกำลังรออยู่” หน้าห้องบอกเสร็จ พี่โจ้ถือโอกาสเปิดประตูเข้าไป ภายในห้องปูพรมอย่างดี
แอร์เย็นฉ่ำเต็มไปด้วยคณะอาจารย์ของพวกน้องๆ รวมโค้ชภุชงค์ก็อยู่ในนั้นด้วย ที่ทำให้พวกเด็กมือเย็นเฉียบตาเบิกโต
ใจเต้นไม่เป็นส่ำ คือบรรดาพี่ๆ นักเตะขวัญใจพวกเขานั่งกันทำตัวสบายๆ อยู่ในนั้น ทุกสายตาหันมองมาทางพวกเขาเป็นจุดเดียว
“มาพอดี..พาเด็กๆ แนะนำตัวเลยโจ้” ชายสูงวัยผมขาวแซมดำนั่งขวามือของชายวัยใกล้เคียงกันแต่ดูภูมิฐาน
เป็นคนเอ่ยปาก ลูกดิ่งจำได้ว่าคนนี้คือผู้จัดการทีมชื่อคุณวิทยา ที่ไปเจอพวกเขาในงานเลี้ยงฉลองวันนั้น ส่วนคนตรงกลาง
กำลังยิ้มเย็นส่งให้คงเป็นประธานสโมสร
“พวกเราไปยืนมุมซ้ายด้านหน้าครับ” พี่โจ้สะกิดเตือน ทุกคนได้สติ ทยอยเดินแถวเดียวเรียงหนึ่งไปยังซ้ายมือ
หน้าห้องตามคำบอก มีพี่โจ้ตามประกบไม่ห่าง
“แนะนำตัวให้รู้จักกันหน่อย มาจากไหนเล่นตำแหน่งอะไรกันบ้าง” คุณวิทยาผู้จัดการทีมเป็นคนพูด หัวแถวเริ่มคนแรก
“สวัสดีครับผมนนท์วัธ บูรณะ ชื่อเล่นต้อ มาจากโรงเรียนอัสสัมชัญxx เล่นกองหน้าตัวรุกครับ..บลาๆๆ”
แต่ละคนแนะนำชื่อสกุล โรงเรียนต้นสังกัด พร้อมตำแหน่งที่ตนเล่นอยู่ เรื่อยมาจนถึงถึงปุ้ม ยุทธ
คนสุดท้ายสูงกว่าใครเพื่อน จนดูเด่นสะดุดตา
“สวัสดีครับผมรัชวิน ราชไกร ชื่อเล่นลูกดิ่ง จากโรงเรียนxx ผู้รักษาประตูครับ” สิ้นเสียงแนะนำของเขา
มีเสียงรุ่นพี่นักเตะในทีมแซวขึ้นไม่มีปี่มีขลุ่ย พร้อมเสียงหัวเราะฮาให้ได้ยินดังทั่วห้อง
“ว้าว! ลูกดิ่งผู้รักษาประตู ต้องเจอกับโยโย่กองหน้าตัวบุก..ฮ่าๆๆ” เสียงหัวเราะฮาครืนดังพร้อมเพรียง
ก่อนคนหลุดปากจะหัวทิ่ม
“ผลั๊ว!” หน้านิ่งมาเลย สกัดดาวรุ่งสยบเสียงหัวเราะเงียบทันควัน พวกเขาถึงมีจังหวะสังเกต แต่ละคนถึงกับอึ้งตาค้าง
เมื่อสบหน้าหล่อชนิดแม้แต่พวกเขาเป็นผู้ชายยังครางหึ่มด้วยความอิจฉาปนทึ่ง
“พี่โย่..พี่โย่..พี่โยโย่” ไม่มีใครไม่รู้จักเทพบุตรแข้งทอง หนุ่มฮ็อตร้อนแรงกระชากหัวใจสาวแก่แม่หม้าย
ครองความเป็นซุปเปอร์ฮีโร่อยู่ขณะนี้ เห็นในทีวีหรือรูปตามโปสการ์ด ว่าหล่อลากไส้แล้วนะ มาเจอตัวจริงยิ่งกว่าในรูปอีก
ทั้งที่ไว้หนวดเคราแต่ไม่สามารถลดทอนความหล่อบนหน้าให้ดูด้อยลงแม้แต่น้อย กลับส่งให้ดูคมเข้มขึ้นอีกเท่าตัว
“เอาล่ะเด็กๆ นั่งให้เรียบร้อย ต่อไปให้พวกรุ่นพี่แนะนำตัวกันบ้าง” คุณวิทยากุนซือตัวพ่อเบรก สั่งพวกเด็กที่ยืนหน้าห้อง
นั่งเก้าอี้ซึ่งจัดไว้ให้ ค่อยแนะนำผู้บริหารสโมสร เริ่มตั้งแต่ประธานบริษัท คนดูดีหน้าตาหล่อมีส่วนคล้ายนักเตะฉายาเทพบุตร
แข้งทอง ชื่อทวีทรัพย์ เจริญลาภไพศาล พ่อพี่โยโย่ประธานบริษัทไบรอันปิโตเลียมกรุ๊ป และยังเป็นประธานสโมสรวาฬเพชฌฆาตแห่งนี่ด้วย
คนถัดมาหัวหอกกุนซือตัวเก๋าคุณวิทยา บุตรพรหม ผู้จัดการทีม ตามมาด้วยโค้ชดนัยฯ และผู้ช่วยพี่อรุณ พี่โจ้
ยังมีแพทย์สนามที่ยังมาไม่ถึงอีกหนึ่งชุด ก่อนจะมาเป็นพวกพี่นักเตะสิบเจ็ดคน พวกน้องๆ รู้จักคุ้นหน้าเป็นอย่างดี พวกพี่ล้วน
มีชื่อเสียงกันอยู่แล้ว โดยเฉพาะพี่เกรียงที่แซวลูกดิ่ง เล่นตำแหน่งมิดฟิวล์ตัวรุกควบกัปตันทีมด้วย พี่โยโย่กองหน้าตัวบุกคู่ซี้
กันสองคนหน้าหล่อขวัญใจสาวๆ ยังมีคนที่เหลือล้วนมีความเด่นดังไม่แพ้กัน ยกเว้นเรื่องหน้าตารูปร่างที่ไม่มีใครกินพี่โย่ลง
ตอนพี่ๆ ลุกยืนแนะนำตัว พวกน้องๆ ยังดูปกติธรรมดา พอถึงโยโย่พากันครางหึ่มอย่างห้ามไม่อยู่ รูปร่างสูงใหญ่ความสูง
ร้อยเก้าสิบกว่า ทำเอาคนในห้องประชุมดูเล็กไปถนัด ขนาดผู้รักษาประตูพี่เพชรสูงร้อยแปดสิบห้า และลูกดิ่งสูงร้อยแปดสิบ
ยังเล็กกว่าเยอะ คนอะไรจะสูงใหญ่หล่อสมาร์ทปานเลือกเกิดได้แบบนี้ก็มี
“ก่อนอื่นผมต้องแจ้งให้ทราบอีกครั้ง โปรเจคปั้นนักเตะรุ่นใหม่แกะกล่อง เป็นครั้งแรกที่สโมสรจัดขึ้น
โดยนำรูปแบบมาจากสโมสรของยุโรป แต่เดิมเราอาศัยคัดตัวผู้เล่นฝีเท้าดีดาวรุ่งซื้อตัวมาเลย ปัญหามีอย่างที่รู้กัน
เราจึงหันมาให้ความสนใจสร้างนักเตะรุ่นเยาว์ก้าวสู้รุ่นใหญ่
ครั้งนี้เรานำมาประเดิมสิบคนครบตำแหน่ง แต่จะคัดเหลือ 5 คน ไม่สนใจเป็นตำแหน่งไหน ไม่จำเพาะเจาะจง
ต้องได้ตำแหน่งไม่ซ้ำ แค่ต้องการนักแตะที่มีวินัยตั้งใจฝึกฝน สำคัญฝีเท้าดีพัฒนาตัวเองเยี่ยมยอด มีแววรุ่งในอาชีพ
คือประเด็นในการตัดสิน นับจากนี้อีกสองเดือน เราจะประกาศตัวที่คัดสู่สโมสรเพื่อเสริมกำลังรุ่นพี่ที่มีอยู่ให้ครบ 22 คนตามเป้าหมาย ส่วนจะได้เล่นเป็นตัวจริงหรือไม่ ขึ้นอยู่กับความสามารถบวกความโดดเด่นในเกมการเล่นของพวกเราเอง ทางสโมสรเปิดโอกาสให้ทุกคน ไม่ว่าจะเป็นรุ่นพี่ที่เป็นตัวยืนอยู่ก่อนแล้ว หรือรุ่นพี่ที่เป็นตัวสำรอง น้องใหม่ที่เข้ามาผสมผสานในทีม เปิดฤดูกาลหน้าที่จะถึงอีกสองเดือน เป็นตัวชี้วัดว่าพวกเราสามารถเป็นตัวจริงได้หรือไม่
