<<หลงยุคยังไม่พอยังจะซวยอีกเหรอครับ >> ตอนที่14 100% p. 5 22/11/2556
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: <<หลงยุคยังไม่พอยังจะซวยอีกเหรอครับ >> ตอนที่14 100% p. 5 22/11/2556  (อ่าน 44865 ครั้ง)

ออฟไลน์ kang

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 46
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0

ออฟไลน์ ลิงน้อยสุดเอ๋อ

  • ถึงจะเหงา แต่ไม่ได้ง่าย
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1993
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-2
    • Fanpage

ออฟไลน์ Biwty...

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 985
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-1

ออฟไลน์ Momichi

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 272
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-1

ออฟไลน์ kang

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 46
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0

ออฟไลน์ aoaer

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 306
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-0
วันนี้ก็เข้ามาส่อง  แต่ก็ยังไม่เข้ามาต่อ 

มาเถอะ   :call: :call: :call: :call: :call:

ออฟไลน์ MZter

  • ~ใครหาว่าผมอินดี้...ผมเกรียนจะตาย(•`^`•)~
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 333
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-1

น้องแกะน้อย

  • บุคคลทั่วไป

ตอนที่7 พวกมันบ้าไปแล้ว

วันที่สอง

   วันนี้ก็เป็นอีกวันที่แสนน่าเบื่อหน่ายของผมหลังจากที่ผมไปทะเลาะกับพวกหมาบ้าฝูงหนึ่งตัวผมเองนั้นก็สังหรณ์ใจแปลกๆๆว่าจะมีเรื่องตั้งแต่เมื่อวานก่อนแล้วแล้วที่ผมนั้นเป็นคนรักสนุกชอบเที่ยวตามใจเพื่อนรักสัตว์ถึงไม่เข้ากับหน้าตาของผมมากหนักก็ตาม(ถึงผมจะสวยแต่เกลียดหมารักงู)

   “องค์ชายเพค่ะ ทรงตื่นบรรทมหรือยังเพค่ะ”นางกำนัลประจำตัวผมเรียก

   “เราตื่นแล้วมายา”ผมนอนหันหลังให้มายา คานตอบเสียงเรียกที่ดังอยู่ข้างหลัง

   “แน่ใจนะเพค่ะ ทรงตื่นบรรทมก่อนเถอะเพค่ะ องค์ราชินีเสด็จมาเพค่ะ”มายาร้องบอกทำให้ผมต้องรีบลุกจากเตียงเดินเข้าห้องอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าโดยมีมายา คอยแต่งตัวให้ผม แรกๆผมก็เขิลนะครับที่มีสาวๆสวยๆมาแต่งตัวให้พอบอกไม่ยอมเท่านั้นแหละพวกเธอจำมัดให้ได้อายอยู่หลายครั้งจนจำใจยอม

   “เสด็จแม่ มาหาลูกมีอะไรหรือพะยะค่ะ”แทนถามผู้มาเยี่ยน

   ขณะนี้เส็ดจแม่ของเข้านั้นนั่งอยู่ที่เตียงนอนของเขา ส่วนตัวผมนั้นนั่งอยู่ข้างล่างและนั่งพับเพียบอย่างเรียบร้อยเงยหน้าถามผู้เป็นแม่

   พระนางดวงมณีมองหน้าลูกยิ้มๆ

   “มีสิจ้ะ แม่มีข่าวดีจะมาบอกลูก”พระนางส่งยิ้มมาให้

   แทนทำสีหน้าแปลกส่งไปให้เหมือนจะรู้ว่าต้องมีเรื่องเกียวกับเขาแน่ๆๆเลย

   “เรื่องอะไรหรือพะยะค่ะเสด็จแม่”

   “มีคนมาสู่ขอลูกของแม่ แม่อยากให้เจ้าเตรียมตัว เพื่อพบกับองค์อัศวินเจ้าเมืองเวียรวูลฟ(หมาป่า)”พระนางบอก

   “หึหึ”แทนแถบยิ้มไม่ออก งานเข้ากูแต่เช้าเลยเหรอวะ เสร็จจากไอ้หยกมาเป็นกูเนียอะนะที่จะได้ผัวคนต่อไป

   “ลูกดีใจใช่ไม่ ที่จะได้แต่งงาน”พระนางถาม

   แทนมองหน้าเสด็จแม่อยากจะร้องคิดได้ไงดีใจที่จะแต่งงาน แค่พูดไม่ออก อยากร้องไห้เป็นชายอยู่ดีๆต้องมาแต่งงานกับชายด้วยกันแถบยังต้องท้องได้อีก โอ้สวรรค์….ช่างรักกูดีแท้และแน่นอน

   “เสด็จแม่ หวังว่าไม่ใช่เผ่าหมาป่านะพะยะค่ะ”แทนเอ๋ยถามอีกครั้ง อย่ายิ้มเสด็จแม่กูทำใจไม่ได้

   “ใช่จ้ะ”ยิ้ม

   “ห่า”ตกใจ กืนน้ำลายตัวเองมองเสด็จแม่ตาปริบๆๆ ล้อเล่นใช่ปะกูเกลียดหมาขนาดนั้นให้กูได้ผัวเป็นงูยังจะดีสะอีก หยกมึงแลกกับกูเถอะ แทนได้แต่คิดในใจ


หลังจากนั้นสามชั่วโมงขบวนเสด็จขององค์อัศวินก็มาถึงวันนี้มาแปลก พระองค์แต่งตัวเต็มยศไม่ปิดบังร่างที่แท้จริง ปกติเวลามาที่นี้พระองค์และเปิดเผยร่างจริงแค่หางเพื่อให้รู้ว่าเป็นเผ่าไหน แต่วันนี้พระองค์มาแบบจัดเต็มหูหางขนมาพร้อมแสดงถึงอำนาจดวงตาที่ดุทำให้ดูมีอำนาจ

ท้องพระโรง

องค์อินนาคาวันนี้ก็มาแบบเต็มยศเช่นกันลำตัวครึ่งล่างเป็นหูด้านบนเป็นคนถ้าให้พูดก็คล้ายงูเห่าแผ่แม่เปียนั่งฝั่งตรงกันข้ามกับองค์วรรลวิไลหรือเสด็จพ่อขององค์ชายทั้งสี่ ตามมาด้วยฝั่งด้านซ้ายมือองค์อัศวินท้องพระโรงนี้จะเป็น ห้าเหลี่ยมรองรับพระราชาถึงสี่พระองค์ไว้เตียมการไว้อย่างดีประมาณว่ามาขอสี่คนก็จะมีที่นั่งให้สี่คนเลยไม่เสียเวลาจัดสถานที่อะนะ

   “พวกเจ้าทั้งสี่ไปถวายพระพรองค์อินนาคาองค์อัศวินสิ”องค์วรรลวิไลบอกลูกทั้งสี่ที่ขณะนี้อยู่ด้านล่างแท่นที่นั่งของพระองค์

   “พะยะค่ะเสด็จพ่อ”คิมคานรับโดยปกติแล้วนั้นหยกจะต้องเป็นคนพูดแต่เวลานี้ดูเหมือนเพื่อนเขาจะไม่สนใจเพราะมัวแต่คุยกันทางใน เจ้าได้หรือเปล่าที่พระแม่ประทานพรให้พรเกี่ยวกับพูดคุยหากันหยกมันกำลังคุยกับไอ้แทนได้ความดังนี้

   “บีหนึ่งเรียกบีสอง”หยกยกนิ้วมือขึ้นมาเมื่อจะต่อสายก็แทน

“ได้ยินแล้วบีสอง”แทนตอบกลับมา

“กูอยากได้ของมึงอะ”หยก

“มึงจะแลกกับกูเหรอ”แทน

“สนใจปะละ ลดแลกแจกแถม ของชอบมึงนิของฟรี”หยก

“ของชอบมึงเหมือนกันแหละ อย่ามาพูดดี”แทน

“แล้วไง ตกลงว่าไงอะ”หยก

“ทำตานั้นบีหนึ่ง”แทน

“ ตกลงบีสอง หึหึหึหึหึ”หยกหัวเราะแล้วตัดสายเพื่อนทิ้งมองหน้ากันยิ้ม โดยที่ผมนั่งมองมันสองคนคุยกันผมชักสงหรณ์ใจแปลกๆๆว่าพวกมันคงไม่ได้คิดแบบเดียวกับผมแน่ แต่ช่วงเวลานั้นผมเองก็หันไปสบตากับพิมเข้าอย่างจัง ไอ้พิมมันส่งสายตาประมาณว่า มึงคิดเหมือนกูใช่ไม่ ก่อนหน้านี้ไม่นานไอ้แทนมาคุยกับพวกผมว่าเสด็จแม่บอกกับมันว่ามีคนจะมาสู่ขอมันแต่เป็นเผ่าหมาป่าใช้ความสำคัญแทนไม่ชอบหมาแต่หยกชอบมาก

“องค์ชาย”เสด็จพ่อทรงเรียกพวกเราที่นั่งกันเงียบๆไม่ยอมลุกไปไหน

“พะยะค่ะเสด็จพ่อ”คิมคานรับแทน

“ลุกขึ้นได้แล้ว”คิมจึงสะกิดหยกที่นั่งอยู่ข้างๆพิมก็เช่นกันสะกิดแทนให้ลูกขึ้นไปถวายพระพรหลังจากที่พวกเราถวายพระพรทั้งสองพระองค์เสด็จก็กลับมาที่เดิม

“องค์อัศวิน ท่านมีเรื่องอันใดถึงเสด็จมาจักรวะนครได้”องค์วรรลวิไลตรัสถามอีกฝ่าย

“เรามาขอลูกของท่านองค์วรรลวิไล”องค์อัศวินบอกอีกครั้ง

“ขอใครกันเรามีลูกที่เหลือห้าคนอีกสองคนมีคู่หมายแล้ว องค์ศิลาทรองค์ชายคนที่หก องค์ชายคนที่เจ็คองค์ชายมณีจันทร์ องค์ชายคนที่แปดองค์ชายจันทา”พระองค์บอกอีกฝ่ายถึงแม้จะรู้อยู่แล้วก็ตาม

“เราต้องการองค์ชายจันทา”

“ไม่เอา เราไม่ต้องการแต่งงานกับพระองค์”แทนพูดขึ้นหลังจากเงียบฟังมานาน

“แต่เราต้องการเจ้า”พระองค์ตรัสอีกครั้งพระองค์ก็ไม่ยอมเช่นกัน

“ทำไม่ ไม่แต่งกับคนที่ต้องการท่านละ เราไม่ชอบพระองค์ แต่กระหม่อมอยากแต่งงงานกับองค์อินนาคามากว่า”แทนพูดจบก็หันหน้าไปมององค์อินนาคาแล้วยิ้มแก้มปริ คิดในใจ ชอบอะมาเป็นของเราเถอะเราชอบท่านเรารู้นะว่าท่านอ่านใจได้แต่งงานกับเรานะแทนยิ้มหวานส่งไปให้อีกฝ่าย

“ห่า”เสียงทุกคนในท้องพระโรงไม่เว้นแม้แต่องค์อินนาคา พวกเจ้าเล่นบ้าอะไร นั้นอะไรสายตาที่มองพระองค์มันแปลกแล้วที่พระองค์จับใจความได้ว่าอีกฝ่ายต้องการแต่งงานกับพระองค์นั้นอีกละ

“ไม่ได้”เสียงร้องห้ามจะเป็นใครไปไม่ได้ออกจากองค์อัศวิน

“ไม่ได้แล้วยังไง ก็ไม่ชอบนิ”แทนหันมาต่อว่าอีกฝ่าย แทนตอนนี้ลุกขึ้นมายืนตรงกลางระหว่างพระที่นั่ง

“นั้นสิ ถ้าน้องของหม่อมฉันไม่อยากแต่งงานกับพระองค์มาแต่งกับหม่อมฉันแทนก็ได้นะเพค่ะ ”หยกที่ลุกขึ้นตามอีกคนเดินตรงไปข้างแทนส่งยิ้มหวานไปให้องค์อัศวิน

“ห่า”เป็นเรื่องแปลกของวันที่องค์ชายทั้งสองต้องการเปลี่ยนคู่ครองของตน

“ไม่ได้”องค์อินนาคาร้องห้าม

“อย่าเข้ามานะ”หยกร้องห้ามอีกฝ่ายที่จะลุกจากที่นั่งมาหาตน

“หม่อมฉันไม่ชอบพระองค์ หม่อมฉันรักองค์อัศวิน”หยก

“หม่อมฉันก็เช่นกันรักองค์อินนาคา แต่งงานกับหม่อมฉันเถอะ”แทนยังคงส่งสายตาไปให้อีกฝ่ายประมาณว่ารักนะ

อง์อัศวินหัวใจแทบแตกสลายเมื่ออีกฝ่ายไม่รักพระองค์ ตกใจและแปลกใจกับอีกคนทั้งที่ไม่เคยได้คุยกันทำไม่ถึงรักพระองค์ได้

“รักนะแต่ไม่แสดงออก”หยก กรี้ด…………………น่ารักจัง คนอะไรน่ารัก คอสเพล์ชัดๆ น่ารักอะหูกว้างหางยาว ลำตัวใหญ่ เมือวานเห็นแล้วไม่ถูกใจเท่าไรแต่วันนี้ทำไม่น่ารักจังอยากเอาไว้กอด เอาไว้ขีเล่น สัตว์อะไรน่ารักอะ หยกได้แต่คิดคิดน้อยยิ้มใหญ่

“รักนะจุ๊บ”มีลูกคู่ หลายวันก่อนตัวแทนเองไม่คิดจะสนใจเพราะอีกฝ่ายมาในร่างมนุษย์ถึงจะรู้ว่าเป็นเผ่างูแต่ก็ไม่สนใจ แต่วันนี้พอเห็นอีกฝ่ายมาแบบนี้ชอบอะอยากได้ เหมือนงูเห่าที่เขาอยากเลี้ยงมานาน พ่อกับแม่ไม่ยอมให้เขาเลี้ยง ดวงตาแบบนั้นหางยางลำตัวใหญ่น่าจับไปกอด น่าจับทำเมีย มันหน้าจุดๆๆๆอะ น่ารักอะ พอเห็นอีกฝ่ายไม่พอใจ มันทำให้หลงไหลผิวเป็นมันจากจูบจังไม่ไว้แหละ อายๆๆเขิลอะ ว่าแล้วแทนก็เดินเข้าปาอีกฝ่ายแต่ดีที่คิมจับไว้นั้น

หลังจากที่ยืนดูหยกแทนบ้าอยู่พักใหญ่ก็หันไปมองเพื่อนอีกคนที่ทำหน้าเบื่อโลกเต็มทน ทนไม่ไว้เดินเข้าไปนั่งข้างๆๆ

“เป็นไรวะ”คิมถามเพื่อนที่นั่งหน้าเคลียดอยู่

“กูจะบ้า ดูพวกมันทำ หน้าอายอะ ”พิมมอง ไม่อยากจะคิดเลยเห็นไอ้แทนไอ้หยกบ้าแบบนั้นคิดถึงตัวเองทุกที เพราะผมเองก็ไม่ต่างจากพวกมันเวลาเจอของถูกใจ

“เอาน่า ทำยังอะมึงไม่เคยเป็น”คิมว่าเพื่อน ที่พวกมันสองคนเกิดอาการบ้าสัตว์เข้าขั้นสุดแรงแบบนี้ผมคงจะต้องเริ่มเล่าที่มาที่ไปของพวกมันสองคนก่อน ที่บ้านของหยกนั้นชอลเลี้ยงหมาเป็นชีวิตจิตใจที่บ้านไอ้หยกนั้นเลี้ยงมาเป็นสามสิบสี่สิบตัวตั้งแต่พันธ์เล็กๆๆจนใหญ่แต่ที่ชอบสุดคงเป็นล็อคไวเรอ ส่วนบ้านแทนนั้นชอบงู ไอ้แทนมันหลงไหลงูมากถึงขั้นบ้าเลี้ยงเป็นฟาร์ม แต่ตัวที่มันชอบมากคงเป็นงูเห่าแต่แม่มันไม่ยอมให้เลี้ยงเป็นเลยเลี้ยงงูเหลือมแทนมันบอกทนแทนกันใหญ่ดีกูชอบ ถึงตอนนี้งูเหลือมมันยาว5 เมตรได้มั่งไม่รวมน้ำหนัก แล้วส่วนเหตุผลที่ไอ้หยกมันเกลียดงูคงเป็นเพราะไอ้หยกมันเที่ยวฟาร์มงูของไอ้แทนตอนสิบขวบครับ ไอ้แทนมันบอกให้ไอ้หยกเข้าไปดูฟาร์มมันคนเดียวแต่ตอนที่ไอ้หยกเข้าไปเดินเล่นในฟาร์มไอ้แทนมันดันปล่อยน้องงูเหลือมของมันไว้ งูพอมันเห็นจะอะไรที่กินได้มันก็ต้องรีบรัดเหงื่อยก็อย่างที่คิดไอ้เหลี่ยมน้อยมันรัดไอ้หยกไอ้หยกมันก็ดิ้นไปชนกับตู่กระจกที่เลี้ยงงูนานาพันธ์ของไอ้แทนแตกกระจาย ไอ้หยกมันโดนรัดอยู่กับพื้นส่วนงูเล็กๆน้อยกระจายเป็นตัวมัน ภาพประมาณว่า พื้นหลังเป็นงูตัวเล็กเลื่อยเป็นไปหมด ตัวเองก็โดนรัด ดีนะไอ้แทนเข้าไปช่วยทันไม่อยากนั้นคงโดนกิน ส่วนไอ้แทนไอ้หยกมันอยากแกล้งคืนที่มันโดนเลยให้ไอ้ลูกรักน้องล็อคไวเรอของมันปลุกปล้ำไอ้แทนทำเมียไอ้แทนเนียกลัวจนขึ้นสมองไม่ให้กลัวได้ไงละครับเกือบจะเป็นเมียหมา ช่วงนั้นพวกมันแกล้งกันไปหมาคล้ายเป็นว่าต่างกลัวสัตว์เลี้ยงของเพื่อนสะงั้น

“เสด็จพี่ปล่อยน้อง”มันยังพูดดีกับผมได้แสดงว่ามีสติดี

“เสด็จน้องปล่อย”ไอ้หยกหันมาช่วยเพื่อน แกะมือของผมออก แต่ผมไม่ปล่อยเรายื้นแยงกันสักพักจนมีคนมาแยกเอาสามคน

“ปล่อยนะ”หยกหันมาต่อว่าอีกคนที่ดึงตัวเองเข้ามากอดรัด

“เจ้าเล่นบ้านอะไร”องค์อินนาคาต่อว่าอีกฝ่าย

“ไอ้หมาบ้าปล่อย”แทนก็ร้องด่าอีกฝ่ายดิ้นรนให้ปล่อย

“เราไม่ปล่อยเจ้าหรอกองค์ชาย”องค์อัศวินกระซิบข้างหูอีกฝ่าย

“องค์อินนาคาช่วยหม่อมฉันช่วย”แทนร้องเรียกหาอีกคนให้ช่วยยิ่งทำให้องค์อัศวินไม่พอใจกอดรัดอีกฝ่ายแทนว่าเดิม

“องค์อัศวินช่วยหม่อมฉันด้วย”หยกก็ไม่แพ้กัน

”เจ้าเงียบปากไปเลย”องค์อินนาคาต่อว่าอีกฝ่าย ทั้งที่อยู่ในอ้อมกอดของพระองค์ยังจะร้องเรียกหาอีกคนมันน่ารัก

“ไม่”หยก

“ไม่”แทน

“ปล่อยนะหม่อมฉันจะหาที่รักเรา”หยก

“ปล่อยสิ ดุ้กดิกมาหาเราสิ”แทนเรียกชื่อสัตว์เลี้ยงของตน แต่ตายังหันไปมององค์อินนาคา”ดุ้กดิก มาหาเราสิ” แนะยังจะเรียกอีกคิมสายหัว

“มามะ มูมู่”หยกเอาด้วย เรียกองค์อัศวินว่ามูมู่

“จะบ้าตาย ไม่ไว้แล้วนะ”พิมที่เงียบอยู่นานทนไม่ไว้เดินตรงมาที่คิมแทนหยก หันมามองหน้า คิมอีกที กูจะเอาแล้วนะทนไม่ไว้แหละ พิมส่งซิกมาให้คิม คิมพยักหน้าให้อีกฝ่าย

“ปัก”

“ปัก”

เต็มๆครับทุกคนในห้องตกใจที่เราสองคนเอามือมาสับหลังคอของหยกแทน ถ้าไม่ทำอย่างนี้มีหวังพวกมันบ้าอีกนาน

“เจ้าทำบ้าอะไร”องค์อินนาคาต่อว่าอีกฝ่ายที่ทำร้ายร่างบาง แต่ดูเหมือนอีกคนจะไม่พอใจหันหน้ามามอง

“แล้วจะทำไม่”พิมตอบ เหมือนไม่สนใจใคร จิตหลุดไปเรียบร้อยแล้ว

“พอแล้วพิม”คิมร้องห้าม รู้ว่าเพื่อนจิตหลุดน็อคหลุดเป็นที่เรียบร้อยแล้วอย่าได้มีใครมากระตุกเสียละงานเข้าแน่

“พระองค์ทั้งสองผิดเองที่มาในรูปแบบนี้ พวกพี่และน้องของกระหม่อมมีความชอบในเผ่าพันธ์ที่แตกต่างกัน องค์ชายอินธิราชอบพอเผ่าพันธ์หมาป่า ส่วนองค์ชายจันทาชอบพอเผ่าพันธ์งูเช่นพระองค์ ถ้าครั้งหน้าจะมากรุณามาในรูปกายมนุษย์ปกติด้วยละ ถ้าพวกพระองค์ไม่อยากให้องค์ชายทั้งสองคลุมคลั่งอย่างวันนี้ ใครอยู่บ้างพอองค์ชายทั้งสองกลับตำหนัก”คิมหันไปหานางกำนัลให้พาองค์ชายทั้งสองกลับตำหนัก

“ไม่ต้องเราพาไปเอง”องค์อินนาคาบอก ทรงอุ้มร่างบางขึ้นก่อนจะพาเดินออกจากท้องพระโรง

“เราก็เช่นกัน”องค์อัศวินอุ้มร่างบางขึ้น

“ก็แล้วแต่กระหม่อมเตือนแล้วนะ”คิมบอก แล้วเดินจากไปพร้อมทั้งพิมด้วยกัน ได้แต่ถอดหายใจ เตือนแล้วนะพวกมันจะบ้ามากกว่านี้แก้ปัญหากันเอาเองแล้วกัน อย่าหาว่าไม่เตือนพิมตบบ่าเพื่อน

“มึงไม่ต้องเตือนพวกนั้นหรอกให้พวกแม่งเรียนรู้เอาเองเสือกปากดีนัก พวกมันสองตัวนะมันบ้า”พิมยักไหลเดินต่อ คิมได้แต่ถอดหายใจคิดกับตัว ตู่คงเป็นคนปกติที่สุดสินะ


-------------------------------------
En มาต่อจนได้อิอิอิ

  ยุ่งนิดหน่อย แต่จะพยายามมาต่อให้นะครับ  :mew2:

ออฟไลน์ nunnan

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2275
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-6
แน่ใจน่ะว่าตัวเองปกติสุดน่ะ  :m20: :m20:
เรียกชื่อซะหมดราศีเลยยย

ออฟไลน์ AoMSiN555

  • กรูบ้า.....อย่าทักกรู
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 225
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ aoaer

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 306
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-0
โห  มันจะมีเรื่องวุ่นๆแค่ไหนน๊าอยากรู้จริงๆ

ออฟไลน์ clock_nuchchee

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 243
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-1
 :mew4: :mew4: มูมู่ ดุ๊กดิ๊ก น่ารักอ่ะ

ออฟไลน์ ♥lvl♀‘O’Deal2♥

  • หานิยายถูกใจยากจัง!
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2662
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +176/-4
พล๊อตดีแต่ภาษา...ปรับอีกนิด
มันเป็นนิยายกึ่งโบราณ คำบรรยายไม่ควรสมัยใหม่เกินไป
"อะนะ" นี้เอาออกได้ยิ่งดีคะ
จะติดตามต่อนะค่ะ :))

ออฟไลน์ aoihimeko

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3130
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +155/-9
 :m20:ฮาจนท้องแข็งอ่ะตอนนี้

รอตอนที่เขา :oo1:กันดีกว่าฃ

หุหุ

ออฟไลน์ teatimes

  • ไม่อยากให้เปลี่ยน...... เพราะแค่นี้ก็ดีพอแล้ว
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 682
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +157/-1
ยังสนุกเหมือนเดิมเลยค่ะ.  อ่านแล้วฮาดีชอบๆ :hao3:

รอตอนต่อไปนะคะ

ออฟไลน์ Momichi

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 272
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-1

na-au

  • บุคคลทั่วไป
ต่อ ต่อ ต่อโลด

เรื่องวุ่น ๆ คนแก่ชอบ

 :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:

ออฟไลน์ sukaz

  • I Will Love You Unconditionally
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1431
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-3
ต่ออีกๆๆๆ

อยากดูอีกสองคู่อ่ะ


 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:

ออฟไลน์ yogurtjung

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 739
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-11
5555

ตอนนี้ฮาสุด อ่ะ ><

เกิดอาการคลั่งสัตว์ -..-

รอตอนต่อไปนะคะ ขอบคุณคะ

@Lucifer_Prince@

  • บุคคลทั่วไป
ขอบคุณมากมาย  รออีกสองคู่นะคัฟ^^
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 11-07-2013 00:14:23 โดย @Lucifer_Prince@ »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ MZter

  • ~ใครหาว่าผมอินดี้...ผมเกรียนจะตาย(•`^`•)~
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 333
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-1
เนื้อเรื่องน่าติดตามดีครับ แถมตั้งสี่คู่ หุหุ

ออฟไลน์ YounIn

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1524
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-8
สนุกดี แต่เรื่องคำ เรื่องประโยค ทำเรางงอ่ะ

แล้วก็ คนพูด เราก็งงๆ ว่าใครพูด มาต่อๆ

ออฟไลน์ aoaer

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 306
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-0
 :mew2: :mew2:  เรามารอตอนต่อไปอ่ะ เมื่อรั่ยน๊า  จะมาต่อ

ออฟไลน์ sukaz

  • I Will Love You Unconditionally
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1431
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-3
รอแล้ว

รอเล่า

เจ้าก็ยังไม่มาต่อ

 :mew4: :mew4: :mew4:

ออฟไลน์ aoaer

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 306
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-0
 :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:

คนเขียนหายอ่ะ  หายไปนานเลย เราก็มารอร้อรอ มาส่องทุกวันก็ไม่เห็นมา   :mew2: :mew2: :mew2:

ออฟไลน์ kun

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3592
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +122/-10

ออฟไลน์ nunnan

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2275
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-6

น้องแกะน้อย

  • บุคคลทั่วไป
ตอนรั่วกำลังสอง 100%

 ขอโทษที่หายไปนาน จะพยายามมาอัพเพิ่มให้บ่อยๆๆนะครับ พอดีช่วงนี้ใครจบแล้ว เลยต้องรีบทำโปรเจ็คให้เสร็จเลยไม่ค่อยมีเวลาว่างมากหนักขอโทษทุกคนอย่างแรงๆๆๆ555555 :katai4:
-################

“มึงมันบ้า”พิมโว้ยวายหลังจากที่โดนคิมลากออกมาจากห้องของแทนจนมาถึงห้องของคิม

“แล้วมึงทำแบบนั้นทำไม่  มึงเป็นบ้าอะไร กูขอร้องมึงอย่าบ้าให้มากหนักสิวะเดือดร้อนกู ”คิมต่อว่าเพื่อน ผมละไม่เข้าใจมันจริงๆๆมันไปทำร้ายองค์อินนาคากับองค์อัศวินเข้า ดีนะว่าพวกเขาไม่ทำอะไรมันกลับมาก็ดีเท่าไรแล้ว สู้แรงเขาไม่ได้ยังจะอวดเก่งให้มันได้แบบนี้สิ

“มันเรื่องของกู”มันเหวียงใส่ผม มองหน้าผมอย่างหาเรื่อง มองมาก็มองไปไม่แพ้กัน

“เรื่องของมึง แต่ทำคนอื่นเดือดร้อนเนียอะนะ มึงคิดหน่อยสิวะ มึงจะอารมณ์เสียมาจากไหนก็เรื่องของมึง มึงควรจะระงับอารมณ์มึงหน่อย อาละวาทอะไรมึงควรเลือกสถานที่หน่อย กูไม่ดีมีเวลามาห้ามมึงทุกวันนะโว้ยเข้าใจ….”มันเป็นบ้าอะไรของมันอารมณ์เสียมาตั้งแต่เช้าแล้ว ผมเองก็พยายามห้ามมันอยู่ตลอดเวลา ใช่ว่าผมเองจะไม่หัวเสียไปกับมัน ถึงจะรู้ว่ามันเป็นคนอารมณ์ร้อนโมโหร้ายแต่ไม่เคยที่มันจะไม่มีเหตุผมแบบวันนี้

“แล้วมึงจะให้กูทำไง ปล่อยให้เพื่อนกูโดนพวกมัน จับปล้ำทำเมียทั้งที่สติสตังพวกมันไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแบบนั้นอะนะ โดนล่อล่วงไปสิไม่ว่า หรือมึงไม่ห่วงพวกมัน”ไอ้หน้าหม้อสองตัวนั้น แม่งไว้ใจไม่ได้สัส  คิดจะลักหลับเพื่อนกูเหรอไม่มีวันหรอก อย่าให้กูเห็นนะมึงกูเอาตายแน่เวรเอ๋ย

“มึงแน่ใจ ว่าเขาจะล่อล่วงพวกมัน  ไม่ใช่พวกมันจะล่อล่วงเขาหรือไง โหมดแบบนั้นมีแต่คนหลงรักพวกมัน อ่อนระหวย ออนอ้อนสะไม่มี หรือมึงไม่เป็น กูนะเห็นมากับตาว่ามึงเป็นหนักว่าพวกมันสองตัวสะอีก อย่าให้กูต้องพูดเรื่องของมึงให้ขายขี้หน้าดีว่าเต้นยั่วชาวบ้านชาวช่องเก่งนักนะมึงนะ ถ้าพวกกูไม่ไปกับมึงด้วย ไม่อย่างนั้นคงมีผัวเป็นตัวเป็นตนไปแล้ว หน้าอย่างมึงอะ ”คิมพูด ผมนะไม่ใช่ไม่ห่วงเพื่อน แต่รู้โดยสัญญาณว่าพวกองค์ๆๆทั้งหลายไม่มีทางทำไรพวกมันถ้าไม่เต็มใจหรอก นอกจากพวกมันยั่วโมโห  ก็มีแต่พวกแม่งแหละจะยั่วยวนอีกฝ่ายให้ตกหลุมพรางพวกมัน ยิ่งบ้าๆๆอยู่

“แล้วไง วะ มันยังไม่ได้แต่งงานกัน”เถียงข้างๆๆกู่ๆๆ

“ปาด”ตบกระบาลเพื่อนอย่างแรง

“ปัญญาอ่อนหรือไง ตอนมึงปี้หญิง มึงจีบเขาเป็นแฟนหรือเปล่าละ กูก็ว่าไม่นะ  ได้ปี้ได้แต่เอา เสือกมารักนวลสงวนตัว ควายออกลูกกูยังไม่เชื่อพวกมึงเลย ”คิดมาได้ ทำยังกะสาวเวอร์จิ้น คิมได้แต่ส่ายหัวไปมา แต่ก็เวอรจิ้นนี้ว่ากูพูดผิดเปล่าวะตูดกูยังซิงอะทำไงแก้ตัวไม่ทัน คิมพึงคิดออกพึ่งด่าเพื่อนไป

“แล้ว…..ไง” กูห่วงพวกมันบ้างไม่ได้หรือไงวะ

“ไม่แล้วไง มึงจะบอกได้หรือยังมึงโมโหอะไร ก่อนหน้านี้แม่งก็บอกให้พวกแม่งเจอของดีกันเอง พอตอนนี้เสือกมาโมโหใส่ มึงปัญญาอ่อนหรือไงครับคุณเพื่อน อ้ออีกเรื่องมึงไปต่อว่ามายาแบบนั้นเขาก็โกรธมึงหรอก โมโหไม่ดูคน”คิมทั้งด่าทั้งถามเพื่อนไปในตัว ทำเนียมที่ตัวเองพูดผิดไปเมื่อไม่นานนี้

“เออกูรู้แล้ว กูลืมตัวกูแม่งจะประสาทแดกเพราะพระแม่ประทานนี้แหละ เสือกมาหากูตอนเช้าเนียแหละ  มึงคิดดูบอกกูมาได้ ว่าจะให้พรกู แต่พอกูขอพรจะกลับบ้านเสือกแม่งบอกว่ากลับไม่ได้ เป็นมึงจะโมโหปะละ มาปลุกกูแต่เช้า พอกูขอเสือกไม่ให้แม่งงกสัส”พิม ต่อว่าอีกฝ่ายอย่างหัวเสีย คิมเกาหัวตัวเองแบบว่ากูเข้าใจ ตอนเช้าก็มาหากูเหมือนกัน ทำเอาปวดตับ ว่างเหลือเกินนะกับแกล้งคน ตอนเช้ามาหาผมบอกว่าว่าง อยากมีเพื่อนแก้เหงาให้เล่นเกมส์ ถ้าผมแพ้อีกสองวันเจอเนื้อคู่ผมแต่ถ้าผมชนะให้ห้าวันแล้วมันต่างกันตรงไหนวะ สุดท้ายแม่งก็เจอเหมือนกัน สรุปแล้วเกมส์นี้ผมชนะ ผลแพ้ชนะไม่ต่างกันเพราะคนที่ซวยก่อนผมคงจะเป็นไอ้พิม ก็คงเดากันไม่อยากใช่ปะ ไม่ว่าจะสองวันไม่ผมก็ไอ้พิมต้องเจอเข้าสักวันแต่ผมดันชนะเวลาของผมยังเหลืออีกห้าวันเวลาของไอ้พิมคงเหลือแค่สองวันกำหนดการมีคู่ที่แตกต่างกันจำนวนวันสิ่งที่ผมเดาได้อีกก็คือเนื้อคู่ของพวกผมทั้งหมดมาที่นี้ที่จักรวะนครแห่งนี้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ทางที่ดีกูจะไม่เที่ยวกับพวกแม่งแล้ว มีแต่เรื่องซวยๆๆทุกวันที่ออกจากวังเศร้าได้อีก เกิดเป็นชายที่ท้องได้มีแต่คนต้องการสงสัยชาติที่แล้วมีเมียเยอะเกินไปสวรรค์เลยลงโทษพวกผมแบบนี้ หรือคิดอีกนัยหนึ่งคงหมายความว่าพวกผมไม่มีเนื้อคู่ที่บ้านเกิดสวรรค์สงสารเลยประทานให้ ไม่ว่าอย่างไหนก็ได้แต่สงสารตัวเองจับใจเศร้าอะ คุณแม่ขอร้อง ……………………..




ย้อนกลับไปที่ห้องหยกก่อนที่ พิม จะเข้ามาอาละวาดองค์อินนาคา



องค์อินนาคาที่พอร่างบางที่นอนหลับไม่ได้สติที่เตียงตอนของอีกฝ่ายอย่างเบามือไม่ต้องการให้ร่างบางที่อยู่ตรงหน้าของพระองค์ต้องเจ็บด้วยความรักและทะนุถนอมกลัวร่างบางจะเจ็บ

“เวลาเจ้าไม่พูดนอนหลับเช่นนี้มันช่างงดงามยิ่งนัก ปากที่พูดเจื้อยแจ้วกูดูหน้าฟังยิ่งหนัก”พระองค์เอามือลูบหน้าลูบตาอีกฝ่ายอย่างเบามือ ปากก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ พระองค์ก้มหน้าจุมพิมฝีปากของร่างบ้างแผ่วเบา ด้วยความหลงใหลต่ออีกฝ่าย

“ริมฝีปากเจ้าช่างหน้าหลงใหลหนัก เราอยากให้เจ้าตื่นมาสะจริงๆๆ หยกน้อยของเรา”พระองค์ได้แต่พูดกับตนเองเพราะรู้ดีอีกฝ่ายคงยังไม่ตื่นเวลานี้แน่ๆๆ

“ทำไม่เจ้าถึงชอบองค์อัศวินแทนที่จะเป็นข้า”พระองค์ด้วยความน้อยใจอีกฝ่ายบ้างครั้งพระองค์เองก็ไม่อยากอ่านใจคนได้เพราะบ้างครั้งการที่เรารู้ว่าอีกฝ่ายไม่ชอบและกำลังหักหลังหรือทรยศเรามันรู้สึกเจ็บปวดมากแค่ไหนกับการรับรู้เช่นนี้

“ไม่ว่าอย่างไรเราจะทำให้เจ้ารักรักทั้งตัวและหัวใจไม่ว่าเจ้าจะรักใครก็ตาม”พระองค์หมายมั่นกับตนเอง ก้มหลงจุมพิมอีกฝ่ายอีกครั้งและหอมแก้มร่างบางทั้งสองข้างเป็นจังหวะเดียวกับที่แขกไม่ได้รับเชิญเข้ามาเห็นฉากที่พระองค์หอมแก้มร่างบาง

“โครม”เสียงดังคับห้องขององค์ชายอินธิรา

“ปัก”องค์อินนาคากระเด็นไปที่กำแพงฝั่งหน้าต่างอย่างแรกด้วยความที่ไม่ระวังตนเองเป็นเหตุให้เจอเช่นนี้ ถ้าปกติที่พระองค์อยู่ในร่างเดิมคงไม่มีสภาพเห็นนี้เป็นแน่

“จะทำอะไรไอ้แก่โรคจิต มึงคิดจะทำอะไรเพื่อนกู”องค์อินนาคาหันไปมองคนที่ทำร้ายพระองค์พอเห็นว่าเป็นใครจากที่ตอนแรกเพราะองค์จะลงโทษมันที่กล้าทำเช่นนี้กับพระองค์คือการหยาบเกียรติพระองค์เช่นนี้

“อุ่ย    มาไม่ทันเต็มตีนเลย …….. แย่แล้ว………งานเข้า”องค์ชายศิลาทรตามหลังองค์ชายมณีจันทร์มาติดๆๆและหลงตามมาห้ามองค์ชายมณีจันทร์

องค์ชายศิลาทรที่ตามมาที่หลังเมื่อเห็นสภาพห้องและสภาพคนถึงกับหน้าซีดหันไปมององค์อินนาคาและองค์ชายมณีจันทร์สลับไปมา

“ความซวยของเราสิน่า”องค์ชายศิลาทรได้แต่ถอดหายใจ

“มึงจะทำอะไรคิดจะหลักลับเพื่อนกูสินะ ไอ้โรคจิต”องค์ชายมณีจันทร์ที่ไม่รู้โมโหอะไรมาอาละวาดเอาเท้าถีบองค์อินนาคาอย่างแรงไปชนกำแพงฝั่งหน้าต่างอย่างจังทำให้ทุกคนในห้องตกอกตกใจ

“เราไม่ได้หลักหลับพี่ชายของเจ้า เพราะถึงยังไงพี่ชายเจ้าต้องเป็นชายาของเรา”องค์อินนาคาตรัสกับอีกฝ่ายหลังจากที่พระองค์ลุกขึ้นจากพื้นเป็นที่เรียบร้อย

“แล้วยังๆๆ ยังไม่แต่งท่านไม่มีสิทธิ์ที่กระทำเช่นนี้มันไม่ให้เกียรติกัน”องค์ชายมณีจันทร์ต่อว่า

“จะมีสิทธิ์หรือไม่เราเป็นคนเสือกไม่ใช่พวกเจ้าองค์ชายมณีจันทร์แล้วที่เจ้าทำกับเราเช่นนี้มันไม่หยาบเกียรติ์เราไปหน่อยหรอ”พระองค์ต่อว่าอีกฝ่าย กล้าดียังไงมากระทำต่อพระองค์เช่นนี้

“แล้วยังไง จะกล้าหรือไม่กล้ามันสิทธิ์ของกู มึงเป็นพ่อกูหรือไง”

“องค์ชายเพค่ะ ทรงตรัสเช่นนี้ไม่ได้นะเพค่ะ”องค์ชายมณีจันทร์หันไปมองนางกำนัลของตัวเอง

“อย่ามายุ่งหุบปากเจ้าไปให้พ้นหน้าไป”องค์ชายมณีจันทร์ตะโกนไล่อีกฝ่ายเป็นเหตุให้นางกำนัลนางนั้นร้องไห้วิ่งออกไปจากตำหนักองค์อินธิรา

“ถึงอย่างไรเราก็เป็นกษัตริย์เจ้าไม่ควรทำเช่นนี้”พระองค์เตือนอีกฝ่าย

“จะเป็นใครแล้วยังไง ในเมื่อทำตัวเองไม่น่านับถือก่อนทำไม่ละ อย่ามาเข้าใกล้เพื่อนกูอีก ไม่งั้นกูเอามึงตายแน่”

“พอแล้วพิม มึงใจเย็นๆๆหน่อยสิวะ พูดเพราะๆๆหน่อยสิวะ ด่าคนมันต้องเพราะนะ เดียวเสด็จแม่ด่าเอาได้นะ ว่าไม่มีการสั่งสอน ใจเย็นๆๆแก้แค้นสิบปีไม่สาย แต่วันนี้เราต้องถอยก่อนเดียวเจ็บตัว”องค์ชายศิลาทรดึงแขนองค์ชายมณีจันทร์กระซิบกระซาบอะไรบางอย่างจนอีกฝ่ายดูจะเบาลงมา แต่พระองค์ก็เข้าใจอีกฝ่ายพูดว่าอะไรบ้าง

“เออ มึงไม่ต้องมาสอนกู เจ้าไว้แล้วกันกูเห็นอีกนะมึง กูเอาตายไม่ใช่แค่ถีบตกเตียงแน่เจ้ากูไว้แล้วกัน”องค์ชายมณีจันทร์ขู่พระองค์มีหรือพระองค์จะกลัว

“เจ้าก็อย่าเผลอแล้วกันเราทำมากกว่านี้แน่”

“มัน”อีกฝ่ายเม้นปากจะด่าอีก แต่ดี ที่องค์ชายศิลาทรลากอีกฝ่ายออกจากตำหนักนี้ออกไป ไม่เว้นยังมีเสียงด่าท้อมาแต่ไกล

“จำไว้เลยกูเอามึงตายแน่ ไอ้แก่โรคจิต”



องค์อินนาคาได้แต่สายหน้าสวยแต่จูบไม่หอมจริงๆๆพระองค์ได้แต่คิดเดินเข้าหาร่างบางที่นอนหลับไม่ได้สติอีกครั้ง


“เสียงดังขนาดนี้แล้วเจ้ายังไม่ตื่น จะขี้เศร้าไปถึงไหนเจ้า”พระองค์ทรงตรัส

อีกด้านหนึ่งทีนอนหลับไม่ได้สติก็เริ่มรู้สึกตัวเพราะเสียงใครบ้างคนที่พูดข้างหูตัวเองใจความมีอยู่ว่า เสียงดังขนาดนี้ยังไม่ตื่น จะนอนขี้ไปอีกนาน หยกเริ่มแปลประโยคที่ละคำเสียงดังไม่ตื่น กูนอนอยู่แล้วกูไปขี้ตอนไหนวะ หรือคนข้างๆๆกูขี้ แต่ปกติกูนอนคนเดียวแล้วใครขี้วะ หยกได้แต่นอนคิดเริ่มรู้สึกว่าเหมือนมีใครเอาใครมาลูบหน้าตัวเองเบาๆเริ่มรู้สึกไม่ดีจึงเริ่มเปิดตาเบาก็ตกใจที่เห็นใครไม่รู้จะจูบปากตัวเอง

   “อ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”ร้องออกมาเสียงดัง พร้อมกับเรามือยันปากอีกฝ่ายไว้ พอเอามือยันอีกฝ่ายก็จูบมือแทน หยกรีบสะบัดมือออกอย่างแรง พอเอามือออกเท่านั้นแหละรู้ว่าเป็นใคร

   “กรี้ด……………………………………………….งู………………………………………….”หยกตกใจรีบกระโดดลงจากเตียง ถึงตอนนี้จะรู้ว่าอีกฝ่ายไม่รู้ในร่างงูแล้วก็ตามความกลัวก็ยังมีอยู่ ยืนตกใจหอมอยู่ข้างเตียงตัวเองฝั่งตรงข้ามหน้าต่าง

   “เจ้าไม่ต้องตกใจเราขนาดนั้นเราไม่ทำอะไรเจ้าหรอก”องค์อินนาคาบอกกับอีกฝ่าย

   “จริงนะ ท่านไม่ทำอะไร เราจริงๆนะ”หยกร้องห้าม อีกฝ่ายพยักหน้า

   “เดินมาหาเราสิ”

   “ทำไม่ต้องเดินไปด้วยละ หม่อนฉันตกใจขาไม่แรงเดินไม่ไหว มันเป็นความผิดของท่าน”เรื่องอะไรเราต้องเดินไปหาด้วยละทำคนอื่นตกใจยังจะมาใช้เราอีก อยู่ในโหมดเด็กหน้ารักเอาแต่ใจ

   องค์อินนาคาแปลกใจกับอาคาที่แปลกไปของอีกฝ่าย ปกติคิดจะหนีพระองค์อย่างเดียว วันนี้มาแปลกบอกให้เดินไปหา

   หยกมองซ้ายมองขวาไม่เห็นของที่ตัวเองต้องการเริ่มมองอีกคนตรงหน้าที่เดินมาหาตัวเองแล้วยิ้มหวานส่งไปให้ ท่าไม้ตายออดอ้อน อ้อเซาะ ทำเอาอีกฝ่ายมองตาไม่กระพริบ

   “เจ้ายิ้มให้เรา”องค์อินนาคา

   “ปกติหม่อมฉันไม่ยิ้มให้ท่านเหรอ แต่วันนี้หม่อมฉันจะยิ้มให้ท่าน”หยกว่าแล้วก็ยิ้มให้ อีกฝ่ายเดินเข้ามาแล้วก็กอดจูบหัวจูบหน้าผากหยกก็ไม่ว่าอะไร

   “วันนี้เจ้าหน้ารักมากรู้ตัวไม่ เจ้าไม่เคยเป็นแบบนี้”หยกยิ้มให้อีกฝ่าย

   “แบบนี้ไม่น่ารักเหรอ ”หยกร้องถาม

   “น่ารักสิเจ้าน่ารักเหมาะที่จะเป็นแม่ของลูกเรา ”

   “จริงนะพระองค์รักหม่อมฉันจริงนะ ขออะไรก็ต้องให้ใช่ปะ”หยกอ้อนเต็มสบีทกระชับอ้อมกอดอีกฝ่ายแน่น ยิ้มหวานส่งไปให้อีกฝ่าย กัดปากเล็กน้อยให้ดูเซ็กซี่เล็กๆๆ ยิ้มในใจมารยาทหญิงมี108 เล่มเกวียน งั้นมารยาไอ้หยกขอใช้สะ216  เล่มเกวียนก็แล้วกัน

   “เราสัญญาอะไรที่เราให้เจ้าได้เราจะให้”

   หยกพอได้ยินแบบนั้นกระโดดดีใจหอมแก้มอีกฝ่ายด้วยความพอใจทั้งๆๆที่ยังอยู่ในอ้อมกอดของอีกฝ่าย(เวลาปกติไม่ทำหรอก ถ้าไม่เกิดจากคลุ้มคลั่งอยากได้สัตว์แบบนี้ อาการยังไม่หมด)

   “หม่อมฉันอยากไปหา มูมู่ พระองค์พาหม่อมฉันไปนะ”หยกร้องบอกมองอีกฝ่ายด้วยความหวัง

   “ไม่ เราไม่พาไป ”องค์อินนาคาตอนแรกที่ได้ยินคำว่ามูมู่ก็ไม่เข้าใจสักเท่าไรคืออะไรแต่พอนึกขึ้นมาได้ว่ามูมี่ร่างบางบอกฉันคืออะไรพระองค์ปฎิเสธทันทีเป็นเหตุให้ร่างบางน้ำตาคลอ

   “ทำไม่ๆๆละ แค่จะไปหามูมู่………….หม่อม….ฉัน….อยาก….ไป….หา…..มูมู่”หยกพูกไปแต่ละคำมันยากเย็นน้ำตาไหลอาบแก้มส่งสายตาหน้าสงสารไปให้อีกฝ่ายมองอีกฝ่ายด้วยความผิดหวัง ซบหน้าร้องไห้กับอกของอีกฝ่าย ร้องไห้สะอึกสะอื้น
 
   “เรา”ทำไม่เจ้าต้องการไปหามันถึงขนาดนี้ ถึงกับร้องไห้เลยงั้นหึ มันหน้าเจ็บใจนัก

   “หม่อม……ฉัน…..ไม่…..ไป…แล้ว…..ก็ได้ ”หยกเงยหน้ามาทั้งน้ำตาบอกอีกฝ่ายที่ก้มหน้ามามองตน

   “ปล่อยหม่อมฉัน ……..อื้น”เอามือปาดน้ำตาตัวเองทำหน้าตาหน้าสงสาร

   โหมดแบบนี้ใครๆๆก็รับมือยาก องค์ชายศิลาทรเตือนพระองค์แล้วเพราะแบบนี้ใช้หรือเปล่าโหมดน่ารักเอาแต่ใจตัวเองไม่ได้อย่างใจก็ร้องไห้เป็นใครก็รับมืออยาก พระองค์หน้าจะรับฟังคำเตือนทันถึงจะมีความสุขแต่ก็ต้องแว้งไปด้วยความเศร้า

   “เราไม่ปล่อยเจ้า เจ้าอยากได้อะไรเราก็ให้เจ้า แต่ตอนนี้เจ้าไม่แข็งแรงเจ้ายังไปหาองค์อัศวินไม่”องค์อินนาคาหว่านล้อมอีกฝ่าย

   “หม่อมฉันแข็งแรงดี ทำไม่ไปไม่ได้”หยกเริ่มหยุดร้องแล้วถาม

   “ยังไม่แข็งแรงเจ้าเจ็บยังเจ็บต้นคออยู่”

   “เจ็บคอไม่ได้เจ็บขา ทำไม่ไปไม่ได้ อะ”หยกร้องถาม

   “อย่าดื้อกับเราองค์ชาย เราบอกว่าเจ้ายังเจ็บก็ยังเจ็บสิ”

   หยกมองหน้าอีกฝ่ายเริ่มเปะปากตัวเองจะร้องไห้อีกครั้งแต่โดนดักคอสะก่อน

   “เราไม่ได้สัญญากับเจ้าหรือไงว่าจะพาไปแต่ตอนเจ้าไม่สบายเจ้าไปนอนก่อนแล้วเราจะพาเจ้าไปเองเราสัญญา แต่ถ้าเจ้าไปหาองค์อัศวินเองโดยที่ไม่มีเราเจ้าจะโดนเราลงโทษเข้าใจไม่ อย่าร้อง”

   หยกพยักหน้าน้อย

   “แต่หม่อมฉันอยากไป ให้จูบก็ได้ แต่ต้องพาหม่อมฉันไปนะ”หยกเสนอตัวให้อีกฝ่ายจูบ แต่เหมือนอีกฝ่ายจะรู้ทัน

   “เราจูบแน่แต่ไม่ใช่ตอนนี้นอนนะคนดี”องค์อินนาคาบอกอีกฝ่ายให้นอนลง แต่อีกฝ่ายกับไม่ยอมนอนดีทำให้พระองค์เราเสียเวลาในการจับร่างบางนอนลงเตียงอีก

   “อย่าดิ้น”

   “แต่ว่า”

   “ไม่มีแต่”

   “อยากไป”

   “จะเป็นเมียก่อนไปดีหรือไม่”

   “ถ้าเป็นแล้วให้ปะ”

   “เจ้านี้มัน”

   “นี้มันยังไงละ จะให้ไปไม่”

   เมื่อร่างบางไม่หยุดองค์อินนาคาก็เลยต้องจูบปิดปากร่างบางที่พูดไม่หยุด

   “จะนอนดีๆหรือไม่”องค์อินนาคาถามร่างบาง ร่างบางพยักหน้าน้อยๆพระองค์จึงกระชับอ้อมกอดของพระองค์แน่นขึ้นให้ร่างบางนอนพิงอกพระองค์แล้วหลับไป

   “ว่าจะนอนได้ ถึงเราจะชอบเจ้าที่เป็นแบบนี้ แต่แบบนี้รับมือยากจริงๆๆ” องค์อินนาได้แต่ถอดใจ อย่าให้มีแบบนี้อีกเลย ออดอ้อนจะไม่ว่าทำตัวน่ารักก็จะไม่ว่าแต่เอาแต่ใจร้องไห้นี้สิรับมือยากจริงๆๆ







ย้อนย้อนไปอีกครั้งก่อนที่พิมจะไปอาละวาดที่ห้องนอนของหยกพิมไปอาละวาดมาก่อนหน้านี้เล็กน้อย


“มึงเอาแน่เหรอวะ”คิมพูดขึ้นหลังจากที่เดินกลับไปที่ห้องตัวเองหลังจากที่เตือนองค์อินนาคากับองค์อัศวิน

“เออ กูสังหรณ์ใจแปลกว่าแม่งไอ้หมาแก มันต้องลักหลับไอ้แทนแน่ กูสังเกตเห็นสายตามัน”พิมพูดไปเดินวนไปทั่วห้องอย่างคนอยู่ไม่สุก

“แล้วถ้ามึงไปแล้วมึงจะไปหาไอ้หยกต่อปะวะ”ถามไปอย่างนั้นเองละครับผมกูรู้อยู่แล้วว่ามันต้องไปแน่ และที่สังหรณ์ใจก็คือคนซวยที่โดนไอ้พิมอาละวาดลงไม่พ้นองค์อัศวิน เพราะดูแล้วไอ้พิมไม่ปลื้นอย่างแรง

“เออ มึงถามอะไรโง่ๆๆวะ จะไปได้ยัง”พิมหันกลับมาถามผม ผมเองก็ได้แต่พยักหน้าเดินตามมันไปที่ห้องหรือตำหนักที่เขาเรียกกันนะ

ตำหนักของแทน


ในส่วนของตำหนักแบ่งเป็นห้องนอนห้องนั่งเล่นห้องอาบน้ำห้องครัวเอาง่ายบ้านหลังหนึ่งขนาดหนึ่งชั้น แล้วใครที่ไหนจะสร้างบ้านสองชั้นละสมัยนี้

พิมเดินไปถึงห้องนอนของแทนแล้วเปิดประตูเข้าไปเจอเข้ากับองค์อัศวินกำลังไซร้คอไอ้แทนอยู่ ไอ้พิมเห็นแค่นั้นไม่คิดอะไรมากเลย โดยที่ผมเองก็ห้ามไม่ทันหรือจงใจปล่อยมันไป

“โครม ปักปัก ตุบ ”

“เดียวเจ้า”องค์อัศวินร้องห้ามอีกฝ่ายที่กำลังเอาขามาเตะ

“เดียวเหรอ เดียวจัดให้”ว่าแล้วพิมมันก็จัดให้อีกหลายยกเลย

“ ตาย เถอะมึง”ตามมาด้วยตีนเท้ามือศอกขาเอากันถึงตายโดยไรการตอบโต้จากอีกฝ่ายเพราะไม่ทันตั้งตัวก็โดนอัดสะเละ

“เจ็บแทนวะ”ผมได้แต่พูดคำนี้เห็นได้จุกอะ

“โอ้ย”องค์อัศวินไม่ตอบโต้อะไรไอ้พิมแม้แต่น้อยถึงแม้จะโดนหยาบเกียรติแต่เพราะพระองค์ก็ผิดที่คิดรังแกคนไม่มีทางสู้ก่อน

“มึงตาย”ว่าแล้วไอ้พิมก็เตะเข้าไปกลางลำลูกผู้ชายอย่างจัง

“สมน้ำหน้า”ผมสะใจเล็กน้อย ถึงจะพอรู้ก็เถอะว่าแค่จะลักหลับเท่านั้น แต่ใครใช้ให้ไซร้คอเพื่อนผมละ สมควรโดนแล้ว แค่นี้ยังน้อยไป แค่หอมแก้มจูบปากผมละจะห้ามไอ้พิมให้แต่นี้เล่นไซร้คอเลยเหรอแสดงว่าแม่งต้องผ่านขั้นแรกที่ผมว่ามาแล้วแน่ๆๆ

“พิมมึงพอแล้ว เดียวก็ตายหรอก”ผมต้องลากพิมออกมาก่อนที่จะสำเร็จโทษองค์อัศวินไปมากกว่านี้ กูกลัวเพื่อนกูไม่มีของไว้ใช้ ดูท่าจะใหญ่มาก 5555

“มึงไม่ต้องมาห้ามกู ทำเป็นคนดีนะมึง กูก็ว่าจะพอแล้วเหมือนกัน แม่งเสียอารมณ์ชิบถ้าตอบโต้กูมากกว่านี้กูก็คงหายอารมณ์เสียไปนานแล้ว”ที่มึงเสียอารมณ์เพราะเข้าไม่ตอบโต้มึงใช้ปะวะ คิมได้แต่คิด

“มึงพูดอะไรกูคนดีของสังคม แค่ต้องห้ามมึง เดียวมึงทำว่าที่ผัวเพื่อนไม่มีของใช้ละบายอารมณ์ ไอ้แทนได้ด่ามึงแน่”ผมร้องเตือนเพื่อน

“เออ จริงกูลืมไป งั้นกูไปก่อนนะ มึงเก็บกวาดด้วย”มันหันมาบอกผมแล้วออกตัววิ่งไปจากห้องนอนไอ้แทนมุ่งตรงไปหาไอ้หยกอย่างเร็วผมก็ได้แต่

“เอาอีกแหละ ทิ้งงานให้กูตลอดเลย”ผมได้แต่บ่นเพื่อนต่อไปกูต้องรีบแล้วเดียว ไอ้พิมสร้างเรื่องเพิ่มอีก กูหวังเล็กน้อยองค์อินนาคาคงไม่ทำแบบนั้นนะ แต่นะสันดานผู้ชายมันแก้ยากวะนอกจากเทวดาแล้วคงไม่มีทางไม่ลักหลับคนที่ตัวเองชอบหรอก

“วันทา น้ำฟ้า ดูแลองค์ชายด้วยส่วนองค์อัศวินใครก็ได้พากลับตำหนักที่อย่าให้เพ่นพ่านแนวนี้อีก ส่วนอีกเรื่ององค์ชายตื่นเมื่อไรพาไปห้องน้ำเลยพวกเจ้าพอไปอาบน้ำแล้วพาเข้านอนห้ามออกไปไหน ส่วนมายา ตามเรามา”คิมสั่งทุกคนเสร็จก็รีบวิ่งตามพิมไปทันที่กลัวไปห้ามไม่ทัน ส่วนมายาก็วิ่งตามมาติดๆๆที่เสือกมายาเพราะมายาวิ่งเร็วดี

เรื่องยุ่งๆๆจริงเลยสำหรับวันนี้ คงผ่านไปด้วยดีละมั่ง หวังว่า จะดี ผมเป็นคนดีนะครับไม่อัดเองให้เพื่อนอัดตัวเองห้าม บอกแล้วถึงเกลียดใครไม่พอใจใครก็อย่าลงมือเองนะครับเดียวจะเจ็บมือคำคมวันนี้ของคิม จงเป็นผู้ตามที่ดีค่อยแก้ปัญหาให้เพื่อนอย่าเสียหมดทุกคนเดียวจะเดือดร้อนกันหมด อิอิ เหมือนจะดีนะเรา คิมยิ้มทั้งที่กำลังวิ่งอยู่ ผมมันคนดีนะครับ





===================================================================

END
แล้วจะมาต่อให้จบนะคราฟ อิอิอิอิอิอิ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 11-09-2013 20:31:00 โดย น้องแกะน้อย »

na-au

  • บุคคลทั่วไป
ไปด้วยคนซิ ขอคนแก่ไปหา มูมู่ ด้วยคนซิ 

 :bye2: :bye2:


ออฟไลน์ nunnan

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2275
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-6

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด