เพิ่งกลับจากทำงาน เมื่อเช้ารีบเลยลงมะทัน อิอิ 
เอาไปอ่านซะ 
^____^ ปาปารัสซี่กับเจ้าชาย ^____^
รูปที่ 9
ครั้งแรก...ความจริง
(จีเนียซ)
“พระองค์ไม่ควร....ทำแบบนี้จริงๆ” พูดทั้งน้ำตารื้น ผมไม่มีแรงเหลือแล้ว ผมไม่ชอบความรู้สึกนี้เลย
“อย่าสนุกกับคนของชั้น หรือกับชั้นล่ะ”
“..!!!...” ไม่! มันแย่จริงๆกับสถานการณ์แบบนี้ แต่ถ้า....
“ซาอิด”
“พะ...”
“ไม่!!” ผมกัดฟันเค้นเสียงตวาดขึ้นมาให้ดังที่สุดเท่าที่จะทำได้
“หือ?”
“กับ...คุณ” ไม่...ไม่คิดว่าคนๆนี้จะคุยด้วยยากเย็นเช่นนี้ อีกทั้งในสภาพแบบนี้ของผม ‘ต่อต้านไม่ได้’ นี่คือความรู้สึกที่แน่นอนที่สุด
“ขอประทานอภัยพะย่ะค่ะ ..........”
ก่อนที่เรื่องจะแย่มากไปกว่านี้ก็มีคนเดินเข้ามาในห้องเพิ่มและเขาก็ส่งโทรศัพท์ให้กับเจ้าชาย เจ้าชายรับเครื่องมือสื่อสารนั้นไปแนบหูโดยไม่แม้แต่จะกล่าวคำทักทายปลายสาย สายตาสีดั่งอัญมณีคู่นั้นยังคงจับจ้องมาที่ผม ผมเห็นคิ้วของเจ้าชายขมวดเล็กน้อยก่อนจะกลับมาเป็นปกติ และพอพระองค์วางสาย
“หึหึ ออกไป!” รอยยิ้มกับสายตาที่อ่านไม่ออก แต่มันก็น่ากลัวในความรู้สึกของผม
“พะย่ะค่ะ”
ทุกคนเดินออกไปหมดแล้ว ตอนนี้จึงเหลือเพียงเราสองคน
“..........”
“...........”
“ไวท์เตอร์ แอล สการ์แลต รหัส มิส หัวหน้าทีมชุดปฎิบัติการคุล ส่วนเธอเคนดี้ จีเนียซ สิรธีร์ ผู้ช่วยเหลือ...รักษาข้อมูล”
“...แฮ่ก..แฮ่ก อึก..” ทรมาน
ความรู้สึกที่ว่า...หลวมตัวสุดๆเลย ถึงตอนนี้คงจะต้องบอกแล้วว่าทีมชุดปฎิบัติการ ‘คุล’ ที่เจ้าชายกล่าวถึงเป็นหน่วยงานลับของ ‘องค์กรความร่วมมือทางเศรษฐกิจโลก’ มีไวท์เตอร์เป็นหัวหน้าทีมคุลในครั้งนี้ ‘โรส’ กับ ‘คุล’ หมายถึงดอกกุหลาบ โรสในภาษาอังกฤษ คุลในภาษาเปอร์เซีย ชุดปฎิบัติการเรามีทั้งหมด 7 คน เข้ามาในเมืองไทยแล้ว 5 คน ประจำการต่างประเทศ 2 คน ‘โรส’ นามแฝงที่เป็นเป้าหมายของเรา และ ‘โรส’ ก็คือ....
..... ‘ข้อมูลน้ำมันดิบ’ ที่อยู่ในความครอบครองของเจ้าชายนาซร์ทั้งหมด....
“คำสั่งใหม่ เธอต้องมาเป็นผู้ช่วยของชั้น”
“........” งั้นหรอ ผมทำเพียงสบตาทั้งที่ตาพร่ามัวไปหานัยน์ตาสีสวยนั้นตรงๆเท่านั้น ตอนนี้เริ่มไม่ไหวจะพูดแล้ว สมองมันเริ่มจะเบลอๆแล้วด้วย คำสั่ง...ไม่รู้ว่ามาจากใคร ใครเป็นคนสั่ง? แม้อยากถามแต่คงต้องถามกันยาวแน่ๆ
...รอก่อน...
...รอให้พ้นจากสถานการณ์นี้ไปก่อน...
“แต่เห็นที ชั้นคงจะต้องช่วยเธอก่อนสินะ” คำพูดเหมือนจำใจ แต่แววตาไม่ใช่
“.....” ผมไม่ตอบ เพราะรู้อาการของตัวเองดี พยายามกลั้นน้ำตาแห่งความทรมานไว้
“เธอถูกจับได้ง่ายเกินไป แล้วจะช่วยอะไรชั้นได้”
แทงใจดำ!!! คำพูดเรียบๆแต่สายตาดุดัน ตำหนิอย่างแรง! ผมไม่เถียง ผมอ่อนหัด เอาตามตรงเลย ตอนรับคำสั่งผมยังแปลกใจไม่หาย ทำไมถึงเลือกผม ผมที่ไม่น่าจะทำงานนี้ไปได้ตลอดรอดฝั่งแท้ๆ แม้บางครั้งผมจะแอบคิดว่า...ตนเองกำลังถูกองค์กรหลอกใช้อยู่หรือเปล่า? แต่ก็ต้องทิ้งความคิดนั้นไป เพราะหัวหน้าทีมคือ ‘ไวท์เตอร์’ และงานนี้ก็มี ‘พี่เกรย์’ บุคคลทั้งสองคนนี้ ผมรักพวกเขา และพวกเขาก็รักผม พวกเรารักกันดั่งพี่น้องแท้ๆเลย และทั้งสองคนก็ฉลาดและเฉลียวเกินกว่าที่จะไม่รู้ว่าองค์กรต้องการอะไร ที่สำคัญ...คงมีแต่สองคนนี้เท่านั้นที่กล้าตั้งคำถามกับเบื้องบน
“...ผม...ช่วยคุณได้...แน่นอน ไม่เช่นนั้น...คุลคงไม่ส่งผมมา...” ผมไม่แม้แต่จะหลบสายตาคมกริบนั่นในขณะที่...พยายามกัดฟันพูดประโยคนี้ด้วยอาการใจสั่นอย่างรุนแรงเพราะฤทธิ์ยา
“.......” แววตาคู่สวยเปลี่ยนไปเล็กน้อย และไม่ทันขาดคำ...
“อ่ะ!! อือ!...อ”
...เจ้าชายก็ดึงผมให้ขึ้นไปบนตักนั่นอีกครั้ง ลิ้นร้อนๆส่งกลับเข้ามาใหม่ แม้จะยังคงความดุดันแต่ก็อ่อนโยนกว่าครั้งแรกมากนัก จูบที่เรียกร้องแปลกๆ ผมไม่เข้าใจ แต่ก็ไม่คิดต่อต้านเมื่อความคิดว่าตนเองก็กำลังต้องการสัมผัสนี้เช่นกัน เรียวลิ้นอุ่นร้อนที่เข้ามาพัวพันและซอกซอนไปตามแนวฟันยิ่งเพิ่มความรัญจวนให้ผม เอาตามตรงเลย...ผมยังไม่เคยผ่านการมีเพศสัมพันธ์สักครั้ง แต่ผมเคยถูกกระตุ้นด้วยยาปลุกเซ็กส์มาก่อน รวมทั้งยากล่อมประสาทด้วย แต่นั่นมันผ่านมาแปดปีแล้ว มันเป็นประสบการณ์ที่เลวร้ายที่สุดในชีวิต ผมไม่มีวันลืม ผมเคยฝันร้ายแต่ผมก็เอาชนะมันมาได้ และผมก็ไม่เคยกลับไปฝันเห็นมันอีกเลย แม้ในขณะปฎิบัติงานผมจะเจอเหตุการณ์ใกล้เคียงกัน
พระองค์ถอนริมฝีปากออกมาก่อนจะเลียเบาๆตรงบาดแผลของผม บางเบาแต่กลับให้ความรู้สึกดีแทบบ้า
“ชั้นไม่เคยฝืนใจใคร” คำพูดเหมือนจะอ่อนข้อให้ แต่สายตา...แทบจะกลืนกิน สายตานั้นบ่งบอกว่าพระองค์ช่างพึงใจกับปฎิกิริยาของผมเสียเหลือเกิน
“....ไม่เป็นไร ถ้า..เป็นคุณ” ใช่! อารมณ์ใคร่ผมบอกแค่นั้น ความต้องการทางร่างกายกำลังเรียกร้องหาสัมผัสจากบุคคลตรงหน้า
ตอนนี้สติของผมตีรวนกันไปหมด มีทั้งต้องการ ชอบ เกลียด กลัว โกธร ประทับใจ ชื่นชม เอาแน่ไม่ได้เลย แต่ความรู้สึกที่ว่า...
...ต้องทำให้ได้รับการยอมรับ...รุนแรงที่สุด
“ชั้นจะพยายามอ่อนโยน...เด็กน้อย”
หลังคำพูดนั้นเจ้าชายก็อุ้มผมขึ้นมาและพาไปยังห้องอีกห้อง ที่ผมแทบจะมองไม่ออกเลยว่ามีประตูห้องนอนฝังอยู่ทางผนังแบบนี้ด้วย
เตียงนอนสวยงามหลังใหญ่แต่ผมไม่มีอารมณ์มาชื่นชมแล้วตอนนี้ เพียงวางตัวผมลงเจ้าชายก็ตามมาคร่อมทันที การแลบลิ้นเป็นกริยาต่อจากนั้น แม้ผมจะไม่มีประสบการณ์แต่การชักนำจากคนตรงหน้าก็ทำให้ผมอดไม่ได้...ที่จะเอาลิ้นของตัวเองไปเกี่ยวพันกับความยืดหยุ่นของปลายเรียวลิ้นนั้น เสียงบางเบาจากการดูดกลืนซึ่งกันและกัน ทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะยกมือขึ้นไปคล้องคอเจ้าชายให้ลงมาแนบแน่นมากขึ้นตามอารมณ์ปรารถนาของร่างกาย
มือคู่สวยของเจ้าชายไม่ได้อยู่นิ่งอีกแล้ว พระองค์ลูบไล้ไปทั่วทั้งตัวของผม เพียงเวลาไม่นานผมก็เปลือยเปล่าภายใต้ร่างหนา ผมเริ่มกระสับกระส่ายอย่างรุนแรง ผมเริ่มไม่รู้แล้วว่าตัวเองต้องการอะไรในตอนนี้ แค่รู้สึกว่ามีตัวอะไรไม่รู้คลานยั้วเยี๊ยปลุกปั่นอารมณ์ความต้องการทางเพศไปทั่วทั้งตัว ความรุ่มร้อนกำลังเผาผลาญร่างกายของผม
ผมลดมือลงมาสัมผัสเนื้อตัวคนด้านบนสะเปะสะปะ ก่อนจะสัมผัสไปเจอกับแท่นความรุ่มร้อนที่แปลกๆผ่านทางเนื้อผ้า มัน....ทำให้ผมรู้สึกดี ผมยืนยันว่าผมยังมีสติ และเพราะสติที่มีอยู่ผมจึงทรมาน อาการชามือชาเท้ากำลังถูกทดแทนด้วยความต้องการทางเพศที่... ‘ค่อนข้างจะรุนแรง’ อาการใจสั่นยังคงมีอยู่อย่างต่อเนื่อง และเหมือนจะระเบิดในเร็วๆนี้ หากไม่ได้รับการปลดปล่อยที่ถูกวิธี การยินยอมของผมมาด้วยหลากหลายอารมณ์ ที่เคยชื่นชม และเขินเจ้าชายอยู่บ่อยครั้งนั้นเป็นเรื่องจริง และอีกเรื่องที่สำคัญคือ....
....การยอมรับ....
....อย่างไม่มีเงื่อนไข....
....ตามสัญญา...
....จากคนด้านบน....
อาจเป็นเพราะใจผม....ที่ให้ไปง่าย เพราะยา และเพราะ...ความรับผิดชอบที่ผม...
...พลาด....
ดังนั้นการสละร่างกายโดยการแลกด้วยวิธีนี้อาจจะไม่ใช่วิธีที่ดีที่สุด นั่นเพราะผมยังมีโอกาสดิ้นรน แต่ที่ยอมโดยขอให้เป็นเจ้าชาย เพราะพระองค์เป็น ‘เจ้าชายนาซิม ฟาราห์ นาดีร อัล-เฮลมันด์’ เป็นผู้กุมบังเหียน ‘บริษัท Helmand Shell’ สัมปทานบ่อน้ำมันเพียงหนึ่งเดียวของประเทศเบซาเลเอล และเป็นบุคคลที่อยู่ใกล้ชิด ‘โรส’ ที่สุด และวิธีนี้ผมก็จะยังสามารถยืนหยัดในฐานะเจ้าหน้าที่ปฎิบัติการได้ต่อ เพราะสำหรับพวกเราแล้ว....
....หน้าที่ความรับผิดชอบต้องมาเป็นอันดับหนึ่ง.....
นั่นเป็นเหตุผลที่เอามาอ้าง เพื่อให้รู้สึกว่า ‘หัวใจยังไม่ได้ถูกยกให้ใคร’ ใช่!! ผมอยู่ในระหว่างปฏิบัติงานของคุล!!!
“ชั้นคงต้องรีบแล้วล่ะ ไม่เช่นนั้นเธออาจจะช็อตได้”
ฝ่ามือร้อนลูบสำรวจอย่างช่ำช่องไปตามเรือนร่างของผม ริมฝีปากที่กดจูบตามซอกคอ ลาดไหล่ ให้ความรู้สึกเสียวกระสันอย่างที่สุด ยิ่งประกอบกับยาที่ผมได้รับไปด้วยแล้วนั้น
“อื้อออ...อ๊ะ!...”
“ดูเหมือนเธอจะชอบนะ”
“เอ๊ะ! อา~....”
มันง่ายเหลือเกินเพียงแค่เจ้าชายเล้าโลมเล็กน้อยจากการปลุกปลอบ ‘จีน้อย’ และแรงเสียดสีเบาๆของเนื้อผ้า ประกอบกับฝ่ามือร้อนๆของเจ้าชายที่ลูบสัมผัส...สำรวจไปตามสัดส่วนต่างๆตามร่างกายของผม ผมก็ปลดปล่อยแล้ว มันเหมือน...อัดอั้นมานาน
“ฮ้า~....แฮ่ก..แฮ่ก....แฮ่ก”
“หึ ไวจริง” รอยยิ้มร้ายๆกับสายตาพราวระยับ
ผมมองหน้าเจ้าชายรูปหล่อที่เคยชื่นชม ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหรือว่าหน้าตา หากแต่ไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นเสียก่อนการร่วมรักกับคนๆนี้ คงจะเป็นอะไรที่น่าประทับใจจนลืมไม่ลงมากกว่านี้แน่ๆ ผมคงเอาไปโม้ให้ไอ้กรีนฟังสนุกปากเลยล่ะ ผมแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากเบาๆเมื่อคิดถึงตอนนี้ และนั่นคงเป็นอาการเชิญชวนคนตรงหน้าเสียเหลือเกิน ริมฝีปากของผมถึงได้ถูกฉกชิมไปอย่างรวดเร็วแบบนี้
“อืมมมม...”
ลิ้นแลกลิ้นพัวพันกันอย่างเร่าร้อนเป็นอะไรที่ปลุกปั่นอารมณ์ดิบได้เป็นอย่างดี ความต้องการที่พึ่งถูกปลดปล่อยไปกลับมาอีกครั้ง ไม่ต้องบอกอะไรมันก็ดุนดันทักทายหน้าท้องของเจ้าชายอย่างหน้าไม่อาย
“ชอบหรือเปล่า?”
“......” ผมส่ายหน้าไม่รู้ แต่มันเสียวแทบขาดใจ ขณะแค่จูบนะ
ความร้อนของร่างกายเพิ่มมากขึ้นตามอารมณ์ความต้องการ จากเดิมที่มันถูกกระตุ้นด้วยยามาก่อนนั้นแล้ว ตอนนี้...มันเริ่มแปลกๆ แปลก...มันแตกต่างจากยาที่เคยโดน ทั้งๆที่ผมก็เพิ่งจะปลดปล่อยไปรอบหนึ่ง
มือคู่สวยไล้ไปตามแผ่นหลังเปลือยเปล่าของผม มันจิ๊ดแปล๊บๆขึ้นมาอย่างแรง เล่นเอาผมกระตุกวูบแผ่นหลังลอยขึ้นมาทันที ปฎิกิริยาตอบรับจึงเป็นอาการที่เผลอจิกเล็บลงบนแขนแข็งแรงของคนตัวโต
“อ้า~.....”
“หึหึ เซนซิทีฟสินะ”
“......”
แรงเสียดสีเบาๆจากทางด้านหลัง เสื้อผ้าเจ้าชายหายไปอย่างรวดเร็ว เนื้อตัวผมตอนนี้ชื้นไปด้วยเหงื่อที่ออกมาเยอะมาก เหมือนมันสามารถผลิตน้ำเองได้เลย
“อืออออ...”
มีการล่วงล้ำมาจากทางช่องด้านหลังพร้อมกับความลื่น ผมดึงคนข้างบนลงมาจูบอีกครั้ง ผมอดไม่ได้ที่จะดูดเรียวลิ้นของอีกคนแรงๆเพื่อบรรเทาอาการเสียวกระสันของตนเอง เล็บมือของผมจิกไปตามบ่ากว้างของเจ้าชาย เนื้อตัวผมร้อนผ่าวดั่งไฟเผา เจ้าชายกดจูบสนองผมอย่างดุเดือดไม่แพ้กัน ก่อนจะดูดริมฝีปากล่างผมอย่างแรงและทิ้งช่วงลงไปดูดดุนเนื้อตัว ตามกกหูลำคอเรื่อยลงมาตามลาดไหล่ หน้าอก เม็ดสีชมพูแดงกำลังถูกกัดกินอย่างไม่ปราณี เพียงไม่นานจุดแดงๆก็เพิ่มปริมาณมากขึ้นจากเมื่อวาน
“ฮ่า~ห์ อา.....”
เพราะอะไรไม่รู้ แต่ความเจ็บปวดเล็กๆนี้กำลังทำให้ผมรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก พอเจ้าชายจะผละริมฝีปากออกผมจึงได้กดให้ลงไปใหม่
“หึหึ...”
พระองค์สนองผมอย่างถึงพริกถึงขิง ทั้งมือทั้งริมฝีปาก ทั้งด้านบนด้านล่าง และเหมือนการขยายจากช่องทางด้านหลังจะพร้อมแล้ว
“อ้า~....”
เจ้าชายส่งนิ้วเรียงยาวข้างหนึ่งขึ้นมาที่ปากของผม
“ดูดซะ” ตามบังชา อารมณ์นำทางล้วนๆแล้วตอนนี้
ปากคู่สวยยังคงปรนเปรอให้กับเม็ดทับทิมสีสวยของผม อีกมือจัดการแยกเรียวขาของผม ก่อนจะจ่อความรุ่มร้อนเข้ามา แรงกดเบาๆที่ด้านหลัง เล่นเอาผมเสียวแปล๊บขึ้นมา หมอนใบเล็กถูกจับยัดเข้ามารองใต้สะโพก ก่อนจะมีบางอย่างดุนดันเข้ามาพร้อมกับความลื่นที่ช่องทางด้านหลังของผม ผมกกกอดและจิกเล็บไปตามเนื้อตัวของคนด้านบนอย่างแรง ด้วยรู้สึกถึงความอึดอัดและเจ็บจิ๊ดๆขึ้นมา
ผมกำลังจะขยับสะโพกหนี แต่กลับถูกกดให้อยู่กับที่...
มือที่ให้ผมดูดเปลี่ยนลงมายึดสะโพกของผมเอาไว้
“อ้า...อ๊า!...”
อาจเพราะความลื่นเมื่อส่วนที่ใหญ่ที่สุดผ่านพ้นเข้ามาแล้ว มันก็ไหลลื่น แต่มันก็ยัง...
...จุก...เจ็บแบบจุก มันจิ๊ดไปตามไขสันหลัง...
ผมรับรู้ถึงสิ่งมีชีวิตอีกอย่างในร่างกายที่ไม่ใช่ของตัวเอง แต่รับรู้ได้ด้วยการเต้นของเส้นชีพจร
“พร้อมนะ”
“ฮ่า~...ฮ่า~” ไม่มีแรงตอบแล้วครับ
สวบ
“อ๊ะ!...อื้ออออ...”
...เสียวสยิวแทบขาดใจ....
...เบาๆแต่เน้นตรงจุด...
ด้วยความลื่นจึงทำให้การสอดส่ายลื่นไหล ช่องทางนั้นตอดรัดของของอีกฝ่ายอย่างรุนแรงตามอารมณ์กระสันสวาท แต่ก็ยังไม่พ้นที่จะรู้สึกทุรนทุรายอยากได้มากขึ้น...มากขึ้น
“ผ่อนคลายหน่อย...เด็กน้อย อา~”
“....อื้อออ...”
...สวบ...สวบ..สวบ...
อีกครั้งที่ผมดึงคนข้างบนลงมาจูบ มือหนึ่งกอดรัดลำคอ อีกมือหนึ่งจิกเล็บไปตามแผ่นหลังกว้าง เมื่อช่องทางด้านหลังคลายตัวลง แรงกระแทกก็ต่อเนื่องรุนแรงขึ้น
“อ๊า!!...อ๊า~...”
“อืมมม..ดีมาก อย่างนั้นแหละ”
เราผละออกจากกันเล็กน้อยก่อนแรงกระแทกกระทั้นจะโหมกระหน่ำรุนแรงยิ่งขึ้นไปอีก เจ้าชายก้มกลับลงมาซุกไซร้ซอกคอผม และยังคงส่งแรงกระแทกมาอย่างต่อเนื่อง พระองค์ใช้มือข้างหนึ่งช่วยประคองเอวของผมเอาไว้ อีกมือก็กกกอดความร้อนรุ่มของผม ในขณะที่มือทั้งสองข้างของผมก็กอดและจิกข่วนไปตามแผ่นหลังกว้างของพระองค์ ริมฝีปากของผมครวญครางไร้ภาษา ก่อนที่ผมจะปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง
“อ๊า!..อ๊ะ!...อ้า~...”
ผมถึงแล้วแต่อีกคนยังไม่ ของเหลวสีขุ่นของผมเปรอะเปื้อนไปตามหน้าท้องน้อยของเราทั้งสองคนมากขึ้นตามของเก่าก่อนหน้านี้ และแรงกระแทกก็รุกเร็วขึ้น เสียงจากกิจกรรมเข้าจังหวะฟันระคายหู แต่ก็ปลุกอารมณ์ที่พึ่งดับไปของผมขึ้นมาใหม่ได้อย่างรวดเร็วอีกครั้ง ก่อนที่เจ้าชายจะถึงฝั่งฝัน
“อืมมมม...เยี่ยมจริงๆ”
แรงกระตุกถี่ๆมาพร้อมกับบางอย่างกำลังเติมเต็มช่องทางด้านหลังของผม มันไม่คุ้นเคยเอาซะเลย แต่มันกลับรู้สึกถึงการเติมเต็ม น่าแปลก...
....พระองค์ไม่ได้สวมถุงยาง....
แต่ความคิดนี้ก็หยุดไปแทบจะในทันทีที่เจ้าชายถอนตัวออกไป
“เอ๊ะ!”
และจับตัวผมพลิกค่ำลง จับเรียวขาของผมทั้งสองตั้งชันเข่าขึ้นมา เจ้าชายลูบไล้ไปตามบั้นท้ายและแผ่นหลังของผม
“อ้าาาาา.......” เสียงมาพร้อมกับร่างกายที่สั่นระริกขึ้นมาอย่างไม่อาจห้ามได้
“หึหึ จริงๆด้วย”
“อื้ออออออออ...อ้า!!...ฮ่าา~ฮ่าา~ฮ่าา~”
เพียงลูบเบาๆยังไม่พอ พระองค์ใช้นิ้วเรียวกรีดลากยาวไปตามแผ่นหลังลงมาที่สะโพกกลมของผม ความเสียวซ่านที่ไม่รู้มาจากไหนกระแทกเข้ามาหาผมอย่างรวดเร็วและรุนแรง ผมกระตุกดิ้นพล่านขึ้นมาทันที ขนลุกซู่ตลอดแนวสันหลัง ไล่ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า
“อ๊ะ!! ไม่!...อ้า~...ฮ่าา~”
“ดีจริงๆ”
และไม่ต้องรอช้าเจ้าชายก็ส่งความรุ่มร้อนของตัวเองกลับเข้ามาทางช่องทางด้านหลังของผมอีกครั้ง ฝ่ามือหนึ่งสลับลูบสะโพกกับจีน้อยไม่ห่างหาย อีกฝ่ามือลูบไล้กรีดกรายสัมผัสแผ่นหลังเปลือยเปล่าของผมไปด้วย เป็นความรู้สึกแปลกใหม่ที่ผมเพิ่งรู้ว่า...
...แผ่นหลังของผมไวต่อสัมผัสมากแค่ไหน...
สวบ
“อา~....ไม่คิดว่าเธอจะร้อนแรงได้ถึงเพียงนี้”
“อ๊ะ!!...อื้อออ...”
“ชั้นจะเก็บเธอไว้”
“อ้า~~...”
ช่องทางที่เพิ่งจะถูกใช้งานไปดูเหมือนจะตอดรับแท่นความร้อนของเจ้าชายเป็นอย่างดี อารมณ์ที่เหมือนจะค้างของผมกำลังได้รับการเติมเต็มอีกครั้ง อาการขนลุกซู่ซ่ายังไม่หาย ดูเหมือนจุดอ่อนที่เพิ่งค้นพบนี้นอกจากจะกระตุ้นผมแล้ว ยังกระตุ้นต่อมกลั่นแกล้งของคนข้างบนได้เป็นอย่างดีด้วย อารมณ์แบบนี้ใช้อะไรฉุดก็ไม่อยู่แล้ว แม้แต่เสียงที่เอาแต่พระทัยนั่นผมก็ยังฟังผ่านเลยไปไม่ได้สนใจ การประสานหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกันของเราจึงมีแต่จะต้องเดินหน้าต่อ
..สวบ สวบ...
“อ๊า~....อ้า~...”
“เด็กน้อย...จะมีแต่ชั้นเท่านั้นที่ทำแบบนี้กับเธอได้”
“อ๊า!!!...อ๊ะ...”
“จงจดจำเอาไว้ให้ดี...จีเนียซ”
“จำไว้ อา~~”
“อ้า~~...ส์”
ผมเงยหน้าขึ้นส่งเสียงครางยอมรับเลยว่ารู้สึกดีแทบบ้า เสียงเอาแต่พระทัยที่เหมือนดั่งคำสั่งมีมาอย่างต่อเนื่อง ซึ่งผมก็ไม่ได้จะสนใจฟังแต่มันกลับซึมซับเข้ามาในต่อมการรับรู้ได้อย่างน่าแปลก ผมปรือตาหันกลับมามองคนที่ยังคงขยับตัวอยู่อย่างไม่เหน็บเหนื่อย สายตาคมจับจ้องมาที่ผมเหมือนบังคบให้ผมจดจำการกระทำนี้ของพระองค์ ก่อนเจ้าชายจะโน้มตัวลงมาประกบปากซึ่งกันและกันอีกครั้ง ไม่ต้องลีลาอะไรมากผมก็สนองตอบอย่างเต็มที่ตามจังหวะที่พระองค์นำ...
...ไม่เป็นไรประสบการณ์ครั้งหนึ่งในชีวิตที่ผมจะไม่มีวันลืม....
รสจูบที่รุนแรงเร่าร้อนแต่อ่อนหวานในที ก่อนแรงกระแทกจะแรงขึ้น เร็วขึ้น เน้นย้ำจุดกระสันมากขึ้น เป็นอีกครั้งที่ผมปลดปล่อยก่อนเช่นกัน และเจ้าชายก็ตามมาติดๆ
“อ๊า~~...อ้า~”
“อา~”
“จำไว้ให้ดี เนียซ...เธอเป็นสมบัติของชั้นแล้ว” เสียงแผ่วเบากระซิบอยู่ข้างหู ผมรู้สึกขนลุกซู่~..อีกครั้ง
“อืออออ...”
และมันก็ไม่ได้จบเพียงเท่านี้ เมื่อเจ้าชายล้มตัวลงมากกกอดผมทั้งที่ยังไม่ได้ถอดถอนส่วนเชื่อมต่อด้านหลัง ไม่นานหลังจากนั้นผมก็กลับมาครางต่อ ยอมรับเลยว่าค่ำคืนนี้ช่างยาวนานเสียเหลือเกิน
.....................................................
................................
..........
..
(เจ้าชายนาซร์)
ผมยิ้มมุมปากนิดๆในขณะที่ทอดสายตานิ่งๆอย่างที่ทำบ่อยๆ ยามอารมณ์ดี
...ถูกสเป็ค...และ...ถูกใจ...
ร่างที่นอนทอดตัวยาวอยู่บนเตียงไม่มีทีท่าว่าจะตื่น ทำให้ผมรู้มาอีกอย่างว่าเด็กคนนี้ร่างกายบอบบางมากกว่าที่คิด ซึ่งต่างกับจิตใจเสียเหลือเกิน ไม่น่าเชื่อว่าเจ้าเด็กน้อยนี้..จะเป็นคนของ ‘องค์กรความร่วมมือทางเศรษฐกิจโลก’ อันที่จริงจีเนียซควรจะถูกผมทำลายตั้งแต่วันแรกที่เจอแล้ว ‘มันควรเป็นอย่างนั้น’ แต่ผมก็เลือกที่จะปล่อยไป หลังจากนั้นผมก็ให้ทหารคนสนิทตรวจสอบประวัติเบื้องต้น มันไม่มีอะไรน่าสนใจมาก ก็แค่คนไทยธรรมดา ที่กำลังศึกษาอยู่ในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง มีครอบครัวธรรมดาและเพื่อนสนิทอีกสองสามคน
...แต่...คงไม่มีคนธรรมดาคนไหนกล้าสู้สายตากับคนที่ได้ชื่อว่าเป็น...ราชวงศ์ ‘หวาดกลัว’ ‘ตื่นกลัว’ ในแววตาใสๆนั่นบ่งบอกอย่างนั้น แต่...ผมกลับสัมผัสได้ถึงความท้าทายในสายตานั้น ไม่น่าใช่คนธรรมดาอย่างที่ประวัติบอกมาแล้วเป็นแน่
เมื่อคืนวานที่ดินเนอร์ ก่อนหน้านั้นผมแทบจะจับเด็กนั่นมาขืนด้วยโซ่ แล้วบังคับให้สารภาพคายความจริงออกมา หากแต่พอได้สบกับแววตาตื่นกลัวที่ออกอาการชื่นชมและปลาบปลื้มผม อาการเขินอายอย่างเป็นธรรมชาติ จึงทำให้นึกเปลี่ยนใจขึ้นมา เจ้าหนูนี่แสดงละครไม่เก่ง ลงลองเล่นด้วยอีกสักหน่อยดีกว่า หลังล่วงเกินไปเล็กน้อย ยิ่งมั่นใจว่า....
...อ่อนหัด...
...แต่โอหัง...
...หึ!!....
...แม้แต่จูบ...ก็ไม่ได้เรื่อง...
....คนของใคร??...
...และใครส่งไอ้เด็กอ่อนหัดนี่มา....
อีกครั้งที่ผมต้องให้หน่วยลับของ ‘เจ้าพี่ราออฟ’ ให้สืบประวัติของเจ้าเด็กอ่อนหัดอีกครั้ง ‘เจ้าชายราออฟ อัลบา อัชชา อัล-เฮลมันด์’ มงกุฎราชกุมารแห่ง ‘ประเทศเบซาเลเอล’ ประเทศบ้านเกิดของผม เจ้าพี่ราออฟพระเชษฐาพระญาติสนิทเพียงคนเดียวที่ผมไว้ใจ
และผลที่ได้จากประวัติที่ซับซ้อนกว่าที่คิดของเด็กคนนี้ เบื้องต้นทราบแค่ว่ามีการแก้ไขประวัติ...หลายต่อหลายครั้ง จนไม่อาจรู้ได้ว่าอันไหนจริงอันไหนเท็จ
...น่าตกใจ!...
แต่ผมยังไม่ปักใจเชื่อ จึงให้สืบลึกลงไปอีก ในที่สุดจึงรู้ว่า ผมก็กำลังถูก....‘แหกตา’ ประวัติที่สืบได้ครั้งแรกเป็นเรื่องจริง แต่ประวัติหลังจากนั้นเป็นของลวง มันยากที่จะคาดเดา ด้วยเพราะนิสัยและความเป็นธรรมชาติของเจ้าเด็กน้อยนี่ เพียงเท่านี้ก็รู้ได้ว่า ‘เบื้องบน’ ของเด็กคนนี้....
...มีอำนาจมากแค่ไหน...
....แต่น่าแปลก....
...ที่ส่งเด็กอ่อนหัดมาทำงานนี้ ยอมรับ...จากความสนใจผมก็เกิดความพึงใจขึ้นมากในตัวของเจ้าเด็กอ่อนหัดนี่ พอคิดมาถึงตรงนี้ ก็ต้องมานั่งขำตัวเองเบาๆ ดูเหมือนคนที่ตัดสินใจส่งจีเนียซให้เข้ามาหาผมจะฉลาดเป็นกรดจริงๆ เล่นได้แม้กระทั่งความชอบและรสนิยมส่วนตัวของผม พวกเขารู้ว่าผมจะต้องถูกใจเจ้าเด็กน้อยนี่เป็นแน่ เพราะนอกจากรูปร่างหน้าตาที่กระตุ้นให้ผมสนใจตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอแล้ว ยังมีความน่ารักของนิสัยอีก ท้าทายแต่ก็ตื่นกลัวเหมือนพวกสัตว์เลี้ยงตัวเล็กๆ ช่างมั่นใจจริงๆเลยนะ ว่าผมจะยอม....
.....ปล่อยเขา.....
...หึ!...
‘องค์กรความร่วมมือทางเศรษฐกิจโลก’ กับนักธุรกิจอย่างผม เราเป็นมิตรและศัตรูได้ในเวลาเดียวกัน และเราก็ไม่ต่างกัน
คืนดินเนอร์นั้นผมเสียเวลาไปกับหลายเรื่อง เนื่องจากมีเรื่องการแก่นแย่งการปกครองของประเทศบ้านเกิดมาเกี่ยวข้องด้วย เลยต้องจำใจปล่อยให้เจ้าเด็กน้อยที่ริอ่านทำตัวเป็นปาปารัซซี่อ่อนหัดหรือสายลับอ่อนหัดดี...ได้หลับไปอย่างสบายตัว ตื่นเช้ามาก็มีเรื่องด่วนติดต่อเข้ามาอีก
...ฝ่ายตรงข้ามเลื่อนไหวแล้ว...
เจ้าพี่ราออฟต้องเสด็จมาเมืองไทยอย่างเร่งด่วนเป็นการส่วนพระองค์ ข้อมูลสำคัญถูกส่งมาที่เมืองไทยทั้งหมด รวมทั้งข้อมูลทางธุรกิจของผม คงเข้าตามแผนของใครบางคนพอดี ตกบ่ายข่าวว่าคนจากตระกุลเอลลิทท์มาถึงเมืองไทยแล้ว นี่เป็นเรื่องยากที่สุด พวกเรารู้ก่อนหน้านั้นแล้วว่า....ฝ่ายตรงข้ามจ้างยมทูตแห่งความตายมาทำงานนี้ และเราก็ใช้วิธีเดียวกันเช่นกัน แต่ที่ว่ายากก็คือ...
...ไม่น่าเชื่อว่าเป้าหมายของยมทูตแห่งความตาย...
...จะเป็นคนๆนั้น...
แต่ทุกอย่างก็เริ่มกระจ่างในตอนค่ำ เมื่อเจ้าพี่เสด็จมาพร้อมกับข่าวของคนที่ชื่อ ‘จิน อลองโซ เอลลิทท์’ มือสังหารที่ถูกส่งตรงมาจากตระกุลเอลลิทท์ ‘จิน อลองโซ เอลลิทท์’ บุตรชายคนสุดท้องของตระกุลเอลลิทท์ ไม่มีใครรู้แน่ชัดว่ามีรูปร่างหน้าตาอย่างไร อายุเท่าไหร่ นอกจากบุคคลในครอบครัว เราสืบได้แค่ว่าเพศชายมาเท่านั้น และอยากให้ชื่อแหกตาเพราะชื่อไม่อาจบ่งบอกว่าเขาหรือเธอเป็นเพศใด และ...ทั้งหมดนั่นก็ถือว่าเยอะมากแล้ว ข้อมูลของตระกุลเอลลิทท์เป็นข้อมูลที่ยากต่อการสืบค้นและค้นหา สิ่งที่ตระกุลเอลลิทท์ยมทูตแห่งความตายทำคือ...
...รับเป้าหมายและจบชีวิตของเป้าหมายเท่านั้น...
ประวัติที่เคยคิดว่าลวงจึงอาจจะไม่ใช่ของลวงตาอีกต่อไป เมื่อผมตัดสินใจใช้... ‘ยา’ ...กับเจ้าหนูอ่อนหัดที่แสนน่ารักคนนี้
...และเด็กน้อยที่นอนสลบไสลอยู่บนเตียงนุ่มๆแห่งนี้ก็เป็นสมบัติของผม...
...โดยสมบูรณ์....
...และอย่าสงสัย...
...ว่าคำสั่งที่ให้เจ้าหนูอ่อนหัดมาเป็นผู้ช่วยของผมเป็นใคร...
...ถ้าไม่ใช่....
.... Misty Morn... Rosa hybrids พันธุ์สีขาว...
TBC
ทักทายทักทายยยย 
เป็นอีกตอนที่ยาวมากๆ ไม่อยากตัดตอนให้อารมณ์ค้างไปมากว่านี้แล้ว 
เพราะเนื้อหาในเหตุการณ์ก็มีปริศนาให้คาใจพอควรแล้ว
ดีใจสวบๆที่สามารถปั่นจนออกมาได้อีกหนึ่งตอน 
ที่หายไป ไม่ได้หายไปไหน ยังแวะเวียงอ่านนิยายของคนอื่นอยู่
ส่วนของตนเองที่ไม่ไปไหน เพราะพล็อตเรื่องในหัวมันหายไป ไม่รู้หล่นหายไปไหน 
เครียดจริงๆ ใครเคยเจอคงเข้าใจ เจ็บปวดมาก 
ขอบคุณที่ติดตาม 
ขอบคุณที่ยังรอและรักนิยายของเรา 
Uri
ปอล้อปอลอ
บวกเป็ดให้ทุกเม้นต์แล้ว เพราะถูกใจหมด แบบว่าไม่ค่อยจะได้ตอบเม้นต์ด้วย แต่อยากให้รู้ว่าเราอ่านทุกความเห็น 
ปอลอลออีก เราอ่านนิยายเยอะมากๆ บางครั้งไปเจอนิยายที่เวปอื่นที่สนุกๆอยากแนะนำมากๆ แต่ไม่กล้าเอามาแนะนำในเล้าอ่ะ 5555 
ว่าจะสร้างเพจแนะนำดีหรือเปล่า? ยังคิดอยู่ ฮุฮุฮุ 
หัวข้อ: ^____^ ปาปารัสซี่กับเจ้าชาย ^____^ Up รูปที่ 13 เป้าหมาย ตอนจบ (2/2/57) (อ่าน 168608 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก