ตอนรั่วกำลังสอง 100%
ขอโทษที่หายไปนาน จะพยายามมาอัพเพิ่มให้บ่อยๆๆนะครับ พอดีช่วงนี้ใครจบแล้ว เลยต้องรีบทำโปรเจ็คให้เสร็จเลยไม่ค่อยมีเวลาว่างมากหนักขอโทษทุกคนอย่างแรงๆๆๆ555555
-################
“มึงมันบ้า”พิมโว้ยวายหลังจากที่โดนคิมลากออกมาจากห้องของแทนจนมาถึงห้องของคิม
“แล้วมึงทำแบบนั้นทำไม่ มึงเป็นบ้าอะไร กูขอร้องมึงอย่าบ้าให้มากหนักสิวะเดือดร้อนกู ”คิมต่อว่าเพื่อน ผมละไม่เข้าใจมันจริงๆๆมันไปทำร้ายองค์อินนาคากับองค์อัศวินเข้า ดีนะว่าพวกเขาไม่ทำอะไรมันกลับมาก็ดีเท่าไรแล้ว สู้แรงเขาไม่ได้ยังจะอวดเก่งให้มันได้แบบนี้สิ
“มันเรื่องของกู”มันเหวียงใส่ผม มองหน้าผมอย่างหาเรื่อง มองมาก็มองไปไม่แพ้กัน
“เรื่องของมึง แต่ทำคนอื่นเดือดร้อนเนียอะนะ มึงคิดหน่อยสิวะ มึงจะอารมณ์เสียมาจากไหนก็เรื่องของมึง มึงควรจะระงับอารมณ์มึงหน่อย อาละวาทอะไรมึงควรเลือกสถานที่หน่อย กูไม่ดีมีเวลามาห้ามมึงทุกวันนะโว้ยเข้าใจ….”มันเป็นบ้าอะไรของมันอารมณ์เสียมาตั้งแต่เช้าแล้ว ผมเองก็พยายามห้ามมันอยู่ตลอดเวลา ใช่ว่าผมเองจะไม่หัวเสียไปกับมัน ถึงจะรู้ว่ามันเป็นคนอารมณ์ร้อนโมโหร้ายแต่ไม่เคยที่มันจะไม่มีเหตุผมแบบวันนี้
“แล้วมึงจะให้กูทำไง ปล่อยให้เพื่อนกูโดนพวกมัน จับปล้ำทำเมียทั้งที่สติสตังพวกมันไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแบบนั้นอะนะ โดนล่อล่วงไปสิไม่ว่า หรือมึงไม่ห่วงพวกมัน”ไอ้หน้าหม้อสองตัวนั้น แม่งไว้ใจไม่ได้สัส คิดจะลักหลับเพื่อนกูเหรอไม่มีวันหรอก อย่าให้กูเห็นนะมึงกูเอาตายแน่เวรเอ๋ย
“มึงแน่ใจ ว่าเขาจะล่อล่วงพวกมัน ไม่ใช่พวกมันจะล่อล่วงเขาหรือไง โหมดแบบนั้นมีแต่คนหลงรักพวกมัน อ่อนระหวย ออนอ้อนสะไม่มี หรือมึงไม่เป็น กูนะเห็นมากับตาว่ามึงเป็นหนักว่าพวกมันสองตัวสะอีก อย่าให้กูต้องพูดเรื่องของมึงให้ขายขี้หน้าดีว่าเต้นยั่วชาวบ้านชาวช่องเก่งนักนะมึงนะ ถ้าพวกกูไม่ไปกับมึงด้วย ไม่อย่างนั้นคงมีผัวเป็นตัวเป็นตนไปแล้ว หน้าอย่างมึงอะ ”คิมพูด ผมนะไม่ใช่ไม่ห่วงเพื่อน แต่รู้โดยสัญญาณว่าพวกองค์ๆๆทั้งหลายไม่มีทางทำไรพวกมันถ้าไม่เต็มใจหรอก นอกจากพวกมันยั่วโมโห ก็มีแต่พวกแม่งแหละจะยั่วยวนอีกฝ่ายให้ตกหลุมพรางพวกมัน ยิ่งบ้าๆๆอยู่
“แล้วไง วะ มันยังไม่ได้แต่งงานกัน”เถียงข้างๆๆกู่ๆๆ