รุ่นพี่ที่คิดว่าตัวเองเป็นตัวจริงมาตลอด แต่ฟอร์มตกก็ต้องรับสภาพเราแจ้งทุกคนก่อนแล้ว..กีฬาที่คุณเล่นคือธุรกิจ เมื่อมีการลงทุนย่อมหวังกำไร หากคุณไม่สามารถทำตัวให้เป็นต้นทุนที่ดี ต้องถอยให้คนอื่นเขาแทน ล้วนเป็นวัฏจักรไม่ว่าสโมสรไหนก็คิดอย่างเดียวกัน หวังว่าทุกคนเข้าใจดี แต่ที่ขาดไม่ได้คือคำว่า ‘ทีม’ ต้องเข้าใจหัวอกผู้เล่นในทีมเดียวกันด้วย ดังนั้นโปรเจคนี้ต้องมีบัดดี้ให้น้องๆ สิบคนอาศัยพึ่งพา สโมสรไม่ได้เตรียมที่พักให้ล่วงหน้า นอกจากพักร่วมกับพี่ๆ นักเตะที่มีห้องส่วนตัว ตัวจริงสิบเอ็ดคน ต้องรับน้องๆ เข้าไปอยู่ห้องละหนึ่ง เราให้ความสะดวกสบายพวกคุณมานานแล้ว หวังว่าคงไม่มีใครมีปัญหา” คุณวิทยาพูดจบ
“ผมมี” พี่โยโย่ยกมือทันที
“ว่ามา..โย่”
“ผมไม่สะดวกให้ใครอยู่ร่วมห้อง” ทุกคนเงียบกริบ ไม่ใช่ไม่มีใครรู้จักนิสัยส่วนตัวลูกชายคนกลางประธานบริษัท
ว่ามีโลกส่วนตัวสูงแค่ไหน อย่าว่าแต่ให้เด็กแปลกหน้าพักร่วมเลย แม้แต่เพื่อนสนิทคุ้นเคย ยังไม่มีใครกล้าวุ่นวายห้องส่วนตัว
ของเขาด้วยซ้ำ ทั้งสโมสรมีคนเข้าห้องพี่โย่ได้มีพี่เกรียงเพื่อนซี้เท่านั้นมั้ง พวกที่เหลือใครกล้าวุ่นวายข้ามเส้นไม่มีเลยสักคน
คุณวิทยาไม่ตอบ แต่หันไปมองท่านประธานที่นั่งยิ้มอารมณ์ดีดูสบายๆ ข้างกันแทน ส่วนคนที่ถูกมองเลิกคิ้วสูง
ก่อนขยับร่างกายเล็กน้อย แล้วจ้องหน้าลูกชายตัวเอง
“เงื่อนไขไม่มียกเว้น” คำพูดเอ่ยจากปากประธานบริษัท ใครกล้าหือ บุคคลชี้เป็นชี้ตายพูดมาแบบนี้ ผิดคาดเพราะใช้ไม่ได้
กับลูกชายคนกลาง แต่ไหนแต่ไรมาเป็นไม้เบื่อไม้เมากับพ่อโดยตลอด นับตั้งแต่แม่โยโย่จากไปด้วยโรคหัวใจล้มเหลวกะทันหัน
เขากับพ่อไม่ค่อยเข้าหน้ากันเท่าไหร่ จะมีคุยกันคงเรื่องฟุตบอลที่โยโย่รักเป็นชีวิตจิตใจ คุณทวีจึงตัดสินใจก่อตั้งสโมสรนี้ขึ้น
และก็ไม่ผิดหวังเพราะมันทำให้ลูกชายที่จบวิศวะปิโตเลียม แต่ไม่คิดบริหารธุรกิจครอบครัว ดันสร้างชื่อเสียงดังระเบิดเถิดเทิง
ด้วยดีกรีศูนย์หน้าแข้งทองเสียอย่างนั้น
“นักแตะตัวจริงมี 11 ยกเว้นผมคนหนึ่ง ที่เหลือก็สามารถรับน้องๆ เขาพักด้วยได้” โยโย่ชี้แจงเหตุผล
“ดูไม่ยุติธรรม เหมือนโย่จะได้สิทธิพิเศษ ซึ่งพ่อไม่เห็นว่ามันถูกต้อง” คุณทวีกลับไม่คล้อยตามลูกชาย
สงครามสายตาสองพ่อลูกสร้างความอึดอัดภายในห้องเป็นอย่างดี ไม่มีใครกล้าแทรกแม้แต่คุณวิทยาผู้มีบทบาทอำนาจสุดๆ
ยังหุบปากวางสีหน้านิ่งสนิท เรื่องบางอย่างมีที่มาที่ไปเขาจึงเลือกให้สองพ่อลูกเคลียร์กันเอง
“ทำไมต้องเจาะจงเป็นนักเตะตัวจริงให้เป็นพี่เลี้ยง ผมขอเหตุผล พวกที่เหลือหกคน ก็สามารถเป็นพี่เลี้ยงให้ได้”
โยโย่โยนให้ตัวสำรองที่เหลืออยู่ แต่ละคนสะดุ้งตัวเกร็งเมื่อถูกพาดพิง
“ตัวสำรองไม่มีห้องส่วนตัว โย่ก็รู้เขาพักห้องละสอง สิทธิ์พิเศษเราให้ห้องส่วนตัวเฉพาะตัวจริง ใครหล่นเป็นตัวสำรอง
ก็ต้องย้ายไปพักคู่ ไม่งั้นการแข่งขันเพื่อให้ได้ยืนเป็นตัวจริงจะมีหืม ทั้งเรื่องเงินเดือน สวัสดิการที่เลื่อมล้ำทำให้มีความพยายาม
เป็นสิ่งล่อใจ ทีมเราถึงไม่เคยหล่นแชมป์ลีกมาสามสมัยแล้ว” เจอคำพูดนี้เข้า โยโย่ถึงกับอึ้งเถียงไม่ออก แนวความคิดนี้เขาก็มี
ส่วนเห็นด้วยแต่แรก เพื่อไม่ให้พวกตัวจริงหลงระเริงติดสบายจนเคยตัว ทำให้ฟิตอยู่เสมอกลัวตกไปเป็นตัวสำรองนั่นเอง
แม้แต่เขาก็ไม่เว้น ถึงจะมีคอนโดของตัวเองราคาหลายสิบล้าน แต่โยโย่เลือกพักในสโมสรมากกว่า เพื่อความสะดวก
ในการฝึกซ้อม เขากลับไปค้างคอนโดเฉพาะวันหยุดเท่านั้น
“แล้วพ่อจะคัดยังไง ในเมื่อตัวจริงมี 11 แต่น้องมีสิบคน” สุดท้ายเขายอมถอย
หลังเห็นว่าเป็นต้นเหตุทำให้คนที่เหลือเสียเวลาพอสมควร
“จับฉลาก จับได้ก็รับน้องไปอยู่ร่วมห้อง ยุติธรรมไม่ลำเอียง ใครจับไม่ได้ถือว่าไม่ต้องรับผิดชอบ
เราต้องการให้น้องได้มีโอกาสแลกเปลี่ยนประสบการณ์จากรุ่นพี่ เพื่อนำไปพัฒนาตัวเอง หวังว่าทุกคนคงเห็นด้วย
มีใครคัดค้านอีกไหม” สิ้นสุดคำพูดชี้ขาด ทุกคนต่างเงียบกริบไม่มีใครแสดงความคิดเห็น ยกเว้นคนหน้าหล่อเกินใคร
ยังคงแสดงสีหน้าไม่พอใจเห็นชัด แต่ก็ไม่สามารถโต้แย้งอะไรได้อีก
“เริ่มเถอะวิทยา” คุณทวีหันไปบอกกุนซือตัวเก๋า คุณวิทยาพยักหน้าให้โค้ชอรุณ คนถือกล่องพลาสติกใส่
ในนั้นมีม้วนกระดาษสีขาวเล็กๆ สิบเอ็ดอัน แล้วโค้ชอรุณก็พูดขึ้นว่า
“รบกวนนักเตะตัวจริง เดินออกมาจับฉลาก ได้น้องคนไหนเราต้องเป็นพี่เลี้ยงดูแลเอาใจใส่ ให้คำปรึกษาแนะนำระหว่างน้องฝึกฝีเท้าตลอดสองเดือน หากใครไม่ปฏิบัติตามหรือสร้างปัญหา จะถูกตัดเงินเดือน หนักสุดจะถูกตัดตัวลงนั่งสำรอง
เข้าใจกติกากันแล้วนะ” พวกลูกดิ่ง ปุ้ม ยุทธ และเด็กที่เหลือต่างมองหน้ากันเลิกลั่ก ไม่คิดว่าพวกเขาจะมาเจอวิธีการแบบนี้
พวกพี่นักเตะขวัญใจคงเซอร์ไพรส์ไม่ต่างกัน ดูจากสีหน้าไม่มีใครรู้ล่วงหน้ามาก่อน ว่าจะได้เป็นพี่เลี้ยงรุ่นน้อง
นี่คงรู้เฉพาะผู้บริหารเท่านั้น น่าแปลกโยโย่เป็นถึงลูกเจ้าของยังไม่รู้นี่สิ
ไม่มีใครอิดออด ต่างลุกออกมาจับฉลากเป็นแถว แต่ละคนจับได้คนนั้นคนนี้ไปเรื่อย มีพี่โจ้ทำหน้าที่ประกาศชื่อ
และให้น้องจำหน้าพี่เลี้ยงเอาไว้ มาถึงปุ้ม คนที่จับได้เป็นกองหลังชื่อพี่เนตร นักเตะจากเชียงใหม่ที่ถูกซื้อตัวมาอยู่ที่นี่สองปีแล้ว
ส่วนยุทธได้พี่เกรียงคู่ซี้พี่โย่และเป็นกัปตันทีม คนที่สิบที่เดินออกมาจับคือประตูขวัญใจของลูกดิ่ง ชื่อพี่เทพผู้รักษาประตูมือโปร
ไอดอลของลูกดิ่งเชียวแหละ เด็กหนุ่มลุ้นใจหายใจคว่ำให้พี่เทพจับได้เขา ตอนนี้คนที่เหลือได้คู่บัดดี้กันหมดแล้ว ยกเว้นลูกดิ่ง
ยังไม่มีใครจับชื่อเขาขึ้นมาสักคน เขาจึงคาดหวังว่าพี่เทพจะจับได้ อย่างน้อยจะได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์และคำแนะนำดีดี
สำหรับตำแหน่งที่เขาเล่นจากพี่เทพด้วย
“ว่างเปล่า ไม่มีชื่อ สรุปเทพจับไม่ได้ คนสุดท้ายคือโย่คงไม่ต้องจับแล้วมั้งหรือว่าไง” พี่อรุณถามได้ยินชัดทั้งห้อง
โยโย่ยังคงนั่งหน้านิ่งตาคมจ้องเขม็ง ไม่ได้ลุกต่อแถวออกมาจับ เขาแอบคิดว่าคนที่ออกไปจับทั้งหมดคงจับได้ครบ
เหลือเขาที่ไม่ต้องรับผิดชอบใคร แต่กลับไม่เป็นเช่นนั้นเมื่อเทพจับได้กระดาษเปล่า เหลือม้วนกระดาษสุดท้ายในกล่องใสเห็นชัด
“ผมจับ..” แล้วทุกคนก็แปลกใจ เมื่อเสียงทุ้มห้วนพูดสวนดังขึ้น ก่อนเจ้าตัวจะลุกยืนเต็มความสูง มาดนิ่งใบหน้าหล่อ
ไม่สบอารมณ์ พาแต่ละคนนั่งตัวเกร็งไปตามๆ กัน ก้าวอาดๆ ออกจากเก้าอี้ล้วงมือจับกระดาษในกล่องออกมา เปิดอ่านเอง
โดยไม่รอใครช่วย ก่อนส่งให้พี่โจ้ ตาคมเข้มตวัดหางตามองลูกดิ่งที่นั่งหัวโด่แวบ แค่แวบเดียวเด็กหนุ่มถึงกับเสียวสันหลังวาบ
หน้ากลัวสุดๆ นี่เขาได้พี่เลี้ยงหรือเพชฌฆาตมาแทนกันแน่หว่า?หรือฉายาปลาวาฬเพชรฆาตมาจากพี่โย่ล้วนๆ
สีหน้าตอนนี้หน้ากลัวน้อยเสียเมื่อไหร่กันเล่า
“เป็นอันว่าน้องๆ ได้พี่เลี้ยงเรียบร้อยแล้ว เชิญทานกลางวันร่วมกัน ในเวลานี้อยากให้พี่เลี้ยงกับน้องๆ
ทำความคุ้นเคยสนิทสนมกันไว้จะได้ไม่แปลกหน้า หวังว่าพวกพี่ๆ คงให้คำแนะนำน้องๆ ตั้งแต่ตอนนี้ เกี่ยวกับสถานที่ในสโมสร
หรือข้อสงสัยต่างๆ น้องสามารถสอบถามกับพี่เลี้ยงได้ เชิญที่แคนทีนอาหารเตรียมไว้พร้อมแล้ว เรามีเวลาหนึ่งชั่วโมงในการเบรก
ทานมื้อกลางวัน กลับขึ้นห้องประชุมจะเป็นการตรวจสุขภาพประจำเดือน ใครมีปัญหาเกี่ยวกับร่างกาย สอบถามคุณหมอผานิต
พร้อมทีมแพทย์ที่มาครั้งนี้ได้โดยตรง เชิญได้เลยครับ” กุนซือวิทยาชี้แจงปิดท้าย ทุกคนพากันขยับก้นลุกจากเก้าอี้ พวกน้องๆ
ปรี่เข้าไปหาพี่เลี้ยงของตัวเอง ถือโอกาสใกล้ชิดนักเตะที่ชื่นชอบ แม้แต่ยุทธกับปุ้มก็ไม่เว้น มีแต่ลูกดิ่งที่ชั่งใจอยู่ เมื่อโยโย่ยังนั่งนิ่ง
ไม่ขยับ เขาก็ไม่กล้าลุกเดินไปหา แค่สายตาดุกับใบหน้าขมึงทึงก็พาหัวหดได้ไม่ยาก
ใครว่าคนหล่อไม่น่ากลัว ตอนนี้ลูกดิ่งกล้าพูดเต็มปาก คนหล่อเคราครึมตรงหน้า ที่ใครยกให้เป็นเทพบุตรขวัญใจสาวๆ
เขาขอบอกสำหรับเขาซาตานชัดๆ ระหว่างกำลังรีๆ รอๆ ไม่กล้าลุก ขณะคนอื่นๆ ทยอยออกไปแทบหมด แม้แต่โค้ชภุชงค์ก็ตีคู่คุย
กับกุนซือวิทยาเดินไปพร้อมประธานสโมสรคุณทวี เหลือพี่เกรียง..พี่ยุทธและสุดหล่อโยโย่
“ไอ้โย่..ไปมึง จะอารมณ์บูดไปทำไมวะ” พี่เกรียงหยอกเพื่อนให้หายเครียด จะว่าไปคนที่กล้าเล่นหัวด้วยคงมีพี่เกรียง
กัปตันทีมแหละ ที่พี่โย่สนิทและเป็นกันเองมากสุด
“นั่งบื้อทำไม” ลูกดิ่งถึงกลับสะดุ้ง เมื่อเสียงห้วนเอ็ดเขาไม่มีปี่มีขลุ่ย เล่นเอาผวาใจหล่นไปอยู่ตาตุ่ม
วันแรกในสโมสรก็กลายเป็นตัวปัญหาให้ลูกชายเจ้าของโกรธ แบบนี้จะรอดไหมไอ้ดิ่ง..เฮ้อ! เด็กหนุ่มหน้าใสเผลอถอนหายใจ
อย่างลืมตัว ก่อนจะสบเข้ากับลูกตาคมดุที่จ้องไม่กะพริบ
“จะถอนหายใจอยู่ตรงนี้ หรือจะตามฉันมา” พูดจบเดินดุ่มๆ ออกนอกห้องไม่สนใจว่าลูกดิ่งจะตามมาหรือไม่
“อย่าไปใส่ใจ ไปกันไอ้น้อง” พี่เกรียงยิ้มหล่อให้กำลังใจ พูดปลอบให้เขารู้สึกดีขึ้น แต่มันช่วยไม่ได้เท่าไหร่
ที่ลูกดิ่งหนักใจแค่เริ่มต้นเขาก็ได้รับการต้อนรับแบบไม่เต็มใจจากรุ่นพี่เข้าให้...ซวยชะมัด?
มาต่อแล้วค่ะ คึคึ! ลูกดิ่งเจอคู่ปรับเข้าให้
[โยโย่]
[ลูกดิ่ง]
อิมเมจ ลูกดิ่งกับพี่โย่จร้า
หัวข้อ: @@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.96 วันนี้ไปส่งหนังสือให้หมดแล้วนะคะ 12/12/56 (อ่าน 762704 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก