ตอนที่9 มึนมึน
ณ ตำหนักที่พักอาคันตุกะฝั่งใต้(แขกบ้านแขกเมือง)ตำหนักที่พักฝั่งอาคันตุกะแบ่งเป็นทิศเหนือทิศใต้ทิศตะวันตกทิศตะวันออกและตำหนักกลาง
“ฝ่าบาทเป็นเช่นไรบ้างพะยะค่ะ”คนสนิทขององค์อัศวินร้องถามนายเหนือหัวตนเอง เมื่อเห็นสภาพกลับมายับเยินสะไม่มี ถึงตามร่างกายจะไม่มีบาดแผลใดๆๆก็ตาม
“เราไม่เป็นอะไร”องค์อัศวินบอกต่ออีกฝ่ายที่เป็นข้ารับใช้ของตน เกกิเป็นข้ารับใช้ทีสนิทดังเพื่อนมิตรชิดสหายกันมาตั้งแต่เยาว์วัย
“ไม่เป็นอะไรแน่พะยะค่ะ ดูท่าว่าจะช้ำใจนะพะยะค่ะ”สภาพที่นายเหนือหัวตนเองกลับมาดูไม่ได้เลย มีคนมารายงานต่อเราว่านายเหนือหัวเราโดนทำร้ายโดยองค์ชายมณีจันทร์เหตุเพราะนายเหนือหัวของเราดันไปลักหลับองค์ชายจันทาที่ไม่ได้สติ มือเท้าองค์ชายทั้งสี่ไม่ใคร่อยากจะบอกว่าหนักยิ่งหนักเพราะเคยลองมากับตัวเองช้ำในอยู่หลายวันว่าจะหายถึงจะไม่มีแผลก็ตามแต่
“ช้ำในไม่ว่า เราได้มาคุ้มยิ่งว่าคุ้ม ริมฝีปากที่อ่อนนุ่นน่าหลงใหลกลิ่นอายที่หอมกลุ่นแก้มที่เรียบผิวหน้าเนียมเรียบหอมเท่าไรไม่เคยพอ”องค์อัศวินออกอาการเพ้อ ได้แต่คิดในใจเป็นเอามาก สงสัยความรุนแรงของมือเท้าองค์ชายมณีจันทร์คงลงมือเบาไป กลับมาเพ้อได้ขนาดนี้ เกกิได้แต่คิดในใจ พูดออกมามีหวังตาย
“เป็นเอามากนะพะยะค่ะ”ได้แต่พูดประชดออกไป
“ใช่ เจ้าไม่มีเมียไม่รู้หรอกว่าเป็นเช่นไร”ได้ข่าวว่าฝั่งนั้นเขายังไม่ตกลงมิใช่หรือ หรือแอบไปตกลงกันเอง แต่ได้ข่าวว่าเขานอนหลับอยู่แล้วตอบตกลงตอนไหน ตกข่าวแน่เลยเราได้แต่ทำหน้าสงสัย
“อืม องค์ชายจันทายอมแต่งแล้วหรือพะยะค่ะ”ย้อนถามนายเหนือหัวอีกครั้ง เพื่อความแน่ใจในข่าวสารที่ได้รับ
“ยัง”ตอบกลับมาด้วยความมั่นใจเต็มร้อย แล้วเมื่อไม่นานนี้บอกว่าเป็นเมีย แล้วยังไง เกกิได้แต่สายหน้า
“แต่เราจะเอา”แล้วเขาเอาด้วยหรือเปล่าละ ยิ่งยอมเขาสะขนาดนี้เขาคงเอาละ แต่งกันไปก็ได้ชื่อแน่แท้ว่ากลัวเมียกับคนอื่นเคยยอมเหรอมีแต่องค์ชายจันทาเท่านั้นแหละถึงได้ยอมได้ขนาดนี้ กับคนอื่นจับตายทั้งนั้นมีหรือจะสร้างรอยแผลไว้ได้ ถ้าคนนั้นไม่เกี่ยวข้องกับของรักตนเอง
“ไม่ต้องมาด่าเราในใจ ”องค์อัศวินหันมาด่าเกกิ เกกิได้แต่คิด รู้ทันอีกแนะ
“กระหม่อมมิกล้า”แต่ด่าไปแล้ว
“ไม่ต้องเรารู้ดี แต่เราจะเอา แบบนี้สิแม่พันธ์ชั้นดี หึหึหึหึ”ก็คิดสะแบบนี้นั้น ผู้หญิงเขาถึงหนีตลอดไม่เว้นแม้กระทั่งผู้ชาย ที่วังก็มีแม่พันธ์เยอะแยะเต็มไปหมด ถ้าองค์ชายจันทารู้เข้า วังไม่แตกหรือไงนะ คิดแล้วปวดหัวใจ เกิดมาเป็นเกกิเศร้าแทนนายเหนือหัวสะจริง ก็ไม่ให้เศร้าได้ไงก็เราเองเป็นคนจัดที่จัดทางให้เล่าสนมๆๆทั้งหลายภายในวังเหนื่อย ขยันหาแต่เมีย
วันที่สาม
ตำหนักองค์ชายจันทาหลังจากเกิดเหตุการณ์ทะเลาะวิวาทขององค์ชายมณีจันทร์และองค์อัศวิน
“อากาศยามเช้าวันนี้ดีจริงๆๆ”แทนที่พึ่งตื่นมาหลังเหตุการณ์ยุ่งๆๆเมื่อวานยังไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นจึงอารมณ์ดีเป็นพิเศษทีได้นอนหลับสบาย
“ตื่นบรรทมแล้วหรือเพค่ะ”นางกำนัลประจำตัวร้องทักขึ้นมาเมื่อเห็นนายของตนตื่นจากบรรทมแล้ว
“อืม”แทน
“อ้อ เราจะออกไปเดินเล่นสักหน่อยเจ้าเตรียมน้ำให้เราด้วยเดียวเรามา”ว่าแล้วแทนก็ลุกจากเตียงนอนเดินออกไปเดินเล่นที่สวนหลังวังทั้งชุดที่ใส่นอนแบบนั้นเพราะคิดว่าที่สวนวังแห่งนี้จะไม่มีใครมาเดินเล่นในยามเช้าเช่นตัวเองแน่ปกติตื่นเช้าตลอดเลยชอบมาเดินเล่นรับอากาศบริสุทธิ์
“บรรยากาศดีจริงๆๆ สดชื่น”แทนกำลังดูดซับบรรยากาศบริสุทธิ์ที่มีบรรดาต้นไม้นานาชนิดสีสันสดใส่ หน้าหลงใหลมีลำธารเล็กไหลผ่าน ถ้าให้เปรียบเทียบก็เหมือนแดนสวรรค์สวยหาใดเปรียบได้
“ดอกไม้พวกนี้ คงไม่สวยหอมเช่นท่านหรอก องค์ชายจันทา”แทนทีได้ยินเสียงคนที่ขัดความสุขของตัวเองแล้วหันไปหน้าไปตามเสียงท่านพอรู้ว่าเป็นใครถึงกับอามรณ์เสีย
“ท่าน”มันมาได้ไงวะ เสียอารมณ์หมดให้ตายเถอะ
“ท่านมาที่นี้ได้อย่างไร”แทนถาม ใจยิ่งก็ไม่อยากรู้เรื่องมันหรอก
“เราก็เดินตามท่านมานั้นแหละองค์ชายจันทา”องค์อัศวิน
“เหรอ สบกับเป็นเผ่าพันธุ์หมา………..ป่าสะจริง”แม่ง อยากจะด่าแม่งให้เจ็บแสบถ้าไม่ติดว่ามันมียศท่าบรรดาศักดิ์ที่สูงว่าตนนะ พ่อจะด่าให้ลืมบ้านเกิดเมืองนอนเลย
“มันไม่เกี่ยวกับเผ่าพันธ์เราตรงไหนเลย องค์ชาย เมื่อวานท่านหลับสบายดีหรือไม่”องค์อัศวินถามเขา
วันนี้ดีหน่อยที่ไอ้องค์บ้านี้มาเป็นคนปกติไม่อย่างนั้นต่อให้มาดี พ่อก็ไม่คุยกับมันหรอกน่ากลัวชิบหายคิดแล้วขนลุก อยากไปหาองค์อินนาคาจังอยากกอด คิดแล้วก็เขิน
“เจ้าเป็นอะไรองค์ชาย”องค์อัศวินเห็นท่าไม่ดีที่อยู่ๆๆคนตรงหน้าก็ทำท่ารางเขินอายบิลตัวไปมาหน้าก็ยิ้ม จนพระองค์ทนไม่ไว้ต้องเดินเข้าไปใกล้เขย่าตัวองค์ชายเบาๆแล้วก็ถึงเขามากอด
“กอดทำไม่เนียปล่อยสิวะ”แทนที่พึ่งรู้สึกตัวว่าโดนกอดก็ร้องโว้ยวาย
“ตัวเจ้ายังหอมเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน”องค์อัศวินตรัส
“ห่า”หอมเหมือนเดิม กูให้มันหอมตอนไหนวะหรือมันมาลักหลับกูเหมือนที่องค์อินนาคามเข้าฝันไอ้หยกหรือเปล่า คิดแล้วหน้าซีด
“ตอนไหนยังไง”แทนเลิกดิ้น ร้องถามอีกฝ่าย
“เมื่อวานตอนที่เจ้าสลบ เราพาเจ้ามาส่งที่ตำหนักของเจ้า ตัวเจ้าหอมไปทั้งตัว”
“ห่า”ทั้งตัว อย่าบอกนะว่าไอ้เวรนี้แม่งเห็นกูหมดแล้ว แทนรับไม่ได้ แทนรับไม่ได้
“ท่านทำ……….อะไรกระหม่อม”ถามด้วยความอึ้งสุด
“หอม จูบ ดม ไซร้”องค์อัศวินบอกต่อร่างบางในอ้อมกอด
“หอม จูบ ดม ไซร้”แทน ทวนคำ กูแค่หลับมึงเล่นกูสะแล้วชีกอ มึงอย่าอยู่เลย ว่าแล้วแทนก็เอาหน้าขาเตะเข้ากลางหว่างขาโดนเต็มลูกรักของอีกฝ่าย
“โอ้ย”องค์อัศวินปล่อยแขนที่กอดรัดร่างบางออกล้มตัวลงกุมส่วนที่โดนทำร้าย
“อย่าอยู่เลยมึง”ว่าแล้วแทนก็ไม่รอช้า ประทานตีนตรงลำตัวของอีกฝ่ายเตะเข้าไปที่หน้าท้องอีกฝ่ายอย่างแรง
“เดียวก่อน ฟังเราก่อน”
“กูไม่ฟัง คิดลักหลับกูเหรอ อย่าอยู่เลย”แทนกระทืบซ้ำแรงอัดไม่ยัง ไม่สนหน้าอินหน้าพรหมที่ไหนทั้งนั้น ด้วยความโมโหอย่างแรง
“จำไว้นะ ถ้าไม่ให้ก็อย่ามลักหลับกัน คาวหน้าเจอหนักว่านี้แน่ องค์อัศวิน”แทนพูดเสร็จก็ขอเตะสักที่ด้วยความหมั่นไส้เต็มทน หน้าหล่อ เละไปหมด
“ต่อให้จำทำเรามากกว่านี้เราก็ยอมเพราะมันคุ้มกับที่เราได้มา”องค์อัศวินก็ยังไม่เลิกยั่วโมโหอีกฝ่าย
แทนที่ได้ยินอย่างนั้นคิดได้คำเดียวเลย มันซาดิสเปล่าปะ หรือมันบ้า
“SM โรคจิต”แทนส่ายหน้ายกเท้าออกจากอีกฝ่ายรีบเดินออกห่างกลับตำหนักของตนเอง
“รุนแรงแบบนี้แหละเราชอบ แรงๆแบบนี้เหมาะนัก หึหึหึหึ”องค์อัศวินได้แต่คิดมันคุ้มยิ่งว่าคุ้มที่เราได้กอดเจ้าวันนี้ อิอิอิ
“ฝ่าบาทเป็นเช่นไรบ้าง เจ็บตรงไหนพะยะค่ะ”เกกิที่เดินเข้ามาหาผู้เป็นชายหลังจากเงียบสังเกตมาตั้งแต่ต้นแต่ไม่คิดเข้ามาช่วยเพราะนายของตนสั่งไว้
“เราไม่เจ็บเรามีความสุข อิอิอิอิ” เกกิมองหน้านายเหนือหัวของตน ยิ้มแหย่ส่งไปให้แล้วพูดว่า
“ฝ่าบาทชอบแรงๆๆแบบนี้หรือพะยะค่ะ กระหม่อมว่าอยู่ด้วยกันไม่ถึงสามเดือนช้ำในตายก่อนนะพะยะค่ะ”เกกิเตือนด้วยความหวังดี
“เราไม่มีทางตายๆๆหรอก ต้องมีลูกให้ได้สัก30 40 ก่อนเราถึงจะตาย”เยอะไปไม่ เมียคนเดียวคลอดได้ขนาดนั้นคงตาย ยิ่งเป็นแค่มนุษย์ธรรมดาไม่ใช่เผ่าหมาป่าเช่นพวกเรา ที่คลอดลูกที่ยะเยอะๆๆได้
“พะยะค่ะ กลับตำหนักเถอะพะยะค่ะ กระหม่อมช่วย”เกกิ ช่วยพยุงชายเหนือตัวของตนขึ้นมากลับตำหนักความจริง องค์อัศวินไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก แค่ยอมว่าที่เมียเฉย ทำร้องเจ็บแบบสำออยให้อีกฝ่ายสงสาร แต่คงใช่กับองค์ชายจันทาไม่ได้ยิ่งร้องยิ่งซ้ำ
อีกด้านหนึ่งตำหนักพระนางดวงมณี มเหสีของวรรลวิไลเจ้าเมืองจักรวะนคร
“องค์ชายมาพร้อมกันแล้ว แม่มีเรื่องจะคุยกับพวกเจ้า”พระนางดวงมณีเรียกพบลูกชายทั้งสี่คนที่ก่อเรื่องไว้มาหาตน
“พะยะค่ะเสด็จแม่”หยก คิม พิม แทน คานรับ
“เจ้ารู้ใช่ไม่ว่าแม่เรียกพวกเจ้ามาพบด้วยเรื่องอะไร”พระนางทรงถามลูก
“ลูกไม่ทราบ”องค์ชายอินธิรา
“งั้นแม่จะบอกความผิดของพวกเจ้าที่ละคน เริ่มจากเจ้าที่เป็นพี่คนโตก่อน เจ้ารู้หรือไม่ว่าเจ้าทำตัวไม่เหมาะสมกับการที่เจ้าเป็นพี่แทนที่เป็นแบบอย่างที่ดีต่อน้องๆๆกับเป็นสะเอง”
“ลูกทำอะไรผิดพะยะค่ะ ลูกเป็นตัวของตัวเองผิดตรงไหน”หยกที่ฟังเสด็จแม่ต่อว่า ต้องร้องทักขึ้นมาเถียงว่าตัวเองไม่ผิด
กูผิดตรงไหนอะ เขาออกจะน่ารัก หยกคิด
“ผิดตรงไหนเหรอ ตรงที่เจ้าไม่มีมารยาทพูดจาไม่เพราะทำร้ายองค์อินนาคาให้เจ็บตัว”พระนางต่อว่า
“ลูก ยอมรับว่าลูกไม่มีมารยาท แต่เรื่องทำร้ายร่างกาย ลูกไม่เคย”กูไปทำร้ายมันตอนไหนวะ แม่งขี้ฟ้องนี้วา
“ยังจะเถียงอีก วันแรกของเจ้าที่กำหนดแต่งงาน เจ้าร้ายองค์อินนาคา ไม่ว่าด้วเหตุผลอันใดเจ้าก็ทำร้ายพระองค์ และเจ้าก็ปฎิเสธการแต่งงานไม่ได้อีกเพราะถือว่าเจ้าทั้งสองได้เข้าหอ เป็นสามีภรรยาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ”
“ห่า ได้ไง เสด็จ ลูกไม่ยอมนะพะยะค่ะ ลูกไม่ผิดนะ เขาเข้ามาเอง ลูกแค่ป้องกันตัวเองโดนรังแกนะ”หยกอยากจะร้อง ไงเรื่องมันเป็นแบบนี้ไปได้วะ แค่สามวันยังไม่ครบเจ็ดนี้โดนจับแต่งสะแล้วเหรอ กูไม่ใช่ไม่หญิงไม่เสียหายสักหน่อย
“ลูกไม่ใช่ผู้หญิงนะ เสด็จแม่ไม่เสียหายหรอก”หยกยังคงเถียงพะนางต่อ
“แต่เจ้าท้องได้มีลูกได้ ก็ไม่ต่างจากผู้หญิงนักหรอกนะ สรุปแล้วเจ้าเป็นลูกสาว”พระนางตรัส
“เสด็จแม่เกินไปแล้ว ลูกกว่าเรื่องนี้รอให้ครบกำหนดก่อนดีว่าไม่พะยะค่ะ”คิมที่ ทนไม่ไว้ ต้องรีบเอ๋ยปากช่วยเพื่อน หยกบอกหน้าคิมสงสายตาประมาณว่าขอบคุณ
“มันไม่เกินไป แล้วอีกอย่าง เมื่อวานองค์อินนาคาอยู่ในห้องของเจ้าทั้งคืน เจ้าจะบอกเรื่องนี้กับแม่อย่างไร ในเมื่อเจ้าเสียหายไปหมดแล้ว”
“เสด็จแม่เรื่องนั้นมันเป็นการเข้าใจผิด ลูกไม่สบายลูกไม่รู้ว่าลูกทำอะไรไปบ้างนะเพค่ะ”หยก ร้องบอก ถึงยังไงวันนี้กูต้องรอดสู้โว้ย
“แม่ตัดสินใจแล้ว เป็นอันจบ”พระนางตรัส
“เสด็จแม่มันเกินไป”คิมร้องทัก
“มันไม่เกินไป มันน้อยไปด้วยซ้ำ องค์ชายศิลาทร อย่าคิดว่าแม่ไม่รู้นิสัยเจ้า ”
“เสด็จแม่”หยก มองหน้าพระนางดวงมณี งานเข้ากูอีกแล้ว กูยังไม่อยากมีผัวตอนนี้นะ เมื่อวานไอ้งูผีกูเกลียดมึง หยกขาดโทษองค์อินนาคาในใจ
“ลูกทำอะไรผิดอีกเสด็จแม่”คิม ผมว่าผมเป็นเด็กดีสุดแล้วนะ ไม่มีทางหาข้อเสียเราได้หรอก หึหึหึ
“ความผิดเจ้าไม่ต่างกับพี่เจ้า แต่ที่เจ้าทำผิดมากที่สุด คือไม่รู้จักห้ามน้องของเจ้า การที่เจ้ามีนิสัยเกลียดใครไม่ลงมือเอง ยืมมือคนอื่นทำร้ายเพื่อความสะใจของเจ้าโดยเฉพาะ แล้วค่อยห้ามที่หลัง เจ้าเห็นหรือไม่วั่นร้ายแรงหน้าองค์อินนาคา องค์อัศวินเป็นอะไรไปพวกเจ้าจะทำยังไง”
คิมเปะหน้าไม่พอใจที่มีคนรู้นิสัยตัวเองนอกจากพวกมันสี่คนแล้วไม่มีใครรู้หรอกว่าเขาเป็นแบบไหนเปลือกนอกเป็นคนดีค่อยห้ามเพื่อนตลอดลาดเป็นที่หนึ่ง
“ลูกมิได้ทำผิดอะไร ลูกห้ามน้องแล้ว น้องจะเชื่อฟังลูกหรือไม่อันนี้เป็นเรื่องของน้อง”ก็มันจริงห้ามแล้วนะไม่ใช่ไม่ห้าม แค่ห้ามที่หลัง เท่านั้นเอง
“ห้ามแบบไม่จริงใจละสิไม่ว่า”แนะรู้ทันอีก คิมยิ้ม
“ลูกออกจะเป็นคนดี”คิมบอก ทำเอาอีกสามคนหันมามองที่ตน
“คนดีตายละมึงนะ๐” หยก พิม แทน คิมมองกลับยักคิ้วให้คนละที
“ส่วนเจ้าองค์ชายมณีจันทร์ เจ้าทำร้ายองค์อินนาคาองค์อัศวินเจ็บ ข้ออื่นๆๆก็เหมือนพวกพี่เจ้า”
ทำไม่ของตู่สั้นจังวะ เสด็จแม่รวบคำหรือปล่าวเนียพบพูดยิ่งน้อยๆๆอยู่
“พะยะค่ะ ลูกไม่ปฎิเสธ แต่เพราะองค์อินนาคาองค์อัศวิน ล่วงเกินพี่กับน้องหม่อมฉันก่อน หม่อมฉันถึงทำเช่นนั้น”พิมบอกต่อ
“นั้นก็ถือเป็นความผิดและความดีความชอบ แต่ก็ยังผิดอยู่ดี”พระนางบอก
สรุปกูผิดว่างั้น
“พะยะค่ะ หม่อมฉันยอมรับ”
“ส่วน”เจ้าองค์ชายจันทา ความผิดเจ้าก็ไม่ต่างกับคนอื่นนัก แม่ไม่อยากพูดมากเอาเป็นว่าพวกเจ้าโดนลงโทษ”
“เดียวพะยะค่ะ เสด็จแม่ ลูกยังไม่พูดอะไรเลย”แทนร้องทัก เขายังไม่ได้พูดเลยเกิดเป็นน้องทำไม่บทพูดแม่งสั้นจัง
“แม่เหนื่อยแล้ว เอาเป็นว่าเจ้าพูดแค่นั้นพอ บทลงโทษของพวกเจ้าทั้งสี่คน พวกเจ้าต้องไปทำความสะอาดที่คองม้าที่เมืองเทวันตั้งแต่วันนี้จนว่าจะครบกำหนด7 วันขององค์ชายอินธิรา”
“เสด็จแม่” หยก คิม พิม แทน ร้องออกมาแถบพร้อมกัน แต่เหมือนเสด็จแม่ของพวกเขาจะไม่อยู่รับฟังเดินออกจากตำหนักแล้ว
“งานเข้าแล้วกู”หยก แค่อยู่ในวังกูยังซวยออกนอกวังกูไม่ซวยหรือไงวะ
“หึ หึ หึ หึ”กูว่าแล้วไง สรุป แผนกูพังหมดไม่เป็นท่าเสียรู้เสด็จจนได้ เหนือฟ้ายังมีฟ้าสินะ
“รู้อย่างนี้ กูน่าจะอัดให้น่วมไปเลย”เจ็บใจนัก ถ้ารู้ว่าต้องโดนลงโทษหน้าจะเอาให้นักสะเลย
“กูไม่ยอมๆๆๆๆๆๆ”สวนดอกไม้กู แงๆๆๆๆ
จำไว้เลยเสด็จแม่พวกเราไม่ยอมให้เป็นแบบนี้ง่ายๆๆแน่ กูจะก่อม็อบกูจะประทวงเรียกร้องความยุติธรรม กูจะอดข้าวกูจะนอนทั้งวัน กูจะไปหาเมียๆๆๆๆ หยกคิด
====================================================================
END
จบไปอีกตอนไม่รู้จะสนุกถูกใจหรือเปล่า
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