“ปาด”ตบกระบาลเพื่อนอย่างแรง
“ปัญญาอ่อนหรือไง ตอนมึงปี้หญิง มึงจีบเขาเป็นแฟนหรือเปล่าละ กูก็ว่าไม่นะ ได้ปี้ได้แต่เอา เสือกมารักนวลสงวนตัว ควายออกลูกกูยังไม่เชื่อพวกมึงเลย ”คิดมาได้ ทำยังกะสาวเวอร์จิ้น คิมได้แต่ส่ายหัวไปมา แต่ก็เวอรจิ้นนี้ว่ากูพูดผิดเปล่าวะตูดกูยังซิงอะทำไงแก้ตัวไม่ทัน คิมพึงคิดออกพึ่งด่าเพื่อนไป
“แล้ว…..ไง” กูห่วงพวกมันบ้างไม่ได้หรือไงวะ
“ไม่แล้วไง มึงจะบอกได้หรือยังมึงโมโหอะไร ก่อนหน้านี้แม่งก็บอกให้พวกแม่งเจอของดีกันเอง พอตอนนี้เสือกมาโมโหใส่ มึงปัญญาอ่อนหรือไงครับคุณเพื่อน อ้ออีกเรื่องมึงไปต่อว่ามายาแบบนั้นเขาก็โกรธมึงหรอก โมโหไม่ดูคน”คิมทั้งด่าทั้งถามเพื่อนไปในตัว ทำเนียมที่ตัวเองพูดผิดไปเมื่อไม่นานนี้
“เออกูรู้แล้ว กูลืมตัวกูแม่งจะประสาทแดกเพราะพระแม่ประทานนี้แหละ เสือกมาหากูตอนเช้าเนียแหละ มึงคิดดูบอกกูมาได้ ว่าจะให้พรกู แต่พอกูขอพรจะกลับบ้านเสือกแม่งบอกว่ากลับไม่ได้ เป็นมึงจะโมโหปะละ มาปลุกกูแต่เช้า พอกูขอเสือกไม่ให้แม่งงกสัส”พิม ต่อว่าอีกฝ่ายอย่างหัวเสีย คิมเกาหัวตัวเองแบบว่ากูเข้าใจ ตอนเช้าก็มาหากูเหมือนกัน ทำเอาปวดตับ ว่างเหลือเกินนะกับแกล้งคน ตอนเช้ามาหาผมบอกว่าว่าง อยากมีเพื่อนแก้เหงาให้เล่นเกมส์ ถ้าผมแพ้อีกสองวันเจอเนื้อคู่ผมแต่ถ้าผมชนะให้ห้าวันแล้วมันต่างกันตรงไหนวะ สุดท้ายแม่งก็เจอเหมือนกัน สรุปแล้วเกมส์นี้ผมชนะ ผลแพ้ชนะไม่ต่างกันเพราะคนที่ซวยก่อนผมคงจะเป็นไอ้พิม ก็คงเดากันไม่อยากใช่ปะ ไม่ว่าจะสองวันไม่ผมก็ไอ้พิมต้องเจอเข้าสักวันแต่ผมดันชนะเวลาของผมยังเหลืออีกห้าวันเวลาของไอ้พิมคงเหลือแค่สองวันกำหนดการมีคู่ที่แตกต่างกันจำนวนวันสิ่งที่ผมเดาได้อีกก็คือเนื้อคู่ของพวกผมทั้งหมดมาที่นี้ที่จักรวะนครแห่งนี้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ทางที่ดีกูจะไม่เที่ยวกับพวกแม่งแล้ว มีแต่เรื่องซวยๆๆทุกวันที่ออกจากวังเศร้าได้อีก เกิดเป็นชายที่ท้องได้มีแต่คนต้องการสงสัยชาติที่แล้วมีเมียเยอะเกินไปสวรรค์เลยลงโทษพวกผมแบบนี้ หรือคิดอีกนัยหนึ่งคงหมายความว่าพวกผมไม่มีเนื้อคู่ที่บ้านเกิดสวรรค์สงสารเลยประทานให้ ไม่ว่าอย่างไหนก็ได้แต่สงสารตัวเองจับใจเศร้าอะ คุณแม่ขอร้อง ……………………..
ย้อนกลับไปที่ห้องหยกก่อนที่ พิม จะเข้ามาอาละวาดองค์อินนาคา
องค์อินนาคาที่พอร่างบางที่นอนหลับไม่ได้สติที่เตียงตอนของอีกฝ่ายอย่างเบามือไม่ต้องการให้ร่างบางที่อยู่ตรงหน้าของพระองค์ต้องเจ็บด้วยความรักและทะนุถนอมกลัวร่างบางจะเจ็บ
“เวลาเจ้าไม่พูดนอนหลับเช่นนี้มันช่างงดงามยิ่งนัก ปากที่พูดเจื้อยแจ้วกูดูหน้าฟังยิ่งหนัก”พระองค์เอามือลูบหน้าลูบตาอีกฝ่ายอย่างเบามือ ปากก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ พระองค์ก้มหน้าจุมพิมฝีปากของร่างบ้างแผ่วเบา ด้วยความหลงใหลต่ออีกฝ่าย
“ริมฝีปากเจ้าช่างหน้าหลงใหลหนัก เราอยากให้เจ้าตื่นมาสะจริงๆๆ หยกน้อยของเรา”พระองค์ได้แต่พูดกับตนเองเพราะรู้ดีอีกฝ่ายคงยังไม่ตื่นเวลานี้แน่ๆๆ
“ทำไม่เจ้าถึงชอบองค์อัศวินแทนที่จะเป็นข้า”พระองค์ด้วยความน้อยใจอีกฝ่ายบ้างครั้งพระองค์เองก็ไม่อยากอ่านใจคนได้เพราะบ้างครั้งการที่เรารู้ว่าอีกฝ่ายไม่ชอบและกำลังหักหลังหรือทรยศเรามันรู้สึกเจ็บปวดมากแค่ไหนกับการรับรู้เช่นนี้
“ไม่ว่าอย่างไรเราจะทำให้เจ้ารักรักทั้งตัวและหัวใจไม่ว่าเจ้าจะรักใครก็ตาม”พระองค์หมายมั่นกับตนเอง ก้มหลงจุมพิมอีกฝ่ายอีกครั้งและหอมแก้มร่างบางทั้งสองข้างเป็นจังหวะเดียวกับที่แขกไม่ได้รับเชิญเข้ามาเห็นฉากที่พระองค์หอมแก้มร่างบาง
“โครม”เสียงดังคับห้องขององค์ชายอินธิรา
“ปัก”องค์อินนาคากระเด็นไปที่กำแพงฝั่งหน้าต่างอย่างแรกด้วยความที่ไม่ระวังตนเองเป็นเหตุให้เจอเช่นนี้ ถ้าปกติที่พระองค์อยู่ในร่างเดิมคงไม่มีสภาพเห็นนี้เป็นแน่
“จะทำอะไรไอ้แก่โรคจิต มึงคิดจะทำอะไรเพื่อนกู”องค์อินนาคาหันไปมองคนที่ทำร้ายพระองค์พอเห็นว่าเป็นใครจากที่ตอนแรกเพราะองค์จะลงโทษมันที่กล้าทำเช่นนี้กับพระองค์คือการหยาบเกียรติพระองค์เช่นนี้
“อุ่ย มาไม่ทันเต็มตีนเลย …….. แย่แล้ว………งานเข้า”องค์ชายศิลาทรตามหลังองค์ชายมณีจันทร์มาติดๆๆและหลงตามมาห้ามองค์ชายมณีจันทร์
องค์ชายศิลาทรที่ตามมาที่หลังเมื่อเห็นสภาพห้องและสภาพคนถึงกับหน้าซีดหันไปมององค์อินนาคาและองค์ชายมณีจันทร์สลับไปมา
“ความซวยของเราสิน่า”องค์ชายศิลาทรได้แต่ถอดหายใจ
“มึงจะทำอะไรคิดจะหลักลับเพื่อนกูสินะ ไอ้โรคจิต”องค์ชายมณีจันทร์ที่ไม่รู้โมโหอะไรมาอาละวาดเอาเท้าถีบองค์อินนาคาอย่างแรงไปชนกำแพงฝั่งหน้าต่างอย่างจังทำให้ทุกคนในห้องตกอกตกใจ
“เราไม่ได้หลักหลับพี่ชายของเจ้า เพราะถึงยังไงพี่ชายเจ้าต้องเป็นชายาของเรา”องค์อินนาคาตรัสกับอีกฝ่ายหลังจากที่พระองค์ลุกขึ้นจากพื้นเป็นที่เรียบร้อย
“แล้วยังๆๆ ยังไม่แต่งท่านไม่มีสิทธิ์ที่กระทำเช่นนี้มันไม่ให้เกียรติกัน”องค์ชายมณีจันทร์ต่อว่า
“จะมีสิทธิ์หรือไม่เราเป็นคนเสือกไม่ใช่พวกเจ้าองค์ชายมณีจันทร์แล้วที่เจ้าทำกับเราเช่นนี้มันไม่หยาบเกียรติ์เราไปหน่อยหรอ”พระองค์ต่อว่าอีกฝ่าย กล้าดียังไงมากระทำต่อพระองค์เช่นนี้
“แล้วยังไง จะกล้าหรือไม่กล้ามันสิทธิ์ของกู มึงเป็นพ่อกูหรือไง”
“องค์ชายเพค่ะ ทรงตรัสเช่นนี้ไม่ได้นะเพค่ะ”องค์ชายมณีจันทร์หันไปมองนางกำนัลของตัวเอง
“อย่ามายุ่งหุบปากเจ้าไปให้พ้นหน้าไป”องค์ชายมณีจันทร์ตะโกนไล่อีกฝ่ายเป็นเหตุให้นางกำนัลนางนั้นร้องไห้วิ่งออกไปจากตำหนักองค์อินธิรา
“ถึงอย่างไรเราก็เป็นกษัตริย์เจ้าไม่ควรทำเช่นนี้”พระองค์เตือนอีกฝ่าย
“จะเป็นใครแล้วยังไง ในเมื่อทำตัวเองไม่น่านับถือก่อนทำไม่ละ อย่ามาเข้าใกล้เพื่อนกูอีก ไม่งั้นกูเอามึงตายแน่”
“พอแล้วพิม มึงใจเย็นๆๆหน่อยสิวะ พูดเพราะๆๆหน่อยสิวะ ด่าคนมันต้องเพราะนะ เดียวเสด็จแม่ด่าเอาได้นะ ว่าไม่มีการสั่งสอน ใจเย็นๆๆแก้แค้นสิบปีไม่สาย แต่วันนี้เราต้องถอยก่อนเดียวเจ็บตัว”องค์ชายศิลาทรดึงแขนองค์ชายมณีจันทร์กระซิบกระซาบอะไรบางอย่างจนอีกฝ่ายดูจะเบาลงมา แต่พระองค์ก็เข้าใจอีกฝ่ายพูดว่าอะไรบ้าง
“เออ มึงไม่ต้องมาสอนกู เจ้าไว้แล้วกันกูเห็นอีกนะมึง กูเอาตายไม่ใช่แค่ถีบตกเตียงแน่เจ้ากูไว้แล้วกัน”องค์ชายมณีจันทร์ขู่พระองค์มีหรือพระองค์จะกลัว
“เจ้าก็อย่าเผลอแล้วกันเราทำมากกว่านี้แน่”
“มัน”อีกฝ่ายเม้นปากจะด่าอีก แต่ดี ที่องค์ชายศิลาทรลากอีกฝ่ายออกจากตำหนักนี้ออกไป ไม่เว้นยังมีเสียงด่าท้อมาแต่ไกล
“จำไว้เลยกูเอามึงตายแน่ ไอ้แก่โรคจิต”
องค์อินนาคาได้แต่สายหน้าสวยแต่จูบไม่หอมจริงๆๆพระองค์ได้แต่คิดเดินเข้าหาร่างบางที่นอนหลับไม่ได้สติอีกครั้ง
“เสียงดังขนาดนี้แล้วเจ้ายังไม่ตื่น จะขี้เศร้าไปถึงไหนเจ้า”พระองค์ทรงตรัส
อีกด้านหนึ่งทีนอนหลับไม่ได้สติก็เริ่มรู้สึกตัวเพราะเสียงใครบ้างคนที่พูดข้างหูตัวเองใจความมีอยู่ว่า เสียงดังขนาดนี้ยังไม่ตื่น จะนอนขี้ไปอีกนาน หยกเริ่มแปลประโยคที่ละคำเสียงดังไม่ตื่น กูนอนอยู่แล้วกูไปขี้ตอนไหนวะ หรือคนข้างๆๆกูขี้ แต่ปกติกูนอนคนเดียวแล้วใครขี้วะ หยกได้แต่นอนคิดเริ่มรู้สึกว่าเหมือนมีใครเอาใครมาลูบหน้าตัวเองเบาๆเริ่มรู้สึกไม่ดีจึงเริ่มเปิดตาเบาก็ตกใจที่เห็นใครไม่รู้จะจูบปากตัวเอง
“อ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”ร้องออกมาเสียงดัง พร้อมกับเรามือยันปากอีกฝ่ายไว้ พอเอามือยันอีกฝ่ายก็จูบมือแทน หยกรีบสะบัดมือออกอย่างแรง พอเอามือออกเท่านั้นแหละรู้ว่าเป็นใคร
“กรี้ด……………………………………………….งู………………………………………….”หยกตกใจรีบกระโดดลงจากเตียง ถึงตอนนี้จะรู้ว่าอีกฝ่ายไม่รู้ในร่างงูแล้วก็ตามความกลัวก็ยังมีอยู่ ยืนตกใจหอมอยู่ข้างเตียงตัวเองฝั่งตรงข้ามหน้าต่าง
“เจ้าไม่ต้องตกใจเราขนาดนั้นเราไม่ทำอะไรเจ้าหรอก”องค์อินนาคาบอกกับอีกฝ่าย
“จริงนะ ท่านไม่ทำอะไร เราจริงๆนะ”หยกร้องห้าม อีกฝ่ายพยักหน้า
“เดินมาหาเราสิ”
“ทำไม่ต้องเดินไปด้วยละ หม่อนฉันตกใจขาไม่แรงเดินไม่ไหว มันเป็นความผิดของท่าน”เรื่องอะไรเราต้องเดินไปหาด้วยละทำคนอื่นตกใจยังจะมาใช้เราอีก อยู่ในโหมดเด็กหน้ารักเอาแต่ใจ
องค์อินนาคาแปลกใจกับอาคาที่แปลกไปของอีกฝ่าย ปกติคิดจะหนีพระองค์อย่างเดียว วันนี้มาแปลกบอกให้เดินไปหา
หยกมองซ้ายมองขวาไม่เห็นของที่ตัวเองต้องการเริ่มมองอีกคนตรงหน้าที่เดินมาหาตัวเองแล้วยิ้มหวานส่งไปให้ ท่าไม้ตายออดอ้อน อ้อเซาะ ทำเอาอีกฝ่ายมองตาไม่กระพริบ
“เจ้ายิ้มให้เรา”องค์อินนาคา
“ปกติหม่อมฉันไม่ยิ้มให้ท่านเหรอ แต่วันนี้หม่อมฉันจะยิ้มให้ท่าน”หยกว่าแล้วก็ยิ้มให้ อีกฝ่ายเดินเข้ามาแล้วก็กอดจูบหัวจูบหน้าผากหยกก็ไม่ว่าอะไร
“วันนี้เจ้าหน้ารักมากรู้ตัวไม่ เจ้าไม่เคยเป็นแบบนี้”หยกยิ้มให้อีกฝ่าย
“แบบนี้ไม่น่ารักเหรอ ”หยกร้องถาม
“น่ารักสิเจ้าน่ารักเหมาะที่จะเป็นแม่ของลูกเรา ”
“จริงนะพระองค์รักหม่อมฉันจริงนะ ขออะไรก็ต้องให้ใช่ปะ”หยกอ้อนเต็มสบีทกระชับอ้อมกอดอีกฝ่ายแน่น ยิ้มหวานส่งไปให้อีกฝ่าย กัดปากเล็กน้อยให้ดูเซ็กซี่เล็กๆๆ ยิ้มในใจมารยาทหญิงมี108 เล่มเกวียน งั้นมารยาไอ้หยกขอใช้สะ216 เล่มเกวียนก็แล้วกัน
“เราสัญญาอะไรที่เราให้เจ้าได้เราจะให้”
หยกพอได้ยินแบบนั้นกระโดดดีใจหอมแก้มอีกฝ่ายด้วยความพอใจทั้งๆๆที่ยังอยู่ในอ้อมกอดของอีกฝ่าย(เวลาปกติไม่ทำหรอก ถ้าไม่เกิดจากคลุ้มคลั่งอยากได้สัตว์แบบนี้ อาการยังไม่หมด)
“หม่อมฉันอยากไปหา มูมู่ พระองค์พาหม่อมฉันไปนะ”หยกร้องบอกมองอีกฝ่ายด้วยความหวัง
“ไม่ เราไม่พาไป ”องค์อินนาคาตอนแรกที่ได้ยินคำว่ามูมู่ก็ไม่เข้าใจสักเท่าไรคืออะไรแต่พอนึกขึ้นมาได้ว่ามูมี่ร่างบางบอกฉันคืออะไรพระองค์ปฎิเสธทันทีเป็นเหตุให้ร่างบางน้ำตาคลอ
“ทำไม่ๆๆละ แค่จะไปหามูมู่………….หม่อม….ฉัน….อยาก….ไป….หา…..มูมู่”หยกพูกไปแต่ละคำมันยากเย็นน้ำตาไหลอาบแก้มส่งสายตาหน้าสงสารไปให้อีกฝ่ายมองอีกฝ่ายด้วยความผิดหวัง ซบหน้าร้องไห้กับอกของอีกฝ่าย ร้องไห้สะอึกสะอื้น
“เรา”ทำไม่เจ้าต้องการไปหามันถึงขนาดนี้ ถึงกับร้องไห้เลยงั้นหึ มันหน้าเจ็บใจนัก
“หม่อม……ฉัน…..ไม่…..ไป…แล้ว…..ก็ได้ ”หยกเงยหน้ามาทั้งน้ำตาบอกอีกฝ่ายที่ก้มหน้ามามองตน
“ปล่อยหม่อมฉัน ……..อื้น”เอามือปาดน้ำตาตัวเองทำหน้าตาหน้าสงสาร
โหมดแบบนี้ใครๆๆก็รับมือยาก องค์ชายศิลาทรเตือนพระองค์แล้วเพราะแบบนี้ใช้หรือเปล่าโหมดน่ารักเอาแต่ใจตัวเองไม่ได้อย่างใจก็ร้องไห้เป็นใครก็รับมืออยาก พระองค์หน้าจะรับฟังคำเตือนทันถึงจะมีความสุขแต่ก็ต้องแว้งไปด้วยความเศร้า
“เราไม่ปล่อยเจ้า เจ้าอยากได้อะไรเราก็ให้เจ้า แต่ตอนนี้เจ้าไม่แข็งแรงเจ้ายังไปหาองค์อัศวินไม่”องค์อินนาคาหว่านล้อมอีกฝ่าย
“หม่อมฉันแข็งแรงดี ทำไม่ไปไม่ได้”หยกเริ่มหยุดร้องแล้วถาม
“ยังไม่แข็งแรงเจ้าเจ็บยังเจ็บต้นคออยู่”
“เจ็บคอไม่ได้เจ็บขา ทำไม่ไปไม่ได้ อะ”หยกร้องถาม
“อย่าดื้อกับเราองค์ชาย เราบอกว่าเจ้ายังเจ็บก็ยังเจ็บสิ”
หยกมองหน้าอีกฝ่ายเริ่มเปะปากตัวเองจะร้องไห้อีกครั้งแต่โดนดักคอสะก่อน
“เราไม่ได้สัญญากับเจ้าหรือไงว่าจะพาไปแต่ตอนเจ้าไม่สบายเจ้าไปนอนก่อนแล้วเราจะพาเจ้าไปเองเราสัญญา แต่ถ้าเจ้าไปหาองค์อัศวินเองโดยที่ไม่มีเราเจ้าจะโดนเราลงโทษเข้าใจไม่ อย่าร้อง”
หยกพยักหน้าน้อย
“แต่หม่อมฉันอยากไป ให้จูบก็ได้ แต่ต้องพาหม่อมฉันไปนะ”หยกเสนอตัวให้อีกฝ่ายจูบ แต่เหมือนอีกฝ่ายจะรู้ทัน
“เราจูบแน่แต่ไม่ใช่ตอนนี้นอนนะคนดี”องค์อินนาคาบอกอีกฝ่ายให้นอนลง แต่อีกฝ่ายกับไม่ยอมนอนดีทำให้พระองค์เราเสียเวลาในการจับร่างบางนอนลงเตียงอีก
“อย่าดิ้น”
“แต่ว่า”
“ไม่มีแต่”
“อยากไป”
“จะเป็นเมียก่อนไปดีหรือไม่”
“ถ้าเป็นแล้วให้ปะ”
“เจ้านี้มัน”
“นี้มันยังไงละ จะให้ไปไม่”
เมื่อร่างบางไม่หยุดองค์อินนาคาก็เลยต้องจูบปิดปากร่างบางที่พูดไม่หยุด
“จะนอนดีๆหรือไม่”องค์อินนาคาถามร่างบาง ร่างบางพยักหน้าน้อยๆพระองค์จึงกระชับอ้อมกอดของพระองค์แน่นขึ้นให้ร่างบางนอนพิงอกพระองค์แล้วหลับไป
“ว่าจะนอนได้ ถึงเราจะชอบเจ้าที่เป็นแบบนี้ แต่แบบนี้รับมือยากจริงๆๆ” องค์อินนาได้แต่ถอดใจ อย่าให้มีแบบนี้อีกเลย ออดอ้อนจะไม่ว่าทำตัวน่ารักก็จะไม่ว่าแต่เอาแต่ใจร้องไห้นี้สิรับมือยากจริงๆๆ
ย้อนย้อนไปอีกครั้งก่อนที่พิมจะไปอาละวาดที่ห้องนอนของหยกพิมไปอาละวาดมาก่อนหน้านี้เล็กน้อย
“มึงเอาแน่เหรอวะ”คิมพูดขึ้นหลังจากที่เดินกลับไปที่ห้องตัวเองหลังจากที่เตือนองค์อินนาคากับองค์อัศวิน
“เออ กูสังหรณ์ใจแปลกว่าแม่งไอ้หมาแก มันต้องลักหลับไอ้แทนแน่ กูสังเกตเห็นสายตามัน”พิมพูดไปเดินวนไปทั่วห้องอย่างคนอยู่ไม่สุก
“แล้วถ้ามึงไปแล้วมึงจะไปหาไอ้หยกต่อปะวะ”ถามไปอย่างนั้นเองละครับผมกูรู้อยู่แล้วว่ามันต้องไปแน่ และที่สังหรณ์ใจก็คือคนซวยที่โดนไอ้พิมอาละวาดลงไม่พ้นองค์อัศวิน เพราะดูแล้วไอ้พิมไม่ปลื้นอย่างแรง
“เออ มึงถามอะไรโง่ๆๆวะ จะไปได้ยัง”พิมหันกลับมาถามผม ผมเองก็ได้แต่พยักหน้าเดินตามมันไปที่ห้องหรือตำหนักที่เขาเรียกกันนะ
ตำหนักของแทน
ในส่วนของตำหนักแบ่งเป็นห้องนอนห้องนั่งเล่นห้องอาบน้ำห้องครัวเอาง่ายบ้านหลังหนึ่งขนาดหนึ่งชั้น แล้วใครที่ไหนจะสร้างบ้านสองชั้นละสมัยนี้
พิมเดินไปถึงห้องนอนของแทนแล้วเปิดประตูเข้าไปเจอเข้ากับองค์อัศวินกำลังไซร้คอไอ้แทนอยู่ ไอ้พิมเห็นแค่นั้นไม่คิดอะไรมากเลย โดยที่ผมเองก็ห้ามไม่ทันหรือจงใจปล่อยมันไป
“โครม ปักปัก ตุบ ”
“เดียวเจ้า”องค์อัศวินร้องห้ามอีกฝ่ายที่กำลังเอาขามาเตะ
“เดียวเหรอ เดียวจัดให้”ว่าแล้วพิมมันก็จัดให้อีกหลายยกเลย
“ ตาย เถอะมึง”ตามมาด้วยตีนเท้ามือศอกขาเอากันถึงตายโดยไรการตอบโต้จากอีกฝ่ายเพราะไม่ทันตั้งตัวก็โดนอัดสะเละ
“เจ็บแทนวะ”ผมได้แต่พูดคำนี้เห็นได้จุกอะ
“โอ้ย”องค์อัศวินไม่ตอบโต้อะไรไอ้พิมแม้แต่น้อยถึงแม้จะโดนหยาบเกียรติแต่เพราะพระองค์ก็ผิดที่คิดรังแกคนไม่มีทางสู้ก่อน
“มึงตาย”ว่าแล้วไอ้พิมก็เตะเข้าไปกลางลำลูกผู้ชายอย่างจัง
“สมน้ำหน้า”ผมสะใจเล็กน้อย ถึงจะพอรู้ก็เถอะว่าแค่จะลักหลับเท่านั้น แต่ใครใช้ให้ไซร้คอเพื่อนผมละ สมควรโดนแล้ว แค่นี้ยังน้อยไป แค่หอมแก้มจูบปากผมละจะห้ามไอ้พิมให้แต่นี้เล่นไซร้คอเลยเหรอแสดงว่าแม่งต้องผ่านขั้นแรกที่ผมว่ามาแล้วแน่ๆๆ
“พิมมึงพอแล้ว เดียวก็ตายหรอก”ผมต้องลากพิมออกมาก่อนที่จะสำเร็จโทษองค์อัศวินไปมากกว่านี้ กูกลัวเพื่อนกูไม่มีของไว้ใช้ ดูท่าจะใหญ่มาก 5555
“มึงไม่ต้องมาห้ามกู ทำเป็นคนดีนะมึง กูก็ว่าจะพอแล้วเหมือนกัน แม่งเสียอารมณ์ชิบถ้าตอบโต้กูมากกว่านี้กูก็คงหายอารมณ์เสียไปนานแล้ว”ที่มึงเสียอารมณ์เพราะเข้าไม่ตอบโต้มึงใช้ปะวะ คิมได้แต่คิด
“มึงพูดอะไรกูคนดีของสังคม แค่ต้องห้ามมึง เดียวมึงทำว่าที่ผัวเพื่อนไม่มีของใช้ละบายอารมณ์ ไอ้แทนได้ด่ามึงแน่”ผมร้องเตือนเพื่อน
“เออ จริงกูลืมไป งั้นกูไปก่อนนะ มึงเก็บกวาดด้วย”มันหันมาบอกผมแล้วออกตัววิ่งไปจากห้องนอนไอ้แทนมุ่งตรงไปหาไอ้หยกอย่างเร็วผมก็ได้แต่
“เอาอีกแหละ ทิ้งงานให้กูตลอดเลย”ผมได้แต่บ่นเพื่อนต่อไปกูต้องรีบแล้วเดียว ไอ้พิมสร้างเรื่องเพิ่มอีก กูหวังเล็กน้อยองค์อินนาคาคงไม่ทำแบบนั้นนะ แต่นะสันดานผู้ชายมันแก้ยากวะนอกจากเทวดาแล้วคงไม่มีทางไม่ลักหลับคนที่ตัวเองชอบหรอก
“วันทา น้ำฟ้า ดูแลองค์ชายด้วยส่วนองค์อัศวินใครก็ได้พากลับตำหนักที่อย่าให้เพ่นพ่านแนวนี้อีก ส่วนอีกเรื่ององค์ชายตื่นเมื่อไรพาไปห้องน้ำเลยพวกเจ้าพอไปอาบน้ำแล้วพาเข้านอนห้ามออกไปไหน ส่วนมายา ตามเรามา”คิมสั่งทุกคนเสร็จก็รีบวิ่งตามพิมไปทันที่กลัวไปห้ามไม่ทัน ส่วนมายาก็วิ่งตามมาติดๆๆที่เสือกมายาเพราะมายาวิ่งเร็วดี
เรื่องยุ่งๆๆจริงเลยสำหรับวันนี้ คงผ่านไปด้วยดีละมั่ง หวังว่า จะดี ผมเป็นคนดีนะครับไม่อัดเองให้เพื่อนอัดตัวเองห้าม บอกแล้วถึงเกลียดใครไม่พอใจใครก็อย่าลงมือเองนะครับเดียวจะเจ็บมือคำคมวันนี้ของคิม จงเป็นผู้ตามที่ดีค่อยแก้ปัญหาให้เพื่อนอย่าเสียหมดทุกคนเดียวจะเดือดร้อนกันหมด อิอิ เหมือนจะดีนะเรา คิมยิ้มทั้งที่กำลังวิ่งอยู่ ผมมันคนดีนะครับ
===================================================================
END
แล้วจะมาต่อให้จบนะคราฟ อิอิอิอิอิอิ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
