สนามรัก..นักบอล
Part 4 แคนทีนสโมสร ไม่มีร้านอาหารเหมือนในโรงเรียน แต่จัดอาหารใส่ถาดมีไฟอุ่นวางบนโต๊ะบุฟเฟ่ต์ นักกีฬาตักตามสะดวก อาหารครบถ้วนรวมของหวาน
มีไม่ต่ำกว่าหกรายการ หน้าตาน่ากินสั่งจากข้างนอกโดยเฉพาะ เด็กใหม่ล้วนตื่นเต้นเกร็งกันนิดๆ รอผู้บริหารตักให้เรียบร้อยก่อน
ค่อยตามพี่เลี้ยงไปตักบ้าง ทุกคนสนิทกับรุ่นพี่นักเตะรวดเร็วมาก พูดคุยเหมือนรู้จักกันมานาน ยกเว้นลูกดิ่งที่นั่งร่วมโต๊ะเกรียง..
ยุทธและโยโย่ โต๊ะจัดนั่งสี่คน ลูกดิ่งรู้ว่าพี่เกรียงกับพี่โย่ซี้ปึกกัน..
“ลุกตักไอ้น้อง” พี่เกรียงบอกยุทธ ก่อนหันมาพยักหน้าชวนลูกดิ่ง รอโยโย่เอ่ยปากเด็กหล่อคงหิวไส้กิ่ว
ลูกดิ่งยิ้มรับไมตรีรุ่นพี่ที่ดูอินดี้นิดๆ หันมาเจอสายตาคมมองอยู่ถึงกับหุบยิ้มฉับ เล่นมองหน้านิ่งตาดุขนาดนี้
เขาวางตัวไม่ถูกเหมือนกัน สีหน้ายุ่งยากของลูกดิ่ง เกรียงสงสารจึงพยักหน้าให้ลุกไปด้วยกัน ทิ้งเทพบุตรแข้งทอง
จ่มอยู่ที่เดิมไม่ขยับเขยื้อนไม่พูดไม่จา
“โห..ลาภปาก จัดแบบนี้ทุกมื้อเปล่าครับพี่” ยุทธถาม ระหว่างถือจานข้าวเดินวนรอบโต๊ะเล็งอาหารใส่จาน
มีแค่พวกเขาที่ลุกมาตักรั้งท้าย คนอื่นเขานั่งทานกันไปแล้ว
“อืม..ยกเว้นมื้อเช้ากาแฟ โอวัลติน ไส้กรอก ข้าวต้ม ขนมปังไข่ดาว เมนูไม่หนักเหมือนกลางวันกับมื้อเย็น”
เกรียงอธิบายอย่างคนอารมณ์ดี พร้อมกับตักนั่นนิดนี่หน่อยราดจานตัวเอง สองหนุ่มต่างวัยเหลือบมองลูกดิ่ง
เมื่อเห็นเด็กหนุ่มถือถ้วยแบ่งใบเล็ก เดินตักอาหารสามสี่อย่างพร้อมข้าวเปล่าใส่ถาด ยกไปยังโต๊ะที่โยโย่นั่งเป็นเสาหิน
ไม่กระดุกกระดิก ก่อนหันมาสบตากันเอง
“มัน..บริการไอ้โย่” เกรียงถามยุทธ
“มั้งครับ..คงกำลังพยายามสร้างสันติไมตรี” ยุทธตอบหน้าตาย
“หึ!..เทพบุตรมีข้ารับใช้ส่วนตัว” เกรียงเปรยเบาๆ หันมาสนใจจิ้มผลไม้ใส่จานเปล่าอีกใบ
โดยไม่คิดสนใจเรื่องที่คุยก่อนหน้าอีก
“ตักเสร็จหรือยัง” เรียบร้อยแล้วค่อยถามยุทธ
“ครับพี่” เด็กหนุ่มตอบ สองหนุ่มพากันกลับโต๊ะ สวนทางลูกดิ่งที่เดินกลับมาโต๊ะบุฟเฟ่ต์ ร่างสูงเพรียวยืนตักอาหาร
ดูเด่นสะดุดตา พวกที่มาต่างนั่งทานตามโต๊ะหมดแล้ว สายตาหลายคู่มองเจ้าตัว แต่ลูกดิ่งไม่สนใจ
“มึงจะตั้งแง่ทำไมโย่ เด็กไม่รู้เรื่องด้วย ถ้ามึงโมโหพ่อตัวเองไม่ควรเอามาลงกับมัน อุตส่าห์มีน้ำใจตักข้าวบริการ
อย่างราชา รับไมตรีมันหน่อยเถอะหว้า" เกรียงถือโอกาสอบรมเพื่อน หลังพระเอกหน้าหล่อยังคงเมินเฉย
ตาคมเข้มเหลือบจ้องหน้าเพื่อนไม่โต้ตอบ คว้าช้อนส้อมตักอาหารตรงหน้าราดข้าวกินไม่พูดสักคำ
“หัดดูไว้ไอ้น้อง เพื่อนเราเทคแคร์รุ่นพี่ยังไง” เกรียงแนะนำยุทธบ้าง คงดีไม่น้อยถ้าได้รับบริการแบบนี้
“ผมต้องทำด้วย” ยุทธชี้นิ้วเข้าหาตัวเองย้ำให้แน่ใจ หน้าหล่อของเกรียงยักคิ้วตอบ
“โด่! พี่ไม่ได้พิการซักหน่อย ทำไมต้องให้ดูแลเหมือนขาเดินไม่ได้” เจอยุทธสวนดอกนี้ เกรียงถึงกับสำลักข้าว
คว้าน้ำมากลั้วคอให้ไว สายตาคมดุของโยโย่จ้องยุทธเขม็ง คำพูดนี้เขาโดนไปเต็มๆ แต่ยุทธตีมึนเหมือนไม่รู้ตัวได้พูดกระทบใคร
ก่อนบรรยากาศมาคุจะกรึ่มไปกว่านี้ ลูกดิ่งถือจานข้าวมานั่งลงด้วยใบหน้ายิ้มเย็นตามนิสัย แอบเห็นโยโย่ทานข้าว
ที่ตนตักให้ก็พลอยยิ้มออก อย่างน้อยลูกชายเจ้าของสโมสรไม่มึนตึงถึงกับไม่รับไมตรี ยังดีแม้ไม่มีการพูดคุยก็ช่าง
บางทีเขาคงมีนิสัยแบบนี้
“พี่เกรียงเป็นอะไรครับ..หน้าแดง” คนมาทีหลังถามอย่างเป็นห่วง หลังเห็นหน้าของเกรียงแดงก่ำ
“พี่สำลัก เราตักมาตั้งสี่อย่างผลไม้พร้อม ทำไมไม่เอาแค่ข้าวเปล่ามาก็พอ” เกรียงพยักเพยิดไปยังถ้วยอาหารในถาด
ลูกดิ่งชำเลืองมองโยโย่ที่ไม่แม้แต่จะมองเขาด้วยซ้ำ ก่อนยิ้มแหย๋ส่ายหน้าแทนคำตอบ ใครจะกล้ากินร่วมด้วย..เกรียงอมยิ้ม
หลังดูออก ลูกดิ่งหงอโยโย่เป็นเอามาก
ไม่แปลกที่น้องมีอาการแบบนี้ ขนาดนักเตะในทีมยังไม่มีใครกล้าหือ ใช่ว่าโยโย่นิสัยไม่ดีไร้มนุษยสัมพันธ์
เป็นเพราะมีโลกส่วนตัวสูงไม่ชอบสุงสิงวุ่นวาย กอปรกับเป็นลูกเจ้าของใครกล้าเล่นหัวใกล้ชิดสนิทด้วยล่ะ เคยมีคนเนียนตีซี้
อยู่เหมือนกัน พอไม่ได้รับการตอบรับตามคาด ก็ล่าถอยกลับไปอยู่ในมุมตัวเอง โยโย่มีเกรียงเป็นเพื่อนสนิทคบกันตั้งแต่
เรียนมัธยม พ่อแม่ครอบครัวคุ้นเคยกันอย่างดี พอจะห้ามปรามตักเตือนได้โดยไม่ถือสา สำคัญปมในใจเพื่อนเขารู้ดี
และเข้าใจด้วยทำไมโยโย่ถึงปิดกั้นตัวเอง จนกลายเป็นดูเย็นชาอย่างที่เห็น
บรรยากาศระหว่างทานมียุทธคอยซักถามข้อสงสัย และได้รับความกระจ่างจากเกรียงด้วยดี
พลอยทำให้ลูกดิ่งรู้ข้อมูลไปด้วย ซึ่งเขาแทรกถามบ้างบางครั้ง คนเดียวที่ยังคงนิ่งสนิทคือหนุ่มหล่อร่างใหญ่
ทำตัวเป็นอากาศธาตุไม่มีส่วนร่วมกับบทสนทนา แปลกที่เกรียงไม่ยักรู้สึกอึดอัด เหมือนสองคนนี้รู้นิสัยกันอย่างดี
ลูกดิ่งพานตีความเอาเอง โยโย่เป็นคนบุคลิกนิ่งเงียบจนเขารู้สึกอึดอัดแทน ตัวเขาก็ใช่ว่าจะชอบคุยนัก แต่ไม่ถึงกับเงียบขนาดนี้
“ตรวจร่างกาย เขาตรวจประมาณไหนครับ” ยุทธยังไม่หยุดซักถาม
ดึงเข้าหัวข้อตรวจร่างกายหลังมื้อเที่ยงด้วยความอยากรู้
“ตรวจหมด จู๋ยังตรวจเลย” เกรียงบอกสีหน้าจริงจังไม่เหมือนแกล้ง สองหนุ่มตาเบิกกว้างทันควัน
“ตรวจด้วยเหรอพี่!! หมอผู้หญิงผู้ชาย” ยุทธลืมตัวเสียงดัง จนรอบข้างหันมอง
“แหกปากทำไม นั่งใกล้แค่นี้” เจอเกรียงถลึงตาใส่ หนุ่มหน้าทะเล้นหดคอ หลังเสียมารยาท
“โทษครับ” ไม่ลืมขอโทษยอมรับผิด พร้อมกับหันไปค้อมหัวรอบโต๊ะ ลูกดิ่งเพิ่งสังเกตเห็นปุ้มนั่งกับพี่เนตร
และเพื่อนต่างโรงเรียนกองหน้าชื่อต้อ พร้อมพี่สักกองหลังทีมสโมสร ท่าทางปรับตัวเข้ากันได้ดีทีเดียว
คงมีแต่ตัวเขายังห่างคำว่าสนิทกับพี่เลี้ยง ต้องใจเย็นพยายามกันต่อไป...
หลังทานกลางวันเสร็จ ทุกคนกลับมารวมตัวที่ห้องประชุมชั้นสอง ซึ่งมีคณะแพทย์ประจำทีมยกขบวนมาสามคน
ที่ทำเอาลูกดิ่งกับยุทธอึ้งคงเพราะหนึ่งในนั้นคือคนคุ้นหน้า ต่างฝ่ายต่างมองกันตาค้าง
“ลูกดิ่ง” ผสุครางชื่อคนขโมยหัวใจ อย่างไม่เชื่อสายตา
“พี่ผสุ..ไอ้พี่หม้อ” เสียงลูกดิ่ง เสียงยุทธ
“รู้จักผสุด้วยเหรอ” เกรียงถาม
“เคยเจอครั้งหนึ่ง” ไม่ทันไร ร่างสูงสมส่วนก้าวอาดๆ ตรงเข้าหาพวกเขาทันที
“หวัดดีครับพี่โย่ ดีครับพี่เกรียง ไงลูกดิ่งจำกันได้ไหม” ผสุยกมือไหว้โยโย่กับเกรียง เพราะคุ้นเคยอยู่แล้ว
สองหนุ่มแค่พยักหน้ารับไหว้ ก่อนเจ้าตัวเจาะจงคุยกับลูกดิ่งเป็นพิเศษ
“พี่เป็นหมอให้ทีมสโมสรเหรอครับ” ลูกดิ่งถามอย่างใจคิด
“พี่เป็นทีมตรวจร่างกายนักกีฬา วัดสมรรถภาพความฟิตแต่ละคนทุกเดือน หมอหลักคือพี่สาวชื่อหมอผานิต”
หน้าหล่อยิ้ม ลูกดิ่งแค่พยักหน้ารับรู้ โดยไม่คิดจะถามอะไรอีก เขาใช่คนคุยเก่ง
“แล้วเรากับ..เพื่อน มาทำอะไรที่นี่” ผสุจงใจเน้นคำว่าเพื่อนใส่ยุทธ ไม่มีการทักทายเผื่อแผ่ไปหาหนุ่มหน้ามล
ที่ยืนตาขวางแม้แต่น้อย เหมือนไม่เห็นยุทธอยู่ในสายตา
“ผมมาเข้าค่ายคัดตัวนักเตะของสโมสร” ลูกดิ่งตอบตามจริง
“โห..เราเป็นนักฟุตบอลเหรอ พี่คิดว่าเล่นบาสเสียอีก ตัวสูงมากไม่ล่ำเหมือน..” เขาจงใจค้างคำพูดเอาไว้
ใช้หางตาชำเลืองยุทธที่ยืนตาขวางหน้าบูดแล้ว ถึงยุทธไม่สูงเหมือนลูกดิ่ง แต่ก็ไม่เตี้ยกว่าคนสบประมาท
รูปร่างหนากว่าหมอหน้าขาวเสียอีก มีหน้ากล้าวิจารณ์เขา หนุ่มหน้ามลจอมกวนไม่คิดรูดซิปปากอีกต่อไป
“ล่ำๆ แบบผมนอกจากเตะบอลยังชอบเตะคนแทนกระสอบทราย ซ้อมให้น่วมแล้วค่อยบี้ให้แบน” ยุทธลอยหน้ายียวน
ไม่จำเป็นต้องรักษามารยาท ผสุไม่มีอิทธิพลกับสโมสรมีสิทธิ์อะไรมาวิจารณ์เขาเล่า สงครามปะทะคารมจะดุเดือดไปกว่านี้
เสียงทุ้มขัดขึ้นอย่างได้จังหวะ
“พี่ผาล่ะ” โยโย่ถามผสุ
“พี่ผาเช็คเครื่องตรวจหัวใจอยู่ครับ” ผสุพยักเพยิดไปยังส่วนกั้นม่าน บอกให้รู้หมอผานิตอยู่ในนั้น
“อืม..พี่ขอตัว” พูดจบไม่รอช้า ร่างสูงใหญ่เดินอกผายไหล่ผึ่งตรงไปยังม่านพาติชั่นสีฟ้าอ่อน ใช้สำหรับกั้นห้องตรวจ
ชั่วคราวหลังรู้หมอผานิต อยู่ที่นั้น ปล่อยลูกดิ่งหันรีหันขวางโดยไม่รู้จะทำยังไง เพราะพี่เลี้ยงดันหนีไปดื้อๆ ไม่บอกไม่กล่าว
“ไปนั่งรอตรงนั้น มันดอดไปคุยกับแฟน” เกรียงชวน เมื่อเห็นท่าทางลูกดิ่งเหรอหรา สุดท้ายเดินตามเกรียงและยุทธ
ไปนั่งรอตรงเก้าอี้ตัวเดิม พวกที่เหลือจับกลุ่มคุยอย่างออกรส ทำความคุ้นเคยระหว่างน้องใหม่กับรุ่นพี่บัดดี้
แม้แต่ปุ้มก็ดูกระตือรือร้นสนใจซักถามพี่เนตรไม่หยุด
“สักครู่ลูกดิ่งตรวจกับพี่นะครับ” ผสุตามมากำชับ
“อ้าว!..มีเลือกตรวจเฉพาะด้วย” ยุทธได้ทีประชดซึ่งหน้า
“เราอยากตรวจไหม พี่จะดูแลเอง” ผสุหันมายิ้มเย็นเยือกให้ เล่นเอาคนถูกมองเลือดขึ้นหน้า นี่มันท้าเปิดศึกชัดๆ
หวังเคลมรุ่นน้องหน้าหล่อนึกหรือเขาดูไม่ออก แอ๊บเนียนแค่ไหนดูแววตารู้ว่าเล็งไอ้ดิ่งชัวร์
“ถ้าจะกรุณาขอแบบธรรมดา ไม่ต้องเสริมออฟชั่นพิเศษ..พิศดาร” ยุทธยักคิ้วกวนกลับ
เกรียงนั่งอมยิ้มไม่คิดห้ามปราม เขารู้รสนิยมผสุชอบแบบไหน ดูท่าระหว่างเด็กสองคนนี่กับผสุคงมีที่มา
“ไม่พิสดารรับรอง พี่เรียนแพทย์สากลไม่ใช่หมอไสยศาสตร์ จะได้รักษาพิสดารครับน้อง”
ผสุต่อปากยิ้มเยาะดูน่าหมั่นไส้สุดๆ
“ผมไม่ได้ว่าพี่เล่นไสยศาสตร์ ถ้ามีความสามารถจริงคงลงเสน่ห์ใส่ใครไปแล้วมั้ง” ยุทธโต้คืนทันควันเช่นกัน
“ผสุ..ไปดูความเรียบร้อยเถอะ จะได้รีบตรวจพี่อยากพักผ่อนเสียที” เกรียงตัดบท ขืนไม่ทำอะไรสักอย่าง
สองคนนี่คงปะทะคารมไม่เลิก แม้เป้าหมายของผสุแจ่มชัดว่าสนใจใคร แต่กลับไม่ยอมลดลาวาศอกต่อกรกับยุทธเสียอย่างนั้น
“ครับพี่เกรียง สักครู่พี่ให้น้องวัดความดันชั่งน้ำหนัก ตรวจชีพจรกับผมได้เลยครับ”
ผสุบอกกับเกรียงอย่างรักษามารยาท
“ตรวจจู๋ล่ะ พี่ตรวจเองหรือเปล่า” เกรียงสำลักน้ำลายเข้าอย่างแรง ยุทธดันโพล่งถามดื้อๆ ผสุหน้าแดงแปร๊ด
สบถด่าในใจ ‘ไอ้เกรียนกากทะลึ่งไม่เลือกสถานที่’
“ตรวจทำไม เราติดโรคทางเพศสัมพันธ์มาเหรอ” เขาอดถามไม่ได้ นึกสงสัยไอ้เด็กเวรนี่อุตริไปติดโรคมาจากไหน
ถึงอยากให้เขาตรวจของลับ
“โห! ดูถูกอย่างแรง มือชั้นนี้ไม่มักง่ายพลาดให้อายหรอกคุณพี่หมอ ที่ถามเพราะตรวจร่างกายเห็นบอกมีตรวจจู๋ด้วย”
ยุทธพาซื่อถามตรงๆ
“ไปฟังจากใคร บ้าป่ะ! ตรวจแบบนั้นต้องไปพบแพทย์เฉพาะทาง” กลับโดนผสุถลึงตาใส่อย่างไม่พอใจแทน
“อ้าว! แล้วที่พี่เกรียง..” หันไปเอาความจริงจากต้นเรื่อง
“ไปทำหน้าที่เราเถอะผสุ” เกรียงรีบไล่ผสุประจำตำแหน่ง ขืนให้รุ่นน้องจับได้ว่าเขาหลอกเด็ก อาจถูกมองทางลบ
แค่แหย่สนุกๆ ดันเชื่อจริงจัง ผสุไม่พูดอะไร ยอมกลับไปประจำโต๊ะตรวจ ก่อนไปยังส่งยิ้มให้ลูกดิ่งส่งสายตาแอบซึ้งทิ้งท้ายต่างหาก
“เราไปรู้จักผสุได้ยังไง” คล้อยหลังหนุ่มนักศึกษาแพทย์ เกรียงหันมาถามลูกดิ่ง หลังแน่ใจแล้วว่าเป้าหมายของผสุ
คือไอ้เด็กหล่อหน้าอ่อนที่นั่งข้างๆ นี่เอง ส่วนยุทธท่าจะเป็นไม้เบื่อไม้เมากันเข้าให้
“เจอที่ห้างครับ พี่เค้ามาทำความรู้จัก ไม่คิดว่าเจอที่นี่” ลูกดิ่งบอก
“สงสัยผสุติดใจเราเข้าให้ หมอนั่นไม่สนผู้หญิง” เกรียงพูดตรงๆ ไม่อ้อมค้อม เกี่ยวกับรสนิยมทางเพศผสุ
“กูว่าแล้วไอ้ดิ่ง มึงโดนจ้องงาบ เป็นอย่างที่กูบอกไหมหืม” ยุทธตบเข่าฉาด..พูดสำทับย้ำอีกที
“ไม่มีหรอกพี่ยุทธ ผมไม่ได้นิยมแบบนี้” ลูกดิ่งตอบยิ้มๆ ให้รุ่นพี่คู่ซี้สบายใจ แม้มีหลายเพศให้ความสนใจจนชินก็เถอะ
แต่เขายังชอบผู้หญิงปกติ ถึงไม่มีแฟนแต่ใช่ไม่มีอารมณ์ทางเพศ สำคัญทุกครั้งที่มีจินตนาการในหัวยังคงเป็นสาวสวยอยู่เสมอ
“มึงไม่นิยม นึกว่าเขาสนความรู้สึกมึงเหรอ อย่าเผลอกายเผลอใจเชียวนะโว้ย ดูท่าไม่รามือง่ายๆ ยิ่งต้องเจอกันบ่อย
กูละเสียวตูดแทนจริงๆ” ยุทธทำตัวสั่นขนหัวลุกประกอบ จนเกรียงขำตามจนได้
“ฮะฮ่าๆๆ..ตลกวะ ของแบบนี้เอากันง่ายขนาดนั้นเชียว” เกรียงถามเชิงหยอกไม่ได้จริงจัง
“แล้วพี่คิดว่าไง หรือพี่ไม่เคยปี้สาว” ยุทธได้ทีตีซี้ไปด้วย ไม่อยากระวังคำพูด เขาเป็นคนโผงผางประสาอะไรกับ
ว่าที่หมอหน้าขาว เขาไม่คิดเก็บวาจา ทั้งที่ไม่ได้สนิทกับหมอนั่นด้วยซ้ำ
“สาวนะเคย แต่มันเป็นเรื่องปกตินี่หว่า นี่ผู้ชายกับผู้ชาย ถึงเคยเห็นมาไม่น้อย แต่มันเป็นความพอใจสองฝ่าย
ไอ้จะมาใช้กำลังบังคับคงยาก โดยเฉพาะลูกดิ่งสูงกว่าผสุเสียอีก” เกรียงพยักเพยิดเปรียบเทียบด้านรูปร่างของทั้งคู่
ให้ยุทธคล้อยตาม
“นอนลงความสูงก็ไม่เกี่ยวแล้วพี่” ยุทธยังแถน้ำขุ่นๆ
“แล้วจะแย้งทำไม หรือกำลังผลักดันเพื่อนให้เข้าสู่โลกสีม่วงอยู่วะ” พี่เกรียงหรี่ตาจ้องยุทธเขม็งเหมือนจับผิด
“บ้าน่าพี่!..ผมจะไปสนับสนุนผลักดันมันเพื่ออะไร แม่มันยิ่งมีลูกชายคนเดียว ที่พูดแค่อยากให้มันระวังตัวไม่ประมาท
ไว้ใจทางวางใจคน ต้องดูหน้าอ่านใจด้วย ของแบบนี้ไม่แน่ตื่นมาอีกทีแหกปากลั่นห้อง ผมกลายเป็นเมียเขาแล้ว..ฮะฮ่าๆๆ”
กลายเป็นเสียงหัวเราะฮากระจาย หลังยุทธเอานิ้วยัดปากทำท่ากรี๊ดแต๋วแตก ประกอบคำพูดซะเห็นภาพ
“ทะเล้นจริงๆ หรือไงเราลูกดิ่ง จะมีวันนั้นอย่างเพื่อนเราพูดไหม” เกรียงหัวเราะน้ำตาเล็ด
หันมาถามลูกดิ่งนั่งเกร็งท้องขำหน้าแดง เจ้าตัวไม่ตอบได้แต่ส่ายหน้ากลั้นขำไม่หยุด
ไม่เคยคิดว่ายุทธจะทะเล้นออกท่าทางตลกมาแบบนี้ รู้จักมาตั้งนานเพิ่งเห็นยุทธทะลึ่งตึงตังสุดกู่ก็ครั้งนี้แหละ
“ทยอยลุกมาตรวจร่างกายทีละคน” เสียงกุนซือวิทยาเรียกนักเตะยุติการสนทนาทุกกลุ่ม
ให้ความสนใจรับการตรวจแทน ลูกดิ่งคิ้วขมวดมุ่น เมื่อโยโย่หายเข้าในห้องตั้งนานยังไม่โผล่ออกมา
ท่าจะรักหมอผานิตมาก แต่เรียกหมอว่าพี่หรือฝ่ายหญิงอายุมากกว่า
“โทษครับพี่เกรียง ผมได้ยินพี่โย่เรียกแฟนว่าพี่ หมออายุมากกว่าหรือครับ” สุดท้ายเขาห้ามความอยากรู้ไม่ไหว
ถามออกไปผิดวิสัยไม่น้อยที่สอดรู้สอดเห็นเรื่องส่วนตัวชาวบ้านแบบนี้
“อืม..หมอผานิตอายุ 28 ไอ้โย่กับพี่เราเพิ่ง 24” คำตอบที่ได้ไม่ผิดไปอย่างที่คิด แค่แอบสงสัยนิดๆ
รักต่างวัยของดาราวงการลูกหนังที่ไม่มีการเปิดเผยผ่านสื่อ ถึงไม่เคยมีข่าวให้แฟนคลับล่วงลูกมาก่อน
อย่างน้อยก็น่าจะระแคะระคายบ้าง คนดังฮ็อตทั้งประเทศอย่างโยโย่กับเงียบฉี่
“เขาคบกันมานานหรือยังครับ” ยุทธถึงกับขมวดคิ้ว รู้สึกรุ่นน้องหน้าหล่อซักประวัติพี่เลี้ยงบัดดี้อย่างสนใจ
ไม่เคยเห็นลูกดิ่งสนใจเรื่องส่วนตัวชาวบ้านตั้งแต่รู้จักกันมา
“ก็ตั้งแต่ไอ้โย่กลับจากนอกสี่ปีก่อน” เกรียงบอกไม่อิดออด
“นานแล้วนี่ครับ แสดงว่าคงวางแผนอนาคตไว้แล้ว” ลูกดิ่งออกความเห็นโดยไม่คิดอะไร แต่เกรียงกลับอมยิ้มขำๆ
“ไม่รู้มันเหมือนกัน ก่อนหน้ามันเคยคบมาหลายคน พอมาเป็นนักเตะในทีม พี่เห็นมีแต่หมอผานิตที่มันไปมาหาสู่
แบบเงียบๆ ไม่เอิกเกริกเลยไม่เป็นข่าว” คำตอบของเกรียงสองหนุ่มได้แต่พยักหน้าคล้อยตาม แม้จะไม่เห็นหน้าคาตา
หมอผานิตว่าสวยแค่ไหน คนมาดเยอะหน้านิ่งอย่างโยโย่ถึงยอมสยบให้ คาดเดาได้ไม่ยากคงสวยทีเดียว
ดูจากผสุแม้จะเป็นผู้ชายก็หน้าตาดีเข้าขั้น พี่สาวคงสวยไม่ต่างกัน
“เอาล่ะ เราสองคนไปตรวจร่างกายเถอะ” เกรียงสะกิดเตือน หลังแถวนักเตะที่ทยอยตรวจเริ่มบางตาแล้ว
สองหนุ่มขยับตัวลุกไปยืนต่อท้ายแถวเหลือรออยู่อีกสองคน คนทำหน้าที่วัดความดันจับชีพจรคือผสุ
โดยมีผู้ช่วยอีกคนชั่งน้ำหนักคอยจดบันทึกลงประวัติ ก่อนทยอยเข้าเช็คคลื่นหัวใจในห้องตรวจชั่วคราว
ที่มีคุณหมอมือโปรดูแลอยู่ เทพบุตรแข้งทองหายไปตั้งแต่ยังไม่เริ่มตรวจยังไม่โผล่หัวออกมากระทั่งตอนนี้
“โอย! เบาดิ จะรัดให้เลือดคลั่งหรือไง” ยุทธโวยใส่ผสุ คนตรวจความดันเล่นรัดท่อนแขนเขาแน่นตึ๊บ
เหมือนเจตนาแกล้งเห็นๆ ใช่ว่าเขาไม่เคยวัดความดันมาก่อน ถึงจะไม่รู้กำลังโดนแกล้งจากคนตรงหน้า
“แค่นี้ทำโวย นักกีฬาอะไรไม่อึด” ผสุยอมคลายออกให้ แต่ไม่วายแดกดันเป็นของแถม พร้อมสายตาเยาะหยันไม่ปิดบัง
“รู้ได้ไงว่าผมไม่อึด ลองดูไหม” ยุทธไม่ยอมแพ้ ลอยหน้าหรี่ตาท้าคนสบประมาทตรงๆ คำพูดฟังสองแง่สามง่าม
ทำไมผสุจะตีความไม่ออก
“หึ!..ไม่อยากรังแกเด็ก กลัวนอนซมซ้อมบอลไม่ไหวไปอีกหลายวัน” เขาก็แปลกใจตัวเองไม่น้อย
ดันสนุกที่ได้ยอกย้อนต่อปากกับยุทธ เห็นแล้วกวนติ่งจนสงบปากไว้ไม่ไหว รู้ว่าไอ้เด็กนี่หวงเพื่อน
แต่มันใช่หน้าที่ไหมมาทำเป็นหวงก้างแบบนี้
“หืมเข้าใจผิดหรือเปล่าคุณพี่หมอ ผมมากกว่าควรห่วงสวัสดิภาพคุณหมอ คงเดินลำบากพิลึกเชียวล่ะ..หึหึ!”
ผสุหน้าตึง หลังอ่านคำพูดและสายตาของยุทธออก ว่าตีความให้เขารับบทบาทไหน
“มากไปไอ้น้อง ไก่อ่อนสอนขันริข้ามขั้น..เร็วไปมั้ง” ลูกดิ่งกลายเป็นตัวประกอบ ยืนต่อแถวถัดยุทธ
ดูท่าสองคนนี่ปะทะกันไม่หยุด มือของผสุบีบลูกกลมรัดท่อนแขนของยุทธจนแน่นด้วยความโมโหลืมตัว
“เฮ้ย! จะวัดความดันหรือฆาตกรรมเอาซะอย่าง” ยุทธโวยใส่ เมื่อท่อนแขนโดนแรงบีบอีกครั้ง
“ถ้าฉันจะฆาตกรรมนาย เอาไปรัดรอบคอไม่ดีกว่า” ผสุขบกรามพูดรอดไรฟันพร้อมผ่อนลูกกลมในมือ
รีบจดผลความดันของยุทธลงใบบันทึกประวัติ ขืนอยู่ต่อคงได้รัดรอบคอจริงๆ
“ความดันไม่ปกติ ดันทุรังไปหน่อย” เอ่ยปากบอกผลอย่างประชด
“อรึ้ยยย!!..ไว้ลองแล้วจะรู้ ผมใช่ดันสูงเป็นอย่างเดียว ดันต่ำ ดันซ้ายแทยงขวาควงสว่านได้หมด
กล้าหน่อยคอยมาวัดนะพี่” พูดจบไม่รอให้อีกฝ่ายสวนกลับ ลุกพรวดไปต่อแถวเข้าห้องตรวจคลื่นหัวใจทันที
ผสุอ้าปากพะงาบๆ ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันตามหลังอย่างหัวเสีย เผลอสบถอย่างลืมตัว
“เด็กเวร” พอหันมาเจอสายตาลูกดิ่งที่จ้องอยู่ พร้อมรอยยิ้มมุมปากอย่างนึกขันท่าทางเขา
ถึงกับเอามือเกาท้ายทอยแก้เก้อ ที่เผลอแสดงกิริยาแบบนี้ต่อหน้าเป้าหมายในดวงใจ
“โทษทีครับลูกดิ่ง เพื่อนเรากวนประสาทพี่มากไปหน่อย” ลูกดิ่งไม่ตอบเพียงแต่ยิ้มขำๆ พยักหน้าเข้าใจที่ผสุฟ้อง
เขารู้จักยุทธดีเรื่องกวนประสาทคนเป็นความสามารถพิเศษของเจ้าตัว เพียงแต่แปลกใจเล็กน้อย ส่วนใหญ่ยุทธไม่รุ่มร่าม
คนไม่คุ้นเคย ยกเว้นผสุคนแรกที่รุ่นพี่จอมเฮี้ยวอัดซะเละอย่างไม่เกรงใจ
การวัดความดันลูกดิ่ง เป็นไปอย่างอ่อนโยนละมุนละไม จับข้อมือกดชีพจรวัดการเต้นของหัวใจ
พร้อมสายตาอ่อนเชื่อมจ้องหน้าหล่ออย่างหลงใหล ลูกดิ่งไม่ถึงกับอ่อนต่อโลก จนดูไม่ออกถึงการแสดงความรู้สึกผ่าน
ดวงตาและการกระทำของผสุ แต่เขาเห็นไม่หนักหนาล้ำเส้นจนอึดอัดลำบากใจ เลยทำเป็นนิ่งเฉย มาต่อคิวรอเข้าตรวจ
กับหมอผานิต ดึงให้สนใจอยากเห็นหน้าคนรักของโยโย่อย่างจดจ่อ ยุทธเดินออกมาหน้าแดงตาลอยเคลิ้มไปแล้ว
เห็นอาการรุ่นพี่ลูกดิ่งถึงกับเป็นห่วง
“พี่ยุทธ เป็นอะไรหน้าแดงขนาดนี้” ถามด้วยความกังวล
“สวย..ยังกับนางฟ้า” ยุทธตอบแค่นี้ ก่อนจะเดินไร้วิญญาณไปนั่งเก้าอี้ ลูกดิ่งขมวดคิ้วจากคำบอกเล่าของยุทธ
กระทั่งเสียงเรียกมาจากข้างในหวานไพเราะดังให้ได้ยิน
“เชิญคนต่อมาเลยค่ะ” น้ำเสียงรื่นหูอ่อนโยน ยิ่งอยากเห็นเจ้าของเสียงชะมัด ลูกดิ่งแหวกผ้าประตูโผล่เข้าไป
แอบชะงักกับสสายตาคมปราบของโยโย่ที่นั่งไขว้ห้างพิงกำแพงข้างหมอแสนสวย ก่อนถอนสายตามาสำรวจคุณหมอ
ต้องยอมรับหมดใจหมอผานิตเป็นผู้หญิงสวยหวานให้ความรู้สึกเย็นสบายจากรอยยิ้มประดับหน้า ไม่มีการประทินโฉม
ตกแต่งด้วยเครื่องสำอางบดบังใบหน้าสะอาดสะอ้านเป็นธรรมชาติ กระทั่งเส้นเลือดฝอยบนผิวแก้มยังมองเห็น
เธอส่งยิ้มทักทายถามชื่อเขาให้แน่ใจตามใบประวัติที่มีในมือ
“รัชวิน ราชไกร ใช่ไหมคะ”
“ครับ..เรียกผมลูกดิ่งก็ได้ครับ” เขาขานรับอย่างสุภาพ พร้อมเสนอชื่อเล่นที่เรียกง่ายดูเป็นกันเองให้หมอคนสวยแทน
“ชื่อน่ารักดีค่ะ ลูกดิ่งนั่งก่อนสิคะ” คุณหมอผายมือให้นั่งเก้าอี้ตรงข้ามโต๊ะตรวจ เขาเดินเข้าไปนั่งแอบเกร็งนิดๆ
เมื่อรู้สึกถึงสายตาคมดุมองตามทุกฝีก้าวโดยไม่มีการทักทายแม้แต่น้อย เขาไม่รู้ควรวางตัวยังไงกับพี่เลี้ยงที่เข้าไม่ถึงคนนี้ด้วยสิ
“มีโรคประจำตัวไหมคะ” คุณหมอถามพร้อมรอยยิ้มไม่หายไปจากหน้าสวย ยิ่งดูยิ่งงามพิศ..มิหน้าพี่โยโย่ถึงเลือก
เป็นแฟน ช่างอ่อนหวานอ่อนโยนเป็นธรรมชาติ ดูเหมาะสมหนุ่มหล่ออย่างพี่โย่จริงๆ
“ไม่มีครับ” เขาตอบด้วยน้ำเสียงทอดอ่อน
“ขอหมอตรวจคลื่นหัวใจหน่อยนะคะ รบกวนถอดเสื้อยืดออกก่อน” เครื่องตรวจคลื่นหัวใจมีสายเล็กๆ
ต้องนำมาแปะบนหน้าอก เขาไม่อิดออดจัดการถลกเสื้อยืดถอดออกจากศีรษะ โชว์ผิวในร่มผ้าขาวจั๊วะส่วนนี้ไม่เคยถูกแดด
ความจริงผู้รักษาประตูเสื้อผ้าที่ใส่ก็รัดกุมไม่โผล่ออกให้แดดเผาเหมือนผู้เล่นตำแหน่งอื่น
ไม่แปลกที่ผิวดั้งเดิมของลูกดิ่งจะขาวเนียน
“ผิวสวยจัง” แม้แต่หมอผานิตยังอดปากชมไม่ได้
“อะแฮ่ม!” เสียงกระแอมในลำคอของคนที่นั่งสังเกตการณ์ เล่นเอาคุณหมอสาวหัวเราะคิกอย่างขำ
แต่ลูกดิ่งเสียวสันหลังวูบ คิดว่าพี่โยโย่คงไม่พอใจที่แฟนสาวตัวเองชมผิวชายอื่นต่อหน้า จะลงอิหรอบเดิมแบบพี่ปุ้มหรือเปล่า
แอบภาวนาในใจอย่าให้เลวร้ายไม่ฟังเหตุผลเหมือนรายกัปตันทีมเขาเลย คุณหมอหยิบส่วนปลายสายเป็นยางกลมแปะบนอก
ตำแหน่งหัวใจ ก่อนหันไปกดปุ่มบนตัวเครื่องวัด ซึ่งแสดงผลหน้าจอเช็คคลื่นหัวใจตามกระบวนการ
“คลื่นหัวใจปกตินะคะ เคยมีอาการหน้ามืดเป็นลมหรือเหนื่อยจนหายใจไม่ทันบ้างไหมเอ่ย”
คุณหมอปลดอุปกรณ์ขนาดจิ๋วเหล่านั้นออกจากอกแน่นนูน ปานกลมสองจุดสีชมพูสดอย่างน่าทึ่ง
“ไม่เคยครับ” ลูกดิ่งตอบ พร้อมกับเอาเสื้อยืดขึ้นมาสวมคืน
“ดีแล้วค่ะ ถ้ามีอาการเหล่านี้ต้องแจ้งให้หมอทราบทันทีนะคะ เสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ”
คุณหมอกำชับด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน พร้อมส่งยิ้มอบอุ่นมาให้ เขายกมือไหว้ลา ลุกหันหลังเดินออกไป
ทันได้ยินบทสทนาแว่วๆ แต่เขากลับรู้สึกลำบากใจพิลึก
“หน้าตาหล่อมาก สโมสรมีดาราเกิดอีกดวงแน่..ว่าไหมค่ะโย่”
คำชมที่ลูกดิ่งไม่ยินดีเลยสักนิดที่ได้ยินจากปากหมอคนสวย เพราะเขาได้ยินอีกฝ่ายรับเสียงขึ้นจมูกห้วนๆ
“หึ!” นั่นแหละ ลูกดิ่งถึงไม่รู้สึกยินดีที่หมอชม ก่อนเดินไปรวมกลุ่มยุทธและพี่เกรียง
เพื่อรอโปรแกรมตารางการฝึกซ้อมอย่างเป็นทางการจากโค้ชอรุณ...?
คึคึ...งานนี้ยังมีเฮ... 
ชอบคนเม้นท์แสดงความคิดเห็นตัวละครอ่ะ ทำให้เราได้พล็อตใหม่ๆ
ขอบคุณมากๆ สำหรับการแนะนำคำผิด กลับไปแก้ไขแล้วนะคะ
ปล.สำหรับหนังสือ รักรั่วๆ..พรต&รัน ยอดยังไม่เต็มนะ เหลืออีกเยอะ
ใครที่ยังต้องการและไม่ได้โอน จับจองกันได้นะคะ ส่วนใครที่โอนมาแล้วยังไม่แจ้ง
รายละเอียดพร้อมที่อยู่ทางเมลล์ รบกวนติดตามแจ้งมาด้วยค๊า ไม่อยากให้เงินค้างในระบบ
Thanks. 
หัวข้อ: @@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.96 วันนี้ไปส่งหนังสือให้หมดแล้วนะคะ 12/12/56 (อ่าน 761521 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก