ผมแบ่งบรรทัดไม่ได้มันเกินอ่ะ อ่านติดๆกันไปนะครับ 
ตอนที่ 3 พลาด! (ตายแน่กู) นาฬิกาปลุกดังขึ้นผมรีบลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวเร่งด่วน ผมเดินเข้าครัวทำโจ๊กปูไว้ 2 ที่ เสร็จแล้วก็ไปค้นๆยาแก้ไข้แก้ปวดแก้อักเสบมาเตรียมไว้ เสร็จแล้วผมก็เดินเข้าไปในห้องเพื่อที่จะปลุกบรรดาเมียๆของผม
"อือ....อย่ามายุ่งนะ......ซันไม่กินนะครับ..."
ผมเขย่าปลุกน้องซันก่อน แหมเพิ่งเห็นน้องซันตอนงัวเงีย หน้ามุ่ยปากตูมยังกับเด็กๆเห็นแล้วอยากเอาท่อนลำของผมยัดปาก เฮ้ย!ไม่ได้ๆน้องมันยังเหนื่อยอยู่ อิๆ
"อือ....ตื่นแล้วครับหม่ามี้....จุ๊บๆ...."
แหง่ะ ผมเขย่าปลุกน้องนัท แต่น้องเขาดันครางแล้วลุกขึ้นมาจุ๊บแก้มผมสองทีแล้วล้มตัวลงนอนต่อ ทำเอาเฟย์น้อยคึกแต่เช้า ไหนๆก็ยังไม่อยากตื่นกันใช่มั้ยได้ๆ
ผมรูดซิบกางเกงตัวเองลงในเสี้ยววินาทีแล้วควักเฟย์มินิออกมาจ่อปากน้องซันที่เผยออ้าอยู่แล้วจัดการยัดเข้าปากน้องเขาเบาๆไม่ให้ตื่น อยากขี้เซากันนัก ผมจับหน้าน้องซันให้อมได้ถนัดๆแล้วค่อยๆแทงเข้าไปช้าๆ น้องซันครางอือแล้วกลืนน้ำลายปลายลิ้นตวัดพันท่อนลำของผมจนเสียวหัวลำ ผมเกร็งตัวซี้ดปากแล้วซอยถี่ๆ
สวบๆๆๆ
"อือ....อู้ว ปากน้องซันนี่อุ่นดีจริงๆทำเอาพี่เฟย์จะแตกแล้ว โอ้ๆๆ มาๆๆ"
ผมครางกระเส่าอยู่คนเดียวเลยครับ ซอยถี่ๆมีบ้างที่แทงลึกไปน้องซันจะสำลักเกือบตื่นผมต้องค้างเอาไว้รอจนน้องซันหลับอีกผมก็ซอยอีก กว่าจะแตกเล่นเอาลุ้นจนขนลุก สุดท้ายผมก็น้ำแตกคาปากไอ้น้องซันรูปหล่อผมดึงเฟย์มินิออกมาพร้อมทั้งน้ำเสียวของผมไหลเลอะลงมาตามมุมปากน้องซันทำเอาผมตั้งเด่อีกรอบ
นี่กูเซ็กจัดไปรึเปล่าวะ?
ผมกลัวน้องนัทเหงาเลยปีนขึ้นเตียงอีกฝั่งแล้วง้างปากน้องนัทออก ผมเสียบท่อนลำผมเข้าปากน้องนัทแล้วแช่ไว้ยังไม่ทันจะโยกผมก็สะดุ้งเมื่อน้องนัทดูดท่อนลำของผมจ๊วบๆเลย ผมเสียวมากแทบแตกอีกแล้วแต่กลั้นไว้ทัน ผมก้มมองหน้าน้องนัทไม่มีท่าทางจะตื่นสงสัยน้องเขาจะฝันว่าได้กินไอติมมั่งดูดใหญ่เลยแถมแรงด้วย
ผมทนไม่ไหวแล้วจับหัวน้องนัทให้นิ่งๆแล้วซอยถี่ๆรัวๆเลยครับ เสียวขนาดนี้ลักหลับไม่ไหวแล้วครับ ผมอัดเข้าปากน้องนัทจนเกือบสุดลำหลายครั้ง น้องนัทสำลักแล้วป่ายมือไปมาผมก็จับมือน้องเขาไว้แล้วอัดเน้นๆกระดกท่อนลำเข้าไปในคอน้องเขาลึกๆจนน้องเผลอกลืนลงไป เมื่อน้ำผมแตกจนสุดแล้วผมก็ดึงตัวเองออก น้ำเสียวของผมไหลล้นมุมปากน้องนัทเหมือนน้องซัน
ผมมองแล้วอยากจับมาแทงอีกจริงๆเลย ดูสิขนาดนี้แล้วน้องสองคนยังไม่ตื่นอีก ผมจัดการมุดผ้าห่มจับท่อนลำน้องนัทขึ้นมารูดขึ้นรูดลง อีกมือผมสอดเข้าไปลูบท่อนลำของน้องซัน จนน้องนัทและน้องซันเริ่มแข็งขึ้นมาผมก็ครอบปากลงไปแล้วดูดๆปลายท่อนลำ เล็มเลียขอบหยักแล้วเรื่อยลงไปยังถุงนุ่มนิ่มด้านล่าง ขบเล่นอีกนิดหน่อยน้องเขาก็เกร็งตัวขึ้นผมกลับมาครอบปากลงไปอีกรูดขึ้นลงเร็วๆจนได้ยินเสียงน้องนัทร้องขึ้นมาแล้วแตกเต็มปากผม ผมจัดการดูดเลียจนน้ำน้องนัทหมดเกลี้ยงแล้วหันมาเอ็นดูน้องซันบ้าง ท่อนลำน้องซันยังแข็งเกร็งทั้งยังอวบด้วยผมใช้ปลายลิ้นแตะๆหัวหยักก้นน้องเขาก็เด้งขึ้นมาเลยครับ
ผมลากลิ้นเลียทั่วท่อนลำแล้วรัวลิ้นลงถุงนุ่มนิ่มด้านล่าง ดูดมั่งอมมั่งจนท่อนลำของน้องซันแข็งโป๊ก ผมกลับมาแหย่ลิ้นลงไปในรูปลายท่อท่อนลำเล่น เสียงร้องครางอือ อาดังไม่หยุดผมครอบปากลงไปให้ลึกที่สุดแล้วตวัดลิ้นพันท่อนลำ ดูดๆแล้วรูดขึ้นลงเร็วๆไม่นานน้องซันก็เด้งตัวขึ้นมาแล้วพ่นน้ำเต็มปากผม มันหวานๆมันๆผมเลยเล็มเลียจนหมดเพื่อทำความสะอาดให้น้องเขาด้วย
ผมคลานออกมาจากผ้าห่มน้องสองคนยังคงนอนหน้าแดงไม่ยอมตื่น
ผมคว้ามือถือมาตั้งเวลาแล้ววางไว้หัวนอนน้องเขาจากนั้นก็เดินออกมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แค่แป๊บเดียวเสียงมือถือก็ดังขึ้นลั่นบ้านเพราะผมเปิดเสียงไว้จนสุด ผมยืนรอหน้าห้องไม่นานได้ยินเสียงสถบด่าเบาๆแล้วผมก็เคาะประตูพอเป็นพิธีแล้วเปิดเข้าไป
น้องซันนั่งหัวฟูยกแขนเช็ดคราบน้ำเสียวจากมุมปากตัวเองอย่างมึนงง ได้ยินเสียงสถบด่าว่าน้ำอะไรเหนียวๆเต็มปากเลยด้วย
ส่วนน้องนัททั้งขยี้ตาทั้งเช็ดปากวุ่นวายไปหมด ตาแดงๆเหมือนกระต่ายหรี่ปรือแค่ครึ่งเดียว ดูน่ารักน่าหมั่นเขี้ยวได้แต่พยักหน้าเห็นด้วยกับไอ้น้องซัน ผมกระแอมนิดหน่อยเรียกสายตาของสองหนุ่มให้หันมาสนใจ
"พี่ให้เวลาอีก 30นาทีแต่งตัวให้เรียบร้อยพี่จะไปส่งที่มหา'ลัย แล้วอย่าให้พี่ต้องรอนานรู้ใช่มั้ยว่าขัดคำสั่งพี่ต้องเจอกับอะไร"
แล้วผมก็เดินมาหยิบมือถือแล้วเดินออกมานอกห้องด้วยมาดรุ่นพี่สุดโหดทั้งๆที่ความจริงผมไม่กล้าอยู่นานเพราะว่าน้องเขายังไม่ได้ใส่เสื้อผ้าสักชิ้นตั้งแต่เมื่อคืนเดี๋ยวก็พากันไม่ได้เข้าเรียนอีกวันหรอก ผมพยายามสงบจิตใจไม่ให้นึกถึงเสียงคราง ปากแดงๆ รูฟิตๆ ตาฉ่ำๆ โอ๊ย กูว่าจะไม่คิดแล้วเนี่ย -*-
30 นาทีตรงเป๊ะน้องเขาก็พากันเดินออกมาครับ หน้างี้บึ้งตึงเหลือเกินผมกวักมือเรียกน้องมานั่งที่โต๊ะอาหารแล้วผมก็ยกโจ๊กปูมาวางตรงหน้าน้องเขาครับ น้องซันหันไปมองหน้าน้องนัทอย่างแปลกใจ
"พี่เฟย์ นี่พี่ทำข้าวเช้าให้พวกผมเหรอครับ?"
น้องนัทเอ่ยปากถามแต่น้องซันเงยหน้าขึ้นมองผมอย่างต้องการคำตอบ ดวงตาแป๋วแหววมองผมเป๋ง
น้องเอ้ย! อย่ามองกันยังงั้น เดี๋ยวพี่อดใจไม่ไหวลากตัวเข้าห้องแล้วแทงไม่ยั้งซะเลยหรอก!
ผมกลืนน้ำลายลงคอเอื้อก!
"ครับ เพราะน้องๆอาจจะไม่สบายได้ต้องทานยาก่อนไปเรียนแล้วจะทานยาได้ก็ต้องทานข้าวก่อน เพราะงั้นทานข้าวให้หมดนะครับแล้วพี่จะเอายามาให้"
ผมบอก น้องซันก้มมองโจ๊กตรงหน้าสีหน้าลังเลแต่สุดท้ายก็ตักมันเข้าปาก น้องนัทเห็นเพื่อนกินก็เลยหยิบช้อนตักกินบ้าง น้องนัททำตาโตแล้วเผลอพูดเบาๆว่า อร่อย ผมยิ้มนิดๆแล้วเดินไปรินน้ำใส่แก้วมาสองแก้วพร้อมด้วยยาสองชุด ผมนี่อะไรๆก็ต้องขอสองครับ -0-
"นี่ยาแก้ไข้กับยาแก้อักเสบ ทานเข้าไปครับแล้วดื่มน้ำตามเยอะๆด้วยนะครับ"
ผมส่งยาให้น้องนัทมองยาชั่งใจอยู่นานแล้วกรอกปากเข้าไปตามสั่งแต่น้องซันน่ะสิ นั่งมองยาไม่ยอมหยิบมันขึ้นมากิน ผมเริ่มหงุดหงิดอีกครั้งน้องซันนี่ชอบขัดผมอยู่เรื่อยเลยทำไมกันนะ
"น้องซัน ทำไมไม่ทานยาครับ"
"ไม่ทาน! มีไรป่ะ!"
แบบนี้เขาเรียกดื้อครับ ผมบอกให้น้องนัทออกไปรอที่รถ น้องนัทดูลังเลแต่พอผมดุอีกครั้งก็ยอมออกไปแต่โดยดี น้องซันจะลุกออกไปตามเพื่อนแต่ผมรวบเอวน้องมากอดไว้แล้วกดหน้าเข้ามาใกล้ น้องซันพยายามเบี่ยงหน้าหนี
"น้องซันทำไมชอบดื้อกับพี่จังเลยครับ พี่ให้ทานยาเพราะพี่เป็นห่วง ทานยาเถอะนะครับ"
"ไม่กิน! ยังไงกู...ผะ...ผมก็ไม่กิน!"
น้องซันเปลี่ยนคำแทนตัวอย่างรวดเร็วเมื่อผมรัดเอวน้องเขาแน่นขึ้นไปอีกเมื่อได้ยินคำพูดไม่สุภาพ น้องซันก้มหน้าหลบจมูกกับปากผมที่ไซร้ไปทั่วหน้าอย่างลำบาก
"ทำไมไม่ทานยา บอกพี่หน่อยได้ไหมครับน้องซัน"
"ก็มัน.....มันขม...."
น้องซันเอ่ยเสียงเบาผมนิ่งชะงักเพราะความคาดไม่ถึง น้องซันหนุ่มหน้าหล่อลุคนักเลงนักเรียนกลัวการกินยานี่นะ? ทำไม น้องมันมีมุมน่ารักแบบไม่เข้ากับท่าทางที่เจ้าตัวพยายามแสดงออกนักล่ะ ผมยิ่งหลงรักมากกว่าเดิมอีกแล้ว ผมคว้ายามากรอกปากตัวเอง กระดกแก้วน้ำเข้าปาก มือผมจับอยู่ที่ท้ายทอยแล้วประกบปากลง น้องซันสะดุ้งแล้วอ้าปากขึ้นมาเตรียมโวยวาย
เข้าทางผมสิครับ ผมค่อยๆปล่อยให้เม็ดยาและน้ำไหลลงคอน้องเขาช้าๆกลัวน้องเขาสำลัก จวบจนน้องเขากลืนยาลงไปหมดแล้วผมก็ถือโอกาสกวาดลิ้นชิมปากนุ่มๆของน้องเขาอีกหน่อย น้องซันตีแขนผมประท้วงผมเลยถอยออกมาอย่างเสียดาย
"อืม ดื่มน้ำอีกหน่อยดีกว่านะครับน้องซัน"
ผมคว้าแก้วน้ำที่เหลือส่งให้น้องซัน น้องเขาก้มหน้างุดรับไปดื่มจนหมดโดยไม่ยอมพูดอะไรอีก ผมแอบเห็นหูเล็กๆนั้นแดงก่ำ น่ารักจริงๆลากเข้าห้องนอนแทงสักรอบก่อนดีมั้ยนะ -0-
"พี่...คือผมว่า...เราจะไปเรียนคาบแรกไม่ทันแล้วนะครับ"
น้องซันเตือนสติผม อ้าว? จริงด้วยจะสายอยู่แล้วเนี่ย น้องๆมันมีเรียนตอนเช้าเสียด้วย ผมคว้ากระเป๋าเรียนของผมกับของน้องซันมาพาดไหล่ อีกมือคว้ากุญแจรถ เห็นน้องเขายังยืนงงผมเลยคว้ามือน้องซันวิ่งมาขึ้นรถซึ่งน้องนัทยืนรออยู่ ยังเหมือนเดิมครับ น้องนัทนั่งหน้า น้องซันนั่งหลังแต่เงียบสงบปากสงบคำ
แปลกจังเลย เวลาน้องซันเงียบแบบนี้ผมเหงายังไงบอกไม่ถูกเลยแฮะ?
เหลืออีก 10 นาทีจะเข้าคลาสผมเลี้ยวรถเข้ามาจอดใต้ตึกเรียนของน้องเขาเลยกันเสียเวลาเดิน ผมเปิดประตูรถออกมาเรียกสองหนุ่มก่อนที่เขาจะวิ่งขึ้นไปเรียน
"เที่ยงนี้รอพี่ที่นี่นะครับ เดี๋ยวมารับไปทานข้าวกัน"
ผมไม่ฟังคำทักท้วงอะไรจากน้องๆรีบขึ้นรถกระชากตัวไปยังตึกเรียนของตัวเองทันที นี่กว่าจะไปถึงไอ้พวกเพื่อนตัวดีของผมนี่คงจะบ่นสรรเสริญผมไปรอบที่ล้านแปดแล้วล่ะ
ผมตีรถเข้าซองอย่างสวยงาม ท้ายรถปัดไปขูดต้นคูณนิดหน่อย อา.......ช่างแมร่งละกัน
ผมเปิดประตูรถลงมาเหล่าเพื่อนผู้มีจรรยาบรรณของรุ่นพี่...ถุ้ย! ก็พูดไปอย่างงั้นเอง พวกมันก็เหี้ยพอๆกับผมนี่แหละ (ไม่งั้นมันจะมาเป็นเพื่อนผมได้ยังไงล่ะครับ)
"ไอ้เฟย์ วันนี้หัดดริฟไถลต้นคูณนะมึง รีบไปตายไหนวะ"
คนแรกที่เอ่ยปากทักผมอย่างมีมารยาทคือ 'ไอ้ม่อน' หนุ่มหน้าเข้ม ผิวเข้ม....เข้มแม่งทุกอย่างในตัวมัน ไอ้เสือไบแห่งกลุ่ม ผมเงยหน้ามองมันก่อนจะส่งนิ้วกลางให้มัน
"กูนึกว่าต้นคูณมันเป็นมึงไงไอ้หมาม่อน!"
"พอๆพวกมึงเจอกันทีไรกัดกันยังกะเป็ด รีบขึ้นมาสิวะไอ้เฟย์ วันนี้มีคลาสนะเฟ้ย"
คนที่สองที่เรียกผมคือ 'ไอ้ยูเฟีย' ไอ้หน้าตี๋ขวัญใจเหล่าสาวแท้และสาวเทียม ผมพยักหน้าให้มันส่งๆ นิสัยมันซกมกไม่เข้ากับหน้าตา ผมอยากจะบอกสาวๆเหลือเกินว่าหลงผิดซะแล้วนะครับ ไอ้ม่อนซะอีกที่สะอาดจัดตรงข้ามกับสีผิวมันเลย เฮ้อ.....
ผมลากตัวเองขึ้นห้องได้ก็เจอพวกมันสี่ตัวนั่งเหยียดแข้งเหยียดขาเต็มพื้นที่ท้ายห้อง ผมคิดว่าการเป็นเด็กหลังห้องคงไม่มีอะไรแย่ไปกว่าการโดนมองว่าแย่จากสายตารอบข้าง
ผมเห็นชายหนุ่มอีกคนในกลุ่มผมนั่งเล่นมือถืออย่างเมามัน ทรงผมแหวกแนวกับสีผมสีส้มชมพูบนหัวมันทำให้มันดูเหมือนหลุดมาจากนอกโลก
"ไอ้เป็ดมันเล่นอะไรอยู่วะ"
ครับไอ้หัวสีนั่นคือ 'ไอ้เป็ด' เพื่อนลำดับที่สามของผม มันเงยหน้าทัก 'โย่ว' ผมคำเดียวแล้วหันกลับไปสนใจมือถือเส็งเคร็งของมันต่อ แหม ไอ้เพื่อนเวง
"มันได้ไลน์สาวมาอ่ะดิเลยนั่งจีบกันอยู่เนี่ย มึงอย่าไปยุ่งกับมันเลย มึงมาเล่าให้พวกกูฟังดีกว่าว่าเมื่อคืนและเมื่อคืนก่อนเกิดอะไรขึ้น"
ไอ้หนุ่มหน้าหล่อ ผิวขาว ตัวบาง ปากแดง ถ้าไม่ติดว่ามันเป็นเพื่อนผมล่ะก็ผมอาจจะเอามันทำเมียไปตั้งนานแล้วก็ได้นะเนี่ย ไอ้นี่คือ 'ไอ้ซูกัส' ไอ้คนสวยประจำกลุ่มผม แต่อย่าไปชมว่ามันสวยต่อหน้านะครับ เดี๋ยวได้ตาแหกกันแน่ๆ
"ไม่มีอะไรหรอกน่า อย่าถามมากเรื่องของมึงกับไอ้เด็กที่ชื่อ ฮอลล์ กูยังไม่ถามมึงเลยนะ!"
ได้ผล ไอ้ซูกัสปิดปากเงียบเลย ผมเหล่มองหน้ามัน หน้างี้แดงเถือกเลย แสดงว่าระหว่างมันกับไอ้เด็กที่ชื่อฮอลล์คงจะมีซัมติงรองอะไรเกิดขึ้นแน่ๆอ่ะ อยากรู้เหมือนกันแฮะ จะว่าไปคงจะเข้ากันพิลึก ซูกัสลูกอมเคี้ยวนุ่มกับฮอลล์ลูกอมหวานเย็นชุ่มคอ หึๆๆ
"ไอ้ซูกัสไม่ถามงั้นกูถามได้ใช่ป่ะ งั้นกูขอใช้สิทธ์เพื่อนถามมึงว่าน้องคนที่มึงเคยบอกพวกกูไว้ เสร็จมึงแล้วล่ะสิ"
อ้าว ยังมีไอ้หมาม่อนอยู่อีก อืม เลี่ยงยังไงดีนะ อ๋อ รู้แล้ว!
"ไอ้หมาม่อน เรื่องที่เกิดขึ้นในห้องน้ำผับเมื่อคืนวานนั้นมึงจะให้กูไขข้อข้องใจด้วยใช่มั้ย?"
"อะ....อะไร ห้องน้ำเหี้ยไรกูไม่รู้เรื่อง เบื่อมึงว่ะกูไม่สนใจมึงแล้ว"
ไอ้หมาม่อนคว้ามือถือมาเสียบหูฟังเพลงไม่หันมาสนใจผมอีก แหมๆทำกลบเกลื่อนกูรู้หรอกน่า ผมยิ้มเย็นอีกครั้งเมื่อไอ้ยูเฟียมันมานั่งจ้องหน้าผมยิ้มๆอย่างรู้ทันพอผมจะเปิดปากพูดมันก็ยกนิ้วมาส่ายไปมาหน้าผม
"อย่ามาพูดกูไม่มีเรื่องอะไรให้มึงแฉหรอกไอ้เฟย์ รู้ใช่มั้ยว่ากูเป็นคนยังไงหรือต่อให้มีกูก็ไม่แคร์ถ้ามึงอยากจะแฉ แต่ระวังกูเล่นมึงคืนล่ะกัน เอาล่ะ ทีนี้เล่าให้กูฟัง!"
ไอ้เหี้ยยูเฟีย ไอ้เพื่อนเวรตะไล มึงแม่งไม่มีจุดอ่อนให้กูเล่นมั่งเล้ย กูงอล ไอ้ตับห่าน!
"เฮ้อ ในกลุ่มเรามีมึงนี่แหละที่กูเกลียดขี้หน้ามึงชะมัด"
"ช่างมึงดิ เล่ามาๆ"
"คือว่า.."
พอผมเปิดปากขึ้นประโยค เสียงอาจารย์ก็เดินเข้ามา สรุปว่าผมก็ยังไม่ได้เล่า ไม่ใช่ว่าเพราะพวกผมตั้งใจเรียนหรอกนะแต่เป็นเพราะว่าผมเบี่ยงเบนประเด็นให้ไอ้ยูเฟียมันสนใจอาจารย์ทรงภูเขาไฟได้สำเร็จก็เท่านั้นเอง
เที่ยงแล้วผมรีบกวาดทุกอย่างลงกระเป๋าแล้วรีบวิ่งออกนอกห้องคนแรกแต่ดันหงายหลังล้มโครมเมื่อมีมือเกี่ยวคอเสื้อผมไว้จากด้านหลัง
"ไอ้เหี้ยยูฟัก! จะดึงกูไว้ทำผะ...พ่อมึงรึไง!"
เกือบไป เกือบหลุด 'ผัว' ไปแล้ว คนเยอะแยะซะด้วย ไอ้ยูเฟียเลิกคิ้วมองผม
"กูชื่อยูเฟียนะไอ้ฟัก!"
ผมเหงื่อตก ไอ้ยูเฟียเปลี่ยนชื่อผมคืนมั่ง ผมลุกขึ้นปัดๆกางเกงแล้วหันมามองพวกมันสี่ตัว เอ้ย! สี่คนอย่างหงุดหงิด
"กูไม่ว่างมาเล่นต่อคำกูรีบ!"
ผมกำลังก้าวเท้าออกไปก็โดนมันคว้าคอเสื้ออีกครั้ง แม่งกูจะแดกหัวพวกมึงแล้วนะ เดี๋ยวน้องๆสุดที่รักของกูรอนานหิวข้าวกระเพาะรั่วใครจะรับผิดชอบ ไอ้สลัดผัก!
"มึงจะรีบไปไหนวะ ไปแดกข้าวด้วยกันหน่อยดิ๊!"
ไอ้หมาม่อนกระโดดมากอดคอผม แหม ตัวยังกะควายพิงมาได้เอวกูเกือบหัก ไอ้เป็ดยังคงยืนเล่นไลน์อย่างเมามันส่วนไอ้ซูกัสนั่งอมจูป้าจุ๊บแก้มป่อง ไอ้ยูเฟียกอดอกมองหน้าผม
"พวกมึงฟังกูนะ กู-จะ-ไป-แดก-ข้าว-กับเมีย! รู้แล้วก็ปล่อยกูได้แล้วไอ้เหี้ยเอ้ย!"
ผมไม่สนใจสีหน้าเหวอแดกของพวกมันแต่อย่างใด สะบัดตัวหลุดมาได้ผมก็รีบวิ่งขึ้นรถขับกระชากตัวออกอย่างเร็วขืนชักช้าน้องมันโกรธผมจะทำไง ตอนเอารถออกกระโปรงหลังรถขูดถังขยะอีกรอบ กูเปลี่ยนรถแน่ๆไอ้สัส!
ผมรีบเร่งขับเข้ามาจอดใต้ตึกเรียนของน้องเขาและคอยจ้องมองน้องๆแต่ละคนที่เดินลงมาเรื่อยๆแต่.......
ไม่มี!? น้องนัทกับน้องซันอยู่หนายยยย กูทึ้งหัวตัวเองแล้วกรีดร้องในใจ
หรือว่ากูมาช้า!?
ผมยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูตอนนี้เที่ยงครึ่งไปแล้วแต่ผมออกมาตั้งแต่เที่ยงตรงนะ แล้วทำไมน้องเขายังไม่ลงมาอีกผมหงุดหงิดมากขึ้น หนุ่มๆรุ่นน้องน่ารักหลายคนที่เดินผ่านไปมาไม่ทำให้ผมอารมณ์ดีขึ้นเลย แม้ว่ามันจะเป็นอาหารตาที่ดีก็ตามแต่กระเพาะผมยังว่างเปล่านะครับ พูดแล้วมันเศร้า TwT
ผมหยิบมือถือขึ้นมาแล้วกดเบอร์ก่อนจะชะงัก!
ลืมไปกูไม่มีเบอร์น้องๆเขานี่หว่า!? ตายห่า ทำไงดีวะเป็นไงเป็นกันผมตัดสินใจเดินขึ้นไปบนตึกเรียนน้องปีหนึ่ง ไล่หาทีละห้องทีละชั้นแต่ก็ไม่เจอ ผมกำมือแน่นพยายามสงบสติอารมณ์ น้องมันกล้าท้าทายผมกลับไปเจอดีแน่ๆ
ผมลงไปรอที่รถอารมณ์หิวมันหายไปหมดแล้วแทนด้วยอารมณ์อยากฆ่าคน ผมนั่งรอจนหมดเวลาพักเที่ยง ผมโทรไปบอกไอ้หมาม่อนว่าจะกลับบ้านก่อนไม่เข้าคลาสช่วงบ่ายมันก็แซวว่าไปกินข้าวกับเมียเลยจะไปกินตับต่อใช่มั้ย แต่ผมไม่มีอารมณ์มาคุยเล่นเลยตัดสายแล้วรอ.....
สักพักผมก็เห็นเป้าหมาย น้องนัทกับน้องซันเดินมองซ้ายมองขวาแล้วรีบเดินขึ้นตึกเรียนไป ผมยกยิ้มเครียดรอจนกริ่งเริ่มเรียนดังขึ้นสักพักผมหยิบกระดาษประวัติน้องสองคนที่ผมได้มาตอนรับน้องติดมือขึ้นไปด้วยแล้วเคาะประตูพอเป็นมารยาท อาจารย์ผู้สอนมองผมอย่างแปลกใจแต่เป้าหมายของผมสองคนนี่สินั่งก้มหน้าหลบตาตัวสั่นเชียว
"ว่าไงนายเฟเลียน วิษากมลวิเศษ รุ่นพี่สุดหล่อมาตึกเรียนน้องปีหนึ่งมีอะไรรึเปล่า"
อาจารย์คนสวยเอ่ยถามผม แกรู้จักผมดีเลยครับเพราะผมเนี่ยเป็นต้นเหตุกรณีสาวตีกันแย่งผู้ชายบ่อยๆครับ อิๆ ภูมิใจนิดหน่อยแต่นี่ไม่ใช่เวลาครับ ผมหันไปไหว้อาจารย์คนสวยอย่างงดงามราวนางสาวไทย ฮ่าๆแล้วก็แหลเรื่องน้องสองคนนั้นว่าพ่อแม่น้องเขารู้จักกับผมแต่ว่าวันนี้ทางบ้านมีธุระด่วนพ่อแม่เขาให้ผมมาขออนุญาติจากอาจารย์พาตัวน้องเขากลับบ้านวันนี้แต่น้องเขาไม่กล้าบอกอาจารย์เขาเลยต้องมาบอกแทนและมารับน้องๆกลับบ้านด้วย ด้วยความที่เป็นรุ่นพี่และมีความประพฤติดีมาตลอดอาจารย์เลยปล่อยผมลากน้องสองคนออกมาจากห้องได้ง่ายๆ
ผมลากน้องสองคนยัดเข้ารถแล้วปิดประตูแรงๆ ผมรีบก้าวขึ้นไปนั่งแล้วขับกลับบ้านด้วยอารมณ์ครุกรุ่นด้วยความโมโห น้องนัทกับน้องซันก็นั่งเงียบมาตลอดทางแต่ก็ดีแล้วถ้าน้องหลุดพูดมาสักคำผมต้องหัวฟัดหัวเหวี่ยงปล้ำน้องเขาบนรถแน่ๆ
.
.
.
.
.
ต่อข้างล่างนะครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
โพลล์
